ဟန်ဆောင်မူပို

ဟန်ဆောင်မူပို

အထက်တန်းကျောင်းကြီးရဲ့ တစ်စင်းထဲသော လမင်းလေး သော်တာ ဟုသတ်မှတ်ခြင်းခံထားရသည့် ကောင်မလေးရဲ့ ဘဝမှာ ပန်းကလေးများကဲ့သို့ မလှပရှာပေ။ အမေမုဆိုးမကြီးနဲ့ ညီမငယ်တစ်ယောက် တို့နဲ့ အတူ ချို့တဲ့ဆင်းရဲစွာ နေရရှာ၏။ အမေမုဆိုးမကြီးက အကြော်ရောင်း ၊ရပ်ကွက်ထဲအဝတ်တွေလိုက်လျော်နဲ့သမီးနှစ်ယောက် အကူအညီယူကာဘဝကိုရုန်းကန်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် အကြီးဆုံးသမီးဖြစ်နေသည့် သော်တာမှာငါးတန်း ၊ ခြောက်တန်းကျောင်းသူအရွယ် ကတည်းက မိခင်မုဆိုးမကြီး နဲ့ အတူ အဝတ်တွေ လိုက်လျှော် ၊ ရပ်ကွက်တွေပတ်ပြီးအကြော်လိုက်ရောင်းခဲ့ရသည်။ ဆင်းရဲသည့် ဒဏ်ကိုကောင်းစွာခံစားရသည့်အတွက် သော်တာမှာ အလွန်ပင် ချမ်းသာချင်သည်။ ကျောင်းခန်းထဲက ရွယ်တူကောင်မလေး တွေဝတ်သည သော်တာဝတ်ဖူးချင်သည်။့် ဂါဝန်လှလှလေးတွေမျိုး ဒီလိုဆင်းရဲနွမ်းပါးသည့်ကြားကပင် သော်တာ တစ်နှစ်တစ်တန်းမှန်မှန်အောင်ခဲ့သည်။ ချို့တဲ့ မှုကြောင့် ကျောင်းကိုနောက်ကျမှတက်ခဲ့ရ သဖြင့် သူမအသက် ၁၆နှစ်တွင် ရှစ်တန်းသို့သာရောက်ခဲ့ရသည်။ သက်တူရွယ်တူတွေက ၁၀တန်း ၊ ၁၀တန်းအောင်အရွယ်ဖြစ်သော်လည်း သော်တာမှာ ၈တန်းကျောင်းသူသာဖြစ်ခဲ့သည်။

ဒါပေမဲ့ သူမက ၈တန်းအကျောင်းသူအရွယ်မှာ အပျိုဖြစ်နေပြီမို့ ဖွံ့ထွား နုပျိုလှပတဲ့ အလှအပတွေပိုင်ဆိုင်လာခဲ့သည်။ ရှစ်တန်းကျောင်းသူ ပေမဲ့ သူမကအပျိုအရွယ်လေးတစ်ယောက်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် အလုပ်များလုပ်ခဲ့ရသည်။ အထူးသဖြင့် မနက်စောစောကျောင်းမသွားခင် အကြော်ဗန်းကိုခေါင်းမှာရွက်ပြီး တစ်မြို့လုံးလှည့်ကာအကြော်ရောင်းရသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သော်တာတစ်ယောက် မြို့အနှံ့လှည့်လည်ကာအကြော်ရောင်းရခြင်းကို ရှက်ရွံ့စပြုလာသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မိခင်ကြီးနှင့်အတိုက်ခံပြုပြီး အကြော်ရောင်းသည့် တာဝန်ကို ညီမငယ်ဖြစ်သူထံ လွှဲအပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင် သော်တာအတော်ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ သူမအတွက်လိုအပ်မှုတွေကလည်းများပြားလာသည်။ သူများနည်းတူဝတ်စားလိုခြင်းနှင့် ပိုမိုလှပလိုခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထိုရှစ်တန်းနှစ်မှာပင် သော်တာရည်းစားထားတတ်လာသည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်းလှပအောင် ခြယ်မှုန်းပြင်ဆင်တတ်လာသည်။

ယောက်ျားလေးတွေရှေ့မှာ ဘယ်လိုပုံစံလေးနဲ့နေပြီးသူတို့တွေကို ဘယ်လိုဆွဲဆောင်ရမလဲဆိုတာကို ချယ်ရီတတ်ကျွမ်းလာသည်။ ချယ်ရီ့အလှကိုပိုမိုတောက်ပအောင် ပံ့ပိုးပေးသည့်အရာတစ်ခုလည်းရှိသေးသည်။ ထိုအရာက ချယ်ရီ့ရဲ့ ခွေခွေလိပ်လိပ်ပုံစံလေး လို လှိုင်းတွန့်ဆံပင်ရှည်များပင်ြ့ဖစ်သည်။ ငယ်စဉ်က ဆံပင်ညှပ်လျှင်ပိုက်ဆံကုန်သောကြောင့် မိခင်ဖြစ်သူက ဆံပင်မညှပ်ခိုင်းခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဆံပင်ရှည်ထားဖြစ်ခဲ့ခြင်း၏ အကျိုးကျေးဇူးက သော်တာ အပျိုဖြစ်လာသောအခါ သူမအတွက်အထောက်အကူ ပြုစေခြင်းဖြစ်သည်။ သော်တာ့ဆံပင်ရှည်တွေကြောင့်လည်း ယောကျာ်းလေးတွေက သော်တာ့က နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီးမြန်မာဆန်ဆန်လှသည်ဟု သတ်မှတ်ထားကြသည်မဟုတ်လား။ ထို့ကြောင့် သူမက ယောက်ျားလေးတွေရှေ့တွင် မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်လေးလို စကားပြောတာကအစ တိုးတိုးညင်ညင်သာသာ ၊ ရယ်လိုက်လျှင်လည်း သွားမပေါ်အောင်လက်ကလေးအုပ်ကာ ရယ်တတ်သည်။ သနပ်ခါးပါးပါးလေးကိုလည်း မျက်နှာပေါ်မှာအမြဲတင်ထားခဲ့သည်။

ခေတ်ပေါ်မိတ်ကပ်အလှပြင်ပစ္စည်းတွေ မသုံးနိုင်သဖြင့် သနပ်ခါးကိုသာ အလှပြင်မိတ်ကပ်ပစ္စည်းလို အသုံးပြုနေခြင်း ကလည်းသော်တာ့အတွက် မြန်မာဆန်ဆန် သနပ်ခါးလေးနဲ့ ကောင်မလေးဟူ၍ အလှကျက်သရေ တိုးစေပါသည်။ သော်တာက မိန်းကလေး သိပ်ပီသတာပဲနော်ဟု ချီးကျူးစကားဆိုလာလျှင် ကျိတ်ကာကျေနပ်နေရသည်။ ကောင်လေးတွေပေးသော ပိုးကြေးပန်းကြေးပစ္စည်းတွေက သော်တာမှာ တစ်စထက်တစ်စများပြားလို့လာခဲ့၏။ ရည်းစားကိုလည်းနှစ်ယောက်တစ်ပြိုင်တည်းထားတတ်လာသည်။ ဒါပေမဲ့သော်တာ ကအနေအထိုင်အသွားအလာပိရိသည်။ ထို့ကြောင့်ကောင်လေးတွေက မရိပ်မိပေ။ အကယ်၍ သံသယဝင်ကာမေးမြန်းလာလျှင်လည်းဟန်ဆောင်ကောင်းသော သော်တာက မျက်ရည်လေးဝဲကာတို့ကိုဒီလိုထင်ရက်တယ်နော်။တို့မှာချစ်သူတစ်ယောက်ကိုတောင် မနည်းသတ္တိမွေးပြီး ချစ်ရတာပါ.. လိုစကားလေးတွေသုံးပြီး အသံကို ငိုသံပါလေးနဲ့ပြောရင် မေးမိတဲ့သူက သော်တာ့ ကို ပင်ပြန်တောင်းပန်သွားကြသည်ပဲဖြစ်သည်။ ထိုသို့သော မာယာ၊ ပညာတွေနဲ့ သော်တာ မှာ ၁၀တန်းရောက်လာတော့ ပညာပိုစုံလာသည်။ မာယာတွေပိုများလာတဲ့သော်တာက ကြိုက်သမျှအားလုံးလိုလို သူဌေးသားတွေချည်းပင်ဖြစ်သည်။

ပိုက်ဆံရှိသူဌေးသားတွေကို သော်တာကအပိုင်ချုပ်ထားသည်။ နောက်ပြီးသော်တာကအပေးအကျွေးလဲရက်ရောသည်။ ဒါကတော့ သူမဆယ်တန်းနှစ်ရောက်မှ ဖြစ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ”အဟင့် … ရှင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ လိုက်လျောတာနော်။ ” ”အေးပါကွာ… သော်တာကလည်းကိုယ့်ဘဝပါ။” ဒီလိုအဖြစ်အပျက်မျိုးတွေနဲ့ ပတ်သက်သည့်လူက သော်တာမှာ သုံးလေးယောက်လောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။ သူတို့အကြိုက်လိုက်လျောပြီးသူမလိုချင်တာတွေကိုတောင်းဆိုတတ်သည့်အကျင့်လေးကလည်း သော်တာ့မှာဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူမလိုချင်သည့်အရာကိုလည်းရအောင် တောင်းဆိုပိုင်ဆိုင်နိုင်သည်အထိ သော်တာတစ်ယောက်ကျွမ်းကျင်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ပိုက်ဆံရှိသူဌေးသားတွေကလည်း သော်တာ ရဲ့ အလှ၊ အညု ၊ အချွဲတွေကို စွဲလန်းမက်မောပြီး သော်တာလိုသမျှဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြသည်။ သော်တာရဲ့ မို့မောက်သည့် ရွှေရင်အစုံကိုနယ်ရစို့ရရုံနဲ့သူတို့မှာလူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပြီဟုအတွေးတွေဝင်ခဲ့ကြသည်။ သော်တာကများသူတို့ရဲ့ ဒစ်ပြုတ်စလီးကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ရင်နတ်ပြည်နတ်နန်းရောက်နေရသည် ဟုထင်ကြသည်အထိသော်တာ့မာယာတွေအလှတွေမှာနစ်မျောခဲ့ကြ၏။

ဒီ့အတွက် သော်တာ့မှာအဝတ်အစား၊ ရေမွှေး၊အလှပြင်ပစ္စည်းတွေသုံးလို့မကုန်နိုင်အောင် ပေါများလာခဲ့၏။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက ဒီလိုပိုင်ဆိုင်မှုလေးမျိုး ၊ ဒီလိုဘဝအခြေအနေလေးနဲ့ နည်းနည်းလေးမှပင် မတင်းတိမ်နိုင်ခဲ့။ ဒီ့ထက် ပိုပြီးပြည့်စုံ ကြွယ်ဝမှုကို မျှော်လင့်တောင့်တနေဆဲပင်။ သူမကအရမ်းကိုချမ်းသာချင်သည်လေ……………။ သော်တာ တို့ဆယ်တန်းစာမေးပွဲတွေဖြေခါနီး အချိန်လောက်၌ သော်တာ့ ရဲ့ အိပ်မက်တွေအကောင်အထည်ဖော်ဖို့လမ်းစတစ်ခုကို စတင်တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ကားအကောင်းစားကြီးန ဲ့ သူမတို့ကျောင်းရှေ့လမ်းမှ ဖြတ်သွားတတ်သည့် သူဌေးကြီးတစ်ဦးကို သော်တာအမြဲငေးမိနေကျ။ မသိမသာစုံစမ်းကြည့်တော့ မိုးကုတ်မှသူဌေးဟုသိရပြန်သည့်အခါ သော်တာတစ်ယောက်အရဲစွန့်ပြီး ထိုကားအကောင်းစားကြီးအလာတွင် ရှေ့ကဖြတ်ပြီး လမ်းကူးပစ်လိုက်တော့၏။ ”ကျ ွီ …….” ”အ… အမေ” ကားဘရိတ်အုပ်သံနှင့်အတူ သော်တာကလည်းလဲအကျ အံကိုက်ပင်။ ကားပေါ်မှ လူကြီးတစ်ဦးအပြေးအလွှားဆင်းလာသည်။ ”ကလေးမ…. ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ…” ”ဟို… သမီး….” ”မင်း… ကျုပ်ကားနဲ့တိုက်မိသွားတာမဟုတ်ပါဘူးနော်။” ”မဟုတ်ပါဘူး။

သမီးဘာသာလန့်ပြီးလဲသွားတာပါဦး။” အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် အသက်လေးဆယ်ကျော်အရွယ်လူကြီးကို သော်တာက ”ဦး” ဟုခေါ်ပစ်လိုက်သည်။ သော်တာက သူမခြေထောက်လေးကို ပွတ်ကာ မျက်ရည်လေးဝဲပြလိုက်ပြန်သည်။ သူမရဲ့လက်နက်တစ်မျိုးဖြစ်သည့် ဆံပင်ရှည်ကြီးများကလည်း ပခုံးပေါ်၌ကပိုကယိုဝဲကာကျနေ၏။ ကားပေါ်မှ လူကြီးက သော်တာ့ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးက နုနုဖြူဖြူလုံးလုံးတစ်တစ်လေးနဲ့ သနားကမားရုပ်ကလေး။ ဆံပင်ရှည်တွန့်တွန့်လေးတွေနဲ့ ချစ်စရာရုပ်သွင်လေးမို့ ကားရှေ့ချော်လဲဟန်ပြပြီး အလျော်တောင်းတတ်သည့် လူမျိုးမဟုတ်ဟုကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ ”ပြစမ်းပါအုံးကွယ်…။ မင်းခြေထောက်ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ။” ”အို….” သော်တာ့ထဘီလေးက ဒူးအထက်နားသို့လန်တက်နေခြင်းကြောင့် ခြေသလုံးသားဖြူဖြူလေးကို တွေ့လိုက်ရသောလူကြီးက သော်တာ့ဒဏ်ရာကိုကြည့်ဖို့ မေ့ကာမှင်သက်နေ၏။

သော်တာမှထိုလူကြီး၏အကြည့်ကြောင့် မျက်နှာလေးနီကာရှက်သွားရပြီး ခေါင်းလေးကိုငုံ့ပစ်လိုက်လေသည်။ ခြေထောက်အကြောတင်သွားတာထင်တယ်… ကဲလာ… မင်းကိုဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးမယ်။ ထိုလူကြီးက ပြောပြောဆိုဆို သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ကာကောက်ချီပြီး ကားပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်။ သူမကလည်း ကိုယ်လုံးလေးကို ထိုလူကြီး၏ရင်ခွင်ထဲသို့ အစွမ်းကုန်အပ်ထားလိုက်သည်။ သည်တော့သော်တာ့ရဲ့နူးညံ့အိစက်သော ရင်သားစိုင်လေးတွေက ထိုလူကြီး၏ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးနှင့် ပွတ်ထိမိနေခြင်းက ထိုလူကြီးရင်ကိုလှိုက်မောစေသည်ပေါ့။ ဦးလှမြိုင်ဟုခေါ်သည့် ထိုလူကြီးနှင့် သော်တာတို့ရင်းနှီးသွားကြသည်။ ဦးလှမြိုင်က နောက်တစ်နေ့ ညနေတွင်သော်တာ့ကိုလာခေါ်ပြီးဆေးခန်းလိုက်ပြပေးပြန်၏။

ဆေးခန်းကပြန်ထွက်တော့လည်း စားစရာတွေတစ်ပုံတစ်ပင် ဝယ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ သော်တာ့ ဘဝမှာမစီးဖူးသောကားကိုစီးရခြင်း၊ မစားဖူးသောအစားအစာတွေကိုစားသောက်ရနဲ့ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးကျေနပ်နေလေ၏။ ဒါပေမဲ့ သော်တာတို့က ဣနြေ္ဒ မပျက်အောင်နေသည်။ သူမရဲ့စွန့်စားမှုတွေက အရာထင်စပြုလာပြီမဟုတ်လား။ ဦးလှမြိုင်ကားရှေ့ချော်လဲလိုက်ခြင်းက သော်တာ့ရဲ့ စွန့်စားမှုအစပင်ဖြစ်သည်။ သူမက ထိုအခြေအနေမှနေ၍ သူမဘဝအတွက် အများကြီးမျှော်မှန်းထားသည်ပင်ဖြစ်၏။ တတိယမြောက်တွေ့ဆုံမှုညနေခင်း၌ ထုံးစံအတိုင်းဦးလှမြိုင်ပေါက်ချလာပြန်၏။ သော်တာကို ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးရန်ဖြစ်သည်။ အမှန်မှာသော်တာ့ခြေထောက်ကကောင်းနေပေပြီ။ ဘာဆိုဘာမှမဖြစ်တော့ ၊ ဒါပေမဲ့ ဟန်ဆောင်ကောင်းသောသော်တာက ဒီနေ့မှပိုနာလာသည်ဟုအကြောင်းပြပြီး လမ်းမလျှောက်နိုင်ဟုဆိုသည်။

အဲဒီမှာ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို သိပ်ပြီး ချီချင်၊ ပွေ့ချင် ၊ ထွေးပိုက်ချင်နေတဲ့ ဦးလှမြိုင်ကလည်း အဆင်သင့်ပင်ဖြစ်ကာ အကြိုက်တွေ့ပေပြီပေါ့။ ”အို… ဦး” စွေ့ကနဲပွေ့ချီလိုက်သောကြောင့် ဦးလှမြိုင်ရင်ခွင်ထဲသို့ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးက အလိုက်သင့်။ အိမ်မှာအကြော်ထွက်ရောင်းနေသည့် အမေနှင့် ညီမတို့မရှိ၍ သော်တာ့မာယာတွေက ပွင့်လင်းလှသည်။ ဦးလှမြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို သော်တာ့ နို့အုံလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ အတင်းဖိကပ်ပြီး ဦးလှမြိုင်ခါးကို ကြောက်လန့်တကြားပုံစံလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ပစ်လိုက်လေသည်။ သက်ကြားအိုကြီး ဦးလှမြိုင်မှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် အပျိုပေါက်မလေးရဲ့ အတွေ့မှာ မိန်းမူးသွားရတော့သည်။ ထို့နောက်………..။ ထိုနေ့က သော်တာဆေးခန်းသို့မရောက်ဖြစ်ခဲ့။

ဦးလှမြိုင်တည်းခိုသော အိမ်လေးသို့ ဦးလှမြိုင်နဲ့အတူ သော်တာရောက်ရှိခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ စူးစူးရဲရဲအကြည့်တွေနဲ့ သော်တာရဲ့ မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေက အကြည့်ချင်းဆုံကာ အဓိပ္ပာယ်တစ်ရပ်ကို ဖွင့်ဆိုဖြစ်ခဲ့ကြလေတော့၏။ ဦးလှမြိုင်က မုဆိုးဖို၊ ကာမမှုမှာ အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်ခဲ့သူ။ သော်တာကလည်း ခြေစမ်းပွဲတွေအများကြီးကန်ဖူးတဲ့ အသင်းတစ်သင်းလို တက်ကြွနိုးကြာနေတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေနဲ့ အားကျမခံပေ။ ငါးကြော်ကြွပ်ကြွပ်ရွရွလေး န ဲ့ အစာပြတ်ငတ်နေသည့်ကြောင်ကြီး။ အတွဲအဖက်ညီစွာဖြင့် ကာမတောသို့ ခရီးထွက်ခ ဲ့ မိကြလေတော့သည်။ ”အင်း… ဟင်း… ဦးရယ်” ”ကလေးရယ် .. အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲကွယ်။” ဦးလှမြိုင်က သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် နုံးခွေဟန်လေးဖြင့် တိုးဝှေ့ဝင်နေတဲ့ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ပြီး သော်တာ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ကစားလို့နေသည်။

တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးခေါင်းလေးကို မချင့်မရဲဖြင့် ညှစ်လိုက်မှုကြောင့် သော်တာမှာ တွန့်ခနဲဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး ဦးလှမြိုင်ကို ညုချွဲလေး ချွဲပြလိုက်သည်။ ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို မလွတ်တမ်းဖက်ထားရင်း နက်မှောင်ရှည်လျားသည့် သော်တာ့ဆံပင်လေးတွေကိုနမ်းရင်း ချစ်မဝနိုင်ပတ်ပျိုးကို ဖွဲ့ပြနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ”ကလေး… အရမ်းမောနေပြီလားဟင်” ”ရပါတယ်ဦးရယ်… ဦးရဲ့ ကြင်နာယုယမှုတွေက သော်တာ့ရဲ့ ဘဝအမောတွေလောက်တော့မမောပါဘူး။” သော်တာက ဦးလှမြိုင် သူမရဲ့ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှုကို ပိုပြီးဂရုပြုမိစေရန်သနားအောင်ပြောလိုက်သည်။ ဦးလှမြိုင်မှာတော့ နုဖတ်ဖွေးဥချောမောလှပနေသည့် ရုပ်ရည်လေးနဲ့ မလိုက်ဖက်သည့် သော်တာ့ဘဝခရီးကြမ်းကို သိမြင်ပြီးဖြစ်ရာ သနားစိတ်ဖြင့် အကြင်နာတွေပိုတိုးလာပြီဖြစ်၏။ သော်တာ၏ မာယာတောမှာ မျောနေရခြင်းပင်ဖြစ်ပေတော့၏။

”ဦး ကလေးကို ချစ်ချင်သေးတယ်ကွယ်..” ”ဦး သဘောပါပဲ ဦးရယ်” အပေးအကျွေးရက်ရောသော သော်တာက နောက်တစ်ကြိမ်လိုးဖို့တောင်းဆိုလာသည့် ဦးလှမြိုင်ကို မငြင်း။ ပြီးတော့ သော်တာက အလိုးမခံဖူးသည့် အပျိုစင်လေးလည်းမဟုတ်၊ (၁၀)တန်းကျောင်းသူ ဘဝရောက်သည်မှစ၍အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရပြီးပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူမထားခဲ့သည့် ရည်းစားတွေရဲ့လီးန ဲ့ ဦးလှမြိုင်လီးတန်ကြီးကို နှိုင်းယှဉ်ခံစားအလိုးခံကြည့်မှပင် ကာမအရသာဆိုတာကိုသေချာခံစားမိခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမြိုင်ကို ကာမဆက်ဆံသည့် တဒင်္ဂစွဲလမ်းမိစိတ်ဖြင့် ဦးလှမြိုင်လိုကျ လိုက်လျောနေမိခြင်းပင်ဖြစ်၏။ ”ဦးကို ကလေးက ဖင်ကုန်းပေးပါလား… ဦးနောက်ကနေ လိုးပေးချင်လို့” ”အို.. ဦးကလည်း” ဒီတစ်ခါတော့ သော်တာရှက်သွားရသည်။ ယခင်သူမ ရည်းစားများနဲ့ ဆုံတွေ့ဆက်ဆံခဲ့စဉ်က သမရိုးကျဆက်ဆံခြင်းဖြင့်သာ အလိုးခံခဲ့ဖူးသည်။ ဒါ့အပြင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်အလိုးခံပြီး ဆန္ဒတွေပြည့်ဝသွားကြပြီဆိုလျှင် နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုတာကို သော်တာခွင့်မပြုတော့။ တစ်ခါဆုံတွေ့လျှင် တစ်ကြိမ်သာအလိုးခံခဲ့သူ။ အတင်းဂျစ်တိုက်နေလျှင် ဂွင်းထုပေးခြင်းဖြင့်သာဖြေသိမ့်ပေးခဲ့သူ။ ခုတော့ ဦးလှမြိုင်နဲ့ ကျမှ သော်တာပေးဆပ်ရတာများနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးလှမြိုင်က ဂိုင်းကြီးကြီးနဲ့ ဆိုတော့ သော်တာ့ဘက်ကလည်း အရင်းအနှီးကြီးနေရခြင်းဖြစ်ပေသည်။

”လုပ်ပါ ကလေးရယ်… ဦးက ကလေးက ဖင်ကုန်းပေးထားရင် ကလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်က နောက်ကိုပြူးထွက်နေမှာ…. ဦးက ဒီလီးကြီးနဲ့ ကလေးစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းဖွေးဖွေးကြီးကို နောက်ကနေလိုးဆောင့်ပေးမှာ…. ကလေးရယ်…. ဖင်လေးကုန်းလိုက်နော်…” ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ကို သင်ပြသွေးဆောင်ခြင်းများဖြင့် ရမ္မက်ဆန္ဒတွေတက်ကြွလာအောင် စကားလုံးတွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုံးကာ ရမ္မက်စိတ်ကို ဆွပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါမှသော်တာ စိတ်တွေပြန်ထလာပြီး သူ့အလိုကို လိုက်လျောစေဖို့ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် ပြန်လည်ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော သူ၏လီးတန်ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးကိုလည်း သော်တာ့ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်စေလိုက်သည်။ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ စကားတွေက သော်တာ့ကို အမှန်ပင်ရမက်သွေးတွေကြွစေရသည်။ ဒါ့အပြင် သူမလက်ထဲမှလီးတန်ကြီးကြောင့်လည်း သူမစိတ်ထဲ ဖင်ကုန်းအလိုးခံချင်သောစိတ်များ အလိုအလျောက်ဖြစ်ပေါ်နေရပြီဖြစ်သည်။ ဦးလှမြိုင်လီးတန်ကြီးက သူမလက်ကလေးနှင့် တစ်ကိုင်ပင်မပြည့်ပေ။

ထိုလီးတန်ကြီးဆီမှ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် သွေးခုန်နေသလို အထိအတွေ့က သူမလက်ကလေးမှတစ်ဆင့် အသွေးအသားတွေ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရမက်သွေးအရှိန်လွှမ်းခြုံနေသလိုခံစားလာရသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း စစ်ကနဲ စစ်ကနဲဖြစ်ကာ အရည်တွေ ထပ်မံစိမ့်ထွက်လာရပြန်သည်။ ”ကဲ…. ထ… ကလေးလေး။ အင်း… ဟုတ်ပြီ။ ခါးကိုခွက်ထား။ ဖင်ကိုနောက်ကို ကော့ပစ်ထားလိုက်….။ ဟုတ်ပြီ…။ လက်တွေကို တောင့်ခံမထားနဲ့…။ တံတောင်နဲ့ပဲထောက်ထား..။ နဲနဲထပ်ပြီးကုန်းလိုက်ဦး…။ ဟုတ်ပြီ…။ အဲဒီအတိုင်းကလေးကို ဦးလိုးပေးမယ်နော်..။” သော်တာတစ်ယောက်ဦးလှမြိုင်ခိုင်းစေနေရာချထားပေးသည့်အတိုင်း ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ရတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ကာ သော်တာ့ အဖုတ်လေးရဲ့ အဝမှာတေ့ပြီးထောက်လိုက်သည်။

အဖုတ်ဝကို ထိပ်နဲ့တေ့ထောက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်နှင့် သော်တာ့ ဖင်ဆုံကြီးက တွန့်ကနဲတုန်သွားသည်။ နောက်မှအသက်ကို၀၀ရှုကာ ဖင်ကိုတောင့်ခံပြီး လီးအဝင်ကို ငဲ့လင့်နေလိုက်တော့သည်။ ဒစ်ထိပ်ဖြင့် တေ့ထောက်ခြင်းခံထားသော သော်တာ့အဖုတ်နီနီလေးက နုအိပြီးဝင်းလက်နေသည်။ အမွှေးလေးတွေက နုနုလေးပင်ရှိသေးပြီး အစိလေးအထက်ဆီးစပ်နားမှာ အခွေလေးတွေဖြစ်လို့နေသည်။ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့အဖုတ်လေးကို သူရဲ့ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆီးစပ်အထက်နားမှ လက်လျှိုနှိုက်စမ်းပြီး အစေ့လေးကို အသာပင်ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။ ”အင့်… ဟင့်.. ဦးရယ်… လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ပါတော့။ သော်တာမနေတတ်တော့ဘူး။” အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာဖို့ စောင့်မျှော်ငဲ့လင့်နေတဲ့ သော်တာခမျာ အစိကိုပွတ်ချေခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် ဖင်ကြီးခါယမ်းသွားပြီး သူမဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက်သို့ ကော့ကော့ဆောင့်ကာ အနေအထိုင်ခက်လို့နေရတော့သည်။

ဦးလှမြိုင်ကလည်း အစိကိုပွတ်ချေနေလျက်မှပင် သူရဲ့ အတန်ကြီးကို သော်တာ့အဖုတ်လေးထဲသို့ ဖိနှစ်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့၏။ ”ဘွတ်.. ဖွတ်…. ဖွတ်… ပြစ်…. ဒုတ် ….” ပထမတစ်ချီလုပ်ပြီးသား အဖုတ်ထဲသို့ ဦးလှမြိုင်အတန်ကြီးက လေအန်သံနဲ့အတူ ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပြန်သည်။ သော်တာကတော့ မသက်မသာပင် ခံစားလိုက်ရရှာသည်။ ” အ … အီး… အမေ့… နာလိုက်တာ… ဦးရယ်” ခါးလေးခွက် ဖင်ကုန်းပေးထားသော သော်တာတစ်ယောက် အဖုတ်ထဲသို့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ဝင်လာတဲ့ အတန်ကြီးကြောင့် ခါးလေးခုံးထသွားရသည်။ ဒါပေမဲ့ လီးအဝင်က ထိထိမိမိရှိလှတာကြောင့် ချက်ချင်းပင် အရသာတွေ့သွားရတော့၏။ လီးကြီးက အဖုတ်သေးသေးလေးထဲ နင့်နင့်နဲနဲပြည့်ပြည့်ကြပ်ကာ ဝင်နေခြင်းကြောင့် အဝင်အထွက်ချောမွေ့စေရန် လက်ကိုနောက်သို့ပြန်ပြီး သူမဖင်သားကြီးကို သူမဘာသာလှမ်းဆွဲပြီးဖြဲပေးမိကာ အလိုးခံနေတော့၏။ သော်တာ့ပုံစံလေးမှာ အလိုးခံမှုကို မက်မက်မောမောခံစားရင်း ကာမအရသာထူးကို ခံစားလို့နေပေ၏။

ဦးလှမြိုင်မှာ အသားဖြူဖြူ ၊ ဖင်အိုးကောင်းကောင်းနဲ့ ငယ်ငယ်ချောချောကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးဆော်နေရခြင်းကြောင့် သူ၏အသွေးအသားတို့က ပူနွေးတက်ကြွလို့နေသည်။ ဒါ့အပြင် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် ခါခါဆင်းသွားသော ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အတူ ဝေဝိုက်ာကျနေသော သော်တာ့ဆံပင်ရှည်များကြောင့် သော်တာအလိုးခံနေသည့် ပုံစံလေးက ဦးလှမြိုင်အတွက် ကာမအမြင်ဖီလင်ကိုခံစားလို့ နေရပြန်သေး၏။ အား…. ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်..။ အစပထမ၌ အလိုးခံနေရသော သော်တာ့ရဲ့ပုံစံလေးက ရမက်သွေးကြွစရာဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း၌ သော်တာကိုယ်တိုင်ကပင် အလိုးခံရင်း ဦးလှမြိုင် စိတ်တွေပိုထန်အောင် အောက်မှ အညု ၊ အခရာလေးများပြောပေးခြင်း၊ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို တိုးပွားအောင် အားပေးအားမြှောက်ပြုပေးသည့် စကားသံလေးများကို ပြောတတ်ဆိုတတ်လာလေတော့၏။

”အား… ကောင်းတယ် ဦးရယ်… ဆောင့်.. နာနာလေးဆောင့်ပါ..။” သော်တာ့ရဲ့ အညုအချွဲတွေကြောင့် ရမက်ထန်လာပြီဖြစ်သော ဦးလှမြိုင်မှာ သော်တာ့ကို နင်းကန်ပြီး ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများဖြင့် ရွှဲနစ်နေသလို သော်တာ၏ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အသားလေးတွေမှာလည်း ချွေးစက်ကလေးများသီးနေသည်။ ဖြူဖွေးသော ကိုယ်လုံးကလေးမှာ တောက်ပြောင်ပြီးကြွေရုပ်ကလေးလိုဖြစ်နေသည်။ သော်တာမှာ သူမဖင်သားကြီးကို နောက်သို့ပစ်ပစ်ဆောင့်ကာ အလိုးခံပေးနေရ၏။

သူမရဲ့ ပစ်ဆောင့်ကော့တင်အလိုးခံမှုနဲ့ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သော်တာ့ဆံပင်ရှည်လေးတွေမှာလည်း ေ၀၀ဲခါယမ်းလို့နေသည်။ သော်တာတစ်ယောက် ဖင်ကုန်းပြီးအလိုးခံနေရတာအရမ်းကို အရသာတွေ့နေပြီး အဖုတ်ထဲမှာ ပူထူကျင်ဆိမ့်ကာ ပြီးချင်လာတော့၏။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမြိုင်လီးကြီးကို သူမအဖုတ်အတွင်းသားနုနုလေးများဖြင့် ရှိသမျှအင်အားလေးသုံးကာ ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေမိသည်။ ဦးလှမြိုင်မှာတော့ သော်တာ့ရဲ့ အပေးကောင်းမှု၊ အဖုတ်လေးထဲမှ တရစ်ရစ်ဆွဲညှစ်မှုများကြောင့် လိင်တန်ကြီးတစ်ခုလုံး ပူထူကျင်ဆိမ့်ကာ သုက်ရည်တို့က သုက်ကြောတစ်လျှောက် တင်းရင်းကာနေတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်လိုးအားကို မြှင့်တင်ပြီး ဆောင့်ရင်း သော်တာ့ကို ပက်ပင်စက်စက်မညှာမတာပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။ ”အား…. ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရေ….။” ဦးလှမြိုင် သော်တာ့ကို နင်းကန်ဆောင့်လိုး၍ သုက်ရည်တွေထွက်သွားချိန်နှင့် အံကိုက်ပင် သော်တာ့အဖုတ်ထဲမှ အရည်များလည်းထွက်ကာ အပြီးချင်းဆုံစည်းသွားတော့သည်။

ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက် သော်တာ့ကို အစွဲကြီးစွဲမက်လို့သွားရပြီဖြစ်သည်။ ”ဦးတော့ သော်တာ့ကို အရမ်းချစ်မိသွားပြီကွာ..။” ”တကယ်ပဲလားဦးရယ်။ သော်တာကသာ ဦးကို အားကိုးချစ်စိတ်တွေနဲ့ ချစ်မိလို့ အခုလိုတွေဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ ဦးမှာသာ အိမ်ထောင်တွေဘာတွေရှိ…..။” သော်တာက မျက်ရည်လေးဝဲကာ ငဲ့ကာဖြင့် ဦးလှမြိုင်ကို မာယာထောင်ချောက်နဲ့ အပိုင်ချုပ်သည်။ ဦးလှမြိုင်မှာ သော်တာ၏သနားစဖွယ် ဟန်ပန်လေးကြောင့် ပျာပျာသလဲဖြစ်ကာ သော်တာ့ရဲ့ နဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ရင်း … ”ဦးမှာ အိမ်ထောင်မရှိတော့ပါဘူး သော်တာလေးရယ်။ ဦးက မုဆိုးဖိုပါ။ ဦး သော်တာလေးကို လက်ထပ်ယူမှာပါကွာ….။” ဦးလှမြိုင်ထက် အသက်ထက်ဝက်ကျော်ငယ်ပေမဲ့ သော်တာက ယောက်ျားတွေကို ကစားလှည့်စား မာယာများတဲ့ အတတ်ပညာတွင် အတွေ့အကြုံမနည်းတော့။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမြိုင်လို သူဌေးတစ်ယောက်ကို အပီချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။

ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့မိဘတွေဆီမှာ လိုက်တောင်းပါ့မယ်ဆိုတာတောင် မိခင်ဖြစ်သူကန့်ကွက်မှာစိုးရိမ်တဲ့ သော်တာကသူမသဘောဆန္ဒနဲ့ သူမ ဦးလှမြိုင်နောက်လိုက်ခဲ့မည်ဟုဆိုခဲ့သည်။ အိမ်ကိုတော့ ချစ်သူနောက်ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားပြီဟု စာရေးထားခဲ့ကာ ဦးလှမြိုင်ဆီမှ ပိုက်ဆံငါးသိန်းယူပြီး ပေးထားခဲ့သည်။ သော်တာက ဆင်းရဲတွင်းမှ လွတ်မြောက်ရပြီဟု ယုံကြည်စိတ်ဖြင့် မိသာစုကို လျစ်လျူရှုကာ ခွဲထားနိုင်ခဲ့သည်။ မိသားစုရှေ့ရေးတွေဘာတွေ သူမ မသိတော့။ ဦးလှမြိုင်နောက်သို့ လိုက်သွားလျှင် သူမဘ၀ လုံခြုံမှုအပြည့်ရှိမည်ဆိုသည့် အတွေးသာ သူမတွေးနေခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်နှင့်အတူ မိုးကုတ်သို့ သော်တာလိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်၏အဆောင်အယောင်တွေက သူမတစ်သက် အိပ်မက်တောင်မမက်ခဲ့ဖူးသည့် အရာတွေဖြစ်နေ၏။

တိုက် ၊ ကား၊ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေအားလုံးက သော်တာ့ကို မက်မောတပ်မက်စိတ်ဖြစ်စေရသည်။ မိုးကုတ်ကို ရောက်ကတည်းက သော်တာတစ်ယောက် တိုက်ပေါ်က မြေပေါ်မဆင်းတော့။ ဦးလှမြိုင်ဆင်သည့် အဝတ်အစား၊ လက်ဝတ်ရတနာမျိုးစုံတို့ဖြင့် အိပ်မက်ကမ္ဘာလေးထဲရောက်ရှိနေရသလို ပျော်ရွှင်မြူးတူးနေတော့လေသည်။ ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့လို မယားငယ်ငယ်ချောချောလှလှ ဆယ်ကျော်သက်လေးကို ရထားသည်မို့ သော်တာဘာပဲလုပ်လုပ် တပြုံးပြုံးနဲ့ပင်။ အချိန်မှန်မှန် ကာမဆက်ဆံနေရလျှင်ကျေနပ်နေသည်။ သော်တာကလည်း အိစက်ညက်ညောသော ဖဲမွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ဦးလှမြိုင်ကို ရမက်ဆေးတွေတိုက်ကျွေးပြီး လောကကြီးကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့မေ့လို့နေတော့သည်။ တစ်လလောက်ကြာတော့ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ကို အရေးဆိုလာသည်။ ”သော်တာလေး.. ဦးတို့ လက်ထပ်ကြမယ်လေ” ”ဟင်..” ထိုအခါမှ သော်တာမှ လက်ရှိဘဝကို သတိရမိသည်။ တကယ်တော့ ဦးလှမြိုင်ကိုသော်တာမချစ်။ ထို့ကြောင့် တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် လက်မထပ်ချင်။

သူမချစ်တာ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှု၊ အဆောင်အယောင်တွေပင်။ သူမ ဦးလှမြိုင်နောက်လိုက်ခဲ့ခြင်းကလည်း ချမ်းသာချင်၍သာဖြစ်သည်။ ဦးလှမြိုင်ကိုချစ်၍ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းရန်လိုက်ပါခဲ့ခြင်း မဟုတ်ခဲ့။ ”ဘယ်လိုလဲ သော်တာ.. ဝမ်းမသာဘူးလား။” ”ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့ … ဝမ်းသာပါတယ် ဦးရယ်၊ ဒါပေမဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ကိစ္စကို အလျင်မလိုပါနဲ့အုံးလား။” ”ဘာဖြစ်လို့လဲ သော်တာလေးရဲ့။” ”ဟိုလေ.. သော်တာ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေချင်သေးတယ်။” ”ဟင်.. ဘယ်လို..။” သူနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ လိုက်လာခဲ့ပြီးမှ စာမေးပွဲဖြေမည်ဆိုတာကို ဦးလှမြိုင်သဘောမပေါက်။ ဘဝင်မကျ။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက ဦးလှမြိုင်ကိုယ်လုံးကြီးကိုဆွဲဖက်ပြီး ဆယ်တန်းအောင်ချင်တဲ့အကြောင်း၊ တက္ကသိုလ်တက်ချင်တဲ့အကြောင်းတွေ ချွဲ့နွဲ့ပြီး ပြောပြလိုက်တော့ ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက်ခေါင်းညိမ့်လိုက်ရတော့သည်။ ”ဒါဆို ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဘယ်လိုပြောထားမလဲ သော်တာလေးရဲ့။” ”ဦးကလဲ ဦးတူမလို့ ပြောပြထားလိုက်ပေါ့လို့။” သော်တာက ဦးလှမြိုင်ရဲ့ပါးကိုရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပြန်သည်။

ဒီလိုအပြုအမူတွေနဲ့အတူ ဦးလှမြိုင်လီးတန်ကြီးပျော့ကျခဲ့ရပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ သော်တာ့အလိုကျ ဦးလှမြိုင် လိုက်လျောခဲ့ရတော့သည်။ ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်ပြန်တော့ ဦးလှမြိုင်က တစ်စခန်းထကာ လက်ထပ်ဖို့ပြောတာပြန်၏။ ”အို… ဦးကလဲ သော်တာဖြင့် စာမေးပွဲအောင်လို့ ပျော်ပြီး ဦးရင်ခွင်ထဲမှာနေနလို့မဝသေးပါဘူး။ လက်ထပ်ဖို့နေပါအုံးနော် ဦး…၊ နော်လို့…။” သေ်ာတာအစွမ်းကုန် ကပ်ချွဲပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ ဦးလှမြိုင်ဘက်က တင်းခံထားခဲ့သည်။ သူနဲ့လိုက်ပါပြီး တစ်နှစ်အတွင်း အစားအသောက်ကောင်းကောင်း ၊ အနေအထိုင်ကောင်းကောင်းတွေနဲ့ တစ်သွေးတစ်မွေးလှလာသော သော်တာ့ကို လက်လွှတ်သွားမှာ စိုးရိမ်မိသည်။ သော်တာတစ်ယောက်အရမ်းကိုလှလာပြီး ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားတွေကလည်း မက်မောစရာအတိဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ဦးလှမြိုင်ဘက်က သော်တာ့ကို လက်လွတ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေမိသည်မှာ အလွန်တော့မဟုတ်ပါ။

ဒီတော့ ဦးလှမြိုင်ရသလောက်တော့ တင်းခံထားမိသည်။ နောက်ဆုံးတော့ တက္ကသိုလ်အရမ်းတက်ချင်နေသည့် သော်တာမှာ ဦးလှမြိုင်နှင့် လက်ထပ်ခဲ့ရတော့သည်။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲတွေဘာတွေမလုပ်ဖို့နဲ့ တက္ကသိုလ်တက်နေစဉ်တွင် သူမကို ဦးလှမြိုင်၏ တူမအဖြစ်သာ လူသိခံဖို့တောင်းဆိုခဲ့သည်။ အကြောင်းပြချက်က အိမ်ထောင်သည်ဘဝန ဲ့ တက္ကသိုလ်တက်ရမှာ ရှက်လို့ဟူ၍ဖြစ်သည်။ တူမအရွယ်မယားချောလေးကို အပိုင်ရနေပြီမို့ ဦးလှမြိုင်ကသော်တာ့ ဆန္ဒကို အလျော့ပေးခွင့်ပြုခဲ့သည်။

ထိုခွင့်ပြုချက်ရတော့ သော်တာက သူမအသွေးအသားတွေနဲ့ ဦးလှမြိုင်ကို အချစ်ကြီးချစ်ပြလိုက်ပြန်သည်။ မာယာတွေနဲ့ အထပ်ထပ်ရစ်ပတ်ပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်တက်ရမည့်ရက်နီးလာတော့ သော်တာအပျော်ကြီးပျော်နေသည်။ မိုးကုတ်ကနေ မန္တ္တလေးထိသွားပြီးကျောင်းတက်ရမှာမို့ သော်တာကလွတ်လပ်ပြီဟု စိတ်တွင်တွေးကာပျော်ရွှင်နေသည်။ ”သော်တာနေဖို့ မြို့ထဲမှာ ဦးတိုက်ခန်းရှိတယ်။ အဲဒီတိုက်ခန်းမှာပဲနေပြီးကျောင်းတက်လေ။ ဦးလဲမကြာမကြာလာပြီး သော်တာလေးနဲ့ ချစ်လို့ရတာပေါ့။” ”ဟင့်အင်း .. ဟင့်အင်း.. ဦးကလဲ … သော်တာက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဘဝကို ပီပီပြင်ပြင်ခံစားချင်သေးတာ… အဆောင်ကပဲတက်မယ်ဦး…။” ”ဟင်… ဒါဆို ဦးလာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။” ”သြော်.. ဦးကလည်း အဲဒီတော့ ဦးတိုက်ခန်းမှာ သော်တာလိုက်နေမှာပေါ့လို့။” ”ကဲ သော်တာ့ သဘောပါပဲကွာ။” ”ဟေး.. အဲဒါကြောင့်……” ”ဘာလဲ။

အဲဒါကြောင့် ဦးကိုချစ်တာလို့ ပြောဦးမယ်မဟုတ်လား။” ”ဟွန်း.. ဦးနော်..။ သော်တာ့ကို ရှက်အောင်လုပ်တယ်။ ကဲ… ကဲ….” သော်တာ ဦးလှမြိုင်ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်သီးဆုတ်ကလေးဖြင့် မနာအောင်ထုလိုက်သည်။ ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့လက်ကလေးကိုဖမ်းဆွဲကာ သော်တာနဲ့အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲချပစ်လိုက်တော့၏။ ”အင်း… ဟင်း… ဦးရယ်…” အပြုအစု အချွဲ့အနွဲ့ကောင်းသော သော်တာ့ကို ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက် အသည်းစွဲချစ်နေခြင်းက လွန်သည်ဟုမပြောနိုင်ပေ။ သော်တာက မာယာဆိုတဲ့အဆိပ်တွေပြင်းလှသည်ကိုး………..။ ”ဟေ့ကောင်… ငါပြောတာ အဲဒီ့ကောင်မလေးပေါ့။ မိုးကုတ်ကသူဌေးတူမတဲ့ ၊ ဝတ်တာစားတာ၊ သုံးတာစွဲတာတော့ အလျှံပဲ….။” တက္ကသိုလ်က ယောက်ျားလေးတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ သော်တာတစ်ယောက်နာမည်အတော်လေးကြီးလာခဲ့သည်။ သော်တာ့ကို မိန်းကလေးတိုင်းကအထင်ကြီးအားကျကြသည်။

သော်တာ့ဘဝက အစစအရာရာပြည့်စုံကာ မိုးပေါ်ကလမင်းလိုစံမြန်းနေရသည်ပဲ။ အဲဒါပဲတင်လားဆိုတော့ မဟုတ်သေးပါ။ သော်တာရဲ့ နက်မှောင်သန်စွမ်းသောဆံပင်ရှည်ကြီးတွေက တင်ပါးထွားထွားအိအိနားထိရောက်သည်။ လုံးကျစ်မို့မောက်သော ရွှေရင်အစုံကို ပေါ်လွင်အောင် ခါးတိုအကျၤ ီလေးတွေဝတ်ပြီး ထဘီကိုတင်းနေအောင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဝတ်တတ်သည့်သော်တာ့အလှကို မြန်မာဆန်ဆန်လှသည်ဟုဆိုကာ ကွင်းဘွဲ့ပင်အပ်နှင်းခဲ့ကြသည်။ မေဂျာကွင်းတွေထက်ပိုလှသည်ဟု ပင်သတ်မှတ်ကြပြီး တက္ကသိုလ်တစ်ခုလုံးရဲ့ အလှဘုရင်မဘွဲ့ကို အပ်နှင်းကြပြန်၏။

သော်တာမှာ ဦးလှမြိုင်၏ကောင်းမှုကြောင့် ရေမြင့်လို့ကြာတင့်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမဲ့ နှလုံးသားကို ညာနေခဲ့ပြီး စည်းစိမ်ချမ်းသာကို မက်မောနေခဲ့သော သော်တာ့ဘဝထဲသို့ လူတစ်ယောက်ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဆေးကျောင်းသား၊ သူဌေးသား၊ လူချောလို့ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်တွေနဲ့ မိုးမြင့်။ နယ်ပယ်အသီးသီးက အလှဘုရင်မတွေ၊ အပျိုချောလေးတွေ တိတ်တခိုးစွဲလမ်းနှစ်သက်ကြရသည့် မိုးမြင့်က သော်တာ့ကို မျက်စိကျကာ အနားသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။ သော်တာမှာ အဖေအရွယ်၊ ဦးလေးအရွယ် သက်ကြားအိုကြီးကိုလင်လုပ်နေရသည့် အခြေအနေတွင် ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်လေးက ခူးခွင့်ပေးနေတော့ ရင်ခုန်သံတွေမြန်ဆန်ခဲ့ရသည်။ နှလုံးသားက လှုပ်ရှားခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံးတော့ မိုးမြင့်လိုသက်တူရွယ်တူ နုပျိုချောမောပြီး ချမ်းသာကြွယ်ဝကာဆရာဝန်ဖြစ်မည့်သူကို ရင်ခုန်လှုပ်ရှားချစ်စိတ်ဖြင့်တစ်ဖက် ၊ ဘဝအတွက် အာမခံချက်တွေအပြည့်အဝပေးနိုင်သည့် အခြေအနေရှိနေသည်ကတစ်ဖက်၊ နှစ်ဖက်စလုံးက သူမအတွက် အဆင်ပြေနေခြင်းကြောင့် မိုးမြင့်ကို ချစ်သူအဖြစ် လက်ခံလိုက်ပါတော့သည်။

မိုးမြင့်ကလည်း သော်တာ့ကို အလှဘုရင်မလေး မြန်မာဆန်ဆန်လှသူလေးမို့ အသဲစွဲအောင်ချစ်မိခဲ့သည်။ သော်တာ့ကို တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် ချစ်သည်ဟူ၍ပင်ကြွေးကြော်နေခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်ရဲ့ အိပ်မက်တွေ ပျက်စီးရဖို့ အကြောင်းဖန်လာခဲ့သည်။ ”မိုးမြင့် …. မင်း သော်တာဆိုတဲ့ မိုးကုတ်ကကောင်မလေးကို တွဲနေတာ အတည်ဆို…” ”အေး..။ ဟုတ်တယ် ဇော်ကြီးရ …. မင်းဘယ်ကကြားလာရတာတုန်း” မိုးမြင့် သူငယ်ချင်း ဇော်ကြီးက မိုးကုတ်သား။ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ မိုးမြင့်ကိစ္စကြားတာနဲ့ ဇော်ကြီးပေါက်ချလာခြင်းဖြစ်သည်။ ”ငါမင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောမယ် မိုးမြင့်… အဲဒီ စော်ကို မင်းဖြုတ်ရုံဖြုတ်ပြီးခေါက်ထားမယ်ဆိုရင် ငါဒီအထိလိုက်မလာဘူး။ အခုမင်းက အတည်ကြံနေတယ်ဆိုလို့ ငါ လိုက်လာရတာ။” ”ဟာ… ငါ သော်တာ့ကိုတကယ်ချစ်တာ ဇော်ကြီးရ ဘာဖြစ်လို့လဲ။” ”အေး… အဲဒီသော်တာဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက တို့မြို့က ကျောက်တွင်းသူဌေး ဦးလှမြိုင်ရဲ့နောက်မိန်းမတဲ့။” ”ဘာ…” မိုးမြင့် ဆွံ့အသွားသည်။

ဒီစကားကို လာပြောတဲ့သူက သာမာန်ရင်းနှီးတဲ့လူဆို မိုးမြင့်လှောင်ပစ်လိုက်မှာ အသေအချာ။ သော်တာ့ကိုလိုက်မရလို့ မလိုမုန်းထားပြီး အပုပ်ချပြောနေသည်ဟုသတ်မှတ်လိုက်မိမှာပဲဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ အခုက ငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဖြစ်နေသည့်အပြင်၊ မိုးကုတ်သားစစ်စစ်။ သော်တာနေထိုင်သည့်နေရာက ငယ်သူငယ်ချင်းက အတိအကျပြောနေခြင်းကြောင့် မိုးမြင့်မယုံလို့မရတော့။ မိုးမြင့်စိတ်တွေပေါက်ကွဲလာရပြီဖြစ်သည်။ သော်တာ့ကို သူချစ်သလောက် သော်တာကလည်းပြန်ချစ်ခဲ့သည်ဟု ထင်မိခဲ့တဲ့စိတ်တွေက သော်တာ့အပေါ် အမြင်စောင်းခဲ့ရလေပြီ။ အသက်ကြီးကြီးလင်ကိုယူထားပြီး လင်ငယ်နေချင်သည့်ကောင်မဟု သတ်မှတ်လိုက်မိတော့သည်။ သော်တာ့ကို သူ့ဘက်မှ အချစ်စစ်အချစ်မှန်နဲ့ ချစ်ခဲ့ခြင်းကြောင့် ယခင်ကြိုက်ခဲ့ဖူးသည့် မိန်းကလေးများလို အသွေးအသားကိုဝါးမျိုလိုသည့်စိတ်ကိုပင် ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည်။ သော်တာနဲ့ အတူနေခွင့်ရတာတောင် သူ့ဘက်ကစည်းစောင့်ပေးခဲ့သည်။

အခုတော့….။ ”တောက် … တွေ့ကြသေးတာပေါ့ သော်တာရယ်…။” မိုးမြင့်အကြီးအကျယ်ကြုံးဝါးပြီး သော်တာနေထိုင်ရာ အဆောင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ သော်တာကရှိမနေခဲ့ပေ။ အဆောင်နေမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို မေးကြည့်လိုက်မိမှပင် မိုးမြင့်စိတ်ကို ပိုမိုထိခိုက်စေသော သတင်းစကားတစ်ခုကို ကြားခဲ့ရပြန်သည်။ ထိုစကားကမိုးမြင့်စိတ်ကို အရမ်းပေါက်ကွဲစေပြန်သည်။ ”မိုးကုတ်က သူ့ဦးလေးလာလို့ မြို့ထဲကတိုက်ခန်းမှာ လိုက်အိပ်တယ်။ ကျွန်မတို့သိသလောက်တော့ သော်တာနဲ့ အဲ့ဒီလူကြီးက ဦးလေးနဲ့ တူမ မဟုတ်ဘူး။” နောက် နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်ကြာတော့ သော်တာ အဆောင်ပြန်ရောက်လာပြီဟု သတင်းကြားတာနဲ့ သော်တာ့ဆီကို မိုးမြင့်ထွက်လာခဲ့သည်။

”ဟယ်… ကို… ဒီအချိန်ကြီး မလာစဖူးပါလား..။” ”သော်တာအားရင် ကို နဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ပါလား။” ”ဟုတ်ကဲ့ ကို” သော်တာ့မှာတော့ မိုးမြင့်ဘာဖြစ်နေသည်ကိုမသိ။ သူမ ချစ်ရသူကလာခေါ်တော့ ကောက်ခါငင်ခါပင်လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သောရက်က ဦးလှမြိုင်ရောက်လာခဲ့သဖြင့် မြို့ထဲတိုက်ခန်းတွင် အတူလိုက်ပါအိပ်စက်ခဲ့ရသည့် အချိန်များ၌ သော်တာမှာ မိုးမြင့်ကိုပင် သတိရနေခဲ့သည်။ ယခင်က ဦးလှမြိုင်၏ အနမ်း၊ အယုအယများအပေါ် သာယာမိန်းမူးခဲ့သော်လည်း မိုးမြင့်နှင့် ချစ်သူဖြစ်ခဲ့သည့် အချိန်နောက်ပိုင်းတွင် ဦးလှမြိုင်နှင့်အတူနေရသည်ကို ငရဲကျနေသလိုခံစားနေခဲ့ရသည်။

မိုးမြင့်နှင့် စည်းမကျော်ခဲ့ဖူးသော်လည်း မိုးမြင့်ကိုချစ်သည့် စိတ်ကြောင့် အခုလိုဖြစ်နေခဲ့ရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ မိုးမြင့်က ယခင်ကောင်မလေးတွေကို ခေါ်လာနေကျတိုက်ခန်းသို့ သော်တာ့ကို ခေါ်ဆောင်လာသည်။ မိုးမြင့်ပုံစံက အေးတိအေးစက်နိုင်လွန်းလှသည်။ သော်တာ့ကို ယခင်ကလိုဧည့်ခန်း၌ပင်စကားမပြောတော့ဘဲ အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းခေါ်လာခဲ့သည်။ ”ကို … ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဒီနေ့ သော်တာ့ကို ဆက်ဆံတာတစ်မျိုးကြီးပဲ။” ”ကို … မင်းနဲ့ အတူနေချင်တယ် သော်တာ… ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုမလား။” ”အို… ကိုကလည်း။” သော်တာရှက်သွေးဖြာသွားရသည်။ သူမဘက်မှ လိုက်လျောခဲ့တာတောင်မှ စည်းစောင့်ခဲ့သည့် ချစ်သူက ယခုကောက်ကာငင်ကာ တောင်းဆိုလာတော့ မငြင်းရက်ပဲ ခေါင်းလေးအသာငုံ့ကာ ငြိမ်ပြီးရပ်နေလိုက်မိသည်။

သူမဘဝမှာ ဘယ်ယောက်ျားလေးအပေါ်မှ မခံစားဖူးခဲ့သည့် ရင်ခုန်မှုဖြင့် မိုးမြင့်ကိုချစ်ရသည်မို့ မိုးမြင့်တောင်းဆိုလာလျှင် သူမဘက်မှ အရာရာပေးဆပ်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ မိုးမြင့်က သော်တာ့ရှေ့တည့်တည့်တွင်ရပ်ကာ သူ၏ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ ခေါင်းငုံ့ကာရပ်နေသော သော်တာမှာ ရှေ့မှလှုပ်ရှားမှုကြောင့် ခေါင်းကိုအသာအယာမော့အကြည့်တွင် မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားရသည်။ ထိုမျှမကသေး သော်တာတစ်ယောက်အာခေါင်တွေပင်ခြောက်လို့သွားရတော့သည်။ သူမမျက်စိရှေ့၌ မိုးမြင့်က အတန်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ အသင့်ဖြစ်နေပြီကိုး။ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနှင့်ရပ်နေသော မိုးမြင့် ပေါင်ကြားထဲမှ အတန်ကြီးက သော်တာ့ကို တန်းမတ်စွာချိန်ရွယ်ထားသကဲ့သို့ တောင်မတ်စွာရှိနေ၏။ ”မင်း အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်လေ သော်တာ” မိုးမြင့်က သော်တာ့ကို အမိန့်သံဆန်ဆန် လေသံဖြင့်စေခိုင်းလိုက်သည်။

သော်တာက မိုးမြင့်စကားကို တသွေမတိမ်းလိုက်နာရှာသည်။ သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို တစ်လွှာချင်းချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ သော်တာ့ရဲ့ ဖြူဖွေးနူးညံ့ပြီး တွဲမကျသေးတဲ့ရင်သားထွားထွားကပေါ်ထွက်လာသည်။ ရင်သားထွားထွားအောက်က အဆီပိုမရှိပဲ ချပ်ရပ်နေသော ဗိုက်သားလေး၊ အဲဒီအောက်မှာတော့ အမွှေးအမြင်ပြောင်စင်အောင်ရိတ်ထားတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက မြင်ရသူ မိုးမြင့်အဖို့ ရမက်သွေးတို့ ဆူဝေဖွယ်ရာအတိပင်။ သူမရင်ထဲတွင် စွဲလန်းချစ်ခင်ရသည့် မိုးမြင့်ကို ချစ်သည့်စိတ်ကြောင့် အနွမ်းပန်းဖြစ်နေရသည့် သူမမှ မိုးမြင့်အလိုကျ အစွမ်းကုန် လိုက်လျောဖြည့်ဆည်းပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။

ထို့ကြောင့် သော်တာဆိုတဲ့ မိန်းမချောလေးခမျာ မိုးမြင့်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း မကန့်ကွက်ပဲ မိုးမြင့်တောင်းဆိုသမျှ လိုက်လုပ်ပေးနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ မိုးမြင့်တစ်ယောက် လီးအတောင်သားနှင့် ကုတင်စောင်းမှာ ခြေချထိုင်လိုက်ပြီး ဝတ်လစ်စလစ်ကလေးဖြင့် ထိရက်ကိုင်ရက်စရာမရှိပဲ လှလွန်းနေသော သော်တာ့အလှကို ဝမ်းနည်း ကြေကွဲရိပ်သန်းသောမျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ခပ်ဆွေးဆွေးလေးတစ်ချက်စိုက်ကြည့်လိုက်မိ၏။ ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်းပင် မိုးမြင့်ရဲ့ မျက်လုံးများက ဒေါသစွက်သော အကြည့်များအဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းလို့သွားတော့သည်။ မိုးမြင့်ရင်ထဲမှာ သော်တာရဲ့ သစ္စာဖောက်ဖျက်လိမ်ညာလှည့်စားထားမှုများကို ပြန်လည်တွေးတောမိပြီး စိတ်တွေခက်ထန်သွားရခြင်းဖြစ်သည်။ ”ကိုယ့်ကို ချစ်သေးလား သော်တာ” မိုးမြင့်က သူ့ရှေ့မှာ ရှက်ရွံ့ဟန်လေးဖြင့် ရပ်နေသော သော်တာ့ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး လေသံမှန်မှန်ဖြင့်ပင်မေးလိုက်သည်။

”ကို့ကိုသော့်တာအရမ်းချစ်ပါတယ် ကိုရယ်။ ကို့ကိုချစ်လွန်းလို့ ကို့ဆန္ဒတွေဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ သော်တာအခုလိုလိုက်လာခဲ့ရတာပါ။ ကို သော်တာ့ကို အထင်မသေးပါနဲ့နော်….။” ယောက်ျားတွေကို အမြဲလှည့်ပတ်လိမ်ညာမာယာများလေ့ရှိသည့် သော်တာက သူမဝသီအတိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိက္ခာဆည်သည့်အနေဖြင့် ပြောလိုက်သေး၏။ ထိုစကားသံတွေက မိုးမြင့်၏ရင်ဘတ်ကို ပိုမိုထိခိုက်နာကျင်စေမှန်း သော်တာမသိခဲ့ပေ။ ဒါကို ကိုယ့်လီးကို လာစုပ်ပေးကွာ။ သော်တာ လီးစုပ်ပေးတာကို ကိုယ်အရမ်းခံစားကြည့်ချင်တယ်။ မိုးမြင့်က သော်တာ့အကျင့်စရိုက်ကို အထင်သေးစွာဖြင့် အပျော်မယ်တစ်ယောက်ကိုဆက်ဆံသလို ခပ်ရင့်ရင့်ပင်စေခိုင်းလိုက်၏။ မိုးမြင့်စကားကြောင့် သော်တာ့ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲပင်ဖြစ်သွားသည်။ သူမနှင့် ပတ်သက်ဖူးခဲ့သည့် ဘယ်ယောက်ျားကိုမှ သော်တာ ပုလွေမပေးဖူးခဲ့ပါ။

ယုတ်စွအဆုံးသူမရဲ့ကျေးဇူးရှင်လို့တောင် ပြောလို့ရသည့် ဦးလှမြိုင်ကိုတောင် သော်တာစုပ်ပေးခဲ့သည်မဟုတ်ပေ။ ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်က သူမလက်ထပ်မည့် ယောက်ျား၊ သူမချစ်ရသည့် ချစ်သူဟူသောအတွေးဖြင့် သော်တာ့စိတ်ထဲမာန်တင်းကာ ချစ်သူအလိုကျ လိင်တန်ကိုငုံစုပ်ပေးဖို့ ကုတင်စောင်းတွင်ထိုင်နေသော မိုးမြင့်ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲသို့ ဒူးလေးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်တော့သည်။ မိုးမြင့်၏ တောင်မတ်နေသော လိင်တန်ကြီးကို သော်တာ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ တင်းပြောင်ဖူးထွက်နေသည့် ထိပ်ဖူးကို သူမနှုတ်ခမ်းပါးလေးများဖြင့် စတင်တို့ထိကာ စုပ်ငုံလိုက်တော့သည်။

သော်တာ့ ပါးစပ်မှ အားကြိုးမာန်တက် စုပ်သံတပြွတ်ပြွတ်က အခန်းထဲမှာ ခပ်မှန်မှန်ပင်ထွက်လို့နေသည်။ သော်တာ့ခမျာ မစုပ်တတ်စုပ်တတ်နှင့် မိုးမြင့်ရဲ့ လိင်တန်ထွားထွားကို ခေါင်းကလေး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် အားကြိုးမာန်တက်စုပ်ပေးနေရှာသည်။ မိုးမြင့်က ကုတင်ကို လက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုကြွပြီး သော်တာ့ပါးစပ်လေးထဲ သူ့လိင်တန်ကို အားမလိုအားမရဖြင့် ကော့ကော့ထိုးနေလိုက်သေးသည်။ ပုလွေပေးတာမကျွမ်းကျင်သည့် သော်တာမှာ မိုးမြင့်ရဲ့ ကော့တင်ဆောင့်ထိုးလိုက်သော လိင်တန်ထိပ်ဖူးက အာခေါင်သို့ လာလာထိုးခြင်းကို ခံစားရသည်။ သော်တာ့ ပါးစပ်တစ်ခုလုံးပြည့်နေသော လိင်တန်ကြီးကြောင့် လည်ချောင်းထဲ၌ပျို့အင့်သွားပြီး မျက်ရည်လေးများပင်စို့ထွက်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်ကာ သော်တာ့အပေါ် သနားညှာတာစိတ်မရှိတော့ပေ။

သော်တာရဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည်များကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲစုကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သော်တာ့ ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း သော်တာ့ပါးစပ်ထဲကို အဖုတ်ထဲလိုးသလို ဆောင့်ဆောင့်ထိုးနေမိတော့သည်။ မိုးမြင့်စိတ်ထဲမှာ နာကျည်းခက်ထန်နေသော စိတ်အစဉ်နှင့်အတူ ရမက်စိတ်က ပြင်းထန်လာသည်။ ချစ်ခဲ့ဖူးသူ၏ သနားစရာမျက်နှာလှလှလေးနှင့် နွေးထွေးနူးညံ့လွန်းသော သော်တာ့ အာခံတွင်း၏အထိအတွေ့တွေကြောင့် မိုးမြင့်တစ်ယောက်ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုက်ရည်များ ပြွတ်ခနဲထွက်ကာ သော်တာ့အာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ မိုးမြင့် လိင်တန်ကိုသော်တာ့ပါးစပ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး သော်တာ့ခေါင်းလေးကိုဆွဲမော့လိုက်သည်။ သော်တာ့မျက်လုံးလေးများမှာ မျက်ရည်ဥလေးများက တွဲလဲခိုနေသည်။ ချစ်ရသူ၏ရက်စက်စွာ ဆက်ဆံမှုကြောင့် ဝမ်းနည်းပြီးထွက်လာသော မျက်ရည်များလား၊ အာခေါင်ကိုထိုးမိသောကြောင့် ထွက်လာသောမျက်ရည်များလားဆိုတာကတော့ သော်တာမှလွဲ၍မည်သူမှသိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ…………ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ဟန္ေဆာင္မူပို

အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ တစ္စင္းထဲေသာ လမင္းေလး ေသာ္တာ ဟုသတ္မွတ္ျခင္းခံထားရသည့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ ဘဝမွာ ပန္းကေလးမ်ားကဲ့သို႔ မလွပရွာေပ။ အေမမုဆိုးမႀကီးနဲ႔ ညီမငယ္တစ္ေယာက္ တို႔နဲ႔ အတူ ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲစြာ ေနရရွာ၏။ အေမမုဆိုးမႀကီးက အေၾကာ္ေရာင္း ၊ရပ္ကြက္ထဲအဝတ္ေတြလိုက္ေလ်ာ္နဲ႔သမီးႏွစ္ေယာက္ အကူအညီယူကာဘဝကို႐ုန္းကန္ေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အႀကီးဆုံးသမီးျဖစ္ေနသည့္ ေသာ္တာမွာငါးတန္း ၊ ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူအ႐ြယ္ ကတည္းက မိခင္မုဆိုးမႀကီး နဲ႔ အတူ အဝတ္ေတြ လိုက္ေလွ်ာ္ ၊ ရပ္ကြက္ေတြပတ္ၿပီးအေၾကာ္လိုက္ေရာင္းခဲ့ရသည္။ ဆင္းရဲသည့္ ဒဏ္ကိုေကာင္းစြာခံစားရသည့္အတြက္ ေသာ္တာမွာ အလြန္ပင္ ခ်မ္းသာခ်င္သည္။ ေက်ာင္းခန္းထဲက ႐ြယ္တူေကာင္မေလး ေတြဝတ္သည ေသာ္တာဝတ္ဖူးခ်င္သည္။့္ ဂါဝန္လွလွေလးေတြမ်ိဳး ဒီလိုဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ၾကားကပင္ ေသာ္တာ တစ္ႏွစ္တစ္တန္းမွန္မွန္ေအာင္ခဲ့သည္။ ခ်ိဳ႕တဲ့ မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းကိုေနာက္က်မွတက္ခဲ့ရ သျဖင့္ သူမအသက္ ၁၆ႏွစ္တြင္ ရွစ္တန္းသို႔သာေရာက္ခဲ့ရသည္။ သက္တူ႐ြယ္တူေတြက ၁၀တန္း ၊ ၁၀တန္းေအာင္အ႐ြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသာ္တာမွာ ၈တန္းေက်ာင္းသူသာျဖစ္ခဲ့သည္။

ဒါေပမဲ့ သူမက ၈တန္းအေက်ာင္းသူအ႐ြယ္မွာ အပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီမို႔ ဖြံ႕ထြား ႏုပ်ိဳလွပတဲ့ အလွအပေတြပိုင္ဆိုင္လာခဲ့သည္။ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ ေပမဲ့ သူမကအပ်ိဳအ႐ြယ္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္ အလုပ္မ်ားလုပ္ခဲ့ရသည္။ အထူးသျဖင့္ မနက္ေစာေစာေက်ာင္းမသြားခင္ အေၾကာ္ဗန္းကိုေခါင္းမွာ႐ြက္ၿပီး တစ္ၿမိဳ႕လုံးလွည့္ကာအေၾကာ္ေရာင္းရသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕အႏွံ႔လွည့္လည္ကာအေၾကာ္ေရာင္းရျခင္းကို ရွက္႐ြံ႕စျပဳလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မိခင္ႀကီးႏွင့္အတိုက္ခံျပဳၿပီး အေၾကာ္ေရာင္းသည့္ တာဝန္ကို ညီမငယ္ျဖစ္သူထံ လႊဲအပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေသာ္တာအေတာ္ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။ သူမအတြက္လိုအပ္မႈေတြကလည္းမ်ားျပားလာသည္။ သူမ်ားနည္းတူဝတ္စားလိုျခင္းႏွင့္ ပိုမိုလွပလိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုရွစ္တန္းႏွစ္မွာပင္ ေသာ္တာရည္းစားထားတတ္လာသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းလွပေအာင္ ျခယ္မႈန္းျပင္ဆင္တတ္လာသည္။

ေယာက္်ားေလးေတြေရွ႕မွာ ဘယ္လိုပုံစံေလးနဲ႔ေနၿပီးသူတို႔ေတြကို ဘယ္လိုဆြဲေဆာင္ရမလဲဆိုတာကို ခ်ယ္ရီတတ္ကြၽမ္းလာသည္။ ခ်ယ္ရီ႕အလွကိုပိုမိုေတာက္ပေအာင္ ပံ့ပိုးေပးသည့္အရာတစ္ခုလည္းရွိေသးသည္။ ထိုအရာက ခ်ယ္ရီ႕ရဲ႕ ေခြေခြလိပ္လိပ္ပုံစံေလး လို လႈိင္းတြန႔္ဆံပင္ရွည္မ်ားပင္ျ့ဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ဆံပင္ညႇပ္လွ်င္ပိုက္ဆံကုန္ေသာေၾကာင့္ မိခင္ျဖစ္သူက ဆံပင္မညႇပ္ခိုင္းခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆံပင္ရွည္ထားျဖစ္ခဲ့ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးက ေသာ္တာ အပ်ိဳျဖစ္လာေသာအခါ သူမအတြက္အေထာက္အကူ ျပဳေစျခင္းျဖစ္သည္။ ေသာ္တာ့ဆံပင္ရွည္ေတြေၾကာင့္လည္း ေယာက်ာ္းေလးေတြက ေသာ္တာ့က ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီးျမန္မာဆန္ဆန္လွသည္ဟု သတ္မွတ္ထားၾကသည္မဟုတ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမက ေယာက္်ားေလးေတြေရွ႕တြင္ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္ေလးလို စကားေျပာတာကအစ တိုးတိုးညင္ညင္သာသာ ၊ ရယ္လိုက္လွ်င္လည္း သြားမေပၚေအာင္လက္ကေလးအုပ္ကာ ရယ္တတ္သည္။ သနပ္ခါးပါးပါးေလးကိုလည္း မ်က္ႏွာေပၚမွာအၿမဲတင္ထားခဲ့သည္။

ေခတ္ေပၚမိတ္ကပ္အလွျပင္ပစၥည္းေတြ မသုံးႏိုင္သျဖင့္ သနပ္ခါးကိုသာ အလွျပင္မိတ္ကပ္ပစၥည္းလို အသုံးျပဳေနျခင္း ကလည္းေသာ္တာ့အတြက္ ျမန္မာဆန္ဆန္ သနပ္ခါးေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးဟူ၍ အလွက်က္သေရ တိုးေစပါသည္။ ေသာ္တာက မိန္းကေလး သိပ္ပီသတာပဲေနာ္ဟု ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုလာလွ်င္ က်ိတ္ကာေက်နပ္ေနရသည္။ ေကာင္ေလးေတြေပးေသာ ပိုးေၾကးပန္းေၾကးပစၥည္းေတြက ေသာ္တာမွာ တစ္စထက္တစ္စမ်ားျပားလို႔လာခဲ့၏။ ရည္းစားကိုလည္းႏွစ္ေယာက္တစ္ၿပိဳင္တည္းထားတတ္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ေသာ္တာ ကအေနအထိုင္အသြားအလာပိရိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေကာင္ေလးေတြက မရိပ္မိေပ။ အကယ္၍ သံသယဝင္ကာေမးျမန္းလာလွ်င္လည္းဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာ ေသာ္တာက မ်က္ရည္ေလးဝဲကာတို႔ကိုဒီလိုထင္ရက္တယ္ေနာ္။တို႔မွာခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ မနည္းသတၱိေမြးၿပီး ခ်စ္ရတာပါ.. လိုစကားေလးေတြသုံးၿပီး အသံကို ငိုသံပါေလးနဲ႔ေျပာရင္ ေမးမိတဲ့သူက ေသာ္တာ့ ကို ပင္ျပန္ေတာင္းပန္သြားၾကသည္ပဲျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ မာယာ၊ ပညာေတြနဲ႔ ေသာ္တာ မွာ ၁၀တန္းေရာက္လာေတာ့ ပညာပိုစုံလာသည္။ မာယာေတြပိုမ်ားလာတဲ့ေသာ္တာက ႀကိဳက္သမွ်အားလုံးလိုလို သူေဌးသားေတြခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။

ပိုက္ဆံရွိသူေဌးသားေတြကို ေသာ္တာကအပိုင္ခ်ဳပ္ထားသည္။ ေနာက္ၿပီးေသာ္တာကအေပးအေကြၽးလဲရက္ေရာသည္။ ဒါကေတာ့ သူမဆယ္တန္းႏွစ္ေရာက္မွ ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ”အဟင့္ … ရွင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ လိုက္ေလ်ာတာေနာ္။ ” ”ေအးပါကြာ… ေသာ္တာကလည္းကိုယ့္ဘဝပါ။” ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ပတ္သက္သည့္လူက ေသာ္တာမွာ သုံးေလးေယာက္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔အႀကိဳက္လိုက္ေလ်ာၿပီးသူမလိုခ်င္တာေတြကိုေတာင္းဆိုတတ္သည့္အက်င့္ေလးကလည္း ေသာ္တာ့မွာျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ သူမလိုခ်င္သည့္အရာကိုလည္းရေအာင္ ေတာင္းဆိုပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္အထိ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ကြၽမ္းက်င္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံရွိသူေဌးသားေတြကလည္း ေသာ္တာ ရဲ႕ အလွ၊ အညဳ ၊ အခြၽဲေတြကို စြဲလန္းမက္ေမာၿပီး ေသာ္တာလိုသမွ်ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ၾကသည္။ ေသာ္တာရဲ႕ မို႔ေမာက္သည့္ ေ႐ႊရင္အစုံကိုနယ္ရစို႔ရ႐ုံနဲ႔သူတို႔မွာလူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ၿပီဟုအေတြးေတြဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ေသာ္တာကမ်ားသူတို႔ရဲ႕ ဒစ္ျပဳတ္စလီးကိုကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ရင္နတ္ျပည္နတ္နန္းေရာက္ေနရသည္ ဟုထင္ၾကသည္အထိေသာ္တာ့မာယာေတြအလွေတြမွာနစ္ေမ်ာခဲ့ၾက၏။

ဒီ့အတြက္ ေသာ္တာ့မွာအဝတ္အစား၊ ေရေမႊး၊အလွျပင္ပစၥည္းေတြသုံးလို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ေပါမ်ားလာခဲ့၏။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက ဒီလိုပိုင္ဆိုင္မႈေလးမ်ိဳး ၊ ဒီလိုဘဝအေျခအေနေလးနဲ႔ နည္းနည္းေလးမွပင္ မတင္းတိမ္ႏိုင္ခဲ့။ ဒီ့ထက္ ပိုၿပီးျပည့္စုံ ႂကြယ္ဝမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနဆဲပင္။ သူမကအရမ္းကိုခ်မ္းသာခ်င္သည္ေလ……………။ ေသာ္တာ တို႔ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေတြေျဖခါနီး အခ်ိန္ေလာက္၌ ေသာ္တာ့ ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔လမ္းစတစ္ခုကို စတင္ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ကားအေကာင္းစားႀကီးန ဲ့ သူမတို႔ေက်ာင္းေရွ႕လမ္းမွ ျဖတ္သြားတတ္သည့္ သူေဌးႀကီးတစ္ဦးကို ေသာ္တာအၿမဲေငးမိေနက်။ မသိမသာစုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ မိုးကုတ္မွသူေဌးဟုသိရျပန္သည့္အခါ ေသာ္တာတစ္ေယာက္အရဲစြန႔္ၿပီး ထိုကားအေကာင္းစားႀကီးအလာတြင္ ေရွ႕ကျဖတ္ၿပီး လမ္းကူးပစ္လိုက္ေတာ့၏။ ”က် ြီ …….” ”အ… အေမ” ကားဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ေသာ္တာကလည္းလဲအက် အံကိုက္ပင္။ ကားေပၚမွ လူႀကီးတစ္ဦးအေျပးအလႊားဆင္းလာသည္။ ”ကေလးမ…. ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ…” ”ဟို… သမီး….” ”မင္း… က်ဳပ္ကားနဲ႔တိုက္မိသြားတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္။” ”မဟုတ္ပါဘူး။

သမီးဘာသာလန႔္ၿပီးလဲသြားတာပါဦး။” အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္အ႐ြယ္လူႀကီးကို ေသာ္တာက ”ဦး” ဟုေခၚပစ္လိုက္သည္။ ေသာ္တာက သူမေျခေထာက္ေလးကို ပြတ္ကာ မ်က္ရည္ေလးဝဲျပလိုက္ျပန္သည္။ သူမရဲ႕လက္နက္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည့္ ဆံပင္ရွည္ႀကီးမ်ားကလည္း ပခုံးေပၚ၌ကပိုကယိုဝဲကာက်ေန၏။ ကားေပၚမွ လူႀကီးက ေသာ္တာ့ကို စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ႏုႏုျဖဴျဖဴလုံးလုံးတစ္တစ္ေလးနဲ႔ သနားကမား႐ုပ္ကေလး။ ဆံပင္ရွည္တြန႔္တြန႔္ေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာ႐ုပ္သြင္ေလးမို႔ ကားေရွ႕ေခ်ာ္လဲဟန္ျပၿပီး အေလ်ာ္ေတာင္းတတ္သည့္ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဟုေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ”ျပစမ္းပါအုံးကြယ္…။ မင္းေျခေထာက္ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ။” ”အို….” ေသာ္တာ့ထဘီေလးက ဒူးအထက္နားသို႔လန္တက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ေျခသလုံးသားျဖဴျဖဴေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေသာလူႀကီးက ေသာ္တာ့ဒဏ္ရာကိုၾကည့္ဖို႔ ေမ့ကာမွင္သက္ေန၏။

ေသာ္တာမွထိုလူႀကီး၏အၾကည့္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီကာရွက္သြားရၿပီး ေခါင္းေလးကိုငုံ႔ပစ္လိုက္ေလသည္။ ေျခေထာက္အေၾကာတင္သြားတာထင္တယ္… ကဲလာ… မင္းကိုေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္။ ထိုလူႀကီးက ေျပာေျပာဆိုဆို ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ကာေကာက္ခ်ီၿပီး ကားေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္သည္။ သူမကလည္း ကိုယ္လုံးေလးကို ထိုလူႀကီး၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ အစြမ္းကုန္အပ္ထားလိုက္သည္။ သည္ေတာ့ေသာ္တာ့ရဲ႕ႏူးညံ့အိစက္ေသာ ရင္သားစိုင္ေလးေတြက ထိုလူႀကီး၏ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးႏွင့္ ပြတ္ထိမိေနျခင္းက ထိုလူႀကီးရင္ကိုလႈိက္ေမာေစသည္ေပါ့။ ဦးလွၿမိဳင္ဟုေခၚသည့္ ထိုလူႀကီးႏွင့္ ေသာ္တာတို႔ရင္းႏွီးသြားၾကသည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေနာက္တစ္ေန႔ ညေနတြင္ေသာ္တာ့ကိုလာေခၚၿပီးေဆးခန္းလိုက္ျပေပးျပန္၏။

ေဆးခန္းကျပန္ထြက္ေတာ့လည္း စားစရာေတြတစ္ပုံတစ္ပင္ ဝယ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ေသာ္တာ့ ဘဝမွာမစီးဖူးေသာကားကိုစီးရျခင္း၊ မစားဖူးေသာအစားအစာေတြကိုစားေသာက္ရနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးေက်နပ္ေနေလ၏။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာတို႔က ဣေျႏၵ မပ်က္ေအာင္ေနသည္။ သူမရဲ႕စြန႔္စားမႈေတြက အရာထင္စျပဳလာၿပီမဟုတ္လား။ ဦးလွၿမိဳင္ကားေရွ႕ေခ်ာ္လဲလိုက္ျခင္းက ေသာ္တာ့ရဲ႕ စြန႔္စားမႈအစပင္ျဖစ္သည္။ သူမက ထိုအေျခအေနမွေန၍ သူမဘဝအတြက္ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္မွန္းထားသည္ပင္ျဖစ္၏။ တတိယေျမာက္ေတြ႕ဆုံမႈညေနခင္း၌ ထုံးစံအတိုင္းဦးလွၿမိဳင္ေပါက္ခ်လာျပန္၏။ ေသာ္တာကို ေဆးခန္းလိုက္ျပေပးရန္ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာေသာ္တာ့ေျခေထာက္ကေကာင္းေနေပၿပီ။ ဘာဆိုဘာမွမျဖစ္ေတာ့ ၊ ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာေသာ္တာက ဒီေန႔မွပိုနာလာသည္ဟုအေၾကာင္းျပၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ဟုဆိုသည္။

အဲဒီမွာ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို သိပ္ၿပီး ခ်ီခ်င္၊ ေပြ႕ခ်င္ ၊ ေထြးပိုက္ခ်င္ေနတဲ့ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း အဆင္သင့္ပင္ျဖစ္ကာ အႀကိဳက္ေတြ႕ေပၿပီေပါ့။ ”အို… ဦး” ေစြ႕ကနဲေပြ႕ခ်ီလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးက အလိုက္သင့္။ အိမ္မွာအေၾကာ္ထြက္ေရာင္းေနသည့္ အေမႏွင့္ ညီမတို႔မရွိ၍ ေသာ္တာ့မာယာေတြက ပြင့္လင္းလွသည္။ ဦးလွၿမိဳင္၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ေသာ္တာ့ ႏို႔အုံလုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးနဲ႔ အတင္းဖိကပ္ၿပီး ဦးလွၿမိဳင္ခါးကို ေၾကာက္လန႔္တၾကားပုံစံေလးနဲ႔ ခပ္တင္းတင္းေလးဖက္ပစ္လိုက္ေလသည္။ သက္ၾကားအိုႀကီး ဦးလွၿမိဳင္မွာ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ အပ်ိဳေပါက္မေလးရဲ႕ အေတြ႕မွာ မိန္းမူးသြားရေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္………..။ ထိုေန႔က ေသာ္တာေဆးခန္းသို႔မေရာက္ျဖစ္ခဲ့။

ဦးလွၿမိဳင္တည္းခိုေသာ အိမ္ေလးသို႔ ဦးလွၿမိဳင္နဲ႔အတူ ေသာ္တာေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ စူးစူးရဲရဲအၾကည့္ေတြနဲ႔ ေသာ္တာရဲ႕ မ်က္လုံးေတာက္ေတာက္ေလးေတြက အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာ အဓိပၸာယ္တစ္ရပ္ကို ဖြင့္ဆိုျဖစ္ခဲ့ၾကေလေတာ့၏။ ဦးလွၿမိဳင္က မုဆိုးဖို၊ ကာမမႈမွာ အေတြ႕အႀကဳံရင့္က်က္ခဲ့သူ။ ေသာ္တာကလည္း ေျခစမ္းပြဲေတြအမ်ားႀကီးကန္ဖူးတဲ့ အသင္းတစ္သင္းလို တက္ႂကြႏိုးၾကာေနတဲ့ ရမၼက္စိတ္ေတြနဲ႔ အားက်မခံေပ။ ငါးေၾကာ္ႂကြပ္ႂကြပ္႐ြ႐ြေလး န ဲ့ အစာျပတ္ငတ္ေနသည့္ေၾကာင္ႀကီး။ အတြဲအဖက္ညီစြာျဖင့္ ကာမေတာသို႔ ခရီးထြက္ခ ဲ့ မိၾကေလေတာ့သည္။ ”အင္း… ဟင္း… ဦးရယ္” ”ကေလးရယ္ .. အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲကြယ္။” ဦးလွၿမိဳင္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ ႏုံးေခြဟန္ေလးျဖင့္ တိုးေဝွ႔ဝင္ေနတဲ့ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ၿပီး ေသာ္တာ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ကစားလို႔ေနသည္။

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ ညႇစ္လိုက္မႈေၾကာင့္ ေသာ္တာမွာ တြန႔္ခနဲျဖစ္ျဖစ္သြားၿပီး ဦးလွၿမိဳင္ကို ညဳခြၽဲေလး ခြၽဲျပလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို မလြတ္တမ္းဖက္ထားရင္း နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားသည့္ ေသာ္တာ့ဆံပင္ေလးေတြကိုနမ္းရင္း ခ်စ္မဝႏိုင္ပတ္ပ်ိဳးကို ဖြဲ႕ျပေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ”ကေလး… အရမ္းေမာေနၿပီလားဟင္” ”ရပါတယ္ဦးရယ္… ဦးရဲ႕ ၾကင္နာယုယမႈေတြက ေသာ္တာ့ရဲ႕ ဘဝအေမာေတြေလာက္ေတာ့မေမာပါဘူး။” ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ သူမရဲ႕ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကို ပိုၿပီးဂ႐ုျပဳမိေစရန္သနားေအာင္ေျပာလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္မွာေတာ့ ႏုဖတ္ေဖြးဥေခ်ာေမာလွပေနသည့္ ႐ုပ္ရည္ေလးနဲ႔ မလိုက္ဖက္သည့္ ေသာ္တာ့ဘဝခရီးၾကမ္းကို သိျမင္ၿပီးျဖစ္ရာ သနားစိတ္ျဖင့္ အၾကင္နာေတြပိုတိုးလာၿပီျဖစ္၏။ ေသာ္တာ၏ မာယာေတာမွာ ေမ်ာေနရျခင္းပင္ျဖစ္ေပေတာ့၏။

”ဦး ကေလးကို ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္ကြယ္..” ”ဦး သေဘာပါပဲ ဦးရယ္” အေပးအေကြၽးရက္ေရာေသာ ေသာ္တာက ေနာက္တစ္ႀကိမ္လိုးဖို႔ေတာင္းဆိုလာသည့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို မျငင္း။ ၿပီးေတာ့ ေသာ္တာက အလိုးမခံဖူးသည့္ အပ်ိဳစင္ေလးလည္းမဟုတ္၊ (၁၀)တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝေရာက္သည္မွစ၍အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရၿပီးၿပီျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ သူမထားခဲ့သည့္ ရည္းစားေတြရဲ႕လီးန ဲ့ ဦးလွၿမိဳင္လီးတန္ႀကီးကို ႏႈိင္းယွဥ္ခံစားအလိုးခံၾကည့္မွပင္ ကာမအရသာဆိုတာကိုေသခ်ာခံစားမိခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို ကာမဆက္ဆံသည့္ တဒဂၤစြဲလမ္းမိစိတ္ျဖင့္ ဦးလွၿမိဳင္လိုက် လိုက္ေလ်ာေနမိျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ”ဦးကို ကေလးက ဖင္ကုန္းေပးပါလား… ဦးေနာက္ကေန လိုးေပးခ်င္လို႔” ”အို.. ဦးကလည္း” ဒီတစ္ခါေတာ့ ေသာ္တာရွက္သြားရသည္။ ယခင္သူမ ရည္းစားမ်ားနဲ႔ ဆုံေတြ႕ဆက္ဆံခဲ့စဥ္က သမ႐ိုးက်ဆက္ဆံျခင္းျဖင့္သာ အလိုးခံခဲ့ဖူးသည္။ ဒါ့အျပင္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္အလိုးခံၿပီး ဆႏၵေတြျပည့္ဝသြားၾကၿပီဆိုလွ်င္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုတာကို ေသာ္တာခြင့္မျပဳေတာ့။ တစ္ခါဆုံေတြ႕လွ်င္ တစ္ႀကိမ္သာအလိုးခံခဲ့သူ။ အတင္းဂ်စ္တိုက္ေနလွ်င္ ဂြင္းထုေပးျခင္းျဖင့္သာေျဖသိမ့္ေပးခဲ့သူ။ ခုေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္နဲ႔ က်မွ ေသာ္တာေပးဆပ္ရတာမ်ားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ဂိုင္းႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေသာ္တာ့ဘက္ကလည္း အရင္းအႏွီးႀကီးေနရျခင္းျဖစ္ေပသည္။

”လုပ္ပါ ကေလးရယ္… ဦးက ကေလးက ဖင္ကုန္းေပးထားရင္ ကေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္က ေနာက္ကိုျပဴးထြက္ေနမွာ…. ဦးက ဒီလီးႀကီးနဲ႔ ကေလးေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းေဖြးေဖြးႀကီးကို ေနာက္ကေနလိုးေဆာင့္ေပးမွာ…. ကေလးရယ္…. ဖင္ေလးကုန္းလိုက္ေနာ္…” ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ကို သင္ျပေသြးေဆာင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ရမၼက္ဆႏၵေတြတက္ႂကြလာေအာင္ စကားလုံးေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုံးကာ ရမၼက္စိတ္ကို ဆြေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါမွေသာ္တာ စိတ္ေတြျပန္ထလာၿပီး သူ႔အလိုကို လိုက္ေလ်ာေစဖို႔ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ ျပန္လည္ေထာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ၏လီးတန္ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးကိုလည္း ေသာ္တာ့ လက္ကေလးျဖင့္ ကိုင္ေစလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ စကားေတြက ေသာ္တာ့ကို အမွန္ပင္ရမက္ေသြးေတြႂကြေစရသည္။ ဒါ့အျပင္ သူမလက္ထဲမွလီးတန္ႀကီးေၾကာင့္လည္း သူမစိတ္ထဲ ဖင္ကုန္းအလိုးခံခ်င္ေသာစိတ္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနရၿပီျဖစ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္လီးတန္ႀကီးက သူမလက္ကေလးႏွင့္ တစ္ကိုင္ပင္မျပည့္ေပ။

ထိုလီးတန္ႀကီးဆီမွ တဒုတ္ဒုတ္ျဖင့္ ေသြးခုန္ေနသလို အထိအေတြ႕က သူမလက္ကေလးမွတစ္ဆင့္ အေသြးအသားေတြ တစ္ကိုယ္လုံးကို ရမက္ေသြးအရွိန္လႊမ္းၿခဳံေနသလိုခံစားလာရသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွလည္း စစ္ကနဲ စစ္ကနဲျဖစ္ကာ အရည္ေတြ ထပ္မံစိမ့္ထြက္လာရျပန္သည္။ ”ကဲ…. ထ… ကေလးေလး။ အင္း… ဟုတ္ၿပီ။ ခါးကိုခြက္ထား။ ဖင္ကိုေနာက္ကို ေကာ့ပစ္ထားလိုက္….။ ဟုတ္ၿပီ…။ လက္ေတြကို ေတာင့္ခံမထားနဲ႔…။ တံေတာင္နဲ႔ပဲေထာက္ထား..။ နဲနဲထပ္ၿပီးကုန္းလိုက္ဦး…။ ဟုတ္ၿပီ…။ အဲဒီအတိုင္းကေလးကို ဦးလိုးေပးမယ္ေနာ္..။” ေသာ္တာတစ္ေယာက္ဦးလွၿမိဳင္ခိုင္းေစေနရာခ်ထားေပးသည့္အတိုင္း ဖင္ကုန္းေပးလိုက္ရေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ဖင္ႀကီးေတြေနာက္မွာ ေနရာဝင္ယူလိုက္ၿပီး သူ႔လီးတန္ညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ကာ ေသာ္တာ့ အဖုတ္ေလးရဲ႕ အဝမွာေတ့ၿပီးေထာက္လိုက္သည္။

အဖုတ္ဝကို ထိပ္နဲ႔ေတ့ေထာက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ေသာ္တာ့ ဖင္ဆုံႀကီးက တြန႔္ကနဲတုန္သြားသည္။ ေနာက္မွအသက္ကို၀၀ရႈကာ ဖင္ကိုေတာင့္ခံၿပီး လီးအဝင္ကို ငဲ့လင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ဒစ္ထိပ္ျဖင့္ ေတ့ေထာက္ျခင္းခံထားေသာ ေသာ္တာ့အဖုတ္နီနီေလးက ႏုအိၿပီးဝင္းလက္ေနသည္။ အေမႊးေလးေတြက ႏုႏုေလးပင္ရွိေသးၿပီး အစိေလးအထက္ဆီးစပ္နားမွာ အေခြေလးေတြျဖစ္လို႔ေနသည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့အဖုတ္ေလးကို သူရဲ႕က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆီးစပ္အထက္နားမွ လက္လွ်ိဳႏႈိက္စမ္းၿပီး အေစ့ေလးကို အသာပင္ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ ”အင့္… ဟင့္.. ဦးရယ္… လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ပါေတာ့။ ေသာ္တာမေနတတ္ေတာ့ဘူး။” အဖုတ္ထဲ လီးဝင္လာဖို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ငဲ့လင့္ေနတဲ့ ေသာ္တာခမ်ာ အစိကိုပြတ္ေခ်ျခင္းခံလိုက္ရသျဖင့္ ဖင္ႀကီးခါယမ္းသြားၿပီး သူမဖင္ႀကီးကို အေနာက္ဖက္သို႔ ေကာ့ေကာ့ေဆာင့္ကာ အေနအထိုင္ခက္လို႔ေနရေတာ့သည္။

ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း အစိကိုပြတ္ေခ်ေနလ်က္မွပင္ သူရဲ႕ အတန္ႀကီးကို ေသာ္တာ့အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ဖိႏွစ္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလေတာ့၏။ ”ဘြတ္.. ဖြတ္…. ဖြတ္… ျပစ္…. ဒုတ္ ….” ပထမတစ္ခ်ီလုပ္ၿပီးသား အဖုတ္ထဲသို႔ ဦးလွၿမိဳင္အတန္ႀကီးက ေလအန္သံနဲ႔အတူ ထိုးခြဲဝင္ေရာက္သြားျပန္သည္။ ေသာ္တာကေတာ့ မသက္မသာပင္ ခံစားလိုက္ရရွာသည္။ ” အ … အီး… အေမ့… နာလိုက္တာ… ဦးရယ္” ခါးေလးခြက္ ဖင္ကုန္းေပးထားေသာ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ အဖုတ္ထဲသို႔ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီး ဝင္လာတဲ့ အတန္ႀကီးေၾကာင့္ ခါးေလးခုံးထသြားရသည္။ ဒါေပမဲ့ လီးအဝင္က ထိထိမိမိရွိလွတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အရသာေတြ႕သြားရေတာ့၏။ လီးႀကီးက အဖုတ္ေသးေသးေလးထဲ နင့္နင့္နဲနဲျပည့္ျပည့္ၾကပ္ကာ ဝင္ေနျခင္းေၾကာင့္ အဝင္အထြက္ေခ်ာေမြ႕ေစရန္ လက္ကိုေနာက္သို႔ျပန္ၿပီး သူမဖင္သားႀကီးကို သူမဘာသာလွမ္းဆြဲၿပီးၿဖဲေပးမိကာ အလိုးခံေနေတာ့၏။ ေသာ္တာ့ပုံစံေလးမွာ အလိုးခံမႈကို မက္မက္ေမာေမာခံစားရင္း ကာမအရသာထူးကို ခံစားလို႔ေနေပ၏။

ဦးလွၿမိဳင္မွာ အသားျဖဴျဖဴ ၊ ဖင္အိုးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးေဆာ္ေနရျခင္းေၾကာင့္ သူ၏အေသြးအသားတို႔က ပူေႏြးတက္ႂကြလို႔ေနသည္။ ဒါ့အျပင္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ခါခါဆင္းသြားေသာ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔အတူ ေဝဝိုက္ာက်ေနေသာ ေသာ္တာ့ဆံပင္ရွည္မ်ားေၾကာင့္ ေသာ္တာအလိုးခံေနသည့္ ပုံစံေလးက ဦးလွၿမိဳင္အတြက္ ကာမအျမင္ဖီလင္ကိုခံစားလို႔ ေနရျပန္ေသး၏။ အား…. ေကာင္းလိုက္တာ ဦးရယ္..။ အစပထမ၌ အလိုးခံေနရေသာ ေသာ္တာ့ရဲ႕ပုံစံေလးက ရမက္ေသြးႂကြစရာျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း၌ ေသာ္တာကိုယ္တိုင္ကပင္ အလိုးခံရင္း ဦးလွၿမိဳင္ စိတ္ေတြပိုထန္ေအာင္ ေအာက္မွ အညဳ ၊ အခရာေလးမ်ားေျပာေပးျခင္း၊ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို တိုးပြားေအာင္ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳေပးသည့္ စကားသံေလးမ်ားကို ေျပာတတ္ဆိုတတ္လာေလေတာ့၏။

”အား… ေကာင္းတယ္ ဦးရယ္… ေဆာင့္.. နာနာေလးေဆာင့္ပါ..။” ေသာ္တာ့ရဲ႕ အညဳအခြၽဲေတြေၾကာင့္ ရမက္ထန္လာၿပီျဖစ္ေသာ ဦးလွၿမိဳင္မွာ ေသာ္တာ့ကို နင္းကန္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေနေလေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးမ်ားျဖင့္ ႐ႊဲနစ္ေနသလို ေသာ္တာ၏ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အသားေလးေတြမွာလည္း ေခြၽးစက္ကေလးမ်ားသီးေနသည္။ ျဖဴေဖြးေသာ ကိုယ္လုံးကေလးမွာ ေတာက္ေျပာင္ၿပီးေႂကြ႐ုပ္ကေလးလိုျဖစ္ေနသည္။ ေသာ္တာမွာ သူမဖင္သားႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ေဆာင့္ကာ အလိုးခံေပးေနရ၏။

သူမရဲ႕ ပစ္ေဆာင့္ေကာ့တင္အလိုးခံမႈနဲ႔ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေသာ္တာ့ဆံပင္ရွည္ေလးေတြမွာလည္း ေ၀၀ဲခါယမ္းလို႔ေနသည္။ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ ဖင္ကုန္းၿပီးအလိုးခံေနရတာအရမ္းကို အရသာေတြ႕ေနၿပီး အဖုတ္ထဲမွာ ပူထူက်င္ဆိမ့္ကာ ၿပီးခ်င္လာေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္လီးႀကီးကို သူမအဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ ရွိသမွ်အင္အားေလးသုံးကာ ဆြဲဆြဲညႇစ္ေပးေနမိသည္။ ဦးလွၿမိဳင္မွာေတာ့ ေသာ္တာ့ရဲ႕ အေပးေကာင္းမႈ၊ အဖုတ္ေလးထဲမွ တရစ္ရစ္ဆြဲညႇစ္မႈမ်ားေၾကာင့္ လိင္တန္ႀကီးတစ္ခုလုံး ပူထူက်င္ဆိမ့္ကာ သုက္ရည္တို႔က သုက္ေၾကာတစ္ေလွ်ာက္ တင္းရင္းကာေနေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္လိုးအားကို ျမႇင့္တင္ၿပီး ေဆာင့္ရင္း ေသာ္တာ့ကို ပက္ပင္စက္စက္မညႇာမတာပင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ”အား…. ထြက္ကုန္ၿပီ ဦးေရ….။” ဦးလွၿမိဳင္ ေသာ္တာ့ကို နင္းကန္ေဆာင့္လိုး၍ သုက္ရည္ေတြထြက္သြားခ်ိန္ႏွင့္ အံကိုက္ပင္ ေသာ္တာ့အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ားလည္းထြက္ကာ အၿပီးခ်င္းဆုံစည္းသြားေတာ့သည္။

ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ ေသာ္တာ့ကို အစြဲႀကီးစြဲမက္လို႔သြားရၿပီျဖစ္သည္။ ”ဦးေတာ့ ေသာ္တာ့ကို အရမ္းခ်စ္မိသြားၿပီကြာ..။” ”တကယ္ပဲလားဦးရယ္။ ေသာ္တာကသာ ဦးကို အားကိုးခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္မိလို႔ အခုလိုေတြျဖစ္ခဲ့ရတာ၊ ဦးမွာသာ အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြရွိ…..။” ေသာ္တာက မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ ငဲ့ကာျဖင့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို မာယာေထာင္ေခ်ာက္နဲ႔ အပိုင္ခ်ဳပ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္မွာ ေသာ္တာ၏သနားစဖြယ္ ဟန္ပန္ေလးေၾကာင့္ ပ်ာပ်ာသလဲျဖစ္ကာ ေသာ္တာ့ရဲ႕ နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ရင္း … ”ဦးမွာ အိမ္ေထာင္မရွိေတာ့ပါဘူး ေသာ္တာေလးရယ္။ ဦးက မုဆိုးဖိုပါ။ ဦး ေသာ္တာေလးကို လက္ထပ္ယူမွာပါကြာ….။” ဦးလွၿမိဳင္ထက္ အသက္ထက္ဝက္ေက်ာ္ငယ္ေပမဲ့ ေသာ္တာက ေယာက္်ားေတြကို ကစားလွည့္စား မာယာမ်ားတဲ့ အတတ္ပညာတြင္ အေတြ႕အႀကဳံမနည္းေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္လို သူေဌးတစ္ေယာက္ကို အပီခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။

ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့မိဘေတြဆီမွာ လိုက္ေတာင္းပါ့မယ္ဆိုတာေတာင္ မိခင္ျဖစ္သူကန႔္ကြက္မွာစိုးရိမ္တဲ့ ေသာ္တာကသူမသေဘာဆႏၵနဲ႔ သူမ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္လိုက္ခဲ့မည္ဟုဆိုခဲ့သည္။ အိမ္ကိုေတာ့ ခ်စ္သူေနာက္ခိုးရာလိုက္ေျပးသြားၿပီဟု စာေရးထားခဲ့ကာ ဦးလွၿမိဳင္ဆီမွ ပိုက္ဆံငါးသိန္းယူၿပီး ေပးထားခဲ့သည္။ ေသာ္တာက ဆင္းရဲတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရၿပီဟု ယုံၾကည္စိတ္ျဖင့္ မိသာစုကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ ခြဲထားႏိုင္ခဲ့သည္။ မိသားစုေရွ႕ေရးေတြဘာေတြ သူမ မသိေတာ့။ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္သို႔ လိုက္သြားလွ်င္ သူမဘ၀ လုံၿခဳံမႈအျပည့္ရွိမည္ဆိုသည့္ အေတြးသာ သူမေတြးေနခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္အတူ မိုးကုတ္သို႔ ေသာ္တာလိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္၏အေဆာင္အေယာင္ေတြက သူမတစ္သက္ အိပ္မက္ေတာင္မမက္ခဲ့ဖူးသည့္ အရာေတြျဖစ္ေန၏။

တိုက္ ၊ ကား၊ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြအားလုံးက ေသာ္တာ့ကို မက္ေမာတပ္မက္စိတ္ျဖစ္ေစရသည္။ မိုးကုတ္ကို ေရာက္ကတည္းက ေသာ္တာတစ္ေယာက္ တိုက္ေပၚက ေျမေပၚမဆင္းေတာ့။ ဦးလွၿမိဳင္ဆင္သည့္ အဝတ္အစား၊ လက္ဝတ္ရတနာမ်ိဳးစုံတို႔ျဖင့္ အိပ္မက္ကမာၻေလးထဲေရာက္ရွိေနရသလို ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးေနေတာ့ေလသည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့လို မယားငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာလွလွ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးကို ရထားသည္မို႔ ေသာ္တာဘာပဲလုပ္လုပ္ တၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ပင္။ အခ်ိန္မွန္မွန္ ကာမဆက္ဆံေနရလွ်င္ေက်နပ္ေနသည္။ ေသာ္တာကလည္း အိစက္ညက္ေညာေသာ ဖဲေမြ႕ယာႀကီးေပၚမွာ ဦးလွၿမိဳင္ကို ရမက္ေဆးေတြတိုက္ေကြၽးၿပီး ေလာကႀကီးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ေမ့လို႔ေနေတာ့သည္။ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ကို အေရးဆိုလာသည္။ ”ေသာ္တာေလး.. ဦးတို႔ လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ” ”ဟင္..” ထိုအခါမွ ေသာ္တာမွ လက္ရွိဘဝကို သတိရမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ကိုေသာ္တာမခ်စ္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္ လက္မထပ္ခ်င္။

သူမခ်စ္တာ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ အေဆာင္အေယာင္ေတြပင္။ သူမ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္လိုက္ခဲ့ျခင္းကလည္း ခ်မ္းသာခ်င္၍သာျဖစ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကိုခ်စ္၍ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းရန္လိုက္ပါခဲ့ျခင္း မဟုတ္ခဲ့။ ”ဘယ္လိုလဲ ေသာ္တာ.. ဝမ္းမသာဘူးလား။” ”ဟုတ္… ဟုတ္ကဲ့ … ဝမ္းသာပါတယ္ ဦးရယ္၊ ဒါေပမဲ့ လက္ထပ္ဖို႔ ကိစၥကို အလ်င္မလိုပါနဲ႔အုံးလား။” ”ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေသာ္တာေလးရဲ႕။” ”ဟိုေလ.. ေသာ္တာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖခ်င္ေသးတယ္။” ”ဟင္.. ဘယ္လို..။” သူနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ လိုက္လာခဲ့ၿပီးမွ စာေမးပြဲေျဖမည္ဆိုတာကို ဦးလွၿမိဳင္သေဘာမေပါက္။ ဘဝင္မက်။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ကိုယ္လုံးႀကီးကိုဆြဲဖက္ၿပီး ဆယ္တန္းေအာင္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ တကၠသိုလ္တက္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ခြၽဲ႕ႏြဲ႕ၿပီး ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ေခါင္းညိမ့္လိုက္ရေတာ့သည္။ ”ဒါဆို ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဘယ္လိုေျပာထားမလဲ ေသာ္တာေလးရဲ႕။” ”ဦးကလဲ ဦးတူမလို႔ ေျပာျပထားလိုက္ေပါ့လို႔။” ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ပါးကို႐ႊတ္ခနဲ နမ္းလိုက္ျပန္သည္။

ဒီလိုအျပဳအမူေတြနဲ႔အတူ ဦးလွၿမိဳင္လီးတန္ႀကီးေပ်ာ့က်ခဲ့ရျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသာ္တာ့အလိုက် ဦးလွၿမိဳင္ လိုက္ေလ်ာခဲ့ရေတာ့သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ျပန္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္က တစ္စခန္းထကာ လက္ထပ္ဖို႔ေျပာတာျပန္၏။ ”အို… ဦးကလဲ ေသာ္တာျဖင့္ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ ေပ်ာ္ၿပီး ဦးရင္ခြင္ထဲမွာေနနလို႔မဝေသးပါဘူး။ လက္ထပ္ဖို႔ေနပါအုံးေနာ္ ဦး…၊ ေနာ္လို႔…။” ေသ္ာတာအစြမ္းကုန္ ကပ္ခြၽဲေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ဘက္က တင္းခံထားခဲ့သည္။ သူနဲ႔လိုက္ပါၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္း ၊ အေနအထိုင္ေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ တစ္ေသြးတစ္ေမြးလွလာေသာ ေသာ္တာ့ကို လက္လႊတ္သြားမွာ စိုးရိမ္မိသည္။ ေသာ္တာတစ္ေယာက္အရမ္းကိုလွလာၿပီး ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေတြကလည္း မက္ေမာစရာအတိျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ဘက္က ေသာ္တာ့ကို လက္လြတ္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနမိသည္မွာ အလြန္ေတာ့မဟုတ္ပါ။

ဒီေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ရသေလာက္ေတာ့ တင္းခံထားမိသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တကၠသိုလ္အရမ္းတက္ခ်င္ေနသည့္ ေသာ္တာမွာ ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက မဂၤလာဧည့္ခံပြဲေတြဘာေတြမလုပ္ဖို႔နဲ႔ တကၠသိုလ္တက္ေနစဥ္တြင္ သူမကို ဦးလွၿမိဳင္၏ တူမအျဖစ္သာ လူသိခံဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က အိမ္ေထာင္သည္ဘဝန ဲ့ တကၠသိုလ္တက္ရမွာ ရွက္လို႔ဟူ၍ျဖစ္သည္။ တူမအ႐ြယ္မယားေခ်ာေလးကို အပိုင္ရေနၿပီမို႔ ဦးလွၿမိဳင္ကေသာ္တာ့ ဆႏၵကို အေလ်ာ့ေပးခြင့္ျပဳခဲ့သည္။

ထိုခြင့္ျပဳခ်က္ရေတာ့ ေသာ္တာက သူမအေသြးအသားေတြနဲ႔ ဦးလွၿမိဳင္ကို အခ်စ္ႀကီးခ်စ္ျပလိုက္ျပန္သည္။ မာယာေတြနဲ႔ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္တက္ရမည့္ရက္နီးလာေတာ့ ေသာ္တာအေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနသည္။ မိုးကုတ္ကေန မႏၲၱေလးထိသြားၿပီးေက်ာင္းတက္ရမွာမို႔ ေသာ္တာကလြတ္လပ္ၿပီဟု စိတ္တြင္ေတြးကာေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္။ ”ေသာ္တာေနဖို႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဦးတိုက္ခန္းရွိတယ္။ အဲဒီတိုက္ခန္းမွာပဲေနၿပီးေက်ာင္းတက္ေလ။ ဦးလဲမၾကာမၾကာလာၿပီး ေသာ္တာေလးနဲ႔ ခ်စ္လို႔ရတာေပါ့။” ”ဟင့္အင္း .. ဟင့္အင္း.. ဦးကလဲ … ေသာ္တာက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘဝကို ပီပီျပင္ျပင္ခံစားခ်င္ေသးတာ… အေဆာင္ကပဲတက္မယ္ဦး…။” ”ဟင္… ဒါဆို ဦးလာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။” ”ေၾသာ္.. ဦးကလည္း အဲဒီေတာ့ ဦးတိုက္ခန္းမွာ ေသာ္တာလိုက္ေနမွာေပါ့လို႔။” ”ကဲ ေသာ္တာ့ သေဘာပါပဲကြာ။” ”ေဟး.. အဲဒါေၾကာင့္……” ”ဘာလဲ။

အဲဒါေၾကာင့္ ဦးကိုခ်စ္တာလို႔ ေျပာဦးမယ္မဟုတ္လား။” ”ဟြန္း.. ဦးေနာ္..။ ေသာ္တာ့ကို ရွက္ေအာင္လုပ္တယ္။ ကဲ… ကဲ….” ေသာ္တာ ဦးလွၿမိဳင္ရင္ဘတ္ႀကီးကို လက္သီးဆုတ္ကေလးျဖင့္ မနာေအာင္ထုလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့လက္ကေလးကိုဖမ္းဆြဲကာ ေသာ္တာနဲ႔အတူ ကုတင္ေပၚသို႔ လွဲခ်ပစ္လိုက္ေတာ့၏။ ”အင္း… ဟင္း… ဦးရယ္…” အျပဳအစု အခြၽဲ႕အႏြဲ႕ေကာင္းေသာ ေသာ္တာ့ကို ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ အသည္းစြဲခ်စ္ေနျခင္းက လြန္သည္ဟုမေျပာႏိုင္ေပ။ ေသာ္တာက မာယာဆိုတဲ့အဆိပ္ေတြျပင္းလွသည္ကိုး………..။ ”ေဟ့ေကာင္… ငါေျပာတာ အဲဒီ့ေကာင္မေလးေပါ့။ မိုးကုတ္ကသူေဌးတူမတဲ့ ၊ ဝတ္တာစားတာ၊ သုံးတာစြဲတာေတာ့ အလွ်ံပဲ….။” တကၠသိုလ္က ေယာက္်ားေလးေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေသာ္တာတစ္ေယာက္နာမည္အေတာ္ေလးႀကီးလာခဲ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို မိန္းကေလးတိုင္းကအထင္ႀကီးအားက်ၾကသည္။

ေသာ္တာ့ဘဝက အစစအရာရာျပည့္စုံကာ မိုးေပၚကလမင္းလိုစံျမန္းေနရသည္ပဲ။ အဲဒါပဲတင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ ေသာ္တာရဲ႕ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းေသာဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြက တင္ပါးထြားထြားအိအိနားထိေရာက္သည္။ လုံးက်စ္မို႔ေမာက္ေသာ ေ႐ႊရင္အစုံကို ေပၚလြင္ေအာင္ ခါးတိုအက်ၤ ီေလးေတြဝတ္ၿပီး ထဘီကိုတင္းေနေအာင္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္တတ္သည့္ေသာ္တာ့အလွကို ျမန္မာဆန္ဆန္လွသည္ဟုဆိုကာ ကြင္းဘြဲ႕ပင္အပ္ႏွင္းခဲ့ၾကသည္။ ေမဂ်ာကြင္းေတြထက္ပိုလွသည္ဟု ပင္သတ္မွတ္ၾကၿပီး တကၠသိုလ္တစ္ခုလုံးရဲ႕ အလွဘုရင္မဘြဲ႕ကို အပ္ႏွင္းၾကျပန္၏။

ေသာ္တာမွာ ဦးလွၿမိဳင္၏ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေရျမင့္လို႔ၾကာတင့္ခဲ့ရသည္။ ဒါေပမဲ့ ႏွလုံးသားကို ညာေနခဲ့ၿပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို မက္ေမာေနခဲ့ေသာ ေသာ္တာ့ဘဝထဲသို႔ လူတစ္ေယာက္ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေဆးေက်ာင္းသား၊ သူေဌးသား၊ လူေခ်ာလို႔ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ မိုးျမင့္။ နယ္ပယ္အသီးသီးက အလွဘုရင္မေတြ၊ အပ်ိဳေခ်ာေလးေတြ တိတ္တခိုးစြဲလမ္းႏွစ္သက္ၾကရသည့္ မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ကို မ်က္စိက်ကာ အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့သည္။ ေသာ္တာမွာ အေဖအ႐ြယ္၊ ဦးေလးအ႐ြယ္ သက္ၾကားအိုႀကီးကိုလင္လုပ္ေနရသည့္ အေျခအေနတြင္ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ေလးက ခူးခြင့္ေပးေနေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြျမန္ဆန္ခဲ့ရသည္။ ႏွလုံးသားက လႈပ္ရွားခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိုးျမင့္လိုသက္တူ႐ြယ္တူ ႏုပ်ိဳေခ်ာေမာၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝကာဆရာဝန္ျဖစ္မည့္သူကို ရင္ခုန္လႈပ္ရွားခ်စ္စိတ္ျဖင့္တစ္ဖက္ ၊ ဘဝအတြက္ အာမခံခ်က္ေတြအျပည့္အဝေပးႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိေနသည္ကတစ္ဖက္၊ ႏွစ္ဖက္စလုံးက သူမအတြက္ အဆင္ေျပေနျခင္းေၾကာင့္ မိုးျမင့္ကို ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံလိုက္ပါေတာ့သည္။

မိုးျမင့္ကလည္း ေသာ္တာ့ကို အလွဘုရင္မေလး ျမန္မာဆန္ဆန္လွသူေလးမို႔ အသဲစြဲေအာင္ခ်စ္မိခဲ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္ ခ်စ္သည္ဟူ၍ပင္ေႂကြးေၾကာ္ေနခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ ပ်က္စီးရဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့သည္။ ”မိုးျမင့္ …. မင္း ေသာ္တာဆိုတဲ့ မိုးကုတ္ကေကာင္မေလးကို တြဲေနတာ အတည္ဆို…” ”ေအး..။ ဟုတ္တယ္ ေဇာ္ႀကီးရ …. မင္းဘယ္ကၾကားလာရတာတုန္း” မိုးျမင့္ သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ႀကီးက မိုးကုတ္သား။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ မိုးျမင့္ကိစၥၾကားတာနဲ႔ ေဇာ္ႀကီးေပါက္ခ်လာျခင္းျဖစ္သည္။ ”ငါမင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာမယ္ မိုးျမင့္… အဲဒီ ေစာ္ကို မင္းျဖဳတ္႐ုံျဖဳတ္ၿပီးေခါက္ထားမယ္ဆိုရင္ ငါဒီအထိလိုက္မလာဘူး။ အခုမင္းက အတည္ႀကံေနတယ္ဆိုလို႔ ငါ လိုက္လာရတာ။” ”ဟာ… ငါ ေသာ္တာ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာ ေဇာ္ႀကီးရ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။” ”ေအး… အဲဒီေသာ္တာဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက တို႔ၿမိဳ႕က ေက်ာက္တြင္းသူေဌး ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ေနာက္မိန္းမတဲ့။” ”ဘာ…” မိုးျမင့္ ဆြံ႕အသြားသည္။

ဒီစကားကို လာေျပာတဲ့သူက သာမာန္ရင္းႏွီးတဲ့လူဆို မိုးျမင့္ေလွာင္ပစ္လိုက္မွာ အေသအခ်ာ။ ေသာ္တာ့ကိုလိုက္မရလို႔ မလိုမုန္းထားၿပီး အပုပ္ခ်ေျပာေနသည္ဟုသတ္မွတ္လိုက္မိမွာပဲျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ အခုက ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည့္အျပင္၊ မိုးကုတ္သားစစ္စစ္။ ေသာ္တာေနထိုင္သည့္ေနရာက ငယ္သူငယ္ခ်င္းက အတိအက်ေျပာေနျခင္းေၾကာင့္ မိုးျမင့္မယုံလို႔မရေတာ့။ မိုးျမင့္စိတ္ေတြေပါက္ကြဲလာရၿပီျဖစ္သည္။ ေသာ္တာ့ကို သူခ်စ္သေလာက္ ေသာ္တာကလည္းျပန္ခ်စ္ခဲ့သည္ဟု ထင္မိခဲ့တဲ့စိတ္ေတြက ေသာ္တာ့အေပၚ အျမင္ေစာင္းခဲ့ရေလၿပီ။ အသက္ႀကီးႀကီးလင္ကိုယူထားၿပီး လင္ငယ္ေနခ်င္သည့္ေကာင္မဟု သတ္မွတ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို သူ႔ဘက္မွ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယခင္ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးသည့္ မိန္းကေလးမ်ားလို အေသြးအသားကိုဝါးမ်ိဳလိုသည့္စိတ္ကိုပင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သည္။ ေသာ္တာနဲ႔ အတူေနခြင့္ရတာေတာင္ သူ႔ဘက္ကစည္းေစာင့္ေပးခဲ့သည္။

အခုေတာ့….။ ”ေတာက္ … ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ေသာ္တာရယ္…။” မိုးျမင့္အႀကီးအက်ယ္ႀကဳံးဝါးၿပီး ေသာ္တာေနထိုင္ရာ အေဆာင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာကရွိမေနခဲ့ေပ။ အေဆာင္ေနမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္မိမွပင္ မိုးျမင့္စိတ္ကို ပိုမိုထိခိုက္ေစေသာ သတင္းစကားတစ္ခုကို ၾကားခဲ့ရျပန္သည္။ ထိုစကားကမိုးျမင့္စိတ္ကို အရမ္းေပါက္ကြဲေစျပန္သည္။ ”မိုးကုတ္က သူ႔ဦးေလးလာလို႔ ၿမိဳ႕ထဲကတိုက္ခန္းမွာ လိုက္အိပ္တယ္။ ကြၽန္မတို႔သိသေလာက္ေတာ့ ေသာ္တာနဲ႔ အဲ့ဒီလူႀကီးက ဦးေလးနဲ႔ တူမ မဟုတ္ဘူး။” ေနာက္ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေသာ္တာ အေဆာင္ျပန္ေရာက္လာၿပီဟု သတင္းၾကားတာနဲ႔ ေသာ္တာ့ဆီကို မိုးျမင့္ထြက္လာခဲ့သည္။

”ဟယ္… ကို… ဒီအခ်ိန္ႀကီး မလာစဖူးပါလား..။” ”ေသာ္တာအားရင္ ကို နဲ႔ ခဏလိုက္ခဲ့ပါလား။” ”ဟုတ္ကဲ့ ကို” ေသာ္တာ့မွာေတာ့ မိုးျမင့္ဘာျဖစ္ေနသည္ကိုမသိ။ သူမ ခ်စ္ရသူကလာေခၚေတာ့ ေကာက္ခါငင္ခါပင္လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာရက္က ဦးလွၿမိဳင္ေရာက္လာခဲ့သျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲတိုက္ခန္းတြင္ အတူလိုက္ပါအိပ္စက္ခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ား၌ ေသာ္တာမွာ မိုးျမင့္ကိုပင္ သတိရေနခဲ့သည္။ ယခင္က ဦးလွၿမိဳင္၏ အနမ္း၊ အယုအယမ်ားအေပၚ သာယာမိန္းမူးခဲ့ေသာ္လည္း မိုးျမင့္ႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္အတူေနရသည္ကို ငရဲက်ေနသလိုခံစားေနခဲ့ရသည္။

မိုးျမင့္ႏွင့္ စည္းမေက်ာ္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း မိုးျမင့္ကိုခ်စ္သည့္ စိတ္ေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္ေနခဲ့ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မိုးျမင့္က ယခင္ေကာင္မေလးေတြကို ေခၚလာေနက်တိုက္ခန္းသို႔ ေသာ္တာ့ကို ေခၚေဆာင္လာသည္။ မိုးျမင့္ပုံစံက ေအးတိေအးစက္ႏိုင္လြန္းလွသည္။ ေသာ္တာ့ကို ယခင္ကလိုဧည့္ခန္း၌ပင္စကားမေျပာေတာ့ဘဲ အိပ္ခန္းထဲသို႔ တန္းေခၚလာခဲ့သည္။ ”ကို … ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ဒီေန႔ ေသာ္တာ့ကို ဆက္ဆံတာတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။” ”ကို … မင္းနဲ႔ အတူေနခ်င္တယ္ ေသာ္တာ… ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳမလား။” ”အို… ကိုကလည္း။” ေသာ္တာရွက္ေသြးျဖာသြားရသည္။ သူမဘက္မွ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာေတာင္မွ စည္းေစာင့္ခဲ့သည့္ ခ်စ္သူက ယခုေကာက္ကာငင္ကာ ေတာင္းဆိုလာေတာ့ မျငင္းရက္ပဲ ေခါင္းေလးအသာငုံ႔ကာ ၿငိမ္ၿပီးရပ္ေနလိုက္မိသည္။

သူမဘဝမွာ ဘယ္ေယာက္်ားေလးအေပၚမွ မခံစားဖူးခဲ့သည့္ ရင္ခုန္မႈျဖင့္ မိုးျမင့္ကိုခ်စ္ရသည္မို႔ မိုးျမင့္ေတာင္းဆိုလာလွ်င္ သူမဘက္မွ အရာရာေပးဆပ္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ရပ္ကာ သူ၏ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ေခါင္းငုံ႔ကာရပ္ေနေသာ ေသာ္တာမွာ ေရွ႕မွလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေခါင္းကိုအသာအယာေမာ့အၾကည့္တြင္ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းသြားရသည္။ ထိုမွ်မကေသး ေသာ္တာတစ္ေယာက္အာေခါင္ေတြပင္ေျခာက္လို႔သြားရေတာ့သည္။ သူမမ်က္စိေရွ႕၌ မိုးျမင့္က အတန္ႀကီးတရမ္းရမ္းနဲ႔ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီကိုး။ ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းႏွင့္ရပ္ေနေသာ မိုးျမင့္ ေပါင္ၾကားထဲမွ အတန္ႀကီးက ေသာ္တာ့ကို တန္းမတ္စြာခ်ိန္႐ြယ္ထားသကဲ့သို႔ ေတာင္မတ္စြာရွိေန၏။ ”မင္း အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္လိုက္ေလ ေသာ္တာ” မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ကို အမိန႔္သံဆန္ဆန္ ေလသံျဖင့္ေစခိုင္းလိုက္သည္။

ေသာ္တာက မိုးျမင့္စကားကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာရွာသည္။ သူမကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို တစ္လႊာခ်င္းခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ေသာ္တာ့ရဲ႕ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ၿပီး တြဲမက်ေသးတဲ့ရင္သားထြားထြားကေပၚထြက္လာသည္။ ရင္သားထြားထြားေအာက္က အဆီပိုမရွိပဲ ခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဗိုက္သားေလး၊ အဲဒီေအာက္မွာေတာ့ အေမႊးအျမင္ေျပာင္စင္ေအာင္ရိတ္ထားတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ျမင္ရသူ မိုးျမင့္အဖို႔ ရမက္ေသြးတို႔ ဆူေဝဖြယ္ရာအတိပင္။ သူမရင္ထဲတြင္ စြဲလန္းခ်စ္ခင္ရသည့္ မိုးျမင့္ကို ခ်စ္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ အႏြမ္းပန္းျဖစ္ေနရသည့္ သူမမွ မိုးျမင့္အလိုက် အစြမ္းကုန္ လိုက္ေလ်ာျဖည့္ဆည္းေပးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေသာ္တာဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးခမ်ာ မိုးျမင့္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း မကန႔္ကြက္ပဲ မိုးျမင့္ေတာင္းဆိုသမွ် လိုက္လုပ္ေပးေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မိုးျမင့္တစ္ေယာက္ လီးအေတာင္သားႏွင့္ ကုတင္ေစာင္းမွာ ေျခခ်ထိုင္လိုက္ၿပီး ဝတ္လစ္စလစ္ကေလးျဖင့္ ထိရက္ကိုင္ရက္စရာမရွိပဲ လွလြန္းေနေသာ ေသာ္တာ့အလွကို ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲရိပ္သန္းေသာမ်က္ဝန္းအစုံျဖင့္ ခပ္ေဆြးေဆြးေလးတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ မိုးျမင့္ရဲ႕ မ်က္လုံးမ်ားက ေဒါသစြက္ေသာ အၾကည့္မ်ားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းလို႔သြားေတာ့သည္။ မိုးျမင့္ရင္ထဲမွာ ေသာ္တာရဲ႕ သစၥာေဖာက္ဖ်က္လိမ္ညာလွည့္စားထားမႈမ်ားကို ျပန္လည္ေတြးေတာမိၿပီး စိတ္ေတြခက္ထန္သြားရျခင္းျဖစ္သည္။ ”ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေသးလား ေသာ္တာ” မိုးျမင့္က သူ႔ေရွ႕မွာ ရွက္႐ြံ႕ဟန္ေလးျဖင့္ ရပ္ေနေသာ ေသာ္တာ့ကို စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေလသံမွန္မွန္ျဖင့္ပင္ေမးလိုက္သည္။

”ကို႔ကိုေသာ့္တာအရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ကိုရယ္။ ကို႔ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ကို႔ဆႏၵေတြျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ေသာ္တာအခုလိုလိုက္လာခဲ့ရတာပါ။ ကို ေသာ္တာ့ကို အထင္မေသးပါနဲ႔ေနာ္….။” ေယာက္်ားေတြကို အၿမဲလွည့္ပတ္လိမ္ညာမာယာမ်ားေလ့ရွိသည့္ ေသာ္တာက သူမဝသီအတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိကၡာဆည္သည့္အေနျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသး၏။ ထိုစကားသံေတြက မိုးျမင့္၏ရင္ဘတ္ကို ပိုမိုထိခိုက္နာက်င္ေစမွန္း ေသာ္တာမသိခဲ့ေပ။ ဒါကို ကိုယ့္လီးကို လာစုပ္ေပးကြာ။ ေသာ္တာ လီးစုပ္ေပးတာကို ကိုယ္အရမ္းခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္။ မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့အက်င့္စ႐ိုက္ကို အထင္ေသးစြာျဖင့္ အေပ်ာ္မယ္တစ္ေယာက္ကိုဆက္ဆံသလို ခပ္ရင့္ရင့္ပင္ေစခိုင္းလိုက္၏။ မိုးျမင့္စကားေၾကာင့္ ေသာ္တာ့ကိုယ္ေလး တြန႔္ကနဲပင္ျဖစ္သြားသည္။ သူမႏွင့္ ပတ္သက္ဖူးခဲ့သည့္ ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ ေသာ္တာ ပုေလြမေပးဖူးခဲ့ပါ။

ယုတ္စြအဆုံးသူမရဲ႕ေက်းဇူးရွင္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရသည့္ ဦးလွၿမိဳင္ကိုေတာင္ ေသာ္တာစုပ္ေပးခဲ့သည္မဟုတ္ေပ။ ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္က သူမလက္ထပ္မည့္ ေယာက္်ား၊ သူမခ်စ္ရသည့္ ခ်စ္သူဟူေသာအေတြးျဖင့္ ေသာ္တာ့စိတ္ထဲမာန္တင္းကာ ခ်စ္သူအလိုက် လိင္တန္ကိုငုံစုပ္ေပးဖို႔ ကုတင္ေစာင္းတြင္ထိုင္ေနေသာ မိုးျမင့္ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲသို႔ ဒူးေလးေထာက္ကာ ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ မိုးျမင့္၏ ေတာင္မတ္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကို ေသာ္တာ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ တင္းေျပာင္ဖူးထြက္ေနသည့္ ထိပ္ဖူးကို သူမႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားျဖင့္ စတင္တို႔ထိကာ စုပ္ငုံလိုက္ေတာ့သည္။

ေသာ္တာ့ ပါးစပ္မွ အားႀကိဳးမာန္တက္ စုပ္သံတႁပြတ္ႁပြတ္က အခန္းထဲမွာ ခပ္မွန္မွန္ပင္ထြက္လို႔ေနသည္။ ေသာ္တာ့ခမ်ာ မစုပ္တတ္စုပ္တတ္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရဲ႕ လိင္တန္ထြားထြားကို ေခါင္းကေလး နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ႏွင့္ အားႀကိဳးမာန္တက္စုပ္ေပးေနရွာသည္။ မိုးျမင့္က ကုတင္ကို လက္ေထာက္ကာ ဖင္ကိုႂကြၿပီး ေသာ္တာ့ပါးစပ္ေလးထဲ သူ႔လိင္တန္ကို အားမလိုအားမရျဖင့္ ေကာ့ေကာ့ထိုးေနလိုက္ေသးသည္။ ပုေလြေပးတာမကြၽမ္းက်င္သည့္ ေသာ္တာမွာ မိုးျမင့္ရဲ႕ ေကာ့တင္ေဆာင့္ထိုးလိုက္ေသာ လိင္တန္ထိပ္ဖူးက အာေခါင္သို႔ လာလာထိုးျခင္းကို ခံစားရသည္။ ေသာ္တာ့ ပါးစပ္တစ္ခုလုံးျပည့္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးေၾကာင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲ၌ပ်ိဳ႕အင့္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္စို႔ထြက္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္ကာ ေသာ္တာ့အေပၚ သနားညႇာတာစိတ္မရွိေတာ့ေပ။

ေသာ္တာရဲ႕ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲစုကိုင္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေသာ္တာ့ ဂုတ္သားဝင္းဝင္းေလးကို ထိန္းကိုင္ရင္း ေသာ္တာ့ပါးစပ္ထဲကို အဖုတ္ထဲလိုးသလို ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုးေနမိေတာ့သည္။ မိုးျမင့္စိတ္ထဲမွာ နာက်ည္းခက္ထန္ေနေသာ စိတ္အစဥ္ႏွင့္အတူ ရမက္စိတ္က ျပင္းထန္လာသည္။ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူ၏ သနားစရာမ်က္ႏွာလွလွေလးႏွင့္ ေႏြးေထြးႏူးညံ့လြန္းေသာ ေသာ္တာ့ အာခံတြင္း၏အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ မိုးျမင့္တစ္ေယာက္ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ သုက္ရည္မ်ား ႁပြတ္ခနဲထြက္ကာ ေသာ္တာ့အာေခါင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ မိုးျမင့္ လိင္တန္ကိုေသာ္တာ့ပါးစပ္ေလးထဲမွ ဆြဲထုတ္ၿပီး ေသာ္တာ့ေခါင္းေလးကိုဆြဲေမာ့လိုက္သည္။ ေသာ္တာ့မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ားက တြဲလဲခိုေနသည္။ ခ်စ္ရသူ၏ရက္စက္စြာ ဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းၿပီးထြက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားလား၊ အာေခါင္ကိုထိုးမိေသာေၾကာင့္ ထြက္လာေသာမ်က္ရည္မ်ားလားဆိုတာကေတာ့ ေသာ္တာမွလြဲ၍မည္သူမွသိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ…………ၿပီးပါၿပီ။