ဦးသမီးအလှည့်

ဦးသမီးအလှည့်

သူမ ဆေးလိပ်းသောက်နေတာကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ထိုင်ကြည့်နေမိသည်.. ဆေးလိပ်တစ်ဝက်ခန့်ကုန်တော့ ဆက်မသောက်တော့ပဲ ထိုးချေမီးသတ်လိုက်သည်.. ခုချိန်ထိ ဦးချမ်းသာအောင် ဆေးလိပ်မသောက်ဖြစ်သေး.. “ကိုယ် .. မင်းအကြောင်းကို စိတ်ဝင်စားတယ် နွယ်နီ.. ကိုယ့်ကို မင်းအကြောင်းပြောပြနိုင်မလား..” “ဟား.. ” သူမရယ်လိုက်သံက ကဗျာမဆန်.. “မထူးဆန်းပါဘူး ကိုကြီးရယ်.. မိမရှိ၊ ဖမရှိ တစ်ယောက်ထဲ ရုန်းကန်ခဲ့ရတယ့် သာမန်မိန်ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝပဲ.. ” “မင်းမှာ မွေးချင်းမရှိဘူးလား..” “အကိုတစ်ယောက်တော့ရှိတယ်.. လွန်ခဲ့တဲ့ ၆ နှစ်လောက်က အိမ်ကထွက်သွားတယ်… တပ်ထဲပဲဝင်သွားသလိုလို.. ယိုးဒယားဘက်ပဲ ရောက်နေသလိုလိုနဲ့တော့ ပြောကြတယ်.. အဆက်အသွယ်တော့မရှိဘူး.. ” “ခု..မင်းနေတော့.. ” “အဒေါ်အိမ်မှာ.. အမျိုးအရင်းတော့မဟုတ်ဘူး.. ဘယ်လိုပြောရမလဲ .. ရပ်ဆွေရပ်မျိုးပေါ့..” သီးသန့်ခန်းလေးအတွင်း အသံခဏတိတ်သွားသည်..။

သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ခွက်ထဲကို အရက်ထပ်ထည့်ပေးရင်း သူမအအေးခွက်ထဲကိုပါ အရက်နည်းနည်းထည့်လိုက်သည်.. ရေခဲကို ညှပ်ဖြင့် ညှပ်ယူနေသော သူမလက်ကို ကြည့်လိုက်မိရာ.. သူမလက်တွေက နူးညံ့လွန်းမယ့်ပုံ.. “မင်း.. အရက်ကော သောက်တတ်တာလား..” “အရက်ကိုတော့ အရမ်းမကြိုက်လှဘူး.. ကိုကြီးတစ်ယောက်ထဲ သောက်နေရင် ပျင်းနေမှာဆိုးလို့ နည်းနည်းသောက်မလားလို့ပါ..” “မင်း..လက်ကို ကိုယ်ခဏကိုင်ကြည့်လို့ရမလား..” “ရှင်..” သူမတစ်ချက်ငြိမ်သွားသည်… ဦးချမ်းသာအောင်သတိထားမိသည်.. နွယ်နီက တစ်ခုခုကို စဉ်းစားလျှင် ရှေ့တည့်တည့်ကို ကြည့်ပြီး ငြိမ်သက်စွာစဉ်းစားတတ်ပုံပင်.. မျက်နှာက တည်နေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်နှင့်အဆက်အသွယ် ပြတ်နေသည့်ပုံ..သူမ ဦးချမ်းသာအောင်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်.. “ကိုကြီးက ဘာကြောင့် ကိုင်ကြည့်ချင်တာလဲ..” “ဟက်.. မင်းလက်တွေက နူးညံ့နေမယ်ထင်လို့.. ” “မရဘူး.. ” “…..” နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်မထားပဲ အရက်ခွက်ကို ပြိုင်တူကိုင်မိကြသည်.. တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ပြီး တပြိုင်ထဲ သောက်မိကြသည်..။

“အလုပ်ကြမ်းပေါင်းစုံလုပ်ဖူးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့လက်က ကိုကြီးလက်လောက်တောင် နူးညံ့မှာမဟုတ်ပါဘူး.. ” “အာ.. ထားလိုက်ပါတော့..” စကားပြောလိုက် အရက်သောက်လိုက်နှင့် နှစ်ဦးသား ရေချိန်တော်တော်မှန်လာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က နွယ်နီကိုသောက်နိုင်လိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့.. သူမက သူမအကြောင်းတွေ ပြောပြသည်.. “ဒါနဲ့… နွယ်နီ .. မင်းမှာ ရည်းစားရှိလား.. ” “အိုး.. ပေါလို့ .. ဘာလဲ .. ကိုကြီးက နွယ်နီ့ရည်းစားလုပ်ချင်လို့လား.. ဟိ..ဟိ..” “ဟာ.. မဟုတ်ပါဘူး.” “လုပ်ပါ.. ကိုကြီးရယ်.. ဟိ..ဟိ.. တစ်ရက်လောက်ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့.. ဟိ.ဟိ” သူမ အနည်းငယ်တော့မူးလာဟန်တူသည်.. အူမြူးလာသည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်ကို ရုတ်တရက်ကိုင်လိုက်သည်.. “ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ.. ကိုကြီးလက်က နွယ်နီ့လက်ထက် ပိုနုတယ်..” သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်ဖဝါးကို လက်သည်းများဖြင့် ကုတ်နေသည်..။

“နွယ်နီ.. မင်း ကိုယ့်ကို ခွင့်တောင်းသင့်တယ်ထင်တယ်..” “ဘာလို့.. ခွင့်တောင်းရမှာလဲ.. ” “ဘာလို့… ခွင့်မတောင်းရမှာလဲ..” “နွယ်နီက မိန်းကလေးလေ.. ခွင့်တောင်းစရာ မလိုဘူးလေ..” “ခုချိန် .. ကိုယ်အော်လိုက်ရင် မင်းဘာဖြစ်သွားမလဲ..” “နွယ်နီက ဘာမှမဖြစ်း.. ဦးပဲဖြစ်မှာ.. ” “ကိုယ်က ဘာဖြစ်မှာလဲ.. ” “အရူး.. ” “ဟား..ဟား..” “ခစ်..ခစ်..” နှစ်ဦးသား လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာ ရယ်မိသည်.. တခါတလေ မူးနေသော မိန်းကလေးတွေက ချစ်ဖို့ကောင်းနေတတ်သည်.. ခုချိန်ထိ သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်ကို မလွတ်ပေးသေး.. ထိုအချိန်မှာ ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ ဖုန်းမြည်လာသည်.. “.. ကိုယ် ဖုန်းခနပြောမှဖြစ်မယ်..” ဦးချမ်းသာအောင်က ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို မီးညှိပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်.. “အေး.. စိုးဦးပြော…” “ရတယ်.. နေ့လည်က ကိုယ်ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်လိုက်.. အရောင်း စင်တာ တစ်ခုဖွင့်ဖို့က ဦးမင်းနဲ့ပဲဆက်လုပ်လိုက်.. ကိစ္စကို မင်းပဲတာဝန်ယူရှင်းလိုက်.. အဆင်မပြေရင် ဖုန်းပြန်ဆက်.. ” ဦးချမ်းသာအောင် ဖုန်းချလိုက်တော့ နောက်ထပ်ဖုန်းတစ်လုံးထပ်ဝင်လာသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်က အပြင်ကိုထွက်လာလိုက်သည်.. “ဦး.. ဖုန်းခေါ်နေတာ.. မအားဘူးတဲ့..ဘယ်သူနဲ့ပြောနေတာလဲ.. ” “ဆောရီး. စနိုး.. ကိုယ်အလုပ်ရှုပ်နေတယ်.. ပြန်ဆက်မယ်..” “ဦး..ဦး.. ခန.. သတိရတယ်.. အားရင်ဆိုင်ကို လာခဲ့ပါလား.. ” “ကိုယ်မအားဘူး.. အားရင်လာခဲ့ပါ့မယ်.. .. ” “ဟုတ်.. ဦး.. လာခဲ့ဦးနော်..” သီးသန့်ခန်းလေးထဲပြန်ဝင်လာတော့ … နွယ်နီက အေးစက်တည်ငြိမ်စွာ သူ့ကို စောင့်နေသည်.. “ဆောရီးး.. ဖုန်းတွေဆက်တိုက်လာနေလို..” နွယ်နီက ထရပ်လိုက်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်.. “ကိုကြီး .. လက်ပြန်ပေး..” “ဟား..” ဦးချမ်းသာအောင်က သူ့လက်တဖက်ကို သူမဆီသို့ ကမ်းပေးလိုက်သည်.. ဒါပေမယ့် သူမက သူ့လက်ကို မကိုင်.. သူမလက်နှစ်ဖက်က ဦးချမ်းသာအောင်၏ လည်ပင်းကို တွဲခိုလိုက်သည်..

တဆက်ထဲပင် ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်.. ဖွဖွလေးပါပဲ.. နှုတ်ခမ်းချင်းထိထားလျက်နှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်ကာ အဖြေရှာနေကြသည်.. ငါးစက္ကန့်လောက် ထိတွေ့ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ပြန်လည်ကွဲကွာသွားသည်.. “မင်း.. ကိုယ့်ကို ခွင့်တောင်းသင့်တယ် မထင်ဘူးလား..” “ဘာလို့ခွင့်တောင်းရမှာလဲ..” “ဘာလို့.. ခွင့်မတောင်းရမှာလဲ.. ” “နွယ်နီက မိန်းကလေးလေ .. ခွင့်တောင်းစရာ လိုလား..” နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ထပ်မံထိတွေ့သွားသည်.. ဘယ်သူကစလိုက်တာလဲ မသိတော့မဟုတ်.. ဦးချမ်းသာအောင်က စတင်နမ်းလိုက်ခြင်းပင်.. စောစောက နွယ်နီနမ်းသလိုဖွဖွလေး ထိရုံထိထားခြင်းမဟုတ်.. မွတ်သိပ်ကြမ်းတမ်းသော အနမ်းရိုင်းတစ်ခု.. သူမဖက်ကလဲ ပြန်လည်တုံ့ပြန်နမ်းရှိုက်နေတော့ အနမ်းက ရှည်ကြာသွားသည်..။

“ဟင်း.. ” “ဟင်း..” နှစ်ဦးစလုံး မောဟိုက်လာတော့မှ အနမ်းရိုင်းကြီးကို အဆုံးသတ်လိုက်ပြီး သက်ပြင်းပြိုင်တူချလိုက်ကြသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နွယ်နီ့ခါးကို ဖက်ထားသလို.. နွယ်နီကလဲ ဦးချမ်းသာအောင်၏ လည်ပင်းကို တွဲခိုဖက်ထားဆဲ…. “ကိုကြီး.. ညီမကို ခွင့်တောင်းသင့်တယ် မထင်ဘူးလား..” “မထင်ပါဘူး..” “ဘာလို့.. ” “ခွင့်တောင်းပြီး လက်စားချေတာ နွယ်နီတွေ့ဖူးလား.. ” ထို့နောက် ဦးချမ်းသာအောင်က နွယ်နီ့မျက်ဝန်းတွေကို နူးညံ့ရီဝေစွာ စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်.. သူမကလဲ ပြန်ကြည့်နေသည်.. တဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းချင်းပြန်လည်နီးကပ်သွားသည်.. ခေါင်းချင်းမထိခင်မှာ နှုတ်ခမ်းချင်းအရင်ထိမိပြန်သည်.. ဒီတစ်ခါအနမ်းတွေက ကြမ်းမယောင်နဲ့ နူးညံ့နေသည်..

ဦးချမ်းသာအောင်က သူမအောက်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ငြင်သာစွာ ငုံယူလိုက်သည်.. သူမရဲ့အသက်ရှူသံနွေးနွေးလေးတွေက အနမ်းခရီးကို ပိုမိုရှည်ကြာလေသလား .. ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူမရင်သားတွေဆီကို ရွေ့လျားကူးပြောင်းလာသောအခါ .. သူမက သူ၏ လက်ကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည်.. အနမ်းခရီးရှည်လဲ အဆုံးသတ်းသည်.. “ပထမဦးဆုံးတွေ့ကြတဲ့အချိန်မှာ ကိုကြီး ဒီလိုထိလုပ်တာတော့ လွန်တယ်..” သူမက မျက်နှာတည်တည်ဖြင့် ဦးချမ်းသာအောင်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်.. ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကတော့ပြန်လည်ကွဲကွာမသွားသေး.. သူမရဲ့မျက်နှာကို ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်သည်.. သူမတစ်မိနစ်ခန့်ငြိမ်သက်သွားပြီး ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်ကို ကြိတ်ကာကိုက်လိုက်သည်..။

“အာ့.. ဘာလို့ကိုက်တာလဲ..” “လက်စားချေဖို့အတွက် ခွင့်တောင်းစရာလိုလို့လား..” ဦးချမ်းသာအောင် သူမကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူမက ပြုံးစစနဲ့ သူ့ကို ကြည့်နေသည်.. သူက သူမကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်သည်.. သူမကလဲ သူ့ကိုအလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ထားသည်.. ခနနေတော့ “ကိုကြီး .. ဆက်သောက်ဦးမလား.. ” “ရပါတယ်..နွယ်နီကော..” “ဒီမှာမသောက်ချင်တော့ဘူး.. တနေရာရာသွားပြီး ဆက်သောက်ချင်တယ်.. ” “ဘယ်မှာသွား… ” သူ၏စကားမဆုံးခင် သူ၏နှုတ်ခမ်းကို သူမက လက်ညိုးတစ်ချောင်းဖြင့် ပိတ်လိုက်ပြီး.. “ရှူး.. မမေးနဲ့.. ” ဒီလိုနဲ့ပဲ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ဆိုင်ကထွက်လာခဲ့သည်..

ကားပေါ်ရောက်တော့ သူမက အဲကွန်း ပိတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး မှန်ချခိုင်းလိုက်သည်.. “မရှိဆင်းရဲသားမလေးတစ်ယောက်အတွက် အဲကွန်းလေထက် သဘာဝလေက ပိုကောင်းပါတယ်.. ” သူမဆီက ထိုစကားသံတိုးတိုးကို ကြားလိုက်ရတော့ သူမမျက်နှာကို တချက်လှမ်းကြည့်မိသည်.. သူမက ရှေ့ကိုတည့်တည့်ကြည့်ပြီး မျက်နှာတည်တည်ဖြင့်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်.. သူမလမ်းညွန်မှုနောက်ကို လိုက်ရင်း ကန်ဘောင်တစ်ခုဆီသို့ရောက်သွားခဲ့သည်.. လတ်ဆတ်သောလေအဝှေ့မှာ ဘာရယ်မဟုတ် သူ့စိတ်တွေ နည်းနည်းကြည်သွားသလိုပင်.. ထိုအချိန်မှာ မျက်ဝန်းတောက်တောက်နှင့်မိန်းကလေးမျက်နှာက သူ့အတွေးထဲပေါ်လာခဲ့သည်..။

အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး.. “နွယ်နီ ဘယ်မှာသောက်မှာလဲ ..” “ဒီမှာလေ.. ” “ခုံလဲမရှိပဲနဲ့.. ” “သဘာဝကပေးထားတဲ့ မြေကြီးလောက်ကောင်းတဲ့ခုံ တွေ့ဖူးလား..” ကားပေါ်က အရက်ပုလင်း၊ ရေသန့်ဗူးနှင့် အမြည်းတချို့ထည့်ထားသော ဗော့ဘူးများကို ယူပြီးသူမဆင်းလာခဲ့သည်.. အချိန်တိုလေးအတွင်း ကန်ဘောင်အစပ် မြက်ခင်းပေါ်တွင် အရက်ဝိုင်းလေးတစ်ခုဖြစ်သွားသည်.. မခမ်းနားပေမဲ့ ရိုးရှင်းလွန်လှသည်.. ခွက်လေးထဲက အရက်တခွက်ကုန်တော့ .. “စောစောက နာသွားလား..” “မနာပါဘူး..” “နာအောင် ကိုက်လိုက်ရမှာ..ဟင်း..” “ဒါဆို ဘာလို့နာအောင်မကိုက်တာလဲ..” “မကိုက်ရက်လို့ပေါ့..” ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ သူမက သူ့အနားရွေ့လာပြီး သူ၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်.. သူကလဲ သူမကို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်..

အရက်ဆက်မသောက်ဖြစ်တော့ဘဲ ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ကန်ရေပြင်ကိုကြည့်နေကြသည်.. “ကိုကြီး.. ” “ဟင်..” “ဘာမှမဟုတ်တော့ပါဘူး..” ဆောင်းဦးလေနုရိုင်းအဝှေ့မှာ စိမ့်ခနဲ့ဖြစ်သွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၉ နာရီထိုးတော့မည်.. “နွယ်နီ.. ပြန်ရအောင် ..” “သူမက စကားမပြန်တော့ပဲ သူ့ခါးကို တင်းကြပ်အောင် ဖက်လိုက်သည်.. “ကိုကြီး.. ” “အင်း..ပြောလေ..” “ဒီည အိမ်မပြန်ပဲ နေရအောင်.. မကောင်းဘူးလား” နွယ်နီ့အသံက နောက်နေတဲ့အသံမဟုတ်.. အရမ်းမူးနေတာမဟုတ်သော်လည်း သူမမျက်လုံးတွေက ရီဝေနေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်လဲ နွယ်နီ့ကို အသာဖေးမပြီးထရပ်လိုက်သည်.. ဟိုတယ်အခန်းထဲရောက်တော့ နွယ်နီက အိမ်သာ ထဲဝင်သွားသည်.. အရာရာက တည်ငြိမ်အေးဆေးနေသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်က အခန်းထဲရှိ ဆိုဖာဆက်တီပေါ်ထိုင်ရင်း ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို မီးညှိဖွာရှိုက်နေသည်.. နွယ်နီ အိမ်သာ ထဲက ထွက်လာတော့ သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် တဘက်တစ်ထည်သာ ပြန်ပါလာသည်.. သူမဝတ်လာသော ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေးကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ခေါက်ပြီး လက်ကကိုင်လာသည်.. “ကိုကြီး .. ဆေးလိပ်တိုက်..” ဦးချမ်းသာအောင်က ဆေးလိပ်ဗူးကို ကမ်းပေးလိုက်တော့ .. “ဟင့်အင်.. ကိုကြီး သောက်လက်စပဲပေး..” ဦးချမ်းသာအောင်က ဆေးလိပ်ကို တချက်ဖွာရှိုက်လိုက်ပြီး သူမကိုကမ်းပေးလိုက်သည်.. သူမက ဆေးလိပ်ကို ကျင်လည်စွာ ရှိုက်သွင်းလိုက်ပြီး မီးခိုးငွေ့များကို ဦးချမ်းသာအောင်၏ မျက်နှာဆီသို့မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်..

ထို့နောက် ဦးချမ်းသာအောင်၏ နားနားကိုကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့် “ကိုကြီး ဆေးလိပ်သောက်တာ အရမ်း စမတ် ကျတယ်..” “မင်းလဲတူတူပါပဲ.. ” သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို ဆွဲထူလိုက်သည်.. တိုင်ပင်စရာမလိုသော နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ထိတွေ့မိပြန်သည်.. တစ်ဦး၏ တိုက်စစ်ဆင်နေသော အနမ်းများကို တစ်ဦးက ပြန်လည်ခုခံရင်း အနမ်းစစ်ပွဲလေးတစ်ခုုဖြစ်လာသည်.. အနမ်းတွေပြင်းထန်လာသလို ပွေ့ဖက်မှုတွေကလဲ တင်းကြပ်လာသည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို ဆွဲခေါ်ရင်း တဖြည်းဖြည်နောက်ကို ဆုတ်လာသည်.. ကုတင်စောင်းနှင့် သူမခြေထောက်ထိမိချိန်တွင် နောက်ကို လှန်လှဲချလိုက်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်လဲ သူမနဲ့ထပ်လျက်လဲကျသွားသည်..။

တပြိုင်နက်ထဲပင် နှစ်ဦးသား တပတ်လှည့်လိုက်ကြရာ ဦးချမ်းသာအောင်က အောက်က သူမက အပေါ်ကဖြစ်သွားပြီး.. လျှိုု့ဝှက်အပ်သော အရာနှစ်ခုက တိုက်ရိုက်မဟုတ်သော်လည်း အဝတ်များခံကာထိတွေ့နေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပြာင်းအလဲကို သူမသိရှိနေသည်.. ရုတ်တရက် သူမကအနမ်းတွေကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး .. “ကိုကြီး.. ချစ်လား..” “….” သူမက အောက်ကို အနည်းငယ်လျောကာ ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် မျက်နှာအပ်ကာ အိပ်လိုက်သည်.. “ကိုကြီး .. ဖြေဦးလေ.. ” “ကိုယ်မချစ်တတ်ဘူး..” သူမအသံတိတ်သွားခဲ့သည်.. သူမက တချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး.. “ကိုယ့်ကိုမချစ်တဲ့သူကို ဒီထက်ပိုပြီး အခွင့်အရေး မပေးချင်ဘူး..” “ဆောရီးး.. ကိုယ်တကယ်မချစ်တတ်တာ..”

“ကိုကြီးကို ချစ်တတ်လာအောင် သင်ပေးရင်ကော.. ” “နှလုံးသားမရှိတဲ့လူတစ်ယောက်ကို သင်ပေးနေလဲ အပိုပါပဲ.. ” နွယ်နီ ဦးချမ်းသာအောင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဖယ်ခွာသွားပြီး ေစောစောက ဦးချမ်းသာအောင် ထိုင်ခဲ့သော ကုလားထိုင်တွင် သွားထိုင်ကာ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို ထုတ်ယူသောက်နေသည်.. စောစောကရမ္မက်တွေနှင့်ပြည့်နေသော လူသားနှစ်ဦးမှာ ယခုတည်ငြိမ်အေးခဲသွာသည်..ဦးချမ်းသာအောင် ကုတင်ပေါ်ကထကာ ဗီရိုအတွင်းမှ ညအိပ်အကျီနှစ်ထည်ကိုထုတ်ကာ နွယ်နီ့ကို တစ်ထည်ကမ်းပေးလိုက်သည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို ကျောပေးကာ ညအိပ်အကျီကိုလဲဝတ်လိုက်သည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်လဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်.. သူပြန်ဝင်လာတော့ နွယ်နီက ကုတင်ပေါ်တွင်လှဲနေသည်.. သူမရဲ့ပင်ကိုယ်ဟန်အတိုင်းမျက်နှာတည်တည်ဖြင့် မျက်နှာကျက်ကိုငေးနေသည်.. သူပြန်ဝင်လာသံကြားတော့ သူ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ကာ “ကိုကြီး.. နွယ်နီအိပ်ချင်ပြီ..” “အင်း.. အိပ်တော့လေ..” “ကိုကြီးရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်ချင်တာ.. ” ဦးချမ်းသာအောင်လဲ နွယ့်နီ့ဘေးတွင်ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး နွယ်နီ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်သည်..

သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ဦးချမ်းသာအောင်၏ ညအိပ်အကျီအတွင်းထိုးထည့်ကာ ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်ပေးနေသည်.. “ဆောရီးး နော် ကိုကြီး.. စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားလား.. ” “ရပါတယ်.. ကိုယ်လဲတောင်းပန်ပါတယ်..ကိုယ်မလိမ်ချင်လို့ပါ..” “ညီမလေ.. ဘယ်သူဆီကမှ ဘာမှမမျှော်လင့်ဘူး.. ဘာမှလဲမလိုချင်ဘူး.. ညီမ.. အချစ်ပဲလိုချင်တာ.. ” စကားသံတွေတိတ်ဆိတ်ကုန်သွားသည်.. အသက်ရှူသံတွေက မပြင်းလှသော်လည်း… တိုးတိုးငြင်းငြင်းလေးကြားနေရသည်..။

“ကိုကြီး.. လိုချင်နေတာလား..” “မင်း လိုအပ်တာကို ကိုယ်မပေးနိုင်ခဲ့တဲ့အတွက်.. ကိုယ် လိုအပ်တာကို မဖြည့်ပေးပါနဲ့.. ” စကားအဆုံးမှာ နွယ်နီ့ရဲ့လက်က တဖြည်ဖြည်းအောက်ဆင်းလာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ ဗိုက်သားများကို အသာအယာပွတ်သပ်ပေးနေသည်.. လှုုံ့ဆော်မှုအတိုင်း တုံ့ပြန်လေ့ရှိသော ခန္ဓာကိုယ်က အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိစွာ ပြောင်းလဲလာသည်.. နွယ်နီ့လက်တွေက ပိုပိုပြီးနိမ့်ဆင်းလာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က နွယ်နီ့လက်လေးကို အသာအယာဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းခါပြလိုက်သည်.. နွယ်နီက သူ့အား နှစ်လိုစွာပြန်လည်ပြုံးပြပြီး သူ့မရဲ့လက်ကို ရုန်းလိုက်သည်.. “ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ.. မျက်စိမှိတ်ထားနော်.. ” သူမလက်က မထိတွေ့သင့်သောအရာတစ်ခုကို ထိကိုင်လိုက်စဉ်တွင် ဦးချမ်းသာအောင် တချက်တွန့်သွားသည်..

နွေးထွေးသော လက်တစ်ဖက်၏ ဆုပ်ကိုင်မှုကြောင့် နှလုံးသွေးတွေ ဆူပွက်လာသည်.. သူမ၏ သာယာပျော့ပြောင်းသော လှုပ်ရှားမှုနောက်သို့ ဦးချမ်းသာအောင် စီးမျောသွားသည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်နားရွက်တစ်ဖက်ကို လျှာဖျားလေးနှင့် အသာအယာတို့ထိလိုက်သည်.. ခံစားမှုကို စည်းချက်မြှင့်လိုက်သဖြင့် ဦးချမ်းသာအောင်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆွဲယူနမ်းရှိုက်လိုက်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်တစ်ဖက်က နွယ်နီ့ ရင်သားဆီသို့ လှမ်းလာခဲ့သည်.. သူ့လက်နှင့် သူမရင်သားထိတွေ့ချိန်တွင် သူမကျောလေးကော့သွားသည်.. အထက်စုန်ဆန်လှုပ်ရှားမှုကို မရပ်တန့်လိုက်သော်လည်း အနမ်းတွေ ရပ်သွားသည်.. “အိ.. ကိုကြီးရယ်..” သူမ၏ ရင်သားတွေက နူးညံ့လွန်းနေသည်..။

လက်ဖြင့်အသာအယာ ပွတ်သပ်လိုက်ချိန်တွင် သူမရဲ့လက်လှုပ်ရှားမှုပိုမိုသွက်လက်လာသည်.. သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို ထိတွေ့သွားချိန်တွင် သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို မွတ်သိပ်စွာ နမ်းလိုက်သည်.. ဖိုမလူသားနှစ်ဦး၏ စိတ်ခံစားမှုနှစ်ခုက ပေါင်းစည်းသွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ လိုအပ်ချက်တစ်ခုကို သူမ တတ်နိုင်သမျှဖြည့်ဆည်းပေးနေသည်.. ခနကြာတော့ “နွယ်နီ ..ဖယ်လိုက်တော့နော်.. ” “အင်း..” နှုတ်ဖျားက နာခံလိုက်သော်လည်း သူမလက်လှုပ်ရှားမှုကိုတော့ မလျော့ချပေခဲ့.. “အ့…အား…” ဦးချမ်းသာအောင်၏ ခံစားမှုမှဖြစ်ပေါ်လာသောအရာများ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်.. “နွယ်နီရယ်.. ” “အင်း..” နှုတ်ဖျားက နာခံလိုက်သော်လည်း သူမလက်လှုပ်ရှားမှုကိုတော့ မလျော့ချပေခဲ့..

“အ့…အား…” ဦးချမ်းသာအောင်၏ ခံစားမှုမှဖြစ်ပေါ်လာသောအရာများ ပေါက်ကွဲထွက်လာခဲ့သည်.. “နွယ်နီရယ်.. ” ဦးချမ်းသာအောင်က နွယ်နီ့ဆံပင်လေးတွေကို ယုယစွာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်.. “ကိုကြီး .. ညီမ အကုန်းမပေးနိုင်တာကို နားလည်ပေးနော်.. ” “အင်း.. ကိုယ်ကျေနပ်ပါတယ်.. ” သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို တချက်နမ်းလိုက်ပြီး.. “အိပ်တော့နော်…” ခနလေးပါပဲ.. တကယ်ကို ခနလေးအတွင်းမှာပင် သူတို့အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။မနက် သူတို့ဟိုတယ်က ထွက်လာတော့ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်းမရသေး.. “တော်သေးတယ်.. ညက အဝတ်အစားတွေ လဲထားမိလို့.. နို့မိုဆိုရင်.. ” သူမဘာသာတစ်ယောက်ထဲပြောပြီး ပုခုံးတစ်ချက်တွန့်လိုက်သည်.. “ကိုကြီး.. ညီမ ဈေးရှေ့မှာပဲ ဆင်းလိုက်မယ်.. မနက်စောစော ဈေးသွားတဲ့ပုံနဲ့ အိမ်ကိုပြန်လိုက်မယ်..” ဈေးနားမရောက်ခင်မှာ နွယ်နီက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်မောင်းပေါ် အနမ်းတစ်ခုချွေချလိုက်သည်..။

“နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းချင်တာ .. သိလား.. ” ဦးချမ်းသာအောင်လဲ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး ရုံးကို ထွက်လာခဲ့သည်.. နည်းနည်း စောနေသေးသဖြင့် ရုံးမှာ ဘယ်သူမှမရောက်သေး.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူ့တွင်ရှိသော သော့ဖြင့် ရုံးခန်းဖွင့်ကာ လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေလိုက်သည်.. နာရီဝက်ခန့်ကြာတော့ သူ့အခန်းထဲကို တစ်စုံတစ်ယောက်ဝင်လာသည်.. သူမော့ကြည့်လိုက်တော့ .. “ဂွတ်မောနင်း ဆရာ.. ကော်ဖီလာပို့တာ..” “ငါရောက်နေတာ မင်းဘယ်လိုသိလဲ.. ” “ဆရာကလဲ .. ဆရာ့ကားရုံးရှေ့မှာ ရပ်ထားတာကြီးကို..” ဦးချမ်းသာအောင်ပြုံးမိသည်..

“ဒီနေ့ကော်ဖီ ပိုကောင်းမယ်နဲ့တူတယ်..” “ဘာလို့လဲဆရာ..” “…..” ပြန်မဖြေဖြစ်တော့သဖြင့် မိုးမိုးသဲလဲ အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်.. ကော်ဖီရနံ့ထက် ပို၍ချိုမြသော သူမရဲ့ ရေမွေးနံ့နှင့် သနပ်ခါးနံ့ကတော့ အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့သည်.. ခနနေတော့ သူ၏ ဖုန်းကို မက်ဆေ့ တစ်စောင်ဝင်လာသည်.. (ဘာလို့ မျက်နှာတည်ကြီးနဲ့နေတာလဲ.. ဆရာပြုံးနေရင် ပိုကြည့်ကောင်းတယ်..) ဦးချမ်းသာအောင် ထပ်ပြုံးမိပြန်သည်.. နေ့ခင်းမှာ ဦးချမ်းသာအောင်ဆီ ရုံးချုပ်က ဖုန်းဆက်သည်.. ပုဂ္ဂိုလ်ရေးခင်မင်မှုအရ စာရင်းစစ်ဝင်မည့်ကိစ္စကို ကြိုတင်သတိပေးရန်အတွက်ဆက်ခြင်းဖြစ်သည်.. “စိုးသာရေ.. ရုံးအုပ်ကြီးနဲ့ ကွန်ပျူတာစာရေးကိုခေါ်ကွာ.. ပြီးတော့ မှတ်တမ်းထိန်းပါခေါ်..” ခနကြာတော့ သူတို့ရောက်လာသည်..။

“ကျွန်တော်တို့မြို့နယ်ကို စာရင်းစစ် ဝင်ဖို့ရှိတယ်.. အဲ့ဒါ စာရွက်စာတမ်းတွေ၊ စာရင်းဇယားတွေတိတိကျကျဖြစ်အောင် လုပ်ထားရမယ်.. ရုံးအုပ်ကြီး အရင် နှစ်ချူပ်စာရင်း တွေက ဌာနစိတ်အလိုက်က စာရင်းတွေ၊ ဦးစီးဇယားတွေ ကွန်ပျူတာထဲမှာ ရှိသေးလား..” “ဆရာ.. ကွန်ပျူတာက လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်ကမှရတာ.. အရင်ကတော့ လက်နှိပ်စက်နဲ့ပဲ ရိုက်တာ..” “မှတ်တမ်းထိန်းကြီးက မှတ်တမ်းတွေ ပြန်ရှာပေး.. စာရွက်အတိုင်းထားရင် ပျက်စီးမှာပဲ.. ဒါကိုကျွန်တော်တို့က ဆော့ ကော်ပီ နဲ့ပါ ပြုစုပေးထားရမယ်လို့ ညွန်ကြားထားတယ်.. အပြင်ဆိုင်တွေကို မအပ်စေချင်ဘူးဗျာ.. နည်းနည်းတော့ပင်ပန်းမယ်.. ကဏ္ဍအလိုက် ပြန်ပြုစုတာပေါ့… လိုအပ်ရင် ကျွန်တော့် လက်တော့စ် ပါယူသုံး..ကဏ္ဍအလိုက် လူခွဲလုပ်လိုက်ရင် အဆင်ပြေမှာပါ.. အဆင်မပြေတာပြန်ပြောလေ.. ” လုပ်စရာရှိတာတွေကို ညှိနှိုင်းပြီးတော့ ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေပြင်ဆင်ခိုင်းလိုက်သည်..

“ဆရာ .. ဆရာ့ လက်တော့စ် လာယူတာ ..” “အေး.. မင်းကူရိုက်ပေးမှာလား..” “ဟုတ်..” လက်တော့စ် ယူပြီး သူမထွက်သွားသည်.. ခနနေတော့ မက်ဆေ့ ဝင်လာသည်.. (ဆရာ.. လော့နံပါတ် ပြောဦးလေ.. နို့မိုဆို ဟိုနေ့ကလိုပဲ ဖိုင် အလွတ်ကြီး လာတင်ရမှာ..) (ကိုယ်တိုင်လာမေး..) ဘာရယ်မဟုတ်.. စာတစ်ကြောင်းပြန်ပို့လိုက်သည်.. ခနနေတော့ သူမအခန်းထဲဝင်လာသည်.. သူမမျက်နှာက ပြောင်စပ်စပ်နဲ့ လျှာလေးထုတ်ပြပြီး.. “ဆရာ…လော့နံပါတ်က..” “ကိုကို” “ဟွန့် .. လော့နံပါတ် ကြီးကလဲ..” ချစ်စဖွယ်နှာခေါင်းလေးရှုံ့ပြပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်ရင်ထဲမှာတော့ တစ်ခုခုကျန်ခဲ့သည်.. “ဆရာ.. စီမံဘဏ္ဍာနဲ့ပတ်သက်တာတွေ နှစ်အလိုက် လုပ်ပြီးသွားပြီ.. ဆရာစစ်ကြည့်ဖို့ မူကြမ်းထုတ်လာတယ်..။

” “အင်း ..ထားခဲ့လေ ..” ဦးချမ်းသာအောင် ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့ အမှားတော်တော်များများကို တွေ့ရသည်.. “စိုးသာရေ..မိုးမိုးသဲကို သွားခေါ်လိုက်..” ဦးချမ်းသာအောင်က မှားတာတွေကို တခါထဲ ပြင်ရိုက်ခိုင်းသည်.. ဒီလိုနဲ့ပဲ ရုံးဆင်းချိန်ကျော်သွားသည်.. “မိုးမိုးသဲ.. မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား.. မနက်မှဆက်လုပ်မလား..” “ရပါတယ်ဆရာ.. ပြီးတော့မှာပဲ .. တခါထဲပဲဖြတ်လိုက်မယ်လေ..” စိုးသာက “ဆရာ.. ကျွန်တော် ကလေးကို ဆေးခန်းသွားပြချင်လို့ .. ပြန်နှင့်လို့ရမလား..” “ဟင်.. မင်းမှာကလေးရှိလား.. အိမ်ထောင်ကျတာမကြာသေးဘူးဆို..” “ခခ်.. ရှိတယ်ဆရာ..သူ့ကလေးက ၁၈ နှစ်သမီးလေ..” “ဟင်..” “မိန်းမကို ဆေးခန်းသွားပြမလို့ပြောတာပါဆရာ.. ” “ဟား.. အေးပါ..မင်းကလေးကို သေချာဂရုစိုက်ဦး.. သွားပါ .. သွားပါ ..” ၃ ယောက်စလုးံ ရယ်မိကြသည်.. မိုးမိုးသဲ ရယ်တော့သူ့ရဲ့ သွားထပ်ကလေးကို မြင်မိသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်၏ စိတ်ထဲတွင် သူမရဲ့အလှ ပိုမိုပြည့်စုံသွားသလိုပင်.. စိုးသာထွက်သွားပြီး ၁၅ မိနစ်ခန့်ကြာတော့ မြန်မာနိုင်ငံ၏ မရိုးနိုင်သော ကိုရွေမီး ပျက်သွားသည်.. မိုးမိုးသဲက လိုက်ကာတံခါးများကိုထဖွင့်လိုက်သည်..။

“ဆရာ.. ပြတင်းပေါက်တံခါးတွေပါဖွင့်လိုက်ရမလား ..” ” မင်းလှောင်နေရင်ဖွင့်လိုက်လေ ..” “ရပါတယ်.. မဖွင့်တော့ပါဘူး.. မီးပျက်တာကြာမလားမသိပါဘူး.. ” “လက်တော့စ် အားရှိသလောက်ပဲ ဆက်လုပ်လိုက်လေ .. မီးပြန်မလာတော့လဲ နောက်နေ့မှဆက်လုပ်တာပေါ့..” ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ မီးကပြန်မလာ.. “ကဲ .. မိုးမိုးသဲ ပြန်ရအောင်.. မနက်မှဆက်လုပ်မယ်.. ” “ဟုတ်..” သူမက စာရွက်စာတမ်းများကို စနစ်တကျစီပြီးလက်တော့စ် ကို အိတ်ထဲထည့်လိုက်သည်.. အခန်းလိုက်ကာကိုလဲ ပြန်ပိတ်လိုက်သည်.. “ဆရာ ထွက်နှင့်လိုက်.. သမီး မီးခလုတ်တွေ ပိတ်ထားမထားကြည့်ပြီး လိုက်လာခဲ့မယ် ..

” ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကို တံခါးနားတွင် ရပ်စောင့်နေလိုက်သည်.. “ဆရာ… သွားနှင့်ပါဆို..” “လာလေ .. တူတူသွားမယ်.. ကိုယ့်အခန်းတံခါး သော့ခတ်ရဦးမယ်.. ” “ဟာ.. ဆရာသွားနှင့်ပါ..သမီးခတ်လာခဲ့မယ်..” “ဘာလုပ်စရာရှိသေးလို့လဲ.. ” “ဒီမယ် .. ဦးကိုကို.. ရှင်ကြီးတော်တော်တုံးတာပဲ.. ကျွန်မ လုံခြည်လေး ဘာလေး ပြင်ဝတ်ရဦးမယ်.. ” သူမက ခါးလေးထောက်ကာ စူပုတ်ပုတ်လေးပြောလိုက်သော်လည်း ဦးချမ်းသာအောင် မျက်နှာပူခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်.. “ခစ်..” သူမ၏ ရယ်သံသဲ့သဲ့လေးက သူ့နောက်က ကပ်ပါလာသည်.. ညကျတော့ သူမဆီက မက်ဆေ့ တစ်စောင်ဝင်လာသည်.. (ဆရာ.. သွေ့ပုချိနော်.ဟိ) ဦးချမ်းသာအောင် သူမဆီဖုန်းပြန်ခေါ်လိုက်သည်..။

“ဘာလို့ ဦးကိုကိုလို့ခေါ်တာလဲ ” “ဆရာပဲ လော့နံပါတ် က ကိုကို ဆို.. ” “…..” “ဆရာ.. သမီးတစ်ခုပြောချင်လို့..” “ပြောလေ..” “ဆရာ.. ရုပ်တည်ကြီးနဲ့နေရင် သမီးအရမ်းစချင်တာပဲ..ဟီး” ထိုညက သူမနှင့် စကားတော်တော်ပြောဖြစ်သည်.. သာယာချိုမြသော သတ္တုသံများက သူအား ဖုန်းမချဖြစ်အောင် ညို့ငင်နေသလိုပင်.. “ညည့်နက်နေပြီ ကလေးမ .. အိပ်တော့.. ” “ဟုတ်..” ဦးချမ်းသာအောင် ဖုန်းချလိုက်ပြီ ကုတင်ပေါ်လှဲကာ မနက်ဖြန်လုပ်ရမည့် အလုပ်အကြောင်းကိုတွေးလိုက်သည်.. အလုပ်အကြောင်းတွေးနေရင်းမှ သူမအကြောင်းက သူ့အတွေးထဲကို မဆီမဆိုင်ဝင်လာသည်.. အတွေးတွေကို ခေတ္တမောင်းထုတ်ပြီး မျက်စိကိုမှိတ်လိုက်သော သူမရဲ့မျက်နှာလေးက သူ့မျက်လုံးထဲပေါ်လာသည်.. သူ့ဖုန်းမှ မက်ဆေ့ သံကြားသဖြင့် ကြည့်လိုက်မိသည်.. (ဂွတ်နိုက် ကိုကို.. စောစောကမပြောလိုက်ရလို့..) ဦးချမ်းသာအောင် ပြုံးမိသည်.. သူမဆီလဲ စာတစ်စောင် ပြန်ပို့လိုက်သည် .. (ဂွတ်နိုက် …အိမ်မက်လှလှမက်ပါစေ..) ဦးချမ်းသာအောင် သူ့ကိုယ်သူသိလိုက်သည်.. ညည့်နက်သည့်အထိ သူအိပ်ပျော်တော့မည်မထင်.. ညက ညည့်နက်သွားသော်လဲ မနက်ကျတော့ ကြည်ကြည်လင်လင်နိုးထလာသည်.. ရုံးသို့အသွား မက်ဆေ့ တစ်စောင်ဝင်လာသည်..။

ကားမောင်းနေလို့ သူဖွင့်မကြည့်မိပေ.. သူ့ရုံးခန်းထဲရောက်မှ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ .. (ဂွတ်မောနင်း ကိုကို) “ဆရာ .. မနေ့က ကျန်တာတွေ ဆရာ့အခန်းထဲမှာပဲ ဆက်လုပ်ရမလား..” “အေး..” သူမ၏ ကျင်လည်စွာ စာရိုက်နေပုံမှာ အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သော ကချေမတစ်ဦး ကနေသလိုပင်.. ဦးချမ်းသာအောင် ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိသည်.. “ဘာကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး.. ရုပ်တည်ကြီးနဲ့.. ပြုံးတောင်မပြဘူး..ဟွန့်..” သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို မကြည့်ပဲ စခရင်စ် ကိုကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင် မပြုံးပြဖြစ်… ခနနေတော့ .. “ဆရာ.. ခနနော် .. ” ဟုခွင့်တောင်းကာ အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်.. တော်တော်ကြာတဲ့အထိ သူမပြန်မရောက်လာသော်လဲ သူ့ဖုန်းထဲကို မက်ဆေ့ တစ်စောင်တော့ရောက်လာသည်.. (ပြုံးမပြရင် လုံးဝပြန်မလာဘူး.. ) ဦးချမ်းသာအောင်လဲ စာတစ်စောင်ပြန်ပို့လိုက်သည်.. (ပြန်လာ.. အလုပ်ပြီးအောင်လာလုပ်) (နိုး.. မလာဘူး.. ပြုံးပြမယ်ဆိုမှ. လာမယ်.) ခနကြာတော့ သူမ ကော်ဖီခွက်လေးကိုင်ကာ ဝင်လာသည်.. ကော်ဖီခွက်ကို စားပွဲပေါ်ချလိုက်ပြီး အံကြိတ်သံတိုးတိုးလေးဖြင့် .. “ပြုံးပြ..” ဦးချမ်းသာအောင်က ရုပ်တည်တည်ဖြင့် သူမကိုကြည့်ပြီး “အလုပ်ပြီးအောင်လုပ်..” သူမက ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးပုံစံဖြင့် ခုံတွင်ဝင်ထိုင်ပြီး အလုပ်ဆက်လုပ်နေသည်..။

screen ကိုကြည့်ပြီး စောစောကလို အံကြိတ်ထားသော လေသံဖြင့် “ဒီလောက်မပြုံးချင်တာ .. နောက်နေ့ကော်ဖီထဲ ဝမ်းနှုတ်ဆေးထည့်လာခဲ့မယ်.. တွေ့မယ်..” ကလေးဆန်သည်မဟုတ်သော်လဲ ကလေးဆန်သလိုဖြစ်နေသည့် သူမပုံကိုကြည့်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ပြုံးလိုက်သည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်.. သူလဲ သူမကို ပြုံးပြီးကြည့်နေလိုက်သည်.. နှစ်ဦးစလုံး၏ အကြည့်တွေက နက်ရှိုင်းပြီး မရှင်းပြသော်လဲ နှစ်ဦးသားနားလည်နေသည့် အဓိပ္ပါယ်အချို့ပျော်ဝင်နေသည် ခနကြာတော့ သူမက “ဆရာ .. ပြုံးနေရင် တကယ်ကြည့်ကောင်းတယ်..” ဟုတိုးတိုးလေးပြောကာ အကြည့်လွဲလိုက်သည်.. နှလုံးသားနှစ်ခုကြား စီးဆင်းနေသော လျှပ်စစ်စီးကြောင်းလေးလဲ ပြတ်တောက်သွားသည်.. ရုံးပိုင်းဆိုင်ရာလုပ်ငန်းတွေ ပြင်ဆင်ပြီးသွားပေမယ့် ထုံးစံအတိုင်း သဲဖြူခင်း၊ ရာဇမတ်ကာ ၊ ထုံးသုတ် ၊ ကြပ်ခိုးလှဲဖြင့် တစ်ရုံးလုံးအလုပ်ရှုပ်နေကြသော်လဲ သူ၏ စားပွဲဆီသို့ ကော်ဖီတစ်ခွက်မှန်မှန်ရောက်လာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က စစ်ဆေးရေးအဖွဲ့ကို ဂါရဂပြုလက်ဆောင်ကောင်းများဖြင့် ကြိုဆိုလိုက်သဖြင့် ထွေထွေထူးထူးမရစ်ပဲ အောင်အောင်မြင်မြင်ပြီးစီးသွားသည်..။

“ရုံးအုပ်ကြီးရေ.. အားလုံးလဲပင်ပန်းသွားကြပြီ.. ကျွန်တော် ဒီည ဆိုင်ကောင်းကောင်းတစ်ခုမှာ တစ်ရုံးလုံ ဒင်နာ လုပ်ပေးချင်တယ်..” “မလုပ်ပါနဲ့ ဦးစီးရယ်.. ဦးစီးလဲ ပိုက်ဆံတွေကုန်ထားတာမနည်းဘူး.. မလုပ်ပါနဲ့..” “ရပါတယ်ဗျာ.. စီစဉ်လိုက်ပါ.. ” “ဟုတ်ကဲ့ဦးစီး..” ညနေ ဒင်နာ သွားရန်အဝတ်လဲနေတုန်း စနိုးဆီက မက်ဆေ့ တစ်စောင်ဝင်လာသည်.. (ဦး.. ဖုန်းပြောလို့ရမလား..) ဦးချမ်းသာအောင်လဲ စနိုးဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်.. “ဦး .. အားလား..” “အင်း.. ” “ဦး .. ဟိုနေ့က ဆိုင်ကပိုက်ဆံရှင်းလို့ ဦးကိုပြန်ပေးရအောင်ဖုန်းဆက်တာ.. ဟိုလေ.. အကုန်တော့မဟုတ်ဘူး.. တစ်သိန်းလောက် ဦးကိုပြန်ပေးမလို့.. မနက်ဖြန်ထွက်ရက်လေ .. ဦးလာခေါ်မလား..” “အုါကေ လေ ..” “ဦး စောစောလာခေါ်နော်.. ” “အင်း..” “ဒါဆို ဒါပဲလေ.. အားမွေးထားနော် ဦး.. ဟိဟိ..” “အိုကေ.. မနက်ဖြန်တွေ့မယ်..” ဖုန်းချလိုက်တာနဲ့ နောက်ထပ်ဖုန်းဝင်လာသည်.. ရုံးအုပ်ကြီး ဆက်တာဖြစ်သည်.. “ဦးစီး.. အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ.. လူလဲစုံပြီ..” “စထားနှင့်လိုက်တော့.. ကျွန်တော်ခုမှ ထွက်လာမှာ.. စောင့်မနေနဲ့တော့..” “ဟုတ်ကဲ့ ဦးစီး..” ဦးချမ်းသာအောင် ဆိုင်ကိုရောက်တော့ ဝိုင်းနှစ်ဝိုင်းခွဲထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်.. အမျိုးသမီးဝိုင်းကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မိုးမိုးသဲက အဖြူရောင်ွယ်တာပါးပါးလေးကိုဝတ်လာသည်..။

သူမအသားအရည်နှင့် လိုက်ဖက်လှသည်.. “ရုံးအုပ်ကြီး.. နည်းနည်းပါးပါး လုပ်တတ်တယ်မလား .. ပုလင်းမှာလိုက်လေ..” “နည်းနည်းတော့ရတယ်.. ဦးစီးဘာသောက်မလဲ..” “ချီဗတ်စ် ပဲမှာလိုက်ပါ..စိုးသာ.. အမျိုးသမီးဝိုင်းက လိုတာမှာပေးလိုက်ပါ..” ထုံးစံအတိုင်း စသောက်စမှာ အရှိန်မရသေးသောကြောင့် ငြိမ်နေကြပေမယ့် အရှိန်ရလာတော့ အသံတွေကျယ်၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့လာကြသည်.. ဦးချမ်းသာအောင် အမျိုးသမီးဝိုင်းဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မိုးမိုးသဲက သူ့ကို နှာခေါင်းရှုံ့ပြသည်.. “ဦးစီး.. ကျွန်မတို့ပြန်နှင့်တော့မယ်..” “ဪ..ဟုတ်ကဲ့ပါ..စားရတာကော အဆင်ပြေရဲ့လား.. ” “ပြေတယ်ဦးစီး.. စားလို့လဲကောင်းတယ်.. ကျေးဇူးတင်ါတယ်” “ရပါတယ်ဗျာ..” “ဟုတ်ကဲ့ .. ခွင့်ပြုပါဦးရှင့်..” အမျိုးသမီးဝိုင်းက ခွင့်တောင်းပြီး ပြန်သွားကြသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်လဲ ဆူညံကျယ်လောင်စွာ စကားပြောနေသံတွေကို နားမထောင်ချင်တော့.. ၁ဝ မိနစ်လောက်ဆက်ထိုင်ပြီးတော့.. “ကျွန်တော် မနက် ဂေါက် ရိုက်ဖို့ချိန်းထားလို့ဗျာ.. ပြန်လိုက်တော့မယ်..။

ရုံးအုပ်ကြီး ..ဒီမှာ ပိုက်ဆံ .. လိုတာထပ်မှာကြ.. အေးဆေးသောက်ကြပေါ့ဗျာ..” “ဟုတ်ကဲ့ ဦးစီး.. ကျွန်တော်မနက်ကျရင် ဘေလ် နဲ့ပိုတာ ပြန်လာပေးမယ်လေ.. ” “ရပါတယ် တနင်္လာနေ့မှ ပေးတော့.. ကဲ..အားလုံးပဲ ခွင့်ပြုဦး..” အပြင်ရောက်တော့ ရာသီဥတုက အေးနေပြီ.. အရက်ထပ်သောက်ချင်စိတ်က ရှိနေလို့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ပုလင်းတစ်လုံးဝယ်ပြီး အိမ်ကိုပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်.. အိမ်ရောက်တော့ ဖုန်းကို အသံပိတ်ထားတာ ပြန်ဖြုတ်ရင်း ကြည့်မိတော့ မက်ဆေ့ တွေရောက်နေတာ တွေ့ရသည်.. (ကိုကို အရက်သမားကြီး) (ကိုကို ပြန်သေးဖူးလား) ဦးချမ်းသာအောင်က ပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်ကြောင်း စာပြန်ပို့လိုက်တော့ သူမဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်.. “ကိုကို ပြန်လာတာစောသားပဲ ဟီး … ဆရာ့ကို စရင်း ကိုကိုလို့ခေါ်တာ နှုတ်ကျိုးတော့မယ်..” “…” “ကိုကို.. ကိုကို.. အရက်သမားကြီး..” “…. ” “ဟာ.. ကိုကို.. ပြန်ပြောလေကွာ..” “မင်းကတော့ … တကယ်ပါပဲ..” “ဘာလဲ.. မင်း..မင်း..နဲ့ မကြိုက်ပါဘူး..မခေါ်နဲ့..” “ဒါဆို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ .. ” “မင်း..မင်း..ဆိုတာကြီးကလွဲရင် ကြိုက်သလိုခေါ်..” “သဲ..” “ဟင်.. အဲ့လိုခေါ်မလို့လား.. အားး.. ဘာကြီးလဲ.. ဒါပဲ..ဒါပဲ သူမအော်ဟစ်ပြီး ဖုန်းချသွားသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင် ေဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို ထိုတ်ယူမီးငြိပြီး ရှိုက်သွင်းလိုက်သည်.. မီးခိုးငွေ့တွေနှင့်အတူ သူမအကြောင်းအတွေးထဲရောက်ဘာသည်.. “ဟူး..” မီးခိုးငွေ့များကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ချိန်တွင် အတွေးထဲမှ သူမအကြောင်းပြန်ပါမသွားပဲ သူ့ရင်ဘတ်တစ်နေရာတွင် ခိုအောင်းကျန်နေခဲ့သည်.. ဟိုတယ်ခန်းအတွင်း လူသားနှစ်ဦး ကမ္ဘာဦးက မစားကောင်းသောအသီးကို ခူးဆွတ်ရန် ကြိုးပမ်းနေကြသည်.. မွတ်သပ်သောအနမ်းရိုင်းများနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ဖယ်ခွာနေကြသည်.. “ဦးရယ်.. ဦးရဲ့အနမ်းတွေကို သတိရလိုက်တာ..” ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး နောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားသည်.. လက်တွေက သူမရင်သားတွေပေါ်ပြေးလွားနေပြီး နှုတ်ခမ်းကတော့ သူမနားရွက်နှင့် ဂုတ်သားတွေကို ထိတွေ့နမ်းရှိုက်နေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ပန်းပွင့်ပေါ်မှနှင်းရည်စက်တွေကို ထိတွေ့မိချိန်တွင် “အ့… ဦး.. သမီး ဖြစ်လာပြီ..” သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်နေရာကို အလွာပါးတစ်ခုဖြင့် ဖုံးအုပ်ပေးလိုက်ပြီး “နေရအောင်ကွာ.. လိုချင်နေပြီ.. ” ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကို နောက်တခါဆွဲလှည့်လိုက်ပြန်သည်.. အလိုက်သိလွန်းသောသူမက ဦးချမ်းသာအောင်ဆန္ဒကို သဘောပေါက်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို နံရံကိုလှမ်းထောက်လိုက်သည်..။

အကြိမ်ကြိမ်လျှောက်ခဲ့ဖူးသော လမ်းတစ်လမ်းပေါ် နှစ်ဦးသားထပ်ရောက်သွားပြန်သည်.. လျှောက်နေကြလမ်းဖြစ်နေတော့ ခလုတ်ကန်သင်းများကို အလွယ်တကူဖြတ်ကျော်နိုင်ခဲ့ပြီး ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုပေါင်းစပ်မိသွားချိန်တွင်.. “ရှီး..ဦးရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ..အ့ .. ” ဦးချမ်းသာအောင်က ခပ်ကိုင်းကိုင်းဖြစ်နေသော သူမပုခုံးနှစ်ခုကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်.. နှင်းရည်များနှင့်ပြည့်နေသော ပန်းလေးတစ်ပွင့်ပေါ် ပျံဝဲနေသော ဝတ်ရည်စုပ်ငှက်ရဲ့ တောင်ပံခတ်သံတွေက မပြင်းထန်သော်လည်း မြန်ဆန်လွန်းနေသည်.. “အာ့. အင့်..အီး..ဦး.. ဦး.. ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်.. အ့.. ရှီး.. ကြမ်းတော့ကွာ.. ကြမ်းကြမ်း..” အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာငြီးတွားနေသော သူမရဲ့အသံက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရမ္မက်ဇောကို လောင်စာလောင်းနေသလိုပင်..

“အိုး.. ရှီး.. ဦး ကြမ်းတာတွေကို သမီးလွမ်းနေတာ.. အီး.. အ့..” ရမ္မက်ဆိုတဲ့လေနီကြမ်းတိုက်ခိုက်လာသောကြောင့် ဝတ်ရည်စုပ်ငှက်ရဲ့ တောင်ပံခတ်နှုန်းတွေလျော့ချလိုက်ပြီး တောင်ပံခတ်တဲ့ အားမာန်ကိုတော့ တိုးမြှင့်လိုက်သည်.. “အိ..ရှီး.. ဦး.. ကောင်းတယ်.. အ့.. တချက်..အ့..ချင်း.. ကြမ်းကြမ်း.. အီး.. ကြမ်းကြမ်းကြီး..အ့.. လုပ်.. အီး..” သူမ၏ ပုခုံးပေါ်တင်ထားသော ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်တစ်ဖက်ကို သူမရင်သားတွေကို ထိတွေ့နိုင်ရန် ဆွဲယူလိုက်သည်.. “ဦး.. အား.. ကောင်းလား.. အီး.. ကောင်းလားဟင်.. ” “အင်း……” “အာ့.. သမီး.. လဲ.. အရမ်း.. အ့…ကောင်းတယ်.. အင့်..” ဖိုမကွာခြားချက်အတိုင်း စိတ်၏ လှုံဆော်မှုကို ခန္ဓာကိုယ်က တုံ့ပြန်မှုမှာလဲ မတူညီပေ.. သဘာဝတရားရဲ့အလိုတော်အတိုင်း ရမ္မက်ဇော၏ လှုံဆော်မှုကြောင့် တစ်ဦးမှာ မာကျောပြင်းထန်လာချိန်တွင် တစ်ဦးမှာတော့ စိုစွတ်နူးညံ့လာရသည်..။

“အီ.. ဦး.. အ့.. သမီးအလှည့်.. ရှီး…” ခရီးတစ်ခုကို အတူလျှောက်နေသူအချင်းချင်း ဖေးမတတ်သော သူမ၏ အလိုက်သိမှုကို အသိအမှတ်ပြုတဲ့အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် သူမ၏ နားရွက်လေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်.. နားလည်မှုရှိသော ကစားသမားများလို အချိန်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ ကိုယ်န္ဓာနှစ်ခုပြန်လည်ပေါင်းစပ်သွားပြန်သည်.. သူမက သူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်လိုက်ပြီး.. အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်သည်.. “ဦး.. သမီး.. ကြမ်းကြမ်းကြီး လုပ်မယ်နော်..” အစပိုင်းတွင် သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုက သတ်ကွင်းအတွင်းဝင်လာသော ရန်သူကို မျှားတစ်စင်းချင် ထိုင်ပစ်နေသော စစ်ဘုရင်မ .. တဖြည်ဖြည်းနှင့် သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုက စစ်မာန်တက်လာသော စစ်ဘုရင်မ၏ ကြမ်းတမ်းသော ထိုးနှက်ချက်တွေအဖြစ်ပြောင်းလဲလာသည်.. စစ်ပရိယာယ် ကြွယ်ဝသော စစ်ဘုရင်မ၏ အဝှေ့အဝိုက်.. အနွဲ့အယိမ်းအောက်တွင် ဦးချမ်းသာအောင် တဖြည်းဖြည်းကျဆုံးလာသည်.. “အာ့.. အ.. ကောင်းတယ်.. စနိုး..အဲ့အတိုင်းလေး..အ့..” သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ပေါ်မှောက်ချပြီး ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်.. လှုပ်ရှားမှုကိုလည်း ရပ်တန့်လိုက်သည်… သူမက သူ့အား အလှည့်ပေးလိုက်ခြင်းပင်.. ဦးချမ်းသာအောင် သူမမျက်နှာကိုကြည့်လိုက်သည် .. သူ့ရဲ့အကြည့်က ကြိုးဝိုင်းအတွင်းဝင်လာသော မိမိပြိုင်ဖက်ကို ကြည့်သည့်အကြည့်မျိုး.. ထို့နောက် သူမကို တင်းတင်းဖက်ထားပြီး တပတ်လည့်လိုက်သည်..။

သူ၏ အားမန်ပါသော တဖက်သက်ထိုးနှက်မှုအောက်တွင် သူမမှာ အလူးအလဲ .. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်သည်းများဖြင့် ကုတ်ခြစ်ပြီး “အင့်.. ကောင်းတယ်.. ဦး .. ရှီး.. ပြင်းပြင်း.. ကြမ်းကြမ်းကြီး လုပ်တော့ကွာ ..” သူမရဲ့တောင်းဆိုမှုအသံက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရမ္မက်လှိုင်းကို ခလုတ်ဖွင့်ပေးလိုက်သလိုပင်.. “အား.. အီး.. သမီး.. ကြိုက်တယ်.. ဦး.. အီး.. လုပ်ကွာ.. ဦးရယ်.. အီး..ရှီး.. အား.. ကောင်းလိုက်တာ..ဦး.. ဦး.. ..အင့်.. ” ဦးချမ်းသာအောင်၏ အာရုံတွင် ခရီးလမ်းဆုံးကို အတူရောက်ဖို့မှလွဲပြီး ဘာမှမရှိတော့.. သူမသည်လည်း ပန်းတိုင်မြင်နေရသည့် အပြေးမယ်တစ်ယောက်ရဲ့တက်ကြွခြင်းမျိုးဖြင့် တုံ့ပြန်လာသည်.. “ဦး.. ဦး.. အီး..အ့ာ. ဆောင့်.ကွာ… ရှီး.. သမီး ဖြစ်တော့မယ်.. ရှီး .. ကြမ်းကြမ်းကြီးလုပ်ကွာ.. ”

“အီး .. သမီး.. ဖြစ်တော့မယ် အာ့.. ကောင်းတယ်.. ဦး.. လုပ်.. အား..ဖြစ်ပြီ..အ့.. ပြီးပြီ” “အား.. ကိုယ်လဲ ပြီးပြီ. အ့..” ရမ္မက်ဒီရေအတက်တွင် အခန်းငယ်လေးအတွင်း လူသားနှစ်ဦး ဝုန်းဒိုင်းကြဲသွားခဲ့သော်လည်း ရမ္မက်၏ ဘေးထွက်ပစ္စည်းများ နှစ်ဦးသား၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်လာချိန်တွင် နှစ်ဦးသားစလုံးရဲ့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းများကလွဲလို့ အခန်းငယ်လေး ပြန်လည်တိတ်ဆိတ်သွားသည်.. နှစ်ဦးသားခဏ အမောဖြေပြီးတော့.. “ဦး.. သန့်ရှင်းရေး သွားလုပ်ရအောင်..” နှစ်ဦးသားရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ သူမက ဦးချမ်းသာအောင် ညစ်ပတ်နေတာကို တယုတယဆေးပေးသည်.. “ကိုယ်ရေချိုးချင်တယ်.. ” “သမီးလဲချိုးမယ်..တူတူချိုးရအောင်..” ရေပန်းအောက်ရှိ အဝတ်မဲ့လူသားနှစ်ဦးက ရေချိုးသန့်စင်ရင်း ပွတ်သပ်ကျီစယ်နေသည်..။

သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ကျောပြင်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီးနောက် နောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်သည်.. ထို့နောက်ခြေဖျားထောက်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်.. “ဦးကျောကို ချေးတွန်းပေးမယ်..ဟိ” စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးချမ်းသာအောင်၏ ကျောပြင်ကို သူမ၏ ရင်သားများဖြင့် ထက်အောက်စုန်ဆန်ဝှေ့ဝိုက်ကာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်.. နူးညံ့သော ထိတွေ့မှုကြောင့် ဦးချမ်းသာအောင်ကျောတချက်ကော့သွားတော့ သူမက သူရင်ဘတ်ကို ဖက်ကာဆွဲယူလိုက်သည်.. သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်က သူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ပြေးလွားဆော့ကစားနေပြီး တချက်တချက် သူ၏ နို့သီးခေါင်းများကို တို့ထိဆော့ကစားလိုက်သည်..

“အာ့..အ့…” ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှုတ်မှ အသံထွက်သွားရလောက်အောင် ထိတွေ့မှုက ကောင်းလွန်းနေသည်.. သူမလက်တွေက အောက်ကိုဆင်းလာပြီး ဦးချမ်းသာအောင်၏ ဗိုက်သားများကို ပွတ်လိုက်၊ လက်သည်းချွန်ချွန်လေးများဖြင့် ဖွဖွလေးကုတ်ခြစ်လိုက် ကစားနေသည်… “ဦး.. ဘယ်လိုလဲ.. ” “အင်း..” သူမလက်တွေက တဆင့်ထပ်ဆင်းလာသည်.. သူမ၏ ကနဦးနှိုးဆွမှုမှာပင် ဦးချမ်းသာအောင်၏ စိတ်တွေ မာကျောပြင်းထန်နေပြီးဖြစ်သည်.. “ဟယ်.. ဦး ပြန်ဖြစ်နေပြန်ပြီ..” ဦးချမ်းသာအောင်က ရေပန်းခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်ပြီး သူမဘက်ကိုလှည့်လိုက်သည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လည်ပင်းကို တွဲခိုကာ နမ်းလိုက်သည်.. ညင်သာသောအနမ်းဖြင့်အစပြုခဲ့သော်လည်း ရမ္မက်လှိုင်းထန်လာသည်နှင့်အတူ အနမ်းတွေလဲ ကြမ်းတမ်းပြင်းထန်လာသည်.. သူမက ရုတ်တရတ် အနမ်းတွေရပ်လိုက်ပြီး သူ၏ မေးဖျားအား သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိတယ်ဆိုရုံလေး နမ်းလိုက်ပြန်သည်..။

အနမ်းတွေကရပ်တန့်မသွားပဲ ဖြည်ဖြည်းချင်း အောက်ဆင်းလာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်တဝိုက် ပြေးလွားဆော့ကစားနေသော နှုတ်ခမ်း၏ အထိအတွေ့မှာ နူးညံ့ညင်သာလွန်းသည်.. ချက်နားအရောက်တွင် နှုတ်ခမ်းနှုတ်လွာ ပွင့်ဟသွားပြီး လျှာကလေးဖြင့် ထိတွေ့ဆော့မြူပေးလိုက်သည်.. “အာ့..အာ့..” သူမက သူ့အား မော့ကြည့်ပြီး ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်သည်.. “ဦး.. ကြိုက်လား..” “အင်း.. ကြိုက်တယ်.. ” “ဒါဆို… ဒီထပ်ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်နော်..” သူမရဲ့လက်တစ်ဖက်က ဦးချမ်းသာအောင် ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုကို ဖမ်းယူဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်.. နှုတ်ခမ်းနှစ်လွာသည်လဲ ပြန်လည်ပွင့်ဟလာပြီး ထိုအရာအား နမ်းရှိုက်စုပ်ယူလိုက်သည်..

ဦးချမ်းသာအောင်ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ပြီး သူမ ပြုစုယုယနေမှုမှာ ဒဏ္ဍာရီလာအချစ်နတ်ဘုရားမတစ်ဦး သီကျူးသောပုလွေသံအလား ငြိမ့်ညောင်းလှသည်.. ဦးခေါင်း၏ လှုပ်ရှားဟန်မှာလဲ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သောကကွက်တစ်ခုကို စည်းချက်အလိုက် ကခုန်နေသော နတ်ဘုရားမ၏ ဟန်ပန်.. သူမ၏ နွေးထွေးနူးညံ့သော ပြုစုမှုနောက်သို့ ဦးချမ်းသာအောင်မျောပါသွားသည်.. ရမ္မက်၏လှုံဆော်မှုမှာလဲ အထွဋ်အထိပ်သို့ တလှမ်းချင်းတက်လှမ်းနေစေသည်.. “စနိုး.. ကိုယ်လိုချင်ပြီ..” “သမီးလဲ.. အရမ်းလိုချင်နေပြီ..” ထို့နောက်သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်ကိုဆွဲကာ အခန်းထဲသို့ ဦးဆောင်ဝင်သွားလိုက်သည်.. ရမ္မက်တိုက်ပွဲကို ပြန်လည်ဆင်နွဲရန် ဦးဆောင်မည့် စစ်ဘုရင်မမှာ သူမဖြစ်ကြောင်း ကြေငြာလိုက်သယောင်ပင်.. လူသားတို့၏ အနှစ်ခြိုက်ဆုံးသော လောကနိဗ္ဗာန်ကို နှစ်ဦးသားအတူတက်လှမ်းကြပြီးနောက် .. သူမ၏ ဘေးတွင်ယှဉ်လျက်အိပ်လိုက်သည်.. သူမက သူ့ရင်ခွင်ထဲအသာတိုးဝင်လာပြီး သူ့ကိုနမ်းလိုက်သည်..။

“ဦးရယ်.. သမီးအရမ်းကောင်းသွားတယ်.. ” ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုအသာအယာထွေးပွေ့ထားလိုက်သည်.. အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ သူမအိပ်ပျော်သွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမဦးခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်သို့အသာအယာရွေ့ပေးပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ထလိုက်သည်.. ပြီးတော့ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်ကာ တကိုယ်ရေသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာသည်.. သူမကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးတီးလေး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေရှာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုယ်ပေါ် ညဝတ်အကျီတစ်ထည် လွားခြုံပေးလိုက်ပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ထုတ်သောက်နေလိုက်သည်.. သူ့ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးမိုးသဲဆီမှ မက်ဆေ့ တစ်စောင်ဝင်နေသဖြင့် ဖွင့်ဖတ်ပြီး မက်ဆေ့ တစ်စောင်ပြန်ပို့ပေးလိုက်သည်.. (ဂွတ်မောနင်း ကိုကို) (ဂွတ်မောနင်း သဲ) ချက်ချင်းပင် သူမဆီက စာတစ်စောင်ပြန်ဝင်လာသည်.. (ဟွန့် အရက်သမားကြီး.. ခုမှနိုးတာလား..) သူလဲ ပြန်ပို့မနေတော့ပဲ ဖုန်းကိုချလိုက်ပြီး ညဝတ်အကျီတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်ကာ တီဗီ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်.. အားကစား ချန်နယ် တစ်ခုမှ သူစိတ်ဝင်စားသော ဂေါက် ပွဲတစ်ခု ပြန် လာနေသဖြင့် စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေလိုက်သည်.. တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ သူမနိုးလာသည်..။

“အင်း… ဟင်.. ဦး.. သမီးအိပ်ပျော်သွားတယ်.. ” “ရတယ်.. အိပ်ရေးမဝသေးရင် ခနအိပ်လိုက်ဦးလေ..” “ရပါတယ်.. မအိပ်တော့ပါဘူး.. ညက ဆိုင်လူကျနေလို့ .. ကောင်းကောင်းမအိပ်လိုက်ရဘူး..” သူမထလာပြီး ခြုံထားသော ညဝတ်အကျီကို ဝတ်လိုက်သည်.. လူ့သဘာဝအရ လျှပ်တပြက်မြင်လိုက်ရသော ကိုယ်ခန္ဓာအလှက ပိုပြီးတပ်မက်ဖွယ်ကောင်းနေသလိုပင်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ပေါင်ပေါ်တွင်လာထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ နဖူးကို တချက်နမ်းလိုက်သည်.. ပြီးတော့ သူမလက်ကိုင်အိတ်ကိုလှမ်းယူပြီး အိတ်ထဲမှ တစ်ထောင်တန်တစ်ထုတ်ကိုထုတ်ကာ .. “ဦး.. သမီးအကုန်တော့ပြန်မပေးနိုင်သေးဘူးလေ.. အဲ့ဒါ .. ” “ရပါတယ်.. ” “သမီး တကယ်ကျပ်သွားလို့ပါ.. အိမ်ကိုလဲလွဲလိုက်ရသေးလို့.. ဟို.. ဟိုလိုလဲ မရှာချင်တော့လို့လေ .. ” “အင်း… ခနထပေးပါလား..” သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ပေါင်ပေါ်မှထရပ်လိုက်ပြီး လက်ကလေးကိုနောက်ပစ်ကာ ရင်လေးကော့ပြီး ရပ်နေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူ၏ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ကဒ်တစ်ခုကို ထုတ်ပြီး သူမကိုပေးလိုက်သည်..

“ဘာကဒ်လဲ.. ဦး” “ဘဏ်ကဒ် .. မင်းပိုက်ဆံလိုရင် အဲ့ထဲက ထုတ်လိုက်.. လက်ကျန်နည်းနည်းတော့ရှိဦးမယ်.. မင်း ပြန်ပေးတဲ့တစ်သိန်းကိုလဲ ကိုယ် အဲ့ထဲကိုထည့်ထားပေးမယ်..” “ဘာအတွက်လဲ ..ဦး..” “တခုတော့ ကိုယ့်ကိုပြန်လုပ်ပေး.. မင်း.. ဟိုလို.. ပိုက်ဆံမရှာရဘူး..” “ဦး.. သမီး..မလိုချင်ဘူး..ဒါပေမယ့် .. ဦးဖြစ်စေချင်တာကို လုပ်ပေးမယ်..” “ယူထားလိုက်..” “သမီးနဲ့ ဦးရဲ့ကြားထဲမှာ ပိုက်ဆံကြောင့်ပတ်သက်တာမျိုး မဖြစ်ချင်ဘူး.. သမီးစိတ်နဲ့ သမီးပတ်သက်နေတာ.. သမီး မယူဘူး..” “မင်း..စိတ်ထဲမှာ ကိုယ်ရှိနေတာလား..” “ဟုတ်တယ်..” “ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာလဲ မင်းရှိနေလို့ပေးတာ.. ယူထားလိုက်..” “ရှင်.. တကယ်.. ရှိနေတာလား.. သမီး..မထင်ဘူး..” ဦးချမ်းသာအောင်က သူမလက်ကိုင်အိတ်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်သည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်သည်.. “ဦးရယ်.. သမီးတကယ်ရူးတော့မယ်..” ဦးချမ်းသာအောင်က သူမလက်တွေကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူမဘက်ကိုလှည့်လိုက်သည်.. သူမပါးနှစ်ဖက်ကို အသာအုပ်ကိုင်ပြီး သူမရဲ့မျက်နှာကို သူ့ဆီသို့ဆွဲယူလိုက်သည်.. နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုထိတွေ့ချိန်တွင် သူမမျက်လုံးလေးတွေမှိတ်သွားသည်..။

ငတ်မပြေသော ပင်လယ်ရေကို မြည်းစမ်းဖူးသူနှစ်ဦးအတွက် ရမ္မက် ပင်လယ်တွင်ထပ်မံကူးခတ်ရန် အစပြုခြင်းလား.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမညဝတ်အကျီမှ ကြိုးကိုဖြည်ချလိုက်သလို .. သူမကလဲ သူ၏ ညဝတ်အကျီမှ ကြိုးကို ဖြည်ချလိုက်သည်.. ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်က အဝတ်နှစ်ထည်က ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လျောကျသွားခဲ့သည်.. ရမ္မက်လှိုင်းတွင် မျောပါသွားသော အဝတ်မဲ့လူသားနှစ်ဦးအတွက် ယခုတစ်ခေါက်မုန်တိုင်းက ကြမ်းတမ်းပြီး အချိန်ကြာလွန်းသည်.. မုန်တိုင်းစဲသွားခါမှသူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ.. “ဦးရယ်.. သမီး ကြိုက်လိုက်တာ.. ကြာရင် တကယ်ရူးတော့မယ်နဲ့တူတယ် .. ” ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှစ်သိမ့်အနမ်းတွေက တော်တော်နှင့်မစဲသလို သူမ၏ တုံ့ပြန်အနမ်းတွေက ချိုအီလွန်းနေသည်.. အနမ်းတွေစဲသွားတယ့်အချိန်မှာတော့ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အိပ်ပျော်သွားကြသည်.. ညနေ ပြန်ခါနီးမှ သူတို့နိုးကြသည်..

သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ပြီး “ဦးရယ်.. ပြန်တောင်မပြန်ချင်ဘူး.. ” သူတို့ပြန်ထွက်လာတော့ နေညိုချိန်မဟုတ်သေးပေမယ့် အလင်းရောင်တော့ လျော့ပါးနေပြီ အချိန်ကာ အရမ်းနောက်မကျသေးပေမယ့် ဆောင်းဝင်လာပြီဖြစ်လို့ နေတာတိုလာသည်.. နှစ်ဦးစလုံးမှာ ရမ္မက်လှိုင်းကြမ်းတွင် တနေကုန်လှော်ခတ်ခဲ့ရသောကြောင့် ပင်ပန်းနွမ်းရိပြီး အသံတွေတိတ်ဆိတ်နေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က ကားကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်မောင်းနေသော်လဲ လမ်းဆုံတစ်ခုတွင် အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ရုတ်တရက်ထွက်လာသော ဆိုင်ကယ်ကို မြင်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင် ကားဘရိတ်ကိုဆောင့်နင်းလိုက်သည်.. ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ လူငယ်က ကြမ်းတမ်းရိုင်းပျစွာဆဲဆိုလိုက်သည် မိမိက လမ်းမှန်နေသော်လဲ ပြဿနာမဖြစ်လိုတဲ့အတွက် ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့.. ဆိုင်ကယ်နံပါတ်ကို မှတ်လိုက်ပြီး ထိုလူငယ်ကိုသေချာကြည့်လိုက်သည်..။

“ဟင်…” ထိုလူငယ်ကိုနောက်က ခါးဖက်ပြီးထိုင်နေသူက မိုးမိုးသဲ.. မိုးမိုးသဲကလဲ သူ့ကိုလှမ်းမြင်သွားပြီး ထိုလူငယ်ကို မောင်းရန်ပြောလိုက်သည် ထင်ပါတယ်.. ထိုဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်သွားသည်.. “ဒီမြို့က ဆိုင်ကယ်စီးတာ ကြမ်းတယ်.. သမီးနောက်ကျနေပြီ.. မောင်းတော့လေ..ဦး” ထိုအခါမှ ဦးချမ်းသာအောင် စိတ်နဲ့လူနဲ့ ပြန်လည်ပေါင်းစပ်မိပြီး ကားကို မောင်းထွက်လာခဲ့သည်.. စနိုးကို ပြန်ပို့ပြီးတော့ သူအိမ်ကိုပဲ ပြန်လာခဲ့သည်.. ရေမိုးချိုးပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲမှ အရက်ပုလင်းကို ထုတ်ယူချိန်တွင် မက်ဆေ့ တစ်စောင်ဝင်လာသည်..(ကိုကို ညနေက ဆောရီး နော်.. အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား..) (သဲ ခါးဖက်ထားတဲ့သူက.. ) (သဲ ကောင်လေးလေ.. ) ဦးချမ်းသာအောင်စိတ်တွေ အနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးသွားသဖြင့် စာပြန်ပို့မနေတော့ ..

သူမဆီက မက်ဆေ့ ဝင်လာတဲ့အသံတွေကြားနေရသော်လဲ မဖွင့်ဖတ်တော့ .. ခနကြာတော့ သူမဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင် မကိုင်တော့ပဲဖုန်းကိုပိတ်လိုက်သည်.. သူ့စိတ်တွေက မွန်းကြပ်နေပြီး ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်တာလဲဆိုတဲ့အကြောင်းကို သူ့ကိုယ်သူမေးခွန်းထုတ်ကြည့်သော်လဲ အဖြေကရေရေရာရာမရှိ.. ဦးတည်ချက်မရှိသော မေးခွန်းများနှင့် မိမိကိုယ်ကို ခုခံကာကွယ်နေသောအဖြေများဖြင့် တဖြည်ဖြည်း သူ့ခေါင်းတွေ မူးနောက်လာသည်.. ခေါင်းထဲဝင်ရောက်လာသောအရာအားလုံးကို မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး အရက်ခွက်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်.. ထိုအချိန်မှာတော့ ဒီညကိုဖြတ်ကျော်ရန် အကောင်းဆုံးအဖြေတစ်ခုကို သူတွေ့ရှိသွားခဲ့သည်.. အဲ့ဒီ့နောက်မှာ သူအရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်၊ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ပြီးတစ်လိပ်သောက်ရင်း နောက်ဆုံး ထမင်းစားစားပွဲပေါ်မှာပဲ သူအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်.. ဦးချမ်းသာအောင် နိုးလာတော့ တကိုယ်လုံးကိုက်ခဲညောင်းချိနေသည်..။

အဆိုးဆုံးကတော့ ခေါင်းထဲက ထုရိုက်နေသလိုကိုက်ခဲနေတာ.. ရုံးသွားဖို့ပြင်ဆင်ရမည်ကို ခေါင်းထဲရောက်ပြီးမှ တနင်္ဂနွေနေ့မှန်းသူသတိရလိုက်သည်.. ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ရေပန်းကိုဖွင့်ပြီး သူငြိမ်သက်စွာရပ်နေမိသည်.. အလိုက်ကမ်းဆိုး မသိသောအတွေးများက မိုးမိုးသဲကို သူ့ခေါင်းထဲခေါ်ဆောင်လာပြန်သည်.. မိမိနှင့်သက်ဆိုင်မှုမရှိသောလူတစ်ယောက်အကြောင်းကို စဉ်းစားရန် ပျင်းရိလာသည့်အတွက် အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်မိပြန်သည်..ရေမိုးချိုးပြီး ညကပိတ်ထားသောဖုန်းကို ပြန်ဖွင့်ကြည့်တော့ မိုးမိုးသဲပို့ထားသော မက်ဆေ့ တွေဝင်လာသည်.. သူဖတ်ကြည့်မနေတော့ပဲ အားလုံးကိုဖျက်ပစ်လိုက်သည်.. ဖျက်ပြီးပြီးချင်းမှာပဲ မိုးမိုးသဲဆီက ဖုန်းဝင်လာပြန်သည်.. “ကျွတ်..” ဖုန်းကိုမကိုင်ပဲချလိုက်သည်.. ဖုန်းထပ်ဝင်လာပြန်သည်.. သူမကိုင်တော့ .. အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်..

သွားစရာနေရာရေရေရာရာမရှိလို့ ကားလျှောက်မောင်းနေလိုက်သည်.. ခေါင်းတွေကလဲ တစစ်စစ်ကိုက်နေဆဲပဲ.. နောက်ဆုံးကားကို ဘီယာဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်လိုက်သည်.. “ဆရာ..ဘာသုံးဆောင်မလဲ..” “ဘီယာတစ်ခွက်နဲ့ ချီ့စ် တစ်တုံးပေး.. ” ဝိတ်တာလှည့်ထွက်သွားတော့ သူ့ဖုန်းကိုကြည့်မိသည်.. အသံပိတ် ထားတဲ့ဖုန်းမှာ မိုးမိုးသဲခေါ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်.. “ပြော..” “ကိုကို.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ.. ညကလဲဖုန်းပိတ်သွားတယ်.. မနက်ကလဲ တောက်လျှောက်ခေါ်နေတာ ဖုန်းမကိုင်ဘူး.. ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..” “ကိုယ်ဘယ်သူနဲ့မှ စကားမပြောချင်ဘူး.. ..” “မရဘူး.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ ပြော..” သူဖုန်းချလိုက်ပြီး တစ်ခါထဲဖုန်းပိတ်လိုက်သည်.. မနက်နိုးလာတော့ သူဟိုတယ်အခန်းတစ်ခုထဲကိုရောက်နေသည်..။

သူမနေ့က တနေကုန်သောက်လိုက်တာ အမူးလွန်ပြီး ဘယ်လိုဟိုတယ်ကိုရောက်လာလဲ သူစဉ်းစားမရတော့ .. ရုံးတက်ရမယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ဘာမှဆက်မစဉ်းစားတော့ပဲ ရေချိုးပြီး အိမ်ကိုပြန်လိုက်သည်.. လမ်းတွင် သူနောက်ကျမည်ဖြစ်ကြောင်း ရုံးကိုလှမ်းဆက်လိုက်သည်.. အိမ်ပြန်အဝတ်အစားလဲပြီး ရုံးကိုကမန်းကတန်းထွက်လာခဲ့သည်.. ရုံးရောက်တော့ အကျင့်ပါနေသည့်အတိုင်း စားပွဲပေါ်ကြည့်မိတော့ ကော်ဖီခွက်ကိုမတွေ့.. တကယ်လို့တွေ့မိရင်လဲ သူသောက်ဖြစ်မည်မဟုတ်ကြောင်း တွေးမိလိုက်သည်.. သူသောက်ဖြစ်ရင်လဲ ထိုကော်ဖီသည် ခါးသက်နေမည်လားမသိ.. အလုပ်ထဲကို အာရုံထည့်ပြီး လုပ်နေတုံး “ဆရာ.. ဝင်ခွင့်ပြုပါ..” မိုးမိုးသဲအသံ .. သူမော့မကြည့်ပဲ အလုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်.. မိုးမိုးသဲကလဲ ဘာမှမပြောပဲ စားပွဲပေါ်ကို တစ်စုံတစ်ခု တင်လိုက်သည်.. ခါတိုင်းသောက်နေကျကော်ဖီနံ့မဟုတ်ပဲ ဘလတ်ကော်ဖီ ခပ်ပြင်းပြင်းကို သံပုရာသီးညှစ်ထားသည့်ရနံ့.. သူမော့ကြည့်လိုက်တော့ မိုးမိုးသဲက နှာခေါင်းတစ်ချက်ရှုုံ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး တိုးတိုးလေးပြောသွားသည်..

“ဟင်း… အရက်သမားကြီး .. အမူးပြေအောင်သောက်လိုက်ဦး..” လှည့်ထွက်သွားသော သူမ၏ နောက်ပိုင်းကောက်ကြောင်းကို ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်ထဲ တစ်ခုခုဆုံးရှုုံးသွားသလိုခံစားရပြီး ပြန်လည်အုံ့မှိုင်းသွားသည်.. တနာရီလောက်ကြာတော့ မိုးမိုးသဲ ဝင်လာပြန်သည်.. သူမဌာနစိတ်နှင့် သက်ဆိုင်သော ဖိုင် များကို လက်မှတ်ထိုးရန် လာတင်ခြင်းဖြစ်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင် လက်မှတ်ထိုးနေရင်း စာရွက်များကြားက ပီကေ တစ်ခုထွက်လာသည်.. အပေါ်ကအုပ်ထားသော စာရွက်ကိုဖြေလိုက်တော့.. (အရက်သမားကြီး ဦးကိုကို.. စားလိုက်ဦး.. အနံ့လေးဘာလေးပျောက်အောင်..) ဆိုတဲ့စာသားလေးကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ထို ပီကေ ကို သူစားလိုက်သည်.. စိတ်က ထူးဆန်းအံ့ဩဖွယ်ကောင်းလှသည်.. ပီကေ ကို သူဝါးလိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့ရင်ထဲရှင်းလင်းပေါ့ပါးသွားသည်… အချိုရည်ကုန်သွားသောအခါ ပါးစပ်ညောင်းခံမဝါးနေတော့ပဲ တီရူးးး တစ်ခုထဲသို့ ထွေးထုတ်လိုက်ပြီး တီရူးးး ကို လုံးကာ အမှိုက်ပုံးထဲသို့ပစ်ထည့်လိုက်သည်..။

“ဟက်..” ညနေ ဂေါက် ရိုက်ဖို့ ကိုအောင်မြတ်က ချိန်းတာကို နောက်နေ့ရိုက်ရန်ကတိပေးပြီး ငြင်းလိုက်သည်.. အရက်နာကျနေသည့်အချိန်မှာ သူမရိုက်ချင်.. ညနေရောက်တော့ မသောက်တော့ဘူးလို့ စဉ်းစားထားပေမယ့် ထုံးစံအတိုင်းသောက်ဖြစ်သည်.. နှစ်ခွက်လောက်သောက်ပြီးသွေးနွေးလာတဲ့အချိန် မိုးမိုးသဲ ဖုန်းခေါ်လာသည်.. “ကိုကို.. ဪ.. ငါနော်.. အဲ့ ကိုကိုက အကျင့်ပါနေပြီ.. ” “….” “ကိုကို ဘာလုပ်နေလဲ..” “ရေချိုးမလို..” “ဟုတ်လား.. ချိုးချိုး.. အေးနေပြီ… မြန်မြန်ချိုး..သမီးလဲ.. အဲ..သဲလဲ ချိုးမို့ .. ဟိဟိ.. ပြီးမှပြန်ဆက်မယ်..” ဦးချမ်းသာအောင် ရေကိုဇိမ်ဆွဲပြီးချိုးလိုက်သည်.. ရေချိုးလိုက်တော့ အပူထွက်သွားပြီး နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းသွားသည်..အပြင်ထွက်စရာမရှိတော့လို့ အိမ်နေရင်းအဝတ်ကိုပဲ ဝတ်လိုက်ပြီး တီဗီ ကြည့်ရင်း အရက်ဆက်သောက်နေလိုက်သည်.. နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ မိုးမိုးသဲ ဖုန်းခေါ်လာသည်..

သူမကိုင်.. ၃ ၄ ခါလောက်ဇာတ်တိုက်ခေါ်ပြီး မက်ဆေ့ တစ်စောင်လှမ်းပို့သည်.. (ကိုကို မြန်မြန်ချိုး.. ပြီးရင်နွေးနွေးထွေးထွေးဝတ်ထား..) သူပြုံးလိုက်ပြီး တီဗီ ဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်.. နောက်တစ်နာရီလောက်ကြာတော့မှ သူ မိုးမိုးသဲဆီ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်.. “ရေချိုးပြီးပြီလား..” “အင်း.. ” “နွေးနွေးထွေးထွေးဝတ်ထားလား..” “အင်း..” “စောစောကဖုန်းဆက်သေးတယ်..” “အင်း..သိသားပဲ..” “သိရင်.. ဘာလို့မကိုင်တာလဲ…” “မကိုင်ချင်သေးလို့..” “ဟာကွာ.. ကိုကို..အကျင့်ပုတ်..စိတ်ပုတ်..” သူမနှင့်စကားတွေအကြာကြီးပြောဖြစ်သည်..။

သူမ၏ သတ္တုသံက စွဲမက်ဖွယ်ရာ… အရာရာပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည်.. “ကိုကို.. မေးစရာရှိတယ်.. ” “မေးလေ..” “ဟိုနေ့က ဘာဖြစ်သွားတာလဲ.. ” “….” “ဦးကိုကို.. ရှင်ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်မနေနဲ့.. ခုဖြေ..” “….” “ရှင်ကြီးနော်.. ဖြေပါဆို..” “ကိုယ်နဲ့မသက်ဆိုင်တဲ့အရာတစ်ခုကို ဆုံးရှုံးသွားလို့ပါ…” “…..” သူမဘက်က အသံတိတ်သွားသည်.. တိတ်ဆိတ်မှုက အရမ်းမကြာမြင့်ပဲ သူမဆီက ပင်သက်ရှိုက်သံနှင့်အတူ အသံတိုးတိုးလေးထွက်လာသည်.. “ဂွတ်နိုက် ကိုကို..” “ဂွတ်နိုက် ..” နှစ်ဦးသားနှုတ်ဆက်ပြီးသွားသော်လဲ ဖုန်းမချဖြစ်သေး.. ပတ်ဝန်းကျင်ကလဲ တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် နွမ်းရော်နေသော အသက်ရှူသံများကို ဖုန်းထဲမှ တိုးတိုးလေးကြားနေရသည်.. ခနနေတော့ သူမရဲ့ သတ္တုသံတိုးတိုးလေးက လေလှိုင်းကိုဖြတ်ကာ ဦးချမ်းသာအောင်ဆီ ရောက်လာသည်.. “ကိုကို.” “…..” “သဲတို့ .. ဒီအတိုင်းလေးပဲ နေရအောင်နော်..” သူမဖုန်းချသွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင် ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်အသာအယာချကာ အရက်ခွက်ကို အကုန်မော့ချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းမောကြီးတစ်ခုရှှိုက်ထုတ်လိုက်သည်..

ကိုအောင်မြတ်ကို ကတိပေးထားသည့်အတိုင်း ဂေါက် ရိုက်ရန် ကွင်းသို့ရောက်တော့ နွယ်နီကို အဆင်သင့်တွေ့လိုက်ရသည်.. “ကိုကြီး.. ကွင်းပတ်မှာလား.. ” “အင်း..” “ဒါဆို.. ဂေါက်အိတ်နဲ့လှည်းထုတ်ထားလိုက်မယ်..” နွယ်နီဂေါက်အိတ်သွားယူနေတုန်းမှာပဲ ကိုအောင်မြတ်ရောက်လာသည်.. “ကိုချမ်း..ရောက်နေတာ ကြာပြီလား..” “ခုပဲရောက်တာ ကိုအောင်မြတ်..” တီခုံကိုသွားတော့ ဦးချမ်းသာအောင်ဘေးတွင် နွယ်နီပါလာသည်.. နွယ်နီကလေသံလေးဖြင့် .. “ကိုကြီး..နောက်ကျရင် လူမှန်းမသိ မူးအောင်မသောက်ပါနဲ့လား..” နွယ်နီဘာကိုဆိုလိုမှန်းသေချာမသိ.. တနင်္ဂနွေနေ့က သူအရမ်းမူးသွားတာ နွယ်နီဘယ်လိုသိသွားမှန်း သူစဉ်းစားမရ.. သူ့ခေါင်းထဲမှာ ထိုအတွေးတွေက ပတ်လည်ရိုက်နေတော့ ဂေါက်သီးအပေါ်အာရုံမစိုက်နိုင်တော့ပဲ လက်ပျက်လာသည်..။

“ကိုချမ်း.. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.. ခါတိုင်းဒီကျင်း Par ထိုးနေကျပါ.. ” “အေးဗျာ..” နွယ်နီ့ကိုအသာခိုးကြည့်လိုက်တော့ သူမပုံစံက ပုံမှန်ပင်.. သူနှင့်ကိုယ်လက်မနှီးနှောခဲ့သည့်တိုင် အတိုင်းအတာတစ်ခုထက်လွန်သော ရင်းနှီးမှုတစ်ခုထိရောက်ခဲ့တာကိုပင် ဘာမှမသိတော့သလိုပုံပင်.. တစ်ပတ်ပတ်ပြီးတော့ ကိုအောင်မြတ်က ထုံးစံအတိုင်းမဲဆွယ်ပြန်သည်.. “ကိုချမ်း..ကလပ်စ်ဟောက် မှာ ခဏထိုင်ရအောင်..” “လုပ်လေ..” သူတို့ပြောနေတဲ့စကားကို နွယ်နီကြားနေသော်လည်း သူနဲ့မဆိုင်သလိုပင်.. သူ့စိတ်ထဲမှာ နွယ်နီ့ဆီက တစ်ခုခုကို သိချင်နေသည်.. မေးရအောင်ကလဲ အခြေအနေမပေး.. “ကိုကြီး.. ပြန်ရင် နွယ်နီလမ်းကြုံလိုက်ခဲ့ချင်တယ်..” “ဟေ..ငါနဲ့လား..” ကိုအောင်မြတ်က ဝင်နောက်သည်..

“အို.. ကိုအောင်မြတ်ကြီးနဲ့တော့မလိုက်ပါဘူး.. ကြောက်လွန်လွန်းလို့..” “အံမယ်.. ငါ့ကျတော့ကြောက်တယ်.. ကိုချမ်းကိုတော့မကြောက်ဘူးပေါ့.. ” “ကြောက်ပါဘူး.. ကိုကြီးက အေးဆေးသမား..” “သိလှပါလား.. ဧကန္တတော့.. ဧကန္တပဲ..ဟားဟား..” နွယ်နီပြုံးတာက တမျိူးချစ်စဖွယ်ကောင်းနေသည်.. “ကိုယ်တို့ နည်းနည်းကြာမယ်.. အဆင်ပြေရဲ့လား..” “ရတယ်.. မီးဖိုဆောင် မှာ ဟိုယောင်ယောင်ဒီယောင်ယောင်လုပ်နေလိုက်မယ်..” သူမက ပြောအပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ကို မျက်စိတစ်ဖက်ခိုးပြီး မှိတ်ပြလိုက်သည်.. ဒါကို ကိုအောင်မြတ်က မြင်ဖြစ်အောင်မြင်သွားသေးသည်..။

“အမယ်..အမယ်.. ဘယ်ကိုသွားကြမှာလဲ သိ..နေ..တယ်..နော်..” “ဘယ်သွားသွားပေါ့.. ဟွန့်..” နွယ်နီထွက်သွားတော့ ကိုအောင်မြတ်က .. “ကိုချမ်း.. ဘယ်တုန်းက အမွေတောင်းလိုက်တာလဲဗျ..” “ဟာ..မဟုတ်ပါဘူးဗျာ..” “ဟားဟား.. သိနေတယ်နော်..သိနေတယ်..” နွယ်နီ့စောင့်နေမှာကို အားနာနေသောသူ့ကို ကိုအောင်မြတ်ကလဲ ဆွဲမထားတော့ပဲ စောစောဝိုင်းသိမ်းလိုက်ကြသည်..နွယ်နီထွက်လာတော့ ကိုအောင်မြတ်က .. “နွယ်နီရေ.. နင့်ကိုကြီးကို ထမင်းဆီဆမ်းလေး၊ စမူဆာလေးကျွေးလိုက်ဦးဟ.. ဝိုင်းမှာအမြည်းကောင်းကောင်းမစားထားဘူး.. ဆာနေရောပေါ့.. ဟားဟား” ဟုလှမ်းနောက်လိုက်သေးသည်.. ဂေါက်ကလပ်ရှေ့မှ ကားကွေ့ထွက်လိုက်ကထဲက နွယ်နီက ဦးချမ်းသာအောင်မျက်နှာကိုကြည့်နေသည်.. “ဘာလို့..အဲ့လောက်ကြည့်နေတာလဲ..” နွယ်နီမဖြေပဲ ဆက်ကြည့်နေသည်..

“ကိုယ့်ကို ဟိုတယ်လိုက်ပို့တာ မင်းလား..” “ဟုတ်တယ်.. ” “ဆောရီးး ..အဲ့နေ့က ကိုယ်အရမ်းမူးသွားတယ်..” နွယ်နီကလဲ ဘယ်ကိုသွားမယ်ဆိုတာမပြောတော့ သူလဲ ကားကို အရင်တစ်ခါ နွယ်နီဆင်းသွားတဲ့ဘက်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်.. ခနနေတော့ နွယ်နီသတိထားမိသွားဟန်တူသည်.. “ဘယ်ကိုမောင်းနေတာလဲ.. ပြန်လှည့်လိုက်.. နွယ်နီကြေးအိုးဆီချက်စားချင်သေးတယ်..” “ကောင်းတဲ့ဆိုင် ကိုယ်မသိဘူး.. ” “အရက်ဆိုင်တွေပဲ သိတာမလား..မောင်း.. သမီးပြမယ်..” ဆိုင်ကိုရောက်တော့ .. “ကိုကြီး..ဘာစားမလဲ .. ဆာတေးရတယ်..” “မင်း အဆင်ပြေတာမှာလိုက်ပါ.. ကိုယ် ထွေထွေထူးထူးစားချင်တာမရှိဘူး..” “သောက်ချင်တာတော့ ရှိတယ်မလား.. ဟွန့်..” သူမရဲ့ထေ့ငေါ့ဟန်က တမျိုးချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်.. နွယ်နီကကြေးအိုးဆီချက်တစ်ပွဲ၊ ဝက်ဆာတေးတစ်ပွဲ၊ ပုဇွန်ဆာတေးတစ်ပွဲနှင့် ဘလတ်စ် တစ်လုံးမှာလိုက်သည်.. “သမီးလဲ နည်းနည်းသောက်မယ်..” စားလိုက်၊ သောက်လိုက်၊ စကားပြောလိုက်နဲ့ ပုလင်းတစ်ဝက်လောက်ကျိုးသွားသည်..။

“ကိုကြီး.. မူးလာပြီ .. သွားရအောင်..” ကားပေါ်ရောက်တော့ ဦးချမ်းသာအောင်က .. “ကိုယ်.. နွယ်နီ့ကို ဘယ်ကိုလိုက်ပို့ရမလဲ..” “ကိုယ်နဲ့လိုက်ခဲ့ပါလို့ပြောရင် .. ကိုကြီး သေသွားမှာမို့လို့လား..” ဦးချမ်းသာအောင်ဘာမှဆက်မပြောတော့ .. နှစ်ဦးသား သွားမယ့်နေရာကို နားလည်ပြီးဖြစ်နေလို့ ဆက်ပြောစရာမလိုတော့၍ ကားကိုသာ မောင်းထွက်လာခဲ့သည်.. ဒီတစ်ညလဲ သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် ညတာတိုဦးမည်ထင်သည်.. အခန်းထဲရောက်တော့ နွယ်နီက “နွယ်နီရေချိုးချင်တယ်.. ကိုကြီးအရင်ချိုးမလား.. ” “တူတူချိုးရအောင်..” “မရဘူး..” နွယ်နီက သူ့အကျင့်အတိုင်း မျက်နှာတည်လေးဖြင့် ရှေ့ကိုသာတည့်တည့်ကြည့်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က နွယ်နီ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် လာရပ်လိုက်တော့ သူမခေါင်းငုံ့သွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမမျက်နှာလေးကို ပင့်မလိုက်သည်..။

မျက်လုံးနှစ်ခုက အချိန်အနည်းငယ်လောက်ဆုံမိကြပြီး ဦးချမ်းသာအောင်နှုတ်ခမ်းက သူမနှုတ်ခမ်းဆီသို့ တိုးကပ်လာသည်.. နွယ်နီက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းလိုက်သည်.. “နမ်းချင်ရင် ခွင့်တောင်းရမှာ ..မသိဘူးလား..” “မသိဘူး…” “မိန်းကလေးကပဲ ခွင့်မတောင်းပဲ နမ်းခွင့်ရှိတယ်ဆိုတာ ကိုကြီးသိသင့်တယ်..” စကားအဆုံးမှာ သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှုတ်ခမ်းကို မွတ်သိပ်စွာနမ်းရှိုက်လိုက်သည်.. စကထဲက မွတ်သပ်ကြမ်းတမ်းသော အနမ်းတွေက တော်တော်နှင့်အတောမသတ်.. အစကတင်းကြပ်စွာဖက်ထားသောလက်တွေက ပြေလျော့လာပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး တပ်မက်စွာပွတ်သပ်လာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က နွယ်နီ့အကျီနှိပ်စေ့လေးတွေကို ဖြုတ်လိုက်ရာ သူမကလဲ ဦးချမ်းသာအောင်၏ စပို့ရှပ်ကိုမပြီးချွတ်လိုက်သည်..

နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုခေတ္တမျှသာကွာကွာသွားပြီး ပြန်လည်ပေါင်းစပ်သွားပြန်သည်.. မကြာမီမှာနှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်ပေါ်တွင်အဝတ်အစားများမရှိတော့ပဲ အခန်းထဲတွင် ပျံ့ကျဲကုန်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုတင်ပါးမှ မယူပွေ့တင်လိုက်သည်.. သူမကလဲ ကိုယ်ကိုအလိုက်သင့်ကြွပေးပြီး ဦးချမ်းသာအောင်၏ ခါးကိုခြေနှစ်ဖက်ဖြင့်ခွထားလိုက်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုမချီပြီး ရေချိုးခန်းသို့ သယ်ဆောင်သွားသည်.. သူမက အနမ်းတွေကို ရပ်တန့်လိုက်သည်.. နွယ်နီက “ဟွန်း .. တတ်လွန်းအားကြီးတယ်..” ဟု တိုးတိုးလေးပြောပြီး သူ၏ ပုခုံးပေါ်တွင် ခေါင်းလေးမှေးတင်ကာ လိုက်ပါသွားပါတော့သည်..ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ဦးသမီးအလွည့္

သူမ ေဆးလိပ္းေသာက္ေနတာကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္.. ေဆးလိပ္တစ္ဝက္ခန႔္ကုန္ေတာ့ ဆက္မေသာက္ေတာ့ပဲ ထိုးေခ်မီးသတ္လိုက္သည္.. ခုခ်ိန္ထိ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ေဆးလိပ္မေသာက္ျဖစ္ေသး.. “ကိုယ္ .. မင္းအေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားတယ္ ႏြယ္နီ.. ကိုယ့္ကို မင္းအေၾကာင္းေျပာျပႏိုင္မလား..” “ဟား.. ” သူမရယ္လိုက္သံက ကဗ်ာမဆန္.. “မထူးဆန္းပါဘူး ကိုႀကီးရယ္.. မိမရွိ၊ ဖမရွိ တစ္ေယာက္ထဲ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတယ့္ သာမန္မိန္ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝပဲ.. ” “မင္းမွာ ေမြးခ်င္းမရွိဘူးလား..” “အကိုတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္.. လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ေလာက္က အိမ္ကထြက္သြားတယ္… တပ္ထဲပဲဝင္သြားသလိုလို.. ယိုးဒယားဘက္ပဲ ေရာက္ေနသလိုလိုနဲ႔ေတာ့ ေျပာၾကတယ္.. အဆက္အသြယ္ေတာ့မရွိဘူး.. ” “ခု..မင္းေနေတာ့.. ” “အေဒၚအိမ္မွာ.. အမ်ိဳးအရင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး.. ဘယ္လိုေျပာရမလဲ .. ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေပါ့..” သီးသန႔္ခန္းေလးအတြင္း အသံခဏတိတ္သြားသည္..။

သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ခြက္ထဲကို အရက္ထပ္ထည့္ေပးရင္း သူမအေအးခြက္ထဲကိုပါ အရက္နည္းနည္းထည့္လိုက္သည္.. ေရခဲကို ညႇပ္ျဖင့္ ညႇပ္ယူေနေသာ သူမလက္ကို ၾကည့္လိုက္မိရာ.. သူမလက္ေတြက ႏူးညံ့လြန္းမယ့္ပုံ.. “မင္း.. အရက္ေကာ ေသာက္တတ္တာလား..” “အရက္ကိုေတာ့ အရမ္းမႀကိဳက္လွဘူး.. ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ထဲ ေသာက္ေနရင္ ပ်င္းေနမွာဆိုးလို႔ နည္းနည္းေသာက္မလားလို႔ပါ..” “မင္း..လက္ကို ကိုယ္ခဏကိုင္ၾကည့္လို႔ရမလား..” “ရွင္..” သူမတစ္ခ်က္ၿငိမ္သြားသည္… ဦးခ်မ္းသာေအာင္သတိထားမိသည္.. ႏြယ္နီက တစ္ခုခုကို စဥ္းစားလွ်င္ ေရွ႕တည့္တည့္ကို ၾကည့္ၿပီး ၿငိမ္သက္စြာစဥ္းစားတတ္ပုံပင္.. မ်က္ႏွာက တည္ေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနသည့္ပုံ..သူမ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္သည္.. “ကိုႀကီးက ဘာေၾကာင့္ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္တာလဲ..” “ဟက္.. မင္းလက္ေတြက ႏူးညံ့ေနမယ္ထင္လို႔.. ” “မရဘူး.. ” “…..” ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္ပင္မထားပဲ အရက္ခြက္ကို ၿပိဳင္တူကိုင္မိၾကသည္.. တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး တၿပိဳင္ထဲ ေသာက္မိၾကသည္..။

“အလုပ္ၾကမ္းေပါင္းစုံလုပ္ဖူးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္က ကိုႀကီးလက္ေလာက္ေတာင္ ႏူးညံ့မွာမဟုတ္ပါဘူး.. ” “အာ.. ထားလိုက္ပါေတာ့..” စကားေျပာလိုက္ အရက္ေသာက္လိုက္ႏွင့္ ႏွစ္ဦးသား ေရခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မွန္လာသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ႏြယ္နီကိုေသာက္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု မထင္ခဲ့.. သူမက သူမအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပသည္.. “ဒါနဲ႔… ႏြယ္နီ .. မင္းမွာ ရည္းစားရွိလား.. ” “အိုး.. ေပါလို႔ .. ဘာလဲ .. ကိုႀကီးက ႏြယ္နီ႔ရည္းစားလုပ္ခ်င္လို႔လား.. ဟိ..ဟိ..” “ဟာ.. မဟုတ္ပါဘူး.” “လုပ္ပါ.. ကိုႀကီးရယ္.. ဟိ..ဟိ.. တစ္ရက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့.. ဟိ.ဟိ” သူမ အနည္းငယ္ေတာ့မူးလာဟန္တူသည္.. အူျမဴးလာသည္.. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လက္ကို ႐ုတ္တရက္ကိုင္လိုက္သည္.. “ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ.. ကိုႀကီးလက္က ႏြယ္နီ႔လက္ထက္ ပိုႏုတယ္..” သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လက္ဖဝါးကို လက္သည္းမ်ားျဖင့္ ကုတ္ေနသည္..။

“ႏြယ္နီ.. မင္း ကိုယ့္ကို ခြင့္ေတာင္းသင့္တယ္ထင္တယ္..” “ဘာလို႔.. ခြင့္ေတာင္းရမွာလဲ.. ” “ဘာလို႔… ခြင့္မေတာင္းရမွာလဲ..” “ႏြယ္နီက မိန္းကေလးေလ.. ခြင့္ေတာင္းစရာ မလိုဘူးေလ..” “ခုခ်ိန္ .. ကိုယ္ေအာ္လိုက္ရင္ မင္းဘာျဖစ္သြားမလဲ..” “ႏြယ္နီက ဘာမွမျဖစ္း.. ဦးပဲျဖစ္မွာ.. ” “ကိုယ္က ဘာျဖစ္မွာလဲ.. ” “အ႐ူး.. ” “ဟား..ဟား..” “ခစ္..ခစ္..” ႏွစ္ဦးသား လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္မိသည္.. တခါတေလ မူးေနေသာ မိန္းကေလးေတြက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတတ္သည္.. ခုခ်ိန္ထိ သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လက္ကို မလြတ္ေပးေသး.. ထိုအခ်ိန္မွာ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ရဲ႕ ဖုန္းျမည္လာသည္.. “.. ကိုယ္ ဖုန္းခနေျပာမွျဖစ္မယ္..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိၿပီး ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္.. “ေအး.. စိုးဦးေျပာ…” “ရတယ္.. ေန႔လည္က ကိုယ္ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္လိုက္.. အေရာင္း စင္တာ တစ္ခုဖြင့္ဖို႔က ဦးမင္းနဲ႔ပဲဆက္လုပ္လိုက္.. ကိစၥကို မင္းပဲတာဝန္ယူရွင္းလိုက္.. အဆင္မေျပရင္ ဖုန္းျပန္ဆက္.. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ဖုန္းတစ္လုံးထပ္ဝင္လာသည္..။

ဦးခ်မ္းသာေအာင္က အျပင္ကိုထြက္လာလိုက္သည္.. “ဦး.. ဖုန္းေခၚေနတာ.. မအားဘူးတဲ့..ဘယ္သူနဲ႔ေျပာေနတာလဲ.. ” “ေဆာရီး. စႏိုး.. ကိုယ္အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္.. ျပန္ဆက္မယ္..” “ဦး..ဦး.. ခန.. သတိရတယ္.. အားရင္ဆိုင္ကို လာခဲ့ပါလား.. ” “ကိုယ္မအားဘူး.. အားရင္လာခဲ့ပါ့မယ္.. .. ” “ဟုတ္.. ဦး.. လာခဲ့ဦးေနာ္..” သီးသန႔္ခန္းေလးထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ … ႏြယ္နီက ေအးစက္တည္ၿငိမ္စြာ သူ႔ကို ေစာင့္ေနသည္.. “ေဆာရီးး.. ဖုန္းေတြဆက္တိုက္လာေနလို..” ႏြယ္နီက ထရပ္လိုက္ၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္.. “ကိုႀကီး .. လက္ျပန္ေပး..” “ဟား..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူ႔လက္တဖက္ကို သူမဆီသို႔ ကမ္းေပးလိုက္သည္.. ဒါေပမယ့္ သူမက သူ႔လက္ကို မကိုင္.. သူမလက္ႏွစ္ဖက္က ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လည္ပင္းကို တြဲခိုလိုက္သည္..

တဆက္ထဲပင္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္သည္.. ဖြဖြေလးပါပဲ.. ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိထားလ်က္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံၾကည့္ကာ အေျဖရွာေနၾကသည္.. ငါးစကၠန႔္ေလာက္ ထိေတြ႕ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု ျပန္လည္ကြဲကြာသြားသည္.. “မင္း.. ကိုယ့္ကို ခြင့္ေတာင္းသင့္တယ္ မထင္ဘူးလား..” “ဘာလို႔ခြင့္ေတာင္းရမွာလဲ..” “ဘာလို႔.. ခြင့္မေတာင္းရမွာလဲ.. ” “ႏြယ္နီက မိန္းကေလးေလ .. ခြင့္ေတာင္းစရာ လိုလား..” ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု ထပ္မံထိေတြ႕သြားသည္.. ဘယ္သူကစလိုက္တာလဲ မသိေတာ့မဟုတ္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က စတင္နမ္းလိုက္ျခင္းပင္.. ေစာေစာက ႏြယ္နီနမ္းသလိုဖြဖြေလး ထိ႐ုံထိထားျခင္းမဟုတ္.. မြတ္သိပ္ၾကမ္းတမ္းေသာ အနမ္း႐ိုင္းတစ္ခု.. သူမဖက္ကလဲ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္နမ္းရႈိက္ေနေတာ့ အနမ္းက ရွည္ၾကာသြားသည္..။

“ဟင္း.. ” “ဟင္း..” ႏွစ္ဦးစလုံး ေမာဟိုက္လာေတာ့မွ အနမ္း႐ိုင္းႀကီးကို အဆုံးသတ္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းၿပိဳင္တူခ်လိုက္ၾကသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႏြယ္နီ႔ခါးကို ဖက္ထားသလို.. ႏြယ္နီကလဲ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လည္ပင္းကို တြဲခိုဖက္ထားဆဲ…. “ကိုႀကီး.. ညီမကို ခြင့္ေတာင္းသင့္တယ္ မထင္ဘူးလား..” “မထင္ပါဘူး..” “ဘာလို႔.. ” “ခြင့္ေတာင္းၿပီး လက္စားေခ်တာ ႏြယ္နီေတြ႕ဖူးလား.. ” ထို႔ေနာက္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ႏြယ္နီ႔မ်က္ဝန္းေတြကို ႏူးညံ့ရီေဝစြာ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္.. သူမကလဲ ျပန္ၾကည့္ေနသည္.. တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခါင္းခ်င္းျပန္လည္နီးကပ္သြားသည္.. ေခါင္းခ်င္းမထိခင္မွာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းအရင္ထိမိျပန္သည္.. ဒီတစ္ခါအနမ္းေတြက ၾကမ္းမေယာင္နဲ႔ ႏူးညံ့ေနသည္..

ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမေအာက္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ျငင္သာစြာ ငုံယူလိုက္သည္.. သူမရဲ႕အသက္ရႉသံေႏြးေႏြးေလးေတြက အနမ္းခရီးကို ပိုမိုရွည္ၾကာေလသလား .. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ရဲ႕လက္တစ္ဖက္က သူမရင္သားေတြဆီကို ေ႐ြ႕လ်ားကူးေျပာင္းလာေသာအခါ .. သူမက သူ၏ လက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္.. အနမ္းခရီးရွည္လဲ အဆုံးသတ္းသည္.. “ပထမဦးဆုံးေတြ႕ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီး ဒီလိုထိလုပ္တာေတာ့ လြန္တယ္..” သူမက မ်က္ႏွာတည္တည္ျဖင့္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္.. ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုကေတာ့ျပန္လည္ကြဲကြာမသြားေသး.. သူမရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္သည္.. သူမတစ္မိနစ္ခန႔္ၿငိမ္သက္သြားၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရင္ဘတ္ကို ႀကိတ္ကာကိုက္လိုက္သည္..။

“အာ့.. ဘာလို႔ကိုက္တာလဲ..” “လက္စားေခ်ဖို႔အတြက္ ခြင့္ေတာင္းစရာလိုလို႔လား..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္ သူမကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမက ၿပဳံးစစနဲ႔ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္.. သူက သူမကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္လိုက္သည္.. သူမကလဲ သူ႔ကိုအလိုက္သင့္ျပန္ဖက္ထားသည္.. ခနေနေတာ့ “ကိုႀကီး .. ဆက္ေသာက္ဦးမလား.. ” “ရပါတယ္..ႏြယ္နီေကာ..” “ဒီမွာမေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး.. တေနရာရာသြားၿပီး ဆက္ေသာက္ခ်င္တယ္.. ” “ဘယ္မွာသြား… ” သူ၏စကားမဆုံးခင္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းကို သူမက လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ပိတ္လိုက္ၿပီး.. “ရႉး.. မေမးနဲ႔.. ” ဒီလိုနဲ႔ပဲ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး ဆိုင္ကထြက္လာခဲ့သည္..

ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူမက အဲကြန္း ပိတ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး မွန္ခ်ခိုင္းလိုက္သည္.. “မရွိဆင္းရဲသားမေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အဲကြန္းေလထက္ သဘာဝေလက ပိုေကာင္းပါတယ္.. ” သူမဆီက ထိုစကားသံတိုးတိုးကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ သူမမ်က္ႏွာကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္မိသည္.. သူမက ေရွ႕ကိုတည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာတည္တည္ျဖင့္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္.. သူမလမ္းၫြန္မႈေနာက္ကို လိုက္ရင္း ကန္ေဘာင္တစ္ခုဆီသို႔ေရာက္သြားခဲ့သည္.. လတ္ဆတ္ေသာေလအေဝွ႔မွာ ဘာရယ္မဟုတ္ သူ႔စိတ္ေတြ နည္းနည္းၾကည္သြားသလိုပင္.. ထိုအခ်ိန္မွာ မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ႏွင့္မိန္းကေလးမ်က္ႏွာက သူ႔အေတြးထဲေပၚလာခဲ့သည္..။

အေတြးေတြကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီး.. “ႏြယ္နီ ဘယ္မွာေသာက္မွာလဲ ..” “ဒီမွာေလ.. ” “ခုံလဲမရွိပဲနဲ႔.. ” “သဘာဝကေပးထားတဲ့ ေျမႀကီးေလာက္ေကာင္းတဲ့ခုံ ေတြ႕ဖူးလား..” ကားေပၚက အရက္ပုလင္း၊ ေရသန႔္ဗူးႏွင့္ အျမည္းတခ်ိဳ႕ထည့္ထားေသာ ေဗာ့ဘူးမ်ားကို ယူၿပီးသူမဆင္းလာခဲ့သည္.. အခ်ိန္တိုေလးအတြင္း ကန္ေဘာင္အစပ္ ျမက္ခင္းေပၚတြင္ အရက္ဝိုင္းေလးတစ္ခုျဖစ္သြားသည္.. မခမ္းနားေပမဲ့ ႐ိုးရွင္းလြန္လွသည္.. ခြက္ေလးထဲက အရက္တခြက္ကုန္ေတာ့ .. “ေစာေစာက နာသြားလား..” “မနာပါဘူး..” “နာေအာင္ ကိုက္လိုက္ရမွာ..ဟင္း..” “ဒါဆို ဘာလို႔နာေအာင္မကိုက္တာလဲ..” “မကိုက္ရက္လို႔ေပါ့..” ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔ သူမက သူ႔အနားေ႐ြ႕လာၿပီး သူ၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးဝင္လာသည္.. သူကလဲ သူမကို ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္..

အရက္ဆက္မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ ကန္ေရျပင္ကိုၾကည့္ေနၾကသည္.. “ကိုႀကီး.. ” “ဟင္..” “ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..” ေဆာင္းဦးေလႏု႐ိုင္းအေဝွ႔မွာ စိမ့္ခနဲ႔ျဖစ္သြားသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉ နာရီထိုးေတာ့မည္.. “ႏြယ္နီ.. ျပန္ရေအာင္ ..” “သူမက စကားမျပန္ေတာ့ပဲ သူ႔ခါးကို တင္းၾကပ္ေအာင္ ဖက္လိုက္သည္.. “ကိုႀကီး.. ” “အင္း..ေျပာေလ..” “ဒီည အိမ္မျပန္ပဲ ေနရေအာင္.. မေကာင္းဘူးလား” ႏြယ္နီ႔အသံက ေနာက္ေနတဲ့အသံမဟုတ္.. အရမ္းမူးေနတာမဟုတ္ေသာ္လည္း သူမမ်က္လုံးေတြက ရီေဝေနသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္လဲ ႏြယ္နီ႔ကို အသာေဖးမၿပီးထရပ္လိုက္သည္.. ဟိုတယ္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏြယ္နီက အိမ္သာ ထဲဝင္သြားသည္.. အရာရာက တည္ၿငိမ္ေအးေဆးေနသည္..။

ဦးခ်မ္းသာေအာင္က အခန္းထဲရွိ ဆိုဖာဆက္တီေပၚထိုင္ရင္း ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိဖြာရႈိက္ေနသည္.. ႏြယ္နီ အိမ္သာ ထဲက ထြက္လာေတာ့ သူမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ တဘက္တစ္ထည္သာ ျပန္ပါလာသည္.. သူမဝတ္လာေသာ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေခါက္ၿပီး လက္ကကိုင္လာသည္.. “ကိုႀကီး .. ေဆးလိပ္တိုက္..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ေဆးလိပ္ဗူးကို ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ .. “ဟင့္အင္.. ကိုႀကီး ေသာက္လက္စပဲေပး..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ေဆးလိပ္ကို တခ်က္ဖြာရႈိက္လိုက္ၿပီး သူမကိုကမ္းေပးလိုက္သည္.. သူမက ေဆးလိပ္ကို က်င္လည္စြာ ရႈိက္သြင္းလိုက္ၿပီး မီးခိုးေငြ႕မ်ားကို ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ မ်က္ႏွာဆီသို႔မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္..

ထို႔ေနာက္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ နားနားကိုကပ္ၿပီး ေလသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ “ကိုႀကီး ေဆးလိပ္ေသာက္တာ အရမ္း စမတ္ က်တယ္..” “မင္းလဲတူတူပါပဲ.. ” သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို ဆြဲထူလိုက္သည္.. တိုင္ပင္စရာမလိုေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု ထိေတြ႕မိျပန္သည္.. တစ္ဦး၏ တိုက္စစ္ဆင္ေနေသာ အနမ္းမ်ားကို တစ္ဦးက ျပန္လည္ခုခံရင္း အနမ္းစစ္ပြဲေလးတစ္ခုုျဖစ္လာသည္.. အနမ္းေတြျပင္းထန္လာသလို ေပြ႕ဖက္မႈေတြကလဲ တင္းၾကပ္လာသည္.. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို ဆြဲေခၚရင္း တျဖည္းျဖည္ေနာက္ကို ဆုတ္လာသည္.. ကုတင္ေစာင္းႏွင့္ သူမေျခေထာက္ထိမိခ်ိန္တြင္ ေနာက္ကို လွန္လွဲခ်လိုက္သည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္လဲ သူမနဲ႔ထပ္လ်က္လဲက်သြားသည္..။

တၿပိဳင္နက္ထဲပင္ ႏွစ္ဦးသား တပတ္လွည့္လိုက္ၾကရာ ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ေအာက္က သူမက အေပၚကျဖစ္သြားၿပီး.. လွ်ိဳု႔ဝွက္အပ္ေသာ အရာႏွစ္ခုက တိုက္႐ိုက္မဟုတ္ေသာ္လည္း အဝတ္မ်ားခံကာထိေတြ႕ေနသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ခႏၶာကိုယ္ျပာင္းအလဲကို သူမသိရွိေနသည္.. ႐ုတ္တရက္ သူမကအနမ္းေတြကို ရပ္တန႔္လိုက္ၿပီး .. “ကိုႀကီး.. ခ်စ္လား..” “….” သူမက ေအာက္ကို အနည္းငယ္ေလ်ာကာ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ကာ အိပ္လိုက္သည္.. “ကိုႀကီး .. ေျဖဦးေလ.. ” “ကိုယ္မခ်စ္တတ္ဘူး..” သူမအသံတိတ္သြားခဲ့သည္.. သူမက တခ်က္ရႈိက္လိုက္ၿပီး.. “ကိုယ့္ကိုမခ်စ္တဲ့သူကို ဒီထက္ပိုၿပီး အခြင့္အေရး မေပးခ်င္ဘူး..” “ေဆာရီးး.. ကိုယ္တကယ္မခ်စ္တတ္တာ..”

“ကိုႀကီးကို ခ်စ္တတ္လာေအာင္ သင္ေပးရင္ေကာ.. ” “ႏွလုံးသားမရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို သင္ေပးေနလဲ အပိုပါပဲ.. ” ႏြယ္နီ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ကိုယ္ေပၚမွ ဖယ္ခြာသြားၿပီး ေေစာေစာက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ထိုင္ခဲ့ေသာ ကုလားထိုင္တြင္ သြားထိုင္ကာ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ထုတ္ယူေသာက္ေနသည္.. ေစာေစာကရမၼက္ေတြႏွင့္ျပည့္ေနေသာ လူသားႏွစ္ဦးမွာ ယခုတည္ၿငိမ္ေအးခဲသြာသည္..ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ကုတင္ေပၚကထကာ ဗီ႐ိုအတြင္းမွ ညအိပ္အက်ီႏွစ္ထည္ကိုထုတ္ကာ ႏြယ္နီ႔ကို တစ္ထည္ကမ္းေပးလိုက္သည္.. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို ေက်ာေပးကာ ညအိပ္အက်ီကိုလဲဝတ္လိုက္သည္..။

ဦးခ်မ္းသာေအာင္လဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ကိုယ္လက္သန႔္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္သည္.. သူျပန္ဝင္လာေတာ့ ႏြယ္နီက ကုတင္ေပၚတြင္လွဲေနသည္.. သူမရဲ႕ပင္ကိုယ္ဟန္အတိုင္းမ်က္ႏွာတည္တည္ျဖင့္ မ်က္ႏွာက်က္ကိုေငးေနသည္.. သူျပန္ဝင္လာသံၾကားေတာ့ သူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ကာ “ကိုႀကီး.. ႏြယ္နီအိပ္ခ်င္ၿပီ..” “အင္း.. အိပ္ေတာ့ေလ..” “ကိုႀကီးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ခ်င္တာ.. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္လဲ ႏြယ့္နီ႔ေဘးတြင္ဝင္အိပ္လိုက္ၿပီး ႏြယ္နီ႔ကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္သည္..

သူမ၏ လက္တစ္ဖက္က ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ညအိပ္အက်ီအတြင္းထိုးထည့္ကာ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရင္ဘတ္ကို ပြတ္ေပးေနသည္.. “ေဆာရီးး ေနာ္ ကိုႀကီး.. စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားလား.. ” “ရပါတယ္.. ကိုယ္လဲေတာင္းပန္ပါတယ္..ကိုယ္မလိမ္ခ်င္လို႔ပါ..” “ညီမေလ.. ဘယ္သူဆီကမွ ဘာမွမေမွ်ာ္လင့္ဘူး.. ဘာမွလဲမလိုခ်င္ဘူး.. ညီမ.. အခ်စ္ပဲလိုခ်င္တာ.. ” စကားသံေတြတိတ္ဆိတ္ကုန္သြားသည္.. အသက္ရႉသံေတြက မျပင္းလွေသာ္လည္း… တိုးတိုးျငင္းျငင္းေလးၾကားေနရသည္..။

“ကိုႀကီး.. လိုခ်င္ေနတာလား..” “မင္း လိုအပ္တာကို ကိုယ္မေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္.. ကိုယ္ လိုအပ္တာကို မျဖည့္ေပးပါနဲ႔.. ” စကားအဆုံးမွာ ႏြယ္နီ႔ရဲ႕လက္က တျဖည္ျဖည္းေအာက္ဆင္းလာသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ရဲ႕ ဗိုက္သားမ်ားကို အသာအယာပြတ္သပ္ေပးေနသည္.. လႈုံ႔ေဆာ္မႈအတိုင္း တုံ႔ျပန္ေလ့ရွိေသာ ခႏၶာကိုယ္က အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိစြာ ေျပာင္းလဲလာသည္.. ႏြယ္နီ႔လက္ေတြက ပိုပိုၿပီးနိမ့္ဆင္းလာသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ႏြယ္နီ႔လက္ေလးကို အသာအယာဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေခါင္းခါျပလိုက္သည္.. ႏြယ္နီက သူ႔အား ႏွစ္လိုစြာျပန္လည္ၿပဳံးျပၿပီး သူ႔မရဲ႕လက္ကို ႐ုန္းလိုက္သည္.. “ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန.. မ်က္စိမွိတ္ထားေနာ္.. ” သူမလက္က မထိေတြ႕သင့္ေသာအရာတစ္ခုကို ထိကိုင္လိုက္စဥ္တြင္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ တခ်က္တြန႔္သြားသည္..

ေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္ဖက္၏ ဆုပ္ကိုင္မႈေၾကာင့္ ႏွလုံးေသြးေတြ ဆူပြက္လာသည္.. သူမ၏ သာယာေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ လႈပ္ရွားမႈေနာက္သို႔ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ စီးေမ်ာသြားသည္.. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္နား႐ြက္တစ္ဖက္ကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ အသာအယာတို႔ထိလိုက္သည္.. ခံစားမႈကို စည္းခ်က္ျမႇင့္လိုက္သျဖင့္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ဆြဲယူနမ္းရႈိက္လိုက္သည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လက္တစ္ဖက္က ႏြယ္နီ႔ ရင္သားဆီသို႔ လွမ္းလာခဲ့သည္.. သူ႔လက္ႏွင့္ သူမရင္သားထိေတြ႕ခ်ိန္တြင္ သူမေက်ာေလးေကာ့သြားသည္.. အထက္စုန္ဆန္လႈပ္ရွားမႈကို မရပ္တန႔္လိုက္ေသာ္လည္း အနမ္းေတြ ရပ္သြားသည္.. “အိ.. ကိုႀကီးရယ္..” သူမ၏ ရင္သားေတြက ႏူးညံ့လြန္းေနသည္..။

လက္ျဖင့္အသာအယာ ပြတ္သပ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ သူမရဲ႕လက္လႈပ္ရွားမႈပိုမိုသြက္လက္လာသည္.. သူမ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ထိေတြ႕သြားခ်ိန္တြင္ သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို မြတ္သိပ္စြာ နမ္းလိုက္သည္.. ဖိုမလူသားႏွစ္ဦး၏ စိတ္ခံစားမႈႏွစ္ခုက ေပါင္းစည္းသြားသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုကို သူမ တတ္ႏိုင္သမွ်ျဖည့္ဆည္းေပးေနသည္.. ခနၾကာေတာ့ “ႏြယ္နီ ..ဖယ္လိုက္ေတာ့ေနာ္.. ” “အင္း..” ႏႈတ္ဖ်ားက နာခံလိုက္ေသာ္လည္း သူမလက္လႈပ္ရွားမႈကိုေတာ့ မေလ်ာ့ခ်ေပခဲ့.. “အ့…အား…” ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ခံစားမႈမွျဖစ္ေပၚလာေသာအရာမ်ား ေပါက္ကြဲထြက္လာခဲ့သည္.. “ႏြယ္နီရယ္.. ” “အင္း..” ႏႈတ္ဖ်ားက နာခံလိုက္ေသာ္လည္း သူမလက္လႈပ္ရွားမႈကိုေတာ့ မေလ်ာ့ခ်ေပခဲ့..

“အ့…အား…” ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ခံစားမႈမွျဖစ္ေပၚလာေသာအရာမ်ား ေပါက္ကြဲထြက္လာခဲ့သည္.. “ႏြယ္နီရယ္.. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ႏြယ္နီ႔ဆံပင္ေလးေတြကို ယုယစြာ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္.. “ကိုႀကီး .. ညီမ အကုန္းမေပးႏိုင္တာကို နားလည္ေပးေနာ္.. ” “အင္း.. ကိုယ္ေက်နပ္ပါတယ္.. ” သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး.. “အိပ္ေတာ့ေနာ္…” ခနေလးပါပဲ.. တကယ္ကို ခနေလးအတြင္းမွာပင္ သူတို႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။မနက္ သူတို႔ဟိုတယ္က ထြက္လာေတာ့ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းမရေသး.. “ေတာ္ေသးတယ္.. ညက အဝတ္အစားေတြ လဲထားမိလို႔.. ႏို႔မိုဆိုရင္.. ” သူမဘာသာတစ္ေယာက္ထဲေျပာၿပီး ပုခုံးတစ္ခ်က္တြန႔္လိုက္သည္.. “ကိုႀကီး.. ညီမ ေဈးေရွ႕မွာပဲ ဆင္းလိုက္မယ္.. မနက္ေစာေစာ ေဈးသြားတဲ့ပုံနဲ႔ အိမ္ကိုျပန္လိုက္မယ္..” ေဈးနားမေရာက္ခင္မွာ ႏြယ္နီက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လက္ေမာင္းေပၚ အနမ္းတစ္ခုေခြၽခ်လိုက္သည္..။

“ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းခ်င္တာ .. သိလား.. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္လဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ႐ုံးကို ထြက္လာခဲ့သည္.. နည္းနည္း ေစာေနေသးသျဖင့္ ႐ုံးမွာ ဘယ္သူမွမေရာက္ေသး.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူ႔တြင္ရွိေသာ ေသာ့ျဖင့္ ႐ုံးခန္းဖြင့္ကာ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ေနလိုက္သည္.. နာရီဝက္ခန႔္ၾကာေတာ့ သူ႔အခန္းထဲကို တစ္စုံတစ္ေယာက္ဝင္လာသည္.. သူေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ .. “ဂြတ္ေမာနင္း ဆရာ.. ေကာ္ဖီလာပို႔တာ..” “ငါေရာက္ေနတာ မင္းဘယ္လိုသိလဲ.. ” “ဆရာကလဲ .. ဆရာ့ကား႐ုံးေရွ႕မွာ ရပ္ထားတာႀကီးကို..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္ၿပဳံးမိသည္..

“ဒီေန႔ေကာ္ဖီ ပိုေကာင္းမယ္နဲ႔တူတယ္..” “ဘာလို႔လဲဆရာ..” “…..” ျပန္မေျဖျဖစ္ေတာ့သျဖင့္ မိုးမိုးသဲလဲ အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္.. ေကာ္ဖီရနံ႔ထက္ ပို၍ခ်ိဳျမေသာ သူမရဲ႕ ေရေမြးနံ႔ႏွင့္ သနပ္ခါးနံ႔ကေတာ့ အခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့သည္.. ခနေနေတာ့ သူ၏ ဖုန္းကို မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ဝင္လာသည္.. (ဘာလို႔ မ်က္ႏွာတည္ႀကီးနဲ႔ေနတာလဲ.. ဆရာၿပဳံးေနရင္ ပိုၾကည့္ေကာင္းတယ္..) ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ထပ္ၿပဳံးမိျပန္သည္.. ေန႔ခင္းမွာ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ဆီ ႐ုံးခ်ဳပ္က ဖုန္းဆက္သည္.. ပုဂၢိဳလ္ေရးခင္မင္မႈအရ စာရင္းစစ္ဝင္မည့္ကိစၥကို ႀကိဳတင္သတိေပးရန္အတြက္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္.. “စိုးသာေရ.. ႐ုံးအုပ္ႀကီးနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာစာေရးကိုေခၚကြာ.. ၿပီးေတာ့ မွတ္တမ္းထိန္းပါေခၚ..” ခနၾကာေတာ့ သူတို႔ေရာက္လာသည္..။

“ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕နယ္ကို စာရင္းစစ္ ဝင္ဖို႔ရွိတယ္.. အဲ့ဒါ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြ၊ စာရင္းဇယားေတြတိတိက်က်ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားရမယ္.. ႐ုံးအုပ္ႀကီး အရင္ ႏွစ္ခ်ဴပ္စာရင္း ေတြက ဌာနစိတ္အလိုက္က စာရင္းေတြ၊ ဦးစီးဇယားေတြ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ရွိေသးလား..” “ဆရာ.. ကြန္ပ်ဴတာက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကမွရတာ.. အရင္ကေတာ့ လက္ႏွိပ္စက္နဲ႔ပဲ ႐ိုက္တာ..” “မွတ္တမ္းထိန္းႀကီးက မွတ္တမ္းေတြ ျပန္ရွာေပး.. စာ႐ြက္အတိုင္းထားရင္ ပ်က္စီးမွာပဲ.. ဒါကိုကြၽန္ေတာ္တို႔က ေဆာ့ ေကာ္ပီ နဲ႔ပါ ျပဳစုေပးထားရမယ္လို႔ ၫြန္ၾကားထားတယ္.. အျပင္ဆိုင္ေတြကို မအပ္ေစခ်င္ဘူးဗ်ာ.. နည္းနည္းေတာ့ပင္ပန္းမယ္.. က႑အလိုက္ ျပန္ျပဳစုတာေပါ့… လိုအပ္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေတာ့စ္ ပါယူသုံး..က႑အလိုက္ လူခြဲလုပ္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပမွာပါ.. အဆင္မေျပတာျပန္ေျပာေလ.. ” လုပ္စရာရွိတာေတြကို ညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြျပင္ဆင္ခိုင္းလိုက္သည္..

“ဆရာ .. ဆရာ့ လက္ေတာ့စ္ လာယူတာ ..” “ေအး.. မင္းကူ႐ိုက္ေပးမွာလား..” “ဟုတ္..” လက္ေတာ့စ္ ယူၿပီး သူမထြက္သြားသည္.. ခနေနေတာ့ မက္ေဆ့ ဝင္လာသည္.. (ဆရာ.. ေလာ့နံပါတ္ ေျပာဦးေလ.. ႏို႔မိုဆို ဟိုေန႔ကလိုပဲ ဖိုင္ အလြတ္ႀကီး လာတင္ရမွာ..) (ကိုယ္တိုင္လာေမး..) ဘာရယ္မဟုတ္.. စာတစ္ေၾကာင္းျပန္ပို႔လိုက္သည္.. ခနေနေတာ့ သူမအခန္းထဲဝင္လာသည္.. သူမမ်က္ႏွာက ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔ လွ်ာေလးထုတ္ျပၿပီး.. “ဆရာ…ေလာ့နံပါတ္က..” “ကိုကို” “ဟြန႔္ .. ေလာ့နံပါတ္ ႀကီးကလဲ..” ခ်စ္စဖြယ္ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ျပၿပီး ျပန္ထြက္သြားသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ရင္ထဲမွာေတာ့ တစ္ခုခုက်န္ခဲ့သည္.. “ဆရာ.. စီမံဘ႑ာနဲ႔ပတ္သက္တာေတြ ႏွစ္အလိုက္ လုပ္ၿပီးသြားၿပီ.. ဆရာစစ္ၾကည့္ဖို႔ မူၾကမ္းထုတ္လာတယ္..။

” “အင္း ..ထားခဲ့ေလ ..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမွားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႕ရသည္.. “စိုးသာေရ..မိုးမိုးသဲကို သြားေခၚလိုက္..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က မွားတာေတြကို တခါထဲ ျပင္႐ိုက္ခိုင္းသည္.. ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ေက်ာ္သြားသည္.. “မိုးမိုးသဲ.. မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား.. မနက္မွဆက္လုပ္မလား..” “ရပါတယ္ဆရာ.. ၿပီးေတာ့မွာပဲ .. တခါထဲပဲျဖတ္လိုက္မယ္ေလ..” စိုးသာက “ဆရာ.. ကြၽန္ေတာ္ ကေလးကို ေဆးခန္းသြားျပခ်င္လို႔ .. ျပန္ႏွင့္လို႔ရမလား..” “ဟင္.. မင္းမွာကေလးရွိလား.. အိမ္ေထာင္က်တာမၾကာေသးဘူးဆို..” “ခခ္.. ရွိတယ္ဆရာ..သူ႔ကေလးက ၁၈ ႏွစ္သမီးေလ..” “ဟင္..” “မိန္းမကို ေဆးခန္းသြားျပမလို႔ေျပာတာပါဆရာ.. ” “ဟား.. ေအးပါ..မင္းကေလးကို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ဦး.. သြားပါ .. သြားပါ ..” ၃ ေယာက္စလုးံ ရယ္မိၾကသည္.. မိုးမိုးသဲ ရယ္ေတာ့သူ႔ရဲ႕ သြားထပ္ကေလးကို ျမင္မိသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ စိတ္ထဲတြင္ သူမရဲ႕အလွ ပိုမိုျပည့္စုံသြားသလိုပင္.. စိုးသာထြက္သြားၿပီး ၁၅ မိနစ္ခန႔္ၾကာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မ႐ိုးႏိုင္ေသာ ကိုေ႐ြမီး ပ်က္သြားသည္.. မိုးမိုးသဲက လိုက္ကာတံခါးမ်ားကိုထဖြင့္လိုက္သည္..။

“ဆရာ.. ျပတင္းေပါက္တံခါးေတြပါဖြင့္လိုက္ရမလား ..” ” မင္းေလွာင္ေနရင္ဖြင့္လိုက္ေလ ..” “ရပါတယ္.. မဖြင့္ေတာ့ပါဘူး.. မီးပ်က္တာၾကာမလားမသိပါဘူး.. ” “လက္ေတာ့စ္ အားရွိသေလာက္ပဲ ဆက္လုပ္လိုက္ေလ .. မီးျပန္မလာေတာ့လဲ ေနာက္ေန႔မွဆက္လုပ္တာေပါ့..” ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ မီးကျပန္မလာ.. “ကဲ .. မိုးမိုးသဲ ျပန္ရေအာင္.. မနက္မွဆက္လုပ္မယ္.. ” “ဟုတ္..” သူမက စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို စနစ္တက်စီၿပီးလက္ေတာ့စ္ ကို အိတ္ထဲထည့္လိုက္သည္.. အခန္းလိုက္ကာကိုလဲ ျပန္ပိတ္လိုက္သည္.. “ဆရာ ထြက္ႏွင့္လိုက္.. သမီး မီးခလုတ္ေတြ ပိတ္ထားမထားၾကည့္ၿပီး လိုက္လာခဲ့မယ္ ..

” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမကို တံခါးနားတြင္ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္.. “ဆရာ… သြားႏွင့္ပါဆို..” “လာေလ .. တူတူသြားမယ္.. ကိုယ့္အခန္းတံခါး ေသာ့ခတ္ရဦးမယ္.. ” “ဟာ.. ဆရာသြားႏွင့္ပါ..သမီးခတ္လာခဲ့မယ္..” “ဘာလုပ္စရာရွိေသးလို႔လဲ.. ” “ဒီမယ္ .. ဦးကိုကို.. ရွင္ႀကီးေတာ္ေတာ္တုံးတာပဲ.. ကြၽန္မ လုံျခည္ေလး ဘာေလး ျပင္ဝတ္ရဦးမယ္.. ” သူမက ခါးေလးေထာက္ကာ စူပုတ္ပုတ္ေလးေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ဦးခ်မ္းသာေအာင္ မ်က္ႏွာပူခနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္.. “ခစ္..” သူမ၏ ရယ္သံသဲ့သဲ့ေလးက သူ႔ေနာက္က ကပ္ပါလာသည္.. ညက်ေတာ့ သူမဆီက မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ဝင္လာသည္.. (ဆရာ.. ေသြ႕ပုခ်ိေနာ္.ဟိ) ဦးခ်မ္းသာေအာင္ သူမဆီဖုန္းျပန္ေခၚလိုက္သည္..။

“ဘာလို႔ ဦးကိုကိုလို႔ေခၚတာလဲ ” “ဆရာပဲ ေလာ့နံပါတ္ က ကိုကို ဆို.. ” “…..” “ဆရာ.. သမီးတစ္ခုေျပာခ်င္လို႔..” “ေျပာေလ..” “ဆရာ.. ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ေနရင္ သမီးအရမ္းစခ်င္တာပဲ..ဟီး” ထိုညက သူမႏွင့္ စကားေတာ္ေတာ္ေျပာျဖစ္သည္.. သာယာခ်ိဳျမေသာ သတၱဳသံမ်ားက သူအား ဖုန္းမခ်ျဖစ္ေအာင္ ညိဳ႕ငင္ေနသလိုပင္.. “ညည့္နက္ေနၿပီ ကေလးမ .. အိပ္ေတာ့.. ” “ဟုတ္..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီ ကုတင္ေပၚလွဲကာ မနက္ျဖန္လုပ္ရမည့္ အလုပ္အေၾကာင္းကိုေတြးလိုက္သည္.. အလုပ္အေၾကာင္းေတြးေနရင္းမွ သူမအေၾကာင္းက သူ႔အေတြးထဲကို မဆီမဆိုင္ဝင္လာသည္.. အေတြးေတြကို ေခတၱေမာင္းထုတ္ၿပီး မ်က္စိကိုမွိတ္လိုက္ေသာ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာေလးက သူ႔မ်က္လုံးထဲေပၚလာသည္.. သူ႔ဖုန္းမွ မက္ေဆ့ သံၾကားသျဖင့္ ၾကည့္လိုက္မိသည္.. (ဂြတ္ႏိုက္ ကိုကို.. ေစာေစာကမေျပာလိုက္ရလို႔..) ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ၿပဳံးမိသည္.. သူမဆီလဲ စာတစ္ေစာင္ ျပန္ပို႔လိုက္သည္ .. (ဂြတ္ႏိုက္ …အိမ္မက္လွလွမက္ပါေစ..) ဦးခ်မ္းသာေအာင္ သူ႔ကိုယ္သူသိလိုက္သည္.. ညည့္နက္သည့္အထိ သူအိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည္မထင္.. ညက ညည့္နက္သြားေသာ္လဲ မနက္က်ေတာ့ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏိုးထလာသည္.. ႐ုံးသို႔အသြား မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ဝင္လာသည္..။

ကားေမာင္းေနလို႔ သူဖြင့္မၾကည့္မိေပ.. သူ႔႐ုံးခန္းထဲေရာက္မွ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ .. (ဂြတ္ေမာနင္း ကိုကို) “ဆရာ .. မေန႔က က်န္တာေတြ ဆရာ့အခန္းထဲမွာပဲ ဆက္လုပ္ရမလား..” “ေအး..” သူမ၏ က်င္လည္စြာ စာ႐ိုက္ေနပုံမွာ အခ်ိဳးအဆစ္ေျပျပစ္ေသာ ကေခ်မတစ္ဦး ကေနသလိုပင္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ၾကည့္ေနမိသည္.. “ဘာႀကီးမွန္းလဲ မသိဘူး.. ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔.. ၿပဳံးေတာင္မျပဘူး..ဟြန႔္..” သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို မၾကည့္ပဲ စခရင္စ္ ကိုၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ မၿပဳံးျပျဖစ္… ခနေနေတာ့ .. “ဆရာ.. ခနေနာ္ .. ” ဟုခြင့္ေတာင္းကာ အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္.. ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ သူမျပန္မေရာက္လာေသာ္လဲ သူ႔ဖုန္းထဲကို မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ေတာ့ေရာက္လာသည္.. (ၿပဳံးမျပရင္ လုံးဝျပန္မလာဘူး.. ) ဦးခ်မ္းသာေအာင္လဲ စာတစ္ေစာင္ျပန္ပို႔လိုက္သည္.. (ျပန္လာ.. အလုပ္ၿပီးေအာင္လာလုပ္) (ႏိုး.. မလာဘူး.. ၿပဳံးျပမယ္ဆိုမွ. လာမယ္.) ခနၾကာေတာ့ သူမ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ကာ ဝင္လာသည္.. ေကာ္ဖီခြက္ကို စားပြဲေပၚခ်လိုက္ၿပီး အံႀကိတ္သံတိုးတိုးေလးျဖင့္ .. “ၿပဳံးျပ..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ႐ုပ္တည္တည္ျဖင့္ သူမကိုၾကည့္ၿပီး “အလုပ္ၿပီးေအာင္လုပ္..” သူမက ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးပုံစံျဖင့္ ခုံတြင္ဝင္ထိုင္ၿပီး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနသည္..။

screen ကိုၾကည့္ၿပီး ေစာေစာကလို အံႀကိတ္ထားေသာ ေလသံျဖင့္ “ဒီေလာက္မၿပဳံးခ်င္တာ .. ေနာက္ေန႔ေကာ္ဖီထဲ ဝမ္းႏႈတ္ေဆးထည့္လာခဲ့မယ္.. ေတြ႕မယ္..” ကေလးဆန္သည္မဟုတ္ေသာ္လဲ ကေလးဆန္သလိုျဖစ္ေနသည့္ သူမပုံကိုၾကည့္ၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္ၿပဳံးလိုက္သည္.. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္.. သူလဲ သူမကို ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနလိုက္သည္.. ႏွစ္ဦးစလုံး၏ အၾကည့္ေတြက နက္ရႈိင္းၿပီး မရွင္းျပေသာ္လဲ ႏွစ္ဦးသားနားလည္ေနသည့္ အဓိပၸါယ္အခ်ိဳ႕ေပ်ာ္ဝင္ေနသည္ ခနၾကာေတာ့ သူမက “ဆရာ .. ၿပဳံးေနရင္ တကယ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္..” ဟုတိုးတိုးေလးေျပာကာ အၾကည့္လြဲလိုက္သည္.. ႏွလုံးသားႏွစ္ခုၾကား စီးဆင္းေနေသာ လွ်ပ္စစ္စီးေၾကာင္းေလးလဲ ျပတ္ေတာက္သြားသည္.. ႐ုံးပိုင္းဆိုင္ရာလုပ္ငန္းေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးသြားေပမယ့္ ထုံးစံအတိုင္း သဲျဖဴခင္း၊ ရာဇမတ္ကာ ၊ ထုံးသုတ္ ၊ ၾကပ္ခိုးလွဲျဖင့္ တစ္႐ုံးလုံးအလုပ္ရႈပ္ေနၾကေသာ္လဲ သူ၏ စားပြဲဆီသို႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွန္မွန္ေရာက္လာသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က စစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕ကို ဂါရဂျပဳလက္ေဆာင္ေကာင္းမ်ားျဖင့္ ႀကိဳဆိုလိုက္သျဖင့္ ေထြေထြထူးထူးမရစ္ပဲ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ၿပီးစီးသြားသည္..။

“႐ုံးအုပ္ႀကီးေရ.. အားလုံးလဲပင္ပန္းသြားၾကၿပီ.. ကြၽန္ေတာ္ ဒီည ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုမွာ တစ္႐ုံးလုံ ဒင္နာ လုပ္ေပးခ်င္တယ္..” “မလုပ္ပါနဲ႔ ဦးစီးရယ္.. ဦးစီးလဲ ပိုက္ဆံေတြကုန္ထားတာမနည္းဘူး.. မလုပ္ပါနဲ႔..” “ရပါတယ္ဗ်ာ.. စီစဥ္လိုက္ပါ.. ” “ဟုတ္ကဲ့ဦးစီး..” ညေန ဒင္နာ သြားရန္အဝတ္လဲေနတုန္း စႏိုးဆီက မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ဝင္လာသည္.. (ဦး.. ဖုန္းေျပာလို႔ရမလား..) ဦးခ်မ္းသာေအာင္လဲ စႏိုးဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္.. “ဦး .. အားလား..” “အင္း.. ” “ဦး .. ဟိုေန႔က ဆိုင္ကပိုက္ဆံရွင္းလို႔ ဦးကိုျပန္ေပးရေအာင္ဖုန္းဆက္တာ.. ဟိုေလ.. အကုန္ေတာ့မဟုတ္ဘူး.. တစ္သိန္းေလာက္ ဦးကိုျပန္ေပးမလို႔.. မနက္ျဖန္ထြက္ရက္ေလ .. ဦးလာေခၚမလား..” “အုါေက ေလ ..” “ဦး ေစာေစာလာေခၚေနာ္.. ” “အင္း..” “ဒါဆို ဒါပဲေလ.. အားေမြးထားေနာ္ ဦး.. ဟိဟိ..” “အိုေက.. မနက္ျဖန္ေတြ႕မယ္..” ဖုန္းခ်လိုက္တာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ဖုန္းဝင္လာသည္.. ႐ုံးအုပ္ႀကီး ဆက္တာျဖစ္သည္.. “ဦးစီး.. အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ.. လူလဲစုံၿပီ..” “စထားႏွင့္လိုက္ေတာ့.. ကြၽန္ေတာ္ခုမွ ထြက္လာမွာ.. ေစာင့္မေနနဲ႔ေတာ့..” “ဟုတ္ကဲ့ ဦးစီး..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ဝိုင္းႏွစ္ဝိုင္းခြဲထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္.. အမ်ိဳးသမီးဝိုင္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးမိုးသဲက အျဖဴေရာင္ြယ္တာပါးပါးေလးကိုဝတ္လာသည္..။

သူမအသားအရည္ႏွင့္ လိုက္ဖက္လွသည္.. “႐ုံးအုပ္ႀကီး.. နည္းနည္းပါးပါး လုပ္တတ္တယ္မလား .. ပုလင္းမွာလိုက္ေလ..” “နည္းနည္းေတာ့ရတယ္.. ဦးစီးဘာေသာက္မလဲ..” “ခ်ီဗတ္စ္ ပဲမွာလိုက္ပါ..စိုးသာ.. အမ်ိဳးသမီးဝိုင္းက လိုတာမွာေပးလိုက္ပါ..” ထုံးစံအတိုင္း စေသာက္စမွာ အရွိန္မရေသးေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္ေနၾကေပမယ့္ အရွိန္ရလာေတာ့ အသံေတြက်ယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့လာၾကသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ အမ်ိဳးသမီးဝိုင္းဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးမိုးသဲက သူ႔ကို ႏွာေခါင္းရႈံ႕ျပသည္.. “ဦးစီး.. ကြၽန္မတို႔ျပန္ႏွင့္ေတာ့မယ္..” “ဪ..ဟုတ္ကဲ့ပါ..စားရတာေကာ အဆင္ေျပရဲ႕လား.. ” “ေျပတယ္ဦးစီး.. စားလို႔လဲေကာင္းတယ္.. ေက်းဇူးတင္ါတယ္” “ရပါတယ္ဗ်ာ..” “ဟုတ္ကဲ့ .. ခြင့္ျပဳပါဦးရွင့္..” အမ်ိဳးသမီးဝိုင္းက ခြင့္ေတာင္းၿပီး ျပန္သြားၾကသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္လဲ ဆူညံက်ယ္ေလာင္စြာ စကားေျပာေနသံေတြကို နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့.. ၁ဝ မိနစ္ေလာက္ဆက္ထိုင္ၿပီးေတာ့.. “ကြၽန္ေတာ္ မနက္ ေဂါက္ ႐ိုက္ဖို႔ခ်ိန္းထားလို႔ဗ်ာ.. ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္..။

႐ုံးအုပ္ႀကီး ..ဒီမွာ ပိုက္ဆံ .. လိုတာထပ္မွာၾက.. ေအးေဆးေသာက္ၾကေပါ့ဗ်ာ..” “ဟုတ္ကဲ့ ဦးစီး.. ကြၽန္ေတာ္မနက္က်ရင္ ေဘလ္ နဲ႔ပိုတာ ျပန္လာေပးမယ္ေလ.. ” “ရပါတယ္ တနလၤာေန႔မွ ေပးေတာ့.. ကဲ..အားလုံးပဲ ခြင့္ျပဳဦး..” အျပင္ေရာက္ေတာ့ ရာသီဥတုက ေအးေနၿပီ.. အရက္ထပ္ေသာက္ခ်င္စိတ္က ရွိေနလို႔ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ပုလင္းတစ္လုံးဝယ္ၿပီး အိမ္ကိုပဲ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္.. အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းကို အသံပိတ္ထားတာ ျပန္ျဖဳတ္ရင္း ၾကည့္မိေတာ့ မက္ေဆ့ ေတြေရာက္ေနတာ ေတြ႕ရသည္.. (ကိုကို အရက္သမားႀကီး) (ကိုကို ျပန္ေသးဖူးလား) ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ျပန္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း စာျပန္ပို႔လိုက္ေတာ့ သူမဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္.. “ကိုကို ျပန္လာတာေစာသားပဲ ဟီး … ဆရာ့ကို စရင္း ကိုကိုလို႔ေခၚတာ ႏႈတ္က်ိဳးေတာ့မယ္..” “…” “ကိုကို.. ကိုကို.. အရက္သမားႀကီး..” “…. ” “ဟာ.. ကိုကို.. ျပန္ေျပာေလကြာ..” “မင္းကေတာ့ … တကယ္ပါပဲ..” “ဘာလဲ.. မင္း..မင္း..နဲ႔ မႀကိဳက္ပါဘူး..မေခၚနဲ႔..” “ဒါဆို ဘယ္လိုေခၚရမလဲ .. ” “မင္း..မင္း..ဆိုတာႀကီးကလြဲရင္ ႀကိဳက္သလိုေခၚ..” “သဲ..” “ဟင္.. အဲ့လိုေခၚမလို႔လား.. အားး.. ဘာႀကီးလဲ.. ဒါပဲ..ဒါပဲ သူမေအာ္ဟစ္ၿပီး ဖုန္းခ်သြားသည္..။

ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ေေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ထိုတ္ယူမီးၿငိၿပီး ရႈိက္သြင္းလိုက္သည္.. မီးခိုးေငြ႕ေတြႏွင့္အတူ သူမအေၾကာင္းအေတြးထဲေရာက္ဘာသည္.. “ဟူး..” မီးခိုးေငြ႕မ်ားကို မႈတ္ထုတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အေတြးထဲမွ သူမအေၾကာင္းျပန္ပါမသြားပဲ သူ႔ရင္ဘတ္တစ္ေနရာတြင္ ခိုေအာင္းက်န္ေနခဲ့သည္.. ဟိုတယ္ခန္းအတြင္း လူသားႏွစ္ဦး ကမာၻဦးက မစားေကာင္းေသာအသီးကို ခူးဆြတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္.. မြတ္သပ္ေသာအနမ္း႐ိုင္းမ်ားႏွင့္အတူ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ဖယ္ခြာေနၾကသည္.. “ဦးရယ္.. ဦးရဲ႕အနမ္းေတြကို သတိရလိုက္တာ..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမကိုဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားသည္.. လက္ေတြက သူမရင္သားေတြေပၚေျပးလြားေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကေတာ့ သူမနား႐ြက္ႏွင့္ ဂုတ္သားေတြကို ထိေတြ႕နမ္းရႈိက္ေနသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ပန္းပြင့္ေပၚမွႏွင္းရည္စက္ေတြကို ထိေတြ႕မိခ်ိန္တြင္ “အ့… ဦး.. သမီး ျဖစ္လာၿပီ..” သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ကိုယ္ခႏၶာတစ္ေနရာကို အလြာပါးတစ္ခုျဖင့္ ဖုံးအုပ္ေပးလိုက္ၿပီး “ေနရေအာင္ကြာ.. လိုခ်င္ေနၿပီ.. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမကို ေနာက္တခါဆြဲလွည့္လိုက္ျပန္သည္.. အလိုက္သိလြန္းေသာသူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ဆႏၵကို သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို နံရံကိုလွမ္းေထာက္လိုက္သည္..။

အႀကိမ္ႀကိမ္ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးေသာ လမ္းတစ္လမ္းေပၚ ႏွစ္ဦးသားထပ္ေရာက္သြားျပန္သည္.. ေလွ်ာက္ေနၾကလမ္းျဖစ္ေနေတာ့ ခလုတ္ကန္သင္းမ်ားကို အလြယ္တကူျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခုေပါင္းစပ္မိသြားခ်ိန္တြင္.. “ရွီး..ဦးရယ္.. ေကာင္းလိုက္တာ..အ့ .. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ခပ္ကိုင္းကိုင္းျဖစ္ေနေသာ သူမပုခုံးႏွစ္ခုကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္.. ႏွင္းရည္မ်ားႏွင့္ျပည့္ေနေသာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ေပၚ ပ်ံဝဲေနေသာ ဝတ္ရည္စုပ္ငွက္ရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္သံေတြက မျပင္းထန္ေသာ္လည္း ျမန္ဆန္လြန္းေနသည္.. “အာ့. အင့္..အီး..ဦး.. ဦး.. ရွီး.. ေကာင္းလိုက္တာ ဦးရယ္.. အ့.. ရွီး.. ၾကမ္းေတာ့ကြာ.. ၾကမ္းၾကမ္း..” ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ကာၿငီးတြားေနေသာ သူမရဲ႕အသံက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရမၼက္ေဇာကို ေလာင္စာေလာင္းေနသလိုပင္..

“အိုး.. ရွီး.. ဦး ၾကမ္းတာေတြကို သမီးလြမ္းေနတာ.. အီး.. အ့..” ရမၼက္ဆိုတဲ့ေလနီၾကမ္းတိုက္ခိုက္လာေသာေၾကာင့္ ဝတ္ရည္စုပ္ငွက္ရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္ႏႈန္းေတြေလ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီး ေတာင္ပံခတ္တဲ့ အားမာန္ကိုေတာ့ တိုးျမႇင့္လိုက္သည္.. “အိ..ရွီး.. ဦး.. ေကာင္းတယ္.. အ့.. တခ်က္..အ့..ခ်င္း.. ၾကမ္းၾကမ္း.. အီး.. ၾကမ္းၾကမ္းႀကီး..အ့.. လုပ္.. အီး..” သူမ၏ ပုခုံးေပၚတင္ထားေသာ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လက္တစ္ဖက္ကို သူမရင္သားေတြကို ထိေတြ႕ႏိုင္ရန္ ဆြဲယူလိုက္သည္.. “ဦး.. အား.. ေကာင္းလား.. အီး.. ေကာင္းလားဟင္.. ” “အင္း……” “အာ့.. သမီး.. လဲ.. အရမ္း.. အ့…ေကာင္းတယ္.. အင့္..” ဖိုမကြာျခားခ်က္အတိုင္း စိတ္၏ လႈံေဆာ္မႈကို ခႏၶာကိုယ္က တုံ႔ျပန္မႈမွာလဲ မတူညီေပ.. သဘာဝတရားရဲ႕အလိုေတာ္အတိုင္း ရမၼက္ေဇာ၏ လႈံေဆာ္မႈေၾကာင့္ တစ္ဦးမွာ မာေက်ာျပင္းထန္လာခ်ိန္တြင္ တစ္ဦးမွာေတာ့ စိုစြတ္ႏူးညံ့လာရသည္..။

“အီ.. ဦး.. အ့.. သမီးအလွည့္.. ရွီး…” ခရီးတစ္ခုကို အတူေလွ်ာက္ေနသူအခ်င္းခ်င္း ေဖးမတတ္ေသာ သူမ၏ အလိုက္သိမႈကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ သူမ၏ နား႐ြက္ေလးကို နမ္းရႈိက္လိုက္သည္.. နားလည္မႈရွိေသာ ကစားသမားမ်ားလို အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ ကိုယ္ႏၶာႏွစ္ခုျပန္လည္ေပါင္းစပ္သြားျပန္သည္.. သူမက သူ၏ ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေထာက္လိုက္ၿပီး.. ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္သည္.. “ဦး.. သမီး.. ၾကမ္းၾကမ္းႀကီး လုပ္မယ္ေနာ္..” အစပိုင္းတြင္ သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈက သတ္ကြင္းအတြင္းဝင္လာေသာ ရန္သူကို မွ်ားတစ္စင္းခ်င္ ထိုင္ပစ္ေနေသာ စစ္ဘုရင္မ .. တျဖည္ျဖည္းႏွင့္ သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈက စစ္မာန္တက္လာေသာ စစ္ဘုရင္မ၏ ၾကမ္းတမ္းေသာ ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲလာသည္.. စစ္ပရိယာယ္ ႂကြယ္ဝေသာ စစ္ဘုရင္မ၏ အေဝွ႔အဝိုက္.. အႏြဲ႕အယိမ္းေအာက္တြင္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ တျဖည္းျဖည္းက်ဆုံးလာသည္.. “အာ့.. အ.. ေကာင္းတယ္.. စႏိုး..အဲ့အတိုင္းေလး..အ့..” သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ေပၚေမွာက္ခ်ၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္.. လႈပ္ရွားမႈကိုလည္း ရပ္တန႔္လိုက္သည္… သူမက သူ႔အား အလွည့္ေပးလိုက္ျခင္းပင္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ သူမမ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္သည္ .. သူ႔ရဲ႕အၾကည့္က ႀကိဳးဝိုင္းအတြင္းဝင္လာေသာ မိမိၿပိဳင္ဖက္ကို ၾကည့္သည့္အၾကည့္မ်ိဳး.. ထို႔ေနာက္ သူမကို တင္းတင္းဖက္ထားၿပီး တပတ္လည့္လိုက္သည္..။

သူ၏ အားမန္ပါေသာ တဖက္သက္ထိုးႏွက္မႈေအာက္တြင္ သူမမွာ အလူးအလဲ .. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရင္ဘတ္ကို လက္သည္းမ်ားျဖင့္ ကုတ္ျခစ္ၿပီး “အင့္.. ေကာင္းတယ္.. ဦး .. ရွီး.. ျပင္းျပင္း.. ၾကမ္းၾကမ္းႀကီး လုပ္ေတာ့ကြာ ..” သူမရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈအသံက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရမၼက္လႈိင္းကို ခလုတ္ဖြင့္ေပးလိုက္သလိုပင္.. “အား.. အီး.. သမီး.. ႀကိဳက္တယ္.. ဦး.. အီး.. လုပ္ကြာ.. ဦးရယ္.. အီး..ရွီး.. အား.. ေကာင္းလိုက္တာ..ဦး.. ဦး.. ..အင့္.. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ အာ႐ုံတြင္ ခရီးလမ္းဆုံးကို အတူေရာက္ဖို႔မွလြဲၿပီး ဘာမွမရွိေတာ့.. သူမသည္လည္း ပန္းတိုင္ျမင္ေနရသည့္ အေျပးမယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕တက္ႂကြျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ တုံ႔ျပန္လာသည္.. “ဦး.. ဦး.. အီး..အ့ာ. ေဆာင့္.ကြာ… ရွီး.. သမီး ျဖစ္ေတာ့မယ္.. ရွီး .. ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးလုပ္ကြာ.. ”

“အီး .. သမီး.. ျဖစ္ေတာ့မယ္ အာ့.. ေကာင္းတယ္.. ဦး.. လုပ္.. အား..ျဖစ္ၿပီ..အ့.. ၿပီးၿပီ” “အား.. ကိုယ္လဲ ၿပီးၿပီ. အ့..” ရမၼက္ဒီေရအတက္တြင္ အခန္းငယ္ေလးအတြင္း လူသားႏွစ္ဦး ဝုန္းဒိုင္းႀကဲသြားခဲ့ေသာ္လည္း ရမၼက္၏ ေဘးထြက္ပစၥည္းမ်ား ႏွစ္ဦးသား၏ ခႏၶာကိုယ္မွ ထြက္ေပၚလာခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ဦးသားစလုံးရဲ႕ အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းမ်ားကလြဲလို႔ အခန္းငယ္ေလး ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားသည္.. ႏွစ္ဦးသားခဏ အေမာေျဖၿပီးေတာ့.. “ဦး.. သန႔္ရွင္းေရး သြားလုပ္ရေအာင္..” ႏွစ္ဦးသားေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ညစ္ပတ္ေနတာကို တယုတယေဆးေပးသည္.. “ကိုယ္ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္.. ” “သမီးလဲခ်ိဳးမယ္..တူတူခ်ိဳးရေအာင္..” ေရပန္းေအာက္ရွိ အဝတ္မဲ့လူသားႏွစ္ဦးက ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ရင္း ပြတ္သပ္က်ီစယ္ေနသည္..။

သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ရဲ႕ေက်ာျပင္ကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးၿပီးေနာက္ ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လိုက္သည္.. ထို႔ေနာက္ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္ရဲ႕ နားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္.. “ဦးေက်ာကို ေခ်းတြန္းေပးမယ္..ဟိ” စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ေက်ာျပင္ကို သူမ၏ ရင္သားမ်ားျဖင့္ ထက္ေအာက္စုန္ဆန္ေဝွ႔ဝိုက္ကာ ပြတ္သပ္လိုက္သည္.. ႏူးညံ့ေသာ ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ေက်ာတခ်က္ေကာ့သြားေတာ့ သူမက သူရင္ဘတ္ကို ဖက္ကာဆြဲယူလိုက္သည္.. သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သူ၏ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ ေျပးလြားေဆာ့ကစားေနၿပီး တခ်က္တခ်က္ သူ၏ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို တို႔ထိေဆာ့ကစားလိုက္သည္..

“အာ့..အ့…” ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ႏႈတ္မွ အသံထြက္သြားရေလာက္ေအာင္ ထိေတြ႕မႈက ေကာင္းလြန္းေနသည္.. သူမလက္ေတြက ေအာက္ကိုဆင္းလာၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ဗိုက္သားမ်ားကို ပြတ္လိုက္၊ လက္သည္းခြၽန္ခြၽန္ေလးမ်ားျဖင့္ ဖြဖြေလးကုတ္ျခစ္လိုက္ ကစားေနသည္… “ဦး.. ဘယ္လိုလဲ.. ” “အင္း..” သူမလက္ေတြက တဆင့္ထပ္ဆင္းလာသည္.. သူမ၏ ကနဦးႏႈိးဆြမႈမွာပင္ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ စိတ္ေတြ မာေက်ာျပင္းထန္ေနၿပီးျဖစ္သည္.. “ဟယ္.. ဦး ျပန္ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ေရပန္းခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး သူမဘက္ကိုလွည့္လိုက္သည္.. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လည္ပင္းကို တြဲခိုကာ နမ္းလိုက္သည္.. ညင္သာေသာအနမ္းျဖင့္အစျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ရမၼက္လႈိင္းထန္လာသည္ႏွင့္အတူ အနမ္းေတြလဲ ၾကမ္းတမ္းျပင္းထန္လာသည္.. သူမက ႐ုတ္တရတ္ အနမ္းေတြရပ္လိုက္ၿပီး သူ၏ ေမးဖ်ားအား သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ထိတယ္ဆို႐ုံေလး နမ္းလိုက္ျပန္သည္..။

အနမ္းေတြကရပ္တန႔္မသြားပဲ ျဖည္ျဖည္းခ်င္း ေအာက္ဆင္းလာသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရင္ဘတ္တဝိုက္ ေျပးလြားေဆာ့ကစားေနေသာ ႏႈတ္ခမ္း၏ အထိအေတြ႕မွာ ႏူးညံ့ညင္သာလြန္းသည္.. ခ်က္နားအေရာက္တြင္ ႏႈတ္ခမ္းႏႈတ္လြာ ပြင့္ဟသြားၿပီး လွ်ာကေလးျဖင့္ ထိေတြ႕ေဆာ့ျမဴေပးလိုက္သည္.. “အာ့..အာ့..” သူမက သူ႔အား ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္သည္.. “ဦး.. ႀကိဳက္လား..” “အင္း.. ႀကိဳက္တယ္.. ” “ဒါဆို… ဒီထပ္ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ေနာ္..” သူမရဲ႕လက္တစ္ဖက္က ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို ဖမ္းယူဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္.. ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လြာသည္လဲ ျပန္လည္ပြင့္ဟလာၿပီး ထိုအရာအား နမ္းရႈိက္စုပ္ယူလိုက္သည္..

ဦးခ်မ္းသာေအာင္ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ၿပီး သူမ ျပဳစုယုယေနမႈမွာ ဒ႑ာရီလာအခ်စ္နတ္ဘုရားမတစ္ဦး သီက်ဴးေသာပုေလြသံအလား ၿငိမ့္ေညာင္းလွသည္.. ဦးေခါင္း၏ လႈပ္ရွားဟန္မွာလဲ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ေသာကကြက္တစ္ခုကို စည္းခ်က္အလိုက္ ကခုန္ေနေသာ နတ္ဘုရားမ၏ ဟန္ပန္.. သူမ၏ ေႏြးေထြးႏူးညံ့ေသာ ျပဳစုမႈေနာက္သို႔ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ေမ်ာပါသြားသည္.. ရမၼက္၏လႈံေဆာ္မႈမွာလဲ အထြဋ္အထိပ္သို႔ တလွမ္းခ်င္းတက္လွမ္းေနေစသည္.. “စႏိုး.. ကိုယ္လိုခ်င္ၿပီ..” “သမီးလဲ.. အရမ္းလိုခ်င္ေနၿပီ..” ထို႔ေနာက္သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ လက္ကိုဆြဲကာ အခန္းထဲသို႔ ဦးေဆာင္ဝင္သြားလိုက္သည္.. ရမၼက္တိုက္ပြဲကို ျပန္လည္ဆင္ႏြဲရန္ ဦးေဆာင္မည့္ စစ္ဘုရင္မမွာ သူမျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာလိုက္သေယာင္ပင္.. လူသားတို႔၏ အႏွစ္ၿခိဳက္ဆုံးေသာ ေလာကနိဗၺာန္ကို ႏွစ္ဦးသားအတူတက္လွမ္းၾကၿပီးေနာက္ .. သူမ၏ ေဘးတြင္ယွဥ္လ်က္အိပ္လိုက္သည္.. သူမက သူ႔ရင္ခြင္ထဲအသာတိုးဝင္လာၿပီး သူ႔ကိုနမ္းလိုက္သည္..။

“ဦးရယ္.. သမီးအရမ္းေကာင္းသြားတယ္.. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမကိုအသာအယာေထြးေပြ႕ထားလိုက္သည္.. အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ သူမအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမဦးေခါင္းကို ေခါင္းအုံးေပၚသို႔အသာအယာေ႐ြ႕ေပးၿပီး ကုတင္ေပၚမွ ထလိုက္သည္.. ၿပီးေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝင္ကာ တကိုယ္ေရသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္.. သူမကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္လုံးတီးေလး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမကိုယ္ေပၚ ညဝတ္အက်ီတစ္ထည္ လြားၿခဳံေပးလိုက္ၿပီး ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ထုတ္ေသာက္ေနလိုက္သည္.. သူ႔ဖုန္းကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးမိုးသဲဆီမွ မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ဝင္ေနသျဖင့္ ဖြင့္ဖတ္ၿပီး မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္သည္.. (ဂြတ္ေမာနင္း ကိုကို) (ဂြတ္ေမာနင္း သဲ) ခ်က္ခ်င္းပင္ သူမဆီက စာတစ္ေစာင္ျပန္ဝင္လာသည္.. (ဟြန႔္ အရက္သမားႀကီး.. ခုမွႏိုးတာလား..) သူလဲ ျပန္ပို႔မေနေတာ့ပဲ ဖုန္းကိုခ်လိုက္ၿပီး ညဝတ္အက်ီတစ္ထည္ထုတ္ဝတ္ကာ တီဗီ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္.. အားကစား ခ်န္နယ္ တစ္ခုမွ သူစိတ္ဝင္စားေသာ ေဂါက္ ပြဲတစ္ခု ျပန္ လာေနသျဖင့္ စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနလိုက္သည္.. တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ သူမႏိုးလာသည္..။

“အင္း… ဟင္.. ဦး.. သမီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္.. ” “ရတယ္.. အိပ္ေရးမဝေသးရင္ ခနအိပ္လိုက္ဦးေလ..” “ရပါတယ္.. မအိပ္ေတာ့ပါဘူး.. ညက ဆိုင္လူက်ေနလို႔ .. ေကာင္းေကာင္းမအိပ္လိုက္ရဘူး..” သူမထလာၿပီး ၿခဳံထားေသာ ညဝတ္အက်ီကို ဝတ္လိုက္သည္.. လူ႔သဘာဝအရ လွ်ပ္တျပက္ျမင္လိုက္ရေသာ ကိုယ္ခႏၶာအလွက ပိုၿပီးတပ္မက္ဖြယ္ေကာင္းေနသလိုပင္.. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ေပါင္ေပၚတြင္လာထိုင္လိုက္ၿပီး သူ၏ နဖူးကို တခ်က္နမ္းလိုက္သည္.. ၿပီးေတာ့ သူမလက္ကိုင္အိတ္ကိုလွမ္းယူၿပီး အိတ္ထဲမွ တစ္ေထာင္တန္တစ္ထုတ္ကိုထုတ္ကာ .. “ဦး.. သမီးအကုန္ေတာ့ျပန္မေပးႏိုင္ေသးဘူးေလ.. အဲ့ဒါ .. ” “ရပါတယ္.. ” “သမီး တကယ္က်ပ္သြားလို႔ပါ.. အိမ္ကိုလဲလြဲလိုက္ရေသးလို႔.. ဟို.. ဟိုလိုလဲ မရွာခ်င္ေတာ့လို႔ေလ .. ” “အင္း… ခနထေပးပါလား..” သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ေပါင္ေပၚမွထရပ္လိုက္ၿပီး လက္ကေလးကိုေနာက္ပစ္ကာ ရင္ေလးေကာ့ၿပီး ရပ္ေနသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူ၏ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ကဒ္တစ္ခုကို ထုတ္ၿပီး သူမကိုေပးလိုက္သည္..

“ဘာကဒ္လဲ.. ဦး” “ဘဏ္ကဒ္ .. မင္းပိုက္ဆံလိုရင္ အဲ့ထဲက ထုတ္လိုက္.. လက္က်န္နည္းနည္းေတာ့ရွိဦးမယ္.. မင္း ျပန္ေပးတဲ့တစ္သိန္းကိုလဲ ကိုယ္ အဲ့ထဲကိုထည့္ထားေပးမယ္..” “ဘာအတြက္လဲ ..ဦး..” “တခုေတာ့ ကိုယ့္ကိုျပန္လုပ္ေပး.. မင္း.. ဟိုလို.. ပိုက္ဆံမရွာရဘူး..” “ဦး.. သမီး..မလိုခ်င္ဘူး..ဒါေပမယ့္ .. ဦးျဖစ္ေစခ်င္တာကို လုပ္ေပးမယ္..” “ယူထားလိုက္..” “သမီးနဲ႔ ဦးရဲ႕ၾကားထဲမွာ ပိုက္ဆံေၾကာင့္ပတ္သက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ဘူး.. သမီးစိတ္နဲ႔ သမီးပတ္သက္ေနတာ.. သမီး မယူဘူး..” “မင္း..စိတ္ထဲမွာ ကိုယ္ရွိေနတာလား..” “ဟုတ္တယ္..” “ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာလဲ မင္းရွိေနလို႔ေပးတာ.. ယူထားလိုက္..” “ရွင္.. တကယ္.. ရွိေနတာလား.. သမီး..မထင္ဘူး..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမလက္ကိုင္အိတ္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္သည္.. သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္သည္.. “ဦးရယ္.. သမီးတကယ္႐ူးေတာ့မယ္..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမလက္ေတြကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး သူမဘက္ကိုလွည့္လိုက္သည္.. သူမပါးႏွစ္ဖက္ကို အသာအုပ္ကိုင္ၿပီး သူမရဲ႕မ်က္ႏွာကို သူ႔ဆီသို႔ဆြဲယူလိုက္သည္.. ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုထိေတြ႕ခ်ိန္တြင္ သူမမ်က္လုံးေလးေတြမွိတ္သြားသည္..။

ငတ္မေျပေသာ ပင္လယ္ေရကို ျမည္းစမ္းဖူးသူႏွစ္ဦးအတြက္ ရမၼက္ ပင္လယ္တြင္ထပ္မံကူးခတ္ရန္ အစျပဳျခင္းလား.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမညဝတ္အက်ီမွ ႀကိဳးကိုျဖည္ခ်လိုက္သလို .. သူမကလဲ သူ၏ ညဝတ္အက်ီမွ ႀကိဳးကို ျဖည္ခ်လိုက္သည္.. ကိုယ္ခႏၶာေပၚက အဝတ္ႏွစ္ထည္က ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ေလ်ာက်သြားခဲ့သည္.. ရမၼက္လႈိင္းတြင္ ေမ်ာပါသြားေသာ အဝတ္မဲ့လူသားႏွစ္ဦးအတြက္ ယခုတစ္ေခါက္မုန္တိုင္းက ၾကမ္းတမ္းၿပီး အခ်ိန္ၾကာလြန္းသည္.. မုန္တိုင္းစဲသြားခါမွသူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းတိုးဝင္ကာ.. “ဦးရယ္.. သမီး ႀကိဳက္လိုက္တာ.. ၾကာရင္ တကယ္႐ူးေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္ .. ” ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ႏွစ္သိမ့္အနမ္းေတြက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မစဲသလို သူမ၏ တုံ႔ျပန္အနမ္းေတြက ခ်ိဳအီလြန္းေနသည္.. အနမ္းေတြစဲသြားတယ့္အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံး အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္.. ညေန ျပန္ခါနီးမွ သူတို႔ႏိုးၾကသည္..

သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို ခပ္တင္းတင္းေလးဖက္ၿပီး “ဦးရယ္.. ျပန္ေတာင္မျပန္ခ်င္ဘူး.. ” သူတို႔ျပန္ထြက္လာေတာ့ ေနညိဳခ်ိန္မဟုတ္ေသးေပမယ့္ အလင္းေရာင္ေတာ့ ေလ်ာ့ပါးေနၿပီ အခ်ိန္ကာ အရမ္းေနာက္မက်ေသးေပမယ့္ ေဆာင္းဝင္လာၿပီျဖစ္လို႔ ေနတာတိုလာသည္.. ႏွစ္ဦးစလုံးမွာ ရမၼက္လႈိင္းၾကမ္းတြင္ တေနကုန္ေလွာ္ခတ္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းရိၿပီး အသံေတြတိတ္ဆိတ္ေနသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ကားကို ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေမာင္းေနေသာ္လဲ လမ္းဆုံတစ္ခုတြင္ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ထြက္လာေသာ ဆိုင္ကယ္ကို ျမင္ၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ကားဘရိတ္ကိုေဆာင့္နင္းလိုက္သည္.. ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ လူငယ္က ၾကမ္းတမ္း႐ိုင္းပ်စြာဆဲဆိုလိုက္သည္ မိမိက လမ္းမွန္ေနေသာ္လဲ ျပႆနာမျဖစ္လိုတဲ့အတြက္ ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့.. ဆိုင္ကယ္နံပါတ္ကို မွတ္လိုက္ၿပီး ထိုလူငယ္ကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္..။

“ဟင္…” ထိုလူငယ္ကိုေနာက္က ခါးဖက္ၿပီးထိုင္ေနသူက မိုးမိုးသဲ.. မိုးမိုးသဲကလဲ သူ႔ကိုလွမ္းျမင္သြားၿပီး ထိုလူငယ္ကို ေမာင္းရန္ေျပာလိုက္သည္ ထင္ပါတယ္.. ထိုဆိုင္ကယ္ေမာင္းထြက္သြားသည္.. “ဒီၿမိဳ႕က ဆိုင္ကယ္စီးတာ ၾကမ္းတယ္.. သမီးေနာက္က်ေနၿပီ.. ေမာင္းေတာ့ေလ..ဦး” ထိုအခါမွ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ ျပန္လည္ေပါင္းစပ္မိၿပီး ကားကို ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္.. စႏိုးကို ျပန္ပို႔ၿပီးေတာ့ သူအိမ္ကိုပဲ ျပန္လာခဲ့သည္.. ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွ အရက္ပုလင္းကို ထုတ္ယူခ်ိန္တြင္ မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ဝင္လာသည္..(ကိုကို ညေနက ေဆာရီး ေနာ္.. အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီလား..) (သဲ ခါးဖက္ထားတဲ့သူက.. ) (သဲ ေကာင္ေလးေလ.. ) ဦးခ်မ္းသာေအာင္စိတ္ေတြ အနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးသြားသျဖင့္ စာျပန္ပို႔မေနေတာ့ ..

သူမဆီက မက္ေဆ့ ဝင္လာတဲ့အသံေတြၾကားေနရေသာ္လဲ မဖြင့္ဖတ္ေတာ့ .. ခနၾကာေတာ့ သူမဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ မကိုင္ေတာ့ပဲဖုန္းကိုပိတ္လိုက္သည္.. သူ႔စိတ္ေတြက မြန္းၾကပ္ေနၿပီး ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္တာလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို သူ႔ကိုယ္သူေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္ေသာ္လဲ အေျဖကေရေရရာရာမရွိ.. ဦးတည္ခ်က္မရွိေသာ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို ခုခံကာကြယ္ေနေသာအေျဖမ်ားျဖင့္ တျဖည္ျဖည္း သူ႔ေခါင္းေတြ မူးေနာက္လာသည္.. ေခါင္းထဲဝင္ေရာက္လာေသာအရာအားလုံးကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီး အရက္ခြက္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္.. ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီညကိုျဖတ္ေက်ာ္ရန္ အေကာင္းဆုံးအေျဖတစ္ခုကို သူေတြ႕ရွိသြားခဲ့သည္.. အဲ့ဒီ့ေနာက္မွာ သူအရက္တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္၊ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ေသာက္ရင္း ေနာက္ဆုံး ထမင္းစားစားပြဲေပၚမွာပဲ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ႏိုးလာေတာ့ တကိုယ္လုံးကိုက္ခဲေညာင္းခ်ိေနသည္..။

အဆိုးဆုံးကေတာ့ ေခါင္းထဲက ထု႐ိုက္ေနသလိုကိုက္ခဲေနတာ.. ႐ုံးသြားဖို႔ျပင္ဆင္ရမည္ကို ေခါင္းထဲေရာက္ၿပီးမွ တနဂၤေႏြေန႔မွန္းသူသတိရလိုက္သည္.. ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ေရပန္းကိုဖြင့္ၿပီး သူၿငိမ္သက္စြာရပ္ေနမိသည္.. အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိေသာအေတြးမ်ားက မိုးမိုးသဲကို သူ႔ေခါင္းထဲေခၚေဆာင္လာျပန္သည္.. မိမိႏွင့္သက္ဆိုင္မႈမရွိေသာလူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားရန္ ပ်င္းရိလာသည့္အတြက္ အေတြးေတြကို ေမာင္းထုတ္မိျပန္သည္..ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ညကပိတ္ထားေသာဖုန္းကို ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မိုးမိုးသဲပို႔ထားေသာ မက္ေဆ့ ေတြဝင္လာသည္.. သူဖတ္ၾကည့္မေနေတာ့ပဲ အားလုံးကိုဖ်က္ပစ္လိုက္သည္.. ဖ်က္ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ မိုးမိုးသဲဆီက ဖုန္းဝင္လာျပန္သည္.. “ကြၽတ္..” ဖုန္းကိုမကိုင္ပဲခ်လိုက္သည္.. ဖုန္းထပ္ဝင္လာျပန္သည္.. သူမကိုင္ေတာ့ .. အဝတ္အစားလဲၿပီးေတာ့ အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္..

သြားစရာေနရာေရေရရာရာမရွိလို႔ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းေနလိုက္သည္.. ေခါင္းေတြကလဲ တစစ္စစ္ကိုက္ေနဆဲပဲ.. ေနာက္ဆုံးကားကို ဘီယာဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕မွာရပ္လိုက္သည္.. “ဆရာ..ဘာသုံးေဆာင္မလဲ..” “ဘီယာတစ္ခြက္နဲ႔ ခ်ီ႕စ္ တစ္တုံးေပး.. ” ဝိတ္တာလွည့္ထြက္သြားေတာ့ သူ႔ဖုန္းကိုၾကည့္မိသည္.. အသံပိတ္ ထားတဲ့ဖုန္းမွာ မိုးမိုးသဲေခၚေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္.. “ေျပာ..” “ကိုကို.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. ညကလဲဖုန္းပိတ္သြားတယ္.. မနက္ကလဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေခၚေနတာ ဖုန္းမကိုင္ဘူး.. ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ..” “ကိုယ္ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားမေျပာခ်င္ဘူး.. ..” “မရဘူး.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေျပာ..” သူဖုန္းခ်လိုက္ၿပီး တစ္ခါထဲဖုန္းပိတ္လိုက္သည္.. မနက္ႏိုးလာေတာ့ သူဟိုတယ္အခန္းတစ္ခုထဲကိုေရာက္ေနသည္..။

သူမေန႔က တေနကုန္ေသာက္လိုက္တာ အမူးလြန္ၿပီး ဘယ္လိုဟိုတယ္ကိုေရာက္လာလဲ သူစဥ္းစားမရေတာ့ .. ႐ုံးတက္ရမယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ဘာမွဆက္မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ကိုျပန္လိုက္သည္.. လမ္းတြင္ သူေနာက္က်မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႐ုံးကိုလွမ္းဆက္လိုက္သည္.. အိမ္ျပန္အဝတ္အစားလဲၿပီး ႐ုံးကိုကမန္းကတန္းထြက္လာခဲ့သည္.. ႐ုံးေရာက္ေတာ့ အက်င့္ပါေနသည့္အတိုင္း စားပြဲေပၚၾကည့္မိေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ကိုမေတြ႕.. တကယ္လို႔ေတြ႕မိရင္လဲ သူေသာက္ျဖစ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြးမိလိုက္သည္.. သူေသာက္ျဖစ္ရင္လဲ ထိုေကာ္ဖီသည္ ခါးသက္ေနမည္လားမသိ.. အလုပ္ထဲကို အာ႐ုံထည့္ၿပီး လုပ္ေနတုံး “ဆရာ.. ဝင္ခြင့္ျပဳပါ..” မိုးမိုးသဲအသံ .. သူေမာ့မၾကည့္ပဲ အလုပ္ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္.. မိုးမိုးသဲကလဲ ဘာမွမေျပာပဲ စားပြဲေပၚကို တစ္စုံတစ္ခု တင္လိုက္သည္.. ခါတိုင္းေသာက္ေနက်ေကာ္ဖီနံ႔မဟုတ္ပဲ ဘလတ္ေကာ္ဖီ ခပ္ျပင္းျပင္းကို သံပုရာသီးညႇစ္ထားသည့္ရနံ႔.. သူေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးမိုးသဲက ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရႈုံ ႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာသြားသည္..

“ဟင္း… အရက္သမားႀကီး .. အမူးေျပေအာင္ေသာက္လိုက္ဦး..” လွည့္ထြက္သြားေသာ သူမ၏ ေနာက္ပိုင္းေကာက္ေၾကာင္းကို ၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ထဲ တစ္ခုခုဆုံးရႈုံးသြားသလိုခံစားရၿပီး ျပန္လည္အုံ႔မႈိင္းသြားသည္.. တနာရီေလာက္ၾကာေတာ့ မိုးမိုးသဲ ဝင္လာျပန္သည္.. သူမဌာနစိတ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ဖိုင္ မ်ားကို လက္မွတ္ထိုးရန္ လာတင္ျခင္းျဖစ္သည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ လက္မွတ္ထိုးေနရင္း စာ႐ြက္မ်ားၾကားက ပီေက တစ္ခုထြက္လာသည္.. အေပၚကအုပ္ထားေသာ စာ႐ြက္ကိုေျဖလိုက္ေတာ့.. (အရက္သမားႀကီး ဦးကိုကို.. စားလိုက္ဦး.. အနံ႔ေလးဘာေလးေပ်ာက္ေအာင္..) ဆိုတဲ့စာသားေလးကိုေတြ႕လိုက္ရၿပီး ထို ပီေက ကို သူစားလိုက္သည္.. စိတ္က ထူးဆန္းအံ့ဩဖြယ္ေကာင္းလွသည္.. ပီေက ကို သူဝါးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရင္ထဲရွင္းလင္းေပါ့ပါးသြားသည္… အခ်ိဳရည္ကုန္သြားေသာအခါ ပါးစပ္ေညာင္းခံမဝါးေနေတာ့ပဲ တီ႐ူးးး တစ္ခုထဲသို႔ ေထြးထုတ္လိုက္ၿပီး တီ႐ူးးး ကို လုံးကာ အမႈိက္ပုံးထဲသို႔ပစ္ထည့္လိုက္သည္..။

“ဟက္..” ညေန ေဂါက္ ႐ိုက္ဖို႔ ကိုေအာင္ျမတ္က ခ်ိန္းတာကို ေနာက္ေန႔႐ိုက္ရန္ကတိေပးၿပီး ျငင္းလိုက္သည္.. အရက္နာက်ေနသည့္အခ်ိန္မွာ သူမ႐ိုက္ခ်င္.. ညေနေရာက္ေတာ့ မေသာက္ေတာ့ဘူးလို႔ စဥ္းစားထားေပမယ့္ ထုံးစံအတိုင္းေသာက္ျဖစ္သည္.. ႏွစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ၿပီးေသြးေႏြးလာတဲ့အခ်ိန္ မိုးမိုးသဲ ဖုန္းေခၚလာသည္.. “ကိုကို.. ဪ.. ငါေနာ္.. အဲ့ ကိုကိုက အက်င့္ပါေနၿပီ.. ” “….” “ကိုကို ဘာလုပ္ေနလဲ..” “ေရခ်ိဳးမလို..” “ဟုတ္လား.. ခ်ိဳးခ်ိဳး.. ေအးေနၿပီ… ျမန္ျမန္ခ်ိဳး..သမီးလဲ.. အဲ..သဲလဲ ခ်ိဳးမို႔ .. ဟိဟိ.. ၿပီးမွျပန္ဆက္မယ္..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ေရကိုဇိမ္ဆြဲၿပီးခ်ိဳးလိုက္သည္.. ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ အပူထြက္သြားၿပီး ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းသြားသည္..အျပင္ထြက္စရာမရွိေတာ့လို႔ အိမ္ေနရင္းအဝတ္ကိုပဲ ဝတ္လိုက္ၿပီး တီဗီ ၾကည့္ရင္း အရက္ဆက္ေသာက္ေနလိုက္သည္.. နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ မိုးမိုးသဲ ဖုန္းေခၚလာသည္..

သူမကိုင္.. ၃ ၄ ခါေလာက္ဇာတ္တိုက္ေခၚၿပီး မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္လွမ္းပို႔သည္.. (ကိုကို ျမန္ျမန္ခ်ိဳး.. ၿပီးရင္ေႏြးေႏြးေထြးေထြးဝတ္ထား..) သူၿပဳံးလိုက္ၿပီး တီဗီ ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္.. ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့မွ သူ မိုးမိုးသဲဆီ လွမ္းေခၚလိုက္သည္.. “ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီလား..” “အင္း.. ” “ေႏြးေႏြးေထြးေထြးဝတ္ထားလား..” “အင္း..” “ေစာေစာကဖုန္းဆက္ေသးတယ္..” “အင္း..သိသားပဲ..” “သိရင္.. ဘာလို႔မကိုင္တာလဲ…” “မကိုင္ခ်င္ေသးလို႔..” “ဟာကြာ.. ကိုကို..အက်င့္ပုတ္..စိတ္ပုတ္..” သူမႏွင့္စကားေတြအၾကာႀကီးေျပာျဖစ္သည္..။

သူမ၏ သတၱဳသံက စြဲမက္ဖြယ္ရာ… အရာရာပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားသည္.. “ကိုကို.. ေမးစရာရွိတယ္.. ” “ေမးေလ..” “ဟိုေန႔က ဘာျဖစ္သြားတာလဲ.. ” “….” “ဦးကိုကို.. ရွင္ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္မေနနဲ႔.. ခုေျဖ..” “….” “ရွင္ႀကီးေနာ္.. ေျဖပါဆို..” “ကိုယ္နဲ႔မသက္ဆိုင္တဲ့အရာတစ္ခုကို ဆုံးရႈံးသြားလို႔ပါ…” “…..” သူမဘက္က အသံတိတ္သြားသည္.. တိတ္ဆိတ္မႈက အရမ္းမၾကာျမင့္ပဲ သူမဆီက ပင္သက္ရႈိက္သံႏွင့္အတူ အသံတိုးတိုးေလးထြက္လာသည္.. “ဂြတ္ႏိုက္ ကိုကို..” “ဂြတ္ႏိုက္ ..” ႏွစ္ဦးသားႏႈတ္ဆက္ၿပီးသြားေသာ္လဲ ဖုန္းမခ်ျဖစ္ေသး.. ပတ္ဝန္းက်င္ကလဲ တိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ႏြမ္းေရာ္ေနေသာ အသက္ရႉသံမ်ားကို ဖုန္းထဲမွ တိုးတိုးေလးၾကားေနရသည္.. ခနေနေတာ့ သူမရဲ႕ သတၱဳသံတိုးတိုးေလးက ေလလႈိင္းကိုျဖတ္ကာ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ဆီ ေရာက္လာသည္.. “ကိုကို.” “…..” “သဲတို႔ .. ဒီအတိုင္းေလးပဲ ေနရေအာင္ေနာ္..” သူမဖုန္းခ်သြားသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္ ဖုန္းကို စားပြဲေပၚအသာအယာခ်ကာ အရက္ခြက္ကို အကုန္ေမာ့ခ်လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းေမာႀကီးတစ္ခုရွႈိက္ထုတ္လိုက္သည္..

ကိုေအာင္ျမတ္ကို ကတိေပးထားသည့္အတိုင္း ေဂါက္ ႐ိုက္ရန္ ကြင္းသို႔ေရာက္ေတာ့ ႏြယ္နီကို အဆင္သင့္ေတြ႕လိုက္ရသည္.. “ကိုႀကီး.. ကြင္းပတ္မွာလား.. ” “အင္း..” “ဒါဆို.. ေဂါက္အိတ္နဲ႔လွည္းထုတ္ထားလိုက္မယ္..” ႏြယ္နီေဂါက္အိတ္သြားယူေနတုန္းမွာပဲ ကိုေအာင္ျမတ္ေရာက္လာသည္.. “ကိုခ်မ္း..ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီလား..” “ခုပဲေရာက္တာ ကိုေအာင္ျမတ္..” တီခုံကိုသြားေတာ့ ဦးခ်မ္းသာေအာင္ေဘးတြင္ ႏြယ္နီပါလာသည္.. ႏြယ္နီကေလသံေလးျဖင့္ .. “ကိုႀကီး..ေနာက္က်ရင္ လူမွန္းမသိ မူးေအာင္မေသာက္ပါနဲ႔လား..” ႏြယ္နီဘာကိုဆိုလိုမွန္းေသခ်ာမသိ.. တနဂၤေႏြေန႔က သူအရမ္းမူးသြားတာ ႏြယ္နီဘယ္လိုသိသြားမွန္း သူစဥ္းစားမရ.. သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ထိုအေတြးေတြက ပတ္လည္႐ိုက္ေနေတာ့ ေဂါက္သီးအေပၚအာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လက္ပ်က္လာသည္..။

“ကိုခ်မ္း.. ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ.. ခါတိုင္းဒီက်င္း Par ထိုးေနက်ပါ.. ” “ေအးဗ်ာ..” ႏြယ္နီ႔ကိုအသာခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမပုံစံက ပုံမွန္ပင္.. သူႏွင့္ကိုယ္လက္မႏွီးေႏွာခဲ့သည့္တိုင္ အတိုင္းအတာတစ္ခုထက္လြန္ေသာ ရင္းႏွီးမႈတစ္ခုထိေရာက္ခဲ့တာကိုပင္ ဘာမွမသိေတာ့သလိုပုံပင္.. တစ္ပတ္ပတ္ၿပီးေတာ့ ကိုေအာင္ျမတ္က ထုံးစံအတိုင္းမဲဆြယ္ျပန္သည္.. “ကိုခ်မ္း..ကလပ္စ္ေဟာက္ မွာ ခဏထိုင္ရေအာင္..” “လုပ္ေလ..” သူတို႔ေျပာေနတဲ့စကားကို ႏြယ္နီၾကားေနေသာ္လည္း သူနဲ႔မဆိုင္သလိုပင္.. သူ႔စိတ္ထဲမွာ ႏြယ္နီ႔ဆီက တစ္ခုခုကို သိခ်င္ေနသည္.. ေမးရေအာင္ကလဲ အေျခအေနမေပး.. “ကိုႀကီး.. ျပန္ရင္ ႏြယ္နီလမ္းႀကဳံလိုက္ခဲ့ခ်င္တယ္..” “ေဟ..ငါနဲ႔လား..” ကိုေအာင္ျမတ္က ဝင္ေနာက္သည္..

“အို.. ကိုေအာင္ျမတ္ႀကီးနဲ႔ေတာ့မလိုက္ပါဘူး.. ေၾကာက္လြန္လြန္းလို႔..” “အံမယ္.. ငါ့က်ေတာ့ေၾကာက္တယ္.. ကိုခ်မ္းကိုေတာ့မေၾကာက္ဘူးေပါ့.. ” “ေၾကာက္ပါဘူး.. ကိုႀကီးက ေအးေဆးသမား..” “သိလွပါလား.. ဧကႏၲေတာ့.. ဧကႏၲပဲ..ဟားဟား..” ႏြယ္နီၿပဳံးတာက တမ်ိဴးခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေနသည္.. “ကိုယ္တို႔ နည္းနည္းၾကာမယ္.. အဆင္ေျပရဲ႕လား..” “ရတယ္.. မီးဖိုေဆာင္ မွာ ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္လုပ္ေနလိုက္မယ္..” သူမက ေျပာအၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္ကို မ်က္စိတစ္ဖက္ခိုးၿပီး မွိတ္ျပလိုက္သည္.. ဒါကို ကိုေအာင္ျမတ္က ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္သြားေသးသည္..။

“အမယ္..အမယ္.. ဘယ္ကိုသြားၾကမွာလဲ သိ..ေန..တယ္..ေနာ္..” “ဘယ္သြားသြားေပါ့.. ဟြန႔္..” ႏြယ္နီထြက္သြားေတာ့ ကိုေအာင္ျမတ္က .. “ကိုခ်မ္း.. ဘယ္တုန္းက အေမြေတာင္းလိုက္တာလဲဗ်..” “ဟာ..မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..” “ဟားဟား.. သိေနတယ္ေနာ္..သိေနတယ္..” ႏြယ္နီ႔ေစာင့္ေနမွာကို အားနာေနေသာသူ႔ကို ကိုေအာင္ျမတ္ကလဲ ဆြဲမထားေတာ့ပဲ ေစာေစာဝိုင္းသိမ္းလိုက္ၾကသည္..ႏြယ္နီထြက္လာေတာ့ ကိုေအာင္ျမတ္က .. “ႏြယ္နီေရ.. နင့္ကိုႀကီးကို ထမင္းဆီဆမ္းေလး၊ စမူဆာေလးေကြၽးလိုက္ဦးဟ.. ဝိုင္းမွာအျမည္းေကာင္းေကာင္းမစားထားဘူး.. ဆာေနေရာေပါ့.. ဟားဟား” ဟုလွမ္းေနာက္လိုက္ေသးသည္.. ေဂါက္ကလပ္ေရွ႕မွ ကားေကြ႕ထြက္လိုက္ကထဲက ႏြယ္နီက ဦးခ်မ္းသာေအာင္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေနသည္.. “ဘာလို႔..အဲ့ေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ..” ႏြယ္နီမေျဖပဲ ဆက္ၾကည့္ေနသည္..

“ကိုယ့္ကို ဟိုတယ္လိုက္ပို႔တာ မင္းလား..” “ဟုတ္တယ္.. ” “ေဆာရီးး ..အဲ့ေန႔က ကိုယ္အရမ္းမူးသြားတယ္..” ႏြယ္နီကလဲ ဘယ္ကိုသြားမယ္ဆိုတာမေျပာေတာ့ သူလဲ ကားကို အရင္တစ္ခါ ႏြယ္နီဆင္းသြားတဲ့ဘက္ဆီသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္.. ခနေနေတာ့ ႏြယ္နီသတိထားမိသြားဟန္တူသည္.. “ဘယ္ကိုေမာင္းေနတာလဲ.. ျပန္လွည့္လိုက္.. ႏြယ္နီေၾကးအိုးဆီခ်က္စားခ်င္ေသးတယ္..” “ေကာင္းတဲ့ဆိုင္ ကိုယ္မသိဘူး.. ” “အရက္ဆိုင္ေတြပဲ သိတာမလား..ေမာင္း.. သမီးျပမယ္..” ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ .. “ကိုႀကီး..ဘာစားမလဲ .. ဆာေတးရတယ္..” “မင္း အဆင္ေျပတာမွာလိုက္ပါ.. ကိုယ္ ေထြေထြထူးထူးစားခ်င္တာမရွိဘူး..” “ေသာက္ခ်င္တာေတာ့ ရွိတယ္မလား.. ဟြန႔္..” သူမရဲ႕ေထ့ေငါ့ဟန္က တမ်ိဳးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္.. ႏြယ္နီကေၾကးအိုးဆီခ်က္တစ္ပြဲ၊ ဝက္ဆာေတးတစ္ပြဲ၊ ပုဇြန္ဆာေတးတစ္ပြဲႏွင့္ ဘလတ္စ္ တစ္လုံးမွာလိုက္သည္.. “သမီးလဲ နည္းနည္းေသာက္မယ္..” စားလိုက္၊ ေသာက္လိုက္၊ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ ပုလင္းတစ္ဝက္ေလာက္က်ိဳးသြားသည္..။

“ကိုႀကီး.. မူးလာၿပီ .. သြားရေအာင္..” ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ဦးခ်မ္းသာေအာင္က .. “ကိုယ္.. ႏြယ္နီ႔ကို ဘယ္ကိုလိုက္ပို႔ရမလဲ..” “ကိုယ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ပါလို႔ေျပာရင္ .. ကိုႀကီး ေသသြားမွာမို႔လို႔လား..” ဦးခ်မ္းသာေအာင္ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ .. ႏွစ္ဦးသား သြားမယ့္ေနရာကို နားလည္ၿပီးျဖစ္ေနလို႔ ဆက္ေျပာစရာမလိုေတာ့၍ ကားကိုသာ ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္.. ဒီတစ္ညလဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ညတာတိုဦးမည္ထင္သည္.. အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏြယ္နီက “ႏြယ္နီေရခ်ိဳးခ်င္တယ္.. ကိုႀကီးအရင္ခ်ိဳးမလား.. ” “တူတူခ်ိဳးရေအာင္..” “မရဘူး..” ႏြယ္နီက သူ႔အက်င့္အတိုင္း မ်က္ႏွာတည္ေလးျဖင့္ ေရွ႕ကိုသာတည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္သည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ႏြယ္နီ႔ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ လာရပ္လိုက္ေတာ့ သူမေခါင္းငုံ႔သြားသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမမ်က္ႏွာေလးကို ပင့္မလိုက္သည္..။

မ်က္လုံးႏွစ္ခုက အခ်ိန္အနည္းငယ္ေလာက္ဆုံမိၾကၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္ႏႈတ္ခမ္းက သူမႏႈတ္ခမ္းဆီသို႔ တိုးကပ္လာသည္.. ႏြယ္နီက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ရင္ဘတ္ကို အသာတြန္းလိုက္သည္.. “နမ္းခ်င္ရင္ ခြင့္ေတာင္းရမွာ ..မသိဘူးလား..” “မသိဘူး…” “မိန္းကေလးကပဲ ခြင့္မေတာင္းပဲ နမ္းခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာ ကိုႀကီးသိသင့္တယ္..” စကားအဆုံးမွာ သူမက ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို မြတ္သိပ္စြာနမ္းရႈိက္လိုက္သည္.. စကထဲက မြတ္သပ္ၾကမ္းတမ္းေသာ အနမ္းေတြက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္အေတာမသတ္.. အစကတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားေသာလက္ေတြက ေျပေလ်ာ့လာၿပီး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး တပ္မက္စြာပြတ္သပ္လာသည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က ႏြယ္နီ႔အက်ီႏွိပ္ေစ့ေလးေတြကို ျဖဳတ္လိုက္ရာ သူမကလဲ ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ စပို႔ရွပ္ကိုမၿပီးခြၽတ္လိုက္သည္..

ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုေခတၱမွ်သာကြာကြာသြားၿပီး ျပန္လည္ေပါင္းစပ္သြားျပန္သည္.. မၾကာမီမွာႏွစ္ဦးစလုံး ကိုယ္ေပၚတြင္အဝတ္အစားမ်ားမရွိေတာ့ပဲ အခန္းထဲတြင္ ပ်ံ႕က်ဲကုန္သည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမကိုတင္ပါးမွ မယူေပြ႕တင္လိုက္သည္.. သူမကလဲ ကိုယ္ကိုအလိုက္သင့္ႂကြေပးၿပီး ဦးခ်မ္းသာေအာင္၏ ခါးကိုေျခႏွစ္ဖက္ျဖင့္ခြထားလိုက္သည္.. ဦးခ်မ္းသာေအာင္က သူမကိုမခ်ီၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ သယ္ေဆာင္သြားသည္.. သူမက အနမ္းေတြကို ရပ္တန႔္လိုက္သည္.. ႏြယ္နီက “ဟြန္း .. တတ္လြန္းအားႀကီးတယ္..” ဟု တိုးတိုးေလးေျပာၿပီး သူ၏ ပုခုံးေပၚတြင္ ေခါင္းေလးေမွးတင္ကာ လိုက္ပါသြားပါေတာ့သည္..ၿပီးပါၿပီ။