အလောင်းအစားဗျင်း

အလောင်းအစားဗျင်း

.အေး.ဟုတ်တယ်…ငါလဲကြားဖူးတယ်…စောက်ခေါင်းနက်တဲ့ မိန်းမကို ခေါင်းအုံး ခုပြီး လုပ်မှအားရဆိုဘဲ..ခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုလိုက်တော့ သားအိမ်ဝက မြင့်တက်လာပြီး လီးထိပ်နဲ့ဆောင့်မိတော့ ပိုကောင်းဆိုဘဲကွ..” တူးတူးက သူကြားဖူးသမျှကို အားပါးတရပြောနေစဉ် အောင်ထွန်းက. “..ခေါင်းအုံးခုလိုးတာတော့ ဟုတ်ပါပြီ..မိန်းမတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းနက် မနက် ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ…သူ့ထမီလှန်ပြီး လက်နဲ့ထိုးကြည့်ရမှာလား.” “…နင့်..အမေကလွှားမှဘဲ..လက်နဲ့ထိုးကြည့်လို့ရမလားဟ..ပါးကျိုး ထောင်ကျသွားမှာပေါ့..ခွီးစ် တဲ့မှာဘဲ..တုံးလိုက်တာ..” တူးတူးကအောင်ထွန်းကိုကလော်တုတ်လိုက်သည်။

“…ဒါဖြင့်ရင်..စောက်ခေါင်းနက် မနက်သိဘို့ ပြောလေကွာ.” အောင်ထွန်းက သူ့အမေကို ထိပါးပြီးပြောလာသော တူးတူးကို မကျေမနပ်သံဖြင့် မေးလိုက်၏။ “…ပြောလိမ့်မပေါ့ကွာ.မင်းကိုက လောနေတဲ့ဥစ္စာ “ ဘာစကားမှ မပြောဘဲငြိမ်နားထောင်နေသော စိုးလွင်က ကြားဝင်ပြောလိုက်သည်။ “..ငါဖတ်ဖူးတဲ့ ကာမသျှတ္တရ စာအုပ်ထဲမှာ အကြမ်းဖျင်းအားဖြင့်ပေါ့လေ.. ဖင်ကောက်တဲ့မိန်းမဟာ.စောက်ခေါင်းနက်သတဲ့ကွ..သာမာန်ကိုမဟုတ်ဘဲ. သိသိသာသာကောက်တဲ့မိန်းမပေါ့ကွာ.” “…အော်..အေး..အေး.ရွာတောင်ပိုင်းက ပဲပြုတ်သည် မရင်မိ လိုပေါ့နော်..” အောင်ထွန်းကလည်း သူ့ဝသီအတိုင်း ဝင်ထောက်ခံသည်။စိုးလွင်က အောင်ထွန်းကို မကျေမနပ်နှင့် မျက်စောင်းထိုးလိုက်၏။

တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးဉာဉ်စရိုက်ခြင်း မတူကြသော်လည်း ငယ်ငယ်ကထဲက လည်ပင်းဖက်ကြီးလာသော တစ်ရွာတည်းနေ တစ်ရေတည်းသောက် သက်တူ-ရွယ်တူ-အတန်းတူဘဝတူသူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်တွေ မဟုတ်ပါလား။ “.ဒါနဲ့.နေစမ်းပါအုံး.ကိုကျော်ဆွေ.ကိုနက်ကြီး.ဦးစံမြင့်တို့ သုံးယောက်နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ မရင်မိ ဇာတ်လမ်းပြောစမ်းပါအုံး.ဟုတ်ကော ဟုတ်လို့လားကွ.မင်းက သိပ်စိတ်ချရတာ မဟုတ်ဘူး.” တူးတူးက အောင်ထွန်းကို အရေးတယူမေးလာသည့်အတွက် အောင်ထွန်းတစ်ယောက် ဘဝင်မြင့်သွားသည်။ဒီကောင်က မြှောက်ပေးရင် ဂွေးပေါ်အောင်ကမည့်လူစား။ “.ဒီလိုကွ.ကိုကျော်ဆွေတို့နဲ့ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ အမေရယ်.မချစ်ရယ်. မနုရယ် သုံးယောက်သား ဝိုင်းဖွဲ့ပြောနေတာကို ငါကကြားလိုက်ရတာ..အဲဒီနေ့က ငါနေမကောင်းလို့ အခန်းထဲမှာ အိပ်နေတာ.သူတို့သုံးယောက်က သန်းရှာရင်း မရင်မိ စောက်တင်းတွေ ချနေကြတာပေါ့ကွာ.”

“အားပါးတရ နားထောင်မည့်ဟန်ကအပြည့်။ အောင်ထွန်းက တက်ကြွသော အသံနှင့် သူ့စကားကို ပြန်ဆက်သည်။ “..မရင်မိ အကြောင်းကို သူတွေ့သမျှ ဖောက်သည်ချတာက မနုရယ်..သူပြောတာက ဒီလိုကွ…” သည်နေ့ ကိုကျော်ဆွေထံမှ ယူထားသော ငွေတစ်သောင်းအတွက် တစ်လပြည့်၍ အတိုးသတ်ရန် မနုထွက်လာသည်။စောစောပေးပြီး အေးတာပဲဟူသော စိတ်ကူးဖြင့်နေ့လည်စာထမင်းစားပြီးထွက်လာသည်။ကိုကျော်ဆွေသည် ရွာထဲက အိမ်တွင်မနေဘဲ ရွာအပြင်ဘက်ရှိ သူပိုင် သရက်ခြံထဲတွင် နေထိုင်၏။သရက်ခြံက ပေနှစ်ရာကျော်ပတ်လည်ရှိ၍ အတော် ကျယ်ဝန်းသည်။သူကမူ သရက်ခြံထဲတွင် နှစ်စဉ် ၃ ခန်းမြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်၍ လွတ်လပ်စွာ နေထိုင်သည်။ မနုတစ်ယောက် ကိုကျော်ဆွေထံအလာတွင် အိမ်သာတက်ချင်၍ သရက်ခြံ အနောက်ဖက်ကပ်လျှက်ရှိ ချောင်းထဲသွား၍ အိမ်သာတက်သည်။

ကိစ္စဝိစ္စပြီးတော့ ချောင်းဘက်ကတက်လာပြီး သရက်ခြံနောက်ဖေးဘက်က အလွယ်တကူ ဝင်လာခဲ့သည်။နေ့လည်နေ့ခင်းဖြစ်၍ လူသူတိတ်ဆိတ်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကိုကျော်ဆွေ မြေစိုက်အိမ်နားရောက်လာသည်။ ဘာရယ် ညာရယ်မဟုတ် မိန်းမပီပီ စပ်စုချင်၍ ကိုကျော်ဆွေ့ အိမ်အတွင်းသို့ ထရံအပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။သူချောင်းကြည့်သော နေရာက အိမ်နောက်ခန်း။ အခန်းတွင်း မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းက မနုကို ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားစေသည်။ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် မရင်မိနှင့် ကိုကျော်ဆွေတို့ အဝတ်အစားမပါဗလာကိုယ်တုံးလုံးကြီးနှင့် ကာမဇာတ်ခင်းနေကြသည်။

မရင်မိက ခါးအောက်တွင် ခေါင်းအုံးတစ်လုံးခုထားပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ခံလျှက်ရှိပြီး…. ကိုကျော်ဆွေက ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို မရင်မိ ကိုယ်ပေါ်မှ ကျော်ခွပြီး ကုန်း၍ ကုန်း၍ ဆောင့်လိုးနေသည်။ ကိုကျော်ဆွေ၏ ဆောင့်ချက်တွေက မာန်ပါပြင်းထန်လှသည်။မရင်မိ ကလည်း ကိုကျော်ဆွေ၏ခါးကို တင်းနေအောင်ဖက်လျှက် ဖင်ဆုံကြီးကို ပင့်ထိုး မြှောက်ကော့လျှက် အားရပါးရခံနေသည်။ “.ဖွတ်.ဖွတ်.ဖွပ်.ဘွတ်..” “..ဖွတ်..ဖွတ်.ဖွပ်..ဘွတ်..” “..အမေ့..အမလေး..ကောင်းလိုက်တာ ကိုကျော်ဆွေရဲ့.အင့်.ရှီး ကျွတ်.. ကျွတ် လိုးပါ.ဆောင့်ဆောင့်လိုးစမ်းပါ.” သည်မျှအထိ ဆောင့်လိုးနေတာတောင် ဆောင့်ခိုင်းပုံထောက်၍ မရင်မိ ကာမရာဂ စိတ်တွေ မည်မျှထကြွသောင်းကြမ်းနေကြောင်း သိသာလွန်းလှသည်။

တောသူဆိုသော်လည်း မရင်မိ အသားအရည်တွေက တရုတ်မတစ်ယောက်လို အလားနီးစပ်သူဖြစ်၏။ရင်၊တင်၊အသားအရောင်..ကိုယ်ဟန်အနေအထားကို ကြည့်သောအားဖြင့် တဏှာရာဂ အလွန်ကြီးမားသော ဟတ္ထနီအမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ ကိုကျော်ဆွေက လက်နှစ်ဖက်ထောက်၍ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေရာမှဘယ်လက်ကိုရုတ်လိုက်ပြီးမရင်မိနို့အုံဖွေးဖွေးမို့မို့ တင်းတင်းကြီးပေါ်အုပ်တင်လိုက်လျှက်ပွတ်ချေလူးလှိမ့်လိုက်သည်။ “…ထိရဲ့လား..ရင်မိ.” “.အား.အမေ့..အင်း..ထိ.ထိတယ်…ကိုကျော်ဆွေရဲ့..အီး..ရှီး..ကျွတ်.ကျွတ်..ကောင်းလိုက်တာရှင်…” စောက်ဖုတ်ကြီး..လီးကြီးတွေမို့လားမသိ..ဖွတ်.ဖတ်.ဘွတ်. ဟူသော အသံကြီး တွေက ကြက်သီးထအသဲယားစရာ ကောင်းလွန်းလှပါသည်။

မနုတစ်ယောက် ချောင်းကြည့်နေရင်းကပင်စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ပုရွက်ဆိတ်အကောင်တစ်ရာ တက်လာသလို တရွရွနှင့် ထကြွလာသည်။ ရင်တွေပူ အာခေါင်တွေ ချောက်လာသဖြင့် တံတွေးကို မကြာခဏ မျိုချနေရ၏လည်ပင်းကြောကြီးတွေထောင်ကာ သူကလည်း အသည်းအသန် ချောင်းကြည့်နေ၏ ကိုကျော်ဆွေ ဖင်ကြောကြီးတွေက ကျုံ့ဝင်ရှုံ့ခွက်နေပြီး ခပ်သွက်သွက်ကြီး ကပ်ညှောင့်နေသည်။“..ဖွတ်.ရွှတ်.ဖွစ်.ဖွတ်..” “..အား..အမလေး..ထိ..ထိလိုက်တာရှင်..သားအိမ်ဝကို ပူရှိန်းကျဉ်ဆိမ့်နေတာဘဲ အ.ဟ..ဟင့်.အမေ့.အမလေး..အေ့…စောက်စိပါထိသတော့..အားလားလား. အီးအီးရှီး.အ..” မရင်မိတကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက် ကိုကျော်ဆွေခါးကြီးကို တင်းကျပ် နေအောင် ဖက်ထားသည်။

ကိုကျော်ဆွေ့ လက်နှစ်ဖက်က အနည်းငယ်တုတ်သယောင်ယောင်ရှိသော ရင်မိခါးကို ဆုတ်ကိုင်လျှက် ခေါင်းမော့ကိုယ်မတ်ကာ သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး လရေတွေကို ပန်းထည့်နေသည်။သူ့ကိုယ်လုံးကြီးလည်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်တုန်သွား၏။ အခြေအနေအချိန်အခါ သိသူပီပီကိုကျော်ဆွေက သူ့လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်အကြောပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် အညိုရောင်သမ်းနေသော လီးတုတ်ရှည်ကြီးကမကျေနပ်သောဟန်နှင့်မာန်ဟုန်မပြေသေးသည့် အမူအယာကိုပြနေသေး၏။ မနုတစ်ယောက်ဆုံးခန်းတိုင်ရောက်ထိ ကြည့်ချင်လွန်းလှသော်လည်း အခြေအနေအမျိုးမျိုးကြောင့် စောစောက သူမ ချီးပါခဲ့ရာ ချောင်းထဲသို့ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ လီးအတွေ့အကြုံနောကျေထားပြီးဖြစ်သော အိမ်ထောင်သည် မိန်းမပင် ဖြစ်လင့်ကစား ကိုကျော်ဆွေ့ လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ဖင်ယားအဖုတ်တောင် ရမ္မက်သွေးတွေ ပူလောင်ဆူပွက်ခဲ့ရ၏။

“..မင်းဇာတ်လမ်းက ကောင်းလွန်းလို့ မျက်လုံးထဲမှာ ကွင်းကနဲ.ကွက်ကနဲကို မြင်လာတော့တာပဲကွာ.ငါတောင် မရင်မိကြီးကို ချချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာပြီ.” “.အလကားတော့ မရလောက်ဘူး ကိုယ့်လူ.ငွေချေးနိုင်မှ. ဒါမှ အတိုးမယူဘဲ လိုးလွှတ်လို့ရမှာပေါ့ကွ..” အောင်ထွန်းက သူ့ထင်မြင်ချက်ကို ခပ်ဆဆလေး ပြောလိုက်၏။ “..တဏှာကြီးတဲ့မိန်းမအဖို့ ငွေကပဓာန မဟုတ်ပါဘူးကွာ.လီးက အဓိကပါ..” အခု ဝင်ပြောသူက စိုးလွင်.စိုးလွင်က သည်ပွဲတွင် သူ့ဉာဉ်အတိုင်း ဘာမှဝင်မပြောဘဲ အသာနားထောင်ခဲ့သည်။သည်လိုလူမျိုးက အပြောသမားမဟုတ် လက်တွေ့လုပ်မည့် သူမျိုး။နောက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်စိတ်ချသောဟန်အပြည့်နှင့် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ “…အေး..ဒါလဲ …ဟုတ်ပါရဲ့..” စိုးလွင်စကားကို တိုးတိုးက ထောက်ခံလိုက်၏။ “.ဘယ်လောက်ပဲ တဏှာကြီးကြီး အညှာကိုင်တတ်ရင် အရည်တောင် ပျော်သွားနိုင်ပါတယ်ကွာ.”တိုးတိုးက စိုးလွင်စကားကိုပင် သေချာအောင်ထပ်ဆင့်၍ ထောက်ခံပြောလိုက်သည်။

“..လုပ်ပါအုံး.တိုးတိုးရ..အညှာဆိုတာ ဘာတုံးဟ.” ထုံးစံအတိုင်း အောင်ထွန်းက သိချင်ဇောနှင့်အမောတကော မေးလိုက်၏။ သည်တခါတော့ စိုးလွင်က သူ့ကို မျက်စောင်း မထိုးတော့ပါ.အူကြောင်ကြောင် မြောက်ကြွကြွသူငယ်ချင်းကို ပြုံးလျှက်သာ ကြည့်လိုက်ပါတော့သည်။ “…အညှာဆိုတာ စောက်စိပေါ့ကွာ..စောက်စိကလိတတ်ရင်.ကာမမီးတွေ ပွင့်ထွက်ပြီး ဘယ်မိန်းမခံနိုင်မှာလဲ.ဒါပေမဲ့ မရင်မိလိုဟာကြီးကတော့ အထွေအထူး တောင် ကလိစရာလိုမှာမဟုတ်ဘူး. လီးကြီးဖို့နဲ့ခပ်ကြာကြာ အလိုးသန်ဘို့ဘဲလိုမှာ.. မင်းက ဒီမိန်းမကြီးကို.ဖြိုနိုင်လို့လား..” တိုးတိုးက အောင်ထွန်းကို အဓိကဦးတည်ပြီး မေးငေါ့မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ စိုးလွင်ကလည်း ဘယ့်နှယ့်လဲဟူသော အမူအရာနှင့် အောင်ထွန်းကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ စကားပေါ နှုတ်သွက်သော အောင်ထွန်းတစ်ယောက် အသံတိတ် နှုတ်ဆိတ်ရင်း ခေတ္တတွေးနေသည်။

“…အင်း.မလွယ်လောက်ဘူးထင်တယ်..တိုးတိုးရေ.အလိုးသန်တယ်ပဲ ထားအုံး. ကိုယ့်ဒင်က စံချိန်မှီရုံပဲ..ရှိတယ်လေ..ဒီတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အယားဖျောက် ပေးသလောက်ပဲရှိမှာပေါ့.ဟီး.ဟီး..” “..အေး.မင်း မဆိုးဘူး..ကိုယ့်ပမာဏကို သိတယ်.”စိုးလွင်က အောင်ထွန်းစကားကို ဝင်ထောက်ခံလိုက်၏။အောင်ထွန်းက သူ့ကို သရော်သည်ထင်၍ ဘုကြည့်ကြည့်နေစဉ် တိုးတိုးကဝင်၍. “…စိုးလွင် ပြောတာအမှန်ပဲ အောင်ထွန်းရ..မင်းက သူ့ကို တလွဲမထင်နဲ့..မင်း မပြောနဲ့.ငါလဲ မရင်မိကို မဖြိုနိုင်ဘူးမောင်..တကယ်ပြောတာ သူ့အသားအရေကြည့် အသားနီစပ်.ဖင်ဆုံကြီးကလဲ.. နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး.ပြီးတော့ နောက်ကောက်ထွက် နေတာလဲအထင်အရှားလိုးတော့ လိုးချင်စရာကြီးပေါ့ကွာ..ဟား ဟား.ဒါပေမဲ့ ဟတ္ထနီရဲ့ သဘာဝက အလိုးလဲကြမ်း.လီးလဲကြီးမှ.ကျေနပ်တာဘဲကွ. ဒီတော့ မနိုင်ဝန်သွားထမ်းရင် မင်းတို့ငါတို့ဘဲ ခြေကုန်လက်ပမ်း ကျသွားမှာပေါ့ဟ.”

“..အင်း ဒီလိုဆို…သူ့ကိုဖြိုနိုင်တာ ကိုကျော်ဆွေဘဲ နေမှာပေါ့နော်.” “…လူလတ်ပိုင်းအရွယ်ထဲမှာတော့ ဟုတ်ချင်ဟုတ်မှာပေ့..မင်းတို့ငါတို့ တက်ခေတ်လူတွေထဲမှာ..လောလောဆယ်..ဒီ်မိန်းမကြီးကို အပြတ်ဖြိုနိုင်မှာကတော့.. ဟောဒီ စိုးလွင်ဘဲ မောင်ရင်..” “…ဟာ.ဟုတ်ပါ့မလားကွာ.” “..မင်းကဲ.ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအကြောင်း.သိရက်သားနဲ့.ဒီကောင့်လော်က ငယ်ငယ်ကထဲက ဒို့ထက်ကြီးတယ်လေ.သူကလက်တွေ့သမား.အခြေခံ စံချိန်မှီ လီးကြီးကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ လေ့ကျင့်ပေးနေတာ.အခုဆိုရင် စံချိန်တောင် အတော်လွန် နေပြီ..ပြီးတော့ မင်းတို့ ငါတို့ထက် လူကောင်ကထွားပြီးတောင့်တင်းကြံ့ခိုင်တယ်လေ လက်လှဲရင်…ဒို့..သူ့ကို ဘယ်တုံးကနိုင်ဘူးလို့လဲ..” “..အေး.အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်.ဒါပေမဲ့.ဒီကောင့်ဒုတ်ကြီး စံချိန်လွန် ဖြစ်သွားတာတော့ တကယ်မသိဘူးကွ.” “..သူငယ်ချင်း..သေချာသွားအောင် ပြလိုက်စမ်းပါကွာ.” တိုးတိုးက စိုးလွင်ကို တိုက်တွန်းလိုက်သည်။

စိုးလွင်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ပုဆိုးကို ခပ်ဟဟ လှန်ပြလိုက်သည်။ အားပါးပါး…နည်းတဲ့လီးကြီး မဟုတ်ပါလား. အတုတ်က ရုပ်ပျိုဆေးဗူးခန့်ရှိပြီး အရှည်က ရှစ်လက်မခန့်ရှိမည်။လီးကြီးက အောက်ခြေတွင်ကွပ်ပြစ်ကြီးပေါ်တွင် ခေါင်စင်းစင်းကြီးလဲလျောင်း တွဲလဲကျနေ၏။ ဒစ်လည်းမပြဲသေး..ထိပ်ဖူးချွန်ကြီးနှင့်ဖြစ်၏။လီးကြီးက အဝါဘက်လုသော အညိုရောင်ဖြစ်၏။စိုးလွင်က ပြန်ဖုံးပြီး ထိုင်လိုက်သည်။သူ့မျက်နှာမှာလည်း ပန်းနုရောင် ပြေး၍ ပြုံးရောင်သန်းနေသည်။ “..အေး.ဟုတ်ပါပြီ…မရင်မိ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖြိုနိုင်မဲ့လီးကြီးဆိုတာ ယုံပါပြီကွာ ဟား..ဟား.ဟား..” အောင်ထွန်းက သူငယ်ချင်းအတွက် ဂုဏ်ယူကျေနပ်စွာ ပြောလိုက်သည်။တိုးတိုး ကလည်း အောင်ထွန်းစကားကို ဖြည့်စွက်ထောက်ခံ၏။

“..အခုချိန်မှာတော့ မရင်မိရဲ့စောက်ဖုတ်သရဖူကြီးကို ချန်ပီယံ ကိုကျော်ဆွေကပိုင်ချင်ပိုင်ထားမှာပေါ့ကွာ..ဒါပေမဲ့ ဒီစောက်ဖုတ်သရဖူကြီးကို ပြိုင်လုမဲ့ ပြိုင်ဘက်ချန်ပီယံစိုးလွင်ရှိနေပြီလေ. .ပြီးတော့ဟိုကလေးဆယ်ကျော်ကျလူပါ..ဒို့ကောင်က အားကောင်းမောင်းသန် ပျိုရွယ်ဟန် အပြည့်ရှိတဲ့ (၁၈)နှစ်ကျော် လူပျိုသိုးပဲကွ…ဟား ဟား.ဟား.” “…ဟာ..ဒီလိုဆို.ဟုတ်ပီကွ..” တိုးတိုးစကားနှင့် ရယ်သံအဆုံးတွင် အောင်ထွန်းအလန့်တကြားထအော်ပါတော့သည်။“..ဟ..ဘာလဲဟ..လခွီးတဲ့မှဘဲ..မင်းဟာက အလန့်တကြားကွာ.” စိုးလွင်က အောင်ထွန်းကို ထကြိမ်းသည်။အရယ်အမောအရှိန်ကြောင့်သာ။အောင်ထွန်း ထအော်လိုက်ပုံက တိုးတိုးသည်ပင် လန့်သွား၍ ထောင်းကနဲ ဒေါခီးသွားမိသည်။

“..ဒီလို.ဒီလို.ငါ့စိတ်ကူးက ဒီလို.မရင်မိကို ကိုကျော်ဆွေနဲ့ စိုးလွင်တို့ ပြိုင်လိုးကြမယ်ကွာ..လောင်းကြေးကို သိန်းချီတင်မယ်လေ.” “..အေး..ကောင်းတယ်.” အောင်ထွန်း တင်ပြချက်ကို တိုးတိုးက ထောက်ခံ၏။တိုးတိုးက တဆက်တည်း စိုးလွင် ဘက်ကိုလှည့်၍ “…ဘယ်နှယ့်လဲ..ဟေ့ကောင်..” “..လုပ်လိုက်လေ..ကြာသလားလို့..” ကိုကျော်ဆွေနှင့် အကျေအလည်ညှိပြီး ပြိုင်ပွဲကျင်းပရန် ရက်သတ်မှတ်သည်။ မရင်မိနှင့်ညှိရန် ကိုကျော်ဆွေကို သဘောတူ တာဝန်ပေးကြသည်။

ဤသို့ဖြင့် သတ်မှတ်ရက်တွင် ပြိုင်ပွဲကို စတင်ကျင်းပ၏။ ကိုကျော်ဆွေ-တူးတူး-အောင်ထွန်း+စိုးလွင် တို့သည် အောက်ပါ စည်းကမ်းချက်များ သတ်မှတ်ထားပြီးဖြစ်၏။ ပထမအချီတွင် အနှုးအနှပ်မပါဘဲ တစ်နာရီခွဲဆက်တိုက်လိုးရမည်။ ကြိုက်သလို ပုံစံနှင့်လိုးနိုင်သည်။လိုးခွင့်ရှိသည်။အလိုးခံသူက တော်ပါတော့ဟုဆိုမှ ပွဲရပ်မည်။ ဒုတိယအချီတွင် အနှုးအနှပ် အနှိုက်အဆွ စိတ်ကြိုက်လုပ်နိုင်သည်။ အချိန်လည်း အကန့်အသတ်မရှိ။သို့သော် ၂ နာရီထက်ကျော်လျှင် အရှုံးဟု သတ်မှတ်သည်။ မိန်းမကိုယ်တိုင်က တော်ပါပြီဟု အလေးအနက်အဆိုပြုလာမှ ပွဲရပ်မည်။အလိုးခံမည့်သူသည် နောက်တစ်ရက်ဆက်တိုက်ခံနိုင်လျှင် အရှုံး။မခံနိုင်လောက် အောင်ပျော့ခွေချိနဲ့၍ မလုပ်ပါသေးနှင့်ဦးဟု တောင်းပန်ပါက အနိုင်။

ဤအရှုံးအနိုင်သတ်မှတ်ချက်သည် အလိုးခံသူမိန်းမနှင့် မည်သို့မျှ သက်ဆိုင်ခြင်း မရှိစေရ။ ပြိုင်ပွဲမစမီ ရက်များတွင် စားဆေး-လိမ်းဆေး ကြိုက်ရာသုံးနိုင်ပြီး ပြိုင်ပွဲစမည့်နေ့တွင်မူ မည်သည့်အရာမှ မသုံးစွဲရ.အထူးသဖြင့်လိမ်းဆေးလုံးဝမသုံးရ။ မိမိကိုယ်ကို ယောကျာ်းပီသသူဟု ရဲရဲဝံ့ဝံ့ယုံကြည်လျှင် လိမ်းဆေးလုံးဝ မသုံးသင့်ကြောင်း အထူးသတိပြုပါ။(မှတ်ချက်) လောင်းကြေးငွေကို သုံးသိန်းခွဲစီ သတ်မှတ်သည်။နိုင်သူက မရင်မိကို တစ်သိန်းတိတိပေးရမည်။ထိုနေ့က သူတို့လေးယောက် ည ၁၁ နာရီခွဲကျော်မှ စည်းမျဉ်းရေးဆွဲပြီးကြသည်။

ကိုကျော်ဆွေက သူ့ကိုယ်သူအပိုင်တွက်၍ အကယ်၍ သူရှုံးခဲ့လျှင် ဟောဒီ သရက်ခြံကြီးတဝက်ပါ ထပ်လောင်း၍ ပေးဦးမည်ဟု ပြော၏။ထိုအချက်ကိုလည်း စည်းမျဉ်းထဲတွင် နောက်တိုးအဖြစ် ဖြည့်စွက်လိုက်သည်။ အကယ်၍ သူနိုင်ခဲ့လျှင် မင်းတို့(၃)ယောက်ရဲ့ အမေတွေကို (၃)ညစီ လိုးရလိမ့်မည်။မင်းတို့ကိုယ်တိုင် ခေါ်ခဲ့ရမည်ဟု အဆိုပြုသည်။ သုံးယောက်သား ခေါင်းခြင်းရိုက်၍ သဘောတူလိုက်ကြသည်။ မတတ်နိုင် သူ့ဘက်ကလည်း ရက်ရောသည်မဟုတ်လား။ “နေအုံးဗျ…ခင်များအဆိုကို ကျုပ်တို့မကန့်ကွက်ပါဘူး..ဒါပေမဲ့ ခင်များပြောတဲ့ မိန်းမသုံးယောက်က ကျုပ်တို့ရဲ့အနန္တဂိုဏ်းဝင် ကျေးဇူးရှင်တွေ ဖြစ်နေတယ်။

ကျုပ်တို့မှာ ဂိုဏ်းသင့်နိုင်တယ်…ဒီတော့ သရက်ခြံ တဝက်မလုပ်ပါနဲ့.. သရက်တစ်ခြံလုံးလုပ်လိုက်ပါ..” ဤစကားကို စိုးလွင်က ဝင်ပြောခြင်းဖြစ်၏။ တိုးတိုးနှင့်အောင်ထွန်းတို့မှာခေါင်းတွေပူထူနေသဖြင့် ဘာမှ စဉ်းစားလို့အကြံမရ. သူတို့အမေတွေကို ထိပါးမည့်အရေးကြုံလာတော့ ခြောက်ခြားတုန်လှုပ်သွားကြသည်။ စကားနည်းလှသော စိုးလွင်ကသာ ထောက်ပြအဆိုပြုနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ကိုကျော်ဆွေက မည်သို့မှ စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ.. “..အေး..စိမ်လိုက်ကွာ…တစ်ခုတော့ရှိတယ်နော်. .အဲဒီနေ့ကျ ငါအရင်ဖိုက်မှာ.” “..ကျေနပ်ပါတယ်..” စိုးလွင်ကပင် အတည်ပြုထောက်ခံလိုက်သည်။ ဒီနေ့…ကိုကျော်ဆွေ စတင်ပြိုင်ပွဲဝင်ရမည်နေ့ မရင်မိတစ်ယောက် ရေမိုးချိုး သနပ်ခါး လိမ်း၍ ခါတိုင်းလိုပင် ပဲပြုတ်ရောင်းထွက်သည်။

ခါတိုင်းလည်း လူသူမကွဲမှီ ဝေလီဝေလင်း အနောက်ဖက်ရွာသို့ ပထမ ရောင်းလေ့ရှိသည်။ အနောက်ဖက်ရွာရောင်းမကုန်မှ ရွာထဲလိုက်ရောင်းသည်။အနည်းဆုံး ၉ နာရီကျော်မှသာ အိမ်ပြန် ရောက်လေ့ရှိသည်။ အနည်းဆုံး သူဈေးရောင်းချိန် ၃ နာရီကျော် ပုံမှန်ကြာလေ့ရှိသည်။ ဤသည်ကား ကလေးလူကြီးပါမကျန် တရွာလုံးသိနေသော မရင်မိဈေးရောင်းချိန် ဖြစ်သည်ထိုအချိန်ကိုတမင်ရွေးလိုက်ကြသည်။ သည်တော့မည်သူမှမသိနိုင်မရိပ်မိနိုင်တော့. စောစောကမူ အချိန်ရွေးဘို့အတွက် အခက်တွေ့နေကြရာ သည်အကြံကို စိုးလွင်က ပေးလိုက်မှ အဆင်ပြေ ပြေလည်သွားတော့၏။ ကိုကျော်ဆွေတစ်ယောက် သူ့ပြိုင်ဘက်စိုးလွင်ကို လျှော့မတွက် သာတော့..သို့သော် သူ့ကိုယ်သူ သိပ်အထင်ကြီးနေ၍ နွားပျိုသန်လှ.. နွားအိုပေါင်ကျိုးဟူသော စကားပုံကို အသေစွဲကိုင်ထား၍ သိပ်တော့မဖြုံလှပါ။ လူလုံးမကွဲခင်မှာပင် မရင်မိတစ်ယောက် ပဲပြုတ်တောင်းလေးခေါင်းပေါ် ရွက်၍ သရက်ခြံအနောက်ဘက်ချောင်းထဲမှ ဝင်လာသည်မကြာခင်လုပ်ငန်းစပါတော့သည်။

တိုးတိုးတို့ ၃ ယောက်က သီးသန့် လုပ်ထားသောနေရာမှ ကြည့်နေကြသည်။ဤနေရာကို မရင်မိ မသိအောင် ဝှက်ထားကြ သည်။သိလျှင် စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်ပြီး ဖီလင်မလာမှစိုး၍ ဖြစ်၏။ မရင်မိက သူ့ကိုပေါ်က အဝတ်အစားများကိုတခုခြင်းချွတ်သည်သူ့ကိုယ်မှာဖုံးထားသောအရာဟူ၍ထမီပါးပါးတထည်… အပေါ်အကျီၤလက်တိုတထည်နို့အုံပင်လုံအောင်မဖုံးနိုင်သောဘရာစီယာခပ်သေးသေးတစ်ထည်သည်သာ.. ထို့ကြောင့် စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ကမ ္ဘာဦးလူမကဲ့သို့ တုံးလုံးကြီးဖြစ်သွားပြီ။ အခန်းထဲတွင် ပုံစံမျိုးစုံလုပ်နိုင်ရန် ၂ ပေခွဲအမြင့် စားပွဲခုံရှည်.. နောက်မှီ ခုံရှည်အလတ်စားတစ်လုံးအဆင်သင့်ချထား၏။တိုးတိုးတို့သုံးယောက်ကို အလယ်ခန်း အထက်စီးမှကြည့်နိုင်ရန်လျှို့ဝှက်စီစဉ်ပေးထား၏။

စိုးလွင်ကမူ ပြိုင်ဘက်မင်းသားဖြစ်၍ အပြင်ဘက်မှာသာနေပြီး အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်အကဲခတ်ရန်သတ်မှတ်ထားသည်။ ကိုကျော်ဆွေက မရင်မိကို ခုတင်ဘောင်တန်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး ရှေ့သို့ ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။သူက နောက်မှနေ၍ သူ့လီးတုန်ကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ တစ်ရစ်ချင်းဖိသွင်းလိုက်သည်ချောင်းကြည့်နေသော တိုးတိုးနှင့်အောင်ထွန်းတို့ မျက်လုံးပြူးသွားကြ၏။ ကိုကျော်ဆွေ လီးကြီးက နည်းတဲ့ဟာကြီးမဟုတ်။လီးချောင်းကြီးက နက်မှောင်နေပြီး သွေးကြော ဖုကြီးတွေ ယှက်သမ်းနေသည်။စိုးလွင် လီးနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင်…ဒစ်ပြဲ အသားဆိုင်ကြီးက နဲတာကြီးမဟုတ်.သံခမောက်ကြီးလို ဝင်းပြောင်နေ၏။ သမ္ဘာရင်.ဝါရင့်ဆရာကြီးလည်းဖြစ်.လီးကြီးကလည်း စိုးလွင်နှင့် မတိမ်းမယိမ်းမို့ တိုးတိုးနှစ်ယောက် ရင်ခုံနေသည်ဖီလင်တက်စရာအလွန်ကောင်းသော မရင်မိကိုယ်လုံးကြီးကို မြင်နေရလျှက်ကပင် ဖီးလ်မကြွနိုင်ဘဲ ရင်တမမဖြစ်နေကြသည်။

သူတို့ရှုံးခဲ့လျှင် သူတို့အမေများကို သူတို့ကိုယ်တိုင်ခေါ်ခဲ့ပြီး ကိုကျော်ဆွေထံ ဆက်သရမည်ကို တွေးမိတိုင်း စိတ်တွေချောက်ခြားနေ၏။သူတို့ကိုယ်တိုင် ဆပ်ဆော့မိသည့် အမှားမို့ နောင်တစိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ စောစောကပင် ခံချင်စိတ်ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီး တအုံလုံးကြွရွနေပြီး စောက်ရေတွေကလည်း ထွက်နှင့်ပြီးသားမို့ လီးကြီးက ထစ်ငေါ့ ထစ်ငေါ့နှင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။သည်လီးကြီးကို ခံဘူးထားသော်လည်း စံချိန်လွန်လီးမဟာကြီးမို့ မရင်မိ တစ်ယောက် တစ်ထစ်ခြင်း တစ်ထစ်ခြင်းတိုးဝင်လာသော လီးကြီးကို မျက်လုံးမှိတ် အံကြိတ်ရင်းခံနေရှာသည်။တစ်ချက်တစ်ချက် ဖင်ဆုံကြီးတွေ ကော့တက်သွား၏။ ကိုကျော်ဆွေက ခါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းပင် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ပထမဆောင့်သောအချိန်ကို စတင်သတ်မှတ်သည်မို့ တစ်ဖက်နံရံရှိတိုင်ကပ်နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။

(၆)နာရီမတ်တင်း..။ “..ဖွပ်.ရွှတ်.ဖွတ်..ရွှတ်..ဖွတ်…” “..အင့်..အမေ့.အီး.အား..ဟား. ဟင်း..အင့်..အင်း.အ..အား.” ခပ်သွက်သွက် ခပ်မှန်မှန်ကြီးဆောင့်လိုးလာရာ မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှကျော်လာပြီခါတိုင်းဆိုလျှင်ပြီးလိုက်မည်ဖြစ်သော်လည်း မပြီးရဲသေး.. အဝင်အထွက်မှန်လာပြီးလီးကြီးနှင့်စောက်ဖုတ်ကြီးတို့ သဟဇာတဖြစ်သွားပြီမို့ မရင်မိလည်း တစတစ ကောင်းကောင်းလာကာဇိမ်နှင့်ခံနေတော့သည်။ နာရီဝက်လောက်ဆောင့်ပြီးသောအခါ ကိုကျော်ဆွေက သူ့လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။လချောင်းမဲကြီးမှာ စောက်ရေတွေနှင့် ပို၍ပြောင်လက် တင်းတောင်နေတော့သည်။ မရင်မိက မတ်တပ်ရပ်ကာ ကိုကျော်ဆွေကိုကြည့်၍ မေးငေါ့ပြသည်။ ဘယ်လိုပုံစံနှင့်ခံရမလဲဟူသော သဘောဖြစ်သည်။

ကိုကျော်ဆွေက ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်သိပ်လိုက်ပြီး မရင်မိတံကောက်ကွေးနှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် မတင် လိုက်သည်။အံကျဖြစ်မဖြစ် သူ့လီးနှင့်ချိန်ကြည့်ရာ စောက်ဖုတ်အဝက အောက်သို့ တော်တော်လေးရောက်နေသည်မို့ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးဆွဲခုပေးလိုက်သည်။ သည်တော့မှ အံကိုက်ဖြစ်သွားသည်။ကိုကျော်ဆွေက သူ့လီးကြီးကို စောစောကလို ပြန်ထိုးလိုက်သည်။ပေါင်နှစ်လုံးက စိနေသည်မို့ စောက်ဖုတ်က ညပ်နေပြီး ဇွတ်တိုးဝင်လာသော လီးကြီးဒဏ်ကို မခံနိုင်ဘဲဖြစ်နေသည်။ “..အင့်.အင့်.အ..အမေ့..ရှီး.ကျွတ်..ကျွတ်..နာ.နာတယ်.ကိုဆွေ.” သည်တော့ ကိုကျော်ဆွေက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်မှ ချလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဘေးသို့ခပ်ကားကားဖြစ်အောင် ဖြဲပေးထားလိုက်သည်။

သည်တော့မှ အသားဆိုင်ထူထူ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ပြူးကနဲ ပွင့်အာထွက်လာသည်။ဖြူဝင်းသော ဆီးခုံမို့မို့တစ်ဝိုက်ရှိ စောက်မွှေးအုံကြီးမှာ မဲမှောင်နေသည်။အပေါ်စီးမှ အထင်းသားမြင်နေရသော တိုးတိုးနှင့်အောင်ထွန်းတို့မှာ နှလုံးတုန် ရင်ခုံ အာခေါင်တွေချောက်ပြီး လီးတောင် ကြလာ၏။ကိုကျော်ဆွေက သူ့လီးကြီးကို ဇွပ်ကနဲ ဗျိကနဲ ဖိသွင်းလိုက်ပြီး အရပ်အဆိုင်းမရှိဘဲ ဒလစပ်ဆောင့်ပါတော့သည်။ “…ဖွပ်.ဖွတ်..ဖွိ..ဘွတ်..ဖွပ်..ဖွိ.ဖွတ်..ဘွတ်.” ဆောင့်ချက်တွေက အရွယ်နှင့်မမျှအောင် အားပါလှ၏။၁၅ မိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ ကိုကျော်ဆွေတယောက် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လရေတွေကို ဗျင်းကနဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။

တနာရီပြည့်ရန် ၁၅ မိနစ်သာလိုတော့သည်မို့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့..ကိုကျော်ဆွေတစ်ယောက် သူ့လရေတွေကို ပန်းထည့်ရင်း မျက်စိစုံမှိတ်ကာ အရသာ ယူနေပါသည်။ စည်းကမ်းချက်ကလည်းရှိနေသည်မို့ လီးကြီးကိုအမြန်ချွတ်၍ ပုံစံတမျိုး ပြောင်းရန် အားထုတ်ရပြန်သည်။နောက်ထပ် ၄၅ မိနစ်လိုးပေးရဦးမည်။အသက်က ပြော၍လားမသိ. ကိုကျော်ဆွေလီးကြီးမှာ တော်တော်နှင့်ပြန်မထသေးဘဲ ငေါင်ငေါင်စင်းစင်းကြီး ဖြစ်နေ၏။ ငေါင်စင်းစင်းကြီးဖြစ်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်၍ တိုးတိုးနှင့်အောင်ထွန်းတို့ သဘောတွေကျနေသည်။

ကိုကျော်ဆွေက သူ့လီးကြီးကို လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဂွင်းတိုက်ပြစ်လိုက်ရာ လီးကြီးက စောစောကထက်တောင့်တင်းပြန်မတ်လာသည်။မာန်ပြည့်ဟန်ပြည့်ကား မဟုတ်။ စောက်ဖုတ်ထဲကိုပြန်သွင်းထည့်ရာ မဝင်ချင့်ဝင်ချင့်နှင့်ဝင်သွားသည်။ အရင်းကိုမရောက်မှီ ၂ လက်မကျော်လောက် တွန့်ကောက်ပြီးထစ်ခံနေသည်။ ကိုကျော်ဆွေက အဆုံးထိ မသွင်းတော့ဘဲ ဝင်သလောက်နှင့်သာ ခပ်မှန်မှန် ခပ်ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ပေးနေသည်။ အားမာန်သွင်း၍ဆောင့်နေရသော်လည်း စောစောကလို မထန်မသွက်တော့။ ၁၅ မိနစ်ကျော်သောအခါ အပြည့်အဝမတောင်ပါဘဲ လီးတခုလုံး ယားကြွလာပြီးလရေတွေထွက်ကုန်ပါတော့သည်။မာမာထန်ထန်သွက်သွက်ဆိုလျှင် မရင်မိလည်း မကြာမှီ ပြီးတော့မည်မှာ သေချာနေ၏။ အခုတော့ ကိုကျော်ဆွေကသာ ပြီးသွားပြီး မရင်မိက မပြီးသေးဘဲ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ဟန်လုပ်၍သာ ဆောင့်နေရသော်လည်း လီးကြီးက အဝင်အထွက် မမှန်တော့ တွန့်ခေါက်၍ ထစ်ငေါ့ထစ်ငေါ့ကြီး ဖြစ်နေသည်။

တဖက်က ဖီလင်မလာတော့ တွန့်ခေါက်သွားသော လချောင်းတံကြီးက မရင်မိ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖိပွတ်သလိုမျိုး ဖြစ်နေသည်။ အောင့်သက်သက်နှင့်နာကျင်ရုံမှအပ အရသာထူးမတွေ့လှပါ။ မရင်မိက စိတ်ညစ်စွာနှင့် “..ဟို.ဟို..ကိုဆွေ.မရရင်လဲ.မလုပ်နဲ့တော့နာတာပဲရှိတယ်..ဘာအရသာမှ မရှိဘူး..”မရင်မိပြောသောစကားကို တိုးတိုးနှင့်အောင်ထွန်းတို့က ပီပီသသကြီး ကြားလိုက်ရသည်။သူတို့မျက်နှာတွေ ဝင်းထိန်လင်းလက်သွားသည်။ပထမပွဲစဉ်မှာပင် ကိုကျော်ဆွေကြီး ၉၅ ရာခိုင်နှုန်း ရှုံးနိမ့်သွားပြီ။ သူကြိုတင်စားထားသော အားဆေး စိတ်ကြွဆေးတွေက သူ့ကိုပညာ ကောင်းကောင်းပြနေ၏။

နှလုံးသွေးခုန်နှုန်းတွေ မြန်ဆန်လာပြီး မောဟိုက်လာသည်။မတတ်သာသည့်အဆုံး သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး မရင်မိဘေးတွင် ပက်လက်လှန်အိပ်ကာ အမောဖြေ နေလိုက်သည်။၁ နာရီပြည့်ရန် ၃၀ မိနစ်သာလိုတော့သည်။ “..ရင်မိ.မပြီးသေးဘူးလား.” “.ဟင့်အင်း..ပြီးတော့မလို့ဘဲ.ကိုကျော်ဆွေကမှ ဆက်မလိုးနိုင်ဘဲ.” အခုမှ တိုးတိုးနှင့်အောင်ထွန်းတို့ ဟင်းချနိုင်တော့သည်။စိုးလွင် အကြံပေးချက်အရ ကိုကျော်ဆွေနှင့်မရင်မိတို့ ပြောစကားများကိုကက်ဆက်နှင့်ဖမ်းယူထားပြီးဖြစ်သည် အခြေအနေမဟန်တော့မှန်းသိနေသော ကိုကျော်ဆွေတစ်ယောက် သည်အတိုင်းကြီး ပေနေလို့မဖြစ်တော့။သည်စည်းဝိုင်းကထွက်ပြီး ဝီစကီနှင့် စိမ်ထားသော ဖျံသိုဆေးအရက်ကို သောက်မှဖြစ်တော့မည်။

သည်ထဲက မထွက်သမျှ သောက်ခွင့်ရှိမည်မဟုတ်။ကြာလျှင် သည့်ထက်ပိုဆိုးလာမည်။ “..မရင်မိ..ပြီးချင်လား..” ‘..ဟောတော်..ပြီးချင်တာပေါ့လို့..ဈေးရောင်းအပျက်ခံပြီး တော်တို့အလိုးခံမှတော့ မပြီးဘဲမပြန်နိုင်ပါဘူး…” မရင်မိက စိတ်ပေါက်လာပြီး ဘုဂလန့်ပြောချလိုက်သည်။သည်အသံတွေက ကက်ဆက်ထဲမှာ အကုန်ဝင်နေသည်။သည်မျှဆိုလုံလောက်ပြီမို့ တိုးတိုးက ကက်ဆက် ခလုပ်ကို ပိတ်ပစ်လိုက်၏။မကြာမှီ ကိုကျော်ဆွေတစ်ယောက် ပုဆိုးနှင့်အကျီ ကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲမှထွက်လာသည်။ အခန်းထဲကခုတင်ထက်တွင် အဝတ်အစားကင်းကွာပြီး ဖြူဖွေးဝင်းဝါသော ကိုယ်လုံးကြီးနှင့် ခြေပစ်လက်ပစ် ပက်လက်ကြီးအိပ်လျှက်ရှိသော မရင်မိကို ကြည့်ရင်း အောင်ထွန်းတံတွေးကို ဂွတ်ကနဲမျိုချလိုက်သည်။အခြေအနေမဟန်တော့မှန်းသိသွားသော ကိုကျော်ဆွေက သူတို့နှစ်ယောက်ကို အချက်ပြပြီး အပြင်ခေါ်ထုတ်ခဲ့သည်။သူ့ခေါင်းထဲမှာ စိုးလွင်ကို အပိုင်ပြန်ချည်နှောင်ဘို့ စီမံကိန်းတွေ တထပ်ကြီးချပြီးသားဖြစ်သွား၏။ အပြင်ဘက်က တန်လျားခုံရှည်ကြီးပေါ်တွင် စိုးလွင်တယောက် အေးအေး ဆေးဆေး နှပ်နေသည်။

“..ကဲ..ငါ့တူ.လေးလေးကတော့ မိနစ်ငါးဆယ်နဲ့တပွဲပြီးသွားပြီ.. မင်းရဲ့အခြေအနေပေါ်မှာမူတည်ပြီး အနိုင်အရှုံးသတ်မှတ်ရမှာပဲ..အခုတော့ လေးလေး ဆေးသောက်မှ ဖြစ်မှာမို့ငါ့ရဲ့အခန်းကဏ္ဍကဒီမှာတင်တခန်းရပ်သွားပြီ..ဒါပေမဲ့ စည်းကမ်းထဲမှာ မပါတဲ့ပြဿနာတစ်ခုကငါသာ၂ချီပြီးသွားတယ်ရင်မိကမပြီးသေးဘူးတဲ့ကွ သူကလဲမပြီးရင်မကျေနပ်ဘူးလို့အရေးဆိုလာတယ်..ဒါကြောင့်မထင်မှတ်ဘဲ ပေါ်ပေါက်လာတဲ့ ဒီကဏ္ဍကို မင်းဖြည့်ပေးလိုက်အုံး..” “.ဟုတ်ကဲ့.ရပါတယ်…လေးလေးဆွေ.” ကိုကျော်ဆွေက ဖျံသိုနှင့်စိမ်ထားသော ဝီစကီတစ်ခွက်ကို ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ သည်တော့မှ အတော်နေသာထိုင်သာ ရှိသွားသည်။

“..ကဲ.စိုးလွင်….မရင်မိ ဆန္ဒပြည့်ဝသွားအောင်ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ပါကွာ.. ”စိုးလွင်မရင်မိရှိရာအခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည်။ “…ဒီတခါ.အောင်ထွန်းကအပြင်က စောင့်အုံး တိုးတိုးနဲ့ ငါ အခြေအနေ လေ့လာအုံးမယ်.”စိုးလွင် ဝင်လာစဉ် မရင်မိတစ်ယောက် မျက်လုံးမှေးစင်းလျှက် ခြေပစ်လက်ပစ် ကားယားပက်လက်ကြီး အိပ်လျှက်ရှိသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ မရင်မိစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ခုံးကြွမို့မောက်နေပြီး နှုတ်ခမ်းသားထူထူများကဘေးသို့အနည်းငယ်လန်ကာ ခပ်ဟဟကြီးပြဲလျှက်ရှိသည်။စိုးလွင် တံတွေးတစ်ချက်မျိုချလိုက်ပြီးမရင်မိတကိုယ်လုံးကို ရာဂကသိုဏ်း ရှုရင်းဖြင့်ပင် သူ့ပုဆိုးနှင့်အကျီၤကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ မရင်မိက စိုးလွင်မှန်းမသိသေး။ကိုကျော်ဆွေ ပြန်ဝင်လာသည်ဟု ထင်မှတ်နေ၏။သို့သော သူမဆန္ဒပြည့်ဝအောင်လုပ်မပေးသေးသဖြင့် မကျေနပ်စိတ်တွေ ဝင်ကာ မျက်စိကိုမှိတ်၍ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။

စိုးလွင်ကမရင်မိ၏နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးကို လက်ဖဝါးနှင့်ခပ်ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။စူတင်းနေသည့် နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် အသာလေးညှပ်ကာ ခပ်ရွရွလေး ပွတ်ချေပေးသည်။ ထို့နောက် မာန်တုန်ကြွ၍ ခုံးထပွရွနေသောစောက်ဖုတ်အကွဲကြီးအတွင်းသို့ သူ့လက်ညှိုးကို ထိုးသွင်းကာ လှုပ်၍လှုပ်၍ နှဲ့ပေးလိုက်၏။စောက်ရေတွေရော လရေတွေပါ အိုင်ထွန်းစိုရွှဲနေသဖြင့်ပြွိပြွိ…ပြွစ်..ပြွစ်..ပွပ်.ပြလပ်ဟူသော အသံတွေ ထွက်လာသည် စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံး ယားကြွလာပြီး တကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြစ်ကာ မရင်မိတကိုယ်လုံးလူးလွန့်တုန်ခါသွား၏။

မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကျော်ဆွေမဟုတ်ဘဲ စိုးလွင် ဖြစ်နေ ပါတော့သည်။စိုးလွင်ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲမတ်တောင်နေပါတော့သည် လုံးပါတ်ရောအရှည်ပါကိုကျော်ဆွေထက် ရောင်ရောင်လေးကြီးပုံရသည်။ ထူးခြားတာက ကိုကျော်ဆွေ့လီးကြီးက ဒစ်လန်နေပြီး စိုးလွင်လီးက ဒစ်မလန်ဘဲ အရေပြားဖုံးထားသော ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးဖြစ်၏။ပြီးတော့ ညိုဝါရောင်သမ်းပြီး နုထွား လှသော လီးကြီးဖြစ်၏။ မရင်မိက စိုးလွင်ကို ပြုံးရင်း မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြသည်။အာရုံအသစ်အဆန်း မို့ မရင်မိစိတ်တွေ မြူးကြွသွက်လက်လာသည် ။စောက်ဖုတ်နှိုက်နေသော စိုးလွင် လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်ချစေလိုက်သည်။ စိုးလွင်ကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားရင်း ပါးကို နမ်း၏။

“..မမ.က မပြီးသေးဘူးဆို..” “..အင်း..” “.ဒါမို့ ကျွန်တော့်ကို ပွဲသိမ်းပေးဖို့ လေးဆွေက လွှတ်လိုက်တာ.” စိုးလွင်က မရင်မိ ဖက်ထားသောလက်များကို အသာဖြေလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်ရပ်လိုက်သည်။မရင်မိလည်း ကာမစိတ်တွေပြန်လည်နိုးကြွလာပြီး သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ကြွသထက်ကြွ ရွသထက်ရွလာသည်။ စားသောက်ရန် အသင့်ဖြစ်နေသောစောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို ဖိနှစ်၍ သွင်းလိုက်သည်။ စောစောကပင် လီးအထိုးခံထားရပြီးမို့ အဝင်မှာထင်သလောက် မနာကျင်တော့ အရသာရှိရှိနှင့်ခံလို့ကောင်းရုံသာ။ စိုးလွင်က လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော်ပြန်နှုတ်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ပြန်သွင်းသည်။ဤကဲ့သို့ လေးငါးဆယ်ချက်ခန့်စောက်ပတ်နှင့်လီးမိတ်ဆက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပါတော့သည်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က မရင်မိ၏နို့အုံကြီးကို တလုံးစီဆုတ်ကိုင်ကာ ကိုယ်ကိုကိုင်း၍အသားကုန်ဆောင့်ပါတော့သည်။“

…ဖွတ်..ဖွပ်..ဖွတ်..ပြွတ်…ဖွတ်..ဖပ်…ဗျစ်.ဘွတ်..ဖွတ်..ဖွတ်..” လီးနှင့်စောက်ဖုတ်ပွတ်တိုက်ရာမှ ထွက်ပေါ်လာသောအသံများလဥနှစ်လုံးကဖင်ရိုက်သံများဖြင့် တခန်းလုံးဆူညံသွားတော့သည်။ မရင်မိကလည်း အောက်မှနေ၍ ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကော့ပြီးခံသည်။စိုးလွင် ကလည်း ကုန်း၍ ကုန်း၍ အသားကုန်ကြုံးကြုံးပြီးဆောင့်သည်။ ၁၅ မိနစ်ကျော်ကျော်ဆောင့်လိုးပြီးသောအခါ မရင်မိတကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို တုံခါသွားပြီး ပြီးဆုံးသွားပါတော့သည်။စိုးလွင်က မရင်မိပြီးမှန်း သိသော်လည်း မရပ်နားဘဲ ဒလစပ်ဆက်၍ ဆောင့်သည်။ ပြီးလို့ကောင်းတာကတစ်မျိုး မနားတမ်းဆက်ဆောင့်ပေးနေသည့်အတွက် စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ကျဉ်အီဆိမ့်ကာ အတားအဆီးအကွယ်အမဲ့ လေဟာနယ်ထဲသို့ လွင့်မျောနေသလိုမျိုး ခံစားရတာကတဖုံ လူပျိုသိုးတစ်ယောက်၏ လီးနုထွားကြီးကို အလိုးခံလိုက်ရလို့ ကျေနပ်ပီတိဖြစ်ရတာက တစ်နည်း…. အသီးသီး မငြီးနိုင်သော ဝေဒနာတွေဆက်ကာ ဆက်ကာ ခံစားနေရပါတော့သည်။

၁၀ မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်အရောက်တွင် စိုးလွင်က တစ်ချီပြီးသွား၏။ မရင်မိက ခံကောင်းဆဲ… ဤကဲ့သို့ သဲကြီးမဲကြီး အချစ်ပွဲဆင်နွှဲလာရာ နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ်ခန့် အရောက်တွင် နှစ်ယောက်လုံးပြိုင်တူ ပြီးဆုံးသွားကြ၏။ ပြိုင်တူပြီးလျှင် ကောင်းနိုင်ပါသည်။ မရင်မိလည်း ပျော့ခွေနွမ်းကြေသွားသည်။သို့သော် သူမမျက်နှာမှာ အပြုံးတွေဝေလျှက်.. စိုးလွင်က သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။လီးကြီးက မာန်ထနေဆဲ ဖြစ်၏။ထို့ကြောင့် ဘလွတ် ဟု အသံမမြည်ဘဲ ပြွတ် ဟု အသံမြည်သွား သည်။အခြေအနေက နောက်ထပ်နာရီဝက်လောက်ဆွဲနိုင်သေးသည့်သဘောကို လက်တွေ့ပြနေ၏။ ကိုကျော်ဆွေနှင့်တိုးတိုးတို့နှစ်ယောက် စိုးလွင်ကို ကြည့်၍ အံသြနေ၏။

အချိန်အားဖြင့် တစ်နာရီ ပြည့်ရန် မိနစ် ၂၀ လိုသေး၏။နောက်ထပ် မိနစ် ၃၀ ထပ်ထည့်လိုက်လျှင် မိနစ် ၇၀ တစ်နာရီ ၁၀ မိနစ်…ကိုကျော်ဆွေ စိုးလွင်ကို ရှုံးသွားပါပြီ..။ “…ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်…ဆွေမေ့မျိုးမေ့ပါဘဲ…အသားတွေတောင် တုန်တယ်ကွယ်..မင်း.မိန်းမလိုးဘူးလားဟင်.” “..ဟုတ်ကဲ့..လေးဆွေသမီး…ရီရီမွန်ကို ၅ ခါမက လိုးဖူးပါတယ်…” စိုးလွင်စကားကြောင့် တိုးတိုးမျက်လုံးအစုံပြူးကျယ် သွားသည်။သူ့ထက်ပို၍ ကိုကျော်ဆွေ့ မျက်လုံးကြီးတွေက အဆတစ်ရာပို၍ ပြူးကျယ်သွားပါတော့သည်။ ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

အေလာင္းအစားဗ်င္း

.ေအး.ဟုတ္တယ္…ငါလဲၾကားဖူးတယ္…ေစာက္ေခါင္းနက္တဲ့ မိန္းမကို ေခါင္းအုံး ခုၿပီး လုပ္မွအားရဆိုဘဲ..ခါးေအာက္ ေခါင္းအုံးခုလိုက္ေတာ့ သားအိမ္ဝက ျမင့္တက္လာၿပီး လီးထိပ္နဲ႔ေဆာင့္မိေတာ့ ပိုေကာင္းဆိုဘဲကြ..” တူးတူးက သူၾကားဖူးသမွ်ကို အားပါးတရေျပာေနစဥ္ ေအာင္ထြန္းက. “..ေခါင္းအုံးခုလိုးတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ..မိန္းမတစ္ေယာက္ ေစာက္ေခါင္းနက္ မနက္ ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ…သူ႔ထမီလွန္ၿပီး လက္နဲ႔ထိုးၾကည့္ရမွာလား.” “…နင့္..အေမကလႊားမွဘဲ..လက္နဲ႔ထိုးၾကည့္လို႔ရမလားဟ..ပါးက်ိဳး ေထာင္က်သြားမွာေပါ့..ခြီးစ္ တဲ့မွာဘဲ..တုံးလိုက္တာ..” တူးတူးကေအာင္ထြန္းကိုကေလာ္တုတ္လိုက္သည္။

“…ဒါျဖင့္ရင္..ေစာက္ေခါင္းနက္ မနက္သိဘို႔ ေျပာေလကြာ.” ေအာင္ထြန္းက သူ႔အေမကို ထိပါးၿပီးေျပာလာေသာ တူးတူးကို မေက်မနပ္သံျဖင့္ ေမးလိုက္၏။ “…ေျပာလိမ့္မေပါ့ကြာ.မင္းကိုက ေလာေနတဲ့ဥစၥာ “ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲၿငိမ္နားေထာင္ေနေသာ စိုးလြင္က ၾကားဝင္ေျပာလိုက္သည္။ “..ငါဖတ္ဖူးတဲ့ ကာမသွ်တၱရ စာအုပ္ထဲမွာ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ေပါ့ေလ.. ဖင္ေကာက္တဲ့မိန္းမဟာ.ေစာက္ေခါင္းနက္သတဲ့ကြ..သာမာန္ကိုမဟုတ္ဘဲ. သိသိသာသာေကာက္တဲ့မိန္းမေပါ့ကြာ.” “…ေအာ္..ေအး..ေအး.႐ြာေတာင္ပိုင္းက ပဲျပဳတ္သည္ မရင္မိ လိုေပါ့ေနာ္..” ေအာင္ထြန္းကလည္း သူ႔ဝသီအတိုင္း ဝင္ေထာက္ခံသည္။စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းကို မေက်မနပ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္၏။

တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးဉာဥ္စ႐ိုက္ျခင္း မတူၾကေသာ္လည္း ငယ္ငယ္ကထဲက လည္ပင္းဖက္ႀကီးလာေသာ တစ္႐ြာတည္းေန တစ္ေရတည္းေသာက္ သက္တူ-႐ြယ္တူ-အတန္းတူဘဝတူသူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ေတြ မဟုတ္ပါလား။ “.ဒါနဲ႔.ေနစမ္းပါအုံး.ကိုေက်ာ္ေဆြ.ကိုနက္ႀကီး.ဦးစံျမင့္တို႔ သုံးေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ မရင္မိ ဇာတ္လမ္းေျပာစမ္းပါအုံး.ဟုတ္ေကာ ဟုတ္လို႔လားကြ.မင္းက သိပ္စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္ဘူး.” တူးတူးက ေအာင္ထြန္းကို အေရးတယူေမးလာသည့္အတြက္ ေအာင္ထြန္းတစ္ေယာက္ ဘဝင္ျမင့္သြားသည္။ဒီေကာင္က ေျမႇာက္ေပးရင္ ေဂြးေပၚေအာင္ကမည့္လူစား။ “.ဒီလိုကြ.ကိုေက်ာ္ေဆြတို႔နဲ႔ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အေမရယ္.မခ်စ္ရယ္. မႏုရယ္ သုံးေယာက္သား ဝိုင္းဖြဲ႕ေျပာေနတာကို ငါကၾကားလိုက္ရတာ..အဲဒီေန႔က ငါေနမေကာင္းလို႔ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေနတာ.သူတို႔သုံးေယာက္က သန္းရွာရင္း မရင္မိ ေစာက္တင္းေတြ ခ်ေနၾကတာေပါ့ကြာ.”

“အားပါးတရ နားေထာင္မည့္ဟန္ကအျပည့္။ ေအာင္ထြန္းက တက္ႂကြေသာ အသံႏွင့္ သူ႔စကားကို ျပန္ဆက္သည္။ “..မရင္မိ အေၾကာင္းကို သူေတြ႕သမွ် ေဖာက္သည္ခ်တာက မႏုရယ္..သူေျပာတာက ဒီလိုကြ…” သည္ေန႔ ကိုေက်ာ္ေဆြထံမွ ယူထားေသာ ေငြတစ္ေသာင္းအတြက္ တစ္လျပည့္၍ အတိုးသတ္ရန္ မႏုထြက္လာသည္။ေစာေစာေပးၿပီး ေအးတာပဲဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ေန႔လည္စာထမင္းစားၿပီးထြက္လာသည္။ကိုေက်ာ္ေဆြသည္ ႐ြာထဲက အိမ္တြင္မေနဘဲ ႐ြာအျပင္ဘက္ရွိ သူပိုင္ သရက္ၿခံထဲတြင္ ေနထိုင္၏။သရက္ၿခံက ေပႏွစ္ရာေက်ာ္ပတ္လည္ရွိ၍ အေတာ္ က်ယ္ဝန္းသည္။သူကမူ သရက္ၿခံထဲတြင္ ႏွစ္စဥ္ ၃ ခန္းေျမစိုက္အိမ္တစ္လုံးေဆာက္၍ လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္သည္။ မႏုတစ္ေယာက္ ကိုေက်ာ္ေဆြထံအလာတြင္ အိမ္သာတက္ခ်င္၍ သရက္ၿခံ အေနာက္ဖက္ကပ္လွ်က္ရွိ ေခ်ာင္းထဲသြား၍ အိမ္သာတက္သည္။

ကိစၥဝိစၥၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းဘက္ကတက္လာၿပီး သရက္ၿခံေနာက္ေဖးဘက္က အလြယ္တကူ ဝင္လာခဲ့သည္။ေန႔လည္ေန႔ခင္းျဖစ္၍ လူသူတိတ္ဆိတ္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေဆြ ေျမစိုက္အိမ္နားေရာက္လာသည္။ ဘာရယ္ ညာရယ္မဟုတ္ မိန္းမပီပီ စပ္စုခ်င္၍ ကိုေက်ာ္ေဆြ႕ အိမ္အတြင္းသို႔ ထရံအေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။သူေခ်ာင္းၾကည့္ေသာ ေနရာက အိမ္ေနာက္ခန္း။ အခန္းတြင္း ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းက မႏုကို ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားေစသည္။ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚတြင္ မရင္မိႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေဆြတို႔ အဝတ္အစားမပါဗလာကိုယ္တုံးလုံးႀကီးႏွင့္ ကာမဇာတ္ခင္းေနၾကသည္။

မရင္မိက ခါးေအာက္တြင္ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးခုထားၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အေနအထားျဖင့္ ခံလွ်က္ရွိၿပီး…. ကိုေက်ာ္ေဆြက ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို မရင္မိ ကိုယ္ေပၚမွ ေက်ာ္ခြၿပီး ကုန္း၍ ကုန္း၍ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြ၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မာန္ပါျပင္းထန္လွသည္။မရင္မိ ကလည္း ကိုေက်ာ္ေဆြ၏ခါးကို တင္းေနေအာင္ဖက္လွ်က္ ဖင္ဆုံႀကီးကို ပင့္ထိုး ေျမႇာက္ေကာ့လွ်က္ အားရပါးရခံေနသည္။ “.ဖြတ္.ဖြတ္.ဖြပ္.ဘြတ္..” “..ဖြတ္..ဖြတ္.ဖြပ္..ဘြတ္..” “..အေမ့..အမေလး..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုေက်ာ္ေဆြရဲ႕.အင့္.ရွီး ကြၽတ္.. ကြၽတ္ လိုးပါ.ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးစမ္းပါ.” သည္မွ်အထိ ေဆာင့္လိုးေနတာေတာင္ ေဆာင့္ခိုင္းပုံေထာက္၍ မရင္မိ ကာမရာဂ စိတ္ေတြ မည္မွ်ထႂကြေသာင္းၾကမ္းေနေၾကာင္း သိသာလြန္းလွသည္။

ေတာသူဆိုေသာ္လည္း မရင္မိ အသားအရည္ေတြက တ႐ုတ္မတစ္ေယာက္လို အလားနီးစပ္သူျဖစ္၏။ရင္၊တင္၊အသားအေရာင္..ကိုယ္ဟန္အေနအထားကို ၾကည့္ေသာအားျဖင့္ တဏွာရာဂ အလြန္ႀကီးမားေသာ ဟတၳနီအမ်ိဳးအစား ျဖစ္သည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္၍ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနရာမွဘယ္လက္ကို႐ုတ္လိုက္ၿပီးမရင္မိႏို႔အုံေဖြးေဖြးမို႔မို႔ တင္းတင္းႀကီးေပၚအုပ္တင္လိုက္လွ်က္ပြတ္ေခ်လူးလွိမ့္လိုက္သည္။ “…ထိရဲ႕လား..ရင္မိ.” “.အား.အေမ့..အင္း..ထိ.ထိတယ္…ကိုေက်ာ္ေဆြရဲ႕..အီး..ရွီး..ကြၽတ္.ကြၽတ္..ေကာင္းလိုက္တာရွင္…” ေစာက္ဖုတ္ႀကီး..လီးႀကီးေတြမို႔လားမသိ..ဖြတ္.ဖတ္.ဘြတ္. ဟူေသာ အသံႀကီး ေတြက ၾကက္သီးထအသဲယားစရာ ေကာင္းလြန္းလွပါသည္။

မႏုတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရင္းကပင္ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး ပု႐ြက္ဆိတ္အေကာင္တစ္ရာ တက္လာသလို တ႐ြ႐ြႏွင့္ ထႂကြလာသည္။ ရင္ေတြပူ အာေခါင္ေတြ ေခ်ာက္လာသျဖင့္ တံေတြးကို မၾကာခဏ မ်ိဳခ်ေနရ၏လည္ပင္းေၾကာႀကီးေတြေထာင္ကာ သူကလည္း အသည္းအသန္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေန၏ ကိုေက်ာ္ေဆြ ဖင္ေၾကာႀကီးေတြက က်ဳံ႕ဝင္ရႈံ႕ခြက္ေနၿပီး ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ကပ္ေညႇာင့္ေနသည္။“..ဖြတ္.႐ႊတ္.ဖြစ္.ဖြတ္..” “..အား..အမေလး..ထိ..ထိလိုက္တာရွင္..သားအိမ္ဝကို ပူရွိန္းက်ဥ္ဆိမ့္ေနတာဘဲ အ.ဟ..ဟင့္.အေမ့.အမေလး..ေအ့…ေစာက္စိပါထိသေတာ့..အားလားလား. အီးအီးရွီး.အ..” မရင္မိတကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္ ကိုေက်ာ္ေဆြခါးႀကီးကို တင္းက်ပ္ ေနေအာင္ ဖက္ထားသည္။

ကိုေက်ာ္ေဆြ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က အနည္းငယ္တုတ္သေယာင္ေယာင္ရွိေသာ ရင္မိခါးကို ဆုတ္ကိုင္လွ်က္ ေခါင္းေမာ့ကိုယ္မတ္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ္ထားလိုက္ၿပီး လေရေတြကို ပန္းထည့္ေနသည္။သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးလည္း ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္တုန္သြား၏။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါ သိသူပီပီကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလွ်က္ အညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ လီးတုတ္ရွည္ႀကီးကမေက်နပ္ေသာဟန္ႏွင့္မာန္ဟုန္မေျပေသးသည့္ အမူအယာကိုျပေနေသး၏။ မႏုတစ္ေယာက္ဆုံးခန္းတိုင္ေရာက္ထိ ၾကည့္ခ်င္လြန္းလွေသာ္လည္း အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေစာေစာက သူမ ခ်ီးပါခဲ့ရာ ေခ်ာင္းထဲသို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ လီးအေတြ႕အႀကဳံေနာေက်ထားၿပီးျဖစ္ေသာ အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ကိုေက်ာ္ေဆြ႕ လီးႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ဖင္ယားအဖုတ္ေတာင္ ရမၼက္ေသြးေတြ ပူေလာင္ဆူပြက္ခဲ့ရ၏။

“..မင္းဇာတ္လမ္းက ေကာင္းလြန္းလို႔ မ်က္လုံးထဲမွာ ကြင္းကနဲ.ကြက္ကနဲကို ျမင္လာေတာ့တာပဲကြာ.ငါေတာင္ မရင္မိႀကီးကို ခ်ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာၿပီ.” “.အလကားေတာ့ မရေလာက္ဘူး ကိုယ့္လူ.ေငြေခ်းႏိုင္မွ. ဒါမွ အတိုးမယူဘဲ လိုးလႊတ္လို႔ရမွာေပါ့ကြ..” ေအာင္ထြန္းက သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ခပ္ဆဆေလး ေျပာလိုက္၏။ “..တဏွာႀကီးတဲ့မိန္းမအဖို႔ ေငြကပဓာန မဟုတ္ပါဘူးကြာ.လီးက အဓိကပါ..” အခု ဝင္ေျပာသူက စိုးလြင္.စိုးလြင္က သည္ပြဲတြင္ သူ႔ဉာဥ္အတိုင္း ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ အသာနားေထာင္ခဲ့သည္။သည္လိုလူမ်ိဳးက အေျပာသမားမဟုတ္ လက္ေတြ႕လုပ္မည့္ သူမ်ိဳး။ေနာက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ေသာဟန္အျပည့္ႏွင့္ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ “…ေအး..ဒါလဲ …ဟုတ္ပါရဲ႕..” စိုးလြင္စကားကို တိုးတိုးက ေထာက္ခံလိုက္၏။ “.ဘယ္ေလာက္ပဲ တဏွာႀကီးႀကီး အညႇာကိုင္တတ္ရင္ အရည္ေတာင္ ေပ်ာ္သြားႏိုင္ပါတယ္ကြာ.”တိုးတိုးက စိုးလြင္စကားကိုပင္ ေသခ်ာေအာင္ထပ္ဆင့္၍ ေထာက္ခံေျပာလိုက္သည္။

“..လုပ္ပါအုံး.တိုးတိုးရ..အညႇာဆိုတာ ဘာတုံးဟ.” ထုံးစံအတိုင္း ေအာင္ထြန္းက သိခ်င္ေဇာႏွင့္အေမာတေကာ ေမးလိုက္၏။ သည္တခါေတာ့ စိုးလြင္က သူ႔ကို မ်က္ေစာင္း မထိုးေတာ့ပါ.အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေျမာက္ႂကြႂကြသူငယ္ခ်င္းကို ၿပဳံးလွ်က္သာ ၾကည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။ “…အညႇာဆိုတာ ေစာက္စိေပါ့ကြာ..ေစာက္စိကလိတတ္ရင္.ကာမမီးေတြ ပြင့္ထြက္ၿပီး ဘယ္မိန္းမခံႏိုင္မွာလဲ.ဒါေပမဲ့ မရင္မိလိုဟာႀကီးကေတာ့ အေထြအထူး ေတာင္ ကလိစရာလိုမွာမဟုတ္ဘူး. လီးႀကီးဖို႔နဲ႔ခပ္ၾကာၾကာ အလိုးသန္ဘို႔ဘဲလိုမွာ.. မင္းက ဒီမိန္းမႀကီးကို.ၿဖိဳႏိုင္လို႔လား..” တိုးတိုးက ေအာင္ထြန္းကို အဓိကဦးတည္ၿပီး ေမးေငါ့ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ စိုးလြင္ကလည္း ဘယ့္ႏွယ့္လဲဟူေသာ အမူအရာႏွင့္ ေအာင္ထြန္းကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ စကားေပါ ႏႈတ္သြက္ေသာ ေအာင္ထြန္းတစ္ေယာက္ အသံတိတ္ ႏႈတ္ဆိတ္ရင္း ေခတၱေတြးေနသည္။

“…အင္း.မလြယ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္..တိုးတိုးေရ.အလိုးသန္တယ္ပဲ ထားအုံး. ကိုယ့္ဒင္က စံခ်ိန္မွီ႐ုံပဲ..ရွိတယ္ေလ..ဒီေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အယားေဖ်ာက္ ေပးသေလာက္ပဲရွိမွာေပါ့.ဟီး.ဟီး..” “..ေအး.မင္း မဆိုးဘူး..ကိုယ့္ပမာဏကို သိတယ္.”စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းစကားကို ဝင္ေထာက္ခံလိုက္၏။ေအာင္ထြန္းက သူ႔ကို သေရာ္သည္ထင္၍ ဘုၾကည့္ၾကည့္ေနစဥ္ တိုးတိုးကဝင္၍. “…စိုးလြင္ ေျပာတာအမွန္ပဲ ေအာင္ထြန္းရ..မင္းက သူ႔ကို တလြဲမထင္နဲ႔..မင္း မေျပာနဲ႔.ငါလဲ မရင္မိကို မၿဖိဳႏိုင္ဘူးေမာင္..တကယ္ေျပာတာ သူ႔အသားအေရၾကည့္ အသားနီစပ္.ဖင္ဆုံႀကီးကလဲ.. နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး.ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေကာက္ထြက္ ေနတာလဲအထင္အရွားလိုးေတာ့ လိုးခ်င္စရာႀကီးေပါ့ကြာ..ဟား ဟား.ဒါေပမဲ့ ဟတၳနီရဲ႕ သဘာဝက အလိုးလဲၾကမ္း.လီးလဲႀကီးမွ.ေက်နပ္တာဘဲကြ. ဒီေတာ့ မႏိုင္ဝန္သြားထမ္းရင္ မင္းတို႔ငါတို႔ဘဲ ေျခကုန္လက္ပမ္း က်သြားမွာေပါ့ဟ.”

“..အင္း ဒီလိုဆို…သူ႔ကိုၿဖိဳႏိုင္တာ ကိုေက်ာ္ေဆြဘဲ ေနမွာေပါ့ေနာ္.” “…လူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ထဲမွာေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာေပ့..မင္းတို႔ငါတို႔ တက္ေခတ္လူေတြထဲမွာ..ေလာေလာဆယ္..ဒီ္မိန္းမႀကီးကို အျပတ္ၿဖိဳႏိုင္မွာကေတာ့.. ေဟာဒီ စိုးလြင္ဘဲ ေမာင္ရင္..” “…ဟာ.ဟုတ္ပါ့မလားကြာ.” “..မင္းကဲ.ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း.သိရက္သားနဲ႔.ဒီေကာင့္ေလာ္က ငယ္ငယ္ကထဲက ဒို႔ထက္ႀကီးတယ္ေလ.သူကလက္ေတြ႕သမား.အေျခခံ စံခ်ိန္မွီ လီးႀကီးကို နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေလ့က်င့္ေပးေနတာ.အခုဆိုရင္ စံခ်ိန္ေတာင္ အေတာ္လြန္ ေနၿပီ..ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ ငါတို႔ထက္ လူေကာင္ကထြားၿပီးေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္တယ္ေလ လက္လွဲရင္…ဒို႔..သူ႔ကို ဘယ္တုံးကႏိုင္ဘူးလို႔လဲ..” “..ေအး.အဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္.ဒါေပမဲ့.ဒီေကာင့္ဒုတ္ႀကီး စံခ်ိန္လြန္ ျဖစ္သြားတာေတာ့ တကယ္မသိဘူးကြ.” “..သူငယ္ခ်င္း..ေသခ်ာသြားေအာင္ ျပလိုက္စမ္းပါကြာ.” တိုးတိုးက စိုးလြင္ကို တိုက္တြန္းလိုက္သည္။

စိုးလြင္က ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး ပုဆိုးကို ခပ္ဟဟ လွန္ျပလိုက္သည္။ အားပါးပါး…နည္းတဲ့လီးႀကီး မဟုတ္ပါလား. အတုတ္က ႐ုပ္ပ်ိဳေဆးဗူးခန႔္ရွိၿပီး အရွည္က ရွစ္လက္မခန႔္ရွိမည္။လီးႀကီးက ေအာက္ေျခတြင္ကြပ္ျပစ္ႀကီးေပၚတြင္ ေခါင္စင္းစင္းႀကီးလဲေလ်ာင္း တြဲလဲက်ေန၏။ ဒစ္လည္းမၿပဲေသး..ထိပ္ဖူးခြၽန္ႀကီးႏွင့္ျဖစ္၏။လီးႀကီးက အဝါဘက္လုေသာ အညိဳေရာင္ျဖစ္၏။စိုးလြင္က ျပန္ဖုံးၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။သူ႔မ်က္ႏွာမွာလည္း ပန္းႏုေရာင္ ေျပး၍ ၿပဳံးေရာင္သန္းေနသည္။ “..ေအး.ဟုတ္ပါၿပီ…မရင္မိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၿဖိဳႏိုင္မဲ့လီးႀကီးဆိုတာ ယုံပါၿပီကြာ ဟား..ဟား.ဟား..” ေအာင္ထြန္းက သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ဂုဏ္ယူေက်နပ္စြာ ေျပာလိုက္သည္။တိုးတိုး ကလည္း ေအာင္ထြန္းစကားကို ျဖည့္စြက္ေထာက္ခံ၏။

“..အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မရင္မိရဲ႕ေစာက္ဖုတ္သရဖူႀကီးကို ခ်န္ပီယံ ကိုေက်ာ္ေဆြကပိုင္ခ်င္ပိုင္ထားမွာေပါ့ကြာ..ဒါေပမဲ့ ဒီေစာက္ဖုတ္သရဖူႀကီးကို ၿပိဳင္လုမဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ခ်န္ပီယံစိုးလြင္ရွိေနၿပီေလ. .ၿပီးေတာ့ဟိုကေလးဆယ္ေက်ာ္က်လူပါ..ဒို႔ေကာင္က အားေကာင္းေမာင္းသန္ ပ်ိဳ႐ြယ္ဟန္ အျပည့္ရွိတဲ့ (၁၈)ႏွစ္ေက်ာ္ လူပ်ိဳသိုးပဲကြ…ဟား ဟား.ဟား.” “…ဟာ..ဒီလိုဆို.ဟုတ္ပီကြ..” တိုးတိုးစကားႏွင့္ ရယ္သံအဆုံးတြင္ ေအာင္ထြန္းအလန႔္တၾကားထေအာ္ပါေတာ့သည္။“..ဟ..ဘာလဲဟ..လခြီးတဲ့မွဘဲ..မင္းဟာက အလန႔္တၾကားကြာ.” စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းကို ထႀကိမ္းသည္။အရယ္အေမာအရွိန္ေၾကာင့္သာ။ေအာင္ထြန္း ထေအာ္လိုက္ပုံက တိုးတိုးသည္ပင္ လန႔္သြား၍ ေထာင္းကနဲ ေဒါခီးသြားမိသည္။

“..ဒီလို.ဒီလို.ငါ့စိတ္ကူးက ဒီလို.မရင္မိကို ကိုေက်ာ္ေဆြနဲ႔ စိုးလြင္တို႔ ၿပိဳင္လိုးၾကမယ္ကြာ..ေလာင္းေၾကးကို သိန္းခ်ီတင္မယ္ေလ.” “..ေအး..ေကာင္းတယ္.” ေအာင္ထြန္း တင္ျပခ်က္ကို တိုးတိုးက ေထာက္ခံ၏။တိုးတိုးက တဆက္တည္း စိုးလြင္ ဘက္ကိုလွည့္၍ “…ဘယ္ႏွယ့္လဲ..ေဟ့ေကာင္..” “..လုပ္လိုက္ေလ..ၾကာသလားလို႔..” ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္ အေက်အလည္ညႇိၿပီး ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပရန္ ရက္သတ္မွတ္သည္။ မရင္မိႏွင့္ညႇိရန္ ကိုေက်ာ္ေဆြကို သေဘာတူ တာဝန္ေပးၾကသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ သတ္မွတ္ရက္တြင္ ၿပိဳင္ပြဲကို စတင္က်င္းပ၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြ-တူးတူး-ေအာင္ထြန္း+စိုးလြင္ တို႔သည္ ေအာက္ပါ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား သတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္၏။ ပထမအခ်ီတြင္ အႏႈးအႏွပ္မပါဘဲ တစ္နာရီခြဲဆက္တိုက္လိုးရမည္။ ႀကိဳက္သလို ပုံစံႏွင့္လိုးႏိုင္သည္။လိုးခြင့္ရွိသည္။အလိုးခံသူက ေတာ္ပါေတာ့ဟုဆိုမွ ပြဲရပ္မည္။ ဒုတိယအခ်ီတြင္ အႏႈးအႏွပ္ အႏႈိက္အဆြ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ႏိုင္သည္။ အခ်ိန္လည္း အကန႔္အသတ္မရွိ။သို႔ေသာ္ ၂ နာရီထက္ေက်ာ္လွ်င္ အရႈံးဟု သတ္မွတ္သည္။ မိန္းမကိုယ္တိုင္က ေတာ္ပါၿပီဟု အေလးအနက္အဆိုျပဳလာမွ ပြဲရပ္မည္။အလိုးခံမည့္သူသည္ ေနာက္တစ္ရက္ဆက္တိုက္ခံႏိုင္လွ်င္ အရႈံး။မခံႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ေပ်ာ့ေခြခ်ိနဲ႔၍ မလုပ္ပါေသးႏွင့္ဦးဟု ေတာင္းပန္ပါက အႏိုင္။

ဤအရႈံးအႏိုင္သတ္မွတ္ခ်က္သည္ အလိုးခံသူမိန္းမႏွင့္ မည္သို႔မွ် သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိေစရ။ ၿပိဳင္ပြဲမစမီ ရက္မ်ားတြင္ စားေဆး-လိမ္းေဆး ႀကိဳက္ရာသုံးႏိုင္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲစမည့္ေန႔တြင္မူ မည္သည့္အရာမွ မသုံးစြဲရ.အထူးသျဖင့္လိမ္းေဆးလုံးဝမသုံးရ။ မိမိကိုယ္ကို ေယာက်ာ္းပီသသူဟု ရဲရဲဝံ့ဝံ့ယုံၾကည္လွ်င္ လိမ္းေဆးလုံးဝ မသုံးသင့္ေၾကာင္း အထူးသတိျပဳပါ။(မွတ္ခ်က္) ေလာင္းေၾကးေငြကို သုံးသိန္းခြဲစီ သတ္မွတ္သည္။ႏိုင္သူက မရင္မိကို တစ္သိန္းတိတိေပးရမည္။ထိုေန႔က သူတို႔ေလးေယာက္ ည ၁၁ နာရီခြဲေက်ာ္မွ စည္းမ်ဥ္းေရးဆြဲၿပီးၾကသည္။

ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔ကိုယ္သူအပိုင္တြက္၍ အကယ္၍ သူရႈံးခဲ့လွ်င္ ေဟာဒီ သရက္ၿခံႀကီးတဝက္ပါ ထပ္ေလာင္း၍ ေပးဦးမည္ဟု ေျပာ၏။ထိုအခ်က္ကိုလည္း စည္းမ်ဥ္းထဲတြင္ ေနာက္တိုးအျဖစ္ ျဖည့္စြက္လိုက္သည္။ အကယ္၍ သူႏိုင္ခဲ့လွ်င္ မင္းတို႔(၃)ေယာက္ရဲ႕ အေမေတြကို (၃)ညစီ လိုးရလိမ့္မည္။မင္းတို႔ကိုယ္တိုင္ ေခၚခဲ့ရမည္ဟု အဆိုျပဳသည္။ သုံးေယာက္သား ေခါင္းျခင္း႐ိုက္၍ သေဘာတူလိုက္ၾကသည္။ မတတ္ႏိုင္ သူ႔ဘက္ကလည္း ရက္ေရာသည္မဟုတ္လား။ “ေနအုံးဗ်…ခင္မ်ားအဆိုကို က်ဳပ္တို႔မကန႔္ကြက္ပါဘူး..ဒါေပမဲ့ ခင္မ်ားေျပာတဲ့ မိန္းမသုံးေယာက္က က်ဳပ္တို႔ရဲ႕အနႏၲဂိုဏ္းဝင္ ေက်းဇူးရွင္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

က်ဳပ္တို႔မွာ ဂိုဏ္းသင့္ႏိုင္တယ္…ဒီေတာ့ သရက္ၿခံ တဝက္မလုပ္ပါနဲ႔.. သရက္တစ္ၿခံလုံးလုပ္လိုက္ပါ..” ဤစကားကို စိုးလြင္က ဝင္ေျပာျခင္းျဖစ္၏။ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔မွာေခါင္းေတြပူထူေနသျဖင့္ ဘာမွ စဥ္းစားလို႔အႀကံမရ. သူတို႔အေမေတြကို ထိပါးမည့္အေရးႀကဳံလာေတာ့ ေျခာက္ျခားတုန္လႈပ္သြားၾကသည္။ စကားနည္းလွေသာ စိုးလြင္ကသာ ေထာက္ျပအဆိုျပဳႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ကိုေက်ာ္ေဆြက မည္သို႔မွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ.. “..ေအး..စိမ္လိုက္ကြာ…တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ေနာ္. .အဲဒီေန႔က် ငါအရင္ဖိုက္မွာ.” “..ေက်နပ္ပါတယ္..” စိုးလြင္ကပင္ အတည္ျပဳေထာက္ခံလိုက္သည္။ ဒီေန႔…ကိုေက်ာ္ေဆြ စတင္ၿပိဳင္ပြဲဝင္ရမည္ေန႔ မရင္မိတစ္ေယာက္ ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါး လိမ္း၍ ခါတိုင္းလိုပင္ ပဲျပဳတ္ေရာင္းထြက္သည္။

ခါတိုင္းလည္း လူသူမကြဲမွီ ေဝလီေဝလင္း အေနာက္ဖက္႐ြာသို႔ ပထမ ေရာင္းေလ့ရွိသည္။ အေနာက္ဖက္႐ြာေရာင္းမကုန္မွ ႐ြာထဲလိုက္ေရာင္းသည္။အနည္းဆုံး ၉ နာရီေက်ာ္မွသာ အိမ္ျပန္ ေရာက္ေလ့ရွိသည္။ အနည္းဆုံး သူေဈးေရာင္းခ်ိန္ ၃ နာရီေက်ာ္ ပုံမွန္ၾကာေလ့ရွိသည္။ ဤသည္ကား ကေလးလူႀကီးပါမက်န္ တ႐ြာလုံးသိေနေသာ မရင္မိေဈးေရာင္းခ်ိန္ ျဖစ္သည္ထိုအခ်ိန္ကိုတမင္ေ႐ြးလိုက္ၾကသည္။ သည္ေတာ့မည္သူမွမသိႏိုင္မရိပ္မိႏိုင္ေတာ့. ေစာေစာကမူ အခ်ိန္ေ႐ြးဘို႔အတြက္ အခက္ေတြ႕ေနၾကရာ သည္အႀကံကို စိုးလြင္က ေပးလိုက္မွ အဆင္ေျပ ေျပလည္သြားေတာ့၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္စိုးလြင္ကို ေလွ်ာ့မတြက္ သာေတာ့..သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုယ္သူ သိပ္အထင္ႀကီးေန၍ ႏြားပ်ိဳသန္လွ.. ႏြားအိုေပါင္က်ိဳးဟူေသာ စကားပုံကို အေသစြဲကိုင္ထား၍ သိပ္ေတာ့မၿဖဳံလွပါ။ လူလုံးမကြဲခင္မွာပင္ မရင္မိတစ္ေယာက္ ပဲျပဳတ္ေတာင္းေလးေခါင္းေပၚ ႐ြက္၍ သရက္ၿခံအေနာက္ဘက္ေခ်ာင္းထဲမွ ဝင္လာသည္မၾကာခင္လုပ္ငန္းစပါေတာ့သည္။

တိုးတိုးတို႔ ၃ ေယာက္က သီးသန႔္ လုပ္ထားေသာေနရာမွ ၾကည့္ေနၾကသည္။ဤေနရာကို မရင္မိ မသိေအာင္ ဝွက္ထားၾက သည္။သိလွ်င္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ၿပီး ဖီလင္မလာမွစိုး၍ ျဖစ္၏။ မရင္မိက သူ႔ကိုေပၚက အဝတ္အစားမ်ားကိုတခုျခင္းခြၽတ္သည္သူ႔ကိုယ္မွာဖုံးထားေသာအရာဟူ၍ထမီပါးပါးတထည္… အေပၚအက်ီလၤက္တိုတထည္ႏို႔အုံပင္လုံေအာင္မဖုံးႏိုင္ေသာဘရာစီယာခပ္ေသးေသးတစ္ထည္သည္သာ.. ထို႔ေၾကာင့္ စကၠန႔္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ကမ ၻာဦးလူမကဲ့သို႔ တုံးလုံးႀကီးျဖစ္သြားၿပီ။ အခန္းထဲတြင္ ပုံစံမ်ိဳးစုံလုပ္ႏိုင္ရန္ ၂ ေပခြဲအျမင့္ စားပြဲခုံရွည္.. ေနာက္မွီ ခုံရွည္အလတ္စားတစ္လုံးအဆင္သင့္ခ်ထား၏။တိုးတိုးတို႔သုံးေယာက္ကို အလယ္ခန္း အထက္စီးမွၾကည့္ႏိုင္ရန္လွ်ိဳ႕ဝွက္စီစဥ္ေပးထား၏။

စိုးလြင္ကမူ ၿပိဳင္ဘက္မင္းသားျဖစ္၍ အျပင္ဘက္မွာသာေနၿပီး အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ရန္သတ္မွတ္ထားသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက မရင္မိကို ခုတင္ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ေရွ႕သို႔ ဖင္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။သူက ေနာက္မွေန၍ သူ႔လီးတုန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ကာ တစ္ရစ္ခ်င္းဖိသြင္းလိုက္သည္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ မ်က္လုံးျပဴးသြားၾက၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြ လီးႀကီးက နည္းတဲ့ဟာႀကီးမဟုတ္။လီးေခ်ာင္းႀကီးက နက္ေမွာင္ေနၿပီး ေသြးေၾကာ ဖုႀကီးေတြ ယွက္သမ္းေနသည္။စိုးလြင္ လီးႏွင့္မတိမ္းမယိမ္းပင္…ဒစ္ၿပဲ အသားဆိုင္ႀကီးက နဲတာႀကီးမဟုတ္.သံခေမာက္ႀကီးလို ဝင္းေျပာင္ေန၏။ သမာၻရင္.ဝါရင့္ဆရာႀကီးလည္းျဖစ္.လီးႀကီးကလည္း စိုးလြင္ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းမို႔ တိုးတိုးႏွစ္ေယာက္ ရင္ခုံေနသည္ဖီလင္တက္စရာအလြန္ေကာင္းေသာ မရင္မိကိုယ္လုံးႀကီးကို ျမင္ေနရလွ်က္ကပင္ ဖီးလ္မႂကြႏိုင္ဘဲ ရင္တမမျဖစ္ေနၾကသည္။

သူတို႔ရႈံးခဲ့လွ်င္ သူတို႔အေမမ်ားကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေခၚခဲ့ၿပီး ကိုေက်ာ္ေဆြထံ ဆက္သရမည္ကို ေတြးမိတိုင္း စိတ္ေတြေခ်ာက္ျခားေန၏။သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဆပ္ေဆာ့မိသည့္ အမွားမို႔ ေနာင္တစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ေစာေစာကပင္ ခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တအုံလုံးႂကြ႐ြေနၿပီး ေစာက္ေရေတြကလည္း ထြက္ႏွင့္ၿပီးသားမို႔ လီးႀကီးက ထစ္ေငါ့ ထစ္ေငါ့ႏွင့္ အဆုံးထိ ဝင္သြားသည္။သည္လီးႀကီးကို ခံဘူးထားေသာ္လည္း စံခ်ိန္လြန္လီးမဟာႀကီးမို႔ မရင္မိ တစ္ေယာက္ တစ္ထစ္ျခင္း တစ္ထစ္ျခင္းတိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးကို မ်က္လုံးမွိတ္ အံႀကိတ္ရင္းခံေနရွာသည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဖင္ဆုံႀကီးေတြ ေကာ့တက္သြား၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြက ခါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္၍ ခပ္ျပင္းျပင္းပင္ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ပထမေဆာင့္ေသာအခ်ိန္ကို စတင္သတ္မွတ္သည္မို႔ တစ္ဖက္နံရံရွိတိုင္ကပ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္သည္။

(၆)နာရီမတ္တင္း..။ “..ဖြပ္.႐ႊတ္.ဖြတ္..႐ႊတ္..ဖြတ္…” “..အင့္..အေမ့.အီး.အား..ဟား. ဟင္း..အင့္..အင္း.အ..အား.” ခပ္သြက္သြက္ ခပ္မွန္မွန္ႀကီးေဆာင့္လိုးလာရာ မိနစ္ ၂၀ ခန႔္မွ်ေက်ာ္လာၿပီခါတိုင္းဆိုလွ်င္ၿပီးလိုက္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း မၿပီးရဲေသး.. အဝင္အထြက္မွန္လာၿပီးလီးႀကီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတို႔ သဟဇာတျဖစ္သြားၿပီမို႔ မရင္မိလည္း တစတစ ေကာင္းေကာင္းလာကာဇိမ္ႏွင့္ခံေနေတာ့သည္။ နာရီဝက္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ႁပြတ္ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။လေခ်ာင္းမဲႀကီးမွာ ေစာက္ေရေတြႏွင့္ ပို၍ေျပာင္လက္ တင္းေတာင္ေနေတာ့သည္။ မရင္မိက မတ္တပ္ရပ္ကာ ကိုေက်ာ္ေဆြကိုၾကည့္၍ ေမးေငါ့ျပသည္။ ဘယ္လိုပုံစံႏွင့္ခံရမလဲဟူေသာ သေဘာျဖစ္သည္။

ကိုေက်ာ္ေဆြက ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္သိပ္လိုက္ၿပီး မရင္မိတံေကာက္ေကြးႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခုံးေပၚ မတင္ လိုက္သည္။အံက်ျဖစ္မျဖစ္ သူ႔လီးႏွင့္ခ်ိန္ၾကည့္ရာ ေစာက္ဖုတ္အဝက ေအာက္သို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေရာက္ေနသည္မို႔ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးဆြဲခုေပးလိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ အံကိုက္ျဖစ္သြားသည္။ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ေစာေစာကလို ျပန္ထိုးလိုက္သည္။ေပါင္ႏွစ္လုံးက စိေနသည္မို႔ ေစာက္ဖုတ္က ညပ္ေနၿပီး ဇြတ္တိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ “..အင့္.အင့္.အ..အေမ့..ရွီး.ကြၽတ္..ကြၽတ္..နာ.နာတယ္.ကိုေဆြ.” သည္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြက ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚမွ ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေဘးသို႔ခပ္ကားကားျဖစ္ေအာင္ ၿဖဲေပးထားလိုက္သည္။

သည္ေတာ့မွ အသားဆိုင္ထူထူ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက ျပဴးကနဲ ပြင့္အာထြက္လာသည္။ျဖဴဝင္းေသာ ဆီးခုံမို႔မို႔တစ္ဝိုက္ရွိ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးမွာ မဲေမွာင္ေနသည္။အေပၚစီးမွ အထင္းသားျမင္ေနရေသာ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔မွာ ႏွလုံးတုန္ ရင္ခုံ အာေခါင္ေတြေခ်ာက္ၿပီး လီးေတာင္ ၾကလာ၏။ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ဇြပ္ကနဲ ဗ်ိကနဲ ဖိသြင္းလိုက္ၿပီး အရပ္အဆိုင္းမရွိဘဲ ဒလစပ္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ “…ဖြပ္.ဖြတ္..ဖြိ..ဘြတ္..ဖြပ္..ဖြိ.ဖြတ္..ဘြတ္.” ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ အားပါလွ၏။၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ကိုေက်ာ္ေဆြတေယာက္ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ လေရေတြကို ဗ်င္းကနဲ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့၏။

တနာရီျပည့္ရန္ ၁၅ မိနစ္သာလိုေတာ့သည္မို႔ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့..ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သူ႔လေရေတြကို ပန္းထည့္ရင္း မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ အရသာ ယူေနပါသည္။ စည္းကမ္းခ်က္ကလည္းရွိေနသည္မို႔ လီးႀကီးကိုအျမန္ခြၽတ္၍ ပုံစံတမ်ိဳး ေျပာင္းရန္ အားထုတ္ရျပန္သည္။ေနာက္ထပ္ ၄၅ မိနစ္လိုးေပးရဦးမည္။အသက္က ေျပာ၍လားမသိ. ကိုေက်ာ္ေဆြလီးႀကီးမွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျပန္မထေသးဘဲ ေငါင္ေငါင္စင္းစင္းႀကီး ျဖစ္ေန၏။ ေငါင္စင္းစင္းႀကီးျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကိုၾကည့္၍ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ သေဘာေတြက်ေနသည္။

ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ဂြင္းတိုက္ျပစ္လိုက္ရာ လီးႀကီးက ေစာေစာကထက္ေတာင့္တင္းျပန္မတ္လာသည္။မာန္ျပည့္ဟန္ျပည့္ကား မဟုတ္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကိုျပန္သြင္းထည့္ရာ မဝင္ခ်င့္ဝင္ခ်င့္ႏွင့္ဝင္သြားသည္။ အရင္းကိုမေရာက္မွီ ၂ လက္မေက်ာ္ေလာက္ တြန႔္ေကာက္ၿပီးထစ္ခံေနသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက အဆုံးထိ မသြင္းေတာ့ဘဲ ဝင္သေလာက္ႏွင့္သာ ခပ္မွန္မွန္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္ေပးေနသည္။ အားမာန္သြင္း၍ေဆာင့္ေနရေသာ္လည္း ေစာေစာကလို မထန္မသြက္ေတာ့။ ၁၅ မိနစ္ေက်ာ္ေသာအခါ အျပည့္အဝမေတာင္ပါဘဲ လီးတခုလုံး ယားႂကြလာၿပီးလေရေတြထြက္ကုန္ပါေတာ့သည္။မာမာထန္ထန္သြက္သြက္ဆိုလွ်င္ မရင္မိလည္း မၾကာမွီ ၿပီးေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာေန၏။ အခုေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြကသာ ၿပီးသြားၿပီး မရင္မိက မၿပီးေသးဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ဟန္လုပ္၍သာ ေဆာင့္ေနရေသာ္လည္း လီးႀကီးက အဝင္အထြက္ မမွန္ေတာ့ တြန႔္ေခါက္၍ ထစ္ေငါ့ထစ္ေငါ့ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။

တဖက္က ဖီလင္မလာေတာ့ တြန႔္ေခါက္သြားေသာ လေခ်ာင္းတံႀကီးက မရင္မိ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ဖိပြတ္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္နာက်င္႐ုံမွအပ အရသာထူးမေတြ႕လွပါ။ မရင္မိက စိတ္ညစ္စြာႏွင့္ “..ဟို.ဟို..ကိုေဆြ.မရရင္လဲ.မလုပ္နဲ႔ေတာ့နာတာပဲရွိတယ္..ဘာအရသာမွ မရွိဘူး..”မရင္မိေျပာေသာစကားကို တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔က ပီပီသသႀကီး ၾကားလိုက္ရသည္။သူတို႔မ်က္ႏွာေတြ ဝင္းထိန္လင္းလက္သြားသည္။ပထမပြဲစဥ္မွာပင္ ကိုေက်ာ္ေဆြႀကီး ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ရႈံးနိမ့္သြားၿပီ။ သူႀကိဳတင္စားထားေသာ အားေဆး စိတ္ႂကြေဆးေတြက သူ႔ကိုပညာ ေကာင္းေကာင္းျပေန၏။

ႏွလုံးေသြးခုန္ႏႈန္းေတြ ျမန္ဆန္လာၿပီး ေမာဟိုက္လာသည္။မတတ္သာသည့္အဆုံး သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး မရင္မိေဘးတြင္ ပက္လက္လွန္အိပ္ကာ အေမာေျဖ ေနလိုက္သည္။၁ နာရီျပည့္ရန္ ၃၀ မိနစ္သာလိုေတာ့သည္။ “..ရင္မိ.မၿပီးေသးဘူးလား.” “.ဟင့္အင္း..ၿပီးေတာ့မလို႔ဘဲ.ကိုေက်ာ္ေဆြကမွ ဆက္မလိုးႏိုင္ဘဲ.” အခုမွ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ ဟင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။စိုးလြင္ အႀကံေပးခ်က္အရ ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္မရင္မိတို႔ ေျပာစကားမ်ားကိုကက္ဆက္ႏွင့္ဖမ္းယူထားၿပီးျဖစ္သည္ အေျခအေနမဟန္ေတာ့မွန္းသိေနေသာ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သည္အတိုင္းႀကီး ေပေနလို႔မျဖစ္ေတာ့။သည္စည္းဝိုင္းကထြက္ၿပီး ဝီစကီႏွင့္ စိမ္ထားေသာ ဖ်ံသိုေဆးအရက္ကို ေသာက္မွျဖစ္ေတာ့မည္။

သည္ထဲက မထြက္သမွ် ေသာက္ခြင့္ရွိမည္မဟုတ္။ၾကာလွ်င္ သည့္ထက္ပိုဆိုးလာမည္။ “..မရင္မိ..ၿပီးခ်င္လား..” ‘..ေဟာေတာ္..ၿပီးခ်င္တာေပါ့လို႔..ေဈးေရာင္းအပ်က္ခံၿပီး ေတာ္တို႔အလိုးခံမွေတာ့ မၿပီးဘဲမျပန္ႏိုင္ပါဘူး…” မရင္မိက စိတ္ေပါက္လာၿပီး ဘုဂလန႔္ေျပာခ်လိုက္သည္။သည္အသံေတြက ကက္ဆက္ထဲမွာ အကုန္ဝင္ေနသည္။သည္မွ်ဆိုလုံေလာက္ၿပီမို႔ တိုးတိုးက ကက္ဆက္ ခလုပ္ကို ပိတ္ပစ္လိုက္၏။မၾကာမွီ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ ပုဆိုးႏွင့္အက်ီ ေကာက္ဝတ္ၿပီး အခန္းထဲမွထြက္လာသည္။ အခန္းထဲကခုတင္ထက္တြင္ အဝတ္အစားကင္းကြာၿပီး ျဖဴေဖြးဝင္းဝါေသာ ကိုယ္လုံးႀကီးႏွင့္ ေျခပစ္လက္ပစ္ ပက္လက္ႀကီးအိပ္လွ်က္ရွိေသာ မရင္မိကို ၾကည့္ရင္း ေအာင္ထြန္းတံေတြးကို ဂြတ္ကနဲမ်ိဳခ်လိုက္သည္။အေျခအေနမဟန္ေတာ့မွန္းသိသြားေသာ ကိုေက်ာ္ေဆြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အခ်က္ျပၿပီး အျပင္ေခၚထုတ္ခဲ့သည္။သူ႔ေခါင္းထဲမွာ စိုးလြင္ကို အပိုင္ျပန္ခ်ည္ေႏွာင္ဘို႔ စီမံကိန္းေတြ တထပ္ႀကီးခ်ၿပီးသားျဖစ္သြား၏။ အျပင္ဘက္က တန္လ်ားခုံရွည္ႀကီးေပၚတြင္ စိုးလြင္တေယာက္ ေအးေအး ေဆးေဆး ႏွပ္ေနသည္။

“..ကဲ..ငါ့တူ.ေလးေလးကေတာ့ မိနစ္ငါးဆယ္နဲ႔တပြဲၿပီးသြားၿပီ.. မင္းရဲ႕အေျခအေနေပၚမွာမူတည္ၿပီး အႏိုင္အရႈံးသတ္မွတ္ရမွာပဲ..အခုေတာ့ ေလးေလး ေဆးေသာက္မွ ျဖစ္မွာမို႔ငါ့ရဲ႕အခန္းက႑ကဒီမွာတင္တခန္းရပ္သြားၿပီ..ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းထဲမွာ မပါတဲ့ျပႆနာတစ္ခုကငါသာ၂ခ်ီၿပီးသြားတယ္ရင္မိကမၿပီးေသးဘူးတဲ့ကြ သူကလဲမၿပီးရင္မေက်နပ္ဘူးလို႔အေရးဆိုလာတယ္..ဒါေၾကာင့္မထင္မွတ္ဘဲ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီက႑ကို မင္းျဖည့္ေပးလိုက္အုံး..” “.ဟုတ္ကဲ့.ရပါတယ္…ေလးေလးေဆြ.” ကိုေက်ာ္ေဆြက ဖ်ံသိုႏွင့္စိမ္ထားေသာ ဝီစကီတစ္ခြက္ကို ငွဲ႔ေသာက္လိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ အေတာ္ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားသည္။

“..ကဲ.စိုးလြင္….မရင္မိ ဆႏၵျပည့္ဝသြားေအာင္ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ပါကြာ.. ”စိုးလြင္မရင္မိရွိရာအခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။ “…ဒီတခါ.ေအာင္ထြန္းကအျပင္က ေစာင့္အုံး တိုးတိုးနဲ႔ ငါ အေျခအေန ေလ့လာအုံးမယ္.”စိုးလြင္ ဝင္လာစဥ္ မရင္မိတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေမွးစင္းလွ်က္ ေျခပစ္လက္ပစ္ ကားယားပက္လက္ႀကီး အိပ္လွ်က္ရွိသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားရွိ မရင္မိေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ခုံးႂကြမို႔ေမာက္ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူမ်ားကေဘးသို႔အနည္းငယ္လန္ကာ ခပ္ဟဟႀကီးၿပဲလွ်က္ရွိသည္။စိုးလြင္ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီးမရင္မိတကိုယ္လုံးကို ရာဂကသိုဏ္း ရႈရင္းျဖင့္ပင္ သူ႔ပုဆိုးႏွင့္အက်ီကႋု ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ မရင္မိက စိုးလြင္မွန္းမသိေသး။ကိုေက်ာ္ေဆြ ျပန္ဝင္လာသည္ဟု ထင္မွတ္ေန၏။သို႔ေသာ သူမဆႏၵျပည့္ဝေအာင္လုပ္မေပးေသးသျဖင့္ မေက်နပ္စိတ္ေတြ ဝင္ကာ မ်က္စိကိုမွိတ္၍ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။

စိုးလြင္ကမရင္မိ၏ႏို႔အုံတင္းတင္းအိအိႀကီးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ခပ္႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးလိုက္သည္။စူတင္းေနသည့္ ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးကို လက္ညႇိဳးလက္မႏွင့္ အသာေလးညႇပ္ကာ ခပ္႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေခ်ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ မာန္တုန္ႂကြ၍ ခုံးထပြ႐ြေနေသာေစာက္ဖုတ္အကြဲႀကီးအတြင္းသို႔ သူ႔လက္ညႇိဳးကို ထိုးသြင္းကာ လႈပ္၍လႈပ္၍ ႏွဲ႔ေပးလိုက္၏။ေစာက္ေရေတြေရာ လေရေတြပါ အိုင္ထြန္းစို႐ႊဲေနသျဖင့္ႃပြိႃပြိ…ႁပြစ္..ႁပြစ္..ပြပ္.ျပလပ္ဟူေသာ အသံေတြ ထြက္လာသည္ ေစာက္ဖုတ္တစ္အုံလုံး ယားႂကြလာၿပီး တကိုယ္လုံး မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္ကာ မရင္မိတကိုယ္လုံးလူးလြန႔္တုန္ခါသြား၏။

မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြမဟုတ္ဘဲ စိုးလြင္ ျဖစ္ေန ပါေတာ့သည္။စိုးလြင္ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲမတ္ေတာင္ေနပါေတာ့သည္ လုံးပါတ္ေရာအရွည္ပါကိုေက်ာ္ေဆြထက္ ေရာင္ေရာင္ေလးႀကီးပုံရသည္။ ထူးျခားတာက ကိုေက်ာ္ေဆြ႕လီးႀကီးက ဒစ္လန္ေနၿပီး စိုးလြင္လီးက ဒစ္မလန္ဘဲ အေရျပားဖုံးထားေသာ ဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီးျဖစ္၏။ၿပီးေတာ့ ညိဳဝါေရာင္သမ္းၿပီး ႏုထြား လွေသာ လီးႀကီးျဖစ္၏။ မရင္မိက စိုးလြင္ကို ၿပဳံးရင္း မ်က္စိတဖက္မွိတ္ျပသည္။အာ႐ုံအသစ္အဆန္း မို႔ မရင္မိစိတ္ေတြ ျမဴးႂကြသြက္လက္လာသည္ ။ေစာက္ဖုတ္ႏႈိက္ေနေသာ စိုးလြင္ လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူမကိုယ္လုံးေပၚေမွာက္ခ်ေစလိုက္သည္။ စိုးလြင္ကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားရင္း ပါးကို နမ္း၏။

“..မမ.က မၿပီးေသးဘူးဆို..” “..အင္း..” “.ဒါမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပြဲသိမ္းေပးဖို႔ ေလးေဆြက လႊတ္လိုက္တာ.” စိုးလြင္က မရင္မိ ဖက္ထားေသာလက္မ်ားကို အသာေျဖလိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္ရပ္လိုက္သည္။မရင္မိလည္း ကာမစိတ္ေတြျပန္လည္ႏိုးႂကြလာၿပီး သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ႂကြသထက္ႂကြ ႐ြသထက္႐ြလာသည္။ စားေသာက္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေသာေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီးကို ဖိႏွစ္၍ သြင္းလိုက္သည္။ ေစာေစာကပင္ လီးအထိုးခံထားရၿပီးမို႔ အဝင္မွာထင္သေလာက္ မနာက်င္ေတာ့ အရသာရွိရွိႏွင့္ခံလို႔ေကာင္း႐ုံသာ။ စိုးလြင္က လီးႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ျပန္ႏႈတ္လိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ျပန္သြင္းသည္။ဤကဲ့သို႔ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ေစာက္ပတ္ႏွင့္လီးမိတ္ဆက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က မရင္မိ၏ႏို႔အုံႀကီးကို တလုံးစီဆုတ္ကိုင္ကာ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍အသားကုန္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။“

…ဖြတ္..ဖြပ္..ဖြတ္..ႁပြတ္…ဖြတ္..ဖပ္…ဗ်စ္.ဘြတ္..ဖြတ္..ဖြတ္..” လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ပြတ္တိုက္ရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာအသံမ်ားလဥႏွစ္လုံးကဖင္႐ိုက္သံမ်ားျဖင့္ တခန္းလုံးဆူညံသြားေတာ့သည္။ မရင္မိကလည္း ေအာက္မွေန၍ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီးခံသည္။စိုးလြင္ ကလည္း ကုန္း၍ ကုန္း၍ အသားကုန္ႀကဳံးႀကဳံးၿပီးေဆာင့္သည္။ ၁၅ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ မရင္မိတကိုယ္လုံး ဓာတ္လိုက္သလို တုံခါသြားၿပီး ၿပီးဆုံးသြားပါေတာ့သည္။စိုးလြင္က မရင္မိၿပီးမွန္း သိေသာ္လည္း မရပ္နားဘဲ ဒလစပ္ဆက္၍ ေဆာင့္သည္။ ၿပီးလို႔ေကာင္းတာကတစ္မ်ိဳး မနားတမ္းဆက္ေဆာင့္ေပးေနသည့္အတြက္ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး က်ဥ္အီဆိမ့္ကာ အတားအဆီးအကြယ္အမဲ့ ေလဟာနယ္ထဲသို႔ လြင့္ေမ်ာေနသလိုမ်ိဳး ခံစားရတာကတဖုံ လူပ်ိဳသိုးတစ္ေယာက္၏ လီးႏုထြားႀကီးကို အလိုးခံလိုက္ရလို႔ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ရတာက တစ္နည္း…. အသီးသီး မၿငီးႏိုင္ေသာ ေဝဒနာေတြဆက္ကာ ဆက္ကာ ခံစားေနရပါေတာ့သည္။

၁၀ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အေရာက္တြင္ စိုးလြင္က တစ္ခ်ီၿပီးသြား၏။ မရင္မိက ခံေကာင္းဆဲ… ဤကဲ့သို႔ သဲႀကီးမဲႀကီး အခ်စ္ပြဲဆင္ႏႊဲလာရာ ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ခန႔္ အေရာက္တြင္ ႏွစ္ေယာက္လုံးၿပိဳင္တူ ၿပီးဆုံးသြားၾက၏။ ၿပိဳင္တူၿပီးလွ်င္ ေကာင္းႏိုင္ပါသည္။ မရင္မိလည္း ေပ်ာ့ေခြႏြမ္းေၾကသြားသည္။သို႔ေသာ္ သူမမ်က္ႏွာမွာ အၿပဳံးေတြေဝလွ်က္.. စိုးလြင္က သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။လီးႀကီးက မာန္ထေနဆဲ ျဖစ္၏။ထို႔ေၾကာင့္ ဘလြတ္ ဟု အသံမျမည္ဘဲ ႁပြတ္ ဟု အသံျမည္သြား သည္။အေျခအေနက ေနာက္ထပ္နာရီဝက္ေလာက္ဆြဲႏိုင္ေသးသည့္သေဘာကို လက္ေတြ႕ျပေန၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္တိုးတိုးတို႔ႏွစ္ေယာက္ စိုးလြင္ကို ၾကည့္၍ အံၾသေန၏။

အခ်ိန္အားျဖင့္ တစ္နာရီ ျပည့္ရန္ မိနစ္ ၂၀ လိုေသး၏။ေနာက္ထပ္ မိနစ္ ၃၀ ထပ္ထည့္လိုက္လွ်င္ မိနစ္ ၇၀ တစ္နာရီ ၁၀ မိနစ္…ကိုေက်ာ္ေဆြ စိုးလြင္ကို ရႈံးသြားပါၿပီ..။ “…ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္…ေဆြေမ့မ်ိဳးေမ့ပါဘဲ…အသားေတြေတာင္ တုန္တယ္ကြယ္..မင္း.မိန္းမလိုးဘူးလားဟင္.” “..ဟုတ္ကဲ့..ေလးေဆြသမီး…ရီရီမြန္ကို ၅ ခါမက လိုးဖူးပါတယ္…” စိုးလြင္စကားေၾကာင့္ တိုးတိုးမ်က္လုံးအစုံျပဴးက်ယ္ သြားသည္။သူ႔ထက္ပို၍ ကိုေက်ာ္ေဆြ႕ မ်က္လုံးႀကီးေတြက အဆတစ္ရာပို၍ ျပဴးက်ယ္သြားပါေတာ့သည္။ ၿပီးပါၿပီ