ထပ်မံခံစားရပြန်သည်

ထပ်မံခံစားရပြန်သည်

ဟော… ကိုထွန်းထွန်းပါလား၊ ဘယ်တုန်းကရောက်လဲ…”“တပတ်လောက်ရှိပြီဗျ…၊ သင်တန်းလာတက်တာ…”“ဘယ်တော့ပြန်မှာလဲ…”“သဘက်ခါ…”“ဒါဆိုအတော်ပဲ၊ ကျွန်တော်လူကြုံရှာနေတာဗျ၊ ခင့်ကို တယောက်တည်းဒီမှာထားခဲ့ရမှာမို့ နောက်ဆံငင်နေတုန်း ခင်ဗျားနဲ့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်တွေ့ရတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့၊ ဟုတ်ဘူးလားခင်၊ခင်လည်း သန်ဘက်ခါပြန်မှာ။ ခင်ဗျား ဒီမှာပဲ တည်း နေတာလား”“ဟုတ်တယ်၊ ဝမ်းဆဲဗင်းတူးဝမ်းမှာ…”“ကျွန်တော်တို့က တူးအိုသရီးနိုင်း…။ ခင်ဗျားရောက်တာ ကြာပြီလား”“၁၅ရက်ရှိပြီဗျ”“ကျွန်တော်တို့က ၅ရက်ရှိပြီ။ မဆုံဘူးနော်။ အေးဗျာ၊ အခုတော့ ခင့်အတွက် စိတ်အေးရတာပေါ့။ ဒီလို ကိုထွန်းထွန်းရေ၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က လာတုန်းကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။ ဒီကျတော့မှကျွန်တော့်မှာ အလုပ်ပေါ်လာလို့ ထိုင်ဝမ်ကို ဒီနေ့ နေ့ခင်းပဲ ကူးရတော့မှာ။ ထိုင်ဝမ်မှာ တရက်နေပြီးရင် အမေရိကကို ဆက်သွားရဦးမှာဆိုတော့ ခင့်ကို ခေါ်သွားလို့မဖြစ်တော့ဘူး။

ဒါနဲ့ ခင်ဒီနေ့ပြန်လို့ရမလားလို့ထိုင်းအဲယားခင်းကို လှမ်းမေးတော့လည်း ဝယ်ထားတဲ့နေ့ထက် စောချင်လို့မရဘူး၊ နောက်ကို ရွှေ့ချင်ရင်တော့ ဖြစ်တယ်လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ခင့်အတွက် ဒုက္ခရောက်နေတာပေါ့…”“အော်… သဘက်ခါ တီဂျီနဲ့လား။ ကျွန်တော်လည်း တီဂျီနဲ့ပဲဆိုတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့ကိုမြင့်နိုင်…”“အေးဗျာ။ မပြန်ခင်လည်း ခင့်ကို ခင်ဗျား အဖော်လုပ်ပေးပါဦးဗျာ…” “စိတ်ချ၊ စိတ်ချ”ဇာတ်လမ်းက ထိုနေရာတွင် စပါ၏။နိုင်ငံကား ဟောင်ကောင်။ နေရာကား ရှန်ဂရီလာ ကြယ်ငါးပွင့်ဟိုတယ်ကြီး၏ဧည့်ကြိုစားပွဲရှေ့မှာ။ အချိန်ကား တခုသော သောကြာ၊ မွန်းတည့်စအချိန်။ ထိုနိုင်ငံသို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့်ရောက်နေသော ထွန်းထွန်းမှာဆွမ်းခံရင်း ငှက်သင့်ရလေပြီ။မြန်မာပြည်ရန်ကုန်မြို့တွင် တမြို့တည်းနေကြပေမယ့် သာရေးနာရေးမရှိလျှင် ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ်ရ၍ပ်ကာ တယောက်နှင့် တယောက်ဆုံဖြစ်ဖို့ တနှစ်တခါပင်ကြုံရခဲ့သည့် ငယ်သူငယ်ချင်းမြင့်နိုင်တို့လင်မယားကို ဟောင်ကောင်မှာမှတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်လာ ဆုံရ၏။

မြင့်နိုင်ကား လူချမ်းသာတဦးဖြစ်နေပြီ။ သူ့ဇနီး ခင်(ခေါ်) ခင်ခင်အေးမှာလည်း မြင့်နိုင်နှင့်မညားခင်ကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့သူဖြစ်ပါ၏။ မြင့်နိုင်မချမ်းသာခင်၊ သူလည်း လူပျိုကိုယ်လွတ်ဘဝတုန်းက မြင့်နိုင်တို့အိမ်သည် သူ့စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်ခဲ့သည်မို့ မြင့် နိုင်နှင့် တင်မကဘဲ ခင်ခင်အေးနှင့်ပါ အလွန်ရင်းနှီးပါ၏။နောက်ပိုင်း မြင့်နိုင် ချမ်းသာလာသောအခါတွင်မူ သူကလည်း အိမ်ထောင်တွေကျ၊ သူ့ဘဝအတွက်လည်း ရုန်းကန်နေရသဖြင့် အနေခင်းခဲ့ကြ၏။ယခုဆုံမယ့်ဆုံတော့ ဟောင်ကောင်မှာ။ မြင့်နိုင်ကတော့ သူ့လောဘဇောနှင့် ဇနီးသည်ကို ထားရစ်ကာခရီးဆက်လေပြီ။ သူ့ မိန်းမကို အဖော်လုပ်ပေးဖို့လည်း မှာသွား၏။ ၂။ ညနေ ၄နာရီလောက်တွင် ထွန်းထွန်းအခန်းမှ ဖုန်းကမြည်လာ၏။ “ကိုထွန်းထွန်းရေ၊ ခင်ပါ…” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်…” “ခင် နှောင့်ယှက်ရာများရောက်သွားလား…” “မရောက်ပါဘူး။ ကျွန်တော်ပျင်းတာနဲ့ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတာ” “ဒီညနေ ကိုထွန်းမှာ ဘာအစီအစဉ်တွေရှိလဲ…” “အထူးမရှိပါဘူး ခင်၊ ဈေးလေးဘာလေး ဝယ်ပြီး၊ ညစာစားဖို့ပါပဲ…” “ဘယ်သူတွေပါဦးမှာလဲ…” “ဟင့်အင်း… မပါပါဘူး၊ ကျွန်တော်တယောက်တည်းပါ။

သင်တန်းကအဖွဲ့တွေက ပြန်ကုန်ကြပြီ။ ကျွန်တော်ကသာ ရောက် တုန်းပေါက်တုန်း ဝယ်ရခြမ်းရအောင်နေခဲ့တာ…” “ခင်လိုက်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုထွန်းထွန်းအတွက် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာလားဟင်…” “ဟာ… ခင်ကလည်း လုပ်ပြီ။ ကျွန်တော်ကတောင် ခင့်ကို ခေါ်ဖို့စဉ်းစားနေတာ။ ခင်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့…” “ဒါဆို ခင်လိုက်ပါရစေနော်၊ ညစာလည်း တူတူစားကြတာပေါ့…” ၃။ ဓာတ်လှေခါးထဲမှ ထွက်လာသော ခင်ခင်အေးကို ကြည့်ကာ ထွန်းထွန်း အသက်ရှူမှားချင်သလိုဖြစ်သွားခြင်းသည် ယခုဆက် လက်ဖော်ပြမည့် ဇာတ်လမ်းအတွက် အသက်ဖြစ်ပါ၏။ ပြောရလျှင် ထွန်းထွန်းအသက်လည်း မငယ်တော့ပါ။ ၄၀ရှိပါပြီ။ ခင်ခင်အေးလည်း မငယ်တော့ပါ။ သူ့ထက် ၃နှစ်ငယ်သဖြင့် ၃၇နှစ်ပေါ့။ ထွန်းထွန်းကိုယ်တိုင်က သားနှစ်ယောက်ဖခင်ဖြစ်နေသလို ခင်ခင်အေးသည်လည်း ကလေးနှစ်ယောက်မိခင်ဖြစ်ပါ၏။ သို့သော် လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅နှစ်ကျော်၊ မြင့်နိုင်နှင့်အိမ်ထောင်မကျခင်ကတည်းက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အတိုင်း ခင်ခင်အေးက သွယ် လျနေဆဲဖြစ်ပါ၏။

ခင်ခင်အေး၏မျက်နှာမှာလည်း ရင့်ကျက်လာသည့်အတွက် ပိုမိုကြက်သရေရှိလာသည်မှအပ လွန်ခဲ့တဲ့၁၅နှစ်ကျော်က လိုပင် လှပတင့်တယ်ဆဲလည်း ဖြစ်ပါ၏။ ရန်ကုန်တွင်နေစဉ်က တချိန်လုံး ထဘီနှင့် မြန်မာလိုဝတ်စားထားသည်ကိုသာတွေ့ဖူးထားရသော ထွန်းထွန်းအတွက် ခင်ခင် အေးကို အခုလို မီနီစကပ်နှင့် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်မြင်လိုက်ရတော့ အသက်ရှူမှားချင်သည်မှာ မဆန်းလှပေ။ ဖြူဝင်းသောအသားအရေ၊ ဆံပင်ထုံးဖွဲ့ပုံနှင့် ပြည့်တင်းသော န၍တ်ခမ်းကို စိုစိုရဲရဲဆိုးထားသည်များကြောင့် ခင်ခင်အေး၏ မျက်နှာလေးက ဖူးနေအောင်လှနေပါ၏။ ဝတ်ထားသော အပြာနုရောင် မီနီစကပ်က အသားကပ်ဖြစ်နေလေရာ ခင်ခင်အေး၏ရိ၍က်ကြီးဖို ငယ်အသွယ်သွယ်ကိုတင်းတင်းရင်းရင်းမြင်နေရ၏။ ယုတ်စွအဆုံး နို့သီးခေါင်းအရာလေးများကိုပင် ပြူးပြူးကလေးတွေ့နေရသလိုပင်။ ပေါင်လယ်အထိတိုသော စကပ်ကို ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် ပေါင်တံသွယ်သွယ်များနှင့် ခြေသလုံးဖွေးဖွေးတို့၏အလှကိုလည်း စာ ဖွဲ့ရမလိုဖြစ်နေပါတော့၏။

ဒါ ငယ်သူငယ်ချင်းရဲ့မိန်းမပဲဟု မိမိကိုယ်ကို သတိပေးရင်း ထွန်းထွန်းတယောက် သက်ပြင်းချကာ ဟိုတယ်တွင်းမှ နှစ် ယောက်သား ထွက်ခဲ့ကြပါ၏။ ခင်ခင်အေးက စကားတွေ ဖောင်နေသော်လည်း ထွန်းထွန်းမှာ မကြားတချက်ကြားတချက်၊ လမ်းအကူး မှာ သူ့လက်မောင်းကို လှမ်းဆုပ်တော့လည်း ရင်ထဲ ဖိုချင်သလိုလို။ ကုန်တိုက်တွေတခုပြီးတခုသွားကာ ဝယ်ကြခြမ်းကြသည်၊ ပြီးတော့ ပစ္စည်းတွေ ဟိုတယ် ပြန်ထား၏။ ညရှစ်နာရီခွဲကျတော့ ဟိုတယ်အနီးက တရုတ်ဆိုင်လေးမှာ ညစာစားကြ၏။ ခင်ခင်အေးက ဝိုင်သောက်ချင်သည်ဆို၍ ဝိုင်အဖြူတလုံးမှာကာနှစ်ယောက်သား သောက်ရင်း စကာတွေဖောင်ဖွဲ့ကြ၏။ အဓိကကတော့ ခင်ခင်အေး မြင့်နိုင်ကို မကျေနပ်ကြောင်းသာဖြစ်၏။ ခင်ခင်အေး မကျေနပ်ချင်လည်း မကျေနပ်ချင်စရာ။ ဇနီးအရင်းခေါက်ခေါက်ကို သူများနိုင်ငံမှာ ထားရစ်ကာ သူက ခရီးဆက်သွားခြင်းအတွက် ခင်ခင်အေး ဘယ်နည်းနှင့်နားလည်ပေးနိုင်ပါ မည်နည်း။ တော်ပါသေးရဲ့… ကိုထွန်းထွန်းနဲ့ တွေ့ပေလို့ပေါ့တဲ့။

ဝိုင်တပုလင်းမှာ ထွန်းထွန်းက နှစ်ခွက်သာ သောက်လိုက်ရ၏။ ခင်ခင်အေးက စကားတပြောပြောနှင့် တော်တော်သောက် လေ၏။ ဟိုတယ်သို့ ပြန်ကြတော့ ည ၁၀နာရီကျော်နေပြီ။ လမ်းက ရှင်းနေ၏။ ခြေလျင်လျှောက်ခါ ပြန်ခဲ့ကြတော့ လမင်းကြီးက ထိန်ထိန်သာနေ၏။ ခင်ခင်အေးက သူ့လက်မောင်းကို မှီတွဲရင်း ခပ်ဖြည်းဖြည်းလျှောက်လာရာမှ ခပ်တိုးတိုးပြော၏။ “ခင့်ကို အထင်သေးချင်လည်း သေးတော့ ကိုထွန်းရယ်…၊ ခင်ပြောချင်တယ်…” “ပြောပါ ခင်ရဲ့၊ ဘာလို့ အထင်သေးရမှာလဲ…” “ခင်အခုအချိန်မှာ အရမ်းအထီးကျန်နေတာ ကိုထွန်းသိတယ်မဟုတ်လား…” “သိတာပေါ့…” “အခု ခင်တို့ တခြားနိုင်ငံ၊ တခြားကမ္ဘာတခုမှာ ရောက်နေတယ်နော်…” “ဟုတ်တယ် ခင်…” “ခင့်အထီးကျန်ကမ္ဘာလေးထဲမှာ ကိုထွန်း ခဏလောက် လာနေပေးနိုင်မလားဟင်…” သူ့ရင်မှာ ပူနွေးလာ၏။ ခင်ခင်အေးက ရိ၍က်ငင်သလိုအသံမျိုးဖြင့် ခပ်တိုးတိုးဆက်ပြော၏။ “အို… ခင်၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောပါရစေနော်၊ သဘက်ခါ ရန်ကုန်ပြန်မရောက်ခင်အထိ ကိုထွန်းကို ခင့်ချစ်သူအဖြစ် ခင့်အနားမှာခေါ်ထားချင်တယ်ဆိုရင် ကိုထွန်း ခင့်ကို သိပ်အထင်သေးသွားမှာလားဟင်…”။

သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ထားသော ခင်ခင်အေး၏လက်ပေါ်သို့ သူ့လက်တဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး သူပြန်ပြောလိုက် ပါ၏။ “ဘာလို့ အထင်သေးရမှာလဲ ခင်ရယ်၊ ကျွန်တော်လည်း ခင့်ကို အဲလိုပဲ ပြောချင်တာ၊ ခင့်ကို စော်ကားမိသလိုဖြစ်မှာစိုးလို့ မနည်းစိတ်ထိန်းထားရတာပါဗျာ…” ခင်ခင်အေးက လမ်းခုလတ်တွင် ရပ်လိုက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ သူ့ကို ရွှန်းရွှန်းစားစားမော်ကြည့်၏။ “တကယ်ပြောတာလားရှင်…” “တကယ်ပါ ခင်ရယ်၊ ညနေက ဓာတ်လှေခါးထဲက ထွက်လာတဲ့ ခင့်ကို မြင်လိုက်တော့ အသက်ရှူတောင် မှားသွားတယ်။ လှလိုက်တာ ခင်ရယ်၊ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောချင်လိုက်တာ။ မြင့်နိုင်မျက်နှာ…” ထွန်းထွန်းစကားမဆုံးခင် ခင်ခင်အေးက သူ့လက်ကလေးဖြင့် ထွန်းထွန်း၏န၍တ်ခမ်းကို ပိတ်လိုက်ပါ၏။ “အဲဒါတွေ မပြောနဲ့တော့ ကိုရယ်၊ ဒီမှာ ခင်ရယ်၊ ကိုရယ်၊ ကိုရယ် ခင်ရယ် နှစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိတယ်၊ ကျန်တဲ့သူတွေ ဘယ်သူမှ ဒီကမ္ဘာလေးထဲမှာ မရှိဘူး၊ ခင်နဲ့ ကို၊ ကိုနဲ့ခင်ပဲရှိချင်တယ်…”။

ပြောပုံလေးကိုသဘောကျလွန်းသဖြင့် ခင်ခင်အေး၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး အနှစ်နှစ်အလလက နမ်းချင်ခဲ့သော ခင်ခင် အေး၏ န၍တ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေးကို တယုတယနမ်းစုပ်လိုက်မိရပါတော့၏။ “တခုတော့တောင်းပန်ပါရစေနော်…” အနမ်းရှည်၏အဆုံးမှာ ခင်က ပြောလိုက်သဖြင့် သူ ခင့်ပါးလေးကို အုပ်ကိုင်ထားရင်းနှင့် ခင့်မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေ ကို ငေးကြည့်လိုက်၏။ “ခင်ပြောတဲ့ကမ္ဘာလေးက ဒီ ဟောင်ကောင်မှာပဲနော်။ ဟောင်ကောင်မြေက လေယာဉ်ထွက်တာနဲ့ ကိုလည်း ကို့ကမ္ဘာထဲပြန် ရောက်သွားပြီ။ ခင်လည်း ခင့်ကမ္ဘာထဲ ပြန်ရောက်သွားပြီမို့ ခင်တို့နှစ်ယောက် အရင်ကလို မိတ်ဆွေတွေအဖြစ်ပဲ ရှိနေချင်တယ်။ ခင်ပြော တာ ကိုနားလည်ပေးနိုင်မလားဟင်…” သူခေါင်းညိတ်၏။ ခင်က သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်လာရင်း ခပ်တိုးတိုးပြောနေပါသေး၏။ “ဒီမှာရှိနေတဲ့ ခင်တို့ကမ္ဘာလေးဟာ အိပ်မက်လေးတခုလို့ အောက်မေ့ပေးပါလို့ ခင် ကို့ကို “ကိုတောင်းပန်ထားမယ်နော်…” “စိတ်ချပါ ခင်ရယ်၊ အားလုံး ခင့်စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်ရပါစေ့မယ်လို့ ကိုယ်ကတိပေးပါတယ်…” ခင်က သူ့ကိုခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်ပါ၏။

အသက်၄၀ယောက်ျားတယောက်နှင့် အသက်၃၇နှစ်အရွယ်မိန်းမတယောက်၊ နှစ်ယောက်စလုံးက အိမ်ထောင်သယ်တွေဖြစ်၏။ သို့သော် ထိုနှစ်ယောက်မှာ အခုကျတော့ ဆယ်ကျော်သက်ချစ်သူရည်းစားများနှယ် ကယုကယင်ဖြစ်နေကြပါပြီ။ ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ ခင်ခင်အေး၏အခန်းသို့သူလိုက်သွားရ၏။ ခင်က သန့်စင်ခန်းသို့ဝင်နေချိန်မှာ သူက ခင်ခိုင်းထားခဲ့ သည့်အတိုင်း ခင့်အခန်းတွင်း ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ အသင့်ရှိနေသော ရှန်ပိန်ပုလင်းကို ဖွင့်ကာ တခွက်ဖြည့်ထားလိုက်၏။ သန့်စင်ခန်းမှ ခင်ပြန်ထွက်လာသောအခါ ဖန်ခွက်ကို ခင့်ထံ လှမ်းပေးလိုက်တော့ ခင်ကခေါင်းရမ်း၏။ သူငုံပြီး န၍တ်ခမ်းချင်းတေ့ကာတိုက်မှသောက် မည်ဟုပြောသဖြင့် တငုံငုံကာ ချစ်မက်လှသော ခင့်န၍တ်ခမ်းထူထူလေးကိုထိကပ်ပြီးရှန်ပိန်အေးကိုခင့်ပါးစပ်ထဲပြောင်းထည့်ပေးလိုက်၏။ ခင်က သူ့လည်ပင်းကို အားပါးတရ ပြန်လည်သိုင်းဖက်ပြီးနောက်မှာတော့ မျက်နှာချင်းက ခွာလို့မရတော့ပါ။ လမ်းမှာနမ်းတုန်းက တယုတယနှင့် ဖွဖွသာသာဖြစ်ပေမယ့် အခန်းထဲက အနမ်းကျတော့ မွတ်သိပ်ပြင်းပြလွန်းနေကြပြီ။

နုတ်ခမ်းချင်း လျှာချင်းအတင်းတိုးထိပွတ်သပ်ကာ မက်မက်မောမောနမ်းလို့ပဲ မဝနိုင်။ သူကလည်း ခင်ခင်အေး၏ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်လျလျကို တအားဖက်ထားမိသလို ခင်ကလည်း သူ့ကို တအားပြန်ဖက်ထားလေ၏။ တကယ်တော့ ထိုန၍တ်ခမ်းများကို သူနမ်းချင်နေခဲ့သည်မှာ ၁၅နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ မြင့်နိုင်က သူနှင့်လက်ထပ်မည့်သူအဖြစ် မိတ် ဆက်ပေးခဲ့စဉ်အချိန်ကတည်းက ဆိုပါတော့။ ခင့်န၍တ်ခမ်းတွေက ပြည့်ပြည့်လေးတွေဖြစ်၏။ ထူသည်ဟုပင် ပြောလိုကပြောနိုင်သေး၏။ သို့သော် ထော်နေအောင်ထူသည်မဟုတ်ဘဲ လှပရုံ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးတွေသာဖြစ်၏။ နောက်ပြီး ခင့်ပါးစပ်လေးက ကျယ်ကျယ် လေး၊ သွားတက်ကလေးတွေပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်သောအခါ အရမ်းလှသွားသော ခင့်န၍တ်ခမ်းတွေကို ထိုကတည်းက သူနမ်းချင်ခဲ့၏။ သို့သော် ပိုင်သူရှိနှင့်ပြီးဆိုတော့လည်း သူမေ့ဖျောက်ခဲ့ပါ၏။ နောက်ပိုင်း ခင်နှင့်ရင်းနှီးလာသောအခါတွင်မူ ထိုန၍တ်ခမ်းများက သူ့ကို ဖမ်းစားဆဲ။ ကလေးတယောက်ရအပြီးမှာတော့ ခင့်န၍တ်ခမ်းတင်မက ခင့်ကိုယ်လုံးကပါ သူ့ကို ဖမ်းစားလာလေတော့၏။

ကလေး နှစ်ယောက်ရအပြီးမှာတော့ ခင်က နှစ်သားမွေး၊ နှစ်သွေးလှလာသည်ဟုပင် သူထင်ခဲ့၏။ ခင့်ရင်သားများမှာ အပျိုတုန်းကထက် ဖွံ့ထွား လာသည်ကို သူသတိထားမိသလို ခင့်တင်ပါးတွေမှာလည်း အပျိုတုန်းကထက် ကားစွင့်တရစ်လာခဲ့သည်ကို သူကောင်းစွာသတိထားမိ ၏။ အမြင်ရိုင်းအောင်ထွားကြိုင်းလာခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ ကျဉ်သောခါးနှင့်လိုက်ဖက်သော အသားစိုင်များသာဖြစ်နေခဲ့၏။ ပြီးတော့ ခင်က ကစားသည်လားမသိ၊ ခင့်ဗိုက်သားမှာ ကလေးနှစ်ယောက်အမေဟု ဘယ်လိုမှ မထင်ရအောင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ရှိနေခဲ့သည်ကိုလည်း သူ သတိထားမိခဲ့၏။ ထိုအလှအပများကြောင့်လည်း သူသည် ခင်တို့ထံသို့ အရောက်အပေါက်နည်းသွားခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်၏။ ခင့်ကို မြင်လေတိုင်း ပေါ်ပေါက်လာတတ်သည့် လိုချင်တပ်မက်စိတ်များကို ထိန်းသိမ်းနေရသည်ကိုက သူ့အတွက် ပင်ပန်းဆင်းရဲလွန်းလှ၍လည်းဖြစ်၏။ ကိုယ်နှင့်မဆိုင် ခွင့်မပိုင် ဆွဲကိုင်ကြည့်ခွင့်မရှိမှတော့ မမြင်ရလေကောင်းလေဟုပင် သူအောက်မေ့ခဲ့၏။ အမှန်ကိုဝန်ခံရလျှင် သူ့အိပ်မက်တွေထဲမှာ ခင်မကြာခဏရှိခဲ့ဖူးပါ၏။

သို့ရာတွင် ပိုင်သူလည်းရှိပြီးဖြစ်သည့်အပြင် ခင်ကိုယ် တိုင်က အင်မတန်အိေ`န္ဒကြီးသူ၊ အနေတည်သူ၊ အေးဆေးသူဖြစ်သည့်အတွက် အိပ်မက်သည် အိပ်မက်ဘဝတွင်သာ ရှိနေခဲ့ပါ၏။ ယခုတော့ ထို ခင်သည် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ သူ့ကို သူ့လိုပင် မွတ်သိပ်စွာ တုံ့ပြန်နမ်းနေသော ခင်ဖြစ်နေပါပြီ။ အနှစ်နှစ်အလလ အောင်းထားခဲ့ရသော ဆန္ဒများ ပြည့်ဝတော့မည်ဖြစ်၍ သူရင်တွေခုန်နေ၏။ ခင်၏ချိုမြိန်မွတ်သိပ်လှသော အနမ်းရေယဉ်ကြောမှာ မည်မျှကြာအောင် မျောသွားမိသည်မသိ။ ခင့်ဘယ်လက်ကလေးက သူ့ အင်္ကျီကြယ်သီးများကိုစတင်ဖြုတ်နေသောအခါမှသာ သူသတိဝင်လာ၏။ သူ့လက်တိုရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ကူဖြုတ်ပေးလိုက်၏။ န၍တ်ခမ်းချင်းကတော့ ခွာလို့မရနိုင်ကြ။ ကြယ်သီးတွေပြုတ်သွားသောအခါ ခင်က သူ့အင်္ကျီကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ချွတ်နေသဖြင့် သူကူကာချွတ်လိုက်၏။ လေအေးစက် တပ်ထားသောအခန်းထဲတွင် အနည်းငယ်အေးနေသော်လည်း သောက်ထားသောဝိုင်အရက်နှင့် တက်နေသော အချစ်ရှိန်ကြောင့်ကိုယ်ချွတ် ဗလာဖြစ်သွားသည့်တိုင် နေသာထိုင်သာပင်။

အင်္ကျီပြီးတော့ ခင့်လက်ကလေးနှစ်ဖက်က သူ့ခါးပတ်ကို ဖြည်နေပြန်ပါပြီ။ သူ ကူရပြန်ပါပြီ။ အမှန်က သူသည် မနူးမနပ်ကလေးလည်းမဟုတ်ပါ။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးကို တဖက်ကမ်းခတ်ကျွမ်းကျင်သူသာဖြစ်ပါ၏။ သို့သော် ယခုတော့ ခင်က ဦးဆောင်သူဖြစ်နေပါပြီ။ ဘောင်းဘီကိုတော့ လူချင်းမခွာဘဲ ချွတ်လို့မရတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် လူချင်းခွာကာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး ခါးမှ ဘောင်းဘီရှည်ကို ချွတ်ချပြီး အနီးရှိ စာရေးစားပွဲမှ ကုလားထိုင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်၏။ ယခုအခါ သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေးသာကျန် တော့၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အသားရောင်လေးထဲတွင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့်ဖုဖုဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသည်ကို ခင်က မျက်တောင် မခတ်ကြည့်ရင်း သူ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ခါးတဖက်ဆီမှ ဆွဲကာ ထိုဘောင်းဘီလေးကို ခင်ကပင် ချွတ်ချလိုက်ပါတော့၏။ ချွတ် ချရင်းက ကြမ်းပေါ်သို့ ဆင်းလိုက်ပါ၏။ ခြေချင်းဝတ်သို့ရောက်သွားသော ဘောင်းဘီကို ခြေထောက်မှ ရုန်းအထွက်တွင် ဗိုက်နှင့်ထိ တော့မတတ် တောင်မတ်နေသော သူ့ရွှေပန်းကြီးက ခင့်မျက်နှာလှလှလေးကို တရမ်းရမ်းနှင့် သွားပွတ်နေချေသေး၏။

ဘောင်းဘီလေးကို ငုံ့ချွတ်နေရာမှ ဘောင်းဘီကျွတ်အသွားတွင် ခင်က မော့လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာနှင့် ကပ်နေသော ရွှေပန်းကြီး ကို နှာခေါင်းဖျားလေးဖြင့် ဖိကာဖိကာ တရွှတ်ရွှတ်နမ်းလိုက်ရာ သူ့ရင်မှာ ကြည်နူးခြင်းများအပြည့်ဖြင့် ဖြစ်သွားရပါ၏။ ရွှေပန်း တချောင်းလုံးကို အဖျားမှ အရင်းအထိ အနုစိပ်ကလေး နှာခေါင်းနှင့်ဖိကာနမ်းလိုက်ရုံတင်မက တွဲလောင်းကျနေသော ဥနှစ်လုံးကိုပါ ဘယ် လက်နှင့် ညင်ညင်သာသာလေး အုပ်ကိုင်ကာ တရွှတ်ရွှတ်နမ်းပြန်၏။ တဏှာရာဂတော့တဏှာရာဂပါ။ သို့သော် စုံမက်မြတ်နိုးမ၍ပါ တွဲဖက်ပါဝင်နေသော ထိုအပြုအမူလေးကြောင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကတည်းက တိတ်တခိုးစွဲလန်းရသူ ခင့်အပေါ်တွင် သူ့အကြင်နာတွေက ယိုဖိတ်လျှံကျနေပါတော့၏။ ခင်က ဥအောက်ပိုင်းများကိုပါ နှာခေါင်းနှင့် ကျကျနန နမ်းပြီးတော့မှ လှပပြည့်တင်းကာ န၍တ်ခမ်းနီများမရှိတော့ပြီဖြစ်သည့် တိုင် ပန်းသွေးရောင်ဖြင့်ယှက်သမ်းဆဲ န၍တ်ခမ်းလေးဖြင့် သူ့ဒစ်ပန်းရောင်ကို ညင်ညင်သာသာလေး ပတ်ခနဲနမ်းစုပ်လိုက်ပြန်ပါ၏။ ထို့ နောက်တွင်ကား ထိုန၍တ်ခမ်းလွှာများ ပွင့်အာသွားကာ သူ့လိင်တံကြီးကို ခင်တယောက် အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေပါတော့၏။

နွေးထွေးသော ခင့်ခံတွင်းတင်မက သွက်လက်သော ခင့်လျှာလေးကပါ သူ့လိင်တံကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာပေးနေလေပြီ။ အိေ`န္ဒရှင်၊ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့သူအဖြစ်သာ သူသိထားခဲ့သော ခင့်ထံမှ ထိုအပြုအစုကို ခံယူရသည့်အခါ ကြည်နူးခြင်းကအတိုင်း မသိအောင်ပင်ဖြစ်သွားရပါတော့၏။ ခင်သည် နေရာနှင့်နေရာ နေတတ်သော မိန်းမသားတဦးပေတကား။ ဘယ်မိန်းမမှ အဆုံးအထိ မငုံပေးနိုင်ခဲ့သော သူ့လိင်တံကြီးကို ခင်က အဆုံးအထိ ငုံလိုက်သောအခါတွင်ကား သူ့မှာ အသည်း ခိုက်အောင်ပင် အရသာ တွေ့ရလေပြီ။ ခင်က လိင်တံကြီးကို သူ့ခံတွင်းထဲသို့ တဆုံးသွင်း၊ တဆုံးထုတ်ကာ စုပ်ပေးနေ၏။ တော်တော် ကြီးကြာမှ တဝက်ခန့်ကို ငုံကာ လျှာကလေးဖြင့် ထိုးမွှေကလိပြန်၏။ ထို့နောက် ဒစ်ကြီးကို လျှာနှင့်ကလိ၏။ ထို့နောက် ညာလက်ဖြင့် လိင်တံ၊ ဘယ်လက်ဖြင့် ဂွေးဥများကို ဖေးကိုင်ထားရင်း လိင်တံအောက်ပိုင်းကို လျှာနှင့်လျက်လိုက်၊ န၍တ်ခမ်းနှင့်စုပ်လိုက်လုပ်၏။ ဂွေးဥ ကို ငုံကာခဲရင်း လျှာနှင့်လည်း မွှေ၏။ ပြီးတော့ လိင်တံကြီးကိုပဲ ဆတ်ခနဲစုပ်ယူပြန်၏။

သူ့မှာတော့ အရသာတွေ ရှိပြီးရင်း ရှိရင်း။ သူ့စိတ်ကူးအိပ်မက်တွေထဲမှာ ခင့်န၍တ်ခမ်းလွှာများအကြား သူ့လီးကို ထိုးထည့်ပြီး ခင်က စုပ်ပေးတာကို ခံကြည့်ခဲ့ဖူး၏။ ယခုတကယ်ခံရသောအခါတွင်တော့ စိတ်ကူးထဲကထက်တောင် ခင်ကကောင်းနေချေသေး၏။ ဖြူဝင်းသော ခင့်မျက်နှာနှင့် သူ့လိင်တံညိုမဲမဲကြီးကား လိုက်ပင် လိုက်ပေသေးတော့။ မျက်လုံးများ မှေးစင်းကာ အငမ်းမရစုပ်နေသော ခင့်မျက်နှာလေးမှာ ရမ္မက်ခိုးများဖြင့် ဝင်းပပြီး ခါတိုင်းထက် အဆများစွာပင် ပိုလှနေပေသေးတော့၏။ အတော်ကြီးကြာလာတော့ သူက ခင့်ကို ဆွဲထူလိုက်ရ၏။ “နားပါဦး ခင်ရယ်…” ခင်က အလိုက်သင့်လေးပါလာသောအခါ ခင့်ခါးပေါ်မှ မီနီစကပ်ကို ပုခုံးနှစ်ဖက်မှ လျှောချကာ သူချွတ်လိုက်၏။ မိုးပြာ ရောင်စကပ်ကလေးက ကြမ်းပေါ်သို့ ပုံကျသွားသလို ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှာက ဘာအဝတ်မှ မကျန်တော့။ စောစောက သန့်စင်ခန်းဝင်စဉ်က တည်းက ခင်က အတွင်းခံများကို ချွတ်ထားခဲ့ဟန်တူ၏။ ပြည့်တင်းလုံးဝန်းသော ခင့်ရင်နှစ်မွှာမှာ ပုံ့ပုံ့အိအိကလေး။ နို့သီးခေါင်းလေးများကလည်း ကလေးအမေ၊ အအိုမ မပီသစွာပင် ပန်းသွေးရောင်ဖြင့် တင့်တယ်နေ၏။

ကြည့်ရတာ နို့တင်းဆေးတွေ၊ နို့သီးပန်းရောင်ပေါက်ဆေးတွေ မှန်မှန်လိမ်းပြီး ထိန်းသိမ်းထားခဲ့ပုံ ပင်။ သူကြည့်နေဆဲမှာ ခင်က ချာခနဲလှည့်လိုက်ပြီး ခုတင်ဘေးစားပွဲငယ်ပေါ်မှ ဖန်ခွက်ကို ယူလိုက်ကာ သူ့ကိုပေးပြီး “ခင့်ကိုတိုက် ပါဦး ကိုရယ်…”ဟုပြော၏။ သူက ခင့်တကိုယ်လုံးကို ခြုံကြည့်ရင်း လှမ်းယူခိုက်မှာ ခင်ကမေး၏။ “ခင်က ကို့အတွက် လှရဲ့လားဟင်…” “သိပ်လှတာပဲ ခင်…” “ခင့်ကို သိပ်လှတယ်လို့ ကို အမြဲထင်တာပဲလားဟင်…” “ဟင်…၊ ဘာလို့မေးတာလဲခင်…” “ကို ခင်နဲ့စသိတဲ့နေ့ကတည်းက ဒီနေ့အထိ ခင်နဲ့တွေ့တိုင်း ကို့မျက်လုံးတွေ တမျိုးဖြစ်ဖြစ်သွားတာ ခင်သတိထားမိတယ်။ ဘာမှန်းတော့မသိဘူး။ ညနေက ခင်ဓာတ်လှေကားထဲက ထွက်လာတော့ ကို့မျက်လုံးတွေလည်း အဲလိုပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီတခါကို့မျက်လုံး တွေ ပြောင်းသွားတာက ခါတိုင်းထက်ပိုကြာတယ်၊ အဲတော့ ခင်သိလိုက်တယ်၊ ကို့မျက်လုံးထဲမှာ ခင်တော်တော်လှနေတယ်လို့…” “ခင်က အရမ်းပါးတာပဲနော်…” “ဒါတော့ မိန်းမပဲကိုရယ်၊ ကိုယ့်ကိုကြည့်တဲ့မျက်လုံးတွေကို အဓိပ္ပာယ်ဖော်ချင်တာပေါ့…။

ကို့အကြည့်တွေကို ခင်ကြိုက်တယ်။ ခင့်ကို မက်မောတာ၊ တွယ်တာတာ၊ မြတ်နိုးတာတွေပဲမြင်ရတယ်၊ စားမတတ်ဝါးမတတ်ကြည့်တာမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ…” “တော်သေးတာပေါ့…” “ဒါပေမယ့် ယောက်ျားနဲ့မိန်းမဆိုတော့လည်း ချစ်ပြီဆိုရင် ချစ်တာတခုတည်းနဲ့တင်လည်း ပြီးမှာမဟုတ်ဘဲ ပေါင်းချင်သေး ညားချင်သေးတာလည်း သဘာဝပဲမဟုတ်လားကိုရယ်။ စကတည်းက ညားချင်တဲ့မျက်လုံးနဲ့ မဖြစ်ရင်ပြီးတာပဲ။ အခု ခင့်ကိုအဝတ်အစား မပါဘဲနဲ့ မြင်ရတော့ရော ခင်ကလှရဲ့လားကို…။ အမှန်အတိုင်းပြောနော်… ခင် စိတ်မဆိုးဘူး…” “သိပ်လှနေတာပါပဲ ခင်ရယ်… အမှန်အတိုင်းပြောတာပါ” စကားအဆုံးမှာ သူက ဖန်ခွက်ကို အပြီးသတ်မော့လိုက်ရင်း တငုံကို ပါးစပ်ထဲတွင် ချန်ထားလိုက်၏။ ခင်က သူ့ဆီသို့ တိုး ကပ်လာပြီး သူ့ပုခုံးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်မို့ ခင့်ကို ပြန်ထိန်းဖက်လိုက်ရင်း ခင့်ကျောဘက်က စားပွဲပုလေးပေါ်မှာ ဖန်ခွက်လွတ်ကို တင်လိုက်၏။ န၍တ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ ရှန်ပိန်အေးအေးကို ခင့်ခံတွင်းထဲသို့ ပြောင်းပေးလိုက်၏။ ခင်က သူ့လည်ပင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ရင်း ရှန်ပိန်ကိုစုပ်ယူလိုက်သလို သူ့န၍တ်ခမ်းများကိုလည်း နမ်းစုပ်လိုက်ပါ၏။

သူက ခင့်ကို အသာထိန်းရင်း ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲချလိုက်၏။ ခင့်ကိုယ်ပေါ်တွင် ကိုယ်တပိုင်း မှောက်ကာ ခင့်ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ခင့်န၍တ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရပင်ပြန်လည်စုပ်ယူနမ်းရိ၍က်နေမိရပြန်၏။ တဆက်တည်းမှာပင် သူ့ညာလက်ကလည်း ခင့်ဘယ်ဘက်နို့အုံလေးကို စမ်းသပ်မိသွားရသေး၏။ မိမိခန္ဒာကိုယ်ကိုကောင်း မွန်စွာထိန်းသိမ်းထားသောကြောင့်ထင်ပါ၏။ ခင်၏နို့အုံမှာ အအိုတယောက်၏နို့အုံဟု ယူဆစရာ လုံးဝမရှိအောင် တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိနေလေ၏။ နို့အုံကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရာမှခင့်နို့သီးခေါင်းလေးကိုလက်ညိုးလေးနှင့်ဖွဖွပွတ်လိုက်ရော ခင်တွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး သူ့ကို ဖက်ထားသောလက်များမှာလည်းတင်းကြပ်လာပါ၏။ ထိုအခါ ခင့်နို့သီးလေးကို လက်ညိုးနဲ့လက်မကြားမှာ လှိမ့်ကစားနေလိုက်၏။ ထို့နောက် ခင့်ကိုယ်ပေါ်တွင် ကိုယ်တပိုင်းတင်ထားရာမှ န၍တ်ခမ်းချင်းမခွာဘဲ ဘေးသို့ စောင်းလှဲလိုက်ကာ ခင့်ကိုလည်း သူ့ဘက်အသာ လှည့်စောင်းရင်း ညာဘက်နို့သီးကို လက်မနှင့်လည်းကောင်း၊ ဘယ်ဘက်နို့သီးကို လက်သူြွကယ်နှင့်လည်းကောင်း ပွတ်သပ်ကစားနေမိရ ပြန်၏။

သူ့ညာလက်တဖက်တည်းနှင့် ခင့်နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးစလုံးကို တပြိုင်နက်တို့ထိ ပွတ်သပ်လိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်ပါ၏။ ခင်တယောက် ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားရပါ၏။ အိမ်ထောင်သည်မိန်းမသားတယောက်အနေနှင့် ဒီလိုအတွေ့အကြုံမျိုးမှာ အဆန်းမဟုတ်သော်လည်း ကို့ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နေပုံများကမူ ခင့်အတွက် အလွန်ထူးခြားနေပေ၏။ အို… ကိုနမ်းပုံကိုက ဘယ်သူနဲ့မှ မတူပါဘူးလေ။ နို့သီးလေးများကို ကစားနေပုံက လည်း ခင့်အသည်းကို အပ်ကလေးနှင့် မနာအောင်ဆွပေးနေသလို တရွရွရှိလှပါ၏။ ခဏကြာတော့ သူက န၍တ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီးခင့်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြန်ကာ ခင့်ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့နေ ပြန်ပါ၏။ သူ့ညာဘက်လက်ကလည်း ခင့်ဘယ်နို့အုံနှင့် နို့သီးကို တချိန်တည်းမှာ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသေး၏။ ခင့်ရင်ထဲတွင် ကြည်နူးမ၍၊ သာယာမ၍နှင့်အတူ ရာဂစိတ်များကလည်း ပိုမိုယိုဖိတ်လာရပါတော့၏။ ခင့်ကိုယ်ခင် သတိ မထားမိခင်မှာပင် ခင့်တင်ပါးများမှာ တချက်တချက်တွင် တွန့်ကာ၊ ကော့ကာဖြစ်နေရပါလေတော့၏။ ခဏနေတော့ သူက ဘယ်ဘက်နို့သီးလေးအား ပြောင်းစို့ပြန်၏။

သူ နို့စို့ပုံကလည်း အင်မတန်ထူးခြားလှ၏။ ခင့်နို့သီး လေးများ နာကျင်မှာ စိုးသည်ထင်၏၊ ဖွဖွသာသာလေး စို့နေခြင်းဖြစ်သလို သူ့လျှာလေးကလည်း ခင့်နို့သီးလေးကိုပွတ်သပ်ကစားနေသည် မှာ ညင်ညင်သာသာလေး။ တချက်တချက်တွင်တော့ “ကိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်ပုံမျိုးနှင့် နို့သီးလေးကို သွားများဖြင့် ခပ်ဖွဖွခဲပြန်၏။ တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ကိုပါပဲ။ ခင့်ညာဘက်လက်ကလည်း ကို့လိင်တံကြီးကို ရှာဖွေကာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမိရပြန်၏။ ခင့်ဘဝတွင် တခါမှမလုပ်ဘူး သော အလုပ်များကို လုပ်နေခဲ့မိပါပြီ။ စောစောက ကို့လိင်တံကြီးကို နမ်းစုပ်မိခြင်းမှာလည်း ခင့်ဘဝတွင် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်၏။ နိုင်ငံ ခြားမှ ဝင်လာသောအပြာကားများတွင် မြင်ဖူးသော်လည်း ခင်ကိုယ်တိုင်ကမူ တခါမှ စိတ်မကူးဖူးပါ။ ကို့လိင်တံကြီးကိုမြင်ရတော့ ခင့် စိတ်တွေကို ခင်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ တခါမှ မလုပ်ဖူးသောအလုပ်ကို လုပ်လိုက်ရပါ၏။ အိမ်ထောင်သည်၊ ကလေးအမေပင်ဖြစ်လင့်ကစား ခင့်မှာ လိင်တံကို နမ်းစုပ်ဖူးဖို့ ခင်းစွ၊ ယခု ကို့လိင်တံကြီးကို ကိုင်ဆုပ်သလိုပင် ခင့်လင်သား၏လိင်တံကို တခါမှ မကိုင်ဖူးပါ။

ယခု ကို့လိင်တံကို ကိုင်ဆုပ်မိသည်နှင့် ခင့်ရင်ထဲမှာ ခွန်အားသစ်တွေဖြင့် ပြည့်လာသလိုထင်ရ၏။ ထိုလိင်တံကြီးကိုလိုချင် မက်မောသောစိတ်ကလည်း ပြင်းပြသထက် ပြင်းပြလာပါတော့၏။ ထိုအချိန်တွင် သူ့ညာလက်ကလည်း ခင့်ပိုက်သားလေးကို စတင်ပွတ်သပ်၏။ ထို့နောက် ခင့်ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးကို ပွတ် သပ်ပြန်၏။ ဆီးခုံပေါ်က အမွေးများကြားတွင် လက်ချောင်းလေးများဖြင့် အသာအယာကုတ်ကာ ကစားလိုက်ရာ ခင့်မှာတင်ပါးများ ကော့တက်လာအောင်ပင်မရိုးမရွဖြစ်သွားရလေ၏။ ထို့နောက် ထိုလက်က ခင့်ဘယ်ဘက်ပေါင်တံပေါ် ရောက်သွားပြီး ဒူးဆစ်အထိ မထိတထိ ပွတ်သပ်သွားပြန်၏။ ဒူးဆစ်ရောက်သောအခါ သူ့လက်က ပေါင်အတွင်းပိုင်းသို့ ရောက်သွားပြီး ပေါင်ရင်းဆီ တရွရွရွေ့လာ ပြန်ရာ ခင့်ရင်တွေခုန်လာရပြန်၏။ ခင့်ပေါင်ခြံမှာ အရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်နေပါ၏။ သူ့လက်ချောင်းလေးများ ပေါင်ရင်းခွဆုံနှင့် နီးလာလေလေ၊ ခင့်ရင်တွေ ခုန်လာ လေလေပင်။ သို့သော် ထိုလက်ချောင်းများက ပေါင်ရင်းခွဆုံရောက်သွားသောအခါ ခင်ရင်ခုန်နေသော နေရာကို ကျော်လွှားပြီး ညာဘက် ပေါင်ခြံအတွင်းသားလေးများထံ တရွရွရောက်သွားပါတော့၏။

ခင့်မှာ မချင့်မရဲနှင့် အားမလိုအားမရတွေ ဖြစ်ကျန်ရစ်ကာ လက်တဖက် ဖြင့် ခင့်နို့ကိုစို့ပေးနေသော သူ့ခေါင်းကိုအတင်းဖက်လိုက်မိသလို ညာလက်ထဲမှ သူ့လိင်တံကြီးကိုလည်းတအားဆုပ်မိရပြန်၏။ သူ့လက်များက ကျွမ်းကျင်သော စန္ဒယားဆရာ၏လက်ချောင်းများနှယ်ပင်။ ခင့်ပေါင်တွင်းသားလေးများကို ရွရွလေး ပွတ်သပ် နေပါ၏။ ကောင်းစွာ စိုရွှဲနေသော ခင့်ပေါင်ခြံခွဆုံမှာလည်း သူ့လက်က တဝဲဝဲတလည်လည်ပင်။ သို့ရာတွင် ခင်ထိစေ၊ ကိုင်စေချင်လှပြီ ဖြစ်သော ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကိုမူ လုံးဝမထိချေ။. ခင့်မှာတော့ ထိစေချင်လွန်းလှပြီမို့ တင်ပါးကို ကော့ကာ၊ ရမ်းကာဖြင့် သူ့လက်ရှိရာကို ခင့် အင်္ဂါဇာတ်ရောက်သွားအောင် အလိုလိုလ၍ပ်ရှားပေးနေမိရ၏။ ခင်ဘယ်လိုလ၍ပ်ရှားလ၍ပ်ရှား သူကမူ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို မထိအောင် လှည့်ပတ်ရှောင်နေသည်မို့ ခင်ဒူးတွေထောင်ကာ ပေါင်ကို ကားပေးမိရင်းက တင်ပါးများကို ပို၍ကော့ပေးမိရပြန်၏။ ထိုအခါ သူ့လက်ချောင်းလေးက ခင်ဘယ်လိုမှ ထင်မထားသော နေရာကို သွားစမ်းလေ၏။ ခင့်စအိုဝလေးကိုပင်ဖြစ်၏။ ခင်တခါမှ မခံစားဖူးသော အထိအတွေ့လည်းဖြစ်၏။

အူထဲအသည်းထဲတွင် တလိ၍က်လိ၍က်ယားယံလာအောင် သူမို့တတ်နိုင် လှပါ၏။ အံကြိတ်ထားသည့်ကြားမှ ခင့်န၍တ်ဖျားက ဟင့်ခနဲ ညည်းသံလေး စတင်ထွက်ပေါ်လာ၏။ တင်ပါးကိုလည်း မွေ့ယာပေါ်ပြန် ချပေးရ၏။ အင်္ဂါဇာတ်ကို ပွတ်ပေးပါတော့ ကိုရယ်၊ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို ကို့လက်နဲ့ပွတ်ပေးတာ ခင်ခံချင်လှပါပြီဟု စိတ်ထဲက တိုးတိုးလေး တောင်းပန်နေမိပါ၏။ သို့သော် သူ့လက်ချောင်းများက အင်္ဂါဇာတ်ကို ကျော်လွှားသွားပြန်ကာ ဆီးခုံအမွေးများကြားတွင် ကစားနေပြန်၏။ ခင်က တင်ပါးများကို ပြန်ကော့လိုက်ရပြန်၏။ သူက အင်္ဂါဇာတ်နှင့်ဘယ်ပေါင်ရင်းကြား အသားဆိုင်လေးများကို ပွတ်သပ်နေပြန်ရာ ခင်က ကော့ထားသော တင်ပါးကို ဘယ်ဘက်သို့ ရမ်းလိုက်ရပြန်၏။ ထိုအခါ သူ့လက်ချောင်းများက အင်္ဂါဇာတ်နှင့်ညာဘက်ပေါင်ရင်းကြား အသားဆိုင်များကို ပွတ်ပြန်၏။ ခင့်တင်ပါးတွေ ညာဘက်ကို စွေ့ခနဲရွေ့သွားရပြန်၏။ သိပ်ဆိုးတဲ့ကိုပါပဲကွယ်။ ခင်မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာ၏။ ထို့ကြောင့် ခင့်ပေါင်ခြံတဝိုက်တွင် တရွရွလုပ်နေသော သူ့လက်ကို ခင့်ဘယ်လက် နဲ့ ဆွဲယူပြီး ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်မိရတော့၏။

ခင်တခါမှ မလုပ်ဖူးသောအလုပ်ထဲတွင် ဒါလည်းပါပါ၏။ သို့သော် ကိုယ်တော်က ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို မထိအောင် အုပ်ကိုင်ထားပြန်၏။ ခင့်ရင်ထဲမှာ မချင့်မရဲပိုပြီးဖြစ်လာရသဖြင့် ညာ လက်ထဲမှ သူ့လိင်တံကိုသာ ပိုမိုဆုပ်ညှစ်ဆွဲဆောင့်နေမိရတော့၏။ “ဟင့်… ကိုရယ်…”ဟုလည်း န၍တ်မှ ညည်းညူမိရပြန်၏။ သူက နို့သီးပေါ်မှ န၍တ်ခမ်းကို ခွာလိုက်ပြီး ခင့်ဘယ်နို့အုံကို ဖွဖွလေး နမ်းစုပ်နေပြန်၏။ ထို့နောက် ခင့်ရင်နှစ်မွှာကြားကို နမ်းစုပ်ပြန်၏။ ဆီးစပ်ပေါ်မှ သူ့လက်ကလည်း တရွရွနှင့်၊ အင်္ဂါဇာတ်ကို မထိထိအောင် ခင်လ၍ပ်ရှားသမျှ ရှောင်ကွင်းကာ ခင့်ကို မရိုး မရွဖြစ်သထက်ဖြစ်လာအောင် တို့ထိကစားနေပြန်၏။ သူ့န၍တ်ခမ်းများက ရင်နှစ်မွှာကြားမှ တရွရွရွေ့သွားပြီး ခင့်ချက်ဆီရောက်သွားပြန်၏။ ချက်လေးကို လျှာလေးနှင့်မွှေလိုက် ပြန်သောအခါ ခင်မခံစားဖူးသော ယားယံမ၍တမျိုးကို ခံစားရသည်မို့ ခင့်မှာ ဟင့်ခနဲညည်းရပြန်၏။ ထိုလျှာက ချက်အောက်ကို ဆင်းသွားပြီး ခင့်ဆီးခုံမွေးတွေကြားကို တိုးဝင်သွားပြီး ဆီးခုံကလေးကို လျှာနှင့်မွှေပြန်၏။

ခင့် မျက်လုံးထဲမှာ ခင်ကြည့်ဖူးထားသော အပြာကားတွေထဲမှ မြင်ကွင်းများ ပေါ်လာ၏။ မြန်မာအမျိုးသမီးတယောက်အနေနှင့်ဘယ်တော့မှ ရနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ဟု ခင်ယုံကြည်ထားသော အတွေ့အကြုံတခုကို ခင်ခံစားရတော့မည်လား။ ခင့်ရင်မှာ တသိမ့်သိမ့်ခုန်လာရ၏။ သို့သော် ချစ်သောကို့ကို ထိုသို့မလုပ်စေချင်ပါ။ မခံစားဖူးသော အတွေ့အကြုံတခုကို ခင်ခံစားကြည့်ချင်လှသော်လည်း ကို့ကိုမူ ဘုန်းမနိမ့်စေချင်ပါ။ သူ့လျှာက ဆီးခုံကို မွှေနေသောကြောင့် မရိုးမရွတွေဖြစ်လာသည့်အတွက် ခင့်တင်ပါးတွေ ကော့ပေးနေမိသေးသော် လည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူ့ခေါင်းကို အတင်းဆွဲဖယ်ရင်း ခင်ပြောမိရပါပြီ။ “ဟင့်… မလုပ်ပါနဲ့ကိုရယ်၊ ကို့မှာ ဖုန်းနိမ့်မှာ ခင်စိုးရိမ်လို့ပါ…၊ မလုပ်ပါနဲ့နော်… “ သို့သော် ခင့်စကားမအောင်ပါ။ ပြောလိုက်မှ ပိုဆိုးသွားပါသေး၏။ ခင့်ဆီးခုံပေါ်မှ လျှာက ခင့်ပေါင်ခြံခွကြားလေးထဲသို့ ရောက်သွားပြန်၏။ အင်္ဂါဇာတ်နှင့် ညာဘက်ပေါင်ကြား အသားဆိုင် များတွင် ကပ်ပေနေသော ခင့်အချစ်ရည်များကို လျှာနှင့်လျက်နေပြန်၏။

“ဟင့်… မလုပ်ပါနဲ့ကိုရယ်… ခင်တောင်းပန်ပါတယ်ကိုရယ်… ကို ဖုန်းနိမ့်မှာစိုးလို့ပါဆို… ဟင့်…” ခင့်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့ခေါင်းကို အတင်းဆွဲဖယ်နေသော်လည်း သူကိုဘယ်လိုမှ ပြောလို့၊ ဖယ်လို့မရပါ။ သူက ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ရဲ့ ဘယ်ဘက်အခြမ်းမှာရှိသောအရည်များကိလည်း လျက်ယူနေပြန်၏။ ခင့်ရင်မှာ အားနာခြင်းနှင့်အတူ ကြည်နူးခြင်းများပါခံစားရ၏။ သူ ခင့်ကို တော်တော်ချစ်တာပဲဟုလည်း ခင်ခံစားရ၏။ ခင့်လို ကလေးအမေတယောက်၏အင်္ဂါဇာတ်မှ ထွက်သော အရည်များကို သူမရွံမရှာ လျက်နေသည်မဟုတ်ပါလား။ ခင် ကိုယ် တိုင်ကလည်း စောစောကပင် တခါမှ မလုပ်ဖူးသောအလုပ်ဖြစ်သည့် သူ့လိင်တံကို နမ်းစုပ်ပေးမိခဲ့သလို သူကလည်း ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို နမ်းတော့မည်မှာ သေချာသလောက်ပင်။ သူကတော့ ထောင်ပြီးဖြဲထားသောခင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားခွဆုံမှ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို ကြည့်ကာ သဘောတွေကျနေပါ၏။ သူ အနှစ်နှစ်အလလကစိတ်ကူးနဲ့ရူးခဲ့ရသော၊ ခင်၏တကိုယ်လုံးမှ အဖိုးအတန်ဆုံးဖြစ်သောအရာက သူ့မျက်နှာနှင့်အနီးဆုံးကိုရောက်နေပါပြီ။

အရည်များရွှဲနစ်နေသော ခင့်အင်္ဂါဇာတ်မှန၍တ်ခမ်းသားမဲမဲထူထူလေးတွေက ပွင့်ချပ်လေးများနှယ် ဘေးနှစ်ဖက်သို့ပွင့်အာနေသဖြင့် အရည် တွေရွှဲနေသော အင်္ဂါဇာတ်ကွဲကြောင်း ပန်းရောင်လေး သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေပါ၏။ သူက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခင့်ဒူးခေါက်ကွေးကိုကိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲလှန်လိုက်သောအခါ အင်္ဂါဇာတ်မှထွက်နေသော အရည်များနစ်နေသည့် ခင့်စအိုဝလေးကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူ မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ ဒူးခေါက်ကွေးကို ခင့်ဆီထပ်တွန်းလိုက်သောအခါ ခင့်တင်ပါးများ ပိုကော့လာပါ၏။ ထိုအခါ သူက ငုံ့လိုက်ပြီး ခင့် စအိုဝလေးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်မိရပါတော့၏။ “အို… ကိုရယ်…၊ မလုပ်ပါနဲ့ဆိုကွယ်… ဟင့်…” အားနာခြင်းနှင့်အတူ ခင့်ရင်မှာ အလွန်ပင်ကြည်နူးသွားရပါ၏။ သူခင့်စအိုဝလေးကို လျှာနှင့်လျက်နေသည်ဟူသောအသိက ပင် ခင့်ကို အရမ်းကြည်နူးစေပါ၏။ ချစ်လျှင်အကျိုး၊ မြတ်နိုးတော့ သဒ္ဒာဆိုသော စကားရှိသည်ပင်။ သူခင့်ကို မည်မျှချစ်ကြောင်း၊ မည်မျှ မြတ်နိုးကြောင်း၊ မည်မျှသဒ္ဒာကြောင်း ခင့်စအိုဝကို သူ့လျှာဖျားလေးနှင့် မရွံမရှာ လျက်ပေးနေခြင်းကပင်သက်သေထူပြီးဖြစ်နေပါ လေပြီ။ တော်ပါသေးရဲ့…။

အခန်းသို့ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း သန့်စင်ခန်းသို့ဝင်ကာ ထိုနေရာများကို ဆပ်ပြာမွှေးမွှေးနှင့် အားပါးတရ ဆေးထားခဲ့မိလို့သာ တော်တော့၏။ မဟုတ်လျှင် ခင် သူ့ကို ဒီ့ထက်အားနာမိနေရဦးမည်။ ခင် သူ့ကို မတားတော့ပါ။ ခင့်စအိုဝကို လျှာနှင့်ထိပြီးမှတော့ ကျန်တာတွေလည်း သူ့စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပါစေတော့။ ခင်ကိုယ် တိုင်ကလည်း မခံစားဖူးသောအရသာကို ခံစားချင်လှပါပြီ။ စအိုဝလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့်မွှေနှောက်ရုံတင်မက စအိုထဲသို့ပင်လျှာထိပ် ကလေးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ရာ ခင့်မှာ ကာမဆန္ဒတွေ ပိုမိုထ0ြ143ကလာရပါတော့၏။ “ဟင့်… ဟင့်… တော်ပါတော့ ကိုရယ်…”ဟုသာ ညည်းမိရပါတော့၏။ သူက ခင့်ဒူးခေါက်ကွေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်တွန်းထားခြင်းကို ဖယ်ရှားလိုက်သောအခါ ခင်က ခြေထောက်များကို ဒူးထောင် လျက်အတိုင်း ပြန်ချလိုက်ပါ၏။ တင်ပါးကိုလည်း မွေ့ယာပေါ်အသာပြန်ချပြီး ပေါင်များကို ဖြဲကာ ဖွင့်ပေးလိုက်မိရပါ၏။ ခင့်အင်္ဂါ ဇာတ်ကို သူ့အတွက် အဆင်သင့်ပြင်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ သို့သော် သူက ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို မထိဘဲ ဆီးခုံကိုသာ လျှာနှင့်ထိုးမွှေနေပြန်၏။

ခင့်တင်ပါးများ ပြန်လည်ကော့တက်လာရ ပြန်၏။ ထိုအခါသူ့လျှာလေးက ခင့်စအိုဝလေးကို ထိုးမွှေပြန်၏။ ခင့်တင်ပါးများ မွေ့ယာပေါ်ပြန်ကျလာရပြန်ပြီ။ ထိုအခါ သူကခင့် အင်္ဂါဇာတ်ညာဘက်ဘေးကပေါင်ခွကြားလေးကိုလျှာနှင့်မွှေပြန်၏။ ခင့်တင်ပါးများညာဘက်သို့ရွေ့ပြီးသူ့လျှာရှိရာသို့အင်္ဂါဇာတ်ကိုလိုက် ရွှေ့ပေးနေမိရ၏။ ခင်က ညာဘက်ရွှေ့လျှင် သူ့လျှာက ခင့်ဘယ်ပေါင်ခြံမှာ၊ ခင်က ဘယ်ဘက်ရွှေ့လျှင် သူ့လျှာက ခင့်ညာပေါင်ခြံမှာ၊ ခင်က တင်ပါးကို ကော့ပေးလိုက်မိလျှင် သူ့လျှာက ခင့်စအိုဝမှာ၊ ခင်က တင်ပါးများချပေးလျှင် သူ့လျှာက ခင့်ဆီးခုံမှာ။ အင်္ဂါဇာတ်နားမှာ သူ့ လျှာက ဝဲနေသော်လည်း အင်္ဂါဇာတ်ကို ထိပဲမထိတော့။ ခင့်မှာ မချင့်မရဲဖြစ်သည်ထက်ဖြစ်လာသည်နှင့်အတူ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှာလည်း တခါမျှ မခံစားဖူးသော ယားယံမ၍၊ ကိုက်ခဲမ၍တမျိုးကို သိသိသာသာခံစားလာရ၏။ ထို့အတူ အရည်တွေလည်း ပိုမိုရွှဲလာပြီမှန်း ခင် ကိုယ်တိုင်ပင် သတိထားမိလာရ၏။ သိပ်ကို တတ်နိုင်တဲ့ကိုရယ်ကွယ်။ တဟင့်ဟင့်၊ တအင့်အင့်ညည်းသံလေးများကို နာခံကာ ခင့်အား အပျိုမလေးတယောက်အား နှူးသလိုနှူးနေပါ၏။

ခင်တချက်ကော့အတက်မှာ ခင့်တင်ပါးကားကားတင်းတင်းများအောက် လက်လျှိုပြီး တင်ပါးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခင့် စအိုဝကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်ပြန်ရာခင့်မှာ မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ပင် မချင့်မရဲဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။ တင်ပါးကို ပြန်ချပြီး သူ့လျှာရှိရာသို့ အင်္ဂါဇာတ်ကို ထိုးပေးမိပြန်သောအခါတွင်မူ သူက ပူလောင်ပြင်းပြနေသော ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကွဲကြောင်းထဲသို့ လျှာကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါ တော့၏။ ခင့်ရင်မှာ ကျေနပ်ခြင်း၊ ကြည်နူးခြင်း၊ ပီတိ၊ ရာဂ၊ အမျိုးစုံသော ခံစားမ၍များဖြင့်ပြည့်လျှမ်းသွားရသလို ခင့်တင်ပါးများက လည်း ကော့တက်နေပါတော့၏။ “အို… ကိုရယ်… ဟင့်… ဟင့်… အို… အဟင့်…” ခင့်ကိုယ်ခင် သတိမထားမိခင်မှာ ခင့်လက်နှစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကို ပေါင်ခြံထဲသို့အတင်းဆွဲယူ ဖိကပ်ထားမိနေပါ၏။ ခင့်န၍တ်ခမ်းကို၊ ခင့်နို့သီးလေးများကို ခင့်တကိုယ်လုံးကို ကျင်လည်စွာနမ်းစုပ်ခဲ့သော န၍တ်ခမ်းနှင့်လျှာသည် ယခုအခါ ခင့် အင်္ဂါဇာတ်ကိုလည်း ထိုနည်းအတိုင်း ကျွမ်းကျင်စွာ နမ်းစုပ်နေပါလေပြီ။ ခင်ထင်မှတ်ထားသည်ထက် အဆများစွာ ထူးကဲကောင်းမွန်သော အရသာဖြစ်ပါ၏။ သူ့လျှာသည် ခင့်ကွဲကြောင်းထဲသို့ တဆုံးတိုးဝင်မွှေနောက်နေ၏။

ရွှဲနစ်နေသော ခင့်အရည်များကို အားပါးတရလျက်ယူနေ၏။ အတန်ကြာသောအခါ ခင့်တင်ပါးများ မွေ့ယာပေါ်သို့ပြန်ကျလာပြီး သူ့ခေါင်းကို ဆွဲဖိထားသော ခင့်လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လျော့သွားလေ၏။ ထိုအခါ သူ့လျှာလေးက ခင့်ကွဲကြောင်းလေးထဲမှ ထွက်သွားပြီး ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ အစိလေးကို ထိုးမွှေနေပြန်ပါ တော့၏။ “ဟင့်… ကိုရယ်… အဟင့်ဟင့်… ဟင့်ဟင့်…၏” ခင့်အစိကို ခင့်လင်တော်မောင်က လက်ချောင်းနှင့် ပွတ်သပ်ပေးတတ်ပါ၏။ ယခု ကို့လျှာလေးက လက်ချောင်းထက်အဆ များစွာနူးညံ့လှသလို မထိတထိ ကလိကစားနေသည်ကလည်း လင်တော်မောင်လက်နှင့်ပွတ်သပ်သည်ထက် ခင့်ရာဂအရှိန်ကိုအဆများစွာ ပိုတက်လာစေပါ၏။ ထိုအချိန်တွင် သူ့ညာလက်က ခင့်ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းလေးထံရောက်ရှိလာပြန်ကာ သူ့လက်ညိုးလက်မကြားတွင် နို့သီးလေး ကို လှိမ့်ကစားနေပြန်၏။ ဘယ်လက်၏လက်ချောင်းလေးတချောင်းက ခင့်ကွဲကြောင်းအဝလေးတွင် တဆတ်ဆတ်လ၍ပ်ရှားနေ၏။ နောက်လက်ချောင်းလေးတချောင်းက ခင့်စအိုဝလေးတွင် လ၍ပ်ရှားနေပြန်၏။

သူ့လျှာလေးကလည်း ခင့်အစိလေးကို ဘယ်လိုလေးမှန်းမသိ တို့ထိနေသည်မှာ သွက်လက်မြန်ဆန်လွန်းလှ၏။ “အဟင့်… ကိုရယ်… အဟင့်… ဟင့်…” သူ့လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းက ခင့်ကွဲကြောင်းထဲကို တိုးဝင်သွားပြန်ပြီ။ ထို့နောက် ခင့်အင်္ဂါဇာတ်အတွင်းဖက် အပေါ်ပိုင်းမှ တနေရာကို ဖိနေ၏။ ကိုဘာတွေလုပ်နေတာပါလိမ့်ဟု တွေးနေဆဲမှာ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ တမျိုးဖြစ်လာ၏။ ခင်ဆီးသွားချင်သလိုလို ဘာလိုလို ဖြစ်လာ၏။ ခင်ချက်ချင်းသတိရလိုက်၏။ ခင်ဖတ်ဖူးသော ခန္ဒာဗေဒစာအုပ်တွေထဲမှာပါသည့်နေရာကို သူစမ်းသပ်လိုက်တာပဲ။ ဂျီစပေါ့ ဟုခေါ်သောနေရာ။ ထိုနေရာကို ထိလျှင် ဆီးသွားချင်သလိုလိုဖြစ်လာတတ်သည်ဟုရေးထားသည်ကိုလည်း ခင်ဖတ်ဖူး၏။ တကယ်တော့ လည်း ဆီးကထွက်မည်မဟုတ်ပါတဲ့။ သို့သော် ထိုနေရာကို ကစားပေးလျှင် အစိကိုထိကစားသဖြင့်ပြီးသောအရသာထက်အဆပေါင်း များစွာ သာလွန်ကောင်းမွန်သော ပြီးခြင်းကို ခံစားရသည်ဟုဖတ်ဖူး၏။

မည်သူကမျှလည်း ခင့်ထိုနေရာကို မစမ်းဖူးခဲ့။ ခင်ကလည်း ဖတ်တုန်းကသာ ဖတ်လိုက်သည် အမ၍မဲ့အမှတ်မဲ့။ အခုတော့ ကိုက ခင့်ဂျီစပေါ့ကို စမ်းသပ်တို့ထိနေပါပြီ။ ကို့ကိုတော့ ခင်လန့်သွားရပါပြီ။ ကိုဟာ တော်တော်မိန်းမကျမ်းကြေသူပါပဲ။ တဆက်တည်းမှာပင် အရမ်းလည်းကျေနပ်သွားရ ပါပြီ။ ကို့ကို မရှက်မကြောက်ဖိတ်ခေါ်ခဲ့မိသည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း အလွန်ကျေနပ်သွား၏။ ကိုက ဤမျှ ကျွမ်းကျင်နေသည့်အတွက် ခင့်မှာ စွန့်စားရကျိုးနပ်ရုံတင်မက အတိုင်းထက်အလွန်ပင်ဖြစ်နေပါ၏။ ထို့အပြင် ကိုက ခင့်ကို ရာဂတမျိုးတည်းဖြင့်မဟုတ်ဘဲ ချစ် မြတ်နိုးစိတ်အပြည့်ဖြင့် ယုယုယယဆောင်ရွက်ပေးနေသည်မို့ ခင့်မှာလည်း ရာဂစိတ်အပြင် ကြည်နူးပီတိများကိုပါ ခံစားနေရပါ၏။ ကို့ လုပ်ပုံကိုင်ပုံအရ ကိုသည် ခင့်လင်တော်မောင်လို ဒီလိုကိစ္စမျိုးမှာ တလမ်းသွားသမားဟုတ်ဟန်မတူပါ။ ခင့်လင်တော်မောင်ကတော့ သူ့ အတွက်သူသာ အဓိကထားပြီး ခင်က အရုပ်တရုပ်လို နေပေးမှ ကျေနပ်တတ်သူဖြစ်၏။

ကိုကတော့ ခင့်မှာ ဆန္ဒတွေပြင်းလာအောင် မျိုးစုံနှူးသည်၊ ထို့နောက် ခင့်အာသာကို ပြေပျောက်အောင် “ကိုးစား၏။ ခင့်မှာ အရသာထူးတွေ ခံစားရအောင် လုပ်ပေးနေသည်မို့ ခင့်ကို ဦးစားပေးနေသည်မှာ ထင်ရှားနေပါ၏။ ထိုအတွက်လည်း ခင့်ရင်မှာပိုကြည် နူးရပါ၏။ “အဟင့်… ကိုရယ်… ဟင့်… ဟင့်… အို…၏ ကို… ခင်သေတော့မယ်…၏ ခင်သေတော့မယ်… အာ… အ… အ…” သူက ခင့်ဂျီစပေါ့ကို ခပ်ဖိဖိလေးနှိပ်ကစားနေရင်း ကို့လျှာကလည်း ခင့်အစိကို တရစပ်ကလိနေတော့ရာ ၅မိနစ်ခန့်အကြာတွင် မူ ခင့်ရင်ပတ်ထဲမှာ မီးတောင်တခုပေါက်ကွဲသလိုဖြစ်သွားရပါတော့၏။ ခင့်လင်တော်မောင်က ခင့်အစိကို လက်နှင့်ကစားကာ ခင့်ကို ပြီးစေတတ်ပါ၏။ ထို့ကြောင့် ခင် မကြာခဏ ပြီးဖူးပါ၏။ သို့သော် ယခုပြီးရပုံမှာ အရင်ကပြီးဖူးသောအရသာများနှင့် ဘာမှ မဆိုင်ပါ။ ခင့်တကိုယ်လုံး ပွင့်ထွက်သွားသလို၊ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှာ လောင်မြိုက်ပေါက်ကွဲသွားသလို၊ ခင့်အရည်တွေပဲ ဒလဟောပန်းထွက်ကုန်သလို ပြင်းထန်လွန်းလှ၏။ ခင့်တင်ပါးကြီးများ ကော့ပျံလျက် ရမ်းခါနေသည်မှာ ငလျင်လ၍ပ်နေသည့်အတိုင်းပင်။

ခင့်မှာတော့ သတိလစ်သလိုပင်ဖြစ်နေပါ ၏။ ခင်သတိထားမိချိန်မှာ သူက ခင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ နေရာယူပြီး သူ့လိင်တံကို ခင့်ကွဲကြောင်းဝမှာ အသာတေ့နေပါပြီ။ ခင် ရင်ခုန်လာ၏။ ၇။ ခင့်လင်သားမဟုတ်သည့် သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်က ခင့်ကို သားမယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းတော့မည့်အချိန်ဖြစ်ပါ၏။ ခင့်ရင်ထဲမှာ နာကျင်လာ၏။ မယားကို သူများတိုင်းပြည်တွင် တဦးတည်းထားရစ်ကာ စီးပွားရေးနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားသော လင်သားကို စိတ်နာခြင်းက နောင်တရချင်သလိုလို၊ ငြင်းပယ်လိုက်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေသော ခင့်စိတ်ကို ချက်ချင်းပြောင်း လဲသွားစေပါ၏။ ထို့အပြင် ခင့်ကိုယုယသော၊ ခင့်ကို မြတ်နိုးသော၊ ခင့်ကို ဂရုစိုက်သော ချစ်သူကို၏အယုအယကိုလည်း ခင်ကတောင့်တလှပါ ပြီ။ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ ပြီးနေသောအရှိန်ကလည်း အဝတွင်ရောက်နေသော သူ့လိင်တံကို အထဲသို့ မြန်မြန်သွင်းပေးလိုက်စေချင်လာ အောင် လ၍ံ့ဆော်နေပါ၏။ သူက ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ကာ ခင့်နံစောင်းနှစ်ဖက်မှာ လက်ထောက်ပြီး သူ့လိင်တံကို ခင့်ကွဲကြောင်းထဲသို့အသာအယာ ထိုးသွင်းလိုက်ပါ၏။

သူ့လိင်တံကပဲ ကြီးလွန်းနေသလားမသိ၊ တော်တော်ခက်ခက်ခဲခဲသွင်းယူနေရ၏။ ခင်လိုချင်နေပါတယ် ဆိုမှနော်။ သူက ခါးကိုနှဲ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းယူရာ တဝက်ခန့် ဝင်လာပါ၏။ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်တခုလုံးမှာ သူ့လိင်တံဖြင့်အပြည့်အသိပ် ဖြစ်နေသည်မို့ ခင့်မှာအရသာရှိလှ၏။ ထိုတဝက်ဖြင့်ပင် သူက ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေး ညှောင့်နေပါသေး၏။ လင်တော်မောင်နှင့် မတူတာကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်၏။ ကိုက ခင့်ကို အလွန်ညှာ၏။ ခင်နာမှာကို စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့် ညင်ညင် သာသာညှောင့်နေရင်းက ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတိုးပြီး သွင်းသွားသည်မှာ နောက်ဆုံးတွင် ခင့်သားအိမ်ကို သူ့လိင်တံထိပ်ဖြင့်ပုတ်ခတ်လာ သည်အထိဖြစ်၏။ “ဟင့်… ဟင့်… ကိုရယ်… အဟင့်…” ခင် အရမ်းအရသာတွေ့နေပါပြီ။ ခင့်အိမ်ထောင်သက် ၁၅နှစ်လုံးလုံးမှာ လင်တော်မောင်ပြုသမျှ နုခဲ့စဉ်ကအတော်ကောင်းသည် ဟု ထင်ထားခဲ့သမျှ ကိုနှင့်ကျမှ တက်တက်စင်လွဲနေပါတော့၏။ ကို့လ၍ပ်ရှားမ၍မှာ အချက်တိုင်း ခင့်အတွက် ထိထိမိမိရှိလှသလို ပြီးနေ သော အရှိန်ကိုလည်း ပြန်မကျစေဘဲ ဆက်တိုက် တင်ပေးနေသလိုသာဖြစ်နေပါ၏။

ခင့်ကိုယ်ခင်သတိမထားမိခင် အပေါ်က သူ့ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ခင်ကလည်း တင်ပါးများကို ကော့ပေးနေမိရပါတော့၏။ သူကလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း မြန်သွက်လာ၏။ ထိုအခါ ခင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲလှန်ပေးမိရပြန်ပါ၏။ “ဟင့်… ဟင့်… ကိုရယ်… ခင့်ကို အားမနာနဲ့နော်… အခုဆို ခင်က ကို့မယားဖြစ်နေပြီနော်၊ ဟင့်…၊ ကို့မယားဆိုတော့ ကို့စိတ်တိုင်းကျနော်… အင့်… အဟင့်…” သူက ခင့်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ခင့်လက်ပင်းအောက်ကိုလက်လျှိုသိုင်းဖက်ပြီး ခင့်န၍တ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်းက ဆောင့် ချက်ကလည်း ပိုသွက် ပိုကြမ်းလာပါတော့၏။ ခင်ကလည်း သူ့ကို အတင်းပြန်ဖက်ရင်း သူ့အနမ်းကို တုံ့ပြန်နေမိပါ၏။ တချက်တွင် သူ့ဆောင့်ချက်က ခင့်အသည်းကို ခိုက်သွားသဖြင့် ခင့်မျက်နှာလေးရံ၍့မဲ့သွားပါ၏။ သူက န၍တ်ခမ်းကို ဆတ်ခနဲခွာလိုက်သဖြင့် မှေးစင်းနေသော ခင့်မျက်လုံးများပွင့်လာရပါ၏။ “နာလို့လား ခင်…” ခင် သူ့ကိုသိပ်ချစ်သွားရပါပြီ။ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ရမ်းကာ သူ့ကို တင်းတင်းဖက်ရင်း ဖြေလိုက်၏။ “ကိုရယ်… ခင့်ကို ညှာမနေပါနဲ့ကွယ်။ ခင်ပြောပြီးသားပဲ၊ ခင်ကို့မယားဖြစ်နေပါပြီလို့၊ ကို့စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပါကိုရယ်။

ခင် နာရင်ပြောမှာပေါ့…။ စောစောက ခင်အသည်းခိုက်သွားလို့ပါ။ ခင့်ကို အသည်းခိုက်အောင် ကိုမို့တတ်နိုင်တယ်” “ခင် သဘောကျလား…” ခင်န၍တ်နှင့်မဖြေဘဲ ခေါင်းကိုသာ ညိတ်ပြလိုက်မိရပါတော့၏။ သူကခဏရပ်လိုက်ပြီး ထောင်ထားသော ခင့်ဒူးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပုံခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်တွင် ထမ်းလိုက်ပြီး ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက် ၏။ ဒါကတော့ ခင့်လင်တော်မောင်လည်း တခါတရံလုပ်တတ်သော အနေအထားပါပဲ။ သို့သော် သူဖိလိုက်သည်ကတော့ ခင့်လင်တော်မောင်နှင့်မတူတော့ပါ။ သူ့လိင်တံကပဲ ပိုရှည်လို့လားတော့ ခင်မသိ။ ခင့်သား အိမ်ကို ပိုပြီး ထိမိနေသလို ဆီးခုံချင်းအထိမှာ သူ့ဆီးခုံက ခင့်အစိကိုပါ တင်းခနဲဖြစ်သွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်နိုင်လေ၏။ မတူပုံက ထိုသို့လိင်တံကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲ အဆုံးအထိထိုးသွင်းထားပြီး လုံးဝြပန်မထုတ်ဘဲ ဖိလိုက်ခွာလိုက်လုပ်ခြင်းဖြစ် ၏။ လိင်တံကြီးတချောင်းလုံး၏အရသာကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်အတွင်းသားများကမိမိရရခံစားနေရသလိုခင့်သားအိမ်ခေါင်းမှာလည်း လိင်တံ ထိပ်နှင့်ပွတ်သပ်နှိပ်နယ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေသည်မှာ ထူးခြားလှ၏။

ထိုမျှမကသေး ခင့်အစိလေးကိုပါ တင်းခနဲတင်းခနဲဖြစ်သွားအောင် လုပ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေပြန်ရာ ခင့်မှာ ကိုနှင့်ကျမှ အရသာပြည့်စုံတော့သလိုပင်။ ခင့်မှာတော့ အင့်ခနဲ၊ ဟင့်ခနဲပေါ့။ ရင်ကလည်း တုန်လှ၏။ အသည်းကလည်း ခိုက်လှ၏။ ထိုနည်းအတိုင်း ကြာလာတော့ သူက ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှ အသာ0ကြကာ ခင့်ဒူးခေါက်ကွေးကို ထိုးလှန်ထားရင်းက သူကမူ ဒူး ထောက်လျက်အနေအထားဖြင့် ခပ်သွက်သွက်ခပ်မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြန်၏။ ရင်တလှပ်လှပ်ဖြစ်ရပြန်ပြီ။ ခဏနေပြန်တော့ ဒူးထောက်လျက်မှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ခင့်ပုခုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲပြီး တချက်ချင်း ပြင်း ပြင်းကြီးဆောင့်ပြန်၏။ ခင့်မှာ အင့်ခနဲဖြစ်ကာ မျက်နှာလေးရံ၍့သွားရပြန်၏။ ထိုအခါ သူက တဆုံးထိုးသွင်းထားရင်း နားလိုက်ပြန်ပြီး ခင့်ကိုလှမ်းကြည့်သဖြင့် ခင်ခပ်သွက်သွက်ပြောလိုက်ရပြန်၏။ “ကိုတယောက်က ခက်နေပြီကွယ်… ခင် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ အရမ်းထိတော့ ခင်အသည်းခိုက်လို့ ညည်းမိ၊ မဲ့မိတာပါ ကိုရယ်၊ မရပ်နဲ့နော်…” ဖြစ်နိုင်လျှင် လင်တော်မောင် မြင်စမ်းစေချင်၏။

မိန်းမတယောက်ကို ညှာတာ၊ စာနာတတ်သော ကို့ကိုတော့ ခင်သိပ်ချစ်နေမိ ရပါပြီ။ သူက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်းက ခပ်ပြင်းပြင်းခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေပြန်တော့ရာ ခင့်မှာ တအင့်အင့် တဟင့်ဟင့်နှင့် အရှိန် တွေ ပိုတက်လာရပြန်ပါ၏။ သူက လုပ်နေရင်းက တမျိုးထပ်ကဲလာပြန်၏။ ထောင်ထားရသောခြေထောက်နှစ်ချောင်းအနက်မှ ညာဘက် ခြေမလေးကို ငုံကာစုပ်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်၏။ ခင့်အသည်းနှလုံးတွေ၊ ကလီစာတွေကို သိမ်းကြုံးပြီး ဆုပ်နယ်လိုက်သလိုပင်။ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးရခြင်း နှင့်အတူ အူထဲမှာ လိ၍က်ခနဲဖြစ်နေရပြီး ခင့်အင်္ဂါဇာတ်မှာလည်း ကြုံ့သွားကာ တိုးဝင်နေသော သူ့လိင်တံကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေသလိုပင် ဖြစ်နေတော့၏။ သူက ခင့်ခြေမလေးကို ငုံစုပ်ကာ လျှာနှင့်မွှေလိုက်၊ ခြေမနှင့်ခြေညိုးကြားကို လျှာနှင့်ကလိလိုက်၊ ဖနောင့်လေးကို မနာအောင် သွားနှင့်ခဲရင်း လျှာနှင့်မွှေလိုက်လုပ်ရင်းက သူ့လိင်တံကြီးကိုလည်း ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့ ပြင်းပြင်းကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်နေသည်မှာ တော် တော်နှင့်မရပ်တော့ပါ။

သူဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ့ဥနှစ်လုံးကလည်း ခင့်တင်ပါးကြားထဲကို ရိုက်ခတ်နေပြန်တော့ရာ ခင့်မှာအရသာပေါင်းစုံ ကို ခံစားရင်း အသက်ကို ဘယ်လိုရှူရမှန်းပင်မသိတော့။ ဟင်… ခင်ပြီးခါနီးနေပြန်ပြီလား… သတိထားမိသည့်အချိန်တွင် သူ့ဆောင့်ချက်က ထိမိလွန်းသောကြောင့် ခင့်မှာ စောစောကတင်ပြီးခဲ့သောအရှိန်ကမကုန်နိုင် သည့်အပြင် ပြန်တက်လာသည်ကို သိလိုက်ရပါ၏။ မဖြစ်ဖူးတာတွေ တကယ်ဖြစ်ကုန်ပြီပဲ။ “အို… ဟင့်… ကိုရယ်… မရပ်လိုက်နဲ့နော်… ခင် ကလိုင်းမက်စ် ရောက်ခါနီးလာပြန်ပြီ… ဟင့်… ကိုရယ်… ဟင့်…” ခင့်ကိုယ်ခင်သတိမထားမိတာတွေက များနေပြီ။ ခုလည်း ခင်ပြီးတော့မည့်အကြောင်း သူ့ကို ပြောမိလိုက်ရပြန်၏။ သူက ခင့် စကားကြောင့်ထင်သည် ဆောင့်ချက်က ပိုမိုထိမိလာ၏။ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်အပေါ်ပိုင်းကို မိမိရရပွတ်တိုက်ပြီး လိင်တံ တချောင်းလုံးကို ဆွဲ ထုတ်၊ တချောင်းလုံးကို ဆောင့်သွင်းနေသည့်အတွက် ခင့်အစိလေးကိုရော၊ သားအိမ်ခေါင်းကိုရော၊ ဂျီစပေါ့ပါမကျန် အချက်တိုင်း ထိ နေသဖြင့် ခင်အရှိန်တက်လာသည်မှာလည်း မဆန်းပေ။

“အို… ကိုရယ်… အိုင်(မ်) ကမ်းမင်း၊ အိုင်(မ်) ကမ်းမင်း… အို… ဟင့်… အင့်… အစ်… အစ်… အင့်ဟင့်ဟင့်…” ခင့်န၍တ်မှ တခါမှမထွက်ဖူးသော စကားတွေ ထွက်ကုန်ပါပြီ။ ခင်ပြီးတာကို ပြောလိုက်မိခြင်းပင်ဖြစ်၏။မြန်မာလိုမပြောရဲ သဖြင့် အင်္ဂလိပ်လိုပင်ပြောလိုက်သည်ဖြစ်လည်း ခင်ပြီးပြီဟု ပြောလိုက်ခြင်းသာပင်။ ခုတချီပြီးရသည်မှာလည်း စောစောကထက်မလျော့ ပါချေ။ ပေါက်ကွဲပွင့်ထွက်ရသော ပြီးခြင်းမျိုးသာဖြစ်သဖြင့် ခင့်မှာ အလွန်ပင် အားရလှ၏။ ခင်ပြီးနေမှန်းသိသော်လည်း သူက မနားတမ်းပင် ဆက်ညှောင့်ပေးနေပြန်ရာ ခင့်မှာ ပြီးသည့်အရှိန်က မသေနိုင်တော့ပါ။ သူ ကား အင်မတန်လုပ်နိုင်သူဖြစ်ပေ၏။ လုံးဝအရှိန်မလျော့ပဲ သွက်သွက်ပြင်းပြင်းကြီးပင် ဆက်တိုက်ဆောင့်နေပေတော့ရာ ၃-၄မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ခင်ကိုယ်တိုင်က တောင်းပန်ယူရပါတော့၏။

“ဟင့်… ခဏလောက် နားပါဦး ကိုရယ်… ခင် မောလှပြီကွယ်… ဟင့်…” ထိုသို့ဆိုခါမှ သူက ဆောင့်ကြောင့်အနေအထားမှ ပြင်လိုက်ပြီး စုပ်နေသော ခင့်ခြေထောက်ကလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်သလို ခင့်ဒူးခေါက်ကွေးကို တွန်းထားသော သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ဖယ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့ သူ့လိင်တံကိုတဆုံးဆောင့် သွင်းကာ ခင့်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလာ၏။ ခင်က သူ့ကို ဆီးကြိုဖက်လိုက်မိသလို သူ့ခြေထောက်များကို ခင့်ခြေထောက်များနှင့်ပါချိတ်တွယ်ရင်း ခင့်တင်ပါးကို ကော့ လိုက်မိရာ လိင်တံကြီး၏အရသာကို ထပ်မံခံစားရပြန်သဖြင့် ခင့်မှ တင်ပါးတွေ တဆတ်ဆတ်ခါနေရပါသေး၏။ သူက ခင့်လည်တိုင်၊ ခင့်ပါးပြင်၊ ခင့်နားသယ်၊ ခင့်နားရွက်များကို တို့ထိနမ်းနေပြန်သေး၏။ ခင်က သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားရင်း သူ့အနမ်းများကြားမှာ အသက်ရှူမှန်အောင်မနည်းကြိုးစားနေတော့၏ ……ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ထပ္မံခံစားရျပန္သည္

ေဟာ… ကိုထြန္းထြန္းပါလား၊ ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ…”“တပတ္ေလာက္ရွိၿပီဗ်…၊ သင္တန္းလာတက္တာ…”“ဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလဲ…”“သဘက္ခါ…”“ဒါဆိုအေတာ္ပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္လူၾကဳံရွာေနတာဗ်၊ ခင့္ကို တေယာက္တည္းဒီမွာထားခဲ့ရမွာမို့ ေနာက္ဆံငင္ေနတုန္း ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေတြ႕ရေတာ့ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့၊ ဟုတ္ဘူးလားခင္၊ခင္လည္း သန္ဘက္ခါျပန္မွာ။ ခင္ဗ်ား ဒီမွာပဲ တည္း ေနတာလား”“ဟုတ္တယ္၊ ၀မ္းဆဲဗင္းတူး၀မ္းမွာ…”“ကၽြန္ေတာ္တို့က တူးအိုသရီးနိုင္း…။ ခင္ဗ်ားေရာက္တာ ၾကာၿပီလား”“၁၅ရက္ရွိၿပီဗ်”“ကၽြန္ေတာ္တို့က ၅ရက္ရွိၿပီ။ မဆုံဘူးေနာ္။ ေအးဗ်ာ၊ အခုေတာ့ ခင့္အတြက္ စိတ္ေအးရတာေပါ့။ ဒီလို ကိုထြန္းထြန္းေရ၊ ကၽြန္ေတာ္တို့ႏွစ္ေယာက္က လာတုန္းကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။ ဒီက်ေတာ့မွကၽြန္ေတာ့္မွာ အလုပ္ေပၚလာလို့ ထိုင္၀မ္ကို ဒီေန႔ ေန႔ခင္းပဲ ကူးရေတာ့မွာ။ ထိုင္၀မ္မွာ တရက္ေနၿပီးရင္ အေမရိကကို ဆက္သြားရဦးမွာဆိုေတာ့ ခင့္ကို ေခၚသြားလို့မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ဒါနဲ႔ ခင္ဒီေန႔ျပန္လို့ရမလားလို့ထိုင္းအဲယားခင္းကို လွမ္းေမးေတာ့လည္း ၀ယ္ထားတဲ့ေန႔ထက္ ေစာခ်င္လို့မရဘူး၊ ေနာက္ကို ေရႊ႕ခ်င္ရင္ေတာ့ ျဖစ္တယ္လို့ ျပန္ေျပာတယ္။ ခင့္အတြက္ ဒုကၡေရာက္ေနတာေပါ့…”“ေအာ္… သဘက္ခါ တီဂ်ီနဲ႔လား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တီဂ်ီနဲ႔ပဲဆိုေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့ကိုျမင့္နိုင္…”“ေအးဗ်ာ။ မျပန္ခင္လည္း ခင့္ကို ခင္ဗ်ား အေဖာ္လုပ္ေပးပါဦးဗ်ာ…” “စိတ္ခ်၊ စိတ္ခ်”ဇာတ္လမ္းက ထိုေနရာတြင္ စပါ၏။နိုင္ငံကား ေဟာင္ေကာင္။ ေနရာကား ရွန္ဂရီလာ ၾကယ္ငါးပြင့္ဟိုတယ္ႀကီး၏ဧည့္ႀကိဳစားပြဲေရွ႕မွာ။ အခ်ိန္ကား တခုေသာ ေသာၾကာ၊ မြန္းတည့္စအခ်ိန္။ ထိုနိုင္ငံသို့ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ေရာက္ေနေသာ ထြန္းထြန္းမွာဆြမ္းခံရင္း ငွက္သင့္ရေလၿပီ။ျမန္မာျပည္ရန္ကုန္ၿမိဳ့တြင္ တၿမိဳ့တည္းေနၾကေပမယ့္ သာေရးနာေရးမရွိလၽွင္ ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ကိုယ္ရ၍ပ္ကာ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ဆုံျဖစ္ဖို့ တႏွစ္တခါပင္ၾကဳံရခဲ့သည့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျမင့္နိုင္တို့လင္မယားကို ေဟာင္ေကာင္မွာမွတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္လာ ဆုံရ၏။

ျမင့္နိုင္ကား လူခ်မ္းသာတဦးျဖစ္ေနၿပီ။ သူ႔ဇနီး ခင္(ေခၚ) ခင္ခင္ေအးမွာလည္း ျမင့္နိုင္ႏွင့္မညားခင္ကတည္းက ရင္းႏွီးခဲ့သူျဖစ္ပါ၏။ ျမင့္နိုင္မခ်မ္းသာခင္၊ သူလည္း လူပ်ိဳကိုယ္လြတ္ဘ၀တုန္းက ျမင့္နိုင္တို့အိမ္သည္ သူ႔စားအိမ္ေသာက္အိမ္ျဖစ္ခဲ့သည္မို့ ျမင့္ နိုင္ႏွင့္ တင္မကဘဲ ခင္ခင္ေအးႏွင့္ပါ အလြန္ရင္းႏွီးပါ၏။ေနာက္ပိုင္း ျမင့္နိုင္ ခ်မ္းသာလာေသာအခါတြင္မူ သူကလည္း အိမ္ေထာင္ေတြက်၊ သူ႔ဘ၀အတြက္လည္း ႐ုန္းကန္ေနရသျဖင့္ အေနခင္းခဲ့ၾက၏။ယခုဆုံမယ့္ဆုံေတာ့ ေဟာင္ေကာင္မွာ။ ျမင့္နိုင္ကေတာ့ သူ႔ေလာဘေဇာႏွင့္ ဇနီးသည္ကို ထားရစ္ကာခရီးဆက္ေလၿပီ။ သူ႔ မိန္းမကို အေဖာ္လုပ္ေပးဖို့လည္း မွာသြား၏။ ၂။ ညေန ၄နာရီေလာက္တြင္ ထြန္းထြန္းအခန္းမွ ဖုန္းကျမည္လာ၏။ “ကိုထြန္းထြန္းေရ၊ ခင္ပါ…” “ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္…” “ခင္ ေႏွာင့္ယွက္ရာမ်ားေရာက္သြားလား…” “မေရာက္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ပ်င္းတာနဲ႔ တီဗီထိုင္ၾကည့္ေနတာ” “ဒီညေန ကိုထြန္းမွာ ဘာအစီအစဥ္ေတြရွိလဲ…” “အထူးမရွိပါဘူး ခင္၊ ေစ်းေလးဘာေလး ၀ယ္ၿပီး၊ ညစာစားဖို့ပါပဲ…” “ဘယ္သူေတြပါဦးမွာလဲ…” “ဟင့္အင္း… မပါပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တေယာက္တည္းပါ။

သင္တန္းကအဖြဲ႕ေတြက ျပန္ကုန္ၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ေရာက္ တုန္းေပါက္တုန္း ၀ယ္ရျခမ္းရေအာင္ေနခဲ့တာ…” “ခင္လိုက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကိုထြန္းထြန္းအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာလားဟင္…” “ဟာ… ခင္ကလည္း လုပ္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာင္ ခင့္ကို ေခၚဖို့စဥ္းစားေနတာ။ ခင္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို့…” “ဒါဆို ခင္လိုက္ပါရေစေနာ္၊ ညစာလည္း တူတူစားၾကတာေပါ့…” ၃။ ဓာတ္ေလွခါးထဲမွ ထြက္လာေသာ ခင္ခင္ေအးကို ၾကည့္ကာ ထြန္းထြန္း အသက္ရွူမွားခ်င္သလိုျဖစ္သြားျခင္းသည္ ယခုဆက္ လက္ေဖာ္ျပမည့္ ဇာတ္လမ္းအတြက္ အသက္ျဖစ္ပါ၏။ ေျပာရလၽွင္ ထြန္းထြန္းအသက္လည္း မငယ္ေတာ့ပါ။ ၄၀ရွိပါၿပီ။ ခင္ခင္ေအးလည္း မငယ္ေတာ့ပါ။ သူ႔ထက္ ၃ႏွစ္ငယ္သျဖင့္ ၃၇ႏွစ္ေပါ့။ ထြန္းထြန္းကိုယ္တိုင္က သားႏွစ္ေယာက္ဖခင္ျဖစ္ေနသလို ခင္ခင္ေအးသည္လည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္မိခင္ျဖစ္ပါ၏။ သို့ေသာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္၊ ျမင့္နိုင္ႏွင့္အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကတည္းက ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္အတိုင္း ခင္ခင္ေအးက သြယ္ လ်ေနဆဲျဖစ္ပါ၏။

ခင္ခင္ေအး၏မ်က္ႏွာမွာလည္း ရင့္က်က္လာသည့္အတြက္ ပိုမိုၾကက္သေရရွိလာသည္မွအပ လြန္ခဲ့တဲ့၁၅ႏွစ္ေက်ာ္က လိုပင္ လွပတင့္တယ္ဆဲလည္း ျဖစ္ပါ၏။ ရန္ကုန္တြင္ေနစဥ္က တခ်ိန္လုံး ထဘီႏွင့္ ျမန္မာလို၀တ္စားထားသည္ကိုသာေတြ႕ဖူးထားရေသာ ထြန္းထြန္းအတြက္ ခင္ခင္ ေအးကို အခုလို မီနီစကပ္ႏွင့္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ျမင္လိုက္ရေတာ့ အသက္ရွူမွားခ်င္သည္မွာ မဆန္းလွေပ။ ျဖဴ၀င္းေသာအသားအေရ၊ ဆံပင္ထုံးဖြဲ႕ပုံႏွင့္ ျပည့္တင္းေသာ န၍တ္ခမ္းကို စိုစိုရဲရဲဆိုးထားသည္မ်ားေၾကာင့္ ခင္ခင္ေအး၏ မ်က္ႏွာေလးက ဖူးေနေအာင္လွေနပါ၏။ ၀တ္ထားေသာ အျပာႏုေရာင္ မီနီစကပ္က အသားကပ္ျဖစ္ေနေလရာ ခင္ခင္ေအး၏ရိ၍က္ႀကီးဖို ငယ္အသြယ္သြယ္ကိုတင္းတင္းရင္းရင္းျမင္ေနရ၏။ ယုတ္စြအဆုံး နို့သီးေခါင္းအရာေလးမ်ားကိုပင္ ျပဴးျပဴးကေလးေတြ႕ေနရသလိုပင္။ ေပါင္လယ္အထိတိုေသာ စကပ္ကို ၀တ္ဆင္ထားသျဖင့္ ေပါင္တံသြယ္သြယ္မ်ားႏွင့္ ေျခသလုံးေဖြးေဖြးတို့၏အလွကိုလည္း စာ ဖြဲ႕ရမလိုျဖစ္ေနပါေတာ့၏။

ဒါ ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ့မိန္းမပဲဟု မိမိကိုယ္ကို သတိေပးရင္း ထြန္းထြန္းတေယာက္ သက္ျပင္းခ်ကာ ဟိုတယ္တြင္းမွ ႏွစ္ ေယာက္သား ထြက္ခဲ့ၾကပါ၏။ ခင္ခင္ေအးက စကားေတြ ေဖာင္ေနေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းမွာ မၾကားတခ်က္ၾကားတခ်က္၊ လမ္းအကူး မွာ သူ႔လက္ေမာင္းကို လွမ္းဆုပ္ေတာ့လည္း ရင္ထဲ ဖိုခ်င္သလိုလို။ ကုန္တိုက္ေတြတခုၿပီးတခုသြားကာ ၀ယ္ၾကျခမ္းၾကသည္၊ ၿပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြ ဟိုတယ္ ျပန္ထား၏။ ညရွစ္နာရီခြဲက်ေတာ့ ဟိုတယ္အနီးက တ႐ုတ္ဆိုင္ေလးမွာ ညစာစားၾက၏။ ခင္ခင္ေအးက ဝိုင္ေသာက္ခ်င္သည္ဆို၍ ဝိုင္အျဖဴတလုံးမွာကာႏွစ္ေယာက္သား ေသာက္ရင္း စကာေတြေဖာင္ဖြဲ႕ၾက၏။ အဓိကကေတာ့ ခင္ခင္ေအး ျမင့္နိုင္ကို မေက်နပ္ေၾကာင္းသာျဖစ္၏။ ခင္ခင္ေအး မေက်နပ္ခ်င္လည္း မေက်နပ္ခ်င္စရာ။ ဇနီးအရင္းေခါက္ေခါက္ကို သူမ်ားနိုင္ငံမွာ ထားရစ္ကာ သူက ခရီးဆက္သြားျခင္းအတြက္ ခင္ခင္ေအး ဘယ္နည္းႏွင့္နားလည္ေပးနိုင္ပါ မည္နည္း။ ေတာ္ပါေသးရဲ့… ကိုထြန္းထြန္းနဲ႔ ေတြ႕ေပလို့ေပါ့တဲ့။

ဝိုင္တပုလင္းမွာ ထြန္းထြန္းက ႏွစ္ခြက္သာ ေသာက္လိုက္ရ၏။ ခင္ခင္ေအးက စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေသာက္ ေလ၏။ ဟိုတယ္သို့ ျပန္ၾကေတာ့ ည ၁၀နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ လမ္းက ရွင္းေန၏။ ေျခလ်င္ေလၽွာက္ခါ ျပန္ခဲ့ၾကေတာ့ လမင္းႀကီးက ထိန္ထိန္သာေန၏။ ခင္ခင္ေအးက သူ႔လက္ေမာင္းကို မွီတြဲရင္း ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလၽွာက္လာရာမွ ခပ္တိုးတိုးေျပာ၏။ “ခင့္ကို အထင္ေသးခ်င္လည္း ေသးေတာ့ ကိုထြန္းရယ္…၊ ခင္ေျပာခ်င္တယ္…” “ေျပာပါ ခင္ရဲ့၊ ဘာလို့ အထင္ေသးရမွာလဲ…” “ခင္အခုအခ်ိန္မွာ အရမ္းအထီးက်န္ေနတာ ကိုထြန္းသိတယ္မဟုတ္လား…” “သိတာေပါ့…” “အခု ခင္တို့ တျခားနိုင္ငံ၊ တျခားကမၻာတခုမွာ ေရာက္ေနတယ္ေနာ္…” “ဟုတ္တယ္ ခင္…” “ခင့္အထီးက်န္ကမၻာေလးထဲမွာ ကိုထြန္း ခဏေလာက္ လာေနေပးနိုင္မလားဟင္…” သူ႔ရင္မွာ ပူေႏြးလာ၏။ ခင္ခင္ေအးက ရိ၍က္ငင္သလိုအသံမ်ိဳးျဖင့္ ခပ္တိုးတိုးဆက္ေျပာ၏။ “အို… ခင္၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာပါရေစေနာ္၊ သဘက္ခါ ရန္ကုန္ျပန္မေရာက္ခင္အထိ ကိုထြန္းကို ခင့္ခ်စ္သူအျဖစ္ ခင့္အနားမွာေခၚထားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုထြန္း ခင့္ကို သိပ္အထင္ေသးသြားမွာလားဟင္…”။

သူ႔လက္ေမာင္းကို ဆုပ္ထားေသာ ခင္ခင္ေအး၏လက္ေပၚသို့ သူ႔လက္တဖက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ၿပီး သူျပန္ေျပာလိုက္ ပါ၏။ “ဘာလို့ အထင္ေသးရမွာလဲ ခင္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခင့္ကို အဲလိုပဲ ေျပာခ်င္တာ၊ ခင့္ကို ေစာ္ကားမိသလိုျဖစ္မွာစိုးလို့ မနည္းစိတ္ထိန္းထားရတာပါဗ်ာ…” ခင္ခင္ေအးက လမ္းခုလတ္တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ သူ႔ကို ရႊန္းရႊန္းစားစားေမာ္ၾကည့္၏။ “တကယ္ေျပာတာလားရွင္…” “တကယ္ပါ ခင္ရယ္၊ ညေနက ဓာတ္ေလွခါးထဲက ထြက္လာတဲ့ ခင့္ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ အသက္ရွူေတာင္ မွားသြားတယ္။ လွလိုက္တာ ခင္ရယ္၊ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာလို့ ေျပာခ်င္လိုက္တာ။ ျမင့္နိုင္မ်က္ႏွာ…” ထြန္းထြန္းစကားမဆုံးခင္ ခင္ခင္ေအးက သူ႔လက္ကေလးျဖင့္ ထြန္းထြန္း၏န၍တ္ခမ္းကို ပိတ္လိုက္ပါ၏။ “အဲဒါေတြ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ကိုရယ္၊ ဒီမွာ ခင္ရယ္၊ ကိုရယ္၊ ကိုရယ္ ခင္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိတယ္၊ က်န္တဲ့သူေတြ ဘယ္သူမွ ဒီကမၻာေလးထဲမွာ မရွိဘူး၊ ခင္နဲ႔ ကို၊ ကိုနဲ႔ခင္ပဲရွိခ်င္တယ္…”။

ေျပာပုံေလးကိုသေဘာက်လြန္းသျဖင့္ ခင္ခင္ေအး၏ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး အႏွစ္ႏွစ္အလလက နမ္းခ်င္ခဲ့ေသာ ခင္ခင္ ေအး၏ န၍တ္ခမ္းထူထူျပဲျပဲေလးကို တယုတယနမ္းစုပ္လိုက္မိရပါေတာ့၏။ “တခုေတာ့ေတာင္းပန္ပါရေစေနာ္…” အနမ္းရွည္၏အဆုံးမွာ ခင္က ေျပာလိုက္သျဖင့္ သူ ခင့္ပါးေလးကို အုပ္ကိုင္ထားရင္းႏွင့္ ခင့္မ်က္လုံးေတာက္ေတာက္ေလးေတြ ကို ေငးၾကည့္လိုက္၏။ “ခင္ေျပာတဲ့ကမၻာေလးက ဒီ ေဟာင္ေကာင္မွာပဲေနာ္။ ေဟာင္ေကာင္ေျမက ေလယာဥ္ထြက္တာနဲ႔ ကိုလည္း ကို့ကမၻာထဲျပန္ ေရာက္သြားၿပီ။ ခင္လည္း ခင့္ကမၻာထဲ ျပန္ေရာက္သြားၿပီမို့ ခင္တို့ႏွစ္ေယာက္ အရင္ကလို မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ပဲ ရွိေနခ်င္တယ္။ ခင္ေျပာ တာ ကိုနားလည္ေပးနိုင္မလားဟင္…” သူေခါင္းညိတ္၏။ ခင္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို့ တိုး၀င္လာရင္း ခပ္တိုးတိုးေျပာေနပါေသး၏။ “ဒီမွာရွိေနတဲ့ ခင္တို့ကမၻာေလးဟာ အိပ္မက္ေလးတခုလို့ ေအာက္ေမ့ေပးပါလို့ ခင္ ကို့ကို “ကိုေတာင္းပန္ထားမယ္ေနာ္…” “စိတ္ခ်ပါ ခင္ရယ္၊ အားလုံး ခင့္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ရပါေစ့မယ္လို့ ကိုယ္ကတိေပးပါတယ္…” ခင္က သူ႔ကိုခပ္တင္းတင္းဖက္လိုက္ပါ၏။

အသက္၄၀ေယာက္်ားတေယာက္ႏွင့္ အသက္၃၇ႏွစ္အရြယ္မိန္းမတေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက အိမ္ေထာင္သယ္ေတြျဖစ္၏။ သို့ေသာ္ ထိုႏွစ္ေယာက္မွာ အခုက်ေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ခ်စ္သူရည္းစားမ်ားႏွယ္ ကယုကယင္ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခင္ခင္ေအး၏အခန္းသို့သူလိုက္သြားရ၏။ ခင္က သန္႔စင္ခန္းသို့၀င္ေနခ်ိန္မွာ သူက ခင္ခိုင္းထားခဲ့ သည့္အတိုင္း ခင့္အခန္းတြင္း ေရခဲေသတၱာထဲမွာ အသင့္ရွိေနေသာ ရွန္ပိန္ပုလင္းကို ဖြင့္ကာ တခြက္ျဖည့္ထားလိုက္၏။ သန္႔စင္ခန္းမွ ခင္ျပန္ထြက္လာေသာအခါ ဖန္ခြက္ကို ခင့္ထံ လွမ္းေပးလိုက္ေတာ့ ခင္ကေခါင္းရမ္း၏။ သူငုံၿပီး န၍တ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာတိုက္မွေသာက္ မည္ဟုေျပာသျဖင့္ တငုံငုံကာ ခ်စ္မက္လွေသာ ခင့္န၍တ္ခမ္းထူထူေလးကိုထိကပ္ၿပီးရွန္ပိန္ေအးကိုခင့္ပါးစပ္ထဲေျပာင္းထည့္ေပးလိုက္၏။ ခင္က သူ႔လည္ပင္းကို အားပါးတရ ျပန္လည္သိုင္းဖက္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းက ခြာလို့မရေတာ့ပါ။ လမ္းမွာနမ္းတုန္းက တယုတယႏွင့္ ဖြဖြသာသာျဖစ္ေပမယ့္ အခန္းထဲက အနမ္းက်ေတာ့ မြတ္သိပ္ျပင္းျပလြန္းေနၾကၿပီ။

နုတ္ခမ္းခ်င္း လၽွာခ်င္းအတင္းတိုးထိပြတ္သပ္ကာ မက္မက္ေမာေမာနမ္းလို့ပဲ မ၀နိုင္။ သူကလည္း ခင္ခင္ေအး၏ကိုယ္လုံးသြယ္သြယ္လ်လ်ကို တအားဖက္ထားမိသလို ခင္ကလည္း သူ႔ကို တအားျပန္ဖက္ထားေလ၏။ တကယ္ေတာ့ ထိုန၍တ္ခမ္းမ်ားကို သူနမ္းခ်င္ေနခဲ့သည္မွာ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ျမင့္နိုင္က သူႏွင့္လက္ထပ္မည့္သူအျဖစ္ မိတ္ ဆက္ေပးခဲ့စဥ္အခ်ိန္ကတည္းက ဆိုပါေတာ့။ ခင့္န၍တ္ခမ္းေတြက ျပည့္ျပည့္ေလးေတြျဖစ္၏။ ထူသည္ဟုပင္ ေျပာလိုကေျပာနိုင္ေသး၏။ သို့ေသာ္ ေထာ္ေနေအာင္ထူသည္မဟုတ္ဘဲ လွပ႐ုံ ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြသာျဖစ္၏။ ေနာက္ၿပီး ခင့္ပါးစပ္ေလးက က်ယ္က်ယ္ ေလး၊ သြားတက္ကေလးေတြေပၚေအာင္ ျပဳံးလိုက္ေသာအခါ အရမ္းလွသြားေသာ ခင့္န၍တ္ခမ္းေတြကို ထိုကတည္းက သူနမ္းခ်င္ခဲ့၏။ သို့ေသာ္ ပိုင္သူရွိႏွင့္ၿပီးဆိုေတာ့လည္း သူေမ့ေဖ်ာက္ခဲ့ပါ၏။ ေနာက္ပိုင္း ခင္ႏွင့္ရင္းႏွီးလာေသာအခါတြင္မူ ထိုန၍တ္ခမ္းမ်ားက သူ႔ကို ဖမ္းစားဆဲ။ ကေလးတေယာက္ရအၿပီးမွာေတာ့ ခင့္န၍တ္ခမ္းတင္မက ခင့္ကိုယ္လုံးကပါ သူ႔ကို ဖမ္းစားလာေလေတာ့၏။

ကေလး ႏွစ္ေယာက္ရအၿပီးမွာေတာ့ ခင္က ႏွစ္သားေမြး၊ ႏွစ္ေသြးလွလာသည္ဟုပင္ သူထင္ခဲ့၏။ ခင့္ရင္သားမ်ားမွာ အပ်ိဳတုန္းကထက္ ဖြံ့ထြား လာသည္ကို သူသတိထားမိသလို ခင့္တင္ပါးေတြမွာလည္း အပ်ိဳတုန္းကထက္ ကားစြင့္တရစ္လာခဲ့သည္ကို သူေကာင္းစြာသတိထားမိ ၏။ အျမင္ရိုင္းေအာင္ထြားႀကိဳင္းလာျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ က်ဥ္ေသာခါးႏွင့္လိုက္ဖက္ေသာ အသားစိုင္မ်ားသာျဖစ္ေနခဲ့၏။ ၿပီးေတာ့ ခင္က ကစားသည္လားမသိ၊ ခင့္ဗိုက္သားမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမဟု ဘယ္လိုမွ မထင္ရေအာင္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ရွိေနခဲ့သည္ကိုလည္း သူ သတိထားမိခဲ့၏။ ထိုအလွအပမ်ားေၾကာင့္လည္း သူသည္ ခင္တို့ထံသို့ အေရာက္အေပါက္နည္းသြားခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္၏။ ခင့္ကို ျမင္ေလတိုင္း ေပၚေပါက္လာတတ္သည့္ လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းေနရသည္ကိုက သူ႔အတြက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲလြန္းလွ၍လည္းျဖစ္၏။ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္ ခြင့္မပိုင္ ဆြဲကိုင္ၾကည့္ခြင့္မရွိမွေတာ့ မျမင္ရေလေကာင္းေလဟုပင္ သူေအာက္ေမ့ခဲ့၏။ အမွန္ကို၀န္ခံရလၽွင္ သူ႔အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ခင္မၾကာခဏရွိခဲ့ဖူးပါ၏။

သို့ရာတြင္ ပိုင္သူလည္းရွိၿပီးျဖစ္သည့္အျပင္ ခင္ကိုယ္ တိုင္က အင္မတန္အိေ`ႏၵႀကီးသူ၊ အေနတည္သူ၊ ေအးေဆးသူျဖစ္သည့္အတြက္ အိပ္မက္သည္ အိပ္မက္ဘ၀တြင္သာ ရွိေနခဲ့ပါ၏။ ယခုေတာ့ ထို ခင္သည္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႔ကို သူ႔လိုပင္ မြတ္သိပ္စြာ တုံ႔ျပန္နမ္းေနေသာ ခင္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေအာင္းထားခဲ့ရေသာ ဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝေတာ့မည္ျဖစ္၍ သူရင္ေတြခုန္ေန၏။ ခင္၏ခ်ိဳၿမိန္မြတ္သိပ္လွေသာ အနမ္းေရယဥ္ေၾကာမွာ မည္မၽွၾကာေအာင္ ေမ်ာသြားမိသည္မသိ။ ခင့္ဘယ္လက္ကေလးက သူ႔ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကိုစတင္ျဖဳတ္ေနေသာအခါမွသာ သူသတိ၀င္လာ၏။ သူ႔လက္တိုရွပ္အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကို ကူျဖဳတ္ေပးလိုက္၏။ န၍တ္ခမ္းခ်င္းကေတာ့ ခြာလို့မရနိုင္ၾက။ ၾကယ္သီးေတြျပဳတ္သြားေသာအခါ ခင္က သူ႔အကၤ်ီကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ခၽြတ္ေနသျဖင့္ သူကူကာခၽြတ္လိုက္၏။ ေလေအးစက္ တပ္ထားေသာအခန္းထဲတြင္ အနည္းငယ္ေအးေနေသာ္လည္း ေသာက္ထားေသာဝိုင္အရက္ႏွင့္ တက္ေနေသာ အခ်စ္ရွိန္ေၾကာင့္ကိုယ္ခၽြတ္ ဗလာျဖစ္သြားသည့္တိုင္ ေနသာထိုင္သာပင္။

အကၤ်ီၿပီးေတာ့ ခင့္လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က သူ႔ခါးပတ္ကို ျဖည္ေနျပန္ပါၿပီ။ သူ ကူရျပန္ပါၿပီ။ အမွန္က သူသည္ မႏူးမနပ္ကေလးလည္းမဟုတ္ပါ။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို တဖက္ကမ္းခတ္ကၽြမ္းက်င္သူသာျဖစ္ပါ၏။ သို့ေသာ္ ယခုေတာ့ ခင္က ဦးေဆာင္သူျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေဘာင္းဘီကိုေတာ့ လူခ်င္းမခြာဘဲ ခၽြတ္လို့မရေတာ့ေပ။ ထို့ေၾကာင့္ လူခ်င္းခြာကာ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ခါးမွ ေဘာင္းဘီရွည္ကို ခၽြတ္ခ်ၿပီး အနီးရွိ စာေရးစားပြဲမွ ကုလားထိုင္ေပၚပစ္တင္လိုက္၏။ ယခုအခါ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတိုေလးသာက်န္ ေတာ့၏။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အသားေရာင္ေလးထဲတြင္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႏွင့္ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္းျဖစ္ေနသည္ကို ခင္က မ်က္ေတာင္ မခတ္ၾကည့္ရင္း သူ႔လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ခါးတဖက္ဆီမွ ဆြဲကာ ထိုေဘာင္းဘီေလးကို ခင္ကပင္ ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့၏။ ခၽြတ္ ခ်ရင္းက ၾကမ္းေပၚသို့ ဆင္းလိုက္ပါ၏။ ေျခခ်င္း၀တ္သို့ေရာက္သြားေသာ ေဘာင္းဘီကို ေျခေထာက္မွ ႐ုန္းအထြက္တြင္ ဗိုက္ႏွင့္ထိ ေတာ့မတတ္ ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔ေရႊပန္းႀကီးက ခင့္မ်က္ႏွာလွလွေလးကို တရမ္းရမ္းႏွင့္ သြားပြတ္ေနေခ်ေသး၏။

ေဘာင္းဘီေလးကို ငုံ႔ခၽြတ္ေနရာမွ ေဘာင္းဘီကၽြတ္အသြားတြင္ ခင္က ေမာ့လိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ ကပ္ေနေသာ ေရႊပန္းႀကီး ကို ႏွာေခါင္းဖ်ားေလးျဖင့္ ဖိကာဖိကာ တရႊတ္ရႊတ္နမ္းလိုက္ရာ သူ႔ရင္မွာ ၾကည္ႏူးျခင္းမ်ားအျပည့္ျဖင့္ ျဖစ္သြားရပါ၏။ ေရႊပန္း တေခ်ာင္းလုံးကို အဖ်ားမွ အရင္းအထိ အႏုစိပ္ကေလး ႏွာေခါင္းႏွင့္ဖိကာနမ္းလိုက္႐ုံတင္မက တြဲေလာင္းက်ေနေသာ ဥႏွစ္လုံးကိုပါ ဘယ္ လက္ႏွင့္ ညင္ညင္သာသာေလး အုပ္ကိုင္ကာ တရႊတ္ရႊတ္နမ္းျပန္၏။ တဏွာရာဂေတာ့တဏွာရာဂပါ။ သို့ေသာ္ စုံမက္ျမတ္နိုးမ၍ပါ တြဲဖက္ပါ၀င္ေနေသာ ထိုအျပဳအမူေလးေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက တိတ္တခိုးစြဲလန္းရသူ ခင့္အေပၚတြင္ သူ႔အၾကင္နာေတြက ယိုဖိတ္လၽွံက်ေနပါေတာ့၏။ ခင္က ဥေအာက္ပိုင္းမ်ားကိုပါ ႏွာေခါင္းႏွင့္ က်က်နန နမ္းၿပီးေတာ့မွ လွပျပည့္တင္းကာ န၍တ္ခမ္းနီမ်ားမရွိေတာ့ၿပီျဖစ္သည့္ တိုင္ ပန္းေသြးေရာင္ျဖင့္ယွက္သမ္းဆဲ န၍တ္ခမ္းေလးျဖင့္ သူ႔ဒစ္ပန္းေရာင္ကို ညင္ညင္သာသာေလး ပတ္ခနဲနမ္းစုပ္လိုက္ျပန္ပါ၏။ ထို့ ေနာက္တြင္ကား ထိုန၍တ္ခမ္းလႊာမ်ား ပြင့္အာသြားကာ သူ႔လိင္တံႀကီးကို ခင္တေယာက္ အငမ္းမရစုပ္နမ္းေနပါေတာ့၏။

ေႏြးေထြးေသာ ခင့္ခံတြင္းတင္မက သြက္လက္ေသာ ခင့္လၽွာေလးကပါ သူ႔လိင္တံကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အရသာေပးေနေလၿပီ။ အိေ`ႏၵရွင္၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕သူအျဖစ္သာ သူသိထားခဲ့ေသာ ခင့္ထံမွ ထိုအျပဳအစုကို ခံယူရသည့္အခါ ၾကည္ႏူးျခင္းကအတိုင္း မသိေအာင္ပင္ျဖစ္သြားရပါေတာ့၏။ ခင္သည္ ေနရာႏွင့္ေနရာ ေနတတ္ေသာ မိန္းမသားတဦးေပတကား။ ဘယ္မိန္းမမွ အဆုံးအထိ မငုံေပးနိုင္ခဲ့ေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးကို ခင္က အဆုံးအထိ ငုံလိုက္ေသာအခါတြင္ကား သူ႔မွာ အသည္း ခိုက္ေအာင္ပင္ အရသာ ေတြ႕ရေလၿပီ။ ခင္က လိင္တံႀကီးကို သူ႔ခံတြင္းထဲသို့ တဆုံးသြင္း၊ တဆုံးထုတ္ကာ စုပ္ေပးေန၏။ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးၾကာမွ တ၀က္ခန္႔ကို ငုံကာ လၽွာကေလးျဖင့္ ထိုးေမႊကလိျပန္၏။ ထို့ေနာက္ ဒစ္ႀကီးကို လၽွာႏွင့္ကလိ၏။ ထို့ေနာက္ ညာလက္ျဖင့္ လိင္တံ၊ ဘယ္လက္ျဖင့္ ေဂြးဥမ်ားကို ေဖးကိုင္ထားရင္း လိင္တံေအာက္ပိုင္းကို လၽွာႏွင့္လ်က္လိုက္၊ န၍တ္ခမ္းႏွင့္စုပ္လိုက္လုပ္၏။ ေဂြးဥ ကို ငုံကာခဲရင္း လၽွာႏွင့္လည္း ေမႊ၏။ ၿပီးေတာ့ လိင္တံႀကီးကိုပဲ ဆတ္ခနဲစုပ္ယူျပန္၏။

သူ႔မွာေတာ့ အရသာေတြ ရွိၿပီးရင္း ရွိရင္း။ သူ႔စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြထဲမွာ ခင့္န၍တ္ခမ္းလႊာမ်ားအၾကား သူ႔လီးကို ထိုးထည့္ၿပီး ခင္က စုပ္ေပးတာကို ခံၾကည့္ခဲ့ဖူး၏။ ယခုတကယ္ခံရေသာအခါတြင္ေတာ့ စိတ္ကူးထဲကထက္ေတာင္ ခင္ကေကာင္းေနေခ်ေသး၏။ ျဖဴ၀င္းေသာ ခင့္မ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႔လိင္တံညိဳမဲမဲႀကီးကား လိုက္ပင္ လိုက္ေပေသးေတာ့။ မ်က္လုံးမ်ား ေမွးစင္းကာ အငမ္းမရစုပ္ေနေသာ ခင့္မ်က္ႏွာေလးမွာ ရမၼက္ခိုးမ်ားျဖင့္ ၀င္းပၿပီး ခါတိုင္းထက္ အဆမ်ားစြာပင္ ပိုလွေနေပေသးေတာ့၏။ အေတာ္ႀကီးၾကာလာေတာ့ သူက ခင့္ကို ဆြဲထူလိုက္ရ၏။ “နားပါဦး ခင္ရယ္…” ခင္က အလိုက္သင့္ေလးပါလာေသာအခါ ခင့္ခါးေပၚမွ မီနီစကပ္ကို ပုခုံးႏွစ္ဖက္မွ ေလၽွာခ်ကာ သူခၽြတ္လိုက္၏။ မိုးျပာ ေရာင္စကပ္ကေလးက ၾကမ္းေပၚသို့ ပုံက်သြားသလို ခင့္ကိုယ္ေပၚမွာက ဘာအ၀တ္မွ မက်န္ေတာ့။ ေစာေစာက သန္႔စင္ခန္း၀င္စဥ္က တည္းက ခင္က အတြင္းခံမ်ားကို ခၽြတ္ထားခဲ့ဟန္တူ၏။ ျပည့္တင္းလုံး၀န္းေသာ ခင့္ရင္ႏွစ္မႊာမွာ ပုံ႔ပုံ႔အိအိကေလး။ နို့သီးေခါင္းေလးမ်ားကလည္း ကေလးအေမ၊ အအိုမ မပီသစြာပင္ ပန္းေသြးေရာင္ျဖင့္ တင့္တယ္ေန၏။

ၾကည့္ရတာ နို့တင္းေဆးေတြ၊ နို့သီးပန္းေရာင္ေပါက္ေဆးေတြ မွန္မွန္လိမ္းၿပီး ထိန္းသိမ္းထားခဲ့ပုံ ပင္။ သူၾကည့္ေနဆဲမွာ ခင္က ခ်ာခနဲလွည့္လိုက္ၿပီး ခုတင္ေဘးစားပြဲငယ္ေပၚမွ ဖန္ခြက္ကို ယူလိုက္ကာ သူ႔ကိုေပးၿပီး “ခင့္ကိုတိုက္ ပါဦး ကိုရယ္…”ဟုေျပာ၏။ သူက ခင့္တကိုယ္လုံးကို ျခဳံၾကည့္ရင္း လွမ္းယူခိုက္မွာ ခင္ကေမး၏။ “ခင္က ကို့အတြက္ လွရဲ့လားဟင္…” “သိပ္လွတာပဲ ခင္…” “ခင့္ကို သိပ္လွတယ္လို့ ကို အျမဲထင္တာပဲလားဟင္…” “ဟင္…၊ ဘာလို့ေမးတာလဲခင္…” “ကို ခင္နဲ႔စသိတဲ့ေန႔ကတည္းက ဒီေန႔အထိ ခင္နဲ႔ေတြ႕တိုင္း ကို့မ်က္လုံးေတြ တမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္သြားတာ ခင္သတိထားမိတယ္။ ဘာမွန္းေတာ့မသိဘူး။ ညေနက ခင္ဓာတ္ေလွကားထဲက ထြက္လာေတာ့ ကို့မ်က္လုံးေတြလည္း အဲလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါကို့မ်က္လုံး ေတြ ေျပာင္းသြားတာက ခါတိုင္းထက္ပိုၾကာတယ္၊ အဲေတာ့ ခင္သိလိုက္တယ္၊ ကို့မ်က္လုံးထဲမွာ ခင္ေတာ္ေတာ္လွေနတယ္လို့…” “ခင္က အရမ္းပါးတာပဲေနာ္…” “ဒါေတာ့ မိန္းမပဲကိုရယ္၊ ကိုယ့္ကိုၾကည့္တဲ့မ်က္လုံးေတြကို အဓိပၸာယ္ေဖာ္ခ်င္တာေပါ့…။

ကို့အၾကည့္ေတြကို ခင္ႀကိဳက္တယ္။ ခင့္ကို မက္ေမာတာ၊ တြယ္တာတာ၊ ျမတ္နိုးတာေတြပဲျမင္ရတယ္၊ စားမတတ္ဝါးမတတ္ၾကည့္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ…” “ေတာ္ေသးတာေပါ့…” “ဒါေပမယ့္ ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမဆိုေတာ့လည္း ခ်စ္ၿပီဆိုရင္ ခ်စ္တာတခုတည္းနဲ႔တင္လည္း ၿပီးမွာမဟုတ္ဘဲ ေပါင္းခ်င္ေသး ညားခ်င္ေသးတာလည္း သဘာ၀ပဲမဟုတ္လားကိုရယ္။ စကတည္းက ညားခ်င္တဲ့မ်က္လုံးနဲ႔ မျဖစ္ရင္ၿပီးတာပဲ။ အခု ခင့္ကိုအ၀တ္အစား မပါဘဲနဲ႔ ျမင္ရေတာ့ေရာ ခင္ကလွရဲ့လားကို…။ အမွန္အတိုင္းေျပာေနာ္… ခင္ စိတ္မဆိုးဘူး…” “သိပ္လွေနတာပါပဲ ခင္ရယ္… အမွန္အတိုင္းေျပာတာပါ” စကားအဆုံးမွာ သူက ဖန္ခြက္ကို အၿပီးသတ္ေမာ့လိုက္ရင္း တငုံကို ပါးစပ္ထဲတြင္ ခ်န္ထားလိုက္၏။ ခင္က သူ႔ဆီသို့ တိုး ကပ္လာၿပီး သူ႔ပုခုံးကို သိုင္းဖက္လိုက္သည္မို့ ခင့္ကို ျပန္ထိန္းဖက္လိုက္ရင္း ခင့္ေက်ာဘက္က စားပြဲပုေလးေပၚမွာ ဖန္ခြက္လြတ္ကို တင္လိုက္၏။ န၍တ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ ရွန္ပိန္ေအးေအးကို ခင့္ခံတြင္းထဲသို့ ေျပာင္းေပးလိုက္၏။ ခင္က သူ႔လည္ပင္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ျပန္ဖက္ရင္း ရွန္ပိန္ကိုစုပ္ယူလိုက္သလို သူ႔န၍တ္ခမ္းမ်ားကိုလည္း နမ္းစုပ္လိုက္ပါ၏။

သူက ခင့္ကို အသာထိန္းရင္း ကုတင္ေပၚသို့ အသာလွဲခ်လိုက္၏။ ခင့္ကိုယ္ေပၚတြင္ ကိုယ္တပိုင္း ေမွာက္ကာ ခင့္ကို တင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း ခင့္န၍တ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရပင္ျပန္လည္စုပ္ယူနမ္းရိ၍က္ေနမိရျပန္၏။ တဆက္တည္းမွာပင္ သူ႔ညာလက္ကလည္း ခင့္ဘယ္ဘက္နို့အုံေလးကို စမ္းသပ္မိသြားရေသး၏။ မိမိခႏၵာကိုယ္ကိုေကာင္း မြန္စြာထိန္းသိမ္းထားေသာေၾကာင့္ထင္ပါ၏။ ခင္၏နို့အုံမွာ အအိုတေယာက္၏နို့အုံဟု ယူဆစရာ လုံး၀မရွိေအာင္ တင္းတင္းရင္းရင္း ရွိေနေလ၏။ နို့အုံကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ရာမွခင့္နို့သီးေခါင္းေလးကိုလက္ညိဳးေလးႏွင့္ဖြဖြပြတ္လိုက္ေရာ ခင္တြန္႔ခနဲျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ကို ဖက္ထားေသာလက္မ်ားမွာလည္းတင္းၾကပ္လာပါ၏။ ထိုအခါ ခင့္နို့သီးေလးကို လက္ညိဳးနဲ႔လက္မၾကားမွာ လွိမ့္ကစားေနလိုက္၏။ ထို့ေနာက္ ခင့္ကိုယ္ေပၚတြင္ ကိုယ္တပိုင္းတင္ထားရာမွ န၍တ္ခမ္းခ်င္းမခြာဘဲ ေဘးသို့ ေစာင္းလွဲလိုက္ကာ ခင့္ကိုလည္း သူ႔ဘက္အသာ လွည့္ေစာင္းရင္း ညာဘက္နို့သီးကို လက္မႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ဘယ္ဘက္နို့သီးကို လက္သူၾြကယ္ႏွင့္လည္းေကာင္း ပြတ္သပ္ကစားေနမိရ ျပန္၏။

သူ႔ညာလက္တဖက္တည္းႏွင့္ ခင့္နို့သီးေခါင္းေလးႏွစ္လုံးစလုံးကို တၿပိဳင္နက္တို့ထိ ပြတ္သပ္လိုက္ျခင္းလည္းျဖစ္ပါ၏။ ခင္တေယာက္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးသြားရပါ၏။ အိမ္ေထာင္သည္မိန္းမသားတေယာက္အေနႏွင့္ ဒီလိုအေတြ႕အၾကဳံမ်ိဳးမွာ အဆန္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ကို့ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ ေနပုံမ်ားကမူ ခင့္အတြက္ အလြန္ထူးျခားေနေပ၏။ အို… ကိုနမ္းပုံကိုက ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူပါဘူးေလ။ နို့သီးေလးမ်ားကို ကစားေနပုံက လည္း ခင့္အသည္းကို အပ္ကေလးႏွင့္ မနာေအာင္ဆြေပးေနသလို တရြရြရွိလွပါ၏။ ခဏၾကာေတာ့ သူက န၍တ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ၿပီးခင့္ကို ပက္လက္လွန္လိုက္ျပန္ကာ ခင့္ဘယ္ဘက္ နို့သီးေခါင္းေလးကို စို့ေန ျပန္ပါ၏။ သူ႔ညာဘက္လက္ကလည္း ခင့္ဘယ္နို့အုံႏွင့္ နို့သီးကို တခ်ိန္တည္းမွာ ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေနေသး၏။ ခင့္ရင္ထဲတြင္ ၾကည္ႏူးမ၍၊ သာယာမ၍ႏွင့္အတူ ရာဂစိတ္မ်ားကလည္း ပိုမိုယိုဖိတ္လာရပါေတာ့၏။ ခင့္ကိုယ္ခင္ သတိ မထားမိခင္မွာပင္ ခင့္တင္ပါးမ်ားမွာ တခ်က္တခ်က္တြင္ တြန္႔ကာ၊ ေကာ့ကာျဖစ္ေနရပါေလေတာ့၏။ ခဏေနေတာ့ သူက ဘယ္ဘက္နို့သီးေလးအား ေျပာင္းစို့ျပန္၏။

သူ နို့စို့ပုံကလည္း အင္မတန္ထူးျခားလွ၏။ ခင့္နို့သီး ေလးမ်ား နာက်င္မွာ စိုးသည္ထင္၏၊ ဖြဖြသာသာေလး စို့ေနျခင္းျဖစ္သလို သူ႔လၽွာေလးကလည္း ခင့္နို့သီးေလးကိုပြတ္သပ္ကစားေနသည္ မွာ ညင္ညင္သာသာေလး။ တခ်က္တခ်က္တြင္ေတာ့ “ကိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္ပုံမ်ိဳးႏွင့္ နို့သီးေလးကို သြားမ်ားျဖင့္ ခပ္ဖြဖြခဲျပန္၏။ တတ္လည္း တတ္နိုင္တဲ့ကိုပါပဲ။ ခင့္ညာဘက္လက္ကလည္း ကို့လိင္တံႀကီးကို ရွာေဖြကာ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိရျပန္၏။ ခင့္ဘ၀တြင္ တခါမွမလုပ္ဘူး ေသာ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ေနခဲ့မိပါၿပီ။ ေစာေစာက ကို့လိင္တံႀကီးကို နမ္းစုပ္မိျခင္းမွာလည္း ခင့္ဘ၀တြင္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္၏။ နိုင္ငံ ျခားမွ ၀င္လာေသာအျပာကားမ်ားတြင္ ျမင္ဖူးေသာ္လည္း ခင္ကိုယ္တိုင္ကမူ တခါမွ စိတ္မကူးဖူးပါ။ ကို့လိင္တံႀကီးကိုျမင္ရေတာ့ ခင့္ စိတ္ေတြကို ခင္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ တခါမွ မလုပ္ဖူးေသာအလုပ္ကို လုပ္လိုက္ရပါ၏။ အိမ္ေထာင္သည္၊ ကေလးအေမပင္ျဖစ္လင့္ကစား ခင့္မွာ လိင္တံကို နမ္းစုပ္ဖူးဖို့ ခင္းစြ၊ ယခု ကို့လိင္တံႀကီးကို ကိုင္ဆုပ္သလိုပင္ ခင့္လင္သား၏လိင္တံကို တခါမွ မကိုင္ဖူးပါ။

ယခု ကို့လိင္တံကို ကိုင္ဆုပ္မိသည္ႏွင့္ ခင့္ရင္ထဲမွာ ခြန္အားသစ္ေတြျဖင့္ ျပည့္လာသလိုထင္ရ၏။ ထိုလိင္တံႀကီးကိုလိုခ်င္ မက္ေမာေသာစိတ္ကလည္း ျပင္းျပသထက္ ျပင္းျပလာပါေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ႔ညာလက္ကလည္း ခင့္ပိုက္သားေလးကို စတင္ပြတ္သပ္၏။ ထို့ေနာက္ ခင့္ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ပြတ္ သပ္ျပန္၏။ ဆီးခုံေပၚက အေမြးမ်ားၾကားတြင္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ အသာအယာကုတ္ကာ ကစားလိုက္ရာ ခင့္မွာတင္ပါးမ်ား ေကာ့တက္လာေအာင္ပင္မရိုးမရြျဖစ္သြားရေလ၏။ ထို့ေနာက္ ထိုလက္က ခင့္ဘယ္ဘက္ေပါင္တံေပၚ ေရာက္သြားၿပီး ဒူးဆစ္အထိ မထိတထိ ပြတ္သပ္သြားျပန္၏။ ဒူးဆစ္ေရာက္ေသာအခါ သူ႔လက္က ေပါင္အတြင္းပိုင္းသို့ ေရာက္သြားၿပီး ေပါင္ရင္းဆီ တရြရြေရြ႕လာ ျပန္ရာ ခင့္ရင္ေတြခုန္လာရျပန္၏။ ခင့္ေပါင္ၿခံမွာ အရည္မ်ားျဖင့္ ရႊဲနစ္ေနပါ၏။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ေပါင္ရင္းခြဆုံႏွင့္ နီးလာေလေလ၊ ခင့္ရင္ေတြ ခုန္လာ ေလေလပင္။ သို့ေသာ္ ထိုလက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေပါင္ရင္းခြဆုံေရာက္သြားေသာအခါ ခင္ရင္ခုန္ေနေသာ ေနရာကို ေက်ာ္လႊားၿပီး ညာဘက္ ေပါင္ၿခံအတြင္းသားေလးမ်ားထံ တရြရြေရာက္သြားပါေတာ့၏။

ခင့္မွာ မခ်င့္မရဲႏွင့္ အားမလိုအားမရေတြ ျဖစ္က်န္ရစ္ကာ လက္တဖက္ ျဖင့္ ခင့္နို့ကိုစို့ေပးေနေသာ သူ႔ေခါင္းကိုအတင္းဖက္လိုက္မိသလို ညာလက္ထဲမွ သူ႔လိင္တံႀကီးကိုလည္းတအားဆုပ္မိရျပန္၏။ သူ႔လက္မ်ားက ကၽြမ္းက်င္ေသာ စႏၵယားဆရာ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွယ္ပင္။ ခင့္ေပါင္တြင္းသားေလးမ်ားကို ရြရြေလး ပြတ္သပ္ ေနပါ၏။ ေကာင္းစြာ စိုရႊဲေနေသာ ခင့္ေပါင္ၿခံခြဆုံမွာလည္း သူ႔လက္က တဝဲ၀ဲတလည္လည္ပင္။ သို့ရာတြင္ ခင္ထိေစ၊ ကိုင္ေစခ်င္လွၿပီ ျဖစ္ေသာ ခင့္အဂၤါဇာတ္ကိုမူ လုံး၀မထိေခ်။. ခင့္မွာေတာ့ ထိေစခ်င္လြန္းလွၿပီမို့ တင္ပါးကို ေကာ့ကာ၊ ရမ္းကာျဖင့္ သူ႔လက္ရွိရာကို ခင့္ အဂၤါဇာတ္ေရာက္သြားေအာင္ အလိုလိုလ၍ပ္ရွားေပးေနမိရ၏။ ခင္ဘယ္လိုလ၍ပ္ရွားလ၍ပ္ရွား သူကမူ ခင့္အဂၤါဇာတ္ကို မထိေအာင္ လွည့္ပတ္ေရွာင္ေနသည္မို့ ခင္ဒူးေတြေထာင္ကာ ေပါင္ကို ကားေပးမိရင္းက တင္ပါးမ်ားကို ပို၍ေကာ့ေပးမိရျပန္၏။ ထိုအခါ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးက ခင္ဘယ္လိုမွ ထင္မထားေသာ ေနရာကို သြားစမ္းေလ၏။ ခင့္စအိုဝေလးကိုပင္ျဖစ္၏။ ခင္တခါမွ မခံစားဖူးေသာ အထိအေတြ႕လည္းျဖစ္၏။

အူထဲအသည္းထဲတြင္ တလိ၍က္လိ၍က္ယားယံလာေအာင္ သူမို့တတ္နိုင္ လွပါ၏။ အံႀကိတ္ထားသည့္ၾကားမွ ခင့္န၍တ္ဖ်ားက ဟင့္ခနဲ ညည္းသံေလး စတင္ထြက္ေပၚလာ၏။ တင္ပါးကိုလည္း ေမြ႕ယာေပၚျပန္ ခ်ေပးရ၏။ အဂၤါဇာတ္ကို ပြတ္ေပးပါေတာ့ ကိုရယ္၊ ခင့္အဂၤါဇာတ္ကို ကို့လက္နဲ႔ပြတ္ေပးတာ ခင္ခံခ်င္လွပါၿပီဟု စိတ္ထဲက တိုးတိုးေလး ေတာင္းပန္ေနမိပါ၏။ သို့ေသာ္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက အဂၤါဇာတ္ကို ေက်ာ္လႊားသြားျပန္ကာ ဆီးခုံအေမြးမ်ားၾကားတြင္ ကစားေနျပန္၏။ ခင္က တင္ပါးမ်ားကို ျပန္ေကာ့လိုက္ရျပန္၏။ သူက အဂၤါဇာတ္ႏွင့္ဘယ္ေပါင္ရင္းၾကား အသားဆိုင္ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနျပန္ရာ ခင္က ေကာ့ထားေသာ တင္ပါးကို ဘယ္ဘက္သို့ ရမ္းလိုက္ရျပန္၏။ ထိုအခါ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက အဂၤါဇာတ္ႏွင့္ညာဘက္ေပါင္ရင္းၾကား အသားဆိုင္မ်ားကို ပြတ္ျပန္၏။ ခင့္တင္ပါးေတြ ညာဘက္ကို ေစြ႕ခနဲေရြ႕သြားရျပန္၏။ သိပ္ဆိုးတဲ့ကိုပါပဲကြယ္။ ခင္မခံမရပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာ၏။ ထို့ေၾကာင့္ ခင့္ေပါင္ၿခံတဝိုက္တြင္ တရြရြလုပ္ေနေသာ သူ႔လက္ကို ခင့္ဘယ္လက္ နဲ႔ ဆြဲယူၿပီး ခင့္အဂၤါဇာတ္ေပၚတင္ေပးလိုက္မိရေတာ့၏။

ခင္တခါမွ မလုပ္ဖူးေသာအလုပ္ထဲတြင္ ဒါလည္းပါပါ၏။ သို့ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္က ခင့္အဂၤါဇာတ္ကို မထိေအာင္ အုပ္ကိုင္ထားျပန္၏။ ခင့္ရင္ထဲမွာ မခ်င့္မရဲပိုၿပီးျဖစ္လာရသျဖင့္ ညာ လက္ထဲမွ သူ႔လိင္တံကိုသာ ပိုမိုဆုပ္ညႇစ္ဆြဲေဆာင့္ေနမိရေတာ့၏။ “ဟင့္… ကိုရယ္…”ဟုလည္း န၍တ္မွ ညည္းညဴမိရျပန္၏။ သူက နို့သီးေပၚမွ န၍တ္ခမ္းကို ခြာလိုက္ၿပီး ခင့္ဘယ္နို့အုံကို ဖြဖြေလး နမ္းစုပ္ေနျပန္၏။ ထို့ေနာက္ ခင့္ရင္ႏွစ္မႊာၾကားကို နမ္းစုပ္ျပန္၏။ ဆီးစပ္ေပၚမွ သူ႔လက္ကလည္း တရြရြႏွင့္၊ အဂၤါဇာတ္ကို မထိထိေအာင္ ခင္လ၍ပ္ရွားသမၽွ ေရွာင္ကြင္းကာ ခင့္ကို မရိုး မရြျဖစ္သထက္ျဖစ္လာေအာင္ တို့ထိကစားေနျပန္၏။ သူ႔န၍တ္ခမ္းမ်ားက ရင္ႏွစ္မႊာၾကားမွ တရြရြေရြ႕သြားၿပီး ခင့္ခ်က္ဆီေရာက္သြားျပန္၏။ ခ်က္ေလးကို လၽွာေလးႏွင့္ေမႊလိုက္ ျပန္ေသာအခါ ခင္မခံစားဖူးေသာ ယားယံမ၍တမ်ိဳးကို ခံစားရသည္မို့ ခင့္မွာ ဟင့္ခနဲညည္းရျပန္၏။ ထိုလၽွာက ခ်က္ေအာက္ကို ဆင္းသြားၿပီး ခင့္ဆီးခုံေမြးေတြၾကားကို တိုး၀င္သြားၿပီး ဆီးခုံကေလးကို လၽွာႏွင့္ေမႊျပန္၏။

ခင့္ မ်က္လုံးထဲမွာ ခင္ၾကည့္ဖူးထားေသာ အျပာကားေတြထဲမွ ျမင္ကြင္းမ်ား ေပၚလာ၏။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတေယာက္အေနႏွင့္ဘယ္ေတာ့မွ ရနိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ခင္ယုံၾကည္ထားေသာ အေတြ႕အၾကဳံတခုကို ခင္ခံစားရေတာ့မည္လား။ ခင့္ရင္မွာ တသိမ့္သိမ့္ခုန္လာရ၏။ သို့ေသာ္ ခ်စ္ေသာကို့ကို ထိုသို့မလုပ္ေစခ်င္ပါ။ မခံစားဖူးေသာ အေတြ႕အၾကဳံတခုကို ခင္ခံစားၾကည့္ခ်င္လွေသာ္လည္း ကို့ကိုမူ ဘုန္းမနိမ့္ေစခ်င္ပါ။ သူ႔လၽွာက ဆီးခုံကို ေမႊေနေသာေၾကာင့္ မရိုးမရြေတြျဖစ္လာသည့္အတြက္ ခင့္တင္ပါးေတြ ေကာ့ေပးေနမိေသးေသာ္ လည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႔ေခါင္းကို အတင္းဆြဲဖယ္ရင္း ခင္ေျပာမိရပါၿပီ။ “ဟင့္… မလုပ္ပါနဲ႔ကိုရယ္၊ ကို့မွာ ဖုန္းနိမ့္မွာ ခင္စိုးရိမ္လို့ပါ…၊ မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္… “ သို့ေသာ္ ခင့္စကားမေအာင္ပါ။ ေျပာလိုက္မွ ပိုဆိုးသြားပါေသး၏။ ခင့္ဆီးခုံေပၚမွ လၽွာက ခင့္ေပါင္ၿခံခြၾကားေလးထဲသို့ ေရာက္သြားျပန္၏။ အဂၤါဇာတ္ႏွင့္ ညာဘက္ေပါင္ၾကား အသားဆိုင္ မ်ားတြင္ ကပ္ေပေနေသာ ခင့္အခ်စ္ရည္မ်ားကို လၽွာႏွင့္လ်က္ေနျပန္၏။

“ဟင့္… မလုပ္ပါနဲ႔ကိုရယ္… ခင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုရယ္… ကို ဖုန္းနိမ့္မွာစိုးလို့ပါဆို… ဟင့္…” ခင့္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ သူ႔ေခါင္းကို အတင္းဆြဲဖယ္ေနေသာ္လည္း သူကိုဘယ္လိုမွ ေျပာလို့၊ ဖယ္လို့မရပါ။ သူက ခင့္အဂၤါဇာတ္ရဲ့ ဘယ္ဘက္အျခမ္းမွာရွိေသာအရည္မ်ားကိလည္း လ်က္ယူေနျပန္၏။ ခင့္ရင္မွာ အားနာျခင္းႏွင့္အတူ ၾကည္ႏူးျခင္းမ်ားပါခံစားရ၏။ သူ ခင့္ကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲဟုလည္း ခင္ခံစားရ၏။ ခင့္လို ကေလးအေမတေယာက္၏အဂၤါဇာတ္မွ ထြက္ေသာ အရည္မ်ားကို သူမရြံမရွာ လ်က္ေနသည္မဟုတ္ပါလား။ ခင္ ကိုယ္ တိုင္ကလည္း ေစာေစာကပင္ တခါမွ မလုပ္ဖူးေသာအလုပ္ျဖစ္သည့္ သူ႔လိင္တံကို နမ္းစုပ္ေပးမိခဲ့သလို သူကလည္း ခင့္အဂၤါဇာတ္ကို နမ္းေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပင္။ သူကေတာ့ ေထာင္ၿပီးျဖဲထားေသာခင့္ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားခြဆုံမွ ခင့္အဂၤါဇာတ္ကို ၾကည့္ကာ သေဘာေတြက်ေနပါ၏။ သူ အႏွစ္ႏွစ္အလလကစိတ္ကူးနဲ႔႐ူးခဲ့ရေသာ၊ ခင္၏တကိုယ္လုံးမွ အဖိုးအတန္ဆုံးျဖစ္ေသာအရာက သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္အနီးဆုံးကိုေရာက္ေနပါၿပီ။

အရည္မ်ားရႊဲနစ္ေနေသာ ခင့္အဂၤါဇာတ္မွန၍တ္ခမ္းသားမဲမဲထူထူေလးေတြက ပြင့္ခ်ပ္ေလးမ်ားႏွယ္ ေဘးႏွစ္ဖက္သို့ပြင့္အာေနသျဖင့္ အရည္ ေတြရႊဲေနေသာ အဂၤါဇာတ္ကြဲေၾကာင္း ပန္းေရာင္ေလး သူ႔ကို ဖိတ္ေခၚေနပါ၏။ သူက လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ခင့္ဒူးေခါက္ေကြးကိုကိုင္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲလွန္လိုက္ေသာအခါ အဂၤါဇာတ္မွထြက္ေနေသာ အရည္မ်ားနစ္ေနသည့္ ခင့္စအိုဝေလးကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ သူ မထိန္းနိုင္ေတာ့ပါ။ ဒူးေခါက္ေကြးကို ခင့္ဆီထပ္တြန္းလိုက္ေသာအခါ ခင့္တင္ပါးမ်ား ပိုေကာ့လာပါ၏။ ထိုအခါ သူက ငုံ႔လိုက္ၿပီး ခင့္ စအိုဝေလးကို လၽွာႏွင့္ထိုးေမႊလိုက္မိရပါေတာ့၏။ “အို… ကိုရယ္…၊ မလုပ္ပါနဲ႔ဆိုကြယ္… ဟင့္…” အားနာျခင္းႏွင့္အတူ ခင့္ရင္မွာ အလြန္ပင္ၾကည္ႏူးသြားရပါ၏။ သူခင့္စအိုဝေလးကို လၽွာႏွင့္လ်က္ေနသည္ဟူေသာအသိက ပင္ ခင့္ကို အရမ္းၾကည္ႏူးေစပါ၏။ ခ်စ္လၽွင္အက်ိဳး၊ ျမတ္နိုးေတာ့ သဒၵာဆိုေသာ စကားရွိသည္ပင္။ သူခင့္ကို မည္မၽွခ်စ္ေၾကာင္း၊ မည္မၽွ ျမတ္နိုးေၾကာင္း၊ မည္မၽွသဒၵာေၾကာင္း ခင့္စအို၀ကို သူ႔လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ မရြံမရွာ လ်က္ေပးေနျခင္းကပင္သက္ေသထူၿပီးျဖစ္ေနပါ ေလၿပီ။ ေတာ္ပါေသးရဲ့…။

အခန္းသို့ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သန္႔စင္ခန္းသို့၀င္ကာ ထိုေနရာမ်ားကို ဆပ္ျပာေမႊးေမႊးႏွင့္ အားပါးတရ ေဆးထားခဲ့မိလို့သာ ေတာ္ေတာ့၏။ မဟုတ္လၽွင္ ခင္ သူ႔ကို ဒီ့ထက္အားနာမိေနရဦးမည္။ ခင္ သူ႔ကို မတားေတာ့ပါ။ ခင့္စအို၀ကို လၽွာႏွင့္ထိၿပီးမွေတာ့ က်န္တာေတြလည္း သူ႔စိတ္တိုင္းက်လုပ္ပါေစေတာ့။ ခင္ကိုယ္ တိုင္ကလည္း မခံစားဖူးေသာအရသာကို ခံစားခ်င္လွပါၿပီ။ စအိုဝေလးကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ေမႊေႏွာက္႐ုံတင္မက စအိုထဲသို့ပင္လၽွာထိပ္ ကေလးကို ထိုးသြင္းလိုက္ျပန္ရာ ခင့္မွာ ကာမဆႏၵေတြ ပိုမိုထ0ျ143ကလာရပါေတာ့၏။ “ဟင့္… ဟင့္… ေတာ္ပါေတာ့ ကိုရယ္…”ဟုသာ ညည္းမိရပါေတာ့၏။ သူက ခင့္ဒူးေခါက္ေကြးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္တြန္းထားျခင္းကို ဖယ္ရွားလိုက္ေသာအခါ ခင္က ေျခေထာက္မ်ားကို ဒူးေထာင္ လ်က္အတိုင္း ျပန္ခ်လိုက္ပါ၏။ တင္ပါးကိုလည္း ေမြ႕ယာေပၚအသာျပန္ခ်ၿပီး ေပါင္မ်ားကို ျဖဲကာ ဖြင့္ေပးလိုက္မိရပါ၏။ ခင့္အဂၤါ ဇာတ္ကို သူ႔အတြက္ အဆင္သင့္ျပင္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ သို့ေသာ္ သူက ခင့္အဂၤါဇာတ္ကို မထိဘဲ ဆီးခုံကိုသာ လၽွာႏွင့္ထိုးေမႊေနျပန္၏။

ခင့္တင္ပါးမ်ား ျပန္လည္ေကာ့တက္လာရ ျပန္၏။ ထိုအခါသူ႔လၽွာေလးက ခင့္စအိုဝေလးကို ထိုးေမႊျပန္၏။ ခင့္တင္ပါးမ်ား ေမြ႕ယာေပၚျပန္က်လာရျပန္ၿပီ။ ထိုအခါ သူကခင့္ အဂၤါဇာတ္ညာဘက္ေဘးကေပါင္ခြၾကားေလးကိုလၽွာႏွင့္ေမႊျပန္၏။ ခင့္တင္ပါးမ်ားညာဘက္သို့ေရြ႕ၿပီးသူ႔လၽွာရွိရာသို့အဂၤါဇာတ္ကိုလိုက္ ေရႊ႕ေပးေနမိရ၏။ ခင္က ညာဘက္ေရႊ႕လၽွင္ သူ႔လၽွာက ခင့္ဘယ္ေပါင္ၿခံမွာ၊ ခင္က ဘယ္ဘက္ေရႊ႕လၽွင္ သူ႔လၽွာက ခင့္ညာေပါင္ၿခံမွာ၊ ခင္က တင္ပါးကို ေကာ့ေပးလိုက္မိလၽွင္ သူ႔လၽွာက ခင့္စအို၀မွာ၊ ခင္က တင္ပါးမ်ားခ်ေပးလၽွင္ သူ႔လၽွာက ခင့္ဆီးခုံမွာ။ အဂၤါဇာတ္နားမွာ သူ႔ လၽွာက ဝဲေနေသာ္လည္း အဂၤါဇာတ္ကို ထိပဲမထိေတာ့။ ခင့္မွာ မခ်င့္မရဲျဖစ္သည္ထက္ျဖစ္လာသည္ႏွင့္အတူ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲမွာလည္း တခါမၽွ မခံစားဖူးေသာ ယားယံမ၍၊ ကိုက္ခဲမ၍တမ်ိဳးကို သိသိသာသာခံစားလာရ၏။ ထို့အတူ အရည္ေတြလည္း ပိုမိုရႊဲလာၿပီမွန္း ခင္ ကိုယ္တိုင္ပင္ သတိထားမိလာရ၏။ သိပ္ကို တတ္နိုင္တဲ့ကိုရယ္ကြယ္။ တဟင့္ဟင့္၊ တအင့္အင့္ညည္းသံေလးမ်ားကို နာခံကာ ခင့္အား အပ်ိဳမေလးတေယာက္အား ႏွူးသလိုႏွူးေနပါ၏။

ခင္တခ်က္ေကာ့အတက္မွာ ခင့္တင္ပါးကားကားတင္းတင္းမ်ားေအာက္ လက္လၽွိုၿပီး တင္ပါးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ခင့္ စအို၀ကို လၽွာႏွင့္ထိုးေမႊလိုက္ျပန္ရာခင့္မွာ မခံမရပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ မခ်င့္မရဲျဖစ္ရျပန္ပါၿပီ။ တင္ပါးကို ျပန္ခ်ၿပီး သူ႔လၽွာရွိရာသို့ အဂၤါဇာတ္ကို ထိုးေပးမိျပန္ေသာအခါတြင္မူ သူက ပူေလာင္ျပင္းျပေနေသာ ခင့္အဂၤါဇာတ္ကြဲေၾကာင္းထဲသို့ လၽွာကို ထိုးသြင္းလိုက္ပါ ေတာ့၏။ ခင့္ရင္မွာ ေက်နပ္ျခင္း၊ ၾကည္ႏူးျခင္း၊ ပီတိ၊ ရာဂ၊ အမ်ိဳးစုံေသာ ခံစားမ၍မ်ားျဖင့္ျပည့္လၽွမ္းသြားရသလို ခင့္တင္ပါးမ်ားက လည္း ေကာ့တက္ေနပါေတာ့၏။ “အို… ကိုရယ္… ဟင့္… ဟင့္… အို… အဟင့္…” ခင့္ကိုယ္ခင္ သတိမထားမိခင္မွာ ခင့္လက္ႏွစ္ဖက္က သူ႔ေခါင္းကို ေပါင္ၿခံထဲသို့အတင္းဆြဲယူ ဖိကပ္ထားမိေနပါ၏။ ခင့္န၍တ္ခမ္းကို၊ ခင့္နို့သီးေလးမ်ားကို ခင့္တကိုယ္လုံးကို က်င္လည္စြာနမ္းစုပ္ခဲ့ေသာ န၍တ္ခမ္းႏွင့္လၽွာသည္ ယခုအခါ ခင့္ အဂၤါဇာတ္ကိုလည္း ထိုနည္းအတိုင္း ကၽြမ္းက်င္စြာ နမ္းစုပ္ေနပါေလၿပီ။ ခင္ထင္မွတ္ထားသည္ထက္ အဆမ်ားစြာ ထူးကဲေကာင္းမြန္ေသာ အရသာျဖစ္ပါ၏။ သူ႔လၽွာသည္ ခင့္ကြဲေၾကာင္းထဲသို့ တဆုံးတိုး၀င္ေမႊေနာက္ေန၏။

ရႊဲနစ္ေနေသာ ခင့္အရည္မ်ားကို အားပါးတရလ်က္ယူေန၏။ အတန္ၾကာေသာအခါ ခင့္တင္ပါးမ်ား ေမြ႕ယာေပၚသို့ျပန္က်လာၿပီး သူ႔ေခါင္းကို ဆြဲဖိထားေသာ ခင့္လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေလ်ာ့သြားေလ၏။ ထိုအခါ သူ႔လၽွာေလးက ခင့္ကြဲေၾကာင္းေလးထဲမွ ထြက္သြားၿပီး ကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ အစိေလးကို ထိုးေမႊေနျပန္ပါ ေတာ့၏။ “ဟင့္… ကိုရယ္… အဟင့္ဟင့္… ဟင့္ဟင့္…၏” ခင့္အစိကို ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္က လက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးတတ္ပါ၏။ ယခု ကို့လၽွာေလးက လက္ေခ်ာင္းထက္အဆ မ်ားစြာႏူးညံ့လွသလို မထိတထိ ကလိကစားေနသည္ကလည္း လင္ေတာ္ေမာင္လက္ႏွင့္ပြတ္သပ္သည္ထက္ ခင့္ရာဂအရွိန္ကိုအဆမ်ားစြာ ပိုတက္လာေစပါ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ႔ညာလက္က ခင့္ဘယ္ဘက္နို့သီးေခါင္းေလးထံေရာက္ရွိလာျပန္ကာ သူ႔လက္ညိဳးလက္မၾကားတြင္ နို့သီးေလး ကို လွိမ့္ကစားေနျပန္၏။ ဘယ္လက္၏လက္ေခ်ာင္းေလးတေခ်ာင္းက ခင့္ကြဲေၾကာင္းအဝေလးတြင္ တဆတ္ဆတ္လ၍ပ္ရွားေန၏။ ေနာက္လက္ေခ်ာင္းေလးတေခ်ာင္းက ခင့္စအိုဝေလးတြင္ လ၍ပ္ရွားေနျပန္၏။

သူ႔လၽွာေလးကလည္း ခင့္အစိေလးကို ဘယ္လိုေလးမွန္းမသိ တို့ထိေနသည္မွာ သြက္လက္ျမန္ဆန္လြန္းလွ၏။ “အဟင့္… ကိုရယ္… အဟင့္… ဟင့္…” သူ႔လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းက ခင့္ကြဲေၾကာင္းထဲကို တိုး၀င္သြားျပန္ၿပီ။ ထို့ေနာက္ ခင့္အဂၤါဇာတ္အတြင္းဖက္ အေပၚပိုင္းမွ တေနရာကို ဖိေန၏။ ကိုဘာေတြလုပ္ေနတာပါလိမ့္ဟု ေတြးေနဆဲမွာ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲမွ တမ်ိဳးျဖစ္လာ၏။ ခင္ဆီးသြားခ်င္သလိုလို ဘာလိုလို ျဖစ္လာ၏။ ခင္ခ်က္ခ်င္းသတိရလိုက္၏။ ခင္ဖတ္ဖူးေသာ ခႏၵာေဗဒစာအုပ္ေတြထဲမွာပါသည့္ေနရာကို သူစမ္းသပ္လိုက္တာပဲ။ ဂ်ီစေပါ့ ဟုေခၚေသာေနရာ။ ထိုေနရာကို ထိလၽွင္ ဆီးသြားခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာတတ္သည္ဟုေရးထားသည္ကိုလည္း ခင္ဖတ္ဖူး၏။ တကယ္ေတာ့ လည္း ဆီးကထြက္မည္မဟုတ္ပါတဲ့။ သို့ေသာ္ ထိုေနရာကို ကစားေပးလၽွင္ အစိကိုထိကစားသျဖင့္ၿပီးေသာအရသာထက္အဆေပါင္း မ်ားစြာ သာလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ ၿပီးျခင္းကို ခံစားရသည္ဟုဖတ္ဖူး၏။

မည္သူကမၽွလည္း ခင့္ထိုေနရာကို မစမ္းဖူးခဲ့။ ခင္ကလည္း ဖတ္တုန္းကသာ ဖတ္လိုက္သည္ အမ၍မဲ့အမွတ္မဲ့။ အခုေတာ့ ကိုက ခင့္ဂ်ီစေပါ့ကို စမ္းသပ္တို့ထိေနပါၿပီ။ ကို့ကိုေတာ့ ခင္လန္႔သြားရပါၿပီ။ ကိုဟာ ေတာ္ေတာ္မိန္းမက်မ္းေၾကသူပါပဲ။ တဆက္တည္းမွာပင္ အရမ္းလည္းေက်နပ္သြားရ ပါၿပီ။ ကို့ကို မရွက္မေၾကာက္ဖိတ္ေခၚခဲ့မိသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အလြန္ေက်နပ္သြား၏။ ကိုက ဤမၽွ ကၽြမ္းက်င္ေနသည့္အတြက္ ခင့္မွာ စြန္႔စားရက်ိဳးနပ္႐ုံတင္မက အတိုင္းထက္အလြန္ပင္ျဖစ္ေနပါ၏။ ထို့အျပင္ ကိုက ခင့္ကို ရာဂတမ်ိဳးတည္းျဖင့္မဟုတ္ဘဲ ခ်စ္ ျမတ္နိုးစိတ္အျပည့္ျဖင့္ ယုယုယယေဆာင္ရြက္ေပးေနသည္မို့ ခင့္မွာလည္း ရာဂစိတ္အျပင္ ၾကည္ႏူးပီတိမ်ားကိုပါ ခံစားေနရပါ၏။ ကို့ လုပ္ပုံကိုင္ပုံအရ ကိုသည္ ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္လို ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးမွာ တလမ္းသြားသမားဟုတ္ဟန္မတူပါ။ ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္ကေတာ့ သူ႔ အတြက္သူသာ အဓိကထားၿပီး ခင္က အ႐ုပ္တ႐ုပ္လို ေနေပးမွ ေက်နပ္တတ္သူျဖစ္၏။

ကိုကေတာ့ ခင့္မွာ ဆႏၵေတြျပင္းလာေအာင္ မ်ိဳးစုံႏွူးသည္၊ ထို့ေနာက္ ခင့္အာသာကို ေျပေပ်ာက္ေအာင္ “ကိုးစား၏။ ခင့္မွာ အရသာထူးေတြ ခံစားရေအာင္ လုပ္ေပးေနသည္မို့ ခင့္ကို ဦးစားေပးေနသည္မွာ ထင္ရွားေနပါ၏။ ထိုအတြက္လည္း ခင့္ရင္မွာပိုၾကည္ ႏူးရပါ၏။ “အဟင့္… ကိုရယ္… ဟင့္… ဟင့္… အို…၏ ကို… ခင္ေသေတာ့မယ္…၏ ခင္ေသေတာ့မယ္… အာ… အ… အ…” သူက ခင့္ဂ်ီစေပါ့ကို ခပ္ဖိဖိေလးႏွိပ္ကစားေနရင္း ကို့လၽွာကလည္း ခင့္အစိကို တရစပ္ကလိေနေတာ့ရာ ၅မိနစ္ခန္႔အၾကာတြင္ မူ ခင့္ရင္ပတ္ထဲမွာ မီးေတာင္တခုေပါက္ကြဲသလိုျဖစ္သြားရပါေတာ့၏။ ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္က ခင့္အစိကို လက္ႏွင့္ကစားကာ ခင့္ကို ၿပီးေစတတ္ပါ၏။ ထို့ေၾကာင့္ ခင္ မၾကာခဏ ၿပီးဖူးပါ၏။ သို့ေသာ္ ယခုၿပီးရပုံမွာ အရင္ကၿပီးဖူးေသာအရသာမ်ားႏွင့္ ဘာမွ မဆိုင္ပါ။ ခင့္တကိုယ္လုံး ပြင့္ထြက္သြားသလို၊ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲမွာ ေလာင္ၿမိဳက္ေပါက္ကြဲသြားသလို၊ ခင့္အရည္ေတြပဲ ဒလေဟာပန္းထြက္ကုန္သလို ျပင္းထန္လြန္းလွ၏။ ခင့္တင္ပါးႀကီးမ်ား ေကာ့ပ်ံလ်က္ ရမ္းခါေနသည္မွာ ငလ်င္လ၍ပ္ေနသည့္အတိုင္းပင္။

ခင့္မွာေတာ့ သတိလစ္သလိုပင္ျဖစ္ေနပါ ၏။ ခင္သတိထားမိခ်ိန္မွာ သူက ခင့္ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွာ ေနရာယူၿပီး သူ႔လိင္တံကို ခင့္ကြဲေၾကာင္း၀မွာ အသာေတ့ေနပါၿပီ။ ခင္ ရင္ခုန္လာ၏။ ၇။ ခင့္လင္သားမဟုတ္သည့္ သူစိမ္းေယာက္်ားတေယာက္က ခင့္ကို သားမယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းေတာ့မည့္အခ်ိန္ျဖစ္ပါ၏။ ခင့္ရင္ထဲမွာ နာက်င္လာ၏။ မယားကို သူမ်ားတိုင္းျပည္တြင္ တဦးတည္းထားရစ္ကာ စီးပြားေရးေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားေသာ လင္သားကို စိတ္နာျခင္းက ေနာင္တရခ်င္သလိုလို၊ ျငင္းပယ္လိုက္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနေသာ ခင့္စိတ္ကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္း လဲသြားေစပါ၏။ ထို့အျပင္ ခင့္ကိုယုယေသာ၊ ခင့္ကို ျမတ္နိုးေသာ၊ ခင့္ကို ဂ႐ုစိုက္ေသာ ခ်စ္သူကို၏အယုအယကိုလည္း ခင္ကေတာင့္တလွပါ ၿပီ။ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲမွ ၿပီးေနေသာအရွိန္ကလည္း အ၀တြင္ေရာက္ေနေသာ သူ႔လိင္တံကို အထဲသို့ ျမန္ျမန္သြင္းေပးလိုက္ေစခ်င္လာ ေအာင္ လ၍ံ့ေဆာ္ေနပါ၏။ သူက ခင့္ကိုယ္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ကာ ခင့္နံေစာင္းႏွစ္ဖက္မွာ လက္ေထာက္ၿပီး သူ႔လိင္တံကို ခင့္ကြဲေၾကာင္းထဲသို့အသာအယာ ထိုးသြင္းလိုက္ပါ၏။

သူ႔လိင္တံကပဲ ႀကီးလြန္းေနသလားမသိ၊ ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲသြင္းယူေနရ၏။ ခင္လိုခ်င္ေနပါတယ္ ဆိုမွေနာ္။ သူက ခါးကိုႏွဲ႕ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခ်ာ့သြင္းယူရာ တ၀က္ခန္႔ ၀င္လာပါ၏။ ခင့္အဂၤါဇာတ္တခုလုံးမွာ သူ႔လိင္တံျဖင့္အျပည့္အသိပ္ ျဖစ္ေနသည္မို့ ခင့္မွာအရသာရွိလွ၏။ ထိုတ၀က္ျဖင့္ပင္ သူက ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေလး ေညႇာင့္ေနပါေသး၏။ လင္ေတာ္ေမာင္ႏွင့္ မတူတာကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ ကိုက ခင့္ကို အလြန္ညႇာ၏။ ခင္နာမွာကို စိုးရိမ္ဟန္ျဖင့္ ညင္ညင္ သာသာေညႇာင့္ေနရင္းက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုးတိုးၿပီး သြင္းသြားသည္မွာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ခင့္သားအိမ္ကို သူ႔လိင္တံထိပ္ျဖင့္ပုတ္ခတ္လာ သည္အထိျဖစ္၏။ “ဟင့္… ဟင့္… ကိုရယ္… အဟင့္…” ခင္ အရမ္းအရသာေတြ႕ေနပါၿပီ။ ခင့္အိမ္ေထာင္သက္ ၁၅ႏွစ္လုံးလုံးမွာ လင္ေတာ္ေမာင္ျပဳသမၽွ ႏုခဲ့စဥ္ကအေတာ္ေကာင္းသည္ ဟု ထင္ထားခဲ့သမၽွ ကိုႏွင့္က်မွ တက္တက္စင္လြဲေနပါေတာ့၏။ ကို့လ၍ပ္ရွားမ၍မွာ အခ်က္တိုင္း ခင့္အတြက္ ထိထိမိမိရွိလွသလို ၿပီးေန ေသာ အရွိန္ကိုလည္း ျပန္မက်ေစဘဲ ဆက္တိုက္ တင္ေပးေနသလိုသာျဖစ္ေနပါ၏။

ခင့္ကိုယ္ခင္သတိမထားမိခင္ အေပၚက သူ႔ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ ခင္ကလည္း တင္ပါးမ်ားကို ေကာ့ေပးေနမိရပါေတာ့၏။ သူကလည္း တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျမန္သြက္လာ၏။ ထိုအခါ ခင္က ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲလွန္ေပးမိရျပန္ပါ၏။ “ဟင့္… ဟင့္… ကိုရယ္… ခင့္ကို အားမနာနဲ႔ေနာ္… အခုဆို ခင္က ကို့မယားျဖစ္ေနၿပီေနာ္၊ ဟင့္…၊ ကို့မယားဆိုေတာ့ ကို့စိတ္တိုင္းက်ေနာ္… အင့္… အဟင့္…” သူက ခင့္ကို ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး ခင့္လက္ပင္းေအာက္ကိုလက္လၽွိုသိုင္းဖက္ၿပီး ခင့္န၍တ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရစုပ္နမ္းရင္းက ေဆာင့္ ခ်က္ကလည္း ပိုသြက္ ပိုၾကမ္းလာပါေတာ့၏။ ခင္ကလည္း သူ႔ကို အတင္းျပန္ဖက္ရင္း သူ႔အနမ္းကို တုံ႔ျပန္ေနမိပါ၏။ တခ်က္တြင္ သူ႔ေဆာင့္ခ်က္က ခင့္အသည္းကို ခိုက္သြားသျဖင့္ ခင့္မ်က္ႏွာေလးရံ၍့မဲ့သြားပါ၏။ သူက န၍တ္ခမ္းကို ဆတ္ခနဲခြာလိုက္သျဖင့္ ေမွးစင္းေနေသာ ခင့္မ်က္လုံးမ်ားပြင့္လာရပါ၏။ “နာလို့လား ခင္…” ခင္ သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္သြားရပါၿပီ။ ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ရမ္းကာ သူ႔ကို တင္းတင္းဖက္ရင္း ေျဖလိုက္၏။ “ကိုရယ္… ခင့္ကို ညႇာမေနပါနဲ႔ကြယ္။ ခင္ေျပာၿပီးသားပဲ၊ ခင္ကို့မယားျဖစ္ေနပါၿပီလို့၊ ကို့စိတ္တိုင္းက်လုပ္ပါကိုရယ္။

ခင္ နာရင္ေျပာမွာေပါ့…။ ေစာေစာက ခင္အသည္းခိုက္သြားလို့ပါ။ ခင့္ကို အသည္းခိုက္ေအာင္ ကိုမို့တတ္နိုင္တယ္” “ခင္ သေဘာက်လား…” ခင္န၍တ္ႏွင့္မေျဖဘဲ ေခါင္းကိုသာ ညိတ္ျပလိုက္မိရပါေတာ့၏။ သူကခဏရပ္လိုက္ၿပီး ေထာင္ထားေသာ ခင့္ဒူးႏွစ္ဖက္ကို သူ႔ပုံခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚတြင္ ထမ္းလိုက္ၿပီး ခင့္ကိုယ္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ ၏။ ဒါကေတာ့ ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္လည္း တခါတရံလုပ္တတ္ေသာ အေနအထားပါပဲ။ သို့ေသာ္ သူဖိလိုက္သည္ကေတာ့ ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္ႏွင့္မတူေတာ့ပါ။ သူ႔လိင္တံကပဲ ပိုရွည္လို့လားေတာ့ ခင္မသိ။ ခင့္သား အိမ္ကို ပိုၿပီး ထိမိေနသလို ဆီးခုံခ်င္းအထိမွာ သူ႔ဆီးခုံက ခင့္အစိကိုပါ တင္းခနဲျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္နိုင္ေလ၏။ မတူပုံက ထိုသို့လိင္တံကို ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲ အဆုံးအထိထိုးသြင္းထားၿပီး လုံးျဝပန္မထုတ္ဘဲ ဖိလိုက္ခြာလိုက္လုပ္ျခင္းျဖစ္ ၏။ လိင္တံႀကီးတေခ်ာင္းလုံး၏အရသာကို ခင့္အဂၤါဇာတ္အတြင္းသားမ်ားကမိမိရရခံစားေနရသလိုခင့္သားအိမ္ေခါင္းမွာလည္း လိင္တံ ထိပ္ႏွင့္ပြတ္သပ္ႏွိပ္နယ္ေပးေနသလိုျဖစ္ေနသည္မွာ ထူးျခားလွ၏။

ထိုမၽွမကေသး ခင့္အစိေလးကိုပါ တင္းခနဲတင္းခနဲျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးေနသလိုျဖစ္ေနျပန္ရာ ခင့္မွာ ကိုႏွင့္က်မွ အရသာျပည့္စုံေတာ့သလိုပင္။ ခင့္မွာေတာ့ အင့္ခနဲ၊ ဟင့္ခနဲေပါ့။ ရင္ကလည္း တုန္လွ၏။ အသည္းကလည္း ခိုက္လွ၏။ ထိုနည္းအတိုင္း ၾကာလာေတာ့ သူက ခင့္ကိုယ္ေပၚမွ အသာ0ျကကာ ခင့္ဒူးေခါက္ေကြးကို ထိုးလွန္ထားရင္းက သူကမူ ဒူး ေထာက္လ်က္အေနအထားျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ခပ္ျမန္ျမန္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ျပန္၏။ ရင္တလွပ္လွပ္ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ ခဏေနျပန္ေတာ့ ဒူးေထာက္လ်က္မွ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ခင့္ပုခုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းဆြဲၿပီး တခ်က္ခ်င္း ျပင္း ျပင္းႀကီးေဆာင့္ျပန္၏။ ခင့္မွာ အင့္ခနဲျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာေလးရံ၍့သြားရျပန္၏။ ထိုအခါ သူက တဆုံးထိုးသြင္းထားရင္း နားလိုက္ျပန္ၿပီး ခင့္ကိုလွမ္းၾကည့္သျဖင့္ ခင္ခပ္သြက္သြက္ေျပာလိုက္ရျပန္၏။ “ကိုတေယာက္က ခက္ေနၿပီကြယ္… ခင္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ အရမ္းထိေတာ့ ခင္အသည္းခိုက္လို့ ညည္းမိ၊ မဲ့မိတာပါ ကိုရယ္၊ မရပ္နဲ႔ေနာ္…” ျဖစ္နိုင္လၽွင္ လင္ေတာ္ေမာင္ ျမင္စမ္းေစခ်င္၏။

မိန္းမတေယာက္ကို ညႇာတာ၊ စာနာတတ္ေသာ ကို့ကိုေတာ့ ခင္သိပ္ခ်စ္ေနမိ ရပါၿပီ။ သူက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္းက ခပ္ျပင္းျပင္းခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေနျပန္ေတာ့ရာ ခင့္မွာ တအင့္အင့္ တဟင့္ဟင့္ႏွင့္ အရွိန္ ေတြ ပိုတက္လာရျပန္ပါ၏။ သူက လုပ္ေနရင္းက တမ်ိဳးထပ္ကဲလာျပန္၏။ ေထာင္ထားရေသာေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းအနက္မွ ညာဘက္ ေျခမေလးကို ငုံကာစုပ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ခင့္အသည္းႏွလုံးေတြ၊ ကလီစာေတြကို သိမ္းၾကဳံးၿပီး ဆုပ္နယ္လိုက္သလိုပင္။ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးရျခင္း ႏွင့္အတူ အူထဲမွာ လိ၍က္ခနဲျဖစ္ေနရၿပီး ခင့္အဂၤါဇာတ္မွာလည္း ၾကဳံ႕သြားကာ တိုး၀င္ေနေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးကို ဆုပ္ညႇစ္ေပးေနသလိုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ သူက ခင့္ေျခမေလးကို ငုံစုပ္ကာ လၽွာႏွင့္ေမႊလိုက္၊ ေျခမႏွင့္ေျခညိဳးၾကားကို လၽွာႏွင့္ကလိလိုက္၊ ဖေနာင့္ေလးကို မနာေအာင္ သြားႏွင့္ခဲရင္း လၽွာႏွင့္ေမႊလိုက္လုပ္ရင္းက သူ႔လိင္တံႀကီးကိုလည္း ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲသို့ ျပင္းျပင္းၾကမ္းၾကမ္းႀကီးေဆာင့္ေနသည္မွာ ေတာ္ ေတာ္ႏွင့္မရပ္ေတာ့ပါ။

သူေဆာင့္လိုက္တိုင္း သူ႔ဥႏွစ္လုံးကလည္း ခင့္တင္ပါးၾကားထဲကို ရိုက္ခတ္ေနျပန္ေတာ့ရာ ခင့္မွာအရသာေပါင္းစုံ ကို ခံစားရင္း အသက္ကို ဘယ္လိုရွူရမွန္းပင္မသိေတာ့။ ဟင္… ခင္ၿပီးခါနီးေနျပန္ၿပီလား… သတိထားမိသည့္အခ်ိန္တြင္ သူ႔ေဆာင့္ခ်က္က ထိမိလြန္းေသာေၾကာင့္ ခင့္မွာ ေစာေစာကတင္ၿပီးခဲ့ေသာအရွိန္ကမကုန္နိုင္ သည့္အျပင္ ျပန္တက္လာသည္ကို သိလိုက္ရပါ၏။ မျဖစ္ဖူးတာေတြ တကယ္ျဖစ္ကုန္ၿပီပဲ။ “အို… ဟင့္… ကိုရယ္… မရပ္လိုက္နဲ႔ေနာ္… ခင္ ကလိုင္းမက္စ္ ေရာက္ခါနီးလာျပန္ၿပီ… ဟင့္… ကိုရယ္… ဟင့္…” ခင့္ကိုယ္ခင္သတိမထားမိတာေတြက မ်ားေနၿပီ။ ခုလည္း ခင္ၿပီးေတာ့မည့္အေၾကာင္း သူ႔ကို ေျပာမိလိုက္ရျပန္၏။ သူက ခင့္ စကားေၾကာင့္ထင္သည္ ေဆာင့္ခ်က္က ပိုမိုထိမိလာ၏။ ခင့္အဂၤါဇာတ္အေပၚပိုင္းကို မိမိရရပြတ္တိုက္ၿပီး လိင္တံ တေခ်ာင္းလုံးကို ဆြဲ ထုတ္၊ တေခ်ာင္းလုံးကို ေဆာင့္သြင္းေနသည့္အတြက္ ခင့္အစိေလးကိုေရာ၊ သားအိမ္ေခါင္းကိုေရာ၊ ဂ်ီစေပါ့ပါမက်န္ အခ်က္တိုင္း ထိ ေနသျဖင့္ ခင္အရွိန္တက္လာသည္မွာလည္း မဆန္းေပ။

“အို… ကိုရယ္… အိုင္(မ္) ကမ္းမင္း၊ အိုင္(မ္) ကမ္းမင္း… အို… ဟင့္… အင့္… အစ္… အစ္… အင့္ဟင့္ဟင့္…” ခင့္န၍တ္မွ တခါမွမထြက္ဖူးေသာ စကားေတြ ထြက္ကုန္ပါၿပီ။ ခင္ၿပီးတာကို ေျပာလိုက္မိျခင္းပင္ျဖစ္၏။ျမန္မာလိုမေျပာရဲ သျဖင့္ အဂၤလိပ္လိုပင္ေျပာလိုက္သည္ျဖစ္လည္း ခင္ၿပီးၿပီဟု ေျပာလိုက္ျခင္းသာပင္။ ခုတခ်ီၿပီးရသည္မွာလည္း ေစာေစာကထက္မေလ်ာ့ ပါေခ်။ ေပါက္ကြဲပြင့္ထြက္ရေသာ ၿပီးျခင္းမ်ိဳးသာျဖစ္သျဖင့္ ခင့္မွာ အလြန္ပင္ အားရလွ၏။ ခင္ၿပီးေနမွန္းသိေသာ္လည္း သူက မနားတမ္းပင္ ဆက္ေညႇာင့္ေပးေနျပန္ရာ ခင့္မွာ ၿပီးသည့္အရွိန္က မေသနိုင္ေတာ့ပါ။ သူ ကား အင္မတန္လုပ္နိုင္သူျဖစ္ေပ၏။ လုံး၀အရွိန္မေလ်ာ့ပဲ သြက္သြက္ျပင္းျပင္းႀကီးပင္ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနေပေတာ့ရာ ၃-၄မိနစ္ခန္႔ အၾကာတြင္ ခင္ကိုယ္တိုင္က ေတာင္းပန္ယူရပါေတာ့၏။

“ဟင့္… ခဏေလာက္ နားပါဦး ကိုရယ္… ခင္ ေမာလွၿပီကြယ္… ဟင့္…” ထိုသို့ဆိုခါမွ သူက ေဆာင့္ေၾကာင့္အေနအထားမွ ျပင္လိုက္ၿပီး စုပ္ေနေသာ ခင့္ေျခေထာက္ကေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္သလို ခင့္ဒူးေခါက္ေကြးကို တြန္းထားေသာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ဖယ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲသို့ သူ႔လိင္တံကိုတဆုံးေဆာင့္ သြင္းကာ ခင့္ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ခ်လာ၏။ ခင္က သူ႔ကို ဆီးႀကိဳဖက္လိုက္မိသလို သူ႔ေျခေထာက္မ်ားကို ခင့္ေျခေထာက္မ်ားႏွင့္ပါခ်ိတ္တြယ္ရင္း ခင့္တင္ပါးကို ေကာ့ လိုက္မိရာ လိင္တံႀကီး၏အရသာကို ထပ္မံခံစားရျပန္သျဖင့္ ခင့္မွ တင္ပါးေတြ တဆတ္ဆတ္ခါေနရပါေသး၏။ သူက ခင့္လည္တိုင္၊ ခင့္ပါးျပင္၊ ခင့္နားသယ္၊ ခင့္နားရြက္မ်ားကို တို့ထိနမ္းေနျပန္ေသး၏။ ခင္က သူ႔ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားရင္း သူ႔အနမ္းမ်ားၾကားမွာ အသက္ရွူမွန္ေအာင္မနည္းႀကိဳးစားေနေတာ့၏ ……ၿပီးပါျပီ။