နသိုးကြိုးပြတ်

နသိုးကြိုးပြတ်

ဟင်း .. ထွီ .. ဒီနားကလဲ နံလိုက်တာ .. ဟယ်တော့ … ခွေးချီး ” ပထဝီဆရာမ အေးအေး ထင်းရူးပင်ခြေရင်း၌ ဝင်ထိုင်ရင်း အလန်.တကြားအော်ရင်း ထိုင်ရာမှပြန်ထကာ ထမီကိုငုံ.ကြည့်နေခိုက် သူတို.သုံးဦးလစ်ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။ သည်ကိစ္စ ဤကိစ္စ … ရေဆုံးရေဖျား အငယ့်အား ပြောပြရန် ကိုအောင်စိုးဝန်လေးနေမိသည်။ “အငယ်… ငိုချင်တယ် …အကိုစိုးရယ် ” “ငိုလေ.. ငိုလိုက် .. ခလေးတွေတော့ငိုရင် အားရှိတယ်တဲ့ ” “အကိုစိုးက မကြင်နာတတ်ဖူး ” “အကြင်နာဆိုတာ ဆယ်တန်းအောင်မှ ပြောရင်ပိုကောင်းမလားဆိုပြီး .. ငါဘယ်သူ.မှမပြောခဲ့ဖူးဘူး … အငယ်” “ဘာလဲ … ဆယ်တန်းမအောင်ခင်ပြောတော့ရော ” “စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်ပျက်ပျယ်ရင် လူတွေမှာခံစားရလေ့ရှိတဲ့ ကြေကွဲမှုမျိုးကို .. ငါမခုံမင်တတ်သေးဘူး ” “အစ်ကိုစိုးမှ မချစ်တတ်သေးတာ ” “နင် ပက်ထရစ်ကို ဘာကိုချစ်တာလဲ ”

“ဘယ်သိမလဲ …ချစ်တာပဲသိတာ ” အငယ်က ရှက်ရွံ.နီရဲသွားသောမျက်နှာလေးငုံ.သွားကာ တိုးတိုးလေးပြောသည်။ ရင်ဖိုလှိုက်မော လေသံလေးပါသည်။“နင့်အရွယ်က ငယ်သေးတယ် အငယ် … စိတ်လှုပ်ရှားတတ်တဲ့အရွယ်လေး .. ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်လို.ပြောလာသူတိုင်းကို ရင်ခုန်တဲ့အချစ်လို.ပဲ နင်တို.နားလည်သေးတာ ” “အစ်ကိုစိုးစကားကို အငယ်လိုက်မမှီပါဘူး ” “အဲ့ဒါ အလကားနင်ပြောလိုက်တာ . ငါသိတယ် နားလည်တယ် … သိပ်နားလည်တယ် … ချစ်တယ်ဆိုတာ ဖိုမတွေအတွက် မလွဲမသွေ ကြုံလာရမဲ့ကိစ္စပါ … ငါအပြစ်မပြောဘူး … ဒါပေမဲ့ ပညာသင်နေတုန်းမှာ အနှောက်အယှက်မဖြစ်စေချင်ဘူး … အေး ဘွဲ.ရပြီးရင် စဉ်းစားတော့ ” “အိုးး မဟုတ်တာ … အချစ်ကိုသော့ပိတ်ထားလို.ရလား” “မတောက်တခေါက် ဝတ္ထုထဲကစကားလုံးတွေ ငါ့ရှေ.မှာမသုံးချင်စမ်းပါနဲ. အငယ်.. နင့်ထက် ငါစာဖတ်သန်တယ် ” ကိုအောင်စိုးစကားပြောရင်း ကျောင်းဝင်းအပြင်သို.လှမ်းထွက်ခဲ့သည်။

အငယ်က မမှီမကန်းလေးလိုက်လာသည်။ “အစ်ကိုစိုး .. မညာနဲ. .. သူနဲ.တွေ.ခဲ့တယ်မို.လား ..ဟင် …ပြီးတော့ … ကရင်မနဲ.ဖြစ်နေပြီလို့ ပြောတယ်မို. လား … အစ်ကိုစိုးတောင်ထိုးသေးတယ် … ဝေလင်းဆွဲလို.တဲ့ ” “ဟင် နင့်ကို ဘယ်သူပြောလဲ … အငယ် ” အငယ်က ကြေကြေကွဲကွဲလေး လုပ်ရယ်ရယ်ပြသည်။ “ဟင်း ..ဟင်း.. အစ်ကိုစိုးရယ် … အငယ့်မှာလဲ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ.ပါ .. ပြောပြကြတာပေါ့ နော ” “အေး .. နင်သိရင်ပြီးတာပဲ . နောက်တစ်ခါ ပြဿနာဖြစ်ရင် ငါဝင်မရှင်းချင်ဘူး … ဒါပဲ ” “မဖြစ်စေရပါဘူး အစ်ကိုစိုး ” … “အောင်စိုးရေ .. တစ်ရာ့ငါးဆယ် အရင်ချိုးခဲ့ဟေ့ ” “ဟုတ်ကဲ့ လေးလေး ” ဦးလေးဖြစ်သူမှာ စိုက်ပျိုးရေးဖြင့်အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုနေသူ … စစ်ပြန်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး စည်းစနစ်ကျန တင်းကြပ်သည်။ပန်းများတပွေ.တပိုက်နှင့်အောင်စိုးအိမ်ဆီပြန်လာသည်။

“ကိုအောင်စိုးက ဒီနှစ်ဆယ်တန်းလား ” ပန်းဖောက်သည် မလေး မခင်ထွေးကနှုတ်ဆက်မေး မေး၏။ “ကိုးတန်း ပါ … ကျနော်က ကျောင်း .. ကျောင်းနေ နောက်ကျတယ်လေ ” “အော် .. ဟင် ပန်းတချို.ကပိုးတွေနဲ.တော့ ” “ဗျာ … ပိုးတွေ.တယ် ” အောင်စိုးလန်.သွားသည်။ ဂန္ဓမာခင်းကို ပိုးစိမ်းကျလျှင် ဖောက်သည်များမကြိုက်တတ်ချေ။ မမြင်ရသော်လည်း အငုံပွင့်များထဲ၌ ဘသားချောတို.ကခိုနေတတ်ပြီး ပွင့်အာလာသောသေးမျှင်သည့် ပွင့်ချပ်များကို အရုပ်ဆိုးစွာ ကိုက်ဖြတ်တတ်ကြသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ “ပေး .. ကျနော် လဲပေးမယ် ” “ရပါတယ် .. ဟို .. ပိုးတွေ.တဲ့အကြောင်းပြောတာ ” အောင်စိုးလှမ်းယူလိုက်သော လက်က ခင်ထွေးရင်နှစ်မွှာကို အိကနဲ .. ထွေးကနဲ .. နှိပ်လိုက်ဖိလိုက်သည်။ ခင်ထွေး အံ့အားသင့်ပြီးနောက်သို.တွန်.သွားလေသည်။

မခင်ထွေးမှာ အသက် ၂၃ နှစ်ခန့်ရှိပြီး လုံးကြီး ပေါက်လှကြီး ညိုစိမ့်စွာ ချောမောသူဖြစ်သည်။မျက်နှာလေးကအဆင့်အတန်းမြင့်မြင့်လှသည်။ ချောသည်။ သွယ်တန်းထူထဲသော မျက်ခုံးလေးများက နက်မှောင်နေပြီး မျက်ဝန်းအစုံကပြာလဲ့နေသည်။ ထင်းထင်းလေး ပေါ်နေသောနှာတန်လေးက စင်းနေသည်။ သေးကွေးသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး ပြည့်ပြည့်လေးက အမြဲလို ဆေးမဆိုးပဲ ရွှန်းစိုနေတတ်သည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးက ပိုမိုထူထဲပြီး အလယ်၌ချိုင့်ဝင်နေသယောင်…။ တင်းတင်းရင်းရင်း ရင်နှစ်မွှာက ပေါက်စီနှစ်လုံးနှယ် အိအိထွေးထွေး ကိုင်မိရာ … ဖိန်းကနဲ … ရှိန်းကနဲ တုန်သွား၏။

အနီပွင့် အနက်ခံထမီလေးကို တင်းနေအောင်စည်းနှောင်ထားသော ခါးအောက်မှ တင်ပါး ကျစ်ကျစ်လေးများက လုံးကြွမောက်တက်နေပြီး .. အိပဲ့ပဲ့ကြီးမဟုတ်ဘဲတင်းတင်းရင်းရင်းဖြင့် ရင်မောဖွယ် ကျစ်လျစ်လှပနေကြသည်။ထမီတိုတိုဝတ်ထားသဖြင့် ပျော့ပြောင်းရှည်လျားသော ခြေသလုံးမွေးပါးပါးတို့က နှင်းရေတို.ဖြင့်စိုပြီးကပ်နေသည်မှာအတွေးချဲ.စိတ်ကူးယဉ်စရာကောင်းလှ၏။ “သွား… အရမ်းပဲ ” မခင်ထွေး ပန်းများကို ပန်းခြင်းထဲသို.ထောင်ပြီး စီထည့်ကာအတော်လေးရှက်သွားဟန်နှင့်သည်တစ်ခွန်း ပြောသည်။ကိုအောင်စိုး နားရွက်ကြီးများနီပြီး .. လဒကြီးလို ငေါင်စင်းစင်းလုပ်ရင် .. မြေကြီးကို ကြည့်နေသည်။ “သွားမယ် … တောင်းပင့်ပေး ” ခင်ထွေးက အောင်စိုးကိုမကြည့်ပဲ ဘုဆတ်ဆန်ပြောသည်။

အောင်စိုးက သံပတ်အရုပ်ကြီးလိုပင် … ခင်ထွေးအမိန်.အတိုင်း တောင်းကိုပင့်ပေးလိုက်သည်။ မျက်နှာနှစ်ခုက တစ်ပေခန်.အကွာ၌ ဆုံမိကြသည်။ တဒင်္ဂလေးရယ်ပါ။ ရီလဲ့ ချိုရွှင်နေသော ခင်ထွေးမျက်ဝန်းလဲ့ပြာပြာကို အောင်စိုး သေသေချာချာ တွေ့လိုက် ရသည်။နှုတ်ခမ်းက စူထားသော်လည်း ထောင့်ကွေးလေး၌ အပြုံးရိပ်လေးများခိုတွယ်နေသည်ကိုတွေ.လိုက် ရသည်။ ” ခွေးကြည့် ဦး ” ခင်ထွေးအသံက ဘုဆတ်ဆတ် ထွက်လာပြန်၏ ။ အောင်စိုး စက်ရုပ်ကြီးဖြစ်နေရှာသည်။ ရန်လုံကြီး၏ လည်ပင်းကို အရေပြားမှဆွဲကိုင်ထားလိုက်သည်။ခင်ထွေး ဘောက်ဆတ် ဘောက်ဆတ်ဖြင့် ခြံဝသို. ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွားသည်။ တင်ပါးသားလေးများ နိမ့်ချည် မြင့်ချည်ဖြင့် အောင်စိုးကို ပျက်ရယ် ပြုသွားကြသည်။အောင်စိုး ရင်တွေခုန်နေသည်။ ရယ်ချင်သလိုလို .. ဟေး ကနဲ တအားအော်ပစ်လိုက်ချင် သလိုလို … ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိပဲ အီလည်လည်ကြီး ခံစားလိုက်ရ၏။ ” ဟူးး မလွယ်ပါလား ခင်ထွေးရယ် ” . ရေမွှေးနံ.အကောင်းစားလေး နှာခေါင်းထဲဝင်လာသည်။ ပြီးတော့ .. စံပယ် … စံပယ်နံ.မွှေးမွှေးကြူကြူလေး ..။

” အစ်ကိုစိုး .. မုန်.စားမဆင်းဘူးလား ” ” အော် .. အေး .. စာရေးစရာရှိလို. ” ” ရည်းစားစာလားဟင် ” ” ရည်းစား စာမဟုတ်ဖူးဟေ့ .. ကဗျာ ဗျ ..ကဗျာ ” ” အံမယ် .. ကြီးကျယ်လိုက်တာ .. ပြပါဦး ” ” သွားစမ်းပါဟာ .. ပြီးမှဖတ် .. မဆုံးသေးဘူး ” ” ပြီးသလောက်ပဲကြည့်မယ်လေ .. လှန်ပြစမ်းပါ ” ” ဟာ .. ဒီကောင်မလေး .. ဇွတ်ပဲ .. ဖယ်စမ်းပါ ” အောင်စိုး လက်ဝါးနှင့်အုပ်ထားသော ဗလာစာအုပ်ကို အတင်းဆွဲဖယ်ပြီး ရေးလက်စ ကဗျာကိုဖတ်သည်။ ” အပွင့်သေးသေး … မမွှေးရက်ဖူး .. သူများခူးလဲ .. ရွှင်မြူးစွာလျှင် .. ငါမမြင်ချင် .. ငါ့ရင်ခွင်မှာ … ကဗျာက တို.လို.တွဲလောင်းကြီးဖြစ်သည်။ မဆုံးသေး … ” ငါ့ရင်ခွင်မှာ ဘာဖြစ်လဲအစ်ကိုစိုး … ဆက်ရေးလေ ”

” နေစမ်းပါဦးဟာ .. ကာရန်ရှာမရ ရတဲ့အထဲ ” တင်လှကြီးနှင့် ဝေလင်းကျောင်းစာသင်ခန်းထဲဝင်လာသည်။ ” အလဲ့ .. ကဗျာရေးနေသလား.. အင်း .. ဘာတဲ့ ” ကဗျာကို ပြိုင်တူဖတ်သည်။ ပြုံးကြသည် ။ ဝေလင်းက ” ငါဆက်ရေးမယ် … ကြည့် ” ဟုဆိုကာ … ငါ့ရင်ခွင်မှာ… အီအီးပါလျှင် … ငါပင်ဆေးကျောရလိမ့်မည်… ” ဟာ .. သွားပါပြီ .. ပျက်ပါပြီကွာ ” အောင်စိုး ထအော်သည်။ အငယ်က ခွက်ထိုးခွက်လှန်လေး လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးကာ အူနှိပ်ပြီးရယ်သည်။ ဝေလင်းကဘောပင်ပစ်ချပြီး ထွက်ပြေးသည်။ တင်လှကြီးက ကဗျာစာရွက်ကို ယူကာထွက်သွားသည်။ ” ဟေ့ကောင် .. ဘယ်ယူသွားဦးမှာလဲ ” ” နံရံကပ်စာစောင် ဘောမှာသွားကပ်ပေးမယ်လေ … ဟား ဟား ” ပြောပြောဆိုဆို တင်လှကြီးကထွက်ပြေးသည်။

” နင်လာရှုပ်လို. .. သွား .. နင် သာသနာဖျက် ” ” ဟင် အငယ် သာသနာဖျက် .. ဟုတ်လားဟင် အစ်ကိုစိုး ” ” ဟုတ်တယ် .. နင် ” အောင်စိုးစကာများတန်.သွားရပ်သွားကြရသည်။ မျှော်လင့်မထားပဲ အငယ်မျက်ရည်များ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကြီးကျလာသည်။စာရေးခုံကိုထောက်ထားသောလက်ကလေးအစုံက တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ရမ်းကာ အသံမထွက်ပဲငိုလေသည်။ ” ဟောဗျာ … ဒါလေးပြောတာ … နင်ကဘာဖြစ်ရတာလဲ ” ” သူများပြောတာ အငယ်ခံနိုင်တယ် … အစ်ကိုပြောတာအငယ်ခံလို.မရဘူး … သိလား … အစ်ကိုပန်းနဲ.ပေါက်လဲ အငယ်နာမှာပဲ …သိရဲ.လား ” စောက်ကျိုးနဲ … စကားကြီးတွေ အငယ်ပြောရဲနေပြီ။ မျက်ရည်အပြည့် မျက်လုံးကြီးများဖြင့် စူးရဲရဲ ကြည့်ကာ ပြောနေပုံက စိတ်ထိခိုက်မှုကို ဖော်ပြနေကြလေသည်။ ” ကဲ .. ဒါဆိုလဲ … နောက်ကို အစ်ကိုမပြောတော့ဘူး .. နော် .. တိတ်ပါ ညီမရယ် … ကျောင်းသားတွေမြင်ကုန်ရင်ပြောစရာတွေဖြစ်ကြဦးမယ် .. တိတ်တော့ နော် ” ” ခုမှ လာမချော့ပါနဲ့ .. သူများကို သာသနာဖျက်လို.ပြောပြီးမှ .. ဟွန်း ” ကိုင်း … မရွှေငယ် .. ချာကနဲ လှည့်သွားပြန်တော့ မျှစ်စို.ပေါက်ကြီးလိုဖွံ.ထွားဝိုင်းဝန်းတဲ့တင်ပါးကြီးနှစ်လုံး က ခင်ထွေးကဲ့သို.ပင် အောင်စိုးက သရော်သွားပြန်ပါပြီ။ ရာသီတွေထဲ၌ အောင်စိုး ဆောင်းကိုချစ်သည်။

ဆောင်းချစ်သော မိန်းကလေးများနှယ် ဆောင်မှာပွင့်သော ပန်းများကိုလည်းအောင်စိုးယုယ မြတ်နိုးတတ်သည်။လေးလေး စည်းကမ်းတကျခိုင်းစေမှုကြောင့် နံနက် မိုးမလင်းမီ အောင်စိုးကျန်းမာရေးလေ့ကျင့်ရသည်။ပြီးမှ ပန်းချိုးရသည်။ ဂန္ဓမာခင်ထဲမှ အေးစက် စိမ့်ကျင် နေသော နှင်းစက်များက ဆွယ်တာအင်္ကျီအဖျားပိုင်းကို စိုစွတ်ကြသည်။ဝေ့ဝေ့ ဝဲ၀ဲကျနေသော နှင်းတို့က နံနက် ၈ နာရီခွဲအထိ မကွဲမစင် …အတော်အတန်မြင့်နေပြီဖြစ်သော နေလုံးကို နှင်းတွေကြား၌ ရေးရေး မြင်ရတတ်၏။ ခြံ အလည်ကျောနှင့် လက်ဝဲဘက်ထောင့်၌ ဘတ်ကူးထားသော နှင်းဆီတန်းကြီးများ ရှိသည်။ ခြံနောက်ဖက်၌ ဒူးဆစ်သာသာစံပယ်တန်းကြီးများဖွေးဖွေးလှုပ်ပွင့်နေကြ၏။ ဘာမှန်းလဲမသိ … စံပယ်နံ.ရလျှင် အငယ့်ကိုသတိရသည်။ ဂန္ဓမာနံ.ရလျှင် ခင်ထွေးကိုသတိရသည်။ခွေးချေးနံ.နံလျှင် ဝေလင်းကိုသတိရတတ်သည်။ အတွေးများမရေမရာနှင့် ပန်းညှပ်ကပ်ကြေးဖြင့် နှင်းဆီများကို ညှပ်ရင်း တစ်ဆုပ်ပြီး တစ်ဆုပ် မြေမှာ ပုံ၍ ချထားခဲ့သည်။

” လွှတ် … လွှတ်ပါ .. ဦးလေးရယ် … လွှတ်ပါ ” မြင်ကွင်းကကြည်လင်နေပါသည်။ နှင်းမဖုံးပါ။ ခင်ထွေးနှင့်လေးလေး အပေါ်စီးမှ ခင်ထွေးကို ခွထားသည်။ တွဲလောင်းကြီးကျနေသောလိင်တန်မဲမဲကြီးက အကျည်းတန်ရက်စက်မည့်ဟန်ကို ဆောင်နေ၏။ အောင်စိုး ကျောက်ရုပ်ကြီးနှယ် ငြိမ်သက်သွား၏။ ထာဝစဉ်တည်တန်.ခဲ့သော အိနြေ္ဒသိက္ခာ ပြည့်ဝခဲ့သောလေးလေး အဘယ်ကြောင့်မဖွယ်မရာအမှုကို ပြုလေဘိသနည်း။ ခင်ထွေးခြေနှစ်ချောင်းကို ကွေးကောက်ရုန်းကန် ရှာသည်။ထမီလေးက တစ်ခါတစ်ရံ ဟောင်းလောင်းလေးဖြစ်သွားပြီး .. ပေါင်တံညိုညိုကြီးများကြားမှ မရေမရာ မသဲမကွဲမဲကနဲ .. မဲကနဲ မြင်နေရသည်။ ” ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ ခင်ထွေးရယ် … နင့်ကိုငါယူမှာ ပါ ” ” ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း … ခင်ထွေးကြောက်တယ် .. ဟင့်အင်း ” ” နင် ငါ့ကိုယူရင် .. ဒီခြံလဲ နင်ပိုင်မှာ … သိရဲ.လား ” ခပ်ပေါပေါ ခပ်သွပ်သွပ် စည်းရုံးရေးစကားကြီးကို လေးလေးပြောနေသည်မှ ဟုတ်ပါလေစဟု စိတ်၌တွေးမိ၏။ ကသုတ်ကယက်မြင်ကွင်းက အောင်စိုးရင်ကို တဒိန်းဒိန်းခုန်စေသည်။ ဆောင်းနံနက်ခင်း၏ ထုံသင်း မွှေးကြိုင်သော ပန်းရနံ.တို့သည် လွင့်ပျက်ပျယ်သွားကြသည်။

အေးချမ်းငြိမ်သက်ခြင်း ခံစားမှုအစား အကျည်းတန် အဓမ္မဆန်သော မြင်ကွင်းက အစားထိုးဝင်ရောက်လာသည်။အောင်စိုးလက်ထဲမှ ပန်းညှပ် ကပ်ကြေးလေးကို တချပ်ချပ် ညှပ်နေမိသည်။ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလွန်းလှသည်။သနားစဖွယ် ရုန်းကန်အော်ဟစ် နေရှာသော ခင်ထွေးကို ပသို. ကူညီရပါမည်လည်းဟု စိတ်အစဉ်က အပြေးအလွှား စဉ်းစားလျက်ရှိသည်။ လေးလေးက သန်မာထွားကြိုင်းသမျှ စစ်ပြန်ပီပီ လည်း စိတ်မြန်ကိုယ်မြန်ရှိသူဖြစ်သည်။ လေးလေး … အား. ခင်ဗျား မတရားမလုပ်နဲ. …ဘာညာဆိုပြီး ဝင်ရောက်လူစွာလုပ်ဖို.ဆိုသည်က အောင်စိုးအိပ်မက် တောင် မမက်ရဲသော ကိစ္စတစ်ရပ်ဖြစ်သည်။ ခင်ထွေး ကျားခံတွင်းဝ၌ သွေးသံရဲရဲဖြင့် လူးလွန်.နေရှာသော သားကောင်လေးပမာ သနားစရာ ကောင်းနေသည်။

စစ်စွပ်ကျယ် ဂျိုင်းပြတ်ကိုသာ ဝတ်ထားသော လေးလေး၏ လက်မောင်းကြွက်သား ကြီးများက အမြောင်းလိုက် ဖုထစ်ကြွရွနေသည်။ကြီးမားတုတ်ခိုင်သမျှ အလေ့အကျင့် အပြည့်အဝရရှိ ထားသော ပေါင်လုံးကြီးများကလည်း မာကျောကျစ်လျစ်လှသည်။ခင်ထွေး၏ ဖြူနုဖွေးလျသောလက်ဖဝါးလေး အစုံက လေးလေး၏ ပေါင်ကြီးများကို ကိုင်ထား၏။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးကို ဘယ်ညာ အဆက်မပြတ် ရမ်းခါရင်း အားအင်အစွမ်းကုန်ဖြင့် ရုန်းကန်နေသည်။သန်မာထွားကြိုင်းလှသော လေးလေးလက်ချောင်း ကြီးများက ခင်ထွေး၏ လုံးဝန်းပြည့်တင်းသော ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားသည်။

လိင်တန်မဲမဲကြီးကို ခင်ထွေး မကြည့်ရဲ … တစ်ခါတစ်ခါ မြင်ကွင်းထဲ၌ ကျက်သရေမဲ့စွာမြင်လိုက်ရတိုင်း ခင်ထွေးတစ်ကိုယ်လုံး သွေးများပွက်ပွက်ဆူကုန်သည်။ ” ရှင် .. ခွေးကျင့်ခွေးကြံ မကြံနဲ… လူယုတ်မာ ” ခင်ထွေး အသက် ၂၃ နှစ်ဝန်းကျင့်၌ လူတကာနှင့် တန်.တည်ခိုင်ကျည်စွာ နေလာခဲ့သူလေးဖြစ်သည်။ မထိတထိ ရိတိတိ လုပ်လာလျှင်လည်း ပါးဆွဲရိုက်ရဲသော သတ္တိက အပြည့်ရှိသည်။ ယခုဟာက … စံပယ်ခင်းသွားကြည့်ရအောင်ဟု လိမ်လည်ခေါ်ယူလာပြီးမှ ယခုကဲ့သို. အဓမ္မပြုကျင့် ခြင်းဖြစ်သည်။ လေးလေးအသက် ၄၀ ကျော်ပြီ။ စိတ်ထားမှန်မှန်ဖြင့် ခင်ထွေးတို.ပန်းဖောက်သည်များကို ဆက်ဆံ လာခဲ့သည်မှာလည်းလေး ငါးခြောက်နှစ် လောက်ရှိနေပြီ။

လေးလေးသည်နှယ် ယုတ်မာပက်စက်လိမ့်မည်ဟု ခင်ထွေး ထင်မထားခဲ့ချေ။ကျားသတ္တဝါကို သွားဖြဲကြည့်မိသော ခင်ထွေးတို့လို မိန်းကလေးများ အယုံလွယ်မှု ရလဒ်က နောက်ဆုံး သည်သို.သာဖြစ်တတ်သည်ကို ခင်ထွေးမသိခဲ့ပေ။ ခင်ထွေးရင်တွေ လှိုက်၍ လှိုက်၍ မောလာသည်။ မျက်လုံးတွေ၏ အကြည်မြင်စွမ်းအားများလည်းေ၀ဝါးလာသည်။ပါးနှစ်ဖက် နဖူးနှင့် ပေါင်သားများက နှင်းစက်တို.၏ အေးမြခြင်း အထိအတွေ.ကို ရယူခံစားနေရမှန်းခင်ထွေးသိသည်။ သို.သော် ချွေးစီးများ စို.ထွက်လာနေသည်။ ဒေါသစိတ် ရှက်စိတ်များဖြင့် ရုန်းကန်တွန်းထိုးရင်း လူမဆန် လွန်းသော လေးလေး၏ လီးကြီးကို ခင်ထွေးမြင်နေရ၏။ ထိပ်က ပွင့်အာပြဲလန်နေပြီး ဒစ်အထက်ကို အလိပ်လိုက်ကြီး တမင်ဖြဲထားသလိုရဲရဲနီနေသည်။

လီးအရင်းအုံ၌ မဲနက်လိမ်ကောက်နေသော အမွှေးကြမ်း ကြီးများက နက်မှောင်ပြစ်ခဲနေ၏။ အတော်ကြီး တွဲလောင်ကျနေသာ ဂွေးဥ ကြီးဝယ် အမွှေးရှည်ကြီးများက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ပေါက်နေသေး၏။ ပုဆိုးကို ဂွင်းလုံးချွတ်ထားသဖြင့် ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြားမှ မဲမှောင် သော ဖင်မွှေးကြီးများကိုလည်းရွံရှာဖွယ်တွေ.နေရသည်။ ဆီးခုံမှ မဲမဲမှောင်မှောင် ပေါက်ရောက်နေသော အမွှေးများက ဗိုက်သားအထက် ချက်အထိ ကြမ်းထော်စွာနေရာယူထား၏။ ရင့်မာကြမ်းတမ်းသော အသက် ၄၀ ကျော် လေးလေး၏ လီးကြီးက အသက် ၂၀ ကျော်ခင်ထွေး၏ စောက်ပက်လေးကို လိုးရန်အာသီသတွေ ပြင်းထန်နေပုံရသည်။ တင်းတင်းမာမာကြီးက ခင်ထွေးစိတ်များကစင့်ကလျားပြိုကွဲစေရန် ခြိမ်းခြောက် နေသည်နှင့်တူလှသည်။

လေးလေး၏ လက်များက ခင်ထွေး ထမီ အထက်ဆင်စလေးကို ဆတ်ကနဲ.ဆွဲဖြုတ် သည်။ ထမီ အောက်စမှ ဝုန်းကနဲဆွဲချွတ်သည်။ခင်ထွေး ကာကွယ်ဟန်.တားရန် အချိန်လုံလောက်စွာမရ လိုက်မီ ကလေးမှာပင် ခင်ထွေးထမီကျွတ်ခဲ့ရလေသည်။ သားကောင်ရနံ.ကိုရသော ကျားရဲကြီးအလား လေးလေးမျက်လုံးကြီးများ ဝင်းလက်တောက်ပလာသည်ကို ခင်ထွေးတွေ.ရသည်။လေးလေးနှုတ်မှ တဟင်းဟင်းညည်းတွားသံကြီးကိုလဲ တော်လည်းသံ မြေပြိုသံ အလား ကြောက်မက်ဖွယ် ကြားလာရ၏။လေးလေးနှာခေါင်းမှ မှုတ်ထုတ်လိုက်သော လေပြင်းပူပူကြီးများက ခင်ထွေးမျက်နှာကို နံစော်စွာ ရိုက်ခတ်မိသည်။ခင်ထွေး မျက်ရည်များအလိုလိုလိမ့်ဆင်းကျလာသည်။

ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ် ပန်းရောင်းစားရင်း မိမိအပျိုစင် ဘဝလေးကို သိုသိပ်ကျစ်လျစ်စွာထိန်းသိမ်းခဲ့သော ခင်ထွေးအတွက် ရမက်ပြင်းသော လေးလေးလက်၌ ခြေမွခြင်း ခံရပြီ။အားနည်းလာသည်။ ငြိမ်သက်နေသော ခြံကြီးက အားပေးအားမြှောက်ပြုသလို နှင်းတွေပိတ်ကျလာပြန်၏။ တစ်ချက်တစ်ချက် နွေးကနဲ ပူကနဲ ခင်ထွေး ဗိုက်သားနုနုလေးများ ပေါင်ရင်းများကို လီးထိပ်ကြီးနှင့် ထောက်မိလေတိုင်းကမ္ဘာပျက်သည့် အလား ခင်ထွေး အာခေါင်ခြစ်ပြီးအော်ပါသည်။ သို.သော် လူသူဝေးသောခြံကျယ်ကြီး အတွင်း ကယ်တင်မည့် သူရဲကောင်းသည် ဘွားကနဲပေါ်မလာ။ ” အား … လွှတ် လွှတ်… ခွေးကြီး .. လူယုတ်မာ … အား ” ခါးကိုလိမ်စောင်းရင်းရမ်းခါ ပစ်သည်။ လက်နှစ်ဖက်က ခင်ထွေးပုခုံးကို ချုပ်ကိုင်ထားရသဖြင့် လီးကလိုရာ မရောက် ။ပေါင်များ ဆီးခုံများ ဗိုက်များ ကိုသာထိုးမိနေသည်။

လေးလေးအံကြိတ်ရင်းလိမ်ညှပ်ထားသော ခင်ထွေးပေါင်ကြားမှအပျိုစင် ပါကင်ပေါက်လေးကို သူ.လီးကြီး ထိုးထည့်ရန် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားနေသည်။ ဒေါသကြောင့်ကိုင်ထားသောလက်ကြမ်းကြီးများက ပို၍နာကျင်လာသည်။ ဒက်ဖနီ အမျိုးအစား နှင်းဆီခင်းမှ လွင့်ပျံဝေ့၀ဲလာသော နှင်းဆီ ရနံ.လေးက မြောက်လေနှင့်အတူ ခင်ထွေးနှာဝသို.သင်းသင်းမွှေး၏။ ရုတ်ချည်းအင်အားလေးများသစ်လာသည်။ ခေါင်းများကြည်လင်လာပြီး ခွန်အားများပြည့်ဝသလိုလည်း ခံစားလိုက်ရ၏။ ” ကဲ … ဟယ် ” ” အားးး ” ခင်ထွေး ခြေနှစ်ချောင်းကို ကွေးယူပြီး လေးလေးဂွေးဥကြီးကိုစုံကန်ထည့်လိုက်ရာ လေးလေးမျက်လုံးကြီးပြူးပြီး အားကနဲ အော်ကာဂွေးစီကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်အုပ်ရင်း လဲကျသွားသည်။

စက္ကန်.ဝက်လေးသည်လည်း ထိုအချိန်၌ခင်ထွေးအတွက် ရွှေတပိဿာမျှ တန်ဖိုးရှိနေသည်။ လျင်မြန်စွာ လူးလဲထပြီး ထမီကို ကောက်ယူပြီး ထပြေးသည်။ တဒိတ်ဒိတ်ဆောင့်ထိုးနေ သော နှလုံးသွေးများ၏ ပြင်းထန်စွာလှုပ်ရှားမှုကြောင့် အောင်စိုးရင်မှာ ကွဲမတက်မောနေသည်။ ကွေးယူမြှောက်လိုက်သော ခင်ထွေးပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ကြာဖူးလေးအလား ပြည့်ဖောင်းစူမို.နေသော စောက်ပက်လေးကို ထင်ထင်ရှားရှားကြီးမြင်လိုက်ရသည်။ ကုန်းထသော တဒင်္ဂ ကွတတအခြေအနေ လှုပ်ရှားမှု အစိတ်အပိုင်းတကဒ်စီကို မျက်ဝန်းထဲ၌ ဓာတ်ပုံများအလား စွဲထင်ကျန်ရစ်သည်။ မိမိအသက်သွေးကို အူယားဖားယားကာကွယ် လှုပ်ရှားပြေးထွက်သွားသောခင်ထွေးကမူ အောင်စိုးအားမြင်မသွားပါ။ ပေ ၂၀ ခန်.သာ ဝေးသောစံပယ်ခင်းအလယ်မှ အဖြစ်အပျက်ကို အောင်စိုး မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ.လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ဂွေးတင်နေသော လေးလေးကိုလည်းစိတ်ချဉ်ချဉ်နှင့် ကူညီဖေးမ မနေတော့ဘဲ အောင်စိုးလှည့်ပြန်ခဲ့သည်။

ယနေ.ကျောင်းတက်ရသည်မှာ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေသည်။တင်လှကြီးနှင့် ဝေလင်းတို.က ဘောဂဗေဒ တွက်နေကြ၏။ဆရာမ မလာသဖြင့် အတန်းတွင်း၌ ကျွက်စီ ကျွက်စီ လေးခပ်တိုးတိုးတွတ်ထိုးနေကြသည်။ အောင်စိုး ဘာစာအုပ်မှန်းမသိသော စာအုပ်တစ်အုုပ်ကို စားပွဲပေါ်ဖွင့်ထားကာ မမြင်ရဘဲ ငုံ.ကြည့်နေပြီး ငြိမ်သက်နေမိ၏။ ” မော်နီတာ .. မပြောတော့ဘူးလား ” ခပ်စွာစွာ အမာစိန်အသံက စူးကနဲ ထွက်လာသဖြင့် ခေါင်းကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။ အတန်းတွင်း၌ ခပ်ကဲကဲ စိန်ကုလားတစ်ယောက် ပို.စ် အမျိုးမျိုးနှင့် စတိတ်ပေါ်၌ ကနေသည်။ ” စိန်ကုလား .. ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းကွာ .. ဟိုဘက်အတန်းကပြောဦးမယ် … မင်းကလဲ ” ” ပြောပြောပေါ့ဟ .. ဆရာမ မလာလို.ကစားတာပဲ ”

” ဘာကွ .. မင်းအရွယ်က ကမြင်းရမဲ့ အရွယ်လား ” ရုတ်ချည်း ရန်ပွဲအသေးစားလေးဖြစ်ရန်တာစူသွားသည်။ ” အစ်ကိုစိုး … ဖက်ဖြစ်မနေနဲ. ” ဘယ်အချိန်က အနားရောက်လာမှန်းမသိသော အငယ်က အောင်စိုးလက်မောင်းကိုဆွဲရင်းတိုးတိုးလေး သတိပေး၏။ ” ဟဲဟဲ .. လူဆိုတာ နိုင်တဲ့လူတော့ရှိတာပဲ နော် ” စိန်ကုလားက ပြောင်စပ်စပ်ဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ ဝေလင်း ခုံမှ ရုန်းကန်ထသွားသည်။ ” ဟေ့ကောင် စိန်ကုလား … မင်းမျက်နှာခွေးချီးအသုတ်ခံချင်လို.လား ” ” အာ ဟာ .. ဝေလင်းရယ် … တစ်တန်းထဲသားတွေပါကွာ .. မရက်စက်ပါနဲ. ” စိန်ကုလားကပြာကယာနေရာ၌ ပြန်ထိုင်ပြသည်။

” အေး .. မော်နီတာ စကားကိုနားမထောင်တဲ့ကောင်တွေ နောင်ကိုမျက်နှာကို ခွေးချီးနဲ. သုတ်မယ် … မှတ်ထား ” ဝေလင်းက ကြိမ်းဝါးပြသည်။ အချို.က မချိုမချဉ် မျက်နှာဖြင့်ဝေလင်းကိုကြည့်ကြသည်။ ” မလုပ်နဲ. .. သူက ခွေးချီးတကယ်ကိုင်ရဲတာ ” ဝေလင်း၏ ခွေးချီးလက်နက်ကြောင့်တစ်တန်းလုံးငြိမ်သွား၏။ စိန်ကုလား တစ်ယောက်သာ မကျေမနပ်မျက်နှာဖြင့်အငယ့်ထံသလို.တစ်လှည့် … အောင်စိုးကိုတစ်လှည့်ကြည့်နေခဲ့သည်။. ” ဟေ့ကောင် … ကြာကူလီ ” စိန်ကုလားအသံ .. သူ.ဘေးမှာက လူမိုက်ဂိုက်ဖြင့်စီးကရက်တစ်လိပ်ကို နှုတ်ခမ်းထောင်၌ ခဲလျက် မထီတထီ ကြည့်နေသောပက်ထရစ် …အငယ့် မျက်ဝန်းလေးစူးရှ တောက်ပသွားသည်။ ” နင်ဘာစကားပြောတာလဲ စိန်ကုလား ‘ ” ဟဲဟဲ … နင်နဲ.အောင်စိုးအခြေအနေ နင်တို.အသိဆုံးပါ ” စိန်ကုလားက ခပ်ဟားဟားလေးပြောရင်းမဲ့ပြသည်။

” ဘာဖြစ်ဖြစ်ပါကွာ … စောက်ကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး .. ငါက မလိုချင်လို. စွန်.ထားတဲ့စော်ပဲဟာ .. ဟဲဟဲ ” ” ဟင် … ပက်ထရစ် .. ခွေးသား ” အောင်စိုးသည် တစ်ကြိမ် ခြေဖြင့်တိုက်ခိုက်လိုက်သည်။ လုံးဝမျှော်လင့်မထားသော ကန်ချက်ကမြင့်သည် ပြင်းသည် ။ပက်ထရစ်ပါးစပ်ဖျားမှ စီးကရက်လမ်းဘေးရောက်သွားသည်။ ဖြာကနဲ ကွဲဆင်းလာသောသွေးတို.က မေးစေ့သို. စီးကျ၏။ပက်ထရစ် နောက်သို.သုံးလေးလှမ်းယိုင်ဆုတ်သွားသည်။ ” အားလား … ပြင်းသားပဲ .. ဟင်ဟင်း ” အလေ့အကျင့်ပြည့်ဝသော ပက်ထရစ်လက်သီး တံတောင်နှင့်ဒူးများက အောင်စိုးခန္ဓာကိုယ်အနှံ.အပြားသို. တစ်ချက်ကလေးမှမတိမ်းမချော်ပဲ တိုက်ရိုက်ချည်းထိသည်။ အောင်စိုး ပုံလျက်သားငြိမ်သွားသည်။

စိန်ကုလားက လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်နေသည်။ ” ဖွတ် … အာပလာပဲ … ငါတောင် တစ်ချက်မှမဝင်လိုက်ရဘူး ” စိန်ကုလားနှင့် ပက်ထရစ်အောင်မြင်စွာထွက်ခွာသွားကြသည်။ အောင်စိုး မျက်ခုံးကွဲသည်။ မေးစေ့ ယောင်သည်။နှုတ်ခမ်းကြီးဖူးပြီး ထော်နေသည်။ မျက်ကွင်းတစ်ဖက်ညိုသည်။ ” တောက်… မအေလိုးတွေ” ဝေလင်းနှင့် တင်လှကြီးရောက်တော့ ပွဲကပြီးနေပြီ .. ဝေလင်းအိမ်ကနီးသဖြင့်အောင်စိုးကို ဝေလင်းအိမ်သို. တွဲခေါ်ခဲ့ကြသည်။

အငယ်သည် ငိုသည် .. ရှိုက်၍ငိုသည်။ ကျောင်းက ညနေ ၅ နာရီလွှတ်သည်။ ရန်ပွဲအပြီး ဝေလင်းအိမ်အထိရောက်တော့၆ နာရီထိုးပြီးနေပြီ။ ဆေးလိမ်း .. ကြပ်ပူတိုက်နှင့် ၇ နာရီနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။အငယ် အောင်စိုးအနားမှ တဖဝါးမှမခွာ… ” နင် .. သိပ်မိုးချုပ်နေပြီ …အငယ် ” ဝေလင်းက သတိပေးသည်။ တင်လှကြီး က ဝေလင်း အမေနှင့်ဈေးလိုက်သိမ်းပေသည်။ “အစ်ကိုမှ သတိမရသေးလာ ဝေလင်းရယ် .. ငါမပြန်ချင်သေးဘူး .. ငါ့ကြောင့်ဖြစ်ရတာဟ ” ” အေးလေ … နင့်အိမ်က တလွဲထင်ကုန်မှာ ” ” ထင်ချင်ရာထင်ပစေတော့ဟာ ” အောင်စိုးသတိရလာတော့ ည ၈ နာရီထိုးပြီးသွားခဲ့ပြီ ။ ” အစ်ကို … သတိရပြီလားဟင် ” ” ဟင် .. အငယ် .. အိမ်မပြန်သေးဘူးလား … မိုးချုပ်နေပြီပဲ ” ” ရပါတယ် … အငယ်အိမ်ကို ရှင်းပြနိုင်ပါတယ် .. အစ်ကို ” ဝေလင်း .. တင်လှကြီးနှင့် ဝေလင်းအမေတို.ဈေးဆိုင်သိမ်းရန်လမ်းထိပ်သို.သွားနေကြသည်။

ကျဉ်းမြောင်းသော ဝေလင်းအိပ်ခန်းလေးထဲ၌ အငယ်နှင့်အောင်စိုးတို.နှစ်ဦးသာရှိ၏။ မှုန်ပျပျ မီးအိမ်လေးက အိမ်ရှေ.ခန်းတွင် လေတဝူးဝူးကြား၌ မှိန်သွားလိုက် … လင်းလာလိုက် ….။ ” အငယ် … ပြန်တော့နော် ” ” ဟင့်အင်း .. အစ်ကို. ကိုပဲပြုစုနေချင်တယ်ကွယ်” ” ခက်လိုက်တာ ကလေးရယ် ” ပက်လက်အိပ်နေသော အောင်စိုးရင်ဘတ်ပေါ်သို. အငယ်က ပါးလေးအပ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ ပြင်းပြစွာလှုပ်ရှားနေသော အောင်စိုးရင်ခုန်သံကို အငယ်ကြားနေရသည်။ အငယ့်စိတ်များ လှုပ်ရှားလွန်းလှသည်။ အငယ့် လက်ကလေးတစ်ဖက်က အစ်ကို.ရင်ဘတ်ကို တယုတယလေးပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထိုမှ ဆင်းလျှောကျလာကာ ဆီးစပ်ရှိ အမွှေးများကို ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်သပ်၏။ ” အငယ် … အစ်ကို ရဟန ္တ မဟုတ်ဖူးနော် ” ” အငယ်လဲ အုတ်နီခဲမဟုတ်ဖူးလေ အစ်ကို ” အသံလေးများက လှိုင်းထပုတ်ခါနေကြသည်။ အောင်စိုးလက်အစုံက နွေးထွေးအိစက်နေသော အငယ့်ကိုယ်လုံးလေးကို ရစ်သိုင်းဖက်ပွေ.လိုက်သည်။ အငယ့်ရင်ထဲ လေအပင့်ခံရသော ရွက်ဝါလေးနှယ် လှိုက်ကနဲလွင့်မျောသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အစ်ကို.လက်တစ်ဖက်က အငယ့်တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဆုပ်နယ်သည်။

” ချစ်တယ် … အငယ် ” အစ်ကို.အသံက အစ်တစ်တစ် .. တစ်ဆို.ဆို. .. ဝေေ၀ဝါးဝါး … ” အငယ်လဲ အစ်ကို.ကို ချစ်တယ် သိလား ” အမှောင်သည် သာ၍နက်ရှိုင်း မှုန်ရီလာသည် ။ အစ်ကို.ရင်ဘတ်ပေါ်သို. အငယ်လှိမ့်တက်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်မျက်နှာကိုတစ်ယောက်စေ့စေ့မကြည့်ရဲကြ။ မျက်နှာနှစ်ခုက အံလွဲလေး လိမ်ယှက်ထား၏။ ခေါင်းအုံးမှ မှိုနံ.ကို အငယ်ရှူရှိုက်မိသည်။ အစ်ကို ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို.ကားလိုက်သည်။ မာတောင်သော အချောင်းတစ်ခုက အငယ့်စောက်ပတ်လေးကို ထောက်မိသွားသည်။ အငယ်က တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာသည်။ ” အစ်ကို ” ” ဘာလဲ .. အငယ် ” ” အငယ် .. ရှက်တယ်ကွယ် ” အငယ်က အစ်ကို.နားဝ၌ တိုးတိတ်ညင်သာစွာလေးဆိုသည်။ အစ်ကို.လက်များက တရွရွလှုပ်ရှားလာသည်။

အငယ့်ထမီအောက်စလေးလန်တက်သွားသည်။ ” အစ်ကို .. အငယ်ရှက်တယ် .. ဆို ” အစ်ကို.ထံမှ တုံ.ပြန်စကားသံထွက်မလာ .. အငယ့် ဒူးလေးနှစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်ကိုခပ်ကားကားလေးထောက်မိထားရာ ပေါင်လေးနှစ်ဖက် အလိုအလျောက်ကားထားသည့်နှယ် အနေတော် အနေအထားကိုရောက်နေသည်။ အစ်ကို.အသက်ရှူသံက အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ ပြင်းထန်လာ၏။ အလားတူ အငယ်နှာဝမှ မှုတ်ထုတ်ရှူရှိုက်နေသော လေသံများကလည်း မူမမှန်တော့ .. ဖားဖိုနှစ်လုံး အပြိုင်ထိုးနေသည့်နှယ် လေပူလေးများ မှုတ်ထုတ်နေကြသည်။ အစ်ကိုက အငယ်နှင့် အစ်ကိုတို.နှစ်ဦး၏ ဗိုက်သားနှစ်ခုကြားသို.လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး အငယ့်စောက်ဖုတ်လေးကိုစမ်း၏။

” အား… အဟင့် … မကိုင်နဲ.ကွာ ” အငယ်က ယားတတ်သဖြင့်တွန်.လိမ်သွားလေသည်။ အစ်ကိုလီးက တင်းကျစ်မာကျောစွာမတ်ထောင်နေသည်။ လီးကို ခါးလယ်မှ ကိုင်ပြီး အငယ့်စောက်ပတ်လေးထဲသို.တေ့သွင်း ၏။ လီးနှင့်စောက်ပတ်အတွေ.အထိက ပူနွေးစိုစွတ်နေ၏။ နူးညံ့အိစက်ခြင်း.သွေးပွက်ပွက်ဆူကာ ဆောက်တည်ရာမရခြင်း ခံစားမှု တစ်ပေါင်းတည်းကို နှစ်ဥၤးလုံးခံစားကြရ၏။ ” ပြွတ် .. ပြစ် .. အာ.. အဟင့် .. အဟင့် .. မဝင်ဘူး ” အစ်ကို.လီးက ဘေးသို.ချော်ထိုးသည်။ အငယ်ကလွှတ်ကနဲပြော၏။ ” မဝင်သေးဘူးလား .. အငယ် .. ဟင် ” ” ဟင့်အင်း ” အငယ်က အသက်အောင့်ပြီးဖြေသည်။

အစ်ကို.မျက်နှာကို လုံးဝမကြည့်ရဲ။ အသားများလည်း ဇိုးဇိုးဇက်ဇက် တုန်လို.နေသည်။ အလွဲလွဲအချော်ချော်နှင့်တော်တော်ဖြင့်မဝင် … ” ကိုင်သွင်းပေးပါလား.. ဟင် ” ” ဟာ .. ဒုက္ခပါပဲ .. မကိုင်ရဲဘူး … အဟင့် ” ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကမြွေနှစ်ကောင်အရွေလိုက်သလို ပူးကပ်တွန်.လိမ်နေကြသဖြင့် လိုရာမရောက်ပဲ နှောင့်နှေးနေ၏။ အပြင်၌ ဆောင်းလေအေးအေးက ခပ်ညှင်းညှင်း တိုက်နေ၏။ ” ဝေလင်းတို.ပြန်လာရင် ဒုက္ခအစ်ကိုရဲ. ” အငယ်က မြန်မြန်ကိစ္စပြီးချင်သော အသံလေးနှင့်ပြော၏။ ” အငယ် .. ပက်လက်အိပ်ပေးပါလား ဟင် ” ” ဟင့်အင်း … အစ်ကို.မျက်နှာကို အငယ်မကြည့်ရဲဘူး ” အငယ်က တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေးဖက်ထားရင်းမှ ငြင်းဆန်နေပြန်သည်။ အောင်စိုး ထိုးကြိတ်ခံထားရသော ဒဏ်ရာများကိုမေ့ပျောက်နေသည်။ ဝေဒနာများကလည်း ပျောက်လွင့်နေသည်မှာ တကယ့်ကို အံ့သြစရာကောင်းလှသည်။

အောင်စိုးကအငယ်ကို ဖျာပေါ်သို.လှိမ့်ချလိုက်သည်။ ထိုအခါ ပင့်တင်ထားသော ထမီလေးကို အငယ်က အတင်းအဓမ္မ ဆွဲဖုံးပစ်လိုက်ပြန်သည်။ အောင်စိုးက အငယ့်ပါးပြင်နုနုလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းသည်။ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကိုလည်းညင်သာစွာ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ.လိုက်၏။ အငယ့်ထံမှ ဟင်းဟင်း ဟူသောငြီးတွားသံလေးပေါ်လာပြီး ငြိမ်ကျသွားလေသည်။ အောင်စိုးက မွေးရာပါကြီးကို အငယ့်ပစ္စည်းလေးထဲသို. အသာအယာလေး ဖိသွင်းချလိုက်လေတော့သည်။ ” ပြွတ် ..အ. … အမေ့ … အမလေး … အစ်ကိုရယ် ” သည်တစ်ချီ လီးက စောက်ပတ်ထဲသို. တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်ရောက်သွားသည်။ နှစ်ဦးးလုံး ငလျင်လှုပ်သလို တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားကြသည်။

တဒင်္ဂလေးမျှ သောအထိအတွေ.က ရာသက်ပန်မေ့မရနိုင်လောက်သော ခံစားမှုကို ပေးစွမ်းလိုက်လေသည်တကား…။ ” ပြွတ် … ပြွတ် .. စွတ် .. ပြွတ် .. စွတ် ” လူပျိုရိုင်းလေ၏ အညှောင့် .. အပျိုရိုင်းလေး၏ အကော့အလူးဗြောင်းဆန်အောင် ထိတွေ.ပွတ်တိုက်မိကြ၏။ သံ သံ ချင်းသာဆိုလျှင် မီးထတောက်လောက်သော ပွတ်တိုက်မှုမျိုးပင် ဖြစ်ချေသည်။ ယခုတော့ မီးတောက်အစား စိုစွတ် ပြစ်ချွဲသော အရေများက အင်္ဂါနှစ်ခုကြား၌ သဘာဝက ထုတ်လွှတ်ပေးလိုက်သောအခါ ပြွတ်ဟူ၍ လည်းကောင်း စွတ် ဟူ၍လည်းကောင်း အသံအားဖြင့် လွင့်စင်ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။

လှပနုနယ်သော အငယ့်ကိုယ်ခန္ဓာလေးမှာ ဘယ်လူးညာလှိမ့်ဖြင့် အကြိတ်အနယ် ခုခံကာကွယ်နေရသော ကာမတိုက်ပွဲ ကိုဆင်နွှဲနေသည်။ အောင်စိုး၏ ဖင်ကြီးကလဲ မြေကြီးထဲသို.နက်ရှိုင်းစွာရိုက်သွင်းနေသော ပိုင် ကြီးကဲ့သို. မှန်မှန်ကြီးဆောင့်သွင်းနေတော့၏။ ” ပွတ်.. ဖွတ် .. ပြွတ် .. ပွတ် .. စွတ် .. စွတ်.. ပွတ် ” အမွှေးပါးပါးလေးအုပ်လွှမ်းနေသော အငယ့်စောက်ပတ်ကို အောင်စိုးခိုးကြည့်သည်။ မဲမှောင်နေသော လီးမွှေးကြီးများက ဖြူလွ နုညံ့နေသော အငယ့်ဆီးခုံကို ပွတ်သပ်မိလေတိုင်း အငယ့်ခမျာ ကော့ပျံလူးလွန်သွားရှာသည်ကိုလည်း အောင်စိုးသတိထားမိလာသည်။

လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း ရဲကနဲ .. ရဲကနဲ အပြင်သို.ပြူထွက်လာတတ်သော စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများမှာ နူးအိ ညံ့သက်လှကြောင်းလဲ အောင်စိုးစတင် သတိထားမိသည်။ မိန်းမစောက်ပတ်ကို ပထမဆုံးအောင်စိုးအနီးကပ်လေ့လာဖူးခြင်းဟုလည်း မိမိကိုယ်ကို သိလိုက်သည်။ အငယ်၏လက်ချောင်းလေးများ ကွေးချည်ဆန်.ချည်ဖြစ်လျက် ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်နေရှာသည်။ အောင်စိုးက ဖင်ကြီးကို ပုံမှန်လေးဆောင့်လိုးပေးနေရင်းလက်တစ်ဖက်က ပေါက်စီလေးများနှယ် အိအိထွေးထွေး လုံးလုံးကျစ်ကျစ် နို.လေးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်နယ်ဖတ်ပေးလိုက်ရာ အငယ့်ခမျာ ဆားအလူးခံရသော ဖားပျံမလေးအလား ကော့ .. ကော့ တက်သွားရှာလေတော့သည်။

” အ .. အစ်ကို ..အိ ..အင့် … အင့် … အင့် .. အ … အား ” ” ပြွတ် .. ပြွတ် .. ဖတ် .. စွတ် .. ပြွတ် .. ဖတ် .. ဖတ် ” လိင်အင်္ဂါ နှစ်ခုကြားမှ ယိုစိမ့်ကျလာသော အရေချွဲချွဲများက ဘေးသို.လျှံကျလာသည်။ အသံများလည်းပိုမိုကျယ်လောင်လာသည်။ ” ရှီး .. အား .. တစ်မျိုးကြီးပဲနော် .. အင့် .. အ ” ” နာရင်ပြောနော် အငယ့် .. အ… အ ” ” အင်း .. အင်း … နာတာလဲမှုတ်ဖူး အစ်ကိုရယ် .. တစ်မျိုးကြီးရယ် … အငယ်မပြောတတ်ဖူး ” အယုအယ သမုဒယနယ်မှ ကာမမီးလောင်ပြင်ဝယ် စိမ်ပြေနပြေ တူယှဉ်တွဲလျှောက်နေမိကြသော အငယ်နှင့် အောင်စိုးတို.နှစ်ယောက် ဝေလင်းတို.ပြန်လာသံကြားမှ ကမမ်းကတမ်း လူချင်းခွဲကာ အိနြေ္ဒ ရရ ပြန်ထိုင်နေလိုက်ကြသည်။ သို.သော် .. သို.သော် … အခန်းထဲ ဝင်လာသောဝေလင်းက နှာခေါင်းကို ရှုံ.ပွ ရှုံ.ပွ လုပ်သည်။

” ဟင် .. ရှူး .. ဟင်း .. ရှူ .. ဘာအနံ.လဲ … စိမ်းရွှေရွှေကြီးနဲ့ .. အား .. ဟုတ်ပြီ .. ဒါ .. ဒါ .. မှိုနံ့ ကွ .. ဟဲ ဟဲ … မှိုတွေပေါက်ပြီ ထင်တယ် ” အငယ် ခေါင်းမဖော်ဝံ့တော့ .. အောင်စိုးက မျက်ရိပ်မျက်ကဲဖြင့် ဝေလင်းကိုပြန်ထွက်ခိုင်း၇သည်။ ” ဟေး .. အလဲ့ မင်းတို.ကိစ္စပြီးသွားကြပြီကိုး ” ” ဟယ် .. ဝေလင်းကလဲ .. ဘာတွေပြောမှန်းမသိဘူး ” ” ရှက်မနေပါနဲ. .. ဒါဓမ္မတာပဲ .. ယူလိုက်ကြတော့ ” ” အစ်ကိုက ရယ်နေ .. ဘာမှလဲဝင်မပြောဘူး ” ” ဝေလင်းပြောတာ ဟုတ်နေတာပဲ အငယ်ရဲ. ဟားဟား ” ” သွား .. သွား … အစ်ကို မကောင်းဘူး .. သွား ” ဝေစီသော ရန်တွေ.သံလေးနှင့် အတူ ချစ်သောအငယ်၏ လက်သီးဆုပ် နုနု လေးများ အောင်စိုးရင်ဘတ်ကို တဖုံးဖုံး ကျရောက်လာလေတော့သည်။

ဆောင်းသည် .. ရက်စက်လွန်းလှသည်။ အထီးကျန် အပြစ်မဲ့ ဘဝကိုမှ ရွေးပြီး နှိပ်စက် ကလူပြုရက်လွန်းသည်။ ဆောင်းနှင်းတို.ကို ခင်ထွေးချစ်သည်။ ပန်းခြံသို. ခင်ထွေးမသွားဘဲ အပြင်မှ ဖောက်သည် ယူရောင်းခဲ့သည်မှာကြာခဲ့ပြီ ။ လေးလေးကလဲ ခင်ထွေးကိုလိုက်မရှာ .. မတွေ.ဘဲနေခဲ့သည်မို. ခင်ထွေး နေသာဖြေသာခဲ့သည်။ ယခုတော့ ဆောင်းကတမှောင့် .. အေးလွန်း စိမ့်လွန်း ချမ်းအေး လွန်းလှဘိသည်။ ချစ်သူရင်ခွင်နွေးနွေးကို ခုံမင်ဖွယ် တွယ်မှီချင်စရာ ကောင်းသော ဆောင်းကာလက ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီး ခင်ထွေးတစ်ဦးတည်းထံသို.လာသလို ခံစားရမိသည်။ ရက်စက်လိုက်တာ … ဆောင်းရယ် … ။

” ခင်ထွေး .. ပြန်ကြစို.လေ ” ဈေးရောင်းဘက် မမြက သတိပေးမှ ပန်းတောင်းလေးကို ခါးစောင်းကောက်တင်ပြီး ပန်းဖောက်သည်ယူရန် ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။ ကတ္တရာလမ်းမှ ဖယ်ထွက်ကာ မြေနီလမ်းကလေးအတိုင်း ဆင်းလာသော ခင်ထွေးနှင့် မမြတို.နှစ်ယောက် နှင်းမှုန်တွေထဲ၌ ဝေေ၀ဝါးဝါး မြင်နေရသည်။ ” စောက်နှင်းတွေကလဲ ကျလိုက်တာတော် .. ရှေ.ကို မမြင်ရတော့ဘူး .. ဟင်း ” မမြက သူ.ဗီဇ အတိုင်း စောက် တစ်လုံး အပိုထည့်၍ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း သွားနေသည်။

လမ်းဘေးဝဲယာနှစ်ဖက်မှ ခြုံနွယ်များထက်သို.လည်း ကိုရွှေနှင်းတို.က သဲသဲမဲမဲ ကြဲပက်နေကြသည်။ နှင်းက မျက်နှာမရွေး .. အေးမြစေတာပါ။ ဆောင်းရဲ. စေတနာကို ခင်ထွေးမခံယူတတ်တာပါ … အဲလေ .. လေးလေးက ဆောင်းဖြစ်မလား … ” ဟဲ့ .. ခင်ထွေး … ငါမေးနေတာကြားလား ” ” ဘာလဲ … အစ်မမြရဲ. ” ” အောင်စိုးတို.ခြံက ဂန္ဓမာဝင်ယူဦးမလားလို. ” ” ဟင့်အင်း .. အစ်မမြ ဝင်ယူချင်ယူလေ … ကျွန်မ ဒီသစ်တိုပင်ကြီးနားကပဲ စောင့်နေမယ် ” ” နေပါဦး .. ညည်းနဲ. အောင်စိုးဘာဖြစ်လို.လဲ ” ” အိုး … အောင်စိုးနဲ. ဘာမှမဖြစ်ပါူဘး .. ဘယ်သူနဲ.မှလဲ ဘာမှမဖြစ်ဖူး .. ပန်းတွေကပိုးများလို. ”

” ဟဲ့ .. ခုတလော စနိုးဘော ရဲလိုး ဘော .. ဂန္ဓမာနှစ်မျိုးလုံး ပိုးကင်းပါ့တော် … ကျုပ်ပဲယူနေတာဟာကို ” မမြကို ခွန်းတုန်.ပြန်ခြင်းမပြုဘဲ ပန်းခြင်းကို သစ်တိုပင်ခြေရင်း၌ ချရင်း အနွေးထည် အပါးစားလေးကို ရင်စေ့ပြီး လက်ပိုက်ထားလိုက်သည်။ မမြကဘာတွေမှန်းမသိ ပြောတော့ပြောသွားသည်။ ဗြစ်တောက်ဗြစ်တောက်နှင့် ပန်းခြံဆီသို. ဦးတည်ထွက်ခွာသွားလေသည်။ ဆောင်းရယ် … နှင်းတွေသိမ်းပေးပါလားကွယ် … ခင်ထွေးရင်မှ တမ်းတမ်းတတလေးပြောနေမိသည်။ ခန်.ညားသောသွင်ပြင်နှင့် လေးလေးရုပ်ကိုလည်း တစ်ခါတစ်ရံ မျက်စေ့ထဲ ထင်ယောင်လာသည်။

နုပျိုထွားကြိုင်းသော အောင်စိုးမျက်လုံးဝင်းဝင်းလက်လက်များကိုလဲ မြင်နေ၏။ ခင်ထွေး သက်ပြင်းချသည်။ မလိုလားသူ၏ ခြံမြေ၌ လိုလားသူရှိနေခြင်းက ခင်ထွေးအတွက် အထီးကျန်ဘဝကို တွန်းပို.ပေးခဲ့ခြင်းပင် ဖြစ်မည်ထင်သည်။ အကယ်စင်စစ် အောင်စိုးမျက်ဝန်းတို.မှ အာသာဆန္ဒကို ခင်ထွေးဖတ်ယူနိုင်ခဲ့သည်ကို မူ မိမိဖာသာသိသည်။ ” အောင်စိုး ငါ့ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေကတစ်မျိုးရယ် ” ခင်ထွေး အတွေးစလေးများ လေဝယ်လွင့်လူးစပြုသည်။ သိပ်သိပ်သည်းသည်း ဆောင်းနှင်းတို.က နံနက်ခင်းနေခြည်၏ ထိုးစစ်ကို ခံစစ်ဖြင့် ဆုတ်ခွာစပြုလာသည်။ နွေးထွေးသော နေခြည်နုလေးပြူစ ထွက်စ ” အောင်စိုး မိန်းမရနေပြီတော့ … သူဟာမလေးက ဖြူဖြူလုံးလုံးလေး ချစ်စရာလေး … သိလား … ငယ်လေးတဲ့ …. အမလေး .. သူ.မိန်းမလေးကသူ.ကို အစ်ကို တောင်မဟုတ်ဖူးတော်ရေ. .. ကို တဲ့ တစ်လုံးထဲ ” ကို တဲ့ တစ်လုံးထဲ … အောင်စိုး မိန်းမ၇နေပြီ … ဖြူဖြူလုံးလုံးလေး … ခင်ထွေးဦးနှောက်တစ်ခုလုံး ချာလည်ပတ်လည်ဖြစ်သွား၏။

မြန်လိုက်တာ အောင်စိုးရယ် … ရင်မှာ အောင့်သည့် အချက် မျက်ဝန်းများ ထုတ်ဖော်ပြသပြီးမှ အောင်စိုး အဘယ်သို. သွေဖီရက်လေသည်ကိုတော့ ခင်ထွေးမမှန်းဆတတ်တော့ … ခင်ထွေး အံကလေးတင်းတင်းကြိတ်သည်။ မမြကလည်း အောင်စိုးမိန်းမချောကြောင်း ငယ်ကြောင်း သူ.ယောက်ျားကို ကြင်နာကြောင်း တောင်စဉ်ရေမ၇တွေပြော၏။ ခင်ထွေး နားကကြားတချက် မကြားတချက် တဖက်သတ် အချစ်နယ်မှ လွင့်စင်ကွဲကြေသွားသော နှလုံးသား အပိုင်းအစလေးများကို နှလုံးသားကောင်း တစ်ခုဖြစ်ရန် ဆက်စပ် စုစည်း၍ရကောင်းသေးသည်ဟု ခင်ထွေး ကဗျာ ဆန်ဆန်တွေးသည်။ မှုန်ရီသော ဝန်းကျင်ဝယ် စူးရှဝင်းလက်သော နေရောင်ပူနွေးနွေးက စိုးမိုး လွှမ်းခြုံလာသည်။

” အောင် .. အောင်စိုးရယ် … နင်က သည်ပွဲမှာ ငါ့ကို သက်သက် ခလုတ်တိုက်ခဲ့တာပေါ့လေ … ဟုတ်လား .. အေး … နင်တို.ယောက်ျားလေးတွေ ခလုတ်တိုက်သလို ဒို.မိန်းကလေးတွေလဲ အရွဲ.တိုက်တတ်တယ် အောင်စိုး … နင်သိလား .. အဲ့ဒါနင်သိလား … ဟင် ” . ” လာ .. ခင်ထွေး … လေးလေးကိုခွင့်လွှတ်ပါကွယ် … တကယ်တော့လေးလေးဟာ ယုတ်မာ စုတ်ပဲ့တဲ့ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်ပါပဲ ” လေးလေးအသံတွေက နောင်တများနှင့် ရောနှောနေသည်။ ခင်ထွေးခေါင်းကို ငုံ.ထားသည်။ လေးလေးခြေထောက်မှ ကတ္တီပါ ကြိုးအနက်နှင့် လေယာဉ်ပျံဖိနပ်ကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ကင်းစွာ ငေးမိနေသည်။ ” အရင်လိုပဲ ပန်းယူပါ … အရင်လိုပဲ ဝင်ပါထွက်ပါ …

အရင်လိုပဲ ခေါ်ပါပြောပါ နှုတ်ဆက်ပါ ခင်ထွေးရယ် ” အသက် ၄၀ ကျော်တွေနှလုံးသားစကားပြောတာ ရယ်စရာကောင်းသလားမသိဘူး … ကဘောက်တိကဘောက်ချာ လိုလိုကြီး … တစ်ချိန်က ခင်ထွေးက လေးလေးရဲ.သားကောင်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်လေ … ကျားဘုရင် တစ်ကွက်မှား၍သာ သားသမင်အခက်ပွားရာမှ လွတ်ခဲ့ရဖူးသည်။ ဖြစ်ခဲ့တာတွေပြည်ဖုံးကားချကြစတမ်းဆိုလျင်လည်း ခင်ထွေး ကလူပုံအလယ်၌ လက်မှတ်ရေးထိုးလိုလှသည်။ အမေက မမာမကျန်း … မောင်လေးတစ်ကျောင်းက ကျောင်းနှစ်ဝက်နှင့် ထွက်ရသည်မှာလိုလို … စီးပွားရေးက သည်ခြံကပန်းယူနေစဉ်ကထက်များစွာနိမ့်ပါးခဲ့သည်။ ယင်းအခက်အခဲများနှင့် သူ.အပေါ် အနိုင်နှင့်ပိုင်းသွားခဲ့သည်ဟု ယူဆရသော အောင်စိုးထံသို. ပြင်းထန်သော တန်ပြန်ဒုံးကျည်တစ်စင်း ပြန်လွှတ်ရေးအစီအစဉ်များမှာ ဤခြံထဲသို. ပြန်လည်ခြေချရခြင်း၏ အဓိကကျသော အချက်အလက်များသာ ဖြစ်သည်။ လေးလေးက ယခင်ကထက် အနေပိုတည်သည်။

ယခင်ကထက်လည်း ပန်းမျိုးစုံပေးသည်။ တော်တည့်မှန်ကန်သော သမာသမတ် မေတ္တာလမ်းပေါ်၌ လေးလေးလျှောက်နိုင်ရန် ကြိုးစားနေမှန်း ခင်ထွေးအတတ်သိနေသည်။ သို.သော် မိန်းကလေးဆိုသည်က ကမ္ဘာဦးကတည်းက ခံစစ် … အစမရှိဘဲ အဆုံးသတ်မရတတ်ချေ။ ခင်ထွေးတစ်ယောက် ယခင်ကလို အိနြေ္ဒမပျက် ဝင်ထွက်သွားလာနေပြန်တော့ အရာရာသည် ယခင်ကလိုပင် ငြိမ်းချမ်းအေးမြနေပြန်၏။ ” ဒီနေ. ဒက်ဖနီတွေ အရမ်းလှတယ် ခင်ထွေး ” ” အင်း .. ဟင့်အင်း .. ကျွန်မ ရှိုးနဲ. ရေမွှေးပဲယူမယ် ” အရာရာ လေးလေးက စေတနာနှင့် လမ်းကြောင်းသမျှ ကိုလဲ ခင်ထွေးက တမင်ဖဲကျဉ် ရှောင်ခွာခြင်းအမှုကိုပြုသည်။ သည်သောအခါ လေးလေးမျက်နှာ နွမ်းရိညှိုးခြုံးသွားရုံမှ တပါး အခြားစကားမဆိုတော့ဘဲ လှည့်ထွက်သွားလေ့ရှိသည်။

” အစ်မ .. မနေ.က ပန်းဖိုး ကျန်သေးလားဟင် ” အငယ်က စာရင်းစာအုပ်လေးကိုင်ရင်း ခင်ထွေးလေး၌ ညင်သာစွာထိုင်ချရင်းမေးသည်။ ” ဟင့်အင်း .. ကျွန်မ ကြွေးယူလေ့ယူထ မရှိပါဘူး ” ” စိတ်မရှိနဲ.နော် အစ်မ .. အငယ်က တစ်ခါမှ လုပ်ဖူးတာမဟုတ်ဖူး .. လူတွေလဲစုံအောင်မသိတော့ မှားတယ် .. ကို ကလဲ မအားဘူး အစ်မရဲ. … အစာတိုက် ဆေးဖြန်းနဲ. . ဒါတောင် ရေလောင်းသမားတွေ ငှားထားသေးလို. ” အငယ်က ပကတိ ရိုးစင်းစွာပြောနေငြားလည်း ခင်ထွေးစိတ်၌ အသားလွတ် ကြွားနေသည်ဟုမြင်လာသည်။

” ဒီခြံမှာ ညီမမရောက်ခင်ကတည်းက အစ်မရောက်ခဲ့တာပါကွယ် … ခြံအလုပ်ကတော့ အားဘယ် ဘယ်ရှိပါ့မလဲ ” တစ်လုံးလေးပဲ ဖြစ်ဖြစ် .. ခင်ထွေးက ကျောပစ်ချင်မိသည်။ အတ္တ၏ ပြင်းထန်သော ရိုက်ချက်လေးများ ခင်ထွေးရင်ကို စူးစူး အောင့်အောင့်လေး နှိုးဆွ ရိုက်ခတ်မိကြသည်။ ” ခင်ထွေး .. တကယ်ပြောတာလား ဟင် .. တကယ်ပြောတာလား ” လေးလေးက ထီပေါက်သလို ထခုန်ပြီး ခင်ထွေး ကိုယ်လုံးလေးကို ရဲရဲတင်းတင်းလေးဖက်ထားလိုက်သည်။ ခင်ထွေး တစ်ကိုယ်လုံး နတ်ကျသလို တုန်ရီသွားသည်။ မခံချင်စိတ်ဖြင့် လေးလေးကိုလက်ခံမိလိုက်သော်လည်း သည်နှယ် အထိအတွေ.ကြီးက ခင်ထွေးကို ခြောက်ခြားစေသည်။ လူကြီးစုံလင်စွာနှင့် ခင်ထွေးတို. လက်ထပ်ဖြစ်ကြသည်။ ဆောင်းရယ် … ညလဲ ညမို. … သိပ်ရက်စက်တယ်ကွယ် .. ခင်ထွေး အမြတ်တနိုး သိမ်းဆည်းထားတဲ့ နှလုံးသား ပန်းပွင့်လေးကို ချေမွ ဆုတ်ချေပစ်ဖို. ဆောင်းကအားပေးပြန်တယ် … ” ခင်ထွေး .. ဒီဘက်လှည့်လေ ” ဆိုးလိုက်တဲ့အ ဖြစ် … သည် သားရဲကျင်းကို အသက်လုပြေးထွက် ရုန်းခွာခဲ့ပြီးမှ မိမိဖာသာ ပြန်ဝင်ရလေခြင်း … မင်္ဂလာဦးည … လူသားတွေ စိတ်ဝင်စားတဲ့ညလေ …။

ကျားနဲ.မ ပထမဆုံး ကာမစပ်ယှက်ကြမဲ့ညဆိုတော့ လူတွေက မင်္ဂလာဦးည ဆိုတာကြီးကို သိပ်အာတွေ.ကြတယ် … ခင်ထွေး ဇောချွေးတွေပြန်နေရတယ် … မီးပူတိုက်ထားတဲ့ အိပ်ယာခင်းတွေ ကြေမွကြတော့မယ် … ဖြူစင် တဲ့စောင်တွေ … ခြင်ထောင်တွေ .. သွေးစွန်းထင်းကြတော့မယ်လေ … ပျော်ကြတယ် မို.လား …။ ခင်ထွေး နို.နှစ်လုံးကို ပထမဆုံးလေးလေးစကိုင်ကတည်းက ခင်ထွေးတစ်ကိုယ်လုံးကို လျှော့ချပြီးသားပါ … သူ.မယားဖြစ်နေပြီပဲ … ယောက်ျားတွေ မိန်းမယူတယ်ဆိုတာ အဓိက ကဒါလုပ်ချင်ကြလို.ပဲ ။ မျိုးစပ်ချင်ကြတာ … ဘဝကြင်ဖော်ဘာညာ အလကား စောက်ပိုတွေ ။ ဟို .. အစ်မတစ်ယောက်လုံး ယူထားပြီးတာတောင်မှ ခယ်မသေးသေးလေးကို ဗြောင်လိုးနေတဲ့ ကုလား ခင်မောင်ထွေးလို ကောင်တွေက ဒုနဲ.ဒေး ဥစ္စာ … ဘဝကြင်ဖော်ဖြစ်ဖြစ် ဘဝဖင်ဆော်ချင်လို.ပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်းမနဲ.ယောက်ျား အိပ်ယာထဲရောက်ရင်တော့ လိုးဖြစ်သွားတာပဲ …

အခုလဲ ခင်ထွေးဘာလုပ်စရာလိုသေးလဲ …။ ရုန်းဖို.ကန်ဖို.ဆိုတာ ခင်ထွေးမှာ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ. လုပ်ပိုင်ခွင့်ဆုံးသွားပြီလေ … ဒီတော့ သူ ထမီလှန်တာလဲ မျက်စေ့မှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေရတာပဲ … စောက်ဖုတ်ကို တရွရွ ပွတ်ပြီး ကစားစရာ အသစ်လေးရသလို ကိုင်ကြည့်နေတာလဲ ခံနေရတော့တာပဲလေ ။ ခင်ထွေး ပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲထောင်လိုက်တယ် ။ လောင်းလောင်း ဟင်းလင်းလေး အာပြဲနေတဲ့ စောက်ခေါင်းလေး အဝဟာ ဟပြဲနေမယ်ဆိုတာ ခင်ထွေးသိတယ် … မဲမဲကြီး တုန်ခိုင်တဲ့ လေးလေးလီးကို ခင်ထွေးမကြည့်ချင်ဘူး ..။ ဟိုလေ … ရွံသလိုလို ကြောက်သလိုလို ပြီးတော့ … ဒီလီးဆိုတာကြီးကို ကြည့်ရမှာ မျက်စေ့ရှက်တာ …။ ” လိုးကြမယ်နော် … ခင်ထွေး ” မုဆိုးဖို တစ်ခုလပ်ဆိုတော့ ပါးစပ်ရဲတာပေါ့ … ဒါပေမဲ့ ခင်ထွေးနားထဲ ပူပူရှိန်းရှိန်း ကြီး … မကြားချင်သလိုပဲ ..။ ” နဲနဲနာမယ် ထင်တယ် … ခင်ထွေးဟာလေးက နဲနဲသေးတယ် … ခဏလေးပါ … အောင့်ခံနော် …မိန်းမ ” တောက် … အတော်စကားအပိုပြောတတ်သောလူပဲဟု ခင်ထွေးဒေါကန်ချင်လာသည်။

တရုတ်နံ.ရေမွှေးနံ.တွေသင်းနေတဲ့ မင်္ဂလာအိပ်ယာခင်းထက်မှာ ပထမဆုံးအသားပုတ်နံ.လိုလို အနံ.ကို ခင်ထွေးခံစားရတယ် ။ လေးလေးရဲ. အိုဗာဟောင်းပစ္စည်းကြီးက ထွက်လာတဲ့ အနံ.အသက်ဆိုတာလဲ ခင်ထွေးသိနေတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ အဟောင်းနဲ.အသစ်ဆိုတဲ့ ရုပ်ပိုင်းခန္ဓာ ကွာဟမှုကြောင့် အလိုမကျသလိုခံစားရသည်ကတော့ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။ ပူကနဲ ကိုယ့်စောက်ခေါင်းထဲကို အညစ်အကြေး ဗလပွနဲ. လေးလေးပစ္စည်းကြီး လိုးဝင်သွားတာကို ခံစားလိုက်ရတယ် ….။ မင်္ဂလာဦးညမို. မိမိအင်္ဂါစပ်လေးကို ဆပ်ပြာမွှေးနဲ. ရေဆေးသန်.စင်လာပါလျက် … သူကနံစော်နေသော သူ.လီးကို လုံးဝဆေးကြော သုတ်သင်ခြင်းမပြုဘဲ လိုးထည့်လိုက်ခဲ့ခင်း ကိစ္စမှာ ခင်ထွေးဘက် တစ်ချက် မကျေမနပ်ဖြစ်ရခြင်းပင် …။

သို.သော် ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး အလိုးခံရပြီဆိုသော အသိက အရာရာကို ေ၀ဝါးမှေးမှိန် ပစ်လိုက်လေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲသို. ပြည့်ကြပ်စွာ တင်းတင်းကြီး ဝင်လာသော လီးကြီး အရသာက တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖျင်းကနဲဖြင့် လွှမ်းခြုံ ရစ်သိုင်းလိုက်သည်။ ခင်ထွေးလက်ဖျားက လေးလေးကျောပြင်ကို အလိုအလျောက် ဖက်တွယ်မိကြသည်။ ဒ ဖင်လေးကို ကော့ထားရင်း တင်းခံထားရသဖြင့် ဆီးခုံလေးက ယောက်ျားတွေအကြိုက် ခုံးမို. ဖောင်းကားနေ၏။ ခင်ထွေးက အပျိုဖော်ဝင်ကတည်းက အမွှေးသန်သည်။

စောက်မွှေးမဲမဲလေးများက နက်မှောင်နေသည်။ ဝင်ထားသော လီးကိုယ်ထည်ကြီးအဆုံးဝင်လာသည်နှင့် စောက်စိနီနီလေးက မမီမကမ်း လှမ်းထောက်သည်။ ထောက်ဖိထားသော စောက်စိလေးပြားကျသွားအောင်လည်း လေးလေးက ဖိဆောင့်၍ လိုးထည့်လိုက်သည်။ ဤ သို.နှယ် လေးလေးကခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖိဆောင့်လေ ခင်ထွေး မျက်ရည်ဝဲအောင်ခံစားရလေဖြစ်ရသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ၌ တစ်ကြိမ်မျှအလိုးမခံဖူးသေးသော အသားမျှင်များက ပွတ်ကြိတ်နာကျင်ကြဟန်ရှိသည်။ သို.သော် အရှိန်ရလာသောအခါ စောက်ခေါင်းနံရံမှ အဆိုပါ အသားမျှင်များက လီးကြီးကို ဖက်တွယ်ထားကြ၏။ စုတ်ယူထားကာ ပြန်ထွက်သွားမှာကို စိုးရိမ်လာကြ၏။ ” ဗြွတ် .. ဗြွတ် .. စွတ် .. စွတ် ..ဖွတ် ..ဖတ် .. ပြွတ် ..”

” အင်း .. အင်း .. အင်း .. အင်း .. အမလေး လေး ..အား ” ခင်ထွေး ဆံပင်တွေပြေကျကုန်သည်။ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသော နို.ကြီးနှစ်လုံးက အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ ရှေ.နောက် ဘယ်ညာလှုပ်ရမ်းနေကြသည်။ ခင်ထွေး မခံနိုင်အောင် ကျင်တက်စိမ့်အီလာတော့၏။ သက်သာလို သက်သာညားဖင်ကို လူးလိမ့်၏ ။ စကောဝိုင်း၏ ။ ကော့ ကော့ဆောင့်ပေး၏။ မှန်၏။ ဤ အပြုအမူက ခင်ထွေးကို အင်မတန်ကောင်းမွန်ပြည့်ဝသော အလိုးခံခြင်းကာမအရသာကို အပြည့်အဝပေး၏။

” အီး ..အား .. အမေ့ .. အ .. ရှူး ..အ အား ” ခင်ထွေး စောက်ခေါင်းထဲမှ ပွက်ကနဲ အရေများပန်းထုတ်လိုက်သည်။ လေးလေးကမူ အရှိန်ကောင်းဆဲ … ” ပြွတ် .. စွတ် .. ဘွတ် .. ပြွတ် .. ဖတ် .. ဖတ် .. ပြွတ် ” ဆက်တိုက်ကြီး ဆောင့်လိုးနေသော လေးလေးဖင်ကြီးကို ခင်ထွေး တအားဖိချတတ်လာသည်။ ဖင်လေးကော့ပြီးလဲ ခံတတ်လာသည်။ ခင်ထွေး ခေါင်းထဲ လောလောဆယ်တစ်ခုပဲရှိသည်။ အလိုးခံခြင်းဆိုသည် ကောင်းလေစွ လေးလေးကိုခင်ထွေး မချစ်ဖူးဆိုသည်ကတော့သေချာ၏။ မိမိကိုယ်ကို လည်း သည်သို.ပင် နားလည်ထားသည်။ ဘဝပေးအခြေအနေနှင့် နှလုံးသား တစောက်ကန်းဆန္ဒလေး တွေကြောင့် ခင်ထွေး လေးလေးကို ယူခဲ့မိခြင်းဟုလည်း သိထား၏။

သို.စဉ်လျက် .. ဤနှယ် ဖိုမဆက်ဆံရေးအ ချိန်ကာလတွင် လင်မယားဆန်သော ခင်ထွေး နှလုံးသား တုန်.ပြန်မှုတို.က ဆန်းကြယ်လွန်းသည်။ လေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် တအားဖက်ထားချင်သည်။ လေးလေးခွာသွားမှာကို စိုးရိမ်သည်။ လေးလေး၏ ပါးပြင်ကြမ်းကြမ်းကြီးကိုလည်း နမ်းရှုံ.မိပြန်သည်။ လေးလေးက နသိုးကြိုးပြတ် တရှူးရှူး တရှဲရှဲ ညှောင့်လေ ခင်ထွေးလေးလေးကို တိုး၍တိုး၍ ဖက်ထားမိလေပင်။ လေးလေး ၏ တန်ဆာက ခင်ထွေးစောက်ခေါင်းထဲ၌ ပြည့်ဝသောကာမအရသာကို ပေးနေသည်။ ကြီးမားရင့်ထော်နေသော လေးလေးပစ္စည်းကြီးကို ခင်ထွေးချစ်သည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ပါးမို.မို.လေးနှင့် အသာအယာလေး ဖိကပ်ပွတ်သပ်ပေးချင်သည်။

ဤအရသာ အထိအတွေ.ကို ခင်ထွေး အချိန်မရွေးရယူခံစားနိုင်ခွင့်ရှိနေပြီမို. .. ခင်ထွေးအတွက် အရာရာ ပြည့်စုံသော ခံစားမှုသည် ဝမ်းသာခြင်း ဒီရေလှိုင်းအသွင်သို. ကူးပြောင်းလာသည်။ တခစ်ခစ် ရယ်မောချင်လာသည်။ လီးထိပ်မှ နွေးကနဲ အထိအတွေ.က စောက်ခေါင်းထဲသို.သာမက ဗိုက်တစ်ပြင်လုံး ထဲအထိ ထိုးဝင်စိမ့်စီးသွားပြီး တအိအိ ရယ်မောချင်သလိုလည်းခင်ထွေးခံစားရပါသည်။ လေးလေးကို မချစ်မိခဲ့သည်မှာတော့ သေချာပါသည်။ ရွယ်တူတန်းတူ အောင်စိုး၏ တောက်ပသော မျက်လုံးအကြည့်များကို ခင်ထွေးစိတ်လှုပ်ရှားမိခဲ့သည်မဟုတ်လား …။ ” ပြွတ် .. စွတ် .. ပြွတ် .. ပြွတ် .. စွတ် .. ဖတ် .. ဖတ် ..ဖတ် ” လေးလေး က အသက် ၄၀ ကျော်ဆိုပေမဲ့ အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်ခင်ထွေးအား မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပေးနိုင်သည်။ခင်ထွေး နို.ကြီးနှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်ချေမွနေသော လေးလေးလက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေကပင် ကြီးမားသော ကာမဆန္ဒစွမ်းအင်များ ထုတ်လုပ်ပေးရာ ဗဟိုဌာနကြီးလိုဖြစ်နေသည်။

နို.သီးခေါင်းနီနီလေးများကို လက်ညှိုးလက်မကြား၌ ဖြေးညှင်းစွာ လှိမ့်ပွတ် ကြိတ်ချေ ပေးတတ်သည်။ ထိုအခါမျိုး၌ ခင်ထွေးတစ်ကိုယ်လုံး အသွေးအသားများ ဗလောင်ဆူကာ စောက်ခေါင်းထဲ ၌ ငြိမ်သက် မာတောင်နေသော လေးလေး၏ တန်ဆာကြီးကို လှုပ်ရှားစေချင်သည်။ ကြမ်းတမ်းစွာ ထိုးနှက် စူးနစ်စေချင်သည်။ ထိုသောအခါ ဖင်ကြီးများ အလိုလိုလှိမ့်လူးလာ၏။ ဘေးတစ်ဖက်ကိုစောင်းပြီး သားအိမ်နံရံကို လီးထိပ်ကြီး ဒုတ် ကနဲ ဆောင့်ထိုးမိသည် အထိ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဘေးသို.ရွေ.လျားပြီး လေးလေးဖင်ကြီးကို ဆွဲချမိ၏။ အလုံးအရင်းနှင့် မာတောင်ကြီးမားသော လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်သွားပြန်သောအခါ မနာပါပဲ ခင်ထွေးလည်ချောင်းမှ အီး ကနဲ ညည်းညူ သံက အလိုအလျောက်ကန်ထွက်သွားတတ်ကြပြန်သည်။ ” လေးလေး လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ.လားဟင် ခင်ထွေး ” ” အင့် … အင့် …အ .. မသိဘူး .. မသိဘူး .. ” ပြီးပါပြီ ။

 

Zawgyi

 

နသိုးႀကိဳးျပတ္

ဟင္း .. ထြီ .. ဒီနားကလဲ နံလိုက္တာ .. ဟယ္ေတာ့ … ေခြးခ်ီး ” ပထဝီဆရာမ ေအးေအး ထင္း႐ူးပင္ေျခရင္း၌ ဝင္ထိုင္ရင္း အလန္.တၾကားေအာ္ရင္း ထိုင္ရာမွျပန္ထကာ ထမီကိုငုံ.ၾကည့္ေနခိုက္ သူတို.သုံးဦးလစ္ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။ သည္ကိစၥ ဤကိစၥ … ေရဆုံးေရဖ်ား အငယ့္အား ေျပာျပရန္ ကိုေအာင္စိုးဝန္ေလးေနမိသည္။ “အငယ္… ငိုခ်င္တယ္ …အကိုစိုးရယ္ ” “ငိုေလ.. ငိုလိုက္ .. ခေလးေတြေတာ့ငိုရင္ အားရွိတယ္တဲ့ ” “အကိုစိုးက မၾကင္နာတတ္ဖူး ” “အၾကင္နာဆိုတာ ဆယ္တန္းေအာင္မွ ေျပာရင္ပိုေကာင္းမလားဆိုၿပီး .. ငါဘယ္သူ.မွမေျပာခဲ့ဖူးဘူး … အငယ္” “ဘာလဲ … ဆယ္တန္းမေအာင္ခင္ေျပာေတာ့ေရာ ” “စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ပ်က္ပ်ယ္ရင္ လူေတြမွာခံစားရေလ့ရွိတဲ့ ေၾကကြဲမႈမ်ိဳးကို .. ငါမခုံမင္တတ္ေသးဘူး ” “အစ္ကိုစိုးမွ မခ်စ္တတ္ေသးတာ ” “နင္ ပက္ထရစ္ကို ဘာကိုခ်စ္တာလဲ ”

“ဘယ္သိမလဲ …ခ်စ္တာပဲသိတာ ” အငယ္က ရွက္႐ြံ.နီရဲသြားေသာမ်က္ႏွာေလးငုံ.သြားကာ တိုးတိုးေလးေျပာသည္။ ရင္ဖိုလႈိက္ေမာ ေလသံေလးပါသည္။“နင့္အ႐ြယ္က ငယ္ေသးတယ္ အငယ္ … စိတ္လႈပ္ရွားတတ္တဲ့အ႐ြယ္ေလး .. ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္လို.ေျပာလာသူတိုင္းကို ရင္ခုန္တဲ့အခ်စ္လို.ပဲ နင္တို.နားလည္ေသးတာ ” “အစ္ကိုစိုးစကားကို အငယ္လိုက္မမွီပါဘူး ” “အဲ့ဒါ အလကားနင္ေျပာလိုက္တာ . ငါသိတယ္ နားလည္တယ္ … သိပ္နားလည္တယ္ … ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဖိုမေတြအတြက္ မလြဲမေသြ ႀကဳံလာရမဲ့ကိစၥပါ … ငါအျပစ္မေျပာဘူး … ဒါေပမဲ့ ပညာသင္ေနတုန္းမွာ အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး … ေအး ဘြဲ.ရၿပီးရင္ စဥ္းစားေတာ့ ” “အိုးး မဟုတ္တာ … အခ်စ္ကိုေသာ့ပိတ္ထားလို.ရလား” “မေတာက္တေခါက္ ဝတၳဳထဲကစကားလုံးေတြ ငါ့ေရွ.မွာမသုံးခ်င္စမ္းပါနဲ. အငယ္.. နင့္ထက္ ငါစာဖတ္သန္တယ္ ” ကိုေအာင္စိုးစကားေျပာရင္း ေက်ာင္းဝင္းအျပင္သို.လွမ္းထြက္ခဲ့သည္။

အငယ္က မမွီမကန္းေလးလိုက္လာသည္။ “အစ္ကိုစိုး .. မညာနဲ. .. သူနဲ.ေတြ.ခဲ့တယ္မို.လား ..ဟင္ …ၿပီးေတာ့ … ကရင္မနဲ.ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ေျပာတယ္မို. လား … အစ္ကိုစိုးေတာင္ထိုးေသးတယ္ … ေဝလင္းဆြဲလို.တဲ့ ” “ဟင္ နင့္ကို ဘယ္သူေျပာလဲ … အငယ္ ” အငယ္က ေၾကေၾကကြဲကြဲေလး လုပ္ရယ္ရယ္ျပသည္။ “ဟင္း ..ဟင္း.. အစ္ကိုစိုးရယ္ … အငယ့္မွာလဲ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ.ပါ .. ေျပာျပၾကတာေပါ့ ေနာ ” “ေအး .. နင္သိရင္ၿပီးတာပဲ . ေနာက္တစ္ခါ ျပႆနာျဖစ္ရင္ ငါဝင္မရွင္းခ်င္ဘူး … ဒါပဲ ” “မျဖစ္ေစရပါဘူး အစ္ကိုစိုး ” … “ေအာင္စိုးေရ .. တစ္ရာ့ငါးဆယ္ အရင္ခ်ိဳးခဲ့ေဟ့ ” “ဟုတ္ကဲ့ ေလးေလး ” ဦးေလးျဖစ္သူမွာ စိုက္ပ်ိဳးေရးျဖင့္အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳေနသူ … စစ္ျပန္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး စည္းစနစ္က်န တင္းၾကပ္သည္။ပန္းမ်ားတေပြ.တပိုက္ႏွင့္ေအာင္စိုးအိမ္ဆီျပန္လာသည္။

“ကိုေအာင္စိုးက ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းလား ” ပန္းေဖာက္သည္ မေလး မခင္ေထြးကႏႈတ္ဆက္ေမး ေမး၏။ “ကိုးတန္း ပါ … က်ေနာ္က ေက်ာင္း .. ေက်ာင္းေန ေနာက္က်တယ္ေလ ” “ေအာ္ .. ဟင္ ပန္းတခ်ိဳ.ကပိုးေတြနဲ.ေတာ့ ” “ဗ်ာ … ပိုးေတြ.တယ္ ” ေအာင္စိုးလန္.သြားသည္။ ဂႏၶမာခင္းကို ပိုးစိမ္းက်လွ်င္ ေဖာက္သည္မ်ားမႀကိဳက္တတ္ေခ်။ မျမင္ရေသာ္လည္း အငုံပြင့္မ်ားထဲ၌ ဘသားေခ်ာတို.ကခိုေနတတ္ၿပီး ပြင့္အာလာေသာေသးမွ်င္သည့္ ပြင့္ခ်ပ္မ်ားကို အ႐ုပ္ဆိုးစြာ ကိုက္ျဖတ္တတ္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ “ေပး .. က်ေနာ္ လဲေပးမယ္ ” “ရပါတယ္ .. ဟို .. ပိုးေတြ.တဲ့အေၾကာင္းေျပာတာ ” ေအာင္စိုးလွမ္းယူလိုက္ေသာ လက္က ခင္ေထြးရင္ႏွစ္မႊာကို အိကနဲ .. ေထြးကနဲ .. ႏွိပ္လိုက္ဖိလိုက္သည္။ ခင္ေထြး အံ့အားသင့္ၿပီးေနာက္သို.တြန္.သြားေလသည္။

မခင္ေထြးမွာ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီး လုံးႀကီး ေပါက္လွႀကီး ညိဳစိမ့္စြာ ေခ်ာေမာသူျဖစ္သည္။မ်က္ႏွာေလးကအဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္လွသည္။ ေခ်ာသည္။ သြယ္တန္းထူထဲေသာ မ်က္ခုံးေလးမ်ားက နက္ေမွာင္ေနၿပီး မ်က္ဝန္းအစုံကျပာလဲ့ေနသည္။ ထင္းထင္းေလး ေပၚေနေသာႏွာတန္ေလးက စင္းေနသည္။ ေသးေကြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူး ျပည့္ျပည့္ေလးက အၿမဲလို ေဆးမဆိုးပဲ ႐ႊန္းစိုေနတတ္သည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးက ပိုမိုထူထဲၿပီး အလယ္၌ခ်ိဳင့္ဝင္ေနသေယာင္…။ တင္းတင္းရင္းရင္း ရင္ႏွစ္မႊာက ေပါက္စီႏွစ္လုံးႏွယ္ အိအိေထြးေထြး ကိုင္မိရာ … ဖိန္းကနဲ … ရွိန္းကနဲ တုန္သြား၏။

အနီပြင့္ အနက္ခံထမီေလးကို တင္းေနေအာင္စည္းေႏွာင္ထားေသာ ခါးေအာက္မွ တင္ပါး က်စ္က်စ္ေလးမ်ားက လုံးႂကြေမာက္တက္ေနၿပီး .. အိပဲ့ပဲ့ႀကီးမဟုတ္ဘဲတင္းတင္းရင္းရင္းျဖင့္ ရင္ေမာဖြယ္ က်စ္လ်စ္လွပေနၾကသည္။ထမီတိုတိုဝတ္ထားသျဖင့္ ေပ်ာ့ေျပာင္းရွည္လ်ားေသာ ေျခသလုံးေမြးပါးပါးတို႔က ႏွင္းေရတို.ျဖင့္စိုၿပီးကပ္ေနသည္မွာအေတြးခ်ဲ.စိတ္ကူးယဥ္စရာေကာင္းလွ၏။ “သြား… အရမ္းပဲ ” မခင္ေထြး ပန္းမ်ားကို ပန္းျခင္းထဲသို.ေထာင္ၿပီး စီထည့္ကာအေတာ္ေလးရွက္သြားဟန္ႏွင့္သည္တစ္ခြန္း ေျပာသည္။ကိုေအာင္စိုး နား႐ြက္ႀကီးမ်ားနီၿပီး .. လဒႀကီးလို ေငါင္စင္းစင္းလုပ္ရင္ .. ေျမႀကီးကို ၾကည့္ေနသည္။ “သြားမယ္ … ေတာင္းပင့္ေပး ” ခင္ေထြးက ေအာင္စိုးကိုမၾကည့္ပဲ ဘုဆတ္ဆန္ေျပာသည္။

ေအာင္စိုးက သံပတ္အ႐ုပ္ႀကီးလိုပင္ … ခင္ေထြးအမိန္.အတိုင္း ေတာင္းကိုပင့္ေပးလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုက တစ္ေပခန္.အကြာ၌ ဆုံမိၾကသည္။ တဒဂၤေလးရယ္ပါ။ ရီလဲ့ ခ်ိဳ႐ႊင္ေနေသာ ခင္ေထြးမ်က္ဝန္းလဲ့ျပာျပာကို ေအာင္စိုး ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႕လိုက္ ရသည္။ႏႈတ္ခမ္းက စူထားေသာ္လည္း ေထာင့္ေကြးေလး၌ အၿပဳံးရိပ္ေလးမ်ားခိုတြယ္ေနသည္ကိုေတြ.လိုက္ ရသည္။ ” ေခြးၾကည့္ ဦး ” ခင္ေထြးအသံက ဘုဆတ္ဆတ္ ထြက္လာျပန္၏ ။ ေအာင္စိုး စက္႐ုပ္ႀကီးျဖစ္ေနရွာသည္။ ရန္လုံႀကီး၏ လည္ပင္းကို အေရျပားမွဆြဲကိုင္ထားလိုက္သည္။ခင္ေထြး ေဘာက္ဆတ္ ေဘာက္ဆတ္ျဖင့္ ၿခံဝသို. ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားသည္။ တင္ပါးသားေလးမ်ား နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ ေအာင္စိုးကို ပ်က္ရယ္ ျပဳသြားၾကသည္။ေအာင္စိုး ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ ရယ္ခ်င္သလိုလို .. ေဟး ကနဲ တအားေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္ သလိုလို … ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိပဲ အီလည္လည္ႀကီး ခံစားလိုက္ရ၏။ ” ဟူးး မလြယ္ပါလား ခင္ေထြးရယ္ ” . ေရေမႊးနံ.အေကာင္းစားေလး ႏွာေခါင္းထဲဝင္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ .. စံပယ္ … စံပယ္နံ.ေမႊးေမႊးၾကဴၾကဴေလး ..။

” အစ္ကိုစိုး .. မုန္.စားမဆင္းဘူးလား ” ” ေအာ္ .. ေအး .. စာေရးစရာရွိလို. ” ” ရည္းစားစာလားဟင္ ” ” ရည္းစား စာမဟုတ္ဖူးေဟ့ .. ကဗ်ာ ဗ် ..ကဗ်ာ ” ” အံမယ္ .. ႀကီးက်ယ္လိုက္တာ .. ျပပါဦး ” ” သြားစမ္းပါဟာ .. ၿပီးမွဖတ္ .. မဆုံးေသးဘူး ” ” ၿပီးသေလာက္ပဲၾကည့္မယ္ေလ .. လွန္ျပစမ္းပါ ” ” ဟာ .. ဒီေကာင္မေလး .. ဇြတ္ပဲ .. ဖယ္စမ္းပါ ” ေအာင္စိုး လက္ဝါးႏွင့္အုပ္ထားေသာ ဗလာစာအုပ္ကို အတင္းဆြဲဖယ္ၿပီး ေရးလက္စ ကဗ်ာကိုဖတ္သည္။ ” အပြင့္ေသးေသး … မေမႊးရက္ဖူး .. သူမ်ားခူးလဲ .. ႐ႊင္ျမဴးစြာလွ်င္ .. ငါမျမင္ခ်င္ .. ငါ့ရင္ခြင္မွာ … ကဗ်ာက တို.လို.တြဲေလာင္းႀကီးျဖစ္သည္။ မဆုံးေသး … ” ငါ့ရင္ခြင္မွာ ဘာျဖစ္လဲအစ္ကိုစိုး … ဆက္ေရးေလ ”

” ေနစမ္းပါဦးဟာ .. ကာရန္ရွာမရ ရတဲ့အထဲ ” တင္လွႀကီးႏွင့္ ေဝလင္းေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲဝင္လာသည္။ ” အလဲ့ .. ကဗ်ာေရးေနသလား.. အင္း .. ဘာတဲ့ ” ကဗ်ာကို ၿပိဳင္တူဖတ္သည္။ ၿပဳံးၾကသည္ ။ ေဝလင္းက ” ငါဆက္ေရးမယ္ … ၾကည့္ ” ဟုဆိုကာ … ငါ့ရင္ခြင္မွာ… အီအီးပါလွ်င္ … ငါပင္ေဆးေက်ာရလိမ့္မည္… ” ဟာ .. သြားပါၿပီ .. ပ်က္ပါၿပီကြာ ” ေအာင္စိုး ထေအာ္သည္။ အငယ္က ခြက္ထိုးခြက္လွန္ေလး လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးကာ အူႏွိပ္ၿပီးရယ္သည္။ ေဝလင္းကေဘာပင္ပစ္ခ်ၿပီး ထြက္ေျပးသည္။ တင္လွႀကီးက ကဗ်ာစာ႐ြက္ကို ယူကာထြက္သြားသည္။ ” ေဟ့ေကာင္ .. ဘယ္ယူသြားဦးမွာလဲ ” ” နံရံကပ္စာေစာင္ ေဘာမွာသြားကပ္ေပးမယ္ေလ … ဟား ဟား ” ေျပာေျပာဆိုဆို တင္လွႀကီးကထြက္ေျပးသည္။

” နင္လာရႈပ္လို. .. သြား .. နင္ သာသနာဖ်က္ ” ” ဟင္ အငယ္ သာသနာဖ်က္ .. ဟုတ္လားဟင္ အစ္ကိုစိုး ” ” ဟုတ္တယ္ .. နင္ ” ေအာင္စိုးစကာမ်ားတန္.သြားရပ္သြားၾကရသည္။ ေမွ်ာ္လင့္မထားပဲ အငယ္မ်က္ရည္မ်ား ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ႀကီးက်လာသည္။စာေရးခုံကိုေထာက္ထားေသာလက္ကေလးအစုံက တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ရမ္းကာ အသံမထြက္ပဲငိုေလသည္။ ” ေဟာဗ်ာ … ဒါေလးေျပာတာ … နင္ကဘာျဖစ္ရတာလဲ ” ” သူမ်ားေျပာတာ အငယ္ခံႏိုင္တယ္ … အစ္ကိုေျပာတာအငယ္ခံလို.မရဘူး … သိလား … အစ္ကိုပန္းနဲ.ေပါက္လဲ အငယ္နာမွာပဲ …သိရဲ.လား ” ေစာက္က်ိဳးနဲ … စကားႀကီးေတြ အငယ္ေျပာရဲေနၿပီ။ မ်က္ရည္အျပည့္ မ်က္လုံးႀကီးမ်ားျဖင့္ စူးရဲရဲ ၾကည့္ကာ ေျပာေနပုံက စိတ္ထိခိုက္မႈကို ေဖာ္ျပေနၾကေလသည္။ ” ကဲ .. ဒါဆိုလဲ … ေနာက္ကို အစ္ကိုမေျပာေတာ့ဘူး .. ေနာ္ .. တိတ္ပါ ညီမရယ္ … ေက်ာင္းသားေတြျမင္ကုန္ရင္ေျပာစရာေတြျဖစ္ၾကဦးမယ္ .. တိတ္ေတာ့ ေနာ္ ” ” ခုမွ လာမေခ်ာ့ပါနဲ႔ .. သူမ်ားကို သာသနာဖ်က္လို.ေျပာၿပီးမွ .. ဟြန္း ” ကိုင္း … မေ႐ႊငယ္ .. ခ်ာကနဲ လွည့္သြားျပန္ေတာ့ မွ်စ္စို.ေပါက္ႀကီးလိုဖြံ.ထြားဝိုင္းဝန္းတဲ့တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံး က ခင္ေထြးကဲ့သို.ပင္ ေအာင္စိုးက သေရာ္သြားျပန္ပါၿပီ။ ရာသီေတြထဲ၌ ေအာင္စိုး ေဆာင္းကိုခ်စ္သည္။

ေဆာင္းခ်စ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ားႏွယ္ ေဆာင္မွာပြင့္ေသာ ပန္းမ်ားကိုလည္းေအာင္စိုးယုယ ျမတ္ႏိုးတတ္သည္။ေလးေလး စည္းကမ္းတက်ခိုင္းေစမႈေၾကာင့္ နံနက္ မိုးမလင္းမီ ေအာင္စိုးက်န္းမာေရးေလ့က်င့္ရသည္။ၿပီးမွ ပန္းခ်ိဳးရသည္။ ဂႏၶမာခင္ထဲမွ ေအးစက္ စိမ့္က်င္ ေနေသာ ႏွင္းစက္မ်ားက ဆြယ္တာအက်ႌအဖ်ားပိုင္းကို စိုစြတ္ၾကသည္။ေဝ့ေဝ့ ဝဲ၀ဲက်ေနေသာ ႏွင္းတို႔က နံနက္ ၈ နာရီခြဲအထိ မကြဲမစင္ …အေတာ္အတန္ျမင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေနလုံးကို ႏွင္းေတြၾကား၌ ေရးေရး ျမင္ရတတ္၏။ ၿခံ အလည္ေက်ာႏွင့္ လက္ဝဲဘက္ေထာင့္၌ ဘတ္ကူးထားေသာ ႏွင္းဆီတန္းႀကီးမ်ား ရွိသည္။ ၿခံေနာက္ဖက္၌ ဒူးဆစ္သာသာစံပယ္တန္းႀကီးမ်ားေဖြးေဖြးလႈပ္ပြင့္ေနၾက၏။ ဘာမွန္းလဲမသိ … စံပယ္နံ.ရလွ်င္ အငယ့္ကိုသတိရသည္။ ဂႏၶမာနံ.ရလွ်င္ ခင္ေထြးကိုသတိရသည္။ေခြးေခ်းနံ.နံလွ်င္ ေဝလင္းကိုသတိရတတ္သည္။ အေတြးမ်ားမေရမရာႏွင့္ ပန္းညႇပ္ကပ္ေၾကးျဖင့္ ႏွင္းဆီမ်ားကို ညႇပ္ရင္း တစ္ဆုပ္ၿပီး တစ္ဆုပ္ ေျမမွာ ပုံ၍ ခ်ထားခဲ့သည္။

” လႊတ္ … လႊတ္ပါ .. ဦးေလးရယ္ … လႊတ္ပါ ” ျမင္ကြင္းကၾကည္လင္ေနပါသည္။ ႏွင္းမဖုံးပါ။ ခင္ေထြးႏွင့္ေလးေလး အေပၚစီးမွ ခင္ေထြးကို ခြထားသည္။ တြဲေလာင္းႀကီးက်ေနေသာလိင္တန္မဲမဲႀကီးက အက်ည္းတန္ရက္စက္မည့္ဟန္ကို ေဆာင္ေန၏။ ေအာင္စိုး ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးႏွယ္ ၿငိမ္သက္သြား၏။ ထာဝစဥ္တည္တန္.ခဲ့ေသာ အိေျႏၵသိကၡာ ျပည့္ဝခဲ့ေသာေလးေလး အဘယ္ေၾကာင့္မဖြယ္မရာအမႈကို ျပဳေလဘိသနည္း။ ခင္ေထြးေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေကြးေကာက္႐ုန္းကန္ ရွာသည္။ထမီေလးက တစ္ခါတစ္ရံ ေဟာင္းေလာင္းေလးျဖစ္သြားၿပီး .. ေပါင္တံညိဳညိဳႀကီးမ်ားၾကားမွ မေရမရာ မသဲမကြဲမဲကနဲ .. မဲကနဲ ျမင္ေနရသည္။ ” ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ ခင္ေထြးရယ္ … နင့္ကိုငါယူမွာ ပါ ” ” ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း … ခင္ေထြးေၾကာက္တယ္ .. ဟင့္အင္း ” ” နင္ ငါ့ကိုယူရင္ .. ဒီၿခံလဲ နင္ပိုင္မွာ … သိရဲ.လား ” ခပ္ေပါေပါ ခပ္သြပ္သြပ္ စည္း႐ုံးေရးစကားႀကီးကို ေလးေလးေျပာေနသည္မွ ဟုတ္ပါေလစဟု စိတ္၌ေတြးမိ၏။ ကသုတ္ကယက္ျမင္ကြင္းက ေအာင္စိုးရင္ကို တဒိန္းဒိန္းခုန္ေစသည္။ ေဆာင္းနံနက္ခင္း၏ ထုံသင္း ေမႊးႀကိဳင္ေသာ ပန္းရနံ.တို႔သည္ လြင့္ပ်က္ပ်ယ္သြားၾကသည္။

ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္ျခင္း ခံစားမႈအစား အက်ည္းတန္ အဓမၼဆန္ေသာ ျမင္ကြင္းက အစားထိုးဝင္ေရာက္လာသည္။ေအာင္စိုးလက္ထဲမွ ပန္းညႇပ္ ကပ္ေၾကးေလးကို တခ်ပ္ခ်ပ္ ညႇပ္ေနမိသည္။ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလြန္းလွသည္။သနားစဖြယ္ ႐ုန္းကန္ေအာ္ဟစ္ ေနရွာေသာ ခင္ေထြးကို ပသို. ကူညီရပါမည္လည္းဟု စိတ္အစဥ္က အေျပးအလႊား စဥ္းစားလ်က္ရွိသည္။ ေလးေလးက သန္မာထြားႀကိဳင္းသမွ် စစ္ျပန္ပီပီ လည္း စိတ္ျမန္ကိုယ္ျမန္ရွိသူျဖစ္သည္။ ေလးေလး … အား. ခင္ဗ်ား မတရားမလုပ္နဲ. …ဘာညာဆိုၿပီး ဝင္ေရာက္လူစြာလုပ္ဖို.ဆိုသည္က ေအာင္စိုးအိပ္မက္ ေတာင္ မမက္ရဲေသာ ကိစၥတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ခင္ေထြး က်ားခံတြင္းဝ၌ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ လူးလြန္.ေနရွာေသာ သားေကာင္ေလးပမာ သနားစရာ ေကာင္းေနသည္။

စစ္စြပ္က်ယ္ ဂ်ိဳင္းျပတ္ကိုသာ ဝတ္ထားေသာ ေလးေလး၏ လက္ေမာင္းႂကြက္သား ႀကီးမ်ားက အေျမာင္းလိုက္ ဖုထစ္ႂကြ႐ြေနသည္။ႀကီးမားတုတ္ခိုင္သမွ် အေလ့အက်င့္ အျပည့္အဝရရွိ ထားေသာ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားကလည္း မာေက်ာက်စ္လ်စ္လွသည္။ခင္ေထြး၏ ျဖဴႏုေဖြးလ်ေသာလက္ဖဝါးေလး အစုံက ေလးေလး၏ ေပါင္ႀကီးမ်ားကို ကိုင္ထား၏။ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းေလးကို ဘယ္ညာ အဆက္မျပတ္ ရမ္းခါရင္း အားအင္အစြမ္းကုန္ျဖင့္ ႐ုန္းကန္ေနသည္။သန္မာထြားႀကိဳင္းလွေသာ ေလးေလးလက္ေခ်ာင္း ႀကီးမ်ားက ခင္ေထြး၏ လုံးဝန္းျပည့္တင္းေသာ ပုခုံးေလးႏွစ္ဖက္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားသည္။

လိင္တန္မဲမဲႀကီးကို ခင္ေထြး မၾကည့္ရဲ … တစ္ခါတစ္ခါ ျမင္ကြင္းထဲ၌ က်က္သေရမဲ့စြာျမင္လိုက္ရတိုင္း ခင္ေထြးတစ္ကိုယ္လုံး ေသြးမ်ားပြက္ပြက္ဆူကုန္သည္။ ” ရွင္ .. ေခြးက်င့္ေခြးႀကံ မႀကံနဲ… လူယုတ္မာ ” ခင္ေထြး အသက္ ၂၃ ႏွစ္ဝန္းက်င့္၌ လူတကာႏွင့္ တန္.တည္ခိုင္က်ည္စြာ ေနလာခဲ့သူေလးျဖစ္သည္။ မထိတထိ ရိတိတိ လုပ္လာလွ်င္လည္း ပါးဆြဲ႐ိုက္ရဲေသာ သတၱိက အျပည့္ရွိသည္။ ယခုဟာက … စံပယ္ခင္းသြားၾကည့္ရေအာင္ဟု လိမ္လည္ေခၚယူလာၿပီးမွ ယခုကဲ့သို. အဓမၼျပဳက်င့္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ေလးေလးအသက္ ၄၀ ေက်ာ္ၿပီ။ စိတ္ထားမွန္မွန္ျဖင့္ ခင္ေထြးတို.ပန္းေဖာက္သည္မ်ားကို ဆက္ဆံ လာခဲ့သည္မွာလည္းေလး ငါးေျခာက္ႏွစ္ ေလာက္ရွိေနၿပီ။

ေလးေလးသည္ႏွယ္ ယုတ္မာပက္စက္လိမ့္မည္ဟု ခင္ေထြး ထင္မထားခဲ့ေခ်။က်ားသတၱဝါကို သြားၿဖဲၾကည့္မိေသာ ခင္ေထြးတို႔လို မိန္းကေလးမ်ား အယုံလြယ္မႈ ရလဒ္က ေနာက္ဆုံး သည္သို.သာျဖစ္တတ္သည္ကို ခင္ေထြးမသိခဲ့ေပ။ ခင္ေထြးရင္ေတြ လႈိက္၍ လႈိက္၍ ေမာလာသည္။ မ်က္လုံးေတြ၏ အၾကည္ျမင္စြမ္းအားမ်ားလည္းေ၀ဝါးလာသည္။ပါးႏွစ္ဖက္ နဖူးႏွင့္ ေပါင္သားမ်ားက ႏွင္းစက္တို.၏ ေအးျမျခင္း အထိအေတြ.ကို ရယူခံစားေနရမွန္းခင္ေထြးသိသည္။ သို.ေသာ္ ေခြၽးစီးမ်ား စို.ထြက္လာေနသည္။ ေဒါသစိတ္ ရွက္စိတ္မ်ားျဖင့္ ႐ုန္းကန္တြန္းထိုးရင္း လူမဆန္ လြန္းေသာ ေလးေလး၏ လီးႀကီးကို ခင္ေထြးျမင္ေနရ၏။ ထိပ္က ပြင့္အာၿပဲလန္ေနၿပီး ဒစ္အထက္ကို အလိပ္လိုက္ႀကီး တမင္ၿဖဲထားသလိုရဲရဲနီေနသည္။

လီးအရင္းအုံ၌ မဲနက္လိမ္ေကာက္ေနေသာ အေမႊးၾကမ္း ႀကီးမ်ားက နက္ေမွာင္ျပစ္ခဲေန၏။ အေတာ္ႀကီး တြဲေလာင္က်ေနသာ ေဂြးဥ ႀကီးဝယ္ အေမႊးရွည္ႀကီးမ်ားက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေပါက္ေနေသး၏။ ပုဆိုးကို ဂြင္းလုံးခြၽတ္ထားသျဖင့္ ဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ မဲေမွာင္ ေသာ ဖင္ေမႊးႀကီးမ်ားကိုလည္း႐ြံရွာဖြယ္ေတြ.ေနရသည္။ ဆီးခုံမွ မဲမဲေမွာင္ေမွာင္ ေပါက္ေရာက္ေနေသာ အေမႊးမ်ားက ဗိုက္သားအထက္ ခ်က္အထိ ၾကမ္းေထာ္စြာေနရာယူထား၏။ ရင့္မာၾကမ္းတမ္းေသာ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ေလးေလး၏ လီးႀကီးက အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ခင္ေထြး၏ ေစာက္ပက္ေလးကို လိုးရန္အာသီသေတြ ျပင္းထန္ေနပုံရသည္။ တင္းတင္းမာမာႀကီးက ခင္ေထြးစိတ္မ်ားကစင့္ကလ်ားၿပိဳကြဲေစရန္ ၿခိမ္းေျခာက္ ေနသည္ႏွင့္တူလွသည္။

ေလးေလး၏ လက္မ်ားက ခင္ေထြး ထမီ အထက္ဆင္စေလးကို ဆတ္ကနဲ.ဆြဲျဖဳတ္ သည္။ ထမီ ေအာက္စမွ ဝုန္းကနဲဆြဲခြၽတ္သည္။ခင္ေထြး ကာကြယ္ဟန္.တားရန္ အခ်ိန္လုံေလာက္စြာမရ လိုက္မီ ကေလးမွာပင္ ခင္ေထြးထမီကြၽတ္ခဲ့ရေလသည္။ သားေကာင္ရနံ.ကိုရေသာ က်ားရဲႀကီးအလား ေလးေလးမ်က္လုံးႀကီးမ်ား ဝင္းလက္ေတာက္ပလာသည္ကို ခင္ေထြးေတြ.ရသည္။ေလးေလးႏႈတ္မွ တဟင္းဟင္းညည္းတြားသံႀကီးကိုလဲ ေတာ္လည္းသံ ေျမၿပိဳသံ အလား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ၾကားလာရ၏။ေလးေလးႏွာေခါင္းမွ မႈတ္ထုတ္လိုက္ေသာ ေလျပင္းပူပူႀကီးမ်ားက ခင္ေထြးမ်က္ႏွာကို နံေစာ္စြာ ႐ိုက္ခတ္မိသည္။ခင္ေထြး မ်က္ရည္မ်ားအလိုလိုလိမ့္ဆင္းက်လာသည္။

ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ ပန္းေရာင္းစားရင္း မိမိအပ်ိဳစင္ ဘဝေလးကို သိုသိပ္က်စ္လ်စ္စြာထိန္းသိမ္းခဲ့ေသာ ခင္ေထြးအတြက္ ရမက္ျပင္းေသာ ေလးေလးလက္၌ ေျခမြျခင္း ခံရၿပီ။အားနည္းလာသည္။ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ၿခံႀကီးက အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳသလို ႏွင္းေတြပိတ္က်လာျပန္၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေႏြးကနဲ ပူကနဲ ခင္ေထြး ဗိုက္သားႏုႏုေလးမ်ား ေပါင္ရင္းမ်ားကို လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ ေထာက္မိေလတိုင္းကမာၻပ်က္သည့္ အလား ခင္ေထြး အာေခါင္ျခစ္ၿပီးေအာ္ပါသည္။ သို.ေသာ္ လူသူေဝးေသာၿခံက်ယ္ႀကီး အတြင္း ကယ္တင္မည့္ သူရဲေကာင္းသည္ ဘြားကနဲေပၚမလာ။ ” အား … လႊတ္ လႊတ္… ေခြးႀကီး .. လူယုတ္မာ … အား ” ခါးကိုလိမ္ေစာင္းရင္းရမ္းခါ ပစ္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္က ခင္ေထြးပုခုံးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားရသျဖင့္ လီးကလိုရာ မေရာက္ ။ေပါင္မ်ား ဆီးခုံမ်ား ဗိုက္မ်ား ကိုသာထိုးမိေနသည္။

ေလးေလးအံႀကိတ္ရင္းလိမ္ညႇပ္ထားေသာ ခင္ေထြးေပါင္ၾကားမွအပ်ိဳစင္ ပါကင္ေပါက္ေလးကို သူ.လီးႀကီး ထိုးထည့္ရန္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေနသည္။ ေဒါသေၾကာင့္ကိုင္ထားေသာလက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားက ပို၍နာက်င္လာသည္။ ဒက္ဖနီ အမ်ိဳးအစား ႏွင္းဆီခင္းမွ လြင့္ပ်ံေဝ့၀ဲလာေသာ ႏွင္းဆီ ရနံ.ေလးက ေျမာက္ေလႏွင့္အတူ ခင္ေထြးႏွာဝသို.သင္းသင္းေမႊး၏။ ႐ုတ္ခ်ည္းအင္အားေလးမ်ားသစ္လာသည္။ ေခါင္းမ်ားၾကည္လင္လာၿပီး ခြန္အားမ်ားျပည့္ဝသလိုလည္း ခံစားလိုက္ရ၏။ ” ကဲ … ဟယ္ ” ” အားးး ” ခင္ေထြး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေကြးယူၿပီး ေလးေလးေဂြးဥႀကီးကိုစုံကန္ထည့္လိုက္ရာ ေလးေလးမ်က္လုံးႀကီးျပဴးၿပီး အားကနဲ ေအာ္ကာေဂြးစီကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္အုပ္ရင္း လဲက်သြားသည္။

စကၠန္.ဝက္ေလးသည္လည္း ထိုအခ်ိန္၌ခင္ေထြးအတြက္ ေ႐ႊတပိႆာမွ် တန္ဖိုးရွိေနသည္။ လ်င္ျမန္စြာ လူးလဲထၿပီး ထမီကို ေကာက္ယူၿပီး ထေျပးသည္။ တဒိတ္ဒိတ္ေဆာင့္ထိုးေန ေသာ ႏွလုံးေသြးမ်ား၏ ျပင္းထန္စြာလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေအာင္စိုးရင္မွာ ကြဲမတက္ေမာေနသည္။ ေကြးယူေျမႇာက္လိုက္ေသာ ခင္ေထြးေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ၾကာဖူးေလးအလား ျပည့္ေဖာင္းစူမို.ေနေသာ ေစာက္ပက္ေလးကို ထင္ထင္ရွားရွားႀကီးျမင္လိုက္ရသည္။ ကုန္းထေသာ တဒဂၤ ကြတတအေျခအေန လႈပ္ရွားမႈ အစိတ္အပိုင္းတကဒ္စီကို မ်က္ဝန္းထဲ၌ ဓာတ္ပုံမ်ားအလား စြဲထင္က်န္ရစ္သည္။ မိမိအသက္ေသြးကို အူယားဖားယားကာကြယ္ လႈပ္ရွားေျပးထြက္သြားေသာခင္ေထြးကမူ ေအာင္စိုးအားျမင္မသြားပါ။ ေပ ၂၀ ခန္.သာ ေဝးေသာစံပယ္ခင္းအလယ္မွ အျဖစ္အပ်က္ကို ေအာင္စိုး မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ.လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ေဂြးတင္ေနေသာ ေလးေလးကိုလည္းစိတ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ႏွင့္ ကူညီေဖးမ မေနေတာ့ဘဲ ေအာင္စိုးလွည့္ျပန္ခဲ့သည္။

ယေန.ေက်ာင္းတက္ရသည္မွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနသည္။တင္လွႀကီးႏွင့္ ေဝလင္းတို.က ေဘာဂေဗဒ တြက္ေနၾက၏။ဆရာမ မလာသျဖင့္ အတန္းတြင္း၌ ကြၽက္စီ ကြၽက္စီ ေလးခပ္တိုးတိုးတြတ္ထိုးေနၾကသည္။ ေအာင္စိုး ဘာစာအုပ္မွန္းမသိေသာ စာအုပ္တစ္အုုပ္ကို စားပြဲေပၚဖြင့္ထားကာ မျမင္ရဘဲ ငုံ.ၾကည့္ေနၿပီး ၿငိမ္သက္ေနမိ၏။ ” ေမာ္နီတာ .. မေျပာေတာ့ဘူးလား ” ခပ္စြာစြာ အမာစိန္အသံက စူးကနဲ ထြက္လာသျဖင့္ ေခါင္းကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ အတန္းတြင္း၌ ခပ္ကဲကဲ စိန္ကုလားတစ္ေယာက္ ပို.စ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ စတိတ္ေပၚ၌ ကေနသည္။ ” စိန္ကုလား .. ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းကြာ .. ဟိုဘက္အတန္းကေျပာဦးမယ္ … မင္းကလဲ ” ” ေျပာေျပာေပါ့ဟ .. ဆရာမ မလာလို.ကစားတာပဲ ”

” ဘာကြ .. မင္းအ႐ြယ္က ကျမင္းရမဲ့ အ႐ြယ္လား ” ႐ုတ္ခ်ည္း ရန္ပြဲအေသးစားေလးျဖစ္ရန္တာစူသြားသည္။ ” အစ္ကိုစိုး … ဖက္ျဖစ္မေနနဲ. ” ဘယ္အခ်ိန္က အနားေရာက္လာမွန္းမသိေသာ အငယ္က ေအာင္စိုးလက္ေမာင္းကိုဆြဲရင္းတိုးတိုးေလး သတိေပး၏။ ” ဟဲဟဲ .. လူဆိုတာ ႏိုင္တဲ့လူေတာ့ရွိတာပဲ ေနာ္ ” စိန္ကုလားက ေျပာင္စပ္စပ္ျဖင့္ ကလိလိုက္သည္။ ေဝလင္း ခုံမွ ႐ုန္းကန္ထသြားသည္။ ” ေဟ့ေကာင္ စိန္ကုလား … မင္းမ်က္ႏွာေခြးခ်ီးအသုတ္ခံခ်င္လို.လား ” ” အာ ဟာ .. ေဝလင္းရယ္ … တစ္တန္းထဲသားေတြပါကြာ .. မရက္စက္ပါနဲ. ” စိန္ကုလားကျပာကယာေနရာ၌ ျပန္ထိုင္ျပသည္။

” ေအး .. ေမာ္နီတာ စကားကိုနားမေထာင္တဲ့ေကာင္ေတြ ေနာင္ကိုမ်က္ႏွာကို ေခြးခ်ီးနဲ. သုတ္မယ္ … မွတ္ထား ” ေဝလင္းက ႀကိမ္းဝါးျပသည္။ အခ်ိဳ.က မခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာျဖင့္ေဝလင္းကိုၾကည့္ၾကသည္။ ” မလုပ္နဲ. .. သူက ေခြးခ်ီးတကယ္ကိုင္ရဲတာ ” ေဝလင္း၏ ေခြးခ်ီးလက္နက္ေၾကာင့္တစ္တန္းလုံးၿငိမ္သြား၏။ စိန္ကုလား တစ္ေယာက္သာ မေက်မနပ္မ်က္ႏွာျဖင့္အငယ့္ထံသလို.တစ္လွည့္ … ေအာင္စိုးကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။. ” ေဟ့ေကာင္ … ၾကာကူလီ ” စိန္ကုလားအသံ .. သူ.ေဘးမွာက လူမိုက္ဂိုက္ျဖင့္စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းေထာင္၌ ခဲလ်က္ မထီတထီ ၾကည့္ေနေသာပက္ထရစ္ …အငယ့္ မ်က္ဝန္းေလးစူးရွ ေတာက္ပသြားသည္။ ” နင္ဘာစကားေျပာတာလဲ စိန္ကုလား ‘ ” ဟဲဟဲ … နင္နဲ.ေအာင္စိုးအေျခအေန နင္တို.အသိဆုံးပါ ” စိန္ကုလားက ခပ္ဟားဟားေလးေျပာရင္းမဲ့ျပသည္။

” ဘာျဖစ္ျဖစ္ပါကြာ … ေစာက္ေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး .. ငါက မလိုခ်င္လို. စြန္.ထားတဲ့ေစာ္ပဲဟာ .. ဟဲဟဲ ” ” ဟင္ … ပက္ထရစ္ .. ေခြးသား ” ေအာင္စိုးသည္ တစ္ႀကိမ္ ေျချဖင့္တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ လုံးဝေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ကန္ခ်က္ကျမင့္သည္ ျပင္းသည္ ။ပက္ထရစ္ပါးစပ္ဖ်ားမွ စီးကရက္လမ္းေဘးေရာက္သြားသည္။ ျဖာကနဲ ကြဲဆင္းလာေသာေသြးတို.က ေမးေစ့သို. စီးက်၏။ပက္ထရစ္ ေနာက္သို.သုံးေလးလွမ္းယိုင္ဆုတ္သြားသည္။ ” အားလား … ျပင္းသားပဲ .. ဟင္ဟင္း ” အေလ့အက်င့္ျပည့္ဝေသာ ပက္ထရစ္လက္သီး တံေတာင္ႏွင့္ဒူးမ်ားက ေအာင္စိုးခႏၶာကိုယ္အႏွံ.အျပားသို. တစ္ခ်က္ကေလးမွမတိမ္းမေခ်ာ္ပဲ တိုက္႐ိုက္ခ်ည္းထိသည္။ ေအာင္စိုး ပုံလ်က္သားၿငိမ္သြားသည္။

စိန္ကုလားက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ” ဖြတ္ … အာပလာပဲ … ငါေတာင္ တစ္ခ်က္မွမဝင္လိုက္ရဘူး ” စိန္ကုလားႏွင့္ ပက္ထရစ္ေအာင္ျမင္စြာထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ေအာင္စိုး မ်က္ခုံးကြဲသည္။ ေမးေစ့ ေယာင္သည္။ႏႈတ္ခမ္းႀကီးဖူးၿပီး ေထာ္ေနသည္။ မ်က္ကြင္းတစ္ဖက္ညိဳသည္။ ” ေတာက္… မေအလိုးေတြ” ေဝလင္းႏွင့္ တင္လွႀကီးေရာက္ေတာ့ ပြဲကၿပီးေနၿပီ .. ေဝလင္းအိမ္ကနီးသျဖင့္ေအာင္စိုးကို ေဝလင္းအိမ္သို. တြဲေခၚခဲ့ၾကသည္။

အငယ္သည္ ငိုသည္ .. ရႈိက္၍ငိုသည္။ ေက်ာင္းက ညေန ၅ နာရီလႊတ္သည္။ ရန္ပြဲအၿပီး ေဝလင္းအိမ္အထိေရာက္ေတာ့၆ နာရီထိုးၿပီးေနၿပီ။ ေဆးလိမ္း .. ၾကပ္ပူတိုက္ႏွင့္ ၇ နာရီနီးပါး ျဖစ္သြားသည္။အငယ္ ေအာင္စိုးအနားမွ တဖဝါးမွမခြာ… ” နင္ .. သိပ္မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ …အငယ္ ” ေဝလင္းက သတိေပးသည္။ တင္လွႀကီး က ေဝလင္း အေမႏွင့္ေဈးလိုက္သိမ္းေပသည္။ “အစ္ကိုမွ သတိမရေသးလာ ေဝလင္းရယ္ .. ငါမျပန္ခ်င္ေသးဘူး .. ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာဟ ” ” ေအးေလ … နင့္အိမ္က တလြဲထင္ကုန္မွာ ” ” ထင္ခ်င္ရာထင္ပေစေတာ့ဟာ ” ေအာင္စိုးသတိရလာေတာ့ ည ၈ နာရီထိုးၿပီးသြားခဲ့ၿပီ ။ ” အစ္ကို … သတိရၿပီလားဟင္ ” ” ဟင္ .. အငယ္ .. အိမ္မျပန္ေသးဘူးလား … မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီပဲ ” ” ရပါတယ္ … အငယ္အိမ္ကို ရွင္းျပႏိုင္ပါတယ္ .. အစ္ကို ” ေဝလင္း .. တင္လွႀကီးႏွင့္ ေဝလင္းအေမတို.ေဈးဆိုင္သိမ္းရန္လမ္းထိပ္သို.သြားေနၾကသည္။

က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ေဝလင္းအိပ္ခန္းေလးထဲ၌ အငယ္ႏွင့္ေအာင္စိုးတို.ႏွစ္ဦးသာရွိ၏။ မႈန္ပ်ပ် မီးအိမ္ေလးက အိမ္ေရွ.ခန္းတြင္ ေလတဝူးဝူးၾကား၌ မွိန္သြားလိုက္ … လင္းလာလိုက္ ….။ ” အငယ္ … ျပန္ေတာ့ေနာ္ ” ” ဟင့္အင္း .. အစ္ကို. ကိုပဲျပဳစုေနခ်င္တယ္ကြယ္” ” ခက္လိုက္တာ ကေလးရယ္ ” ပက္လက္အိပ္ေနေသာ ေအာင္စိုးရင္ဘတ္ေပၚသို. အငယ္က ပါးေလးအပ္ၿပီး ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ ျပင္းျပစြာလႈပ္ရွားေနေသာ ေအာင္စိုးရင္ခုန္သံကို အငယ္ၾကားေနရသည္။ အငယ့္စိတ္မ်ား လႈပ္ရွားလြန္းလွသည္။ အငယ့္ လက္ကေလးတစ္ဖက္က အစ္ကို.ရင္ဘတ္ကို တယုတယေလးပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ ထိုမွ ဆင္းေလွ်ာက်လာကာ ဆီးစပ္ရွိ အေမႊးမ်ားကို ပုဆိုးေပၚမွ ပြတ္သပ္၏။ ” အငယ္ … အစ္ကို ရဟန ၱ မဟုတ္ဖူးေနာ္ ” ” အငယ္လဲ အုတ္နီခဲမဟုတ္ဖူးေလ အစ္ကို ” အသံေလးမ်ားက လႈိင္းထပုတ္ခါေနၾကသည္။ ေအာင္စိုးလက္အစုံက ေႏြးေထြးအိစက္ေနေသာ အငယ့္ကိုယ္လုံးေလးကို ရစ္သိုင္းဖက္ေပြ.လိုက္သည္။ အငယ့္ရင္ထဲ ေလအပင့္ခံရေသာ ႐ြက္ဝါေလးႏွယ္ လႈိက္ကနဲလြင့္ေမ်ာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ အစ္ကို.လက္တစ္ဖက္က အငယ့္တင္ပါးလုံးလုံးေလးကို အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးရင္း ဆုပ္နယ္သည္။

” ခ်စ္တယ္ … အငယ္ ” အစ္ကို.အသံက အစ္တစ္တစ္ .. တစ္ဆို.ဆို. .. ေဝေ၀ဝါးဝါး … ” အငယ္လဲ အစ္ကို.ကို ခ်စ္တယ္ သိလား ” အေမွာင္သည္ သာ၍နက္ရႈိင္း မႈန္ရီလာသည္ ။ အစ္ကို.ရင္ဘတ္ေပၚသို. အငယ္လွိမ့္တက္လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကိုတစ္ေယာက္ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲၾက။ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုက အံလြဲေလး လိမ္ယွက္ထား၏။ ေခါင္းအုံးမွ မႈိနံ.ကို အငယ္ရႉရႈိက္မိသည္။ အစ္ကို ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို.ကားလိုက္သည္။ မာေတာင္ေသာ အေခ်ာင္းတစ္ခုက အငယ့္ေစာက္ပတ္ေလးကို ေထာက္မိသြားသည္။ အငယ္က တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီလာသည္။ ” အစ္ကို ” ” ဘာလဲ .. အငယ္ ” ” အငယ္ .. ရွက္တယ္ကြယ္ ” အငယ္က အစ္ကို.နားဝ၌ တိုးတိတ္ညင္သာစြာေလးဆိုသည္။ အစ္ကို.လက္မ်ားက တ႐ြ႐ြလႈပ္ရွားလာသည္။

အငယ့္ထမီေအာက္စေလးလန္တက္သြားသည္။ ” အစ္ကို .. အငယ္ရွက္တယ္ .. ဆို ” အစ္ကို.ထံမွ တုံ.ျပန္စကားသံထြက္မလာ .. အငယ့္ ဒူးေလးႏွစ္ဖက္က ၾကမ္းျပင္ကိုခပ္ကားကားေလးေထာက္မိထားရာ ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ အလိုအေလ်ာက္ကားထားသည့္ႏွယ္ အေနေတာ္ အေနအထားကိုေရာက္ေနသည္။ အစ္ကို.အသက္ရႉသံက အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ ျပင္းထန္လာ၏။ အလားတူ အငယ္ႏွာဝမွ မႈတ္ထုတ္ရႉရႈိက္ေနေသာ ေလသံမ်ားကလည္း မူမမွန္ေတာ့ .. ဖားဖိုႏွစ္လုံး အၿပိဳင္ထိုးေနသည့္ႏွယ္ ေလပူေလးမ်ား မႈတ္ထုတ္ေနၾကသည္။ အစ္ကိုက အငယ္ႏွင့္ အစ္ကိုတို.ႏွစ္ဦး၏ ဗိုက္သားႏွစ္ခုၾကားသို.လက္ကိုလွ်ိဳသြင္းၿပီး အငယ့္ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုစမ္း၏။

” အား… အဟင့္ … မကိုင္နဲ.ကြာ ” အငယ္က ယားတတ္သျဖင့္တြန္.လိမ္သြားေလသည္။ အစ္ကိုလီးက တင္းက်စ္မာေက်ာစြာမတ္ေထာင္ေနသည္။ လီးကို ခါးလယ္မွ ကိုင္ၿပီး အငယ့္ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို.ေတ့သြင္း ၏။ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္အေတြ.အထိက ပူေႏြးစိုစြတ္ေန၏။ ႏူးညံ့အိစက္ျခင္း.ေသြးပြက္ပြက္ဆူကာ ေဆာက္တည္ရာမရျခင္း ခံစားမႈ တစ္ေပါင္းတည္းကို ႏွစ္ဥၤးလုံးခံစားၾကရ၏။ ” ႁပြတ္ .. ျပစ္ .. အာ.. အဟင့္ .. အဟင့္ .. မဝင္ဘူး ” အစ္ကို.လီးက ေဘးသို.ေခ်ာ္ထိုးသည္။ အငယ္ကလႊတ္ကနဲေျပာ၏။ ” မဝင္ေသးဘူးလား .. အငယ္ .. ဟင္ ” ” ဟင့္အင္း ” အငယ္က အသက္ေအာင့္ၿပီးေျဖသည္။

အစ္ကို.မ်က္ႏွာကို လုံးဝမၾကည့္ရဲ။ အသားမ်ားလည္း ဇိုးဇိုးဇက္ဇက္ တုန္လို.ေနသည္။ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ႏွင့္ေတာ္ေတာ္ျဖင့္မဝင္ … ” ကိုင္သြင္းေပးပါလား.. ဟင္ ” ” ဟာ .. ဒုကၡပါပဲ .. မကိုင္ရဲဘူး … အဟင့္ ” ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုကေႁမြႏွစ္ေကာင္အေ႐ြလိုက္သလို ပူးကပ္တြန္.လိမ္ေနၾကသျဖင့္ လိုရာမေရာက္ပဲ ေႏွာင့္ေႏွးေန၏။ အျပင္၌ ေဆာင္းေလေအးေအးက ခပ္ညႇင္းညႇင္း တိုက္ေန၏။ ” ေဝလင္းတို.ျပန္လာရင္ ဒုကၡအစ္ကိုရဲ. ” အငယ္က ျမန္ျမန္ကိစၥၿပီးခ်င္ေသာ အသံေလးႏွင့္ေျပာ၏။ ” အငယ္ .. ပက္လက္အိပ္ေပးပါလား ဟင္ ” ” ဟင့္အင္း … အစ္ကို.မ်က္ႏွာကို အငယ္မၾကည့္ရဲဘူး ” အငယ္က တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေလးဖက္ထားရင္းမွ ျငင္းဆန္ေနျပန္သည္။ ေအာင္စိုး ထိုးႀကိတ္ခံထားရေသာ ဒဏ္ရာမ်ားကိုေမ့ေပ်ာက္ေနသည္။ ေဝဒနာမ်ားကလည္း ေပ်ာက္လြင့္ေနသည္မွာ တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာေကာင္းလွသည္။

ေအာင္စိုးကအငယ္ကို ဖ်ာေပၚသို.လွိမ့္ခ်လိုက္သည္။ ထိုအခါ ပင့္တင္ထားေသာ ထမီေလးကို အငယ္က အတင္းအဓမၼ ဆြဲဖုံးပစ္လိုက္ျပန္သည္။ ေအာင္စိုးက အငယ့္ပါးျပင္ႏုႏုေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းသည္။ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးကိုလည္းညင္သာစြာ ပြတ္သပ္နမ္းရႈံ.လိုက္၏။ အငယ့္ထံမွ ဟင္းဟင္း ဟူေသာၿငီးတြားသံေလးေပၚလာၿပီး ၿငိမ္က်သြားေလသည္။ ေအာင္စိုးက ေမြးရာပါႀကီးကို အငယ့္ပစၥည္းေလးထဲသို. အသာအယာေလး ဖိသြင္းခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ” ႁပြတ္ ..အ. … အေမ့ … အမေလး … အစ္ကိုရယ္ ” သည္တစ္ခ်ီ လီးက ေစာက္ပတ္ထဲသို. တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး ဝင္ေရာက္သြားသည္။ ႏွစ္ဦးးလုံး ငလ်င္လႈပ္သလို တုန္ခါလႈပ္ရမ္းသြားၾကသည္။

တဒဂၤေလးမွ် ေသာအထိအေတြ.က ရာသက္ပန္ေမ့မရႏိုင္ေလာက္ေသာ ခံစားမႈကို ေပးစြမ္းလိုက္ေလသည္တကား…။ ” ႁပြတ္ … ႁပြတ္ .. စြတ္ .. ႁပြတ္ .. စြတ္ ” လူပ်ိဳ႐ိုင္းေလ၏ အေညႇာင့္ .. အပ်ိဳ႐ိုင္းေလး၏ အေကာ့အလူးေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ထိေတြ.ပြတ္တိုက္မိၾက၏။ သံ သံ ခ်င္းသာဆိုလွ်င္ မီးထေတာက္ေလာက္ေသာ ပြတ္တိုက္မႈမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေခ်သည္။ ယခုေတာ့ မီးေတာက္အစား စိုစြတ္ ျပစ္ခြၽဲေသာ အေရမ်ားက အဂၤါႏွစ္ခုၾကား၌ သဘာဝက ထုတ္လႊတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ႁပြတ္ဟူ၍ လည္းေကာင္း စြတ္ ဟူ၍လည္းေကာင္း အသံအားျဖင့္ လြင့္စင္ေပါက္ကြဲထြက္လာသည္။

လွပႏုနယ္ေသာ အငယ့္ကိုယ္ခႏၶာေလးမွာ ဘယ္လူးညာလွိမ့္ျဖင့္ အႀကိတ္အနယ္ ခုခံကာကြယ္ေနရေသာ ကာမတိုက္ပြဲ ကိုဆင္ႏႊဲေနသည္။ ေအာင္စိုး၏ ဖင္ႀကီးကလဲ ေျမႀကီးထဲသို.နက္ရႈိင္းစြာ႐ိုက္သြင္းေနေသာ ပိုင္ ႀကီးကဲ့သို. မွန္မွန္ႀကီးေဆာင့္သြင္းေနေတာ့၏။ ” ပြတ္.. ဖြတ္ .. ႁပြတ္ .. ပြတ္ .. စြတ္ .. စြတ္.. ပြတ္ ” အေမႊးပါးပါးေလးအုပ္လႊမ္းေနေသာ အငယ့္ေစာက္ပတ္ကို ေအာင္စိုးခိုးၾကည့္သည္။ မဲေမွာင္ေနေသာ လီးေမႊးႀကီးမ်ားက ျဖဴလြ ႏုညံ့ေနေသာ အငယ့္ဆီးခုံကို ပြတ္သပ္မိေလတိုင္း အငယ့္ခမ်ာ ေကာ့ပ်ံလူးလြန္သြားရွာသည္ကိုလည္း ေအာင္စိုးသတိထားမိလာသည္။

လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္တိုင္း ရဲကနဲ .. ရဲကနဲ အျပင္သို.ျပဴထြက္လာတတ္ေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားေလးမ်ားမွာ ႏူးအိ ညံ့သက္လွေၾကာင္းလဲ ေအာင္စိုးစတင္ သတိထားမိသည္။ မိန္းမေစာက္ပတ္ကို ပထမဆုံးေအာင္စိုးအနီးကပ္ေလ့လာဖူးျခင္းဟုလည္း မိမိကိုယ္ကို သိလိုက္သည္။ အငယ္၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ေကြးခ်ည္ဆန္.ခ်ည္ျဖစ္လ်က္ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနရွာသည္။ ေအာင္စိုးက ဖင္ႀကီးကို ပုံမွန္ေလးေဆာင့္လိုးေပးေနရင္းလက္တစ္ဖက္က ေပါက္စီေလးမ်ားႏွယ္ အိအိေထြးေထြး လုံးလုံးက်စ္က်စ္ ႏို.ေလးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္နယ္ဖတ္ေပးလိုက္ရာ အငယ့္ခမ်ာ ဆားအလူးခံရေသာ ဖားပ်ံမေလးအလား ေကာ့ .. ေကာ့ တက္သြားရွာေလေတာ့သည္။

” အ .. အစ္ကို ..အိ ..အင့္ … အင့္ … အင့္ .. အ … အား ” ” ႁပြတ္ .. ႁပြတ္ .. ဖတ္ .. စြတ္ .. ႁပြတ္ .. ဖတ္ .. ဖတ္ ” လိင္အဂၤါ ႏွစ္ခုၾကားမွ ယိုစိမ့္က်လာေသာ အေရခြၽဲခြၽဲမ်ားက ေဘးသို.လွ်ံက်လာသည္။ အသံမ်ားလည္းပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသည္။ ” ရွီး .. အား .. တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနာ္ .. အင့္ .. အ ” ” နာရင္ေျပာေနာ္ အငယ့္ .. အ… အ ” ” အင္း .. အင္း … နာတာလဲမႈတ္ဖူး အစ္ကိုရယ္ .. တစ္မ်ိဳးႀကီးရယ္ … အငယ္မေျပာတတ္ဖူး ” အယုအယ သမုဒယနယ္မွ ကာမမီးေလာင္ျပင္ဝယ္ စိမ္ေျပနေျပ တူယွဥ္တြဲေလွ်ာက္ေနမိၾကေသာ အငယ္ႏွင့္ ေအာင္စိုးတို.ႏွစ္ေယာက္ ေဝလင္းတို.ျပန္လာသံၾကားမွ ကမမ္းကတမ္း လူခ်င္းခြဲကာ အိေျႏၵ ရရ ျပန္ထိုင္ေနလိုက္ၾကသည္။ သို.ေသာ္ .. သို.ေသာ္ … အခန္းထဲ ဝင္လာေသာေဝလင္းက ႏွာေခါင္းကို ရႈံ.ပြ ရႈံ.ပြ လုပ္သည္။

” ဟင္ .. ရႉး .. ဟင္း .. ရႉ .. ဘာအနံ.လဲ … စိမ္းေ႐ႊေ႐ႊႀကီးနဲ႔ .. အား .. ဟုတ္ၿပီ .. ဒါ .. ဒါ .. မႈိနံ႔ ကြ .. ဟဲ ဟဲ … မႈိေတြေပါက္ၿပီ ထင္တယ္ ” အငယ္ ေခါင္းမေဖာ္ဝံ့ေတာ့ .. ေအာင္စိုးက မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲျဖင့္ ေဝလင္းကိုျပန္ထြက္ခိုင္း၇သည္။ ” ေဟး .. အလဲ့ မင္းတို.ကိစၥၿပီးသြားၾကၿပီကိုး ” ” ဟယ္ .. ေဝလင္းကလဲ .. ဘာေတြေျပာမွန္းမသိဘူး ” ” ရွက္မေနပါနဲ. .. ဒါဓမၼတာပဲ .. ယူလိုက္ၾကေတာ့ ” ” အစ္ကိုက ရယ္ေန .. ဘာမွလဲဝင္မေျပာဘူး ” ” ေဝလင္းေျပာတာ ဟုတ္ေနတာပဲ အငယ္ရဲ. ဟားဟား ” ” သြား .. သြား … အစ္ကို မေကာင္းဘူး .. သြား ” ေဝစီေသာ ရန္ေတြ.သံေလးႏွင့္ အတူ ခ်စ္ေသာအငယ္၏ လက္သီးဆုပ္ ႏုႏု ေလးမ်ား ေအာင္စိုးရင္ဘတ္ကို တဖုံးဖုံး က်ေရာက္လာေလေတာ့သည္။

ေဆာင္းသည္ .. ရက္စက္လြန္းလွသည္။ အထီးက်န္ အျပစ္မဲ့ ဘဝကိုမွ ေ႐ြးၿပီး ႏွိပ္စက္ ကလူျပဳရက္လြန္းသည္။ ေဆာင္းႏွင္းတို.ကို ခင္ေထြးခ်စ္သည္။ ပန္းၿခံသို. ခင္ေထြးမသြားဘဲ အျပင္မွ ေဖာက္သည္ ယူေရာင္းခဲ့သည္မွာၾကာခဲ့ၿပီ ။ ေလးေလးကလဲ ခင္ေထြးကိုလိုက္မရွာ .. မေတြ.ဘဲေနခဲ့သည္မို. ခင္ေထြး ေနသာေျဖသာခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ ေဆာင္းကတေမွာင့္ .. ေအးလြန္း စိမ့္လြန္း ခ်မ္းေအး လြန္းလွဘိသည္။ ခ်စ္သူရင္ခြင္ေႏြးေႏြးကို ခုံမင္ဖြယ္ တြယ္မွီခ်င္စရာ ေကာင္းေသာ ေဆာင္းကာလက ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ခင္ေထြးတစ္ဦးတည္းထံသို.လာသလို ခံစားရမိသည္။ ရက္စက္လိုက္တာ … ေဆာင္းရယ္ … ။

” ခင္ေထြး .. ျပန္ၾကစို.ေလ ” ေဈးေရာင္းဘက္ မျမက သတိေပးမွ ပန္းေတာင္းေလးကို ခါးေစာင္းေကာက္တင္ၿပီး ပန္းေဖာက္သည္ယူရန္ ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။ ကတၱရာလမ္းမွ ဖယ္ထြက္ကာ ေျမနီလမ္းကေလးအတိုင္း ဆင္းလာေသာ ခင္ေထြးႏွင့္ မျမတို.ႏွစ္ေယာက္ ႏွင္းမႈန္ေတြထဲ၌ ေဝေ၀ဝါးဝါး ျမင္ေနရသည္။ ” ေစာက္ႏွင္းေတြကလဲ က်လိုက္တာေတာ္ .. ေရွ.ကို မျမင္ရေတာ့ဘူး .. ဟင္း ” မျမက သူ.ဗီဇ အတိုင္း ေစာက္ တစ္လုံး အပိုထည့္၍ တတြတ္တြတ္ ေျပာရင္း သြားေနသည္။

လမ္းေဘးဝဲယာႏွစ္ဖက္မွ ၿခဳံႏြယ္မ်ားထက္သို.လည္း ကိုေ႐ႊႏွင္းတို.က သဲသဲမဲမဲ ႀကဲပက္ေနၾကသည္။ ႏွင္းက မ်က္ႏွာမေ႐ြး .. ေအးျမေစတာပါ။ ေဆာင္းရဲ. ေစတနာကို ခင္ေထြးမခံယူတတ္တာပါ … အဲေလ .. ေလးေလးက ေဆာင္းျဖစ္မလား … ” ဟဲ့ .. ခင္ေထြး … ငါေမးေနတာၾကားလား ” ” ဘာလဲ … အစ္မျမရဲ. ” ” ေအာင္စိုးတို.ၿခံက ဂႏၶမာဝင္ယူဦးမလားလို. ” ” ဟင့္အင္း .. အစ္မျမ ဝင္ယူခ်င္ယူေလ … ကြၽန္မ ဒီသစ္တိုပင္ႀကီးနားကပဲ ေစာင့္ေနမယ္ ” ” ေနပါဦး .. ညည္းနဲ. ေအာင္စိုးဘာျဖစ္လို.လဲ ” ” အိုး … ေအာင္စိုးနဲ. ဘာမွမျဖစ္ပါူဘး .. ဘယ္သူနဲ.မွလဲ ဘာမွမျဖစ္ဖူး .. ပန္းေတြကပိုးမ်ားလို. ”

” ဟဲ့ .. ခုတေလာ စႏိုးေဘာ ရဲလိုး ေဘာ .. ဂႏၶမာႏွစ္မ်ိဳးလုံး ပိုးကင္းပါ့ေတာ္ … က်ဳပ္ပဲယူေနတာဟာကို ” မျမကို ခြန္းတုန္.ျပန္ျခင္းမျပဳဘဲ ပန္းျခင္းကို သစ္တိုပင္ေျခရင္း၌ ခ်ရင္း အေႏြးထည္ အပါးစားေလးကို ရင္ေစ့ၿပီး လက္ပိုက္ထားလိုက္သည္။ မျမကဘာေတြမွန္းမသိ ေျပာေတာ့ေျပာသြားသည္။ ျဗစ္ေတာက္ျဗစ္ေတာက္ႏွင့္ ပန္းၿခံဆီသို. ဦးတည္ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ေဆာင္းရယ္ … ႏွင္းေတြသိမ္းေပးပါလားကြယ္ … ခင္ေထြးရင္မွ တမ္းတမ္းတတေလးေျပာေနမိသည္။ ခန္.ညားေသာသြင္ျပင္ႏွင့္ ေလးေလး႐ုပ္ကိုလည္း တစ္ခါတစ္ရံ မ်က္ေစ့ထဲ ထင္ေယာင္လာသည္။

ႏုပ်ိဳထြားႀကိဳင္းေသာ ေအာင္စိုးမ်က္လုံးဝင္းဝင္းလက္လက္မ်ားကိုလဲ ျမင္ေန၏။ ခင္ေထြး သက္ျပင္းခ်သည္။ မလိုလားသူ၏ ၿခံေျမ၌ လိုလားသူရွိေနျခင္းက ခင္ေထြးအတြက္ အထီးက်န္ဘဝကို တြန္းပို.ေပးခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ အကယ္စင္စစ္ ေအာင္စိုးမ်က္ဝန္းတို.မွ အာသာဆႏၵကို ခင္ေထြးဖတ္ယူႏိုင္ခဲ့သည္ကို မူ မိမိဖာသာသိသည္။ ” ေအာင္စိုး ငါ့ကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ေတြကတစ္မ်ိဳးရယ္ ” ခင္ေထြး အေတြးစေလးမ်ား ေလဝယ္လြင့္လူးစျပဳသည္။ သိပ္သိပ္သည္းသည္း ေဆာင္းႏွင္းတို.က နံနက္ခင္းေနျခည္၏ ထိုးစစ္ကို ခံစစ္ျဖင့္ ဆုတ္ခြာစျပဳလာသည္။ ေႏြးေထြးေသာ ေနျခည္ႏုေလးျပဴစ ထြက္စ ” ေအာင္စိုး မိန္းမရေနၿပီေတာ့ … သူဟာမေလးက ျဖဴျဖဴလုံးလုံးေလး ခ်စ္စရာေလး … သိလား … ငယ္ေလးတဲ့ …. အမေလး .. သူ.မိန္းမေလးကသူ.ကို အစ္ကို ေတာင္မဟုတ္ဖူးေတာ္ေရ. .. ကို တဲ့ တစ္လုံးထဲ ” ကို တဲ့ တစ္လုံးထဲ … ေအာင္စိုး မိန္းမ၇ေနၿပီ … ျဖဴျဖဴလုံးလုံးေလး … ခင္ေထြးဦးေႏွာက္တစ္ခုလုံး ခ်ာလည္ပတ္လည္ျဖစ္သြား၏။

ျမန္လိုက္တာ ေအာင္စိုးရယ္ … ရင္မွာ ေအာင့္သည့္ အခ်က္ မ်က္ဝန္းမ်ား ထုတ္ေဖာ္ျပသၿပီးမွ ေအာင္စိုး အဘယ္သို. ေသြဖီရက္ေလသည္ကိုေတာ့ ခင္ေထြးမမွန္းဆတတ္ေတာ့ … ခင္ေထြး အံကေလးတင္းတင္းႀကိတ္သည္။ မျမကလည္း ေအာင္စိုးမိန္းမေခ်ာေၾကာင္း ငယ္ေၾကာင္း သူ.ေယာက္်ားကို ၾကင္နာေၾကာင္း ေတာင္စဥ္ေရမ၇ေတြေျပာ၏။ ခင္ေထြး နားကၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္ တဖက္သတ္ အခ်စ္နယ္မွ လြင့္စင္ကြဲေၾကသြားေသာ ႏွလုံးသား အပိုင္းအစေလးမ်ားကို ႏွလုံးသားေကာင္း တစ္ခုျဖစ္ရန္ ဆက္စပ္ စုစည္း၍ရေကာင္းေသးသည္ဟု ခင္ေထြး ကဗ်ာ ဆန္ဆန္ေတြးသည္။ မႈန္ရီေသာ ဝန္းက်င္ဝယ္ စူးရွဝင္းလက္ေသာ ေနေရာင္ပူေႏြးေႏြးက စိုးမိုး လႊမ္းၿခဳံလာသည္။

” ေအာင္ .. ေအာင္စိုးရယ္ … နင္က သည္ပြဲမွာ ငါ့ကို သက္သက္ ခလုတ္တိုက္ခဲ့တာေပါ့ေလ … ဟုတ္လား .. ေအး … နင္တို.ေယာက္်ားေလးေတြ ခလုတ္တိုက္သလို ဒို.မိန္းကေလးေတြလဲ အ႐ြဲ.တိုက္တတ္တယ္ ေအာင္စိုး … နင္သိလား .. အဲ့ဒါနင္သိလား … ဟင္ ” . ” လာ .. ခင္ေထြး … ေလးေလးကိုခြင့္လႊတ္ပါကြယ္ … တကယ္ေတာ့ေလးေလးဟာ ယုတ္မာ စုတ္ပဲ့တဲ့ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါပဲ ” ေလးေလးအသံေတြက ေနာင္တမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာေနသည္။ ခင္ေထြးေခါင္းကို ငုံ.ထားသည္။ ေလးေလးေျခေထာက္မွ ကတၱီပါ ႀကိဳးအနက္ႏွင့္ ေလယာဥ္ပ်ံဖိနပ္ကို အဓိပၸါယ္မဲ့ကင္းစြာ ေငးမိေနသည္။ ” အရင္လိုပဲ ပန္းယူပါ … အရင္လိုပဲ ဝင္ပါထြက္ပါ …

အရင္လိုပဲ ေခၚပါေျပာပါ ႏႈတ္ဆက္ပါ ခင္ေထြးရယ္ ” အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ေတြႏွလုံးသားစကားေျပာတာ ရယ္စရာေကာင္းသလားမသိဘူး … ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ လိုလိုႀကီး … တစ္ခ်ိန္က ခင္ေထြးက ေလးေလးရဲ.သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ေလ … က်ားဘုရင္ တစ္ကြက္မွား၍သာ သားသမင္အခက္ပြားရာမွ လြတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ ျဖစ္ခဲ့တာေတြျပည္ဖုံးကားခ်ၾကစတမ္းဆိုလ်င္လည္း ခင္ေထြး ကလူပုံအလယ္၌ လက္မွတ္ေရးထိုးလိုလွသည္။ အေမက မမာမက်န္း … ေမာင္ေလးတစ္ေက်ာင္းက ေက်ာင္းႏွစ္ဝက္ႏွင့္ ထြက္ရသည္မွာလိုလို … စီးပြားေရးက သည္ၿခံကပန္းယူေနစဥ္ကထက္မ်ားစြာနိမ့္ပါးခဲ့သည္။ ယင္းအခက္အခဲမ်ားႏွင့္ သူ.အေပၚ အႏိုင္ႏွင့္ပိုင္းသြားခဲ့သည္ဟု ယူဆရေသာ ေအာင္စိုးထံသို. ျပင္းထန္ေသာ တန္ျပန္ဒုံးက်ည္တစ္စင္း ျပန္လႊတ္ေရးအစီအစဥ္မ်ားမွာ ဤၿခံထဲသို. ျပန္လည္ေျခခ်ရျခင္း၏ အဓိကက်ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ေလးေလးက ယခင္ကထက္ အေနပိုတည္သည္။

ယခင္ကထက္လည္း ပန္းမ်ိဳးစုံေပးသည္။ ေတာ္တည့္မွန္ကန္ေသာ သမာသမတ္ ေမတၱာလမ္းေပၚ၌ ေလးေလးေလွ်ာက္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားေနမွန္း ခင္ေထြးအတတ္သိေနသည္။ သို.ေသာ္ မိန္းကေလးဆိုသည္က ကမာၻဦးကတည္းက ခံစစ္ … အစမရွိဘဲ အဆုံးသတ္မရတတ္ေခ်။ ခင္ေထြးတစ္ေယာက္ ယခင္ကလို အိေျႏၵမပ်က္ ဝင္ထြက္သြားလာေနျပန္ေတာ့ အရာရာသည္ ယခင္ကလိုပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမေနျပန္၏။ ” ဒီေန. ဒက္ဖနီေတြ အရမ္းလွတယ္ ခင္ေထြး ” ” အင္း .. ဟင့္အင္း .. ကြၽန္မ ရႈိးနဲ. ေရေမႊးပဲယူမယ္ ” အရာရာ ေလးေလးက ေစတနာႏွင့္ လမ္းေၾကာင္းသမွ် ကိုလဲ ခင္ေထြးက တမင္ဖဲက်ဥ္ ေရွာင္ခြာျခင္းအမႈကိုျပဳသည္။ သည္ေသာအခါ ေလးေလးမ်က္ႏွာ ႏြမ္းရိညႇိဳးၿခဳံးသြား႐ုံမွ တပါး အျခားစကားမဆိုေတာ့ဘဲ လွည့္ထြက္သြားေလ့ရွိသည္။

” အစ္မ .. မေန.က ပန္းဖိုး က်န္ေသးလားဟင္ ” အငယ္က စာရင္းစာအုပ္ေလးကိုင္ရင္း ခင္ေထြးေလး၌ ညင္သာစြာထိုင္ခ်ရင္းေမးသည္။ ” ဟင့္အင္း .. ကြၽန္မ ေႂကြးယူေလ့ယူထ မရွိပါဘူး ” ” စိတ္မရွိနဲ.ေနာ္ အစ္မ .. အငယ္က တစ္ခါမွ လုပ္ဖူးတာမဟုတ္ဖူး .. လူေတြလဲစုံေအာင္မသိေတာ့ မွားတယ္ .. ကို ကလဲ မအားဘူး အစ္မရဲ. … အစာတိုက္ ေဆးျဖန္းနဲ. . ဒါေတာင္ ေရေလာင္းသမားေတြ ငွားထားေသးလို. ” အငယ္က ပကတိ ႐ိုးစင္းစြာေျပာေနျငားလည္း ခင္ေထြးစိတ္၌ အသားလြတ္ ႂကြားေနသည္ဟုျမင္လာသည္။

” ဒီၿခံမွာ ညီမမေရာက္ခင္ကတည္းက အစ္မေရာက္ခဲ့တာပါကြယ္ … ၿခံအလုပ္ကေတာ့ အားဘယ္ ဘယ္ရွိပါ့မလဲ ” တစ္လုံးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ .. ခင္ေထြးက ေက်ာပစ္ခ်င္မိသည္။ အတၱ၏ ျပင္းထန္ေသာ ႐ိုက္ခ်က္ေလးမ်ား ခင္ေထြးရင္ကို စူးစူး ေအာင့္ေအာင့္ေလး ႏႈိးဆြ ႐ိုက္ခတ္မိၾကသည္။ ” ခင္ေထြး .. တကယ္ေျပာတာလား ဟင္ .. တကယ္ေျပာတာလား ” ေလးေလးက ထီေပါက္သလို ထခုန္ၿပီး ခင္ေထြး ကိုယ္လုံးေလးကို ရဲရဲတင္းတင္းေလးဖက္ထားလိုက္သည္။ ခင္ေထြး တစ္ကိုယ္လုံး နတ္က်သလို တုန္ရီသြားသည္။ မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ ေလးေလးကိုလက္ခံမိလိုက္ေသာ္လည္း သည္ႏွယ္ အထိအေတြ.ႀကီးက ခင္ေထြးကို ေျခာက္ျခားေစသည္။ လူႀကီးစုံလင္စြာႏွင့္ ခင္ေထြးတို. လက္ထပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ေဆာင္းရယ္ … ညလဲ ညမို. … သိပ္ရက္စက္တယ္ကြယ္ .. ခင္ေထြး အျမတ္တႏိုး သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ႏွလုံးသား ပန္းပြင့္ေလးကို ေခ်မြ ဆုတ္ေခ်ပစ္ဖို. ေဆာင္းကအားေပးျပန္တယ္ … ” ခင္ေထြး .. ဒီဘက္လွည့္ေလ ” ဆိုးလိုက္တဲ့အ ျဖစ္ … သည္ သားရဲက်င္းကို အသက္လုေျပးထြက္ ႐ုန္းခြာခဲ့ၿပီးမွ မိမိဖာသာ ျပန္ဝင္ရေလျခင္း … မဂၤလာဦးည … လူသားေတြ စိတ္ဝင္စားတဲ့ညေလ …။

က်ားနဲ.မ ပထမဆုံး ကာမစပ္ယွက္ၾကမဲ့ညဆိုေတာ့ လူေတြက မဂၤလာဦးည ဆိုတာႀကီးကို သိပ္အာေတြ.ၾကတယ္ … ခင္ေထြး ေဇာေခြၽးေတြျပန္ေနရတယ္ … မီးပူတိုက္ထားတဲ့ အိပ္ယာခင္းေတြ ေၾကမြၾကေတာ့မယ္ … ျဖဴစင္ တဲ့ေစာင္ေတြ … ျခင္ေထာင္ေတြ .. ေသြးစြန္းထင္းၾကေတာ့မယ္ေလ … ေပ်ာ္ၾကတယ္ မို.လား …။ ခင္ေထြး ႏို.ႏွစ္လုံးကို ပထမဆုံးေလးေလးစကိုင္ကတည္းက ခင္ေထြးတစ္ကိုယ္လုံးကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီးသားပါ … သူ.မယားျဖစ္ေနၿပီပဲ … ေယာက္်ားေတြ မိန္းမယူတယ္ဆိုတာ အဓိက ကဒါလုပ္ခ်င္ၾကလို.ပဲ ။ မ်ိဳးစပ္ခ်င္ၾကတာ … ဘဝၾကင္ေဖာ္ဘာညာ အလကား ေစာက္ပိုေတြ ။ ဟို .. အစ္မတစ္ေယာက္လုံး ယူထားၿပီးတာေတာင္မွ ခယ္မေသးေသးေလးကို ေျဗာင္လိုးေနတဲ့ ကုလား ခင္ေမာင္ေထြးလို ေကာင္ေတြက ဒုနဲ.ေဒး ဥစၥာ … ဘဝၾကင္ေဖာ္ျဖစ္ျဖစ္ ဘဝဖင္ေဆာ္ခ်င္လို.ပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမနဲ.ေယာက္်ား အိပ္ယာထဲေရာက္ရင္ေတာ့ လိုးျဖစ္သြားတာပဲ …

အခုလဲ ခင္ေထြးဘာလုပ္စရာလိုေသးလဲ …။ ႐ုန္းဖို.ကန္ဖို.ဆိုတာ ခင္ေထြးမွာ ဇနီးမယားတစ္ေယာက္အေနနဲ. လုပ္ပိုင္ခြင့္ဆုံးသြားၿပီေလ … ဒီေတာ့ သူ ထမီလွန္တာလဲ မ်က္ေစ့မွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ခံေနရတာပဲ … ေစာက္ဖုတ္ကို တ႐ြ႐ြ ပြတ္ၿပီး ကစားစရာ အသစ္ေလးရသလို ကိုင္ၾကည့္ေနတာလဲ ခံေနရေတာ့တာပဲေလ ။ ခင္ေထြး ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုဆြဲေထာင္လိုက္တယ္ ။ ေလာင္းေလာင္း ဟင္းလင္းေလး အာၿပဲေနတဲ့ ေစာက္ေခါင္းေလး အဝဟာ ဟၿပဲေနမယ္ဆိုတာ ခင္ေထြးသိတယ္ … မဲမဲႀကီး တုန္ခိုင္တဲ့ ေလးေလးလီးကို ခင္ေထြးမၾကည့္ခ်င္ဘူး ..။ ဟိုေလ … ႐ြံသလိုလို ေၾကာက္သလိုလို ၿပီးေတာ့ … ဒီလီးဆိုတာႀကီးကို ၾကည့္ရမွာ မ်က္ေစ့ရွက္တာ …။ ” လိုးၾကမယ္ေနာ္ … ခင္ေထြး ” မုဆိုးဖို တစ္ခုလပ္ဆိုေတာ့ ပါးစပ္ရဲတာေပါ့ … ဒါေပမဲ့ ခင္ေထြးနားထဲ ပူပူရွိန္းရွိန္း ႀကီး … မၾကားခ်င္သလိုပဲ ..။ ” နဲနဲနာမယ္ ထင္တယ္ … ခင္ေထြးဟာေလးက နဲနဲေသးတယ္ … ခဏေလးပါ … ေအာင့္ခံေနာ္ …မိန္းမ ” ေတာက္ … အေတာ္စကားအပိုေျပာတတ္ေသာလူပဲဟု ခင္ေထြးေဒါကန္ခ်င္လာသည္။

တ႐ုတ္နံ.ေရေမႊးနံ.ေတြသင္းေနတဲ့ မဂၤလာအိပ္ယာခင္းထက္မွာ ပထမဆုံးအသားပုတ္နံ.လိုလို အနံ.ကို ခင္ေထြးခံစားရတယ္ ။ ေလးေလးရဲ. အိုဗာေဟာင္းပစၥည္းႀကီးက ထြက္လာတဲ့ အနံ.အသက္ဆိုတာလဲ ခင္ေထြးသိေနတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ အေဟာင္းနဲ.အသစ္ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ပိုင္းခႏၶာ ကြာဟမႈေၾကာင့္ အလိုမက်သလိုခံစားရသည္ကေတာ့ အမွန္ပဲျဖစ္သည္။ ပူကနဲ ကိုယ့္ေစာက္ေခါင္းထဲကို အညစ္အေၾကး ဗလပြနဲ. ေလးေလးပစၥည္းႀကီး လိုးဝင္သြားတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္ ….။ မဂၤလာဦးညမို. မိမိအဂၤါစပ္ေလးကို ဆပ္ျပာေမႊးနဲ. ေရေဆးသန္.စင္လာပါလ်က္ … သူကနံေစာ္ေနေသာ သူ.လီးကို လုံးဝေဆးေၾကာ သုတ္သင္ျခင္းမျပဳဘဲ လိုးထည့္လိုက္ခဲ့ခင္း ကိစၥမွာ ခင္ေထြးဘက္ တစ္ခ်က္ မေက်မနပ္ျဖစ္ရျခင္းပင္ …။

သို.ေသာ္ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး အလိုးခံရၿပီဆိုေသာ အသိက အရာရာကို ေ၀ဝါးေမွးမွိန္ ပစ္လိုက္ေလသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို. ျပည့္ၾကပ္စြာ တင္းတင္းႀကီး ဝင္လာေသာ လီးႀကီး အရသာက တစ္ကိုယ္လုံးကို ဖ်င္းကနဲျဖင့္ လႊမ္းၿခဳံ ရစ္သိုင္းလိုက္သည္။ ခင္ေထြးလက္ဖ်ားက ေလးေလးေက်ာျပင္ကို အလိုအေလ်ာက္ ဖက္တြယ္မိၾကသည္။ ဒ ဖင္ေလးကို ေကာ့ထားရင္း တင္းခံထားရသျဖင့္ ဆီးခုံေလးက ေယာက္်ားေတြအႀကိဳက္ ခုံးမို. ေဖာင္းကားေန၏။ ခင္ေထြးက အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ကတည္းက အေမႊးသန္သည္။

ေစာက္ေမႊးမဲမဲေလးမ်ားက နက္ေမွာင္ေနသည္။ ဝင္ထားေသာ လီးကိုယ္ထည္ႀကီးအဆုံးဝင္လာသည္ႏွင့္ ေစာက္စိနီနီေလးက မမီမကမ္း လွမ္းေထာက္သည္။ ေထာက္ဖိထားေသာ ေစာက္စိေလးျပားက်သြားေအာင္လည္း ေလးေလးက ဖိေဆာင့္၍ လိုးထည့္လိုက္သည္။ ဤ သို.ႏွယ္ ေလးေလးကခပ္ျပင္းျပင္းေလး ဖိေဆာင့္ေလ ခင္ေထြး မ်က္ရည္ဝဲေအာင္ခံစားရေလျဖစ္ရသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲ၌ တစ္ႀကိမ္မွ်အလိုးမခံဖူးေသးေသာ အသားမွ်င္မ်ားက ပြတ္ႀကိတ္နာက်င္ၾကဟန္ရွိသည္။ သို.ေသာ္ အရွိန္ရလာေသာအခါ ေစာက္ေခါင္းနံရံမွ အဆိုပါ အသားမွ်င္မ်ားက လီးႀကီးကို ဖက္တြယ္ထားၾက၏။ စုတ္ယူထားကာ ျပန္ထြက္သြားမွာကို စိုးရိမ္လာၾက၏။ ” ႁဗြတ္ .. ႁဗြတ္ .. စြတ္ .. စြတ္ ..ဖြတ္ ..ဖတ္ .. ႁပြတ္ ..”

” အင္း .. အင္း .. အင္း .. အင္း .. အမေလး ေလး ..အား ” ခင္ေထြး ဆံပင္ေတြေျပက်ကုန္သည္။ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ ႏို.ႀကီးႏွစ္လုံးက အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ ေရွ.ေနာက္ ဘယ္ညာလႈပ္ရမ္းေနၾကသည္။ ခင္ေထြး မခံႏိုင္ေအာင္ က်င္တက္စိမ့္အီလာေတာ့၏။ သက္သာလို သက္သာညားဖင္ကို လူးလိမ့္၏ ။ စေကာဝိုင္း၏ ။ ေကာ့ ေကာ့ေဆာင့္ေပး၏။ မွန္၏။ ဤ အျပဳအမူက ခင္ေထြးကို အင္မတန္ေကာင္းမြန္ျပည့္ဝေသာ အလိုးခံျခင္းကာမအရသာကို အျပည့္အဝေပး၏။

” အီး ..အား .. အေမ့ .. အ .. ရႉး ..အ အား ” ခင္ေထြး ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ပြက္ကနဲ အေရမ်ားပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ေလးေလးကမူ အရွိန္ေကာင္းဆဲ … ” ႁပြတ္ .. စြတ္ .. ဘြတ္ .. ႁပြတ္ .. ဖတ္ .. ဖတ္ .. ႁပြတ္ ” ဆက္တိုက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးေနေသာ ေလးေလးဖင္ႀကီးကို ခင္ေထြး တအားဖိခ်တတ္လာသည္။ ဖင္ေလးေကာ့ၿပီးလဲ ခံတတ္လာသည္။ ခင္ေထြး ေခါင္းထဲ ေလာေလာဆယ္တစ္ခုပဲရွိသည္။ အလိုးခံျခင္းဆိုသည္ ေကာင္းေလစြ ေလးေလးကိုခင္ေထြး မခ်စ္ဖူးဆိုသည္ကေတာ့ေသခ်ာ၏။ မိမိကိုယ္ကို လည္း သည္သို.ပင္ နားလည္ထားသည္။ ဘဝေပးအေျခအေနႏွင့္ ႏွလုံးသား တေစာက္ကန္းဆႏၵေလး ေတြေၾကာင့္ ခင္ေထြး ေလးေလးကို ယူခဲ့မိျခင္းဟုလည္း သိထား၏။

သို.စဥ္လ်က္ .. ဤႏွယ္ ဖိုမဆက္ဆံေရးအ ခ်ိန္ကာလတြင္ လင္မယားဆန္ေသာ ခင္ေထြး ႏွလုံးသား တုန္.ျပန္မႈတို.က ဆန္းၾကယ္လြန္းသည္။ ေလးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ တအားဖက္ထားခ်င္သည္။ ေလးေလးခြာသြားမွာကို စိုးရိမ္သည္။ ေလးေလး၏ ပါးျပင္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးကိုလည္း နမ္းရႈံ.မိျပန္သည္။ ေလးေလးက နသိုးႀကိဳးျပတ္ တရႉးရႉး တရွဲရွဲ ေညႇာင့္ေလ ခင္ေထြးေလးေလးကို တိုး၍တိုး၍ ဖက္ထားမိေလပင္။ ေလးေလး ၏ တန္ဆာက ခင္ေထြးေစာက္ေခါင္းထဲ၌ ျပည့္ဝေသာကာမအရသာကို ေပးေနသည္။ ႀကီးမားရင့္ေထာ္ေနေသာ ေလးေလးပစၥည္းႀကီးကို ခင္ေထြးခ်စ္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ပါးမို.မို.ေလးႏွင့္ အသာအယာေလး ဖိကပ္ပြတ္သပ္ေပးခ်င္သည္။

ဤအရသာ အထိအေတြ.ကို ခင္ေထြး အခ်ိန္မေ႐ြးရယူခံစားႏိုင္ခြင့္ရွိေနၿပီမို. .. ခင္ေထြးအတြက္ အရာရာ ျပည့္စုံေသာ ခံစားမႈသည္ ဝမ္းသာျခင္း ဒီေရလႈိင္းအသြင္သို. ကူးေျပာင္းလာသည္။ တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာခ်င္လာသည္။ လီးထိပ္မွ ေႏြးကနဲ အထိအေတြ.က ေစာက္ေခါင္းထဲသို.သာမက ဗိုက္တစ္ျပင္လုံး ထဲအထိ ထိုးဝင္စိမ့္စီးသြားၿပီး တအိအိ ရယ္ေမာခ်င္သလိုလည္းခင္ေထြးခံစားရပါသည္။ ေလးေလးကို မခ်စ္မိခဲ့သည္မွာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။ ႐ြယ္တူတန္းတူ ေအာင္စိုး၏ ေတာက္ပေသာ မ်က္လုံးအၾကည့္မ်ားကို ခင္ေထြးစိတ္လႈပ္ရွားမိခဲ့သည္မဟုတ္လား …။ ” ႁပြတ္ .. စြတ္ .. ႁပြတ္ .. ႁပြတ္ .. စြတ္ .. ဖတ္ .. ဖတ္ ..ဖတ္ ” ေလးေလး က အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ဆိုေပမဲ့ အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ခင္ေထြးအား မနားတမ္း ေဆာင့္လိုးေပးႏိုင္သည္။ခင္ေထြး ႏို.ႀကီးႏွစ္လုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ကိုင္ေခ်မြေနေသာ ေလးေလးလက္ဖဝါးၾကမ္းၾကမ္းႀကီးေတြကပင္ ႀကီးမားေသာ ကာမဆႏၵစြမ္းအင္မ်ား ထုတ္လုပ္ေပးရာ ဗဟိုဌာနႀကီးလိုျဖစ္ေနသည္။

ႏို.သီးေခါင္းနီနီေလးမ်ားကို လက္ညႇိဳးလက္မၾကား၌ ေျဖးညႇင္းစြာ လွိမ့္ပြတ္ ႀကိတ္ေခ် ေပးတတ္သည္။ ထိုအခါမ်ိဳး၌ ခင္ေထြးတစ္ကိုယ္လုံး အေသြးအသားမ်ား ဗေလာင္ဆူကာ ေစာက္ေခါင္းထဲ ၌ ၿငိမ္သက္ မာေတာင္ေနေသာ ေလးေလး၏ တန္ဆာႀကီးကို လႈပ္ရွားေစခ်င္သည္။ ၾကမ္းတမ္းစြာ ထိုးႏွက္ စူးနစ္ေစခ်င္သည္။ ထိုေသာအခါ ဖင္ႀကီးမ်ား အလိုလိုလွိမ့္လူးလာ၏။ ေဘးတစ္ဖက္ကိုေစာင္းၿပီး သားအိမ္နံရံကို လီးထိပ္ႀကီး ဒုတ္ ကနဲ ေဆာင့္ထိုးမိသည္ အထိ ခႏၶာကိုယ္ကို ေဘးသို.ေ႐ြ.လ်ားၿပီး ေလးေလးဖင္ႀကီးကို ဆြဲခ်မိ၏။ အလုံးအရင္းႏွင့္ မာေတာင္ႀကီးမားေသာ လီးႀကီးက အရွိန္ျပင္းစြာ ဝင္သြားျပန္ေသာအခါ မနာပါပဲ ခင္ေထြးလည္ေခ်ာင္းမွ အီး ကနဲ ညည္းညဴ သံက အလိုအေလ်ာက္ကန္ထြက္သြားတတ္ၾကျပန္သည္။ ” ေလးေလး လိုးေပးတာ ေကာင္းရဲ.လားဟင္ ခင္ေထြး ” ” အင့္ … အင့္ …အ .. မသိဘူး .. မသိဘူး .. ” ၿပီးပါၿပီ ။