ဘတ်စကားပေါ်က ဇာတ်လမ်းအစ

ဘတ်စကားပေါ်က ဇာတ်လမ်းအစ

ရုံးဆင်းရုံးတက်ချိန်ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာကတမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောကျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျွန်မတို့ မိန်းမတွေလဲ ထိရတာ တခါတလေ ဖီးလ် ဖြစ်ကြတာပါပဲ။ ကျွန်မဆိုရင် ကျောချင်းကပ် ရပ်ကြရတဲ့အခါ ဖင်သားချင်းထိမိတာကိုပဲ တခါတလေ ဖီးလ်တတ်သေးတာ။ ကျွန်မက ထန်တယ်လေ။

ကျွန်မအကြောင်းနဲနဲပြောပြရဦးမယ်။ ကျွန်မအသက်က ၄၃ နှစ်။ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်မှာ လင်နောက်လိုက်ပြေးခဲ့တယ်။ မိဘတွေက ပြန်လိုက်ခေါ်ပြီး ကျွန်မတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားကြရတယ်။ ကျောင်းမှမပြီးသေးတာ။ မိဘဆိုတော့လဲ ပထမတော့ ကရုဏာဒေါသတွေထွက်ကြတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ုဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ဆိုသလိုပေါ့ရှင်။ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားပြီး အဝေးသင်တက္ကသိုလ် ပြန်ထားပေးကြလို့ ကျွန်မတို့ ဘွဲ့တွေရခဲ့ကြတယ်။

ကျွန်မ မိဘအိမ် တလှည့် ၊ ယောက်ျားရဲ့မိဘအိမ်တလှည့် နေခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်မရော ကျွန်မယောက်ျားပါ အလုပ်ကြိုးစားခဲ့ကြတယ်။ အလုပ်တဖက်နဲ့ပညာရေးတဖက်နဲ့ ရပ်တည်နေကြရင်း နောက်ဆုံးနှစ်မှာ သမီးလေး ကိုယ်ဝန်ရလာတယ်။ နောက်ဆုံးနှစ်ဖြေတော့  ဗိုက်ကြီးကော့လန် ကော့လန်နဲ့ပေါ့။ သမီးလေးမွေး၊ ဘွဲ့ရပြီး သိပ်မကြာဘူး။ ကျွန်မယောက်ျားက ကားတိုက်ပြီး ဆုံးသွားရှာတယ်။  ကျွန်မမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ကလေးတယောက်အမေ မုဆိုးမလေး ဖြစ်ခဲ့ရတာပေါ့။ သမီးလေး မျက်နှာနဲ့ နောက်လင်မယူတော့ဘူးလို့  ဆုံးဖြတ်ပေမဲ့ ကျွန်မမိဘတွေက ကျွန်မထက် နဲနဲအသက်ကြီးတဲ့ ကလေးမရှိမုဆိုးဖို တယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ထပ်ချပေးလိုက်တယ်။

သြော် ကျွန်မနာမည်က ခိုင်ခိုင်။ ကျွန်မသမီးလေးနာမည်က မိုးမိုးခိုင်၊ ကျွန်မနောက်ယောကျား နာမည်က ကိုကျော်။ ခုဆို  သမီးလေးတောင် အသက်နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်ရှိပြီ။ ကိုကျော်နဲ့ ကလေးထပ်မရဘူး။ ကိုကျော်ကအနေအေးတယ်။ သမီးကိုလဲ သမီးရင်းလိုပဲ  သဘောထားတယ်။ ချစ်တယ်။ ခက်တာက ကျွန်မရဲ့သမီး။ အပျိုပေါက်ဖြစ်လာကတည်းက ပထွေးကို လိုတာထက်ပိုပြီး ချွဲပစ်နေတယ်။  အရမ်းလဲ နီးကပ်ပွတ်သပ်နေထိုင်တတ်တယ်။ ကျွန်မသိတာပေါ့။ ကျွန်မသမီးလဲ ကျွန်မလို အထန်မပဲဆိုတာ။

“ဟဲ့ မိုးခိုင် ငါပြောထားမယ်နော် ကိုကျော်က နင့်ပထွေး၊ အရမ်း နီးကပ်နေတာတွေ နင့်နေပုံထိုင်ပုံတွေ ငါမကြိုက်ဘူး” “သိပါတယ်  အမေရယ် သမီးကကလေးမှမဟုတ်တော့တာ” “အေး ကလေးမဟုတ်လို့ ပြောနေတာပေါ့ဟဲ့… ကြည့်နေကြည့်ထိုင်” “ဟုတ်… သမီးကျောင်းသွားပြီ တာ့တာ” ထွက်သွားတဲ့သမီး မိုးခိုင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ရင်း ကျွန်မသက်ပြင်းချမိတယ်။ မိုးခိုင်က အမေတူသမီးမို့  ဖင်တွေ ရင်တွေက ကျွန်မလို အယ်ထွက်နေပြီ။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ဖင်တွေရင်တွေက လှုပ်လိုက်တိုင်း ယောက်ျားတွေ သရေယိုချင်စရာ။ ကျွန်မရဲ့ ဖင်တွေဆိုတာလဲ ဘေးဝိုင်းကားတဲ့အပြင် ဒုနဲ့ထည်နဲ့ကို ဆူထွက် လုံးတစ်နေတာ။ နို့တွေဆိုရင်လဲ ပျော့တွဲမနေသေးဘူး။ မာတင်းပြီး လုံးထွက်နေတာ။

သမီးကလဲ အမေ့အမွေ အကုန်ရတာလေ။ အမွေရတဲ့အထဲမှာ နှာထန်တာလဲ ပါတယ်ထင်ပါ့။  ကျွန်မရဲ့ဖင်တွေရင်တွေတင်မဟုတ်သေးဘူး။ ကျွန်မရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေက မြင်လိုက်တာနဲ့ အရမ်းဖီးလ်လာစေတယ်လို့  လင်နှစ်ယောက်စလုံးက ပြောကြတာပဲ။ သေသွားတဲ့လင်ဆိုရင် ကျွန်မ နှုတ်ခမ်းကိုကြည့်ပြီး ဒီနှုတ်ခမ်းနဲ့ လီးစုတ်ခံလိုက်လို့ကတော့ကွာ  ဆိုပြီး ချက်ချင်းလီးတောင်စေသတဲ့… ဟင်းဟင်း ကျွန်မကလဲ အဲဒီလို ကိုယ့်အရည်အချင်းတွေ ကိုယ်သိတော့ ယောက်ျားတွေ  ငမ်းကြပြီဆိုတာနကြစိတ်ကကြွလာတာပဲ။ ပြီးတော့ ကျွန်မလိုဖင်ရင်ကြီးတဲ့ မိန်းမတွေက လမ်းလျှောက်လို့ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း  လှုပ်လှုပ်သွားတဲ့ ဖင်သားတွေ ရင်သားတွေရဲ့ တုန်ခါမှု၊ ဖင်သားချင်း ရင်သားချင်း ပွတ်တာတွေနဲ့ပါ နှာစိတ်တွေ  ကြွလာတတ်ကြတာမျိုးလေ။

ထားပါတော့။ တနေ့တော့ ကျွန်မ ရုံးသွားနေကျအချိန်အတိုင်း ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်ကို ထွက်လာတယ်။ မှတ်တိုင်မှာ လူတွေအများကြီးပဲ။  ကားရောက်လာတော့ တိုးတက်ကြတာပေါ့။ ကားကျပ်တဲ့အခါ မတ်တပ်ရပ်တဲ့လူတွေက နှစ်တန်းသုံးတန်း တန်းပြီး  ရပ်ကြရတာပါ။ အဲလိုအခါမျိုးမှာ နောက်ကလာထောက်တတ်ကြတယ်။ လက်ကမြင်းတတ်ကြတယ်။ တခါတလေ  ကျောချင်းကပ် ဖင်ချင်းပွတ်နေတတ်ကြတယ်။ လီးနဲ့လာထောက်မှ လက်နဲ့ လာကိုင်မှ မဟူတ်ဘဲ အဲလိုဖင်ချင်းပွတ်နေရတာလဲဖီးလ်  တမျိုးပါပဲရှင်။ အဲဒီ့နေ့က ကျွန်မနောက်က ကောင်လေးတစ်ယောက်က ကျောချင်းကပ် ဖင်သားချင်းထိပြီး ဟိုဘက်ရွေ့လိုက်  ဒီဘက်ရွေ့လိုက်လုပ်နေတယ်။ ကျွန်မနောက်ကိုနဲနဲ ငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်လေးကလဲ ငဲ့ကြည့်တယ်။

သန့်သန့်ပြန်ပြန့်လေးပါ။  ကျွန်မစိတ်ထဲလဲ တမျိုးဖြစ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ ဖင်ကို နောက်နဲနဲပစ်ပြီး ခြေထောက်ကို နဲနဲကားပေးလိုက်တယ်။ သူကလဲ  သူ့ဖင်ကိုနေရာနဲနဲရွေ့ပြီး ကျွန်မရဲ့ဖင်တလုံးကိုသူ့ဖင်ကြားထဲရောက်အောင် လုပ်လိုက်တယ်။ ဒီတော့ သူ့ဖင်လုံးလေးတလုံးကလဲ  ကျွန်မဖင်ကြားမှာ လာညှပ်နေတာပေါ့။ ထူးဆန်းတယ်ရှင့်။ အဲလို ဖင်သားချင်း ထိကပ်နေရတာကိုပဲ ဆန့်ကျင်ဘက်  လိင်စိတ်ကြောင့်ထင်တယ်။ ဖီးလ်တွေတက်နေကြတာ။ကျွန်မကအဲလောက်ကို ထန်တာပါဆို။ ကျွန်မ စောက်ဖုတ်မှာ  အရည်တောင်စို့လာပြီ။ ဒီလို တလမ်းလုံး ဖီးလ်ယူလါရင်း ဆင်းရမဲ့မှတ်တိုင် ရောက်တော့ ကျွန်မ တံခါးနားတိုးထွက်လိုက်တယ်။  အဲကောင်လေးကလဲ ကျွန်မနောက်က ကပ်လိုက်လာပြန်တယ်။ ဒီတခါတော့ သူ့လီးနဲ့ကျွန်မဖင်ကို  ထိထိမိမိကိုကပ်ဖိထောက်ထားတာရှင်။ အတွင်းခံဝတ်ထားတာတောင် သူ့လီးကြီးရဲ့အထိအတွေကို ကျွန်မခံစားမိနေတယ်။

အတော်ကြီးပြီး အတော်သန်မဲ့လီး ဆိုတာ အတွေ့အကြုံအရ သိတယ်။ ကျွန်မစိတ်တွေ ဆူလာတယ်။ ဒါတောင် ညက ကိုကျော်နဲ့ လိုးထားတာနော်။ တစိမ်ယောက်ျားလေးတယောက်ရဲ့ဘအထိအတွေနဲ့တင်ကျွန်မ နှာထနေပြီ။ ကျွန်မ နောက်ကို ငဲ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်လေး တချက်တုန်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ပဲကျွန်မမျက်နှာကို ပြုံယောင်လေး သမ်းပြလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူတို့ယောက်ျားလေးဆိုတာ ကျွန်မတို့ မိန်းကလေးတွေက လမ်းစမဖွင့်ပေးရင် ရှေ့ဆက်ဖို့ မရဲတတ်ကြဘူးလေ။ ကျွန်မက သူ့ကို လမ်းစဖွင့်ပေးတဲ့အနေနဲ့ စိတ်မဆိုးတဲ့အမူအရာမျက်နှာပေးလေးလုပ်ပေးလိုက်တာ။

အဲလိုလဲဆိုရော ကိုယ်တော်ချောရဲ့လက်က ဖင်ပေါ်ရောက်လာတော့တာပဲ။ မှတ်တိုင်မရောက်ခင် မီးပွိုင့်မိတာကလဲ ကြာတယ်။ အဲအချိန်မှာ ကိုယ်တော်ချောက ဖင်ကို ဆုတ်ကိုင်ဖြစ်ညစ်တော့တာပဲ။ ကျွန်မလဲ ဖီးလ်တွေ အရမ်းတက်နေပြီ။ အရည်တွေလဲရွဲနေပြီ။ ဒါနဲ့မှတ်တိုင်ရောက်တော့ ခရီးသည်တွေဆင်းကြတာပေါ့။ ကျွန်မလဲ ဆင်းပြီး နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်လေးက လိုက်လာတယ်။ ပြီးတော့ကျွန့်မကို ပြုံးပြတယ်။ ကျွန်မလဲ ပြန်ုပုံးပြပြီး သူ့ရှေ့က လျှောက်လာလိုက်တယ်။ နောက်ကနေ ကျွန်မဖင်တွေကို ကြည့်နေမှာသိလို ဖင်ကို ပိုလှုပ်ပြီး လျှောက်ပစ်လိုက်တယ်။

ကျနော့်က မာအမ် ။ ဒီနေ့မနက် ကျနော့်ဆော်လေးကို တွေ့ဖို့ သူ့ရပ်ကွက်ဘက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့်ဆော်က တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး။ ကျတော်က ကျောင်းပြီးလို့ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်နေပြီ။ ဆော်လေး ကျောင်းမသွားခင် သူတို့လမ်းထိပ်မှာတွေဖို့ ချိန်းထားတာနဲ့ လာခဲ့တာ။ ဆော်လေးက ကျောင်းကားနဲ့ ကျောင်းသွားတာပါ။ သူ့ကျောင်းကားမလာခင် ခဏလေးပဲ တွေ့ကြရတာ။ အရင်ကတော့ ခုလို ကျနော်သူ့ဆီလာရင် သူကျောင်းကားမစီးတော့ဘဲ လိုင်းကားနဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အတူသွားကြတယ်။ သူ့ကို ကျောင်းပို့ပြီးမှ ကျနော်ပြန်တယ်။

ဒီနေ့တော့ အလုပ်ကိစ္စတခု မနက်ပိုင်းချိန်းထားတာရှိတော့ သူ့ကျောင်းထိ လိုက်မပို့တော့ဘဲ  ကျောင်းကားမလာခင်အချိန်လေးပဲ ခဏတွေ့ စကားပြောပြီး ကျောင်းကားလာတာနဲ့ သူမလိုက်သွားခဲ့တယ်။ ကျနော်လဲ  လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ခဏဆက်ထိုင်ပြီးမှ မြို့ထဲသွားဖို့ ဘတ်သ်ကားမှတ်တိုင်ဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။ မှတ်တိုင်မှာ  ဆော်ကြီးတဗွေတွေ့တယ်။ ဘော်ဒီကစောက်ရမ်းမိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးတွေက အယ်နေတာပဲ။ နို့ကြီးတွေလဲ ကြီးတယ်။ ဒါပေမဲ  ဗိုက်ခေါက်အဆီတွေမရှိဘူး။ ခါးမတုတ်ဘူး။

ဘွားတော်ရဲ ဖင်တွေနို့တွေကို ဘေးတိုက်ငမ်းနေရင်းကနေ ဘွားတောရဲမျက်နှာမြင်ရမဲ့နေရာ သွားရပ်လိုက်တယ်။ ဘွားတော်အသက်က လေးဆယ်ကျော်လောက်တော့ရှိမယ်။ သူ့မျက်နှာမှာ အထူးခြားဆုံးက သူ့နှုတ်ခမ်း။ နှုတ်ခမ်းထူထူမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းအလယ်က  အရာလေးထင်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းကအရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်ဗျာ။ ကြည့်ရင်း ကျနော် လီးတောင်လာတယ်။ “ဒီဆော်ကြီးက  အမြဲဒီအချိန် ဒီမှာ ကားစောင့်နေကျများလား” နောက်ရက်တွေအတွက်ပါ တခါထဲ plan ချမိတယ်။ နေ့တိုင်း ဒီအချိန်လာမယ်ပေါ့။  သူ့ကြည့်ရတာ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းပုံစံမျိုးပဲ။ နေ့စဉ် အလုပ်သွားအလုပ်ပြန်တော့ရှိနိုင်တယ်ပေါ့။ ဒါဆို မနက်တိုင်း ဆော်လေးကို လာတွေ့။  ပြီးတာနဲ့ ဒီဘွားတော်ကို လာငမ်းမယ်ပေါ့။

ဖြစ်ချင်တော့ ကျနော်စီးမဲ့ကားနဲ့ဘွားတော်စီးမဲ့ကားက နံပါတ်အတူတူပဲ။ ဒီတော့ တစီးထဲ  စီးရတော့မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ သူ့နောက်က ကပ်လိုက်သွားတယ်။ ပိုက်ဆုံပုံးထဲ ပိုက်ဆံထဲ့နေတုန်း အခွင့်ရေးရတာနဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကို ကျနော့်  လက်ခုံနဲ့ ထိပလိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အတွေ့ဗျာ။ တခြားဖင်တွေလိုမဟုတ်ဘူး။ ဒါနဲ့ဘသူ့နောက်က ကပ်လိုက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့  နောက်တည့်တည့်ကနေ ကပ်ရပ်လို့မရဘူး။ ကျောချင်းကပ်မှပဲရမဲ့ အနေအထားဖြစ်နေတယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ လီးနဲ့မထိရလဲ  သူ့ဖင်ကြီးကို ကိုအသားတခုခုနဲ့ ထိပြီး ဖီလ်ယူလဲ ရတာပဲကွာ ဆိုပြီး ဘွားတော်နောက်ကပ်လျက်မှာ ကျောချင်းကပ် ရပ်လိုက်တယ်။  ပြီးတော့ သူ့ဖင်ကို ကျနော့ဖင်နဲ့ ထိပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး ကောင်းလိုက်တဲ့အတွေ့။ ကားပေါ်ကဆင်းခါနီးတော့  သူ့နောက်ကနေဖင်ကို လီးနဲ့သေချာ ကပ်ထောက်ပလိုက်တယ်။ ဒါကို ဘွားတော်က နောက်လှည့်ပြီး ကျနော့ကို ပြုံးပြတယ်။  ဟာ..ဂွင်ပဲကွာ။

ဘယ်ရမလဲ ရတောင့်ရခဲအခွင့်အရေးလေး။ သူ့ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုတ်ကိုင်ဖြစ်ညစ်ပလိုက်တယ်ဗျာ။  “ဟို… အန်တီ…  အဲ..အစ်မကြီး အစ်မကြီး…. ဒီမြို့ထဲက (…..)ဆိုင်က ဘယ်နားမှာလဲ သိလားခင်ဗျ…” ကျွန်မနောက်ကနေ လိုက်လာပြီး  ဘေးချင်းယှဉ်တဲ့အခါ ကားပေါ်တယ်မှာတုန်းကကောင်လေးက ကျွန်မကိုလာမေးနေတာပါလား။ ကျွန်မသိတာပေါ့ သူလာပြီး  ဂွင်ဆင်နေတယ်ဆိုတာ။ “အော် ဟိုရှေ့နားမှာတင်ပဲ မောင်လေး…အစ်မလဲ အဲဘက်သွားမှာ လာ အစ်မနဲ့လိုက်ခဲ့” “ဟုတ် ဟုတ်  ကျေးဇူးပါပဲဗျာ…ဒါနဲ့ အမကြီးက ကုမ္ပဏီမှာလုပ်တာလား၊ ဒီမြို့ထဲမှာလား ရုံးက” “အင်းဟုတ်တယ်…ဒီနားမှာပဲ…” ခပ်တည်တည်  တုံးတိတိဖြေလိုက်တယ်။ ကားပေါ်က ဖြစ်ခဲ့သမျှတွေကို မသိသလိုနေလိုက်တယ်။ ကောင်းလေးကြည့်ရတာ ရည်ရည်မွန်မွန်  သန့်သန်ု့ပြန်ပြန့်လေး။ သူ့ကို သာယာမိတာတော့အမှန်။ ဒါပေမဲ့ ဈေးပေါသွားမှာလဲ မဖြစ်ချင်ဘူး။ ပြန်ပြီး ခပ်တည်တည်နေမှပါလို့  စဉ်းစားမိတယ်လေ။

ကားပေါ်မှာတုန်းကတော့ ဖင်အလှူပေးခဲ့ပြီး ခုတော့ ဘွားတော်က ရုပ်တည်ရုပ်နေတယ်။ ဘယ်ရမလဲ မာအမ်ကို ဒီလိုလုပ်လို့။ ကားပေါ်မှာ  လီးနဲ့ထောက်ပြီး ဖင်ကို သေချာဖြစ်ညစ်ခဲ့တာပဲဟာ။ ဆက်ပြီး လုံးရတော့မှာပေါ့။ “ကျနော့နာမည် မာအမ်ပါ အမ။ ကျနော်က  ဒီဇိုင်းဆွဲပါတယ်။ ကွန်ပြူတာရှေ့မှာပဲ အထိုင်များတယ်။ မြို့ထဲ သိပ်မလာဖြစ်ဘူး။ အခု အလုပ်ကိစ္စတခုနဲ့ အဲဆိုင်ကို ချိန်းထားတာ  လာတွေ့တာပါ။” “အင်း..အင်း… ရှေ့မှာ မင်းမေးတဲ့ဆိုင်ပဲ…. သွားပြီနော်” “အမ်…ဟုတ်ဟုတ်ကျေးဇူး အမ… တခုခုဧည့်ခံပါရစေလားအမ မိတ်ဖြသ်ဆွေဖြစ်ပေါ့…” “အော်ရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ်…အမအချိန်မရတော့လို့ပါ။ ရုံးနောက်ကျတော့မှာမို့လေ… ကျေးဇူးပဲနော်…” ဘွားတော်က ကျနော့ကို ကလေးလိုလို ခွေးလိုလို သဘောထားပြီး ခေါက်ထားခဲ့တယ်။ အထာတွေပေးပြီး ဒီလိုကြီးလုပ်သွားတာ  ဘယ်ကောင်းမလဲဗျာ။ ဒီကောင်မှာ လီးကတအားတောင်ခဲ့ရပြီလေ။ ဒါနဲ့ ဆိုင်ထဲမဝင်ဘဲ သူနောက် မလှမ်းမကမ်းကနေ  နောက်ယောင်ခံလိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်ဗျ… အဲဒီ့နားက အဆောက်အဦးတစ်ခုရဲ့ ရုံးတခုထဲဝင်သွားတာ။ ဒါနဲ့ အဲရုံးနားက  ကွမ်းယာဆိုင်မှာ စီးကရင်ဝင်ဝယ်ပြီး

“ဒီရုံးက ညနေဘယ်အချိန်တင်းတာလဲဗျ” … လို့ စုံစမ်းလိုက်တယ်။ “ညနေ ငါးနာရီဆို ဆင်းပြီဗျ…ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဗျာ… အဲမှာ အလုပ်ခေါ်နေတယ်ဆိုလို့ သွားလျှောက်မလို့ပါ”….. ညနေ ငါးနာရီမထိုးခင် အဲရုံးနားမှာ လာစောင့်နေလိုက်တယ်။  ငါးနာရီထိုးပြီးတော့ ရုံးထဲကဝန်ထမ်းတွေထွက်လာကြတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ ဘွားတော်ထွက်လာတာတွေ့ရတယ်။ “ဂျာကြီးမမ  တာ့တာနော်…” “မမခိုင် တာ့တာ” “အန်တီခိုင် သွားပြီနော်….” သူ့ရုံးကလူတွေ သူ့ကို နှုတ်ဆက်တာကြားလိုက်တယ်။ အန်တီခိုင်တဲ့.။ ဂျာကြီးတဲ့…။ ok ရပြီ နာမည်တော့သိရပြီ။ သူ့နောက်က အသာလေး လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်ရောက်တော့  ဘွားတော်ကားစောင့်နေတယ်။ ကျနော်လဲ သူမမြင်အောင် သူ့နောက်မလှမ်းမကမ်းကနေ သူ့ကိုစောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ခဏကျတော့  ဘတ်စ်ကားဆိုက်လာတယ်။ တိုးဝှေ့တက်ကြတယ်။ အန်တီခိုင်လဲ တတ်မလို့ပြင်နေတယ်။ ကျနော်လဲ  သူ့နောက်ဘက်ကပ်သွားလိုက်တယ်။

“ဟာ….အစ်မ ပြန်ဆုံပြန်ပြီ” အမှတ်တမဲ့ ပြန်ဆုံသလို ဇယားခင်းလိုက်တယ်။ “ဟယ်… ဟုတိပါ့ငါ့မောင်ရယ်… ချိန်းထားရင်တောင်လွဲဦးမယ်..” မနက်က ကားပေါ်မှာ ဆုံခဲ့တဲ့ကောင်လေးက ရုတ်တရက်နှုတ်ဆက်လိုက်တော့ ကျွန်မ  အံသြသွားတာအမှန်၊ ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်းတွေးမိတာက ဒါတိုက်ဆိုင်တာ မဖြသ်နိုင်ဘူး။ သူတမင်ဂွင်ဆင်တာဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်တယ်။  မနက်ထက် ပိုပြီးအတင့်ရဲတော့မှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ အဲလိုတွေးလိုက်တာနဲ့ မနက်က ထိခဲ့ရတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကို ပြန်သတိရသွားတယ်။ ဆစ်ကနဲ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားတက်လာတယ်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ကားက  ငပိသိပ်ငချင်သိပ်ကျပ်တာ။ ကောင်လေးက ကျွန်မနောက်ကနေ တချိန်လုံး လီးနဲ့ထောက်ပြီး လိုက်လာတယ်။  ကားနောက်ပိုင်းအတွင်းထဲရောက်ပြီး ရှေ့ဆက်တိုးလို့မရတဲ့အခါမှ ရပ်လိုက်တယ်။ သူကလဲ ကျွန်မနောက်မှကပ်လျက်ပဲ ရပ်တယ်။

“အစ်မရလား…လက်ထဲက ခြင်းကိုကျနော့်ပေးလေ ကိုင်ပေးထားမယ်” “အယ် ရပါတယ်…သူလဲ မတ်တပ်ကြီးရပ်နေရတာကိုများ။” ပါးစပ်ကစကားသာပြောနေပေမဲ့ သူ့လီးက ကျွန်မ ဖင်ကြားထဲမှာ။ ကျွန်မလဲ ဖင်ကို နောက်ပိုကော့ပေးထားလိုက်တယ်။ “ပေးပေးအစ်မကြီး…ခြင်းတောင်းပေးထား…” ကျွန်မရှေ့ထိုင်ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ လူက လက်ထဲကခြင်းတောင်း ကိုင်ပေးဖို့တောင်းတယ်။ “ကျေးဇူးပဲနော်” လက်ထဲမှာ ခြင်းတောင်းမရှိတော့လို့ ထိုင်ခုံကို တဖက်ကကိုင် တဖက်က အပေါ်တန်းကိုကိုင်ပြီး  ဖင်ကိုမသိမသာလေးလှုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုယ်တော်ချောက လီးနဲ့တင်အားမရတော့ဘူး။

လက်တဖက်ကပါ ဖင်ကို  စပြီးပွတ်တော့တယ်။ လူတအားကျပ်နေလို့သာ ကျွန်မနဲ့သူဖြစ်နေတာကို တခြားလူတွေမရိပ်မိတာ။ ကောင်လေးက ကျွန်မဖင်ကို  ပွတ်လိုက် ဖင်ကြားထဲ နှိုက်လိုက် နဲ့ ။ သူ့လက်ခလယ်ကို ထမီပေါ်ကနေ စအိုဝအထိ မထိထိအောင် အတင်းထိုးပြီးကလိလိုက်နဲ့….  ကျွန်မလဲ ရှေ့မှာ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေပြီး ပေါင်ကြားထဲတောင် စီးကျနေပြီ…။ ကျွန်မက ကိုယ့်ဖီးလ်နဲ့ကို ခံစားနေတုန်း ကျွန်မရဲ့  စောက်ဖုတ်နေရာကို တခုခုလာထိတာခံစားလိုက်ရတယ်။ သတိထားကြည့်လိုက်တော့။

လားလား….။ ကျွန်မရှေ့က ခြင်းတောင်းကိုင်ပေးထားတဲ့လူ။ သူက ကျွန်မခြင်းတောင်ပေါ်ကို လက်နှစ်ဘက်ယှက်တင်ထားပြီး  ခေါင်းကငုံ့ပီး ရှေ့ထိုင်ခုံကို မှီထားတယ်။ခြင်းပေါ်တင်ထားတဲ့ သူ့လက်တဖက်က သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ဖုံးကွယ်နေတယ်။ အဲဒီ့ဖုံးနေတဲ့  လက်နဲ့ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်နေရာကို ချိန်ထားတာ။ ကားလှုပ်တာနဲ့ အိပ်ငိုက်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဒီလူက လှုပ်တာ။ လှုပ်တာနဲ့သူ့လက်က  ကျွန်မစောက်ဖုတ်နေရာကို ခါထိတော့တာပဲ။ နောက်ကလဲ လီးနဲ့ဖင်ကြားထဲထောက်ထား လက်နဲ့ ဖင်တွေပွတ်လိုက်  ညစ်လိုက်လုပ်တာခံနေရတဲ့ကျွန်မဟာ တချက်တချက်နောက်က ကောင်လေး ညှောင့်လိုက်ရင် ရှေ့ကိုကော့ကော့သွားတယ်။ ဒါကို  ရှေ့ကငနဲက အကွက်ဝင်ပြီး ကော့လာတဲ့ စောက်ဖုတ်နေရာကို သူ့လက်ခုံနဲ့ ဖိဖိကပ်လာတယ်။ ကျွန်မရင်ထဲမှာ ဗလာင်ဆူလာတယ်။  နောက်က လီးနဲ့လက်။ ရှေ့စောက်ဖုတ်တဲ့တဲ့မှာက တခြားတယောက်ရဲ့ လက်ခုံနဲ့ပွတ်နေတယ်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့ကြားမှ  လက်ကမြင်ခံနေရပါလား ဆိုတဲ့အသိက ကျွန်အရဲ့ နှာစိတ်ကို မီးတောက်စေပါတော့တယ်ရှင်……

“အစ်မ ရှေ့မှတ်တိုင်ဆင်းကြရအောင်” နောက်ကနေ တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလိုက်တဲ့ အသံက ကျမနားထဲမှာ  ဟိန်းထွက်သွားသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။ အိမ်မက်မက်ပြီး လမ်းလျှောက်နေသူတယောက်လို ကျွန်မ ခေါင်းငြိမ့်မိတယ်။ “အကို  ဆင်းတော့မယ် ကျွန်မရဲ့ခြင်းတောင်းလေး…. ကျေးဇူးပဲနော်” ခြင်းတောင်းကိုင်ပေးထားတဲ့သူကို ပြောလိုက်တော့ သူမော့ကြည့်တယ်။  သေသေချာချာကိုစိုက်ကြည့်တာ။ ပြီးတော့ ခြင်းတောင်းမပေးခင် သူ့လက်နဲ့ထိနေတဲ့ ကျွန်မအဖုတ်ကို သူ့လက်ခုံနဲ့ သေသေချာချာ  ဖိပွတ်ပလိုက်တယ်။ “အို…” ကျွန်မပါးစပ်က ယောင်ယမ်းပြီးထွက်သွားတယ်။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်မ” … နောက်ကကောင်လေးကမေးတယ်။ “ဘာမှ မဖြစ်ဘူး….”လို့ပြောပြီး ခြင်းတောင်းကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့  ဆင်းရမဲ့အပေါက်ဘက် တိုးထွက်လိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာလဲ အရမ်းတုန်လှုပ်ပြီး စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတယ်။ ကောင်လေးခေါ်တာက  ကျွန်မကို လိုးဖို့ခေါ်တာလေ။ ကျွန်မကလဲ အဲသည်လောက်ကို ထန်ပြီး အဲသလောက်အညှာလွယ်သွားတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ  အံသြနေမိတယ်။ တသက်နဲ့တကိုယ် ထင်တောင်မထင်ထားဘူး။ မနက်ကမှတွေ့တဲ့ကောင်လေးနဲ့ ညနေ မျာ ခုလို လိုးခံဖို့ သူခေါ်ရာ  လိုက်မိမယ်ဆိုတာ……။ ကျမကိုကျမလဲ အံသြနေမိတယ်။

ရဲလင်း။…..။ ကျုပ်နာမည်က ရဲလင်း။ နေတဲ့ရပ်ကွက်ထဲမှာ Game ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။ ဒီနေ့ အခွေသစ်ထွက်ဝယ်ပြီး အပြန်  ရုံးဆင်းချိန်ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ထိုင်ခုံနေရာရဖို့ ဘတ်စ်ကားကို ပတ်စီးလိုက်တယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ မှတ်တိုင်မှာ တက်တဲ့သူတွေက  တပုံကြီး၊ ဒါပေမဲ့ ကျုပ်လို ပတ်စီးသမားတွေများလို့ ထိုင်ခုံနေရာရဖို့တော့ မလွယ်ဘူး။ ကားရပ်တာနဲ့ အတင်းတိုးကျိတ်တက်နေသူတွေကို  လှမ်းကြည့်မိတော့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ကိုကျော်ဆိုသူရဲ့ မိန်းမ တက်လာတာတွေ့လိုက်တယ်။  ကိုကျော် ဆိုသူနဲ့ ကျုပ်မသိပါဘူး။  မနေ့က ရပ်ကွက်ထဲက Game လာဆော့တဲ့ ကောင်လေးတွေနဲ့ အတူ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တုန်း  အဲဒီ့ မိန်းမက ဆိုင်ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားတာ၊ ဒါကို ချာတိတ်တွေက လိုက်ငမ်းကြပြီး…. “တောက်ကွာ ဦးကျော်က  အန်တီခိုင်ကိုဘမဖြိုနိုင်ဘူးထင်တယ် ကြာလေ ကြီးလာသလိုပဲကွာ….” လို့ ချာတိတ်တယောက်က မချိတင်ကဲ ထပြောတယ်။

“ဟျောင်ဒွေ အဲဒါ ဘယ်ကလဲကွ…မင်းတို့သိလို့လား” ကျုပ်လဲ လိုက်ကြည့်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်ဗျ ။ ပစ္စည်းတွေက အယ်ထနေတာပဲ။  ကျုပ်မိန်းမလဲတောင့်တော့တောင့်ပါတယ်။ သူ့လောက်တော့မဟုတ်ဘူး။ စားနေကျဆိုတော့ ရိုးသွားတာလဲပါမှာပေါ့လေ။ ထားပါတော့  အဲလိုကျနော်လဲမေးလိုက်ရော ဟိုကောင်တွေအဖွဲ့က တယောက်တပေါက် ဝိုင်းပြောကြပါလေရော….။ “ဟာဗျာ ဦးရဲကလဲ  ဒီလောက်အကိတ်ကြီး ရပ်ကွက်ထဲ နာမည်ကြီးနေတာ မသိဘူးလား။ အဲဒါဟိုဘက်ရပ်ကွက် အန်တီကြီး သူ့ယောကျားက ဦးကျော်တဲ့… သမီးတယောက်ရှိတယ်။

သူ့သမီးလဲ စောက်ရမ်းမိုက်တာ…အန်တီခိုင်လဲ မိုက်တာပဲ…” “မင်းကလဲကွာ မမမိုးခိုင်ကို  ကြွေရုံတင်မဟုတ်ဘူး။ သူ့အမေအန်တီ့ခိုင့်ကိုပါ ပစ်မှားနေတယ် …” “အံမာ မင်းလဲ တီခိုင့်ဖင်တွေလိုက်ကြည့်တာပဲ မဟုတ်လား” “ငါကတော့ကွာ တီခိုင်ရော သူ့သမီးပါ တွယ်ချင်တာ… “ ချာတိတ်တွေ ပြောကြတာနဲ့တင် သူတောင်ဒီလောက်လှနေတာ သူ့သမီးဆိုရင်  ဘယ်လိုနေမလဲလို့ ကျုပ်တွေးမိခဲ့တယ်။ သူမအကြောင်း ချာတိတ်တွေပြောသလောက်ပဲသိတာပါ။ ဒါပေမဲ့ သူမရဲ့ရုပ်ကလဲ  နှာထန်မဲ့ရုပ်မျိုး….။

အခု ဘတ်စ်ကားပေါ် သူမတက်လာတာတွေ့တော့ ကျုပ်လဲ ငမ်းတာပေါ့။ ကံကောင်းချင်တော့ ကျုပ်ဘေးနားလာရပ်တယ်။  ကျုပ်တံတောင်ဆစ်နဲ့ သူ့အဖုတ်နေရာနဲ့က တန်းနေတယ်။ ဒါနဲ့ အကြံရပြီး သူ့လက်ထဲက ခြင်းတောင်းကို ကိုင်ထားပေးလိုက်တယ်။  ပြီးတော့ ခြင်းပေါ် လက်တင်ပြီး ရှေ့ခုံကျောမီကို ခေါင်းစိုက်ပီး မီထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်အကြံက ကျုပ်လက်နဲ့ ကောင်မကြီးအဖုတ်  ကားလှုပ်ရင် မတော်တဆထိချင်လဲ ထိအောင်ပေါ့။ ခေါင်းစိုက်ထားတော့ သူ့ဖင်က လှုပ်နေသလိုလို ဖြစ်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ဒါနဲ့  ခေါင်းကိုနဲနဲစောင်း၊ မျက်စိကို စွေကြည့်လိုက်တော့ သူ့နောက်ကကောင်က သူ့ဖင်ကို ကလိုင်းနေတာကိုး။

ကောင်မကြီးကလဲ  အငြိမ်မနေဘူးဗျ။ ဖင်ကို နောက်ပိုကောက်လိုက် ခြေထောက်ကို ကြားပေးလိုက်လုပ်နေတာ ခေါင်းအောက်စိုက်ထားတဲ့ ကျုပ်က  သိနေရတယ်။ ဒီတော့ ခြင်းတောင်းပေါ်တင်ထားတဲ့ လက်ကို လူမမြင်အောင် ဂျိုင်းအောက်ကနေအသာထားလိုက်တယ်။  ကားနဲနဲလှုပ်တာနဲ့ သူ့အဖုတ်နေရာကို ကျုပ်လက်ခုံနဲ့ထိထိပစ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အခြေအနေက ငြိမ်နေတော့ တဆင့်တက်ပြီး  ကားမလှုပ်လဲ ဒီအတိုင်း လက်ကိုကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကျာက်စိတ်ထင်လို့လားမသိဘူး။ ကောင်မကြီး အဖုတ်က ထိရတာ  ဖောင်းနေသလိုပဲ။ ဒါနဲ့ နဲနဲကာလာတော့ အဖုတ်ကို လက်ခုံနဲ့တင်မဟုတ်ဘဲ လက်ချောင်းနဲ့ပါ ကုတ်ဖို့ တွေးလိုက်တယ်…။

အဲဒီ့မှာပဲ ကျုပ်ပခုံးကို တချက်လာထိပြီး… “အကို ဆင်းတော့မယ် ကျမရဲ့ခြင်းတောင်းလေး…ကျေးဇူးပဲနော်..” ဆိုတဲ့  အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်ရဲ့စီမံကိန်းပျက်သွားတာပေါ့ဗျာ။ ခြင်းပေးရတော့မှာမို့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ သူ့အဖုတ်ကို ထိထိမိမိကြီး  ဖိပွတ်ပလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်လုံးကို သေချာစိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်မကြီးကြည့်ရတာ မူမမှန်ဘူးဗျ။ မျက်နှာကလဲ နဲနဲ  နီနေသလိုလို။ စိတ်ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်နေသလိုလို…။ ကျုပ်လက်နဲ့ သူ့အဖုတ်ထိတာထက် သူ့နောက်ကကောင်က သူ့ကို လီးနဲ့ပါ  ထောက်ထားမှာသေချာတယ်။ ဟိုကောင့်လက်ကလဲ အငြိမ်မနေဘူး ကျုပ်ကလဲ ရှေ့က လက်ခုံနဲ့ ပွတ်နေတာဆိုတော့  ကောင်မကြီးသိတ်ထသွားတာဖြစ်မယ်။ ပြီးတော့ သူတက်လာတော့ သူ့နောက်ကကောင်နဲ့လဲ စကားပြောတာတွေ့သေးတယ်။  အခုသူဆင်းတာက ကျုပ်တို့ဆင်းရမဲ့ မှတ်တိုင်မဟုတ်သေးဘူး။ အများကြီးလိုသေးတာ။

ဒါဆို ဒီကောင်မကြီး သူ့နောက်က ကောင်လေးနဲ့ ရိုးတော့မရိုးဘူး လို့ တွေးမိတယ်။ ဒါနဲ့ ဘာပဲဖစ်ဖြစ်နောက်က  လိုက်ကြည့်ရင်ကောင်းမယ်ဆိုပြီး ကျုပ်လဲ မှတ်တိုင်ဆင်းဖို့ ထရပ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ထင်သလိုပဲ ဟိုကောင်လေးက  ကောင်မကြီးနောက်မှာ အတင်းဖိကပ်ပြီး တိုးသွားတာ၊ ဆင်းခါနီး တံခါးဖွင့် ခရီးသည်တွေ ဆင်းကြတော့ လူချင်းကွာသွားကြတယ်။  အဲဒီ့မှာ ဟိုကောင်လေးပေါင်ကြားမှာ သိသိသာသာကြီး ဖုဖောင်းထွက်နေတာ ကျုပ်သေချာမြင်လိုက်တယ်။ သေချာပြီ။ ဒိနှစ်ယောက်  ဇာတ်လမ်းဖြစ်တော့မယ်။ သူတို့ ဘယ်သွားမှာလဲ…။ ဒီနားမှာ တည်းခိုခန်းက တစ်ခုပဲရှိတယ်။ အဲဒီ့တည်းခိုခန်းမှာက  ဆော်လဲခေါ်လို့ရတယ်။ ကျုပ်က မကြာခဏသွားနေတော့ တည်းခိုခန်းက လူတွေနဲ့တောင် ရင်နှီးနေပြီ။ သူတို့ အဲဒီ့ကိုသွားမှာလား။  ကျုပ်လဲ သူတို့နောက်ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ နောက်ယောင်ခံလိုက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မာအမ်…..။

ခုညနေတော့ ဆော်ကြီးအခြေအနေက မနက်တုန်းကထက် ပိုok နေတယ်။ ကားပေါ်စရောက်ကတည်းက ကျနော်လဲ သူ့ဖင်ကို  ထောက်လာတာ။ ရပ်တော့လဲ လီးနဲ့ရော လက်တွေပါ ပွတ်လိုက်ထောက်လိုက်နှိုပ်လိုက်ပေါ့။ ဆော်ကြီးကလဲ ကော့ပေးလိုက်  ကားပေးလိုက်နဲ့။ ဒီတခါတော့ မရတော့ဘူး ဘွားတော်ကို အရအုပ်တော့မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ ကျနော်သွားဖူးတဲ့ တည်းခိုခန်းရှိတဲ့  မှတ်တိုင်ရောက်ခါနီးမှာ ဘွားတော်ကို သွေးတိုးစမ်းပြီး ပြောထဲ့လိုက်တယ်။

လိုက်တာမလိုက်တာ ကံပေါ့ဗျာ။  “အစ်မ ရှေ့မှတ်တိုင် ဆင်းမယ် ဆိုတော့…” ဘွားတော့က ok ခေါင်းငြိမ့်တယ်။ ဟား ရင်ထဲမှာ ကုလားဘုရားလှည့်နေတယ်။ တဒိန်းဒိန်းနဲ့….။ ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ဘွားတော်နားကပ်သွားပြီး ခြင်းတောင်းကို ယူလိုက်တယ်။ ဘွားတော်ကလဲ ခြင်းတော့ပေးတယ် ဘာမှ မပြောဘူး။  ခေါင်းငုံပြီးလျှောက်နေတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်က မှောင်စပြုနေပြီ။ ညီအကိုမသိတသိအချိန်ပေါ့ဗျာ။

“မမ ကြောက်နေတာလား” “အင်း….” “ရှေ့ဆိုရောက်ပါပြီ…နော်မမ” “အင်းဆို….” ဘွားတော်က အပျိလေးလိုရှက်နေတယ်။  လင်မရှိဘူးလား တခုလပ်လား မုဆိုးမလား မသိဘူး။ အပျိုကြီးတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အတော်တော့ထန်နေတာ။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့  အသားကုန်ပညာပြရယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ တည်းခိုခန်းကိုဝင် အခန်းယူပြီး အခန်းထဲရောက် ဝန်ထမ်းလေး ပြန်ထွက်သွားတာနဲ့ သူ့နောက်ကနေ  သိုင်းဖက်ပြီး ကားပေါ်တုန်းကလို သူ့ဖင်ကြားထဲ လီးထိုးထဲ့ထားလိုက်တယ်။ “ပြန်ကြရင်ကောင်းမယ်ကွာ အန်တီမှာ အိမ်ထောင်နဲ့  မမှားကြခင် ပြန်ကြရအောင်နော် အန်တီတောင်းပန်ပါတယ်။ အန်တီစိတ်တွေ ဘာဖြစ်သွားမှန်မသိလို့ပါ… နော် တောင်းပန်ပါတယ်နော်  ပြန်ကြရအောင်” ဘွားတော်က ခုမှ အိမ်မက်ကလန့်နိုးသလိုပုံစံနဲ့ ထပြောတယ်။

“မမကလဲဗျာ မနက်ကထဲက တနေကုန် မမကြောင့် ကျနော် အရမ်းခံစားနေခဲ့ရတာပါ လီတောင်ကွဲထွက်တော့မယ် ဒီမှာကြည်…” “အို…အယ်ကွယ်…” ကျနော်ပုဆိုးရောအောက်ခံဘောင်းဘီပါဆွဲချွတ်ပလိုက်ပြီး အစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော်လီးကြီးကို  ကော့ပြလိုက်တယ်။ “အယ်….. ” အညို့ခံရသူလို တအယ်ပဲအယ်နေနိုင်ပြီး ထိပ်က အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်နေကာ  တင်းမာတောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကိုပဲ မျက်လုံးပြူးပြီးကြည့်နေတယ်။ ဒီတော့ ကျနော်လဲ သူ့ကို အတင်းဖက်ပြီး ဖင်တွေနို့တွေကို  ကိုင်တွယ်ဖြစ်ညစ်ပလိုက်တယ်။

“အတင်းမလုပ်နဲ့ကွာ အကျီင်္တွေ ကြေကုန်မယ်။” သူအကျီတွေကူချွတ်ပေးရင်း  လက်တဖက်ကတော့ သူဖင်ကြီးကိုအငမ်းမရ လိုက်ပွတ်နေလိုက်တယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားတော့ ထွက်လာတဲ့နို့တွေဖင်တွေက  စောက်ရမ်းလှတာ။ မနေနိုင်ဘူး။ နို့တွေရော ဗိုက်တွေရော လျှောက်နမ်းပလိုက်တယ်။ လက်ကတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို  ပွတ်နေတာပေါ့။ စောက်ဖုတ်ကြီးကအရည်တွေရွဲပီး ဖောင်းထနေတာ။ “ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ  အငမ်းမရပဲ….အန်တီ့ကိုအထင်သေးသွားပြီလားကွာ…အန်တီတခါမှ မဖောက်ပြန်ဖူးဘူး။ အခု မင်းနဲ့တွေမှ မနက်ကတွေတယ် အခု  ဒီထိလိုက်လာဖြစ်သွားတယ်ကွာ.. “

“အထင်မသေးပါဘူး မမရယ်။..ဒါ ရေစက်ရှိလို့နေမှာပါ…ကျနော်လဲ မမကိုမြင်ကတည်းက…” “မြင်ကတည်းဘာဖြစ်လဲ…..  လုပ်ချင်ရောလား…ဟုတ်လား” “ဟုတ်ဘူး…ဟုတ်တယ်… လာထား…” ပြောပြောဆိုဆို ဘွားတော်ရဲ့ နိုးကြီးတွေကို ငုံစို့ပလိုက်တယ်။  ကောင်းလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေဗျာ။ တင်းရင်းနေတာပဲ။ ကြီးလဲကြီးတယ်။ စို့ပေးတော့ နိုးသီးခေါင်းတွေထောင်လာတယ်။ “အား….ရှီး….အင်း ဟင်း….အားကွာ….” ကျနော်လဲ သူ့ကိုကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး မှောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မှောက်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးက  မို့တစ်လုံးထွက်နေတယ်။ ဖင်က ကြီးတော့ စောက်ဖုတ်နဲ့စအိုကို မမြင်ရဘူး။ မကြာခင် ဒီဆော်ကြီးကို အပီလိုးရတော့မယ်……။ မှောက်နေတော့ ဘွားတော်ရဲ့ အိုးက မို့ထွက်နေတာဗျာ။ ဖင်ကကြီးတော့ သူ့အဖုတ်နဲ့စအိုကို မမြင်ရဘူး။ ဖင်ကြားလေးကို ဖြဲလိုက်တော့  စအိုညိုတိုတိုလေး ပေါ်လာတယ်။ ကျနော်လဲ စအိုဝလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ ထိုးလျက်ပလိုက်တယ်။

“အား…ရှီး….” ဘွားတော် ဖင်ကြီး ကုန်းထတယ်။ ကုန်းထလာတော့ အောင်က စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်လာတယ်။ ရွဲမနေဘူးဗျာ။  ဖားဂုံညသ်းကြီးလို ဖောင်းတင်းနေတယ်။ အဖတ်လဲလန်မနေဘူးဗျ။ဖောင်းပြီး အရည်တွေစို့နေတာ။ ကျတော်လဲ ဘွားတော်ကို  လေးဘက်ကုန်းပုံစံ ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး စောက်စိကနေ စအိုဝအထိ လျာအပြားလိုက်ယက်ပလိုက်တယ်။ “အား… ရှီး…အမလေးလေး…  ဟင့်…ကွာ…အင်း..” ပြီးတော့ စအိုဝကို ဖိယက်လိုက် ၊ စောက်ဖုတ်အဝလေးကို လျာနဲ့ထိုးလိုက်၊ စောက်စိကိုယက်လိုက် လုပ်နေတော့  ဘွားတော် ညီးသံမျိုးစုံထွက်လာတယ်။ မျက်စိတွေတော့ မှိတ်ထားတယ်။ ကျတော်လဲ သူ့ဖင်ဝကို ယက်ရင်းနဲ့ လက်တဖက်က  စောက်ဖုတ်ထဲထိုးကလိတယ်။ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းထဲ ထဲ့ရင်း၊ လက်မနဲ့ စောက်စိကို ပွတ်တယ်။ လျာက စအိုဝကို  ဆက်လက်ယက်တယ်။ ဘွားတော် လူးပျံလာတာပဲ။ စောက်ခေါင်းကလဲ မျော့ပါတယ်ဗျာ။ လက်ညိုးလေးကို ဆွဲဆွဲ ညစ်နေတာ…  လီးသာဆိုရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲ စဉ်းစားသာကြည့်ဗျာ။

“အမလေးလေး….လုက်တတ်လိုက်တာ မောင်ရယ်….အား သေတော့မှာပဲ….အမေလး ရှီး….အင့် အင်းကွာ….ပွတ်ပွတ် အစိကိုပွတ်… အား….” လေးဘက်ကြီးကုန်း ၊ ခါးကိုခွက်ပြီး ဖင်ကြီးထောင်ပေးထားရင်း ဘွားတော် ပါးစပ်က မျိုးစုံရေရွတ်နေတယ်။ ကျနော်လဲ  ပါးစပ်ကယဖင်ဝကိုယက်၊ လက်တဖက်က စောက်ဖုတ်နဲ့ စောက်စိကို ကလိရင်း ကျန်တဲ့လက်တဖက်နဲ့ ဘွားတော်နို့သီးခေါင်းလေးကို  လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်း ထိပ်ကလေးကို လက်ညိူးလက်မနဲ့ ဖိခြေပလိုက်တယ်။ “အမလေးလေး…အမလေး…ဟင်း….  ဘယ်လိုတွေတောင် လုပ်မေတာလဲ မောင်ရယ်…မောင်ရေ….မောင်….အမလေး… ထွက်ချင်လာပြီ….မောင်…မောင်ရေ… လာပြီး…  လာပြီ….ထွက်..ပိ…အင့်….ဟူး. အား… အီး… ထွက်…ထွက်..ထွက်ပြီ….အမေရေ…အား…အမေလေး  ကောင်းလိုက်တာ….အား….အား..”

ဘွားတော်က အတော်ထန်တာပဲဗျာ…..အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ အော်ဟစ်ရင်း ဖင်ကြီးတွေ ယမ်းပြီးကို  ပြီးတာ…အပြီးကြမ်းတယ်ပေါ့ဗျာ။ ကျနော့ပါးစပ်က ဖင်ဝမှာဆိုတော့ သူ့စောက်ရည်တွေတော့ ပါးစပ်ထဲမဝင်ဘူး။  စောက်ဖုတ်ကလိနေတဲ့ လက်ထဲမှာတော့ သူ့စောက်ရည်တွေ ရွဲကုန်တာပဲ။ ကျနော်လဲ ဒူးထောက်ရပ်ပြီး ခဏစောင့်နေလိုက်တယ်။  ဘွားတော်အထန်မကြီး…။ တခြားသူတွေဆို ဒီလောက်အပြီးကြမ်းပြီးရင် အိပ်ယာပေါ် ဖင်ကြီး ဘုန်း ဆို  ပြုတ်ကျသွားတတ်ကြတာကလား။ ဘွားတော်ကတော့ ခေါင်းသာ အိပ်ယာပေါ်စိုက်ကျသွားတယ်။ ဖင်ကြီးက ထောင်ပြီး ယမ်းနေဆဲ၊  ခါးကလဲ ခုံးလိုက်ခွက်လိုက်နဲ့ ဖင်ကြီးက တက်လိုက်ကျလိုက်ကျလိုက်ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်လဲ အသဲယားလယတာနဲ့ ဘယ်ဘက်လက်က  ဖင်သားကြီးကို ဖြန်းကနဲရိုက်ပြီး တဆက်ထဲ ဘွားတော်ကြီးရဲ့ ပြူးဖောင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်တဲ့တဲ့ကို ညာလက်ဖဝါးနဲ့  ဖတ်ကနဲ ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်ပလိုက်မိတယ်။

“အား…..ရှီး…..အမလေး မောင်ရေ…မောင်ရယ်…မောင်….အင်ဟင်းဟင်း…ဟင်း….” ကျနော်ရိုက်လိုက်တာနဲ့ ဘွားတော်ဟာ  အဖျားတတ်သလို ညီးရင်း ဖင်ကြွးယမ်းနေတော့တာ။ ပြီးတော့ “လိုး….လို့တော့ကွာ….မောင်….မကို လိုးတော့ကွာ…မရတော့ဘူး… အာကွာ…” အရူးတယောက်လိုပဲ မျက်စိကိုစုံမှတိပြီး ပါးစပ်က လိုး လိုး မောင်ရေ မောင် ဆိုတာ အဆက်မပြတ်ညီးနေတာ။ “မမ  ကျနော့်ကို လီးစုတ်ပေးဦး…” “ပြီးမှ စုတ်ပေးမယ်ကွာ…. ခု အရင်လိုးပါတော့….လိုးတော့ မမစောက်ဖုတ်ထဲ မောင့်လီးကြီးနဲ့  လိုးပါတော့ကွာ….” “လီးစုတ်ပေးပါလားဗျာ မမနှုတ်ခမ်းကြီးကြည့်ရတာနဲ့တင် လီးက တောင်နေတာ..မမရဲ့အဲနှုတ်ခမ်းထူကြီးနဲ့  စုတ်ပေးတာခံချင်တာ..ဘာလဲ မမက လီးစုတ်ရတာ မကြိုက်လို့လား”

“ဟင့်..အင်းကွာ…လီးစုတ်ရတာ အရမ်းကြိုက်တယ် ခုလဲ  လျာတွေတောင်ယားတယ်။ ဒါပေမဲ့ စောက်ဖုတ်က ပိုယားနေပြီမောင်ရယ်….မောင်..မောင်ရေ မကို လိုးလိုက်ပါတော့ကွာ…မောင်ရာ…  အသ်းဟင်း… ပြီးရင် စုတ်ပေးမယ်နော်….” “ဒါဆို ကျနော်ထွက်ချင်ရင်တော့ မမစုတ်ပေးရမယ်နော်…” “အင်းအင်း စုတ်ပေးမယ်  စုတ်ပေးမယ်…ခုတော့ လို့တော့ကွာ…” ကျတော်လဲ ဘွားတော်ရဲ့ ဖင်နောက်ကနေ ဒူးထောက်လိုက်တယ်။ ပူးကပ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို  လက်တဖက်နဲ့ ဖြဲပြီး၊ လီးကို စောက်စိကနေ ဖင်ဝအထိ ဖိပွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကို အသာလေး  ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

“အား….အင်း….ဟင်းဟင်း…ဟွင်း….ကျွတ်ကျွတ် ရှီး…” ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ဖင်သာကြီးတွေရဲ့အထိအတွေကလဲ တအားကောင်းသလို  စောက်ဖုတ်ကြီးရဲအထိအတွေကလဲ အရမ်းကောင်းနေတာ။ ကျတော်ရောဘွားတော်ပါ နှစ်ယောက်စလုံး  ညီးနေကြတယ်။ တဖြေးဖြေးလိုးရင်းကနေ ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကပ်ညှောင့်လေးညှောင့်ရင်း  နို့တွေကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ နို့အုံကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုတ်ဆွဲလိုက်တယ်။ ဘွားတော် ခေါင်းက  နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျနော်လဲ ခါးကုန်းပြီး ဘွားတော်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကို စုတ်နမ်းလိုက်တယ်။

ကျနော့်အောက်နှုတ်ခမ်းကို  ဆွဲစုတ်ယူရင်း ကျနော့်လျာကို သူ့လျာနဲ့ ရစ်ပြီးဆွဲတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်လျာကိုပဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ မျှင်းပြီးစုတ်နေတယ်။  လီးကစောက်ဖူတ်ထဲ ညှောင့်နေရတဲ့ဘအရသာလဲ ကောင်းတယ်။ နို့ကြီးကိုင်ပွတ်နေရတဲ့ အထိအတွေ့ကလဲ ကောင်းတယ်။ နှစ်ခုလုံးက  စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတာကိုး…အဲအပြင် သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနဲ့ စုတ်နမ်းခံရတာပဲ တကယ့် ဖီးလ်ဗျာ…. အရမ်းကောင်းနေတာ ဒီအတိုင်းဆို  ထွက်ချင်လာတော့မယ်။

“မ… အပေါ်ကနေပါလား…” “အွင်း…အွင်း…” ကစ်ဆင်တွဲနေရင်းက အွင်းအွင်း…လို့ဖြေပြီး သူကုန်းထတယ်။ ကျနော်လဲ ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ဘွားတော်က ကျနော့်ကိုခွပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်နဲ့ တည့်ပြီး ထိုင်ချလိုက်က်တယ်။ ဆီးခုံချင်းကပ်ပြီး  လမွှေးနဲ့ စောက်မွေးတွေထိတဲ့အခါ ခါးချည်းပဲလှုပ်ပြီး တဖြေးဖြေချင်းလိုးပါတော့တယ်။ ကျနော်လဲ အောက်ကနေ သူ့နို့သီးနှစ်ဘက်ကို  လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို လက်ညိုးလက်မလေးတွေနဲ့ ခြေပေးလိုက်တယ်။ “အား….အမလေးကွာ….ရှီး…  ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရေ….ကောင်း…အင့် ရှီး….အား ကောင်းတယ်။

အဲလိုလေး အား… နို့ထိပ်တွေကို… အားအဲလိုလေး…..” ဘွားတော်က နို့သီးထိရင် မရဘူး။ ပိုပြီးမတရားထန်လာတာ သတိထားမိတယ်။ သူ့နို့သီးထိပ်တွေကိုင်လိုက်တာနဲ့ အပေါ်ကနေ  တဖုန်းဖုန်းစောင့်တော့တာပဲ။ ပြီးရင် ဖိကျိတ်လိုက် ကပ်ညှောင့်လိုက်၊ ခွာစောင့်လိုက်နဲ့ ဘွားတော် အတော့ကို ကောင်းနေတာ။  အပေါ်ကလိုးရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကိုလဲ ပြတ်လုမတတ် ကိုက်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာ ကြည့်ရတာလဲ ကျနော့်စိတ်ကို ပိုထန်စေတယ်။  အတွေ့လဲအကုန်ကောင်းတယ်၊ အမြင်ကလဲ စိတ်ထစေတယ်…ဒီမိန်းမကြီး ငါတသက်လုံးလိုးရရင် ကောင်းမှာလို့ တွေးမိသေးတယ်…။

ခဏနေတော့ ကျနော် ပက်လက်အိပ်နေရာကနေ ခါးကိုမတ်ပြီး သူ့နဲ့မျက်နှာချင်းအက်လိုက်တယ်။ ဘွားတော့နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းတယ်။  ပြီးတော့ ခေါင်းငုံ့ပြီး နိူ့သီးထိပ်ကလေးတွေကို တဖက်စီ လိုက်စို့ပေးလိုက်တယ်။ ဘွားတော်လား ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ။  ပါးစပ်ကဘအသံမျိုးစုံညီးပြီး…အသကုန်လိုးနေတော့တာ။ ကျနော်လဲ သူပြီးခါနီးပြီဆိုတာသိတော့ နို့စို့ပေးနေရင်း  သူ့ဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကနေ စီးကျနောတဲ့ သူစောက်ရည်တွေကို လက်ခလယ်နဲ့  ကလော်လိုက်ပြီး ဘွားတော့ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်တယ်။ ဖင်ဝလေးကို ပွတ်ပြီးကလိလိုက်တယ်။ ဘွားတော်စောင့်ချက်တွေက  မြန်လာတယ်။ ကျနော်လက်ခလယ်ကို ဖင်ခေါင်ထဲ ဆတ်ကနဲ ထိုးထဲ့ပလိုက်တော့…

“လာပြန်ပြီ…လာပြီ…လာတော့….တော့မယ်….အား…ကွာ.. ဟင်း ဟာကွာ အမလေးမောင်ရယ်..မောင် ကွာ…အင်း…ရှီး အား… စောက်ဖူတ်ရောနိူ့တွေရောဖင်ခေါင်ထဲပါ တပြိုင်ထဲ လုပ်တော့ မခံနိုင်တော့ဘူးမောင်ရယ်…အား…ရှီး….အား လာတော့မယ်….လာတော့… အွင်း..အမလေးလေး….” “မကောင်းလား….ခုမောင်လုပ်ပေးသလို စောက်ဖုတ်ကို ယောက်ျားတယောက်ကလိုး  ဖင်ကိုတခြားတယောက်က ထိုး၊ နိုးတွေကို တခြားကောင်းတွေက တဖက်စီဝိုင်းစို့ပေးရင်… မ…ဘယ်လိုနေမလဲဟင်…” ကျနော့စကားလဲဆုံးရော ဘွားတော်ဟာ ယမ်းပုံပေါ် မီးကျသလို…. သူ့ကာမစိတ်တွေဟာ ဝုန်းကနဲ ထပေါက်ကွဲတော့တာပဲ…..။

“အား….အား….အမလေး….ကောင်းလိုက်တာ….မောင်ရေ…ကောင်းလိုက်တာ….အား ရှီး…ထိုးထိုး ဖင်ထဲကို ဆက်တိုက်ထိုး အား…  ကောင်းနေတယ်…လာပြီ လာပြီ ထွက်ပြီထွက်ကုန်ပြန်ပြီ….၊ အမလေး စို့စို့ နို့တွေလဲစို့.. အား….အား…. လိုးကွား မောင်…အင်… ရှီး  အား… လိုး လိုး….. မကို…. မကို ဝိုင်း…..ဝိုင်း..လိုး… ကြ…အားးးး….” ဆိုပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးပြီးသွားတယ်။ ကျနော်လဲ  အသာပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ သူကျတော်အပေါ်မှောက်ကျလာတယ်။ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့အမောဖြေနေတယ်။ ခဏကြာ  သူအမောပြေတော့မှ…. ကျနော့်ပါးကိုနမ်းရင်း

“အရမ်းကောင်းတာပဲ မောင်ရယ်…အရမ်းချစ်သွားပြီ…မပိုအထင်မသေးပါဘူးနော်…..” “အော် ပြောပြီးပြီပဲ မရယ် မသေးပါဘူး။ ဒါနဲ့မက အရမ်းတာနေပုံရတယ်။ မမမှာ ဘာမှမရှိဘူးလားဟင်…” “ဟင်းဟင်း ဘာလဲ  ဘာမှမရှိဘူးလားဆိုတာ….မောင်ကလဲလေ ခုလောက်ဖြစ်ပြီးနေတာကိုပဲ မေးရမှာ အားနာနေသေးတယ် တကထဲမှ” “အင်း ဟုတ်တယ်….မေးရမှာအားနာလို့ မမမှာ ယောကျားမရှိဘူးမလားလို့” “ရှိပါ့….” “ဟင်…. အော်…..ဒါဆို မမယောကျားက  အဝေးရောက်နေလို့မလား…”

“ဟင့်အင်း….မရောက်ပေါင်…” “သိပြီ….မမယောကျားက ရောဂါသည်….” “အမလေး ဒေါင်ဒေါင်မြည်လို့….” “အာ…ဒါဆိုမမက အစားအသောက်လဲမှန်နေတယ်လို့ ပြောတာလား” “တွေ့လား အထင်မသေးဘူးလဲဆိုသေး လူကို မေးနေတဲ့ပုံစံက” “အော် မဟုတ်ပါဘူး  မမရယ်…ခုနက မမက အရမ်းဖီးလ်တွေ တတ်နေတော့လေ ပြီးတော့ ပစ္စည်းတွေကလဲ အပျိုတွေထက်တောင် ကောင်းသေးတာဆိုတော့  မထင်ဘူးလေ.. အပျိုကြီးလား ယောကျားဆုံးသွားတာလား၊ ကွဲနေတာလား..အဲလို တခုခုထင်တာပါ။ အရမ်းလဲကောင်နေတော့  အံအောတာပါ မမရယ်..အထင်မသေးပါဘူး” ကျနော့စကားကြောင့် ဘွားတော်ကျေနပ်သွားတယ်။ မာအမ်

 

Zawgyu

 

ဘတ္စကားေပၚက ဇာတ္လမ္းအစ

႐ုံးဆင္း႐ုံးတက္ခ်ိန္ဆိုရင္ ဘတ္စ္ကားက်ပ္တာ သဘာဝပါ။ လူက်ပ္တဲ့ ကားစီးရလို႔ ဒုကၡေရာက္တာကတမ်ိဳးဆိုေပမဲ့ တခါတေလ ဖီးလ္ရတဲ့ အရသာကလဲ ေယာက်ားေရာ မိန္းမေတြပါ ခံစားတတ္ၾကတာပါပဲ။ ထိရ ေတြ႕ရလို႔ ေယာက်ားေတြခ်ည္းပဲ ဖီးလ္တယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ကြၽန္မတို႔ မိန္းမေတြလဲ ထိရတာ တခါတေလ ဖီးလ္ ျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ ကြၽန္မဆိုရင္ ေက်ာခ်င္းကပ္ ရပ္ၾကရတဲ့အခါ ဖင္သားခ်င္းထိမိတာကိုပဲ တခါတေလ ဖီးလ္တတ္ေသးတာ။ ကြၽန္မက ထန္တယ္ေလ။

ကြၽန္မအေၾကာင္းနဲနဲေျပာျပရဦးမယ္။ ကြၽန္မအသက္က ၄၃ ႏွစ္။ အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္မွာ လင္ေနာက္လိုက္ေျပးခဲ့တယ္။ မိဘေတြက ျပန္လိုက္ေခၚၿပီး ကြၽန္မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားၾကရတယ္။ ေက်ာင္းမွမၿပီးေသးတာ။ မိဘဆိုေတာ့လဲ ပထမေတာ့ က႐ုဏာေဒါသေတြထြက္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ုျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ဆိုသလိုေပါ့ရွင္။ အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားၿပီး အေဝးသင္တကၠသိုလ္ ျပန္ထားေပးၾကလို႔ ကြၽန္မတို႔ ဘြဲ႕ေတြရခဲ့ၾကတယ္။

ကြၽန္မ မိဘအိမ္ တလွည့္ ၊ ေယာက္်ားရဲ႕မိဘအိမ္တလွည့္ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မေရာ ကြၽန္မေယာက္်ားပါ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ အလုပ္တဖက္နဲ႔ပညာေရးတဖက္နဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကရင္း ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ သမီးေလး ကိုယ္ဝန္ရလာတယ္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေျဖေတာ့  ဗိုက္ႀကီးေကာ့လန္ ေကာ့လန္နဲ႔ေပါ့။ သမီးေလးေမြး၊ ဘြဲ႕ရၿပီး သိပ္မၾကာဘူး။ ကြၽန္မေယာက္်ားက ကားတိုက္ၿပီး ဆုံးသြားရွာတယ္။  ကြၽန္မမွာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ကေလးတေယာက္အေမ မုဆိုးမေလး ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။ သမီးေလး မ်က္ႏွာနဲ႔ ေနာက္လင္မယူေတာ့ဘူးလို႔  ဆုံးျဖတ္ေပမဲ့ ကြၽန္မမိဘေတြက ကြၽန္မထက္ နဲနဲအသက္ႀကီးတဲ့ ကေလးမရွိမုဆိုးဖို တေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ထပ္ခ်ေပးလိုက္တယ္။

ေၾသာ္ ကြၽန္မနာမည္က ခိုင္ခိုင္။ ကြၽန္မသမီးေလးနာမည္က မိုးမိုးခိုင္၊ ကြၽန္မေနာက္ေယာက်ား နာမည္က ကိုေက်ာ္။ ခုဆို  သမီးေလးေတာင္ အသက္ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ရွိၿပီ။ ကိုေက်ာ္နဲ႔ ကေလးထပ္မရဘူး။ ကိုေက်ာ္ကအေနေအးတယ္။ သမီးကိုလဲ သမီးရင္းလိုပဲ  သေဘာထားတယ္။ ခ်စ္တယ္။ ခက္တာက ကြၽန္မရဲ႕သမီး။ အပ်ိဳေပါက္ျဖစ္လာကတည္းက ပေထြးကို လိုတာထက္ပိုၿပီး ခြၽဲပစ္ေနတယ္။  အရမ္းလဲ နီးကပ္ပြတ္သပ္ေနထိုင္တတ္တယ္။ ကြၽန္မသိတာေပါ့။ ကြၽန္မသမီးလဲ ကြၽန္မလို အထန္မပဲဆိုတာ။

“ဟဲ့ မိုးခိုင္ ငါေျပာထားမယ္ေနာ္ ကိုေက်ာ္က နင့္ပေထြး၊ အရမ္း နီးကပ္ေနတာေတြ နင့္ေနပုံထိုင္ပုံေတြ ငါမႀကိဳက္ဘူး” “သိပါတယ္  အေမရယ္ သမီးကကေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာ” “ေအး ကေလးမဟုတ္လို႔ ေျပာေနတာေပါ့ဟဲ့… ၾကည့္ေနၾကည့္ထိုင္” “ဟုတ္… သမီးေက်ာင္းသြားၿပီ တာ့တာ” ထြက္သြားတဲ့သမီး မိုးခိုင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရင္း ကြၽန္မသက္ျပင္းခ်မိတယ္။ မိုးခိုင္က အေမတူသမီးမို႔  ဖင္ေတြ ရင္ေတြက ကြၽန္မလို အယ္ထြက္ေနၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ဖင္ေတြရင္ေတြက လႈပ္လိုက္တိုင္း ေယာက္်ားေတြ သေရယိုခ်င္စရာ။ ကြၽန္မရဲ႕ ဖင္ေတြဆိုတာလဲ ေဘးဝိုင္းကားတဲ့အျပင္ ဒုနဲ႔ထည္နဲ႔ကို ဆူထြက္ လုံးတစ္ေနတာ။ ႏို႔ေတြဆိုရင္လဲ ေပ်ာ့တြဲမေနေသးဘူး။ မာတင္းၿပီး လုံးထြက္ေနတာ။

သမီးကလဲ အေမ့အေမြ အကုန္ရတာေလ။ အေမြရတဲ့အထဲမွာ ႏွာထန္တာလဲ ပါတယ္ထင္ပါ့။  ကြၽန္မရဲ႕ဖင္ေတြရင္ေတြတင္မဟုတ္ေသးဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြက ျမင္လိုက္တာနဲ႔ အရမ္းဖီးလ္လာေစတယ္လို႔  လင္ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေျပာၾကတာပဲ။ ေသသြားတဲ့လင္ဆိုရင္ ကြၽန္မ ႏႈတ္ခမ္းကိုၾကည့္ၿပီး ဒီႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လီးစုတ္ခံလိုက္လို႔ကေတာ့ကြာ  ဆိုၿပီး ခ်က္ခ်င္းလီးေတာင္ေစသတဲ့… ဟင္းဟင္း ကြၽန္မကလဲ အဲဒီလို ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေတြ ကိုယ္သိေတာ့ ေယာက္်ားေတြ  ငမ္းၾကၿပီဆိုတာနၾကစိတ္ကႂကြလာတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မလိုဖင္ရင္ႀကီးတဲ့ မိန္းမေတြက လမ္းေလွ်ာက္လို႔ လႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း  လႈပ္လႈပ္သြားတဲ့ ဖင္သားေတြ ရင္သားေတြရဲ႕ တုန္ခါမႈ၊ ဖင္သားခ်င္း ရင္သားခ်င္း ပြတ္တာေတြနဲ႔ပါ ႏွာစိတ္ေတြ  ႂကြလာတတ္ၾကတာမ်ိဳးေလ။

ထားပါေတာ့။ တေန႔ေတာ့ ကြၽန္မ ႐ုံးသြားေနက်အခ်ိန္အတိုင္း ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ကို ထြက္လာတယ္။ မွတ္တိုင္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ။  ကားေရာက္လာေတာ့ တိုးတက္ၾကတာေပါ့။ ကားက်ပ္တဲ့အခါ မတ္တပ္ရပ္တဲ့လူေတြက ႏွစ္တန္းသုံးတန္း တန္းၿပီး  ရပ္ၾကရတာပါ။ အဲလိုအခါမ်ိဳးမွာ ေနာက္ကလာေထာက္တတ္ၾကတယ္။ လက္ကျမင္းတတ္ၾကတယ္။ တခါတေလ  ေက်ာခ်င္းကပ္ ဖင္ခ်င္းပြတ္ေနတတ္ၾကတယ္။ လီးနဲ႔လာေထာက္မွ လက္နဲ႔ လာကိုင္မွ မဟူတ္ဘဲ အဲလိုဖင္ခ်င္းပြတ္ေနရတာလဲဖီးလ္  တမ်ိဳးပါပဲရွင္။ အဲဒီ့ေန႔က ကြၽန္မေနာက္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေက်ာခ်င္းကပ္ ဖင္သားခ်င္းထိၿပီး ဟိုဘက္ေ႐ြ႕လိုက္  ဒီဘက္ေ႐ြ႕လိုက္လုပ္ေနတယ္။ ကြၽန္မေနာက္ကိုနဲနဲ ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကလဲ ငဲ့ၾကည့္တယ္။

သန႔္သန႔္ျပန္ျပန႔္ေလးပါ။  ကြၽန္မစိတ္ထဲလဲ တမ်ိဳးျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖင္ကို ေနာက္နဲနဲပစ္ၿပီး ေျခေထာက္ကို နဲနဲကားေပးလိုက္တယ္။ သူကလဲ  သူ႔ဖင္ကိုေနရာနဲနဲေ႐ြ႕ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ဖင္တလုံးကိုသူ႔ဖင္ၾကားထဲေရာက္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ဖင္လုံးေလးတလုံးကလဲ  ကြၽန္မဖင္ၾကားမွာ လာညႇပ္ေနတာေပါ့။ ထူးဆန္းတယ္ရွင့္။ အဲလို ဖင္သားခ်င္း ထိကပ္ေနရတာကိုပဲ ဆန႔္က်င္ဘက္  လိင္စိတ္ေၾကာင့္ထင္တယ္။ ဖီးလ္ေတြတက္ေနၾကတာ။ကြၽန္မကအဲေလာက္ကို ထန္တာပါဆို။ ကြၽန္မ ေစာက္ဖုတ္မွာ  အရည္ေတာင္စို႔လာၿပီ။ ဒီလို တလမ္းလုံး ဖီးလ္ယူလါရင္း ဆင္းရမဲ့မွတ္တိုင္ ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မ တံခါးနားတိုးထြက္လိုက္တယ္။  အဲေကာင္ေလးကလဲ ကြၽန္မေနာက္က ကပ္လိုက္လာျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ သူ႔လီးနဲ႔ကြၽန္မဖင္ကို  ထိထိမိမိကိုကပ္ဖိေထာက္ထားတာရွင္။ အတြင္းခံဝတ္ထားတာေတာင္ သူ႔လီးႀကီးရဲ႕အထိအေတြကို ကြၽန္မခံစားမိေနတယ္။

အေတာ္ႀကီးၿပီး အေတာ္သန္မဲ့လီး ဆိုတာ အေတြ႕အႀကဳံအရ သိတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ေတြ ဆူလာတယ္။ ဒါေတာင္ ညက ကိုေက်ာ္နဲ႔ လိုးထားတာေနာ္။ တစိမ္ေယာက္်ားေလးတေယာက္ရဲ႕ဘအထိအေတြနဲ႔တင္ကြၽန္မ ႏွာထေနၿပီ။ ကြၽန္မ ေနာက္ကို ငဲ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္ေလး တခ်က္တုန္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲကြၽန္မမ်က္ႏွာကို ၿပဳံေယာင္ေလး သမ္းျပလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူတို႔ေယာက္်ားေလးဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ မိန္းကေလးေတြက လမ္းစမဖြင့္ေပးရင္ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ မရဲတတ္ၾကဘူးေလ။ ကြၽန္မက သူ႔ကို လမ္းစဖြင့္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ စိတ္မဆိုးတဲ့အမူအရာမ်က္ႏွာေပးေလးလုပ္ေပးလိုက္တာ။

အဲလိုလဲဆိုေရာ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာရဲ႕လက္က ဖင္ေပၚေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ မွတ္တိုင္မေရာက္ခင္ မီးပြိဳင့္မိတာကလဲ ၾကာတယ္။ အဲအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ဖင္ကို ဆုတ္ကိုင္ျဖစ္ညစ္ေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္မလဲ ဖီးလ္ေတြ အရမ္းတက္ေနၿပီ။ အရည္ေတြလဲ႐ြဲေနၿပီ။ ဒါနဲ႔မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ ခရီးသည္ေတြဆင္းၾကတာေပါ့။ ကြၽန္မလဲ ဆင္းၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးက လိုက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ကြၽန႔္မကို ၿပဳံးျပတယ္။ ကြၽန္မလဲ ျပႏ္ုပုံးျပၿပီး သူ႔ေရွ႕က ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္။ ေနာက္ကေန ကြၽန္မဖင္ေတြကို ၾကည့္ေနမွာသိလို ဖင္ကို ပိုလႈပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္။

က်ေနာ့္က မာအမ္ ။ ဒီေန႔မနက္ က်ေနာ့္ေဆာ္ေလးကို ေတြ႕ဖို႔ သူ႔ရပ္ကြက္ဘက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ေဆာ္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေလး။ က်ေတာ္က ေက်ာင္းၿပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနၿပီ။ ေဆာ္ေလး ေက်ာင္းမသြားခင္ သူတို႔လမ္းထိပ္မွာေတြဖို႔ ခ်ိန္းထားတာနဲ႔ လာခဲ့တာ။ ေဆာ္ေလးက ေက်ာင္းကားနဲ႔ ေက်ာင္းသြားတာပါ။ သူ႔ေက်ာင္းကားမလာခင္ ခဏေလးပဲ ေတြ႕ၾကရတာ။ အရင္ကေတာ့ ခုလို က်ေနာ္သူ႔ဆီလာရင္ သူေက်ာင္းကားမစီးေတာ့ဘဲ လိုင္းကားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူသြားၾကတယ္။ သူ႔ကို ေက်ာင္းပို႔ၿပီးမွ က်ေနာ္ျပန္တယ္။

ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္ကိစၥတခု မနက္ပိုင္းခ်ိန္းထားတာရွိေတာ့ သူ႔ေက်ာင္းထိ လိုက္မပို႔ေတာ့ဘဲ  ေက်ာင္းကားမလာခင္အခ်ိန္ေလးပဲ ခဏေတြ႕ စကားေျပာၿပီး ေက်ာင္းကားလာတာနဲ႔ သူမလိုက္သြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္လဲ  လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ခဏဆက္ထိုင္ၿပီးမွ ၿမိဳ႕ထဲသြားဖို႔ ဘတ္သ္ကားမွတ္တိုင္ဘက္ထြက္ခဲ့တယ္။ မွတ္တိုင္မွာ  ေဆာ္ႀကီးတေဗြေတြ႕တယ္။ ေဘာ္ဒီကေစာက္ရမ္းမိုက္တယ္။ ဖင္ႀကီးေတြက အယ္ေနတာပဲ။ ႏို႔ႀကီးေတြလဲ ႀကီးတယ္။ ဒါေပမဲ  ဗိုက္ေခါက္အဆီေတြမရွိဘူး။ ခါးမတုတ္ဘူး။

ဘြားေတာ္ရဲ ဖင္ေတြႏို႔ေတြကို ေဘးတိုက္ငမ္းေနရင္းကေန ဘြားေတာရဲမ်က္ႏွာျမင္ရမဲ့ေနရာ သြားရပ္လိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္အသက္က ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အထူးျခားဆုံးက သူ႔ႏႈတ္ခမ္း။ ႏႈတ္ခမ္းထူထူမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအလယ္က  အရာေလးထင္ေနတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းကအရမ္းဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္ဗ်ာ။ ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ လီးေတာင္လာတယ္။ “ဒီေဆာ္ႀကီးက  အၿမဲဒီအခ်ိန္ ဒီမွာ ကားေစာင့္ေနက်မ်ားလား” ေနာက္ရက္ေတြအတြက္ပါ တခါထဲ plan ခ်မိတယ္။ ေန႔တိုင္း ဒီအခ်ိန္လာမယ္ေပါ့။  သူ႔ၾကည့္ရတာ ကုမၸဏီဝန္ထမ္းပုံစံမ်ိဳးပဲ။ ေန႔စဥ္ အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ေတာ့ရွိႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါဆို မနက္တိုင္း ေဆာ္ေလးကို လာေတြ႕။  ၿပီးတာနဲ႔ ဒီဘြားေတာ္ကို လာငမ္းမယ္ေပါ့။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္စီးမဲ့ကားနဲ႔ဘြားေတာ္စီးမဲ့ကားက နံပါတ္အတူတူပဲ။ ဒီေတာ့ တစီးထဲ  စီးရေတာ့မယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူ႔ေနာက္က ကပ္လိုက္သြားတယ္။ ပိုက္ဆုံပုံးထဲ ပိုက္ဆံထဲ့ေနတုန္း အခြင့္ေရးရတာနဲ႔ သူ႔ဖင္ႀကီးကို က်ေနာ့္  လက္ခုံနဲ႔ ထိပလိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေတြ႕ဗ်ာ။ တျခားဖင္ေတြလိုမဟုတ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ဘသူ႔ေနာက္က ကပ္လိုက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့  ေနာက္တည့္တည့္ကေန ကပ္ရပ္လို႔မရဘူး။ ေက်ာခ်င္းကပ္မွပဲရမဲ့ အေနအထားျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ လီးနဲ႔မထိရလဲ  သူ႔ဖင္ႀကီးကို ကိုအသားတခုခုနဲ႔ ထိၿပီး ဖီလ္ယူလဲ ရတာပဲကြာ ဆိုၿပီး ဘြားေတာ္ေနာက္ကပ္လ်က္မွာ ေက်ာခ်င္းကပ္ ရပ္လိုက္တယ္။  ၿပီးေတာ့ သူ႔ဖင္ကို က်ေနာ့ဖင္နဲ႔ ထိၿပီး ပြတ္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ဖင္ႀကီး ေကာင္းလိုက္တဲ့အေတြ႕။ ကားေပၚကဆင္းခါနီးေတာ့  သူ႔ေနာက္ကေနဖင္ကို လီးနဲ႔ေသခ်ာ ကပ္ေထာက္ပလိုက္တယ္။ ဒါကို ဘြားေတာ္က ေနာက္လွည့္ၿပီး က်ေနာ့ကို ၿပဳံးျပတယ္။  ဟာ..ဂြင္ပဲကြာ။

ဘယ္ရမလဲ ရေတာင့္ရခဲအခြင့္အေရးေလး။ သူ႔ဖင္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုတ္ကိုင္ျဖစ္ညစ္ပလိုက္တယ္ဗ်ာ။  “ဟို… အန္တီ…  အဲ..အစ္မႀကီး အစ္မႀကီး…. ဒီၿမိဳ႕ထဲက (…..)ဆိုင္က ဘယ္နားမွာလဲ သိလားခင္ဗ်…” ကြၽန္မေနာက္ကေန လိုက္လာၿပီး  ေဘးခ်င္းယွဥ္တဲ့အခါ ကားေပၚတယ္မွာတုန္းကေကာင္ေလးက ကြၽန္မကိုလာေမးေနတာပါလား။ ကြၽန္မသိတာေပါ့ သူလာၿပီး  ဂြင္ဆင္ေနတယ္ဆိုတာ။ “ေအာ္ ဟိုေရွ႕နားမွာတင္ပဲ ေမာင္ေလး…အစ္မလဲ အဲဘက္သြားမွာ လာ အစ္မနဲ႔လိုက္ခဲ့” “ဟုတ္ ဟုတ္  ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ…ဒါနဲ႔ အမႀကီးက ကုမၸဏီမွာလုပ္တာလား၊ ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာလား ႐ုံးက” “အင္းဟုတ္တယ္…ဒီနားမွာပဲ…” ခပ္တည္တည္  တုံးတိတိေျဖလိုက္တယ္။ ကားေပၚက ျဖစ္ခဲ့သမွ်ေတြကို မသိသလိုေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းေလးၾကည့္ရတာ ရည္ရည္မြန္မြန္  သန႔္သႏ္ု႔ျပန္ျပန႔္ေလး။ သူ႔ကို သာယာမိတာေတာ့အမွန္။ ဒါေပမဲ့ ေဈးေပါသြားမွာလဲ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ျပန္ၿပီး ခပ္တည္တည္ေနမွပါလို႔  စဥ္းစားမိတယ္ေလ။

ကားေပၚမွာတုန္းကေတာ့ ဖင္အလႉေပးခဲ့ၿပီး ခုေတာ့ ဘြားေတာ္က ႐ုပ္တည္႐ုပ္ေနတယ္။ ဘယ္ရမလဲ မာအမ္ကို ဒီလိုလုပ္လို႔။ ကားေပၚမွာ  လီးနဲ႔ေထာက္ၿပီး ဖင္ကို ေသခ်ာျဖစ္ညစ္ခဲ့တာပဲဟာ။ ဆက္ၿပီး လုံးရေတာ့မွာေပါ့။ “က်ေနာ့နာမည္ မာအမ္ပါ အမ။ က်ေနာ္က  ဒီဇိုင္းဆြဲပါတယ္။ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာပဲ အထိုင္မ်ားတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲ သိပ္မလာျဖစ္ဘူး။ အခု အလုပ္ကိစၥတခုနဲ႔ အဲဆိုင္ကို ခ်ိန္းထားတာ  လာေတြ႕တာပါ။” “အင္း..အင္း… ေရွ႕မွာ မင္းေမးတဲ့ဆိုင္ပဲ…. သြားၿပီေနာ္” “အမ္…ဟုတ္ဟုတ္ေက်းဇူး အမ… တခုခုဧည့္ခံပါရေစလားအမ မိတ္ျဖသ္ေဆြျဖစ္ေပါ့…” “ေအာ္ရပါတယ္ ငါ့ေမာင္ရယ္…အမအခ်ိန္မရေတာ့လို႔ပါ။ ႐ုံးေနာက္က်ေတာ့မွာမို႔ေလ… ေက်းဇူးပဲေနာ္…” ဘြားေတာ္က က်ေနာ့ကို ကေလးလိုလို ေခြးလိုလို သေဘာထားၿပီး ေခါက္ထားခဲ့တယ္။ အထာေတြေပးၿပီး ဒီလိုႀကီးလုပ္သြားတာ  ဘယ္ေကာင္းမလဲဗ်ာ။ ဒီေကာင္မွာ လီးကတအားေတာင္ခဲ့ရၿပီေလ။ ဒါနဲ႔ ဆိုင္ထဲမဝင္ဘဲ သူေနာက္ မလွမ္းမကမ္းကေန  ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်… အဲဒီ့နားက အေဆာက္အဦးတစ္ခုရဲ႕ ႐ုံးတခုထဲဝင္သြားတာ။ ဒါနဲ႔ အဲ႐ုံးနားက  ကြမ္းယာဆိုင္မွာ စီးကရင္ဝင္ဝယ္ၿပီး

“ဒီ႐ုံးက ညေနဘယ္အခ်ိန္တင္းတာလဲဗ်” … လို႔ စုံစမ္းလိုက္တယ္။ “ညေန ငါးနာရီဆို ဆင္းၿပီဗ်…ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ… အဲမွာ အလုပ္ေခၚေနတယ္ဆိုလို႔ သြားေလွ်ာက္မလို႔ပါ”….. ညေန ငါးနာရီမထိုးခင္ အဲ႐ုံးနားမွာ လာေစာင့္ေနလိုက္တယ္။  ငါးနာရီထိုးၿပီးေတာ့ ႐ုံးထဲကဝန္ထမ္းေတြထြက္လာၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘြားေတာ္ထြက္လာတာေတြ႕ရတယ္။ “ဂ်ာႀကီးမမ  တာ့တာေနာ္…” “မမခိုင္ တာ့တာ” “အန္တီခိုင္ သြားၿပီေနာ္….” သူ႔႐ုံးကလူေတြ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္တာၾကားလိုက္တယ္။ အန္တီခိုင္တဲ့.။ ဂ်ာႀကီးတဲ့…။ ok ရၿပီ နာမည္ေတာ့သိရၿပီ။ သူ႔ေနာက္က အသာေလး လိုက္သြားလိုက္တယ္။ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့  ဘြားေတာ္ကားေစာင့္ေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ သူမျမင္ေအာင္ သူ႔ေနာက္မလွမ္းမကမ္းကေန သူ႔ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ခဏက်ေတာ့  ဘတ္စ္ကားဆိုက္လာတယ္။ တိုးေဝွ႔တက္ၾကတယ္။ အန္တီခိုင္လဲ တတ္မလို႔ျပင္ေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ  သူ႔ေနာက္ဘက္ကပ္သြားလိုက္တယ္။

“ဟာ….အစ္မ ျပန္ဆုံျပန္ၿပီ” အမွတ္တမဲ့ ျပန္ဆုံသလို ဇယားခင္းလိုက္တယ္။ “ဟယ္… ဟုတိပါ့ငါ့ေမာင္ရယ္… ခ်ိန္းထားရင္ေတာင္လြဲဦးမယ္..” မနက္က ကားေပၚမွာ ဆုံခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးက ႐ုတ္တရက္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ  အံၾသသြားတာအမွန္၊ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းေတြးမိတာက ဒါတိုက္ဆိုင္တာ မျဖသ္ႏိုင္ဘူး။ သူတမင္ဂြင္ဆင္တာဆိုတာ ရိပ္မိလိုက္တယ္။  မနက္ထက္ ပိုၿပီးအတင့္ရဲေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ အဲလိုေတြးလိုက္တာနဲ႔ မနက္က ထိခဲ့ရတဲ့ သူ႔လီးႀကီးရဲ႕အထိအေတြ႕ကို ျပန္သတိရသြားတယ္။ ဆစ္ကနဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ယားတက္လာတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ကားက  ငပိသိပ္ငခ်င္သိပ္က်ပ္တာ။ ေကာင္ေလးက ကြၽန္မေနာက္ကေန တခ်ိန္လုံး လီးနဲ႔ေထာက္ၿပီး လိုက္လာတယ္။  ကားေနာက္ပိုင္းအတြင္းထဲေရာက္ၿပီး ေရွ႕ဆက္တိုးလို႔မရတဲ့အခါမွ ရပ္လိုက္တယ္။ သူကလဲ ကြၽန္မေနာက္မွကပ္လ်က္ပဲ ရပ္တယ္။

“အစ္မရလား…လက္ထဲက ျခင္းကိုက်ေနာ့္ေပးေလ ကိုင္ေပးထားမယ္” “အယ္ ရပါတယ္…သူလဲ မတ္တပ္ႀကီးရပ္ေနရတာကိုမ်ား။” ပါးစပ္ကစကားသာေျပာေနေပမဲ့ သူ႔လီးက ကြၽန္မ ဖင္ၾကားထဲမွာ။ ကြၽန္မလဲ ဖင္ကို ေနာက္ပိုေကာ့ေပးထားလိုက္တယ္။ “ေပးေပးအစ္မႀကီး…ျခင္းေတာင္းေပးထား…” ကြၽန္မေရွ႕ထိုင္ခုံမွာထိုင္ေနတဲ့ လူက လက္ထဲကျခင္းေတာင္း ကိုင္ေပးဖို႔ေတာင္းတယ္။ “ေက်းဇူးပဲေနာ္” လက္ထဲမွာ ျခင္းေတာင္းမရွိေတာ့လို႔ ထိုင္ခုံကို တဖက္ကကိုင္ တဖက္က အေပၚတန္းကိုကိုင္ၿပီး  ဖင္ကိုမသိမသာေလးလႈပ္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက လီးနဲ႔တင္အားမရေတာ့ဘူး။

လက္တဖက္ကပါ ဖင္ကို  စၿပီးပြတ္ေတာ့တယ္။ လူတအားက်ပ္ေနလို႔သာ ကြၽန္မနဲ႔သူျဖစ္ေနတာကို တျခားလူေတြမရိပ္မိတာ။ ေကာင္ေလးက ကြၽန္မဖင္ကို  ပြတ္လိုက္ ဖင္ၾကားထဲ ႏႈိက္လိုက္ နဲ႔ ။ သူ႔လက္ခလယ္ကို ထမီေပၚကေန စအိုဝအထိ မထိထိေအာင္ အတင္းထိုးၿပီးကလိလိုက္နဲ႔….  ကြၽန္မလဲ ေရွ႕မွာ ေစာက္ရည္ေတြ ႐ြဲေနၿပီး ေပါင္ၾကားထဲေတာင္ စီးက်ေနၿပီ…။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ဖီးလ္နဲ႔ကို ခံစားေနတုန္း ကြၽန္မရဲ႕  ေစာက္ဖုတ္ေနရာကို တခုခုလာထိတာခံစားလိုက္ရတယ္။ သတိထားၾကည့္လိုက္ေတာ့။

လားလား….။ ကြၽန္မေရွ႕က ျခင္းေတာင္းကိုင္ေပးထားတဲ့လူ။ သူက ကြၽန္မျခင္းေတာင္ေပၚကို လက္ႏွစ္ဘက္ယွက္တင္ထားၿပီး  ေခါင္းကငုံ႔ပီး ေရွ႕ထိုင္ခုံကို မွီထားတယ္။ျခင္းေပၚတင္ထားတဲ့ သူ႔လက္တဖက္က သူ႔ကိုယ္လုံးနဲ႔ ဖုံးကြယ္ေနတယ္။ အဲဒီ့ဖုံးေနတဲ့  လက္နဲ႔ကြၽန္မရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ေနရာကို ခ်ိန္ထားတာ။ ကားလႈပ္တာနဲ႔ အိပ္ငိုက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဒီလူက လႈပ္တာ။ လႈပ္တာနဲ႔သူ႔လက္က  ကြၽန္မေစာက္ဖုတ္ေနရာကို ခါထိေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ကလဲ လီးနဲ႔ဖင္ၾကားထဲေထာက္ထား လက္နဲ႔ ဖင္ေတြပြတ္လိုက္  ညစ္လိုက္လုပ္တာခံေနရတဲ့ကြၽန္မဟာ တခ်က္တခ်က္ေနာက္က ေကာင္ေလး ေညႇာင့္လိုက္ရင္ ေရွ႕ကိုေကာ့ေကာ့သြားတယ္။ ဒါကို  ေရွ႕ကငနဲက အကြက္ဝင္ၿပီး ေကာ့လာတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေနရာကို သူ႔လက္ခုံနဲ႔ ဖိဖိကပ္လာတယ္။ ကြၽန္မရင္ထဲမွာ ဗလာင္ဆူလာတယ္။  ေနာက္က လီးနဲ႔လက္။ ေရွ႕ေစာက္ဖုတ္တဲ့တဲ့မွာက တျခားတေယာက္ရဲ႕ လက္ခုံနဲ႔ပြတ္ေနတယ္။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကားမွ  လက္ကျမင္ခံေနရပါလား ဆိုတဲ့အသိက ကြၽန္အရဲ႕ ႏွာစိတ္ကို မီးေတာက္ေစပါေတာ့တယ္ရွင္……

“အစ္မ ေရွ႕မွတ္တိုင္ဆင္းၾကရေအာင္” ေနာက္ကေန တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္တဲ့ အသံက က်မနားထဲမွာ  ဟိန္းထြက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။ အိမ္မက္မက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနသူတေယာက္လို ကြၽန္မ ေခါင္းၿငိမ့္မိတယ္။ “အကို  ဆင္းေတာ့မယ္ ကြၽန္မရဲ႕ျခင္းေတာင္းေလး…. ေက်းဇူးပဲေနာ္” ျခင္းေတာင္းကိုင္ေပးထားတဲ့သူကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူေမာ့ၾကည့္တယ္။  ေသေသခ်ာခ်ာကိုစိုက္ၾကည့္တာ။ ၿပီးေတာ့ ျခင္းေတာင္းမေပးခင္ သူ႔လက္နဲ႔ထိေနတဲ့ ကြၽန္မအဖုတ္ကို သူ႔လက္ခုံနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ  ဖိပြတ္ပလိုက္တယ္။ “အို…” ကြၽန္မပါးစပ္က ေယာင္ယမ္းၿပီးထြက္သြားတယ္။

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ အစ္မ” … ေနာက္ကေကာင္ေလးကေမးတယ္။ “ဘာမွ မျဖစ္ဘူး….”လို႔ေျပာၿပီး ျခင္းေတာင္းကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့  ဆင္းရမဲ့အေပါက္ဘက္ တိုးထြက္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာလဲ အရမ္းတုန္လႈပ္ၿပီး စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနတယ္။ ေကာင္ေလးေခၚတာက  ကြၽန္မကို လိုးဖို႔ေခၚတာေလ။ ကြၽန္မကလဲ အဲသည္ေလာက္ကို ထန္ၿပီး အဲသေလာက္အညႇာလြယ္သြားတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ  အံၾသေနမိတယ္။ တသက္နဲ႔တကိုယ္ ထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး။ မနက္ကမွေတြ႕တဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ ညေန မ်ာ ခုလို လိုးခံဖို႔ သူေခၚရာ  လိုက္မိမယ္ဆိုတာ……။ က်မကိုက်မလဲ အံၾသေနမိတယ္။

ရဲလင္း။…..။ က်ဳပ္နာမည္က ရဲလင္း။ ေနတဲ့ရပ္ကြက္ထဲမွာ Game ဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ ဒီေန႔ အေခြသစ္ထြက္ဝယ္ၿပီး အျပန္  ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ထိုင္ခုံေနရာရဖို႔ ဘတ္စ္ကားကို ပတ္စီးလိုက္တယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ မွတ္တိုင္မွာ တက္တဲ့သူေတြက  တပုံႀကီး၊ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္လို ပတ္စီးသမားေတြမ်ားလို႔ ထိုင္ခုံေနရာရဖို႔ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ကားရပ္တာနဲ႔ အတင္းတိုးက်ိတ္တက္ေနသူေတြကို  လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က ကိုေက်ာ္ဆိုသူရဲ႕ မိန္းမ တက္လာတာေတြ႕လိုက္တယ္။  ကိုေက်ာ္ ဆိုသူနဲ႔ က်ဳပ္မသိပါဘူး။  မေန႔က ရပ္ကြက္ထဲက Game လာေဆာ့တဲ့ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ အတူ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တုန္း  အဲဒီ့ မိန္းမက ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာ၊ ဒါကို ခ်ာတိတ္ေတြက လိုက္ငမ္းၾကၿပီး…. “ေတာက္ကြာ ဦးေက်ာ္က  အန္တီခိုင္ကိုဘမၿဖိဳႏိုင္ဘူးထင္တယ္ ၾကာေလ ႀကီးလာသလိုပဲကြာ….” လို႔ ခ်ာတိတ္တေယာက္က မခ်ိတင္ကဲ ထေျပာတယ္။

“ေဟ်ာင္ေဒြ အဲဒါ ဘယ္ကလဲကြ…မင္းတို႔သိလို႔လား” က်ဳပ္လဲ လိုက္ၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ် ။ ပစၥည္းေတြက အယ္ထေနတာပဲ။  က်ဳပ္မိန္းမလဲေတာင့္ေတာ့ေတာင့္ပါတယ္။ သူ႔ေလာက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ စားေနက်ဆိုေတာ့ ႐ိုးသြားတာလဲပါမွာေပါ့ေလ။ ထားပါေတာ့  အဲလိုက်ေနာ္လဲေမးလိုက္ေရာ ဟိုေကာင္ေတြအဖြဲ႕က တေယာက္တေပါက္ ဝိုင္းေျပာၾကပါေလေရာ….။ “ဟာဗ်ာ ဦးရဲကလဲ  ဒီေလာက္အကိတ္ႀကီး ရပ္ကြက္ထဲ နာမည္ႀကီးေနတာ မသိဘူးလား။ အဲဒါဟိုဘက္ရပ္ကြက္ အန္တီႀကီး သူ႔ေယာက်ားက ဦးေက်ာ္တဲ့… သမီးတေယာက္ရွိတယ္။

သူ႔သမီးလဲ ေစာက္ရမ္းမိုက္တာ…အန္တီခိုင္လဲ မိုက္တာပဲ…” “မင္းကလဲကြာ မမမိုးခိုင္ကို  ေႂကြ႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အေမအန္တီ့ခိုင့္ကိုပါ ပစ္မွားေနတယ္ …” “အံမာ မင္းလဲ တီခိုင့္ဖင္ေတြလိုက္ၾကည့္တာပဲ မဟုတ္လား” “ငါကေတာ့ကြာ တီခိုင္ေရာ သူ႔သမီးပါ တြယ္ခ်င္တာ… “ ခ်ာတိတ္ေတြ ေျပာၾကတာနဲ႔တင္ သူေတာင္ဒီေလာက္လွေနတာ သူ႔သမီးဆိုရင္  ဘယ္လိုေနမလဲလို႔ က်ဳပ္ေတြးမိခဲ့တယ္။ သူမအေၾကာင္း ခ်ာတိတ္ေတြေျပာသေလာက္ပဲသိတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူမရဲ႕႐ုပ္ကလဲ  ႏွာထန္မဲ့႐ုပ္မ်ိဳး….။

အခု ဘတ္စ္ကားေပၚ သူမတက္လာတာေတြ႕ေတာ့ က်ဳပ္လဲ ငမ္းတာေပါ့။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ဳပ္ေဘးနားလာရပ္တယ္။  က်ဳပ္တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ သူ႔အဖုတ္ေနရာနဲ႔က တန္းေနတယ္။ ဒါနဲ႔ အႀကံရၿပီး သူ႔လက္ထဲက ျခင္းေတာင္းကို ကိုင္ထားေပးလိုက္တယ္။  ၿပီးေတာ့ ျခင္းေပၚ လက္တင္ၿပီး ေရွ႕ခုံေက်ာမီကို ေခါင္းစိုက္ပီး မီထားလိုက္တယ္။ က်ဳပ္အႀကံက က်ဳပ္လက္နဲ႔ ေကာင္မႀကီးအဖုတ္  ကားလႈပ္ရင္ မေတာ္တဆထိခ်င္လဲ ထိေအာင္ေပါ့။ ေခါင္းစိုက္ထားေတာ့ သူ႔ဖင္က လႈပ္ေနသလိုလို ျဖစ္ေနတာ သတိထားမိတယ္။ ဒါနဲ႔  ေခါင္းကိုနဲနဲေစာင္း၊ မ်က္စိကို ေစြၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေနာက္ကေကာင္က သူ႔ဖင္ကို ကလိုင္းေနတာကိုး။

ေကာင္မႀကီးကလဲ  အၿငိမ္မေနဘူးဗ်။ ဖင္ကို ေနာက္ပိုေကာက္လိုက္ ေျခေထာက္ကို ၾကားေပးလိုက္လုပ္ေနတာ ေခါင္းေအာက္စိုက္ထားတဲ့ က်ဳပ္က  သိေနရတယ္။ ဒီေတာ့ ျခင္းေတာင္းေပၚတင္ထားတဲ့ လက္ကို လူမျမင္ေအာင္ ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေနအသာထားလိုက္တယ္။  ကားနဲနဲလႈပ္တာနဲ႔ သူ႔အဖုတ္ေနရာကို က်ဳပ္လက္ခုံနဲ႔ထိထိပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေျခအေနက ၿငိမ္ေနေတာ့ တဆင့္တက္ၿပီး  ကားမလႈပ္လဲ ဒီအတိုင္း လက္ကိုကပ္ထားလိုက္တယ္။ က်ာက္စိတ္ထင္လို႔လားမသိဘူး။ ေကာင္မႀကီး အဖုတ္က ထိရတာ  ေဖာင္းေနသလိုပဲ။ ဒါနဲ႔ နဲနဲကာလာေတာ့ အဖုတ္ကို လက္ခုံနဲ႔တင္မဟုတ္ဘဲ လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ပါ ကုတ္ဖို႔ ေတြးလိုက္တယ္…။

အဲဒီ့မွာပဲ က်ဳပ္ပခုံးကို တခ်က္လာထိၿပီး… “အကို ဆင္းေတာ့မယ္ က်မရဲ႕ျခင္းေတာင္းေလး…ေက်းဇူးပဲေနာ္..” ဆိုတဲ့  အသံၾကားလိုက္ရတယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕စီမံကိန္းပ်က္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ျခင္းေပးရေတာ့မွာမို႔ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ သူ႔အဖုတ္ကို ထိထိမိမိႀကီး  ဖိပြတ္ပလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးကို ေသခ်ာစိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္မႀကီးၾကည့္ရတာ မူမမွန္ဘူးဗ်။ မ်က္ႏွာကလဲ နဲနဲ  နီေနသလိုလို။ စိတ္ကေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္ေနသလိုလို…။ က်ဳပ္လက္နဲ႔ သူ႔အဖုတ္ထိတာထက္ သူ႔ေနာက္ကေကာင္က သူ႔ကို လီးနဲ႔ပါ  ေထာက္ထားမွာေသခ်ာတယ္။ ဟိုေကာင့္လက္ကလဲ အၿငိမ္မေနဘူး က်ဳပ္ကလဲ ေရွ႕က လက္ခုံနဲ႔ ပြတ္ေနတာဆိုေတာ့  ေကာင္မႀကီးသိတ္ထသြားတာျဖစ္မယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတက္လာေတာ့ သူ႔ေနာက္ကေကာင္နဲ႔လဲ စကားေျပာတာေတြ႕ေသးတယ္။  အခုသူဆင္းတာက က်ဳပ္တို႔ဆင္းရမဲ့ မွတ္တိုင္မဟုတ္ေသးဘူး။ အမ်ားႀကီးလိုေသးတာ။

ဒါဆို ဒီေကာင္မႀကီး သူ႔ေနာက္က ေကာင္ေလးနဲ႔ ႐ိုးေတာ့မ႐ိုးဘူး လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘာပဲဖစ္ျဖစ္ေနာက္က  လိုက္ၾကည့္ရင္ေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး က်ဳပ္လဲ မွတ္တိုင္ဆင္းဖို႔ ထရပ္လိုက္တယ္။ က်ဳပ္ထင္သလိုပဲ ဟိုေကာင္ေလးက  ေကာင္မႀကီးေနာက္မွာ အတင္းဖိကပ္ၿပီး တိုးသြားတာ၊ ဆင္းခါနီး တံခါးဖြင့္ ခရီးသည္ေတြ ဆင္းၾကေတာ့ လူခ်င္းကြာသြားၾကတယ္။  အဲဒီ့မွာ ဟိုေကာင္ေလးေပါင္ၾကားမွာ သိသိသာသာႀကီး ဖုေဖာင္းထြက္ေနတာ က်ဳပ္ေသခ်ာျမင္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာၿပီ။ ဒိႏွစ္ေယာက္  ဇာတ္လမ္းျဖစ္ေတာ့မယ္။ သူတို႔ ဘယ္သြားမွာလဲ…။ ဒီနားမွာ တည္းခိုခန္းက တစ္ခုပဲရွိတယ္။ အဲဒီ့တည္းခိုခန္းမွာက  ေဆာ္လဲေခၚလို႔ရတယ္။ က်ဳပ္က မၾကာခဏသြားေနေတာ့ တည္းခိုခန္းက လူေတြနဲ႔ေတာင္ ရင္ႏွီးေနၿပီ။ သူတို႔ အဲဒီ့ကိုသြားမွာလား။  က်ဳပ္လဲ သူတို႔ေနာက္ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ မာအမ္…..။

ခုညေနေတာ့ ေဆာ္ႀကီးအေျခအေနက မနက္တုန္းကထက္ ပိုok ေနတယ္။ ကားေပၚစေရာက္ကတည္းက က်ေနာ္လဲ သူ႔ဖင္ကို  ေထာက္လာတာ။ ရပ္ေတာ့လဲ လီးနဲ႔ေရာ လက္ေတြပါ ပြတ္လိုက္ေထာက္လိုက္ႏႈိပ္လိုက္ေပါ့။ ေဆာ္ႀကီးကလဲ ေကာ့ေပးလိုက္  ကားေပးလိုက္နဲ႔။ ဒီတခါေတာ့ မရေတာ့ဘူး ဘြားေတာ္ကို အရအုပ္ေတာ့မယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္သြားဖူးတဲ့ တည္းခိုခန္းရွိတဲ့  မွတ္တိုင္ေရာက္ခါနီးမွာ ဘြားေတာ္ကို ေသြးတိုးစမ္းၿပီး ေျပာထဲ့လိုက္တယ္။

လိုက္တာမလိုက္တာ ကံေပါ့ဗ်ာ။  “အစ္မ ေရွ႕မွတ္တိုင္ ဆင္းမယ္ ဆိုေတာ့…” ဘြားေတာ့က ok ေခါင္းၿငိမ့္တယ္။ ဟား ရင္ထဲမွာ ကုလားဘုရားလွည့္ေနတယ္။ တဒိန္းဒိန္းနဲ႔….။ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ဘြားေတာ္နားကပ္သြားၿပီး ျခင္းေတာင္းကို ယူလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္ကလဲ ျခင္းေတာ့ေပးတယ္ ဘာမွ မေျပာဘူး။  ေခါင္းငုံၿပီးေလွ်ာက္ေနတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမွာင္စျပဳေနၿပီ။ ညီအကိုမသိတသိအခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။

“မမ ေၾကာက္ေနတာလား” “အင္း….” “ေရွ႕ဆိုေရာက္ပါၿပီ…ေနာ္မမ” “အင္းဆို….” ဘြားေတာ္က အပ်ိေလးလိုရွက္ေနတယ္။  လင္မရွိဘူးလား တခုလပ္လား မုဆိုးမလား မသိဘူး။ အပ်ိဳႀကီးေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အေတာ္ေတာ့ထန္ေနတာ။ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔  အသားကုန္ပညာျပရယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ တည္းခိုခန္းကိုဝင္ အခန္းယူၿပီး အခန္းထဲေရာက္ ဝန္ထမ္းေလး ျပန္ထြက္သြားတာနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကေန  သိုင္းဖက္ၿပီး ကားေပၚတုန္းကလို သူ႔ဖင္ၾကားထဲ လီးထိုးထဲ့ထားလိုက္တယ္။ “ျပန္ၾကရင္ေကာင္းမယ္ကြာ အန္တီမွာ အိမ္ေထာင္နဲ႔  မမွားၾကခင္ ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္ အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္။ အန္တီစိတ္ေတြ ဘာျဖစ္သြားမွန္မသိလို႔ပါ… ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္  ျပန္ၾကရေအာင္” ဘြားေတာ္က ခုမွ အိမ္မက္ကလန႔္ႏိုးသလိုပုံစံနဲ႔ ထေျပာတယ္။

“မမကလဲဗ်ာ မနက္ကထဲက တေနကုန္ မမေၾကာင့္ က်ေနာ္ အရမ္းခံစားေနခဲ့ရတာပါ လီေတာင္ကြဲထြက္ေတာ့မယ္ ဒီမွာၾကည္…” “အို…အယ္ကြယ္…” က်ေနာ္ပုဆိုးေရာေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါဆြဲခြၽတ္ပလိုက္ၿပီး အစြမ္းကုန္ေတာင္မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ္လီးႀကီးကို  ေကာ့ျပလိုက္တယ္။ “အယ္….. ” အညိဳ႕ခံရသူလို တအယ္ပဲအယ္ေနႏိုင္ၿပီး ထိပ္က အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္ေနကာ  တင္းမာေတာင္မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လီးႀကီးကိုပဲ မ်က္လုံးျပဴးၿပီးၾကည့္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ သူ႔ကို အတင္းဖက္ၿပီး ဖင္ေတြႏို႔ေတြကို  ကိုင္တြယ္ျဖစ္ညစ္ပလိုက္တယ္။

“အတင္းမလုပ္နဲ႔ကြာ အက်ီေတၤြ ေၾကကုန္မယ္။” သူအက်ီေတြကူခြၽတ္ေပးရင္း  လက္တဖက္ကေတာ့ သူဖင္ႀကီးကိုအငမ္းမရ လိုက္ပြတ္ေနလိုက္တယ္။ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္သြားေတာ့ ထြက္လာတဲ့ႏို႔ေတြဖင္ေတြက  ေစာက္ရမ္းလွတာ။ မေနႏိုင္ဘူး။ ႏို႔ေတြေရာ ဗိုက္ေတြေရာ ေလွ်ာက္နမ္းပလိုက္တယ္။ လက္ကေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို  ပြတ္ေနတာေပါ့။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကအရည္ေတြ႐ြဲပီး ေဖာင္းထေနတာ။ “ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ  အငမ္းမရပဲ….အန္တီ့ကိုအထင္ေသးသြားၿပီလားကြာ…အန္တီတခါမွ မေဖာက္ျပန္ဖူးဘူး။ အခု မင္းနဲ႔ေတြမွ မနက္ကေတြတယ္ အခု  ဒီထိလိုက္လာျဖစ္သြားတယ္ကြာ.. “

“အထင္မေသးပါဘူး မမရယ္။..ဒါ ေရစက္ရွိလို႔ေနမွာပါ…က်ေနာ္လဲ မမကိုျမင္ကတည္းက…” “ျမင္ကတည္းဘာျဖစ္လဲ…..  လုပ္ခ်င္ေရာလား…ဟုတ္လား” “ဟုတ္ဘူး…ဟုတ္တယ္… လာထား…” ေျပာေျပာဆိုဆို ဘြားေတာ္ရဲ႕ ႏိုးႀကီးေတြကို ငုံစို႔ပလိုက္တယ္။  ေကာင္းလိုက္တဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြဗ်ာ။ တင္းရင္းေနတာပဲ။ ႀကီးလဲႀကီးတယ္။ စို႔ေပးေတာ့ ႏိုးသီးေခါင္းေတြေထာင္လာတယ္။ “အား….ရွီး….အင္း ဟင္း….အားကြာ….” က်ေနာ္လဲ သူ႔ကိုကုတင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေမွာက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေမွာက္လိုက္ေတာ့ ဖင္ႀကီးက  မို႔တစ္လုံးထြက္ေနတယ္။ ဖင္က ႀကီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔စအိုကို မျမင္ရဘူး။ မၾကာခင္ ဒီေဆာ္ႀကီးကို အပီလိုးရေတာ့မယ္……။ ေမွာက္ေနေတာ့ ဘြားေတာ္ရဲ႕ အိုးက မို႔ထြက္ေနတာဗ်ာ။ ဖင္ကႀကီးေတာ့ သူ႔အဖုတ္နဲ႔စအိုကို မျမင္ရဘူး။ ဖင္ၾကားေလးကို ၿဖဲလိုက္ေတာ့  စအိုညိဳတိုတိုေလး ေပၚလာတယ္။ က်ေနာ္လဲ စအိုဝေလးကို လ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ထိုးလ်က္ပလိုက္တယ္။

“အား…ရွီး….” ဘြားေတာ္ ဖင္ႀကီး ကုန္းထတယ္။ ကုန္းထလာေတာ့ ေအာင္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚလာတယ္။ ႐ြဲမေနဘူးဗ်ာ။  ဖားဂုံညသ္းႀကီးလို ေဖာင္းတင္းေနတယ္။ အဖတ္လဲလန္မေနဘူးဗ်။ေဖာင္းၿပီး အရည္ေတြစို႔ေနတာ။ က်ေတာ္လဲ ဘြားေတာ္ကို  ေလးဘက္ကုန္းပုံစံ ဆြဲေထာင္လိုက္ၿပီး ေစာက္စိကေန စအိုဝအထိ လ်ာအျပားလိုက္ယက္ပလိုက္တယ္။ “အား… ရွီး…အမေလးေလး…  ဟင့္…ကြာ…အင္း..” ၿပီးေတာ့ စအိုဝကို ဖိယက္လိုက္ ၊ ေစာက္ဖုတ္အဝေလးကို လ်ာနဲ႔ထိုးလိုက္၊ ေစာက္စိကိုယက္လိုက္ လုပ္ေနေတာ့  ဘြားေတာ္ ညီးသံမ်ိဳးစုံထြက္လာတယ္။ မ်က္စိေတြေတာ့ မွိတ္ထားတယ္။ က်ေတာ္လဲ သူ႔ဖင္ဝကို ယက္ရင္းနဲ႔ လက္တဖက္က  ေစာက္ဖုတ္ထဲထိုးကလိတယ္။ လက္ညိဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ ထဲ့ရင္း၊ လက္မနဲ႔ ေစာက္စိကို ပြတ္တယ္။ လ်ာက စအိုဝကို  ဆက္လက္ယက္တယ္။ ဘြားေတာ္ လူးပ်ံလာတာပဲ။ ေစာက္ေခါင္းကလဲ ေမ်ာ့ပါတယ္ဗ်ာ။ လက္ညိဳးေလးကို ဆြဲဆြဲ ညစ္ေနတာ…  လီးသာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ စဥ္းစားသာၾကည့္ဗ်ာ။

“အမေလးေလး….လုက္တတ္လိုက္တာ ေမာင္ရယ္….အား ေသေတာ့မွာပဲ….အေမလး ရွီး….အင့္ အင္းကြာ….ပြတ္ပြတ္ အစိကိုပြတ္… အား….” ေလးဘက္ႀကီးကုန္း ၊ ခါးကိုခြက္ၿပီး ဖင္ႀကီးေထာင္ေပးထားရင္း ဘြားေတာ္ ပါးစပ္က မ်ိဳးစုံေရ႐ြတ္ေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ  ပါးစပ္ကယဖင္ဝကိုယက္၊ လက္တဖက္က ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ေစာက္စိကို ကလိရင္း က်န္တဲ့လက္တဖက္နဲ႔ ဘြားေတာ္ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို  လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္း ထိပ္ကေလးကို လက္ညိဴးလက္မနဲ႔ ဖိေျခပလိုက္တယ္။ “အမေလးေလး…အမေလး…ဟင္း….  ဘယ္လိုေတြေတာင္ လုပ္ေမတာလဲ ေမာင္ရယ္…ေမာင္ေရ….ေမာင္….အမေလး… ထြက္ခ်င္လာၿပီ….ေမာင္…ေမာင္ေရ… လာၿပီး…  လာၿပီ….ထြက္..ပိ…အင့္….ဟူး. အား… အီး… ထြက္…ထြက္..ထြက္ၿပီ….အေမေရ…အား…အေမေလး  ေကာင္းလိုက္တာ….အား….အား..”

ဘြားေတာ္က အေတာ္ထန္တာပဲဗ်ာ…..အသံအက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ရင္း ဖင္ႀကီးေတြ ယမ္းၿပီးကို  ၿပီးတာ…အၿပီးၾကမ္းတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ့ပါးစပ္က ဖင္ဝမွာဆိုေတာ့ သူ႔ေစာက္ရည္ေတြေတာ့ ပါးစပ္ထဲမဝင္ဘူး။  ေစာက္ဖုတ္ကလိေနတဲ့ လက္ထဲမွာေတာ့ သူ႔ေစာက္ရည္ေတြ ႐ြဲကုန္တာပဲ။ က်ေနာ္လဲ ဒူးေထာက္ရပ္ၿပီး ခဏေစာင့္ေနလိုက္တယ္။  ဘြားေတာ္အထန္မႀကီး…။ တျခားသူေတြဆို ဒီေလာက္အၿပီးၾကမ္းၿပီးရင္ အိပ္ယာေပၚ ဖင္ႀကီး ဘုန္း ဆို  ျပဳတ္က်သြားတတ္ၾကတာကလား။ ဘြားေတာ္ကေတာ့ ေခါင္းသာ အိပ္ယာေပၚစိုက္က်သြားတယ္။ ဖင္ႀကီးက ေထာင္ၿပီး ယမ္းေနဆဲ၊  ခါးကလဲ ခုံးလိုက္ခြက္လိုက္နဲ႔ ဖင္ႀကီးက တက္လိုက္က်လိုက္က်လိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ အသဲယားလယတာနဲ႔ ဘယ္ဘက္လက္က  ဖင္သားႀကီးကို ျဖန္းကနဲ႐ိုက္ၿပီး တဆက္ထဲ ဘြားေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျပဴးေဖာင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္တဲ့တဲ့ကို ညာလက္ဖဝါးနဲ႔  ဖတ္ကနဲ ခပ္ဆတ္ဆတ္႐ိုက္ပလိုက္မိတယ္။

“အား…..ရွီး…..အမေလး ေမာင္ေရ…ေမာင္ရယ္…ေမာင္….အင္ဟင္းဟင္း…ဟင္း….” က်ေနာ္႐ိုက္လိုက္တာနဲ႔ ဘြားေတာ္ဟာ  အဖ်ားတတ္သလို ညီးရင္း ဖင္ႂကြးယမ္းေနေတာ့တာ။ ၿပီးေတာ့ “လိုး….လို႔ေတာ့ကြာ….ေမာင္….မကို လိုးေတာ့ကြာ…မရေတာ့ဘူး… အာကြာ…” အ႐ူးတေယာက္လိုပဲ မ်က္စိကိုစုံမွတိၿပီး ပါးစပ္က လိုး လိုး ေမာင္ေရ ေမာင္ ဆိုတာ အဆက္မျပတ္ညီးေနတာ။ “မမ  က်ေနာ့္ကို လီးစုတ္ေပးဦး…” “ၿပီးမွ စုတ္ေပးမယ္ကြာ…. ခု အရင္လိုးပါေတာ့….လိုးေတာ့ မမေစာက္ဖုတ္ထဲ ေမာင့္လီးႀကီးနဲ႔  လိုးပါေတာ့ကြာ….” “လီးစုတ္ေပးပါလားဗ်ာ မမႏႈတ္ခမ္းႀကီးၾကည့္ရတာနဲ႔တင္ လီးက ေတာင္ေနတာ..မမရဲ႕အဲႏႈတ္ခမ္းထူႀကီးနဲ႔  စုတ္ေပးတာခံခ်င္တာ..ဘာလဲ မမက လီးစုတ္ရတာ မႀကိဳက္လို႔လား”

“ဟင့္..အင္းကြာ…လီးစုတ္ရတာ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ ခုလဲ  လ်ာေတြေတာင္ယားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေစာက္ဖုတ္က ပိုယားေနၿပီေမာင္ရယ္….ေမာင္..ေမာင္ေရ မကို လိုးလိုက္ပါေတာ့ကြာ…ေမာင္ရာ…  အသ္းဟင္း… ၿပီးရင္ စုတ္ေပးမယ္ေနာ္….” “ဒါဆို က်ေနာ္ထြက္ခ်င္ရင္ေတာ့ မမစုတ္ေပးရမယ္ေနာ္…” “အင္းအင္း စုတ္ေပးမယ္  စုတ္ေပးမယ္…ခုေတာ့ လို႔ေတာ့ကြာ…” က်ေတာ္လဲ ဘြားေတာ္ရဲ႕ ဖင္ေနာက္ကေန ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။ ပူးကပ္ေနတဲ့ ဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို  လက္တဖက္နဲ႔ ၿဖဲၿပီး၊ လီးကို ေစာက္စိကေန ဖင္ဝအထိ ဖိပြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လီးကို အသာေလး  ဖိသြင္းလိုက္တယ္။

“အား….အင္း….ဟင္းဟင္း…ဟြင္း….ကြၽတ္ကြၽတ္ ရွီး…” ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ဖင္သာႀကီးေတြရဲ႕အထိအေတြကလဲ တအားေကာင္းသလို  ေစာက္ဖုတ္ႀကီးရဲအထိအေတြကလဲ အရမ္းေကာင္းေနတာ။ က်ေတာ္ေရာဘြားေတာ္ပါ ႏွစ္ေယာက္စလုံး  ညီးေနၾကတယ္။ တေျဖးေျဖးလိုးရင္းကေန ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးပလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကပ္ေညႇာင့္ေလးေညႇာင့္ရင္း  ႏို႔ေတြကိုလွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ ႏို႔အုံႀကီးကို လက္ဖဝါးနဲ႔အုပ္ကိုင္ၿပီး ဆုတ္ဆြဲလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္ ေခါင္းက  ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္လဲ ခါးကုန္းၿပီး ဘြားေတာ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးကို စုတ္နမ္းလိုက္တယ္။

က်ေနာ့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို  ဆြဲစုတ္ယူရင္း က်ေနာ့္လ်ာကို သူ႔လ်ာနဲ႔ ရစ္ၿပီးဆြဲတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္လ်ာကိုပဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာနဲ႔ မွ်င္းၿပီးစုတ္ေနတယ္။  လီးကေစာက္ဖူတ္ထဲ ေညႇာင့္ေနရတဲ့ဘအရသာလဲ ေကာင္းတယ္။ ႏို႔ႀကီးကိုင္ပြတ္ေနရတဲ့ အထိအေတြ႕ကလဲ ေကာင္းတယ္။ ႏွစ္ခုလုံးက  စီးစီးပိုင္ပိုင္ရွိတာကိုး…အဲအျပင္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးနဲ႔ စုတ္နမ္းခံရတာပဲ တကယ့္ ဖီးလ္ဗ်ာ…. အရမ္းေကာင္းေနတာ ဒီအတိုင္းဆို  ထြက္ခ်င္လာေတာ့မယ္။

“မ… အေပၚကေနပါလား…” “အြင္း…အြင္း…” ကစ္ဆင္တြဲေနရင္းက အြင္းအြင္း…လို႔ေျဖၿပီး သူကုန္းထတယ္။ က်ေနာ္လဲ ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္က က်ေနာ့္ကိုခြၿပီး လီးကို ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ တည့္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္က္တယ္။ ဆီးခုံခ်င္းကပ္ၿပီး  လေမႊးနဲ႔ ေစာက္ေမြးေတြထိတဲ့အခါ ခါးခ်ည္းပဲလႈပ္ၿပီး တေျဖးေျဖခ်င္းလိုးပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လဲ ေအာက္ကေန သူ႔ႏို႔သီးႏွစ္ဘက္ကို  လွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခုကို လက္ညိဳးလက္မေလးေတြနဲ႔ ေျခေပးလိုက္တယ္။ “အား….အမေလးကြာ….ရွီး…  ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေရ….ေကာင္း…အင့္ ရွီး….အား ေကာင္းတယ္။

အဲလိုေလး အား… ႏို႔ထိပ္ေတြကို… အားအဲလိုေလး…..” ဘြားေတာ္က ႏို႔သီးထိရင္ မရဘူး။ ပိုၿပီးမတရားထန္လာတာ သတိထားမိတယ္။ သူ႔ႏို႔သီးထိပ္ေတြကိုင္လိုက္တာနဲ႔ အေပၚကေန  တဖုန္းဖုန္းေစာင့္ေတာ့တာပဲ။ ၿပီးရင္ ဖိက်ိတ္လိုက္ ကပ္ေညႇာင့္လိုက္၊ ခြာေစာင့္လိုက္နဲ႔ ဘြားေတာ္ အေတာ့ကို ေကာင္းေနတာ။  အေပၚကလိုးရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလဲ ျပတ္လုမတတ္ ကိုက္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာ ၾကည့္ရတာလဲ က်ေနာ့္စိတ္ကို ပိုထန္ေစတယ္။  အေတြ႕လဲအကုန္ေကာင္းတယ္၊ အျမင္ကလဲ စိတ္ထေစတယ္…ဒီမိန္းမႀကီး ငါတသက္လုံးလိုးရရင္ ေကာင္းမွာလို႔ ေတြးမိေသးတယ္…။

ခဏေနေတာ့ က်ေနာ္ ပက္လက္အိပ္ေနရာကေန ခါးကိုမတ္ၿပီး သူ႔နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းအက္လိုက္တယ္။ ဘြားေတာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းတယ္။  ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ႏိူ႔သီးထိပ္ကေလးေတြကို တဖက္စီ လိုက္စို႔ေပးလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္လား ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ။  ပါးစပ္ကဘအသံမ်ိဳးစုံညီးၿပီး…အသကုန္လိုးေနေတာ့တာ။ က်ေနာ္လဲ သူၿပီးခါနီးၿပီဆိုတာသိေတာ့ ႏို႔စို႔ေပးေနရင္း  သူ႔ဖင္ႀကီးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လီးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကေန စီးက်ေနာတဲ့ သူေစာက္ရည္ေတြကို လက္ခလယ္နဲ႔  ကေလာ္လိုက္ၿပီး ဘြားေတာ့ဖင္ဝမွာ သုတ္လိုက္တယ္။ ဖင္ဝေလးကို ပြတ္ၿပီးကလိလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္ေစာင့္ခ်က္ေတြက  ျမန္လာတယ္။ က်ေနာ္လက္ခလယ္ကို ဖင္ေခါင္ထဲ ဆတ္ကနဲ ထိုးထဲ့ပလိုက္ေတာ့…

“လာျပန္ၿပီ…လာၿပီ…လာေတာ့….ေတာ့မယ္….အား…ကြာ.. ဟင္း ဟာကြာ အမေလးေမာင္ရယ္..ေမာင္ ကြာ…အင္း…ရွီး အား… ေစာက္ဖူတ္ေရာႏိူ႔ေတြေရာဖင္ေခါင္ထဲပါ တၿပိဳင္ထဲ လုပ္ေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးေမာင္ရယ္…အား…ရွီး….အား လာေတာ့မယ္….လာေတာ့… အြင္း..အမေလးေလး….” “မေကာင္းလား….ခုေမာင္လုပ္ေပးသလို ေစာက္ဖုတ္ကို ေယာက္်ားတေယာက္ကလိုး  ဖင္ကိုတျခားတေယာက္က ထိုး၊ ႏိုးေတြကို တျခားေကာင္းေတြက တဖက္စီဝိုင္းစို႔ေပးရင္… မ…ဘယ္လိုေနမလဲဟင္…” က်ေနာ့စကားလဲဆုံးေရာ ဘြားေတာ္ဟာ ယမ္းပုံေပၚ မီးက်သလို…. သူ႔ကာမစိတ္ေတြဟာ ဝုန္းကနဲ ထေပါက္ကြဲေတာ့တာပဲ…..။

“အား….အား….အမေလး….ေကာင္းလိုက္တာ….ေမာင္ေရ…ေကာင္းလိုက္တာ….အား ရွီး…ထိုးထိုး ဖင္ထဲကို ဆက္တိုက္ထိုး အား…  ေကာင္းေနတယ္…လာၿပီ လာၿပီ ထြက္ၿပီထြက္ကုန္ျပန္ၿပီ….၊ အမေလး စို႔စို႔ ႏို႔ေတြလဲစို႔.. အား….အား…. လိုးကြား ေမာင္…အင္… ရွီး  အား… လိုး လိုး….. မကို…. မကို ဝိုင္း…..ဝိုင္း..လိုး… ၾက…အားးးး….” ဆိုၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီးၿပီးသြားတယ္။ က်ေနာ္လဲ  အသာပက္လက္လွန္ေပးလိုက္ေတာ့ သူက်ေတာ္အေပၚေမွာက္က်လာတယ္။ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းနဲ႔အေမာေျဖေနတယ္။ ခဏၾကာ  သူအေမာေျပေတာ့မွ…. က်ေနာ့္ပါးကိုနမ္းရင္း

“အရမ္းေကာင္းတာပဲ ေမာင္ရယ္…အရမ္းခ်စ္သြားၿပီ…မပိုအထင္မေသးပါဘူးေနာ္…..” “ေအာ္ ေျပာၿပီးၿပီပဲ မရယ္ မေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႔မက အရမ္းတာေနပုံရတယ္။ မမမွာ ဘာမွမရွိဘူးလားဟင္…” “ဟင္းဟင္း ဘာလဲ  ဘာမွမရွိဘူးလားဆိုတာ….ေမာင္ကလဲေလ ခုေလာက္ျဖစ္ၿပီးေနတာကိုပဲ ေမးရမွာ အားနာေနေသးတယ္ တကထဲမွ” “အင္း ဟုတ္တယ္….ေမးရမွာအားနာလို႔ မမမွာ ေယာက်ားမရွိဘူးမလားလို႔” “ရွိပါ့….” “ဟင္…. ေအာ္…..ဒါဆို မမေယာက်ားက  အေဝးေရာက္ေနလို႔မလား…”

“ဟင့္အင္း….မေရာက္ေပါင္…” “သိၿပီ….မမေယာက်ားက ေရာဂါသည္….” “အမေလး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္လို႔….” “အာ…ဒါဆိုမမက အစားအေသာက္လဲမွန္ေနတယ္လို႔ ေျပာတာလား” “ေတြ႕လား အထင္မေသးဘူးလဲဆိုေသး လူကို ေမးေနတဲ့ပုံစံက” “ေအာ္ မဟုတ္ပါဘူး  မမရယ္…ခုနက မမက အရမ္းဖီးလ္ေတြ တတ္ေနေတာ့ေလ ၿပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြကလဲ အပ်ိဳေတြထက္ေတာင္ ေကာင္းေသးတာဆိုေတာ့  မထင္ဘူးေလ.. အပ်ိဳႀကီးလား ေယာက်ားဆုံးသြားတာလား၊ ကြဲေနတာလား..အဲလို တခုခုထင္တာပါ။ အရမ္းလဲေကာင္ေနေတာ့  အံေအာတာပါ မမရယ္..အထင္မေသးပါဘူး” က်ေနာ့စကားေၾကာင့္ ဘြားေတာ္ေက်နပ္သြားတယ္။ မာအမ္