နှင်းဆီပန်းကလေး

နှင်းဆီပန်းကလေး

သစ်သားပြားလေးရဲ့ချိုင့်နေတဲ့ အပိုင်းလေးတွေပေါ်မှါ ကျော့ရှင်းတဲ့ လည်တိုင်လေးရယ် လက်ကောက်ဝတ် နုနုလေးရယ်ကို တင်လိုက်သည်။ ဒေါက်ကနဲ ထိပ်တုံရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ပိတ်ချလိုက်သံနှင့် အတူ ဂလောက်ခနဲ သော့ခတ်သံကို ပါ ကြားလိုက်ရသည်။ မလွတ်မြောက်အောင် ချုပ်နှောင်ခံလိုက်ရပြီဆိုတဲ့ အသိက ကျွန်မကို ရင်တစ်လှပ်လှပ်ခုန်စေသည်။ ဟား ဟား ဟားဟား ဟု အော်ရယ်သော အသံနက်ကြီးကို အနောက်ဘက်နေ ကျက်သီးထဖွယ်ရာ ကြားရသည်။ ရုတ်တရက်ကြည့်ရင် သူဌေးမကြီး ဒေါ်နှင်းဆီမှဟုတ်ရဲ့လားလို့တွေးယူရတယ်။ ခင်းဗျားဒါကို တစ်ကယ်ကြိုက်နေပြီပဲ ခင်ဗျားကို ခင်ဗျားဘယ်အနေအထားဖြစ်နေမလဲကော တွေးမိရဲ့လား ကျွန်မတွေးမိတာပေါ့ ကျွန်မရဲ့ တင်းရင်းတဲ့ တင်ပါးတွေကို ကုန်းထားရပြီး ဆူဖြိုးတဲ့ရင်သေးတွေနဲ့ ခါးကို ကိုင်းညွှန့်ထားတဲ့ အနေအထားဟာ သိပ်ရှက်စရာကောင်းမှန်းတွေမိတာပေါ့ ကွယ်လွန်သူ အရာရှိတစ်ဦးရဲ့ ဇနီမယား ယခု လက်ရှိ မြို့ရဲ့ အချမ်းသာဆုံးတွေထဲက တစ်ဦးမို့သာ ကျွန်မကို ဒေါ်တပ်ခေါ်ကြတာ ။

အသက်က ၂၇နှစ်သာရှိသေးသည်။ သားသမီးမဖွားဖူးသူ မိန်းမတစ်ယောက်…….။ ဖြေပါဦး ဒေါ်နှင်းဆီရဲ့ မင်းသိပ်ကြိုက်နေပြီမှတ်လား….။ ဟုတ်ကဲပါရှင် ကျွန်မ အရမ်းကြိုက်နေပါပြီ အို …မင်းက ယုတ်ညံတဲ့ ကျွန်စိတ်ရှိတဲ့ မိန်းမဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိပြီပေါ့ ပြေရင်းနဲ့ ကျွန်မအနီးထိုင်ကာ ရင်ဖုံးအကျႌအောက်က ဖောင်းအိတဲ့ ဘယ်ဘက်ရင်အုံလေးကို စုပ်နယ်လိုက်သည်ဖ။ အ…ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်မပို ကျွန်မသိပါပြီ…..။ ကောင်းတယ် အခု ငါမင်းရဲ့တင်ပါးကို ရိုက်မယ် မင်းြင်းမလား မငြင်းပါဘူးရှင်……။ သူက ကျွန်မရဲ့ တင်ပါးနုနုလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေရင်း ငါမင်းကို ဘယ်လိုရိုက်ပေးရမလဲနှင်းဆီ….။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး သာရိုက်ပေးပါရှင် ဒါမျိုးလား ရွှမ်း အား………… ကျွန်မရဲ့ အော်ဟစ်သံက သူ့နားထဲမှာ ဂီတသံဖြစ်လေသလားမသိပါ။ ကျွန်မကတော့ တင်ပါးပေါ် တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ကျလာတဲ့ ရိုက်ချက်တွေရဲ့ နာကျင်ခြင်းကြောင့် ကန်ရေပြင်လို့ လှုပ်ရှားနေသောစိတ်တွေ ပြေလျော့ရသည်။ ခြေထောက်တွေ တဆက်ဆက်တုန်နေပြီး ကြမ်းပြင်မှာ မနဲထောက်ထားရသည်။

သူက ကျွန်မထဘီကို လှန်တင်လိုက်ရာ အရည်ကလေး စိုစိစိုစိဖြစ်နေသော ကျွန်မရဲ့ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်၏။ သိပ်မကြာခင်မှာ ကြီးမားသော လိက်အင်္ဂါနစ်ခု ထိုးသွင်းခံလိုက်ရကြောင်းခံစားရသည်။ ဒါတင်မက တင်းအိသော ရင်သားအစုံကို အကျႌပေါ်မှပင် စုပ်နယ်လေရာ ဖရို ဖရဲဖြစ်ကုန်သည်။ သူ့စန္ဒပြည့်ချိန်မှာ ကျွန်မခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေပြီ။ အခန်းထဲ ဝင်လာသော ခြေသံကို ကြားရသည်။ နှင်းဆီ မော့ကြည့်စမ်း ငါနင့်ကို နင့် သခင်မအသစ်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဖို့……..။ ကျွန်မ အားယူက ခေါင်းကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဟင် မေဘယ် …….. ု ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တွင်းနက်နက်ထဲ ပစ်ကျသွားသလိုခံစားရသည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက ပြိုင်ဘက်ဖြစ်ခဲ့သူရဲ့ရှေ့မှာ အရှက်မဲ့သော အနေအထားနှင့် ရှိနေသည်မဟုတ်လား။ ဒီနေ့ကစပြီး မင်းက သူ့ရဲ့ ကျေးကျွန်ဖြစ်သွားပြီ နေ့ရက်တိုင်းအချိန်တိုင်းအတွက်ပေါ့ နှင်းဆီ…..။ ဟင့်အင်း ကျွန်မမလုပ်နိုင်ဘူး…… မင်းလုပ်မှာပါ မင်းလိုချင်တာတွေရဖို့ ဒီတစ်နည်းပဲရှိတာ…..ဟင်းဟင်း မေဘယ်ရဲ့စကားက သိပ်ကို ပိုင်နိုင်နေသည်။ ကျွန်မမငြင်းနိုင်ပါ ။ နှိမ်ချဆက်ဆံခံရခြင်းမှာ ကျွန်မပျော်ဝင်နေသည်လေ။

မနက်နိုးလာတော့ ကျွန်မရဲ့ အိမ်ဟာ ခြောက်ကပ်နေသည်။ အရင်က အိမ်စေ ကောင်မလေးတွေကို ဘဝအမှောင်စကျတဲ့ ရက်တွေမှာပင် အိမ်ပြန်လွှတ်ခဲ့သည်။ အများအမြင်တွင်တော့ ဒီအိမ်မှာ သူငှေးမကြီး ဒေါ်နှင်းဆီ တစ်ကိုယ်တည်းအေးချမ်းစွာနေထိုင်သည်ပေါ့ ။ အမှန်တစ်ကယ်တွင်တော့ ကျွန်မဘဝက အမှောင်တွေဖုံးနေခဲ့သည်။ ကလင်……..ကလင်….. လူခေါ်ဘလ်သံကြောင့် ကျွန်မ ငိုင်နေရာမှထကာ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ မေဘယ့်ကို တွေ့ရသည်။ မရယ်မပြုံးနဲ့ ဝူ့မျက်နှာမှာ မာန်တစ်ခု ပါဝင်နေသည်ဟု ထင်မိသည်။ သူမရဲ့ အရှိန်အဝါကို ရင်မဆိုင်ရဲသလိုခံစားရသဖြင့် ခေါင်းငုံ့ထားမိသည်။ သူမက ဘာကိုမှဂရုမစိုက်တဲ့ပုံစံနဲ့ အိမ်ထဲလှမ်းဝင်လာသည်။ ကျွန်မ အိမ်တံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး သူမရှေ့မတိတပ်ရပ်မိတော့ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ကာ သွား ငါ့အတွက် ကော်ဖီတစ်ခွက်သွားဖျော် ပြီးရင်ရေချိုးပြီး ရင်လျှားရက်နဲ့ ငါ့ဆီလာခဲ့…….။

ကျွန်မအိမ်ပေါ်တတ်ကာ ကျွန်မကို သူ့ရဲ့ အစေခံတစ်ယောက်လို အမိန့်ပေးနေပေမဲ့ ကျွန်မမလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ပါ။ ကျွန်မ ယောက်ျားတစ်ယောက်လက်အောက်မှာ အရှက်မဲ့စွား ပြုမူခံနေတဲ့ မြင်းကွင်း သူမြင်သွားတဲ့နေကတည်းက သုမရှေ့မှာ အလိုလို သိမ်ငယ်နေမိသည်။ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ကာ ကောဖီတစ်ခွက်ကို ဖျော်ပြီး သူမရှေ့ချပေးတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ကျွန်မလည်း သူမပြောထားတဲ့အတိုင်း ရေသွားချိုးကာ ရင်လျှားရက်နှင့် သူမရှိရာသွားရသည်။ ကျွန်မရောက်နေမှန်းသိပေမဲ့ မေဘယ်က မော့ကြည့်မလာ……။ ငါ…ငါ ရောက်နေပြီမေဘယ် သူမ စာဖတ်နေရာမှမော့ကြည့်သည်။ ပြီးတော့ သုမယူလာတဲ့ အထုတ်ကို ပစ်ပေးသည်။ ကျွန်မ လှမ်းဖမ်းပြီးဖွင့် ကြည့်တော့ အထဲက အဝတ်တစ်စုံ……။ အဲ့တာတွေ…ဝတ်လိုက် ။ အိတ်ထဲက ဟာတွေပဲနော် နှင်းဆီ….နင် အတွင်းခံတွေ ဝတ်ဆရာမလိုဘူး ရှင်……။

ကျွန်မရဲ့ အာမေဋိတ်သံကို သူမက မသိယောင်ပြုကာ စာပြန်ဖတ်နေသည်။ မတတ်နိုင်။ ကျွန်သူပေးတဲ့လအဝတ်အစားတွေကို အတွင်းခံ လုံးဝမပါပဧဝတ်ရသည်။ အပေါ်က ပိုးပျော့သားဖြင့် ချုပ်ထားသော ရင်ဖုံးလက်ရှည်လေးနဲ့ အောက်ကလည်း ပိုးပျော့ထဘီ ….။ အစိမ်းနုရောင်လေး ထက်အောက်ဝမ်းဆက်။ ကျွန်မကိုယ်လေးနဲ့ ကွက်တိမို့ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိလှသည်။ သူမက ဒီနားလာထိုင်ဟုဆိုပီး ခုံဘေးကို လက်နဲ့ ပုတ်ပြသည်။ ထိုင်လိုက်တော့ မေဘယ့်ကို ကျောပေးစေကာ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ကျစ်ဆံမြီးကျစ်ပေးသည်။ ပြီူတော့မျက်နှချင်ူဆိုင် ပြန်လှည့်စေကာ မျက်နှာလေးကို အလှပြင်ပေးပြန်သည်။ ငါ့ကို တစ်ပါတ်လှည့်ပြစမ်း နှင်းဆီ သူမအမိန့်အတိုင်း သူမရှေ့တွင် ကိုယ်ကို လှည့်ပြတော့ သူမကသူမလက်ယာကို သဘောကျနေသည်။ မင်းသိပ်လှတယ်နှင်းဆီ ဒါကြောင့်လဲငါ အမြဲမနာလိုဖြစ်ခဲ့ရတာပေါ့…….။ ပြောပြီ ကျစ်ဆံမြီးလေးကို ပုခုံးပေါ်မှာ ယူကာ ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ပးသည်။ သွားစို့ အလှူနောက်ကျနေဦးမယ်။

မေဘယ်မောင်းလာသော ကားက ခန်းနားသော ခြံကြီးအတွင်းရပ်တန့်သွားသည်။ ဆင်းရအောင် နှင်းဆီ…..။ သြဒါနဲ့ ဆင်းဖို့ခြေလှမ်းပြင်နေတဲ့ ကျွန်မမေဘယ်စကားကြောင့်လှည့်ကြဘ့်တော့ မေဘယ်က ကျွန်မကို ခပ်မဲ့မဲ့လေးပြုံးပြကာ…….နင်သိလားနှင်းဆီ …… ပြည့်တန်ဆာတွေတောင် အတွင်းခံမပါဘဲ အပြင်ထွက်လေ့မရှိဘူး….။ ကျွန်မကျက်သေသေသွားမိသည်။ အဲ့အချိန်မှာပဲ အလှူ့ရှင် လင်မယားက ကားနားလာ တံခါးဖွင့်ပြီးကြိုဆိုသည်မို့ အပြင်ထွက်ရသည်။ အလှူမှကျွေးသော အစားအသောက်တို့ကို စိတ်မဝင်စား ။ အဝတ်နှင့်အတိုင်းသားဖြစ်နေသော အရှက်တရားတို့ကို ဘယ်သူ မြင်သွားမလဲတွေကာ စိတ်ခြောက်ခြားနေမိသည်။ မေဘယ်ကတော့ ကျွန်မဖြစ်ပျက်နေသမျှကို အရသာခံကာကြည့်နေသည်။ နည်းနည်းလှုပ်လိုက်တာနဲ့ တင်းအိနေတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေ လှုပ်ယိမ်းမသွားအောင် ထိန်း၍ နေထိုက်လှုပ်ရှား အပြီးမှာ ရှက်ရွံ့မှုကြောင့်မျက်ရည်ဝဲနေတဲ့ ကျွန်မကို ကားပေါ်တင်ပြီး ကျွန်မရဲ့ အိမ်ရှိရာကို အတူ ပြန်ခဲ့ကြသည်။

မေဘယ့်ရဲ့ ခနဲ့ ပြုံးတွေကို ရင်မဆိုင်ရဲတာကြောင့် ကားပေါ်ကနေ အပြက်ကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ မိနစ်အနည်းငယ်အကြာမှာပဲ အိမ်ရှေ့ရောက်သဖြင့် ကားထဲမှဆင်းကာ ခြံတံခါးဖွင့်ပေးရသည်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ သူက ဆက်တီမှာဝင်ထိုင်သည်။ ကျွန်မလည်း နွမ်းနယ်နေသည်မို့ သူမရှေ့ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူက ကျွန်မကို ပြုံးစေ့စေ့ကြည့်ကာ ဘယ်လိုလဲ နင့်အနေအထားနင် သဘောကျရဲ့လား နှင်းဆီ ငါ…….. ငါ…….. လိမ်မယ်မကျန်နဲ့ နှင်းဆီ ငါ့ မျက်လုံးကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီးဖြေစမ်း ရှက်နေပေမဲ့ နင့်သဘောကျနေတယ်မှတ်လား ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မ သဘောကျပါတယ်။ ဟား…..ဟား….ဟား…ဟား…. မေဘယ့်ရဲ့ လှောင်ရယ်သံဟာ ကျွန်မနားထဲမှာ မိုးခြိမ်းသံလိုပဲ။ ကျွန်မ ပိုင်ဆိုင်သမျှကို အားလုံး ယူဆောင်သွားခြင်းခံရသလိုပဲ။ ကျွန်မကို သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ဖို့စေ ခိုင်းနေသလိုပဲ ခံစားရသည်။ မင်းကတော်တော် ယုတ်ညံတဲ့မိန်းမပဲ နှင်းဆီ…..။

ကောင်းပြီ ဒီနေ့ကစပြီး မင်းကို ငါ့ရဲကျေးကျွန်အဖြစ်ငတ်မှတ်လိုက်ပြီ ဒီနေ့ကစပြီး မင်းရဲ့ အသက် အရှက်နဲ့ ငိက္ခာတရားအားလုံးကို ငါပိုင်တယ် ကြားလား…..။ အပါတ်တိုင်း စနေ တနင်္ဂနွေကလွဲရင်ကျန်တဲ့ရက်တွေအားလုံး နင်ငါ့အတွက် အသက်ရှင်ရမယ် ကြားလား နှင်းဆီ….။ ဟုတ် ကြား…..ကြားပါတယ် သွားစို့ နင့်ကို ထိန်းကျောင်းဖို့ ငါအိမ်တလုံးပြင်ထားတယ်။ မေဘယ်မောင်းလာတဲ့ကားလေးက မြို့စွန်က ခြံကြီးထဲမှာရပ်တန့်သွားသည်။ ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာ သစ်ပင်တွေကို သစ်တောငယ်လေးအလား ငြို့နေအောင်စိုက်ထားပြီး အတော်အသင့်ကြီးမားသော အိမ်တစ်လုံးရှိတယ်။ နှင်းဆီ….. ရှင်…… မေဘယ်ဘယ်ခေါ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်မမရည်ရွယ်ပဲ ရိုရိုသေသေလေးထူးမိသွားသည်။ သူမက ဟက်ကနဲရယ်ကာ ကားပေါ်က ဆင်းပြီးလေးဘက်ထောက်ထားနှင်းဆီ..။ ကျွန်မ သူ့အမိန့်ကို နာခံလိုက်သည်။

မြို့စွန်ကျသည်မို့ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ရှင်း၍သာတော်တော့သည်။ သူမက ကားပေါ်က ဆင်းကာ လာလိုက်ခဲ့ဟုခေါ်ပြီး အိမ်ရှိရာသို့ထွက်သွားတော့ ကျွန်မနောက်က လေးဘက်ထောက်၍လိုက်ရသည်။ ကျွီခနဲ တံခါးဖွင့်သံဟာ ကြောက်လန့်ဆရာပါပဲ ။ သူမက ကျွန်မကို အိမ်အနောက်ဘက်က အခန်းတစ်ခန်းကို ဦးဆောင် ခေါ်သွားသည်။ အခန်းက ပေနှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပါတယ်။ အခန်းထဲမှာ အမျိုးမျိုးသော ပစ္စည်းကိရိယာတွေ အစုံရှိပါတယ်။ နှင်းဆီ ဟို ခုံပေါ်ကို ကြည့်လိုက်စမ်း ….. သူမညွှန်ပြတဲ့ စားပွဲပေါ်မှာ သားရေ ပစ္စည်းတစ်ချို့ရှိနေပါတယ် အဲ့တာ နင်အတွက် အဆင်တန်ဆာတွေပေါ့ သွားယူပြီး ငါ့ဆီယူလာခဲ့ ပါးစပ်နဲ့နော် သူကပြောပြီး အခန်းထဲက ခုံတစ်ခုံမှာသွားထိုင်သည်။ ကျွန်မကတော့ လေးဘက်ထောက်က ခွေးမလေးလို သွား၍ ခုံပေါ်က ပစ္စည်းတွေကို ပါးစပ်နှင့်ကိုက်ကာ သူ့ခြေရင်းကို ချပေးရသည်။

အားလုံးယူပြီးတော့ မတ်တပ်ထပြီး မင်းအတွတ်တွေ အကုန်ချွတ်လိုက်နှင်းဆီ . ကျွန်မ ကိုယ်ပေါ်က ရင်ဖုံးလက်ရှည်လေးရယ် ထဘီလေးရယ်ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ကျွန်မ ခန္ဓာကိယ်က မိမွေးတိုင်းကျန်ခဲ့သည်။ မေဘယ်က လည်ပါတ်လေးကို ကောက်ယုလိုက်ကာ ကျွန်မရဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို ပါတ်ပေးလိုက်သည်။ နှင်းဆီ မင်းအခုကစပြီး ငါ့ရဲ့ခွေးမလေးဖြစ်သွားပြီ….။ မေဘယ်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာ ကျွန်မဟာ သူမကို နည်းနည်းမှ မတွန်းလှန်ရဲလောက်အောင် စိတ်ခွန်အားတွေကုန်ဆုံးနေပါပြီ။ ငါ့ကို နင် ခုချိန်ကစပြီး သခင်မလို့ ခေါ်ရမယ် ကြားလား……။ ဟုတ်ကြားပါတယ် သခင်မလေး အားတင်းပြီးပြောလိုက်တဲ့ အဖြေစကားကို သူမ နှစ်ခြိုက်သွားပုံရသည်။

သူက ကျွန်မလက်ကောက်ဝတ်တွေနဲ့ ခြေကျင်းဝတ်တွေကို သရေပြားလေးတွေပါတ်ပေးသည်။ အဲ့သရေပြားလေးတွေမှာ သံကွင်းလေးတွေပါသဖြင့် အလယ်က သံကြိုးလေးများဖြင့် ဆက်လက်သည်နှင့် ကျွန်မကို လက်ထိပ်ခတ်ပြီးသွားဖြစ်သွားနိုင်သည်လေ။ ပြီးတော့သူက ကျွန်မကို ငါ့လိုက်လိုက်ခဲ့ ဟုခေါ်သွားကာ ခြောက်ပေ လေးပေ လောက်ရှိသော လှောင်အိမ်လေးထဲသို့ ထည့်ပြီး အပြင်က သော့ခတ်ကာ ထွက်သွားသည်။ ကျွန်မလည်း ခွေးလေးတစ်ကောင်လို ကွေးကွေးလေး အိပ်စက်နေမိသည်။ ကြည့်စမ်းပါဦး လှောင်အိမ်ထဲ အိပ်နေတာ ဘယ်ကခွေးမလေးလဲလို့…… အငံကြောင့် ကျွန်မနိုးသွားပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မေဘယ်တို့အိမ်ကအိမ်ဖော် မျိုးမျိုးကိုတွေ့ရသည်မို့ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မျိုးမျိုးက ကျွန်မကို အပြင်ထွက်လာလို့ခေါ်ပြီး လည်ပါတ်မှာ ကြိုးလေးတပ်ကာ ခွေးလေးတစ်ကောင်လို ဆွဲခေါ်သွားသည်။

မျိုးမျိုးနောက်က လေးဘက်ထောက်လိုက်နေရင် မျက်ရည်ကျရသည်။ မျိုးမျိုးက ကျွန်မကို ရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားတာဖြစ်ပြီး အထဲရောက်တော့ လက်ထိပ်နှစ်ခုကို သံကြိုးနဲ့ဆက်က ခေါင်မိုးမှ ချထားသော သံကြိုးနဲ့ ချိတ်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်မှာ ခြေထောက်တွေဟာ ကျမ်းပြင်မှာ ခြေဖျားထောက်ရက်သား။ ဆူဖြိုးသော ရင်သားနဲ့ တင်ပါးတွေဟာ အဖုံးအကာမရှိ ထွက်ပေါ်နေသည်။ မျိုးမျိုးက ရေပိုက်ငယ်လေးနဲ့ ကျွန်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ပါတ်ဖျန်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆပ်ပြာတုံးလေးဖြင့် ခန္ဓာကိုယ့်အနှံ့ကို ပွတ်ပေးတိုက်ပေးသည်။ ပြီးတော့ ရေပိုက်လေးနဲ့ ထပ်ဖြန်းကာ ခြောက်သွေ့သွားအောင်အဝတ်နဲ့ သုတ်ပေးပြီးမှ လက်ထိပ်ကို ဖြုတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ အပေါ်ထပ်ကာ အခန်းတစ်ခန်းထဲခေါ်သွားသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ခုတင်ပေါ်မှာ မေဘယ်က ဟာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေသည်။ ကျွန်မတို့ဝင်သွားတော့ မော့ကြည့်ကာ ရပြီမျိုးမျိုး ထားခဲ့လိုက်တော့ဟုဆိုပြီး စာပြန်ဖတ်နေသည်။

ကျွန်မကတော့ခုတင်ခြေရင်းမှာ လေးဘက်ထောက်လို့။ ခဏနေတော့ သူက. စာပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ပေါင်မုန့်လေးကိုယူကာ ငါ့ရဲ့ခွေးမလေး နှင်းဆီ ရော့စားစမ်းဟုဆိုပြီး မလှမ်းမကမ်းကို ပစ်ချပေးသည်။ ကျွန်မလည်း ဆာနေသည်မို့ သူပစ်ချလိုက်သောနေရာထိ လေးဘက်ထောက်သွားကာ ခွေးလေးလို စားသောက်ရသည်။ စားပြီးရင် ဒီနားလာခဲ့…….. သူမအမိန့်အတိုင်း သူမအနားသွားပြီး အနားရောက်တော့သူမက လည်ပါတ်ကြိုးမှ ဆွဲယူက ကျွန်မရဲ့မေးစေ့အောက်ကလေးကို ကြောင်ကလေးတစ်ကောင်လို ပွတ်သပ်ပေးသည်။ အပေါ်တပ်ထိုင်လိုက်…..ဟုအမိန့်ပေးပြီး ကျွန်မရဲ့ လက်ထိပ်တွေကို သံကြိုးနဲ့လက်ပြန်ဆက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာ ရင်သားတွေကို စုပ်နယ်နေသည်။

အဟင့် ဟင့် ကျွန်မရဲ့ ညည်းသံသဲ့ကြောင့် သူမက ဟက်ကနဲရယ်သည်။ ပြီးလက်တစ်ဖက်က အောက်ငို့ဆင်းသွာကာ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းကို အဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။ လက်ခလယ်ကို ထိုးမွှေနေရင်းတစ်ဆက်ထဲမှာပင် နို့သီးခေါင်းလေးကို ဖိညစ်လိုက်သည်။ မထင်ထားသော နာကျင်မှုကြောင့် ကျွန်မအော်ဟစ်လိုက်မိသည်။ သူမကတော့ ကျွန်မကို မျိုးစုံကလိနေစဲ နောက်တော့ သူမက ခုတင်မှာမှီထိုင်ပြီး ထဘီကို လျောချလိုက်ကာ သူအဖုတ်ကို လျှာနဲ့လျက်စေသည်။ သူ့စန္ဒပြည့်ဝတဲ့အခါမှ ခုတင်ပေါ်က တွန်းချကာ ကြမ်းပြင်မှာ ခွေးလေးလိုအိပ်ရသည်။

နောက်ပိုင်းနေ့ရက်တွေမှာ နှင်းဆီဆိုတဲ့မိန်းမငယ်လေးဟာ မေဘယ်ဆီမှာ ကျေးကျွန်သဖွယ်နေထိုင်ရရှာသည်။ စနေ တနင်္ဂနွေနှစ်ရက်ကိုတော့ ပုံသေ ကင်းလွတ်ခွင့်ရပြီး အိမ်ပြန်အနားယူနိုင်သည်။ ကျန်ငါးရက်တော့ ခိုင်းသမျှ ခေါင်းငုံ့လုပ်ပေတော့ပဲ။ ပေနှစ်ဆယ် ပါတ်လည်လောက်ရှိတဲ့အခန်းထဲမှာ ခွေးလှောင်အိမ်လေးထဲမှာ ကျွန်မရှိသည်။ အပြင်းဆန့်ချင်ရင်တောင် မဆန့်နိုင်အောင် လှောင်အိမ်လေးက သေးငယ်လှသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင် မေဘယ်က ဝင်လာသည်။ ဒေါက်ကနဲကျရာ အမဲရိုးအတုလေးဆီကို သွားပြီး ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ယူကာ မေဘယ်ရှိဏာသို့ ပြန်သွားပေးရသည်။ မေဘယ်က ကျွန်မဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြီး တော်လိုက်တဲ့ခွေးမလေးလို့ပြောတယ်။ ပြီးတော့ အမဲရိုးကို ပါးစပ်နားတေ့ပေးသည်။ ကျွန်မက လှမ်းကိုက်တော့ သူမက အနောက်ကိုဆွဲယူသွားသည်။ ဆိုတော့ ကျွန်မပုံစံက အမဲရိုးကို အငမ်းမရလိုချင်နေသည့်ခွေးမလေးပုံပေါက်နေသည်။

မေဘယ်က ကျွန်မရဲ့ ပါးစပ်ထဲ အမဲရိုးကို ထည့်ပေးကာ ပြုတ်မကျစေနဲ့ ဟု အမိန့်ပေးပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆက်တီပေါ်ဆွဲတင်ကာ လက်နှစ်ကို ကို လက်ပြန်ဆွဲလိမ်ပြီး လက်ထိတ်နှစ်ခုကို ချိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီလှဲလေးလှဲစေကာ အဝတ်မဲ့သော ကျွန်မကိုယ်ကို စိတ်ကြိုက်ပွတ်သပ်နေသည်။ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြွလညပေမဲ့ မညည်းညူမိအောင် ကြိုးစားနေရသည်။ ထောင်ထလာသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကလစ်နဲ့ ညပ်လိုက်သည်ကလည်း အလွန်နာကျင်စေငည်။ကျွန်မအဖုတ်ထဲ ထိုးထဲပြီး ကလိနေသည်ကိုလည်း အမဲရိုးကို တင်းတင်းကိုက်ရင်းခံစားနေရသည်။ အတော်ကြာတော့မှာ တော်တယ်ဟု သူမကို ဆိုပြီး ကျွန်မကို ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်းချလိုက်သည်။

ပတ်လက်ကလေစဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်မမျက်နှာပေါ်ဂါဝန်လေးမတင်ပြီးထိုင်ချသည်။ ကျွန်မလည်း သူမကို လျှာကလေးဖြင့်ပြုစုရသည်။ တော်တော်ကြာအောင် ခံစားပြီးမှ သူမထသွားသည်။ မကြာခင်မှာပဲ ရင်အုံနုနုလေးမှ အပူကို ခံစားရသည်။ ဖုယောင်းစက်ချနေခြင်းပင် ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ခံစားရသည်မို့တွန့်လိမ်နေသည်။ သူမစိတ်တိုင်းကျချပြီးတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် လဲနေတဲ့ ကျွန်မကို ကြာပွတ်နဲ့ ဖုယောင်းစက်အကုန်ကွာကျသည်အထိ လွှဲရိုက်သည်။ ရိုက်ချက်တွေနာကျင်နေသည်ကို ရင်းစီးခံရုံမတပါးအခြားမရှိခဲ့ပါ။ နှစ်နှစ်ခန့်အကြာ……။ မင်္ဂလာခန်မထဲက လမ်းလေးအတိုင်း ချစ်ရသူရဲ့ လက်ကိုစွဲက ကျွန်မလမ်းလျှောက်လာသည်။ ခြေလှမ်းတွေက အနည်းငယ်တုန်ယင်နေသညကို ဟန်မပျက်အောင်ထိန်းလျှောက်နေရသည်။ သတို့သမီးဂါဝန်အောက်မှာ အတွင်းခံအစား ကြိုးတစ်ချောင်းက အဖုတ်ကြားနစ်ဝင်နေသည်။ကျွန်မမျက်နှာနီမြန်းနေသညကို မောင်ကတော့ သာမာန်ရှက်နေခြင်းလို့သာထင်လိမ့်မည်။ အရံခုံမှာ မေဘယ်က လှောင်ပြုံးလေးပြုံးပြနေသည်မို့ခေါင်းငုံ့မိသည်။ ကျွန်မဘဝကို သူမချယ်လှယ်နေစဲပင်…..။ ပြီး၏

 

Zawgyi

 

ႏွင္းဆီပန္းကေလး

သစ္သားျပားေလးရဲ႕ခ်ိဳင့္ေနတဲ့ အပိုင္းေလးေတြေပၚမွါ ေက်ာ့ရွင္းတဲ့ လည္တိုင္ေလးရယ္ လက္ေကာက္ဝတ္ ႏုႏုေလးရယ္ကို တင္လိုက္သည္။ ေဒါက္ကနဲ ထိပ္တုံရဲ႕ အေပၚပိုင္းကို ပိတ္ခ်လိုက္သံႏွင့္ အတူ ဂေလာက္ခနဲ ေသာ့ခတ္သံကို ပါ ၾကားလိုက္ရသည္။ မလြတ္ေျမာက္ေအာင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံလိုက္ရၿပီဆိုတဲ့ အသိက ကြၽန္မကို ရင္တစ္လွပ္လွပ္ခုန္ေစသည္။ ဟား ဟား ဟားဟား ဟု ေအာ္ရယ္ေသာ အသံနက္ႀကီးကို အေနာက္ဘက္ေန က်က္သီးထဖြယ္ရာ ၾကားရသည္။ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ သူေဌးမႀကီး ေဒၚႏွင္းဆီမွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ေတြးယူရတယ္။ ခင္းဗ်ားဒါကို တစ္ကယ္ႀကိဳက္ေနၿပီပဲ ခင္ဗ်ားကို ခင္ဗ်ားဘယ္အေနအထားျဖစ္ေနမလဲေကာ ေတြးမိရဲ႕လား ကြၽန္မေတြးမိတာေပါ့ ကြၽန္မရဲ႕ တင္းရင္းတဲ့ တင္ပါးေတြကို ကုန္းထားရၿပီး ဆူၿဖိဳးတဲ့ရင္ေသးေတြနဲ႔ ခါးကို ကိုင္းၫႊန႔္ထားတဲ့ အေနအထားဟာ သိပ္ရွက္စရာေကာင္းမွန္းေတြမိတာေပါ့ ကြယ္လြန္သူ အရာရွိတစ္ဦးရဲ႕ ဇနီမယား ယခု လက္ရွိ ၿမိဳ႕ရဲ႕ အခ်မ္းသာဆုံးေတြထဲက တစ္ဦးမို႔သာ ကြၽန္မကို ေဒၚတပ္ေခၚၾကတာ ။

အသက္က ၂၇ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ သားသမီးမဖြားဖူးသူ မိန္းမတစ္ေယာက္…….။ ေျဖပါဦး ေဒၚႏွင္းဆီရဲ႕ မင္းသိပ္ႀကိဳက္ေနၿပီမွတ္လား….။ ဟုတ္ကဲပါရွင္ ကြၽန္မ အရမ္းႀကိဳက္ေနပါၿပီ အို …မင္းက ယုတ္ညံတဲ့ ကြၽန္စိတ္ရွိတဲ့ မိန္းမဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိၿပီေပါ့ ေျပရင္းနဲ႔ ကြၽန္မအနီးထိုင္ကာ ရင္ဖုံးအက်ႌေအာက္က ေဖာင္းအိတဲ့ ဘယ္ဘက္ရင္အုံေလးကို စုပ္နယ္လိုက္သည္ဖ။ အ…ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္မပို ကြၽန္မသိပါၿပီ…..။ ေကာင္းတယ္ အခု ငါမင္းရဲ႕တင္ပါးကို ႐ိုက္မယ္ မင္းျင္းမလား မျငင္းပါဘူးရွင္……။ သူက ကြၽန္မရဲ႕ တင္ပါးႏုႏုေလးေတြကို ပြတ္သပ္ေနရင္း ငါမင္းကို ဘယ္လို႐ိုက္ေပးရမလဲႏွင္းဆီ….။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး သာ႐ိုက္ေပးပါရွင္ ဒါမ်ိဳးလား ႐ႊမ္း အား………… ကြၽန္မရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံက သူ႔နားထဲမွာ ဂီတသံျဖစ္ေလသလားမသိပါ။ ကြၽန္မကေတာ့ တင္ပါးေပၚ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ က်လာတဲ့ ႐ိုက္ခ်က္ေတြရဲ႕ နာက်င္ျခင္းေၾကာင့္ ကန္ေရျပင္လို႔ လႈပ္ရွားေနေသာစိတ္ေတြ ေျပေလ်ာ့ရသည္။ ေျခေထာက္ေတြ တဆက္ဆက္တုန္ေနၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ မနဲေထာက္ထားရသည္။

သူက ကြၽန္မထဘီကို လွန္တင္လိုက္ရာ အရည္ကေလး စိုစိစိုစိျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္မရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္၏။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ႀကီးမားေသာ လိက္အဂၤါနစ္ခု ထိုးသြင္းခံလိုက္ရေၾကာင္းခံစားရသည္။ ဒါတင္မက တင္းအိေသာ ရင္သားအစုံကို အက်ႌေပၚမွပင္ စုပ္နယ္ေလရာ ဖ႐ို ဖရဲျဖစ္ကုန္သည္။ သူ႔စႏၵျပည့္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္မေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနၿပီ။ အခန္းထဲ ဝင္လာေသာ ေျခသံကို ၾကားရသည္။ ႏွင္းဆီ ေမာ့ၾကည့္စမ္း ငါနင့္ကို နင့္ သခင္မအသစ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔……..။ ကြၽန္မ အားယူက ေခါင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဟင္ ေမဘယ္ …….. ု ကြၽန္မ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး တြင္းနက္နက္ထဲ ပစ္က်သြားသလိုခံစားရသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္ခဲ့သူရဲ႕ေရွ႕မွာ အရွက္မဲ့ေသာ အေနအထားႏွင့္ ရွိေနသည္မဟုတ္လား။ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းက သူ႔ရဲ႕ ေက်းကြၽန္ျဖစ္သြားၿပီ ေန႔ရက္တိုင္းအခ်ိန္တိုင္းအတြက္ေပါ့ ႏွင္းဆီ…..။ ဟင့္အင္း ကြၽန္မမလုပ္ႏိုင္ဘူး…… မင္းလုပ္မွာပါ မင္းလိုခ်င္တာေတြရဖို႔ ဒီတစ္နည္းပဲရွိတာ…..ဟင္းဟင္း ေမဘယ္ရဲ႕စကားက သိပ္ကို ပိုင္ႏိုင္ေနသည္။ ကြၽန္မမျငင္းႏိုင္ပါ ။ ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံခံရျခင္းမွာ ကြၽန္မေပ်ာ္ဝင္ေနသည္ေလ။

မနက္ႏိုးလာေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ အိမ္ဟာ ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ အရင္က အိမ္ေစ ေကာင္မေလးေတြကို ဘဝအေမွာင္စက်တဲ့ ရက္ေတြမွာပင္ အိမ္ျပန္လႊတ္ခဲ့သည္။ အမ်ားအျမင္တြင္ေတာ့ ဒီအိမ္မွာ သူေငွးမႀကီး ေဒၚႏွင္းဆီ တစ္ကိုယ္တည္းေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္သည္ေပါ့ ။ အမွန္တစ္ကယ္တြင္ေတာ့ ကြၽန္မဘဝက အေမွာင္ေတြဖုံးေနခဲ့သည္။ ကလင္……..ကလင္….. လူေခၚဘလ္သံေၾကာင့္ ကြၽန္မ ငိုင္ေနရာမွထကာ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေမဘယ့္ကို ေတြ႕ရသည္။ မရယ္မၿပဳံးနဲ႔ ဝူ႔မ်က္ႏွာမွာ မာန္တစ္ခု ပါဝင္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ သူမရဲ႕ အရွိန္အဝါကို ရင္မဆိုင္ရဲသလိုခံစားရသျဖင့္ ေခါင္းငုံ႔ထားမိသည္။ သူမက ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္တဲ့ပုံစံနဲ႔ အိမ္ထဲလွမ္းဝင္လာသည္။ ကြၽန္မ အိမ္တံခါးကို ျပန္ပိတ္ၿပီး သူမေရွ႕မတိတပ္ရပ္မိေတာ့ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ကာ သြား ငါ့အတြက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္သြားေဖ်ာ္ ၿပီးရင္ေရခ်ိဳးၿပီး ရင္လွ်ားရက္နဲ႔ ငါ့ဆီလာခဲ့…….။

ကြၽန္မအိမ္ေပၚတတ္ကာ ကြၽန္မကို သူ႔ရဲ႕ အေစခံတစ္ေယာက္လို အမိန႔္ေပးေနေပမဲ့ ကြၽန္မမလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လက္ေအာက္မွာ အရွက္မဲ့စြား ျပဳမူခံေနတဲ့ ျမင္းကြင္း သူျမင္သြားတဲ့ေနကတည္းက သုမေရွ႕မွာ အလိုလို သိမ္ငယ္ေနမိသည္။ မီးဖိုခန္းထဲဝင္ကာ ေကာဖီတစ္ခြက္ကို ေဖ်ာ္ၿပီး သူမေရွ႕ခ်ေပးေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ကြၽန္မလည္း သူမေျပာထားတဲ့အတိုင္း ေရသြားခ်ိဳးကာ ရင္လွ်ားရက္ႏွင့္ သူမရွိရာသြားရသည္။ ကြၽန္မေရာက္ေနမွန္းသိေပမဲ့ ေမဘယ္က ေမာ့ၾကည့္မလာ……။ ငါ…ငါ ေရာက္ေနၿပီေမဘယ္ သူမ စာဖတ္ေနရာမွေမာ့ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ သုမယူလာတဲ့ အထုတ္ကို ပစ္ေပးသည္။ ကြၽန္မ လွမ္းဖမ္းၿပီးဖြင့္ ၾကည့္ေတာ့ အထဲက အဝတ္တစ္စုံ……။ အဲ့တာေတြ…ဝတ္လိုက္ ။ အိတ္ထဲက ဟာေတြပဲေနာ္ ႏွင္းဆီ….နင္ အတြင္းခံေတြ ဝတ္ဆရာမလိုဘူး ရွင္……။

ကြၽန္မရဲ႕ အာေမဋိတ္သံကို သူမက မသိေယာင္ျပဳကာ စာျပန္ဖတ္ေနသည္။ မတတ္ႏိုင္။ ကြၽန္သူေပးတဲ့လအဝတ္အစားေတြကို အတြင္းခံ လုံးဝမပါပဧဝတ္ရသည္။ အေပၚက ပိုးေပ်ာ့သားျဖင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ ရင္ဖုံးလက္ရွည္ေလးနဲ႔ ေအာက္ကလည္း ပိုးေပ်ာ့ထဘီ ….။ အစိမ္းႏုေရာင္ေလး ထက္ေအာက္ဝမ္းဆက္။ ကြၽန္မကိုယ္ေလးနဲ႔ ကြက္တိမို႔ တင္းတင္းရင္းရင္းရွိလွသည္။ သူမက ဒီနားလာထိုင္ဟုဆိုပီး ခုံေဘးကို လက္နဲ႔ ပုတ္ျပသည္။ ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေမဘယ့္ကို ေက်ာေပးေစကာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ေပးသည္။ ၿပီဴေတာ့မ်က္ႏွခ်င္ူဆိုင္ ျပန္လွည့္ေစကာ မ်က္ႏွာေလးကို အလွျပင္ေပးျပန္သည္။ ငါ့ကို တစ္ပါတ္လွည့္ျပစမ္း ႏွင္းဆီ သူမအမိန႔္အတိုင္း သူမေရွ႕တြင္ ကိုယ္ကို လွည့္ျပေတာ့ သူမကသူမလက္ယာကို သေဘာက်ေနသည္။ မင္းသိပ္လွတယ္ႏွင္းဆီ ဒါေၾကာင့္လဲငါ အၿမဲမနာလိုျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့…….။ ေျပာၿပီ က်စ္ဆံၿမီးေလးကို ပုခုံးေပၚမွာ ယူကာ ရင္ဘတ္ေပၚတင္ပးသည္။ သြားစို႔ အလႉေနာက္က်ေနဦးမယ္။

ေမဘယ္ေမာင္းလာေသာ ကားက ခန္းနားေသာ ၿခံႀကီးအတြင္းရပ္တန႔္သြားသည္။ ဆင္းရေအာင္ ႏွင္းဆီ…..။ ၾသဒါနဲ႔ ဆင္းဖို႔ေျခလွမ္းျပင္ေနတဲ့ ကြၽန္မေမဘယ္စကားေၾကာင့္လွည့္ၾကဘ့္ေတာ့ ေမဘယ္က ကြၽန္မကို ခပ္မဲ့မဲ့ေလးၿပဳံးျပကာ…….နင္သိလားႏွင္းဆီ …… ျပည့္တန္ဆာေတြေတာင္ အတြင္းခံမပါဘဲ အျပင္ထြက္ေလ့မရွိဘူး….။ ကြၽန္မက်က္ေသေသသြားမိသည္။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အလႉ႔ရွင္ လင္မယားက ကားနားလာ တံခါးဖြင့္ၿပီးႀကိဳဆိုသည္မို႔ အျပင္ထြက္ရသည္။ အလႉမွေကြၽးေသာ အစားအေသာက္တို႔ကို စိတ္မဝင္စား ။ အဝတ္ႏွင့္အတိုင္းသားျဖစ္ေနေသာ အရွက္တရားတို႔ကို ဘယ္သူ ျမင္သြားမလဲေတြကာ စိတ္ေျခာက္ျခားေနမိသည္။ ေမဘယ္ကေတာ့ ကြၽန္မျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကို အရသာခံကာၾကည့္ေနသည္။ နည္းနည္းလႈပ္လိုက္တာနဲ႔ တင္းအိေနတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြ လႈပ္ယိမ္းမသြားေအာင္ ထိန္း၍ ေနထိုက္လႈပ္ရွား အၿပီးမွာ ရွက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့ ကြၽန္မကို ကားေပၚတင္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အိမ္ရွိရာကို အတူ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

ေမဘယ့္ရဲ႕ ခနဲ႔ ၿပဳံးေတြကို ရင္မဆိုင္ရဲတာေၾကာင့္ ကားေပၚကေန အျပက္ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာပဲ အိမ္ေရွ႕ေရာက္သျဖင့္ ကားထဲမွဆင္းကာ ၿခံတံခါးဖြင့္ေပးရသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူက ဆက္တီမွာဝင္ထိုင္သည္။ ကြၽန္မလည္း ႏြမ္းနယ္ေနသည္မို႔ သူမေရွ႕ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သူက ကြၽန္မကို ၿပဳံးေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ ဘယ္လိုလဲ နင့္အေနအထားနင္ သေဘာက်ရဲ႕လား ႏွင္းဆီ ငါ…….. ငါ…….. လိမ္မယ္မက်န္နဲ႔ ႏွင္းဆီ ငါ့ မ်က္လုံးကို တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီးေျဖစမ္း ရွက္ေနေပမဲ့ နင့္သေဘာက်ေနတယ္မွတ္လား ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္မ သေဘာက်ပါတယ္။ ဟား…..ဟား….ဟား…ဟား…. ေမဘယ့္ရဲ႕ ေလွာင္ရယ္သံဟာ ကြၽန္မနားထဲမွာ မိုးၿခိမ္းသံလိုပဲ။ ကြၽန္မ ပိုင္ဆိုင္သမွ်ကို အားလုံး ယူေဆာင္သြားျခင္းခံရသလိုပဲ။ ကြၽန္မကို သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ဖို႔ေစ ခိုင္းေနသလိုပဲ ခံစားရသည္။ မင္းကေတာ္ေတာ္ ယုတ္ညံတဲ့မိန္းမပဲ ႏွင္းဆီ…..။

ေကာင္းၿပီ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းကို ငါ့ရဲေက်းကြၽန္အျဖစ္ငတ္မွတ္လိုက္ၿပီ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းရဲ႕ အသက္ အရွက္နဲ႔ ငိကၡာတရားအားလုံးကို ငါပိုင္တယ္ ၾကားလား…..။ အပါတ္တိုင္း စေန တနဂၤေႏြကလြဲရင္က်န္တဲ့ရက္ေတြအားလုံး နင္ငါ့အတြက္ အသက္ရွင္ရမယ္ ၾကားလား ႏွင္းဆီ….။ ဟုတ္ ၾကား…..ၾကားပါတယ္ သြားစို႔ နင့္ကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ ငါအိမ္တလုံးျပင္ထားတယ္။ ေမဘယ္ေမာင္းလာတဲ့ကားေလးက ၿမိဳ႕စြန္က ၿခံႀကီးထဲမွာရပ္တန႔္သြားသည္။ ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာ သစ္ပင္ေတြကို သစ္ေတာငယ္ေလးအလား ၿငိဳ႕ေနေအာင္စိုက္ထားၿပီး အေတာ္အသင့္ႀကီးမားေသာ အိမ္တစ္လုံးရွိတယ္။ ႏွင္းဆီ….. ရွင္…… ေမဘယ္ဘယ္ေခၚလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မမရည္႐ြယ္ပဲ ႐ို႐ိုေသေသေလးထူးမိသြားသည္။ သူမက ဟက္ကနဲရယ္ကာ ကားေပၚက ဆင္းၿပီးေလးဘက္ေထာက္ထားႏွင္းဆီ..။ ကြၽန္မ သူ႔အမိန႔္ကို နာခံလိုက္သည္။

ၿမိဳ႕စြန္က်သည္မို႔ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ရွင္း၍သာေတာ္ေတာ့သည္။ သူမက ကားေပၚက ဆင္းကာ လာလိုက္ခဲ့ဟုေခၚၿပီး အိမ္ရွိရာသို႔ထြက္သြားေတာ့ ကြၽန္မေနာက္က ေလးဘက္ေထာက္၍လိုက္ရသည္။ ကြၽီခနဲ တံခါးဖြင့္သံဟာ ေၾကာက္လန႔္ဆရာပါပဲ ။ သူမက ကြၽန္မကို အိမ္အေနာက္ဘက္က အခန္းတစ္ခန္းကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားသည္။ အခန္းက ေပႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အစုံရွိပါတယ္။ ႏွင္းဆီ ဟို ခုံေပၚကို ၾကည့္လိုက္စမ္း ….. သူမၫႊန္ျပတဲ့ စားပြဲေပၚမွာ သားေရ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနပါတယ္ အဲ့တာ နင္အတြက္ အဆင္တန္ဆာေတြေပါ့ သြားယူၿပီး ငါ့ဆီယူလာခဲ့ ပါးစပ္နဲ႔ေနာ္ သူကေျပာၿပီး အခန္းထဲက ခုံတစ္ခုံမွာသြားထိုင္သည္။ ကြၽန္မကေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္က ေခြးမေလးလို သြား၍ ခုံေပၚက ပစၥည္းေတြကို ပါးစပ္ႏွင့္ကိုက္ကာ သူ႔ေျခရင္းကို ခ်ေပးရသည္။

အားလုံးယူၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ထၿပီး မင္းအတြတ္ေတြ အကုန္ခြၽတ္လိုက္ႏွင္းဆီ . ကြၽန္မ ကိုယ္ေပၚက ရင္ဖုံးလက္ရွည္ေလးရယ္ ထဘီေလးရယ္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ကြၽန္မ ခႏၶာကိယ္က မိေမြးတိုင္းက်န္ခဲ့သည္။ ေမဘယ္က လည္ပါတ္ေလးကို ေကာက္ယုလိုက္ကာ ကြၽန္မရဲ႕ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို ပါတ္ေပးလိုက္သည္။ ႏွင္းဆီ မင္းအခုကစၿပီး ငါ့ရဲ႕ေခြးမေလးျဖစ္သြားၿပီ….။ ေမဘယ္ရဲ႕ စကားအဆုံးမွာ ကြၽန္မဟာ သူမကို နည္းနည္းမွ မတြန္းလွန္ရဲေလာက္ေအာင္ စိတ္ခြန္အားေတြကုန္ဆုံးေနပါၿပီ။ ငါ့ကို နင္ ခုခ်ိန္ကစၿပီး သခင္မလို႔ ေခၚရမယ္ ၾကားလား……။ ဟုတ္ၾကားပါတယ္ သခင္မေလး အားတင္းၿပီးေျပာလိုက္တဲ့ အေျဖစကားကို သူမ ႏွစ္ၿခိဳက္သြားပုံရသည္။

သူက ကြၽန္မလက္ေကာက္ဝတ္ေတြနဲ႔ ေျခက်င္းဝတ္ေတြကို သေရျပားေလးေတြပါတ္ေပးသည္။ အဲ့သေရျပားေလးေတြမွာ သံကြင္းေလးေတြပါသျဖင့္ အလယ္က သံႀကိဳးေလးမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္သည္ႏွင့္ ကြၽန္မကို လက္ထိပ္ခတ္ၿပီးသြားျဖစ္သြားႏိုင္သည္ေလ။ ၿပီးေတာ့သူက ကြၽန္မကို ငါ့လိုက္လိုက္ခဲ့ ဟုေခၚသြားကာ ေျခာက္ေပ ေလးေပ ေလာက္ရွိေသာ ေလွာင္အိမ္ေလးထဲသို႔ ထည့္ၿပီး အျပင္က ေသာ့ခတ္ကာ ထြက္သြားသည္။ ကြၽန္မလည္း ေခြးေလးတစ္ေကာင္လို ေကြးေကြးေလး အိပ္စက္ေနမိသည္။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ေလွာင္အိမ္ထဲ အိပ္ေနတာ ဘယ္ကေခြးမေလးလဲလို႔…… အငံေၾကာင့္ ကြၽန္မႏိုးသြားၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမဘယ္တို႔အိမ္ကအိမ္ေဖာ္ မ်ိဳးမ်ိဳးကိုေတြ႕ရသည္မို႔ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳးက ကြၽန္မကို အျပင္ထြက္လာလို႔ေခၚၿပီး လည္ပါတ္မွာ ႀကိဳးေလးတပ္ကာ ေခြးေလးတစ္ေကာင္လို ဆြဲေခၚသြားသည္။

မ်ိဳးမ်ိဳးေနာက္က ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ေနရင္ မ်က္ရည္က်ရသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳးက ကြၽန္မကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားတာျဖစ္ၿပီး အထဲေရာက္ေတာ့ လက္ထိပ္ႏွစ္ခုကို သံႀကိဳးနဲ႔ဆက္က ေခါင္မိုးမွ ခ်ထားေသာ သံႀကိဳးနဲ႔ ခ်ိတ္ေပးလိုက္သည္။ ကြၽန္မွာ ေျခေထာက္ေတြဟာ က်မ္းျပင္မွာ ေျခဖ်ားေထာက္ရက္သား။ ဆူၿဖိဳးေသာ ရင္သားနဲ႔ တင္ပါးေတြဟာ အဖုံးအကာမရွိ ထြက္ေပၚေနသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳးက ေရပိုက္ငယ္ေလးနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ကို ပါတ္ဖ်န္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆပ္ျပာတုံးေလးျဖင့္ ခႏၶာကိုယ့္အႏွံ႔ကို ပြတ္ေပးတိုက္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရပိုက္ေလးနဲ႔ ထပ္ျဖန္းကာ ေျခာက္ေသြ႕သြားေအာင္အဝတ္နဲ႔ သုတ္ေပးၿပီးမွ လက္ထိပ္ကို ျဖဳတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚထပ္ကာ အခန္းတစ္ခန္းထဲေခၚသြားသည္။ အိပ္ခန္းထဲ ခုတင္ေပၚမွာ ေမဘယ္က ဟာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနသည္။ ကြၽန္မတို႔ဝင္သြားေတာ့ ေမာ့ၾကည့္ကာ ရၿပီမ်ိဳးမ်ိဳး ထားခဲ့လိုက္ေတာ့ဟုဆိုၿပီး စာျပန္ဖတ္ေနသည္။

ကြၽန္မကေတာ့ခုတင္ေျခရင္းမွာ ေလးဘက္ေထာက္လို႔။ ခဏေနေတာ့ သူက. စာပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ ေပါင္မုန႔္ေလးကိုယူကာ ငါ့ရဲ႕ေခြးမေလး ႏွင္းဆီ ေရာ့စားစမ္းဟုဆိုၿပီး မလွမ္းမကမ္းကို ပစ္ခ်ေပးသည္။ ကြၽန္မလည္း ဆာေနသည္မို႔ သူပစ္ခ်လိုက္ေသာေနရာထိ ေလးဘက္ေထာက္သြားကာ ေခြးေလးလို စားေသာက္ရသည္။ စားၿပီးရင္ ဒီနားလာခဲ့…….. သူမအမိန႔္အတိုင္း သူမအနားသြားၿပီး အနားေရာက္ေတာ့သူမက လည္ပါတ္ႀကိဳးမွ ဆြဲယူက ကြၽန္မရဲ႕ေမးေစ့ေအာက္ကေလးကို ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္လို ပြတ္သပ္ေပးသည္။ အေပၚတပ္ထိုင္လိုက္…..ဟုအမိန႔္ေပးၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ လက္ထိပ္ေတြကို သံႀကိဳးနဲ႔လက္ျပန္ဆက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ကာ ရင္သားေတြကို စုပ္နယ္ေနသည္။

အဟင့္ ဟင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ညည္းသံသဲ့ေၾကာင့္ သူမက ဟက္ကနဲရယ္သည္။ ၿပီးလက္တစ္ဖက္က ေအာက္ငို႔ဆင္းသြာကာ လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းကို အဖုတ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။ လက္ခလယ္ကို ထိုးေမႊေနရင္းတစ္ဆက္ထဲမွာပင္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ဖိညစ္လိုက္သည္။ မထင္ထားေသာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ကြၽန္မေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္။ သူမကေတာ့ ကြၽန္မကို မ်ိဳးစုံကလိေနစဲ ေနာက္ေတာ့ သူမက ခုတင္မွာမွီထိုင္ၿပီး ထဘီကို ေလ်ာခ်လိုက္ကာ သူအဖုတ္ကို လွ်ာနဲ႔လ်က္ေစသည္။ သူ႔စႏၵျပည့္ဝတဲ့အခါမွ ခုတင္ေပၚက တြန္းခ်ကာ ၾကမ္းျပင္မွာ ေခြးေလးလိုအိပ္ရသည္။

ေနာက္ပိုင္းေန႔ရက္ေတြမွာ ႏွင္းဆီဆိုတဲ့မိန္းမငယ္ေလးဟာ ေမဘယ္ဆီမွာ ေက်းကြၽန္သဖြယ္ေနထိုင္ရရွာသည္။ စေန တနဂၤေႏြႏွစ္ရက္ကိုေတာ့ ပုံေသ ကင္းလြတ္ခြင့္ရၿပီး အိမ္ျပန္အနားယူႏိုင္သည္။ က်န္ငါးရက္ေတာ့ ခိုင္းသမွ် ေခါင္းငုံ႔လုပ္ေပေတာ့ပဲ။ ေပႏွစ္ဆယ္ ပါတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့အခန္းထဲမွာ ေခြးေလွာင္အိမ္ေလးထဲမွာ ကြၽန္မရွိသည္။ အျပင္းဆန႔္ခ်င္ရင္ေတာင္ မဆန႔္ႏိုင္ေအာင္ ေလွာင္အိမ္ေလးက ေသးငယ္လွသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ေမဘယ္က ဝင္လာသည္။ ေဒါက္ကနဲက်ရာ အမဲ႐ိုးအတုေလးဆီကို သြားၿပီး ပါးစပ္ျဖင့္ကိုက္ယူကာ ေမဘယ္ရွိဏာသို႔ ျပန္သြားေပးရသည္။ ေမဘယ္က ကြၽန္မဆံပင္ေတြကို ပြတ္သပ္ၿပီး ေတာ္လိုက္တဲ့ေခြးမေလးလို႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အမဲ႐ိုးကို ပါးစပ္နားေတ့ေပးသည္။ ကြၽန္မက လွမ္းကိုက္ေတာ့ သူမက အေနာက္ကိုဆြဲယူသြားသည္။ ဆိုေတာ့ ကြၽန္မပုံစံက အမဲ႐ိုးကို အငမ္းမရလိုခ်င္ေနသည့္ေခြးမေလးပုံေပါက္ေနသည္။

ေမဘယ္က ကြၽန္မရဲ႕ ပါးစပ္ထဲ အမဲ႐ိုးကို ထည့္ေပးကာ ျပဳတ္မက်ေစနဲ႔ ဟု အမိန႔္ေပးၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို ဆက္တီေပၚဆြဲတင္ကာ လက္ႏွစ္ကို ကို လက္ျပန္ဆြဲလိမ္ၿပီး လက္ထိတ္ႏွစ္ခုကို ခ်ိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွီလွဲေလးလွဲေစကာ အဝတ္မဲ့ေသာ ကြၽန္မကိုယ္ကို စိတ္ႀကိဳက္ပြတ္သပ္ေနသည္။ ကာမစိတ္ေတြ ႏိုးႂကြလညေပမဲ့ မညည္းညဴမိေအာင္ ႀကိဳးစားေနရသည္။ ေထာင္ထလာေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ကလစ္နဲ႔ ညပ္လိုက္သည္ကလည္း အလြန္နာက်င္ေစငည္။ကြၽန္မအဖုတ္ထဲ ထိုးထဲၿပီး ကလိေနသည္ကိုလည္း အမဲ႐ိုးကို တင္းတင္းကိုက္ရင္းခံစားေနရသည္။ အေတာ္ၾကာေတာ့မွာ ေတာ္တယ္ဟု သူမကို ဆိုၿပီး ကြၽန္မကို ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္းခ်လိုက္သည္။

ပတ္လက္ကေလစျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္မမ်က္ႏွာေပၚဂါဝန္ေလးမတင္ၿပီးထိုင္ခ်သည္။ ကြၽန္မလည္း သူမကို လွ်ာကေလးျဖင့္ျပဳစုရသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ခံစားၿပီးမွ သူမထသြားသည္။ မၾကာခင္မွာပဲ ရင္အုံႏုႏုေလးမွ အပူကို ခံစားရသည္။ ဖုေယာင္းစက္ခ်ေနျခင္းပင္ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ခံစားရသည္မို႔တြန႔္လိမ္ေနသည္။ သူမစိတ္တိုင္းက်ခ်ၿပီးေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲေနတဲ့ ကြၽန္မကို ၾကာပြတ္နဲ႔ ဖုေယာင္းစက္အကုန္ကြာက်သည္အထိ လႊဲ႐ိုက္သည္။ ႐ိုက္ခ်က္ေတြနာက်င္ေနသည္ကို ရင္းစီးခံ႐ုံမတပါးအျခားမရွိခဲ့ပါ။ ႏွစ္ႏွစ္ခန႔္အၾကာ……။ မဂၤလာခန္မထဲက လမ္းေလးအတိုင္း ခ်စ္ရသူရဲ႕ လက္ကိုစြဲက ကြၽန္မလမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ ေျခလွမ္းေတြက အနည္းငယ္တုန္ယင္ေနသညကို ဟန္မပ်က္ေအာင္ထိန္းေလွ်ာက္ေနရသည္။ သတို႔သမီးဂါဝန္ေအာက္မွာ အတြင္းခံအစား ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းက အဖုတ္ၾကားနစ္ဝင္ေနသည္။ကြၽန္မမ်က္ႏွာနီျမန္းေနသညကို ေမာင္ကေတာ့ သာမာန္ရွက္ေနျခင္းလို႔သာထင္လိမ့္မည္။ အရံခုံမွာ ေမဘယ္က ေလွာင္ၿပဳံးေလးၿပဳံးျပေနသည္မို႔ေခါင္းငုံ႔မိသည္။ ကြၽန္မဘဝကို သူမခ်ယ္လွယ္ေနစဲပင္…..။ ၿပီး၏