အပြာရောင်မျက်ရည်

အပြာရောင်မျက်ရည်

ဒီ ဇာတ်လမ်းမှာ အဓိက ဇာတ်ကောင်က ရဲလွန်း ။ ရဲလွန်းသည် ဆင်းရဲတွင်း နက်တဲ့ အခြေခံ လူတန်းစား မိသားစုထဲမှာ ပေါက်ဖွားလာတဲ့ ကောင်လေး တယောက် ။ အဖေက စက်ရုံတရုံက အလုပ်သမား ။ အမေက ဈေးရောင်းသည် ။ တဦးတည်းသော သား ငဆိုးလေး ။ ပိန်ပါးလို့ အရပ်မြင့်တယ်လို့ ပို ထင်ရသည် ။ ငယ်ငယ်ထဲက အစားထက် ကစားကို ပိုမက်နေခဲ့တာမို့ရယ်..မရှိဆင်းရဲသား နင်းပြား ဘဝတွေမို့ မစားနိုင်တာရယ်ကြောင့် ရဲလွန်းသည် ပြားချပ်ချပ် ပိန်ကပ်ကပ်ကလေး ။ အသက်၁၉နှစ် ကောင်လေး ။ ဆံပင်က ရှည်သည် ။ လိန်ကောက်နေတဲ့ ဆံပင်နီကြောင်ကြောင်တွေက ပုခုံးအထိ ရှည်သည် ။ လက်ကြော မတင်းတဲ့ လူပျင်းကလေး ။ ရဲလွန်းသည် ကျောင်းလည်း မတက်ချင်..စာလည်း မကျက်ချင်. တအားဖျင်းတဲ့ လူဖျင်းကလေး လို့ သူ့ကျောင်းက ဆရာ ဆရာမတွေက ပြောတာ ခံရတဲ့ကောင် ။ ဖျင်းလည်းဖျင်း ပျင်းလည်းပျင်းတဲ့ ရဲလွန်းသည် ဆေးခြောက်တော့ ရွူတတ်သည် ။ ဆေးခြောက်ရွူပြီး ချောင်ကောင်းကောင်း တနေရာရာမှာ နှပ်နေချင်တာက သူ့အကျင့် ။ သူ့ဝါသနာ ။

သူက အဲလို နှပ်နေ အိပ်နေတာကို “ ယူတယ်…” လို့ သုံးနွုံးတတ်သည် ။ နေရာယူနေသည် ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ် တဲ့ ။ သူ ဝါသနာ ပါတာက မိန်းမ ။ မိန်းမ ဝါသနာကြီး တဏှာက တအားကြီးတဲ့ နှာဘူးလေး ။ ရဲလွန်းသည် ငယ်ငယ်လေးထဲက အတန်းကျ ကျောင်းသားကြီးတွေရဲ့ လမ်းပြသင်ကြားပေးတာတွေကြောင့် မိန်းမနဲ့ ယောက်ျားလိင် ဆက်ဆံတာတွေကို သူ သိနေသည်.. နားလည်နေသည်။ ဓါတ်ပုံတွေ မြင်ဘူးသည် ။ မြန်မာ အပြာဇာတ်လမ်း စာအုပ်လေးတွေ ရော နိုင်ငံခြားက ရောင်စုံပုံစာအုပ်တွေကိုရော ကြည့်ဖူးသည် ။ ဒီ အတန်းကျ ကျောင်းသားကြီးတွေကြောင့်ဘဲ ရဲလွန်းသည် လက်နဲ့အာသာဖြေဖျောက်( ကွင်းတိုက် ) တတ်သွားတာ ဖြစ်သည် ။ ကွင်းတိုက်တတ်သွားတဲ့အခါ မိန်းမချောချောတွေကို မှန်းဆပြီး တနေ့ကို သုံးလေးခါထပ် မနည်း သူ ကွင်းတိုက်တော့တာဘဲ ။ ရဲလွန်းသည် အပြာစာအုပ်တွေထဲက မိန်းမ ဝတ်လစ်စလစ် ပုံတွေကို ကြည့်ရတာကို အားမရဘူး ။ အပြင်မှာလည်း မိန်းမတွေရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေကို ကြည့်ချင်လာသည် ။ မိန်းမတွေ ရေချိုးတာကို သူ ချောင်းကြည့်တတ်လာသည် ။

ရဲလွန်းတို့ နေတဲ့ ရပ်ကွက်က ကြမ်းသည် ။ အောက်ဆုံး အလွာက လူတွေ နေကြတော့ ဆဲသံဆိုသံတွေက အချိန်အခါမရွေး မိုးမွန်နေအောင် ကြားနေရသည် ။ ယောက်ျားတွေရော မိန်းမတွေရော သူတို့ရင်ထဲက ဒေါသတွေမကျေနပ်မွုတွေကို ရင့်ရင့်သီးသီး ထုတ်ဖေါ်ကြသည် ။ ရဲလွန်းရဲ့ မိဘနှစ်ပါးကလည်း အဆဲသန်သည် ။ သူ့အမေက သူ့ကို ခေါ်တာက “ စောက်ပတ်စားလေး ” “ဖါခေါင်းလေး ” တဲ့ ။ အမြဲတစေ ရိုက်ကြထိုးကြ ခုတ်ကြထစ်ကြတွေ ဖြစ်နေတတ်တာမို့ တချို့က “ မက္ခရာနယ်မြေ ” လို့ တင်စား ခေါ်ဝေါ်ကြသည် ။ အရင်တုံးက ရုပ်ရှင်လား ..ရုပ်ပြလား ရှိခဲ့ဘူးသည်လေ..။ မက္ခရာဓါး…ဆိုတာ ။ ရဲလွန်းတို့ အိမ်နဲ့ ကပ်ရက် နံရံဘဲ ခြားတဲ့ တဖက်ခန်းမှာ ရပ်ကွက်ဈေးလေးထဲမှာ အထည်ရောင်းတဲ့ ဒေါ်ထားထားညွန့် နေသည် ။ အသက် သုံးဆယ်လောက် တရုတ်သွေးပါတဲ့ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် မိန်းမ ။ အပျိုကြီးလို့ ပြောကြတာဘဲ ။

ရဲလွန်းရဲ့ အမေ ဒေါ်ခင်သန်းကလည်း ဒီဈေးလေးထဲမှာဘဲ ငါးရောင်းတော့ ဒေါ်ထားထားညွန့်နဲ့ ခင်သည် ။ နေတာကလည်း ကပ်ရက် ဆိုတော့ အဆက်အဆံ အကူးအလူး ရှိသည် ။ ဒေါ်ထားထားညွန့် ရေချိုးပြီ..အဝတ်လဲပြီ ဆိုရင် ရဲလွန်းသည် လူလစ်ရင် အမြဲလို ချောင်းကြည့်လေ့ရှိသည် ။ သူ့မိဘတွေ အိမ်မှာ မရှိကြတဲ့ အချိန် သူ အထပ်ခိုးပေါ်ကနေ ချောင်းကြည့်တဲ့အခါ ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေ…စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ပုဆိုးကို လှန်ပြီး ကွင်းတိုက်တော့တာဘဲ ။ တခါတရံမှသာ သူမရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာက မိန်းမကိုယ်ကြီးကို သူ မြင်ရတတ်သည် ။

အမွေးမဲမဲတွေနဲ့ ဒီ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို စတွေ့ရတဲ့ အချိန်တုံးက ဆိုရင် ရဲလွန်းသည် ခြေတွေ လက်တွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်ပြီး သူ့ဖွားဖက်တော် လိင်တန်ဟာလည်း မတ်မတ်ကို ထောင်ပြီး ကွင်း တချက်နှစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တာနဲ့ သုတ်တွေ ဖွားကနဲ ဖွားကနဲ ထွက်ပြီး ပြီးသွားရသည် ။ ရဲလွန်းက သူ့အတန်းက သူ့သင်ဆရာမြင်ဆရာ အတန်းကျ ကျောင်းသားကြီးတွေကို အိမ်ကပ်ရက်က သူချောင်းနေကျ ဒေါ်ထားထားညွန့်အကြောင်းကို ပြောပြလေ့ရှိသည် ။ အထူးသဖြင့် မိန်းမ အတွေ့အကြုံ များခဲ့တဲ့ “ သန်းဝေ ” က ရဲလွန်းကို မြှောက်ပေးသည် ။ အဲဒီ ဒေါ်ထားထားညွန့်ကို အတင်း ကြံဖို့ နေ့စဉ် မြှောက်ပင့်ပေးသည် ။

ရဲလွန်းလည်း သန်းဝေ ပြောသလို ဒေါ်ထားထားညွန့်က တယောက်ထဲ အထီးကျန်နေတဲ့ အပျိုကြီးမို့ ယောက်ျားဆာနေတာကြောင့် သူ အတင်း တက်ကြမ်းရင် လက်ခံလိမ့်မယ် လို့ ထင်သွားသည် ။တနေ့မှာ ရဲလွန်း အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ရှိနေခိုက် တဖက်အိမ်က ဒေါ်ထားထားညွန့် ရေချိုးနေတဲ့ အသံကို ကြား လိုက်ရလို့ ပြေးချောင်းပေမယ့် သူချောင်းနိုင်တဲ့ အချိန် ဒေါ်ထားထားညွန့်က ရေချိုးလို့ ပြီးသွားလို့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်နေပြီ ။ ရဲလွန်းလည်း အနည်းဆုံး အဝတ်လဲတဲ့အချိန် ဟိုဟာဒီဟာလေးများ မြင်ရလေမလား ဆိုပြီး ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို အပေါက်ရှာပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ “ ဟာ….” ရဲလွန်းရဲ့ ပါးစပ်က အသံထွက်မသွားအောင် မနည်း သတိထားလိုက်ရသည် ။

သူ မြင်လိုက်ရတာက လုံး၀ ထင်မထားတာကြီး ။ ဒေါ်ထားထားညွန့်သည် အိပ်ခန်းထဲမှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေသည် ။ ဖြူဖွေးပြီး တောင့်ထွားတဲ့ ကိုယ်လုံးတီး မိန်းမတယောက်ကို မြင်လိုက်ရလို့ လူပျိုပေါက် လူပျိုရိုင်းကလေး ရဲလွန်းသည် မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ပေါင်တန်ကြားက တောင်ထနေတဲ့ လိင်တန်ကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေသည် ။ ဒေါ်ထားထားညွန့်က သူ့အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်လို့ လက်တဖက်က ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်စိုင် တလုံးကို ဆုပ်ကိုင် ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ပေါင်ကြားက ခုံးထနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖီလင်တွေ တက်နေသည် ။

ဟာ…သန်းဝြေကီး ပြောသလို လီးဆာလို့ ဖီးလ်တက်နေပြီ ထင်တယ်…..။ လိင်တန်ကို ကွင်းထု ပွတ်တိုက်ရင်း ဆက်ချောင်းနေလိုက်တော့ ဒေါ်ထားထားညွန့်သည် သူမ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်တိုက်နေတာကိုပါ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပါးစပ်ကလည်း ခပ်တိုးတိုး တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်း ငြူနေသည် ။ ရဲလွန်းလည်း တဖက်အိမ်ထဲကို ပြေးသွားပြီး ဒေါ်ထားထားညွန့်ကို တက်လုပ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်မိနေသည် ။ ကြောက်ကလည်း ကြောက်သည် ။ သူတို့ ရပ်ကွက်သည် ခုတ်ထစ်ရိုက်နှက်တာတွေ အမြဲ ဖြစ်နေတဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ စရိုက်တွေနဲ့လူတွေ များပြားလွန်းလို့ နေ့စဉ်လိုလိုဘဲ ရပ်ကွက်ထဲကို ရဲတွေ လာလာပြီး ဆွဲကုတ် သွားတာတွေကို သူ မြင်ဘူးနေသည် ။ ဒေါ်ထားထားညွန့် အလိုမတူဘဲ အော်လိုက်မှ လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့ ဂတ်တဲကို ပါသွားမှာကိုလည်း လန့်သည် ။ ကြည့်နေတဲ့ အချိန် ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေဟာ အင်္ဂါစပ်ကြီးထဲကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ဝင်ထွက်နေပြီ ။

ဟာ…သူ တကယ် ဆာနေတာဘဲ …. လုပ်ကလည်း လုပ်ချင်..လန့်ကလည်း လန့်နဲ့ ကွင်းကိုဘဲ ဖိဆောင့်ထုနေမိရသည် ။ တဖက်အိမ်က ဒေါ်ထားထားညွန့် တယောက် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကာမ အရှိန် မြင့်မားလာပြီး တအီးအီး နဲ့ အသံကျယ်လာသလို ဒီဖက်က ချောင်းကြည့်ပြီး ကွင်းထုနေတဲ့ ရဲလွန်းလည်း အရှိန်တက်လာပြီး ကွင်းကို တအားဆောင့်ထုနေသည် ။ ဒေါ်ထားထားညွန့်သည် လက်နဲ့ ပွတ်နွိုက် အာသာဖြေနေရာက ဖျတ်ကနဲ ရဲလွန်း ရှိနေတဲ့ နံရံဖက်ကို စူးစိုက် ကြည့်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းဖက်က အသံတခုခုကို ကြားလိုက်လို့ ဖြစ်နိုင်သည် ။ အိုး….ဒေါ်ထားထားညွန့် လှဲအိပ်နေရာက ထလာပြီ ။ နံရံအနားကို တိုးကပ်လာသည် ။ ရဲလွန်းလည်း ချောင်းနေရာကနေ မျက်လုံးတွေကို နံရံအပေါက်ကနေ ခွာလိုက်သည် ။

“ ဟေ့..ဟိုဖက်က ရဲလွန်း မဟုတ်လား…မသာလေး….” ရဲလွန်းလည်း ကြောက်လို့ ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ငြိမ်နေသည် ။ အရည်ကြည်တွေ စီးကျနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကိုတော့ ခလယ်လောက်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲ ။ “ ဟဲ့ စောက်ကောင်လေး…နင် ငြိမ်မနေနဲ့..နင်ချောင်းတာ ငါသိလို့ တမင်တကာ လုပ်ပြနေတာ..နင် ကွင်းထုနေတယ် မဟုတ်လား…..ဟဲ့ ရဲလွန်း…ငါခေါ်နေတယ်လေ..မကြားဖူးလား…..” ရဲလွန်းလည်း “ ကြားတယ်…ကြီးတော်…” လို့ သံတုန်တုန်နဲ့ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။ “ ဒီဖက်ကို လာခဲ့..နောက်ဖေးတံခါး စေ့ရုံတင် စေ့ထားတယ်…” “ ဟုတ်..ကြီးတော်….” လို့ ရဲလွန်း ဖြေလိုက်ရင်း ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ပြီး ထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းသည် ။ လှေခါးဆင်းတဲ့အချိန် ဒူးတွေ က တုန်ခါနေသည် ။ လိင်တန်ကတော့ မတ်မတ်ထောင်နေဆဲပါဘဲ ။

အိမ်အနောက်ဖက်ကို ထွက်လိုက်ပြီး တဖက်က ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ အိမ်ရဲ့ လှေခါးသုံးထစ်ကို တက်လိုက်ပြီး နောက်ဖေးတံခါးကို တွန်းကြည့်သည် ။ ဒေါ်ထားထားညွန့် ပြောသလိုဘဲ တံခါးက စေ့ရုံတင် စေ့ထားတာ တွေ့ရလို့ အသာတွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်သည် ။ ထပ်ခိုးပေါ်က ဒေါ်ထားထားညွန့်က “ လာခဲ့ ရဲလွန်း….” လို့ အသံတိုးတိုးနဲ့ ခေါ်လိုက်တာကို ကြားလိုက်ရသည် ။ ဟီး…သန်းဝြေကီး ပြောတာ မှန်နေပြီပေါ့…..စော်ကြီး တအား ထန်နေပြီ..ငါ့ကို ခေါ်လိုးခိုင်းတော့မယ်..ဟီး…ဟီး… ပွတာဘဲ…..။ ဒေါ်ထားထားညွန့်သည် အခုတော့ ထမိန်ကို ရင်လျားထားသည်ကို ထပ်ခိုးပေါ် ရောက်သွားတဲ့အခါ ရဲလွန်း တွေ့လိုက်ရသည် ။ “ နှာဘူးလေး….ကဲ ပုဆိုး ချွတ်စမ်း..ကြည့်ရအောင်..နင့်လီးကို…” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောရင်း ရဲလွန်းရဲ့ ပုဆိုးကို ဒေါ်ထားထားညွန့်က ဖျတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း သူ့စိတ်ကူးတွေဟာ တကယ် ဖြစ်လာနေပြီမို့ တအား စိတ်တွေ ပျော်သွားပြီး စောစောကလို တအားနင်း ကြောက်မနေတော့ဘူး ။

“ ကြီးတော်….ကြီးတော်လည်း ချွတ်လိုက်လေ..စောစောက တအားကြည့်ကောင်းတယ်ဗျာ…” လို့ပြောလိုက်ပြီး ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ “ ဟွန်း…သေနာလေး..နင် ငါ့ကို ရေချိုး လည်းချောင်း..သနပ်ခါးလိမ်းလည်း ချောင်း..နှာထ ကွင်းထုနေတာ ငါ မသိ ဘူး မထင်နဲ့..တကထဲ လူကဖြင့် လက်တောက်လောက်…” ပြောလို့မှ မဆုံးသေး..ရဲလွန်းက သူ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်လို့ ဒေါ်ထားထားညွန့်လည်း ရဲလွန်း ပေါင်ကြားကို မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ တုတ်ဖြိုးရှည်လျားတဲ့ ရဲလွန်းရဲ့ လိင်တန်ကို တွေ့သွားလို့ ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ အံ့သြသွားသည် ။ “ ဟယ်….လီးက တော်တော် ကြီးတာဘဲ….ငါ…ငါ…ထင်မထားဘူး . . ” လူနံပိန် ကျွဲဂျိုလိန် ဆိုတဲ့ စကားက တယ်မှန်တာဘဲ …..လို့ တီးတိုး ရေရွတ်ရင်း ရဲလွန်းရဲ့ လိင်တန်ကို ဆတ်ကနဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည် ။ ရဲလွန်းရဲ့ပိန်ကပ်ကပ် ကိုယ်လုံးလေးကြောင့် သူ့လိင်ချောင်းက ပိုကြီးသည်လို့ ထင်နေရသလား မသိ ။

ဒေါ်ထားထားညွန့်သည် လုံးပတ်တုတ်တုတ်နဲ့ ပူနွေးနွေး လိင်ချောင်းကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်ရတဲ့အခါ ကာမစိတ်တွေ က ထောင်းကနဲ ထသွား ရပြီး…“ ရဲလွန်း..နင် မိန်းမလိုးဖူးတယ် မဟုတါလား..” လို့ မေးရင်း သူ့လိင်ချောင်းကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းက “ မလိုးဖူးသေးဘူးဗျ…” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။ “ ဟင်…တကယ့်စောက်ရူးလေး…ဟွန်း….သူ့ကိုယ်သူ ဟန်ပေးနေတာ…ကဲ..ကဲ….လာ…လာ….ငါလည်း ရမယ့် ရတော့လည်း တကယ့် လီးအသစ်ချပ်ချွတ်လေး ပါလား…..” လို့ ပြောရင်း ရဲလွန်းကို ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားပေးပြီး အပေါ်က တက်မှောက်ခိုင်းပြီး လိင်တန်ထိပ်ကို အင်္ဂါစပ်ပေါက်ဝမှာ တေ့ကာပေးလိုက်သည် ။ “ ထည့်…ထည့်…..သွင်း..သွင်း…..” ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ သင်ပြပေးမွုနဲ့ ရဲလွန်းသည် မိန်းမလိုးဖူးသွားသည် ။ ဒေါ်ထားထားညွန့် သည် ရည်းစားနဲ့ အရင်က လုပ်ဖူးခဲ့ပေမယ့် နှစ်ပေါင်း ကြာမြင့်နေခဲ့ပြီ ။ အခု ရဲလွန်းနဲ့ ပြန်လုပ်ဖြစ်တဲ့အချိန် ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်မှာ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ မိန်းမတယောက်လိုဘဲ ကြပ်တည်းနေသည် ။

ရဲလွန်းလည်း ကျောင်းက သန်းဝေတို့လို ကျောင်းသားကြီးတွေကို သူ့အတွေ့အကြုံတွေကို ပြောလို့ မပြီးတော့ ။ ဒေါ်ထားထားညွန့်လည်း ပြတ်လပ်သွားခဲ့တဲ့ ယောက်ျား လိင်ဆက်ဆံမွုနဲ့ ပြန်တွေ့ရလို့ အရင်ကလို သုန်သုန် မွုန်မွုန် မဟုတ်တော့ဘဲ စိတ်လက် ကြည်သာ သွက်လက်လာသည် ။ လစ်ရင် လစ်သလို ရဲလွန်းနဲ့ ဖြုတ်ကြသည် ။ ရဲလွန်းကိုလည်း ဒေါ်ထားထားညွန့်က မုန့်ဖိုးတွေ ပေးတတ်သည် ။ သူ့ကို ကောင်းကောင်း ဆန္ဒဖြည့်ပေးတဲ့ ဒီကောင်လေးကို ဒေါ်ထားထားညွန့် ဘောက်ဆူး ချရတာ ။ ရဲလွန်းလည်း ဒေါ်ထားထားညွန့်နဲ့ အမြဲ လုပ်ဖြစ်နေပြီး စားဖူးလာတောက စားနေကျ တင် မကဘူး ။ အသစ် အဆန်းလည်း ထပ်စမ်းကြည့်ချင်လာသည် ။ တခါ ရဖူးသွားတော့ ဒီလိုဘဲ ဆာလောင်မွတ်သိပ်ပြီး တိတ်တိတ်ပုန်း ကျိတ်စားချင်နေမယ့် အန်တီကြီးတွေ ရှိနေမှာဘဲ ဆိုပြီး အနီးအနား ကပ်လှည့်ကြံဖို့ လိုက်ရှာလေတော့သည် ။

နောက်ထပ် သူ ရနိုင်မယ်လို့ ထင်မိတဲ့ အန်တီအရွယ် မိန်းမတယောက်ကတော့ သူ့ရဲ့ အတန်းပိုင် ဆရာမ ဒေါ်မြမြနွယ် ပါဘဲ ။ ဒေါ်မြမြနွယ်သည် ယောက်ျားနဲ့ ကွဲထားသည် လို့ သူ သန်းဝေတို့ဆီက သတင်းကြားဖူးထားသည် ။ ခါးသေးတင်ကားတဲ့ ဒေါ်မြမြနွယ်ကို သူတို့ ကျောင်းသားတွေက ကြည့်ကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေကြတာကြာပြီ ။ ဒေါ်ထားထားညွန့်ကို စားနေကျ ရဲလွန်းသည် ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်ကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်ပြီး ဆရာမကိုလည်း ဒေါ်ထားထားညွန့် လိုဘဲ ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးလိုက်ရရင် တအား အီဆိမ့်နေမှာဘဲလို့ ပစ်မှားပြီး ညဖက် ဆိုရင် အိပ်ရာထဲ ကွင်းထုမိလေသည် ။ ဒေါ်မြမြနွယ်လည်း စာညံ့တဲ့ စာထဲ စိတ်မပါတဲ့ ရဲလွန်းကို ခုံပေါ်တက်ခိုင်းပြီး ကြိမ်နဲ့ဆော်ရတာလည်း အကြိမ် မနည်းတော့လို့ စိတ်ပျက်နေတဲ့အချိန်ပါ ။

ရဲလွန်းရဲ့ မိဘတွေကိုလည်း ကျောင်းကို ခေါ်ပြီး သူတို့သားသည် စာကို စိတ်မပါ ..မဖတ်..မကျက် ဖြစ်နေတဲ့အကြောင်း ပြောပြခဲ့ပြီးတာလည်း အကြိမ်ကြိမ်ပါ ။ ဒေါ်မြမြနွယ်သည် ခင်ပွန်းဖြစ်သူက အင်္ဂလန်မှာ ပညာတော်သင် အဖြစ် ကျောင်းဆက်တက်ရင်း အဲဒီတိုင်းပြည်သူ တယောက်နဲ့ အကြောင်းပါသွားခဲ့လို့ ကွာရှင်းစာ လှမ်းတောင်းပြီး ကွာရှင်း ပြတ်စဲခဲ့လို့ တယောက်ထဲ အထီးကျန်နေတဲ့ မိန်းမ တယောက်ပါ ။ ခင်ပွန်းသည် ရှိစဉ်က နေထိုင်နေတဲ့ တထပ်တိုက်လေးမှာဘဲ တယောက်ထဲ ဆက်နေနေသည် ။ စာညံ့တဲ့ ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်ပြီး ကိုယ်ဖိရင်ဖိ ပညာသင်ပေးလိုတဲ့ မွန်မြတ်တဲ့ စိတ်ထား ရှိသူမို့ ရဲလွန်းကို ပထမဆုံး အဖြစ် ကျောင်းဆင်းရင် သူနဲ့ တပါထဲ ခေါ်သွားပြီး သေသေချာချာ သင်ပေးဖို့ ဒေါ်မြမြနွယ် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

သူမ စိတ်ထဲမှာ ရဲလွန်းသည် ရိုးအတဲ့ နွမ်းနွမ်းပါးပါး ဆင်းရဲသား ကျောင်းသားလေး တယောက် လို့ဘဲ ထင်မှတ် ခဲ့ပြီး အဒေါ်အရွယ် မိန်းမကြီး တယောက်ကို မှန်မှန်လေး စားသုံးနေတဲ့ တဏှာကြီးလွန်းတဲ့ လူလည်လေး တယောက် ဆိုတာ လုံးလုံး မရိပ်စားမိခဲ့ဘူး ။ဒေါ်မြမြနွယ်သည် သူ့ကို ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက် ..အတန်းထဲမှာ ခုံပေါ်တက် ရပ်ခိုင်း ..နားရွက်ဆွဲပြီး ထိုင်ထလုပ်ခိုင်း..အမျိုးမျိုး ဒါဏ်ပေးတာလည်း အပြုံး မပျက်ဘဲ မနက် ဆိုရင် “ မင်္ဂလာပါ ဆရာမ ” ဆိုပြီး ပြေးလာ နုတ်ဆက်တတ်တဲ့ ရဲလွန်းကို သနားမိသည် ။ ပင်ကိုယ် စိတ်ရင်းကောင်းတဲ့ ကောင်လေးဘဲ ဆိုပြီး သူ့ကို စာတော်လာအောင် လုပ်ပေးမည် လို့ စဉ်းစားနေသည် ။

သန်းဝေ ဆိုတဲ့ ရဲလွန်းရဲ့ အကြံပေးကြီးကတော့ ရဲလွန်းတယောက် ဒေါ်မြမြနွယ် အတန်းရှေ့မှာ စာသင်နေတဲ့ အချိန် ကျောက်သင်ပုံးမှာ မြေဖြူနဲ့ စာရေးနေတဲ့အခါ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေးရဲ့ အောက်က စွင့်ကား လှပတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်နေတာကို ငေးမော ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထကြွ နေတာကို အမြဲ တွေ့နေတော့ မုန့်စားဆင်းချိန်မှာ ရဲလွန်းကို ခေါ်ပြီး ခပ်တိုးတိုး နဲ့ “ ရဲလွန်း…မင်း ဆရာမကို လိုးဖို့ ကြံနေသလား..ငါ့လူ….” လို့ မေးသည် ။ ရဲလွန်းကလည်း သန်းဝေက သူ့ သင်ဆရာ မြင်ဆရာ အကြံပေးကြီးမို့ ဘူးမကွယ်ဘဲ “ ကိုသန်းဝေရာ…ရမယ် ဆိုရင်တော့ လုပ်ချင်တာပေါ့ဗျာ..ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ ရေဆေးငါးကြီးဘဲ…” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်လေသည် ။ သန်းဝေလိုဘဲ အတန်းကျ ကျောင်းသားကြီး မင်းထိုက်ကလည်း ဆရာမ ဒေါ်မြမြနွယ်ကို ကြိတ်ပြီး သဘောကျနေသည် ။ မင်းထိုက်သည် ရဲလွန်းလိုဘဲ စာသင်ရတာကို စိတ် လုံး၀ မပါတဲ့အီးပေါလောကြီး ဖြစ်သည် ။

ဆရာဦးမြတ်စံ ဆိုတဲ့ ဆရာတယောက်က မင်းထိုက်သည် သုံးစားလို့ မရတဲ့ ခေါင်းထဲမှာ ချီးဘဲ ရှိတဲ့ကောင်လို့ ဒေါသတကြီး အော်ငေါက်ဘူးသည် ။ မင်းထိုက်သည် စာမသင်ချင်ဘဲ ရုပ်ရှင်မင်းသား လုပ်ချင်နေတဲ့ကောင်မို့ ဆရာဦးမြတ်စံ ဘယ်လောက်ဘဲ သင်ပေးပေး သူ့ခေါင်းထဲကို ဘာမှ မဝင်ဘူး ။ မှတ်လဲ မမှတ်မိဘူး ။ မင်းထိုက်က ရဲလွန်းကို အတန်းထောင့်ကို ဆီဲ ခေါ်ပြီး…“ ဆရာမကို ငါ ကြိုက်နေတယ် ကောင်လေး..မင်းဖါသာ ရပ်ကွက်ထဲက ကြီးတော်ကြီးကို လိုးနေစမ်းပါကွာ..လောဘမကြီးပါနဲ့ ခွေးကောင်လေး”လို့ ကြိမ်းထားသည် ။ ရဲလွန်းကတော့ မင်းထိုက်ကို လူပေါကြီး တကောင်လို့ဘဲ မှတ်ယူထား ပုံရသည် ။ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ဂရုကို မစိုက်ဘူး ။ ဒေါ်မြမြနွယ်သည် သူ့ယောက်ျား ရှိနေတုံးက သူ့ယောက်ျားရဲ့ ရုံးကားလေးနဲ့ ကျောင်းကို လာတတ်ပေမယ့် သူ့ယောက်ျားလည်း မရှိတော့တဲ့အခါ ဘတ်စ်ကားနဲ့ဘဲ ကျောင်းကို လာ ကျောင်းက ပြန်သည် ။ ဆရာမရဲ့ အိမ်သည် ကျောင်းနဲ့ သိပ် မဝေးလှဘူး ။ ဒီနေ့ ရဲလွန်းကို ဆရာမက ခေါ်ပြီး..“ ရဲလွန်း..မင်း မိဘတွေကို ဆရာမ ပြောခိုင်းတာ ပြောခဲ့ပြီးပြီလား….” လို့ မေးသည် ။

ရဲလွန်းက “ ပြောခဲ့ပြီ ဆရာမ..နေ့တိုင်း ကျောင်းဆင်းချိန်မှာ ဆရာမရဲ့ အိမ်ကို လိုက်သွားပြီး ကျူရှင် တက်ရမယ် ဆိုတာ ကျနော် ပြောခဲ့ပြီးပြီ….” လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ ကျောင်းဆင်းသွားပြီးတဲ့ နောက် ရဲလွန်းသည် ဆရာမရဲ့ ခြင်းတောင်းကို ကူဆွဲပေးပြီး ဆရာမနဲ့ အတူတူ ကျောင်းနဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ဘတ်စ်ကား မှတ်တိုင်မှာ ဘတ်စ်ကား စောင့်စီးရသည် ။ ဘတ်စ်ကားသည် ထုံးစံအတိုင်း လူတွေ ပြည့်ကြပ်နေသည် ။ ဆရာမနဲ့အတူ ဘတ်စ်ကားပေါ်ကို တိုးတက်တဲ့အခါ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ သူ့ပေါင်တွေ လက်တွေ နဲ့ ထိမိကြသည် ။ ရဲလွန်းလည်း အတွင်းစိတ်က ဖေါက်ပြန်နေတဲ့ကောင် ဆိုတော့ ဒီလို ထိမိတာနဲ့ ကာမစိတ်တွေက ပြင်းထန်စွာ ထကြွပြီး ပုဆိုးထဲက လိင်တန်က ထောင်ထလာတော့တာဘဲ ..။ ဆင်းရဲမွဲတေတဲ့ ရဲလွန်းတို့လို ကျူးကျော်ရပ်ကွက်မှာ နေနေတဲ့ လူငယ်လေးတွေသည် အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်နိုင်တဲ့ အခြေအနေ မရှိကြ ။

တထည်လောက်ဘဲ ရှိပြီး နေ့တိုင်း ကျောင်းတက်တဲ့အခါ ဝတ်မလာဖြစ် ။ အခုလို လိင်တန် တောင်မာလာတော့ ထိန်းချုပ်စရာ ဘောင်းဘီက မပါ ။ တခါထဲငေါငေါကြီး ရှေ့ကလူကို ထိုးထောက်မိတော့တာဘဲ ။ ရဲလွန်းလည်း ပထမဆုံးနေ့မှာ သူ အနောက်ကနေ လီးနဲ့ ထောက်လိုက်ရင် ဆရာမ စိတ်ဆိုးသွားပြီး အနားကပ်ခွင့် မရတော့မှာကို ကြောက်သည် ။ သူ့လီးနဲ့ မထောက်မိစေဖို့ လွဲပြီး ရပ်သည် ။ တိမ်းရှောင်သလို ဆရာမရဲ့ ခြင်းတောင်းနဲ့လည်း ကာသည် ။ ဒါကြောင့် သူလီးတောင်တာကို ဆရာမ မသိလိုက်ဘူး ။ ဆရာမ ဆင်းရမယ့် မှတ်တိုင် ကို ရောက်ပြီ ။ ဆရာမ က “ ရဲလွန်းရေ..ဆင်းရအောင်ကွယ်..ဆရာမတို့ လမ်းးထိပ်ကို ရောက်ပြီ…” လို့ လက်ကလေးနဲ့ တို့ပြီး ပြောသည် ။ ကားပေါ်က အဆင်း ထောင်နေတဲ့ လီးကို ဆရာမ မတွေ့အောင် သူ့ကျောင်းလွယ်အိတ်နဲ့ ကာသလို ဆရာမရဲ့ ခြင်းတောင်းနဲ့လည်း ဖုံးဖိလိုက်သည် ။ ဆရာမရဲ့ အိမ်က ဘတ်စ်ကားဂိတ်နဲ့ သိပ် မဝေးဘူး ။

တထပ်တိုက်ကလေး ပေမယ့် ရေညှိတွေ တက်ပြီး အပြင်ဘန်း ကြည့်လို့ မလှတဲ့ ဟောင်းနွမ်းနေသည် ။ ခြံဝင်းထဲမှာလည်း မြက်ပင်တွေ ခြုံနွယ်တွေက ထူထပ်နေသည် ။ ရဲလွန်းလည်း “ တနေ့ကျရင် ကျနော် လာပြီး ဆရာမရဲ့ ခြံကို ရှင်းပေးချင်တယ်…” လို့ ဆရာမကို ပြောလိုက်သည် ။ ဆရာမက အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။ “ ရပါတယ်ကွယ်….” လို့ ပြောပြီး ကျေနပ်နေသည် ။ ဆရာမက “ ကဲ ရဲလွန်းရေ..လာ..ဒီ စားပွဲမှာ ထိုင်..စာဖတ်နေ..ဆရာမ အဝတ်လဲ ရေမိုးချိုးလိုက်အုံးမယ်….ပြီးတော့ စာသင်ကြတာပေါ့..မင်း ဘိုက်ဆာလား..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းက “ကျနော် ဘိုက်မဆာပါဘူး..ဆရာမ….” လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ တခြားလူ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ ဆရာမရဲ့ တိုက်ကလေးထဲမှာ သူနဲ့ ဆရာမနဲ့ဘဲ ရှိနေတာက ရဲလွန်ူရဲ့ စိတ်တွေကို လွုပ်ရှား ဖေါက်ပြန်စေသည် ။ ဆရာမသည် သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်သွားပြီး တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည် ။

ရဲလွန်းသည် ဆရာမတော့ မကြာခင်မှာ ကျောင်းဝတ်စုံကို ချွတ်ပြီး အိမ်နေရင်း အဝတ်အစားကို လဲတော့မည်..ရေချိုးမည် လို့လည်း ပြောတာမို့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်တော့မည် လို့ အတွေးတွေ ဝင်ပြီး လိင်တန် မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ ဆရာမ အဝတ်လဲတာ ရေချိုးတာကို ချောင်းချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာသည် ။ရဲလွန်း ဆရာမ ဒေါ်မြမြနွယ် ရေချိုးတာကို ချောင်းဖို့ ကြိုးစားသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲကို ချောင်းဖို့ အပေါက် ရှာမတွေ့တာကြောင့် ရေချိုးခန်းနဲ့ ကပ်ရက် မှောင်မဲနေတဲ့ စတိုခန်းလေးထဲကို ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲက မီးရောင်ကို သုံးထပ်သားနံရံက အပေါက်လေးတွေကနေ တွေ့လိုက်ရလို့ သူ တအား ဝမ်းသာသွားသည် ။ ဒီအပေါက်လေးတွေကနေ ရေချိုးခန်းထဲကို သူ ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းသည် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေသည် ။ ဆရာမကို ကိုယ်တုံးလုံး မြင်လိုက်ရလို့ပါ ။

ဖြူဖွေးတဲ့ အသားအရည် တောင့်တင်းဖွံ့ဖြိုးတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေနဲ့ ဆရာမကို ကျောင်းခန်းထဲမှာ အဝတ်အစား အပြည့်အစုံနဲ့ တွေ့ရတာတောင် သူတို့ ကျောင်းသားတစုက အရမ်းကို စိတ်လာကြ ပစ်မှားနေကြတာ အခုလို အဝတ်မပါဘဲ တွေ့လိုက်ရတော့ ဖွားဖက်တော် မတ်မတ်ထောင်ပြီး ခုချက်ချင်းဘဲ ရေချိုးခန်း ထဲ ပြေးဝင်သွားပြီး ကိုင်တွယ်ပစ်ချင်မိသွားရသည် ။ ဆရာမကတော့ သူ့ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးနှစ်လုံးကို ဆပ်ပြာနဲ့ ကျကျနန ပွတ်တိုက်နေသည် ။ ဆရာမရဲ့ ရှပ် ချပ်နေတဲ့ ဝမ်းပျင်လေးအောက်က အမွေးပါးပါး ဖုံးနေတဲ့ မိန်းမအင်္ဂါစပ်ကြီးကို ရဲလွန်း ငေးစိုက်ကြည့်ပြီး သွားရည်ယိုနေသည် ။ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးတဲ့အခါ ဆရာမသည် တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တန်တွေကြားက အင်္ဂါစပ်ကြီး ကို သေသေချာချာ ပွတ်သပ် ဆေးကြောနေပြန်သည် ။ ရဲလွန်း သည် ဆရာမရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို မြင်ရတဲ့အခါအခွင့်အခါ ကောင်းလို့ကတော့ ဒီအဖုတ်ကြီးကို စုတ်ယက်ပစ်လိုက်အုံးမယ် လို့ ကာမစိတ် ဖုံးနေတဲ့ သူ့စိတ်တွေနဲ့ မှန်းဆတွေးတောနေသည် ။

ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး လိင်တန်ကို ရှေ့နဲ့နောက် တအား ပွတ်တိုက်နေသည် ။ ဆရာမ ရေချိုးပြီးလို့ ထမိန်ကို ပြန်ရင်လျားလိုက်တဲ့အခါ ရဲလွန်းလည်း အပြင်ခန်းကို ပြန်ပြေးထွက်သွားပြီး စားပွဲမှာ စာဖတ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည် ။ မကြာခင် ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် ပြန်ထွက်လာပြီး ရဲလွန်းကို စာသင်သည် ။ ရဲလွန်းသည် စာထဲမှာ စိတ်မဝင်စားဘဲ ဆရာမရဲ့ဖွံ့ထွားလုံးဝန်းတဲ့ ရင်စိုင်နှစ်မွာကိုဘဲ ခိုးကြည့်ကာ စိတ်တွေက ဆရာမကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကာမစပ်ယှက်ဖို့ဘဲ တွေးတောနေမိသည် ။ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် ကတော့ ရဲလွန်းကို စေတနာ ထားပြီး ကြိုးစား သင်ပေးနေသည် ။ ရဲလွန်းကတော့ ဖွားဖက်တော် မာထောင်ပြီး တဏှာစိတ်တွေဘဲ များနေသည် ။ ဆရာမဆီက အပြန်မှာ ဆေးခြောက်ရွူဖို့နဲ့ အိမ်ဘေးက ဒေါ်ထားထားညွန့်နဲ့ တချီတပွဲလောက် ဆွဲလိုက်ဖို့ကို တွေးတောနေသည် ။

“ ရဲလွန်း…..ဘာငေးနေတာလဲ..မင်းကလဲ ဆရာမ စာသင်ပေးနေတာကို စိတ် လုံးလုံး မဝင်စားဘူးကွယ်…..ဟင်း…မင်း နဲ့တော့ ခက်တော့တာဘဲကွယ်……” ဆရာမ က ရဲလွန်း တယောက် စာထဲကို စိတ်မဝင်စားတာကို တွေ့ရလို့ စိတ်ပျက်သွားသည် ။ “ အင်း….ဒီအတိုင်းဆိုရင် မင်းကို ဆရာမ အိမ်ကို ခေါ်ပြီး စာသင်လည်း မင်း စိတ်မပါရင် ဘာမှ အကျိုး ရှိမှာ မဟုတ်ဘူးကွာ….မင်း မသင်ချင်ရင်လည်း ဆရာမ တခြား သင်ချင်တဲ့ ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို ဦးစားပေး သင်ပေးလိုက်ရမလား….” ဒီလို ဆရာမ ပြောလိုက်တော့လည်း ရဲလွန်း ကြောက်သွားသည် ။ ဆရာမနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် မနေရမှာကို ကြောက်သည် ။ ဆရာမ အိမ်ကို လိုက်ခဲ့ရလို့ ဆရာမ ရေချိုးနေတာကို နီးကက် တုံးလုံးကြီး တွေ့လိုက်ရတယ် မဟုတ်လား ။

“ ကျ..ကျနော်….ကြိုးစားပါမယ် ဆရာမ….ကျနော့်ကို သင်ပေးပါ….” “ အေးလေ….မင်း ကြိုးစားမယ် ဆိုရင်လည်း ဆရာမက သင်ပေးချင်ပါတယ်..ရဲလွန်းရယ်…..” ဆရာမရဲ့ လည်ဟိုက် ဘလောက်စ် အကျႌထဲက လွုပ်တုပ်တုပ် ရင်သားလုံးကြီးတွေကို မသိမသာ ခိုးကြည့်နေရတာကိုက ရဲလွန်း အတွက် ဖီလင်ပါ ။ ဆရာမရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး ကိုယ်တွေကိုပြန် မြင်ယောင်နေမိပြီး သူ့လိင်တန်က တန်းတန်းမတ်မတ် ထောင်နေသည် ။ ဆရာမကို ဒေါ်ထားထားညွန့်ကြီးကို တွယ်သလို တွယ်ချင်နေတာတော့ အရမ်းပေါ့ ။ ဆရာမ အိမ်က အပြန်မှာ သူတို့ ရပ်ကွက်ထဲက ဆေးခြောက်ရောင်းတဲ့ မွတ်တားဘိုင် ဆီက ဆေးခြောက်ထုပ် အကြွေး ဝင်ဝယ်ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့သည် ။ အိမ်မှာ အဖေရော အမေရော မရှိကြဘူး ။ တဖက်အိမ်က ဒေါ်ထားထားညွန့် ရှိနေလား ဆိုတာကို လေ့လာလိုက်သည် ။ စော်ကြီး ရှိနေရင် နည်းနည်း ပွတ်သီးပွတ်သပ် သွား လုပ်လိုက်ပြီး တက်ဖြုတ်မလို့ ။ အိမ်အနောက်ဖက်ကနေ ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ အိမ်ထဲကို သူ ခြေသံမကြားအောင် ခြေဖေါ့နင်းပြီး တံခါးကို အသာလေး တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်သည် ။ ခါတိုင်းလည်း သူ ဒီလိုဘဲ ဝင်နေကျမို့ ။ အိမ်ထဲကို ရောက်ပြီး စော်ကြီး ရဲ့ အိပ်ခန်းလေးဆီကို သူ လှမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အိပ်ခန်းထဲက အသံဗလံတွေကြောင့် ရဲလွန်း ခြေလှမ်းတွေ တန့်သွားသည် ။

“ အိုး…အိုး……အား…အား…အား…….အားရှီး…..ရွူး….အား………” ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ အော်ညည်းသံတွေ နဲ့ အသားချင်း ရိုက်ခတ်တဲ့ အသံတွေ…ဖပ်ဖပ်ဖပ်..ဖပ်ဖပ်ဖပ်…….တနည်းအားဖြင့် ကုတင်သံ လို့ ခေါ်ကြတဲ့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမတို့ ကာမစပ်ယှက်ကြတဲ့အသံဗလံတွေ …။ ဟာ..စော်ကြီး တယောက်ယောက်နဲ့ လိုးနေတယ်…….ဘယ်…ဘယ်…ဘယ်သူများပါလိမ့်……..။ ရဲလွန်း တအား သိချင်သွားသည် ။ ခြေဖျားထောက်ပြီး ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ အိပ်ခန်းလေး အနားကို ချဉ်းကပ်သွားပြီး အထဲကို မြင်နိုင်ဖို့ ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက် ရှာလိုက်သည် ။ ဟောင်းနွမ်း စုတ်ခြာနေတဲ့ သုံးထပ်သား ထရံလေးမှာ သံပေါက်ရာ အဟောင်းတွေ အများကြီး ရှိနေသည် ။ ရဲလွန်း အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။

ဒေါ်ထားထားညွန့်သည် သူချောင်းကြည့်နေတဲ့ဖက်ကို မျက်နှာမူထားသည် ။ တက်လိုးနေတဲ့လူက ကျောခိုင်းထားသည် ..။ သူ့မျက်နှာကို မမြင်ရပေမယ့်သူ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို ရဲလွန်း သိသည် ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူသည် ရဲလွန်းရဲ့ အဖေ ဖြစ်နေတာကြောင့်ပါဘဲ ။ အဖေသည် ဒေါ်ထားထားညွန့်ကြီးကို ရေရေလည်လည် လိုးဆောင့်နေသည် ။ အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတာ ။ စော်ကြီးကလည်း အဖေ လိုးနေတာကို အရမ်း သဘောကျ ကြိုက်နေတဲ့ ပုံ ရှိသည် ။ ရဲလွန်းလည်း အဖေ့ လီးကြီး တစွပ်စွပ်နဲ့ စော်ကြီးရဲ့ ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဝင်ထွက်နေတာကို တော်တော်ကြာ ငေးကြည့်နေပြီး တောင်လာတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို ကွင်းတိုက် ပါတော့သည် ။ အိပ်ခန်းထဲက ဒေါ်ထားထားညွန့်နဲ့ သူ့အဖေသည် ပုံစံ တမျိုး ပြောင်းပြီး ဆွဲနေကြပြန်သည် ။

ဒေါ်ထားထားညွန့်ရဲ့ ကုန်းထားတဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေ ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဆက်တိုက် ထိုးသွင်းနေတဲ့ အဖေ့လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လိုက် ဒေါ်ထားထားညျွန့်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကြည့်လိုက်နဲ့ တအား ထုပစ်လိုက်တာ တအားကောင်းသွားသည် ။ သုတ်ရည်တွေကို နံရံကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရဲလွန်း နောက်ကြောင်း ပြန်လှည့်လိုက်သည် ။ ခြေဖေါ့နင်းပြီး အိမ်အနောက်ဖက်ကနေ ပြန်ထွက်လိုက်သည် ။ ဒီည စော်ကြီးကို အပြတ်နှိပ်မယ် မှန်းထားတာ အဖေ ဝင်အုပ်နေလို့ ကွင်းနဲ့ဘဲ ကျေနပ်လိုက်ရသည် ။ အိမ်အနောက်ဖက်က သရက်ပင်ကြီးရဲ့ အောက်မှာ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်ရင်း မာမွတ်ဘိုင် ဆီက ဝယ်လာတဲ့ ဆေးခြောက်ထုပ်လေးကို ထုတ်ယူလိုက်သည် ။

ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်သည် ကျောက်သင်ပုံးမှာ မြေဖြူနဲ့ စာရေးနေသည် ။ ဆရာမရဲ့ ခါးသေးသေးလေး အောက်က တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကားကားတွေက အနောက်ကို ကော့လုံးနေကြသည် ။ စာရေးနေတဲ့အချိန် တင်ပါးကြီးတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေကြသည် ။ သန်းဝေ ရဲလွန်းနဲ့ မင်းထိုက်တို့ သုံးယောက်သည် ရမက်ခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဆရာမရဲ့ နောက်ပိုင်း အလှတွေကို ငေးကြည့်ရင်း ဆရာမကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ခွာကြည့်နေကြသည် ။ သူတို့အထဲမှာ ရဲလွန်းက ဆရာမရဲ့ အတွင်းကိုယ်တွေကို သေသေချာချာ မြင်ဖူးခဲ့သည် ။ ရဲလွန်းသည် ညတုံးက ဆရာမရဲ့ အိမ်မှာ ဆရာမရေချိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီး ဖြူဝင်းစိုပြေ တောင့်တင်းတဲ့ ဆရာမကို ဝတ်လစ်စလစ် မြင်ခဲ့ရတဲ့အကြောင်းကို သန်းဝေကို ပြောပြခဲ့သည် ။

သန်းဝေက ဘယ်ကနေ သိလာသည် မသိ ။ ဆရာမရဲ့ ယောက်ျားသည် နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် ပြန်မလာတော့လို့ ဆရာမနဲ့ ကွဲသွားတာ ကြာပြီ…ဆရာမသည် ယောက်ျား မရှိလို့ ကာမရာဂစိတ်တွေ ထကြွလိုလားနေမှာ သေချာသည်..ဆရာမ ကို ကြံစည်ရင် အောင်မြင်နိုင်သည် လို့ ရဲလွန်းကို မြှောက်ပင့်ပေးသည် ။ မင်းထိုက်ကိုတော့ သူတို့ မယုံကြည်ကြလို့ ဒီအကြောင်းတွေကို သူတို့ မဆွေးနွေး မတိုင်ပင်ကြဘူး ။ ရဲလွန်းသည် ဆရာမရဲ့ တင်ပါးတွေကို စူးစိုက် ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထကြွ သောင်းကျန်းလာလို့အတူတူ ကပ်ရက် ထိုင်နေတဲ့ သန်းဝေကို လေသံတိုးတိုးနဲ့ “ နှာစာအုပ် ရှိလား…” လို့ မေးလိုက်သည် ။ သန်းဝေကလည်း “ မင်းမေစပ်ပတ်..နှာစာအုပ် ဘာလုပ်ဖို့လဲ…” လို့ ပြန်မေးသည် ။ ရဲလွန်းက “ အိမ်သာထဲ ကွင်းသွားကိုင်မလို့” လို့ ဖြေလိုက်တော့ သန်းဝေလည်း သူ့လွယ်အိတ်ထဲမှာ ပါခဲ့တဲ့ နှာစာအုပ်ကို ထုတ်ပေးသည် ။ ထိုစဉ်အခါက မြန်မာ အ ပြာစာအုပ်လေးများသည် ကျောင်းသားလူငယ်လေးတွေ ကြားမှ ရေပန်းစား ခဲ့သည် ။ ဗီဒီယို အင်တာနက် မပေါ်သေးတဲ့အချိန်တုံးက ဒီ အပြာစာအုပ်လေးတွေသည် မြန်မာလူငယ်လေးတွေရဲ့ လက်သုံး ဖြစ်ခဲ့သည် ။

သန်းဝေသည် သူ့အိမ်နားက ဈေးကလေးက “ သိန်းသန်းကုဋေစာပေ” ဆိုတဲ့ စာအုပ်အငှားဆိုင်လေးက ကိုသိန်းရဲ့ဆီက ဒီလို စာအုပ်လေးတွေကို အမြဲငှားဖတ်သည် ။ ကျောင်းကိုလည်း ယူလာပြီး ရဲလွန်းတို့လို ရင်းနှီးတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကို ပေးဖတ်တတ်သည် ။ သန်းဝေဆီက ရတဲ့ အပြာစာအုပ်လေးသည် ဝါညစ်ဟောင်းနွမ်းလွန်းနေသည် ။ ရဲလွန်းသည် စာအုပ်လေးကို ဗလာစာအုပ်တအုပ်ရဲ့ ကြားထဲ ညှပ်လိုက်ပြီး ဆရာမ စာသင်တာ ပြီးသွားတဲ့အခါ ကျောင်းအိမ်သာထဲ သွားဖတ်ရင်း ကွင်းထုမလို့ အဆင်သင့် ပြင်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် ဆရာမသည် သန်းဝေက ဆီက လှမ်းယူလိုက်တာကို မြင်သွားသည် ။ ရဲလွန်းနဲ့ သန်းဝေ ထိုင်နေတဲ့ဆီကို ဆရာမ လျောက်လာသည် ။ “ ရဲလွန်း…မင်း ဘာ ဖွက်လိုက်တာလဲ..ပြစမ်း…..” “ ဘာမှ မဖွက်ပါဘူး..ဆရာမ…“ “ အံမယ်…မညာနဲ့..ငါ မြင်လိုက်ပါတယ်….” ဆရာမက ရဲလွန်းရဲ့ စားပွဲပေါ်က ဗလာစာအုပ်လေးကို ဖတ်ကနဲ ဆွဲယူကာ လှန်လှောကြည့်လိုက်တဲ့အခါ အပြာစာအုပ်အစုတ်အနွမ်းလေးကို တွေ့သွားသည် ။

“ ဟင်..ဘာစာအုပ်လေးလဲ…အပြာရောင် မျက်ရည် …ဆိုပါလား….” စာအုပ်ကို လှန်ဖတ်လိုက်သော ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်ရဲ့ ဖြူဝင်းတဲ့ မျက်နှာလေးသည် ရဲတွတ်သွားသည် ။ “ ဟင်…ကြည့်စမ်း…ဒီကောင်လေး…ဒါတွေ ဖတ်နေတယ်….” လို့ တီးတိုး ရေရွတ်လိုက်ပြီး စာအုပ်လေးကို ဂျိုင်းကြားကို ညှပ်လိုက်ပြီး “ ရဲလွန်း..ခုံပေါ် မတ်တပ်ရပ်လိုက်စမ်း….” လို့ ဒေါသသံနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း ခိုးထုပ်ခိုးထည်နဲ့ မိသွားလို့ ဘာမှ မငြင်းသာတော့ ။ ဆရာမ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ခုံပေါ်ကို မတ်တပ် ရပ်လိုက်ရသည် ။ ကြီးကောင်ကြီးမားနဲ့ ခုံပေါ်တက် ရပ်ရတဲ့ သူ့ကို အတန်းသားတွေတင်မကဘူး..အတန်းပြင်က ဖြတ်သွားကြတဲ့ တခြားကျောင်းသားတွေကပါ ကြည့်ပြီး ရယ်သွားကြတာကို ခံရသည် ။

ဒီအချိန်မှာ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်သည် ရဲလွန်းဆီက သိမ်းလိုက်တဲ့ အပြာစာအုပ်လေးကို သူမရဲက ခြင်းတောင်းထဲ ကို ပစ်ထည့်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းကို တခုခု ပြောမည် ဆိုပြီး ရဲလွန်းဖက်ကို ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် သန်းဝေက ရဲလွန်းရဲ့ ပုဆိုးကို ရုတ်တရက် ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းသည် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခံဝတ်လေ့ ရှိသူ မဟုတ်တော့ ပုဆိုး ကျွတ်သွားတဲ့အခါ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းက အမွေးမဲမဲတွေ ကြားထဲက တန်းလန်းတွဲလောင်း ကြီး ကျနေတဲ့ လိင်တန်တုတ်ကြီး..ဂွေးစိနှစ်လုံးတို့ကို ဆရာမ အပါအဝင် ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေ အားလုံး ထင်းကနဲ ရှင်းကနဲ တွေ့လိုက်ကြရသည် ။ “ ဟင်…..” ဆရာမလည်း “ သန်းဝေ..မင်း ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ..ထစမ်း..မင်းလည်း ခုံပေါ်တက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်စမ်း..” လို့လှမ်းငေါက်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း ပုဆိုးကို ကောက်ပြီး ပြန်ဝတ်လိုက်သည် ။

သို့ပေမယ့် ဆရာမ အပါအဝင်ကျောင်းသား ကျောင်းသူတွေကတော့ သူ့လိင်တန်မဲမဲကြီးကို မြင်လိုက်ပြီး ဖြစ်နေသည် ။ ဆရာမသည် ဒေါသထွက်ပြီး သန်းဝေနဲ့ ရဲလွန်းတို့ကို ကြိမ်နဲ့ အချက်ပေါင်းများစွာ တရွမ်းရွမ်း ရိုက်နှက်သည် ။ ရှက်သွားတာကြောင့်လည်း ဒီလို ရိုက်လိုက်တာ ။ ဒီနေ့ ကျောင်းဆင်းချိန်မှာ ဆရာမသည် ရဲလွန်းကို သူမအိမ်ကို စာသင်ဖို့ မခေါ်တော့ ။ ရဲလွန်းလည်း မျက်နှာ ငယ်လေးနဲ့ သူ့ကိုများ ခေါ်လေမလား လို့ ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ ပေစောင်းစောင်း လုပ်နေပေမယ့် ဆရာမက သူ့ကို ကြည့်တောင် မကြည့်တော့ ။ ကျောင်းဆင်းခါနီး ဆရာမက “ မင်းထိုက်…” လို့ ခေါ်လိုက်လို့ ရဲလွန်းနဲ့ သန်းဝေတို့သည် ခုံပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေရက်က မင်းထိုက်ဖက်ကို ကြည့်လိုက်ကြသည် ။ “ ဗျာ….ဆရာမ …. ” မင်းထိုက်က လူရိုးသားလေးလို အသံညှောင်နာနာလေးနဲ့ ထူးလိုက်သည် ။ “ မင်း..ဒီနေ့ ဆရာမအိမ်ကို လိုက်ခဲ့..မင်းကို စာသင်ပေးချင်တယ်…” လို့ ဆရာမက ပြောလိုက်တဲ့အခါ မင်းထိုက်သည် ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ “ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ…” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တာကို ရဲလွန်းနဲ့ သန်းဝေတို့ စိတ်ပျက်စွာနဲ့ တွေ့လိုက် ကြားလိုက်ကြရသည် ။မင်းထိုက်သည် ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်ရဲ့ ခြင်းတောင်းလေးကို ဆွဲပြီး ဆရာမနဲ့အတူ ဘတ်စ်ကားဂိတ်မှာ ရပ်စောင့် နေတာကို ခပ်ဝေးဝေးကနေ ရဲလွန်းနဲ့ သန်းဝေတို့ လှမ်းမြင်နေရသည် ။

သန်းဝေက “ မင့်မေစပ်ပတ် ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေ ကို ထပ်ခါတလဲလဲ သုံးရင်း ရဲလွန်းကို အပြစ်တင်နေသည်။ “ မင်းစောက်သုံးမကျလို့ ဆရာမက ဟိုကောင်ကြီးကို ခေါ်သွားပြီ …မင်း ပါးစပ်ထဲ ရောက်ခါနီး ဖြစ်နေတဲ့ ကိတ်မုန့်တုံးကြီး သဲထဲကို ပြုတ်ကျသွားတာဘဲ ရဲလွန်း….မင်း စောက်သုံးကို မကျဘူး..မင်းလက်ထဲမှာ နှာစာအုပ် တွေ့သွားတော့ ဆရာမက မင်းကို လန့်သွားတာ နေမှာပေါ့…စောက်ရူးရဲ့….” “ ဟာ..မသိပါဘူးဗျာ…ခင်ဗျားကလည်း ညစ်နေရတဲ့ကြားထဲ စောက်ပစ်လာတင်နေတယ်…ဟင်း..” “ ဟော..မင်းထိုက်နဲ့ ဆရာမ ဘတ်စကားပေါ် တက်နေကြပြီ …. ” ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်သည် ရဲလွန်းလိုဘဲ မင်းထိုက်ကို သူနဲ့ အိမ်ကို ခေါ်ခဲ့တော့ မင်းထိုက်သည် ရဲလွန်းထက် အ သက်လည်းကြီး ကိုယ်လုံးလည်း ကြီးလို့ သူနဲ့ ဘတ်စ်စကားထဲ ပူးပူးကပ်ကပ် စီးကြရတဲ့အခါ ရင်ဖိုသလိုလို ဖြစ်မိနေသည် ။

မင်းထိုက်သည် ရုပ်ရှင်မင်းသား ဖြစ်လိုတာကြောင့် ဝိတ်မတဲ့အတွက် လက်မောင်းအိုး တုတ်တုတ်ကြီးတွေနဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကားကားကြီးကြီး ကိုယ်အောက်ပိုင်း သေးသေးနဲ့ ရင်ဖိုစရာ လူငယ်တယောက် မဟုတ်လား ။ ဒီကြားထဲ့ ကားက ကြပ်တော့ မင်းထိုက်နဲ့ ဆရာမတို့ တအား ပူးကပ်မိနေရတဲ့အခါ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက မင်းထိုက်ရဲ့ ကိုယ် အရှေ့ပိုင်းနဲ့ တအားပူးကပ်မိနေကြသည် ။ မင်းထိုက်သည် အားကစားသမား တယောက်မို့ ရဲလွန်းလို အမြဲ ကွင်းတိုက်တဲ့ကောင် မဟုတ်တော့အားတွေ ပြည့်နေတာကြောင့် ဆရာမရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ဖိထောက်မိတဲ့အခါ ဖွားဖက်တော် လိင်ချောင်းက ချက်ချင်းဘဲ ထထောင်လာတော့သည် ။ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်လည်း မာတောင့်တဲ့ မင်းထိုက်ရဲ့ အတန်ကြီးက တင်ပါးကြားတည့်တည့်ကို လာထောက်မိနေတာကို သတိပြုမိလိုက်သည် ။ ဒီကောင့်ကို ခေါ်လာမိတာ မှားများ မှားသွားပြီလား လို့ ဒေါ်မြမြနွယ် ဖျတ်ကနဲ ခေါင်းထဲမှာ တွေးလိုက်မိသည် ။

ဒီကောင်က ရဲလွန်းလို ပိန်ညောင်ညောင် ချာတိတ် မဟုတ်ဘဲ အတန်း ခဏခဏ ကျထားတဲ့ ကျောင်းသားကြီး ဖြစ်နေသည် ။ ဒေါ်မြမြနွယ်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်း လို့ ထင်ရလောက်အောင် လူကောင်ကလည်း ကြီးသည် ။ အသားဖွေးဖွေး..ဆံပင်ပုံဆန်းနဲ့ မင်းသား ရန်အောင်လိုလို ဒီဇိုင်းမျိုး ..။ ဒီအချိန်မှာ ဘတ်စ်ကားကလည်း အရှေ့က ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်တဲ့ ကားတစီးကြောင့် ဘရိတ် တအားအုပ်လိုက် ရတော့ မတ်တပ်ရပ် လိုက်ပါလာကြတဲ့လူတွေလည်း ရုတ်ရုတ်သဲသဲတွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။ မင်းထိုက်လည်း သူ့ရှေ့က ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်ရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ဖွားဖက်တော်နဲ့ တအားဖိဆောင့်လိုက်မိသည် ။ “ အို…..” တုတ်တုတ်မာမာကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ဆရာမ အရမ်း ရင်ခုံသွားသည် ။ ကြက်သီးတွေ ထသွားသည် ။ “ ဒီကောင်..ကလေးသာသာ မဟုတ်ဘူး….လီးအကြီးစားနဲ့ ကောင်…” ဆိုတဲ့ အတွေးက ဒေါ်မြမြနွယ်ကို ရင်တုန်စေသည် ။

လင်ကလည်း အင်္ဂလန်က အဖြူမနဲ့ ညိပြီး ပြန်မလာတော့တာ နှစ်တွေ ကြာခဲ့ပြီ ။ ဒေါ်မြမြနွယ်လည်း လိင်စပ် ယှက်တာနဲ့ ကင်းဝေးခဲ့ရတာ ကြာလှပြီ ဆိုတော့ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကို မသိစိတ်မှာ လိုလားနေမိတာကို သူမကိုယ်တိုင်တောင် သတိမထားမိ ။ အခုလို လိင်တန်မာမာတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ဖိထောက်ထားတာ ကို ခံရတော့ မီးခဲပြာဖုံး ဖြစ်နေတဲ့ သူမကာမစိတ်တွေက ရုတ်တရက် ဘွားကနဲ ပေါ်လာရသည် ။ ဒီလိုကောင်ထွားကြီးရဲ့ လီးတုတ်တုတ်နဲ့များ ခံလိုက်လို့ကတော့ တအားကို ကောင်းမှာဘဲ လို့ ဒေါ်မြမြနွယ် စဉ်း စာမိလိုက်သည် ။ ချက်ချင်းဘဲ “ အို…ငါ့ရဲ့ ဂုဏ်နဲ့ အိနြေ္ဒရေ ကို ထိခိုက်စေမယ့် အလုပ်မျိုးကို ငါ သတိထားရှောင်ကြဉ်ရမယ် ” လို့ သတိရလိုက်သည် ။ အိမ်နားက ကားမှတ်တိုင်ကို ရောက်လို့ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်ကြတော့ ပုဆိုးရှေ့မှာ ငေါငေါကြီး လီးတောင်နေ တဲ့ မင်းထိုက်ကို ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်က မျက်စိလျင်လျင်နဲ့ တွေ့လိုက်သည် ။ မင်းထိုက်က သူကိုင်ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့ ခြင်းတောင်းနဲ့ ကွယ်လိုက်သည် ။

ဒါကိုလည်း ဆရာမ ဒေါ်မြမြနွယ်က သိလိုက်သည် ။ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်သွားကြပြီ ။ ဆရာမကော မင်းထိုက်ကော ရင်တွေ အခုံမြန်နေကြသည် ။ မင်းထိုက်သည် ဆရာမ စာသင်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဆရာမရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး နှာစိတ်တွေ ပွားများ နေခဲ့ရင်း လူသူမရှိတဲ့ နေရာမှာသာ ဆရာမနဲ့ နှစ်ယောက်ချင်း တွေ့လိုက်လို့ကတော့ ကျင့်ပြီဘဲ လို့ သန်းဝေတို့ ရဲလွန်းတို့ကို ပြောဆိုခဲ့ပေသည် ။ အခု သူ ပြောခဲ့သလိုဘဲ သူနဲ့ ဆရာမတို့ နှစ် ယောက်ထဲ ရှိနေတဲ့ နေရာကို ရောက်နေကြပြီ ။ တကယ်တမ်း ကျတော့လည်း ပြောခဲ့သလောက် သူ မလုပ်ရဲ ။ ဆရာမ တချက်ငေါက်လိုက်ရင် ဒူးတုန်သွားသည် ။

အတန်းထဲမှာ သူတို့တတွေ ဆရာမ ဖင်ကို ကြည့်ပြီး နှာစိတ် ပွားနေကြတာကို သူတို့နဲ့ လားလားမှ မဆိုင်အောင် လိမ္မာတဲ့ စာကြိုးစားတဲ့ အတန်းခေါင်းဆောင် ကျောင်းသား စိုးနိုင် နားစွန်နားဖျားနဲ့ ကြားသွားခဲ့တဲ့အခါ “ မင်းတို့ ဆရာကို ပစ်မှားရင် ကံကြီးထိုက်မယ်ကွ..” လို့ ခပ်စွာစွာနဲ့ ပြောသွားခဲ့တာကိုလည်း ပြန်ကြားယောင်သည် ။ ဒါပေမယ့် ဆရာမနဲ့ ထမင်းစား စားပွဲဝိုင်းလေးမှာ နှစ်ယောက် အတူတူ ထိုင်ပြီး စာသင်ရတဲ့အချိန် ဆရာမရဲ့ အိမ်နေရင်းဝတ် ဘလောက်စ် ထဲက ရင်သား ထွားထွားတွေကို ခိုးကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထန်လာပြန်သည် ။ ဆရာမက ကော်ဖီထဖျော်တဲ့အချိန် ဆရာမရဲ့ တင်ပါးတွေကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျောင်းခန်းထဲမှာ မြင်ရ တာထက် ပို ကောင်းနေတာကို သတိထားမိသည် ။ ဆရာမသည် ကျောင်းခန်းထဲမှာ ကျောင်းစိမ်းလုံချည် ဝတ်ထားပြီး အတွင်းခံစကပ်တထည် ခံဝတ်ထားတာကြောင့် တင်ပါးတွေက သိပ်မပေါ်လွင်လှသေး ။

ယခု အိမ်မှာ ညပိုင်းထမိန်နွမ်း ပါးပါး ကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားတာကြောင့် ဆရာမရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေ က ပို သိသာ လှပနေတယ်လို့ သူ ထင်သည် ။ ထောင်လာတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော်က တော်တော်နဲ့ ပြန်မကျလို့ ဒီကောင့်ကို အိမ်သာထဲသွားပြီး အပူငြိမ်းပေးလိုက မှ ဖြစ်မယ် ဆိုပြီး ဆရာမကို ခွင့်တောင်းပြီး စာသင်နေတဲ့ စားပွဲနဲ့ သိပ်မဝေးလှတဲ့ အိမ်သာခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်လည်း မင်းထိုက် အိမ်သာ ဝင်နေတဲ့အချိန် ရဲလွန်းကို ပထမ သတိရ..ဆက်တိုက်ဘဲ ရဲလွန်းဆီ က အပြာစာအုပ်လေး သိမ်းလာတာကို အမှတ်ရလိုက်သည် ။ ခြင်းတောင်းထဲကို ပစ်ထည့်ခဲ့တာကိုလည်း သတိရလိုက်သည် ။ ခြင်းတောင်းသည် အခု မင်းထိုက်ကို စာသင်နေတဲ့ စားပွဲပေါ်မှာဘဲ ရှိနေတာမို့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး အထဲက အပြာစာအုပ်လေးကို နွိုက်ယူလိုက်သည် ။ ဟင်..နံမည်ကလည်း….ဆရာမကိုဘဲ……တဲ့ ။ ဟွန်း..ဒီကောင်တွေ..ငါ့ကို ပြစ်မှားနေကြတာလား..ဖတ်တာကိုက ဆရာမ ဇာတ်လမ်း …။ ဒေါ်မြမြနွယ်လည်း အပြာစာအုပ်လေးကို ဖတ်ကြည့်လိုက်သည် ။

ဇာတ်လမ်းက ကျောင်းသားလေးတယောက်နဲ့ ဆရာမတို့ ညိစွန်းသွားကြတာကို တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးတွေနဲ့ ကာမစိတ် ထကြွအောင် ရေးသားထားတဲ့ အပြာဇာတ်လမ်း ။ အစက ဘာလည်း သိရုံ ဖတ်ကြည့်မလို့ ။ ဖတ်ရင်းဖတ်ရင်နဲ့ ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ သိချင်လာသလို စိတ်တွေလည်း ထကြွလာလို့ မင်းထိုက်ကလည်း အိမ်သာထဲမှာ ကြာနေလို့ ဆက်ပြီး ဖတ်လိုက်မိသည် ။ အိမ်သာထဲ ရောက်သွားတဲ့ မင်းထိုက်သည် ဆရာမရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ နို့ကြီးတွေကို မြင်ယောင်သလို ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ ဆရာမရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ထောက်မိရတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်စဉ်းစားမိပြီး သူ့ဖွားဖက်တော်ကို လက်နဲ့ ကွင်းတိုက်နေသည် ။ စိတ်ကူးနဲ့ မြင်ယောင်ရတာနဲ့တင် အားမရတော့ဘဲ ဆရာမကို မျက်လုံးနဲ့ မြင်ချင်မိလို့ အိမ်သာတံခါးကို နည်း နည်းလေး ဟလိုက်ပြီး စားပွဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဆရာမကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။ လက်ကလည်း လိင်တန်ကို ဖိ ထုနေသည် ။ “ ဟင်…ဆရာမ ဘာစာအုပ်လေး ဖတ်နေတာလဲ…” မင်းထိုက် ချက်ချင်းဘဲ သိလိုက်သည် ။ ဟင်…ဒါ…ဒါ……ဒါ….အပြာစာအုပ်လေးဘဲ…..။ဟာ…ဆရာမ ဒါ…ဒါတွေ… ဖတ်တယ် . . .။ မင်းထိုက် ကြည့်နေတုံးမှာဘဲ ဆရာမသည် စာအုပ်လေးကို ဖတ်နေရင်း လက်တဖက်က ပေါင်ကြားထဲကို ရောက်သွားသည် ။ ကြည့်ရတာ ဆရာမ စိတ်ထလာတဲ့ပုံ ရှိသည် ။

မင်းထိုက်လည်း ဒါကို ကြည့်ပြီး တအား တိုက်ပစ်လိုက်တာ သုတ်ရည်တွေ ဖွားကနဲ ဖွားကနဲ လိင်တန်ထဲကနေ ပန်းထွက်ကုန်သည် ။ အိမ်သာရဲ့ တံခါးကို ထိမှန်ကုန်သည် ။ ဒေါ်မြမြနွယ်သည် အပြာစာအုပ်ကို ဖတ်လိုက်မိလို့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ထကြွလာရသည် ။ ဒီအချိန်မှာ ခြောက် ဆိုတဲ့ အိမ်သာတံခါး ပွင့်သံကြောင့် ချက်ချင်းဘဲ စာအုပ်လေးကို ခြင်းတောင်းထဲကို ပြန်ထည့်လိုက်မိသည် ။ မင်းထိုက် စားပွဲကို ပြန်ရောက်လာသည် ။ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ သူ့ကို စာဆက်သင်ပေးသည် ။ ဆရာမရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ စောစောက အပြာဇာတ်လမ်းထဲက ဆရာမနဲ့ ကျောင်းသား ကာမစပ်ယှက်ကြတာတွေကို ပြန် စဉ်းစား သတိရမိနေသည် ။ စိတ်ကို ထိန်း…စိတ်ကိုတင်း…မြမြနွယ်…နင်ဟာ ကျောင်းဆရာမ တယောက် ။ ဒီလို စိတ်တွေ ပေါ်ရင်တောင် ထိန်းနိုင်ရမယ်….။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးရင်း စာသင်တာကိုလည်း စောစော သိမ်းလိုက်သည် ။ ဖြတ်လိုက်သည် ။ “ ကဲ မင်းထိုက်ရေ..ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ဘဲကွာ….နောက်နေ့တွေ ဆက်ကြတာပေါ့…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

မင်းထိုက် ပြန်သွားပြီးတဲ့အချိန် ထမိန်ကို ပြင်ဝတ်လိုက်တဲ့အခါ ထမိန် အနောက်ဖက်မှာ အရည်ကွက်ကြီးတကွက် စိုပေစွန်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ အိမ်သာထဲကို ဝင်ပြီး သေသေချာချာ ကြည့်မလို့ အိမ်သာဆီကို လျောက်လှမ်းလိုက်သည် ။ “ ငါ့ထမိန် အခုလို ကွက်သွားတာ မင်းထိုက် တယောက်များ မြင်သွားခဲ့သလား…” ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို အထပ်ထပ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးမိသည် ။ အိမ်သာထဲမှာ ပေပွနေတဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို သန့်စင်ရင်း အိမ်သာတံခါး အတွင်းဖက်က သုတ်ရည်တွေကို ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် မြင်လိုက်ပြီ ။ “ဟယ်….ဟိုကောင်..ယုတ်မာသွားတယ်……အို….ကွင်းထုသွားတာ….များလိုက်တဲ့ သုတ်တွေ….” ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် လည်း မင်းထိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ စာသင်ရတာကို စိတ်မလုံ ကျောချမ်းပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း မယုံလို့ နောင်ကို မင်းထိုက်ကို တယောက်ထဲ အိမ်ခေါ်မလာတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည် ။

ဒေါ်မြမြနွယ် တယောက် အိပ်ရာထဲကို ရောက်တဲ့အချိန် ရဲလွန်း ပုဆိုးကျွတ်သွားတဲ့အချိန် မြင်လိုက်ရတဲ့ သူ့အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် ထွားရှည်လွန်းတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို မြင်ယောင်လိုက် အပြာစာအုပ်လေးထဲက ကျောင်းသားက ဆရာမကို အတင်းကြမ်းတဲ့ စာသားတွေကို မြင်ယောင်လိုက် မင်းထိုက် အနောက်က ထောက်ထားတဲ့ လိင် တန်မာမာကြီးကို ပြန်သတိရလိုက်နဲ့ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။ လင် မရှိတာ ကြာတဲ့အတွက် ပြတ်လပ် ကင်းဝေးနေတဲ့ ယောက်ျားရဲ့ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို တမ်းတ တောင့်တမိနေသည် ။ အိပ်လို့ မရတာနဲ့ မီးထဖွင့်ပြီး ခြင်းတောင်းထဲက အပြာစာအုပ်လေးကို ပြန်သွားယူမိပြန်သည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဖွင့်ဖတ်ရင်း ပြင်းပြလာတဲ့ စိတ်အစဉ်ကြောင့် အပျိုပေါက် အရွယ်က စွဲစွဲမြဲမြဲ လုပ်ခဲ့ဘူးတဲ့ လက်နဲ့ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေတာကို လုပ်မိသည် ။ စိတ်ကူးထဲမှာ ယောက်ျားတယောက်က ကိုယ့်ကို ကာမစပ်ယှက်သည်လို့ တွေးရင်း ပွတ်တော့ တပည့်တွေ ဖြစ်တဲ့ ရဲလွန်း…မင်းထိုက် တို့ကို စိတ်ကူးယဉ်မိသည် ။

ပွတ်…ပွတ်..ပွတ်…အိုး……အိုး…….အား…….အား……..လက်ချောင်းတွေက အင်္ဂါစပ်ထဲကို ကျွံဝင်သွားကြသည် ။ အင်း……..အ…….အ………..အ…….။ အစိကို လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ ချေရင်း အရည်တွေ စိုစိုရွဲလို့ ဒေါ်မြမြနွယ် တယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ် ကို ရောက်ရှိသွားရသည် ။ မနက်စောစော ။ ကျောင်းရဲ့ အနောက်ဖက်က ကုက္ကိုပင်ကြီးရဲ့ အကွယ်မှာ သန်းဝေ စီးကရက် သောက်နေသည် ။ ကျောင်းစောင့်ကြီး ဦးစိန်လုံး တွေ့သွားရင် ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးကို သွားတိုင်တတ်လို့ သူမတွေ့အောင် သစ်ပင်ကွယ်ပြီး သောက်နေတာ ဖြစ်သည် ။ သန်းဝေသည် သူ နေထိုင်ကြီးပြင်းလာတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် သူ့မှာ ရိုင်းစိုင်းတဲ့ စရိုက်တွေ ရှိနေသည် လို့ မင်းထိုက်က တခါက ပြောဘူးသည် ။ သန်းဝေက ဒါကို ပြန်ကြားတော့ မင်းထိုက်ကို မိုးမွန်နေအောင် ဆဲသည် ။ သန်းဝေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ အကြာကြီး စကား မပြောကြတော့ ။ နောက်ပိုင်းမှာ မင်းထိုက်က ဆေးခြောက် လိုချင်သလို အပြာစာအုပ်လည်း ဖတ်ချင်တော့ သန်းဝေကို ပြန်ပြီး ချော့သည် ။

သန်းဝေကလည်း ရိုင်းစိုင်း ပေမယ့် သဘောကောင်းသည် ။ အပေါင်းအသင်း ခင်သည် ။ မင်းထိုက်နဲ့ ပြန်ဆက်ဆံသည် ။ “ ဟေ့..သန်းဝေ…..” ရုတ်တရက် မင်းထိုက် ခေါ်လိုက်လို့ သန်းဝေ လန့်သွားသည် ။ “ မင်းမေစပ်ပတ်…” “ သန်းဝေ..မင်းကို အရေးတကြီး ပြောပြစရာ ရှိလို့ကွ….” “ ဟေ..ဘာဖြစ်လဲ..မင်းဖင်ကို ညက တယောက်ယောက် တက်ဖွင့်သွားလား….” “ ဟာ…မင်း မမိုက်ရိုင်းနဲ့ကွာ….မင်းကို ခင်လို့ ပြောပြမိလို့..မင်း နားမထောင်ချင်ရင်လည်း ရတယ်…မပြောတော့ဘူး….” “ ဟာ..မင်းထိုက်..အဲလို မလုပ်နဲ့ကွာ..ငါက နောက်တာပါ…..” သန်းဝေက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း စီးကရက်ကို တအား ရွိုက်လိုက်သည် ။ မင်းထိုက်က စီးကရက် တလိပ် တောင်းသောက်ရင်း “ ညက ဆရာမအိမ်ကို ငါ စာသင်ဖို့ လိုက်သွားတယ်ကွ…” လို့ စပြောလိုက်သည် ။ သန်းဝေက “ ကြွားမနေနဲ့ကွာ…ငါ သိတယ်….မင်းက စောက်ကြောက်….မင်း ဆရာမ အနံ့ကို ရွူနေရတာနဲ့ဘဲ ကျေနပ်နေတာ မဟုတ်လား….” လို့ မဲ့ရွဲ့ပြီး ပြောလိုက်သည် ။

မင်းထိုက်က “ သန်းဝေ …ငါ အရေးကြီးတဲ့ သတင်း ပြောမလို့ ..ခဏ ပါးစပ်ပေါက်ကို ဆို့ထားကွာ….” လို့ မျက်နှာထား တင်းတင်းနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ သန်းဝေလည်း မင်းထိုက် ပြောပြတဲ့ ဆရာမက ရဲလွန်းဆီ သိမ်းသွားတဲ့ နှာစာအုပ်ကို ဖတ်နေတယ် ဆိုတာကို သိလိုက်ရတော့ မျက်လုံးကြီး ပြူးသွားသည် ။ ဒီစာအုပ်သည် သူ ယူလာတဲ့ စာအုပ် ဖြစ်သည် ။ ဒီနေ့တောင် တအုပ် ယူလာသေးသည် ။ ဒီနေ့ ယူလာတဲ့စာအုပ်က ပုံတွေပါ ပါလို့ ရဲလွန်းတို့ကို ပြမလို့ ယူခဲ့တာ ။ “ ဟာ..ဒါဆို ဆရာမက ဒီဟာတွေကို စိတ်ဝင်စားနေတာဘဲကွ…..ငါ ထင်တာ မှန်နေပြီ..သူ့ဘဲကြီး ပြန်မလာတော့လို့ဆရာမ နှာစိတ်တွေ ကြွနေပြီ ဆိုတာ သေချာပြီဟေ့….” မင်းထိုက်က “ ဟုတ်တယ်..ငါလည်း ထင်တယ်…မနေ့ညက အဲ့စာအုပ် ဖတ်ပြီးတဲ့ အချိန် …ဆရာမရဲ့ နှာတန်ဖျားတွေနဲ့ ပါးတွေ နီရဲနေတယ်….ငါလည်း ဆရာမရဲ့ အိမ်သာထဲ ကွင်းတချီ ထုခဲ့တယ်…..” “ ဘာ….စောက်ရူး….ဘာလုပ်တာလဲ..မင်းကလဲ..စောက်ပေါ မင်းထိုက်……” သန်းဝေ ဆဲတာတွေကို မင်းထိုက်က သွားဖြီးပြီး ခံနေသည် ။

ကျောင်းခေါင်းလောင်းသံကြောင့် သန်းဝေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ သစ်ပင်ကွယ်ကနေ ထွက်လာကြသည် ။ ကျောင်းဆီကို လျောက်သွားကြတဲ့ အချိန် ရဲလွန်း လာနေတာ တွေ့ကြရလို့ သူ့ကို ရပ်စောင့်ကြသည် ။ ရဲလွန်းက မျက်နှာ ပျက်နေသည် ။ သန်းဝေက “ ဟေ့ကောင်…ရဲလွန်း….ဘာဖြစ်နေလဲ မင့်စောက်ခွက်က..မင်း ဖင်ကို သူများ တက်ချသွားလား…” လို့ ပြောလိုက်တော့ ရဲလွန်းက “ လီးဘဲ သန်းဝေ…….မင်းဖင်ကို မင်းပြန်လိုးလိုက်..စောက်ပတ်….” လို့ ဆဲလိုက်ပြီးကျောင်းထဲကို မဝင်သေးဘဲ ဘော်လုံးကွင်းဖက်ကို ချော်ထွက်သွားလို့ သန်းဝေက လိုက်ခေါ်သည် ။ ရဲလွန်းက “ သန်းဝေ..မင်း ဘာကြောင့် မင်းထိုက်နဲ့ ပေါင်းတာလဲ..ဒီကောင်က သစ္စာဖေါက်..ထွတ်..မနေ့ညက သူ ဆရာမအိမ်ကို ပါသွားတယ်ကွ..မင်း မေ့နေလား….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ သန်းဝေကလည်း “ ရဲလွန်း..မင်း မနာလို ဖြစ်မနေနဲ့..သူ့ဆီက သတင်းထူးတခု ရလိုက်တယ်ကွ..မင်းဆီက သိမ်းသွားတဲ့ နှာစာအုပ်ကို ဆရာမ ဖတ်နေ တာ သူ တွေ့တယ် တဲ့…..”လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟင်…..ဆရာမ….ဖတ်တယ်…ဟုတ်လား……” ရဲလွန်း အံ့အားသင့်သွားသည် ။ “ ဟေ့ကောင်လေးတွေ..ကျောင်းထဲဝင်လေ…..” ကျောင်းစောင့်ကြီး ဦးစိန်လုံး ရဲ့ အသံသြသြကြီးကို ကြားလိုက်ရသည် ။ ဆရာဆရာမများ နားနေခန်း အနက်အောက်ခံမှာ အဖြူရောင် ထွင်းစာလုံးတွေနဲ့ ရေးထားတဲ့ ပလပ်စတစ်ဆိုင်းဘုတ်လေး ရှိနေတဲ့ အခန်းလေးထဲကို ရဲလွန်း မရဲတရဲနဲ့ ဝင်လိုက်သည် ။ အတန်းခေါင်းဆောင် စိုးနိုင် လာပြောလို့ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်က သူ့ကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်သည် ဆိုလို့ ဆရာမ ရှိနေတဲ့ ဆရာဆရာမများ နားနေခန်း ကို သူ လာခဲ့တာ ။ စိတ်ထဲမှာ ပူနေတာက နှာစာအုပ် ကိစ္စကို ဆရာမက ကျောင်းအုပ်ကြီးကို တိုင်လိုက်ပြီလား လို့ ။ အထဲမှာ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် ထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ တခြား ဆရာ ဆရာမတွေ ဘယ်သူမှ မရှိနေဘူး ။ “ ရဲလွန်း…လာ…လာ….ဒီကို…..” ဆရာမက လှမ်းခေါ်သည် ။

“ ရဲလွန်း….” “ ဗျာ…ဆရာမ….” “ မင်း ဒီစာအုပ် ဘယ်က ရလဲ…ဒါ ဘယ်သူ့စာအုပ်လဲ…” “ ဟို..ဟို……” “ ညာဖို့ စဉ်းစားမနေနဲ့ ရဲလွန်း….အမှန်အတိုင်း ဖြေကွာ…..” “ ကျ..ကျနော်….သန်းဝေ ဆီက ရတာပါ…” “ သေချာလား…” “ ဟုတ်….ဆရာမ…..” “ မင်း ဒါမျိုးတွေ ဖတ်တယ်ပေါ့လေ..စာတော့ မကျက်ချင်ဘူး….မင်း တော်တော် ဆိုးတဲ့ကောင်…” ရဲလွန်းလည်း ခေါင်းကြီး ငုံ့ပြီး ငြိမ်နေသည် ။ “ နောက်ကို ကျောင်းကို ယူမလာနဲ့..ဖတ်လည်း မဖတ်နဲ့….ကြားလား….” “ ဟုတ်…” “ ကဲ သွားတော့..မင်း သန်းဝေကို လွတ်လိုက်..ဆရာမ တွေ့ချင်တယ် လို့ ပြောလိုက်…” “ ဟုတ်…..” “ ဟာ…..မင်း…မင်း..ဆရာမကို ဘာတွေ သွား ချွန်လိုက်လဲ ရဲလွန်း…….မင်းမေစပ်ပတ်…လီးဘဲ..လီးဘဲ…….ငါက ဘာလို့ ဆရာမဆီ သွားရမှာလဲ……” “ ငါ မချွန်ပါဘူး….နှာ စာအုပ် မင်းဆီက ယူဖတ်တာ လို့ ဘဲ ပြောလိုက်တာပါ……” “ ဟာ..မင်းကလည်း..ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံတာ မဟုတ်ဖူး..ငါ့နံမည်ကို ပြောလိုက်ရသေးတယ်ကွာ..ခက်တာဘဲ…….” သန်းဝေက ရှည်လျားတဲ့ သူ့ဆံပင် နီကြောင်ကြောင်တွေကို တဗျင်းဗျင်ူ ကုတ်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။

သန်းဝေ ဆရာမဆီကို သွားလိုက်သည် ။ ဆရာမတွေ နားနေတဲ့ ရုံးခန်းလေးထဲမှာ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် တယောက်ထဲ ရှိနေသည် ။ “ ဆရာမ..ခေါ်တယ် ဆိုလို့……” သန်းဝေက ဆရာမကို မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားရင်း ပြောလိုက်သည် ။ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်က “ သန်းဝေ..မင်းက ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့ ရဲလွန်းလို ကျောင်းသားကို ညစ်ညမ်းတဲ့ အပြာစာအုပ်တွေ ပေးဖတ်နေတယ်ကွာ..မင်း ဘာလို့ ဒီလို ကျောင်းသားအရွယ်တွေ မဖတ် သင့်တဲ့ အပြာစာအုပ်တွေကို ကျောင်းကို ယူလာတာလဲ…..မင်း ဒီနေ့ကော နောက်ထပ် စာအုပ် ပါလာသေးလား….” လို့ မေးလိုက်သည် ။ သန်းဝေလည်း မင်းထိုက် ပြောချက် အရ ဆရာမက သူ့အပြာစာအုပ်ကို ဖတ်သည် ဆိုတာကို သိထားတော့ “ ပါတယ် ဆရာမ တအုပ်ထဲပါ…..” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

“ ဟေ..ဟုတ်လား..သွား..အတန်းကို ပြန်ပြီး အဲဒီစာအုပ်ကို သွားယူလိုက်စမ်း……” “ ဘာ…ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆရာမ..စာအုပ်ကို သိမ်းလိုက်မလို့လား…..မလုပ်ပါနဲ့ ဆရာမ ရယ်..ကျနော်က ငှားဖတ်တာပါ….ပြန်မအပ်နိုင်ရင် လျော်ကြေး ပေးရမှာ…..” “ ဟဲ့..သန်းဝေ…. ကောင်စုတ်..ကျောင်းခန်းထဲမှာ ဒီလို စာအုပ် မရှိသင့်ဖူးဟဲ့…သွားယူဆို ယူလိုက်…..” ဒေါ်မြမြနွယ် အော်လိုက်လို့ သန်းဝေ လန့်သွားသည် ။ ကျောင်းအုပ်ကြီး ဆီကို ပို့ရင် မလွယ်ဘူး ။ မိဘတွေ ခေါ်ပြီး ဆုံးမတာတွေ ဖြစ်နိုင်သည် ။ “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ…..” အတန်းကို ပြန်ပြီး လွယ်အိတ်ထဲက အပြာစာအုပ်လေးကို ဘလာစာအုပ်ကြားထဲ ညှပ်ပြီး ဆရာမများ နားနေခန်းကို ပြန်သွားလိုက်ရသည် ။ အတန်းထဲမှာ သူ့ကို ရဲလွန်းနဲ့ မင်းထိုက်က “ ဘာဖြစ်လဲ… ဘာဖြစ်လဲ…” လို့ လိုက်မေးသေးသည် ။ ဆရာ နားနေခန်းထဲမှာ ဆရာမ တယောက်ထဲ မဟုတ်တော့ဘူး ။ ဆရာဦးကြွယ်သိန်း ပါ ရောက်နေသည် ။

ဦးကြွယ်သိန်းက ဆရာမဒေါ်မြညမနွယ် နဲ့ မနီးမဝေးမှာ ထိုင်ပြီး စာအုပ်တအုပ် ကို ဖတ်နေ သည် ။ သန်းဝေက စညအုပ်ကို ဆရာမရဲ့ စားပွဲပေါ်ကို ချပေးလိုက်တော့ ဆရာမက “ ဟုတ်ပြီ..သန်းဝေ…မင်း အတန်းကို ပြန်တော့ ” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဗလာစာအုပ်ကိုလည်း ခြင်းတောင်းထဲကို ထည့်လိုက်သည် ။ ဦးကြွယ်သိန်းက မော့ကြည့်ပြီး “ သန်းဝေ..သန်းဝေ…..မင်း အတွက်တော့ ငါ ရင်လေးသေးတယ်..ဆရာတွေရဲ့ ပြောစကားကိုလည်း နားမထောင်ဘူး..” လို့ ညည်းလိုက်သည် ။ ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်က “ ဆရာ..သူ ဘာတွေ လုပ်သလဲ…ကျမကိုလည်း ပြောပြပါအုံး…” လို့ မေးလိုက်သည် ။ ဦးကြွယ်သိန်းက “ ဟာ..ဆရာမရယ်..ဒီကောင် ကျောင်းဝင်းထဲမှာ ဆေးလိပ်သောက်.. ဆေးခြောက်ရွူ တယ် ဗျ….ဟိုတနေ့ကလည်း ဘူကြီး ဆိုတဲ့ ကောင်နဲ့ ဘော်လုံးကွင်းထဲမှာ ထိုးကြရိုက်ကြတယ်…..” လို့ ပြောလိုက်သံကို သန်းဝေ ကြားလိုက်ရပေမယ့် တကျိုးထဲ လစ်ပြီ ။

ဒီနေ့ ကျောင်းဆင်းချိန်ကျရင် ဆရာမ က ဘယ်သူ့ကို အိမ်ကိုခေါ်ပြီး စာသင်မလဲ လို့ ရဲလွန်းတို့ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ နားစွင့်နေကြသည် ။ သို့ပေမယ့် ဆရာမသည် သူတို့ အားလုံးကို အိမ်ကို မခေါ်သွားတော့ ။ အတန်းထဲက စာတော်တဲ့ ကျောင်းသူ မိုးစက် ကိုဘဲ ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းတို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားကြသည် ။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းကနေ ခေါင်းငိုက်ဆိုက်နဲ့ အိမ်ပြန်နေတဲ့ ရဲလွန်းကို အနောက်ကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်တာကြောင့် ရဲလွန်း လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးစက်နဲ့အတူ ဘတ်စ်ကား မှတ်တိုင်မှာ ကားစောင့်နေတဲ့ ဆရာမ ခေါ်တာ ဖြစ်နေသည် ။ စိတ်ထဲမှာ ဆရာမတော့ ငါ့ကိုလည်း ခေါ်မလို့ လား လို့ ထိန်းကနဲ ဝမ်းသာသွားသည် ။

ဒါပေမယ့် ဆရာမ ပြောလိုက်တာက “ ရဲလွန်းရေ..မင်း ဟိုတတရက်က ပြောတာ ဆရာမ စဉ်းစားမိပြီး မင်းကို မနက်ဖန် စနေနေ့ မို့ အားတဲ့အချိန် ဆရာမ ခြံထဲက ခြုံတွေ မြက်တွေကို ရှင်းပေးဖို့ ခေါ်ချင်လို့..မင်း လာလုပ်ပေး နိုင်မလားကွ…” လို့ ပြောတာ ဖြစ်နေသည် ။ ဒါကိုလည်း ရဲလွန်း ဝမ်းသာတာဘဲ ။ စာမသင်ရဘဲ ဆရာမအိမ်ကို သွားရမှာကို ပိုတောင် သဘောကျသေးတယ်လေ..။ “ ဟုတ်ကဲ့…ဆရာမ..ကျနော် လာခဲ့မယ်….ဘယ်အချိန် လာရမလဲဟင်…” လို့ ပြန်မေးလိုက်သည် ။ “ အတိအကျရယ် မဟုတ်ပါဘူးကွာ..မနက်ပိုင် နေမမြင့်ခင်ပေါ့……” “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ..ကျနော် လာခဲ့မယ်..မြက်ခုတ်ဖို့ ဓါးလည်း ယူခဲ့မယ်..” “ အေး..အေး…ကောင်းပြီကွယ်….မင်းကို ဆရာမက ထမင်း ကျွေးမယ်……” ရဲလွန်းလည်း ဆရာမ အိမ်ကို သွားရမှာကို အရမ်း ကျေနပ် ဝမ်းသာမိသွားရသည်….

ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

အျပာေရာင္မ်က္ရည္

ဒီ ဇာတ္လမ္းမွာ အဓိက ဇာတ္ေကာင္က ရဲလြန္း ။ ရဲလြန္းသည္ ဆင္းရဲတြင္း နက္တဲ့ အေျခခံ လူတန္းစား မိသားစုထဲမွာ ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေကာင္ေလး တေယာက္ ။ အေဖက စက္႐ုံတ႐ုံက အလုပ္သမား ။ အေမက ေဈးေရာင္းသည္ ။ တဦးတည္းေသာ သား ငဆိုးေလး ။ ပိန္ပါးလို႔ အရပ္ျမင့္တယ္လို႔ ပို ထင္ရသည္ ။ ငယ္ငယ္ထဲက အစားထက္ ကစားကို ပိုမက္ေနခဲ့တာမို႔ရယ္..မရွိဆင္းရဲသား နင္းျပား ဘဝေတြမို႔ မစားႏိုင္တာရယ္ေၾကာင့္ ရဲလြန္းသည္ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ ပိန္ကပ္ကပ္ကေလး ။ အသက္၁၉ႏွစ္ ေကာင္ေလး ။ ဆံပင္က ရွည္သည္ ။ လိန္ေကာက္ေနတဲ့ ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ေတြက ပုခုံးအထိ ရွည္သည္ ။ လက္ေၾကာ မတင္းတဲ့ လူပ်င္းကေလး ။ ရဲလြန္းသည္ ေက်ာင္းလည္း မတက္ခ်င္..စာလည္း မက်က္ခ်င္. တအားဖ်င္းတဲ့ လူဖ်င္းကေလး လို႔ သူ႔ေက်ာင္းက ဆရာ ဆရာမေတြက ေျပာတာ ခံရတဲ့ေကာင္ ။ ဖ်င္းလည္းဖ်င္း ပ်င္းလည္းပ်င္းတဲ့ ရဲလြန္းသည္ ေဆးေျခာက္ေတာ့ ႐ြဴတတ္သည္ ။ ေဆးေျခာက္႐ြဴၿပီး ေခ်ာင္ေကာင္းေကာင္း တေနရာရာမွာ ႏွပ္ေနခ်င္တာက သူ႔အက်င့္ ။ သူ႔ဝါသနာ ။

သူက အဲလို ႏွပ္ေန အိပ္ေနတာကို “ ယူတယ္…” လို႔ သုံးႏြဳံးတတ္သည္ ။ ေနရာယူေနသည္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ တဲ့ ။ သူ ဝါသနာ ပါတာက မိန္းမ ။ မိန္းမ ဝါသနာႀကီး တဏွာက တအားႀကီးတဲ့ ႏွာဘူးေလး ။ ရဲလြန္းသည္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အတန္းက် ေက်ာင္းသားႀကီးေတြရဲ႕ လမ္းျပသင္ၾကားေပးတာေတြေၾကာင့္ မိန္းမနဲ႔ ေယာက္်ားလိင္ ဆက္ဆံတာေတြကို သူ သိေနသည္.. နားလည္ေနသည္။ ဓါတ္ပုံေတြ ျမင္ဘူးသည္ ။ ျမန္မာ အျပာဇာတ္လမ္း စာအုပ္ေလးေတြ ေရာ ႏိုင္ငံျခားက ေရာင္စုံပုံစာအုပ္ေတြကိုေရာ ၾကည့္ဖူးသည္ ။ ဒီ အတန္းက် ေက်ာင္းသားႀကီးေတြေၾကာင့္ဘဲ ရဲလြန္းသည္ လက္နဲ႔အာသာေျဖေဖ်ာက္( ကြင္းတိုက္ ) တတ္သြားတာ ျဖစ္သည္ ။ ကြင္းတိုက္တတ္သြားတဲ့အခါ မိန္းမေခ်ာေခ်ာေတြကို မွန္းဆၿပီး တေန႔ကို သုံးေလးခါထပ္ မနည္း သူ ကြင္းတိုက္ေတာ့တာဘဲ ။ ရဲလြန္းသည္ အျပာစာအုပ္ေတြထဲက မိန္းမ ဝတ္လစ္စလစ္ ပုံေတြကို ၾကည့္ရတာကို အားမရဘူး ။ အျပင္မွာလည္း မိန္းမေတြရဲ႕ ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြကို ၾကည့္ခ်င္လာသည္ ။ မိန္းမေတြ ေရခ်ိဳးတာကို သူ ေခ်ာင္းၾကည့္တတ္လာသည္ ။

ရဲလြန္းတို႔ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္က ၾကမ္းသည္ ။ ေအာက္ဆုံး အလြာက လူေတြ ေနၾကေတာ့ ဆဲသံဆိုသံေတြက အခ်ိန္အခါမေ႐ြး မိုးမြန္ေနေအာင္ ၾကားေနရသည္ ။ ေယာက္်ားေတြေရာ မိန္းမေတြေရာ သူတို႔ရင္ထဲက ေဒါသေတြမေက်နပ္မြဳေတြကို ရင့္ရင့္သီးသီး ထုတ္ေဖၚၾကသည္ ။ ရဲလြန္းရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးကလည္း အဆဲသန္သည္ ။ သူ႔အေမက သူ႔ကို ေခၚတာက “ ေစာက္ပတ္စားေလး ” “ဖါေခါင္းေလး ” တဲ့ ။ အၿမဲတေစ ႐ိုက္ၾကထိုးၾက ခုတ္ၾကထစ္ၾကေတြ ျဖစ္ေနတတ္တာမို႔ တခ်ိဳ႕က “ မကၡရာနယ္ေျမ ” လို႔ တင္စား ေခၚေဝၚၾကသည္ ။ အရင္တုံးက ႐ုပ္ရွင္လား ..႐ုပ္ျပလား ရွိခဲ့ဘူးသည္ေလ..။ မကၡရာဓါး…ဆိုတာ ။ ရဲလြန္းတို႔ အိမ္နဲ႔ ကပ္ရက္ နံရံဘဲ ျခားတဲ့ တဖက္ခန္းမွာ ရပ္ကြက္ေဈးေလးထဲမွာ အထည္ေရာင္းတဲ့ ေဒၚထားထားၫြန႔္ ေနသည္ ။ အသက္ သုံးဆယ္ေလာက္ တ႐ုတ္ေသြးပါတဲ့ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံးေတာင့္ေတာင့္ မိန္းမ ။ အပ်ိဳႀကီးလို႔ ေျပာၾကတာဘဲ ။

ရဲလြန္းရဲ႕ အေမ ေဒၚခင္သန္းကလည္း ဒီေဈးေလးထဲမွာဘဲ ငါးေရာင္းေတာ့ ေဒၚထားထားၫြန႔္နဲ႔ ခင္သည္ ။ ေနတာကလည္း ကပ္ရက္ ဆိုေတာ့ အဆက္အဆံ အကူးအလူး ရွိသည္ ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္ ေရခ်ိဳးၿပီ..အဝတ္လဲၿပီ ဆိုရင္ ရဲလြန္းသည္ လူလစ္ရင္ အၿမဲလို ေခ်ာင္းၾကည့္ေလ့ရွိသည္ ။ သူ႔မိဘေတြ အိမ္မွာ မရွိၾကတဲ့ အခ်ိန္ သူ အထပ္ခိုးေပၚကေန ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့အခါ ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြ…စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ပုဆိုးကို လွန္ၿပီး ကြင္းတိုက္ေတာ့တာဘဲ ။ တခါတရံမွသာ သူမရဲ႕ ေပါင္ၾကားဂြဆုံေနရာက မိန္းမကိုယ္ႀကီးကို သူ ျမင္ရတတ္သည္ ။

အေမြးမဲမဲေတြနဲ႔ ဒီ အဂၤါစပ္ႀကီးကို စေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္တုံးက ဆိုရင္ ရဲလြန္းသည္ ေျခေတြ လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္ၿပီး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ လိင္တန္ဟာလည္း မတ္မတ္ကို ေထာင္ၿပီး ကြင္း တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တာနဲ႔ သုတ္ေတြ ဖြားကနဲ ဖြားကနဲ ထြက္ၿပီး ၿပီးသြားရသည္ ။ ရဲလြန္းက သူ႔အတန္းက သူ႔သင္ဆရာျမင္ဆရာ အတန္းက် ေက်ာင္းသားႀကီးေတြကို အိမ္ကပ္ရက္က သူေခ်ာင္းေနက် ေဒၚထားထားၫြန႔္အေၾကာင္းကို ေျပာျပေလ့ရွိသည္ ။ အထူးသျဖင့္ မိန္းမ အေတြ႕အႀကဳံ မ်ားခဲ့တဲ့ “ သန္းေဝ ” က ရဲလြန္းကို ေျမႇာက္ေပးသည္ ။ အဲဒီ ေဒၚထားထားၫြန႔္ကို အတင္း ႀကံဖို႔ ေန႔စဥ္ ေျမႇာက္ပင့္ေပးသည္ ။

ရဲလြန္းလည္း သန္းေဝ ေျပာသလို ေဒၚထားထားၫြန႔္က တေယာက္ထဲ အထီးက်န္ေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီးမို႔ ေယာက္်ားဆာေနတာေၾကာင့္ သူ အတင္း တက္ၾကမ္းရင္ လက္ခံလိမ့္မယ္ လို႔ ထင္သြားသည္ ။တေန႔မွာ ရဲလြန္း အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ ရွိေနခိုက္ တဖက္အိမ္က ေဒၚထားထားၫြန႔္ ေရခ်ိဳးေနတဲ့ အသံကို ၾကား လိုက္ရလို႔ ေျပးေခ်ာင္းေပမယ့္ သူေခ်ာင္းႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ ေဒၚထားထားၫြန႔္က ေရခ်ိဳးလို႔ ၿပီးသြားလို႔ ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ အိမ္ထဲကို ျပန္ဝင္ေနၿပီ ။ ရဲလြန္းလည္း အနည္းဆုံး အဝတ္လဲတဲ့အခ်ိန္ ဟိုဟာဒီဟာေလးမ်ား ျမင္ရေလမလား ဆိုၿပီး ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို အေပါက္ရွာၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ “ ဟာ….” ရဲလြန္းရဲ႕ ပါးစပ္က အသံထြက္မသြားေအာင္ မနည္း သတိထားလိုက္ရသည္ ။

သူ ျမင္လိုက္ရတာက လုံး၀ ထင္မထားတာႀကီး ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္သည္ အိပ္ခန္းထဲမွာ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။ ျဖဴေဖြးၿပီး ေတာင့္ထြားတဲ့ ကိုယ္လုံးတီး မိန္းမတေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရလို႔ လူပ်ိဳေပါက္ လူပ်ိဳ႐ိုင္းကေလး ရဲလြန္းသည္ မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႔ ေပါင္တန္ၾကားက ေတာင္ထေနတဲ့ လိင္တန္ကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္း တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္ေနသည္ ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္က သူ႔အိပ္ရာေပၚမွာ လွဲလိုက္ၿပီး မ်က္လုံးေတြ စုံမွိတ္လို႔ လက္တဖက္က ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္စိုင္ တလုံးကို ဆုပ္ကိုင္ က်န္တဲ့ လက္တဖက္က ေပါင္ၾကားက ခုံးထေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို အုပ္ကိုင္ၿပီး တဟင္းဟင္းနဲ႔ ဖီလင္ေတြ တက္ေနသည္ ။

ဟာ…သန္းေျဝကီး ေျပာသလို လီးဆာလို႔ ဖီးလ္တက္ေနၿပီ ထင္တယ္…..။ လိင္တန္ကို ကြင္းထု ပြတ္တိုက္ရင္း ဆက္ေခ်ာင္းေနလိုက္ေတာ့ ေဒၚထားထားၫြန႔္သည္ သူမ အဂၤါစပ္ႀကီးကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္တိုက္ေနတာကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ပါးစပ္ကလည္း ခပ္တိုးတိုး တဟင္းဟင္းနဲ႔ ညည္း ျငဴေနသည္ ။ ရဲလြန္းလည္း တဖက္အိမ္ထဲကို ေျပးသြားၿပီး ေဒၚထားထားၫြန႔္ကို တက္လုပ္လိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္မိေနသည္ ။ ေၾကာက္ကလည္း ေၾကာက္သည္ ။ သူတို႔ ရပ္ကြက္သည္ ခုတ္ထစ္႐ိုက္ႏွက္တာေတြ အၿမဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စ႐ိုက္ေတြနဲ႔လူေတြ မ်ားျပားလြန္းလို႔ ေန႔စဥ္လိုလိုဘဲ ရပ္ကြက္ထဲကို ရဲေတြ လာလာၿပီး ဆြဲကုတ္ သြားတာေတြကို သူ ျမင္ဘူးေနသည္ ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္ အလိုမတူဘဲ ေအာ္လိုက္မွ လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ ဂတ္တဲကို ပါသြားမွာကိုလည္း လန႔္သည္ ။ ၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ အဂၤါစပ္ႀကီးထဲကို တစြပ္စြပ္နဲ႔ ဝင္ထြက္ေနၿပီ ။

ဟာ…သူ တကယ္ ဆာေနတာဘဲ …. လုပ္ကလည္း လုပ္ခ်င္..လန႔္ကလည္း လန႔္နဲ႔ ကြင္းကိုဘဲ ဖိေဆာင့္ထုေနမိရသည္ ။ တဖက္အိမ္က ေဒၚထားထားၫြန႔္ တေယာက္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကာမ အရွိန္ ျမင့္မားလာၿပီး တအီးအီး နဲ႔ အသံက်ယ္လာသလို ဒီဖက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ကြင္းထုေနတဲ့ ရဲလြန္းလည္း အရွိန္တက္လာၿပီး ကြင္းကို တအားေဆာင့္ထုေနသည္ ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္သည္ လက္နဲ႔ ပြတ္ႏြိဳက္ အာသာေျဖေနရာက ဖ်တ္ကနဲ ရဲလြန္း ရွိေနတဲ့ နံရံဖက္ကို စူးစိုက္ ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းဖက္က အသံတခုခုကို ၾကားလိုက္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ။ အိုး….ေဒၚထားထားၫြန႔္ လွဲအိပ္ေနရာက ထလာၿပီ ။ နံရံအနားကို တိုးကပ္လာသည္ ။ ရဲလြန္းလည္း ေခ်ာင္းေနရာကေန မ်က္လုံးေတြကို နံရံအေပါက္ကေန ခြာလိုက္သည္ ။

“ ေဟ့..ဟိုဖက္က ရဲလြန္း မဟုတ္လား…မသာေလး….” ရဲလြန္းလည္း ေၾကာက္လို႔ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနသည္ ။ အရည္ၾကည္ေတြ စီးက်ေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ကိုေတာ့ ခလယ္ေလာက္ကေန ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲ ။ “ ဟဲ့ ေစာက္ေကာင္ေလး…နင္ ၿငိမ္မေနနဲ႔..နင္ေခ်ာင္းတာ ငါသိလို႔ တမင္တကာ လုပ္ျပေနတာ..နင္ ကြင္းထုေနတယ္ မဟုတ္လား…..ဟဲ့ ရဲလြန္း…ငါေခၚေနတယ္ေလ..မၾကားဖူးလား…..” ရဲလြန္းလည္း “ ၾကားတယ္…ႀကီးေတာ္…” လို႔ သံတုန္တုန္နဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။ “ ဒီဖက္ကို လာခဲ့..ေနာက္ေဖးတံခါး ေစ့႐ုံတင္ ေစ့ထားတယ္…” “ ဟုတ္..ႀကီးေတာ္….” လို႔ ရဲလြန္း ေျဖလိုက္ရင္း ပုဆိုးကို ေကာက္ဝတ္ၿပီး ထပ္ခိုးေပၚက ဆင္းသည္ ။ ေလွခါးဆင္းတဲ့အခ်ိန္ ဒူးေတြ က တုန္ခါေနသည္ ။ လိင္တန္ကေတာ့ မတ္မတ္ေထာင္ေနဆဲပါဘဲ ။

အိမ္အေနာက္ဖက္ကို ထြက္လိုက္ၿပီး တဖက္က ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ အိမ္ရဲ႕ ေလွခါးသုံးထစ္ကို တက္လိုက္ၿပီး ေနာက္ေဖးတံခါးကို တြန္းၾကည့္သည္ ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္ ေျပာသလိုဘဲ တံခါးက ေစ့႐ုံတင္ ေစ့ထားတာ ေတြ႕ရလို႔ အသာတြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္သည္ ။ ထပ္ခိုးေပၚက ေဒၚထားထားၫြန႔္က “ လာခဲ့ ရဲလြန္း….” လို႔ အသံတိုးတိုးနဲ႔ ေခၚလိုက္တာကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဟီး…သန္းေျဝကီး ေျပာတာ မွန္ေနၿပီေပါ့…..ေစာ္ႀကီး တအား ထန္ေနၿပီ..ငါ့ကို ေခၚလိုးခိုင္းေတာ့မယ္..ဟီး…ဟီး… ပြတာဘဲ…..။ ေဒၚထားထားၫြန႔္သည္ အခုေတာ့ ထမိန္ကို ရင္လ်ားထားသည္ကို ထပ္ခိုးေပၚ ေရာက္သြားတဲ့အခါ ရဲလြန္း ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ “ ႏွာဘူးေလး….ကဲ ပုဆိုး ခြၽတ္စမ္း..ၾကည့္ရေအာင္..နင့္လီးကို…” လို႔ ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာရင္း ရဲလြန္းရဲ႕ ပုဆိုးကို ေဒၚထားထားၫြန႔္က ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းလည္း သူ႔စိတ္ကူးေတြဟာ တကယ္ ျဖစ္လာေနၿပီမို႔ တအား စိတ္ေတြ ေပ်ာ္သြားၿပီး ေစာေစာကလို တအားနင္း ေၾကာက္မေနေတာ့ဘူး ။

“ ႀကီးေတာ္….ႀကီးေတာ္လည္း ခြၽတ္လိုက္ေလ..ေစာေစာက တအားၾကည့္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ…” လို႔ေျပာလိုက္ၿပီး ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ ရင္လ်ားထားတဲ့ ထမိန္ကို ဆြဲျဖဳတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။ “ ဟြန္း…ေသနာေလး..နင္ ငါ့ကို ေရခ်ိဳး လည္းေခ်ာင္း..သနပ္ခါးလိမ္းလည္း ေခ်ာင္း..ႏွာထ ကြင္းထုေနတာ ငါ မသိ ဘူး မထင္နဲ႔..တကထဲ လူကျဖင့္ လက္ေတာက္ေလာက္…” ေျပာလို႔မွ မဆုံးေသး..ရဲလြန္းက သူ႔ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္လို႔ ေဒၚထားထားၫြန႔္လည္း ရဲလြန္း ေပါင္ၾကားကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ တုတ္ၿဖိဳးရွည္လ်ားတဲ့ ရဲလြန္းရဲ႕ လိင္တန္ကို ေတြ႕သြားလို႔ ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ အံ့ၾသသြားသည္ ။ “ ဟယ္….လီးက ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတာဘဲ….ငါ…ငါ…ထင္မထားဘူး . . ” လူနံပိန္ ကြၽဲဂ်ိဳလိန္ ဆိုတဲ့ စကားက တယ္မွန္တာဘဲ …..လို႔ တီးတိုး ေရ႐ြတ္ရင္း ရဲလြန္းရဲ႕ လိင္တန္ကို ဆတ္ကနဲ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္ ။ ရဲလြန္းရဲ႕ပိန္ကပ္ကပ္ ကိုယ္လုံးေလးေၾကာင့္ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းက ပိုႀကီးသည္လို႔ ထင္ေနရသလား မသိ ။

ေဒၚထားထားၫြန႔္သည္ လုံးပတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ ပူေႏြးေႏြး လိင္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ဆုပ္လိုက္ရတဲ့အခါ ကာမစိတ္ေတြ က ေထာင္းကနဲ ထသြား ရၿပီး…“ ရဲလြန္း..နင္ မိန္းမလိုးဖူးတယ္ မဟုတါလား..” လို႔ ေမးရင္း သူ႔လိင္ေခ်ာင္းကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ လိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းက “ မလိုးဖူးေသးဘူးဗ်…” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။ “ ဟင္…တကယ့္ေစာက္႐ူးေလး…ဟြန္း….သူ႔ကိုယ္သူ ဟန္ေပးေနတာ…ကဲ..ကဲ….လာ…လာ….ငါလည္း ရမယ့္ ရေတာ့လည္း တကယ့္ လီးအသစ္ခ်ပ္ခြၽတ္ေလး ပါလား…..” လို႔ ေျပာရင္း ရဲလြန္းကို ပက္လက္လွန္ ေပါင္ကားေပးၿပီး အေပၚက တက္ေမွာက္ခိုင္းၿပီး လိင္တန္ထိပ္ကို အဂၤါစပ္ေပါက္ဝမွာ ေတ့ကာေပးလိုက္သည္ ။ “ ထည့္…ထည့္…..သြင္း..သြင္း…..” ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ သင္ျပေပးမြဳနဲ႔ ရဲလြန္းသည္ မိန္းမလိုးဖူးသြားသည္ ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္ သည္ ရည္းစားနဲ႔ အရင္က လုပ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္း ၾကာျမင့္ေနခဲ့ၿပီ ။ အခု ရဲလြန္းနဲ႔ ျပန္လုပ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ အဂၤါစပ္မွာ အေတြ႕အႀကဳံမရွိေသးတဲ့ မိန္းမတေယာက္လိုဘဲ ၾကပ္တည္းေနသည္ ။

ရဲလြန္းလည္း ေက်ာင္းက သန္းေဝတို႔လို ေက်ာင္းသားႀကီးေတြကို သူ႔အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေျပာလို႔ မၿပီးေတာ့ ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္လည္း ျပတ္လပ္သြားခဲ့တဲ့ ေယာက္်ား လိင္ဆက္ဆံမြဳနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရလို႔ အရင္ကလို သုန္သုန္ မြဳန္မြဳန္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စိတ္လက္ ၾကည္သာ သြက္လက္လာသည္ ။ လစ္ရင္ လစ္သလို ရဲလြန္းနဲ႔ ျဖဳတ္ၾကသည္ ။ ရဲလြန္းကိုလည္း ေဒၚထားထားၫြန႔္က မုန႔္ဖိုးေတြ ေပးတတ္သည္ ။ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း ဆႏၵျဖည့္ေပးတဲ့ ဒီေကာင္ေလးကို ေဒၚထားထားၫြန႔္ ေဘာက္ဆူး ခ်ရတာ ။ ရဲလြန္းလည္း ေဒၚထားထားၫြန႔္နဲ႔ အၿမဲ လုပ္ျဖစ္ေနၿပီး စားဖူးလာေတာက စားေနက် တင္ မကဘူး ။ အသစ္ အဆန္းလည္း ထပ္စမ္းၾကည့္ခ်င္လာသည္ ။ တခါ ရဖူးသြားေတာ့ ဒီလိုဘဲ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ၿပီး တိတ္တိတ္ပုန္း က်ိတ္စားခ်င္ေနမယ့္ အန္တီႀကီးေတြ ရွိေနမွာဘဲ ဆိုၿပီး အနီးအနား ကပ္လွည့္ႀကံဖို႔ လိုက္ရွာေလေတာ့သည္ ။

ေနာက္ထပ္ သူ ရႏိုင္မယ္လို႔ ထင္မိတဲ့ အန္တီအ႐ြယ္ မိန္းမတေယာက္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အတန္းပိုင္ ဆရာမ ေဒၚျမျမႏြယ္ ပါဘဲ ။ ေဒၚျမျမႏြယ္သည္ ေယာက္်ားနဲ႔ ကြဲထားသည္ လို႔ သူ သန္းေဝတို႔ဆီက သတင္းၾကားဖူးထားသည္ ။ ခါးေသးတင္ကားတဲ့ ေဒၚျမျမႏြယ္ကို သူတို႔ ေက်ာင္းသားေတြက ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ပစ္မွားေနၾကတာၾကာၿပီ ။ ေဒၚထားထားၫြန႔္ကို စားေနက် ရဲလြန္းသည္ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ကို စိတ္ကူးနဲ႔ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ၾကည့္ၿပီး ဆရာမကိုလည္း ေဒၚထားထားၫြန႔္ လိုဘဲ ဖင္ေထာင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးလိုက္ရရင္ တအား အီဆိမ့္ေနမွာဘဲလို႔ ပစ္မွားၿပီး ညဖက္ ဆိုရင္ အိပ္ရာထဲ ကြင္းထုမိေလသည္ ။ ေဒၚျမျမႏြယ္လည္း စာညံ့တဲ့ စာထဲ စိတ္မပါတဲ့ ရဲလြန္းကို ခုံေပၚတက္ခိုင္းၿပီး ႀကိမ္နဲ႔ေဆာ္ရတာလည္း အႀကိမ္ မနည္းေတာ့လို႔ စိတ္ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ ။

ရဲလြန္းရဲ႕ မိဘေတြကိုလည္း ေက်ာင္းကို ေခၚၿပီး သူတို႔သားသည္ စာကို စိတ္မပါ ..မဖတ္..မက်က္ ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ၿပီးတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ ။ ေဒၚျမျမႏြယ္သည္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက အဂၤလန္မွာ ပညာေတာ္သင္ အျဖစ္ ေက်ာင္းဆက္တက္ရင္း အဲဒီတိုင္းျပည္သူ တေယာက္နဲ႔ အေၾကာင္းပါသြားခဲ့လို႔ ကြာရွင္းစာ လွမ္းေတာင္းၿပီး ကြာရွင္း ျပတ္စဲခဲ့လို႔ တေယာက္ထဲ အထီးက်န္ေနတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ပါ ။ ခင္ပြန္းသည္ ရွိစဥ္က ေနထိုင္ေနတဲ့ တထပ္တိုက္ေလးမွာဘဲ တေယာက္ထဲ ဆက္ေနေနသည္ ။ စာညံ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚၿပီး ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ပညာသင္ေပးလိုတဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထား ရွိသူမို႔ ရဲလြန္းကို ပထမဆုံး အျဖစ္ ေက်ာင္းဆင္းရင္ သူနဲ႔ တပါထဲ ေခၚသြားၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးဖို႔ ေဒၚျမျမႏြယ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။

သူမ စိတ္ထဲမွာ ရဲလြန္းသည္ ႐ိုးအတဲ့ ႏြမ္းႏြမ္းပါးပါး ဆင္းရဲသား ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ လို႔ဘဲ ထင္မွတ္ ခဲ့ၿပီး အေဒၚအ႐ြယ္ မိန္းမႀကီး တေယာက္ကို မွန္မွန္ေလး စားသုံးေနတဲ့ တဏွာႀကီးလြန္းတဲ့ လူလည္ေလး တေယာက္ ဆိုတာ လုံးလုံး မရိပ္စားမိခဲ့ဘူး ။ေဒၚျမျမႏြယ္သည္ သူ႔ကို ႀကိမ္လုံးနဲ႔႐ိုက္ ..အတန္းထဲမွာ ခုံေပၚတက္ ရပ္ခိုင္း ..နား႐ြက္ဆြဲၿပီး ထိုင္ထလုပ္ခိုင္း..အမ်ိဳးမ်ိဳး ဒါဏ္ေပးတာလည္း အၿပဳံး မပ်က္ဘဲ မနက္ ဆိုရင္ “ မဂၤလာပါ ဆရာမ ” ဆိုၿပီး ေျပးလာ ႏုတ္ဆက္တတ္တဲ့ ရဲလြန္းကို သနားမိသည္ ။ ပင္ကိုယ္ စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးဘဲ ဆိုၿပီး သူ႔ကို စာေတာ္လာေအာင္ လုပ္ေပးမည္ လို႔ စဥ္းစားေနသည္ ။

သန္းေဝ ဆိုတဲ့ ရဲလြန္းရဲ႕ အႀကံေပးႀကီးကေတာ့ ရဲလြန္းတေယာက္ ေဒၚျမျမႏြယ္ အတန္းေရွ႕မွာ စာသင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေက်ာက္သင္ပုံးမွာ ေျမျဖဴနဲ႔ စာေရးေနတဲ့အခါ ေသးက်ဥ္တဲ့ ခါးေလးရဲ႕ ေအာက္က စြင့္ကား လွပတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြက တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္ေနတာကို ေငးေမာ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြ ထႂကြ ေနတာကို အၿမဲ ေတြ႕ေနေတာ့ မုန႔္စားဆင္းခ်ိန္မွာ ရဲလြန္းကို ေခၚၿပီး ခပ္တိုးတိုး နဲ႔ “ ရဲလြန္း…မင္း ဆရာမကို လိုးဖို႔ ႀကံေနသလား..ငါ့လူ….” လို႔ ေမးသည္ ။ ရဲလြန္းကလည္း သန္းေဝက သူ႔ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ အႀကံေပးႀကီးမို႔ ဘူးမကြယ္ဘဲ “ ကိုသန္းေဝရာ…ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လုပ္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ..ဒီေလာက္ ေကာင္းတဲ့ ေရေဆးငါးႀကီးဘဲ…” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ေလသည္ ။ သန္းေဝလိုဘဲ အတန္းက် ေက်ာင္းသားႀကီး မင္းထိုက္ကလည္း ဆရာမ ေဒၚျမျမႏြယ္ကို ႀကိတ္ၿပီး သေဘာက်ေနသည္ ။ မင္းထိုက္သည္ ရဲလြန္းလိုဘဲ စာသင္ရတာကို စိတ္ လုံး၀ မပါတဲ့အီးေပါေလာႀကီး ျဖစ္သည္ ။

ဆရာဦးျမတ္စံ ဆိုတဲ့ ဆရာတေယာက္က မင္းထိုက္သည္ သုံးစားလို႔ မရတဲ့ ေခါင္းထဲမွာ ခ်ီးဘဲ ရွိတဲ့ေကာင္လို႔ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ေငါက္ဘူးသည္ ။ မင္းထိုက္သည္ စာမသင္ခ်င္ဘဲ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္မို႔ ဆရာဦးျမတ္စံ ဘယ္ေလာက္ဘဲ သင္ေပးေပး သူ႔ေခါင္းထဲကို ဘာမွ မဝင္ဘူး ။ မွတ္လဲ မမွတ္မိဘူး ။ မင္းထိုက္က ရဲလြန္းကို အတန္းေထာင့္ကို ဆီဲ ေခၚၿပီး…“ ဆရာမကို ငါ ႀကိဳက္ေနတယ္ ေကာင္ေလး..မင္းဖါသာ ရပ္ကြက္ထဲက ႀကီးေတာ္ႀကီးကို လိုးေနစမ္းပါကြာ..ေလာဘမႀကီးပါနဲ႔ ေခြးေကာင္ေလး”လို႔ ႀကိမ္းထားသည္ ။ ရဲလြန္းကေတာ့ မင္းထိုက္ကို လူေပါႀကီး တေကာင္လို႔ဘဲ မွတ္ယူထား ပုံရသည္ ။ စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ ဂ႐ုကို မစိုက္ဘူး ။ ေဒၚျမျမႏြယ္သည္ သူ႔ေယာက္်ား ရွိေနတုံးက သူ႔ေယာက္်ားရဲ႕ ႐ုံးကားေလးနဲ႔ ေက်ာင္းကို လာတတ္ေပမယ့္ သူ႔ေယာက္်ားလည္း မရွိေတာ့တဲ့အခါ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဘဲ ေက်ာင္းကို လာ ေက်ာင္းက ျပန္သည္ ။ ဆရာမရဲ႕ အိမ္သည္ ေက်ာင္းနဲ႔ သိပ္ မေဝးလွဘူး ။ ဒီေန႔ ရဲလြန္းကို ဆရာမက ေခၚၿပီး..“ ရဲလြန္း..မင္း မိဘေတြကို ဆရာမ ေျပာခိုင္းတာ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီလား….” လို႔ ေမးသည္ ။

ရဲလြန္းက “ ေျပာခဲ့ၿပီ ဆရာမ..ေန႔တိုင္း ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ဆရာမရဲ႕ အိမ္ကို လိုက္သြားၿပီး က်ဴရွင္ တက္ရမယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ….” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။ ေက်ာင္းဆင္းသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ ရဲလြန္းသည္ ဆရာမရဲ႕ ျခင္းေတာင္းကို ကူဆြဲေပးၿပီး ဆရာမနဲ႔ အတူတူ ေက်ာင္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္မွာ ဘတ္စ္ကား ေစာင့္စီးရသည္ ။ ဘတ္စ္ကားသည္ ထုံးစံအတိုင္း လူေတြ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္ ။ ဆရာမနဲ႔အတူ ဘတ္စ္ကားေပၚကို တိုးတက္တဲ့အခါ ဆရာမရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြနဲ႔ သူ႔ေပါင္ေတြ လက္ေတြ နဲ႔ ထိမိၾကသည္ ။ ရဲလြန္းလည္း အတြင္းစိတ္က ေဖါက္ျပန္ေနတဲ့ေကာင္ ဆိုေတာ့ ဒီလို ထိမိတာနဲ႔ ကာမစိတ္ေတြက ျပင္းထန္စြာ ထႂကြၿပီး ပုဆိုးထဲက လိင္တန္က ေထာင္ထလာေတာ့တာဘဲ ..။ ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့ ရဲလြန္းတို႔လို က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္မွာ ေနေနတဲ့ လူငယ္ေလးေတြသည္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေန မရွိၾက ။

တထည္ေလာက္ဘဲ ရွိၿပီး ေန႔တိုင္း ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါ ဝတ္မလာျဖစ္ ။ အခုလို လိင္တန္ ေတာင္မာလာေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္စရာ ေဘာင္းဘီက မပါ ။ တခါထဲေငါေငါႀကီး ေရွ႕ကလူကို ထိုးေထာက္မိေတာ့တာဘဲ ။ ရဲလြန္းလည္း ပထမဆုံးေန႔မွာ သူ အေနာက္ကေန လီးနဲ႔ ေထာက္လိုက္ရင္ ဆရာမ စိတ္ဆိုးသြားၿပီး အနားကပ္ခြင့္ မရေတာ့မွာကို ေၾကာက္သည္ ။ သူ႔လီးနဲ႔ မေထာက္မိေစဖို႔ လြဲၿပီး ရပ္သည္ ။ တိမ္းေရွာင္သလို ဆရာမရဲ႕ ျခင္းေတာင္းနဲ႔လည္း ကာသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူလီးေတာင္တာကို ဆရာမ မသိလိုက္ဘူး ။ ဆရာမ ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္ ကို ေရာက္ၿပီ ။ ဆရာမ က “ ရဲလြန္းေရ..ဆင္းရေအာင္ကြယ္..ဆရာမတို႔ လမ္းးထိပ္ကို ေရာက္ၿပီ…” လို႔ လက္ကေလးနဲ႔ တို႔ၿပီး ေျပာသည္ ။ ကားေပၚက အဆင္း ေထာင္ေနတဲ့ လီးကို ဆရာမ မေတြ႕ေအာင္ သူ႔ေက်ာင္းလြယ္အိတ္နဲ႔ ကာသလို ဆရာမရဲ႕ ျခင္းေတာင္းနဲ႔လည္း ဖုံးဖိလိုက္သည္ ။ ဆရာမရဲ႕ အိမ္က ဘတ္စ္ကားဂိတ္နဲ႔ သိပ္ မေဝးဘူး ။

တထပ္တိုက္ကေလး ေပမယ့္ ေရညႇိေတြ တက္ၿပီး အျပင္ဘန္း ၾကည့္လို႔ မလွတဲ့ ေဟာင္းႏြမ္းေနသည္ ။ ၿခံဝင္းထဲမွာလည္း ျမက္ပင္ေတြ ၿခဳံႏြယ္ေတြက ထူထပ္ေနသည္ ။ ရဲလြန္းလည္း “ တေန႔က်ရင္ က်ေနာ္ လာၿပီး ဆရာမရဲ႕ ၿခံကို ရွင္းေပးခ်င္တယ္…” လို႔ ဆရာမကို ေျပာလိုက္သည္ ။ ဆရာမက အရမ္း သေဘာက်သြားသည္ ။ “ ရပါတယ္ကြယ္….” လို႔ ေျပာၿပီး ေက်နပ္ေနသည္ ။ ဆရာမက “ ကဲ ရဲလြန္းေရ..လာ..ဒီ စားပြဲမွာ ထိုင္..စာဖတ္ေန..ဆရာမ အဝတ္လဲ ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္….ၿပီးေတာ့ စာသင္ၾကတာေပါ့..မင္း ဘိုက္ဆာလား..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းက “က်ေနာ္ ဘိုက္မဆာပါဘူး..ဆရာမ….” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။ တျခားလူ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့ ဆရာမရဲ႕ တိုက္ကေလးထဲမွာ သူနဲ႔ ဆရာမနဲ႔ဘဲ ရွိေနတာက ရဲလြႏ္ူရဲ႕ စိတ္ေတြကို လြဳပ္ရွား ေဖါက္ျပန္ေစသည္ ။ ဆရာမသည္ သူ႔အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္သြားၿပီး တံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္ ။

ရဲလြန္းသည္ ဆရာမေတာ့ မၾကာခင္မွာ ေက်ာင္းဝတ္စုံကို ခြၽတ္ၿပီး အိမ္ေနရင္း အဝတ္အစားကို လဲေတာ့မည္..ေရခ်ိဳးမည္ လို႔လည္း ေျပာတာမို႔ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေတာ့မည္ လို႔ အေတြးေတြ ဝင္ၿပီး လိင္တန္ မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္ ။ ဆရာမ အဝတ္လဲတာ ေရခ်ိဳးတာကို ေခ်ာင္းခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာသည္ ။ရဲလြန္း ဆရာမ ေဒၚျမျမႏြယ္ ေရခ်ိဳးတာကို ေခ်ာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ေခ်ာင္းဖို႔ အေပါက္ ရွာမေတြ႕တာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ ကပ္ရက္ ေမွာင္မဲေနတဲ့ စတိုခန္းေလးထဲကို ဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မီးေရာင္ကို သုံးထပ္သားနံရံက အေပါက္ေလးေတြကေန ေတြ႕လိုက္ရလို႔ သူ တအား ဝမ္းသာသြားသည္ ။ ဒီအေပါက္ေလးေတြကေန ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို သူ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းသည္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီေနသည္ ။ ဆရာမကို ကိုယ္တုံးလုံး ျမင္လိုက္ရလို႔ပါ ။

ျဖဴေဖြးတဲ့ အသားအရည္ ေတာင့္တင္းဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ကိုယ္လုံးေတြနဲ႔ ဆရာမကို ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ အဝတ္အစား အျပည့္အစုံနဲ႔ ေတြ႕ရတာေတာင္ သူတို႔ ေက်ာင္းသားတစုက အရမ္းကို စိတ္လာၾက ပစ္မွားေနၾကတာ အခုလို အဝတ္မပါဘဲ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဖြားဖက္ေတာ္ မတ္မတ္ေထာင္ၿပီး ခုခ်က္ခ်င္းဘဲ ေရခ်ိဳးခန္း ထဲ ေျပးဝင္သြားၿပီး ကိုင္တြယ္ပစ္ခ်င္မိသြားရသည္ ။ ဆရာမကေတာ့ သူ႔ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆပ္ျပာနဲ႔ က်က်နန ပြတ္တိုက္ေနသည္ ။ ဆရာမရဲ႕ ရွပ္ ခ်ပ္ေနတဲ့ ဝမ္းပ်င္ေလးေအာက္က အေမြးပါးပါး ဖုံးေနတဲ့ မိန္းမအဂၤါစပ္ႀကီးကို ရဲလြန္း ေငးစိုက္ၾကည့္ၿပီး သြားရည္ယိုေနသည္ ။ ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီးတဲ့အခါ ဆရာမသည္ တင္ပါးႀကီးေတြနဲ႔ ေပါင္တန္ေတြၾကားက အဂၤါစပ္ႀကီး ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္သပ္ ေဆးေၾကာေနျပန္သည္ ။ ရဲလြန္း သည္ ဆရာမရဲ႕ အဂၤါစပ္ႀကီးကို ျမင္ရတဲ့အခါအခြင့္အခါ ေကာင္းလို႔ကေတာ့ ဒီအဖုတ္ႀကီးကို စုတ္ယက္ပစ္လိုက္အုံးမယ္ လို႔ ကာမစိတ္ ဖုံးေနတဲ့ သူ႔စိတ္ေတြနဲ႔ မွန္းဆေတြးေတာေနသည္ ။

ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ပုဆိုးကို ေျဖခ်ၿပီး လိင္တန္ကို ေရွ႕နဲ႔ေနာက္ တအား ပြတ္တိုက္ေနသည္ ။ ဆရာမ ေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ ထမိန္ကို ျပန္ရင္လ်ားလိုက္တဲ့အခါ ရဲလြန္းလည္း အျပင္ခန္းကို ျပန္ေျပးထြက္သြားၿပီး စားပြဲမွာ စာဖတ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္သည္ ။ မၾကာခင္ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ ျပန္ထြက္လာၿပီး ရဲလြန္းကို စာသင္သည္ ။ ရဲလြန္းသည္ စာထဲမွာ စိတ္မဝင္စားဘဲ ဆရာမရဲ႕ဖြံ႕ထြားလုံးဝန္းတဲ့ ရင္စိုင္ႏွစ္မြာကိုဘဲ ခိုးၾကည့္ကာ စိတ္ေတြက ဆရာမကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကာမစပ္ယွက္ဖို႔ဘဲ ေတြးေတာေနမိသည္ ။ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ ကေတာ့ ရဲလြန္းကို ေစတနာ ထားၿပီး ႀကိဳးစား သင္ေပးေနသည္ ။ ရဲလြန္းကေတာ့ ဖြားဖက္ေတာ္ မာေထာင္ၿပီး တဏွာစိတ္ေတြဘဲ မ်ားေနသည္ ။ ဆရာမဆီက အျပန္မွာ ေဆးေျခာက္႐ြဴဖို႔နဲ႔ အိမ္ေဘးက ေဒၚထားထားၫြန႔္နဲ႔ တခ်ီတပြဲေလာက္ ဆြဲလိုက္ဖို႔ကို ေတြးေတာေနသည္ ။

“ ရဲလြန္း…..ဘာေငးေနတာလဲ..မင္းကလဲ ဆရာမ စာသင္ေပးေနတာကို စိတ္ လုံးလုံး မဝင္စားဘူးကြယ္…..ဟင္း…မင္း နဲ႔ေတာ့ ခက္ေတာ့တာဘဲကြယ္……” ဆရာမ က ရဲလြန္း တေယာက္ စာထဲကို စိတ္မဝင္စားတာကို ေတြ႕ရလို႔ စိတ္ပ်က္သြားသည္ ။ “ အင္း….ဒီအတိုင္းဆိုရင္ မင္းကို ဆရာမ အိမ္ကို ေခၚၿပီး စာသင္လည္း မင္း စိတ္မပါရင္ ဘာမွ အက်ိဳး ရွိမွာ မဟုတ္ဘူးကြာ….မင္း မသင္ခ်င္ရင္လည္း ဆရာမ တျခား သင္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ဦးစားေပး သင္ေပးလိုက္ရမလား….” ဒီလို ဆရာမ ေျပာလိုက္ေတာ့လည္း ရဲလြန္း ေၾကာက္သြားသည္ ။ ဆရာမနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနရမွာကို ေၾကာက္သည္ ။ ဆရာမ အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ရလို႔ ဆရာမ ေရခ်ိဳးေနတာကို နီးကက္ တုံးလုံးႀကီး ေတြ႕လိုက္ရတယ္ မဟုတ္လား ။

“ က်..က်ေနာ္….ႀကိဳးစားပါမယ္ ဆရာမ….က်ေနာ့္ကို သင္ေပးပါ….” “ ေအးေလ….မင္း ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုရင္လည္း ဆရာမက သင္ေပးခ်င္ပါတယ္..ရဲလြန္းရယ္…..” ဆရာမရဲ႕ လည္ဟိုက္ ဘေလာက္စ္ အက်ႌထဲက လြဳပ္တုပ္တုပ္ ရင္သားလုံးႀကီးေတြကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေနရတာကိုက ရဲလြန္း အတြက္ ဖီလင္ပါ ။ ဆရာမရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္တုံးလုံး ကိုယ္ေတြကိုျပန္ ျမင္ေယာင္ေနမိၿပီး သူ႔လိင္တန္က တန္းတန္းမတ္မတ္ ေထာင္ေနသည္ ။ ဆရာမကို ေဒၚထားထားၫြန႔္ႀကီးကို တြယ္သလို တြယ္ခ်င္ေနတာေတာ့ အရမ္းေပါ့ ။ ဆရာမ အိမ္က အျပန္မွာ သူတို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ေဆးေျခာက္ေရာင္းတဲ့ မြတ္တားဘိုင္ ဆီက ေဆးေျခာက္ထုပ္ အေႂကြး ဝင္ဝယ္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့သည္ ။ အိမ္မွာ အေဖေရာ အေမေရာ မရွိၾကဘူး ။ တဖက္အိမ္က ေဒၚထားထားၫြန႔္ ရွိေနလား ဆိုတာကို ေလ့လာလိုက္သည္ ။ ေစာ္ႀကီး ရွိေနရင္ နည္းနည္း ပြတ္သီးပြတ္သပ္ သြား လုပ္လိုက္ၿပီး တက္ျဖဳတ္မလို႔ ။ အိမ္အေနာက္ဖက္ကေန ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ အိမ္ထဲကို သူ ေျခသံမၾကားေအာင္ ေျခေဖါ့နင္းၿပီး တံခါးကို အသာေလး တြန္းဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္သည္ ။ ခါတိုင္းလည္း သူ ဒီလိုဘဲ ဝင္ေနက်မို႔ ။ အိမ္ထဲကို ေရာက္ၿပီး ေစာ္ႀကီး ရဲ႕ အိပ္ခန္းေလးဆီကို သူ လွမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အိပ္ခန္းထဲက အသံဗလံေတြေၾကာင့္ ရဲလြန္း ေျခလွမ္းေတြ တန႔္သြားသည္ ။

“ အိုး…အိုး……အား…အား…အား…….အားရွီး…..႐ြဴး….အား………” ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေတြ နဲ႔ အသားခ်င္း ႐ိုက္ခတ္တဲ့ အသံေတြ…ဖပ္ဖပ္ဖပ္..ဖပ္ဖပ္ဖပ္…….တနည္းအားျဖင့္ ကုတင္သံ လို႔ ေခၚၾကတဲ့ ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမတို႔ ကာမစပ္ယွက္ၾကတဲ့အသံဗလံေတြ …။ ဟာ..ေစာ္ႀကီး တေယာက္ေယာက္နဲ႔ လိုးေနတယ္…….ဘယ္…ဘယ္…ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္……..။ ရဲလြန္း တအား သိခ်င္သြားသည္ ။ ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ အိပ္ခန္းေလး အနားကို ခ်ဥ္းကပ္သြားၿပီး အထဲကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္စရာ အေပါက္ ရွာလိုက္သည္ ။ ေဟာင္းႏြမ္း စုတ္ျခာေနတဲ့ သုံးထပ္သား ထရံေလးမွာ သံေပါက္ရာ အေဟာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနသည္ ။ ရဲလြန္း အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။

ေဒၚထားထားၫြန႔္သည္ သူေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူထားသည္ ။ တက္လိုးေနတဲ့လူက ေက်ာခိုင္းထားသည္ ..။ သူ႔မ်က္ႏွာကို မျမင္ရေပမယ့္သူ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကို ရဲလြန္း သိသည္ ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူသည္ ရဲလြန္းရဲ႕ အေဖ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါဘဲ ။ အေဖသည္ ေဒၚထားထားၫြန႔္ႀကီးကို ေရေရလည္လည္ လိုးေဆာင့္ေနသည္ ။ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ေဆာင့္ထည့္ေနတာ ။ ေစာ္ႀကီးကလည္း အေဖ လိုးေနတာကို အရမ္း သေဘာက် ႀကိဳက္ေနတဲ့ ပုံ ရွိသည္ ။ ရဲလြန္းလည္း အေဖ့ လီးႀကီး တစြပ္စြပ္နဲ႔ ေစာ္ႀကီးရဲ႕ ၿပဲအာေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို ဝင္ထြက္ေနတာကို ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေငးၾကည့္ေနၿပီး ေတာင္လာတဲ့ သူ႔လိင္တန္ကို ကြင္းတိုက္ ပါေတာ့သည္ ။ အိပ္ခန္းထဲက ေဒၚထားထားၫြန႔္နဲ႔ သူ႔အေဖသည္ ပုံစံ တမ်ိဳး ေျပာင္းၿပီး ဆြဲေနၾကျပန္သည္ ။

ေဒၚထားထားၫြန႔္ရဲ႕ ကုန္းထားတဲ့ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးေတြ ၾကားထဲက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို ဆက္တိုက္ ထိုးသြင္းေနတဲ့ အေဖ့လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ ေဒၚထားထားညြၽန႔္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ တအား ထုပစ္လိုက္တာ တအားေကာင္းသြားသည္ ။ သုတ္ရည္ေတြကို နံရံကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ရဲလြန္း ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္လိုက္သည္ ။ ေျခေဖါ့နင္းၿပီး အိမ္အေနာက္ဖက္ကေန ျပန္ထြက္လိုက္သည္ ။ ဒီည ေစာ္ႀကီးကို အျပတ္ႏွိပ္မယ္ မွန္းထားတာ အေဖ ဝင္အုပ္ေနလို႔ ကြင္းနဲ႔ဘဲ ေက်နပ္လိုက္ရသည္ ။ အိမ္အေနာက္ဖက္က သရက္ပင္ႀကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ရင္း မာမြတ္ဘိုင္ ဆီက ဝယ္လာတဲ့ ေဆးေျခာက္ထုပ္ေလးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။

ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္သည္ ေက်ာက္သင္ပုံးမွာ ေျမျဖဴနဲ႔ စာေရးေနသည္ ။ ဆရာမရဲ႕ ခါးေသးေသးေလး ေအာက္က တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းကားကားေတြက အေနာက္ကို ေကာ့လုံးေနၾကသည္ ။ စာေရးေနတဲ့အခ်ိန္ တင္ပါးႀကီးေတြက တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနၾကသည္ ။ သန္းေဝ ရဲလြန္းနဲ႔ မင္းထိုက္တို႔ သုံးေယာက္သည္ ရမက္ခိုးေတြ ေဝေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ဆရာမရဲ႕ ေနာက္ပိုင္း အလွေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း ဆရာမကို စိတ္ကူးနဲ႔ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ခြာၾကည့္ေနၾကသည္ ။ သူတို႔အထဲမွာ ရဲလြန္းက ဆရာမရဲ႕ အတြင္းကိုယ္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ဖူးခဲ့သည္ ။ ရဲလြန္းသည္ ညတုံးက ဆရာမရဲ႕ အိမ္မွာ ဆရာမေရခ်ိဳးေနတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ၿပီး ျဖဴဝင္းစိုေျပ ေတာင့္တင္းတဲ့ ဆရာမကို ဝတ္လစ္စလစ္ ျမင္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းကို သန္းေဝကို ေျပာျပခဲ့သည္ ။

သန္းေဝက ဘယ္ကေန သိလာသည္ မသိ ။ ဆရာမရဲ႕ ေယာက္်ားသည္ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပန္မလာေတာ့လို႔ ဆရာမနဲ႔ ကြဲသြားတာ ၾကာၿပီ…ဆရာမသည္ ေယာက္်ား မရွိလို႔ ကာမရာဂစိတ္ေတြ ထႂကြလိုလားေနမွာ ေသခ်ာသည္..ဆရာမ ကို ႀကံစည္ရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္ လို႔ ရဲလြန္းကို ေျမႇာက္ပင့္ေပးသည္ ။ မင္းထိုက္ကိုေတာ့ သူတို႔ မယုံၾကည္ၾကလို႔ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သူတို႔ မေဆြးေႏြး မတိုင္ပင္ၾကဘူး ။ ရဲလြန္းသည္ ဆရာမရဲ႕ တင္ပါးေတြကို စူးစိုက္ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြ ထႂကြ ေသာင္းက်န္းလာလို႔အတူတူ ကပ္ရက္ ထိုင္ေနတဲ့ သန္းေဝကို ေလသံတိုးတိုးနဲ႔ “ ႏွာစာအုပ္ ရွိလား…” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ သန္းေဝကလည္း “ မင္းေမစပ္ပတ္..ႏွာစာအုပ္ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ…” လို႔ ျပန္ေမးသည္ ။ ရဲလြန္းက “ အိမ္သာထဲ ကြင္းသြားကိုင္မလို႔” လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ သန္းေဝလည္း သူ႔လြယ္အိတ္ထဲမွာ ပါခဲ့တဲ့ ႏွာစာအုပ္ကို ထုတ္ေပးသည္ ။ ထိုစဥ္အခါက ျမန္မာ အ ျပာစာအုပ္ေလးမ်ားသည္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြ ၾကားမွ ေရပန္းစား ခဲ့သည္ ။ ဗီဒီယို အင္တာနက္ မေပၚေသးတဲ့အခ်ိန္တုံးက ဒီ အျပာစာအုပ္ေလးေတြသည္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြရဲ႕ လက္သုံး ျဖစ္ခဲ့သည္ ။

သန္းေဝသည္ သူ႔အိမ္နားက ေဈးကေလးက “ သိန္းသန္းကုေဋစာေပ” ဆိုတဲ့ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးက ကိုသိန္းရဲ႕ဆီက ဒီလို စာအုပ္ေလးေတြကို အၿမဲငွားဖတ္သည္ ။ ေက်ာင္းကိုလည္း ယူလာၿပီး ရဲလြန္းတို႔လို ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေပးဖတ္တတ္သည္ ။ သန္းေဝဆီက ရတဲ့ အျပာစာအုပ္ေလးသည္ ဝါညစ္ေဟာင္းႏြမ္းလြန္းေနသည္ ။ ရဲလြန္းသည္ စာအုပ္ေလးကို ဗလာစာအုပ္တအုပ္ရဲ႕ ၾကားထဲ ညႇပ္လိုက္ၿပီး ဆရာမ စာသင္တာ ၿပီးသြားတဲ့အခါ ေက်ာင္းအိမ္သာထဲ သြားဖတ္ရင္း ကြင္းထုမလို႔ အဆင္သင့္ ျပင္ေနသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာမသည္ သန္းေဝက ဆီက လွမ္းယူလိုက္တာကို ျမင္သြားသည္ ။ ရဲလြန္းနဲ႔ သန္းေဝ ထိုင္ေနတဲ့ဆီကို ဆရာမ ေလ်ာက္လာသည္ ။ “ ရဲလြန္း…မင္း ဘာ ဖြက္လိုက္တာလဲ..ျပစမ္း…..” “ ဘာမွ မဖြက္ပါဘူး..ဆရာမ…“ “ အံမယ္…မညာနဲ႔..ငါ ျမင္လိုက္ပါတယ္….” ဆရာမက ရဲလြန္းရဲ႕ စားပြဲေပၚက ဗလာစာအုပ္ေလးကို ဖတ္ကနဲ ဆြဲယူကာ လွန္ေလွာၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အျပာစာအုပ္အစုတ္အႏြမ္းေလးကို ေတြ႕သြားသည္ ။

“ ဟင္..ဘာစာအုပ္ေလးလဲ…အျပာေရာင္ မ်က္ရည္ …ဆိုပါလား….” စာအုပ္ကို လွန္ဖတ္လိုက္ေသာ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ရဲ႕ ျဖဴဝင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလးသည္ ရဲတြတ္သြားသည္ ။ “ ဟင္…ၾကည့္စမ္း…ဒီေကာင္ေလး…ဒါေတြ ဖတ္ေနတယ္….” လို႔ တီးတိုး ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး စာအုပ္ေလးကို ဂ်ိဳင္းၾကားကို ညႇပ္လိုက္ၿပီး “ ရဲလြန္း..ခုံေပၚ မတ္တပ္ရပ္လိုက္စမ္း….” လို႔ ေဒါသသံနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းလည္း ခိုးထုပ္ခိုးထည္နဲ႔ မိသြားလို႔ ဘာမွ မျငင္းသာေတာ့ ။ ဆရာမ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ခုံေပၚကို မတ္တပ္ ရပ္လိုက္ရသည္ ။ ႀကီးေကာင္ႀကီးမားနဲ႔ ခုံေပၚတက္ ရပ္ရတဲ့ သူ႔ကို အတန္းသားေတြတင္မကဘူး..အတန္းျပင္က ျဖတ္သြားၾကတဲ့ တျခားေက်ာင္းသားေတြကပါ ၾကည့္ၿပီး ရယ္သြားၾကတာကို ခံရသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္သည္ ရဲလြန္းဆီက သိမ္းလိုက္တဲ့ အျပာစာအုပ္ေလးကို သူမရဲက ျခင္းေတာင္းထဲ ကို ပစ္ထည့္လိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းကို တခုခု ေျပာမည္ ဆိုၿပီး ရဲလြန္းဖက္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သန္းေဝက ရဲလြန္းရဲ႕ ပုဆိုးကို ႐ုတ္တရက္ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းသည္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ခံဝတ္ေလ့ ရွိသူ မဟုတ္ေတာ့ ပုဆိုး ကြၽတ္သြားတဲ့အခါ အဝတ္မဲ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက အေမြးမဲမဲေတြ ၾကားထဲက တန္းလန္းတြဲေလာင္း ႀကီး က်ေနတဲ့ လိင္တန္တုတ္ႀကီး..ေဂြးစိႏွစ္လုံးတို႔ကို ဆရာမ အပါအဝင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အားလုံး ထင္းကနဲ ရွင္းကနဲ ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။ “ ဟင္…..” ဆရာမလည္း “ သန္းေဝ..မင္း ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ..ထစမ္း..မင္းလည္း ခုံေပၚတက္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္စမ္း..” လို႔လွမ္းေငါက္လိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းလည္း ပုဆိုးကို ေကာက္ၿပီး ျပန္ဝတ္လိုက္သည္ ။

သို႔ေပမယ့္ ဆရာမ အပါအဝင္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကေတာ့ သူ႔လိင္တန္မဲမဲႀကီးကို ျမင္လိုက္ၿပီး ျဖစ္ေနသည္ ။ ဆရာမသည္ ေဒါသထြက္ၿပီး သန္းေဝနဲ႔ ရဲလြန္းတို႔ကို ႀကိမ္နဲ႔ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ တ႐ြမ္း႐ြမ္း ႐ိုက္ႏွက္သည္ ။ ရွက္သြားတာေၾကာင့္လည္း ဒီလို ႐ိုက္လိုက္တာ ။ ဒီေန႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ဆရာမသည္ ရဲလြန္းကို သူမအိမ္ကို စာသင္ဖို႔ မေခၚေတာ့ ။ ရဲလြန္းလည္း မ်က္ႏွာ ငယ္ေလးနဲ႔ သူ႔ကိုမ်ား ေခၚေလမလား လို႔ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ ေပေစာင္းေစာင္း လုပ္ေနေပမယ့္ ဆရာမက သူ႔ကို ၾကည့္ေတာင္ မၾကည့္ေတာ့ ။ ေက်ာင္းဆင္းခါနီး ဆရာမက “ မင္းထိုက္…” လို႔ ေခၚလိုက္လို႔ ရဲလြန္းနဲ႔ သန္းေဝတို႔သည္ ခုံေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနရက္က မင္းထိုက္ဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ၾကသည္ ။ “ ဗ်ာ….ဆရာမ …. ” မင္းထိုက္က လူ႐ိုးသားေလးလို အသံေညႇာင္နာနာေလးနဲ႔ ထူးလိုက္သည္ ။ “ မင္း..ဒီေန႔ ဆရာမအိမ္ကို လိုက္ခဲ့..မင္းကို စာသင္ေပးခ်င္တယ္…” လို႔ ဆရာမက ေျပာလိုက္တဲ့အခါ မင္းထိုက္သည္ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႔ “ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ…” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တာကို ရဲလြန္းနဲ႔ သန္းေဝတို႔ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ ၾကားလိုက္ၾကရသည္ ။မင္းထိုက္သည္ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ရဲ႕ ျခင္းေတာင္းေလးကို ဆြဲၿပီး ဆရာမနဲ႔အတူ ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ ရပ္ေစာင့္ ေနတာကို ခပ္ေဝးေဝးကေန ရဲလြန္းနဲ႔ သန္းေဝတို႔ လွမ္းျမင္ေနရသည္ ။

သန္းေဝက “ မင့္ေမစပ္ပတ္ ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြ ကို ထပ္ခါတလဲလဲ သုံးရင္း ရဲလြန္းကို အျပစ္တင္ေနသည္။ “ မင္းေစာက္သုံးမက်လို႔ ဆရာမက ဟိုေကာင္ႀကီးကို ေခၚသြားၿပီ …မင္း ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ခါနီး ျဖစ္ေနတဲ့ ကိတ္မုန႔္တုံးႀကီး သဲထဲကို ျပဳတ္က်သြားတာဘဲ ရဲလြန္း….မင္း ေစာက္သုံးကို မက်ဘူး..မင္းလက္ထဲမွာ ႏွာစာအုပ္ ေတြ႕သြားေတာ့ ဆရာမက မင္းကို လန႔္သြားတာ ေနမွာေပါ့…ေစာက္႐ူးရဲ႕….” “ ဟာ..မသိပါဘူးဗ်ာ…ခင္ဗ်ားကလည္း ညစ္ေနရတဲ့ၾကားထဲ ေစာက္ပစ္လာတင္ေနတယ္…ဟင္း..” “ ေဟာ..မင္းထိုက္နဲ႔ ဆရာမ ဘတ္စကားေပၚ တက္ေနၾကၿပီ …. ” ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္သည္ ရဲလြန္းလိုဘဲ မင္းထိုက္ကို သူနဲ႔ အိမ္ကို ေခၚခဲ့ေတာ့ မင္းထိုက္သည္ ရဲလြန္းထက္ အ သက္လည္းႀကီး ကိုယ္လုံးလည္း ႀကီးလို႔ သူနဲ႔ ဘတ္စ္စကားထဲ ပူးပူးကပ္ကပ္ စီးၾကရတဲ့အခါ ရင္ဖိုသလိုလို ျဖစ္မိေနသည္ ။

မင္းထိုက္သည္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ျဖစ္လိုတာေၾကာင့္ ဝိတ္မတဲ့အတြက္ လက္ေမာင္းအိုး တုတ္တုတ္ႀကီးေတြနဲ႔ ကိုယ္အေပၚပိုင္းကားကားႀကီးႀကီး ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ေသးေသးနဲ႔ ရင္ဖိုစရာ လူငယ္တေယာက္ မဟုတ္လား ။ ဒီၾကားထဲ့ ကားက ၾကပ္ေတာ့ မင္းထိုက္နဲ႔ ဆရာမတို႔ တအား ပူးကပ္မိေနရတဲ့အခါ ဆရာမရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြက မင္းထိုက္ရဲ႕ ကိုယ္ အေရွ႕ပိုင္းနဲ႔ တအားပူးကပ္မိေနၾကသည္ ။ မင္းထိုက္သည္ အားကစားသမား တေယာက္မို႔ ရဲလြန္းလို အၿမဲ ကြင္းတိုက္တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ေတာ့အားေတြ ျပည့္ေနတာေၾကာင့္ ဆရာမရဲ႕ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ဖိေထာက္မိတဲ့အခါ ဖြားဖက္ေတာ္ လိင္ေခ်ာင္းက ခ်က္ခ်င္းဘဲ ထေထာင္လာေတာ့သည္ ။ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္လည္း မာေတာင့္တဲ့ မင္းထိုက္ရဲ႕ အတန္ႀကီးက တင္ပါးၾကားတည့္တည့္ကို လာေထာက္မိေနတာကို သတိျပဳမိလိုက္သည္ ။ ဒီေကာင့္ကို ေခၚလာမိတာ မွားမ်ား မွားသြားၿပီလား လို႔ ေဒၚျမျမႏြယ္ ဖ်တ္ကနဲ ေခါင္းထဲမွာ ေတြးလိုက္မိသည္ ။

ဒီေကာင္က ရဲလြန္းလို ပိန္ေညာင္ေညာင္ ခ်ာတိတ္ မဟုတ္ဘဲ အတန္း ခဏခဏ က်ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။ ေဒၚျမျမႏြယ္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ လူေကာင္ကလည္း ႀကီးသည္ ။ အသားေဖြးေဖြး..ဆံပင္ပုံဆန္းနဲ႔ မင္းသား ရန္ေအာင္လိုလို ဒီဇိုင္းမ်ိဳး ..။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘတ္စ္ကားကလည္း အေရွ႕က ႐ုတ္တရက္ ရပ္လိုက္တဲ့ ကားတစီးေၾကာင့္ ဘရိတ္ တအားအုပ္လိုက္ ရေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ လိုက္ပါလာၾကတဲ့လူေတြလည္း ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲေတြ ျဖစ္ကုန္သည္ ။ မင္းထိုက္လည္း သူ႔ေရွ႕က ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ရဲ႕ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ဖြားဖက္ေတာ္နဲ႔ တအားဖိေဆာင့္လိုက္မိသည္ ။ “ အို…..” တုတ္တုတ္မာမာႀကီးရဲ႕ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ဆရာမ အရမ္း ရင္ခုံသြားသည္ ။ ၾကက္သီးေတြ ထသြားသည္ ။ “ ဒီေကာင္..ကေလးသာသာ မဟုတ္ဘူး….လီးအႀကီးစားနဲ႔ ေကာင္…” ဆိုတဲ့ အေတြးက ေဒၚျမျမႏြယ္ကို ရင္တုန္ေစသည္ ။

လင္ကလည္း အဂၤလန္က အျဖဴမနဲ႔ ညိၿပီး ျပန္မလာေတာ့တာ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ ေဒၚျမျမႏြယ္လည္း လိင္စပ္ ယွက္တာနဲ႔ ကင္းေဝးခဲ့ရတာ ၾကာလွၿပီ ဆိုေတာ့ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို မသိစိတ္မွာ လိုလားေနမိတာကို သူမကိုယ္တိုင္ေတာင္ သတိမထားမိ ။ အခုလို လိင္တန္မာမာတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ဖိေထာက္ထားတာ ကို ခံရေတာ့ မီးခဲျပာဖုံး ျဖစ္ေနတဲ့ သူမကာမစိတ္ေတြက ႐ုတ္တရက္ ဘြားကနဲ ေပၚလာရသည္ ။ ဒီလိုေကာင္ထြားႀကီးရဲ႕ လီးတုတ္တုတ္နဲ႔မ်ား ခံလိုက္လို႔ကေတာ့ တအားကို ေကာင္းမွာဘဲ လို႔ ေဒၚျမျမႏြယ္ စဥ္း စာမိလိုက္သည္ ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ “ အို…ငါ့ရဲ႕ ဂုဏ္နဲ႔ အိေျႏၵေရ ကို ထိခိုက္ေစမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးကို ငါ သတိထားေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္ ” လို႔ သတိရလိုက္သည္ ။ အိမ္နားက ကားမွတ္တိုင္ကို ေရာက္လို႔ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္ၾကေတာ့ ပုဆိုးေရွ႕မွာ ေငါေငါႀကီး လီးေတာင္ေန တဲ့ မင္းထိုက္ကို ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္က မ်က္စိလ်င္လ်င္နဲ႔ ေတြ႕လိုက္သည္ ။ မင္းထိုက္က သူကိုင္ထားတဲ့ ဆရာမရဲ႕ ျခင္းေတာင္းနဲ႔ ကြယ္လိုက္သည္ ။

ဒါကိုလည္း ဆရာမ ေဒၚျမျမႏြယ္က သိလိုက္သည္ ။ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ရဲ႕ အိမ္ကို ေရာက္သြားၾကၿပီ ။ ဆရာမေကာ မင္းထိုက္ေကာ ရင္ေတြ အခုံျမန္ေနၾကသည္ ။ မင္းထိုက္သည္ ဆရာမ စာသင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာမရဲ႕ စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ႏွာစိတ္ေတြ ပြားမ်ား ေနခဲ့ရင္း လူသူမရွိတဲ့ ေနရာမွာသာ ဆရာမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႕လိုက္လို႔ကေတာ့ က်င့္ၿပီဘဲ လို႔ သန္းေဝတို႔ ရဲလြန္းတို႔ကို ေျပာဆိုခဲ့ေပသည္ ။ အခု သူ ေျပာခဲ့သလိုဘဲ သူနဲ႔ ဆရာမတို႔ ႏွစ္ ေယာက္ထဲ ရွိေနတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ေနၾကၿပီ ။ တကယ္တမ္း က်ေတာ့လည္း ေျပာခဲ့သေလာက္ သူ မလုပ္ရဲ ။ ဆရာမ တခ်က္ေငါက္လိုက္ရင္ ဒူးတုန္သြားသည္ ။

အတန္းထဲမွာ သူတို႔တေတြ ဆရာမ ဖင္ကို ၾကည့္ၿပီး ႏွာစိတ္ ပြားေနၾကတာကို သူတို႔နဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္ေအာင္ လိမၼာတဲ့ စာႀကိဳးစားတဲ့ အတန္းေခါင္းေဆာင္ ေက်ာင္းသား စိုးႏိုင္ နားစြန္နားဖ်ားနဲ႔ ၾကားသြားခဲ့တဲ့အခါ “ မင္းတို႔ ဆရာကို ပစ္မွားရင္ ကံႀကီးထိုက္မယ္ကြ..” လို႔ ခပ္စြာစြာနဲ႔ ေျပာသြားခဲ့တာကိုလည္း ျပန္ၾကားေယာင္သည္ ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာမနဲ႔ ထမင္းစား စားပြဲဝိုင္းေလးမွာ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ထိုင္ၿပီး စာသင္ရတဲ့အခ်ိန္ ဆရာမရဲ႕ အိမ္ေနရင္းဝတ္ ဘေလာက္စ္ ထဲက ရင္သား ထြားထြားေတြကို ခိုးၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြ ထန္လာျပန္သည္ ။ ဆရာမက ေကာ္ဖီထေဖ်ာ္တဲ့အခ်ိန္ ဆရာမရဲ႕ တင္ပါးေတြကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ျမင္ရ တာထက္ ပို ေကာင္းေနတာကို သတိထားမိသည္ ။ ဆရာမသည္ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္ ဝတ္ထားၿပီး အတြင္းခံစကပ္တထည္ ခံဝတ္ထားတာေၾကာင့္ တင္ပါးေတြက သိပ္မေပၚလြင္လွေသး ။

ယခု အိမ္မွာ ညပိုင္းထမိန္ႏြမ္း ပါးပါး ကို တထပ္ထဲ ဝတ္ထားတာေၾကာင့္ ဆရာမရဲ႕ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြ က ပို သိသာ လွပေနတယ္လို႔ သူ ထင္သည္ ။ ေထာင္လာတဲ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မက်လို႔ ဒီေကာင့္ကို အိမ္သာထဲသြားၿပီး အပူၿငိမ္းေပးလိုက မွ ျဖစ္မယ္ ဆိုၿပီး ဆရာမကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး စာသင္ေနတဲ့ စားပြဲနဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ အိမ္သာခန္းထဲကို ဝင္လိုက္သည္ ။ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္လည္း မင္းထိုက္ အိမ္သာ ဝင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ရဲလြန္းကို ပထမ သတိရ..ဆက္တိုက္ဘဲ ရဲလြန္းဆီ က အျပာစာအုပ္ေလး သိမ္းလာတာကို အမွတ္ရလိုက္သည္ ။ ျခင္းေတာင္းထဲကို ပစ္ထည့္ခဲ့တာကိုလည္း သတိရလိုက္သည္ ။ ျခင္းေတာင္းသည္ အခု မင္းထိုက္ကို စာသင္ေနတဲ့ စားပြဲေပၚမွာဘဲ ရွိေနတာမို႔ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး အထဲက အျပာစာအုပ္ေလးကို ႏြိဳက္ယူလိုက္သည္ ။ ဟင္..နံမည္ကလည္း….ဆရာမကိုဘဲ……တဲ့ ။ ဟြန္း..ဒီေကာင္ေတြ..ငါ့ကို ျပစ္မွားေနၾကတာလား..ဖတ္တာကိုက ဆရာမ ဇာတ္လမ္း …။ ေဒၚျမျမႏြယ္လည္း အျပာစာအုပ္ေလးကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။

ဇာတ္လမ္းက ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္နဲ႔ ဆရာမတို႔ ညိစြန္းသြားၾကတာကို တစ္တစ္ခြခြ စကားလုံးေတြနဲ႔ ကာမစိတ္ ထႂကြေအာင္ ေရးသားထားတဲ့ အျပာဇာတ္လမ္း ။ အစက ဘာလည္း သိ႐ုံ ဖတ္ၾကည့္မလို႔ ။ ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္နဲ႔ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ သိခ်င္လာသလို စိတ္ေတြလည္း ထႂကြလာလို႔ မင္းထိုက္ကလည္း အိမ္သာထဲမွာ ၾကာေနလို႔ ဆက္ၿပီး ဖတ္လိုက္မိသည္ ။ အိမ္သာထဲ ေရာက္သြားတဲ့ မင္းထိုက္သည္ ဆရာမရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြ ႏို႔ႀကီးေတြကို ျမင္ေယာင္သလို ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ဆရာမရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြကို ေထာက္မိရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို လက္နဲ႔ ကြင္းတိုက္ေနသည္ ။ စိတ္ကူးနဲ႔ ျမင္ေယာင္ရတာနဲ႔တင္ အားမရေတာ့ဘဲ ဆရာမကို မ်က္လုံးနဲ႔ ျမင္ခ်င္မိလို႔ အိမ္သာတံခါးကို နည္း နည္းေလး ဟလိုက္ၿပီး စားပြဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဆရာမကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ လက္ကလည္း လိင္တန္ကို ဖိ ထုေနသည္ ။ “ ဟင္…ဆရာမ ဘာစာအုပ္ေလး ဖတ္ေနတာလဲ…” မင္းထိုက္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ သိလိုက္သည္ ။ ဟင္…ဒါ…ဒါ……ဒါ….အျပာစာအုပ္ေလးဘဲ…..။ဟာ…ဆရာမ ဒါ…ဒါေတြ… ဖတ္တယ္ . . .။ မင္းထိုက္ ၾကည့္ေနတုံးမွာဘဲ ဆရာမသည္ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ေနရင္း လက္တဖက္က ေပါင္ၾကားထဲကို ေရာက္သြားသည္ ။ ၾကည့္ရတာ ဆရာမ စိတ္ထလာတဲ့ပုံ ရွိသည္ ။

မင္းထိုက္လည္း ဒါကို ၾကည့္ၿပီး တအား တိုက္ပစ္လိုက္တာ သုတ္ရည္ေတြ ဖြားကနဲ ဖြားကနဲ လိင္တန္ထဲကေန ပန္းထြက္ကုန္သည္ ။ အိမ္သာရဲ႕ တံခါးကို ထိမွန္ကုန္သည္ ။ ေဒၚျမျမႏြယ္သည္ အျပာစာအုပ္ကို ဖတ္လိုက္မိလို႔ ကာမစိတ္႐ိုင္းေတြ ထႂကြလာရသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေျခာက္ ဆိုတဲ့ အိမ္သာတံခါး ပြင့္သံေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ စာအုပ္ေလးကို ျခင္းေတာင္းထဲကို ျပန္ထည့္လိုက္မိသည္ ။ မင္းထိုက္ စားပြဲကို ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္သလိုနဲ႔ သူ႔ကို စာဆက္သင္ေပးသည္ ။ ဆရာမရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေစာေစာက အျပာဇာတ္လမ္းထဲက ဆရာမနဲ႔ ေက်ာင္းသား ကာမစပ္ယွက္ၾကတာေတြကို ျပန္ စဥ္းစား သတိရမိေနသည္ ။ စိတ္ကို ထိန္း…စိတ္ကိုတင္း…ျမျမႏြယ္…နင္ဟာ ေက်ာင္းဆရာမ တေယာက္ ။ ဒီလို စိတ္ေတြ ေပၚရင္ေတာင္ ထိန္းႏိုင္ရမယ္….။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးရင္း စာသင္တာကိုလည္း ေစာေစာ သိမ္းလိုက္သည္ ။ ျဖတ္လိုက္သည္ ။ “ ကဲ မင္းထိုက္ေရ..ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ဘဲကြာ….ေနာက္ေန႔ေတြ ဆက္ၾကတာေပါ့…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

မင္းထိုက္ ျပန္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ထမိန္ကို ျပင္ဝတ္လိုက္တဲ့အခါ ထမိန္ အေနာက္ဖက္မွာ အရည္ကြက္ႀကီးတကြက္ စိုေပစြန္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အိမ္သာထဲကို ဝင္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မလို႔ အိမ္သာဆီကို ေလ်ာက္လွမ္းလိုက္သည္ ။ “ ငါ့ထမိန္ အခုလို ကြက္သြားတာ မင္းထိုက္ တေယာက္မ်ား ျမင္သြားခဲ့သလား…” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အထပ္ထပ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးမိသည္ ။ အိမ္သာထဲမွာ ေပပြေနတဲ့ ေပါင္ၾကားဂြဆုံေနရာကို သန႔္စင္ရင္း အိမ္သာတံခါး အတြင္းဖက္က သုတ္ရည္ေတြကို ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ ျမင္လိုက္ၿပီ ။ “ဟယ္….ဟိုေကာင္..ယုတ္မာသြားတယ္……အို….ကြင္းထုသြားတာ….မ်ားလိုက္တဲ့ သုတ္ေတြ….” ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ လည္း မင္းထိုက္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အိမ္မွာ စာသင္ရတာကို စိတ္မလုံ ေက်ာခ်မ္းၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မယုံလို႔ ေနာင္ကို မင္းထိုက္ကို တေယာက္ထဲ အိမ္ေခၚမလာေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္ ။

ေဒၚျမျမႏြယ္ တေယာက္ အိပ္ရာထဲကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ရဲလြန္း ပုဆိုးကြၽတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ သူ႔အ႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ ထြားရွည္လြန္းတဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို ျမင္ေယာင္လိုက္ အျပာစာအုပ္ေလးထဲက ေက်ာင္းသားက ဆရာမကို အတင္းၾကမ္းတဲ့ စာသားေတြကို ျမင္ေယာင္လိုက္ မင္းထိုက္ အေနာက္က ေထာက္ထားတဲ့ လိင္ တန္မာမာႀကီးကို ျပန္သတိရလိုက္နဲ႔ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ဘူး ။ လင္ မရွိတာ ၾကာတဲ့အတြက္ ျပတ္လပ္ ကင္းေဝးေနတဲ့ ေယာက္်ားရဲ႕ အထိအေတြ႕ အကိုင္အတြယ္ေတြကို တမ္းတ ေတာင့္တမိေနသည္ ။ အိပ္လို႔ မရတာနဲ႔ မီးထဖြင့္ၿပီး ျခင္းေတာင္းထဲက အျပာစာအုပ္ေလးကို ျပန္သြားယူမိျပန္သည္ ။ ကုတင္ေပၚမွာ ဖြင့္ဖတ္ရင္း ျပင္းျပလာတဲ့ စိတ္အစဥ္ေၾကာင့္ အပ်ိဳေပါက္ အ႐ြယ္က စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ လက္နဲ႔ ပြတ္ၿပီး အာသာေျဖတာကို လုပ္မိသည္ ။ စိတ္ကူးထဲမွာ ေယာက္်ားတေယာက္က ကိုယ့္ကို ကာမစပ္ယွက္သည္လို႔ ေတြးရင္း ပြတ္ေတာ့ တပည့္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ရဲလြန္း…မင္းထိုက္ တို႔ကို စိတ္ကူးယဥ္မိသည္ ။

ပြတ္…ပြတ္..ပြတ္…အိုး……အိုး…….အား…….အား……..လက္ေခ်ာင္းေတြက အဂၤါစပ္ထဲကို ကြၽံဝင္သြားၾကသည္ ။ အင္း……..အ…….အ………..အ…….။ အစိကို လက္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးနဲ႔ ေခ်ရင္း အရည္ေတြ စိုစို႐ြဲလို႔ ေဒၚျမျမႏြယ္ တေယာက္ ကာမအထြဋ္အထိပ္ ကို ေရာက္ရွိသြားရသည္ ။ မနက္ေစာေစာ ။ ေက်ာင္းရဲ႕ အေနာက္ဖက္က ကုကၠိဳပင္ႀကီးရဲ႕ အကြယ္မွာ သန္းေဝ စီးကရက္ ေသာက္ေနသည္ ။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး ဦးစိန္လုံး ေတြ႕သြားရင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးကို သြားတိုင္တတ္လို႔ သူမေတြ႕ေအာင္ သစ္ပင္ကြယ္ၿပီး ေသာက္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။ သန္းေဝသည္ သူ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းလာတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ သူ႔မွာ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ စ႐ိုက္ေတြ ရွိေနသည္ လို႔ မင္းထိုက္က တခါက ေျပာဘူးသည္ ။ သန္းေဝက ဒါကို ျပန္ၾကားေတာ့ မင္းထိုက္ကို မိုးမြန္ေနေအာင္ ဆဲသည္ ။ သန္းေဝနဲ႔ မင္းထိုက္တို႔ အၾကာႀကီး စကား မေျပာၾကေတာ့ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ မင္းထိုက္က ေဆးေျခာက္ လိုခ်င္သလို အျပာစာအုပ္လည္း ဖတ္ခ်င္ေတာ့ သန္းေဝကို ျပန္ၿပီး ေခ်ာ့သည္ ။

သန္းေဝကလည္း ႐ိုင္းစိုင္း ေပမယ့္ သေဘာေကာင္းသည္ ။ အေပါင္းအသင္း ခင္သည္ ။ မင္းထိုက္နဲ႔ ျပန္ဆက္ဆံသည္ ။ “ ေဟ့..သန္းေဝ…..” ႐ုတ္တရက္ မင္းထိုက္ ေခၚလိုက္လို႔ သန္းေဝ လန႔္သြားသည္ ။ “ မင္းေမစပ္ပတ္…” “ သန္းေဝ..မင္းကို အေရးတႀကီး ေျပာျပစရာ ရွိလို႔ကြ….” “ ေဟ..ဘာျဖစ္လဲ..မင္းဖင္ကို ညက တေယာက္ေယာက္ တက္ဖြင့္သြားလား….” “ ဟာ…မင္း မမိုက္႐ိုင္းနဲ႔ကြာ….မင္းကို ခင္လို႔ ေျပာျပမိလို႔..မင္း နားမေထာင္ခ်င္ရင္လည္း ရတယ္…မေျပာေတာ့ဘူး….” “ ဟာ..မင္းထိုက္..အဲလို မလုပ္နဲ႔ကြာ..ငါက ေနာက္တာပါ…..” သန္းေဝက စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္း စီးကရက္ကို တအား ႐ြိဳက္လိုက္သည္ ။ မင္းထိုက္က စီးကရက္ တလိပ္ ေတာင္းေသာက္ရင္း “ ညက ဆရာမအိမ္ကို ငါ စာသင္ဖို႔ လိုက္သြားတယ္ကြ…” လို႔ စေျပာလိုက္သည္ ။ သန္းေဝက “ ႂကြားမေနနဲ႔ကြာ…ငါ သိတယ္….မင္းက ေစာက္ေၾကာက္….မင္း ဆရာမ အနံ႔ကို ႐ြဴေနရတာနဲ႔ဘဲ ေက်နပ္ေနတာ မဟုတ္လား….” လို႔ မဲ့႐ြဲ႕ၿပီး ေျပာလိုက္သည္ ။

မင္းထိုက္က “ သန္းေဝ …ငါ အေရးႀကီးတဲ့ သတင္း ေျပာမလို႔ ..ခဏ ပါးစပ္ေပါက္ကို ဆို႔ထားကြာ….” လို႔ မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ သန္းေဝလည္း မင္းထိုက္ ေျပာျပတဲ့ ဆရာမက ရဲလြန္းဆီ သိမ္းသြားတဲ့ ႏွာစာအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ ဆိုတာကို သိလိုက္ရေတာ့ မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးသြားသည္ ။ ဒီစာအုပ္သည္ သူ ယူလာတဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္သည္ ။ ဒီေန႔ေတာင္ တအုပ္ ယူလာေသးသည္ ။ ဒီေန႔ ယူလာတဲ့စာအုပ္က ပုံေတြပါ ပါလို႔ ရဲလြန္းတို႔ကို ျပမလို႔ ယူခဲ့တာ ။ “ ဟာ..ဒါဆို ဆရာမက ဒီဟာေတြကို စိတ္ဝင္စားေနတာဘဲကြ…..ငါ ထင္တာ မွန္ေနၿပီ..သူ႔ဘဲႀကီး ျပန္မလာေတာ့လို႔ဆရာမ ႏွာစိတ္ေတြ ႂကြေနၿပီ ဆိုတာ ေသခ်ာၿပီေဟ့….” မင္းထိုက္က “ ဟုတ္တယ္..ငါလည္း ထင္တယ္…မေန႔ညက အဲ့စာအုပ္ ဖတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ …ဆရာမရဲ႕ ႏွာတန္ဖ်ားေတြနဲ႔ ပါးေတြ နီရဲေနတယ္….ငါလည္း ဆရာမရဲ႕ အိမ္သာထဲ ကြင္းတခ်ီ ထုခဲ့တယ္…..” “ ဘာ….ေစာက္႐ူး….ဘာလုပ္တာလဲ..မင္းကလဲ..ေစာက္ေပါ မင္းထိုက္……” သန္းေဝ ဆဲတာေတြကို မင္းထိုက္က သြားၿဖီးၿပီး ခံေနသည္ ။

ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းသံေၾကာင့္ သန္းေဝနဲ႔ မင္းထိုက္တို႔ သစ္ပင္ကြယ္ကေန ထြက္လာၾကသည္ ။ ေက်ာင္းဆီကို ေလ်ာက္သြားၾကတဲ့ အခ်ိန္ ရဲလြန္း လာေနတာ ေတြ႕ၾကရလို႔ သူ႔ကို ရပ္ေစာင့္ၾကသည္ ။ ရဲလြန္းက မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနသည္ ။ သန္းေဝက “ ေဟ့ေကာင္…ရဲလြန္း….ဘာျဖစ္ေနလဲ မင့္ေစာက္ခြက္က..မင္း ဖင္ကို သူမ်ား တက္ခ်သြားလား…” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ရဲလြန္းက “ လီးဘဲ သန္းေဝ…….မင္းဖင္ကို မင္းျပန္လိုးလိုက္..ေစာက္ပတ္….” လို႔ ဆဲလိုက္ၿပီးေက်ာင္းထဲကို မဝင္ေသးဘဲ ေဘာ္လုံးကြင္းဖက္ကို ေခ်ာ္ထြက္သြားလို႔ သန္းေဝက လိုက္ေခၚသည္ ။ ရဲလြန္းက “ သန္းေဝ..မင္း ဘာေၾကာင့္ မင္းထိုက္နဲ႔ ေပါင္းတာလဲ..ဒီေကာင္က သစၥာေဖါက္..ထြတ္..မေန႔ညက သူ ဆရာမအိမ္ကို ပါသြားတယ္ကြ..မင္း ေမ့ေနလား….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ သန္းေဝကလည္း “ ရဲလြန္း..မင္း မနာလို ျဖစ္မေနနဲ႔..သူ႔ဆီက သတင္းထူးတခု ရလိုက္တယ္ကြ..မင္းဆီက သိမ္းသြားတဲ့ ႏွာစာအုပ္ကို ဆရာမ ဖတ္ေန တာ သူ ေတြ႕တယ္ တဲ့…..”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဟင္…..ဆရာမ….ဖတ္တယ္…ဟုတ္လား……” ရဲလြန္း အံ့အားသင့္သြားသည္ ။ “ ေဟ့ေကာင္ေလးေတြ..ေက်ာင္းထဲဝင္ေလ…..” ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး ဦးစိန္လုံး ရဲ႕ အသံၾသၾသႀကီးကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဆရာဆရာမမ်ား နားေနခန္း အနက္ေအာက္ခံမွာ အျဖဴေရာင္ ထြင္းစာလုံးေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ပလပ္စတစ္ဆိုင္းဘုတ္ေလး ရွိေနတဲ့ အခန္းေလးထဲကို ရဲလြန္း မရဲတရဲနဲ႔ ဝင္လိုက္သည္ ။ အတန္းေခါင္းေဆာင္ စိုးႏိုင္ လာေျပာလို႔ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္က သူ႔ကို ေခၚခိုင္းလိုက္သည္ ဆိုလို႔ ဆရာမ ရွိေနတဲ့ ဆရာဆရာမမ်ား နားေနခန္း ကို သူ လာခဲ့တာ ။ စိတ္ထဲမွာ ပူေနတာက ႏွာစာအုပ္ ကိစၥကို ဆရာမက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို တိုင္လိုက္ၿပီလား လို႔ ။ အထဲမွာ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ တျခား ဆရာ ဆရာမေတြ ဘယ္သူမွ မရွိေနဘူး ။ “ ရဲလြန္း…လာ…လာ….ဒီကို…..” ဆရာမက လွမ္းေခၚသည္ ။

“ ရဲလြန္း….” “ ဗ်ာ…ဆရာမ….” “ မင္း ဒီစာအုပ္ ဘယ္က ရလဲ…ဒါ ဘယ္သူ႔စာအုပ္လဲ…” “ ဟို..ဟို……” “ ညာဖို႔ စဥ္းစားမေနနဲ႔ ရဲလြန္း….အမွန္အတိုင္း ေျဖကြာ…..” “ က်..က်ေနာ္….သန္းေဝ ဆီက ရတာပါ…” “ ေသခ်ာလား…” “ ဟုတ္….ဆရာမ…..” “ မင္း ဒါမ်ိဳးေတြ ဖတ္တယ္ေပါ့ေလ..စာေတာ့ မက်က္ခ်င္ဘူး….မင္း ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ေကာင္…” ရဲလြန္းလည္း ေခါင္းႀကီး ငုံ႔ၿပီး ၿငိမ္ေနသည္ ။ “ ေနာက္ကို ေက်ာင္းကို ယူမလာနဲ႔..ဖတ္လည္း မဖတ္နဲ႔….ၾကားလား….” “ ဟုတ္…” “ ကဲ သြားေတာ့..မင္း သန္းေဝကို လြတ္လိုက္..ဆရာမ ေတြ႕ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္…” “ ဟုတ္…..” “ ဟာ…..မင္း…မင္း..ဆရာမကို ဘာေတြ သြား ခြၽန္လိုက္လဲ ရဲလြန္း…….မင္းေမစပ္ပတ္…လီးဘဲ..လီးဘဲ…….ငါက ဘာလို႔ ဆရာမဆီ သြားရမွာလဲ……” “ ငါ မခြၽန္ပါဘူး….ႏွာ စာအုပ္ မင္းဆီက ယူဖတ္တာ လို႔ ဘဲ ေျပာလိုက္တာပါ……” “ ဟာ..မင္းကလည္း..ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံတာ မဟုတ္ဖူး..ငါ့နံမည္ကို ေျပာလိုက္ရေသးတယ္ကြာ..ခက္တာဘဲ…….” သန္းေဝက ရွည္လ်ားတဲ့ သူ႔ဆံပင္ နီေၾကာင္ေၾကာင္ေတြကို တဗ်င္းဗ်င္ူ ကုတ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။

သန္းေဝ ဆရာမဆီကို သြားလိုက္သည္ ။ ဆရာမေတြ နားေနတဲ့ ႐ုံးခန္းေလးထဲမွာ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္ တေယာက္ထဲ ရွိေနသည္ ။ “ ဆရာမ..ေခၚတယ္ ဆိုလို႔……” သန္းေဝက ဆရာမကို မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းငုံ႔ထားရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္က “ သန္းေဝ..မင္းက ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ ရဲလြန္းလို ေက်ာင္းသားကို ညစ္ညမ္းတဲ့ အျပာစာအုပ္ေတြ ေပးဖတ္ေနတယ္ကြာ..မင္း ဘာလို႔ ဒီလို ေက်ာင္းသားအ႐ြယ္ေတြ မဖတ္ သင့္တဲ့ အျပာစာအုပ္ေတြကို ေက်ာင္းကို ယူလာတာလဲ…..မင္း ဒီေန႔ေကာ ေနာက္ထပ္ စာအုပ္ ပါလာေသးလား….” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ သန္းေဝလည္း မင္းထိုက္ ေျပာခ်က္ အရ ဆရာမက သူ႔အျပာစာအုပ္ကို ဖတ္သည္ ဆိုတာကို သိထားေတာ့ “ ပါတယ္ ဆရာမ တအုပ္ထဲပါ…..” လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။

“ ေဟ..ဟုတ္လား..သြား..အတန္းကို ျပန္ၿပီး အဲဒီစာအုပ္ကို သြားယူလိုက္စမ္း……” “ ဘာ…ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆရာမ..စာအုပ္ကို သိမ္းလိုက္မလို႔လား…..မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာမ ရယ္..က်ေနာ္က ငွားဖတ္တာပါ….ျပန္မအပ္ႏိုင္ရင္ ေလ်ာ္ေၾကး ေပးရမွာ…..” “ ဟဲ့..သန္းေဝ…. ေကာင္စုတ္..ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ဒီလို စာအုပ္ မရွိသင့္ဖူးဟဲ့…သြားယူဆို ယူလိုက္…..” ေဒၚျမျမႏြယ္ ေအာ္လိုက္လို႔ သန္းေဝ လန႔္သြားသည္ ။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဆီကို ပို႔ရင္ မလြယ္ဘူး ။ မိဘေတြ ေခၚၿပီး ဆုံးမတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ။ “ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ…..” အတန္းကို ျပန္ၿပီး လြယ္အိတ္ထဲက အျပာစာအုပ္ေလးကို ဘလာစာအုပ္ၾကားထဲ ညႇပ္ၿပီး ဆရာမမ်ား နားေနခန္းကို ျပန္သြားလိုက္ရသည္ ။ အတန္းထဲမွာ သူ႔ကို ရဲလြန္းနဲ႔ မင္းထိုက္က “ ဘာျဖစ္လဲ… ဘာျဖစ္လဲ…” လို႔ လိုက္ေမးေသးသည္ ။ ဆရာ နားေနခန္းထဲမွာ ဆရာမ တေယာက္ထဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ ဆရာဦးႂကြယ္သိန္း ပါ ေရာက္ေနသည္ ။

ဦးႂကြယ္သိန္းက ဆရာမေဒၚျမညမႏြယ္ နဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ထိုင္ၿပီး စာအုပ္တအုပ္ ကို ဖတ္ေန သည္ ။ သန္းေဝက စညအုပ္ကို ဆရာမရဲ႕ စားပြဲေပၚကို ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ဆရာမက “ ဟုတ္ၿပီ..သန္းေဝ…မင္း အတန္းကို ျပန္ေတာ့ ” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဗလာစာအုပ္ကိုလည္း ျခင္းေတာင္းထဲကို ထည့္လိုက္သည္ ။ ဦးႂကြယ္သိန္းက ေမာ့ၾကည့္ၿပီး “ သန္းေဝ..သန္းေဝ…..မင္း အတြက္ေတာ့ ငါ ရင္ေလးေသးတယ္..ဆရာေတြရဲ႕ ေျပာစကားကိုလည္း နားမေထာင္ဘူး..” လို႔ ညည္းလိုက္သည္ ။ ဆရာမေဒၚျမျမႏြယ္က “ ဆရာ..သူ ဘာေတြ လုပ္သလဲ…က်မကိုလည္း ေျပာျပပါအုံး…” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ ဦးႂကြယ္သိန္းက “ ဟာ..ဆရာမရယ္..ဒီေကာင္ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္.. ေဆးေျခာက္႐ြဴ တယ္ ဗ်….ဟိုတေန႔ကလည္း ဘူႀကီး ဆိုတဲ့ ေကာင္နဲ႔ ေဘာ္လုံးကြင္းထဲမွာ ထိုးၾက႐ိုက္ၾကတယ္…..” လို႔ ေျပာလိုက္သံကို သန္းေဝ ၾကားလိုက္ရေပမယ့္ တက်ိဳးထဲ လစ္ၿပီ ။

ဒီေန႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္က်ရင္ ဆရာမ က ဘယ္သူ႔ကို အိမ္ကိုေခၚၿပီး စာသင္မလဲ လို႔ ရဲလြန္းတို႔ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ နားစြင့္ေနၾကသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ဆရာမသည္ သူတို႔ အားလုံးကို အိမ္ကို မေခၚသြားေတာ့ ။ အတန္းထဲက စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသူ မိုးစက္ ကိုဘဲ ေခၚသြားလိုက္သည္ ။ ရဲလြန္းတို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္သြားၾကသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းကေန ေခါင္းငိုက္ဆိုက္နဲ႔ အိမ္ျပန္ေနတဲ့ ရဲလြန္းကို အေနာက္ကေန လွမ္းေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ ရဲလြန္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးစက္နဲ႔အတူ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္မွာ ကားေစာင့္ေနတဲ့ ဆရာမ ေခၚတာ ျဖစ္ေနသည္ ။ စိတ္ထဲမွာ ဆရာမေတာ့ ငါ့ကိုလည္း ေခၚမလို႔ လား လို႔ ထိန္းကနဲ ဝမ္းသာသြားသည္ ။

ဒါေပမယ့္ ဆရာမ ေျပာလိုက္တာက “ ရဲလြန္းေရ..မင္း ဟိုတတရက္က ေျပာတာ ဆရာမ စဥ္းစားမိၿပီး မင္းကို မနက္ဖန္ စေနေန႔ မို႔ အားတဲ့အခ်ိန္ ဆရာမ ၿခံထဲက ၿခဳံေတြ ျမက္ေတြကို ရွင္းေပးဖို႔ ေခၚခ်င္လို႔..မင္း လာလုပ္ေပး ႏိုင္မလားကြ…” လို႔ ေျပာတာ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဒါကိုလည္း ရဲလြန္း ဝမ္းသာတာဘဲ ။ စာမသင္ရဘဲ ဆရာမအိမ္ကို သြားရမွာကို ပိုေတာင္ သေဘာက်ေသးတယ္ေလ..။ “ ဟုတ္ကဲ့…ဆရာမ..က်ေနာ္ လာခဲ့မယ္….ဘယ္အခ်ိန္ လာရမလဲဟင္…” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္သည္ ။ “ အတိအက်ရယ္ မဟုတ္ပါဘူးကြာ..မနက္ပိုင္ ေနမျမင့္ခင္ေပါ့……” “ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ..က်ေနာ္ လာခဲ့မယ္..ျမက္ခုတ္ဖို႔ ဓါးလည္း ယူခဲ့မယ္..” “ ေအး..ေအး…ေကာင္းၿပီကြယ္….မင္းကို ဆရာမက ထမင္း ေကြၽးမယ္……” ရဲလြန္းလည္း ဆရာမ အိမ္ကို သြားရမွာကို အရမ္း ေက်နပ္ ဝမ္းသာမိသြားရသည္….

ၿပီးပါၿပီ