သူနာပြု့မလေး

သူနာပြု့မလေး

ခင်ခင်လေးတစ်ယောက်သူနာပြုသင်တန်း ဆင်းပြီးတောရွာလေးတစ်ရွာမှတာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ်ရုပ်ရည်လေးကရှိတော့အဖြူနှင့်အနီလေးတွဲဝတ်ထားရင်ကျက်သရေရှိလုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့တင်သားလေးက အိချောပိုထက်သာတယ်။အွန်း တင်ပဲရှိတယ် ထင်လားရင်လဲရှိတယ်။မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆိုမြင်သူတိုင်းချစ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ခင်ခင်လေးမှာရာ်းစားသနာမရှိခဲ့ဘူး။ကြိုက်တဲ့သူတွေရှိပေမယ့်လည်းခင်ခင်လေးစိတ်မဝင်စားရဲဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ခင်ခင်လေးမိဘကဆင်းရဲတယ်။ မိဘကပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင်မိဘကပြောဆိုပြီးပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာမဟုတ်လို့ပဲ။ “ကဲညီမ ညီမလေးကိုဒီရွာကလူတွေနှင့်မိတ်ဆက်ပေးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ဆရာ” “ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကိုအသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ၊သူ့နာမည်ကခင်ခင်လေးတဲ့၊ဝန်ထမ်းအသစ်တွေချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင်ဒီရွာကရပ်မိရပ်ဖတွေကကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာကြီး၊ကျနော်တို့စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်။

အခုတော့ဆေးပေးခန်းကဆောက်နေဆဲကာလဆိုတော့ကာဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာကသင့်တော်တဲ့အိမ်တစ်အိမ်မှာနေရာမှာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်” “ဒီကိစ္စက ဥက္ကဌကြီးတို့ကိုအားကိုးရမှာပဲ” “ရပါတယ်ဆရာကြီး၊ကျနော်တို့ရွာရဲ့ကျန်းမာရေးနိမ့်ကျတဲ့အခြေအနေတွေတိုးတက်လာပေါင်ကျေးရွာဆေးပေးခန်းနှင့်ဝန်ထမ်းချပေးတဲ့အတွက်ဆရာကြီးတို့ကိုအထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်” “ကဲဒီလိုဆိုကျနော်ဥက္ကဌကြီးတို့နဲ့ကျနော့်ဝန်ထမ်းကိုစိတ်ချထားခဲ့ပါမယ်” မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီးပြန်သွားပြီးနောက်မှာတော့ “ဆရာမလေး ဘာမှအားမငယ်နဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဆရာမလေးကို ဒေါ်ထားတို့အိမ်မှာနေရာချပေးပါ့မယ်။ဒေါ်ထားတို့အိမ်ကကျယ်လဲကျယ်တယ်ရေတွင်းနှင့်လည်းနီးတယ်။” “ဟုတ်ကဲ့ဦးသင့်တော်အောင်စီစဉ်ပေးပါ” “ဒေါ်ထားရေ ကျနော်ခင်များကိုတာဝန်ပေးလိုက်ပြီ” “အမလေးကိုရင်ရယ် ကျမကဒီလိုသမီးချောချောလေးအိမ်လာနေတာကိုပဲအရမ်းဝမ်းသာလှပါပြီ” “လာသမီးလေး အဒေါ်တို့အိမ်ကိုလာလိုက်ခဲ့” “မင်းမင်းအောင်ရေနင် ငါ့သမီးလေးအထုတ်တွေသယ်ခဲ့တော့” ခင်ခင်လေး ကကိုကိုမင်းမင်းအောင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

တောသားဆိုပေမယ့်အသားကမမဲဘူး ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့်လေးနှင့်ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့သူမျိုး၊လို့တွေးနေတုန်း “သမီးလေး လိုအပ်တာရှိရင်မင်းမင်းကိုခိုင်း အဲဒါ အဒေါ့်တူပဲ” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” ရွာစပ်လေးမှာ ဒေါ်ထားရဲ့အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့တယ် အိမ်ခြံဝင်းမှာရေတွင်းလေးနှင့်အိမ်ရှေ့မှာလမ်းဘေးမှာလယ်ကွင်းတွေသန့်ရှင်းတဲ့လေကိုရူလို့ရတာပဲဆိုပြီခင်ခင်လေးသဘောကျသွားတယ် “လာသမီးလေးသမီးလေးနေမယ့်အခန်းပြမယ်” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “မင်းမင်းရေ သမီးလေးနေမယ့်အခန်းရှင်းပေးစမ်းပါအုံးကွယ်” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” မင်းမင်းတစ်ယောက်ဖင်ပေါ့စွာအခန်းကိုရှင်းလင်းပေးလိုက်တယ်။အဒေါ့်အိမ်နှင့်မင်းမင်းတို့အိမ်ကခြံဝင်းတဝင်းထဲ။

ဆရာမလေးကလဲ အရမ်းလှတော့မင်းမင်းရင်ခုန်နေပြီ။ “ဆရာမလေးရေ ပြီးပြီဗျ” “အာ ကိုမင်းမင်းကလည်းဆရာမလို့မခေါ်ပါနှင့်ရှင် ခင်လေးလို့ပဲခေါ်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ခင်လေး” ခင်လေး အခန်းကိုနေရာလေးချလိုက်တယ်။ အခန်းနောက်ဘက်မှာပြူတင်းပေါက်ကလေးနှင့်မို့အလင်းရောင်လေးရတယ်။ပါလာတဲ့အလှပြင်ပစ္စည်းကိုနေရာလေးချ၊အိပ်ရာလေးခင်းပြီးလှဲချလိုက်ပြီးနားလိုက်တော့အိပ်ပျော်သွားတော့တယ် “ခင်လေး ခင်လေး” “ဟင် ” “အိပ်ပျော်နေတာလား” “ဟုတ်ကဲ့ကိုမင်းမင်း” “ခင်လေးရေချိုးဖို့ကျနော်ရေဖြည့်ထားတယ်” “အားနာစရာကိုမင်းရယ်” “အားမနာနှင့်ဗျ၊ရေတွင်းနားမှာရေအိုးရှိတယ် အဲဒီမှာချိုးရမယ်” ခင်လေးရေတွင်းနားလှမ်းကြည့်တော့ခြောက်လုံးဝင်စဥ့်အိုးလေးနှင့်သစ်သားပြားကြီးတပြားခင်းထားတဲ့နေရာလေး၊ဟင်းလင်းပြင်ကြီးမှာ ခင်လေးရှက်သွားတယ်။

အဆောင်မှာနေတုန်းကရေချိုးရင်တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီးရေချိုးခဲ့တာ အခုတော့ဟင်းလင်းပြင်ကြီး “အင်းလေ သူဓလေ့နှင့်သူပဲလေ” “ခင်လေး ရေချိုးရတာအဆင်မပြေလို့လား” “ဟုတ်တယ်ကိုမင်းမင်း” “အင်းလေ ခင်လေးကအပျိုလေးဆိုတော့ရှက်နေမှာပဲ” :”အဲဒီလိုမျိုးတော့မဟုတ်ဘူးကိုမင်းမင်း၊ချိုးနေကြနေရာမဟုတ်လို့ပါ၊ကျမတို့အနေနှင့်ရှက်တာတွေကိုခွာချပြီးအလုပ်လုပ်ရတာမလား” “အင်းဟုတ်တယ်ဗျ။မမြင်ဝံ့ဆေးဆရာတဲ့၊ ခင်လေးတို့အနေနှင့်ကကျတော်တို့မမြင်ဖူးတဲ့အရာတွေလည်းမြင်ဖူးနေမှာပဲ” “အင်းအဲတာလည်းဟုတ်တယ်၊သိတဲ့အတိုင်းလေ၊ခင်လေးကသားဖွားဆရာမဆိုတော့လည်းမမြင်ဝံ့တာမရှိဘူးပေါ့” “ဟုတ်ပါပြီ။သူများဟာတွေမြင်ဖူးပြီးကိုယ့်အလှည့်ကျရင်ကြောက်မနေနှင့်တော့” “ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း” “ဟားးစတာပါဗျာ။ကျနော်ရှောင်ပေးပါ့မယ်”မင်းမင်းနှင့်တွေ့ပြီးခင်လေးပျော်လာတယ်။ရွာမှာတာဝန်ကျရင်ပျင်းနေမှာလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့မပျင်းရတော့ဘူးလေ ခင်လေးရေချိုးပြီးရင်ဘတ်ပေါ်သဘက်လွမ်း ပြီးအိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။

အခန်းထဲဝင်ပြီးသနပ်ခါးရေကြဲလေးလိမ်းကာအဝတ်လဲပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ “သမီးရေ စားလို့ရပြီကွဲ့” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “မင်းမင်းနင်လဲတစ်ခါတည်းစားလိုက်လေ” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” မင်းမင်း၊နှင့်ဒေါ်လေးတို့စားဝိုင်းကိုခင်လေးဝင်စားလိုက်တယ်။ “စားကောင်းရဲ့လား သမီး” “ကောင်းတယ် အဒေါ်” “ထမင်းစားပြီးတော့လာသမီးလက်ဖက်လေးစားပြီးစကားလေးပြောကြတာပေါ့ကွယ်” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “ရေနွေးကြမ်းဝိုင်းလေးမှာ ခင်လေးတို့စကားပြောနေကြတယ်။ရှစ်နာရီခွဲအချိန်ရောက်တော့ “သမီးလေးစကားပြောချင်သေးရင်ပြော၊အဒေါ်တော့အိပ်ချင်ပြီ” တောဓလေ့ကလူတွေအစောကြီးအိပ်အစောကြီးထရတော့ဒေါ်ထားအိပ်ရာဝင်သွားပြီ။ “ခင်လေးအိပ်ရင်အိပ်တော့လေ” “နေ့လည်ကအိပ်ထားတော့ခင်လေးမအိပ်ချင်သေးပါဘူး” “အင်း ကိုမင်းလဲမအိပ်ချင်သေးပါဘူး၊ခင်လေးမအိပ်ချင်သေးဘူးဆိုရင်ဆက်စကားပြောကြမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်း” သင်တန်းတုန်းကအတွေ့အကြုံတွေကို ဟာသပြောဖြစ်ကြတယ်၊ဒီလိုနဲ့စကားပြောရင်းရင်နီးသထက်ရင်းနီးလာကြတယ်။

တဖြေးဖြေးနှင့်ခလေးမွေးတာကိုပြောပြဖြစ်လာတဲ့အဆင့်ရောက်ခဲ့တယ်။ညနက်လာတော့ “အင်း ခင်လေးနှင့်စကားသာပြောနေရရင်တညလုံးပြောဖြစ်မယ်” “ဟော့တော့ ကိုမင်းအိပ်ရေးပျက်မယ်လေ” “ကျနော်ကရပါတယ်ဗျ၊ခင်လေးအတွက်ပဲ စိတ်ပူတာ” “ရှင်ဘာဖြစ်လို့ ကိုမင်း” “ဒီလိုဗျာ မီးထွန်းပြီးစကားပြောနေရင်လမ်းသွားလမ်းလာတွေကခင်လေးအပေါ်တမျိုးမြင်မှာစိုးလို့ပါ” “ဘယ်လိုမြင်ကြမှာလဲကိုမင်း” “အခုမှရောက်လာတဲ့ဆရာမလေးကို မင်းမင်းတို့ကချိုင်နေပြီလို့လေ” “ခစ် ခစ် ခစ်” “တကယ်ပါကျနော်တို့တောရွာတွေကအမြင် မကျယ်သေးတော့ပြောကြသေးတယ်လေ” “အင်းဒါနှင့် ရွာတွေမှာသမီးရည်းစားတွေကျစကားဘယ်လိုပြောကြလဲ” “ညဘက်ပြောချင်ရင်အချိန်းအဆက်လုပ်ရတာပေါ့” “ဘယ်သွားပြောကြလဲ” “အဝေးကြီးမသွားဘူးလေ၊အဆင်ပြေရင်အိမ်နီးအနားမှာပဲပြောကြတာ”

“အင်း” “အဲဒါထက်အဆင်ပြေရင်ကောင်မလေးဆီမှာပဲပြောဖြစ်တာပေါ့” “ခစ် ခစ် အခန်းထဲခေါ်ပြောတာလား” “အင်းကျနော်တို့လဲကင်းစောင့်လုပ်ဖူးတယ်” “ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း” “မနက်ဖြန်ဘာလုပ်စရာရှိလဲခင်လေး” “အင်း မနက်ဖြန် ရွာနီးစပ်ကရွာတွေကိုသွားချင်တရ်။ သူတို့တွေသိအောင်လည်းပြောပြချင်တယ်” “ကျနော်လိုက်ပို့ပေးမယ်” “ကျေးဇူးပါကိုမင်းမင်း” “ဟင်းးဟင်း အခုတော့မသွားဖူးသေးဘဲနှင့်ကျေးဇူးတင်နေတာသွားကြည့်မှကျနော့်ကိုအပြစ်မပြောနဲ့” “ဟင်ဘာလို့ကိုမင်းမင်း” “ကျနော်တို့ရွာတွေကိုသွားရင်လှည်းလမ်းကြောင်းကနေဆိုင်ကယ်မောင်းရတာလေ။

အရမ်းလမ်းဆိုးတယ်” “အယ် တကယ်လား” “မနက်ဖြန်ကျရင်သိရပြီပေါ့” “ဟုတ်ကိုမင်းမင်း၊စကားပြောကောင်းနေတာ ညတော်တော်နက်ပြီ၊ကိုမင်းမင်းလဲအိပ်တော့” “ခင်လေးရောအိပ်တော့မလား” “အင်းအိပ်မယ်လေ မနက်ကျရင်စောစောသွားလို့ရအောင်” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ” ခင်လေးစောစောအိပ်လိုက်တယ်။ကိုမင်းမင်းရှိလို့ရွာနီးစပ်တွေကိုသွားလို့ရတယ်ဆိုပြီးတွေးကာမင်းမင်းကိုကျေးဇူးတင်မိတယ်။ ်မနက်အိပ်ရာကနိုးလာတော့ “သမီးလေး နိုးလာပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “ဒီမှာကောက်ညင်းပေါင်းရှိတယ်။ရေနွေးလဲရှိတယ်၊ကော်ဖီသောက်ချင်ရင် ကော်ဖီမစ်ရှိတယ်။မင်းမင်းလာပို့သွားတာ” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” ခင်လေးမျက်နှာသစ် ပြီးကောက်ညင်းပေါင်းနှင့်ကော်ဖီသောက်လိုက်တယ်။ပြီးမှသနပ်ခါးလိမ်းကာ အဝတ်အစားလဲပြီးအိမ်ရှေ့ကစောင့်တယ်။မင်းမင်းကဆိုင်ကယ်နှင့်ရောက်လာပြီး “ခင်လေးသွားလို့ရပြီလား” “ရပြီလေကိုမင်း” “ဟေ့ မင်းမင်းဖြေးဖြေးမောင်းအုံး” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” “လာခင်လေးသွားကြရအောင်” ခင်လေးကိုယ်မင်းဆိုင်ကယ်နောက်ကထိုင်လိုက်တယ်။

ရွာပြင်ရောက်လာတော့ “ခင်လေးပြုတ်ကြမယ်နှော်” “ဟုတ်ကိုမင်း” “အားမနာနဲ့ကျနော့်ခါးဖက်ထား” “အမယ် ကိုမင်းနှော်” “တကယ်ပြောတာလမ်းကြမ်းတယ်” ခင်လေးမဝံ့မရဲဖြစ်ကာကိုမင်းခါးကိုဖက်လိုက်တယ်။လမ်းကလည်းအရမ်းဆိုးတော့ကိုမင်းခါးကိုတင်းတင်းလေးဖက်လိုက်တော့နို့တွေကကိုမင်းကျောကိုထိကပ်နေတယ်။အခုလိုမျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရတော့ခင်လေးစိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်။ရင်လဲခုန်တယ်။မင်းမင်းမှာမိမိကျောကိုခင်လေးရင်ဘတ်နှင့်ကပ်ပြီးဖက်ထားတော့စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာလီးကတောင်လာတယ်။သာရာတဲ့အထိအတွေ့ကဖြစ်လာတယ်။စိတ်ထဲမှာလည်းခင်းလေးကိုလိုးရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲလို့တွေးနေပြီး လိုးလို့ရအောင်ငြံစည်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ “ရရဲ့လား ခင်လေး” “အင်း ရတယ် ကိုမင်း” မေးသူနှင့်ဖြေသူအသံတွေကမူမမှန်တော့ပေ။နှစ်ယောက်သားစိတ်တွေဂယောက်ကယက်နှင့်ဖြစ်နေပြီ။နှစ်ဦးသားလည်းရိပ်မိနေတယ်။

ရွာငါးရွာကိုသွားပြီးနောက် ခင်လေးတို့ပြန်လာကြတယ်။ “ခင်လေး အဆင်ပြေရဲ့လား” “အင်းလူလဲညောင်းကိုက်နေပြီ’ “ခင်လေးတော့မသိဘူး၊ကျနော်တောင်ဖင်ကျိမ်းနေပြီ” “ခစ် ခစ် ခစ်၊ကိုမင်းကလဲ” “ခင်လေးကရော အတူတူပဲလေ” “ဟားးးးဟားးးး” ညနေအိမ်ရောက်တော့ “ကဲခင်လေးရေနားလိုက်အုံး၊ကျနော်ညနေ မှပြန်လာတော့မယ်” “ဟုတ်ကိုမင်း” ခင်လေးလဲ ပင်ပန်းတာမို့နားရင်းအိပ်လိုက်တယ်။ညနေစောင်းမှနိုးကာရေချိုးလိုက်တယ်။လန်းဆန်းသွားသလိုခံစားရပေမယ့်တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုနာကျင်နေတယ်။ “သမီးရေ အဒေါ်မှာကိစ္စပေါ်လာလို့ဟိုဘက်ရွာသွားရမယ်၊မင်းမင်းကို ခေါ်သွားလိုက်ဦးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “တကယ်လို့ အရေးကြီးကိစ္စကြောင့်ပြန်မလာနိုင်ရင် မင်းမင်းအမေခေါ်အိပ်လိုက်နှော်” “ရပါတယ်အဒေါ်” “အေးကွယ်မသွားမဖြစ်လို့သာသွားရမှာသမီးလေးကိုအားနာလိုက်တာ” “သွားပါအဒေါ်ရယ် ဘာမှနောက်ဆံတင်းမနေနှင့်” ”အေးကွယ်” ်ကိုမင်းမင်းနှင့်အဒေါ်ဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်သွားတယ်။

ခင်လေးလဲထမင်းခူးခပ်စားလိုက်ပြီး ညခုနှစ်နာရီလောက်ကြာတော့မင်းမင်းရောက်လာတယ်” “ခင်လေးထမင်းစားပြီးပြီလား” “ဟုတ်ကိုမင်း” “နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား” “နာနေတာပေါ့၊ကျောတွေခါးတွေလဲအောင့်နေတာပဲ” “အင်းလေ စီးနေမကျတော့ဒီလိုပဲဖြစ်မှာ” “အင်းပေါ့ ကိုမင်းကမဖြစ်ဘူးလား “မဖြစ်ပါဘူး” “အင်း အဒေါ်ရှိရင် အဒေါ်ကိုခနနှိပ်ခိုင်းရင်ရမှာ” “အာ ကိုမင်းကလည်းလူကြီးကိုအားနာစရာ” “ကျနော့်အဒေါ်က သဘောကောင်းပါတယ်” “ဒါပေမယ့်” “ဟင်းးးကျနော့်အစားနှိပ်ပေးတယ်လို့သဘောထားခိုင်းလိုက်မယ်” “အမ် ဘယ်လိုဘယ်လို” “ဒီလိုခင်လေး ခါတိုင်းအဒေါ်နေမကောင်းရင်ကျနော်နှိပ်ပေးနေကြလေ” “အခုခင်လေးနေလို့မကောင်းတော့ကျနော့်အတွက်အစားထိုးပေးနှိပ်ခိုင်းပေးတာပြောတာပါ” “ခစ် ခစ်ရပါတယ်ကိုမင်းရယ်” အဒေါ်မရှိတော့စကားပြောရတာပိုလွတ်လပ်တယ်။

ပြောရင်းနှင့် ဆက်ကိစ္စနည်းနည်းပါတယ်။ဒီတော့စိတ်ထဲတမျိုးလေးဖြစ်ပြီးအရသာရှိတယ်။မင်းမင်းသွေးတိုးစမ်းပြီးရသလောက် ထည့်ပြောတယ်။သားဖွားဆရာမလေးဆိုတော့ဒီကိစ္စကပြောပလောက်အောင်မထူးခြားဘူးလေ။ဒါပေမယ့်နှစ်ယောက်တည်းပြောရတော့ခင်လေးစိတ်တွေလည်းတမျိုးဖြစ်နေပြီ။ စကားပြောရင်းစိတ်ပါလာတယ်။ပြောရင်းညနက်လာပြီ။ “ခင်လေး တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရဲလား” “နည်းနည်းတော့ကြောက်တာပေါ့” “အကိုလာအိပ်ပေးရမလား” “အာ ကိုမင်းကလည်း” “ဒီလိုလုပ်ပါလား ၊ကျနော်တံခါးပိတ်လိုက်မယ်။ညဘက်ကြီးဆရာမလေးတစ်ယောက်တည်းကျနော်ရှိနေတာလူမြင်ရင်မကောင်းဘူး” “အင်းဟုတ်တယ်ကိုမင်း” “မင်းမင်းတံခါးထပိတ်လိုက်တယ်” ဖယောင်းတိုင်မှိန်ပြပြအောက်မှာနှစ်ယောက်သားရင်တွေခုန်နေပြီ။

ခင်လေးပြောရင်းကျောကအောင့်လာလို့တချက်ဆန့်လိုက်တယ်။ “ကျောတွေအောင့်နေတာလားခင်လေး” “အင်းတကိုယ်လုံးအောင့်နေတာ” “ကျနော်နှိပ်ပေးမယ်” “ဟင့်ရတယ်မနှိပ်နဲ့ကိုမင်း၊ဆေးသောက်ထားတယ်” “အားနာစရာမလိုဘူး” “ခနလေးနှိပ်ရမှာ” မင်းမင်းမရမကပြောလိုက်ပြီးခင်လေးအနားကပ်လိုက်တယ်။ခင်လေးမှာလည်းနှိပ်လိုက်ရင်သက်သာသွားမယ်အထင်နှင့်မို့ “အင်းကိုမင်း” “ခင်လေးမှောက်အိပ်လိုက်” “အင်း” “ခနလေးစောင်လေးနှင့်ခေါင်းအုံးလေးယူလိုက်မယ်” ကိုမင်းအဒေါ့်အခန်းထဲကခေါင်းအုံးနှင့်စောင်ယူကာကြမ်းပေါ်စောင်ခင်းပြီး “ရပြီခင်လေးမှောက်အိပ်လိုက်” ခင်လေးခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ်။မင်းမင်းလည်းဒီအခြေအနေဆိုရင်မဆိုးဘူးဆိုပြီးခင်လေးအနားကပ်ပြီးဒူးထောက်ကာကျောပြင်ကိုစမ်းပြီးလက်မနှင့်ခါးကြောကိုဖြေးဖြေးချင်းနှိပ်လိုက်တယ်။အထိအတွေ့ကအိစက်ညက်ညောလွန်းလို့လီးကဆတ်ကနဲတောင်လာပြီ။ လက်မနှင့်ခါးကြောလေးကိုခွညှပ်ကာဖြေးဖြေးချင်းအပေါ်အောက်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။

”အာ့ အင်းးးအင်းးး” “နာလို့လားခင်လေး နည်းနည်းလေးကိုမင်း” “အင်းကျနော့်မှာဆေးရှိတယ်” “အပူဆိုရင် မခံနိုင်ဘူးကိုမင်း” “အအေးဆေးရှိတယ် ခင်လေး” “အင်းကိုမင်း” ကိုမင်းဆေးဘူးကိုလှမ်းယူပြီညှစ်ထုတ်ကာ ခင်လေးအကျႌ ကိုမပြီးကျောပြင်ကိုပွတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှတဖြေးဖြေးလက်မလေးနှင့်နှိပ်ပေးလိုက်ပြီး “ခင်လေးရတယ်မလား” “အင်း” ကိုမင်းလုံချည်ကိုဖြေလျော့ပြီးတင်သားနားအထိဆေးလိမ်းကာပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးစိတ်တွေဝေခွဲမရဘူး၊တဖြေးဖြေးနယ်ကျွံလာတဲ့ ကိုမင်းလက်တွေက ခင်လေးလုံးချည်ကိုဖြေချနေပြီ။အိမ်နေရင်းအတွင်းခံကမဝတ်ထားတော့ရင်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာတင်သားနှစ်ဘက်အားတင်းပြီးညစ်ထားလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်း တင်သားတွေကိုမထိတထိလုပ်ပြီးခင်လေးစိတ်ပါအောင်ဆွလာတယ်။

တင်သားနှစ်ဘက်ကိုပါလက်နှင့်ဖိနှိပ်ပေးပြီးဘေးနှစ်ဖက်ဆွဲချတယ်။အမှန်ကဖင်ကြားအထိမြင်ရအောင်လုပ်ဆောင်နေတာပါ။ ခင်လေးမှာရှေ့တိုးရကောင်းမလားနောက်ဆုတ်ရကောင်းမလားတွေးနေတုန်းမှာပင်ကိုမင်းကခင်လေးအပေါ်ကခွပြီးထိုင်လိုက်တယ်။ “အာ ကိုမင်းအဲလိုမလုပ်နဲ့လေ” “မဟုတ်ဘူးခင်လေးအကြောကိုအားညီအောင်နှိပ်ချင်လို့ပါ” “အင်းပါ” ကိုမင်းတဖြေးဖြေးနှင့်တဆင့်တက်ကာကျော်အေပါ်ဆေးလိမ်းရန်အတွက်ဘရာကိုအပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ပြီးမှကျောတပြင်လုံးဆေးလိမ်းပြီးသက်ညှာစွာနှိပ်ပေးတယ်။

ဒါပေမယ့်အပေါ်တွန်းတင်တဲ့ဘရာကအောက်ကိုပြန်ကျလာတယ်။ကိုမင်းကဘရာဂျိတ်ကိုဖြုတ်လ်ုက်တယ်။ “အာ ကိုမင်း” တဖြေးဖြေးကိုမင်းကအပေါ်ထိရောက်လာသလိုခင်လေးဖင်ကြားကိုမင်းလီးကထောက်လာတယ်။ “လီးကြီးကခင်လေးဖင်ကိုထောက်နေတာ ခင်လေးသိပေမယ့်မပြောရဲဘူး” ခင်လေးစိတ်တွေထလာပြီးပိပိကအရည်စိုလာပြီလေ။ “ရပြီကိုမင်း” “အင်းအပေါ်ကတော့ရပြီ ပေါင်တွေနာနေမှာပဲလေ” “ရပါပြီ ကိုမင်းကလည်း” ထိုစဉ်မှာပင်ဖယောင်းတိုင်မီးလေးငြိမ်းသွားရတယ်။ “ဟော့တော့မီးငြိမ်းသွားပြီ” “အင်း ခင်လေး ကိုမင်းဒီမှာပဲအိပ်တော့မယ်” “ကိုမင်းကလည်းမဖြစ်ပါဘူးဆို” “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “အင်းပြောတတ်ဘူး” “အင်းလေ မပြောနဲ့တော့ခင်လေး” ကိုမင်းခင်လေးကိုဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်ကာ “ကျနော်အရမ်းချစ်နေပြီခင်လေး” “အို..ကိုမင်းနှော်” ခင်လေးလဲစိတ်တွေဂယောင်ချောက်ခြားသွားပြီး ကိုမင်းကိုပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။

အထိအတွေ့မှာခင်လေးတစ်ယောက် ဆင်ခြင်တုံတရားတွေပျောက်ခဲ့ပြီးခင်လေးလည်းတဏှာရေစီးနောက်လိုက်မိခဲ့ပြီလေ။ကိုမင်းမှာခင်လေးကိုဖက်ရင်းတင်သားတွေကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးနို့ရှိရာကိုအောက်သို့လျှောချပြီးခင်လေးနို့ကိုဖြေးညှင်းစွာစို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းးးး” တကိုယ်လုံးကြက်သီးနွေးတွေတဖျန်းဖျန်းထပြီးခင်လေးအရမ်းကိုစိတ်တွေထလာတယ်။ နို့စို့ရင်းတင်ပါးကြားလက်သွင်းပြီးအဖုတ်ထဲကိုလက်နှင့်နှိုက်ရာလက်ထဲမှာစောက်ရည်အချို့ကပ်ပါလာခဲ့တယ်။ “ခင်လေးစိတ်တွေထန်စပြုနေပြီမှန်း ကိုမင်း တွေးမိပြီးခင်လေးနို့ကိုပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့်ဖီးလ်တက်အောင်စို့လိုက်ပြီး ခင်လေးကိုပက်လက်လှန်ကာအပေါ်ကနေလိုက်တယ်။ပြီးမှနို့မှတဆင့်အောက်သို့ဆင်းကာစောက်ဖုတ်နေရာလေးကို လျှာအပြားလိုက်နမ်းလိုက်တယ် “ရွတ်..ပလပ်” “အာ့ အိုးးးအင်းးးဟင်းးးးး” တကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားကာအဖုတ်ထဲကအရည်တွေစိမ့်ဆင်းသွားပြီးတခါမှမခံစားဖူးသောအရသာထူးကိုခံစားမိကာခင်လေးမှာ အဖုတ်ထဲလျှာဝင်လာအောင်ပေါင်ကိုကားပြီး မြှောက်ပေးမိပြန်တယ်။

“အင်းဟင်းးဟင်းးးး အားးရှီးးရှီးးး” မင်းမင်းလဲတတ်စွမ်းသမျှကိုခင်လေးတစ်ယောက်ဖီးတက်လာစေဖို့ကြိုးစားပြီးလုပ်ပေးလိုက်ရာ ခင်လေးခမျှာမကြုံဖူးသေးတဲ့ကာမရေစီးမှာမျောပါသွားတော့တယ်။ ခင်လေးတစ်ယောက်စိတ်ပါလာလို့ အော်ညည်းမိသလိုကာမစိတ်ကအထွဋ်အထိပ်ရောက်လို့တကြိမ်ပြီးသွားခဲ့တယ်။ မင်းမင်းလည်းလီးက အရမ်းတောင်နေပြီလီးထိပ်မှာလည်းအရည်ကြည်တွေစိုနေပြီ။လီးကိုတချက်နှစ်ချက်ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီးခင်လေးအဖုတ်ကိုတေ့လိုက်တယ်။ခင်လေးမှာကာမစိတ်တွေဖြစ်ပြီး အလိုးခံချင်နေပြီမို့မတားမြစ်နိုင်ဖြစ်နေပြီ။လီးတေ့ပြီး ဖိချလာတာကြောင့်အဖုတ်ထဲလီးကတင်းကြပ်ပြီး “ဗျစ် ဖြစ် ဗျိ ဗျိ” “အာ့ ကိုမင်း ဖြေးဖြေး” လီးတရစ်ချင်းတိုးဝင်လာတယ်။အဖုတ်ထဲပူကနဲဖြစ်သွားတဲ့အတွက်ခင်လေးကိုမင်းကိုပြောလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်းခင်လေးနို့ကိုကုန်းစို့ပြီးခနလေးလီးထည့်ထားရင်းငြိမ်ပေးလိုက်တယ်။

ခင်လေးစောက်ဖုတ်ကညှစ်သလိုခံစားရပြီးခင်လေးလည်းညည်းလာတော့မှထပ်ပြီးသွင်းလိုက်တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်” “အာ့အင်းးဟင်းးးအာ့ရှီးးး” အဖုတ်ယက်ခံရတဲ့ခံစားမွု့မျိုးမဟုတ်ဘဲလီးဝင်လာတဲ့ခံစားချက်ကတမူထူးခြားတယ်။အဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့လီးကအဖုတ်အတွင်းသားတွေကိုပွတ်ဆွဲသွားတော့ခင်လေးမှာအရမ်းကိုကာမစိတ်တက်လာစေပြီးဖီးတက်နေတော့မျက်လုံးမှိတ်ကာနွုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး ညည်းတွားမိလိုက်တော့တယ်။ခင်လေးညည်းတွားသံကကိုမင်းကိုတဏှာစိတ်ပိုကြွလာစေပြီးလိုးချက်တွေမြန်လာတယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် .ဖန်းးဖန်းးးးဖန်းးး” “အာ့ရှီးးရှီးးးကိုမင်းးအာ့ရှီးးးရှီးး” “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးးးး” ခင်လေးမှာငါးမိနစ်ခန့်သာအလိုးခံရပြီးနောက်ပြီးချင်လာပြန်တယ်။

“ဖွတ် ဘွတ်ဖပ် ဖပ် ဖန်းးးးဖန်းး” “အာ့ရှီးးရှီးးး အားးးး” “ခင်လေးပြီးတော့မလားးး” “အင်းးးကိုမင်းးအာ့ရှီးးးရှီးး” ကိုမင်းလည်းခင်လေးပြီးတော့မယ်ဆိုတော့အရှိန်နည်းနည်းတင်လိုက်ကာထပ်လိုးလိုက်တယ်။စောက်ဖုတ်ကစေးပိုင်တင်းကြပ်ကာညှစ်ထားမွု့ကြောင့်ကိုမင်းလဲပြီးချင်နေပြီ။တဖတ်တဘွတ်ဘွတ်နှင့်လိုးချက်ပြင်းပြင်းကိုအကြိမ်သုံးရာနီးပါးဆက်လိုးလိုက်ရာ “ဘွတ် ဖွတ်ဖန်းးဖန်းးးးဖန်းး” “အာ့ပြီးပြီ အားးးရှီးးရှီးးး” ကိုမင်းလည်းသုတ်တွေပန်းထွက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားရတော့တယ်။မောပန်းသွားတဲ့ကိုမင်း ခင်လေးအနားကပ်အိပ်ကာဖက်ပြီးအနမ်းတွေ ခြွေလိုက်တယ်။ခင်လေးလည်းကိုမင်းကိုဖက်ပြီးအမောဖြေနေရာကနှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြပြီးမနက်လေးနာရီလောက်မှခင်လေးနိုးလာခဲ့တယ် “ကိုမင်း” “ဟင်” “ထတော့လေ သွားတော့လူတွေမြင်ကုန်မယ်” “အင်း သွားမယ်ခင်လေး” ကိုမင်းလဲလူးလဲထကာခင်လေးပါးကိုနမ်းပြီး သူ့မိဘအိမ်ဘက်ကိုသွားတော့တယ်။

ခင်လေးလဲညကအဖြစ်အပျက်တွေးကာ တခုခုမှားသလိုခံစားမိလိုက်တယ်။ပြီးမှဖြစ်သွားပြီးပြီဆိုတော့ပြင်မှမရတော့တာဟုတွေးကာ အိပ်ရာကထပြီးအိမ်သာကိုသွားလိုက်ပါသေးတယ်။ရွူးပေါက်ပြီးစပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်တော့ စောက်ဖုတ်ကိုရေဆေးပြီးဆေးပုံးထဲမှသန္ဓေတားဆေးယူကာသောက်လိုက်ရင်းအိပ်ရာပေါ်ပြန်အိပ်လိုက်တော့တယ်။ နောက်တရက်နေ့လည်ရောက်တော့အဒေါ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ခင်လေးလည်းဆေးခန်းရှိရာကိုသွားပြီးလုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်နေလိုက်တယ်။ကိုမင်းလည်းမယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာကာ “ခင်လေးအလုပ်တွေများနေလား” “အင်းကိုမင်း” “ကိုမင်းရောအလုပ်မရှိဘူးလား” “အလုပ်က အဝေးကြီးမှာမှမဟုတ်တာ၊အခုကပဲခင်းတွေစိုက်ထားပြီးနားနေတဲ့အချိန်လေ” “ဟုတ်ကိုမင်း” “ခင်လေး ညကျရင် ခင်လေးဆီလာအိပ်မလို့” “မဖြစ်ဘူး ဒေါ်လေးရှိတယ်” “ခင်လေးကလဲအဒေါ်ကအိပ်ရင်သိုးနေတာ” “သိသွားမှာစိုးလို့ပါကိုမင်းရယ်” “ကိုယ့်အဒေါ်အကြောင်းကို ကိုမင်းအသိဆုံးပါခင်လေး”

“မဖြစ်ဘူးသိသွားရင်ခင်လေးပဲအရှက်ကွဲရမှာ”အင်း ဒီနေ့သူပြန်ရောက်လာပြီလေ၊သူပင်ပန်ပမ်းလို့ညကျနှိပ်ပေးဖို့ခေါ်ထားတယ်” “ဟုတ်လားခင်လေးရှိတာကို” “ခင်လေးကိုအားနာလို့ဖြစ်မယ်” “အင်းအဲဒါဖြစ်နိုင်တယ်” “ဒီလိုလုပ်လေ ခင်လေးဒေါ်လေးကိုညကျရင်ကိုမင်း လာနှိပ်ပေးမယ်၊ခင်လေးကလဲဒေါ်လေးကို ဆေးတိုက်လိုက်အိပ်ဆေးပါထည့်တိုက်လိုက်” “ဟွန်းဒါမျိုးဆိုတော်တော်ဉာဏ်ကောင်းနေတယ်” “ဟီး ခင်လေးကလဲ မနေ့ကခင်လေးခရီးပန်း နေလို့ကိုမင်းအလျှော့ပေးခဲ့တာ” “ဟွန်း..တော်ပါကိုမင်းရာအလျှော့မပေးရင် ခင်လေးသေသွားမလားမသိဘူး” “မသေစေရဘူးခင်လေး” “ဒီနေ့တော့မလာနှင့်အုံးလေ နောက်ရက်တွေမှပေါ့နှော်ကိုမင်း” “ဟုတ်ပါပြီ ခင်လေးရာ” ခင်လေးမှာကိုမင်းနှင့်ဖြစ်ပြီးတော့နောက်ဆုတ်လို့ရတော့မယ့်အခြေအနေမရှိတော့ပေ။ ခင်လေးလည်းမထူးတော့ဘူးဆိုပြီးကိုမင်းလိုချင်တာပေးမလို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့်အဒေါ်အိမ်မှာတော့လုပ်လို့ဖြစ်မယ်မထင်ဘူးလေ။လုပ်လို့သိသွားရင်အရှက်ကကွဲအုံးမှာခင်လေးကဘယ်မှာအေးအေးဆေးဆေးတွေ့လို့ရမလဲသာစဉ်းစားလိုက်တယ်။ ဆေးခန်းကဆောက်လို့ပြီးတော့မယ်။လိုအပ်တဲ့ကျန်းမာရေးနှင့်ပတ်သက်တဲ့စာရွတ်စာတန်းတွေပိုစတာတွေ၊ကြော်ငြာတွေနှင့်ဆေးတွေလိုအပ်သေးတယ်။ဒီတော့မြို့နယ်ကကျန်းမာရေးဦးစီးဌာနခွဲကိုဖုန်းဆက်တော့လာထုတ်ပါတဲ့။မြို့ကိုတက်ပြီးပစ္စည်းထုတ်ဖို့ရာကိုမင်းကိုအကူအညီတောင်းရတော့တယ်။ “ကိုမင်း ခင်လေးမြို့တက်ပြီးပစ္စည်းထုတ်ရမယ်” “သွားလေခင်လေးဘယ်အချိန်သွားမလဲ” “မနက်ဖြန်မနက်စောစောသွားမယ်” “အင်းသွားကြတာပေါ့’” နောက်မနေ့မနက်ငါးနာရီလောက်ထိုးတော့ကိုမင်းကလာခေါ်တယ် “ခင်လေးနိူးပြီလား” “နိုးပြီလေ၊အဆင်သင့်ပဲ” ခင်လေး အပြင်ကိုထွက်ပြီးကိုမင်းဆိုင်ကယ်နောက်လိုက်ခဲ့တယ်။

ကိုမင်းလဲမြို့ဘက်မောင်းခဲ့ပြီး ကျန်းမာရေးရုံးဖက်လိုက်ပို့လိုက်တယ်။ကိုးနာရီခွဲလောက်ရောက်တာမို့အဆင်ပြေတယ်။ရုံးကထုတ်ပေးတာတွေကိုခင်လေးယူလာပြီး :”ကိုမင်းတစ်ခုခုစားရအောင်” “အင်းစားမယ်လေ၊ဒါပေမယ့်ဆိုက်မှာမစားချင်ဘူး” “အင်းအဲဒါဆိုလဲပါဆယ်ဝယ်လိုက်” ကိုမင်းခေါက်ဆွဲကြော်နှင့်ထမင်းကြော်နှစ်ပွဲဝယ်ကာမြို့ကအဆင့်မြင့်တည်းခိုခန်းကိုမောင်းခဲ့လိုက်တယ် “အယ် ကိုမင်း ဘယ်ကိုမောင်းလာတာလဲ” “ခင်လေးကလဲ၊ဟိုမှာကျတော့လည်းမတွေ့ရ ဘူးလေ၊အာ့ကြောင့်ဒီမှာအေးအေးဆေးဆေး နေမလို့” “ဟွန်း ကိုမင်းနှော်” ကိုမင်းတည်းခိုခန်းဘက်မောင်းလာတော့ခင်လေးသိလိုက်ပြီ။ လုပ်ဖူးထားတော့ခင်လေးစိတ်ကမထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့စိတ်ကလွမ်းမိုးနေတယ်။ရွာမှာလူသိမှာစိုးရိမ်ရပေမယ့်မြို့မှာဆိုတော့လူတွေမသိဘူးဆိုတဲ့အတွေးကဝင်လာတယ်။ကိုမင်းနှင့်အတူတည်းခိုခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။

“ခင်လေးအဝတ်အစားအပိုပါလား” “မပါဘူးကိုမင်း” ကိုမင်းခင်လေးကိုဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း “ကိုမင်းအဝတ်တွေကြေကုန်ပါ့မယ်” “ကိုမင်းချွတ်ပေးမှာပေါ့” “ဟင်း..ဒါပဲအမြဲလာချောင်းနေတာ” ကိုမင်းခင်လေးအဝတ်တွေချွတ်ပေးလိုက်တယ်။အခုလိုမျိုးထင်ထင်ရှားရှားမြင်ရမှအရမ်းကိုလှတဲ့ဘော်ဒီ။နို့တွေလည်းဝိုင်းစက်လှပလွန်းတယ်ပန်းရောင်ပြေးနေတဲ့နို့လေးတွေကလဲမြင်သူငေးလောက်တယ်။ခါးသေးရင်ချီတဲ့အလှအပမျိုးလေးပေါ့။ ခါးသေးပြီးတင်ကြီးတဲ့မိန်းမသားအလှဆိုတာရှားပါးတယ်လေ။ “ခင်လေးရေချိုးခန်းဝင်လိုက်အုံးမယ်ကိုမင်း” ခင်လေးတမနက်လုံးလွုပ်ရှားနေတော့ညစ်ပတ်နေလောက်ပြီ။ကိုမင်းကတနေ့ကလိုမျိုးအဖုတ်ကိုနမ်းပေးရင်အနံ့ထွက်မှာစိုးရိမ်မိတယ်လေ။

ဒီတော့ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးအဖုတ်လေးမွေးအောင်ဆပ်ပြာမွေးခဲလေးနှင့်ဆေးကြောလိုက်တယ်။ ကိုမင်းမှာခင်လေးရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်အလှတွေ့ပြီးရင်ခုန်ပြီးလီးကအရမ်းတောင်လာတယ်။အမှတ်တရဖြစ်အောင်ခင်လေးမသိစေဘဲဗီဒီယိုရိုက်ဖို့လုပ်ပြီးဖုန်းကင်မရာကိုကုတင်ဖက်ချိတ်ပြီးဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာအဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုရေဆေးပြီးအိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ “လာ ခင်လေး ကိုမင်းအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ” “ဟင့် ကိုမင်းကလဲ” ခင်လေးနို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ခင်လေးနွုတ်ခမ်းတွေနမ်းလိုက်တယ်။ခင်လေးလဲ တုန့်ပြန်ကာနမ်းတယ်။နှစ်ယောက်လုံးအနမ်းတွေက အရမ်းကိုထန်လွန်းနေတယ်။ ကိုမင်းကနမ်းရင်းနှင့် ခင်လေးဖင်ကြီးတွေကိုညှစ်သလိုခင်လေးကလည်းကိုမင်းကျောပြင်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားတယ်။ကိုမင်းရဲ့လီးကခင်လေးပေါင်ကြားအဖုတ်နေရာကိုလာပြီးထောက်နေတယ်။ကိုမင်းလီးကအရည်တွေကစိမ့်ဆင်းနေတာကြောင့်ပေါင်ကြားမှာချောပြီးအဖုတ်အောက်ကိုထိုးမိနေပြီလေ။

ကိုမင်း ခင်လေးကိုဖက်ထားရင်းအိပ်ရာပေါ်လှချလိုက်ကာခင်လေးနို့တွေကိုရမက်ထန်ထန်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ် “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”. “အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးးး” တခါအလိုးခံထားတ ဲ့ခင်လေး အရသာကိုသိနေပြီတိုးတိတ်တိတ်ညည်းရင်း ကိုမင်းခေါင်းကဆံပင်တွေကိုဖွဖွလေးဆွဲနေမိတယ်။ကိုမင်းလည်း အဖုတ်ရှိရာကိုလျှောချရင်းခင်လေးပေါင်ကိုကားကာအဖုတ်ကိုယက်လိုက်တော့တယ် “ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အာ့ရှီးးရှီးးအိုးးးကိုမင်းးးဟားးးးးအားး” ခင်လေးအသံမထွက်စေဖို့ထိန်းချုပ်ပေမယ့် ကိုမင်းရဲ့လျှာအစွမ်းကြောင့်အလျှော့ပေးကာအသံထွက်ညည်းလိုက်တယ် “ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်” အဖုတ်ယက်ပြီးအစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်တယ်။စိတ်ထန်မွု့ကြောင့်မာနေတဲ့ခင်လေးအစေ့ကနီတျာရဲလေးဖြစ်နေပြီလေ။ “အာ့ကျွတ် ကျွတ် အိုးးအားးရှီးးရှီးးး” ခင်လေးခါးမြှောက်ပြီးအော်ညည်းလိုက်သလိုကိုမင်း ခေါင်းကိုလည်းဖိချမိတယ်။အထာပေါက်တဲ့ကိုမင်း အဖုတ်ထဲလျှာဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်ထိုးမွေပေးလိုကိတဲ့အခါ ခင်လေးမှာစိတ်ထန်ပြီး အဖုတ်ထဲကအရည်ထွက်ပြီးပြီးသွားရတော့တယ်။

“ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အားးရှီးးရှီးးးအားးးးးးအိုးးးအားးး” ညည်းသံဆုံးသွားတဲ့နောက်မှာတော့ခင်လေးခါးကအောက်ကိုပြုတ်ကျသွားပြီးအသက်ရွူသံလေးပြင်းပြကာမောဟိုက်သွားတော့တယ် “ခင်လေးမောသွားပြီလား” “အင်း မော သွားပြီ” “ကိုမင်း ဟာလေး နမ်းပေးဦးလေ” “အင်း နမ်းပေးမယ်လေ” ခင်လေးကအိပ်ရာကလူးလဲထလိုက်သလို ကိုမင်းကအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်အိပ်လိုက်တယ်။မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ကိုမင်းလီးကိုခင်လေးကငုံကာစုပ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ အိုးး” ခင်လေးရဲ့လီးစုပ်ပေးမွု့ကြောင့် ကိုမင်းမှာခြေဖဝါးကြောတွေထောင်ထသလိုဖြစ်သွားရပြီး လီးကအဆမတန်တောင်လာတော့တယ်။ ခင်လေးလဲ ကြားဖူးနားဝရှိသလို လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ရစ်ပတ်ဆွဲလိုက်တော့ “အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ ခင်လေးရာ” “တော်ပီ မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်” ကိုမင်း ပြောတာကြောင့် ခင်လေးလီးစုပ်တာရပ်လိုက်တော့တယ်။ “ခင်လေးကုန်းပေးပါလား” “အင်းကုန်းပေးမယ်လေ” ခင်လေးကကုန်းပေးလိုက်တယ်။

ကိုမင်းလည်း ခင်လေးနောက်ကနေပြီးအဖုတ်ကြားလီးတေ့ကာထိုးသွင်းလိုက်တယ်။လီးကတအိအိနှင့်ဝင်သွားပြီးအဆုံးထိရောက်သွားတော့တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိဗျစ်” “အာ့ကိုမင်းဖြေးဖြေးအောင့်တယ်” “အင်းဖြေးဖြေးလေးလုပ်ကြည့်မယ်” ကိုမင်းလီးကိုဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။ခနကြာတော့ခင်လေးဆီကထွက်တဲ့အရည်ကြောင့်ခင်လေးမှာအောင့်တာသက်သာလာသလိုဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တာလဲ အားမလိုအားမရဖြစ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်ခင်လေးမြန်မြန်လုပ်ပေးဖို့ပြောမထွက်ပေ။ကိုမင်းလည်းအားမရဖြစ်လာကာ “ခင်လေး မြန်လို့ရပြီလား” “အင်းမြန်တော့ကိုမင်း ခင်လေးခံနိုင်ပြီ” ကိုမင်းအရှိန်လေးတင်ကာလိုးလိုက်တော့လီးကအဖုတ်ထဲတဇိဇိတဗျိဗျိ ဝင်ကာဖီးတက်လာတော့တယ်။ “ဇွိ ဗျိ ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်းးး” “အာ့ အင့် ဟင့် အင့် ” “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ်..ဖန်း..ဖန်းးး” “အိုး အင့်! ဟင့်! အင့်! အင့် အာ့ရှီးရှီးး” လိုးရတာစေးပိုင်နေသလိုအရမ်းလည်းကောင်းနေတယ်။

ကိုမင်းလိုးရင်း ခင်လေးဆံပင်တွေကိုစုစည်းကာနောက်ကိုလှန်ဆွဲလိုက်ပြီးတချက်ချင်းဆောင့်လိုက်တယ်။ကင်မရာမှာခင်လေးရဲ့ဖီးလ်တက်နေတဲ့မျက်နှာလေးပေါ်လွင်စေသလိုခါးလေးကော့ပြီးဖင်လေးထောင်နေနာကြောင့်ကိုမင်းလည်းအရသာရှိရှိလိုးရတော့ အရမ်းကောင်းလွန်းသလိုခင်လေးလည်းကာမစည်းစိမ်ကိုပြည့်ပြည့်ဝဝရရှိနေလို့လိုးသံတွေနှင့်ခင်လေးညည်းသံတွေကအခန်းတွင်းဆူညံလို့နေတယ်။ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်လိုးပြီးချိန်မှာတော့နှစ်ယောက်လုံးအထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာပြီးချင်လာခဲ့တယ် “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးးးး” “အာ့ရှီးးရှီးးးအားးးးအင်းးး” “ခင်လေးပြီးတော့မလား” “အင်းးပြီး…ပြီးတော့မယ် အားးရှီးးးရှီးး” ကိုမင်းလည်းခင်လေးပြီးသွားတာသိလိုက်ပြီး သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ “ကိုမင်းပြီးပြီလားး” “အင်းးပြီးပြီခင်လေး” “ဒါဆိုပြန်ကြမယ်၊နောက်ကျလို့မကောင်းဘူး” “အင်းပါနောက်အခေါက်ကျရင်ကြာကြာလေး လုပ်ချင်တယ်” “အင်းပါကိုမင်း၊ခင်လေးရေဆေးလိုက်အုံးမယ်” “ဆေးလေခင်လေး” ခင်လေးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကိုမင်းလည်းဖုန်းကိုယူကာပိတ်လိုက်တယ်။

ပြီးမှခင်လေးနောက်ကိုလိုက်ပြီးရေဆေးလိုက်တော့တယ်။ဒီလိုနဲ့မြို့တက်တဲ့အချိန်တိုင်းကိုမင်းနှင့်ခင်လေးအမြဲတန်းလိုလို လိုးဖြစ်တော့တယ်။ ခြောက်လလောက်တာဝန်ထမ်းဆောင်းရင်းခင်လေးမှာကိုမင်းရဲ့စရိုက်ကိုသိလာတယ်။ကိုမင်းက တကယ်ဆိုရင်စွန့်စားပြီးအလုပ်လုပ်ကိုင်ရမှာအခုတော့ဆယ်တန်းထိပဲကျောင်းတက်ဖူးပြီး အလုပ်မယ်မယ်ရရမရှိ။မိဘအလုပ်ကိုသာလုပ်ရင်းရွာမှာအေးဆေးစွာနေထိုင်တယ်။အားရင်ခင်လေးဆီလာတယ်။အိပ်စားကာမအဆင့်သာရှိတယ်လို့ဘဝနဲ့တွေးပြီးခင်လေးက မြင်လာတယ်။ခင်လေးတို့ရဲ့ဆေးခန်းလည်းပြီးစီးလို့ခင်လေးအိမ်ပြောင်းလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ခင်လေးလည်းကိုမင်းကိုတဖြေးဖြေးနှင့်ဝေးလာတော့တယ်။ဆေးခန်းမှာလည်းနောက်ထပ်တစ်ယောက်ရောက်လာတဲ့အခါခင်လေးမှာအဖော်ရှိလာတော့ကိုမင်းကိုလည်း ရှောင်နေမိတယ်။ဒီလိုနှင့်တနေ့ကြတော့ရွာမှာအလွူတစ်ခုကခင်လေးကိုဖိတ်တယ်။

ခင်လေးနှင့်အဖော်အလွူကိုသွားကြတယ်။ အလွူကလဲရွာကမျက်နှာဖုံးဆိုတော့လူလည်းစည်တယ် “ဟေ့..မောင်လေး ဆရာမလေးတွေလာတယ်” “ဟုတ်မမကြီး” “ဆရာမလေးတွေလာဗျ။ထိုင်ကြပါ” “မောင်လေးရေ ဆရာမလေးတွေကိုဧည့်ခံလိုက်ဦး၊မမလာခဲ့မယ်”ခင်လေးကလာပြီးဧည့်ခံတဲ့လူကိုကြည့်လိုက်တော့ခင်လေးထက်သုံးနှစ်လောက်ကြီးမယ့်လူ ပါ။အသားညိုညိုနှင့်ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ပေါ့” “ဆရာမလေးတို့စားကြပါ” “မမလည်းလာနေပြီ” “ဆရာမလေး စားနှော်အားမနာနှင့်၊ဒါကျမ မောင်လေးအငယ်ဆုံး” “ဟုတ်မမ ၊အရင်ကမတွေ့မိဘူးနှော်ရွာမှာ” “အခုမှနိုင်ငံခြားကပြန်လာတာကွယ်၊မသွားနဲ့အိမ်ကအလုပ်တွေလုပ်ပါဆိုတာမရဘူး၊သုံးနှစ်လောက်စင်ကာပူမှာလုပ်ပြီးပြန်လာတာ” “ကဲမောင်လေး၊သူကမခင်ခင်လေးတဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်ကကျော်ကျော်ထွန်းပါ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်” “ကျနော်လည်းဝမ်းသာပါတယ်” ကျော်ကျော်ထွန်းဆရာမလေးခင်ခင်လေးကို သဘောကျသွားတယ်။

အရမ်းလှလို့စိတ်ဝင်စားမိတယ်။ခနခန ဆရာမလေးကိုချောင်းကြည့်မိတယ်။ခင်လေးမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှင့်အကြည့်ဆုံပြီးရင်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားတယ်။ “ခင်လေး ကျနော်တို့အိမ်ကိုလာလည်နိုင်ပါတယ်ဗျ” “ဟုတ် ကဲ့ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ဆေးခန်းဖက်လဲလာလည်နိုင်ပါတယ်” “လိုတာရှိရင်ပြောပါ။ကျနော်စွမ်းသလောက် ကူညီပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ခင်လေးမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့ပွင့်လင်းတဲ့အပြောနှင့်အပြုံးကိုသဘောကျသွားတယ် အကြည့်စူးစူးတွေကြောင့်ရင်ခုန်သလိုဖြစ်လာတယ်။ကိုမင်းနဲ့တွေ့တဲ့ခံစားမွု့မျိုးမဟုတ်ဘဲထူးဆန်းတဲ့ခံစားမွု့မျိုးကိုကြုံရတယ် “အင်း ငါဘာလို့ဒီလိုတွေဖြစ်မိတာလဲမသိဘူး” စားသောက်ပြီး တော့ “ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ပြန်တော့မယ် ဆေးခန်းမှာလူမရှိလို့” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ” “မမ ညီမလေးတို့ပြန်တော့မယ်” “အေးကွယ် ဆရာမလေး” “မောင်လေးရေ အသီးအနှံတွေထည့်ပေးလိုက်ပါကွယ်” “မမရေ မယူတော့ဘူးလေ၊အလွူကြီးမှာ” “အေးကွယ် ညနေကျမှမောင်လေးကိုလိုက်ပို့ခိုင်းတော့မယ်’”

“ရပါတယ်မမရဲ့” “အမလေးကွယ် အားနာစရာကျနေတာပဲ၊ကဲ ပြန်ပြန် နောက်ကျနေမယ်” ခင်လေးအလွူအိမ်ကပြန်လာလိုက်တယ်။ အပြန်လမ်းတစ်လျောက်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့မျက်နှာပဲမြင်ယောင်မိပြီးပြုံးမိတယ်။ “အမယ်ခင်လေးဘာတွေပြုံးနေတာ” “ဟုတ်ပါဘူး အမရယ်” “ဟင်းဟင်းးးငါသိပါတယ်အေ ၊ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြောင့်မလား” “အို အမကလဲ” “အင်း ခင်လေးခင်လေး ငရံ့နှစ်ကောင်ကြောင့်ဘယ်အကောင်ဖမ်းရမလဲစဉ်းစားရခက်နေပြီထင်တယ်” “အာအမရယ် အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး” ခင်လေးဘယ်လိုပင်ငြင်းပါစေ ခင်လေးဘာသာအသိဆုံးပါပဲ။ခင်လေးကိုကျော်ကျော်ထွန်းတို့ရဲ့မိသားစုအမူအကျင့်ကိုသိတယ်။အကယ်၍ အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်ရွေးချယ်ရင်ငြင်းရက်စရာ လူမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ။ဒါပေမယ့်အခုတော့ခင်လေးမှာ ကိုမင်းကရှိနေပြီ။ကိုမင်းလိုလူမျိုးနှင့်တော့အိမ်ကသဘောမတူဘူးလို့အရိပ်အမွတ်ပြောထားပြီးပြီ။ခင်လေးတွေးရင်ပြုံးလိုက်တယ် “မုန့်ဆီကြော်ကဘယ်နေမှန်းမသိဘူး၊နွုတ်ခမ်းနာနှင့်တည့်ပါ့မလားဆိုပြီးတော့လေ” ညနေရောက်တော့ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရောက်လာတယ်။

“ခင်လေး ၊ ဟိုမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “အယ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းအားနာစရာရှင်” “အားနာစရာမလိုပါဘူးဗျာ၊ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလာချင်နေတာ” “ဟော့တော့” “မအံ့ဩနဲ့လေ ကျနော် ကခင်လေးမြင်ပြီးကတည်းကလာချင်နေတာ” “အော်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်” “ရော့ အမပေးလိုက်တဲ့အသီးအနံတွေ လတ် ဆတ်တယ်ဗျ” “ကျေးဇူးပါရှင်” “လုပ်ပြန်ပြီ၊ကျနော်တို့ရွာကိုကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မွု့တွေလုပ်ပေးတဲ့ခင်လေးကိုကျနော်တို့ကကျေးဇူးတင်ရမှာပါ” “အမယ်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းအပြောကောင်းတယ်” “မကောင်းပါဘူးဗျာ” “ကျမဘာကျွေးရမလဲ၊အပြောကောင်းလွန်းလို့” “မလိုပါဘူးဗျာ၊ဒါပေမယ့်ဒီကိုခဏခဏတော့လာခွင့်ပေးပါ” “ရှင် ဘာလုပ်မို့လဲရှင့်” “ကျနော့်ရင်ထဲခံစားချက်တွေဖွင့်ပြမလို့” “အမ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှော်” “ဘာလဲခင်လေးက မယုံလို့လား၊လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းပြမယ်လေ” “ဟော့တော် ဒုက္ခပါပဲ” “ဘာမှဒုက္ခမရောက်စေရဘူး၊တောသားဆိုပေမယ့်အရည်အချင်းရှိပါတယ်။

ခင်လေးကိုဝမ်းဝရုံမကစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားနိုင်တယ်” “ဟော့တော် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြီးနှော်” “ဟုတ်တယ်ခင်လေးမြင်မြင်ချင်းချစ်တယ်ဆိုတာ ရူးတဲ့လူတွေလို့ထင်ခဲ့တာအခုကျနော်အရူးဖြစ်နေပြီ” “ခစ် ခစ် ခစ်” “ရယ်ပါဗျာ၊ရယ်ပါ။ ခင်လေးတစ်သက်လုံး စိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနှင့်ရယ်နိုင်အောင်ခင်လေးကိုလက်ထပ်ချင်ပါတယ်” “ခင်လေးစဉ်းစားပါရစေ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” ခင်လေးမှာတကယ်တမ်းအချစ်ဆိုတာကိုတွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့အမှားတစ် ခုကြောင့်ခင်လေးစိတ်ညစ်မိတယ်။တချိန်ကမတွေးမိဘဲကိုမင်းနှင့်သာယာခဲ့တာအမှားတစ်ခုလိုထင်နေရပြီလေ။ဆေးခန်းကထွက်သွားတဲ့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကျောပြင်လေးကိုကြည့်ပြီးခင်လေးသက်ပြင်းချလိုက်တယ် “ဟူးး…ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်၊အစကသာတွေ့ခဲ့ရင် ခင်လေးရင်မောရမှာမဟုတ်ဘူး” ကိုကျော်ကျော်ထွန်းဆေးခန်းကထွက်သွားပြီး နောက်ကိုမင်းရောက်လာကာ “ကျော်ကျော်ထွန်းဘာလာလုပ်တာလဲခင်လေး” “အသီးအနှံတွေလာပို့တာ” “အော .”တချက်သာအသံထွက်လိုက်ပြီးကိုမင်း စဉ်းစားလိုက်တယ်။ပြီးမှ “ဘာတွေပြောသွားတာလဲ” းူ”ဘာမှမပြောဘူး” ဒီကိစ္စမျိုးဆိုတာမြွေမြွေချင်းခြေမြင်တယ်။

ဒီကောင်လိုလူမျိုးကစိတ်ထဲကမပါဘဲဒီလိုဆေးခန်းလာစရာမရှိဘူး၊။ငယ်ကတည်းကသိပြီးသားလေ။ကျော်ကျော်ထွန်းလိုလူမျိုးက ဘယ်မိန်းကလေးမှစိတ်ဝင်စားခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။စီးပွားရေးပြေလည်ပေမယ့်ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ရပ်တည်မယ်ဆိုပြီး စင်ကာပူကိုထွက်သွားတာ။ အခုဆေးခန်းကိုလာတယ်ဆိုတော့ခင်လေးကိုဒီကောင်ကြိုက်လို့ဖြစ်မယ် “ခင်လေးညနေဘာစားမလဲ” “အားလုံးစီစဉ်ပြီးပြီ” “ဒီညလာတွေ့လို့ရမလား” “မရဘူးဆို” “ခင်လေးရယ် ကိုမင်းအရမ်းတွေ့ချင်နေတာ” “ကိုမင်းရယ်ခင်လေးဘက်လဲကြည့်အုံးလေ” “ဟင်းးး ခင်လေးရယ်၊ကိုမင်းစိတ်မချဘူးကွာ” “အမ် ကိုမင်းနှော် ပြန်တော့ခင်လေးလုပ်စရာရှိသေးတယ်” ကိုမင်းအနှင်ခံရတော့စိတ်ခုသွားတယ်။ အမှန်ကခါတိုင်းလဲဒီလိုပါဘဲ။ဒါပေမယ့်ကျော်ကျော်ထွန်းလာပြီးကတည်းက ကိုမင်းစိတ်တွေတိုနေမိတယ်။ဆက်ပြောရင်စိတ်တိုရမှာမို့ကိုမင်းအိမ်ပြန်လိုက်တယ်။

ခင်လေးလ ဲကိုမင်း ပြန်သွားတော့သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိတယ်။ ဖုန်းမည်သံကြားလို့ ခင်လေးထကိုင်လိုက်တော့ကျန်းမာရေးရုံးက “ဆရာမ ခင်လေး” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဆရာမလေးမြို့ကိုပြောင်းရမယ်” “ရှင်” “ဟုတ်တယ်ဗျ၊အော်ဒါထွက်နေပြီ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ခင်လေးထွက်ပေါက်တစ်ခုရသလိုခံစားရပြီး ပျော်သွားတယ်။မနက်မိုးလင်းတော့ရွာကလူတွေကိုနွုတ်ဆက်တယ်။အားလုံးကမြို့ပေါ်ပြောင်းရတော့စိတ်မကောင်းကြပေမယ့်တွေ့လို့ရနေတာမို့အဆင်ပြေသေးတယ်ဆိုပြီးလိုက်ပို့ကြတယ်။ကိုမင်းကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ပါတယ်။မြို့ရောက်တော့ကိုကျော်ကျော်ထွန်းဖုန်းဆက်တယ် “ခင်လေး” “ရှင် ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “ကျနော်မှာခင်လေးနဲ့တွေ့လို့ပျော်ရုံပဲရှိသေးတယ်ခင်လေးကပြောင်းရပြီဆိုတော့ကျနော့် ရွာမှာမပျော်ဘူးဗျာ” “အော်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်” “ကျနော်ခင်လေးကိုချစ်တယ်ဗျာ” “ခင်လေးသိပါတယ်” “ခင်လေး ကျနော်ကိုလက်ထပ်ပါလားဗျာ” “ဟင်း ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်” ” ကျမ..မိဘတွေကိုပြောရအုံးမယ်၊ သူတို့သဘောတူမှဖြစ်မှာပါ”

“ဟာဒီလိုဆို ခင်လေးကျနော့်မမကိုအဲဒီလွတ်ပြီးအကျိုးအကြောင်းပြောပြခိုင်းလိုက်မယ်ဗျာ” “ဟုတ်ကဲ့ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “ကျနော်အရမ်းပျော်သွားပြီဗျာ၊မနက်ဖြန်ခင်လေးဆီလာခဲ့မယ်” “ဟုတ် ကဲ့” ကျော်ကျော်ထွန်းကသူ့အမကြီးကိုပြောတော့ “ငါ့မောင် မမကြီးကမိန်းကလေးချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့သိပ်မပြောချင်ဘူး” “ဘာဖြစ်လို့လဲမမ” “ဘာဖြစ်ရမလဲ မင်းမင်းနဲ့သူသမီးရည်းစား ဖြစ်နေတယ်လို့သတင်းကြားတယ်’ “မမကလည်းဗျာ၊ခုခေတ်မှာသမီးရည်းစားတွေဘာတွေကအရေးမကြီးဘူးလေ” “ငါ့မောင်…အိမ်ထောင်ပြု၊ဘုရားတည်၊ဆေးမှင်ရည်စုတ်ထိုး၊ချက်မပိုင်ပြင်ရခက်သည့်အမျိုးတဲ့။မောင်လေးသတိထားရမှာနှော် နောင်ပေါ်လာမယ့်ပြသနာအတွက်မောင်လေးစဉ်းစားအုံး” “မမရယ် လူတိုင်းကခြောက်ပစ်ကင်းသဲလဲစင်ဆိုတာမရှိဘူး၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ချစ်လို့လက်ထပ်မှာပါ” “အေးပါ မမသတင်းမေးမြန်းကြည့်ပါမယ်” မောင်ကိုချစ်သည့်အမမို့မောင်ပြောသလိုပဲ ခင်လေးတို့ရွာကိုခရီးထွက်သွားတယ်။

ကိုမင်းတို့ရွာဆိုတာတစ်ဦးကတစ်ခုခုလုပ်ရင် တဦးကသိနေတော့ ကိုမင်းစိတ်ထဲမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ရပြီ။ ရည်းစားလူလုအူနုကျွဲခတ်ဆိုသလိုပါပဲ။ကျော်ကျော်ထွန်းဆီသွားလိုက်ပြီး “ကျော်ကျော်” “ဘာလဲမင်းမင်း” “အေး ငါနှင့်ခင်လေးကသမီးရည်းစားဖြစ်ခဲ့တယ်နှော်” “အေးဖြစ်လဲဘာဖြစ်လဲကွာ၊ငါလက်ထက်မဖြစ်ရင်ပြီးတာပဲ” “မင်းစဉ်းစားလေ ငါထက်သာတဲ့မင်းနှင့်တွေ့တော့ငါ့ကိုပစ်ပြီးမင်းနောက်လိုက်တာ။ဘယ်မှာလဲသစ္စာ” “အင်း..လေ သူလဲသူ့အကြောင်းတရားနှင့်သူမို့လို့လေ” “အေးမင်းကို ငါမပြောမရှိနှင့်။တစ်ရွာတည်းသားမို့ပြောပြတာ” “အေးငါသိပြီးပြီ” “ငါနှင့်ဘယ်အဆင့်ထိရောက်ခဲ့လဲမင်းသိလား” “ဒါတွေငါသိစရာမလိုဘူး၊ငါနှင့်လက်ထပ်ပြီး ငါကြည်ဖြူရင်ပြီးတာပဲ” “အေးပါကွာ၊မင်းသိအောင်ငါလာပြောတာပါ” “အေးပါကျေးဇူးပဲ” ကိုမင်း ကျော်ကျော်ထွန်းကိုအံ့ဩသင့်သွားတယ်။ဒီလောက်ထိရူးလိမ့်မယ်လို့ မထင်မှတ်ခဲ့ဘူး။

သူ့ထိုက်နှင့်သူ့ကံလို့ပဲတွေးလိုက်တော့တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်း ခင်လေးပိတ်ရက်မို့ဆီသွားလိုက်တယ်။ “လာလေ ကိုကျော်ကျော်” “အင်း ခင်လေးနှင့်အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောချင်တယ်” “ပြောလေ ကိုကျော်” “ကိုကျော့်သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုသွားမယ်” “အင်း လိုက်ခဲ့မယ်ကိုကျော်” ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးနှင့်စကားကိုလွတ်လပ်စွာပြောဖို့ရာသူငယ်ချင်းအိမ်ခေါ်ခဲ့တယ် “ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီးအခုမှလာတယ်” “အေးကွာ ဒါ ငါယူမယ့်မိန်းကလေးခင်လေးတဲ့” “အော မခင်လေးဘာမှအားမနာနှင့်ဒီကောင်နဲ့ကငယ်သူငယ်ချင်းတွေ၊အခုကဒီအိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်တည်းအေးဆေးနေ” “ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီးငါအပြင်လစ်မယ်၊မင်းပြန်ခါနီးမှဖုန်းဆက်တော့” “အိုကေ သူငယ်ချင်း” ကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းအပြင်ရှောင်ထွက်သွားမှ “ခင်လေး ကိုမေးစရာရှိတယ်” “မေးလေ ကိုကျော်” “ခင်လေးကိုယ့်ကိုချစ်လား” “ဘာလို့ဒီစကားမေးတာလဲကိုကျော်” “အကြောင်းရှိလို့” “အင်းဘယ်လိုပြောရမလဲဆိုရင်၊ခင်လေးကို ကျော်နှင့်လက်ထပ်ဖို့အထိတွေးထားတာ၊ကိုကျော့်ကိုချစ်မိလို့ပဲ”

“ခင်လေးကိုကျနော်ချစ်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့” “ခင်လေးချစ်တယ်လို့ဖြေပေးလေ” “ဟုတ်ပါပြီရှင် ကျမလဲရှင့်ကိုချစ်ပါတယ်” “ခင်လေးကို ပြောစရာရှိတာကခင်လေးဘာတွေပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ကျနော်ကြည်ဖြူတယ်” “အင်း ကိုကျော် ခင်လေးကိုမေးချင်တာတွေ ရှိတယ်မလား” “အင်း ” “ခင်လေးသိပါတယ်” “အင်းပြောပြလို့ရမလား” “ခင်လေး ကိုမင်းမင်းနှင့်ညိစွန်းခဲ့တယ်” “အင်း ရပြီခင်လေးရပြီ” “ကိုကျော့်အချစ်ကို ယုံတယ်မလား” “အင်းယုံတယ်လေ” “အင်းကိုယ်လေးခင်လေးကိုလည်းယုံပါတယ်” “ဟုတ်ကိုကျော်” “ခင်လေးအရမ်းချစ်တယ်ကွာ” ကိုကျော် ခင်လေးကိုဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တော့။ ခင်လေးလဲပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ခင်လေး မှာကျော်ကျော်ထွန်းအနမ်းတွေတုန့်ပြန်ရင်း ကျေနပ်မိတယ်။တဘဝစာအားကိုးရမယ့်လူ မိမိချစ်ရတဲ့သူ၊မိမိအပေါ်နားလည်ခွင့်လွတ်ပြီးချစ်ရမယ့်သူဆိုတာမို့ခင်လေးအရမ်းပဲကျေနပ်မိတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးကိုအရမ်းချစ်တယ်။တူနှစ်ကိုယ်သစ္စာပြိုင်ဆိုလိုက်ချင်သေးတယ်။မင်းမင်းကခင်လေးအနားကပ်မရတော့အောင် ခင်လေးကိုအနိုင်ယူခဲ့ချင်တာကြောင့်ချစ်လေးကို လိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ခင်လေးအကျႌကိုအသာအယာလေးချွတ်လိုက်ပြီးခင်လေးဘရာကိုပါချွတ်ယူချလိုက်ပြီးဝိုင်းစက်ပြီးအလွန်လှတဲ့ခင်လေးရဲ့နို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့ လိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ရှီး ကိုကို အင်း..ဟင်းးဟင်းးး” ခင်လေးစိတ်တွေထကြွနေပြီ။ဒီတစ်ခါ ကိုကိုလိုးရမယ့်အရေးကစိတ်ချလုံခြုံသလိုခံစားနေရတယ်။

စိတ်လဲရဲမိတယ်။နို့ချိုချိုတွေကိုစို့နေတဲ့ကိုကိုကြောင့် စိတ်ထိန်းမထားပဲညည်းတွားမိလိုက်တယ်။ကိုကျော်လည်း ခင်လေးရဲနို့ထွားထွားတွေကို စို့ရင်းလက်ကစောက်ဖုတ်မွေးတွေကိုဖွဖွလေး ဆွဲလိုက်တယ်။ “အာ့ ကို ကို အင်းးးဟင်းးး”နာကျင်မွူ့လေးနှင့်အတူကာမစိတ်တွေတအားတိုးပြီးကိုကို့လည်းပင်းကိုခင်လေးဆွဲဖက်လိုက်သလိုပိပိထဲအရည်တွေစီးဆင်းသွားရပြန်တယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလည်းခင်လေးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲအရည်ကိုလက်နှင့်ကလော်ကာအစေ့ကလေးကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ် “အာ့ရျီးးးရှီး အိုး ကိုကိုရယ် ” တစတစတိုးပွားနေတဲ့ကာမစိတ်ကြောင့်ခင်လေးညည်းသံပိုထွက်လာတယ်။အစေ့ကိုပွတ်ခံရတဲ့ခင်လေးနေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေပြီးပြီးထျင်စိတ်တွေဖြစ်နေပြီ။အလိုးခဲချင်နေပြီ။

ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးစောက်ဖုတ်ကိုအားရပါးရနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက်လျှာကိုအပြားလိုက်လုပ်ကာယက်လိုက်တယ်။ “ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အားးရှီးးးအိုး ကိုကို မလုပ်နဲ့ အားး”ကြိုက်ပေမယ့်ဟန်ဆောင်ပြီးတားလိုက်တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းကတော့ခင်လေးအပေါ်မှာမင်းမင်းထက်ငါပိုစွမ်းဆောင်နိုင်တယ်ဆိုတာသက်သေပြရအောင် ကြိုးစားပြီးတတ်ကျွမ်းသမျှကာမပညာကိုအသုံးချကာလျှာကိုစုချွန်ပြီးထိုးမွေလိုက်တယ်။ပြီးမှအစေ့ကလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ် “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ရှီးးရှီးးးရှီးးအိုးး ကိုကိုအိုးးးးးအားးရှီးး” အစေ့ကလေးစုပ်ရင်းစောက်ဖြတ်ကိုလက်ခလယ်နှင့်အဝင်အထွက်ကြမ်းကြမ်းလုပ်လိုက်တယ်။

ခင်လေးလည်းကာမစိတ်တွေအရမ်းကြွလာကာခါးလေးကိုလေပေါ်မြှောက်ပြီးအရသာယူလိုက်တယ်။ကိုကိုရဲ့စုပ်ပေးယက်ပေးမွု့ကြောင့်ခင်လေးကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပဲခင်လေးမှာ ပြီးသွားရတော့တယ်။ “ခင်လေးကိုကိုလိုးချင်နေပြီ” “ကိုကို့သဘောပါ ကိုကို” “ကိုကို့သဘောဆိုရင်ကိုကိုလီးစုပ်ခိုင်းလို့ရမလားဟင်ခင်လေး ကိုကိုလဲလီးစုပ်ခံချင်တယ်” “ကိုကိုလုပ်ပေးပါဆိုရင်ခင်လေးအသင့်ပါပဲကိုကို” “အင်းဒါဆို ကိုကိုလီးစုပ်ပေး” ကျော်ကျော်ထွန်းမတ်တပ်ရပ်ကလေးနှင့်နေပေးတော့ခင်လေးကိုကိုနားဒူးထောက်လိုက်ကာကိုကိုလီးကိုစုပ်လိုက်တယ် “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားးးးးရှီးးးအိုးးကောင်းလိုက်တာခင်လေးရာ” အတွေ့အကြုံရှိးပြီးသားမို့ခင်လေးအတွက်မခက်ခဲလှဘူး။လီးကိုအဆုံးထိဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်သဒ္ဓါပိုစွာလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးလီးစုပ်ချက်ကြောင့်စိတ်ပါနေတဲ့ကျော်ကျော်ထွန်းပြီးမသွားရအောင်စိတ်အာရုံကိုတနေရာပို့လိုက်ရတယ်။

လီးထိပ်ဝလေးတွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးဆွပေးတော့ ကျော်ကျော်ထွန်း ရင်တွေတသိန့်သိမ့်တုန်စေတယ်။လီးဒစ်ကြီးကိုလျှာဖျားနှင့်ရစ်ပတ်ဆွဲရုံမက လီးအရင်းကိုပါလျှာနှင့်ယက်လိုက်သေးတယ်။ဂွေးဥလေးကိုပါမနာမကျင်စေပဲလပ်နှင့်ညှစ်ပေးပြီးစုပ်ဆွဲလိုက်ရာ “အားးရှီးးးရှီးးးအိုးးခင်လေးကိုကို မရတော့ဘူးပြီးသွားမယ်” “ဟုတ်ကိုကို” “ခင်လေးကိုလိုးချင်နေပြီ” ”ကိုကိုသေဘာပါကိုကို” “လာခင်လေးကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ကိုကိုအောက်ကနေမတ်တပ်လိုးမယ်” ခင်လေးကိုကိုပြောသလိုကုတင်ပေါ်ထိုင်နေရာကကုတင်အောက်ခြေဆင်းလိုက်ပြီးပက်လက်လှန်ချလိုက်တယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလဲကုတင်အောက်ကနေပြီးခင်လေးပေါင်ကိုတွန်းတင်ကာစောက်ဖုတ်ထဲလီးတေ့ပြီးလိုးလိုက်ကာ ခင်လေးပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပုခုံးပေါ်တင်ပြီး တဖတ်ဖတ်လိုးလိုက်ရာလီးကလည်းအတားအဆီးမရှိပေမယ့်ကြပ်တည်းပြီးတဇွိဇွိ တဖွတ်ဖွတ်ဝင်သွားတော့တယ် “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်” ‘”အာ့ရှီးးအိုးးအင်းးဟင်းးးဟင်းး” “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းးးဖန်းးး” “အာ့ အိုးးအားးးရှီးးရှီးးးးအိုးး” ကိုမင်းနှင့်လိုးရတာနှင့်မတူသောအရာတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ဂွေးဥကတဖတ်ဖတ်နှင့်ခင်လေးဖင်ကိုရိုက်မိနေတယ်။

ခံစားရတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်ခင်လေးလည်းအရမ်းအရသာရှိနေတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလည်းခင်လေးစောက်ဖုတ်လိုးရသဖြင့်စိတ်တွေအရမ်းကြွကာနည်းနည်းကြမ်းပြီးလိုးလိုက်တယ်။ထိန်းထားတဲ့စိတ်တွေကိုလွတ်လိုက်မိသဖြင့်ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးလိုက်တဲ့အခါမှာ “အားးရှီးးရှိးးးအိုးးးအားးး” ခင်လေးစောက်ဖုတ်ရဲ့ညှစ်အားကိုခံစားလာရပြီးခင်လေးပြီးတော့မယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရတဲ့အတွက်ကျော်ကျော်ထွန်းလဲသုတ်မထိန်းပဲလိုးလိုက်ရာနှစ်ယောက်သားပြိုင်တူပြီးသွားတော့တယ်။ ခင်လေးစောက်ဖုတ်ထဲလီးရည်နွေးနွေးတွေဝင်ရောက်သွားတော့ကိုကိုပြီးသွားမှန်း ခင်လေးသိလိုက်တယ်။ “ကိုကို ပြီးသွားပြီလား” “အင်း ခင်လေး” “ခင်လေးအိပ်ထဲကတစ်ရွူးလေးပေးပါကိုကို” ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးအိပ်ထဲကတစ်ရွူး စက္ကူလေးယူပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးကတစ်ရွူးစယူပြီးစောက်ဖုတ်ကိုသုတ်တယ်ပြီးမှ “ကိုကိုလာလေ ညစ်ပတ်နေပြီခင်လေးသုတ် ပေးမယ်”ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးအနားကပ်ပေးလိုက်တော့ခင်လေးကလီးကိုယုယစွာသန့်ရှင်းပေးလိုက်တယ်။

“ပြီးပြီ ကိုကို” ခင်လေးကမော့ပြီးပြောတော့ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးနဖူးလေးအားနမ်းလိုက်ပြီးဖက်ထားလိုက်တယ် “ကိုကို တော်ပြီကွာ၊ကိုကိုသူငယ်ချင်းအားနာစရာ” “အင်းပါခင်လေးရာ၊အိမ်သာသွားမလား” “အင်းကိုကို” ခင်လေးကိုအိမ်သာဖက်ခေါ်ပြီးသွားခိုင်းလိုက်တယ်။ခင်လေးလဲစောက်ဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုရေဆေးပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာထွက်ခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီးကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းကိုဖုန်းဆက်တော့သူငယ်ချင်းက ဆိုင်မှာဝင်ပေးပါဆိုလို့သော့ဝင်ပေးပြီးခင်လေးကိုလိုက်ပို့လိုက်တယ်။ ခင်လေးတို့ဘဝရှေ့ဆက်လျောက်ဖို့ရာအဆင်ပြေနေပြီ။ခင်လေးမိဘကိုသွားပြောတဲ့မမကြီးက ခင်လေးကိုတင်တောင်းဖို့ရာလယ်ဧကသုံးဆယ်၊ထွန်စက်နှစ်စီး၊ခင်လေးအတွက်ရွေတဆင်စာအပြင်သိန်းတစ်ရာလက်ဖွဲ့ဖို့ပြောကြားတော့ခင်လေးမိဘကချက်ချင်းသဘောတူလိုက်ပြီးရက်ကောင်းရွေးခဲ့တယ်။ခင်လေးနှင့်ကျော်ကျော်ထွန်းမှာအရမ်းဝမ်းသာပြီးမင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက်ကြိုတင်ပြင်ဆင်ရတော့တယ်။ မင်္ဂလာဖိတ်စာတွေရိုက်ပြီး၊ဝေငှတော့မှ မင်းမင်း ဒေါသထွက်တော့တယ်။ “တောက် ကွာ ငါဒီလောက်ပြောထားရက်နဲ့” ကျော်ကျော်ထွန်းအပေါ်မှာလည်းဒေါသထွက်သလို ခင်လေးအပေါ်လည်းနာကျည်းမိတယ်။

ခင်လေးရှိရာမြို့ပေါ်သွားတော့ ခင်လေးခွင့်ယူပြီးမြို့ပြန်သွားတယ်။ဓလေ့ထုံးစံအရခင်လေးအိမ်မှာမင်္ဂလာဆောင်ပြီး သတို့သားကရွာကနေသတို့သမီးအိမ်ကိုသွားရောက်ရမှာဖြစ်တဲ့အတွက်ခင်လေးကကြိုပြီး ခွင့်ယူသွားခဲ့တာ။ခင်လေးကိုဖုန်းဆက်တော့လည်းခင်လေးကမကိုင်တော့ပါ။မင်္ဂလာရက်နီးလေကျော်ကျော်ထွန်းတို့အိမ်ကလူစည်လေ မင်းမင်းစိတ်ထဲမခံချိမခံသာဖြစ်လေနှင့်မို့ မင်းမင်းကနှစ်ယောက်လုံးအရှက်ရစေဖို့ကြံစည်လိုက်တော့တယ်။ မင်္ဂလာအခါပေးအသံချဲ့စက်တွေကားပေါ်တင်ပြီးခင်လေးတို့မြို့ဘက်ကို ကားတွေတသီတသန်းကြီးထွက်တော့မှ မင်းမင်းပြုံးလိုက်ကာ “သောက်ရှက်မရှိတဲ့ကောင်နှင့်ငွေမက်တဲ့မိန်းမ နင်တို့သောက်ရှက်ကွဲပြီ”ဆိုပြီး Fbပေါ်မှာခင်လေးနှင့်မင်းမင်းလိုးခဲ့ကြတဲ့မူဗီဖိုင်ကိုတင်လိုက်တယ်။

မင်္ဂလာပွဲကရွာရဲ့မျက်နှာဖုံးဆိုတော့လူစည်တယ်။Fbပေါ်မှာ ပုံတင်ရန်အတွက်ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြlive လွင့်ကြရင်းနှင်း မင်းမင်းရဲ့ Postနှင့်မူဗီကတက်လာတယ်။တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ပြောရင်းကကျော်ကျော်ထွန်းအမကြီးသိသွားတဲ့အခါ “မောင်လေး ကျော်ကျော်” “ဗျာ မမ ဘယ်လိုလုပ်မလဲမောင်လေး” “ကျနော် ဘာပြောရမလဲမမရယ်” “မောင်လေး မမကသိပြီးသားပါ၊ဒါပေမယ့် သိသာသိစေ လူမမြင်စေနှင့်တဲ့၊အခုတော့မမ လေ မောင်လေးနှင့်ခင်လေးကိုသဘောမတူ တော့ဘူး” “ဟုတ်ကဲ့မမ ကျနော်သိပါတယ်။ကျနော်တို့ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာအရ၊ခင်လေးကိုကျနော်ချစ်ပေမယ့်စွန့်လွတ်လိုက်မယ်မမ” “အင်းဟုတ်ပြီ၊ဒီတော့မောင်လေးပြန်တော့ ကျန်တာမမစီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့မမ” “အားလုံးပြန်လှည့်တော့” “ဟုတ်ကဲ့” အားလုံးကစိတ်မကောင်းသလို မင်းမင်းအပေါ်လည်းဒေါသထွက်ကြတယ်။

ခင်လေးကိုလဲ မုန်းကြတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းကိုအားပေးရင်းရွာကိုပြန်လှည့်ကာသွားကြတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းအမက ခင်လေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ် “ဟလို ” “ဟုတ်ကဲ့မမ ခင်လေးပါ” “ခင်လေး မမပြောမယ်၊ခင်လေးခဏနားထောင်” “ဟုတ်ကဲ့မမ” “အခုမင်္ဂလာပွဲပျက်ပြီခင်လေး” “ရှင်! မမ၊ဘာ ဘာ ဖြစ်လို့လဲမမ” “ခင်လေး မင်းမင်းက ခင်လေးနှင့်ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုအင်တာနက်ပေါ်တင်လိုက်ပြီခင်လေး၊မမက သိပေမယ့်မောင်လေးကိုစိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးခင်လေးနှင့်လက်ထပ်ပေးချင်ခဲ့တာ၊အခုလိုတနိုင်ငံလုံးသိပြီးတော့ ကိုယ့်မောင်လေးနွားကျခံနေရမယ့်အဖြစ်ကိုမမမခံနိုင်ဘူး၊ဒီတော့ခင်လေးမမကိုနားလည်ပေးပါ၊ခင်လေးနှင့်မမတို့ရေစက်ကဟီလောက်ပဲပါတယ် မှတ်လိုက်တော့” “ခင်လေးသဘောပေါက်လိုက်ပြီ အစစအရာရာကိုသတိမထားပဲကာမအလိုလိုက်ကာ မင်းမင်းကိုခွင့်ပြုခဲ့လို့ ခင်လေးဘဝအမည်းစက်တွေနှင့်မိဘတွေလည်းသူများတံတွေးခွက်ပက်လက်မျောရတော့မယ်။ခင်လေးအရမ်းရှက်တယ်။မင်္ဂလာဝတ်စုံပေါ်ခင်လေးမျက်ရည်စက်တွေတစက်စက်ကျလာတယ်။ခင်လေးဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တယ်။အဲဒါကတော့လူ့လောကကိုစွန့်လွတ်ဖို့ပါပဲ …………ျပီးပါျပီ။

 

Zawgyi

 

သူနာျပဳ႕မေလး

ခင္ခင္ေလးတစ္ေယာက္သူနာျပဳသင္တန္း ဆင္းၿပီးေတာ႐ြာေလးတစ္႐ြာမွတာဝန္က်တယ္။ အသက္ကငယ္ငယ္႐ုပ္ရည္ေလးကရွိေတာ့အျဖဴႏွင့္အနီေလးတြဲဝတ္ထားရင္က်က္သေရရွိလုံးဝန္းၿပီးေတာင့္တင္းတဲ့တင္သားေလးက အိေခ်ာပိုထက္သာတယ္။အြန္း တင္ပဲရွိတယ္ ထင္လားရင္လဲရွိတယ္။ျမန္မာဝတ္စုံေလးႏွင့္ဆိုျမင္သူတိုင္းခ်စ္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ခင္ခင္ေလးမွာရာ္းစားသနာမရွိခဲ့ဘူး။ႀကိဳက္တဲ့သူေတြရွိေပမယ့္လည္းခင္ခင္ေလးစိတ္မဝင္စားရဲဘူး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ခင္ခင္ေလးမိဘကဆင္းရဲတယ္။ မိဘကပညာသင္ေပးေနတဲ့အ႐ြယ္မွာ ရည္းစားသနာမ်ားထားခဲ့ရင္မိဘကေျပာဆိုၿပီးပညာဆက္သင္ခြင့္ရမွာမဟုတ္လို႔ပဲ။ “ကဲညီမ ညီမေလးကိုဒီ႐ြာကလူေတြႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ဆရာ” “ဒီေန႔ ခင္မ်ားတို႔႐ြာကိုအသစ္ေရာက္လာတဲ့ သားဖြားဆရာမေလးပါ၊သူ႔နာမည္ကခင္ခင္ေလးတဲ့၊ဝန္ထမ္းအသစ္ေတြခ်ေပးတဲ့အတြက္ အဆင္မေျပတာေလးေတြရွိရင္ဒီ႐ြာကရပ္မိရပ္ဖေတြကကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးေစခ်င္တယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာႀကီး၊က်ေနာ္တို႔ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါမယ္။

အခုေတာ့ေဆးေပးခန္းကေဆာက္ေနဆဲကာလဆိုေတာ့ကာဆရာမေလးကို က်ေနာ္တို႔႐ြာကသင့္ေတာ္တဲ့အိမ္တစ္အိမ္မွာေနရာမွာစီစဥ္ေပးပါ့မယ္” “ဒီကိစၥက ဥကၠဌႀကီးတို႔ကိုအားကိုးရမွာပဲ” “ရပါတယ္ဆရာႀကီး၊က်ေနာ္တို႔႐ြာရဲ႕က်န္းမာေရးနိမ့္က်တဲ့အေျခအေနေတြတိုးတက္လာေပါင္ေက်း႐ြာေဆးေပးခန္းႏွင့္ဝန္ထမ္းခ်ေပးတဲ့အတြက္ဆရာႀကီးတို႔ကိုအထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္” “ကဲဒီလိုဆိုက်ေနာ္ဥကၠဌႀကီးတို႔နဲ႔က်ေနာ့္ဝန္ထမ္းကိုစိတ္ခ်ထားခဲ့ပါမယ္” ၿမိဳ႕နယ္ဆရာဝန္ႀကီးျပန္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ “ဆရာမေလး ဘာမွအားမငယ္နဲ႔” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” “ဆရာမေလးကို ေဒၚထားတို႔အိမ္မွာေနရာခ်ေပးပါ့မယ္။ေဒၚထားတို႔အိမ္ကက်ယ္လဲက်ယ္တယ္ေရတြင္းႏွင့္လည္းနီးတယ္။” “ဟုတ္ကဲ့ဦးသင့္ေတာ္ေအာင္စီစဥ္ေပးပါ” “ေဒၚထားေရ က်ေနာ္ခင္မ်ားကိုတာဝန္ေပးလိုက္ၿပီ” “အမေလးကိုရင္ရယ္ က်မကဒီလိုသမီးေခ်ာေခ်ာေလးအိမ္လာေနတာကိုပဲအရမ္းဝမ္းသာလွပါၿပီ” “လာသမီးေလး အေဒၚတို႔အိမ္ကိုလာလိုက္ခဲ့” “မင္းမင္းေအာင္ေရနင္ ငါ့သမီးေလးအထုတ္ေတြသယ္ခဲ့ေတာ့” ခင္ခင္ေလး ကကိုကိုမင္းမင္းေအာင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။

ေတာသားဆိုေပမယ့္အသားကမမဲဘူး ႐ုပ္ရည္ခပ္သန႔္သန႔္ေလးႏွင့္က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့သူမ်ိဳး၊လို႔ေတြးေနတုန္း “သမီးေလး လိုအပ္တာရွိရင္မင္းမင္းကိုခိုင္း အဲဒါ အေဒါ့္တူပဲ” “ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ” ႐ြာစပ္ေလးမွာ ေဒၚထားရဲ႕အိမ္ကိုလိုက္ခဲ့တယ္ အိမ္ၿခံဝင္းမွာေရတြင္းေလးႏွင့္အိမ္ေရွ႕မွာလမ္းေဘးမွာလယ္ကြင္းေတြသန႔္ရွင္းတဲ့ေလကို႐ူလို႔ရတာပဲဆိုၿပီခင္ခင္ေလးသေဘာက်သြားတယ္ “လာသမီးေလးသမီးေလးေနမယ့္အခန္းျပမယ္” “ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ” “မင္းမင္းေရ သမီးေလးေနမယ့္အခန္းရွင္းေပးစမ္းပါအုံးကြယ္” “ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး” မင္းမင္းတစ္ေယာက္ဖင္ေပါ့စြာအခန္းကိုရွင္းလင္းေပးလိုက္တယ္။အေဒါ့္အိမ္ႏွင့္မင္းမင္းတို႔အိမ္ကၿခံဝင္းတဝင္းထဲ။

ဆရာမေလးကလဲ အရမ္းလွေတာ့မင္းမင္းရင္ခုန္ေနၿပီ။ “ဆရာမေလးေရ ၿပီးၿပီဗ်” “အာ ကိုမင္းမင္းကလည္းဆရာမလို႔မေခၚပါႏွင့္ရွင္ ခင္ေလးလို႔ပဲေခၚပါ” “ဟုတ္ကဲ့ခင္ေလး” ခင္ေလး အခန္းကိုေနရာေလးခ်လိုက္တယ္။ အခန္းေနာက္ဘက္မွာျပဴတင္းေပါက္ကေလးႏွင့္မို႔အလင္းေရာင္ေလးရတယ္။ပါလာတဲ့အလွျပင္ပစၥည္းကိုေနရာေလးခ်၊အိပ္ရာေလးခင္းၿပီးလွဲခ်လိုက္ၿပီးနားလိုက္ေတာ့အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္ “ခင္ေလး ခင္ေလး” “ဟင္ ” “အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား” “ဟုတ္ကဲ့ကိုမင္းမင္း” “ခင္ေလးေရခ်ိဳးဖို႔က်ေနာ္ေရျဖည့္ထားတယ္” “အားနာစရာကိုမင္းရယ္” “အားမနာႏွင့္ဗ်၊ေရတြင္းနားမွာေရအိုးရွိတယ္ အဲဒီမွာခ်ိဳးရမယ္” ခင္ေလးေရတြင္းနားလွမ္းၾကည့္ေတာ့ေျခာက္လုံးဝင္စဥ့္အိုးေလးႏွင့္သစ္သားျပားႀကီးတျပားခင္းထားတဲ့ေနရာေလး၊ဟင္းလင္းျပင္ႀကီးမွာ ခင္ေလးရွက္သြားတယ္။

အေဆာင္မွာေနတုန္းကေရခ်ိဳးရင္တကိုယ္လုံးခြၽတ္ၿပီးေရခ်ိဳးခဲ့တာ အခုေတာ့ဟင္းလင္းျပင္ႀကီး “အင္းေလ သူဓေလ့ႏွင့္သူပဲေလ” “ခင္ေလး ေရခ်ိဳးရတာအဆင္မေျပလို႔လား” “ဟုတ္တယ္ကိုမင္းမင္း” “အင္းေလ ခင္ေလးကအပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ရွက္ေနမွာပဲ” :”အဲဒီလိုမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူးကိုမင္းမင္း၊ခ်ိဳးေနၾကေနရာမဟုတ္လို႔ပါ၊က်မတို႔အေနႏွင့္ရွက္တာေတြကိုခြာခ်ၿပီးအလုပ္လုပ္ရတာမလား” “အင္းဟုတ္တယ္ဗ်။မျမင္ဝံ့ေဆးဆရာတဲ့၊ ခင္ေလးတို႔အေနႏွင့္ကက်ေတာ္တို႔မျမင္ဖူးတဲ့အရာေတြလည္းျမင္ဖူးေနမွာပဲ” “အင္းအဲတာလည္းဟုတ္တယ္၊သိတဲ့အတိုင္းေလ၊ခင္ေလးကသားဖြားဆရာမဆိုေတာ့လည္းမျမင္ဝံ့တာမရွိဘူးေပါ့” “ဟုတ္ပါၿပီ။သူမ်ားဟာေတြျမင္ဖူးၿပီးကိုယ့္အလွည့္က်ရင္ေၾကာက္မေနႏွင့္ေတာ့” “ေဟာ့ေတာ္ ကိုမင္းမင္း” “ဟားးစတာပါဗ်ာ။က်ေနာ္ေရွာင္ေပးပါ့မယ္”မင္းမင္းႏွင့္ေတြ႕ၿပီးခင္ေလးေပ်ာ္လာတယ္။႐ြာမွာတာဝန္က်ရင္ပ်င္းေနမွာလို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့မပ်င္းရေတာ့ဘူးေလ ခင္ေလးေရခ်ိဳးၿပီးရင္ဘတ္ေပၚသဘက္လြမ္း ၿပီးအိမ္ေပၚတက္ခဲ့တယ္။

အခန္းထဲဝင္ၿပီးသနပ္ခါးေရႀကဲေလးလိမ္းကာအဝတ္လဲၿပီးထြက္ခဲ့တယ္။ “သမီးေရ စားလို႔ရၿပီကြဲ႕” “ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ” “မင္းမင္းနင္လဲတစ္ခါတည္းစားလိုက္ေလ” “ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး” မင္းမင္း၊ႏွင့္ေဒၚေလးတို႔စားဝိုင္းကိုခင္ေလးဝင္စားလိုက္တယ္။ “စားေကာင္းရဲ႕လား သမီး” “ေကာင္းတယ္ အေဒၚ” “ထမင္းစားၿပီးေတာ့လာသမီးလက္ဖက္ေလးစားၿပီးစကားေလးေျပာၾကတာေပါ့ကြယ္” “ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ” “ေရေႏြးၾကမ္းဝိုင္းေလးမွာ ခင္ေလးတို႔စကားေျပာေနၾကတယ္။ရွစ္နာရီခြဲအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ “သမီးေလးစကားေျပာခ်င္ေသးရင္ေျပာ၊အေဒၚေတာ့အိပ္ခ်င္ၿပီ” ေတာဓေလ့ကလူေတြအေစာႀကီးအိပ္အေစာႀကီးထရေတာ့ေဒၚထားအိပ္ရာဝင္သြားၿပီ။ “ခင္ေလးအိပ္ရင္အိပ္ေတာ့ေလ” “ေန႔လည္ကအိပ္ထားေတာ့ခင္ေလးမအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး” “အင္း ကိုမင္းလဲမအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး၊ခင္ေလးမအိပ္ခ်င္ေသးဘူးဆိုရင္ဆက္စကားေျပာၾကမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ ကိုမင္း” သင္တန္းတုန္းကအေတြ႕အႀကဳံေတြကို ဟာသေျပာျဖစ္ၾကတယ္၊ဒီလိုနဲ႔စကားေျပာရင္းရင္နီးသထက္ရင္းနီးလာၾကတယ္။

တေျဖးေျဖးႏွင့္ခေလးေမြးတာကိုေျပာျပျဖစ္လာတဲ့အဆင့္ေရာက္ခဲ့တယ္။ညနက္လာေတာ့ “အင္း ခင္ေလးႏွင့္စကားသာေျပာေနရရင္တညလုံးေျပာျဖစ္မယ္” “ေဟာ့ေတာ့ ကိုမင္းအိပ္ေရးပ်က္မယ္ေလ” “က်ေနာ္ကရပါတယ္ဗ်၊ခင္ေလးအတြက္ပဲ စိတ္ပူတာ” “ရွင္ဘာျဖစ္လို႔ ကိုမင္း” “ဒီလိုဗ်ာ မီးထြန္းၿပီးစကားေျပာေနရင္လမ္းသြားလမ္းလာေတြကခင္ေလးအေပၚတမ်ိဳးျမင္မွာစိုးလို႔ပါ” “ဘယ္လိုျမင္ၾကမွာလဲကိုမင္း” “အခုမွေရာက္လာတဲ့ဆရာမေလးကို မင္းမင္းတို႔ကခ်ိဳင္ေနၿပီလို႔ေလ” “ခစ္ ခစ္ ခစ္” “တကယ္ပါက်ေနာ္တို႔ေတာ႐ြာေတြကအျမင္ မက်ယ္ေသးေတာ့ေျပာၾကေသးတယ္ေလ” “အင္းဒါႏွင့္ ႐ြာေတြမွာသမီးရည္းစားေတြက်စကားဘယ္လိုေျပာၾကလဲ” “ညဘက္ေျပာခ်င္ရင္အခ်ိန္းအဆက္လုပ္ရတာေပါ့” “ဘယ္သြားေျပာၾကလဲ” “အေဝးႀကီးမသြားဘူးေလ၊အဆင္ေျပရင္အိမ္နီးအနားမွာပဲေျပာၾကတာ”

“အင္း” “အဲဒါထက္အဆင္ေျပရင္ေကာင္မေလးဆီမွာပဲေျပာျဖစ္တာေပါ့” “ခစ္ ခစ္ အခန္းထဲေခၚေျပာတာလား” “အင္းက်ေနာ္တို႔လဲကင္းေစာင့္လုပ္ဖူးတယ္” “ေဟာ့ေတာ္ ကိုမင္းမင္း” “မနက္ျဖန္ဘာလုပ္စရာရွိလဲခင္ေလး” “အင္း မနက္ျဖန္ ႐ြာနီးစပ္က႐ြာေတြကိုသြားခ်င္တရ္။ သူတို႔ေတြသိေအာင္လည္းေျပာျပခ်င္တယ္” “က်ေနာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္” “ေက်းဇူးပါကိုမင္းမင္း” “ဟင္းးဟင္း အခုေတာ့မသြားဖူးေသးဘဲႏွင့္ေက်းဇူးတင္ေနတာသြားၾကည့္မွက်ေနာ့္ကိုအျပစ္မေျပာနဲ႔” “ဟင္ဘာလို႔ကိုမင္းမင္း” “က်ေနာ္တို႔႐ြာေတြကိုသြားရင္လွည္းလမ္းေၾကာင္းကေနဆိုင္ကယ္ေမာင္းရတာေလ။

အရမ္းလမ္းဆိုးတယ္” “အယ္ တကယ္လား” “မနက္ျဖန္က်ရင္သိရၿပီေပါ့” “ဟုတ္ကိုမင္းမင္း၊စကားေျပာေကာင္းေနတာ ညေတာ္ေတာ္နက္ၿပီ၊ကိုမင္းမင္းလဲအိပ္ေတာ့” “ခင္ေလးေရာအိပ္ေတာ့မလား” “အင္းအိပ္မယ္ေလ မနက္က်ရင္ေစာေစာသြားလို႔ရေအာင္” “ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ” ခင္ေလးေစာေစာအိပ္လိုက္တယ္။ကိုမင္းမင္းရွိလို႔႐ြာနီးစပ္ေတြကိုသြားလို႔ရတယ္ဆိုၿပီးေတြးကာမင္းမင္းကိုေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ္မနက္အိပ္ရာကႏိုးလာေတာ့ “သမီးေလး ႏိုးလာၿပီလား” “ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ” “ဒီမွာေကာက္ညင္းေပါင္းရွိတယ္။ေရေႏြးလဲရွိတယ္၊ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္ရင္ ေကာ္ဖီမစ္ရွိတယ္။မင္းမင္းလာပို႔သြားတာ” “ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ” ခင္ေလးမ်က္ႏွာသစ္ ၿပီးေကာက္ညင္းေပါင္းႏွင့္ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္တယ္။ၿပီးမွသနပ္ခါးလိမ္းကာ အဝတ္အစားလဲၿပီးအိမ္ေရွ႕ကေစာင့္တယ္။မင္းမင္းကဆိုင္ကယ္ႏွင့္ေရာက္လာၿပီး “ခင္ေလးသြားလို႔ရၿပီလား” “ရၿပီေလကိုမင္း” “ေဟ့ မင္းမင္းေျဖးေျဖးေမာင္းအုံး” “ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး” “လာခင္ေလးသြားၾကရေအာင္” ခင္ေလးကိုယ္မင္းဆိုင္ကယ္ေနာက္ကထိုင္လိုက္တယ္။

႐ြာျပင္ေရာက္လာေတာ့ “ခင္ေလးျပဳတ္ၾကမယ္ေႏွာ္” “ဟုတ္ကိုမင္း” “အားမနာနဲ႔က်ေနာ့္ခါးဖက္ထား” “အမယ္ ကိုမင္းေႏွာ္” “တကယ္ေျပာတာလမ္းၾကမ္းတယ္” ခင္ေလးမဝံ့မရဲျဖစ္ကာကိုမင္းခါးကိုဖက္လိုက္တယ္။လမ္းကလည္းအရမ္းဆိုးေတာ့ကိုမင္းခါးကိုတင္းတင္းေလးဖက္လိုက္ေတာ့ႏို႔ေတြကကိုမင္းေက်ာကိုထိကပ္ေနတယ္။အခုလိုမ်ိဳး ဆိုင္ကယ္စီးရေတာ့ခင္ေလးစိတ္ထဲတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ရင္လဲခုန္တယ္။မင္းမင္းမွာမိမိေက်ာကိုခင္ေလးရင္ဘတ္ႏွင့္ကပ္ၿပီးဖက္ထားေတာ့စိတ္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္လာကာလီးကေတာင္လာတယ္။သာရာတဲ့အထိအေတြ႕ကျဖစ္လာတယ္။စိတ္ထဲမွာလည္းခင္းေလးကိုလိုးရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲလို႔ေတြးေနၿပီး လိုးလို႔ရေအာင္ၿငံစည္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ “ရရဲ႕လား ခင္ေလး” “အင္း ရတယ္ ကိုမင္း” ေမးသူႏွင့္ေျဖသူအသံေတြကမူမမွန္ေတာ့ေပ။ႏွစ္ေယာက္သားစိတ္ေတြဂေယာက္ကယက္ႏွင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ႏွစ္ဦးသားလည္းရိပ္မိေနတယ္။

႐ြာငါး႐ြာကိုသြားၿပီးေနာက္ ခင္ေလးတို႔ျပန္လာၾကတယ္။ “ခင္ေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား” “အင္းလူလဲေညာင္းကိုက္ေနၿပီ’ “ခင္ေလးေတာ့မသိဘူး၊က်ေနာ္ေတာင္ဖင္က်ိမ္းေနၿပီ” “ခစ္ ခစ္ ခစ္၊ကိုမင္းကလဲ” “ခင္ေလးကေရာ အတူတူပဲေလ” “ဟားးးးဟားးးး” ညေနအိမ္ေရာက္ေတာ့ “ကဲခင္ေလးေရနားလိုက္အုံး၊က်ေနာ္ညေန မွျပန္လာေတာ့မယ္” “ဟုတ္ကိုမင္း” ခင္ေလးလဲ ပင္ပန္းတာမို႔နားရင္းအိပ္လိုက္တယ္။ညေနေစာင္းမွႏိုးကာေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။လန္းဆန္းသြားသလိုခံစားရေပမယ့္တကိုယ္လုံးကိုင္႐ိုက္ထားသလိုနာက်င္ေနတယ္။ “သမီးေရ အေဒၚမွာကိစၥေပၚလာလို႔ဟိုဘက္႐ြာသြားရမယ္၊မင္းမင္းကို ေခၚသြားလိုက္ဦးမယ္” “ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ” “တကယ္လို႔ အေရးႀကီးကိစၥေၾကာင့္ျပန္မလာႏိုင္ရင္ မင္းမင္းအေမေခၚအိပ္လိုက္ေႏွာ္” “ရပါတယ္အေဒၚ” “ေအးကြယ္မသြားမျဖစ္လို႔သာသြားရမွာသမီးေလးကိုအားနာလိုက္တာ” “သြားပါအေဒၚရယ္ ဘာမွေနာက္ဆံတင္းမေနႏွင့္” ”ေအးကြယ္” ္ကိုမင္းမင္းႏွင့္အေဒၚဆိုင္ကယ္စီးၿပီးထြက္သြားတယ္။

ခင္ေလးလဲထမင္းခူးခပ္စားလိုက္ၿပီး ညခုႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့မင္းမင္းေရာက္လာတယ္” “ခင္ေလးထမင္းစားၿပီးၿပီလား” “ဟုတ္ကိုမင္း” “ေနရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား” “နာေနတာေပါ့၊ေက်ာေတြခါးေတြလဲေအာင့္ေနတာပဲ” “အင္းေလ စီးေနမက်ေတာ့ဒီလိုပဲျဖစ္မွာ” “အင္းေပါ့ ကိုမင္းကမျဖစ္ဘူးလား “မျဖစ္ပါဘူး” “အင္း အေဒၚရွိရင္ အေဒၚကိုခနႏွိပ္ခိုင္းရင္ရမွာ” “အာ ကိုမင္းကလည္းလူႀကီးကိုအားနာစရာ” “က်ေနာ့္အေဒၚက သေဘာေကာင္းပါတယ္” “ဒါေပမယ့္” “ဟင္းးးက်ေနာ့္အစားႏွိပ္ေပးတယ္လို႔သေဘာထားခိုင္းလိုက္မယ္” “အမ္ ဘယ္လိုဘယ္လို” “ဒီလိုခင္ေလး ခါတိုင္းအေဒၚေနမေကာင္းရင္က်ေနာ္ႏွိပ္ေပးေနၾကေလ” “အခုခင္ေလးေနလို႔မေကာင္းေတာ့က်ေနာ့္အတြက္အစားထိုးေပးႏွိပ္ခိုင္းေပးတာေျပာတာပါ” “ခစ္ ခစ္ရပါတယ္ကိုမင္းရယ္” အေဒၚမရွိေတာ့စကားေျပာရတာပိုလြတ္လပ္တယ္။

ေျပာရင္းႏွင့္ ဆက္ကိစၥနည္းနည္းပါတယ္။ဒီေတာ့စိတ္ထဲတမ်ိဳးေလးျဖစ္ၿပီးအရသာရွိတယ္။မင္းမင္းေသြးတိုးစမ္းၿပီးရသေလာက္ ထည့္ေျပာတယ္။သားဖြားဆရာမေလးဆိုေတာ့ဒီကိစၥကေျပာပေလာက္ေအာင္မထူးျခားဘူးေလ။ဒါေပမယ့္ႏွစ္ေယာက္တည္းေျပာရေတာ့ခင္ေလးစိတ္ေတြလည္းတမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီ။ စကားေျပာရင္းစိတ္ပါလာတယ္။ေျပာရင္းညနက္လာၿပီ။ “ခင္ေလး တစ္ေယာက္တည္းအိပ္ရဲလား” “နည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္တာေပါ့” “အကိုလာအိပ္ေပးရမလား” “အာ ကိုမင္းကလည္း” “ဒီလိုလုပ္ပါလား ၊က်ေနာ္တံခါးပိတ္လိုက္မယ္။ညဘက္ႀကီးဆရာမေလးတစ္ေယာက္တည္းက်ေနာ္ရွိေနတာလူျမင္ရင္မေကာင္းဘူး” “အင္းဟုတ္တယ္ကိုမင္း” “မင္းမင္းတံခါးထပိတ္လိုက္တယ္” ဖေယာင္းတိုင္မွိန္ျပျပေအာက္မွာႏွစ္ေယာက္သားရင္ေတြခုန္ေနၿပီ။

ခင္ေလးေျပာရင္းေက်ာကေအာင့္လာလို႔တခ်က္ဆန႔္လိုက္တယ္။ “ေက်ာေတြေအာင့္ေနတာလားခင္ေလး” “အင္းတကိုယ္လုံးေအာင့္ေနတာ” “က်ေနာ္ႏွိပ္ေပးမယ္” “ဟင့္ရတယ္မႏွိပ္နဲ႔ကိုမင္း၊ေဆးေသာက္ထားတယ္” “အားနာစရာမလိုဘူး” “ခနေလးႏွိပ္ရမွာ” မင္းမင္းမရမကေျပာလိုက္ၿပီးခင္ေလးအနားကပ္လိုက္တယ္။ခင္ေလးမွာလည္းႏွိပ္လိုက္ရင္သက္သာသြားမယ္အထင္ႏွင့္မို႔ “အင္းကိုမင္း” “ခင္ေလးေမွာက္အိပ္လိုက္” “အင္း” “ခနေလးေစာင္ေလးႏွင့္ေခါင္းအုံးေလးယူလိုက္မယ္” ကိုမင္းအေဒါ့္အခန္းထဲကေခါင္းအုံးႏွင့္ေစာင္ယူကာၾကမ္းေပၚေစာင္ခင္းၿပီး “ရၿပီခင္ေလးေမွာက္အိပ္လိုက္” ခင္ေလးေခါင္းအုံးေပၚေမွာက္ခ်လိုက္တယ္။မင္းမင္းလည္းဒီအေျခအေနဆိုရင္မဆိုးဘူးဆိုၿပီးခင္ေလးအနားကပ္ၿပီးဒူးေထာက္ကာေက်ာျပင္ကိုစမ္းၿပီးလက္မႏွင့္ခါးေၾကာကိုေျဖးေျဖးခ်င္းႏွိပ္လိုက္တယ္။အထိအေတြ႕ကအိစက္ညက္ေညာလြန္းလို႔လီးကဆတ္ကနဲေတာင္လာၿပီ။ လက္မႏွင့္ခါးေၾကာေလးကိုခြညႇပ္ကာေျဖးေျဖးခ်င္းအေပၚေအာက္ဆြဲေပးလိုက္တယ္။

”အာ့ အင္းးးအင္းးး” “နာလို႔လားခင္ေလး နည္းနည္းေလးကိုမင္း” “အင္းက်ေနာ့္မွာေဆးရွိတယ္” “အပူဆိုရင္ မခံႏိုင္ဘူးကိုမင္း” “အေအးေဆးရွိတယ္ ခင္ေလး” “အင္းကိုမင္း” ကိုမင္းေဆးဘူးကိုလွမ္းယူၿပီညႇစ္ထုတ္ကာ ခင္ေလးအက်ႌ ကိုမၿပီးေက်ာျပင္ကိုပြတ္လိုက္တယ္။ၿပီးမွတေျဖးေျဖးလက္မေလးႏွင့္ႏွိပ္ေပးလိုက္ၿပီး “ခင္ေလးရတယ္မလား” “အင္း” ကိုမင္းလုံခ်ည္ကိုေျဖေလ်ာ့ၿပီးတင္သားနားအထိေဆးလိမ္းကာပြတ္ေပးလိုက္တယ္။ ခင္ေလးစိတ္ေတြေဝခြဲမရဘူး၊တေျဖးေျဖးနယ္ကြၽံလာတဲ့ ကိုမင္းလက္ေတြက ခင္ေလးလုံးခ်ည္ကိုေျဖခ်ေနၿပီ။အိမ္ေနရင္းအတြင္းခံကမဝတ္ထားေတာ့ရင္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္လာကာတင္သားႏွစ္ဘက္အားတင္းၿပီးညစ္ထားလိုက္တယ္။ ကိုမင္းလည္း တင္သားေတြကိုမထိတထိလုပ္ၿပီးခင္ေလးစိတ္ပါေအာင္ဆြလာတယ္။

တင္သားႏွစ္ဘက္ကိုပါလက္ႏွင့္ဖိႏွိပ္ေပးၿပီးေဘးႏွစ္ဖက္ဆြဲခ်တယ္။အမွန္ကဖင္ၾကားအထိျမင္ရေအာင္လုပ္ေဆာင္ေနတာပါ။ ခင္ေလးမွာေရွ႕တိုးရေကာင္းမလားေနာက္ဆုတ္ရေကာင္းမလားေတြးေနတုန္းမွာပင္ကိုမင္းကခင္ေလးအေပၚကခြၿပီးထိုင္လိုက္တယ္။ “အာ ကိုမင္းအဲလိုမလုပ္နဲ႔ေလ” “မဟုတ္ဘူးခင္ေလးအေၾကာကိုအားညီေအာင္ႏွိပ္ခ်င္လို႔ပါ” “အင္းပါ” ကိုမင္းတေျဖးေျဖးႏွင့္တဆင့္တက္ကာေက်ာ္ေအပၚေဆးလိမ္းရန္အတြက္ဘရာကိုအေပၚတြန္းတင္လိုက္တယ္။ၿပီးမွေက်ာတျပင္လုံးေဆးလိမ္းၿပီးသက္ညႇာစြာႏွိပ္ေပးတယ္။

ဒါေပမယ့္အေပၚတြန္းတင္တဲ့ဘရာကေအာက္ကိုျပန္က်လာတယ္။ကိုမင္းကဘရာဂ်ိတ္ကိုျဖဳတ္လ္ုက္တယ္။ “အာ ကိုမင္း” တေျဖးေျဖးကိုမင္းကအေပၚထိေရာက္လာသလိုခင္ေလးဖင္ၾကားကိုမင္းလီးကေထာက္လာတယ္။ “လီးႀကီးကခင္ေလးဖင္ကိုေထာက္ေနတာ ခင္ေလးသိေပမယ့္မေျပာရဲဘူး” ခင္ေလးစိတ္ေတြထလာၿပီးပိပိကအရည္စိုလာၿပီေလ။ “ရၿပီကိုမင္း” “အင္းအေပၚကေတာ့ရၿပီ ေပါင္ေတြနာေနမွာပဲေလ” “ရပါၿပီ ကိုမင္းကလည္း” ထိုစဥ္မွာပင္ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးၿငိမ္းသြားရတယ္။ “ေဟာ့ေတာ့မီးၿငိမ္းသြားၿပီ” “အင္း ခင္ေလး ကိုမင္းဒီမွာပဲအိပ္ေတာ့မယ္” “ကိုမင္းကလည္းမျဖစ္ပါဘူးဆို” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “အင္းေျပာတတ္ဘူး” “အင္းေလ မေျပာနဲ႔ေတာ့ခင္ေလး” ကိုမင္းခင္ေလးကိုဖက္လိုက္ၿပီး နမ္းလိုက္ကာ “က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္ေနၿပီခင္ေလး” “အို..ကိုမင္းေႏွာ္” ခင္ေလးလဲစိတ္ေတြဂေယာင္ေခ်ာက္ျခားသြားၿပီး ကိုမင္းကိုျပန္ဖက္ထားလိုက္တယ္။

အထိအေတြ႕မွာခင္ေလးတစ္ေယာက္ ဆင္ျခင္တုံတရားေတြေပ်ာက္ခဲ့ၿပီးခင္ေလးလည္းတဏွာေရစီးေနာက္လိုက္မိခဲ့ၿပီေလ။ကိုမင္းမွာခင္ေလးကိုဖက္ရင္းတင္သားေတြကိုပြတ္ေပးလိုက္တယ္။ခင္ေလးႏို႔ရွိရာကိုေအာက္သို႔ေလွ်ာခ်ၿပီးခင္ေလးႏို႔ကိုေျဖးညႇင္းစြာစို႔လိုက္တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ အင္းဟင္းးးဟင္းးးး” တကိုယ္လုံးၾကက္သီးေႏြးေတြတဖ်န္းဖ်န္းထၿပီးခင္ေလးအရမ္းကိုစိတ္ေတြထလာတယ္။ ႏို႔စို႔ရင္းတင္ပါးၾကားလက္သြင္းၿပီးအဖုတ္ထဲကိုလက္ႏွင့္ႏႈိက္ရာလက္ထဲမွာေစာက္ရည္အခ်ိဳ႕ကပ္ပါလာခဲ့တယ္။ “ခင္ေလးစိတ္ေတြထန္စျပဳေနၿပီမွန္း ကိုမင္း ေတြးမိၿပီးခင္ေလးႏို႔ကိုပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ဖီးလ္တက္ေအာင္စို႔လိုက္ၿပီး ခင္ေလးကိုပက္လက္လွန္ကာအေပၚကေနလိုက္တယ္။ၿပီးမွႏို႔မွတဆင့္ေအာက္သို႔ဆင္းကာေစာက္ဖုတ္ေနရာေလးကို လွ်ာအျပားလိုက္နမ္းလိုက္တယ္ “႐ြတ္..ပလပ္” “အာ့ အိုးးးအင္းးးဟင္းးးးး” တကိုယ္လုံးတုန္တက္သြားကာအဖုတ္ထဲကအရည္ေတြစိမ့္ဆင္းသြားၿပီးတခါမွမခံစားဖူးေသာအရသာထူးကိုခံစားမိကာခင္ေလးမွာ အဖုတ္ထဲလွ်ာဝင္လာေအာင္ေပါင္ကိုကားၿပီး ေျမႇာက္ေပးမိျပန္တယ္။

“အင္းဟင္းးဟင္းးးး အားးရွီးးရွီးးး” မင္းမင္းလဲတတ္စြမ္းသမွ်ကိုခင္ေလးတစ္ေယာက္ဖီးတက္လာေစဖို႔ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ေပးလိုက္ရာ ခင္ေလးခမွ်ာမႀကဳံဖူးေသးတဲ့ကာမေရစီးမွာေမ်ာပါသြားေတာ့တယ္။ ခင္ေလးတစ္ေယာက္စိတ္ပါလာလို႔ ေအာ္ညည္းမိသလိုကာမစိတ္ကအထြဋ္အထိပ္ေရာက္လို႔တႀကိမ္ၿပီးသြားခဲ့တယ္။ မင္းမင္းလည္းလီးက အရမ္းေတာင္ေနၿပီလီးထိပ္မွာလည္းအရည္ၾကည္ေတြစိုေနၿပီ။လီးကိုတခ်က္ႏွစ္ခ်က္ဂြင္းတိုက္လိုက္ၿပီးခင္ေလးအဖုတ္ကိုေတ့လိုက္တယ္။ခင္ေလးမွာကာမစိတ္ေတြျဖစ္ၿပီး အလိုးခံခ်င္ေနၿပီမို႔မတားျမစ္ႏိုင္ျဖစ္ေနၿပီ။လီးေတ့ၿပီး ဖိခ်လာတာေၾကာင့္အဖုတ္ထဲလီးကတင္းၾကပ္ၿပီး “ဗ်စ္ ျဖစ္ ဗ်ိ ဗ်ိ” “အာ့ ကိုမင္း ေျဖးေျဖး” လီးတရစ္ခ်င္းတိုးဝင္လာတယ္။အဖုတ္ထဲပူကနဲျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ခင္ေလးကိုမင္းကိုေျပာလိုက္တယ္။ ကိုမင္းလည္းခင္ေလးႏို႔ကိုကုန္းစို႔ၿပီးခနေလးလီးထည့္ထားရင္းၿငိမ္ေပးလိုက္တယ္။

ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ကညႇစ္သလိုခံစားရၿပီးခင္ေလးလည္းညည္းလာေတာ့မွထပ္ၿပီးသြင္းလိုက္တယ္။ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဖြတ္” “အာ့အင္းးဟင္းးးအာ့ရွီးးး” အဖုတ္ယက္ခံရတဲ့ခံစားမြဳ႕မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲလီးဝင္လာတဲ့ခံစားခ်က္ကတမူထူးျခားတယ္။အဖုတ္ထဲဝင္လာတဲ့လီးကအဖုတ္အတြင္းသားေတြကိုပြတ္ဆြဲသြားေတာ့ခင္ေလးမွာအရမ္းကိုကာမစိတ္တက္လာေစၿပီးဖီးတက္ေနေတာ့မ်က္လုံးမွိတ္ကာႏြဳတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး ညည္းတြားမိလိုက္ေတာ့တယ္။ခင္ေလးညည္းတြားသံကကိုမင္းကိုတဏွာစိတ္ပိုႂကြလာေစၿပီးလိုးခ်က္ေတြျမန္လာတယ္။ “ဘြတ္ ဖြတ္ .ဖန္းးဖန္းးးးဖန္းးး” “အာ့ရွီးးရွီးးးကိုမင္းးအာ့ရွီးးးရွီးး” “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းးဖန္းးးးး” ခင္ေလးမွာငါးမိနစ္ခန႔္သာအလိုးခံရၿပီးေနာက္ၿပီးခ်င္လာျပန္တယ္။

“ဖြတ္ ဘြတ္ဖပ္ ဖပ္ ဖန္းးးးဖန္းး” “အာ့ရွီးးရွီးးး အားးးး” “ခင္ေလးၿပီးေတာ့မလားးး” “အင္းးးကိုမင္းးအာ့ရွီးးးရွီးး” ကိုမင္းလည္းခင္ေလးၿပီးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့အရွိန္နည္းနည္းတင္လိုက္ကာထပ္လိုးလိုက္တယ္။ေစာက္ဖုတ္ကေစးပိုင္တင္းၾကပ္ကာညႇစ္ထားမြဳ႕ေၾကာင့္ကိုမင္းလဲၿပီးခ်င္ေနၿပီ။တဖတ္တဘြတ္ဘြတ္ႏွင့္လိုးခ်က္ျပင္းျပင္းကိုအႀကိမ္သုံးရာနီးပါးဆက္လိုးလိုက္ရာ “ဘြတ္ ဖြတ္ဖန္းးဖန္းးးးဖန္းး” “အာ့ၿပီးၿပီ အားးးရွီးးရွီးးး” ကိုမင္းလည္းသုတ္ေတြပန္းထြက္ကာၿပိဳင္တူၿပီးသြားရေတာ့တယ္။ေမာပန္းသြားတဲ့ကိုမင္း ခင္ေလးအနားကပ္အိပ္ကာဖက္ၿပီးအနမ္းေတြ ေႁခြလိုက္တယ္။ခင္ေလးလည္းကိုမင္းကိုဖက္ၿပီးအေမာေျဖေနရာကႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကၿပီးမနက္ေလးနာရီေလာက္မွခင္ေလးႏိုးလာခဲ့တယ္ “ကိုမင္း” “ဟင္” “ထေတာ့ေလ သြားေတာ့လူေတြျမင္ကုန္မယ္” “အင္း သြားမယ္ခင္ေလး” ကိုမင္းလဲလူးလဲထကာခင္ေလးပါးကိုနမ္းၿပီး သူ႔မိဘအိမ္ဘက္ကိုသြားေတာ့တယ္။

ခင္ေလးလဲညကအျဖစ္အပ်က္ေတြးကာ တခုခုမွားသလိုခံစားမိလိုက္တယ္။ၿပီးမွျဖစ္သြားၿပီးၿပီဆိုေတာ့ျပင္မွမရေတာ့တာဟုေတြးကာ အိပ္ရာကထၿပီးအိမ္သာကိုသြားလိုက္ပါေသးတယ္။႐ြဴးေပါက္ၿပီးစပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကိုေရေဆးၿပီးေဆးပုံးထဲမွသေႏၶတားေဆးယူကာေသာက္လိုက္ရင္းအိပ္ရာေပၚျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ေနာက္တရက္ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့အေဒၚျပန္ေရာက္လာတယ္။ခင္ေလးလည္းေဆးခန္းရွိရာကိုသြားၿပီးလုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္ေနလိုက္တယ္။ကိုမင္းလည္းမေယာင္မလည္ႏွင့္ ေရာက္လာကာ “ခင္ေလးအလုပ္ေတြမ်ားေနလား” “အင္းကိုမင္း” “ကိုမင္းေရာအလုပ္မရွိဘူးလား” “အလုပ္က အေဝးႀကီးမွာမွမဟုတ္တာ၊အခုကပဲခင္းေတြစိုက္ထားၿပီးနားေနတဲ့အခ်ိန္ေလ” “ဟုတ္ကိုမင္း” “ခင္ေလး ညက်ရင္ ခင္ေလးဆီလာအိပ္မလို႔” “မျဖစ္ဘူး ေဒၚေလးရွိတယ္” “ခင္ေလးကလဲအေဒၚကအိပ္ရင္သိုးေနတာ” “သိသြားမွာစိုးလို႔ပါကိုမင္းရယ္” “ကိုယ့္အေဒၚအေၾကာင္းကို ကိုမင္းအသိဆုံးပါခင္ေလး”

“မျဖစ္ဘူးသိသြားရင္ခင္ေလးပဲအရွက္ကြဲရမွာ”အင္း ဒီေန႔သူျပန္ေရာက္လာၿပီေလ၊သူပင္ပန္ပမ္းလို႔ညက်ႏွိပ္ေပးဖို႔ေခၚထားတယ္” “ဟုတ္လားခင္ေလးရွိတာကို” “ခင္ေလးကိုအားနာလို႔ျဖစ္မယ္” “အင္းအဲဒါျဖစ္ႏိုင္တယ္” “ဒီလိုလုပ္ေလ ခင္ေလးေဒၚေလးကိုညက်ရင္ကိုမင္း လာႏွိပ္ေပးမယ္၊ခင္ေလးကလဲေဒၚေလးကို ေဆးတိုက္လိုက္အိပ္ေဆးပါထည့္တိုက္လိုက္” “ဟြန္းဒါမ်ိဳးဆိုေတာ္ေတာ္ဉာဏ္ေကာင္းေနတယ္” “ဟီး ခင္ေလးကလဲ မေန႔ကခင္ေလးခရီးပန္း ေနလို႔ကိုမင္းအေလွ်ာ့ေပးခဲ့တာ” “ဟြန္း..ေတာ္ပါကိုမင္းရာအေလွ်ာ့မေပးရင္ ခင္ေလးေသသြားမလားမသိဘူး” “မေသေစရဘူးခင္ေလး” “ဒီေန႔ေတာ့မလာႏွင့္အုံးေလ ေနာက္ရက္ေတြမွေပါ့ေႏွာ္ကိုမင္း” “ဟုတ္ပါၿပီ ခင္ေလးရာ” ခင္ေလးမွာကိုမင္းႏွင့္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ေနာက္ဆုတ္လို႔ရေတာ့မယ့္အေျခအေနမရွိေတာ့ေပ။ ခင္ေလးလည္းမထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီးကိုမင္းလိုခ်င္တာေပးမလို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္အေဒၚအိမ္မွာေတာ့လုပ္လို႔ျဖစ္မယ္မထင္ဘူးေလ။လုပ္လို႔သိသြားရင္အရွက္ကကြဲအုံးမွာခင္ေလးကဘယ္မွာေအးေအးေဆးေဆးေတြ႕လို႔ရမလဲသာစဥ္းစားလိုက္တယ္။ ေဆးခန္းကေဆာက္လို႔ၿပီးေတာ့မယ္။လိုအပ္တဲ့က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္တဲ့စာ႐ြတ္စာတန္းေတြပိုစတာေတြ၊ေၾကာ္ျငာေတြႏွင့္ေဆးေတြလိုအပ္ေသးတယ္။ဒီေတာ့ၿမိဳ႕နယ္ကက်န္းမာေရးဦးစီးဌာနခြဲကိုဖုန္းဆက္ေတာ့လာထုတ္ပါတဲ့။ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီးပစၥည္းထုတ္ဖို႔ရာကိုမင္းကိုအကူအညီေတာင္းရေတာ့တယ္။ “ကိုမင္း ခင္ေလးၿမိဳ႕တက္ၿပီးပစၥည္းထုတ္ရမယ္” “သြားေလခင္ေလးဘယ္အခ်ိန္သြားမလဲ” “မနက္ျဖန္မနက္ေစာေစာသြားမယ္” “အင္းသြားၾကတာေပါ့’” ေနာက္မေန႔မနက္ငါးနာရီေလာက္ထိုးေတာ့ကိုမင္းကလာေခၚတယ္ “ခင္ေလးႏိူးၿပီလား” “ႏိုးၿပီေလ၊အဆင္သင့္ပဲ” ခင္ေလး အျပင္ကိုထြက္ၿပီးကိုမင္းဆိုင္ကယ္ေနာက္လိုက္ခဲ့တယ္။

ကိုမင္းလဲၿမိဳ႕ဘက္ေမာင္းခဲ့ၿပီး က်န္းမာေရး႐ုံးဖက္လိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ကိုးနာရီခြဲေလာက္ေရာက္တာမို႔အဆင္ေျပတယ္။႐ုံးကထုတ္ေပးတာေတြကိုခင္ေလးယူလာၿပီး :”ကိုမင္းတစ္ခုခုစားရေအာင္” “အင္းစားမယ္ေလ၊ဒါေပမယ့္ဆိုက္မွာမစားခ်င္ဘူး” “အင္းအဲဒါဆိုလဲပါဆယ္ဝယ္လိုက္” ကိုမင္းေခါက္ဆြဲေၾကာ္ႏွင့္ထမင္းေၾကာ္ႏွစ္ပြဲဝယ္ကာၿမိဳ႕ကအဆင့္ျမင့္တည္းခိုခန္းကိုေမာင္းခဲ့လိုက္တယ္ “အယ္ ကိုမင္း ဘယ္ကိုေမာင္းလာတာလဲ” “ခင္ေလးကလဲ၊ဟိုမွာက်ေတာ့လည္းမေတြ႕ရ ဘူးေလ၊အာ့ေၾကာင့္ဒီမွာေအးေအးေဆးေဆး ေနမလို႔” “ဟြန္း ကိုမင္းေႏွာ္” ကိုမင္းတည္းခိုခန္းဘက္ေမာင္းလာေတာ့ခင္ေလးသိလိုက္ၿပီ။ လုပ္ဖူးထားေတာ့ခင္ေလးစိတ္ကမထူးေတာ့ဘူးဆိုတဲ့စိတ္ကလြမ္းမိုးေနတယ္။႐ြာမွာလူသိမွာစိုးရိမ္ရေပမယ့္ၿမိဳ႕မွာဆိုေတာ့လူေတြမသိဘူးဆိုတဲ့အေတြးကဝင္လာတယ္။ကိုမင္းႏွင့္အတူတည္းခိုခန္းထဲဝင္လိုက္တယ္။

“ခင္ေလးအဝတ္အစားအပိုပါလား” “မပါဘူးကိုမင္း” ကိုမင္းခင္ေလးကိုဖက္ၿပီးနမ္းလိုက္တယ္။ ခင္ေလးလည္း “ကိုမင္းအဝတ္ေတြေၾကကုန္ပါ့မယ္” “ကိုမင္းခြၽတ္ေပးမွာေပါ့” “ဟင္း..ဒါပဲအၿမဲလာေခ်ာင္းေနတာ” ကိုမင္းခင္ေလးအဝတ္ေတြခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္။အခုလိုမ်ိဳးထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရမွအရမ္းကိုလွတဲ့ေဘာ္ဒီ။ႏို႔ေတြလည္းဝိုင္းစက္လွပလြန္းတယ္ပန္းေရာင္ေျပးေနတဲ့ႏို႔ေလးေတြကလဲျမင္သူေငးေလာက္တယ္။ခါးေသးရင္ခ်ီတဲ့အလွအပမ်ိဳးေလးေပါ့။ ခါးေသးၿပီးတင္ႀကီးတဲ့မိန္းမသားအလွဆိုတာရွားပါးတယ္ေလ။ “ခင္ေလးေရခ်ိဳးခန္းဝင္လိုက္အုံးမယ္ကိုမင္း” ခင္ေလးတမနက္လုံးလြဳပ္ရွားေနေတာ့ညစ္ပတ္ေနေလာက္ၿပီ။ကိုမင္းကတေန႔ကလိုမ်ိဳးအဖုတ္ကိုနမ္းေပးရင္အနံ႔ထြက္မွာစိုးရိမ္မိတယ္ေလ။

ဒီေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးအဖုတ္ေလးေမြးေအာင္ဆပ္ျပာေမြးခဲေလးႏွင့္ေဆးေၾကာလိုက္တယ္။ ကိုမင္းမွာခင္ေလးရဲ႕ဝတ္လစ္စလစ္အလွေတြ႕ၿပီးရင္ခုန္ၿပီးလီးကအရမ္းေတာင္လာတယ္။အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ခင္ေလးမသိေစဘဲဗီဒီယို႐ိုက္ဖို႔လုပ္ၿပီးဖုန္းကင္မရာကိုကုတင္ဖက္ခ်ိတ္ၿပီးဖြင့္ထားလိုက္တယ္။ ခင္ေလးမွာအဖုတ္ႏွင့္ဖင္ကိုေရေဆးၿပီးအိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္ခဲ့တယ္။ “လာ ခင္ေလး ကိုမင္းအရမ္းလုပ္ခ်င္ေနၿပီ” “ဟင့္ ကိုမင္းကလဲ” ခင္ေလးႏို႔ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခင္ေလးႏြဳတ္ခမ္းေတြနမ္းလိုက္တယ္။ခင္ေလးလဲ တုန႔္ျပန္ကာနမ္းတယ္။ႏွစ္ေယာက္လုံးအနမ္းေတြက အရမ္းကိုထန္လြန္းေနတယ္။ ကိုမင္းကနမ္းရင္းႏွင့္ ခင္ေလးဖင္ႀကီးေတြကိုညႇစ္သလိုခင္ေလးကလည္းကိုမင္းေက်ာျပင္ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားတယ္။ကိုမင္းရဲ႕လီးကခင္ေလးေပါင္ၾကားအဖုတ္ေနရာကိုလာၿပီးေထာက္ေနတယ္။ကိုမင္းလီးကအရည္ေတြကစိမ့္ဆင္းေနတာေၾကာင့္ေပါင္ၾကားမွာေခ်ာၿပီးအဖုတ္ေအာက္ကိုထိုးမိေနၿပီေလ။

ကိုမင္း ခင္ေလးကိုဖက္ထားရင္းအိပ္ရာေပၚလွခ်လိုက္ကာခင္ေလးႏို႔ေတြကိုရမက္ထန္ထန္ႏွင့္တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔လိုက္တယ္ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”. “အာ့ အင္းးဟင္းးဟင္းးးး” တခါအလိုးခံထားတ ဲ့ခင္ေလး အရသာကိုသိေနၿပီတိုးတိတ္တိတ္ညည္းရင္း ကိုမင္းေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုဖြဖြေလးဆြဲေနမိတယ္။ကိုမင္းလည္း အဖုတ္ရွိရာကိုေလွ်ာခ်ရင္းခင္ေလးေပါင္ကိုကားကာအဖုတ္ကိုယက္လိုက္ေတာ့တယ္ “ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္” “အာ့ရွီးးရွီးးအိုးးးကိုမင္းးးဟားးးးးအားး” ခင္ေလးအသံမထြက္ေစဖို႔ထိန္းခ်ဳပ္ေပမယ့္ ကိုမင္းရဲ႕လွ်ာအစြမ္းေၾကာင့္အေလွ်ာ့ေပးကာအသံထြက္ညည္းလိုက္တယ္ “ပလပ္ ပလပ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” အဖုတ္ယက္ၿပီးအေစ့ကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္လိုက္တယ္။စိတ္ထန္မြဳ႕ေၾကာင့္မာေနတဲ့ခင္ေလးအေစ့ကနီတ်ာရဲေလးျဖစ္ေနၿပီေလ။ “အာ့ကြၽတ္ ကြၽတ္ အိုးးအားးရွီးးရွီးးး” ခင္ေလးခါးေျမႇာက္ၿပီးေအာ္ညည္းလိုက္သလိုကိုမင္း ေခါင္းကိုလည္းဖိခ်မိတယ္။အထာေပါက္တဲ့ကိုမင္း အဖုတ္ထဲလွ်ာဝင္ႏိုင္သမွ်ဝင္ေအာင္ထိုးေမြေပးလိုကိတဲ့အခါ ခင္ေလးမွာစိတ္ထန္ၿပီး အဖုတ္ထဲကအရည္ထြက္ၿပီးၿပီးသြားရေတာ့တယ္။

“ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္” “အားးရွီးးရွီးးးအားးးးးးအိုးးးအားးး” ညည္းသံဆုံးသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ခင္ေလးခါးကေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားၿပီးအသက္႐ြဴသံေလးျပင္းျပကာေမာဟိုက္သြားေတာ့တယ္ “ခင္ေလးေမာသြားၿပီလား” “အင္း ေမာ သြားၿပီ” “ကိုမင္း ဟာေလး နမ္းေပးဦးေလ” “အင္း နမ္းေပးမယ္ေလ” ခင္ေလးကအိပ္ရာကလူးလဲထလိုက္သလို ကိုမင္းကအိပ္ရာေပၚပက္လက္အိပ္လိုက္တယ္။မိုးေပၚေထာင္ေနတဲ့ကိုမင္းလီးကိုခင္ေလးကငုံကာစုပ္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အားးရွီးးးေကာင္းလိုက္တာ အိုးး” ခင္ေလးရဲ႕လီးစုပ္ေပးမြဳ႕ေၾကာင့္ ကိုမင္းမွာေျခဖဝါးေၾကာေတြေထာင္ထသလိုျဖစ္သြားရၿပီး လီးကအဆမတန္ေတာင္လာေတာ့တယ္။ ခင္ေလးလဲ ၾကားဖူးနားဝရွိသလို လီးဒစ္ေတြကိုလွ်ာႏွင့္ရစ္ပတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ “အားးရွီးးးရွီးးးေကာင္းလိုက္တာ ခင္ေလးရာ” “ေတာ္ပီ မလိုးရဘဲၿပီးသြားလိမ့္မယ္” ကိုမင္း ေျပာတာေၾကာင့္ ခင္ေလးလီးစုပ္တာရပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ “ခင္ေလးကုန္းေပးပါလား” “အင္းကုန္းေပးမယ္ေလ” ခင္ေလးကကုန္းေပးလိုက္တယ္။

ကိုမင္းလည္း ခင္ေလးေနာက္ကေနၿပီးအဖုတ္ၾကားလီးေတ့ကာထိုးသြင္းလိုက္တယ္။လီးကတအိအိႏွင့္ဝင္သြားၿပီးအဆုံးထိေရာက္သြားေတာ့တယ္။ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ၿဗိ ၿဗိဗ်စ္” “အာ့ကိုမင္းေျဖးေျဖးေအာင့္တယ္” “အင္းေျဖးေျဖးေလးလုပ္ၾကည့္မယ္” ကိုမင္းလီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္တယ္။ခနၾကာေတာ့ခင္ေလးဆီကထြက္တဲ့အရည္ေၾကာင့္ခင္ေလးမွာေအာင့္တာသက္သာလာသလိုေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္တာလဲ အားမလိုအားမရျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ခင္ေလးျမန္ျမန္လုပ္ေပးဖို႔ေျပာမထြက္ေပ။ကိုမင္းလည္းအားမရျဖစ္လာကာ “ခင္ေလး ျမန္လို႔ရၿပီလား” “အင္းျမန္ေတာ့ကိုမင္း ခင္ေလးခံႏိုင္ၿပီ” ကိုမင္းအရွိန္ေလးတင္ကာလိုးလိုက္ေတာ့လီးကအဖုတ္ထဲတဇိဇိတဗ်ိဗ်ိ ဝင္ကာဖီးတက္လာေတာ့တယ္။ “ဇြိ ဗ်ိ ဗ်စ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဖန္းဖန္းးး” “အာ့ အင့္ ဟင့္ အင့္ ” “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္..ဖန္း..ဖန္းးး” “အိုး အင့္! ဟင့္! အင့္! အင့္ အာ့ရွီးရွီးး” လိုးရတာေစးပိုင္ေနသလိုအရမ္းလည္းေကာင္းေနတယ္။

ကိုမင္းလိုးရင္း ခင္ေလးဆံပင္ေတြကိုစုစည္းကာေနာက္ကိုလွန္ဆြဲလိုက္ၿပီးတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္လိုက္တယ္။ကင္မရာမွာခင္ေလးရဲ႕ဖီးလ္တက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးေပၚလြင္ေစသလိုခါးေလးေကာ့ၿပီးဖင္ေလးေထာင္ေနနာေၾကာင့္ကိုမင္းလည္းအရသာရွိရွိလိုးရေတာ့ အရမ္းေကာင္းလြန္းသလိုခင္ေလးလည္းကာမစည္းစိမ္ကိုျပည့္ျပည့္ဝဝရရွိေနလို႔လိုးသံေတြႏွင့္ခင္ေလးညည္းသံေတြကအခန္းတြင္းဆူညံလို႔ေနတယ္။ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္လိုးၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံးအထြဋ္အထိပ္ေရာက္ကာၿပီးခ်င္လာခဲ့တယ္ “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းးဖန္းးးးး” “အာ့ရွီးးရွီးးးအားးးးအင္းးး” “ခင္ေလးၿပီးေတာ့မလား” “အင္းးၿပီး…ၿပီးေတာ့မယ္ အားးရွီးးးရွီးး” ကိုမင္းလည္းခင္ေလးၿပီးသြားတာသိလိုက္ၿပီး သုတ္ေတြပန္းထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ “ကိုမင္းၿပီးၿပီလားး” “အင္းးၿပီးၿပီခင္ေလး” “ဒါဆိုျပန္ၾကမယ္၊ေနာက္က်လို႔မေကာင္းဘူး” “အင္းပါေနာက္အေခါက္က်ရင္ၾကာၾကာေလး လုပ္ခ်င္တယ္” “အင္းပါကိုမင္း၊ခင္ေလးေရေဆးလိုက္အုံးမယ္” “ေဆးေလခင္ေလး” ခင္ေလးေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ ကိုမင္းလည္းဖုန္းကိုယူကာပိတ္လိုက္တယ္။

ၿပီးမွခင္ေလးေနာက္ကိုလိုက္ၿပီးေရေဆးလိုက္ေတာ့တယ္။ဒီလိုနဲ႔ၿမိဳ႕တက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းကိုမင္းႏွင့္ခင္ေလးအၿမဲတန္းလိုလို လိုးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေျခာက္လေလာက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္းရင္းခင္ေလးမွာကိုမင္းရဲ႕စ႐ိုက္ကိုသိလာတယ္။ကိုမင္းက တကယ္ဆိုရင္စြန႔္စားၿပီးအလုပ္လုပ္ကိုင္ရမွာအခုေတာ့ဆယ္တန္းထိပဲေက်ာင္းတက္ဖူးၿပီး အလုပ္မယ္မယ္ရရမရွိ။မိဘအလုပ္ကိုသာလုပ္ရင္း႐ြာမွာေအးေဆးစြာေနထိုင္တယ္။အားရင္ခင္ေလးဆီလာတယ္။အိပ္စားကာမအဆင့္သာရွိတယ္လို႔ဘဝနဲ႔ေတြးၿပီးခင္ေလးက ျမင္လာတယ္။ခင္ေလးတို႔ရဲ႕ေဆးခန္းလည္းၿပီးစီးလို႔ခင္ေလးအိမ္ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ခင္ေလးလည္းကိုမင္းကိုတေျဖးေျဖးႏွင့္ေဝးလာေတာ့တယ္။ေဆးခန္းမွာလည္းေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာတဲ့အခါခင္ေလးမွာအေဖာ္ရွိလာေတာ့ကိုမင္းကိုလည္း ေရွာင္ေနမိတယ္။ဒီလိုႏွင့္တေန႔ၾကေတာ့႐ြာမွာအလြဴတစ္ခုကခင္ေလးကိုဖိတ္တယ္။

ခင္ေလးႏွင့္အေဖာ္အလြဴကိုသြားၾကတယ္။ အလြဴကလဲ႐ြာကမ်က္ႏွာဖုံးဆိုေတာ့လူလည္းစည္တယ္ “ေဟ့..ေမာင္ေလး ဆရာမေလးေတြလာတယ္” “ဟုတ္မမႀကီး” “ဆရာမေလးေတြလာဗ်။ထိုင္ၾကပါ” “ေမာင္ေလးေရ ဆရာမေလးေတြကိုဧည့္ခံလိုက္ဦး၊မမလာခဲ့မယ္”ခင္ေလးကလာၿပီးဧည့္ခံတဲ့လူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ခင္ေလးထက္သုံးႏွစ္ေလာက္ႀကီးမယ့္လူ ပါ။အသားညိဳညိဳႏွင့္ကိုယ္ခႏၶာေတာင့္တင္းတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ေပါ့” “ဆရာမေလးတို႔စားၾကပါ” “မမလည္းလာေနၿပီ” “ဆရာမေလး စားေႏွာ္အားမနာႏွင့္၊ဒါက်မ ေမာင္ေလးအငယ္ဆုံး” “ဟုတ္မမ ၊အရင္ကမေတြ႕မိဘူးေႏွာ္႐ြာမွာ” “အခုမွႏိုင္ငံျခားကျပန္လာတာကြယ္၊မသြားနဲ႔အိမ္ကအလုပ္ေတြလုပ္ပါဆိုတာမရဘူး၊သုံးႏွစ္ေလာက္စင္ကာပူမွာလုပ္ၿပီးျပန္လာတာ” “ကဲေမာင္ေလး၊သူကမခင္ခင္ေလးတဲ့” “ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ကေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းပါ” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္” “က်ေနာ္လည္းဝမ္းသာပါတယ္” ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းဆရာမေလးခင္ခင္ေလးကို သေဘာက်သြားတယ္။

အရမ္းလွလို႔စိတ္ဝင္စားမိတယ္။ခနခန ဆရာမေလးကိုေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္။ခင္ေလးမွာကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းႏွင့္အၾကည့္ဆုံၿပီးရင္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။ “ခင္ေလး က်ေနာ္တို႔အိမ္ကိုလာလည္ႏိုင္ပါတယ္ဗ်” “ဟုတ္ ကဲ့ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း က်မတို႔ေဆးခန္းဖက္လဲလာလည္ႏိုင္ပါတယ္” “လိုတာရွိရင္ေျပာပါ။က်ေနာ္စြမ္းသေလာက္ ကူညီပါ့မယ္” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” ခင္ေလးမွာကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရဲ႕ပြင့္လင္းတဲ့အေျပာႏွင့္အၿပဳံးကိုသေဘာက်သြားတယ္ အၾကည့္စူးစူးေတြေၾကာင့္ရင္ခုန္သလိုျဖစ္လာတယ္။ကိုမင္းနဲ႔ေတြ႕တဲ့ခံစားမြဳ႕မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲထူးဆန္းတဲ့ခံစားမြဳ႕မ်ိဳးကိုႀကဳံရတယ္ “အင္း ငါဘာလို႔ဒီလိုေတြျဖစ္မိတာလဲမသိဘူး” စားေသာက္ၿပီး ေတာ့ “ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း က်မတို႔ျပန္ေတာ့မယ္ ေဆးခန္းမွာလူမရွိလို႔” “ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်” “မမ ညီမေလးတို႔ျပန္ေတာ့မယ္” “ေအးကြယ္ ဆရာမေလး” “ေမာင္ေလးေရ အသီးအႏွံေတြထည့္ေပးလိုက္ပါကြယ္” “မမေရ မယူေတာ့ဘူးေလ၊အလြဴႀကီးမွာ” “ေအးကြယ္ ညေနက်မွေမာင္ေလးကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းေတာ့မယ္’”

“ရပါတယ္မမရဲ႕” “အမေလးကြယ္ အားနာစရာက်ေနတာပဲ၊ကဲ ျပန္ျပန္ ေနာက္က်ေနမယ္” ခင္ေလးအလြဴအိမ္ကျပန္လာလိုက္တယ္။ အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ာက္ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရဲ႕မ်က္ႏွာပဲျမင္ေယာင္မိၿပီးၿပဳံးမိတယ္။ “အမယ္ခင္ေလးဘာေတြၿပဳံးေနတာ” “ဟုတ္ပါဘူး အမရယ္” “ဟင္းဟင္းးးငါသိပါတယ္ေအ ၊ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းေၾကာင့္မလား” “အို အမကလဲ” “အင္း ခင္ေလးခင္ေလး ငရံ႕ႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ဘယ္အေကာင္ဖမ္းရမလဲစဥ္းစားရခက္ေနၿပီထင္တယ္” “အာအမရယ္ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး” ခင္ေလးဘယ္လိုပင္ျငင္းပါေစ ခင္ေလးဘာသာအသိဆုံးပါပဲ။ခင္ေလးကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းတို႔ရဲ႕မိသားစုအမူအက်င့္ကိုသိတယ္။အကယ္၍ အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ေ႐ြးခ်ယ္ရင္ျငင္းရက္စရာ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ။ဒါေပမယ့္အခုေတာ့ခင္ေလးမွာ ကိုမင္းကရွိေနၿပီ။ကိုမင္းလိုလူမ်ိဳးႏွင့္ေတာ့အိမ္ကသေဘာမတူဘူးလို႔အရိပ္အမြတ္ေျပာထားၿပီးၿပီ။ခင္ေလးေတြးရင္ၿပဳံးလိုက္တယ္ “မုန႔္ဆီေၾကာ္ကဘယ္ေနမွန္းမသိဘူး၊ႏြဳတ္ခမ္းနာႏွင့္တည့္ပါ့မလားဆိုၿပီးေတာ့ေလ” ညေနေရာက္ေတာ့ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းေရာက္လာတယ္။

“ခင္ေလး ၊ ဟိုမွာကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း” “အယ္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအားနာစရာရွင္” “အားနာစရာမလိုပါဘူးဗ်ာ၊က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကလာခ်င္ေနတာ” “ေဟာ့ေတာ့” “မအံ့ဩနဲ႔ေလ က်ေနာ္ ကခင္ေလးျမင္ၿပီးကတည္းကလာခ်င္ေနတာ” “ေအာ္ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရယ္” “ေရာ့ အမေပးလိုက္တဲ့အသီးအနံေတြ လတ္ ဆတ္တယ္ဗ်” “ေက်းဇူးပါရွင္” “လုပ္ျပန္ၿပီ၊က်ေနာ္တို႔႐ြာကိုက်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မြဳ႕ေတြလုပ္ေပးတဲ့ခင္ေလးကိုက်ေနာ္တို႔ကေက်းဇူးတင္ရမွာပါ” “အမယ္ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအေျပာေကာင္းတယ္” “မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ” “က်မဘာေကြၽးရမလဲ၊အေျပာေကာင္းလြန္းလို႔” “မလိုပါဘူးဗ်ာ၊ဒါေပမယ့္ဒီကိုခဏခဏေတာ့လာခြင့္ေပးပါ” “ရွင္ ဘာလုပ္မို႔လဲရွင့္” “က်ေနာ့္ရင္ထဲခံစားခ်က္ေတြဖြင့္ျပမလို႔” “အမ္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းေႏွာ္” “ဘာလဲခင္ေလးက မယုံလို႔လား၊လူႀကီးစုံရာႏွင့္လာေတာင္းျပမယ္ေလ” “ေဟာ့ေတာ္ ဒုကၡပါပဲ” “ဘာမွဒုကၡမေရာက္ေစရဘူး၊ေတာသားဆိုေပမယ့္အရည္အခ်င္းရွိပါတယ္။

ခင္ေလးကိုဝမ္းဝ႐ုံမကစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားႏိုင္တယ္” “ေဟာ့ေတာ္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းႀကီးေႏွာ္” “ဟုတ္တယ္ခင္ေလးျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္တယ္ဆိုတာ ႐ူးတဲ့လူေတြလို႔ထင္ခဲ့တာအခုက်ေနာ္အ႐ူးျဖစ္ေနၿပီ” “ခစ္ ခစ္ ခစ္” “ရယ္ပါဗ်ာ၊ရယ္ပါ။ ခင္ေလးတစ္သက္လုံး စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာႏွင့္ရယ္ႏိုင္ေအာင္ခင္ေလးကိုလက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္” “ခင္ေလးစဥ္းစားပါရေစ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း” ခင္ေလးမွာတကယ္တမ္းအခ်စ္ဆိုတာကိုေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့အမွားတစ္ ခုေၾကာင့္ခင္ေလးစိတ္ညစ္မိတယ္။တခ်ိန္ကမေတြးမိဘဲကိုမင္းႏွင့္သာယာခဲ့တာအမွားတစ္ခုလိုထင္ေနရၿပီေလ။ေဆးခန္းကထြက္သြားတဲ့ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးခင္ေလးသက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္ “ဟူးး…ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရယ္၊အစကသာေတြ႕ခဲ့ရင္ ခင္ေလးရင္ေမာရမွာမဟုတ္ဘူး” ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းေဆးခန္းကထြက္သြားၿပီး ေနာက္ကိုမင္းေရာက္လာကာ “ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းဘာလာလုပ္တာလဲခင္ေလး” “အသီးအႏွံေတြလာပို႔တာ” “ေအာ .”တခ်က္သာအသံထြက္လိုက္ၿပီးကိုမင္း စဥ္းစားလိုက္တယ္။ၿပီးမွ “ဘာေတြေျပာသြားတာလဲ” းူ”ဘာမွမေျပာဘူး” ဒီကိစၥမ်ိဳးဆိုတာေႁမြေႁမြခ်င္းေျချမင္တယ္။

ဒီေကာင္လိုလူမ်ိဳးကစိတ္ထဲကမပါဘဲဒီလိုေဆးခန္းလာစရာမရွိဘူး၊။ငယ္ကတည္းကသိၿပီးသားေလ။ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလိုလူမ်ိဳးက ဘယ္မိန္းကေလးမွစိတ္ဝင္စားခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။စီးပြားေရးေျပလည္ေပမယ့္ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္မယ္ဆိုၿပီး စင္ကာပူကိုထြက္သြားတာ။ အခုေဆးခန္းကိုလာတယ္ဆိုေတာ့ခင္ေလးကိုဒီေကာင္ႀကိဳက္လို႔ျဖစ္မယ္ “ခင္ေလးညေနဘာစားမလဲ” “အားလုံးစီစဥ္ၿပီးၿပီ” “ဒီညလာေတြ႕လို႔ရမလား” “မရဘူးဆို” “ခင္ေလးရယ္ ကိုမင္းအရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနတာ” “ကိုမင္းရယ္ခင္ေလးဘက္လဲၾကည့္အုံးေလ” “ဟင္းးး ခင္ေလးရယ္၊ကိုမင္းစိတ္မခ်ဘူးကြာ” “အမ္ ကိုမင္းေႏွာ္ ျပန္ေတာ့ခင္ေလးလုပ္စရာရွိေသးတယ္” ကိုမင္းအႏွင္ခံရေတာ့စိတ္ခုသြားတယ္။ အမွန္ကခါတိုင္းလဲဒီလိုပါဘဲ။ဒါေပမယ့္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလာၿပီးကတည္းက ကိုမင္းစိတ္ေတြတိုေနမိတယ္။ဆက္ေျပာရင္စိတ္တိုရမွာမို႔ကိုမင္းအိမ္ျပန္လိုက္တယ္။

ခင္ေလးလ ဲကိုမင္း ျပန္သြားေတာ့သက္ျပင္းေလးခ်လိုက္မိတယ္။ ဖုန္းမည္သံၾကားလို႔ ခင္ေလးထကိုင္လိုက္ေတာ့က်န္းမာေရး႐ုံးက “ဆရာမ ခင္ေလး” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” “ဆရာမေလးၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းရမယ္” “ရွင္” “ဟုတ္တယ္ဗ်၊ေအာ္ဒါထြက္ေနၿပီ” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” ခင္ေလးထြက္ေပါက္တစ္ခုရသလိုခံစားရၿပီး ေပ်ာ္သြားတယ္။မနက္မိုးလင္းေတာ့႐ြာကလူေတြကိုႏြဳတ္ဆက္တယ္။အားလုံးကၿမိဳ႕ေပၚေျပာင္းရေတာ့စိတ္မေကာင္းၾကေပမယ့္ေတြ႕လို႔ရေနတာမို႔အဆင္ေျပေသးတယ္ဆိုၿပီးလိုက္ပို႔ၾကတယ္။ကိုမင္းကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ပါတယ္။ၿမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းဖုန္းဆက္တယ္ “ခင္ေလး” “ရွင္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း” “က်ေနာ္မွာခင္ေလးနဲ႔ေတြ႕လို႔ေပ်ာ္႐ုံပဲရွိေသးတယ္ခင္ေလးကေျပာင္းရၿပီဆိုေတာ့က်ေနာ့္ ႐ြာမွာမေပ်ာ္ဘူးဗ်ာ” “ေအာ္ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရယ္” “က်ေနာ္ခင္ေလးကိုခ်စ္တယ္ဗ်ာ” “ခင္ေလးသိပါတယ္” “ခင္ေလး က်ေနာ္ကိုလက္ထပ္ပါလားဗ်ာ” “ဟင္း ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရယ္” ” က်မ..မိဘေတြကိုေျပာရအုံးမယ္၊ သူတို႔သေဘာတူမွျဖစ္မွာပါ”

“ဟာဒီလိုဆို ခင္ေလးက်ေနာ့္မမကိုအဲဒီလြတ္ၿပီးအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပခိုင္းလိုက္မယ္ဗ်ာ” “ဟုတ္ကဲ့ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း” “က်ေနာ္အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီဗ်ာ၊မနက္ျဖန္ခင္ေလးဆီလာခဲ့မယ္” “ဟုတ္ ကဲ့” ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းကသူ႔အမႀကီးကိုေျပာေတာ့ “ငါ့ေမာင္ မမႀကီးကမိန္းကေလးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔သိပ္မေျပာခ်င္ဘူး” “ဘာျဖစ္လို႔လဲမမ” “ဘာျဖစ္ရမလဲ မင္းမင္းနဲ႔သူသမီးရည္းစား ျဖစ္ေနတယ္လို႔သတင္းၾကားတယ္’ “မမကလည္းဗ်ာ၊ခုေခတ္မွာသမီးရည္းစားေတြဘာေတြကအေရးမႀကီးဘူးေလ” “ငါ့ေမာင္…အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ဘုရားတည္၊ေဆးမွင္ရည္စုတ္ထိုး၊ခ်က္မပိုင္ျပင္ရခက္သည့္အမ်ိဳးတဲ့။ေမာင္ေလးသတိထားရမွာေႏွာ္ ေနာင္ေပၚလာမယ့္ျပသနာအတြက္ေမာင္ေလးစဥ္းစားအုံး” “မမရယ္ လူတိုင္းကေျခာက္ပစ္ကင္းသဲလဲစင္ဆိုတာမရွိဘူး၊ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ခ်စ္လို႔လက္ထပ္မွာပါ” “ေအးပါ မမသတင္းေမးျမန္းၾကည့္ပါမယ္” ေမာင္ကိုခ်စ္သည့္အမမို႔ေမာင္ေျပာသလိုပဲ ခင္ေလးတို႔႐ြာကိုခရီးထြက္သြားတယ္။

ကိုမင္းတို႔႐ြာဆိုတာတစ္ဦးကတစ္ခုခုလုပ္ရင္ တဦးကသိေနေတာ့ ကိုမင္းစိတ္ထဲမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ရၿပီ။ ရည္းစားလူလုအူႏုကြၽဲခတ္ဆိုသလိုပါပဲ။ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းဆီသြားလိုက္ၿပီး “ေက်ာ္ေက်ာ္” “ဘာလဲမင္းမင္း” “ေအး ငါႏွင့္ခင္ေလးကသမီးရည္းစားျဖစ္ခဲ့တယ္ေႏွာ္” “ေအးျဖစ္လဲဘာျဖစ္လဲကြာ၊ငါလက္ထက္မျဖစ္ရင္ၿပီးတာပဲ” “မင္းစဥ္းစားေလ ငါထက္သာတဲ့မင္းႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ငါ့ကိုပစ္ၿပီးမင္းေနာက္လိုက္တာ။ဘယ္မွာလဲသစၥာ” “အင္း..ေလ သူလဲသူ႔အေၾကာင္းတရားႏွင့္သူမို႔လို႔ေလ” “ေအးမင္းကို ငါမေျပာမရွိႏွင့္။တစ္႐ြာတည္းသားမို႔ေျပာျပတာ” “ေအးငါသိၿပီးၿပီ” “ငါႏွင့္ဘယ္အဆင့္ထိေရာက္ခဲ့လဲမင္းသိလား” “ဒါေတြငါသိစရာမလိုဘူး၊ငါႏွင့္လက္ထပ္ၿပီး ငါၾကည္ျဖဴရင္ၿပီးတာပဲ” “ေအးပါကြာ၊မင္းသိေအာင္ငါလာေျပာတာပါ” “ေအးပါေက်းဇူးပဲ” ကိုမင္း ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းကိုအံ့ဩသင့္သြားတယ္။ဒီေလာက္ထိ႐ူးလိမ့္မယ္လို႔ မထင္မွတ္ခဲ့ဘူး။

သူ႔ထိုက္ႏွင့္သူ႔ကံလို႔ပဲေတြးလိုက္ေတာ့တယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ခင္ေလးပိတ္ရက္မို႔ဆီသြားလိုက္တယ္။ “လာေလ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္” “အင္း ခင္ေလးႏွင့္ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာခ်င္တယ္” “ေျပာေလ ကိုေက်ာ္” “ကိုေက်ာ့္သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကိုသြားမယ္” “အင္း လိုက္ခဲ့မယ္ကိုေက်ာ္” ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းခင္ေလးႏွင့္စကားကိုလြတ္လပ္စြာေျပာဖို႔ရာသူငယ္ခ်င္းအိမ္ေခၚခဲ့တယ္ “ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္ႀကီးအခုမွလာတယ္” “ေအးကြာ ဒါ ငါယူမယ့္မိန္းကေလးခင္ေလးတဲ့” “ေအာ မခင္ေလးဘာမွအားမနာႏွင့္ဒီေကာင္နဲ႔ကငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ၊အခုကဒီအိမ္မွာက်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းေအးေဆးေန” “ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္ႀကီးငါအျပင္လစ္မယ္၊မင္းျပန္ခါနီးမွဖုန္းဆက္ေတာ့” “အိုေက သူငယ္ခ်င္း” ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းသူငယ္ခ်င္းအျပင္ေရွာင္ထြက္သြားမွ “ခင္ေလး ကိုေမးစရာရွိတယ္” “ေမးေလ ကိုေက်ာ္” “ခင္ေလးကိုယ့္ကိုခ်စ္လား” “ဘာလို႔ဒီစကားေမးတာလဲကိုေက်ာ္” “အေၾကာင္းရွိလို႔” “အင္းဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုရင္၊ခင္ေလးကို ေက်ာ္ႏွင့္လက္ထပ္ဖို႔အထိေတြးထားတာ၊ကိုေက်ာ့္ကိုခ်စ္မိလို႔ပဲ”

“ခင္ေလးကိုက်ေနာ္ခ်စ္တယ္” “ဟုတ္ကဲ့” “ခင္ေလးခ်စ္တယ္လို႔ေျဖေပးေလ” “ဟုတ္ပါၿပီရွင္ က်မလဲရွင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္” “ခင္ေလးကို ေျပာစရာရွိတာကခင္ေလးဘာေတြပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ က်ေနာ္ၾကည္ျဖဴတယ္” “အင္း ကိုေက်ာ္ ခင္ေလးကိုေမးခ်င္တာေတြ ရွိတယ္မလား” “အင္း ” “ခင္ေလးသိပါတယ္” “အင္းေျပာျပလို႔ရမလား” “ခင္ေလး ကိုမင္းမင္းႏွင့္ညိစြန္းခဲ့တယ္” “အင္း ရၿပီခင္ေလးရၿပီ” “ကိုေက်ာ့္အခ်စ္ကို ယုံတယ္မလား” “အင္းယုံတယ္ေလ” “အင္းကိုယ္ေလးခင္ေလးကိုလည္းယုံပါတယ္” “ဟုတ္ကိုေက်ာ္” “ခင္ေလးအရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ” ကိုေက်ာ္ ခင္ေလးကိုဖက္ၿပီးနမ္းလိုက္ေတာ့။ ခင္ေလးလဲျပန္နမ္းလိုက္တယ္။ခင္ေလး မွာေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအနမ္းေတြတုန႔္ျပန္ရင္း ေက်နပ္မိတယ္။တဘဝစာအားကိုးရမယ့္လူ မိမိခ်စ္ရတဲ့သူ၊မိမိအေပၚနားလည္ခြင့္လြတ္ၿပီးခ်စ္ရမယ့္သူဆိုတာမို႔ခင္ေလးအရမ္းပဲေက်နပ္မိတယ္။ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းခင္ေလးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။တူႏွစ္ကိုယ္သစၥာၿပိဳင္ဆိုလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။မင္းမင္းကခင္ေလးအနားကပ္မရေတာ့ေအာင္ ခင္ေလးကိုအႏိုင္ယူခဲ့ခ်င္တာေၾကာင့္ခ်စ္ေလးကို လိုးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ခင္ေလးအက်ႌကိုအသာအယာေလးခြၽတ္လိုက္ၿပီးခင္ေလးဘရာကိုပါခြၽတ္ယူခ်လိုက္ၿပီးဝိုင္းစက္ၿပီးအလြန္လွတဲ့ခင္ေလးရဲ႕ႏို႔ေတြကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ လိုက္တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ရွီး ကိုကို အင္း..ဟင္းးဟင္းးး” ခင္ေလးစိတ္ေတြထႂကြေနၿပီ။ဒီတစ္ခါ ကိုကိုလိုးရမယ့္အေရးကစိတ္ခ်လုံၿခဳံသလိုခံစားေနရတယ္။

စိတ္လဲရဲမိတယ္။ႏို႔ခ်ိဳခ်ိဳေတြကိုစို႔ေနတဲ့ကိုကိုေၾကာင့္ စိတ္ထိန္းမထားပဲညည္းတြားမိလိုက္တယ္။ကိုေက်ာ္လည္း ခင္ေလးရဲႏို႔ထြားထြားေတြကို စို႔ရင္းလက္ကေစာက္ဖုတ္ေမြးေတြကိုဖြဖြေလး ဆြဲလိုက္တယ္။ “အာ့ ကို ကို အင္းးးဟင္းးး”နာက်င္မြဴ႕ေလးႏွင့္အတူကာမစိတ္ေတြတအားတိုးၿပီးကိုကို႔လည္းပင္းကိုခင္ေလးဆြဲဖက္လိုက္သလိုပိပိထဲအရည္ေတြစီးဆင္းသြားရျပန္တယ္။ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္းခင္ေလးေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းထဲအရည္ကိုလက္ႏွင့္ကေလာ္ကာအေစ့ကေလးကိုပြတ္ေပးလိုက္တယ္ “အာ့ရ်ီးးးရွီး အိုး ကိုကိုရယ္ ” တစတစတိုးပြားေနတဲ့ကာမစိတ္ေၾကာင့္ခင္ေလးညည္းသံပိုထြက္လာတယ္။အေစ့ကိုပြတ္ခံရတဲ့ခင္ေလးေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနၿပီးၿပီးထ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေနၿပီ။အလိုးခဲခ်င္ေနၿပီ။

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ကိုအားရပါးရနမ္းရႈိက္လိုက္ၿပီးေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္လွ်ာကိုအျပားလိုက္လုပ္ကာယက္လိုက္တယ္။ “ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္” “အားးရွီးးးအိုး ကိုကို မလုပ္နဲ႔ အားး”ႀကိဳက္ေပမယ့္ဟန္ေဆာင္ၿပီးတားလိုက္တယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းကေတာ့ခင္ေလးအေပၚမွာမင္းမင္းထက္ငါပိုစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာသက္ေသျပရေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးတတ္ကြၽမ္းသမွ်ကာမပညာကိုအသုံးခ်ကာလွ်ာကိုစုခြၽန္ၿပီးထိုးေမြလိုက္တယ္။ၿပီးမွအေစ့ကေလးကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္တယ္ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ရွီးးရွီးးးရွီးးအိုးး ကိုကိုအိုးးးးးအားးရွီးး” အေစ့ကေလးစုပ္ရင္းေစာက္ျဖတ္ကိုလက္ခလယ္ႏွင့္အဝင္အထြက္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္လိုက္တယ္။

ခင္ေလးလည္းကာမစိတ္ေတြအရမ္းႂကြလာကာခါးေလးကိုေလေပၚေျမႇာက္ၿပီးအရသာယူလိုက္တယ္။ကိုကိုရဲ႕စုပ္ေပးယက္ေပးမြဳ႕ေၾကာင့္ခင္ေလးၾကာၾကာမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲခင္ေလးမွာ ၿပီးသြားရေတာ့တယ္။ “ခင္ေလးကိုကိုလိုးခ်င္ေနၿပီ” “ကိုကို႔သေဘာပါ ကိုကို” “ကိုကို႔သေဘာဆိုရင္ကိုကိုလီးစုပ္ခိုင္းလို႔ရမလားဟင္ခင္ေလး ကိုကိုလဲလီးစုပ္ခံခ်င္တယ္” “ကိုကိုလုပ္ေပးပါဆိုရင္ခင္ေလးအသင့္ပါပဲကိုကို” “အင္းဒါဆို ကိုကိုလီးစုပ္ေပး” ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းမတ္တပ္ရပ္ကေလးႏွင့္ေနေပးေတာ့ခင္ေလးကိုကိုနားဒူးေထာက္လိုက္ကာကိုကိုလီးကိုစုပ္လိုက္တယ္ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အားးးးးရွီးးးအိုးးေကာင္းလိုက္တာခင္ေလးရာ” အေတြ႕အႀကဳံရွိးၿပီးသားမို႔ခင္ေလးအတြက္မခက္ခဲလွဘူး။လီးကိုအဆုံးထိဝင္ႏိုင္သမွ်ဝင္ေအာင္သဒၶါပိုစြာလုပ္ေပးလိုက္တယ္။ခင္ေလးလီးစုပ္ခ်က္ေၾကာင့္စိတ္ပါေနတဲ့ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းၿပီးမသြားရေအာင္စိတ္အာ႐ုံကိုတေနရာပို႔လိုက္ရတယ္။

လီးထိပ္ဝေလးေတြကိုလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ထိုးဆြေပးေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ရင္ေတြတသိန႔္သိမ့္တုန္ေစတယ္။လီးဒစ္ႀကီးကိုလွ်ာဖ်ားႏွင့္ရစ္ပတ္ဆြဲ႐ုံမက လီးအရင္းကိုပါလွ်ာႏွင့္ယက္လိုက္ေသးတယ္။ေဂြးဥေလးကိုပါမနာမက်င္ေစပဲလပ္ႏွင့္ညႇစ္ေပးၿပီးစုပ္ဆြဲလိုက္ရာ “အားးရွီးးးရွီးးးအိုးးခင္ေလးကိုကို မရေတာ့ဘူးၿပီးသြားမယ္” “ဟုတ္ကိုကို” “ခင္ေလးကိုလိုးခ်င္ေနၿပီ” ”ကိုကိုေသဘာပါကိုကို” “လာခင္ေလးကုတင္ေပၚပက္လက္လွန္လိုက္ကိုကိုေအာက္ကေနမတ္တပ္လိုးမယ္” ခင္ေလးကိုကိုေျပာသလိုကုတင္ေပၚထိုင္ေနရာကကုတင္ေအာက္ေျခဆင္းလိုက္ၿပီးပက္လက္လွန္ခ်လိုက္တယ္။ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလဲကုတင္ေအာက္ကေနၿပီးခင္ေလးေပါင္ကိုတြန္းတင္ကာေစာက္ဖုတ္ထဲလီးေတ့ၿပီးလိုးလိုက္ကာ ခင္ေလးေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပုခုံးေပၚတင္ၿပီး တဖတ္ဖတ္လိုးလိုက္ရာလီးကလည္းအတားအဆီးမရွိေပမယ့္ၾကပ္တည္းၿပီးတဇြိဇြိ တဖြတ္ဖြတ္ဝင္သြားေတာ့တယ္ “ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္” ‘”အာ့ရွီးးအိုးးအင္းးဟင္းးးဟင္းး” “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းးဖန္းးဖန္းးးဖန္းးး” “အာ့ အိုးးအားးးရွီးးရွီးးးးအိုးး” ကိုမင္းႏွင့္လိုးရတာႏွင့္မတူေသာအရာတမ်ိဳးကိုခံစားလိုက္ရတယ္။ေဂြးဥကတဖတ္ဖတ္ႏွင့္ခင္ေလးဖင္ကို႐ိုက္မိေနတယ္။

ခံစားရတဲ့အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ခင္ေလးလည္းအရမ္းအရသာရွိေနတယ္။ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္းခင္ေလးေစာက္ဖုတ္လိုးရသျဖင့္စိတ္ေတြအရမ္းႂကြကာနည္းနည္းၾကမ္းၿပီးလိုးလိုက္တယ္။ထိန္းထားတဲ့စိတ္ေတြကိုလြတ္လိုက္မိသျဖင့္ဆယ္မိနစ္ေလာက္လိုးလိုက္တဲ့အခါမွာ “အားးရွီးးရွိးးးအိုးးးအားးး” ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ရဲ႕ညႇစ္အားကိုခံစားလာရၿပီးခင္ေလးၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာကိုသိလိုက္ရတဲ့အတြက္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလဲသုတ္မထိန္းပဲလိုးလိုက္ရာႏွစ္ေယာက္သားၿပိဳင္တူၿပီးသြားေတာ့တယ္။ ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ထဲလီးရည္ေႏြးေႏြးေတြဝင္ေရာက္သြားေတာ့ကိုကိုၿပီးသြားမွန္း ခင္ေလးသိလိုက္တယ္။ “ကိုကို ၿပီးသြားၿပီလား” “အင္း ခင္ေလး” “ခင္ေလးအိပ္ထဲကတစ္႐ြဴးေလးေပးပါကိုကို” ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလဲခင္ေလးအိပ္ထဲကတစ္႐ြဴး စကၠဴေလးယူေပးလိုက္တယ္။ခင္ေလးကတစ္႐ြဴးစယူၿပီးေစာက္ဖုတ္ကိုသုတ္တယ္ၿပီးမွ “ကိုကိုလာေလ ညစ္ပတ္ေနၿပီခင္ေလးသုတ္ ေပးမယ္”ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလဲခင္ေလးအနားကပ္ေပးလိုက္ေတာ့ခင္ေလးကလီးကိုယုယစြာသန႔္ရွင္းေပးလိုက္တယ္။

“ၿပီးၿပီ ကိုကို” ခင္ေလးကေမာ့ၿပီးေျပာေတာ့ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလဲခင္ေလးနဖူးေလးအားနမ္းလိုက္ၿပီးဖက္ထားလိုက္တယ္ “ကိုကို ေတာ္ၿပီကြာ၊ကိုကိုသူငယ္ခ်င္းအားနာစရာ” “အင္းပါခင္ေလးရာ၊အိမ္သာသြားမလား” “အင္းကိုကို” ခင္ေလးကိုအိမ္သာဖက္ေခၚၿပီးသြားခိုင္းလိုက္တယ္။ခင္ေလးလဲေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ဖင္ကိုေရေဆးၿပီးသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာထြက္ခဲ့တယ္။ အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ၿပီးေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းသူငယ္ခ်င္းကိုဖုန္းဆက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းက ဆိုင္မွာဝင္ေပးပါဆိုလို႔ေသာ့ဝင္ေပးၿပီးခင္ေလးကိုလိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ ခင္ေလးတို႔ဘဝေရွ႕ဆက္ေလ်ာက္ဖို႔ရာအဆင္ေျပေနၿပီ။ခင္ေလးမိဘကိုသြားေျပာတဲ့မမႀကီးက ခင္ေလးကိုတင္ေတာင္းဖို႔ရာလယ္ဧကသုံးဆယ္၊ထြန္စက္ႏွစ္စီး၊ခင္ေလးအတြက္ေ႐ြတဆင္စာအျပင္သိန္းတစ္ရာလက္ဖြဲ႕ဖို႔ေျပာၾကားေတာ့ခင္ေလးမိဘကခ်က္ခ်င္းသေဘာတူလိုက္ၿပီးရက္ေကာင္းေ႐ြးခဲ့တယ္။ခင္ေလးႏွင့္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းမွာအရမ္းဝမ္းသာၿပီးမဂၤလာေဆာင္ရန္အတြက္ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရေတာ့တယ္။ မဂၤလာဖိတ္စာေတြ႐ိုက္ၿပီး၊ေဝငွေတာ့မွ မင္းမင္း ေဒါသထြက္ေတာ့တယ္။ “ေတာက္ ကြာ ငါဒီေလာက္ေျပာထားရက္နဲ႔” ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအေပၚမွာလည္းေဒါသထြက္သလို ခင္ေလးအေပၚလည္းနာက်ည္းမိတယ္။

ခင္ေလးရွိရာၿမိဳ႕ေပၚသြားေတာ့ ခင္ေလးခြင့္ယူၿပီးၿမိဳ႕ျပန္သြားတယ္။ဓေလ့ထုံးစံအရခင္ေလးအိမ္မွာမဂၤလာေဆာင္ၿပီး သတို႔သားက႐ြာကေနသတို႔သမီးအိမ္ကိုသြားေရာက္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ခင္ေလးကႀကိဳၿပီး ခြင့္ယူသြားခဲ့တာ။ခင္ေလးကိုဖုန္းဆက္ေတာ့လည္းခင္ေလးကမကိုင္ေတာ့ပါ။မဂၤလာရက္နီးေလေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းတို႔အိမ္ကလူစည္ေလ မင္းမင္းစိတ္ထဲမခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေလႏွင့္မို႔ မင္းမင္းကႏွစ္ေယာက္လုံးအရွက္ရေစဖို႔ႀကံစည္လိုက္ေတာ့တယ္။ မဂၤလာအခါေပးအသံခ်ဲ႕စက္ေတြကားေပၚတင္ၿပီးခင္ေလးတို႔ၿမိဳ႕ဘက္ကို ကားေတြတသီတသန္းႀကီးထြက္ေတာ့မွ မင္းမင္းၿပဳံးလိုက္ကာ “ေသာက္ရွက္မရွိတဲ့ေကာင္ႏွင့္ေငြမက္တဲ့မိန္းမ နင္တို႔ေသာက္ရွက္ကြဲၿပီ”ဆိုၿပီး Fbေပၚမွာခင္ေလးႏွင့္မင္းမင္းလိုးခဲ့ၾကတဲ့မူဗီဖိုင္ကိုတင္လိုက္တယ္။

မဂၤလာပြဲက႐ြာရဲ႕မ်က္ႏွာဖုံးဆိုေတာ့လူစည္တယ္။Fbေပၚမွာ ပုံတင္ရန္အတြက္ဓာတ္ပုံေတြ႐ိုက္ၾကlive လြင့္ၾကရင္းႏွင္း မင္းမင္းရဲ႕ Postႏွင့္မူဗီကတက္လာတယ္။တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေျပာရင္းကေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအမႀကီးသိသြားတဲ့အခါ “ေမာင္ေလး ေက်ာ္ေက်ာ္” “ဗ်ာ မမ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေမာင္ေလး” “က်ေနာ္ ဘာေျပာရမလဲမမရယ္” “ေမာင္ေလး မမကသိၿပီးသားပါ၊ဒါေပမယ့္ သိသာသိေစ လူမျမင္ေစႏွင့္တဲ့၊အခုေတာ့မမ ေလ ေမာင္ေလးႏွင့္ခင္ေလးကိုသေဘာမတူ ေတာ့ဘူး” “ဟုတ္ကဲ့မမ က်ေနာ္သိပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာအရ၊ခင္ေလးကိုက်ေနာ္ခ်စ္ေပမယ့္စြန႔္လြတ္လိုက္မယ္မမ” “အင္းဟုတ္ၿပီ၊ဒီေတာ့ေမာင္ေလးျပန္ေတာ့ က်န္တာမမစီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္” “ဟုတ္ကဲ့မမ” “အားလုံးျပန္လွည့္ေတာ့” “ဟုတ္ကဲ့” အားလုံးကစိတ္မေကာင္းသလို မင္းမင္းအေပၚလည္းေဒါသထြက္ၾကတယ္။

ခင္ေလးကိုလဲ မုန္းၾကတယ္။ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းကိုအားေပးရင္း႐ြာကိုျပန္လွည့္ကာသြားၾကတယ္။ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအမက ခင္ေလးဆီဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ “ဟလို ” “ဟုတ္ကဲ့မမ ခင္ေလးပါ” “ခင္ေလး မမေျပာမယ္၊ခင္ေလးခဏနားေထာင္” “ဟုတ္ကဲ့မမ” “အခုမဂၤလာပြဲပ်က္ၿပီခင္ေလး” “ရွင္! မမ၊ဘာ ဘာ ျဖစ္လို႔လဲမမ” “ခင္ေလး မင္းမင္းက ခင္ေလးႏွင့္ျဖစ္ခဲ့တာေတြကိုအင္တာနက္ေပၚတင္လိုက္ၿပီခင္ေလး၊မမက သိေပမယ့္ေမာင္ေလးကိုစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးခင္ေလးႏွင့္လက္ထပ္ေပးခ်င္ခဲ့တာ၊အခုလိုတႏိုင္ငံလုံးသိၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ေမာင္ေလးႏြားက်ခံေနရမယ့္အျဖစ္ကိုမမမခံႏိုင္ဘူး၊ဒီေတာ့ခင္ေလးမမကိုနားလည္ေပးပါ၊ခင္ေလးႏွင့္မမတို႔ေရစက္ကဟီေလာက္ပဲပါတယ္ မွတ္လိုက္ေတာ့” “ခင္ေလးသေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ အစစအရာရာကိုသတိမထားပဲကာမအလိုလိုက္ကာ မင္းမင္းကိုခြင့္ျပဳခဲ့လို႔ ခင္ေလးဘဝအမည္းစက္ေတြႏွင့္မိဘေတြလည္းသူမ်ားတံေတြးခြက္ပက္လက္ေမ်ာရေတာ့မယ္။ခင္ေလးအရမ္းရွက္တယ္။မဂၤလာဝတ္စုံေပၚခင္ေလးမ်က္ရည္စက္ေတြတစက္စက္က်လာတယ္။ခင္ေလးဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လိုက္တယ္။အဲဒါကေတာ့လူ႔ေလာကကိုစြန႔္လြတ္ဖို႔ပါပဲ …………်ပီးပါ်ပီ။