အဆိုးလေးများ

အဆိုးလေးများ

ဟန်နီဆိုသည့် ကျောင်းသူလေးကို ကြွေးရှင်ဘိုးဘိုးကြီးက အကြွေးဖြင့် သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ ဟန်နီဖြစ်သူကို ငွေကြေးကိစ္စဖြင့် အဒေါ်ဖြစ်သူက တရားစွဲရာ ထောင်ကျသည်။ အချုပ်ခန်းတွင် ရဲမှူးကြီးထူးစိန်က သူမကိုဖုတ်ပြီးသကာလ ရှေ့နေမလေး မူမူချယ်လက်သို့ အပ်လိုက်ရာ ဟန်နီကို မှော်ဆရာကိုကိုလေး ဦးစီးသည့် ထောင်ကို ပို့လိုက်သည်။ မှောဆရာကိုကိုလေးထောင်မှာ အခြား မြင်ဖူးနေကျ ထောင်များနဲ့မတူဘဲ ဟိုတယ်နဲ့တူနေသည်။ ထောင်ထဲတွင် ဆရာမလေးသဇင်နဲ့ ဘီလီက သူမနဲ့ တွဲဖက်လုပ်၍ မှော်ဆရာကိုကိုလေး အလိုးခံသည်။ ထို့နောက် မှော်ဆရာကိုကိုလေး အကြောင်းကို စတင်သည်။ မှော်ဆရာကိုကိုလေးက ကျေးရွာတစ်ရွာတွင် အနှိမ်ခံဘဝဖြင့် မနေလိုတော့သဖြင့် မိမိကိုယ်ကို သေကြောင်း ကြံစည်သည်။ ထိုတွင် ကပ္ပိယကတုံးနှင့်တွေ့၍ မိန်းကလေးများကို စိတ်ကြိုက်လိုးနိုင်သည့် ဆေးတမျိုးရလာသည်။ ထိုဆေးဖြင့် ခင်စီစသည့် မိန်းကလေးများကို လိုးရင်း ဆေးနဲ့မတည့်သည့် အပျိုစင်ကို လိုးမိရာမှ ကပ္ပိယကတုံးက ရှက်၍ ထွက်သွားသည်။

ကိုကိုလေးက ရွာပြန်လာပြီး အဒေါ်ကို ဘွတ်သည်။ ထို့နောက် အိမ်နီးချင်း ခင်သိန်းဆိုသည့် ကလေးအမေကိုဆက်ဘွတ်သည်။ ထို့နောက် စိတ်ပျက်လာပြီး ရွာမှ ထွက်သွားသည်။ ထို့နောက် ကိလေးအကြောင်း စတင်သည်။ ခင်ဇော်ထွန်းဆိုသည့် လူတယောက်က ကိလေးကို ရွာမှ လိမ်ခေါ်ကာ မယားငယ်လုပ်ခိုင်းသည်။ ခင်ဇော်ထွန်းက တယောက်တည်း အားမရတော့ရာမှ နောက်တယောက် ထပ်ခေါ်သည်။ နောက်တယောက်ကို ကိုယ်ဝန်တားဆေး မထိုးမိရာမှ ကိုယ်ဝန်ရသွားပြီး ကိလေးကိုပါ စွန့်ပစ်လိုက်သည်။ ကိလေးက အလှပြင်ခန်းတစ်ခုမှ ဖမ်းချုပ်ကာ ဖာခန်းပို့သည်။ ဖာခန်းမှ အဖမ်းခံရပြီးနောက် လာဖမ်းသူ မှော်ဆရာကိုကိုလေး၏ လက်ထောက်ဖြစ်သူ ဗိုလ်ကတော်ဝေဝေအကြောင်းကို စတင်မိတ်ဆက်သည်။ ဝေဝေသည် ဗိုလ်ကြီးတစ်ယောက်နှင့်လက်ထပ်သည်။ ထိုဗိုလ်ကြီးက သင်္ဘောပြန်အတက်တွင် ဝေဝေအနေအထိုင် မတတ်ရာမှ တူလေးဖြစ်သူ ဖိုးသာထူးနှင့် ဖောက်ပြန်သည်။

ဝေဝေသည် အသက်ခပ်ကြီးကြီး ဗိုလ်ကြီးကို ရထားသော်လည်း ဗိုလ်ကြီးက အပြုအစုကောင်းကောင်းဖြင့် ပြုစုပေးထားရာ ဗိုလ်ကြီးကို တမ်းတမ်းစွဲ ချစ်နေရာမှ ဗိုလ်ကြီးက ရုတ်တရက် သင်္ဘောပြန်တက်ရရာ လွမ်း၍ ကျန်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဗိုလ်ကြီး၏ တူတော်မောင်က သူမကို မပျင်းရိရအောင် အစားထိုးပေးသည်။ သူမမှာ ခုမှ အသက် ၂၁ နှစ်ဖြစ်သော်လည်း မသိ၍ကြည့်လိုက်လျင် ၃၀ ဟုထင်ရလောက်အောင် ရင့်ကျက်သည်။ ထို့ကြောင့် မိမိထက် တစ်နှစ်သာ ငယ်သည့် ဖိုးသာထူးက မမ ဟုခေါ်တာ မဆန်းဟုထင်သည်။ သူမက ဖိုးသာထူးကို ပုံမှန်မပျက် ကျောင်းသွားစေချင်သော်လည်း ဖိုးသာထူးမှာ ညဘက်ဆို သူမကို သိပ်စိတ်မဝင်စားသဖြင့် ကျောင်းကို လွတ်ရခက်နေသည်။ “ဒီနေ့တော့ ကျောင်းသွားလိုက်ပါလား မောင်လေးရယ် မောင်လေး အတန်းပျက်တာတွေ များနေပြီလေ” “မမ ကျနော့်ကို မချစ်တော့လို့လားဟင်” “အဲလို မဟုတ်ရပါဘူး မောင်လေးရယ်” သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ကျောင်းကို သိပ်လွတ်ချင်လှသူ မဟုတ်ရာ ဖိုးသာထူးနှင့် နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထင်တိုင်းကြဲနေလိုက်တော့သည်။ “မောင်လေး” “ဗျာ မမ” “နည်းတွေလည်း စုံလို့ပါလားကွာ”

“အများကြီး ကျန်သေးတယ်” “ဟဟ ယုံပါသတဲ့ရှင် ယုံပါသတဲ့ ခုကော မမဘယ်လိုနေပေးရမလဲ” “မမ ကြမ်းပြင်ပေါ် ရိုးရိုးလေး မှောက်အိပ်လိုက်ပါ၊ မမအိုးကြီးကို စီးပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ကို လှမ်းလိုးချင်တယ်” ဝေဝေက ကြမ်းပြင်ပေါ် မှောက်အိပ်သည်။ ထို့နောက် ကျောမှီခေါင်းအုံးကို ယူကာ မေးတင်ထားရင်း ခြေကို စု၍ မှောက်အိပ်ပေးသည်။ ဖိုးသာထူးက နောက်ကနေ သူမအပေါ် ခွထိုင်သည်။ သူမ အိုးကို စုကိုင်သည်။ အိုးကို စုပ်နမ်းသည်။ “မမ အိုးက အရမ်းလှတာပဲ မမရယ်” ဖိုးသာထူးက ပြောလည်းပြော နမ်းလည်းနမ်းသည်။ သူမအိုးကို လျှာဖြင့် လျက်သည်။ ဘယ်နေရာထိထိ ရင်ခုန်ရသော ဝေဝေတယောက် ဖိုးသာထူး အိုးကိုနမ်းတော့လည်း ဝေဝေမှာ ရင်လှိုက်ဖိုရသည်။ ဖိုးသာထူးက နောက်ကနေ ဖင်ကို အတင်းဖြဲ၍ လီးကို သိပ်ထည့်သည်။ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ နွေးခနဲဝင်သွားသည်။ ဖိုးသာထူးက တချက်ချင်း ဆောင့်သည်။ ဖိုးသာထူးမှာ ဆောင့်ရင်း သူမအိုးကို ကြည့်နေသည်။ ဝေဝေက ခေါင်းအုံးဖက်ရင်း နောက်ပြန်လှည့်ကာ လိုးနေသော ဖိုးသာထူးကို ပြုံးပြရင်း စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဖိုးသာထူးလည်း သူမအပြုံးကို စွဲစွဲလန်းလန်းကြည့်ရင်း သူမအဖုတ်ကို အိုးတွေ တုန်ခါနေအောင် လိုးသည်။ ဖိုးသာထူး လိုးချက်တွေ မြန်လာသည်။

သူမလည်း နာလာသည်။ နာသဖြင့် နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်နိုင်တော့ဘဲ ရှေ့တံခါးကို လှမ်းကြည့်မိသည်။ “အအ အအ အ အား အိုး အိုး နေ နေ နေဦး အား နေ နေဦး အား” ဖိုးသာထူးက နာ၍ညည်းသည်ထင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆက်လိုးသည်။ ဝေဝေမှာ တံခါးမမှ ကြည့်နေသော ဖိုးသာထူးသူငယ်ချင်း သုံးယောက်ကို မြင်သဖြင့် လန့်သွားသည်။ ခေါင်းနပန်းကြီးသွားသည်။ ထို့ကြောင့် ဖိုးသာထူးကို တားသည်။ ဖိုးသာထူးကလည်း တားခါမှ ပိုကြမ်းနေသည်။ သူမတွေ့သွားသဖြင့် ဖိုးသာထူး သူငယ်ချင်း သုံးယောက် တံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ “ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်” “ငါ မှန်တံခါးကြီးကို မုန်းလိုက်တာ” ဝေဝေပြောသည်။ ဖိုးသာထူးလည်း လန့်ကာ ဆိုဖာပေါ် တက်ထိုင်သည်။ သူမမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် မှောက်လျက်။ သူမ ကုန်းရုန်းထသည်။ “တံခါးဖွင့်ပေးဟ” အပြင်က အော်သည်။ ဖိုးသာထူးနှင့် ဝေဝေတယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်သည်။ ဖိုးသာထူးက အတွင်းခံကောက်ဝတ်၍ တံခါးသွားဖွင့်သည်။ “ကြည့်စမ်းပါဦးကွာ မင်းက စားရတော့ တိတ်နေတာပဲ ငါတို့ကိုလည်း မျှပါဦးဟ”

“ဟေ့ကောင် မင်းဝတ်ထားတာ ကြည့်ဦး” တယောက်တပေါက်ပြော၍ ဝင်လာသည်။ ဝေဝေက ဖိုးသာထူး ဝတ်ထားသည့် အတွင်းခံကို လှမ်းကြည့်တော့ သူမပင်တီဖြစ်နေသည်။ ဖိုးသာထူးက ခုမှ ချွတ်ရမလိုလို မချွတ်ရမလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ ဆိုဖာအသီးသီးပေါ် ဖိုးသာထူးသူငယ်ချင်းများ ဝင်ထိုင်သည်။ ဝေဝေက ထမိန်ဖြင့် ရင်ဘတ်နှင့် ပေါင်ကြားကို အုပ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးအတုပ်လိုက် ထိုင်နေသည်။ “ဖိုးသာထူး မင်းအတန်းမတက်တော့ မင်းနေမကောင်းဘူးထင်ပြီး ငါတို့လိုက်လာတာ၊ ငါတို့ ဘဲလ်တီးသေးတယ် မင်းတို့မကြားတာနဲ့ ခြံစည်းရိုးကျော်ပြီး ဝင်လာတာ၊ ဒါပေမယ့် ငါတို့ ဝင်လာရကျိုးနပ်သလိုပဲ” “ငါ ငါ အဝတ်အစားသွားလဲလိုက်ဦးမယ်၊ ငါ ငါကျောင်းလိုက်ခဲ့မယ်” “ဒါပေါ့ မင်းကျောင်းသွားရမှာပေါ့” “မင်း မင်းတို့ကော” “မင်းကျောင်းသွား ပြန်လာရင် တရုတ်တန်းမှာ ငါတို့ဖို့ စားစရာများများဝယ်လာခဲ့၊ များများဆို များများနော်” ဖိုးသာထူးက ဝေဝေကိုကြည့်လိုက် သူငယ်ချင်းများကို ကြည့်လိုက် လုပ်နေမိသည်။ ဝေဝေက ရုတ်တရက် ထလိုက်သည်။ တယောက်က သူမလက်ကို လှမ်းဆွဲထားသည်။ သူမ ရုန်းသည်။ “ဖိုးသာထူး” ဝေဝေအော်သည်။

“ဟေ့ ဟေ့ကောင်တွေ မ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ နော် တောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ ငါ့အစ်ကို မိန်းမပါကွာ ငါ့ ငါ့မရီးမို့ပါကွာနော် တောင်းပန်ပါတယ်နော်” ဝေဝေက ထထွက်ပြေးမည်လုပ်သော်လည်း လက်ကောက်ဝတ်အဖမ်းခံထားရသဖြင့် ထွက်ပြေးမရ။ လက်တဖက်က ချုပ်ခံထားရသဖြင့် လက်တဖက်ဖြင့် အပေါ်ရော အောက်ရော မဖုံးနိုင်သဖြင့် ပြန်ထိုင်ရသည်။ ခေါင်းကိုလည်း အတင်းငုံ့ထားသည်။ “ခုနက ငါတို့ရိုက်ထားတဲ့ ဗွီဒီယိုလေး အွန်လိုင်းပေါ် မပျံ့ချင်ယင် မင်းကျောင်းကို အေးဆေးသွား ပြီးရင် ညကျရင် ငါတို့စားဖို့ ဝယ်လာ၊ အော် ဟေ့ကောင် ဝီစကီလည်း ပါပစေနော်” ဝေဝေမျက်ရည်တွေ ကျလာသည်။ ရောက်လာတော့မည့် မုန်တိုင်းအခြေအနေကို သူမ စိုးထိတ်လာသည်။ မိန်းကလေးတို့၏ ဘဝတွင် အရေးအကြီးဆုံးက အရှက်သိက္ခာဖြစ်သည်။ ဖိုးသာထူး တယောက် ခေါင်းငိုက်စိုက်ဖြင့် ကျောင်းကို ထွက်သွားရလေပြီ။ သူမနှင့်အတူ သူစိမ်းကောင်လေးသုံးယောက်သာ အိမ်ထဲ ကျန်နေခဲ့သည်။ သူမက အဝတ်မပါ။ “မငိုပါနဲ့ မမရယ် မမနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲဟင်” တယောက်က သူမမေးစေ့ကို ကိုင်၍မျက်နှာဆွဲမော့ကာ မေးသည်။ ထိုလူအပြုံးက နည်းနည်းပြီတီတီနိုင်သည်။

သို့သော်လည်း ယခု သူမအနေအထားက ပြီတီတီဆက်ဆံစရာ ဖြစ်နေသည်။ “မမကို နာမည်မပေးရသေးခင် မမနာမည် ပြောပြသင့်တယ်နော်” “နာမည်ရင်းက ဝေဝေနုပါ၊ အား အားလုံးက ဝေဝေလို့ပဲခေါ် ခေါ်ကြပါတယ်” “ဒါမှပေါ့ မမလိမ္မာမယ်ဆိုတာ သိပြီးသားပါ မမ မိုက်မိုက်ကန်းကန်း မဆုံးဖြတ်ဘူးလို့ ထင်ပါတယ်ဗျာ” “မမ မမကို သ သနားပါနော် သနားကြပါနော် နော်” “ကျတော်တို့နာမည်လည်း မမသိထင်းသင့်တာပေါ့၊ တော်ကြာ ကိုယ်နဲ့အိပ်တဲ့သူရဲ့ နာမည်ကို မသိဘဲနေနေဦးမယ်” သူမ ပြောသည်ကို ကောင်လေးများ ဂရုမစိုက်ကြ။ သူတို့ပြောချင်တာသာ ပြောနေကြသည်။ “မင်းကလည်းကွာ အိပ်တယ်ဆိုတာ လင်မယားမှ အိပ်တယ်ခေါ်တာကွ၊ ရိုးရိုးလေးပဲ ပြောပါ၊ ကိုယ့်ကို လိုးတဲ့သူ ဘယ်သူမှန်း မသိဖြစ်နေဦးမယ်လို့” “ဟား ဟား ဟား” “ဟက် ဟက် ဟက်” “အက် အက် အက်” သူမကို ရယ်တာလား။ အချင်းချင်း သဘောကျပြီး ရယ်တာလား မသဲကွဲ။

“သူနာမည်က ဟန်သာ” ဝေဝေမရဲတရဲ ဟန်သာဆိုသည့်သူကို မော့ကြည့်သည်။ ရုပ်ရည်အားဖြင့် ထူးခြားမှု ရှိသည့် ရုပ်မျိုးမဟုတ်။ “သူ့နာမည်က ဇော်ထက်” ဇော်ထက်ကိုလည်း ဝေဝေမော့ကြည့်သည်။ သူလည်း မထူး။ “မောင်လေး နာမည်က တင်စိုးတဲ့ မှတ်ထားနော် မမ” တင်စိုးဆိုသည်၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ နည်းနည်းထွားသည်။ ကျန်တာ ဘာမှ မထူးခြား။ “လာ မမ” တင်စိုးက သူမလက်နှစ်ဖက်ကို အနီးရှိ ပုဝါဖြင့်ချည်၍ အပေါ်မြောက်ထားသည်။ ဟန်သာက သူမထမိန်ဖြင့် သူမခြေထောက်တဖက်ကို ချည်ကာ ဆက်တီခုံတွင် တွဲချည်သည်။ ဟန်သာက ဘေးကနေ သူမပါးကို ငုံ့နမ်းသည်။ သူမ လှည့်သည်။ ဟန်သာက သူမပါးကို ချုပ်ကိုင်၍ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ သူမ မရုန်းနိုင်။ “တော်ကြတော့ မလုပ်ကြနဲ့တော့နော် မလုပ်ကြပါနဲ့နော်” သူမက နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစေ့ပိတ်သည်။ ဟန်သာက မရရအောင် အထက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိစုပ်သည်။ ဟန်သာက နို့ကိုလည်း ကိုင်သည်။ သူမမှာ အဝတ်ဗလာနဲ့မို့ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ တင်စိုးရော ဇော်ထက်ပါ သူမနို့ကို ကိုင်ကြသည်။ “ဘယ်သူ့လက်ချက်နဲ့ မမနို့က အဲလောက်ကြီးနေရတာလဲ မမ” “ဖိုးသာထူး လက်ပူမိတာလား” ဇော်ထက်နဲ့ ဟန်သာက မေးကြသည်။

သူမ ခေါင်းခါ၍ ငြင်းသည်။ တင်စိုးက သူမပေါင်ကို ပွတ်သပ်သည်။ ဟန်သာနှင့် ဇော်ထက်ကတော့ နို့ကို အစုံလိုက်ကိုင်ကြသည်။ ဟန်သာက နှုတ်ခမ်းကို ဆက်နမ်းသည်။ သူမ မငြင်းရဲ မငြင်းနိုင်ဖြစ်နေသည်။ ဟန်သာက ဗိုက်သားတွေပါ ပွတ်ရင်းနမ်းသည်။ ဇော်ထက်က နို့ကို ပွတ်သပ်နေသည်။ တင်စိုးကပေါင်ကို ပွတ်သပ်သည်။ “တော် တော်ကြပါတော့” ဝေဝေတောင်းပန်သည်။ ဟန်သာက သူမလက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ကနေ အချုပ်လိုက်ကိုင်၍ ချီကာ ရင်ခွင်ထဲ ထည့်သည်။ ပြီးလျင် သူမနို့အုံကြီးကို ဆွဲခါသည်။ သူမနို့ကို တဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင် ခါသည်။ ဇော်ထက်ကလည်း တလုံးဆွဲခါသည်။ တင်စိုးလည်းနို့ကို ကိုင်သည်။ ဇော်ထက်က သူမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ ဟန်သာက ခြေထောက်တဖက်တွင် ချည်ထားသော ထမိန်ကို ဖြုတ်သည်။ သူမကို ဆိုဖာတွင် မှီခိုင်းသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်တွင် ပို့၍ ချုပ်ထားသည်။ ဟန်သာနှင့် ဇော်ထက်က သူမတဖက်စီတွင်နေ၍ သူမနို့ကို စို့ကြသည်။ အအုံလိုက် ကိုက်ကြသည်။

တင်စိုးက အောက်ကနေ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားထားပြီး သူမအဖုတ်ကို ကြည့်နေသည်။ တင်စိုးက သူမနှုတ်ခမ်းို စုပ်နမ်းသည်။ ဟန်သာလည်း လုနမ်းသည်။ ဟန်သာ ဆက်နမ်းသည်။ တင်စိုးက သူမအဖုတ်ကို ကြည့်နေသည်။ ပေါင်ကို ပွတ်သပ်သည်။ ဇော်ထက်က နို့ကို နမ်းသည်။ စို့သည်။ ဗိုက်သားကို ပွတ်သည်။ “အဖုတ်ကို လီးခဏာဖတ်ရအောင် ဟေ့ကောင်” လက္ခဏာလည်းမဟုတ်။ လီးခဏာဖြစ်သည်။ သူမပေါင်ကို စု၍ အပေါ်မြောက်တင်သည်။ ဖင်ကို အပေါ်ထောင်သည်။ အိုးနှစ်လုံးကို ဖြဲသည်။ “မမ အဖုတ်က လှနေတုန်းပဲ” “ကြည့်ရတာ လက်ထပ်မှ အလိုးခံဖူးတာထင်တယ်” တယောက်တပေါက် ပြောပြန်သည်။ ဝေဝေသိလိုက်သည်မှာ သည်ကောင်လေးတွေ မခေ ဆိုသည့်အချက်ပင် ဖြစ်သည်။ သူမ အဖုတ်ကိုကြည့်၍ စောက်ဖုတ်ခဏာ ကြည့်တတ်ကြသည်။ ကြည့်ရင်း ဟန်သာက မနေနိုင်ဘူးကွာ ဆိုကာ စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ ဝေဝေမှာ ပေါင်နှစ်ဖက်အပေါ်မတင်၍ ဖင်ဗူးတောင်းအထောင်ခံရပြီးသကာလ အလျက်ခံရသည်။ ဝေဝေခေါင်းခါနေရသည်။ ဟန်သာနှင့် ဇော်ထက် သူမပေါင်ကို ခြေချင်းဝတ်မှ ကိုင်ကာ ဆွဲကားသည်။ ဝေဝေမှာဆိုဖာပေါ် ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ပေါင်ဆွဲကား ခံထားရသည်။

အောက်တွင် တင်စိုးရှိသည်။ တင်စိုးက စောက်ဖုတ်ကို စုပ်နမ်းသည်။ လျက်သည်။ လျှာဖြင့် စောက်စေ့ကို ကလိသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို ပွတ်သပ်သည်။ တင်စိုးက စောက်စေ့ကို ကိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိဆွဲသည်။ “ဖြဲပေးစမ်းပါ” ဟန်သာနဲ့ ဇော်ထက်က ပေါင်ကိုကိုင်၍ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပေးသည်။ “လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ် လိုးလို့ဝတော့မယ် မထင်ဘူးကွာ” ဟန်သာက သူမပေါင်ကို ချ၍ သူမကို ဖက်ကာ နို့အစုံကို ကိုင်သည်။ နို့သီးခေါင်းကို ဆွဲ၍ ခါသည်။ ထို့နောက် ဇော်ထက်ကို ချုပ်ခိုင်းကာ ဟန်သာက အောက်ဆင်းသည်။ တင်စိုးက ဖြဲပေးသည်။ ဟန်သာက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညိုးဖြင့် စထိုးထည့်သည်။ ဟန်သာက ပေါင်တွေလည်း လျက်သည်။ ပထမတော့ လက်ညိုးတချောင်းတည်း ထိုးထည့်သည်။ နည်းနည်းချောင်နေ၍ နှစ်ချောင်းထည့်သည်။ ဟန်သာက စောက်ဖုတ် အစပိုင်းကို စုပ်နမ်းသည်။ ပြီးလျင် လက်ညိုးဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ကလိသည်။ လက်ညိုးဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးသည်။ လိုးချက်တွေ မြန်သည်။

ဝေဝေလည်း မခံစားနိုင်တော့ စိတ်ကို လွတ်လိုက်ရာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျကုန်သည်။ စောက်ရည်စိုနေသော လက်နှစ်ချောင်းကို ဟန်သာက သူမပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ သူမမှာ ကိုယ့်စောက်ရည်ကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ပထမဦးဆုံး ပြန်လျက်ရသည်။ စောက်ရည်ဖြင့် ပါးကိုလည်း အသုတ်ခံရသည်။ ဟန်သာ မတ်တတ်ထသည်။ သူမကို အောက်ဆွဲထိုင်ချသည်။ ဟန်သာ ဘောင်းဘီချွတ်သည်။ လီးထုတ်သည်။ နောက် သူမခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးကို နှုတ်ခမ်းတွင် တေ့သည်။ သူမ နှုတ်ခမ်းကို ပိတ်ထားသည်။ ဟန်သာက တောင်နေသော သူ့လီးဖြင့် ပါးစပ်ကို ပုတ်သည်။ “စုပ်လေ မမ” ဝေဝေခေါင်းကိုသာ ခါသည်။ ဇော်ထက်က ကြည့်နေသည်။ တင်စိုးက နို့ကိုကိုင်သည်။ ဟန်သာက နှုတ်ခမ်းဝတွင် လီးကို တေ့ထားသည်။ “မမ စုပ်တတ်ပါတယ်” “စုပ်လေမမ” “မ မလုပ်ပါနဲ့” “လာပါ လှည့်လာလိုက် မမ ပါးစပ်ဟ” လက်တွင် ချည်ထားသော ပုဝါကလည်း အဖြုတ်မခံရသေးပါ။ ဝေဝေမှာ ဟန်သာဘက် မျက်နှာလှည့်ပေးလိုက်သည်။ ဟန်သာလီးက မျက်နှာတည့်တည့် ဖြစ်နေသည်။ ဝေဝေတယောက် ပါးစပ် အသာဟလိုက်သည်။ ဟန်သာက လီးနည်းနည်းထိုးထည့်လာသည်။ သူမ လျှာဖြင့် လျက်သည်။ ဟန်သာက ဆက်ထိုးထည့်သည်။

သူမ စုပ်ပေးရသည်။ ဟန်သာက ချည်ထားသော သူမလက်ကို မြောက်ကိုင်၍ ပါးစပ်ကို လိုးပါတော့သည်။ ခဏပြန်လှည့်တော့ တင်စိုးကလည်း သူမမျက်နှာဆီလီးကို ထိုးအပ်လာသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို အချည်လိုက် အမြောက်ခံထားရသည်။ လီးနှစ်ချောင်းက မျက်နှာနား ကပ်နေသည်။ ဝေဝေတယောက် တင်စိုးလီးကို စုပ်ရသည်။ ဟန်သာက ချည်ထားသော လက်ကို ဖြုတ်ပေးပြီး လီးကို ကိုင်ခိုင်းသည်။ ဝေဝေသည် ဟန်သာလီးကို ကွင်းတိုက်ရင်း တင်စိုးလီးကို စုပ်ပေးသည်။ ဇော်ထက်ကလည်း ဘောင်းဘီချွတ်သည်။ ဇော်ထက်က သူမမျက်နှာ ဆွဲလှည့်သည်။ သူမက ဟန်သာလီးနှင့် တင်စိုးလီးကို ကိုင်ရင်း ဇော်ထက်လီးကို စုပ်ရသည်။ ဘဝမှာ ခုလို လီးအများကြီး စုပ်ရမည်ဟု တခါမှ မတွေးဖူး။

တင်စိုးက သူမနောက်ကို သွား၍ သူမနို့ကို နောက်ကနေ ကိုင်သည်။ သူမက ဇော်ထက်နှင့် ဟန်သာလီးကို တလှည့်စီ ကွင်းတိုက်လိုက် စုပ်ပေးလိုက်လုပ်သည်။ သူမ ငြင်းချင်သည်။ မလုပ်ချင်။ သို့သော်လည်း ကောင်လေးများ မျက်နှာက အလျှော့မပေးသည့်ပုံ။ ဟန်သာကော ဇော်ထက်ပါ နောက်ဆုတ်သည်။ တင်စိုးက သူမကို ဆွဲထူကာ အရပ်လိုက် ကုန်းခိုင်းသည်။ နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးကို ထည့်လိုက်သည်။ သူမ အရပ်လိုက် အလိုးခံရသည်။ ရှေ့တွင် ဇော်ထက်က လာ၍ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။

နောက်က တင်စိုးက လိုးရင်း အိုးကို ပွတ်သည်။ နို့ကို လှမ်းဆွဲသည်။ ခါးကိုလည်း ကိုင်ထားသည်။ ဇော်ထက်က မတ်တပ်ထကာ လီးကို စုပ်ခိုင်းလာသည်။ ဝေဝေမှာ နောက်က တင်စိုးဆောင့်လိုးတာ ခံရသည်။ ရှေ့က ဇော်ထက်လီးစုပ်ရသည်။ ဇော်ထက်ဘေး ဟန်သာ လာရပ်သည်။ ဟန်သာလည်း လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သူမ ဟန်သာကိုယ်ကို လက်ထောက်၍ လီးစုပ်ပေးသည်။ နောက်က တင်စိုးကလည်း အားကုန် ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ရင်း သူမ ဒူးတွေ မခိုင်တော့သလို ဖြစ်လာရာ သူမကို ကြမ်းပြင်တွင် ဒူးထောက် ကုန်းခိုင်းသည်။ နောက်ကနေ လိုးသည်။ ကြမ်းပြင်တွင် လေးဘက်ထောက် ကုန်းနေသော သူမကို ဟန်သာက လီးဆက်စုပ်ခိုင်းသည်။ အစက ခေါင်းငိုက်စိုက် စုပ်ပေးသော်လည်း ဟန်သာက ဆွဲထူ၍ စုပ်ခိုင်းသည်။ “ဟေ့ကောင်တွေ ဆော်ကြီး ထပ်ပြီးပြန်ပကွ” “ဒါဆို အိအိလေးနဲ့ လိုးလို့ပိုကောင်းပြီပေါ့” ဇော်ထက်က ဆိုဖာပေါ်ထိုင်သည်။

တင်စိုးက လိုးနေရာမှ ဒါရက်ရှင်ပြောင်းကာ သူမမျက်နှာကို ဇော်ထက်ပေါင်ကြားထဲထည့်သည်။ သူမလည်း ဇော်ထက် လီးစုပ်ရင်း တင်စိုးလိုးတာ ခံရသည်။ “ဟေ့ကောင် သိပ်မစုပ်ခိုင်းနဲ့ကွ ငါလည်း လိုးချင်သေးတယ် ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားမှာ စိုးတယ်ကွ” ဇော်ထက်က ပြောတော့ တင်စိုးက သူမခါးကိုင်၍ နောက်ကို အိပ်ချသည်။ သူမကို အထိုင်လိုက် နေခိုင်းသည်။ သူမ နောက်ပြန်ထိုင်ကာ တင်စိုးလီးပေါ် ဆောင့်ချသည်။ ဟန်သာက လာ၍ သူမကို လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ ရိုးရိုး မဟုတ်။ သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးချင်း ဖြစ်သည်။ အောက်က တင်စိုးက ဆောင့်တက်သည်။ အပေါ်က ဟန်သာကလည်း ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်ထည့်သည်။ ဝေဝေမှာ တပြိုင်တည်း နှစ်ပေါက် အလိုးခံရလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့ဖူး။ အောက်ကလည်း တော်တော်နဲ့ မနားပဲ လိုးတက်သည်။ ဟန်သာကလည်း သူမ မော၍ နောက်ဆုတ်ပြီး အသက်ရှူချိန်သာ ပေးသည်။

ပါးစပ်ကို တောက်လျောက် လိုးသည်။ လီးနဲ့ နို့ကို တို့တတ်သေးသည်။ ခဏနေ ပါးစပ်ကို လိုးရင်း ဟန်သာ ငြိမ်နေသည။ သူမလည်း စုပ်ပေးသည်။ “ထွက်တော့မယ် ထွက်တော့မယ် ဟား ဟား” ဟန်သာက ပြောသည်။ ဝေဝေမှာ ပါးစပ်ထဲ အပြီးခံရမည့် ကိန်းဖြစ်နေသည်။ သူမ နောက်ဆုတ်၍ မရတော့။ ဟန်သာက ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ရင်း ခေါင်းကိုင်ကာ လိုးသည်။ ဆောင့်သည်။ ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်လိုးသလို လိုးသည်။ အောက်ကလည်း ဆောင့်တက်နေသည်။ ဟန်သာ လရည်များ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်သွားသည်။ သူမ မထွေးထုတ်နိုင်။ လရည်များ မေးစေ့များနှင့် လည်ပင်းများ ရင်ဘတ်များပေါ်တွင် စီးကျကုန်သည်။ ဇော်ထက်လည်း စောင့်နေသည်။ တင်စိုးက သူမကို ပက်လက်ထား၍ လိုးပြန်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်သည်။ ဆွဲသည်။

ပေါင်ကို ကားထားသည်။ သူမကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်လိုးသည်။ “လရည် ထည့်ရမလား မမ” တင်စိုးက မေးသည်။ တင်စိုးတချက်ဆောင့်၍ အပေါ် တက်လာသည်။ ပြီးလျင် သူမ ပါးစပ်ထဲ ကွင်းတိုက်ချသည်။ လရည်များ ပါးစပ်ထဲတဝက် ပါးပေါ်တဝက်ကျသည်။ သူမ ပက်လက် အနေအထားတိုင်း ရှိသေးရာ ဇော်ထက်က လာလိုးသည်။ ဇော်ထက်က လရည်ထွက်အောင် လာလုပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဇော်ထက် နှစ်မိနစ်လောက်သာ ဆောင့်ပြီး တဖန် သူမ ပါးစပ်ထဲ လရည်လာလွတ်ချပြန်သည်။ “မမ ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်ပါ မမ” ဝေဝေမှာ မောနေသည်။ “နင် နင်တို့ ပြန် ပြန်တော့” “ကျနော်တို့ ပြောတာ အရင်လုပ်ပါ မမ” ကောင်လေးများကလည်း အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ကြသည်။ သူမက သူမ အဝတ်အစားများ ကောက်၍ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေချိုးသည်။ ရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ကောင်လေးတွေ ရှိနေသေးသည်။

သူမကိုလည်း သိပ်မကြည့်ကြ။ သူမက အနီးရှိ အလှပြင်ခုံတွင် အလှပြင်သည်။ ခေါင်းလျှော်လိုက်သဖြင့် ဆံပင်ကို ဒရိုင်ယာဖြင့် မှုတ်သည်။ စု၍ နောက်တွင် ချည်သည်။ သနပ်ခါး ဘဲကြားလေး လူးလိုက်သည်။ နောက် အနီညိုနှင့် မီးခိုးရောင် ပန်းများပါသည့် ထမိန်နှင့် ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ဝတ်လိုက်သည်။ ဟန်သာက စာဖတ်နေသည်။ ဇော်ထက်က ဖုန်းဆော့နေသည်။ တင်စိုးက ပူတင်းစားရင်း ဖျော်ရည်သောက်နေသည်။ ဇော်ထက်က သူမ ထံထလာသည်။ “မ မလုပ်နဲ့တော့” သူမ နောက်ဆုတ်သည်။ ဇော်ထက်က ဆုတ်မည့်ပုံမပေါ်။ ရှေ့တိုးလာသည်။ သူမ နောက်ဆုတ်ပြီးရင်း ဆုတ်သည်။ ဇော်ထက်က သူမနို့ကို လာကိုင်သည်။ “တော် တော်ပါတော့နော် တော် တော်တော့” ဇော်ထက်က သူမနို့ကို ထပ်၍ ကိုင်သည်။ သူမ နံရံတွင်ကပ်ရင်း နေရာရွှေ့သည်။ “မ မလုပ်ပါနဲ့တော့ရှင် တောင်း တောင်းပန်ပါတယ်” ထောင့်တွင် ရပ်နေသော သူမကို ကြည့်ရင်း ဇော်ထက်က အဝတ်များ ချွတ်သည်။

သူမ ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင် ငုံ့ထားလိုက်သည်။ ဇော်ထက်က အနီးလာ၍ သူမနို့ကို ကိုင်သည်။ သူမက ဇော်ထက်လက်ကို ပုတ်ထုတ်သည်။ မရ။ ဇော်ထက်က သူမ အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ သူမ ရုန်းသော်လည်း ဇော်ထက်က လက်ဝါးဖြင့် ပါးရိုက်ရန် ရွယ်သည်။ သူမ ကြောက်သွားသည်။ သူမ အသာငြိမ်လိုက်သည်။ ဇော်ထက်က အင်္ကျီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်သည်။ သူမ အလိုက်သင့်နေပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ထမိန်ကိုလည်း ချွတ်သည်။ ဝေဝေမှာ ဘော်လီအင်္ကျီနှင့် ပင်တီသာ ကျန်သည်။ ဇော်ထက်က သူမ အလှကို ကြည့်ပြီး သူမလက်ကို ဆွဲကာ အခန်းတစ်ခုထဲ ဝင်သည်။ အခန်းက ဖိုးသာထူးအခန်း။

သူမကို ကုတင်ပေါ် တွန်းတင်သည်။ သူမ ကုတင်ပေါ် ခွေခွေလေး အိပ်မိသည်။ ဇော်ထက်က သူမ အိုးကို ကိုင်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညစ်သည်။ သူမက စောက်ဖုတ်ကို လက်လေး အုပ်ပြီး ငြိမ်နေသည်။ ဇော်ထက်က သူမကို လေးဖက်ထောက်ကုန်းသည့်အနေအထားရောက်အောင် ပွေ့၍ နေခိုင်းသည်။ သူမ ကုန်းပေးသည်။ ဇော်ထက်က နောက်ကနေ သူမ ပေါင်ကြားကို ပွတ်သည်။ ပင်တီကိုတော့ မချွတ်။ စောက်ဖုတ် အကိုင်ခံရတော့ ဝေဝေမှာ အကြောများ တင်းလာသည်။ ဇော်ထက်က နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်တည့်တည့် ပွတ်သည်။ လက်ညိုးဖြင့်ပွတ်ရာကနေ လက်မဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဖိ၍ ပွတ်သည်။ အိုးနှစ်လုံးကို ကစားသည်။ အိုးကြီးကို ကိုင်၍ ပွတ်သပ်သည်။ “ကျနော် တွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ မမအိုးက အမိုက်ဆုံးပဲ” ဇော်ထက်က ပြောရင်း အိုးကို ပုတ်သည်။ ဝေဝေမှာ စောက်ဖုတ်ယားလာကာ ကိုယ်လည်း တဆတ်ဆတ်တုန် လာသည်။

နှုတ်ခမ်းကို အသာဖိကိုက်ရင်း ဇော်ထက်ပွတ်ပေးသည်ကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်သည်။ ဇော်ထက်က ခပ်လှမ်းလှမ်းနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သည်။ ပင်တီကို စုကိုင်၍ ဆွဲသည်။ ပင်တီက အပျော့စားဖြစ်ကာ ဆွဲပြီး ဆတ်ခနဲ လွတ်သည်။ ဆွဲလိုက်စဉ် စောက်ဖုတ်အက်ကြောင်းထဲ ပင်တီဝင်သည်။ ဖြတ်ခနဲ လွတ်သည်။ သူမမှာ တဆတ်ဆတ်နာရသည်။ ဇော်ထက်က ပင်တီကို အသာဖယ်ကာ မချွတ်ဘဲ နောက်ကနေ လိုးပါတော့သည်။ ဝေတေမှာလည်း လက်ညိုးကိုကိုက်၍ နောက်က ဇော်ထက် ဆောင့်သည်ကို ငြိမ်၍ ခံရသည်။ ဇော်ထက်က တော်တော်မြန် မြန်ဆောင့်သည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လိုးသည်။ သူမမှာ ဘော်လီမချွတ်။ ပင်တီမချွတ်ဘဲ အလိုးခံရသည်။ ဇော်ထက်က ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်သည်။

“ပြွတ် ပြွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ပြွတ်” စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သည့်အသံနှင့် သူမအိုးကို ဆောင့်မိသည့်အသံများ ပွက်လောရိုက်နေသည်။ “အား အား အင်း အား အီး အား အင်း” သူမလည်း အသံစုံအော်သည်။ ဇော်ထက်က သူမကိုယ်ကို ပက်လက်ဆွဲလဲသည်။ ပင်တီကို မချွတ်ဘဲ ဘေးဆွဲဖယ်ကို ပက်လက် ဆက်လိုးသည်။ သူမ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုတော့ ဆွဲထောင်ထားသည်။ ဇော်ထက်က လိုးရင်း သူမနို့အုံကို ကိုင်သည်။ ကိုင်၍ အားမရတော့ အပေါ် ပင့်တက်ပြီး နို့ကိုကိုင်၍ ဆက်လိုးသည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အ အ အ အီ အိ အ” စောက်ဖုတ်ထဲ လီးက တရစပ်ထိုးဝင်နေသည်။

ဇော်ထက်က သူမနို့ကို ကိုင်ရင်း သူမကို ကြည့်၍ လိုးသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်သည်။ သူမမှာ ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်ပိတ်၍ အော်ရသည်။ ကုတင်ကလည်း လှုပ်ခါနေသည်။ နာလွန်းသဖြင့် သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးခေါင်းအုံးများ ဆုပ်ကိုင်ထားရသည်။ လက်ဖြင့် ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက် ခေါင်းအုံးကိုကိုင်လိုက် ခေါင်းကို ဘယ်ညာလူးလိမ့်လိုက် လုပ်ရသည်။ ခဏနေ ဇော်ထက်က လီးထုတ်သည်။ လရည်ကို သူမ ဗိုက်သားပေါ် လွတ်ချသည်။ လရည်က များများတော့ မထွက်။ ပျစ်ပျစ်ခဲခဲလည်း ဖြစ်နေသည်။ ဝေဝေမှာ တကိုယ်လုံး တုန်ရိနေသည်။ ဇော်ထက်က အပြင်ထွက်သွားပြီး သူ့အဝတ်အစားများ ယူလာသည်။ သူ့ဘေးတွင် အဝတ်ပြန်ဝတ်သည်။ “လာ” သူမကို ဆွဲထူသည်။ သူမကို ရေချိုးခန်းထဲခေါ်ကာ ဘော်လီနဲ့ ပင်တီကို ချွတ်သည်။ ပြီးလျင် ရေဆေးပေးသည်။ နောက် ပုဝါဖြင့် သုတ်ပေးသည်။ ထို့နောက် သူမ မျက်နှာကို ကြည့်သည်။

အလှမပျက်သေးသောကြောင့် သူမကို ဤအတိုင်း ရေချိုးခန်းမှ ခေါ်ထွက်လာသည်။ “မမ အဝတ်လေး ပြန်ဝတ် အလှလေး ပြန်ပြင်လိုက်ပါဦး” “ငါ ငါ မရတော့ဘူး တော်ပြီ နင် နင်တို့ ပြန် ပြန်ပါတော့နော်” “အလှပြင်လိုက်ပါ မမ” ဇော်ထက်က သူမကို အခန်းထဲတွန်းပို့သည်။ သူမက အဝတ်ပြန်ဝတ်ရသည်။ သည်တခါလည်း ပန်းပွက်ရိုက်ထမီနှင့် ဇာအင်္ကျီကို ဝတ်လာသည်။ သူမ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာတော့ ဟန်သာက သူမလက်ကို လာဆွဲသည်။ ထို့နောက် သူမကို မီးဖိုခန်းထဲ ခေါ်သည်။ ပြီးလျင် သူမနို့အစုံကို အုပ်၍ ကိုင်သည်။ ထို့နောက် သူမအင်္ကျီကြယ်သီးကို ဖြုတ်သည်။ “နင် နင်တို့ အင်္ကျီချွတ်မှာကို ဘာလို့ ပြန်ဝတ်ခိုင်းနေတာလဲ” “မမအင်္ကျီကို ကိုယ်တိုင် ချွတ်ကြည့်ချင်တယ် အင်္ကျီအောက်က မမအလှကို ကြည့်ချင်သေးတယ် မမ” ဟန်သာက သူမနို့ကိုကိုင်လိုက် ကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက် လုပ်သည်။

နောက်ဆုံးကြယ်သီးအကုန်ပြုတ်တော့ အင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ သူမ နို့ကို ကိုင်ရင်း သူမကို စုက်ကြည့်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းကလည်း နီးသည်။ သူမ လျှာကို အသာထုတ်လိုက်သည်။ ဟန်သာက သူမလျှာကို လျက်သည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကို ဘေးတိုက် စုပ်သည်။ ဟန်သာသည် လျှာထုတ်ရင်း သူမပါးစပ်ထဲ သွင်းသည်။ သူမလျှာကိုလည်း ဆွဲစုပ်သည်။ အချင်းချင်း အပြန်အလှန် စုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ဟန်သာက ပခုံးကိုင်ရင်း နို့နှိုက်ကာ စုပ်သည်။ ပထမဆုံး သူမ နောက်ထပ် သူစိမ်းယောက်ျားနှင့် အနမ်းချင်း ဖလှယ်သည်။

သူမကို ဟန်သာက ကြည့်သည်။ သူမ လျှာထုတ်ပေးသည်။ ဟန်သာက သူမလျှာကို စုပ်သည်။ သူမ လျှာတောက်လျှောက် ထုတ်ပေးထားသည်။ ဟန်သာကလည်း စုပ်သည်။ သူမ အသက်ရှူမြန်လာသည်။ ဟန်သာက ဘော်လီချွတ်သည်။ သူမနို့ကို ကြည့်သည်။ အောက်ကနေ လက်ကို အသာလေးပင့်တင်၍ နို့ကို ကိုင်သည်။ နို့သီးဖျားကို ဖိညစ်သည်။ သူမ တဖန်မောရပြန်သည်။ ဟန်သာက နို့သီးဖျားကို ကောင်းကောင်းကိုင်သည်။ သူမ တုန်ရီနေသည်။ ဟန်သာက သူမကို ဖက်၍ နို့ကိုင်ရင်း ပြန်စုပ် နမ်းသည်။ နောက် အောက်ကို နှိုက်သည်။ ထမိန်ကို ချွတ်ချသည်။ ပင်တီထဲလက်ထည့်၍ အဖုတ်ကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ပွတ်သည်။ ခဏနေ ဟန်သာက ကိုယ်ကိုခွာ၍ သူမကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်ကို ပွတ်သည်။ “ကောင်းလား မမ” “အင်း အွန်း” သူမ ညည်းရင်း ဖြေသည်။ ဟန်သာက အဖုတ်ကို လက်ဝါးဖြင့် ကောင်းကောင်းပွတ်ပေးသည်။

သူမလည်း ပေါင်ကား၍ အပွတ်ခံပေးသည်။ ဟန်သာက စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်ထည့်၍ နှိုက်ရင်း ပွတ်သည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သည်။ သူမ စောက်ရည်ထွက်သွားသည်။ ထိုမှ ဟန်သာက ငြိမ်၍ သူမကို ကြည့်သည်။ ပြန်နမ်းကြသည်။ ဟန်သာဒူးထောက်ထိုင်ချသည်။ ပင်တီကို ချွတ်သည်။ သူမကို စားပွဲဘက်လှည့်၍ လက်ထောက် ကုန်းခိုင်းသည်။ ဟန်သာသည် ဖင်နှစ်လုံးကြားကနေ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းစုပ်သည်။ အိုးနှစ်လုံးက ဟန်သာပါးပြင်ကို အုပ်ထားသည်။ ဝေဝေက စားပွဲပေါ်မှောက်၍ ကုန်းသည်။ ဟန်သာက နောက်ကနေ ဖင်ကော စောက်ဖုတ်ကိုပါ အိုးကြားထဲကနေ လျက်သည်။ လျက်တာက ကြမ်းသည်။ ကိုက်သည်။ “အား အား အီး အိုး အား အား” ဟန်သာသည် အိုးနှစ်လုံးကို ဖြဲကာ နောက်ကနေ အသားကုန် လျက်သည်။ သူမမှာ ဟန်သာ လျှာကြောင့် နောက် တချီထပ်ပြီး ရပြန်ရာ စားပွဲပေါ် အားကုန်ပြီး မှောက်ချလိုက်ရသည်။

ဟန်သာသည် ခုမှ လီးထုတ်ကာ နောက်ကနေ တေ့သည်။ “ဖြေးဖြေးလုပ်နော် မောင်လေး မမနှစ်ခါ ပြီးထားတယ် မမ အားကုန်နေပြီ” “ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးပေးမှာပါ မမ” ဟန်သာက နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို အသာသိပ်ထည့်သည်။ သူမပြားပြားဝပ်မှောက်နေသည်ကို ဆွဲထူ၍ လက်ထောက် မှောက်ခိုင်းသည်။ ပြီးလျင် ခါးကိုင်၍ လိုးသည်။ အစတော့ ဝေဝေအားကုန်သလို ဖြစ်သော်လည်း လေးငါးဆယ်ချက် အဆောင့်ခံရပြီးနောက် အားပြန်ရှိလာသလို ခံစားရသည်။ သူမ ပြန်ညည်းသည်။ ဟန်သာက လက်တဖက်ဆွဲ၍ လိုးသည်။ လက်တဖက် နောက်ပြန်ကိုင် လိုးသည်။

လိုးရင်း လက်နောက်တဖက် ထပ်ဆွဲသည်။ သူမ တံတောင်ဆစ်ကနေ ချုပ်ကိုင်ကာ သူမကို အကုန်းလိုက် ထောက်စရာ မရှိဘဲ ဆောင့်လိုးသည်။ သူမ တကိုယ်လုံး ခါထွက်နေသည်။ သူမနို့များ ခါထွက်နေသည်။ စုချည်ထားသော ဆံပင်စည်းက ပြုတ်ထွက်သွားသည်။ သူမ ဆံပင် ဖွာလှန်ပြန်ကြဲသည်။ လိုးတာ ရပ်ပြီး သူမကို လွတ်သည်။ သူမကို ပြန်ဆွဲလှည့်ပြီး နမ်းသည်။ “ကျနော်လိုးတာ ကြိုက်လား မမ” “မမေးနဲ့ကွာ ဆက်လိုး” “မမ အရမ်းမောနေတယ် လီးပဲ စုပ်ပေး” ဝေဝေဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး လီးစုပ်သည်။ ခဏလေးသာ ရှိသေးသည်။ ဟန်သာက စားပွဲပေါ်တင်ကာ သူမကို ပြန်လိုးသည်။ သူမ ကိုပက်လက်လိုးရင်း ပြန်ကုန်းခိုင်းပြန်သည်။ အကုန်းလိုက် လိုးသည်။ ဝေဝေမှာ ဒူးပင် မခိုင်ချင်လောက်အောင် အလိုးခံရသည်။ လိုးရင်း ခုံပေါ် သူမကို ပက်လက်ထားပြန်သည်။ နောက် သူမကို ကြည့်ခိုင်းပြီး လီးကို သွင်းသည်။ သူမ မောလွန်းသဖြင့် သွင်းစဉ်သာ ကြည့်နိုင်သည်။ ဟန်သာက စားပွဲပေါ် သူမကို အကုန်တင်ကာ ပေါင်ကားပြီး ခါးကိုင်၍ စောက်ဖုတ်ကို အားကုန် ဆောင့်လိုးသည်။

သူမနို့များ တုန်ရီနေသည်။ သူမ ကောင်းကောင်းပင် မအော်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်ရသည်။ ဟန်သာက တော်တော်ကြာကြာ လိုးနိုင်သည်။ သူမ အလွန့်အလွန်မောနေသည်။ ဟန်သာကလည်း လိုးနေသည်။ နောက် ဟန်သာ လီးကို အမြန်ထုတ်သည်။ သူမ ဆီးခုံပေါ် လရည်လွတ်ချသည်။ ဝေဝေမှာ ထမင်းစား စားပွဲခုံတွင် မော၍ ကျန်ခဲ့သည်။ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ တင်စိုးရောက်လာသည်။ ပန်းကန်တလုံးဖြင့် ရေခတ်သည်။ သူမအင်္ကျီကို ရေဆွတ်၍ သူမဆီးခုံတွင် ပေနေသော လရည်များကို သုတ်သည်။ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ရေနည်းနည်းဆေးသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ် စိုသွားသည့် ရေများကို သူမ ထမိန်ဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။ သူမမှာ မောနေ၍ ဘာမှ မပြောနိုင်။ တင်စိုးသည် သူမ စောက်ဖုတ်ကို တစ်ရှူးဖြင့် တို့တို့ရင်း ရေခြောက်အောင် လုပ်သည်။ ထို့နောက် နမ်းသည်။ စောက်မွေးကိုပင် ဆွဲကစားသည်။ သူမ စောက်မွေးက တကယ်တမ်း မထူပါ။

ပါးပါးလေးနဲ့ စောက်ဖုတ်အပေါ်တွင် ကပ်၍ ပေါက်နေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ် ကစားနေစဉ် ဝေဝေထံမှ ညည်းသံထွက်လာသည်။ တင်စိုးက စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲ၍ စောက်စေ့ကို လျက်သည်။ စောက်စေ့ကို သေချာဖြဲသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနီနီကို လျှာဖြင့် လျက်သည်။ ပြီးလျင် လက်ညိုးဖြင့် ထိုးကစားသည်။ ဝေဝေညည်းရပြန်သည်။ တယောက် တမျိုးမရိုးနိုင်။ တင်စိုးက နို့အစုံကို လုံးခြေ၍ ကိုင်သည်။

ပါးကို နမ်းသည်။ နို့သီးခေါင်းကို ညစ်သည်။ ဖိသည်။ နို့တစ်လုံးတည်းကိုင်၍ နို့သီးခေါင်းကို လက်ဖျားဖြင့် တောက်ကစားသည်။ နို့ကို ပူး၍ စုပ်သည်။ ဝေဝေမှာ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့။ ကောင်းလာပြန်သည်။ တင်စိုးကလည်း စို့သည်။ ပြင်းပြင်းထန်ထန် စို့သည်။ နောက် သူမနို့ကို စို့ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ “မမ” “အွန်” သူမ ကောင်းကောင်းပင် မထူးနိုင်လောက်အောင် ကောင်းနေသည်။ “အရမ်းလျက်လို့ကောင်းလိုက်တာ မမစောက်ဖုတ်က” ပြောလည်းပြော သူမကို စားပွဲပေါ် ထိုင်စေသည်။ နောက်ပြန်လက်ထောက်၍ ပေါင်ကို ကားခိုင်းသည်။ ပြီးလျင် ဘေးတိုက် စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ လျှာကို အလုံးလိုက်ထားပြီး ထိုးသည်။ ဝေဝေမှာ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့၍ အော်လိုက် ပါးစပ်ဖွင့်၍ အော်လိုက် လုပ်နေရသည်။ စောက်ရည်များလည်း ထပ်စိုလာပြန်သည်။ တင်စိုးက သူမနှုတ်ခမ်းကို လာစုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို လက်နှစ်ချောင်းနှင့် နှိုက်သည်။ “မမ အောက်ဆင်း ကုန်းပေးနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား” တင်စိုးက မေးတော့ သူမ ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ သူမ စားပွဲပေါ်ဆင်း၍ အိပ်ကာ ကုန်းသည်။ တင်စိုးက သူမအိုးကို စု၍ ရပ်စေသည်။

နောက် လီးကို စောက်ဖုတ်နားတေ့သည်။ တချက်ချင်း ဆောင့်သည်။ လီးကို အဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီး တဆုံးသွင်းထိုး၍လိုးသည်။ ဆောင့်သည်။ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သည်။ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်သိပ်နေသည်။ တချက်ချင်းလည်း ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ရင်း လွတ်ထွက်သွားသေးသည်။ သို့သော်လည်း တင်စိုးက ချက်ချင်း ပြန်သွင်းသည်။ သူမ ခါးကိုကိုင်ကာ ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ရင်း သူမခြေထောက်တဖက်ကို အနီးရှိ ထိုင်ခုံပေါ် ဆွဲတင်သည်။ ဝေဝေမှာ ပေါင်တဖက်ထောင်၍ စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုန်းသည်။ နာလွန်းသဖြင့် အိုးကို ပြန်ကိုင်မိသည်။ တခါခါ တင်စိုးက ဘေးသားကို ထောက်ပြီး လိုးသည်။ “ပက်လက် လိုးရအောင် မမ” တင်စိုးက ပြောလည်းပြော သူမကိုလည်း စားပွဲပေါ် ပက်လက်ဖြစ်အောင် လုပ်သည်။ ရိုးရိုးတော့မဟုတ်။ ပေါင်တဖက်ကို ထောင်ခိုင်းထားသည်။

တဖက်ကို အောက်ချထားသည်။ သူမကို လက်နောက်ပြန်ထောက် နေခိုင်းသည်။ ပြီးလျင် စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ခိုင်းပြီးမှ လိုးသည်။ ဝေဝေမှာ စောက်ဖုတ်က နာသထက် နာလာသည်။ ပြုံးပင် မပြုံးနိုင်တော့။ တင်စိုးကလည်း မရပ်မနားလိုးသည်။ လိုးရင်း သူမနို့ကို ကြည့်သည်။ ခဏနေ တင်စိုးရပ်လိုက်သည်။ လီးကို ထုတ်သည်။ သူမဗိုက်သားပေါ် လရည်လွတ်ချသည်။ ဝေဝေမှာ ထမင်းစားစားပွဲပေါ် နှစ်ခါ အပြီးခံလိုက်ရသည်။

တော်တော်နဲ့ပင် ပြန်မထနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ ဝေဝေမှာ ပထမသုံးရက် ဖိုးသာထူးနဲ့ အဝကဲပြီးနောက် ဖိုးသာထူးကို ကျောင်းသွားခိုင်းခဲ့သည်။ ဖိုးသာထူးက တချီလောက် ဆိုပြီး သူမကို မခွဲနိုင်အောင် လုပ်သည်။ ကျောင်းသွားခိုင်းသည့် သုံးရက်လုံးလည်း ကျောင်းမသွားပေ။ သူမမှာ ခြောက်ရက်မြောက် ဖိုးသာထူးနဲ့ လိုးကြရင်း တစ်ချီပြီးသည်။ နောက်တချီ ဖိုးသာထူးက ကြမ်းပြင်ပေါ် မှောက်ခိုင်းချိန်တွင် ဟန်သာ၊ ဇော်ထက်နဲ့ တင်စိုးတို့ရောက်လာခဲ့သည်။ ဖိုးသာထူး တချီ၊ နောက်သုံးယောက်က နှစ်ချီစီ ပြီးထားသည်။ ဝေဝေသည် ၁၀ မိနစ်ကျော်မှ စားပွဲပေါ်ကနေ ထလိုက်သည်။ လရည်သုတ်ထားသော အင်္ကျကို ကိုင်လိုက်သည်။ သိပ်မကိုင်ချင်သလို ဖြစ်နေသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်က ရေသုတ်ထားသော ထမိန်ကိုလည်း ကြည့်လိုက်သည်။ ပင်တီကတော့ဖြင့် ဘာမှ မဖြစ်သေး။ ဆီးခုံပေါ်က လရည်များကလည်း အရည်ပျော်ကုန်သည်။

ထို့ကြောင့် ပင်တီဖြင့် ဆီးခုံပေါ်မှ လရည်ကို သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကွတ ကွတဖြင့် အဝတ်လျှော်စက်ဆီသွား၍ အဝတ်များကို ထည့်လိုက်သည်။ ရေခလုတ်ဖွင့်၍ နည်းနည်းငိုလိုက်သည်။ ငိုလိုက်တော့ နည်းနည်းပေါ့သွားသည်။ အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်သည်။ ကောင်လေးသုံးယောက်ကတော့ သူမကို ကြည့်ရင်း ဖုန်းကိုသာ ဆော့နေကြသည်။ ဖုန်းထဲတွင် စစ်တိုက်နေကြသည်။ “မင်းတို့ ပြန်ကြပါတော့နော်” ဝေဝေအလှဆုံးပြုံးသည်။ ခွင့်လွတ်ပြုံးပြုံးသည်။ သူတို့နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်၍ ပြုံးကာ ပြောသည်။ ကောင်လေးများက တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်သည်။ “မမ ကျနော်တို့ကို အေးဆေး စကားပြန်ပြောနိုင်ပြီပဲ” “မမ မင်းတို့ကို မမုန်းပါဘူး၊

ဒါကြောင့် အေးဆေးပြန်ကြနော်” သူမ ထင်တာက တမျိုး၊ ကောင်လေးတွေ ပြောတာက တမျိုးဖြစ်သည်။ “ပြီးတော့ မမ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ ပုံစံက ပုံမှန်အတိုင်းပဲ” “မင်း မင်းတို့ ဘာ ဘာပြောတာလဲဟင်” “မမ ခံနိုင်ရည် အရမ်းရှိတာပဲ ကြိုက်ပြီဗျာ” “အို နေဦး တော်ပြီနော် နောက်ထပ် မလိုချင်တော့ဘူး ပြန်ကြနော် မောင်လေးတို့” ဟန်သာက ထလာ၍ သူမဘေးနားထိုင်သည်။ သူမ နည်းနည်းရှောင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဟန်သာက ပခုံးကို ရအောင်လှမ်းဖက်သည်။ “မမ အုပ်စုလိုက် ကြိုက်လား၊ တယောက်ချင်း ကြိုက်လား” “အိုး နင်တို့နော် တော်ပြီ မရတော့ဘူး။

ငါ မပေးတော့ဘူး၊ ပြန်ကြတော့၊ တောင်းပန်ပါတယ် ပြန်ကြတော့နော်၊ ငါ့မှာ ယောက်ျားရှိတယ်၊ အသိုင်းအဝိုင်းရှိတယ်၊ နင်တို့ အဲဒါကို နားလည်ပေးကြမယ်လို့ ထင်ပါတယ် နော် မမ တကယ်တောင်းပန်. . ” ဟန်သာက လက်ညိုးဖြင့် သူမနှုတ်ခမ်းဝကို လာပိတ်သည်။ တိတ်တိတ်နေရန် ဆိုသည့် သင်္ကေတကို ပြသည်။ “မမ တယောက်ချင်း ကြိုက်လား အုပ်စုလိုက် ကြိုက်လား ဖြေပေးပါ” ဝေဝေရုတ်တရက်ထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခပ်ဝေးဝေးတွင် ရပ်လိုက်သည်။ ဒူးထောက်သည်။ လက်အုပ်ချီ၍ တောင်းပန်သည်။ ဟန်သာက ထလိုက်လာသည်။ သူမအနီး လိုက်ဒူးထောက်၍ သူမနို့ကို ကိုင်သည်။ သူမ ရုန်းသည်။ သူမ မေးစေ့ကို ချုပ်ကိုင်၍ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်သည်။ “မမ ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲဗျာ” ပြောလည်းပြော သူမ ကြယ်သီးကိုလည်း ဖြုတ်သည်။ သူမနို့ကို နှိုက်သည်။ သူမ တောင်းပန်သည့် အကြည့်ဖြင့် ဟန်သာကို ကြည့်သည်။

ဟန်သာက သူမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းသည်။ တင်စိုးက ဖိုးသာထူးအခန်းထဲကနေ အခင်းထူထူကို ယူလာသည်။ ခေါင်းအုံးလည်းပါသည်။ သူမတို့ဘေး ပစ်ချသည်။ ဟန်သာက အိပ်ယာခင်းပေါ် သူမကို အိပ်ခိုင်းသည်။ သူမ အိပ်လိုက်သည်။ သူမပါးကို နမ်းရင်း နို့ကိုကစားသည်။ ထမိန်ကို ပင့်၍ ပင်တီကို နှိုက်သည်။ ဝေဝေတယောက် မပြုံးနိုင်တော့။ မျက်နှာကို ပုပ်နေအောင် ထားသည်။ သို့သော်လည်း ဟန်သာက “ဒီလိုတော့လည်း မမက တမျိုးလှတယ်ဗျာ” ဆိုကာ နမ်းသည်။ သူမ မျက်နှာလွဲသည်။ ဟန်သာသည် သူမ ပါးစပ်ထဲလက်ညိုးနှစ်ချောင်း ထိုးထည့်သည်။ သူမ ရှောင်သည်။ ဇော်ထက်က သူမထမိန်ကို လာချွတ်သည်။ ပင်တီကိုပါ တပါတည်းဆွဲချွတ်သည်။ ဟန်သာက ဘော်လီကိုပင့်၍ နို့ကိုကိုင်သည်။ ဇော်ထက်က စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ ဟန်သာ နို့ကို စို့သည်။ တင်စိုးက သူမပါးစပ်နား လီးလာတေ့ထားသည်။

သူမ ပါးစပ်အသာဟပေးလိုက်သည်။ ဇော်ထက်က သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပင့်၍ ဆွဲကားသည်။ သူ့လီးကို တံတွေးဆွတ်ကာ သူမကို လိုးသည်။ “အု” ပါးစပ်ထဲ တင်စိုးလီးက ပြည့်နေသည်။ ဟန်သာက နို့စို့ရင်းမှ နို့ကို လီးနဲ့ထိုးသည်။ ဇော်ထက်က စောက်ဖုတ်ကို လိုးနေသည်။ တင်စိုးက သူမမျက်နှာကို ခွသည်။ ဟန်သာကလည်း သူမရင်ဘတ်ကို ခွသည်။ တင်စိုးက ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ဟန်သာက နို့ကိုလိုးသည်။ ဇော်ထက်က စောက်ပတ်ကို လိုးသည်။ ဝေဝေမှာ နေရင်းတန်းလန်း လီးသုံးချောင်း တပြိုင်တည်း အလိုးခံရပြန်သည်။ လိုးရင်း ဇော်ထက်က လီးကို ရုတ်တရက်ဆွဲချွတ်သည်။ အားလုံး လီးကို ချွတ်လိုက်သည်။ တင်စိုးက ရှေ့ကနေ ကားယားခွသည်။

ဟန်သာက သူမကို လေးဖက်ထောက် ဆွဲကုန်းသည်။ ဝေဝေသည် ရှေ့က တင်စိုးလီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်ကို နည်းနည်းဖင်ထောင် ကုန်းလိုက်သည်။ ဟန်သာနှင့် ဇော်ထက်က သူမစောက်ဖုတ်ကို တလှည့်စီ လိုးကြသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း တင်စိုးလီးက ပါးစပ်ထဲ ပြည့်ကာ အာခေါင်ပင် စိုက်သည်။ နောက်က တယောက်ပြီးတယောက် ချိန်းကာ ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုးကြသည်။ ဝေဝေမှာ ပါးစပ်ထဲ လီးအပြည့်ဖြင့် အော်ညည်းရသည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အု အု အု အု အု” “မမ ယောက်ျားက အဝေးမှာဆိုတော့ တားဆေးတော့ ထိုးထားမယ် ထင်တယ်” ဝေဝေမပြောနိုင်ပါ။ တင်စိုးက ထလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ သူမ နည်းနည်းလွတ်လွတ်လပ်လပ် အော်နိုင်သည်။ ဇော်ထက်က သူမကို ပက်လက်ထား၍ လိုးသည်။ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးမှကိုင်၍ ဆွဲကားသည်။ ပြီးလျင် အားကုန် ဆောင့်လိုးသည်။ နှစ်ယောက်က ဘေးကနေ ကြည့်နေသည်။

ဇော်ထက်လည်း အားပါးတရ ဆောင့်လိုးသည်။ “ဆွဲနိုင်လှချည်လား” ဟန်သာက ပြောသည်။ ဇော်ထက်ကတော့ ဘာမှမပြော ဆက်လိုးနေသည်။ တင်စိုးက သူမခေါင်းကို ဆွဲထူ၍ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ကြည့်ခိုင်းသည်။ ဇော်ထက်လီးကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ကို ထက်ခြမ်းခွဲကာ မြုပ်လိုက် ပေါ်လိုက် ဖြစ်နေသည်။ တင်စိုးသည် သူမခေါင်းကို ဆွဲမော့ရင်း လီးကို သူမပါးနားကပ်သည်။ သူမပါးကို လီးနဲ့ ထိုးသည်။ ဇော်ထက် မြန်လာသည်။ မြန်ရင်း မြန်ရင်း လီးကို အဆုံးထည့်ကာ ဆောင့်သည်။ ဇော်ထက် အဆောင့်တွင် သူမသားအိမ်များ လီးရီလာဖြန်းသည်။ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဇော်ထက်က သူ့လီးကို ညိုးကျသွားသည်အထိ စောက်ထုတ်ထဲ စိမ်ထားသည်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်သည်။

လီးထုတ်ပြီး ဇော်ထက်က စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းဖြင့် ဖိပိတ်သေးသည်။ တင်စိုးက လာထပ်လိုးသည်။ တင်စိုးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအပြည့်ထည့်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်သည်။ သူမကိုလည်း ကြည့်သည်။ “မမ ထရအောင်” သူမ လက်ကို ကိုင်၍ တင်စိုးပခုံးအား ဖက်ခိုင်းသည်။ သူမ တင်တိုးလည်ပင်းကို လက်ယှက်၍ ဖက်လိုက်သည်။ တင်စိုးက အိပ်ချသည်။ သူမ အပေါ်က အထိုင်လိုက် ဖြစ်သွားသည်။ သူမ လက်ကို တင်စိုးက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ သူမ ဆောင့်ကြောင့်အထိုင်လိုက် စောက်ဖုတ်ဖြင့် လီးကို လိုးချသည်။ ဆောင့်ကြောင့် ဆောင့်ချသည်။ နောက်ပိုင်းကိုသာ လှုပ်သည်။ လက်ကို တင်စိုးရင်ဘတ်ပေါ် ထောက်ထားသည်။ နို့ကတော့ လှုပ်ခါနေသည်။

သူမက နို့ကို ပြန်ထိမ်းရင်း လိုးချသည်။ နောက် မြင်းစိးသလို ပွတ်ဆွဲသည်။ ခါးလေးညွတ်၍ ဆွဲသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအဆုံးထိမြုပ်နေသည်။ သူမက မောလာသဖြင့် တစောင်းဆောင့်ချသည်။ တဖက်သာ ဆောင့်ချသည်။ တင်စိုးက လက်ပြန်နောက်ထား၍ သူမကို ကြည့်သည်။ “အု ဝု အု အ အ အ” သူမ ပြီးသွားသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်ပြန်လက်ထောက်၍ အမောဖြေသည်။ တင်စိုးက သူမကို ဆွဲဖက်သည်။ အောက်ကနေ ဆောင့်တက်သည်။ သူမအိုးနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲကာ တင်စိုးက အောက်ကနေ ဆောင့်သည်။ တင်စိုးက သူမ၏ ဆံပင်များကို တဖက်သို့ ဆွဲစုရင်း ဆောင့်လိုးသည်။ အောက်ကနေ ဆောင့်တက်သည့် အရသာကလည်း တမျိုးပင်။ လီးကတော့ မြုပ်နေသည်။ ဖင်က စူလိုက် ကျုံ့လိုက် ဖြစ်ရသည်။ တင်စိုးက ဖင်ကို အတင်းဖြဲထားသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း နမ်းသည်။ အိုးကို ကိုင်၍ ဖိကာ ပွတ်ဆွဲသည်။ သူမက နောက်ပြန် ဆောင့်ချလိုက်သည်။ “မမက အရမ်းထန်တာပဲဗျာ” တင်စိုးက သူမခါးကိုတဖက် အိုးကိုတဖက် ဖိထားသည်။ တင်စိုးလီးက တောင့်ခနဲ တောင့်ခနဲ စောက်ဖုတ်ထဲ လှုပ်သည်။ လရည်များကလည်း သားအိမ်ကို တဖြန်းဖြန်းပန်းသည်။ တင်စိုးက အသာဖိထားသည်။

သူလည်း လီးပြန်ညိုးသွားမှ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဖြည်းဖြည်းလေး ထုတ်သည်။ “မမ ကုန်းလိုက်နော်” ဟန်သာက ထပ်ရောက်လာပြီး သူမကို အကုန်းလိုက် လိုးပြန်သည်။ သူမကတော့ ဒူးထောက်သော်လည်း ခေါင်းကိုတော့ စိုက်ချထားရသည်။ ဟန်သာက ခါးစောင်းကိုင်၍ ဆောင့်လိုးသည်။ သူမ မျက်နှာကို ဘေးတစောင်းထားရင်း ဟန်သာ လိုးသည်ကို ငြိမ်ခံသည်။ နည်းနည်းကောင်းလာသဖြင့် သူမ လေးဖက်ထောက်လိုက်သည်။ လက်တဖက်တည်းထောက်သည်။ တဖက်ကို နောက်အိုးကို ပြန်ကိုင်သည်။ ဟန်သာကို ခပ်ထန်ထန် ဆောင့်လာသည်။ သူမလက်လေးဖက် ပြန်ထောက်လိုက်သည်။ ဟန်သာလည်း လရည်ကို သူမသားအိမ်ထဲ ထည့်သည်။ ထပ်အလိုးခံရသော်လည်း ဝေဝေတယောက် သိပ်မပန်းသလို ဖြစ်နေသည်။

လရည်များ သားအိမ်ကို ပန်းထားသဖြင့် လန်းနေသည်လား မပြောတတ်။ သို့သော်လည်း သူမ မျက်နှာကို မှောက်ကာ အိပ်နေလိုက်သည်။ ကောင်လေးသုံးယောက်ကတော့ဖြင့် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ သူမကို ကြည့်နေသည်။ ညနေ ၅ နာရီကျော်မှ ဖိုးသာထူး ပြန်ရောက်လာသည်။ တကယ်တမ်း သူ့ကျောင်းချိန်က မနက်တပိုင်းသာ ရှိသည်။ ဖိုးသာထူး ဘာလုပ်နေသည် မသိ။ အထုတ်တွေတော့ ပါလာသည်။

စားစရာများကို ဗူးအပြည့်ဖြင့် သယ်လာသည်။ ဘယ်သူမှ ညနေစာ မစား။ စကားလည်း မပြောဖြစ်ကြ။ ဝေဝေကလည်း မီးဖိုချောင်တွင် ထိုင်နေသည်။ ဖိုးသာထူးကတော့ ဧည့်ခန်းဆိုဖာတွင်ထိုင်နေသည်။ ခဏခဏ တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်ဖြစ်ကြသော်လည်း စကားတော့ မပြောဖြစ်ကြ။ “မင်းတို့ ပြန်မှ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်” တိတ်ဆိတ်နေသည့် အဆုံး ဖိုးသာထူးက စကားစပြောသည်။ “မင်းက သူငယ်ချင်းချင်း မိန်းမတယောက်အတွက်နဲ့ သစ္စာဖောက်တော့မယ်ပေါ့” “မ မဟုတ်ပါဘူးကွာ မ မတော်လို့ပါ” “နေ့ခင်းက ငါတို့ ဖုတ်ပြီးပြီဟေ့ကောင် တော်တာမှ ချောင်ချိနေတာပဲ” “အဲ အဲလိုပြောတာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ” ဇော်ထက်က ထလာသည်။ ဖိုးသာထူး လက်ကို ဆွဲသည်။ “မင်းအခန်း အပြင်ကနေ ခတ်တဲ့သော့ လေးပေးစမ်းပါ” “ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ” “မင်းကလည်းကွာ မင်းအခန်း အပြင်ကနေ ခတ်တဲ့သော့ လိုချင်ပါတယ်ဆိုမှ” ဖိုးသာထူးက ဘုမသိ ဘမသိ သော့တွဲများထဲမှ သူ့အခန်းကို အပြင်ဘက်က ခတ်သော သော့ကို သွားယူလာသည်။

“အော် ဟေ့ကောင် မင်းအိပ်ယာ အပြင်ရောက်နေတယ်၊ အဲဒါ သွားသိမ်းလိုက်လေ” ဖိုးသာထူးက သူ့အိပ်ယာခင်းကို ယူ၍ အခန်းထဲ ဝင်သည်။ ဇော်ထက်က ဖိုးသာထူး အခန်းထဲ ရှိနေချိန် အပြင်ဘက်ကနေ တံခါးကို သော့ခတ်လိုက်သည်။ “ဟာ ဟေ့ကောင် ဟေ့ကောင်တွေ” “ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း” ဖိုးသာထူး အခန်းတံခါးကို ထုသည်။ “ကောင်းသော ညပါ ဖိုးသာထူး” ဇော်ထက်က အခန်းပြင်ကနေ အော်ပြောလိုက်သည်။ တံခါးထုသံကြား၍ ဝေဝေ မီးဖိုခန်းမှ ထွက်လာသည်။ အခြေအနေကို ချက်ချင်း သဘောပေါက်လိုက်သလို ရှိသည်။ “ရှင်တို့ အဲလို မလုပ်ပါနဲ့” ဝေဝေကို ကြည့်ရင်း ဇော်ထက်က သော့ကို ဘောင်းဘီထဲထည့်သည်။ ဝေဝေက နောက်ဆုတ်သည်။ နောက်တွင် ဟန်သာက ဝေဝေကို ဖက်လိုက်သည်။ “မမ အိပ်ခန်းပဲ သွားရအောင် မမ” ဝေဝေအိုးကို အတေ့လိုက် ဟန်သာက ပြောသည်။ ဝေဝေက ရုန်းသည်။

ဟန်သာက ဖက်ထားမြဲ ဖက်ထားသည်။ နောက်ကနေ လီးဖြင့်လည်း အိုးကိုထောက်ထားသည်။ လီးက တောင်နေသည်။ ဝေဝေအိုးကို ထောက်ရင်း ခါးကနေ ဖက်ကာ ဟန်သာက ဝေဝေကို အပေါ်ထပ်ခေါ်တက်သည်။ အပေါ်ထပ်တွင် ဇော်ထက်က တံခါးဖွင့်သည်။ ဟန်သာက ကော့ထည့်လိုက်သည်။ ဝေဝေရှေ့တိုးသွားသည်။ တင်စိုးက ဝေဝေကို ကုတင်ပေါ် ဖက်၍ အိပ်ချလိုက်သည်။ “မမရဲ့ ယောက်ျားအစား တာဝန်ယူပေးမလို့ပါ မမ” ပြောလည်းပြော ဝေဝေအင်္ကျီကိုလည်း ဆွဲချွတ်သည်။ ကြယ်သီးများကိုပင် ဖြုတ်မနေတော့။ နို့များကို အတင်းကိုင်သည်။ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သည်။ ဝေဝေက ပေါင်ချင်းစေ့ထားသည်။ တင်စိုးကလည်း မရမက ချွတ်သည်။

ပင်တီကိုပါ အတင်းချွတ်သည်။ သူမ မတတ်နိုင်။ နောက် စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်သည်။ “တင်စိုး” “ဘာလဲ” တင်စိုးက ဝေဝေစောက်ဖုတ် ယက်ရင်း ဟန်သာခေါ်သည်ကို လှမ်းထူးသည်။ “ဟိုကောင် ဝယ်လာတဲ့အထဲ အရက်မပါဘူးကွ၊ ငါတို့ မှာလိုက်ရမလား” “ဘယ်သူ့ကို မှာမလဲ” “တင်ထွန်းလေကွာ၊ သူ့ကိုလည်း ဆော်ကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရအောင်” ဟန်သာစကားကြောင့် ဝေဝေက ငြင်းသည်။ ခေါင်းခါသည်။ မလုပ်နဲ့ဟု လှမ်းပြောသည်။ သို့သော် မရ။ တင်စိုးက တက်လိုးသည်။ နှစ်နာရီနီးပါးသာ နားရသေးသည်။ တင်စိုးကတက်လိုးပြန်ပြီ။ တင်စိုးလိုးနေစဉ်အတွင်း ဟန်သာ တင်ထွန်းကို အရက်မှာနေသံ ကြားရသည်။ တင်စိုးက ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သည်။ ဇော်ထက်က ကုတင်ပေါ် တက်လာပြီး သူမနို့ကို ကစားသည်။ ကိုင်ရုံ မဟုတ်။ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ပုတ်သည်။ နို့သီးဖျားကို လက်ဖျားဖြင့်တောက်သည်။ “ဖောက်” တင်စိုး ဆက်မလိုး။ လီးကို ရုတ်တရက်ဆွဲထုတ်သည်။ တင်စိုးမလိုးတော့ ဇော်ထက်က တက်လာသည်။ သူမ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်မတင်၍ အောက်ကနေ လိုးသည်။

သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ လိုးသည်။ တင်စိုးက သူမ ဆံပင်များကို သပ်ကစားသည်။ သူမကိုယ်ကို နည်းနည်းဆွဲလှည့်သည်။ သူမကိုယ်နည်းနည်းစောင်းတော့ ကုတင်အောက်ကနေ နို့ကို စို့သည်။ ဟန်သာက သူမ ပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးထည့်သည်။ ဇော်ထက်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးသည်။ သူမက နာသဖြင့် အော်သည်။ အော်ရင်း သူမ တကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားသည်။ “ဆော်ကြီး ပြီးပြန်ပြီဟေ့ကောင်” “လီးကို ဆိမ့်သွားတာပဲ” ဆိုကာ ဇော်ထက်က လီးကို ဆွဲထုတ်သည်။ ဟန်သာက ပေါင်ကြားထဲ ထပ်ဝင်သည်။ သူမကို ဆက်လိုးသည်။ ဝေဝေမှာ လီးမျိုးစုံ ဆက်တိုက် သွင်းပြီး အလိုးခံရသည်။ လိုးသူကလည်း ခပ်ထန်ထန် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးသည်။ မညာမတာ လိုးသည်။ “တွန် တွန်း တွန်” “ဟေ့ကောင် ဟိုကောင်ရောက်ပြီ သွားကြိုလိုက်” သူမ ထိုစကားကို ကြားတော့ ခေါင်းခါသည်။ သို့သော်လည်း မတတ်နိုင်တော့ပါ။

အားလုံး အောက်ဆင်းသွားကြသည်။ မဆင်းခင် သူမကို တစ်ခု ပြောသွားသည်။ “မမ အဝတ်အကုန် ပြန်ဝတ်ထား၊ ဆံပင်တွေ ပြန်ပြင်ထား” သူမ ခေါင်းခါသည်။ “ဖြန်း” “အ” တင်စိုးက မပြောမဆို သူမပါးကို ဖြတ်ရိုက်သည်။ သူမ လန့်သွားသည်။ သူမ အဝတ်ပြန်ဝတ်ကာ ဆံပင်များ ပြန်သိမ်းပြင်သည်။ “မြန်မြန်လုပ်” ပြီးမှ အောက်ဆင်းသွားသည်။ တအောင့်နေတော့ သူတို့ပြောသည့် တင်ထွန်းဆိုသည့်သူ သူမအခန်းထဲ ဝင်လာသည်။ သူမ အခန်းထောင့်တွင် ရပ်နေသည်။ “အလန်းပဲ” တင်ထွန်းဆိုသည့် သူက ယခင်ကောင်လေးထက် အသက်တော့ နည်းနည်းကြီးပုံရသည်။ သူမ လက်ကို ဆွဲသည်။ ကုတင်ပေါ် တွန်းတင်သည်။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ သူမ အငိုက်မိကာ ကုတင်ပေါ် ပစ်ကျသည်။ သူမပေါ် တက်ခွသည်။

ထမိန်ကလည်း နည်းနည်း လန်သလို ဖြစ်နေရာ တင်ထွန်းက ပေါင်ခွကြားကို ညောင့်သည်။ လေးငါးခါညောင့်ပြီး မတ်တပ်ရပ်သည်။ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်သည်။ “ဟင်” လီးက တော်တော်ကြီးသည်။ လီးတန်းလန်းဖြင့် ကုတင်ပေါ်တက်လာသည်။ တက်တက်ချင်း သူမပေါင်ကြားကို လျက်သည်။ လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ တနေကုန် အလိုးခံထားရသဖြင့် နာနေသော စောက်ဖုတ်က လျှာကြမ်းဖြင့် အပွတ်ခံရတော့လည်း ပြန်ခံချင်လာပြန်သည်။ သူမထံမှ ညည်းသံထွက်လာသည်နှင့် တင်ထွန်းက သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ “အ” တော်တော်နာသည်။ လီးက သူများလီးထက် ကြီးနေသည်။ တင်ထွန်းက သူမအပေါ်ကနေ ခွ၍ လိုးချသည်။ လိုးရင်း အပေါ်တက်လာသည်။ သူမနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ “ဒီလိုလှတဲ့ မမနဲ့ ဘာလို့ နောက်ကျမှ တွေ့ရသလဲကွာ” ပြောလည်းပြော နမ်းလည်းနမ်းသည်။ နို့လည်းကိုင်သည်။

လိုးလည်းလိုးသည်။ တင်ထွန်းသည် တချက်ချင်း ဆောင့်ပြန်သည်။ တချက်ချင်းဆောင့်ရင်း သူမကို ငေးသည်။ သူမက ခေါင်းအုံးကိုသာ လက်ပြန်ဖက်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားရသည်။ တင်ထွန်းက နောက်ပြန်မတ်၍ လိုးသည်။ သူမကို ကြည့်ရင်း လိုးသည်။ ခဏကြာတော့ တင်ထွန်း ပြန်ကုန်းချလာသည်။ သူမပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးထည့်သည်။ သူမ စုပ်ပေးသည်။ တင်ထွန်းက သူမနို့ကို ဆွဲကိုင်သည်။ ဆောင့်သည်။ လီးက မနားစတမ်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်။ ကြီးကလည်း ကြီးသဖြင့်နာသည်။ တင်ထွန်းက လိုးရင်း လီးကို ရုတ်တရက်ထုတ်သည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို ဖမ်းလျက်သည်။ စောက်ဖုတ်ကို လျှာအပြားလိုက် လျက်ပြီးနောက် ပြန်လိုးပြန်သည်။ လိုးရင်း တင်ထွန်းက ပေါင်တဖက်ကို စဆွဲသည်။ ဆွဲကားသည်။ လိုးရင်း အပေါ်ထောင်သည်။ ပေါင်တဖက်ထောင်၍ လိုးသည်။ နောက်တဖက်ထပ်ဆွဲသည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထောင်သည်။

အထောင်လိုက် လိုးသည်။ တင်ထွန်းက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို မိုးပေါ်ထောင်ကာ လိုးသည်။ “အ အား အား အီး အား အိုး အား” လီးက ကြီး၍လား သူမက ထန်၍လားမသိ။ သူမ ပြီးပြန်သည်။ သူမ တကိုယ်လုံးနှုန်းချိသွားသည်။ သို့သော်လည်း တင်ထွန်းကတော့ ဂရုမစိုက်ပေ။ သူမလက်ကို ဆွဲကာ အောက်ထပ်ဆင်းလာသည်။ သူမ ဒူးမခိုင့်တခိုင်နဲ့ အောက်ဆင်းလာရသည်။ “ဟေ့ကောင် ဘာဖြစ်လို့လဲကွ” “တယောက်တည်း လိုးတာ ပျင်းတယ်လေကွာ” ဟန်သာနှင့် ဇော်ထက်က ထမင်းစားနေသည်။ တင်စိုးက အရက်သောက်နေသည်။

တင်ထွန်းက ဝေဝေကို တင်စိုးဘေးနားရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင် သူက အောက်တွင်ထိုင်၍ အပေါ်ကနေ နောက်ပြန်လိုက် ဝေဝေကို ထိုင်ချခိုင်းသည်။ ဝေဝေမှာ ပေါင်ကို ကားပြီး တင်ထွန်းလီးပေါ် နောက်ပြန် ထိုင်ချရသည်။ တင်ထွန်းက ခါးကို ကိုင်၍ ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ သူမလည်း ပေါင်ကားရင်း ဆောင့်ချသည်။ ဝေဝေမှာ ချွေးတွေလည်း ရွှဲနစ်လာသည်။ “ငါတယောက်တည်း လိုးတာ ပျင်းလို့ ဆင်းလာတာလေကွာ ရှေ့ကနေ တခုခုလုပ်လေ” တင်ထွန်းက ထိုသို့ပြောသဖြင့် တင်စိုးက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်သည်။ တင်ထွန်းသည် သူမကိုယ်ကို ရှေ့သို့တွန်းလိုက်သည်။ သူမတင်ထွန်းလီးပေါ် ထိုင်လျက် ဆောင့်ချရင်း ရှေ့မှ တင်စိုးလီးကို စုပ်သည်။ ဇော်ထက်က သူမနို့ကို လာကိုင်သည်။ ဇော်ထက်က ငုံ့ကာ နို့ကပ်စို့လိုက်သေးသည်။

တင်ထွန်းက မြန်လာသည်။ တင်စိုးကလည်း လီးက ကြီးလာသည်။ ဟန်သာကလည်း စားနေနေရာမှ ထလာသည်။ တင်ထွန်းဘေးတွင် ထိုင်သည်။ တင်စိုးမှာ ခုနကတည်းက ပြီးချင်ချင် ဖြစ်နေရာ ခုတော့ ဝေဝေပါးစပ်ထဲ ပြီးထည့်လိုက်သည်။ တင်စိုးပြီးထည့်တော့ ဇော်ထက်လည်း ထလာကာ ပါးစပ်ကို လိုးပြန်သည်။ ဝေဝေမှာ အောက်က စောက်ဖုတ်ကို တင်ထွန်းက ဆောင့်နေရာမှ အပေါ်က ပါးစပ်ထဲ နောက်ထပ်တယောက် ထပ်ပြီးထည့်ပြန်သည်။ ဇော်ထက်ပြီးတော့ ဟန်သာလည်း ပါးစပ်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ “မင်းတို့တွေတော့ကွာ” တင်ထွန်းက ပြောသည်။ သူက တော်တော်နဲ့မပြီးသေး။ ဟန်သာတို့တော့ ပင်ပန်း၍လား အရက်ကြောင့်လား မသိ။ အိပ်ပျော်ကုန်သည်။ ဝေဝေကတော့ တင်ထွန်းက တချီပြီးတချီဆွဲသဖြင့် ညသန်းခေါင်မှ အိပ်လိုက်ရသည်။ ဒါတောင်မှ တော်တော်လေး တောင်းပန် လိုက်ရသည်။

“မမကို တနေကုန် သူတို့လိုးထားတာ၊ မောင်လေးကလည်း တညကုန် ဆက်လိုးတော့ မမအရမ်းနာနေပြီ မနက်ဖန်ကျရင် မောင်လေးတို့ လိုးချင်လည်း မမ မခံနိုင် ဖြစ်မယ်နော်” နည်းနည်းပါးပါး ခြိမ်းခြောက်လိုက်မှ တင်ထွန်းက လိုးတာ ရပ်ပြီး သူမကို အိပ်ခွင့်ပြုသည်။ မနက် သူမနိုးလာတော့ မောင်မင်းကြီးသားများကလည်း နိုးနေပြီ။ မျက်နှာများပင် သစ်ပြီးနေပြီ။ သူမလည်း မျက်နှာသစ် ထမင်းချက်လုပ်သည်။ ဟင်းက မနေ့က ဝယ်လာရာတွင် တို့ပင် မတို့ရသေးသည့် ဟင်းကို နွေးသည်။ “ကြာလိုက်တာ ဗိုက်ဆာပြီ” အလိုးလည်း ခံရသေး။ သူတို့စားဖို့လည်း ချက်ပေးရသေး။ အအော်လည်း ခံရသေးဆိုသည့် အထဲက ဖြစ်နေသည်။

“မနေ့ညက ငါလိုးတာ မဝသေးဘူး၊ မနက်ခင်း မိတ်ဆက်အလိုးလေး လိုးလိုက်ဦးမယ်” တင်ထွန်းက ထလာသည်။ သူမကို နောက်က ဖက်၍ ထမိန်ကို ပင့်သည်။ တင်ထွန်းက သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်ကာ နောက်ကနေ လိုးပါတော့သည်။ သူမလည်း မီးဖိုဇောင်းလေးကို ကိုင်ကာ ကုန်းရသည်။ တင်ထွန်းက တော်တော်မြန်မြန်ဆောင့်ရင်း ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ သူမအိုးပေါ် လရည်လွတ်ချသည်။ “မနက်ခင်း မိတ်ဆက်အလိုးက ကောင်းတယ်ကွ ဟေ့ကောင်” “စမ်းပြီလေ” တင်စိုး၊ ဟန်သာနှင့် ဇော်ထက် မနက်ခင်း မိတ်ဆက်အလိုးလေးဖြင့် သူမကို လိုးကြသည်။ နောက် ထမင်းစားသည်။

ခဏလေးသာ နားရသည်။ တင်ထွန်းက သူမကို ထပ်လိုးသည်။ တင်ထွန်းလိုးတော့ တင်စိုးလည်း ရှေ့ကနေ ပါးစပ်ကို လာလိုးသည်။ လိုးရင်း ပါးစပ်ထဲ ပြီးထည့်သည်။ တင်ထွန်းကလည်း ပါးစပ်ထဲ လီးပြီးထည့်ပြန်သည်။ သူမက လရည်များကို ဤအတိုင်းပင် ထွေးထုတ်ရာ နှုတ်ခမ်းတဝိုက်သာမက လည်ပင်းနှင့် ရင်ဘတ်ပေါ်တွင်ပါ လရည်များ ရွဲနေသည်။ အစက ဖြူသော်လည်း နောက်ပိုင်း အရည်ပျော်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ပါးပြင် အောက်ပိုင်း နှုတ်ခမ်း လည်ပင်းနှင့် ရည်ညွှန့်တွင် လရည်များ တလက်လက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ လေးယောက်သားကလည်း လူငယ်များပီပီ တော်တော်လိုးနိုင်သည်။ မနက်စာစားပြီး နှစ်ချီစီ အပြီးခံလိုက်ရသည်။ ဝေဝေမှာတော့ နည်းနည်းပင် နွမ်းချိချိ ဖြစ်သွားသည်။ “ငါ့ ငါ့တူလေး ဖိုးသာထူးကို အခန်းထဲကနေ ထုတ်ပေးဦးလေ” “မမက ကျနော်တို့နဲ့ မလောက်သေးဘူးလား” “မဟုတ်ဘူး သူ ငတ်ပြီး သူ့ဦးလေးဆီ သတင်းတွေ ပို့နေမှာစိုးလို့” “ဟုတ်သားဟ” ထိုအခါမှ ဇော်ထက်က ဖိုးသာထူးကို တံခါးဖွင့်ပေးသည်။

ဖိုးသာထူးက ဗိုက်တော်တော်ဆာနေပုံတော့ ရသည်။ “ငါ အဲလောက် အော်နေတာ ဘာလို့ တံခါး မဖွင့်တာလဲကွာ” “မင်းက စောက်ချိုးမှ မပြေတာ” “ဒီကောင့်ကို ကျောင်းသွားခိုင်းလိုက်” ဟန်သာက ဖုန်းကလိရင်း အော်ပြောသည်။ တင်စိုးနှင့် တင်ထွန်းက အရက်သောက်နေသည်။ ဇော်ထက်က ဖိုးသာထူးကို ကြည့်နေသည်။ ဖိုးသာထူးက ဘေးဘီကိုကြည့်ရင်း ဝေဝေကိုမေးသည်။ “မင်း မရီးကို ဖင်မလိုးရသေးဘူးကွ ဖင်လိုးမလို့ ရေသွားချိုးခိုင်းထားတယ် အဓိကကတော့ ဖင်ဆေးခိုင်းတာပေါ့ကွာ” “ငါ ငါကျောင်း ကျောင်းမသွားတော့ဘူး မင်း တို့ နဲ့ ပါ မယ်” “မင်း လိမ္မာမယ်လို့တော့ ငါတို့ထင်တာပဲလေ” တင်ထွန်းက ပြောသည်။ ဖိုးသာထူးက သူ့သူငယ်ချင်းများအားလုံးကို ကြည့်လိုက်သည်။

ဟန်သာ၊ ဇော်ထက်၊ တင်စိုး၊ တင်ထွန်းတို့၏ အကြောင်းကို သူသိပါသည်။ ဖိုးသာထူးက တင်ထွန်းသောက်နေသော အရက်ခွက်ထဲသို့ အရက်ထပ်ငှဲ့ရင်း ထိုအရက်ခွက်ကို သူသောက်လိုက်သည်။ “ငါ ငါ က ခုမှ မမနဲ့ မိန်းမကို စလိုးဖူးတာ ဆိုတော့ ငါ မင်းတို့လိုးမှာ နှမြောလို့ ခုလို လုပ်မိတာ တောင်းပန် ပါတယ်ကွာ” “ဟား ဟား ဟား တကယ်ကြီးလားကွာ မင်း မိန်းကလေးတွေကို မလိုးဖူးသေးဘူးလား” ဟန်သာက မေးသည်။ သူ ခေါင်းညိတ်သည်။ “မင်းတို့ကတော့ မိန်းကလေးတေါ အများကြီး လိုးဖူးမှာပေါ့” ဟန်သာက သက်ပြင်းချသည်။ သူတို့ဇာတ်လမ်းက ကောင်းတော့ မကောင်းဘူး မဟုတ်ပါလား။ ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

အဆိုးေလးမ်ား

ဟန္နီဆိုသည့္ ေက်ာင္းသူေလးကို ေႂကြးရွင္ဘိုးဘိုးႀကီးက အေႂကြးျဖင့္ သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ဟန္နီျဖစ္သူကို ေငြေၾကးကိစၥျဖင့္ အေဒၚျဖစ္သူက တရားစြဲရာ ေထာင္က်သည္။ အခ်ဳပ္ခန္းတြင္ ရဲမႉးႀကီးထူးစိန္က သူမကိုဖုတ္ၿပီးသကာလ ေရွ႕ေနမေလး မူမူခ်ယ္လက္သို႔ အပ္လိုက္ရာ ဟန္နီကို ေမွာ္ဆရာကိုကိုေလး ဦးစီးသည့္ ေထာင္ကို ပို႔လိုက္သည္။ ေမွာဆရာကိုကိုေလးေထာင္မွာ အျခား ျမင္ဖူးေနက် ေထာင္မ်ားနဲ႔မတူဘဲ ဟိုတယ္နဲ႔တူေနသည္။ ေထာင္ထဲတြင္ ဆရာမေလးသဇင္နဲ႔ ဘီလီက သူမနဲ႔ တြဲဖက္လုပ္၍ ေမွာ္ဆရာကိုကိုေလး အလိုးခံသည္။ ထို႔ေနာက္ ေမွာ္ဆရာကိုကိုေလး အေၾကာင္းကို စတင္သည္။ ေမွာ္ဆရာကိုကိုေလးက ေက်း႐ြာတစ္႐ြာတြင္ အႏွိမ္ခံဘဝျဖင့္ မေနလိုေတာ့သျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္း ႀကံစည္သည္။ ထိုတြင္ ကပၸိယကတုံးႏွင့္ေတြ႕၍ မိန္းကေလးမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္လိုးႏိုင္သည့္ ေဆးတမ်ိဳးရလာသည္။ ထိုေဆးျဖင့္ ခင္စီစသည့္ မိန္းကေလးမ်ားကို လိုးရင္း ေဆးနဲ႔မတည့္သည့္ အပ်ိဳစင္ကို လိုးမိရာမွ ကပၸိယကတုံးက ရွက္၍ ထြက္သြားသည္။

ကိုကိုေလးက ႐ြာျပန္လာၿပီး အေဒၚကို ဘြတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္နီးခ်င္း ခင္သိန္းဆိုသည့္ ကေလးအေမကိုဆက္ဘြတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စိတ္ပ်က္လာၿပီး ႐ြာမွ ထြက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိေလးအေၾကာင္း စတင္သည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းဆိုသည့္ လူတေယာက္က ကိေလးကို ႐ြာမွ လိမ္ေခၚကာ မယားငယ္လုပ္ခိုင္းသည္။ ခင္ေဇာ္ထြန္းက တေယာက္တည္း အားမရေတာ့ရာမွ ေနာက္တေယာက္ ထပ္ေခၚသည္။ ေနာက္တေယာက္ကို ကိုယ္ဝန္တားေဆး မထိုးမိရာမွ ကိုယ္ဝန္ရသြားၿပီး ကိေလးကိုပါ စြန႔္ပစ္လိုက္သည္။ ကိေလးက အလွျပင္ခန္းတစ္ခုမွ ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ ဖာခန္းပို႔သည္။ ဖာခန္းမွ အဖမ္းခံရၿပီးေနာက္ လာဖမ္းသူ ေမွာ္ဆရာကိုကိုေလး၏ လက္ေထာက္ျဖစ္သူ ဗိုလ္ကေတာ္ေဝေဝအေၾကာင္းကို စတင္မိတ္ဆက္သည္။ ေဝေဝသည္ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္လက္ထပ္သည္။ ထိုဗိုလ္ႀကီးက သေဘၤာျပန္အတက္တြင္ ေဝေဝအေနအထိုင္ မတတ္ရာမွ တူေလးျဖစ္သူ ဖိုးသာထူးႏွင့္ ေဖာက္ျပန္သည္။

ေဝေဝသည္ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး ဗိုလ္ႀကီးကို ရထားေသာ္လည္း ဗိုလ္ႀကီးက အျပဳအစုေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ျပဳစုေပးထားရာ ဗိုလ္ႀကီးကို တမ္းတမ္းစြဲ ခ်စ္ေနရာမွ ဗိုလ္ႀကီးက ႐ုတ္တရက္ သေဘၤာျပန္တက္ရရာ လြမ္း၍ က်န္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဗိုလ္ႀကီး၏ တူေတာ္ေမာင္က သူမကို မပ်င္းရိရေအာင္ အစားထိုးေပးသည္။ သူမမွာ ခုမွ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ျဖစ္ေသာ္လည္း မသိ၍ၾကည့္လိုက္လ်င္ ၃၀ ဟုထင္ရေလာက္ေအာင္ ရင့္က်က္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိထက္ တစ္ႏွစ္သာ ငယ္သည့္ ဖိုးသာထူးက မမ ဟုေခၚတာ မဆန္းဟုထင္သည္။ သူမက ဖိုးသာထူးကို ပုံမွန္မပ်က္ ေက်ာင္းသြားေစခ်င္ေသာ္လည္း ဖိုးသာထူးမွာ ညဘက္ဆို သူမကို သိပ္စိတ္မဝင္စားသျဖင့္ ေက်ာင္းကို လြတ္ရခက္ေနသည္။ “ဒီေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းသြားလိုက္ပါလား ေမာင္ေလးရယ္ ေမာင္ေလး အတန္းပ်က္တာေတြ မ်ားေနၿပီေလ” “မမ က်ေနာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့လို႔လားဟင္” “အဲလို မဟုတ္ရပါဘူး ေမာင္ေလးရယ္” သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း ေက်ာင္းကို သိပ္လြတ္ခ်င္လွသူ မဟုတ္ရာ ဖိုးသာထူးႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထင္တိုင္းႀကဲေနလိုက္ေတာ့သည္။ “ေမာင္ေလး” “ဗ်ာ မမ” “နည္းေတြလည္း စုံလို႔ပါလားကြာ”

“အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္” “ဟဟ ယုံပါသတဲ့ရွင္ ယုံပါသတဲ့ ခုေကာ မမဘယ္လိုေနေပးရမလဲ” “မမ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ႐ိုး႐ိုးေလး ေမွာက္အိပ္လိုက္ပါ၊ မမအိုးႀကီးကို စီးၿပီး ေနာက္ကေန အဖုတ္ကို လွမ္းလိုးခ်င္တယ္” ေဝေဝက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေမွာက္အိပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာမွီေခါင္းအုံးကို ယူကာ ေမးတင္ထားရင္း ေျခကို စု၍ ေမွာက္အိပ္ေပးသည္။ ဖိုးသာထူးက ေနာက္ကေန သူမအေပၚ ခြထိုင္သည္။ သူမ အိုးကို စုကိုင္သည္။ အိုးကို စုပ္နမ္းသည္။ “မမ အိုးက အရမ္းလွတာပဲ မမရယ္” ဖိုးသာထူးက ေျပာလည္းေျပာ နမ္းလည္းနမ္းသည္။ သူမအိုးကို လွ်ာျဖင့္ လ်က္သည္။ ဘယ္ေနရာထိထိ ရင္ခုန္ရေသာ ေဝေဝတေယာက္ ဖိုးသာထူး အိုးကိုနမ္းေတာ့လည္း ေဝေဝမွာ ရင္လႈိက္ဖိုရသည္။ ဖိုးသာထူးက ေနာက္ကေန ဖင္ကို အတင္းၿဖဲ၍ လီးကို သိပ္ထည့္သည္။ လီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲ ေႏြးခနဲဝင္သြားသည္။ ဖိုးသာထူးက တခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္သည္။ ဖိုးသာထူးမွာ ေဆာင့္ရင္း သူမအိုးကို ၾကည့္ေနသည္။ ေဝေဝက ေခါင္းအုံးဖက္ရင္း ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ လိုးေနေသာ ဖိုးသာထူးကို ၿပဳံးျပရင္း စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ဖိုးသာထူးလည္း သူမအၿပဳံးကို စြဲစြဲလန္းလန္းၾကည့္ရင္း သူမအဖုတ္ကို အိုးေတြ တုန္ခါေနေအာင္ လိုးသည္။ ဖိုးသာထူး လိုးခ်က္ေတြ ျမန္လာသည္။

သူမလည္း နာလာသည္။ နာသျဖင့္ ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေရွ႕တံခါးကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ “အအ အအ အ အား အိုး အိုး ေန ေန ေနဦး အား ေန ေနဦး အား” ဖိုးသာထူးက နာ၍ညည္းသည္ထင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဆက္လိုးသည္။ ေဝေဝမွာ တံခါးမမွ ၾကည့္ေနေသာ ဖိုးသာထူးသူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ကို ျမင္သျဖင့္ လန႔္သြားသည္။ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိုးသာထူးကို တားသည္။ ဖိုးသာထူးကလည္း တားခါမွ ပိုၾကမ္းေနသည္။ သူမေတြ႕သြားသျဖင့္ ဖိုးသာထူး သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ တံခါးကို ေခါက္လိုက္သည္။ “ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္” “ငါ မွန္တံခါးႀကီးကို မုန္းလိုက္တာ” ေဝေဝေျပာသည္။ ဖိုးသာထူးလည္း လန႔္ကာ ဆိုဖာေပၚ တက္ထိုင္သည္။ သူမမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေမွာက္လ်က္။ သူမ ကုန္း႐ုန္းထသည္။ “တံခါးဖြင့္ေပးဟ” အျပင္က ေအာ္သည္။ ဖိုးသာထူးႏွင့္ ေဝေဝတေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္သည္။ ဖိုးသာထူးက အတြင္းခံေကာက္ဝတ္၍ တံခါးသြားဖြင့္သည္။ “ၾကည့္စမ္းပါဦးကြာ မင္းက စားရေတာ့ တိတ္ေနတာပဲ ငါတို႔ကိုလည္း မွ်ပါဦးဟ”

“ေဟ့ေကာင္ မင္းဝတ္ထားတာ ၾကည့္ဦး” တေယာက္တေပါက္ေျပာ၍ ဝင္လာသည္။ ေဝေဝက ဖိုးသာထူး ဝတ္ထားသည့္ အတြင္းခံကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ သူမပင္တီျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးသာထူးက ခုမွ ခြၽတ္ရမလိုလို မခြၽတ္ရမလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ ဆိုဖာအသီးသီးေပၚ ဖိုးသာထူးသူငယ္ခ်င္းမ်ား ဝင္ထိုင္သည္။ ေဝေဝက ထမိန္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေပါင္ၾကားကို အုပ္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးအတုပ္လိုက္ ထိုင္ေနသည္။ “ဖိုးသာထူး မင္းအတန္းမတက္ေတာ့ မင္းေနမေကာင္းဘူးထင္ၿပီး ငါတို႔လိုက္လာတာ၊ ငါတို႔ ဘဲလ္တီးေသးတယ္ မင္းတို႔မၾကားတာနဲ႔ ၿခံစည္း႐ိုးေက်ာ္ၿပီး ဝင္လာတာ၊ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ ဝင္လာရက်ိဳးနပ္သလိုပဲ” “ငါ ငါ အဝတ္အစားသြားလဲလိုက္ဦးမယ္၊ ငါ ငါေက်ာင္းလိုက္ခဲ့မယ္” “ဒါေပါ့ မင္းေက်ာင္းသြားရမွာေပါ့” “မင္း မင္းတို႔ေကာ” “မင္းေက်ာင္းသြား ျပန္လာရင္ တ႐ုတ္တန္းမွာ ငါတို႔ဖို႔ စားစရာမ်ားမ်ားဝယ္လာခဲ့၊ မ်ားမ်ားဆို မ်ားမ်ားေနာ္” ဖိုးသာထူးက ေဝေဝကိုၾကည့္လိုက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနမိသည္။ ေဝေဝက ႐ုတ္တရက္ ထလိုက္သည္။ တေယာက္က သူမလက္ကို လွမ္းဆြဲထားသည္။ သူမ ႐ုန္းသည္။ “ဖိုးသာထူး” ေဝေဝေအာ္သည္။

“ေဟ့ ေဟ့ေကာင္ေတြ မ မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့ ငါ့အစ္ကို မိန္းမပါကြာ ငါ့ ငါ့မရီးမို႔ပါကြာေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္” ေဝေဝက ထထြက္ေျပးမည္လုပ္ေသာ္လည္း လက္ေကာက္ဝတ္အဖမ္းခံထားရသျဖင့္ ထြက္ေျပးမရ။ လက္တဖက္က ခ်ဳပ္ခံထားရသျဖင့္ လက္တဖက္ျဖင့္ အေပၚေရာ ေအာက္ေရာ မဖုံးႏိုင္သျဖင့္ ျပန္ထိုင္ရသည္။ ေခါင္းကိုလည္း အတင္းငုံ႔ထားသည္။ “ခုနက ငါတို႔႐ိုက္ထားတဲ့ ဗြီဒီယိုေလး အြန္လိုင္းေပၚ မပ်ံ႕ခ်င္ယင္ မင္းေက်ာင္းကို ေအးေဆးသြား ၿပီးရင္ ညက်ရင္ ငါတို႔စားဖို႔ ဝယ္လာ၊ ေအာ္ ေဟ့ေကာင္ ဝီစကီလည္း ပါပေစေနာ္” ေဝေဝမ်က္ရည္ေတြ က်လာသည္။ ေရာက္လာေတာ့မည့္ မုန္တိုင္းအေျခအေနကို သူမ စိုးထိတ္လာသည္။ မိန္းကေလးတို႔၏ ဘဝတြင္ အေရးအႀကီးဆုံးက အရွက္သိကၡာျဖစ္သည္။ ဖိုးသာထူး တေယာက္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ျဖင့္ ေက်ာင္းကို ထြက္သြားရေလၿပီ။ သူမႏွင့္အတူ သူစိမ္းေကာင္ေလးသုံးေယာက္သာ အိမ္ထဲ က်န္ေနခဲ့သည္။ သူမက အဝတ္မပါ။ “မငိုပါနဲ႔ မမရယ္ မမနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္” တေယာက္က သူမေမးေစ့ကို ကိုင္၍မ်က္ႏွာဆြဲေမာ့ကာ ေမးသည္။ ထိုလူအၿပဳံးက နည္းနည္းၿပီတီတီႏိုင္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း ယခု သူမအေနအထားက ၿပီတီတီဆက္ဆံစရာ ျဖစ္ေနသည္။ “မမကို နာမည္မေပးရေသးခင္ မမနာမည္ ေျပာျပသင့္တယ္ေနာ္” “နာမည္ရင္းက ေဝေဝႏုပါ၊ အား အားလုံးက ေဝေဝလို႔ပဲေခၚ ေခၚၾကပါတယ္” “ဒါမွေပါ့ မမလိမၼာမယ္ဆိုတာ သိၿပီးသားပါ မမ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း မဆုံးျဖတ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ” “မမ မမကို သ သနားပါေနာ္ သနားၾကပါေနာ္ ေနာ္” “က်ေတာ္တို႔နာမည္လည္း မမသိထင္းသင့္တာေပါ့၊ ေတာ္ၾကာ ကိုယ္နဲ႔အိပ္တဲ့သူရဲ႕ နာမည္ကို မသိဘဲေနေနဦးမယ္” သူမ ေျပာသည္ကို ေကာင္ေလးမ်ား ဂ႐ုမစိုက္ၾက။ သူတို႔ေျပာခ်င္တာသာ ေျပာေနၾကသည္။ “မင္းကလည္းကြာ အိပ္တယ္ဆိုတာ လင္မယားမွ အိပ္တယ္ေခၚတာကြ၊ ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ ေျပာပါ၊ ကိုယ့္ကို လိုးတဲ့သူ ဘယ္သူမွန္း မသိျဖစ္ေနဦးမယ္လို႔” “ဟား ဟား ဟား” “ဟက္ ဟက္ ဟက္” “အက္ အက္ အက္” သူမကို ရယ္တာလား။ အခ်င္းခ်င္း သေဘာက်ၿပီး ရယ္တာလား မသဲကြဲ။

“သူနာမည္က ဟန္သာ” ေဝေဝမရဲတရဲ ဟန္သာဆိုသည့္သူကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ ႐ုပ္ရည္အားျဖင့္ ထူးျခားမႈ ရွိသည့္ ႐ုပ္မ်ိဳးမဟုတ္။ “သူ႔နာမည္က ေဇာ္ထက္” ေဇာ္ထက္ကိုလည္း ေဝေဝေမာ့ၾကည့္သည္။ သူလည္း မထူး။ “ေမာင္ေလး နာမည္က တင္စိုးတဲ့ မွတ္ထားေနာ္ မမ” တင္စိုးဆိုသည္၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကေတာ့ နည္းနည္းထြားသည္။ က်န္တာ ဘာမွ မထူးျခား။ “လာ မမ” တင္စိုးက သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကို အနီးရွိ ပုဝါျဖင့္ခ်ည္၍ အေပၚေျမာက္ထားသည္။ ဟန္သာက သူမထမိန္ျဖင့္ သူမေျခေထာက္တဖက္ကို ခ်ည္ကာ ဆက္တီခုံတြင္ တြဲခ်ည္သည္။ ဟန္သာက ေဘးကေန သူမပါးကို ငုံ႔နမ္းသည္။ သူမ လွည့္သည္။ ဟန္သာက သူမပါးကို ခ်ဳပ္ကိုင္၍ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းသည္။ သူမ မ႐ုန္းႏိုင္။ “ေတာ္ၾကေတာ့ မလုပ္ၾကနဲ႔ေတာ့ေနာ္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ေနာ္” သူမက ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းေစ့ပိတ္သည္။ ဟန္သာက မရရေအာင္ အထက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိစုပ္သည္။ ဟန္သာက ႏို႔ကိုလည္း ကိုင္သည္။ သူမမွာ အဝတ္ဗလာနဲ႔မို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ တင္စိုးေရာ ေဇာ္ထက္ပါ သူမႏို႔ကို ကိုင္ၾကသည္။ “ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ မမႏို႔က အဲေလာက္ႀကီးေနရတာလဲ မမ” “ဖိုးသာထူး လက္ပူမိတာလား” ေဇာ္ထက္နဲ႔ ဟန္သာက ေမးၾကသည္။

သူမ ေခါင္းခါ၍ ျငင္းသည္။ တင္စိုးက သူမေပါင္ကို ပြတ္သပ္သည္။ ဟန္သာႏွင့္ ေဇာ္ထက္ကေတာ့ ႏို႔ကို အစုံလိုက္ကိုင္ၾကသည္။ ဟန္သာက ႏႈတ္ခမ္းကို ဆက္နမ္းသည္။ သူမ မျငင္းရဲ မျငင္းႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ ဟန္သာက ဗိုက္သားေတြပါ ပြတ္ရင္းနမ္းသည္။ ေဇာ္ထက္က ႏို႔ကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ တင္စိုးကေပါင္ကို ပြတ္သပ္သည္။ “ေတာ္ ေတာ္ၾကပါေတာ့” ေဝေဝေတာင္းပန္သည္။ ဟန္သာက သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ကေန အခ်ဳပ္လိုက္ကိုင္၍ ခ်ီကာ ရင္ခြင္ထဲ ထည့္သည္။ ၿပီးလ်င္ သူမႏို႔အုံႀကီးကို ဆြဲခါသည္။ သူမႏို႔ကို တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေအာင္ ခါသည္။ ေဇာ္ထက္ကလည္း တလုံးဆြဲခါသည္။ တင္စိုးလည္းႏို႔ကို ကိုင္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္သည္။ ဟန္သာက ေျခေထာက္တဖက္တြင္ ခ်ည္ထားေသာ ထမိန္ကို ျဖဳတ္သည္။ သူမကို ဆိုဖာတြင္ မွီခိုင္းသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္တြင္ ပို႔၍ ခ်ဳပ္ထားသည္။ ဟန္သာႏွင့္ ေဇာ္ထက္က သူမတဖက္စီတြင္ေန၍ သူမႏို႔ကို စို႔ၾကသည္။ အအုံလိုက္ ကိုက္ၾကသည္။

တင္စိုးက ေအာက္ကေန သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကားထားၿပီး သူမအဖုတ္ကို ၾကည့္ေနသည္။ တင္စိုးက သူမႏႈတ္ခမ္းို စုပ္နမ္းသည္။ ဟန္သာလည္း လုနမ္းသည္။ ဟန္သာ ဆက္နမ္းသည္။ တင္စိုးက သူမအဖုတ္ကို ၾကည့္ေနသည္။ ေပါင္ကို ပြတ္သပ္သည္။ ေဇာ္ထက္က ႏို႔ကို နမ္းသည္။ စို႔သည္။ ဗိုက္သားကို ပြတ္သည္။ “အဖုတ္ကို လီးခဏာဖတ္ရေအာင္ ေဟ့ေကာင္” လကၡဏာလည္းမဟုတ္။ လီးခဏာျဖစ္သည္။ သူမေပါင္ကို စု၍ အေပၚေျမာက္တင္သည္။ ဖင္ကို အေပၚေထာင္သည္။ အိုးႏွစ္လုံးကို ၿဖဲသည္။ “မမ အဖုတ္က လွေနတုန္းပဲ” “ၾကည့္ရတာ လက္ထပ္မွ အလိုးခံဖူးတာထင္တယ္” တေယာက္တေပါက္ ေျပာျပန္သည္။ ေဝေဝသိလိုက္သည္မွာ သည္ေကာင္ေလးေတြ မေခ ဆိုသည့္အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူမ အဖုတ္ကိုၾကည့္၍ ေစာက္ဖုတ္ခဏာ ၾကည့္တတ္ၾကသည္။ ၾကည့္ရင္း ဟန္သာက မေနႏိုင္ဘူးကြာ ဆိုကာ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။ ေဝေဝမွာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္အေပၚမတင္၍ ဖင္ဗူးေတာင္းအေထာင္ခံရၿပီးသကာလ အလ်က္ခံရသည္။ ေဝေဝေခါင္းခါေနရသည္။ ဟန္သာႏွင့္ ေဇာ္ထက္ သူမေပါင္ကို ေျခခ်င္းဝတ္မွ ကိုင္ကာ ဆြဲကားသည္။ ေဝေဝမွာဆိုဖာေပၚ ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ ေပါင္ဆြဲကား ခံထားရသည္။

ေအာက္တြင္ တင္စိုးရွိသည္။ တင္စိုးက ေစာက္ဖုတ္ကို စုပ္နမ္းသည္။ လ်က္သည္။ လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကို ကလိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းကို ပြတ္သပ္သည္။ တင္စိုးက ေစာက္ေစ့ကို ကိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိဆြဲသည္။ “ၿဖဲေပးစမ္းပါ” ဟန္သာနဲ႔ ေဇာ္ထက္က ေပါင္ကိုကိုင္၍ ေစာက္ဖုတ္ကို ၿဖဲေပးသည္။ “လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ လိုးလို႔ဝေတာ့မယ္ မထင္ဘူးကြာ” ဟန္သာက သူမေပါင္ကို ခ်၍ သူမကို ဖက္ကာ ႏို႔အစုံကို ကိုင္သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းကို ဆြဲ၍ ခါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဇာ္ထက္ကို ခ်ဳပ္ခိုင္းကာ ဟန္သာက ေအာက္ဆင္းသည္။ တင္စိုးက ၿဖဲေပးသည္။ ဟန္သာက သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ညိဳးျဖင့္ စထိုးထည့္သည္။ ဟန္သာက ေပါင္ေတြလည္း လ်က္သည္။ ပထမေတာ့ လက္ညိဳးတေခ်ာင္းတည္း ထိုးထည့္သည္။ နည္းနည္းေခ်ာင္ေန၍ ႏွစ္ေခ်ာင္းထည့္သည္။ ဟန္သာက ေစာက္ဖုတ္ အစပိုင္းကို စုပ္နမ္းသည္။ ၿပီးလ်င္ လက္ညိဳးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိသည္။ လက္ညိဳးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးေပးသည္။ လိုးခ်က္ေတြ ျမန္သည္။

ေဝေဝလည္း မခံစားႏိုင္ေတာ့ စိတ္ကို လြတ္လိုက္ရာ ေစာက္ရည္မ်ား ထြက္က်ကုန္သည္။ ေစာက္ရည္စိုေနေသာ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဟန္သာက သူမပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္သည္။ သူမမွာ ကိုယ့္ေစာက္ရည္ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပထမဦးဆုံး ျပန္လ်က္ရသည္။ ေစာက္ရည္ျဖင့္ ပါးကိုလည္း အသုတ္ခံရသည္။ ဟန္သာ မတ္တတ္ထသည္။ သူမကို ေအာက္ဆြဲထိုင္ခ်သည္။ ဟန္သာ ေဘာင္းဘီခြၽတ္သည္။ လီးထုတ္သည္။ ေနာက္ သူမေခါင္းကို ကိုင္ကာ လီးကို ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့သည္။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းကို ပိတ္ထားသည္။ ဟန္သာက ေတာင္ေနေသာ သူ႔လီးျဖင့္ ပါးစပ္ကို ပုတ္သည္။ “စုပ္ေလ မမ” ေဝေဝေခါင္းကိုသာ ခါသည္။ ေဇာ္ထက္က ၾကည့္ေနသည္။ တင္စိုးက ႏို႔ကိုကိုင္သည္။ ဟန္သာက ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ လီးကို ေတ့ထားသည္။ “မမ စုပ္တတ္ပါတယ္” “စုပ္ေလမမ” “မ မလုပ္ပါနဲ႔” “လာပါ လွည့္လာလိုက္ မမ ပါးစပ္ဟ” လက္တြင္ ခ်ည္ထားေသာ ပုဝါကလည္း အျဖဳတ္မခံရေသးပါ။ ေဝေဝမွာ ဟန္သာဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္ေပးလိုက္သည္။ ဟန္သာလီးက မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေဝေဝတေယာက္ ပါးစပ္ အသာဟလိုက္သည္။ ဟန္သာက လီးနည္းနည္းထိုးထည့္လာသည္။ သူမ လွ်ာျဖင့္ လ်က္သည္။ ဟန္သာက ဆက္ထိုးထည့္သည္။

သူမ စုပ္ေပးရသည္။ ဟန္သာက ခ်ည္ထားေသာ သူမလက္ကို ေျမာက္ကိုင္၍ ပါးစပ္ကို လိုးပါေတာ့သည္။ ခဏျပန္လွည့္ေတာ့ တင္စိုးကလည္း သူမမ်က္ႏွာဆီလီးကို ထိုးအပ္လာသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အခ်ည္လိုက္ အေျမာက္ခံထားရသည္။ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းက မ်က္ႏွာနား ကပ္ေနသည္။ ေဝေဝတေယာက္ တင္စိုးလီးကို စုပ္ရသည္။ ဟန္သာက ခ်ည္ထားေသာ လက္ကို ျဖဳတ္ေပးၿပီး လီးကို ကိုင္ခိုင္းသည္။ ေဝေဝသည္ ဟန္သာလီးကို ကြင္းတိုက္ရင္း တင္စိုးလီးကို စုပ္ေပးသည္။ ေဇာ္ထက္ကလည္း ေဘာင္းဘီခြၽတ္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမမ်က္ႏွာ ဆြဲလွည့္သည္။ သူမက ဟန္သာလီးႏွင့္ တင္စိုးလီးကို ကိုင္ရင္း ေဇာ္ထက္လီးကို စုပ္ရသည္။ ဘဝမွာ ခုလို လီးအမ်ားႀကီး စုပ္ရမည္ဟု တခါမွ မေတြးဖူး။

တင္စိုးက သူမေနာက္ကို သြား၍ သူမႏို႔ကို ေနာက္ကေန ကိုင္သည္။ သူမက ေဇာ္ထက္ႏွင့္ ဟန္သာလီးကို တလွည့္စီ ကြင္းတိုက္လိုက္ စုပ္ေပးလိုက္လုပ္သည္။ သူမ ျငင္းခ်င္သည္။ မလုပ္ခ်င္။ သို႔ေသာ္လည္း ေကာင္ေလးမ်ား မ်က္ႏွာက အေလွ်ာ့မေပးသည့္ပုံ။ ဟန္သာေကာ ေဇာ္ထက္ပါ ေနာက္ဆုတ္သည္။ တင္စိုးက သူမကို ဆြဲထူကာ အရပ္လိုက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ ေနာက္ကေန ေစာက္ဖုတ္ထဲ သူ႔လီးႀကီးကို ထည့္လိုက္သည္။ သူမ အရပ္လိုက္ အလိုးခံရသည္။ ေရွ႕တြင္ ေဇာ္ထက္က လာ၍ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းသည္။

ေနာက္က တင္စိုးက လိုးရင္း အိုးကို ပြတ္သည္။ ႏို႔ကို လွမ္းဆြဲသည္။ ခါးကိုလည္း ကိုင္ထားသည္။ ေဇာ္ထက္က မတ္တပ္ထကာ လီးကို စုပ္ခိုင္းလာသည္။ ေဝေဝမွာ ေနာက္က တင္စိုးေဆာင့္လိုးတာ ခံရသည္။ ေရွ႕က ေဇာ္ထက္လီးစုပ္ရသည္။ ေဇာ္ထက္ေဘး ဟန္သာ လာရပ္သည္။ ဟန္သာလည္း လီးစုပ္ခိုင္းသည္။ သူမ ဟန္သာကိုယ္ကို လက္ေထာက္၍ လီးစုပ္ေပးသည္။ ေနာက္က တင္စိုးကလည္း အားကုန္ ေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ရင္း သူမ ဒူးေတြ မခိုင္ေတာ့သလို ျဖစ္လာရာ သူမကို ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ ေနာက္ကေန လိုးသည္။ ၾကမ္းျပင္တြင္ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းေနေသာ သူမကို ဟန္သာက လီးဆက္စုပ္ခိုင္းသည္။ အစက ေခါင္းငိုက္စိုက္ စုပ္ေပးေသာ္လည္း ဟန္သာက ဆြဲထူ၍ စုပ္ခိုင္းသည္။ “ေဟ့ေကာင္ေတြ ေဆာ္ႀကီး ထပ္ၿပီးျပန္ပကြ” “ဒါဆို အိအိေလးနဲ႔ လိုးလို႔ပိုေကာင္းၿပီေပါ့” ေဇာ္ထက္က ဆိုဖာေပၚထိုင္သည္။

တင္စိုးက လိုးေနရာမွ ဒါရက္ရွင္ေျပာင္းကာ သူမမ်က္ႏွာကို ေဇာ္ထက္ေပါင္ၾကားထဲထည့္သည္။ သူမလည္း ေဇာ္ထက္ လီးစုပ္ရင္း တင္စိုးလိုးတာ ခံရသည္။ “ေဟ့ေကာင္ သိပ္မစုပ္ခိုင္းနဲ႔ကြ ငါလည္း လိုးခ်င္ေသးတယ္ ပါးစပ္ထဲ ၿပီးသြားမွာ စိုးတယ္ကြ” ေဇာ္ထက္က ေျပာေတာ့ တင္စိုးက သူမခါးကိုင္၍ ေနာက္ကို အိပ္ခ်သည္။ သူမကို အထိုင္လိုက္ ေနခိုင္းသည္။ သူမ ေနာက္ျပန္ထိုင္ကာ တင္စိုးလီးေပၚ ေဆာင့္ခ်သည္။ ဟန္သာက လာ၍ သူမကို လီးစုပ္ခိုင္းသည္။ ႐ိုး႐ိုး မဟုတ္။ သူမေခါင္းကိုကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို လိုးခ်င္း ျဖစ္သည္။ ေအာက္က တင္စိုးက ေဆာင့္တက္သည္။ အေပၚက ဟန္သာကလည္း ပါးစပ္ထဲ ေဆာင့္ထည့္သည္။ ေဝေဝမွာ တၿပိဳင္တည္း ႏွစ္ေပါက္ အလိုးခံရလိမ့္မည္ဟု မထင္ခဲ့ဖူး။ ေအာက္ကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မနားပဲ လိုးတက္သည္။ ဟန္သာကလည္း သူမ ေမာ၍ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး အသက္ရႉခ်ိန္သာ ေပးသည္။

ပါးစပ္ကို ေတာက္ေလ်ာက္ လိုးသည္။ လီးနဲ႔ ႏို႔ကို တို႔တတ္ေသးသည္။ ခဏေန ပါးစပ္ကို လိုးရင္း ဟန္သာ ၿငိမ္ေနသည။ သူမလည္း စုပ္ေပးသည္။ “ထြက္ေတာ့မယ္ ထြက္ေတာ့မယ္ ဟား ဟား” ဟန္သာက ေျပာသည္။ ေဝေဝမွာ ပါးစပ္ထဲ အၿပီးခံရမည့္ ကိန္းျဖစ္ေနသည္။ သူမ ေနာက္ဆုတ္၍ မရေတာ့။ ဟန္သာက ပါးစပ္ထဲ လီးထည့္ရင္း ေခါင္းကိုင္ကာ လိုးသည္။ ေဆာင့္သည္။ ပါးစပ္ကို ေစာက္ဖုတ္လိုးသလို လိုးသည္။ ေအာက္ကလည္း ေဆာင့္တက္ေနသည္။ ဟန္သာ လရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ ျပည့္သြားသည္။ သူမ မေထြးထုတ္ႏိုင္။ လရည္မ်ား ေမးေစ့မ်ားႏွင့္ လည္ပင္းမ်ား ရင္ဘတ္မ်ားေပၚတြင္ စီးက်ကုန္သည္။ ေဇာ္ထက္လည္း ေစာင့္ေနသည္။ တင္စိုးက သူမကို ပက္လက္ထား၍ လိုးျပန္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္သည္။ ဆြဲသည္။

ေပါင္ကို ကားထားသည္။ သူမကို ၾကည့္ရင္း ေဆာင့္လိုးသည္။ “လရည္ ထည့္ရမလား မမ” တင္စိုးက ေမးသည္။ တင္စိုးတခ်က္ေဆာင့္၍ အေပၚ တက္လာသည္။ ၿပီးလ်င္ သူမ ပါးစပ္ထဲ ကြင္းတိုက္ခ်သည္။ လရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲတဝက္ ပါးေပၚတဝက္က်သည္။ သူမ ပက္လက္ အေနအထားတိုင္း ရွိေသးရာ ေဇာ္ထက္က လာလိုးသည္။ ေဇာ္ထက္က လရည္ထြက္ေအာင္ လာလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဇာ္ထက္ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္သာ ေဆာင့္ၿပီး တဖန္ သူမ ပါးစပ္ထဲ လရည္လာလြတ္ခ်ျပန္သည္။ “မမ ေရခ်ိဳးၿပီး အဝတ္အစားလဲလိုက္ပါ မမ” ေဝေဝမွာ ေမာေနသည္။ “နင္ နင္တို႔ ျပန္ ျပန္ေတာ့” “က်ေနာ္တို႔ ေျပာတာ အရင္လုပ္ပါ မမ” ေကာင္ေလးမ်ားကလည္း အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္ၾကသည္။ သူမက သူမ အဝတ္အစားမ်ား ေကာက္၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ကာ ေရခ်ိဳးသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ေကာင္ေလးေတြ ရွိေနေသးသည္။

သူမကိုလည္း သိပ္မၾကည့္ၾက။ သူမက အနီးရွိ အလွျပင္ခုံတြင္ အလွျပင္သည္။ ေခါင္းေလွ်ာ္လိုက္သျဖင့္ ဆံပင္ကို ဒ႐ိုင္ယာျဖင့္ မႈတ္သည္။ စု၍ ေနာက္တြင္ ခ်ည္သည္။ သနပ္ခါး ဘဲၾကားေလး လူးလိုက္သည္။ ေနာက္ အနီညိဳႏွင့္ မီးခိုးေရာင္ ပန္းမ်ားပါသည့္ ထမိန္ႏွင့္ ရင္ဖုံးအက်ႌကို ဝတ္လိုက္သည္။ ဟန္သာက စာဖတ္ေနသည္။ ေဇာ္ထက္က ဖုန္းေဆာ့ေနသည္။ တင္စိုးက ပူတင္းစားရင္း ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ေနသည္။ ေဇာ္ထက္က သူမ ထံထလာသည္။ “မ မလုပ္နဲ႔ေတာ့” သူမ ေနာက္ဆုတ္သည္။ ေဇာ္ထက္က ဆုတ္မည့္ပုံမေပၚ။ ေရွ႕တိုးလာသည္။ သူမ ေနာက္ဆုတ္ၿပီးရင္း ဆုတ္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမႏို႔ကို လာကိုင္သည္။ “ေတာ္ ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္ ေတာ္ ေတာ္ေတာ့” ေဇာ္ထက္က သူမႏို႔ကို ထပ္၍ ကိုင္သည္။ သူမ နံရံတြင္ကပ္ရင္း ေနရာေ႐ႊ႕သည္။ “မ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ရွင္ ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္” ေထာင့္တြင္ ရပ္ေနေသာ သူမကို ၾကည့္ရင္း ေဇာ္ထက္က အဝတ္မ်ား ခြၽတ္သည္။

သူမ ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ ငုံ႔ထားလိုက္သည္။ ေဇာ္ထက္က အနီးလာ၍ သူမႏို႔ကို ကိုင္သည္။ သူမက ေဇာ္ထက္လက္ကို ပုတ္ထုတ္သည္။ မရ။ ေဇာ္ထက္က သူမ အက်ႌကို ခြၽတ္သည္။ သူမ ႐ုန္းေသာ္လည္း ေဇာ္ထက္က လက္ဝါးျဖင့္ ပါး႐ိုက္ရန္ ႐ြယ္သည္။ သူမ ေၾကာက္သြားသည္။ သူမ အသာၿငိမ္လိုက္သည္။ ေဇာ္ထက္က အက်ႌကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခြၽတ္သည္။ သူမ အလိုက္သင့္ေနေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထမိန္ကိုလည္း ခြၽတ္သည္။ ေဝေဝမွာ ေဘာ္လီအက်ႌႏွင့္ ပင္တီသာ က်န္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမ အလွကို ၾကည့္ၿပီး သူမလက္ကို ဆြဲကာ အခန္းတစ္ခုထဲ ဝင္သည္။ အခန္းက ဖိုးသာထူးအခန္း။

သူမကို ကုတင္ေပၚ တြန္းတင္သည္။ သူမ ကုတင္ေပၚ ေခြေခြေလး အိပ္မိသည္။ ေဇာ္ထက္က သူမ အိုးကို ကိုင္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညစ္သည္။ သူမက ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ေလး အုပ္ၿပီး ၿငိမ္ေနသည္။ ေဇာ္ထက္က သူမကို ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းသည့္အေနအထားေရာက္ေအာင္ ေပြ႕၍ ေနခိုင္းသည္။ သူမ ကုန္းေပးသည္။ ေဇာ္ထက္က ေနာက္ကေန သူမ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္သည္။ ပင္တီကိုေတာ့ မခြၽတ္။ ေစာက္ဖုတ္ အကိုင္ခံရေတာ့ ေဝေဝမွာ အေၾကာမ်ား တင္းလာသည္။ ေဇာ္ထက္က ေနာက္ကေန ေစာက္ဖုတ္တည့္တည့္ ပြတ္သည္။ လက္ညိဳးျဖင့္ပြတ္ရာကေန လက္မျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ဖိ၍ ပြတ္သည္။ အိုးႏွစ္လုံးကို ကစားသည္။ အိုးႀကီးကို ကိုင္၍ ပြတ္သပ္သည္။ “က်ေနာ္ ေတြ႕ဖူးသမွ်ထဲမွာ မမအိုးက အမိုက္ဆုံးပဲ” ေဇာ္ထက္က ေျပာရင္း အိုးကို ပုတ္သည္။ ေဝေဝမွာ ေစာက္ဖုတ္ယားလာကာ ကိုယ္လည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ လာသည္။

ႏႈတ္ခမ္းကို အသာဖိကိုက္ရင္း ေဇာ္ထက္ပြတ္ေပးသည္ကို ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္။ ေဇာ္ထက္က ခပ္လွမ္းလွမ္းေန၍ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္သည္။ ပင္တီကို စုကိုင္၍ ဆြဲသည္။ ပင္တီက အေပ်ာ့စားျဖစ္ကာ ဆြဲၿပီး ဆတ္ခနဲ လြတ္သည္။ ဆြဲလိုက္စဥ္ ေစာက္ဖုတ္အက္ေၾကာင္းထဲ ပင္တီဝင္သည္။ ျဖတ္ခနဲ လြတ္သည္။ သူမမွာ တဆတ္ဆတ္နာရသည္။ ေဇာ္ထက္က ပင္တီကို အသာဖယ္ကာ မခြၽတ္ဘဲ ေနာက္ကေန လိုးပါေတာ့သည္။ ေဝေတမွာလည္း လက္ညိဳးကိုကိုက္၍ ေနာက္က ေဇာ္ထက္ ေဆာင့္သည္ကို ၿငိမ္၍ ခံရသည္။ ေဇာ္ထက္က ေတာ္ေတာ္ျမန္ ျမန္ေဆာင့္သည္။ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး လိုးသည္။ သူမမွာ ေဘာ္လီမခြၽတ္။ ပင္တီမခြၽတ္ဘဲ အလိုးခံရသည္။ ေဇာ္ထက္က ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္သည္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ႁပြတ္” ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးဝင္သည့္အသံႏွင့္ သူမအိုးကို ေဆာင့္မိသည့္အသံမ်ား ပြက္ေလာ႐ိုက္ေနသည္။ “အား အား အင္း အား အီး အား အင္း” သူမလည္း အသံစုံေအာ္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမကိုယ္ကို ပက္လက္ဆြဲလဲသည္။ ပင္တီကို မခြၽတ္ဘဲ ေဘးဆြဲဖယ္ကို ပက္လက္ ဆက္လိုးသည္။ သူမ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုေတာ့ ဆြဲေထာင္ထားသည္။ ေဇာ္ထက္က လိုးရင္း သူမႏို႔အုံကို ကိုင္သည္။ ကိုင္၍ အားမရေတာ့ အေပၚ ပင့္တက္ၿပီး ႏို႔ကိုကိုင္၍ ဆက္လိုးသည္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အ အ အ အီ အိ အ” ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးက တရစပ္ထိုးဝင္ေနသည္။

ေဇာ္ထက္က သူမႏို႔ကို ကိုင္ရင္း သူမကို ၾကည့္၍ လိုးသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္သည္။ သူမမွာ ပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္ပိတ္၍ ေအာ္ရသည္။ ကုတင္ကလည္း လႈပ္ခါေနသည္။ နာလြန္းသျဖင့္ သူမ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးေခါင္းအုံးမ်ား ဆုပ္ကိုင္ထားရသည္။ လက္ျဖင့္ ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္လိုက္ ေခါင္းအုံးကိုကိုင္လိုက္ ေခါင္းကို ဘယ္ညာလူးလိမ့္လိုက္ လုပ္ရသည္။ ခဏေန ေဇာ္ထက္က လီးထုတ္သည္။ လရည္ကို သူမ ဗိုက္သားေပၚ လြတ္ခ်သည္။ လရည္က မ်ားမ်ားေတာ့ မထြက္။ ပ်စ္ပ်စ္ခဲခဲလည္း ျဖစ္ေနသည္။ ေဝေဝမွာ တကိုယ္လုံး တုန္ရိေနသည္။ ေဇာ္ထက္က အျပင္ထြက္သြားၿပီး သူ႔အဝတ္အစားမ်ား ယူလာသည္။ သူ႔ေဘးတြင္ အဝတ္ျပန္ဝတ္သည္။ “လာ” သူမကို ဆြဲထူသည္။ သူမကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚကာ ေဘာ္လီနဲ႔ ပင္တီကို ခြၽတ္သည္။ ၿပီးလ်င္ ေရေဆးေပးသည္။ ေနာက္ ပုဝါျဖင့္ သုတ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္သည္။

အလွမပ်က္ေသးေသာေၾကာင့္ သူမကို ဤအတိုင္း ေရခ်ိဳးခန္းမွ ေခၚထြက္လာသည္။ “မမ အဝတ္ေလး ျပန္ဝတ္ အလွေလး ျပန္ျပင္လိုက္ပါဦး” “ငါ ငါ မရေတာ့ဘူး ေတာ္ၿပီ နင္ နင္တို႔ ျပန္ ျပန္ပါေတာ့ေနာ္” “အလွျပင္လိုက္ပါ မမ” ေဇာ္ထက္က သူမကို အခန္းထဲတြန္းပို႔သည္။ သူမက အဝတ္ျပန္ဝတ္ရသည္။ သည္တခါလည္း ပန္းပြက္႐ိုက္ထမီႏွင့္ ဇာအက်ႌကို ဝတ္လာသည္။ သူမ အခန္းထဲကေန ထြက္လာေတာ့ ဟန္သာက သူမလက္ကို လာဆြဲသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမကို မီးဖိုခန္းထဲ ေခၚသည္။ ၿပီးလ်င္ သူမႏို႔အစုံကို အုပ္၍ ကိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမအက်ႌၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္သည္။ “နင္ နင္တို႔ အက်ႌခြၽတ္မွာကို ဘာလို႔ ျပန္ဝတ္ခိုင္းေနတာလဲ” “မမအက်ႌကို ကိုယ္တိုင္ ခြၽတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ အက်ႌေအာက္က မမအလွကို ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ မမ” ဟန္သာက သူမႏို႔ကိုကိုင္လိုက္ ၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္လိုက္ လုပ္သည္။

ေနာက္ဆုံးၾကယ္သီးအကုန္ျပဳတ္ေတာ့ အက်ႌကို ခြၽတ္သည္။ သူမ ႏို႔ကို ကိုင္ရင္း သူမကို စုက္ၾကည့္ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းကလည္း နီးသည္။ သူမ လွ်ာကို အသာထုတ္လိုက္သည္။ ဟန္သာက သူမလွ်ာကို လ်က္သည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းကို ေဘးတိုက္ စုပ္သည္။ ဟန္သာသည္ လွ်ာထုတ္ရင္း သူမပါးစပ္ထဲ သြင္းသည္။ သူမလွ်ာကိုလည္း ဆြဲစုပ္သည္။ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ စုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ဟန္သာက ပခုံးကိုင္ရင္း ႏို႔ႏႈိက္ကာ စုပ္သည္။ ပထမဆုံး သူမ ေနာက္ထပ္ သူစိမ္းေယာက္်ားႏွင့္ အနမ္းခ်င္း ဖလွယ္သည္။

သူမကို ဟန္သာက ၾကည့္သည္။ သူမ လွ်ာထုတ္ေပးသည္။ ဟန္သာက သူမလွ်ာကို စုပ္သည္။ သူမ လွ်ာေတာက္ေလွ်ာက္ ထုတ္ေပးထားသည္။ ဟန္သာကလည္း စုပ္သည္။ သူမ အသက္ရႉျမန္လာသည္။ ဟန္သာက ေဘာ္လီခြၽတ္သည္။ သူမႏို႔ကို ၾကည့္သည္။ ေအာက္ကေန လက္ကို အသာေလးပင့္တင္၍ ႏို႔ကို ကိုင္သည္။ ႏို႔သီးဖ်ားကို ဖိညစ္သည္။ သူမ တဖန္ေမာရျပန္သည္။ ဟန္သာက ႏို႔သီးဖ်ားကို ေကာင္းေကာင္းကိုင္သည္။ သူမ တုန္ရီေနသည္။ ဟန္သာက သူမကို ဖက္၍ ႏို႔ကိုင္ရင္း ျပန္စုပ္ နမ္းသည္။ ေနာက္ ေအာက္ကို ႏႈိက္သည္။ ထမိန္ကို ခြၽတ္ခ်သည္။ ပင္တီထဲလက္ထည့္၍ အဖုတ္ကို လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ပြတ္သည္။ ခဏေန ဟန္သာက ကိုယ္ကိုခြာ၍ သူမကို ၾကည့္ရင္း အဖုတ္ကို ပြတ္သည္။ “ေကာင္းလား မမ” “အင္း အြန္း” သူမ ညည္းရင္း ေျဖသည္။ ဟန္သာက အဖုတ္ကို လက္ဝါးျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းပြတ္ေပးသည္။

သူမလည္း ေပါင္ကား၍ အပြတ္ခံေပးသည္။ ဟန္သာက ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ခလယ္ထည့္၍ ႏႈိက္ရင္း ပြတ္သည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သည္။ သူမ ေစာက္ရည္ထြက္သြားသည္။ ထိုမွ ဟန္သာက ၿငိမ္၍ သူမကို ၾကည့္သည္။ ျပန္နမ္းၾကသည္။ ဟန္သာဒူးေထာက္ထိုင္ခ်သည္။ ပင္တီကို ခြၽတ္သည္။ သူမကို စားပြဲဘက္လွည့္၍ လက္ေထာက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ ဟန္သာသည္ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားကေန ေစာက္ဖုတ္ကို လွမ္းစုပ္သည္။ အိုးႏွစ္လုံးက ဟန္သာပါးျပင္ကို အုပ္ထားသည္။ ေဝေဝက စားပြဲေပၚေမွာက္၍ ကုန္းသည္။ ဟန္သာက ေနာက္ကေန ဖင္ေကာ ေစာက္ဖုတ္ကိုပါ အိုးၾကားထဲကေန လ်က္သည္။ လ်က္တာက ၾကမ္းသည္။ ကိုက္သည္။ “အား အား အီး အိုး အား အား” ဟန္သာသည္ အိုးႏွစ္လုံးကို ၿဖဲကာ ေနာက္ကေန အသားကုန္ လ်က္သည္။ သူမမွာ ဟန္သာ လွ်ာေၾကာင့္ ေနာက္ တခ်ီထပ္ၿပီး ရျပန္ရာ စားပြဲေပၚ အားကုန္ၿပီး ေမွာက္ခ်လိုက္ရသည္။

ဟန္သာသည္ ခုမွ လီးထုတ္ကာ ေနာက္ကေန ေတ့သည္။ “ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္ ေမာင္ေလး မမႏွစ္ခါ ၿပီးထားတယ္ မမ အားကုန္ေနၿပီ” “ျဖည္းျဖည္းပဲ လိုးေပးမွာပါ မမ” ဟန္သာက ေနာက္ကေန ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးကို အသာသိပ္ထည့္သည္။ သူမျပားျပားဝပ္ေမွာက္ေနသည္ကို ဆြဲထူ၍ လက္ေထာက္ ေမွာက္ခိုင္းသည္။ ၿပီးလ်င္ ခါးကိုင္၍ လိုးသည္။ အစေတာ့ ေဝေဝအားကုန္သလို ျဖစ္ေသာ္လည္း ေလးငါးဆယ္ခ်က္ အေဆာင့္ခံရၿပီးေနာက္ အားျပန္ရွိလာသလို ခံစားရသည္။ သူမ ျပန္ညည္းသည္။ ဟန္သာက လက္တဖက္ဆြဲ၍ လိုးသည္။ လက္တဖက္ ေနာက္ျပန္ကိုင္ လိုးသည္။

လိုးရင္း လက္ေနာက္တဖက္ ထပ္ဆြဲသည္။ သူမ တံေတာင္ဆစ္ကေန ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ သူမကို အကုန္းလိုက္ ေထာက္စရာ မရွိဘဲ ေဆာင့္လိုးသည္။ သူမ တကိုယ္လုံး ခါထြက္ေနသည္။ သူမႏို႔မ်ား ခါထြက္ေနသည္။ စုခ်ည္ထားေသာ ဆံပင္စည္းက ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ သူမ ဆံပင္ ဖြာလွန္ျပန္ႀကဲသည္။ လိုးတာ ရပ္ၿပီး သူမကို လြတ္သည္။ သူမကို ျပန္ဆြဲလွည့္ၿပီး နမ္းသည္။ “က်ေနာ္လိုးတာ ႀကိဳက္လား မမ” “မေမးနဲ႔ကြာ ဆက္လိုး” “မမ အရမ္းေမာေနတယ္ လီးပဲ စုပ္ေပး” ေဝေဝဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး လီးစုပ္သည္။ ခဏေလးသာ ရွိေသးသည္။ ဟန္သာက စားပြဲေပၚတင္ကာ သူမကို ျပန္လိုးသည္။ သူမ ကိုပက္လက္လိုးရင္း ျပန္ကုန္းခိုင္းျပန္သည္။ အကုန္းလိုက္ လိုးသည္။ ေဝေဝမွာ ဒူးပင္ မခိုင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ အလိုးခံရသည္။ လိုးရင္း ခုံေပၚ သူမကို ပက္လက္ထားျပန္သည္။ ေနာက္ သူမကို ၾကည့္ခိုင္းၿပီး လီးကို သြင္းသည္။ သူမ ေမာလြန္းသျဖင့္ သြင္းစဥ္သာ ၾကည့္ႏိုင္သည္။ ဟန္သာက စားပြဲေပၚ သူမကို အကုန္တင္ကာ ေပါင္ကားၿပီး ခါးကိုင္၍ ေစာက္ဖုတ္ကို အားကုန္ ေဆာင့္လိုးသည္။

သူမႏို႔မ်ား တုန္ရီေနသည္။ သူမ ေကာင္းေကာင္းပင္ မေအာ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ ဟန္သာက ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ လိုးႏိုင္သည္။ သူမ အလြန႔္အလြန္ေမာေနသည္။ ဟန္သာကလည္း လိုးေနသည္။ ေနာက္ ဟန္သာ လီးကို အျမန္ထုတ္သည္။ သူမ ဆီးခုံေပၚ လရည္လြတ္ခ်သည္။ ေဝေဝမွာ ထမင္းစား စားပြဲခုံတြင္ ေမာ၍ က်န္ခဲ့သည္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ တင္စိုးေရာက္လာသည္။ ပန္းကန္တလုံးျဖင့္ ေရခတ္သည္။ သူမအက်ႌကို ေရဆြတ္၍ သူမဆီးခုံတြင္ ေပေနေသာ လရည္မ်ားကို သုတ္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း ေရနည္းနည္းေဆးသည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ စိုသြားသည့္ ေရမ်ားကို သူမ ထမိန္ျဖင့္ သုတ္လိုက္သည္။ သူမမွာ ေမာေန၍ ဘာမွ မေျပာႏိုင္။ တင္စိုးသည္ သူမ ေစာက္ဖုတ္ကို တစ္ရႉးျဖင့္ တို႔တို႔ရင္း ေရေျခာက္ေအာင္ လုပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ နမ္းသည္။ ေစာက္ေမြးကိုပင္ ဆြဲကစားသည္။ သူမ ေစာက္ေမြးက တကယ္တမ္း မထူပါ။

ပါးပါးေလးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္အေပၚတြင္ ကပ္၍ ေပါက္ေနသည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္ ကစားေနစဥ္ ေဝေဝထံမွ ညည္းသံထြက္လာသည္။ တင္စိုးက ေစာက္ဖုတ္ကို ၿဖဲ၍ ေစာက္ေစ့ကို လ်က္သည္။ ေစာက္ေစ့ကို ေသခ်ာၿဖဲသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားနီနီကို လွ်ာျဖင့္ လ်က္သည္။ ၿပီးလ်င္ လက္ညိဳးျဖင့္ ထိုးကစားသည္။ ေဝေဝညည္းရျပန္သည္။ တေယာက္ တမ်ိဳးမ႐ိုးႏိုင္။ တင္စိုးက ႏို႔အစုံကို လုံးေျခ၍ ကိုင္သည္။

ပါးကို နမ္းသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းကို ညစ္သည္။ ဖိသည္။ ႏို႔တစ္လုံးတည္းကိုင္၍ ႏို႔သီးေခါင္းကို လက္ဖ်ားျဖင့္ ေတာက္ကစားသည္။ ႏို႔ကို ပူး၍ စုပ္သည္။ ေဝေဝမွာ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့။ ေကာင္းလာျပန္သည္။ တင္စိုးကလည္း စို႔သည္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စို႔သည္။ ေနာက္ သူမႏို႔ကို စို႔ရင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ “မမ” “အြန္” သူမ ေကာင္းေကာင္းပင္ မထူးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းေနသည္။ “အရမ္းလ်က္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ မမေစာက္ဖုတ္က” ေျပာလည္းေျပာ သူမကို စားပြဲေပၚ ထိုင္ေစသည္။ ေနာက္ျပန္လက္ေထာက္၍ ေပါင္ကို ကားခိုင္းသည္။ ၿပီးလ်င္ ေဘးတိုက္ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။ လွ်ာကို အလုံးလိုက္ထားၿပီး ထိုးသည္။ ေဝေဝမွာ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့၍ ေအာ္လိုက္ ပါးစပ္ဖြင့္၍ ေအာ္လိုက္ လုပ္ေနရသည္။ ေစာက္ရည္မ်ားလည္း ထပ္စိုလာျပန္သည္။ တင္စိုးက သူမႏႈတ္ခမ္းကို လာစုပ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ႏႈိက္သည္။ “မမ ေအာက္ဆင္း ကုန္းေပးႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား” တင္စိုးက ေမးေတာ့ သူမ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ သူမ စားပြဲေပၚဆင္း၍ အိပ္ကာ ကုန္းသည္။ တင္စိုးက သူမအိုးကို စု၍ ရပ္ေစသည္။

ေနာက္ လီးကို ေစာက္ဖုတ္နားေတ့သည္။ တခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္သည္။ လီးကို အဆုံးနီးပါး ထုတ္ၿပီး တဆုံးသြင္းထိုး၍လိုးသည္။ ေဆာင့္သည္။ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္သည္။ လီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲ ျပည့္သိပ္ေနသည္။ တခ်က္ခ်င္းလည္း ေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ရင္း လြတ္ထြက္သြားေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တင္စိုးက ခ်က္ခ်င္း ျပန္သြင္းသည္။ သူမ ခါးကိုကိုင္ကာ ေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ရင္း သူမေျခေထာက္တဖက္ကို အနီးရွိ ထိုင္ခုံေပၚ ဆြဲတင္သည္။ ေဝေဝမွာ ေပါင္တဖက္ေထာင္၍ စားပြဲေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းသည္။ နာလြန္းသျဖင့္ အိုးကို ျပန္ကိုင္မိသည္။ တခါခါ တင္စိုးက ေဘးသားကို ေထာက္ၿပီး လိုးသည္။ “ပက္လက္ လိုးရေအာင္ မမ” တင္စိုးက ေျပာလည္းေျပာ သူမကိုလည္း စားပြဲေပၚ ပက္လက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သည္။ ႐ိုး႐ိုးေတာ့မဟုတ္။ ေပါင္တဖက္ကို ေထာင္ခိုင္းထားသည္။

တဖက္ကို ေအာက္ခ်ထားသည္။ သူမကို လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ ေနခိုင္းသည္။ ၿပီးလ်င္ ေစာက္ဖုတ္ကို ၾကည့္ခိုင္းၿပီးမွ လိုးသည္။ ေဝေဝမွာ ေစာက္ဖုတ္က နာသထက္ နာလာသည္။ ၿပဳံးပင္ မၿပဳံးႏိုင္ေတာ့။ တင္စိုးကလည္း မရပ္မနားလိုးသည္။ လိုးရင္း သူမႏို႔ကို ၾကည့္သည္။ ခဏေန တင္စိုးရပ္လိုက္သည္။ လီးကို ထုတ္သည္။ သူမဗိုက္သားေပၚ လရည္လြတ္ခ်သည္။ ေဝေဝမွာ ထမင္းစားစားပြဲေပၚ ႏွစ္ခါ အၿပီးခံလိုက္ရသည္။

ေတာ္ေတာ္နဲ႔ပင္ ျပန္မထႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ ေဝေဝမွာ ပထမသုံးရက္ ဖိုးသာထူးနဲ႔ အဝကဲၿပီးေနာက္ ဖိုးသာထူးကို ေက်ာင္းသြားခိုင္းခဲ့သည္။ ဖိုးသာထူးက တခ်ီေလာက္ ဆိုၿပီး သူမကို မခြဲႏိုင္ေအာင္ လုပ္သည္။ ေက်ာင္းသြားခိုင္းသည့္ သုံးရက္လုံးလည္း ေက်ာင္းမသြားေပ။ သူမမွာ ေျခာက္ရက္ေျမာက္ ဖိုးသာထူးနဲ႔ လိုးၾကရင္း တစ္ခ်ီၿပီးသည္။ ေနာက္တခ်ီ ဖိုးသာထူးက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေမွာက္ခိုင္းခ်ိန္တြင္ ဟန္သာ၊ ေဇာ္ထက္နဲ႔ တင္စိုးတို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဖိုးသာထူး တခ်ီ၊ ေနာက္သုံးေယာက္က ႏွစ္ခ်ီစီ ၿပီးထားသည္။ ေဝေဝသည္ ၁၀ မိနစ္ေက်ာ္မွ စားပြဲေပၚကေန ထလိုက္သည္။ လရည္သုတ္ထားေသာ အက်ၤကို ကိုင္လိုက္သည္။ သိပ္မကိုင္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚက ေရသုတ္ထားေသာ ထမိန္ကိုလည္း ၾကည့္လိုက္သည္။ ပင္တီကေတာ့ျဖင့္ ဘာမွ မျဖစ္ေသး။ ဆီးခုံေပၚက လရည္မ်ားကလည္း အရည္ေပ်ာ္ကုန္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပင္တီျဖင့္ ဆီးခုံေပၚမွ လရည္ကို သုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြတ ကြတျဖင့္ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ဆီသြား၍ အဝတ္မ်ားကို ထည့္လိုက္သည္။ ေရခလုတ္ဖြင့္၍ နည္းနည္းငိုလိုက္သည္။ ငိုလိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေပါ့သြားသည္။ အဝတ္အစား ျပန္ဝတ္သည္။ ေကာင္ေလးသုံးေယာက္ကေတာ့ သူမကို ၾကည့္ရင္း ဖုန္းကိုသာ ေဆာ့ေနၾကသည္။ ဖုန္းထဲတြင္ စစ္တိုက္ေနၾကသည္။ “မင္းတို႔ ျပန္ၾကပါေတာ့ေနာ္” ေဝေဝအလွဆုံးၿပဳံးသည္။ ခြင့္လြတ္ၿပဳံးၿပဳံးသည္။ သူတို႔ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္၍ ၿပဳံးကာ ေျပာသည္။ ေကာင္ေလးမ်ားက တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္သည္။ “မမ က်ေနာ္တို႔ကို ေအးေဆး စကားျပန္ေျပာႏိုင္ၿပီပဲ” “မမ မင္းတို႔ကို မမုန္းပါဘူး၊

ဒါေၾကာင့္ ေအးေဆးျပန္ၾကေနာ္” သူမ ထင္တာက တမ်ိဳး၊ ေကာင္ေလးေတြ ေျပာတာက တမ်ိဳးျဖစ္သည္။ “ၿပီးေတာ့ မမ လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ ပုံစံက ပုံမွန္အတိုင္းပဲ” “မင္း မင္းတို႔ ဘာ ဘာေျပာတာလဲဟင္” “မမ ခံႏိုင္ရည္ အရမ္းရွိတာပဲ ႀကိဳက္ၿပီဗ်ာ” “အို ေနဦး ေတာ္ၿပီေနာ္ ေနာက္ထပ္ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး ျပန္ၾကေနာ္ ေမာင္ေလးတို႔” ဟန္သာက ထလာ၍ သူမေဘးနားထိုင္သည္။ သူမ နည္းနည္းေရွာင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဟန္သာက ပခုံးကို ရေအာင္လွမ္းဖက္သည္။ “မမ အုပ္စုလိုက္ ႀကိဳက္လား၊ တေယာက္ခ်င္း ႀကိဳက္လား” “အိုး နင္တို႔ေနာ္ ေတာ္ၿပီ မရေတာ့ဘူး။

ငါ မေပးေတာ့ဘူး၊ ျပန္ၾကေတာ့၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ျပန္ၾကေတာ့ေနာ္၊ ငါ့မွာ ေယာက္်ားရွိတယ္၊ အသိုင္းအဝိုင္းရွိတယ္၊ နင္တို႔ အဲဒါကို နားလည္ေပးၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ေနာ္ မမ တကယ္ေတာင္းပန္. . ” ဟန္သာက လက္ညိဳးျဖင့္ သူမႏႈတ္ခမ္းဝကို လာပိတ္သည္။ တိတ္တိတ္ေနရန္ ဆိုသည့္ သေကၤတကို ျပသည္။ “မမ တေယာက္ခ်င္း ႀကိဳက္လား အုပ္စုလိုက္ ႀကိဳက္လား ေျဖေပးပါ” ေဝေဝ႐ုတ္တရက္ထလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခပ္ေဝးေဝးတြင္ ရပ္လိုက္သည္။ ဒူးေထာက္သည္။ လက္အုပ္ခ်ီ၍ ေတာင္းပန္သည္။ ဟန္သာက ထလိုက္လာသည္။ သူမအနီး လိုက္ဒူးေထာက္၍ သူမႏို႔ကို ကိုင္သည္။ သူမ ႐ုန္းသည္။ သူမ ေမးေစ့ကို ခ်ဳပ္ကိုင္၍ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလွည့္သည္။ “မမ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲဗ်ာ” ေျပာလည္းေျပာ သူမ ၾကယ္သီးကိုလည္း ျဖဳတ္သည္။ သူမႏို႔ကို ႏႈိက္သည္။ သူမ ေတာင္းပန္သည့္ အၾကည့္ျဖင့္ ဟန္သာကို ၾကည့္သည္။

ဟန္သာက သူမႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းသည္။ တင္စိုးက ဖိုးသာထူးအခန္းထဲကေန အခင္းထူထူကို ယူလာသည္။ ေခါင္းအုံးလည္းပါသည္။ သူမတို႔ေဘး ပစ္ခ်သည္။ ဟန္သာက အိပ္ယာခင္းေပၚ သူမကို အိပ္ခိုင္းသည္။ သူမ အိပ္လိုက္သည္။ သူမပါးကို နမ္းရင္း ႏို႔ကိုကစားသည္။ ထမိန္ကို ပင့္၍ ပင္တီကို ႏႈိက္သည္။ ေဝေဝတေယာက္ မၿပဳံးႏိုင္ေတာ့။ မ်က္ႏွာကို ပုပ္ေနေအာင္ ထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဟန္သာက “ဒီလိုေတာ့လည္း မမက တမ်ိဳးလွတယ္ဗ်ာ” ဆိုကာ နမ္းသည္။ သူမ မ်က္ႏွာလြဲသည္။ ဟန္သာသည္ သူမ ပါးစပ္ထဲလက္ညိဳးႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည့္သည္။ သူမ ေရွာင္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမထမိန္ကို လာခြၽတ္သည္။ ပင္တီကိုပါ တပါတည္းဆြဲခြၽတ္သည္။ ဟန္သာက ေဘာ္လီကိုပင့္၍ ႏို႔ကိုကိုင္သည္။ ေဇာ္ထက္က ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။ ဟန္သာ ႏို႔ကို စို႔သည္။ တင္စိုးက သူမပါးစပ္နား လီးလာေတ့ထားသည္။

သူမ ပါးစပ္အသာဟေပးလိုက္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ပင့္၍ ဆြဲကားသည္။ သူ႔လီးကို တံေတြးဆြတ္ကာ သူမကို လိုးသည္။ “အု” ပါးစပ္ထဲ တင္စိုးလီးက ျပည့္ေနသည္။ ဟန္သာက ႏို႔စို႔ရင္းမွ ႏို႔ကို လီးနဲ႔ထိုးသည္။ ေဇာ္ထက္က ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးေနသည္။ တင္စိုးက သူမမ်က္ႏွာကို ခြသည္။ ဟန္သာကလည္း သူမရင္ဘတ္ကို ခြသည္။ တင္စိုးက ပါးစပ္ကို လိုးသည္။ ဟန္သာက ႏို႔ကိုလိုးသည္။ ေဇာ္ထက္က ေစာက္ပတ္ကို လိုးသည္။ ေဝေဝမွာ ေနရင္းတန္းလန္း လီးသုံးေခ်ာင္း တၿပိဳင္တည္း အလိုးခံရျပန္သည္။ လိုးရင္း ေဇာ္ထက္က လီးကို ႐ုတ္တရက္ဆြဲခြၽတ္သည္။ အားလုံး လီးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ တင္စိုးက ေရွ႕ကေန ကားယားခြသည္။

ဟန္သာက သူမကို ေလးဖက္ေထာက္ ဆြဲကုန္းသည္။ ေဝေဝသည္ ေရွ႕က တင္စိုးလီးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ကို နည္းနည္းဖင္ေထာင္ ကုန္းလိုက္သည္။ ဟန္သာႏွင့္ ေဇာ္ထက္က သူမေစာက္ဖုတ္ကို တလွည့္စီ လိုးၾကသည္။ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း တင္စိုးလီးက ပါးစပ္ထဲ ျပည့္ကာ အာေခါင္ပင္ စိုက္သည္။ ေနာက္က တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ခ်ိန္းကာ ခပ္ျမန္ျမန္ ေဆာင့္လိုးၾကသည္။ ေဝေဝမွာ ပါးစပ္ထဲ လီးအျပည့္ျဖင့္ ေအာ္ညည္းရသည္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အု အု အု အု အု” “မမ ေယာက္်ားက အေဝးမွာဆိုေတာ့ တားေဆးေတာ့ ထိုးထားမယ္ ထင္တယ္” ေဝေဝမေျပာႏိုင္ပါ။ တင္စိုးက ထလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ သူမ နည္းနည္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေအာ္ႏိုင္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမကို ပက္လက္ထား၍ လိုးသည္။ သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဒူးမွကိုင္၍ ဆြဲကားသည္။ ၿပီးလ်င္ အားကုန္ ေဆာင့္လိုးသည္။ ႏွစ္ေယာက္က ေဘးကေန ၾကည့္ေနသည္။

ေဇာ္ထက္လည္း အားပါးတရ ေဆာင့္လိုးသည္။ “ဆြဲႏိုင္လွခ်ည္လား” ဟန္သာက ေျပာသည္။ ေဇာ္ထက္ကေတာ့ ဘာမွမေျပာ ဆက္လိုးေနသည္။ တင္စိုးက သူမေခါင္းကို ဆြဲထူ၍ သူမ ေစာက္ဖုတ္ကို ျပန္ၾကည့္ခိုင္းသည္။ ေဇာ္ထက္လီးႀကီးက သူမေစာက္ဖုတ္ကို ထက္ျခမ္းခြဲကာ ျမဳပ္လိုက္ ေပၚလိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ တင္စိုးသည္ သူမေခါင္းကို ဆြဲေမာ့ရင္း လီးကို သူမပါးနားကပ္သည္။ သူမပါးကို လီးနဲ႔ ထိုးသည္။ ေဇာ္ထက္ ျမန္လာသည္။ ျမန္ရင္း ျမန္ရင္း လီးကို အဆုံးထည့္ကာ ေဆာင့္သည္။ ေဇာ္ထက္ အေဆာင့္တြင္ သူမသားအိမ္မ်ား လီးရီလာျဖန္းသည္။ ေႏြးခနဲ ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေဇာ္ထက္က သူ႔လီးကို ညိဳးက်သြားသည္အထိ ေစာက္ထုတ္ထဲ စိမ္ထားသည္။ ၿပီးမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္သည္။

လီးထုတ္ၿပီး ေဇာ္ထက္က ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဖိပိတ္ေသးသည္။ တင္စိုးက လာထပ္လိုးသည္။ တင္စိုးက သူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးအျပည့္ထည့္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္သည္။ သူမကိုလည္း ၾကည့္သည္။ “မမ ထရေအာင္” သူမ လက္ကို ကိုင္၍ တင္စိုးပခုံးအား ဖက္ခိုင္းသည္။ သူမ တင္တိုးလည္ပင္းကို လက္ယွက္၍ ဖက္လိုက္သည္။ တင္စိုးက အိပ္ခ်သည္။ သူမ အေပၚက အထိုင္လိုက္ ျဖစ္သြားသည္။ သူမ လက္ကို တင္စိုးက သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ တင္လိုက္သည္။ သူမ ေဆာင့္ေၾကာင့္အထိုင္လိုက္ ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ လီးကို လိုးခ်သည္။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ေဆာင့္ခ်သည္။ ေနာက္ပိုင္းကိုသာ လႈပ္သည္။ လက္ကို တင္စိုးရင္ဘတ္ေပၚ ေထာက္ထားသည္။ ႏို႔ကေတာ့ လႈပ္ခါေနသည္။

သူမက ႏို႔ကို ျပန္ထိမ္းရင္း လိုးခ်သည္။ ေနာက္ ျမင္းစိးသလို ပြတ္ဆြဲသည္။ ခါးေလးၫြတ္၍ ဆြဲသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးအဆုံးထိျမဳပ္ေနသည္။ သူမက ေမာလာသျဖင့္ တေစာင္းေဆာင့္ခ်သည္။ တဖက္သာ ေဆာင့္ခ်သည္။ တင္စိုးက လက္ျပန္ေနာက္ထား၍ သူမကို ၾကည့္သည္။ “အု ဝု အု အ အ အ” သူမ ၿပီးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္လက္ေထာက္၍ အေမာေျဖသည္။ တင္စိုးက သူမကို ဆြဲဖက္သည္။ ေအာက္ကေန ေဆာင့္တက္သည္။ သူမအိုးႏွစ္ျခမ္းကို ဆြဲၿဖဲကာ တင္စိုးက ေအာက္ကေန ေဆာင့္သည္။ တင္စိုးက သူမ၏ ဆံပင္မ်ားကို တဖက္သို႔ ဆြဲစုရင္း ေဆာင့္လိုးသည္။ ေအာက္ကေန ေဆာင့္တက္သည့္ အရသာကလည္း တမ်ိဳးပင္။ လီးကေတာ့ ျမဳပ္ေနသည္။ ဖင္က စူလိုက္ က်ဳံ႕လိုက္ ျဖစ္ရသည္။ တင္စိုးက ဖင္ကို အတင္းၿဖဲထားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းလည္း နမ္းသည္။ အိုးကို ကိုင္၍ ဖိကာ ပြတ္ဆြဲသည္။ သူမက ေနာက္ျပန္ ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ “မမက အရမ္းထန္တာပဲဗ်ာ” တင္စိုးက သူမခါးကိုတဖက္ အိုးကိုတဖက္ ဖိထားသည္။ တင္စိုးလီးက ေတာင့္ခနဲ ေတာင့္ခနဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လႈပ္သည္။ လရည္မ်ားကလည္း သားအိမ္ကို တျဖန္းျဖန္းပန္းသည္။ တင္စိုးက အသာဖိထားသည္။

သူလည္း လီးျပန္ညိဳးသြားမွ လီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲကေန ျဖည္းျဖည္းေလး ထုတ္သည္။ “မမ ကုန္းလိုက္ေနာ္” ဟန္သာက ထပ္ေရာက္လာၿပီး သူမကို အကုန္းလိုက္ လိုးျပန္သည္။ သူမကေတာ့ ဒူးေထာက္ေသာ္လည္း ေခါင္းကိုေတာ့ စိုက္ခ်ထားရသည္။ ဟန္သာက ခါးေစာင္းကိုင္၍ ေဆာင့္လိုးသည္။ သူမ မ်က္ႏွာကို ေဘးတေစာင္းထားရင္း ဟန္သာ လိုးသည္ကို ၿငိမ္ခံသည္။ နည္းနည္းေကာင္းလာသျဖင့္ သူမ ေလးဖက္ေထာက္လိုက္သည္။ လက္တဖက္တည္းေထာက္သည္။ တဖက္ကို ေနာက္အိုးကို ျပန္ကိုင္သည္။ ဟန္သာကို ခပ္ထန္ထန္ ေဆာင့္လာသည္။ သူမလက္ေလးဖက္ ျပန္ေထာက္လိုက္သည္။ ဟန္သာလည္း လရည္ကို သူမသားအိမ္ထဲ ထည့္သည္။ ထပ္အလိုးခံရေသာ္လည္း ေဝေဝတေယာက္ သိပ္မပန္းသလို ျဖစ္ေနသည္။

လရည္မ်ား သားအိမ္ကို ပန္းထားသျဖင့္ လန္းေနသည္လား မေျပာတတ္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမ မ်က္ႏွာကို ေမွာက္ကာ အိပ္ေနလိုက္သည္။ ေကာင္ေလးသုံးေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ ဆိုဖာေပၚထိုင္ကာ သူမကို ၾကည့္ေနသည္။ ညေန ၅ နာရီေက်ာ္မွ ဖိုးသာထူး ျပန္ေရာက္လာသည္။ တကယ္တမ္း သူ႔ေက်ာင္းခ်ိန္က မနက္တပိုင္းသာ ရွိသည္။ ဖိုးသာထူး ဘာလုပ္ေနသည္ မသိ။ အထုတ္ေတြေတာ့ ပါလာသည္။

စားစရာမ်ားကို ဗူးအျပည့္ျဖင့္ သယ္လာသည္။ ဘယ္သူမွ ညေနစာ မစား။ စကားလည္း မေျပာျဖစ္ၾက။ ေဝေဝကလည္း မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ ထိုင္ေနသည္။ ဖိုးသာထူးကေတာ့ ဧည့္ခန္းဆိုဖာတြင္ထိုင္ေနသည္။ ခဏခဏ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ ၾကည့္ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း စကားေတာ့ မေျပာျဖစ္ၾက။ “မင္းတို႔ ျပန္မွ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္” တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ အဆုံး ဖိုးသာထူးက စကားစေျပာသည္။ “မင္းက သူငယ္ခ်င္းခ်င္း မိန္းမတေယာက္အတြက္နဲ႔ သစၥာေဖာက္ေတာ့မယ္ေပါ့” “မ မဟုတ္ပါဘူးကြာ မ မေတာ္လို႔ပါ” “ေန႔ခင္းက ငါတို႔ ဖုတ္ၿပီးၿပီေဟ့ေကာင္ ေတာ္တာမွ ေခ်ာင္ခ်ိေနတာပဲ” “အဲ အဲလိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ” ေဇာ္ထက္က ထလာသည္။ ဖိုးသာထူး လက္ကို ဆြဲသည္။ “မင္းအခန္း အျပင္ကေန ခတ္တဲ့ေသာ့ ေလးေပးစမ္းပါ” “ဘာ ဘာလုပ္မလို႔လဲ” “မင္းကလည္းကြာ မင္းအခန္း အျပင္ကေန ခတ္တဲ့ေသာ့ လိုခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ” ဖိုးသာထူးက ဘုမသိ ဘမသိ ေသာ့တြဲမ်ားထဲမွ သူ႔အခန္းကို အျပင္ဘက္က ခတ္ေသာ ေသာ့ကို သြားယူလာသည္။

“ေအာ္ ေဟ့ေကာင္ မင္းအိပ္ယာ အျပင္ေရာက္ေနတယ္၊ အဲဒါ သြားသိမ္းလိုက္ေလ” ဖိုးသာထူးက သူ႔အိပ္ယာခင္းကို ယူ၍ အခန္းထဲ ဝင္သည္။ ေဇာ္ထက္က ဖိုးသာထူး အခန္းထဲ ရွိေနခ်ိန္ အျပင္ဘက္ကေန တံခါးကို ေသာ့ခတ္လိုက္သည္။ “ဟာ ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ေတြ” “ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း” ဖိုးသာထူး အခန္းတံခါးကို ထုသည္။ “ေကာင္းေသာ ညပါ ဖိုးသာထူး” ေဇာ္ထက္က အခန္းျပင္ကေန ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ တံခါးထုသံၾကား၍ ေဝေဝ မီးဖိုခန္းမွ ထြက္လာသည္။ အေျခအေနကို ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္လိုက္သလို ရွိသည္။ “ရွင္တို႔ အဲလို မလုပ္ပါနဲ႔” ေဝေဝကို ၾကည့္ရင္း ေဇာ္ထက္က ေသာ့ကို ေဘာင္းဘီထဲထည့္သည္။ ေဝေဝက ေနာက္ဆုတ္သည္။ ေနာက္တြင္ ဟန္သာက ေဝေဝကို ဖက္လိုက္သည္။ “မမ အိပ္ခန္းပဲ သြားရေအာင္ မမ” ေဝေဝအိုးကို အေတ့လိုက္ ဟန္သာက ေျပာသည္။ ေဝေဝက ႐ုန္းသည္။

ဟန္သာက ဖက္ထားၿမဲ ဖက္ထားသည္။ ေနာက္ကေန လီးျဖင့္လည္း အိုးကိုေထာက္ထားသည္။ လီးက ေတာင္ေနသည္။ ေဝေဝအိုးကို ေထာက္ရင္း ခါးကေန ဖက္ကာ ဟန္သာက ေဝေဝကို အေပၚထပ္ေခၚတက္သည္။ အေပၚထပ္တြင္ ေဇာ္ထက္က တံခါးဖြင့္သည္။ ဟန္သာက ေကာ့ထည့္လိုက္သည္။ ေဝေဝေရွ႕တိုးသြားသည္။ တင္စိုးက ေဝေဝကို ကုတင္ေပၚ ဖက္၍ အိပ္ခ်လိုက္သည္။ “မမရဲ႕ ေယာက္်ားအစား တာဝန္ယူေပးမလို႔ပါ မမ” ေျပာလည္းေျပာ ေဝေဝအက်ႌကိုလည္း ဆြဲခြၽတ္သည္။ ၾကယ္သီးမ်ားကိုပင္ ျဖဳတ္မေနေတာ့။ ႏို႔မ်ားကို အတင္းကိုင္သည္။ ထမိန္ကို ဆြဲခြၽတ္သည္။ ေဝေဝက ေပါင္ခ်င္းေစ့ထားသည္။ တင္စိုးကလည္း မရမက ခြၽတ္သည္။

ပင္တီကိုပါ အတင္းခြၽတ္သည္။ သူမ မတတ္ႏိုင္။ ေနာက္ ေစာက္ဖုတ္ကို ကုန္းယက္သည္။ “တင္စိုး” “ဘာလဲ” တင္စိုးက ေဝေဝေစာက္ဖုတ္ ယက္ရင္း ဟန္သာေခၚသည္ကို လွမ္းထူးသည္။ “ဟိုေကာင္ ဝယ္လာတဲ့အထဲ အရက္မပါဘူးကြ၊ ငါတို႔ မွာလိုက္ရမလား” “ဘယ္သူ႔ကို မွာမလဲ” “တင္ထြန္းေလကြာ၊ သူ႔ကိုလည္း ေဆာ္ႀကီးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရေအာင္” ဟန္သာစကားေၾကာင့္ ေဝေဝက ျငင္းသည္။ ေခါင္းခါသည္။ မလုပ္နဲ႔ဟု လွမ္းေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ မရ။ တင္စိုးက တက္လိုးသည္။ ႏွစ္နာရီနီးပါးသာ နားရေသးသည္။ တင္စိုးကတက္လိုးျပန္ၿပီ။ တင္စိုးလိုးေနစဥ္အတြင္း ဟန္သာ တင္ထြန္းကို အရက္မွာေနသံ ၾကားရသည္။ တင္စိုးက ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္သည္။ ေဇာ္ထက္က ကုတင္ေပၚ တက္လာၿပီး သူမႏို႔ကို ကစားသည္။ ကိုင္႐ုံ မဟုတ္။ ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ ပုတ္သည္။ ႏို႔သီးဖ်ားကို လက္ဖ်ားျဖင့္ေတာက္သည္။ “ေဖာက္” တင္စိုး ဆက္မလိုး။ လီးကို ႐ုတ္တရက္ဆြဲထုတ္သည္။ တင္စိုးမလိုးေတာ့ ေဇာ္ထက္က တက္လာသည္။ သူမ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အေပၚမတင္၍ ေအာက္ကေန လိုးသည္။

သူမ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲ၍ လိုးသည္။ တင္စိုးက သူမ ဆံပင္မ်ားကို သပ္ကစားသည္။ သူမကိုယ္ကို နည္းနည္းဆြဲလွည့္သည္။ သူမကိုယ္နည္းနည္းေစာင္းေတာ့ ကုတင္ေအာက္ကေန ႏို႔ကို စို႔သည္။ ဟန္သာက သူမ ပါးစပ္ထဲ လက္ညိဳးထည့္သည္။ ေဇာ္ထက္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးသည္။ သူမက နာသျဖင့္ ေအာ္သည္။ ေအာ္ရင္း သူမ တကိုယ္လုံး ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။ “ေဆာ္ႀကီး ၿပီးျပန္ၿပီေဟ့ေကာင္” “လီးကို ဆိမ့္သြားတာပဲ” ဆိုကာ ေဇာ္ထက္က လီးကို ဆြဲထုတ္သည္။ ဟန္သာက ေပါင္ၾကားထဲ ထပ္ဝင္သည္။ သူမကို ဆက္လိုးသည္။ ေဝေဝမွာ လီးမ်ိဳးစုံ ဆက္တိုက္ သြင္းၿပီး အလိုးခံရသည္။ လိုးသူကလည္း ခပ္ထန္ထန္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးသည္။ မညာမတာ လိုးသည္။ “တြန္ တြန္း တြန္” “ေဟ့ေကာင္ ဟိုေကာင္ေရာက္ၿပီ သြားႀကိဳလိုက္” သူမ ထိုစကားကို ၾကားေတာ့ ေခါင္းခါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

အားလုံး ေအာက္ဆင္းသြားၾကသည္။ မဆင္းခင္ သူမကို တစ္ခု ေျပာသြားသည္။ “မမ အဝတ္အကုန္ ျပန္ဝတ္ထား၊ ဆံပင္ေတြ ျပန္ျပင္ထား” သူမ ေခါင္းခါသည္။ “ျဖန္း” “အ” တင္စိုးက မေျပာမဆို သူမပါးကို ျဖတ္႐ိုက္သည္။ သူမ လန႔္သြားသည္။ သူမ အဝတ္ျပန္ဝတ္ကာ ဆံပင္မ်ား ျပန္သိမ္းျပင္သည္။ “ျမန္ျမန္လုပ္” ၿပီးမွ ေအာက္ဆင္းသြားသည္။ တေအာင့္ေနေတာ့ သူတို႔ေျပာသည့္ တင္ထြန္းဆိုသည့္သူ သူမအခန္းထဲ ဝင္လာသည္။ သူမ အခန္းေထာင့္တြင္ ရပ္ေနသည္။ “အလန္းပဲ” တင္ထြန္းဆိုသည့္ သူက ယခင္ေကာင္ေလးထက္ အသက္ေတာ့ နည္းနည္းႀကီးပုံရသည္။ သူမ လက္ကို ဆြဲသည္။ ကုတင္ေပၚ တြန္းတင္သည္။ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ သူမ အငိုက္မိကာ ကုတင္ေပၚ ပစ္က်သည္။ သူမေပၚ တက္ခြသည္။

ထမိန္ကလည္း နည္းနည္း လန္သလို ျဖစ္ေနရာ တင္ထြန္းက ေပါင္ခြၾကားကို ေညာင့္သည္။ ေလးငါးခါေညာင့္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္သည္။ ေဘာင္းဘီခြၽတ္လိုက္သည္။ “ဟင္” လီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ လီးတန္းလန္းျဖင့္ ကုတင္ေပၚတက္လာသည္။ တက္တက္ခ်င္း သူမေပါင္ၾကားကို လ်က္သည္။ လွ်ာၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။ တေနကုန္ အလိုးခံထားရသျဖင့္ နာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္က လွ်ာၾကမ္းျဖင့္ အပြတ္ခံရေတာ့လည္း ျပန္ခံခ်င္လာျပန္သည္။ သူမထံမွ ညည္းသံထြက္လာသည္ႏွင့္ တင္ထြန္းက သူ႔လီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ “အ” ေတာ္ေတာ္နာသည္။ လီးက သူမ်ားလီးထက္ ႀကီးေနသည္။ တင္ထြန္းက သူမအေပၚကေန ခြ၍ လိုးခ်သည္။ လိုးရင္း အေပၚတက္လာသည္။ သူမႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ “ဒီလိုလွတဲ့ မမနဲ႔ ဘာလို႔ ေနာက္က်မွ ေတြ႕ရသလဲကြာ” ေျပာလည္းေျပာ နမ္းလည္းနမ္းသည္။ ႏို႔လည္းကိုင္သည္။

လိုးလည္းလိုးသည္။ တင္ထြန္းသည္ တခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ျပန္သည္။ တခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ရင္း သူမကို ေငးသည္။ သူမက ေခါင္းအုံးကိုသာ လက္ျပန္ဖက္၍ ဆုပ္ကိုင္ထားရသည္။ တင္ထြန္းက ေနာက္ျပန္မတ္၍ လိုးသည္။ သူမကို ၾကည့္ရင္း လိုးသည္။ ခဏၾကာေတာ့ တင္ထြန္း ျပန္ကုန္းခ်လာသည္။ သူမပါးစပ္ထဲ လွ်ာထိုးထည့္သည္။ သူမ စုပ္ေပးသည္။ တင္ထြန္းက သူမႏို႔ကို ဆြဲကိုင္သည္။ ေဆာင့္သည္။ လီးက မနားစတမ္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ေနသည္။ ႀကီးကလည္း ႀကီးသျဖင့္နာသည္။ တင္ထြန္းက လိုးရင္း လီးကို ႐ုတ္တရက္ထုတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ဖမ္းလ်က္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို လွ်ာအျပားလိုက္ လ်က္ၿပီးေနာက္ ျပန္လိုးျပန္သည္။ လိုးရင္း တင္ထြန္းက ေပါင္တဖက္ကို စဆြဲသည္။ ဆြဲကားသည္။ လိုးရင္း အေပၚေထာင္သည္။ ေပါင္တဖက္ေထာင္၍ လိုးသည္။ ေနာက္တဖက္ထပ္ဆြဲသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္သည္။

အေထာင္လိုက္ လိုးသည္။ တင္ထြန္းက သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို မိုးေပၚေထာင္ကာ လိုးသည္။ “အ အား အား အီး အား အိုး အား” လီးက ႀကီး၍လား သူမက ထန္၍လားမသိ။ သူမ ၿပီးျပန္သည္။ သူမ တကိုယ္လုံးႏႈန္းခ်ိသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တင္ထြန္းကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္ေပ။ သူမလက္ကို ဆြဲကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာသည္။ သူမ ဒူးမခိုင့္တခိုင္နဲ႔ ေအာက္ဆင္းလာရသည္။ “ေဟ့ေကာင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြ” “တေယာက္တည္း လိုးတာ ပ်င္းတယ္ေလကြာ” ဟန္သာႏွင့္ ေဇာ္ထက္က ထမင္းစားေနသည္။ တင္စိုးက အရက္ေသာက္ေနသည္။

တင္ထြန္းက ေဝေဝကို တင္စိုးေဘးနားရွိ ဆိုဖာေပၚတြင္ သူက ေအာက္တြင္ထိုင္၍ အေပၚကေန ေနာက္ျပန္လိုက္ ေဝေဝကို ထိုင္ခ်ခိုင္းသည္။ ေဝေဝမွာ ေပါင္ကို ကားၿပီး တင္ထြန္းလီးေပၚ ေနာက္ျပန္ ထိုင္ခ်ရသည္။ တင္ထြန္းက ခါးကို ကိုင္၍ ေဆာင့္ခ်ခိုင္းသည္။ သူမလည္း ေပါင္ကားရင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ ေဝေဝမွာ ေခြၽးေတြလည္း ႐ႊဲနစ္လာသည္။ “ငါတေယာက္တည္း လိုးတာ ပ်င္းလို႔ ဆင္းလာတာေလကြာ ေရွ႕ကေန တခုခုလုပ္ေလ” တင္ထြန္းက ထိုသို႔ေျပာသျဖင့္ တင္စိုးက သူ႔ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္သည္။ တင္ထြန္းသည္ သူမကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔တြန္းလိုက္သည္။ သူမတင္ထြန္းလီးေပၚ ထိုင္လ်က္ ေဆာင့္ခ်ရင္း ေရွ႕မွ တင္စိုးလီးကို စုပ္သည္။ ေဇာ္ထက္က သူမႏို႔ကို လာကိုင္သည္။ ေဇာ္ထက္က ငုံ႔ကာ ႏို႔ကပ္စို႔လိုက္ေသးသည္။

တင္ထြန္းက ျမန္လာသည္။ တင္စိုးကလည္း လီးက ႀကီးလာသည္။ ဟန္သာကလည္း စားေနေနရာမွ ထလာသည္။ တင္ထြန္းေဘးတြင္ ထိုင္သည္။ တင္စိုးမွာ ခုနကတည္းက ၿပီးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနရာ ခုေတာ့ ေဝေဝပါးစပ္ထဲ ၿပီးထည့္လိုက္သည္။ တင္စိုးၿပီးထည့္ေတာ့ ေဇာ္ထက္လည္း ထလာကာ ပါးစပ္ကို လိုးျပန္သည္။ ေဝေဝမွာ ေအာက္က ေစာက္ဖုတ္ကို တင္ထြန္းက ေဆာင့္ေနရာမွ အေပၚက ပါးစပ္ထဲ ေနာက္ထပ္တေယာက္ ထပ္ၿပီးထည့္ျပန္သည္။ ေဇာ္ထက္ၿပီးေတာ့ ဟန္သာလည္း ပါးစပ္ထဲ ၿပီးထည့္သည္။ “မင္းတို႔ေတြေတာ့ကြာ” တင္ထြန္းက ေျပာသည္။ သူက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မၿပီးေသး။ ဟန္သာတို႔ေတာ့ ပင္ပန္း၍လား အရက္ေၾကာင့္လား မသိ။ အိပ္ေပ်ာ္ကုန္သည္။ ေဝေဝကေတာ့ တင္ထြန္းက တခ်ီၿပီးတခ်ီဆြဲသျဖင့္ ညသန္းေခါင္မွ အိပ္လိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာင္းပန္ လိုက္ရသည္။

“မမကို တေနကုန္ သူတို႔လိုးထားတာ၊ ေမာင္ေလးကလည္း တညကုန္ ဆက္လိုးေတာ့ မမအရမ္းနာေနၿပီ မနက္ဖန္က်ရင္ ေမာင္ေလးတို႔ လိုးခ်င္လည္း မမ မခံႏိုင္ ျဖစ္မယ္ေနာ္” နည္းနည္းပါးပါး ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္မွ တင္ထြန္းက လိုးတာ ရပ္ၿပီး သူမကို အိပ္ခြင့္ျပဳသည္။ မနက္ သူမႏိုးလာေတာ့ ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားကလည္း ႏိုးေနၿပီ။ မ်က္ႏွာမ်ားပင္ သစ္ၿပီးေနၿပီ။ သူမလည္း မ်က္ႏွာသစ္ ထမင္းခ်က္လုပ္သည္။ ဟင္းက မေန႔က ဝယ္လာရာတြင္ တို႔ပင္ မတို႔ရေသးသည့္ ဟင္းကို ေႏြးသည္။ “ၾကာလိုက္တာ ဗိုက္ဆာၿပီ” အလိုးလည္း ခံရေသး။ သူတို႔စားဖို႔လည္း ခ်က္ေပးရေသး။ အေအာ္လည္း ခံရေသးဆိုသည့္ အထဲက ျဖစ္ေနသည္။

“မေန႔ညက ငါလိုးတာ မဝေသးဘူး၊ မနက္ခင္း မိတ္ဆက္အလိုးေလး လိုးလိုက္ဦးမယ္” တင္ထြန္းက ထလာသည္။ သူမကို ေနာက္က ဖက္၍ ထမိန္ကို ပင့္သည္။ တင္ထြန္းက သူ႔ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္ကာ ေနာက္ကေန လိုးပါေတာ့သည္။ သူမလည္း မီးဖိုေဇာင္းေလးကို ကိုင္ကာ ကုန္းရသည္။ တင္ထြန္းက ေတာ္ေတာ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ရင္း ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူမအိုးေပၚ လရည္လြတ္ခ်သည္။ “မနက္ခင္း မိတ္ဆက္အလိုးက ေကာင္းတယ္ကြ ေဟ့ေကာင္” “စမ္းၿပီေလ” တင္စိုး၊ ဟန္သာႏွင့္ ေဇာ္ထက္ မနက္ခင္း မိတ္ဆက္အလိုးေလးျဖင့္ သူမကို လိုးၾကသည္။ ေနာက္ ထမင္းစားသည္။

ခဏေလးသာ နားရသည္။ တင္ထြန္းက သူမကို ထပ္လိုးသည္။ တင္ထြန္းလိုးေတာ့ တင္စိုးလည္း ေရွ႕ကေန ပါးစပ္ကို လာလိုးသည္။ လိုးရင္း ပါးစပ္ထဲ ၿပီးထည့္သည္။ တင္ထြန္းကလည္း ပါးစပ္ထဲ လီးၿပီးထည့္ျပန္သည္။ သူမက လရည္မ်ားကို ဤအတိုင္းပင္ ေထြးထုတ္ရာ ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္သာမက လည္ပင္းႏွင့္ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ပါ လရည္မ်ား ႐ြဲေနသည္။ အစက ျဖဴေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း အရည္ေပ်ာ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါးျပင္ ေအာက္ပိုင္း ႏႈတ္ခမ္း လည္ပင္းႏွင့္ ရည္ၫႊန႔္တြင္ လရည္မ်ား တလက္လက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေလးေယာက္သားကလည္း လူငယ္မ်ားပီပီ ေတာ္ေတာ္လိုးႏိုင္သည္။ မနက္စာစားၿပီး ႏွစ္ခ်ီစီ အၿပီးခံလိုက္ရသည္။ ေဝေဝမွာေတာ့ နည္းနည္းပင္ ႏြမ္းခ်ိခ်ိ ျဖစ္သြားသည္။ “ငါ့ ငါ့တူေလး ဖိုးသာထူးကို အခန္းထဲကေန ထုတ္ေပးဦးေလ” “မမက က်ေနာ္တို႔နဲ႔ မေလာက္ေသးဘူးလား” “မဟုတ္ဘူး သူ ငတ္ၿပီး သူ႔ဦးေလးဆီ သတင္းေတြ ပို႔ေနမွာစိုးလို႔” “ဟုတ္သားဟ” ထိုအခါမွ ေဇာ္ထက္က ဖိုးသာထူးကို တံခါးဖြင့္ေပးသည္။

ဖိုးသာထူးက ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနပုံေတာ့ ရသည္။ “ငါ အဲေလာက္ ေအာ္ေနတာ ဘာလို႔ တံခါး မဖြင့္တာလဲကြာ” “မင္းက ေစာက္ခ်ိဳးမွ မေျပတာ” “ဒီေကာင့္ကို ေက်ာင္းသြားခိုင္းလိုက္” ဟန္သာက ဖုန္းကလိရင္း ေအာ္ေျပာသည္။ တင္စိုးႏွင့္ တင္ထြန္းက အရက္ေသာက္ေနသည္။ ေဇာ္ထက္က ဖိုးသာထူးကို ၾကည့္ေနသည္။ ဖိုးသာထူးက ေဘးဘီကိုၾကည့္ရင္း ေဝေဝကိုေမးသည္။ “မင္း မရီးကို ဖင္မလိုးရေသးဘူးကြ ဖင္လိုးမလို႔ ေရသြားခ်ိဳးခိုင္းထားတယ္ အဓိကကေတာ့ ဖင္ေဆးခိုင္းတာေပါ့ကြာ” “ငါ ငါေက်ာင္း ေက်ာင္းမသြားေတာ့ဘူး မင္း တို႔ နဲ႔ ပါ မယ္” “မင္း လိမၼာမယ္လို႔ေတာ့ ငါတို႔ထင္တာပဲေလ” တင္ထြန္းက ေျပာသည္။ ဖိုးသာထူးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးကို ၾကည့္လိုက္သည္။

ဟန္သာ၊ ေဇာ္ထက္၊ တင္စိုး၊ တင္ထြန္းတို႔၏ အေၾကာင္းကို သူသိပါသည္။ ဖိုးသာထူးက တင္ထြန္းေသာက္ေနေသာ အရက္ခြက္ထဲသို႔ အရက္ထပ္ငွဲ႔ရင္း ထိုအရက္ခြက္ကို သူေသာက္လိုက္သည္။ “ငါ ငါ က ခုမွ မမနဲ႔ မိန္းမကို စလိုးဖူးတာ ဆိုေတာ့ ငါ မင္းတို႔လိုးမွာ ႏွေျမာလို႔ ခုလို လုပ္မိတာ ေတာင္းပန္ ပါတယ္ကြာ” “ဟား ဟား ဟား တကယ္ႀကီးလားကြာ မင္း မိန္းကေလးေတြကို မလိုးဖူးေသးဘူးလား” ဟန္သာက ေမးသည္။ သူ ေခါင္းညိတ္သည္။ “မင္းတို႔ကေတာ့ မိန္းကေလးေတါ အမ်ားႀကီး လိုးဖူးမွာေပါ့” ဟန္သာက သက္ျပင္းခ်သည္။ သူတို႔ဇာတ္လမ္းက ေကာင္းေတာ့ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ပါလား။ ၿပီးပါၿပီ။