အင်းဆက်

အမူပို

အမူပို

အေး…လူတစ်ယောက်ဟာ ကာမရောဂါ စွဲကပ်လာရင် ဒီရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေတဲ့ ဆေးမရှိဘူးလို့….ဆိုလိုတာပေါ့ကွာ…အဲ…ဒါပေမဲ့…. မိမိရဲ့ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ မေ့လျော့ပေါ့ဆမှု မရှိခြင်းကတော့ ကာမရောဂါကို ပျောက်ကင်း စေတဲ့ အလွန်အစွမ်းထက်တဲ့ ဆေးပါဘဲတဲ့…..” “…..သြော်.. ဟုတ်ကဲ့…အဘ သာလှ… ဒါနဲ့…လင်္ကာမှာ ဆေးမရှိဘူးလို့လဲ ဆိုတယ်. …မဟာသြသဓဆေးမည်စွလို့လဲဆိုတယ်….ဒီအဓိပ္ပါယ်ကို ကျုပ်ကောင်းကောင်း မသိဘူး အဘ…အဲဒါလည်း ရှင်းပြပါအုံး….” “….အေး..အေး…နားလည်သလောက် ရှင်းပြရတာပေါ့ ကွာ…အဆင်း..အသံ.. အနံ့ အရသာ… အတွေ့…ဆိုတဲ့… မင်းတို့ငါတို့တွေထိခံစားနေတဲ့ သဘာဝရုပ်ဓာတ်တွေ ကို အာရုံလို့ခေါ်သကွ….ဒီအာရုံငါးမျိုးဟာ ကာမစိတ်ဓာတ်ကို တိုးပွားစေတတ်လို့ ကာမဝတ္ထု……ကာမအာရုံလို့ခေါ်တယ်… ဒီပြင်ပက ကာမဝတ္ထုနဲ့ အဇ္ဈတ္တက ကိလေသာ ပေါင်းဆုံမိတဲ့အခါ ကာမရောဂါတွေ အဆင့်ဆင့်တိုးပွားလာတော့တာဘဲ ……..တိုးပွားရုံတင်မကတော့ဘူး…မောင်…ရေ…တဖြည်းဖြည်းရောဂါက…ရင့်ရင့် လာတယ်

.အေး…အဲဒီလို စိတ်ထဲမှာ ထကြွသောင်းကျန်းလာတဲ့ ကာမရောဂါကို ကုသဖို့ ပြင်မမှာ ဆေးမရှိဘူးလို့ ပြောတာ…”“…..သြော်…..သြော်….” ဘကြည်က ဦးသာလှစကားကို ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ထောက်ခံလိုက်သည်။ဦးသာလှက သူ့စကားကို ဆက်ပြန်၏။ “…..ဥပမာ….ဖျားတယ်….ဗိုက်နာတယ်…..ခေါင်းကိုက်တယ် ဆိုပါတော့ကွာ… အဲဒီ ရောဂါဝေဒနာကို ပျောက်ကင်းသက်သာစေတဲ့ အဖျားပျောက်ဆေး.. ခေါင်းကိုက် ပျောက်ဆေး…. ဆေးတွေ အမျိုးမျိုးရှိတယ်…. တိုင်းရင်းဆေး…အင်္ဂလိပ်ဆေးအစုံ ပေါ့ကွာ…”“….ဒါပေမဲ့ မင်းတို့ငါတို့ရဲ့ စိတ်ထဲကဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကာမရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေ တဲ့ ဆေးကတော့ ဘယ်ဆေးဆိုင်မှာမှ ဝယ်လို့မရနိုင်ဘူးတဲ့… နိုင်ငံခြားမှာလဲမရဘူး.. နတ်ပြည်လှမ်းမှာလဲ… မရဘူး…ရှိမှ မရှိပဲကိုးကွ… အေး…ဒီတော့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကာမရောဂါကို စိတ်မှာမှီနေတဲ့ အစွမ်းထက် စေတသိက်ဆေးဝါးနဲ့ပဲ ကုသနိုင်တယ်… အဲဒီစေတသိက်တွေကတော့ ပညာနဲ့သတိပဲ….။

ဒီသတိနဲ့ပညာ ဆိုတဲ့ တရားနှစ်ပါးဟာ ကာမရောဂါကို အကောင်းဆုံး ပျောက်ကင်းစေတဲ့ မဟာသြသဓ ‘ ဆေးကောင်းဝါးကောင်းကြီးတွေပဲပေါ့ကွာ……” “…..သြော်… ဟုတ်ကဲ့…အဘ…ရှေ့ဆက်ပြီး မိန့်ပါအုံး….” ဦးသာလှက ရေနွေးပုဂံကိုလှမ်းအယူ ဘကြည်က ကဗျာကယာနှင့် လေးလေးစားစားပေးလိုက်၏။ပုဂံပြန်အချ အလိုက်တသိ ထပ်ငှဲ့ပေးလိုက်၏။ ဒီကောင်၏အလိုက်သိတတ်မှုကို ဦးသာလှစိတ်ထဲက ကျိတ်၍ချီးမွမ်းလိုက်သည်။ ဦးသာလှ ခွေးလှေးယားစေ့လှော် တစ်ဇွန်းစားလိုက်သည်။မွှေးပျံ့ခါးသက်သော လဖက်ခြောက်အကောင်းစားခပ်ထားသည့် အဖန်ရည်ကို တစ်ငုံသောက်လိုက်၏။ အဖန်ရည်သတ္တိက တကိုယ်လုံး လန်းဆန်းသွားစေသည်။ “….အင့်….မင်းလဲ စားလေကွာ…” ဦးသာလှက ခွေးလှေးယားစေ့လှော် ပန်းကန်ကို ဘကြည်ရှေ့သို့တိုးပေးလိုက်၏။ ဗဟုသုတနည်းပါးသော ဘကြည်က ခွေးလှေးယားစေ့လှော်ကို မကြိုက်ပါ… သို့သော်…..မကောင်းတတ်၍ တဇွန်းတော့ စားပြလိုက်သည်။

“…..ဒူလာ အညောင်းအကိုက်အတွက် …အလွန်ကောင်းတယ်ကွ….” “….ဟုတ်ကဲ့….အဘ….” ဘကြည်သည် စကားပြောကြွယ်၍ပါးနပ်သော်လည်း စာပေဗဟုသုတနည်းပါးသည်။ နည်းဆို ၂ တန်းအောင်ရုံသာ အတန်းကျောင်းနေခဲ့ဖူး၏။ထို့ကြောင့် ဦးသာလှ စားနေသော ခွေးလှေးယားစေ့သည် မည်သည့်အာနိသင်ရှိကြောင်း ဘကြည်လုံးဝ မသိပါ …… ဦးသာလှပြောသလို ဒူုလာအညောင်းအကိုက်အတွက် ဓာတ်စာဟုသာ မှတ်ထားလိုက်၏။ ဦးသာလှက စောစောကစကားကို ပြန်ဆက်၏။“…..မင်းတို့ ငါတို့ဘက်ကကြည့်ရင်……. ကာမရောဂါကိုဖြစ်ပွားစေတာ.. ဣတ္ထိယခေါ် မိန်းမတွေပဲကွ…. တစ်ခါ သူတို့ရဲ့ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတာ လဲ ဒို့ယောကျာ်းတွေပဲပေါ့ကွာ…. အခု မင်းကိုယ်မင်းဘဲ စဉ်းစားကြည့်လေ… တင်အိနဲ့ မင်းနဲ့ ဘယ်လောက် ကာမရောဂါတွေ အပြန်အလှန်ထနေကြသလဲဆိုတာ …….ဟား …ဟား ….” ဦးသာလှက သူ့အပြောသူ သဘောကျ၍ တဟားဟား…..အော် ရယ်ပါတော့သည်။

ထိုစဉ် တောင်းတစ်လုံးကိုခေါင်းပေါ်ရွက်၍ မရင်မေတစ်ယောက် အိမ်ခေါင်းရင်းဘက်က ဝင်လာသည်။ခေါင်းရင်းဘက်ရှိ ခြံစည်းရိုးနှင့်တဆက်တည်းတွင် ဦးသာလှပိုင်ယာကွက်တွေက ဧက ၂၀ ကျော်လောက်ရှိသည်။ထိုယာကွက်တွေကို မရင်မေက လုပ်ကိုင်ပေးပြီး ၃ ပုံ ၂ ပုံ အခွင့်အရေးကို မရင်မေက ရရှိ၏။မရင်မေက ဦးသာလှ၏ တူမဖြစ်သည်။ ဦးသာလှ အမ သုံးဝမ်းကွဲရဲ့ သမီးဖြစ်၏။အသက်က ၃၈ နှစ်အရွယ်ခန့်ရှိပြီး အိမ်ထောင်မရှိသည့် တကိုယ်တော်အပျိုကြီးဖြစ်သည်။အသားအရေက ဝင်းဝါစိုပြေပြီး ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ဒေါင်ကောင်းကောင်းလုံးကြီး ပေါက်လှကြီး ဖြစ်၏။ ဦးသာလှတို့ တူဝရီးက သည်ရွာဇာတိများမဟုတ်ကြ။အောက်ပြေ အောက်ရွာ တောင်ငူနယ်ကဖြစ်၏။ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင်ကသာ ဤရွာဇာတိသူ ဖြစ်သည်။ယခုဦးသာလှပိုင်ဆိုင်ထားသော မြေကွက်များမှာ မအုံးရှင် ဘက်ကရထား သော အမွေအနှစ်များဖြစ်သည်။ဦးသာလှနှင့်မအုံးရှင်တို့မှာ သားသမီးမထွန်းကား…. ထို့ကြောင့် မရင်မေကို ၉ နှစ်သမီးအရွယ်လောက်ကပင် မွေးစားခဲ့သည်။

လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကိုနေထိုင်စေသည်။ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည်ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင် သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။မရင်မေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါသည်။ဆယ်တန်း အောင်ပြီးလည်းဖြစ်၏။မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေးချောင်လည်သူများဖြစ်ကြ၏။အမျှော်အမြင် ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာလုပ်ကိုင်ကြသည်။အနှစ် ၂၀ ကျော်ကြာပြီဖြစ်၍ မရင်မေသည် ဤရွာသူလုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ…. ရွာ၏သာရေး နာရေးလှုမှုရေးကိစ္စရပ်များတွင် ရှေ့တန်းမှပါဝင်၍ တက်တက်ကြွကြွ လုပ်ဆောင်သည်။မရင်မေက ဦးဆောင်၍ အမျိုးသမီးဝတ်အသင်းဖွဲ့ကာ အဖိတ် ဥပုသ်ထွက်နေ့တိုင်း ရွာလည်ဓမ္မာရုံတွင် ဝတ်တက်ကြ၏။စုစုပေါင်း အမျိုးသမီးကြီးငယ် ၅၀ ကျော်ခန့်ရှိ၏။

“….အမ….ပြန်ရောက်ပြီလား…” “…..အေး…..ရောက်နေတာကြာပလား…” “….ဟုတ်ကဲ့….” ဘကြည်က ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း ခရမ်းချဉ်သီးများအပြည့်အမောက်ထည့်ထား သော ထန်းခေါက်တောင်းတစ်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ရွက်၍ ဝင်လာသော မရင်မေကိုနှုတ် ဆက်လိုက်ရာ မရင်မေကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ မရင်မေက လှေကားတက်ခုံပေါ်တွင် ခရမ်းချဉ်သီးတောင်းကို ချမည့်ဟန်ဖြင့် ဒူးနှင့်ခါးကိုညွတ်၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်မပြီး အောက်သို့ချလိုက် သည်။ ထမီတိုတိုဝတ်ထားသဖြင့် တင်းရင်းစိုပြေသော ခြေသလုံးသားများ၏ သန်စွမ်းမှု မို့မောက်သောရင်သားအစုံ ဝိုက်ကားသောပုံသဏ္ဍာန်ရှိသည့် ကားကား စွင့်စွင့် ငွါးငွါးဖွင့်ဖွင့်ရှိလွန်းလှသည့် ပြည့်ဖြိုးတင်းအိသော တင်သားဆိုင်ထွားထွားများ ထိုသို့ ထိုသို့သော အလွန်အချိုးစားကျနသည့် ဣတ္ထိယအင်္ဂါရပ်များကို အရောင်လက်သောမျက်လုံးတို့ဖြင့် ဖျတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိ၏။

မရင်မေက ဆံထုံးကို ဖြည်ချရင်း ခေါင်းခုပုဆိုးဖြင့် ယပ်ခတ်သလိုလုပ်ကာ အမောဖြေနေသည်။ ပြည့်ဖြိုးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံကြီးတွေက ထမီကို ထွင်းဖေါက်၍ အလှပြနေသည့်နှယ် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင်ရှိလှသည်။ ဘကြည်မိန်းမ တင်အိလည်းလှပါသည်။အဖုအထစ်အမို့အမောက် အင်္ဂါရပ်များနှင့်ပြည့်စုံပြီး စွဲမက်စရာကောင်းလှပါသည်။ တင်အိ က မရင်မေလောက် တော့ ဒေါင်မကောင်း…. သည်တော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက်လုံးကြီးပေါက်လှစတိုင်တော့ မဟုတ်။ အဲ တင်အိက မရင်မေထက်သာတာက အရွယ်ဂုဏ်…ငယ်ဂုဏ်… တင်အိ အသက်က အခုမှ ၃၀ ထဲ ဝင်ရုံရှိသေး၏။ ခက်သည်က ကျားဆိုသောသတ္တဝါသည် ကိုယ့်မိန်းမမည်မျှ ချောမောလှပပြီး စွဲမက်စရာ အင်္ဂါရပ်တွေနှင့်ပြည့်စုံပါစေ နေ့ရှိသရွေ့ ညရှိသရွေ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံလာသည့်အခါ ရိုးအီသွားတတ်ပါသည်။ အတွင်းသိ အစင်းသိ ကြာကြာပေါင်းလာသောအခါ တစ်ချိန်ကချစ်ခင်နှစ်သက်စွဲမက် စရာဟု ထင်ခဲ့သောအရာတွေက အပြစ်အသွင်ဆောင်လာပြီး အင်တင်တင် ညီးတီးတီးဖြစ်လာတတ်၏။

ထို့ကြောင့် အာရုံကိုအပြောင်းအလဲဖြစ်စေရန် ယခုလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ မိန်းမများကို ကိလေသာရမ္မက်လွှမ်းသော အကြည့်တို့ဖြင့် ငမ်းငမ်းတက်ကြည့်မိခြင်းဖြစ်ပါသည်။ စောစောက အဘဦးသာလှပြောခဲ့သော ကာမရောဂါဝမ်းတွင်းနာက ဘကြည်ကို စွဲကပ်လိုက်တော့၏။ လီးရိပ်လီးငွေ့မသမ်းသော အဖုတ်ကြီးကို စိတ်ဖြင့် မှန်းဆကာ ရာဂစိတ်နယ်ပယ်ကို ကျယ်သလောက်ကျယ်အောင် ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။လျှပ်တပြက် အကဲခတ်ရုံဖြင့် ဦးသာလှက ဘကြည်၏မနောနှင့် သဘောကိုရိပ်မိလိုက်သည်။ဘကြည်လိုလူစားသည် ကိလေသာအာရုံနှင့် ဖမ်းစားခြင်းခံရလျှင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့တတ်ပြီး အသိတရားဖြင့် ပြန်လည်ထိန်းချုပ် နိုင်စွမ်းမရှိခြင်းဟု ဦးသာလှစိတ်ထဲက မှတ်သားလိုက်၏။

မရင်မေက အမောဖြေပြီး ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုခန်းပေါ် တက်သွား၏။လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ နိမ့်ချီမြင့်ချီ အဆီခဲတွေစုခဲထားသည့် တင်ဆုံထွားထွား ကြီးက သူ့စိတ်ကို မြူဆွယ်ကလိသွားသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်မိ၏။ သည်တော့မှ သူ့လာရင်းကိစ္စကို သတိရတော့၏။ဦးသာလှက ပြုံးတုံ့တုံ့ မျက်နှာထားနှင့်…………….. “…………အေး…….. ငါ့တူမ အပျိုကြီးကလည်း ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတဲ့ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးကြီးနော်…. အဟဲ…. ဟဲ….ဟဲ…” ဦးသာလှ စကားကြောင့် ဘကြည်မျက်နှာမှာ အနည်းငယ်ရှက်ရိပ်သမ်းသွားပြီး တဟီးဟီးနှင့် ရယ်ပြလိုက်သည်။ “…..အဘ….ကျုပ်….ဟို…ဟို…” ဘကြည်စကားမဆုံးသေးခင်မှာပင် ဦးသာလှ လက်ကာပြလိုက်ရင်း ……….. “…နေနေ….မောင်ဘကြည်… အဘ…သိတယ်…” “….မင်းငွေ…..လိုချင်လို့မဟုတ်လား…” “…..ဟုတ်ကဲ့……..အဘ…” ဘကြည်စိတ်ထဲ အံ့သြသွားတာအမှန်။

သူ့အကြံကို ဦးသာလှဘယ်လိုသိနေသလဲ.. ဘကြည်၏စိတ်အခြေအနေကို ဦးသာလှက ရိပ်မိလိုက်သဖြင့်………. “…..မအံ့သြနဲ့မောင်…..မင်းရောက်လာတဲ့အချိန်ကို ငါက အင်္ဂဝိဇ္ဇာနည်းနဲ့တွက်ကြည့် လို့သိပြီးသား…..မင်းမှာငွေလိုနေတယ်…ဒီတစ်ခေါက် အရောင်းအဝယ်ကိစ္စမှာ မင်း အရှုံးကြီးရှုံးခဲ့တယ်……တခြားနေရာမှာ ရစရာမမြင်တော့ င့ါဆီရောက်လာတယ်… ကဲ… ဟုတ်တယ်…မဟုတ်လား….” ဘကြည်တစ်ယောက် ဟုတ်ကဲ့ ဟုပင်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်း ကြီးဖြင့် ဦးသာလှကိုပြူးပြူးကြီးကြည့်လျှက် ကြောင်အမ်းအမ်းကြီးဖြစ်သွားသည်။

ပြီးတော့မှ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ကာ “…..ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့…အဘ….” ဘကြည် ဦးသာလှကို ယခင်ကထက်ပို၍ အထင်ကြီးလေးစားသွား၏။ ဓာတ်တွေ ပရမတ်တွေကိုလည်း လူပြိန်းလူနတွေနားလည်အောင် ရှင်းပြတတ်…. လောကီဂမ္ဘီရပညာရပ်တွေကလည်းတတ်…..အလွန် အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ ဦးသာလှ ပါတကား……… ဦးသာလှကို အထင်ကြီးလေးစားစိတ်ဖြင့်ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးသာလှ တစ်ယောက် သူ့တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲသို့ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားပါ တော့သည်။မရင်မေတယောက် ထွက်များလာလေမလားဟု မီးဖိုခန်းဘက်ဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။ “….ရော့…မောင်ရင် လိုချင်တာ ၂ သိန်းခွဲမဟုတ်လား…”မီးဖိုခန်းဘက်ဆီငေးနေစဉ် နောက်ကြောဘက်ဆီက ပေါ်လာသော ဦးသာလှ စကားသံနှင့်အတူနှစ်သိန်းခွဲထောင်တန်အထုပ်က သူ့ပေါင်ပေါ်ဖုတ်ကနဲကျလာ၏။

“……အော…ငွေပမာဏပါသိနေတဲ့ ဦးသာလှပါလား…” ဘကြည် ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဦးသာလှခြေရင်းတွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဦးသုံးကြိမ်ကန်တော့လိုက်တော့၏။ “…အေး…အေး….ဒီတခေါက်အဆင်ပြေပါစေကွာ…” ဘကြည် ငွေထုပ်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဦးသာလှကိုနှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ အကယ်၍သာ ဘကြည်တစ်ယောက် ဤကိစ္စရပ်တွေကို အင်္ဂဝိဇ္ဇာ ဗေဒင်နည်းဖြင့် သိရသည်မဟုတ်ဘဲ သူ့မိန်းမ တင်အိကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောထား၍ သိနေသည် ဆိုလျှင်………. အဖိတ်နေ့ည ဝတ်တက်စဉ်က တင်အိတစ်ယောက်ဝတ်အဖွဲ့ထဲ မပါဘဲ ဦးသာလှထံရောက်နေခဲ့သည်ဆိုလျှင်…

ထိုနေ့ည သွေးသားဆန္ဒနှီးနှောဖလှယ်ပွဲကြီးအဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ဦးသာလှရင်ခွင်ထဲမှာ ဦးသာလှ၏အပွေ့အဖက်ကို ခံယူထားစဉ် ငွေကြေးကိစ္စပြောခဲ့သည်ဆိုလျှင်…. ထိုနေ့ည ပြန်ခါနီးတွင် ဦးသာလှက………၂ သိန်းခွဲဟုတ်လား…. အေး..အေး….သန်ဘက်ခါ ညီးယောကျာ်းကို ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်….” ဟု မှာကြားလိုက်သည်ဆိုလျှင်……ဘကြည်တစ်ယောက် ဦးသာလှထံမှ အလွယ်တကူ ငွေ ၂ သိန်းခွဲချေးယူရရှိခဲ့သည့်အတွက် အခုလို ပျော်ရွှင်နိုင်မည်လော………. ဦးသာလှကိုလည်း အထင်ကြီးလေးစားနိုင်ပါအုံးမည်လော…. သို့သော် နှစ်ယောက်လုံးပြုံးနေကြ၏။

သို့သော်……….အဓိပ္ပါယ်ခြင်းကာ မတူပါလေ…….။ အဖိတ်နေ့ည…………။ထိုအဖိတ်နေ့ညကို ဦးသာလှမမေ့ပါ……ဒီနေ့ည တင်အိလာမည်…. ရင်မေက အကျိုးအကြောင်းအစုံအလင်ကို ဦးသာလှအား ပြောပြထားပြီးဖြစ်၏။မရင်မေနှင့် တင်အိတို့ ညှိနှိုင်းကြသောစကားထဲတွင် ငွေ ၂ သိန်းခွဲရမည်… ဦးသာလှ၏သွေးသား ဆန္ဒကို လိုက်လျောဖြည့်ဆည်းပေးရမည်။အများသူငါမရိပ်မိစေရန် ယောကျာ်းကို ငွေယူလွှတ်ရမည်။မည်သူမှမရိပ်မိနိုင်သည့် အဖိတ်နေ့ညကို ရွေးရမည်။အတိုးငွေ ၁၅ ကျပ်ဆိုလျှင် ၁၀ ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ပေးမည်။ သို့သော် ယောကျာ်းကို ငွေပို့ခိုင်းစဉ် ၁၅ ကျပ်နှုန်းနှင့်ပေးအပ်ခိုင်းရမည်။ ၁၀ ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ကို ဝတ်တက်သည့်ညမှ ကိုယ်တိုင်သွားယူရမည်။

မရင်မေ ဘက်က တင်ပြသော အချက်အလက်များကို တင်အိကိုယ်တိုင်က ကျေနပ်ပြီးဖြစ်၍ ထိုအဖိတ်နေ့ညက တင်အိတစ်ယောက် ဝတ်တက်ဓမ္မာရုံတွင်ရောက်ရှိကြောင်း လက်မှတ်ထိုး၍ အသာလစ်ထွက်ခဲ့သည်။။ ဝတ်တက်ခေါင်းဆောင်က မရင်မေမို့ ပွဲပြီးမီးသေအငြိမ်ဖြစ်၏။ ဝတ်တက်ချိန် တစ်နာရီ အသစ်သင်ကြားပို့ချသည်က ၂ နာရီခွဲ…. ဤအချိန်အတွင်း (၁၀)မိနစ်စော၍ပြန်ရောက်စေရမည်ဟု မရင်မေက အသေအချာ မှာ လိုက်ပြီးဖြစ်၏။တပါတ်ရစ်….. ယောဂီထမီအကျၤီလေးနှင့် တင်အိတယောက် တသွေးတမွေးလှလို့နေပါသည်။ အခုတပါတ် ကုန်ရှုံးလာသည့်အတွက် ယောကျ်ားကစိတ်ညစ်သည်ဟု ဆိုကာ အရက်ချည့်တွန်းသောက်နေ၏။ မရင်မေဆီကရအောင် ပြောကြည့်ပါမည်ဟု ချွေးသိပ်ရင်း အရက်ကိုလျော့သောက်ခိုင်းထားရ၏။ဒါတောင် ဝတ်တက်လာခါနီး ရမ်အကြီးတစ်လုံးဝယ်ပေးခဲ့ရသေးသည်။

တင်အိကလည်း သူ့အကြံနှင့်သူမို့ ကျေနပ်စွာပင် အကြွေးဝယ်ပေးခဲ့ပါသည်။ မရင်မေ အစီအစဉ်အတိုင်း တိုက်နောက်ဖေးပေါက်က ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။ “….ဒေါက်…ဒေါက်….ဒေါက်..ဒေါက်….” မရင်မေသင်ပြထားသည့်အတိုင်း တံခါးခေါက်အချက်ပေးလိုက်သည်။ မကြာခင်တံခါးပွင့်လာ၏။ တံခါးဝတွင် ဦးသာလှက ဘောင်းဘီပွပွ…စွပ်ကျယ်အကျီၤ လက်ပြတ်နှင့် မားမားကြီးရပ်နေလေသည်။ဦးသာလှ၏တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်နေဟန်ထားကိုကြည့်၍ တင်အိ ရင်တွေလှိုက်ဖိုလှုပ်ခတ်သွား၏။ လူကြီးက အသက် ၅၀ ကျော် ၆၀ အတွင်းဆိုသော်လည်း ကျန်းမာ သန်စွမ်းလှသည်။ရင်အုပ်ကားကား လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက ထစ်ဖုတုတ် ခိုင်လှသည်။ထို့အတူ ပေါင်တံ ခြေသလုံးကြွက်သားကြီးတွေက တင်းရင်းဖုထစ် သန်မာလှသည်။

ဦးသာလှက တင်အိ ဝင်သာအောင် ဘေးသို့ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး….. “….ဝင်…ဝင်…..တူမကြီး….အထဲကို…” တင်အိက ကိုယ်ကိုရို့၍ အတွင်းသို့ဝင်လိုက်၏။ဦးသာလှက တံခါးမင်းတုန်း ချက်ကို ထိုးပိတ်လိုက်သည်။အခုသူတို့ရောက်နေသောအခန်းမှာ ထမင်းစားခန်း ဖြစ်၏။ ၂ ခန်း ပတ်လည်ကျယ်ဝန်းပြီး မတ်တပ်ရပ်ချက်ပြုတ်ရသော မီးဖို စားစရာ များကို သိုလှောင်ထားသည့် ကြောင်အိမ် ၃ လုံးရှိ၏။ ထမင်းစားစရာနေရာမှာ ၂ ပေခွဲကျော်ကျော်ခန့်မြင့်ပြီး သစ်မာရှာထိုးသား များခင်းထားသည်။ ထိုအပေါ်တွင် စားပွဲခုံဝိုင်းတစ်လုံးချထားပြီး ဝီစကီအကြီးတစ်လုံး …ကြက်ကြော်….ဝက်အူချောင်းကြော်…ငှက်ပျော်သီးဖီးကြမ်းတစ်ဖီး… ဝီစကီပုလင်း ကအပြည့်မဟုတ်တော့….ထိုအထဲတွင် ကာမစွမ်းအားကို တိုးပွားစေသော ဖျံသိုစိမ်ထား၏။ “….ကဲ…အပေါ်တက်လေ…တူမကြီးရဲ့….အေးအေးဆေးဆေးပေါ့နော်..သွား…. ဟိုမှာ စားစရာတွေရှိတယ်…..စားနှင့်…” တင်အိက မတ်တပ်ကြီးရပ်နေ၍ ဦးသာလှက ပြောလိုက်သည်။

လာကထဲက ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့်ကိုယ်မို့ အရှက်တွေသိက္ခာတွေ ကျင့်ဝတ်တွေ အကုန်ခဝါ ချထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ကိုယ့်မေဓာရှိလျှင်….သူ့မေဓာလည်းရှိရမည်ပင်………………. ပြီးတော့ ကိုယ်ရချင်တဲ့ငွေက နည်းနည်းနောနော မဟုတ်…. ဖာထွက်ခံလျင်တောင် ရမည်မဟုတ်……ပြီးတော့ ကိုယ်ကအပျိုမှမဟုတ်ဘဲ….ကလေးနှစ်ယောက်အမေ …အအို….ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကလဲ ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် လီးအလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ်… ဒီတော့ ဘာဆန်းတာမှတ်လို့…ပြီးတော့ တင်အိက ချောသည်… လှသည်….တောသူဆိုပေမင့် ရှေးအတိတ်ကုသိုလ်ကောင်းပုံရ၏။…. ဒီတော့ ခပ်ရဲရဲ ခပ်ဟော့ဟော့ပင် ဆက်ဆံလိုက်သည်။

အပေးကောင်း အပြုအစုကောင်းခဲ့ရင် ၂ သိန်းခွဲငွေ အလကားတောင် ရချင်ရနေအုံးမည်……။ အခုတောင် အတိုးငွေရဲ့ ၃ ပုံ ၂ ပုံ ခံစားခွင့်ကို အလိုးခံခအဖြစ် ပေးထား၏။တင်အိက စားပွဲခုံဘေးတွင် ခပ်ရဲရဲထိုင်လိုက်ပြီး ဝက်အူချောင်းကြော် ၃ ချောင်းကို တခါတည်း စားပစ်လိုက်သည်။ မီးဖွားပြီးစက သွေးဆေးနှင့် အရက်ဦးရေသောက်ဖူးသည်။ရီတီတီ ရစ်တစ်တစ်နှင့် နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းသော အရသာကိုခံစားခဲ့ဖူးသည်။ဦးသာလှကြီး က အိမ်အတွင်းခန်းဘက်ဝင်သွားသည်။

ထိုအခိုက် ဝီစကီပုလင်းကိုဖွင့်၍ လက်ဘက်ရည်ပုဂံထဲ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထည့်ပြီး မော့ချလိုက်သည်။ မွှေးပျံ့ခါးသက်သောအရသာနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံးနွေးထွေးရှိန်းမြသွား သည်။ရေသန့်ဗူးထဲကရေကို ဖန်ခွက်ထဲ တစ်ဝက်ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ ဝက်အူချောင်း ၃ ချောင်း ထပ်စားလိုက်လေသည်။ အဖိုးကြီးက ခေပုံမရ။သူ့စောက်ဖုတ်ကိုအပြတ်အုပ်ဖို့ စားဖွယ်သောက် ဖွယ်အစုံနှင့် ခင်းကျင်းပြင်ဆင်ထား၏။လီးအတွေ့အကြုံမရှိသည့် အပျိုမသာဆိုလျှင် သည်မြင်ကွင်းက ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စရာဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည်။ အခုတော့ တင်အိက လီးအကြောလီးအထာကို ကောင်းကောင်းသိပြီးသား….အအို… ဒီတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အပြတ်လုပ်ဖို့ ခင်းကျင်းစီမံထားသည့် သည်မြင်ကွင်းက သူ့အဖို့ ရင်ခံကြည်နူးစရာ ရမ္မက်သွေးတို့ ထကြွစရာသာ ဖြစ်ပါတော့၏။

အခုလည်း ဝီစကီအရှိန်က တရိပ်ရိပ်ဖြင့်တက်လာသည်။သွေးကြွ လာသည်။မြူးကြွလာသည်။ပျော်ရွှင်လာသည်။ကြည်နူးလာသည်။ဂုဏ်မငယ်သော သူမစောက်ဖုတ်ကို ဂုဏ်ပြုချင်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ ထမီကိုမလှန်ပြီး လက်ဖဝါးနှင့် ဖွဖွလေးပွတ်စမ်းလိုက်သည်။ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို သိရှိရိပ်မိပြီးမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းကြွနေ၏။စောက်ရေတွေပင် သိသိသာသာ စိမ့်ထွက်နေပြီ……..။သူမဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများကိုကြည့်၍ ပြုံးမိသည်။ဝတ်ထား သည်က ယောဂီသူတော်စင် အဝတ်အစား။ပကတိအဖြစ်က ရမ္မက်၏သားကောင် တင်အိအဖြူရောင်လက်ရှည်အကျီၤကျယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။

မူးယစ်ရီဝေသော ဝီစကီအရှိန်လေးနှင့်မို့ တင်အိတယောက် မြူးမြူးကြွကြွ ရဲရဲတင်းတင်း ပြုလုပ်လျှက်ရှိသည်။ ထိုစဉ် ဦးသာလှဝင်လာ၏။ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကို ချိုင်းကြားမှာညှပ်ပြီး ယိုးဒယားပလတ်စတစ်အခင်းတစ်ခုကိုလည်း လက်ကကိုင်လာသည်။ထမီအကျီတွေ ကို ချွတ်ပုံထားပြီး ဘောင်းဘီတို ဘော်လီအကျီသာ ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတော့သည်မို့ အစ ပထမအံ့သြသွားပုံရသည်။ သို့သော် အံ့သြစိတ်က တဒင်္ဂလေးပါ။ဦးသာလှ မျက်လုံးတွေက အရောင်တွေတလက်လက် တဖျပ်ဖျပ်ထွက်ရှိပြီး ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံနှင့် ဘရာစီယာအတွင်းမှ ရုန်းကန်ဖောက်ထွက်ကာ မာတင်းမို့မောက်နေသော နို့ကြီးနှစ်မွှာကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လျှက် ရှိသည်။

“….ဘာလို့….ဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ……လာလေလို့….” တင်အိက အမူပိုပို မြူချိုချိုဖြင့် ချစ်မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ညုတုတုခေါ်လိုက် သောအခါ ဦးသာလှတစ်ယောက်ပြုံးဖြီးဖြီးမျက်နှာကြီးဖြင့် ရောက်လာသည်။ ခေါင်းအုံးနှင့်အခင်းများကို ပစ်ချထားခဲ့ပြီး တင်အိကိုကြုံးဖက်ထားသည်။ ထိုသို့ ဖက်ထားရင်းကပင် ဘရာစီယာ၏ ကျောဘက်ကချိတ်ကို ထောက်ကနဲ ထောက်ကနဲ ကျွမ်းကျင်စွာသွက်လက်စွာ ဖြုတ်လိုက်၏။လှလိုက်သည့် နို့နှစ်လုံး……အဆင်းက ဝင်းဝါနေပြီး တင်းတင်းအိအိ မို့မို့မောက်မောက် နို့သီးခေါင်းတဝိုက်က စူဖေါင်းတင်းတောင့်နေသည်။ဦးသာလှ လက်တစ်ဖက်က နို့တစ်လုံးကို ရွရွဖွဖွလေးဆုတ်ချေပေးရင်း ကျန်နို့တစ်လုံးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံလိုက်သည်။ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကလေးပမာ တပြွတ်ပြွတ် ဖြင့် စုပ်ပါတော့သည်။

“…..အဟစ်…အစ်…ခစ်…အဟင့်…ဟင့်….ယား…ယား…တယ်လို့…” အနေရအထိုင်ရခက်လောက်အောင်ယားသည့်အတွက် တင်အိတစ်ကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရှာသည်။သည်တော့ နို့အုံကြီးက ပိုမို၍စူတင်းထွက်လာသည်။ ဦးသာလှက နို့တစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလျှက်ကပင် တင်အိ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ပေါင်တံကြီးတွေက…ထွား…တင်ဆုံကြီးတွေက ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလွန်းနေသည့်အတွက် ဘောင်းဘီက တော်တော်နှင့် မကျွတ်ဘဲဖြစ်နေသည်။ “….ဟွန်း…..ခိုးချင်တာလဲပျာလို့…လက်နှေးတာလဲ ချာလို့…” ဦးသာလှတစ်ယောက် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် တဏှာရမ္မက်တွေ မွှန်ထူနေပုံကို အမြင်ကပ်ကပ်ရှိလှစွာ ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်လေးမြည်တွန်ရင်း…. ကူချွတ်ပေးလိုက် ၏။တင်အိ အပြုအမူလေးက ဦးသာလှကို ကြည်နူးစွဲမက်သွားစေ၏။

ဘောင်းဘီတိုကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းထွားအိနေတဲ့ ပေါင်တံနှစ်သွယ် ကြားက တင်အိ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဘွားကနဲမြင်လိုက်ရ၏။ တင်အိက ပိုမြင်ရအောင် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို မသိမသာဖြဲပေးလိုက်သည်။စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်အဟတွင် သိသိသာသာပြဲဟသွားပြီး အတွင်းသားနီနီနုနုတွေကိုပါ မြင်လိုက်ရ၏။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး ထူထူပွပွဖြစ် နေ၏။

သူ့အရောင်နှင့်သူ ပိုင်းခြားထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန့်အလွန်ကြည့် ကောင်းနေ၏။ဝင်းဝါမို့မောက်နေသော ဆီးခုံ။နက်ပြောင်မဲမှောင်နေသည့် စောက်မွှေး အညိုရောင်သမ်းနေသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား… ပြဲဟနေသော အတွင်းသား နီနီ…ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းက……ဦးသာလှလီးကြီးမှာ ထွားသထက်ထွား… တောင်သထက်တောင်….မာသထက်မာ…. ထန်သထက်ထန်လာပါ၏။ ဘောင်းဘီတိုကြားမှ တိုးတိုးထွက်နေသော လီးကြီးကို တင်အိက လက်ဖဝါးလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း………….. “….ဟွန့်….ကဲ…..ကဲ….လွန်းတယ်…” နှာခေါင်းလှလှလေးတွန့်ရှုံ့ရင်း ပြော၏။တင်အိက ဦးသာလှနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး……………

“….ကဲ….အသေအချာ….ထိုင်စမ်းပါ….တကထဲ….” ဦးသာလှတစ်ယောက် လက်ရှိအသက်ထက် ၅ ပုံ ၁ ပုံခန့်ငယ်သွားသလားထင်ရ အောင် နုပျိုသွား၏။စိတ်ထဲမှာလဲ ပျော်ရွှင်မြူးကြွသွားသည်။တင်အိ မလာခင်ကပင် သောက်ထားနှင့်သော အရက်အရှိန်ကလည်း တက်နေပြီဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ကြမ်းပေါ် ဖင်ချထိုင်ပြီး ခြေဆင်းလျှက် ပေါင်ကို နဲနဲကားထား လိုက်သည်။ “…….ကဲ…..ဘောင်းဘီချွတ်……” တင်အိက ဘောင်းဘီတိုကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေး၏။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားမို့ ခန္ဓာကိုယ်အလှည့်အပြောင်းလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဦးသာလှကို မြူဆွယ်လျှက်ရှိနေပါသည်။ ဦးသာလှက ဘောင်းဘီအချွတ်ရလွယ်အောင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုကြွမြှောက်ပေးလိုက်သည်။

ဖုထစ်မို့မောက်သော ရင်အုပ်လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက တင်းအစ်ကြွတက်လာသည်။ ဘောင်းဘီကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးမှာ မတ်ကနဲ ထောင်တက်သွား၏။ အညိုရောင်သမ်းနေသော လီးကြီးကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ တင်အိ အံ့သြမှင်သက်သွား၏။မအံ့သြလို့လည်းမဖြစ်…. သူ့လီးတန်ကြီးက မြင်းလီးတန်ကြီးလောက်နီးနီးရှိသည်။သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပင်… လက်နှင့်ယောင်ရမ်း၍ အုပ်မိလိုက်သည်။အရှည်ရှစ်လက်မ ကျော်ကျော်ခန့်ရှိသော လီးတုတ်ကြီးမှာ အကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် အရေပြားတွေက ကြက်ပေါင်ကွင်း တုတ်တုတ်တွေ အထပ်ထပ်စွပ်ထားသလို အရစ်အရစ်ထနေသည်။

တစ်သက်နှင့်တကိုယ် မတွေ့ဖူးမမြင်ဖူးသေးသော လီးကြီးဖြစ်သည်။ တင်အိလည်းခေသူတော့ မဟုတ်ပါ။ဘကြည်နှင့်မညားခင်ကပင် ယခင်ရည်းစား ဟောင်း နှစ်ယောက်၏အလိုးကိုခံခဲ့ဖူးသည်။ထိုလီးမျိုးသည် ယောကျာ်းလူစဉ်မှီရုံသာ ရှိသည်။ခံလို့လည်း ကောင်းခဲ့ပါသည်။အခု ဦးသာလှလီးကြီးက သူမတခါမှ မမြင်ဖူးသေးသော ကြောက်ခမန်းလိလိ လီးကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။ ဒစ်ဖူးကြီးက တင်းပြောင်နေသော ခရမ်းချဉ်သီးကြီးပမာ နီညိုရောင် သမ်းနေသည်။ဦးသာလှက သူ့လီးကြီးကိုကြည့်၍ ကြောင်တက်တက်ဖြစ်နေသော တင်အိလက်ကိုဆွဲယူ၍ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်စေလိုက်သည်။

တင်အိက မြွေတကောင်ကိုကိုင်ရသလို မဝံ့မရဲလေးကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ သံမဏိချောင်းကဲ့သို့ မာတင်းသောအတွေ့ကို နွေးနွေးရှိန်းရှိန်းကြီး ခံစားလိုက်ရ၏။ တင်အိအနေဖြင့် ယခုသွေးသားဆန္ဒဖလှယ်ပွဲတွင် လုံးဝအညံ့ခံ၍ မဖြစ်ပါ။ဦးသာလှကျေနပ်လျှင် ကျေနပ်သလောက် သူ့အဖို့အခွင့်အရေးတွေ ရလာနိုင်၏။ ဦးသာလှသဘောကျနှစ်ခြိုက်စေမည့် အလုပ်မျိုးကို ကြားဖူးသလောက် လုပ်နိုင်သလောက် အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်၏။သူမချေးရမည့် ငွေတွေက နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ကုန်က အကြီးအကျယ်ရှုံးခဲ့သည့်အတါက် ရှင်းရမည့်ငွေတွေက မရှင်းနိုင်လျှင် သူ့ယောကျာ်းထောင်ကျပြီး ဘဝပါပျက်မည်။ ဘဝပျက်မည့်အရေးနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဦးသာလှထံ ထိုးအပ်ရသည့်အလုပ်က ဘာမှမပြာပလောက်သည့် အလုပ်မဟုတ်။

သည်ကြားထဲ အပြုအစုကောင်းလျှင် ဦးသာလှ၏ပေးကမ်းရက်ရောမည့် အခွင့်အရေးတွေက တသီကြီး။မရင်မေက ပြောပြထား၍ အတွင်းရေးကို သိထားနှင့် ပြီးဖြစ်၏။ တကယ်အားဖြင့် မရင်မေသည်ပင် တူမ၊မွေးစားသမီးဆိုသော်လည်း ဦးသာလှ၏လူမသိသူမသိမယားသာဖြစ်နေ၏။သို့သော်…. အဖိုးကြီးက ပီမှ… ပိုင်မှ သူသဘောကျမှ သားကောင်ကို ကိုင်လေ့ရှိသည်။ပြဿနာကြီးငယ် မပေါ်ပေါက်စေ ရန် လုံခြုံစိတ်ချရအောင် အကွက်ချစီစဉ်ပြီးမှ သူ့ဆန္ဒကို အကောင်အထည်ဖေါ်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ပထမဆုံးတက်ကွက်အဖြစ် တင်အိက ဦးသာလှ၏ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းကာ လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ် ကိုင်လျှက် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်သည်။လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် အကုန်လုံး သိမ်းကြုံးမငုံနိုင်ဘဲ တဝက်တပျက်သာ ငုံခဲထားနိုင်သည်။ပူနွေးစိုစွတ်သော အာငွေ့နှင့်ကြမ်းရှသောလျှာအတွေ့က အရေးပါသောကာမအကြောအစုံကို စုပ်ယူမိ လိုက်သောအခါ ဦးသာလှတစ်ယောက် ကော့တက်သွားပြီး အီးကနဲ ကောင်းကောင်းညီးညီးလိုက်သည်။ ဦးသာလှတစ်ယောက် တင်အိအပေါ်အမှတ်တွေ ပေးလိုက်သည်။

တင်အိအပြုအမူက သူသဘောကျနှစ်ခြိုက်သော အပြုအမူတွေဖြစ်နေ၏။ ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ပြီးသား စောက်ဖုတ်မို့ သူ့လီးဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်လိုက်သည်။ “….ကဲ….ကဲ….တူမကြီး ခဏရပ်လိုက်အုံး….လေးလေး….မင်းကို သဘောကျသွားပြီး…အေး..အေး….ဆေး..ဆေးပေါ့နော်….” ဦးသာလှစကားကြောင့် တင်အိတစ်ယောက် ဦးသာလှလီးကြီးကို လျှာဖြင့်ဝိုက်ပတ် ၍ လျှက်ပေးနေရာမှ ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ဒူးတုတ်လျှက် ကနွဲ့ကလျ ထိုင်နေသည်။ ဦးသာလှက တင်အိကိုယ်ကာယအလှများကို တဝကြီးကြည့်ရှုခံစားရင်း ဝီစကီတပန်းကန်ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ ပုဂံပြန်အချ တင်အိက အဆင်သင့်ပင် ဝက်အူချောင်းနှစ်ချောင်းပါးစပ်ထဲခွံ့ပေးလိုက်၏။ဦးသာလှ တစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေစဉ် ငှက်ပျောသီးတစ်လုံးကို အခွံနွာ၍ ပါးစပ်နားထိုးပေး လာသည်။ဦးသာလှက တဝက်ကျော်ကျော်ကို ကိုက်ယူစားလိုက်သည်။

ဤမျှဆိုလျှင် တင်အိသဘောထားကို အတော်အတန်ရိပ်မိသွားပြီ။တင်အိနှင့် လက်တွဲလို့ ကောင်းကောင်းကြီးရနိုင်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ “…ကဲ…တူမကြီး…ဦးလေးရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ကျေနပ်ရဲ့လား…” “…အဟင်း..ဟင်း…ကြက်သီးတောင်ထတယ်…” “…ကဲ..ထ….အပေါ်က ခွထိုင်ပြီး…ကိုယ့်ဖာသာကို အဆုံးထိဝင်အောင်သွင်းကြည့် … ဦးက မဆင်မခြင် လုပ်မိရင် နာသွားမှာစိုးလို့….” တင်အိ စိတ်ထဲ ဦးသာလှကို လေးစားသွားသည်။အမှန်အားဖြင့် တင်အိသည် ယခုအချိန်တွင် သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေသာဖြစ်၏။

ကြိုက်သလိုလုပ်ခွင့်ရှိ၏။ သို့သော် ဦးသာလှက မလုပ်ပါ……..သူ့ကောင်းကိုယ်ကောင်း ကာမကိစ္စတွင် အပေးအယူမျှ တစွာ ပြုမူလိုက်ပါ၏။ တင်အိက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဦးသာလှပုခုံးကိုကိုင်ကာ တဖြည်းဖြည်း ထိုင်လိုက်သည်။လီးကြီးနှင့်စောက်ဖုတ်အဝ တေ့ထောက်မိသောအခါ ဦးသာလှက တင်အိ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မပေးထားလိုက်၏။တင်အိက ခွထိုင်လျှက်ကပင် ဦးသာလှလီးတံတုတ်တုတ်ကြီးကို သူ့လက်နှင့်အကျအန ဆုတ်ကိုင် သူ့အဖုတ်ဝနှင့် အသေအချာ ချိန်လိုက်သည်။ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း ဖိသွင်းလိုက်၏။ “…..ဖွိ…ဖွိ…ဖွစ်…ပြွတ်….ဗြစ်….ဖွတ်….ဖွိဖွိ……ဖွစ်….ပြွတ်…” လီးတံကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်းစောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းအတွင်းသို့ နစ်နစ် ဝင်လာသည်။ကလေးမွေးဖူးသောမိန်းမမို့ ထိန်းချုပ်ချိန်ဆရမည့်အထာကို မှန်းဆ တတ်သူပီပီ ထိန်းလိုက်သွင်းလိုက် ဖိလိုက်နှင့် ကျွမ်းကျင်စွာ ပြုလုပ်နေသည်။ သူ့သဘောနှင့်သူ စိတ်တိုင်းကျပြုလုပ်နေသည်မို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မနာကျင်ဘဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ကာမအရသာထူးကြီးကို လီးကြီးကတဆင့် ခံစားနေရသည်။

ပါးစပ်ကလေးဟလိုက်……….မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လိုက်နှင့်အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံဖြစ်နေရှာသော တင်အိကိုကြည့်၍ ဦးသာလှသဘောကျနေပါတော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ လီးကြီးက အဆုံးထိနစ်ဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်သာ လိုတော့သည်။နာကျင်မှာစိုး၍ ထိန်းသွင်းနေသည့်ကြားက ခံချင်စိတ်နှင့်အားမလို အားမရစိတ်ရောထွေးသွားကာ တင်အိ ကဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။ “.အမေ့…အင့်….အ….အီး…အား…အ… လီးထိပ်ကြီးနှင့် သားအိမ်ဝမှာ တင်းကနဲ ဒုတ်ကနဲပြစ်ဆောင့်သွားရာ နာကောင်းအီဆိမ့်သော ကာမအရသာကြီးကို ပြိုင်တူခံစားလိုက်ရသည်။ ခေတ္တမျှ ငြိမ်နေပြီးနောက် တင်အိက ဦးသာလှပုခုံးကို အားယူဖိထားရင်း ကိုယ်ကိုမြှောက်ကြွ လိုက်ပြန်သည်။ဖိသွင်းစဉ်ကနှင့်မတူဘဲ အကြွတွင် အနည်းငယ်မြန်ဆန်၏။တဖန် စောစောကလို တဖြည်းဖြည်းပြန်ဖိသွင်းသည်။စောက်ရည်ကြည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်း နေပြီမို့ ပို၍ ပို၍ အဆင်ပြေချောမွေ့လာတော့သည်။ ဤနည်းအားဖြင့် အချက် ၂၀ ကျော်ခန့်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ တင်အိ ရမ္မက်စိတ်တွေက အပြင်းအထန်ထကြွလာပါတော့သည်။

မြှောက်ကြွ ပြန်ဖိချဆောင့်ချက်တွေက စိပ်စိပ်လာသည်။မြန်မြန်လာ သည်။ထန်ထန်လာသည်။သန်သန်လာသည်။ အမေ့…အား…အင့်….အင့်….အမေ့…..အီး…အင့်…ကျွတ်…ကျွတ်… အင့်… အ…အီး…ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်…အမေ့…အား…” တင်အိတစ်ယောက် ကာမဇောတွေအထွတ်အထိပ်ရောက်အောင် တက်ကြွ ပြင်းထန်လာသည်။အထက်သို့ ကြွပြီးဆောင့်တိုင်းဆောင့်တိုင်း နို့အုံအိအိကြီးတွေက ထက်အောက် လှုပ်ရှားနေတော့သည်။ ဦးသာလှကမူ အထွေအထူးအားအင်မစိုက်ရဘဲ တင်အိ ပြုမူသမျှကိုသာ ဇိမ်ကျစွာ ခံယူနေပါသည်။သူ့ကိုယ်ကို အနည်းငယ်မတ်လိုက်ပြီး ရမ်းခါနေသော တင်အိနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်အစုံဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ချေပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။ လျှို့ဝှက်ဆန်းကျယ်သော ကာမဓာတ်သတ္တိက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်……..ဟီး…အီး…အမေ့….အမယ်လေး…” ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ အသံနက်ကြီးကို မြည်တမ်းရင်း တင်အိတကိုယ်လုံးလျှပ်စစ် လိုက်သလို တွန့်လိမ်ကော့တက်သွားသည်။

တဆက်တည်းပင် ကာမပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိကြောင်း သင်္ကေတအဖြစ် စောက်ရေပူတွေကို ဗျင်းကနဲ ဗျင်းကနဲ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ တင်အိတကိုယ်လုံး ပျော့ခွေညွှတ်ကြသွားပြီး ဦးသာလှ ဘယ်ဘက်ပုခုံး ပေါ် မျက်နှာမှောက်ကျသွားတော့သည်။ဦးသာလှက တင်အိခါးသွယ်လေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်း ကျေနပ်အားရစွာ မှေးနေလိုက်သည်။ တင်အိအမောအပန်းပြေသည်အထိ ခေတ္တစောင့်ဆိုင်းနေပြီး ဦးသာလှ လက်အစုံက ချောမွတ်ပြည့်တင်းသော တင်သားဆိုင်ထွားထွားအိအိကြီးကို စုံချီဆန်ချီပွတ်လျှက် ရှိပါတော့သည်။ အမောပြေ၍ထင်သည် တင်အိက ဦးသာလှပုခုံးပေါ်တွင်မှောက်အပ် ထားသော မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်၏။သူမမျက်နှာလေးက နွမ်းနယ်နေဟန်ရှိသော်လည်း ကျေနပ်သော ပီတိရိပ်တွေက ထင်ဟပ်နေသည်။ ကိုယ်အလှုပ်တွင် စောက်ဖုတ်အတွင်း နင့်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ထူပူသွား၏။ “……အမလေးတော့…..ဘုရား…..ဘုရား….” တင်အိစိတ်ထဲ တကယ်ပင် အမလေးတမိလိုက်သည်။မတလို့ဖြစ်ရိုးလား….. ကိုယ်တော်ဘုရား၏လီးတံကြီးက သံမဏိတိုင်ကြီးစိုက်ထားသလို ခိုင်ခိုင်မတ်မတ် ကြီး ရှိနေသေး၏။

တင်အိသဘောထားကို ဦးသာလှကရိပ်မိလိုက်၍….. “…..ဘာလဲ….အိလေးက…သဘောကျနေတာလား…” “….ဟင့်….အင်း….ဝေးသေး…” ဦးသာလှနှုတ်ဖျားက အလိုလိုအခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းလဲသွား၏။တင်အိကို အိလေးတဲ့…….ဒါဆို…တော်ပြီပေါ့…” “…..ဟင့်အင်း…” “….ဒါဆို….သဘောကျတယ်ပေါ့….” “….ဟင့်….အင်း…” ဦးသာလှက တင်အိအမူအယာကြောင့် အူယားပြီး စိတ်မရှည်ဖြစ်ကာ တင်အိခါးလေးကို ကြုံး၍ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်သည်။ “….အမေ့…..ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်….” တင်းကျပ်တောင်မတ်စွာ မြုပ်ဝင်နေသောလီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက ဦးသာလှခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည့်အတွက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ဆွဲနှဲ့လိုက်သလို ဖြစ်ကာ ပူကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသောကြောင့် တင်အိနှုတ်က လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်မိသည်။ “…..အဟင့်…ဟင့်…ဟင့်….ဟောဒီအကိုကြီးကို……သိပ်ကြမ်းတာပဲ…..ကဲ…. ကြမ်းအုံး………..ကြမ်းအုံး….” တင်အိက ငိုသံနွဲ့နွ့ဲလေးဖြင့် ဦးသာလှပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေးထုပစ်လိုက်သည်။

အချစ်ဓာတ်၏ ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့မူကြောင့် တင်အိနှုတ်ကလည်း အလိုလို အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းသွား၏။ကိုယ့်အဖေအရွယ်လောက် အသက်ကြီးသူကို အကိုကြီးတဲ့…..အော်…ကာမ….ကာမ….လူကိုရူးသွပ်စေပါလား……. “…….အိလေး….ကိုကြီးပုခုံးကို မြဲမြဲဖက်ထားနော်…” “…..အင်းပါ….” အင်းပါဟုသာပြောလိုက်ရသည်။ဦးသာလှဘာလုပ်မည်မသိ၍ ရင်တဖိုဖိုနှင့် မျှော်လင့် နေရ၏။အတော်ထူးဆန်းလှသည့် လူဆန်းကြီး ဦးသာလှပင်….. ဦးသာလှက ခြေဆင်းထိုင်နေရာမှ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ကွေးပြီး သူ့ဖက်ဆွဲယူ လိုက်သည်။တင်အိကလည်း အနေအထားကျနရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြုပြင်ပေး၏။ ဦးသာလှဘယ်လက်က ကြမ်းကိုအားနှင့် ဖိထောက်ရင်း ညာလက်က တင်အိခါးသွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ… “…..အသေအချာ…ဖက်ထားနော်…” “….ဟုတ်ကဲ့ရှင့်….ကျမလင်…” တင်အိနှုတ်က ထွက်သွားသော စကားလုံးမှာ များများစားစားမဟုတ်…. ရေတွက်ကြည့်လျှင် ၆ လုံးမျှသာဖြစ်၏။

သို့သော် ထို စိတ္တဇသဒ္ဒ ခေါ် ကာမရာဂ အားကောင်းလှစွာသော ထိုအသံ ၆ လုံးက ဦးသာလှကို အပိုင်ချီတုတ်ထားလိုက်ပါပြီ ဦးသာလှကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်သွားသည်အထိ ထိုအပြော ထိုအသံ ထိုဟန်ပန်လေးက တင်အိမှ တင်အိဟု စွဲစွဲလန်းလန်းဖြစ်သွားစေပါသည်။ နုပျိုသန်စွမ်းသော အင်အားသစ်တွေ ဝင်ရောက်လာ၏။ထို့ကြောင့် ရွှင်လန်းတက်ကြွစွာ အားမာန်သွင်းလျှက် “…ဟိတ်…” ဟူသော အသံနှင့်အတူ ဖျပ်ကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ အားမာန်ပါသော ထိုရင်ခေါင်းသံကြီးက တင်အိကိုပါ လန့်ဖျန့်သွားစေ ပါသည်။ပြီးမှ ပြုံးမိ၏။ တင်အိတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးပါပြုံးဖြီးလာသည့်အလား တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်ဝေဒနာလှိုင်းတွေရိုက်ခတ်သွားသည်။ ဦးသာလှက မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် တင်အိဒူးကောက်ကွေးအတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာ ဖင်ဆုံကြီးအောက်မှ ပင့်မထားလိုက်သည်။အလားတူ တင်အိလက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဦးသာလှ၏လည်ပင်ကြီးကို ချိတ်ဖက်ထားလိုက်၏။ သူ့ယောကျာ်း ဘကြည်သည်ပင် ဦးသာလှလို လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်။

ဤအချက်က ဦးသာလှ၏အားအင်ဗလသတ္တိမှာ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားသန်စွမ်းကြောင်း ပြသနေ၏။ တချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီးပြီးဆုံးသွားသော်လည်း သွေးသား ဆူဖြိုး ကာမဓာတ်အားတွေ အဆက်မပြတ်တိုးပွားလျှက်ရှိနေသော တင်အိမှာ ကိလေသာ ရာဂစိတ်တွေ တဖန်နိုးကြွလာပြန်၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး စူဖေါင်းကြွတက်လာပြီး ရွစိထိုးကာ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနှင့်ဖြစ်လာ၏။ခံချင်စိတ်တွေက ဒီရေအလား တိုးပွားလာပြန်သည်။ သူ၏သန်စွမ်းမှုကို ပြသချင်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်းကြွက်သားတွေဖြင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးကို ညှစ်၍ ညှစ်၍ပြလိုက်သည်။ထိုအတွေ့က ဦးသာလှလီးထိပ် ကြီးတခုလုံး ကျင်ထုံအီဆိမ့်တက်သွားစေသည်။ ဤကဲ့သို့ လေးငါးခြောက်ခါမှ အားထဲ့၍ညှစ်ပေးရာ လီးချောင်းတံကြီးတခုလုံး ယားကြွလာသည်။လလေရတွေ ထွက်လုနီးနီးထိ ကောင်းလာသည်။

သည်အတိုင်းငြိမ်ခံနေလျှင် သေချာပေါက်သုတ်တွေထွက်ကုန်တော့မည်။ ထို့ကြောင့် ဦးသာလှက တန်ပြန်စစ်ထိုးသည့်အနေဖြင့် သူ့လီးကြီးကို အားထဲ့၍ တင်းခံလိုက်သည်။ညှစ်အားနှင့် ကန်အားအရှိန်ကြီးမားစွာ တိုက်ဆိုင်သွားသဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး တုန်ခါသွားကြသည်။ ဦးသာလှက တင်အိကို ပွေ့မလျှက်ကပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် တိုက်အတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်သည်။ထို့နောက် သူ့အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သည်။ထမင်းစားခန်းထဲမှ အိပ်ခန်းဆီထိလာရာ ခရီးတလျှောက်တွင် တင်အိ တစ်ယောက် ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်ခုံကာ တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် လိုက်ပါလာရင်း လီးအရသာ ကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါ ဖင်ဆုံကြီးကို ကျုံ့၍ကျုံ့၍ ပွတ်ပွတ်ဆောင့်လိုက်သည်။ တသက်နှင့်တကိုယ် ဤမျှထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသော ဖြစ်ရပ်မျိုးကို အိပ်မက်ထဲမှာပင် မကြုံဖူးခဲ့ပါ။ ထိုခရီးစဉ်အတွင်း တင်အိတချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီးပြီးခဲ့ပြန်၏။

တင်အိ နှစ်ချီတိုင်တိုင်ကာမဆန္ဒပြီးဆုံးခဲ့သည့်တိုင်အောင် လူထူးလူဆန်း လူ့အံ့မခန်းကြီး ဖြစ်သော ဦးသာလှမှာ တချီမှ မပြီးသေးပါ။ အိပ်ခန်းထဲရောက်သောအခါ အလွန်သားနားလှပသော မွေ့ယာကြီး အထက်သို့ တင်အိခန္ဓာကိုယ်ကို ညင်သာစွာ ပက်လက်ချလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတဖက်ဆီသို့ပြစ်ချလျှက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း တင်အိ တစ်ယောက် မှန်းနေရှာသည်။သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကမူ ဦးသာလှခါးကို ချိတ်ထားလျှက်ရှိသည်။ အတော်အတန်အမောပြေသွားသောအခါ တင်အိခြေထောက်နှစ်ချောင်း ကိုဆွဲမလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဆီဖိတွန်းထားလိုက်သည်။ သေချာအောင် ထပ်ဖိကြည့်လိုက်သေး၏။ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းလောက် ရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်သည်။ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်သွင်းသည်။ အဆုံးထိဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးအလို စောစောက အတိုင်းပြန်နှုတ်သည်။

စောက်ရေတွေကလည်း အိုင်ရွှဲဗွက်ထနေသလို စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း လီးတံကြီး ၏ဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီးခံနိုင်နေပြီမို့ စီးစီးပိုင်ပိုင်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်လို့ရနေ၏။ဦးသာလှက တင်အိရဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးအပေါ် အသေအချာဖိထောက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည် .အ…အီး…အင့်….အမေ့….ကျွတ်…ကျွတ်…အမယ်လေး… အီး….အား…..အင့်….” တင်အိတယောက် ညီးညူလူးလွန့်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကောခံသည်။ ဦးသာလှ၏ ဆောင့်ချက်တွေက ဂျက်အင်ဂျင်လို အရှိန်မပြတ်ဒလစပ်မြန်ဆန်လာ၏။ တင်အိ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ဦးသာလှ၏လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲသည်။သူတို့သခင် ဘုရင်မကို အပြင်းအထန်တိုက်ခိုက်နေသော ရန်သူကို ပြန်လှန်ရန်တုံ့သကဲ့သို့ အင်နှင့်အားနှင့် ဆွဲဆွဲညှစ်ကြ၏။

ညှစ်အားဒဏ်ကြောင့် ဦးသာလှဒစ်ထိပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျင်ထုံလာ၏။ အထူးသဖြင့် ဒစ်အညှာရင်းရှိ အကြောမြှင်ကြီးမှာ ပြတ်လုမတတ် တင်းတောင့် လာသည်။ကျဉ်သော…….ယားသော….ဆိမ့်သော…. အီသော ဝေဒနာအပူလှိုင်းတွေ က လချောင်းတံကြီးတလျှောက် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်နေ၏။ အချက်ပေါင်းတစ်ရာအရောက်တွင် တင်အိနှုတ်ဖျားက “အီးကနဲ” အသံနက်ကြီးမြည်ဟီးလျှက် ကော့ထိုးတက်သွား၏။ဦးသာလှလည်း အလားတူ ဝေဒနာမျိုးကြီးခံစားကာ သုတ်ရေပူတွေကို ပြိုင်တူပန်းထုတ်လိုက်ကြသတည်း။ တင်အိက ဘကြည်ကို အသေအချာ မှာလိုက်၏။ “….တော်….ဦးသာလှကို ……လေးလေးစားစား…ဆက်ဆံနော်…” “…..အေးပါ..ဟ…” ကြီးသူကို ရိုသေသောကြောင့်လားမသိ ငွေ ၂ သိန်းခွဲကို ဦးသာလှထံမှ ရှောရှော ရှူရှူရလာခဲ့သည်။ဘကြည်မျက်နှာပြုံးလျှက်………အလားတူ ဦးသာလှ မျက်နှာမှာလည်း……..။

 

Zawgyi

 

အမူပို

ေအး…လူတစ္ေယာက္ဟာ ကာမေရာဂါ စြဲကပ္လာရင္ ဒီေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစတဲ့ ေဆးမရွိဘူးလို႔….ဆိုလိုတာေပါ့ကြာ…အဲ…ဒါေပမဲ့…. မိမိရဲ႕ ဆင္ျခင္တုံတရားနဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆမႈ မရွိျခင္းကေတာ့ ကာမေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္း ေစတဲ့ အလြန္အစြမ္းထက္တဲ့ ေဆးပါဘဲတဲ့…..” “…..ေၾသာ္.. ဟုတ္ကဲ့…အဘ သာလွ… ဒါနဲ႔…လကၤာမွာ ေဆးမရွိဘူးလို႔လဲ ဆိုတယ္. …မဟာၾသသဓေဆးမည္စြလို႔လဲဆိုတယ္….ဒီအဓိပၸါယ္ကို က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္း မသိဘူး အဘ…အဲဒါလည္း ရွင္းျပပါအုံး….” “….ေအး..ေအး…နားလည္သေလာက္ ရွင္းျပရတာေပါ့ ကြာ…အဆင္း..အသံ.. အနံ႔ အရသာ… အေတြ႕…ဆိုတဲ့… မင္းတို႔ငါတို႔ေတြထိခံစားေနတဲ့ သဘာဝ႐ုပ္ဓာတ္ေတြ ကို အာ႐ုံလို႔ေခၚသကြ….ဒီအာ႐ုံငါးမ်ိဳးဟာ ကာမစိတ္ဓာတ္ကို တိုးပြားေစတတ္လို႔ ကာမဝတၳဳ……ကာမအာ႐ုံလို႔ေခၚတယ္… ဒီျပင္ပက ကာမဝတၳဳနဲ႔ အဇၩတၱက ကိေလသာ ေပါင္းဆုံမိတဲ့အခါ ကာမေရာဂါေတြ အဆင့္ဆင့္တိုးပြားလာေတာ့တာဘဲ ……..တိုးပြား႐ုံတင္မကေတာ့ဘူး…ေမာင္…ေရ…တျဖည္းျဖည္းေရာဂါက…ရင့္ရင့္ လာတယ္

.ေအး…အဲဒီလို စိတ္ထဲမွာ ထႂကြေသာင္းက်န္းလာတဲ့ ကာမေရာဂါကို ကုသဖို႔ ျပင္မမွာ ေဆးမရွိဘူးလို႔ ေျပာတာ…”“…..ေၾသာ္…..ေၾသာ္….” ဘၾကည္က ဦးသာလွစကားကို ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ေထာက္ခံလိုက္သည္။ဦးသာလွက သူ႔စကားကို ဆက္ျပန္၏။ “…..ဥပမာ….ဖ်ားတယ္….ဗိုက္နာတယ္…..ေခါင္းကိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့ကြာ… အဲဒီ ေရာဂါေဝဒနာကို ေပ်ာက္ကင္းသက္သာေစတဲ့ အဖ်ားေပ်ာက္ေဆး.. ေခါင္းကိုက္ ေပ်ာက္ေဆး…. ေဆးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္…. တိုင္းရင္းေဆး…အဂၤလိပ္ေဆးအစုံ ေပါ့ကြာ…”“….ဒါေပမဲ့ မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲကျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကာမေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစ တဲ့ ေဆးကေတာ့ ဘယ္ေဆးဆိုင္မွာမွ ဝယ္လို႔မရႏိုင္ဘူးတဲ့… ႏိုင္ငံျခားမွာလဲမရဘူး.. နတ္ျပည္လွမ္းမွာလဲ… မရဘူး…ရွိမွ မရွိပဲကိုးကြ… ေအး…ဒီေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကာမေရာဂါကို စိတ္မွာမွီေနတဲ့ အစြမ္းထက္ ေစတသိက္ေဆးဝါးနဲ႔ပဲ ကုသႏိုင္တယ္… အဲဒီေစတသိက္ေတြကေတာ့ ပညာနဲ႔သတိပဲ….။

ဒီသတိနဲ႔ပညာ ဆိုတဲ့ တရားႏွစ္ပါးဟာ ကာမေရာဂါကို အေကာင္းဆုံး ေပ်ာက္ကင္းေစတဲ့ မဟာၾသသဓ ‘ ေဆးေကာင္းဝါးေကာင္းႀကီးေတြပဲေပါ့ကြာ……” “…..ေၾသာ္… ဟုတ္ကဲ့…အဘ…ေရွ႕ဆက္ၿပီး မိန႔္ပါအုံး….” ဦးသာလွက ေရေႏြးပုဂံကိုလွမ္းအယူ ဘၾကည္က ကဗ်ာကယာႏွင့္ ေလးေလးစားစားေပးလိုက္၏။ပုဂံျပန္အခ် အလိုက္တသိ ထပ္ငွဲ႔ေပးလိုက္၏။ ဒီေကာင္၏အလိုက္သိတတ္မႈကို ဦးသာလွစိတ္ထဲက က်ိတ္၍ခ်ီးမြမ္းလိုက္သည္။ ဦးသာလွ ေခြးေလွးယားေစ့ေလွာ္ တစ္ဇြန္းစားလိုက္သည္။ေမႊးပ်ံ႕ခါးသက္ေသာ လဖက္ေျခာက္အေကာင္းစားခပ္ထားသည့္ အဖန္ရည္ကို တစ္ငုံေသာက္လိုက္၏။ အဖန္ရည္သတၱိက တကိုယ္လုံး လန္းဆန္းသြားေစသည္။ “….အင့္….မင္းလဲ စားေလကြာ…” ဦးသာလွက ေခြးေလွးယားေစ့ေလွာ္ ပန္းကန္ကို ဘၾကည္ေရွ႕သို႔တိုးေပးလိုက္၏။ ဗဟုသုတနည္းပါးေသာ ဘၾကည္က ေခြးေလွးယားေစ့ေလွာ္ကို မႀကိဳက္ပါ… သို႔ေသာ္…..မေကာင္းတတ္၍ တဇြန္းေတာ့ စားျပလိုက္သည္။

“…..ဒူလာ အေညာင္းအကိုက္အတြက္ …အလြန္ေကာင္းတယ္ကြ….” “….ဟုတ္ကဲ့….အဘ….” ဘၾကည္သည္ စကားေျပာႂကြယ္၍ပါးနပ္ေသာ္လည္း စာေပဗဟုသုတနည္းပါးသည္။ နည္းဆို ၂ တန္းေအာင္႐ုံသာ အတန္းေက်ာင္းေနခဲ့ဖူး၏။ထို႔ေၾကာင့္ ဦးသာလွ စားေနေသာ ေခြးေလွးယားေစ့သည္ မည္သည့္အာနိသင္ရွိေၾကာင္း ဘၾကည္လုံးဝ မသိပါ …… ဦးသာလွေျပာသလို ဒူုလာအေညာင္းအကိုက္အတြက္ ဓာတ္စာဟုသာ မွတ္ထားလိုက္၏။ ဦးသာလွက ေစာေစာကစကားကို ျပန္ဆက္၏။“…..မင္းတို႔ ငါတို႔ဘက္ကၾကည့္ရင္……. ကာမေရာဂါကိုျဖစ္ပြားေစတာ.. ဣတၳိယေခၚ မိန္းမေတြပဲကြ…. တစ္ခါ သူတို႔ရဲ႕ကာမေရာဂါကို ထႂကြတိုးပြားေစတာ လဲ ဒို႔ေယာက်ာ္းေတြပဲေပါ့ကြာ…. အခု မင္းကိုယ္မင္းဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ… တင္အိနဲ႔ မင္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ကာမေရာဂါေတြ အျပန္အလွန္ထေနၾကသလဲဆိုတာ …….ဟား …ဟား ….” ဦးသာလွက သူ႔အေျပာသူ သေဘာက်၍ တဟားဟား…..ေအာ္ ရယ္ပါေတာ့သည္။

ထိုစဥ္ ေတာင္းတစ္လုံးကိုေခါင္းေပၚ႐ြက္၍ မရင္ေမတစ္ေယာက္ အိမ္ေခါင္းရင္းဘက္က ဝင္လာသည္။ေခါင္းရင္းဘက္ရွိ ၿခံစည္း႐ိုးႏွင့္တဆက္တည္းတြင္ ဦးသာလွပိုင္ယာကြက္ေတြက ဧက ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိသည္။ထိုယာကြက္ေတြကို မရင္ေမက လုပ္ကိုင္ေပးၿပီး ၃ ပုံ ၂ ပုံ အခြင့္အေရးကို မရင္ေမက ရရွိ၏။မရင္ေမက ဦးသာလွ၏ တူမျဖစ္သည္။ ဦးသာလွ အမ သုံးဝမ္းကြဲရဲ႕ သမီးျဖစ္၏။အသက္က ၃၈ ႏွစ္အ႐ြယ္ခန႔္ရွိၿပီး အိမ္ေထာင္မရွိသည့္ တကိုယ္ေတာ္အပ်ိဳႀကီးျဖစ္သည္။အသားအေရက ဝင္းဝါစိုေျပၿပီး ေ႐ႊဘိုမင္းႀကိဳက္ ေဒါင္ေကာင္းေကာင္းလုံးႀကီး ေပါက္လွႀကီး ျဖစ္၏။ ဦးသာလွတို႔ တူဝရီးက သည္႐ြာဇာတိမ်ားမဟုတ္ၾက။ေအာက္ေျပ ေအာက္႐ြာ ေတာင္ငူနယ္ကျဖစ္၏။ဦးသာလွမိန္းမ မအုံးရွင္ကသာ ဤ႐ြာဇာတိသူ ျဖစ္သည္။ယခုဦးသာလွပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ေျမကြက္မ်ားမွာ မအုံးရွင္ ဘက္ကရထား ေသာ အေမြအႏွစ္မ်ားျဖစ္သည္။ဦးသာလွႏွင့္မအုံးရွင္တို႔မွာ သားသမီးမထြန္းကား…. ထို႔ေၾကာင့္ မရင္ေမကို ၉ ႏွစ္သမီးအ႐ြယ္ေလာက္ကပင္ ေမြးစားခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ခန႔္က ဦးသာလွမိန္းမ မအုံးရွင္ သားအိမ္ကင္ဆာေရာဂါ ႏွင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။မအုံးရွင္ မကြယ္လြန္ခင္ကပင္ ဦးသာလွတို႔ႏွင့္တဆက္တည္း ရွိေနေသာ ေျမကြက္ကိုဝယ္ယူ၍ ၂ ခန္း ၃ ခန္း ေျမစိုက္အိမ္တစ္လုံးေဆာက္ေပးကာ မရင္ေမ ကိုေနထိုင္ေစသည္။ၿခံက ေပတစ္ရာပတ္လည္က်ယ္ဝန္းသျဖင့္ ထိုၿခံထဲတြင္ သနပ္ခါးပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးထား၏။မရင္ေမက စိုက္ပ်ိဳးေရးဝါသနာပါသည္။ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးလည္းျဖစ္၏။ေမထုန္ႏို႔စားႏြားမ သုံးေကာင္လည္းရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ တူဝရီးမွာ ဤ႐ြာတြင္ စီးပြားေရးေခ်ာင္လည္သူမ်ားျဖစ္ၾက၏။အေမွ်ာ္အျမင္ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾက၍ အဝီစိတြင္းတူးကာ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို တိုးခ်ဲ႕ကာလုပ္ကိုင္ၾကသည္။အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာၿပီျဖစ္၍ မရင္ေမသည္ ဤ႐ြာသူလုံးလုံးျဖစ္ေနပါၿပီ…. ႐ြာ၏သာေရး နာေရးလႈမႈေရးကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ေရွ႕တန္းမွပါဝင္၍ တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ေဆာင္သည္။မရင္ေမက ဦးေဆာင္၍ အမ်ိဳးသမီးဝတ္အသင္းဖြဲ႕ကာ အဖိတ္ ဥပုသ္ထြက္ေန႔တိုင္း ႐ြာလည္ဓမၼာ႐ုံတြင္ ဝတ္တက္ၾက၏။စုစုေပါင္း အမ်ိဳးသမီးႀကီးငယ္ ၅၀ ေက်ာ္ခန႔္ရွိ၏။

“….အမ….ျပန္ေရာက္ၿပီလား…” “…..ေအး…..ေရာက္ေနတာၾကာပလား…” “….ဟုတ္ကဲ့….” ဘၾကည္က ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း ခရမ္းခ်ဥ္သီးမ်ားအျပည့္အေမာက္ထည့္ထား ေသာ ထန္းေခါက္ေတာင္းတစ္လုံးကို ေခါင္းေပၚ႐ြက္၍ ဝင္လာေသာ မရင္ေမကိုႏႈတ္ ဆက္လိုက္ရာ မရင္ေမကလည္း အလိုက္သင့္ ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။ မရင္ေမက ေလွကားတက္ခုံေပၚတြင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတာင္းကို ခ်မည့္ဟန္ျဖင့္ ဒူးႏွင့္ခါးကိုၫြတ္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ပင့္မၿပီး ေအာက္သို႔ခ်လိုက္ သည္။ ထမီတိုတိုဝတ္ထားသျဖင့္ တင္းရင္းစိုေျပေသာ ေျခသလုံးသားမ်ား၏ သန္စြမ္းမႈ မို႔ေမာက္ေသာရင္သားအစုံ ဝိုက္ကားေသာပုံသ႑ာန္ရွိသည့္ ကားကား စြင့္စြင့္ ငြါးငြါးဖြင့္ဖြင့္ရွိလြန္းလွသည့္ ျပည့္ၿဖိဳးတင္းအိေသာ တင္သားဆိုင္ထြားထြားမ်ား ထိုသို႔ ထိုသို႔ေသာ အလြန္အခ်ိဳးစားက်နသည့္ ဣတၳိယအဂၤါရပ္မ်ားကို အေရာင္လက္ေသာမ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ ဖ်တ္ကနဲၾကည့္လိုက္မိ၏။

မရင္ေမက ဆံထုံးကို ျဖည္ခ်ရင္း ေခါင္းခုပုဆိုးျဖင့္ ယပ္ခတ္သလိုလုပ္ကာ အေမာေျဖေနသည္။ ျပည့္ၿဖိဳးတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြက ထမီကို ထြင္းေဖါက္၍ အလွျပေနသည့္ႏွယ္ ေပၚေပၚလြင္လြင္ရွိလွသည္။ ဘၾကည္မိန္းမ တင္အိလည္းလွပါသည္။အဖုအထစ္အမို႔အေမာက္ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ျပည့္စုံၿပီး စြဲမက္စရာေကာင္းလွပါသည္။ တင္အိ က မရင္ေမေလာက္ ေတာ့ ေဒါင္မေကာင္း…. သည္ေတာ့ ေ႐ႊဘိုမင္းႀကိဳက္လုံးႀကီးေပါက္လွစတိုင္ေတာ့ မဟုတ္။ အဲ တင္အိက မရင္ေမထက္သာတာက အ႐ြယ္ဂုဏ္…ငယ္ဂုဏ္… တင္အိ အသက္က အခုမွ ၃၀ ထဲ ဝင္႐ုံရွိေသး၏။ ခက္သည္က က်ားဆိုေသာသတၱဝါသည္ ကိုယ့္မိန္းမမည္မွ် ေခ်ာေမာလွပၿပီး စြဲမက္စရာ အဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ျပည့္စုံပါေစ ေန႔ရွိသေ႐ြ႕ ညရွိသေ႐ြ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံလာသည့္အခါ ႐ိုးအီသြားတတ္ပါသည္။ အတြင္းသိ အစင္းသိ ၾကာၾကာေပါင္းလာေသာအခါ တစ္ခ်ိန္ကခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္စြဲမက္ စရာဟု ထင္ခဲ့ေသာအရာေတြက အျပစ္အသြင္ေဆာင္လာၿပီး အင္တင္တင္ ညီးတီးတီးျဖစ္လာတတ္၏။

ထို႔ေၾကာင့္ အာ႐ုံကိုအေျပာင္းအလဲျဖစ္ေစရန္ ယခုလို ေတာင့္ေတာင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ မိန္းမမ်ားကို ကိေလသာရမၼက္လႊမ္းေသာ အၾကည့္တို႔ျဖင့္ ငမ္းငမ္းတက္ၾကည့္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေစာေစာက အဘဦးသာလွေျပာခဲ့ေသာ ကာမေရာဂါဝမ္းတြင္းနာက ဘၾကည္ကို စြဲကပ္လိုက္ေတာ့၏။ လီးရိပ္လီးေငြ႕မသမ္းေသာ အဖုတ္ႀကီးကို စိတ္ျဖင့္ မွန္းဆကာ ရာဂစိတ္နယ္ပယ္ကို က်ယ္သေလာက္က်ယ္ေအာင္ ျဖန႔္က်က္လိုက္သည္။လွ်ပ္တျပက္ အကဲခတ္႐ုံျဖင့္ ဦးသာလွက ဘၾကည္၏မေနာႏွင့္ သေဘာကိုရိပ္မိလိုက္သည္။ဘၾကည္လိုလူစားသည္ ကိေလသာအာ႐ုံႏွင့္ ဖမ္းစားျခင္းခံရလွ်င္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့တတ္ၿပီး အသိတရားျဖင့္ ျပန္လည္ထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္စြမ္းမရွိျခင္းဟု ဦးသာလွစိတ္ထဲက မွတ္သားလိုက္၏။

မရင္ေမက အေမာေျဖၿပီး ထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္ရန္ မီးဖိုခန္းေပၚ တက္သြား၏။လႈပ္လီ လႈပ္လဲ့ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ အဆီခဲေတြစုခဲထားသည့္ တင္ဆုံထြားထြား ႀကီးက သူ႔စိတ္ကို ျမဴဆြယ္ကလိသြားသည္ဟု ထင္မွတ္လိုက္မိ၏။ သည္ေတာ့မွ သူ႔လာရင္းကိစၥကို သတိရေတာ့၏။ဦးသာလွက ၿပဳံးတုံ႔တုံ႔ မ်က္ႏွာထားႏွင့္…………….. “…………ေအး…….. ငါ့တူမ အပ်ိဳႀကီးကလည္း ကာမေရာဂါကို ထႂကြတိုးပြားေစတဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးႀကီးေနာ္…. အဟဲ…. ဟဲ….ဟဲ…” ဦးသာလွ စကားေၾကာင့္ ဘၾကည္မ်က္ႏွာမွာ အနည္းငယ္ရွက္ရိပ္သမ္းသြားၿပီး တဟီးဟီးႏွင့္ ရယ္ျပလိုက္သည္။ “…..အဘ….က်ဳပ္….ဟို…ဟို…” ဘၾကည္စကားမဆုံးေသးခင္မွာပင္ ဦးသာလွ လက္ကာျပလိုက္ရင္း ……….. “…ေနေန….ေမာင္ဘၾကည္… အဘ…သိတယ္…” “….မင္းေငြ…..လိုခ်င္လို႔မဟုတ္လား…” “…..ဟုတ္ကဲ့……..အဘ…” ဘၾကည္စိတ္ထဲ အံ့ၾသသြားတာအမွန္။

သူ႔အႀကံကို ဦးသာလွဘယ္လိုသိေနသလဲ.. ဘၾကည္၏စိတ္အေျခအေနကို ဦးသာလွက ရိပ္မိလိုက္သျဖင့္………. “…..မအံ့ၾသနဲ႔ေမာင္…..မင္းေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ကို ငါက အဂၤဝိဇၨာနည္းနဲ႔တြက္ၾကည့္ လို႔သိၿပီးသား…..မင္းမွာေငြလိုေနတယ္…ဒီတစ္ေခါက္ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥမွာ မင္း အရႈံးႀကီးရႈံးခဲ့တယ္……တျခားေနရာမွာ ရစရာမျမင္ေတာ့ င့ါဆီေရာက္လာတယ္… ကဲ… ဟုတ္တယ္…မဟုတ္လား….” ဘၾကည္တစ္ေယာက္ ဟုတ္ကဲ့ ဟုပင္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္း ႀကီးျဖင့္ ဦးသာလွကိုျပဴးျပဴးႀကီးၾကည့္လွ်က္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းႀကီးျဖစ္သြားသည္။

ၿပီးေတာ့မွ ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ၿငိမ့္ကာ “…..ဟုတ္….ဟုတ္ကဲ့…အဘ….” ဘၾကည္ ဦးသာလွကို ယခင္ကထက္ပို၍ အထင္ႀကီးေလးစားသြား၏။ ဓာတ္ေတြ ပရမတ္ေတြကိုလည္း လူၿပိန္းလူနေတြနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပတတ္…. ေလာကီဂမၻီရပညာရပ္ေတြကလည္းတတ္…..အလြန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ဦးသာလွ ပါတကား……… ဦးသာလွကို အထင္ႀကီးေလးစားစိတ္ျဖင့္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ဦးသာလွ တစ္ေယာက္ သူ႔တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါ ေတာ့သည္။မရင္ေမတေယာက္ ထြက္မ်ားလာေလမလားဟု မီးဖိုခန္းဘက္ဆီ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ “….ေရာ့…ေမာင္ရင္ လိုခ်င္တာ ၂ သိန္းခြဲမဟုတ္လား…”မီးဖိုခန္းဘက္ဆီေငးေနစဥ္ ေနာက္ေၾကာဘက္ဆီက ေပၚလာေသာ ဦးသာလွ စကားသံႏွင့္အတူႏွစ္သိန္းခြဲေထာင္တန္အထုပ္က သူ႔ေပါင္ေပၚဖုတ္ကနဲက်လာ၏။

“……ေအာ…ေငြပမာဏပါသိေနတဲ့ ဦးသာလွပါလား…” ဘၾကည္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ဦးသာလွေျခရင္းတြင္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ဦးသုံးႀကိမ္ကန္ေတာ့လိုက္ေတာ့၏။ “…ေအး…ေအး….ဒီတေခါက္အဆင္ေျပပါေစကြာ…” ဘၾကည္ ေငြထုပ္ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဦးသာလွကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ အကယ္၍သာ ဘၾကည္တစ္ေယာက္ ဤကိစၥရပ္ေတြကို အဂၤဝိဇၨာ ေဗဒင္နည္းျဖင့္ သိရသည္မဟုတ္ဘဲ သူ႔မိန္းမ တင္အိကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ေျပာထား၍ သိေနသည္ ဆိုလွ်င္………. အဖိတ္ေန႔ည ဝတ္တက္စဥ္က တင္အိတစ္ေယာက္ဝတ္အဖြဲ႕ထဲ မပါဘဲ ဦးသာလွထံေရာက္ေနခဲ့သည္ဆိုလွ်င္…

ထိုေန႔ည ေသြးသားဆႏၵႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ ၿပီးဆုံးသြားၿပီးေနာက္ ဦးသာလွရင္ခြင္ထဲမွာ ဦးသာလွ၏အေပြ႕အဖက္ကို ခံယူထားစဥ္ ေငြေၾကးကိစၥေျပာခဲ့သည္ဆိုလွ်င္…. ထိုေန႔ည ျပန္ခါနီးတြင္ ဦးသာလွက………၂ သိန္းခြဲဟုတ္လား…. ေအး..ေအး….သန္ဘက္ခါ ညီးေယာက်ာ္းကို ငါ့ဆီ လႊတ္လိုက္….” ဟု မွာၾကားလိုက္သည္ဆိုလွ်င္……ဘၾကည္တစ္ေယာက္ ဦးသာလွထံမွ အလြယ္တကူ ေငြ ၂ သိန္းခြဲေခ်းယူရရွိခဲ့သည့္အတြက္ အခုလို ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္မည္ေလာ………. ဦးသာလွကိုလည္း အထင္ႀကီးေလးစားႏိုင္ပါအုံးမည္ေလာ…. သို႔ေသာ္ ႏွစ္ေယာက္လုံးၿပဳံးေနၾက၏။

သို႔ေသာ္……….အဓိပၸါယ္ျခင္းကာ မတူပါေလ…….။ အဖိတ္ေန႔ည…………။ထိုအဖိတ္ေန႔ညကို ဦးသာလွမေမ့ပါ……ဒီေန႔ည တင္အိလာမည္…. ရင္ေမက အက်ိဳးအေၾကာင္းအစုံအလင္ကို ဦးသာလွအား ေျပာျပထားၿပီးျဖစ္၏။မရင္ေမႏွင့္ တင္အိတို႔ ညႇိႏႈိင္းၾကေသာစကားထဲတြင္ ေငြ ၂ သိန္းခြဲရမည္… ဦးသာလွ၏ေသြးသား ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာျဖည့္ဆည္းေပးရမည္။အမ်ားသူငါမရိပ္မိေစရန္ ေယာက်ာ္းကို ေငြယူလႊတ္ရမည္။မည္သူမွမရိပ္မိႏိုင္သည့္ အဖိတ္ေန႔ညကို ေ႐ြးရမည္။အတိုးေငြ ၁၅ က်ပ္ဆိုလွ်င္ ၁၀ က်ပ္ႏႈန္းခံစားခြင့္ေပးမည္။ သို႔ေသာ္ ေယာက်ာ္းကို ေငြပို႔ခိုင္းစဥ္ ၁၅ က်ပ္ႏႈန္းႏွင့္ေပးအပ္ခိုင္းရမည္။ ၁၀ က်ပ္ႏႈန္းခံစားခြင့္ကို ဝတ္တက္သည့္ညမွ ကိုယ္တိုင္သြားယူရမည္။

မရင္ေမ ဘက္က တင္ျပေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို တင္အိကိုယ္တိုင္က ေက်နပ္ၿပီးျဖစ္၍ ထိုအဖိတ္ေန႔ညက တင္အိတစ္ေယာက္ ဝတ္တက္ဓမၼာ႐ုံတြင္ေရာက္ရွိေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုး၍ အသာလစ္ထြက္ခဲ့သည္။။ ဝတ္တက္ေခါင္းေဆာင္က မရင္ေမမို႔ ပြဲၿပီးမီးေသအၿငိမ္ျဖစ္၏။ ဝတ္တက္ခ်ိန္ တစ္နာရီ အသစ္သင္ၾကားပို႔ခ်သည္က ၂ နာရီခြဲ…. ဤအခ်ိန္အတြင္း (၁၀)မိနစ္ေစာ၍ျပန္ေရာက္ေစရမည္ဟု မရင္ေမက အေသအခ်ာ မွာ လိုက္ၿပီးျဖစ္၏။တပါတ္ရစ္….. ေယာဂီထမီအက်ၤီေလးႏွင့္ တင္အိတေယာက္ တေသြးတေမြးလွလို႔ေနပါသည္။ အခုတပါတ္ ကုန္ရႈံးလာသည့္အတြက္ ေယာက်္ားကစိတ္ညစ္သည္ဟု ဆိုကာ အရက္ခ်ည့္တြန္းေသာက္ေန၏။ မရင္ေမဆီကရေအာင္ ေျပာၾကည့္ပါမည္ဟု ေခြၽးသိပ္ရင္း အရက္ကိုေလ်ာ့ေသာက္ခိုင္းထားရ၏။ဒါေတာင္ ဝတ္တက္လာခါနီး ရမ္အႀကီးတစ္လုံးဝယ္ေပးခဲ့ရေသးသည္။

တင္အိကလည္း သူ႔အႀကံႏွင့္သူမို႔ ေက်နပ္စြာပင္ အေႂကြးဝယ္ေပးခဲ့ပါသည္။ မရင္ေမ အစီအစဥ္အတိုင္း တိုက္ေနာက္ေဖးေပါက္က ဝင္ရမည္ျဖစ္သည္။ “….ေဒါက္…ေဒါက္….ေဒါက္..ေဒါက္….” မရင္ေမသင္ျပထားသည့္အတိုင္း တံခါးေခါက္အခ်က္ေပးလိုက္သည္။ မၾကာခင္တံခါးပြင့္လာ၏။ တံခါးဝတြင္ ဦးသာလွက ေဘာင္းဘီပြပြ…စြပ္က်ယ္အက်ီၤ လက္ျပတ္ႏွင့္ မားမားႀကီးရပ္ေနေလသည္။ဦးသာလွ၏ေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္ေသာ ကိုယ္ေနဟန္ထားကိုၾကည့္၍ တင္အိ ရင္ေတြလႈိက္ဖိုလႈပ္ခတ္သြား၏။ လူႀကီးက အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀ အတြင္းဆိုေသာ္လည္း က်န္းမာ သန္စြမ္းလွသည္။ရင္အုပ္ကားကား လက္ေမာင္းႂကြက္သားႀကီးေတြက ထစ္ဖုတုတ္ ခိုင္လွသည္။ထို႔အတူ ေပါင္တံ ေျခသလုံးႂကြက္သားႀကီးေတြက တင္းရင္းဖုထစ္ သန္မာလွသည္။

ဦးသာလွက တင္အိ ဝင္သာေအာင္ ေဘးသို႔ဖယ္ေပးလိုက္ၿပီး….. “….ဝင္…ဝင္…..တူမႀကီး….အထဲကို…” တင္အိက ကိုယ္ကို႐ို႕၍ အတြင္းသို႔ဝင္လိုက္၏။ဦးသာလွက တံခါးမင္းတုန္း ခ်က္ကို ထိုးပိတ္လိုက္သည္။အခုသူတို႔ေရာက္ေနေသာအခန္းမွာ ထမင္းစားခန္း ျဖစ္၏။ ၂ ခန္း ပတ္လည္က်ယ္ဝန္းၿပီး မတ္တပ္ရပ္ခ်က္ျပဳတ္ရေသာ မီးဖို စားစရာ မ်ားကို သိုေလွာင္ထားသည့္ ေၾကာင္အိမ္ ၃ လုံးရွိ၏။ ထမင္းစားစရာေနရာမွာ ၂ ေပခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ျမင့္ၿပီး သစ္မာရွာထိုးသား မ်ားခင္းထားသည္။ ထိုအေပၚတြင္ စားပြဲခုံဝိုင္းတစ္လုံးခ်ထားၿပီး ဝီစကီအႀကီးတစ္လုံး …ၾကက္ေၾကာ္….ဝက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္…ငွက္ေပ်ာ္သီးဖီးၾကမ္းတစ္ဖီး… ဝီစကီပုလင္း ကအျပည့္မဟုတ္ေတာ့….ထိုအထဲတြင္ ကာမစြမ္းအားကို တိုးပြားေစေသာ ဖ်ံသိုစိမ္ထား၏။ “….ကဲ…အေပၚတက္ေလ…တူမႀကီးရဲ႕….ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့ေနာ္..သြား…. ဟိုမွာ စားစရာေတြရွိတယ္…..စားႏွင့္…” တင္အိက မတ္တပ္ႀကီးရပ္ေန၍ ဦးသာလွက ေျပာလိုက္သည္။

လာကထဲက ကိုယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ကိုယ္မို႔ အရွက္ေတြသိကၡာေတြ က်င့္ဝတ္ေတြ အကုန္ခဝါ ခ်ထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ေမဓာရွိလွ်င္….သူ႔ေမဓာလည္းရွိရမည္ပင္………………. ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ရခ်င္တဲ့ေငြက နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္…. ဖာထြက္ခံလ်င္ေတာင္ ရမည္မဟုတ္……ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကအပ်ိဳမွမဟုတ္ဘဲ….ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ …အအို….ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကလဲ ဖြတ္ဖြတ္ေက်ေအာင္ လီးအလိုးခံထားရတဲ့ ေစာက္ဖုတ္… ဒီေတာ့ ဘာဆန္းတာမွတ္လို႔…ၿပီးေတာ့ တင္အိက ေခ်ာသည္… လွသည္….ေတာသူဆိုေပမင့္ ေရွးအတိတ္ကုသိုလ္ေကာင္းပုံရ၏။…. ဒီေတာ့ ခပ္ရဲရဲ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ပင္ ဆက္ဆံလိုက္သည္။

အေပးေကာင္း အျပဳအစုေကာင္းခဲ့ရင္ ၂ သိန္းခြဲေငြ အလကားေတာင္ ရခ်င္ရေနအုံးမည္……။ အခုေတာင္ အတိုးေငြရဲ႕ ၃ ပုံ ၂ ပုံ ခံစားခြင့္ကို အလိုးခံခအျဖစ္ ေပးထား၏။တင္အိက စားပြဲခုံေဘးတြင္ ခပ္ရဲရဲထိုင္လိုက္ၿပီး ဝက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္ ၃ ေခ်ာင္းကို တခါတည္း စားပစ္လိုက္သည္။ မီးဖြားၿပီးစက ေသြးေဆးႏွင့္ အရက္ဦးေရေသာက္ဖူးသည္။ရီတီတီ ရစ္တစ္တစ္ႏွင့္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းေသာ အရသာကိုခံစားခဲ့ဖူးသည္။ဦးသာလွႀကီး က အိမ္အတြင္းခန္းဘက္ဝင္သြားသည္။

ထိုအခိုက္ ဝီစကီပုလင္းကိုဖြင့္၍ လက္ဘက္ရည္ပုဂံထဲ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ထည့္ၿပီး ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ေမႊးပ်ံ႕ခါးသက္ေသာအရသာႏွင့္အတူ တစ္ကိုယ္လုံးေႏြးေထြးရွိန္းျမသြား သည္။ေရသန႔္ဗူးထဲကေရကို ဖန္ခြက္ထဲ တစ္ဝက္ငွဲ႔ေသာက္လိုက္သည္။ ဝက္အူေခ်ာင္း ၃ ေခ်ာင္း ထပ္စားလိုက္ေလသည္။ အဖိုးႀကီးက ေခပုံမရ။သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကိုအျပတ္အုပ္ဖို႔ စားဖြယ္ေသာက္ ဖြယ္အစုံႏွင့္ ခင္းက်င္းျပင္ဆင္ထား၏။လီးအေတြ႕အႀကဳံမရွိသည့္ အပ်ိဳမသာဆိုလွ်င္ သည္ျမင္ကြင္းက ေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန႔္စရာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ အခုေတာ့ တင္အိက လီးအေၾကာလီးအထာကို ေကာင္းေကာင္းသိၿပီးသား….အအို… ဒီေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို အျပတ္လုပ္ဖို႔ ခင္းက်င္းစီမံထားသည့္ သည္ျမင္ကြင္းက သူ႔အဖို႔ ရင္ခံၾကည္ႏူးစရာ ရမၼက္ေသြးတို႔ ထႂကြစရာသာ ျဖစ္ပါေတာ့၏။

အခုလည္း ဝီစကီအရွိန္က တရိပ္ရိပ္ျဖင့္တက္လာသည္။ေသြးႂကြ လာသည္။ျမဴးႂကြလာသည္။ေပ်ာ္႐ႊင္လာသည္။ၾကည္ႏူးလာသည္။ဂုဏ္မငယ္ေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္၍ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုၿဖဲကာ ထမီကိုမလွန္ၿပီး လက္ဖဝါးႏွင့္ ဖြဖြေလးပြတ္စမ္းလိုက္သည္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို သိရွိရိပ္မိၿပီးမို႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေဖါင္းႂကြေန၏။ေစာက္ေရေတြပင္ သိသိသာသာ စိမ့္ထြက္ေနၿပီ……..။သူမဝတ္ထားေသာ အဝတ္အစားမ်ားကိုၾကည့္၍ ၿပဳံးမိသည္။ဝတ္ထား သည္က ေယာဂီသူေတာ္စင္ အဝတ္အစား။ပကတိအျဖစ္က ရမၼက္၏သားေကာင္ တင္အိအျဖဴေရာင္လက္ရွည္အက်ီက်ၤယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။

မူးယစ္ရီေဝေသာ ဝီစကီအရွိန္ေလးႏွင့္မို႔ တင္အိတေယာက္ ျမဴးျမဴးႂကြႂကြ ရဲရဲတင္းတင္း ျပဳလုပ္လွ်က္ရွိသည္။ ထိုစဥ္ ဦးသာလွဝင္လာ၏။ေခါင္းအုံးႏွစ္လုံးကို ခ်ိဳင္းၾကားမွာညႇပ္ၿပီး ယိုးဒယားပလတ္စတစ္အခင္းတစ္ခုကိုလည္း လက္ကကိုင္လာသည္။ထမီအက်ီေတြ ကို ခြၽတ္ပုံထားၿပီး ေဘာင္းဘီတို ေဘာ္လီအက်ီသာ ကိုယ္ေပၚမွာရွိေတာ့သည္မို႔ အစ ပထမအံ့ၾသသြားပုံရသည္။ သို႔ေသာ္ အံ့ၾသစိတ္က တဒဂၤေလးပါ။ဦးသာလွ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတြတလက္လက္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ထြက္ရွိၿပီး ျဖဴေဖြးတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တံႏွင့္ ဘရာစီယာအတြင္းမွ ႐ုန္းကန္ေဖာက္ထြက္ကာ မာတင္းမို႔ေမာက္ေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္မႊာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လွ်က္ ရွိသည္။

“….ဘာလို႔….ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ……လာေလလို႔….” တင္အိက အမူပိုပို ျမဴခ်ိဳခ်ိဳျဖင့္ ခ်စ္မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး ညဳတုတုေခၚလိုက္ ေသာအခါ ဦးသာလွတစ္ေယာက္ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးမ်က္ႏွာႀကီးျဖင့္ ေရာက္လာသည္။ ေခါင္းအုံးႏွင့္အခင္းမ်ားကို ပစ္ခ်ထားခဲ့ၿပီး တင္အိကိုႀကဳံးဖက္ထားသည္။ ထိုသို႔ ဖက္ထားရင္းကပင္ ဘရာစီယာ၏ ေက်ာဘက္ကခ်ိတ္ကို ေထာက္ကနဲ ေထာက္ကနဲ ကြၽမ္းက်င္စြာသြက္လက္စြာ ျဖဳတ္လိုက္၏။လွလိုက္သည့္ ႏို႔ႏွစ္လုံး……အဆင္းက ဝင္းဝါေနၿပီး တင္းတင္းအိအိ မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ႏို႔သီးေခါင္းတဝိုက္က စူေဖါင္းတင္းေတာင့္ေနသည္။ဦးသာလွ လက္တစ္ဖက္က ႏို႔တစ္လုံးကို ႐ြ႐ြဖြဖြေလးဆုတ္ေခ်ေပးရင္း က်န္ႏို႔တစ္လုံးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ကေလးပမာ တႁပြတ္ႁပြတ္ ျဖင့္ စုပ္ပါေတာ့သည္။

“…..အဟစ္…အစ္…ခစ္…အဟင့္…ဟင့္….ယား…ယား…တယ္လို႔…” အေနရအထိုင္ရခက္ေလာက္ေအာင္ယားသည့္အတြက္ တင္အိတစ္ကိုယ္လုံး ေကာ့တက္သြားရွာသည္။သည္ေတာ့ ႏို႔အုံႀကီးက ပိုမို၍စူတင္းထြက္လာသည္။ ဦးသာလွက ႏို႔တစ္လုံးကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပးလွ်က္ကပင္ တင္အိ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္သည္။ေပါင္တံႀကီးေတြက…ထြား…တင္ဆုံႀကီးေတြက ဖြံ႕ထြား စြင့္ကားလြန္းေနသည့္အတြက္ ေဘာင္းဘီက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မကြၽတ္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ “….ဟြန္း…..ခိုးခ်င္တာလဲပ်ာလို႔…လက္ေႏွးတာလဲ ခ်ာလို႔…” ဦးသာလွတစ္ေယာက္ အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ တဏွာရမၼက္ေတြ မႊန္ထူေနပုံကို အျမင္ကပ္ကပ္ရွိလွစြာ ဆူဆူေဆာင့္ေဆာင့္ေလးျမည္တြန္ရင္း…. ကူခြၽတ္ေပးလိုက္ ၏။တင္အိ အျပဳအမူေလးက ဦးသာလွကို ၾကည္ႏူးစြဲမက္သြားေစ၏။

ေဘာင္းဘီတိုကြၽတ္သြားေသာအခါ ျဖဴဝင္းထြားအိေနတဲ့ ေပါင္တံႏွစ္သြယ္ ၾကားက တင္အိ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ဘြားကနဲျမင္လိုက္ရ၏။ တင္အိက ပိုျမင္ရေအာင္ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းကို မသိမသာၿဖဲေပးလိုက္သည္။ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေပါင္အဟတြင္ သိသိသာသာၿပဲဟသြားၿပီး အတြင္းသားနီနီႏုႏုေတြကိုပါ ျမင္လိုက္ရ၏။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက အညိဳေရာင္သမ္းေနၿပီး ထူထူပြပြျဖစ္ ေန၏။

သူ႔အေရာင္ႏွင့္သူ ပိုင္းျခားထားေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အလြန႔္အလြန္ၾကည့္ ေကာင္းေန၏။ဝင္းဝါမို႔ေမာက္ေနေသာ ဆီးခုံ။နက္ေျပာင္မဲေမွာင္ေနသည့္ ေစာက္ေမႊး အညိဳေရာင္သမ္းေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား… ၿပဲဟေနေသာ အတြင္းသား နီနီ…ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းက……ဦးသာလွလီးႀကီးမွာ ထြားသထက္ထြား… ေတာင္သထက္ေတာင္….မာသထက္မာ…. ထန္သထက္ထန္လာပါ၏။ ေဘာင္းဘီတိုၾကားမွ တိုးတိုးထြက္ေနေသာ လီးႀကီးကို တင္အိက လက္ဖဝါးေလးႏွင့္ ခပ္ဖြဖြပုတ္ရင္း………….. “….ဟြန႔္….ကဲ…..ကဲ….လြန္းတယ္…” ႏွာေခါင္းလွလွေလးတြန႔္ရႈံ႕ရင္း ေျပာ၏။တင္အိက ဦးသာလွႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး……………

“….ကဲ….အေသအခ်ာ….ထိုင္စမ္းပါ….တကထဲ….” ဦးသာလွတစ္ေယာက္ လက္ရွိအသက္ထက္ ၅ ပုံ ၁ ပုံခန႔္ငယ္သြားသလားထင္ရ ေအာင္ ႏုပ်ိဳသြား၏။စိတ္ထဲမွာလဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးႂကြသြားသည္။တင္အိ မလာခင္ကပင္ ေသာက္ထားႏွင့္ေသာ အရက္အရွိန္ကလည္း တက္ေနၿပီျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကမ္းေပၚ ဖင္ခ်ထိုင္ၿပီး ေျခဆင္းလွ်က္ ေပါင္ကို နဲနဲကားထား လိုက္သည္။ “…….ကဲ…..ေဘာင္းဘီခြၽတ္……” တင္အိက ေဘာင္းဘီတိုကို ကိုယ္တိုင္ခြၽတ္ေပး၏။ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ အေနအထားမို႔ ခႏၶာကိုယ္အလွည့္အေျပာင္းလႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဦးသာလွကို ျမဴဆြယ္လွ်က္ရွိေနပါသည္။ ဦးသာလွက ေဘာင္းဘီအခြၽတ္ရလြယ္ေအာင္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ၾကမ္းေပၚေထာက္ၿပီး ကိုယ္ကိုႂကြေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္။

ဖုထစ္မို႔ေမာက္ေသာ ရင္အုပ္လက္ေမာင္းႂကြက္သားႀကီးေတြက တင္းအစ္ႂကြတက္လာသည္။ ေဘာင္းဘီကြၽတ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဦးသာလွလီးတန္ႀကီးမွာ မတ္ကနဲ ေထာင္တက္သြား၏။ အညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ လီးႀကီးကို ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရေသာအခါ တင္အိ အံ့ၾသမွင္သက္သြား၏။မအံ့ၾသလို႔လည္းမျဖစ္…. သူ႔လီးတန္ႀကီးက ျမင္းလီးတန္ႀကီးေလာက္နီးနီးရွိသည္။သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကိုပင္… လက္ႏွင့္ေယာင္ရမ္း၍ အုပ္မိလိုက္သည္။အရွည္ရွစ္လက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ရွိေသာ လီးတုတ္ႀကီးမွာ အေၾကာေတြၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလွ်က္ အေရျပားေတြက ၾကက္ေပါင္ကြင္း တုတ္တုတ္ေတြ အထပ္ထပ္စြပ္ထားသလို အရစ္အရစ္ထေနသည္။

တစ္သက္ႏွင့္တကိုယ္ မေတြ႕ဖူးမျမင္ဖူးေသးေသာ လီးႀကီးျဖစ္သည္။ တင္အိလည္းေခသူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ဘၾကည္ႏွင့္မညားခင္ကပင္ ယခင္ရည္းစား ေဟာင္း ႏွစ္ေယာက္၏အလိုးကိုခံခဲ့ဖူးသည္။ထိုလီးမ်ိဳးသည္ ေယာက်ာ္းလူစဥ္မွီ႐ုံသာ ရွိသည္။ခံလို႔လည္း ေကာင္းခဲ့ပါသည္။အခု ဦးသာလွလီးႀကီးက သူမတခါမွ မျမင္ဖူးေသးေသာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လီးႀကီးျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ဒစ္ဖူးႀကီးက တင္းေျပာင္ေနေသာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးႀကီးပမာ နီညိဳေရာင္ သမ္းေနသည္။ဦးသာလွက သူ႔လီးႀကီးကိုၾကည့္၍ ေၾကာင္တက္တက္ျဖစ္ေနေသာ တင္အိလက္ကိုဆြဲယူ၍ သူ႔လီးႀကီးကို ကိုင္ေစလိုက္သည္။

တင္အိက ေႁမြတေကာင္ကိုကိုင္ရသလို မဝံ့မရဲေလးကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။ သံမဏိေခ်ာင္းကဲ့သို႔ မာတင္းေသာအေတြ႕ကို ေႏြးေႏြးရွိန္းရွိန္းႀကီး ခံစားလိုက္ရ၏။ တင္အိအေနျဖင့္ ယခုေသြးသားဆႏၵဖလွယ္ပြဲတြင္ လုံးဝအညံ့ခံ၍ မျဖစ္ပါ။ဦးသာလွေက်နပ္လွ်င္ ေက်နပ္သေလာက္ သူ႔အဖို႔အခြင့္အေရးေတြ ရလာႏိုင္၏။ ဦးသာလွသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ေစမည့္ အလုပ္မ်ိဳးကို ၾကားဖူးသေလာက္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ အစြမ္းကုန္လုပ္ေပးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္၏။သူမေခ်းရမည့္ ေငြေတြက နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။ကုန္က အႀကီးအက်ယ္ရႈံးခဲ့သည့္အတါက္ ရွင္းရမည့္ေငြေတြက မရွင္းႏိုင္လွ်င္ သူ႔ေယာက်ာ္းေထာင္က်ၿပီး ဘဝပါပ်က္မည္။ ဘဝပ်က္မည့္အေရးႏွင့္ယွဥ္လိုက္လွ်င္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ဦးသာလွထံ ထိုးအပ္ရသည့္အလုပ္က ဘာမွမျပာပေလာက္သည့္ အလုပ္မဟုတ္။

သည္ၾကားထဲ အျပဳအစုေကာင္းလွ်င္ ဦးသာလွ၏ေပးကမ္းရက္ေရာမည့္ အခြင့္အေရးေတြက တသီႀကီး။မရင္ေမက ေျပာျပထား၍ အတြင္းေရးကို သိထားႏွင့္ ၿပီးျဖစ္၏။ တကယ္အားျဖင့္ မရင္ေမသည္ပင္ တူမ၊ေမြးစားသမီးဆိုေသာ္လည္း ဦးသာလွ၏လူမသိသူမသိမယားသာျဖစ္ေန၏။သို႔ေသာ္…. အဖိုးႀကီးက ပီမွ… ပိုင္မွ သူသေဘာက်မွ သားေကာင္ကို ကိုင္ေလ့ရွိသည္။ျပႆနာႀကီးငယ္ မေပၚေပါက္ေစ ရန္ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရေအာင္ အကြက္ခ်စီစဥ္ၿပီးမွ သူ႔ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ေဖၚျခင္း ျဖစ္သည္။

ပထမဆုံးတက္ကြက္အျဖစ္ တင္အိက ဦးသာလွ၏ေပါင္ၾကားအတြင္းသို႔ ဒူးတုတ္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းကာ လီးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ ကိုင္လွ်က္ ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံခဲစုပ္ယူလိုက္သည္။လီးႀကီးက တုတ္လြန္းသျဖင့္ အကုန္လုံး သိမ္းႀကဳံးမငုံႏိုင္ဘဲ တဝက္တပ်က္သာ ငုံခဲထားႏိုင္သည္။ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာ အာေငြ႕ႏွင့္ၾကမ္းရွေသာလွ်ာအေတြ႕က အေရးပါေသာကာမအေၾကာအစုံကို စုပ္ယူမိ လိုက္ေသာအခါ ဦးသာလွတစ္ေယာက္ ေကာ့တက္သြားၿပီး အီးကနဲ ေကာင္းေကာင္းညီးညီးလိုက္သည္။ ဦးသာလွတစ္ေယာက္ တင္အိအေပၚအမွတ္ေတြ ေပးလိုက္သည္။

တင္အိအျပဳအမူက သူသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာ အျပဳအမူေတြျဖစ္ေန၏။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ထြက္ၿပီးသား ေစာက္ဖုတ္မို႔ သူ႔လီးဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံႏိုင္မည္ဟုလည္း ယုံၾကည္လိုက္သည္။ “….ကဲ….ကဲ….တူမႀကီး ခဏရပ္လိုက္အုံး….ေလးေလး….မင္းကို သေဘာက်သြားၿပီး…ေအး..ေအး….ေဆး..ေဆးေပါ့ေနာ္….” ဦးသာလွစကားေၾကာင့္ တင္အိတစ္ေယာက္ ဦးသာလွလီးႀကီးကို လွ်ာျဖင့္ဝိုက္ပတ္ ၍ လွ်က္ေပးေနရာမွ ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး ဒူးတုတ္လွ်က္ ကႏြဲ႕ကလ် ထိုင္ေနသည္။ ဦးသာလွက တင္အိကိုယ္ကာယအလွမ်ားကို တဝႀကီးၾကည့္ရႈခံစားရင္း ဝီစကီတပန္းကန္ငွဲ႔ေသာက္လိုက္သည္။ ပုဂံျပန္အခ် တင္အိက အဆင္သင့္ပင္ ဝက္အူေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းပါးစပ္ထဲခြံ႕ေပးလိုက္၏။ဦးသာလွ တစ္ေယာက္ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနစဥ္ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လုံးကို အခြံႏြာ၍ ပါးစပ္နားထိုးေပး လာသည္။ဦးသာလွက တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ကို ကိုက္ယူစားလိုက္သည္။

ဤမွ်ဆိုလွ်င္ တင္အိသေဘာထားကို အေတာ္အတန္ရိပ္မိသြားၿပီ။တင္အိႏွင့္ လက္တြဲလို႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီးရႏိုင္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ “…ကဲ…တူမႀကီး…ဦးေလးရဲ႕ ပစၥည္းႀကီးကို ေက်နပ္ရဲ႕လား…” “…အဟင္း..ဟင္း…ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္…” “…ကဲ..ထ….အေပၚက ခြထိုင္ၿပီး…ကိုယ့္ဖာသာကို အဆုံးထိဝင္ေအာင္သြင္းၾကည့္ … ဦးက မဆင္မျခင္ လုပ္မိရင္ နာသြားမွာစိုးလို႔….” တင္အိ စိတ္ထဲ ဦးသာလွကို ေလးစားသြားသည္။အမွန္အားျဖင့္ တင္အိသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႔လက္ခုပ္ထဲကေရသာျဖစ္၏။

ႀကိဳက္သလိုလုပ္ခြင့္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ဦးသာလွက မလုပ္ပါ……..သူ႔ေကာင္းကိုယ္ေကာင္း ကာမကိစၥတြင္ အေပးအယူမွ် တစြာ ျပဳမူလိုက္ပါ၏။ တင္အိက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ဦးသာလွပုခုံးကိုကိုင္ကာ တျဖည္းျဖည္း ထိုင္လိုက္သည္။လီးႀကီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္အဝ ေတ့ေထာက္မိေသာအခါ ဦးသာလွက တင္အိ ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပင့္မေပးထားလိုက္၏။တင္အိက ခြထိုင္လွ်က္ကပင္ ဦးသာလွလီးတံတုတ္တုတ္ႀကီးကို သူ႔လက္ႏွင့္အက်အန ဆုတ္ကိုင္ သူ႔အဖုတ္ဝႏွင့္ အေသအခ်ာ ခ်ိန္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္း ဖိသြင္းလိုက္၏။ “…..ဖြိ…ဖြိ…ဖြစ္…ႁပြတ္….ျဗစ္….ဖြတ္….ဖြိဖြိ……ဖြစ္….ႁပြတ္…” လီးတံႀကီးက တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေစာက္ေခါင္းလမ္းေၾကာင္းအတြင္းသို႔ နစ္နစ္ ဝင္လာသည္။ကေလးေမြးဖူးေသာမိန္းမမို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ခ်ိန္ဆရမည့္အထာကို မွန္းဆ တတ္သူပီပီ ထိန္းလိုက္သြင္းလိုက္ ဖိလိုက္ႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္စြာ ျပဳလုပ္ေနသည္။ သူ႔သေဘာႏွင့္သူ စိတ္တိုင္းက်ျပဳလုပ္ေနသည္မို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မနာက်င္ဘဲ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ကာမအရသာထူးႀကီးကို လီးႀကီးကတဆင့္ ခံစားေနရသည္။

ပါးစပ္ကေလးဟလိုက္……….မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့လိုက္ႏွင့္အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖုံဖုံျဖစ္ေနရွာေသာ တင္အိကိုၾကည့္၍ ဦးသာလွသေဘာက်ေနပါေတာ့သည္။ ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ လီးႀကီးက အဆုံးထိနစ္ဝင္ရန္ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္သာ လိုေတာ့သည္။နာက်င္မွာစိုး၍ ထိန္းသြင္းေနသည့္ၾကားက ခံခ်င္စိတ္ႏွင့္အားမလို အားမရစိတ္ေရာေထြးသြားကာ တင္အိ ကဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “.အေမ့…အင့္….အ….အီး…အား…အ… လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ သားအိမ္ဝမွာ တင္းကနဲ ဒုတ္ကနဲျပစ္ေဆာင့္သြားရာ နာေကာင္းအီဆိမ့္ေသာ ကာမအရသာႀကီးကို ၿပိဳင္တူခံစားလိုက္ရသည္။ ေခတၱမွ် ၿငိမ္ေနၿပီးေနာက္ တင္အိက ဦးသာလွပုခုံးကို အားယူဖိထားရင္း ကိုယ္ကိုေျမႇာက္ႂကြ လိုက္ျပန္သည္။ဖိသြင္းစဥ္ကႏွင့္မတူဘဲ အႂကြတြင္ အနည္းငယ္ျမန္ဆန္၏။တဖန္ ေစာေစာကလို တျဖည္းျဖည္းျပန္ဖိသြင္းသည္။ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက စို႐ႊဲအိုင္ထြန္း ေနၿပီမို႔ ပို၍ ပို၍ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕လာေတာ့သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ အခ်က္ ၂၀ ေက်ာ္ခန႔္ျပဳလုပ္ၿပီးေသာအခါ တင္အိ ရမၼက္စိတ္ေတြက အျပင္းအထန္ထႂကြလာပါေတာ့သည္။

ေျမႇာက္ႂကြ ျပန္ဖိခ်ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စိပ္စိပ္လာသည္။ျမန္ျမန္လာ သည္။ထန္ထန္လာသည္။သန္သန္လာသည္။ အေမ့…အား…အင့္….အင့္….အေမ့…..အီး…အင့္…ကြၽတ္…ကြၽတ္… အင့္… အ…အီး…ရွီး…ကြၽတ္…ကြၽတ္…အေမ့…အား…” တင္အိတစ္ေယာက္ ကာမေဇာေတြအထြတ္အထိပ္ေရာက္ေအာင္ တက္ႂကြ ျပင္းထန္လာသည္။အထက္သို႔ ႂကြၿပီးေဆာင့္တိုင္းေဆာင့္တိုင္း ႏို႔အုံအိအိႀကီးေတြက ထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားေနေတာ့သည္။ ဦးသာလွကမူ အေထြအထူးအားအင္မစိုက္ရဘဲ တင္အိ ျပဳမူသမွ်ကိုသာ ဇိမ္က်စြာ ခံယူေနပါသည္။သူ႔ကိုယ္ကို အနည္းငယ္မတ္လိုက္ၿပီး ရမ္းခါေနေသာ တင္အိႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို သူ႔လက္အစုံျဖင့္ တင္းတင္းဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြ ေပးလိုက္သည္။ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္ေသာ ကာမဓာတ္သတၱိက ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ေခ် ပြတ္ဆြေပးလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္……..ဟီး…အီး…အေမ့….အမယ္ေလး…” ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ အသံနက္ႀကီးကို ျမည္တမ္းရင္း တင္အိတကိုယ္လုံးလွ်ပ္စစ္ လိုက္သလို တြန႔္လိမ္ေကာ့တက္သြားသည္။

တဆက္တည္းပင္ ကာမပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိေၾကာင္း သေကၤတအျဖစ္ ေစာက္ေရပူေတြကို ဗ်င္းကနဲ ဗ်င္းကနဲ ပန္းထုတ္ လိုက္ေတာ့သည္။ တင္အိတကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ေခြၫႊတ္ၾကသြားၿပီး ဦးသာလွ ဘယ္ဘက္ပုခုံး ေပၚ မ်က္ႏွာေမွာက္က်သြားေတာ့သည္။ဦးသာလွက တင္အိခါးသြယ္ေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္ရင္း ေက်နပ္အားရစြာ ေမွးေနလိုက္သည္။ တင္အိအေမာအပန္းေျပသည္အထိ ေခတၱေစာင့္ဆိုင္းေနၿပီး ဦးသာလွ လက္အစုံက ေခ်ာမြတ္ျပည့္တင္းေသာ တင္သားဆိုင္ထြားထြားအိအိႀကီးကို စုံခ်ီဆန္ခ်ီပြတ္လွ်က္ ရွိပါေတာ့သည္။ အေမာေျပ၍ထင္သည္ တင္အိက ဦးသာလွပုခုံးေပၚတြင္ေမွာက္အပ္ ထားေသာ မ်က္ႏွာကို ခြာလိုက္ၿပီး ကိုယ္ကိုမတ္လိုက္၏။သူမမ်က္ႏွာေလးက ႏြမ္းနယ္ေနဟန္ရွိေသာ္လည္း ေက်နပ္ေသာ ပီတိရိပ္ေတြက ထင္ဟပ္ေနသည္။ ကိုယ္အလႈပ္တြင္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္း နင့္ကနဲ လႈိက္ကနဲ ထူပူသြား၏။ “……အမေလးေတာ့…..ဘုရား…..ဘုရား….” တင္အိစိတ္ထဲ တကယ္ပင္ အမေလးတမိလိုက္သည္။မတလို႔ျဖစ္႐ိုးလား….. ကိုယ္ေတာ္ဘုရား၏လီးတံႀကီးက သံမဏိတိုင္ႀကီးစိုက္ထားသလို ခိုင္ခိုင္မတ္မတ္ ႀကီး ရွိေနေသး၏။

တင္အိသေဘာထားကို ဦးသာလွကရိပ္မိလိုက္၍….. “…..ဘာလဲ….အိေလးက…သေဘာက်ေနတာလား…” “….ဟင့္….အင္း….ေဝးေသး…” ဦးသာလွႏႈတ္ဖ်ားက အလိုလိုအေခၚအေဝၚေတြ ေျပာင္းလဲသြား၏။တင္အိကို အိေလးတဲ့…….ဒါဆို…ေတာ္ၿပီေပါ့…” “…..ဟင့္အင္း…” “….ဒါဆို….သေဘာက်တယ္ေပါ့….” “….ဟင့္….အင္း…” ဦးသာလွက တင္အိအမူအယာေၾကာင့္ အူယားၿပီး စိတ္မရွည္ျဖစ္ကာ တင္အိခါးေလးကို ႀကဳံး၍ဆြဲဖက္ပစ္လိုက္သည္။ “….အေမ့…..ရွီး….ကြၽတ္…ကြၽတ္….” တင္းက်ပ္ေတာင္မတ္စြာ ျမဳပ္ဝင္ေနေသာလီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးက ဦးသာလွခါးကို ဆြဲဖက္လိုက္သည့္အတြက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ ဆြဲႏွဲ႔လိုက္သလို ျဖစ္ကာ ပူကနဲ ဖ်င္းကနဲ ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ တင္အိႏႈတ္က လႊတ္ကနဲ ေအာ္လိုက္မိသည္။ “…..အဟင့္…ဟင့္…ဟင့္….ေဟာဒီအကိုႀကီးကို……သိပ္ၾကမ္းတာပဲ…..ကဲ…. ၾကမ္းအုံး………..ၾကမ္းအုံး….” တင္အိက ငိုသံႏြဲ႕ႏြ႕ဲေလးျဖင့္ ဦးသာလွပုခုံးကို ခပ္ဖြဖြေလးထုပစ္လိုက္သည္။

အခ်စ္ဓာတ္၏ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မူေၾကာင့္ တင္အိႏႈတ္ကလည္း အလိုလို အေခၚအေဝၚေျပာင္းသြား၏။ကိုယ့္အေဖအ႐ြယ္ေလာက္ အသက္ႀကီးသူကို အကိုႀကီးတဲ့…..ေအာ္…ကာမ….ကာမ….လူကို႐ူးသြပ္ေစပါလား……. “…….အိေလး….ကိုႀကီးပုခုံးကို ၿမဲၿမဲဖက္ထားေနာ္…” “…..အင္းပါ….” အင္းပါဟုသာေျပာလိုက္ရသည္။ဦးသာလွဘာလုပ္မည္မသိ၍ ရင္တဖိုဖိုႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ ေနရ၏။အေတာ္ထူးဆန္းလွသည့္ လူဆန္းႀကီး ဦးသာလွပင္….. ဦးသာလွက ေျခဆင္းထိုင္ေနရာမွ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေကြးၿပီး သူ႔ဖက္ဆြဲယူ လိုက္သည္။တင္အိကလည္း အေနအထားက်နရန္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ျပဳျပင္ေပး၏။ ဦးသာလွဘယ္လက္က ၾကမ္းကိုအားႏွင့္ ဖိေထာက္ရင္း ညာလက္က တင္အိခါးသြယ္ေလးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ… “…..အေသအခ်ာ…ဖက္ထားေနာ္…” “….ဟုတ္ကဲ့ရွင့္….က်မလင္…” တင္အိႏႈတ္က ထြက္သြားေသာ စကားလုံးမွာ မ်ားမ်ားစားစားမဟုတ္…. ေရတြက္ၾကည့္လွ်င္ ၆ လုံးမွ်သာျဖစ္၏။

သို႔ေသာ္ ထို စိတၱဇသဒၵ ေခၚ ကာမရာဂ အားေကာင္းလွစြာေသာ ထိုအသံ ၆ လုံးက ဦးသာလွကို အပိုင္ခ်ီတုတ္ထားလိုက္ပါၿပီ ဦးသာလွေက်ာ႐ိုးတေလွ်ာက္ စိမ့္သြားသည္အထိ ထိုအေျပာ ထိုအသံ ထိုဟန္ပန္ေလးက တင္အိမွ တင္အိဟု စြဲစြဲလန္းလန္းျဖစ္သြားေစပါသည္။ ႏုပ်ိဳသန္စြမ္းေသာ အင္အားသစ္ေတြ ဝင္ေရာက္လာ၏။ထို႔ေၾကာင့္ ႐ႊင္လန္းတက္ႂကြစြာ အားမာန္သြင္းလွ်က္ “…ဟိတ္…” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ဖ်ပ္ကနဲ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ အားမာန္ပါေသာ ထိုရင္ေခါင္းသံႀကီးက တင္အိကိုပါ လန႔္ဖ်န႔္သြားေစ ပါသည္။ၿပီးမွ ၿပဳံးမိ၏။ တင္အိတစ္ေယာက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးပါၿပဳံးၿဖီးလာသည့္အလား တသိမ့္သိမ့္တၿငိမ့္ၿငိမ့္ေဝဒနာလႈိင္းေတြ႐ိုက္ခတ္သြားသည္။ ဦးသာလွက မတ္တပ္ရပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ တင္အိဒူးေကာက္ေကြးအတြင္းသို႔ လက္ႏွစ္ဖက္လွ်ိဳသြင္းကာ ဖင္ဆုံႀကီးေအာက္မွ ပင့္မထားလိုက္သည္။အလားတူ တင္အိလက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ဦးသာလွ၏လည္ပင္ႀကီးကို ခ်ိတ္ဖက္ထားလိုက္၏။ သူ႔ေယာက်ာ္း ဘၾကည္သည္ပင္ ဦးသာလွလို လုပ္ႏိုင္မည္မဟုတ္။

ဤအခ်က္က ဦးသာလွ၏အားအင္ဗလသတၱိမွာ အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ႀကီးမားသန္စြမ္းေၾကာင္း ျပသေန၏။ တခ်ီတေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးၿပီးဆုံးသြားေသာ္လည္း ေသြးသား ဆူၿဖိဳး ကာမဓာတ္အားေတြ အဆက္မျပတ္တိုးပြားလွ်က္ရွိေနေသာ တင္အိမွာ ကိေလသာ ရာဂစိတ္ေတြ တဖန္ႏိုးႂကြလာျပန္၏။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံး စူေဖါင္းႂကြတက္လာၿပီး ႐ြစိထိုးကာ တလႈပ္လႈပ္ တ႐ြ႐ြႏွင့္ျဖစ္လာ၏။ခံခ်င္စိတ္ေတြက ဒီေရအလား တိုးပြားလာျပန္သည္။ သူ၏သန္စြမ္းမႈကို ျပသခ်င္၍ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းႂကြက္သားေတြျဖင့္ ဦးသာလွလီးတန္ႀကီးကို ညႇစ္၍ ညႇစ္၍ျပလိုက္သည္။ထိုအေတြ႕က ဦးသာလွလီးထိပ္ ႀကီးတခုလုံး က်င္ထုံအီဆိမ့္တက္သြားေစသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေလးငါးေျခာက္ခါမွ အားထဲ့၍ညႇစ္ေပးရာ လီးေခ်ာင္းတံႀကီးတခုလုံး ယားႂကြလာသည္။လေလရေတြ ထြက္လုနီးနီးထိ ေကာင္းလာသည္။

သည္အတိုင္းၿငိမ္ခံေနလွ်င္ ေသခ်ာေပါက္သုတ္ေတြထြက္ကုန္ေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးသာလွက တန္ျပန္စစ္ထိုးသည့္အေနျဖင့္ သူ႔လီးႀကီးကို အားထဲ့၍ တင္းခံလိုက္သည္။ညႇစ္အားႏွင့္ ကန္အားအရွိန္ႀကီးမားစြာ တိုက္ဆိုင္သြားသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး တုန္ခါသြားၾကသည္။ ဦးသာလွက တင္အိကို ေပြ႕မလွ်က္ကပင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက ဆင္းလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ တိုက္အတြင္းခန္းထဲသို႔ ဝင္သည္။ထို႔ေနာက္ သူ႔အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ ဝင္သည္။ထမင္းစားခန္းထဲမွ အိပ္ခန္းဆီထိလာရာ ခရီးတေလွ်ာက္တြင္ တင္အိ တစ္ေယာက္ ရင္ေတြတသိမ့္သိမ့္ခုံကာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ လိုက္ပါလာရင္း လီးအရသာ ကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါ ဖင္ဆုံႀကီးကို က်ဳံ႕၍က်ဳံ႕၍ ပြတ္ပြတ္ေဆာင့္လိုက္သည္။ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ ဤမွ်ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကို အိပ္မက္ထဲမွာပင္ မႀကဳံဖူးခဲ့ပါ။ ထိုခရီးစဥ္အတြင္း တင္အိတခ်ီတေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးၿပီးခဲ့ျပန္၏။

တင္အိ ႏွစ္ခ်ီတိုင္တိုင္ကာမဆႏၵၿပီးဆုံးခဲ့သည့္တိုင္ေအာင္ လူထူးလူဆန္း လူ႔အံ့မခန္းႀကီး ျဖစ္ေသာ ဦးသာလွမွာ တခ်ီမွ မၿပီးေသးပါ။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ အလြန္သားနားလွပေသာ ေမြ႕ယာႀကီး အထက္သို႔ တင္အိခႏၶာကိုယ္ကို ညင္သာစြာ ပက္လက္ခ်လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးတဖက္ဆီသို႔ျပစ္ခ်လွ်က္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ရင္း တင္အိ တစ္ေယာက္ မွန္းေနရွာသည္။သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကမူ ဦးသာလွခါးကို ခ်ိတ္ထားလွ်က္ရွိသည္။ အေတာ္အတန္အေမာေျပသြားေသာအခါ တင္အိေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကိုဆြဲမလိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ဆီဖိတြန္းထားလိုက္သည္။ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ဖိၾကည့္လိုက္ေသး၏။ထို႔ေနာက္ သူ႔လီးႀကီးကို ဒစ္အရင္းေလာက္ ေရာက္သည္အထိ ဆြဲႏႈတ္သည္။ၿပီးေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျပန္သြင္းသည္။ အဆုံးထိဝင္ရန္ လက္ႏွစ္လုံးအလို ေစာေစာက အတိုင္းျပန္ႏႈတ္သည္။

ေစာက္ေရေတြကလည္း အိုင္႐ႊဲဗြက္ထေနသလို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း လီးတံႀကီး ၏ဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးခံႏိုင္ေနၿပီမို႔ စီးစီးပိုင္ပိုင္တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး အသြင္းအႏႈတ္လုပ္လို႔ရေန၏။ဦးသာလွက တင္အိရဲ႕ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးအေပၚ အေသအခ်ာဖိေထာက္၍ ခပ္ျပင္းျပင္းခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္ .အ…အီး…အင့္….အေမ့….ကြၽတ္…ကြၽတ္…အမယ္ေလး… အီး….အား…..အင့္….” တင္အိတေယာက္ ညီးညဴလူးလြန႔္ရင္း ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာခံသည္။ ဦးသာလွ၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ဂ်က္အင္ဂ်င္လို အရွိန္မျပတ္ဒလစပ္ျမန္ဆန္လာ၏။ တင္အိ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ဦးသာလွ၏လီးတန္ႀကီးကို ညႇစ္ညႇစ္ဆြဲသည္။သူတို႔သခင္ ဘုရင္မကို အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္ေနေသာ ရန္သူကို ျပန္လွန္ရန္တုံ႔သကဲ့သို႔ အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ဆြဲဆြဲညႇစ္ၾက၏။

ညႇစ္အားဒဏ္ေၾကာင့္ ဦးသာလွဒစ္ထိပ္ႀကီးတစ္ခုလုံး ထူပူက်င္ထုံလာ၏။ အထူးသျဖင့္ ဒစ္အညႇာရင္းရွိ အေၾကာျမႇင္ႀကီးမွာ ျပတ္လုမတတ္ တင္းေတာင့္ လာသည္။က်ဥ္ေသာ…….ယားေသာ….ဆိမ့္ေသာ…. အီေသာ ေဝဒနာအပူလႈိင္းေတြ က လေခ်ာင္းတံႀကီးတေလွ်ာက္ လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ေန၏။ အခ်က္ေပါင္းတစ္ရာအေရာက္တြင္ တင္အိႏႈတ္ဖ်ားက “အီးကနဲ” အသံနက္ႀကီးျမည္ဟီးလွ်က္ ေကာ့ထိုးတက္သြား၏။ဦးသာလွလည္း အလားတူ ေဝဒနာမ်ိဳးႀကီးခံစားကာ သုတ္ေရပူေတြကို ၿပိဳင္တူပန္းထုတ္လိုက္ၾကသတည္း။ တင္အိက ဘၾကည္ကို အေသအခ်ာ မွာလိုက္၏။ “….ေတာ္….ဦးသာလွကို ……ေလးေလးစားစား…ဆက္ဆံေနာ္…” “…..ေအးပါ..ဟ…” ႀကီးသူကို ႐ိုေသေသာေၾကာင့္လားမသိ ေငြ ၂ သိန္းခြဲကို ဦးသာလွထံမွ ေရွာေရွာ ရႉရႉရလာခဲ့သည္။ဘၾကည္မ်က္ႏွာၿပဳံးလွ်က္………အလားတူ ဦးသာလွ မ်က္ႏွာမွာလည္း……..။

Related posts

လွတ်လမ်းမရှိ

kaungmalay

မုဆိုးမ တီလေး

kaungmalay

ကျေနပ်တယ်မို့လား

kaungmalay

Leave a Comment