ကိုကိုလူဆိုး

ကိုကိုလူဆိုး

ဆူး အိပ်ယာကနိုးလာပြီး နာရီကို ကြည့်မိတော့၆နာရီ အိပ်ချင်စိတ် မပြေသေး။ ညက ကိုကိုနဲ့ ချက်တင် ထိုင်တာ များသွားတယ်။ အိပ်ယာထဲ လူးလှိမ့်ရင်း ကိုကို့စကားတွေ ပြန်ကြားနေမိပါတယ်။ စိတ်ကူးယဉ်ရမည့် အချိန်မဟုတ် အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်ကြီးတောင် မနက်စာပြင်ဆင်နေပြီ။ “ဒေါ်ကြီး မောင့်ဖို့ ကော်ဖီနှပ်ထားပြီလား” “အင်း သမီးဆူး” ဖေဖေ ဆူးနဲ့ ဒေါ်ကြီးက မနက်စာကို အဝစားတတ်ပေမယ့် မောင်ကတော့ ကော်ဖီနှင့် မုန့်တမျိုးမျိုးအပြင်မစားတတ်ပါ။ မောင်ဆင်းလာလျှင် နှပ်ရည် နွားနို့စစ်စစ် သိကြားပါလေကာဖြင့် ကော်ဖီ စိမ့်စိမ့်လေးတခွက် အမြဲ ဖျော်ပေးရတယ်။ ဆူးဖျော်ပေးသော ကော်ဖီမှလွဲ၍ မောင်မသောက်တတ်ပါ။

“မောင် အိပ်ရေးပျက်လို့လား မျက်တွင်းတွေ ချောင်နေတယ်။” “ဟုတ်တယ် မမ ညက စာရင်းလေးတွေ တိုက်နေတာ မပြီးလို့” ”လချုပ်ရက်ဆို မောင်အလုပ်များပြီ ဖေဖေက မောင့်ကို အဲဒါကြောင့် အလုပ်မလုပ်စေချင်တာ” “မမရယ် တတ်ထားတဲ့ပညာတွေ အလကားဖြစ်မှာပေါ့ မောင်ကိုက စာရင်းနဲ့ ပတ်သက်ရင် ဝါသနာပါတာ မမသိသားနဲ့” ” ဟုတ်ကဲ့ပါ စီအေ ကြီးရယ် ပင်ပန်းလို့ ပြောမိတာပါ” ” ဟော ဖေဖေ ပြန်လာပြီ” လမ်းလျှောက်ပြန်လာသောဖေဖေ အသက်၆၀ပြည့်တော့မည်ဟု သူများပြောရင် ငြင်းမိမှာ အမှန်ပင် ဖြစ်ပါတယ်။ မကြာသေးမှီကမှ ဖေဖေ တပ်မတော် အရာရှိဘဝမှ ဆေးပင်စင်နှင့် အရပ်ဘက်ကိုပြောင်းခဲ့ပြီး အနားယူလိုက်ပါတယ်။ ဆူးက ဖေဖေ၏သမီးအရင်းတော့မဟုတ် နာမည်ကျော် ကွမ်လုံတိုက်ပွဲမှာ ဖေဖေ့အတွက် အသက်စွန့်သွားသော စစ်သည်၏ သမီးဖြစ်ပါတယ်။

တိုက်ပွဲမှအပြန် မီးတွင်းထဲမှ မေမေ ဖေဖေ ပြန်မလာနိုင်တော့သည်ကို သိပြီး ဆူးကို ထားရစ်ခဲ့ကာ ဖေဖေ့နောက်လိုက်သွားခဲ့တယ်။ ထိုအချိန်မှစ၍ တပ်ရင်းမှူးပေါက်စဖေဖေနှင့်မေမေမှ ဆူးကို တရားဝင် မွေးစားခဲ့ကျပါတယ်။ ဆူးကို မွေးစားပြီး ၅နှစ်ကြာမှ မောင်လေး သီဟမောင်ကိုမွေးခဲ့ပါတယ်။ ဖေဖေမေမေမှ သားနှင့်တန်းတူထားပြီး ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့ပါတယ်။ လွန်ခဲ့သော ၅နှစ်ခန့်မှ မေမေဆုံးပါးခဲ့ပြီး အိမ်ထောင့်တာဝန်အတွက် ဆူးအလုပ်မှ အနားယူခဲ့ပါတယ်။ ဖေဖေလည်း တရားစခန်းဝင်ခြင်း တရားထိုင် ပုတီးစိတ်ခြင်းတို့နှင့်သာ ပျော်မွေ့နေပါတယ်။ မောင့်အတွက် ထမင်းချိုင့် ထည့်ပေးပြီး မောင်အလုပ်သွားရန် ဆူးကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်ပေးရပါတယ်။ ဖေဖေ့အတွက်တော့ အထွေအထူးလုပ်ပေးစရာမလိုပါ။ ကျန်းမာရေးကောင်းသော ပင်စင်စားတို့၏ ထုံစံအတိုင်း မနက်စာစားပြီးလျှင် လက်ဖတ်ရည်ဆိုင်သို့ အပေါင်းသင်းများနှင့်ချိန်းပြီး နေကုန်အောင် စကားစမြည်ပြောတတ်သည်။

တခါတရံ အပေါင်းသင်းများပါလာလျှင်လည်း အိမ်ပေါ်ထပ်ဧည့်ခန်းအတွင်း သီတင်းကြည့်ခြင်း ချက်စ် ကစားခြင်းများဖြင့် သီးသန့်နေထိုင်တတ်ပါတယ်။ အိမ်ကိစ္စများ စီမံခြင်း ချက်ပြုတ်ရန်ညွန်ကြားခြင်းများပြီးလျှင် ဆူးအတွက် အားလပ်ချိန်များစွာရပြီ။ ပန်းပင်များကို ပြုစုခြင်း၊ ဖေ့ဘွတ် ဖွင့်ပြီး သတင်းအသစ်များဖတ်ခြင်း သူငယ်ချင်းများ ပို့စ် ကို လိုက်စ် ပေးခြင်း ချက်နည်းပြုတ်နည်းများ ကြည့်ခြင်းမှ လွဲ၍ ဘာမှလုပ်စရာမရှိပါ။ လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်မှစ၍ ဆူး ဖေ့ဘွတ် မသုံးရ မနေနိုင်ဖြစ်စေခဲ့သူက ကိုကို။ ဘေးစောင်းရိုက်တင်ထားသော ပုံမှာ မောင်နှင့်ဆင်တူပြီး မောင့်ထက် ဆံပင်ရှည်ကာ အရိုင်းဆန်သော ကိုကို့ကို နွေးထွေးစွာ စကားပြန်ခဲ့ရာမှ အခုဆို မတွေ့ရမနေနိုင် ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။အင်တာနက်ဖွင့်လိုက်တာနှင့် ကိုကို့ထံမှ မက်ဆ့ ဝင်လာတတ်တယ်။

“ဆူး” “ရှင် ကိုကို” “ဘာလုပ်နေလဲကွာ” ” ကိုကို့အကြောင်း တွေးနေတာ” “ညက အကြောင်းလား” “ကိုကိုနော်” “ကိုကိုလည်း သတိတွေရနေတာ ဆူးချိုချိုလေးကို” “ကိုကိုတော်ကွာ အရမ်းဆိုးတာပဲ” “ဆူးအကြောင်း တွေးလိုက်ရင် ကိုကို့ညီလေးက ခေါင်းထောင်လာတယ်” ” ကိုကို ဆူးခြံထဲမှာ” “သွား အခန်းထဲဝင် ကိုကိုမနေနိုင်တော့ဘူး” ကိုကိုနဲ့ ပြောရင်း ညီမလေးစီမှ တစစ်စစ်ယားယံလာတယ်။ အိမ်ပေါ်ကိုပြေးတတ်လာရင်း အခန်းထဲဝင်ခဲ့တယ်။ “ဆူး အခန်းထဲရောက်ပြီလား” “ဟုတ် ရောက်ပြီကိုကို” “ဆူး ညီမလေးပုံ ရိုက်ပြီး ပို့ပေးပါဦး” “ဟုတ် ကိုကို” ဆူးညီမလေးပုံ ရိုက်ပို့ပေးပြီး ကိုကို့ညီလေးပုံကို ပြန်ပို့ပေးတော့ ကိုကို့ညီလေးက တင်းမာပြောင်လက်နေတယ်။ အိုး ကိုကို့ ညီလေးနဲ့ ညီမလေးသာ မိတ်ဆက်ရလို့ကတော့ ဟင်းးးး “ဆူး ကိုကို ဆူးညီမလေးကို လျှက်ပေးမယ်နော်” “ဟင့်” “ဆူးဗိုက်လေးတွေကို နမ်းနေပြီ” ” အိုး ကိုကို ယားတယ်” “ဆူးညီမလေးကို နမ်းနေပြီ” “ဆူး အရသာဖူးလေးကို ကိုကိုလျှာနဲ့ ထိုးကလော်နေတယ်။

“ကိုကိုရေ” “အကွဲကြောင်းလေးကို စုန်ဆန်ပွတ်ပေးနေတယ်” “ကိုကိုရေ သေတော့မယ်” “ဆူး အရသာဖူးလေးကို စုပ်ထားပြီး ညီမလေးထဲကို လက်လေးသွင်းလိုက်ပြီ” “အွန့်” ကိုကိုရေးတဲ့စာတွေဖတ်ပြီး ညီမလေးကို ချော့နေတာ အရမ်းအရသာရှိနေပြီ စာမပြန်နိုင်တော့ဘူး။ ” ကိုကို လက်နဲ့ ဆူးညီမလေးကို လုပ်ပေးနေတယ်။ဆူးကောင်းနေပြီလား ကိုကို မြန်မြန်လုပ်ပေးနေတယ်။ ဂျီစပေါ့ ကိုထိအောင် နှိုက်ပေးနေတယ်။ဆူး အရမ်းကောင်းနေပြီ မြန်မြန် အထုတ်သွင်းလုပ်ပေးနေတယ်။တရစပ်လုပ်ပေးနေတယ်။ဆူး မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးတယ်။ “ကိုကို” “ဆူးလေး ပြီးလား” “ဟုတ် ကိုကို” “ကိုကို့ကို လုပ်ပေးပါဦး။ ကိုကို့ညီလေးလည်း ကြည့်ဦး ပေါက်ထွက်တော့မယ်” “ကိုကိုရဲ့ တင်းမာနေတဲ့ ညီလေးကို ဆူး ပလွေပေးမယ်နော်။ “အင်း” “ကိုကို့ ထိပ်ကို ဖွဖွလေးငုံလိုက်ပြီ” “အင်း” “ထိပ်လေးမြုပ်တော့ ဒစ်ပက်လည်ကို လျှာနဲ့ သိမ်းလျှက်လိုက်တယ်”

“အိုးးး” “ဒစ်အောက်ခြေကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက်တယ်” “ရှစ်” “ထိပ်လေးကို ငုံပြီး စုပ်နေပြီ” “အိုးး” “နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖိပြီး အဆုံးထိ သွင်းလိုက်ပြီ” “အ့” “လက်နဲ့ အခြေကို ကိုင်ထားပြီး ပါးစပ်ထဲ အသွင်းထုတ် လုပ်ပေးနေတယ်။ တချက်တချက် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိပေးနေတယ်။” “အိုးးရပ်စ်” “ကိုကို့ ဒစ်မြုပ်အောင် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စုပ်ပေးတယ်။လက်နဲ့လည်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။” “ဘေဘီ” “သကြားလုံးစုပ်သလို လျှာနဲ့ကပ်စုပ်နေတယ်။” “မရတော့ဘူး ဆူး” “ကိုကို့ ထိပ်လေးကို လျှာနဲ့ဖိဖိပြီး အဝလေးကို လျှာနဲ့ထိုးထည့်နေတယ်။” ” အရမ်းကောင်းတယ်” “အောက်ကို လက်နဲ့ညှစ်ထားပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ထိပ်ပိုင်းကို စုပ်ပေးနေတယ်။” “မြန်မြန်လေးစုပ်ပေးနေတယ်” “ဆူး ပါးစပ်လေးဟပြီး လျှာထုတ်ထားတယ်။

ဆူး ပါးစပ်ထဲ ထုချလိုက် ကိုကို။ကိုကို့ အရည်တွေ တစက်မကျန် မြိုချမယ်။ မြန်မြန်ထု ကိုကို။ကိုကို့ အချစ်ရည်လေးတွေ သောက်ဖို့ မျှော်နေပြီ။ကိုကိုရေ ဆူးပါးစပ်ထဲ ပြီးပေးနော်” “ဟူး ဆူးရယ် ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုပြီးပြီ” ”ဟင့် ပြီးလည်း ထုတ်မပေးဘူး ကိုကို့ညီလေးကို ငုံထားမှာ ချိုချဉ်လေးလို” “အိုး ဆူးရယ် အရမ်းတတ်နေပါ့လား” “ကိုကို သင်ပေးတာလေ ခိခိ” “အရမ်းချစ်တယ်နော်ဆူး ညမှတွေ့ရအောင်။ကိုကို အလုပ်လုပ်ဦးမယ်။” “ဟုတ်ကိုကို အရမ်းချစ်တယ်။” “ဆူးရယ် အပြင်မှာ မြန်မြန်နီးချင်ပြီ” “ဆူးလည်း ကိုကို့လိုပါပဲ” ” ဘိုင့် ” နေ့နေ့ညည ကိုကို့ကိုပဲ သတိရနေတယ်။ကိုကိုပေးတဲ့ အရသာတွေ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေပဲ။ မောမောနဲ့ အိပ်လိုက်တယ်။ အိမ်မက်ထဲထိတောင် ကိုကို့ညီလေးက လိုက်နှောက်ယှက်နေတယ်။ ကိုကိုနဲ့တွေ့ဖို့ ညရောက်ချင်လှပြီ။ ဆူးကိုကို့ကို သတိရရင်း တမ်းတရင်း တနေ့တာ အချိန်တွေ ကုန်လွန်ခဲ့တယ်။ ညနေစောင်းတော့ ဖေဖေနဲ့မောင်လေးဖို့ ညစာပြင်ဆင် ရတယ်။ အိမ်မှာ ခရီးထွက်တာကလွဲလို့ မနက်စာ ညစာ အတူစားကျတယ်။ ဖေဖေက စာအုပ်ကြီးသမား စည်းကမ်းနဲ့ ပတ်သက်ရင် အတိမ်းစောင်းမခံ။

၆နာရီ ညနေစာမှီရန် ရုံးဆင်းတာနဲ့ မောင် အိမ်တန်းပြန်လာတတ်တယ်။ ၅နာရီ ပတ်ဝန်းကျင် ပြန်ရောက်နေကျမောင် ဒီနေ့နောက်ကျနေတယ်။ ဆူး မျှော်နေမိတယ်။ ထမင်းစားနောက်ကျလို့ သြဝါဒချွေမည့် ဖေဖေ့စကားများကို မောင်နှင့်အတူ နားထောင်ရမည်ကို မလိုလားပါ။၆နာရီမထိုးခင် မောင်ပြန်ရောက်လာမှ သက်ပြင်းချမိပါတယ်။ စာရင်းစစ်ရင်း အိပ်ရေးပျက်သော မောင့်အတွက် ဆိတ်ရိုးစွပ်ပြုတ်ကောင်းကောင်းလေး ချက်ထားမိပါတယ်။ မောင် ထမင်းလျော့စားပြီး စွပ်ပြုတ်များများသောက်နေ၍ ဖေဖေပင် တားယူရသည်။ အအိပ်ပျက်တော့ အဟာရ ပြည့်ရန် လိုအပ်ပါတယ်။ တဆက်တည်း တွေးလိုက်မိတာက ကိုကို ကိုကိုရော အားတွေ ကုန်နေမလား။ အားတွေပြည့်နေမလား။ ဒီနေ့ည ဗီဒီယိုချက်စ် ဖို့ ပြောထားမိတယ်။ ကိုကို ဘာတွေ အတတ်ဆန်း ဦးမလဲ။ ဆေးကြောသန့်စင်ပြီး ဒေါ်ကြီးနှင့် တီဗီ ကြည့်ပြီး အိမ်ပေါ်တတ်ခဲ့တယ်။ မောင့်အခန်းက မီးရောင်ရှိနေသေးတယ်။ မောင်မအိပ်သေးဘူးပေါ့။ အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ ဆူးအခန်းပင် ဆူးနှင့်စိမ်းသက်နေသလိုလို။ ရင်တွေလည်းခုန်နေပြီ။ ဖုန်းကိုကိုင်ပြီး အင်တာနက်ဖွင့်ဖို့ပင် စိတ်လှုပ်ရှားမိနေပါတယ်။

ကိုကို ဘယ်လိုအတွေ့ကြုံသစ်တွေ သင်တန်းပို့ချမလဲမသိ။ လိုင်းဖွင့်လိုက်သည်နှင့် “ဟေးဆူး မျှော်ရတာမောပြီ” ” ဟုတ်ကိုကို အလုပ်လေး မပြီးသေးလို့” “အင်း ဒီနေ့ ဗီဒီရိုကော နဲ့ ကိုကိုလည်းထုပြမယ် ဆူးလည်းပွတ်ပြ” “အာ ကိုကိုကလဲ” “မရှက်ပါနဲ့ ဆူးရယ်၊ ဆူးနဲ့ကိုကိုကြား အရှက်ကျန်သေးလို့လား” “သွားကိုကို လူဆိုး”ကိုကို ဗီဒီရိုကော ခေါ်လိုက်တော့ မကိုင်ချင်ကိုင်ချင်နဲ့ ကိုင်လိုက်မိတယ်။ မီးအလင်းရောင်ကို ကျောပေးထားသော ကိုကို့ရုပ်ကို သိပ်မမြင်ရ။ ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့်နှင့် ဆံပင်ရှည်ရှည်ရုပ်ကို ခန့်မှန်း ကြည့်ယုံသာ။ “ကိုကို မမြင်ရဘူး” “ကိုကို့ လီးလေး သေချာပြချင်လို့ပါ” “ကိုကို အဲဒီလို မပြောနဲ့ ရှက်တယ်” “လိုင်းပေါ်မှာ လင်မယားပဲ ဖြစ်နေပြီ။ရှက်တုန်းလား” သြရှရှ ကိုကို့အသံမှာ တမျိုးဖြစ်နေပြီး ကြားဖူးနေကျအသံလိုလို ခံစားမိတယ်။ “ဆူး ဘာတွေတွေးပြီး တိတ်သွားတာလဲ။ကိုကို့ လီးကိုကြည့်” ဓာတ်ပုံတွေထဲကထက် ပိုကြီးနေတယ်ထင်ရသော ကိုကို့ညီလေးကို ကြည့်မိတော့ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းသွားတာဘဲ။ “ဆူးလေး လုံခြည်ချွတ်လိုက်နော် ကိုကိုကြည့်ချင်လို့ ဖုန်းကို တခုခုမှီထောင်ထား” စိတ်ညှို့ခံရသောသူနှယ် ဖုန်းကို ကုတင်ပေါ်ထောင်ပြီး အဝတ်များချွတ်လိုက်ပါတယ်။ တဘက် တထည်ဖြင့် ကိုယ်လုံးကို ပတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှမ်းတတ်ခဲ့တယ်။ “ခြေရင်းမှာ ကင်မရာထောင်လိုက်” “ဆူးမျက်နှာကျမြင်နေရတယ်။

ကိုကိုကျ မျက်နှာမပြဘူး” “ဆူးရယ် ကလေးလေး ဆူးက အောက်ကရိုက်မှ ရှင်းရှင်းမြင်ရတာလေ။ကိုကိုညီလေးကို အပေါ်က အနီးကပ်ရိုက်ပြမှ ဆူး စိတ်ကူးယဉ် ကောင်းမှာလေ။” ကိုကို ရှင်းပြတော့လည်း ဟုတ်နေတာပဲ။ “ဆူးလေး ကိုကို့ကိုကြည့်နော်။ကိုကို့လက်ကို ဆူပိပိလေးလို့သဘောထား။ကိုကို ဆူးပိပိလေးထဲ ထည့်ပြီး လုပ်နေတာ။တဘက်ကို ဖယ်လိုက်” ကိုကို ပြောသံနှင့်ပင် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာပြီ။ “ဆူး ပိပိလေးကို သေချာပွတ်တော့၊ဆူးအစိလေးကို လက်ချောင်းလေးနဲ့ ဖိဖိထိပေး” ကိုကို ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ကြည့်မိတယ်။ အစိလေးကို ထိတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးသွားတယ်။ “သေချာကြည့်နော် ကိုကို ဆူးပိပိကို ထိုးပြီး လုပ်ပေးနေတယ်။ ဆူးပိပိထဲမှာ” “အိုး” ကိုကို လက်နဲ့ ကစားနေသော လိင်တံတခုလုံး ဆူးပိပိလေးထဲ ထိုးထည့်နေတဲ့လို့ တွေးမိတော့ အရည်တွေအိုင်ထွန်းလာတယ်။

“ဆူး အချစ်လေး အကွဲကြောင်းလေးကို အထက်အောက်ပွတ်ပေးနေ။ကိုကိုလုပ်တာ ကောင်လား” “အ့ကိုကို ကိုကိုပြောတာပိုကောင်း” “ဆူး ပိပိထဲ ကိုကို့အတံကြီးထည့်ထားတာ ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား” “ကိုကိုရေ အပြင်မှာ လာထည့်ပေးပါတော့။ အ့ ရှီး ကိုကို အဟင်း ဟင်း ဟင်း” “အိုး ဆူးရယ် ဆူးပိပိလေးက စီးပိုင်နေတာပဲ ကိုကိုလုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ” “အား ကို” ကိုကိုပြောသလို တောက်လျှောက်ပွတ်နေပြီး အစိလေးဖိလိုက် ချေလိုက်နှင့် ရင်တွေခုန်ပြီး သွေးတိုးလာတယ်။ “အိုး ဆူးပိပိလေးက ကိုကိုဟာကို ညှစ်ထားတယ်၊အိုး ကောင်းလိုက်တာ” လက်နဲ့ညှစ်ပြီး အထက်အောက် ထုပြနေသော ကိုကို့တန်ဆာထိပ်က အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတယ်။

ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်။ ပြန်ပြောဖို့ အင်အားလည်းမရှိခဲ့ပါ။ ကိုကို့ လက်ထဲမှာ တင်းပြောင်ပြီး ပိုမို ကြီးထွားလာသော တန်ဆာကြီးသာ ဆူးညီမလေးထဲဆိုရင်။ အတွေးနဲ့အတူ လက်ချောင်းလေးက ပိပိအဝထဲ ထိုးဆွနေမိပါတယ်။ အကုန်မထည့်ရဲသေး။ ကိုကို ထိုးရင် ဆူးထည့် ကိုကိုနောက်ဆုတ်ရင် ဆူးထုတ် အိုး ကောင်းလိုက်တာ မနက်က အရသာနှင့် ဘာမှ မဆိုင်တော့ “ဆူး ကိုကို ဆူးပိပိထဲ ထည့်လိုးနေပြီ” “အား ကိုကို” “ကောင်းလား” “အု” “မြန်မြန်လေး လိုးပေးချင်လို့” “အင့် ရွီး” “ဆူးလေး ကိုကို မြန်မြန်လိုးနေပြီ။ ဆူးမြန်မြန်ပွတ်” “အ့ ကိုကိုရေ အမေ့ ကိုကို အ့ ဟင်းဟင်း ကိုကိုရေ အားးး” မြန်လာလေလေ ကော့တတ်လာလေလေ “ဆူး အစိလေးသေချာဖိပွတ်” “ဟင်း ဟင်း အ့ ကိုကို ကိုကို အေမ့” “ဆူး ကိုကိုလိုးတာ ကောင်းလား” “အေမ့ အ့ ကောင်းတယ်ကိုကို လိုးပါ လိုးပါ အ့ အေမ့ ကိုကိုရေ” ပေါင်တွေ တုန်ခါလာပြီး အိပ်ယာပေါ်က ဖင်တလုံးလုံး ကြွတတ်ခါ ပိပိဆီမှ အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားချက်တခု ဖြစ်လာပါတယ်။ ရင်ဘက်ကို ဆွဲထားသော ခံစားချက်နှင့် ဆင်တူသလိုလို။ အလေးအပင်တခုမှ လွတ်မြောက်သွားသလိုလို။ နုံးချိ ပင်ပန်းပြီး တစုံတခု ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တယ်။

“ဆူး အချစ် ပါစပ်လေးဟထား။လျှာပါထုတ်ထား။ ဆူးပါးစပ်ထဲ ကိုကိုထုချမယ်။” ကင်မရာကို ခေါင်းရင်းဘက် အမြင့်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး မေးလေးမော့ ပါးစပ်လေးဟ လျှာလေးထုတ်ထားပေးလိုက်တယ်။ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ကိုကို့ကို ခိုးကြည့်နေမိတယ်။ “ဆူး ကိုကို ပြီးတော့မယ်။ဟထား” ကိုကို သူ့တန်ဆာကြီးကို မြန်မြန်ထုနေတယ်။ အထက်အောက် ဆွဲထုနေပြီး “အ့” “ဟူး” “ကျွစ်” “အားး” သံရှည်ညည်းပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်လာပါတယ်။ ထုတာရပ်ပြီး လက်နဲ့ဆွဲညှစ်ထားတာ မြင်လိုက်ပြီး ကိုကို့ ညီလေး ထိပ်ဝကနေ ဖြူပြစ်ပြစ် အရည်များ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ပန်းထွက်လာပါတယ်။ ကိုကို့ ဗိုက်တခုလုံး ပေပွလို့။ ကိုကိုလက်နဲ့ ကိုင်ဆွနေရင်း ကိုကို့ ညီလေး တဖြေးဖြေး ပျော့ခွေလာတယ်။

“ဆူး အချစ် ကောင်းလိုက်တာကွာ” “ဆူးရောပဲ ပြောမပြတတ်ဘူး” “နီးချင်ပြီကွာ” “ကိုကို ကြိုးစားလေ” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ ပြီးမှ ရှောင်မပြေးနဲ့” “ဆူးက ကိုကို့ချစ်နေတာ ရှောင်ပြေးစရာလား” “အင်းပါဗျာ အပြောတမျိုး အလုပ်တမျိုးမလုပ်နဲ့” “ကိုကိုနော် ဆူးကို မယုံဘူးလား။ငိုလိုက်မှာ” “ကိုကို့ ကလေးလေး မငိုနဲ့။ကိုကို ချစ်လို့စနေတာ။” “ဟွန်း သူပဲ အပြောကောင်း” “ကလေးဆိုးလေးဆူး အိပ်ရအောင်နော်” “ဟုတ်ကိုကို” “ဘိုင့်” “အာဘွား” လိုင်းပိတ်ပြီး အိပ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် အိပ်၍ မပျော်နိုင်။ ကိုကိုနဲ့ ပြောခဲ့တာတွေ တွေးနေမိတယ်။

ကိုကိုနဲ့ နီးချင်ပြီ။ ကိုကိုနဲ့ အပြင်မှာတွေ့ချင်ပြီ။ နောက်နေ့ ကိုကို့ကို ပူဆာရမယ်။ ကိုကို မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး ကိုကို့ ပြုစုယုယမှုတွေ ခံစားချင်ပြီ။ ဟူးး အရှက်တရားတို့ ပျောက်ကွယ်ကုန်ပြီ။ ကာမ အမှောင်ထဲ တဖြေးဖြေး တိုးဝင်မိနေပြီ။ ကိုကိုရယ် ဆန္ဒနဲ့ သိက္ခာပြိုင်ပွဲ အနိုင်ရနေတာက ဆန္ဒတွေ။ ကိုကိုနဲ့ အပြင်မှာ အတူတူ ချစ်ပွဲ ဝင်ချင်ပြီ။ အတွေးတွေ အဆုံးမသတ်ပေမယ့် မောပန်းထားသော အရှိန်နှင့် ဆူး အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ ညကအိပ်ရာဝင်နောက်ကျခဲ့တာနှင့် မနက်အိပ်ယာထတော့ လူက ညီစီစီဖြစ်နေခဲ့တယ်။ အောက်ကိုဆင်းလာတော့ ဖေဖေ နံနက်စာစားပြီးပြီ။ “ဖေဖေ မောင်ရော” ” အပေါ်ပြန်တက်သွားတယ်။ဖေဖေ အပေါင်းသင်းတွေနဲ့ ခရီးထွက်မလို့ ၁၀ရက်လောက်ကြာမယ်” “ဟုတ် ဖေဖေ” “သမီးမောင်ကို ဂရုစိုက်ဦး။ငေးငေးငိုင်ငိုင်နဲ့” “အလုပ်ပင်ပန်းလို့ရှိမှာပါဖေဖေ” “အင်း” “ဖေဖေ ပစ္စည်းထည့်ပြီးပြီလား။

သမီးဘာကူရမလဲ” “ပြီးပြီသမီး။မနက်ပိုင်းလာခေါ်ဖို့ ပြောထားတယ်။” “ဖေဖေပဲ လူငယ်လေးကျလို့ လန်းဆန်းနေတာ” “ဟား ဟား သားအဖချင်း မြှောက်တယ်ဟေ့” တီ တီ “ဟော လာကုန်ကျပြီ ထင်တယ် သွားမယ်သမီး” “ဟုတ်ဖေဖေ” ဖေဖေ့ ခရီးဆောင်အိပ်ကိုဆွဲရင်း ခြံတံခါးဝထိ လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ထဲလှည့်ဝင်ခဲ့ရင်း တပတ်စာဈေးဝယ်ရန် တွးနေမိတယ်။ “ဒေါ်ကြီးရေ” “အေ ဆူး” “ဆူး ဖျားချင်သလို လူကနုန်းနေလို့ ဈေးကို ဒေါ်ကြီးပဲ သွားလိုက်ပါနော်။” “အေးအေး နေ့လည်စာ မပြင်ရသေးဘူး” “ရတယ် ဒေါ်ကြီး ဒေါ်ကြီးကြာမယ်ဆို နေ့လည်စာပါစားခဲ့လိုက်။ဆူး မောင့်ကိုခေါ်ပြီး အပြင်မှာထွက်စားလိုက်မယ်” “အေးသမီး ဒေါ်ကြီး ကြာမယ်။အခြောက်ခြမ်းလေးတွေရော ဝယ်ရမှာ။ပြီးတော့ ဒေါ်ကြီး ပဲခူးက ညီမဆီ သွားချင်တယ်။” “ဖေဖေလည်းမရှိဘူး။မောင်လည်း ရုံး၂ရက်နားတယ်လေ။

မနက်ဖြန်ကျသွား တနေကုန်နေပြီး ဘုရားစုံအောင် ဖူးခဲ့” “အေးပါ ဆူးရယ်။သွားချင်နေတာကြာပြီ။ဆူးဖေဖေက အိမ်မှာနေရင် အပြင်စာဝယ်မစားတော့ ဆူးပင်ပန်းမှာ ဒေါ်ကြီးကြောက်လို့ မပြန်တာအေ့” “အင်းပါ ဒေါ်ကြီး ဆူးပိုက်ဆံသွားယူဦးမယ်။ဈေးသွားဖို့ပြင်ထား” ဆူးအပေါ်တက်ခဲ့ပြီး အခန်းထဲမှ ပိုက်ဆံယူပြီး ဒေါ်ကြီးကို ဆင်းပေးလိုက်တယ်။ ဒေါ်ကြီးထွက်သွားတော့ အိမ်တံခါးများ သေချာပိတ်ပြီး အပေါ်ကိုတက်ခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ နားရက် ကိုကိုလည်းအားမှာပါ။ကိုကိုနဲ့ အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောကြမယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကိုလှမ်းယူရန်ကြည့်လိုက်တော့ ဖုန်းမရှိတော့။

ထမင်းစားခန်းထဲ ထားမိတာလား။ သွားခဲ့သည့်နေရာတစ်လျှောက် လိုက်ရှာနေမိပါတယ်။ လှေကားမှပြန်တက်လာတော့ လှေကားထိပ်မှ ဆူးကို စိုက်ကြည့်နေသော မောင် “မမ ဒီဖုန်းရှာနေတာလား” မောင့်လက်ထဲမှာ ဆူးရဲ့ဖုန်း “မောင့်ဆီ ဘယ်လိုရောက်တာလဲ” “လာပါ အေးအေးဆေးဆေး ပြောတာပေါ့” အပေါ်ထပ် စာကြည့်ခန်းထဲဝင်သွားသော မောင့်နောက် လိုက်ခဲ့မိတယ်။ စာကြည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေသောမောင်က သူ့အနားလာထိုင်ဖို့ပြောတယ်။ “မမ ဖုန်းထဲမှာ ဘာတွေလဲ” အိုး ကျမသိလိုက်ပြီ ကိုကို့ ညီလေးပုံတွေ ကျမ အသံမတုန်အောင်ထိန်းရင်း “မောင် ဘာတွေ တွေ့လို့လဲ” “လာကြည့်လေ” မောင့်အနားဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အင်တာနက်က သိမ်းထားတာလို့ပြောရမလား သူငယ်ချင်းပို့ပေးတာပြောရမလား စဉ်းစားနေမိတယ်။ မောင့်အနားထိုင်လိုက်တော့ မောင်ဖွင့်ထားတာ ကိုကိုနဲ့ ပြောထားသော မက်ဆေ့ဂျာ လူတကိုယ်လုံး အငွေ့ပျံပျောက်ကွယ်သွားချင်မိတယ်။

မောင်ရှေ့မှာ သိမ်ငယ်သွားသလို ခံစားမိတယ်။ “မမ တစ်စိမ်းယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ ဘယ်ကမှန်းမသိပဲ ဒီစကားတွေ ပြောရဲတယ်ပေါ့” “အို မောင်” “မမရယ် မောင်ရင်နာလိုက်တာဗျာ။မောင်ကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ချစ်ခင်လေးစားလာရတာ မမကတော့” “အဟင့် မောင် မမ အဲဒီလိုမဟုတ်ရပါဘူး” “အိုဗျာ အရှက်မရှိပြောမနေနဲ့ မမလိုအပ်နေလား။မောင် ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်။ ” “မောင် မမလေ” မောင်က စကားကို ဆုံးအောင်ပြောခွင့်မပေး ဖုန်းကိုချပြီး ဆူးကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ဆူးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ အကြမ်းပတမ်း နမ်းရှိုက်နေတယ်။ မောင့်ရင်ဘက်ကို တွန်းထားတဲ့ လက်တွေက အားမပါတော့။ မောင်ရဲ့ တရှိုက်မက်မက်အနမ်းတွေမှာ စီးမျောသွားခဲ့တယ်။

မောင်နှမတွေ မသင့်တော်ပါဘူး။ အို မောင်နှမ အရင်းတွေမှ မဟုတ်တာ။ အိုး အတွေးတွေရပ်အောင် မောင်ပြုစားလေပြီ။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရှိုက်နေတာကိုလည်း လွတ်မပေး မောင်ရဲ့ လက်တွေကလည်း နေရာအနှံ ကျူးကျော်နေတယ်။ လူပျိုလက် ဝက်မြီးတဲ့ အနားမနေ လက်တဆုံး ပွတ်သတ် ကိုင်တွယ်နေတော့တယ်။ အကျႌအောက်ကနေ ဝင်ရောက်လာသော လက်က ဘော်လီချိတ်ကို စမ်းတဝါးဝါးဖြုတ်နေတယ်။ ဖြုတ်လို့ရတာနှင့် လူကိုခွာလိုက်ပြီး လက်တွေက ရင်သားနှစ်ဖက်ပေါ် ပြေးလွားဆော့ကစားနေပြန်တယ်။

အပျိုစစ်စစ်ကျမရဲ့ နစ်မြုပ်နေသော ရတနာခဲလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မအောက် ကိုင်လှိမ့်နေတယ်။ အိုး ရင်ထဲမှာ မောဟိုက်သလိုလို ရှက်ရွံ့သလိုလိုနှင့် ရတနာခဲလေးတွေ တင်းမာထောင်ထွက်လာတယ်။ တစစ်စစ်နဲ့ ညီမလေးဆီမှလည်း လိုလားအပ်သောအရာအတွက် အချက်ပြနေပြန်ပြီ။ ဝုန်းဆို မောင် ဆိုဖာပေါ်ကထပြီး ကျမကို ပွေ့ချီခေါ်သွားတယ်။ ကျမရဲ့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကိုတင်ပြီး မောင်အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ တပတ်ရစ် အဝတ်စားတွေကို ဆွဖြဲလိုက်တယ်။ အို း မောင့်ကို ရာဂနတ်သား ဖမ်းစားလေပြီ။ အဝတ်စားအားလုံး တစစီဆွဲဖြဲပီတော့ ကျမရဲ့ အပျိုစင် ခန္ဓာကိုယ်ကို တစိမ့်စိမ့်ပွတ်သပ်နေတယ်။ ကျမ လှုပ်ရှားဖို့မေ့ပြီ အိပ်မွေ့ချခံရသူလို မိန်းမောနေမိတယ်။ မောင့်နှုတ်ခမ်းအစုံက ပါးဆီမှ လည်ပင်း ချက် ဗိုက်ဆီကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ကူးသန်းရင်း တစုံတရာ ရှာဖွေနေတယ်။ အ့ မောင် ကျမရဲ့ နို့တွေကို စို့ပေးနေတယ်။ ခေါင်းလေးတွေကို လျှာကြမ်းကြီးနဲ့လျှက်ပေးတော့ အိုး ဖျတ်ဖျတ်ခါအောင် ကောင်းနေတာပေါ့။

ပါးစပ်ကလည်း နို့တွေကိုစို့ပေးရင်း မောင့်လက်တွေက ကျမရဲ့ ညီမလေးကို ကျူးကျော် သိမ်းပိုက်လာတယ်။ အကွဲကြောင်းတလျှောက် အစုန်ဆန်ပွတ်ပေးပြီး ဝလုံးရေးနေတော့ အိုး ညီမလေးငိုလေပြီ။ ကိုကိုနဲ့ ချက်တာမှလွဲ၍ ယောကျာ်းနှင့် အတွေ့ကြုံမရှိသောကျမ ဖျတ်ဖျတ်လူးလေပြီ။ “မမ မောင်လိုးပေးတော့မယ်။ ”အိုး” မျက်နှာတခုလုံး ပျားတုပ်ခံရသလို ထူပူရှိန်းသွားတယ်။ မျက်စိစုံမှိတ်ထားပြီး အိပ်ယာခင်းကို ဆွဲကုပ်ထားမိတယ်။ မောင့် ညီလေး ပွတ်ဆွဲနေတာကို အသားနုတွေဆီမှ ခံစားမိနေတယ်။ အို မောင့်ညီလေး ခလုတ်တိုက်သွားတဲ့ နေရာတွေက အသိဉာဏ်ပျောက်အောင် တောင်းဆိုလာတယ်။ မောင့်ညီလေး ကျမရဲ့အဝကို ခွဲပီး တအိအိဝင်လာနေပြီ။ အရသာတမျိုးခံစားနေရတယ်။

အထုတ်အသွင်းလုပ်နေတော့ အိုအရမ်းကောင်းပြီး ရွဲဆိုအောင် အရည်ကျလာတယ်။ မောင် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ကျမခါးကိုဆွဲပီး အားပါပါဆောင့်လိုက်တော့။ “အားးးးးး” စူးနစ်နာကျင်မှုနဲ့ အသိစိတ်ပျောက်သွားခဲ့တယ်။ အသိဝင်လာတော့ ကိုယ်ပေါ်မှောက်ပြီး နို့စို့နေရင်းဖွဖွ ညင်သာထိတွေ့နေတဲ့ မောင့်လက်ရဲ့ အထိတွေ့တွေကို ခံစားရတယ်။ အောက်ပိုင်းမှ တံစို့ထိုးထားသလို ပြည့်ကြပ်နေတဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူ လှုပ်ရှားလာတော့ နာကျင်မှုနောက်မှ အရသာတမျိုး ပါလာခဲ့တယ်။ “မမမောင် ဆောင့်တော့မယ်။

နာရင် ကြိတ်ခံ” မောင့်ညီလေးကို ဆွဲထုတ်လိုက် ဆောင့်လိုက်လုပ်နေတယ်။ နာတာတော့ သေလုအောင်နာပါတယ်။ အံကြိတ်ခံရင်း မျက်ရည်ပူတွေ တလိမ့်လိမ့်ကျလာတယ်။ မောင့်ကိုလည်း မလွန်ဆန်နိုင်။ ကိုကို့ကိုလည်း ရင်မဆိုင်နိုင်။ မောင်ဆောင့်နေရင်း အရှိန်ရလာတော့ အရည်တွေနှင့် သွက်လာပြီး နာကျင်မှုလျော့ပါးလာပါတယ်။ ကျမ မနာတော့မှန်းသိတော့ မောင်ရယ်လေ နွားသိုးကြိုးပြတ် အားပါပါဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ “အ့” ဇွတ် “မောင်” ထိန်းချုပ်ထားသည့်ကြားက အသံထွက်မိတယ်။ မောင်တချက်ဆောင့်တိုင်း ဗိုက်ထဲကအောင့်သလိုလို အေမ့ မောင့်ဆောင့်ချက်တော့ သွက်လက်လာလေလေ ညီမလေးက မခံစားနိုင်လေ။ အားအား မောင့်မေးကြောတွေ ထောင်တက်လာပြီး အံကြိတ်ကာ ဆောင့်တော့ “အေမ့” ညီမလေး အတွင်းပိုင်းတလျှောက်က ယားယံလာပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာတယ်။

မောင် ပြင်းပြင်းတချက်ဆောင့်ပြီး အရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့ သားအိမ်ဆီမှ တစစ်စစ်အရသာနှင့်အတူ တကိုယ်လုံးမြောက်တက်သွားခဲ့တယ်။ ခြေထောက်များ အကြောဆွဲသလို ကွေးပြီး မရည်ရွယ်ပဲ မောင့်လက်မောင်းတွေကို ကုပ်ဆွဲထားမိတယ်။ ကျမကိုယ်ပေါ်မှာ မောင်မှိန်းပြီး အနားယူနေတော့လေ ဘာကိုဝမ်းနည်းမှန်းမသိ မျက်ရည် တသွင်သွင်ကျမိတယ်။ မောင့်ကိုတွန်းဖယ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့တော့ “မမ မမ” အမောတကော ခေါ်သံနှင့် တံခါးကို ဇွတ်ထုနေတယ်။ “သွားပါ အပြင်ထွက်သွားပါ။မနှိပ်စက်ပါနဲ့” “မမ မောင် စိတ်မချအောင် မလုပ်နဲ့ တံခါးဖျက်ဝင်ခဲ့မှာ” “အပြင်မှာ ဒေါ်ကြီးကိုစောင့်နေပါ။တစ်ယောက်ထဲနေပါရစေ။” “မမ မောင်မမှားဘူးနော်။ငယ်ကတည်းက မမကို ချစ်နေရတာ။”

“မကြားချင်ဘူး ထွက်သွားပါ တစ်ယောက်ထဲနေပါရစေ။သိက္ခာကျအောင်မလုပ်ပါနဲ့။တောင်းပန်နေတာပါ” “မမစိတ်လျော့ မောင်သွားမယ်နော်။” မောင့် ခြေသံနဲ့ တံခါးပိတ်သံကြားမှ ရေပန်းကိုဖွင့်ပြီး ကျောမှီထိုင်ကာ ငိုနေမိပါတယ်။ တစုံတခု ပျောက်ဆုံးသွားသလို ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတခုဆုံးရှုံးရသလို တန်ဖိုးကြီး ပစ္စည်းတခု ကျပျောက်သွားသလို မျက်ရည်တွေ စီးကျရင်း နင့်နင့်သည်းသည်း ခံစားနေမိတယ်။ မောင့်ကို နားကျည်းမုန်းတီးချင်းမရှိပေမယ့် ကို့ကိုအပေါ် အပြစ်ကျူးလွန်မိပြီ။

ကိုကို့ကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲ။ “ဆူးရေ သမီး” “ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်” “ဟင်” ဒေါ်ကြီးအသံကြားမှ အသိစိတ်နဲ့ကပ်တော့ပါတယ်။ “ဟုတ် ဒေါ်ကြီး ရေချိုးနေလို့” “အေးအေး သမီး။ သီဟမောင်က သမီးဘာစားမှာလဲ မေးနေတယ်။သူသွားဝယ်မလို့တဲ့။ဒေါ်ကြီးလည်း ဒီနေ့ပဲခူးသွားလိုက်မယ် တညအိပ်ပြီး ပြန်ခဲ့မယ်။သီဟမောင်နဲ့ တခါတည်းလိုက်သွားမယ်။” “ဟုတ် ဒေါ်ကြီး” “အေးအေးသမီး ဒေါ်ကြီးသွားပြီ” ရေချိုးပြီး ကျိန်းစပ်နာကျင်နေသဖြင့် ဆေးတစ်လုံးသောက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် လှဲ၍အနားယူလိုက်ပါတယ်။ ကိုကို မျှော်နေမလား။ ဆူး ဘဝပျက်ပြီ ကိုကိုရဲ့ ကိုကိုနဲ့ တွေ့ခွင့်မရှိတော့။ ဆူးနာကျင်လိုက်တာ။ ကိုကို့ကို ဘယ်လို ပြောပြရမလဲ။ ကိုကိုရေ ဆူးသစ္စာမဲ့မိပြီ။ ဆူးနာကျင်လိုက်တာ။

မကုန်ခမ်းနိုင်သော မျက်ရည်များ ကျရင်း ဆေးအရှိန်နှင့် အိပ်ပျော်သွားပါတယ် အစာအိမ်ရဲ့ အချက်ပြမှု ဆာလောင်မှုနဲ့အတူ ဆူး အိပ်ယာနိုးခဲ့ပါတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး အားအင်မဲ့သောခြေလှမ်းများဖြင့် ထမင်းစားခန်းအတွင်း လှမ်းဝင်ခဲ့တယ်။ နာကျင်မှုကြောင့် ခြေလှမ်းများက မညီမညာ ပေါင်များကစေ့၍မရ။ ဆူး မိမိကိုယ်ကို စိတ်ပျက်မိပါတယ်။ ဖေဖေနှင့် ဒေါ်ကြီးမရှိ၍သာ တော်သေးတယ်။ ပုံစံပျက်ယွင်းနေသောမိမိ ဖေဖေတို့နှင့် ရင်ဆိုင်ရန်မသင့်တော်ပါ။ ဒေါ်ကြီး ဘာမှချက်ပြုတ်မထားခဲ့မှန်း သတိရမိသော်လည်း ချက်ပြုတ်ချင်စိတ်မရှိပါ။ ရေခဲသေတ္တာဖွင့်၍ ရေဗူးနှင့် ဖရဲသီးစိတ်ဗူးကိုထုတ်ယူခဲ့ပြီ ထမင်းစား စာပွဲမှာထိုင်လိုက်ပါတယ်။ “မမ” ခေါ်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်မိတော့ အခန်းတွင်း လှမ်းဝင်လာသောမောင် “မမ ဗိုက်ဆာနေတာလား ခနနော် မမကြိုက်တဲ့ ကြက်ကြော်ဝယ်ထားတယ်” ကြက်ကြော်ပန်းကန်နှင့် ပြန်ရောက်လာသောမောင်က “မမ က နွေးလာတယ် ပူပူလေး စားမမ” စကားပြောချင်စိတ်မရှိသော်လည်း အစားစားချင်စိတ်ကြောင့် ကြက်ကြော်နှင့် အာလူးကြော်များ စားနေမိတယ်။

“မမ တခုခုသောက်မလား မောင်ထည့်လိုက်မယ်” “ရေပဲသောက်မယ် ရတယ်” “မမ မောင့်ကို စိတ်ဆိုးနေလား” “မဆိုးပါဘူး” အစားစားလိုက် ရေသောက်လိုက်နှင့် မောင့်ကိုမကြည့်မိအောင် သတိထားနေလိုက်တော့ “မမ မောင့်ကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့။မမကမှားတယ်ထင်ရင်လည်း မောင့်ကိုကြိုက်သလိုလုပ်ကွာ” တချက် မျက်လုံးလှန်ကြည့်လိုက်ပေမယ့် မတုန့်ပြန်မိပါ။ “မမ မောင်မမှားတာ မောင်သိတယ်။ ဒါပေမယ့် မမ အဲဒီလိုမနေပါနဲ့” “ဒူးထောက်တောင်းပန်မှကျေနပ်မှာလား။ဖေဖေပြန်လာရင် ဖွင့်ပြောပြီး မမနဲ့လက်ထပ်မယ်” မဲ့ပြုံးတချက်ပြုံးမိရင်း “ငါက မွေးစားသမီးပဲ မင်းတို့သဘောပါ။””ဟာဗျာ” ဝုန်း နံရံကို လက်သီးနဲ့ထိုးပြီး နာနာကျင်ကျင်အကြည့်က ကျမရင်ထဲထိအောင် စူးနင့်ဝင်ရောက်ခဲ့ပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးဆိုသောအကြည့်နဲ့ ပခုံးတွန့်ပြီး ထထွက်ခဲ့တယ်။ လှေကားနားရောက်တော့ အိုး ကျမမြောက်တက်သွားတယ်။ မောင်လေ ကျမကိုပွေ့ချီပြီး လှေကားတွေပေါ် အပြေးတက်လာတယ်။

အပေါ်ထပ်က မောင့်အခန်းထဲခေါ်ယူသွားပြီး မောင့်ကုတင်ပေါ်ချပေးထားတယ်။ “မမ ကြည့်ပါဦး မောင့်အခန်းထဲကို” မောင်က အခန်းကို ကိုယ်တိုင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်သူ သူ့အခန်းတံခါး အမြဲ သော့ပိတ်ထားတတ်သူ အိုး အခန်းနံရံမှာ ကျမ မရိုက်ဖူးသော အရွယ်စုံ ကျမရဲ့ပုံတွေ “မမကို မွေးစားသမီးမို့ အနိုင်ကျင့်တယ် ဆိုတဲ့စကားမပြောပါနဲ့။ မောင်မခံစားနိုင်ဘူး။ မောင်သိတတ်စကတည်းက မမကိုပဲချစ်ခဲ့တာ အလေးအနက်ထားခဲ့တာ။မမရဲ့ မောင်လို့ခေါ်သံတွေ မမရဲ့ဂရုစိုက်မှုတွေအပေါ်မှာပဲ ရူးသွပ်ခဲ့မိတာ။” ကျမမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း “မမ မောင့်ကို ခွင့်ပြုပါနော်။မမကိုချစ်ချင်တယ်။” တသက်တာ သံယောဇဉ်တွယ်တာခဲ့ပြီး အရမ်းချစ်ပြနေတဲ့မောင့်အပေါ် ကျမ ဘယ်လိုအင်အားနဲ့ ငြင်းဆန်ရမှာလဲ။ ကိုကိုရေ ကျမကို ခွင့်လွတ်ပါတော့။ ကိုကို့ကို သတိရမိတော့ မျက်ရည်တွေကျဆင်းလာပါတယ်။ “မမ မောင့်ကို မကြည်ဖြူလို့လား” ညိုမှိုင်းသွားသော မျက်နှာနှင့်မောင်က ကျမကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်းမေးလာတယ်။ ဟင့် ကျမ ငိုပြီး မောင့်အခန်းမှ ပြေးထွက်ခဲ့တယ်။

အိပ်ယာပေါ် တသိမ့်သိမ့်ငိုရှိုက်ရင်း ဖုန်းကို လှမ်းကိုင်မိတယ်။ တရက်လုံးနီးပါး ပျောက်သွားသော ဆူးကို ကိုကိုလွမ်းနေမလား။ လိုင်းဖွင့်လိုက်တော့ စာတွေအများကြီးဝင်နေတယ်။ အစဆုံးမဖတ်နိုင်သေး။ “ဆူး ကိုကိုလွမ်းနေတယ်။ဘယ်တွေရောက်ပြီး ဘာတွေလုပ်နေလဲ” “ကိုကိုရေ ဆူးကိုမေ့လိုက်ပါတော့” “ဆူး ဘာတွေပြောနေတာလဲ ကိုကို့ချစ်လေး” “ဆူးလေ ဆူးတို့ပြတ်ရအောင်ကိုကို” “ကိုကိုမပြတ်နိုင်ဘူး” “ဆူးပြတ်နိုင်တယ်” “ကိုကို့မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ ဆူးရယ်။မစပါနဲ့ ကိုကိုရူးလိမ့်မယ်” မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တွေက အတားဆီးမရှိ “ကိုကို ဆူးကိုမုန်းလိုက်ပါတော့” “မဖြစ်နိုင်တာတွေ မပြောပါနဲ့ဆူးရာ။ ကိုကို့ကို ငိုစေချင်တာလား။” ”မဟုတ်ပါဘူးကိုကိုရယ် ဆူးအပြစ်ကြီးကျူးလွန်မိပြီ” “ဆူး ဘာဖြစ်လို့လဲကွာ ကိုကိုရင်တွေပူလှပြီ” “ဆူးလူတစ်ယောက်နဲ့ မှားမိပြီကိုကို” “ဟာကြာ ဆူး” “ကိုကို ဆူးကိုမုန်းလိုက်ပါ” “မမုန်းနိုင်ဘူးဆူး ကိုကိုတသက်လုံးအတွက် ရည်ရွယ်ပြီးချစ်ခဲ့တာ ဆူးဘာဖြစ်ဖြစ် ချစ်နိုင်တယ်။ဆူးကိုပဲလက်ထပ်မယ်။”

“မဖြစ်နိုင်ဘူးကိုကို” “ဆူး ဆူးစိတ်မပါခဲ့ဘူးမှတ်လား။ဆူး ကိုကို့ကို ချစ်သေးလား” ကိုကိုနာကျည်းဖို့ စကားလုံးတွေ သုံးရတော့မယ်။ တစ်ချက်အားတင်းလိုက်ရင်း “ကိုကို့ထက် သူ့ကိုပိုချစ်သွားလို့ပါ။မေ့လိုက်ပါတော့။ ထပ်မနှောက်ယှက်ပါနဲ့။” လိုင်းပိတ်လိုက်ပြီ ဖုန်းကိုလွင့်ပစ်လိုက်မိတယ်။ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ရှိုက်ငိုနေမိတယ်။ ဒေါက်ဒေါက် “မမ” ဒေါက်ဒေါက် အခန်းတံခါးခေါက်သံနှင့် မောင့်ခေါ်သံ “အပြင်ထွက်ခဲ့ပါဦး” သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် အနည်းငယ်ပြုပြင်ရင်း အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ “မမ” လူကိုဆွဲဖက်ပြီ ရင်ခွင်ထဲသွင်းလိုက်သောမောင် အသက်ရှုရပ်အောင် တင်းတင်းဖက်ထားခံရလိုက်တယ်။ နည်းနည်းလှုပ်ရှားမိတော့ “ဆောရီး မမ မောင်အပျော်လွန်သွားလို့” နားမလည်နိုင်စွာ မော့ကြည့်မိတော့ မောင်က သူ့လက်ထဲက ဖုန်းကို ထောင်ပြလာတယ်။

လက်တစ်ဖက်က ပခုံးကို ဖက်ထားပြီး ခုတင်ကိုဆွဲခေါ်လာတယ်။ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ဖုန်းကို ဖွင့်ပြတော့ ကိုကို acc ကိုကိုနဲ့ပြောထားသောစာတွေ “မောင် ဘာတွေလဲ” “မမရဲ့ကိုကိုက မောင်လေ” ပြုံးပြုံးကြီး ပြောလိုက်သောမောင့်စကားကြောင့် “ဟင်” အလန့်တကြား မောင့်ကိုတွန်းဖယ်မိတော့ “မမ မောင့်ကိုချစ်ချစ် ကိုကို့ကိုချစ်ချစ် မောင်တစ်ယောက်ထဲနော်။ မမ ကြည်ဖြူပါ” “မောင် လုပ်ရက်တယ်ဟယ်” “မမရယ် မောင်လုပ်ရပ်က မှားမယ်ဆိုတောင် မမကိုပိုင်ဆိုင်ချင်လို့ပါ မမ မောင့်ကို ချစ်ပါနော်” “မောင်” “ကိုကို့လိုလည်း အလိုလိုက်ပါ့မယ်။မောင့်လိုလည်း နွဲ့ဆိုးဆိုးခွင့်ပြုပါ မမကိုချစ်တယ်” “အို မောင်ရယ်” အိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲချပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ရှိုက်နမ်းနေတယ်။ ကျေနပ်ကြည်ဖြူခြင်း ချစ်ခင်ကြင်နာခြင်းတွေနဲ့ နှစ်ဦးသဘောတူ ချစ်ခြင်းတွေ ဖလှယ်မိနေတယ်။ မောင့်အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်မိတော့ မောင်နှုတ်ခမ်းတွန့်လိုက်တာ ခံစားရတယ်။

နှုတ်ခမ်းအစုံခွာပြီး “မမကို မောင်ချစ်တယ်” “အွန်း” မောင့်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းလိုက်နမ်းတော့ “ဟား ဟား အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေပြီကွာ” “အရင်က မချစ်ဖူးပေါ့” မူနွဲ့နွဲ့ဆိုလိုက်မိတော့ “ချစ်ပါ့ဗျာ မောင့်မိန်းမလေးကို အရင်ကလည်းချစ် ခုလည်းချစ် နောက်လည်းချစ်မှာပါ” စကားသံအဆုံး စကားများတတ်သော နှုတ်ခမ်းကို ရှိုက်နမ်းခံရတော့ အသံတွေ ပျောက်ဆုံးကုန်တယ်။ နှုတ်ခမ်းဆီမှ လည်တိုင်နဲ့ရင်ညွန့်ကို နမ်းနေပြန်တယ်။ ချစ်မိပါပြီဆိုမှ ပြုစားနေသလားမောင်ရယ်။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ရင်ညွန့်ကိုပွတ်လိုက် မေးမွေးငုတ်စိလေးတွေနဲ့ မယားယားအောင်လုပ်လိုက်နှင့် မောင် ပညာပြနေတယ် “အိုမောင်ယားတယ်” အကျႌကိုဆွဲချွတ်တော့ အလိုက်သင့်နေပေးမိပြန်တယ်။ လုံခြည်ကိုဆွဲချွတ်တော့ စောင်ကိုလက်လှမ်းမိတယ်။

“မမ မရှက်နဲ့ကွာ မောင်ပြုစုတာကို သေချာခံစားပေး” အချစ်အလိုကျပေါ့ ကျမဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ စာသားထဲကလို လင်ယောကျာ်းနဲ့အတူတူနေတဲ့အခါ ပြည့်တန်ဆာကဲ့သို့ လုပ်ကျွေးရမယ်ဆိုမှတော့ ရှက်မနေတော့ပါဘူး။ ကျမစိတ်ကို လျော့ချပြီး သေချာ အာရုံစိုက် ခံစားမိတယ်။ မောင့်အနမ်းတွေကို လိုက်ပါခံစားမိတယ်။ မောင်ရယ်လေ ကျမနို့တွေကို အပြန်ပြန်အလှန်စို့ပေးနေတယ်။ အအားမထား လက်တဖက်ကချေ တဖက်ကိုစို့။ “အိုး မောင်ရယ်” နို့စို့တာကိုနားပြီး နှာခေါင်း မေးတွေနဲ့ ဖွဖွပွတ်ဆွဲပြီး မောင့်ခေါင်းအောက်ကို နိမ့်ဆင်းသွားတယ်။

မောင် ဘာတွေလုပ်နေပါလိမ့်။ ရင်ခုန်သံတွေ ပေါက်ကွဲထွက်အောင် မြန်ဆန်လာတယ်။ ဝမ်းဗိုက်သားတွေကိုနမ်းပြီး ချက်ကိုလျှာနဲ့ထိုးတော့ မောင့်ခေါင်းကိုတွန်းဖယ်မိတယ်။ မောင် ကျမရဲ့ပေါင်တွေကို နမ်းပေးနေတယ်။ အို စိတ်ထဲ မယိုးမယွနဲ့။ ပေါင်ကနေ ခြေထောက်တချောင်းလုံးနမ်းသွားပြီး ခြေဖဝါးတွေကိုနမ်းပေးတယ်။ ဟိုဘက်ခြေထောက်ခြေဖဝါးကနေ ပေါင်ကိုတက်ပြီးနမ်းလာပြန်တယ်။ အိုး ဆီးခုံမွေးလေးတွေဆီ ခေါင်းစိုက်နမ်းတော့ အ့မောင် မောင့်ခေါင်းကိုကိုင်ထားမိတယ်။ မောင့်လက်တွေက ဝမ်းဗိုက်လေးတွေ ပေါင်လေးတွေ နေရာအနှံ ပွတ်ပေးနေတယ်။ မောင် ကျမပေါင်တွေကို တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ေ မြာက်ပြီကားနေတဲ့ ကျမပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းကို တိုးဝင်လိုက်ပြီး မောင် လျှာအစွမ်းတွေ ပြနေတယ်။ အစိလေးကို တချက်ချက် ဖိစုပ်လိုက်တိုင်း အတွင်းကလီစာတွေ ပါသွားပြီထင်မိတယ်။ အကွဲတလျောက်လျှာနဲ့ ပွတ်ဆွဲနေတော့ အိုမောင်ရေ ပိုပိုကော့ပေးမိတယ်။လျှာနဲ့ ညီမလေးထဲ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာတော့ အား မောင်ရေမောင့်ဆံပင်တွေကို ဆွဲလိုက်မိတယ်။

မောင်လေ လက်ကိုပါ အနားမပေးတော့။လျှာနဲ့ အစိကို ကလိနေရင်း လက်တချောင်းက ညီမလေးထဲဝင်လာတယ်။ အိုး “မောင်ရေ မောင်ရေ” “အ့” “အဟင့်” လက်အသွင်းထုတ်မြန်ဆန်လေလေ ကော့တက်လာလေလေ “အားးးး” အသံရှည် တချက်ဆွဲဆွဲငင်ငင်ထွက်သွားပြီး မောင့်ခေါင်းကို ပေါင်တွေနဲ့ ညှပ်ထားပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်၊ “မမ” “ဟင်” “ကောင်းလား” “အင်း” “မောင့်ကိုရော မကောင်းစေချင်ဘူးလား” “ကောင်းစေချင်တာပေါ့” “မမ မောင့်ကိုရော လုပ်ပေးမလား” “မောင်သင်ပေး” “အင်း” “ကိုကိုနဲ့ချက်တုန်းက မမပြောတယ်လေ။ လာလုပ်ပေး” “မောင်နော်” ပက်လက်လှန်ပေးထားတဲ့ မောင်ရဲ့ အောက်ပိုင်းက ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ အထိန်းသိမ်းလွတ်တာနှင့် မောင့်ညီလေးက ထောင်တတ်လာတယ်။ ိအိုး သေချာကြည့်လေ ကြီးမားတင်းပြောင်နေလေ လက်နဲ့ ဖွဖွပွတ်သပ်ပြီး ကိုကိုလုပ်ပြနေကျလို ကွင်းတိုက်ပေးမိတယ်။

မချင့်မရြဲဖစ်လာပြီး မောင့် ညီလေးထိပ်ကို စုပ်လိုက်မိတယ်။ “အ့ မမဖြေးဖြေး အတင်းမစုပ်ရဘူး” အားလျော့ပြီးစုပ်ပေးမိတယ်။ “မမ ပါးစပ်ဟပြီး ဝင်သလောက်သွင်းကြည့်” ပါးစပ်ဟပြီး သွင်းလိုက်တော့ လည်ခေါင်းရောက်ရင်ပျို့တက်လာတယ်။ မျက်ရည်တွေ အလိုလိုဝိုင်းလာတော့ “မမတော်တော့နော် နောက်ကျမှ သင်ပေးမယ်။မောင်လုပ်ချင်ပြီ” “ဟုတ်မောင်” အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လေးလှန်ပေးမိတယ်။ မောင့်အကြိုက် မောင့်သဘော ကြည်ဖြူပြီးသားပါ။ ညီမလေးအဝမှာတေ့ပြီး မောင့်ညီလေးကို အသွင်းထုတ်လုပ်ပေး နေတယ်။ အရသာသိလာတော့ အောက်ကကော့ပေးမိပြန်တယ်။ မောင်အဆောင့် ကျမအကော့ တထပ်ထဲကျတော့ အဆုံးထိဝင်သွားတယ်။ အ့ သားအိမ်အောင့်သွားတော့ အသံထွက်ညည်းမိပြန်ရော။ “မမနာသွားလား” “ရတယ် မောင်ဆောင့်” တဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်ဆောင့်ပေးနေတော့ နာတာတွေကို အံကြိတ်ခံနေမိတယ်။

အရှိန်လေးရလာတော့ ရည်ရွယ်မထားတဲ့ အသံတွေ ပါးစပ်က အလိုလို ညည်းမိတယ်။ မောင် တချက်ဆောင့်တိုင်း တသံထွက်လို့ ညည်းနေမိတယ်။ အ့ မောင်ရေ ကျမ အရှိန်တွေ အရမ်းတတ်လာပြန်ပြီ။ စိတ်နှစ် ခံစားမိတော့ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ကောင်းလာခဲ့တယ်။ ညီမလေးဆီမှ မခံမရပ်နိုင် ယားယံလာတော့ အလိုလို မောင့်ညီလေးကို ညှစ်လိုက်မိတယ်။ ”အ့မမ အရမ်းကောင်းတယ်” မောင့်အသံနဲ့ အတူ စိတ်အားထက်သန်လာတော့ ဝမိးဗိုက်ကြွက်သားများ ရှုံလာအောင် အပြင်းထန်ညှစ်မိတယ်။ “မမရေ မောင်မရတော့ဘူး” မောင်က ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆောင့်လိုက် ကျမက ညှစ်လိုက်နှင့် ပြီးဆုံးခြင်းကို အတူတူရောက်ရှိသွားပါတော့တယ်။ မောင်ညီလေးကို စိမ်ထားပြီး မောင်အမောဖြေနေတော့ မောင့်ညီလေးကို ဆွဲညှစ်ပေးမိတယ်။

“ဟား မမ” “အိုး မညစ်နဲ့ကွာ။ သေအောင်သက်နေတာလား မမ” “ချချ။သိဘူး” အတင်းညှစ်တော့ မောင်ရုန်းလိုက်တာ ပြုတ်ထွက်သွားခဲ့တယ်။ အိုး အရည် စိုစိုတွေ စီးထွက်သွားတာ သိနေပြန်တယ်။ အဖြူတွေ အနီတွေနဲ့ ဆေးချယ်ထားတဲ့ အိပ်ယာခင်းကတော့ ရစရာမရှိလောက်တော့၊ “မမ” “အင်း” “မောင်နဲ့ ကိုကို ဘယ်သူ့ကိုပိုချစ်လဲ” “ဘယ်သူ့မှပိုမချစ်ဘူး” “ဟင်” “ခိ မာယာသုံးတဲ့ ကိုကိုမောင့်ကို အချစ်ဆုံးပဲ” “ဟား မမ ပြောတတ်တယ်ကွာ အရမ်းချစ်တယ်။” “နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တဲ့ မောင့်အနမ်းနောက်က ရယ်သံတွေနဲ့ ပျော်ရွင်ကြည်နူးခြင်းတွေ အမြဲရရှိပါရစေ မောင်ရယ် ………ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ကိုကိုလူဆိုး

ဆူး အိပ္ယာကႏိုးလာၿပီး နာရီကို ၾကည့္မိေတာ့၆နာရီ အိပ္ခ်င္စိတ္ မေျပေသး။ ညက ကိုကိုနဲ႔ ခ်က္တင္ ထိုင္တာ မ်ားသြားတယ္။ အိပ္ယာထဲ လူးလွိမ့္ရင္း ကိုကို႔စကားေတြ ျပန္ၾကားေနမိပါတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္ရမည့္ အခ်ိန္မဟုတ္ အိပ္ယာထ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚႀကီးေတာင္ မနက္စာျပင္ဆင္ေနၿပီ။ “ေဒၚႀကီး ေမာင့္ဖို႔ ေကာ္ဖီႏွပ္ထားၿပီလား” “အင္း သမီးဆူး” ေဖေဖ ဆူးနဲ႔ ေဒၚႀကီးက မနက္စာကို အဝစားတတ္ေပမယ့္ ေမာင္ကေတာ့ ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန႔္တမ်ိဳးမ်ိဳးအျပင္မစားတတ္ပါ။ ေမာင္ဆင္းလာလွ်င္ ႏွပ္ရည္ ႏြားႏို႔စစ္စစ္ သိၾကားပါေလကာျဖင့္ ေကာ္ဖီ စိမ့္စိမ့္ေလးတခြက္ အၿမဲ ေဖ်ာ္ေပးရတယ္။ ဆူးေဖ်ာ္ေပးေသာ ေကာ္ဖီမွလြဲ၍ ေမာင္မေသာက္တတ္ပါ။

“ေမာင္ အိပ္ေရးပ်က္လို႔လား မ်က္တြင္းေတြ ေခ်ာင္ေနတယ္။” “ဟုတ္တယ္ မမ ညက စာရင္းေလးေတြ တိုက္ေနတာ မၿပီးလို႔” ”လခ်ဳပ္ရက္ဆို ေမာင္အလုပ္မ်ားၿပီ ေဖေဖက ေမာင့္ကို အဲဒါေၾကာင့္ အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္တာ” “မမရယ္ တတ္ထားတဲ့ပညာေတြ အလကားျဖစ္မွာေပါ့ ေမာင္ကိုက စာရင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဝါသနာပါတာ မမသိသားနဲ႔” ” ဟုတ္ကဲ့ပါ စီေအ ႀကီးရယ္ ပင္ပန္းလို႔ ေျပာမိတာပါ” ” ေဟာ ေဖေဖ ျပန္လာၿပီ” လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေသာေဖေဖ အသက္၆၀ျပည့္ေတာ့မည္ဟု သူမ်ားေျပာရင္ ျငင္းမိမွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာေသးမွီကမွ ေဖေဖ တပ္မေတာ္ အရာရွိဘဝမွ ေဆးပင္စင္ႏွင့္ အရပ္ဘက္ကိုေျပာင္းခဲ့ၿပီး အနားယူလိုက္ပါတယ္။ ဆူးက ေဖေဖ၏သမီးအရင္းေတာ့မဟုတ္ နာမည္ေက်ာ္ ကြမ္လုံတိုက္ပြဲမွာ ေဖေဖ့အတြက္ အသက္စြန႔္သြားေသာ စစ္သည္၏ သမီးျဖစ္ပါတယ္။

တိုက္ပြဲမွအျပန္ မီးတြင္းထဲမွ ေမေမ ေဖေဖ ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့သည္ကို သိၿပီး ဆူးကို ထားရစ္ခဲ့ကာ ေဖေဖ့ေနာက္လိုက္သြားခဲ့တယ္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ တပ္ရင္းမႉးေပါက္စေဖေဖႏွင့္ေမေမမွ ဆူးကို တရားဝင္ ေမြးစားခဲ့က်ပါတယ္။ ဆူးကို ေမြးစားၿပီး ၅ႏွစ္ၾကာမွ ေမာင္ေလး သီဟေမာင္ကိုေမြးခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖေမေမမွ သားႏွင့္တန္းတူထားၿပီး ေကြၽးေမြးျပဳစုခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၅ႏွစ္ခန႔္မွ ေမေမဆုံးပါးခဲ့ၿပီး အိမ္ေထာင့္တာဝန္အတြက္ ဆူးအလုပ္မွ အနားယူခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖလည္း တရားစခန္းဝင္ျခင္း တရားထိုင္ ပုတီးစိတ္ျခင္းတို႔ႏွင့္သာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနပါတယ္။ ေမာင့္အတြက္ ထမင္းခ်ိဳင့္ ထည့္ေပးၿပီး ေမာင္အလုပ္သြားရန္ ဆူးကိုယ္တိုင္ ျပင္ဆင္ေပးရပါတယ္။ ေဖေဖ့အတြက္ေတာ့ အေထြအထူးလုပ္ေပးစရာမလိုပါ။ က်န္းမာေရးေကာင္းေသာ ပင္စင္စားတို႔၏ ထုံစံအတိုင္း မနက္စာစားၿပီးလွ်င္ လက္ဖတ္ရည္ဆိုင္သို႔ အေပါင္းသင္းမ်ားႏွင့္ခ်ိန္းၿပီး ေနကုန္ေအာင္ စကားစျမည္ေျပာတတ္သည္။

တခါတရံ အေပါင္းသင္းမ်ားပါလာလွ်င္လည္း အိမ္ေပၚထပ္ဧည့္ခန္းအတြင္း သီတင္းၾကည့္ျခင္း ခ်က္စ္ ကစားျခင္းမ်ားျဖင့္ သီးသန႔္ေနထိုင္တတ္ပါတယ္။ အိမ္ကိစၥမ်ား စီမံျခင္း ခ်က္ျပဳတ္ရန္ၫြန္ၾကားျခင္းမ်ားၿပီးလွ်င္ ဆူးအတြက္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားစြာရၿပီ။ ပန္းပင္မ်ားကို ျပဳစုျခင္း၊ ေဖ့ဘြတ္ ဖြင့္ၿပီး သတင္းအသစ္မ်ားဖတ္ျခင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား ပို႔စ္ ကို လိုက္စ္ ေပးျခင္း ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းမ်ား ၾကည့္ျခင္းမွ လြဲ၍ ဘာမွလုပ္စရာမရွိပါ။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လခန႔္မွစ၍ ဆူး ေဖ့ဘြတ္ မသုံးရ မေနႏိုင္ျဖစ္ေစခဲ့သူက ကိုကို။ ေဘးေစာင္း႐ိုက္တင္ထားေသာ ပုံမွာ ေမာင္ႏွင့္ဆင္တူၿပီး ေမာင့္ထက္ ဆံပင္ရွည္ကာ အ႐ိုင္းဆန္ေသာ ကိုကို႔ကို ေႏြးေထြးစြာ စကားျပန္ခဲ့ရာမွ အခုဆို မေတြ႕ရမေနႏိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။အင္တာနက္ဖြင့္လိုက္တာႏွင့္ ကိုကို႔ထံမွ မက္ဆ့ ဝင္လာတတ္တယ္။

“ဆူး” “ရွင္ ကိုကို” “ဘာလုပ္ေနလဲကြာ” ” ကိုကို႔အေၾကာင္း ေတြးေနတာ” “ညက အေၾကာင္းလား” “ကိုကိုေနာ္” “ကိုကိုလည္း သတိေတြရေနတာ ဆူးခ်ိဳခ်ိဳေလးကို” “ကိုကိုေတာ္ကြာ အရမ္းဆိုးတာပဲ” “ဆူးအေၾကာင္း ေတြးလိုက္ရင္ ကိုကို႔ညီေလးက ေခါင္းေထာင္လာတယ္” ” ကိုကို ဆူးၿခံထဲမွာ” “သြား အခန္းထဲဝင္ ကိုကိုမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး” ကိုကိုနဲ႔ ေျပာရင္း ညီမေလးစီမွ တစစ္စစ္ယားယံလာတယ္။ အိမ္ေပၚကိုေျပးတတ္လာရင္း အခန္းထဲဝင္ခဲ့တယ္။ “ဆူး အခန္းထဲေရာက္ၿပီလား” “ဟုတ္ ေရာက္ၿပီကိုကို” “ဆူး ညီမေလးပုံ ႐ိုက္ၿပီး ပို႔ေပးပါဦး” “ဟုတ္ ကိုကို” ဆူးညီမေလးပုံ ႐ိုက္ပို႔ေပးၿပီး ကိုကို႔ညီေလးပုံကို ျပန္ပို႔ေပးေတာ့ ကိုကို႔ညီေလးက တင္းမာေျပာင္လက္ေနတယ္။ အိုး ကိုကို႔ ညီေလးနဲ႔ ညီမေလးသာ မိတ္ဆက္ရလို႔ကေတာ့ ဟင္းးးး “ဆူး ကိုကို ဆူးညီမေလးကို လွ်က္ေပးမယ္ေနာ္” “ဟင့္” “ဆူးဗိုက္ေလးေတြကို နမ္းေနၿပီ” ” အိုး ကိုကို ယားတယ္” “ဆူးညီမေလးကို နမ္းေနၿပီ” “ဆူး အရသာဖူးေလးကို ကိုကိုလွ်ာနဲ႔ ထိုးကေလာ္ေနတယ္။

“ကိုကိုေရ” “အကြဲေၾကာင္းေလးကို စုန္ဆန္ပြတ္ေပးေနတယ္” “ကိုကိုေရ ေသေတာ့မယ္” “ဆူး အရသာဖူးေလးကို စုပ္ထားၿပီး ညီမေလးထဲကို လက္ေလးသြင္းလိုက္ၿပီ” “အြန႔္” ကိုကိုေရးတဲ့စာေတြဖတ္ၿပီး ညီမေလးကို ေခ်ာ့ေနတာ အရမ္းအရသာရွိေနၿပီ စာမျပန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ” ကိုကို လက္နဲ႔ ဆူးညီမေလးကို လုပ္ေပးေနတယ္။ဆူးေကာင္းေနၿပီလား ကိုကို ျမန္ျမန္လုပ္ေပးေနတယ္။ ဂ်ီစေပါ့ ကိုထိေအာင္ ႏႈိက္ေပးေနတယ္။ဆူး အရမ္းေကာင္းေနၿပီ ျမန္ျမန္ အထုတ္သြင္းလုပ္ေပးေနတယ္။တရစပ္လုပ္ေပးေနတယ္။ဆူး ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးတယ္။ “ကိုကို” “ဆူးေလး ၿပီးလား” “ဟုတ္ ကိုကို” “ကိုကို႔ကို လုပ္ေပးပါဦး။ ကိုကို႔ညီေလးလည္း ၾကည့္ဦး ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္” “ကိုကိုရဲ႕ တင္းမာေနတဲ့ ညီေလးကို ဆူး ပေလြေပးမယ္ေနာ္။ “အင္း” “ကိုကို႔ ထိပ္ကို ဖြဖြေလးငုံလိုက္ၿပီ” “အင္း” “ထိပ္ေလးျမဳပ္ေတာ့ ဒစ္ပက္လည္ကို လွ်ာနဲ႔ သိမ္းလွ်က္လိုက္တယ္”

“အိုးးး” “ဒစ္ေအာက္ေျခကို လွ်ာနဲ႔ထိုးလိုက္တယ္” “ရွစ္” “ထိပ္ေလးကို ငုံၿပီး စုပ္ေနၿပီ” “အိုးး” “ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ဖိၿပီး အဆုံးထိ သြင္းလိုက္ၿပီ” “အ့” “လက္နဲ႔ အေျခကို ကိုင္ထားၿပီး ပါးစပ္ထဲ အသြင္းထုတ္ လုပ္ေပးေနတယ္။ တခ်က္တခ်က္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဖိေပးေနတယ္။” “အိုးးရပ္စ္” “ကိုကို႔ ဒစ္ျမဳပ္ေအာင္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး စုပ္ေပးတယ္။လက္နဲ႔လည္း ဂြင္းတိုက္ေပးေနတယ္။” “ေဘဘီ” “သၾကားလုံးစုပ္သလို လွ်ာနဲ႔ကပ္စုပ္ေနတယ္။” “မရေတာ့ဘူး ဆူး” “ကိုကို႔ ထိပ္ေလးကို လွ်ာနဲ႔ဖိဖိၿပီး အဝေလးကို လွ်ာနဲ႔ထိုးထည့္ေနတယ္။” ” အရမ္းေကာင္းတယ္” “ေအာက္ကို လက္နဲ႔ညႇစ္ထားၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးေနတယ္။ထိပ္ပိုင္းကို စုပ္ေပးေနတယ္။” “ျမန္ျမန္ေလးစုပ္ေပးေနတယ္” “ဆူး ပါးစပ္ေလးဟၿပီး လွ်ာထုတ္ထားတယ္။

ဆူး ပါးစပ္ထဲ ထုခ်လိုက္ ကိုကို။ကိုကို႔ အရည္ေတြ တစက္မက်န္ ၿမိဳခ်မယ္။ ျမန္ျမန္ထု ကိုကို။ကိုကို႔ အခ်စ္ရည္ေလးေတြ ေသာက္ဖို႔ ေမွ်ာ္ေနၿပီ။ကိုကိုေရ ဆူးပါးစပ္ထဲ ၿပီးေပးေနာ္” “ဟူး ဆူးရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုၿပီးၿပီ” ”ဟင့္ ၿပီးလည္း ထုတ္မေပးဘူး ကိုကို႔ညီေလးကို ငုံထားမွာ ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးလို” “အိုး ဆူးရယ္ အရမ္းတတ္ေနပါ့လား” “ကိုကို သင္ေပးတာေလ ခိခိ” “အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္ဆူး ညမွေတြ႕ရေအာင္။ကိုကို အလုပ္လုပ္ဦးမယ္။” “ဟုတ္ကိုကို အရမ္းခ်စ္တယ္။” “ဆူးရယ္ အျပင္မွာ ျမန္ျမန္နီးခ်င္ၿပီ” “ဆူးလည္း ကိုကို႔လိုပါပဲ” ” ဘိုင့္ ” ေန႔ေန႔ညည ကိုကို႔ကိုပဲ သတိရေနတယ္။ကိုကိုေပးတဲ့ အရသာေတြ ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပပဲ။ ေမာေမာနဲ႔ အိပ္လိုက္တယ္။ အိမ္မက္ထဲထိေတာင္ ကိုကို႔ညီေလးက လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတယ္။ ကိုကိုနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ ညေရာက္ခ်င္လွၿပီ။ ဆူးကိုကို႔ကို သတိရရင္း တမ္းတရင္း တေန႔တာ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ့တယ္။ ညေနေစာင္းေတာ့ ေဖေဖနဲ႔ေမာင္ေလးဖို႔ ညစာျပင္ဆင္ ရတယ္။ အိမ္မွာ ခရီးထြက္တာကလြဲလို႔ မနက္စာ ညစာ အတူစားက်တယ္။ ေဖေဖက စာအုပ္ႀကီးသမား စည္းကမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အတိမ္းေစာင္းမခံ။

၆နာရီ ညေနစာမွီရန္ ႐ုံးဆင္းတာနဲ႔ ေမာင္ အိမ္တန္းျပန္လာတတ္တယ္။ ၅နာရီ ပတ္ဝန္းက်င္ ျပန္ေရာက္ေနက်ေမာင္ ဒီေန႔ေနာက္က်ေနတယ္။ ဆူး ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ထမင္းစားေနာက္က်လို႔ ၾသဝါဒေခြၽမည့္ ေဖေဖ့စကားမ်ားကို ေမာင္ႏွင့္အတူ နားေထာင္ရမည္ကို မလိုလားပါ။၆နာရီမထိုးခင္ ေမာင္ျပန္ေရာက္လာမွ သက္ျပင္းခ်မိပါတယ္။ စာရင္းစစ္ရင္း အိပ္ေရးပ်က္ေသာ ေမာင့္အတြက္ ဆိတ္႐ိုးစြပ္ျပဳတ္ေကာင္းေကာင္းေလး ခ်က္ထားမိပါတယ္။ ေမာင္ ထမင္းေလ်ာ့စားၿပီး စြပ္ျပဳတ္မ်ားမ်ားေသာက္ေန၍ ေဖေဖပင္ တားယူရသည္။ အအိပ္ပ်က္ေတာ့ အဟာရ ျပည့္ရန္ လိုအပ္ပါတယ္။ တဆက္တည္း ေတြးလိုက္မိတာက ကိုကို ကိုကိုေရာ အားေတြ ကုန္ေနမလား။ အားေတြျပည့္ေနမလား။ ဒီေန႔ည ဗီဒီယိုခ်က္စ္ ဖို႔ ေျပာထားမိတယ္။ ကိုကို ဘာေတြ အတတ္ဆန္း ဦးမလဲ။ ေဆးေၾကာသန႔္စင္ၿပီး ေဒၚႀကီးႏွင့္ တီဗီ ၾကည့္ၿပီး အိမ္ေပၚတတ္ခဲ့တယ္။ ေမာင့္အခန္းက မီးေရာင္ရွိေနေသးတယ္။ ေမာင္မအိပ္ေသးဘူးေပါ့။ အခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္လိုက္ေတာ့ ဆူးအခန္းပင္ ဆူးႏွင့္စိမ္းသက္ေနသလိုလို။ ရင္ေတြလည္းခုန္ေနၿပီ။ ဖုန္းကိုကိုင္ၿပီး အင္တာနက္ဖြင့္ဖို႔ပင္ စိတ္လႈပ္ရွားမိေနပါတယ္။

ကိုကို ဘယ္လိုအေတြ႕ႀကဳံသစ္ေတြ သင္တန္းပို႔ခ်မလဲမသိ။ လိုင္းဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ “ေဟးဆူး ေမွ်ာ္ရတာေမာၿပီ” ” ဟုတ္ကိုကို အလုပ္ေလး မၿပီးေသးလို႔” “အင္း ဒီေန႔ ဗီဒီ႐ိုေကာ နဲ႔ ကိုကိုလည္းထုျပမယ္ ဆူးလည္းပြတ္ျပ” “အာ ကိုကိုကလဲ” “မရွက္ပါနဲ႔ ဆူးရယ္၊ ဆူးနဲ႔ကိုကိုၾကား အရွက္က်န္ေသးလို႔လား” “သြားကိုကို လူဆိုး”ကိုကို ဗီဒီ႐ိုေကာ ေခၚလိုက္ေတာ့ မကိုင္ခ်င္ကိုင္ခ်င္နဲ႔ ကိုင္လိုက္မိတယ္။ မီးအလင္းေရာင္ကို ေက်ာေပးထားေသာ ကိုကို႔႐ုပ္ကို သိပ္မျမင္ရ။ ခႏၶာကိုယ္ ေတာင့္ေတာင့္ႏွင့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္႐ုပ္ကို ခန႔္မွန္း ၾကည့္ယုံသာ။ “ကိုကို မျမင္ရဘူး” “ကိုကို႔ လီးေလး ေသခ်ာျပခ်င္လို႔ပါ” “ကိုကို အဲဒီလို မေျပာနဲ႔ ရွက္တယ္” “လိုင္းေပၚမွာ လင္မယားပဲ ျဖစ္ေနၿပီ။ရွက္တုန္းလား” ၾသရွရွ ကိုကို႔အသံမွာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီး ၾကားဖူးေနက်အသံလိုလို ခံစားမိတယ္။ “ဆူး ဘာေတြေတြးၿပီး တိတ္သြားတာလဲ။ကိုကို႔ လီးကိုၾကည့္” ဓာတ္ပုံေတြထဲကထက္ ပိုႀကီးေနတယ္ထင္ရေသာ ကိုကို႔ညီေလးကို ၾကည့္မိေတာ့ တကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းသြားတာဘဲ။ “ဆူးေလး လုံျခည္ခြၽတ္လိုက္ေနာ္ ကိုကိုၾကည့္ခ်င္လို႔ ဖုန္းကို တခုခုမွီေထာင္ထား” စိတ္ညႇိဳ႕ခံရေသာသူႏွယ္ ဖုန္းကို ကုတင္ေပၚေထာင္ၿပီး အဝတ္မ်ားခြၽတ္လိုက္ပါတယ္။ တဘက္ တထည္ျဖင့္ ကိုယ္လုံးကို ပတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚ လွမ္းတတ္ခဲ့တယ္။ “ေျခရင္းမွာ ကင္မရာေထာင္လိုက္” “ဆူးမ်က္ႏွာက်ျမင္ေနရတယ္။

ကိုကိုက် မ်က္ႏွာမျပဘူး” “ဆူးရယ္ ကေလးေလး ဆူးက ေအာက္က႐ိုက္မွ ရွင္းရွင္းျမင္ရတာေလ။ကိုကိုညီေလးကို အေပၚက အနီးကပ္႐ိုက္ျပမွ ဆူး စိတ္ကူးယဥ္ ေကာင္းမွာေလ။” ကိုကို ရွင္းျပေတာ့လည္း ဟုတ္ေနတာပဲ။ “ဆူးေလး ကိုကို႔ကိုၾကည့္ေနာ္။ကိုကို႔လက္ကို ဆူပိပိေလးလို႔သေဘာထား။ကိုကို ဆူးပိပိေလးထဲ ထည့္ၿပီး လုပ္ေနတာ။တဘက္ကို ဖယ္လိုက္” ကိုကို ေျပာသံႏွင့္ပင္ အရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာၿပီ။ “ဆူး ပိပိေလးကို ေသခ်ာပြတ္ေတာ့၊ဆူးအစိေလးကို လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ဖိဖိထိေပး” ကိုကို ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ၾကည့္မိတယ္။ အစိေလးကို ထိတိုင္း တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္တြန႔္လူးသြားတယ္။ “ေသခ်ာၾကည့္ေနာ္ ကိုကို ဆူးပိပိကို ထိုးၿပီး လုပ္ေပးေနတယ္။ ဆူးပိပိထဲမွာ” “အိုး” ကိုကို လက္နဲ႔ ကစားေနေသာ လိင္တံတခုလုံး ဆူးပိပိေလးထဲ ထိုးထည့္ေနတဲ့လို႔ ေတြးမိေတာ့ အရည္ေတြအိုင္ထြန္းလာတယ္။

“ဆူး အခ်စ္ေလး အကြဲေၾကာင္းေလးကို အထက္ေအာက္ပြတ္ေပးေန။ကိုကိုလုပ္တာ ေကာင္လား” “အ့ကိုကို ကိုကိုေျပာတာပိုေကာင္း” “ဆူး ပိပိထဲ ကိုကို႔အတံႀကီးထည့္ထားတာ ဘယ္လိုေနလဲ ေကာင္းလား” “ကိုကိုေရ အျပင္မွာ လာထည့္ေပးပါေတာ့။ အ့ ရွီး ကိုကို အဟင္း ဟင္း ဟင္း” “အိုး ဆူးရယ္ ဆူးပိပိေလးက စီးပိုင္ေနတာပဲ ကိုကိုလုပ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ” “အား ကို” ကိုကိုေျပာသလို ေတာက္ေလွ်ာက္ပြတ္ေနၿပီး အစိေလးဖိလိုက္ ေခ်လိုက္ႏွင့္ ရင္ေတြခုန္ၿပီး ေသြးတိုးလာတယ္။ “အိုး ဆူးပိပိေလးက ကိုကိုဟာကို ညႇစ္ထားတယ္၊အိုး ေကာင္းလိုက္တာ” လက္နဲ႔ညႇစ္ၿပီး အထက္ေအာက္ ထုျပေနေသာ ကိုကို႔တန္ဆာထိပ္က အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္လာတယ္။

ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္။ ျပန္ေျပာဖို႔ အင္အားလည္းမရွိခဲ့ပါ။ ကိုကို႔ လက္ထဲမွာ တင္းေျပာင္ၿပီး ပိုမို ႀကီးထြားလာေသာ တန္ဆာႀကီးသာ ဆူးညီမေလးထဲဆိုရင္။ အေတြးနဲ႔အတူ လက္ေခ်ာင္းေလးက ပိပိအဝထဲ ထိုးဆြေနမိပါတယ္။ အကုန္မထည့္ရဲေသး။ ကိုကို ထိုးရင္ ဆူးထည့္ ကိုကိုေနာက္ဆုတ္ရင္ ဆူးထုတ္ အိုး ေကာင္းလိုက္တာ မနက္က အရသာႏွင့္ ဘာမွ မဆိုင္ေတာ့ “ဆူး ကိုကို ဆူးပိပိထဲ ထည့္လိုးေနၿပီ” “အား ကိုကို” “ေကာင္းလား” “အု” “ျမန္ျမန္ေလး လိုးေပးခ်င္လို႔” “အင့္ ႐ြီး” “ဆူးေလး ကိုကို ျမန္ျမန္လိုးေနၿပီ။ ဆူးျမန္ျမန္ပြတ္” “အ့ ကိုကိုေရ အေမ့ ကိုကို အ့ ဟင္းဟင္း ကိုကိုေရ အားးး” ျမန္လာေလေလ ေကာ့တတ္လာေလေလ “ဆူး အစိေလးေသခ်ာဖိပြတ္” “ဟင္း ဟင္း အ့ ကိုကို ကိုကို ေအမ့” “ဆူး ကိုကိုလိုးတာ ေကာင္းလား” “ေအမ့ အ့ ေကာင္းတယ္ကိုကို လိုးပါ လိုးပါ အ့ ေအမ့ ကိုကိုေရ” ေပါင္ေတြ တုန္ခါလာၿပီး အိပ္ယာေပၚက ဖင္တလုံးလုံး ႂကြတတ္ခါ ပိပိဆီမွ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ခံစားခ်က္တခု ျဖစ္လာပါတယ္။ ရင္ဘက္ကို ဆြဲထားေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္ ဆင္တူသလိုလို။ အေလးအပင္တခုမွ လြတ္ေျမာက္သြားသလိုလို။ ႏုံးခ်ိ ပင္ပန္းၿပီး တစုံတခု ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တယ္။

“ဆူး အခ်စ္ ပါစပ္ေလးဟထား။လွ်ာပါထုတ္ထား။ ဆူးပါးစပ္ထဲ ကိုကိုထုခ်မယ္။” ကင္မရာကို ေခါင္းရင္းဘက္ အျမင့္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေမးေလးေမာ့ ပါးစပ္ေလးဟ လွ်ာေလးထုတ္ထားေပးလိုက္တယ္။ မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းၿပီး ကိုကို႔ကို ခိုးၾကည့္ေနမိတယ္။ “ဆူး ကိုကို ၿပီးေတာ့မယ္။ဟထား” ကိုကို သူ႔တန္ဆာႀကီးကို ျမန္ျမန္ထုေနတယ္။ အထက္ေအာက္ ဆြဲထုေနၿပီး “အ့” “ဟူး” “ကြၽစ္” “အားး” သံရွည္ညည္းၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္လာပါတယ္။ ထုတာရပ္ၿပီး လက္နဲ႔ဆြဲညႇစ္ထားတာ ျမင္လိုက္ၿပီး ကိုကို႔ ညီေလး ထိပ္ဝကေန ျဖဴျပစ္ျပစ္ အရည္မ်ား ဆန႔္ငင္ ဆန႔္ငင္ ပန္းထြက္လာပါတယ္။ ကိုကို႔ ဗိုက္တခုလုံး ေပပြလို႔။ ကိုကိုလက္နဲ႔ ကိုင္ဆြေနရင္း ကိုကို႔ ညီေလး တေျဖးေျဖး ေပ်ာ့ေခြလာတယ္။

“ဆူး အခ်စ္ ေကာင္းလိုက္တာကြာ” “ဆူးေရာပဲ ေျပာမျပတတ္ဘူး” “နီးခ်င္ၿပီကြာ” “ကိုကို ႀကိဳးစားေလ” “ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ၿပီးမွ ေရွာင္မေျပးနဲ႔” “ဆူးက ကိုကို႔ခ်စ္ေနတာ ေရွာင္ေျပးစရာလား” “အင္းပါဗ်ာ အေျပာတမ်ိဳး အလုပ္တမ်ိဳးမလုပ္နဲ႔” “ကိုကိုေနာ္ ဆူးကို မယုံဘူးလား။ငိုလိုက္မွာ” “ကိုကို႔ ကေလးေလး မငိုနဲ႔။ကိုကို ခ်စ္လို႔စေနတာ။” “ဟြန္း သူပဲ အေျပာေကာင္း” “ကေလးဆိုးေလးဆူး အိပ္ရေအာင္ေနာ္” “ဟုတ္ကိုကို” “ဘိုင့္” “အာဘြား” လိုင္းပိတ္ၿပီး အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ အိပ္၍ မေပ်ာ္ႏိုင္။ ကိုကိုနဲ႔ ေျပာခဲ့တာေတြ ေတြးေနမိတယ္။

ကိုကိုနဲ႔ နီးခ်င္ၿပီ။ ကိုကိုနဲ႔ အျပင္မွာေတြ႕ခ်င္ၿပီ။ ေနာက္ေန႔ ကိုကို႔ကို ပူဆာရမယ္။ ကိုကို မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ကိုကို႔ ျပဳစုယုယမႈေတြ ခံစားခ်င္ၿပီ။ ဟူးး အရွက္တရားတို႔ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၿပီ။ ကာမ အေမွာင္ထဲ တေျဖးေျဖး တိုးဝင္မိေနၿပီ။ ကိုကိုရယ္ ဆႏၵနဲ႔ သိကၡာၿပိဳင္ပြဲ အႏိုင္ရေနတာက ဆႏၵေတြ။ ကိုကိုနဲ႔ အျပင္မွာ အတူတူ ခ်စ္ပြဲ ဝင္ခ်င္ၿပီ။ အေတြးေတြ အဆုံးမသတ္ေပမယ့္ ေမာပန္းထားေသာ အရွိန္ႏွင့္ ဆူး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ ညကအိပ္ရာဝင္ေနာက္က်ခဲ့တာႏွင့္ မနက္အိပ္ယာထေတာ့ လူက ညီစီစီျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေအာက္ကိုဆင္းလာေတာ့ ေဖေဖ နံနက္စာစားၿပီးၿပီ။ “ေဖေဖ ေမာင္ေရာ” ” အေပၚျပန္တက္သြားတယ္။ေဖေဖ အေပါင္းသင္းေတြနဲ႔ ခရီးထြက္မလို႔ ၁၀ရက္ေလာက္ၾကာမယ္” “ဟုတ္ ေဖေဖ” “သမီးေမာင္ကို ဂ႐ုစိုက္ဦး။ေငးေငးငိုင္ငိုင္နဲ႔” “အလုပ္ပင္ပန္းလို႔ရွိမွာပါေဖေဖ” “အင္း” “ေဖေဖ ပစၥည္းထည့္ၿပီးၿပီလား။

သမီးဘာကူရမလဲ” “ၿပီးၿပီသမီး။မနက္ပိုင္းလာေခၚဖို႔ ေျပာထားတယ္။” “ေဖေဖပဲ လူငယ္ေလးက်လို႔ လန္းဆန္းေနတာ” “ဟား ဟား သားအဖခ်င္း ေျမႇာက္တယ္ေဟ့” တီ တီ “ေဟာ လာကုန္က်ၿပီ ထင္တယ္ သြားမယ္သမီး” “ဟုတ္ေဖေဖ” ေဖေဖ့ ခရီးေဆာင္အိပ္ကိုဆြဲရင္း ၿခံတံခါးဝထိ လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ထဲလွည့္ဝင္ခဲ့ရင္း တပတ္စာေဈးဝယ္ရန္ တြးေနမိတယ္။ “ေဒၚႀကီးေရ” “ေအ ဆူး” “ဆူး ဖ်ားခ်င္သလို လူကႏုန္းေနလို႔ ေဈးကို ေဒၚႀကီးပဲ သြားလိုက္ပါေနာ္။” “ေအးေအး ေန႔လည္စာ မျပင္ရေသးဘူး” “ရတယ္ ေဒၚႀကီး ေဒၚႀကီးၾကာမယ္ဆို ေန႔လည္စာပါစားခဲ့လိုက္။ဆူး ေမာင့္ကိုေခၚၿပီး အျပင္မွာထြက္စားလိုက္မယ္” “ေအးသမီး ေဒၚႀကီး ၾကာမယ္။အေျခာက္ျခမ္းေလးေတြေရာ ဝယ္ရမွာ။ၿပီးေတာ့ ေဒၚႀကီး ပဲခူးက ညီမဆီ သြားခ်င္တယ္။” “ေဖေဖလည္းမရွိဘူး။ေမာင္လည္း ႐ုံး၂ရက္နားတယ္ေလ။

မနက္ျဖန္က်သြား တေနကုန္ေနၿပီး ဘုရားစုံေအာင္ ဖူးခဲ့” “ေအးပါ ဆူးရယ္။သြားခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ဆူးေဖေဖက အိမ္မွာေနရင္ အျပင္စာဝယ္မစားေတာ့ ဆူးပင္ပန္းမွာ ေဒၚႀကီးေၾကာက္လို႔ မျပန္တာေအ့” “အင္းပါ ေဒၚႀကီး ဆူးပိုက္ဆံသြားယူဦးမယ္။ေဈးသြားဖို႔ျပင္ထား” ဆူးအေပၚတက္ခဲ့ၿပီး အခန္းထဲမွ ပိုက္ဆံယူၿပီး ေဒၚႀကီးကို ဆင္းေပးလိုက္တယ္။ ေဒၚႀကီးထြက္သြားေတာ့ အိမ္တံခါးမ်ား ေသခ်ာပိတ္ၿပီး အေပၚကိုတက္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ နားရက္ ကိုကိုလည္းအားမွာပါ။ကိုကိုနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာၾကမယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ စားပြဲေပၚက ဖုန္းကိုလွမ္းယူရန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းမရွိေတာ့။

ထမင္းစားခန္းထဲ ထားမိတာလား။ သြားခဲ့သည့္ေနရာတစ္ေလွ်ာက္ လိုက္ရွာေနမိပါတယ္။ ေလွကားမွျပန္တက္လာေတာ့ ေလွကားထိပ္မွ ဆူးကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေမာင္ “မမ ဒီဖုန္းရွာေနတာလား” ေမာင့္လက္ထဲမွာ ဆူးရဲ႕ဖုန္း “ေမာင့္ဆီ ဘယ္လိုေရာက္တာလဲ” “လာပါ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာတာေပါ့” အေပၚထပ္ စာၾကည့္ခန္းထဲဝင္သြားေသာ ေမာင့္ေနာက္ လိုက္ခဲ့မိတယ္။ စာၾကည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနေသာေမာင္က သူ႔အနားလာထိုင္ဖို႔ေျပာတယ္။ “မမ ဖုန္းထဲမွာ ဘာေတြလဲ” အိုး က်မသိလိုက္ၿပီ ကိုကို႔ ညီေလးပုံေတြ က်မ အသံမတုန္ေအာင္ထိန္းရင္း “ေမာင္ ဘာေတြ ေတြ႕လို႔လဲ” “လာၾကည့္ေလ” ေမာင့္အနားဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး အင္တာနက္က သိမ္းထားတာလို႔ေျပာရမလား သူငယ္ခ်င္းပို႔ေပးတာေျပာရမလား စဥ္းစားေနမိတယ္။ ေမာင့္အနားထိုင္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ဖြင့္ထားတာ ကိုကိုနဲ႔ ေျပာထားေသာ မက္ေဆ့ဂ်ာ လူတကိုယ္လုံး အေငြ႕ပ်ံေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္မိတယ္။

ေမာင္ေရွ႕မွာ သိမ္ငယ္သြားသလို ခံစားမိတယ္။ “မမ တစ္စိမ္းေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘယ္ကမွန္းမသိပဲ ဒီစကားေတြ ေျပာရဲတယ္ေပါ့” “အို ေမာင္” “မမရယ္ ေမာင္ရင္နာလိုက္တာဗ်ာ။ေမာင္ကေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ခ်စ္ခင္ေလးစားလာရတာ မမကေတာ့” “အဟင့္ ေမာင္ မမ အဲဒီလိုမဟုတ္ရပါဘူး” “အိုဗ်ာ အရွက္မရွိေျပာမေနနဲ႔ မမလိုအပ္ေနလား။ေမာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္။ ” “ေမာင္ မမေလ” ေမာင္က စကားကို ဆုံးေအာင္ေျပာခြင့္မေပး ဖုန္းကိုခ်ၿပီး ဆူးကို ဆြဲဖက္လိုက္တယ္။ ဆူးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရ အၾကမ္းပတမ္း နမ္းရႈိက္ေနတယ္။ ေမာင့္ရင္ဘက္ကို တြန္းထားတဲ့ လက္ေတြက အားမပါေတာ့။ ေမာင္ရဲ႕ တရႈိက္မက္မက္အနမ္းေတြမွာ စီးေမ်ာသြားခဲ့တယ္။

ေမာင္ႏွမေတြ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ အို ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြမွ မဟုတ္တာ။ အိုး အေတြးေတြရပ္ေအာင္ ေမာင္ျပဳစားေလၿပီ။ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းရႈိက္ေနတာကိုလည္း လြတ္မေပး ေမာင္ရဲ႕ လက္ေတြကလည္း ေနရာအႏွံ က်ဴးေက်ာ္ေနတယ္။ လူပ်ိဳလက္ ဝက္ၿမီးတဲ့ အနားမေန လက္တဆုံး ပြတ္သတ္ ကိုင္တြယ္ေနေတာ့တယ္။ အက်ႌေအာက္ကေန ဝင္ေရာက္လာေသာ လက္က ေဘာ္လီခ်ိတ္ကို စမ္းတဝါးဝါးျဖဳတ္ေနတယ္။ ျဖဳတ္လို႔ရတာႏွင့္ လူကိုခြာလိုက္ၿပီး လက္ေတြက ရင္သားႏွစ္ဖက္ေပၚ ေျပးလြားေဆာ့ကစားေနျပန္တယ္။

အပ်ိဳစစ္စစ္က်မရဲ႕ နစ္ျမဳပ္ေနေသာ ရတနာခဲေလးေတြကို လက္ညႇိဳးလက္မေအာက္ ကိုင္လွိမ့္ေနတယ္။ အိုး ရင္ထဲမွာ ေမာဟိုက္သလိုလို ရွက္႐ြံ႕သလိုလိုႏွင့္ ရတနာခဲေလးေတြ တင္းမာေထာင္ထြက္လာတယ္။ တစစ္စစ္နဲ႔ ညီမေလးဆီမွလည္း လိုလားအပ္ေသာအရာအတြက္ အခ်က္ျပေနျပန္ၿပီ။ ဝုန္းဆို ေမာင္ ဆိုဖာေပၚကထၿပီး က်မကို ေပြ႕ခ်ီေခၚသြားတယ္။ က်မရဲ႕ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚကိုတင္ၿပီး ေမာင္အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ က်မရဲ႕ တပတ္ရစ္ အဝတ္စားေတြကို ဆြၿဖဲလိုက္တယ္။ အို း ေမာင့္ကို ရာဂနတ္သား ဖမ္းစားေလၿပီ။ အဝတ္စားအားလုံး တစစီဆြဲၿဖဲပီေတာ့ က်မရဲ႕ အပ်ိဳစင္ ခႏၶာကိုယ္ကို တစိမ့္စိမ့္ပြတ္သပ္ေနတယ္။ က်မ လႈပ္ရွားဖို႔ေမ့ၿပီ အိပ္ေမြ႕ခ်ခံရသူလို မိန္းေမာေနမိတယ္။ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ပါးဆီမွ လည္ပင္း ခ်က္ ဗိုက္ဆီကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ကူးသန္းရင္း တစုံတရာ ရွာေဖြေနတယ္။ အ့ ေမာင္ က်မရဲ႕ ႏို႔ေတြကို စို႔ေပးေနတယ္။ ေခါင္းေလးေတြကို လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႔လွ်က္ေပးေတာ့ အိုး ဖ်တ္ဖ်တ္ခါေအာင္ ေကာင္းေနတာေပါ့။

ပါးစပ္ကလည္း ႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးရင္း ေမာင့္လက္ေတြက က်မရဲ႕ ညီမေလးကို က်ဴးေက်ာ္ သိမ္းပိုက္လာတယ္။ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ အစုန္ဆန္ပြတ္ေပးၿပီး ဝလုံးေရးေနေတာ့ အိုး ညီမေလးငိုေလၿပီ။ ကိုကိုနဲ႔ ခ်က္တာမွလြဲ၍ ေယာက်ာ္းႏွင့္ အေတြ႕ႀကဳံမရွိေသာက်မ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေလၿပီ။ “မမ ေမာင္လိုးေပးေတာ့မယ္။ ”အိုး” မ်က္ႏွာတခုလုံး ပ်ားတုပ္ခံရသလို ထူပူရွိန္းသြားတယ္။ မ်က္စိစုံမွိတ္ထားၿပီး အိပ္ယာခင္းကို ဆြဲကုပ္ထားမိတယ္။ ေမာင့္ ညီေလး ပြတ္ဆြဲေနတာကို အသားႏုေတြဆီမွ ခံစားမိေနတယ္။ အို ေမာင့္ညီေလး ခလုတ္တိုက္သြားတဲ့ ေနရာေတြက အသိဉာဏ္ေပ်ာက္ေအာင္ ေတာင္းဆိုလာတယ္။ ေမာင့္ညီေလး က်မရဲ႕အဝကို ခြဲပီး တအိအိဝင္လာေနၿပီ။ အရသာတမ်ိဳးခံစားေနရတယ္။

အထုတ္အသြင္းလုပ္ေနေတာ့ အိုအရမ္းေကာင္းၿပီး ႐ြဲဆိုေအာင္ အရည္က်လာတယ္။ ေမာင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရာမွ က်မခါးကိုဆြဲပီး အားပါပါေဆာင့္လိုက္ေတာ့။ “အားးးးးး” စူးနစ္နာက်င္မႈနဲ႔ အသိစိတ္ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ အသိဝင္လာေတာ့ ကိုယ္ေပၚေမွာက္ၿပီး ႏို႔စို႔ေနရင္းဖြဖြ ညင္သာထိေတြ႕ေနတဲ့ ေမာင့္လက္ရဲ႕ အထိေတြ႕ေတြကို ခံစားရတယ္။ ေအာက္ပိုင္းမွ တံစို႔ထိုးထားသလို ျပည့္ၾကပ္ေနတဲ့ ခံစားမႈနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားလာေတာ့ နာက်င္မႈေနာက္မွ အရသာတမ်ိဳး ပါလာခဲ့တယ္။ “မမေမာင္ ေဆာင့္ေတာ့မယ္။

နာရင္ ႀကိတ္ခံ” ေမာင့္ညီေလးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ ေဆာင့္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ နာတာေတာ့ ေသလုေအာင္နာပါတယ္။ အံႀကိတ္ခံရင္း မ်က္ရည္ပူေတြ တလိမ့္လိမ့္က်လာတယ္။ ေမာင့္ကိုလည္း မလြန္ဆန္ႏိုင္။ ကိုကို႔ကိုလည္း ရင္မဆိုင္ႏိုင္။ ေမာင္ေဆာင့္ေနရင္း အရွိန္ရလာေတာ့ အရည္ေတြႏွင့္ သြက္လာၿပီး နာက်င္မႈေလ်ာ့ပါးလာပါတယ္။ က်မ မနာေတာ့မွန္းသိေတာ့ ေမာင္ရယ္ေလ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ အားပါပါေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့တယ္။ “အ့” ဇြတ္ “ေမာင္” ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ၾကားက အသံထြက္မိတယ္။ ေမာင္တခ်က္ေဆာင့္တိုင္း ဗိုက္ထဲကေအာင့္သလိုလို ေအမ့ ေမာင့္ေဆာင့္ခ်က္ေတာ့ သြက္လက္လာေလေလ ညီမေလးက မခံစားႏိုင္ေလ။ အားအား ေမာင့္ေမးေၾကာေတြ ေထာင္တက္လာၿပီး အံႀကိတ္ကာ ေဆာင့္ေတာ့ “ေအမ့” ညီမေလး အတြင္းပိုင္းတေလွ်ာက္က ယားယံလာၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလာတယ္။

ေမာင္ ျပင္းျပင္းတခ်က္ေဆာင့္ၿပီး အရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့ သားအိမ္ဆီမွ တစစ္စစ္အရသာႏွင့္အတူ တကိုယ္လုံးေျမာက္တက္သြားခဲ့တယ္။ ေျခေထာက္မ်ား အေၾကာဆြဲသလို ေကြးၿပီး မရည္႐ြယ္ပဲ ေမာင့္လက္ေမာင္းေတြကို ကုပ္ဆြဲထားမိတယ္။ က်မကိုယ္ေပၚမွာ ေမာင္မွိန္းၿပီး အနားယူေနေတာ့ေလ ဘာကိုဝမ္းနည္းမွန္းမသိ မ်က္ရည္ တသြင္သြင္က်မိတယ္။ ေမာင့္ကိုတြန္းဖယ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ခဲ့ေတာ့ “မမ မမ” အေမာတေကာ ေခၚသံႏွင့္ တံခါးကို ဇြတ္ထုေနတယ္။ “သြားပါ အျပင္ထြက္သြားပါ။မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔” “မမ ေမာင္ စိတ္မခ်ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ တံခါးဖ်က္ဝင္ခဲ့မွာ” “အျပင္မွာ ေဒၚႀကီးကိုေစာင့္ေနပါ။တစ္ေယာက္ထဲေနပါရေစ။” “မမ ေမာင္မမွားဘူးေနာ္။ငယ္ကတည္းက မမကို ခ်စ္ေနရတာ။”

“မၾကားခ်င္ဘူး ထြက္သြားပါ တစ္ေယာက္ထဲေနပါရေစ။သိကၡာက်ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔။ေတာင္းပန္ေနတာပါ” “မမစိတ္ေလ်ာ့ ေမာင္သြားမယ္ေနာ္။” ေမာင့္ ေျခသံနဲ႔ တံခါးပိတ္သံၾကားမွ ေရပန္းကိုဖြင့္ၿပီး ေက်ာမွီထိုင္ကာ ငိုေနမိပါတယ္။ တစုံတခု ေပ်ာက္ဆုံးသြားသလို ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းတခုဆုံးရႈံးရသလို တန္ဖိုးႀကီး ပစၥည္းတခု က်ေပ်ာက္သြားသလို မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ရင္း နင့္နင့္သည္းသည္း ခံစားေနမိတယ္။ ေမာင့္ကို နားက်ည္းမုန္းတီးခ်င္းမရွိေပမယ့္ ကို႔ကိုအေပၚ အျပစ္က်ဴးလြန္မိၿပီ။

ကိုကို႔ကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ။ “ဆူးေရ သမီး” “ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္” “ဟင္” ေဒၚႀကီးအသံၾကားမွ အသိစိတ္နဲ႔ကပ္ေတာ့ပါတယ္။ “ဟုတ္ ေဒၚႀကီး ေရခ်ိဳးေနလို႔” “ေအးေအး သမီး။ သီဟေမာင္က သမီးဘာစားမွာလဲ ေမးေနတယ္။သူသြားဝယ္မလို႔တဲ့။ေဒၚႀကီးလည္း ဒီေန႔ပဲခူးသြားလိုက္မယ္ တညအိပ္ၿပီး ျပန္ခဲ့မယ္။သီဟေမာင္နဲ႔ တခါတည္းလိုက္သြားမယ္။” “ဟုတ္ ေဒၚႀကီး” “ေအးေအးသမီး ေဒၚႀကီးသြားၿပီ” ေရခ်ိဳးၿပီး က်ိန္းစပ္နာက်င္ေနသျဖင့္ ေဆးတစ္လုံးေသာက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚ လွဲ၍အနားယူလိုက္ပါတယ္။ ကိုကို ေမွ်ာ္ေနမလား။ ဆူး ဘဝပ်က္ၿပီ ကိုကိုရဲ႕ ကိုကိုနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္မရွိေတာ့။ ဆူးနာက်င္လိုက္တာ။ ကိုကို႔ကို ဘယ္လို ေျပာျပရမလဲ။ ကိုကိုေရ ဆူးသစၥာမဲ့မိၿပီ။ ဆူးနာက်င္လိုက္တာ။

မကုန္ခမ္းႏိုင္ေသာ မ်က္ရည္မ်ား က်ရင္း ေဆးအရွိန္ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္ အစာအိမ္ရဲ႕ အခ်က္ျပမႈ ဆာေလာင္မႈနဲ႔အတူ ဆူး အိပ္ယာႏိုးခဲ့ပါတယ္။ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၿပီး အားအင္မဲ့ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ထမင္းစားခန္းအတြင္း လွမ္းဝင္ခဲ့တယ္။ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ားက မညီမညာ ေပါင္မ်ားကေစ့၍မရ။ ဆူး မိမိကိုယ္ကို စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ေဖေဖႏွင့္ ေဒၚႀကီးမရွိ၍သာ ေတာ္ေသးတယ္။ ပုံစံပ်က္ယြင္းေနေသာမိမိ ေဖေဖတို႔ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရန္မသင့္ေတာ္ပါ။ ေဒၚႀကီး ဘာမွခ်က္ျပဳတ္မထားခဲ့မွန္း သတိရမိေသာ္လည္း ခ်က္ျပဳတ္ခ်င္စိတ္မရွိပါ။ ေရခဲေသတၱာဖြင့္၍ ေရဗူးႏွင့္ ဖရဲသီးစိတ္ဗူးကိုထုတ္ယူခဲ့ၿပီ ထမင္းစား စာပြဲမွာထိုင္လိုက္ပါတယ္။ “မမ” ေခၚသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အခန္းတြင္း လွမ္းဝင္လာေသာေမာင္ “မမ ဗိုက္ဆာေနတာလား ခနေနာ္ မမႀကိဳက္တဲ့ ၾကက္ေၾကာ္ဝယ္ထားတယ္” ၾကက္ေၾကာ္ပန္းကန္ႏွင့္ ျပန္ေရာက္လာေသာေမာင္က “မမ က ေႏြးလာတယ္ ပူပူေလး စားမမ” စကားေျပာခ်င္စိတ္မရွိေသာ္လည္း အစားစားခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ၾကက္ေၾကာ္ႏွင့္ အာလူးေၾကာ္မ်ား စားေနမိတယ္။

“မမ တခုခုေသာက္မလား ေမာင္ထည့္လိုက္မယ္” “ေရပဲေသာက္မယ္ ရတယ္” “မမ ေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးေနလား” “မဆိုးပါဘူး” အစားစားလိုက္ ေရေသာက္လိုက္ႏွင့္ ေမာင့္ကိုမၾကည့္မိေအာင္ သတိထားေနလိုက္ေတာ့ “မမ ေမာင့္ကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔။မမကမွားတယ္ထင္ရင္လည္း ေမာင့္ကိုႀကိဳက္သလိုလုပ္ကြာ” တခ်က္ မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ မတုန႔္ျပန္မိပါ။ “မမ ေမာင္မမွားတာ ေမာင္သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမ အဲဒီလိုမေနပါနဲ႔” “ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္မွေက်နပ္မွာလား။ေဖေဖျပန္လာရင္ ဖြင့္ေျပာၿပီး မမနဲ႔လက္ထပ္မယ္” မဲ့ၿပဳံးတခ်က္ၿပဳံးမိရင္း “ငါက ေမြးစားသမီးပဲ မင္းတို႔သေဘာပါ။””ဟာဗ်ာ” ဝုန္း နံရံကို လက္သီးနဲ႔ထိုးၿပီး နာနာက်င္က်င္အၾကည့္က က်မရင္ထဲထိေအာင္ စူးနင့္ဝင္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုေသာအၾကည့္နဲ႔ ပခုံးတြန႔္ၿပီး ထထြက္ခဲ့တယ္။ ေလွကားနားေရာက္ေတာ့ အိုး က်မေျမာက္တက္သြားတယ္။ ေမာင္ေလ က်မကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ေလွကားေတြေပၚ အေျပးတက္လာတယ္။

အေပၚထပ္က ေမာင့္အခန္းထဲေခၚယူသြားၿပီး ေမာင့္ကုတင္ေပၚခ်ေပးထားတယ္။ “မမ ၾကည့္ပါဦး ေမာင့္အခန္းထဲကို” ေမာင္က အခန္းကို ကိုယ္တိုင္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္သူ သူ႔အခန္းတံခါး အၿမဲ ေသာ့ပိတ္ထားတတ္သူ အိုး အခန္းနံရံမွာ က်မ မ႐ိုက္ဖူးေသာ အ႐ြယ္စုံ က်မရဲ႕ပုံေတြ “မမကို ေမြးစားသမီးမို႔ အႏိုင္က်င့္တယ္ ဆိုတဲ့စကားမေျပာပါနဲ႔။ ေမာင္မခံစားႏိုင္ဘူး။ ေမာင္သိတတ္စကတည္းက မမကိုပဲခ်စ္ခဲ့တာ အေလးအနက္ထားခဲ့တာ။မမရဲ႕ ေမာင္လို႔ေခၚသံေတြ မမရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈေတြအေပၚမွာပဲ ႐ူးသြပ္ခဲ့မိတာ။” က်မမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း “မမ ေမာင့္ကို ခြင့္ျပဳပါေနာ္။မမကိုခ်စ္ခ်င္တယ္။” တသက္တာ သံေယာဇဥ္တြယ္တာခဲ့ၿပီး အရမ္းခ်စ္ျပေနတဲ့ေမာင့္အေပၚ က်မ ဘယ္လိုအင္အားနဲ႔ ျငင္းဆန္ရမွာလဲ။ ကိုကိုေရ က်မကို ခြင့္လြတ္ပါေတာ့။ ကိုကို႔ကို သတိရမိေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက်ဆင္းလာပါတယ္။ “မမ ေမာင့္ကို မၾကည္ျဖဴလို႔လား” ညိဳမႈိင္းသြားေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ေမာင္က က်မကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းေမးလာတယ္။ ဟင့္ က်မ ငိုၿပီး ေမာင့္အခန္းမွ ေျပးထြက္ခဲ့တယ္။

အိပ္ယာေပၚ တသိမ့္သိမ့္ငိုရႈိက္ရင္း ဖုန္းကို လွမ္းကိုင္မိတယ္။ တရက္လုံးနီးပါး ေပ်ာက္သြားေသာ ဆူးကို ကိုကိုလြမ္းေနမလား။ လိုင္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ စာေတြအမ်ားႀကီးဝင္ေနတယ္။ အစဆုံးမဖတ္ႏိုင္ေသး။ “ဆူး ကိုကိုလြမ္းေနတယ္။ဘယ္ေတြေရာက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနလဲ” “ကိုကိုေရ ဆူးကိုေမ့လိုက္ပါေတာ့” “ဆူး ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ကိုကို႔ခ်စ္ေလး” “ဆူးေလ ဆူးတို႔ျပတ္ရေအာင္ကိုကို” “ကိုကိုမျပတ္ႏိုင္ဘူး” “ဆူးျပတ္ႏိုင္တယ္” “ကိုကို႔မွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ ဆူးရယ္။မစပါနဲ႔ ကိုကို႐ူးလိမ့္မယ္” မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြက အတားဆီးမရွိ “ကိုကို ဆူးကိုမုန္းလိုက္ပါေတာ့” “မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ မေျပာပါနဲ႔ဆူးရာ။ ကိုကို႔ကို ငိုေစခ်င္တာလား။” ”မဟုတ္ပါဘူးကိုကိုရယ္ ဆူးအျပစ္ႀကီးက်ဴးလြန္မိၿပီ” “ဆူး ဘာျဖစ္လို႔လဲကြာ ကိုကိုရင္ေတြပူလွၿပီ” “ဆူးလူတစ္ေယာက္နဲ႔ မွားမိၿပီကိုကို” “ဟာၾကာ ဆူး” “ကိုကို ဆူးကိုမုန္းလိုက္ပါ” “မမုန္းႏိုင္ဘူးဆူး ကိုကိုတသက္လုံးအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီးခ်စ္ခဲ့တာ ဆူးဘာျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ႏိုင္တယ္။ဆူးကိုပဲလက္ထပ္မယ္။”

“မျဖစ္ႏိုင္ဘူးကိုကို” “ဆူး ဆူးစိတ္မပါခဲ့ဘူးမွတ္လား။ဆူး ကိုကို႔ကို ခ်စ္ေသးလား” ကိုကိုနာက်ည္းဖို႔ စကားလုံးေတြ သုံးရေတာ့မယ္။ တစ္ခ်က္အားတင္းလိုက္ရင္း “ကိုကို႔ထက္ သူ႔ကိုပိုခ်စ္သြားလို႔ပါ။ေမ့လိုက္ပါေတာ့။ ထပ္မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႔။” လိုင္းပိတ္လိုက္ၿပီ ဖုန္းကိုလြင့္ပစ္လိုက္မိတယ္။ ကုတင္ေပၚထိုင္ရင္း ရႈိက္ငိုေနမိတယ္။ ေဒါက္ေဒါက္ “မမ” ေဒါက္ေဒါက္ အခန္းတံခါးေခါက္သံႏွင့္ ေမာင့္ေခၚသံ “အျပင္ထြက္ခဲ့ပါဦး” သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ အနည္းငယ္ျပဳျပင္ရင္း အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ “မမ” လူကိုဆြဲဖက္ၿပီ ရင္ခြင္ထဲသြင္းလိုက္ေသာေမာင္ အသက္ရႈရပ္ေအာင္ တင္းတင္းဖက္ထားခံရလိုက္တယ္။ နည္းနည္းလႈပ္ရွားမိေတာ့ “ေဆာရီး မမ ေမာင္အေပ်ာ္လြန္သြားလို႔” နားမလည္ႏိုင္စြာ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ေမာင္က သူ႔လက္ထဲက ဖုန္းကို ေထာင္ျပလာတယ္။

လက္တစ္ဖက္က ပခုံးကို ဖက္ထားၿပီး ခုတင္ကိုဆြဲေခၚလာတယ္။ ကုတင္ေပၚထိုင္ခိုင္းၿပီး ဖုန္းကို ဖြင့္ျပေတာ့ ကိုကို acc ကိုကိုနဲ႔ေျပာထားေသာစာေတြ “ေမာင္ ဘာေတြလဲ” “မမရဲ႕ကိုကိုက ေမာင္ေလ” ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေျပာလိုက္ေသာေမာင့္စကားေၾကာင့္ “ဟင္” အလန႔္တၾကား ေမာင့္ကိုတြန္းဖယ္မိေတာ့ “မမ ေမာင့္ကိုခ်စ္ခ်စ္ ကိုကို႔ကိုခ်စ္ခ်စ္ ေမာင္တစ္ေယာက္ထဲေနာ္။ မမ ၾကည္ျဖဴပါ” “ေမာင္ လုပ္ရက္တယ္ဟယ္” “မမရယ္ ေမာင္လုပ္ရပ္က မွားမယ္ဆိုေတာင္ မမကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔ပါ မမ ေမာင့္ကို ခ်စ္ပါေနာ္” “ေမာင္” “ကိုကို႔လိုလည္း အလိုလိုက္ပါ့မယ္။ေမာင့္လိုလည္း ႏြဲ႕ဆိုးဆိုးခြင့္ျပဳပါ မမကိုခ်စ္တယ္” “အို ေမာင္ရယ္” အိပ္ယာေပၚသို႔ လွဲခ်ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ရႈိက္နမ္းေနတယ္။ ေက်နပ္ၾကည္ျဖဴျခင္း ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျခင္းေတြနဲ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ခ်စ္ျခင္းေတြ ဖလွယ္မိေနတယ္။ ေမာင့္အနမ္းေတြကို တုန႔္ျပန္မိေတာ့ ေမာင္ႏႈတ္ခမ္းတြန႔္လိုက္တာ ခံစားရတယ္။

ႏႈတ္ခမ္းအစုံခြာၿပီး “မမကို ေမာင္ခ်စ္တယ္” “အြန္း” ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းလိုက္နမ္းေတာ့ “ဟား ဟား အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေနၿပီကြာ” “အရင္က မခ်စ္ဖူးေပါ့” မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ဆိုလိုက္မိေတာ့ “ခ်စ္ပါ့ဗ်ာ ေမာင့္မိန္းမေလးကို အရင္ကလည္းခ်စ္ ခုလည္းခ်စ္ ေနာက္လည္းခ်စ္မွာပါ” စကားသံအဆုံး စကားမ်ားတတ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းကို ရႈိက္နမ္းခံရေတာ့ အသံေတြ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းဆီမွ လည္တိုင္နဲ႔ရင္ၫြန႔္ကို နမ္းေနျပန္တယ္။ ခ်စ္မိပါၿပီဆိုမွ ျပဳစားေနသလားေမာင္ရယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ရင္ၫြန႔္ကိုပြတ္လိုက္ ေမးေမြးငုတ္စိေလးေတြနဲ႔ မယားယားေအာင္လုပ္လိုက္ႏွင့္ ေမာင္ ပညာျပေနတယ္ “အိုေမာင္ယားတယ္” အက်ႌကိုဆြဲခြၽတ္ေတာ့ အလိုက္သင့္ေနေပးမိျပန္တယ္။ လုံျခည္ကိုဆြဲခြၽတ္ေတာ့ ေစာင္ကိုလက္လွမ္းမိတယ္။

“မမ မရွက္နဲ႔ကြာ ေမာင္ျပဳစုတာကို ေသခ်ာခံစားေပး” အခ်စ္အလိုက်ေပါ့ က်မဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စာသားထဲကလို လင္ေယာက်ာ္းနဲ႔အတူတူေနတဲ့အခါ ျပည့္တန္ဆာကဲ့သို႔ လုပ္ေကြၽးရမယ္ဆိုမွေတာ့ ရွက္မေနေတာ့ပါဘူး။ က်မစိတ္ကို ေလ်ာ့ခ်ၿပီး ေသခ်ာ အာ႐ုံစိုက္ ခံစားမိတယ္။ ေမာင့္အနမ္းေတြကို လိုက္ပါခံစားမိတယ္။ ေမာင္ရယ္ေလ က်မႏို႔ေတြကို အျပန္ျပန္အလွန္စို႔ေပးေနတယ္။ အအားမထား လက္တဖက္ကေခ် တဖက္ကိုစို႔။ “အိုး ေမာင္ရယ္” ႏို႔စို႔တာကိုနားၿပီး ႏွာေခါင္း ေမးေတြနဲ႔ ဖြဖြပြတ္ဆြဲၿပီး ေမာင့္ေခါင္းေအာက္ကို နိမ့္ဆင္းသြားတယ္။

ေမာင္ ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္။ ရင္ခုန္သံေတြ ေပါက္ကြဲထြက္ေအာင္ ျမန္ဆန္လာတယ္။ ဝမ္းဗိုက္သားေတြကိုနမ္းၿပီး ခ်က္ကိုလွ်ာနဲ႔ထိုးေတာ့ ေမာင့္ေခါင္းကိုတြန္းဖယ္မိတယ္။ ေမာင္ က်မရဲ႕ေပါင္ေတြကို နမ္းေပးေနတယ္။ အို စိတ္ထဲ မယိုးမယြနဲ႔။ ေပါင္ကေန ေျခေထာက္တေခ်ာင္းလုံးနမ္းသြားၿပီး ေျခဖဝါးေတြကိုနမ္းေပးတယ္။ ဟိုဘက္ေျခေထာက္ေျခဖဝါးကေန ေပါင္ကိုတက္ၿပီးနမ္းလာျပန္တယ္။ အိုး ဆီးခုံေမြးေလးေတြဆီ ေခါင္းစိုက္နမ္းေတာ့ အ့ေမာင္ ေမာင့္ေခါင္းကိုကိုင္ထားမိတယ္။ ေမာင့္လက္ေတြက ဝမ္းဗိုက္ေလးေတြ ေပါင္ေလးေတြ ေနရာအႏွံ ပြတ္ေပးေနတယ္။ ေမာင္ က်မေပါင္ေတြကို တြန္းတင္လိုက္တယ္။ ေ ျမာက္ၿပီကားေနတဲ့ က်မေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းကို တိုးဝင္လိုက္ၿပီး ေမာင္ လွ်ာအစြမ္းေတြ ျပေနတယ္။ အစိေလးကို တခ်က္ခ်က္ ဖိစုပ္လိုက္တိုင္း အတြင္းကလီစာေတြ ပါသြားၿပီထင္မိတယ္။ အကြဲတေလ်ာက္လွ်ာနဲ႔ ပြတ္ဆြဲေနေတာ့ အိုေမာင္ေရ ပိုပိုေကာ့ေပးမိတယ္။လွ်ာနဲ႔ ညီမေလးထဲ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာေတာ့ အား ေမာင္ေရေမာင့္ဆံပင္ေတြကို ဆြဲလိုက္မိတယ္။

ေမာင္ေလ လက္ကိုပါ အနားမေပးေတာ့။လွ်ာနဲ႔ အစိကို ကလိေနရင္း လက္တေခ်ာင္းက ညီမေလးထဲဝင္လာတယ္။ အိုး “ေမာင္ေရ ေမာင္ေရ” “အ့” “အဟင့္” လက္အသြင္းထုတ္ျမန္ဆန္ေလေလ ေကာ့တက္လာေလေလ “အားးးး” အသံရွည္ တခ်က္ဆြဲဆြဲငင္ငင္ထြက္သြားၿပီး ေမာင့္ေခါင္းကို ေပါင္ေတြနဲ႔ ညႇပ္ထားၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္၊ “မမ” “ဟင္” “ေကာင္းလား” “အင္း” “ေမာင့္ကိုေရာ မေကာင္းေစခ်င္ဘူးလား” “ေကာင္းေစခ်င္တာေပါ့” “မမ ေမာင့္ကိုေရာ လုပ္ေပးမလား” “ေမာင္သင္ေပး” “အင္း” “ကိုကိုနဲ႔ခ်က္တုန္းက မမေျပာတယ္ေလ။ လာလုပ္ေပး” “ေမာင္ေနာ္” ပက္လက္လွန္ေပးထားတဲ့ ေမာင္ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းက ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ အထိန္းသိမ္းလြတ္တာႏွင့္ ေမာင့္ညီေလးက ေထာင္တတ္လာတယ္။ ိအိုး ေသခ်ာၾကည့္ေလ ႀကီးမားတင္းေျပာင္ေနေလ လက္နဲ႔ ဖြဖြပြတ္သပ္ၿပီး ကိုကိုလုပ္ျပေနက်လို ကြင္းတိုက္ေပးမိတယ္။

မခ်င့္မၿရဲဖစ္လာၿပီး ေမာင့္ ညီေလးထိပ္ကို စုပ္လိုက္မိတယ္။ “အ့ မမေျဖးေျဖး အတင္းမစုပ္ရဘူး” အားေလ်ာ့ၿပီးစုပ္ေပးမိတယ္။ “မမ ပါးစပ္ဟၿပီး ဝင္သေလာက္သြင္းၾကည့္” ပါးစပ္ဟၿပီး သြင္းလိုက္ေတာ့ လည္ေခါင္းေရာက္ရင္ပ်ိဳ႕တက္လာတယ္။ မ်က္ရည္ေတြ အလိုလိုဝိုင္းလာေတာ့ “မမေတာ္ေတာ့ေနာ္ ေနာက္က်မွ သင္ေပးမယ္။ေမာင္လုပ္ခ်င္ၿပီ” “ဟုတ္ေမာင္” အိပ္ယာေပၚ ပက္လက္ေလးလွန္ေပးမိတယ္။ ေမာင့္အႀကိဳက္ ေမာင့္သေဘာ ၾကည္ျဖဴၿပီးသားပါ။ ညီမေလးအဝမွာေတ့ၿပီး ေမာင့္ညီေလးကို အသြင္းထုတ္လုပ္ေပး ေနတယ္။ အရသာသိလာေတာ့ ေအာက္ကေကာ့ေပးမိျပန္တယ္။ ေမာင္အေဆာင့္ က်မအေကာ့ တထပ္ထဲက်ေတာ့ အဆုံးထိဝင္သြားတယ္။ အ့ သားအိမ္ေအာင့္သြားေတာ့ အသံထြက္ညည္းမိျပန္ေရာ။ “မမနာသြားလား” “ရတယ္ ေမာင္ေဆာင့္” တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္ေဆာင့္ေပးေနေတာ့ နာတာေတြကို အံႀကိတ္ခံေနမိတယ္။

အရွိန္ေလးရလာေတာ့ ရည္႐ြယ္မထားတဲ့ အသံေတြ ပါးစပ္က အလိုလို ညည္းမိတယ္။ ေမာင္ တခ်က္ေဆာင့္တိုင္း တသံထြက္လို႔ ညည္းေနမိတယ္။ အ့ ေမာင္ေရ က်မ အရွိန္ေတြ အရမ္းတတ္လာျပန္ၿပီ။ စိတ္ႏွစ္ ခံစားမိေတာ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေကာင္းလာခဲ့တယ္။ ညီမေလးဆီမွ မခံမရပ္ႏိုင္ ယားယံလာေတာ့ အလိုလို ေမာင့္ညီေလးကို ညႇစ္လိုက္မိတယ္။ ”အ့မမ အရမ္းေကာင္းတယ္” ေမာင့္အသံနဲ႔ အတူ စိတ္အားထက္သန္လာေတာ့ ဝမိးဗိုက္ႂကြက္သားမ်ား ရႈံလာေအာင္ အျပင္းထန္ညႇစ္မိတယ္။ “မမေရ ေမာင္မရေတာ့ဘူး” ေမာင္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေဆာင့္လိုက္ က်မက ညႇစ္လိုက္ႏွင့္ ၿပီးဆုံးျခင္းကို အတူတူေရာက္ရွိသြားပါေတာ့တယ္။ ေမာင္ညီေလးကို စိမ္ထားၿပီး ေမာင္အေမာေျဖေနေတာ့ ေမာင့္ညီေလးကို ဆြဲညႇစ္ေပးမိတယ္။

“ဟား မမ” “အိုး မညစ္နဲ႔ကြာ။ ေသေအာင္သက္ေနတာလား မမ” “ခ်ခ်။သိဘူး” အတင္းညႇစ္ေတာ့ ေမာင္႐ုန္းလိုက္တာ ျပဳတ္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ အိုး အရည္ စိုစိုေတြ စီးထြက္သြားတာ သိေနျပန္တယ္။ အျဖဴေတြ အနီေတြနဲ႔ ေဆးခ်ယ္ထားတဲ့ အိပ္ယာခင္းကေတာ့ ရစရာမရွိေလာက္ေတာ့၊ “မမ” “အင္း” “ေမာင္နဲ႔ ကိုကို ဘယ္သူ႔ကိုပိုခ်စ္လဲ” “ဘယ္သူ႔မွပိုမခ်စ္ဘူး” “ဟင္” “ခိ မာယာသုံးတဲ့ ကိုကိုေမာင့္ကို အခ်စ္ဆုံးပဲ” “ဟား မမ ေျပာတတ္တယ္ကြာ အရမ္းခ်စ္တယ္။” “နဖူးေလးကို နမ္းလိုက္တဲ့ ေမာင့္အနမ္းေနာက္က ရယ္သံေတြနဲ႔ ေပ်ာ္႐ြင္ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ အၿမဲရရွိပါရေစ ေမာင္ရယ္ ………ၿပီးပါၿပီ။