မဆိုးမလေးရမက်

မဆိုးမလေးရမက်

မမမြိုင်မှာ အသက်သုံးဆယ်ခန့်ရှိ ကလေးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမလေး ဖြစ်သော်လည်း အပျိုစင်ကဲ့သို့ ပင် လှပနေသူလေးဖြစ်၏။ တဆုပ်တခဲကြီးနဲ့ အသက်ရွုလိုက်တိုင်း လွိုင်းထနေသော မမမြိုင်၏ ရွေရင်အစုံမှာ အိစက်လို့သာနေ၏။ အလှပဆုံးကတော့ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည် တုံတုံသွားတဲ့ တဆုပ်တခဲ တင်ပါးကြီးများပင် ဖြစ်လေသည်။ မမမြိုင်ကို ရုတ်တရက်နောက်မှကြည့်လျင် အပျိုပင်အရွုံးပေးရလောက်အောင် ကိုလှသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ မမမြိုင်သည် ဘာကြောင့်ဒီလိုလှသည်၊ ဘာများ မမမြိုင်မှာ တပ်မက်စရာ ရှိသည် ကိုတော့ ကျွန်တော်ကမသိပါ။ ကျွန်တော့်အသက်မှာ ၁ရ နှစ်သာရှိပါသေးသည်။ မမမြိုင်ဒီအိမ်ကိုရောက်စ တုန်းကဆိုလျှင် ကျွန်တော်ဟာ မမမြိုင်ကို အရေးမစိုက်ခဲ့ပါ။ မမမြိုင်သည် သူ့ယောကျ်ားဆုံးပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့အိမ်ကို ရောက်လာသူဖြစ်သည်။ အမျိုးစပ်မည်ဆိုပါက လည်း မမမြိုင်နဲ့နဲနဲကလေးတော့ တော်စပ်ရပါသည်။ ကျွန်တော်၏ သုံးဝမ်းကွဲအစ်ကိုကြီးရဲ့ မိန်းမဖြစ်ပါသည်။

ကံဆိုးရှာလေတော့ မမမြိုင်မှာ စောစောစီးစီး မုဆိုးမဘဝကို ရောက်ရရှာပါသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ မမမြိုင်ကို အရေးမထားမိပေမယ့် မမမြိုင်ကတော့ ကျွန်တော့်ကို ဂရုတစိုက်ရှိသည်ကိုတော့ ကျွန်တော်အကဲခတ်မိလေသည်။ ထိုကြောင့် ကျွန်တော်ကလည်း မမမြိုင်ကို အကဲခတ်နေမိပါသည်။ မမမြိုင်၏ မို့မောက်သောရင်အစုံ စွင့်ကားနေသော တင်ပဆုံတို့မှာ မမမြိုင်၏ အလှကိုပိုလို့သာ ကြက်သရေရှိနေစေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်သည် တခါတရံ မမမြိုင်၏ ကိုယ်ခန္ဓာကိုသာလျှင် စိတ်ဝင်စားနေမိတတ်ပါသည်။ ကျွန်တော်က လူပျိုပေါက်အရွယ်မို့လားမသိပါ မမမြိုင်၏ ရေချိုးပြီးခါစ ထဘီရင်လျားနဲ့ အချိန်တွင် တွေ့မြင် ရသော ကိုယ်ခန္ဓာကို မြင်ရလျှင် ပေါင်ကြားမှ လီးတန်မှာ အလိုအလျောက်ပင် တောင်မတ်၍ လာပါတော့သည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ကာလသားခေါင်းလို ဖြစ်နေသော လူပျိုသိုးကြီး ကိုကြက်ကြီးကတော့ တခါကပြောဖူးသည်။

“ ငမောင်… မင်း မမမြိုင်ရဲ့ ထွားဆိုင်ကြီးကတော့ တကယ်အားရတယ်… ကုန်းခိုင်းပြီးတော့ အားရပါးရ ဆွဲလိုက် ချင်တယ်… တကယ်ဘဲ ငါ့ကောင်ရ… သူ့ ကာတစ်ကြီးကို မြင်ချင်လို့ ငါ့မှာ မနက်စောစော လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ထွက်ထိုင်ပြီး စောင့်ကြည့်ရတာ အမော…” “ ဟာ…ဗျာ… ခင်များကလဲ… ” “ ဘာ… ခင်များကလဲ….. မင်းကတော့ တအိမ်တည်းအတူတူနေတာ… သူ ရေချိုးတဲ့အချိန်….အကျႌလဲတဲ့ အချိန်တွေ ချောင်းမကြည့်ဘူးလားကွ… ” “ ဘယ်လို… ချောင်းကြည့်ရမှာလဲ ဗျာ… တော်ကြာ သိသွားရင်… အိမ်နဲ့…ကျွန်တော် ကွိုင်တက်လိမ့်မယ်….” “ ဒါလေးများကွာ…. လွယ်ပါတယ်….. ငါ…ပြောပြမယ်.. သေသေချာချာ နားထောင်… ” လူပျိုကြီးကိုကြက်ကြီးမှာ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ကျွန်တော့်ကို အသေအချာ သင်ကြားပို့ချလေတော့သည်။ ကိုကြက်ကြီးပြောသလို ချောင်းကြည့်ချင်သော်လည်း ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင်တော့ မရဲသေးပါ။ မည်ကဲ့သို့ လုပ်ရမည် နည်းဟု စဉ်းစားနေရင်း တရက်တွင်တော့ အဖေနှင့်အမေက ကိစ္စရှိသဖြင့် အဘိုးတို့အိမ်ကိုသွားကြသဖြင့် အိမ်တွင် မမမြိုင်နှင့်ကျွန်တော် နှစ်ယောက်ထဲသာ ကျန်ခဲ့လေတော့သည်။

အမေမရှိသဖြင့် မမမြိုင်မှာဈေးသို့ မနက်စောစော သွားပြီး ဈေးသွားဝယ်ရလေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ညက ကိုကြက်ကြီးနှင့်အတူ အပြာကားသွားကြည့်ပြီး ညနက်မှ အိပ်ယာဝင်ခဲ့သဖြင့် အိပ်ယာထက်တွင် ဆက်လက်မှိန်းနေသည်။ ပေါင်ကြားမှ လီးတန်မှာလည်း တားမရ ဆီးမရ ထောင်မတ်နေလျက် ရှိလေသည်။ ကျွန်တော့်လီးတန်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်တွယ်ပြီး မမမြိုင်ကို မည်ကဲ့သို့ ချောင်းကြည့်ရမည်ကို စဉ်းစားခန်း ဖွင့်နေမိလေသည်။ မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှအကြာမှာတော့ မမမြိုင်ဈေးမှ ပြန်ရောက်လာပြီး ထမင်းကြော်နေသည်။ ကျွန်တော် အိပ်ယာမှ ထပြီး သွားတိုက်၊ မျက်နှာသစ်ဖို့ရန် နောက်ဖေးဘက်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ “ မောင်မောင်… ဗိုက်ဆာနေပြီလား… မမမြိုင် ထမင်းကြော်နေတယ်…မျက်နှာသစ်ပြီးရင် စားလို့ရပြီ သိလား” “ ဟုတ်ကဲ့ပါ… မမမြိုင်… ကျွန်တော် ဘာကူလုပ်ပေးရအုံးမလဲ… ” “ ရပါတယ်… မျက်နှာသစ်မှာသာ သွားသစ်ချည်… ” မမမြိုင်က နဖူးမှ ချွေးလေးသုတ်ရင်း လှမ်းပြောသည်။ မနက်စောစောစီးစီး မမမြိုင်ရဲ့အလှက တမျိုးတဘာသာ လှနေသည်။ မမမြိုင်၏ ဆံပင်က ပုခုံးကျော်လောက်ထိ ဝဲကျနေသည်။ မမမြိုင်ရဲ့ မျက်ခုံးများက ထူထဲနက်မှောင် လွန်းလှသည်။ နဖူးနှင့်လည်ပင်းတွင် ချွေးလေးများ စို့နေသည်ကိုက နမ်းရွိုက်ချင်စရာ ကောင်းလှသည်။

အကျႌ လက်ပြတ်လေး ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော လက်မောင်းအိုးလေး၊ အရင်းသွယ် အဖျားရွုး လေသော ရွေဘိုမင်းကြိုက် ပေါင်တန်ရှည်ကြီးများနှင့် မမမြိုင်အလှအပများကို ကျွန်တော်ခံစားတတ်လာသည်။ “ ဟဲ့… ဘာကြည့်နေတာလဲ… မျက်နှာသွားသစ်တော့လေ… ” “ အော်… ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့… ” မမမြိုင်ပြောမှ ကျွန်တော်သတိပြန်ဝင်လာပြီး မျက်နှာသစ်ဖို့ရန် နောက်ဖေးရေတိုင်ကီ ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး ရေခွက်ကိုကိုင်ကာ မျက်နှာသစ်လိုက်လေသည်။ မမမြိုင် ကတော့ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ချွေးတလုံးလုံးနှင့် ထမင်းကြော် နေဆဲပင်။ မျက်နှာသစ်ပြီး၍အိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်လာသောအခါ မမမြိုင်မှာ ထမင်းကြော်ပြီးသွား၍ မီးဖိုချောင်မှာ မတွေ့ရ တော့ပေ။ မမမြိုင် သူ့အခန်းထဲကို ဝင်သွားတာထင်တယ်ဟု ကျွန်တော်တွေးလိုက်မိသည်။ မမမြိုင်နဲ့ ကျွန်တော့်အခန်း မှာ ကပ်လျက်ပင်ဖြစ်သည်။ အခန်းနှစ်ခုကြားကို ထရံဖြင့်ကာထားလေသည်။ မမမြိုင်အခန်းရှေ့သို့အဖြတ် အခန်းထဲ မှ မမမြိုင်က “ မောင်လေး… ထမင်းကြော်ရပြီနော်… ကိုယ့်ဘာသာဘဲ ခူးခပ်စားလိုက်တော့ မမမြိုင်ကတော့ အိုက်လို့ ရေချိုးတော့မယ်…..” ဟု လှမ်းပြောလေသည်။ ကျွန်တော်လည်း အကြံရသွားပြီ အခန်းထဲသို့ အလျင်အမြန်ဝင်ကာ ထရံကြားမှ မမမြိုင် အခန်းဘက်သို့ မြင်ရအောင် ဝါးထရံကြား အဟလေးကို အသဲအသန်ရှာဖွေရလေတော့သည်။

ကံကောင်းချင်တော့ ဝါးထရံကြားလေးမှ အနည်းငယ်ဟနေသဖြင့် မမမြိုင်အခန်းထဲကို လှမ်းမြင်နေရလေသည်။ မမမြိုင်မှာ အပေါ်အကျႌကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး ထဘီကို ရင်လျားလိုက်လေသည်။ မမမြိုင် ပုခုံးသားလေးများမှာ ဖြူဖွေးနုအိသည်ကို မြင်ရလေသည်။ ဘော်လီကိုချွတ်လိုက်ပြီး ထဘီကိုပြင်ဝတ်လိုက်ရတွင်တော့ မမမြိုင်၏ လုံးဝန်းဖြူဖွေး မို့မောက်နေသော ရွေရင်အစုံကို လှမ်းမြင်လိုက်ရလေသည်။ ထဘီကို အနည်းငယ်မကာ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်အချမှာတော့ ဖြူဖွေးချောမွတ်နေသော မမမြိုင်၏ ခြေသလုံးသားလေးများနှင့် ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုပါ မြင်ရလေတော့သည်။ မမမြိုင်၏ အလှတရားများက ကျွန်တော့်ကို အကြီးအကျယ် ဖမ်းစားနေလေပြီ။ ပေါင်ကြားမှ လီးတန်က အလို အလျောက် တောင်မတ်လာသဖြင့် လက်ဖြင့် အသာအယာ ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေရလေသည်။

မမမြိုင်က ရေချိုးထဘီကို လဲဖို့ရန်ထဘီကို ချွတ်ချလိုက်ရာတွင်တော့ ကျွန်တော်ခေါင်းနပန်းများ ကြီးသွားပြီး မျက်စိကို ထရံဘက်ကို အသာအယာတိုးကပ် ကြည့်မိလိုက်လေသည်။ မမမြိုင်ရဲ့ဆီးစပ်နားတွင် အချုပ်ရာလေးတစ်ခုကို တွေ့မိလေသည်။ အောက်တွင်တော့ အမွေးရေးရေးလေး များနဲ့ အဖုတ်ကြီးကို တွေ့နေရလေသည်။ မမမြိုင်က ရေချိုးထဘီကို ယူရန်တဘက်သို့ လှည့်လိုက်သောအခါတွင် မမမြိုင်ဖင်သားကြီးများက ကြီးမားဝိုင်းစက်နေပြီး ဘေးသို့ပင်ကားနေပြီး အလယ်ကအကွဲကြောင်းမှာ အနည်းငယ် ဟနေသည်ကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်ရလေသည်။ မမမြိုင်က ထဘီကိုအောက်မှ ငုံ့၍ကောက်ယူလိုက်ရာ ကြီးမားဝိုင်း စက် ကားစွင့်နေသော တင်ပါးကြီးများအလယ်မှ အဖုတ်ကြီးမှာ အနောက်သို့ ပြူထွက်လာလေသည်။ ကျွန်တော့်လီးတန်ကြီးမှာ အစွမ်းကုန်တောင်မတ်လာသောကြောင့် လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ထားရလေသည်။

မမမြိုင်မှာ ရေချိုးဖို့ရန် အခန်းအပြင်သို့ ထွက်သွားသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ထမင်းကြော်စားဖို့ရန် မီးဖိုချောင်ဆီသို့ သွားရန်ပြင်လိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်ဆီသို့ ရောက်၍ ထမင်းကြော်ကို ခူးခပ်နေစဉ် မမမြိုင်မှာ ရေတိုင်ကီတွင် ရေချိုးနေလေပြီ။ ထမင်းကြော်ကို ဒယ်အိုးထဲမှ ခူးနေစဉ်အတွင်း မမမြိုင်ရေချိုးနေသည်ကို ခိုးကြည့်လိုက်ရာ မမမြိုင် မှာ ဆံပင်ကို ရေမဆိုစေရန် ဆံထုံးထုံးထားလေသည်။ မမမြိုင်လည်ဂုတ်နားမှာ မွေးညှင်းနုလေးများမှာ ရေစက်လေးများနှင့် တစ်မျိုးကြည့်လို့ ကောင်းနေလေသည်။ ပုခုံးသားလေးများ အပေါ်တွင်လည်း ရေစက်များက ခိုတွယ်လျက်ရှိနေလေသည်။ ဘေးတိုက်မြင်ရသဖြင့် ထဘီက ရေစိုသောကြောင့် မမမြိုင်၏ ကြီးမားကားစွင့် လုံးဝန်းနေသော တင်ပါးကြီးများက ကပ်နေပြီးအလွန်ပင်ကြည့်ကောင်း လှပေတော့သည်။ အတန်ကြာအောင်ရပ်ကြည့်နေရင်း ကျွန်တော့်လီးတန်မှာ အစွမ်းကုန် တောင်မတ် လာပေတော့ သည်။ သို့ပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့စူးစိုက်ပြီး မမမြိုင်၏အလှအပများကို ခံစားနေလေသည်။

မမမြိုင်က ရေချိုးနေ ရင်းမှ လှမ်းကြည့်ပြီး “ ဟဲ့…. ဘာလုပ်နေတာလဲ… ရှေ့မှာသွားမစားဘူးလား… ကော်ဖီသောက်ချင်ရင်… ကော်ဖီမစ်ထုပ် ရှိတယ် နော် ” ကျွန်တော်မှာ သူခိုးလူမိသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပြီး ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်နေရာ…. မမမြိုင်က “ အဲမှာဘဲ ထိုင်စားရင်စားလေ…. မမမြိုင်ရေချိုးပြီးရင် ကော်ဖီဖျော်ပေးမယ် နော်…. ခဏစောင့်……” “ ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့….မမမြိုင်…..” ကျွန်တော့်မှာ ရေငတ်တုန်းရေတွင်းထဲကျ ဆိုသလိုမျိုး မမမြိုင်ရေချိုးနေသည်ကို ထမင်းကြော်စားရင်း ကြည့်ရတော့မည်ကို ဝမ်းသာသွားလေတော့သည်။ မီးဖိုချောင်တွင်လည်း စားပွဲတစ်လုံးနှင့် ကုလားထိုင်များ ရှိပါသည်။ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ၊ သားငါးများအား ခုတ်ထစ်ဖို့ရန်အတွက် ထားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ယခုတော့ ကျွန်တော်သည် ထိုနေရာမှနေ၍ ထမင်းကြော်စားရင်း မမမြိုင်၏ ရေစိုနေသောခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းအလှကို အားရပါးရကြီး ကြည့်ခွင့်ရလေတော့၏။ မမမြိုင်သည် ရေချိုးနေရင်းမှ လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ ပွတ်တိုက်နေပါသည်။ မမမြိုင်သည် တဖက်သို့လှည့်ကာ ဆပ်ပြာကို ခြေသလုံးသားများသို့ ငုံ၍တိုက်နေသောအခါ မမမြိုင်၏ ကြီးမားကားစွင့်နေသော ဖင်သားကြီးများက ရေစိုနေသောထဘီအောက်မှ ရုန်းထွက်တော့မတတ် ကြွတက်နေလေတော့သည်။ ထိုအချိန် တွင် မမမြိုင်ရေချိုးနေသောနေရာ အနောက်နားသို့ ခွေးဝဲစားခွေးထီနှင့် ခွေးမရောက်လာပြီး ခွေးထီးက ခွေးမ နောက်သို့ တက်ခွပြီး ညှောင့်နေလေတော့သည်။ မမမြိုင်သည် တချက်မျှ လှည့်ကြည့်ပြီး မသိချင် ယောင်ဆောင် ကာ ဆက်လက်၍ ရေချိုးနေလေသည်။

ကျွန်တော့်မှာတော့ မမမြိုင်ရော ခွေးထီးနဲ့ခွေးမတို့၏ လိုးပွဲကိုပါ မျက်တောင် မခတ်စတမ်း ကြည့်နေမိလေတော့သည်။ မမမြိုင်မှာ ရေချိုးနေရင်း နားထဲသို့ ရေဝင်သွား၍ထင် ခြေတဖက်ကိုဆောင့်ကာ နားထဲမှ ရေကိုခါထုတ်နေလေ သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မမမြိုင်၏လုံးဝန်းကားစွင့်နေသော ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးမှာ ကျောက်ကျောတုံးကဲ့သို့ တတုံ တုံဖြင့် လွုပ်စိလွုပ်စိ ဖြစ်နေလေသည်။ ကျွန်တော်သည် မဆီမဆိုင် ကိုကြွက်ကြီးကို ပြေးသတိရမိလေသည်။ ကိုကြွက်ကြီးသာ ဤကဲ့သို့သော မြင်ကွင်းကိုမြင်ရပါက မည်ကဲ့သို့ဖြစ်မည်နည်းဟု စဉ်းစားမိလေသည်။

မမမြိုင်က ထဘီရင်လျားကို ပြန်ပြင်ဝတ်သောအခါ မို့မောက်ဝင်းမွတ်နေသော ရွေရင်အစုံကို လှစ်ခနဲမြင်ရပြန်လေ သည်။ မမမြိုင်သည် ရေကန်ဘောင်ကို အားပြုကာ ထိုင်ထပြုလုပ်နေပြန်သည်။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင်တော့ ထူးဆန်းစွာ မမမြိုင် ဘာလုပ်တာပါလဲဟု တွေးထင်မိနေပါသည်။ မမမြိုင်က ရေကန်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုကာ အောက်သို့ထိုင်ချလိုက်စဉ်တွင် ရေစိုနေသောထဘီက မမမြိုင်၏ ပြိုင်စံရှားတင်ပါးကြီးများကို တင်းကျပ် စွာကပ်သွားပြီး ခြေသလုံးသားများနှင့် ထိကပ်မိသွားပြီး လွုပ်စိလွုပ်စိဖြစ်သွားလေသည်။ မမမြိုင်က ကျွန်တော့်ဘက် သို့ ကျောပေးကာ ထဘီကိုဒူးအထက်သို့မတင်ပြီး ရေညှစ်နေသောအခါ မမမြိုင်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးနှင့် အလယ်မှာ အကွဲကြောင်းကို ထင်ထင်ကြီးမြင်ရလေသည်။

မမမြိုင်၏နောက်ပိုင်းအလှသည်ကား ပြိုင်စံရှားဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်ပင် ရပ်ကွက်ထဲမှ လူပျိုကြီးများ၊ အိမ်ထောင်သည်များပင်မကျန် မနက်မမမြိုင်ဈေးသွား၍ လက်ဘက်ရည် ဆိုင်အရှေ့မှအဖြတ် အားလုံး၏ မျက်လုံးတွေက မမမြိုင်၏ နောက်ကျောသို့သာ ကပ်ပါသွားကြလေသည်။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးများသည် မမမြိုင်၏ ဖြူဖွေးချောမွတ်၍ ရေစိုနေသော ခြေသလုံးလေးများဆီကို ကြည့်မိလိုက်လေသည်။ မမမြိုင်၏ အသားအရည် သည်လည်း ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်ပင် ဖြစ်လေသည်။ လွန်စွာမှပင် ကြည့်လို့ကောင်းလှ၏။ မမမြိုင်ရေချိုးတာကိုကြည့်နေရင်း ကျွန်တော့်လီးတန်ကြီးမှာ လွန်စွာမှပင် တောင်မတ်လျက် ရှိလေသည်။ ကျွန်တော်သည် ခွေးထီးနှင့်ခွေးမလိုးသကဲ့သို့ မမမြိုင်ဖင်ကြီးအား လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလျက် နောက်မှနေ၍ အလွန် လိုးချင်နေမိသည်။ ကျွန်တော်သည် ကျွန်တော့်လီးတန်ကြီးအား အသုံးပြုချင်သောစိတ်များ ပေါ်လွင်လာရပါတော့ သည်။

ကျွန်တော်ဘယ်အချိန်လောက်ထိ ငေးမောတွေဝေနေမိသည် မသိပါ။ ပျော့ပျောင်းနူးညံ့သောလက်များသည် ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်သို့ ကျလာမှ ပြန်သတိ ရမိလေသည်။ “ ဟဲ့…… မောင်လေး….. ထမင်းကြော်မစားဘဲ… ဘာတွေစဉ်းစားနေရတာတုံး…” “ အင်း……အို……မမမြိုင်…..ကျွန်တော်သိချင်လိုက်တာ….. ဟိုးဟိုး…. ဟာ… ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်……” ကျွန်တော်သည် ကြံမိကြံရာ ပြောမိပြောရာ ခွေးထီးနှင့်ခွေးမလိုးနေသည်ကို မေးဆတ်ပြပြီး မမမြိုင်ကို မေးလိုက်ပါတော့သည်။ ကျွန်တော်က ဒီလိုမေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ မမမြိုင်က ခွေးထီးနှင့်ခွေးမကိုကြည့်ပြီး ပြုံးပါသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုလည်း စူးစိုက်ပြီးကြည့်ပါသည်။ ကျွန်တော်က စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ကလေးနဲ့မို့ မမမြိုင်၏ စူးစိုက်မွုကို အနေခက်ရလေတော့၏။

ကျွန်တော်သည် မမမြိုင်ဆီမှ တုံ့ပြန်မဲ့စကားကို စောင့်ဆိုင်းနေမိပါ၏။ “ ပြောလေ….. မမမြိုင်…. ဟိုဟာ… ဘာဖြစ်တာလဲဟင်……” “ အို….. မောင်လေးကလဲ… ဘာတွေရှောက်မေးနေတာလဲ…. နင်ငယ်ငယ်ကလေးဘဲ ရှိပါသေးတယ်….. ဒါမျိုးကို သိချင်လို့မကောင်းဘူး… ဟဲ့….. ” မမမြိုင်ကတော့ မူပါပါနဲ့ပြောသည်။ ကျွန်တော့်မျက်စိကတော့ မမမြိုင်၏ကြီးမားစွင့်ကားနေသော တင်ပဆုံ ကြီးကိုသာ အနီးကပ်စူးစိုက်ကြည့်မိနေလေသည်။ကျွန်တော့်ရင်မှာလည်း တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ခုံမြည်လျက်ရှိပါတော့သည်။ “ ပြောပြပါ… မမမြိုင်ရယ်….. ကျွန်တော်သိချင်လို့ပါ……” ထိုအခါတွင်တော့ မမမြိုင်သည် ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပြီး …. “ ဒါမျိုးဆိုတာ မကြည့်လဲမကြည့်ရဘူး… မပြောလဲမပြောရဘူး….. နင်သိပ်ကဲတာဘဲ ကဲပါ…. မောင်လေး သိပ်သိချင်နေရင် မမမြိုင်ညကျမှပြောပြမယ်…. ကြားလား…..” မမမြိုင်ကတော့ သူ့စကားဆုံးသွားတော့ လှည့်ထွက်သွားပါသည်။ ကျွန်တော့်မှာတော့ မမမြိုင်၏နိမ့်ချည် မြင့်ချည်ဖြစ်ကာ ခါယမ်းနေသော တင်ပါဆုံကြီးကိုကြည့်ကာ တံတွေးမျိုချမိလိုက်ပါတော့သည်။ ဒီလိုနဲ့ဘဲ အချိန် က ညဘက်သို့ ချည်းနင်းဝင်ရောက်လာပါတော့သည်။ ကျွန်တော်သည် အခန်းတွင်းသို့ဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေရင်း မမမြိုင်ကို စောင့်နေလေသည်။

ကျွန်တော်က မမမြိုင်သူ့အခန်းထဲကို ဝင်လာရင် နေ့လည်က ပြောပြမည်ဟု ပြောထားသောစကားကို အစကောက်ကာ မမမြိုင်၏ဖင်ကြီးကို ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးရန်ကြံစည် နေမိလေသည်။ အိပ်ယာထက်တွင် စဉ်းစားရင်းအိပ်ပျော်သွားပါသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင်တော့ မမမြိုင်က လေးဘက်ကုန်းလျက် ကျွန်တော်က မမမြိုင်၏ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကိုင်ကာ အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးလျက်ရှိနေပါသည်။ တရေး နိုးလာသောအခါတွင်တော့ တလောကလုံးအိပ်မောကျလျက်ရှိနေပါတော့သည်။ ဟိုအဝေးဆီမှ ခွေးဟောင်သံ သဲ့သဲ့ ကြားရလေသည်။ ခွေးဟောင်သံကြားလိုက်ရသောအခါတွင်တော့ ကျွန်တော်သည် ချက်ခြင်းပင် အိပ်ယာမှထကာ မမမြိုင်အခန်းဘက်ဆီသို့ ခြေလှမ်းလှမ်းလိုက်ပါတော့သည်။ မမမြိုင်မှာအိပ်ယာထက်တွင် လဲလျောင်းလျက်ရှိပါသည်။ အိပ်ပျော်နေဟန်တော့ မတူပါ။ ကျွန်တော်သည် မမမြိုင်အနားသို့ အသာအယာလေးတိုးကပ်သွားပါသည်။ မမမြိုင်သည် သနပ်ခါးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးလိမ်းထား သဖြင့် သနပ်ခါးနံ့လေးများက အခန်းတွင်းဝယ် မွေးပျံ့နေပါသည်။

မမမြိုင် ပုခုံးလေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ကာ……. “ မမမြိုင်…..” “ ဟင်…….မောင်လေး…….” မမမြိုင်ကတော့ စိတ်မောသလိုနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြန်ခေါ်လိုက်လေသည်။ “ ကျွန်တော့်ကို မမမြိုင် ပြောပြမယ်ဆို……” “ အေး…..ပြောပြမယ်……ဒါပေမဲ့….ခက်တယ်ကွဲ့…..မမမြိုင်ပြောပြရမှာက လက်တွေ့မှဖြစ်မှာကွ……” “ အဲဒါကပိုပြီး သဘာဝကျတာပေါ့ မမမြိုင်ရဲ့……ကဲပြောစမ်းပါ…..ဘယ်လိုလက်တွေ့ ပြမှာလဲဟင်…….” “ ဟင်…..မောင်လေးနော်….ဒါမျိုးဆိုတာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောရဘူးနော်…..” “ အို…..စိတ်ချစမ်းပါ…..မမမြိုင်ရယ်….ကျွန်တော် သိရရင်တော်ပါပြီ…..” ကျွန်တော်ကတော့ မမမြိုင်ကိုသာ လိုးဘို့ရန်စိတ်ဆောနေသဖြင့် လွယ်လွယ်ပင် ပြောလိုက်ပါသည်။

မမမြိုင်သည် ကျွန်တော့်၏ အနီးသို့တိုးကပ်လာပြီးတော့ ကျွန်တော့် နှာခေါင်းနဲ့ သူ့ပါးကိုကပ်ပေးပါသည်။ ပေါင်ဒါရနံ့ သနပ်ခါးရနံ့ လေးသင်းနေသော မမမြိုင်၏ ပါးအိအိလေးကို ရွုရွိုက်မိသောအခါ ရင်ထဲမှာဝေဒနာတစ်မျိုးကို ခံစားရလေသည်။ မမမြိုင်သည် ကျွန်တော့်ငပဲဆီသို့ သူ့လက်ကိုဆန့်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သော အခါတော့ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးမှာ မတ်ကနဲပင် တောင်မတ်လာလေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မမမြိုင်က ပိုမိုပြီးဆုပ်နှယ် ကစားပေးလေသည်။ ခဏကြာသောအခါတွင်တော့ မမမြိုင်၏ လက်တဖက်က ကျွန်တော့်လက်ကို လာကိုင်ပါသည်။ ပြီးတော့ တနေရာ ဆီကို ကိုင်စေလေသည်။

ကျွန်တော့်လက်အတွင်းမှာတော့ တဆုပ်တခဲကြီးနဲ့ အိစက်စက်ကြီးကို ကိုင်နေရသည် ဖြစ်သောကြောင့် အရသာတွေ့နေမိပါသည်။ “ ဆုပ်နှယ်ကစားစမ်း…မောင်လေး….” မမမြိုင်ပြောသလို ကျွန်တော်က လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ဟုတ်ပါသည် မမမြိုင်၏ ရွေရင်ဖြိုးဖြိုးနို့ကြီးနှစ် လုံးက ဆုပ်နှယ်လိုက်တိုင်း တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်ခံရသလိုပင် ခံစားနေရပါပြီ။ “ မောင်လေး….” “ ဗျာ…..မမ….” “ မမ…..နို့ကိုစို့စမ်းပါကွယ်…..” ကျွန်တော်သည် မမမြိုင်၏ နို့သီးခေါင်းစိမ်းလေးများကို စို့ပေးနေမိသည်။

ထိုအခါမတော့ မမမြိုင်သည် လူးလွန့်လာသည်ဟု ကျွန်တော်ထင်ပါသည်။ နို့စို့ပေးလိုက်သောအခါတွင် မမမြိုင်၏လက်က ကျွန်တော်၏ လီးတန် ကို ပိုပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါတော့သည်။ ကျွန်တော့်စိတ်တို့မှာလည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ဘယ်လိုခံစားမွုမှန်း မသိအောင်ပင် ဖြစ်နေရလေသည်။ ကျွန်တော်သည် မမမြိုင်၏ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေး နေပါသည်။ မမမြိုင်သည် ကျွန်တော့်၏လုံချည်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်လက်ကိုလည်း တခုသော နေရာသို့ ဆွဲတင်လိုက်ပါသည်။

“ ပွတ်ပေးစမ်း…..မောင်လေး……” ကျွန်တော်ကတော့ မမမြိုင်ပြောသလို ပွတ်ပေးလိုက်ပါသည်။ မမမြိုင်၏ ဖေါင်းဖေါင်းအိအိ စောက်ဖုတ် ကြီးပေါ်မှ လက်ညိုးဖြင့် အထက်အောင်ပွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ကျွန်တော် ပွတ်ဖန်များသော အခါတွင်တော့ မမမြိုင်မှာ တအင်းအင်းဖြစ်လာပြီး…. “ မောင်လေး….” “ ဗျာ…..မမမြိုင်…..” “ ကဲ…အပေါ်ကိုတက်ပြီးခွစမ်း….” “ ဘယ်အပေါ်ကိုလဲဟင်….မမမြိုင်…..” “ ဗိုက်ပေါ်ကိုကွဲ့…..ဗိုက်ပေါ်ကို….” မမမြိုင်ကတော့ အားမလိုအားမရနဲ့ဆိုပါသည်။ ကျွန်တော်သည် မမမြိုင်ပြောသလိုပင် ဗိုက်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်ပါသည်။ ထိုအခါမှာတော့ မမမြိုင်က ကျွန်တော့် လီးတန်ကိုဆွဲကာ သူ့အဖုတ်ဆီသို့တေ့လိုက်သည်။ “ မမမြိုင်….ပြောသလိုလုပ်နော်….” “ အင်းပါ……မမမြိုင်ရဲ့ မြန်မြန်ပြောပါ…..” ကျွန်တော်ကတော့ မမမြိုင်ကိုလိုးချင်လှပါပြီ။ မမမြိုင်သည် ကျွန်တော့် လီးထိပ်ကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့ ပေးပြီးနောက်….. “ ကဲ…..မောင်လေး…..မင်းဟာကြီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့လေ….” “ အင်း….မမမြိုင်…..” ကျွန်တော်ကတော့ မမမြိုင်၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လီးကြီးအား တအားပင် ဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့ သည်။ “ စွပ်…..ဗြွတ်….” ဟူသောအသံနှင့်အတူ “ အင့်….”ဟူသော မမမြိုင်၏အသံကလေးမှာ ပေါ်ထွက်လာပါတော၏။

ကျွန်တော့် လီးကြီးမှာလည်း ပူနွေး သောအရသာကိုခံစားနေရပြီး တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ် တုံနေမိလေသည်။ မမမြိုင်က သူမ၏ဖင်ကြီးများကို အောက်ကနေ၍ ကော့ပေးနေပြီး ကျွန်တော်ဖင်ကို လက်ဖြင့်ဆွဲဖိလိုက်နှင့် အလုပ်များနေပါသည်။ ကျွန်တော့်မှာလည်း ထိုအခါမှပင် သဘောပေါက်လာပါသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ကျွန်တော်သည် မမမြိုင်အပြုကိုချည်း အားကိုးမနေတော့ဘဲ မမမြိုင်ဖင်ကြီး ကော့ပေးလိုက်တိုင်း ဆောင့်ဆောင့်ချ၍ လိုးရာ ဂွင်ကျပြီးအရသာများ ထူးကဲလာရပါတော့သည်။ ကျွန်တော်သည် အရသာကိုသိသောအခါတွင်တော့ ပိုမိုပြီး ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ဆောင့်မိလေတော့သည်။ ထိုအခါတွင် မမမြိုင်သည် တအင့်အင့်နှင့် ဝေဒနာကို ခံစားနေရသလိုဖြစ်နေပါ၏။ အချက်သုံးလေးဆယ်လောက် လိုးဆောင့်ပြီးသောအခါတွင်တော့ ကျွန်တော့် လီးတံအတွင်းက လရည်များက မမမြိုင်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လွတ်ထုတ် မိလေတော့သည်။

ကျွန်တော်သည် ချက်ခြင်းပင် တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုံပြီးတော့ အသဲနှလုံးထဲမှာ အမျိုးအမည်မသိသော ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရပါသည်။ ကျွန်တော့်မှာ တက်တက်ကြွကြွရှိပြီးနောက် ငြိမ်သွားရပါ တော့သည်။ မမမြိုင်မှာလည်း ကျွန်တော်အား တအားပင် ပြန်ဖက်ထားပါသည်။ ကျွန်တော်သည် မမမြိုင်၏ကိုယ်ပေါ်မှာ လူးလွန့်နေမိပါသည်။ မမမြိုင်သည် သက်ပြင်းချပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ပါးချင်းကပ်ထားပါသည်။ ပြီးတော့…… မမမြိုင်က…. မပွင့်တပွင့်ပြောသည်။ “ ဘယ်လိုလဲ….မောင်လေး……သိပြီလား…..ကောင်းလား…..” “ အား…..အရမ်းကောင်းတာဘဲ…..မမမြိုင်….” မမမြိုင် ကိုယ်ပေါ်မှာဘဲ ခဏမှိန်းနေရင်းမှ မမမြိုင်၏ သနပ်ခါးရနံ့ သင်းနေသော ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ မွေးကြူလိုက်ပါသည်။ မမမြိုင်မှာလည်း ကျွန်တော့်ကို ပြန်လည်ပြီး ဖက်ရမ်းနမ်းရွုတ်လေရာ လီးကြီး မှာ တောင်မတ်လာပါတော့သည်။ ကျွန်တော့်သည် မမမြိုင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်သို့ မတင်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို မမမြိုင်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထပ်မံလိုးဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ မမမြိုင်ကလည်း သူမ၏ဖင်ကြီးကို အပေါ်သို့ ပြန်ပြန်ကော့တင်ပေးလေရာ အဆောင့်နဲ့အပင့် အတော်ပင် စည်းချက်ညီလေသည်။

ထိုအခါမှာတော့ ကျွန်တော့်စိတ်မှာ ပိုပြီးလွုပ်ရှားလာပါသည်။ ထိုကြောင့်ပင် ကျွန်တော်သည် စိတ်လိုက်မာန်ပါပင် ဆောင့်လိုက်မိသော အခါမတော့…. “ ဖွတ်….ဖတ်…..ဘွတ်….ပလွတ်….” ဟူသော အသံပင်ထွက်ပေါ်လာပါသည်။ တိတ်ဆိတ်သော ညကာလဖြစ်သောကြောင့်ပင် အသံမှာ အခန်း တွင်းဝယ် ညံနေပါတော့သည်။ ကျွန်တော့်၏ အားပါးသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် မမမြိုင်မှာလည်း တအင်းအင်းနဲ့ ခံစားနေရပါသည်။ “ မောင်လေး…..” “ ဘာလဲဟင်…..မမမြိုင်…..” “ ဖြေး ဖြေးကွယ်…… သူများတွေ ကြားကုန်ပါအုံးမယ်……” မမမြိုင်၏အသံမှာ အရင်ကနဲ့မတူဘဲ အလွန်ပင် တပ်မက်နေသော အသံဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်သည် မမမြိုင်ပြောလိုက်မှပင် အကြမ်းလိုးဆောင့်နေမွုကို နဲနဲလျော့လိုက်မိပါသည်။ သို့ပေမင့် မမမြိုင်၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှ အရည်များကရွဲရွဲစိုပြီး ထွက်နေသောကြောင့် စွတ်..ဖွတ်…..စွတ်….ဖွတ်… ဟူသောအသံများက ထွက်မြဲပင်ဖြစ်ပါ သည်။ ကျွန်တော့်မှာလည်း တခါမျှမခံစားဘူးသောကြောင့် အရသာမှာ အလွန်ပင်ကောင်းနေပါသည်။ ကျွန်တော် သည် ထိုးသွင်းဆွဲထုတ်နဲ့ အချက်မှန်မှန်ကလေးပင် လိုးဆောင့်နေမိပါသည်။ မမမြိုင်မှာတော့ တခါတခါ တဟင်း တဟင်းနဲ့ လူးလွန့်ပြီး ကော့တက်သွားပါတော့သည် ……ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

မဆိုးမေလးရမက္

မမၿမိဳင္မွာ အသက္သုံးဆယ္ခန႔္ရွိ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ မုဆိုးမေလး ျဖစ္ေသာ္လည္း အပ်ိဳစင္ကဲ့သို႔ ပင္ လွပေနသူေလးျဖစ္၏။ တဆုပ္တခဲႀကီးနဲ႔ အသက္႐ြဳလိုက္တိုင္း လြိဳင္းထေနေသာ မမၿမိဳင္၏ ေ႐ြရင္အစုံမွာ အိစက္လို႔သာေန၏။ အလွပဆုံးကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ တုံတုံသြားတဲ့ တဆုပ္တခဲ တင္ပါးႀကီးမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မမၿမိဳင္ကို ႐ုတ္တရက္ေနာက္မွၾကည့္လ်င္ အပ်ိဳပင္အ႐ြဳံးေပးရေလာက္ေအာင္ ကိုလွသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမၿမိဳင္သည္ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုလွသည္၊ ဘာမ်ား မမၿမိဳင္မွာ တပ္မက္စရာ ရွိသည္ ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကမသိပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အသက္မွာ ၁ရ ႏွစ္သာရွိပါေသးသည္။ မမၿမိဳင္ဒီအိမ္ကိုေရာက္စ တုန္းကဆိုလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ မမၿမိဳင္ကို အေရးမစိုက္ခဲ့ပါ။ မမၿမိဳင္သည္ သူ႔ေယာက်္ားဆုံးၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကို ေရာက္လာသူျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးစပ္မည္ဆိုပါက လည္း မမၿမိဳင္နဲ႔နဲနဲကေလးေတာ့ ေတာ္စပ္ရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ သုံးဝမ္းကြဲအစ္ကိုႀကီးရဲ႕ မိန္းမျဖစ္ပါသည္။

ကံဆိုးရွာေလေတာ့ မမၿမိဳင္မွာ ေစာေစာစီးစီး မုဆိုးမဘဝကို ေရာက္ရရွာပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမၿမိဳင္ကို အေရးမထားမိေပမယ့္ မမၿမိဳင္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂ႐ုတစိုက္ရွိသည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အကဲခတ္မိေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မမၿမိဳင္ကို အကဲခတ္ေနမိပါသည္။ မမၿမိဳင္၏ မို႔ေမာက္ေသာရင္အစုံ စြင့္ကားေနေသာ တင္ပဆုံတို႔မွာ မမၿမိဳင္၏ အလွကိုပိုလို႔သာ ၾကက္သေရရွိေနေစျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ တခါတရံ မမၿမိဳင္၏ ကိုယ္ခႏၶာကိုသာလွ်င္ စိတ္ဝင္စားေနမိတတ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က လူပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္မို႔လားမသိပါ မမၿမိဳင္၏ ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ထဘီရင္လ်ားနဲ႔ အခ်ိန္တြင္ ေတြ႕ျမင္ ရေသာ ကိုယ္ခႏၶာကို ျမင္ရလွ်င္ ေပါင္ၾကားမွ လီးတန္မွာ အလိုအေလ်ာက္ပင္ ေတာင္မတ္၍ လာပါေတာ့သည္။ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေခါင္းလို ျဖစ္ေနေသာ လူပ်ိဳသိုးႀကီး ကိုၾကက္ႀကီးကေတာ့ တခါကေျပာဖူးသည္။

“ ငေမာင္… မင္း မမၿမိဳင္ရဲ႕ ထြားဆိုင္ႀကီးကေတာ့ တကယ္အားရတယ္… ကုန္းခိုင္းၿပီးေတာ့ အားရပါးရ ဆြဲလိုက္ ခ်င္တယ္… တကယ္ဘဲ ငါ့ေကာင္ရ… သူ႔ ကာတစ္ႀကီးကို ျမင္ခ်င္လို႔ ငါ့မွာ မနက္ေစာေစာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထြက္ထိုင္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ရတာ အေမာ…” “ ဟာ…ဗ်ာ… ခင္မ်ားကလဲ… ” “ ဘာ… ခင္မ်ားကလဲ….. မင္းကေတာ့ တအိမ္တည္းအတူတူေနတာ… သူ ေရခ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္….အက်ႌလဲတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ေခ်ာင္းမၾကည့္ဘူးလားကြ… ” “ ဘယ္လို… ေခ်ာင္းၾကည့္ရမွာလဲ ဗ်ာ… ေတာ္ၾကာ သိသြားရင္… အိမ္နဲ႔…ကြၽန္ေတာ္ ကြိဳင္တက္လိမ့္မယ္….” “ ဒါေလးမ်ားကြာ…. လြယ္ပါတယ္….. ငါ…ေျပာျပမယ္.. ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္… ” လူပ်ိဳႀကီးကိုၾကက္ႀကီးမွာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေသအခ်ာ သင္ၾကားပို႔ခ်ေလေတာ့သည္။ ကိုၾကက္ႀကီးေျပာသလို ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မရဲေသးပါ။ မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ရမည္ နည္းဟု စဥ္းစားေနရင္း တရက္တြင္ေတာ့ အေဖႏွင့္အေမက ကိစၥရွိသျဖင့္ အဘိုးတို႔အိမ္ကိုသြားၾကသျဖင့္ အိမ္တြင္ မမၿမိဳင္ႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

အေမမရွိသျဖင့္ မမၿမိဳင္မွာေဈးသို႔ မနက္ေစာေစာ သြားၿပီး ေဈးသြားဝယ္ရေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ညက ကိုၾကက္ႀကီးႏွင့္အတူ အျပာကားသြားၾကည့္ၿပီး ညနက္မွ အိပ္ယာဝင္ခဲ့သျဖင့္ အိပ္ယာထက္တြင္ ဆက္လက္မွိန္းေနသည္။ ေပါင္ၾကားမွ လီးတန္မွာလည္း တားမရ ဆီးမရ ေထာင္မတ္ေနလ်က္ ရွိေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္လီးတန္ကို လက္ျဖင့္ကိုင္တြယ္ၿပီး မမၿမိဳင္ကို မည္ကဲ့သို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ရမည္ကို စဥ္းစားခန္း ဖြင့္ေနမိေလသည္။ မိနစ္ ၂၀ ခန႔္မွ်အၾကာမွာေတာ့ မမၿမိဳင္ေဈးမွ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ထမင္းေၾကာ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ယာမွ ထၿပီး သြားတိုက္၊ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ရန္ ေနာက္ေဖးဘက္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ “ ေမာင္ေမာင္… ဗိုက္ဆာေနၿပီလား… မမၿမိဳင္ ထမင္းေၾကာ္ေနတယ္…မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးရင္ စားလို႔ရၿပီ သိလား” “ ဟုတ္ကဲ့ပါ… မမၿမိဳင္… ကြၽန္ေတာ္ ဘာကူလုပ္ေပးရအုံးမလဲ… ” “ ရပါတယ္… မ်က္ႏွာသစ္မွာသာ သြားသစ္ခ်ည္… ” မမၿမိဳင္က နဖူးမွ ေခြၽးေလးသုတ္ရင္း လွမ္းေျပာသည္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး မမၿမိဳင္ရဲ႕အလွက တမ်ိဳးတဘာသာ လွေနသည္။ မမၿမိဳင္၏ ဆံပင္က ပုခုံးေက်ာ္ေလာက္ထိ ဝဲက်ေနသည္။ မမၿမိဳင္ရဲ႕ မ်က္ခုံးမ်ားက ထူထဲနက္ေမွာင္ လြန္းလွသည္။ နဖူးႏွင့္လည္ပင္းတြင္ ေခြၽးေလးမ်ား စို႔ေနသည္ကိုက နမ္း႐ြိဳက္ခ်င္စရာ ေကာင္းလွသည္။

အက်ႌ လက္ျပတ္ေလး ဝတ္ဆင္ထားသျဖင့္ ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေနေသာ လက္ေမာင္းအိုးေလး၊ အရင္းသြယ္ အဖ်ား႐ြဳး ေလေသာ ေ႐ြဘိုမင္းႀကိဳက္ ေပါင္တန္ရွည္ႀကီးမ်ားႏွင့္ မမၿမိဳင္အလွအပမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ခံစားတတ္လာသည္။ “ ဟဲ့… ဘာၾကည့္ေနတာလဲ… မ်က္ႏွာသြားသစ္ေတာ့ေလ… ” “ ေအာ္… ဟုတ္… ဟုတ္ကဲ့… ” မမၿမိဳင္ေျပာမွ ကြၽန္ေတာ္သတိျပန္ဝင္လာၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ရန္ ေနာက္ေဖးေရတိုင္ကီ ရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ေရခြက္ကိုကိုင္ကာ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ေလသည္။ မမၿမိဳင္ ကေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ေခြၽးတလုံးလုံးႏွင့္ ထမင္းေၾကာ္ ေနဆဲပင္။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး၍အိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္လာေသာအခါ မမၿမိဳင္မွာ ထမင္းေၾကာ္ၿပီးသြား၍ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ မေတြ႕ရ ေတာ့ေပ။ မမၿမိဳင္ သူ႔အခန္းထဲကို ဝင္သြားတာထင္တယ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိသည္။ မမၿမိဳင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အခန္း မွာ ကပ္လ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အခန္းႏွစ္ခုၾကားကို ထရံျဖင့္ကာထားေလသည္။ မမၿမိဳင္အခန္းေရွ႕သို႔အျဖတ္ အခန္းထဲ မွ မမၿမိဳင္က “ ေမာင္ေလး… ထမင္းေၾကာ္ရၿပီေနာ္… ကိုယ့္ဘာသာဘဲ ခူးခပ္စားလိုက္ေတာ့ မမၿမိဳင္ကေတာ့ အိုက္လို႔ ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္…..” ဟု လွမ္းေျပာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အႀကံရသြားၿပီ အခန္းထဲသို႔ အလ်င္အျမန္ဝင္ကာ ထရံၾကားမွ မမၿမိဳင္ အခန္းဘက္သို႔ ျမင္ရေအာင္ ဝါးထရံၾကား အဟေလးကို အသဲအသန္ရွာေဖြရေလေတာ့သည္။

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဝါးထရံၾကားေလးမွ အနည္းငယ္ဟေနသျဖင့္ မမၿမိဳင္အခန္းထဲကို လွမ္းျမင္ေနရေလသည္။ မမၿမိဳင္မွာ အေပၚအက်ႌကိုခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ထဘီကို ရင္လ်ားလိုက္ေလသည္။ မမၿမိဳင္ ပုခုံးသားေလးမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးႏုအိသည္ကို ျမင္ရေလသည္။ ေဘာ္လီကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ထဘီကိုျပင္ဝတ္လိုက္ရတြင္ေတာ့ မမၿမိဳင္၏ လုံးဝန္းျဖဴေဖြး မို႔ေမာက္ေနေသာ ေ႐ြရင္အစုံကို လွမ္းျမင္လိုက္ရေလသည္။ ထဘီကို အနည္းငယ္မကာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္အခ်မွာေတာ့ ျဖဴေဖြးေခ်ာမြတ္ေနေသာ မမၿမိဳင္၏ ေျခသလုံးသားေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ျမင္ရေလေတာ့သည္။ မမၿမိဳင္၏ အလွတရားမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အႀကီးအက်ယ္ ဖမ္းစားေနေလၿပီ။ ေပါင္ၾကားမွ လီးတန္က အလို အေလ်ာက္ ေတာင္မတ္လာသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အသာအယာ ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပြတ္ေပးေနရေလသည္။

မမၿမိဳင္က ေရခ်ိဳးထဘီကို လဲဖို႔ရန္ထဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ရာတြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းနပန္းမ်ား ႀကီးသြားၿပီး မ်က္စိကို ထရံဘက္ကို အသာအယာတိုးကပ္ ၾကည့္မိလိုက္ေလသည္။ မမၿမိဳင္ရဲ႕ဆီးစပ္နားတြင္ အခ်ဳပ္ရာေလးတစ္ခုကို ေတြ႕မိေလသည္။ ေအာက္တြင္ေတာ့ အေမြးေရးေရးေလး မ်ားနဲ႔ အဖုတ္ႀကီးကို ေတြ႕ေနရေလသည္။ မမၿမိဳင္က ေရခ်ိဳးထဘီကို ယူရန္တဘက္သို႔ လွည့္လိုက္ေသာအခါတြင္ မမၿမိဳင္ဖင္သားႀကီးမ်ားက ႀကီးမားဝိုင္းစက္ေနၿပီး ေဘးသို႔ပင္ကားေနၿပီး အလယ္ကအကြဲေၾကာင္းမွာ အနည္းငယ္ ဟေနသည္ကို ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရေလသည္။ မမၿမိဳင္က ထဘီကိုေအာက္မွ ငုံ႔၍ေကာက္ယူလိုက္ရာ ႀကီးမားဝိုင္း စက္ ကားစြင့္ေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားအလယ္မွ အဖုတ္ႀကီးမွာ အေနာက္သို႔ ျပဴထြက္လာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္လီးတန္ႀကီးမွာ အစြမ္းကုန္ေတာင္မတ္လာေသာေၾကာင့္ လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ ထားရေလသည္။

မမၿမိဳင္မွာ ေရခ်ိဳးဖို႔ရန္ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္သြားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထမင္းေၾကာ္စားဖို႔ရန္ မီးဖိုေခ်ာင္ဆီသို႔ သြားရန္ျပင္လိုက္သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ဆီသို႔ ေရာက္၍ ထမင္းေၾကာ္ကို ခူးခပ္ေနစဥ္ မမၿမိဳင္မွာ ေရတိုင္ကီတြင္ ေရခ်ိဳးေနေလၿပီ။ ထမင္းေၾကာ္ကို ဒယ္အိုးထဲမွ ခူးေနစဥ္အတြင္း မမၿမိဳင္ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ခိုးၾကည့္လိုက္ရာ မမၿမိဳင္ မွာ ဆံပင္ကို ေရမဆိုေစရန္ ဆံထုံးထုံးထားေလသည္။ မမၿမိဳင္လည္ဂုတ္နားမွာ ေမြးညႇင္းႏုေလးမ်ားမွာ ေရစက္ေလးမ်ားႏွင့္ တစ္မ်ိဳးၾကည့္လို႔ ေကာင္းေနေလသည္။ ပုခုံးသားေလးမ်ား အေပၚတြင္လည္း ေရစက္မ်ားက ခိုတြယ္လ်က္ရွိေနေလသည္။ ေဘးတိုက္ျမင္ရသျဖင့္ ထဘီက ေရစိုေသာေၾကာင့္ မမၿမိဳင္၏ ႀကီးမားကားစြင့္ လုံးဝန္းေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားက ကပ္ေနၿပီးအလြန္ပင္ၾကည့္ေကာင္း လွေပေတာ့သည္။ အတန္ၾကာေအာင္ရပ္ၾကည့္ေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္လီးတန္မွာ အစြမ္းကုန္ ေတာင္မတ္ လာေပေတာ့ သည္။ သို႔ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့စူးစိုက္ၿပီး မမၿမိဳင္၏အလွအပမ်ားကို ခံစားေနေလသည္။

မမၿမိဳင္က ေရခ်ိဳးေန ရင္းမွ လွမ္းၾကည့္ၿပီး “ ဟဲ့…. ဘာလုပ္ေနတာလဲ… ေရွ႕မွာသြားမစားဘူးလား… ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္ရင္… ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ ရွိတယ္ ေနာ္ ” ကြၽန္ေတာ္မွာ သူခိုးလူမိသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားၿပီး ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနရာ…. မမၿမိဳင္က “ အဲမွာဘဲ ထိုင္စားရင္စားေလ…. မမၿမိဳင္ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးမယ္ ေနာ္…. ခဏေစာင့္……” “ ဟုတ္….ဟုတ္ကဲ့….မမၿမိဳင္…..” ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက် ဆိုသလိုမ်ိဳး မမၿမိဳင္ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ထမင္းေၾကာ္စားရင္း ၾကည့္ရေတာ့မည္ကို ဝမ္းသာသြားေလေတာ့သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္လည္း စားပြဲတစ္လုံးႏွင့္ ကုလားထိုင္မ်ား ရွိပါသည္။ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္မ်ား၊ သားငါးမ်ားအား ခုတ္ထစ္ဖို႔ရန္အတြက္ ထားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ယခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုေနရာမွေန၍ ထမင္းေၾကာ္စားရင္း မမၿမိဳင္၏ ေရစိုေနေသာခႏၶာကိုယ္ေကာက္ေၾကာင္းအလွကို အားရပါးရႀကီး ၾကည့္ခြင့္ရေလေတာ့၏။ မမၿမိဳင္သည္ ေရခ်ိဳးေနရင္းမွ လက္တဖက္ျဖင့္ သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ ပြတ္တိုက္ေနပါသည္။ မမၿမိဳင္သည္ တဖက္သို႔လွည့္ကာ ဆပ္ျပာကို ေျခသလုံးသားမ်ားသို႔ ငုံ၍တိုက္ေနေသာအခါ မမၿမိဳင္၏ ႀကီးမားကားစြင့္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားက ေရစိုေနေသာထဘီေအာက္မွ ႐ုန္းထြက္ေတာ့မတတ္ ႂကြတက္ေနေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္ မမၿမိဳင္ေရခ်ိဳးေနေသာေနရာ အေနာက္နားသို႔ ေခြးဝဲစားေခြးထီႏွင့္ ေခြးမေရာက္လာၿပီး ေခြးထီးက ေခြးမ ေနာက္သို႔ တက္ခြၿပီး ေညႇာင့္ေနေလေတာ့သည္။ မမၿမိဳင္သည္ တခ်က္မွ် လွည့္ၾကည့္ၿပီး မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ ကာ ဆက္လက္၍ ေရခ်ိဳးေနေလသည္။

ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ မမၿမိဳင္ေရာ ေခြးထီးနဲ႔ေခြးမတို႔၏ လိုးပြဲကိုပါ မ်က္ေတာင္ မခတ္စတမ္း ၾကည့္ေနမိေလေတာ့သည္။ မမၿမိဳင္မွာ ေရခ်ိဳးေနရင္း နားထဲသို႔ ေရဝင္သြား၍ထင္ ေျခတဖက္ကိုေဆာင့္ကာ နားထဲမွ ေရကိုခါထုတ္ေနေလ သည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ မမၿမိဳင္၏လုံးဝန္းကားစြင့္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ေက်ာက္ေက်ာတုံးကဲ့သို႔ တတုံ တုံျဖင့္ လြဳပ္စိလြဳပ္စိ ျဖစ္ေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မဆီမဆိုင္ ကိုႂကြက္ႀကီးကို ေျပးသတိရမိေလသည္။ ကိုႂကြက္ႀကီးသာ ဤကဲ့သို႔ေသာ ျမင္ကြင္းကိုျမင္ရပါက မည္ကဲ့သို႔ျဖစ္မည္နည္းဟု စဥ္းစားမိေလသည္။

မမၿမိဳင္က ထဘီရင္လ်ားကို ျပန္ျပင္ဝတ္ေသာအခါ မို႔ေမာက္ဝင္းမြတ္ေနေသာ ေ႐ြရင္အစုံကို လွစ္ခနဲျမင္ရျပန္ေလ သည္။ မမၿမိဳင္သည္ ေရကန္ေဘာင္ကို အားျပဳကာ ထိုင္ထျပဳလုပ္ေနျပန္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ထူးဆန္းစြာ မမၿမိဳင္ ဘာလုပ္တာပါလဲဟု ေတြးထင္မိေနပါသည္။ မမၿမိဳင္က ေရကန္ေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားျပဳကာ ေအာက္သို႔ထိုင္ခ်လိုက္စဥ္တြင္ ေရစိုေနေသာထဘီက မမၿမိဳင္၏ ၿပိဳင္စံရွားတင္ပါးႀကီးမ်ားကို တင္းက်ပ္ စြာကပ္သြားၿပီး ေျခသလုံးသားမ်ားႏွင့္ ထိကပ္မိသြားၿပီး လြဳပ္စိလြဳပ္စိျဖစ္သြားေလသည္။ မမၿမိဳင္က ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ သို႔ ေက်ာေပးကာ ထဘီကိုဒူးအထက္သို႔မတင္ၿပီး ေရညႇစ္ေနေသာအခါ မမၿမိဳင္၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ အလယ္မွာ အကြဲေၾကာင္းကို ထင္ထင္ႀကီးျမင္ရေလသည္။

မမၿမိဳင္၏ေနာက္ပိုင္းအလွသည္ကား ၿပိဳင္စံရွားျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ပင္ ရပ္ကြက္ထဲမွ လူပ်ိဳႀကီးမ်ား၊ အိမ္ေထာင္သည္မ်ားပင္မက်န္ မနက္မမၿမိဳင္ေဈးသြား၍ လက္ဘက္ရည္ ဆိုင္အေရွ႕မွအျဖတ္ အားလုံး၏ မ်က္လုံးေတြက မမၿမိဳင္၏ ေနာက္ေက်ာသို႔သာ ကပ္ပါသြားၾကေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးမ်ားသည္ မမၿမိဳင္၏ ျဖဴေဖြးေခ်ာမြတ္၍ ေရစိုေနေသာ ေျခသလုံးေလးမ်ားဆီကို ၾကည့္မိလိုက္ေလသည္။ မမၿမိဳင္၏ အသားအရည္ သည္လည္း ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ လြန္စြာမွပင္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းလွ၏။ မမၿမိဳင္ေရခ်ိဳးတာကိုၾကည့္ေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္လီးတန္ႀကီးမွာ လြန္စြာမွပင္ ေတာင္မတ္လ်က္ ရွိေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ေခြးထီးႏွင့္ေခြးမလိုးသကဲ့သို႔ မမၿမိဳင္ဖင္ႀကီးအား ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းလ်က္ ေနာက္မွေန၍ အလြန္ လိုးခ်င္ေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္လီးတန္ႀကီးအား အသုံးျပဳခ်င္ေသာစိတ္မ်ား ေပၚလြင္လာရပါေတာ့ သည္။

ကြၽန္ေတာ္ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ထိ ေငးေမာေတြေဝေနမိသည္ မသိပါ။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့ေသာလက္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးေပၚသို႔ က်လာမွ ျပန္သတိ ရမိေလသည္။ “ ဟဲ့…… ေမာင္ေလး….. ထမင္းေၾကာ္မစားဘဲ… ဘာေတြစဥ္းစားေနရတာတုံး…” “ အင္း……အို……မမၿမိဳင္…..ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္လိုက္တာ….. ဟိုးဟိုး…. ဟာ… ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္……” ကြၽန္ေတာ္သည္ ႀကံမိႀကံရာ ေျပာမိေျပာရာ ေခြးထီးႏွင့္ေခြးမလိုးေနသည္ကို ေမးဆတ္ျပၿပီး မမၿမိဳင္ကို ေမးလိုက္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီလိုေမးလိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ မမၿမိဳင္က ေခြးထီးႏွင့္ေခြးမကိုၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း စူးစိုက္ၿပီးၾကည့္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ကေလးနဲ႔မို႔ မမၿမိဳင္၏ စူးစိုက္မြဳကို အေနခက္ရေလေတာ့၏။

ကြၽန္ေတာ္သည္ မမၿမိဳင္ဆီမွ တုံ႔ျပန္မဲ့စကားကို ေစာင့္ဆိုင္းေနမိပါ၏။ “ ေျပာေလ….. မမၿမိဳင္…. ဟိုဟာ… ဘာျဖစ္တာလဲဟင္……” “ အို….. ေမာင္ေလးကလဲ… ဘာေတြေရွာက္ေမးေနတာလဲ…. နင္ငယ္ငယ္ကေလးဘဲ ရွိပါေသးတယ္….. ဒါမ်ိဳးကို သိခ်င္လို႔မေကာင္းဘူး… ဟဲ့….. ” မမၿမိဳင္ကေတာ့ မူပါပါနဲ႔ေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိကေတာ့ မမၿမိဳင္၏ႀကီးမားစြင့္ကားေနေသာ တင္ပဆုံ ႀကီးကိုသာ အနီးကပ္စူးစိုက္ၾကည့္မိေနေလသည္။ကြၽန္ေတာ့္ရင္မွာလည္း တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ခုံျမည္လ်က္ရွိပါေတာ့သည္။ “ ေျပာျပပါ… မမၿမိဳင္ရယ္….. ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္လို႔ပါ……” ထိုအခါတြင္ေတာ့ မမၿမိဳင္သည္ ကြၽန္ေတာ့္တကိုယ္လုံးကို သိမ္းႀကဳံးၾကည့္ၿပီး …. “ ဒါမ်ိဳးဆိုတာ မၾကည့္လဲမၾကည့္ရဘူး… မေျပာလဲမေျပာရဘူး….. နင္သိပ္ကဲတာဘဲ ကဲပါ…. ေမာင္ေလး သိပ္သိခ်င္ေနရင္ မမၿမိဳင္ညက်မွေျပာျပမယ္…. ၾကားလား…..” မမၿမိဳင္ကေတာ့ သူ႔စကားဆုံးသြားေတာ့ လွည့္ထြက္သြားပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ မမၿမိဳင္၏နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ကာ ခါယမ္းေနေသာ တင္ပါဆုံႀကီးကိုၾကည့္ကာ တံေတြးမ်ိဳခ်မိလိုက္ပါေတာ့သည္။ ဒီလိုနဲ႔ဘဲ အခ်ိန္ က ညဘက္သို႔ ခ်ည္းနင္းဝင္ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အခန္းတြင္းသို႔ဝင္ကာ အိပ္ယာေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနရင္း မမၿမိဳင္ကို ေစာင့္ေနေလသည္။

ကြၽန္ေတာ္က မမၿမိဳင္သူ႔အခန္းထဲကို ဝင္လာရင္ ေန႔လည္က ေျပာျပမည္ဟု ေျပာထားေသာစကားကို အစေကာက္ကာ မမၿမိဳင္၏ဖင္ႀကီးကို ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးရန္ႀကံစည္ ေနမိေလသည္။ အိပ္ယာထက္တြင္ စဥ္းစားရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ေတာ့ မမၿမိဳင္က ေလးဘက္ကုန္းလ်က္ ကြၽန္ေတာ္က မမၿမိဳင္၏ဖင္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္လိုးလ်က္ရွိေနပါသည္။ တေရး ႏိုးလာေသာအခါတြင္ေတာ့ တေလာကလုံးအိပ္ေမာက်လ်က္ရွိေနပါေတာ့သည္။ ဟိုအေဝးဆီမွ ေခြးေဟာင္သံ သဲ့သဲ့ ၾကားရေလသည္။ ေခြးေဟာင္သံၾကားလိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ ခ်က္ျခင္းပင္ အိပ္ယာမွထကာ မမၿမိဳင္အခန္းဘက္ဆီသို႔ ေျခလွမ္းလွမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ မမၿမိဳင္မွာအိပ္ယာထက္တြင္ လဲေလ်ာင္းလ်က္ရွိပါသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနဟန္ေတာ့ မတူပါ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမၿမိဳင္အနားသို႔ အသာအယာေလးတိုးကပ္သြားပါသည္။ မမၿမိဳင္သည္ သနပ္ခါးကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးလိမ္းထား သျဖင့္ သနပ္ခါးနံ႔ေလးမ်ားက အခန္းတြင္းဝယ္ ေမြးပ်ံ႕ေနပါသည္။

မမၿမိဳင္ ပုခုံးေလးကို ဖြဖြေလးကိုင္ကာ……. “ မမၿမိဳင္…..” “ ဟင္…….ေမာင္ေလး…….” မမၿမိဳင္ကေတာ့ စိတ္ေမာသလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္ေခၚလိုက္ေလသည္။ “ ကြၽန္ေတာ့္ကို မမၿမိဳင္ ေျပာျပမယ္ဆို……” “ ေအး…..ေျပာျပမယ္……ဒါေပမဲ့….ခက္တယ္ကြဲ႕…..မမၿမိဳင္ေျပာျပရမွာက လက္ေတြ႕မွျဖစ္မွာကြ……” “ အဲဒါကပိုၿပီး သဘာဝက်တာေပါ့ မမၿမိဳင္ရဲ႕……ကဲေျပာစမ္းပါ…..ဘယ္လိုလက္ေတြ႕ ျပမွာလဲဟင္…….” “ ဟင္…..ေမာင္ေလးေနာ္….ဒါမ်ိဳးဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာရဘူးေနာ္…..” “ အို…..စိတ္ခ်စမ္းပါ…..မမၿမိဳင္ရယ္….ကြၽန္ေတာ္ သိရရင္ေတာ္ပါၿပီ…..” ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမၿမိဳင္ကိုသာ လိုးဘို႔ရန္စိတ္ေဆာေနသျဖင့္ လြယ္လြယ္ပင္ ေျပာလိုက္ပါသည္။

မမၿမိဳင္သည္ ကြၽန္ေတာ့္၏ အနီးသို႔တိုးကပ္လာၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွာေခါင္းနဲ႔ သူ႔ပါးကိုကပ္ေပးပါသည္။ ေပါင္ဒါရနံ႔ သနပ္ခါးရနံ႔ ေလးသင္းေနေသာ မမၿမိဳင္၏ ပါးအိအိေလးကို ႐ြဳ႐ြိဳက္မိေသာအခါ ရင္ထဲမွာေဝဒနာတစ္မ်ိဳးကို ခံစားရေလသည္။ မမၿမိဳင္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲဆီသို႔ သူ႔လက္ကိုဆန႔္ၿပီး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာ အခါေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲႀကီးမွာ မတ္ကနဲပင္ ေတာင္မတ္လာေလသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ မမၿမိဳင္က ပိုမိုၿပီးဆုပ္ႏွယ္ ကစားေပးေလသည္။ ခဏၾကာေသာအခါတြင္ေတာ့ မမၿမိဳင္၏ လက္တဖက္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို လာကိုင္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ တေနရာ ဆီကို ကိုင္ေစေလသည္။

ကြၽန္ေတာ့္လက္အတြင္းမွာေတာ့ တဆုပ္တခဲႀကီးနဲ႔ အိစက္စက္ႀကီးကို ကိုင္ေနရသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရသာေတြ႕ေနမိပါသည္။ “ ဆုပ္ႏွယ္ကစားစမ္း…ေမာင္ေလး….” မမၿမိဳင္ေျပာသလို ကြၽန္ေတာ္က လုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ဟုတ္ပါသည္ မမၿမိဳင္၏ ေ႐ြရင္ၿဖိဳးၿဖိဳးႏို႔ႀကီးႏွစ္ လုံးက ဆုပ္ႏွယ္လိုက္တိုင္း တကိုယ္လုံး ဓာတ္လိုက္ခံရသလိုပင္ ခံစားေနရပါၿပီ။ “ ေမာင္ေလး….” “ ဗ်ာ…..မမ….” “ မမ…..ႏို႔ကိုစို႔စမ္းပါကြယ္…..” ကြၽန္ေတာ္သည္ မမၿမိဳင္၏ ႏို႔သီးေခါင္းစိမ္းေလးမ်ားကို စို႔ေပးေနမိသည္။

ထိုအခါမေတာ့ မမၿမိဳင္သည္ လူးလြန႔္လာသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ႏို႔စို႔ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ မမၿမိဳင္၏လက္က ကြၽန္ေတာ္၏ လီးတန္ ကို ပိုၿပီးဆုပ္ကိုင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္တို႔မွာလည္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဘယ္လိုခံစားမြဳမွန္း မသိေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနရေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမၿမိဳင္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔ေပး ေနပါသည္။ မမၿမိဳင္သည္ ကြၽန္ေတာ့္၏လုံခ်ည္ကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုလည္း တခုေသာ ေနရာသို႔ ဆြဲတင္လိုက္ပါသည္။

“ ပြတ္ေပးစမ္း…..ေမာင္ေလး……” ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမၿမိဳင္ေျပာသလို ပြတ္ေပးလိုက္ပါသည္။ မမၿမိဳင္၏ ေဖါင္းေဖါင္းအိအိ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီးေပၚမွ လက္ညိဳးျဖင့္ အထက္ေအာင္ပြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ပြတ္ဖန္မ်ားေသာ အခါတြင္ေတာ့ မမၿမိဳင္မွာ တအင္းအင္းျဖစ္လာၿပီး…. “ ေမာင္ေလး….” “ ဗ်ာ…..မမၿမိဳင္…..” “ ကဲ…အေပၚကိုတက္ၿပီးခြစမ္း….” “ ဘယ္အေပၚကိုလဲဟင္….မမၿမိဳင္…..” “ ဗိုက္ေပၚကိုကြဲ႕…..ဗိုက္ေပၚကို….” မမၿမိဳင္ကေတာ့ အားမလိုအားမရနဲ႔ဆိုပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမၿမိဳင္ေျပာသလိုပင္ ဗိုက္ေပၚသို႔ တက္ခြလိုက္ပါသည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ မမၿမိဳင္က ကြၽန္ေတာ့္ လီးတန္ကိုဆြဲကာ သူ႔အဖုတ္ဆီသို႔ေတ့လိုက္သည္။ “ မမၿမိဳင္….ေျပာသလိုလုပ္ေနာ္….” “ အင္းပါ……မမၿမိဳင္ရဲ႕ ျမန္ျမန္ေျပာပါ…..” ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမၿမိဳင္ကိုလိုးခ်င္လွပါၿပီ။ မမၿမိဳင္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ လီးထိပ္ကို သူ႔ေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ ေတ့ ေပးၿပီးေနာက္….. “ ကဲ…..ေမာင္ေလး…..မင္းဟာႀကီးကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့ေလ….” “ အင္း….မမၿမိဳင္…..” ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမၿမိဳင္၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ လီးႀကီးအား တအားပင္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလေတာ့ သည္။ “ စြပ္…..ႁဗြတ္….” ဟူေသာအသံႏွင့္အတူ “ အင့္….”ဟူေသာ မမၿမိဳင္၏အသံကေလးမွာ ေပၚထြက္လာပါေတာ၏။

ကြၽန္ေတာ့္ လီးႀကီးမွာလည္း ပူေႏြး ေသာအရသာကိုခံစားေနရၿပီး တကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္ တုံေနမိေလသည္။ မမၿမိဳင္က သူမ၏ဖင္ႀကီးမ်ားကို ေအာက္ကေန၍ ေကာ့ေပးေနၿပီး ကြၽန္ေတာ္ဖင္ကို လက္ျဖင့္ဆြဲဖိလိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္း ထိုအခါမွပင္ သေဘာေပါက္လာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမၿမိဳင္အျပဳကိုခ်ည္း အားကိုးမေနေတာ့ဘဲ မမၿမိဳင္ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးလိုက္တိုင္း ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်၍ လိုးရာ ဂြင္က်ၿပီးအရသာမ်ား ထူးကဲလာရပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အရသာကိုသိေသာအခါတြင္ေတာ့ ပိုမိုၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္း ေဆာင့္မိေလေတာ့သည္။ ထိုအခါတြင္ မမၿမိဳင္သည္ တအင့္အင့္ႏွင့္ ေဝဒနာကို ခံစားေနရသလိုျဖစ္ေနပါ၏။ အခ်က္သုံးေလးဆယ္ေလာက္ လိုးေဆာင့္ၿပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ လီးတံအတြင္းက လရည္မ်ားက မမၿမိဳင္၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လြတ္ထုတ္ မိေလေတာ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ ခ်က္ျခင္းပင္ တကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုံၿပီးေတာ့ အသဲႏွလုံးထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တက္တက္ႂကြႂကြရွိၿပီးေနာက္ ၿငိမ္သြားရပါ ေတာ့သည္။ မမၿမိဳင္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ္အား တအားပင္ ျပန္ဖက္ထားပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမၿမိဳင္၏ကိုယ္ေပၚမွာ လူးလြန႔္ေနမိပါသည္။ မမၿမိဳင္သည္ သက္ျပင္းခ်ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပါးခ်င္းကပ္ထားပါသည္။ ၿပီးေတာ့…… မမၿမိဳင္က…. မပြင့္တပြင့္ေျပာသည္။ “ ဘယ္လိုလဲ….ေမာင္ေလး……သိၿပီလား…..ေကာင္းလား…..” “ အား…..အရမ္းေကာင္းတာဘဲ…..မမၿမိဳင္….” မမၿမိဳင္ ကိုယ္ေပၚမွာဘဲ ခဏမွိန္းေနရင္းမွ မမၿမိဳင္၏ သနပ္ခါးရနံ႔ သင္းေနေသာ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို အားရပါးရ ေမြးၾကဴလိုက္ပါသည္။ မမၿမိဳင္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္လည္ၿပီး ဖက္ရမ္းနမ္း႐ြဳတ္ေလရာ လီးႀကီး မွာ ေတာင္မတ္လာပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္သည္ မမၿမိဳင္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ပုခုံးေပၚသို႔ မတင္လိုက္ၿပီး လီးႀကီးကို မမၿမိဳင္၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထပ္မံလိုးေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ မမၿမိဳင္ကလည္း သူမ၏ဖင္ႀကီးကို အေပၚသို႔ ျပန္ျပန္ေကာ့တင္ေပးေလရာ အေဆာင့္နဲ႔အပင့္ အေတာ္ပင္ စည္းခ်က္ညီေလသည္။

ထိုအခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္မွာ ပိုၿပီးလြဳပ္ရွားလာပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ပင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ စိတ္လိုက္မာန္ပါပင္ ေဆာင့္လိုက္မိေသာ အခါမေတာ့…. “ ဖြတ္….ဖတ္…..ဘြတ္….ပလြတ္….” ဟူေသာ အသံပင္ထြက္ေပၚလာပါသည္။ တိတ္ဆိတ္ေသာ ညကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ အသံမွာ အခန္း တြင္းဝယ္ ညံေနပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္၏ အားပါးေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မမၿမိဳင္မွာလည္း တအင္းအင္းနဲ႔ ခံစားေနရပါသည္။ “ ေမာင္ေလး…..” “ ဘာလဲဟင္…..မမၿမိဳင္…..” “ ေျဖး ေျဖးကြယ္…… သူမ်ားေတြ ၾကားကုန္ပါအုံးမယ္……” မမၿမိဳင္၏အသံမွာ အရင္ကနဲ႔မတူဘဲ အလြန္ပင္ တပ္မက္ေနေသာ အသံျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမၿမိဳင္ေျပာလိုက္မွပင္ အၾကမ္းလိုးေဆာင့္ေနမြဳကို နဲနဲေလ်ာ့လိုက္မိပါသည္။ သို႔ေပမင့္ မမၿမိဳင္၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွ အရည္မ်ားက႐ြဲ႐ြဲစိုၿပီး ထြက္ေနေသာေၾကာင့္ စြတ္..ဖြတ္…..စြတ္….ဖြတ္… ဟူေသာအသံမ်ားက ထြက္ၿမဲပင္ျဖစ္ပါ သည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္း တခါမွ်မခံစားဘူးေသာေၾကာင့္ အရသာမွာ အလြန္ပင္ေကာင္းေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သည္ ထိုးသြင္းဆြဲထုတ္နဲ႔ အခ်က္မွန္မွန္ကေလးပင္ လိုးေဆာင့္ေနမိပါသည္။ မမၿမိဳင္မွာေတာ့ တခါတခါ တဟင္း တဟင္းနဲ႔ လူးလြန႔္ၿပီး ေကာ့တက္သြားပါေတာ့သည္ ……ၿပီးပါၿပီ။