မနေနိုင်မထိုင်နိုင်

မနေနိုင်မထိုင်နိုင်

လှလှ ပြန်ပြီလား.. “ဟုတ်ဆရာမ…အိမ်မှာ အဖေတစ်ယောက်တည်းမို့´´ ဆရာမလှလှသည် အမှတ်၂ ရပ်ကွက်၌ တိုက်ခန်းငှားနေသည်။အဖေရောဂါသည်ကြီးကိုပြုစုရသည်။ဆရာမလှလှမှာ အသက်၃၀ကျော် ခပ်ချောချောဖြစ်သည်။သူ့အဖေသည် အသက်၅၀ကျော် ခြေထောက်များကိုလေဖြတ်ထားသည်။ဆရာမသည် သဘောကောင်းသူဖြစ်၍အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေများသူ ဖြစ်သည်။ကျောင်းမှ ဆရာ ဆရာမများကလည်းချစ်ခင်ကြသည်။ ဆရာမများကျောင်းအားလပ်ရပ်များတွင် ဆရာမလှလှကိုကူညီရင်း ဆရာမလှလှအိမ်တွင် ချက်ပြုတ်စားသောက်ကြသည်။အဘိုးကြီးကို ဝိုင်းဝန်းပြုစုကြသည်။ဆရာမ၏အခင်မင်ရဆုံး မိတ်ဆွေမှာ ဆရာမဒေါ်သက်ဖြစ်သည်။

ဒေါ်သက်သည် ဆရာမလှလှနှင့် ဘဝချင်းတူညီသူဖြစ်သည်။ဒေါ်သက် ငယ်ရွယ်စဉ်ကပင် မိဘများဆုံးပါးခဲ့ရာ ဆွေမျိုးများကပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ယခုအခါ မြို့ကျောင်းတွင်တာဝန်ကျ၍ အဆောင်တွင် နေထိုင်ရသူဖြစ်သည်။ဒေါ်သက်သည်အခြားဆရာ ဆရာမများနှင့်မတူ အဆို အက မယ်ပြိုင်ပွဲများတွင် ဆုရရှိသူဖြစ်၍ ကျောင်းပွဲများရှိလျှင်ကျောင်းသူများကိုအဆိုအက သင်ပေးရသူဖြစ်သည်။ပါးတွင်သနပ်ခါးလေးများပါးပါးလိမ်း၍ သူ၏နက်မောင်လှသောဆံပင်များကို ထုံးထားသည်မှာခန့်ညားလှသည်။နေ့ခင်းအချိန်များသည် ဆရာမဒေါ်သက်၏ ကိုယ်လုံးအလှဆုံးအချိန်ဖြစ်သည်။

ဆရာမ၏ကျောင်းစိမ်းအကျီ ၤမှာအလွန်ပါးလွှာသည်။မနက်ကျောင်းလာလျှင်လက်ရှည်အကျီ ၤအပါးကိုအပေါ်မှ ဝတ်လာသော်လည်း နေ့ခင်းအချိန်တွင် အပေါ်အကျီၤကိုချွတ်၍နေတတ်သည်။ထိုအခါ ကျောင်းအကျီ ၤအဖြူရောင်အောက်မှာ ထင်ရှားလှသောအနက်ရော်မြန်မာဘော်လီနှင့် ဝင်းဝါလှသောနို့အုံကြီးများကို အထင်အရှားမြင်ရချိန်ဖြစ်သည်။ဆရာမ၏နို့အုံအပေါ်မှ မှည့်သီးအမည်းလေးသည်လည်း မြင်သမျှယောကျာ်းတိုင်းအား စိန်ခေါ်နေသလိုဖြစ်သည်။

ဆရာမဒေါ်သက်သည် ကျောင်းသားများကိုစာမေးလျှင် မတ်တတ်မရပ်ခိုင်းပေ။မတ်တတ်ရပ်ရင်လည်း စိတ်ဆိုးတတ်သည်။သူ့အချိန်ပုဆိုးထဝတ်လျှင်လည်းစိတ်ဆိုးတတ်သည် ။ကျောင်းသားများရှေ့တွင်စိတ်ဆိုးသော်လည်း ရင်ထဲတွင်ပျော်၍နေသည်ကို တချို့ကျောင်းသားများသတိပြုမိကြသည်။အဘယ်ဆို ဒေါ်သက်အချိန်တွင်ကျောင်းသားများ လီးတောင်ချိန်ဖြစ်သည်။ဒေါ်သက်သည်ရှေ့ဆုံး စာသင်ခုံစားပွဲပေါ်တတ်ထိုင်၍ ကျောင်းသားများကိုကျောပေးပြီး ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်မှစာများကိုထောက်ပြနေသည်။ထိုအချိန်သည် ကျောင်းသားများ၏ အတောင့်တဆုံးအချိန်ဖြစ်သည်။အိစက်ညက်ညောလှပြီး စူကောက်နေသော ဒေါ်သက်ဖင်ကြီးကိုကြည့်၍ ကျောင်းသားများ ဂွင်းထုနေတတ်သည်။ဆရာမဘေးမှ ကျောင်းသားများသည်လည်း မသိမသာ ဆရာမဖင်အနီး ကပ်၍ အငွေ့ရှုတတ်ကြသေးသည်။ကိုယ်သင်းရနံမှာလည်း မွှေးကြိုင်နေ၍ ကျောင်းသားတိုင်းကိုလီးတောင်စေသည်။

“ဆရာမ သမီးခရီးသွားရင် သမီးဖေဖေကို တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်ကြည့်ပေးပါဦး…´´ “ရပါတယ် လှလှသွားရင်ပြောလေ ဆရာမလည်း ကျောင်းပိတ်ရင်အလုပ်မရှိတော့ပါဘူး´´ “ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ´´ ဆရာမလှလှကို တခြားနယ်မှာ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲစောင့်ရန် ကျောင်းမှတာဝန်ပေးလိုက်သည်။ဆရာမလှလှသည်အသက်ငယ်ပြီး ဖြတ်လတ်သူဖြစ်သောကြောင့် ကျောင်းအုပ်ကြီးက အားကိုးသည်။ ဒေါ်သက်သည် လှလှကို ဘူတာရုံသို့လိုက်ပို့ခဲ့သည်။

“ဆရာမ ဆေးလေးတွေမှန်မှန်တိုက်ပေးနော် ဆရာမ……`အေးပါကွယ် စိတ်ချလက်ချသွားပါ´´ ဒေါ်သက်တစ်ယောက် လက်ပြနှုတ်ဆက်ရင်းကျန်ခဲ့လေသည်။“လေးလေး ဆေးသောက်ပြီးပြီလား´´ “အေး ခုမှသောက်ထားတာ´´ အဖိုးကြီး ကုတင်ပေါ်မှာမှေးနေ၍ ဒေါ်သက်ကလည်း တီဗီကြည့်နေသည်။ကုတင်ပေါ်မှအဖိုးကြီးကို ဒေါ်သက်မကြာမကြာလှမ်းကြည့်နေသည်။

အဖိုးကြီးအိပ်မောကြနေချိန်ဖြစ်ပြီး အဖိုးကြီးပုဆိုးများ ကျွတ်နေလေပြီ။အလှသွေးကြွယ်လှသော အသက်၃၀ကျော် ဆရာမဒေါ်သက်ဖို့ ကြက်သီးထဖွယ်ကောင်းသောမြင်ကွင်းဖြစ်သည်။ ဆရာမလဘှလှအဖေဖြစ်သောကြောင့်သာ ရိုသေမှုဖြင့်လေးလေးဟုခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။အမှန်စင်စစ်မှာ နှစ်၂၀နီးနီးသာကွာသေးသည်။အသက်အရွယ်ရှိသေးသည့်အဖိုးကြီးအတွက် အိပ်ရေးဝလျှင် ထောင်ထွက်နေသည်မှာ အံ့သြစရာမဟုတ်ပေ။အဖိုးကြီးပက်လက်လန်အိပ်နေ၍ထောင်နေသော ဒစ်ကြီးမှာလည်း တောင်ထွတ်ကြီးသဖွယ်ဖြစ်နေသည်။

ထိုဒစ်ကားကားကြီးသည် လူတကာပြစ်မှားမိသော အားကားကားနှင့် အိဖက်နေသောနို့အုံပိုင်ရှင် ဒေါ်သက်ကို စိန်ခေါ်သလိုဖြစ်နေသည်။ဒေါ်သက် ထိုင်ရာမှထပြီး ပုဆိုးဖြင့်ပြန်ဖုံးပေးလိုက်သည်။ ပုဆိုးပေါ်မှထောင်ထွက်နေသောဒစ်ကားကားကြီးကို သွားလေးဖြင့်မသိမသာကိုက်သွားသေးသည်။ ဒစ်ကားကားကြီးကို အနီးကပ်မြင်တွေ့ခဲ့ရသော ဒေါ်သက်တစ်ယောက် တီဗီ ကြည့်နေရင်း မသိမသာစောက်ဖုတ်လေးကို လက်လေးနှင့်ပြန်ပြန်ပွတ်နေမိသည်။လီးကိုမမြင်ဖူးသည့် အပျိုကြီးတစ်ယောကတရွရွဖြစ်နေလေလသည်။ ်

အဖိုးကြီးနိုးလာသဖြင့် တီဗီ ပိတ်၍အဖိုးကြီးအားအစာသွားကြွေးသည်။ “လေလးလေး ဆေးသောက်ဦး´´ “သောက်ပြီးပြီလေလ´´` “ဒါကနောက်တမျိုး လေးလေလးရဲ့´´ “အေးအေး ပေး´´ ဒေါ်သက်တစ်ယောက်ပြုံးနေရှာသည်။ အဖိုးကြီးဆေးသောက်ပြီး ၅မိနစ်လောက်အကြာတွင်အိပ်ပျော်သွားသည် ။ဆေးမှာ အခြားဆေးမဟုတ် အိပ်ဆေးများသာဖြစ်သည်။အဖိုးကြီးပက်လက်လန်နေသည်။ ဒေါ်သက်သည် အဖိုးကြီးပုဆိုးကြားထဲကို့လက်ကလေးဝင် ၍ လီးအုံကြီးကို ပွတ်သတ်နေသည်။ပုဆိုးကိုတဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲလှန်လိုက်သောအခါ ညိုမဲနေသော လီးတန်ကြီးက “ဒေါင်´´ခနဲ ထောင်ထွက်လာသည် ။ဒေါ်သက်တစ်ယောက် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်လလာသည်။

အဖိုးကြီးလက်ကိုယူပြီး သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီကြားထဲသို့ထိုးထားသည်။အဖိုးကြီး၏ အဝတ်များကိုလည်းချွတ်လိုက်သည်။ “အား……အား……အင်း………´´ အဖိုးကြီးလက်ညိုးလေးကိုသူ့အဖုတ်ကြားထဲထည့်လိုက်သည်။ “ဗျစ်´´ “အား ………အား……´´ အရည်များလည်းထွက်လာသည်။ သူ၏အဝတ်စားများကို ချွတ်ပြီးအဖိုးကြီးပေါ်သို့ပြောင်းပြန် ကုံန်းထိုင်လိုက်သည်။သူ့စောက်ဖုတ်ကို အဖိုးကြီး ပါးစပ်ပေါ်ဖြည်းဖြည်းခြင်းပွတ်နေ်သည်။ အဝါရောင်သန်းနေသည့် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းသူ၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အဖိုးကြီးသွားနှင့်ဖိပွတ်လလိုက်သည်။

“အား…´´ ခါးများကော့တတ်သွားသည်။အဖိုးကြီးလီးကိုလည်းလက်တစ်ဖက်မှ ကိုင်ညှစ်၍ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေသည်။ ထို့နောက်ဆံထုံးကြီးကိုဖြီချလိုက်သည်။ဒေါ်သက်တစ်ယောက်အဖို့ အဝလိုးမည့်ဟန် ပြင်ဆင်နေသည်။ဆရာမဒေါ်သက် အားမရတော့သဖြင့် လီးတန်ပေါ်မှအရေပြားလေးကိုနောက်သို့စုတ်၍ ကားထွက်နေသောဒစ်ကြီးအား အတင်းကုန်းစုတ်လေတော့သည်။ `°ရွှလွှတ်……ဗြွတ် ဗြွတ်´´ အဖိုးကြီးမျက်နှာပေါ်မှ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပွတ်ဆွဲနေသည်။စောက်စိကြီးကလည်း အဖိုးကြီး နှာတန်လေးနှင့် ပွတ်သွားသည်။ဒေါ်သက်၏လုပ်ဆောင်ချက်များ မြန်ဆန်လာလေပြီ။

“အား……´´ “မရတော့ဘူး ……မရတော့ဘူး……´´ တစ်ယောက်တည်းညီးသံများဖြင့်ဆူညံနေသည် ။ဒေါ်သက်ကုန်းထလိုက်သည်။အဖိုးကြီးလီးတည့်တည့်ပေါ်တွင် စောက်ဖုတ်ကြီးတအားဖြဲပြီး ဆောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ “အွန်း……အား အား……´´ တအားဖိ၍ဆောင့်နေသည်။နောက်မှ ထောက်ထားသောလက်များကလလည်း စောင်များကိုစွဲစုပ်ထားသည်။နို့အုံကြီးကလည်း အပေါ်အောက်ရမ်းနေရင်း ကော့ကော့တတ်လာသည်။အရှိန်များလည်းမြင်ြ့လလာသည်။

လီးတန်ကြီးကို အပေါ်ကော့၍စောက်စိနှင့် ဖိဖိပွတ်နေသည်။လေး ငါးချက် ဖိပြီးစောင့်ပွတ်လိုက်သည်။ “အား အား အား အား´´ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း အရည်များရွှမ်းသွားသည်။ အင်အားများလည်းကုန်ခမ်းသွားသည်။ညည်းသံများနှင့်အတူ အဖိုးကြီးပေါ်မှ ဒေါ်သက်ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း ရေ့နောက်ပွတ်ဆွဲရင်း အရှိန်များနှေးကွေးသွားတော့သည်။ ဆရာမဒေါ်သက်လ ထောင်မတ်သောလီးကြီးကိုကျေနပ်နှစ်သက်စွာဖြင့်ပြုံး၍ပီတိဖြစ်နေတော့သည် အတွေ့ထိမရှိသေးသေားဒေါ်သက်အဖို့တလောကလုံးကိုမေ့လျော့နေသကဲ့သို့ခံစားနေရသည် သေချာပါသည်ဆရာမဒေါ်သက်နောက်နေ့နောက်နေ့တွေမှာလည်းဒီလို့အရသာမျိုးထပ်ပြီးခံစားနေမှာအမှန်ပါ ဆရာမဒေါ်လှလှပြန်မလာမချင်းပေါ့ ခုတော့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးလည်း နီမြန်းပြီးအရည်မျာရွှဲလျက်ပီတိဖြစ်နေပါပြီ……..

 

Zawgyi

 

မေနႏုိင္မထုိင္နုိင္

လွလွ ျပန္ျပီလား.. “ဟုတ္ဆရာမ…အိမ္မွာ အေဖတစ္ေယာက္တည္းမုိ႔´´ ဆရာမလွလွသည္ အမွတ္၂ ရပ္ကြက္၌ တုိက္ခန္းငွားေနသည္။အေဖေရာဂါသည္ႀကီးကုိျပဳစုရသည္။ဆရာမလွလွမွာ အသက္၃၀ေက်ာ္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာျဖစ္သည္။သူ႔အေဖသည္ အသက္၅၀ေက်ာ္ ေျခေထာက္မ်ားကုိေလျဖတ္ထားသည္။ဆရာမသည္ သေဘာေကာင္းသူျဖစ္၍အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြမ်ားသူ ျဖစ္သည္။ေက်ာင္းမွ ဆရာ ဆရာမမ်ားကလည္းခ်စ္ခင္ၾကသည္။ ဆရာမမ်ားေက်ာင္းအားလပ္ရပ္မ်ားတြင္ ဆရာမလွလွကုိကူညီရင္း ဆရာမလွလွအိမ္တြင္ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကသည္။အဘုိးႀကီးကုိ ဝုိင္းဝန္းျပဳစုၾကသည္။ဆရာမ၏အခင္မင္ရဆုံး မိတ္ေဆြမွာ ဆရာမေဒၚသက္ျဖစ္သည္။

ေဒၚသက္သည္ ဆရာမလွလွႏွင့္ ဘဝခ်င္းတူညီသူျဖစ္သည္။ေဒၚသက္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ မိဘမ်ားဆုံးပါးခဲ႕ရာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ႕သူျဖစ္သည္။ယခုအခါ ျမိဳ႕ေက်ာင္းတြင္တာဝန္က်၍ အေဆာင္တြင္ ေနထုိင္ရသူျဖစ္သည္။ေဒၚသက္သည္အျခားဆရာ ဆရာမမ်ားႏွင့္မတူ အဆုိ အက မယ္ျပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ဆုရရွိသူျဖစ္၍ ေက်ာင္းပြဲမ်ားရွိလွ်င္ေက်ာင္းသူမ်ားကုိအဆုိအက သင္ေပးရသူျဖစ္သည္။ပါးတြင္သနပ္ခါးေလးမ်ားပါးပါးလိမ္း၍ သူ၏နက္ေမာင္လွေသာဆံပင္မ်ားကုိ ထုံးထားသည္မွာခန္႔ညားလွသည္။ေန႔ခင္းအခ်ိန္မ်ားသည္ ဆရာမေဒၚသက္၏ ကုိယ္လုံးအလွဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။

ဆရာမ၏ေက်ာင္းစိမ္းအက်ီ ၤမွာအလြန္ပါးလႊာသည္။မနက္ေက်ာင္းလာလ်ွင္လက္ရွည္အက်ီ ၤအပါးကုိအေပၚမွ ဝတ္လာေသာ္လည္း ေန႔ခင္းအခ်ိန္တြင္ အေပၚအက်ီၤကုိခြ်တ္၍ေနတတ္သည္။ထုိအခါ ေက်ာင္းအက်ီ ၤအျဖဴေရာင္ေအာက္မွာ ထင္ရွားလွေသာအနက္ေရာ္ျမန္မာေဘာ္လီႏွင့္ ဝင္းဝါလွေသာႏုိ႔အုံႀကီးမ်ားကုိ အထင္အရွားျမင္ရခ်ိန္ျဖစ္သည္။ဆရာမ၏ႏုိ႔အုံအေပၚမွ မွည့္သီးအမည္းေလးသည္လည္း ျမင္သမွ်ေယာက်ာ္းတုိင္းအား စိန္ေခၚေနသလုိျဖစ္သည္။

ဆရာမေဒၚသက္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိစာေမးလ်ွင္ မတ္တတ္မရပ္ခုိင္းေပ။မတ္တတ္ရပ္ရင္လည္း စိတ္ဆုိးတတ္သည္။သူ႔အခ်ိန္ပုဆုိးထဝတ္လ်ွင္လည္းစိတ္ဆုိးတတ္သည္ ။ေက်ာင္းသားမ်ားေရွ့တြင္စိတ္ဆုိးေသာ္လည္း ရင္ထဲတြင္ေပ်ာ္၍ေနသည္ကုိ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားမ်ားသတိျပဳမိၾကသည္။အဘယ္ဆုိ ေဒၚသက္အခ်ိန္တြင္ေက်ာင္းသားမ်ား လီးေတာင္ခ်ိန္ျဖစ္သည္။ေဒၚသက္သည္ေရွ့ဆုံး စာသင္ခုံစားပြဲေပၚတတ္ထုိင္၍ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိေက်ာေပးျပီး ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွစာမ်ားကုိေထာက္ျပေနသည္။ထုိအခ်ိန္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အေတာင့္တဆုံးအခိ်ိန္ျဖစ္သည္။အိစက္ညက္ေညာလွျပီး စူေကာက္ေနေသာ ေဒၚသက္ဖင္ႀကီးကုိၾကည့္၍ ေက်ာင္းသားမ်ား ဂြင္းထုေနတတ္သည္။ဆရာမေဘးမွ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္လည္း မသိမသာ ဆရာမဖင္အနီး ကပ္၍ အေငြ႕ရႈတတ္ၾကေသးသည္။ကုိယ္သင္းရနံမွာလည္း ေမႊးႀကိဳင္ေန၍ ေက်ာင္းသားတုိင္းကုိလီးေတာင္ေစသည္။

“ဆရာမ သမီးခရီးသြားရင္ သမီးေဖေဖကုိ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကည့္ေပးပါဦး…´´ “ရပါတယ္ လွလွသြားရင္ေျပာေလ ဆရာမလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရင္အလုပ္မရွိေတာ့ပါဘူး´´ “ဟုတ္ကဲ႔ ဆရာမ ´´ ဆရာမလွလွကုိ တျခားနယ္မွာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေစာင့္ရန္ ေက်ာင္းမွတာဝန္ေပးလုိက္သည္။ဆရာမလွလွသည္အသက္ငယ္ၿပီး ျဖတ္လတ္သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက အားကုိးသည္။ ေဒၚသက္သည္ လွလွကုိ ဘူတာရုံသုိ႕လုိက္ပုိ႔ခဲ႕သည္။

“ဆရာမ ေဆးေလးေတြမွန္မွန္တုိက္ေပးေနာ္ ဆရာမ……`ေအးပါကြယ္ စိတ္ခ်လက္ခ်သြားပါ´´ ေဒၚသက္တစ္ေယာက္ လက္ျပနႈတ္ဆက္ရင္းက်န္ခဲ႕ေလသည္။“ေလးေလး ေဆးေသာက္ၿပီးျပီလား´´ “ေအး ခုမွေသာက္ထားတာ´´ အဖုိးႀကီး ကုတင္ေပၚမွာေမွးေန၍ ေဒၚသက္ကလည္း တီဗီၾကည့္ေနသည္။ကုတင္ေပၚမွအဖုိးႀကီးကုိ ေဒၚသက္မၾကာမၾကာလွမ္းၾကည့္ေနသည္။

အဖုိးႀကီးအိပ္ေမာၾကေနခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး အဖုိးႀကီးပုဆုိးမ်ား ကြ်တ္ေနေလျပီ။အလွေသြးၾကြယ္လွေသာ အသက္၃၀ေက်ာ္ ဆရာမေဒၚသက္ဖုိ႔ ၾကက္သီးထဖြယ္ေကာင္းေသာျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။ ဆရာမလဘွလွအေဖျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ ရုိေသမႈျဖင့္ေလးေလးဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။အမွန္စင္စစ္မွာ နွစ္၂၀နီးနီးသာကြာေသးသည္။အသက္အရြယ္ရွိေသးသည့္အဖုိးႀကီးအတြက္ အိပ္ေရးဝလ်ွင္ ေထာင္ထြက္ေနသည္မွာ အ့ံၾသစရာမဟုတ္ေပ။အဖုိးႀကီးပက္လက္လန္အိပ္ေန၍ေထာင္ေနေသာ ဒစ္ၾကီးမွာလည္း ေတာင္ထြတ္ႀကီးသဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။

ထုိဒစ္ကားကားႀကီးသည္ လူတကာျပစ္မွားမိေသာ အားကားကားႏွင့္ အိဖက္ေနေသာနုိ႔အုံပုိင္ရွင္ ေဒၚသက္ကုိ စိန္ေခၚသလုိျဖစ္ေနသည္။ေဒၚသက္ ထုိင္ရာမွထျပီး ပုဆုိးျဖင့္ျပန္ဖုံးေပးလုိက္သည္။ ပုဆုိးေပၚမွေထာင္ထြက္ေနေသာဒစ္ကားကားႀကီးကုိ သြားေလးျဖင့္မသိမသာကုိက္သြားေသးသည္။ ဒစ္ကားကားႀကီးကုိ အနီးကပ္ျမင္ေတြ႕ခဲ႕ရေသာ ေဒၚသက္တစ္ေယာက္ တီဗီ ၾကည့္ေနရင္း မသိမသာေစာက္ဖုတ္ေလးကုိ လက္ေလးႏွင့္ျပန္ျပန္ပြတ္ေနမိသည္။လီးကုိမျမင္ဖူးသည့္ အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာကတရြရြျဖစ္ေနေလလသည္။ ္

အဖုိးႀကီးႏုိးလာသျဖင့္ တီဗီ ပိတ္၍အဖုိးႀကီးအားအစာသြားေၾကြးသည္။ “ေလလးေလး ေဆးေသာက္ဦး´´ “ေသာက္ျပီးျပီေလလ´´` “ဒါကေနာက္တမ်ိိဳး ေလးေလလးရဲ႕´´ “ေအးေအး ေပး´´ ေဒၚသက္တစ္ေယာက္ျပံဳးေနရွာသည္။ အဖုိးႀကီးေဆးေသာက္ျပီး ၅မိနစ္ေလာက္အၾကာတြင္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ ။ေဆးမွာ အျခားေဆးမဟုတ္ အိပ္ေဆးမ်ားသာျဖစ္သည္။အဖုိးႀကီးပက္လက္လန္ေနသည္။ ေဒၚသက္သည္ အဖုိးႀကီးပုဆုိးၾကားထဲကုိ႔လက္ကေလးဝင္ ၍ လီးအုံႀကီးကုိ ပြတ္သတ္ေနသည္။ပုဆုိးကုိတျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲလွန္လုိက္ေသာအခါ ညိဳမဲေနေသာ လီးတန္ႀကီးက “ေဒါင္´´ခနဲ ေထာင္ထြက္လာသည္ ။ေဒၚသက္တစ္ေယာက္ မေနႏုိင္မထုိင္နုိင္ျဖစ္လလာသည္။

အဖုိးႀကီးလက္ကုိယူျပီး သူ႔ေအာက္ခံေဘာင္းဘီၾကားထဲသုိ႔ထုိးထားသည္။အဖုိးႀကီး၏ အဝတ္မ်ားကုိလည္းခြ်တ္လုိက္သည္။ “အား……အား……အင္း………´´ အဖုိးႀကီးလက္ညိဳးေလးကုိသူ႕အဖုတ္ၾကားထဲထည့္လုိက္သည္။ “ဗ်စ္´´ “အား ………အား……´´ အရည္မ်ားလည္းထြက္လာသည္။ သူ၏အဝတ္စားမ်ားကုိ ခြ်တ္ျပီးအဖုိးႀကီးေပၚသုိ႔ေျပာင္းျပန္ ကုံန္းထုိင္လုိက္သည္။သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကုိ အဖုိးႀကီး ပါးစပ္ေပၚျဖည္းျဖည္းျခင္းပြတ္ေန္သည္။ အဝါေရာင္သန္းေနသည့္ မုိ႔မုိ႔ေဖာင္းေဖာင္းသူ၏ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသုိ႔ အဖုိးၾကီးသြားႏွင့္ဖိပြတ္လလုိက္သည္။

“အား…´´ ခါးမ်ားေကာ့တတ္သြားသည္။အဖုိးႀကီးလီးကုိလည္းလက္တစ္ဖက္မွ ကုိင္ညွစ္၍ေရွ့တုိးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေနသည္။ ထုိ႔ေနာက္ဆံထုံးႀကီးကုိျဖီခ်လုိက္သည္။ေဒၚသက္တစ္ေယာက္အဖုိ႔ အဝလုိးမည့္ဟန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ဆရာမေဒၚသက္ အားမရေတာ့သျဖင့္ လီးတန္ေပၚမွအေရျပားေလးကုိေနာက္သုိ႔စုတ္၍ ကားထြက္ေနေသာဒစ္ႀကီးအား အတင္းကုန္းစုတ္ေလေတာ့သည္။ `°ရႊလႊတ္……ျဗြတ္ ျဗြတ္´´ အဖုိးႀကီးမ်က္ႏွာေပၚမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း ေရွ့တုိးေနာက္ဆုတ္ ပြတ္ဆြဲေနသည္။ေစာက္စိႀကီးကလည္း အဖုိးႀကီး ႏွာတန္ေလးနွင့္ ပြတ္သြားသည္။ေဒၚသက္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ျမန္ဆန္လာေလၿပီ။

“အား……´´ “မရေတာ့ဘူး ……မရေတာ့ဘူး……´´ တစ္ေယာက္တည္းညီးသံမ်ားျဖင့္ဆူညံေနသည္ ။ေဒၚသက္ကုန္းထလုိက္သည္။အဖုိးႀကီးလီးတည့္တည့္ေပၚတြင္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတအားျဖဲၿပီး ေဆာင့္ထုိင္ခ်လု္ိက္သည္။ “အြန္း……အား အား……´´ တအားဖိ၍ေဆာင့္ေနသည္။ေနာက္မွ ေထာက္ထားေသာလက္မ်ားကလလည္း ေစာင္မ်ားကုိစြဲစုပ္ထားသည္။ႏုိ႕အုံႀကီးကလည္း အေပၚေအာက္ရမ္းေနရင္း ေကာ့ေကာ့တတ္လာသည္။အရွိန္မ်ားလည္းျမင္ျ့လလာသည္။

လီးတန္ႀကီးကုိ အေပၚေကာ့၍ေစာက္စိႏွင့္ ဖိဖိပြတ္ေနသည္။ေလး ငါးခ်က္ ဖိျပီးေစာင့္ပြတ္လုိက္သည္။ “အား အား အား အား´´ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးလည္း အရည္မ်ားရႊမ္းသြားသည္။ အင္အားမ်ားလည္းကုန္ခမ္းသြားသည္။ညည္းသံမ်ားနွင့္အတူ အဖုိးႀကီးေပၚမွ ေဒၚသက္ကုိယ္လုံးႀကီးကလည္း ေရ့ေနာက္ပြတ္ဆြဲရင္း အရွိန္မ်ားေႏွးေကြးသြားေတာ့သည္။ ဆရာမေဒၚသက္လ ေထာင္မတ္ေသာလီးႀကီးကိုေက်နပ္နွစ္သက္စြာျဖင့္ျပဳံး၍ပီတိျဖစ္ေနေတာ့သည္ အေတြ႔ထိမရွိေသးေသားေဒၚသက္အဖို့တေလာကလုံးကိုေမ့ေလ်ာ့ေနသကဲ႔သို့ခံစားေနရသည္ ေသခ်ာပါသည္ဆရာမေဒၚသက္ေနာက္ေန့ေနာက္ေန့ေတြမွာလည္းဒီလို့အရသာမ်ိဳးထပ္ျပီးခံစားေနမွာအမွန္ပါ ဆရာမေဒၚလွလွျပန္မလာမခ်င္းေပါ့ ခုေတာ့ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးလည္း နီျမန္းျပီးအရည္မ်ာရႊဲလ်က္ပီတိျဖစ္ေနပါျပီ……..