အချစ်တလင်း

အချစ်တလင်း

နေ့လည် ၁၂ကျော်တာနဲ့ မစု လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေး စဖွင့်ပါပြီ။သဘောကောင်း မနေကောင်း လက်ဖွာတတ်သူမို့ ညနေ ၆နာရီလောက်ဆို လက်ဖက်သုပ် မုန်လာချဉ်သုပ် မက်မန်းသီးသုပ် အကုန် ကုန်တာပဲ။အသက်၃ဝကျော်ပေမယ့် မျက်နှာသွယ်သွယ် ပုခုံးကျယ်ကျယ် ရင်သားထွားထွား ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က ဝိုင်းစက်ကော့ထွက်နေတဲ့ တင်သားကြီးများက ပုရိသအပေါင်း ဖမ်းစားထားဆဲ။နာမည်အရင်းက စုစုထွေးပါ။အပျိုမဟုတ် လင်ဖြစ်သူ ဇာနည်က ဆိုင်ကယ်တက္ကစီဆွဲကာ အခြားကျပန်းအလုပ်လည်း လုပ်ကိုင်လျက်။ဇာနည်က မစုထက် ၂နှစ်ကြီးကာ အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် အသောက်အစား အနည်းငယ်ရှိသည်။ကလေး မရှိသဖြင့် လင်မယားနှစ်ယောက် လွူနိုင်တန်းနိုင် ချောင်ချောင်လည်လည် ရှိကြသည်။

” မစု … သမီးတို့ဖို့ မုန်လာချဉ်စပ်စပ်လေး တစ်ပွဲ … လက်ဖက်သုပ်က အမေထမင်းနဲ့စားဖို့ ငရုပ်သီးလျော့ပေး ” ” ဟော နီလာတို့ … အေး သမီး ထိုင်ဦး … မစု ခုသုပ်ပေးမယ် ” ” ဟေ့ မိစု … ငါ့ဖို့လည်း ဂျင်းသုပ် လုပ်ဟာ … ဆိုင်သွားမလို့ ” နီလာ နဲ့ သီတာတို့ ထိုင်ရင်း နောက်မှ အရက်နံ့ချွေးနံ့ များရသဖြင့် နှာခေါင်းရွုံ့မိကြသည်။ဟုတ်သည် ရပ်ကွက် အရှေ့ပိုင်းမှ ပန်းရံအလုပ်သမား ကိုစိုးထွန်းပါ အရက်နံ့ တစ်ထောင်းထောင်းနဲ့ ခုလည်း အရက်ဆိုင်သွာဖို့ အမြည်းလာဝယ်နေ၏။ ” မစု … သမီးတို့ … မြန်မြန်လေးလုပ်ပေး ” ” ခ်ခ် … အေးပါဟယ် … ပြီးပါပြီ … ရော့ရော့ … ဒါက မုန်လာချဉ်သုပ် … ဒါက အဒေါ်ဖို့ လက်ဖက်သုပ် ငရုပ်သီးကိုဘေးက ညှပ်ထဲ့လိုက်တယ် ” နီလာတို့ ထွက်သွားမှ စိုးထွန်းက ဆိုင်အနောက်ထဲဝင်လာပြီး ဆေးစရာ ပန်းကန်တွေကူဆေးနေတာ။

စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်နဲ့ ပုဆိုးတိုတိုဝတ်ထားတဲ့ စိုးထွန်းဆီမှ အရက်နံ့ချွေးနံ့က ထောင်းကနဲ့မို့ စုစုထွေး တစ်ယောက်ပြုံးကာ… ” ကိုစိုး … ရေလေးပါလေး … ချိုးပါဦး … နံဟောင်နေတာပဲ ” ” အလုပ်မသိမ်းသေးတာဟ … မစုကလည်း နားတုန်းလေး … တခွက်လောက်ချပြီး ညနေထိ အုတ်ရိုးစီပေးရမှာ … ပြီးမှ ချိုးတော့မယ် ” ” ကဲကဲ … ထားလိုက်ပါ ပန်းကန်တွေ ရပြီရော့ … အကြွေးပဲ မလား ” ” ဟီးဟီးးး … နင်ကလည်း အဖိတ်နေ့မှ … ငါတို့က ငွေရွင်တာလေဟာ သိသားနဲ့ ” စိုးထွန်းမှာ မစုဆိုင်မှ ပန်းကန်တွေ ကူဆေးနေရာမှ ထရပ်ရင်း ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ရာ ပေါင်ကြားမှ လီးမဲကြီးအား အမှတ်တမဲ့ မြင်လိုက်ရသည်။

” အိုရ် … ကိုစိုးကလည်း ” ” ဟာ … ဆောရီးဟာ … နင်ကလည်း အိမ်ထောင်သည်လေ … မမြင်ဖူးတာ ကျနေတာပဲ ” ” တော်ပီနော် … ရော့ … သွားတော့ ” ” ဟေ့ သမီးရေ မိစု … လက်ဖက်သုပ် … ချဉ်ငံစပ်လေး လုပ်ပါဦး ” စိုးထွန်းပြန်ကာနီးမှ အပျိုကြီးဒေါ်သန်း ရောက်လာကာ လက်ဖက်သုပ်မှာနေတော့၏။ ” ဟော အရပ်ထဲက ထွန်မယ့်သူမရှိတဲ့ လယ်ကွက်ပိုင်ရှင်ကြီးလာပြီ မစုရေ လုပ်ပေးလိုက်ပါဦးဟ ” ဒေါ်သန်းမှာ စိုးထွန်းစကားကြောင့် မျက်နာမဲ့ကာ… ” ဟဲ့ မအေလိုး အရက်သမား ငါ့စောက်ပတ်က နင်တို့ရွုချင်တိုင်ရွုမရဘူး မှတ်ထား စိုးထွန်း ” ” တော်စမ်းပါဒေါ်သန်းရာ … ပြောတော့ဖြစ် အပျိုကြီး ဖင်လှန်ကြည့်တော့ … ဘောရိုက်ရာတွေ ခိခိ ” ” အောင်မယ် သဒေါင်းစားက … ငါ့စောက်ဖုတ်က ပါကင်ဟဲ့ … ယင်ဖိုသန်းရင်တောင် … အဲဒီယင်ဖိုကို စောက်စိနဲ့ထိုးသတ်ပစ်တာ … ရှင်းလား ” ” ခ်လ်း ခ်လ်းးး … ကဲ တော်ပါတော့ ကိုစိုးရယ် ဒေါ်သန်းကို … စမနေပါနဲ့ … သွားစရာရှိသွားပါ ” အပျိုကြီးဒေါ်သန်းမှာ ခပ်ဝဝ ဗိုက်ပူ ဖင်ရွုးကာ အရပ်ပုပုဖြစ်သည်။လူပုသလောက် စိတ်အရမ်းတိုတတ်ပေမယ့် ရပ်ကွက်ထဲ သာရေနာရေးဆို ရှေ့ဆုံးမှ ကူညီတတ်သူဖြစ်၏။စုစုထွေးတို့ ရပ်ကွက်လေးမှာ အောက်ခြေ လူတန်းစားများမို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အဆိုအဆဲလေးများနှင့် ချစ်ချစ်ခင်ခင် ပေါင်းသင်းနေထိုင်ကြသည်။

အိမ်ရှေ့လေးတွင် ခုံလေးခင်းကာ ဆိုင်ပုံစံလေး လုပ်ထားသဖြင့် အိမ်အတွက် ချက်ရေးပြုတ်ရေးလည်း မပူရပေ။ပေ၃၀ ပေ၅၀ အမွေရထားသော အိမ်လေးအား အိမ်ရှေ့ ၁ဝပေချန်ကာ ပေ၃ဝပတ်လည် မြေစိုက်အိမ်ဆောက်ပြီး နောက်ဖေး တွင် အိမ်သာနှစ်လုံးဆောက်ထားလိုက်သည်။အိမ်တခြမ်းအား အငှားထားကာ တခြမ်းက သူမတို့လင်မယားနေထိုင်၏။အိမ်သာနှစ်လုံး အလယ်တွင် အုတ်ရေကန်လေးအား ရေဘုံပိုင်ဖြင့်တွဲထားလိုက်သည်။အိမ်ငှား လင်မယားကလည်း အိမ်ကပ်သည်မရှိ လင်ရော မယားရော ဝန်ထမ်းတွေမို့ မနက်ထွက်ပြီး ညနေပိုင်းမှ ပြန်လာကြ၏။သူမတို့နှင့် အသက်မတိမ်းမယိမ်းပင် လင်ဖြစ်သူက ကျော်နိုင်ဖြစ်ပြီး မယားဖြစ်သူက ဖြူဖြူလှိုင်ဖြစ်သည်။ ” မကုန်သေးဘူးလား မစု … ကျနော့် ဂျင်းသုပ် တစ်ပွဲဗျာ … ထမင်းနဲ့စားဖို့ ” ဆိုင်ကယ်စက်ရပ်ကာ စုစုထွေး စားပွဲခုံဘေးမှ ကွေ့တွန်းပြီး အိမ်ထဲဝင်ရင်းလှမ်းအော်လိုက်သည်။

” ဂျင်းက နဲနေတာ … ကိုကျော်နိုင် … လက်ဖက်လေးနဲ့ ရောသုပ်လိုက်မယ် … သိမ်းပါပြီရှင် … ကုန်လည်း ကုန်ပါပြီ ” ” ဟုတ် မစု … ပြီးရင် … အိမ်ထဲ လာပို့ပါဗျာ ” စုစုထွေးမှာ နောက်ဆုံးလက်ကျန် ဂျင်းနှင့်လဖက်အား ရောသုပ်ကာ ဆိုင်လေးသိမ်းလိုက်တော့သည်။စားပွဲခုံလေးပေါ်မှ ငရုပ်သီးဗူး ငံပြာရည်ဗူး ဟင်းချိူမုန့်ဗူး အစရှိသည့် တို့အား တကောက်တောင်းကြီးထဲ ထည့်ကာ အိမ်ထဲ အရင်သွားပို့လိုက်သည်။အသုပ်သုပ်ရာတွင် အသုံးပြုသော ပန်းကန်ခွက်ရောက်များ ဆေးကျောပြီး စားပွဲခုံ ဘေးပတ်ပတ်လည်အား ပြောင်ရှင်းနေအောင် တံမျက်စည်း လှဲကျင်းလိုက်၏။အကုန်ပြီးစီးမှ အိမ်၏ညာဖက်ခြမ်း ကန့်၍ ငှားထားသော ကျော်နိုင်တို့ဘက် ဂျင်းသုပ်ပန်းကန်လေးကိုင်ရင်း ဝင်လာခဲ့သည်။သူမဝင်လာချိန် ကျော်နိုင်မှာ ဖုန်းကြည့်နေရာ ချစ်တင်းနှီးနောသော အသံခပ်တိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရ၏။အိမ်တခြမ်းကန့်ထားပေမယ့် ကျော်နိုင်တို့လင်မယားမှာ ဧည်ခန်း အိပ်ခန်း မီးဖိုချောင်ခန်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ဖွဲ့ကာ နေထိုင်တတ်သည်။

” ကိုကျော်နိုင် … အသုပ်ရပြီနော် ” ” ဟုတ် … မစု ” ” မဖြူ … ပါမလားဘူးလား ” ” ဖြူဖြူက အချိန်ပို ရှိတာ မစုရေ … ည ၉နာရီမှ ကျနော်သွားကြိုပေးရမှာ ” ကျော်နိုင်မှာ ဖုန်းအား ထိုင်ခုံပေါ်တင်ရင် ထလာကာ စုစုထွေးအား ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ ဧည့်ခန်းအတွင်းစားပွဲခုံလေးပေါ် ဂျင်းသုပ်ပန်းကန်လေး တင်ကာ အဖုံးလေးဖုံးပေးနေစဉ် ဖက်ခံရသဖြင့် အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်ဘက်အား ကြည့်ကာ… ” အိုရ် … ကိုကျော်နိုင် တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာမှဖြင့် ” ” အိမ်ရှေ့တံခါး စိထားတယ်မလား မစုကလည်း … လူလာရင် နောက်ဖေးပေါက်က ထွက်ပြီး မစုတို့ဘက် ကူးလိုက်လေ ”

” ဟွန့် … ဉာဏ်ကြီးပဲ ” အိမ်မကြီးအား ကန့်ထားသဖြင့် ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှ စုစုထွေးတို့လင်မယားနေသော အခြမ်းအား ကျော်နိုင်တို့ နောက်ဖေးပေါက်မှ ထွက်ပြီး အိပ်ခန်းချင်း ကူးလို့ရနေသည်။ ” ဒီလည်း ကြည့်ဦး မစုရယ် … ဖြူဖြူကလည်း အလုပ်ပန်းတော့ ပေးမလိုးဘူးဗျာ ၃ရက်ရှိပြီ ” ” ဟင် … အာကွာ ” ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေးဝင်မလာခင် ဖုန်းထဲမှ အပြာကားတစ်ချို့ကြည့်ထားသဖြင့် လီးက ထောင်မတ်နေသည်။စုစုထွေးအား ဖက်ထားရာမှ ကိုယ်လုံးအားနောင်ဆုတ်ကာ ခါးပုံစဖြေပြီး ပုဆိုးအားပေါင်လယ်ထိလျောချကာ လီးကြီးအား ပြလိုက်တော့၏။စုစုထွေးမှာ မြင်မြင်ချင်း သွေးသားများ ဆူပွက်လာကာ သူမလက်ဖဝါးလေးအား ဘယ်ညာပွတ်ရင်း ခေါင်းလေးငုံ့ထားလိုက်သည်။

စုစုထွေးမှာ အိမ်ငှားထားပြီး ၈လ အကြာတွင် လက်ရဲဇက်ရဲဖြင့် မိန်းမကျမ်းကျေသော ကျော်နိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲ သက်ဆင်းခဲ့ရ၏။လင်ဖြစ်သူ ဇာနည်ထက် အပြုစု အယုယကောင်းပြီး လီးကြီးသော ကျော်နိုင်အား တိတ်တခိုးလေး စွဲလမ်းလာခဲ့ရသည်။ဇာနည်မှာ နဂိုထဲက အေးဆေးသူဖြစ်သည့်အပြင် မိန်းမဖြစ်သူ၏ ကာမဆန္ဒများအား ပြည့်အောင်မဖြည့်စီးနိုင်ခဲ့ပေ။လင်မယားသဘာဝ ကာမစိတ်ထကြွချိန် ထမိန်လှန်လိုးကာ ခဏနှင့်လရည်ထွက်ကာ ပြီးသွားလေ့ရှိသည်။စုစုထွေးမှာလည်း အိမ်ထောင်ရေးသုခ အပြည့်ဝမရခဲ့သဖြင့် ကျော်နိုင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအောက်တွင် အထွဋ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ရ၏။ခုလည်း သူမထမိန်လေး ခြေရင်းပုံကျနေကာ ပေါင်ကြားထဲ ကျော်နိုင်ခေါင်းက တလွုပ်လွုပ်ဖြင့် လုပ်ရှားနေသည်။

” အ … ကို ကျော် နိုင် … မစု ရေ မ ချိုး ရ သေးဘူးလေ ” နေ့ခင်းဘက် တနေကုန်ဈေးရောင်းထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးမှာ ချွေးနံ့ စောက်ချီးနံ့များ ထွက်နေမည်ကို တွေးမိရင်း ကျော်နိုင်အား အားနာသည့်လေသံဖြင့် ပြောလိုက်မိသည်။သို့သော် ကျော်နိုင်မှာ စောက်ပတ်တပြင်လုံးအား ယက်ရင်း အစိလေးအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်နေရာ စုစုထွေးက သူမ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲလိုက်ရင်း ကျော်နိုင် အားရပါးရ ယက်နိုင်စေရန် စောက်ပတ်လေးအား ကော့ပေးလိုက်တော့သည်။စောက်ဖုတ်အယက်ခံရင်း အိမ်ရှေ့သို မကြာခဏ ကြည့်နေမိ၏။ကျော်နိုင်မှာ စောက်စိလေးအားစုပ်ရင်း စုစုထွေးမျက်နာအား မော့ကြည့်နေရာ မျက်နာလေးမှာ တခုခုစိုးရိမ်နေသဖြင့် ကာမစိတ်မကြွသလို ခံစားနေရသည်။

” မစု ” ” ရှင် ” ” လူဝင်လာမှာ စိုးရင် … နောက်ဖေးခန်းထဲ သွားရအောင်လေ ” ” အင်း … ကိုကျော်နိုင် … ကျမ စိတ်မလုံဘူး ဖြစ်နေတာ ” ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေးစောက်ဖုတ်မှ မျက်နှာအားခွာရင်း ထရပ်လိုက်သည်။ ” လာ … မစု ” ထမိန်အား ဘယ်လက်ဖြင့် ကောက်ကိုင်ကာ ညာလက်က စုစုထွေးခါးလေးအား သိုင်းဖက်ရင်း အိပ်ခန်းထဲခေါ်ခဲ့လိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ ထမိန်မပါပဲ ကော့ထွက်နေသောဖင်သားအိအိကြီးများ ရမ်းခါရင်း ကျော်နိုင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲ ရောက်ရှိသွား၏်။ညနေစောင်းမို့ အိမ်အနောက်ဖက် မှောင်ရိပ်သန်းနေသော အိပ်ခန်းလေးက တိတ်ဆိတ်နေလျက်။ကျော်နိုင်က မီးခလုပ်လေးဖွင့်ရင်း စုစုထွေးအား ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။

” မစု စိတ်မပူနဲ့နော် … မစုယောကျၤား ကိုဇာနည်က ည၈နာရီမှပြန်လာမှာမလား … ကျနော့်မိန်းမ ဖြူဖြူက ည၈နာရီ သွားကြိုရမှာ … ခုမှ ၆နာရီရှိသေးတာ တကယ်လို့ လူဝင်လာလည်း နောက်ဖေးပေါက်ကထွက်ပြီး … မစုတို့အခန်းဘက် ကူးသွားပေါ့ ” ” အင်းပါ … ကိုကျော်နိုင်ရယ် ” စုစုထွေးတစ်ယောက် အိပ်ခန်းမျက်နှာချက်အား မော့ကြည့်နေစဉ် အပေါ်အကျ ႌနှင့် ဘော်လီ ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရသည်။အချိန် ၂နာရီလောက်ရသဖြင့် ကျော်နိုင်က တုံးလုံးချွတ်လိုးရန် စိတ်ကူးထားပုံရသည်။ဘောလီကျွတ်သည်နှင့် ဖြူဖွေးတင်းမာသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက ရုန်းထွက်လာတော့၏။ ” လှလိုက်တာ … မစုရယ် ” ” အံမယ် … ဒီလိုတွေ ပြောပြီး ညာညာစို့နေတာ ဟွန့်နော် … အာ … ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် … အ ” စုစုထွေးမှာ မျက်လုံးများရီဝေလာကာ ကျော်နိုင်အား မကြည့်ပဲ ပြောနေလိုက်သည်။သူမစကား မဆုံးခင် နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးအား ဆွဲစို့ခံလိုက်ရ၏။နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုအား ကုန်းစို့ရင်း ကျော်နိုင် ညာဘက်လက်မှာ စုစုထွေးပေါင်ကြားမှာ စောက်ဖုတ်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

ကိုကျော်နိင်ရယ် ” အားရကျေနပ်သော မျက်နှာလေးနှင့် ခပ်တိုးတိုးညည်းကာ နို့စို့နေသော ကျော်နိုင်ခေါင်းလေးအား ဆွဲကိုင်ထားမိ၏။ကျော်နိုင်မှာ နို့အုံကြီးများအား ပါစပ်ဖြင့်ငုံရင်း ပါးစပ်ထဲရောက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား သွားဖြင့် မထိတထိလေးကိုက်ပေးရာ စုစုထွေးတစ်ယောက် ကော့ပျံကာ စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် ထူးကဲစွာ ခံစားလိုက်ရသည်။နို့သီးခေါင်းလေးအားလွတ်ရင်း အောက်ဖက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ရွေ့ယက်ရာ စုစုထွေး၏ ဆီးခုံးနားရောက်ရှိလာတော့၏။စောက်ခေါင်းဝလေးတွင် အရည်ကြည်များစို့ကာ ဘေးနူတ်ခမ်းသား စောက်ပတ်အသားဆိုင်နှစ်ခုမှာ ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မီးရောင်ဖြင့် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။

စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထိပ်နားရှိ ခေါင်းပြူထွက်နေသော စောက်စိမှာ လက်သန်းတစ်ဆစ်ခန့်ရှိပြီး စောက်မွေးများမှာ ဆီးခုံးပေါ်မှ ပေါင်ခြံအထိ ထိကပ်ပေါက်ရောက်နေ၏။ကျော်နိုင်လည်း တကယ်တော့ စုစုထွေး စောက်ပတ်အား အမြဲယက်ချင်နေမိသည်။မိန်မဖြစ်သူ ဖြူဖြူလှိုင်ထက် အပြားပိုကြီးပြီး စောက်ခေါင်းပေါက် ကျဉ်းသော စုစုထွေး အဖုတ်လေးအား လစ်တာနဲ့လိုးချင်နေမိတော့သည်။ ” မစု စောက်ပတ်ကြီးက … ချစ်စရာ ကောင်းလိုက်တာကွာ ” ကျော်နိုင်က ပြောပြီးပြီးချင် ဒုတိယအကြိမ် စောက်ဖုတ်ကြီးအား ထိုးယက်တော့သည်။

စုစုထွေးမှာ သူမစောက်ပတ်အားကျော်နိုင်ပါးစပ် ထိကပ်သည်နှင့် ပေါင်တန်များအား ဖြဲကာ သူမနို့သီးခေါင်းလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ချေရင်း ကာမအရသာ ခံစားနေလိုက်၏။အတော်ကြာကြာယက်ပေးရာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖေါင်းကားလာပြီး စောက်ရည်များ အိုင်လာ၏။အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာဖျားနှင့်ထိုးခွဲကာ မာခဲနေသော စောက်စိအား ဖိကိုက်ခံရစဉ် စုစုထွေးတစ်ယောက် ဖင်ကြီးကြွတက်လာကာ စောက်ရည်များထောင်ပန်းနေရတော့သည်။

ထွက် … ထွက် … အ ထွက် ကုန် ပါ ပြီ … ကို ကျော် နိုင် ရယ် … အ အ ” တကိုယ်လုံးကော့ပျံတွန့်လိမ်ကာ ကျော်နိုင်မျက်နာအား သူမစောက်ပတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ထားတော့၏။ရင်ဘတ်လေးနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် အသက်မျှင်းရွုနေကာ စောက်ရည်များကုန်မှ ကျော်နိုင် မျက်နာအား သူမအဖုတ်လေးမှ ခွာပေးလိုက်သည်။ ” ကောင်းလိုက်တာရှင် … ကုတင်ပေါ်တွင် ထထိုင်ကာ ကျော်နိုင်မျက်နှာပေါ်ပေပွနေသော သူမစောက်ရည်များအား လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။

လင်ဖြစ်သူနှင့်ဆက်ဆံချိန် ဒီလောက် မယုယခဲ့ချေ။လင်ဖြစ်သူကလည်း ထမိန်လှန်လိုးကာ လရည်ထွက်တာနှင့် ထိုးအိပ်တတ်သည်။လင်ဖြစ်သူဇာနည်ထက် အပြုစုအယုယကောင်းသော ကျော်နိုင်အား စေတနာတွေ ပိုနေမိ၏။မျက်နှာတပြင်လုံး စောက်ရည်များပြောင်အောင်ယက်ပြီးမှ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်သည်။ကျော်နိုင်ပါးစပ်မှ စောက်ချီးနံ့လေးများ သူမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် စိတ်ထဲသိမ့်ကနဲ့ဖြစ်ကာ ခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ထားမိပြန်၏။နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ ခဏအကြာတွင် ကျော်နိုင်က ထရပ်ရင်း ပုဆိုးအား အောက်သို့ဖြည်ချပစ်သည်။ပေါင်ကြားမှ မပျော့မမာ အနေထားဖြင့် ခပ်ငိုက်ငိုက်စင်းကျနေသော ကျော်နိုင် လီးကြီး ထွက်ပေါ်လာရာ… ” အမလေး … ကြောက်စရာကြီး … ကြည့်ပါဦး ” စုစုထွေးက ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကျော်နိုင်၏ နီညိုရောင်သန်းနေသောလီးကြီးအား သူမညာဖက်လက်လေးဖြင့် ပင့်ကိုင်လိုက်၏။ ကျော်နိုင်လီးကြီးမှာ ချက်ချင်း စုစုထွေးလက်ထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တင်းမာလာတော့သည်။

တဖြည်းဖြည်း တုတ်ခိုင်ကြီးမားလာသော လီးကြီးမှာ စုစုထွေး လက်ဖဝါးပေါ်မှ ကော့တက်ကာ ဒီဖူးကြီးက ရဲတက်လာ၏။စုစုထွေးမှာ ကြည့်ရင်း သူမမျက်လုံးလေးများ အရောင်တောက်လာကာ လီးကြီးအား ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြန်သည်။လီးတဝက်လောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်ဖူးအားကားထွက်လာအောင် လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချလိုက်သည်။မှိုပွင့်ပုံစံကားထွက်လာသော ဒစ်ကြီးအား မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း နမ်းရှိုက်လိုက်တော့၏။ အ … စုပ်ပေးပါလား မစုရယ် ” ” ကျမ … မစုပ်တတ်ဘူးလေ … ကိုကျော်နိုင် ” ” မခက်ပါဘူး မစုရယ် … ပါးစပ်လေးထဲ ငုံထားရင် ရပြီလေ ” စုစုထွေးမှာ ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေပေမယ့် လင်ဖြစ်သူဇာနည်တောင် လီးစုပ်မပေးဘူးသဖြင့် ကျော်နိုင့်လီးကြီးအား စုပ်ပေးရန် တွန့်နေမိသည်။ဒုတိယအကြိမ် လီးကြီးအား ပြန်ဖြဲကြည်စဉ် ဟနေသော သူမနူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ ဒစ်ဖူးမှာ ဖလွပ်ကနဲ့ ဝင်ရောက်လာတော့၏်။ ” အု ဝု … ဖလွပ် … ဝူး ” ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေးခေါင်းအား ညှပ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်လေးထဲ လီးထိပ်အား ထိုးသွင်းလိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ ရုတ်တရက် လန့်ကာ လျှာဖြင့်ထိုးထုတ်ရာ လီးထိပ်အပေါက်လေးအား လျှာဖျားဖြင့် ထိုးမိသဖြင့် ကျော်နိုင်တစ်ယောက် ပေါင်များဆက်ကနဲ့တုန်သွားကာ အရသာထူးကဲသွားရသည်။အလိုအလျောက် စုစုထွေးခေါင်းအားထိန်းပြီး လီးကြီးအား အရင်းထိ ထိုးသွင်းမိတော့၏။

” အု ဝု … အု ဝူး ဖလူး … ဖလူး ” ကျော်နိုင့်လီးကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်ကျပ်စွာ တိုးဝင်သွားပြီး အာကောင်အပျော့အားထိုးမိသဖြင့် စုစုထွေးတစ်ယောက် တဝုဝု တဝူးဝူးဖြင့် ကျော်နိုင်ပေါင်နှစ်ဖက်အား ကျားကန်တွန်းနေတော့သည်။ကျော်နိုင်မှာ အာခေါင်ထဲထိလီးအားစိမ်ထားရင်း ငုံ့ကြည့်ရာ နဖူးကြောများထောင်ပြီး မျက်ရည်များကျနေသော စုစုထွေးမျက်နာအားမြင်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ ” ဝူး ဖလူး … ပလွပ် … အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် ” စုစုထွေးမှာ လီးကြီးပါးစပ်ထဲက ကျွတ်ထွက်မှ အသက်လုရွုရင်း တဟွတ်ဟွတ်နှင့် သီးနေရှာသည်။ ” ဟာ … ဆောရီးနော် မစု … တအားကောင်းသွားလို့ပါ ” ကျော်နိုင်မှာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ထိုင်ချကာ စုစုထွေးမျက်နာလေးအား တရွုံ့ရွုံ့နမ်းရင်း ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်နေ၏။ ” သွား … တအားဆိုးတာပဲ … ဒီမှာဖြင့် အသက်ရွုကျပ်လာရတာ ” စုစုထွေးမှာ မျက်လုံးလေး ပုတ်ကာပုတ်ကာဖြင့် ပြောရင်း နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ ပါးစပ်အလိုးခံရစဉ် ထွက်ကျလာသော သွားရည်အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်နေရှာသည်။

ခဏအကြာ ကျော်နိုင်၏ ချော့မြူမွု့အောက်တွင် ကာမစိတ်များ ပြန်လည်ထကြွလာကာ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်မိနေပြန်သည်။ ” ကိုကျော်နိုင် … တအား မကြမ်းနဲ့နော် ” ” ဟမ် ” ဒူးထောက်ထားသော ကျော်နိုင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား သူမပါသာ ကုန်းစုပ်ပေးနေ၏။ကျော်နိုင်မှာ ထင်မှတ်မထားသော စုစုထွေး အပြုမွုကြောင့် အံသြောကျေနပ်သွားမိသည်။လီးထိပ်အား နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ သွင်းကာစုပ်ပေးနေသော စုစုထွေး၏ နို့အုံလေးအား ပြန်လည်ညှစ်ချေပေးရင်း အရသာခံနေလိုက်သည်။ပါးစပ်မှ လီးစုပ်ပုံစုပ်နည်းအား ပြောပြနေရာ စုစုထွေးမှာ လီးတဝက်ခန့်ထိ မျိုကာ စုပ်တတ်လာ၏။တဖြည်းဖြည်း လီးကြီးမှာ ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းပြောင်လာရာ စုစုထွေးပါစပ်မှ လီးအား ဆွဲထုပ်ရင်း ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ပက်လက်ဖြစ်နေသော သူမပေါင်ကြားထဲ နေရာယူကာ စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ ဒစ်ဖူးအား တေ့လိုက်တော့၏။

” ဗျစ် ဗျစ် … အ … ဖြည်းဖြည်း … ဘွတ် … … ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးနော် ကိုကျော်နိုင် … ကြပ်သေးတယ် ” ” အင်းပါ … မစု ရဲ့ ” စုစုထွေးက အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် လင်ဖြစ်သူဇာနည်လီးမှာ သေးသဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးက အပျိုနှင့်မခြားလှပေ။တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော ကျော်နိုင်လီးကြီးမှာ စုစုထွေး စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြင့် ဝင်ထွက်နေ၏။ကျော်နိုင်မှာလည်း အပျိုတစ်ယောက်အား လိုးနေရသလို စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလှသည့် စောက်ဖုတ်အား လိုးမဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေရှာသည်။စုစုထွေး စိတ်တိုင်းကျ ထိန်းလိုးရင်း အတော်ကြာမှ ဖိလိုးခွင့်ရသည်။စုစုထွေးမှာလည်း အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်လာကာ ကျော်နိုင်ဒူးဖူးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ထိထိမိမိ ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် ကာမစည်းစိမ် ရရှိနေတော့၏။

” ဗျစ် … အ … ဘွတ် ဘွတ် … ဖွပ်ဖွပ် … အင်း … ဆောင့်ဆောင့် … ကိုကျော်နိုင် … အားမနာနဲ့ ” စုစုထွေးတစ်ယောက် သူမဖင်ကြီးအား ဘယ်ညာရမ်းကာ ကော့ထိုးနေသဖြင့် ကျော်နိုင်မှာ မနားတမ်းလိုးရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ထပ်မန်တောက်လောင်လာရသည်။ဖင်သားဆိုင်ကြီး မြောက်တက်လာချိန် ခါးလေးအား ဆွဲကိုင်ရင်း ဆီးခုံးချင်းထိအောင် ပစ်ပစ်လိုးလိုက်တော့၏။ … ကောင်းလား မစု … အင့် ဘွတ် … ဗျစ် ဘွတ်ဘွတ် ” … အ … ကောင်းတယ်… ဖွပ်ဖွပ် … ဗျစ် … လိုးလိုး … အင်း ဟုတ်တယ် … နာနာလေး လိုးပေး ” စုစုထွေး ရမ္မက်သံလေးများကြောင့် ကျော်နိုင်မှာ အံကြိတ်ရင်း လီးတဆုံး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတော့၏။စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်ထွက်နေရာ စုစုထွေးတစ်ယောက် ဖင်ကြီးအား မရမ်းနိုင်တော့ပေ။ကျော်နိုင်၏ တရကြမ်းလိုးချက်များအား တင်းခံကာ ညည်းနေတော့သည်။

” အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ ကိုကျော်နိုင်ရာ … ရှင့်လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ လာလာထိတာ … ကျင်စိမ့်နေတာပဲ … ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေး ခါးလေးအား ဆွဲကိုင်ရင်း မီးပွင့်မတတ်လိုးရာ ခဏအကြာတွင် နှစ်ဦးသား ဆီးခုံးချင်းကပ်နေအောင် ဖိကပ်ထားရင် ပြိုင်တူနီးပါး အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြသည်။စုစုထွေးမှာ ကျော်နိုင်လည်ပင်းအား ဆွဲဖက်ရင်း မျက်နာအနှံ့နမ်းကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် လီးကြီးအား ညှစ်ပေးနေတော့၏။ ” ကောင်းလား … မစု ” နှစ်ဦးသား ခဏအနားယူကာ ခေါင်းရင်းမှ တိုင်ကပ်နာရီအားကြည့်ရာ ညရနာရီခွဲနေသဖြင့်… ” ကိုကျော်နိုင် … ခဏနေ … ဇာနည် ပြန်လာတော့မယ် … ကျမသွားမယ်နော် ”

” အင်းပါ မစုရယ် … ခဏလေး ” ကျော်နိုင်က ပက်လက်လေးအနားယူနေသော စုစုထွေး နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ပြီး ထခိုင်းလိုက်သည်။စုစုထွေးလည်း ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အဝတ်စားများပြန်ဝတ်ရင်း နောက်ဖေးပေါက်မှထွက်ကာ သူမအိပ်ခန်းဘက် ကူးလာခဲ့၏်။သူမအကျ ႌမှာလည်း စောက်ရည်များပန်းထွက်ချိန်စင်သွားပုံရသည်…အနံ့များစွဲနေသဖြင့် ခဏနားပြီး ရေချိုးရာ တခါတည်း လျှော်လိုက်ရသည်။ရေချိုး သနပ်ခါးလူးပြီးချိန် လင်ဖြစ်သူ ဇာနည်ရောက်လာရာ ထမင်းပွဲပြင်ရင်း အတူ စားလိုက်ကြ၏်။

” ငါ့ မိန်းမ … ဒီနေ့ လှနေပါ့လားကွ ” ” အံမယ် … မောင့် အကြိုက် နေတိုင်းချက်ကျွေးနေတာပါနော် … မြှောက်မနေနဲ့ ဟွန့် ” ” မမြောက်ပါဘူး မိန်းမရာ … တကယ်ပါဟ ” ” ကဲပါ … များများစား … ခဏနားပြီး ရေချိုး … ကျမ ရေလွုပ်ထားခဲ့တယ် ” စုစုထွေးမှာ ရမ္မက်ဆန္ဒများနောက် လိုက်နေမိပေမယ့် လင်ဖြစ်သူဇာနည့်အပေါ်တွင် ဝတ္တရား မပျက်ကွက်ခဲ့ပေ။ဇာနည်ရေချိုးပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်အလာ ရေလဲပုဆိုးနှင့် တဘက်အား အဆင်သင့် ထုတ်ထားပေးသည်။သူမတို့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ကော်ဖီသောက်ရင်း တီဗွီကြည့်နေစဉ် တဖက်ခန်းမှ ကျော်နိုင်၏ နူတ်ဆက်သံ ကြားလိုက်ရတော့၏။ ” မစု … ကိုဇာနည် … မိန်းမ သွားကြိုမလို့ဗျို့ အိမ်ဘက် ကြည့်လိုက်ပါဦး ” ” ဟုတ် ဟုတ် … ကိုကျော်နိုင် … သွားသွား … ကျနော်တို့ရှိပါတယ် ” ဇာနည်မှာ ကျော်နိုင်အား ပြန်ဖြေရင်း ရှေ့မှ ကော်ဖီခွက်အား ယူကာ တငုံမော့သောက်ရင်း တီဗွီဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ကျော်နိုင်ဆိုင်ကယ်နှင့်ထွက်သွားပြီး အိမ်တံခါးပိတ်သံ ကြားမှ ဇနီးဖြစ်သူ အား စကားစပြောလိုက်၏။ ” မဖြူက … နောက်ကျတာလား စု ” ” ဒီနေ့ ညပိုင်း … ဂျူတီရှိတယ်လို့ … ညနေက ကိုကျော်နိုင်ပြောနေတာ … မောင် ” ” အင်း … ကိုကျော်နိုင်တို့ လင်မယားလည်း ယောကျၤားကအချိန်ပိုဆင်းလိုက် မိန်းမကအချိန်ပိုဆင်းလိုက်နဲ့ လိုးချိန်တောင် မရှိဘူးနေမှာ ” ” ဟယ် … မောင်ကလည်း … ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ” ” အေးလေ စုရဲ့ … မောင်တို့ အားတာတောင် နေတိုင်းမလိုးဖြစ်ဘူးလေ ” ” အိုရ် … သွား … မောင်နော် … ခ်ခ် ” လင်ဖြစ်သူ ဇာနည် စကားကြောင့် စုစုထွေးမှာ ရယ်မိလိုက်သည်။

” မောင့်မယား ခုနလေးတင် … ကိုကျော်နိုင် လိုးသွားတာ … မောင်မှမသိတာလေ ” ဒီစကားကိုတော့ စုစုထွေးတစ်ယောက် စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်မိတော့သည်။၁ဝနာရီမတ်တင်းလောက်မှ ကျော်နိုင်တို့ လင်မယား ပြန်လာရာ ရုံးကအပြန် ခေါက်ဆွဲကြော်ဝယ်လာရာ စုစုထွေးတို့ လင်မယားအတွက်ပါ ပိုဝယ်လာခဲ့၏။ ” မစု … အိပ်ပြီလား ” ” မအိပ်သေးဘူး မဖြူရေ … တီဗွီကြည့်နေကြတာ တံခါးစိထားတာ … တွန်းလိုက်ရတယ် ” ” ခေါက်ဆွဲကြော် … လာပို့တာပါ ” ” အားနာစရာကြီး … မဖြူရယ် ” ” မနာရပါဘူး မစုရယ် … ဒီလူနဲ့ဒီလူလေး ရှိတာ … ခုံပေါ်ပဲ တင်ထားလိုက်မယ် ” ဖြူဖြူလှိုင်မှာ အပေါ်ပိုင်းအကျ ႌအဖြူနှင့် အောက်ပိုင်း ဒူးဖုံးစကပ် အကွဲလေးဝတ်ကာ ဌာနဆိုင်ရာရင်ထိုးတံဆိပ်လေးက ရင်ဘက်ဘယ်ဘက်ခြမ်းအားတပ်ဆင်ထားရင် ဝင်လာခဲ့သည်။ ” ရတယ် မဖြူ … ခုံပေါ်ပဲထားလိုက် … ကျမလာပြီ ” စုစုထွေးမှ တီဗွီကြည့်နေရာမှ ထရပ်ကာ ဖြူဖြူလှိုင့်နားလျှောက်သွားရင်း ခေါက်ဆွဲကျော်နှင့်ဟင်းရည်ထုပ်လေးအားယူပြီး စားပွဲခုံပေါ် တင်လိုက်တော့၏။ ” စားကြနော် … ကိုဇာနည်ရောပဲ ” ” ဟုတ် မဖြူ … ထမင်းစားထားလို့ ခဏနေမှပဲ စားလိုက်မယ် ” ဖြူဖြူလှိုင်မှာ စုစုထွေးအားပြောရင်း ဇာနည့်ပါ နူတ်ဆက်လိုက်သည်။

” နောက်လ … ရာထူးတိုး စာမေးပွဲ သွားဖြေရမှာ နေပြည်တော်ကို … ကိုကျော်နိုင်ကို … ကိုဇာနည်တို့ လင်မယားဆီပဲ … အပ်ထားရမှာ ” ” အော် … ရပါတယ် မဖြူရယ် … စိတ်ချ လက်ချသွားပါ ” ” ဟိုမှာ ရက်၂ဝလောက် ကြာမှာ မစုရဲ့ … စာမေးပွဲ မတိုင်ခင် ကြိုသွားရမယ် ” ” ရပါတယ် … ကိုကျော်နိုင်တစ်ယောက် အတွက် ထွေထွေထူးထူး ပိုမချက်ရပါဘူး … စားရေးသောက်တာ မပူပါနဲ့ ” ” ကျေးဇူးပါ မစုရယ် … သွားကာနီးကျ ကြိုပြောပါ့မယ် … ကဲ … စားလိုက်ကြဦး … ကျမလည်း ခုမှ ရုံးကရောက်တာ … မစားခဲ့ရလို့ သွားပြီနော် ” ” ဟုတ် … မဖြူ ” ဖြူဖြူလှိုင် ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ စုစုထွေးတို့လင်မယားနှစ်ယောက် ခေါက်ဆွဲကြော်ဝင်သလောက်စားကာ တီဗွီပိတ် ဧည့်ခန်းမီးပိတ်ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြသည်။နောက်တနေ့မနက် အိပ်ယာထ ချက်ပြုတ်နေစဉ် ဇာနည်တစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်တက္ကစီဆွဲရန် မိန်းမဖြစ်သူအားနုတ်ဆက်ရင်း အိမ်မှ ထွက်ခွာသွား၏်။ ” စုရေ … မောင် သွားပြီဟေ့ ” ” အင်း မောင် … ညပိုင်း ဆိုင်မသောက်ရဘူးနော် … အိမ်ဝယ်သောက် ” ဇာနည်မှာ တပတ် နှစ်ရက်ခန့် အရက်သောက်လေ့ရှိသည်။

ဒီနေ့လည်း အဖိတ်နေ့မို့ စုစုထွေးမှာ လင်ဖြစ်သူအား မှာနေရ၏။သို့သော် ဇာနည်မှာ ညပိုင်း အရက်မသောက်ဖြစ်တော့ပေ။စုစုထွေး တစ်ယောက် ချက်ပြုတ်ပြီး ရေမိုးချိုးကာ နေ့လည် လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေးထွက်ရန် ပြင်ဆင်နေစဉ် အိမ်ရှေ့ခန်းမှ ဖုန်းမြည်သံကြောင့် ဧည်ခန်းတွင်းလျှောက်လာပြီး ဖုန်းဖွင့်နားထောင်လိုက်၏။ ” ဟင် … မောင်လား … ထူးထူးခြားခြား … ဖုန်း တွေ ဆက် ……… ” ” မဟုတ်ဖူးခင်ဗျ … ဒီဖုံးပိုင်ရှင်ရဲ့ ဖုံးထဲမှာ … ဖုံးနံပတ်တွေ့လို့ ခေါ်ကြည့်တာပါ ” ” ဟုတ် … ဒါ ကျမ ယောကျၤားဖုံးပါ … ဘာဖြစ်လို့ပါလည်းရှင် ” ” လိပ်စာလေး တချက်လောက် … ကျနော် လာခဲ့ပါ့မယ် ” ” ရှင် … မောင် … မောင် … မောင်ဘာဖြစ်လို့လဲရှင် ”

” စိတ်မပူပါနဲ့ ခင်ဗျာ … လိပ်စာလေးသာ ပြောပါ ” စုစုထွေး လိပ်စာပေးပြီး နာရီဝက် အကြာတွင် သူမအိမ်ရှေ့ အိမ်စီးကားအဖြူလေး ရောက်ရှိလာသည်။ကားတံခါးဖွင့်ကာ အသက်၄ဝခန့် အသားညိုညို မျက်နှာလေးထောင့်ဆန်ဆန်နှင့် လူတစ်ယောက် အိတ်လေးတလုံးလွယ်ထားလျက် အိမ်ရှေ့ထွက်စောင့်နေသော စုစုထွေးနား လျှောက်လာခဲ့၏။ ” ခုန … လိပ်စာပြောတာ ညီမထင်တယ် ” ” ဟုတ် … ကျမ နာမည် စုစုထွေးပါ… မောင် … အဲ … ကျမယောကျၤား ဘာဖြစ်လို့လဲရှင် ” ” အိမ်ထဲဝင်ပြောရအောင် … ညီမ ” ” ဟုတ် … ဟုတ် … ဝင်ပါရှင် ” စုစုထွေးတို့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းအရောက် ကားဖြင့်လာသူမှာ ခုံတစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်ကာ အဖြစ်ပျက်များ ပြောပြနေသည်။

” ကျနော့်နာမည် … မျိုးအောင်ပါ ညီမ … ဒီလိုပါဗျာ … ဟောဒီက ညီမအမျိုးသား ကိုဇာနည်ကို ကျနော့် သူေဋ္ဌးကားနဲ့ တိုက်မိလိုပါ ” ” ရှင် … အမလေးးး … ဘာ ဘာ ဘာဖြစ်သွားလဲရှင် ” စုစုထွေး တစ်ယောက်မျက်စိမျက်နာပျက်ကာ ပြာပြာသလဲ မေးနေမိ၏။ ” စိတ်အေးအေး ထားပါဗျာ … ခြေသလုံးရိုးကျိုးသွားတာပါ … အသက်အန္တရယ် မရှိပါဘူး ” ” ဒုက္ခပါပဲရှင် … အဟင့် ဟင့် ” ” ဟုတ် အဲတာ … ကျနော်တို့က ဆေးရုံခေါ်သွားပြီး လိုအပ်တာ မှန်သမျှ အကုန်လုပ်ပေးထားပါတယ် … အမွု့မဖွင့်ဖို့ပြောတော့ ကိုဇာနည်က ဒီကညီမနဲ့စကားပြောပါ ဆိုလို့ လာခဲ့ရတာပါ ” စုစုထွေးမှာ ပင်ကို အေးဆေးသူမို့ ယောကျၤားဖြစ်သူအား ခြေထောက်ပြန်ကောင်းသည်အထိ တာဝန်ယူခိုင်းပြီး အမွု့မဖွင့်ကြောင်း ပြန်လည်ပြောဆိုလိုက်သည်။

” ဟုတ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် … ညီမရယ် … ခုမှ အကိုလည်း … စိတ်အေးရတော့တယ် ” မျိုးအောင်မှာ အမှန်တကယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားပုံနှင့် နဖူးမှ ချွေးများအား သုတ်ရင်း လွယ်ထားသောအိတ်အတွင်း မှ ပိုက်ဆံ တစ်ထုပ် ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ” ဒါလေး လောလောဆည် လက်ခံပေးပါနော် ညီမ … နစ်နာကြေးသဘောပါ … သူေဋ္ဌးက ပေးခိုင်တာပါ … ကိုဇာနည် ပြန်ကောင်းတဲ့အထိလည်း အကုန်တာဝန် ယူပေးမှာပါ ” ” မဟုတ်တာရှင် မပေးပါနဲ့ … ကျမယောကျၤား အကောင်းပကတိ … ပြန်ဖြစ်ရင်ကို ကျေနပ်ပါတယ် ” ” ယူပါ ညီမရယ် … ညီမ အမွု့မဖွင့်တော့ သူေဋ္ဌးလည်း အလုပ်အကိုင် မပျက်တော့ဘူးလေ … ဒါ သိန်း၂ဝပါ … လိုအပ်ရင် ထပ်ပေးဖို့လည်း မှာထားပါတယ် ” မျိုးအောင်က ဇွတ်အတင်းပေးနေသဖြင့် စုစုထွေးလည်း လက်ခံကာ အိမ်ထဲ ဗီရိုလေးထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်သည်။

ထိုနောက့် ဇာနည်၏ အဝတ်စားများနှင့် ရေနွေးဓတ်ဗူး အခြားအသုံးဆောင် ပစ္စည်းများ ယူကာ မျိုးအောင်ကားလေးဖြင့် လိုက်လာခဲ့လိုက်၏်။အရိုးအကြော အထူးကုဆေးခန်းတွင် သီးသန့်ခန်းငှားထားပေးရာ စုစုထွေးတို့ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဇာနည်မှာ လူနာကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေတော့သည်။တာဝန်ကျ ဆရာမှာ ဓတ်မှန်စာရွတ်အား ထောင်ကြည့်ရင်း အခန်းတွင်း ဝင်လာသော စုစုထွေးတို့အား ပြုံးပြီး နုတ်ဆက်လိုက်၏်။ ” လူနာရှင်တွေလား … ခင်ဗျာ ” ” ဟုတ် ဆရာ … ကျမက သူ့အမျိုးသမီးပါ ” ” ဟုတ် … ခများအမျိုးသားက ပုခုံရိုးအက်ပြီး ခြေသလုံးရုံးကျိုးသွားတာပါ … လိုအပ်တာတွေ အကုန်လုပ်ထားပါတယ် … မနက်ဖြန် နေ့လည်လောက်မှ စတီးရိုး ဖေါက်ဆွဲရမယ် ” ” ဟုတ်ကဲ့ … လိုအပ်တာ အကုန်လုပ်ပေးပါဆရာ … အစစအရာရာ … အားကိုးပါတယ် ” တာဝန်ကျ ဆရာဝန်၏ စကားအဆုံး မျိုးအောင်မှ ဝင်ပြောလိုက်၏။

နောက်ရက် ညနေမှ ဇာနည်ခြေထောက်အား စတီးရိုးဖေါက်ဆွဲကာ ပုခုံးအား ကျောက်ပတ်တီးစည်းပေးကြသည်။ဇာနည်မှာလည်း ပုခုံးနှင့် ခြေထောက်မှ လွဲ၍ ကျန်တာမထိခိုက်ပေ။မျိုးအောင်မှာလည်း နေ့တိုင်းလာကြည့်၍ လိုအပ်တာများ ဆောင်ရွတ်ပေးနေသည်။ငွေရေးကြေးရေး ဆေးဝါးအစ အကုန်ပြည့်စုံအောင် ဂရုစိုက်ပေး၏။၂ပတ်အကြာတွင် ကားဖြင့်တိုက်မိသော သူေဋ္ဌးကိုယ်တိုင်ရောက်လာကာ ဇာနည်အား ကျေးဇူးတင် စကားပြောရင်း စုစုထွေး တစ်ယောက်ထဲ ညစောင့်နေရသဖြင့် တပြည့်ဖြစ်သူ မျိုးအောင်အား ညပိုင်းစောင့်ရန် ပြောနေလိုက်၏။စုစုထွေးမှာလည်း မနက် အိမ်ပြန် ဇာနည်၏ အဝတ်ဟောင်းများ လျှော်ဖွတ်ကာ ထမင်းဟင်းချက် ဆေးခန်းသို့ ပြန်လာ စိတ်မောလူမော ဖြစ်နေစဉ် ညပိုင်း မျိုးအောင် လာစောင့်သဖြင့် ညဘက်တွေ အနားရခဲ့သည်။

သီးသန့်စပယ်ရှယ်ခန်းမို့ ၁၅ပေ ပေ၃ဝလောက် ကျယ်ဝန်းပြီး ဝင်ဝင်ချင်း ရေခဲသေတ္တာ အသေးတစ်လုံးနှင့် ပစ္စည်းတင်ရန် အံဇွဲပါခုံအသေးတစ်လုံး အရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင်ပါရှိ၏။ရေခဲသေတ္တာ၏ မြောက်ဖက်တွင် လူနာ ကုတင်ရှိပြီး ဇာနည် အိပ်စက်အနားယူကာ ကုတင်ခြေရင်းတွင် လိုက်ကာခြား၍ ကုတင်အပိုတစ်လုံးပါရှိသေးသည်။ကုတင်နှစ်လုံးကြား မျက်နှာချင်းဆိုင် အနောက်ဖက်တွင် နံရံကပ် တီဗွီတစ်လုံး ထားရှိပြီး ကုတင်အပိုနှင့် တည့်တည့်တွင် တန်းလျားခုံအရှည်တစ်လုံး ပါရှိ၏။ကုတင်အပို၏ မြောက်ဖက်တွင် ရေချိုးခန်း အိမ်သာတွဲလျက်အား အခန်းပြည့် ကန့်ပြီး တည်ဆောက်ထားသည်။ ” ဟော … နိုးပီလား ညီမ ” ” ဟုတ် … ကိုမျိုး ” ဇာနည်ခြေရင်းမှ ကုတင်ပေါ်တွင် စုစုထွေး အိပ်စက်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တန်းလျားခုံတွင် မျိုးအောင် စောင့်အိပ်ပေးသည်။ဆေးရုံပေါ်တွင် ၁လ ကျော်နေလာတော့ မျိုးအောင်နှင့် စုစုထွေးမှာ ရင်းနှီးလာခဲ့ကြ၏်။

မျိုးအောင်၏ ညစာအား စုစုထွေးက သူမအိမ်ကပဲ ချက်ပြုတ် ထုတ်လာခဲ့ပေးသည်။ဆေးရုံပေါ်အချိန်ကြာလာတော့လည်း စုစုထွေးနို့အုံကြီးများ ဖင်သားအိအိကြီးများ မျိုးအောင်မှာ ထိတွေ့မြင်နေရ၏။ခုလည်း ကုတင်ပေါ်မှ စုစုထွေးတစ်ယောက် အိပ်ယာထ ထမိန်ပြင်ဝတ်ရာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးအောက်က စောက်မွေးအုံကြီးမှာ လှစ်ကနဲ့ပေါ်သွားတော့သည်။မျိုးအောင်ကလည်း အိမ်ထောင်သည်မို့ မနက်နှင့်နေခင်းဘက်သာ မိန်းမဖြစ်သူကို အိမ်ပြန်လိုးပြီး တညလုံးအောက်အီးထားရသဖြင့် မနက်လင်းတာနှင့် ပုဆိုးကြားက လီးမှာ ထောင်ထွက်နေတတ်၏။စုစုထွေးမှာလည်း ညဘက် ဆေးရုံပြန်ရောက်ချိန် မျိုးအောင်၏ မျက်လုံးများ သူမရင်အုံနှင့် ပေါင်ကြားသို့ကျရောက်လာလျင် စောက်ပတ်လေးမှာ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်နေတတ်သည်။

လင်ဖြစ်သူဇာနည်နဲ့လည်း မလိုးရသဖြင့် ကျော်နိုင်ရုံးပိတ်ရက် အိမ်ပြန်အဝတ်လျှော် ချက်ပြုတ်ချိန်နှင့် ဆုံလျင် အားရပါးရ အလိုးခံတော့သည်။ ” အကို မုန့်ဝယ်ပြီးပြီ … ကိုဇာနည် နဲ့အကို စားပြီးသား … ညီမဖို့ ပဲပလာတာနဲ့ ကော်ဖီ ခုံပေါ်မှာနော် ” ” မျက်နှာသစ်ပြီး စားလိုက်ပါ့မယ် … အားနာစရာကြီး ” စုစုထွေးမှာ ကုတင်ပေါ်မှာဆင်းရင်း ရေချိုးခန်းဖက်လျောက်သွားရာ ဖင်သားကြီးများ တုန်ခါနေတော့၏။မျက်နှာသစ်မုန့်စားပြီးချိန် ဇာနည်မှာ သေးပေါက်ချင်ကြောင်း စုစုထွေးအား လှမ်းပြောလိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ ဇာနည်အားဆွဲထူရာ မနိုင်သဖြင့် မျိုးအောင်က ထလာပြီး ကူပေးလိုက်ရသည်။ကုတင်အနောက်ဘက်မှ ပွေ့ထူထားကြသဖြင့် စုစုထွေး၏ ဘေးကားထွက်နေသောဖင်သားဆိုင်ကြီးနှင့် မျိုးအောင် ပေါင်သားများက ထိကပ်နေ၏။စုစုထွေးမှာ ကုတင်အောက်မှ သေးတည်သော ဗူးလေးအား ထိပ်ဖုံးဖွင့်ကာ ဇာနည် ပုဆိုးအတွင်း ထိုးထည့်လိုက်သည်။

” စုလေး … ဟို ဟို … မတည့်သေးဘူး ” ဇာနည်မှာ မိန်းမဖြစ်သူအားပြောရင်း မျက်နှာမအိမသာဖြင့် မျိုးအောင်အား ကြည့်လိုက်၏။ ” ကျနော့် အားမနာပါနဲ့ ကိုဇာနည် … ကဲ ညီမက သေချာထည့်ပေးလိုက်ပါ ” ခါတိုင်း စုစုထွေးမှာ ဇာနည်လီးအားကိုင်၍ သေးတည်သောဗူးလေးထဲ တေ့ပေးတတ်သည်။သူစိမ်းယောကျၤား မျိုးအောင်ရှေ့မို့ လင်ဖြစ်သူဇာနည့် လီးအား ကိုင်ရန် လက်တွန့်နေတော့၏။မျိုးအောင်စကားကြောင့် မျက်နှာလေးရဲကနဲ့ဖြစ်ကာ မျက်နာပူပူဖြင့် ဇာနည်ပုဆိုးအား မှပြီး လီးထိပ်နှင့် သေးတည်သော ဗူးအပေါက်လေးအား တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။သေးကုန်မှ ဗူးအားယူကာ အဖုံးပိတ်ရင်း ကုတင်အောက်ပြန်ထိုးထားလိုက်၏။ဇာနည့်ကိုယ်လုံးအား နှစ်ယောက်သား ပြန်လှဲပေးရင်း စုစုထွေးမှာ အဝတ်ဟောင်းများလိုက်စုနေတော့သည်။ကြွတ်ကြွတ်အိတ် အနက်ရောင်အိတ်ထဲ စုထည့်ကာ အခန်းတွင်း တံမျက်စည်း လှဲနေလိုက်သည်။တလက်စတည်း သေးဗူးအားသွန်ပြီးဆေးကြောရန် အခန်းမြောက်ဖျားရှိ အိမ်သာနှင့်တွဲလျက် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ဝင်ရန် တံခါးဖွင့်လိုက်မိ၏။ ” အိုရ် ” ” ဟင် … ဆောရီးနော် … ညီမ ” ရေချိုးခန်းတွင်း မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် စုစုထွေးမှာ ရှက်သွေးဖျာရင်း မျက်နာလွဲလိုက်ရတော့သည်။

မျိးအောင်မှာလည်း မျက်နာအိုးတို့အန်းတမ်းဖြစ်ကာ ချက်ချင်းတောင်းပန်နေ၏။ခါတိုင်း မျိုးအောင်မှာ မနက်လင်းစားသောက်ပြီး ဆေးရုံမှ ပြန်ကာ ညပိုင်းမှပြန်လာတတ်သည်မို့ စုစုထွေးမှာ မျိုးအောင်ပြန်သွားသည်အထင်ဖြင့် ရေချိုးခန်းတံခါးအား ဖွင့်လိုက်မိသည်။မျိုးအောင်မှာ ရေချိုးခန်းတွင်း ဘယ်လက်ဖြင့်ပုဆိုးအောက်နားစအား ဆွဲမှထားကာ ညာလက်ဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေ၏။ ” အင်းပါ … ရ ပါ တယ် … ကျမက … ကို မျိုး … ပြန် ပြန် ပြန်သွားပြီးထင်လို့ ဝင် လာ ခဲ့ မိ တာ ” စုစုထွေးမှာ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးလာကာ အသံတုန်တုန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

” သေးအိုးသွန်မလို့ မလား … လာလေ ညီမ ” မျိုးအောင်မှာ ရေချိုးခန်းနံရံအားကပ်ကာ စုစုထွေးအား ဘိုထိုင်အိမ်သာခွက်ဆီသွားရန် လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ စိတ်ထဲရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်လေးဖြစ်ကာ မျိုးအောင်ရှေ့မှ ဖြတ်အသွား အိမ်သာခွက်ဆီမရောက်ခင် လီးကြီးအား ကြည့်ဖြစ်အောင်ကြည့်မိလိုက်၏်။လမွေးအုံ မဲမဲကြီးအောက်မှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ကျော်နိုင်လီးထက် ပိုတုတ်နေသည်။လီးနှစ်ချောင်းစိတ်ထဲ ယှဉ်ကြည့်ရင်း ဘိုထိုင်အိမ်သာခွက်အဖုံးလေးလှန်ကာ သေးအိုးအား သွန်ချလိုက်၏။စူးကနဲ့ထွက်လာသောသေးနံ့ကြောင့် ရေအမြန်ဆွဲချရာ သူမထမိန်အောက်နားစလေးအား ခါးပေါ်ပင့်တင်ခံလိုက်ရသည်။သေးအိုးသွန်စဉ် ကိုယ်လုံးက အနည်းငယ်ညွတ်ကြသွားသဖြင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားကြီးများအား ပစ်ပေးထားသလိုဖြစ်သွားရ၏။

” အို့ … အမေ့ ” ထမိန်အောက်နားစလေး ခါးပေါ်ရောက်လာကာ ဖင်ဝလေးအား ခပ်နွေးနွေးအရာလေးက ထိကပ်လာသဖြင့် ရုတ်တရက်လန့်အော်မိသည်။တသက်နှင့်တကိုယ် ဖင်တခါမှ အယက်မခံဖူးသဖြင့် ဖေါ်ပြမရသော အရသာသစ်လေးက သူမအား ဖမ်းစားထားတော့၏။လင်ဖြစ်သူဇာနည်မှာ စောက်ပတ်အားလိုးရုံသက်သက်ပဲထင်မှတ်နေပြီး ကျော်နိုင်မှာလည်း စောက်ပတ်လေးသာ ယက်ပေးရာ ဖင်ဝအား မထိဖူးပေ။မျိုးအောင် လျှာဖျားလေးမှာ ဖင်ဝနီညိုလေးအား ပင့်ယက်လိုက် ဝိုင်းလိုက်နှင့် လျှာအားစုချွန်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲထိုးသွင်းရင်း နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလို တေ့စုပ်နေ၏။စုစုထွေးမှာ အလိုလျောက် အိမ်သာခွက်အဖုံးပေါ်လက်ထောက်ရင်း ခါးလေးခွက်ကာ ဖင်သားကြီးအားထပ်ကော့ရင်း ပေါင်တန်များအား ဖြဲထားပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းစောင်ရည်များ ပွက်လာကာ ပေါင်ခြံအတွင်း စီးကျနေရ၏။ မျိုးအောင်မှာ ပေါင်ကြားခေါင်းထိုးကာ စီးလာသမျှစောက်ရည်များအား လျှာဖြင့်သိမ်းယက်ကာ မျိုချပစ်လိုက်၏။ပေါင်သားဖွေးဖွေးကြားမှ ဖေါင်းထွက်လာသောစောက်ဖုတ်အား မထိပဲ ဖင်ဝနီညိုလေးအား ထိုးထိုးကလိပေးသည်။စောက်စိလေးမှာ ချွန်ထွက်ကာ ခေါင်းလေးက ပြူးထွက်လာရ၏။စုစုထွေးမှာ ဖင်ကြီးအားမြောက်ရင်း စောက်ဖုတ်နှင့် မျိုးအောင်ပါးစပ် ထိအောင် ကြိုးစားနေသည်။

သို့သော် မျိုးအောင်မှာ ဖင်ပေါက်နှင့်ပါးစပ် မခွာပဲ လျှာအားဖင်ပေါက်ထဲဖိထိုးကာ မွေနေတော့သည်။စုစုထွေးမှာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများယားယံလာရင်း ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များထောင်ပန်းနေတော့၏။စောက်ရည်များမှာ ဒူးထောက်ယက်နေသော မျိုးအောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ပန်းမိရာ အကျ ႌရှေ့ခြမ်း ဗိုက်ပေါ်ထိ ရွဲနှစ်သွားရသည်။စောက်ပတ်အား မထိပဲ စောက်ရည်များထောင်ပန်းလာအောင် ယက်နိုင်သော မျိုးအောင်အား စုစုထွေးမှာ အနည်းငယ်ဖြုံသွားရသည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက မခံမရပ်နိုင်အောင် ယားယံလာသဖြင့် သူမ လက်တဖက်အား ပေါင်ကြားထဲလျိူသွင်းကာ စောက်စိအား ဖိချေရင်း တအင်းအင်း ညည်းနေရရှာ၏။ ” အား … အ ပေါင်သားများ တဇပ်ဇပ်တုန်လာကာ ဒူးများမထိန်းနိုင်ပဲ ညွတ်ကြသွားရသည်။အိမ်သာခွက်ပေါ်လက်တင်ကာ ဒူးထောက်ရဲ့လေးမို့ ဖနောင့်နှစ်ခုကြားထဲ စောက်ပတ်လေးက ဖေါင်းကြွပြီး စောက်ခေါင်းလေးဟကာ အတွင်းသားနီတာရဲလေးက မြင်နေရ၏။စောက်ခေါင်းဝလေးအား ဒစ်ဖူးကြီးက လာထိရာ ဖင်သားကြီးအား ဘေးလွဲထိုင်ချရင်း… ” ညကြမှ … လိုးရအောင် … ကိုမျိုးရယ် … ပြောပြီးပြီးချင်း မျိုးအောင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။

လီးကြီးမှာ မလိုးရသဖြင့် တဇပ်ဇပ်တုန်နေရာ စုစုထွေးလက်ထဲတွင် တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးနေတော့၏။ ” အင်း … ထုထု … မြန်မြန်လေးထု ညီမ ” မျိူးအောင်လည်း ဒူးထောက်လျက် မျက်စိမိတ်ခေါင်းမော့ကာ စုစုထွေးဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်ကို အရသာခံနေလိုက်တော့သည်။စိတ်ထဲတွင် ခုံးထနေသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား မလိုးရသဖြင့် မချင့်မရဲ ဖြစ်နေရ၏။လက်သန်းလုံးခန့်ရှိသော စုစုထွေး စောက်စိကြီးမှာ မျက်လုံးထဲပေါ်ပေါ်လာရင်း လီးတန်တစ်လျှောက် ကျင်တက်လာတော့သည်။ ” အားဟား … ညီ မ ရယ် … ပြီး တော့ မယ် … အ အ … ထွက်ပြီ … ” စုစုထွေးလက်ကောင်ဝတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း လရည်များကုန်စင်အောင် အားရသည်အထိ ထုပစ်လိုက်သည်။

လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်ပျစ်များမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဒူးကွေးလျက်လေးထိုင်နေသော စုစုထွေး ထမိန်အား ဗျစ်ကနဲ့စင်ကုန်တော့၏။သူမလက်ချောင်းပေကပ်နေသော လရည်များကို ထမိန်အနားစဖြင့်သုတ်ရင်း… ” ရပြီလား … ကိုမျိုး ” ” အင်း … ပြီးပြီ … ညီမ … ညကြ မငြင်းရဘူးနော် ” ” အွန်းပါ … ညကြ … ဇာနည်အိပ်တာနဲ့ … ကိုမျိုးကြိုက်တဲ့ချိန် … လိုးပေါ့ ” ထို့နောက် လူချင်းခွဲကာ မျိုးအောင်မှာ ရေချိုးခန်းမှ အရင်ထွက်ပြီး ဇာနည်အား နူတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားတော့သည်။စုစုထွေးမှာ စောက်ရည်များရွဲနေသော အဖုတ်အား ရေဖြင့် သေချာဆေးကြောပြီးမှ ထွက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … စုလေး အိမ်ခဏ ပြန်ပြီနော် … အဝတ်ဟောင်းတွေ … လျှော်ရဦးမယ် ” ” အင်းပါ … မောင်လည်း နောက်၂ပတ်ဆို ဆင်းရတော့မှာပါ … စုလေးလည်း ပင်ပန်းလှပြီ ” ” ရပါတယ် မောင်ရဲ့ … လင်မယားချင်းပဲ ပင်ပန်းတယ် မခေါ်ပါဘူး ”

” ဆေးဖိုးတွေ ရှင်းပေးရဲ့လား … စုလေး ” ” အကုန်ရှင်းပေးပါတယ် … အိမ်မှာလည်း နစ်နာကြေးသဘော သိန်း၂ဝလာပေးထားတာ … မောင်ဆေးရုံဆင်းရင် ချိုင်းထောက်တို့ ဘာတို့ အခြားဟာဝယ်ဖို့ သိ်မ်းထားလိုက်တယ် ” ” အင်း … မိန်းမ ပါသာ … ကြည့်စီစဉ်တော့ကွာ ” ” ဒါဆို သွားပြီနော် မောင် … နေ့လည် ဘာစားချင်လည်း ” ” ဟင်းရည် ပူပူလေးတမျိုးလောက် … လုပ်ခဲ့လိုက် စုလေး အသားကြော်တွေ … ရှိသေးတယ်မလား ” ” အင်း မောင် … ပဲဟင်းညိုလေးကို ဆူးပုတ်ရွတ်လေးခပ်ခဲ့လိုက်မယ် ” စုစုထွေးမှာ ဇာနည်အားနူတ်ဆက်ပြီး လျှော်ရမယ့် အဝတ်ဟောင်းများထုတ်ယူကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ဆေးရုံနှင့် အိမ်သို့ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီခမှာ ၁၅ဝဝပေးရ၏။မျိုးအောင်မှ ပို့ပေးမယ်ပြောတုန်းက ညပိုင်လည်း အိမ်လာခေါ်ပေးသဖြင့် အားနာပြီး မပို့ခိုင်းတော့ပေ။နေ့လည်ပိုင်း အရပ်ထဲမှ ဇာနည်သူငယ်ချင်း တက္ကစီသမားများမှာ ကြုံတဲ့သူက လိုက်ပို့ကြသည်။ညနေပိုင်းအိမ်ပြန်ချိန်တွင်လည်း တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်လာကြိုပေး၏။ညနေပိုင်းရေပြန်ချိုးပြီး ညပိုင်းအတွက် မျိုးအောင်က လာခေါ်ရင်း ဆေးရုံ အတူစောင့်ဖြစ်ကြသည်။

ဒီနေ့ညနေ ရေချိုးနေစဉ် အဖုတ်လေးအားပွတ်ရင်း မျိုးအောင်လီးကြီးအား မြင်ယောင်လာတော့၏။ကျော်နိုင်ထက် ကြီးသော လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရမည်ကိုတွေးရင်း ကြက်သီးမွေးများ ထလာရသည်။အတွေးစဖျက်ကာ ရေအမြန်ချိုး၍ သနပ်းခါးပါးပါးလူးရင်း ညစာ စားထားလိုက်၏။ဆေးရုံအတွက် ဇာနည်နှင့်မျိုးအောင်တို့ နှစ်ယောက်စာ ထုပ်ရင်း တီဗွီထိုင်ကြည့်ရင်း စောင့်နေလိုက်သည်။ညရနာရီကျော်ကျော် အမှောင်ထုကြီးစိုးလာချိန် အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းတီးသံ ကြားလိုက်ရာ ထမင်းချိုင်နှင့်ဇာနည်အတွက် လျှော်ပြီးသား အဝတ်ထုပ် ဆွဲကာ ထွက်လာခဲ့၏။အိမ်တံခါးသော့ခတ်စဉ်… ” မစု … ကိုဇာနည် … သက်သာတယ်မလား ” မဖြူတို့လင်မယား အပြင်မှပြန်လာဟန်ဖြင့် လှမ်းမေးနေရာ… ” ဟုတ် သက်သာပါတယ် မဖြူရေ … နောက်နှစ်ပတ်လောက်ဆို … ဆင်းရတော့မယ်ပြောတယ် ” ” လိုတာပြောနော် မစု … ဆေးရုံတော့ ထပ်မလာတော့ဘူး ”

” ဟုတ် ကိုကျော်နိုင် … မလာပါနဲ့တော့ … ၂ခေါက်ရှိပြီ လာနေကြတာ ” ကျော်နိုင်ကပါ နူတ်ဆက်နေသဖြင့် ပြန်ပြောရင်း ကားလေးဆီထွက်လာခဲ့သည်။ဖြူဖြူလှိုင်မှာလည်း ဇာနည်အတွက် အသားငါးများ ကြော်ပေးထားလေ့ရှိ၏။ စုစုထွေးအနေဖြင့် ဖြုဖြူလှိုင် မရှိချိန် ကျော်နိုင်အား ခိုးခိုးအလိုးခံနေသဖြင့် ပိုပြီး အားနာမိနေသည်။ကားပေါ်ထိုင်လိုက်စဉ် မျိုးအောင်မှာ ကားထိုင်ခုံပေါ်ကားထွက်လာတဲ့ စုစုထွေးဖင်သားကြီးအား စိုက်ကြည့်နေတော့၏။ ” ဟောတော် … မောင်းတော့လေ ကိုမျိုး … မမြင်ဖူးတာ ကျနေတာပဲ … ဟွန့် ” စုစုထွေးမှာ မျက်လုံးရွဲကြီးများ ထောင့်ကပ်ပြီး ပြောလိုက်သဖြင့် မျိုးအောင်တစ်ယောက် အူယားကာ ဖက်နမ်းလိုက်တော့သည်။

” အိုရ် … အရပ်ထဲ … တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားမှဖြင့် ” ” ဒီကားမှန်တွေက … အပြင်ကကြည့်ရင် အထဲမမြင်ရပါဘူး … ညီမရယ် ” ” မသိဘူး … သွား … မောင်းတော့ … ညကြမှပဲ ရမယ် ” စုစုထွေးအိမ်ရှေ့မှ ကားလေးမှာ ရပ်ကွက်အလည်တည့်တည့်မောင်းထွက်ရင်း ရပ်ကွက်ထိပ်တွင် လမ်းမကြီးအတိုင်း ညာဖက်သို့ဦးတည်လိုက်သည်။လမ်းတလျှောက် လမ်းမကြီး အရှေ့ဘက် အနောက်ဖက်တွင် မှောင်ရိပ်ကျချိန်မို့ အိမ်တိုင်းလိုလို မီးများထွန်းထား၏။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များ ဘီယာဆိုင်များ ကျော်လွန်လာမှ မီးပွိုင့်တခုသို့ရောက်ရှိလာသည်။မီးနီနေသဖြင့် ခဏစောင့်ကာ မီးစိမ်းပြမှ အရှေ့ဘက်သို့ ချိုးကွေ့လိုက်၏။၅ပြလောက် မောင်းနှင်ပြီး နောက်မီးပွိုင်တခုတွင် အရှေ့တည့်တည့်မောင်းရာ ခဏအကြာတွင် ဇာနည်ရှိသော အရိုးကြော အထူးကု ဆေးခန်းရှေ့ ရောက်ရှိလာသည်။ကားပက်ကင်ထိ မောင်းသွားပြီး ကားရပ်ကာ နှစ်ဦးသား ဆေးခန်းအတွင်းဝင်ခဲ့ကြ၏်။

” ဟော … မောင် … တီဗွီကြည့်နေတာပေါ့ ” ” အင်း စုလေး … လက်ဝှေ့ပွဲတွေ … ဒါရိုက် လွင့်နေတာကွ ” ” ကဲ … မောင်နဲ့ကိုမျိုး ထမင်းအရင်စားကြ … ပြီးမှ ဆက်ကြည့်ပေါ့ ” စုစုထွေးမှာ ပြောပြီးပြီးချင်း ပန်းကန်ပြားများထုတ်ကာ ထမင်းဟင်းများ ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သည်။ဇာနည်အား ကုတင်ပေါ်မှတွဲချကာ စားပွဲခုံနား ခုံတစ်လုံးပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏်။ဘေးခုံတွင် မျိုးအောင်ဝင်ထိုင်ကာ ထမင်းစားနေကြစဉ် စုစုထွေးမှ ဇာနည် ကုတင်အား အိပ်ယာခင်းများ လှဲပေးလိုက်သည်။သူမ ကုတင်ပေါ်လှဲ ဖုန်များခါကာ အိပ်ယာခင်းလိုက်ရင်း ခြင်ထောင်အား အပေါ်ဘက် လိပ်တင်လိုက်၏။ထမင်းစားပြီးသော ဇာနည်အား ကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ပေးကာ စားပြီးသား ပန်းကန်ခွက်ရောက်များအား ဆေးကြောသိမ်းဆည်းလိုက်သည်။

ထို့နောက် ကော်ဖီဖျော်ကာ တီဗွီမှ လာသော လက်ဝှေ့ပွဲများအား ထိုင်ကြည့်ကြ၏်။ဇာနည်ကုတင်ခြေရင်းဘက်တွင် ခုံနှစ်လုံးရွေ့ကာ မျိုးအောင်မှ ခြေရင်းဘက်ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး စုစုထွေးက မျိုးအောင်ညာဘက်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။လက်ဝှေ့ပွဲက နာမည်ကြီးကစားသမားတွေ ထိုးသည်ပွဲမို့ ဇာနည်တစ်ယောက် စိတ်ဝင်စားနေစဉ်…မျိုးအောင်၏ ညာဖက်လက်မှာလည်း စုစုထွေးပေါင်ကြားသို့ ရောက်နေတော့၏။ ဇာနည်မှာ မျိုးအောင်ကိုယ်လုံးကွယ်နေသဖြင့် မိန်မဖြစ်သူ စောက်ပတ်အနိုက်ခံနေသည်ကို ရုတ်တရက် မမြင်နိုင်ပေ။စုစုထွေးမှာလည်း ပေါင်တန်များဖြဲကာ စောက်ပတ်အနိုက်ခံရင်း မျက်လုံးများစင်းလာသည်။မျိုးအောင်က ဘယ်ဘက်ခြေထောက် ခုံပေါ် ကွေးထောက်ရင်း စုစုထွေး ဘယ်လက်အားဆွဲကာ ပုဆိုးကြားသွင်းလိုက်ရာ စုစုထွေးမှာ မျိုးအောင်လီးကြီးအား စမ်းနေတော့၏။

လီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း လင်ဖြစ်သူဇာနည်အား ခါးလေးကိုင်းပြီးကြည့်ရာ ဇာနည်မှာ တီဗွီဖန်သားပြင်ဆီ အာရုံရောက်နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။လင်ဖြစ်သူ အနီးနားလေး သူစိမ်းယောကျၤားလီးအား ပွတ်သပ်နေရာ စိတ်ထဲ စိုးရိမ်စိတ်လေးနှင့်အတူ ကာမမီးလေး တောက်လောင်နေ၏။မျိုးအောင်မှာ ခုံပေါ်ဒူးတဖက်ထောင်ထားသဖြင့် ဇာနည်ဘက်မှကြည့်လျင် လီးကိုင်နေသော သူမလက်အား မမြင်နိုင်တော့ပေ။မျိုးအောင် လီးကြီးမှာ သူမလက်ထဲ တင်းမာလာသဖြင့် အလိုးခံချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေရ၏။မျိုးအောင်လက်မှ စောက်စိအား ဖိဖိချေနေသဖြင့် အဖုတ်အတွင်းက တဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာကာ စောက်ရည်များစို့လာတော့သည်။လီးအား ညှစ်လိုက်ရင်း မျိုးအောင်အား မျက်ရိပ်ပြလိုက်၏။ ” ကဲ … မောင်တို့ ဆက်ကြည့်ကြတော့ … စုလေး အိပ်တော့မယ်နော် ” မျိုးအောင်လီးကြီးအား လွတ်ပြီး သူမကုတင်ဆီလျှောက်လာရင်း ကုတင်ပေါ်တက်ခြင်ထောင်ချကာ မှေးနေလိုက်သည်။

လက်ဝှေ့ပွဲမှ ဆူညံသံများ ခပ်တိုးတိုးကြားနေရင်း အိပ်ယာထက် လူးလိမ့်ကာ မျိုးအောင်လာလိုးမည့် အချိန်အား ရင်ခုန်စွာ စောင့်မျှော်မိနေ၏။စောက်ပတ်လေးအား ထမိန်အပြင်မှစမ်းရာ အရည်ကြည်များ ထွက်နေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ပြန်သည်။မျိုးအောင်အားစောင့်ရင်း တဖြည်းဖြည်း မှေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရာ သူမအောက်ပိုင်း ခပ်နွေးနွေးလေးခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။ ထမိန်လေးပြေလျော့ပြီး ပေါင်လယ်ရောက်နေကာ ခြင်ထောင်အပြင်မှ မျိုးအောင်က ကိုယ်တခြမ်းဝင်ကာ ကန်လန့်ဖျက်အနေထားဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား ယက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ” ဟင် … ကိုမျိုး ” ” ရွုး … ညီမ … ကိုဇာနည် ခုမှ အိပ်သွားတာ ”

” လိုက်ကာ ကာထားတာပါ … သူ့ကုတင်ကကြည့်ရင် စုလေးတို့ကို မမြင်ရပါဘူး … အထဲဝင်လိုက်လေ ” စုစုထွေးပြောပြီး မျိုးအောင်မှာချက်ချင်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ပေါင်ကြားထဲနေရာယူပြီး ကုန်းယက်တော့သည်။ခုနက နိုက်ပေးထားသဖြင့် စောက်ရည်များရွဲနေသော အဖုတ်လေးအား မိမိရရ ထိုးယက်နေ၏။စုစုထွေးမှာ ကြာကြာအယက်မခံနိုင်ပဲ လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်သည်။ လိုးမှာဖြင့် … လိုးလေ … ကိုမျိုး ” မျိုးအောင်လည်း လိုးချင်နေရာ စုစုထွေးမှ တောင်းဆိုလာသဖြင့် ပုဆိုးချွတ်ဒူးထောက်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ ဒစ်ဖူးအားမြုတ်လိုက်သည်။ကိုယ်လုံးအား ရှေ့သို့ဖိချရင်း နို့အုံနှစ်ဖက်အားညှစ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်၏။ခန္ဓာကို ရှေ့မှောက်လိုက်သဖြင့် လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲ တဗျစ်ဗျစ်နှင့် တိုးဝင်သွားတော့သည်။

” ဗျစ် … ဖွပ် … အိခ့် … ဘွတ် ” စုစုထွေးတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ လီးကြီးတိုးဝင်လာရာ နာကျင်သဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ ဘေးလွဲပြီး အိခ့် ကနဲ့ ရှိုက်လိုက်မိသည်။မျိုးအောင်မှာ လီးတန်တလျောက် စုပ်ထားသလိုခံစားမိသဖြင့် စိတ်ကြိုက် မလိုးရဲသေးပေ။စောက်ခေါင်းဝလေးမှာ တင်းကျပ်နေကာ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးမို့ လီးတဝက်လောက်သာ အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးနေ၏။နှစ်ဦးသား ရမ္မက်စိတ်များပြင်းထန်နေကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း အချက် ၈ဝလောက်တွင် လီးအရည်ပြားလေးနွေးသွားသဖြင့် စုစုထွေးတစ်ယောက် ပြီးသွားမှန်းခံစားသိရှိလိုက်သည်။

စုစုထွေးမှာ လင်ဖြစ်သူခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ်တွင် သူစိမ်းယောကျၤားအား အလိုးခံနေမိသဖြင့် စိတ်ထဲ ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားမွု့လေး ဖြစ်တည်ကာ စောက်ရည်များပန်းထုတ်ရင်း လီးအားညှစ်ပေးနေမိတော့၏။မျိုးအောင်မှာလည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် လီးအား ခပ်တင်းတင်းညှစ်ခံရသဖြင့် အချက်၂ဝခန့် ထိန်းလိုးရင်း လရည်များပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ” အ … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုမျိုးရယ် ” ” အင့် … အကိုလည်း … ထွက်ပြီ … အ နှစ်ဦးသား တင်းကျပ်စွာဖက်ရင်း ခဏအကြာ မျိုးအောင်မှာ စောက်ရည်များ လရည်များ ပေပွနေသော စုစုထွေး စောက်ပတ်လေးအား ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေသည်။စုစုထွေးမှာ လိုးပြီးချိန် စောက်ဖုတ်အား အယက်ခံလိုက်ရသဖြင့် အီစမ့်နေအောင် အရသာထူးကဲစွာ ခံစားမိ၏။ခပ်ကြာကြာလေးယက်ပြီးမှ သူမဘေးနား လှဲအိပ်သော မျိုးအောင်နူတ်ခမ်းလေးအား မက်မက်မောမော ပြန်နမ်းပေးလိုက်သည်။

နမ်းနေရင်း မျိူးအောင် ပါးစပ်မှ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ ရနေသဖြင့် အငမ်းမရ မျိုးအောင်ပါးစပ်ထဲ သူမလျှာလေးထိုးသွင်းကာ လျှာချင်းလိပ်ဆွဲနေတော့၏။ဒုတိယ အချီတွင် မျိုးအောင်တောင်းဆိုမွု့ဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ရေချိုးခန်းအတွင်း မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးကြသည်။လီးအရင်းထိ ဆောင့်အလိုးခံနေရကာ အစပိုင်း အနည်းငယ် နာကျင်သော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ပွတ်ဆွဲပေးသော လီးကြီးအား နောက်ပိုင်း နှစ်ချိုက်သွားရသည်။မျိုးအောင်မှာ ပစ်လိုးလိုက် ချော့လိုးလိုက်နှင့် စုစုထွေးအား မနားတမ်းလိုးပေးရာ စောက်ရည်များ အကြိမ်ကြိမ် ပန်းထွက်နေရ၏။ ပုံစံအမျိုးမျိုးလိုးရင်း မျိုးအောင်မှာ ပြီးချင်လာသဖြင့် စုစုထွေးအား လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။

စုစုထွေးပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြားမှာ စူထွက်လာသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား လျှာဖြင့် ၅ချက်ခန့် ပင့်ယက်လိုက်၏။ခါးလေးအား စုံကိုင်ရင်း လီးအရင်းထိဆောင့်ထည့်ကာ ဒစ်ခေါင်းပေါ်ရုံပြန်ထုတ်လိုက် ဖင်ကြားနှင်ဆီးခုံးထိကပ်သွားအောင် ပစ်ပစ်လိုးလိုက်တော့သည်။စုစုထွေးကလည်း လီးတဆုံးဝင်လာတိုင်း ဖင်သားကြီးအားကော့ကာ နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေတော့၏။မေးကြောများထောင်လာကာ မနားတမ်းလိုးရင်း မျိုးအောင်တစ်ယောက် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လရည်များ တဖျောဖျော စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ခဏနားပြီး စောက်ဖုတ်လေးအား ယက်ပေးရာ စုစုထွေးတစ်ယောက် နောက်တကြိမ် စောက်ရည်များပန်းရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့၏။မျိုးအောင်မှာ သူ့လီးဒဏ်ကြောင့် ယောင်ကားနေသော စောက်ပတ်လေးအား ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးပြီးမှ တွဲထူရင်း နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

ဇာနည်တစ်ယောက် ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ရာက စုစုထွေးအတွက် ကာမနန်းတော်ကြီး တည်ဆောက်ပေးသလို ဖြစ်နေရ၏။အိမ်ပြန်လျင် ကျော်နိုင်နှင့်လိုးပြီး ညပိုင်းဆေးရုံတွင် မျိုးအောင်နှင့်အလိုးခံတော့သည်။မျိုးအောင်မှာလည်း အပျိုစင်နှင်မခြားသော စုစုထွေးအား နည်းမျိုးစုံလိုးပေးကာ ဇာနည်၏လူနာခန်းလေးအား ချစ်တလင်းအဖြစ် ဖန်တီးထားသည်။ညပိုင်းနှစ်ဦးသားဆုံသည်နှင့် စုစုထွေးအား ဇာနည်ကုတင်ခြေရင်းဘက် လိုက်ကာ ကာထားသော ကုတင်အပိုပေါ်တွင် ထမိန်လှန်ကာ ယက်ပေးတတ်သည်။စုစုထွေးကလည်း လင်ဖြစ်သူဇာနည်အား ကွယ်ကာ မျိုးအောင်အား ဂွင်းထုပေးနေတတ်၏။လင်ဖြစ်သူအနီးနားလေး သူစိမ်းယောကျၤားအား အလိုးခံရသည်ကို စွဲလမ်းနှှစ်ချိုက်လာသည်။တဖြည်းဖြည်း ဇာနည်မှာ ဆေးရုံဆင်းရက် နီးလာသလို ချိုင်းထောက်နှင့် လမ်းလျှောက်သွားလာနိုင်ခဲ့သည်။ဆေးရုံဆင်းကာနီး ၃ရက်အလို မျိုးအောင်မှာ ရေချိုးခန်းတွင်း စုစုထွေးအား ကော့ပျံနေအောင် ယက်ပေးပြီး ဖင်ပါရအောင် လိုးနိုင်လိုက်၏်။

စုစုထွေးတစ်ယောက် နာလည်းနာ ကောင်းလဲကောင်း အရသာသစ်ခံစားရင် ယောကျၤားဖြစ်သူ ဇာနည်တောင် မထိဖူးသော ဖင်ပေါက်လေးအား မျိုးအောင်၏အပြုစုအယုယအောက်တွင် ပေးအပ်လိုက်ရတော့သည်။နောက်ရက်မနက် ကွတကွတဖြစ်နေသော စုစုထွေးအား ဇာနည်မှ မေးရာ ရေချိုးခန်းထဲ ချော်လဲသည်ဟုသာ မျက်နှာပူပူနှင့် လိမ်ပြောလိုက်ရ၏။ဆေးရုံဆင်းသည်ရက်တွင် မျိုးအောင်မှာ စုစုထွေးတို့ လင်မယားအား အိမ်ထိလိုက်ပို့ရင်း သူေဋ္ဌး၏ စေခိုင်းချက်အရ ပိုက်ဆံ ၁ဝသိန်း ထပ်မန်ပေးခဲ့သည်။ပစ္စည်းများ ကူသည်ရင်း ဇာနည်အား အိပ်ခန်းတွင် တွဲပို့ကြ၏်။ ” ကိုမျိုးအောင် ကျေးဇူပါဗျာ … ခင်ဗျား သူေဋ္ဌးကိုလည်း … ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောပေးပါဦး ” ” ဟုတ် ကိုဇာနည် … သူေဋ္ဌးကတောင် … ခင်ဗျားကျေးဇူးတင်နေတာပါဗျာ ” ” အချိန်ရရင် … နေ့လည်စာ … စားပြီးမှ ပြန်ဗျာ ” ” ဟာ … ရပါတယ် … ကိုဇာနည်ရာ ” ” အားမနာပါနဲ့ဗျာ … ကျနော်လည်း ကိုမျိုးအောင်ကို အစစအရာရာကူညီပေးလို့ … ကျေးဇူးတင်နေတာပါ ” ” ကဲ … ဒါဆိုလည်း စုလေး … ကိုမျိုး အတွက်ပါ ထမင်းပိုတည်လိုက်မယ် … မောင် ” ဇာနည်နှင့်မျိုးအောင်တို့ ပြောနေစဉ် စုစုထွေးက ကြားဝင်ပြောလိုက်၏။

” အင်းပေါ့ စုလေးရယ် … ကိုမျိုးအောင်ကို နေ့လည်စာကျွေးပြီးမှ ပြန်ခိုင်းလိုက်ပါ … မောင် အိပ်ဦးမယ်ကွာ … ဆေးရုံမှာက … ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်တဲ့ရက်တွေ များနေတာ ” ” အိပ်လေ မောင် … နေ့လည်စာ စားကာနီးမှ စုလေး လာနို့းပါ့မယ် ” ဇာနည်လှဲချလိုက်သည်နှင့် မျိုးအောင်နှင့် စုစုထွေးမှာ အိပ်ခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ” အမ် … မကဲနဲ့ ကိုမျိုးရယ် … အိမ်ပြန်ရောက်နေတာကို ” အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် မျိုးအောင်မှာ စုစုခါးအား နောက်မှဆွဲဖက်ရင်း ပေါင်ကြားလေးထဲ လက်နိုက်လိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ မျိုးအောင်လက်အား အုပ်ကိုင်ရင်း ခပ်တိုးတိုးပြောဆိုနေ၏။ ” နှစ်ရက်ရှိပြီ ညီမရယ် … မလိုးရတာ … ကိုမျိုးဟာကြီး … မသနားဘူးလား ” မျိုးအောင်မှာ ပြောရင်း နောက်မှထောက်ထားသော လီးဖြင့် စုစုထွေးဖင်ကြားအား ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။

” သွားပါ အပိုတွေ … ဟိုနေ့က ဖင်ပေါက်ကို လိုးသွားတာ ခုထိ ဖင်ဝက နာနေသေးတာ ဟွန့် ” ” ဆောရီးပါ ညီမရယ် … ဖင်ကြီးက ချစ်စရာ ကောင်းတော့ ကိုမျိုးလည်း မနေနိုင်လို့ပါ ” ” ကဲပါ … လွတ်ပါဦး … ကော်ဖီ ဖျော်ပေးမလို့ ” ” ကော်ဖီ မသောက်ချင်ပါဘူး …ကိုမျိုးသောက်ချင်တာ … ညီမ သိသားနဲ့ ” ” အမ် … ဘီယာလား အရက်လား … အစောကြီးရှိသေးတာ ” ” မဟုတ်ပါဘူး … ဒီထဲက ထွက်တဲ့ အရည်လေးတွေလေ ” ” အ … ကျွတ် ” မျိုးအောင်မှာ ပြောရင်း စုစုထွေးပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်အုံကြီးအား ဆွဲဆုပ်လိုက်၏။စုစုထွေး စောက်မွေးအုံကြီးမှာ မျိုးအောင်လက်ထဲ အပြုံလိုက်ဆုပ်ကိုင်ထားခံရသဖြင့် အ ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းမိလိုက်သည်။

” ခဏ … ဖယ်ဦးနော် ကိုမျိုး ” ရမ္မက်သံတိုးတိုးလေးနှင့်ပြောရင်း အိပ်ခန်းဘက် ခြေဖွဖွနင်းကာ အခန်းတံခါးမှ အတွင်းဘက်ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ဇာနည်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေသည်ကို မြင်ရသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကာ ကျောမှီပါသော ခုံတစ်လုံပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်၏်။ ” လာလေ … ကိုမျိုး … အင့် ” ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲပေးရင်း ထမိန်အောက်နားစအား ဗိုက်သားပေါ်တင်ထားလိုက်၏။မျိုးအောင်မှာ စားပွဲခုံဘေး မတ်တပ်ရပ်ကြည့်နေရာမှ စုစုထွေးပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူကာ စောက်ပတ်ရဲရဲလေးဆီ မျက်နှာထိုးအပ်လိုက်တော့သည်။လက်သန်းခန့်ရှိသော စောက်စိအား ကလေးနို့စို့သလို တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်တော့၏။မျိုးအောင် အဖို့ သာမန်မိန်းမများထက် အစိပိုထွားသော စုစုထွေး စောက်စိအား စုပ်ရသည်မှာ အရသာပိုတွေ့နေရသည်။စောက်စိအား ပါးစပ်ထဲငုံရင်း မာခဲနေသော အစိခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် လိပ်လိပ်ရစ်ပေးရာ စုစုထွေးတစ်ယောက် ပေါင်သားလေးများ တဆက်ဆက် တုန်လာတော့၏။

ကို မျိုး ရာ … အ အ ” မျိုးအောင် ခေါင်းအားပွတ်သပ်ပေးရင်း ပေါင်နှစ်ခြမ်းအား ရသလောက် ထပ်ဖြဲပေးလိုက်တော့သည်။စောက်စိအောက်ဖက် အဖုတ်အသားဆိုင်ကြီး နှစ်ခြမ်းမှာ ဖေါင်းကြွကားတက်လာ၏။မျိုးအောင်မှာ အစိအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပြီး အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖျားလေးဖြင့် အထက်အောက် ထိုးခွဲနေသည်။စုစုထွေးတစ်ယောက် ကာမစိတ်များ ကြွလာကာ တချက်တချက် မျိုးအောင်မျက်နှာအား စောက်ပတ်ဖြင့် ကော့ထိုးပစ်၏။မျိုးအောင်လျှာထိပ်လေး သူမစောက်ခေါင်းထဲ ထိုးမွေးချိန် ဖင်သားကြီး မြောက်တက်လာရင်း… ” အား … ယက်ယက် … ယက်ပေးဦး ကိုမျိုးရယ် … အ … ဟုတ်တယ် … အစိလေးလဲ စုပ်ပေး … မလွတ်နဲ့ … အ အား … ရပြီ … … ကိုမျိုး … ပါးစပ်ဟ ” စုစုထွေးတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်၏။

ဒူးထောက် ကုန်းယက်နေသော မျိုးအောင် မျက်နှာအား ဆွဲမော့ကာ ပါးစပ်အား သူမစောက်ခေါင်းပေါက်နှင့်တေ့ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ” အား … သောက်သောက် … ကိုမျိုး … အား … ရှင်ကြိုက်တဲ့ … စောက်ရည်တွေ … အင့် အင့် ” မျိုးအောင်မှာ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှစောက်ရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချရင်း နောက်ပိုင်း မမျိုနိုင်ပဲ နူတ်ခမ်းထောင့်မှ လျှံကျလာတော့၏။စောက်ရည်များ ကုန်သည်အထိ စုစုထွေးမှာ မျိုးအောင်မျက်နှာအား သူမစောက်ပတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ထားလိုက်သည်။ မျိုးအောင်မျက်နှာတပြင်လုံး စောက်ပတ်ဖြင့် အားရအောင် ဖိပွတ်ပြီးမှ ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။

ခဏနားပြီး ထမင်းဟင်းချက်ရာ မျိုးအောင်မှ မီးဖိုခန်းထိ လိုက်လာကာ စုစုထွေးအဖုတ်လေးအား မက်မက်မောမောပြန်ယက်ပေးနေ၏။စုစုထွေးမှာ ချက်ရင်းပြုတ်ရင်ဖြင့် စောက်ပတ်အယက်ခံကာ ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ရတော့သည်။မျိုးအောင်မှာ နေ့လည်စာ စားအပြီး ပြန်ကာနီးတွင် စုစုထွေးအား အိမ်သာထဲခေါ်ကာ နူတ်ဆက်အလိုးလေးဖြင့် တစ်ချီ မရမကလိုးသွားသေး၏။ နေရောင်ခြည်ဖျော့ကာ မှောင်ရိပ်သန်းလာချိန် ပြတင်းတံခါးမှ ဝင်ရောက်လာသော လေပြေအေးလေးကြောင့် အိပ်ခန်းတွင်း အနည်းငယ် ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်လာသည်။ခန်းစီးလိုက်ကာလေးများ တဖျက်ဖျက်လူးလွန့်နေစဉ် ဇာနည်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်တွင် ငူငူကြီးထိုင်နေရှာ၏။

” မောင် … ဒါလေးတော့ စားပါ … တနေ့လုံး ဘာမှလည်း မစားဘူး ” ” ထွီ … နင့် မျက်နှာကို မကြည့်ချင်တော့တာ ခလွမ် လွမ် ” ” အဟင့် … စုလေး အမှားတွေပါ မောင်ရယ် … စုလေးကို အပြစ်ပေးပါ … မောင့်ကိုယ်မောင် မနှိပ်စက်ပါနဲ့ ” ဇာနည်မှာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်လျက် သူ့ရှေ့ရပ်နေသော စုစုထွေးလက်ထဲမှ ထမင်းပန်းကန်အား ပုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ကြမ်းပြင်ပေါ်ပေပွသွားသော ထမင်းဟင်းများအား လှဲကျင်းပြီး ပန်းကန်များကောက်ယူကာ စုစုထွေးတစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှထွက်ခဲ့လိုက်၏။ပန်းကန်းခွက်ရောက်များ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းရင်း အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

မျက်ရည်များစီးကျလာကာ အဖြစ်ပျက်များအား တွေးနေမိ၏်။ဆေးရုံမှဆင်းပြီး ၃ရက်မြောက်နေ့ ချက်ပြုတ်ရေမိုးချိုးပြီးစဉ် ကျော်နိုင်ရောက်ရှိလာကာ ဇာနည်မမြင်အောင် ခြေဟန်လက်ဟန်ပြရင်း စုစုထွေးအား သူ့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွင်းလိုက်သည်။အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် နှစ်ဦးသား တုံးလုံးချွတ်ကာ မမောနိုင်မပန်းနိုင်ဖြင့် ပုံစံအမျိုးမျိုးလိုးနေကြ၏။ ပထမတချီပြီးကာ ခဏနားကြပြီး ဒုတိယအချီ ယက်ကျစုပ်ကျဖြင့် မီးကုန်ရမ်းကုန်လိုးနေစဉ် နေပြည်တော်တွင် ရာထူးတိုးစာမေးပွဲသွားရောက်ဖြေဆိုနေသော ဖြူဖြူလှိုင်မှာ ဆိုင်းမဆင့်ဘုံမဆင့် ရောက်ရှိလာသည်။

ရောက်ရောက်ချင်း အိမ်ရှေ့တွင် ကျော်နိုင်ဆိုင်ကယ်အား တွေ့ရသဖြင့် မတွေ့ရသည့်ရက်များအတွက် လင်တော်မောင်နှင့် ချစ်ရည်လူးရန် အဝတ်စားထုတ်များ ဧည့်ခန်းတွင်းချကာ အိမ်ရှေ့တံခါးစိရင်း လင်မယားအိပ်ခန်းနား လျှောက်လာခဲ့၏။အိပ်ခန်းရှေ့ရောက်သည်နှင့် တံခါးဆွဲဖွင်ရာ … ” ခွေးတွေ … ခွေးဇတ်ခင်းနေကြတာ … စောက်ရှက်ရော … ရှိသေးရဲ့လား ” ” ဟင် … ဖြူလေး ” ” ဟာ … မဖြူ ” ဖြူဖြူလှိုင်မှာ အခန်းတွင်း တွေ့ရာ ပစ္စည်းများနှင့် စုစုထွေးတို့အား ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။သူမ တံခါးဆွဲဖွင်ချိန် စုစုထွေးမှာ ကုတင်ပေါ်လေးဖက်ကုန်းကာ ဖင်ကြီးအား မြောက်ထားပေးစဉ် ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေးခါးလေးအား စုံကိုင်ရင်း တဖုံးဖုံးပစ်လိုးနေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။

” မစု … လင်ကြီးငုတ်တုတ်ရှိသားနဲ့ သူများလင် အလိုးခံနေတာ မရှက်ဖူးလား ” ” ဖြန်း … ဖြန်း ဖြူဖြူလှိုင်မှာ ဖင်တုံးလုံးနှင့်ထမိန်အမြန်ယူဝတ်နေသော စုစုထွေးအား ကုတင်နားတိုးကပ်ကာ ပါးရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ” မလုပ်ပါနဲ့ … ဖြူလေးရာ … ကိုယ်ရှင်းပြ ……… ” ” တိတ်စိမ်းကျော်နိုင် … နင်လည်း ငါတစ်ယောက်လုံးရှိတာတောင် … သူများမယား အချောင်လိုးနေတဲ့ကောင် … အင့်ဟာ … ဝုန်း … အင့် … ဗုန်းဝုန်း ” ဖြူဖြူလှိုင်မှာ စုစုထွေးပါးရိုက်ပြီးသည်နှင့် ကျော်နိုင်အား ပစ်တွန်းလိုက်သည်။ကျော်နိုင်မှာလည်း ပုဆိုးဝတ်ရင်းမို့ မယားဖြစ်သူ ဖြူဖြူလှိုင်က အားဖြင့်ပစ်တွန်းရာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ကုတင်ပေါ်ပစ်ကျသွားတော့သည်။တဆက်ထဲ ဖြူဖြူလှိုင်မှာ ကျော်နိုင်ပေါ်ခွကာ မျက်နာအား တဘုန်းဘုန်း ပစ်ရိုက်နေ၏။

စုစုထွေးမှာ ကျော်နိုင်တို့လင်မယား လုံးသတ်နေစဉ် ထမိန်ရင်လျားလျက်ဖြင့် နောက်ဖေးတံခါးဖွင့်ကာ ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ” ဟင် … မောင် ” ဇာနည်မှာ ထမိန်ရင်လျားဖြင့် ကျော်နိုင်တို့နောက်ဖေးပေါက်မှ ပြေးထွက်လာသော မိန်းမဖြစ်သူ စုစုထွေးအား စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ” တောက် ” တောက်ခေါက်သံကြောင့် စုစုထွေးမှာ အပေါ်အကျ ႌနှင့်ဘော်လီအားကိုင်ထားသော သူမလက်လေးများ တဆက်ဆက်တုန်လာတော့၏။ကျော်နိုင်အား ခိုးပြီး အလိုးခံစဉ် အမှတ်မထင် ဖြူဖြူလှိုင်နှင့် မိသွားသဖြင့် ရှက်ရွံ့ထိတ်လန့်ကာ ပြေးထွက်လာစဉ် လင်ဖြစ်သူ ဇာနည်နှင့် ပက်ပင်းတိုးနေသည်။

ဇာနည်မှာ ဘာစကားမှမပြောပဲ စုစုထွေးအား စူးစူးရဲရဲကြည့်ကာ အိမ်သာဘက် ထွက်သွားတော့၏။စုစုထွေးမှာ ဇာနည်နှင့် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဝံ့ပေ။နောက်ရက် နေ့လည်ပိုင်းတွင် အိမ်ရှေ့သို့ ကားကြီးတစီးထိုးရပ်ကာ ကျော်နိုင်တို့ အိမ်ထောင်ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများ ခပ်သုတ်သုတ်တင်နေကြသည်။၂ချက်ခွဲလောက်တွင် ပစ္စည်းများတင်ပြီးရာ ဖြူဖြူလှိုင်မှာ အိမ်တံခါးသော့ခတ်နေ၏်။စုစုထွေးတို့ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင်း ဝင်လာကာ… ” မစု … ဒီမှာ … အိမ်သော့ … ကျန်တဲ့ အိမ်လခလည်း အမ်းစရာမလိုဘူး … လင်ရှိပြီး သူများယောကျၤား အလိုးခံတတ်တဲ့ မိန်းမနဲ့ တအိမ်ထဲအတူမနေနိုင်ဘူး … သွားပြီနော် ” ” အဟင့် ဟင့် ” စုစုထွေးမှာ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်လျက် ဖြူဖြူလှိုင်၏ စကားလုံးများအား နားထောင်ရင်း ရှိုက်ငိုမိသည်။

သူမအပြစ်နှင့်သူမမို့ ခေါင်းငုံခံရုံမှလွဲပြီး မတတ်နိုင်ချေ။ဖြူဖြူလှိုင် အိမ်ထဲမှအထွက်… ” ဖြူရယ် … ကိုယ့်ကို … မထားခဲ့ပါနဲ့ ” ” တော်စမ်း ကျော်နိုင် … နင်လည်း ငါတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာတောင် သူများမယား အချောင်လိုးတဲ့ကောင် … တရားရုံးကနေ ငါဆက်သွယ်လိုက်မယ် … ကွာရှင်းကြတာပေါ့ ” ဖြူဖြူလှိုင်မှာ ပြောပြီးပြီးချင်း အိမ်ထောင်ပရိဘောဂတွေတင်ထားသေား ကားဆီရှေ့ခန်းမှတက်ထိုင်လိုက်သည်။သူမထိုင်ပြီးသည်နှင့် ကားကြီးမှာထွက်ခွာရာ ကျော်နိုင်တစ်ယောက် ဖြူဖြူလှိုင်နာမည်အားခေါ်ရင်း ဆိုက်ကယ်ဖြင့် ကားနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားတော့၏်။

” ဟဲ့ … မိစု … ရှိလား သမီး ” ” ဟုတ် ဒေါ်သန်း … သမီးရှိပါတယ် … ဝင် ခဲ့ ပါ ” အပြင်မှ မေးနေသော အပျိုကြီးဒေါ်သန်းအား ပြန်ထူးရင်း ဝမ်းနည်စိတ်ကြောင့် အသံများ တိမ်ဝင်သွားရသည်။ပါးပြင်ပေါ်စီးကျလာသော မျက်ရည်များအား လက်ဖမိုးဖြင့်သုတ်ရင်း ဒေါ်သန်းအား ထိုင်ခုံအလွတ်တွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏်။ ” ငါ့ ခေါ်တယ်ဆိုလို့ … မိစုရယ် … ဘာလဲ ပြော ” ” သမီးနဲ့ မောင် … စကားများထားလို့ မနေ့ကလည်း ဘာမှမစားဘူး စိတ်ဆိုးနေလို့ဒေါ်သန်းရယ် … အဲတာ မောင့်ကို ဒေါ်သန်းကျွေးပေးပါဦး ” ” အော် … ညည်းတို့ကလည်း ဖြစ်ရမယ် … အေးပါ ငါပဲ ချော့ကျွေးပေးပါ့မယ် … မောင်ဇာနည်ခြေထောက်က သက်သာတယ်မလား ”

” ဟုတ် … သက်သာပါတယ် … ဒေါ်သန်းရယ် ” နောက်ရက်များတွင်လည်း ဒေါ်သန်းအား ထမင်းဟင်းများကျွေးခိုင်းရတော့၏။စုစုထွေးအား မျက်နှာချင်းဆိုင်သည်နှင့် ဇာနည်မှာ စူးစူးဝါးဝါးအော်ဟစ်ကာ ပစ္စည်းများပေါက်ခွဲတတ်သည်။ချစ်လို့ကြိုက်လို့ ယူထားပြီးမှ သူစိမ်းယောကျၤားအား ခိုးပြီးအလိုးခံနေသော မိန်းမအား ဘယ်ယောကျၤားက ကြည်ဖြူပါ့မလဲ။တဖြည်းဖြည်း ရက်လေးများကုန်ဆုံးလာကာ လင်မယားခန်းပျက်လုနီးပါး ဖြစ်လာခဲ့သည်။စုစုထွေးမှာ မနက်လင်းတာနဲ့ မိန်းမရေထတော့ကွာဆိုပြီး အနမ်းလေးနဲ့နိုးတတ်သော အယုယလေးများ တမ်းတနေမိ၏။တအိမ်ထဲ သူစိမ်းလိုနေရသဖြင့် သူမကိုယ်သူမ ယူကြိုးမရဖြစ်နေခဲ့သည်။

လင်တော်မောင်ရင်ခွင်ထဲ တိုးပြီး တီတီတာတာ စကားလေးများ မပြောရတာလည်း ကြာလှပြီဖြစ်၏။တကုတင်ထဲအတူ မအိပ်ရပဲ သူမပါသာ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ခွဲအိပ်ရာ တခါတခါတောက်လောင်လာသော ရမ္မက်မီးတောက်လေးအား လက်ဖြင့်သာ ငြိမ်းသက်ခဲ့ရသည်။အစိလေးအား ဖိချေရင်း အာသာဖြေကာ ကြိတ်မှိတ်ဖြေရှင်းနေရ၏။ ဒီနေ့မနက်ပိုင်း ချက်ပြုတ်ပြီး ရေမိုးချိုးကာ နေ့လည်ခင်း လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေးဖွင့်ရန် ပြင်ဆင်နေချိန် ဧည့်ခန်းတွင်းမှ ဖုန်းသံကြောင့် ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။စားပွဲခုံပေါ်တွင် အားသွင်းထားသောအားသွင်းကြိုးအားဖြုတ်ကာ ဖုန်းဖွင့်လိုက်၏။

” ဟလို … စုစုထွေးပါရှင် ” ” မစုလား … ကျနော် ကျော်နိုင်ပါ ” ” ဟင် … ကိုကျော်နိုင် … ကျမတို့ အဖြစ်တွေ မေ့ပစ်လိုက်ပါတော့နော် ” ” ခု … ဖြူလေးနဲ့ အဆင်ပြေနေပါပြီ … မစုရယ် … မစုကို တွေ့ချင်လို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်တာပါ ” ” ကိုကျော်နိုင်…ရှင် သေချာ မှတ်ထားပါ … ကျမတို့ ရမ္မက်နောက်လိုက်မိလို့ အိမ်ထောင်ရေးမှာ အက်ကြောင်းတွေ ထင်နေရပြီ … ခု ……ကျမ အိမ်ထောင်ရေးကလွဲရင် ဘာမှ စိတ်မဝင်စားတော့ပါဘူး ” ” ဟာ … မစုရယ် … မစု စောက်ပတ်လေးကို … ကျနော်မှ မေ့မရတာဗျာ ” ” တော်ပါတော့ရှင် နောက်တခါ ထပ်မပက်သက်ပါနဲ့တော့ … ရှင် ပက်သက်နေမယ်ဆို … ရှင်မိန်းမ မဖြူကို အသိပေးပြီး တားခိုင်းလိုက်မှာ … ဖုန်းလည်း မဆက်ပါနဲ့တော့ ” စုစုထွေးမှာ ကျော်နိုင်စကားအား မစောင့်တော့ပဲ ဖုန်းချပစ်လိုက်တော့သည်။

” တကယ်လား … စုလေး ” ” ဟင် … မောင် ” ဖုန်းပိတ် ပြီးပြီးချင်း နောက်ကျောဘက်မှ အသံကြားရသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ ဧည့်ခန်းဝ၌ ချိုင်းထောက်နှင့်ရပ်နေသော ဇာနည်အား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။လင်တော်မောင်၏ အပြုံးအား ပထမဆုံးအကြိမ် ပြန်မြင်ရသဖြင့် ဝမ်းသာ၍ မျက်ရည်များ စီးကျလာရ၏။ ” ဟောဗျာ … မေးတာ မဖြေပဲ … ဘာလို့ ငိုနေရတာလဲ ” ” ဝမ်း … ဝမ်း … ဝမ်းသာလွန်းလို့ပါ … မောင်ရယ် ” စုစုထွေးမှာ အမှန်တကယ်ပင် အသံများတုန်ကာ အားရဝမ်းသာနေရှာသည်။ ” ဟိုလေ … မောင် … မောင် စုလေးကို ခွင့်လွတ်ပြီပေါ့နော် ” ” ဒီနေ့က စပြီး … ဒေါ်သန်းကို … ထမင်းမကျွေးခိုင်ပါနဲ့တော့ ” ” ဟင် … ဘာလို့လဲ … မောင်ရယ် ” ” မိန်းမ ကျွေးတဲ့ ထမင်းကို … စားတော့မှာမို့ပါ ” ” ဟယ် … မောင် ” စုစုထွေးမှာ မျက်ရည်များဖြင့် ဇာနည်ဆီသို လျှောက်သွားကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် သိုင်းဖက်ရင်း မနမ်းရတာကြာပြီဖြစ်သော လင်ဖြစ်သူ၏မျက်နှာအား တရွုံ့ရွုံ့နမ်းပစ်လိုက်သည်။

” အဟမ်း အဟမ်း … အမလေးတော် … ဧည့်ခန်းပေါက်မှာ လူမြင်မကောင်းဘူး ” ” ဟင် … ဒေါ်သန်း ” ” ဒီနေက စပြီး … ဒေါ်သန်းလာစရာ မလိုတော့ပါဘူး မောင်က စိတ်ဆိုးပြေပြီတဲ့လေ … နော့ မောင် ” စုစုထွေးမှာ မျက်လုံရွဲကြီးများဖြင့် မျက်စပြစ်ကာ … ဇာနည်အား ချွဲနေတော့သည်။ဒေါ်သန်းပြန်သွားချိန် ဇာနည်အား ရေချိုးပေးစဉ် အိမ်နောက်ဖေး နှစ်ယောက်ထဲမို့ ပုဆိုးအားလှန်ရင်း မတွေ့ရတာကြာပြီးဖြစ်သော လီးအား ဆပ်ပြာနှင့် အားရပါးရ ပွတ်တိုက်ဆေးကြောပေးလိုက်၏။ညပိုင်း အတူအိပ်လျင် ခြေတဖက်မကောင်းသေးသော ဇာနည်အား သူမကပင် ဦးဆောင်ကာ အချစ်တလင်းစစ်ခင်းဖို့ တေးထားလိုက်သည်။မုန်တိုင်းပြီး လေပြေလေညှင်းလေးများ လာစမြဲမို့ ခုတော့လည်း စုစုထွေးတစ်ယောက် ပျော်ရွင်နေလျက်ရှိသည်။ဒီနေ့ထူးထူးခြားခြား လက်ဖက်သုပ်လာဝယ်သူတိုင်း ပိုက်ဆံမယူပဲ အလကားပေးနေတော့၏။သူမစိတ်ထဲ လက်ဖက်သုပ်မြန်မြန်ကုန်၍ ညသို့အမြန်ရောက်ရန် ဆုတောင်းနေတော့သည် ………ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

အခ်စ္တလင္း

ေန႔လည္ ၁၂ေက်ာ္တာနဲ႔ မစု လက္ဖက္သုပ္ဆိုင္ေလး စဖြင့္ပါၿပီ။သေဘာေကာင္း မေနေကာင္း လက္ဖြာတတ္သူမို႔ ညေန ၆နာရီေလာက္ဆို လက္ဖက္သုပ္ မုန္လာခ်ဥ္သုပ္ မက္မန္းသီးသုပ္ အကုန္ ကုန္တာပဲ။အသက္၃ဝေက်ာ္ေပမယ့္ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ ပုခုံးက်ယ္က်ယ္ ရင္သားထြားထြား ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္က ဝိုင္းစက္ေကာ့ထြက္ေနတဲ့ တင္သားႀကီးမ်ားက ပုရိသအေပါင္း ဖမ္းစားထားဆဲ။နာမည္အရင္းက စုစုေထြးပါ။အပ်ိဳမဟုတ္ လင္ျဖစ္သူ ဇာနည္က ဆိုင္ကယ္တကၠစီဆြဲကာ အျခားက်ပန္းအလုပ္လည္း လုပ္ကိုင္လ်က္။ဇာနည္က မစုထက္ ၂ႏွစ္ႀကီးကာ အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ပါးပါးႏွင့္ အေသာက္အစား အနည္းငယ္ရွိသည္။ကေလး မရွိသျဖင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ လြဴႏိုင္တန္းႏိုင္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ ရွိၾကသည္။

” မစု … သမီးတို႔ဖို႔ မုန္လာခ်ဥ္စပ္စပ္ေလး တစ္ပြဲ … လက္ဖက္သုပ္က အေမထမင္းနဲ႔စားဖို႔ င႐ုပ္သီးေလ်ာ့ေပး ” ” ေဟာ နီလာတို႔ … ေအး သမီး ထိုင္ဦး … မစု ခုသုပ္ေပးမယ္ ” ” ေဟ့ မိစု … ငါ့ဖို႔လည္း ဂ်င္းသုပ္ လုပ္ဟာ … ဆိုင္သြားမလို႔ ” နီလာ နဲ႔ သီတာတို႔ ထိုင္ရင္း ေနာက္မွ အရက္နံ႔ေခြၽးနံ႔ မ်ားရသျဖင့္ ႏွာေခါင္း႐ြဳံ႕မိၾကသည္။ဟုတ္သည္ ရပ္ကြက္ အေရွ႕ပိုင္းမွ ပန္းရံအလုပ္သမား ကိုစိုးထြန္းပါ အရက္နံ႔ တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ခုလည္း အရက္ဆိုင္သြာဖို႔ အျမည္းလာဝယ္ေန၏။ ” မစု … သမီးတို႔ … ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပး ” ” ခ္ခ္ … ေအးပါဟယ္ … ၿပီးပါၿပီ … ေရာ့ေရာ့ … ဒါက မုန္လာခ်ဥ္သုပ္ … ဒါက အေဒၚဖို႔ လက္ဖက္သုပ္ င႐ုပ္သီးကိုေဘးက ညႇပ္ထဲ့လိုက္တယ္ ” နီလာတို႔ ထြက္သြားမွ စိုးထြန္းက ဆိုင္အေနာက္ထဲဝင္လာၿပီး ေဆးစရာ ပန္းကန္ေတြကူေဆးေနတာ။

စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႔ ပုဆိုးတိုတိုဝတ္ထားတဲ့ စိုးထြန္းဆီမွ အရက္နံ႔ေခြၽးနံ႔က ေထာင္းကနဲ႔မို႔ စုစုေထြး တစ္ေယာက္ၿပဳံးကာ… ” ကိုစိုး … ေရေလးပါေလး … ခ်ိဳးပါဦး … နံေဟာင္ေနတာပဲ ” ” အလုပ္မသိမ္းေသးတာဟ … မစုကလည္း နားတုန္းေလး … တခြက္ေလာက္ခ်ၿပီး ညေနထိ အုတ္႐ိုးစီေပးရမွာ … ၿပီးမွ ခ်ိဳးေတာ့မယ္ ” ” ကဲကဲ … ထားလိုက္ပါ ပန္းကန္ေတြ ရၿပီေရာ့ … အေႂကြးပဲ မလား ” ” ဟီးဟီးးး … နင္ကလည္း အဖိတ္ေန႔မွ … ငါတို႔က ေငြ႐ြင္တာေလဟာ သိသားနဲ႔ ” စိုးထြန္းမွာ မစုဆိုင္မွ ပန္းကန္ေတြ ကူေဆးေနရာမွ ထရပ္ရင္း ပုဆိုးျဖန႔္ဝတ္ရာ ေပါင္ၾကားမွ လီးမဲႀကီးအား အမွတ္တမဲ့ ျမင္လိုက္ရသည္။

” အိုရ္ … ကိုစိုးကလည္း ” ” ဟာ … ေဆာရီးဟာ … နင္ကလည္း အိမ္ေထာင္သည္ေလ … မျမင္ဖူးတာ က်ေနတာပဲ ” ” ေတာ္ပီေနာ္ … ေရာ့ … သြားေတာ့ ” ” ေဟ့ သမီးေရ မိစု … လက္ဖက္သုပ္ … ခ်ဥ္ငံစပ္ေလး လုပ္ပါဦး ” စိုးထြန္းျပန္ကာနီးမွ အပ်ိဳႀကီးေဒၚသန္း ေရာက္လာကာ လက္ဖက္သုပ္မွာေနေတာ့၏။ ” ေဟာ အရပ္ထဲက ထြန္မယ့္သူမရွိတဲ့ လယ္ကြက္ပိုင္ရွင္ႀကီးလာၿပီ မစုေရ လုပ္ေပးလိုက္ပါဦးဟ ” ေဒၚသန္းမွာ စိုးထြန္းစကားေၾကာင့္ မ်က္နာမဲ့ကာ… ” ဟဲ့ မေအလိုး အရက္သမား ငါ့ေစာက္ပတ္က နင္တို႔႐ြဳခ်င္တိုင္႐ြဳမရဘူး မွတ္ထား စိုးထြန္း ” ” ေတာ္စမ္းပါေဒၚသန္းရာ … ေျပာေတာ့ျဖစ္ အပ်ိဳႀကီး ဖင္လွန္ၾကည့္ေတာ့ … ေဘာ႐ိုက္ရာေတြ ခိခိ ” ” ေအာင္မယ္ သေဒါင္းစားက … ငါ့ေစာက္ဖုတ္က ပါကင္ဟဲ့ … ယင္ဖိုသန္းရင္ေတာင္ … အဲဒီယင္ဖိုကို ေစာက္စိနဲ႔ထိုးသတ္ပစ္တာ … ရွင္းလား ” ” ခ္လ္း ခ္လ္းးး … ကဲ ေတာ္ပါေတာ့ ကိုစိုးရယ္ ေဒၚသန္းကို … စမေနပါနဲ႔ … သြားစရာရွိသြားပါ ” အပ်ိဳႀကီးေဒၚသန္းမွာ ခပ္ဝဝ ဗိုက္ပူ ဖင္႐ြဳးကာ အရပ္ပုပုျဖစ္သည္။လူပုသေလာက္ စိတ္အရမ္းတိုတတ္ေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲ သာေရနာေရးဆို ေရွ႕ဆုံးမွ ကူညီတတ္သူျဖစ္၏။စုစုေထြးတို႔ ရပ္ကြက္ေလးမွာ ေအာက္ေျခ လူတန္းစားမ်ားမို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အဆိုအဆဲေလးမ်ားႏွင့္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကသည္။

အိမ္ေရွ႕ေလးတြင္ ခုံေလးခင္းကာ ဆိုင္ပုံစံေလး လုပ္ထားသျဖင့္ အိမ္အတြက္ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးလည္း မပူရေပ။ေပ၃၀ ေပ၅၀ အေမြရထားေသာ အိမ္ေလးအား အိမ္ေရွ႕ ၁ဝေပခ်န္ကာ ေပ၃ဝပတ္လည္ ေျမစိုက္အိမ္ေဆာက္ၿပီး ေနာက္ေဖး တြင္ အိမ္သာႏွစ္လုံးေဆာက္ထားလိုက္သည္။အိမ္တျခမ္းအား အငွားထားကာ တျခမ္းက သူမတို႔လင္မယားေနထိုင္၏။အိမ္သာႏွစ္လုံး အလယ္တြင္ အုတ္ေရကန္ေလးအား ေရဘုံပိုင္ျဖင့္တြဲထားလိုက္သည္။အိမ္ငွား လင္မယားကလည္း အိမ္ကပ္သည္မရွိ လင္ေရာ မယားေရာ ဝန္ထမ္းေတြမို႔ မနက္ထြက္ၿပီး ညေနပိုင္းမွ ျပန္လာၾက၏။သူမတို႔ႏွင့္ အသက္မတိမ္းမယိမ္းပင္ လင္ျဖစ္သူက ေက်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး မယားျဖစ္သူက ျဖဴျဖဴလႈိင္ျဖစ္သည္။ ” မကုန္ေသးဘူးလား မစု … က်ေနာ့္ ဂ်င္းသုပ္ တစ္ပြဲဗ်ာ … ထမင္းနဲ႔စားဖို႔ ” ဆိုင္ကယ္စက္ရပ္ကာ စုစုေထြး စားပြဲခုံေဘးမွ ေကြ႕တြန္းၿပီး အိမ္ထဲဝင္ရင္းလွမ္းေအာ္လိုက္သည္။

” ဂ်င္းက နဲေနတာ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … လက္ဖက္ေလးနဲ႔ ေရာသုပ္လိုက္မယ္ … သိမ္းပါၿပီရွင္ … ကုန္လည္း ကုန္ပါၿပီ ” ” ဟုတ္ မစု … ၿပီးရင္ … အိမ္ထဲ လာပို႔ပါဗ်ာ ” စုစုေထြးမွာ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္ ဂ်င္းႏွင့္လဖက္အား ေရာသုပ္ကာ ဆိုင္ေလးသိမ္းလိုက္ေတာ့သည္။စားပြဲခုံေလးေပၚမွ င႐ုပ္သီးဗူး ငံျပာရည္ဗူး ဟင္းခ်ိဴမုန႔္ဗူး အစရွိသည့္ တို႔အား တေကာက္ေတာင္းႀကီးထဲ ထည့္ကာ အိမ္ထဲ အရင္သြားပို႔လိုက္သည္။အသုပ္သုပ္ရာတြင္ အသုံးျပဳေသာ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္မ်ား ေဆးေက်ာၿပီး စားပြဲခုံ ေဘးပတ္ပတ္လည္အား ေျပာင္ရွင္းေနေအာင္ တံမ်က္စည္း လွဲက်င္းလိုက္၏။အကုန္ၿပီးစီးမွ အိမ္၏ညာဖက္ျခမ္း ကန႔္၍ ငွားထားေသာ ေက်ာ္ႏိုင္တို႔ဘက္ ဂ်င္းသုပ္ပန္းကန္ေလးကိုင္ရင္း ဝင္လာခဲ့သည္။သူမဝင္လာခ်ိန္ ေက်ာ္ႏိုင္မွာ ဖုန္းၾကည့္ေနရာ ခ်စ္တင္းႏွီးေနာေသာ အသံခပ္တိုးတိုးေလး ၾကားလိုက္ရ၏။အိမ္တျခမ္းကန႔္ထားေပမယ့္ ေက်ာ္ႏိုင္တို႔လင္မယားမွာ ဧည္ခန္း အိပ္ခန္း မီးဖိုေခ်ာင္ခန္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ဖြဲ႕ကာ ေနထိုင္တတ္သည္။

” ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … အသုပ္ရၿပီေနာ္ ” ” ဟုတ္ … မစု ” ” မျဖဴ … ပါမလားဘူးလား ” ” ျဖဴျဖဴက အခ်ိန္ပို ရွိတာ မစုေရ … ည ၉နာရီမွ က်ေနာ္သြားႀကိဳေပးရမွာ ” ေက်ာ္ႏိုင္မွာ ဖုန္းအား ထိုင္ခုံေပၚတင္ရင္ ထလာကာ စုစုေထြးအား ေဘးတိုက္အေနထားျဖင့္ သိုင္းဖက္လိုက္သည္။စုစုေထြးမွာ ဧည့္ခန္းအတြင္းစားပြဲခုံေလးေပၚ ဂ်င္းသုပ္ပန္းကန္ေလး တင္ကာ အဖုံးေလးဖုံးေပးေနစဥ္ ဖက္ခံရသျဖင့္ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္ဘက္အား ၾကည့္ကာ… ” အိုရ္ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာမွျဖင့္ ” ” အိမ္ေရွ႕တံခါး စိထားတယ္မလား မစုကလည္း … လူလာရင္ ေနာက္ေဖးေပါက္က ထြက္ၿပီး မစုတို႔ဘက္ ကူးလိုက္ေလ ”

” ဟြန႔္ … ဉာဏ္ႀကီးပဲ ” အိမ္မႀကီးအား ကန႔္ထားသျဖင့္ ဘယ္ဖက္ျခမ္းမွ စုစုေထြးတို႔လင္မယားေနေသာ အျခမ္းအား ေက်ာ္ႏိုင္တို႔ ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ထြက္ၿပီး အိပ္ခန္းခ်င္း ကူးလို႔ရေနသည္။ ” ဒီလည္း ၾကည့္ဦး မစုရယ္ … ျဖဴျဖဴကလည္း အလုပ္ပန္းေတာ့ ေပးမလိုးဘူးဗ်ာ ၃ရက္ရွိၿပီ ” ” ဟင္ … အာကြာ ” ေက်ာ္ႏိုင္မွာ စုစုေထြးဝင္မလာခင္ ဖုန္းထဲမွ အျပာကားတစ္ခ်ိဳ႕ၾကည့္ထားသျဖင့္ လီးက ေထာင္မတ္ေနသည္။စုစုေထြးအား ဖက္ထားရာမွ ကိုယ္လုံးအားေနာင္ဆုတ္ကာ ခါးပုံစေျဖၿပီး ပုဆိုးအားေပါင္လယ္ထိေလ်ာခ်ကာ လီးႀကီးအား ျပလိုက္ေတာ့၏။စုစုေထြးမွာ ျမင္ျမင္ခ်င္း ေသြးသားမ်ား ဆူပြက္လာကာ သူမလက္ဖဝါးေလးအား ဘယ္ညာပြတ္ရင္း ေခါင္းေလးငုံ႔ထားလိုက္သည္။

စုစုေထြးမွာ အိမ္ငွားထားၿပီး ၈လ အၾကာတြင္ လက္ရဲဇက္ရဲျဖင့္ မိန္းမက်မ္းေက်ေသာ ေက်ာ္ႏိုင္၏ ရင္ခြင္ထဲ သက္ဆင္းခဲ့ရ၏။လင္ျဖစ္သူ ဇာနည္ထက္ အျပဳစု အယုယေကာင္းၿပီး လီးႀကီးေသာ ေက်ာ္ႏိုင္အား တိတ္တခိုးေလး စြဲလမ္းလာခဲ့ရသည္။ဇာနည္မွာ နဂိုထဲက ေအးေဆးသူျဖစ္သည့္အျပင္ မိန္းမျဖစ္သူ၏ ကာမဆႏၵမ်ားအား ျပည့္ေအာင္မျဖည့္စီးႏိုင္ခဲ့ေပ။လင္မယားသဘာဝ ကာမစိတ္ထႂကြခ်ိန္ ထမိန္လွန္လိုးကာ ခဏႏွင့္လရည္ထြက္ကာ ၿပီးသြားေလ့ရွိသည္။စုစုေထြးမွာလည္း အိမ္ေထာင္ေရးသုခ အျပည့္ဝမရခဲ့သျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင္၏ ထိထိမိမိ လိုးခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္ခဲ့ရ၏။ခုလည္း သူမထမိန္ေလး ေျခရင္းပုံက်ေနကာ ေပါင္ၾကားထဲ ေက်ာ္ႏိုင္ေခါင္းက တလြဳပ္လြဳပ္ျဖင့္ လုပ္ရွားေနသည္။

” အ … ကို ေက်ာ္ ႏိုင္ … မစု ေရ မ ခ်ိဳး ရ ေသးဘူးေလ ” ေန႔ခင္းဘက္ တေနကုန္ေဈးေရာင္းထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ေခြၽးနံ႔ ေစာက္ခ်ီးနံ႔မ်ား ထြက္ေနမည္ကို ေတြးမိရင္း ေက်ာ္ႏိုင္အား အားနာသည့္ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္မိသည္။သို႔ေသာ္ ေက်ာ္ႏိုင္မွာ ေစာက္ပတ္တျပင္လုံးအား ယက္ရင္း အစိေလးအား တႁပြတ္ႁပြတ္ ဆြဲစုပ္ေနရာ စုစုေထြးက သူမ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၿဖဲလိုက္ရင္း ေက်ာ္ႏိုင္ အားရပါးရ ယက္ႏိုင္ေစရန္ ေစာက္ပတ္ေလးအား ေကာ့ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ေစာက္ဖုတ္အယက္ခံရင္း အိမ္ေရွ႕သို မၾကာခဏ ၾကည့္ေနမိ၏။ေက်ာ္ႏိုင္မွာ ေစာက္စိေလးအားစုပ္ရင္း စုစုေထြးမ်က္နာအား ေမာ့ၾကည့္ေနရာ မ်က္နာေလးမွာ တခုခုစိုးရိမ္ေနသျဖင့္ ကာမစိတ္မႂကြသလို ခံစားေနရသည္။

” မစု ” ” ရွင္ ” ” လူဝင္လာမွာ စိုးရင္ … ေနာက္ေဖးခန္းထဲ သြားရေအာင္ေလ ” ” အင္း … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … က်မ စိတ္မလုံဘူး ျဖစ္ေနတာ ” ေက်ာ္ႏိုင္မွာ စုစုေထြးေစာက္ဖုတ္မွ မ်က္ႏွာအားခြာရင္း ထရပ္လိုက္သည္။ ” လာ … မစု ” ထမိန္အား ဘယ္လက္ျဖင့္ ေကာက္ကိုင္ကာ ညာလက္က စုစုေထြးခါးေလးအား သိုင္းဖက္ရင္း အိပ္ခန္းထဲေခၚခဲ့လိုက္သည္။စုစုေထြးမွာ ထမိန္မပါပဲ ေကာ့ထြက္ေနေသာဖင္သားအိအိႀကီးမ်ား ရမ္းခါရင္း ေက်ာ္ႏိုင္တို႔ လင္မယားအိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ရွိသြား၏္။ညေနေစာင္းမို႔ အိမ္အေနာက္ဖက္ ေမွာင္ရိပ္သန္းေနေသာ အိပ္ခန္းေလးက တိတ္ဆိတ္ေနလ်က္။ေက်ာ္ႏိုင္က မီးခလုပ္ေလးဖြင့္ရင္း စုစုေထြးအား ကုတင္ေပၚပက္လက္လွန္အိပ္ခိုင္းလိုက္သည္။

” မစု စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္ … မစုေယာက်ၤား ကိုဇာနည္က ည၈နာရီမွျပန္လာမွာမလား … က်ေနာ့္မိန္းမ ျဖဴျဖဴက ည၈နာရီ သြားႀကိဳရမွာ … ခုမွ ၆နာရီရွိေသးတာ တကယ္လို႔ လူဝင္လာလည္း ေနာက္ေဖးေပါက္ကထြက္ၿပီး … မစုတို႔အခန္းဘက္ ကူးသြားေပါ့ ” ” အင္းပါ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ရယ္ ” စုစုေထြးတစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းမ်က္ႏွာခ်က္အား ေမာ့ၾကည့္ေနစဥ္ အေပၚအက် ႌႏွင့္ ေဘာ္လီ ဆြဲခြၽတ္ခံလိုက္ရသည္။အခ်ိန္ ၂နာရီေလာက္ရသျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင္က တုံးလုံးခြၽတ္လိုးရန္ စိတ္ကူးထားပုံရသည္။ေဘာလီကြၽတ္သည္ႏွင့္ ျဖဴေဖြးတင္းမာေသာ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးက ႐ုန္းထြက္လာေတာ့၏။ ” လွလိုက္တာ … မစုရယ္ ” ” အံမယ္ … ဒီလိုေတြ ေျပာၿပီး ညာညာစို႔ေနတာ ဟြန႔္ေနာ္ … အာ … ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ … အ ” စုစုေထြးမွာ မ်က္လုံးမ်ားရီေဝလာကာ ေက်ာ္ႏိုင္အား မၾကည့္ပဲ ေျပာေနလိုက္သည္။သူမစကား မဆုံးခင္ ႏို႔သီးေခါင္းနီတာရဲေလးအား ဆြဲစို႔ခံလိုက္ရ၏။ႏို႔သီးေခါင္းေလးႏွစ္ခုအား ကုန္းစို႔ရင္း ေက်ာ္ႏိုင္ ညာဘက္လက္မွာ စုစုေထြးေပါင္ၾကားမွာ ေစာက္ဖုတ္ေလးအား ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။

ကိုေက်ာ္နိင္ရယ္ ” အားရေက်နပ္ေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ခပ္တိုးတိုးညည္းကာ ႏို႔စို႔ေနေသာ ေက်ာ္ႏိုင္ေခါင္းေလးအား ဆြဲကိုင္ထားမိ၏။ေက်ာ္ႏိုင္မွာ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားအား ပါစပ္ျဖင့္ငုံရင္း ပါးစပ္ထဲေရာက္မွ ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား သြားျဖင့္ မထိတထိေလးကိုက္ေပးရာ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ေကာ့ပ်ံကာ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ ထူးကဲစြာ ခံစားလိုက္ရသည္။ႏို႔သီးေခါင္းေလးအားလြတ္ရင္း ေအာက္ဖက္သို႔ လွ်ာအျပားလိုက္ေ႐ြ႕ယက္ရာ စုစုေထြး၏ ဆီးခုံးနားေရာက္ရွိလာေတာ့၏။ေစာက္ေခါင္းဝေလးတြင္ အရည္ၾကည္မ်ားစို႔ကာ ေဘးႏူတ္ခမ္းသား ေစာက္ပတ္အသားဆိုင္ႏွစ္ခုမွာ ေဖါင္းႂကြေနသည္ကို မီးေရာင္ျဖင့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရသည္။

ေစာက္ပတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထိပ္နားရွိ ေခါင္းျပဴထြက္ေနေသာ ေစာက္စိမွာ လက္သန္းတစ္ဆစ္ခန႔္ရွိၿပီး ေစာက္ေမြးမ်ားမွာ ဆီးခုံးေပၚမွ ေပါင္ၿခံအထိ ထိကပ္ေပါက္ေရာက္ေန၏။ေက်ာ္ႏိုင္လည္း တကယ္ေတာ့ စုစုေထြး ေစာက္ပတ္အား အၿမဲယက္ခ်င္ေနမိသည္။မိန္မျဖစ္သူ ျဖဴျဖဴလႈိင္ထက္ အျပားပိုႀကီးၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္ က်ဥ္းေသာ စုစုေထြး အဖုတ္ေလးအား လစ္တာနဲ႔လိုးခ်င္ေနမိေတာ့သည္။ ” မစု ေစာက္ပတ္ႀကီးက … ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာကြာ ” ေက်ာ္ႏိုင္က ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား ထိုးယက္ေတာ့သည္။

စုစုေထြးမွာ သူမေစာက္ပတ္အားေက်ာ္ႏိုင္ပါးစပ္ ထိကပ္သည္ႏွင့္ ေပါင္တန္မ်ားအား ၿဖဲကာ သူမႏို႔သီးေခါင္းေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေခ်ရင္း ကာမအရသာ ခံစားေနလိုက္၏။အေတာ္ၾကာၾကာယက္ေပးရာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖါင္းကားလာၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား အိုင္လာ၏။အက္ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း လွ်ာဖ်ားႏွင့္ထိုးခြဲကာ မာခဲေနေသာ ေစာက္စိအား ဖိကိုက္ခံရစဥ္ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီးႂကြတက္လာကာ ေစာက္ရည္မ်ားေထာင္ပန္းေနရေတာ့သည္။

ထြက္ … ထြက္ … အ ထြက္ ကုန္ ပါ ၿပီ … ကို ေက်ာ္ ႏိုင္ ရယ္ … အ အ ” တကိုယ္လုံးေကာ့ပ်ံတြန႔္လိမ္ကာ ေက်ာ္ႏိုင္မ်က္နာအား သူမေစာက္ပတ္ျဖင့္ ဆြဲကပ္ထားေတာ့၏။ရင္ဘတ္ေလးနိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖင့္ အသက္မွ်င္း႐ြဳေနကာ ေစာက္ရည္မ်ားကုန္မွ ေက်ာ္ႏိုင္ မ်က္နာအား သူမအဖုတ္ေလးမွ ခြာေပးလိုက္သည္။ ” ေကာင္းလိုက္တာရွင္ … ကုတင္ေပၚတြင္ ထထိုင္ကာ ေက်ာ္ႏိုင္မ်က္ႏွာေပၚေပပြေနေသာ သူမေစာက္ရည္မ်ားအား လွ်ာျဖင့္ယက္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။

လင္ျဖစ္သူႏွင့္ဆက္ဆံခ်ိန္ ဒီေလာက္ မယုယခဲ့ေခ်။လင္ျဖစ္သူကလည္း ထမိန္လွန္လိုးကာ လရည္ထြက္တာႏွင့္ ထိုးအိပ္တတ္သည္။လင္ျဖစ္သူဇာနည္ထက္ အျပဳစုအယုယေကာင္းေသာ ေက်ာ္ႏိုင္အား ေစတနာေတြ ပိုေနမိ၏။မ်က္ႏွာတျပင္လုံး ေစာက္ရည္မ်ားေျပာင္ေအာင္ယက္ၿပီးမွ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္လိုက္သည္။ေက်ာ္ႏိုင္ပါးစပ္မွ ေစာက္ခ်ီးနံ႔ေလးမ်ား သူမႏွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာသျဖင့္ စိတ္ထဲသိမ့္ကနဲ႔ျဖစ္ကာ ခပ္တင္းတင္းဆြဲဖက္ထားမိျပန္၏။ႏူတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနရာမွ ခဏအၾကာတြင္ ေက်ာ္ႏိုင္က ထရပ္ရင္း ပုဆိုးအား ေအာက္သို႔ျဖည္ခ်ပစ္သည္။ေပါင္ၾကားမွ မေပ်ာ့မမာ အေနထားျဖင့္ ခပ္ငိုက္ငိုက္စင္းက်ေနေသာ ေက်ာ္ႏိုင္ လီးႀကီး ထြက္ေပၚလာရာ… ” အမေလး … ေၾကာက္စရာႀကီး … ၾကည့္ပါဦး ” စုစုေထြးက ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ေက်ာ္ႏိုင္၏ နီညိဳေရာင္သန္းေနေသာလီးႀကီးအား သူမညာဖက္လက္ေလးျဖင့္ ပင့္ကိုင္လိုက္၏။ ေက်ာ္ႏိုင္လီးႀကီးမွာ ခ်က္ခ်င္း စုစုေထြးလက္ထဲ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထကာ တင္းမာလာေတာ့သည္။

တျဖည္းျဖည္း တုတ္ခိုင္ႀကီးမားလာေသာ လီးႀကီးမွာ စုစုေထြး လက္ဖဝါးေပၚမွ ေကာ့တက္ကာ ဒီဖူးႀကီးက ရဲတက္လာ၏။စုစုေထြးမွာ ၾကည့္ရင္း သူမမ်က္လုံးေလးမ်ား အေရာင္ေတာက္လာကာ လီးႀကီးအား ဖမ္းကိုင္လိုက္ျပန္သည္။လီးတဝက္ေလာက္မွ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဒစ္ဖူးအားကားထြက္လာေအာင္ လီးအရည္ျပားအား ၿဖဲခ်လိုက္သည္။မႈိပြင့္ပုံစံကားထြက္လာေသာ ဒစ္ႀကီးအား မက္မက္ေမာေမာၾကည့္ရင္း နမ္းရႈိက္လိုက္ေတာ့၏။ အ … စုပ္ေပးပါလား မစုရယ္ ” ” က်မ … မစုပ္တတ္ဘူးေလ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ ” ” မခက္ပါဘူး မစုရယ္ … ပါးစပ္ေလးထဲ ငုံထားရင္ ရၿပီေလ ” စုစုေထြးမွာ ရမၼက္စိတ္ ထႂကြေနေပမယ့္ လင္ျဖစ္သူဇာနည္ေတာင္ လီးစုပ္မေပးဘူးသျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင့္လီးႀကီးအား စုပ္ေပးရန္ တြန႔္ေနမိသည္။ဒုတိယအႀကိမ္ လီးႀကီးအား ျပန္ၿဖဲၾကည္စဥ္ ဟေနေသာ သူမႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးထဲ ဒစ္ဖူးမွာ ဖလြပ္ကနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာေတာ့၏္။ ” အု ဝု … ဖလြပ္ … ဝူး ” ေက်ာ္ႏိုင္မွာ စုစုေထြးေခါင္းအား ညႇပ္ကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ေလးထဲ လီးထိပ္အား ထိုးသြင္းလိုက္သည္။စုစုေထြးမွာ ႐ုတ္တရက္ လန႔္ကာ လွ်ာျဖင့္ထိုးထုတ္ရာ လီးထိပ္အေပါက္ေလးအား လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထိုးမိသျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင္တစ္ေယာက္ ေပါင္မ်ားဆက္ကနဲ႔တုန္သြားကာ အရသာထူးကဲသြားရသည္။အလိုအေလ်ာက္ စုစုေထြးေခါင္းအားထိန္းၿပီး လီးႀကီးအား အရင္းထိ ထိုးသြင္းမိေတာ့၏။

” အု ဝု … အု ဝူး ဖလူး … ဖလူး ” ေက်ာ္ႏိုင့္လီးႀကီးမွာ ပါးစပ္ထဲ ျပည့္က်ပ္စြာ တိုးဝင္သြားၿပီး အာေကာင္အေပ်ာ့အားထိုးမိသျဖင့္ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ တဝုဝု တဝူးဝူးျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင္ေပါင္ႏွစ္ဖက္အား က်ားကန္တြန္းေနေတာ့သည္။ေက်ာ္ႏိုင္မွာ အာေခါင္ထဲထိလီးအားစိမ္ထားရင္း ငုံ႔ၾကည့္ရာ နဖူးေၾကာမ်ားေထာင္ၿပီး မ်က္ရည္မ်ားက်ေနေသာ စုစုေထြးမ်က္နာအားျမင္မွ လီးအား ဆြဲထုတ္လိုက္၏။ ” ဝူး ဖလူး … ပလြပ္ … အဟြတ္ ဟြတ္ ဟြတ္ ” စုစုေထြးမွာ လီးႀကီးပါးစပ္ထဲက ကြၽတ္ထြက္မွ အသက္လု႐ြဳရင္း တဟြတ္ဟြတ္ႏွင့္ သီးေနရွာသည္။ ” ဟာ … ေဆာရီးေနာ္ မစု … တအားေကာင္းသြားလို႔ပါ ” ေက်ာ္ႏိုင္မွာ လီးတန္းလန္းျဖင့္ ထိုင္ခ်ကာ စုစုေထြးမ်က္နာေလးအား တ႐ြဳံ႕႐ြဳံ႕နမ္းရင္း ျပာျပာသလဲ ေတာင္းပန္ေန၏။ ” သြား … တအားဆိုးတာပဲ … ဒီမွာျဖင့္ အသက္႐ြဳက်ပ္လာရတာ ” စုစုေထြးမွာ မ်က္လုံးေလး ပုတ္ကာပုတ္ကာျဖင့္ ေျပာရင္း ႏူတ္ခမ္းေဒါင့္မွ ပါးစပ္အလိုးခံရစဥ္ ထြက္က်လာေသာ သြားရည္အက်ိအခြၽဲမ်ားအား လက္ခုံျဖင့္ သုတ္ေနရွာသည္။

ခဏအၾကာ ေက်ာ္ႏိုင္၏ ေခ်ာ့ျမဴမြဳ႕ေအာက္တြင္ ကာမစိတ္မ်ား ျပန္လည္ထႂကြလာကာ လီးႀကီးအား ဆုပ္ကိုင္မိေနျပန္သည္။ ” ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … တအား မၾကမ္းနဲ႔ေနာ္ ” ” ဟမ္ ” ဒူးေထာက္ထားေသာ ေက်ာ္ႏိုင္ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီးအား သူမပါသာ ကုန္းစုပ္ေပးေန၏။ေက်ာ္ႏိုင္မွာ ထင္မွတ္မထားေသာ စုစုေထြး အျပဳမြဳေၾကာင့္ အံေၾသာေက်နပ္သြားမိသည္။လီးထိပ္အား ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးထဲ သြင္းကာစုပ္ေပးေနေသာ စုစုေထြး၏ ႏို႔အုံေလးအား ျပန္လည္ညႇစ္ေခ်ေပးရင္း အရသာခံေနလိုက္သည္။ပါးစပ္မွ လီးစုပ္ပုံစုပ္နည္းအား ေျပာျပေနရာ စုစုေထြးမွာ လီးတဝက္ခန႔္ထိ မ်ိဳကာ စုပ္တတ္လာ၏။တျဖည္းျဖည္း လီးႀကီးမွာ ေပါက္ကြဲမတတ္ တင္းေျပာင္လာရာ စုစုေထြးပါစပ္မွ လီးအား ဆြဲထုပ္ရင္း ပက္လက္လွန္အိပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ သူမေပါင္ၾကားထဲ ေနရာယူကာ ေစာက္ေခါင္းဝေလးထဲ ဒစ္ဖူးအား ေတ့လိုက္ေတာ့၏။

” ဗ်စ္ ဗ်စ္ … အ … ျဖည္းျဖည္း … ဘြတ္ … … ျဖည္းျဖည္းပဲ လိုးေနာ္ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … ၾကပ္ေသးတယ္ ” ” အင္းပါ … မစု ရဲ႕ ” စုစုေထြးက အိမ္ေထာင္သည္ဆိုေပမယ့္ လင္ျဖစ္သူဇာနည္လီးမွာ ေသးသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးက အပ်ိဳႏွင့္မျခားလွေပ။တုတ္ခိုင္ထြားႀကိဳင္းေသာ ေက်ာ္ႏိုင္လီးႀကီးမွာ စုစုေထြး ေစာက္ဖုတ္ထဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ျဖင့္ ဝင္ထြက္ေန၏။ေက်ာ္ႏိုင္မွာလည္း အပ်ိဳတစ္ေယာက္အား လိုးေနရသလို စီးစီးပိုင္ပိုင္ရွိလွသည့္ ေစာက္ဖုတ္အား လိုးမဝႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရွာသည္။စုစုေထြး စိတ္တိုင္းက် ထိန္းလိုးရင္း အေတာ္ၾကာမွ ဖိလိုးခြင့္ရသည္။စုစုေထြးမွာလည္း အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္လာကာ ေက်ာ္ႏိုင္ဒူးဖူးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားအား ထိထိမိမိ ခ်ိတ္ဆြဲေနသျဖင့္ ကာမစည္းစိမ္ ရရွိေနေတာ့၏။

” ဗ်စ္ … အ … ဘြတ္ ဘြတ္ … ဖြပ္ဖြပ္ … အင္း … ေဆာင့္ေဆာင့္ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … အားမနာနဲ႔ ” စုစုေထြးတစ္ေယာက္ သူမဖင္ႀကီးအား ဘယ္ညာရမ္းကာ ေကာ့ထိုးေနသျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင္မွာ မနားတမ္းလိုးရင္း ရမၼက္စိတ္မ်ား ထပ္မန္ေတာက္ေလာင္လာရသည္။ဖင္သားဆိုင္ႀကီး ေျမာက္တက္လာခ်ိန္ ခါးေလးအား ဆြဲကိုင္ရင္း ဆီးခုံးခ်င္းထိေအာင္ ပစ္ပစ္လိုးလိုက္ေတာ့၏။ … ေကာင္းလား မစု … အင့္ ဘြတ္ … ဗ်စ္ ဘြတ္ဘြတ္ ” … အ … ေကာင္းတယ္… ဖြပ္ဖြပ္ … ဗ်စ္ … လိုးလိုး … အင္း ဟုတ္တယ္ … နာနာေလး လိုးေပး ” စုစုေထြး ရမၼက္သံေလးမ်ားေၾကာင့္ ေက်ာ္ႏိုင္မွာ အံႀကိတ္ရင္း လီးတဆုံး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနေတာ့၏။ေစာက္ပတ္ေလးထဲ လီးႀကီးက အရွိန္ျပင္းျပင္း ဝင္ထြက္ေနရာ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီးအား မရမ္းႏိုင္ေတာ့ေပ။ေက်ာ္ႏိုင္၏ တရၾကမ္းလိုးခ်က္မ်ားအား တင္းခံကာ ညည္းေနေတာ့သည္။

” အားဟား … ေကာင္းလိုက္တာ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ရာ … ရွင့္လီးထိပ္က သားအိမ္ဝ လာလာထိတာ … က်င္စိမ့္ေနတာပဲ … ေက်ာ္ႏိုင္မွာ စုစုေထြး ခါးေလးအား ဆြဲကိုင္ရင္း မီးပြင့္မတတ္လိုးရာ ခဏအၾကာတြင္ ႏွစ္ဦးသား ဆီးခုံးခ်င္းကပ္ေနေအာင္ ဖိကပ္ထားရင္ ၿပိဳင္တူနီးပါး အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကသည္။စုစုေထြးမွာ ေက်ာ္ႏိုင္လည္ပင္းအား ဆြဲဖက္ရင္း မ်က္နာအႏွံ႔နမ္းကာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားႏွင့္ လီးႀကီးအား ညႇစ္ေပးေနေတာ့၏။ ” ေကာင္းလား … မစု ” ႏွစ္ဦးသား ခဏအနားယူကာ ေခါင္းရင္းမွ တိုင္ကပ္နာရီအားၾကည့္ရာ ညရနာရီခြဲေနသျဖင့္… ” ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … ခဏေန … ဇာနည္ ျပန္လာေတာ့မယ္ … က်မသြားမယ္ေနာ္ ”

” အင္းပါ မစုရယ္ … ခဏေလး ” ေက်ာ္ႏိုင္က ပက္လက္ေလးအနားယူေနေသာ စုစုေထြး ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးအား ေတ့စုပ္ၿပီး ထခိုင္းလိုက္သည္။စုစုေထြးလည္း ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ အဝတ္စားမ်ားျပန္ဝတ္ရင္း ေနာက္ေဖးေပါက္မွထြက္ကာ သူမအိပ္ခန္းဘက္ ကူးလာခဲ့၏္။သူမအက် ႌမွာလည္း ေစာက္ရည္မ်ားပန္းထြက္ခ်ိန္စင္သြားပုံရသည္…အနံ႔မ်ားစြဲေနသျဖင့္ ခဏနားၿပီး ေရခ်ိဳးရာ တခါတည္း ေလွ်ာ္လိုက္ရသည္။ေရခ်ိဳး သနပ္ခါးလူးၿပီးခ်ိန္ လင္ျဖစ္သူ ဇာနည္ေရာက္လာရာ ထမင္းပြဲျပင္ရင္း အတူ စားလိုက္ၾက၏္။

” ငါ့ မိန္းမ … ဒီေန႔ လွေနပါ့လားကြ ” ” အံမယ္ … ေမာင့္ အႀကိဳက္ ေနတိုင္းခ်က္ေကြၽးေနတာပါေနာ္ … ေျမႇာက္မေနနဲ႔ ဟြန႔္ ” ” မေျမာက္ပါဘူး မိန္းမရာ … တကယ္ပါဟ ” ” ကဲပါ … မ်ားမ်ားစား … ခဏနားၿပီး ေရခ်ိဳး … က်မ ေရလြဳပ္ထားခဲ့တယ္ ” စုစုေထြးမွာ ရမၼက္ဆႏၵမ်ားေနာက္ လိုက္ေနမိေပမယ့္ လင္ျဖစ္သူဇာနည့္အေပၚတြင္ ဝတၱရား မပ်က္ကြက္ခဲ့ေပ။ဇာနည္ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္အလာ ေရလဲပုဆိုးႏွင့္ တဘက္အား အဆင္သင့္ ထုတ္ထားေပးသည္။သူမတို႔ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းေလးထဲ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း တီဗြီၾကည့္ေနစဥ္ တဖက္ခန္းမွ ေက်ာ္ႏိုင္၏ ႏူတ္ဆက္သံ ၾကားလိုက္ရေတာ့၏။ ” မစု … ကိုဇာနည္ … မိန္းမ သြားႀကိဳမလို႔ဗ်ိဳ႕ အိမ္ဘက္ ၾကည့္လိုက္ပါဦး ” ” ဟုတ္ ဟုတ္ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … သြားသြား … က်ေနာ္တို႔ရွိပါတယ္ ” ဇာနည္မွာ ေက်ာ္ႏိုင္အား ျပန္ေျဖရင္း ေရွ႕မွ ေကာ္ဖီခြက္အား ယူကာ တငုံေမာ့ေသာက္ရင္း တီဗြီဆက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

ေက်ာ္ႏိုင္ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ထြက္သြားၿပီး အိမ္တံခါးပိတ္သံ ၾကားမွ ဇနီးျဖစ္သူ အား စကားစေျပာလိုက္၏။ ” မျဖဴက … ေနာက္က်တာလား စု ” ” ဒီေန႔ ညပိုင္း … ဂ်ဴတီရွိတယ္လို႔ … ညေနက ကိုေက်ာ္ႏိုင္ေျပာေနတာ … ေမာင္ ” ” အင္း … ကိုေက်ာ္ႏိုင္တို႔ လင္မယားလည္း ေယာက်ၤားကအခ်ိန္ပိုဆင္းလိုက္ မိန္းမကအခ်ိန္ပိုဆင္းလိုက္နဲ႔ လိုးခ်ိန္ေတာင္ မရွိဘူးေနမွာ ” ” ဟယ္ … ေမာင္ကလည္း … ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ” ” ေအးေလ စုရဲ႕ … ေမာင္တို႔ အားတာေတာင္ ေနတိုင္းမလိုးျဖစ္ဘူးေလ ” ” အိုရ္ … သြား … ေမာင္ေနာ္ … ခ္ခ္ ” လင္ျဖစ္သူ ဇာနည္ စကားေၾကာင့္ စုစုေထြးမွာ ရယ္မိလိုက္သည္။

” ေမာင့္မယား ခုနေလးတင္ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ လိုးသြားတာ … ေမာင္မွမသိတာေလ ” ဒီစကားကိုေတာ့ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွ ေျပာလိုက္မိေတာ့သည္။၁ဝနာရီမတ္တင္းေလာက္မွ ေက်ာ္ႏိုင္တို႔ လင္မယား ျပန္လာရာ ႐ုံးကအျပန္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဝယ္လာရာ စုစုေထြးတို႔ လင္မယားအတြက္ပါ ပိုဝယ္လာခဲ့၏။ ” မစု … အိပ္ၿပီလား ” ” မအိပ္ေသးဘူး မျဖဴေရ … တီဗြီၾကည့္ေနၾကတာ တံခါးစိထားတာ … တြန္းလိုက္ရတယ္ ” ” ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ … လာပို႔တာပါ ” ” အားနာစရာႀကီး … မျဖဴရယ္ ” ” မနာရပါဘူး မစုရယ္ … ဒီလူနဲ႔ဒီလူေလး ရွိတာ … ခုံေပၚပဲ တင္ထားလိုက္မယ္ ” ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ အေပၚပိုင္းအက် ႌအျဖဴႏွင့္ ေအာက္ပိုင္း ဒူးဖုံးစကပ္ အကြဲေလးဝတ္ကာ ဌာနဆိုင္ရာရင္ထိုးတံဆိပ္ေလးက ရင္ဘက္ဘယ္ဘက္ျခမ္းအားတပ္ဆင္ထားရင္ ဝင္လာခဲ့သည္။ ” ရတယ္ မျဖဴ … ခုံေပၚပဲထားလိုက္ … က်မလာၿပီ ” စုစုေထြးမွ တီဗြီၾကည့္ေနရာမွ ထရပ္ကာ ျဖဴျဖဴလႈိင့္နားေလွ်ာက္သြားရင္း ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ႏွင့္ဟင္းရည္ထုပ္ေလးအားယူၿပီး စားပြဲခုံေပၚ တင္လိုက္ေတာ့၏။ ” စားၾကေနာ္ … ကိုဇာနည္ေရာပဲ ” ” ဟုတ္ မျဖဴ … ထမင္းစားထားလို႔ ခဏေနမွပဲ စားလိုက္မယ္ ” ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ စုစုေထြးအားေျပာရင္း ဇာနည့္ပါ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။

” ေနာက္လ … ရာထူးတိုး စာေမးပြဲ သြားေျဖရမွာ ေနျပည္ေတာ္ကို … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ကို … ကိုဇာနည္တို႔ လင္မယားဆီပဲ … အပ္ထားရမွာ ” ” ေအာ္ … ရပါတယ္ မျဖဴရယ္ … စိတ္ခ် လက္ခ်သြားပါ ” ” ဟိုမွာ ရက္၂ဝေလာက္ ၾကာမွာ မစုရဲ႕ … စာေမးပြဲ မတိုင္ခင္ ႀကိဳသြားရမယ္ ” ” ရပါတယ္ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္တစ္ေယာက္ အတြက္ ေထြေထြထူးထူး ပိုမခ်က္ရပါဘူး … စားေရးေသာက္တာ မပူပါနဲ႔ ” ” ေက်းဇူးပါ မစုရယ္ … သြားကာနီးက် ႀကိဳေျပာပါ့မယ္ … ကဲ … စားလိုက္ၾကဦး … က်မလည္း ခုမွ ႐ုံးကေရာက္တာ … မစားခဲ့ရလို႔ သြားၿပီေနာ္ ” ” ဟုတ္ … မျဖဴ ” ျဖဴျဖဴလႈိင္ ထြက္သြားၿပီး ခဏအၾကာ စုစုေထြးတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဝင္သေလာက္စားကာ တီဗြီပိတ္ ဧည့္ခန္းမီးပိတ္ၿပီး အိပ္ယာဝင္ခဲ့ၾကသည္။ေနာက္တေန႔မနက္ အိပ္ယာထ ခ်က္ျပဳတ္ေနစဥ္ ဇာနည္တစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္တကၠစီဆြဲရန္ မိန္းမျဖစ္သူအားႏုတ္ဆက္ရင္း အိမ္မွ ထြက္ခြာသြား၏္။ ” စုေရ … ေမာင္ သြားၿပီေဟ့ ” ” အင္း ေမာင္ … ညပိုင္း ဆိုင္မေသာက္ရဘူးေနာ္ … အိမ္ဝယ္ေသာက္ ” ဇာနည္မွာ တပတ္ ႏွစ္ရက္ခန႔္ အရက္ေသာက္ေလ့ရွိသည္။

ဒီေန႔လည္း အဖိတ္ေန႔မို႔ စုစုေထြးမွာ လင္ျဖစ္သူအား မွာေနရ၏။သို႔ေသာ္ ဇာနည္မွာ ညပိုင္း အရက္မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ေပ။စုစုေထြး တစ္ေယာက္ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးကာ ေန႔လည္ လက္ဖက္သုပ္ဆိုင္ေလးထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ဧည္ခန္းတြင္းေလွ်ာက္လာၿပီး ဖုန္းဖြင့္နားေထာင္လိုက္၏။ ” ဟင္ … ေမာင္လား … ထူးထူးျခားျခား … ဖုန္း ေတြ ဆက္ ……… ” ” မဟုတ္ဖူးခင္ဗ် … ဒီဖုံးပိုင္ရွင္ရဲ႕ ဖုံးထဲမွာ … ဖုံးနံပတ္ေတြ႕လို႔ ေခၚၾကည့္တာပါ ” ” ဟုတ္ … ဒါ က်မ ေယာက်ၤားဖုံးပါ … ဘာျဖစ္လို႔ပါလည္းရွင္ ” ” လိပ္စာေလး တခ်က္ေလာက္ … က်ေနာ္ လာခဲ့ပါ့မယ္ ” ” ရွင္ … ေမာင္ … ေမာင္ … ေမာင္ဘာျဖစ္လို႔လဲရွင္ ”

” စိတ္မပူပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ … လိပ္စာေလးသာ ေျပာပါ ” စုစုေထြး လိပ္စာေပးၿပီး နာရီဝက္ အၾကာတြင္ သူမအိမ္ေရွ႕ အိမ္စီးကားအျဖဴေလး ေရာက္ရွိလာသည္။ကားတံခါးဖြင့္ကာ အသက္၄ဝခန႔္ အသားညိဳညိဳ မ်က္ႏွာေလးေထာင့္ဆန္ဆန္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ အိတ္ေလးတလုံးလြယ္ထားလ်က္ အိမ္ေရွ႕ထြက္ေစာင့္ေနေသာ စုစုေထြးနား ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။ ” ခုန … လိပ္စာေျပာတာ ညီမထင္တယ္ ” ” ဟုတ္ … က်မ နာမည္ စုစုေထြးပါ… ေမာင္ … အဲ … က်မေယာက်ၤား ဘာျဖစ္လို႔လဲရွင္ ” ” အိမ္ထဲဝင္ေျပာရေအာင္ … ညီမ ” ” ဟုတ္ … ဟုတ္ … ဝင္ပါရွင္ ” စုစုေထြးတို႔ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းအေရာက္ ကားျဖင့္လာသူမွာ ခုံတစ္လုံးတြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း သူ႔ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ကာ အျဖစ္ပ်က္မ်ား ေျပာျပေနသည္။

” က်ေနာ့္နာမည္ … မ်ိဳးေအာင္ပါ ညီမ … ဒီလိုပါဗ်ာ … ေဟာဒီက ညီမအမ်ိဳးသား ကိုဇာနည္ကို က်ေနာ့္ သူေ႒းကားနဲ႔ တိုက္မိလိုပါ ” ” ရွင္ … အမေလးးး … ဘာ ဘာ ဘာျဖစ္သြားလဲရွင္ ” စုစုေထြး တစ္ေယာက္မ်က္စိမ်က္နာပ်က္ကာ ျပာျပာသလဲ ေမးေနမိ၏။ ” စိတ္ေအးေအး ထားပါဗ်ာ … ေျခသလုံး႐ိုးက်ိဳးသြားတာပါ … အသက္အႏၲရယ္ မရွိပါဘူး ” ” ဒုကၡပါပဲရွင္ … အဟင့္ ဟင့္ ” ” ဟုတ္ အဲတာ … က်ေနာ္တို႔က ေဆး႐ုံေခၚသြားၿပီး လိုအပ္တာ မွန္သမွ် အကုန္လုပ္ေပးထားပါတယ္ … အမြဳ႕မဖြင့္ဖို႔ေျပာေတာ့ ကိုဇာနည္က ဒီကညီမနဲ႔စကားေျပာပါ ဆိုလို႔ လာခဲ့ရတာပါ ” စုစုေထြးမွာ ပင္ကို ေအးေဆးသူမို႔ ေယာက်ၤားျဖစ္သူအား ေျခေထာက္ျပန္ေကာင္းသည္အထိ တာဝန္ယူခိုင္းၿပီး အမြဳ႕မဖြင့္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျပာဆိုလိုက္သည္။

” ဟုတ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ … ညီမရယ္ … ခုမွ အကိုလည္း … စိတ္ေအးရေတာ့တယ္ ” မ်ိဳးေအာင္မွာ အမွန္တကယ္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားပုံႏွင့္ နဖူးမွ ေခြၽးမ်ားအား သုတ္ရင္း လြယ္ထားေသာအိတ္အတြင္း မွ ပိုက္ဆံ တစ္ထုပ္ ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ” ဒါေလး ေလာေလာဆည္ လက္ခံေပးပါေနာ္ ညီမ … နစ္နာေၾကးသေဘာပါ … သူေ႒းက ေပးခိုင္တာပါ … ကိုဇာနည္ ျပန္ေကာင္းတဲ့အထိလည္း အကုန္တာဝန္ ယူေပးမွာပါ ” ” မဟုတ္တာရွင္ မေပးပါနဲ႔ … က်မေယာက်ၤား အေကာင္းပကတိ … ျပန္ျဖစ္ရင္ကို ေက်နပ္ပါတယ္ ” ” ယူပါ ညီမရယ္ … ညီမ အမြဳ႕မဖြင့္ေတာ့ သူေ႒းလည္း အလုပ္အကိုင္ မပ်က္ေတာ့ဘူးေလ … ဒါ သိန္း၂ဝပါ … လိုအပ္ရင္ ထပ္ေပးဖို႔လည္း မွာထားပါတယ္ ” မ်ိဳးေအာင္က ဇြတ္အတင္းေပးေနသျဖင့္ စုစုေထြးလည္း လက္ခံကာ အိမ္ထဲ ဗီ႐ိုေလးထဲ ထည့္သိမ္းလိုက္သည္။

ထိုေနာက့္ ဇာနည္၏ အဝတ္စားမ်ားႏွင့္ ေရေႏြးဓတ္ဗူး အျခားအသုံးေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား ယူကာ မ်ိဳးေအာင္ကားေလးျဖင့္ လိုက္လာခဲ့လိုက္၏္။အ႐ိုးအေၾကာ အထူးကုေဆးခန္းတြင္ သီးသန႔္ခန္းငွားထားေပးရာ စုစုေထြးတို႔ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဇာနည္မွာ လူနာကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့သည္။တာဝန္က် ဆရာမွာ ဓတ္မွန္စာ႐ြတ္အား ေထာင္ၾကည့္ရင္း အခန္းတြင္း ဝင္လာေသာ စုစုေထြးတို႔အား ၿပဳံးၿပီး ႏုတ္ဆက္လိုက္၏္။ ” လူနာရွင္ေတြလား … ခင္ဗ်ာ ” ” ဟုတ္ ဆရာ … က်မက သူ႔အမ်ိဳးသမီးပါ ” ” ဟုတ္ … ခမ်ားအမ်ိဳးသားက ပုခုံ႐ိုးအက္ၿပီး ေျခသလုံး႐ုံးက်ိဳးသြားတာပါ … လိုအပ္တာေတြ အကုန္လုပ္ထားပါတယ္ … မနက္ျဖန္ ေန႔လည္ေလာက္မွ စတီး႐ိုး ေဖါက္ဆြဲရမယ္ ” ” ဟုတ္ကဲ့ … လိုအပ္တာ အကုန္လုပ္ေပးပါဆရာ … အစစအရာရာ … အားကိုးပါတယ္ ” တာဝန္က် ဆရာဝန္၏ စကားအဆုံး မ်ိဳးေအာင္မွ ဝင္ေျပာလိုက္၏။

ေနာက္ရက္ ညေနမွ ဇာနည္ေျခေထာက္အား စတီး႐ိုးေဖါက္ဆြဲကာ ပုခုံးအား ေက်ာက္ပတ္တီးစည္းေပးၾကသည္။ဇာနည္မွာလည္း ပုခုံးႏွင့္ ေျခေထာက္မွ လြဲ၍ က်န္တာမထိခိုက္ေပ။မ်ိဳးေအာင္မွာလည္း ေန႔တိုင္းလာၾကည့္၍ လိုအပ္တာမ်ား ေဆာင္႐ြတ္ေပးေနသည္။ေငြေရးေၾကးေရး ေဆးဝါးအစ အကုန္ျပည့္စုံေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ေပး၏။၂ပတ္အၾကာတြင္ ကားျဖင့္တိုက္မိေသာ သူေ႒းကိုယ္တိုင္ေရာက္လာကာ ဇာနည္အား ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာရင္း စုစုေထြး တစ္ေယာက္ထဲ ညေစာင့္ေနရသျဖင့္ တျပည့္ျဖစ္သူ မ်ိဳးေအာင္အား ညပိုင္းေစာင့္ရန္ ေျပာေနလိုက္၏။စုစုေထြးမွာလည္း မနက္ အိမ္ျပန္ ဇာနည္၏ အဝတ္ေဟာင္းမ်ား ေလွ်ာ္ဖြတ္ကာ ထမင္းဟင္းခ်က္ ေဆးခန္းသို႔ ျပန္လာ စိတ္ေမာလူေမာ ျဖစ္ေနစဥ္ ညပိုင္း မ်ိဳးေအာင္ လာေစာင့္သျဖင့္ ညဘက္ေတြ အနားရခဲ့သည္။

သီးသန႔္စပယ္ရွယ္ခန္းမို႔ ၁၅ေပ ေပ၃ဝေလာက္ က်ယ္ဝန္းၿပီး ဝင္ဝင္ခ်င္း ေရခဲေသတၱာ အေသးတစ္လုံးႏွင့္ ပစၥည္းတင္ရန္ အံဇြဲပါခုံအေသးတစ္လုံး အေရွ႕ဘက္ျခမ္းတြင္ပါရွိ၏။ေရခဲေသတၱာ၏ ေျမာက္ဖက္တြင္ လူနာ ကုတင္ရွိၿပီး ဇာနည္ အိပ္စက္အနားယူကာ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ လိုက္ကာျခား၍ ကုတင္အပိုတစ္လုံးပါရွိေသးသည္။ကုတင္ႏွစ္လုံးၾကား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနာက္ဖက္တြင္ နံရံကပ္ တီဗြီတစ္လုံး ထားရွိၿပီး ကုတင္အပိုႏွင့္ တည့္တည့္တြင္ တန္းလ်ားခုံအရွည္တစ္လုံး ပါရွိ၏။ကုတင္အပို၏ ေျမာက္ဖက္တြင္ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာတြဲလ်က္အား အခန္းျပည့္ ကန႔္ၿပီး တည္ေဆာက္ထားသည္။ ” ေဟာ … ႏိုးပီလား ညီမ ” ” ဟုတ္ … ကိုမ်ိဳး ” ဇာနည္ေျခရင္းမွ ကုတင္ေပၚတြင္ စုစုေထြး အိပ္စက္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တန္းလ်ားခုံတြင္ မ်ိဳးေအာင္ ေစာင့္အိပ္ေပးသည္။ေဆး႐ုံေပၚတြင္ ၁လ ေက်ာ္ေနလာေတာ့ မ်ိဳးေအာင္ႏွင့္ စုစုေထြးမွာ ရင္းႏွီးလာခဲ့ၾက၏္။

မ်ိဳးေအာင္၏ ညစာအား စုစုေထြးက သူမအိမ္ကပဲ ခ်က္ျပဳတ္ ထုတ္လာခဲ့ေပးသည္။ေဆး႐ုံေပၚအခ်ိန္ၾကာလာေတာ့လည္း စုစုေထြးႏို႔အုံႀကီးမ်ား ဖင္သားအိအိႀကီးမ်ား မ်ိဳးေအာင္မွာ ထိေတြ႕ျမင္ေနရ၏။ခုလည္း ကုတင္ေပၚမွ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ အိပ္ယာထ ထမိန္ျပင္ဝတ္ရာ ဗိုက္သားေဖြးေဖြးေအာက္က ေစာက္ေမြးအုံႀကီးမွာ လွစ္ကနဲ႔ေပၚသြားေတာ့သည္။မ်ိဳးေအာင္ကလည္း အိမ္ေထာင္သည္မို႔ မနက္ႏွင့္ေနခင္းဘက္သာ မိန္းမျဖစ္သူကို အိမ္ျပန္လိုးၿပီး တညလုံးေအာက္အီးထားရသျဖင့္ မနက္လင္းတာႏွင့္ ပုဆိုးၾကားက လီးမွာ ေထာင္ထြက္ေနတတ္၏။စုစုေထြးမွာလည္း ညဘက္ ေဆး႐ုံျပန္ေရာက္ခ်ိန္ မ်ိဳးေအာင္၏ မ်က္လုံးမ်ား သူမရင္အုံႏွင့္ ေပါင္ၾကားသို႔က်ေရာက္လာလ်င္ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ဆစ္ကနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္သည္။

လင္ျဖစ္သူဇာနည္နဲ႔လည္း မလိုးရသျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင္႐ုံးပိတ္ရက္ အိမ္ျပန္အဝတ္ေလွ်ာ္ ခ်က္ျပဳတ္ခ်ိန္ႏွင့္ ဆုံလ်င္ အားရပါးရ အလိုးခံေတာ့သည္။ ” အကို မုန႔္ဝယ္ၿပီးၿပီ … ကိုဇာနည္ နဲ႔အကို စားၿပီးသား … ညီမဖို႔ ပဲပလာတာနဲ႔ ေကာ္ဖီ ခုံေပၚမွာေနာ္ ” ” မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး စားလိုက္ပါ့မယ္ … အားနာစရာႀကီး ” စုစုေထြးမွာ ကုတင္ေပၚမွာဆင္းရင္း ေရခ်ိဳးခန္းဖက္ေလ်ာက္သြားရာ ဖင္သားႀကီးမ်ား တုန္ခါေနေတာ့၏။မ်က္ႏွာသစ္မုန႔္စားၿပီးခ်ိန္ ဇာနည္မွာ ေသးေပါက္ခ်င္ေၾကာင္း စုစုေထြးအား လွမ္းေျပာလိုက္သည္။စုစုေထြးမွာ ဇာနည္အားဆြဲထူရာ မႏိုင္သျဖင့္ မ်ိဳးေအာင္က ထလာၿပီး ကူေပးလိုက္ရသည္။ကုတင္အေနာက္ဘက္မွ ေပြ႕ထူထားၾကသျဖင့္ စုစုေထြး၏ ေဘးကားထြက္ေနေသာဖင္သားဆိုင္ႀကီးႏွင့္ မ်ိဳးေအာင္ ေပါင္သားမ်ားက ထိကပ္ေန၏။စုစုေထြးမွာ ကုတင္ေအာက္မွ ေသးတည္ေသာ ဗူးေလးအား ထိပ္ဖုံးဖြင့္ကာ ဇာနည္ ပုဆိုးအတြင္း ထိုးထည့္လိုက္သည္။

” စုေလး … ဟို ဟို … မတည့္ေသးဘူး ” ဇာနည္မွာ မိန္းမျဖစ္သူအားေျပာရင္း မ်က္ႏွာမအိမသာျဖင့္ မ်ိဳးေအာင္အား ၾကည့္လိုက္၏။ ” က်ေနာ့္ အားမနာပါနဲ႔ ကိုဇာနည္ … ကဲ ညီမက ေသခ်ာထည့္ေပးလိုက္ပါ ” ခါတိုင္း စုစုေထြးမွာ ဇာနည္လီးအားကိုင္၍ ေသးတည္ေသာဗူးေလးထဲ ေတ့ေပးတတ္သည္။သူစိမ္းေယာက်ၤား မ်ိဳးေအာင္ေရွ႕မို႔ လင္ျဖစ္သူဇာနည့္ လီးအား ကိုင္ရန္ လက္တြန႔္ေနေတာ့၏။မ်ိဳးေအာင္စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးရဲကနဲ႔ျဖစ္ကာ မ်က္နာပူပူျဖင့္ ဇာနည္ပုဆိုးအား မွၿပီး လီးထိပ္ႏွင့္ ေသးတည္ေသာ ဗူးအေပါက္ေလးအား ေတ့ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ေသးကုန္မွ ဗူးအားယူကာ အဖုံးပိတ္ရင္း ကုတင္ေအာက္ျပန္ထိုးထားလိုက္၏။ဇာနည့္ကိုယ္လုံးအား ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္လွဲေပးရင္း စုစုေထြးမွာ အဝတ္ေဟာင္းမ်ားလိုက္စုေနေတာ့သည္။ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္ အနက္ေရာင္အိတ္ထဲ စုထည့္ကာ အခန္းတြင္း တံမ်က္စည္း လွဲေနလိုက္သည္။တလက္စတည္း ေသးဗူးအားသြန္ၿပီးေဆးေၾကာရန္ အခန္းေျမာက္ဖ်ားရွိ အိမ္သာႏွင့္တြဲလ်က္ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ဝင္ရန္ တံခါးဖြင့္လိုက္မိ၏။ ” အိုရ္ ” ” ဟင္ … ေဆာရီးေနာ္ … ညီမ ” ေရခ်ိဳးခန္းတြင္း ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ စုစုေထြးမွာ ရွက္ေသြးဖ်ာရင္း မ်က္နာလြဲလိုက္ရေတာ့သည္။

မ်ိးေအာင္မွာလည္း မ်က္နာအိုးတို႔အန္းတမ္းျဖစ္ကာ ခ်က္ခ်င္းေတာင္းပန္ေန၏။ခါတိုင္း မ်ိဳးေအာင္မွာ မနက္လင္းစားေသာက္ၿပီး ေဆး႐ုံမွ ျပန္ကာ ညပိုင္းမွျပန္လာတတ္သည္မို႔ စုစုေထြးမွာ မ်ိဳးေအာင္ျပန္သြားသည္အထင္ျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးအား ဖြင့္လိုက္မိသည္။မ်ိဳးေအာင္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္း ဘယ္လက္ျဖင့္ပုဆိုးေအာက္နားစအား ဆြဲမွထားကာ ညာလက္ျဖင့္ ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီးအား ဆုပ္ကိုင္ကာ ဂြင္းထုေန၏။ ” အင္းပါ … ရ ပါ တယ္ … က်မက … ကို မ်ိဳး … ျပန္ ျပန္ ျပန္သြားၿပီးထင္လို႔ ဝင္ လာ ခဲ့ မိ တာ ” စုစုေထြးမွာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေအးလာကာ အသံတုန္တုန္ျဖင့္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

” ေသးအိုးသြန္မလို႔ မလား … လာေလ ညီမ ” မ်ိဳးေအာင္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းနံရံအားကပ္ကာ စုစုေထြးအား ဘိုထိုင္အိမ္သာခြက္ဆီသြားရန္ လမ္းဖယ္ေပးလိုက္သည္။စုစုေထြးမွာ စိတ္ထဲရွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္ေလးျဖစ္ကာ မ်ိဳးေအာင္ေရွ႕မွ ျဖတ္အသြား အိမ္သာခြက္ဆီမေရာက္ခင္ လီးႀကီးအား ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္မိလိုက္၏္။လေမြးအုံ မဲမဲႀကီးေအာက္မွ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ ေက်ာ္ႏိုင္လီးထက္ ပိုတုတ္ေနသည္။လီးႏွစ္ေခ်ာင္းစိတ္ထဲ ယွဥ္ၾကည့္ရင္း ဘိုထိုင္အိမ္သာခြက္အဖုံးေလးလွန္ကာ ေသးအိုးအား သြန္ခ်လိုက္၏။စူးကနဲ႔ထြက္လာေသာေသးနံ႔ေၾကာင့္ ေရအျမန္ဆြဲခ်ရာ သူမထမိန္ေအာက္နားစေလးအား ခါးေပၚပင့္တင္ခံလိုက္ရသည္။ေသးအိုးသြန္စဥ္ ကိုယ္လုံးက အနည္းငယ္ၫြတ္ၾကသြားသျဖင့္ ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားအား ပစ္ေပးထားသလိုျဖစ္သြားရ၏။

” အို႔ … အေမ့ ” ထမိန္ေအာက္နားစေလး ခါးေပၚေရာက္လာကာ ဖင္ဝေလးအား ခပ္ေႏြးေႏြးအရာေလးက ထိကပ္လာသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္လန႔္ေအာ္မိသည္။တသက္ႏွင့္တကိုယ္ ဖင္တခါမွ အယက္မခံဖူးသျဖင့္ ေဖၚျပမရေသာ အရသာသစ္ေလးက သူမအား ဖမ္းစားထားေတာ့၏။လင္ျဖစ္သူဇာနည္မွာ ေစာက္ပတ္အားလိုး႐ုံသက္သက္ပဲထင္မွတ္ေနၿပီး ေက်ာ္ႏိုင္မွာလည္း ေစာက္ပတ္ေလးသာ ယက္ေပးရာ ဖင္ဝအား မထိဖူးေပ။မ်ိဳးေအာင္ လွ်ာဖ်ားေလးမွာ ဖင္ဝနီညိဳေလးအား ပင့္ယက္လိုက္ ဝိုင္းလိုက္ႏွင့္ လွ်ာအားစုခြၽန္ကာ ဖင္ေပါက္ထဲထိုးသြင္းရင္း ႏူတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သလို ေတ့စုပ္ေန၏။စုစုေထြးမွာ အလိုေလ်ာက္ အိမ္သာခြက္အဖုံးေပၚလက္ေထာက္ရင္း ခါးေလးခြက္ကာ ဖင္သားႀကီးအားထပ္ေကာ့ရင္း ေပါင္တန္မ်ားအား ၿဖဲထားေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းေစာင္ရည္မ်ား ပြက္လာကာ ေပါင္ၿခံအတြင္း စီးက်ေနရ၏။ မ်ိဳးေအာင္မွာ ေပါင္ၾကားေခါင္းထိုးကာ စီးလာသမွ်ေစာက္ရည္မ်ားအား လွ်ာျဖင့္သိမ္းယက္ကာ မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္၏။ေပါင္သားေဖြးေဖြးၾကားမွ ေဖါင္းထြက္လာေသာေစာက္ဖုတ္အား မထိပဲ ဖင္ဝနီညိဳေလးအား ထိုးထိုးကလိေပးသည္။ေစာက္စိေလးမွာ ခြၽန္ထြက္ကာ ေခါင္းေလးက ျပဴးထြက္လာရ၏။စုစုေထြးမွာ ဖင္ႀကီးအားေျမာက္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ မ်ိဳးေအာင္ပါးစပ္ ထိေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္။

သို႔ေသာ္ မ်ိဳးေအာင္မွာ ဖင္ေပါက္ႏွင့္ပါးစပ္ မခြာပဲ လွ်ာအားဖင္ေပါက္ထဲဖိထိုးကာ ေမြေနေတာ့သည္။စုစုေထြးမွာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားယားယံလာရင္း ဒုတိယအႀကိမ္ ေစာက္ရည္မ်ားေထာင္ပန္းေနေတာ့၏။ေစာက္ရည္မ်ားမွာ ဒူးေထာက္ယက္ေနေသာ မ်ိဳးေအာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚပန္းမိရာ အက် ႌေရွ႕ျခမ္း ဗိုက္ေပၚထိ ႐ြဲႏွစ္သြားရသည္။ေစာက္ပတ္အား မထိပဲ ေစာက္ရည္မ်ားေထာင္ပန္းလာေအာင္ ယက္ႏိုင္ေသာ မ်ိဳးေအာင္အား စုစုေထြးမွာ အနည္းငယ္ၿဖဳံသြားရသည္။ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ယားယံလာသျဖင့္ သူမ လက္တဖက္အား ေပါင္ၾကားထဲလ်ိဴသြင္းကာ ေစာက္စိအား ဖိေခ်ရင္း တအင္းအင္း ညည္းေနရရွာ၏။ ” အား … အ ေပါင္သားမ်ား တဇပ္ဇပ္တုန္လာကာ ဒူးမ်ားမထိန္းႏိုင္ပဲ ၫြတ္ၾကသြားရသည္။အိမ္သာခြက္ေပၚလက္တင္ကာ ဒူးေထာက္ရဲ႕ေလးမို႔ ဖေနာင့္ႏွစ္ခုၾကားထဲ ေစာက္ပတ္ေလးက ေဖါင္းႂကြၿပီး ေစာက္ေခါင္းေလးဟကာ အတြင္းသားနီတာရဲေလးက ျမင္ေနရ၏။ေစာက္ေခါင္းဝေလးအား ဒစ္ဖူးႀကီးက လာထိရာ ဖင္သားႀကီးအား ေဘးလြဲထိုင္ခ်ရင္း… ” ညၾကမွ … လိုးရေအာင္ … ကိုမ်ိဳးရယ္ … ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း မ်ိဳးေအာင္ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီးအား ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဂြင္းထုေပးလိုက္သည္။

လီးႀကီးမွာ မလိုးရသျဖင့္ တဇပ္ဇပ္တုန္ေနရာ စုစုေထြးလက္ထဲတြင္ တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ေသြးတိုးေနေတာ့၏။ ” အင္း … ထုထု … ျမန္ျမန္ေလးထု ညီမ ” မ်ိဴးေအာင္လည္း ဒူးေထာက္လ်က္ မ်က္စိမိတ္ေခါင္းေမာ့ကာ စုစုေထြးဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္ကို အရသာခံေနလိုက္ေတာ့သည္။စိတ္ထဲတြင္ ခုံးထေနေသာ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလးအား မလိုးရသျဖင့္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနရ၏။လက္သန္းလုံးခန႔္ရွိေသာ စုစုေထြး ေစာက္စိႀကီးမွာ မ်က္လုံးထဲေပၚေပၚလာရင္း လီးတန္တစ္ေလွ်ာက္ က်င္တက္လာေတာ့သည္။ ” အားဟား … ညီ မ ရယ္ … ၿပီး ေတာ့ မယ္ … အ အ … ထြက္ၿပီ … ” စုစုေထြးလက္ေကာင္ဝတ္အား အုပ္ကိုင္ရင္း လရည္မ်ားကုန္စင္ေအာင္ အားရသည္အထိ ထုပစ္လိုက္သည္။

လရည္ျဖဴျဖဴပ်စ္ပ်စ္ပ်စ္မ်ားမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဒူးေကြးလ်က္ေလးထိုင္ေနေသာ စုစုေထြး ထမိန္အား ဗ်စ္ကနဲ႔စင္ကုန္ေတာ့၏။သူမလက္ေခ်ာင္းေပကပ္ေနေသာ လရည္မ်ားကို ထမိန္အနားစျဖင့္သုတ္ရင္း… ” ရၿပီလား … ကိုမ်ိဳး ” ” အင္း … ၿပီးၿပီ … ညီမ … ညၾက မျငင္းရဘူးေနာ္ ” ” အြန္းပါ … ညၾက … ဇာနည္အိပ္တာနဲ႔ … ကိုမ်ိဳးႀကိဳက္တဲ့ခ်ိန္ … လိုးေပါ့ ” ထို႔ေနာက္ လူခ်င္းခြဲကာ မ်ိဳးေအာင္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းမွ အရင္ထြက္ၿပီး ဇာနည္အား ႏူတ္ဆက္ကာ ျပန္သြားေတာ့သည္။စုစုေထြးမွာ ေစာက္ရည္မ်ား႐ြဲေနေသာ အဖုတ္အား ေရျဖင့္ ေသခ်ာေဆးေၾကာၿပီးမွ ထြက္လာခဲ့၏။ ” ေမာင္ … စုေလး အိမ္ခဏ ျပန္ၿပီေနာ္ … အဝတ္ေဟာင္းေတြ … ေလွ်ာ္ရဦးမယ္ ” ” အင္းပါ … ေမာင္လည္း ေနာက္၂ပတ္ဆို ဆင္းရေတာ့မွာပါ … စုေလးလည္း ပင္ပန္းလွၿပီ ” ” ရပါတယ္ ေမာင္ရဲ႕ … လင္မယားခ်င္းပဲ ပင္ပန္းတယ္ မေခၚပါဘူး ”

” ေဆးဖိုးေတြ ရွင္းေပးရဲ႕လား … စုေလး ” ” အကုန္ရွင္းေပးပါတယ္ … အိမ္မွာလည္း နစ္နာေၾကးသေဘာ သိန္း၂ဝလာေပးထားတာ … ေမာင္ေဆး႐ုံဆင္းရင္ ခ်ိဳင္းေထာက္တို႔ ဘာတို႔ အျခားဟာဝယ္ဖို႔ သိ္မ္းထားလိုက္တယ္ ” ” အင္း … မိန္းမ ပါသာ … ၾကည့္စီစဥ္ေတာ့ကြာ ” ” ဒါဆို သြားၿပီေနာ္ ေမာင္ … ေန႔လည္ ဘာစားခ်င္လည္း ” ” ဟင္းရည္ ပူပူေလးတမ်ိဳးေလာက္ … လုပ္ခဲ့လိုက္ စုေလး အသားေၾကာ္ေတြ … ရွိေသးတယ္မလား ” ” အင္း ေမာင္ … ပဲဟင္းညိဳေလးကို ဆူးပုတ္႐ြတ္ေလးခပ္ခဲ့လိုက္မယ္ ” စုစုေထြးမွာ ဇာနည္အားႏူတ္ဆက္ၿပီး ေလွ်ာ္ရမယ့္ အဝတ္ေဟာင္းမ်ားထုတ္ယူကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ေဆး႐ုံႏွင့္ အိမ္သို႔ ဆိုင္ကယ္တကၠစီခမွာ ၁၅ဝဝေပးရ၏။မ်ိဳးေအာင္မွ ပို႔ေပးမယ္ေျပာတုန္းက ညပိုင္လည္း အိမ္လာေခၚေပးသျဖင့္ အားနာၿပီး မပို႔ခိုင္းေတာ့ေပ။ေန႔လည္ပိုင္း အရပ္ထဲမွ ဇာနည္သူငယ္ခ်င္း တကၠစီသမားမ်ားမွာ ႀကဳံတဲ့သူက လိုက္ပို႔ၾကသည္။ညေနပိုင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္တြင္လည္း တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္လာႀကိဳေပး၏။ညေနပိုင္းေရျပန္ခ်ိဳးၿပီး ညပိုင္းအတြက္ မ်ိဳးေအာင္က လာေခၚရင္း ေဆး႐ုံ အတူေစာင့္ျဖစ္ၾကသည္။

ဒီေန႔ညေန ေရခ်ိဳးေနစဥ္ အဖုတ္ေလးအားပြတ္ရင္း မ်ိဳးေအာင္လီးႀကီးအား ျမင္ေယာင္လာေတာ့၏။ေက်ာ္ႏိုင္ထက္ ႀကီးေသာ လီးႀကီးျဖင့္ အလိုးခံရမည္ကိုေတြးရင္း ၾကက္သီးေမြးမ်ား ထလာရသည္။အေတြးစဖ်က္ကာ ေရအျမန္ခ်ိဳး၍ သနပ္းခါးပါးပါးလူးရင္း ညစာ စားထားလိုက္၏။ေဆး႐ုံအတြက္ ဇာနည္ႏွင့္မ်ိဳးေအာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စာ ထုပ္ရင္း တီဗြီထိုင္ၾကည့္ရင္း ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ညရနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ အေမွာင္ထုႀကီးစိုးလာခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕မွ ကားဟြန္းတီးသံ ၾကားလိုက္ရာ ထမင္းခ်ိဳင္ႏွင့္ဇာနည္အတြက္ ေလွ်ာ္ၿပီးသား အဝတ္ထုပ္ ဆြဲကာ ထြက္လာခဲ့၏။အိမ္တံခါးေသာ့ခတ္စဥ္… ” မစု … ကိုဇာနည္ … သက္သာတယ္မလား ” မျဖဴတို႔လင္မယား အျပင္မွျပန္လာဟန္ျဖင့္ လွမ္းေမးေနရာ… ” ဟုတ္ သက္သာပါတယ္ မျဖဴေရ … ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ဆို … ဆင္းရေတာ့မယ္ေျပာတယ္ ” ” လိုတာေျပာေနာ္ မစု … ေဆး႐ုံေတာ့ ထပ္မလာေတာ့ဘူး ”

” ဟုတ္ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … မလာပါနဲ႔ေတာ့ … ၂ေခါက္ရွိၿပီ လာေနၾကတာ ” ေက်ာ္ႏိုင္ကပါ ႏူတ္ဆက္ေနသျဖင့္ ျပန္ေျပာရင္း ကားေလးဆီထြက္လာခဲ့သည္။ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာလည္း ဇာနည္အတြက္ အသားငါးမ်ား ေၾကာ္ေပးထားေလ့ရွိ၏။ စုစုေထြးအေနျဖင့္ ျဖဳျဖဴလႈိင္ မရွိခ်ိန္ ေက်ာ္ႏိုင္အား ခိုးခိုးအလိုးခံေနသျဖင့္ ပိုၿပီး အားနာမိေနသည္။ကားေပၚထိုင္လိုက္စဥ္ မ်ိဳးေအာင္မွာ ကားထိုင္ခုံေပၚကားထြက္လာတဲ့ စုစုေထြးဖင္သားႀကီးအား စိုက္ၾကည့္ေနေတာ့၏။ ” ေဟာေတာ္ … ေမာင္းေတာ့ေလ ကိုမ်ိဳး … မျမင္ဖူးတာ က်ေနတာပဲ … ဟြန႔္ ” စုစုေထြးမွာ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ား ေထာင့္ကပ္ၿပီး ေျပာလိုက္သျဖင့္ မ်ိဳးေအာင္တစ္ေယာက္ အူယားကာ ဖက္နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။

” အိုရ္ … အရပ္ထဲ … တစ္ေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားမွျဖင့္ ” ” ဒီကားမွန္ေတြက … အျပင္ကၾကည့္ရင္ အထဲမျမင္ရပါဘူး … ညီမရယ္ ” ” မသိဘူး … သြား … ေမာင္းေတာ့ … ညၾကမွပဲ ရမယ္ ” စုစုေထြးအိမ္ေရွ႕မွ ကားေလးမွာ ရပ္ကြက္အလည္တည့္တည့္ေမာင္းထြက္ရင္း ရပ္ကြက္ထိပ္တြင္ လမ္းမႀကီးအတိုင္း ညာဖက္သို႔ဦးတည္လိုက္သည္။လမ္းတေလွ်ာက္ လမ္းမႀကီး အေရွ႕ဘက္ အေနာက္ဖက္တြင္ ေမွာင္ရိပ္က်ခ်ိန္မို႔ အိမ္တိုင္းလိုလို မီးမ်ားထြန္းထား၏။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ား ဘီယာဆိုင္မ်ား ေက်ာ္လြန္လာမွ မီးပြိဳင့္တခုသို႔ေရာက္ရွိလာသည္။မီးနီေနသျဖင့္ ခဏေစာင့္ကာ မီးစိမ္းျပမွ အေရွ႕ဘက္သို႔ ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္၏။၅ျပေလာက္ ေမာင္းႏွင္ၿပီး ေနာက္မီးပြိဳင္တခုတြင္ အေရွ႕တည့္တည့္ေမာင္းရာ ခဏအၾကာတြင္ ဇာနည္ရွိေသာ အ႐ိုးေၾကာ အထူးကု ေဆးခန္းေရွ႕ ေရာက္ရွိလာသည္။ကားပက္ကင္ထိ ေမာင္းသြားၿပီး ကားရပ္ကာ ႏွစ္ဦးသား ေဆးခန္းအတြင္းဝင္ခဲ့ၾက၏္။

” ေဟာ … ေမာင္ … တီဗြီၾကည့္ေနတာေပါ့ ” ” အင္း စုေလး … လက္ေဝွ႔ပြဲေတြ … ဒါ႐ိုက္ လြင့္ေနတာကြ ” ” ကဲ … ေမာင္နဲ႔ကိုမ်ိဳး ထမင္းအရင္စားၾက … ၿပီးမွ ဆက္ၾကည့္ေပါ့ ” စုစုေထြးမွာ ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ပန္းကန္ျပားမ်ားထုတ္ကာ ထမင္းဟင္းမ်ား ျပင္ဆင္ေပးလိုက္သည္။ဇာနည္အား ကုတင္ေပၚမွတြဲခ်ကာ စားပြဲခုံနား ခုံတစ္လုံးေပၚထိုင္ခိုင္းလိုက္၏္။ေဘးခုံတြင္ မ်ိဳးေအာင္ဝင္ထိုင္ကာ ထမင္းစားေနၾကစဥ္ စုစုေထြးမွ ဇာနည္ ကုတင္အား အိပ္ယာခင္းမ်ား လွဲေပးလိုက္သည္။သူမ ကုတင္ေပၚလွဲ ဖုန္မ်ားခါကာ အိပ္ယာခင္းလိုက္ရင္း ျခင္ေထာင္အား အေပၚဘက္ လိပ္တင္လိုက္၏။ထမင္းစားၿပီးေသာ ဇာနည္အား ကုတင္ေပၚျပန္တင္ေပးကာ စားၿပီးသား ပန္းကန္ခြက္ေရာက္မ်ားအား ေဆးေၾကာသိမ္းဆည္းလိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ကာ တီဗြီမွ လာေသာ လက္ေဝွ႔ပြဲမ်ားအား ထိုင္ၾကည့္ၾက၏္။ဇာနည္ကုတင္ေျခရင္းဘက္တြင္ ခုံႏွစ္လုံးေ႐ြ႕ကာ မ်ိဳးေအာင္မွ ေျခရင္းဘက္ကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး စုစုေထြးက မ်ိဳးေအာင္ညာဘက္ခုံတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။လက္ေဝွ႔ပြဲက နာမည္ႀကီးကစားသမားေတြ ထိုးသည္ပြဲမို႔ ဇာနည္တစ္ေယာက္ စိတ္ဝင္စားေနစဥ္…မ်ိဳးေအာင္၏ ညာဖက္လက္မွာလည္း စုစုေထြးေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္ေနေတာ့၏။ ဇာနည္မွာ မ်ိဳးေအာင္ကိုယ္လုံးကြယ္ေနသျဖင့္ မိန္မျဖစ္သူ ေစာက္ပတ္အႏိုက္ခံေနသည္ကို ႐ုတ္တရက္ မျမင္ႏိုင္ေပ။စုစုေထြးမွာလည္း ေပါင္တန္မ်ားၿဖဲကာ ေစာက္ပတ္အႏိုက္ခံရင္း မ်က္လုံးမ်ားစင္းလာသည္။မ်ိဳးေအာင္က ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္ ခုံေပၚ ေကြးေထာက္ရင္း စုစုေထြး ဘယ္လက္အားဆြဲကာ ပုဆိုးၾကားသြင္းလိုက္ရာ စုစုေထြးမွာ မ်ိဳးေအာင္လီးႀကီးအား စမ္းေနေတာ့၏။

လီးအား ပြတ္သပ္ေပးရင္း လင္ျဖစ္သူဇာနည္အား ခါးေလးကိုင္းၿပီးၾကည့္ရာ ဇာနည္မွာ တီဗြီဖန္သားျပင္ဆီ အာ႐ုံေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။လင္ျဖစ္သူ အနီးနားေလး သူစိမ္းေယာက်ၤားလီးအား ပြတ္သပ္ေနရာ စိတ္ထဲ စိုးရိမ္စိတ္ေလးႏွင့္အတူ ကာမမီးေလး ေတာက္ေလာင္ေန၏။မ်ိဳးေအာင္မွာ ခုံေပၚဒူးတဖက္ေထာင္ထားသျဖင့္ ဇာနည္ဘက္မွၾကည့္လ်င္ လီးကိုင္ေနေသာ သူမလက္အား မျမင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။မ်ိဳးေအာင္ လီးႀကီးမွာ သူမလက္ထဲ တင္းမာလာသျဖင့္ အလိုးခံခ်င္သည့္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနရ၏။မ်ိဳးေအာင္လက္မွ ေစာက္စိအား ဖိဖိေခ်ေနသျဖင့္ အဖုတ္အတြင္းက တဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္လာကာ ေစာက္ရည္မ်ားစို႔လာေတာ့သည္။လီးအား ညႇစ္လိုက္ရင္း မ်ိဳးေအာင္အား မ်က္ရိပ္ျပလိုက္၏။ ” ကဲ … ေမာင္တို႔ ဆက္ၾကည့္ၾကေတာ့ … စုေလး အိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္ ” မ်ိဳးေအာင္လီးႀကီးအား လြတ္ၿပီး သူမကုတင္ဆီေလွ်ာက္လာရင္း ကုတင္ေပၚတက္ျခင္ေထာင္ခ်ကာ ေမွးေနလိုက္သည္။

လက္ေဝွ႔ပြဲမွ ဆူညံသံမ်ား ခပ္တိုးတိုးၾကားေနရင္း အိပ္ယာထက္ လူးလိမ့္ကာ မ်ိဳးေအာင္လာလိုးမည့္ အခ်ိန္အား ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္မိေန၏။ေစာက္ပတ္ေလးအား ထမိန္အျပင္မွစမ္းရာ အရည္ၾကည္မ်ား ထြက္ေနသည္ကို ခံစားသိရွိလိုက္ျပန္သည္။မ်ိဳးေအာင္အားေစာင့္ရင္း တျဖည္းျဖည္း ေမွးကနဲ႔ ျဖစ္သြားရာ သူမေအာက္ပိုင္း ခပ္ေႏြးေႏြးေလးခံစားရသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏။ ထမိန္ေလးေျပေလ်ာ့ၿပီး ေပါင္လယ္ေရာက္ေနကာ ျခင္ေထာင္အျပင္မွ မ်ိဳးေအာင္က ကိုယ္တျခမ္းဝင္ကာ ကန္လန႔္ဖ်က္အေနထားျဖင့္ ေစာက္ပတ္ေလးအား ယက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။ ” ဟင္ … ကိုမ်ိဳး ” ” ႐ြဳး … ညီမ … ကိုဇာနည္ ခုမွ အိပ္သြားတာ ”

” လိုက္ကာ ကာထားတာပါ … သူ႔ကုတင္ကၾကည့္ရင္ စုေလးတို႔ကို မျမင္ရပါဘူး … အထဲဝင္လိုက္ေလ ” စုစုေထြးေျပာၿပီး မ်ိဳးေအာင္မွာခ်က္ခ်င္း ကုတင္ေပၚတက္ကာ ေပါင္ၾကားထဲေနရာယူၿပီး ကုန္းယက္ေတာ့သည္။ခုနက ႏိုက္ေပးထားသျဖင့္ ေစာက္ရည္မ်ား႐ြဲေနေသာ အဖုတ္ေလးအား မိမိရရ ထိုးယက္ေန၏။စုစုေထြးမွာ ၾကာၾကာအယက္မခံႏိုင္ပဲ လိုးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ လိုးမွာျဖင့္ … လိုးေလ … ကိုမ်ိဳး ” မ်ိဳးေအာင္လည္း လိုးခ်င္ေနရာ စုစုေထြးမွ ေတာင္းဆိုလာသျဖင့္ ပုဆိုးခြၽတ္ဒူးေထာက္ကာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးထဲ ဒစ္ဖူးအားျမဳတ္လိုက္သည္။ကိုယ္လုံးအား ေရွ႕သို႔ဖိခ်ရင္း ႏို႔အုံႏွစ္ဖက္အားညႇစ္ကာ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္လိုက္၏။ခႏၶာကို ေရွ႕ေမွာက္လိုက္သျဖင့္ လီးႀကီးမွာ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ တဗ်စ္ဗ်စ္ႏွင့္ တိုးဝင္သြားေတာ့သည္။

” ဗ်စ္ … ဖြပ္ … အိခ့္ … ဘြတ္ ” စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ေစာက္ေခါင္းဝေလးထဲ လီးႀကီးတိုးဝင္လာရာ နာက်င္သျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနရာမွ ေဘးလြဲၿပီး အိခ့္ ကနဲ႔ ရႈိက္လိုက္မိသည္။မ်ိဳးေအာင္မွာ လီးတန္တေလ်ာက္ စုပ္ထားသလိုခံစားမိသျဖင့္ စိတ္ႀကိဳက္ မလိုးရဲေသးေပ။ေစာက္ေခါင္းဝေလးမွာ တင္းက်ပ္ေနကာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ေလးမို႔ လီးတဝက္ေလာက္သာ အထုတ္သြင္းလုပ္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုးေပးေန၏။ႏွစ္ဦးသား ရမၼက္စိတ္မ်ားျပင္းထန္ေနကာ ခပ္တိုးတိုး ညည္းရင္း အခ်က္ ၈ဝေလာက္တြင္ လီးအရည္ျပားေလးေႏြးသြားသျဖင့္ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ၿပီးသြားမွန္းခံစားသိရွိလိုက္သည္။

စုစုေထြးမွာ လင္ျဖစ္သူေျခရင္းဘက္ ကုတင္ေပၚတြင္ သူစိမ္းေယာက်ၤားအား အလိုးခံေနမိသျဖင့္ စိတ္ထဲ ေဖၚမျပႏိုင္ေသာ ခံစားမြဳ႕ေလး ျဖစ္တည္ကာ ေစာက္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ရင္း လီးအားညႇစ္ေပးေနမိေတာ့၏။မ်ိဳးေအာင္မွာလည္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားႏွင့္ လီးအား ခပ္တင္းတင္းညႇစ္ခံရသျဖင့္ အခ်က္၂ဝခန႔္ ထိန္းလိုးရင္း လရည္မ်ားပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ ” အ … ေကာင္းလိုက္တာ … ကိုမ်ိဳးရယ္ ” ” အင့္ … အကိုလည္း … ထြက္ၿပီ … အ ႏွစ္ဦးသား တင္းက်ပ္စြာဖက္ရင္း ခဏအၾကာ မ်ိဳးေအာင္မွာ ေစာက္ရည္မ်ား လရည္မ်ား ေပပြေနေသာ စုစုေထြး ေစာက္ပတ္ေလးအား ေျပာင္ေနေအာင္ ယက္ေပးေနသည္။စုစုေထြးမွာ လိုးၿပီးခ်ိန္ ေစာက္ဖုတ္အား အယက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ အီစမ့္ေနေအာင္ အရသာထူးကဲစြာ ခံစားမိ၏။ခပ္ၾကာၾကာေလးယက္ၿပီးမွ သူမေဘးနား လွဲအိပ္ေသာ မ်ိဳးေအာင္ႏူတ္ခမ္းေလးအား မက္မက္ေမာေမာ ျပန္နမ္းေပးလိုက္သည္။

နမ္းေနရင္း မ်ိဴးေအာင္ ပါးစပ္မွ ေစာက္ရည္နံ႔ လရည္နံ႔မ်ား ရေနသျဖင့္ အငမ္းမရ မ်ိဳးေအာင္ပါးစပ္ထဲ သူမလွ်ာေလးထိုးသြင္းကာ လွ်ာခ်င္းလိပ္ဆြဲေနေတာ့၏။ဒုတိယ အခ်ီတြင္ မ်ိဳးေအာင္ေတာင္းဆိုမြဳ႕ျဖင့္ ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း မီးကုန္ရမ္းကုန္ လိုးၾကသည္။လီးအရင္းထိ ေဆာင့္အလိုးခံေနရကာ အစပိုင္း အနည္းငယ္ နာက်င္ေသာ္လည္း ေစာက္ေခါင္းထဲ ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ ပြတ္ဆြဲေပးေသာ လီးႀကီးအား ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ခ်ိဳက္သြားရသည္။မ်ိဳးေအာင္မွာ ပစ္လိုးလိုက္ ေခ်ာ့လိုးလိုက္ႏွင့္ စုစုေထြးအား မနားတမ္းလိုးေပးရာ ေစာက္ရည္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ ပန္းထြက္ေနရ၏။ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးလိုးရင္း မ်ိဳးေအာင္မွာ ၿပီးခ်င္လာသျဖင့္ စုစုေထြးအား ေလးဖက္ေထာက္ခိုင္းလိုက္သည္။

စုစုေထြးေပါင္တန္ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ၾကားမွာ စူထြက္လာေသာ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလးအား လွ်ာျဖင့္ ၅ခ်က္ခန႔္ ပင့္ယက္လိုက္၏။ခါးေလးအား စုံကိုင္ရင္း လီးအရင္းထိေဆာင့္ထည့္ကာ ဒစ္ေခါင္းေပၚ႐ုံျပန္ထုတ္လိုက္ ဖင္ၾကားႏွင္ဆီးခုံးထိကပ္သြားေအာင္ ပစ္ပစ္လိုးလိုက္ေတာ့သည္။စုစုေထြးကလည္း လီးတဆုံးဝင္လာတိုင္း ဖင္သားႀကီးအားေကာ့ကာ ေနာက္ျပန္ ျပန္ေဆာင့္ေပးေနေတာ့၏။ေမးေၾကာမ်ားေထာင္လာကာ မနားတမ္းလိုးရင္း မ်ိဳးေအာင္တစ္ေယာက္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ လရည္မ်ား တေဖ်ာေဖ်ာ ေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ခဏနားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးအား ယက္ေပးရာ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ေနာက္တႀကိမ္ ေစာက္ရည္မ်ားပန္းရင္း ၿငိမ္သက္သြားေတာ့၏။မ်ိဳးေအာင္မွာ သူ႔လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ေယာင္ကားေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ေျပာင္စင္ေအာင္ ယက္ေပးၿပီးမွ တြဲထူရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ေရခ်ိဳးခန္းမွ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။

ဇာနည္တစ္ေယာက္ ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ရာက စုစုေထြးအတြက္ ကာမနန္းေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ေပးသလို ျဖစ္ေနရ၏။အိမ္ျပန္လ်င္ ေက်ာ္ႏိုင္ႏွင့္လိုးၿပီး ညပိုင္းေဆး႐ုံတြင္ မ်ိဳးေအာင္ႏွင့္အလိုးခံေတာ့သည္။မ်ိဳးေအာင္မွာလည္း အပ်ိဳစင္ႏွင္မျခားေသာ စုစုေထြးအား နည္းမ်ိဳးစုံလိုးေပးကာ ဇာနည္၏လူနာခန္းေလးအား ခ်စ္တလင္းအျဖစ္ ဖန္တီးထားသည္။ညပိုင္းႏွစ္ဦးသားဆုံသည္ႏွင့္ စုစုေထြးအား ဇာနည္ကုတင္ေျခရင္းဘက္ လိုက္ကာ ကာထားေသာ ကုတင္အပိုေပၚတြင္ ထမိန္လွန္ကာ ယက္ေပးတတ္သည္။စုစုေထြးကလည္း လင္ျဖစ္သူဇာနည္အား ကြယ္ကာ မ်ိဳးေအာင္အား ဂြင္းထုေပးေနတတ္၏။လင္ျဖစ္သူအနီးနားေလး သူစိမ္းေယာက်ၤားအား အလိုးခံရသည္ကို စြဲလမ္းႏွွစ္ခ်ိဳက္လာသည္။တျဖည္းျဖည္း ဇာနည္မွာ ေဆး႐ုံဆင္းရက္ နီးလာသလို ခ်ိဳင္းေထာက္ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္သြားလာႏိုင္ခဲ့သည္။ေဆး႐ုံဆင္းကာနီး ၃ရက္အလို မ်ိဳးေအာင္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္း စုစုေထြးအား ေကာ့ပ်ံေနေအာင္ ယက္ေပးၿပီး ဖင္ပါရေအာင္ လိုးႏိုင္လိုက္၏္။

စုစုေထြးတစ္ေယာက္ နာလည္းနာ ေကာင္းလဲေကာင္း အရသာသစ္ခံစားရင္ ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ဇာနည္ေတာင္ မထိဖူးေသာ ဖင္ေပါက္ေလးအား မ်ိဳးေအာင္၏အျပဳစုအယုယေအာက္တြင္ ေပးအပ္လိုက္ရေတာ့သည္။ေနာက္ရက္မနက္ ကြတကြတျဖစ္ေနေသာ စုစုေထြးအား ဇာနည္မွ ေမးရာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခ်ာ္လဲသည္ဟုသာ မ်က္ႏွာပူပူႏွင့္ လိမ္ေျပာလိုက္ရ၏။ေဆး႐ုံဆင္းသည္ရက္တြင္ မ်ိဳးေအာင္မွာ စုစုေထြးတို႔ လင္မယားအား အိမ္ထိလိုက္ပို႔ရင္း သူေ႒း၏ ေစခိုင္းခ်က္အရ ပိုက္ဆံ ၁ဝသိန္း ထပ္မန္ေပးခဲ့သည္။ပစၥည္းမ်ား ကူသည္ရင္း ဇာနည္အား အိပ္ခန္းတြင္ တြဲပို႔ၾက၏္။ ” ကိုမ်ိဳးေအာင္ ေက်းဇူပါဗ်ာ … ခင္ဗ်ား သူေ႒းကိုလည္း … ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေပးပါဦး ” ” ဟုတ္ ကိုဇာနည္ … သူေ႒းကေတာင္ … ခင္ဗ်ားေက်းဇူးတင္ေနတာပါဗ်ာ ” ” အခ်ိန္ရရင္ … ေန႔လည္စာ … စားၿပီးမွ ျပန္ဗ်ာ ” ” ဟာ … ရပါတယ္ … ကိုဇာနည္ရာ ” ” အားမနာပါနဲ႔ဗ်ာ … က်ေနာ္လည္း ကိုမ်ိဳးေအာင္ကို အစစအရာရာကူညီေပးလို႔ … ေက်းဇူးတင္ေနတာပါ ” ” ကဲ … ဒါဆိုလည္း စုေလး … ကိုမ်ိဳး အတြက္ပါ ထမင္းပိုတည္လိုက္မယ္ … ေမာင္ ” ဇာနည္ႏွင့္မ်ိဳးေအာင္တို႔ ေျပာေနစဥ္ စုစုေထြးက ၾကားဝင္ေျပာလိုက္၏။

” အင္းေပါ့ စုေလးရယ္ … ကိုမ်ိဳးေအာင္ကို ေန႔လည္စာေကြၽးၿပီးမွ ျပန္ခိုင္းလိုက္ပါ … ေမာင္ အိပ္ဦးမယ္ကြာ … ေဆး႐ုံမွာက … ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တဲ့ရက္ေတြ မ်ားေနတာ ” ” အိပ္ေလ ေမာင္ … ေန႔လည္စာ စားကာနီးမွ စုေလး လာႏို႔းပါ့မယ္ ” ဇာနည္လွဲခ်လိုက္သည္ႏွင့္ မ်ိဳးေအာင္ႏွင့္ စုစုေထြးမွာ အိပ္ခန္းမွ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ” အမ္ … မကဲနဲ႔ ကိုမ်ိဳးရယ္ … အိမ္ျပန္ေရာက္ေနတာကို ” အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းထဲ အေရာက္ မ်ိဳးေအာင္မွာ စုစုခါးအား ေနာက္မွဆြဲဖက္ရင္း ေပါင္ၾကားေလးထဲ လက္ႏိုက္လိုက္သည္။စုစုေထြးမွာ မ်ိဳးေအာင္လက္အား အုပ္ကိုင္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေျပာဆိုေန၏။ ” ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ ညီမရယ္ … မလိုးရတာ … ကိုမ်ိဳးဟာႀကီး … မသနားဘူးလား ” မ်ိဳးေအာင္မွာ ေျပာရင္း ေနာက္မွေထာက္ထားေသာ လီးျဖင့္ စုစုေထြးဖင္ၾကားအား ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။

” သြားပါ အပိုေတြ … ဟိုေန႔က ဖင္ေပါက္ကို လိုးသြားတာ ခုထိ ဖင္ဝက နာေနေသးတာ ဟြန႔္ ” ” ေဆာရီးပါ ညီမရယ္ … ဖင္ႀကီးက ခ်စ္စရာ ေကာင္းေတာ့ ကိုမ်ိဳးလည္း မေနႏိုင္လို႔ပါ ” ” ကဲပါ … လြတ္ပါဦး … ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးမလို႔ ” ” ေကာ္ဖီ မေသာက္ခ်င္ပါဘူး …ကိုမ်ိဳးေသာက္ခ်င္တာ … ညီမ သိသားနဲ႔ ” ” အမ္ … ဘီယာလား အရက္လား … အေစာႀကီးရွိေသးတာ ” ” မဟုတ္ပါဘူး … ဒီထဲက ထြက္တဲ့ အရည္ေလးေတြေလ ” ” အ … ကြၽတ္ ” မ်ိဳးေအာင္မွာ ေျပာရင္း စုစုေထြးေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးအား ဆြဲဆုပ္လိုက္၏။စုစုေထြး ေစာက္ေမြးအုံႀကီးမွာ မ်ိဳးေအာင္လက္ထဲ အၿပဳံလိုက္ဆုပ္ကိုင္ထားခံရသျဖင့္ အ ကနဲ႔ ခပ္တိုးတိုး ညည္းမိလိုက္သည္။

” ခဏ … ဖယ္ဦးေနာ္ ကိုမ်ိဳး ” ရမၼက္သံတိုးတိုးေလးႏွင့္ေျပာရင္း အိပ္ခန္းဘက္ ေျခဖြဖြနင္းကာ အခန္းတံခါးမွ အတြင္းဘက္ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ဇာနည္တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ျမင္ရသျဖင့္ ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာကာ ေက်ာမွီပါေသာ ခုံတစ္လုံေပၚဝင္ထိုင္လိုက္၏္။ ” လာေလ … ကိုမ်ိဳး … အင့္ ” ေပါင္ႏွစ္ဖက္အား ၿဖဲေပးရင္း ထမိန္ေအာက္နားစအား ဗိုက္သားေပၚတင္ထားလိုက္၏။မ်ိဳးေအာင္မွာ စားပြဲခုံေဘး မတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ေနရာမွ စုစုေထြးေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ေနရာယူကာ ေစာက္ပတ္ရဲရဲေလးဆီ မ်က္ႏွာထိုးအပ္လိုက္ေတာ့သည္။လက္သန္းခန႔္ရွိေသာ ေစာက္စိအား ကေလးႏို႔စို႔သလို တႁပြတ္ႁပြတ္ ဆြဲစုပ္ေတာ့၏။မ်ိဳးေအာင္ အဖို႔ သာမန္မိန္းမမ်ားထက္ အစိပိုထြားေသာ စုစုေထြး ေစာက္စိအား စုပ္ရသည္မွာ အရသာပိုေတြ႕ေနရသည္။ေစာက္စိအား ပါးစပ္ထဲငုံရင္း မာခဲေနေသာ အစိေခါင္းေလးအား လွ်ာျဖင့္ လိပ္လိပ္ရစ္ေပးရာ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ေပါင္သားေလးမ်ား တဆက္ဆက္ တုန္လာေတာ့၏။

ကို မ်ိဳး ရာ … အ အ ” မ်ိဳးေအာင္ ေခါင္းအားပြတ္သပ္ေပးရင္း ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းအား ရသေလာက္ ထပ္ၿဖဲေပးလိုက္ေတာ့သည္။ေစာက္စိေအာက္ဖက္ အဖုတ္အသားဆိုင္ႀကီး ႏွစ္ျခမ္းမွာ ေဖါင္းႂကြကားတက္လာ၏။မ်ိဳးေအာင္မွာ အစိအား ခပ္ျပင္းျပင္း တခ်က္ဆြဲစုပ္ၿပီး အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ အထက္ေအာက္ ထိုးခြဲေနသည္။စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ကာမစိတ္မ်ား ႂကြလာကာ တခ်က္တခ်က္ မ်ိဳးေအာင္မ်က္ႏွာအား ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ေကာ့ထိုးပစ္၏။မ်ိဳးေအာင္လွ်ာထိပ္ေလး သူမေစာက္ေခါင္းထဲ ထိုးေမြးခ်ိန္ ဖင္သားႀကီး ေျမာက္တက္လာရင္း… ” အား … ယက္ယက္ … ယက္ေပးဦး ကိုမ်ိဳးရယ္ … အ … ဟုတ္တယ္ … အစိေလးလဲ စုပ္ေပး … မလြတ္နဲ႔ … အ အား … ရၿပီ … … ကိုမ်ိဳး … ပါးစပ္ဟ ” စုစုေထြးတစ္ေယာက္ တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေကာ့ပ်ံကာ မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္၏။

ဒူးေထာက္ ကုန္းယက္ေနေသာ မ်ိဳးေအာင္ မ်က္ႏွာအား ဆြဲေမာ့ကာ ပါးစပ္အား သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္ႏွင့္ေတ့ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ” အား … ေသာက္ေသာက္ … ကိုမ်ိဳး … အား … ရွင္ႀကိဳက္တဲ့ … ေစာက္ရည္ေတြ … အင့္ အင့္ ” မ်ိဳးေအာင္မွာ ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသမွ်ေစာက္ရည္မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္ မ်ိဳခ်ရင္း ေနာက္ပိုင္း မမ်ိဳႏိုင္ပဲ ႏူတ္ခမ္းေထာင့္မွ လွ်ံက်လာေတာ့၏။ေစာက္ရည္မ်ား ကုန္သည္အထိ စုစုေထြးမွာ မ်ိဳးေအာင္မ်က္ႏွာအား သူမေစာက္ပတ္ျဖင့္ ဆြဲကပ္ထားလိုက္သည္။ မ်ိဳးေအာင္မ်က္ႏွာတျပင္လုံး ေစာက္ပတ္ျဖင့္ အားရေအာင္ ဖိပြတ္ၿပီးမွ ခုံေပၚျပန္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

ခဏနားၿပီး ထမင္းဟင္းခ်က္ရာ မ်ိဳးေအာင္မွ မီးဖိုခန္းထိ လိုက္လာကာ စုစုေထြးအဖုတ္ေလးအား မက္မက္ေမာေမာျပန္ယက္ေပးေန၏။စုစုေထြးမွာ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္ျဖင့္ ေစာက္ပတ္အယက္ခံကာ ဒုတိယအႀကိမ္ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ရေတာ့သည္။မ်ိဳးေအာင္မွာ ေန႔လည္စာ စားအၿပီး ျပန္ကာနီးတြင္ စုစုေထြးအား အိမ္သာထဲေခၚကာ ႏူတ္ဆက္အလိုးေလးျဖင့္ တစ္ခ်ီ မရမကလိုးသြားေသး၏။ ေနေရာင္ျခည္ေဖ်ာ့ကာ ေမွာင္ရိပ္သန္းလာခ်ိန္ ျပတင္းတံခါးမွ ဝင္ေရာက္လာေသာ ေလေျပေအးေလးေၾကာင့္ အိပ္ခန္းတြင္း အနည္းငယ္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာသည္။ခန္းစီးလိုက္ကာေလးမ်ား တဖ်က္ဖ်က္လူးလြန႔္ေနစဥ္ ဇာနည္တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚတြင္ ငူငူႀကီးထိုင္ေနရွာ၏။

” ေမာင္ … ဒါေလးေတာ့ စားပါ … တေန႔လုံး ဘာမွလည္း မစားဘူး ” ” ထြီ … နင့္ မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ခ်င္ေတာ့တာ ခလြမ္ လြမ္ ” ” အဟင့္ … စုေလး အမွားေတြပါ ေမာင္ရယ္ … စုေလးကို အျပစ္ေပးပါ … ေမာင့္ကိုယ္ေမာင္ မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ ” ဇာနည္မွာ ကုတင္ေပၚထိုင္လ်က္ သူ႔ေရွ႕ရပ္ေနေသာ စုစုေထြးလက္ထဲမွ ထမင္းပန္းကန္အား ပုတ္ထုတ္လိုက္သည္။ၾကမ္းျပင္ေပၚေပပြသြားေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားအား လွဲက်င္းၿပီး ပန္းကန္မ်ားေကာက္ယူကာ စုစုေထြးတစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းထဲမွထြက္ခဲ့လိုက္၏။ပန္းကန္းခြက္ေရာက္မ်ား ေဆးေၾကာသိမ္းဆည္းရင္း အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းဘက္ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။

မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာကာ အျဖစ္ပ်က္မ်ားအား ေတြးေနမိ၏္။ေဆး႐ုံမွဆင္းၿပီး ၃ရက္ေျမာက္ေန႔ ခ်က္ျပဳတ္ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးစဥ္ ေက်ာ္ႏိုင္ေရာက္ရွိလာကာ ဇာနည္မျမင္ေအာင္ ေျခဟန္လက္ဟန္ျပရင္း စုစုေထြးအား သူ႔အိပ္ခန္းထဲ ေခၚသြင္းလိုက္သည္။အိပ္ခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ႏွစ္ဦးသား တုံးလုံးခြၽတ္ကာ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ျဖင့္ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးလိုးေနၾက၏။ ပထမတခ်ီၿပီးကာ ခဏနားၾကၿပီး ဒုတိယအခ်ီ ယက္က်စုပ္က်ျဖင့္ မီးကုန္ရမ္းကုန္လိုးေနစဥ္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ရာထူးတိုးစာေမးပြဲသြားေရာက္ေျဖဆိုေနေသာ ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ ဆိုင္းမဆင့္ဘုံမဆင့္ ေရာက္ရွိလာသည္။

ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္ေရွ႕တြင္ ေက်ာ္ႏိုင္ဆိုင္ကယ္အား ေတြ႕ရသျဖင့္ မေတြ႕ရသည့္ရက္မ်ားအတြက္ လင္ေတာ္ေမာင္ႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူးရန္ အဝတ္စားထုတ္မ်ား ဧည့္ခန္းတြင္းခ်ကာ အိမ္ေရွ႕တံခါးစိရင္း လင္မယားအိပ္ခန္းနား ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။အိပ္ခန္းေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ တံခါးဆြဲဖြင္ရာ … ” ေခြးေတြ … ေခြးဇတ္ခင္းေနၾကတာ … ေစာက္ရွက္ေရာ … ရွိေသးရဲ႕လား ” ” ဟင္ … ျဖဴေလး ” ” ဟာ … မျဖဴ ” ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ အခန္းတြင္း ေတြ႕ရာ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ စုစုေထြးတို႔အား ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။သူမ တံခါးဆြဲဖြင္ခ်ိန္ စုစုေထြးမွာ ကုတင္ေပၚေလးဖက္ကုန္းကာ ဖင္ႀကီးအား ေျမာက္ထားေပးစဥ္ ေက်ာ္ႏိုင္မွာ စုစုေထြးခါးေလးအား စုံကိုင္ရင္း တဖုံးဖုံးပစ္လိုးေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရ၏။

” မစု … လင္ႀကီးငုတ္တုတ္ရွိသားနဲ႔ သူမ်ားလင္ အလိုးခံေနတာ မရွက္ဖူးလား ” ” ျဖန္း … ျဖန္း ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ ဖင္တုံးလုံးႏွင့္ထမိန္အျမန္ယူဝတ္ေနေသာ စုစုေထြးအား ကုတင္နားတိုးကပ္ကာ ပါး႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ” မလုပ္ပါနဲ႔ … ျဖဴေလးရာ … ကိုယ္ရွင္းျပ ……… ” ” တိတ္စိမ္းေက်ာ္ႏိုင္ … နင္လည္း ငါတစ္ေယာက္လုံးရွိတာေတာင္ … သူမ်ားမယား အေခ်ာင္လိုးေနတဲ့ေကာင္ … အင့္ဟာ … ဝုန္း … အင့္ … ဗုန္းဝုန္း ” ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ စုစုေထြးပါး႐ိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာ္ႏိုင္အား ပစ္တြန္းလိုက္သည္။ေက်ာ္ႏိုင္မွာလည္း ပုဆိုးဝတ္ရင္းမို႔ မယားျဖစ္သူ ျဖဴျဖဴလႈိင္က အားျဖင့္ပစ္တြန္းရာ လီးတန္းလန္းျဖင့္ ကုတင္ေပၚပစ္က်သြားေတာ့သည္။တဆက္ထဲ ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ ေက်ာ္ႏိုင္ေပၚခြကာ မ်က္နာအား တဘုန္းဘုန္း ပစ္႐ိုက္ေန၏။

စုစုေထြးမွာ ေက်ာ္ႏိုင္တို႔လင္မယား လုံးသတ္ေနစဥ္ ထမိန္ရင္လ်ားလ်က္ျဖင့္ ေနာက္ေဖးတံခါးဖြင့္ကာ ေျပးထြက္ခဲ့သည္။ ” ဟင္ … ေမာင္ ” ဇာနည္မွာ ထမိန္ရင္လ်ားျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင္တို႔ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ေျပးထြက္လာေသာ မိန္းမျဖစ္သူ စုစုေထြးအား စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ” ေတာက္ ” ေတာက္ေခါက္သံေၾကာင့္ စုစုေထြးမွာ အေပၚအက် ႌႏွင့္ေဘာ္လီအားကိုင္ထားေသာ သူမလက္ေလးမ်ား တဆက္ဆက္တုန္လာေတာ့၏။ေက်ာ္ႏိုင္အား ခိုးၿပီး အလိုးခံစဥ္ အမွတ္မထင္ ျဖဴျဖဴလႈိင္ႏွင့္ မိသြားသျဖင့္ ရွက္႐ြံ႕ထိတ္လန႔္ကာ ေျပးထြက္လာစဥ္ လင္ျဖစ္သူ ဇာနည္ႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးေနသည္။

ဇာနည္မွာ ဘာစကားမွမေျပာပဲ စုစုေထြးအား စူးစူးရဲရဲၾကည့္ကာ အိမ္သာဘက္ ထြက္သြားေတာ့၏။စုစုေထြးမွာ ဇာနည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ဝံ့ေပ။ေနာက္ရက္ ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ အိမ္ေရွ႕သို႔ ကားႀကီးတစီးထိုးရပ္ကာ ေက်ာ္ႏိုင္တို႔ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂ ပစၥည္းမ်ား ခပ္သုတ္သုတ္တင္ေနၾကသည္။၂ခ်က္ခြဲေလာက္တြင္ ပစၥည္းမ်ားတင္ၿပီးရာ ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ အိမ္တံခါးေသာ့ခတ္ေန၏္။စုစုေထြးတို႔ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းတြင္း ဝင္လာကာ… ” မစု … ဒီမွာ … အိမ္ေသာ့ … က်န္တဲ့ အိမ္လခလည္း အမ္းစရာမလိုဘူး … လင္ရွိၿပီး သူမ်ားေယာက်ၤား အလိုးခံတတ္တဲ့ မိန္းမနဲ႔ တအိမ္ထဲအတူမေနႏိုင္ဘူး … သြားၿပီေနာ္ ” ” အဟင့္ ဟင့္ ” စုစုေထြးမွာ ထိုင္ခုံေပၚထိုင္လ်က္ ျဖဴျဖဴလႈိင္၏ စကားလုံးမ်ားအား နားေထာင္ရင္း ရႈိက္ငိုမိသည္။

သူမအျပစ္ႏွင့္သူမမို႔ ေခါင္းငုံခံ႐ုံမွလြဲၿပီး မတတ္ႏိုင္ေခ်။ျဖဴျဖဴလႈိင္ အိမ္ထဲမွအထြက္… ” ျဖဴရယ္ … ကိုယ့္ကို … မထားခဲ့ပါနဲ႔ ” ” ေတာ္စမ္း ေက်ာ္ႏိုင္ … နင္လည္း ငါတစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာေတာင္ သူမ်ားမယား အေခ်ာင္လိုးတဲ့ေကာင္ … တရား႐ုံးကေန ငါဆက္သြယ္လိုက္မယ္ … ကြာရွင္းၾကတာေပါ့ ” ျဖဴျဖဴလႈိင္မွာ ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြတင္ထားေသား ကားဆီေရွ႕ခန္းမွတက္ထိုင္လိုက္သည္။သူမထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကားႀကီးမွာထြက္ခြာရာ ေက်ာ္ႏိုင္တစ္ေယာက္ ျဖဴျဖဴလႈိင္နာမည္အားေခၚရင္း ဆိုက္ကယ္ျဖင့္ ကားေနာက္မွ ကပ္လိုက္သြားေတာ့၏္။

” ဟဲ့ … မိစု … ရွိလား သမီး ” ” ဟုတ္ ေဒၚသန္း … သမီးရွိပါတယ္ … ဝင္ ခဲ့ ပါ ” အျပင္မွ ေမးေနေသာ အပ်ိဳႀကီးေဒၚသန္းအား ျပန္ထူးရင္း ဝမ္းနည္စိတ္ေၾကာင့္ အသံမ်ား တိမ္ဝင္သြားရသည္။ပါးျပင္ေပၚစီးက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားအား လက္ဖမိုးျဖင့္သုတ္ရင္း ေဒၚသန္းအား ထိုင္ခုံအလြတ္တြင္ ထိုင္ခိုင္းလိုက္၏္။ ” ငါ့ ေခၚတယ္ဆိုလို႔ … မိစုရယ္ … ဘာလဲ ေျပာ ” ” သမီးနဲ႔ ေမာင္ … စကားမ်ားထားလို႔ မေန႔ကလည္း ဘာမွမစားဘူး စိတ္ဆိုးေနလို႔ေဒၚသန္းရယ္ … အဲတာ ေမာင့္ကို ေဒၚသန္းေကြၽးေပးပါဦး ” ” ေအာ္ … ညည္းတို႔ကလည္း ျဖစ္ရမယ္ … ေအးပါ ငါပဲ ေခ်ာ့ေကြၽးေပးပါ့မယ္ … ေမာင္ဇာနည္ေျခေထာက္က သက္သာတယ္မလား ”

” ဟုတ္ … သက္သာပါတယ္ … ေဒၚသန္းရယ္ ” ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ေဒၚသန္းအား ထမင္းဟင္းမ်ားေကြၽးခိုင္းရေတာ့၏။စုစုေထြးအား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္သည္ႏွင့္ ဇာနည္မွာ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ဟစ္ကာ ပစၥည္းမ်ားေပါက္ခြဲတတ္သည္။ခ်စ္လို႔ႀကိဳက္လို႔ ယူထားၿပီးမွ သူစိမ္းေယာက်ၤားအား ခိုးၿပီးအလိုးခံေနေသာ မိန္းမအား ဘယ္ေယာက်ၤားက ၾကည္ျဖဴပါ့မလဲ။တျဖည္းျဖည္း ရက္ေလးမ်ားကုန္ဆုံးလာကာ လင္မယားခန္းပ်က္လုနီးပါး ျဖစ္လာခဲ့သည္။စုစုေထြးမွာ မနက္လင္းတာနဲ႔ မိန္းမေရထေတာ့ကြာဆိုၿပီး အနမ္းေလးနဲ႔ႏိုးတတ္ေသာ အယုယေလးမ်ား တမ္းတေနမိ၏။တအိမ္ထဲ သူစိမ္းလိုေနရသျဖင့္ သူမကိုယ္သူမ ယူႀကိဳးမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။

လင္ေတာ္ေမာင္ရင္ခြင္ထဲ တိုးၿပီး တီတီတာတာ စကားေလးမ်ား မေျပာရတာလည္း ၾကာလွၿပီျဖစ္၏။တကုတင္ထဲအတူ မအိပ္ရပဲ သူမပါသာ ဧည့္ခန္းေလးထဲ ခြဲအိပ္ရာ တခါတခါေတာက္ေလာင္လာေသာ ရမၼက္မီးေတာက္ေလးအား လက္ျဖင့္သာ ၿငိမ္းသက္ခဲ့ရသည္။အစိေလးအား ဖိေခ်ရင္း အာသာေျဖကာ ႀကိတ္မွိတ္ေျဖရွင္းေနရ၏။ ဒီေန႔မနက္ပိုင္း ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးကာ ေန႔လည္ခင္း လက္ဖက္သုပ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ရန္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ ဧည့္ခန္းတြင္းမွ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။စားပြဲခုံေပၚတြင္ အားသြင္းထားေသာအားသြင္းႀကိဳးအားျဖဳတ္ကာ ဖုန္းဖြင့္လိုက္၏။

” ဟလို … စုစုေထြးပါရွင္ ” ” မစုလား … က်ေနာ္ ေက်ာ္ႏိုင္ပါ ” ” ဟင္ … ကိုေက်ာ္ႏိုင္ … က်မတို႔ အျဖစ္ေတြ ေမ့ပစ္လိုက္ပါေတာ့ေနာ္ ” ” ခု … ျဖဴေလးနဲ႔ အဆင္ေျပေနပါၿပီ … မစုရယ္ … မစုကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္တာပါ ” ” ကိုေက်ာ္ႏိုင္…ရွင္ ေသခ်ာ မွတ္ထားပါ … က်မတို႔ ရမၼက္ေနာက္လိုက္မိလို႔ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ အက္ေၾကာင္းေတြ ထင္ေနရၿပီ … ခု ……က်မ အိမ္ေထာင္ေရးကလြဲရင္ ဘာမွ စိတ္မဝင္စားေတာ့ပါဘူး ” ” ဟာ … မစုရယ္ … မစု ေစာက္ပတ္ေလးကို … က်ေနာ္မွ ေမ့မရတာဗ်ာ ” ” ေတာ္ပါေတာ့ရွင္ ေနာက္တခါ ထပ္မပက္သက္ပါနဲ႔ေတာ့ … ရွင္ ပက္သက္ေနမယ္ဆို … ရွင္မိန္းမ မျဖဴကို အသိေပးၿပီး တားခိုင္းလိုက္မွာ … ဖုန္းလည္း မဆက္ပါနဲ႔ေတာ့ ” စုစုေထြးမွာ ေက်ာ္ႏိုင္စကားအား မေစာင့္ေတာ့ပဲ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

” တကယ္လား … စုေလး ” ” ဟင္ … ေမာင္ ” ဖုန္းပိတ္ ၿပီးၿပီးခ်င္း ေနာက္ေက်ာဘက္မွ အသံၾကားရသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္ရာ ဧည့္ခန္းဝ၌ ခ်ိဳင္းေထာက္ႏွင့္ရပ္ေနေသာ ဇာနည္အား ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။လင္ေတာ္ေမာင္၏ အၿပဳံးအား ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျပန္ျမင္ရသျဖင့္ ဝမ္းသာ၍ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာရ၏။ ” ေဟာဗ်ာ … ေမးတာ မေျဖပဲ … ဘာလို႔ ငိုေနရတာလဲ ” ” ဝမ္း … ဝမ္း … ဝမ္းသာလြန္းလို႔ပါ … ေမာင္ရယ္ ” စုစုေထြးမွာ အမွန္တကယ္ပင္ အသံမ်ားတုန္ကာ အားရဝမ္းသာေနရွာသည္။ ” ဟိုေလ … ေမာင္ … ေမာင္ စုေလးကို ခြင့္လြတ္ၿပီေပါ့ေနာ္ ” ” ဒီေန႔က စၿပီး … ေဒၚသန္းကို … ထမင္းမေကြၽးခိုင္ပါနဲ႔ေတာ့ ” ” ဟင္ … ဘာလို႔လဲ … ေမာင္ရယ္ ” ” မိန္းမ ေကြၽးတဲ့ ထမင္းကို … စားေတာ့မွာမို႔ပါ ” ” ဟယ္ … ေမာင္ ” စုစုေထြးမွာ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ဇာနည္ဆီသို ေလွ်ာက္သြားကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သိုင္းဖက္ရင္း မနမ္းရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ လင္ျဖစ္သူ၏မ်က္ႏွာအား တ႐ြဳံ႕႐ြဳံ႕နမ္းပစ္လိုက္သည္။

” အဟမ္း အဟမ္း … အမေလးေတာ္ … ဧည့္ခန္းေပါက္မွာ လူျမင္မေကာင္းဘူး ” ” ဟင္ … ေဒၚသန္း ” ” ဒီေနက စၿပီး … ေဒၚသန္းလာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး ေမာင္က စိတ္ဆိုးေျပၿပီတဲ့ေလ … ေနာ့ ေမာင္ ” စုစုေထြးမွာ မ်က္လုံ႐ြဲႀကီးမ်ားျဖင့္ မ်က္စျပစ္ကာ … ဇာနည္အား ခြၽဲေနေတာ့သည္။ေဒၚသန္းျပန္သြားခ်ိန္ ဇာနည္အား ေရခ်ိဳးေပးစဥ္ အိမ္ေနာက္ေဖး ႏွစ္ေယာက္ထဲမို႔ ပုဆိုးအားလွန္ရင္း မေတြ႕ရတာၾကာၿပီးျဖစ္ေသာ လီးအား ဆပ္ျပာႏွင့္ အားရပါးရ ပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာေပးလိုက္၏။ညပိုင္း အတူအိပ္လ်င္ ေျခတဖက္မေကာင္းေသးေသာ ဇာနည္အား သူမကပင္ ဦးေဆာင္ကာ အခ်စ္တလင္းစစ္ခင္းဖို႔ ေတးထားလိုက္သည္။မုန္တိုင္းၿပီး ေလေျပေလညႇင္းေလးမ်ား လာစၿမဲမို႔ ခုေတာ့လည္း စုစုေထြးတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္႐ြင္ေနလ်က္ရွိသည္။ဒီေန႔ထူးထူးျခားျခား လက္ဖက္သုပ္လာဝယ္သူတိုင္း ပိုက္ဆံမယူပဲ အလကားေပးေနေတာ့၏။သူမစိတ္ထဲ လက္ဖက္သုပ္ျမန္ျမန္ကုန္၍ ညသို႔အျမန္ေရာက္ရန္ ဆုေတာင္းေနေတာ့သည္ ………ၿပီးပါၿပီ။