စောင့်မျှော်ကာမောရသည်

စောင့်မျှော်ကာမောရသည်

ဆရာကြီးစိန် ဆိုလျှင် မသိသူမရှိသလောက်ပင်။ ဆရာကြီးစိန် သည်ပျောက်စေဆရာကြီးဖြစ်သည်။ ဆရာကြီး ဟုသာခေါ်နေရသောလည်း အသက်မှာ(၃၄)နှစ်ခန့် သာရှိသေးသည်။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ ဗလကောင်းကောင်း၊ အသားညိုညိုဖြစ်ကာ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ မဟာနဖူးဖြင့် ခန့်ထည်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူသည် တစ်ချိန်က ဘိုးတော်ကြီးတစ်ဦး၏နောက်တွင် ဝေယျာဝစ္စလုပ်ရင်း နှစ်နှင့်ချီလိုက်ပါခဲ့ရာမှ ပျောက်စေအတတ်ကို တတ်မြောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏ အမည်ရင်းမှာ ဂျင်အောင်ဖြစ်ပြီး ရန်ကုန်သားဖြစ်လေသည်။ သူ၏ဆရာ ဘိုးတော်ကြီးမှာ ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်တောင်တက်သွားသည်မသိ၊ ဂျင်အောင် ကတော့သူ့ဝမ်းသူကျောင်းကာ ဆရာကြီးတစ်ဆူဖြစ်၍ပင်နေတော့သည်။ ယခုလည်း ဆရာကြီးစိန် သည် မြို့ကြီးတစ်မြို့နှင့်မနီးမဝေး ကျေးရွာကြီးတစ်ရွာနှင့် တစ်ခေါ်လောက်ဝေးသော တောင်ကုန်းလေးပေါ်ရှိ စေတီတစ်ဆူဘေးတွင် ခိုင်ခန့်သောတဲကြီးတစ်လုံး ဆောက်ကာ သတ္တဝါများကို ကယ်မနေလေသည်။

ဆရာကြီးစိန် သည် ယောဂီရောင်အကျႌ နှင့် ယောဂီရောင်ပုဆိုးကိုသာ အမြဲတမ်းဝတ်ဆင်လေ့ရှိပြီး ပုတီးခပ်ကြီးကြီးတစ်လုံးကို လည်ပင်းတွင် ဆွဲထားတတ်သည်။ သူ၏ တဲနန်းနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ဝေဒနာသည်များ တည်းခိုနိူင်ရန် တဲ (၄)(၅) လုံးဆောက်ထားသေးသည်။ဆရာကြီး .. ဆရာကြီး .. ဆရာကြီး ရဲ့တပည့်မတစ်ဦး နာမကျန်းဖြစ်နေလို့ပါ .. သူ၏တဲနန်းတော်ကြီးအတွင်းသို့ ခပ်ရို့ရို့ဝင်လာသော အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးက ကြိမ်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဘာကိုအာရုံပြုကာ ဘာတွေကိုစဉ်းစားနေမှန်းမသိသော ဆရာကြီးကို ပြောလိုက်လေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် မှိတ်၍ထားသော သူ့မျက်လုံးကိုဖွင့်လိုက်တော့ အသက်(၂၅) နှစ်အရွယ် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားပြေပြစ်သော မိန်းကလေးငယ်တစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆရာကြီးစိန် က သူ၏အရှေ့တွင်ရှိသော မိန်းခလေး၏တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးပြီးကြည့်နေရာ မိန်းမငယ်သည် ဆရာကြီး၏ စူးရှသောအကြည့်များကို မခံနိူင်သည့်အတွက်။

သူမ၏ခေါင်းမှာ ငုံ့ကာသွားလေသည်။ လူမမာ က ဘယ်မှာတုန်းကွဲ့ .. ဟိုဖက်က တဲမှာပါ ဆရာကြီး .. ဒါနဲ့ ကလေးမနံမည် ဘယ်လိုခေါ်တုန်း .. အမြင့် လို့ခေါ်ပါတယ် ဆရာကြီး .. အိမ်း .. ရှေ့ကသွားပေတော့ကွဲ့ .. ဆရာကြီး လိုက်ကြည့်ပေးပါ့မယ် .. အမြင့် သည် ဆရာကြီး၏ရှေ့မှ လူမမာရှိရာတဲဆီသို့ ထွက်သွားတော့ရာ ဆရာကြီးစိန် လည်း အမြင့် ၏နောက်မှကပ်လိုက်သွားရင်း တုံကနဲ တုံကနဲ ဖြစ်နေသည့် အမြင့် ၏တင်သားကြီးများကို မျက်ခြေမပြတ် ကသိုဏ်းရှုကာလိုက်ပါလာခဲ့သည်။ တဲအတွင်းသို့ရောက်သောအခါ မိန်းခလေးတစ်ဦးကို အခြားမိန်းမ (၄)(၅) ဦးက ဝိုင်းဝန်းပြုစု နှိပ်နယ်နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကဲ .. ဘယ်လိုဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဆရာကြီး ကိုပြောလိုက်ကြပါဦး ..အမြင့် ဆိုသော မိန်းခလေးကတိုက်တွန်းလိုက်ရာအမျိုးသမီးတစ်ဦးကဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိပါဘူး .. ကောက်ရသလို ဗိုက်အောင့်တယ်ဆိုပြီး အော်နေလို့ပါ ဆရာကြီး .. ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ဆရာကြီး ထိုင်ရန် လူမမာအနားတွင် ဖျာခင်းပေးလိုက်ကြသည်။

လူမမာ မှာ အမြင့် နှင့် အသက်မတိမ်းမယိမ်း ဟုခန့်မှန်းရပြီး တစ်ခါတစ်ခါ အမလေး ဟုအော်ရင်း။ရင်ကော့ကာတက်သွားသည်အထိဝေဒနာခံစားနေရပြီး မျက်ရည်များပင်စီးကျလျက်ရှိသည်ကိုတွေရသည်။ ကိုင်း ကိုင်း .. ဆရာကြီး ကိုရေတစ်ခွက်လောက် ပေးကြစမ်း .. ဆရာကြီး သည် ရေတစ်ခွက်တောင်းလိုက်ပြီး လူမမာ ကို အကဲခတ်ရာတွင် လေထိုးသော ဝေဒနာတစ်ရပ် ရှိမည်ဟုခန့်မှန်းလိုက်သည်။ ကဲ ကဲ .. ဘယ်သူမှ မနှိပ်ကြနဲ့တော့ .. ဒီတောင်ကုန်းက ဥစ္စာစောင့် ကိုလူပျို နှောင့်ယှက်နေတာကိုး ကွဲ့ .. ဘာမှမပူကြပါနဲ့ .. အခုပဲ ပျောက်စေရမယ် .. ဟုပြောလိုက်ပြီး သူ၏ယောဂီရောင်ဆေးလွယ်အိတ်အတွင်းမှ ဆေးလုံး(၃)လုံးကိုထုတ်ကာ မိန်းမတစ်ဦးယူလာသောရေနှင့်ရောကာ တိုက်လိုက်လေသည်။ ဆေးတိုက်ပြီးသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် က ကဲ .. လူမမာ ကို အခန်းထဲသွင်းကြစမ်း .. ဆရာကြီးစိန် ပြောသည့်အတိုင်းပင် လူမမာ မိန်းခလေးအား တဲကြီးအတွင်းရှိ အခန်ထဲသို့ ဆွဲ၍သွင်းလိုက်ပြီး စောင်များ (၃)ထပ်ကာပေးရလေသည်။

ဆရာကြီးစိန် သည် အခန်းပြင်တွင် ဖယောင်းတိုင်များထွန်းလျက် မန်းမှုတ်လျက်ရှိသည်။အတွင်းခန်းထဲတွင် လူမမာ မှာ တစ်ချက်တစ်ချက် လူးလွန့်၍ သည်းသံများထွက်ပေါ်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် လူမမာ ရှင်များ ယူလာပေးထားသော ရေသုံးခွက်ထဲမှ တစ်ခွက်ကိုယူ၍ ဆေးသေတ္တာ အိတ်တွင်းမှ တစ်ထွာသာသာရှိသော ပုလင်းငယ်ငယ်အတွင်းမှ အရည်အနည်းငယ်ကို ထိုခွက်ထဲသို့လောင်းထည့်လိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် ထိုရေခွက်ကို အတန်ကြာအောင်မန်းမှုတ်ပြီးနောက် လူနာ အားတိုက်ရန် ပေးလိုက်လေသည်။ လူမမာ သည် ငြိမ်ကာကျသွားလေ၏။ ဖယောင်းတိုင်မီးရောင်လေးသာလျှင် ခပ်မှုန်မှုန်လင်းနေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ကားယခုထက်တိုင် လူမမာ ရှိရာအတွင်းခန်းတွင်းသို့ မဝင်သေးပေ။ တဲကြီးအတွင်မှ ပရိသတ်များကည်း ပြန်သူပြန် အိပ်သူက အိပ်ကာသွားခဲ့ပေပြီ။ လူမမာ မိန်းကလေးနှင့် သက်ဆိုင်သော မိန်းမကြီးနှစ်ဦးသာလျှင် စိုးရိမ်မကင်းသည့် အမူအယာနှင့် ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။

ကဲ အဒေါ်ကြီးနှစ်ယောက် .. ဒီကိုလာပါဦး .. ဆရာကြီးစိန် က ခပ်ထန်ထန်ပြောလိုက်ရာ အဒေါ်ကြီးနှစ်ယောက်သည် ထိုင်ရာမှထ၍ ဆရာကြီးအနားသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ ကဲ .. ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက် ဒီဖယောင်းတိုင်မီးမငြိမ်းအောင်စောင့်ကြည့်နေ၊ ကျုပ်အခန်းထဲကိုဝင်ပြီးမကောင်းဆိုးဝါးကောင်ကို တရားပြလိုက်ဦးမယ် .. အထဲကို ဘယ်သူမှ မဝင်စေနဲ့နော်… သေသေချာချာစောင့်ကြည့်နေကြနော် .. အထဲကဘာသံကြားကြား မစိုးရိမ်နဲ့ ၊ ဝင်မလာနဲ့ .. ဟုတ်ပြီလား ..ဟုတ်ကဲ့ ဆရာကြီး .. ဟုတ်ကဲ့ပါ .. အိမ်း .. ကျုပ်မှာသလိုမလုပ်ရင်တော့ စည်းပေါက်ပြီး လူမမာ အသက်ကိုတောင်စိုးရိမ်ရတယ် .. သြော် .. ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး .. စိတ်ချပါ .. ဆရာကြီးမှာတဲ့အတိုင်းလုပ်ပါ့မယ် .. ကျွန်မ သမီးလေးကိုသာကောင်းအောင်ကုသပေးပါ ဆရာကြီး.. အိမ်း .. ဒါကတော့ ဆရာကြီး တာဝန်သာထား .. ပြောပြီးသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် သည် လူမမာ ၏အခန်းအတွင်းသို့ဝင်ခဲ့လေသည်။

အထဲသို့ရောက်သော် လူမမာ မိန်းခလေး ကားပက်လက်အိပ်ပျော်နေသည်။ စောစောက သူတိုက်လိုက်သော ဆေး(၃)လုံးမှာ ပရဆေးဆိုင်များတွင် အလွယ်တကူဝယ်၍ရသော လေကွဲဆေးဖြစ်ပြီး ဒုတိယတိုက်လိုက်သောအရည်မှာ အရက်ဖြစ်သည်။ အခန်းထဲတွင် လက်ဆွဲမှန်အိမ်နှစ်လုံးကြောင့် အတော်ပင်လင်းနေ၏။ အဟမ်း .. ခုချိန်ကစပြီး ငါ့သမီးတော်ကို နှောင့်ယှက်ကြသော ဝေမာတိက အမည်ရသော နတ်မျိုး၊ ဘုမ္မစိုးနှင့် ကုမ္ဘာန်ဘီလူးတို့ .. ဆရာအမိန့်ပေးသည် .. ယခုမကြာခင်ထွက်စေ .. ရှောင်စေ .. သင်တို့တတွေကို ယခုတစ်ကြိမ် နောက်ဆုံးဆရာသတိပေးခြင်းဖြစ်သည် .. အို တောင်စောင့်ကြီးတို့ .. သမီးတော်လေးကို ယခုမကြာခင် စောင့်ရှောက်ကြကုန်လော့ .. ဆရာကြီးစိန် သည် အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အထက်ပါစာသားများကို ရွတ်ပြီးနောက် စကားအဆုံးတွင်တော့ သူသည် မိန်းခလေးဘေးသို့ ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် သူ၏ဆေးလွယ်အိတ်ကို ချွတ်ကာ ဘေးတွင်ချထားလိုက်သည်။

ပြီးတော့ ပက်လက်အိပ်ပျော်နေသော မိန်းခလေးကို စူးစိုက်ကာ ကြည့်နေလေသည်။ မိန်းခလေး၏ ကိုယ်နေကိုယ်ဟန်မှာတောင့်တင်း ဖွံဖြိုးပြီး ရင်သားများကား ဖြိုးမောက်နေသလို တင်သားများကြတော့ တင်းကားစွင့်အယ်နေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည်သူမ၏ ရင်သားများကို အကျႌပေါ်မှပင် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်သူမ၏အကျႌကျယ်သီးများကိုဖြုတ်ပြီးနောက် ဘောလီချိတ်များကိုလည်း ဖြုတ်ကာ ဘော်လီကို မိန်းခလေး၏ကိုယ်ပေါ်မှ ခွါလိုက်လေသည်။ သူမ၏ဖြူဖွေးနူအုနေသော နို့လေးနှစ်လုံးမှာ အကာအကွယ်မဲ့စွာထွက်ပေါ်လာလေသည်။ သူမ ၏နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ပြောင်းဖူးစေ့သာသာခန့်ရှိပြီး ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် လေးရှိနေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် တပ်မက်စိတ်များက ဒိုင်းကနဲသူ့ကိုလာဆောင့်သဖြင့် ကုန်းကာနို့ကိုစို့လေတော့သည်။ အင် .. အင့် .. မိန်းခလေး၏ ကိုယ်လုံးကလေးမှာတွန့်သွားပြီး မသဲမကွဲအသံများသည်လည်း နှုတ်မှထွက်လာသည်။

ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်နေသော ဆရာကြီးစိန် သည် သူမ၏ထမီလေးကိုပါ ခါးဆီသို့ ဆွဲလှန်ကာတင်လိုက်လေသည်။ တောင့်တင်းလှသော ပေါင်တံကြီးနှစ်လုံးကား ဖြူဖွေးပြီး စင်းနေ၏။ ပြီးတော့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြည့်ပြည့်လေးနှင့် မို့နေသော စောက်ပတ်လေးကလဲ နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုစေ့ကာ နီကျင်ကျင်အမွှေးလေးများပေါက်နေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ၏လက်ကသူမ၏ပေါင်တံနှစ်ဖက်ပေါ်တွင် စုန်ကာဆန်ကာဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေပြီး အရသာခံယူနေသည်။ ဆရာကြီး၏လက်များသည် ပေါင်ပေါ်မှလက်ကို စောကပတ်နှုတ်ခမ်းသား စေ့စေ့လေးနေရာသို့ဖိကပ်ကာပွတ်ပေးလိုက်သောအခါ မိန်းခလေး၏ကိုယ်လုံးလေးသည် ဆတ် ကနဲတစ်ချက်တုန်သွားလေသည်။ ပြီးတော့ မိန်းခလေး ၏နှုတ်မှ ခပ်တိုးတိုး မပီမသ ရေရွတ်သံများထွက်လာပြီး ပေါင်တံများမှာလည်း မြောက်ကြွကြွလေးဖြစ်လာလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဆရာကြီးစိန် သည် သူ့အကျႌကိုမချွတ်တော့ပဲ ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးနောက်။

မိန်းခလေး၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေးကာထောင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မိန်းခလေး၏ပေါင်ကြားသိုဝင်ကာ အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို သူမ၏အကွဲကြောင်းလေးတွင်တေ့ကာ အသာအယာဖိပြီးသွင်းလိုက်သည်။ အမလေး .. အို .. ဆ..ရာ..ကြီး .. ဘယ်လိုလုပ် .. အ.မ.လေး .. အို .. ဟင်း ဟင်း .. မိန်းခလေး သည် မျက်လုံးပွင့်ကာ နိူးလာသဖြင့် တဝက်မျှသာကျန်တော့သော သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဆတ်ကနဲထိုးသွင်းလိုက်ရာ မိန်းခလေး၏ကျောပြင်လေးကော့တက်သွားလေတော့သည်။ သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်သည် ဆရာကြီးစိန် ၏ရင်ဘတ်ကို အောက်မှနေကာဆီးတွန်းထားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ကလည်း ဘာကိုမှ မစိုးရိမ်တော့ဘဲ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆက်ကာဆောင့်ပေးနေသည်။ ဆရာကြီး အတင့်ရဲ ရသည့်အကြာင်းမှာ သူ့လီးတန်ကို မိန်းခလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းစဉ်ကတည်းကပင် ကျိချွဲချွဲ အရည်ကြည်များနှင့် တွေ့ထိကာသိလိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ဆရာကြီးစိန် ကလည်းမရပ်မနားပဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးနေတော့ရာ မိန်းခလေးခမျာ ငြင်းဆန်သောစကားကိုဆိုရန် ပင်သတိမရတော့ပဲ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေသည်။ မိန်းမကျမ်းကျေသော ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏ဆောင့်အားများကို တိုးမြှင့်ကာ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို မိန်းခလေးကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏အိထွေးလှသော ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်လိုက်ပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြင့် တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်ကာနေသော သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ရင်း ဖင်မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ ဆောင့်လေတော့သည်။ အောက်မှ မိန်းခလေးသည်လည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာပြီး သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို ကော့ကာလှန်ကာဖြင့် စည်းချက်ကျကျပြန်လည်တုန့်ပြန်ကာလာနေသည်။ ဆရာကြီး၏ထွားကြိုင်းလှသော လိင်တန်ကြီးသည် သူမ၏အခေါင်းအတွင်းဝယ် ထိထိမိမိကြီး ပွတ်ဆောင့်လျက်ရှိနေရာ။

သူမ၏အတွင်းနံရံတို့မှ အီဆိမ့်ကာထွက်လာသောအရည်တို့သည် တပွက်ပွက်ဖြင့် တသွင်သွင်ထွက်ကျလေတော့သည်။ မချိတင်ကဲဖြစ်လာသည်ထင့် .. မိန်းခလေး သည် ဒူးထောင်ပေါင်ကားထားသောသူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုဆရာကြီး၏သန်မာလှသောပေါင်ကြီးများဆီသို့ ချိတ်ကာတင်လိုက် သည်။ ထိုသို့ချိတ်လိုက်ပြီးသောအခါတွင် ဆရာကြီးသည်မိန်းကလေး၏ကိုယ်ပေါ်မှ ကြွကာ သူမ၏ကိုယ်လုံးဘေးတစ်ဖက်ဆီတွင် လက်ထောက်ပြီး ကြုံးကာကြုံးကာလိုးလေသည်။ အောက်မှ မိန်းခလေးသည်လည်း အင်း ဟင်း .. အင်းဟင်း ဆိုသောအသံလေးနှင့် အတူ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် တထွန့်ထွန့်လူးပြီး တဆတ်ဆတ်ခါသွားရသောအချိန်မှာပင် ဆရာကြီး၏ခါးကြီးသည်လည်း ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ တုန်ကာ ဆရာကြီ၏ကိုယ်လုံးကြီးသည် မိန်းခလေးဆီသို့ မှောက်ကာကျသွားလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး သည် ကာမရေယဉ်ကြောတွင်မျောနေရာမှ လွန့်လူးလာပြီးနောက် .. မိန်းခလေး နံမည်ဘယ်လိုခေါ်သလဲ ကွယ့် ….။

အတင့် လို့ခေါ်ပါတယ် ဆရာကြီး .. အမြင့် နဲ့ဘာတော်လဲ ကွယ့် .. သူငယ်ချင်းပါ ဆရာကြီး .. နောက်နေ့လည်း ဆရာကြီးဆီလာဦးနော် .. ဒီတစ်ခါတွင်တော့ မိန်းခလေး သည် စကားဖြင့်ပြန်လည်ကာမပြောတော့ပဲ မှုန်ပြပြအလင်းရောင်အောက်တွင် ဆရာကြီးအား ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ပြီး ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်လေး ငြိမ့်ပြလိုက် လေတော့သည်။ ညဥ့်သည်အတော်လေးနက်လာခဲ့ပြီ။ဧည့်ပရိသတ်များလည်း စဲသွားခဲ့ပြီ။ ဆရာကြီးစိန် ၏တဲနန်းတွင်လည်း လူရှင်းသလောက်ဖြစ်သွားခဲ့ပေပြီ။ ထိုအချိန်တွင် ဆရာကြီးစိန် သည်အိပ်ယာဝင်ရန် သူ၏ဓါတ်ခန်းဟုခေါ်သည့် အိပ်ခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်လေသည်။ ဆရာကြီး သူ၏နောက်ဖက် မှောင်ရိပ်ထဲမှ ခပ်တိုးတိုးခေါ်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လန့်သွားသောဆရာကြီးစိန် သည် အိနြေ္ဒဆည်ကာ နောက်ဖက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဟော .. အမြင့် ပါလား .. ဟုတ်ပါတယ် ဆရာကြီး .. အခန်းဝတွင်ရပ်ရင်း ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် အားလှမ်းကာအကဲခတ်လိုက်လေသည်။

အမြင့်သည် သာမန်မဟုတ်ဘဲ တစ်မျိုးလေးဖြစ်ကာ ခေါင်းလေးငုံ့နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ပြောလေ အမြင့် .. ဆရာကြီး ကိုဘာများပြောချင်လို့လည်းကွဲ့ .. ဟိုလေ .. ကျွန်မလဲ ဗိုက်ထဲက အောင့်နေလို့ပါ ဆရာကြီး .. အမြင့် ၏အသံသည် စပြောကတည်းက ခပ်အုပ်အုပ်ဖြစ်နေပြီး ဆရာကြီးစိန် သည်လည်း အမြင့် ကဲ့သို့ပင် ခပ်အုပ်အုပ်ပြန်ပြောနေသည်။ ကဲ .. ဒါဆိုလည်း အထဲကိုဝင်လေ အမြင့် ရဲ့ .. အမြင့် သည်သူမ၏ ခေါင်းလေးကိုမော့ကာ ဘေးဆီသို့ မျက်လုံးလေးတစ်ချက်ဝေ့လိုက်ပြီး ဆရာကြီး၏ဓါတ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ အမြင့် အတွင်းသို့ရောက်သွားသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် သည် အခန်းအတွင်းသို့လှမ်းဝင်လိုက်ကာ တံခါးအားပိတ်လိုက်ပြီးနောက် ဂျက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆရာကြီးစိန် သည် အခန်းအတွင်းတွင် ထွန်းထားသော လက်ဆွဲမီးအိမ်၏မီးစာကိုမြှင့်လိုက်ရာ အခန်းအတွင်းတွင် အတန်အသင့် လင်းသွားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင်။

အမြင့် မှာ ခပ်တွေတွေလေး ရပ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ လက်ဆွဲမီးအိမ်၏ အလင်းအောက်တွင်သာရှိနေသော်လည်း အမြင့် ၏အသားအရည်သည် ဖြူဝင်းကာနေသည်။ ထို့အပြင် အမြင့် ၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်သည် သိသိသာသာကိုပင် နီမြန်းနေသည်ကို ဆရာကြီးစိန် မြင်လိုက်ရလေသည်။ ကဲလာ အမြင့် … ဒီမှာထိုင် .. ဆရာကြီးစိန် ၏ဓါတ်ခန်းဟုခေါ်သော အိပ်ခန်းထဲတွင် ကုလားထိုင်မရှိသဖြင့် သူမကို ကုတင်စောင်း၌ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရာ အမြင့် သည်မဝံ့မရဲဖြင့် တောသစ်များဖြင့်ရိုက်ထားသော ကုတင်ပေါ်ရှိ မွှေ့ယာစောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာထိုက်လိုက်လေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် သူအမြဲတမ်းလိုလို လွယ်ထားသော ဆေးလွယ်အိတ်ကို ခေါင်းရင်းဖက်ရှိ စင်ပေါ်သွားကာတင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အမြင့် ထိုင်နေသော ကုတင်ဆီသို့ပြန်လျောက်လာကာ ကဲ အမြင့် .. အိပ်ယာပေါ်ကို လှဲလိုက် .. ဆရာကြီးစိန် ၏စကားအတိုင်းပင် အမြင့် သည် အိပ်ယာပေါ်လက်တစ်ဖက်ထောက်ရင်း။

သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့်၏အနားသို့တိုးကပ်သွားပြီးနောက် ပက်လက်လှဲကာနေသော အမြင့် ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကြုံးကာအာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်လိုက် လေသည်။ အတော်လှတဲ့ ကောင်မလေးပဲ ဟု စိတ်ထဲမှကျိတ်ကာ မှတ်ချက်ချလိုက်သေးသည်။ အမြင့် ၏ ရင်သားများ နှင့် တင်သားများသည် အတင့် ထက်ပင် ပိုမို မို့မောက်ကာကားစွင့်နေကြသည်ကိုလည်း သတိပြုမိလိုက်သေးသည်။ ကဲ .. ဘယ်နေရာက အောင့်တာလဲကွယ့် .. အမြင့် သည် သူမ၏လက်လေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆီးခုံအထက်နားဆီသို့ မဝံ့မရဲထောက်ကာ ဒီ..ဒီနားကပါ ဆရာကြီး .. အေးဟုတ်ပြီ .. ဆရာကြီးစိန် နဲ့ တွေ့ရင်ပျောက်ရစေမပေါ့ကွယ် .. ပြောပြီးသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် သည် အိပ်ယာဘေးနားရှိ ရေတကောင်းထဲမှ ရေအနည်းငယ်ကို ဖန်ခွက်ထဲသို့ထည့်ကာ သူ၏ဆေးလွယ်အိတ်ရှိသော နေရာသို့ထသွားလေသည်။ ထို့နောက် ဆေးလွယ်အိတ်ထဲရှိ ပုလင်းပြားထဲမှ အရည်လက်တစ်လုံးခန့်ကို။

အခုနကဖန်ခွက်ထဲသို့ဖြည့်ကာ အမြင့် ဆီသို့ယူလာခဲ့သည်။ ကဲ .. ထလိုက်ဦး အမြင့် .. ဆေးသောက်ရအောင် .. အမြင့် သည်လူးလဲ၍ထလိုက်ရာ ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခပ်ရဲရဲပင် အမြင့် ၏ပခုံးလေးကိုလှမ်းဖက်လျက် ထူပေးလိုက်သည်။ အမြင့် သည် ဖန်ခွက်ထဲရှိစပ်ထားသောဆေးကို တဖြည်းဖြည်းကုန်အောင် သောက်ပြီးသောအခါ ပြန်လှဲနေလိုက်ဦး ကွဲ့ .. ဟုဆိုကာ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ကိုယ်ကလေးကို အသာဖက်လျက် အိပ်ယာပေါ်ကူကာ လှဲပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖန်ခွက်အား အနီးရှိစားပွဲပေါ်ပြန်တင်လျက် အမြင့် ၏ အနီးသို့ ပိုမိုတိုးကပ်အောင် သွားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏လက်ဖဝါးကို အမြင့်၏ဝမ်းဗိုက်ရှပ်ရှပ် လေးပေါ် တင်လိုက်သောအခါ အမြင့် မှာ တွန့်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက်တွင်မတော့ အမြင့် သည် သူမ၏ မျက်လုံးများကိုမှတ်လိုက်လေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ဝမ်းပျဉ်းသားကို ဘယ်မှညာသို့၎င်း ၊ အထက်မှအောက်သို့၎င်း။

ဖြေးညှင်းစွာ ပွတ်သပ်၍တစ်မျိုး၊ ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ကာတစ်ဖုံဖြင့် သူ၏ဆေးကုသခြင်းအမှုကိုပြုလေသည်။ အမြင့် ၏မျက်လုံးအစုံသည်ကား မှိတ်လျက်၊ သို့သော် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်ကား မသိမသာ တုန်ယင်လျက်။ ထို့နောက် ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏လက်အစုံကို ဖြည်းညင်းစွာပင် အောက်ဖက်ဆီသို့ လျောချကာ ဆီးခုံလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်သောအခါတွင် အမြင့် သည် ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထရင်း တစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးကာ ရှိန်း၍ ဖိန်း၍ လာနေပြီဖြစ်သည်။ အမြင့် ၏သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အတင့် သည် သူမနှင့် ဆရာကြီးတို့ ဆေးကုသပုံအကြောင်းကို ထိုညနေကပင် ခရေစေ့တွင်းကျ အမြင့် ထံသို့ပြန်လည်ဖေါက်သည်ချပြီးဖြစ်သည်။ အမြင့် ရော အတင့် ပါ အသက်(၂၂) နှစ်ကျော်သာရှိသေးပြီး သွေးသားဆူဖြိုးသည့် အရွယ်ကောင်းများဖြစ်ကြလေသည်။ ညနေကတည်းက အတင့် ၏ကိုယ်တွေ့ဖြစ်အင်များကို နားထောင်ပြီးသောအခါ အမြင့် ၏စိတ်ထဲတွင် သွေးသားတောင့်တလျက်။

ရမ္မက်ဆန္ဒ များ ချိုးနှိမ်၍မရလောက်အောင် ပေါ်လာရလေသည်။ ထို့ကြောင့် လူခြေတိတ်ချိန်တွင် အရဲစွန့်ကာ ဆရာကြီးစိန် ထံသို့ အရောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အွန် း .. အို အမေ့ … ဟူသော အသံတို့နှင့် အမြင့် ၏အတွေးတို့ ပြတ်သွားရလျက် သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး သိသိသာသာပင် တုန်ခါကာသွားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ရယ်လေ၊ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို အမြင့်၏ပေါင်ရင်းနှစ်ခုကြားသို့ ထည့်ကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေပြီကော။ အမြင့် ၏ အို အမေ့ ဟူသောစကားအဆုံးတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် ထိုင်နေရာမှ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်တက်ကာ အမြင့် ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုကြုံးကာဖက်လိုက်လေသည်။ ပြီးသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် ၏လက်တစ်ဖက်သည် ထမီစလေးကိုဆွဲကာချွတ်ချလိုက်သည်။ တို့နောက် ဆရာကြီးစိန်၏မျက်နှာသည် အမြင့်၏မျက်နှာဆီသို့တိုးကပ်သွားကာ သူမ၏နီတျာရဲ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ငုံခဲကာနမ်းလိုက်သည်။

ဆရာကြီးစိန် ၏လက်ကား ဝက်မြီးကဲ့သို့ပင် အငြိမ်မနေပါ၊ ပြည့်ဖြိုးဝင်းဝါနေသော အမြင့် ၏ပေါင်တံကြီးများကို လျောတိုက်ပွတ်ပေးရင်း ပေါင်သားကြီးမျးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်ကာပေးနေသည်။ အမြင့် ခမျာမတော့ မောမောပန်းပန်းလေးဖြစ်ကာ ရင်ထဲတွင်လှိုက်ဖိုလျက် ဆရာကြီးစိန် ၏လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် သူစုပ်နမ်းနေသော အမြင့် ၏ နှုတ်ခမ်းများအား မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်ဖြင့် လွှတ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် ထကာထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အမြင့် ၏အကျႌ ကျယ်သီးများအား တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ကာနေသည်။ ကျယ်သီးများအကုန်စုံအောင်ဖြုတ်ပြီးသောအခါတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် အကျႌအား အမြင့် ၏ကိုယ်ပေါ်မှခွါလိုက်လေသည်။ အမြင့် ၏ ရင်အစုံသည် စည်းနှောင်ထားသော ဘော်လီအကျႌကို ဖေါက်ထွက်တော့မည့်အလား နိမ့်တုံမြင့်တုံ ရှိနေလေသည်။ အမြင့် ၏ အသက်ရှုသံတို့သည် တိုတောင်းကာ မြန် နေပြီဖြစ်သောကြောင့်။

နိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖြစ်နေသော ရင်အစုံသည် ဆရာကြီးစိန် ၏စိတ် အစုံကို အစွန်းသို့ တွန်းပို့နေပေပြီ။ ရမ္မက်ဇောကပ်နေပြီဖြစ်သော ဆရာကြီးစိန် သည် သူမြင်ချင်လှပြီဖြစ်သော အမြင့် ၏ရင်သားနှစ်မွှာ အား ဘော်လီတည်းဟူသော အတားအဆီးကြောင့် အပြည့်အဝ မမြင်ရသဖြင့် တုန်ယင်နေသော သူ၏လက်အစုံဖြင့် အမြင့် ၏ဘော်လီ အား အငမ်းမရ ဆွဲကာချွတ်လေတော့သည်။ အမြင့် ၏နှလုံးသည် သူမ၏ပါးစပ်ထဲမှ ထွက်လုမတတ် ခုန်နေပေပြီ။ ကာမသွေးများသည် အမြင့် ၏ ဦးနှောက်အတွင်းသို့ အလုအယက်တိုးကာဝင်လာသောကြောင့် ယခုအချိန်တွင် သူမအတောင့်အဆုံးမှာ သူမ၏ရင်သားများကို ဖိုအတွေ့ဖြင့် တွေ့လိုခြင်းပင်။ ထို့ကြောင့်လည်း အမြင့် သည် သိစိတ်ကရော မသိစိတ်ကရော လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် သူမ၏ကျောပြင်လေးကိုကြွပေးရင်း လက်များကိုလည်း အလိုက်သင့်ပင် ကားပေးလိုက်ရာ ဆရာကြီးစိန် သည် ဘော်လီအကျႌကို အလွယ်တကူပင်ချွတ်၍ရသွားလေသည်။

ထိုအခါ အမြင့် ၏တစ်ကိုယ်လုံးသည် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားပြီး ဝါဝင်းကာ လှပနေသော အမြင့်၏ကိုယ်လုံးလေး သည် ဆရာကြီးစိန် အား ထိလှည့်ပါ၊ ကိုင်လှည့်ပါ ၊ နမ်းလှည့်ပါ တော့ဟု ဖိတ်ခေါ်နေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို လျှာဖြင့်သပ်လျက် ဂလု ကနဲနေအောင် တံတွေးမျိုချ လိုက်ရသည်။ အမြင့်၏ ရင်သားများသည် ကျွဲကောသီးအားထက်ပိုင်းဖြတ်၍ ပုဂံပြားပေါ် တင်ထားသည့်နှယ်၊ ရင်သားအစုံသည် တင်းရင်းကာဖေါင်းကြွတက်နေပြီး နေမလောင်သောကြောင့်ထင့်၊ သွေးကြောစိမ်းလေးများယှက်နွယ်နေသည်ကို အထင်းသားမြင်နေရသည်။ သူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ပန်းဆီရောင်သန်းလျက် စိတ်ထနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ရင်အုံပေါ်မှ စူကာထွက်နေလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် ဘယ်လိုမှစိတ်ထိန်းခြင်းငှာ မတတ်နိူင်တော့သဖြင့် အမြင့် ၏ နို့အုံတစ်အုံလုံးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ နို့အုံ၏အရင်းသားများအား သူ၏သွားများဖြင့့် မနာကျင်စေရအောင် တဇိဇိဖြင့်ကိုက်တော့သည်။

ထို့နောက်တွင် စူထွက်နေသော အမြင့် ၏သန္တာရောင်နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်အား ပါးစပ်တွင်းသို့ငုံကာ အတွင်းမှနေ၍ လျှာဖြင့် နို့သီးခေါင်းထိပ်အား ဖိချပေးလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းပင် သူ၏လျှာကိုတောင့်လျက် နို့သီးခေါင်းအား ဘယ်ပြန်ညာပြန်ယက်လေတော့သည်။ အမြင့် ကားငါးဖယ်ပျံလူးသကဲသို့ တစ်ကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်ခါအောင်တုန်လျက် သူမ၏ကျောပြင် သည် အိပ်ယာပေါ်မှ တစ်ထွာခန့် အပေါ်ကို ကော့ကာကော့ကာ တက်လာလေသည်။ ထို့အပြင် နှုတ်ကလည်း အို .. ဟင်း ဟင်း ဟင်း .. ဟင်း ဟင်း ဟင်း … ဖြင့် ငှက်ဖျားတက်သော သူကဲသို့ အဆက်မပြတ်သည်းညူကာနေလေသည်။ အမြင့် လက်တို့သည် ဆရာကြီးစိန် ၏ဂုတ်ပိုးကို သူမ၏လက်များဖြင့်သိုင်းဖက်လျက် နို့အုံများကိုကော့ကာကော့ကာဖြင့် ဆရာကြီးစိန် ၏ ပါးစပ်အတွင်းသို့ စိတ်တိုင်းကျပွဲတော် တည်နိူင်ရန်ထိုးထည့်ပေးနေလေသည်။ ထိုခဏမှာပင် ဆရာကြီးစိန် ၏လက်သည် သူမ၏စောက်ဖုတ်အုံလေးကို အုပ်ကာကိုင်လိုက်သောအခါတွင်။

အမြင့် ၏ဗိုက်ကြောကလေးများသည့် ရှုံ့ကာသွားပြီး သူမ၏သွယ်ပျောင်းကာ စင်းနေသော ပေါင်တံနှစ်ချောင်းသည် ထောင်တက်သွားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏နို့များကို ဘယ်တစ်လုံး ညာတစ်လုံး ပြောင်းကာစို့ပေးလျက် သူ၏လက်များသည် ဖေါင်းကားကာပူနွေးနေသော အမြင့် ၏စောက်ပတ်အား ခပ်သာသာလေး ဖိကာပွတ်ပေးနေပြန်ပြီ။ မကြာမီမှာပင် ဆရာကြီးစိန် ၏လက်များသည် ချွဲတဲတဲဖြင့် အတန်ငယ်ပြစ်စေး နေသော အမြင့် ၏စောက်ရည်ကြည် များနှင့် တွေ့ထိမိလေသည်။ အဟင့်ဟင့် ဟင့် … ဆရာကြီး ရယ် .. ဟွန်း .. အမြင့် သည် အောက်မှနေကာ နှာတွန်နေသောမသံဖြင့် ဆရာကြီးစိန် အား တက်လုပ်ရန် အချက်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် ပျောက်စေအတတ်ကို တတ်ကျွမ်းသလို ကာမမှုတွင်လည်း တစ်ဖက်ကမ်းခတ်သူဖြစ်ရကား အလျင်မလိုချေ။ သူ၏ လက်များကို အမြင့်၏အခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးသွင်းလျက် အမြင့် ၏ ရသာဖူး ခေါ် စောက်စေ့ လေးအားရှာဖွေလျက်ရှိသည်။

သိပ်မကြာပါချေ ရွေးစေ့ခန့်ရှိသော စူတူတူ အငုတ်လေးအား စမ်းမိလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် ထိုအငုတ်လေးအား သူ၏လက်ခလယ်ဖြင့် မထိတထိကလိလေတော့သည်။ အမြင့် အဖို့မှာကား တိမ်ပေါ်တွင် လေဟုန်စီးနေရသလို စိတ်များသည် တလွင့်လွင့်ဖြစ်လျက် ကာမစိတ်များ သည် ဒီရေကဲ့သို့ တရိပ်ရိပ် တိုးကာလာနေရပေပြီ။ ဆရာကြီးစိန် သည်ကား အမြင့် ၏ နို့များကို စို့လိုက် စုပ်လိုက်ဖြင့်၎င်း၊ လက်ခလယ်ဖြင့် ရသာဖူး အားကလိ၍၎င်း၊ သူ၏လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းအား အမြင့် အခေါင်းအတွင်းသို့ ထုတ်ချည်သွင်းချည်ပြုပြီး စောက်ရည်ချူခြင်းဖြင့်၎င်း၊ ကာမခလုတ်များကို တစ်ဆင့်ခြင်းဖွင့်နေလေသည်။ ဆရာကြီး ရယ် .. အမြင့် မှာ အရမ်းကိုဖြစ်နေရပါပြီ .. လုပ်တတ်လိုက်တာနော် .. ဟု အမြင့် ကအောက်မှနေညုသံလေးဖြင့် ထပ်မံကာ အချက်ပေးလာပြန်ပြီ။ ထိုအခါ ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို အမြင့် ၏နို့များဆီမှခွါကာ လျှာကိုခွျှန်အောင်ပြုလျက် အမြင့် ၏ချက်ရှိရာသို့ တဖြည်းဖြည်းဆွဲကာနှိမ့်သွားလေသည်။

အမြင့် အဖို့မှာကား အရသာထူးလှသဖြင့် မိန်းမောမတတ်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ရင်ခုန်သံများသည် တဒိန်းဒိန်းမြည်လျက် အမြှောက်များဖေါက်နေသည်နှယ်။ .. အသံများသည်လည်း နှုတ်ဖျားမှပင်မထွက်နိူင်တော့၊ လည်ချောင်းထဲမှာပင် တအစ်အစ်ဖြင့် ပျောက်ဆုံးသွားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည်သူ၏လျှာခွျှန်ဖြင့် အမြင့် ၏ နှုတ်ခမ်းစောင်းလေးများအား ထိုးလေသောအခါ အမြင့်၏ဖင်သားကြီးများသည် မွှေ့ယာပေါ်တွင် မနေနိူင်တော့ဘဲ လေထဲသို့မြောက်ကာတက်လာလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် နံစောင်းမှ သည် အမြင့် ၏ပေါင်ရင်းဆီသို့ စက်ဝိုင်းဝိုင်းသကဲ့သို့ သူ၏လျှာဖြင့် ယက်ပေးကာနေပြန်သည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ပေါင်ဂွဆုံအောက်ရှိ စောက်ပတ် ဆီသို့ ရောက်သောအခါတွင် သူ၏ကစားနေသော လျှာကိုလုံးဝရပ်တန့်ပြစ်လိုက်လေသည်။ အမြင့် ကား သက်မအောင့်ပြီး နောက်ထပ်ဘာများဖြစ်လာမလဲ ဆိုသည်ကို ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် စောင့်မျှော်ကာ မောနေရသည်။

အို .. အဟင့်ဟင့် ဟင့် .. ဆရာကြီးစိန် ရယ်လေ … သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲကလေတွေနဲ့ မှုတ်ပေးနေလေရဲ့ … ပူနွေးဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို အေးသောလေအဟုန် က လာဟပ်သောအခါတွင် အမြင့် တစ်ခါမှမကြုံဖူးသည့် အရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရသည့်အတွက် ရုးမတတ်ခံစားလိုက်ရသည်။ ဟော လုပ်ပြန်ပြီ၊ ဆရာကြီးစိန် ၏ပူနွေးနေသော လျှာသည် အပြားလိုက်ကြီး အမြင့်၏အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထက်မှအောက်သို့ယက်ပေးပြန်ပြီ၊ ထိုမှတဖန် အမြင့် ၏အဖုတ်ကို အသာဖြဲလျက် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများအား သူ၏ပါးစပ်တွင်းသို့တရှုးရှုးဖြင့် စုပ်ယူကာနေလေသည်။ အမြင့် သည်မည်သို့ဖြစ်လာသည် မသိ၊ ဆရာကြီး၏ခေါင်းအား သူမ၏ပေါင်များဖြင့်ညှပ်လေတော့သည်။ ဆရာကြီးစိန် ကား လားလားမျှမလျှော့သည့်အပြင် အမြင့် ၏ ရသာဖူး အားလျှာခွျှန်ဖြင့်ထိုးကာ အခုအခါတွင် ပဲကြီးစေ့အရွယ်ခန့်အထိ ကြီးလာပြီဖြစ်သော အမြင့် ၏ ရသာဖူး အား တရှုးရှုးဖြင့် စုပ်လေတော့သည်။

အမြင့် ၏စွင့်ကားကာ တင်းနေသော ဖင်သားကြီးများသည် ကော့ကာတက်လာသည်၊ အမြင့် ပေါင်များဖြင့်ညှပ်ခံထားရသည့်အတွက် ဆရာကြီး၏ခေါင်းမှာကား အမြင့်၏အဖုတ်နှင့် တစ်သားတည်းကပ်လျက် ပို၍ပင်အလုပ်ဖြစ်နေသေးသည်။ ဆရာကြီး … တော်ပါတော့နော် .. အမြင့် အူတွေအသည်းတွေ ဂျွမ်းပစ်လိုက်သလိုဖြစ်နေပြီ .. အမြင့် သည် တုန်ယင်လှိုက်လှဲသောအသံလေးဖြင့် တတိယမြောက်ပြောလာသောအခါတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ပေါ်မှဆတ်ကနဲခွါလိုက်ပြီး သူ၏အဝတ်အစားများကိုချွတ်နေတော့သည်။ ထိုအခါတွင် အမြင့် သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးအား တစ်ဖက်သို့စောင်းပြီး လှဲနေလိုက်သည်။ အဝတ်အစားများ ကုန်အောင်ချွတ်ပြီးသွားသောအခါတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ဘေးတွင်ဝင်လှဲလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်မှဖက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အမြင့် ၏အပေါ်ပေါင်လုံးကိုမကာ သူ၏ပေါင်တစ်လုံးကို ဟသွားသော အမြင့် ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

ထို့နောက်တွင် အမြင့် ၏အပေါ်ပေါင်ကို ကွေးစေ၍ ရင်ဘတ်ဆီသို့ တွန်းတင်လိုက်တော့သည်။ ပုံစံကား ပုဇွန်တုပ်ကွေးဖြစ်သွားပြီမို့ အမြင့် ၏စောက်ပတ် သည် ဆရာကြီးစိန် ရှိရာဖက်သို့ ခပ်ပြူပြူလေးထွက်လာသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်မနှင့် လက်ညှိုးကြားတွင်ကိုင်ပြီး အမြင့် ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဆီသို့ တေ့ကာထောက်လိုက်ပြီး အမြင့် ၏စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ဆောင့်၍သွင်းလိုက်လေသည်။ ပြွတ် .. စလွိ .. ဖွတ် .. ရှုး .. အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေသောကြောင့် ဆရာကြီးစိန် ၏လီးတန်သည် အနည်းငယ်လျောလျောရှုရှုဖြင့် အမြင့် ၏စောက်ဖုတ် အတွင်းသို့ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားလေသည်။ အမြင့် သည် လီးတန်ဝင်လာတော့မည်ကို သိထားပြီးဖြစ်သော်လည်း တစ်ကယ်တန်းဝင်လာသော အခါတွင် သူမ၏ခါးကလေးမှာ ကော့ကနဲဖြစ်သွားပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုက လီးတန်ကြီးကို လန့်ဖြန့်ပြီးဆွဲညှစ်ပေးလိုက်မိရာ ဆရာကြီးစိန် သည် လီးတန်ထိပ်ဖျားမှ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးသို့။

ဆိမ့်ကာတက်သွားသော အရသာ ကိုခံစားလိုက်ရလေသည်။ ရမ္မက်ဇောများ အစွမ်းကုန်ပြင်းထန်နေပြီဖြစ်သော ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ကို အတင်းပင်ဆောင့်ကာလိုးလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ၏ဆီးစပ်နှင့် ဖြူဝင်းအုကာ ဖေါင်းတင်းစွင့်ကားနေသော အမြင့် ၏ဖင်သားကြီးများသည် ဖေါင်း ကနဲနေအောင်ရိုက်မိကြလေသည်။ ထိုသို့ ရိုက်မိသည် နှင့် အမြင့် ၏ဖင်သားကြီးများသည် တအိအိနှင့် တုန်သွားလေရာ ဆရာကြီး၏တောက်လောင်နေသော ပြင်းထန်လှသည့် ကာမမီးကို ဓါတ်ဆီ နှင့်ဖျန်းပေးသကဲ့သို့ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဆရာကြီးစိန် သည် စအိုကြောကိုရှုံ့လျက် အသက်ကိုအောင့်ကာ အပြင်းထန်ဆုံးသော ဆောင့်ချက်များဖြင့် အမြင့် အားလိုးဆော်လေတော့သည်။ ဆောင့်ချက်အရှိန်များကား ပြင်းထန်လွန်းလှသည့်အတွက် အမြင့် သည် ကုတင်တစ်ဖက်စွန်းသို့ တဖြည်းဖြည်းရွေ့သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် အမြင့် သည် ဆရာကြီးစိန် ၏ပေါင်ကို လက်ပြန်ကိုင်လျက်။

သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို ကော့၍၎င်း၊ ခါးလေးကို နွဲ့ကာယိမ်းကာတွန်းကာဖြင့်၎င်း ဆရာကြီးစိန် နှင့်အတူ ကာမသမုဒ္ဒရာကိုတက်ညီလက်ညီဖြင့် ကူးခတ်လေတော့သည်။ စွိ .. ဗြွိ ဗြွိ .. ဖေါင်း .. ဒုတ် .. အို .. အို .. ဒုန်း ဒုန် း .. ဘလွတ် … စွပ်စွပ် .. ကျွိကျွိ .. အင်း ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် … ဖေါင်း .. အို .. ဗျွတ် ဘွိ ဘွိ .. ဘလွတ် .. ဘလွတ် .. ဘလူ ဆ..ဆ..ရာကြီး .. အသံတွေ.. အရမ်း..ထ ထ ထွက်နေတယ် … ထိုသို့ အမြင့် က အရှက်သည်းစွာဖြင့်ပြောလာသောအခါတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရှေ့ဖက်သို့ အနည်းငယ်မှောက်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ ခါးလေးကို တဖြည်းဖြည်းဆွဲလျက် ထလိုက်တော့ရာ အမြင့် ကလည်းအလိုက်သင့်လေးလိုက်ပါပေးသဖြင့် လေးဖက်ထောက်အနေအထားသို့ရောက်သွားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ကတော့ အမြင့် ၏နောက်တွင် ဒူးထောက်လျက် အကျအနနေရာယူလိုက်သည်။ အမြင့် ၏စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ထိုးသွင်းထားသော လီးတန်ကြီးမှာ။

လုံးဝကျွတ်သွားသေးသည်မဟုတ်ဘဲ ဒစ်ကြီးနားထိကျွတ်ထွက်ကာ အမြင့် ၏ စောက်ပတ်ကြီးအား ကန့်လန့်ကြီးထိုးသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် ပြူတစ်ကာဝိုင်းစက်နေသော အမြင့် ၏ဖင်သားဖြူဖြူတင်းတင်းကြီးများကို အားပါးတရဆုပ်နယ်လျက် အတွေ့အရသာကို မြိန်ယှက်စွာခံစားနေလေသည်။ အတန်ကြာသည် အထိ လီးတန်ကို ထုတ်ချည်သွင်းချည်မလုပ်ပဲ ဒီအတိုင်းပဲစိမ်ထားသဖြင့် အားမလိုအားမရဖြစ်လာသော အမြင့် သည် သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို လှုပ်ရမ်း၍၎င်း ၊ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်၍၎င်း ၊ နှုတ်မှလည်း ဟင့် .. ဆရာကြီး .. မြင့် လေ မြင့် .. အဟင့်ဟင့်ဟင့် … မနေတတ်တော့ဖူး ..အမယ်လေ လေး … ဟင့် . ကြည့်ပါလားလို့ .. ဘာဖြစ်လို့ အချိန်တွေဆွဲနေရတာလည်း ဆရာကြီးရယ် .. ဟုဆိုကာ လိုးပေးခြင်းအမှုကိုပြုရန် တစာစာတောင်းနေလေသည်။ အမြင့် ၏စကားအဆုံးတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် သူမ၏ခါးလေးကို လက်ဖြင့်ဆွဲကာ စောက်ပတ်ဝတွင်တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေသော။

သူ၏လီးတန်ကြီးကို မြေထိုးပင့်ကော် နည်းဖြင့်ကော့ကာ ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်သောအခါတွင် အမြင့်၏ခေါင်းလေးသည် နောက်သို့လန်သွာပြီး ပြင်းထန်လှသော အရှိန်ဖြင့် ဆရာကြီးစိန် ၏ဆီးစပ်က လာထိမိသောကြောင့် ဖင်သားကြီးများမှာလည်း တုန်တုန်ဖြင့် လှုပ်ရှားသွားလေသည်။ ထို့နောက်တွင်မတော့ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့်၏ခါးသေးသေးလေးကို လက်ဖြင့်အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်လျက် ဆင့်ကာ ဆင့်ကာ လိုးနေတော့ရာ အမြင့် ၏ဖင်ကိုကော့ကာ အောက်သို့စိုက်ထားသော ကိုယ်လုံးလေးသည် သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ရှေ့သို့တိုးသွားလေသည်။ ရှီး .. ကောင်းလိုက်တာ ဆရာကြီး ရယ်.. အဲဒီ့လို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်ပေးပါ .. ထိလိုက်တာနော် .. အားဟာ .. အိုး ဟို .. ပြင်းပြင်းလေးထပ်ဆောင့်ပေးပါဦး .. ထိုသို့ပါးစပ်ကလည်းပြော သူမ၏ဖင်သားဖြူဖြူတစ်တစ်ကြီးများကိုလည်း နောက်သို့ကော့ကာကော့ကာ ပေးရင်း အမြင့် သည်အားပါးတရအလိုးခံနေသည်။ နောက်ဖက်သို့ လက်တစ်လုံးသာသာခန့် စူကာထွက်နေသော သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး သည်လည်း။

ဆရာကြီးစိန် ၏လီးတန်ကြီးက ဆောင့်ကာအသွင်းလိုက်တွင် အထဲသို့ခွက်ကာဝင်သွားရသလို လီးတန်ကြီးပြန်ထုတ်လိုက်သောအခါတွင်လည်း စောက်ပတ်နှတ်ခမ်းသားနှစ်ခုသည်လည်း လိပ်ကာလိပ်ကာဖြင့်ကျပ်သည်းကာပါလာလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ၏အသက်ရှုသံများကား တရှုးတရှဲရှဲဖြင့်ဖြစ်လာပြီး ဆောင့်ချက်များကားအလွန်တရာမှပင် မြန်ကာလာနေပြန်ပြီ။ အမြင့် သည်လည်း ကုတင်ပေါ်တွင်လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ယှက်ကာထားလျက် ထိုယှက်ထားသောလက်ပေါ်တွင် သူမ၏မျက်နှာကိုအပ်လျက် မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ကာ မှိန်းခံနေလေသည်။ မကြာပါချေ၊ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ခါးကိုအသားကုန်ဖက်လျက် သူ၏ခါးကိုကော့ကာ ကော့ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်လျက်ဖြင့် သူ၏သုတ်ရည်များကိုပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ အမြင့် သည်လည်း သူမ၏ဖင်ကြီးများကို အစွမ်းကုန်ကော့ကာ ဆရာကြီးစိန် ၏ဆီးစပ်ဆီသို့ သူမ၏ဖင်သားကြီးများအား အတင်းဖိကပ်ရင်း ခါးများကို ဘယ်ညာဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ပေါင်များသည်လည်း တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ကာမ၏အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သော ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ပြိုင်တူလိုပင် ရောက်သွားလေတော့သတည်း………ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ေစာင့္ေမွ်ာ္ကာေမာရသည္

ဆရာႀကီးစိန္ ဆိုလွ်င္ မသိသူမရွိသေလာက္ပင္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ေပ်ာက္ေစဆရာႀကီးၿဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ဟုသာေခၚေနရေသာလည္း အသက္မွာ(၃၄)ႏွစ္ခန္႕ သာရွိေသးသည္။ အရပ္ရွည္ရွည္၊ ဗလေကာင္းေကာင္း၊ အသားညိဳညိဳၿဖစ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစစ မဟာနဖူးၿဖင့္ ခန္႕ထည္သူတစ္ဦးၿဖစ္သည္။ သူသည္ တစ္ခ်ိန္က ဘိုးေတာ္ႀကီးတစ္ဦး၏ေနာက္တြင္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ရင္း ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီလိုက္ပါခဲ့ရာမွ ေပ်ာက္ေစအတတ္ကို တတ္ေၿမာက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူ၏ အမည္ရင္းမွာ ဂ်င္ေအာင္ၿဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္သားၿဖစ္ေလသည္။ သူ၏ဆရာ ဘိုးေတာ္ႀကီးမွာ ဘယ္ေရာက္လို့ ဘယ္ေတာင္တက္သြားသည္မသိ၊ ဂ်င္ေအာင္ ကေတာ့သူ့ဝမ္းသူေက်ာင္းကာ ဆရာႀကီးတစ္ဆူၿဖစ္၍ပင္ေနေတာ့သည္။ ယခုလည္း ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ၿမိဳ့ႀကီးတစ္ၿမိဳ့ႏွင့္မနီးမေဝး ေက်းရြာႀကီးတစ္ရြာႏွင့္ တစ္ေခၚေလာက္ေဝးေသာ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚရွိ ေစတီတစ္ဆူေဘးတြင္ ခိုင္ခန့္ေသာတဲႀကီးတစ္လံုး ေဆာက္ကာ သတၱဝါမ်ားကို ကယ္မေနေလသည္။

ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ေယာဂီေရာင္အက်ႌ ႏွင့္ ေယာဂီေရာင္ပုဆိုးကိုသာ အၿမဲတမ္းဝတ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး ပုတီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္လံုးကို လည္ပင္းတြင္ ဆြဲထားတတ္သည္။ သူ၏ တဲနန္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ေဝဒနာသည္မ်ား တည္းခိုႏိူင္ရန္ တဲ (၄)(၅) လံုးေဆာက္ထားေသးသည္။ဆရာႀကီး .. ဆရာႀကီး .. ဆရာႀကီး ရဲ့တပည့္မတစ္ဦး နာမက်န္းၿဖစ္ေနလို့ပါ .. သူ၏တဲနန္းေတာ္ႀကီးအတြင္းသို့ ခပ္ရို့ရို့ဝင္လာေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦးက ႀကိမ္ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ထိုင္ကာ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ဘာကိုအာရံုၿပဳကာ ဘာေတြကိုစဥ္းစားေနမွန္းမသိေသာ ဆရာႀကီးကို ေၿပာလိုက္ေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ မွိတ္၍ထားေသာ သူ့မ်က္လံုးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အသက္(၂၅) ႏွစ္အရြယ္ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေၿပၿပစ္ေသာ မိန္းကေလးငယ္တစ္ဦးကို ေတြ့လိုက္ရသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ က သူ၏အေရွ့တြင္ရွိေသာ မိန္းခေလး၏တစ္ကိုယ္လံုးကို သိမ္းႀကံဳးၿပီးႀကည့္ေနရာ မိန္းမငယ္သည္ ဆရာႀကီး၏ စူးရွေသာအႀကည့္မ်ားကို မခံႏိူင္သည့္အတြက္။

သူမ၏ေခါင္းမွာ ငံု့ကာသြားေလသည္။ လူမမာ က ဘယ္မွာတုန္းကြဲ႕ .. ဟိုဖက္က တဲမွာပါ ဆရာႀကီး .. ဒါနဲ႕ ကေလးမနံမည္ ဘယ္လိုေခၚတုန္း .. အၿမင့္ လို့ေခၚပါတယ္ ဆရာႀကီး .. အိမ္း .. ေရွ့ကသြားေပေတာ့ကြဲ့ .. ဆရာႀကီး လိုက္ႀကည့္ေပးပါ့မယ္ .. အၿမင့္ သည္ ဆရာႀကီး၏ေရွ့မွ လူမမာရွိရာတဲဆီသို့ ထြက္သြားေတာ့ရာ ဆရာႀကီးစိန္ လည္း အၿမင့္ ၏ေနာက္မွကပ္လိုက္သြားရင္း တံုကနဲ တံုကနဲ ၿဖစ္ေနသည့္ အၿမင့္ ၏တင္သားႀကီးမ်ားကို မ်က္ေၿခမၿပတ္ ကသိုဏ္းရႈကာလိုက္ပါလာခဲ့သည္။ တဲအတြင္းသို့ေရာက္ေသာအခါ မိန္းခေလးတစ္ဦးကို အၿခားမိန္းမ (၄)(၅) ဦးက ဝိုင္းဝန္းၿပဳစု ႏွိပ္နယ္ေနႀကသည္ကို ေတြ့လိုက္ရသည္။ ကဲ .. ဘယ္လိုၿဖစ္တယ္ဆိုတာ ဆရာႀကီး ကိုေၿပာလိုက္ႀကပါဦး ..အၿမင့္ ဆိုေသာ မိန္းခေလးကတိုက္တြန္းလိုက္ရာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကဘယ္လိုၿဖစ္တယ္မသိပါဘူး .. ေကာက္ရသလို ဗိုက္ေအာင့္တယ္ဆိုၿပီး ေအာ္ေနလို့ပါ ဆရာႀကီး .. ထိုသို့ေၿပာၿပီးေနာက္ ဆရာႀကီး ထိုင္ရန္ လူမမာအနားတြင္ ဖ်ာခင္းေပးလိုက္ႀကသည္။

လူမမာ မွာ အၿမင့္ ႏွင့္ အသက္မတိမ္းမယိမ္း ဟုခန့္မွန္းရၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ အမေလး ဟုေအာ္ရင္း။ရင္ေကာ့ကာတက္သြားသည္အထိေဝဒနာခံစားေနရၿပီး မ်က္ရည္မ်ားပင္စီးက်လ်က္ရွိသည္ကိုေတြရသည္။ ကိုင္း ကိုင္း .. ဆရာႀကီး ကိုေရတစ္ခြက္ေလာက္ ေပးႀကစမ္း .. ဆရာႀကီး သည္ ေရတစ္ခြက္ေတာင္းလိုက္ၿပီး လူမမာ ကို အကဲခတ္ရာတြင္ ေလထိုးေသာ ေဝဒနာတစ္ရပ္ ရွိမည္ဟုခန့္မွန္းလိုက္သည္။ ကဲ ကဲ .. ဘယ္သူမွ မႏွိပ္ႀကနဲ့ေတာ့ .. ဒီေတာင္ကုန္းက ဥစၥာေစာင့္ ကိုလူပ်ိဳ ေႏွာင့္ယွက္ေနတာကိုး ကြဲ႕ .. ဘာမွမပူႀကပါနဲ့ .. အခုပဲ ေပ်ာက္ေစရမယ္ .. ဟုေၿပာလိုက္ၿပီး သူ၏ေယာဂီေရာင္ေဆးလြယ္အိတ္အတြင္းမွ ေဆးလံုး(၃)လံုးကိုထုတ္ကာ မိန္းမတစ္ဦးယူလာေသာေရႏွင့္ေရာကာ တိုက္လိုက္ေလသည္။ ေဆးတိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆရာႀကီးစိန္ က ကဲ .. လူမမာ ကို အခန္းထဲသြင္းႀကစမ္း .. ဆရာႀကီးစိန္ ေၿပာသည့္အတိုင္းပင္ လူမမာ မိန္းခေလးအား တဲႀကီးအတြင္းရွိ အခန္ထဲသို့ ဆြဲ၍သြင္းလိုက္ၿပီး ေစာင္မ်ား (၃)ထပ္ကာေပးရေလသည္။

ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အခန္းၿပင္တြင္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားထြန္းလ်က္ မန္းမႈတ္လ်က္ရွိသည္။အတြင္းခန္းထဲတြင္ လူမမာ မွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လူးလြန္႕၍ သည္းသံမ်ားထြက္ေပၚေနဆဲၿဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ လူမမာ ရွင္မ်ား ယူလာေပးထားေသာ ေရသံုးခြက္ထဲမွ တစ္ခြက္ကိုယူ၍ ေဆးေသတၱာ အိတ္တြင္းမွ တစ္ထြာသာသာရွိေသာ ပုလင္းငယ္ငယ္အတြင္းမွ အရည္အနည္းငယ္ကို ထိုခြက္ထဲသို့ေလာင္းထည့္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ထိုေရခြက္ကို အတန္ႀကာေအာင္မန္းမႈတ္ၿပီးေနာက္ လူနာ အားတိုက္ရန္ ေပးလိုက္ေလသည္။ လူမမာ သည္ ၿငိမ္ကာက်သြားေလ၏။ ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္ေလးသာလွ်င္ ခပ္မႈန္မႈန္လင္းေနသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ ကားယခုထက္တိုင္ လူမမာ ရွိရာအတြင္းခန္းတြင္းသို့ မဝင္ေသးေပ။ တဲႀကီးအတြင္မွ ပရိသတ္မ်ားကည္း ၿပန္သူၿပန္ အိပ္သူက အိပ္ကာသြားခဲ့ေပၿပီ။ လူမမာ မိန္းကေလးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ မိန္းမႀကီးႏွစ္ဦးသာလွ်င္ စိုးရိမ္မကင္းသည့္ အမူအယာႏွင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ႀကသည္။

ကဲ အေဒၚႀကီးႏွစ္ေယာက္ .. ဒီကိုလာပါဦး .. ဆရာႀကီးစိန္ က ခပ္ထန္ထန္ေၿပာလိုက္ရာ အေဒၚႀကီးႏွစ္ေယာက္သည္ ထိုင္ရာမွထ၍ ဆရာႀကီးအနားသို့ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကဲ .. ခင္ဗ်ားတို့ ႏွစ္ေယာက္ ဒီဖေယာင္းတိုင္မီးမၿငိမ္းေအာင္ေစာင့္ႀကည့္ေန၊ က်ဳပ္အခန္းထဲကိုဝင္ၿပီးမေကာင္းဆိုးဝါးေကာင္ကို တရားၿပလိုက္ဦးမယ္ .. အထဲကို ဘယ္သူမွ မဝင္ေစနဲ့ေနာ္… ေသေသခ်ာခ်ာေစာင့္ႀကည့္ေနႀကေနာ္ .. အထဲကဘာသံႀကားႀကား မစိုးရိမ္နဲ့ ၊ ဝင္မလာနဲ့ .. ဟုတ္ၿပီလား ..ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး .. ဟုတ္ကဲ့ပါ .. အိမ္း .. က်ဳပ္မွာသလိုမလုပ္ရင္ေတာ့ စည္းေပါက္ၿပီး လူမမာ အသက္ကိုေတာင္စိုးရိမ္ရတယ္ .. ေႀသာ္ .. ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာႀကီး .. စိတ္ခ်ပါ .. ဆရာႀကီးမွာတဲ့အတိုင္းလုပ္ပါ့မယ္ .. ကြ်န္မ သမီးေလးကိုသာေကာင္းေအာင္ကုသေပးပါ ဆရာႀကီး.. အိမ္း .. ဒါကေတာ့ ဆရာႀကီး တာဝန္သာထား .. ေၿပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ လူမမာ ၏အခန္းအတြင္းသို့ဝင္ခဲ့ေလသည္။

အထဲသို့ေရာက္ေသာ္ လူမမာ မိန္းခေလး ကားပက္လက္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ေစာေစာက သူတိုက္လိုက္ေသာ ေဆး(၃)လံုးမွာ ပရေဆးဆိုင္မ်ားတြင္ အလြယ္တကူဝယ္၍ရေသာ ေလကြဲေဆးၿဖစ္ၿပီး ဒုတိယတိုက္လိုက္ေသာအရည္မွာ အရက္ၿဖစ္သည္။ အခန္းထဲတြင္ လက္ဆြဲမွန္အိမ္ႏွစ္လံုးေႀကာင့္ အေတာ္ပင္လင္းေန၏။ အဟမ္း .. ခုခ်ိန္ကစၿပီး ငါ့သမီးေတာ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ႀကေသာ ေဝမာတိက အမည္ရေသာ နတ္မ်ိဳး၊ ဘုမၼစိုးႏွင့္ ကုမၻာန္ဘီလူးတို့ .. ဆရာအမိန္႕ေပးသည္ .. ယခုမႀကာခင္ထြက္ေစ .. ေရွာင္ေစ .. သင္တို့တေတြကို ယခုတစ္ႀကိမ္ ေနာက္ဆံုးဆရာသတိေပးၿခင္းၿဖစ္သည္ .. အို ေတာင္ေစာင့္ႀကီးတို႕ .. သမီးေတာ္ေလးကို ယခုမႀကာခင္ ေစာင့္ေရွာက္ႀကကုန္ေလာ့ .. ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အသံက်ယ္က်ယ္ၿဖင့္ အထက္ပါစာသားမ်ားကို ရြတ္ၿပီးေနာက္ စကားအဆံုးတြင္ေတာ့ သူသည္ မိန္းခေလးေဘးသို့ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ သူ၏ေဆးလြယ္အိတ္ကို ခြ်တ္ကာ ေဘးတြင္ခ်ထားလိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ ပက္လက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မိန္းခေလးကို စူးစိုက္ကာ ႀကည့္ေနေလသည္။ မိန္းခေလး၏ ကိုယ္ေနကိုယ္ဟန္မွာေတာင့္တင္း ဖြံၿဖိဳးၿပီး ရင္သားမ်ားကား ၿဖိဳးေမာက္ေနသလို တင္သားမ်ားႀကေတာ့ တင္းကားစြင့္အယ္ေနသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္သူမ၏ ရင္သားမ်ားကို အက်ႌေပၚမွပင္ ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္သည္။ ထို့ေနာက္သူမ၏အက်ႌက်ယ္သီးမ်ားကိုၿဖဳတ္ၿပီးေနာက္ ေဘာလီခ်ိတ္မ်ားကိုလည္း ၿဖဳတ္ကာ ေဘာ္လီကို မိန္းခေလး၏ကိုယ္ေပၚမွ ခြါလိုက္ေလသည္။ သူမ၏ၿဖဴေဖြးႏူအုေနေသာ ႏို့ေလးႏွစ္လံုးမွာ အကာအကြယ္မဲ့စြာထြက္ေပၚလာေလသည္။ သူမ ၏ႏို့သီးေခါင္းေလးမ်ားမွာ ေၿပာင္းဖူးေစ့သာသာခန့္ရွိၿပီး ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ေလးရွိေနသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ တပ္မက္စိတ္မ်ားက ဒိုင္းကနဲသူ့ကိုလာေဆာင့္သၿဖင့္ ကုန္းကာႏို့ကိုစို့ေလေတာ့သည္။ အင္ .. အင့္ .. မိန္းခေလး၏ ကိုယ္လံုးကေလးမွာတြန့္သြားၿပီး မသဲမကြဲအသံမ်ားသည္လည္း ႏႈတ္မွထြက္လာသည္။

ရမၼက္စိတ္မ်ား ၿပင္းထန္ေနေသာ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူမ၏ထမီေလးကိုပါ ခါးဆီသို့ ဆြဲလွန္ကာတင္လိုက္ေလသည္။ ေတာင့္တင္းလွေသာ ေပါင္တံႀကီးႏွစ္လံုးကား ၿဖဴေဖြးၿပီး စင္းေန၏။ ၿပီးေတာ့ေပါင္ႏွစ္လံုးႀကားမွ ၿပည့္ၿပည့္ေလးႏွင့္ မို့ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကလဲ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခုေစ့ကာ နီက်င္က်င္အေမႊးေလးမ်ားေပါက္ေနသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ ၏လက္ကသူမ၏ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ေပၚတြင္ စုန္ကာဆန္ကာၿဖင့္ ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးေနၿပီး အရသာခံယူေနသည္။ ဆရာႀကီး၏လက္မ်ားသည္ ေပါင္ေပၚမွလက္ကို ေစာကပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ေစ့ေစ့ေလးေနရာသို့ဖိကပ္ကာပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ မိန္းခေလး၏ကိုယ္လံုးေလးသည္ ဆတ္ ကနဲတစ္ခ်က္တုန္သြားေလသည္။ ၿပီးေတာ့ မိန္းခေလး ၏ႏႈတ္မွ ခပ္တိုးတိုး မပီမသ ေရရြတ္သံမ်ားထြက္လာၿပီး ေပါင္တံမ်ားမွာလည္း ေၿမာက္ႀကြႀကြေလးၿဖစ္လာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူ႕အက်ႌကိုမခြ်တ္ေတာ့ပဲ ပုဆိုးကိုခြ်တ္ၿပီးေနာက္။

မိန္းခေလး၏ ေၿခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ဒူးေကြးကာေထာင္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မိန္းခေလး၏ေပါင္ႀကားသိုဝင္ကာ အစြမ္းကုန္ေထာင္မတ္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏အကြဲေႀကာင္းေလးတြင္ေတ့ကာ အသာအယာဖိၿပီးသြင္းလိုက္သည္။ အမေလး .. အို .. ဆ..ရာ..ႀကီး .. ဘယ္လိုလုပ္ .. အ.မ.ေလး .. အို .. ဟင္း ဟင္း .. မိန္းခေလး သည္ မ်က္လံုးပြင့္ကာ ႏိူးလာသၿဖင့္ တဝက္မွ်သာက်န္ေတာ့ေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ဆတ္ကနဲထိုးသြင္းလိုက္ရာ မိန္းခေလး၏ေက်ာၿပင္ေလးေကာ့တက္သြားေလေတာ့သည္။ သူမ၏လက္ကေလးႏွစ္ဖက္သည္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏ရင္ဘတ္ကို ေအာက္မွေနကာဆီးတြန္းထားေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ ကလည္း ဘာကိုမွ မစိုးရိမ္ေတာ့ဘဲ ခပ္သြက္သြက္ပင္ ဆက္ကာေဆာင့္ေပးေနသည္။ ဆရာႀကီး အတင့္ရဲ ရသည့္အႀကာင္းမွာ သူ့လီးတန္ကို မိန္းခေလး၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို့ ထိုးသြင္းစဥ္ကတည္းကပင္ က်ိခြ်ဲခြ်ဲ အရည္ႀကည္မ်ားႏွင့္ ေတြ့ထိကာသိလိုက္ရေသာေႀကာင့္ၿဖစ္သည္။

ဆရာႀကီးစိန္ ကလည္းမရပ္မနားပဲ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာ လိုးေနေတာ့ရာ မိန္းခေလးခမ်ာ ၿငင္းဆန္ေသာစကားကိုဆိုရန္ ပင္သတိမရေတာ့ပဲ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနသည္။ မိန္းမက်မ္းေက်ေသာ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူ၏ေဆာင့္အားမ်ားကို တိုးၿမွင့္ကာ သူ၏ကိုယ္လံုးႀကီးကို မိန္းခေလးကိုယ္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ေလသည္။ ထို့ေနာက္ သူမ၏အိေထြးလွေသာ ကိုယ္လံုးေလးကို တင္းႀကပ္စြာဖက္လိုက္ၿပီး ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ၿဖင့္ တလႈပ္လႈပ္ၿဖစ္ကာေနေသာ သူမ၏ႏို့ႏွစ္လံုးကို ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ စို့ရင္း ဖင္ေၿမွာက္ကာ ေျမွာက္ကာ ေဆာင့္ေလေတာ့သည္။ ေအာက္မွ မိန္းခေလးသည္လည္း တဟင္းဟင္းၿဖစ္လာၿပီး သူမ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ေကာ့ကာလွန္ကာၿဖင့္ စည္းခ်က္က်က်ၿပန္လည္တုန္႕ၿပန္ကာလာေနသည္။ ဆရာႀကီး၏ထြားႀကိဳင္းလွေသာ လိင္တန္ႀကီးသည္ သူမ၏အေခါင္းအတြင္းဝယ္ ထိထိမိမိႀကီး ပြတ္ေဆာင့္လ်က္ရွိေနရာ။

သူမ၏အတြင္းနံရံတို့မွ အီဆိမ့္ကာထြက္လာေသာအရည္တို့သည္ တပြက္ပြက္ၿဖင့္ တသြင္သြင္ထြက္က်ေလေတာ့သည္။ မခ်ိတင္ကဲၿဖစ္လာသည္ထင့္ .. မိန္းခေလး သည္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားထားေသာသူမ၏ေၿခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆရာႀကီး၏သန္မာလွေသာေပါင္ႀကီးမ်ားဆီသို႕ ခ်ိတ္ကာတင္လိုက္ သည္။ ထိုသို့ခ်ိတ္လိုက္ၿပီးေသာအခါတြင္ ဆရာႀကီးသည္မိန္းကေလး၏ကိုယ္ေပၚမွ ႀကြကာ သူမ၏ကိုယ္လံုးေဘးတစ္ဖက္ဆီတြင္ လက္ေထာက္ၿပီး ႀကံဳးကာႀကံဳးကာလိုးေလသည္။ ေအာက္မွ မိန္းခေလးသည္လည္း အင္း ဟင္း .. အင္းဟင္း ဆိုေသာအသံေလးႏွင့္ အတူ သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးသည္ တထြန့္ထြန့္လူးၿပီး တဆတ္ဆတ္ခါသြားရေသာအခ်ိန္မွာပင္ ဆရာႀကီး၏ခါးႀကီးသည္လည္း ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲ တုန္ကာ ဆရာႀကီ၏ကိုယ္လံုးႀကီးသည္ မိန္းခေလးဆီသို႕ ေမွာက္ကာက်သြားေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သည္ ကာမေရယဥ္ေႀကာတြင္ေမ်ာေနရာမွ လြန့္လူးလာၿပီးေနာက္ .. မိန္းခေလး နံမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲ ကြယ့္ ….။

အတင့္ လို့ေခၚပါတယ္ ဆရာႀကီး .. အၿမင့္ နဲ့ဘာေတာ္လဲ ကြယ့္ .. သူငယ္ခ်င္းပါ ဆရာႀကီး .. ေနာက္ေန့လည္း ဆရာႀကီးဆီလာဦးေနာ္ .. ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ မိန္းခေလး သည္ စကားၿဖင့္ၿပန္လည္ကာမေၿပာေတာ့ပဲ မႈန္ၿပၿပအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ဆရာႀကီးအား ရႊန္းရႊန္းစားစားႀကည့္ၿပီး ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ၿငိမ့္ၿပလိုက္ ေလေတာ့သည္။ ညဥ့္သည္အေတာ္ေလးနက္လာခဲ့ၿပီ။ဧည့္ပရိသတ္မ်ားလည္း စဲသြားခဲ့ၿပီ။ ဆရာႀကီးစိန္ ၏တဲနန္းတြင္လည္း လူရွင္းသေလာက္ၿဖစ္သြားခဲ့ေပၿပီ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္အိပ္ယာဝင္ရန္ သူ၏ဓါတ္ခန္းဟုေခၚသည့္ အိပ္ခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေလသည္။ ဆရာႀကီး သူ၏ေနာက္ဖက္ ေမွာင္ရိပ္ထဲမွ ခပ္တိုးတိုးေခၚသံ ႀကားလိုက္ရသၿဖင့္ လန္႕သြားေသာဆရာႀကီးစိန္ သည္ အိေၿႏၵဆည္ကာ ေနာက္ဖက္သို့လွည့္ႀကည့္လိုက္သည္။ ေဟာ .. အၿမင့္ ပါလား .. ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာႀကီး .. အခန္းဝတြင္ရပ္ရင္း ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ အားလွမ္းကာအကဲခတ္လိုက္ေလသည္။

အၿမင့္သည္ သာမန္မဟုတ္ဘဲ တစ္မ်ိဳးေလးၿဖစ္ကာ ေခါင္းေလးငံု႕ေနသည္ကိုေတြ့ရသည္။ ေၿပာေလ အၿမင့္ .. ဆရာႀကီး ကိုဘာမ်ားေၿပာခ်င္လို့လည္းကြဲ႕ .. ဟိုေလ .. ကြ်န္မလဲ ဗိုက္ထဲက ေအာင့္ေနလို့ပါ ဆရာႀကီး .. အၿမင့္ ၏အသံသည္ စေၿပာကတည္းက ခပ္အုပ္အုပ္ၿဖစ္ေနၿပီး ဆရာႀကီးစိန္ သည္လည္း အၿမင့္ ကဲ့သို့ပင္ ခပ္အုပ္အုပ္ၿပန္ေၿပာေနသည္။ ကဲ .. ဒါဆိုလည္း အထဲကိုဝင္ေလ အၿမင့္ ရဲ့ .. အၿမင့္ သည္သူမ၏ ေခါင္းေလးကိုေမာ့ကာ ေဘးဆီသို့ မ်က္လံုးေလးတစ္ခ်က္ေဝ့လိုက္ၿပီး ဆရာႀကီး၏ဓါတ္ခန္းထဲသို့ ဝင္လိုက္သည္။ အၿမင့္ အတြင္းသို့ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အခန္းအတြင္းသို့လွမ္းဝင္လိုက္ကာ တံခါးအားပိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဂ်က္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အခန္းအတြင္းတြင္ ထြန္းထားေသာ လက္ဆြဲမီးအိမ္၏မီးစာကိုၿမွင့္လိုက္ရာ အခန္းအတြင္းတြင္ အတန္အသင့္ လင္းသြားေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္အား လွမ္းႀကည့္လိုက္ေသာအခါတြင္။

အၿမင့္ မွာ ခပ္ေတြေတြေလး ရပ္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ လက္ဆြဲမီးအိမ္၏ အလင္းေအာက္တြင္သာရွိေနေသာ္လည္း အၿမင့္ ၏အသားအရည္သည္ ၿဖဴဝင္းကာေနသည္။ ထို့အၿပင္ အၿမင့္ ၏ ပါးၿပင္ႏွစ္ဖက္သည္ သိသိသာသာကိုပင္ နီၿမန္းေနသည္ကို ဆရာႀကီးစိန္ ၿမင္လိုက္ရေလသည္။ ကဲလာ အၿမင့္ … ဒီမွာထိုင္ .. ဆရာႀကီးစိန္ ၏ဓါတ္ခန္းဟုေခၚေသာ အိပ္ခန္းထဲတြင္ ကုလားထိုင္မရွိသၿဖင့္ သူမကို ကုတင္ေစာင္း၌ထိုင္ခိုင္းလိုက္ရာ အၿမင့္ သည္မဝံ့မရဲၿဖင့္ ေတာသစ္မ်ားၿဖင့္ရိုက္ထားေသာ ကုတင္ေပၚရွိ ေမႊ့ယာေစာင္းတြင္ ေၿခတြဲေလာင္းခ်ကာထိုက္လိုက္ေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူအၿမဲတမ္းလိုလို လြယ္ထားေသာ ေဆးလြယ္အိတ္ကို ေခါင္းရင္းဖက္ရွိ စင္ေပၚသြားကာတင္လိုက္သည္။ ထို့ေနာက္ အၿမင့္ ထိုင္ေနေသာ ကုတင္ဆီသို့ၿပန္ေလ်ာက္လာကာ ကဲ အၿမင့္ .. အိပ္ယာေပၚကို လွဲလိုက္ .. ဆရာႀကီးစိန္ ၏စကားအတိုင္းပင္ အၿမင့္ သည္ အိပ္ယာေပၚလက္တစ္ဖက္ေထာက္ရင္း။

သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္၏အနားသို႕တိုးကပ္သြားၿပီးေနာက္ ပက္လက္လွဲကာေနေသာ အၿမင့္ ၏ တစ္ကိုယ္လံုးကိုသိမ္းႀကံဳးကာအာသာငမ္းငမ္းၿဖင့္ ႀကည့္လိုက္ ေလသည္။ အေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလးပဲ ဟု စိတ္ထဲမွက်ိတ္ကာ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ေသးသည္။ အၿမင့္ ၏ ရင္သားမ်ား ႏွင့္ တင္သားမ်ားသည္ အတင့္ ထက္ပင္ ပိုမို မို႕ေမာက္ကာကားစြင့္ေနႀကသည္ကိုလည္း သတိၿပဳမိလိုက္ေသးသည္။ ကဲ .. ဘယ္ေနရာက ေအာင့္တာလဲကြယ့္ .. အၿမင့္ သည္ သူမ၏လက္ေလးတစ္ဖက္ၿဖင့္ ဆီးခံုအထက္နားဆီသို့ မဝံ့မရဲေထာက္ကာ ဒီ..ဒီနားကပါ ဆရာႀကီး .. ေအးဟုတ္ၿပီ .. ဆရာႀကီးစိန္ နဲ့ ေတြ့ရင္ေပ်ာက္ရေစမေပါ့ကြယ္ .. ေၿပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အိပ္ယာေဘးနားရွိ ေရတေကာင္းထဲမွ ေရအနည္းငယ္ကို ဖန္ခြက္ထဲသို့ထည့္ကာ သူ၏ေဆးလြယ္အိတ္ရွိေသာ ေနရာသို့ထသြားေလသည္။ ထို့ေနာက္ ေဆးလြယ္အိတ္ထဲရွိ ပုလင္းၿပားထဲမွ အရည္လက္တစ္လံုးခန့္ကို။

အခုနကဖန္ခြက္ထဲသို့ၿဖည့္ကာ အၿမင့္ ဆီသို့ယူလာခဲ့သည္။ ကဲ .. ထလိုက္ဦး အၿမင့္ .. ေဆးေသာက္ရေအာင္ .. အၿမင့္ သည္လူးလဲ၍ထလိုက္ရာ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူ၏လက္တစ္ဖက္ၿဖင့္ ခပ္ရဲရဲပင္ အၿမင့္ ၏ပခံုးေလးကိုလွမ္းဖက္လ်က္ ထူေပးလိုက္သည္။ အၿမင့္ သည္ ဖန္ခြက္ထဲရွိစပ္ထားေသာေဆးကို တၿဖည္းၿဖည္းကုန္ေအာင္ ေသာက္ၿပီးေသာအခါ ၿပန္လွဲေနလိုက္ဦး ကြဲ့ .. ဟုဆိုကာ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ၏ကိုယ္ကေလးကို အသာဖက္လ်က္ အိပ္ယာေပၚကူကာ လွဲေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖန္ခြက္အား အနီးရွိစားပြဲေပၚၿပန္တင္လ်က္ အၿမင့္ ၏ အနီးသို့ ပိုမိုတိုးကပ္ေအာင္ သြားလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူ၏လက္ဖဝါးကို အၿမင့္၏ဝမ္းဗိုက္ရွပ္ရွပ္ ေလးေပၚ တင္လိုက္ေသာအခါ အၿမင့္ မွာ တြန့္ကနဲတစ္ခ်က္ၿဖစ္သြားသည္။ ထို့ေနာက္တြင္မေတာ့ အၿမင့္ သည္ သူမ၏ မ်က္လံုးမ်ားကိုမွတ္လိုက္ေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ၏ဝမ္းပ်ဥ္းသားကို ဘယ္မွညာသို့၄င္း ၊ အထက္မွေအာက္သို့၄င္း။

ေၿဖးညွင္းစြာ ပြတ္သပ္၍တစ္မ်ိဳး၊ ခပ္ဖြဖြဆုပ္နယ္ကာတစ္ဖံုၿဖင့္ သူ၏ေဆးကုသၿခင္းအမႈကိုၿပဳေလသည္။ အၿမင့္ ၏မ်က္လံုးအစံုသည္ကား မွိတ္လ်က္၊ သို့ေသာ္ သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးသည္ကား မသိမသာ တုန္ယင္လ်က္။ ထို့ေနာက္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူ၏လက္အစံုကို ၿဖည္းညင္းစြာပင္ ေအာက္ဖက္ဆီသို႕ ေလ်ာခ်ကာ ဆီးခံုေလးကို ပြတ္သပ္လိုက္ေသာအခါတြင္ အၿမင့္ သည္ ႀကက္သီးတၿဖန္းၿဖန္းထရင္း တစ္ကိုယ္လံုးပူေႏြးကာ ရွိန္း၍ ဖိန္း၍ လာေနၿပီၿဖစ္သည္။ အၿမင့္ ၏သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သူ အတင့္ သည္ သူမႏွင့္ ဆရာႀကီးတို့ ေဆးကုသပံုအေႀကာင္းကို ထိုညေနကပင္ ခေရေစ့တြင္းက် အၿမင့္ ထံသို့ၿပန္လည္ေဖါက္သည္ခ်ၿပီးၿဖစ္သည္။ အၿမင့္ ေရာ အတင့္ ပါ အသက္(၂၂) ႏွစ္ေက်ာ္သာရွိေသးၿပီး ေသြးသားဆူၿဖိဳးသည့္ အရြယ္ေကာင္းမ်ားၿဖစ္ႀကေလသည္။ ညေနကတည္းက အတင့္ ၏ကိုယ္ေတြ့ၿဖစ္အင္မ်ားကို နားေထာင္ၿပီးေသာအခါ အၿမင့္ ၏စိတ္ထဲတြင္ ေသြးသားေတာင့္တလ်က္။

ရမၼက္ဆႏၵ မ်ား ခ်ိဳးႏွိမ္၍မရေလာက္ေအာင္ ေပၚလာရေလသည္။ ထို့ေႀကာင့္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္တြင္ အရဲစြန္႕ကာ ဆရာႀကီးစိန္ ထံသို့ အေရာက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ အြန္ း .. အို အေမ့ … ဟူေသာ အသံတို့ႏွင့္ အၿမင့္ ၏အေတြးတို့ ၿပတ္သြားရလ်က္ သူမ၏တစ္ကိုယ္လံုး သိသိသာသာပင္ တုန္ခါကာသြားေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ ရယ္ေလ၊ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို အၿမင့္၏ေပါင္ရင္းႏွစ္ခုႀကားသို႕ ထည့္ကာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ကို ဖြဖြေလးပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးေနၿပီေကာ။ အၿမင့္ ၏ အို အေမ့ ဟူေသာစကားအဆံုးတြင္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ထိုင္ေနရာမွ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးကို ကုတင္ေပၚတက္ကာ အၿမင့္ ၏ကိုယ္လံုးေလးကိုႀကံဳးကာဖက္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏လက္တစ္ဖက္သည္ ထမီစေလးကိုဆြဲကာခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။ တို႕ေနာက္ ဆရာႀကီးစိန္၏မ်က္ႏွာသည္ အၿမင့္၏မ်က္ႏွာဆီသို့တိုးကပ္သြားကာ သူမ၏နီတ်ာရဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ငံုခဲကာနမ္းလိုက္သည္။

ဆရာႀကီးစိန္ ၏လက္ကား ဝက္ၿမီးကဲ့သို့ပင္ အၿငိမ္မေနပါ၊ ၿပည့္ၿဖိဳးဝင္းဝါေနေသာ အၿမင့္ ၏ေပါင္တံႀကီးမ်ားကို ေလ်ာတိုက္ပြတ္ေပးရင္း ေပါင္သားႀကီးမ်းကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္နယ္ကာေပးေနသည္။ အၿမင့္ ခမ်ာမေတာ့ ေမာေမာပန္းပန္းေလးၿဖစ္ကာ ရင္ထဲတြင္လိႈက္ဖိုလ်က္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို လွမ္း၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူစုပ္နမ္းေနေသာ အၿမင့္ ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္ၿဖင့္ လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ထကာထိုင္လိုက္သည္။ ထို့ေနာက္ အၿမင့္ ၏အက်ႌ က်ယ္သီးမ်ားအား တစ္လံုးခ်င္းၿဖဳတ္ကာေနသည္။ က်ယ္သီးမ်ားအကုန္စံုေအာင္ၿဖဳတ္ၿပီးေသာအခါတြင္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အက်ႌအား အၿမင့္ ၏ကိုယ္ေပၚမွခြါလိုက္ေလသည္။ အၿမင့္ ၏ ရင္အစံုသည္ စည္းေႏွာင္ထားေသာ ေဘာ္လီအက်ႌကို ေဖါက္ထြက္ေတာ့မည့္အလား နိမ့္တံုၿမင့္တံု ရွိေနေလသည္။ အၿမင့္ ၏ အသက္ရႈသံတို႕သည္ တိုေတာင္းကာ ၿမန္ ေနၿပီၿဖစ္ေသာေႀကာင့္။

နိမ့္တံုၿမင့္တံု ၿဖစ္ေနေသာ ရင္အစံုသည္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏စိတ္ အစံုကို အစြန္းသို့ တြန္းပို့ေနေပၿပီ။ ရမၼက္ေဇာကပ္ေနၿပီၿဖစ္ေသာ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူၿမင္ခ်င္လွၿပီၿဖစ္ေသာ အၿမင့္ ၏ရင္သားႏွစ္မႊာ အား ေဘာ္လီတည္းဟူေသာ အတားအဆီးေႀကာင့္ အၿပည့္အဝ မၿမင္ရသၿဖင့္ တုန္ယင္ေနေသာ သူ၏လက္အစံုၿဖင့္ အၿမင့္ ၏ေဘာ္လီ အား အငမ္းမရ ဆြဲကာခြ်တ္ေလေတာ့သည္။ အၿမင့္ ၏ႏွလံုးသည္ သူမ၏ပါးစပ္ထဲမွ ထြက္လုမတတ္ ခုန္ေနေပၿပီ။ ကာမေသြးမ်ားသည္ အၿမင့္ ၏ ဦးေႏွာက္အတြင္းသို့ အလုအယက္တိုးကာဝင္လာေသာေႀကာင့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမအေတာင့္အဆံုးမွာ သူမ၏ရင္သားမ်ားကို ဖိုအေတြ့ၿဖင့္ ေတြ့လိုၿခင္းပင္။ ထို့ေႀကာင့္လည္း အၿမင့္ သည္ သိစိတ္ကေရာ မသိစိတ္ကေရာ လံႈ့ေဆာ္မႈေႀကာင့္ သူမ၏ေက်ာၿပင္ေလးကိုႀကြေပးရင္း လက္မ်ားကိုလည္း အလိုက္သင့္ပင္ ကားေပးလိုက္ရာ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ေဘာ္လီအက်ႌကို အလြယ္တကူပင္ခြ်တ္၍ရသြားေလသည္။

ထိုအခါ အၿမင့္ ၏တစ္ကိုယ္လံုးသည္ ဝတ္လစ္စလစ္ၿဖစ္သြားၿပီး ဝါဝင္းကာ လွပေနေသာ အၿမင့္၏ကိုယ္လံုးေလး သည္ ဆရာႀကီးစိန္ အား ထိလွည့္ပါ၊ ကိုင္လွည့္ပါ ၊ နမ္းလွည့္ပါ ေတာ့ဟု ဖိတ္ေခၚေနသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လွ်ာၿဖင့္သပ္လ်က္ ဂလု ကနဲေနေအာင္ တံေတြးမ်ိဳခ် လိုက္ရသည္။ အၿမင့္၏ ရင္သားမ်ားသည္ ကြ်ဲေကာသီးအားထက္ပိုင္းၿဖတ္၍ ပုဂံၿပားေပၚ တင္ထားသည့္ႏွယ္၊ ရင္သားအစံုသည္ တင္းရင္းကာေဖါင္းႀကြတက္ေနၿပီး ေနမေလာင္ေသာေႀကာင့္ထင့္၊ ေသြးေႀကာစိမ္းေလးမ်ားယွက္ႏြယ္ေနသည္ကို အထင္းသားၿမင္ေနရသည္။ သူမ၏ႏို့သီးေခါင္းေလးမ်ားမွာ ပန္းဆီေရာင္သန္းလ်က္ စိတ္ထေနၿပီၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ရင္အံုေပၚမွ စူကာထြက္ေနေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ဘယ္လိုမွစိတ္ထိန္းၿခင္းငွာ မတတ္ႏိူင္ေတာ့သၿဖင့္ အၿမင့္ ၏ ႏို့အံုတစ္အံုလံုးကို ပါးစပ္ၿဖင့္ငံုကာ ႏို့အံု၏အရင္းသားမ်ားအား သူ၏သြားမ်ားၿဖင့္ ့ မနာက်င္ေစရေအာင္ တဇိဇိၿဖင့္ကိုက္ေတာ့သည္။

ထို့ေနာက္တြင္ စူထြက္ေနေသာ အၿမင့္ ၏သႏၱာေရာင္ႏို့သီးေခါင္းတစ္ဖက္အား ပါးစပ္တြင္းသို့ငံုကာ အတြင္းမွေန၍ လွ်ာၿဖင့္ ႏို့သီးေခါင္းထိပ္အား ဖိခ်ေပးလိုက္သည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ သူ၏လွ်ာကိုေတာင့္လ်က္ ႏို့သီးေခါင္းအား ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ယက္ေလေတာ့သည္။ အၿမင့္ ကားငါးဖယ္ပ်ံလူးသကဲသို့ တစ္ကိုယ္လံုးဆတ္ဆတ္ခါေအာင္တုန္လ်က္ သူမ၏ေက်ာၿပင္ သည္ အိပ္ယာေပၚမွ တစ္ထြာခန့္ အေပၚကို ေကာ့ကာေကာ့ကာ တက္လာေလသည္။ ထို့အၿပင္ ႏႈတ္ကလည္း အို .. ဟင္း ဟင္း ဟင္း .. ဟင္း ဟင္း ဟင္း … ၿဖင့္ ငွက္ဖ်ားတက္ေသာ သူကဲသို့ အဆက္မၿပတ္သည္းညဴကာေနေလသည္။ အၿမင့္ လက္တို့သည္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏ဂုတ္ပိုးကို သူမ၏လက္မ်ားၿဖင့္သိုင္းဖက္လ်က္ ႏို့အံုမ်ားကိုေကာ့ကာေကာ့ကာၿဖင့္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏ ပါးစပ္အတြင္းသို့ စိတ္တိုင္းက်ပြဲေတာ္ တည္ႏိူင္ရန္ထိုးထည့္ေပးေနေလသည္။ ထိုခဏမွာပင္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏လက္သည္ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္အံုေလးကို အုပ္ကာကိုင္လိုက္ေသာအခါတြင္။

အၿမင့္ ၏ဗိုက္ေႀကာကေလးမ်ားသည့္ ရံႈ့ကာသြားၿပီး သူမ၏သြယ္ေပ်ာင္းကာ စင္းေနေသာ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းသည္ ေထာင္တက္သြားေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ၏ႏို႕မ်ားကို ဘယ္တစ္လံုး ညာတစ္လံုး ေၿပာင္းကာစို႕ေပးလ်က္ သူ၏လက္မ်ားသည္ ေဖါင္းကားကာပူေႏြးေနေသာ အၿမင့္ ၏ေစာက္ပတ္အား ခပ္သာသာေလး ဖိကာပြတ္ေပးေနၿပန္ၿပီ။ မႀကာမီမွာပင္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏လက္မ်ားသည္ ခြ်ဲတဲတဲၿဖင့္ အတန္ငယ္ၿပစ္ေစး ေနေသာ အၿမင့္ ၏ေစာက္ရည္ႀကည္ မ်ားႏွင့္ ေတြ့ထိမိေလသည္။ အဟင့္ဟင့္ ဟင့္ … ဆရာႀကီး ရယ္ .. ဟြန္း .. အၿမင့္ သည္ ေအာက္မွေနကာ ႏွာတြန္ေနေသာမသံၿဖင့္ ဆရာႀကီးစိန္ အား တက္လုပ္ရန္ အခ်က္ေပးေနၿပီၿဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ေပ်ာက္ေစအတတ္ကို တတ္ကြ်မ္းသလို ကာမမႈတြင္လည္း တစ္ဖက္ကမ္းခတ္သူၿဖစ္ရကား အလ်င္မလိုေခ်။ သူ၏ လက္မ်ားကို အၿမင့္၏အေခါင္းအတြင္းသို့ ထိုးသြင္းလ်က္ အၿမင့္ ၏ ရသာဖူး ေခၚ ေစာက္ေစ့ ေလးအားရွာေဖြလ်က္ရွိသည္။

သိပ္မႀကာပါေခ် ေရြးေစ့ခန့္ရွိေသာ စူတူတူ အငုတ္ေလးအား စမ္းမိေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ထိုအငုတ္ေလးအား သူ၏လက္ခလယ္ၿဖင့္ မထိတထိကလိေလေတာ့သည္။ အၿမင့္ အဖို့မွာကား တိမ္ေပၚတြင္ ေလဟုန္စီးေနရသလို စိတ္မ်ားသည္ တလြင့္လြင့္ၿဖစ္လ်က္ ကာမစိတ္မ်ား သည္ ဒီေရကဲ့သို့ တရိပ္ရိပ္ တိုးကာလာေနရေပၿပီ။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ကား အၿမင့္ ၏ ႏို့မ်ားကို စို့လိုက္ စုပ္လိုက္ၿဖင့္၄င္း၊ လက္ခလယ္ၿဖင့္ ရသာဖူး အားကလိ၍၄င္း၊ သူ၏လက္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းအား အၿမင့္ အေခါင္းအတြင္းသို့ ထုတ္ခ်ည္သြင္းခ်ည္ၿပဳၿပီး ေစာက္ရည္ခ်ဴၿခင္းၿဖင့္၄င္း၊ ကာမခလုတ္မ်ားကို တစ္ဆင့္ၿခင္းဖြင့္ေနေလသည္။ ဆရာႀကီး ရယ္ .. အၿမင့္ မွာ အရမ္းကိုၿဖစ္ေနရပါၿပီ .. လုပ္တတ္လိုက္တာေနာ္ .. ဟု အၿမင့္ ကေအာက္မွေနညဳသံေလးၿဖင့္ ထပ္မံကာ အခ်က္ေပးလာၿပန္ၿပီ။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အၿမင့္ ၏ႏို့မ်ားဆီမွခြါကာ လွ်ာကိုခႊ်န္ေအာင္ၿပဳလ်က္ အၿမင့္ ၏ခ်က္ရွိရာသို့ တၿဖည္းၿဖည္းဆြဲကာႏွိမ့္သြားေလသည္။

အၿမင့္ အဖို့မွာကား အရသာထူးလွသၿဖင့္ မိန္းေမာမတတ္ၿဖစ္ေနၿပီ ၿဖစ္သည္။ ရင္ခုန္သံမ်ားသည္ တဒိန္းဒိန္းၿမည္လ်က္ အေၿမွာက္မ်ားေဖါက္ေနသည္ႏွယ္။ .. အသံမ်ားသည္လည္း ႏႈတ္ဖ်ားမွပင္မထြက္ႏိူင္ေတာ့၊ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာပင္ တအစ္အစ္ၿဖင့္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္သူ၏လွ်ာခႊ်န္ၿဖင့္ အၿမင့္ ၏ ႏႈတ္ခမ္းေစာင္းေလးမ်ားအား ထိုးေလေသာအခါ အၿမင့္၏ဖင္သားႀကီးမ်ားသည္ ေမႊ့ယာေပၚတြင္ မေနႏိူင္ေတာ့ဘဲ ေလထဲသို့ေၿမာက္ကာတက္လာေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ နံေစာင္းမွ သည္ အၿမင့္ ၏ေပါင္ရင္းဆီသို့ စက္ဝိုင္းဝိုင္းသကဲ့သို့ သူ၏လွ်ာၿဖင့္ ယက္ေပးကာေနၿပန္သည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ၏ေပါင္ဂြဆံုေအာက္ရွိ ေစာက္ပတ္ ဆီသို႕ ေရာက္ေသာအခါတြင္ သူ၏ကစားေနေသာ လွ်ာကိုလံုးဝရပ္တန္႕ၿပစ္လိုက္ေလသည္။ အၿမင့္ ကား သက္မေအာင့္ၿပီး ေနာက္ထပ္ဘာမ်ားၿဖစ္လာမလဲ ဆိုသည္ကို ရင္တထိတ္ထိတ္ၿဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ကာ ေမာေနရသည္။

အို .. အဟင့္ဟင့္ ဟင့္ .. ဆရာႀကီးစိန္ ရယ္ေလ … သူမရဲ့ေစာက္ဖုတ္ကို သူ့ပါးစပ္ထဲကေလေတြနဲ့ မႈတ္ေပးေနေလရဲ့ … ပူေႏြးေဖါင္းႀကြေနေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေအးေသာေလအဟုန္ က လာဟပ္ေသာအခါတြင္ အၿမင့္ တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးသည့္ အရသာထူးကို ခံစားလိုက္ရသည့္အတြက္ ရုးမတတ္ခံစားလိုက္ရသည္။ ေဟာ လုပ္ၿပန္ၿပီ၊ ဆရာႀကီးစိန္ ၏ပူေႏြးေနေသာ လွ်ာသည္ အၿပားလိုက္ႀကီး အၿမင့္၏အကြဲေႀကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အထက္မွေအာက္သို့ယက္ေပးၿပန္ၿပီ၊ ထိုမွတဖန္ အၿမင့္ ၏အဖုတ္ကို အသာၿဖဲလ်က္ အတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားအား သူ၏ပါးစပ္တြင္းသို့တရႈးရႈးၿဖင့္ စုပ္ယူကာေနေလသည္။ အၿမင့္ သည္မည္သို့ၿဖစ္လာသည္ မသိ၊ ဆရာႀကီး၏ေခါင္းအား သူမ၏ေပါင္မ်ားၿဖင့္ညွပ္ေလေတာ့သည္။ ဆရာႀကီးစိန္ ကား လားလားမွ်မေလွ်ာ့သည့္အၿပင္ အၿမင့္ ၏ ရသာဖူး အားလွ်ာခႊ်န္ၿဖင့္ထိုးကာ အခုအခါတြင္ ပဲႀကီးေစ့အရြယ္ခန့္အထိ ႀကီးလာၿပီၿဖစ္ေသာ အၿမင့္ ၏ ရသာဖူး အား တရႈးရႈးၿဖင့္ စုပ္ေလေတာ့သည္။

အၿမင့္ ၏စြင့္ကားကာ တင္းေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားသည္ ေကာ့ကာတက္လာသည္၊ အၿမင့္ ေပါင္မ်ားၿဖင့္ညွပ္ခံထားရသည့္အတြက္ ဆရာႀကီး၏ေခါင္းမွာကား အၿမင့္၏အဖုတ္ႏွင့္ တစ္သားတည္းကပ္လ်က္ ပို၍ပင္အလုပ္ၿဖစ္ေနေသးသည္။ ဆရာႀကီး … ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္ .. အၿမင့္ အူေတြအသည္းေတြ ဂြ်မ္းပစ္လိုက္သလိုၿဖစ္ေနၿပီ .. အၿမင့္ သည္ တုန္ယင္လိႈက္လွဲေသာအသံေလးၿဖင့္ တတိယေၿမာက္ေၿပာလာေသာအခါတြင္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ေပၚမွဆတ္ကနဲခြါလိုက္ၿပီး သူ၏အဝတ္အစားမ်ားကိုခြ်တ္ေနေတာ့သည္။ ထိုအခါတြင္ အၿမင့္ သည္ သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးအား တစ္ဖက္သို့ေစာင္းၿပီး လွဲေနလိုက္သည္။ အဝတ္အစားမ်ား ကုန္ေအာင္ခြ်တ္ၿပီးသြားေသာအခါတြင္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ၏ေဘးတြင္ဝင္လွဲလိုက္ၿပီး သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးကို ေနာက္မွဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အၿမင့္ ၏အေပၚေပါင္လံုးကိုမကာ သူ၏ေပါင္တစ္လံုးကို ဟသြားေသာ အၿမင့္ ၏ေပါင္ႏွစ္လံုးႀကားသို့ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။

ထို့ေနာက္တြင္ အၿမင့္ ၏အေပၚေပါင္ကို ေကြးေစ၍ ရင္ဘတ္ဆီသို့ တြန္းတင္လိုက္ေတာ့သည္။ ပံုစံကား ပုဇြန္တုပ္ေကြးၿဖစ္သြားၿပီမို့ အၿမင့္ ၏ေစာက္ပတ္ သည္ ဆရာႀကီးစိန္ ရွိရာဖက္သို့ ခပ္ၿပဴၿပဴေလးထြက္လာသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို လက္မႏွင့္ လက္ညိႈးႀကားတြင္ကိုင္ၿပီး အၿမင့္ ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားဆီသို့ ေတ့ကာေထာက္လိုက္ၿပီး အၿမင့္ ၏ေစာက္ပတ္အတြင္းသို့ ေဆာင့္၍သြင္းလိုက္ေလသည္။ ၿပြတ္ .. စလြိ .. ဖြတ္ .. ရႈး .. အရည္မ်ားၿဖင့္ စိုရႊဲေနေသာေႀကာင့္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏လီးတန္သည္ အနည္းငယ္ေလ်ာေလ်ာရႈရႈၿဖင့္ အၿမင့္ ၏ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသို့ တစ္ဝက္ခန္႕ ဝင္သြားေလသည္။ အၿမင့္ သည္ လီးတန္ဝင္လာေတာ့မည္ကို သိထားၿပီးၿဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ကယ္တန္းဝင္လာေသာ အခါတြင္ သူမ၏ခါးကေလးမွာ ေကာ့ကနဲၿဖစ္သြားၿပီး ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုက လီးတန္ႀကီးကို လန့္ၿဖန့္ၿပီးဆြဲညွစ္ေပးလိုက္မိရာ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ လီးတန္ထိပ္ဖ်ားမွ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးသို့။

ဆိမ့္ကာတက္သြားေသာ အရသာ ကိုခံစားလိုက္ရေလသည္။ ရမၼက္ေဇာမ်ား အစြမ္းကုန္ၿပင္းထန္ေနၿပီၿဖစ္ေသာ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ကို အတင္းပင္ေဆာင့္ကာလိုးေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သူ၏ဆီးစပ္ႏွင့္ ၿဖဴဝင္းအုကာ ေဖါင္းတင္းစြင့္ကားေနေသာ အၿမင့္ ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားသည္ ေဖါင္း ကနဲေနေအာင္ရိုက္မိႀကေလသည္။ ထိုသို့ ရိုက္မိသည္ ႏွင့္ အၿမင့္ ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားသည္ တအိအိႏွင့္ တုန္သြားေလရာ ဆရာႀကီး၏ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ၿပင္းထန္လွသည့္ ကာမမီးကို ဓါတ္ဆီ ႏွင့္ဖ်န္းေပးသကဲ့သို့ၿဖစ္ေနေလသည္။ ထို့ေႀကာင့္လည္း ဆရာႀကီးစိန္ သည္ စအိုေႀကာကိုရံႈ့လ်က္ အသက္ကိုေအာင့္ကာ အၿပင္းထန္ဆံုးေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားၿဖင့္ အၿမင့္ အားလိုးေဆာ္ေလေတာ့သည္။ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္မ်ားကား ၿပင္းထန္လြန္းလွသည့္အတြက္ အၿမင့္ သည္ ကုတင္တစ္ဖက္စြန္းသို့ တၿဖည္းၿဖည္းေရြ့သြားေလသည္။ ထို့ေႀကာင့္ အၿမင့္ သည္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏ေပါင္ကို လက္ၿပန္ကိုင္လ်က္။

သူမ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ေကာ့၍၄င္း၊ ခါးေလးကို ႏြဲ့ကာယိမ္းကာတြန္းကာၿဖင့္၄င္း ဆရာႀကီးစိန္ ႏွင့္အတူ ကာမသမုဒၵရာကိုတက္ညီလက္ညီၿဖင့္ ကူးခတ္ေလေတာ့သည္။ စြိ .. ၿဗြိ ၿဗြိ .. ေဖါင္း .. ဒုတ္ .. အို .. အို .. ဒုန္း ဒုန္ း .. ဘလြတ္ … စြပ္စြပ္ .. ကြ်ိကြ်ိ .. အင္း ကြ်တ္ကြ်တ္ကြ်တ္ … ေဖါင္း .. အို .. ဗြ်တ္ ဘြိ ဘြိ .. ဘလြတ္ .. ဘလြတ္ .. ဘလူ ဆ..ဆ..ရာႀကီး .. အသံေတြ.. အရမ္း..ထ ထ ထြက္ေနတယ္ … ထိုသို့ အၿမင့္ က အရွက္သည္းစြာၿဖင့္ေၿပာလာေသာအခါတြင္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ေရွ့ဖက္သို့ အနည္းငယ္ေမွာက္ေပးလိုက္သည္။ ထို့ေနာက္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ၏ ခါးေလးကို တၿဖည္းၿဖည္းဆြဲလ်က္ ထလိုက္ေတာ့ရာ အၿမင့္ ကလည္းအလိုက္သင့္ေလးလိုက္ပါေပးသၿဖင့္ ေလးဖက္ေထာက္အေနအထားသို့ေရာက္သြားေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ ကေတာ့ အၿမင့္ ၏ေနာက္တြင္ ဒူးေထာက္လ်က္ အက်အနေနရာယူလိုက္သည္။ အၿမင့္ ၏ေစာက္ပတ္အတြင္းသို့ ထိုးသြင္းထားေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ။

လံုးဝကြ်တ္သြားေသးသည္မဟုတ္ဘဲ ဒစ္ႀကီးနားထိကြ်တ္ထြက္ကာ အၿမင့္ ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအား ကန့္လန့္ႀကီးထိုးသလို ၿဖစ္ေနေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ၿပဴတစ္ကာဝိုင္းစက္ေနေသာ အၿမင့္ ၏ဖင္သားၿဖဴၿဖဴတင္းတင္းႀကီးမ်ားကို အားပါးတရဆုပ္နယ္လ်က္ အေတြ႕အရသာကို ၿမိန္ယွက္စြာခံစားေနေလသည္။ အတန္ႀကာသည္ အထိ လီးတန္ကို ထုတ္ခ်ည္သြင္းခ်ည္မလုပ္ပဲ ဒီအတိုင္းပဲစိမ္ထားသၿဖင့္ အားမလိုအားမရၿဖစ္လာေသာ အၿမင့္ သည္ သူမ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားကို လႈပ္ရမ္း၍၄င္း ၊ ေရွ့တိုးေနာက္ငင္လုပ္၍၄င္း ၊ ႏႈတ္မွလည္း ဟင့္ .. ဆရာႀကီး .. ၿမင့္ ေလ ၿမင့္ .. အဟင့္ဟင့္ဟင့္ … မေနတတ္ေတာ့ဖူး ..အမယ္ေလ ေလး … ဟင့္ . ႀကည့္ပါလားလို့ .. ဘာၿဖစ္လို့ အခ်ိန္ေတြဆြဲေနရတာလည္း ဆရာႀကီးရယ္ .. ဟုဆိုကာ လိုးေပးၿခင္းအမႈကိုၿပဳရန္ တစာစာေတာင္းေနေလသည္။ အၿမင့္ ၏စကားအဆံုးတြင္ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ သူမ၏ခါးေလးကို လက္ၿဖင့္ဆြဲကာ ေစာက္ပတ္ဝတြင္တန္းလန္းႀကီးၿဖစ္ေနေသာ။

သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေၿမထိုးပင့္ေကာ္ နည္းၿဖင့္ေကာ့ကာ ေဆာင့္၍ သြင္းလိုက္ေသာအခါတြင္ အၿမင့္၏ေခါင္းေလးသည္ ေနာက္သို့လန္သြာၿပီး ၿပင္းထန္လွေသာ အရွိန္ၿဖင့္ ဆရာႀကီးစိန္ ၏ဆီးစပ္က လာထိမိေသာေႀကာင့္ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာလည္း တုန္တုန္ၿဖင့္ လႈပ္ရွားသြားေလသည္။ ထို့ေနာက္တြင္မေတာ့ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္၏ခါးေသးေသးေလးကို လက္ၿဖင့္အားပါးတရ ဆုပ္ကိုင္လ်က္ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ လိုးေနေတာ့ရာ အၿမင့္ ၏ဖင္ကိုေကာ့ကာ ေအာက္သို့စိုက္ထားေသာ ကိုယ္လံုးေလးသည္ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ ေရွ့သို့တိုးသြားေလသည္။ ရွီး .. ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာႀကီး ရယ္.. အဲဒီ့လို ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေလးေဆာင့္ေပးပါ .. ထိလိုက္တာေနာ္ .. အားဟာ .. အိုး ဟို .. ၿပင္းၿပင္းေလးထပ္ေဆာင့္ေပးပါဦး .. ထိုသို့ပါးစပ္ကလည္းေၿပာ သူမ၏ဖင္သားၿဖဴၿဖဴတစ္တစ္ႀကီးမ်ားကိုလည္း ေနာက္သို့ေကာ့ကာေကာ့ကာ ေပးရင္း အၿမင့္ သည္အားပါးတရအလိုးခံေနသည္။ ေနာက္ဖက္သို့ လက္တစ္လံုးသာသာခန့္ စူကာထြက္ေနေသာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး သည္လည္း။

ဆရာႀကီးစိန္ ၏လီးတန္ႀကီးက ေဆာင့္ကာအသြင္းလိုက္တြင္ အထဲသို့ခြက္ကာဝင္သြားရသလို လီးတန္ႀကီးၿပန္ထုတ္လိုက္ေသာအခါတြင္လည္း ေစာက္ပတ္ႏွတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုသည္လည္း လိပ္ကာလိပ္ကာၿဖင့္က်ပ္သည္းကာပါလာေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ ၏အသက္ရႈသံမ်ားကား တရႈးတရွဲရွဲၿဖင့္ၿဖစ္လာၿပီး ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကားအလြန္တရာမွပင္ ၿမန္ကာလာေနၿပန္ၿပီ။ အၿမင့္ သည္လည္း ကုတင္ေပၚတြင္လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ယွက္ကာထားလ်က္ ထိုယွက္ထားေသာလက္ေပၚတြင္ သူမ၏မ်က္ႏွာကိုအပ္လ်က္ မ်က္လံုးအစံုကိုမွိတ္ကာ မွိန္းခံေနေလသည္။ မႀကာပါေခ်၊ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ အၿမင့္ ၏ခါးကိုအသားကုန္ဖက္လ်က္ သူ၏ခါးကိုေကာ့ကာ ေကာ့ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္ၿဖင့္ သူ၏သုတ္ရည္မ်ားကိုပန္းထည့္ေပးလိုက္သည္။ အၿမင့္ သည္လည္း သူမ၏ဖင္ႀကီးမ်ားကို အစြမ္းကုန္ေကာ့ကာ ဆရာႀကီးစိန္ ၏ဆီးစပ္ဆီသို့ သူမ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားအား အတင္းဖိကပ္ရင္း ခါးမ်ားကို ဘယ္ညာေဝ့ကာဝိုက္ကာၿဖင့္ ေပါင္မ်ားသည္လည္း တဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္ ကာမ၏အထြတ္အထိပ္ၿဖစ္ေသာ ၿပီးဆံုးၿခင္းသို့ ၿပိဳင္တူလိုပင္ ေရာက္သြားေလေတာ့သတည္း………ျပီးပါျပီ။