အကြောင်းပြု၍

အကြောင်းပြု၍

ရှမ်းပြည်နယ် ။ တောင်ကြီးမြို့ ။ ပြည်နယ် ရဲတပ်ဖွဲ့မှူးရုံး …။ “ လုံခြုံရေး လမ်းကြောင်းတွေ အားလုံး စီစဉ် ပြီးပါပြီ ရဲမှူး ….” ခြေစုံဆွဲ အလေးပြုကာ ပြောလိုက်တဲ့ ဒုရဲအုပ် ဆွေဆွေထွန်း ကို လက်တော့ပ် နဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ ရဲမှူး ဦးမင်းလတ် တချက်မော့ကြည့်သည် ။ “ အေး..ကောင်းတယ် …ရှေ့ဆုံးက ပွိုင့်ကားမှာ အရာရှိ ဘယ်သူပါလဲ …” “ ရဲအုပ် ကျော်မောင်မောင် ပါ ရဲမှူး ….” “ အေး ကောင်းတယ် …ယဉ်ယဉ်နွယ် ကို ခဏ ခေါ်လိုက် …” “ ဟုတ်…ရဲမှူး ….” ဒုရဲအုပ် ဆွေဆွေထွန်း သူ့ရှေ့က ထွက်အသွား သူ တချက်ကြည့်လိုက်သည် ။ အပြာရင့်ရောင် ယူနီဖေါင်း စကပ် အောက်က တင်ပါးကြီးတွေက ထယ်ထယ်ဝါဝါ ဝင့်ဝင့် ကြွားကြွား နဲ့မသိမသာ တုန်ခါနေသည် ။ သက်ပြင်းချရင်း … အင်း ဒီသူငယ်မ ကျန်းမာရေး တော်တော် ကောင်းတယ်.. လို့ သူ့စိတ်ထဲက မှတ်ချက်ချလိုက်သည် ။

ရဲအုပ်ယဉ်ယဉ်နွယ် ရောက်လာသည် ။ သူ့ကို အလေးပြုရင်း .. “ ရဲမှူး…ဘာလိုပါလဲ …” လို့ မေးသည် ။ “ အဖိုးကြီးကော ..ဘယ်တော့ ထွက်မယ်တဲ့လဲ …” လို့ သူ မေးလိုက်သည် ။ ယဉ်ယဉ်နွယ်က.. “ ခုထိတော့ ဒုတိုင်းမှူးနဲ့ စကားကောင်းနေတယ် ရဲမှူး ..ထွက်မယ့်သဘော မရှိသေးဘူး ရှင့် ..” လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောသည် ။ “ ဒါ..ချနေကြလား …” လက်မကို ပါးစပ်နား ထိုးပြရင်း မေးသည် ။ ယဉ်ယဉ်နွယ်က .. “ ဟုတ်..ရဲမှူး..” လို့ ဖြေသည် ။ ဒုရဲအုပ် ဆွေဆွေထွန်း နဲ့ ရဲအုပ် ယဉ်ယဉ်နွယ်တို့က သူနဲ့ အတူ ရဲချုပ်ရဲ့ ရုံးအဖွဲ့အဖြစ် တောင်ကြီး ခရီးစဉ်မှာ လိုက်လာကြတာ ..။ ညရနာရီအထိ ရဲချုပ်က မပြန်သေး ။ သူ အဆောက်အဦး အပြင်ဖက်ကို ထွက်ခဲ့သည် ။ လေအေးအေး က သူ့ကို အိပ်ချင်စိတ်တွေ ပပျောက်သွာစေသည် ။ နှင်းမှုံတွေ ကြားထဲ ကင်းစောင့်နေကြတဲ့ သူ့လူတွေကို တွေ့လိုက်သည် ။

အမှောင်ရိပ်မှာ အပြာရင့်ရောင် ဂျာကင်..နဲ့ အမ်၁၆ ကို ပိုက်ရင်း ရပ်နေတဲ့ ရဲတပ်သားလေး ကို သူ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်သည် ။ သက်ဦးဆန်း …။ ဒီကောင်လေးသည် မျက်နှာထားလေး ကောင်းပြီး ဖင်ပေါ့ပြီး ခိုင်းကောင်းလို့ ရန်ကုန်ကနေ သူ ခေါ်ခဲ့သည် ။ သက်ဦးဆန်းက .. “ ရဲမှူး…ဘာလိုပါလဲ ခင်ဗျ…” လို့ သူ့ကို မေးသည် ။ “ မလိုပါဘူးကွာ..မင်း အရမ်းချမ်းနေလား …” လို့ ပြန်မေးရင်း သူ့လက်က နာရီကို ကြည့်သည် ။ “ မချမ်းပါဘူး ..ရဲမှူး …” လို့ သက်ဦးဆန်း ဖြေသည် ။ သက်ဦးဆန်း ကင်းစောင့်နေတာကို ကြည့်ပြီး တချိန်က သူလဲ ဒီလိုဆောင်းကာလ ဒီ တောင်ကြီးမြို့မှာဘဲ ကင်းစောင့်ခဲ့ရတာလေးတွေကို သူ ပြန်ပြောင်း သတိရ မိသွားသည် ..။ အဲဒီတုံးက …။ အဲဒီတုံးက သူသည် သက်ဦးဆန်းလိုဘဲ ရဲတပ်သားလေးတယောက် ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ဒီလို ဆောင်းအခါသမယ တွေမှာ အပြင်ဖက်မှာ ကင်းတာဝန်ကျခဲ့ဘူးသည် ။ ရဲမှူးကြီးရဲ့ အက်စကော့ လုံခြုံရေး လိုက်ခဲ့ရဘူးသည် ။

ဒီလို ရဲမှူးကြီး ရဲ့ အက်စကော့ လုပ်ရင်း ..မမပွင့်နဲ့ ဆုံခဲ့ရသည် ။ မမပွင့် သည် သူတို့ ရဲမှူးကြီးရဲ့ သမီး ဖြစ်သည် ။ ရဲမှူးကြီးရဲ့ သမီး နဲ့ ရဲတပ်သားလေးတို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းတပုဒ် က ထိုခေတ်ထိုအခါမှာ လူပြောများတဲ့ နံမည်ကြီး ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ခဲ့ရသည် ။ မမပွင့်သည် သူ့လို အညတြ ရဲတပ်သားလေးကို ပြန်ချစ်ခဲ့သည် ။ တဏှာကို အရင်းခံသည်ဘဲ ဆိုဆို..မမပွင့်သည် သူ့ကို ချစ်ကြောင်း သူ့မိဘတွေ အရှေ့မှာ ရဲရဲဝန့်ဝန့် ပြောခဲ့ ဝန်ခံခဲ့သည် ။ မမပွင့်ကြောင့်လဲ သူသည် ယခု လက်ရှိအခြေအနေကို ရောက်ရှိခဲ့ရတာ ပါ ။ မမပွင့် နဲ့ သူ ချစ်ခဲ့ကြပြီး အချစ်တွေ လွန်ခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ် ဖြစ်လာသည် ။

မိဘတွေ မရှိချိန် အိမ်ပေါ်မှာ ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့ကြသလို သူငယ်ချင်း အိမ်တွေမှာလဲ ချိန်းတွေ့ခဲ့ကြသည် ။ မြို့ပြင် တောထဲမှာလည်း ဆုံပြီး အချစ်လွန်ခဲ့ကြသည် ။ တနေ့မှာ မမပွင့် နဲ့ သူ အိမ်ကြီးပေါ်မှာ အချစ် တလင်းခေါ်နေတုံး မမပွင့်ရဲ့ အမေ သူတို့ကို မိသွားသည် ။ ထိုအချိန်က သူသည် သူတော့ အချုပ်ထဲရောက်ပြီ…အလုပ်လဲ ပြုတ်ပြီ လို့ တထစ်ချ ထင်ခဲ့မိသည် ။ မမပွင့်ကို ချစ်ခဲ့ရလို့ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်ပါစေတော့ လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး မမပွင့်ရဲ့ အဖေ ရှေ့ … “ဟုတ်မှန်ကြောင်း ” ဝန်ခံ လိုက်သည် ။ ရဲမှူးကြီး က သူ့ကို အိမ်မှာ လုံခြုံရေး အနေနဲ့ နေတုံးက ရုပ်ရည်သန့်ပြန့်သည် .. မျက်နှာချိုသည်.. အကင်းပါး ဖျတ်လပ်သည် ဆိုပြီး သဘောကျခဲ့သည် ။

အခုလဲ သူ့သမီး ပွင့်လင်းတောက်ထွန်း နဲ့ ညိစွန်းသည် ဆိုတာ ပေါ်ပေါက်တော့ ရဲမှူးကြီး က သူ့ကို သူထင်ထားခဲ့သလို ပါးပိတ်ရိုက်တာတို့ ..ခြေနဲ့ကန်တာတို့ မလုပ်ဘဲ တွေတွေကြီး စဉ်းစားနေခဲ့သည်။ တော်တော်ကြာ ငြိမ်နေပြီး ဝှူးကနဲ လေမှုတ်ထုတ်လိုက် သက်ပြင်းချလိုက် နဲ့ သူ့ရှေ့မှာ သူ့ကို ကျောခိုင်းပြီး ဆေးပြင်းလိပ်တလိပ်ကို မီးညှိသောက်သည် ။ ခဏနေတော့.. “ မင်းလတ်..မင်း ဆယ်တန်းအောင်လား …” လို့ မေးသည် ။ သူလဲ မထင်မှတ်ဘဲ မေးလိုက်တာကြောင့် အံ့သြနေပေမယ့်.. “ အောင်ပါတယ် ..ပြည်နယ်မှူးကြီး …” လို့ ဖြေသည် ။ “ မင်း ငါ့သမီးကို တကယ်ချစ်တာလား…” လို့ ထပ်မေးသည် ။

“ ဟုတ်..တကယ်ချစ်ပါတယ် …” လို့ သူဖြေသည် ။ ရဲမှူးကြီး သူ့ကို ကျောခိုင်းထားပြီး… “ အေး..မင်းတို့ကို လက်ထပ်ပေးမယ် …” လို့ ပြောလိုက်သောအခါ သူ မမျှော်လင့်ခဲ့လို့ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရသည် ။ မမပွင့်နဲ့ သူ လက်ထပ်ခဲ့ရသည် ။ အကြီးအကျယ်တော့ မဟုတ်ဘူး ..။ ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးကြရတာ ..။ အိမ်မှာတော့ အိမ်က ချက်ပြုတ်တဲ့ လူတွေက ထောပတ်ထမင်း နဲ့ကြက်သားဟင်းတွေ ချက်ပြီး အိမ်သားတွေ နဲ့ အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်သူတွေ.. တာဝန်ကျတဲ့ ရဲတွေ စားကြရသည် ။ ကင်းစောင့်တဲ့ အက်စကော့ရဲသားလေး ဘဝကနေ ရဲမှူးကြီးရဲ့ သားမက် ဘ၀ ရောက်ရှိခဲ့သည် ။ တပတ်အတွင်း သူ သည် ရဲအရာရှိသင်တန်းကျောင်း ( ဆတ်ကျောင်း ) ကို တက်ရောက်ရသောအခါ သူ တုန်လှုပ်ရလောက်အောင် အံ့သြတကြီး ဖြစ်ခဲ့ရသည် ။

အရှင်မွေးတော့ နေ့ချင်းကြီး ဆိုသလိုဘဲ သူသည် လူကြီးတွေ စောင်မမှုကြောင့်.. မမပွင့်တို့ကြောင့် ရဲအရာရှိတယောက် ဖြစ်ခဲ့ရသည် ။ ဒုရဲအုပ် တယောက် ဖြစ်လာသည် ..။ မမပွင့်သည် သူ့ရဲ့ ဇနီးမယား ဖြစ်သလို သူ့ ကိုကယ်တင်တဲ့ ကျေးဇူးရှင် လို့လဲ ခေါ်ဆိုနိုင်သည် ။ ရဲအုပ် ယဉ်ယဉ်နွယ် လာခေါ်လို့ သူ အထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့သည် ။ သူတို့ ရဲချုပ် ထွက်တော့မည် ။ အားလုံး ပြေးကြ လွှားကြ နဲ့ အလုပ်များကြပြီ …။ အဲဒီတုံးက မမပွင့် က ကျောင်းမှာ အလှဆုံး အလှဘုရင်မ ( ကွင်း ) အရွေးခံရတဲ့ မိန်းမတယောက် ပေါ့ ..။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းထဲမှာလဲ မမပွင့်ကို ကြိုက်တဲ့လူတွေက တပုံကြီး ..။ မမပွင့်ကို လိုက်စကားပြောကြတဲ့ လူတွေ.. စာလိုက်ပေးတဲ့လူတွေ များလွန်းလို့ မမပွင့် မိဘတွေက မမပွင့်ကို ကားအကြိုအပို့ လုပ်ရုံမက ကားမောင်းသူ ဒရိုင်ဘာတွေကို ကျောင်းထဲမှာဘဲ စောင့်ခိုင်း ခဲ့တာ ..။

မမပွင့် အဖေရဲ့ လက်အောက်က ရဲအရာရှိ လူပျိုတွေ ဆိုရင်လဲ မမပွင့်ကို သဘောကျ လိုချင်ကြလို့ ချောင်းမြောင်းနေတာတွေ တပုံကြီးဘဲ ..။ မင်းလတ်လို လက်မောင်းမှာ အရစ်တရစ်တောင် မရှိတဲ့ ရဲတပ်သားလေး ကို မမပွင့် က ချစ်သူအဖြစ် စာရင်းသွင်း စဉ်းစား လိမ့်မည်လို့ ဘယ်သူကမှ ထင်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး ..။ အဲဒီတုံးက မမပွင့် နေ့ခင်းပိုင်း တောင်ကြီးဈေးထဲ သွားရင် ..မမပွင့် ညပိုင်း တောင်ကြီး ညဈေးတန်းကို ထွက်ရင်….မမပွင့် ကျီးဖြူကန်ဖက်.. ကလောဖက်သွားရင် .. မင်းလတ်က အက်စကော့ လိုက်ရသည် ။ မမပွင့်ကို ကာကွယ်ဖို့ မင်းလတ်က ကိုယ်ရံတော် ရဲသားကလေး ..။ အမ်၁၆ကို အဆင်သင့်ကိုင်ပြီး မမ နောက်ပါးက ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ခဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ရံတော် အက်စကော့လေး ပါ ..။

မမပွင့်တို့ အိမ်မှာ ဆိုရင်လဲ ခြံတံခါးပေါက်မှာ နေ့ရောညပါ စောင့်ရတဲ့ ဂိတ်စောင့်လေး ပေါ့ ..။ မမပွင့်က တအား နန်းဆန်ဆန် ကျက်သရေရှိရှိနဲ့ လှရုံမက ကိုယ်လုံး အချိုးအဆက်ကလဲ ယောက်ျားတွေ မြင်ရင် သမင်လည်ပြန် ငေးမောကြရလောက်အောင် လှတော့ မင်းလတ်သည် မမပွင့်ကို တိတ်တခိုး သဘောကျ မိခဲ့သည် ..။ မမပွင့်လမ်းလျှောက်တဲ့အခါ တုံခါလှုပ်တဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး သဘောကျ ပြစ်မှားခဲ့ရာက မမပွင့်ကို အဝတ်အစား မပါဘဲ မြင်လိုက်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ စဉ်းစားမိသည် ..။ မင်းလတ်သည် မမပွင့် အိပ်ခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်းကို ချောင်းကြည့်ဖို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိခဲ့ပေမယ့် တော်တော် နဲ့မ ချောင်းဖြစ်ခဲ့ ..။ မမပွင့်သည် ရဲမှူးကြီး သမီးတယောက် ဖြစ်လို့ အမှုစစ်တဲ့အခါ လက်သံပြောင်တဲ့ အိုးဆားဗစ်ရဲကြီး အကြောင်း ကြားသိဘူးထားခဲ့လို့ ရာဇဝတ်အိုးကို တုတ်နဲ့ထိုးဖို့ ဝန်လေးနေခဲ့တာ ..။

မမပွင့်က ညအချိန် ကင်းစောင့်နေရင် မင်းလတ်လေး ချမ်းနေရှာမှာဘဲ ဆိုပြီး အိမ်ဖေါ်မလေးကို ကော်ဖီပို့ခိုင်းရာက စပြီး မမပွင့်သည် သူ့အပေါ် စေတနာထားတာတွေကို သိလာရတော့ မင်းလတ်လဲ မမပွင့်ကို အချစ်တွေ ပြည့်နေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်မိလာသည် ..။ မမပွင့်ကလဲ သူ့အကြည့်တွေကို သတိထားမိလာသလိုဘဲ ..။ တနေ့ မမပွင့် အဖေ နဲ့ အမေ ကလောကို ညအိပ်ခရီးသွားကြတာ မမပွင့် က နေလို့ သိပ်မကောင်းဘူး ဆိုပြီး အိမ်မှာ ထမင်းချက်တဲ့ မိန်းမကြီးနဲ့ဘဲ ကျန်ခဲ့သည် ..။ မမပွင့် မိဘတွေက အိမ်ဖေါ်မလေးရော..ကားဒရိုင်ဘာ ရဲသားကိုရော ခေါ်သွားခဲ့လို့ အိမ်မှာ လူသိပ်နည်းနေချိန် မင်းလတ်လဲ မမပွင့် အိပ်ခန်းကို တက်ချောင်းပါတော့သည် ..။ သစ်သားတရုတ်ကပ်ကြားကနေပြီး မမပွင့် စာကြည့်စားပွဲကိုမြင်နေရတော့ မမပွင့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး အင်တာနက်က ယောက်ျား လီးပုံတွေ လိုးတဲ့ ပုံတွေ ကြည့်တာတွေကို မင်းလတ် အားလုံး တွေ့သိသွားရသည် ။ မင်းလတ် မမပွင့်အခန်းကို ချောင်းဖို့က မလွယ်လှ ..။ သစ်ပင်ပေါ် ဖက်တက်..သစ်ကိုင်းကို ခိုပြီး အိမ်ကြီးဆီကို လှမ်းခိုကူး၇တာ ..။

မမပွင့်က အိပ်ခန်းတံခါးကို အတွင်းကနေ ဂျက်ထိုးပြီး သူ့ဖါသာ လုံခြုံလှပြီ ဆိုပြီး လုပ်နေတာ ဖြစ်သည် ..။ စိတ်တွေ ထလာပြိ ဆိုရင် မမပွင့်က ထမိန်လေးကို ဖြေချပြီး သူ့အဖုတ်ကို သူ ပွတ်တော့တာဘဲ ..။ တချက်တချက် မမပွင့်ရဲ့ တိုးတိုးညည်းသံလေးတွေကိုပါ မင်းလတ် ကြားရသည် ..။ မမပွင့်သည် တဏှာကြွက သူ့ဖါသာ ပွတ်နေရတာကို မင်းလတ် သနားမိသည် ။ မမပွင့် လိုလားနေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို သူ ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ချင်သည် ။ မမပွင့် ရေချိုးတာတွေကိုလည်း မင်းလတ် ချောင်းသည် ..။ မမပွင့်သည် တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမတယောက်လို့ ပြောရမလားဘဲ ..။ ရေချိုးခါနီးလဲ သူ့စောက်ဖုတ်ကို သူ ပွတ်သည် ..။ လက်နဲ့ အာသာဖြေသည် ..။ မင်းလတ်လဲ မမပွင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကို သူ ပွတ်နေတာတွေ တွေ့တော့ လီးတအား တောင်ပြီး ချောင်းနေရင်းတောင် သူ့လီးကို သူ ကိုင်ဆုပ် ပွတ်တိုက်မိရသည် ။ မမပွင့် ရဲ့ အိပ်ခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်းကို ချောင်းတာ အကျင့်တခု ဖြစ်လာသည် ။ မိလိုက်ရင် ဘဝပျက်မယ့်ဟာကြီး ..။ တနေ့မှာ မမပွင့် သူ ချောင်းနေတာကို သိသွားသည် ။

သူ့ကို အခန်းထဲ ဝင်ခိုင်းသည် ။ သူလီးကြီး မတ်မတ်တောင်နေတာကို မမပွင့် တွေ့သွားသည် ..။ မမပွင့် သည် သူ့အဖေကြီးနဲ့တိုင်လိုက်ရင် မင်းလတ် ချက်ချင်း ဘဝပျက်သွားမှာ ..။ မမပွင့်က အဖေကြီးနဲ့ မတိုင်ဘဲ မင်းလတ် နဲ့ ချစ်ဗြူဟာခင်း လိုက်သည် ..။ မင်းလတ်အဖို့ ထီဆုကြီး ပေါက်သလို စိတ်မှန်းနဲ့ ပြစ်မှားနေခဲ့ရတဲ့ မမပွင့်ကို စိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ရသွားသည် ။ မမပွင့်နဲ့ လူ လစ်ရင် လစ်သလို လိုးကြသည် ။ အိမ်မှာ မလစ်ရင် သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ချိန်းတွေ့ပြီး လိုးကြ သည် ။ တနေ့မှာ မမပွင့်ရဲ့ အဖေနဲ့ အမေ ခရီးသွားကြလို့ လွတ်လပ်ပြီ အထင်နဲ့ မမပွင့်အခန်းမှာ မင်းလတ် သည် မမပွင့်ကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေစဉ် မမပွင့် အမေ နေမကောင်းလို့ အိမ်ပြန်ရောက်လာသည် ..။ သမီးရဲ့ အခန်းမှာ တဖေါင်းဖေါင်း တဖွတ်ဖွတ် နဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်သံတွေ ဆူညံနေတာ အဖွားကြီး ကြားသွားသည် ။ မမပွင့်ရဲ့ ညည်းသံတွေကလဲ အကျယ်ကြီး ..။ တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုပြီး ဖွင့်ခိုင်းသည် ..။

မင်းလတ်သည် မမပွင့်ကို အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်ထည့်ပေးနေချိန်ကြီး …။ မမပွင့် နဲ့ မင်းလတ် တန်းလန်းကြီး မိသွားသည် ..။ မမပွင့်အဖေကြီးက သူ့သမီးလဲ အပျို ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုပြီး မင်းလတ်ကိုဘဲ ကြီးပွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်တာက ပိုကောင်းမည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ..။ မင်းလတ်ကို အရာရှိ သင်တန်း တက်ခိုင်းလိုက်လို့ မင်းလတ် ဒုရဲအုပ် တယောက် ဖြစ်လာသည် ။ မမပွင့် နဲ့ ချမ်းချမ်းသာသာလဲ နေရ..အရာရှိလေးလဲ ဖြစ်လာလို့ မင်းလတ်ကို သူငယ်ချင်းတွေက အရမ်း ကံကောင်းသည် လို့ ပြောကြသည် ။ အရှင်မွေးတော့ နေ့ချင်းကြီး ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ မင်းလတ်သည် မမပွင့် အဖေကြီး ကြောင့် ခဏချင်းမှာဘဲ ရာထူး တဆင့်ပြီးတဆင့် တက်ခဲ့သည် ။ မမပွင့် အဖေကြီး အငြိမ်းစားယူသွားတဲ့ အချိန်မှာ မင်းလတ်သည် ရဲမှူးတယောက် ဖြစ်နေပြီ ..။ ရဲမှူးမင်းလတ် ငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြန်ပြောင်း သတိရနေသည် ။ ကိုမင်း သူ့အထက်လူကြီးနဲ့ ရှမ်းပြည်ကို လိုက်သွားတာ ဖုန်းမဆက်လို့ ပွင့်လင်း စိတ်ပူနေခဲ့တာ .. အခုဘဲ ကိုမင်း ဖုန်းခေါ်လို့ စိတ်နဲနဲ အေးသွားရသည် ။

ကိုမင်းက သူ တောင်ကြီးမှာ ရောက်နေတော့ ပွင့်လင်းနဲ့ ငယ်ငယ်က ဇာတ်လမ်းတွေကို မှတ်မိ သတိရနေတယ် လို့ ပြောသည် ။ ကိုမင်းနဲ့ သူ့တပည့်မ ဆွေဆွေထွန်း အတူတူ ပါသွားလို့ ပွင့်လင်း စိတ်မချဘူး ..။ ပွင့်လင်း ကိုမင်းအကြောင်းကို သိလို့ ..။ ဆွေဆွေထွန်းကလဲ မျက်လုံးက ကစားတယ်လေ ..။ ဖင်ကလဲ တောင့်တောင့်နဲ့ ..။ ဟွန်း …မလွယ်ဘူး ..။ ကိုမင်းနဲ့ ဖုန်းပြောလို့အပြီး နေလို့မကောင်း ဖြစ်နေတဲ့ မာမီ့ကို သွားကြည့်မလို့ အပေါ်ထပ်ကို တက်ဖို့ ပြင်တုံး ဖုန်းလာသည် ..။ “ ဟလို..အမိန့်ရှိပါရှင် …” “ ဟိတ်..YELLOW …ကိုယ်ပါ ..” “ ဟယ် ..စိန်စိန် ..ယူ ဘယ်တုံးက ရောက်လဲ …” “ ကိုယ်ရောက်နေတာကြာပြီ…တပတ်ရှိပြီ …ယူ့ကို တွေ့လိုက်လို့ မနေ့ညက ..လူကြီးတယောက်နဲ့ Royal Garden မှာ…. အဲဒါ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ သိချင်လို့ ခေါ်လိုက်တာ.. ကိုမင်းလတ် ဘယ်ရောက်နေလဲ ခိခိ ..” “ ဟာ..ယူကလဲ..အဲဒါ ..ဦးတိုက်အောင်နိုင် လေ ..သိတယ်မှုတ်လား …” “ သိတာပေါ့..ကိုယ့်ယောက်ျားရဲ့ တပ်ရင်းမှူး ဖြစ်ခဲ့သေးတယ်လေ ..။

ဒီ လူကြီးရဲ့ မိန်းမ ဆုံးသွားတာ မကြာသေးဘူးလေ..ဟင်းဟင်း.. ဒါကြောင့် ယူနဲ့ မနေ့ညက တွေ့လိုက်တော့.. ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီလဲ သိချင်လို့ …” “ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး..စိန်စိန်ရယ် …ကိုမင်းလတ်က သူ့ရဲချု ု ပ်နဲ့ ရှမ်းပြည် ရုံးစစ် ပါသွားတယ် …ဦးတိုက်အောင်နိုင် နဲ့ မနေ့ညက ညစာ စားတာလဲ ကိုမင်းလတ် အတွက်ပါဘဲ .. ဒို့တယောက်ထဲ မဟုတ်ပါဘူး.. ဒို့ ဒက်ဒီလဲ ပါတယ်လေ …ဒက်ဒီနဲ့ ဦးတိုက်အောင်နိုင်တို့က ဟိုးတုံးက ဂေါက်ရိုက်ဖက်တွေ လေ …” “ အိုကေလေ ..YELLOW … ဘာများ ရင်သိမ့်တုန် ဇာတ်လမ်း ကြားရမလဲလို့ ..ဆက်လိုက်တာ.. ကိုယ်တို့ မပြန်ခင် ထမင်း စားကြရအောင်ကွာ…” “ အေးအေး…တွေ့ချင်တယ်..ကိုထိုက် ကိုလဲ တွေ့ချင်ပါတယ် …”

“ အေးအေး..ကိုယ် သူနဲ့ ကိုယ်တို့ အားမယ့်ရက် မေးပြီး ယူ့ဆီ ဖုန်း ပြန်ဆက်လိုက်မယ် ..YELLOW ..” “ ကောင်းပြီ စိန်စိန် …” စိန်စိန်မင်းခန့်သည် ပွင့်လင်းတောက်ထွန်းရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည် ။ စိန်စိန်မင်းခန့်ရဲ့ ယောက်ျား ကိုထိုက်သူ က သီရီလင်္ကာမှာ သံအမတ် ဖြစ်နေသည် ။သူတို့ မြန်မာပြည် ခဏလာလည်ကြကြောင်း ပွင့်လင်း ကြားထားပြီးသား ..။ စိန်စိန်မင်းခန့်က ပွင့်လင်းကို မင်းလတ် နဲ့ ရီးစားဖြစ်ကထဲက YELLOW လို့ ခေါ်သည် ။ အခုတိုင် နုတ်ကျိ ုးနေသည် ..။ YELLOW ဘဲ ခေါ်နေတုံးဘဲ ..။ စိန်စိန်မင်းခန့်က ငယ်ငယ်ထဲက ညစ်စုတ်သည် ။ စကားပြော ပက်စက်သည် ။ နောက်ပြောင်တာ ကြမ်းသည် ။ ရဲနဲ့ လိုးနေလို့ ..ရဲလိုး လို့ ခေါ်တာတဲ့ ..။ မနေ့ည က ပွင့်လင်းနဲ့ ဒက်ဒီ ရွိုင်ရယ်ဂါးဒင်း စားသောက်ဆိုင်မှာ ဦးတိုက်အောင်နိုင်နဲ့ ညစာ အတူတူစားကြသည် ။

ဒက်ဒီက ဖိတ်ကျွေးတဲ့ ညစာ စားပွဲလေးပါ ..။ ဒက်ဒီ ရဲမှူးကြီးဘဝက ဦးတိုက်အောင်နိုင် နဲ့ တမြို့ထဲ နေဘူး..ဂေါက်ရိုက်ဖက်တွေ ဖြစ်ဖူးပြီး သိပ် ခင်မင်ခဲ့ကြသည် ။ ဒက်ဒီက သူ့ငယ်ငယ်က မိတ်ဆွေ ဦးတိုက်အောင်နိုင် နဲ့ ပြန်ဆုံရင်း မင်းလတ်အတွက် ပြောဆိုပေးချင်လို့ ပွင့်လင်းကိုပါ ညစာ စားပွဲကို ခေါ်သွားသည် ။ မင်းလတ်သည် ဒက်ဒီ အလုပ်ရှိစဉ်က ဒက်ဒီ့ အရှိန်နဲ့ ရာထူးတွေ တခုပြီး တခု တက်ခဲ့ပေမယ့် အခု ဒက်ဒီလဲ ပင်စင်ယူပြီးသွားရော ထပ်တက်ဖို့က မလွယ်တော့ဘူးလေ ..။ ဦးတိုက်အောင်နိုင်က မင်းလတ်တို့ရဲ့ အပေါ်က ကြီးကြီးမာစတာကြီး ဖြစ်လာတော့ မင်းလတ်ကို စောင်မကြည့်ရှုနိုင်တာမို့ ဒက်ဒီက ပွင့်လင်းနဲ့ပါ မိတ်ဆက်ပေးချင်တာပါ ။ ဦးတိုက်အောင်နီုင် က မနေ့ညက ဒက်ဒီ နဲ့ စကားပြော အရက်သောက်ရတာထက် ပွင့်လင်းကို ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားနေကြောင်း ပွင့်လင်း သိသည် ။ ဦးတိုက်အောင်နိုင်ရဲ့ အကြည့်တွေက ရဲတင်းလွန်းနေတာ သတိထားမိသည် ။

ဒက်ဒီကလည်း မိတ်ပေါတော့ သူတို့ အတူတူ ထိုင်စားသောက်နေတုံး လာနုတ်ဆက်တဲ့ လူတွေ က အများကြီးဘဲ ..။ ဒက်ဒီနဲ့ အရင်က လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် စစ်ဖက်နယ်ဖက်က ပင်စင်စားကြီးတွေ နဲ့ တိုးနေတော့ ဒက်ဒီ အလုပ်များနေခဲ့သည် ။ ဒီအချိန်မှာ ဦးတိုက်အောင်နိုင်က ပွင့်လင်းကို… “ ပွင့်က အရမ်းနုတာ အသက် ၄၀ကျော်လို့ ဘယ်လိုမှ မထင်ရဘူး..တကယ်ကော ဟုတ်ရဲ့လား ပွင့်ရယ် …” လို့ ပြောသလို ပွင့်နဲ့ ဘယ်လို ထပ်ဆုံနိုင်မလဲ.. ဖုန်းနံပါတ်လေး ပေးပါလား …” လို့ ပြောတာတွေက သူ သာမန်ထက်တော့ ပိုနေပြီ မဟုတ်လား ..။ လင်ငုတ်တုပ် ရှိနေရက်နဲ့ သူက ထပ်တွေ့ချင်ရတာ နဲ့ ဖုန်းဆက်ချင်ရတာနဲ့ ..။

အင်း ..။မလွယ်ပါလား ..။ တခုရှိတာက ပွင့်လင်း ဖက်ကလဲ ထူးဆန်းသည် ။ ဘယ်လို ဖြစ်သလဲ မသိဘူး ..။ သူနဲ နီးနီးစပ်စပ် တစားပွဲထဲ ထမင်းအတူတူ ထိုင်စားချိန် ရင်တွေ တအားခုံတာဘဲ ..။ သူ့အကြည့် ..။ သူ့အကြည့်တွေ ကြောင့်လား ..။ သူ့စူးစူးရဲရဲ အကြည့်တွေက ပွင့်လင်းရဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ဖေါက်ထွင်းပြီး ပွင့်လင်းကို ကိုယ်တုံးလုံး မြင်နေရသလိုဘဲ ..။ တဏှာခိုးတွေ ဝေနေတယ် လို့ပြောကြတာမျိုးလား ..။ ဟိဟိ..ခေါ်တော တထောင်အား မျက်လုံးလို့ တင်စားရမလား ..။ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ပွင့်လင်းရဲ့ ထမိန်မှာ သူ့မျက်လုံးတွေ စိုက်ကပ် ပါလာသလို ဘဲ ..။

အင်း..သူ ပွင့်လင်းကို တအား ကြိုက်သွားတဲ့ ပုံရှိသည် ..။ ပွင့်လင်းကရော …။ ပွင့်လင်းလဲ ရင်တွေ ခုံပြီး သူ့အကြည့်တွေကြောင့် စိတ်တွေ တော်တော် ဂယောက်ဂရက် ဖြစ်ခဲ့ရတာ ဝန်ခံရမည် ။ သူက ဒက်ဒီ့ကို လူချင်း ခွဲခါနီး.. “အကိုကြီး သားမက်အတွက် ဘာမှ မပူပါနဲ့ …ကျနော် ကြည့်လိုက်ပါ့မယ် …” လို့ ပြောသွားခဲ့သည် ..။ ဒက်ဒီကတော့ ဦးတိုက်အောင်နိုင် ပွင့်လင်းအပေါ် မရိုးသားတာကို မသိဘူး ..။ သူ့သားမက် ရာထူးတိုးဖို့တော့ လမ်းပွင့်လာပါပြီ ဆိုပြီး ပျော်နေခဲ့တော့သည် ………ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

အေၾကာင္းျပဳ၍

ရွမ္းျပည္နယ္ ။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ။ ျပည္နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မႉး႐ုံး …။ “ လုံၿခဳံေရး လမ္းေၾကာင္းေတြ အားလုံး စီစဥ္ ၿပီးပါၿပီ ရဲမႉး ….” ေျခစုံဆြဲ အေလးျပဳကာ ေျပာလိုက္တဲ့ ဒုရဲအုပ္ ေဆြေဆြထြန္း ကို လက္ေတာ့ပ္ နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ ရဲမႉး ဦးမင္းလတ္ တခ်က္ေမာ့ၾကည့္သည္ ။ “ ေအး..ေကာင္းတယ္ …ေရွ႕ဆုံးက ပြိဳင့္ကားမွာ အရာရွိ ဘယ္သူပါလဲ …” “ ရဲအုပ္ ေက်ာ္ေမာင္ေမာင္ ပါ ရဲမႉး ….” “ ေအး ေကာင္းတယ္ …ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ ကို ခဏ ေခၚလိုက္ …” “ ဟုတ္…ရဲမႉး ….” ဒုရဲအုပ္ ေဆြေဆြထြန္း သူ႔ေရွ႕က ထြက္အသြား သူ တခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အျပာရင့္ေရာင္ ယူနီေဖါင္း စကပ္ ေအာက္က တင္ပါးႀကီးေတြက ထယ္ထယ္ဝါဝါ ဝင့္ဝင့္ ႂကြားႂကြား နဲ႔မသိမသာ တုန္ခါေနသည္ ။ သက္ျပင္းခ်ရင္း … အင္း ဒီသူငယ္မ က်န္းမာေရး ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္.. လို႔ သူ႔စိတ္ထဲက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ ။

ရဲအုပ္ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ ေရာက္လာသည္ ။ သူ႔ကို အေလးျပဳရင္း .. “ ရဲမႉး…ဘာလိုပါလဲ …” လို႔ ေမးသည္ ။ “ အဖိုးႀကီးေကာ ..ဘယ္ေတာ့ ထြက္မယ္တဲ့လဲ …” လို႔ သူ ေမးလိုက္သည္ ။ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္က.. “ ခုထိေတာ့ ဒုတိုင္းမႉးနဲ႔ စကားေကာင္းေနတယ္ ရဲမႉး ..ထြက္မယ့္သေဘာ မရွိေသးဘူး ရွင့္ ..” လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးေလး ေျပာသည္ ။ “ ဒါ..ခ်ေနၾကလား …” လက္မကို ပါးစပ္နား ထိုးျပရင္း ေမးသည္ ။ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္က .. “ ဟုတ္..ရဲမႉး..” လို႔ ေျဖသည္ ။ ဒုရဲအုပ္ ေဆြေဆြထြန္း နဲ႔ ရဲအုပ္ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္တို႔က သူနဲ႔ အတူ ရဲခ်ဳပ္ရဲ႕ ႐ုံးအဖြဲ႕အျဖစ္ ေတာင္ႀကီး ခရီးစဥ္မွာ လိုက္လာၾကတာ ..။ ညရနာရီအထိ ရဲခ်ဳပ္က မျပန္ေသး ။ သူ အေဆာက္အဦး အျပင္ဖက္ကို ထြက္ခဲ့သည္ ။ ေလေအးေအး က သူ႔ကို အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ပေပ်ာက္သြာေစသည္ ။ ႏွင္းမႈံေတြ ၾကားထဲ ကင္းေစာင့္ေနၾကတဲ့ သူ႔လူေတြကို ေတြ႕လိုက္သည္ ။

အေမွာင္ရိပ္မွာ အျပာရင့္ေရာင္ ဂ်ာကင္..နဲ႔ အမ္၁၆ ကို ပိုက္ရင္း ရပ္ေနတဲ့ ရဲတပ္သားေလး ကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သက္ဦးဆန္း …။ ဒီေကာင္ေလးသည္ မ်က္ႏွာထားေလး ေကာင္းၿပီး ဖင္ေပါ့ၿပီး ခိုင္းေကာင္းလို႔ ရန္ကုန္ကေန သူ ေခၚခဲ့သည္ ။ သက္ဦးဆန္းက .. “ ရဲမႉး…ဘာလိုပါလဲ ခင္ဗ်…” လို႔ သူ႔ကို ေမးသည္ ။ “ မလိုပါဘူးကြာ..မင္း အရမ္းခ်မ္းေနလား …” လို႔ ျပန္ေမးရင္း သူ႔လက္က နာရီကို ၾကည့္သည္ ။ “ မခ်မ္းပါဘူး ..ရဲမႉး …” လို႔ သက္ဦးဆန္း ေျဖသည္ ။ သက္ဦးဆန္း ကင္းေစာင့္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး တခ်ိန္က သူလဲ ဒီလိုေဆာင္းကာလ ဒီ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွာဘဲ ကင္းေစာင့္ခဲ့ရတာေလးေတြကို သူ ျပန္ေျပာင္း သတိရ မိသြားသည္ ..။ အဲဒီတုံးက …။ အဲဒီတုံးက သူသည္ သက္ဦးဆန္းလိုဘဲ ရဲတပ္သားေလးတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ဒီလို ေဆာင္းအခါသမယ ေတြမွာ အျပင္ဖက္မွာ ကင္းတာဝန္က်ခဲ့ဘူးသည္ ။ ရဲမႉးႀကီးရဲ႕ အက္စေကာ့ လုံၿခဳံေရး လိုက္ခဲ့ရဘူးသည္ ။

ဒီလို ရဲမႉးႀကီး ရဲ႕ အက္စေကာ့ လုပ္ရင္း ..မမပြင့္နဲ႔ ဆုံခဲ့ရသည္ ။ မမပြင့္ သည္ သူတို႔ ရဲမႉးႀကီးရဲ႕ သမီး ျဖစ္သည္ ။ ရဲမႉးႀကီးရဲ႕ သမီး နဲ႔ ရဲတပ္သားေလးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ က ထိုေခတ္ထိုအခါမွာ လူေျပာမ်ားတဲ့ နံမည္ႀကီး ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ။ မမပြင့္သည္ သူ႔လို အညၾတ ရဲတပ္သားေလးကို ျပန္ခ်စ္ခဲ့သည္ ။ တဏွာကို အရင္းခံသည္ဘဲ ဆိုဆို..မမပြင့္သည္ သူ႔ကို ခ်စ္ေၾကာင္း သူ႔မိဘေတြ အေရွ႕မွာ ရဲရဲဝန႔္ဝန႔္ ေျပာခဲ့ ဝန္ခံခဲ့သည္ ။ မမပြင့္ေၾကာင့္လဲ သူသည္ ယခု လက္ရွိအေျခအေနကို ေရာက္ရွိခဲ့ရတာ ပါ ။ မမပြင့္ နဲ႔ သူ ခ်စ္ခဲ့ၾကၿပီး အခ်စ္ေတြ လြန္ခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖစ္လာသည္ ။

မိဘေတြ မရွိခ်ိန္ အိမ္ေပၚမွာ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ခဲ့ၾကသလို သူငယ္ခ်င္း အိမ္ေတြမွာလဲ ခ်ိန္းေတြ႕ခဲ့ၾကသည္ ။ ၿမိဳ႕ျပင္ ေတာထဲမွာလည္း ဆုံၿပီး အခ်စ္လြန္ခဲ့ၾကသည္ ။ တေန႔မွာ မမပြင့္ နဲ႔ သူ အိမ္ႀကီးေပၚမွာ အခ်စ္ တလင္းေခၚေနတုံး မမပြင့္ရဲ႕ အေမ သူတို႔ကို မိသြားသည္ ။ ထိုအခ်ိန္က သူသည္ သူေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ၿပီ…အလုပ္လဲ ျပဳတ္ၿပီ လို႔ တထစ္ခ် ထင္ခဲ့မိသည္ ။ မမပြင့္ကို ခ်စ္ခဲ့ရလို႔ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ လို႔ သူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး မမပြင့္ရဲ႕ အေဖ ေရွ႕ … “ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ” ဝန္ခံ လိုက္သည္ ။ ရဲမႉးႀကီး က သူ႔ကို အိမ္မွာ လုံၿခဳံေရး အေနနဲ႔ ေနတုံးက ႐ုပ္ရည္သန႔္ျပန႔္သည္ .. မ်က္ႏွာခ်ိဳသည္.. အကင္းပါး ဖ်တ္လပ္သည္ ဆိုၿပီး သေဘာက်ခဲ့သည္ ။

အခုလဲ သူ႔သမီး ပြင့္လင္းေတာက္ထြန္း နဲ႔ ညိစြန္းသည္ ဆိုတာ ေပၚေပါက္ေတာ့ ရဲမႉးႀကီး က သူ႔ကို သူထင္ထားခဲ့သလို ပါးပိတ္႐ိုက္တာတို႔ ..ေျခနဲ႔ကန္တာတို႔ မလုပ္ဘဲ ေတြေတြႀကီး စဥ္းစားေနခဲ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ၿငိမ္ေနၿပီး ဝႉးကနဲ ေလမႈတ္ထုတ္လိုက္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ နဲ႔ သူ႔ေရွ႕မွာ သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေဆးျပင္းလိပ္တလိပ္ကို မီးညႇိေသာက္သည္ ။ ခဏေနေတာ့.. “ မင္းလတ္..မင္း ဆယ္တန္းေအာင္လား …” လို႔ ေမးသည္ ။ သူလဲ မထင္မွတ္ဘဲ ေမးလိုက္တာေၾကာင့္ အံ့ၾသေနေပမယ့္.. “ ေအာင္ပါတယ္ ..ျပည္နယ္မႉးႀကီး …” လို႔ ေျဖသည္ ။ “ မင္း ငါ့သမီးကို တကယ္ခ်စ္တာလား…” လို႔ ထပ္ေမးသည္ ။

“ ဟုတ္..တကယ္ခ်စ္ပါတယ္ …” လို႔ သူေျဖသည္ ။ ရဲမႉးႀကီး သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းထားၿပီး… “ ေအး..မင္းတို႔ကို လက္ထပ္ေပးမယ္ …” လို႔ ေျပာလိုက္ေသာအခါ သူ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့လို႔ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားရသည္ ။ မမပြင့္နဲ႔ သူ လက္ထပ္ခဲ့ရသည္ ။ အႀကီးအက်ယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ..။ ႐ုံးတက္ လက္မွတ္ထိုးၾကရတာ ..။ အိမ္မွာေတာ့ အိမ္က ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ လူေတြက ေထာပတ္ထမင္း နဲ႔ၾကက္သားဟင္းေတြ ခ်က္ၿပီး အိမ္သားေတြ နဲ႔ အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္သူေတြ.. တာဝန္က်တဲ့ ရဲေတြ စားၾကရသည္ ။ ကင္းေစာင့္တဲ့ အက္စေကာ့ရဲသားေလး ဘဝကေန ရဲမႉးႀကီးရဲ႕ သားမက္ ဘ၀ ေရာက္ရွိခဲ့သည္ ။ တပတ္အတြင္း သူ သည္ ရဲအရာရွိသင္တန္းေက်ာင္း ( ဆတ္ေက်ာင္း ) ကို တက္ေရာက္ရေသာအခါ သူ တုန္လႈပ္ရေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသတႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ။

အရွင္ေမြးေတာ့ ေန႔ခ်င္းႀကီး ဆိုသလိုဘဲ သူသည္ လူႀကီးေတြ ေစာင္မမႈေၾကာင့္.. မမပြင့္တို႔ေၾကာင့္ ရဲအရာရွိတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ။ ဒုရဲအုပ္ တေယာက္ ျဖစ္လာသည္ ..။ မမပြင့္သည္ သူ႔ရဲ႕ ဇနီးမယား ျဖစ္သလို သူ႔ ကိုကယ္တင္တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ လို႔လဲ ေခၚဆိုႏိုင္သည္ ။ ရဲအုပ္ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ လာေခၚလို႔ သူ အထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့သည္ ။ သူတို႔ ရဲခ်ဳပ္ ထြက္ေတာ့မည္ ။ အားလုံး ေျပးၾက လႊားၾက နဲ႔ အလုပ္မ်ားၾကၿပီ …။ အဲဒီတုံးက မမပြင့္ က ေက်ာင္းမွာ အလွဆုံး အလွဘုရင္မ ( ကြင္း ) အေ႐ြးခံရတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ေပါ့ ..။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းထဲမွာလဲ မမပြင့္ကို ႀကိဳက္တဲ့လူေတြက တပုံႀကီး ..။ မမပြင့္ကို လိုက္စကားေျပာၾကတဲ့ လူေတြ.. စာလိုက္ေပးတဲ့လူေတြ မ်ားလြန္းလို႔ မမပြင့္ မိဘေတြက မမပြင့္ကို ကားအႀကိဳအပို႔ လုပ္႐ုံမက ကားေမာင္းသူ ဒ႐ိုင္ဘာေတြကို ေက်ာင္းထဲမွာဘဲ ေစာင့္ခိုင္း ခဲ့တာ ..။

မမပြင့္ အေဖရဲ႕ လက္ေအာက္က ရဲအရာရွိ လူပ်ိဳေတြ ဆိုရင္လဲ မမပြင့္ကို သေဘာက် လိုခ်င္ၾကလို႔ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတာေတြ တပုံႀကီးဘဲ ..။ မင္းလတ္လို လက္ေမာင္းမွာ အရစ္တရစ္ေတာင္ မရွိတဲ့ ရဲတပ္သားေလး ကို မမပြင့္ က ခ်စ္သူအျဖစ္ စာရင္းသြင္း စဥ္းစား လိမ့္မည္လို႔ ဘယ္သူကမွ ထင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ..။ အဲဒီတုံးက မမပြင့္ ေန႔ခင္းပိုင္း ေတာင္ႀကီးေဈးထဲ သြားရင္ ..မမပြင့္ ညပိုင္း ေတာင္ႀကီး ညေဈးတန္းကို ထြက္ရင္….မမပြင့္ က်ီးျဖဴကန္ဖက္.. ကေလာဖက္သြားရင္ .. မင္းလတ္က အက္စေကာ့ လိုက္ရသည္ ။ မမပြင့္ကို ကာကြယ္ဖို႔ မင္းလတ္က ကိုယ္ရံေတာ္ ရဲသားကေလး ..။ အမ္၁၆ကို အဆင္သင့္ကိုင္ၿပီး မမ ေနာက္ပါးက ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ခဲ့ရတဲ့ ကိုယ္ရံေတာ္ အက္စေကာ့ေလး ပါ ..။

မမပြင့္တို႔ အိမ္မွာ ဆိုရင္လဲ ၿခံတံခါးေပါက္မွာ ေန႔ေရာညပါ ေစာင့္ရတဲ့ ဂိတ္ေစာင့္ေလး ေပါ့ ..။ မမပြင့္က တအား နန္းဆန္ဆန္ က်က္သေရရွိရွိနဲ႔ လွ႐ုံမက ကိုယ္လုံး အခ်ိဳးအဆက္ကလဲ ေယာက္်ားေတြ ျမင္ရင္ သမင္လည္ျပန္ ေငးေမာၾကရေလာက္ေအာင္ လွေတာ့ မင္းလတ္သည္ မမပြင့္ကို တိတ္တခိုး သေဘာက် မိခဲ့သည္ ..။ မမပြင့္လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ တုံခါလႈပ္တဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ခိုးခိုးၾကည့္ၿပီး သေဘာက် ျပစ္မွားခဲ့ရာက မမပြင့္ကို အဝတ္အစား မပါဘဲ ျမင္လိုက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလို႔ စဥ္းစားမိသည္ ..။ မင္းလတ္သည္ မမပြင့္ အိပ္ခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ စိတ္ထဲ ျဖစ္မိခဲ့ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ နဲ႔မ ေခ်ာင္းျဖစ္ခဲ့ ..။ မမပြင့္သည္ ရဲမႉးႀကီး သမီးတေယာက္ ျဖစ္လို႔ အမႈစစ္တဲ့အခါ လက္သံေျပာင္တဲ့ အိုးဆားဗစ္ရဲႀကီး အေၾကာင္း ၾကားသိဘူးထားခဲ့လို႔ ရာဇဝတ္အိုးကို တုတ္နဲ႔ထိုးဖို႔ ဝန္ေလးေနခဲ့တာ ..။

မမပြင့္က ညအခ်ိန္ ကင္းေစာင့္ေနရင္ မင္းလတ္ေလး ခ်မ္းေနရွာမွာဘဲ ဆိုၿပီး အိမ္ေဖၚမေလးကို ေကာ္ဖီပို႔ခိုင္းရာက စၿပီး မမပြင့္သည္ သူ႔အေပၚ ေစတနာထားတာေတြကို သိလာရေတာ့ မင္းလတ္လဲ မမပြင့္ကို အခ်စ္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္မိလာသည္ ..။ မမပြင့္ကလဲ သူ႔အၾကည့္ေတြကို သတိထားမိလာသလိုဘဲ ..။ တေန႔ မမပြင့္ အေဖ နဲ႔ အေမ ကေလာကို ညအိပ္ခရီးသြားၾကတာ မမပြင့္ က ေနလို႔ သိပ္မေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္တဲ့ မိန္းမႀကီးနဲ႔ဘဲ က်န္ခဲ့သည္ ..။ မမပြင့္ မိဘေတြက အိမ္ေဖၚမေလးေရာ..ကားဒ႐ိုင္ဘာ ရဲသားကိုေရာ ေခၚသြားခဲ့လို႔ အိမ္မွာ လူသိပ္နည္းေနခ်ိန္ မင္းလတ္လဲ မမပြင့္ အိပ္ခန္းကို တက္ေခ်ာင္းပါေတာ့သည္ ..။ သစ္သားတ႐ုတ္ကပ္ၾကားကေနၿပီး မမပြင့္ စာၾကည့္စားပြဲကိုျမင္ေနရေတာ့ မမပြင့္ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ၿပီး အင္တာနက္က ေယာက္်ား လီးပုံေတြ လိုးတဲ့ ပုံေတြ ၾကည့္တာေတြကို မင္းလတ္ အားလုံး ေတြ႕သိသြားရသည္ ။ မင္းလတ္ မမပြင့္အခန္းကို ေခ်ာင္းဖို႔က မလြယ္လွ ..။ သစ္ပင္ေပၚ ဖက္တက္..သစ္ကိုင္းကို ခိုၿပီး အိမ္ႀကီးဆီကို လွမ္းခိုကူး၇တာ ..။

မမပြင့္က အိပ္ခန္းတံခါးကို အတြင္းကေန ဂ်က္ထိုးၿပီး သူ႔ဖါသာ လုံၿခဳံလွၿပီ ဆိုၿပီး လုပ္ေနတာ ျဖစ္သည္ ..။ စိတ္ေတြ ထလာၿပိ ဆိုရင္ မမပြင့္က ထမိန္ေလးကို ေျဖခ်ၿပီး သူ႔အဖုတ္ကို သူ ပြတ္ေတာ့တာဘဲ ..။ တခ်က္တခ်က္ မမပြင့္ရဲ႕ တိုးတိုးညည္းသံေလးေတြကိုပါ မင္းလတ္ ၾကားရသည္ ..။ မမပြင့္သည္ တဏွာႂကြက သူ႔ဖါသာ ပြတ္ေနရတာကို မင္းလတ္ သနားမိသည္ ။ မမပြင့္ လိုလားေနတဲ့ ကာမဆႏၵေတြကို သူ ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ခ်င္သည္ ။ မမပြင့္ ေရခ်ိဳးတာေတြကိုလည္း မင္းလတ္ ေခ်ာင္းသည္ ..။ မမပြင့္သည္ တဏွာႀကီးတဲ့ မိန္းမတေယာက္လို႔ ေျပာရမလားဘဲ ..။ ေရခ်ိဳးခါနီးလဲ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို သူ ပြတ္သည္ ..။ လက္နဲ႔ အာသာေျဖသည္ ..။ မင္းလတ္လဲ မမပြင့္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို သူ ပြတ္ေနတာေတြ ေတြ႕ေတာ့ လီးတအား ေတာင္ၿပီး ေခ်ာင္းေနရင္းေတာင္ သူ႔လီးကို သူ ကိုင္ဆုပ္ ပြတ္တိုက္မိရသည္ ။ မမပြင့္ ရဲ႕ အိပ္ခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းကို ေခ်ာင္းတာ အက်င့္တခု ျဖစ္လာသည္ ။ မိလိုက္ရင္ ဘဝပ်က္မယ့္ဟာႀကီး ..။ တေန႔မွာ မမပြင့္ သူ ေခ်ာင္းေနတာကို သိသြားသည္ ။

သူ႔ကို အခန္းထဲ ဝင္ခိုင္းသည္ ။ သူလီးႀကီး မတ္မတ္ေတာင္ေနတာကို မမပြင့္ ေတြ႕သြားသည္ ..။ မမပြင့္ သည္ သူ႔အေဖႀကီးနဲ႔တိုင္လိုက္ရင္ မင္းလတ္ ခ်က္ခ်င္း ဘဝပ်က္သြားမွာ ..။ မမပြင့္က အေဖႀကီးနဲ႔ မတိုင္ဘဲ မင္းလတ္ နဲ႔ ခ်စ္ျဗဴဟာခင္း လိုက္သည္ ..။ မင္းလတ္အဖို႔ ထီဆုႀကီး ေပါက္သလို စိတ္မွန္းနဲ႔ ျပစ္မွားေနခဲ့ရတဲ့ မမပြင့္ကို စိတ္ႀကိဳက္ လိုးခြင့္ရသြားသည္ ။ မမပြင့္နဲ႔ လူ လစ္ရင္ လစ္သလို လိုးၾကသည္ ။ အိမ္မွာ မလစ္ရင္ သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕ၿပီး လိုးၾက သည္ ။ တေန႔မွာ မမပြင့္ရဲ႕ အေဖနဲ႔ အေမ ခရီးသြားၾကလို႔ လြတ္လပ္ၿပီ အထင္နဲ႔ မမပြင့္အခန္းမွာ မင္းလတ္ သည္ မမပြင့္ကို ေကာင္းေကာင္း လိုးေပးေနစဥ္ မမပြင့္ အေမ ေနမေကာင္းလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္ ..။ သမီးရဲ႕ အခန္းမွာ တေဖါင္းေဖါင္း တဖြတ္ဖြတ္ နဲ႔ ခ်စ္တလင္းေခၚသံေတြ ဆူညံေနတာ အဖြားႀကီး ၾကားသြားသည္ ။ မမပြင့္ရဲ႕ ညည္းသံေတြကလဲ အက်ယ္ႀကီး ..။ တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုၿပီး ဖြင့္ခိုင္းသည္ ..။

မင္းလတ္သည္ မမပြင့္ကို အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ေဆာင့္ထည့္ေပးေနခ်ိန္ႀကီး …။ မမပြင့္ နဲ႔ မင္းလတ္ တန္းလန္းႀကီး မိသြားသည္ ..။ မမပြင့္အေဖႀကီးက သူ႔သမီးလဲ အပ်ိဳ ျပန္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး မင္းလတ္ကိုဘဲ ႀကီးပြားေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာက ပိုေကာင္းမည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ..။ မင္းလတ္ကို အရာရွိ သင္တန္း တက္ခိုင္းလိုက္လို႔ မင္းလတ္ ဒုရဲအုပ္ တေယာက္ ျဖစ္လာသည္ ။ မမပြင့္ နဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာလဲ ေနရ..အရာရွိေလးလဲ ျဖစ္လာလို႔ မင္းလတ္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက အရမ္း ကံေကာင္းသည္ လို႔ ေျပာၾကသည္ ။ အရွင္ေမြးေတာ့ ေန႔ခ်င္းႀကီး ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ မင္းလတ္သည္ မမပြင့္ အေဖႀကီး ေၾကာင့္ ခဏခ်င္းမွာဘဲ ရာထူး တဆင့္ၿပီးတဆင့္ တက္ခဲ့သည္ ။ မမပြင့္ အေဖႀကီး အၿငိမ္းစားယူသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မင္းလတ္သည္ ရဲမႉးတေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ ..။ ရဲမႉးမင္းလတ္ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာင္း သတိရေနသည္ ။ ကိုမင္း သူ႔အထက္လူႀကီးနဲ႔ ရွမ္းျပည္ကို လိုက္သြားတာ ဖုန္းမဆက္လို႔ ပြင့္လင္း စိတ္ပူေနခဲ့တာ .. အခုဘဲ ကိုမင္း ဖုန္းေခၚလို႔ စိတ္နဲနဲ ေအးသြားရသည္ ။

ကိုမင္းက သူ ေတာင္ႀကီးမွာ ေရာက္ေနေတာ့ ပြင့္လင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္က ဇာတ္လမ္းေတြကို မွတ္မိ သတိရေနတယ္ လို႔ ေျပာသည္ ။ ကိုမင္းနဲ႔ သူ႔တပည့္မ ေဆြေဆြထြန္း အတူတူ ပါသြားလို႔ ပြင့္လင္း စိတ္မခ်ဘူး ..။ ပြင့္လင္း ကိုမင္းအေၾကာင္းကို သိလို႔ ..။ ေဆြေဆြထြန္းကလဲ မ်က္လုံးက ကစားတယ္ေလ ..။ ဖင္ကလဲ ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ ..။ ဟြန္း …မလြယ္ဘူး ..။ ကိုမင္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာလို႔အၿပီး ေနလို႔မေကာင္း ျဖစ္ေနတဲ့ မာမီ့ကို သြားၾကည့္မလို႔ အေပၚထပ္ကို တက္ဖို႔ ျပင္တုံး ဖုန္းလာသည္ ..။ “ ဟလို..အမိန႔္ရွိပါရွင္ …” “ ဟိတ္..YELLOW …ကိုယ္ပါ ..” “ ဟယ္ ..စိန္စိန္ ..ယူ ဘယ္တုံးက ေရာက္လဲ …” “ ကိုယ္ေရာက္ေနတာၾကာၿပီ…တပတ္ရွိၿပီ …ယူ႔ကို ေတြ႕လိုက္လို႔ မေန႔ညက ..လူႀကီးတေယာက္နဲ႔ Royal Garden မွာ…. အဲဒါ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ သိခ်င္လို႔ ေခၚလိုက္တာ.. ကိုမင္းလတ္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ခိခိ ..” “ ဟာ..ယူကလဲ..အဲဒါ ..ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္ ေလ ..သိတယ္မႈတ္လား …” “ သိတာေပါ့..ကိုယ့္ေယာက္်ားရဲ႕ တပ္ရင္းမႉး ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ေလ ..။

ဒီ လူႀကီးရဲ႕ မိန္းမ ဆုံးသြားတာ မၾကာေသးဘူးေလ..ဟင္းဟင္း.. ဒါေၾကာင့္ ယူနဲ႔ မေန႔ညက ေတြ႕လိုက္ေတာ့.. ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ သိခ်င္လို႔ …” “ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး..စိန္စိန္ရယ္ …ကိုမင္းလတ္က သူ႔ရဲခ်ဳ ု ပ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္ ႐ုံးစစ္ ပါသြားတယ္ …ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္ နဲ႔ မေန႔ညက ညစာ စားတာလဲ ကိုမင္းလတ္ အတြက္ပါဘဲ .. ဒို႔တေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါဘူး.. ဒို႔ ဒက္ဒီလဲ ပါတယ္ေလ …ဒက္ဒီနဲ႔ ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္တို႔က ဟိုးတုံးက ေဂါက္႐ိုက္ဖက္ေတြ ေလ …” “ အိုေကေလ ..YELLOW … ဘာမ်ား ရင္သိမ့္တုန္ ဇာတ္လမ္း ၾကားရမလဲလို႔ ..ဆက္လိုက္တာ.. ကိုယ္တို႔ မျပန္ခင္ ထမင္း စားၾကရေအာင္ကြာ…” “ ေအးေအး…ေတြ႕ခ်င္တယ္..ကိုထိုက္ ကိုလဲ ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္ …”

“ ေအးေအး..ကိုယ္ သူနဲ႔ ကိုယ္တို႔ အားမယ့္ရက္ ေမးၿပီး ယူ႔ဆီ ဖုန္း ျပန္ဆက္လိုက္မယ္ ..YELLOW ..” “ ေကာင္းၿပီ စိန္စိန္ …” စိန္စိန္မင္းခန႔္သည္ ပြင့္လင္းေတာက္ထြန္းရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္ ။ စိန္စိန္မင္းခန႔္ရဲ႕ ေယာက္်ား ကိုထိုက္သူ က သီရီလကၤာမွာ သံအမတ္ ျဖစ္ေနသည္ ။သူတို႔ ျမန္မာျပည္ ခဏလာလည္ၾကေၾကာင္း ပြင့္လင္း ၾကားထားၿပီးသား ..။ စိန္စိန္မင္းခန႔္က ပြင့္လင္းကို မင္းလတ္ နဲ႔ ရီးစားျဖစ္ကထဲက YELLOW လို႔ ေခၚသည္ ။ အခုတိုင္ ႏုတ္က်ိ ုးေနသည္ ..။ YELLOW ဘဲ ေခၚေနတုံးဘဲ ..။ စိန္စိန္မင္းခန႔္က ငယ္ငယ္ထဲက ညစ္စုတ္သည္ ။ စကားေျပာ ပက္စက္သည္ ။ ေနာက္ေျပာင္တာ ၾကမ္းသည္ ။ ရဲနဲ႔ လိုးေနလို႔ ..ရဲလိုး လို႔ ေခၚတာတဲ့ ..။ မေန႔ည က ပြင့္လင္းနဲ႔ ဒက္ဒီ ႐ြိဳင္ရယ္ဂါးဒင္း စားေသာက္ဆိုင္မွာ ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္နဲ႔ ညစာ အတူတူစားၾကသည္ ။

ဒက္ဒီက ဖိတ္ေကြၽးတဲ့ ညစာ စားပြဲေလးပါ ..။ ဒက္ဒီ ရဲမႉးႀကီးဘဝက ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္ နဲ႔ တၿမိဳ႕ထဲ ေနဘူး..ေဂါက္႐ိုက္ဖက္ေတြ ျဖစ္ဖူးၿပီး သိပ္ ခင္မင္ခဲ့ၾကသည္ ။ ဒက္ဒီက သူ႔ငယ္ငယ္က မိတ္ေဆြ ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္ နဲ႔ ျပန္ဆုံရင္း မင္းလတ္အတြက္ ေျပာဆိုေပးခ်င္လို႔ ပြင့္လင္းကိုပါ ညစာ စားပြဲကို ေခၚသြားသည္ ။ မင္းလတ္သည္ ဒက္ဒီ အလုပ္ရွိစဥ္က ဒက္ဒီ့ အရွိန္နဲ႔ ရာထူးေတြ တခုၿပီး တခု တက္ခဲ့ေပမယ့္ အခု ဒက္ဒီလဲ ပင္စင္ယူၿပီးသြားေရာ ထပ္တက္ဖို႔က မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ ..။ ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္က မင္းလတ္တို႔ရဲ႕ အေပၚက ႀကီးႀကီးမာစတာႀကီး ျဖစ္လာေတာ့ မင္းလတ္ကို ေစာင္မၾကည့္ရႈႏိုင္တာမို႔ ဒက္ဒီက ပြင့္လင္းနဲ႔ပါ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္တာပါ ။ ဦးတိုက္ေအာင္ႏီုင္ က မေန႔ညက ဒက္ဒီ နဲ႔ စကားေျပာ အရက္ေသာက္ရတာထက္ ပြင့္လင္းကို ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားေနေၾကာင္း ပြင့္လင္း သိသည္ ။ ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္ရဲ႕ အၾကည့္ေတြက ရဲတင္းလြန္းေနတာ သတိထားမိသည္ ။

ဒက္ဒီကလည္း မိတ္ေပါေတာ့ သူတို႔ အတူတူ ထိုင္စားေသာက္ေနတုံး လာႏုတ္ဆက္တဲ့ လူေတြ က အမ်ားႀကီးဘဲ ..။ ဒက္ဒီနဲ႔ အရင္က လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ စစ္ဖက္နယ္ဖက္က ပင္စင္စားႀကီးေတြ နဲ႔ တိုးေနေတာ့ ဒက္ဒီ အလုပ္မ်ားေနခဲ့သည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္က ပြင့္လင္းကို… “ ပြင့္က အရမ္းႏုတာ အသက္ ၄၀ေက်ာ္လို႔ ဘယ္လိုမွ မထင္ရဘူး..တကယ္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား ပြင့္ရယ္ …” လို႔ ေျပာသလို ပြင့္နဲ႔ ဘယ္လို ထပ္ဆုံႏိုင္မလဲ.. ဖုန္းနံပါတ္ေလး ေပးပါလား …” လို႔ ေျပာတာေတြက သူ သာမန္ထက္ေတာ့ ပိုေနၿပီ မဟုတ္လား ..။ လင္ငုတ္တုပ္ ရွိေနရက္နဲ႔ သူက ထပ္ေတြ႕ခ်င္ရတာ နဲ႔ ဖုန္းဆက္ခ်င္ရတာနဲ႔ ..။

အင္း ..။မလြယ္ပါလား ..။ တခုရွိတာက ပြင့္လင္း ဖက္ကလဲ ထူးဆန္းသည္ ။ ဘယ္လို ျဖစ္သလဲ မသိဘူး ..။ သူနဲ နီးနီးစပ္စပ္ တစားပြဲထဲ ထမင္းအတူတူ ထိုင္စားခ်ိန္ ရင္ေတြ တအားခုံတာဘဲ ..။ သူ႔အၾကည့္ ..။ သူ႔အၾကည့္ေတြ ေၾကာင့္လား ..။ သူ႔စူးစူးရဲရဲ အၾကည့္ေတြက ပြင့္လင္းရဲ႕ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ေဖါက္ထြင္းၿပီး ပြင့္လင္းကို ကိုယ္တုံးလုံး ျမင္ေနရသလိုဘဲ ..။ တဏွာခိုးေတြ ေဝေနတယ္ လို႔ေျပာၾကတာမ်ိဳးလား ..။ ဟိဟိ..ေခၚေတာ တေထာင္အား မ်က္လုံးလို႔ တင္စားရမလား ..။ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ပြင့္လင္းရဲ႕ ထမိန္မွာ သူ႔မ်က္လုံးေတြ စိုက္ကပ္ ပါလာသလို ဘဲ ..။

အင္း..သူ ပြင့္လင္းကို တအား ႀကိဳက္သြားတဲ့ ပုံရွိသည္ ..။ ပြင့္လင္းကေရာ …။ ပြင့္လင္းလဲ ရင္ေတြ ခုံၿပီး သူ႔အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ဂေယာက္ဂရက္ ျဖစ္ခဲ့ရတာ ဝန္ခံရမည္ ။ သူက ဒက္ဒီ့ကို လူခ်င္း ခြဲခါနီး.. “အကိုႀကီး သားမက္အတြက္ ဘာမွ မပူပါနဲ႔ …က်ေနာ္ ၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္ …” လို႔ ေျပာသြားခဲ့သည္ ..။ ဒက္ဒီကေတာ့ ဦးတိုက္ေအာင္ႏိုင္ ပြင့္လင္းအေပၚ မ႐ိုးသားတာကို မသိဘူး ..။ သူ႔သားမက္ ရာထူးတိုးဖို႔ေတာ့ လမ္းပြင့္လာပါၿပီ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနခဲ့ေတာ့သည္ ………ၿပီးပါၿပီ။