အားမရခဲ့လို့

အားမရခဲ့လို့

အချိန်က ည(၁၁)နာရီ ရှိပေပြီ။ ဆယ်နာရီလောက်ကတည်းက တဖြေးဖြေးစဲသွားသော မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲသို့လာရောက်ကြသည့် ပရိသတ်များနှင့် သူတို့၏ကားကြီးကားငယ် အသွယ်သွယ်တို့သည် တဦးတလေ တစီးတလေမျှပင် မရှိကြတော့ပဲ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ပစ္စည်းများလိုက်လံသိမ်းဆည်းနေကြသော အလုပ်သမားသုံးလေးယောက်သာရှိတော့သည်။ ထို့အပြင် ဥရောပပုံစံနှစ်ထပ်တိုက်ကြီးထဲတွင်လည်း အိမ်သူအိမ်သားနှစ်ယောက်သုံးယောက်တို့သည် ပစ္စည်းများသိမ်းပြီးကြသည်နှင့် အိပ်ယာဝင်ကြရန်ပြင်ဆင်နေကြပေပြီ။ မေစိုးသည် သူမ၏ဖိနပ်လေးကို ချွတ်၍ ပါကေးခင်းပေါ်တွင် ခင်းထားသော နီညိုရောင်ကော်ဇောပေါ်သို့ လှမ်းအတက်မှာပင် သူမ၏အကြည့်က အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားသည်။

သတို့သားနှင့် သတို့သမီးတို့သည် အန်တီကြီးကို ကန်တော့နေကြသည်။ မေစိုးသည် လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းကို ရုတ်၍ အသာရပ်နေလိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် မင်္ဂလာမောင်နှံတို့သည် အန်တီကြီး၏ ရှေ့မှထ၍ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကြသည်။ မျက်လွှာလေးချ၍ ငုံ့ထားသော သတို့သမီးဖြစ်သူ၏ ပါးပြင်လေးမှာ နီမြန်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် မေစိုးရပ်နေရာနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဧည့်ခန်း၏ အခြားတဘက်ရှိ အပေါ်ထပ်သို့တက်သည့် လှေကားကြီးဆီသို့ ယှဉ်တွဲသတို့သမီးသည် လျှောက်လှမ်းသွားနေကြသည်။ သတို့သား၏ ဘေးမှကပ်ရက် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လိုက်ပါသွားသော ညီမငယ် နုငယ်စိုး၏ နောက်ကျောကို မေစိုးသည် ဂရုတစိုက်ဖြင့် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒီနှစ်ထဲတွင် နုငယ် အတော်ကိုထွားလာသည်။ အသက်(၁၈)နှစ်သာရှိသေးသော နုငယ်၏ ကိုယ်လုံးမှာ မေစိုး ကိုယ်လုံးနှင့် တန်းတူလောက်ပင်ဖြစ်နေချေပြီ။

စောစောကတည်းက တလှပ်လှပ်ဖြစ်ချင်နေသော မေစိုး၏ နှလုံးသားသည် သိသိသာသာသာပင် တဒိန်းဒိန်းခုန် လာခဲ့ရချေပြီ။ သူမ၏ မျက်စိရှေ့မှာပင် သူတို့နှစ်ယောက်သည် လှေခါးထစ်များကို တထစ်ချင်း နင်းလို့ တက်သွားကြပေပြီ။ ” အန်တီကြီးတော့ အိပ်တော့မယ် သမီး.. သမီးလဲ သိပ်ပြီး ညည့်နက်မခံနဲ့အုံး.. ” ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသော အန်တီကြီး၏ အသံကြောင့် မေစိုးတယောက် ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားရာက အန်တီကြီးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပြီးမှ.. ” ဟုတ်ကဲ့ “လို့ သူမပြောလိုက်မိသည်။ အန်တီကြီးကတော့ သူမ၏ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ဝင်သွားခဲ့ချေပြီ။ မေစိုးလည်း ဆက်လျှောက်ကာ မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ဝင်ခဲ့သည်။ မီးဖိုဆောင်ထဲတွင်တော့ ဒရိုင်ဘာ ဖိုးခင်နှင့် သူ၏ညီမ မိသင်း၊ ဖိုးခင်၏မိန်းမ စိန်စိန်တို့ ပစ္စည်းတွေ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းနေသည်မှာ ပြီးလုနေပြီကို တွေ့ရသည်။ သူတို့ကို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ.. ” ကဲ.. ကိုဖိုးခင်တို့ လက်စသတ်လိုက်တော့.. ကျန်တာတွေ မနက်မှ လုပ်တော့ ညည့်နက်လှပြီ.. ”

” ဟုတ်ကဲ့.. မမလေး.. ” ပြောပြီးသည်နှင့် မေစိုးသည် သူမ၏ အိပ်ခန်းရှိရာသို့သွားကာ အထဲရောက်လျှင် အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်၍ အညိုရင့်ရောင်အခံပေါ်တွင် အဖြူပွင့်လေးတွေပါသော ရှန်ထမီပါးလေးကို ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ရင်ညွန့်ထက်မှ ဘရာစီယာပါး အနက်ရောင်လေးကို ခွာ၍ ရှပ်အကျၤ ီ လက်တိုလေးကို တထပ်တည်းဝတ်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းအပြင်ဖက်သို့ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။ သူမသည် အိမ်ရှေ့သို့ လှမ်းထွက်လိုက်ပြီး အိမ်အပြင်သို့ ရောက်သည်နှင့် အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးကို ဆွဲပိတ်ပြီး အသင့်ချိတ်ထားသော ဆိုးလက်သော့ဖြင့်ခတ်လိုက်ကာ သော့တံကို ရှေ့နားတွင်ရှိသော ပန်းအိုးထဲသို့ထည့်ပြီး မေစိုးသည် အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ မေစိုးတို့တွင် မိဘနှစ်ပါးစလုံးမရှိကြတော့။ မိခင်၏ အစ်မကြီးဖြစ်သူ အန်တီကြီးကသာ သူမတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်လာခဲ့သည်။ မိဘများချန်ထားရစ်ခဲ့သော ပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို စောင့်ရှောက်ကာ အန်တီကြီးသည် မေစိုးတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ပညာလည်းသင်၊ ပျိုးထောင်၍လည်း ပေးခဲ့သည်။

ထိုသို့သော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို အန်တီကြီး သူငယ်ချင်း၏ သားဖြစ်သူ ညွန့်ရွှေမောင်က ဦးစီးလုပ်ကိုင်ပေးခဲ့သည်။ ညွန့်ရွှေမောင်ကြောင့်လည်း သူမတို့၏ လုပ်ငန်းများ သိသိသာသာ တိုးတက်အောင်မြင်လာခဲ့ရသည်။ အခုတော့ ညွန့်ရွှေမောင်သည် အသက်(၃၂)နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း တဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် နုငယ်စိုး၏ သတို့သားဖြစ်နေချေပြီ။ အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲရောက်တော့ မေစိုးသည် အိမ်နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ သစ်သားတန်းလျားလေးပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မျက်နှာလေးမော့၍ နှစ်ထပ်တိုက်ကြီး၏ အပေါ်ထပ်သို့ လှမ်းကြည့်မိသည်။ အပေါ်ထပ် တထပ်လုံးမှောင်နေသော်လည်း အိမ်ရှေ့ဘက်ခြမ်းရှိ ဒေါင့်ခန်းလေးတခန်းသာ မီးလင်းလျှက်ရှိသည်ကို တွေ့ရသည်။ မေစိုးသည် သူမ၏အကြည့်တွေကို ထိုနေရာမှ ဖယ်ခွာလိုက်ရင်း မျက်နှာလေးကို ငုံ့လိုက်သည်။ မျက်လုံးအိမ်လေးများထဲတွင်တော့ မျက်ရည်တို့ သိသိသာသာ ရစ်ဝဲ၍ နေရပါတော့သည်။

အပေါ်ထပ်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်ပြီးသည့် အချိန်မှာပင် နုငယ်၏လက်ဖျား ခြေဖျားလေးများသည် အေးစက်စပြုလာသည်။ လှေခါးထိပ်မှ တလှမ်းမျှသာ လှမ်းရသေးသည်။ ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်က နုငယ်၏ခါးလေးကို ရစ်ပတ်လို့လာသည်။ ခါးလေးတဝိုက် ကြက်သီးလေးများ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။ နုငယ်စိုးနှင့် ညွန့်ရွှေမောင်တို့သည် သမီးရည်းစားများလည်း မဟုတ်ကြပါ။ အချိန်တော်တော်ကြာကြာ ကပင် ညွန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်တို့အိမ်သို့ အဝင်အထွက်ရှိနေသည်ဖြစ်ရာ ဆွေမျိုးသားချင်းများပမာ ရင်းနှီးနေခဲ့တာတော့ မှန်ပါသည်။ ပြီးတော့ နုငယ်စိုးသည် သူမ၏လက်ဖျားလေးကိုပင် ညွန့်ရွှေမောင် သာမက ဘယ်ယောကျာ်းမျှကိုင်တာ ခံခဲ့ဘူးသည်မဟုတ်ရာ ယင်ဖိုပင် မသန်းဖူးသူဟုပင်ဆိုရမည်။

အပျိုစင်စစ်စစ်လေးဖြစ်သည်။ သားချင်းတွေလို ရင်းရင်းနှီးနှီးနေခဲ့ကြရာမှ ညွန့်ရွှေမောင်က ဘယ်လိုဖြစ်လာသည်မသိ။ လွန်ခဲ့သော တလလောက်က နုငယ်ကို မေတ္တာရှိ၍ လက်ထပ်ခွင့်ပြုပါရန် အန်တီကြီးကို နားပူနားဆာလုပ်လာသည်။ နုငယ်စိုးတို့၏ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများတွင် ညွန့်ရွှေမောင်က မရှိမဖြစ်မို့ အန်တီကြီးမှာ ဒီလိုမှဖြစ်ပါ့မလားဟု ကြိုတွေးကာ စိတ်ပူနေရာမှ ညွန့်ရွှေမောင်က နုငယ်စိုးကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းလာတော့ စိတ်ဒုံးဒုံးချ၍ ကျေနပ်မိခဲ့သည်။

ဒါပေမဲ့ အန်တီကြီးထင်ထားသည်က ညွန့်ရွှေမောင်ကို အကြီးမမေစိုးနှင့် ထင်ထားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က အတွဲများသည်။ ဒါ့အပြင် ငယ်ရာမှထွားလာသူပီပီ မေစိုးနှင့် ညွန့်ရွှေမောင်တို့ သမီးရည်းစားဖြစ်နေလောက်ပြီဟု အကဲခတ်မိသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ခုတော့ ညွန့်ရွှေမောင်က နုငယ်စိုးတဲ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အန်တီကြီးတယောက် နုငယ်ကို နားချရပါပြီ။ နုငယ်ကလဲ လိမ္မာသည်။ သိပ်ပြီးနားမချလိုက်ရ။ အန်တီကြီးသဘောကျ ခေါင်းညိတ်ခဲ့သည်။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းမှုပင် မလုပ်တော့ပဲ တခါတည်း လက်ထပ်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မင်္ဂလာအိပ်ယာခန်းနားပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး၏အဝ အရောက်တွင်တော့ နုငယ်စိုးတယောက် ခြေထောက်လေးကို ခြေစုံရပ်ပြီး အထဲသို့ကြည့်လိုက်မိသည်။

တောင့်တင်းသစ်လွင်လှသော ကုတင်ကြီးနှင့်အတူ ထူထဲလှသော မွေ့ယာကြီးတို့ဖြင့် ပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ယာအခန်းအနားအစုံတို့သည် မကြာမှီအချိန်လေးအတွင်း နုငယ်၏ အပျိုရည်လေးကို ပေးဆပ်ကာ ထိုးဖောက်ခံရတော့မည်ကို ကြိုတင်ပြောပြနေသယောင်ပင်။ နုငယ်သည် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်ရင်း ခပ်တွေတွေလေး ရပ်နေမိစဉ်ပင် သူမ၏ နားသယ်စပ်လေးဆီသို့ ညွန့်ရွှေမောင်၏အနမ်းက ကျရောက်လို့လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ခါးလေးပေါ်တွင် ဖက်ထားသော လက်ဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်ယူလာသည်။ အတွင်းရောက်တော့မှ ညွန့်ရွှေမောင်က သူ့လက်ကိုဖယ်ကာ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွား ပိတ်နေသည်။ မကြုံမဖြစ် ကြုံရတော့မည်ဖြစ်သည့်မို့ နုငယ်သည် ရပ်နေရာမှ အခန်းတွင်းရှိ မှန်တင်ခုံရှေ့သို့သွားကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို ထပ်မံခြယ်မှုန်းနေမိသည်။

တံခါးပိတ်ပြီးသွားသော ညွန့်ရွှေမောင်က သူမကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကုတင်ခြေရင်းရှိ ဘီဒိုကို ဖွင့်ကာ အဝတ်အစားလဲနေသည်ကို နုငယ်က မှန်ထဲမှတဆင့် ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်တွေ့နေရသည်။ သူ အဝတ်အစားလဲပြီး၍ ဘီဒိုရှေ့မှ အခွာတွင်တော့ နုငယ်က မှန်တင်ခုံရှေ့မှထလိုက်စဉ်မှာပင် သူက အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်၍ ထွက်သွားသည်။ အပေါ်ထပ်တွင်ပင်ရှိသော သန့်စင်ခန်းသို့သွားခြင်းဖြစ်ပေမည်။ သူထွက်သွားတော့မှ နုငယ်သည် အဝတ်အစားလေးတွေချွတ်ကာ ထမီလေးတထည်ကို ယူ၍ ရင်လျားလိုက်သည်။

ပြီးတော့ နုငယ်သည် ဘီဒိုထဲမှ ညဝတ်အကျၤ ီလေးတထည်ကို ဝတ်၍ မှန်တင်ခုံရှေ့သို့ ပြန်အလာတွင် အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာသော ညွန့်ရွှေမောင်နှင့် ဆုံမိကြတော့သည်။ သူသည် တံခါးပေါက်ဘေးရှိ မီးခလုတ်ကိုပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ညအိပ်မီး အပြာလေးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ညွန့်ရွှေမောင်က သူမကို ဆက်၍လျှောက်လှမ်းခွင့် မပေးတော့ဘဲ ကုတင်ကြီးရှိရာသို့ လက်တဖက်ကို အသာလေးဆွဲခေါ်လို့လာသည်။ ကုတင်ဘေးရောက်သည်နှင့် နုငယ်စိုးသည် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွှဲဝင် ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေသော သူမကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ လဲှချကာ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်၍သာ ထားလိုက်သည်။ … ညွန့်ရွှေမောင်သည် တဖြည်းဖြည်း ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လေးကျသွားသော နုငယ်စိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုကြည့်ရင်း လဲဝတ်ပြီးတာ မကြာသေးသော ကြယ်သီးနှစ်လုံးသာ တပ်ထားရသေးသည့် သူ့ရှပ်အကျၤ ီကို ချွတ်လိုက်သည်။

ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်ကာ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ပါးလွှာသော ညဝတ်အကျၤ ီလေးအောက်မှ အရွယ်နှင့်မမျှ ထွားကြိုင်း၍ အချိုးအစားကျနလွန်းကာ ဝင်း၍ ညက်ညောနေသော နုငယ်စိုး၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဖောင်းမို့နေသာ နို့အုံလေးများမှာ ကြက်ဥဘဲဥ အရွယ်လေးမျှသာဖြစ်သော်လည်း ဝင်းမွတ်၍ တင်းနေသည်။ နို့သီးနီနီလေးများမှာ ချပ်၍ကပ်နေသည်။ ထို့အောက်တွင်တော့ ညီညာပြန့်ပြူးနေသော သူမ၏ဝမ်းဗိုက်လေးအလယ်တွင် တွင်းနက်နက်နှင့် ချက်ကလေး။ ထိုချက်လေး၏ အောက်ဖက်တွင်တော့ ပြန့်ပြူးနေသော ဝင်းမွတ်ညက်ညောလှသော သူမ၏အသားလေးများသည် တဖြေးဖြေး ခုံးမောက်၍ အောက်သို့ ဆင်းသွားသည်။ ဖြူဖွေးနူးညံ့ တောင့်တင်းသော သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်ဖက်သည် လိမ်ထားသဖြင့် ပေါင်ရင်းခွဆုံဆီမှ အပေါ်သို့ တစ်ရစ်ထွက်နေသော နူးညံ့လွန်းလှသည့် အသားစိုင်လေးသည် စိမ်းမြသော အမွှေးနုနုလေးများက တစွန်းတစဖြင့် မို့တစ်နေသည်ကို မြင်တွေ့နေရသော ညွန့်ရွှေမောင်၏ လည်းချောင်းတလျှောက် တဒင်္ဂအတွင်း သွေ့ခြောက်သွားရသည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် တိတ်တဆိတ်ငြိမ်သက်နေသော ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကို ကြည်လင်၍ တုန်ယင်တိုးညင်းသော အသံလေးက ချေဖျက်လိုက်သည်။ ” ဦး.. နုငယ်ကို ဘာလို့လက်ထပ်တာလဲ ဟင်.. ” ” ဦးရဲ့ ဘဝတသက်တာမှာ ဦးအချစ်ဆုံးက နုငယ်ဖြစ်လို့ပေါ့ ” ” ဒါဆို နုငယ်ကို ဦး ဘာလို့ ချစ်ရတာလဲဟင်.. ” ” ဦး မြင်တွေ့ဘူးတဲ့ မိန်းကလေးတွေထဲမှာ နုငယ်က အလှဆုံးမို့လို့ပေါ့ ကလေးရယ် ” နုငယ်၏ မျက်နှာလှလှလေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း နုငယ်မေးသမျှကို တခွန်းချင်းဖြေနေသော ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်က နုငယ်၏နို့အုံလေးကို ဖက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးကို လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း လှိမ့်ပေးနေသည်။ ညွန့်ရွှေမောင်ပြန်ဖြေနေသော စကားတွေကို ကြည်လဲ့နေသော မျက်လုံးလေးများ ကလယ်ကလယ်ဖြင့် နားထောင်နေရှာသော နုငယ်၏မျက်လုံးလေးတွေပေါ်မှ မျက်ခွံလေးသည် တချက်တချက် မှေးကနဲ မှေးကနဲ ကျလာနေသည်။

” ချစ်ရင်လဲ သမီးကိုတော့ ဖွင့်မပြောဘူး.. ဦးကလဲ.. ” ” ဦး ဖွင့်ပြောလိုက်လို့ နုငယ်က လက်မခံရင် နုငယ်ကို ဆုံးရှုံးရမှာ စိုးလို့ပေါ့ကွယ် ” ” အော်.. ဦးရယ်.. ” ” နုငယ်ရော.. ဦးကို ချစ်လား ဟင် ” ” သမီးက မချစ်ပဲနဲ့ ခုလို လက်ခံပါ့.. ” နုငယ်၏ တုန်ယင်လှိုက်မောနေသော စကားသံလေးမှာ ဒီမှာတင်ပြတ် သွားရပါသည်။ ကြည့်ရင်းကပင် မချင့်မရဲဖြစ်နေသော ညွန့်ရွှေမောင်က သူမ၏နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာလေးဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ နုငယ်၏ရင်သားပေါ်မှ သူ၏လက်ကလဲ သူမ၏ရင်သားနှစ်မွှာပေါ်တွင် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်ကူးလူးနေသည်။ နုငယ်၏ကိုယ်တွင်းမှ ကလီစာများအပေါ်သို့ လိပ်၍ လိပ်၍တက်လာသလို သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း တလွန့်လွန့်ဖြစ်လာရာမှ သူမ၏သွယ်လျသော လက်လေးနှစ်ဖက်က ညွန့်ရွှေမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကြုံးဖက်လို့လာသည်။ ခဏကြာထိ ညွန့်ရွှေမောင်၏ စုပ်နမ်းနေသော အနမ်းတွေကြောင့် နုငယ်၏ကျောလေးမှာ ကော့တက် ၍ လာတော့သည်။ ညွန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်၏နဖူးဆံစပ်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏နှာသီးဖျားကို သူမ၏ နူးနူးညံ့ညံ့ ဝင်းမွတ်ညက်ညောကာ ချောမောလှသော မျက်နှာလေးပေါ်မှ မကြွဘဲ လျှောတိုက်ကာ ရွေ့လျားသွားရင်း မျက်နှာလေးတခုလုံးအနှံ့ကို နမ်းသည်။

နောက်ဆုံး သူမ၏ မေးဖျားလေးကို နမ်းပြီးတော့မှ ညွန့်ရွှေမောင်၏နှာခေါင်းက သူမ၏လည်တိုင်လေးပေါ်ကို ရောက်အလာမှာတော့ နုငယ်ခမျာ သူမ၏မျက်နှာေလေးကို မော့ပေးရှာပါသည်။ လည်တိုင်လေးအနှံ့ကို နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရုံမျှသာမဟုတ်ဘဲ ညွန့်ရွှေမောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေက သူမ၏လည်တိုင်အထက်သို့ ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်တွင်တော့ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးသည် တကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲတုန်၍ တက်သွားရလေတော့သည်။ သူမ၏လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ကို အားရအောင် စုပ်နမ်းပြီးတော့ ညွန့်ရွှေမောင်၏နှုတ်ခမ်းတွေကို ခွာလိုက်တော့မှ နုငယ်ခမျာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလိုက်ရရှာသည်။ ညွန့်ရွှေမောင်၏နှုတ်ခမ်းတွေက နုငယ်၏ဝင်းမွတ်သော ပခုံးသားလေးများ၊ ထိုမှ ပခုံးအောက် ရင်ဘတ်သားလေးများကို နမ်းသည်။ နုငယ်မှာတော့ သူမကိုယ်သူမ ဘယ်လိုဖြစ်သည်ဟု ပြော၍ပင် မပြနိုင်လောက်အောင် တကိုယ်လုံးဗြောင်းဆန်အောင် တဖျင်းဖျင်းဖြစ်၍ နေရသည်။

ခဏနေတော့ ညွန့်ရွှေမောင်၏ဦးခေါင်းသည် တဖြေးဖြေးထောင်၍ လာသည်။ ” သမီး ” ” အင်.. ” ” သိပ်ချစ်တယ်.. သမီးရယ် ” ” ဦးရယ်.. ” ညွန့်ရွှေမောင်၏ လက်တဖက်က သူမ၏ညဝတ်အကျၤ ီလေး ရင်ဘတ်ကို ဆွဲဟလိုက်ရာပြီး နို့အုံလေးတဖက်ကို အငမ်းမရဆွဲစို့လိုက်သည်။ ” အ.. အင်း.. ဟင့်.. ” နို့အုံလေးကို အားရပါးရ စို့ပေးနေရင်းက နို့သီးသေးသေးလေးတွေကို လျှာဖြင့် ထိုးကော်ကာ ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ” အို.. အို.. ဟင့်.. ဟင့်.. ” နုငယ်ခမျာ သိမ့်သိမ့်တုန်ရင်း ခါးလေးပင် ကော့တက်သွားရသည်။ နုငယ်၏နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်တလှည့်စီ စို့ပေးနေရင်းကပင် နုငယ်၏ပေါင်တန်ကြီးတွေမှ ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်သည် သူမ၏ပေါင်ရင်းခွဆုံသို့ တိုးဝင်သွားချိန်တွင်မတော့ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းလှသော နုငယ်၏ပေါင်တန်ကြီးတွေမှာ ဟကနဲ ကား၍ သွားရသည်။

အိထွေး၍ နုနယ်လွန်းလှသော ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ်အပျိုစင်လေး၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်ဝါးအောက်သို့ ကျရောက်သွားရလေသည်။ နူးညံ့လွန်းသော အတွေ့လေးကြောင့်ပင် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို အသာဆုတ်လိုက်မိသည်။ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော နုငယ်၏ခါးလေးသည် ဆတ်ကနဲ ကော့တက်သွားသည်။ စိမ်းမြမြ မွေးညင်းနုလေးတွေပေါ်မှပင် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ တချက်တချက် ဆုတ်ပေးသည်။ ဖျစ်ပေးသည်။ ဖွဖွလေးညှစ်ပေးသည်။ အတော်လေးပင် မာတင်းနေပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်လေး၏ တင်းဖောင်းစေ့ကပ်၍နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက်ကို လက်ထိပ်ဖြင့် စမ်းတဝါးဝါးထောက်ပွတ်ပေးသည်။ မကြာခင်မှာပင် နုငယ်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ တဝက်ကျော်အောက်နားဆီမှ အရည်လေးတွေ စိုစိမ့်ထွက်လာတော့သည်။

ဖြူဖွေးဝင်းဝါလှသော နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံးသည် ယခုအခါတွင်တော့ နီမြန်းနေချေပြီဖြစ်သည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏မျက်နှာကို နုငယ်၏ရင်သားလေးတွေပေါ်မှ ကြွ၍ ခွာလိုက်ပြီးချိန်မှာပင် သူ၏အကြည့်များက နုငယ်၏မျက်နှာလေးဆီသို့ ရောက်၍သွားသည်။ မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်းထားရင်းက အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားသော သူမ၏အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးသည် တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။ ပြီးတော့ နုငယ်၏မျက်နှာလေးသည် ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးလဲ ဖြစ်နေရှာသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်တယောက် နုငယ်၏မျက်နှာလေးကို မက်မောစွာဖြင့် ကြည့်နေစဉ်မှာပင် အသက်ကို ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး ဝအောင်ရှူ၍နေသော သူမမျက်နှာလေးမှာ တဖြေးဖြေး ပြေလျှော့လို့လာသည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလေးဖက်ကာ ညဝတ်အကျၤ ီလေးကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ဘေးတွင် ကပ်လျှက်သားလေး ထထိုင်လိုက်စဉ်မှာတော့ မျက်ခွံလေးများပင့်တင်ကာ နုငယ်၏အရည်လဲ့၍ တောက်ပနေသော မျက်လုံးလေးများက သူ့ကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လာသည်။ သူ၏ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်စဉ်မှာတော့ နုငယ်၏မျက်တောင်ကော့ကြီးများသည် တဖျတ်ဖျတ်ဖြစ်လို့ သွားသည်။

ထို့နောက် ညွှန့်ရွှေမောင်က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ချိန်တွင်တော့ အသက်ရှူသွင်းလိုက်သော နုငယ်၏ရင်အုံလေးသည် အမြင့်ဆုံးသို့တက်ကာ သွားသည်။ ခဏတာမျှ ထိုအတိုင်းလေး မြင့်တက်လျှက်ရှိရာမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း သူမ၏ရင်အုံလေးမှာ နိမ့်၍ဆင်းသွားသလို ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လံးလေးတခုလုံးမှာလည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာ သွားရသည်။ သူ၏ပုဆိုး ခါးမှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ထွက်ပေါ်လာလေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးမှာ အရှည်က သူမ၏တထွာခန့်ပင်ရှိပြီး လုံးပတ်မှာလည်း ကျပ်လုံးပင် မကပါ။ ညိုမဲနေသော လီးချောင်းကြီးသည် မျက်နှာပြင်ပတ်လည်တခုလုံး အကြောကြီးတွေ ထောင်မတ်ဖုထစ်ကာ ကြွနေပြီး ထိပ်မှ အရေပြားမှာ ဒစ်ကြီးအနားထိပင် ပြဲလန်နေလေသည်။

ထိပ်ဖူးကြီးမှာ နီရဲဖောင်းတင်း၍ ပြူတစ်နေသည်။ ထိပ်က အပေါက်လေးတွင်တော့ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လို့နေသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးကို ကြည့်နေရင်းက နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လို့လာသည်။ သူကလည်း တမင်ပင် ခါးကို အတန်ငယ်ကော့ကာ တမင်ပြ၍ထားသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင် ဒူးထောက်ထားသည်က နုငယ်၏ရင်သားများတည့်တည့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ဖြစ်ပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် နုငယ်၏မျက်နှာလေးနှင့် တပေခန့်ပင် မကွာတော့ချေ။ ” သမီး..ကိုင်ကြည့်ပါလားဟင်”

” အို.. ” နုငယ်၏ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံးဆတ်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် ညွှန့်ရွှေမောင်က သူမ၏တုန့်ပြန်မှုကို မစောင့်တော့ဘဲ သူ၏လက်ဖျားလေးကို ဆွဲကာ လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ လက်လေးတင်လိုက်စဉ်မှာပင် ပူနွေးသော လီးကြီး၏အတွေ့ကို ရလိုက်သည်နှင့် သူမကိုယ်လုံးလေးတခုလုံး ကြက်သီးတွေဖြာဆင်းသွားရသည့်အခိုက်မှာပင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နုငယ်စိုး၏လက်ချောင်းဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ်လေးများသည် လီးချောင်းကြီးကို အတင်းပင် ဆုတ်ညှစ်လိုက်မိသည်။

နုငယ်စိုးသည်လည်း အစ်မဖြစ်သူမေစိုးကဲ့သို့ ရမ္မက်ကြီးလှပါလားဟူသော အတွေးဖြင့် ညွှန့်ရွှေမောင် တချက် ပြုံးလိုက်မိသည်။ ” အိုး..အ..အကြီး..ကြီးဘဲ…မာ..မာလိုက်တာ..ဦးရယ်.. ” သူမ၏ညီးတွားသံလေးက လှိုက်ဖိုစွာဖြင့် တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ ” အဲဒီ အကြီးကြီးနဲ့ မာတောင်နေတာက သမီးအတွက်လေ ” ” အာ.. ဦးကလဲ.. ” နုငယ်က ရှက်ရွံ့စွာ တီးတိုးလေးပြောလိုက်ရင်း လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးကို အရင်းမှအဖျား၊ အဖျားမှတဖန် အရင်းသို့ စုန်ကာ ဆန်ကာပင် သူမ၏လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် လိုက်၍ဆုတ်နေရုံမကပဲ ခဏအတွင်းမှာပင် သူမ၏ကျန်လက်ကလေးတဖက်က လီးတန်ကြီးအရင်းက လုံးတစ်မဲနက် တင်းပြောင်နေသော ဥကြီးကို သူမ၏လက်ဖဝါးနုနုလေးထဲ ထည့်ကာ မွမွလေး ဆုပ်ကြည့်သည်။

ပြီးတော့ ပွတ်ပေးသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်းကလဲ သူမ၏တောင့်တင်းဖြူဖွေးသော ပေါင်တံလေးနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် မချင့်မရဲဖြစ်နေရှာသည်။ ” သမီး.. ကြိုက်လားဟင် ” ” ဦး..ကလဲ.. ဟင့်..” အရင်ကတည်းက နှုတ်ကျိုးနေသော အခေါ်အဝေါ်တွေဖြင့်သာ ပြောဆိုနေကြသည်။ ရှိစေတော့။ နောက်မှပင် တဖြည်းဖြည်း ပြင်တော့မည်ဟု ညွှန့်ရွှေမောင်တွေးလိုက်သည်။ တဖြေးဖြေးဖြင့် ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးက အဆမတန်ဖြစ်လာရသလို သူ၏စိတ်များသည်လည်း ထိန်းမရနိုင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ” သမီး.. ဦး မနေနိုင်တော့ဘူး.. သမီးရယ်.. ဦးလေ..သမီးကို လုပ်ချင်လှပြီ ” ကြားလိုက်ရသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်စကားသံကြောင့် ရင်ထဲဝယ် လှိုက်ဖိုသွားရရင်း ဂဃနဏ မသိပေမဲ့လည်း နုငယ်သည် သူမ၏ခေါင်းလေးကိုသာ ဆတ်၍ပြလိုက်မိသည်။

ပြီးတော့ သူမ၏လက်လေးက လီးချောင်းကြီးကို အားပါးတရ ညှစ်လိုက်ရင်း မက်မောစွာ ကြည့်ပြီးနောက် လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏မျက်လွှာလေးကို မှိတ်၍ ချလိုက်ပါလေတော့သည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ဆွဲ၍ထောင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ အပျိုစင်လေးကို ပထမဆုံး လှေကြီးထိုးဖြင့် လိုးတာက အသင့်တော်ဆုံးပင်ဖြစ်မည်။ ထို့နောက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်ကို စောက်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ပတ်အဝလေးရှိ တင်းစေ့နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၌ တေ့လိုက်သည်။

နုငယ်ခမျာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရှာသည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းမသွင်းသေးဘဲ လီးထိပ်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် စုန်ကာဆန်ကာ ထယ်ထိုးသလို ပွတ်ပေးနေသည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် ဖွေးဖွေးလှုပ်၍ ကားအယ်နေသော နုငယ်၏ဖင်သားကြီးများမှာ ကြွတက်လာတော့မယောင် တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာတော့သည်။ စောက်ရည်များသည်လည်း အတော်ပင် စိမ့်ထွက်လာရပြီ။ ဒီတော့မှ ညွှန့်ရွှေမောင်က သူ၏လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏စောက်ပတ်အဝလေးထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ ” ဗျစ်..အ.. ကျွတ်..ကျွတ်.. အမေ့..ဗျစ်.. အမလေး..ဗျစ်..ဗျစ်..အာ့..အမလေး..နာ..နာတယ်… ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. ” နုငယ်၏ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ လွတ်ထွက်လောက်အောင်ပင် ကော့တက်နေသည်။။

သူမ၏အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ လီးချောင်းကြီးက သုံးပုံတပုံခန့် ဝင်၍သွားချေပြီ။ ညွှန့်ရွှေမောင်က ဆက်၍မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ကာထားလိုက်တော့မှာ ဟင်းကနဲ ဖြစ်ကာ နုငယ်၏ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားရှာလေသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးမှာ သူမစောက်ပတ်လေးထဲတွင် မဆန့်မပြဲနှင့် တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေရာက ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှာကိုထုတ်၍ နုငယ်၏နို့သီးလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်ကာ ပွတ်ပေးသည်။ ထိုးကော်ကာ ယက်ပေးသည်။ နို့သီးလေးတွေချည်းကိုပင် နှုတ်ခမ်းဖြင့် ညှပ်၍ အပေါ်သို့ ဆွဲ ဆွဲတင်ပေးသည်။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနို့အုံလေးတွေ၏ဘေးဖက် နို့အုံသားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ကာ လျှာဖျားလေးဖြင့် ကလိပေးသည်။ တင်းမာနေသော နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားတောက်လျှောက်ကို လျှာဖြင့် ယက်၍ ယက်၍ပင့်တင်သည်။ တချက်တချက် သူမ၏ဂျိုင်းကြားလေးတွေကို နှာခေါင်းဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ နမ်းသည်။ ခဏကြာတော့မှ နုငယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲ သုံးပုံတပုံခန့်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို လှုပ်၍ လှုပ်၍ပေးသည်။ လီးတန်ကြီးကို တချက်တည်းသွင်းလို့ မဖြစ်သေး။

သူ၏လီးချောင်းကြီးထိပ်ဖူး သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲတွင် ခပ်တင်းတင်းအရာလေးတခုက ရှေ့တွင် ခံနေသည်။ နုငယ်စိုး၏အပျိုရည်လေးပင်။ ထိလိုက်မိစဉ်တွင် ညွှန့်ရွှေမောင် တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတစ်လစ်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို လှုပ်ပေးနေသောကြောင့် သူမ၏စောက်ရည်လေးများ ရွှဲသထက်ရွှဲနစ်လာရသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် လီးတန်ကြီးကို လက်နှစ်လုံးခန့် ဖြေးဖြေးလေးဆွဲထုတ်ကာ ညင်ညင်သာသာလေး ပြန်၍သွင်းသည်။ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့လေးဖြစ်သွားရုံမှလွဲ၍ ညီးညူမြည်တမ်းခြင်းမရှိပေ။ ဆက်၍ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် ထိုကဲ့သို့ လီးချောင်းကြီးကို နည်းနည်းချင်း ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် ဆယ်ငါးကြိမ်မျှ လုပ်ပေးပြီးနောက် ဆတ်ကနဲ ဖိ၍သွင်းလိုက်သည်။

” ဗျစ်..အမေ့..အမလေး..ဗျစ်..အာ့..အား..အမလေး..သေပါပြီ..ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်… ” နုငယ်၏တကိုယ်လုံး ဖျတ်ဖျတ်ခါသွားရသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်က တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် သူမ၏ဘယ်ဘက်နို့လေးကို အတင်းပင် ဖိ၍စို့ပေးလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလဲ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ဖက်ကာ လီးတန်ကြီးကို ငြိမ်ထားပေးလိုက်သည်။ ” အင့်..ဟင့်.. ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်.. ” ခုထိ နုငယ်မှာ ငြီးလို့ စုပ်သပ်လို့ မဆုံးသေး။ သူမ၏တကိုယ်လုံးရှိ အသားလေးတွေမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လို့ကေားဆဲပင် ရှိသေးသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးချောင်းကြီးကတော့ သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲ တဝက်မျှ ဝင်သွားခဲ့ချေပြီ။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏နို့လေးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ အားပါးတရ စို့ပေးနေရင်းက နို့သီးလေးတွေကိုလည်း လျှာဖြင့် ဖိဖိပြီးယက်ပေးသည်။

ပြီးတော့လဲ နို့တလုံးမှ တလုံးသို့ ပြောင်းအစို့တွင် သူမ၏ချိုင်းအောက်တဲ့တဲ့ နံစောင်းလေးတွေကို လျှာဖြင့် ယက် ယက်ပေးသည်။ ခေတ္တမျှကြာလျှင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ငြိမ်၍ ကျသွားသည်။ ထိုအခါကျမှ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမကိုယ်လေးပေါ်မှ ကြွလိုက်ကာ လီးတန်ကြီး တန်းလန်းဝင်နေသော နုငယ်၏စောက်ပတ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ စိမ့်၍ထွက်နေသော စောက်ရည်လေးများမှာ နီရောင်သန်းနေလေသည်။

သူ၏ခါးကြီးကို ပြန်မတ်လိုက်ပြီးချိန်မှာပင် ညွှန့်ရွှေမောင်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို ထပ်ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ” ဗျစ်.. အာ့.. ဗျစ်.. အမလေး..မ..မခံနိုင်ဘူး.. ဦး.. ဟင့်..အဟင့်.. ” နုငယ်၏လက်လေးနှစ်ဖက်က ညွှန့်ရွှေမောင်၏ရင်ဘတ်ကြီးကို လှမ်း၍တွန်းထားသည်။ လီးတန်ကြီးကတော့ ထပ်၍ဝင်သွားပြန်ပြီဖြစ်သည်။ လီးချောင်းကြီးကို ဆုံးအောင် ထပ်သွင်းရန် မဖြစ်နိုင်တော့။ နုငယ်၏အပျိုမှေးလေးမှာ သာမန်ထက်ပင် ထူထဲပုံရသည်။ ထို့ကြောင့် သူမခမျာ အတော်ပင် နာကျင်နေရသည်ကို အတွေ့အကြုံများသော ညွှန့်ရွှေမောင်က အကဲခတ်လိုက်မိသည်။ လီးတန်ကြီးကို မဖြစ်မနေ အဆုံးသွင်းလိုက်မည်ဆိုက မရတော့မဟုတ် ရနိုင်သည်။ ဒါပေမဲ့ အပျိုစင်သတို့သမီးလေးကို ပထမဆုံးအကြိမ် ဒီလိုမလုပ်သင့်။

နာကျင်မှုဒဏ်ကြောင့် နောက်တခါ အလိုးခံရမည်ကို ကြောက်လန့်သွားတတ်သည်။ ယောကျာ်းဖြစ်သူ ဆန္ဒရှိတိုင်း မလိုက်လျောတော့ပဲ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြကာ ရှောင်သွားတတ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ညွှန့်ရွှေမောင်သည် မင်္ဂလာဦးညအဖို့ ဒီမျှလောက်နှင့်ပင် တင်းတိမ်လိုက်တော့မည်ဟုတွေးလျက် နုငယ်၏စောက်ခေါင်းလေးထဲ သုံးပုံနှစ်ပုံလောက်သာ ဝင်နေသော သူ၏လီးကြီးကို လက်လေးလုံးမျှ ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သည်။ ” အ..ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်.. ” ပြီးတော့ လီးတန်ကြီးကို ညင်သာစွာ ပြန်သွင်းရင်း ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးနေသည်။ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးသွင်းကာ မလိုးနိုင်သေးသော်လည်း ကျေနပ်စရာကောင်းသည်ကတော့ ကျဉ်းကြပ်လှသော နုငယ်၏စောက်ခေါင်းလေးသည် နူးညံ့လွန်းစွာဖြင့် စိုစိုစွတ်စွတ်လေးဖြစ်လျက် လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ညှစ်ဆုပ်ထားသလို ခံစားနေရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

ဒါတွင်မကသေး နုငယ်စိုး၏စောက်ခေါင်းလေးသည်လည်း သူမ၏အစ်မ မေစိုး၏စောက်ခေါင်းလေးကဲ့သို့ပင် လီးတန်ကြီးစ၍ ဝင်သွားစဉ်ကပင် အတွင်းသားလေးများက လီးကြီးကို ရစ်ပတ်ဆွဲညှစ်ပေးနေသည်ကလည်း အရသာထူးကဲလှကာ ကျေနပ်စရာပင် ဖြစ်နေသည်။ ခဏအကြာမှာပင် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးနေသော ညွှန့်ရွှေမောင်က ခပ်သွက်သွက်လေး အရှိန်ယူကာ လိုးလာသည်။ စောက်ရည်လေးများမှာ ရွှဲနစ်သထက် ရွှဲနစ်လာကာ လီးသွင်းလီးထုတ်သံလေးတွေ ညံလို့လာသည်။

နုငယ်မှာလည်း ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာရချေပြီ။ ” ပလွတ်.. ပြွတ်.. အင့်..ဟင့်.. ဖွတ်.. ပလွတ်.. ဟင့်..ဟင့်..ဦး..ဦးရယ်..ဟင့်..ဟင့်.. ” လီးချောင်းကြီးကို လက်လေးလုံးမျှသာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ လိုးနေရာက ညွှန့်ရွှေမောင်သည် လီးဒစ်ကြီးပေါ်ကာနီးအထိ ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ထုတ်ကာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းရင်း သွက်သွက်လက်လက်လိုးပေးသည်။ ” သမီး ဦးကို ချစ်လားဟင်.. ပလွတ်..ပြွတ် ” ” အင့်..ဟင့်..ဟင့်.. ချစ်တယ်.. သိပ်..ချစ်တယ် ဦးရယ်..ဟင့်..ဟင့်.. ကျွတ်..ကျွတ်..ဟင်း..ဟင့်..ဟင့်.. ” တစထက်တစ မချိတင်ကဲဖြစ်လာရသော နုငယ်မှာ စောက်ပတ်လေးကို အရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် ကော့ ကော့ပေးလာသည်။

ကြပ်ညပ်နေသော စောက်ခေါင်းလေးကြောင့် မာကျောလှသော လီးချောင်းကြီးမှာ စောက်စိအတက်လေးကို အဝင်အထွက်တွင် အသွားအပြန်တောက်လျှောက် ပွတ်၍ဆွဲနေတော့ရာ နုငယ်ခမျာ နုနုထွတ်ထွတ်စောက်ပတ်အုံလေးပင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေရရှာသည်။ ကျဉ်းလှသော စောက်ပတ်လေးကြောင့် လီးချောင်းကြီးကို ဆွ၍ လက်ဖြင့်ဆုတ်သလိုဖြစ်နေရသည့်အထဲတွင် ရမ္မက်ပြင်းပြလာသော နုငယ်၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးတွေကပါ လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်စုပ်ယူနေတော့ရာ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးကြီးမှာ ဆိမ့်တက်လာရလေပြီ။

ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို လီးဒစ်ကြီးပေါ်သည်အထိ ဆွဲထုတ်ကာ ဆက်တိုက်ဆိုသလို သွက်သွက်ကြီးပင် လိုးလိုက်တော့ရာ မကြာမီမှာပင် ” ဦး..အမလေး..အ..အ.. ဦး..အမလေး..လေး..ဟင့်..ဟင့်.. ” နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးလိမ့်ကော့ပျံသွားရစဉ်မှာပင် ညွှန့်ရွှေမောင်၏ခါးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားရင်း သူမ၏အသစ်စက်စက်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ သုက်ရည်များကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်း၍ ထည့်လိုက်လေတော့သည်။ အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲတွင် ထိုင်နေမိသောမေစိုးတယောက် မကြည့်မိရန် သတိထားသော်လည်း မနေနိုင်သောသူမ၏မျက်လုံးများက အိမ်အေါ်ထပ်သို့ လှမ်းကြည့်မိလိုက်စဉ်မှာပင် မီးလင်းနေသော အခန်းလေးမှာ မီးငြိမ်းသွားပြီး ညအိပ်မီးအပြာရောင်လေးသာ လင်းလာချိန်မှာတော့ သူမ၏ရင်ထဲတွင် နင့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်လေးပင်ဖြစ်ကာသွားရသည်။

သူ.. သူ.. ညီမလေးနုငယ်ကို လိုးတော့မယ်ဆိုသောအသိက မေစိုး၏အာရုံထဲသို့ ပဲ့တင်ထပ်၍ ဝင်လာသည်။ ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် မာန်ဖီနေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးနှင့် ရံှု့မဲ့နေသော ညီမလေးနုငယ်၏မျက်နှာလေး။ အားရပါးရကြီးပင် ဆောင့်၍လိုးနေမည်ဖြစ်သော ညွှန့်ရွှေမောင်နှင့် ပေါင်ဖြူဖြူလေးတွေကို အစွမ်းကုန်ကားပေးထားကာ ကော့၍ ကော့၍ အားပါးတရ အလိုးခံနေမည့် နုငယ်တို့၏ ရုပ်ပုံလွှာ။ အရည်တွေ ပေပွကာ မာတင်းပြောင်လက်နေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးချောင်းကြီးက အမွေးနုနုစိမ်းစိမ်းမြမြလေးများဖုံးအုပ်ထားသော ညီမလေးနုငယ်၏စောက်ဖုတ်လေးရှိ စောက်ရည်များ စိုရွှဲကာ အတွင်းသားလေးတွေ နီရဲနေသောစောက်ပတ်လေးထဲသို့ ပက်ပက်စက်စက်ဆောင့် ဆောင့်ထိုးကာ လိုးနေပုံ… တို့ကို မေစိုးတယောက် အတွေးဖြင့် ပုံဖော်ကာ မြင်ယောင်နေမိသည်။

သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ဆယ်ကြိမ်ထက်မက မညှာမတာလိုးခဲ့သော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးမှာ အခုဆို နုငယ်၏စောက်ပတ်လေးကို မက်မက်ရရလိုးနေပေပြီ။ ခံစားလိုက်ရသော ကြေကွဲမှုထက် ရမ္မက်စိတ်တွေက မေစိုးကို ဖုံးလွှမ်းသွားလေသည်။ နောက်မှီမပါသည့် ခုံတန်းလေးအထက်တွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ တွေးတောစဉ်းစားနေမိသော မေစိုးတယောက် ရမ္မက်စိတ်များ ဟုန်းကနဲကြွလာတော့ရာ ခြေထောက်လေးတဖက်ကို ခုံတန်းပေါ်တင်၍ ဒူးကိုကွေးကာ ထောင်လိုက်ပြီး သူမ၏လက်တဖက်ကို ထဘီအောက်နားစ နှစ်ခုကြားမှ လျှိုသွင်းကာ သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို စမ်းလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏အတွေးထဲသို့ စောစောက တွေးရင်း ပုံဖော်ထားသော ရုပ်ပုံလွှာများက တကျော့ပြန်ဝင်လာကြတော့သည်။

မေစိုးသည် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ခပ်ဖြေးဖြေး ခပ်ဖွဖွသာ စ၍ပွတ်သော်လည်း ခဏအတွင်းမှာပင် သူမ၏ကာမဆန္ဒတွေက တဟုန်ထိုးပြင်းထန်လို့လာသည်။ ဖိ၍ ဖိ၍ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ပေးသည်။ အထူးသဖြင့် ညွှန့်ရွှေမောင်၏ မတ်တောင်လျက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးတန်ကြီးက သူမ၏အာရုံထဲမှ မပျောက်။ ဒါ့အပြင် ဟိုတချိန်က သူမနှင့်ညွှန့်ရွှေမောင်တို့ လိုးခဲ့စဉ်အခါများကို ပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ လက်ကို အောက်ဖက်သို့ လျှိုသွင်းကာ ပွတ်နေရသည်ကို မေစိုးခမျာ အားမရနိုင်တော့ချေ။

ထိုင်ရာမှ ဆတ်ကနဲထကာ သူမ၏ထဘီလေးကို မြေပြင်ပေါ်သို့ ချွတ်လျလိုုက်သည်။ ပြီးတော့ ခုံတန်းလျားလေးပေါ် အလျားလိုက် တက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်လုံးကို ဒူးကွေး၍ ထောင်ကာ ကိုယ်ကို ခုံတန်းလျားလေးပေါ်လှန်လိုက်ပြီး လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကို ပွတ်၍ပေးနေသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲသို့ လက်ညှိုးထိပ်လေးကို ထည့်၍ စောက်စေ့လေးကိုလည်း ကလိပေးသည်။ ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးကြားရှိ စောက်မွေးမဲမဲလေးများပေါ်တွင် မေစိုး၏လက်ကလေးသည် ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် မျက်ခွံလေးများ စင်းကျလာသဖြင့် မေစိုးသည် မျက်လုံးလေးနှစ်ဖက်ကို အသာမှိတ်ထားလိုက်သည်။

ခဏကြာလျှင် လက်လေးညောင်းလာသဖြင့် လက်ပြောင်းကာ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးသည်။ မေစိုး၏စောက်ပတ်ကြီးသည် တခဏအတွင်းမှာပင် ဖောင်းကားလာခဲ့ရပြီဖြစ်သည့်အပြင် စောက်ပတ်အဝတွင် အရည်ကြည်လေးများသည်လည်း ထွက်ကျလာကြပြီဖြစ်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ယားလာသည့်ဒဏ်ကို မခံစားနိုင်တော့သည့်အဆုံးတွင် မေစိုးသည် သူမ၏လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းပြီး ထုတ်ချည်သွင်းချည်ဖြင့် လုပ်ကာ ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေသည်။ မေစိုး၏စောက်ခေါင်းထဲမှာ ယားလွန်းလှသဖြင့် သူမ၏ခါးလေသည် တွန့်လိုက်လိမ်လိုက်ဖြင့် လုံးတစ်နေသော ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာ အားမလိုအားမရဟန်ဖြင့် ကော့တက်လာရလေသည်။

မေစိုးသည် သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ထည့်မွှေကာ သွင်းချည်ထုတ်ချည်လုပ်ပေးနေသော လက်ချောင်းအား ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ကာ ခပ်သွက်သွက်လုပ်နေသည်။ သူမ၏ကိုယ်တွင်းမှ ရမ္မက်သွေးများကလည်း အဆမတန်ထကြွနေလေသည်။ သို့ရာတွင် လက်ခလယ်လေးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ တစထက်တစပိုမိုပြင်းစွာ ဆောင့်ထည့်ရမည့်အစား တဖြေးဖြေးနှေးလို့သွားသည်။ ပြီးတော့ မှိတ်ထားသော သူမ၏မျက်ခွံလေးတွေကြားမှ မျက်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက် စီးကျလာကြသည်။ သူမသည် အံလေးတချက်ကြိတ်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏လက်ချောင်းလေးကို စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ ဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။ မေစိုးသည် ရုတ်တရက်လန့်သွားကာ တကိုယ်လုံး တုန်သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏မျက်ဝန်းထဲရှိ မျက်ရည်စများကို မျက်တောင်ကော့ကြီးများဖြင့် တဖျတ်ဖျတ်ခတ်ကာ ဖယ်ထုတ်လိုက်ရင်း မျက်လုံးများဖြင့် အားစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာနှစ်ခုက ကပ်နေသည့်အပြင် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ ခြံထဲတွင်ထွန်းထားသော မီးရောင်ကလည်း သစ်ခက်သစ်ရွက်တွေကြားမှထိုးဖောက်ကာ မှုန်မှုန်ဝါးဝါးသာရောက်နေခြင်းကြောင့် ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာ မသဲကွဲပါ။ နမ်းတာမှ သူမကို မက်မက်မောမောကို နမ်းနေသည်။ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုပင် လျှာဖြင့် ယုယစွာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

မေစိုးသည် သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့ပေးလိုက်ရုံသာမက သူမ၏လက်ကလေးဖြင့်လည်း ထိုသူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင် ဖက်လိုက်သည့်အပြင် ထိုသူ၏နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကို ပြန်၍စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။ မေစိုး၏တုန့်ပြန်မှုလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာခိုက်မှာတော့ သူမကိုဖက်ထားသော ထိုလူ၏လက်တို့သည် ခေတ္တလျော့ရဲသွားပြီးကာမှ လက်တဖက်တည်းဖြင့် သူမ၏အိစက်နုညက်သောကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထိုလူ၏ကျန်လက်တဖက်က မေစိုး၏တထပ်တည်းဝတ်ထားသော ရှပ်အကျၤ ီပါးလေး၏ရင်ဘတ်ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေသည်။ ကြယ်သီးသုံးလုံးမျှပြုတ်ထွက်သွားချိန်တွင်တော့ ထိုလူ၏လက်က အကျႌကြားထဲသို့ တိုးဝင်လာကာ မေစိုး၏နို့အုံတွေကို တလှည့်စီဆုပ်နယ်ပေးရုံသာမက နို့သီးခေါင်းတောင်တောင်လေးတွေကိုပါ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကာပွတ်သည်။ ချေမွပေးသည်။

မေစိုးက ရင်သားနှစ်မွှာကို တဖြေးဖြေးကော့ပေးလိုက်ရုံမက ထိုလူ၏နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းပင် စုပ်နမ်းနေသည်။ မေစိုးက သစ်သားတန်းလျားလေးပေါ်တွင် ပေါင်လေးနှစ်လုံးထောင်ကာ ထိုင်နေပြီး ထိုသူက သူမ၏ဘေး မြေပြင်ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်းက ငုံ့ကာ သူမကို ဖက်၍နမ်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ အရေးကောင်းမှ ဒိန်းဒေါင်းဖျက်ဆိုသလို အရှိန်ကောင်းနေမှ ထိုလူ၏နှုတ်ခမ်းများက မေစိုး၏နှုတ်ခမ်းလေးများဆီမှ ပြွတ်ကနဲနေအောင် ခွာ၍သွားရုံမက သူ၏နွေးထွေးသော ကိုယ်ကြီးကလဲ မေစိုး၏ရင်ခွင်မှ ခွာထွက်သွားသည်။

ရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရာမှ မေစိုးသည် သူ့ကို ဖျတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိသည်။ ” ဟင်..ကိုဖိုးခင်..အို.. ” ဖိုးခင်မှန်းသိသွားကာ အံ့သြသွားပြီးမှ တဆက်တည်းတွင် မေစိုးသည် သူမကိုယ်သူမ သတိထားမိလိုက်ကာ လက်လေးပိုက်လိုက်သလို သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူနှစ်လုံးကိုလည်း ပူးကပ်ပစ်လိုက်သည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ဖိုးခင်၏ရှေ့တွင် သူမဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ပါဦး။ ခါးတွင် ထမီမရှိပဲ သူမ၏ခါးအောက်ပိုင်းတခုလုံး ဖြူဖွေးစွာဖြင့် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေသည်။ ထို့အပြင် ရှပ်အကျႌ၏ကြယ်သီးလေးများမှာလည်း ပြုတ်ထွက်နေပြီး ဝင်းမွတ်ဖွံ့ထွားကာ တင်းရင်းနေသော နို့အုံကြီးတလုံးမှာ အပြင်သို့ထွက်နေသည်။ မေစိုးသည် ဖိုးခင်ကို မကြည့်ရဲ၍ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ မျက်လွှာလေးချထားသည်။ ပြီးတော့ ဖိုးခင်ဆိုတာကလဲ တခြားသူမဟုတ်ပါ။ မေစိုးတို့အိမ်တွင် အလုပ်လုပ်သောစိန်စိန်၏ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး မေစိုးတို့၏ဒရိုင်ဘာလည်းဖြစ်သည်။

ထို့အပြင် ကိုဖိုးခင်သည် သူမနှင့် ညွှန့်ရွှေမောင်တို့အကြောင်းကိုလည်း သိထားသည်။ ကိုဖိုးခင်က သူမ၏ဘေးမှ ကပ်၍ရပ်ကာ သူမ၏တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်နေသည်။ ” ကို..ကိုဖိုးခင်.. ရှင်..ရှင်.. ” ” ကျနော် စောစောက ခြံတခါးဆင်းပိတ်ရင်း.. မမလေး ဒီခုံတန်းလေးပေါ်ရောက်ကတည်းက ကျနော် ဒီနားကနေ မမလေးကို ကြည့်နေတာပါ ” ” အို.. ” ကိုဖိုးခင်သည် စကားကို ရပ်နားလိုက်ရင်း သူဝတ်ထားသော အကျႌကိုချွတ်လိုက်သည်။ မေစိုးကလဲ သူမ၏ပိုက်ထားသော လက်ကလေးကို ဖြည်၍ တဖက်ကို ခံတန်းလေးပေါ်သို့ ထောက်လိုက်သည်။

ကိုဖိုးခင်သည် မြေပြင်တွင် ရပ်နေရာကပင် မေစိုး၏ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ထိအောင်တိုးကပ်လိုက်ပြီး လက်တဖက်ဖြင့် မေစိုး၏ပခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ” ခုမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး မမလေးရာ.. ညွှန့်ရွှေမောင်နဲ့နုငယ်တို့လဲ ခုချိန်ဆိုရင် သူတို့အားရပါးရ… ” ” အို..တော်..တော်ပါတော့.. ” မေစိုးက ထိတ်လန့်တကြား တားမြစ်လိုက်ပါသည်။ ဒါကြောင့်လဲ ဖိုးခင်က တခွန်းတည်းကိုသာ ဆက်ပြောလိုက်ပါသည်။ ” ကျနော့်လဲ ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး မမလေးရာ ” ” အို.. ” ပြောရင်းကပင် ဖိုးခင်သည် သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးက ထောင်းကနဲ ထွက်ပေါ်လာတော့ မေစိုးခမျာ အိုကနဲ တွန့်လိုက်ကာမှ ပိုဆိုးသွားရသည်။

တွန့်သွားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကြောင့် အပြင်တွင်ပြူးထွက်နေသော သူမနို့အုံထွားထွားကြီးမှ နို့သီးမာမာလေးသည် လီးချောင်းကြီးထိပ်နှင့် မိမိရရကြီးသွားထိပွတ်မိသည်။ ဖိုးခင်ကတော့ လုံလှပြီအထင်နှင့် ပူးကပ်ထားသော ပေါင်ဖြူဖြူကြီးနှစ်လုံးအကြား ပေါင်ရင်းမှ တစ်၍အပြင်သို့ထွက်နေသော စောက်ပတ်အောက်ဖက်စပ်အိအိလေးကို ကြည့်လို့နေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ကျန်နေသော အကျႌကြယ်သီးလေးကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မေစိုး၏တကိုယ်လုံး ဗလာကျင်း၍လုံးတီးဖြစ်သွားရသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် စောက်ပတ်အဝမှ စောက်ရည်ကြည်လေးများ တစစ်စစ်ထွက်နေတာကို မချိမဆန့်ခံစားနေရသော မေစိုးသည် ခုံတန်းလေးပေါ်သို့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ချပေးလိုက်သည်။ ဖိုးခင်က ခုံတန်းထိပ်သို့ သူ၏ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကြီးကို ရွှေ့ရပ်လိုက်ပြီး ဖြူဖွေးကားအယ်နေသာမေစိုး၏ဖင်သားကြီးကို မက်မောစွာကြည့်ရင်းက ခုံတန်းထိပ်အစပ်သို့ ရောက်အောင်ဆွဲယူလိုက်သည်။

သူမ၏စောက်ပတ်အဝတွင် ရွှဲနစ်၍ နေပေပြီ။ ပြီးတော့ သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖိုးခင်က သူ၏ပခုံးတဖက်တချက်စီသို့ဆွဲတင်လိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် မေစိုး၏နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ရာက လီးချောင်းကြီးကို သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ ” ဗြိ..အင့်..ဗြိ..ဗြိ..ဖွတ်..အ..အင့်.. ” ” လုပ်..လုပ်မရပ်နဲ့..ဟင့်..ဟင့်.. ” သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီးတဆုံးဝင်ခိုက်မှာပင် မေစိုး၏ရမ္မက်စိတ်တွေမှာ ဟုန်းကနဲထကြွလို့လာသည်။ မေစိုး၏နှာထန်ပုံကို အချိန်ကြာကြာမြင်ခဲ့ရသော ဖိုးခင်သည်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်နေရကာ အားပါးတရပင် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပစ်လိုက်ပါတော့သည်။ မေစိုးကလည်း အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ ဖိုးခင်၏ဆောင့်ချက်များကို သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးအား ကော့၍ကော့၍ ခံရှာသည်။ မေစိုးသည် အပျိုမဟုတ်ပါ။

ညွှန့်ရွှေမောင်လိုးတာကို မကြာခဏခံဖူး၍ သူမ၏စောက်စိလေးမှာ ကြီးထွားနေကာ စောက်ပတ်အဝတွင် တစ်လစ်လေးဖြစ်နေ၍ ဖိုးခင်၏လီးချောင်းကြီးနှင့် အဝင်အထွက် တိုက်မိနေကာ အရသာတွေ အီဆိမ့်နေသည်။ ဖိုးခင်၏လီးမှာ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးလောက် ရှည်လဲမရှည် ကြီးလဲမကြီးပါ။ ထို့အပြင် ညွှန့်ရွှေမောင်လိုးသလို ထိထိမိမိဖြစ်အောင်လည်း လိုးမပေးနိုင်ပါ။ ဒါပေမဲ့လည်း ပြင်းပြစွာအလိုးခံနေချိန်တွင် စံချိန်မီမာတောင်နေသောလီးအစစ်ဖြင့် အလိုးခံနေရသည့်အတွက် အားမရသော်လည်း မေစိုးကျေနပ်နေပါသည်။

အချက်ငါးဆယ်မျှလိုး၍အပြီးတွင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာကြလေသည်။ ” ဟင့်..ဟင့်.. ကိုဖိုးခင် ကျမကို ကြိုက်ရဲ့လားဟင်.. ” ” ကြိုက်တယ်..လိုးလို့လဲ သိပ်ကောင်းတာဘဲ.. အိပြီးစီးနေတာဘဲ ” ” အို..ဟင့်.. ကြိုက်..ကြိုက်ရင် ကျမကို ပစ်မထားပါနဲ့နော်..ဟင့်..ဟင့်.. ” ” စိတ်ချ.. ခဏခဏလာလိုးပေးမယ် သိလား ” ” အင့်..ဟင့်..အ..အမလေး..ဟင့်..ဟင့်..လုပ်..လုပ်..ကျမကိုမညှာနဲ့..အဟင့်..ဟင့်.. ” ဖိုးခင်က မေစိုးတယောက်ပြီးချင်နေပြီဆိုတာကို သိရသည့်အပြင် သူကိုယ်တိုင်မှာလည်း အီဆိမ့်နေပြီဖြစ်ရကား အားကုန်ပင်ဆောင့်လိုးလိုက်တော့ရာ ခဏအကြာမှာပင် ” အား..အမလေး..ပြီး..ကျမပြီးပြီ..အား..အား.. ” လီးချောင်းကြီး ကျင်တက်လာသည့်ကြားကပင် ဖိုးခင်သည် အံကြိတ်၍ငါးချက်မျှတအားဆောင့်ကာ လိုးအပြီးမှာတော့ သူ၏လီးတန်ကြီးကို မေစိုး၏စောက်ခေါင်းထဲတအားထိုးစိုက်ကာ ဖိကပ်လိုက်ရင်း သုက်ရည်များကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။

နုငယ်၏ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်ကာ မျက်စိမှိန်မှိန်းနေသော ညွှန့်ရွှေမောင်သည် ခဏကြာတော့မှ မျက်လုံးဖွင့်ကာ နုငယ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ နုငယ်ခမျာ စိတ်မောလူမောဖြင့် အသက်ကို မှန်မှန်လေးရှူရင်း အိပ်ပျော်၍နေချေပြီ။ ထိုအခိုက်မှ ညွှန့်ရွှေမောင်တယောက် မေစိုးကိုယူပြီးမှ နုငယ်ကို ချိုင်လျှင်ရဖို့မလွယ်ဟုဖျတ်ကနဲစဉ်းစားလိုက်မိသည်။ သူသည် လူးလဲထလိုက်ပြီး နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်တထည်ဖြန့်၍လွှမ်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ပုဆိုးကို ကောက်စွပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် သန့်စင်ခန်းသို့သွားရန်ရည်ရွယ်၍ အိပ်ခန်းထဲမှအထွက် လှေခါးထိပ်မှ အောက်ထပ်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိရာမှ မေစိုးတယောက် အိပ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူသည် နုငယ်ကိုလိုးခဲ့ရတာ ကြေနပ်သော်လည်း လီးတဆုံးထည့်ကာ အားကုန်မဆောင့်ခဲ့ရသဖြင့် အားမရနိုင်ဖြစ်ခဲ့ရသောဆန္ဒများသည် မေစိုးကိုတွေ့လိုက်တော့မှ ပိုပြင်းပျလာရသည်။ ထို့ကြောင့် သန့်စင်ခန်းသို့ဆက်မသွားတော့ဘဲ အိမ်အောက်ထပ်သို့ ဖြေးဖြေးချင်းနင်း၍ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။

မေစိုးသည် အိမ်ထဲသို့ပြန်ရောက်လာသောအခါ အန်တီကြီး၏အခန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ပိတ်ထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။ အန်တီကြီး၏အခန်းမှာ သူမ၏အခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုးလောက်တွင်ဖြစ်သည်။ မေစိုးသည် အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် သူမ၏ကြယ်သီးအစုံအလင် ပြန်မတတ်ရသေးသော အကျႌလေးကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထမီလေးကိုပါ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို အတန်ငယ်ကားကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသာငုံ့၍ ကြည့်မိသည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံးပေပွနေကာ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာ တပုံတပင်ကြီးဖြစ်နေသော ဖိုးခင်၏သုက်ရည်များကလည်း တဖြေးဖြေးစိမ့်ကာ ပြန်ထွက်ကျနေသည်မှာ မေစိုး၏ပေါင်ခြံလေးပင် ရွှဲ၍နေချေသည်။

ဖိုးခင်လိုးတာ ခံလိုက်ရသဖြင့် ကျေနပ်သွားရပေမဲ့ အားရမှုမရှိခဲ့သည်ကို သူမတွေးရင်းခံစားမိလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ တစုံတယောက်ဝင်လာသည်ကို သိ၍ မေစိုးလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ” ဟင်..အကိုမောင်.. ” ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏နောက်နားသို့ပင် ရောက်နေချေပြီ။ သူမက လှည့်အကြည့်မှာပင် ညွှန့်ရွှေမောင်က သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ရှေ့သို့တိုးကာ မေစိုး၏ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။ မေစိုးကလဲ ဘာမျှမပြောပဲ ထောင်မတ်နေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးကို သူမလက်လေးဖြင့် အသာလေးလှမ်းဆုပ်လိုက်စဉ်မှာပင် မေစိုး၏ရင်ထဲတွင် ဖျဉ်းကနဲဖြစ်သွားရသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် ပေပွနေသောအရည်များသည် ချွဲ၍မနေတော့သော်လည်း စေးထန်းထန်းတော့ဖြစ်နေသေးသည်။

ဒါ..ဒါ ညီမလေးနုငယ်ရဲ့စောက်ရည်တွေပဲဟု တွေးလိုက်မိရာက ရမ္မက်ဟုန်ပြင်းလာရသောမေစိုးသည် အနီးရှိကုတင်စောင်းပေါ်သို့ အသာပက်လက်လှန်ချကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကား၍သူမ၏လက်လေးထဲမှ လီးချောင်းကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့အပေးလိုက်တွင်တော့ ညွှန့်ရွှေမောင်က အားရပါးရပင် ဆောင့်၍သွင်းကာ လိုးပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးချောင်းကြီးပေါ်မှ နုငယ်၏စောက်ရည်များနှင့် မေစိုး၏စောက်ခေါင်းထဲမှဖိုးခင်၏သုက်ရည်များ ဆုံစည်းမိကြတော့သည်။

နုငယ်ကိုလိုးခဲ့ရတာ အားမရနိုင်သမျှကို အတိုးချကာ ညွှန့်ရွှေမောင်တယောက် မေစိုးကို တအားဆောင့်ကာ လိုးနေသလို၊ မေစိုးကလဲ ဖိုးခင်လိုးတာ ခံခဲ့ရတာ အားမရခဲ့မျှ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို တအားပင်ကော့၍ ကော့၍ ရက်ရက်ရောရော ပေးနေသည်သာမက သူမ၏လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကို ဖြဲ၍ပေးထားပါသေးသည်။ ” ပြွတ်…ပလွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..ဟင့် ဟင့်.. ကိုမောင်ရယ်..မေစိုးကိုလဲ ပစ်မထားပါနဲ့နော်..လိုး..လိုး..အားရအောင်လိုးစမ်းပါ.. ဟင့်..အဟင့်..ဟင့်ဟင့်.. ” ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

အားမရခဲ့လို႔

အခ်ိန္က ည(၁၁)နာရီ ရွိေပၿပီ။ ဆယ္နာရီေလာက္ကတည္းက တေျဖးေျဖးစဲသြားေသာ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲသို႔လာေရာက္ၾကသည့္ ပရိသတ္မ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ကားႀကီးကားငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔သည္ တဦးတေလ တစီးတေလမွ်ပင္ မရွိၾကေတာ့ပဲ ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးထဲတြင္ ပစၥည္းမ်ားလိုက္လံသိမ္းဆည္းေနၾကေသာ အလုပ္သမားသုံးေလးေယာက္သာရွိေတာ့သည္။ ထို႔အျပင္ ဥေရာပပုံစံႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီးထဲတြင္လည္း အိမ္သူအိမ္သားႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္တို႔သည္ ပစၥည္းမ်ားသိမ္းၿပီးၾကသည္ႏွင့္ အိပ္ယာဝင္ၾကရန္ျပင္ဆင္ေနၾကေပၿပီ။ ေမစိုးသည္ သူမ၏ဖိနပ္ေလးကို ခြၽတ္၍ ပါေကးခင္းေပၚတြင္ ခင္းထားေသာ နီညိဳေရာင္ေကာ္ေဇာေပၚသို႔ လွမ္းအတက္မွာပင္ သူမ၏အၾကည့္က အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲသို႔ ေရာက္သြားသည္။

သတို႔သားႏွင့္ သတို႔သမီးတို႔သည္ အန္တီႀကီးကို ကန္ေတာ့ေနၾကသည္။ ေမစိုးသည္ လွမ္းလက္စ ေျခလွမ္းကို ႐ုတ္၍ အသာရပ္ေနလိုက္သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ မဂၤလာေမာင္ႏွံတို႔သည္ အန္တီႀကီး၏ ေရွ႕မွထ၍ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၾကသည္။ မ်က္လႊာေလးခ်၍ ငုံ႔ထားေသာ သတို႔သမီးျဖစ္သူ၏ ပါးျပင္ေလးမွာ နီျမန္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေမစိုးရပ္ေနရာႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္ဧည့္ခန္း၏ အျခားတဘက္ရွိ အေပၚထပ္သို႔တက္သည့္ ေလွကားႀကီးဆီသို႔ ယွဥ္တြဲသတို႔သမီးသည္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားေနၾကသည္။ သတို႔သား၏ ေဘးမွကပ္ရက္ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ လိုက္ပါသြားေသာ ညီမငယ္ ႏုငယ္စိုး၏ ေနာက္ေက်ာကို ေမစိုးသည္ ဂ႐ုတစိုက္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒီႏွစ္ထဲတြင္ ႏုငယ္ အေတာ္ကိုထြားလာသည္။ အသက္(၁၈)ႏွစ္သာရွိေသးေသာ ႏုငယ္၏ ကိုယ္လုံးမွာ ေမစိုး ကိုယ္လုံးႏွင့္ တန္းတူေလာက္ပင္ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။

ေစာေစာကတည္းက တလွပ္လွပ္ျဖစ္ခ်င္ေနေသာ ေမစိုး၏ ႏွလုံးသားသည္ သိသိသာသာသာပင္ တဒိန္းဒိန္းခုန္ လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ သူမ၏ မ်က္စိေရွ႕မွာပင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေလွခါးထစ္မ်ားကို တထစ္ခ်င္း နင္းလို႔ တက္သြားၾကေပၿပီ။ ” အန္တီႀကီးေတာ့ အိပ္ေတာ့မယ္ သမီး.. သမီးလဲ သိပ္ၿပီး ညည့္နက္မခံနဲ႔အုံး.. ” ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာ အန္တီႀကီး၏ အသံေၾကာင့္ ေမစိုးတေယာက္ ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားရာက အန္တီႀကီးကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ၿပီးမွ.. ” ဟုတ္ကဲ့ “လို႔ သူမေျပာလိုက္မိသည္။ အန္တီႀကီးကေတာ့ သူမ၏ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ ဝင္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။ ေမစိုးလည္း ဆက္ေလွ်ာက္ကာ မီးဖိုေဆာင္ထဲသို႔ဝင္ခဲ့သည္။ မီးဖိုေဆာင္ထဲတြင္ေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာ ဖိုးခင္ႏွင့္ သူ၏ညီမ မိသင္း၊ ဖိုးခင္၏မိန္းမ စိန္စိန္တို႔ ပစၥည္းေတြ ေဆးေၾကာသိမ္းဆည္းေနသည္မွာ ၿပီးလုေနၿပီကို ေတြ႕ရသည္။ သူတို႔ကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ.. ” ကဲ.. ကိုဖိုးခင္တို႔ လက္စသတ္လိုက္ေတာ့.. က်န္တာေတြ မနက္မွ လုပ္ေတာ့ ညည့္နက္လွၿပီ.. ”

” ဟုတ္ကဲ့.. မမေလး.. ” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေမစိုးသည္ သူမ၏ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔သြားကာ အထဲေရာက္လွ်င္ အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္၍ အညိဳရင့္ေရာင္အခံေပၚတြင္ အျဖဴပြင့္ေလးေတြပါေသာ ရွန္ထမီပါးေလးကို ဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ရင္ၫြန႔္ထက္မွ ဘရာစီယာပါး အနက္ေရာင္ေလးကို ခြာ၍ ရွပ္အက်ၤ ီ လက္တိုေလးကို တထပ္တည္းဝတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းအျပင္ဖက္သို႔ ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္။ သူမသည္ အိမ္ေရွ႕သို႔ လွမ္းထြက္လိုက္ၿပီး အိမ္အျပင္သို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕ဘာဂ်ာတံခါးကို ဆြဲပိတ္ၿပီး အသင့္ခ်ိတ္ထားေသာ ဆိုးလက္ေသာ့ျဖင့္ခတ္လိုက္ကာ ေသာ့တံကို ေရွ႕နားတြင္ရွိေသာ ပန္းအိုးထဲသို႔ထည့္ၿပီး ေမစိုးသည္ အိမ္ေရွ႕ပန္းၿခံထဲသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေမစိုးတို႔တြင္ မိဘႏွစ္ပါးစလုံးမရွိၾကေတာ့။ မိခင္၏ အစ္မႀကီးျဖစ္သူ အန္တီႀကီးကသာ သူမတို႔ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့သည္။ မိဘမ်ားခ်န္ထားရစ္ခဲ့ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ကာ အန္တီႀကီးသည္ ေမစိုးတို႔ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ပညာလည္းသင္၊ ပ်ိဳးေထာင္၍လည္း ေပးခဲ့သည္။

ထိုသို႔ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အန္တီႀကီး သူငယ္ခ်င္း၏ သားျဖစ္သူ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေပးခဲ့သည္။ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္ေၾကာင့္လည္း သူမတို႔၏ လုပ္ငန္းမ်ား သိသိသာသာ တိုးတက္ေအာင္ျမင္လာခဲ့ရသည္။ အခုေတာ့ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ အသက္(၃၂)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ ႏုငယ္စိုး၏ သတို႔သားျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ အိမ္ေရွ႕ပန္းၿခံထဲေရာက္ေတာ့ ေမစိုးသည္ အိမ္ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ သစ္သားတန္းလ်ားေလးေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေလးေမာ့၍ ႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီး၏ အေပၚထပ္သို႔ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ အေပၚထပ္ တထပ္လုံးေမွာင္ေနေသာ္လည္း အိမ္ေရွ႕ဘက္ျခမ္းရွိ ေဒါင့္ခန္းေလးတခန္းသာ မီးလင္းလွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေမစိုးသည္ သူမ၏အၾကည့္ေတြကို ထိုေနရာမွ ဖယ္ခြာလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာေလးကို ငုံ႔လိုက္သည္။ မ်က္လုံးအိမ္ေလးမ်ားထဲတြင္ေတာ့ မ်က္ရည္တို႔ သိသိသာသာ ရစ္ဝဲ၍ ေနရပါေတာ့သည္။

အေပၚထပ္ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လိုက္ၿပီးသည့္ အခ်ိန္မွာပင္ ႏုငယ္၏လက္ဖ်ား ေျခဖ်ားေလးမ်ားသည္ ေအးစက္စျပဳလာသည္။ ေလွခါးထိပ္မွ တလွမ္းမွ်သာ လွမ္းရေသးသည္။ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လက္က ႏုငယ္၏ခါးေလးကို ရစ္ပတ္လို႔လာသည္။ ခါးေလးတဝိုက္ ၾကက္သီးေလးမ်ား ဖ်န္းကနဲ ထသြားရသည္။ ႏုငယ္စိုးႏွင့္ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္တို႔သည္ သမီးရည္းစားမ်ားလည္း မဟုတ္ၾကပါ။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ကပင္ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ ႏုငယ္တို႔အိမ္သို႔ အဝင္အထြက္ရွိေနသည္ျဖစ္ရာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားပမာ ရင္းႏွီးေနခဲ့တာေတာ့ မွန္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏုငယ္စိုးသည္ သူမ၏လက္ဖ်ားေလးကိုပင္ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္ သာမက ဘယ္ေယာက်ာ္းမွ်ကိုင္တာ ခံခဲ့ဘူးသည္မဟုတ္ရာ ယင္ဖိုပင္ မသန္းဖူးသူဟုပင္ဆိုရမည္။

အပ်ိဳစင္စစ္စစ္ေလးျဖစ္သည္။ သားခ်င္းေတြလို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနခဲ့ၾကရာမွ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က ဘယ္လိုျဖစ္လာသည္မသိ။ လြန္ခဲ့ေသာ တလေလာက္က ႏုငယ္ကို ေမတၱာရွိ၍ လက္ထပ္ခြင့္ျပဳပါရန္ အန္တီႀကီးကို နားပူနားဆာလုပ္လာသည္။ ႏုငယ္စိုးတို႔၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က မရွိမျဖစ္မို႔ အန္တီႀကီးမွာ ဒီလိုမွျဖစ္ပါ့မလားဟု ႀကိဳေတြးကာ စိတ္ပူေနရာမွ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က ႏုငယ္စိုးကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလာေတာ့ စိတ္ဒုံးဒုံးခ်၍ ေက်နပ္မိခဲ့သည္။

ဒါေပမဲ့ အန္တီႀကီးထင္ထားသည္က ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္ကို အႀကီးမေမစိုးႏွင့္ ထင္ထားခဲ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အတြဲမ်ားသည္။ ဒါ့အျပင္ ငယ္ရာမွထြားလာသူပီပီ ေမစိုးႏွင့္ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္တို႔ သမီးရည္းစားျဖစ္ေနေလာက္ၿပီဟု အကဲခတ္မိသည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ခုေတာ့ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က ႏုငယ္စိုးတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အန္တီႀကီးတေယာက္ ႏုငယ္ကို နားခ်ရပါၿပီ။ ႏုငယ္ကလဲ လိမၼာသည္။ သိပ္ၿပီးနားမခ်လိုက္ရ။ အန္တီႀကီးသေဘာက် ေခါင္းညိတ္ခဲ့သည္။ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းမႈပင္ မလုပ္ေတာ့ပဲ တခါတည္း လက္ထပ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မဂၤလာအိပ္ယာခန္းနားျပင္ဆင္ထားေသာ အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီး၏အဝ အေရာက္တြင္ေတာ့ ႏုငယ္စိုးတေယာက္ ေျခေထာက္ေလးကို ေျခစုံရပ္ၿပီး အထဲသို႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။

ေတာင့္တင္းသစ္လြင္လွေသာ ကုတင္ႀကီးႏွင့္အတူ ထူထဲလွေသာ ေမြ႕ယာႀကီးတို႔ျဖင့္ ျပင္ဆင္ထားေသာ အိပ္ယာအခန္းအနားအစုံတို႔သည္ မၾကာမွီအခ်ိန္ေလးအတြင္း ႏုငယ္၏ အပ်ိဳရည္ေလးကို ေပးဆပ္ကာ ထိုးေဖာက္ခံရေတာ့မည္ကို ႀကိဳတင္ေျပာျပေနသေယာင္ပင္။ ႏုငယ္သည္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္ရင္း ခပ္ေတြေတြေလး ရပ္ေနမိစဥ္ပင္ သူမ၏ နားသယ္စပ္ေလးဆီသို႔ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏အနမ္းက က်ေရာက္လို႔လာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ခါးေလးေပၚတြင္ ဖက္ထားေသာ လက္ျဖင့္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ ဆြဲေခၚယူလာသည္။ အတြင္းေရာက္ေတာ့မွ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က သူ႔လက္ကိုဖယ္ကာ အိပ္ခန္းတံခါးကို သြား ပိတ္ေနသည္။ မႀကဳံမျဖစ္ ႀကဳံရေတာ့မည္ျဖစ္သည့္မို႔ ႏုငယ္သည္ ရပ္ေနရာမွ အခန္းတြင္းရွိ မွန္တင္ခုံေရွ႕သို႔သြားကာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို ထပ္မံျခယ္မႈန္းေနမိသည္။

တံခါးပိတ္ၿပီးသြားေသာ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က သူမကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ကုတင္ေျခရင္းရွိ ဘီဒိုကို ဖြင့္ကာ အဝတ္အစားလဲေနသည္ကို ႏုငယ္က မွန္ထဲမွတဆင့္ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ေတြ႕ေနရသည္။ သူ အဝတ္အစားလဲၿပီး၍ ဘီဒိုေရွ႕မွ အခြာတြင္ေတာ့ ႏုငယ္က မွန္တင္ခုံေရွ႕မွထလိုက္စဥ္မွာပင္ သူက အိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္၍ ထြက္သြားသည္။ အေပၚထပ္တြင္ပင္ရွိေသာ သန႔္စင္ခန္းသို႔သြားျခင္းျဖစ္ေပမည္။ သူထြက္သြားေတာ့မွ ႏုငယ္သည္ အဝတ္အစားေလးေတြခြၽတ္ကာ ထမီေလးတထည္ကို ယူ၍ ရင္လ်ားလိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ ႏုငယ္သည္ ဘီဒိုထဲမွ ညဝတ္အက်ၤ ီေလးတထည္ကို ဝတ္၍ မွန္တင္ခုံေရွ႕သို႔ ျပန္အလာတြင္ အိပ္ခန္းထဲျပန္ေရာက္လာေသာ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္ႏွင့္ ဆုံမိၾကေတာ့သည္။ သူသည္ တံခါးေပါက္ေဘးရွိ မီးခလုတ္ကိုပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ညအိပ္မီး အျပာေလးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က သူမကို ဆက္၍ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ မေပးေတာ့ဘဲ ကုတင္ႀကီးရွိရာသို႔ လက္တဖက္ကို အသာေလးဆြဲေခၚလို႔လာသည္။ ကုတင္ေဘးေရာက္သည္ႏွင့္ ႏုငယ္စိုးသည္ ကုတင္ေပၚ တင္ပလႊဲဝင္ ထိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနေသာ သူမကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေပၚသို႔ လဲွခ်ကာ မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးကို စုံမွိတ္၍သာ ထားလိုက္သည္။ … ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ တျဖည္းျဖည္း ကုတင္ေပၚသို႔ ပက္လက္ေလးက်သြားေသာ ႏုငယ္စိုး၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုၾကည့္ရင္း လဲဝတ္ၿပီးတာ မၾကာေသးေသာ ၾကယ္သီးႏွစ္လုံးသာ တပ္ထားရေသးသည့္ သူ႔ရွပ္အက်ၤ ီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။

ၿပီးေနာက္ ကုတင္ေပၚလွမ္းတက္ကာ ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္သည္။ ပါးလႊာေသာ ညဝတ္အက်ၤ ီေလးေအာက္မွ အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ် ထြားႀကိဳင္း၍ အခ်ိဳးအစားက်နလြန္းကာ ဝင္း၍ ညက္ေညာေနေသာ ႏုငယ္စိုး၏ကိုယ္လုံးေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ေဖာင္းမို႔ေနသာ ႏို႔အုံေလးမ်ားမွာ ၾကက္ဥဘဲဥ အ႐ြယ္ေလးမွ်သာျဖစ္ေသာ္လည္း ဝင္းမြတ္၍ တင္းေနသည္။ ႏို႔သီးနီနီေလးမ်ားမွာ ခ်ပ္၍ကပ္ေနသည္။ ထို႔ေအာက္တြင္ေတာ့ ညီညာျပန႔္ျပဴးေနေသာ သူမ၏ဝမ္းဗိုက္ေလးအလယ္တြင္ တြင္းနက္နက္ႏွင့္ ခ်က္ကေလး။ ထိုခ်က္ေလး၏ ေအာက္ဖက္တြင္ေတာ့ ျပန႔္ျပဴးေနေသာ ဝင္းမြတ္ညက္ေညာလွေသာ သူမ၏အသားေလးမ်ားသည္ တေျဖးေျဖး ခုံးေမာက္၍ ေအာက္သို႔ ဆင္းသြားသည္။ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ ေတာင့္တင္းေသာ သူမ၏ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္သည္ လိမ္ထားသျဖင့္ ေပါင္ရင္းခြဆုံဆီမွ အေပၚသို႔ တစ္ရစ္ထြက္ေနေသာ ႏူးညံ့လြန္းလွသည့္ အသားစိုင္ေလးသည္ စိမ္းျမေသာ အေမႊးႏုႏုေလးမ်ားက တစြန္းတစျဖင့္ မို႔တစ္ေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ လည္းေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ တဒဂၤအတြင္း ေသြ႕ေျခာက္သြားရသည္။

ထိုအခိုက္မွာပင္ တိတ္တဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံးကို ၾကည္လင္၍ တုန္ယင္တိုးညင္းေသာ အသံေလးက ေခ်ဖ်က္လိုက္သည္။ ” ဦး.. ႏုငယ္ကို ဘာလို႔လက္ထပ္တာလဲ ဟင္.. ” ” ဦးရဲ႕ ဘဝတသက္တာမွာ ဦးအခ်စ္ဆုံးက ႏုငယ္ျဖစ္လို႔ေပါ့ ” ” ဒါဆို ႏုငယ္ကို ဦး ဘာလို႔ ခ်စ္ရတာလဲဟင္.. ” ” ဦး ျမင္ေတြ႕ဘူးတဲ့ မိန္းကေလးေတြထဲမွာ ႏုငယ္က အလွဆုံးမို႔လို႔ေပါ့ ကေလးရယ္ ” ႏုငယ္၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ႏုငယ္ေမးသမွ်ကို တခြန္းခ်င္းေျဖေနေသာ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လက္က ႏုငယ္၏ႏို႔အုံေလးကို ဖက္ဖဝါးျဖင့္ ဖြဖြေလးဆုတ္ကိုင္ကာ နယ္ေပးေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေလးကို လက္ဖဝါးထဲထည့္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း လွိမ့္ေပးေနသည္။ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္ျပန္ေျဖေနေသာ စကားေတြကို ၾကည္လဲ့ေနေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ား ကလယ္ကလယ္ျဖင့္ နားေထာင္ေနရွာေသာ ႏုငယ္၏မ်က္လုံးေလးေတြေပၚမွ မ်က္ခြံေလးသည္ တခ်က္တခ်က္ ေမွးကနဲ ေမွးကနဲ က်လာေနသည္။

” ခ်စ္ရင္လဲ သမီးကိုေတာ့ ဖြင့္မေျပာဘူး.. ဦးကလဲ.. ” ” ဦး ဖြင့္ေျပာလိုက္လို႔ ႏုငယ္က လက္မခံရင္ ႏုငယ္ကို ဆုံးရႈံးရမွာ စိုးလို႔ေပါ့ကြယ္ ” ” ေအာ္.. ဦးရယ္.. ” ” ႏုငယ္ေရာ.. ဦးကို ခ်စ္လား ဟင္ ” ” သမီးက မခ်စ္ပဲနဲ႔ ခုလို လက္ခံပါ့.. ” ႏုငယ္၏ တုန္ယင္လႈိက္ေမာေနေသာ စကားသံေလးမွာ ဒီမွာတင္ျပတ္ သြားရပါသည္။ ၾကည့္ရင္းကပင္ မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနေသာ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္က သူမ၏နီေစြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အသာေလးဖိကပ္ကာ စုပ္ယူလိုက္သည္။ ႏုငယ္၏ရင္သားေပၚမွ သူ၏လက္ကလဲ သူမ၏ရင္သားႏွစ္မႊာေပၚတြင္ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ကူးလူးေနသည္။ ႏုငယ္၏ကိုယ္တြင္းမွ ကလီစာမ်ားအေပၚသို႔ လိပ္၍ လိပ္၍တက္လာသလို သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးသည္လည္း တလြန႔္လြန႔္ျဖစ္လာရာမွ သူမ၏သြယ္လ်ေသာ လက္ေလးႏွစ္ဖက္က ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သိမ္းႀကဳံးဖက္လို႔လာသည္။ ခဏၾကာထိ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ စုပ္နမ္းေနေသာ အနမ္းေတြေၾကာင့္ ႏုငယ္၏ေက်ာေလးမွာ ေကာ့တက္ ၍ လာေတာ့သည္။ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ ႏုငယ္၏နဖူးဆံစပ္ေလးကို နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ၏ႏွာသီးဖ်ားကို သူမ၏ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဝင္းမြတ္ညက္ေညာကာ ေခ်ာေမာလွေသာ မ်က္ႏွာေလးေပၚမွ မႂကြဘဲ ေလွ်ာတိုက္ကာ ေ႐ြ႕လ်ားသြားရင္း မ်က္ႏွာေလးတခုလုံးအႏွံ႔ကို နမ္းသည္။

ေနာက္ဆုံး သူမ၏ ေမးဖ်ားေလးကို နမ္းၿပီးေတာ့မွ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ႏွာေခါင္းက သူမ၏လည္တိုင္ေလးေပၚကို ေရာက္အလာမွာေတာ့ ႏုငယ္ခမ်ာ သူမ၏မ်က္ႏွာေေလးကို ေမာ့ေပးရွာပါသည္။ လည္တိုင္ေလးအႏွံ႔ကို ႏွာေခါင္းျဖင့္ နမ္း႐ုံမွ်သာမဟုတ္ဘဲ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြက သူမ၏လည္တိုင္အထက္သို႔ ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းလိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ တကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲတုန္၍ တက္သြားရေလေတာ့သည္။ သူမ၏လည္တိုင္ျဖဴျဖဴေလးႏွစ္ဖက္ကို အားရေအာင္ စုပ္နမ္းၿပီးေတာ့ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ခြာလိုက္ေတာ့မွ ႏုငယ္ခမ်ာ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရရွာသည္။ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ႏႈတ္ခမ္းေတြက ႏုငယ္၏ဝင္းမြတ္ေသာ ပခုံးသားေလးမ်ား၊ ထိုမွ ပခုံးေအာက္ ရင္ဘတ္သားေလးမ်ားကို နမ္းသည္။ ႏုငယ္မွာေတာ့ သူမကိုယ္သူမ ဘယ္လိုျဖစ္သည္ဟု ေျပာ၍ပင္ မျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တကိုယ္လုံးေျဗာင္းဆန္ေအာင္ တဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္၍ ေနရသည္။

ခဏေနေတာ့ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ဦးေခါင္းသည္ တေျဖးေျဖးေထာင္၍ လာသည္။ ” သမီး ” ” အင္.. ” ” သိပ္ခ်စ္တယ္.. သမီးရယ္ ” ” ဦးရယ္.. ” ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ လက္တဖက္က သူမ၏ညဝတ္အက်ၤ ီေလး ရင္ဘတ္ကို ဆြဲဟလိုက္ရာၿပီး ႏို႔အုံေလးတဖက္ကို အငမ္းမရဆြဲစို႔လိုက္သည္။ ” အ.. အင္း.. ဟင့္.. ” ႏို႔အုံေလးကို အားရပါးရ စို႔ေပးေနရင္းက ႏို႔သီးေသးေသးေလးေတြကို လွ်ာျဖင့္ ထိုးေကာ္ကာ ယက္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ” အို.. အို.. ဟင့္.. ဟင့္.. ” ႏုငယ္ခမ်ာ သိမ့္သိမ့္တုန္ရင္း ခါးေလးပင္ ေကာ့တက္သြားရသည္။ ႏုငယ္၏ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္တလွည့္စီ စို႔ေပးေနရင္းကပင္ ႏုငယ္၏ေပါင္တန္ႀကီးေတြမွ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လက္သည္ သူမ၏ေပါင္ရင္းခြဆုံသို႔ တိုးဝင္သြားခ်ိန္တြင္မေတာ့ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းလွေသာ ႏုငယ္၏ေပါင္တန္ႀကီးေတြမွာ ဟကနဲ ကား၍ သြားရသည္။

အိေထြး၍ ႏုနယ္လြန္းလွေသာ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္အပ်ိဳစင္ေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ၫြန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လက္ဝါးေအာက္သို႔ က်ေရာက္သြားရေလသည္။ ႏူးညံ့လြန္းေသာ အေတြ႕ေလးေၾကာင့္ပင္ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အသာဆုတ္လိုက္မိသည္။ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားေသာ ႏုငယ္၏ခါးေလးသည္ ဆတ္ကနဲ ေကာ့တက္သြားသည္။ စိမ္းျမျမ ေမြးညင္းႏုေလးေတြေပၚမွပင္ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ တခ်က္တခ်က္ ဆုတ္ေပးသည္။ ဖ်စ္ေပးသည္။ ဖြဖြေလးညႇစ္ေပးသည္။ အေတာ္ေလးပင္ မာတင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ တင္းေဖာင္းေစ့ကပ္၍ေနသည့္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတေလွ်ာက္ကို လက္ထိပ္ျဖင့္ စမ္းတဝါးဝါးေထာက္ပြတ္ေပးသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ ႏုငယ္၏ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလး၏ တဝက္ေက်ာ္ေအာက္နားဆီမွ အရည္ေလးေတြ စိုစိမ့္ထြက္လာေတာ့သည္။

ျဖဴေဖြးဝင္းဝါလွေသာ ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးတခုလုံးသည္ ယခုအခါတြင္ေတာ့ နီျမန္းေနေခ်ၿပီျဖစ္သည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ သူ၏မ်က္ႏွာကို ႏုငယ္၏ရင္သားေလးေတြေပၚမွ ႂကြ၍ ခြာလိုက္ၿပီးခ်ိန္မွာပင္ သူ၏အၾကည့္မ်ားက ႏုငယ္၏မ်က္ႏွာေလးဆီသို႔ ေရာက္၍သြားသည္။ မ်က္လုံးေလးမ်ား ေမွးစင္းထားရင္းက ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ထားေသာ သူမ၏အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလးသည္ တဆတ္ဆတ္တုန္၍ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏုငယ္၏မ်က္ႏွာေလးသည္ ခပ္ရႈံ႕ရႈံ႕ေလးလဲ ျဖစ္ေနရွာသည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္တေယာက္ ႏုငယ္၏မ်က္ႏွာေလးကို မက္ေမာစြာျဖင့္ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ အသက္ကို ခပ္မွ်င္းမွ်င္းေလး ဝေအာင္ရႉ၍ေနေသာ သူမမ်က္ႏွာေလးမွာ တေျဖးေျဖး ေျပေလွ်ာ့လို႔လာသည္။

ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို အသာေလးဖက္ကာ ညဝတ္အက်ၤ ီေလးကို ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ေဘးတြင္ ကပ္လွ်က္သားေလး ထထိုင္လိုက္စဥ္မွာေတာ့ မ်က္ခြံေလးမ်ားပင့္တင္ကာ ႏုငယ္၏အရည္လဲ့၍ ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားက သူ႔ကို တပ္မက္စြာျဖင့္ ၾကည့္လာသည္။ သူ၏ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္စဥ္မွာေတာ့ ႏုငယ္၏မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ားသည္ တဖ်တ္ဖ်တ္ျဖစ္လို႔ သြားသည္။

ထို႔ေနာက္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ၏ပုဆိုးကို ခြၽတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ အသက္ရႉသြင္းလိုက္ေသာ ႏုငယ္၏ရင္အုံေလးသည္ အျမင့္ဆုံးသို႔တက္ကာ သြားသည္။ ခဏတာမွ် ထိုအတိုင္းေလး ျမင့္တက္လွ်က္ရွိရာမွ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ရင္း သူမ၏ရင္အုံေလးမွာ နိမ့္၍ဆင္းသြားသလို ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လံးေလးတခုလုံးမွာလည္း လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္ကာ သြားရသည္။ သူ၏ပုဆိုး ခါးမွ ကြၽတ္သြားသည္ႏွင့္ ထြက္ေပၚလာေလေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးတန္ႀကီးမွာ အရွည္က သူမ၏တထြာခန႔္ပင္ရွိၿပီး လုံးပတ္မွာလည္း က်ပ္လုံးပင္ မကပါ။ ညိဳမဲေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ မ်က္ႏွာျပင္ပတ္လည္တခုလုံး အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္မတ္ဖုထစ္ကာ ႂကြေနၿပီး ထိပ္မွ အေရျပားမွာ ဒစ္ႀကီးအနားထိပင္ ၿပဲလန္ေနေလသည္။

ထိပ္ဖူးႀကီးမွာ နီရဲေဖာင္းတင္း၍ ျပဴတစ္ေနသည္။ ထိပ္က အေပါက္ေလးတြင္ေတာ့ အရည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္လို႔ေနသည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္ေနရင္းက ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္လို႔လာသည္။ သူကလည္း တမင္ပင္ ခါးကို အတန္ငယ္ေကာ့ကာ တမင္ျပ၍ထားသည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္ ဒူးေထာက္ထားသည္က ႏုငယ္၏ရင္သားမ်ားတည့္တည့္ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေဘးတြင္ ျဖစ္ၿပီး တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ ႏုငယ္၏မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ တေပခန႔္ပင္ မကြာေတာ့ေခ်။ ” သမီး..ကိုင္ၾကည့္ပါလားဟင္”

” အို.. ” ႏုငယ္၏ရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲျဖစ္သြားၿပီး တကိုယ္လုံးဆတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ေျပာလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က သူမ၏တုန႔္ျပန္မႈကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ သူ၏လက္ဖ်ားေလးကို ဆြဲကာ လီးတန္ႀကီးေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးေပၚသို႔ လက္ေလးတင္လိုက္စဥ္မွာပင္ ပူေႏြးေသာ လီးႀကီး၏အေတြ႕ကို ရလိုက္သည္ႏွင့္ သူမကိုယ္လုံးေလးတခုလုံး ၾကက္သီးေတြျဖာဆင္းသြားရသည့္အခိုက္မွာပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ႏုငယ္စိုး၏လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေဖာင္းေဖာင္းကစ္ကစ္ေလးမ်ားသည္ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို အတင္းပင္ ဆုတ္ညႇစ္လိုက္မိသည္။

ႏုငယ္စိုးသည္လည္း အစ္မျဖစ္သူေမစိုးကဲ့သို႔ ရမၼက္ႀကီးလွပါလားဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္ တခ်က္ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ” အိုး..အ..အႀကီး..ႀကီးဘဲ…မာ..မာလိုက္တာ..ဦးရယ္.. ” သူမ၏ညီးတြားသံေလးက လႈိက္ဖိုစြာျဖင့္ တုန္တုန္ယင္ယင္ေလး ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။ ” အဲဒီ အႀကီးႀကီးနဲ႔ မာေတာင္ေနတာက သမီးအတြက္ေလ ” ” အာ.. ဦးကလဲ.. ” ႏုငယ္က ရွက္႐ြံ႕စြာ တီးတိုးေလးေျပာလိုက္ရင္း လီးေခ်ာင္းႀကီးတေခ်ာင္းလုံးကို အရင္းမွအဖ်ား၊ အဖ်ားမွတဖန္ အရင္းသို႔ စုန္ကာ ဆန္ကာပင္ သူမ၏လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ လိုက္၍ဆုတ္ေန႐ုံမကပဲ ခဏအတြင္းမွာပင္ သူမ၏က်န္လက္ကေလးတဖက္က လီးတန္ႀကီးအရင္းက လုံးတစ္မဲနက္ တင္းေျပာင္ေနေသာ ဥႀကီးကို သူမ၏လက္ဖဝါးႏုႏုေလးထဲ ထည့္ကာ မြမြေလး ဆုပ္ၾကည့္သည္။

ၿပီးေတာ့ ပြတ္ေပးသည္။ ထိုသို႔ လုပ္ေပးေနရင္းကလဲ သူမ၏ေတာင့္တင္းျဖဴေဖြးေသာ ေပါင္တံေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုလိုက္ကားလိုက္ျဖင့္ မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနရွာသည္။ ” သမီး.. ႀကိဳက္လားဟင္ ” ” ဦး..ကလဲ.. ဟင့္..” အရင္ကတည္းက ႏႈတ္က်ိဳးေနေသာ အေခၚအေဝၚေတြျဖင့္သာ ေျပာဆိုေနၾကသည္။ ရွိေစေတာ့။ ေနာက္မွပင္ တျဖည္းျဖည္း ျပင္ေတာ့မည္ဟု ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္ေတြးလိုက္သည္။ တေျဖးေျဖးျဖင့္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးတန္ႀကီးက အဆမတန္ျဖစ္လာရသလို သူ၏စိတ္မ်ားသည္လည္း ထိန္းမရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာသည္။ ” သမီး.. ဦး မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး.. သမီးရယ္.. ဦးေလ..သမီးကို လုပ္ခ်င္လွၿပီ ” ၾကားလိုက္ရေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္စကားသံေၾကာင့္ ရင္ထဲဝယ္ လႈိက္ဖိုသြားရရင္း ဂဃနဏ မသိေပမဲ့လည္း ႏုငယ္သည္ သူမ၏ေခါင္းေလးကိုသာ ဆတ္၍ျပလိုက္မိသည္။

ၿပီးေတာ့ သူမ၏လက္ေလးက လီးေခ်ာင္းႀကီးကို အားပါးတရ ညႇစ္လိုက္ရင္း မက္ေမာစြာ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏မ်က္လႊာေလးကို မွိတ္၍ ခ်လိုက္ပါေလေတာ့သည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ ႏုငယ္၏ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးကို ဆြဲ၍ေထာင္ကာ ကားေပးလိုက္သည္။ အပ်ိဳစင္ေလးကို ပထမဆုံး ေလွႀကီးထိုးျဖင့္ လိုးတာက အသင့္ေတာ္ဆုံးပင္ျဖစ္မည္။ ထို႔ေနာက္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ၏လီးတန္ႀကီးထိပ္ကို ေစာက္ရည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အဝေလးရွိ တင္းေစ့ေနသည့္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလး၌ ေတ့လိုက္သည္။

ႏုငယ္ခမ်ာ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားရွာသည္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းမသြင္းေသးဘဲ လီးထိပ္ႀကီးျဖင့္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတေလွ်ာက္ စုန္ကာဆန္ကာ ထယ္ထိုးသလို ပြတ္ေပးေနသည္။ ခဏအတြင္းမွာပင္ ေဖြးေဖြးလႈပ္၍ ကားအယ္ေနေသာ ႏုငယ္၏ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ႂကြတက္လာေတာ့မေယာင္ တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ေစာက္ရည္မ်ားသည္လည္း အေတာ္ပင္ စိမ့္ထြက္လာရၿပီ။ ဒီေတာ့မွ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က သူ၏လီးဒစ္ႀကီးကို သူမ၏ေစာက္ပတ္အဝေလးထဲသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္ေလသည္။ ” ဗ်စ္..အ.. ကြၽတ္..ကြၽတ္.. အေမ့..ဗ်စ္.. အမေလး..ဗ်စ္..ဗ်စ္..အာ့..အမေလး..နာ..နာတယ္… ဟင့္.. ဟင့္.. ဟင့္.. ” ႏုငယ္၏ခါးေလးမွာ အိပ္ယာေပၚမွ လြတ္ထြက္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေကာ့တက္ေနသည္။။

သူမ၏အသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ လီးေခ်ာင္းႀကီးက သုံးပုံတပုံခန႔္ ဝင္၍သြားေခ်ၿပီ။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က ဆက္၍မသြင္းေသးဘဲ ရပ္ကာထားလိုက္ေတာ့မွာ ဟင္းကနဲ ျဖစ္ကာ ႏုငယ္၏ခါးေလးမွာ အိပ္ယာေပၚသို႔ ျပန္က်သြားရွာေလသည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးတန္ႀကီးမွာ သူမေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ မဆန႔္မၿပဲႏွင့္ တစ္လစ္ႀကီးျဖစ္ေနရာက ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လွ်ာကိုထုတ္၍ ႏုငယ္၏ႏို႔သီးေလးေတြကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ လွ်ာျဖင့္ လွည့္ပတ္ကာ ပြတ္ေပးသည္။ ထိုးေကာ္ကာ ယက္ေပးသည္။ ႏို႔သီးေလးေတြခ်ည္းကိုပင္ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ညႇပ္၍ အေပၚသို႔ ဆြဲ ဆြဲတင္ေပးသည္။

ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႏို႔အုံေလးေတြ၏ေဘးဖက္ ႏို႔အုံသားေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ကာ လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ကလိေပးသည္။ တင္းမာေနေသာ ႏို႔အုံေလးႏွစ္ခုၾကားေတာက္ေလွ်ာက္ကို လွ်ာျဖင့္ ယက္၍ ယက္၍ပင့္တင္သည္။ တခ်က္တခ်က္ သူမ၏ဂ်ိဳင္းၾကားေလးေတြကို ႏွာေခါင္းျဖင့္ ဖိကာ ဖိကာ နမ္းသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ ႏုငယ္၏ေစာက္ပတ္ေလးထဲ သုံးပုံတပုံခန႔္ဝင္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လႈပ္၍ လႈပ္၍ေပးသည္။ လီးတန္ႀကီးကို တခ်က္တည္းသြင္းလို႔ မျဖစ္ေသး။

သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးထိပ္ဖူး သူမ၏ေစာက္ေခါင္းေလးထဲတြင္ ခပ္တင္းတင္းအရာေလးတခုက ေရွ႕တြင္ ခံေနသည္။ ႏုငယ္စိုး၏အပ်ိဳရည္ေလးပင္။ ထိလိုက္မိစဥ္တြင္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္ တကိုယ္လုံး ဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲတစ္လစ္ဝင္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လႈပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ သူမ၏ေစာက္ရည္ေလးမ်ား ႐ႊဲသထက္႐ႊဲနစ္လာရသည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွစ္လုံးခန႔္ ေျဖးေျဖးေလးဆြဲထုတ္ကာ ညင္ညင္သာသာေလး ျပန္၍သြင္းသည္။ ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးမွာ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ေလးျဖစ္သြား႐ုံမွလြဲ၍ ညီးညဴျမည္တမ္းျခင္းမရွိေပ။ ဆက္၍ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ ထိုကဲ့သို႔ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို နည္းနည္းခ်င္း ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ျဖင့္ ဆယ္ငါးႀကိမ္မွ် လုပ္ေပးၿပီးေနာက္ ဆတ္ကနဲ ဖိ၍သြင္းလိုက္သည္။

” ဗ်စ္..အေမ့..အမေလး..ဗ်စ္..အာ့..အား..အမေလး..ေသပါၿပီ..ဟင့္..ဟင့္..ဟင့္… ” ႏုငယ္၏တကိုယ္လုံး ဖ်တ္ဖ်တ္ခါသြားရသည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ သူမ၏ဘယ္ဘက္ႏို႔ေလးကို အတင္းပင္ ဖိ၍စို႔ေပးလိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကလဲ ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးကို ႀကဳံး၍ဖက္ကာ လီးတန္ႀကီးကို ၿငိမ္ထားေပးလိုက္သည္။ ” အင့္..ဟင့္.. ကြၽတ္..ကြၽတ္..ကြၽတ္.. ” ခုထိ ႏုငယ္မွာ ၿငီးလို႔ စုပ္သပ္လို႔ မဆုံးေသး။ သူမ၏တကိုယ္လုံးရွိ အသားေလးေတြမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔ေကားဆဲပင္ ရွိေသးသည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကေတာ့ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ တဝက္မွ် ဝင္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ သူမ၏ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို တလွည့္စီ အားပါးတရ စို႔ေပးေနရင္းက ႏို႔သီးေလးေတြကိုလည္း လွ်ာျဖင့္ ဖိဖိၿပီးယက္ေပးသည္။

ၿပီးေတာ့လဲ ႏို႔တလုံးမွ တလုံးသို႔ ေျပာင္းအစို႔တြင္ သူမ၏ခ်ိဳင္းေအာက္တဲ့တဲ့ နံေစာင္းေလးေတြကို လွ်ာျဖင့္ ယက္ ယက္ေပးသည္။ ေခတၱမွ်ၾကာလွ်င္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးမွာ ၿငိမ္၍ က်သြားသည္။ ထိုအခါက်မွ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူမကိုယ္ေလးေပၚမွ ႂကြလိုက္ကာ လီးတန္ႀကီး တန္းလန္းဝင္ေနေသာ ႏုငယ္၏ေစာက္ပတ္ေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ စိမ့္၍ထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားမွာ နီေရာင္သန္းေနေလသည္။

သူ၏ခါးႀကီးကို ျပန္မတ္လိုက္ၿပီးခ်ိန္မွာပင္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ထပ္ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ ” ဗ်စ္.. အာ့.. ဗ်စ္.. အမေလး..မ..မခံႏိုင္ဘူး.. ဦး.. ဟင့္..အဟင့္.. ” ႏုငယ္၏လက္ေလးႏွစ္ဖက္က ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ရင္ဘတ္ႀကီးကို လွမ္း၍တြန္းထားသည္။ လီးတန္ႀကီးကေတာ့ ထပ္၍ဝင္သြားျပန္ၿပီျဖစ္သည္။ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဆုံးေအာင္ ထပ္သြင္းရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ႏုငယ္၏အပ်ိဳေမွးေလးမွာ သာမန္ထက္ပင္ ထူထဲပုံရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမခမ်ာ အေတာ္ပင္ နာက်င္ေနရသည္ကို အေတြ႕အႀကဳံမ်ားေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က အကဲခတ္လိုက္မိသည္။ လီးတန္ႀကီးကို မျဖစ္မေန အဆုံးသြင္းလိုက္မည္ဆိုက မရေတာ့မဟုတ္ ရႏိုင္သည္။ ဒါေပမဲ့ အပ်ိဳစင္သတို႔သမီးေလးကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဒီလိုမလုပ္သင့္။

နာက်င္မႈဒဏ္ေၾကာင့္ ေနာက္တခါ အလိုးခံရမည္ကို ေၾကာက္လန႔္သြားတတ္သည္။ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ ဆႏၵရွိတိုင္း မလိုက္ေလ်ာေတာ့ပဲ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ ေရွာင္သြားတတ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ မဂၤလာဦးညအဖို႔ ဒီမွ်ေလာက္ႏွင့္ပင္ တင္းတိမ္လိုက္ေတာ့မည္ဟုေတြးလ်က္ ႏုငယ္၏ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္သာ ဝင္ေနေသာ သူ၏လီးႀကီးကို လက္ေလးလုံးမွ် ဆြဲ၍ထုတ္လိုက္သည္။ ” အ..ကြၽတ္..ကြၽတ္..ကြၽတ္.. ” ၿပီးေတာ့ လီးတန္ႀကီးကို ညင္သာစြာ ျပန္သြင္းရင္း ေျဖးေျဖးခ်င္း လိုးေပးေနသည္။ သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကို တဆုံးသြင္းကာ မလိုးႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ေက်နပ္စရာေကာင္းသည္ကေတာ့ က်ဥ္းၾကပ္လွေသာ ႏုငယ္၏ေစာက္ေခါင္းေလးသည္ ႏူးညံ့လြန္းစြာျဖင့္ စိုစိုစြတ္စြတ္ေလးျဖစ္လ်က္ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ညႇစ္ဆုပ္ထားသလို ခံစားေနရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဒါတြင္မကေသး ႏုငယ္စိုး၏ေစာက္ေခါင္းေလးသည္လည္း သူမ၏အစ္မ ေမစိုး၏ေစာက္ေခါင္းေလးကဲ့သို႔ပင္ လီးတန္ႀကီးစ၍ ဝင္သြားစဥ္ကပင္ အတြင္းသားေလးမ်ားက လီးႀကီးကို ရစ္ပတ္ဆြဲညႇစ္ေပးေနသည္ကလည္း အရသာထူးကဲလွကာ ေက်နပ္စရာပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ခဏအၾကာမွာပင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း လိုးေပးေနေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က ခပ္သြက္သြက္ေလး အရွိန္ယူကာ လိုးလာသည္။ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားမွာ ႐ႊဲနစ္သထက္ ႐ႊဲနစ္လာကာ လီးသြင္းလီးထုတ္သံေလးေတြ ညံလို႔လာသည္။

ႏုငယ္မွာလည္း ညီးသံေလးေတြ ထြက္လာရေခ်ၿပီ။ ” ပလြတ္.. ႁပြတ္.. အင့္..ဟင့္.. ဖြတ္.. ပလြတ္.. ဟင့္..ဟင့္..ဦး..ဦးရယ္..ဟင့္..ဟင့္.. ” လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လက္ေလးလုံးမွ်သာ အသြင္းအထုတ္လုပ္ကာ လိုးေနရာက ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ လီးဒစ္ႀကီးေပၚကာနီးအထိ ဆြဲ၍ ဆြဲ၍ထုတ္ကာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္သြင္းရင္း သြက္သြက္လက္လက္လိုးေပးသည္။ ” သမီး ဦးကို ခ်စ္လားဟင္.. ပလြတ္..ႁပြတ္ ” ” အင့္..ဟင့္..ဟင့္.. ခ်စ္တယ္.. သိပ္..ခ်စ္တယ္ ဦးရယ္..ဟင့္..ဟင့္.. ကြၽတ္..ကြၽတ္..ဟင္း..ဟင့္..ဟင့္.. ” တစထက္တစ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္လာရေသာ ႏုငယ္မွာ ေစာက္ပတ္ေလးကို အရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္ ေကာ့ ေကာ့ေပးလာသည္။

ၾကပ္ညပ္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းေလးေၾကာင့္ မာေက်ာလွေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ေစာက္စိအတက္ေလးကို အဝင္အထြက္တြင္ အသြားအျပန္ေတာက္ေလွ်ာက္ ပြတ္၍ဆြဲေနေတာ့ရာ ႏုငယ္ခမ်ာ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေစာက္ပတ္အုံေလးပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနရရွာသည္။ က်ဥ္းလွေသာ ေစာက္ပတ္ေလးေၾကာင့္ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဆြ၍ လက္ျဖင့္ဆုတ္သလိုျဖစ္ေနရသည့္အထဲတြင္ ရမၼက္ျပင္းျပလာေသာ ႏုငယ္၏ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားေလးေတြကပါ လီးတန္ႀကီးကို ရစ္ပတ္စုပ္ယူေနေတာ့ရာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးႀကီးမွာ ဆိမ့္တက္လာရေလၿပီ။

ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို လီးဒစ္ႀကီးေပၚသည္အထိ ဆြဲထုတ္ကာ ဆက္တိုက္ဆိုသလို သြက္သြက္ႀကီးပင္ လိုးလိုက္ေတာ့ရာ မၾကာမီမွာပင္ ” ဦး..အမေလး..အ..အ.. ဦး..အမေလး..ေလး..ဟင့္..ဟင့္.. ” ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးမွာ လူးလိမ့္ေကာ့ပ်ံသြားရစဥ္မွာပင္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ခါးႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တြန႔္သြားရင္း သူမ၏အသစ္စက္စက္ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ သုက္ရည္မ်ားကို ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ ပန္း၍ ထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ အိမ္ေရွ႕ပန္းၿခံထဲတြင္ ထိုင္ေနမိေသာေမစိုးတေယာက္ မၾကည့္မိရန္ သတိထားေသာ္လည္း မေနႏိုင္ေသာသူမ၏မ်က္လုံးမ်ားက အိမ္ေအၚထပ္သို႔ လွမ္းၾကည့္မိလိုက္စဥ္မွာပင္ မီးလင္းေနေသာ အခန္းေလးမွာ မီးၿငိမ္းသြားၿပီး ညအိပ္မီးအျပာေရာင္ေလးသာ လင္းလာခ်ိန္မွာေတာ့ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ နင့္ကနဲ ခံစားလိုက္ရၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ေလးပင္ျဖစ္ကာသြားရသည္။

သူ.. သူ.. ညီမေလးႏုငယ္ကို လိုးေတာ့မယ္ဆိုေသာအသိက ေမစိုး၏အာ႐ုံထဲသို႔ ပဲ့တင္ထပ္၍ ဝင္လာသည္။ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပင္ မာန္ဖီေနေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ရံႈ႕မဲ့ေနေသာ ညီမေလးႏုငယ္၏မ်က္ႏွာေလး။ အားရပါးရႀကီးပင္ ေဆာင့္၍လိုးေနမည္ျဖစ္ေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္ႏွင့္ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးေတြကို အစြမ္းကုန္ကားေပးထားကာ ေကာ့၍ ေကာ့၍ အားပါးတရ အလိုးခံေနမည့္ ႏုငယ္တို႔၏ ႐ုပ္ပုံလႊာ။ အရည္ေတြ ေပပြကာ မာတင္းေျပာင္လက္ေနေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးေခ်ာင္းႀကီးက အေမြးႏုႏုစိမ္းစိမ္းျမျမေလးမ်ားဖုံးအုပ္ထားေသာ ညီမေလးႏုငယ္၏ေစာက္ဖုတ္ေလးရွိ ေစာက္ရည္မ်ား စို႐ႊဲကာ အတြင္းသားေလးေတြ နီရဲေနေသာေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ပက္ပက္စက္စက္ေဆာင့္ ေဆာင့္ထိုးကာ လိုးေနပုံ… တို႔ကို ေမစိုးတေယာက္ အေတြးျဖင့္ ပုံေဖာ္ကာ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။

သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တပ္မက္စြာျဖင့္ ဆယ္ႀကိမ္ထက္မက မညႇာမတာလိုးခဲ့ေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးတန္ႀကီးမွာ အခုဆို ႏုငယ္၏ေစာက္ပတ္ေလးကို မက္မက္ရရလိုးေနေပၿပီ။ ခံစားလိုက္ရေသာ ေၾကကြဲမႈထက္ ရမၼက္စိတ္ေတြက ေမစိုးကို ဖုံးလႊမ္းသြားေလသည္။ ေနာက္မွီမပါသည့္ ခုံတန္းေလးအထက္တြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ေတြးေတာစဥ္းစားေနမိေသာ ေမစိုးတေယာက္ ရမၼက္စိတ္မ်ား ဟုန္းကနဲႂကြလာေတာ့ရာ ေျခေထာက္ေလးတဖက္ကို ခုံတန္းေပၚတင္၍ ဒူးကိုေကြးကာ ေထာင္လိုက္ၿပီး သူမ၏လက္တဖက္ကို ထဘီေအာက္နားစ ႏွစ္ခုၾကားမွ လွ်ိဳသြင္းကာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးကို စမ္းလိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏အေတြးထဲသို႔ ေစာေစာက ေတြးရင္း ပုံေဖာ္ထားေသာ ႐ုပ္ပုံလႊာမ်ားက တေက်ာ့ျပန္ဝင္လာၾကေတာ့သည္။

ေမစိုးသည္ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္ကာ ပြတ္ေပးေနမိသည္။ ခပ္ေျဖးေျဖး ခပ္ဖြဖြသာ စ၍ပြတ္ေသာ္လည္း ခဏအတြင္းမွာပင္ သူမ၏ကာမဆႏၵေတြက တဟုန္ထိုးျပင္းထန္လို႔လာသည္။ ဖိ၍ ဖိ၍ ခပ္သြက္သြက္ေလး ပြတ္ေပးသည္။ အထူးသျဖင့္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏ မတ္ေတာင္လ်က္ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာ လီးတန္ႀကီးက သူမ၏အာ႐ုံထဲမွ မေပ်ာက္။ ဒါ့အျပင္ ဟိုတခ်ိန္က သူမႏွင့္ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္တို႔ လိုးခဲ့စဥ္အခါမ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ လက္ကို ေအာက္ဖက္သို႔ လွ်ိဳသြင္းကာ ပြတ္ေနရသည္ကို ေမစိုးခမ်ာ အားမရႏိုင္ေတာ့ေခ်။

ထိုင္ရာမွ ဆတ္ကနဲထကာ သူမ၏ထဘီေလးကို ေျမျပင္ေပၚသို႔ ခြၽတ္လ်လိုုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခုံတန္းလ်ားေလးေပၚ အလ်ားလိုက္ တက္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္လုံးကို ဒူးေကြး၍ ေထာင္ကာ ကိုယ္ကို ခုံတန္းလ်ားေလးေပၚလွန္လိုက္ၿပီး လက္တဖက္ျဖင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေတြကို ပြတ္၍ေပးေနသည္။ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းထဲသို႔ လက္ညႇိဳးထိပ္ေလးကို ထည့္၍ ေစာက္ေစ့ေလးကိုလည္း ကလိေပးသည္။ ေပါင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးႏွစ္လုံးၾကားရွိ ေစာက္ေမြးမဲမဲေလးမ်ားေပၚတြင္ ေမစိုး၏လက္ကေလးသည္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနသည္။ တေျဖးေျဖးႏွင့္ မ်က္ခြံေလးမ်ား စင္းက်လာသျဖင့္ ေမစိုးသည္ မ်က္လုံးေလးႏွစ္ဖက္ကို အသာမွိတ္ထားလိုက္သည္။

ခဏၾကာလွ်င္ လက္ေလးေညာင္းလာသျဖင့္ လက္ေျပာင္းကာ ေနာက္လက္တဖက္ျဖင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ပြတ္ေပးသည္။ ေမစိုး၏ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ တခဏအတြင္းမွာပင္ ေဖာင္းကားလာခဲ့ရၿပီျဖစ္သည့္အျပင္ ေစာက္ပတ္အဝတြင္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားသည္လည္း ထြက္က်လာၾကၿပီျဖစ္သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ယားလာသည့္ဒဏ္ကို မခံစားႏိုင္ေတာ့သည့္အဆုံးတြင္ ေမစိုးသည္ သူမ၏လက္ခလယ္ကို ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ထိုးသြင္းၿပီး ထုတ္ခ်ည္သြင္းခ်ည္ျဖင့္ လုပ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးေပးေနသည္။ ေမစိုး၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ယားလြန္းလွသျဖင့္ သူမ၏ခါးေလသည္ တြန႔္လိုက္လိမ္လိုက္ျဖင့္ လုံးတစ္ေနေသာ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားမွာ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္ကာ အားမလိုအားမရဟန္ျဖင့္ ေကာ့တက္လာရေလသည္။

ေမစိုးသည္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထည့္ေမႊကာ သြင္းခ်ည္ထုတ္ခ်ည္လုပ္ေပးေနေသာ လက္ေခ်ာင္းအား ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ကာ ခပ္သြက္သြက္လုပ္ေနသည္။ သူမ၏ကိုယ္တြင္းမွ ရမၼက္ေသြးမ်ားကလည္း အဆမတန္ထႂကြေနေလသည္။ သို႔ရာတြင္ လက္ခလယ္ေလးကို ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တစထက္တစပိုမိုျပင္းစြာ ေဆာင့္ထည့္ရမည့္အစား တေျဖးေျဖးေႏွးလို႔သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ မွိတ္ထားေသာ သူမ၏မ်က္ခြံေလးေတြၾကားမွ မ်က္ရည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ စီးက်လာၾကသည္။ သူမသည္ အံေလးတခ်က္ႀကိတ္လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ သူမ၏လက္ေခ်ာင္းေလးကို ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွ ဆတ္ကနဲဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေမစိုးသည္ ႐ုတ္တရက္လန႔္သြားကာ တကိုယ္လုံး တုန္သြားရသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏မ်က္ဝန္းထဲရွိ မ်က္ရည္စမ်ားကို မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ားျဖင့္ တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ကာ ဖယ္ထုတ္လိုက္ရင္း မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ အားစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုက ကပ္ေနသည့္အျပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ၿခံထဲတြင္ထြန္းထားေသာ မီးေရာင္ကလည္း သစ္ခက္သစ္႐ြက္ေတြၾကားမွထိုးေဖာက္ကာ မႈန္မႈန္ဝါးဝါးသာေရာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ မသဲကြဲပါ။ နမ္းတာမွ သူမကို မက္မက္ေမာေမာကို နမ္းေနသည္။ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုပင္ လွ်ာျဖင့္ ယုယစြာပြတ္သပ္ေပးေနသည္။

ေမစိုးသည္ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ေပးလိုက္႐ုံသာမက သူမ၏လက္ကေလးျဖင့္လည္း ထိုသူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းပင္ ဖက္လိုက္သည့္အျပင္ ထိုသူ၏ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြကို ျပန္၍စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည္။ ေမစိုး၏တုန႔္ျပန္မႈေလးေတြ ထြက္ေပၚလာခိုက္မွာေတာ့ သူမကိုဖက္ထားေသာ ထိုလူ၏လက္တို႔သည္ ေခတၱေလ်ာ့ရဲသြားၿပီးကာမွ လက္တဖက္တည္းျဖင့္ သူမ၏အိစက္ႏုညက္ေသာကိုယ္လုံးေလးကို တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုလူ၏က်န္လက္တဖက္က ေမစိုး၏တထပ္တည္းဝတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ၤ ီပါးေလး၏ရင္ဘတ္ၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေနသည္။ ၾကယ္သီးသုံးလုံးမွ်ျပဳတ္ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ထိုလူ၏လက္က အက်ႌၾကားထဲသို႔ တိုးဝင္လာကာ ေမစိုး၏ႏို႔အုံေတြကို တလွည့္စီဆုပ္နယ္ေပး႐ုံသာမက ႏို႔သီးေခါင္းေတာင္ေတာင္ေလးေတြကိုပါ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ညႇပ္ကာပြတ္သည္။ ေခ်မြေပးသည္။

ေမစိုးက ရင္သားႏွစ္မႊာကို တေျဖးေျဖးေကာ့ေပးလိုက္႐ုံမက ထိုလူ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အတင္းပင္ စုပ္နမ္းေနသည္။ ေမစိုးက သစ္သားတန္းလ်ားေလးေပၚတြင္ ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးေထာင္ကာ ထိုင္ေနၿပီး ထိုသူက သူမ၏ေဘး ေျမျပင္ေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္းက ငုံ႔ကာ သူမကို ဖက္၍နမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ အေရးေကာင္းမွ ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဆိုသလို အရွိန္ေကာင္းေနမွ ထိုလူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ေမစိုး၏ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားဆီမွ ႁပြတ္ကနဲေနေအာင္ ခြာ၍သြား႐ုံမက သူ၏ေႏြးေထြးေသာ ကိုယ္ႀကီးကလဲ ေမစိုး၏ရင္ခြင္မွ ခြာထြက္သြားသည္။

ရင္ထဲတြင္ လႈိက္ကနဲ ျဖစ္သြားရာမွ ေမစိုးသည္ သူ႔ကို ဖ်တ္ကနဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ ” ဟင္..ကိုဖိုးခင္..အို.. ” ဖိုးခင္မွန္းသိသြားကာ အံ့ၾသသြားၿပီးမွ တဆက္တည္းတြင္ ေမစိုးသည္ သူမကိုယ္သူမ သတိထားမိလိုက္ကာ လက္ေလးပိုက္လိုက္သလို သူမ၏ေပါင္ျဖဴျဖဴႏွစ္လုံးကိုလည္း ပူးကပ္ပစ္လိုက္သည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ဖိုးခင္၏ေရွ႕တြင္ သူမျဖစ္ေနပုံကို ၾကည့္ပါဦး။ ခါးတြင္ ထမီမရွိပဲ သူမ၏ခါးေအာက္ပိုင္းတခုလုံး ျဖဴေဖြးစြာျဖင့္ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖစ္ေနသည္။ ထို႔အျပင္ ရွပ္အက်ႌ၏ၾကယ္သီးေလးမ်ားမွာလည္း ျပဳတ္ထြက္ေနၿပီး ဝင္းမြတ္ဖြံ႕ထြားကာ တင္းရင္းေနေသာ ႏို႔အုံႀကီးတလုံးမွာ အျပင္သို႔ထြက္ေနသည္။ ေမစိုးသည္ ဖိုးခင္ကို မၾကည့္ရဲ၍ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ မ်က္လႊာေလးခ်ထားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဖိုးခင္ဆိုတာကလဲ တျခားသူမဟုတ္ပါ။ ေမစိုးတို႔အိမ္တြင္ အလုပ္လုပ္ေသာစိန္စိန္၏ေယာက်ာ္းျဖစ္ၿပီး ေမစိုးတို႔၏ဒ႐ိုင္ဘာလည္းျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ ကိုဖိုးခင္သည္ သူမႏွင့္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္တို႔အေၾကာင္းကိုလည္း သိထားသည္။ ကိုဖိုးခင္က သူမ၏ေဘးမွ ကပ္၍ရပ္ကာ သူမ၏တကိုယ္လုံးကို တပ္မက္စြာျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ ” ကို..ကိုဖိုးခင္.. ရွင္..ရွင္.. ” ” က်ေနာ္ ေစာေစာက ၿခံတခါးဆင္းပိတ္ရင္း.. မမေလး ဒီခုံတန္းေလးေပၚေရာက္ကတည္းက က်ေနာ္ ဒီနားကေန မမေလးကို ၾကည့္ေနတာပါ ” ” အို.. ” ကိုဖိုးခင္သည္ စကားကို ရပ္နားလိုက္ရင္း သူဝတ္ထားေသာ အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ ေမစိုးကလဲ သူမ၏ပိုက္ထားေသာ လက္ကေလးကို ျဖည္၍ တဖက္ကို ခံတန္းေလးေပၚသို႔ ေထာက္လိုက္သည္။

ကိုဖိုးခင္သည္ ေျမျပင္တြင္ ရပ္ေနရာကပင္ ေမစိုး၏ကိုယ္လုံးေလးႏွင့္ ထိေအာင္တိုးကပ္လိုက္ၿပီး လက္တဖက္ျဖင့္ ေမစိုး၏ပခုံးေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္သည္။ ” ခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး မမေလးရာ.. ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္နဲ႔ႏုငယ္တို႔လဲ ခုခ်ိန္ဆိုရင္ သူတို႔အားရပါးရ… ” ” အို..ေတာ္..ေတာ္ပါေတာ့.. ” ေမစိုးက ထိတ္လန႔္တၾကား တားျမစ္လိုက္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဖိုးခင္က တခြန္းတည္းကိုသာ ဆက္ေျပာလိုက္ပါသည္။ ” က်ေနာ့္လဲ ဒီမွာ ၾကည့္ပါဦး မမေလးရာ ” ” အို.. ” ေျပာရင္းကပင္ ဖိုးခင္သည္ သူ၏ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္ရာ လီးတန္ႀကီးက ေထာင္းကနဲ ထြက္ေပၚလာေတာ့ ေမစိုးခမ်ာ အိုကနဲ တြန႔္လိုက္ကာမွ ပိုဆိုးသြားရသည္။

တြန႔္သြားေသာ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေၾကာင့္ အျပင္တြင္ျပဴးထြက္ေနေသာ သူမႏို႔အုံထြားထြားႀကီးမွ ႏို႔သီးမာမာေလးသည္ လီးေခ်ာင္းႀကီးထိပ္ႏွင့္ မိမိရရႀကီးသြားထိပြတ္မိသည္။ ဖိုးခင္ကေတာ့ လုံလွၿပီအထင္ႏွင့္ ပူးကပ္ထားေသာ ေပါင္ျဖဴျဖဴႀကီးႏွစ္လုံးအၾကား ေပါင္ရင္းမွ တစ္၍အျပင္သို႔ထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေအာက္ဖက္စပ္အိအိေလးကို ၾကည့္လို႔ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏က်န္ေနေသာ အက်ႌၾကယ္သီးေလးကို ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ ေမစိုး၏တကိုယ္လုံး ဗလာက်င္း၍လုံးတီးျဖစ္သြားရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေစာက္ပတ္အဝမွ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ား တစစ္စစ္ထြက္ေနတာကို မခ်ိမဆန႔္ခံစားေနရေသာ ေမစိုးသည္ ခုံတန္းေလးေပၚသို႔ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ပက္လက္လွန္ခ်ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးခင္က ခုံတန္းထိပ္သို႔ သူ၏ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးႀကီးကို ေ႐ႊ႕ရပ္လိုက္ၿပီး ျဖဴေဖြးကားအယ္ေနသာေမစိုး၏ဖင္သားႀကီးကို မက္ေမာစြာၾကည့္ရင္းက ခုံတန္းထိပ္အစပ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ဆြဲယူလိုက္သည္။

သူမ၏ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ႐ႊဲနစ္၍ ေနေပၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဖိုးခင္က သူ၏ပခုံးတဖက္တခ်က္စီသို႔ဆြဲတင္လိုက္ကာ လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမစိုး၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲလိုက္ရာက လီးေခ်ာင္းႀကီးကို သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ ” ၿဗိ..အင့္..ၿဗိ..ၿဗိ..ဖြတ္..အ..အင့္.. ” ” လုပ္..လုပ္မရပ္နဲ႔..ဟင့္..ဟင့္.. ” သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးတန္ႀကီးတဆုံးဝင္ခိုက္မွာပင္ ေမစိုး၏ရမၼက္စိတ္ေတြမွာ ဟုန္းကနဲထႂကြလို႔လာသည္။ ေမစိုး၏ႏွာထန္ပုံကို အခ်ိန္ၾကာၾကာျမင္ခဲ့ရေသာ ဖိုးခင္သည္လည္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ေနရကာ အားပါးတရပင္ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးပစ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ေမစိုးကလည္း အေတြ႕အႀကဳံရွိသူပီပီ ဖိုးခင္၏ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးအား ေကာ့၍ေကာ့၍ ခံရွာသည္။ ေမစိုးသည္ အပ်ိဳမဟုတ္ပါ။

ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္လိုးတာကို မၾကာခဏခံဖူး၍ သူမ၏ေစာက္စိေလးမွာ ႀကီးထြားေနကာ ေစာက္ပတ္အဝတြင္ တစ္လစ္ေလးျဖစ္ေန၍ ဖိုးခင္၏လီးေခ်ာင္းႀကီးႏွင့္ အဝင္အထြက္ တိုက္မိေနကာ အရသာေတြ အီဆိမ့္ေနသည္။ ဖိုးခင္၏လီးမွာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးေလာက္ ရွည္လဲမရွည္ ႀကီးလဲမႀကီးပါ။ ထို႔အျပင္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္လိုးသလို ထိထိမိမိျဖစ္ေအာင္လည္း လိုးမေပးႏိုင္ပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း ျပင္းျပစြာအလိုးခံေနခ်ိန္တြင္ စံခ်ိန္မီမာေတာင္ေနေသာလီးအစစ္ျဖင့္ အလိုးခံေနရသည့္အတြက္ အားမရေသာ္လည္း ေမစိုးေက်နပ္ေနပါသည္။

အခ်က္ငါးဆယ္မွ်လိုး၍အၿပီးတြင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္လာၾကေလသည္။ ” ဟင့္..ဟင့္.. ကိုဖိုးခင္ က်မကို ႀကိဳက္ရဲ႕လားဟင္.. ” ” ႀကိဳက္တယ္..လိုးလို႔လဲ သိပ္ေကာင္းတာဘဲ.. အိၿပီးစီးေနတာဘဲ ” ” အို..ဟင့္.. ႀကိဳက္..ႀကိဳက္ရင္ က်မကို ပစ္မထားပါနဲ႔ေနာ္..ဟင့္..ဟင့္.. ” ” စိတ္ခ်.. ခဏခဏလာလိုးေပးမယ္ သိလား ” ” အင့္..ဟင့္..အ..အမေလး..ဟင့္..ဟင့္..လုပ္..လုပ္..က်မကိုမညႇာနဲ႔..အဟင့္..ဟင့္.. ” ဖိုးခင္က ေမစိုးတေယာက္ၿပီးခ်င္ေနၿပီဆိုတာကို သိရသည့္အျပင္ သူကိုယ္တိုင္မွာလည္း အီဆိမ့္ေနၿပီျဖစ္ရကား အားကုန္ပင္ေဆာင့္လိုးလိုက္ေတာ့ရာ ခဏအၾကာမွာပင္ ” အား..အမေလး..ၿပီး..က်မၿပီးၿပီ..အား..အား.. ” လီးေခ်ာင္းႀကီး က်င္တက္လာသည့္ၾကားကပင္ ဖိုးခင္သည္ အံႀကိတ္၍ငါးခ်က္မွ်တအားေဆာင့္ကာ လိုးအၿပီးမွာေတာ့ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေမစိုး၏ေစာက္ေခါင္းထဲတအားထိုးစိုက္ကာ ဖိကပ္လိုက္ရင္း သုက္ရည္မ်ားကို ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ ပန္းထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။

ႏုငယ္၏ေဘးတြင္ ပက္လက္လွန္ကာ မ်က္စိမွိန္မွိန္းေနေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ ခဏၾကာေတာ့မွ မ်က္လုံးဖြင့္ကာ ႏုငယ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏုငယ္ခမ်ာ စိတ္ေမာလူေမာျဖင့္ အသက္ကို မွန္မွန္ေလးရႉရင္း အိပ္ေပ်ာ္၍ေနေခ်ၿပီ။ ထိုအခိုက္မွ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္တေယာက္ ေမစိုးကိုယူၿပီးမွ ႏုငယ္ကို ခ်ိဳင္လွ်င္ရဖို႔မလြယ္ဟုဖ်တ္ကနဲစဥ္းစားလိုက္မိသည္။ သူသည္ လူးလဲထလိုက္ၿပီး ႏုငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေစာင္တထည္ျဖန႔္၍လႊမ္းေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ ပုဆိုးကို ေကာက္စြပ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ သန႔္စင္ခန္းသို႔သြားရန္ရည္႐ြယ္၍ အိပ္ခန္းထဲမွအထြက္ ေလွခါးထိပ္မွ ေအာက္ထပ္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိရာမွ ေမစိုးတေယာက္ အိပ္ထဲသို႔ ျပန္ဝင္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူသည္ ႏုငယ္ကိုလိုးခဲ့ရတာ ေၾကနပ္ေသာ္လည္း လီးတဆုံးထည့္ကာ အားကုန္မေဆာင့္ခဲ့ရသျဖင့္ အားမရႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရေသာဆႏၵမ်ားသည္ ေမစိုးကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့မွ ပိုျပင္းပ်လာရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သန႔္စင္ခန္းသို႔ဆက္မသြားေတာ့ဘဲ အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းနင္း၍ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။

ေမစိုးသည္ အိမ္ထဲသို႔ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ အန္တီႀကီး၏အခန္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိတ္ထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ အန္တီႀကီး၏အခန္းမွာ သူမ၏အခန္းႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္တြင္ျဖစ္သည္။ ေမစိုးသည္ အိပ္ခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ သူမ၏ၾကယ္သီးအစုံအလင္ ျပန္မတတ္ရေသးေသာ အက်ႌေလးကို ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထမီေလးကိုပါ ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အတန္ငယ္ကားကာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အသာငုံ႔၍ ၾကည့္မိသည္။ ေစာက္ဖုတ္တခုလုံးေပပြေနကာ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွာ တပုံတပင္ႀကီးျဖစ္ေနေသာ ဖိုးခင္၏သုက္ရည္မ်ားကလည္း တေျဖးေျဖးစိမ့္ကာ ျပန္ထြက္က်ေနသည္မွာ ေမစိုး၏ေပါင္ၿခံေလးပင္ ႐ႊဲ၍ေနေခ်သည္။

ဖိုးခင္လိုးတာ ခံလိုက္ရသျဖင့္ ေက်နပ္သြားရေပမဲ့ အားရမႈမရွိခဲ့သည္ကို သူမေတြးရင္းခံစားမိလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ တစုံတေယာက္ဝင္လာသည္ကို သိ၍ ေမစိုးလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ” ဟင္..အကိုေမာင္.. ” ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္သည္ သူမ၏ေနာက္နားသို႔ပင္ ေရာက္ေနေခ်ၿပီ။ သူမက လွည့္အၾကည့္မွာပင္ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က သူ၏ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေရွ႕သို႔တိုးကာ ေမစိုး၏ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္သည္။ ေမစိုးကလဲ ဘာမွ်မေျပာပဲ ေထာင္မတ္ေနေသာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးတန္ႀကီးကို သူမလက္ေလးျဖင့္ အသာေလးလွမ္းဆုပ္လိုက္စဥ္မွာပင္ ေမစိုး၏ရင္ထဲတြင္ ဖ်ဥ္းကနဲျဖစ္သြားရသည္။ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးတန္ႀကီးေပၚတြင္ ေပပြေနေသာအရည္မ်ားသည္ ခြၽဲ၍မေနေတာ့ေသာ္လည္း ေစးထန္းထန္းေတာ့ျဖစ္ေနေသးသည္။

ဒါ..ဒါ ညီမေလးႏုငယ္ရဲ႕ေစာက္ရည္ေတြပဲဟု ေတြးလိုက္မိရာက ရမၼက္ဟုန္ျပင္းလာရေသာေမစိုးသည္ အနီးရွိကုတင္ေစာင္းေပၚသို႔ အသာပက္လက္လွန္ခ်ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကား၍သူမ၏လက္ေလးထဲမွ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့အေပးလိုက္တြင္ေတာ့ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္က အားရပါးရပင္ ေဆာင့္၍သြင္းကာ လိုးပါေတာ့သည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္၏လီးေခ်ာင္းႀကီးေပၚမွ ႏုငယ္၏ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ေမစိုး၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွဖိုးခင္၏သုက္ရည္မ်ား ဆုံစည္းမိၾကေတာ့သည္။

ႏုငယ္ကိုလိုးခဲ့ရတာ အားမရႏိုင္သမွ်ကို အတိုးခ်ကာ ၫႊန႔္ေ႐ႊေမာင္တေယာက္ ေမစိုးကို တအားေဆာင့္ကာ လိုးေနသလို၊ ေမစိုးကလဲ ဖိုးခင္လိုးတာ ခံခဲ့ရတာ အားမရခဲ့မွ် သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို တအားပင္ေကာ့၍ ေကာ့၍ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးေနသည္သာမက သူမ၏လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခုကို ၿဖဲ၍ေပးထားပါေသးသည္။ ” ႁပြတ္…ပလြတ္..ႁပြတ္..ဖြတ္..ဟင့္ ဟင့္.. ကိုေမာင္ရယ္..ေမစိုးကိုလဲ ပစ္မထားပါနဲ႔ေနာ္..လိုး..လိုး..အားရေအာင္လိုးစမ္းပါ.. ဟင့္..အဟင့္..ဟင့္ဟင့္.. ” ၿပီးပါၿပီ။