အိမ်နီးချင်း
” ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။ ” မမ … မင်္ဂလာပါ ” ကျမ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးကို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ပြုံးပြမိလိုက်တာပေါ့။ ” မင်္ဂလာပါကွာ … ဘာကိစ္စလည်း မသိဘူး ” ဒီတိုက်ခန်းကို သားလေး ၆လလောက်က ပြောင်းလာတာ။ခု သားလေး ၁နှစ်ပြည့်တော့မှာဆိုတော့ ကျမတို့ရောက်တာ ၅လကျော် ၆လပဲ ရှိသေးတယ်။အသိမိတ်ဆွေလည်း သိပ်မရှိဘူး။
မောင်နဲ့ကျမက ၃နှစ်ကွာတယ် ကျမက ၂၂နှစ် မောင်က ၂၅နှစ်ထဲမှာပါ။မောင်က အလုပ်နဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်တတ်တာ။ကျမကလည်း ဈေးနဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်နေတာပေါ့ရှင်။သူများတိုက်ခန်းတွေဘက် အလည်မသွားတတ်တာလည်းပါမယ်။ ” သားနာမည် … တေဇာနိုင်ပါ … မမတို့ တောင်ဘက်ခန်း ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူး … နက်ဖန် တိုက်တက်ဆွမ်းကပ်မလို့ … မာမီက ဖိတ်ခိုင်းလိုက်တာ ” ပြောပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ ကောင်လေးနူတ်ခမ်းက ယောကျၤားလေး မတန်ပဲ နီထွေးထွေးနဲ့ရှင့်။သွားတက်လေးက အထင်းသားပဲ။မျက်ခုံးထူထူ နှာတံပေါ်ပေါ်လေးနဲ့ မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးမို့ တကယ်ကို လူချောလေးပါပဲ။ဆံပင် ခလယ်ကွဲဂုတ်ထောက်လေးနဲ့ တခေါင်းလုံးမဟုတ်ပဲ ရှေ့ပိုင်းလေးတင် ရွှေအိုရောင်လေး ဆိုးထားသေးတယ်။
အသားဖြူဖြူ တီးရှပ်အနက်ကိုယ်ကျပ်လေးနဲ့ လက်မောင်းဖွေးဖွေးလေးက နှင်းဆီပုံတက်တူးလေးရော အောက်က သရီးကွာတား ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားတာ ဘော်ဒီကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ လုံးဝအမိုက်စားလေး။ ” အော် … မမနာမည်က … ဟေသီဟန်စိုးပါ … မမအမျိုးသားက … ကိုသော်ဇင်တဲ့ အလုပ်သွားတုန်း ” ကျမလည်း ကိုယ့်နာမည်ကိုယ် မိတ်ဆက်ရင်း ကောင်လေးနား တိုးကပ်လိုက်တယ်။ပထမဆုံးရေမွှေးနံ့သင်းသင်းနဲ့ ယောကျၤားချွေးနံ့ ရောရက်လေး ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့။ ” ဟုတ် … မမ … ဟိုဘက်ခန်းတွေ အကုန်ဖိတ်ပြီးပြီ … မမတို့ အခန်းက လူမရှိဘူးထင်လို့ … ခုန ဒီက ဖြတ်သွားရင်း ကလေးသံကြားမှ လူရှိမှန်း သိတာ … ခ်ခ် ” ပြုံးပြန်ပြီ ဒုတိယအကြိမ် ဒီတခါ အနီးကပ်မို့ ကျမ ရင်ခုန်သွားရတယ်ရှင်။
မဖြစ်သင့်မှန်းသိတယ် မောင်နဲ့ကျမက ရည်းစားသက်တမ်း ၂နှစ်ကျော်မှ လက်ထပ်ခဲ့တာ။အိမ်ထောင်သက် ၃နှစ်အတွင်း ၂နှစ်လောက်က အိမ်ငှားနေရင်း ဒီတိုက်ခန်းက မောင့်ဘက်က အမွှေရလို့ ဝယ်ပြီးနေကြတာပါ။မြို့အစွန်နားမို ပေ၂ဝ ပေ၄ဝ အခန်းတွေပါ။တိုက်ခန်းတတွဲကို အခန်း၈ခန်း တွဲဆောက်ထားတာ။လူသွားလူလာ ပြတ်တာက လွဲလို့ အေးအေးဆေးဆေး နေတတ်တဲ့ မောင်နဲ့ကျမ အတွက် တကယ်အဆင်ပြေတဲ့နေရာလေးပါပဲ။ ” အော် … မမက … အပြင်မထွက်တတ်တော့ … အမြဲ တံခါးပိတ်ထားမိတာ … တံခါးပတ်ထားတော့ ဖုံမဝင်ဘူးလေ … ဖုံမဝင်တော့ အမှိုက်လှဲရ သက်သာတာပေါ့ကွ … ခ်လ်း ” မထင်ပဲ ကျမလည်း ကောင်လေးကို အရွှန်းဖေါက်မိသွားတယ်။
” မမ … သား အိမ်ထဲ ဝင်လို့ရမလား … ကလေး ချီကြည့်ချင်လို့ ” ” ဝင်လေကွာ … သားလေးကလည်း မင်းမော့ကြည့်နေတာ … သူငယ်ချင်း … ဖွဲ့မလိုထင်တယ် ” ကျမစကားဆုံးတော့ ကောင်လေးက တိုက်တက်ဖိတ်စာကို ကျမလက်ဆီလှမ်းပေးပြီး သားလေးဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။မော့ကြည့်နေတဲ့ သားလေးကို ပွေ့ချီရင်း သားလေးပါးပြင်နုနုလေးကို သူ့နှာခေါင်းလေး မြုပ်အောင် ဖိနမ်းပစ်တာ။
အံအောစရာပါပဲ သားလေးက ကောင်လေးနမ်းတာကို မကြောက်တဲ့အပြင် တခိခိနဲ့ မျက်လုံးလေးပိတ်နေအောင် ရီနေတာရှင်။ ” ဟေ့ရောင် … ဦးဦးကို ချစ်လားကွ ” ကောင်လေးက မြူတော့ သားလေးက သူ့လက်ကလေးနဲ့ ကောင်လေးမျက်နှာကို ဖမ်းကုတ်နေတော့တာ။ ” တေဇာနိုင် … အဲ … ကိုနိုင် … အဲ မောင်လေး ” ” ခ်ခ် … မမ အဆင်ပြေသလို ခေါ်ပါ … အိမ်က … တေဇာလို့ခေါ်တယ် … သားအသက် နောက်လဆို ၁၉နှစ် ပြည့်ပြီ … အဲကျ … မွေးနေ့လုပ်မှာ … မမတို့ မိသားစုကို ကြိုဖိတ်တယ်နော် … ကလေးလည်း ခေါ်ခဲ့ … မာမီနဲ့ ဒယ်ဒီက … ကလေး တအား ချစ်တာဗျ ” ” ဟုတ်ပါပြီ … တေဇာရယ် … သားအသက်က ၁၉နှစ်သာ ပြောတယ် … ထွားလိုက်တာကွာ ” ” ဗျာ … မမ ” ” အာ … တေဇာ … ဘောဒီက … ထွားကြိုင်းတာ ပြောတာပါ ” ” သားက … ဂျင်မ် … ဆော့တယ်လေ … ကျောင်းပိတ်လို့ ဒီလာနေတာ … ဒုတိယနှစ် အီကိုဘာသာ ယူထားတာ ”
” အော် … ကလေးက … မျက်နှာ ကုတ်တယ်နော် … သတိထား ” ” ဟုတ် … အ ” ” ဟော … ပြောရင်း ဆိုရင်း … ကုတ်မိပြီ ထင်တယ် ” တကယ်လည်း ကလေးက တေဇာ့မျက်နှာကို လှမ်းကုတ်နေတာ။တေဇာက မျက်နှာနောက်ဆုတ်လိုက်ပေမယ့် ကုတ်မိသွားတယ်။ ” ရပါတယ် … မမရယ် ” ” ပြပါဦး … မမကို ” ကျမလည်း တေဇာနိုင့်လက်ထဲက ကလေးကိုဆွဲယူပြီကြမ်းပြင်ပေါ်ချ ပြီးမှသူမျက်နှာကို အနီးကပ်သေချာကြည့်လိုက်တာ။နှာတံစင်းစင်းလေး ဘေးနား ပါးပြင်ဘက် အစင်းကြောင်းလေး ထင်သွားတာပေါ့။ ” နေဦး … အရက်ပျံလေး တို့သွား ခဏနဲ့ခြောက်သွားမှပါ ” ” ဟာ … နေပါစေ … မမရာ … ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ” ” ခဏပဲ စပ်တာပါကွ … ဒီကစောင့် … မမ အရက်ပျံနဲ့ဂွမ်း သွားယူမယ် ” ကျမလည်း အိမ်ထဲ အရက်ပျံနဲ့ဂွမ်းသွားယူပြီး တေဇာနိုင့် ပါးလေးပေါ်က လက်သည်းရာ အစင်းကြောင်းလေးကို အရက်ပြန် တို့ပေးလိုက်တယ်။စိတ်ထဲ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့အားနာစိတ်လေး ဖြစ်နေမိတာ။
ကိုယ့်ကလေးက ကုတ်လိုက်တာလေ။ ” အ ” ” ဟယ် … ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးက … ဒီလောက် စပ်တာလေး … မခံနိုင်ဘူးပေါ့ … ခ်လ်း ခ်လ်း ” ” ရုတ်တရက် … မို့ပါဗျ ” ” အာ … ဘယ်လာကိုင်တာလဲ ” တေဇာနိုင်က ကျမ အရက်ပြန်တို့တော့ စပ်ပြီး သူ့လက်နစ်ဖက်က ကျမကို လှမ်းကိုင်တာ မထင်မှတ်ပဲ ကျမ နို့အုံတွေ ကိုင်မိလျက်သားဖြစ်တာ။ကျမ သွေးသားတွေ ချက်ချင်း ဆူပွက်လာတယ်။အိမ်မှာ ကလေးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချိန်မို့ အစပါးလေးကို ဂါဝန်အတိုပုံစံလေးနဲ့ တွဲချုပ်ထားတဲ့ အကျ ႌလက်တကိုင်း လေး ဝတ်ထားမိတာ။ခါတိုင်းလိုပဲ အောက်က ဘော်လီခံမထားမိဘူး အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထားဘူး။တေဇာနိုင်က ကျမ ကလေးနဲ့ကစား နေတဲ့ချိန် ရုတ်တရက်ရောက်လာတာလေ။
တေဇာနိုင်လက်က ကျမ ရင်သားတွေဆုပ်ကိုင်မိတော့ အကျ ႌအပါးလေးပဲ ခြားပြီး ကိုင်ခံရသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ ” ဟာ … ဆောရီးနော် … မမ … ကျနော်က လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်တာပါ ” ပြောရင်း ရဲတက်လာတဲ့ တေဇာနိုင့် မျက်နှာချောချောလေးကို ကြည့်ရင်း ကျမစိတ်ထဲ ရယ်ချင်သလိုလိုု ကြည်နုူးသလိုလိုနဲ့ ဝေဒနာလေးတခု ခံစားလိုက်မိတယ်။မောင်ကလွဲပြီး ကျမနို့အုံလေးကို ဘယ်သူမှ မကိုင်ဖူးဘူးလေ။ ” အင်းပါ … လွတ်တော့လေကွာ ” ” ဟာ … ဟုတ်ဟုတ် ” ကျမနို့တွေ ကိုင်ထားရင်း ကျမသတိပေးမှ နို့အုံကိုလွတ်ပြီး တံခါးပေါက်ဆီ ထွက်ပြေးသွားတယ်။အဲဒီချိန်က စပြီး တေဇာနိုင်က ကျမရင်ထဲ မောင်နဲ့အတူ နေရာယူသွားတာ ကျမ မသိခဲ့ပါဘူး။မောင့်အပေါ် အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်ခဲ့ရတဲ့ ရက်တွေလည်း များလှပါပြီလေ။
” ဟေသီရေ … မောင်သွားပြီဟေ့ … သားလေးကို ညနေကြမှ … အမတို့ ပြန်ပို့ပေးလိမ့်မယ် ” သားလေးက မောင်နဲ့ အပြင်လိုက်ရမှာမို့ ပြုံးရွှင်နေတာပဲ။မောင့်အမက ၁ပတ်ကို ၂ရက်လောက် ကလေးကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လေ့ရှိတယ်။ မနက်ကနေ ညနေထိ ခေါ်ထားပြီး ညနေပိုင်းကျ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး လာပို့ပေးကြပါတယ်။မောင်က မနက်ပိုင်း အလုပ်သွားရင်း ကလေးကို သူ့အမအိမ် ဝင်ပို့ပေးရတာပေါ့။ ” အင်းပါ မောင်ရဲ့ … ဆိုင်ကယ် … သေချာမောင်း … သားလေးရေ … တာ့တာ ” မောင်တို့ သားအဖ နူတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း တိုက်ထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။
ထမင်းဟင်းချက် ပြီး မနေ့က အဝတ်တွေလျှော် ပြီးရင် အိပ်ယုံပဲ။ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာလိုက်တယ်။ထမင်းကျက်ပြီးတာနဲ့ ဆူးပုတ်ရွတ်နဲ့ကြက်ဥလေး ရောကြော်လိုက်တယ်။မနေက ဆိတ်သားချက်တွေ အများကြီး ကျန်သေးတာမို့ အသားမချက်တော့ပဲ ပဲရာဇာဟင်းရည်းလေး တည်နေတုန်း ကျမ ခါးပေါ် လက်ကလေးနှစ်ဖက် ရောက်လာတာပဲ။နှာခေါင်းထဲ ရေမွှေးနံ့လေးဝင်လာတာနဲ့ လှည့်ကြည့်စရာ မလိုပါဘူး တေဇာနိုင်မှန်း ကျမသိတာပေါ့။ မှတ်မှတ်ရရ တေဇာနိုင့် မွေးနေ့ကစပြီး ကျမနဲ့တေဇာနိုင့် ဆက်ဆံရေး ပြောင်းလဲသွားခဲ့တာပဲ။သူ့မွေးနေ့မှာ ဘောင်းဘီတို တစ်ထည်လက်ဆောင်ဝယ်ပြီး ကျမတို့မိသားစု သွားခဲ့ကြတာ။အကျ ႌလက်ပြတ်အပြာနုလေးနဲ့ ဂါဝန်အရှည်အနက်လေး ဝတ်သွားလိုက်တယ်။
မောင်က စတစ်ကော်လံနဲ့ ပိုးပုဆိုးလေးဝတ်တာ။တေဇာနိုင်က ကော်လံပါတဲ့ အကျ ႌလက်ရှည် အဖြူကို အောက်ခံထားပြီး ကုတ်အကျ ႌနီညို ဝမ်းတက်နဲ့ တကယ်ကို မော်ဒယ်တစ်ယောက်အတိုင်း အပြတ်မိုက်နေတာပေါ့။တေဇာနိုင့်မိဘတွေကလည်း ကျမတို့မိသားစုကို ခင်ပါတယ်။ကလေးဆို မြင်တာနဲ့ လက်ပေါ်က မချဘူး။အုံးနို့ခေါက်ဆွဲစားပြီး မောင်က ပြန်သွားတာတော့ ကျမနဲ့ကလေးပဲ ကျန်ခဲ့တာ။ကျမလည်း တခြားဧည့်သည်တွေ ကူပြီးဧည့်ခံပေးနေလိုက်တယ်။ လူရှင်းတော့ ကျမလည်း ဆီးသွားချင်တာနဲ့ သန့်စင်ခန်းဝင်ပြီး သေးပေါက်လိုက်တယ်။ပြန်အထွက်မှာ တေဇာလှိုင်က မထင်မှတ်ပဲ ကျမနားရောက်လာပြီး မွေးနေ့လက်ဆောင် တောင်းနေတာပေါ့။ကျမက ဘောင်းဘီတို ပေးထားကြောင်းပြောတာကို မရဘူး သက်သက်ပေးရမယ် ဆိုပြီး ကျမ နားနားလေး တိုးတိုးကပ်ပြောနေတာ။တေဇာနိုင့် စကားကြောင့် ကျမ တကိုယ်လုံး သွေးတွေဆူပွက်လာပြီး စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်ရှင်။
ကျမ ပြန်ပြောမယ် အလုပ် တေဇာနိုင် လက်တွေက ကျမအကျ ႌ ီအောက်နားစလေးကို အပေါ်လှန်တင်ပစ်တယ်။ ကျမစိတ်ထဲ လူတစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာမှာ ကြောက်နေမိတာပေါ့။တေဇာနိုင်က အေးဆေးပဲရှင့် ကျမအကျ ႌကို လည်ပင်းထိလှန်ပြီးတာနဲ့ ဘော်လီကို နို့နှစ်လုံးကြားအလယ်ကနေ အောက်ဆွဲချပစ်တယ်။ဘော်လီက ပင့်ထိန်းပေးသလိုဖြစ်ပြီး တင်းကားလာတဲ့ ကျမနို့အုံထိပ်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် အငမ်းမရစို့နေတော့တာပဲ။အားရတော့မှ လက်ဆောင်အတွက် ကျေးဇူးလို့ ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားတာ။ကျမလည်း သန့်စင်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး ဘော်လီပြန်တင်ရင်း အကျ ႌကို ပြန်ဆွဲချတော့ ပေါင်ခြံက စိုစိစိလေး ဖြစ်နေတာပေါ့။ ထမိန်အောက်နားစဆွဲတင်ပြီး လက်နဲ့ ပေါင်ကြားစမ်းမိတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က ကျမအဖုတ်လေး အရည်တွေရွှဲနေတော့တာပါပဲ။
” မ ” တေဇာနိုင် အသံကြောင့် ကျမဟင်းရည်မွှေရင်း တွေးနေတဲ့ အတွေးစလေး ပျက်သွားရတာပေါ့ရှင်။ ” ဘာလဲ … သားရယ် … ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ … ဟင်းရည် တည်ထားတာ … မကျက်သေးဘူး ” ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ပြောရင်း ဟင်းရည်မြည်းကြည့်နေတာ ပေါ့တာနဲ့ ဆားနဲနဲ ထပ်ခတ်လိုက်တယ်။တေဇာနိုင့်မွေးနေ့ ပြီးတော့ နောက်ရက်တွေ တေဇာနိုင်က ကျမတိုက်ခန်းဘက် ရောက်ရောက်လာတော့တာပဲ။ကလေးလည်း တေဇာနိုင်က သံယောစဉ်ဖြစ်နေတာပေါ့။မောင်ကတောင် စနေသေးတယ်။တေဇာနိုင့်ကို မိန်းမယူ ကလေးမွေးကွ ဆိုပြီး။တေဇာနိုင်က မိန်းယူစရာမလိုကြောင်း ကျမတို့သားလေးရှိတယ်ဆိုပြီး ပြန်ပြောနေတတ်တာ။အနေနီးတော့လည်း မမြင်နိုင်တဲ့ သံယောစဉ်ကြိုးလေးတွေ ရစ်ပတ်မိတာပေါ့နော့။တေဇာနိုင်က လူမရှိရင် ကျမကို မလို့ပြောင်းခေါ်တတ်တယ်။
ကျမလည်း သူသုံးနုူံး ပြောတဲ့အတိုင်း သားလို့ ပြောင်းခေါ်တာပါ။ ” ဇင်လေးရော … မ ” ” ကလေးက … ဒီနေ့ … သူ့အဒေါ်အိမ်ပါသွားလေရဲ့တော် ” ” ဒီနေ့တော့ ပျင်းစရာကြီးပဲ … ဒါပေမယ့် … တမျိုးကောင်းပါတယ်လေ ” ” မယ့်လေးတော် … ဘာကောင်းနေတာပါလိမ့် ” ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ကို ကျောပေးပြောရင်း ဆူလာတဲ့ ဟင်းရည်ကို ဇွန်းအကြီးနဲ့ မွှေပေးနေတာ။ ” ဇင်လေး … မရှိတော့ … သားတစ်ယောက်ထဲ … နို့စို့ရမှာလေဗျာ ” ပြောရင်း တေဇာနိုင်လက်တွေက ကျမခါးပေါ်ကနေ အပေါ်တက်လာရင်း နို့အုံကို ညှစ်ချေကစားနေတာရှင်။ ” ဒါပဲ … ဟွန့် … လူကြီးက ကြီးလှပြီ … နို့က မဝနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ ” ” ဒါတော့ … မ နို့သီးလေးက ဘယ်ချိန်စို့စို့ ရဲပြီး နို့ရည်ထွက်တော့ … စို့ မဝတာပေါ့ဗျ … ခိခိ ” ” ကဲပါ … ဖယ်ပေးဦး … ဟင်းရည်ကျက်ပြီ … ဘာစားလာခဲ့လည်း … ထမင်းစားမလား ”
” မစားချင်ပါဘူး … မရာ … နို့စို့ချင်တာပါဆို ” ” ခ်ခ် … ဒါဆိုလည်း … အခန်းထဲက စောင့် … မ … ရေချိုးပြီး … လာခဲ့မယ် … ၁၅မိနစ်ပဲ စောင့် ဟုတ်ပီလား ” ” မစောင့်ပါဘူး … လာတော့ဗျာ ” တေဇာနိုင်က ကျမနို့တွေညှစ်ရင်း မီးဖိုခန်းထဲက ဇွတ်ဆွဲခေါ်နေတာပေါ့။နောက်ကျောကနေ ကျမဖင်ကြားထဲ ထောက်ထားတဲ့ ဟာကြီးကလည်း မာထင်နေပြီ။ ” ဟဲ့ …… ခဏ …… ဟင်းရည်အိုး အောက်ချဦးမယ် … တကတည်း … ဇွတ် ” ကျမလည်း ပြောသာပြောနေရတာ နို့တွေညှစ်နေကတည်းက အောက်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ ခံစားနေရတာပါ။အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကုတင်စောင်းမှာ ကျမကို ခြေတွဲလောင်းချထိုင်ခိုင်းနေတာပေါ့။ပြီးမှ တေဇာနိုင်က ကျမနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်။ဒါက တေဇာနိုင့် အကျင့်ပါ။
ကျမလက်တကိုင်း အကျ ႌလေးကို ပုခုံးနှစ်ဖက်ကနေ အကျ ႌကိုင်းလေးတွေ ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲချပစ်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးတွေကို အငမ်းမရနဲ့ တဖက်ပြီးတဖက်စို့တော့တာပဲ။တေဇာနိုင်ရဲ့ နူတ်ခမ်းလေးထဲ နို့သီးခေါင်းလေး မြုပ်သွားတိုင်း ကျမ သူ့ခေါင်းလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကပ်ထားရင်း နို့စို့ခံပြီး ဇိမ်ယူနေမိတယ်။ နို့သီးခေါင်းတဖက် စို့တိုင်း တေဇာနိုင့်လက်တဖက်က ကျန်တဲ့နို့သီးထိပ်လေးကို ချေချေပေးတာပါ။နို့ရည်လေးထွက်လာပြီး သူ့လက်ထိပ်လေးတွေကပ်တာနဲ့ အဲဒီလက်ချောင်းလေးကို ကျမပါးစပ်နား ကပ်ပေးတတ်တယ်။ကျမလည်း နို့ရည်ပေကပ်နေတဲ့ တေဇာနိုင့် လက်ချောင်းလေးကို ထိပ်ကနေ အရင်းထိ ဆွဲစုပ်ပေးမိတာပေါ့။ခဏနေတော့ ကျမလည်း ညာဘက်ခြေထောက်လေးမြှောက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်နေတဲ့ တေဇာနိုင်ပေါင်ကြား စမ်းကြည့်နေတာ။ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ သူ့ပေါင်ကြားထဲက မာထင်နေတဲ့အရာကို ခြေဖမိုးနဲ့ ထိမိနေပြီ။
” မင်းဟာကြီးက … မာနေပြီနော်သား ” ” အင်း … နို့စို့ဦးမယ် … မ ရယ် ” ကျမနို့တွေကို အားရအောင်စို့ပြီးမှ ထရပ်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်တာ။ ” ဟိတ် … ဘောင်းဘီချွတ်ကွာ ” ” မ … ကျတော့ … အောက်က အကာအကွယ်နဲ့ ” ” အွန်း … ကြည့် ” ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ရှေ့ အကျ ႌ ီစကပ်တွဲလျက်လေးကို ချွတ်ပြလိုက်တယ်။အဲကျမှ တေဇာနိုင်ကာ သူ့အဝတ်စားတွေ ချွတ်တာ။ ” ခ်ခ် ခ်ခ် … ဘော်ဒီက အမိုက်စားပါလား သားရယ် … ဘယ်ချိန် ကြည့်ကြည့် မိုက်တယ် ” ” ဘော်ဒီပဲလား … မ ရယ် … သား ဟာကြီးရော ” ” ဟွန့် နော် ” ” လက်ဖယ်ပေး … မ … ရာ … ဖယ်ကွာ ” ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ကို မရိုးမယွလေး ပြောပြီး မျက်နှာ လက်နဲ့အုပ်ထားလိုက်တယ်။မရပါဘူးရှင် ကျမလက်တွေဆွဲဖယ်ပြီး သူ့လီးနဲ့ မျက်နှာအနံ့ထိုးပွတ်တော့တာ။မောင် အမြတ်တနိုးနမ်းနေတဲ့ ကျမ ပါးပြင်လေးတွေ တေဇာနိုင်ရဲ့ လီးရာတွေ ဖြစ်နေပါပြီ။တဖြည်းဖြည်း တေဇာနိုင့်လီးမာထင်လာတာနဲ့ ကျမနူတ်ခမ်းတွေကလည်း အဆင်သင့်ပါပဲ။ကျမကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲချရင်း ကျမနို့အုံပေါ် တက်ထိုင်တတ်တယ်။ထိုင်ပြီးတာနဲ့ ညာလက်နဲ့သူ့လီးကိုကိုင်ထိန်းရင်း ကျမနူတ်ခမ်းပေါ် ဒစ်နဲ့ ထိုးပွတ်တော့တာ။
ကျမ လျှာလေး ထောင်ပေးထားရင် လျှာထိပ်လေးကို လီးထိပ်နဲ့ကန်လန့်ဖျက်ပွတ်ရင်း ဇိမ်ယူတတ်သေးတယ်။ခဏနေရင်တော့ ကျမ ပါးစပ်ကို ဟခိုင်းပြီး ခါးအားနဲ့ လီးကို တရစ်ချင်းထိုးသွင်းတာပေါ့။မောင့်လီးကို တခါတလေမှ စုပ်ပေးရတဲ့ ကျမ တေဇာနိုင့်လီးကျတော့ နေတိုင်း လိုလို အရင်းထိ မျိုပေးရတယ်။ကျမပါးစပ်ကို အားရအောင် လိုးပြီး လရည်ကို ပါးစပ်ထဲပဲ ပန်းထုတ်ပစ်တတ်တာ အကျင့်တခုပဲ။သူပြီးတာနဲ့ ရပ်မသွားဘူးရှင့် တေဇာနိုင်ရဲ့ ထူးခြားချက်က အဲဒါပေါ့။သူပြီးတာနဲ့ ကျမ အဖုတ်ကို တန်းယက်ပေးတယ် တခါတခါဆို မောင်က မနက်ပိုင်းထလိုးသွားတာ မဆေးမိဘူး တေဇာနိုင်က မရွံရှာပါဘူး ကျမစောက်ပတ်ယက်ရင်း မောင့်လရည်တွေပါ ရောမျိုပစ်တယ်။
စောက်ဖုတ်တင်မဟုတ်ဖူးရှင့် ဖင်ပေါက်ပါ ထိုးယက် ကလိပေးတာ။လူငယ်သလောက် ဆွဲဆောင်မှု့ကလည်း ကောင်းနေတာပေါ့။လိုးပြီဟေ့ ဆိုလည်း ကျမ ကို အရင်ပြီးအောင် လိုးပြီးမှ သူပြီးအောင်လိုးတာ။ခုလည်း ကျမအဖုတ်ယက်ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကို ကျမစောင်ခေါင်းထဲ တေ့ပြီး လိုးနေတာပဲလေ။လရည်ထွက်ထားပေမယ့် လီးက လျော့ကျမသွားဘူး အဲဒီအတွက် သူလေ့ကျင့်ထားတယ်ပြောတယ်။တေဇာနိုင်ရဲ့ ထိထိမိမိရှိလှတဲ့ လိုးချက်တွေကို ကျမ ကြာကြာတော့ တောင့်မခံနိုင်ပါဘူး။ဆီးခုံးချင်းထိအောင် ဆောင့်လိုးတတ်တဲ့ သူ့ရဲ့ လိုးချက်တွေအောက် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရတာပါပဲ။ခုထိ မောင်မသိအောင် တေဇာနိုင့်ကို ကျမ အလိုးခံနေတုန်းပါပဲရှင်….ပြီး။
Zawgyi
အိမ္နီးခ်င္း
” ေဒါက္ေဒါက္ … ေဒါက္ေဒါက္ ” အဆက္မျပတ္ တံခါးေခါက္သံေၾကာင္ က်မလည္း သားေလး ဇင္ကိုနဲ႔ကစားရင္း တိုက္ခန္းတံခါး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။တံခါးဝမွာ ဖိတ္စာေလးကိုင္ၿပီး ၿပဳံးျပေနတဲ့ လူေခ်ာေလး တစ္ေယာက္ပါ။ ” မမ … မဂၤလာပါ ” က်မ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ၿပဳံးျပမိလိုက္တာေပါ့။ ” မဂၤလာပါကြာ … ဘာကိစၥလည္း မသိဘူး ” ဒီတိုက္ခန္းကို သားေလး ၆လေလာက္က ေျပာင္းလာတာ။ခု သားေလး ၁ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ က်မတို႔ေရာက္တာ ၅လေက်ာ္ ၆လပဲ ရွိေသးတယ္။အသိမိတ္ေဆြလည္း သိပ္မရွိဘူး။
ေမာင္နဲ႔က်မက ၃ႏွစ္ကြာတယ္ က်မက ၂၂ႏွစ္ ေမာင္က ၂၅ႏွစ္ထဲမွာပါ။ေမာင္က အလုပ္နဲ႔အိမ္ပဲ အခ်ိန္ကုန္တတ္တာ။က်မကလည္း ေဈးနဲ႔အိမ္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတာေပါ့ရွင္။သူမ်ားတိုက္ခန္းေတြဘက္ အလည္မသြားတတ္တာလည္းပါမယ္။ ” သားနာမည္ … ေတဇာႏိုင္ပါ … မမတို႔ ေတာင္ဘက္ခန္း ေျပာင္းလာတာ မၾကာေသးဘူး … နက္ဖန္ တိုက္တက္ဆြမ္းကပ္မလို႔ … မာမီက ဖိတ္ခိုင္းလိုက္တာ ” ေျပာၿပီး ၿပဳံးျပေနတဲ့ ေကာင္ေလးႏူတ္ခမ္းက ေယာက်ၤားေလး မတန္ပဲ နီေထြးေထြးနဲ႔ရွင့္။သြားတက္ေလးက အထင္းသားပဲ။မ်က္ခုံးထူထူ ႏွာတံေပၚေပၚေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ေလးမို႔ တကယ္ကို လူေခ်ာေလးပါပဲ။ဆံပင္ ခလယ္ကြဲဂုတ္ေထာက္ေလးနဲ႔ တေခါင္းလုံးမဟုတ္ပဲ ေရွ႕ပိုင္းေလးတင္ ေ႐ႊအိုေရာင္ေလး ဆိုးထားေသးတယ္။
အသားျဖဴျဖဴ တီးရွပ္အနက္ကိုယ္က်ပ္ေလးနဲ႔ လက္ေမာင္းေဖြးေဖြးေလးက ႏွင္းဆီပုံတက္တူးေလးေရာ ေအာက္က သရီးကြာတား ေဘာင္းဘီတိုဝတ္ထားတာ ေဘာ္ဒီက်စ္က်စ္ေလးနဲ႔ လုံးဝအမိုက္စားေလး။ ” ေအာ္ … မမနာမည္က … ေဟသီဟန္စိုးပါ … မမအမ်ိဳးသားက … ကိုေသာ္ဇင္တဲ့ အလုပ္သြားတုန္း ” က်မလည္း ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္ မိတ္ဆက္ရင္း ေကာင္ေလးနား တိုးကပ္လိုက္တယ္။ပထမဆုံးေရေမႊးနံ႔သင္းသင္းနဲ႔ ေယာက်ၤားေခြၽးနံ႔ ေရာရက္ေလး က်မႏွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာတာေပါ့။ ” ဟုတ္ … မမ … ဟိုဘက္ခန္းေတြ အကုန္ဖိတ္ၿပီးၿပီ … မမတို႔ အခန္းက လူမရွိဘူးထင္လို႔ … ခုန ဒီက ျဖတ္သြားရင္း ကေလးသံၾကားမွ လူရွိမွန္း သိတာ … ခ္ခ္ ” ၿပဳံးျပန္ၿပီ ဒုတိယအႀကိမ္ ဒီတခါ အနီးကပ္မို႔ က်မ ရင္ခုန္သြားရတယ္ရွင္။
မျဖစ္သင့္မွန္းသိတယ္ ေမာင္နဲ႔က်မက ရည္းစားသက္တမ္း ၂ႏွစ္ေက်ာ္မွ လက္ထပ္ခဲ့တာ။အိမ္ေထာင္သက္ ၃ႏွစ္အတြင္း ၂ႏွစ္ေလာက္က အိမ္ငွားေနရင္း ဒီတိုက္ခန္းက ေမာင့္ဘက္က အေမႊရလို႔ ဝယ္ၿပီးေနၾကတာပါ။ၿမိဳ႕အစြန္နားမို ေပ၂ဝ ေပ၄ဝ အခန္းေတြပါ။တိုက္ခန္းတတြဲကို အခန္း၈ခန္း တြဲေဆာက္ထားတာ။လူသြားလူလာ ျပတ္တာက လြဲလို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေနတတ္တဲ့ ေမာင္နဲ႔က်မ အတြက္ တကယ္အဆင္ေျပတဲ့ေနရာေလးပါပဲ။ ” ေအာ္ … မမက … အျပင္မထြက္တတ္ေတာ့ … အၿမဲ တံခါးပိတ္ထားမိတာ … တံခါးပတ္ထားေတာ့ ဖုံမဝင္ဘူးေလ … ဖုံမဝင္ေတာ့ အမႈိက္လွဲရ သက္သာတာေပါ့ကြ … ခ္လ္း ” မထင္ပဲ က်မလည္း ေကာင္ေလးကို အ႐ႊန္းေဖါက္မိသြားတယ္။
” မမ … သား အိမ္ထဲ ဝင္လို႔ရမလား … ကေလး ခ်ီၾကည့္ခ်င္လို႔ ” ” ဝင္ေလကြာ … သားေလးကလည္း မင္းေမာ့ၾကည့္ေနတာ … သူငယ္ခ်င္း … ဖြဲ႕မလိုထင္တယ္ ” က်မစကားဆုံးေတာ့ ေကာင္ေလးက တိုက္တက္ဖိတ္စာကို က်မလက္ဆီလွမ္းေပးၿပီး သားေလးဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ သားေလးကို ေပြ႕ခ်ီရင္း သားေလးပါးျပင္ႏုႏုေလးကို သူ႔ႏွာေခါင္းေလး ျမဳပ္ေအာင္ ဖိနမ္းပစ္တာ။
အံေအာစရာပါပဲ သားေလးက ေကာင္ေလးနမ္းတာကို မေၾကာက္တဲ့အျပင္ တခိခိနဲ႔ မ်က္လုံးေလးပိတ္ေနေအာင္ ရီေနတာရွင္။ ” ေဟ့ေရာင္ … ဦးဦးကို ခ်စ္လားကြ ” ေကာင္ေလးက ျမဴေတာ့ သားေလးက သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကို ဖမ္းကုတ္ေနေတာ့တာ။ ” ေတဇာႏိုင္ … အဲ … ကိုႏိုင္ … အဲ ေမာင္ေလး ” ” ခ္ခ္ … မမ အဆင္ေျပသလို ေခၚပါ … အိမ္က … ေတဇာလို႔ေခၚတယ္ … သားအသက္ ေနာက္လဆို ၁၉ႏွစ္ ျပည့္ၿပီ … အဲက် … ေမြးေန႔လုပ္မွာ … မမတို႔ မိသားစုကို ႀကိဳဖိတ္တယ္ေနာ္ … ကေလးလည္း ေခၚခဲ့ … မာမီနဲ႔ ဒယ္ဒီက … ကေလး တအား ခ်စ္တာဗ် ” ” ဟုတ္ပါၿပီ … ေတဇာရယ္ … သားအသက္က ၁၉ႏွစ္သာ ေျပာတယ္ … ထြားလိုက္တာကြာ ” ” ဗ်ာ … မမ ” ” အာ … ေတဇာ … ေဘာဒီက … ထြားႀကိဳင္းတာ ေျပာတာပါ ” ” သားက … ဂ်င္မ္ … ေဆာ့တယ္ေလ … ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ဒီလာေနတာ … ဒုတိယႏွစ္ အီကိုဘာသာ ယူထားတာ ”
” ေအာ္ … ကေလးက … မ်က္ႏွာ ကုတ္တယ္ေနာ္ … သတိထား ” ” ဟုတ္ … အ ” ” ေဟာ … ေျပာရင္း ဆိုရင္း … ကုတ္မိၿပီ ထင္တယ္ ” တကယ္လည္း ကေလးက ေတဇာ့မ်က္ႏွာကို လွမ္းကုတ္ေနတာ။ေတဇာက မ်က္ႏွာေနာက္ဆုတ္လိုက္ေပမယ့္ ကုတ္မိသြားတယ္။ ” ရပါတယ္ … မမရယ္ ” ” ျပပါဦး … မမကို ” က်မလည္း ေတဇာႏိုင့္လက္ထဲက ကေလးကိုဆြဲယူၿပီၾကမ္းျပင္ေပၚခ် ၿပီးမွသူမ်က္ႏွာကို အနီးကပ္ေသခ်ာၾကည့္လိုက္တာ။ႏွာတံစင္းစင္းေလး ေဘးနား ပါးျပင္ဘက္ အစင္းေၾကာင္းေလး ထင္သြားတာေပါ့။ ” ေနဦး … အရက္ပ်ံေလး တို႔သြား ခဏနဲ႔ေျခာက္သြားမွပါ ” ” ဟာ … ေနပါေစ … မမရာ … ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ” ” ခဏပဲ စပ္တာပါကြ … ဒီကေစာင့္ … မမ အရက္ပ်ံနဲ႔ဂြမ္း သြားယူမယ္ ” က်မလည္း အိမ္ထဲ အရက္ပ်ံနဲ႔ဂြမ္းသြားယူၿပီး ေတဇာႏိုင့္ ပါးေလးေပၚက လက္သည္းရာ အစင္းေၾကာင္းေလးကို အရက္ျပန္ တို႔ေပးလိုက္တယ္။စိတ္ထဲ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔အားနာစိတ္ေလး ျဖစ္ေနမိတာ။
ကိုယ့္ကေလးက ကုတ္လိုက္တာေလ။ ” အ ” ” ဟယ္ … ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးက … ဒီေလာက္ စပ္တာေလး … မခံႏိုင္ဘူးေပါ့ … ခ္လ္း ခ္လ္း ” ” ႐ုတ္တရက္ … မို႔ပါဗ် ” ” အာ … ဘယ္လာကိုင္တာလဲ ” ေတဇာႏိုင္က က်မ အရက္ျပန္တို႔ေတာ့ စပ္ၿပီး သူ႔လက္နစ္ဖက္က က်မကို လွမ္းကိုင္တာ မထင္မွတ္ပဲ က်မ ႏို႔အုံေတြ ကိုင္မိလ်က္သားျဖစ္တာ။က်မ ေသြးသားေတြ ခ်က္ခ်င္း ဆူပြက္လာတယ္။အိမ္မွာ ကေလးနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်ိန္မို႔ အစပါးေလးကို ဂါဝန္အတိုပုံစံေလးနဲ႔ တြဲခ်ဳပ္ထားတဲ့ အက် ႌလက္တကိုင္း ေလး ဝတ္ထားမိတာ။ခါတိုင္းလိုပဲ ေအာက္က ေဘာ္လီခံမထားမိဘူး အတြင္းခံေဘာင္းဘီလည္း ဝတ္မထားဘူး။ေတဇာႏိုင္က က်မ ကေလးနဲ႔ကစား ေနတဲ့ခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ေရာက္လာတာေလ။
ေတဇာႏိုင္လက္က က်မ ရင္သားေတြဆုပ္ကိုင္မိေတာ့ အက် ႌအပါးေလးပဲ ျခားၿပီး ကိုင္ခံရသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ” ဟာ … ေဆာရီးေနာ္ … မမ … က်ေနာ္က လက္ေမာင္းကို လွမ္းဆြဲလိုက္တာပါ ” ေျပာရင္း ရဲတက္လာတဲ့ ေတဇာႏိုင့္ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကို ၾကည့္ရင္း က်မစိတ္ထဲ ရယ္ခ်င္သလိုလိုု ၾကည္ႏုူးသလိုလိုနဲ႔ ေဝဒနာေလးတခု ခံစားလိုက္မိတယ္။ေမာင္ကလြဲၿပီး က်မႏို႔အုံေလးကို ဘယ္သူမွ မကိုင္ဖူးဘူးေလ။ ” အင္းပါ … လြတ္ေတာ့ေလကြာ ” ” ဟာ … ဟုတ္ဟုတ္ ” က်မႏို႔ေတြ ကိုင္ထားရင္း က်မသတိေပးမွ ႏို႔အုံကိုလြတ္ၿပီး တံခါးေပါက္ဆီ ထြက္ေျပးသြားတယ္။အဲဒီခ်ိန္က စၿပီး ေတဇာႏိုင္က က်မရင္ထဲ ေမာင္နဲ႔အတူ ေနရာယူသြားတာ က်မ မသိခဲ့ပါဘူး။ေမာင့္အေပၚ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းပန္ခဲ့ရတဲ့ ရက္ေတြလည္း မ်ားလွပါၿပီေလ။
” ေဟသီေရ … ေမာင္သြားၿပီေဟ့ … သားေလးကို ညေနၾကမွ … အမတို႔ ျပန္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္ ” သားေလးက ေမာင္နဲ႔ အျပင္လိုက္ရမွာမို႔ ၿပဳံး႐ႊင္ေနတာပဲ။ေမာင့္အမက ၁ပတ္ကို ၂ရက္ေလာက္ ကေလးကို ဖုန္းဆက္ေခၚေလ့ရွိတယ္။ မနက္ကေန ညေနထိ ေခၚထားၿပီး ညေနပိုင္းက် လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံး လာပို႔ေပးၾကပါတယ္။ေမာင္က မနက္ပိုင္း အလုပ္သြားရင္း ကေလးကို သူ႔အမအိမ္ ဝင္ပို႔ေပးရတာေပါ့။ ” အင္းပါ ေမာင္ရဲ႕ … ဆိုင္ကယ္ … ေသခ်ာေမာင္း … သားေလးေရ … တာ့တာ ” ေမာင္တို႔ သားအဖ ႏူတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႔ က်မလည္း တိုက္ထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့တယ္။
ထမင္းဟင္းခ်က္ ၿပီး မေန႔က အဝတ္ေတြေလွ်ာ္ ၿပီးရင္ အိပ္ယုံပဲ။ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ မီးဖိုခန္းထဲဝင္လာလိုက္တယ္။ထမင္းက်က္ၿပီးတာနဲ႔ ဆူးပုတ္႐ြတ္နဲ႔ၾကက္ဥေလး ေရာေၾကာ္လိုက္တယ္။မေနက ဆိတ္သားခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတာမို႔ အသားမခ်က္ေတာ့ပဲ ပဲရာဇာဟင္းရည္းေလး တည္ေနတုန္း က်မ ခါးေပၚ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ ေရာက္လာတာပဲ။ႏွာေခါင္းထဲ ေရေမႊးနံ႔ေလးဝင္လာတာနဲ႔ လွည့္ၾကည့္စရာ မလိုပါဘူး ေတဇာႏိုင္မွန္း က်မသိတာေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ ေတဇာႏိုင့္ ေမြးေန႔ကစၿပီး က်မနဲ႔ေတဇာႏိုင့္ ဆက္ဆံေရး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တာပဲ။သူ႔ေမြးေန႔မွာ ေဘာင္းဘီတို တစ္ထည္လက္ေဆာင္ဝယ္ၿပီး က်မတို႔မိသားစု သြားခဲ့ၾကတာ။အက် ႌလက္ျပတ္အျပာႏုေလးနဲ႔ ဂါဝန္အရွည္အနက္ေလး ဝတ္သြားလိုက္တယ္။
ေမာင္က စတစ္ေကာ္လံနဲ႔ ပိုးပုဆိုးေလးဝတ္တာ။ေတဇာႏိုင္က ေကာ္လံပါတဲ့ အက် ႌလက္ရွည္ အျဖဴကို ေအာက္ခံထားၿပီး ကုတ္အက် ႌနီညိဳ ဝမ္းတက္နဲ႔ တကယ္ကို ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္အတိုင္း အျပတ္မိုက္ေနတာေပါ့။ေတဇာႏိုင့္မိဘေတြကလည္း က်မတို႔မိသားစုကို ခင္ပါတယ္။ကေလးဆို ျမင္တာနဲ႔ လက္ေပၚက မခ်ဘူး။အုံးႏို႔ေခါက္ဆြဲစားၿပီး ေမာင္က ျပန္သြားတာေတာ့ က်မနဲ႔ကေလးပဲ က်န္ခဲ့တာ။က်မလည္း တျခားဧည့္သည္ေတြ ကူၿပီးဧည့္ခံေပးေနလိုက္တယ္။ လူရွင္းေတာ့ က်မလည္း ဆီးသြားခ်င္တာနဲ႔ သန႔္စင္ခန္းဝင္ၿပီး ေသးေပါက္လိုက္တယ္။ျပန္အထြက္မွာ ေတဇာလႈိင္က မထင္မွတ္ပဲ က်မနားေရာက္လာၿပီး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေတာင္းေနတာေပါ့။က်မက ေဘာင္းဘီတို ေပးထားေၾကာင္းေျပာတာကို မရဘူး သက္သက္ေပးရမယ္ ဆိုၿပီး က်မ နားနားေလး တိုးတိုးကပ္ေျပာေနတာ။ေတဇာႏိုင့္ စကားေၾကာင့္ က်မ တကိုယ္လုံး ေသြးေတြဆူပြက္လာၿပီး စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ ခံစားလိုက္ရတယ္ရွင္။
က်မ ျပန္ေျပာမယ္ အလုပ္ ေတဇာႏိုင္ လက္ေတြက က်မအက် ႌ ီေအာက္နားစေလးကို အေပၚလွန္တင္ပစ္တယ္။ က်မစိတ္ထဲ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာမွာ ေၾကာက္ေနမိတာေပါ့။ေတဇာႏိုင္က ေအးေဆးပဲရွင့္ က်မအက် ႌကို လည္ပင္းထိလွန္ၿပီးတာနဲ႔ ေဘာ္လီကို ႏို႔ႏွစ္လုံးၾကားအလယ္ကေန ေအာက္ဆြဲခ်ပစ္တယ္။ေဘာ္လီက ပင့္ထိန္းေပးသလိုျဖစ္ၿပီး တင္းကားလာတဲ့ က်မႏို႔အုံထိပ္က ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို တဖက္ၿပီးတဖက္ အငမ္းမရစို႔ေနေတာ့တာပဲ။အားရေတာ့မွ လက္ေဆာင္အတြက္ ေက်းဇူးလို႔ ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္သြားတာ။က်မလည္း သန႔္စင္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္ၿပီး ေဘာ္လီျပန္တင္ရင္း အက် ႌကို ျပန္ဆြဲခ်ေတာ့ ေပါင္ၿခံက စိုစိစိေလး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ထမိန္ေအာက္နားစဆြဲတင္ၿပီး လက္နဲ႔ ေပါင္ၾကားစမ္းမိေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္က က်မအဖုတ္ေလး အရည္ေတြ႐ႊဲေနေတာ့တာပါပဲ။
” မ ” ေတဇာႏိုင္ အသံေၾကာင့္ က်မဟင္းရည္ေမႊရင္း ေတြးေနတဲ့ အေတြးစေလး ပ်က္သြားရတာေပါ့ရွင္။ ” ဘာလဲ … သားရယ္ … ၿငိမ္ၿငိမ္ေနကြာ … ဟင္းရည္ တည္ထားတာ … မက်က္ေသးဘူး ” က်မလည္း ေတဇာႏိုင့္ေျပာရင္း ဟင္းရည္ျမည္းၾကည့္ေနတာ ေပါ့တာနဲ႔ ဆားနဲနဲ ထပ္ခတ္လိုက္တယ္။ေတဇာႏိုင့္ေမြးေန႔ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ရက္ေတြ ေတဇာႏိုင္က က်မတိုက္ခန္းဘက္ ေရာက္ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ကေလးလည္း ေတဇာႏိုင္က သံေယာစဥ္ျဖစ္ေနတာေပါ့။ေမာင္ကေတာင္ စေနေသးတယ္။ေတဇာႏိုင့္ကို မိန္းမယူ ကေလးေမြးကြ ဆိုၿပီး။ေတဇာႏိုင္က မိန္းယူစရာမလိုေၾကာင္း က်မတို႔သားေလးရွိတယ္ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာေနတတ္တာ။အေနနီးေတာ့လည္း မျမင္ႏိုင္တဲ့ သံေယာစဥ္ႀကိဳးေလးေတြ ရစ္ပတ္မိတာေပါ့ေနာ့။ေတဇာႏိုင္က လူမရွိရင္ က်မကို မလို႔ေျပာင္းေခၚတတ္တယ္။
က်မလည္း သူသုံးႏုူံး ေျပာတဲ့အတိုင္း သားလို႔ ေျပာင္းေခၚတာပါ။ ” ဇင္ေလးေရာ … မ ” ” ကေလးက … ဒီေန႔ … သူ႔အေဒၚအိမ္ပါသြားေလရဲ႕ေတာ္ ” ” ဒီေန႔ေတာ့ ပ်င္းစရာႀကီးပဲ … ဒါေပမယ့္ … တမ်ိဳးေကာင္းပါတယ္ေလ ” ” မယ့္ေလးေတာ္ … ဘာေကာင္းေနတာပါလိမ့္ ” က်မလည္း ေတဇာႏိုင့္ကို ေက်ာေပးေျပာရင္း ဆူလာတဲ့ ဟင္းရည္ကို ဇြန္းအႀကီးနဲ႔ ေမႊေပးေနတာ။ ” ဇင္ေလး … မရွိေတာ့ … သားတစ္ေယာက္ထဲ … ႏို႔စို႔ရမွာေလဗ်ာ ” ေျပာရင္း ေတဇာႏိုင္လက္ေတြက က်မခါးေပၚကေန အေပၚတက္လာရင္း ႏို႔အုံကို ညႇစ္ေခ်ကစားေနတာရွင္။ ” ဒါပဲ … ဟြန႔္ … လူႀကီးက ႀကီးလွၿပီ … ႏို႔က မဝႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတာ ” ” ဒါေတာ့ … မ ႏို႔သီးေလးက ဘယ္ခ်ိန္စို႔စို႔ ရဲၿပီး ႏို႔ရည္ထြက္ေတာ့ … စို႔ မဝတာေပါ့ဗ် … ခိခိ ” ” ကဲပါ … ဖယ္ေပးဦး … ဟင္းရည္က်က္ၿပီ … ဘာစားလာခဲ့လည္း … ထမင္းစားမလား ”
” မစားခ်င္ပါဘူး … မရာ … ႏို႔စို႔ခ်င္တာပါဆို ” ” ခ္ခ္ … ဒါဆိုလည္း … အခန္းထဲက ေစာင့္ … မ … ေရခ်ိဳးၿပီး … လာခဲ့မယ္ … ၁၅မိနစ္ပဲ ေစာင့္ ဟုတ္ပီလား ” ” မေစာင့္ပါဘူး … လာေတာ့ဗ်ာ ” ေတဇာႏိုင္က က်မႏို႔ေတြညႇစ္ရင္း မီးဖိုခန္းထဲက ဇြတ္ဆြဲေခၚေနတာေပါ့။ေနာက္ေက်ာကေန က်မဖင္ၾကားထဲ ေထာက္ထားတဲ့ ဟာႀကီးကလည္း မာထင္ေနၿပီ။ ” ဟဲ့ …… ခဏ …… ဟင္းရည္အိုး ေအာက္ခ်ဦးမယ္ … တကတည္း … ဇြတ္ ” က်မလည္း ေျပာသာေျပာေနရတာ ႏို႔ေတြညႇစ္ေနကတည္းက ေအာက္က တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ခံစားေနရတာပါ။အိပ္ခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ကုတင္ေစာင္းမွာ က်မကို ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ခိုင္းေနတာေပါ့။ၿပီးမွ ေတဇာႏိုင္က က်မနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဒူးေထာက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္လိုက္တယ္။ဒါက ေတဇာႏိုင့္ အက်င့္ပါ။
က်မလက္တကိုင္း အက် ႌေလးကို ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကေန အက် ႌကိုင္းေလးေတြ ဗိုက္ေပၚထိ ဆြဲခ်ပစ္ၿပီး ေပၚလာတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္း နီတာရဲေလးေတြကို အငမ္းမရနဲ႔ တဖက္ၿပီးတဖက္စို႔ေတာ့တာပဲ။ေတဇာႏိုင္ရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းေလးထဲ ႏို႔သီးေခါင္းေလး ျမဳပ္သြားတိုင္း က်မ သူ႔ေခါင္းေလးကို ခပ္တင္းတင္း ဆြဲကပ္ထားရင္း ႏို႔စို႔ခံၿပီး ဇိမ္ယူေနမိတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းတဖက္ စို႔တိုင္း ေတဇာႏိုင့္လက္တဖက္က က်န္တဲ့ႏို႔သီးထိပ္ေလးကို ေခ်ေခ်ေပးတာပါ။ႏို႔ရည္ေလးထြက္လာၿပီး သူ႔လက္ထိပ္ေလးေတြကပ္တာနဲ႔ အဲဒီလက္ေခ်ာင္းေလးကို က်မပါးစပ္နား ကပ္ေပးတတ္တယ္။က်မလည္း ႏို႔ရည္ေပကပ္ေနတဲ့ ေတဇာႏိုင့္ လက္ေခ်ာင္းေလးကို ထိပ္ကေန အရင္းထိ ဆြဲစုပ္ေပးမိတာေပါ့။ခဏေနေတာ့ က်မလည္း ညာဘက္ေျခေထာက္ေလးေျမႇာက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္ထိုင္ေနတဲ့ ေတဇာႏိုင္ေပါင္ၾကား စမ္းၾကည့္ေနတာ။ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲက မာထင္ေနတဲ့အရာကို ေျခဖမိုးနဲ႔ ထိမိေနၿပီ။
” မင္းဟာႀကီးက … မာေနၿပီေနာ္သား ” ” အင္း … ႏို႔စို႔ဦးမယ္ … မ ရယ္ ” က်မႏို႔ေတြကို အားရေအာင္စို႔ၿပီးမွ ထရပ္ၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဖြင့္တာ။ ” ဟိတ္ … ေဘာင္းဘီခြၽတ္ကြာ ” ” မ … က်ေတာ့ … ေအာက္က အကာအကြယ္နဲ႔ ” ” အြန္း … ၾကည့္ ” က်မလည္း ေတဇာႏိုင့္ေရွ႕ အက် ႌ ီစကပ္တြဲလ်က္ေလးကို ခြၽတ္ျပလိုက္တယ္။အဲက်မွ ေတဇာႏိုင္ကာ သူ႔အဝတ္စားေတြ ခြၽတ္တာ။ ” ခ္ခ္ ခ္ခ္ … ေဘာ္ဒီက အမိုက္စားပါလား သားရယ္ … ဘယ္ခ်ိန္ ၾကည့္ၾကည့္ မိုက္တယ္ ” ” ေဘာ္ဒီပဲလား … မ ရယ္ … သား ဟာႀကီးေရာ ” ” ဟြန႔္ ေနာ္ ” ” လက္ဖယ္ေပး … မ … ရာ … ဖယ္ကြာ ” က်မလည္း ေတဇာႏိုင့္ကို မ႐ိုးမယြေလး ေျပာၿပီး မ်က္ႏွာ လက္နဲ႔အုပ္ထားလိုက္တယ္။မရပါဘူးရွင္ က်မလက္ေတြဆြဲဖယ္ၿပီး သူ႔လီးနဲ႔ မ်က္ႏွာအနံ႔ထိုးပြတ္ေတာ့တာ။ေမာင္ အျမတ္တႏိုးနမ္းေနတဲ့ က်မ ပါးျပင္ေလးေတြ ေတဇာႏိုင္ရဲ႕ လီးရာေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။တျဖည္းျဖည္း ေတဇာႏိုင့္လီးမာထင္လာတာနဲ႔ က်မႏူတ္ခမ္းေတြကလည္း အဆင္သင့္ပါပဲ။က်မကို ကုတင္ေပၚပက္လက္လွဲခ်ရင္း က်မႏို႔အုံေပၚ တက္ထိုင္တတ္တယ္။ထိုင္ၿပီးတာနဲ႔ ညာလက္နဲ႔သူ႔လီးကိုကိုင္ထိန္းရင္း က်မႏူတ္ခမ္းေပၚ ဒစ္နဲ႔ ထိုးပြတ္ေတာ့တာ။
က်မ လွ်ာေလး ေထာင္ေပးထားရင္ လွ်ာထိပ္ေလးကို လီးထိပ္နဲ႔ကန္လန႔္ဖ်က္ပြတ္ရင္း ဇိမ္ယူတတ္ေသးတယ္။ခဏေနရင္ေတာ့ က်မ ပါးစပ္ကို ဟခိုင္းၿပီး ခါးအားနဲ႔ လီးကို တရစ္ခ်င္းထိုးသြင္းတာေပါ့။ေမာင့္လီးကို တခါတေလမွ စုပ္ေပးရတဲ့ က်မ ေတဇာႏိုင့္လီးက်ေတာ့ ေနတိုင္း လိုလို အရင္းထိ မ်ိဳေပးရတယ္။က်မပါးစပ္ကို အားရေအာင္ လိုးၿပီး လရည္ကို ပါးစပ္ထဲပဲ ပန္းထုတ္ပစ္တတ္တာ အက်င့္တခုပဲ။သူၿပီးတာနဲ႔ ရပ္မသြားဘူးရွင့္ ေတဇာႏိုင္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က အဲဒါေပါ့။သူၿပီးတာနဲ႔ က်မ အဖုတ္ကို တန္းယက္ေပးတယ္ တခါတခါဆို ေမာင္က မနက္ပိုင္းထလိုးသြားတာ မေဆးမိဘူး ေတဇာႏိုင္က မ႐ြံရွာပါဘူး က်မေစာက္ပတ္ယက္ရင္း ေမာင့္လရည္ေတြပါ ေရာမ်ိဳပစ္တယ္။
ေစာက္ဖုတ္တင္မဟုတ္ဖူးရွင့္ ဖင္ေပါက္ပါ ထိုးယက္ ကလိေပးတာ။လူငယ္သေလာက္ ဆြဲေဆာင္မႈ႕ကလည္း ေကာင္းေနတာေပါ့။လိုးၿပီေဟ့ ဆိုလည္း က်မ ကို အရင္ၿပီးေအာင္ လိုးၿပီးမွ သူၿပီးေအာင္လိုးတာ။ခုလည္း က်မအဖုတ္ယက္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔လီးကို က်မေစာင္ေခါင္းထဲ ေတ့ၿပီး လိုးေနတာပဲေလ။လရည္ထြက္ထားေပမယ့္ လီးက ေလ်ာ့က်မသြားဘူး အဲဒီအတြက္ သူေလ့က်င့္ထားတယ္ေျပာတယ္။ေတဇာႏိုင္ရဲ႕ ထိထိမိမိရွိလွတဲ့ လိုးခ်က္ေတြကို က်မ ၾကာၾကာေတာ့ ေတာင့္မခံႏိုင္ပါဘူး။ဆီးခုံးခ်င္းထိေအာင္ ေဆာင့္လိုးတတ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ လိုးခ်က္ေတြေအာက္ ေစာက္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ခဲ့ရတာပါပဲ။ခုထိ ေမာင္မသိေအာင္ ေတဇာႏိုင့္ကို က်မ အလိုးခံေနတုန္းပါပဲရွင္….ၿပီး။
