မမကြီးတွေအသဲစွဲ

မမကြီးတွေအသဲစွဲ

ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းပြီး အိမ်ခြံဝန်းထဲကို လွုပ်လီလွုပ်လဲ့လျှောက်ဝင်သွားသော ဒေါ်နီနီမြင့်၏အိုးကြီးကို ကြည့်၍ ထူးကျော်စိတ်ထဲက ကောင်းကောင်းကြီး ပြစ်မှားနေမိသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့်သည် သူဆိုင်ကယ်ကယ်ရီဆွဲလာသည့် သက်တမ်းတစ်လျှောက် စိတ်ဝင်စားစရာ အကောင်းဆုံးဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမ အသက်အားဖြင့် ၄၅ နှစ်ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီ။ ထူးကျော်ထက် အသက် ထက်ဝက်နီးပါးလောက် ကွာသည်။ အဒေါ်အရွယ် အန်တီကြီးအရွယ်သာဖြစ်သည်။ ထူးကျော်က အသက်သုံးဆယ်ပင် မပြည့်သေးပါ။ ဒေါ်နီနီမြင့်က လင်မရှိသည့် မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သမီးနှစ်ယောက်အမေလည်းဖြစ်သည်။ သမီးတွေက အိမ်ထောင်ရက်သား ကျကုန်ကြပြီး အဝေးမှာ သွားရောက်၍ မိသားစုအလိုက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေကြသည်။ သူမအနားမှာ ဘယ်သူမှမရှိပါ။ အချိန်မရွေး ဆွဲစားလို့ရသည်ဆိုတာ သေချာပါသည်။

ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများစွာအထဲကမှ ထူးကျော်ဆိုင်ကယ်ကိုသာ အမြဲတစေ ရွေးစီးတတ်သည့် သူမကို ထူးကျော်ကိုယ်တိုင်ပင် သတိထားမိလာခြင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်လေသည်။ထူးကျော်မှာလည်း ဒီလို မိန်းမကြီးတွေ အပီကိုင်ခဲ့သည့်အတွေ့အကြုံတွေရှိပါသည်။ အချို့မိန်းမတွေဆိုလျှင် ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ဟိုင်းဝေးခရီးသွားရင်း လမ်းတစ်ဝက်မှာပင် အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတာမျိုးလည်း ကြုံတွေ့ရတတ်ပါသည်။ သူကတော့ဘယ်သောအခါမှ လက်နှေးခဲ့ခြင်းလည်း မရှိပေ။ ဘယ်ယောက်ျား ဘယ်မိန်းမ မဆို လီးနှင့်စောက်ဖုတ် လိုးခြင်းတည်းဟူသော အတွေ့အရသာမှာ သာယာတတ်သူတွေဖြစ်ကြပြီး ဆုံဆည်းမွုမှန်သမျှသည်လည်း ထိုနေရာမှာပင် လမ်းဆုံးလေ့ရှိတတ်ကြတာကို သူသိထားပြီးဖြစ်သည်။ ဆိုင်ကယ်ကိုပြန်ကွေ့လာခဲ့ပြီးမှ သူမပိုက်ဆံအိတ်နှင့်ဘုရားတင်ဖို့ ဝယ်ယူလာခဲ့သော မေမြို့ပန်းတစ်စည်းက သူ့ဆိုင်ကယ် အရှေ့ခြင်းထဲမှာကျန်နေတာကို သတိထားလိုက်မိပြီး ထူးကျော် သူ့ငမြွေထိုးဆိုင်ကယ်ကို သူမအိမ်ဖက်ဆီ ပြန်ကွေ့လာလိုက်သည်။

ဆိုင်ကယ်စက်သတ်ကာ ဒေါက်ထောက်ပြီး အိမ်ဝင်းထဲကို အသာလျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ “အန်တီမြင့် … အန်တီမြင့် ” နှစ်ကြိမ်တိတိခေါ်လိုက်ပြီး ပြန်ထူးသံမကြားရ၍ ထူးကျော်လည်း စေ့ထားသော ဘာဂျာတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကို လှမ်းဝင်လာခဲ့ပါသည်။ အိမ်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်၍ အော်ခေါ်လည်းကြားမည်ဟု ယူဆပြီး … “အန်တီမြင့် ကျွန်တော်ပါ ထူးကျော်ပါ ” ဒေါ်နီနီမြင့် အိမ်နောက်ခန်းထဲက ထွက်လာသည်။ “အော် မောင်ထူးကျော် ပြော ဘာများလဲလို့ ” “ဒီမှာလေ အန်တီ့ပိုက်ဆံအိတ်နဲ့ ပန်းစည်းကျန်နေလို့ လာပြန်ပေးတာပါ” “အိုးး ဟုတ်သားပဲ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ သားရေ မင်းမပြောရင် အန်တီတောင် သတိရဦးမှာမဟုတ်ဘူး ဟင်း ဟင်း ဟင်း လာ လာ အိမ်ထဲမှာ ခဏထိုင် တစ်ခုခုသောက်ပါဦး ” ထူးကျော်လက်ကာပြလိုက်ကာ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ဆိုတဲ့အမူအယာနှင့် … “နေပါစေ ဒုက္ခရှာလို့ အန်တီရယ် ” “အို ဒုက္ခရှာတာတော့ ဘယ်ဟုတ်မှာလဲ သားရဲ့ မင်းကိုကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ ကျေးဇူးဆပ်ရတာပေါ့ တခြားသူ တစ်ယောက်ယောက်သာဆို မင်း ခုပြန်ပေးသလို လာပြီးပေးချင်မှ ပေးမှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား အန်တီလည်းဒီနေ့ ခရီးတစ်ခုသွားစရာရှိလို့ဆိုပြီး အိတ်ထဲမှာ ငွေငါးသိန်းလောက်ထည့်ထားမိတာ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ မောင်ကျော်ထူး အဲ မောင်ထူး ကျော် ရယ် “”

“ရပါတယ် အန်တီရယ် ကျွန်တော်က အဲဒီလိုမျိုး မလုပ်တတ်ပါဘူး အန်တီရဲ့ ဟင်းဟင်း ” “အေးပါကွယ် အန်တီနားလည်ပါတယ် ခဏနော် အန်တီအဝတ်အစားလဲလိုက်ဦးမယ် ပြီးမှ အအေးအတူ သောက်ကြတာပေါ့ မင်းလည်း ဆိုင်ကယ်တစ်ချိန်လုံး ပတ်မောင်းရတာနဲ့ မောနေပြီ အမောပြေ ကလေးတော့ လုပ်သွားပါ ” သူမနောက်ဆုံးစကားဖြစ်သော အမောပြေကလေးတော့ လုပ်သွားပါ ဆိုတဲ့စကားကြောင့် ထူးကျော်စိတ်ထဲက ရယ်ချင်ပက်ကျိဖြစ်သွားရသလို ပုဆိုးအောက်က ညီတော်မောင်ပင် ထောင်းကနဲ ခေါင်းထောင်ထချင်သလိုလို ဖြစ်သွားရလေသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့်အကျ ႌအဝတ်အစားလဲပြီး အိမ်နေဝတ်စုံဖြင့်ပင် အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာသည်။ ဘာအခုအခံမျှ ပါမည်မထင်သည့် ဘလောက်စ်လက်ပြတ်ပါးလှပ်လှပ်ကလေးက သူမ၏ထွားထွားအိအိရှိလှသည့် ရင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်မြွာကိုပင် ထွင်းဖောက်မြင်တွေ့စေသလိုဖြစ်နေပေသည်။ ထမီတိုတိုကို သူမခါးအထက်မှာ ခပ်တင်းတင်း စည်းနှောင်ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် သလုံးသားဝင်းဝင်းကလေးများပေါ်လွင်လို့နေကာ တင်ပါးအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို လွုပ်လီလွုပ်လဲ့နှင့် အိမ်နောက်ခန်းဖက်ဆီသို့ ခပ်သုတ်သုတ်ကလေး လျှောက်ဝင်သွားပြန်တာကို တွေ့ရလေသည်။

“မောင်ထူးကျော် မပြန်လိုက်နဲ့ဦးနော် သား အချိန်တော့ရတယ်မဟုတ်လား ” “ရပါတယ် အန်တီ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ” အိမ်ရှေ့အိမ်နောက် လှမ်းအော်ပြောရင်း သူမဝင်ရောက်သွားရာဆီကို ထူးကျော် မသိမသာ ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့်က အအေးဖန်ခွက်နှစ်လုံးကို အရှေ့မှာချပြီး အအေးတစ်ခုခုကို ဖျော်စပ်နေဟန်တူပါသည်။ မကြာပါ သူမ အအေးခွက်နှစ်ခွက်ကိုင်ကာ အိမ်ရှေ့ကိုလှမ်းထွက်လာခဲ့ပြီး တစ်ခွက်ကို ထူးကျော်ဆီကမ်းပေးလိုက်ရင်း … “ရော့သောက် ငါ့မောင် အဲ …ငါ့တူကလေး ဟင်း ဟင်း ဟင်း ” “ရပါတယ် ဘယ်လိုခေါ်ခေါ်ပါ … မ မ ရဲ့ ” “ဟင် မင်း ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ် မမတဲ့လား …အဲလိုခေါ်တာ ပိုပြီး နားဝင်ချိုသလိုပဲနော် မောင်လေး မင်းအသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ထူးကျော်ရယ် ” “အဟင်း ဟင်း … ဟင်း ” ထူးကျော်လည်း ရှက်စနိုးပုံစံနှင့်ရယ်နေလိုက်ပြီးမှ …

“ဒီနှစ်ဆိုရင် သုံးဆယ်ပြည့်ပါပြီ အန်တီ့ ထက်တော့ အများကြီး ငယ်မှာပါ ” “အို အို အန်တီတော့မခေါ်နဲ့ကွယ် မမ လို့ပဲ ခေါ် ရတယ် … အဟင်းဟင်း … မင်းနဲ့ မမနဲ့က ကွာလွန်းမှ ၁၅ နှစ် ၁၆ နှစ်လောက် ရှိမှာပါ မောင်လေးရယ် ” “မမ ကျေနပ်သလို ခေါ်ပါ့မယ် ကျွန်တော့်ကိုလည်း ထူးကျော် ဒါမှမဟုတ် မောင်လေးပဲ ခေါ်ပါ … ဟို အဲ မမ … ” “မမမြင့် ပေါ့ … အားလုံး ဒီလိုပဲ ခေါ်တာပဲ … ကဲ ကဲ … စကားကောင်းနေတာနဲ့ အအေးလည်းသောက်စမ်းပါကွယ် မမလက်ရာ သံပုရာအအေးလေး ဘယ့်နှယ်လဲ ” ထူးကျော်လည်း သံပုရာရည်ကို တစ်စုပ် စုပ်ကြည့်လိုက်ပြီး … “ကောင်းတယ် မမရဲ့… မမလက်ရာက ဆိုင်တောင်ဖွင့်လို့ရတယ် သိလား ” ဆိုပြီး ခပ်မြှောက်မြှောက်ကလေးပြောလိုက်ရာ ဒေါ်နီနီမြင့် တဟင်းဟင်းရယ်ပြီး မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့်သူ့ဖက်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ စောင်းငဲ့၍ကြည့်လိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား ဧည့်ခန်းထဲက ကြိမ်ကုလားထိုင်နှစ်လုံးပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်၍ ခြေချိတ်ထိုင်ရင်း စကားကောင်းနေကြရာ ထူးကျော်က သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို စေ့စေ့ကြည့်၍ အကဲခတ်နေသလို ဒေါ်နီနီမြင့်ကလည်း ထူးကျော်ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်၍ ခန္ဓာကိုယ်အထက်အောက် မကျန်အောင် တိတ်တခိုး ကြည့်ရွုအရသာခံနေလေသည်။

ဖိုနှင့်မတို့၏ ထူးခြားလှသော ဆွဲဆောင်မွုအားပင်တည်း။ ထူးကျော်၏ စေ့စပ်လှသောမျက်လုံးများက ခြေကိုချိတ်ထိုင်နေသော ဒေါ်နီနီမြင့်၏ ခြေသလုံးသားနှစ်ဖက် အောက်နားဆီကနေ ထမီအောက်စကလေးလွတ်ကာ လပ်ဟာလျက်ရှိသော အသားဆိုင်ဝင်းဝင်းအိအိ ကလေးတွေရှိရာဆီကို မတော်တဆ မျက်စိခလုတ်တိုက် ရောက်ရှိသွားလေသည်။ ပေါင်ခွဆုံရှိ လျှို့ဝှက်အင်္ဂါဆီကို မရောက်ပေမယ့် ပေါင်ရင်းအသား ဝါဝါဝင်းဝင်းကလေးများကိုတော့ အတိုင်းသားကြီး မြင်တွေ့ခွင့်ရလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ မျက်စိကသာရောက်နေပေမယ့် စကားစမပြတ်အောင်ဆိုပြီး ထူးကျော်က … “အော် ဒါနဲ့ မမစောစောက ပြောတော့ ခရီးသွားဖို့ရှိတယ်ဆိုတာ ဘယ်ကိုသွားမှာမို့များလဲ မမရဲ့ ကျွန်တော့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားမယ်ဆိုရင်ကော ဖြစ်နိုင်မှာလား” ဒေါ်နီနီမြင့် မျက်မှောင်ကလေး အသာကျုံ့ကာ စဉ်းစားသည်။ “အင်း ဖြစ်နိုင်တယ် ဒါပေမယ့် တစ်ညအိပ်ဆိုတော့ မင်းနဲ့မမ အင်း … မောင်နှမတွေလို့ပြောလည်းရတာပဲ ဘီးလင်းတောင်စွန်းအထိသွားမှာ မောင်လေး အငယ်မဆီ ပစ္စည်းလူကြုံပါးဖို့ ရှိလို့ပါ … ဒါဖြင့် … မမ သွားဖြစ်တာနဲ့ မင်းကို ခေါ်လိုက်မယ်လေ … ဟုတ်လား ” “ကျေးဇူးပါ မမရယ် ”

“အံမယ် ကျေးဇူးတင်ရမှာက ကျွန်မပါတဲ့ ရှင် …ကိုင်း မပြန်ခင် မင်းအတွက် …” သူမဘာလုပ်မည်ဆိုတာ ကြိုသိလိုက်တာမို့ ထူးကျော်ထိုင်ရာကနေ လှစ်ကနဲထပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ဖွင့်ကာ ငွေစက္ကူတစ်ထပ်ကို နှိုက်ထုတ်မလိုလုပ်နေသော ဒေါ်နီနီမြင့်လက်ကို ဖမ်းဆွဲချုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ “မမ မ လုပ်နဲ့လေ ကျွန် တော် မ မလိုပါဘူး ” “အိုးး လွတ် ဖယ်ပါ မောင်လေး မမက ဒီငွေမဆုံးတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရဦးမှာ ” “ဟာ မပေးနဲ့ တော် ပြီ မမ ဒီလို လုပ်ရင် နောက်ဆို ဆိုင်ကယ်သွားဖို့ ခေါ်လည်း ကျွန်တော်လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး ” “မရဘူး ယူကိုယူရမယ် မောင်လေး ထူးကျော် မင်းအသာနေစမ်း ” မယူဘူး ယူရမယ် လုပ်ကာ နှစ်ယောက်သား ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ကလေးဖြစ်ပွားပြီး ဒေါ်နီနီမြင့်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကလေးက ထူးကျော်ရင်ခွင်ထဲကို မထင်မှတ်ဘဲရောက်ရှိသွားသည်။ ထူးကျော် သူမလက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို မလွတ်ဘဲ ကိုင်မြဲကိုင်ထားပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံတစ်ထပ်လုံး ကြမ်းပြင်ပေါ်လွင့်ကျသွားသည်။ “ဆောရီး မမ ကျွန်တော် ပြန်ကောက်ပေးမယ် ငွေတော့ မယူပါရစေနဲ့ ” “မမ မင်းကို ကိုယ့်မောင်လေးအရင်းတစ်ယောက်လို ချစ်လို့ခင်လို့ပေးတယ်မှတ်ပါ များများမယူလည်း ငွေတစ်သိန်းလောက်တော့ဖြင့် ယူသွား မင်းသုံးဖို့ပေါ့ ” မမနီနီမြင့်က ထူးကျော် ပုဆိုးခါးပုံစထဲကို ငွေစက္ကူ တစ်သိန်းကျပ်တိတိ(ငါးထောင်တန် တစ်အုပ်)ကို အတင်းအကြပ်ပင် ထိုးထည့်ပေးသည်။

မယူဘူးလုပ်ကာ ရုန်းကန်ရင်း ထိုင်ရာက ထအပြေးမှာ ထူးကျော်ပုဆိုးက မထင်မှတ်ဘဲ ကွင်းလုံပုံကျွတ်ကျသွားရာ အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်လေ့ဝတ်ထမရှိတာမို့ ထူးကျော် လီးတန်းလန်းနှင့် ဖြစ်ကာသွားရတော့သည်။ “အိုးးး မ … မမ ” “ဟင် …မောင် မောင်လေး … ခိခိ ခိ ” ဒေါ်နီနီမြင့်ရော သူပါ ကြက်သေသေပြီး ထူးကျော်လည်း ကြောင်တက်တက်နှင့် ဒီအတိုင်းရပ်နေမိခိုက်ဝယ် ဒေါ်နီနီမြင့်တစ်ယောက် သူ့ရဲ့စံချိန်မီဖြစ်သော တုတ်တုတ်ထွားထွားအလျှားရှည်ရှည် ငပဲကြီးအား အနီးကပ်အနေအထားအတိုင်း ဝဝလင်လင်ကြီး တွေ့မြင်ရွုစားခွင့်ကို ရရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ထူးကျော် တစ်ဖက်လှည့်၍ ပုဆိုးပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာလည်း ပြုံးစိစိကြီးဖြစ်နေပြီး ဒေါ်နီနီမြင့်သူ့လီးကို မြင်တွေ့သွားသဖြင့် မရှက်သည့်အပြင် ပိုလို့တောင်မှ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဖြစ်နေမိပါသေးသည်။ “မမ ပိုက်ဆံ ပြန်ယူနော် မယူရင် မမလိုပဲ ကျွန်တော်အတင်းထည့်ပေးမှာ ”

“ထည့်လေ ဘယ်နေရာထည့်မှာလဲ ခိခိ ခိ …မင်းက လူနံပိန်သလောက် ဟင်း ဟင်း လူနဲ့တောင်မလိုက်ဘူး မမ ထင်တောင်မထင်ထားမိဘူး ” ဒေါ်နီနီမြင့်လည်း ထူးကျော်မနေတတ်အောင် စနောက်၍ပြောလိုက်ရာ … “အာ မမကလည်း ပေါက်ကရ ပြောတော့မယ် ဟင်းဟင်း ကဲ ဒီမှာရော့ မမ ပိုက်ဆံတွေ ပြန်ယူ ” “အို အို အိုးးး မ မလုပ်နဲ့ မောင် …လေး အာ …ပြန်ယူကွာ ဒုက္ခပါပဲဟယ် ဒီကလေး ” ဒေါ်နီနီမြင့်ကိုယ်ကလေးတွန့် ၍ ရုန်းသည်။ ထူးကျော်က သူမအကျ ႌရင်ဘတ်ကြားထဲကို ငွေစက္ကူတွေ အထပ်လိုက်ကို လုံးထွေးပြီး ပြန်ထိုးထည့်ပေးနေသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့်ရင်ဘတ်ကြားထဲ သူ့လက်က တိုးဝင်သွားချိန်ဝယ် တင်းမာလုံးခဲ၍ အိအိကလေးဖြစ်နေသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်က တိုက်ရိုက်ပင် ထိတွေ့မိသွားပြီး ထူးကျော်လည်း မသိဟန်ပြု၍ နို့ကို ဖျစ်နယ်ညှစ်ကိုင်ပစ်လိုက်ပါသည်။ သူမကလည်း မခေလှပါ။ ရင်ဘတ်ကြားထဲက ပိုက်ဆံကို မရမက ပြန်လုယူကာ ထူူးကျော်ခါးကြားထဲကို ပြန်ထည့်သည်။

နှစ်ယောက်သားမျက်နှာချင်းဆိုင် တွန်းရုန်း၍ ထူးကျော်လက်က သူမရင်ဘတ်ကြားက ပြန်ထွက်မလာသေးသလို ဒေါ်နီနီမြင့်လက်ကလည်း သူ့ပုဆိုးစကို တမင်တကာ ဖြေလျှော့ချွတ်ချ၍ ခါးအောက်ပိုင်း ပေါင်ခွဆုံရှိ သူ့လီးကြီးကို မတော်တဆလိုလိုပုံစံနှင့် တမင်တကာပင် ဖျစ်ကိုင်ဆုပ်ဆွဲပစ်လိုက်ပါသည်။ “အား မမ လွတ် လွတ် ပါ ” “မ လွတ်ဘူး မင်းကျတော့ မလွတ်ဘဲနဲ့များ ဟွင်း လာစမ်း ပိုက်ဆံမယူချင်ဘူးဆိုတဲ့ကောင်လေး သိမယ် ” “အ အား ယူ ယူမယ် ယူပါ့မယ် နာ နာတယ်မမရဲ့ ကျွန်တော့်ဟာကြီး ဆောင့်မဆွဲနဲ့လေ ” “ဘာလဲ ပြတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့လား ဟွန်း ” “ဟုတ်ဘူး မမရယ် လ လ လီး … တောင် တောင်လာရင် ခက်မှာ ဟင်းဟင်း ဟင်း ” “အမယ်လေ့လေး လီးတောင် တာများ … နီနီမြင့်တို့က အံတိုနေပြီ ” “မမ ကြည့်ချင်လို့ လား ” “…… …… ” နီနီမြင့် ဘာမျှပြန်မပြော အင်းမလုပ် အဲမလုပ်လုပ်နေသည်။ ထူးကျော် မထူးဇာတ်ခင်းပြီး ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးက သူပြောသလိုပင် မတ်မတ်တောင်ချင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးနှယ် ရှည်လမျောကြီးဖြစ်ကာ တွဲလောင်းကျနေသောလီးချောင်းတွဲတွဲကြီးက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်ဖြစ်သော သူ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ် မလိုက်ဖက်လှဘဲ ဖြစ်နေပေသည်။

“နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး ဟွန်း ” နီနီမြင့် ပါးစပ်မှ သူ့ဖာသာသူ ရေရွတ်သလို အသံကလေးထွက်လာသည်။ သူမမျက်လုံးအစုံကတော့ ထူးကျော်လချောင်းတုတ်တုတ် တွဲတွဲကြီးကို တအံ့တသြငေးမောကြည့်နေပေသည်။ “မမ ငွေကို မလိုချင်ပါဘူး ကျွန်တော် မမ ကို ခင်လွန်းလို့ ကြည့်ချင်တယ်ဆိုလို့ ပြပေးတာနော် ” “ငွေမလိုချင် မင်းက ဘာလိုချင်လို့တုန်း” ပြောပြီးမှ သူမစကားလွန်မှန်းသိ၍ ပြန်ဖာထေးရှာပါသည်။ “မင်း မမကို အထင်တော့ မသေးရဘူးနော် ထူးကျော် ” “အို မမကလည်း ဒါ အထင်သေးစရာလား လို့ အထင်မသေးတဲ့အပြင် အထင်ကြီးလို့ ချစ်လို့ ” ထူးကျော်ပြောပြီး သူမကိုဆက်ပြီး စကားနာထိုးမနေတော့ဘဲ သူမခါးလေးကို သိမ်းကျုံးပွေ့ဖက်ပစ်လိုက်သည်။ ရင်သားအုံအိအိကြီးနှစ်မြွာကို လက်တစ်ဖက်က ဖျစ်နယ်ပစ်လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်က ဖင်သားအိအိကြီး နှစ်ဖက်ကြားထဲကို လက်လျှို၍ နှိုက်သွင်းလိုက်ကာ ဖင်အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်ကနေအထက်ကို ပွတ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ထမီအောက်နားစကလေးကိုပါ တစ်လက်စတည်းဆွဲလှန်တင်လိုက်ပါသည်။

“အိုးး မင်းးး မင်းးးး … သိပ် ရမ်းကားတာပဲ ထူးကျော်ရယ် … ဟင်းးး … ” ဒေါ်နီနီမြင့်မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှက်စိတ်ဖြင့် နီရဲတွတ်လို့ သွားသည်။ သူမလက်က ထမီကိုပြန်လည် ဖုံးဖိသော်လည်း မရတော့ပေ။ ထူးကျော်က သူမထက်ကို အရင်လက်ဦးနေပြီ။ အသံမထွက်ဘဲ ကိုယ်ကလေးကို တွန့်လိမ်ရုန်းကန်နေရင်းက နီနီမြင့်လက်တစ်ဖက်က သူ့လီးကြီးရှိရာဆီကို မရည်ရွယ်ဘဲ ရောက်ရှိသွားခဲ့ရပြန်လေသည်။ “မ မမ ” “မောင်လေး ဟင့် ဟင့် အို သိပ်မဆိုးနဲ့ကွယ် ” သူမ အသံက တိမ်ဝင်နေသလို အားအင်ဖျော့တော့လွန်းနေပေသည်။ ထူူးကျော်၏လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်မွုက ဒီနေရာမှာ ထိရောက်မွုရှိလွန်းလှပေသည်။ အမျိုးသမီးကြီး၏စောက်ပတ်ကို လက်ဖဝါးကြမ်းကြီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ပွတ်သပ်ပစ်လိုက်ကာ ထူထပ်သောအမွေးအမြှင်အုံကြီးကို အပေါ်သပ်တင်လိုက်ပြီး သူမစောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းများထိုးသိပ်ထည့်၍ စောက်စိကလေးကိုရော စောက်ပတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံးကိုပါ အပေါ်ကြွတက်လာအောင် တဇပ်ဇပ်ထိုးနှိုက်ဆောင့်သွင်းပေးလိုက်လေသည်။ “အ အ … မောင် မောင်လေး … မ … မလုပ် အ …အား ”နီနီမြင့်တစ်ယောက် ဒူးညွတ်ကာ ပျော့ကျသွားရှာပါသည်။ သူမလက်က ဆုပ်ဆွဲကာ ကိုင်ထားသော ထူးကျော်လီးလည်း လက်ထဲကနေ ပြုတ်ကျွတ်၍ သွားရလေသည်။ ထူးကျော် သူမကိုယ်ပေါ်ကို ဖိမှောက်၍ အိပ်ချလိုက်သည်။

အပေါ်ပိုင်းရှိဘလောက်စ်အကျ ႌအပါးလေးကို ဆွဲလှန်၍ ဘော်လီဝတ်ဆင်မထားသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲအသံထွက်အောင် စို့ပစ်လိုက်သည်။ သူမခါးမှ ထမီကို ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်နှင့်ဝေးရာဆီကိုရောက်အောင် တစ်လက်စတည်း ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ သည့်နောက်မှာတော့ သူ၏အဆင်သင့် တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော လီးကြီးကို ဒေါ်နီနီမြင့်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း၏အောက်ဖက်ရှိ စောက်ခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲသို့ တစ်ဆုံးမြုပ်သည်အထိ ဝင်ရောက်သွားအောင် အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်မနားတမ်း လိုးဆောင့်ပစ်လိုက် လေတော့သည်။ “ဇွတ် ဗြွတ် … ဗြိ စွပ် … ဇွပ် ” “အ အမေ့ အီး … အင့် အင့် ဟင့် မောင် မောင်ထူး ကျော် … သေ သေပါပြီ… တကတည်း လူကို အသေလိုးတာပဲ အိ အီး ဟီး … အီး … ” “စွတ် … ဖွပ် ဘုတ် … စွိ ဇွပ် ဘွတ် … ဗွပ် … ဗလပ် ဘုတ်… ဖတ် ဘတ် … ဗြိ ပြွတ် ဗြွတ် … ” “အိ အီး … အီးယာ့ … အ အလာ့… လာ့ …လားးး နာ နာတယ် အရှီး ကျွတ် …သေ ပီ အိ အီးအီး ” လူငယ်သလောက် အားအင်ကြီးမားသန်စွမ်းမွုက ဒေါ်နီနီမြင့်ကို ရုတ်ခြည်းအငိုက်မိသွားခဲ့စေပြီ။

သူမကိုယ်တိုင်လည်း လီးနှင့်ပက်ပက်စက်စက် အလိုးမခံရတာကြာပြီဖြစ်၍ ယောက်ျားပျိုတစ်ယောက်၏ လီးနှင့်အတွေ့မှာ မလူးသာမလွန့်သာ မရုန်းဖယ်သာဘဲဖြစ်ခဲ့ရပြီး လျှပ်စစ်ဓာတ်အလိုက်ခံလိုက်ရသလို တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် မိန်းမူးသာယာနေမိရာက ထူးကျော်ပင့်မြှောက်ဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်း အောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို ကော့ကာကြွကာနှင့်အလိုက်သင့်ပင် ခံညှောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေမိပါသည်။ လိုးချက်က ကြမ်းသည်။ သွက်သည်။ မီးပွင့်မတတ်လည်း ထိချက်က ပြင်းထန်လွန်းနေပေသည်။ နီနီမြင့် စိတ်ရိုင်းဝင်ပြီး … “လိုး လိုးစမ်း ငါ့မောင် မင်းဒီလောက် ငါ့စောက်ပတ်လိုးချင်နေရင်လည်း ကွဲပြဲသွားအောင်သာ လိုးလိုက်စမ်းပါ ထူးကျော်ရာ ” “မမကို ကျွန်တော် စော်ကားမိသလိုဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ် ” “မတောင်းပန်နဲ့ မင်း ငါ့ကို ဘယ်ကတည်းက လိုးဖို့ကြံစည်နေသလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း မညာနဲ့ ထူးကျော် ” “မမကို လိုးချင်နေတာကြာပြီ လိုးခွင့်ရတာနဲ့ လိုးဖို့ စိတ်ကူးထားပြီးသားပဲ ” “အေး အဲဒီလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါ မင်းလိုးချင်လို့ ငါအလိုးခံပေးမယ် လိုးချင်သလောက် ဘယ်နှစ်ချီလိုးလိုး ရတယ် စကားတော့မဖွာနဲ့ ကြားလား ထူးကျော် …ငါ့စကားနားမထောင်ရင် မင်းနဲ့ငါ သေခန်းပြတ်ပဲ ”

“မမရယ် ကျွန်တော် ခုလိုဖြစ်တာ မထင်မှတ်ဘဲဖြစ်တာ ကျွန်တော် မမဂုဏ်ငယ်အောင် ဘယ်တော့မှမလုပ်ဘူး ယုံပါ ” “အေး မင်းစကားနဲ့မင်းပဲ ကဲပါ လိုးတာ ဒီလောက်ကြာနေပြီ ငါ့အရည်တွေလည်း ထွက်ကုန်တာ မနည်းတော့ဘူး မင်းမပြီးသေးတာ အံ့သြတယ် တကယ်ပဲ ” “ကျွန်တော် ခုလို အခွင့်ရတုန်း နှစ်ချီဆက်လိုးချင်တယ် မမ ခွင့်ပြုပါနော် ” “ဟင်း မောင်လေးရယ် ” နီနီမြင့် ဘာစိတ်ပေါက်တယ်မသိ မချင့်မရဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး ထူးကျော်ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်းကြီး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ရာက … “လိုးမှာဖြင့် လိုးစမ်းပါ ကိုယ်တော်ရယ် မမ ခုလို အလိုးမခံရတာလည်း ကြာနေပြီ ဒါလေးတောင် မင်း မသိဘူးလား ဟင် ” အားမလိုအားမရ ပြောလိုက်မိရင်း သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်ထွက်နေသောလီးကြီးကို တင်ပါးကြီးပင့်မြှောက်ကော့ဝိုက်ကာဖြင့် အောက်ကနေ အဆက်မပြတ်ညှောင့်၍ ညှောင့်၍ ပေးနေမိလေတော့၏။ ထူးကျော်လည်း ဒေါ်နီနီမြင့်ဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို အားပါးတရ အောက်ကနေပင့်မကိုင်ကာ ဆုပ်ဆွဲရင်း ဇယ်ဆက်သလို လိုးပေးလိုက်သည်။ အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်မက အချက်လေးငါးဆယ် နာရီဝက်နီးပါးလောက် ကြာအောင် အပီအပြင် ထင်တိုင်းကြဲ၍ လိုးပစ်လိုက်ရင်း သူ့လီးထိပ်မှ ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ ဖြစ်လာပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သော လရည်ပျစ်ချွဲချွဲများကို ဒေါ်နီနီုမြင့်၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှတစ်ဆင့် သူမသားအိမ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ်ပင် ပန်းလွတ်ထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်နီနီမြင့်လည်း ငိုချင်ရက်လက်တို့ ဆိုသလိုပင် ထူးကျော်ပြီးလျှင်ပြီးချင်းပင် သူမစောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရည်များ ရေကာတာမှရေလွတ်လိုက်သကဲ့သို့ တဖြောဖြော ပန်းထွက်လာရပြီး ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ခဲ့ရလေတော့၏။ နှစ်ယောက်သား မောမောနှင့်စကားမပြောနိုင်ကြသေးဘဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ကာ ထပ်မှောက်လဲလျှောင်းနေမိကြ၏။ ထူးကျော်က သူမနွုတ်ခမ်းလေးများကို အသာအယာပင် စုပ်ဆွဲနမ်းလိုက်ရာ သူမဆီမှ ချက်ချင်းပင် တုံ့ပြန်နမ်းစုပ်ပေးလာပါသည်။ နွုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရုံမက လျှာချင်းလည်း ယှက်လိမ်ဆွဲကာ ခလုတ်တိုက်မိကြသည်။ အောက်နွုတ်ခမ်း အပေါ်နွုတ်ခမ်း တစ်လှည့်စီ အနမ်းပေးရင်း ထူးကျော်လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်နီနီမြင့်၏ ရင်သားအိအိကြီးနှစ်မြွာကို စတင် လူးလှိမ့်ဖျစ်ကိုင်ပေးလာသည်။ နို့သီးခေါင်း လုံးချွန်ချွန် ကလေးနှစ်ခုကို လှိမ့်နယ်ဖျစ်ချေကစားရင်း နို့တစ်ဖက်စီကို စို့ပေးလိုက်ရာ ဒေါ်နီနီမြင့်နွုတ်ဖျားဆီမှ တအင်းအင်း တဟင်းဟင်းနှင့် ငှက်ဖျားတက်သလို ညည်းသံကလေးများ စတင် ထွက်ပေါ်လာရတော့သည်။

“အိုး မောင်ရယ် ကောင်းလှချည်လားကွယ် ဘယ်တုန်းကများ ဒီအတတ်တွေကို တတ်နေပါလိမ့်နော် ” “မမကို ချစ်လွန်းလို့ပါ မမရယ် ” “မင်း တကယ်ပြောနေတာလား လမ်းကြုံတုန်း အပျော်ချစ်တာ မဟုတ်ဘူးလား” “မမ ယုံကြည်အာင် ဘယ်လို သက်သေပြရမလဲ ” “ချစ်ပေး ခုနကလို အမုန်းထပ်ဆွဲပေးဦး မမ မင်း အဲဒီလိုလုပ်ပေးတာကို သိပ်ကြိုက်တယ် ” “တကယ်နော် မမ ဟိုဖက်လှည့်ပေးပါ မမဖင်ကြီးကို ကြည့်ချင်တယ် ဖင်ကြည့်ရင်း လီးတောင်ချင်တာ မမစောက်ပတ်ကိုလည်း အားရပါးရမွုတ်ပေးချင်သေးတယ် ” “မောင်လေး မောင်ထူး မမပြောပြီးပြီပဲ မဟုတ်လား မင်းသဘောအတိုင်းပါ လို့ ” မမနီနီမြင့်က ကိုယ်ကို တစ်ဖက်သို့ လှည့်ကာ လှဲအိပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ကားကားကြီးလုပ်ပေးထားသည့်အတွက် အနောက်ကကြည့်နေသူ ထူးကျော်အဖို့ သူမဖင်အိအိကြီးတွေကို တစိမ့်စိမ့်အရသာခံကြည့်ရွုရင်း ဖီလင်တွေ တဖြည်းဖြည်းတက်လာရလေသည်။

တစ်နည်းအားဖြင့် လီးက ပျော့ခွေနေရာက တမုဟုတ်ချင်းပင် ပြန်လည်တောင်မတ်လာရပေသည်။ ထူးကျော် သူမဖင်ကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကို လက်နှင့်ဂွင်းရိုက်၍နေသည်။ သူမဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ထပ်မံ၍ ပြဲပြဲကားကားလုပ်ပေးလိုက်ရင်း ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို လက်တံတွေးဆွတ်၍ ထည့်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်လိုက်ခြင်းဖြစ်၍ နီနီမြင့် ဖင်တွန့်တက်သွားမိပါသည်။ ထူးကျော် သူမဖင်ကိုနမ်းသည်။ မက်မက်စက်စက် နမ်းပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး ဖင်ပေါက်ကိုပါ လျှာနှင့်ယက်၍ ထိုမှတစ်ဆင့် အောက်ကို လျှှောဆင်းသွားလိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ပြူတစ်တစ်ကလေးကိုပါ ပါးစပ်နှင့် ပြွတ်ပြွတ်ဆိုပြီး ဆက်လက် နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်ပြန်လေသည်။ “မမ ဒီဖက်ပြန်လှည့် ” “အင်း မောင်လေး ” နီနီမြင့် သူပြောသမျှကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာနေသည်။ ကိုယ်ကို တစ်ပတ်ပြန်လှည့်လိုက်တော့ သူမစောက်ပတ်ကို ထူးကျော်မျက်နှာအရှေ့မှာ တမင်တကာ ဖြဲပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဒီအချိန်ကျမှ ထူးကျော်လည်း သူမစောက်ပတ်ကို ကုန်းပြီးနမ်းလိုက်တော့သည်။

ထူးကျော်မှာ ငယ်စဉ်လူပျိုပေါက်စ အရွယ်လောက်ကတည်းက မမကြီးများ၏အသည်းစွဲဖြစ်ခဲ့သဖြင့် ဘာဂျာမွုတ်သည့်အလုပ်ကို ရွယ်တူယောက်ျားလေးတွေထက် ပိုပြီး လုပ်တတ်ကိုင်တတ်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ဘာဂျာအလွန်ကောင်းသည်ဟု မမတွေအကြားမှာ အထူးတလည် ရေပန်းစားသူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသား ထူအိအိတွေကို တအားစုပ်ဆွဲနမ်းရင်း အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အောက်မှနေ၍ အထက်သို့ လျှာပြားကြီးဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက် ပင့်ယက်သပ်တင်ပေးလိုက်ပါသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းရဲ့ အောက်ဖက်က လိုဏ်နန်းဝကလေးထဲကို လျှာကိုလိမ့်သွင်းပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ နီနီမြင့်စောက်ပတ်က သူ့အပြုအစု အယုအယကြောင့်ထင်သည်။ အရည်တွေစိုရွဲ၍ ထွက်လာပါသည်။ ထူးကျော်အရည်တစ်စက်မျှ မကျန်အောင် စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ “ကောင်းလားဟင် မမ ” “ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ် မမ တစ်ချီတောင် ပြီးချင်တယ် ယက် ယက် မောင်လေး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလျှာနဲ့ယက်ပေး မမစောက်ပတ် တအားရွလွန်းနေပြီ” လျှာနှင့်ယက်ရုံတောင်မဟုတ်ဘဲ စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း လက်နှစ်ချောင်းပူးထည့်၍ လိုးပေးလိုက်သေးသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့်ခမျာ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်ရှာတော့ပြီ။

တစ်ကိုယ်လုံးကော့ကြွကာ ထွန့်ထွန့်လူးရင်းက သူမစောက်ပတ်တဝိုက်မှာလည်း စောက်ရည်ဗရပွ စီးယိုထွက်ကျလာခဲ့ရကာ သူမလက်နှစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကို ရုတ်တရက်ကြီး တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး … “တော်ပြီ မောင်လေး မင်းလီးကို မမတစ်လှည့်စုပ်ပေးမယ် မင်းအဆင်သင့်ဖြစ်ရင် လိုးကြရအောင်ကွယ် မမ မနေနိုင်တော့ဘူး ” “ဒါဖြင့် စုပ်လေ မမရဲ့ ” ထူးကျော် သူ့လီးကြီးကို နီနီမြင့်ပါးစပ်နားတိုးကပ်ပေးလိုက်ပြီး လီးစုပ်စေလိုက်သည်။ နီနီမြင့်၏ လီးစုပ်ပညာကလည်း မခေလှပေ။ ထူးကျော်လိုလူကို ကော့ပျံသွားလောက်အောင်ပင် စွမ်းလွန်းလှသည်။ လီးဒစ်ထိပ်လုံးကို ငုံကာစုပ်၍ လီးကိုယ်ထည်တစ်လျှောက်အား လျှာဖြင့်ယက်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ပေးသည်။ ထူးကျော်လီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ လီးတစ်ချောင်းလုံး အာခေါင်တွင်းသို့ မဝင်ဝင်အောင်သွင်းပြီး ခေါင်းကိုနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ ပါးစပ်နှင့်လိုးပေးသည်။ လချောင်းကိုရော ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပါ ပါးစပ်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၍ လျှာနှင့်မရပ်မနား ဆွနွူးပေးလိုက်လေရာ ထူးကျော်လည်း လီးတောင်လွန်လွန်း၍ နီနီမြင့်ပါးစပ်ထဲမှာတောင် သူ့လီးကမဆန့်ဘဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရလေသည်။ ထူးကျော်လီးကြီးက အဆမတန်ကြီးထွားလာသည်။

“လိုးကြစို့ မမရယ် နော် ” သူ့အပြောကိုပင် နီနီမြင့်တစ်ယောက်စောင့်နေပုံရသည်။ “မမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ပြော မောင်လေး ” “ကုန်းလိုက် မမ ကျွန်တော် အနောက်ကလိုးပေးမယ် ” ဒေါ်နီနီမြင့် ခြေလက်လေးဘက်ထောက်ပြီး မှောက်ခုံရက် ဖင်ကို ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူမဖင်ကြီးမှာ အယ်အယ်ထွားထွားကြီးဖြစ်ရာ အသားအရေဖြူဝင်းသလောက် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးဖြစ်လျှက် ခါးလေးကိုအနည်းငယ်ကွေးညွတ်ပြီး ဖင်ကို ယောက်ျားလေးအကြိုက် ထင်သလို လိုးနိုင်အောင် အလိုက်တသိ ကော့ထောင်ပေးထားသည့်အနေအထားနှင့်မို့ ထူးကျော်လည်း လိုးချင်စိတ်ကို ဘယ်လိုနည်းနှင့်မျှ ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တော့ပါချေ။ နီနီမြင့်ဖင်သားကားကားကြီးအား ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်ရာက ဖင်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကော့ကော့လေး စိတ်တိုင်းကျပြုပြင်၍ သူမဖင်သားအနောက်ကနေပြီး ပြူးပြဲထွက်နေသည့် စောက်ပတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးထိပ်အားထည့်သွင်းပြီး ဖွပ် ဇွပ်ဆိုပြီး အနောက်ကနေ ခပ်ဆတ်ဆတ်ကလေးလုပ်ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။ လီးကြီးက တစ်ဝက်သာသာလောက်နစ်ဝင်သွားပြီး နီနီမြင့်ဖင်ကြီး အပေါ်ကိုငေါ့ထောင်ကာ ကောက်တက်သွားရလေသည်။

ထူးကျော်အပီအပြင်ကျုံးလိုးသည်။ သူမကလည်း ဖင်နောက်ပြန်တွနါး၍ ညှောင့်ဆောင့်ပေးနေသည်။ သူ့လီးကြီးလွန်းလှ၍ ခံရချက်ကတော့ မသက်သာလှပေ။ နီနီမြင့်မျက်နှာလေး ဣနြေ္ဒမဆယ်နိုင်လောက်အောင် ရွုံ့မဲ့နေရပြီး အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့်ပင် ထူးကျော်လိုးသမျှကုန်းရုန်းခံနေကာ လီးအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေလျှက်ရှိပေသည်။ “မမ အကြိုက်တွေ့ရဲ့လား ” “ကြိုက်ပါတယ် ငါ့မောင်ရယ် ဒါပေမယ့် မင်းလီးကြီးက မမရဲ့သေသွားတဲ့လင်ထက်တောင် နှစ်ဆလောက် ကြီးမားနေသေးတယ် မမ ဒီလို တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးပါဘူးကွယ် မင်းလိုးတာ မမ အသည်းတွေအူတွေတောင် ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်တယ် မသိတော့ပါဘူး ” “မမ သားအိမ်ထောက်မိလို့လား ဒါဖြင့် ရိုးရိုးပဲလိုးရအောင်လေ နောက်ကျင့်သားးရတော့မှ ဖင်ထောင်လိုးတာပေါ့ မမကို ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး လိုးပေးမယ် ကျေနပ်လား ဟင် မမ” “ကျေနပ်ပါတယ် မောင်လေးရယ် ဟုတ်တယ် မင်းပြောသလိုပဲ ခုနကအတိုင်းပြန်လိုးရအောင် စောစောက အနောက်ကနေလိုးတာ မင်းဟာကြီးက သားအိမ်လားဘာလား တစ်ခုခုထောက်မိနေသလိုပဲ မမ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ် ” “ရတယ် ကျွန်တော် လီးချွတ်လိုက်မယ် မမ ပက်လက်လှန်လိုက်နော် ” နှစ်ယောက်သားပုံစံပြန်ပြောင်းပြီး လှေကြီးထိုးအတိုင်း လိုးပေးလိုက်ရသည်။

နီနီမြင့်က ဒီပုံစံကြိုက်သလို ထူးကျော်လည်းကြိုက်သည်ပင်။ သူမနို့ကိုစို့၍ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုယ်လိုသလို ဆွဲလိုးလို့လည်းရနေပေသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စတွေ့ကာ ချစ်မဝနိုင်သေးချိန်မှာ ဒီနည်းအတိုင်း ဖက်ရမ်းနမ်းရွုံ့၍ အချိန်ယူ လိုးရတာလည်း တစ်မျိုး အရသာရှိတာအမှန်ပဲဖြစ်သည်။ သူမဖင်ကြီးကို အိုးပင့်မပြီး ထူးကျော် ပက်ပက်စက်စက် စခန်းသွားပစ်လိုက်သည်။ သူ့လီးကို တစ်ဆုံးထည့်လိုးလိုက်တာမို့ ထိထိမိမိအရသာလည်းရှိပြီး အိကနဲအင့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ နီနီမြင့်သူ့ရင်ဘတ်ကိုပင် အလန့်တကြားတွန်းကန်ထားလိုက်မိပါသေးသည်။ ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်သောလီးမို့ နီနီမြင့်တစ်ယောက် သူ့ကို လက်မလွတ်ချင်လောက်အောင် အချစ်ပိုသွားမိပါသည်။ ထူးကျော်က အသက်ငယ်ရွယ်သူဖြစ်၍လိုးအားဆောင့်အားလည်းကောင်းသည်။ မိန်းမအကြိုက် အကြမ်းတစ်မျိုးအချောတစ်ဖုံ အမျိုးမျိုးလိုးပေးနိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်အတွင်းနံရံတွေကို သူ့လီးကြီး အပြည့်အသိပ် ထည့်သွင်းပွတ်တိုက်မွုပေးနေတာမို့ ဒေါ်နီနီမြင့်တစ်ယောက်ကော့ပျံနေအောင်အလိုးခံနေရကာ ပါးစပ်ကလည်း တကျွတ်ကျွတ် အိုးအိုးအင့်အင့် အသံစုံမြည်တမ်းညည်းညူရင်း ထူးကျော်ခါးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်၍ ကာမစည်းစိမ်အတွေ့ကြီးတွေ့နေမိလေတော့သည်……. ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

မမႀကီးေတြအသဲစြဲ

ဆိုင္ကယ္ေပၚမွဆင္းၿပီး အိမ္ၿခံဝန္းထဲကို လြဳပ္လီလြဳပ္လဲ့ေလွ်ာက္ဝင္သြားေသာ ေဒၚနီနီျမင့္၏အိုးႀကီးကို ၾကည့္၍ ထူးေက်ာ္စိတ္ထဲက ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပစ္မွားေနမိသည္။ ေဒၚနီနီျမင့္သည္ သူဆိုင္ကယ္ကယ္ရီဆြဲလာသည့္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စိတ္ဝင္စားစရာ အေကာင္းဆုံးဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူမ အသက္အားျဖင့္ ၄၅ ႏွစ္ဝန္းက်င္ခန႔္ ရွိၿပီ။ ထူးေက်ာ္ထက္ အသက္ ထက္ဝက္နီးပါးေလာက္ ကြာသည္။ အေဒၚအ႐ြယ္ အန္တီႀကီးအ႐ြယ္သာျဖစ္သည္။ ထူးေက်ာ္က အသက္သုံးဆယ္ပင္ မျပည့္ေသးပါ။ ေဒၚနီနီျမင့္က လင္မရွိသည့္ မုဆိုးမတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သမီးႏွစ္ေယာက္အေမလည္းျဖစ္သည္။ သမီးေတြက အိမ္ေထာင္ရက္သား က်ကုန္ၾကၿပီး အေဝးမွာ သြားေရာက္၍ မိသားစုအလိုက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ သူမအနားမွာ ဘယ္သူမွမရွိပါ။ အခ်ိန္မေ႐ြး ဆြဲစားလို႔ရသည္ဆိုတာ ေသခ်ာပါသည္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီသမားမ်ားစြာအထဲကမွ ထူးေက်ာ္ဆိုင္ကယ္ကိုသာ အၿမဲတေစ ေ႐ြးစီးတတ္သည့္ သူမကို ထူးေက်ာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ သတိထားမိလာျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေလသည္။ထူးေက်ာ္မွာလည္း ဒီလို မိန္းမႀကီးေတြ အပီကိုင္ခဲ့သည့္အေတြ႕အႀကဳံေတြရွိပါသည္။ အခ်ိဳ႕မိန္းမေတြဆိုလွ်င္ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ဟိုင္းေဝးခရီးသြားရင္း လမ္းတစ္ဝက္မွာပင္ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာမ်ိဳးလည္း ႀကဳံေတြ႕ရတတ္ပါသည္။ သူကေတာ့ဘယ္ေသာအခါမွ လက္ေႏွးခဲ့ျခင္းလည္း မရွိေပ။ ဘယ္ေယာက္်ား ဘယ္မိန္းမ မဆို လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ လိုးျခင္းတည္းဟူေသာ အေတြ႕အရသာမွာ သာယာတတ္သူေတြျဖစ္ၾကၿပီး ဆုံဆည္းမြဳမွန္သမွ်သည္လည္း ထိုေနရာမွာပင္ လမ္းဆုံးေလ့ရွိတတ္ၾကတာကို သူသိထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဆိုင္ကယ္ကိုျပန္ေကြ႕လာခဲ့ၿပီးမွ သူမပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ဘုရားတင္ဖို႔ ဝယ္ယူလာခဲ့ေသာ ေမၿမိဳ႕ပန္းတစ္စည္းက သူ႔ဆိုင္ကယ္ အေရွ႕ျခင္းထဲမွာက်န္ေနတာကို သတိထားလိုက္မိၿပီး ထူးေက်ာ္ သူ႔ငေႁမြထိုးဆိုင္ကယ္ကို သူမအိမ္ဖက္ဆီ ျပန္ေကြ႕လာလိုက္သည္။

ဆိုင္ကယ္စက္သတ္ကာ ေဒါက္ေထာက္ၿပီး အိမ္ဝင္းထဲကို အသာေလွ်ာက္ဝင္လာခဲ့သည္။ “အန္တီျမင့္ … အန္တီျမင့္ ” ႏွစ္ႀကိမ္တိတိေခၚလိုက္ၿပီး ျပန္ထူးသံမၾကားရ၍ ထူးေက်ာ္လည္း ေစ့ထားေသာ ဘာဂ်ာတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းကို လွမ္းဝင္လာခဲ့ပါသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္၍ ေအာ္ေခၚလည္းၾကားမည္ဟု ယူဆၿပီး … “အန္တီျမင့္ ကြၽန္ေတာ္ပါ ထူးေက်ာ္ပါ ” ေဒၚနီနီျမင့္ အိမ္ေနာက္ခန္းထဲက ထြက္လာသည္။ “ေအာ္ ေမာင္ထူးေက်ာ္ ေျပာ ဘာမ်ားလဲလို႔ ” “ဒီမွာေလ အန္တီ့ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႔ ပန္းစည္းက်န္ေနလို႔ လာျပန္ေပးတာပါ” “အိုးး ဟုတ္သားပဲ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ သားေရ မင္းမေျပာရင္ အန္တီေတာင္ သတိရဦးမွာမဟုတ္ဘူး ဟင္း ဟင္း ဟင္း လာ လာ အိမ္ထဲမွာ ခဏထိုင္ တစ္ခုခုေသာက္ပါဦး ” ထူးေက်ာ္လက္ကာျပလိုက္ကာ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ဆိုတဲ့အမူအယာႏွင့္ … “ေနပါေစ ဒုကၡရွာလို႔ အန္တီရယ္ ” “အို ဒုကၡရွာတာေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မွာလဲ သားရဲ႕ မင္းကိုေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ေက်းဇူးဆပ္ရတာေပါ့ တျခားသူ တစ္ေယာက္ေယာက္သာဆို မင္း ခုျပန္ေပးသလို လာၿပီးေပးခ်င္မွ ေပးမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား အန္တီလည္းဒီေန႔ ခရီးတစ္ခုသြားစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး အိတ္ထဲမွာ ေငြငါးသိန္းေလာက္ထည့္ထားမိတာ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ေမာင္ေက်ာ္ထူး အဲ ေမာင္ထူး ေက်ာ္ ရယ္ “”

“ရပါတယ္ အန္တီရယ္ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီလိုမ်ိဳး မလုပ္တတ္ပါဘူး အန္တီရဲ႕ ဟင္းဟင္း ” “ေအးပါကြယ္ အန္တီနားလည္ပါတယ္ ခဏေနာ္ အန္တီအဝတ္အစားလဲလိုက္ဦးမယ္ ၿပီးမွ အေအးအတူ ေသာက္ၾကတာေပါ့ မင္းလည္း ဆိုင္ကယ္တစ္ခ်ိန္လုံး ပတ္ေမာင္းရတာနဲ႔ ေမာေနၿပီ အေမာေျပ ကေလးေတာ့ လုပ္သြားပါ ” သူမေနာက္ဆုံးစကားျဖစ္ေသာ အေမာေျပကေလးေတာ့ လုပ္သြားပါ ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ထူးေက်ာ္စိတ္ထဲက ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္သြားရသလို ပုဆိုးေအာက္က ညီေတာ္ေမာင္ပင္ ေထာင္းကနဲ ေခါင္းေထာင္ထခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားရေလသည္။ ေဒၚနီနီျမင့္အက် ႌအဝတ္အစားလဲၿပီး အိမ္ေနဝတ္စုံျဖင့္ပင္ အခန္းထဲကေန ျပန္ထြက္လာသည္။ ဘာအခုအခံမွ် ပါမည္မထင္သည့္ ဘေလာက္စ္လက္ျပတ္ပါးလွပ္လွပ္ကေလးက သူမ၏ထြားထြားအိအိရွိလွသည့္ ရင္သားဆိုင္ႀကီးႏွစ္ႁမြာကိုပင္ ထြင္းေဖာက္ျမင္ေတြ႕ေစသလိုျဖစ္ေနေပသည္။ ထမီတိုတိုကို သူမခါးအထက္မွာ ခပ္တင္းတင္း စည္းေႏွာင္ဝတ္ဆင္ထားသျဖင့္ သလုံးသားဝင္းဝင္းကေလးမ်ားေပၚလြင္လို႔ေနကာ တင္ပါးအိအိကားကားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လြဳပ္လီလြဳပ္လဲ့ႏွင့္ အိမ္ေနာက္ခန္းဖက္ဆီသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး ေလွ်ာက္ဝင္သြားျပန္တာကို ေတြ႕ရေလသည္။

“ေမာင္ထူးေက်ာ္ မျပန္လိုက္နဲ႔ဦးေနာ္ သား အခ်ိန္ေတာ့ရတယ္မဟုတ္လား ” “ရပါတယ္ အန္တီ ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ ” အိမ္ေရွ႕အိမ္ေနာက္ လွမ္းေအာ္ေျပာရင္း သူမဝင္ေရာက္သြားရာဆီကို ထူးေက်ာ္ မသိမသာ ခိုးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေဒၚနီနီျမင့္က အေအးဖန္ခြက္ႏွစ္လုံးကို အေရွ႕မွာခ်ၿပီး အေအးတစ္ခုခုကို ေဖ်ာ္စပ္ေနဟန္တူပါသည္။ မၾကာပါ သူမ အေအးခြက္ႏွစ္ခြက္ကိုင္ကာ အိမ္ေရွ႕ကိုလွမ္းထြက္လာခဲ့ၿပီး တစ္ခြက္ကို ထူးေက်ာ္ဆီကမ္းေပးလိုက္ရင္း … “ေရာ့ေသာက္ ငါ့ေမာင္ အဲ …ငါ့တူကေလး ဟင္း ဟင္း ဟင္း ” “ရပါတယ္ ဘယ္လိုေခၚေခၚပါ … မ မ ရဲ႕ ” “ဟင္ မင္း ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္ မမတဲ့လား …အဲလိုေခၚတာ ပိုၿပီး နားဝင္ခ်ိဳသလိုပဲေနာ္ ေမာင္ေလး မင္းအသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ ထူးေက်ာ္ရယ္ ” “အဟင္း ဟင္း … ဟင္း ” ထူးေက်ာ္လည္း ရွက္စႏိုးပုံစံႏွင့္ရယ္ေနလိုက္ၿပီးမွ …

“ဒီႏွစ္ဆိုရင္ သုံးဆယ္ျပည့္ပါၿပီ အန္တီ့ ထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ငယ္မွာပါ ” “အို အို အန္တီေတာ့မေခၚနဲ႔ကြယ္ မမ လို႔ပဲ ေခၚ ရတယ္ … အဟင္းဟင္း … မင္းနဲ႔ မမနဲ႔က ကြာလြန္းမွ ၁၅ ႏွစ္ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ ရွိမွာပါ ေမာင္ေလးရယ္ ” “မမ ေက်နပ္သလို ေခၚပါ့မယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ထူးေက်ာ္ ဒါမွမဟုတ္ ေမာင္ေလးပဲ ေခၚပါ … ဟို အဲ မမ … ” “မမျမင့္ ေပါ့ … အားလုံး ဒီလိုပဲ ေခၚတာပဲ … ကဲ ကဲ … စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ အေအးလည္းေသာက္စမ္းပါကြယ္ မမလက္ရာ သံပုရာအေအးေလး ဘယ့္ႏွယ္လဲ ” ထူးေက်ာ္လည္း သံပုရာရည္ကို တစ္စုပ္ စုပ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး … “ေကာင္းတယ္ မမရဲ႕… မမလက္ရာက ဆိုင္ေတာင္ဖြင့္လို႔ရတယ္ သိလား ” ဆိုၿပီး ခပ္ေျမႇာက္ေျမႇာက္ကေလးေျပာလိုက္ရာ ေဒၚနီနီျမင့္ တဟင္းဟင္းရယ္ၿပီး မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားႏွင့္သူ႔ဖက္ကို အဓိပၸါယ္ပါပါ ေစာင္းငဲ့၍ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဧည့္ခန္းထဲက ႀကိမ္ကုလားထိုင္ႏွစ္လုံးေပၚမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း စကားေကာင္းေနၾကရာ ထူးေက်ာ္က သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍ အကဲခတ္ေနသလို ေဒၚနီနီျမင့္ကလည္း ထူးေက်ာ္ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္၍ ခႏၶာကိုယ္အထက္ေအာက္ မက်န္ေအာင္ တိတ္တခိုး ၾကည့္႐ြဳအရသာခံေနေလသည္။

ဖိုႏွင့္မတို႔၏ ထူးျခားလွေသာ ဆြဲေဆာင္မြဳအားပင္တည္း။ ထူးေက်ာ္၏ ေစ့စပ္လွေသာမ်က္လုံးမ်ားက ေျခကိုခ်ိတ္ထိုင္ေနေသာ ေဒၚနီနီျမင့္၏ ေျခသလုံးသားႏွစ္ဖက္ ေအာက္နားဆီကေန ထမီေအာက္စကေလးလြတ္ကာ လပ္ဟာလ်က္ရွိေသာ အသားဆိုင္ဝင္းဝင္းအိအိ ကေလးေတြရွိရာဆီကို မေတာ္တဆ မ်က္စိခလုတ္တိုက္ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။ ေပါင္ခြဆုံရွိ လွ်ိဳ႕ဝွက္အဂၤါဆီကို မေရာက္ေပမယ့္ ေပါင္ရင္းအသား ဝါဝါဝင္းဝင္းကေလးမ်ားကိုေတာ့ အတိုင္းသားႀကီး ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ မ်က္စိကသာေရာက္ေနေပမယ့္ စကားစမျပတ္ေအာင္ဆိုၿပီး ထူးေက်ာ္က … “ေအာ္ ဒါနဲ႔ မမေစာေစာက ေျပာေတာ့ ခရီးသြားဖို႔ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္ကိုသြားမွာမို႔မ်ားလဲ မမရဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ သြားမယ္ဆိုရင္ေကာ ျဖစ္ႏိုင္မွာလား” ေဒၚနီနီျမင့္ မ်က္ေမွာင္ကေလး အသာက်ဳံ႕ကာ စဥ္းစားသည္။ “အင္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဒါေပမယ့္ တစ္ညအိပ္ဆိုေတာ့ မင္းနဲ႔မမ အင္း … ေမာင္ႏွမေတြလို႔ေျပာလည္းရတာပဲ ဘီးလင္းေတာင္စြန္းအထိသြားမွာ ေမာင္ေလး အငယ္မဆီ ပစၥည္းလူႀကဳံပါးဖို႔ ရွိလို႔ပါ … ဒါျဖင့္ … မမ သြားျဖစ္တာနဲ႔ မင္းကို ေခၚလိုက္မယ္ေလ … ဟုတ္လား ” “ေက်းဇူးပါ မမရယ္ ”

“အံမယ္ ေက်းဇူးတင္ရမွာက ကြၽန္မပါတဲ့ ရွင္ …ကိုင္း မျပန္ခင္ မင္းအတြက္ …” သူမဘာလုပ္မည္ဆိုတာ ႀကိဳသိလိုက္တာမို႔ ထူးေက်ာ္ထိုင္ရာကေန လွစ္ကနဲထၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ဖြင့္ကာ ေငြစကၠဴတစ္ထပ္ကို ႏႈိက္ထုတ္မလိုလုပ္ေနေသာ ေဒၚနီနီျမင့္လက္ကို ဖမ္းဆြဲခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။ “မမ မ လုပ္နဲ႔ေလ ကြၽန္ ေတာ္ မ မလိုပါဘူး ” “အိုးး လြတ္ ဖယ္ပါ ေမာင္ေလး မမက ဒီေငြမဆုံးတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရဦးမွာ ” “ဟာ မေပးနဲ႔ ေတာ္ ၿပီ မမ ဒီလို လုပ္ရင္ ေနာက္ဆို ဆိုင္ကယ္သြားဖို႔ ေခၚလည္း ကြၽန္ေတာ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ” “မရဘူး ယူကိုယူရမယ္ ေမာင္ေလး ထူးေက်ာ္ မင္းအသာေနစမ္း ” မယူဘူး ယူရမယ္ လုပ္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ကေလးျဖစ္ပြားၿပီး ေဒၚနီနီျမင့္၏ ကိုယ္လုံးအိအိကေလးက ထူးေက်ာ္ရင္ခြင္ထဲကို မထင္မွတ္ဘဲေရာက္ရွိသြားသည္။ ထူးေက်ာ္ သူမလက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကို မလြတ္ဘဲ ကိုင္ၿမဲကိုင္ထားၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံတစ္ထပ္လုံး ၾကမ္းျပင္ေပၚလြင့္က်သြားသည္။ “ေဆာရီး မမ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေကာက္ေပးမယ္ ေငြေတာ့ မယူပါရေစနဲ႔ ” “မမ မင္းကို ကိုယ့္ေမာင္ေလးအရင္းတစ္ေယာက္လို ခ်စ္လို႔ခင္လို႔ေပးတယ္မွတ္ပါ မ်ားမ်ားမယူလည္း ေငြတစ္သိန္းေလာက္ေတာ့ျဖင့္ ယူသြား မင္းသုံးဖို႔ေပါ့ ” မမနီနီျမင့္က ထူးေက်ာ္ ပုဆိုးခါးပုံစထဲကို ေငြစကၠဴ တစ္သိန္းက်ပ္တိတိ(ငါးေထာင္တန္ တစ္အုပ္)ကို အတင္းအၾကပ္ပင္ ထိုးထည့္ေပးသည္။

မယူဘူးလုပ္ကာ ႐ုန္းကန္ရင္း ထိုင္ရာက ထအေျပးမွာ ထူးေက်ာ္ပုဆိုးက မထင္မွတ္ဘဲ ကြင္းလုံပုံကြၽတ္က်သြားရာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီလည္း ဝတ္ေလ့ဝတ္ထမရွိတာမို႔ ထူးေက်ာ္ လီးတန္းလန္းႏွင့္ ျဖစ္ကာသြားရေတာ့သည္။ “အိုးးး မ … မမ ” “ဟင္ …ေမာင္ ေမာင္ေလး … ခိခိ ခိ ” ေဒၚနီနီျမင့္ေရာ သူပါ ၾကက္ေသေသၿပီး ထူးေက်ာ္လည္း ေၾကာင္တက္တက္ႏွင့္ ဒီအတိုင္းရပ္ေနမိခိုက္ဝယ္ ေဒၚနီနီျမင့္တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ႕စံခ်ိန္မီျဖစ္ေသာ တုတ္တုတ္ထြားထြားအလွ်ားရွည္ရွည္ ငပဲႀကီးအား အနီးကပ္အေနအထားအတိုင္း ဝဝလင္လင္ႀကီး ေတြ႕ျမင္႐ြဳစားခြင့္ကို ရရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထူးေက်ာ္ တစ္ဖက္လွည့္၍ ပုဆိုးျပန္ဝတ္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာလည္း ၿပဳံးစိစိႀကီးျဖစ္ေနၿပီး ေဒၚနီနီျမင့္သူ႔လီးကို ျမင္ေတြ႕သြားသျဖင့္ မရွက္သည့္အျပင္ ပိုလို႔ေတာင္မွ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ေနမိပါေသးသည္။ “မမ ပိုက္ဆံ ျပန္ယူေနာ္ မယူရင္ မမလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္အတင္းထည့္ေပးမွာ ”

“ထည့္ေလ ဘယ္ေနရာထည့္မွာလဲ ခိခိ ခိ …မင္းက လူနံပိန္သေလာက္ ဟင္း ဟင္း လူနဲ႔ေတာင္မလိုက္ဘူး မမ ထင္ေတာင္မထင္ထားမိဘူး ” ေဒၚနီနီျမင့္လည္း ထူးေက်ာ္မေနတတ္ေအာင္ စေနာက္၍ေျပာလိုက္ရာ … “အာ မမကလည္း ေပါက္ကရ ေျပာေတာ့မယ္ ဟင္းဟင္း ကဲ ဒီမွာေရာ့ မမ ပိုက္ဆံေတြ ျပန္ယူ ” “အို အို အိုးးး မ မလုပ္နဲ႔ ေမာင္ …ေလး အာ …ျပန္ယူကြာ ဒုကၡပါပဲဟယ္ ဒီကေလး ” ေဒၚနီနီျမင့္ကိုယ္ကေလးတြန႔္ ၍ ႐ုန္းသည္။ ထူးေက်ာ္က သူမအက် ႌရင္ဘတ္ၾကားထဲကို ေငြစကၠဴေတြ အထပ္လိုက္ကို လုံးေထြးၿပီး ျပန္ထိုးထည့္ေပးေနသည္။ ေဒၚနီနီျမင့္ရင္ဘတ္ၾကားထဲ သူ႔လက္က တိုးဝင္သြားခ်ိန္ဝယ္ တင္းမာလုံးခဲ၍ အိအိကေလးျဖစ္ေနေသာ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို သူ႔လက္က တိုက္႐ိုက္ပင္ ထိေတြ႕မိသြားၿပီး ထူးေက်ာ္လည္း မသိဟန္ျပဳ၍ ႏို႔ကို ဖ်စ္နယ္ညႇစ္ကိုင္ပစ္လိုက္ပါသည္။ သူမကလည္း မေခလွပါ။ ရင္ဘတ္ၾကားထဲက ပိုက္ဆံကို မရမက ျပန္လုယူကာ ထူူးေက်ာ္ခါးၾကားထဲကို ျပန္ထည့္သည္။

ႏွစ္ေယာက္သားမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တြန္း႐ုန္း၍ ထူးေက်ာ္လက္က သူမရင္ဘတ္ၾကားက ျပန္ထြက္မလာေသးသလို ေဒၚနီနီျမင့္လက္ကလည္း သူ႔ပုဆိုးစကို တမင္တကာ ေျဖေလွ်ာ့ခြၽတ္ခ်၍ ခါးေအာက္ပိုင္း ေပါင္ခြဆုံရွိ သူ႔လီးႀကီးကို မေတာ္တဆလိုလိုပုံစံႏွင့္ တမင္တကာပင္ ဖ်စ္ကိုင္ဆုပ္ဆြဲပစ္လိုက္ပါသည္။ “အား မမ လြတ္ လြတ္ ပါ ” “မ လြတ္ဘူး မင္းက်ေတာ့ မလြတ္ဘဲနဲ႔မ်ား ဟြင္း လာစမ္း ပိုက္ဆံမယူခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ေကာင္ေလး သိမယ္ ” “အ အား ယူ ယူမယ္ ယူပါ့မယ္ နာ နာတယ္မမရဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ဟာႀကီး ေဆာင့္မဆြဲနဲ႔ေလ ” “ဘာလဲ ျပတ္ထြက္သြားမွာစိုးလို႔လား ဟြန္း ” “ဟုတ္ဘူး မမရယ္ လ လ လီး … ေတာင္ ေတာင္လာရင္ ခက္မွာ ဟင္းဟင္း ဟင္း ” “အမယ္ေလ့ေလး လီးေတာင္ တာမ်ား … နီနီျမင့္တို႔က အံတိုေနၿပီ ” “မမ ၾကည့္ခ်င္လို႔ လား ” “…… …… ” နီနီျမင့္ ဘာမွ်ျပန္မေျပာ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္လုပ္ေနသည္။ ထူးေက်ာ္ မထူးဇာတ္ခင္းၿပီး ပုဆိုးခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ သူ႔လီးက သူေျပာသလိုပင္ မတ္မတ္ေတာင္ခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုင္းခရမ္းသီးႀကီးႏွယ္ ရွည္လေမ်ာႀကီးျဖစ္ကာ တြဲေလာင္းက်ေနေသာလီးေခ်ာင္းတြဲတြဲႀကီးက ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ျဖစ္ေသာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္ မလိုက္ဖက္လွဘဲ ျဖစ္ေနေပသည္။

“နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး ဟြန္း ” နီနီျမင့္ ပါးစပ္မွ သူ႔ဖာသာသူ ေရ႐ြတ္သလို အသံကေလးထြက္လာသည္။ သူမမ်က္လုံးအစုံကေတာ့ ထူးေက်ာ္လေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ တြဲတြဲႀကီးကို တအံ့တၾသေငးေမာၾကည့္ေနေပသည္။ “မမ ေငြကို မလိုခ်င္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္ မမ ကို ခင္လြန္းလို႔ ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ျပေပးတာေနာ္ ” “ေငြမလိုခ်င္ မင္းက ဘာလိုခ်င္လို႔တုန္း” ေျပာၿပီးမွ သူမစကားလြန္မွန္းသိ၍ ျပန္ဖာေထးရွာပါသည္။ “မင္း မမကို အထင္ေတာ့ မေသးရဘူးေနာ္ ထူးေက်ာ္ ” “အို မမကလည္း ဒါ အထင္ေသးစရာလား လို႔ အထင္မေသးတဲ့အျပင္ အထင္ႀကီးလို႔ ခ်စ္လို႔ ” ထူးေက်ာ္ေျပာၿပီး သူမကိုဆက္ၿပီး စကားနာထိုးမေနေတာ့ဘဲ သူမခါးေလးကို သိမ္းက်ဳံးေပြ႕ဖက္ပစ္လိုက္သည္။ ရင္သားအုံအိအိႀကီးႏွစ္ႁမြာကို လက္တစ္ဖက္က ဖ်စ္နယ္ပစ္လိုက္ရင္း က်န္တစ္ဖက္က ဖင္သားအိအိႀကီး ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို လက္လွ်ိဳ၍ ႏႈိက္သြင္းလိုက္ကာ ဖင္အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ေအာက္ကေနအထက္ကို ပြတ္ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ထမီေအာက္နားစကေလးကိုပါ တစ္လက္စတည္းဆြဲလွန္တင္လိုက္ပါသည္။

“အိုးး မင္းးး မင္းးးး … သိပ္ ရမ္းကားတာပဲ ထူးေက်ာ္ရယ္ … ဟင္းးး … ” ေဒၚနီနီျမင့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရွက္စိတ္ျဖင့္ နီရဲတြတ္လို႔ သြားသည္။ သူမလက္က ထမီကိုျပန္လည္ ဖုံးဖိေသာ္လည္း မရေတာ့ေပ။ ထူးေက်ာ္က သူမထက္ကို အရင္လက္ဦးေနၿပီ။ အသံမထြက္ဘဲ ကိုယ္ကေလးကို တြန႔္လိမ္႐ုန္းကန္ေနရင္းက နီနီျမင့္လက္တစ္ဖက္က သူ႔လီးႀကီးရွိရာဆီကို မရည္႐ြယ္ဘဲ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရျပန္ေလသည္။ “မ မမ ” “ေမာင္ေလး ဟင့္ ဟင့္ အို သိပ္မဆိုးနဲ႔ကြယ္ ” သူမ အသံက တိမ္ဝင္ေနသလို အားအင္ေဖ်ာ့ေတာ့လြန္းေနေပသည္။ ထူူးေက်ာ္၏လက္ရဲဇက္ရဲႏိုင္မြဳက ဒီေနရာမွာ ထိေရာက္မြဳရွိလြန္းလွေပသည္။ အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ေစာက္ပတ္ကို လက္ဖဝါးၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ပြတ္သပ္ပစ္လိုက္ကာ ထူထပ္ေသာအေမြးအျမႇင္အုံႀကီးကို အေပၚသပ္တင္လိုက္ၿပီး သူမေစာက္ေခါင္းထဲ လက္ေခ်ာင္းမ်ားထိုးသိပ္ထည့္၍ ေစာက္စိကေလးကိုေရာ ေစာက္ပတ္အုံႀကီး တစ္ခုလုံးကိုပါ အေပၚႂကြတက္လာေအာင္ တဇပ္ဇပ္ထိုးႏႈိက္ေဆာင့္သြင္းေပးလိုက္ေလသည္။ “အ အ … ေမာင္ ေမာင္ေလး … မ … မလုပ္ အ …အား ”နီနီျမင့္တစ္ေယာက္ ဒူးၫြတ္ကာ ေပ်ာ့က်သြားရွာပါသည္။ သူမလက္က ဆုပ္ဆြဲကာ ကိုင္ထားေသာ ထူးေက်ာ္လီးလည္း လက္ထဲကေန ျပဳတ္ကြၽတ္၍ သြားရေလသည္။ ထူးေက်ာ္ သူမကိုယ္ေပၚကို ဖိေမွာက္၍ အိပ္ခ်လိုက္သည္။

အေပၚပိုင္းရွိဘေလာက္စ္အက် ႌအပါးေလးကို ဆြဲလွန္၍ ေဘာ္လီဝတ္ဆင္မထားသည့္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ ႁပြတ္ကနဲႁပြတ္ကနဲအသံထြက္ေအာင္ စို႔ပစ္လိုက္သည္။ သူမခါးမွ ထမီကို ကြင္းလုံးကြၽတ္ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ေဝးရာဆီကိုေရာက္ေအာင္ တစ္လက္စတည္း ကန္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။ သည့္ေနာက္မွာေတာ့ သူ၏အဆင္သင့္ ေတာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ လီးႀကီးကို ေဒၚနီနီျမင့္ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း၏ေအာက္ဖက္ရွိ ေစာက္ေခါင္းေပါက္က်ဥ္းကေလးထဲသို႔ တစ္ဆုံးျမဳပ္သည္အထိ ဝင္ေရာက္သြားေအာင္ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္မနားတမ္း လိုးေဆာင့္ပစ္လိုက္ ေလေတာ့သည္။ “ဇြတ္ ႁဗြတ္ … ၿဗိ စြပ္ … ဇြပ္ ” “အ အေမ့ အီး … အင့္ အင့္ ဟင့္ ေမာင္ ေမာင္ထူး ေက်ာ္ … ေသ ေသပါၿပီ… တကတည္း လူကို အေသလိုးတာပဲ အိ အီး ဟီး … အီး … ” “စြတ္ … ဖြပ္ ဘုတ္ … စြိ ဇြပ္ ဘြတ္ … ဗြပ္ … ဗလပ္ ဘုတ္… ဖတ္ ဘတ္ … ၿဗိ ႁပြတ္ ႁဗြတ္ … ” “အိ အီး … အီးယာ့ … အ အလာ့… လာ့ …လားးး နာ နာတယ္ အရွီး ကြၽတ္ …ေသ ပီ အိ အီးအီး ” လူငယ္သေလာက္ အားအင္ႀကီးမားသန္စြမ္းမြဳက ေဒၚနီနီျမင့္ကို ႐ုတ္ျခည္းအငိုက္မိသြားခဲ့ေစၿပီ။

သူမကိုယ္တိုင္လည္း လီးႏွင့္ပက္ပက္စက္စက္ အလိုးမခံရတာၾကာၿပီျဖစ္၍ ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ လီးႏွင့္အေတြ႕မွာ မလူးသာမလြန႔္သာ မ႐ုန္းဖယ္သာဘဲျဖစ္ခဲ့ရၿပီး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အလိုက္ခံလိုက္ရသလို တုန္တခိုက္ခိုက္ႏွင့္ မိန္းမူးသာယာေနမိရာက ထူးေက်ာ္ပင့္ေျမႇာက္ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားအတိုင္း ေအာက္ကေန သူမေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံးကို ေကာ့ကာႂကြကာႏွင့္အလိုက္သင့္ပင္ ခံေညႇာင့္ေဆာင့္လိုးေပးေနမိပါသည္။ လိုးခ်က္က ၾကမ္းသည္။ သြက္သည္။ မီးပြင့္မတတ္လည္း ထိခ်က္က ျပင္းထန္လြန္းေနေပသည္။ နီနီျမင့္ စိတ္႐ိုင္းဝင္ၿပီး … “လိုး လိုးစမ္း ငါ့ေမာင္ မင္းဒီေလာက္ ငါ့ေစာက္ပတ္လိုးခ်င္ေနရင္လည္း ကြဲၿပဲသြားေအာင္သာ လိုးလိုက္စမ္းပါ ထူးေက်ာ္ရာ ” “မမကို ကြၽန္ေတာ္ ေစာ္ကားမိသလိုျဖစ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမရယ္ ” “မေတာင္းပန္နဲ႔ မင္း ငါ့ကို ဘယ္ကတည္းက လိုးဖို႔ႀကံစည္ေနသလဲ မွန္မွန္ေျပာစမ္း မညာနဲ႔ ထူးေက်ာ္ ” “မမကို လိုးခ်င္ေနတာၾကာၿပီ လိုးခြင့္ရတာနဲ႔ လိုးဖို႔ စိတ္ကူးထားၿပီးသားပဲ ” “ေအး အဲဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါ မင္းလိုးခ်င္လို႔ ငါအလိုးခံေပးမယ္ လိုးခ်င္သေလာက္ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီလိုးလိုး ရတယ္ စကားေတာ့မဖြာနဲ႔ ၾကားလား ထူးေက်ာ္ …ငါ့စကားနားမေထာင္ရင္ မင္းနဲ႔ငါ ေသခန္းျပတ္ပဲ ”

“မမရယ္ ကြၽန္ေတာ္ ခုလိုျဖစ္တာ မထင္မွတ္ဘဲျဖစ္တာ ကြၽန္ေတာ္ မမဂုဏ္ငယ္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး ယုံပါ ” “ေအး မင္းစကားနဲ႔မင္းပဲ ကဲပါ လိုးတာ ဒီေလာက္ၾကာေနၿပီ ငါ့အရည္ေတြလည္း ထြက္ကုန္တာ မနည္းေတာ့ဘူး မင္းမၿပီးေသးတာ အံ့ၾသတယ္ တကယ္ပဲ ” “ကြၽန္ေတာ္ ခုလို အခြင့္ရတုန္း ႏွစ္ခ်ီဆက္လိုးခ်င္တယ္ မမ ခြင့္ျပဳပါေနာ္ ” “ဟင္း ေမာင္ေလးရယ္ ” နီနီျမင့္ ဘာစိတ္ေပါက္တယ္မသိ မခ်င့္မရဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ၿပီး ထူးေက်ာ္ေက်ာျပင္ကို ခပ္တင္းတင္းႀကီး ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္ရာက … “လိုးမွာျဖင့္ လိုးစမ္းပါ ကိုယ္ေတာ္ရယ္ မမ ခုလို အလိုးမခံရတာလည္း ၾကာေနၿပီ ဒါေလးေတာင္ မင္း မသိဘူးလား ဟင္ ” အားမလိုအားမရ ေျပာလိုက္မိရင္း သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ ဝင္ထြက္ေနေသာလီးႀကီးကို တင္ပါးႀကီးပင့္ေျမႇာက္ေကာ့ဝိုက္ကာျဖင့္ ေအာက္ကေန အဆက္မျပတ္ေညႇာင့္၍ ေညႇာင့္၍ ေပးေနမိေလေတာ့၏။ ထူးေက်ာ္လည္း ေဒၚနီနီျမင့္ဖင္သားအိအိကားကားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို အားပါးတရ ေအာက္ကေနပင့္မကိုင္ကာ ဆုပ္ဆြဲရင္း ဇယ္ဆက္သလို လိုးေပးလိုက္သည္။ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္အစိတ္မက အခ်က္ေလးငါးဆယ္ နာရီဝက္နီးပါးေလာက္ ၾကာေအာင္ အပီအျပင္ ထင္တိုင္းႀကဲ၍ လိုးပစ္လိုက္ရင္း သူ႔လီးထိပ္မွ က်င္ကနဲက်င္ကနဲ ျဖစ္လာၿပီး ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္ေသာ လရည္ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲမ်ားကို ေဒၚနီႏီုျမင့္၏ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွတစ္ဆင့္ သူမသားအိမ္ထဲသို႔ အဆက္မျပတ္ပင္ ပန္းလြတ္ထုတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။

ေဒၚနီနီျမင့္လည္း ငိုခ်င္ရက္လက္တို႔ ဆိုသလိုပင္ ထူးေက်ာ္ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္းပင္ သူမေစာက္ပတ္ဆီမွ ေစာက္ရည္မ်ား ေရကာတာမွေရလြတ္လိုက္သကဲ့သို႔ တေျဖာေျဖာ ပန္းထြက္လာရၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ၿပီးဆုံးျခင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ရေလေတာ့၏။ ႏွစ္ေယာက္သား ေမာေမာႏွင့္စကားမေျပာႏိုင္ၾကေသးဘဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ထပ္ေမွာက္လဲေလွ်ာင္းေနမိၾက၏။ ထူးေက်ာ္က သူမႏြဳတ္ခမ္းေလးမ်ားကို အသာအယာပင္ စုပ္ဆြဲနမ္းလိုက္ရာ သူမဆီမွ ခ်က္ခ်င္းပင္ တုံ႔ျပန္နမ္းစုပ္ေပးလာပါသည္။ ႏြဳတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္႐ုံမက လွ်ာခ်င္းလည္း ယွက္လိမ္ဆြဲကာ ခလုတ္တိုက္မိၾကသည္။ ေအာက္ႏြဳတ္ခမ္း အေပၚႏြဳတ္ခမ္း တစ္လွည့္စီ အနမ္းေပးရင္း ထူးေက်ာ္လက္ႏွစ္ဖက္က ေဒၚနီနီျမင့္၏ ရင္သားအိအိႀကီးႏွစ္ႁမြာကို စတင္ လူးလွိမ့္ဖ်စ္ကိုင္ေပးလာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္း လုံးခြၽန္ခြၽန္ ကေလးႏွစ္ခုကို လွိမ့္နယ္ဖ်စ္ေခ်ကစားရင္း ႏို႔တစ္ဖက္စီကို စို႔ေပးလိုက္ရာ ေဒၚနီနီျမင့္ႏြဳတ္ဖ်ားဆီမွ တအင္းအင္း တဟင္းဟင္းႏွင့္ ငွက္ဖ်ားတက္သလို ညည္းသံကေလးမ်ား စတင္ ထြက္ေပၚလာရေတာ့သည္။

“အိုး ေမာင္ရယ္ ေကာင္းလွခ်ည္လားကြယ္ ဘယ္တုန္းကမ်ား ဒီအတတ္ေတြကို တတ္ေနပါလိမ့္ေနာ္ ” “မမကို ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ မမရယ္ ” “မင္း တကယ္ေျပာေနတာလား လမ္းႀကဳံတုန္း အေပ်ာ္ခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူးလား” “မမ ယုံၾကည္အာင္ ဘယ္လို သက္ေသျပရမလဲ ” “ခ်စ္ေပး ခုနကလို အမုန္းထပ္ဆြဲေပးဦး မမ မင္း အဲဒီလိုလုပ္ေပးတာကို သိပ္ႀကိဳက္တယ္ ” “တကယ္ေနာ္ မမ ဟိုဖက္လွည့္ေပးပါ မမဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ခ်င္တယ္ ဖင္ၾကည့္ရင္း လီးေတာင္ခ်င္တာ မမေစာက္ပတ္ကိုလည္း အားရပါးရမြဳတ္ေပးခ်င္ေသးတယ္ ” “ေမာင္ေလး ေမာင္ထူး မမေျပာၿပီးၿပီပဲ မဟုတ္လား မင္းသေဘာအတိုင္းပါ လို႔ ” မမနီနီျမင့္က ကိုယ္ကို တစ္ဖက္သို႔ လွည့္ကာ လွဲအိပ္ေပးလိုက္သည္။ သူမဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ကားကားႀကီးလုပ္ေပးထားသည့္အတြက္ အေနာက္ကၾကည့္ေနသူ ထူးေက်ာ္အဖို႔ သူမဖင္အိအိႀကီးေတြကို တစိမ့္စိမ့္အရသာခံၾကည့္႐ြဳရင္း ဖီလင္ေတြ တျဖည္းျဖည္းတက္လာရေလသည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ လီးက ေပ်ာ့ေခြေနရာက တမုဟုတ္ခ်င္းပင္ ျပန္လည္ေတာင္မတ္လာရေပသည္။ ထူးေက်ာ္ သူမဖင္ကို ၾကည့္ရင္း သူ႔လီးကို လက္ႏွင့္ဂြင္း႐ိုက္၍ေနသည္။ သူမဖင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ထပ္မံ၍ ၿပဲၿပဲကားကားလုပ္ေပးလိုက္ရင္း ဖင္စအိုေပါက္ကေလးထဲကို လက္တံေတြးဆြတ္၍ ထည့္လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး ထိုးထည့္လိုက္ျခင္းျဖစ္၍ နီနီျမင့္ ဖင္တြန႔္တက္သြားမိပါသည္။ ထူးေက်ာ္ သူမဖင္ကိုနမ္းသည္။ မက္မက္စက္စက္ နမ္းပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဖင္ေပါက္ကိုပါ လွ်ာႏွင့္ယက္၍ ထိုမွတစ္ဆင့္ ေအာက္ကို ေလွ်ွာဆင္းသြားလိုက္ကာ ေစာက္ဖုတ္ျပဴတစ္တစ္ကေလးကိုပါ ပါးစပ္ႏွင့္ ႁပြတ္ႁပြတ္ဆိုၿပီး ဆက္လက္ နမ္းစုပ္ပစ္လိုက္ျပန္ေလသည္။ “မမ ဒီဖက္ျပန္လွည့္ ” “အင္း ေမာင္ေလး ” နီနီျမင့္ သူေျပာသမွ်ကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာေနသည္။ ကိုယ္ကို တစ္ပတ္ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့ သူမေစာက္ပတ္ကို ထူးေက်ာ္မ်က္ႏွာအေရွ႕မွာ တမင္တကာ ၿဖဲျပလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ဒီအခ်ိန္က်မွ ထူးေက်ာ္လည္း သူမေစာက္ပတ္ကို ကုန္းၿပီးနမ္းလိုက္ေတာ့သည္။

ထူးေက်ာ္မွာ ငယ္စဥ္လူပ်ိဳေပါက္စ အ႐ြယ္ေလာက္ကတည္းက မမႀကီးမ်ား၏အသည္းစြဲျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ ဘာဂ်ာမြဳတ္သည့္အလုပ္ကို ႐ြယ္တူေယာက္်ားေလးေတြထက္ ပိုၿပီး လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ဘာဂ်ာအလြန္ေကာင္းသည္ဟု မမေတြအၾကားမွာ အထူးတလည္ ေရပန္းစားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ေစာက္ပတ္ႏြဳတ္ခမ္းသား ထူအိအိေတြကို တအားစုပ္ဆြဲနမ္းရင္း အကြဲေၾကာင္းေလးအတိုင္း ေအာက္မွေန၍ အထက္သို႔ လွ်ာျပားႀကီးျဖင့္ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပင့္ယက္သပ္တင္ေပးလိုက္ပါသည္။ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းရဲ႕ ေအာက္ဖက္က လိုဏ္နန္းဝကေလးထဲကို လွ်ာကိုလိမ့္သြင္းၿပီး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ နီနီျမင့္ေစာက္ပတ္က သူ႔အျပဳအစု အယုအယေၾကာင့္ထင္သည္။ အရည္ေတြစို႐ြဲ၍ ထြက္လာပါသည္။ ထူးေက်ာ္အရည္တစ္စက္မွ် မက်န္ေအာင္ စုပ္ပစ္လိုက္သည္။ “ေကာင္းလားဟင္ မမ ” “ေကာင္း ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္ မမ တစ္ခ်ီေတာင္ ၿပီးခ်င္တယ္ ယက္ ယက္ ေမာင္ေလး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလွ်ာနဲ႔ယက္ေပး မမေစာက္ပတ္ တအား႐ြလြန္းေနၿပီ” လွ်ာႏွင့္ယက္႐ုံေတာင္မဟုတ္ဘဲ ေစာက္ေခါင္းထဲကိုလည္း လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးထည့္၍ လိုးေပးလိုက္ေသးသည္။ ေဒၚနီနီျမင့္ခမ်ာ ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ရွာေတာ့ၿပီ။

တစ္ကိုယ္လုံးေကာ့ႂကြကာ ထြန႔္ထြန႔္လူးရင္းက သူမေစာက္ပတ္တဝိုက္မွာလည္း ေစာက္ရည္ဗရပြ စီးယိုထြက္က်လာခဲ့ရကာ သူမလက္ႏွစ္ဖက္က သူ႔ေခါင္းကို ႐ုတ္တရက္ႀကီး တြန္းဖယ္ပစ္လိုက္ၿပီး … “ေတာ္ၿပီ ေမာင္ေလး မင္းလီးကို မမတစ္လွည့္စုပ္ေပးမယ္ မင္းအဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ လိုးၾကရေအာင္ကြယ္ မမ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ” “ဒါျဖင့္ စုပ္ေလ မမရဲ႕ ” ထူးေက်ာ္ သူ႔လီးႀကီးကို နီနီျမင့္ပါးစပ္နားတိုးကပ္ေပးလိုက္ၿပီး လီးစုပ္ေစလိုက္သည္။ နီနီျမင့္၏ လီးစုပ္ပညာကလည္း မေခလွေပ။ ထူးေက်ာ္လိုလူကို ေကာ့ပ်ံသြားေလာက္ေအာင္ပင္ စြမ္းလြန္းလွသည္။ လီးဒစ္ထိပ္လုံးကို ငုံကာစုပ္၍ လီးကိုယ္ထည္တစ္ေလွ်ာက္အား လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ဆြလိုက္လုပ္ေပးသည္။ ထူးေက်ာ္လီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး အာေခါင္တြင္းသို႔ မဝင္ဝင္ေအာင္သြင္းၿပီး ေခါင္းကိုႏွိမ့္လိုက္ႂကြလိုက္လုပ္၍ ပါးစပ္ႏွင့္လိုးေပးသည္။ လေခ်ာင္းကိုေရာ ေဂြးဥႏွစ္လုံးကိုပါ ပါးစပ္ႏွင့္တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္၍ လွ်ာႏွင့္မရပ္မနား ဆြႏြဴးေပးလိုက္ေလရာ ထူးေက်ာ္လည္း လီးေတာင္လြန္လြန္း၍ နီနီျမင့္ပါးစပ္ထဲမွာေတာင္ သူ႔လီးကမဆန႔္ဘဲ ျဖစ္သြားခဲ့ရေလသည္။ ထူးေက်ာ္လီးႀကီးက အဆမတန္ႀကီးထြားလာသည္။

“လိုးၾကစို႔ မမရယ္ ေနာ္ ” သူ႔အေျပာကိုပင္ နီနီျမင့္တစ္ေယာက္ေစာင့္ေနပုံရသည္။ “မမ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ ေျပာ ေမာင္ေလး ” “ကုန္းလိုက္ မမ ကြၽန္ေတာ္ အေနာက္ကလိုးေပးမယ္ ” ေဒၚနီနီျမင့္ ေျခလက္ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ေမွာက္ခုံရက္ ဖင္ကို ကုန္းေပးလိုက္သည္။ သူမဖင္ႀကီးမွာ အယ္အယ္ထြားထြားႀကီးျဖစ္ရာ အသားအေရျဖဴဝင္းသေလာက္ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးျဖစ္လွ်က္ ခါးေလးကိုအနည္းငယ္ေကြးၫြတ္ၿပီး ဖင္ကို ေယာက္်ားေလးအႀကိဳက္ ထင္သလို လိုးႏိုင္ေအာင္ အလိုက္တသိ ေကာ့ေထာင္ေပးထားသည့္အေနအထားႏွင့္မို႔ ထူးေက်ာ္လည္း လိုးခ်င္စိတ္ကို ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ် ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။ နီနီျမင့္ဖင္သားကားကားႀကီးအား ကုန္းနမ္းပစ္လိုက္ရာက ဖင္ႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ေကာ့ေကာ့ေလး စိတ္တိုင္းက်ျပဳျပင္၍ သူမဖင္သားအေနာက္ကေနၿပီး ျပဴးၿပဲထြက္ေနသည့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲကို သူ႔လီးထိပ္အားထည့္သြင္းၿပီး ဖြပ္ ဇြပ္ဆိုၿပီး အေနာက္ကေန ခပ္ဆတ္ဆတ္ကေလးလုပ္ကာ ေဆာင့္လိုးခ်လိုက္ေလသည္။ လီးႀကီးက တစ္ဝက္သာသာေလာက္နစ္ဝင္သြားၿပီး နီနီျမင့္ဖင္ႀကီး အေပၚကိုေငါ့ေထာင္ကာ ေကာက္တက္သြားရေလသည္။

ထူးေက်ာ္အပီအျပင္က်ဳံးလိုးသည္။ သူမကလည္း ဖင္ေနာက္ျပန္တြနါး၍ ေညႇာင့္ေဆာင့္ေပးေနသည္။ သူ႔လီးႀကီးလြန္းလွ၍ ခံရခ်က္ကေတာ့ မသက္သာလွေပ။ နီနီျမင့္မ်က္ႏွာေလး ဣေျႏၵမဆယ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႐ြဳံ႕မဲ့ေနရၿပီး အံတႀကိတ္ႀကိတ္ႏွင့္ပင္ ထူးေက်ာ္လိုးသမွ်ကုန္း႐ုန္းခံေနကာ လီးအရသာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားေနလွ်က္ရွိေပသည္။ “မမ အႀကိဳက္ေတြ႕ရဲ႕လား ” “ႀကိဳက္ပါတယ္ ငါ့ေမာင္ရယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းလီးႀကီးက မမရဲ႕ေသသြားတဲ့လင္ထက္ေတာင္ ႏွစ္ဆေလာက္ ႀကီးမားေနေသးတယ္ မမ ဒီလို တစ္ခါမွ အလိုးမခံဖူးပါဘူးကြယ္ မင္းလိုးတာ မမ အသည္းေတြအူေတြေတာင္ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တယ္ မသိေတာ့ပါဘူး ” “မမ သားအိမ္ေထာက္မိလို႔လား ဒါျဖင့္ ႐ိုး႐ိုးပဲလိုးရေအာင္ေလ ေနာက္က်င့္သားးရေတာ့မွ ဖင္ေထာင္လိုးတာေပါ့ မမကို ဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး လိုးေပးမယ္ ေက်နပ္လား ဟင္ မမ” “ေက်နပ္ပါတယ္ ေမာင္ေလးရယ္ ဟုတ္တယ္ မင္းေျပာသလိုပဲ ခုနကအတိုင္းျပန္လိုးရေအာင္ ေစာေစာက အေနာက္ကေနလိုးတာ မင္းဟာႀကီးက သားအိမ္လားဘာလား တစ္ခုခုေထာက္မိေနသလိုပဲ မမ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ ” “ရတယ္ ကြၽန္ေတာ္ လီးခြၽတ္လိုက္မယ္ မမ ပက္လက္လွန္လိုက္ေနာ္ ” ႏွစ္ေယာက္သားပုံစံျပန္ေျပာင္းၿပီး ေလွႀကီးထိုးအတိုင္း လိုးေပးလိုက္ရသည္။

နီနီျမင့္က ဒီပုံစံႀကိဳက္သလို ထူးေက်ာ္လည္းႀကိဳက္သည္ပင္။ သူမႏို႔ကိုစို႔၍ စိတ္ရွိလက္ရွိ ကိုယ္လိုသလို ဆြဲလိုးလို႔လည္းရေနေပသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စေတြ႕ကာ ခ်စ္မဝႏိုင္ေသးခ်ိန္မွာ ဒီနည္းအတိုင္း ဖက္ရမ္းနမ္း႐ြဳံ႕၍ အခ်ိန္ယူ လိုးရတာလည္း တစ္မ်ိဳး အရသာရွိတာအမွန္ပဲျဖစ္သည္။ သူမဖင္ႀကီးကို အိုးပင့္မၿပီး ထူးေက်ာ္ ပက္ပက္စက္စက္ စခန္းသြားပစ္လိုက္သည္။ သူ႔လီးကို တစ္ဆုံးထည့္လိုးလိုက္တာမို႔ ထိထိမိမိအရသာလည္းရွိၿပီး အိကနဲအင့္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားကာ နီနီျမင့္သူ႔ရင္ဘတ္ကိုပင္ အလန႔္တၾကားတြန္းကန္ထားလိုက္မိပါေသးသည္။ ႀကီးလည္းႀကီး ရွည္လည္းရွည္ေသာလီးမို႔ နီနီျမင့္တစ္ေယာက္ သူ႔ကို လက္မလြတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ အခ်စ္ပိုသြားမိပါသည္။ ထူးေက်ာ္က အသက္ငယ္႐ြယ္သူျဖစ္၍လိုးအားေဆာင့္အားလည္းေကာင္းသည္။ မိန္းမအႀကိဳက္ အၾကမ္းတစ္မ်ိဳးအေခ်ာတစ္ဖုံ အမ်ိဳးမ်ိဳးလိုးေပးႏိုင္ၿပီး သူမေစာက္ပတ္အတြင္းနံရံေတြကို သူ႔လီးႀကီး အျပည့္အသိပ္ ထည့္သြင္းပြတ္တိုက္မြဳေပးေနတာမို႔ ေဒၚနီနီျမင့္တစ္ေယာက္ေကာ့ပ်ံေနေအာင္အလိုးခံေနရကာ ပါးစပ္ကလည္း တကြၽတ္ကြၽတ္ အိုးအိုးအင့္အင့္ အသံစုံျမည္တမ္းညည္းညဴရင္း ထူးေက်ာ္ခါးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္တြယ္၍ ကာမစည္းစိမ္အေတြ႕ႀကီးေတြ႕ေနမိေလေတာ့သည္……. ၿပီးပါၿပီ။