သူမနဲ့ခဲအိုများ

သူမနဲ့ခဲအိုများ

နဖူးကျယ်တဲ့ သူလေးတွေကို သူငယ်ချင်းတွေက ပြောင်ကြီးလို့ ခေါ်ပြီး စနောက်တတ်ကြတာကြောင့် အများစုက ဆံမြိတ်လေးတွေနဲ့ နဖူးကျယ်ကျယ်တွေကို ဖုံးအုပ် ထားတတ်ကြပါတယ်။

တကယ်တော့ နဖူးကျယ်တယ် ဆိုတာ ကောင်းတဲ့ လက္ခဏာရပ်ဖြစ်ပြီး နောက်ထပ် ဒီလို ထူးခြားချက်မျိုးတွေကိုလည်း ပိုင်ဆိုင် ထားတာပါနော်

(၁) ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတတ်တယ် ။ သူတို့တွေဟာ တခြားသူတွေကို မှီခိုတာထက် ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ် ရပ်တည်ပြီး ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတတ်ကြတဲ့ သူလေးတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

အခက်အခဲနဲ့ ကြုံတွေ့ရတဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်တိုင်ကြိတ်ဖြေရှင်း နေတတ်ပြီး တခြားလူတွေကို အကူအညီတောင်းဖို့ ဝန်လေးတတ်တဲ့သူတွေပါ။

(၂) လွယ်လွယ်နဲ့ မပြိုလဲတတ်ဘူး ။တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးရင် မရရအောင်လုပ်တတ်တယ်၊ ဘယ်လို အတိုက်အခိုက် မျိုးတွေနဲ့ပဲကြုံရပါစေ လွယ်လွယ်နဲ့ပြိုလဲမသွားဘဲ ကြံ့ကြံံ့ခံနိုင်တဲ့၊ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာတဲ့ သူလေးတွေလည်းဖြစ်ကြပါတယ်။

(၃) ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်တာကို မုန်းတယ် ။လွတ်လပ်တာကို ကြိုက်တယ်၊ ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ် ဆုံးဖြတ် တတ်တယ်၊ ကိုယ့်ကို ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်တာမျိုးကို လုံးဝလက်ခံမှာ မဟုတ်တဲ့သူတွေပေါ့။

(၄) တော်တဲ့သူတွေ ။ နဖူးကျယ်တဲ့သူတွေရဲ့ cranial cavity ပိုကြီးတာကြောင့် ဦးနှောက်လုပ်ဆောင်မှု ပိုကောင်းပါတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ကောင်းတယ်၊ ပြဿနာဖြေရှင်းရာမှာ တော်ကြတဲ့သူတွေဖြစ်ပါတယ်။

(၅) ကံကောင်းတတ်သူတွေ ။ နဖူးမြင့်ပြီး ကျယ်တဲ့သူတွေက ဘာပဲလုပ်လုပ် ကံကောင်းတတ် ကြတဲ့ သူတွေဖြစ်ပါတယ်။ အခက်အခဲ တစ်ခုခုဖြစ်ရင်လည်း ဖြေရှင်းလို့မရလောက်အောင် ခက်ခဲနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ၊ ပြေလည် သွားတတ် ကြပါတယ်။

(၆) ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းမွန်တယ် ။ ဉာဏ်ကောင်းပြီး စဉ်းစားဆင်ခြင်ဉာဏ် လည်းကောင်းတဲ့ သူတွေဖြစ်တာကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့သိက္ခာကျဆင်းမယ့် လုပ်ရပ်တွေကို မလုပ်မိအောင် စောင့်ထိန်းနိုင် သူတွေဖြစ်ကြ ပါတယ်။ ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းတဲ့ သူတွေလို့ ပြောရမှာပါ။

Credit:ဆရာသန်းလင်းအောင်

နဖူးကယြျတဲ့ သူလေးတှကေို သူငယျခငြျးတှကေ ပွောငျကွီးလို့ ခေါျပွီး စနောကျတတျကွတာကွောင့ျ အမြားစုက ဆံမွိတျလေးတှနေဲ့ နဖူးကယြျကယြျတှကေို ဖုံးအုပျ ထားတတျကွပါတယျ။

တကယျတော့ နဖူးကယြျတယျ ဆိုတာ ကောငျးတဲ့ လက်ခဏာရပျဖွဈပွီး နောကျထပျ ဒီလို ထူးခွားခကြျမြိုးတှကေိုလညျး ပိုငျဆိုငျ ထားတာပါနောျ

(၁) ကိုယ့ျအားကိုယျကိုးတတျတယျ ။ သူတို့တှဟော တခွားသူတှကေို မှီခိုတာထကျ ကိုယ့ျခွထေောကျပေါျကိုယျ ရပျတညျပွီး ကိုယ့ျအားကိုယျကိုးတတျကွတဲ့ သူလေးတှေ ဖွဈပါတယျ။

အခကျအခဲနဲ့ ကွုံတှေ့ရတဲ့ အခြိနျမှာ ကိုယျတိုငျကွိတျဖွရှေငျး နတေတျပွီး တခွားလူတှကေို အကူအညီတောငျးဖို့ ဝနျလေးတတျတဲ့သူတှပေါ။

(၂) လှယျလှယျနဲ့ မပွိုလဲတတျဘူး ။တဈခုခုလုပျဖို့ ဆုံးဖွတျပွီးရငျ မရရအောငျလုပျတတျတယျ၊ ဘယျလို အတိုကျအခိုကျ မြိုးတှနေဲ့ပဲကွုံရပါစေ လှယျလှယျနဲ့ပွိုလဲမသှားဘဲ ကွံ့ကွံံ့ခံနိုငျတဲ့၊ စိတျဓာတျခိုငျမာတဲ့ သူလေးတှလေညျးဖွဈကွပါတယျ။သူမတို့ ညီအစ်မ သုံးယောက်ရှိသည်။ မိဘဆုံးသွားတော့ ညီအစ်မသုံးယောက် အတူတူနေကြသည်။ ပထမ အလတ်တယောက်ဖြစ်သူ ခင်မူ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ဝိုင်းက နည်းနည်းကျယ်သဖြင့် ထိုအိမ်ဝိုင်းထဲတွင်ပင် အိမ်တလုံးဆောက်သည်။ နောက် အကြီးဆုံး ခင်ဦးအိမ်ထောင်ဆက်ကျသည်။ သူမက အိမ်ခွဲမည်လုပ်သော်လည်း ခင်စီကို စိတ်မချသေးသဖြင့် အိမ်မခွဲသေး။ အစ်မတို့နှင့် သူမက ကိုးနှစ်ကွာသဖြင့် ခင်စီက ခုမှ ကိုးတန်းကျောင်းတက်နေဆဲ ဖြစ်ရာ တယောက်တည်း ကျန်ခဲ့၍ မဖြစ်နိုင်သဖြင့် ခင်ဦးယောက်ျားကို အိမ်ပေါ် ခေါ်တင်ထားသည်။ ခင်ဦးယောကျာ်းက ဖိုးဆိုးဟုခေါ်ပြီး ခင်မူယောက်ျားက သန်းနိုင်ဟုခေါ်သည်။ အားလုံး တောင်ယာလုပ်ကြသူ ဖြစ်သဖြင့် အမြဲခြံသွားလေ့ရှိကြသည်။ ယောက်ျားများက မနက်ခင်းစောစော ထဆင်းပြီး မိန်းမများက နေ့လည်ပိုင်း ဆက်ဆင်းသည်။

ညနေပိုင်းတွင် မိန်းမပြန်လာတော့ ယောက်ျားက ယာထဲသွားသည်။ အလုပ်ကြမ်းကို နေအေးချိန်လုပ်ပြီး သိမ်းဆည်းသည့် အလုပ်ကို မိန်းကလေးများက လုပ်ကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခင်စီကျောင်းပိတ်သည့်ရက်ဆိုလျှင် နေ့ခင်းဘက် ခင်စီနှင့် ခင်ဦးယောက်ျား ဖိုးဆိုးတို့သာ အိမ်ထဲ ကျန်ကျန်ရစ်သည်။ တနေ့ သူမစာကျက်နေချိန် ဖိုးဆိုးက အော်သည်။ “ခင်စီ အခန်းထဲ ဘာတွေ လုပ်ထားတာလဲ လာသိမ်းစမ်း” ဆိုသဖြင့် သူမအိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေသော ဖိုးဆိုးက အော်ရာ သူမလည်း တက်ပြေးတက်ခဲ့သည်။ အပေါ်ရောက်တော့ ရှုပ်ပွနေတာ ဘာမှ မရှိ။ ဖိုးဆိုသာ ထောင့်ကနေ ပေါ်ထွက်လာသည်။ လည်မျိုကို ဓားဖြင့် ထောက်သည်။ “မအော်နဲ့ စကားမပြောနဲ့ တခါတည်း မသာဖြစ်သွားမယ်” မီးဖိုချောင်မှ ကြက်သွန်လီးက နည်းနည်းစိုက်ဝင်လာသည်။

“အိပ်” ဓားက ထောက်ထားမြဲ ထောက်ထားသဖြင့် သူမက ခိုင်းသလို လုပ်ရသည်။ “အမနဲ့ တိုင်မယ်” “စကားမဟနဲ့၊ တိုင်ရဲတိုင်ကြည့်လေ၊ နင့်အမပါ တလောင်းဖြစ်သွားမယ်” ဖိုးဆိုးရုပ်က ခက်ထန်နေသည်။ သူမကြောက်သဖြင့် ဘာမှ ထပ်မပြောရဲ။ သူမအိပ်ချလိုက်သည့်အခါ သူမပေါင်ရင်းကို စမ်းသည်။ “မလုပ်ပါနဲ့” “တိတ်စမ်း” ဆိုကာ ဓားက နည်းနည်းအသားထဲ စိုက်လာသဖြင့် ခင်စီ ထပ်တိတ်ရပြန်သည်။ ဖိုးဆိုးက သူမထမီကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူမအလိုက်သင့် ဖင်ကြွပေးရသည်။ အတွင်းခံကို ပွတ်သေးသည်။ နောက် အပေါ်သို့တက်ကာ သူမနို့ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ပွတ်သည်။

တဖက်တည်းဖြင့် သူမအင်္ကျီကို ချွတ်တက်သည်။ သူမ ဘော်လီအင်္ကျီပဲ ကျန်သည်။ “ချွတ်လိုက်” ဆိုသဖြင့် သူမလက်ကို နောက်ထဲထည့်ကာ ဘော်လီကို ချွတ်ပေးရသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမဘော်လီကို ယူ၍ နမ်းသည်။ ပြီးလျှင် သူမ၏ ဖူးသစ်စနို့လေးကို ငုံ့စို့သည်။ ဓားက ထောက်ထားသဖြင့် သူမမှာ ကြောက်နေသည်။ နို့ကို တလုံးပြီး တလုံးစို့သည်။ ပြီးတော့လည်း နို့သီးခေါင်းကို ကိုက်စုပ်လိုက်သေးသည်။ နောက်တော့ ဓားဖြင့် သူမအတွင်းခံကြိုးကို ဖြတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံကိုလည်း နမ်းသည်။ သူမအဖုတ်ကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ပွတ်ကစားသည်။ ခင်စီ၏ ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်တွေ စီးကျလာသည်။ သူမ ရှိုက်ငိုသည်။ “အကျယ်ကြီး မငိုနဲ့” ဖိုးဆိုးက နှုတ်ခမ်းပေါ် ဓားလေးတင်ရင်း ပြောသည်။ နောက် ပါးကို နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ခွသည်။

ပုဆိုးကို ချွတ်သည်။ ဖောင်းနေသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို တဝက်ချွတ်လိုက်သည်။ ထောင်နေသော လီးက သူမ၏ အဖုတ်ပေါ် လာတေ့သည်။ နည်းနည်းပါးပါး ထိုးစမ်းကြည့်သည်။ သူမလည်မျိုကို ဓားအထောက်လိုက်ပင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးခေါင်းသိပ်ထည့်သည်။ နာကျင်လွန်းသဖြင့် သူမလှုပ်ချင်သော်လည်း ဓားက ထောက်ထားသဖြင့် မလှုပ်ရဲ။ မအော်ရဲ။ အံ့ကြိတ်ကာ ခံသည်။ လီးခေါင်းက စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်သိပ်နေသည်။ ပူကျစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက ပြန်ထုတ်ကာ ထပ်ထည့်သည်။နည်းနည်းထိုးထည့်သည်။ “ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်” ကြပ်လွန်းသဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်အတွင်း တဆင့်ချင်းစီတိုးဝင်သည့် အသံဖြစ်သည်။ သူမအော်ချင်သည်။ အော်ငိုပစ်ချင်သည်။ ဖိုးဆိုးက လီးပြန်ထုတ်ကာ ပြန်ထည့်သည်။ ဖင်ကောက်ပြီး ထပ်၍ သိပ်ထည့်တော့ လီးက ပိုဝင်လာသည်။

ဖိုးဆိုးက နည်းနည်းစီထည့်၍ ဆက်လိုးသည်။ နာကျင်လွန်းသော်လည်း ခင်စီမှာ အော်ဖို့နေနေသာသာ လှုပ်ပင် မလှုပ်ရဲသဖြင့် ငြိမ်ပေးနေရသည်။ ထိုအခါ သူမကိုယ်မှာ တောင့်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကလည်း တောင့်နေရာ ဖိုးဆိုးအတွက် ပိုကြပ်လေသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း အမကို လိုးလို့ ဝလာသဖြင့် ညီမကို စမ်းကြည့်ခြင်းဖြစ်ရာ ထင်ထားသည်ထက် ပိုကောင်းနေသဖြင့် ကျေနပ်သည်။ အသက် ၁၄ နှစ်သာ ရှိသေးသည့် ကလေးမလေးက နို့ဆိုလည်း ခုမှ ထွက်ပေါ်ကာစဖြစ်ရာ စူတူတူလေးသာ ဖြစ်သည်။ လိုးရင်း အားရကျေနပ်သဖြင့် ခပ်နာနာလေးဆောင့်သည်။ ခင်စီမှာ နှုတ်ခမ်းတွေ တင်းတင်းစေ့ ပိတ်ထားသည်။ မျက်ရည်ကလည်း ကျသည်။ နှာရည်တွေလည်း ထွက်သည်။ ပိတ်ထားသော ပါးစပ်မှလည်း တံတွေးတွေ မြိုမချရဲသဖြင့် တံတွေးတွေ ထွက်ကျနေသည်။

ဖိုးဆိုးပြီးခါနီးတော့ ခင်စီထမီကို ယူကာ ဗိုက်ပေါ်ခင်းပြီး လရည်ကိုလွှတ်ချသည်။ လရည်က တော်တော်များသဖြင့် ထမီတထည်လုံးဖွေးသွားသည်။ ဓားကို အသာဘေးချလိုက်သဖြင့် ခင်စီရှိုက်ငိုသည်။ ဖိုးဆိုးက ခင်စီပါးကို ပုတ်ကာ “သွား နင့်အမအခန်းထဲက ဆေးလိပ်နဲ့ မီးခြစ်သွားယူခဲ့” ခင်စီမှာ ကြောက်သဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်နေသောကြောင့် ကွတကွတဖြင့် အစ်မအခန်းထဲ ဝင်ကာ ဆေးလိပ်ဗူးနဲ့ မီးခြစ်ယူခဲ့သည်။ကွတ ကွတလေးဖြစ်နေသော ခင်စီကို ကြည့်ရင်း ဖိုးဆိုးက ပြုံးသည်။ လက်ချောင်းဖြင့် ဆေးလိပ်ကို ထုတ်ခိုင်းသည်။ သူမဆေးလိပ် တလိပ်ထုတ်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးက နှုတ်ခမ်းတွင် တေ့စေသဖြင့် ခင်စီမှာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းတွင် တပ်ပေးသည်။ မျက်ရိပ်ဖြင့် မီးခြစ်ခြစ်ပေးရန် ပြသဖြင့် သူမ မီးခြစ် ခြစ်ပေးသည်။

သူမလက်တုန်နေသဖြင့် မီးခြစ်က တော်တော်နဲ့ မတောက်။ တောက်ပြန်တော့လည်း မီးညှိတာ တော်တော်နဲ့ မကူးသလို ဖြစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက ဆေးလိပ်သောက်ရင်း သူမကို ဘေးနားသို့ ဖက်လိုက်သည်။ ခင်စီသည် ဖိုးဆိုးရင်ခွင်ထဲ မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမမေးစေ့ကိုင်၍ မျက်နှာ ဆွဲမော့ရင်း မျက်နှာတည့်တည့် ဆေးလိပ်မှုတ်ထည့်သည်။ ပါးတွေလည်း နမ်းသည်။ ကျောမှနေ၍ ဖက်ထားသဖြင့် ခင်စီ မရုန်းနိုင်။ ဆေးလိပ်ငွေ့ကို မှုတ်ထည့်လိုက် နမ်းလိုက်လုပ်တော့ ဆေးလိပ် ကုန်သွားသည်။ သူမ၏ လီးရည်ပေနေသော ထမီကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ခင်းစေသည်။ ထိုလီးရည်ဖြင့် စိုနေသော ထမီပေါ် သူမကို အိပ်စေသည်။ “နင့်အမ ပြောရဲ ပြောကြည့်ပေါ့၊ ဘာဖြစ်သွားမလဲ သိချင်ရင်” ခြိမ်းခြောက်ပြီးနောက် သူမကို နောက်တချီပြန်လိုးသည်။ သည်တခါတော့ ဓားနဲ့ မထောက်ထားတော့။

ပြီးတော့ လရည်ကို သူမဗိုက်ပေါ် လွတ်ချသည်။ ထို့နောက် လက်ရည်ကို လက်ညိုးဖြင့် တို့၍ သူမနှုတ်ခမ်းတွင် လာသုတ်သည်။ သူမကြောက်သဖြင့် ငြိမ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမပါးကို ပုတ်ရင်း သွားသွား စောက်ဖုတ် ရေဆေးလိုက်ဟုပြောပြီး အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်လျှက် သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။သူမရေချိုးလိုက်သည်။ ညနေခင်း အစ်မပြန်လာတော့ ဖိုးဆိုးက အလုပ်ထွက်သွားသည်။ ညနေမိုးချုပ်တော့ ဖိုးဆိုးက သူမမျက်နှာ သူမအမမျက်နှာတွေကို အကဲခတ်သည်။ အခြေအနေကောင်းပုံရတော့ အမကွယ်ရာတွင် သူမအိုးကို ခိုးခိုးကိုင်သည်။ နောက်တနေ့ တနင်္ဂနွေကို သူမကြောက်သည်။ သို့သော်လည်း ရောက်လာပါသည်။ အစ်မနေ့လည်ဘက် အလုပ်သွားသည်နှင့် မမပင် လမ်းပေါ် မပျောက်သေး။ “ခင်စီ မနေ့က တော်တော်ကောင်းတယ် မလား” သူမအနီးရောက်လာသည်။ သူမ ဘာမှ ပြန်ပြောဘဲ။ စာကို ငုံ့ကြည့်နေသည်။

ဖိုးဆိုးက သူမလက်ကို ယူ၍ သူ့ပုဆိုးထဲထည့်ကာ လီးကို ကိုင်ခိုင်းသည်။ သူမ မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ ကိုင်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးက ပုဆိုးကို ပင့်ချွတ်လိုက်သည်။ ခင်စီခေါင်းငုံ့ထားသည်။ ဖိုးဆိုးအင်္ကျီတွေချွတ်နေသည်။ သူမလက်ကို ပြန်ရုတ်ကာ အသာဖွက်ထားသည်။ သူမက စာကြည့်စားပွဲ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက ဘေးမှ ရပ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမခေါင်းကို ဆွဲ၍ ပေါင်ရင်းထဲ ကပ်သည်။ လီးကို သူမနှုတ်ခမ်းတွင် တေ့သည်။ သူမခေါင်းခါသည်။ ဖိုးဆိုးက “ဟွန်း” ဟု ခပ်မာမာဟောက်သည်။ သူမခေါင်းကိုလည်း ချုပ်ထားသည်။ လီးက သူမနှုတ်ခမ်းကို လာထိုးသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း သူမခေါင်းကို ချုပ်လျှက် သူမနှုတ်ခမ်းကို လီးနဲ့ အဆက်မပြတ် ထိုးနေသည်။ ဖိုးဆိုးက မရမချင်း ဆက်ထိုးနေမည့် ပုံရှိသဖြင့် သူမနှုတ်ခမ်းကို မပွင့်တပွင့် ဟပေးသည်။

ဖိုးဆိုး၏ လီးထိပ်ပြဲပြဲကြီးက သူမနှုတ်ခမ်းကြား ထိုးထည့်ကာ သူမသွားတွေကို လာထိုးသည်။ သူမ ပါးစပ်ဟထားလိုက်တော့ ဖိုးဆိုးလီးက တဝက်လောက် ဝင်လာကာ ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်သည်။ ကြာတော့ ဖိုးဆိုးအထွန့်တက်လာသည်။ “နင့်လျာ အငြိမ်မထားနဲ့လေ” ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေသော လီးထိပ်ကို သူမလျာဖြင့် ကစားပေးသည်။ “ကြိုက်တယ်ကွာ” ဖိုးဆိုးးက သူမအင်္ကျီထဲသို့ လက်လျိုကာ သူမနို့ကို ကစားသည်။ မနေ့ကတည်းက ဘာဖြစ်မှန်းမသိသော ခင်စီသည် ကနေ့လည်း ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိ။ စိတ်တွေလည်း ကယောင်ခြောက်ချား ဖြစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက လီးကို အပြင်ထုတ်သည်။ “ထိပ်ကို လျာနဲ့ လျှက်” ရွံသဖြင့် လီးစုပ်ချိန်ကတည်းက တံတွေးလုံးဝ မမြိုချသဖြင့် သူမမေးစေ့တွေ တံတွေးများ ရွှဲလျှက် ရှိနေသည်။

ဖိုးဆိုးက သူမလက်ကို ဆွဲယူ၍ လီးကိုင်ခိုင်းရင်း ပြောသည်။ လီးကြီးက သူမလက်တဆုပ် မမီတမီဖြစ်လောက်အောင်ကြီးသည်။ ပြီးလျှင် ရှစ်လက်မလောက် ရှည်သည်။ မနေ့က သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဘယ်လောက်ထိ ဝင်သွားသည် မပြောတတ်။ ထိပ်ကို ငုံစုပ်ပေးသည်။ လျှာနဲ့လည်း လျက်ပေးသည်။ လျှာပေါ်တင်ကာ ပွတ်ပေးသည်။ လီးထိပ်ကြီးက ချွန်တက်နေသည်။ သူမငုံလိုက်တိုင်း ပါးစပ်ဟပေးရသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းနဲ့ ကွက်တိဖြစ်လုနီးပါး ကြီးသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမခေါင်းကိုတော့ အပီချုပ်ထားပြီး တဖက်ဖြင့် သူမနို့ကို ကိုင်သည်။ တခါခါ ဖိုးဆိုးက ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စောက်ဖုတ်လိုးသလို လိုးသည်။ မကြာမီဖိုးဆိုးသည် ခင်စီခေါင်းကို ချုပ်ကာ လီးကိုထိုးထည့်သည်။ ခင်စီပါးစပ်ထဲ ကျိချွဲချွဲအရည်တွေ ပန်းထွက်သည်။ ခင်စီမှာ မျိုမချမိရန် အောင့်ထားသည်။ လရည်ကလည်း တော်တော်ပန်းသည်။ အာခေါင်တွေပင် ထိသည်။

ဖိုးဆိုးလီးဆွဲထုတ်သည်နှင့် တပြိုင်နက် သူမလည်း ထွေးထုတ်သည်။ ခုနကတည်းက လျာရည်တွေ တံတွေးတွေက ရင်ဘတ်ပေါ် စီးကျနေပြီးသားမို့ သူမ ထွေးထုတ်စရာ နေရာမရှိသဖြင့် ပါးစပ်ထဲ မဝင်လျှင်ပြီးရော ထွေးထုတ်ရာ အချို့စေးပြစ်ပြစ်လရည်တွေက မေးတွေ ကပ်ကျန်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမမေးတွင် ကပ်ကျန်နေသော လရည်ကို သူမလက်ကိုယူ၍ သူမလက်ဖြင့်ပင် သုတ်စေသည်။ ပြီးလျှင် သူမလက်ကို ကြည့်စေသည်။ “စားလေ” သူမ ဝမ်းနည်း၍ ငိုသည်။ မိန်းမသား တဦးတည်းရှိသဖြင့် ကြိုက်သလို အနိုင်ကျင့်လှသည်။ ဖိုးဆိုးသည် သူမအင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ လရည်ကိုလည်း သုတ်ပေးသည်။ နောက် သူမထမီကို ချွတ်သည်။ အတွင်းခံကို ချွတ်သည်။ ဒူးထောက်ချကာ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ဖိုးဆိုးသူမပေါင်ကြားထဲ ငုံ့ထည့်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။

အတွေ့ထူးသဖြင့် သူမလည်း ရူးမလိုလို ဖြစ်ရသည်။ ဖိုးဆိုးက လက်ချောင်းဖြင့်လည်း ကစားသည်။ အထက်ပိုင်းလေးကို လျက်သည်။ အောက်ပိုင်းကို ဆွဲစုပ်သည်။ ထိုအခါ သူမလည်း ထွန့်ထွန့်လူးကော့ပေးရသည်။ သူမနည်းနည်း ညည်းရဲလာသည်။ အသံတွေလည်း နည်းနည်းကျယ်လာသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း ကောင်းကောင်းလေး လျက်ပေးသည်။ “လာကုတင်ပေါ် တက်” ဆိုကာ သူမကို ကုတင်ပေါ်တက်စေပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ကာ ကားလိုက်ပြီးနောက် စိုက်ချကာ လိုးပါတော့သည်။ ပြီးသည့်အခါ သူမနှုတ်ခမ်းပေါ် လရည်လွှတ်ချပြန်သည်။ တနင်္ဂနွေပြီး တနင်္လာ အင်္ဂါ စသဖြင့် ဆက်သွားတော့ ကျောင်းတက်ရင်း ခဲအိုလီးကြီးကို ခဏခဏ မြင်ယောင်နေသဖြင့် မျက်စိမှိတ် ဖျောက်ဖျက်ရသည်။

ညနေအိမ်ပြန်ရောက်လျှင် အစ်မလစ်တိုင်း ခဲအိုက သူ့လီးကြီး ကိုင်ကိုင်ခိုင်းရာ ခင်စီမှာ ပိုနေရခက်သည်။ “နင်ခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား” အစ်မလစ်တုန်း ခိုးမေးသည်။ သူမ ထွက်ပြေးကာ အစ်မနား ကပ်နေသည်။ သို့နှင့် စနေက ရောက်လာပါတော့သည်။ အစ်မ ခြံဆင်းသည်နှင့် သူမကို ချွတ်ကာ သူမနို့ကို ဖမ်းစို့သည်။ ခဏစို့ပြီး သူမကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ သူက အောက်မှနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ လျှာဖြင့် စောက်ပတ်အက်ကြောင်းကို ခလောက်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးသည် သူမပေါင်တဖက်ကို ထမ်းထားပေးကာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းသွင်း၍ ကြူပေးသည်။ လက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ခပ်မြန်မြန်ထိုးရင်း စောက်ဖုတ်ပေါ် လျှာဖြင့် တောက်လျှောက်လျက်သည်။ “အား ရှိ အား အားရှီး ရှီး အားရှီး” သူမစောက်ဖုတ်ကို အပေါ်တဖက် အောက်တဖက်ပင့်ဆွဲကာ စုပ်ပေးသဖြင့် သူမမှာ တွန့်လိမ်ခွေခေါက်နေသည်။

နဂိုကတည်းက ခံချင်နေသော သူမမှာ စောက်ရည်ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထွက်ပါတော့သည်။ ဖိုးဆိုးက သူ့လက်နှစ်ချောင်းတွင် ပေနေသော စောက်ရည်ကို သူမအား လျက်စေသဖြင့် သူမလည်း ဖီးလ်လာနေရာ လျက်ဖို့ ဝန်မလေးတော့ဘဲ လျက်ပေးမိသည်။ ဖိုးဆိုးကုတင်ပေါ် တက်အိပ်တော့ သူမက ကုတင်အောက်မှနေကာ ဖိုးဆိုးလီးကို ပင့်ကိုင် လျက်ပေးသည်။ နောက် ပါးစပ်ထဲထည့်လျက် အဆုံးထိ ငုံပေးသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း အားရသဖြင့် သူမခေါင်းကို နိုက်ထားသည်။ ဖွာလန်ကြဲသွားသော သူမဆံပင်ကို စုရင်း လီးကို မပြတ်တမ်း စုပ်စေသည်။ တခါခါလည်း သူမအာခေါင်ထိအောင် ထိုးသည်။ မောလာလျှင် လက်ဖြင့် ကွင်းထုသည်။ ဖိုးဆိုး မနေနိုင်တော့သဖြင့် သူမကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်ကာ ပေါင်ဆွဲကားပြီး စိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ခင်စီလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံပေးလိုက်တော့သည်။

ဖိုးဆိုးက ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချသည်။ နည်းနည်းပါးပါး နားကာ ဆက်လိုးသည်။ ခဏကြာတော့ ဖိုးဆိုးက သူမနှုတ်ခမ်းတွင် လီးလာတေ့သည်။ သူမငုံပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဆိုး လီးကို နည်းနည်းကွင်းထုတော့ လရည်တွေ သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။ သူမမရွံတော့။ သူမမြိုချလိုက်သည်။ လီးတော်တော်ညိုးကျသွားသည်အထိ သူမစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဆိုးက ကုတင်ပေါ် သူမကို ဖက်ရင်း သူမကို ချစ်စကားကြိုက်စကား ပြောသည်။ “အရင်ပတ်က ကိုကြီးကို တော်တော်စိတ်ဆိုးမယ် ထင်တယ်နော် ညီမလေး” “ဆိုးတာပေါ့ လူဆိုးကြီး” “ခုကော” “ဆိုးမှာပဲ” “ဟောဗျာ ဘာဖြစ်လို့” “နောက်တခါ မလိုးပေးမချင်း” “ဒါဆို စိတ်မကောင်းဘူးကွာ” “ဟင် တကယ်” “နောက်ထပ် နှစ်ခါ လိုးဦးမှာမို့လေ” “သွားလူဆိုး” သို့နှင့် ခဲအိုကြီးသည် ခယ်မကို စနေတနင်္ဂနွေတိုင်း အပြတ်ကြမ်းပါတော့သည်။

တစ်ပတ်၊ နှစ်ပတ်၊ သုံးပတ်၊ လေးပတ်၊ တစ်လ၊ နှစ်လ၊ သုံးလတိုင်ခဲ့သည်။ ဘယ်သူမှ မသိသည့် ခဲအိုနဲ့ ခယ်မဇာတ်လမ်းသည် သိပ်မကြာခင် နောက်တယောက် သိသွားပါတော့သည်။ “ဖိုးဆိုး ဖိုးဆိုး ငြိမ်ချက်သား ကောင်းလှချည်လားလို့ ထင်နေတာ လက်စသတ်တော့…” “အော် သန်းနိုင်ပါလား” ဖိုးဆိုးက အေးဆေးဖြစ်သော်လည်း လူမိသွားသော ခင်စီမှာ တုန်သွားသည်။ အနီးရှိ စောင်လေးဖြင့် မိမိကိုယ်ကို ဆွဲဖုံးမိသည်။ ဖိုးဆိုးက တက်လေဆိုသည့် အနေအထားဖြင့် မျက်ရိပ်ပြသည်။ခုမှ လိုးထားပြီးကာစ ဖိုးဆိုးက အေးဆေးပင်။ သန်းနိုင်ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ပုဆိုးတွေချွတ်ပါတော့သည်။ သန်းနိုင်လီးက ငေါက်ခနဲ တန်းနေသည်။ ခင်စီက မရဲတရဲကြည့်သည်။ သန်းနိုင်က သူမစောင်ကို ဆွဲခွါသည်။ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ထို့နောက် သူမပေါ် အထည့်လိုက် မှောက်ချသည်။ “အု” အစိမ်းလိုက် ဖြစ်သဖြင့် ခင်စီမှာလည်း နာရှာသည်။

သန်းနိုင်က နို့တွေစို့လျက် လိုးသည်။ နည်းနည်းအရှိန်ရလာတော့ သန်းနိုင်က မေးသည်။ “မင်းဘယ်လိုပြီးတုန်း” “သူ့ကို မေးကြည့်လေ” သန်းနိုင်က ခင်စီကို လိုးရင်း ကပ်မေးသည်။ “ပြီးရင် ဘယ်ထဲထည့်ပေးတုန်း” ခင်စီက ရှက်သဖြင့် မပြောဘဲနေသည်။ “ပြောလိုက်လေ” ဖိုးဆိုးက ပြောသည်။ ခင်စီက ပါးစပ်ဟပြကာ ပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးထိုးပြသည်။ “မိုက်တယ်ကွာ၊ နင့်အမတောင် င့ါလရည် အရသာ မသိဘူး” ဆိုကာ ပြီးသည့်အခါ သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်ပါတော့သည်။သူမ ရှက်သဖြင့် ငိုမိသည်။ “ဟောဗျာ” ဖိုးဆိုးရော သန်းနိုင်တို့၏ အာမေဋိတ်ဖြစ်သည်။ “ဘာဖြစ်တာလဲ” ဖိုးဆိုးက မေးသည်။ “အကိုတို့က ညီမလေးကို အဲလိုဝိုင်း ဝိုင်းလုပ်တော့ ရှက်တာပေ့ါ” “အဓိက နင့်အမတွေ မရိပ်မိဖို့ပါပဲကွာ” သန်းနိုင်နဲ့တွေ့မှ အရေးထဲ သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက်က ရောက်လာသည်။ မကြာမတင် ခရစ္စမတ်ကျောင်းပိတ်ရက်လည်း ရောက်လာပြန်သည်။

ခဲအိုတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ညညဆို အစ်မတွေကို လိုးပြီး နေ့ဘက်ဆို ညီမလေးကို ဝိုင်းလိုးကြသည်။ တော်သေးသည်။ သူမ ကိုးတန်းအောင်သည်။ ဆယ်တန်းကို ဘော်ဒါဆောင်ပြောင်းထားသဖြင့် သူမလွမ်းသော်ငြား နည်းနည်းသက်သာသည်။ တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ သူမဘော်ဒါဆောင်တွင် နေသည်။ ခဲအိုတို့က မကြာမကြာ မြို့တက်ကုန်ရောင်းပြီး သူမကို တည်းခိုခန်းခေါ်၍ အမုန်းလိုးပြီးမှ အိမ်ပြန်ကြသည်။ ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်တွင် နှစ်လနေရသည့်အချိန်ဆိုလျှင်တော့ ခဲအိုတို့ သမသဖြင့် တခါခါ သူမမှာ ဖျားလုနီးနီးဖြစ်ရသည်။ ခုတော့လည်း သူမကျောင်းပြီးချေပြီ။ သူမကျောင်းပြီးသည်နှင့်အတူ သူမမှာ တူမလေးတွေ ရှိလာသည်။ ထိုအခါ ခဲအိုတို့လည်း သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းစာတတ်လာသလား ထင်ရသည်။ “နင်လည်း လင်ကောင်း သားကောင်း ရှာပေါ့” ဟုဆိုကာ ဝေးဝေးမှတခါ သူမက တောင်းတော့မှ သူမကို ပေးကြတော့သည်…. ပြီးပါပြီ…..။
(၃) ကန့ျသတျခြုပျခယြျတာကို မုနျးတယျ ။လှတျလပျတာကို ကွိုကျတယျ၊ ကိုယျတိုငျရှေးခယြျ ဆုံးဖွတျ တတျတယျ၊ ကိုယ့ျကို ကန့ျသတျခြုပျခယြျတာမြိုးကို လုံးဝလကျခံမှာ မဟုတျတဲ့သူတှပေေါ့။

(၄) တောျတဲ့သူတှေ ။ နဖူးကယြျတဲ့သူတှရေဲ့ cranial cavity ပိုကွီးတာကွောင့ျ ဦးနှောကျလုပျဆောငျမှု ပိုကောငျးပါတယျ။ အဲ့ဒါကွောင့ျ ဖွတျထိုးဉာဏျကောငျးတယျ၊ ပွူနာဖွရှေငျးရာမှာ တောျကွတဲ့သူတှဖွေဈပါတယျ။

(၅) ကံကောငျးတတျသူတှေ ။ နဖူးမွင့ျပွီး ကယြျတဲ့သူတှကေ ဘာပဲလုပျလုပျ ကံကောငျးတတျ ကွတဲ့ သူတှဖွေဈပါတယျ။ အခကျအခဲ တဈခုခုဖွဈရငျလညျး ဖွရှေငျးလို့မရလောကျအောငျ ခကျခဲနတောမြိုး မဟုတျဘဲ၊ ပွလေညျ သှားတတျ ကွပါတယျ။

(၆) ကိုယျကငြ့ျတရားကောငျးမှနျတယျ ။ ဉာဏျကောငျးပွီး စဉျးစားဆငျခွငျဉာဏျ လညျးကောငျးတဲ့ သူတှဖွေဈတာကွောင့ျ ကိုယ့ျရဲ့သိက်ခာကဆြငျးမယ့ျ လုပျရပျတှကေို မလုပျမိအောငျ စောင့ျထိနျးနိုငျ သူတှဖွေဈကွ ပါတယျ။ ကိုယျကငြ့ျတရားကောငျးတဲ့ သူတှလေို့ ပွောရမှာပါ။

Credit:ဆရာသနျးလငျးအောငျ

 

Zawgyi

 

သူမနဲ႔ခဲအိုမ်ား

နဖူးက်ယ္တဲ့ သူေလးေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာင္ႀကီးလို႔ ေခၚၿပီး စေနာက္တတ္ၾကတာေၾကာင့္ အမ်ားစုက ဆံၿမိတ္ေလးေတြနဲ႔ နဖူးက်ယ္က်ယ္ေတြကို ဖုံးအုပ္ ထားတတ္ၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ နဖူးက်ယ္တယ္ ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာရပ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ဒီလို ထူးျခားခ်က္မ်ိဳးေတြကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ ထားတာပါေနာ္

(၁) ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္တယ္ ။ သူတို႔ေတြဟာ တျခားသူေတြကို မွီခိုတာထက္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ၿပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္ၾကတဲ့ သူေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အခက္အခဲနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္တိုင္ႀကိတ္ေျဖရွင္း ေနတတ္ၿပီး တျခားလူေတြကို အကူအညီေတာင္းဖို႔ ဝန္ေလးတတ္တဲ့သူေတြပါ။

(၂) လြယ္လြယ္နဲ႔ မၿပိဳလဲတတ္ဘူး ။တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးရင္ မရရေအာင္လုပ္တတ္တယ္၊ ဘယ္လို အတိုက္အခိုက္ မ်ိဳးေတြနဲ႔ပဲႀကဳံရပါေစ လြယ္လြယ္နဲ႔ၿပိဳလဲမသြားဘဲ ႀကံ့ႀကံံ့ခံႏိုင္တဲ့၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာတဲ့ သူေလးေတြလည္းျဖစ္ၾကပါတယ္။

(၃) ကန႔္သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာကို မုန္းတယ္ ။လြတ္လပ္တာကို ႀကိဳက္တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ ဆုံးျဖတ္ တတ္တယ္၊ ကိုယ့္ကို ကန႔္သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာမ်ိဳးကို လုံးဝလက္ခံမွာ မဟုတ္တဲ့သူေတြေပါ့။

(၄) ေတာ္တဲ့သူေတြ ။ နဖူးက်ယ္တဲ့သူေတြရဲ႕ cranial cavity ပိုႀကီးတာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္လုပ္ေဆာင္မႈ ပိုေကာင္းပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ေကာင္းတယ္၊ ျပႆနာေျဖရွင္းရာမွာ ေတာ္ၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။

(၅) ကံေကာင္းတတ္သူေတြ ။ နဖူးျမင့္ၿပီး က်ယ္တဲ့သူေတြက ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကံေကာင္းတတ္ ၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခက္အခဲ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္လည္း ေျဖရွင္းလို႔မရေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ၊ ေျပလည္ သြားတတ္ ၾကပါတယ္။

(၆) ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တယ္ ။ ဉာဏ္ေကာင္းၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္ လည္းေကာင္းတဲ့ သူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕သိကၡာက်ဆင္းမယ့္ လုပ္ရပ္ေတြကို မလုပ္မိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ သူေတြျဖစ္ၾက ပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းတဲ့ သူေတြလို႔ ေျပာရမွာပါ။

Credit:ဆရာသန္းလင္းေအာင္

နဖူးကျယ်တဲ့ သူလေးတွေကို သူငယ်ချင်းတွေက ပြောင်ကြီးလို့ ခေါ်ပြီး စနောက်တတ်ကြတာကြောင့် အများစုက ဆံမြိတ်လေးတွေနဲ့ နဖူးကျယ်ကျယ်တွေကို ဖုံးအုပ် ထားတတ်ကြပါတယ်။

တကယ်တော့ နဖူးကျယ်တယ် ဆိုတာ ကောင်းတဲ့ လက္ခဏာရပ်ဖြစ်ပြီး နောက်ထပ် ဒီလို ထူးခြားချက်မျိုးတွေကိုလည်း ပိုင်ဆိုင် ထားတာပါနော်

(၁) ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတတ်တယ် ။ သူတို့တွေဟာ တခြားသူတွေကို မှီခိုတာထက် ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ် ရပ်တည်ပြီး ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတတ်ကြတဲ့ သူလေးတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

အခက်အခဲနဲ့ ကြုံတွေ့ရတဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်တိုင်ကြိတ်ဖြေရှင်း နေတတ်ပြီး တခြားလူတွေကို အကူအညီတောင်းဖို့ ဝန်လေးတတ်တဲ့သူတွေပါ။

(၂) လွယ်လွယ်နဲ့ မပြိုလဲတတ်ဘူး ။တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးရင် မရရအောင်လုပ်တတ်တယ်၊ ဘယ်လို အတိုက်အခိုက် မျိုးတွေနဲ့ပဲကြုံရပါစေ လွယ်လွယ်နဲ့ပြိုလဲမသွားဘဲ ကြံ့ကြံံ့ခံနိုင်တဲ့၊ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာတဲ့ သူလေးတွေလည်းဖြစ်ကြပါတယ်။သူမတို့ ညီအစ္မ သုံးေယာက္ရွိသည္။ မိဘဆုံးသြားေတာ့ ညီအစ္မသုံးေယာက္ အတူတူေနၾကသည္။ ပထမ အလတ္တေယာက္ျဖစ္သူ ခင္မူ အိမ္ေထာင္က်သည္။ အိမ္ဝိုင္းက နည္းနည္းက်ယ္သျဖင့္ ထိုအိမ္ဝိုင္းထဲတြင္ပင္ အိမ္တလုံးေဆာက္သည္။ ေနာက္ အႀကီးဆုံး ခင္ဦးအိမ္ေထာင္ဆက္က်သည္။ သူမက အိမ္ခြဲမည္လုပ္ေသာ္လည္း ခင္စီကို စိတ္မခ်ေသးသျဖင့္ အိမ္မခြဲေသး။ အစ္မတို့ႏွင့္ သူမက ကိုးႏွစ္ကြာသျဖင့္ ခင္စီက ခုမွ ကိုးတန္းေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ျဖစ္ရာ တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့၍ မျဖစ္နိုင္သျဖင့္ ခင္ဦးေယာက္်ားကို အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ထားသည္။ ခင္ဦးေယာက်ာ္းက ဖိုးဆိုးဟုေခၚၿပီး ခင္မူေယာက္်ားက သန္းနိုင္ဟုေခၚသည္။ အားလုံး ေတာင္ယာလုပ္ၾကသူ ျဖစ္သျဖင့္ အျမဲၿခံသြားေလ့ရွိၾကသည္။ ေယာက္်ားမ်ားက မနက္ခင္းေစာေစာ ထဆင္းၿပီး မိန္းမမ်ားက ေန႔လည္ပိုင္း ဆက္ဆင္းသည္။

ညေနပိုင္းတြင္ မိန္းမျပန္လာေတာ့ ေယာက္်ားက ယာထဲသြားသည္။ အလုပ္ၾကမ္းကို ေနေအးခ်ိန္လုပ္ၿပီး သိမ္းဆည္းသည့္ အလုပ္ကို မိန္းကေလးမ်ားက လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို့ေၾကာင့္ ခင္စီေက်ာင္းပိတ္သည့္ရက္ဆိုလၽွင္ ေန႔ခင္းဘက္ ခင္စီႏွင့္ ခင္ဦးေယာက္်ား ဖိုးဆိုးတို့သာ အိမ္ထဲ က်န္က်န္ရစ္သည္။ တေန႔ သူမစာက်က္ေနခ်ိန္ ဖိုးဆိုးက ေအာ္သည္။ “ခင္စီ အခန္းထဲ ဘာေတြ လုပ္ထားတာလဲ လာသိမ္းစမ္း” ဆိုသျဖင့္ သူမအိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေနေသာ ဖိုးဆိုးက ေအာ္ရာ သူမလည္း တက္ေျပးတက္ခဲ့သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ရွုပ္ပြေနတာ ဘာမွ မရွိ။ ဖိုးဆိုသာ ေထာင့္ကေန ေပၚထြက္လာသည္။ လည္မ်ိဳကို ဓားျဖင့္ ေထာက္သည္။ “မေအာ္နဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ တခါတည္း မသာျဖစ္သြားမယ္” မီးဖိုေခ်ာင္မွ ၾကက္သြန္လီးက နည္းနည္းစိုက္ဝင္လာသည္။

“အိပ္” ဓားက ေထာက္ထားျမဲ ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမက ခိုင္းသလို လုပ္ရသည္။ “အမနဲ႔ တိုင္မယ္” “စကားမဟနဲ႔၊ တိုင္ရဲတိုင္ၾကည့္ေလ၊ နင့္အမပါ တေလာင္းျဖစ္သြားမယ္” ဖိုးဆိုး႐ုပ္က ခက္ထန္ေနသည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ဘာမွ ထပ္မေျပာရဲ။ သူမအိပ္ခ်လိုက္သည့္အခါ သူမေပါင္ရင္းကို စမ္းသည္။ “မလုပ္ပါနဲ႔” “တိတ္စမ္း” ဆိုကာ ဓားက နည္းနည္းအသားထဲ စိုက္လာသျဖင့္ ခင္စီ ထပ္တိတ္ရျပန္သည္။ ဖိုးဆိုးက သူမထမီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ သူမအလိုက္သင့္ ဖင္ႂကြေပးရသည္။ အတြင္းခံကို ပြတ္ေသးသည္။ ေနာက္ အေပၚသို့တက္ကာ သူမနို့ကို အကၤ်ီေပၚကေန ပြတ္သည္။

တဖက္တည္းျဖင့္ သူမအကၤ်ီကို ခၽြတ္တက္သည္။ သူမ ေဘာ္လီအကၤ်ီပဲ က်န္သည္။ “ခၽြတ္လိုက္” ဆိုသျဖင့္ သူမလက္ကို ေနာက္ထဲထည့္ကာ ေဘာ္လီကို ခၽြတ္ေပးရသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေဘာ္လီကို ယူ၍ နမ္းသည္။ ၿပီးလၽွင္ သူမ၏ ဖူးသစ္စနို့ေလးကို ငုံ႔စို့သည္။ ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမမွာ ေၾကာက္ေနသည္။ နို့ကို တလုံးၿပီး တလုံးစို့သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း နို့သီးေခါင္းကို ကိုက္စုပ္လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဓားျဖင့္ သူမအတြင္းခံႀကိဳးကို ျဖတ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံကိုလည္း နမ္းသည္။ သူမအဖုတ္ကို လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ပြတ္ကစားသည္။ ခင္စီ၏ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္။ သူမ ရွိုက္ငိုသည္။ “အက်ယ္ႀကီး မငိုနဲ႔” ဖိုးဆိုးက ႏွုတ္ခမ္းေပၚ ဓားေလးတင္ရင္း ေျပာသည္။ ေနာက္ ပါးကို နမ္းသည္။ ႏွုတ္ခမ္းကို စုပ္သည္။ ထို့ေနာက္ သူမကို ခြသည္။

ပုဆိုးကို ခၽြတ္သည္။ ေဖာင္းေနေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို တဝက္ခၽြတ္လိုက္သည္။ ေထာင္ေနေသာ လီးက သူမ၏ အဖုတ္ေပၚ လာေတ့သည္။ နည္းနည္းပါးပါး ထိုးစမ္းၾကည့္သည္။ သူမလည္မ်ိဳကို ဓားအေထာက္လိုက္ပင္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးေခါင္းသိပ္ထည့္သည္။ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ သူမလွုပ္ခ်င္ေသာ္လည္း ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ မလွုပ္ရဲ။ မေအာ္ရဲ။ အံ့ႀကိတ္ကာ ခံသည္။ လီးေခါင္းက ေစာက္ေခါင္းထဲ ျပည့္သိပ္ေနသည္။ ပူက်စ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ျပန္ထုတ္ကာ ထပ္ထည့္သည္။နည္းနည္းထိုးထည့္သည္။ “ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္” ၾကပ္လြန္းသျဖင့္ သူမေစာက္ဖုတ္အတြင္း တဆင့္ခ်င္းစီတိုးဝင္သည့္ အသံျဖစ္သည္။ သူမေအာ္ခ်င္သည္။ ေအာ္ငိုပစ္ခ်င္သည္။ ဖိုးဆိုးက လီးျပန္ထုတ္ကာ ျပန္ထည့္သည္။ ဖင္ေကာက္ၿပီး ထပ္၍ သိပ္ထည့္ေတာ့ လီးက ပိုဝင္လာသည္။

ဖိုးဆိုးက နည္းနည္းစီထည့္၍ ဆက္လိုးသည္။ နာက်င္လြန္းေသာ္လည္း ခင္စီမွာ ေအာ္ဖို့ေနေနသာသာ လွုပ္ပင္ မလွုပ္ရဲသျဖင့္ ၿငိမ္ေပးေနရသည္။ ထိုအခါ သူမကိုယ္မွာ ေတာင့္ထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ေတာင့္ေနရာ ဖိုးဆိုးအတြက္ ပိုၾကပ္ေလသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း အမကို လိုးလို့ ဝလာသျဖင့္ ညီမကို စမ္းၾကည့္ျခင္းျဖစ္ရာ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုေကာင္းေနသျဖင့္ ေက်နပ္သည္။ အသက္ ၁၄ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ ကေလးမေလးက နို့ဆိုလည္း ခုမွ ထြက္ေပၚကာစျဖစ္ရာ စူတူတူေလးသာ ျဖစ္သည္။ လိုးရင္း အားရေက်နပ္သျဖင့္ ခပ္နာနာေလးေဆာင့္သည္။ ခင္စီမွာ ႏွုတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့ ပိတ္ထားသည္။ မ်က္ရည္ကလည္း က်သည္။ ႏွာရည္ေတြလည္း ထြက္သည္။ ပိတ္ထားေသာ ပါးစပ္မွလည္း တံေတြးေတြ ၿမိဳမခ်ရဲသျဖင့္ တံေတြးေတြ ထြက္က်ေနသည္။

ဖိုးဆိုးၿပီးခါနီးေတာ့ ခင္စီထမီကို ယူကာ ဗိုက္ေပၚခင္းၿပီး လရည္ကိုလႊတ္ခ်သည္။ လရည္က ေတာ္ေတာ္မ်ားသျဖင့္ ထမီတထည္လုံးေဖြးသြားသည္။ ဓားကို အသာေဘးခ်လိုက္သျဖင့္ ခင္စီရွိုက္ငိုသည္။ ဖိုးဆိုးက ခင္စီပါးကို ပုတ္ကာ “သြား နင့္အမအခန္းထဲက ေဆးလိပ္နဲ႔ မီးျခစ္သြားယူခဲ့” ခင္စီမွာ ေၾကာက္သျဖင့္ ေပါင္ၾကားထဲ ခိုးလိုးခုလု ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကြတကြတျဖင့္ အစ္မအခန္းထဲ ဝင္ကာ ေဆးလိပ္ဗူးနဲ႔ မီးျခစ္ယူခဲ့သည္။ကြတ ကြတေလးျဖစ္ေနေသာ ခင္စီကို ၾကည့္ရင္း ဖိုးဆိုးက ျပဳံးသည္။ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေဆးလိပ္ကို ထုတ္ခိုင္းသည္။ သူမေဆးလိပ္ တလိပ္ထုတ္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးက ႏွုတ္ခမ္းတြင္ ေတ့ေစသျဖင့္ ခင္စီမွာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ႏွုတ္ခမ္းတြင္ တပ္ေပးသည္။ မ်က္ရိပ္ျဖင့္ မီးျခစ္ျခစ္ေပးရန္ ျပသျဖင့္ သူမ မီးျခစ္ ျခစ္ေပးသည္။

သူမလက္တုန္ေနသျဖင့္ မီးျခစ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတာက္။ ေတာက္ျပန္ေတာ့လည္း မီးညႇိတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မကူးသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း သူမကို ေဘးနားသို့ ဖက္လိုက္သည္။ ခင္စီသည္ ဖိုးဆိုးရင္ခြင္ထဲ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေမးေစ့ကိုင္၍ မ်က္ႏွာ ဆြဲေမာ့ရင္း မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ေဆးလိပ္မွုတ္ထည့္သည္။ ပါးေတြလည္း နမ္းသည္။ ေက်ာမွေန၍ ဖက္ထားသျဖင့္ ခင္စီ မ႐ုန္းနိုင္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ကို မွုတ္ထည့္လိုက္ နမ္းလိုက္လုပ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ ကုန္သြားသည္။ သူမ၏ လီးရည္ေပေနေသာ ထမီကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခင္းေစသည္။ ထိုလီးရည္ျဖင့္ စိုေနေသာ ထမီေပၚ သူမကို အိပ္ေစသည္။ “နင့္အမ ေျပာရဲ ေျပာၾကည့္ေပါ့၊ ဘာျဖစ္သြားမလဲ သိခ်င္ရင္” ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေနာက္ သူမကို ေနာက္တခ်ီျပန္လိုးသည္။ သည္တခါေတာ့ ဓားနဲ႔ မေထာက္ထားေတာ့။

ၿပီးေတာ့ လရည္ကို သူမဗိုက္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ ထို့ေနာက္ လက္ရည္ကို လက္ညိဳးျဖင့္ တို့၍ သူမႏွုတ္ခမ္းတြင္ လာသုတ္သည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ၿငိမ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမပါးကို ပုတ္ရင္း သြားသြား ေစာက္ဖုတ္ ေရေဆးလိုက္ဟုေျပာၿပီး အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္လၽွက္ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။သူမေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ညေနခင္း အစ္မျပန္လာေတာ့ ဖိုးဆိုးက အလုပ္ထြက္သြားသည္။ ညေနမိုးခ်ဳပ္ေတာ့ ဖိုးဆိုးက သူမမ်က္ႏွာ သူမအမမ်က္ႏွာေတြကို အကဲခတ္သည္။ အေျခအေနေကာင္းပုံရေတာ့ အမကြယ္ရာတြင္ သူမအိုးကို ခိုးခိုးကိုင္သည္။ ေနာက္တေန႔ တနဂၤေႏြကို သူမေၾကာက္သည္။ သို့ေသာ္လည္း ေရာက္လာပါသည္။ အစ္မေန႔လည္ဘက္ အလုပ္သြားသည္ႏွင့္ မမပင္ လမ္းေပၚ မေပ်ာက္ေသး။ “ခင္စီ မေန႔က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ မလား” သူမအနီးေရာက္လာသည္။ သူမ ဘာမွ ျပန္ေျပာဘဲ။ စာကို ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္။

ဖိုးဆိုးက သူမလက္ကို ယူ၍ သူ႔ပုဆိုးထဲထည့္ကာ လီးကို ကိုင္ခိုင္းသည္။ သူမ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ကိုင္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးက ပုဆိုးကို ပင့္ခၽြတ္လိုက္သည္။ ခင္စီေခါင္းငုံ႔ထားသည္။ ဖိုးဆိုးအကၤ်ီေတြခၽြတ္ေနသည္။ သူမလက္ကို ျပန္႐ုတ္ကာ အသာဖြက္ထားသည္။ သူမက စာၾကည့္စားပြဲ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ေဘးမွ ရပ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေခါင္းကို ဆြဲ၍ ေပါင္ရင္းထဲ ကပ္သည္။ လီးကို သူမႏွုတ္ခမ္းတြင္ ေတ့သည္။ သူမေခါင္းခါသည္။ ဖိုးဆိုးက “ဟြန္း” ဟု ခပ္မာမာေဟာက္သည္။ သူမေခါင္းကိုလည္း ခ်ဳပ္ထားသည္။ လီးက သူမႏွုတ္ခမ္းကို လာထိုးသည္။ သူမႏွုတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း သူမေခါင္းကို ခ်ဳပ္လၽွက္ သူမႏွုတ္ခမ္းကို လီးနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထိုးေနသည္။ ဖိုးဆိုးက မရမခ်င္း ဆက္ထိုးေနမည့္ ပုံရွိသျဖင့္ သူမႏွုတ္ခမ္းကို မပြင့္တပြင့္ ဟေပးသည္။

ဖိုးဆိုး၏ လီးထိပ္ျပဲျပဲႀကီးက သူမႏွုတ္ခမ္းၾကား ထိုးထည့္ကာ သူမသြားေတြကို လာထိုးသည္။ သူမ ပါးစပ္ဟထားလိုက္ေတာ့ ဖိုးဆိုးလီးက တဝက္ေလာက္ ဝင္လာကာ ပါးစပ္ထဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္သည္။ ၾကာေတာ့ ဖိုးဆိုးအထြန္႔တက္လာသည္။ “နင့္လ်ာ အၿငိမ္မထားနဲ႔ေလ” ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနေသာ လီးထိပ္ကို သူမလ်ာျဖင့္ ကစားေပးသည္။ “ႀကိဳက္တယ္ကြာ” ဖိုးဆိုးးက သူမအကၤ်ီထဲသို့ လက္လ်ိဳကာ သူမနို့ကို ကစားသည္။ မေန႔ကတည္းက ဘာျဖစ္မွန္းမသိေသာ ခင္စီသည္ ကေန႔လည္း ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိ။ စိတ္ေတြလည္း ကေယာင္ေျခာက္ခ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက လီးကို အျပင္ထုတ္သည္။ “ထိပ္ကို လ်ာနဲ႔ လၽွက္” ရြံသျဖင့္ လီးစုပ္ခ်ိန္ကတည္းက တံေတြးလုံးဝ မၿမိဳခ်သျဖင့္ သူမေမးေစ့ေတြ တံေတြးမ်ား ရႊဲလၽွက္ ရွိေနသည္။

ဖိုးဆိုးက သူမလက္ကို ဆြဲယူ၍ လီးကိုင္ခိုင္းရင္း ေျပာသည္။ လီးႀကီးက သူမလက္တဆုပ္ မမီတမီျဖစ္ေလာက္ေအာင္ႀကီးသည္။ ၿပီးလၽွင္ ရွစ္လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ မေန႔က သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ဝင္သြားသည္ မေျပာတတ္။ ထိပ္ကို ငုံစုပ္ေပးသည္။ လၽွာနဲ႔လည္း လ်က္ေပးသည္။ လၽွာေပၚတင္ကာ ပြတ္ေပးသည္။ လီးထိပ္ႀကီးက ခၽြန္တက္ေနသည္။ သူမငုံလိုက္တိုင္း ပါးစပ္ဟေပးရသည္။ သူမႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္လုနီးပါး ႀကီးသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေခါင္းကိုေတာ့ အပီခ်ဳပ္ထားၿပီး တဖက္ျဖင့္ သူမနို့ကို ကိုင္သည္။ တခါခါ ဖိုးဆိုးက ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ေစာက္ဖုတ္လိုးသလို လိုးသည္။ မၾကာမီဖိုးဆိုးသည္ ခင္စီေခါင္းကို ခ်ဳပ္ကာ လီးကိုထိုးထည့္သည္။ ခင္စီပါးစပ္ထဲ က်ိခၽြဲခၽြဲအရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။ ခင္စီမွာ မ်ိဳမခ်မိရန္ ေအာင့္ထားသည္။ လရည္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ပန္းသည္။ အာေခါင္ေတြပင္ ထိသည္။

ဖိုးဆိုးလီးဆြဲထုတ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူမလည္း ေထြးထုတ္သည္။ ခုနကတည္းက လ်ာရည္ေတြ တံေတြးေတြက ရင္ဘတ္ေပၚ စီးက်ေနၿပီးသားမို့ သူမ ေထြးထုတ္စရာ ေနရာမရွိသျဖင့္ ပါးစပ္ထဲ မဝင္လၽွင္ၿပီးေရာ ေထြးထုတ္ရာ အခ်ိဳ့ေစးျပစ္ျပစ္လရည္ေတြက ေမးေတြ ကပ္က်န္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေမးတြင္ ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္ကို သူမလက္ကိုယူ၍ သူမလက္ျဖင့္ပင္ သုတ္ေစသည္။ ၿပီးလၽွင္ သူမလက္ကို ၾကည့္ေစသည္။ “စားေလ” သူမ ဝမ္းနည္း၍ ငိုသည္။ မိန္းမသား တဦးတည္းရွိသျဖင့္ ႀကိဳက္သလို အနိုင္က်င့္လွသည္။ ဖိုးဆိုးသည္ သူမအကၤ်ီကို ခၽြတ္သည္။ လရည္ကိုလည္း သုတ္ေပးသည္။ ေနာက္ သူမထမီကို ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံကို ခၽြတ္သည္။ ဒူးေထာက္ခ်ကာ သူမေပါင္ကို ဆြဲကားသည္။ ဖိုးဆိုးသူမေပါင္ၾကားထဲ ငုံ႔ထည့္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။

အေတြ႕ထူးသျဖင့္ သူမလည္း ႐ူးမလိုလို ျဖစ္ရသည္။ ဖိုးဆိုးက လက္ေခ်ာင္းျဖင့္လည္း ကစားသည္။ အထက္ပိုင္းေလးကို လ်က္သည္။ ေအာက္ပိုင္းကို ဆြဲစုပ္သည္။ ထိုအခါ သူမလည္း ထြန္႔ထြန္႔လူးေကာ့ေပးရသည္။ သူမနည္းနည္း ညည္းရဲလာသည္။ အသံေတြလည္း နည္းနည္းက်ယ္လာသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း ေကာင္းေကာင္းေလး လ်က္ေပးသည္။ “လာကုတင္ေပၚ တက္” ဆိုကာ သူမကို ကုတင္ေပၚတက္ေစၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲေထာင္ကာ ကားလိုက္ၿပီးေနာက္ စိုက္ခ်ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္အခါ သူမႏွုတ္ခမ္းေပၚ လရည္လႊတ္ခ်ျပန္သည္။ တနဂၤေႏြၿပီး တနလၤာ အဂၤါ စသျဖင့္ ဆက္သြားေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရင္း ခဲအိုလီးႀကီးကို ခဏခဏ ျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ရသည္။

ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္လၽွင္ အစ္မလစ္တိုင္း ခဲအိုက သူ႔လီးႀကီး ကိုင္ကိုင္ခိုင္းရာ ခင္စီမွာ ပိုေနရခက္သည္။ “နင္ခံခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား” အစ္မလစ္တုန္း ခိုးေမးသည္။ သူမ ထြက္ေျပးကာ အစ္မနား ကပ္ေနသည္။ သို့ႏွင့္ စေနက ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ အစ္မ ၿခံဆင္းသည္ႏွင့္ သူမကို ခၽြတ္ကာ သူမနို့ကို ဖမ္းစို့သည္။ ခဏစို့ၿပီး သူမကို ကုတင္ေပၚတင္ကာ သူက ေအာက္မွေန၍ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။ လၽွာျဖင့္ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကို ခေလာက္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးသည္ သူမေပါင္တဖက္ကို ထမ္းထားေပးကာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသြင္း၍ ၾကဴေပးသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ထိုးရင္း ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လၽွာျဖင့္ ေတာက္ေလၽွာက္လ်က္သည္။ “အား ရွိ အား အားရွီး ရွီး အားရွီး” သူမေစာက္ဖုတ္ကို အေပၚတဖက္ ေအာက္တဖက္ပင့္ဆြဲကာ စုပ္ေပးသျဖင့္ သူမမွာ တြန္႔လိမ္ေခြေခါက္ေနသည္။

နဂိုကတည္းက ခံခ်င္ေနေသာ သူမမွာ ေစာက္ရည္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထြက္ပါေတာ့သည္။ ဖိုးဆိုးက သူ႔လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းတြင္ ေပေနေသာ ေစာက္ရည္ကို သူမအား လ်က္ေစသျဖင့္ သူမလည္း ဖီးလ္လာေနရာ လ်က္ဖို့ ဝန္မေလးေတာ့ဘဲ လ်က္ေပးမိသည္။ ဖိုးဆိုးကုတင္ေပၚ တက္အိပ္ေတာ့ သူမက ကုတင္ေအာက္မွေနကာ ဖိုးဆိုးလီးကို ပင့္ကိုင္ လ်က္ေပးသည္။ ေနာက္ ပါးစပ္ထဲထည့္လ်က္ အဆုံးထိ ငုံေပးသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း အားရသျဖင့္ သူမေခါင္းကို နိုက္ထားသည္။ ဖြာလန္ၾကဲသြားေသာ သူမဆံပင္ကို စုရင္း လီးကို မျပတ္တမ္း စုပ္ေစသည္။ တခါခါလည္း သူမအာေခါင္ထိေအာင္ ထိုးသည္။ ေမာလာလၽွင္ လက္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ ဖိုးဆိုး မေနနိုင္ေတာ့သျဖင့္ သူမကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲတင္ကာ ေပါင္ဆြဲကားၿပီး စိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ခင္စီလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခံေပးလိုက္ေတာ့သည္။

ဖိုးဆိုးက ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ နည္းနည္းပါးပါး နားကာ ဆက္လိုးသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဖိုးဆိုးက သူမႏွုတ္ခမ္းတြင္ လီးလာေတ့သည္။ သူမငုံေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဆိုး လီးကို နည္းနည္းကြင္းထုေတာ့ လရည္ေတြ သူမပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ သူမမရြံေတာ့။ သူမၿမိဳခ်လိုက္သည္။ လီးေတာ္ေတာ္ညိဳးက်သြားသည္အထိ သူမစုပ္ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဆိုးက ကုတင္ေပၚ သူမကို ဖက္ရင္း သူမကို ခ်စ္စကားႀကိဳက္စကား ေျပာသည္။ “အရင္ပတ္က ကိုႀကီးကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ညီမေလး” “ဆိုးတာေပါ့ လူဆိုးႀကီး” “ခုေကာ” “ဆိုးမွာပဲ” “ေဟာဗ်ာ ဘာျဖစ္လို့” “ေနာက္တခါ မလိုးေပးမခ်င္း” “ဒါဆို စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ” “ဟင္ တကယ္” “ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခါ လိုးဦးမွာမို့ေလ” “သြားလူဆိုး” သို့ႏွင့္ ခဲအိုႀကီးသည္ ခယ္မကို စေနတနဂၤေႏြတိုင္း အျပတ္ၾကမ္းပါေတာ့သည္။

တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္၊ သုံးပတ္၊ ေလးပတ္၊ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊ သုံးလတိုင္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူမွ မသိသည့္ ခဲအိုနဲ႔ ခယ္မဇာတ္လမ္းသည္ သိပ္မၾကာခင္ ေနာက္တေယာက္ သိသြားပါေတာ့သည္။ “ဖိုးဆိုး ဖိုးဆိုး ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လားလို့ ထင္ေနတာ လက္စသတ္ေတာ့…” “ေအာ္ သန္းနိုင္ပါလား” ဖိုးဆိုးက ေအးေဆးျဖစ္ေသာ္လည္း လူမိသြားေသာ ခင္စီမွာ တုန္သြားသည္။ အနီးရွိ ေစာင္ေလးျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ဆြဲဖုံးမိသည္။ ဖိုးဆိုးက တက္ေလဆိုသည့္ အေနအထားျဖင့္ မ်က္ရိပ္ျပသည္။ခုမွ လိုးထားၿပီးကာစ ဖိုးဆိုးက ေအးေဆးပင္။ သန္းနိုင္ကုတင္ေပၚတက္ကာ ပုဆိုးေတြခၽြတ္ပါေတာ့သည္။ သန္းနိုင္လီးက ေငါက္ခနဲ တန္းေနသည္။ ခင္စီက မရဲတရဲၾကည့္သည္။ သန္းနိုင္က သူမေစာင္ကို ဆြဲခြါသည္။ သူမေပါင္ကို ဆြဲကားသည္။ ထို့ေနာက္ သူမေပၚ အထည့္လိုက္ ေမွာက္ခ်သည္။ “အု” အစိမ္းလိုက္ ျဖစ္သျဖင့္ ခင္စီမွာလည္း နာရွာသည္။

သန္းနိုင္က နို့ေတြစို့လ်က္ လိုးသည္။ နည္းနည္းအရွိန္ရလာေတာ့ သန္းနိုင္က ေမးသည္။ “မင္းဘယ္လိုၿပီးတုန္း” “သူ႔ကို ေမးၾကည့္ေလ” သန္းနိုင္က ခင္စီကို လိုးရင္း ကပ္ေမးသည္။ “ၿပီးရင္ ဘယ္ထဲထည့္ေပးတုန္း” ခင္စီက ရွက္သျဖင့္ မေျပာဘဲေနသည္။ “ေျပာလိုက္ေလ” ဖိုးဆိုးက ေျပာသည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ဟျပကာ ပါးစပ္ထဲ လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ “မိုက္တယ္ကြာ၊ နင့္အမေတာင္ င့ါလရည္ အရသာ မသိဘူး” ဆိုကာ ၿပီးသည့္အခါ သူမပါးစပ္ထဲ ထည့္ပါေတာ့သည္။သူမ ရွက္သျဖင့္ ငိုမိသည္။ “ေဟာဗ်ာ” ဖိုးဆိုးေရာ သန္းနိုင္တို့၏ အာေမဋိတ္ျဖစ္သည္။ “ဘာျဖစ္တာလဲ” ဖိုးဆိုးက ေမးသည္။ “အကိုတို့က ညီမေလးကို အဲလိုဝိုင္း ဝိုင္းလုပ္ေတာ့ ရွက္တာေပ့ါ” “အဓိက နင့္အမေတြ မရိပ္မိဖို့ပါပဲကြာ” သန္းနိုင္နဲ႔ေတြ႕မွ အေရးထဲ သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္က ေရာက္လာသည္။ မၾကာမတင္ ခရစၥမတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္း ေရာက္လာျပန္သည္။

ခဲအိုတို့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ညညဆို အစ္မေတြကို လိုးၿပီး ေန႔ဘက္ဆို ညီမေလးကို ဝိုင္းလိုးၾကသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ သူမ ကိုးတန္းေအာင္သည္။ ဆယ္တန္းကို ေဘာ္ဒါေဆာင္ေျပာင္းထားသျဖင့္ သူမလြမ္းေသာ္ျငား နည္းနည္းသက္သာသည္။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ သူမေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ ေနသည္။ ခဲအိုတို့က မၾကာမၾကာ ၿမိဳ့တက္ကုန္ေရာင္းၿပီး သူမကို တည္းခိုခန္းေခၚ၍ အမုန္းလိုးၿပီးမွ အိမ္ျပန္ၾကသည္။ ေက်ာင္းပိတ္လို့ အိမ္တြင္ ႏွစ္လေနရသည့္အခ်ိန္ဆိုလၽွင္ေတာ့ ခဲအိုတို့ သမသျဖင့္ တခါခါ သူမမွာ ဖ်ားလုနီးနီးျဖစ္ရသည္။ ခုေတာ့လည္း သူမေက်ာင္းၿပီးေခ်ၿပီ။ သူမေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္အတူ သူမမွာ တူမေလးေတြ ရွိလာသည္။ ထိုအခါ ခဲအိုတို့လည္း သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာသလား ထင္ရသည္။ “နင္လည္း လင္ေကာင္း သားေကာင္း ရွာေပါ့” ဟုဆိုကာ ေဝးေဝးမွတခါ သူမက ေတာင္းေတာ့မွ သူမကို ေပးၾကေတာ့သည္…. ၿပီးပါၿပီ…..။
(၃) ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်တာကို မုန်းတယ် ။လွတ်လပ်တာကို ကြိုက်တယ်၊ ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ် ဆုံးဖြတ် တတ်တယ်၊ ကိုယ့်ကို ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်တာမျိုးကို လုံးဝလက်ခံမှာ မဟုတ်တဲ့သူတွေပေါ့။

(၄) တော်တဲ့သူတွေ ။ နဖူးကျယ်တဲ့သူတွေရဲ့ cranial cavity ပိုကြီးတာကြောင့် ဦးနှောက်လုပ်ဆောင်မှု ပိုကောင်းပါတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ကောင်းတယ်၊ ပြဿနာဖြေရှင်းရာမှာ တော်ကြတဲ့သူတွေဖြစ်ပါတယ်။

(၅) ကံကောင်းတတ်သူတွေ ။ နဖူးမြင့်ပြီး ကျယ်တဲ့သူတွေက ဘာပဲလုပ်လုပ် ကံကောင်းတတ် ကြတဲ့ သူတွေဖြစ်ပါတယ်။ အခက်အခဲ တစ်ခုခုဖြစ်ရင်လည်း ဖြေရှင်းလို့မရလောက်အောင် ခက်ခဲနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ၊ ပြေလည် သွားတတ် ကြပါတယ်။

(၆) ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းမွန်တယ် ။ ဉာဏ်ကောင်းပြီး စဉ်းစားဆင်ခြင်ဉာဏ် လည်းကောင်းတဲ့ သူတွေဖြစ်တာကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့သိက္ခာကျဆင်းမယ့် လုပ်ရပ်တွေကို မလုပ်မိအောင် စောင့်ထိန်းနိုင် သူတွေဖြစ်ကြ ပါတယ်။ ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းတဲ့ သူတွေလို့ ပြောရမှာပါ။

Credit:ဆရာသန်းလင်းအောင်