ဆက်သွယ်ပေးပါရှင့်

ဆက်သွယ်ပေးပါရှင့်

ကျုပ်က အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်လုပ်ငန်း လုပ်ပါတယ်။ အိမ်ပွဲစား ပေါ့လေ။ ကိုယ့်ဝါသနာနဲ့ ကိုက်ညီတဲ့အလုပ် ဆိုတော့လည်း ဒီအလုပ်ကို လုပ်ရတာ ပျော်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ပတ်မှာ နာရီ ၄၀ လောက် တစ်အိမ်ပြီးတစ်အိမ် ဖိနပ်ပေါက်အောင်သွားပြီး အာပေါက်အောင် ပြောရ ဆိုရတာတော့ သိပ်မသက်သာလှပါဘူး။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေလို ပိတ်ရက်မျိုးဆို ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဒါကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ထီးဖြူ ဖိနပ်ပါး အလုပ်လို့ လူတွေ ပြောကြတာကိုး။ အိမ်ရောင်းချင်တဲ့ သူတွေက ကျုပ်ကို နေ့လည် ၁၂ နာရီ လောက်ကနေ ညနေ ၄ နာရီအထိ အချိန်အတွင်းမှာ ဝယ်မယ့်သူတွေကို လာပြစေချင်ကြတာ။

တစ်နေ့လုံးနီးပါး ဆိုပါတော့ဗျာ။ ဝယ်မယ့်သူလေး တစ်ယောက် နှစ်ယောက်လောက် လာကြည့်မယ့်အရေးကို ကျုပ်က တစ်နေကုန် ကျောတောင့်အောင် တပိန်ပိန် တလိမ်လိမ်နဲ့ သွားစောင့်ပေးရတာပါပဲ။ သူများအိမ်မှာ သွားနေရတာဆိုတော့ ကိုယ့်အိမ်လိုလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ ဘယ်ရပါ့မလဲ။ ဣနြေ္ဒကြီး တစ်ခွဲသားနဲ့ အတောင့်လိုက် ထိုင်နေရတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နှင်းမြူတွေ အုံ့မွိုင်းပြီး ခိုက်ခိုက်တုန်အောင်အေးတဲ့ ဆောင်းရာသီရဲ့ နေ့တစ်နေ့ကို ရောက်လာပါတယ်။ အဲဒီနေ့မှာ ကျုပ်က ရောင်းမယ့်အိမ်တစ်လုံးကို သွားပြတာဗျ။ အိမ်က နေရာအချက်အချာလေးလည်း ကျပြီး ပတ်ဝန်းကျင်လေးလည်း ကောင်းတယ်။ အိမ်ရှင်တွေက ပြောင်းသွားပြီဆိုတော့ အဲဒီအိမ်မှာ လူမရှိဘူးပေါ့ဗျာ။

အိမ်က သိပ်မကျယ်လှပါဘူး။ ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးလို့တောင် ပြောလို့ရတယ်။ ပရိဘောဂလေး နည်းနည်းပါးပါး ထပ်ထည့်ချင်ရင်တောင် နေရာက သိပ်မရှိဘူး။ တစ်ခန်းက အီးပေါက်ရင် တစ်ခန်းက အတိုင်းသားကြားရမယ့် အိမ်မျိုးပါ။ နံရံမှာ ကပ်ပြီး ဆောက်ထားတဲ့ ဗီရိုတစ်လုံးကလွဲရင် တစ်အိမ်လုံး လှည့်ပတ်ကြည့်မှ နံရံနဲ့ တံခါးပဲ ကြည့်စရာရှိတယ်။ အဲဒီအိမ်ကို နှစ်ဦး သုံးဦးတော့ လာကြည့်ပါတယ်။ ကြည့်သာ ကြည့်တယ်… ဝယ်ဖို့ကို စကားတောင် မဟကြဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ၄ နာရီထိုးခါနီးတော့ ကျုပ်ပစ္စည်းပစ္စယလေးတွေ သိမ်းဆည်းပြီး အိမ်ကို တစ်ချက်လောက် လှည့်ပတ်ကြည့်တာပေါ့လေ။ မီးတွေမှိတ်၊ တံခါးတွေပိတ်လိုက်တော့ အိမ်ထဲမှာ မှောင်ကျသွားသလို အိမ်အပြင်က ဒီဇင်ဘာညနေခင်းကလည်း သူရိယနေဝန်း ကွယ်ပျောက်ပြီးလို့ မှောင်ရီနေရောပေါ့။

ကျုပ် မီးဖိုခန်းထဲမှာ နာရီကြည့်နေတုန်း ကားမီးရောင်လိုလို မြင်မိလို့ ရပ်စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။ ကားက ဒီအိမ်ဘက်ကို ကွေ့လာတာပါ။ ကြည့်ရတာ ဝယ်သူတွေ လာကြည့်တာဖြစ်မှာပေါ့။ သူများတွေပြောတာတော့ ဆောင်းတွင်းက နေ့တာ တိုသတဲ့။ ကျုပ်ကတော့ ဒီနေ့အဖို့ အင်မတန်ရှည်လျှားလှတဲ့ စိတ်ပျက်စရာ ဆောင်းတစ်ရက်ကို ဖြတ်သန်းခဲ့ပြီးပါပြီ။ အလုပ်မဖြစ်လိုက်ပုံများတော့ သက်ပြင်းချဖို့တောင် စိတ်ကုန်သွားသလိုပဲ။ အားချင်းဝယ်မယ့်သူ ဝေးလို့ စုံစမ်းရုံသက်သက်လာတဲ့ တစ်ယောက် နှစ်ယောက်တောင် နှစ်ခါပြန်ကြည့်မသွားတဲ့ အိမ်မျိုးပါဗျာ။ အခုလည်း ကြည့်မယ့်သူတော့ လာပြန်ပြီ။ ကားက နှစ်စီးပဲ။ ကားတစ်စီးမှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်စီ ပါလာတာကိုး။

သူတို့ဆင်းလာတော့ နှစ်ယောက်လုံးက ရုပ်ရော အဆက်အပေါက်ပါ ခပ်ဆင်ဆင်မို့ သားအမိလို့ ခန့်မှန်းလိုက်မိတယ်။ အမေလုပ်တဲ့သူက သမီးကို အိမ်ဝယ်ပေးဖို့ လာကြည့်တာ ထင်ပါရဲ့။ ကျုပ်လည်း တံခါးဝက ဆီးကြိုပြီး ဧည့်ခန်းတွေ၊ အိပ်ခန်းတွေကနေ မီးဖိုခန်းထဲအထိ လိုက်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။ အမေဖြစ်သူက ညနေ ၄ နာရီထိုးခါနီးမှ ရောက်လာလို့ တောင်းပန်တဲ့အကြောင်း ပြောပါတယ်။ သူ့သမီးက ရုံးမှာ အလုပ်တွေ ကျပ်နေလို့ ညနေ ၃ နာရီလောက်မှ ထွက်လာခဲ့ရလို့ပါ တဲ့။ ဒီအိမ်က နေရာကောင်းလေးလည်း ဖြစ်၊ သူတတ်နိုင်တဲ့ ငွေကြေးပမာဏနဲ့လည်း ဝယ်နိုင်တာမို့ စိတ်ဝင်စားကြောင်း ပြောပါတယ်။ ကျုပ်ကလည်း အိမ်ကို စိတ်ကြိုက် ကြည့်နိုင်ကြောင်း၊ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာကြာ ကျုပ် စောင့်ပေးမယ့်အကြောင်း ပြောရသေးတယ်။

ပွဲစားတို့ ထုံးစံအတိုင်း အပိုဆာဒါးလေးတွေလည်း ညွန်းရ ဆိုရသေးတာပေါ့လေ။ အိမ်အပေါ်ထပ် လှေကားပေါ်ကို သူ့သမီးနောက်ကနေ တက်သွားတဲ့ မိန်းမကြီးက ကျုပ်ကို လှည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်ဗျ။ အဟုတ်ပြောတာ။ ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ လှေကားတစ်ထစ် တက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ခနဲ မြင့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ တင်ပါးဆုံ ကားကားကြီး နှစ်စုံကို ကျုပ်ဖြင့် ဘယ်လိုမှ မျက်စိလွဲလို့ မရပေါင်ဗျာ။ သူတို့ လှေကားပေါ်ရောက်လို့ လျှောက်လမ်းပေါ်ကို ချိုးကွေ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာ မိန်းမကြီးက ကျုပ်ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြုံးပြပြန်ရောဗျို့။ ကျုပ်လည်း အဲဒီတော့မှ နှစ်ယောက်လုံးကို အသေအချာ ကြည့်မိလိုက်တော့ အတော်ဆွဲဆောင်မွုရှိတဲ့ အမျိုးသမီးတွေပဲလို့ သတိပြုမိသွားတယ်။ အမေလုပ်တဲ့သူက ဆံပင်ကို ကုတ်ထောက်လောက်အထိ ညှပ်ထားပြီး အသားဖြူဖြူနဲ့ ကျန်းမာရေးပြည့်စုံတဲ့ အသွင်သဏ္ဍာန်အပြည့်ရှိတဲ့ အသက် ၄၀ အရွယ် မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။

ခန္ဓာကိုယ်အရွယ်အစား တော်တော်ကြီးတယ်ဆိုပေမဲ့ လိပ်ခါး ဖားဖင် ဆိုသလို ဗိုက်ခေါက်ထူကြီး မဟုတ်ဘဲ အနွေးထည်အောက်မှာ မလုံ့တလုံ ဖုံးထားတဲ့ ခပ်ထွားထွားရင်သားအစုံနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ ခါးအရွယ်အစားမျိုး ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူပါ။ အပြာရောင် ပိုးထည်ပြောင်ထဘီကလည်း ကြီးမားလုံးဝန်းတဲ့ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကြောင့် ပြောင်တင်းနေပါတယ်။ သမီးဖြစ်သူကတော့ ဘောင်းဘီအနက်နဲ့ ခါးတို ရှပ်အကျႌအနီရောင်ကို အပေါ်က ဂျက်ကက်အကျႌနဲ့ ထပ်ပြီး ဝတ်လာတာပါ။ ဒီကပြန်ရင် စားသောက်ဆိုင်မှာ ညပိုင်းအလုပ် ဝင်ရဦးမှာမို့ တစ်ခါတည်း အလုပ်ဝတ်စုံကို ဝတ်လာတာ ဖြစ်မှာပါပဲ။ သူ့အကျႌအောက်က နို့ကြီးနှစ်လုံးဟာ ကြယ်သီးတွေပြုတ်ပြီး ဗြုန်းခနဲ ကန်ထွက်တော့မလိုလိုတောင် ဖြစ်နေတာပါ။

ဘောင်းဘီပုံစံကလည်း တသိမ့်သိမ့်နဲ့ ခုန်နေတဲ့ အိုးကားကားကြီးတွေကို ထင်သာမြင်သာအောင် ပြနေသလိုပါပဲဗျာ။ အတွေးနယ်ချဲ့နေတဲ့ ကျုပ်ဟာ သူတို့ အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းလာတဲ့အသံ ကြားတော့မှ သတိပြန်ဝင်လာတယ်။ ကျုပ်တို့လည်း စကားစမြည်လေး နည်းနည်းပါးပါး ထပ်ပြောဖြစ်တာပေါ့လေ။ သမီးဖြစ်သူကတော့ သူအရင်ကြည့်ဖူးတဲ့ အိမ်တစ်လုံးနဲ့ နွိုင်းယှဉ်ပြောပြပါတယ်။ အဲဒီအိမ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာရွက်စာတမ်း အချက်အလက်တွေ ကျုပ်ကြည့်ရအောင် ကားထဲက သွားယူပေးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်လေ။ သူထွက်သွားပြီးတော့ အမေလုပ်တဲ့သူကလည်း အခန်းတွေကို ထပ်ကြည့်ချင်သေးတယ်ဆိုပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို သုတ်ခနဲ ပြန်ဝင်သွားလေရဲ့။ ခဏလောက်ကြာတော့မှ ကျုပ်ကို လှမ်းခေါ်တဲ့အသံ ကြားမိလိုက်တယ်။ လူမရှိတဲ့အိမ်ဆိုတော့ လွိုင်သံလိုလို ပဲ့တင်သံလိုလိုနဲ့ ဘာမေးမှန်း မသဲကွဲတာမို့ သူရှိတဲ့နေရာကို လိုက်ဝင်သွားရတာပေါ့ဗျာ။

သူဝင်သွားတဲ့ အခန်းရှေ့ရောက်လို့ ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ ဟိုဟာမကြီးက အနွေးထည်ကို ရင်ဘတ်ဖွင့်ပြီး အောက်က တီရှပ်ကို လှန်တင်ထားလို့ သူ့လည်ပင်းအောက်မှာ တွဲလောင်းကြီးတွေ ချိတ်နေတဲ့ နို့ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကို အပြူးသားကြီး မြင်လိုက်ရတော့တာပဲ။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်က အဲဒါကြီးနှစ်လုံးဟာ ကြီးမားထွားကြိုင်းသလောက် နူးနူးညံ့ညံ့ရှိမယ့်ပုံဆိုတာ သူလွုပ်လိုက်တိုင်း တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ ဖြစ်သွားတာကိုကြည့်ရင် သိသာတယ်ဗျို့။ လုံးဝန်းတဲ့ သူ့ဝမ်းဗိုက်ပေါ်မှာ ဣနြေ္ဒရရ တည်နေတဲ့ သူ့ပစ္စည်းတွေကိုကြည့်ရင်း ကျုပ်ငပဲကလည်း အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားရင်းနဲ့ကို ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်လာတော့တာပဲ။ ကျုပ်ကလည်း အဲဒီနေ့မှ ပလေကပ်ပုဆိုး ဝတ်လာမိတာဆိုတော့ ကောင်မကြီးက ကျုပ်အဖြစ်ကို ရိပ်မိသွားတာပေါ့။ ပြီးတော့ “ခစ်” ခနဲ မပွင့်တပွင့်တောင် ရယ်လိုက်သေးတယ်။

“အစ်မကြီးသမီး ခဏနေရင် ပြန်လာတော့မှာနော်” ကျုပ်လည်း ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်ရတယ်။ သူက ရယ်နေရင်းက… “သူ့ကားက ကြွက်သိုက်လို ရွုပ်ပွနေတာပါ။ အဲဒီစာရွက်ကို တွေ့ဖို့ တော်တော်ရှာယူရလိမ့်မယ်။ သူမလာခင် ရှင်ကရော ကျွန်မကို ဘာတွေထပ်ပြဖို့ ရှိသေးလဲ” လို့ မေးပြန်ပါတယ်။ နို့သီးတွဲလောင်းနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ရပ်နေရတာ ကျုပ်လည်း ရွိုးတိုးရှန်းတန်းတော့ ဖြစ်တာပေါ့ဗျ။ မျက်နှာတွေတောင် နီနေမယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျုပ်က အာသဝေါကုန်ခန်းနေတဲ့သူမှ မဟုတ်တာ။ ဒါမျိုး ဘယ်အလွတ်ပေးလိမ့်မလဲဗျ… နော်။ ကျုပ် သူ့ရှေ့ကို လျှောက်သွားလိုက်တော့ ကောင်မကြီးက ကျုပ်ပေါင်ခွဆုံကို သူ့လက်နဲ့ ဆီးပြီး ဆုပ်လိုက်တော့တာပဲ။ ပါးစပ်ကလည်း “အင်း” လည်း မဟုတ်… “ဟင်း” လည်း မဟုတ်… အဲဒီနှစ်ခုကြားထဲက အသံမျိုးနဲ့ တိုးတိုးလေး ညည်းလိုက်တယ်။

ကျုပ်ငပဲကို ဆုပ်ထားတဲ့ သူ့လက်ကလည်း အငြိမ်နေတယ်လို့မှ မရှိဘဲ။ ပွတ်လိုက် သပ်လိုက် ဇတ်ခနဲ ဆိတ်သလိုလုပ်လိုက်နဲ့ တဆွတည်း ဆွနေတော့တာကိုး။ ကျုပ်လည်း နောက်ကို နည်းနည်းပြန်ဆုတ်ရင်း မဆိုစလောက်ကလေး ရွဲနေတဲ့ သူ့ဗိုက်ခေါက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တာ ကောင်မကြီး တော်တော်သဘောကျသွားပုံရတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကျုပ်ကို ဒီလိုမေးတယ်လေ။ “ရှင် ကြိုက်ရဲ့လား။ ကျန်တာတွေ ကိုင်ချင်လည်း ရပါတယ်ရှင့်။ ကျွန်မသမီးကို ပြန်လွတ်ဖို့ အကြောင်းပြချက်တစ်ခု ရှာလိုက်မယ်လေ” တဲ့။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့အကျႌတွေရော ဘရာကိုပါ ပြန်ဆွဲချလိုက်ပြီး အနွေးထည်ကြယ်သီးတွေပါ ပြန်တပ်လိုက်တယ်။ “မပူပါနဲ့ရှင်… ကျွန်မသမီးနဲ့ အတူ ပြန်သွားလိုက်မယ်။ လမ်းပေါ်ရောက်တော့မှ ကားပျက်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေရစ်ခဲ့မယ်။ သူက အလုပ်သွားရမှာပဲ။ သူသွားရင် ကျွန်မ ပြန်လာမယ်လေ။

အဲဒီကျရင် ရှင်သာ စိတ်ပြောင်းမသွားနဲ့” ဒီလောက်ပျော်စရာကောင်းတဲ့ အခြေအနေမျိုးမှာ ကျုပ်ကလည်း သဘောတူရုံအပြင် ဘာများတတ်နိုင်ဦးမှာလဲလေ။ သူ့သမီးရောက်လာတော့ စာရွက်တွေ ပါလာတယ်။ ကျုပ်လည်း လှန်လှောကြည့်ပြီး အဲဒီအိမ်မျိုးတွေက ဈေးကွက်ထဲမှာ ပေါချင်းသောချင်း ဖြစ်နေတဲ့အကြောင်း၊ ဒီအိမ်ကသာ ဈေးနွုန်းချိုချိုနဲ့ ရနိုင်တာမို့ ရဖို့မလွယ်ကြောင်း အကြံပေးလိုက်ရတာပေါ့။ သူတို့ အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်သွားတော့ ကျုပ်လည်း အိမ်ကို တစ်ခါလောက် ပတ်ကြည့်ပြီး မီးတွေ မှိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်ကလေး ငါးမိနစ်ဟာ ကျုပ်ဘဝမှာ အကြာဆုံးသော ငါးမိနစ်ပါပဲ။ သူတို့သားအမိ စကားတပြောပြောနဲ့ သွားနေတာကို ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူတို့လည်း ကားတွေပေါ် အသီးသီး တက်ပြီး မောင်းထွက်သွားကြပြီပေါ့။ ကျုပ်မှာတော့ ဟိုမိန်းမကြီးစကားကို ယုံရမလို၊ မယုံရမလိုဖြစ်ပြီး ကျန်နေခဲ့တာပေါ့လေ။ သူ့ကားထဲမှာ ဖွင့်ထားတဲ့ မီးရောင်ကြောင့် သူ့ကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရတယ်ဗျ။ အား ပါးပါး ပါးပါး… တကယ်ဟုတ်တယ်ဗျို့။

ဟိုကောင်မကြီး သူပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်နေပြီ။ သူ့သမီးရဲ့ကား ခပ်လှမ်းလှမ်းကို ရောက်သွားတော့ သူ ကားကို ရပ်ထားလိုက်တယ်။ သူ့သမီး အဝေးကြီးရောက်သွားတာ သေချာတော့မှ ကားကို ပြန်ကွေ့လာပြီး အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တယ်။ ကျုပ် သူ့ကို ဒီအိမ်တံခါးဝမှာ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်တွေ့ရတာဟာ ပထမတစ်ခေါက်တုန်းက သူနဲ့ ဆုံခဲ့တဲ့ ခံစားချက်မျိုးနဲ့ လုံးဝကို ခြားနားသွားပြီ။ သူက အိမ်ထဲကို စိတ်ချလက်ချဝင်လာပြီး ကျုပ်ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားပါတယ်။ “ကဲ… ယုံပြီလား ကိုယ်တော်ချော။ ဒီတော့ ရှင် ဘာဆက်လုပ်မယ် စိတ်ကူးလဲ” ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်ကို ကြာကြည့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တဲ့စကားပါ။ ပြီးတော့ နောက်တောင် နောက်လိုက်သေးတယ်။ “မျက်လုံးတွေ ကျွတ်ကျသွားဦးမယ် ဆရာကြီး” တဲ့။ မုတ်ဆိတ်ပဲ ပျားစွဲတာလား… ဂွေးစိပဲ ပျားတုပ်တာလားတော့ မသိဘူး။ စားရကံ ကြုံနေတာကတော့ သေချာသလောက် ဖြစ်သွားပြီ။

အဲဒီမှာ အဆင်မပြေတာလေးတစ်ခုက အိပ်ယာပြဿနာပဲ။ လူမနေတဲ့အိမ်ဆိုတော့ ပရိဘောဂတွေ ဘာတွေလည်း မရှိတော့ဘူးလေ။ ဒါနဲ့ပဲ သူ့ကို အားနာကြောင်း ပြောရတယ်။ “အို… ဒါ ကိစ္စမရှိပါဘူးရှင့်။ အပေါ်ထပ်မှာ ကော်ဇော ခင်းထားတဲ့ အိပ်ခန်းတစ်ခု တွေ့ခဲ့တယ်။ မိုးဖိုခန်းတွေမှာ ခင်းတဲ့ဟာမျိုးလေ… အိနေတာပဲ။ အပေါ်ထပ်ကို သွားရအောင်” ဒီတစ်ခါ သူ လှေကားတက်တဲ့ ပုံစံကတော့ သူ့ဖင်လုံး အယ်စတုံကြီးတွေကို ကျုပ် မြင်သာအောင် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ တစ်လုံးချင်း ပစ်ပစ်ပြီး တက်နေတာဗျို့။ သူပြောတဲ့အခန်းကို ရောက်တော့ သူ့နောက်က လိုက်ဝင်လာတဲ့ ကျုပ်ဘက်ကို ပြန်လှည့်ပြီး ရမ္မက်ခိုးတွေ ဟုန်းဟုန်းတောက်နေတဲ့ အကြည့်နဲ့ ဆင်မလည်ပြန် ရွိုးတယ်။ ကျုပ်အနားကပ်လာပြီး ကျုပ်ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဆွဲဖြည်ရင်း “ကျွန်မနို့တွေနဲ့ ကစားချင်တယ်ဆိုရင် ရှင့်ပစ္စည်းကိုလည်း အရင်ပြစမ်းပါဦး” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ကျုပ်ပုဆိုး ပုံကျသွားတဲ့အခါမှာ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲ သူ့လက်နဲ့နွိုက်ပြီး တငေါက်ငေါက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်လဗြွတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။

ကျုပ်လချောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းနဲ့ပဲ ကျုပ်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး သူ့နွုတ်ခမ်းကို ဝိုင်းဝိုင်းလေးလုပ်ရင်း လဒစ်ထိပ်ကနေ အရင်းဘက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်သွင်းလိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်သွားလိုက်နဲ့ လုပ်နေတော့တာပဲလေ။ “အင်း… ဒါဆို အဆင်ပြေသွားပြီ။ ကျွန်မအဝတ်တွေလည်း ကူချွတ်ပေးပါဦးနော်” ဟုတ်သားပဲ… သူ့ကုတ်အကျႌအပြင်ဇစ်က ကျပ်နေတာနဲ့ တူပါရဲ့။ ဒီကိစ္စ ကျုပ်မှာ တာဝန်ရှိတာပေါ့။ ပြောမယ့်သာ ပြောတာပါ… တကယ်တမ်းကျတော့ ကျုပ်တောင် အောက်ခံဘောင်းဘီမချွတ်ရသေးခင် သူက ကုတ်အကျႌ ကြယ်သီးတွေရော ဇစ်တွေပါ ဖြုတ်ပြီးနေပါပြီ။ သူ့နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုဟာ ခဲရောင် တီရှပ်ကို ဖောက်ပြီး ထွက်လာတော့မတတ် တင်းပြီး ထောင်တက်နေတာကိုလည်း မြင်နေရပါပြီ။ ကျုပ်လက်အစုံဟာ တီရှပ်အောက်ကိုနွိုက်ပြီး သူ့နို့တွေပေါ်ကို ရောက်သွားပါပြီ။

ဘော်လီအကျႌကတောင် မနိုင်မနင်း ထိန်းထားရတဲ့ သူ့နို့ကြီးတွေကို လက်တစ်ဖက်စီနဲ့ အောက်ကပင့်ရင်း ဆ ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အချိန်စီးလှတဲ့ တောင်ပူစာကြီးနှစ်လုံးရဲ့ နူးညံ့ စိုပြည်ပုံက မြင်ရုံနဲ့တင် သိသာနေပါပြီ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ သူ့တီရှပ်ကို သူ့ခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့တီရှပ်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ထွားကြိုင်းတဲ့ သူ့လက်ကြီးတွေ ကျုပ်ပုခုံးပေါ် ပြန်ကျလာတယ်။ ကျုပ်ကလည်း သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကနေ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့ကို ဆွဲယူလိုက်တာပေါ့။ ပြီးမှ တစ်ဖက်ကို လွတ်ချလိုက်ပြီး ဗိုက်ခေါက်ကိုပါ ခပ်နာနာလေး ညှစ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ “ရှင် ဒါကြီးတွေကို ကြိုက်လား” လို့ ကျုပ်ကို မေးရင်းနဲ့ သူ့နို့နဲ့ ဝမ်းဗိုက်ကို သူကိုယ်တိုင် ပွတ်သပ်လိုက်ပါတယ်။ “ဒါကြီးတွေက တစ်နှစ်ထက်တစ်နှစ် ပိုပိုပြီး ကြီးလာတာရှင့်။

ရယ်စရာကြီးနော်” အဲလိုပြောရင်းနဲ့ သူ့နို့သီးကြီးနှစ်လုံးကို ခါလိုက် ယမ်းလိုက် လုပ်နေတယ်ဗျို့။ သူ အဲသလိုလုပ်လိုက်တော့ သူ့ဟာကြီးနှစ်လုံး ဝရုန်းသုန်းကား ခုန်ပေါက်နေလိုက်တာဟာ ဘယ်လောက်များ ကြမ်းသလဲဆိုရင် ဘယ်ဘက်နို့သီးကြီး ဘော်လီထဲကနေ ဗြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်လာတဲ့အထိပါပဲဗျာ။ ကျုပ်လည်းပဲ အဲဒီ နို့ပျဉ်းတွဲကြီးကို မြင်ရတော့ စိတ်ထဲ ဖျင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး အောက်က ငပဲကလည်း တဆတ်ဆတ်နဲ့ လွုပ်လာပြီပေါ့လေ။ သူကလည်း ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး သဘောပေါက်သွားတဲ့ ပုံမျိုးနဲ့ ကျုပ်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပေးပါတယ်။ ဘောင်းဘီ ကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီးတဲ့အချိန်မှာ သူ ထရပ်ဖို့ ကြိုးစားနေလို့ ကျုပ်က ကူပြီး ပင့်ပေးလိုက်ရသေးတယ်။

ကျုပ်အပေါ်မှာ ခွပြီး မားမားကြီး ရပ်နေရင်းကနေ သူ့ထဘီကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မ လည်းတင်လိုက်ရော ထဘီအောက်မှာ ငုပ်လျှိုးနေတဲ့ အဖုအထစ်၊ အတုံးအခဲကြီးတွေ အားလုံးဟာ ဘွားဘွားကြီးကို ပေါ်လာတော့တာပေါ့ဗျာ။ ထဘီအောက်က ထွက်လာတဲ့ ခပ်တွဲတွဲ ဖင်ပြောင်ကြီးတွေကို မြင်လိုက်ရတဲ့ ကျုပ်မှာတော့ စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမရတော့ဘဲ ကိုယ့်လီးကိုယ်သာ နာနာဆုပ်ထားမိတော့တာပဲဗျို့။ “ရှင် ဒါကြီးတွေကို ရတော့မှာပါ။ ဒါပေမဲ့ အခုလောလောဆယ် ကျွန်မပြတာ အရင်ကြည့်ဦး” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူဟာ ကျုပ်ကို နောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး ထဘီကိုလည်း ခေါင်းပေါ်ကနေ ကျော်ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ဟီးဟီးထနေတဲ့ သူ့ဖင်ကောက်ကြီးနှစ်လုံးဟာ ကျုပ်မျက်နှာရှေ့မှာ တပြောင်ပြောင်တဝင်းဝင်း ဖြစ်နေတော့တာပေါ့။

ကျုပ်လည်း သူ ဒီဘက်ပြန်မလှည့်ခင် သူ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ ပြူးထွက်နေမယ့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ချင်ဇောနဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဖြဲပြီး အပေါ်တွန်းတင်လိုက်မိရော ဆိုပါတော့ဗျာ။ ကျုပ် အဲသလိုလုပ်လိုက်တော့ ကောင်မကြီးက ဒူးကို နည်းနည်း ကွေးချလိုက်ပြီး ဒူးပေါ် လက်ထောက်ရက် ခပ်ကုန်းကုန်း အနေအထားနဲ့ ကျုပ်မျက်နှာရှေ့ကို သူ့ဖင်ကြီး ကော့ပေးလာပါတယ်။ ကောင်မကြီးကလည်း မခေဘူးဗျို့။ သူအသက်အရွယ်နဲ့စာရင် သူ့လွုပ်ရှားပုံတွေက တော်တော်နန့်တယ်လို့တောင် ပြောလို့ရတယ်။ သူက ကျုပ်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး စိန်ခေါ်သလို ပြုံးရင်းက “ကျွန်မကို လုပ်စေချင်တဲ့နေရာကို ပြနေပြီနော်” လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်ရင်း ဒီဘက်ပြန်လှည့်လာပါတယ်။

ကျုပ်မျက်နှာကို သူ့စောက်ပိနဲ့ သေသေချာချာချိန်ပြီး ဖင်ကြီးကို နှိမ့်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ကနဦး အနေနဲ့ ကျုပ်ပါးစပ်နားရောက်လာတဲ့ သူ့စောက်စိကို လျှာဖျားလေးနဲ့ အောက်ကနေ အပေါ်ကို တစ်ကြောင်းတည်းပဲ ခပ်ကြာကြာလေး မျှဉ်းပြီး ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်အကွဲရာတစ်လျှောက် စုန်ချည် ဆန်ချည် လျက်ပေးနေရင်း အခွင့်သင့်ရင် သင့်သလို အတွင်းနံရံတွေကိုပါ မွေ့ပေးလိုက်ပါသေးတယ်။ ကျုပ်လျှာကို မြန်နွုန်း မြှင့်ပေးလိုက်တော့ အဲဒီဟာမကြီးခမျာ ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာကို ပွတ်နေရပြီပေါ့။ သူ ကျုပ်ကို ဖိပြီးပွတ်နေတဲ့ စည်းချက်နဲ့ ကျုပ်ရဲ့ လျှာချက်ကလည်း တော်တော်လေးကို စည်းဝါးကိုက်နေပါပြီ။

ဒီကောင်မကြီး ကျုပ်လျက်ပေးတာကို တော်တော်အသည်းခိုက်နေပြီ ထင်ပါရဲ့။ သူ့ဖင်ကြီးတွေ ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို လာလာပြီး ထိတာကို မမြင်ရပေမဲ့ သိနေပါတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာပေါ်မှာ သူ့ဖင်ကြီးတွေ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ယိမ်းထိုးနေရင်း နို့ပျဉ်းတွဲကြီးတွေပေါ်ကို သူ့လက်က ရောက်သွားပြီး တစ်လုံးချင်းစီ ဆုပ်နယ်လိုက်၊ နှစ်လုံးပူးပြီး ညှစ်လိုက်နဲ့ တရွတည်း ရွပြီး တညည်းတည်း ညည်းနေတာကိုလည်း မြင်နေရပါတယ်။ ရုတ်တရက် ကျုပ်ခေါင်းပေါ်က ခွကျော်ပြီး နောက်ခိုင်းလိုက်ရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်လီးကို ဇတ်ခနဲဆုပ်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေပါတော့တယ်။ ဒီကောင်မကြီး အတော်ရွနေပြီဗျ။ မရွဘဲ ဘယ်နေမလဲဗျာ… ကျုပ်ကလည်း နည်းပညာအစုံသုံးပြီး မွုတ်နေတာကိုး။ ကျုပ်လျှာကို ခပ်တောင့်တောင့် လုပ်ပြီး အဖုတ်ဘတ်လပ်ပြားနှစ်ခုကြား ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးတာမျိုး… စောက်စိကို အပြန်ပြန် အလှန်လှန် လျှာဖျားလေးနဲ့ ခပ်သုတ်သုတ်ကလေး ခလုတ်တိုက်ပေးတာမျိုး… တစ်ခါတစ်ခါ အဲဒီ အစိလေးကို ဖွဖွလေး စုပ်ပေးလိုက်တာမျိုး… အိုး… မွုတ်နည်းကို စုံနေရောပဲဗျို့။

နောက်ဆုံးတော့ ကျုပ်ရဲ့ လျှာဖျားလျှာစောင်းပညာကြောင့် ဟိုဟာမကြီး အီဆင်းသွားပုံရပါတယ်။ သူ့ရှေ့ကို ကုန်းချလိုက်ရင်း စောစောကလိုပဲ ပါးစပ်ဝိုင်းလေးနဲ့ ကျုပ်လီးကို စုပ်နေပြီပေါ့လေ။ သူ မွုတ်လိုက်တိုင်း သူ့နို့သီးခေါင်း ချွန်ချွန်နှစ်ခုဟာ ကျုပ်ဝမ်းဗိုက်ပေါ်မှာ တရွရွနဲ့ ထိုးနေသလို ဖင်အိုးကြီးကလည်း ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ တရမ်းရမ်းနဲ့ ခါနေပါတယ်။ ကျုပ်လည်း အဲဒီ ဖင်ဆုံကြီးကို လှမ်းဖက်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာနားကို ပြန်ဆွဲယူလိုက်တာပေါ့။ အရည်တရွဲရွဲဖြစ်နေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ပိုပြီး အရသာရှိသွားအောင် လျှာနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ထပ်လျက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျုပ်ကလည်း အပေါ်မှာ မနားတမ်း မွုတ်ပေးနေသလို သူကလည်း အောက်မှာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့ အလုပ်တွေ ရွုပ်နေပါတယ်။ သူ့ဦးခေါင်း မြင့်လိုက် နိမ့်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့အချိန်တိုင်း သူ့ရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကလည်း ကျုပ်ဝမ်းဗိုက်ပေါ်မှာ တအိအိနဲ့ လာလာဖိနေကြလေရဲ့။

သူက စုပ်ချက် ကြမ်းလာလေ ကျုပ်လျှာချက်တွေကလည်း ပိုမြန်လာလေဖြစ်နေရာက တစ်ချက်မှာ ကျုပ်လျှာက သူ့အဖုတ်ထဲ ခပ်နက်နက်ဝင်သွားလိုက်တာ ကောင်မကြီးလည်း ဇတ်ခနဲဖြစ်ပြီး ထရပ်လိုက်ပါတယ်။ သူက ကျုပ်အပေါ်ကနေ ခေါင်းကလေး ငဲ့ကြည့်ရင်း “ရှင့်လီးကို ကျွန်မအဖုတ်ထဲ ထည့်ဖို့အချိန်ရောက်ပြီ” လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူ ဒီဘက်ကို ပြန်လှည့်ပြီး ကျုပ်အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်တော့မှာပဲလို့ ကျုပ်က ထင်လိုက်မိတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ တခြားအစီအစဉ်တစ်ခု ရှိနေတယ်။ မပြောမဆိုနဲ့ ကောင်မကြီးက ပြတင်းပေါက်ကို လျှောက်သွားတယ်။ ခါးကော့ကော့ အနေအထားနဲ့ ဖင်အိုးကြီးကို အားရပါးရ ပစ်ထုတ်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ်မှာ လက်ထောက်လိုက်ပါတယ်။

အသက်အရွယ်အရ နည်းနည်းလေး အိုင့်တိုင့်တိုင့်ဖြစ်နေတဲ့ ဗိုက်အိုးကလည်း အောက်ကို တွဲကျလာပါတယ်။ ကျုပ် သူ့နောက်ကို လိုက်သွားပြီး မိုးပေါ်ကို တမျှော်မျှော်နဲ့ ထောင်နေတဲ့ ကျုပ်ငပဲကိုကိုင်ရင်း ရွဲရွဲစိုနေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ရှိရာ နေရာလောက်မှာ လဒစ်နဲ့ စမ်းပြီး ထောက်လိုက်တာပေါ့။ ကျုပ်လည်း အထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်ရော ဟိုဟာမကြီး တစ်ကိုယ်လုံး ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ရှေ့တိုးနောက်ငင်တွေ ဖြစ်ပြီး ကျုပ်လဗြွတ်တောင် ပြုတ်ထွက်မလိုဖြစ်သွားတာနဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကို လိုက်ဖမ်းရသေးတယ်ဗျ။ မိလည်း မိရော အဲဒီဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်ထားလိုက်မိတော့ ကျုပ်လက်ထဲမှာ အဲဒီဖင်ကြီးက အိစက်နေတာပဲဗျို့။ ကျုပ်ဆောင့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူ့နို့ကြီးတွေဟာ ရှေ့က ပြတင်းပေါက်ဘောင်နဲ့ တဘတ်ဘတ် သွားရိုက်နေပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျုပ်က အဲဒါကြီးတွေကို သူ့အနောက်ကနေ လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ဆုပ်လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်တာပေါ့လေ။ အောင်မြင်လိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေဗျာ… ကျုပ်လက်ဖဝါးတွေထဲမှာ တပွေ့တပိုက်ကြီးကို ပြည့်နေတော့တာပဲ။

ဆုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကို ဖြေလည်းချလိုက်ရော နို့ကြီးတွေ အောက်ပြန်ကျသွားပြီး တလွုပ်လွုပ်နဲ့ ခုန်နေရောဗျ။ ကျုပ်လည်း လက်နဲ့ အသာ ပြန်ပွတ်ပေးနေရင်း အနောက်ကနေလည်း ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျုပ်ဗိုက်နဲ့ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေ ထိတဲ့အသံကလည်း တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လာတယ်။ အဲဒီလို တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်လို့ ကောင်မကြီးတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကျုပ်ဆောင့်ချက်နဲ့ စည်းချက်ညီညီပဲ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ယိမ်းထိုးနေပါပြီ။ အသားအရည်ရဲ့ ကောင်းခြင်းနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ ဗိုက်သားတွေဟာ နူးညံ့ချောမွေ့နေလိုက်တာများဗျာ… ကျုပ်လက်က လွတ်မပစ်နိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ အဲသလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား အားကြိုးမာန်တက် ကြိုးစားနေလိုက်ကြရင်းနဲ့ တစ်ချက်တော့ ကောင်မကြီး ကျုပ်ကို လက်နောက်ပြန် တွန်းလွတ်လိုက်ပြီး ကျုပ်ဘက်ကို ပြန်လှည့်လာတယ်။ ပြီးတော့ ပြတင်းပေါက်နံရံမှာ ကျောမှီထိုင်ရင်း ကျုပ်ကို ဒီလိုပြောတယ်။ “အဲဒီမှာ ရပ်မနေနဲ့တော့။ ကျွန်မ နို့တွေကို လာလိုးလှည့်” အဲဒီစကား ကြားလိုက်တော့ ကျုပ်လည်း ဝမ်းပမ်းတသာပဲ နာခံလိုက်တာပေါ့လေ။

အသာလေး ရှေ့တိုးပြီး ကျုပ်လဗြွတ်ကို သူ့နို့နှစ်လုံးကြားက မြောင်းထဲမှာ တင်လိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကနေ တွန်းဖိပြီး ကျုပ်လီးကို နို့နဲ့ ညှပ်ပေးလိုက်တာများဗျာ… သူ့အယ်စတုံနို့ကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ ကျုပ်လဗြွတ်တစ်ချောင်းလုံး စုပ်စမြုပ်စပျောက်သွားလိုက်တာ လဒစ်ကလေးတောင် နို့အုံအပေါ်ပိုင်းနားမှာ ပြူတစ်ကလေးပဲ မြင်ရတော့တယ်။ ကျုပ်က ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ညှောင့်ပေးလိုက်တော့ သူကလည်း အိထွေးနေတဲ့ သူ့နို့ကြီးတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို ကျုပ် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားရအောင်လို့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဖိပေးထားပါတယ်။

ကျုပ်လီးကို ထိုးထည့်လိုက်ရင် ကျုပ်လက်က သူ့နို့ကို ဖိပေးတယ်။ ပြန်ထုတ်လိုက်ရင် ဆုပ်နယ်ပေးတယ်။ အဲဒီလို တစ်လှည့်စီ လုပ်ပေးရင်း ညှောင့်နေတာပေါ့ဗျာ။ ခဏနေတော့ ကျုပ်လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး နို့တွေကို အာဘွားလေးတွေ တဖွဖွ ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြားမှာ ပုန်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း လက်ခလယ်နဲ့ အသာနွိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲသလိုလည်း လုပ်ပေးလိုက်ရော ကောင်မကြီး မနေနိုင်ဖြစ်လာတာနဲ့ တူပါရဲ့… ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် လဲှခိုင်းတော့တာပဲ။ သူ ကျုပ်အပေါ်ကို လေးဖက်ထောက်ပြီး တက်လာတော့ သူ့ရဲ့ နို့တွဲလောင်းကြီးတွေဟာ ဗူးသီးကြီးနှစ်လုံး မုန်တိုင်းမိသလို ယိမ်းထိုးနေတာကို မြင်ရတယ်ဗျ။ ပြီးတော့ ကျုပ်အပေါ်မှာ ကျကျနန ခွထိုင်ပြီး ကျုပ်ငပဲကို သူ့အဖုတ်မှာ စွပ်လိုက်တော့တာပဲ။ ကျုပ်အပေါ်ကနေ သူ ခုန်လိုက်တိုင်း သူ့နို့ကြီးတွေကလည်း ထက်အောက် စုန်ဆန်ရော ဘေးဘီဝဲယာပါ ဦးတည်ရာမရှိ ပြေးလွား ခုန်ပေါက်နေရောဗျို့။ သူ့စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ ဘယ်လောက်များ ထွက်လိုက်သလဲဆိုရင် ကျုပ်ဆီးခုံတစ်ခုလုံး စိုရွဲပြီး အမြှုပ်တွေတောင် ထနေတယ်။

ကျုပ်ကလည်း အောက်ကနေ သူ့နို့ကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲပြီး ဆုပ်ညှစ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလည်း လက်ထိပ်ကလေးတွေနဲ့ ချေပေးတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ ကောင်မကြီး တဖြည်းဖြည်း ကြမ်းလာလိုက်တာ ကျုပ်အောက်က ကြမ်းတွေတောင် တကျိကျိ မြည်လာတော့တာပဲ။ ကျုပ်လည်း နည်းနည်းတော့ လန့်သွားတယ်ဗျ။ ကျုပ် လန့်သွားတာကို သူ မရိပ်မိဘူးလို့ ကျုပ်က ထင်တာပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မကြီးက ရိပ်မိသွားတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ ဆောင့်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး ဒီလိုပြောတယ်ဗျ။ “ကြမ်းခင်းတွေက အခြေအနေ သိပ်မကောင်းဘူးနော်… ကျွန်မ အောက်က နေမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ကျွန်မကိုယ်က ဆိုဖာကြီးလို ဖြစ်နေတာဆိုတော့ ရှင် အပေါ်က တအားဆောင့်လည်း ကြမ်းတွေ မလွုပ်တော့ဘူးပေါ့… အဟိဟိ” ပြောရင်းဆိုရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချလိုက်တော့ နို့ပျဉ်းကြီးနှစ်လုံးက သူ့နံဘေးနှစ်ဖက်ကို လျှောခနဲ ကျသွားပြီး တုန်တုန် တုန်တုန်နဲ့ ဖြစ်နေလိုက်တာ ခဏကြာတော့မှ ငြိမ်သွားတယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ ကျုပ် အပေါ်စီးက ဖြစ်သွားပြီပေါ့ဗျာ။ ဒီတော့ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ပြီး စောက်ပတ်ပြဲကြီးထဲ ကျုပ်ငပဲကို ပြန်ထည့်ရတာပေါ့။ ကျုပ် အပေါ်ကဆောင့်ပြီး သူ အောက်ကခံရတဲ့အလှည့်မှာ သူ့နို့သီးတွေ လွုပ်ရှားပုံက ပြောင်းသွားတယ်ဗျ။ စောစောကလို ဦးတည်ရာမရှိ ပြေးလွားခုန်ပေါက်နေပုံမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲနဲ့ ဘေးဘက်မှာ စက်ဝိုင်းလှည့်သလို လည်နေတာဗျို့။ ကျုပ်ဆောင့်တာ မြန်လာလေ စက်ဝိုင်းလှည့်တာလည်း မြန်လာလေပဲ။ အဲသလို မြင်ရတာ ကျုပ်စိတ်ထဲ ကလိကလိ ဖြစ်လွန်းလို့ အဲဒါကြီးတွေကို လက်နဲ့ဖမ်းပြီး ညှစ်ပစ်လိုက်ကရော ဆိုပါတော့ဗျာ။ အချိန်နည်းနည်းကြာလာတော့ ကျုပ် ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ ကျုပ်ပြီးသလို ကောင်မကြီးကိုလည်း အီဆိမ့်နေအောင် ပြီးသွားစေချင်တယ်လေ။ ဒီတော့ ကျုပ်လည်း ဆောင့်ချက်တွေကို အရှိန်တင်လိုက်ပြီး လက်ညှစ်အားကို တိုးလိုက်တယ်။

နည်းနည်း ကြာတော့ ကောင်မကြီး ဆတ်ခနဲဆို တုန်သွားပြီး ပါးစပ်ကလည်း ညည်းသံရှည်တစ်ခု မသဲမကွဲ အော်လိုက်တာကြောင့် သူ့ ကိစ္စတော့ ပြတ်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်လည်းပဲ ပြီးတော့မှာမို့ စောက်ဖုတ်ထဲက ကျုပ်ငပဲကို ပြွတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ “ရှင့်ဟာကြီးက ဘယ်ကိုများ သွားချင်နေတာလဲ” သူမေးတာကို ဖြေမလို့ ပါးစပ်ပြင်နေတုန်းမှာပဲ ကျုပ်လဗြွတ်ကို သူ့နို့ကြားထဲ ပြန်ဆွဲယူတာ ခံလိုက်ရတယ်။ လဗြွတ်ကို နို့နှစ်လုံးကြားမှာ ဖိညှပ်လိုက်တဲ့အတွက် ကျုပ်ငပဲဟာ နေမဝင်တောင်ကြားထဲ နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ရောက်သွားတာပေါ့ဗျာ။ သူ ညှစ်ပေးတဲ့အရှိန်ကြောင့် နို့ကြားထဲမှာတင် ကျုပ်လဗြွတ်ရည်တွေ လေးငါးချက်လောက် ထစ်ခနဲ ထစ်ခနဲ ပန်းထွက်လာပါတယ်။

အဲဒီအထဲမှာ အားရအောင် နှပ်ထားပြီးတော့မှ လဗြွတ်ကို ပြန်ထုတ်ရင်း ခါးကို ပြန်မတ်လိုက်ပါတယ်။ သူ့မျက်နှာကို ခဏလောက် ငေးကြည့်နေပြီးတဲ့နောက် ကျုပ်ဘေးနားမှာ ကျနေတဲ့ အကျႌကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားမှာ ဖြန့်ခင်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့ပေါင်ကြားမှာ ကျုပ်ခေါင်းကို ငုံ့ချလိုက်ပြီး စောက်ရည်တွေ စိုရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရှေ့မှာ ကျုပ်မျက်နှာကို အပ်ထားလိုက်ရင်း ကျကျနန နေရာယူလိုက်ပါတယ်။ အရည်တွေ အိုင်ထွန်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ပြဲကြီးထဲကို မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပစ်သွင်းလိုက်တော့ နှာခေါင်းထဲမှာ မွန်ထူပြီး ရေနစ်နေသလို ခံစားလိုက်ရပေမဲ့ ကျုပ် ပြန်မထုတ်ချင်တော့ဘူး။

ပါးတွေပါ စိုရွဲသွားအောင် ထိုးပြီး နှစ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဒီလို ရွေဘိုမင်းကြိုက် ဘော်ဒီမျိုးဆိုတာ ကြိတ်ရခဲဘိချင်းဗျာ။ ကျုပ်ကတော့ စောက်ဖုတ်ကို ဆော်လိုက်ရရုံတင် မဟုတ်ဘူးဗျို့… နို့ကြားထဲမှာတောင် ကျုပ်လဗြွတ်ကို အပြုစုခံလိုက်ရသေးတယ်။ သူကတောင် ဒီလောက် လုပ်ပေးမှတော့ ကျုပ်ကလည်း သူ့ကို ဒီလို နောက်ဆက်တွဲအရသာကလေးတွေ ပေးရတာ ဘာများ မကျေနပ်စရာ ရှိမှာတုံး။ ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ် အခေါင်းထဲကို လျှာလေးနဲ့ထိုးပြီး ရွရွကလေး နှိပ်ပေးနေသလိုမျိုး လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ကိုယ်လုံးကြီး တထွန့်ထွန့်နဲ့ ပြန်လူးလာတဲ့အထိ စောက်စိ ပြူးပြူးကလေးကို ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

သူ့ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်း ညည်းသံတွေ ခပ်တိုးတိုးလေး ထွက်လာပါတယ်။ သူ စိတ်ကျေနပ်မွု အပြည့်အဝ ရသွားပြီဆိုတာ သေချာသလောက် ရှိသွားတော့မှ ကျုပ်မျက်နှာကို ပြန်ထုတ်ပြီး သူ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့ မျက်နှာကို လက်နဲ့သုတ်လိုက်ပါတယ်။ သူ့မျက်နှာကလည်း အားရကျေနပ်သွားပုံမျိုးနဲ့ သက်ပြင်းလေးတစ်ချက် ရွိုက်လိုက်တာကို မြင်ရတယ်လေ။ ဒါကိုကြည့်ရင်း ကျုပ်အောက်က ငပဲက ဇာတ်လမ်း ပြန်စချင်သလိုလို တလွုပ်လွုပ် ဖြစ်လာတာနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရတော့တယ်ဗျို့။ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့ကြရင်း အိမ်ရှေ့ကို ရောက်သွားပါတယ်။

ကျုပ်တို့ တံခါးပေါက်ကို လျှောက်လာတုန်း ကျုပ်ရဲ့ ဖုန်းစာအုပ်မှတ်စုမှာ သူ့ကို စာရင်းသွင်းချင်ကြောင်း ပြောလိုက်တော့ သူကလည်း ကြည်ကြည်သာသာပဲ ပေးတာကိုးဗျ။ “အစ်မကြီးကို အိမ်ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း ရှာပေးမလို့ပါဗျ။ တွေ့ရင် သတင်းပေးရအောင်လို့ပါ… ဟဲ ဟဲ” သူ တံခါးဖွင့်ပြီး ထွက်သွားရာကနေ ကျုပ်ဘက်ကို ပြန်လှည့်ပြီး စကားတစ်ခွန်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ “ကျယ်တာ မကျယ်တာ သိပ်အရေးမကြီးပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို လူမရှိတဲ့ အိမ်မျိုး တွေ့ရင်တော့ ဆက်ဆက် အကြောင်းကြားလိုက်ပေါ့ရှင်” တဲ့ …… ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ဆက္သြယ္ေပးပါရွင့္

က်ဳပ္က အိမ္ၿခံေျမအက်ိဳးေဆာင္လုပ္ငန္း လုပ္ပါတယ္။ အိမ္ပြဲစား ေပါ့ေလ။ ကိုယ့္ဝါသနာနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့အလုပ္ ဆိုေတာ့လည္း ဒီအလုပ္ကို လုပ္ရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ပတ္မွာ နာရီ ၄၀ ေလာက္ တစ္အိမ္ၿပီးတစ္အိမ္ ဖိနပ္ေပါက္ေအာင္သြားၿပီး အာေပါက္ေအာင္ ေျပာရ ဆိုရတာေတာ့ သိပ္မသက္သာလွပါဘူး။ စေန၊ တနဂၤေႏြလို ပိတ္ရက္မ်ိဳးဆို ပိုဆိုးတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအလုပ္ကို ထီးျဖဴ ဖိနပ္ပါး အလုပ္လို႔ လူေတြ ေျပာၾကတာကိုး။ အိမ္ေရာင္းခ်င္တဲ့ သူေတြက က်ဳပ္ကို ေန႔လည္ ၁၂ နာရီ ေလာက္ကေန ညေန ၄ နာရီအထိ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ဝယ္မယ့္သူေတြကို လာျပေစခ်င္ၾကတာ။

တစ္ေန႔လုံးနီးပါး ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ဝယ္မယ့္သူေလး တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ လာၾကည့္မယ့္အေရးကို က်ဳပ္က တစ္ေနကုန္ ေက်ာေတာင့္ေအာင္ တပိန္ပိန္ တလိမ္လိမ္နဲ႔ သြားေစာင့္ေပးရတာပါပဲ။ သူမ်ားအိမ္မွာ သြားေနရတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္အိမ္လိုလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို႔ ဘယ္ရပါ့မလဲ။ ဣေျႏၵႀကီး တစ္ခြဲသားနဲ႔ အေတာင့္လိုက္ ထိုင္ေနရတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႏွင္းျမဴေတြ အုံ႔မြိဳင္းၿပီး ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ေအးတဲ့ ေဆာင္းရာသီရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔ကို ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ က်ဳပ္က ေရာင္းမယ့္အိမ္တစ္လုံးကို သြားျပတာဗ်။ အိမ္က ေနရာအခ်က္အခ်ာေလးလည္း က်ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ေလးလည္း ေကာင္းတယ္။ အိမ္ရွင္ေတြက ေျပာင္းသြားၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီအိမ္မွာ လူမရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။

အိမ္က သိပ္မက်ယ္လွပါဘူး။ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရတယ္။ ပရိေဘာဂေလး နည္းနည္းပါးပါး ထပ္ထည့္ခ်င္ရင္ေတာင္ ေနရာက သိပ္မရွိဘူး။ တစ္ခန္းက အီးေပါက္ရင္ တစ္ခန္းက အတိုင္းသားၾကားရမယ့္ အိမ္မ်ိဳးပါ။ နံရံမွာ ကပ္ၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့ ဗီ႐ိုတစ္လုံးကလြဲရင္ တစ္အိမ္လုံး လွည့္ပတ္ၾကည့္မွ နံရံနဲ႔ တံခါးပဲ ၾကည့္စရာရွိတယ္။ အဲဒီအိမ္ကို ႏွစ္ဦး သုံးဦးေတာ့ လာၾကည့္ပါတယ္။ ၾကည့္သာ ၾကည့္တယ္… ဝယ္ဖို႔ကို စကားေတာင္ မဟၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ၄ နာရီထိုးခါနီးေတာ့ က်ဳပ္ပစၥည္းပစၥယေလးေတြ သိမ္းဆည္းၿပီး အိမ္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ လွည့္ပတ္ၾကည့္တာေပါ့ေလ။ မီးေတြမွိတ္၊ တံခါးေတြပိတ္လိုက္ေတာ့ အိမ္ထဲမွာ ေမွာင္က်သြားသလို အိမ္အျပင္က ဒီဇင္ဘာညေနခင္းကလည္း သူရိယေနဝန္း ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီးလို႔ ေမွာင္ရီေနေရာေပါ့။

က်ဳပ္ မီးဖိုခန္းထဲမွာ နာရီၾကည့္ေနတုန္း ကားမီးေရာင္လိုလို ျမင္မိလို႔ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။ ကားက ဒီအိမ္ဘက္ကို ေကြ႕လာတာပါ။ ၾကည့္ရတာ ဝယ္သူေတြ လာၾကည့္တာျဖစ္မွာေပါ့။ သူမ်ားေတြေျပာတာေတာ့ ေဆာင္းတြင္းက ေန႔တာ တိုသတဲ့။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒီေန႔အဖို႔ အင္မတန္ရွည္လွ်ားလွတဲ့ စိတ္ပ်က္စရာ ေဆာင္းတစ္ရက္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အလုပ္မျဖစ္လိုက္ပုံမ်ားေတာ့ သက္ျပင္းခ်ဖို႔ေတာင္ စိတ္ကုန္သြားသလိုပဲ။ အားခ်င္းဝယ္မယ့္သူ ေဝးလို႔ စုံစမ္း႐ုံသက္သက္လာတဲ့ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္မသြားတဲ့ အိမ္မ်ိဳးပါဗ်ာ။ အခုလည္း ၾကည့္မယ့္သူေတာ့ လာျပန္ၿပီ။ ကားက ႏွစ္စီးပဲ။ ကားတစ္စီးမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္စီ ပါလာတာကိုး။

သူတို႔ဆင္းလာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးက ႐ုပ္ေရာ အဆက္အေပါက္ပါ ခပ္ဆင္ဆင္မို႔ သားအမိလို႔ ခန႔္မွန္းလိုက္မိတယ္။ အေမလုပ္တဲ့သူက သမီးကို အိမ္ဝယ္ေပးဖို႔ လာၾကည့္တာ ထင္ပါရဲ႕။ က်ဳပ္လည္း တံခါးဝက ဆီးႀကိဳၿပီး ဧည့္ခန္းေတြ၊ အိပ္ခန္းေတြကေန မီးဖိုခန္းထဲအထိ လိုက္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ အေမျဖစ္သူက ညေန ၄ နာရီထိုးခါနီးမွ ေရာက္လာလို႔ ေတာင္းပန္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ သူ႔သမီးက ႐ုံးမွာ အလုပ္ေတြ က်ပ္ေနလို႔ ညေန ၃ နာရီေလာက္မွ ထြက္လာခဲ့ရလို႔ပါ တဲ့။ ဒီအိမ္က ေနရာေကာင္းေလးလည္း ျဖစ္၊ သူတတ္ႏိုင္တဲ့ ေငြေၾကးပမာဏနဲ႔လည္း ဝယ္ႏိုင္တာမို႔ စိတ္ဝင္စားေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း အိမ္ကို စိတ္ႀကိဳက္ ၾကည့္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ က်ဳပ္ ေစာင့္ေပးမယ့္အေၾကာင္း ေျပာရေသးတယ္။

ပြဲစားတို႔ ထုံးစံအတိုင္း အပိုဆာဒါးေလးေတြလည္း ၫြန္းရ ဆိုရေသးတာေပါ့ေလ။ အိမ္အေပၚထပ္ ေလွကားေပၚကို သူ႔သမီးေနာက္ကေန တက္သြားတဲ့ မိန္းမႀကီးက က်ဳပ္ကို လွည့္ၿပီး ၿပဳံးျပတယ္ဗ်။ အဟုတ္ေျပာတာ။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္လည္း ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ ေလွကားတစ္ထစ္ တက္လိုက္တိုင္း နိမ့္ခနဲ ျမင့္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တင္ပါးဆုံ ကားကားႀကီး ႏွစ္စုံကို က်ဳပ္ျဖင့္ ဘယ္လိုမွ မ်က္စိလြဲလို႔ မရေပါင္ဗ်ာ။ သူတို႔ ေလွကားေပၚေရာက္လို႔ ေလွ်ာက္လမ္းေပၚကို ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိန္းမႀကီးက က်ဳပ္ကို ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပဳံးျပျပန္ေရာဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္လည္း အဲဒီေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္လုံးကို အေသအခ်ာ ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ အေတာ္ဆြဲေဆာင္မြဳရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြပဲလို႔ သတိျပဳမိသြားတယ္။ အေမလုပ္တဲ့သူက ဆံပင္ကို ကုတ္ေထာက္ေလာက္အထိ ညႇပ္ထားၿပီး အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ က်န္းမာေရးျပည့္စုံတဲ့ အသြင္သ႑ာန္အျပည့္ရွိတဲ့ အသက္ ၄၀ အ႐ြယ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ။

ခႏၶာကိုယ္အ႐ြယ္အစား ေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္ဆိုေပမဲ့ လိပ္ခါး ဖားဖင္ ဆိုသလို ဗိုက္ေခါက္ထူႀကီး မဟုတ္ဘဲ အေႏြးထည္ေအာက္မွာ မလုံ႔တလုံ ဖုံးထားတဲ့ ခပ္ထြားထြားရင္သားအစုံနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ခါးအ႐ြယ္အစားမ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္တဲ့သူပါ။ အျပာေရာင္ ပိုးထည္ေျပာင္ထဘီကလည္း ႀကီးမားလုံးဝန္းတဲ့ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးေၾကာင့္ ေျပာင္တင္းေနပါတယ္။ သမီးျဖစ္သူကေတာ့ ေဘာင္းဘီအနက္နဲ႔ ခါးတို ရွပ္အက်ႌအနီေရာင္ကို အေပၚက ဂ်က္ကက္အက်ႌနဲ႔ ထပ္ၿပီး ဝတ္လာတာပါ။ ဒီကျပန္ရင္ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ညပိုင္းအလုပ္ ဝင္ရဦးမွာမို႔ တစ္ခါတည္း အလုပ္ဝတ္စုံကို ဝတ္လာတာ ျဖစ္မွာပါပဲ။ သူ႔အက်ႌေအာက္က ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးဟာ ၾကယ္သီးေတြျပဳတ္ၿပီး ျဗဳန္းခနဲ ကန္ထြက္ေတာ့မလိုလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတာပါ။

ေဘာင္းဘီပုံစံကလည္း တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ ခုန္ေနတဲ့ အိုးကားကားႀကီးေတြကို ထင္သာျမင္သာေအာင္ ျပေနသလိုပါပဲဗ်ာ။ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနတဲ့ က်ဳပ္ဟာ သူတို႔ ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းလာတဲ့အသံ ၾကားေတာ့မွ သတိျပန္ဝင္လာတယ္။ က်ဳပ္တို႔လည္း စကားစျမည္ေလး နည္းနည္းပါးပါး ထပ္ေျပာျဖစ္တာေပါ့ေလ။ သမီးျဖစ္သူကေတာ့ သူအရင္ၾကည့္ဖူးတဲ့ အိမ္တစ္လုံးနဲ႔ ႏြိဳင္းယွဥ္ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီအိမ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္း အခ်က္အလက္ေတြ က်ဳပ္ၾကည့္ရေအာင္ ကားထဲက သြားယူေပးမယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားတယ္ေလ။ သူထြက္သြားၿပီးေတာ့ အေမလုပ္တဲ့သူကလည္း အခန္းေတြကို ထပ္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုၿပီး ေနာက္ေဖးဘက္ကို သုတ္ခနဲ ျပန္ဝင္သြားေလရဲ႕။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ့မွ က်ဳပ္ကို လွမ္းေခၚတဲ့အသံ ၾကားမိလိုက္တယ္။ လူမရွိတဲ့အိမ္ဆိုေတာ့ လြိဳင္သံလိုလို ပဲ့တင္သံလိုလိုနဲ႔ ဘာေမးမွန္း မသဲကြဲတာမို႔ သူရွိတဲ့ေနရာကို လိုက္ဝင္သြားရတာေပါ့ဗ်ာ။

သူဝင္သြားတဲ့ အခန္းေရွ႕ေရာက္လို႔ ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဟိုဟာမႀကီးက အေႏြးထည္ကို ရင္ဘတ္ဖြင့္ၿပီး ေအာက္က တီရွပ္ကို လွန္တင္ထားလို႔ သူ႔လည္ပင္းေအာက္မွာ တြဲေလာင္းႀကီးေတြ ခ်ိတ္ေနတဲ့ ႏို႔ေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လုံးကို အျပဴးသားႀကီး ျမင္လိုက္ရေတာ့တာပဲ။ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚက အဲဒါႀကီးႏွစ္လုံးဟာ ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းသေလာက္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ရွိမယ့္ပုံဆိုတာ သူလြဳပ္လိုက္တိုင္း တုန္ခနဲ တုန္ခနဲ ျဖစ္သြားတာကိုၾကည့္ရင္ သိသာတယ္ဗ်ိဳ႕။ လုံးဝန္းတဲ့ သူ႔ဝမ္းဗိုက္ေပၚမွာ ဣေျႏၵရရ တည္ေနတဲ့ သူ႔ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္ရင္း က်ဳပ္ငပဲကလည္း ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားရင္းနဲ႔ကို ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္ကလည္း အဲဒီေန႔မွ ပေလကပ္ပုဆိုး ဝတ္လာမိတာဆိုေတာ့ ေကာင္မႀကီးက က်ဳပ္အျဖစ္ကို ရိပ္မိသြားတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ “ခစ္” ခနဲ မပြင့္တပြင့္ေတာင္ ရယ္လိုက္ေသးတယ္။

“အစ္မႀကီးသမီး ခဏေနရင္ ျပန္လာေတာ့မွာေနာ္” က်ဳပ္လည္း ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလိုက္ရတယ္။ သူက ရယ္ေနရင္းက… “သူ႔ကားက ႂကြက္သိုက္လို ႐ြဳပ္ပြေနတာပါ။ အဲဒီစာ႐ြက္ကို ေတြ႕ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ရွာယူရလိမ့္မယ္။ သူမလာခင္ ရွင္ကေရာ ကြၽန္မကို ဘာေတြထပ္ျပဖို႔ ရွိေသးလဲ” လို႔ ေမးျပန္ပါတယ္။ ႏို႔သီးတြဲေလာင္းနဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ရပ္ေနရတာ က်ဳပ္လည္း ႐ြိဳးတိုးရွန္းတန္းေတာ့ ျဖစ္တာေပါ့ဗ်။ မ်က္ႏွာေတြေတာင္ နီေနမယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္က အာသေဝါကုန္ခန္းေနတဲ့သူမွ မဟုတ္တာ။ ဒါမ်ိဳး ဘယ္အလြတ္ေပးလိမ့္မလဲဗ်… ေနာ္။ က်ဳပ္ သူ႔ေရွ႕ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေတာ့ ေကာင္မႀကီးက က်ဳပ္ေပါင္ခြဆုံကို သူ႔လက္နဲ႔ ဆီးၿပီး ဆုပ္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ ပါးစပ္ကလည္း “အင္း” လည္း မဟုတ္… “ဟင္း” လည္း မဟုတ္… အဲဒီႏွစ္ခုၾကားထဲက အသံမ်ိဳးနဲ႔ တိုးတိုးေလး ညည္းလိုက္တယ္။

က်ဳပ္ငပဲကို ဆုပ္ထားတဲ့ သူ႔လက္ကလည္း အၿငိမ္ေနတယ္လို႔မွ မရွိဘဲ။ ပြတ္လိုက္ သပ္လိုက္ ဇတ္ခနဲ ဆိတ္သလိုလုပ္လိုက္နဲ႔ တဆြတည္း ဆြေနေတာ့တာကိုး။ က်ဳပ္လည္း ေနာက္ကို နည္းနည္းျပန္ဆုတ္ရင္း မဆိုစေလာက္ကေလး ႐ြဲေနတဲ့ သူ႔ဗိုက္ေခါက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္တာ ေကာင္မႀကီး ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားပုံရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက က်ဳပ္ကို ဒီလိုေမးတယ္ေလ။ “ရွင္ ႀကိဳက္ရဲ႕လား။ က်န္တာေတြ ကိုင္ခ်င္လည္း ရပါတယ္ရွင့္။ ကြၽန္မသမီးကို ျပန္လြတ္ဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခု ရွာလိုက္မယ္ေလ” တဲ့။ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ သူ႔အက်ႌေတြေရာ ဘရာကိုပါ ျပန္ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး အေႏြးထည္ၾကယ္သီးေတြပါ ျပန္တပ္လိုက္တယ္။ “မပူပါနဲ႔ရွင္… ကြၽန္မသမီးနဲ႔ အတူ ျပန္သြားလိုက္မယ္။ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့မွ ကားပ်က္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေနရစ္ခဲ့မယ္။ သူက အလုပ္သြားရမွာပဲ။ သူသြားရင္ ကြၽန္မ ျပန္လာမယ္ေလ။

အဲဒီက်ရင္ ရွင္သာ စိတ္ေျပာင္းမသြားနဲ႔” ဒီေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ က်ဳပ္ကလည္း သေဘာတူ႐ုံအျပင္ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲေလ။ သူ႔သမီးေရာက္လာေတာ့ စာ႐ြက္ေတြ ပါလာတယ္။ က်ဳပ္လည္း လွန္ေလွာၾကည့္ၿပီး အဲဒီအိမ္မ်ိဳးေတြက ေဈးကြက္ထဲမွာ ေပါခ်င္းေသာခ်င္း ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီအိမ္ကသာ ေဈးႏြဳန္းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ရႏိုင္တာမို႔ ရဖို႔မလြယ္ေၾကာင္း အႀကံေပးလိုက္ရတာေပါ့။ သူတို႔ အိမ္ျပင္ ျပန္ထြက္သြားေတာ့ က်ဳပ္လည္း အိမ္ကို တစ္ခါေလာက္ ပတ္ၾကည့္ၿပီး မီးေတြ မွိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကေလး ငါးမိနစ္ဟာ က်ဳပ္ဘဝမွာ အၾကာဆုံးေသာ ငါးမိနစ္ပါပဲ။ သူတို႔သားအမိ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ သြားေနတာကို ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူတို႔လည္း ကားေတြေပၚ အသီးသီး တက္ၿပီး ေမာင္းထြက္သြားၾကၿပီေပါ့။ က်ဳပ္မွာေတာ့ ဟိုမိန္းမႀကီးစကားကို ယုံရမလို၊ မယုံရမလိုျဖစ္ၿပီး က်န္ေနခဲ့တာေပါ့ေလ။ သူ႔ကားထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ မီးေရာင္ေၾကာင့္ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရတယ္ဗ်။ အား ပါးပါး ပါးပါး… တကယ္ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕။

ဟိုေကာင္မႀကီး သူေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ေနၿပီ။ သူ႔သမီးရဲ႕ကား ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေရာက္သြားေတာ့ သူ ကားကို ရပ္ထားလိုက္တယ္။ သူ႔သမီး အေဝးႀကီးေရာက္သြားတာ ေသခ်ာေတာ့မွ ကားကို ျပန္ေကြ႕လာၿပီး အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္တယ္။ က်ဳပ္ သူ႔ကို ဒီအိမ္တံခါးဝမွာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေတြ႕ရတာဟာ ပထမတစ္ေခါက္တုန္းက သူနဲ႔ ဆုံခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ လုံးဝကို ျခားနားသြားၿပီ။ သူက အိမ္ထဲကို စိတ္ခ်လက္ခ်ဝင္လာၿပီး က်ဳပ္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ “ကဲ… ယုံၿပီလား ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ။ ဒီေတာ့ ရွင္ ဘာဆက္လုပ္မယ္ စိတ္ကူးလဲ” ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနတဲ့ က်ဳပ္ကို ၾကာၾကည့္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တဲ့စကားပါ။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေတာင္ ေနာက္လိုက္ေသးတယ္။ “မ်က္လုံးေတြ ကြၽတ္က်သြားဦးမယ္ ဆရာႀကီး” တဲ့။ မုတ္ဆိတ္ပဲ ပ်ားစြဲတာလား… ေဂြးစိပဲ ပ်ားတုပ္တာလားေတာ့ မသိဘူး။ စားရကံ ႀကဳံေနတာကေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္သြားၿပီ။

အဲဒီမွာ အဆင္မေျပတာေလးတစ္ခုက အိပ္ယာျပႆနာပဲ။ လူမေနတဲ့အိမ္ဆိုေတာ့ ပရိေဘာဂေတြ ဘာေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ သူ႔ကို အားနာေၾကာင္း ေျပာရတယ္။ “အို… ဒါ ကိစၥမရွိပါဘူးရွင့္။ အေပၚထပ္မွာ ေကာ္ေဇာ ခင္းထားတဲ့ အိပ္ခန္းတစ္ခု ေတြ႕ခဲ့တယ္။ မိုးဖိုခန္းေတြမွာ ခင္းတဲ့ဟာမ်ိဳးေလ… အိေနတာပဲ။ အေပၚထပ္ကို သြားရေအာင္” ဒီတစ္ခါ သူ ေလွကားတက္တဲ့ ပုံစံကေတာ့ သူ႔ဖင္လုံး အယ္စတုံႀကီးေတြကို က်ဳပ္ ျမင္သာေအာင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ တစ္လုံးခ်င္း ပစ္ပစ္ၿပီး တက္ေနတာဗ်ိဳ႕။ သူေျပာတဲ့အခန္းကို ေရာက္ေတာ့ သူ႔ေနာက္က လိုက္ဝင္လာတဲ့ က်ဳပ္ဘက္ကို ျပန္လွည့္ၿပီး ရမၼက္ခိုးေတြ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ဆင္မလည္ျပန္ ႐ြိဳးတယ္။ က်ဳပ္အနားကပ္လာၿပီး က်ဳပ္ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဆြဲျဖည္ရင္း “ကြၽန္မႏို႔ေတြနဲ႔ ကစားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ရွင့္ပစၥည္းကိုလည္း အရင္ျပစမ္းပါဦး” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ က်ဳပ္ပုဆိုး ပုံက်သြားတဲ့အခါမွာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီထဲ သူ႔လက္နဲ႔ႏြိဳက္ၿပီး တေငါက္ေငါက္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ဳပ္လႁဗြတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။

က်ဳပ္လေခ်ာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းနဲ႔ပဲ က်ဳပ္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ႏြဳတ္ခမ္းကို ဝိုင္းဝိုင္းေလးလုပ္ရင္း လဒစ္ထိပ္ကေန အရင္းဘက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္သြင္းလိုက္၊ ျပန္ဆြဲထုတ္သြားလိုက္နဲ႔ လုပ္ေနေတာ့တာပဲေလ။ “အင္း… ဒါဆို အဆင္ေျပသြားၿပီ။ ကြၽန္မအဝတ္ေတြလည္း ကူခြၽတ္ေပးပါဦးေနာ္” ဟုတ္သားပဲ… သူ႔ကုတ္အက်ႌအျပင္ဇစ္က က်ပ္ေနတာနဲ႔ တူပါရဲ႕။ ဒီကိစၥ က်ဳပ္မွာ တာဝန္ရွိတာေပါ့။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာတာပါ… တကယ္တမ္းက်ေတာ့ က်ဳပ္ေတာင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမခြၽတ္ရေသးခင္ သူက ကုတ္အက်ႌ ၾကယ္သီးေတြေရာ ဇစ္ေတြပါ ျဖဳတ္ၿပီးေနပါၿပီ။ သူ႔ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခုဟာ ခဲေရာင္ တီရွပ္ကို ေဖာက္ၿပီး ထြက္လာေတာ့မတတ္ တင္းၿပီး ေထာင္တက္ေနတာကိုလည္း ျမင္ေနရပါၿပီ။ က်ဳပ္လက္အစုံဟာ တီရွပ္ေအာက္ကိုႏြိဳက္ၿပီး သူ႔ႏို႔ေတြေပၚကို ေရာက္သြားပါၿပီ။

ေဘာ္လီအက်ႌကေတာင္ မႏိုင္မနင္း ထိန္းထားရတဲ့ သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြကို လက္တစ္ဖက္စီနဲ႔ ေအာက္ကပင့္ရင္း ဆ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္စီးလွတဲ့ ေတာင္ပူစာႀကီးႏွစ္လုံးရဲ႕ ႏူးညံ့ စိုျပည္ပုံက ျမင္႐ုံနဲ႔တင္ သိသာေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔တီရွပ္ကို သူ႔ေခါင္းေပၚကေက်ာ္ၿပီး ခြၽတ္လိုက္တယ္။ သူ႔တီရွပ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ထြားႀကိဳင္းတဲ့ သူ႔လက္ႀကီးေတြ က်ဳပ္ပုခုံးေပၚ ျပန္က်လာတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း သူ႔ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကေန႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး ေရွ႕ကို ဆြဲယူလိုက္တာေပါ့။ ၿပီးမွ တစ္ဖက္ကို လြတ္ခ်လိုက္ၿပီး ဗိုက္ေခါက္ကိုပါ ခပ္နာနာေလး ညႇစ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ “ရွင္ ဒါႀကီးေတြကို ႀကိဳက္လား” လို႔ က်ဳပ္ကို ေမးရင္းနဲ႔ သူ႔ႏို႔နဲ႔ ဝမ္းဗိုက္ကို သူကိုယ္တိုင္ ပြတ္သပ္လိုက္ပါတယ္။ “ဒါႀကီးေတြက တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုပိုၿပီး ႀကီးလာတာရွင့္။

ရယ္စရာႀကီးေနာ္” အဲလိုေျပာရင္းနဲ႔ သူ႔ႏို႔သီးႀကီးႏွစ္လုံးကို ခါလိုက္ ယမ္းလိုက္ လုပ္ေနတယ္ဗ်ိဳ႕။ သူ အဲသလိုလုပ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဟာႀကီးႏွစ္လုံး ဝ႐ုန္းသုန္းကား ခုန္ေပါက္ေနလိုက္တာဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကမ္းသလဲဆိုရင္ ဘယ္ဘက္ႏို႔သီးႀကီး ေဘာ္လီထဲကေန ႁဗြတ္ခနဲ ကြၽတ္ထြက္လာတဲ့အထိပါပဲဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္းပဲ အဲဒီ ႏို႔ပ်ဥ္းတြဲႀကီးကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္ထဲ ဖ်င္းခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ေအာက္က ငပဲကလည္း တဆတ္ဆတ္နဲ႔ လြဳပ္လာၿပီေပါ့ေလ။ သူကလည္း က်ဳပ္ကိုၾကည့္ၿပီး သေဘာေပါက္သြားတဲ့ ပုံမ်ိဳးနဲ႔ က်ဳပ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ လွဲခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ေပးပါတယ္။ ေဘာင္းဘီ ကြင္းလုံးကြၽတ္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ထရပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနလို႔ က်ဳပ္က ကူၿပီး ပင့္ေပးလိုက္ရေသးတယ္။

က်ဳပ္အေပၚမွာ ခြၿပီး မားမားႀကီး ရပ္ေနရင္းကေန သူ႔ထဘီကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း မ လည္းတင္လိုက္ေရာ ထဘီေအာက္မွာ ငုပ္လွ်ိဳးေနတဲ့ အဖုအထစ္၊ အတုံးအခဲႀကီးေတြ အားလုံးဟာ ဘြားဘြားႀကီးကို ေပၚလာေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ထဘီေအာက္က ထြက္လာတဲ့ ခပ္တြဲတြဲ ဖင္ေျပာင္ႀကီးေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ က်ဳပ္မွာေတာ့ စိတ္ေတြ ေဆာက္တည္ရာမရေတာ့ဘဲ ကိုယ့္လီးကိုယ္သာ နာနာဆုပ္ထားမိေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕။ “ရွင္ ဒါႀကီးေတြကို ရေတာ့မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုေလာေလာဆယ္ ကြၽန္မျပတာ အရင္ၾကည့္ဦး” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ သူဟာ က်ဳပ္ကို ေနာက္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ထဘီကိုလည္း ေခါင္းေပၚကေန ေက်ာ္ခြၽတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဟီးဟီးထေနတဲ့ သူ႔ဖင္ေကာက္ႀကီးႏွစ္လုံးဟာ က်ဳပ္မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ တေျပာင္ေျပာင္တဝင္းဝင္း ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။

က်ဳပ္လည္း သူ ဒီဘက္ျပန္မလွည့္ခင္ သူ႔ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွာ ျပဴးထြက္ေနမယ့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ျမင္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို လက္နဲ႔ၿဖဲၿပီး အေပၚတြန္းတင္လိုက္မိေရာ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ အဲသလိုလုပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မႀကီးက ဒူးကို နည္းနည္း ေကြးခ်လိုက္ၿပီး ဒူးေပၚ လက္ေထာက္ရက္ ခပ္ကုန္းကုန္း အေနအထားနဲ႔ က်ဳပ္မ်က္ႏွာေရွ႕ကို သူ႔ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးလာပါတယ္။ ေကာင္မႀကီးကလည္း မေခဘူးဗ်ိဳ႕။ သူအသက္အ႐ြယ္နဲ႔စာရင္ သူ႔လြဳပ္ရွားပုံေတြက ေတာ္ေတာ္နန႔္တယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရတယ္။ သူက က်ဳပ္ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး စိန္ေခၚသလို ၿပဳံးရင္းက “ကြၽန္မကို လုပ္ေစခ်င္တဲ့ေနရာကို ျပေနၿပီေနာ္” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ရင္း ဒီဘက္ျပန္လွည့္လာပါတယ္။

က်ဳပ္မ်က္ႏွာကို သူ႔ေစာက္ပိနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာခ်ိန္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို ႏွိမ့္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ကနဦး အေနနဲ႔ က်ဳပ္ပါးစပ္နားေရာက္လာတဲ့ သူ႔ေစာက္စိကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ေအာက္ကေန အေပၚကို တစ္ေၾကာင္းတည္းပဲ ခပ္ၾကာၾကာေလး မွ်ဥ္းၿပီး ဆြဲေပးလိုက္ပါတယ္။ ေစာက္ဖုတ္အကြဲရာတစ္ေလွ်ာက္ စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ လ်က္ေပးေနရင္း အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို အတြင္းနံရံေတြကိုပါ ေမြ႕ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ က်ဳပ္လွ်ာကို ျမန္ႏြဳန္း ျမႇင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အဲဒီဟာမႀကီးခမ်ာ ဖင္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လုပ္ရင္း က်ဳပ္မ်က္ႏွာကို ပြတ္ေနရၿပီေပါ့။ သူ က်ဳပ္ကို ဖိၿပီးပြတ္ေနတဲ့ စည္းခ်က္နဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႕ လွ်ာခ်က္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို စည္းဝါးကိုက္ေနပါၿပီ။

ဒီေကာင္မႀကီး က်ဳပ္လ်က္ေပးတာကို ေတာ္ေတာ္အသည္းခိုက္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ သူ႔ဖင္ႀကီးေတြ က်ဳပ္ရင္ဘတ္ကို လာလာၿပီး ထိတာကို မျမင္ရေပမဲ့ သိေနပါတယ္။ က်ဳပ္မ်က္ႏွာေပၚမွာ သူ႔ဖင္ႀကီးေတြ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ယိမ္းထိုးေနရင္း ႏို႔ပ်ဥ္းတြဲႀကီးေတြေပၚကို သူ႔လက္က ေရာက္သြားၿပီး တစ္လုံးခ်င္းစီ ဆုပ္နယ္လိုက္၊ ႏွစ္လုံးပူးၿပီး ညႇစ္လိုက္နဲ႔ တ႐ြတည္း ႐ြၿပီး တညည္းတည္း ညည္းေနတာကိုလည္း ျမင္ေနရပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ က်ဳပ္ေခါင္းေပၚက ခြေက်ာ္ၿပီး ေနာက္ခိုင္းလိုက္ရင္း သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ က်ဳပ္လီးကို ဇတ္ခနဲဆုပ္ၿပီး ဂြင္းထုေပးေနပါေတာ့တယ္။ ဒီေကာင္မႀကီး အေတာ္႐ြေနၿပီဗ်။ မ႐ြဘဲ ဘယ္ေနမလဲဗ်ာ… က်ဳပ္ကလည္း နည္းပညာအစုံသုံးၿပီး မြဳတ္ေနတာကိုး။ က်ဳပ္လွ်ာကို ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ လုပ္ၿပီး အဖုတ္ဘတ္လပ္ျပားႏွစ္ခုၾကား ထိုးသြင္းလိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးတာမ်ိဳး… ေစာက္စိကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး ခလုတ္တိုက္ေပးတာမ်ိဳး… တစ္ခါတစ္ခါ အဲဒီ အစိေလးကို ဖြဖြေလး စုပ္ေပးလိုက္တာမ်ိဳး… အိုး… မြဳတ္နည္းကို စုံေနေရာပဲဗ်ိဳ႕။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ လွ်ာဖ်ားလွ်ာေစာင္းပညာေၾကာင့္ ဟိုဟာမႀကီး အီဆင္းသြားပုံရပါတယ္။ သူ႔ေရွ႕ကို ကုန္းခ်လိုက္ရင္း ေစာေစာကလိုပဲ ပါးစပ္ဝိုင္းေလးနဲ႔ က်ဳပ္လီးကို စုပ္ေနၿပီေပါ့ေလ။ သူ မြဳတ္လိုက္တိုင္း သူ႔ႏို႔သီးေခါင္း ခြၽန္ခြၽန္ႏွစ္ခုဟာ က်ဳပ္ဝမ္းဗိုက္ေပၚမွာ တ႐ြ႐ြနဲ႔ ထိုးေနသလို ဖင္အိုးႀကီးကလည္း က်ဳပ္ရင္ဘတ္ေပၚမွာ တရမ္းရမ္းနဲ႔ ခါေနပါတယ္။ က်ဳပ္လည္း အဲဒီ ဖင္ဆုံႀကီးကို လွမ္းဖက္ၿပီး က်ဳပ္မ်က္ႏွာနားကို ျပန္ဆြဲယူလိုက္တာေပါ့။ အရည္တ႐ြဲ႐ြဲျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ပိုၿပီး အရသာရွိသြားေအာင္ လွ်ာနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ထပ္လ်က္ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း အေပၚမွာ မနားတမ္း မြဳတ္ေပးေနသလို သူကလည္း ေအာက္မွာ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္နဲ႔ အလုပ္ေတြ ႐ြဳပ္ေနပါတယ္။ သူ႔ဦးေခါင္း ျမင့္လိုက္ နိမ့္လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သူ႔ရဲ႕ ႏို႔အုံႀကီးေတြကလည္း က်ဳပ္ဝမ္းဗိုက္ေပၚမွာ တအိအိနဲ႔ လာလာဖိေနၾကေလရဲ႕။

သူက စုပ္ခ်က္ ၾကမ္းလာေလ က်ဳပ္လွ်ာခ်က္ေတြကလည္း ပိုျမန္လာေလျဖစ္ေနရာက တစ္ခ်က္မွာ က်ဳပ္လွ်ာက သူ႔အဖုတ္ထဲ ခပ္နက္နက္ဝင္သြားလိုက္တာ ေကာင္မႀကီးလည္း ဇတ္ခနဲျဖစ္ၿပီး ထရပ္လိုက္ပါတယ္။ သူက က်ဳပ္အေပၚကေန ေခါင္းကေလး ငဲ့ၾကည့္ရင္း “ရွင့္လီးကို ကြၽန္မအဖုတ္ထဲ ထည့္ဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူ ဒီဘက္ကို ျပန္လွည့္ၿပီး က်ဳပ္အေပၚကေန တက္ေဆာင့္ေတာ့မွာပဲလို႔ က်ဳပ္က ထင္လိုက္မိတာဗ်။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ တျခားအစီအစဥ္တစ္ခု ရွိေနတယ္။ မေျပာမဆိုနဲ႔ ေကာင္မႀကီးက ျပတင္းေပါက္ကို ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ခါးေကာ့ေကာ့ အေနအထားနဲ႔ ဖင္အိုးႀကီးကို အားရပါးရ ပစ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚမွာ လက္ေထာက္လိုက္ပါတယ္။

အသက္အ႐ြယ္အရ နည္းနည္းေလး အိုင့္တိုင့္တိုင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗိုက္အိုးကလည္း ေအာက္ကို တြဲက်လာပါတယ္။ က်ဳပ္ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္သြားၿပီး မိုးေပၚကို တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔ ေထာင္ေနတဲ့ က်ဳပ္ငပဲကိုကိုင္ရင္း ႐ြဲ႐ြဲစိုေနတဲ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ရွိရာ ေနရာေလာက္မွာ လဒစ္နဲ႔ စမ္းၿပီး ေထာက္လိုက္တာေပါ့။ က်ဳပ္လည္း အထဲကို ထိုးသြင္းလိုက္ေရာ ဟိုဟာမႀကီး တစ္ကိုယ္လုံး ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး က်ဳပ္လႁဗြတ္ေတာင္ ျပဳတ္ထြက္မလိုျဖစ္သြားတာနဲ႔ သူ႔ဖင္ႀကီးကို လိုက္ဖမ္းရေသးတယ္ဗ်။ မိလည္း မိေရာ အဲဒီဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို အတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး ညႇစ္ထားလိုက္မိေတာ့ က်ဳပ္လက္ထဲမွာ အဲဒီဖင္ႀကီးက အိစက္ေနတာပဲဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္ေဆာင့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြဟာ ေရွ႕က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္နဲ႔ တဘတ္ဘတ္ သြား႐ိုက္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်ဳပ္က အဲဒါႀကီးေတြကို သူ႔အေနာက္ကေန လွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး ဆုပ္လိုက္ ညႇစ္လိုက္ လုပ္တာေပါ့ေလ။ ေအာင္ျမင္လိုက္တဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြဗ်ာ… က်ဳပ္လက္ဖဝါးေတြထဲမွာ တေပြ႕တပိုက္ႀကီးကို ျပည့္ေနေတာ့တာပဲ။

ဆုပ္ထားတဲ့ လက္ေတြကို ေျဖလည္းခ်လိုက္ေရာ ႏို႔ႀကီးေတြ ေအာက္ျပန္က်သြားၿပီး တလြဳပ္လြဳပ္နဲ႔ ခုန္ေနေရာဗ်။ က်ဳပ္လည္း လက္နဲ႔ အသာ ျပန္ပြတ္ေပးေနရင္း အေနာက္ကေနလည္း ေဆာင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်ဳပ္ဗိုက္နဲ႔ သူ႔ဖင္လုံးႀကီးေတြ ထိတဲ့အသံကလည္း တျဖည္းျဖည္း က်ယ္လာတယ္။ အဲဒီလို တဖုန္းဖုန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ပစ္လိုက္လို႔ ေကာင္မႀကီးတစ္ကိုယ္လုံးလည္း က်ဳပ္ေဆာင့္ခ်က္နဲ႔ စည္းခ်က္ညီညီပဲ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ယိမ္းထိုးေနပါၿပီ။ အသားအရည္ရဲ႕ ေကာင္းျခင္းနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြနဲ႔ ဗိုက္သားေတြဟာ ႏူးညံ့ေခ်ာေမြ႕ေနလိုက္တာမ်ားဗ်ာ… က်ဳပ္လက္က လြတ္မပစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ အဲသလိုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား အားႀကိဳးမာန္တက္ ႀကိဳးစားေနလိုက္ၾကရင္းနဲ႔ တစ္ခ်က္ေတာ့ ေကာင္မႀကီး က်ဳပ္ကို လက္ေနာက္ျပန္ တြန္းလြတ္လိုက္ၿပီး က်ဳပ္ဘက္ကို ျပန္လွည့္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပတင္းေပါက္နံရံမွာ ေက်ာမွီထိုင္ရင္း က်ဳပ္ကို ဒီလိုေျပာတယ္။ “အဲဒီမွာ ရပ္မေနနဲ႔ေတာ့။ ကြၽန္မ ႏို႔ေတြကို လာလိုးလွည့္” အဲဒီစကား ၾကားလိုက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း ဝမ္းပမ္းတသာပဲ နာခံလိုက္တာေပါ့ေလ။

အသာေလး ေရွ႕တိုးၿပီး က်ဳပ္လႁဗြတ္ကို သူ႔ႏို႔ႏွစ္လုံးၾကားက ေျမာင္းထဲမွာ တင္လိုက္ပါတယ္။ သူကလည္း သူ႔ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကေန တြန္းဖိၿပီး က်ဳပ္လီးကို ႏို႔နဲ႔ ညႇပ္ေပးလိုက္တာမ်ားဗ်ာ… သူ႔အယ္စတုံႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွာ က်ဳပ္လႁဗြတ္တစ္ေခ်ာင္းလုံး စုပ္စျမဳပ္စေပ်ာက္သြားလိုက္တာ လဒစ္ကေလးေတာင္ ႏို႔အုံအေပၚပိုင္းနားမွာ ျပဴတစ္ကေလးပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္။ က်ဳပ္က ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္နဲ႔ ေညႇာင့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူကလည္း အိေထြးေနတဲ့ သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို က်ဳပ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားရေအာင္လို႔ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး ဖိေပးထားပါတယ္။

က်ဳပ္လီးကို ထိုးထည့္လိုက္ရင္ က်ဳပ္လက္က သူ႔ႏို႔ကို ဖိေပးတယ္။ ျပန္ထုတ္လိုက္ရင္ ဆုပ္နယ္ေပးတယ္။ အဲဒီလို တစ္လွည့္စီ လုပ္ေပးရင္း ေညႇာင့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ခဏေနေတာ့ က်ဳပ္လီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို အာဘြားေလးေတြ တဖြဖြ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားမွာ ပုန္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုလည္း လက္ခလယ္နဲ႔ အသာႏြိဳက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲသလိုလည္း လုပ္ေပးလိုက္ေရာ ေကာင္မႀကီး မေနႏိုင္ျဖစ္လာတာနဲ႔ တူပါရဲ႕… က်ဳပ္ရင္ဘတ္ကို တြန္းၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲွခိုင္းေတာ့တာပဲ။ သူ က်ဳပ္အေပၚကို ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး တက္လာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ႏို႔တြဲေလာင္းႀကီးေတြဟာ ဗူးသီးႀကီးႏွစ္လုံး မုန္တိုင္းမိသလို ယိမ္းထိုးေနတာကို ျမင္ရတယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္အေပၚမွာ က်က်နန ခြထိုင္ၿပီး က်ဳပ္ငပဲကို သူ႔အဖုတ္မွာ စြပ္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္အေပၚကေန သူ ခုန္လိုက္တိုင္း သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြကလည္း ထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ေရာ ေဘးဘီဝဲယာပါ ဦးတည္ရာမရွိ ေျပးလြား ခုန္ေပါက္ေနေရာဗ်ိဳ႕။ သူ႔ေစာက္ဖုတ္က အရည္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ထြက္လိုက္သလဲဆိုရင္ က်ဳပ္ဆီးခုံတစ္ခုလုံး စို႐ြဲၿပီး အျမႇဳပ္ေတြေတာင္ ထေနတယ္။

က်ဳပ္ကလည္း ေအာက္ကေန သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြကို လွမ္းဆြဲၿပီး ဆုပ္ညႇစ္ေပးေနလိုက္ပါတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုလည္း လက္ထိပ္ကေလးေတြနဲ႔ ေခ်ေပးတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေကာင္မႀကီး တျဖည္းျဖည္း ၾကမ္းလာလိုက္တာ က်ဳပ္ေအာက္က ၾကမ္းေတြေတာင္ တက်ိက်ိ ျမည္လာေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ လန႔္သြားတယ္ဗ်။ က်ဳပ္ လန႔္သြားတာကို သူ မရိပ္မိဘူးလို႔ က်ဳပ္က ထင္တာေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္မႀကီးက ရိပ္မိသြားတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ ေဆာင့္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ဒီလိုေျပာတယ္ဗ်။ “ၾကမ္းခင္းေတြက အေျခအေန သိပ္မေကာင္းဘူးေနာ္… ကြၽန္မ ေအာက္က ေနမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ကြၽန္မကိုယ္က ဆိုဖာႀကီးလို ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ ရွင္ အေပၚက တအားေဆာင့္လည္း ၾကမ္းေတြ မလြဳပ္ေတာ့ဘူးေပါ့… အဟိဟိ” ေျပာရင္းဆိုရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္ေတာ့ ႏို႔ပ်ဥ္းႀကီးႏွစ္လုံးက သူ႔နံေဘးႏွစ္ဖက္ကို ေလွ်ာခနဲ က်သြားၿပီး တုန္တုန္ တုန္တုန္နဲ႔ ျဖစ္ေနလိုက္တာ ခဏၾကာေတာ့မွ ၿငိမ္သြားတယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ဳပ္ အေပၚစီးက ျဖစ္သြားၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ၿပဲႀကီးထဲ က်ဳပ္ငပဲကို ျပန္ထည့္ရတာေပါ့။ က်ဳပ္ အေပၚကေဆာင့္ၿပီး သူ ေအာက္ကခံရတဲ့အလွည့္မွာ သူ႔ႏို႔သီးေတြ လြဳပ္ရွားပုံက ေျပာင္းသြားတယ္ဗ်။ ေစာေစာကလို ဦးတည္ရာမရွိ ေျပးလြားခုန္ေပါက္ေနပုံမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ေဘးဘက္မွာ စက္ဝိုင္းလွည့္သလို လည္ေနတာဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္ေဆာင့္တာ ျမန္လာေလ စက္ဝိုင္းလွည့္တာလည္း ျမန္လာေလပဲ။ အဲသလို ျမင္ရတာ က်ဳပ္စိတ္ထဲ ကလိကလိ ျဖစ္လြန္းလို႔ အဲဒါႀကီးေတြကို လက္နဲ႔ဖမ္းၿပီး ညႇစ္ပစ္လိုက္ကေရာ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ က်ဳပ္ ၿပီးခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတယ္။ က်ဳပ္ၿပီးသလို ေကာင္မႀကီးကိုလည္း အီဆိမ့္ေနေအာင္ ၿပီးသြားေစခ်င္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္လည္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို အရွိန္တင္လိုက္ၿပီး လက္ညႇစ္အားကို တိုးလိုက္တယ္။

နည္းနည္း ၾကာေတာ့ ေကာင္မႀကီး ဆတ္ခနဲဆို တုန္သြားၿပီး ပါးစပ္ကလည္း ညည္းသံရွည္တစ္ခု မသဲမကြဲ ေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ သူ႔ ကိစၥေတာ့ ျပတ္သြားၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ က်ဳပ္လည္းပဲ ၿပီးေတာ့မွာမို႔ ေစာက္ဖုတ္ထဲက က်ဳပ္ငပဲကို ႁပြတ္ခနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ “ရွင့္ဟာႀကီးက ဘယ္ကိုမ်ား သြားခ်င္ေနတာလဲ” သူေမးတာကို ေျဖမလို႔ ပါးစပ္ျပင္ေနတုန္းမွာပဲ က်ဳပ္လႁဗြတ္ကို သူ႔ႏို႔ၾကားထဲ ျပန္ဆြဲယူတာ ခံလိုက္ရတယ္။ လႁဗြတ္ကို ႏို႔ႏွစ္လုံးၾကားမွာ ဖိညႇပ္လိုက္တဲ့အတြက္ က်ဳပ္ငပဲဟာ ေနမဝင္ေတာင္ၾကားထဲ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ သူ ညႇစ္ေပးတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ႏို႔ၾကားထဲမွာတင္ က်ဳပ္လႁဗြတ္ရည္ေတြ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ထစ္ခနဲ ထစ္ခနဲ ပန္းထြက္လာပါတယ္။

အဲဒီအထဲမွာ အားရေအာင္ ႏွပ္ထားၿပီးေတာ့မွ လႁဗြတ္ကို ျပန္ထုတ္ရင္း ခါးကို ျပန္မတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ခဏေလာက္ ေငးၾကည့္ေနၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ဳပ္ေဘးနားမွာ က်ေနတဲ့ အက်ႌကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သူ႔ေပါင္ၾကားမွာ ျဖန႔္ခင္းလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ေပါင္ၾကားမွာ က်ဳပ္ေခါင္းကို ငုံ႔ခ်လိုက္ၿပီး ေစာက္ရည္ေတြ စို႐ြဲေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေရွ႕မွာ က်ဳပ္မ်က္ႏွာကို အပ္ထားလိုက္ရင္း က်က်နန ေနရာယူလိုက္ပါတယ္။ အရည္ေတြ အိုင္ထြန္းေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ၿပဲႀကီးထဲကို မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ပစ္သြင္းလိုက္ေတာ့ ႏွာေခါင္းထဲမွာ မြန္ထူၿပီး ေရနစ္ေနသလို ခံစားလိုက္ရေပမဲ့ က်ဳပ္ ျပန္မထုတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။

ပါးေတြပါ စို႐ြဲသြားေအာင္ ထိုးၿပီး ႏွစ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီလို ေ႐ြဘိုမင္းႀကိဳက္ ေဘာ္ဒီမ်ိဳးဆိုတာ ႀကိတ္ရခဲဘိခ်င္းဗ်ာ။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ေဆာ္လိုက္ရ႐ုံတင္ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕… ႏို႔ၾကားထဲမွာေတာင္ က်ဳပ္လႁဗြတ္ကို အျပဳစုခံလိုက္ရေသးတယ္။ သူကေတာင္ ဒီေလာက္ လုပ္ေပးမွေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း သူ႔ကို ဒီလို ေနာက္ဆက္တြဲအရသာကေလးေတြ ေပးရတာ ဘာမ်ား မေက်နပ္စရာ ရွိမွာတုံး။ က်ဳပ္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ အေခါင္းထဲကို လွ်ာေလးနဲ႔ထိုးၿပီး ႐ြ႐ြကေလး ႏွိပ္ေပးေနသလိုမ်ိဳး လုပ္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီး တထြန႔္ထြန႔္နဲ႔ ျပန္လူးလာတဲ့အထိ ေစာက္စိ ျပဴးျပဴးကေလးကို ႁပြတ္ခနဲ ႁပြတ္ခနဲ စုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

သူ႔ပါးစပ္ကလည္း တအင္းအင္း ညည္းသံေတြ ခပ္တိုးတိုးေလး ထြက္လာပါတယ္။ သူ စိတ္ေက်နပ္မြဳ အျပည့္အဝ ရသြားၿပီဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိသြားေတာ့မွ က်ဳပ္မ်က္ႏွာကို ျပန္ထုတ္ၿပီး သူ႔ေစာက္ရည္ေတြနဲ႔ ေပပြေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို လက္နဲ႔သုတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကလည္း အားရေက်နပ္သြားပုံမ်ိဳးနဲ႔ သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ ႐ြိဳက္လိုက္တာကို ျမင္ရတယ္ေလ။ ဒါကိုၾကည့္ရင္း က်ဳပ္ေအာက္က ငပဲက ဇာတ္လမ္း ျပန္စခ်င္သလိုလို တလြဳပ္လြဳပ္ ျဖစ္လာတာနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရေတာ့တယ္ဗ်ိဳ႕။ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းခဲ့ၾကရင္း အိမ္ေရွ႕ကို ေရာက္သြားပါတယ္။

က်ဳပ္တို႔ တံခါးေပါက္ကို ေလွ်ာက္လာတုန္း က်ဳပ္ရဲ႕ ဖုန္းစာအုပ္မွတ္စုမွာ သူ႔ကို စာရင္းသြင္းခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ သူကလည္း ၾကည္ၾကည္သာသာပဲ ေပးတာကိုးဗ်။ “အစ္မႀကီးကို အိမ္က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း ရွာေပးမလို႔ပါဗ်။ ေတြ႕ရင္ သတင္းေပးရေအာင္လို႔ပါ… ဟဲ ဟဲ” သူ တံခါးဖြင့္ၿပီး ထြက္သြားရာကေန က်ဳပ္ဘက္ကို ျပန္လွည့္ၿပီး စကားတစ္ခြန္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “က်ယ္တာ မက်ယ္တာ သိပ္အေရးမႀကီးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို လူမရွိတဲ့ အိမ္မ်ိဳး ေတြ႕ရင္ေတာ့ ဆက္ဆက္ အေၾကာင္းၾကားလိုက္ေပါ့ရွင္” တဲ့ …… ၿပီးပါၿပီ။