အားရပါးရ

အားရပါးရ

ငါ သိပ် အထီးကျန်တယ် သူငယ်ချင်း…. ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့်နေတယ်။“နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။ ငါက အသည်းကွဲနေတာဟဲ့” “ငါ့ရည်းစားက နိုင်ငံခြားမှာလေ။ ကြာပြီဟ။ ငါက ရည်းစားရှိတယ်လို့ နာမည်ပဲရှိတာ။ ငါပြောတာ နင်သဘောပေါက်ပါတယ် နွယ်နီရာ” ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်နီက ငယ်ငယ်ကတည်းက မောင်နှမလို နေခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါ။ ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ရည်းစားရှုပ်တယ်ဆိုပေမဲ့ နွယ်နီ့ကိုတော့ မောင်နှမလိုသာ ဆက်ဆံတယ်။ ယောင်္ကျားလေး သူငယ်ချင်းတွေလိုပဲ ချစ်တယ်။ ဟိုကောင်တွေနဲ့ ဘောလုံးသွားမကန်ဖြစ်တဲ့ နေ့ဆို နွယ်နီ့အိမ်သွား၊ သူကျွေးတဲ့မုန့်စား၊ ခွေကြည့်နေကျ။ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို ကြိုက်နေတယ်လို့ ဘော်ဒါတွေက နောက်ကျရင်တောင် ကျွန်တော်က ဘုကြည့်ကြည့်တာ။

ကျွန်တော် တခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ ရှုပ်ပေမဲ့ သူ့ကိုတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ အများကြီးတွေထဲက တစ်ယောက် အဖြစ်မခံပါ။ သူ့အပေါ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့် အချစ်က ဒီလို။ သူ့အမေနဲ့လည်း ကျွန်တော်က ခင်တယ်။ ခုတော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က ကလေးတွေမဟုတ်ကြတော့။ နှစ်ယောက်လုံး အသက် ၃၀ နီးပါး။ ကျွန်တော်က အိုင်တီ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ ဆော့ဖ်ဝဲအင်ဂျင်နီယာ။ နွယ်နီက နာမည်ကျော် ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ ကောင်တာထိုင်သူ။ငယ်ငယ်ကလောက် မတွဲဖြစ်တော့။ တခါတလေ အွန်လိုင်းက စကားပြောဖြစ်တယ်။ ကလေးတွေလည်း မဟုတ်ကြတော့ သူ့အိမ် ဝင်ချင်တိုင်း ဝင်နေတာလည်း မသင့်တော်တော့။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကလည်း ဇာတိမြို့ငယ်လေးက ပြောင်းသွားပြီလေ။ သူနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ကြား နောက်ထပ် အလှမ်းကွာရတဲ့ အကြောင်းရင်း နောက်တစ်ခုက သူ့ရည်းစားပါ။

ဒီကောင်က တော်တော်ဂျေကြီးတယ်။ နွယ်နီပဲ မိတ်ဆက်ပေးလို့ သိတာပါ။ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းရဲ့ဘဲ ဆိုပြီး ခင်ခင်မင်မင် နေပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဖက်လဲတကင်းနေတာ ကြိုက်ပုံမပေါ်။ ဒီကောင် စိတ်မချလည်း မချချင်စရာ။ နွယ်နီက ငယ်ငယ်ကတည်းက မိုက်တာ။ ခုလို အသက်သုံးဆယ် ဆိုတော့ တင်တွေ ရင်တွေက တော်တော်လှတယ်။ မျက်စိထဲမြင်အောင် ပြောရရင် ဗမာကြိုက် ခပ်တစ်တစ် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးမျိုး။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းမ မျက်နှာကတော့ သိပ်အလှကြီးမဟုတ်ပါ။ ဒါပေမဲ့ ရုပ်ဆိုးတဲ့အထဲလည်း မပါဘူး။ တစ်ရက်နွယ်နီ ဖုန်းဆက်တယ်။ ဖုန်းကို ကျွန်တော် စပြီး ဖြေကတည်းက ငိုတော့တာပဲ။ နာရီဝက်လောက်ကြာမလားပဲ ကျွန်တော့်အထင်။ ကျွန်တော်က “ဟဲ့ သူငယ်ချင်း ဘာဖြစ်တာလည်း ငါ့ကို ပြောစမ်း။ နင့်အမေ နေမကောင်းဘူးလား ” ဘာညာ မေးတာပေါ့။ နွယ်နီမ က ဟင့်အင်း လို့ပြောပြီး ငိုပဲ ငိုနေတယ်။ ပြီးတော့မှ “ငါ့ကို သူထားသွားပြီဟယ်” လို့ တစ်ခွန်းပြောတယ်။ သနားပါတယ်။ သူငယ်ချင်း အပျိုကြီးမမတော့ ရည်းစားဦးမှာ ခံရရှာပြီ။

ကျွန်တော်ကတော့ သူပေါ့ပေါ့ ပါးပါးဖြစ်အောင် ပြန်ပြောပေးပါတယ်။ “အမယ်လေးဟယ် ရည်းစားနဲ့ ပြတ်တာများ။ ငါဆို ခဏခဏ ရည်းစားထား၊ ခဏခဏ ပြတ် နဲ့ အသဲကွဲတာ ရိုးနေပြီ အေးဆေးပေါ့ နွယ်နီရာ” “မတူဘူးဟဲ့။ ငါကမိန်းကလေး” “မိန်းကလေးတွေ ဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့။ ဒီတစ်ပတ် ရုံးပိတ်ရက် ငါ့ဆီလာခဲ့။ ငါတို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ငါ့အခန်းမှာ ဟော့ပေါ့ လုပ်စားကြမယ်။ နင်စိတ်ပြေလက်ပျောက်ပေါ့” တကယ်ဆို နွယ်နီ့ကို ကျွန်တော် မခေါ်ခဲ့သင့်ပါဘူး။ ဒီလိုသာ မခေါ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် နွယ်နီလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ရည်းစား အဖြစ် မျက်နှာငယ်ရမှာ မဟုတ်သလို၊ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့် ချစ်သူကို သစ္စာဖောက်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။

သူဟိုတယ်မှာ နားရက်ရတော့ ကျောက်မြောင်းက ကျွန်တော့်တိုက်ခန်းကို ဟင်းချက်စရာတွေနဲ့ ရောက်လာတယ်။ သူတံခါးခေါက်တော့ ကျွန်တော် အိပ်ရာထဲမှာ ကွေးကောင်းတုန်း။ နွယ်နီ့ကို ကျွန်တော် အခန်းတံခါး ထဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး အိပ်ယာထဲ ပြန်ဝင်ခွေနေလိုက်တယ်။ နွယ်နီက ဝယ်လာတဲ့ ဟင်းချက်စရာတွေကို ကျွန်တော့်ရေခဲသေတ္တာလေးထဲ သွားထည့်နေတယ်။ နောက်ဖေးမှာ ကတောက်၊ ကတောက်နဲ့ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိ။ ကျွန်တော်ကတော့ အိပ်ရာထဲ ဆက်ကွေးနေလိုက်တယ်။ “နင့်ကို ငါမနက်ကတည်းက ဖုန်းဆက်ထားတယ်။ ခုထိ အိပ်ရာထားမှာပဲလား ငစည် ရဲ့။ ထတော့ဟာ” ။

နွယ်နီက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အခန်းဝမှာ ရပ်နေတယ်။ မနက်ခင်းနေရောင် ဖြာကျနေချိန်မှာ သူ့ကိုယ်လုံးအလှကလည်း ထင်းနေတာပဲ။ ငါးရံ့ကိုယ်လုံး တစ်တစ်လေးကို မြန်မာဝတ်စုံဝတ်ထားတော့ ကိုယ်လုံး အလှကပေါ် တာပေါ့။ ရည်းစားနဲ့ ပြတ်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ခံစားနေရင်း နိုင်ငံခြား ရောက်နေတဲ့ ကိုယ့်ရည်းစားကိုယ်တောင် သစ္စာဖောက်ချင်ချင်ဖြစ်လာတယ်။ “ဟဲ့ မထ သေးဘူးလား။ ငါလာစောင်ဆွဲလှန်ရမလား” “မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ ထပြီထပြီ” နွယ်နီက ပြောလို့ရတာမဟုတ်။ ငယ်ငယ်တုန်းကလိုဆိုပြီး စောင်ဆို ဇက်ကနဲ လာဆွဲလှန်မှဟုတ်ပေ့ဖြစ်မယ်။ သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ တင်သား၊ ရင်သား ကောက်ကြောင်းတွေကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော့် ပစ္စည်းက ဒိန်းမတ် ဖြစ်နေတာ။ ကမူးရှူးထိုးထပြီး သူ့ဘေးကနေ အခန်းအပြင်ကို မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုးဖို့ ထွက်လိုက်တယ်။

သူ့နားက အဖြတ်မှာ တစ်သက်လုံး သူ့အပေါ် သန့်ရှင်းလာတဲ့ ကျွန်တော့်လက် စပြီးတော့ ကစားတော့တာပဲ။ “အိပ်ကောင်းခြင်း မအိပ်ရဘူး။ အသားမဲမ” ဆိုပြီး ပါးကို လိမ်ဆွဲလိုက်တာ။ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်သွားလဲမသိ။ ရေမွှေးနံ့နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့၊ ကိုယ်သင်းနံ့ ရောနေတဲ့ ရနံ့က ကျွန်တော့်ကို ဖျားယောင်းတာ ဖြစ်မယ်။ သူကတော့ သတိတောင် ထားမိရဲ့လား မသိဘူး။ “ခွေးကောင်ငစည်ရေ လူအသားဟဲ့ နာတယ်။ ဒါနဲ့ နင့် တီရှပ်အဟောင်း တစ်ထည် ငါ့ကို ပေးစမ်းပါ။ ငါ့အင်္ကျီ ပူတယ်။ နင်ရေချိုးနေတုန်း ငါလဲထားမလို့” “ငါ့ ဗီရိုထဲမှာ ရှာလိုက်” ကျွန်တော်ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ သက်ပြင်းချနိုင်တယ်။ ကိုဖိုးထောင် ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့် ပစ္စည်းကို နွယ်နီမ မမြင်အောင် အတင်း ပေါင်ကြားညှပ်ပြီး လိန်ကျစ်ကျစ်နဲ့ ထွက်လာရတာကိုး။ ကျွန်တော်က ငရှုပ်လို့သာ ပြောတာပါ။ အလုပ်တွေကများ၊ ခရီးက ဆက်တိုက်ထွက်ရ။ အရင်က ချိန်းချိန်း ချစ်နေကြ ရည်းစားကလည်း နိုင်ငံခြားသွားနေတာ ၂ နှစ်ရှိပြီ။ ပြောရရင် လိင်ရမက်အာသာအပြည့် အသက် ၃၀ တန်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ပါ။

အရင်က ဒီလောက်ထန်နေရင် လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ရင်း စိတ်ဖြေလိုက်တာပဲ။ ခုလည်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ လုပ်မလို့ ကျောက်ခဲလို မာနေတဲ့ ညီလေးကို ကိုင်လိုက်သေးတယ်။ ဘာလို့မှန်းတော့ မသိဘူး တစ်ခုခု လုပ်ရတော့မယ်လို့ စိတ်ထဲထင်နေတာမို့ မလုပ်လိုက်တော့ဘူး။ ရေကိုပဲ တဝုန်းဝုန်းချိုးလိုက်တော့တယ်။ ကြည်လင်လန်းဆန်းသွားတာပဲ။ ကျွန်တော် အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ နွယ်နီ့ကို အော်ခေါ်လိုက်တယ်။ ငါဝရန်တာမှာ ငစည်ရေလို့ ဖြန်ထူးတယ်။ ကျွန်တော့်တီရှပ်ပွပွကြီးထဲမှာ ချစ်စရာကောင်းနေတဲ့ နွယ်နီမ က ဝရန်တာမှာ။ ပိတ်ရက် လမ်းပေါ်မှာ ဘောလုံးကန်နေတဲ့ ကလေးတွေကို ငေးနေတယ်။ ကျွန်တော်ဝရန်တာကို လိုက်သွားလိုက်တယ်။ “ဟဲ့ ငါနင့်ဖို့ မုန့်ဟင်းခါး ဝယ်လာတယ်။ အုပ်ဆောင်းထဲမှာ သွားစားလိုက်” “ဘာလို့လည်းမသိဘူး မစားချင်ဘူးဟာ” ဘယ်စားချင်ပါ့မလဲ။ ကျွန်တော့်အာရုံက ရမက်ဆန္ဒတွေနဲ့ သွေးတိုးနေတာကိုး။

ဝရန်တာသံပန်းဘက်ကို လှည့်ပြီး ကျောပေးထားတဲ့ နွယ်နီ့ကို ကျွန်တော် နောက်ကနေ ခါးကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။ “ငါတို့နှစ်ယောက်လုံး အထီးကျန်တာ နင်သိပါတယ်နွယ်နီရာ၊ ငါ့ကို အဖော်လာလုပ်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်” ကျွန်တော်ဘာတွေ ပြောမိမှန်းမသိ။ စိတ်ထဲရှိရာ ပြောပြီး၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ဆိုပြီး ဖက်ချလိုက်တာ။ ဒါပေမဲ့ သူမရုန်းပါဘူး။ “နင်သူ့ကို သစ္စာရှိရမယ်လေ။ ငစည်ရဲ့” တဲ့ ဒါပဲပြောတယ်။ ပြီးတော့ ဖက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို အပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ထားတယ်။ သူ့ရေမွှေးနဲ့ ချွေးနံ့ပေါင်းထားတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့က ကျွန်တော့်အတွက် ရူးမတက်ပဲ။ အောက်က ပစ္စည်းကလဲ အရေးထဲ ထိန်းကနဲ ထောင်တက်လာလို့ နောက်ကို ဆုတ်ထားရသေးတယ်။ ဖက်သာဖက်ထားရတယ် ကုန်းကွကွကြီး။

သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဆွဲခေါ်လာလိုက်တယ်။ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ပုံစံနဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တိတ်တဆိတ်ကြီးကို ရပ်နေကြတယ်။ ဘာမှ မပြောဖြစ်။ ကျွန်တော့်နှာခေါင်းဝက သူ့ နဖူးထားမှာ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး နောက်တစ်ဆင့် လှုပ်ရှားတယ်။ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တာ။ ခက်ကတော့ ခါးကို ဖက်ထားလိုက်တာပေါ့။ မေးစေ့ကနေ သူ့ခေါင်းကို မော့ပြီး နူတ်ခမ်းကို အသာနမ်းလိုက်တယ်။

သူခေါင်းယမ်းပြီးရှောင်လိုက်တော့ လည်ပင်းကို သွားထိတယ်။ “သူငယ်ချင်းရယ် နင့်ကို ငါ ငယ်ငယ်ကတည်းက ချစ်နေတာ လူတိုင်းသိပါတယ်။ ငါ့ကို မမြူဆွယ်ပါနဲ့တော့။ နင့်မှာလည်း လက်ထပ်မယ့် မိန်းကလေးနဲ့ပါ မစည်ရယ်။ ငါ့ကို မချစ်နိုင်လည်း တန်ဘိုးလေးထားပါဟာ” လို့ ပြောတယ်။ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေး ဝင်ပြီး တသိမ့်သိမ့်နဲ့ ငိုနေတယ်။ ကျွန်တော့်နေရာမှာ ခင်ဗျားတို့ဆို ဘာလုပ်မလဲ။ လူကလည်း ထန်နေပြီ။ ရင်ခွင်ထဲက တစ်သက်လုံး မောင်နှမလို နေလာတဲ့ သူငယ်ချင်းက သူ့ကို မမြူဆွယ်ပါနဲ့လို့ တောင်းပန်နေတယ်။ ပြီးတော့ ပြောသေးတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ချစ်သတဲ့။ ကျောကိုလည်း သိုင်းပြီး ဖက်ထားသေး။ ကျွန်တော့် တဏှာက ကျွန်တော့် ဆင်ခြင်တုံတရားကို နိုင်သွားပြီဆိုတာ သိတော့ ကျွန်တော် နောက်ကျသွားပါပြီ။ “ကျေးဇူးပြုပြီး ဘာမှ မပြောပါနဲ့တော့ သူငယ်ချင်းရယ်” လို့ တုန်တုန်ယီယီ အသံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့မေးဖျားကို ဆက်ကနဲ ဆွဲမော့လိုက်တယ်။ အောက်က ညီလေးကလည်း မာဂလောင်နေပြီ။

သူ့ဆီးစပ်ကို သွားထောက်နေတာ။ နွယ်နီမ က ရီဝေဝေနဲ့ မော့ကြည့်တယ်။ အိထွေးနေတဲ့ သူ့နူတ်ခမ်းကို အာသာပြင်းပြင်းနဲ့ ကျွန်တော်စုပ်ချလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်သိပ်တက်မက်ခဲ့ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့။ အရာအားလုံးဟာ အရောင်တွေ တောက်လာသလို။ ဘေးဘီကို ဘာမှမသိတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားတာတောင်မှ အရောင်တွေ တဖြက်ဖြတ်လင်းနေတယ်။ သူ့အပေါ်နူတ်ခမ်းလေးကို ဖြည်းဖြည်းလေး မျှဉ်းစုပ်နေတုန်း၊ နွယ်နီ က ကျွန်တော့် အောက်နူတ်ခမ်းကို ပြတ်မတက်ကို ပြန်စုပ်နေတယ်။ အေးပေါ့။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းလည်း ရည်းစားတစ်ယောက် ပြတ်ပြီးပြီဆိုတော့ နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာလောက်တော့ ကျွမ်းကျင်ရောပေါ့။ သူ့ပါးစပ်ထဲ ကျွန်တော့်လျှာကို မထိတထိ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့သွားလေးတွေကြားထဲ ဝင်ပြီး သူ့လျှာကို သွားထိလိုက်တာ။ ခဏနေတော့ သူ့လျှာကျွန်တော့် ပါးစပ်ထဲ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ပိုင်လောက်ပြီဆိုမှ သူ့လျှာလေးကို စုပ်ထည့်လိုက်တာ။

နွယ်နီဟာ အသားတွေကို တုန်လို့။ ခင်ဗျား ရည်းစားကိုဖြစ်ဖြစ်၊ ချစ်သူကို ဖြစ်ဖြစ် လျှာခြင်းစုပ်တာ စမ်းကြည့်သင့်တယ် ကိုယ့်လူ။ ကျွန်တော်တို့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်ရဲ့ နှာဘူးအနမ်းကတော့ နာရီဝက်လောက်ကို ကြာမယ်။ သူ့နားရွက်ကို လျှာနဲ့ ကလိတော့ “ယားတယ် စည်သူရယ်” လို့ ညည်းသံလေးနဲ့ ကန့်ကွက်နေတယ်။ ခက်တာက မရုန်းတာပဲ။ မရုန်းရင် ကျွန်တော်ကတော့ ဆက်လုပ်ပြီးသားပဲ။ လည်ပင်းကို လျှာလေးနဲ့ ရက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် ဆံပင် ကို ကိုင်၊ အသာလေးဖွပေးပြီး “ချစ်တယ်။ သူငယ်ချင်းရယ်” လို့ နွယ်နီညည်းနေတယ်။ ကဲ မရတော့ဘူး ဟေ့။ သူဝတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်တီရှပ် ပွပွကြီးကို လှန်ပြီး ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ မနက်က အဝတ်လဲထားတော့ ဘရာ ကိုပါ ချွတ်ထားတယ်ထင်တယ်။ ဘုရားသခင်…. သိပ်လှတဲ့ ရင်သားပါလား။ ကြီးတာလည်း မဟုတ်၊ သေးတာလည်းမဟုတ်။ ဆူဖြိုးနေတဲ့ ရင်သား။

ကျွန်တော်နမ်းဖို့တောင် မေ့နေအောင် ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေဟာ ပန်းရောင်တော့ မသန်းတော့ဘူး။ အေးပေါ့လေ သူ့ဘဲက စို့မှာပေါ့။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းကို ပစ်သွားတယ်ဆိုတဲ့ ငတိကို “စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင်” ဆိုပြီး စိတ်ထဲက ကျိန်ဆဲလိုက်တယ်။ “ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း စည်သူရယ်” ဆိုပြီး ကျွန်တော့်လက်ဖျားတွေကို သူညှစ်တယ်။ ထုံးစံအတိုင်း မရုန်းပါဘူး။ လိင်ကိစ္စကို လူသား၏ အခြေခံလိုအပ်ချက်တစ်ခုအဖြစ်သာ သဘောထားသော အနောက်နိုင်ငံအချို့မှာ သူငယ်ချင်းချင်း အမြတ်ထုတ်တာလို့ ပြောကြတဲ့ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆက်ဆံရေးတမျိုးရှိတယ်။

မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်း လို ခင်ခင်မင်မင် ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေကြတယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ကူညီကြတယ်။ ကြုံရင် ကြုံသလို တူတူအိပ်ကြတယ်။ ခေတ်စကားနဲ့ ပြောရရင်တော့ ထန်ရင် ထန်သလို အကြောင်းညီညွတ်ရင် ဘောင်းဘီချွတ်ကြတယ်ပေါ့လေ။ ဒီလို လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆက်ဆံရေးကို ရှေးရိုးစွဲ အယူရှိသူတွေ၊ ဘာသာတရား ကိုင်းရှိုင်းသူတွေကတော့ တိရစ္ဆာန်တွေလို အကျင့်ရှိသူတွေလို့ ပြောဆို ချိုးဖဲ့ကြတယ်။

လူသားဝါဒီတွေ ကတော့ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ် လူသားနှစ်ဦးရိုးရိုးသားသား လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှစ်ဦးသဘောတူ ဆက်ယှက်ကြတာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိခိုက်တဲ့ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းလို ဆက်ဆံရေးလို့ ပြောကြတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘယ်ဘက်ကိုမှ တအားကြီး သဘောကျတယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ လိင်အင်္ဂါခြင်း ဆက်ယှက် တက်မက် ချင်တာ တစ်ခုတည်း၊ အိပ်ရာထဲ ဆွဲသွင်းခြင်းတာ တစ်ခုတည်းနဲ့တော့ အင်မတန် မွန်မြတ်တဲ့ မေတ္တာတရားကို ကိုယ်စားပြုတဲ့ စကား “ချစ်တယ်” ဆိုတဲ့ စကားလုံး ကတိကဝတ်ကို အသုံးချတာကမှ ယုတ်မာတယ်လို့ မြင်တယ်။ နှစ်ဦးသဘောတူ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ဝုန်းကြတာ ဘယ်သူမှ မထိခိုက်ဘူးဆိုရင် လုပ်ကောင်းတယ်လို့ မြင်တာပါပဲ။ ခုတော့ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းကို ချစ်တယ် လို့ တစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ငါတို့အထီးကျန်နေတုန်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အဖော်လုပ်ကြပါစို့လို့ ရိုးရိုးသားသားပြောရင်း အားရပါးရ နူတ်ခမ်းခြင်း နမ်းနေတာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နွယ်နီလည်း အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေပါပြီ။

“ချစ်တယ် ငစည်ရယ်” ဆိုပြီး သူညည်းညည်းနေတာကို ကျွန်တော် ကြားသားပဲ။ မသေချာသေးပဲနဲ့ ဒီစကားကို ကျွန်တော် မသုံးချင်ဘူး။ “နင်ဘာလို့ သိပ်လှတာလဲ နွယ်နီရယ်” လို့ သူ့နားရွက်နားကို ကပ်ပြောရင်း နားထဲကို လျှာလေးထည့်လိုက်တယ်။ သူ့ချွေးနံ့က နည်းနည်းတော့ ညှီတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် မိန်းမတွေရဲ့ ချွေးနံ့ကို ကြိုက်တယ်ဗျ။ ခုမှပဲ သိတယ်။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း အပျိုကြီးမမ က တကယ့် အထန် ပဲဗျ။ နားထဲကို လျှာပဲ ထည့်ရသေးတယ် ညည်းသံကို စုံနေတာပဲ။ မတော်တဆလိုလို နဲ့ ကျွန်တော့် ပေါင်ကြားက ပစ္စည်းကို မထိတထိကိုင်နေတယ်။ သူကိုင်ချင်နေတာသိသားပဲ။ မိန်းကလေးကတော့ ပထမဆုံးအကြိမ်မှာ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို လာကိုင်ပါ့မလား။ နူတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်ပေးလိုက်ရင်း သူ့လက်ကို အသာယူလို့ ပစ္စည်းပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်တော့ လုပ်ပေးရှာပါတယ်။ သိပ်တော့ ကျွမ်းကျင်အဆင့် မဟုတ်တော့ ဖီးတော့ သိပ်မလာဘူး။

ဒါပေမဲ့ သူအာသာပြေ ကိုင်ပါစေ ဆိုပြီး အလိုက်သင့် နေပေးလိုက်တယ်။ လျှာတွေလည်ပင်းတွေ စုံသလောက်ရှိပြီး နှစ်ယောက်လုံးမျက်နှာလည်း အနမ်းရည်တွေ ရွှဲနေမှ ကျွန်တော့်ရဲ့ အကြိုက်ဆုံး အပိုင်း နို့ကို ဆင်းပါပြီ။ ညိုညို ထိပ်ဖူးလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီးခဲလိုက်တယ်။ ကလေးတစ်ယောက်ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျန်နို့တစ်လုံးကို မနာ့တနာလေး ချေပေးနေလိုက်တယ်။ နွယ်နီကတော့ ငရုတ်သီးများ စပ်သလို တရှီးရှီးနဲ့ပေါ့။ ချစ်တယ် လို့ ပြောလိုက် သေပါပြီလို့ ပြောလိုက် ကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောလိုက် တအင်းအင်း နဲ့ တိုးတိုးလေး ညည်းနေတယ်။ သူအသည်းခိုက်အောင် ကြိုက်နေပြီဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော့်အတွေ့အကြုံကို ဖောက်သည်ချချင်တယ်။ တချို့မိန်းကလေးတွေဟာ နို့စို့တာကို သူတို့ပစ္စည်းကို ကစားတာထက် ပိုကြိုက်ကြတယ်။ တချို့က နို့စို့ရင် အေးဆေးပဲ အောက်ပိုင်းကို ကစားမှ ခါခါပြီး ဖီးတွေတက်ကြတာ။

ကိုယ့်အဖော်ဘာကြိုက်လဲ အကဲခတ်ပေါ့ ကိုယ့်လူရာ။ နို့နှစ်လုံးကို စို့လိုက်၊ ထိပ်ဖူးလေးတွေကို လျက်လိုက်လုပ်နေတာ နွယ်နီလည်း အသံပေါင်းကို စုံနေတာပဲ။ လက်တစ်ဖက်က အောက်ကို ဆင်းပြီး လုံခြည်ထဲ နိူက်ချလိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ သူ့ပစ္စည်းကို စမ်းရတာပေါ့။ အမလေး ဘောင်းဘီတောင် ရွှဲနေတာပဲ။ လတ်စသတ်တော့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းက ကျွန်တော့်လိုပဲ ငတ်ပြတ်နေတာကိုး။ ဗိုက်သားလေးကို လိုက်နမ်း၊ အောက်ကလည်း ဘောင်းဘီအပြင်က ပွတ်ပေးပြီး မျက်နှာကို တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းလာခဲ့လိုက်တယ်။ သူကတော့ ပက်လက်ကြီး မျက်လုံးမှိတ်လို့ တရှူးရှူး တရှားရှားနဲ့။ အပေါ်ပိုင်းက နို့တွဲလောင်းနဲ့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ဖီးတက်နေပုံက တကယ့်ချစ်စရာလေးဗျာ။

မျက်မှောင်လေးကို ကျုတ်နေတာပဲ။ ဘောင်းဘီမချွတ်သေးပဲ သူ့ပေါင်ခြံလေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိလိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်တော့ သူက မူယာမာယာနဲ့ ပြန်ဆွဲနေသေးတယ်။ သူ့လက်ကို ဖယ်ပြီး ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ တကယ့်ကို တောဖြစ်လို့ ထူနေတာပါပဲ။ မဲမဲမှောင်မှောင် တောအုပ်ကြားထဲမှာ သူ့ညီမလေးကတော့ အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြိုနေလေရဲ့။ မြန်မာမိန်းကလေးပီပီ ပစ္စည်းကတော့ ညိုညစ်ညစ်ပါပဲ။ ကျွန်တော်တံတွေးကို မြိုချလိုက်တယ်။ မွှန်နေတဲ့ တဏှာစိတ်ကြောင့် သူ့ အမျိုးသမီးပစ္စည်းကို လျှာနဲ့ ကလိမယ်၊ စုပ်မယ်ပေါ့လေ။

ခေတ်စကားနဲ့ပြောရင် ဘာဂျာပေါ့။ အနားကပ်လိုက်တော့ ပုပ်ညှီညှီလေးဗျ။ အေးလေ မထင်မှတ်ဘဲ အိပ်ယာပေါ်ရောက်သွားတာဆိုတော့ သူလည်း ဘယ်ပြင်ဆင်ထားပါ့မလဲ။ နောက်မှ အားရပါးရ မှုတ်တော့မယ်။ သူ့ဘေးကို ပြန်လှဲပြီး ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပစ္စည်းကိုလည်း သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တော့ မလုပ်တတ် လုပ်တတ် နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ “အကြီးကြီးပဲနော်” တဲ့ ပြောပြီး ကျွန်တော့်ဟာကို မရဲတရဲ ခိုးကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့် သူ့ပေါင်ကြားထဲ ညာလက်ကို ထည့်ပြီး သူ့ပစ္စည်းကို လက်ညိုးလက်ခလယ်နဲ့ မွှေတော့တာပဲ။ အားပါးပါး။ ထန်လိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း။ ပစ္စည်းကို မွှေတာနဲ့ အလိုလို ပေါင်က ကားတက်လာတာ။

ကျွန်တော့် တုတ်ကိုလည်း ညှစ်လိုက်တာဗျာ သူ့လက်က။ ပါးစပ်ကလည်း ညည်းလိုက်တာစုံလို့။ မောင်ရယ် ဆိုတာတောင် ပါသေးတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သူ အကြောဆွဲတယ်တောင် ထင်တယ်။ “ငါတို့ ချစ်ကြတော့မယ်နော် နွယ်နီ” လို့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် လည်ကုတ်ကို ဆွဲဖက်ပြီး “မသိဘူးဟာ” ဆိုပြီး တစ်ခွန်းထဲ ပြောလို့ ကျွန်တော့်ကို တက်တက်မက်မက်ကြည့်နေတယ်။ ဒီလောက်ဆို လုံလောက်ပြီ။ ဘယ်မိန်းကလေးကမှ အောစာအုပ်ထဲကလို လိုးပါတော့ ရှင်ရယ် ဘာညာ မပြောဘူးဗျ။ ကျွန်တော့် ဗီရိုထဲက ကွန်ဒုံးအကောင်းစားလေး တစ်ခုကို ထယူလိုက်တယ်။ ထလိုက်တော့ ဖင်ပြောင်တာ သူငယ်ချင်းမရှေ့ နဲနဲတော့ ရှက်သား။ ဒီမှာ တလက်စတည်း ခင်ဗျားတို့ကို ပြောချင်သေးတယ်။ သူများသားသမီးကို မယူရသေးခင် ကိုင် မယ်ဆိုရင် အကောင်းဆုံးက ကွန်ဒုံးပဲဗျ။ သန္ဓေတားဆေးတွေက အမျိုးသမီးတွေကို ဟိုမုန်းအပြောင်းအလဲ ဖြစ်စေတယ်။

အလှပျက်တာတွေ၊ ကိုယအလေးချိတ်တက်တာတွေဖြစ်တယ်။ အရေးပေါ် တားဆေးတွေဆို ပိုဆိုးတယ်။ မတားရင်လည်း မတော်တဆကိုယ်ဝန်ရရင် လူမှုရေး အရှုပ်အထွေးတွေ ဖြစ်လာမယ်။ ကွန်ဒုံးသုံးတာ ဖီးတော့ နည်းနည်းပျက်တာပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ကျန်းမာရေး၊ လူမှုရေး လုံခြုံတယ်။ စွပ်ဖို့ မပျင်းကြနဲ့ ကိုယ့်ဆရာများ။ မာဂလောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ဟာကို လွယ်လင့်တကူပဲ စွပ်လိုက်တယ်။ ကိုယ့်ကောင်ကလည်း ဘယ်လောက်တောင် ထန်နေတယ်မသိ ခါရမ်းနေတာပဲ။ သူ့ပစ္စည်းဝလေးကို ထပြီး တေ့လိုက်တယ်။ “အားးးး…ရှီး…နာတယ် နာတယ်” ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝလေးပဲ ချော့ထည့်လိုက်တယ်။

အစပိုင်းတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ပေါ်ကနေ ညှောင့်ရင်း ချော့ထည့်ရတာပေါ့။ သူကတော့ ကျွန်တော့်အိပ်ရာခင်းကို အားကုတ်ဆွဲကုပ်ပြီး ကိုင်ထားတယ်။ စီးပိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်သွားတဲ့ ကျွန်တော့်ပစ္စည်းကို သူ့ဟာလေးက အထဲကနေ ညှစ်နေတယ်။ ကောင်းလိုက်တာများဗျာ စာနဲ့တောင် မရေးပြတက်ဘူး။ “ငါ့ကို ဖက်ထားပါနွယ်နီ” သူကျွန်တော့်ခါးကို ဆွဲဖက်တယ်။ မျက်နှာကို အောက်ငုံလိုက်ရင်း သူ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက် အောက်က လုပ်လိုက်နဲ့ တကယ့် ကာမစည်းစိမ် ပါပဲ။ နို့လေးကိုလည်း မထိတထိ လှမ်းလှမ်းဟပ်တယ်။ ၃ မိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးတဲ့အခါ သူအောက်နေ ပြန်တုန့်ပြန်နေတယ်။

အပေါ်ကဆောင့် ၊ အောက်ကဆောင့်ပေါ့လေ။ နွယ်နီပြီးတော့မယ်ထင်တယ်။ သူ့အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာပြီး၊ ညည်းသံတွေလည်း တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လာတယ်။ “ငစည် မြန်မြန်လုပ်ပေးပါ ချစ်ရယ်” “နင်ပြီးတော့မှာလား” “မသိဘူးဟာ” ကျွန်တော်လည်း အားရပါးရ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးတယ်။ ကိုယ်ပြီးသွားမှာ လည်း ကြောက်လို့ ထိန်းရသေးတယ်။ ကားထားပေးတဲ့ နွယ်နီ့ခြေထောက်ဟာရုတ်တရက် ထောင်တက်လာပြီး ကျွန်တော့်ခါးကို ခွပြီး ဖက်လိုက်တယ်။ အထဲက သူ့သားအိပ်ဝကလည်း လှုပ်လိုက်တာ ကျွန်တော့်ဟာကို မြွေမြိုနေသလိုပဲ။ ကျွန်တော့်ပါးကို အလုအယက်နမ်းနေပြီး တုန်တက်လာတဲ့ သူ့အသားတွေကို ကြည့်ပြီး သူပြီးသွားမှန်း ကျွန်တော်သိလိုက်ပါပြီ။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်အချက် ၂၀ လောက် ဆောင့်လိုက်ရော ကျွန်တော်လည်း ပြီးထွက်သွားတယ်။ ဘာနဲ့မှမတူတဲ့ အရသာ။

ကျွန်တော့် ခုတင်ဆို တဝုန်းဝုန်းနဲ့ဗျ။ သူ့အပေါ်မှာပဲ ခဏ စိမ်နေသေးတယ်။ အကြာကြီးတော့ နေလို့မဖြစ်။ ကွန်ဒုံးကို ထချွတ်ရသေးတာကိုး။ ပြီးတော့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ သူ့ဘေးနားလှဲပြီး နွယ်နီ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းထားတယ်။ “နင်ကောင်းရဲ့လား နွယ်နီ” မသိဘူးဟာ ဆိုတဲ့ တစ်ခွန်းထဲ ပြောပြီး ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမျက်နှာကို ဝှက်ထားတယ်။ သူ့နဖူးကို ငုံနမ်းပြီး ချွဲတွေရွှဲနေတဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြောမနာဆိုမနာ မောင်နှမလို သူငယ်ချင်းနှ်စ်ယောက် ခုတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့။ ရင်ခုန်တာ ခုထိကို မရပ်သေးဘူး။ သူကတော့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို ခိုးနမ်းနေတယ်။ ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

အားရပါးရ

ငါ သိပ္ အထီးက်န္တယ္ သူငယ္ခ်င္း…. ဒါေၾကာင့္နင့္ကို ငါ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္” လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ေတာ့ ႏြယ္နီက ကြၽန္ေတာ့္ကို အေၾကာင္သား ၾကည့္ေနတယ္။“နင္က အထီးက်န္ရေအာင္ ရည္းစားႀကီး ငုတ္တုတ္နဲ႔ေလ။ ငါက အသည္းကြဲေနတာဟဲ့” “ငါ့ရည္းစားက ႏိုင္ငံျခားမွာေလ။ ၾကာၿပီဟ။ ငါက ရည္းစားရွိတယ္လို႔ နာမည္ပဲရွိတာ။ ငါေျပာတာ နင္သေဘာေပါက္ပါတယ္ ႏြယ္နီရာ” ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ႏြယ္နီက ငယ္ငယ္ကတည္းက ေမာင္ႏွမလို ေနခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ရည္းစားရႈပ္တယ္ဆိုေပမဲ့ ႏြယ္နီ႔ကိုေတာ့ ေမာင္ႏွမလိုသာ ဆက္ဆံတယ္။ ေယာက်ၤားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပဲ ခ်စ္တယ္။ ဟိုေကာင္ေတြနဲ႔ ေဘာလုံးသြားမကန္ျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆို ႏြယ္နီ႔အိမ္သြား၊ သူေကြၽးတဲ့မုန႔္စား၊ ေခြၾကည့္ေနက်။ ႏြယ္နီက ကြၽန္ေတာ့္ကို ႀကိဳက္ေနတယ္လို႔ ေဘာ္ဒါေတြက ေနာက္က်ရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္က ဘုၾကည့္ၾကည့္တာ။

ကြၽန္ေတာ္ တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႔ ရႈပ္ေပမဲ့ သူ႔ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အမ်ားႀကီးေတြထဲက တစ္ေယာက္ အျဖစ္မခံပါ။ သူ႔အေပၚထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အခ်စ္က ဒီလို။ သူ႔အေမနဲ႔လည္း ကြၽန္ေတာ္က ခင္တယ္။ ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ကေလးေတြမဟုတ္ၾကေတာ့။ ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္ ၃၀ နီးပါး။ ကြၽန္ေတာ္က အိုင္တီ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ေဆာ့ဖ္ဝဲအင္ဂ်င္နီယာ။ ႏြယ္နီက နာမည္ေက်ာ္ ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ ေကာင္တာထိုင္သူ။ငယ္ငယ္ကေလာက္ မတြဲျဖစ္ေတာ့။ တခါတေလ အြန္လိုင္းက စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြလည္း မဟုတ္ၾကေတာ့ သူ႔အိမ္ ဝင္ခ်င္တိုင္း ဝင္ေနတာလည္း မသင့္ေတာ္ေတာ့။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဇာတိၿမိဳ႕ငယ္ေလးက ေျပာင္းသြားၿပီေလ။ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ၾကား ေနာက္ထပ္ အလွမ္းကြာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း ေနာက္တစ္ခုက သူ႔ရည္းစားပါ။

ဒီေကာင္က ေတာ္ေတာ္ေဂ်ႀကီးတယ္။ ႏြယ္နီပဲ မိတ္ဆက္ေပးလို႔ သိတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ဘဲ ဆိုၿပီး ခင္ခင္မင္မင္ ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဖက္လဲတကင္းေနတာ ႀကိဳက္ပုံမေပၚ။ ဒီေကာင္ စိတ္မခ်လည္း မခ်ခ်င္စရာ။ ႏြယ္နီက ငယ္ငယ္ကတည္းက မိုက္တာ။ ခုလို အသက္သုံးဆယ္ ဆိုေတာ့ တင္ေတြ ရင္ေတြက ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ မ်က္စိထဲျမင္ေအာင္ ေျပာရရင္ ဗမာႀကိဳက္ ခပ္တစ္တစ္ ငါးရံ႕ကိုယ္လုံးမ်ိဳး။ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမ မ်က္ႏွာကေတာ့ သိပ္အလွႀကီးမဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ႐ုပ္ဆိုးတဲ့အထဲလည္း မပါဘူး။ တစ္ရက္ႏြယ္နီ ဖုန္းဆက္တယ္။ ဖုန္းကို ကြၽန္ေတာ္ စၿပီး ေျဖကတည္းက ငိုေတာ့တာပဲ။ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာမလားပဲ ကြၽန္ေတာ့္အထင္။ ကြၽန္ေတာ္က “ဟဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဘာျဖစ္တာလည္း ငါ့ကို ေျပာစမ္း။ နင့္အေမ ေနမေကာင္းဘူးလား ” ဘာညာ ေမးတာေပါ့။ ႏြယ္နီမ က ဟင့္အင္း လို႔ေျပာၿပီး ငိုပဲ ငိုေနတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ “ငါ့ကို သူထားသြားၿပီဟယ္” လို႔ တစ္ခြန္းေျပာတယ္။ သနားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အပ်ိဳႀကီးမမေတာ့ ရည္းစားဦးမွာ ခံရရွာၿပီ။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူေပါ့ေပါ့ ပါးပါးျဖစ္ေအာင္ ျပန္ေျပာေပးပါတယ္။ “အမယ္ေလးဟယ္ ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္တာမ်ား။ ငါဆို ခဏခဏ ရည္းစားထား၊ ခဏခဏ ျပတ္ နဲ႔ အသဲကြဲတာ ႐ိုးေနၿပီ ေအးေဆးေပါ့ ႏြယ္နီရာ” “မတူဘူးဟဲ့။ ငါကမိန္းကေလး” “မိန္းကေလးေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနနဲ႔။ ဒီတစ္ပတ္ ႐ုံးပိတ္ရက္ ငါ့ဆီလာခဲ့။ ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ငါ့အခန္းမွာ ေဟာ့ေပါ့ လုပ္စားၾကမယ္။ နင္စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေပါ့” တကယ္ဆို ႏြယ္နီ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ မေခၚခဲ့သင့္ပါဘူး။ ဒီလိုသာ မေခၚခဲ့ဘူးဆိုရင္ ႏြယ္နီလည္း ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တိတ္တိတ္ပုန္း ရည္းစား အျဖစ္ မ်က္ႏွာငယ္ရမွာ မဟုတ္သလို၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ ခ်စ္သူကို သစၥာေဖာက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။

သူဟိုတယ္မွာ နားရက္ရေတာ့ ေက်ာက္ေျမာင္းက ကြၽန္ေတာ့္တိုက္ခန္းကို ဟင္းခ်က္စရာေတြနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ သူတံခါးေခါက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ရာထဲမွာ ေကြးေကာင္းတုန္း။ ႏြယ္နီ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ အခန္းတံခါး ထဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး အိပ္ယာထဲ ျပန္ဝင္ေခြေနလိုက္တယ္။ ႏြယ္နီက ဝယ္လာတဲ့ ဟင္းခ်က္စရာေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ေရခဲေသတၱာေလးထဲ သြားထည့္ေနတယ္။ ေနာက္ေဖးမွာ ကေတာက္၊ ကေတာက္နဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အိပ္ရာထဲ ဆက္ေကြးေနလိုက္တယ္။ “နင့္ကို ငါမနက္ကတည္းက ဖုန္းဆက္ထားတယ္။ ခုထိ အိပ္ရာထားမွာပဲလား ငစည္ ရဲ႕။ ထေတာ့ဟာ” ။

ႏြယ္နီက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ အခန္းဝမွာ ရပ္ေနတယ္။ မနက္ခင္းေနေရာင္ ျဖာက်ေနခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုယ္လုံးအလွကလည္း ထင္းေနတာပဲ။ ငါးရံ႕ကိုယ္လုံး တစ္တစ္ေလးကို ျမန္မာဝတ္စုံဝတ္ထားေတာ့ ကိုယ္လုံး အလွကေပၚ တာေပါ့။ ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္လုံးကို ခံစားေနရင္း ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရည္းစားကိုယ္ေတာင္ သစၥာေဖာက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာတယ္။ “ဟဲ့ မထ ေသးဘူးလား။ ငါလာေစာင္ဆြဲလွန္ရမလား” “မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔ ထၿပီထၿပီ” ႏြယ္နီက ေျပာလို႔ရတာမဟုတ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကလိုဆိုၿပီး ေစာင္ဆို ဇက္ကနဲ လာဆြဲလွန္မွဟုတ္ေပ့ျဖစ္မယ္။ သူ႔ကိုယ္လုံးနဲ႔ တင္သား၊ ရင္သား ေကာက္ေၾကာင္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ပစၥည္းက ဒိန္းမတ္ ျဖစ္ေနတာ။ ကမူးရႉးထိုးထၿပီး သူ႔ေဘးကေန အခန္းအျပင္ကို မ်က္ႏွာသစ္ ေရမိုးခ်ိဳးဖို႔ ထြက္လိုက္တယ္။

သူ႔နားက အျဖတ္မွာ တစ္သက္လုံး သူ႔အေပၚ သန႔္ရွင္းလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ စၿပီးေတာ့ ကစားေတာ့တာပဲ။ “အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရဘူး။ အသားမဲမ” ဆိုၿပီး ပါးကို လိမ္ဆြဲလိုက္တာ။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုႀကီး ျဖစ္သြားလဲမသိ။ ေရေမႊးနံ႔နဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခြၽးနံ႔၊ ကိုယ္သင္းနံ႔ ေရာေနတဲ့ ရနံ႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖ်ားေယာင္းတာ ျဖစ္မယ္။ သူကေတာ့ သတိေတာင္ ထားမိရဲ႕လား မသိဘူး။ “ေခြးေကာင္ငစည္ေရ လူအသားဟဲ့ နာတယ္။ ဒါနဲ႔ နင့္ တီရွပ္အေဟာင္း တစ္ထည္ ငါ့ကို ေပးစမ္းပါ။ ငါ့အက်ႌ ပူတယ္။ နင္ေရခ်ိဳးေနတုန္း ငါလဲထားမလို႔” “ငါ့ ဗီ႐ိုထဲမွာ ရွာလိုက္” ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္မွ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္တယ္။ ကိုဖိုးေထာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ပစၥည္းကို ႏြယ္နီမ မျမင္ေအာင္ အတင္း ေပါင္ၾကားညႇပ္ၿပီး လိန္က်စ္က်စ္နဲ႔ ထြက္လာရတာကိုး။ ကြၽန္ေတာ္က ငရႈပ္လို႔သာ ေျပာတာပါ။ အလုပ္ေတြကမ်ား၊ ခရီးက ဆက္တိုက္ထြက္ရ။ အရင္က ခ်ိန္းခ်ိန္း ခ်စ္ေနၾက ရည္းစားကလည္း ႏိုင္ငံျခားသြားေနတာ ၂ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ေျပာရရင္ လိင္ရမက္အာသာအျပည့္ အသက္ ၃၀ တန္း ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ပါ။

အရင္က ဒီေလာက္ထန္ေနရင္ လက္နဲ႔ ဂြင္းတိုက္ရင္း စိတ္ေျဖလိုက္တာပဲ။ ခုလည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ လုပ္မလို႔ ေက်ာက္ခဲလို မာေနတဲ့ ညီေလးကို ကိုင္လိုက္ေသးတယ္။ ဘာလို႔မွန္းေတာ့ မသိဘူး တစ္ခုခု လုပ္ရေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ထဲထင္ေနတာမို႔ မလုပ္လိုက္ေတာ့ဘူး။ ေရကိုပဲ တဝုန္းဝုန္းခ်ိဳးလိုက္ေတာ့တယ္။ ၾကည္လင္လန္းဆန္းသြားတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ အဝတ္အစားလဲၿပီးေတာ့ ႏြယ္နီ႔ကို ေအာ္ေခၚလိုက္တယ္။ ငါဝရန္တာမွာ ငစည္ေရလို႔ ျဖန္ထူးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တီရွပ္ပြပြႀကီးထဲမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းေနတဲ့ ႏြယ္နီမ က ဝရန္တာမွာ။ ပိတ္ရက္ လမ္းေပၚမွာ ေဘာလုံးကန္ေနတဲ့ ကေလးေတြကို ေငးေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဝရန္တာကို လိုက္သြားလိုက္တယ္။ “ဟဲ့ ငါနင့္ဖို႔ မုန႔္ဟင္းခါး ဝယ္လာတယ္။ အုပ္ေဆာင္းထဲမွာ သြားစားလိုက္” “ဘာလို႔လည္းမသိဘူး မစားခ်င္ဘူးဟာ” ဘယ္စားခ်င္ပါ့မလဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အာ႐ုံက ရမက္ဆႏၵေတြနဲ႔ ေသြးတိုးေနတာကိုး။

ဝရန္တာသံပန္းဘက္ကို လွည့္ၿပီး ေက်ာေပးထားတဲ့ ႏြယ္နီ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ကေန ခါးကို ဖက္ထားလိုက္တယ္။ “ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အထီးက်န္တာ နင္သိပါတယ္ႏြယ္နီရာ၊ ငါ့ကို အေဖာ္လာလုပ္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” ကြၽန္ေတာ္ဘာေတြ ေျပာမိမွန္းမသိ။ စိတ္ထဲရွိရာ ေျပာၿပီး၊ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဆိုၿပီး ဖက္ခ်လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ့ သူမ႐ုန္းပါဘူး။ “နင္သူ႔ကို သစၥာရွိရမယ္ေလ။ ငစည္ရဲ႕” တဲ့ ဒါပဲေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖက္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို အေပၚကေန အုပ္ကိုင္ထားတယ္။ သူ႔ေရေမႊးနဲ႔ ေခြၽးနံ႔ေပါင္းထားတဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႔က ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ႐ူးမတက္ပဲ။ ေအာက္က ပစၥည္းကလဲ အေရးထဲ ထိန္းကနဲ ေထာင္တက္လာလို႔ ေနာက္ကို ဆုတ္ထားရေသးတယ္။ ဖက္သာဖက္ထားရတယ္ ကုန္းကြကြႀကီး။

သူ႔လက္ကို ဆြဲၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဆြဲေခၚလာလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ပုံစံနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တိတ္တဆိတ္ႀကီးကို ရပ္ေနၾကတယ္။ ဘာမွ မေျပာျဖစ္။ ကြၽန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းဝက သူ႔ နဖူးထားမွာ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ဆင့္ လႈပ္ရွားတယ္။ နဖူးေလးကို နမ္းလိုက္တာ။ ခက္ကေတာ့ ခါးကို ဖက္ထားလိုက္တာေပါ့။ ေမးေစ့ကေန သူ႔ေခါင္းကို ေမာ့ၿပီး ႏူတ္ခမ္းကို အသာနမ္းလိုက္တယ္။

သူေခါင္းယမ္းၿပီးေရွာင္လိုက္ေတာ့ လည္ပင္းကို သြားထိတယ္။ “သူငယ္ခ်င္းရယ္ နင့္ကို ငါ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခ်စ္ေနတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ငါ့ကို မျမဴဆြယ္ပါနဲ႔ေတာ့။ နင့္မွာလည္း လက္ထပ္မယ့္ မိန္းကေလးနဲ႔ပါ မစည္ရယ္။ ငါ့ကို မခ်စ္ႏိုင္လည္း တန္ဘိုးေလးထားပါဟာ” လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေလး ဝင္ၿပီး တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ ငိုေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဆို ဘာလုပ္မလဲ။ လူကလည္း ထန္ေနၿပီ။ ရင္ခြင္ထဲက တစ္သက္လုံး ေမာင္ႏွမလို ေနလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ကို မျမဴဆြယ္ပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းပန္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္သတဲ့။ ေက်ာကိုလည္း သိုင္းၿပီး ဖက္ထားေသး။ ကြၽန္ေတာ့္ တဏွာက ကြၽန္ေတာ့္ ဆင္ျခင္တုံတရားကို ႏိုင္သြားၿပီဆိုတာ သိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္က်သြားပါၿပီ။ “ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဘာမွ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္” လို႔ တုန္တုန္ယီယီ အသံႀကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔ေမးဖ်ားကို ဆက္ကနဲ ဆြဲေမာ့လိုက္တယ္။ ေအာက္က ညီေလးကလည္း မာဂေလာင္ေနၿပီ။

သူ႔ဆီးစပ္ကို သြားေထာက္ေနတာ။ ႏြယ္နီမ က ရီေဝေဝနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္တယ္။ အိေထြးေနတဲ့ သူ႔ႏူတ္ခမ္းကို အာသာျပင္းျပင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္စုပ္ခ်လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိပ္တက္မက္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔။ အရာအားလုံးဟာ အေရာင္ေတြ ေတာက္လာသလို။ ေဘးဘီကို ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားတာေတာင္မွ အေရာင္ေတြ တျဖက္ျဖတ္လင္းေနတယ္။ သူ႔အေပၚႏူတ္ခမ္းေလးကို ျဖည္းျဖည္းေလး မွ်ဥ္းစုပ္ေနတုန္း၊ ႏြယ္နီ က ကြၽန္ေတာ့္ ေအာက္ႏူတ္ခမ္းကို ျပတ္မတက္ကို ျပန္စုပ္ေနတယ္။ ေအးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းလည္း ရည္းစားတစ္ေယာက္ ျပတ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းတာေလာက္ေတာ့ ကြၽမ္းက်င္ေရာေပါ့။ သူ႔ပါးစပ္ထဲ ကြၽန္ေတာ့္လွ်ာကို မထိတထိ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔သြားေလးေတြၾကားထဲ ဝင္ၿပီး သူ႔လွ်ာကို သြားထိလိုက္တာ။ ခဏေနေတာ့ သူ႔လွ်ာကြၽန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ပိုင္ေလာက္ၿပီဆိုမွ သူ႔လွ်ာေလးကို စုပ္ထည့္လိုက္တာ။

ႏြယ္နီဟာ အသားေတြကို တုန္လို႔။ ခင္ဗ်ား ရည္းစားကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်စ္သူကို ျဖစ္ျဖစ္ လွ်ာျခင္းစုပ္တာ စမ္းၾကည့္သင့္တယ္ ကိုယ့္လူ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွာဘူးအနမ္းကေတာ့ နာရီဝက္ေလာက္ကို ၾကာမယ္။ သူ႔နား႐ြက္ကို လွ်ာနဲ႔ ကလိေတာ့ “ယားတယ္ စည္သူရယ္” လို႔ ညည္းသံေလးနဲ႔ ကန႔္ကြက္ေနတယ္။ ခက္တာက မ႐ုန္းတာပဲ။ မ႐ုန္းရင္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဆက္လုပ္ၿပီးသားပဲ။ လည္ပင္းကို လွ်ာေလးနဲ႔ ရက္ေပးလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ဆံပင္ ကို ကိုင္၊ အသာေလးဖြေပးၿပီး “ခ်စ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းရယ္” လို႔ ႏြယ္နီညည္းေနတယ္။ ကဲ မရေတာ့ဘူး ေဟ့။ သူဝတ္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္တီရွပ္ ပြပြႀကီးကို လွန္ၿပီး ခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္။ မနက္က အဝတ္လဲထားေတာ့ ဘရာ ကိုပါ ခြၽတ္ထားတယ္ထင္တယ္။ ဘုရားသခင္…. သိပ္လွတဲ့ ရင္သားပါလား။ ႀကီးတာလည္း မဟုတ္၊ ေသးတာလည္းမဟုတ္။ ဆူၿဖိဳးေနတဲ့ ရင္သား။

ကြၽန္ေတာ္နမ္းဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနေအာင္ ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္းခုန္ေနတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြဟာ ပန္းေရာင္ေတာ့ မသန္းေတာ့ဘူး။ ေအးေပါ့ေလ သူ႔ဘဲက စို႔မွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို ပစ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ ငတိကို “ေစာက္သုံးမက်တဲ့ေကာင္” ဆိုၿပီး စိတ္ထဲက က်ိန္ဆဲလိုက္တယ္။ “ဘာေတြ လုပ္ေနတာလည္း စည္သူရယ္” ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လက္ဖ်ားေတြကို သူညႇစ္တယ္။ ထုံးစံအတိုင္း မ႐ုန္းပါဘူး။ လိင္ကိစၥကို လူသား၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္တစ္ခုအျဖစ္သာ သေဘာထားေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕မွာ သူငယ္ခ်င္းခ်င္း အျမတ္ထုတ္တာလို႔ ေျပာၾကတဲ့ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆက္ဆံေရးတမ်ိဳးရွိတယ္။

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း လို ခင္ခင္မင္မင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ကူညီၾကတယ္။ ႀကဳံရင္ ႀကဳံသလို တူတူအိပ္ၾကတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ထန္ရင္ ထန္သလို အေၾကာင္းညီၫြတ္ရင္ ေဘာင္းဘီခြၽတ္ၾကတယ္ေပါ့ေလ။ ဒီလို လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆက္ဆံေရးကို ေရွး႐ိုးစြဲ အယူရွိသူေတြ၊ ဘာသာတရား ကိုင္းရႈိင္းသူေတြကေတာ့ တိရစာၦန္ေတြလို အက်င့္ရွိသူေတြလို႔ ေျပာဆို ခ်ိဳးဖဲ့ၾကတယ္။

လူသားဝါဒီေတြ ကေတာ့ ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္ လူသားႏွစ္ဦး႐ိုး႐ိုးသားသား လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဆက္ယွက္ၾကတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္တဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းလို ဆက္ဆံေရးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကိုမွ တအားႀကီး သေဘာက်တယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လိင္အဂၤါျခင္း ဆက္ယွက္ တက္မက္ ခ်င္တာ တစ္ခုတည္း၊ အိပ္ရာထဲ ဆြဲသြင္းျခင္းတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ အင္မတန္ မြန္ျမတ္တဲ့ ေမတၱာတရားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ စကား “ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားလုံး ကတိကဝတ္ကို အသုံးခ်တာကမွ ယုတ္မာတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ဝုန္းၾကတာ ဘယ္သူမွ မထိခိုက္ဘူးဆိုရင္ လုပ္ေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္တာပါပဲ။ ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ခ်စ္တယ္ လို႔ တစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ငါတို႔အထီးက်န္ေနတုန္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အေဖာ္လုပ္ၾကပါစို႔လို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရင္း အားရပါးရ ႏူတ္ခမ္းျခင္း နမ္းေနတာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏြယ္နီလည္း အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းေနပါၿပီ။

“ခ်စ္တယ္ ငစည္ရယ္” ဆိုၿပီး သူညည္းညည္းေနတာကို ကြၽန္ေတာ္ ၾကားသားပဲ။ မေသခ်ာေသးပဲနဲ႔ ဒီစကားကို ကြၽန္ေတာ္ မသုံးခ်င္ဘူး။ “နင္ဘာလို႔ သိပ္လွတာလဲ ႏြယ္နီရယ္” လို႔ သူ႔နား႐ြက္နားကို ကပ္ေျပာရင္း နားထဲကို လွ်ာေလးထည့္လိုက္တယ္။ သူ႔ေခြၽးနံ႔က နည္းနည္းေတာ့ ညႇီတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ မိန္းမေတြရဲ႕ ေခြၽးနံ႔ကို ႀကိဳက္တယ္ဗ်။ ခုမွပဲ သိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အပ်ိဳႀကီးမမ က တကယ့္ အထန္ ပဲဗ်။ နားထဲကို လွ်ာပဲ ထည့္ရေသးတယ္ ညည္းသံကို စုံေနတာပဲ။ မေတာ္တဆလိုလို နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ေပါင္ၾကားက ပစၥည္းကို မထိတထိကိုင္ေနတယ္။ သူကိုင္ခ်င္ေနတာသိသားပဲ။ မိန္းကေလးကေတာ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္မွာ ကိုယ့္ပစၥည္းကို လာကိုင္ပါ့မလား။ ႏူတ္ခမ္းကို ျပန္စုပ္ေပးလိုက္ရင္း သူ႔လက္ကို အသာယူလို႔ ပစၥည္းေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ေတာ့ လုပ္ေပးရွာပါတယ္။ သိပ္ေတာ့ ကြၽမ္းက်င္အဆင့္ မဟုတ္ေတာ့ ဖီးေတာ့ သိပ္မလာဘူး။

ဒါေပမဲ့ သူအာသာေျပ ကိုင္ပါေစ ဆိုၿပီး အလိုက္သင့္ ေနေပးလိုက္တယ္။ လွ်ာေတြလည္ပင္းေတြ စုံသေလာက္ရွိၿပီး ႏွစ္ေယာက္လုံးမ်က္ႏွာလည္း အနမ္းရည္ေတြ ႐ႊဲေနမွ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အႀကိဳက္ဆုံး အပိုင္း ႏို႔ကို ဆင္းပါၿပီ။ ညိဳညိဳ ထိပ္ဖူးေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံၿပီးခဲလိုက္တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စို႔ၿပီး လက္တစ္ဖက္နဲ႔ က်န္ႏို႔တစ္လုံးကို မနာ့တနာေလး ေခ်ေပးေနလိုက္တယ္။ ႏြယ္နီကေတာ့ င႐ုတ္သီးမ်ား စပ္သလို တရွီးရွီးနဲ႔ေပါ့။ ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ ေသပါၿပီလို႔ ေျပာလိုက္ ေကာင္းလိုက္တာလို႔ ေျပာလိုက္ တအင္းအင္း နဲ႔ တိုးတိုးေလး ညည္းေနတယ္။ သူအသည္းခိုက္ေအာင္ ႀကိဳက္ေနၿပီဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ့္အေတြ႕အႀကဳံကို ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြဟာ ႏို႔စို႔တာကို သူတို႔ပစၥည္းကို ကစားတာထက္ ပိုႀကိဳက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ႏို႔စို႔ရင္ ေအးေဆးပဲ ေအာက္ပိုင္းကို ကစားမွ ခါခါၿပီး ဖီးေတြတက္ၾကတာ။

ကိုယ့္အေဖာ္ဘာႀကိဳက္လဲ အကဲခတ္ေပါ့ ကိုယ့္လူရာ။ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို စို႔လိုက္၊ ထိပ္ဖူးေလးေတြကို လ်က္လိုက္လုပ္ေနတာ ႏြယ္နီလည္း အသံေပါင္းကို စုံေနတာပဲ။ လက္တစ္ဖက္က ေအာက္ကို ဆင္းၿပီး လုံျခည္ထဲ ႏိူက္ခ်လိုက္တယ္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအေပၚကေန သူ႔ပစၥည္းကို စမ္းရတာေပါ့။ အမေလး ေဘာင္းဘီေတာင္ ႐ႊဲေနတာပဲ။ လတ္စသတ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ ငတ္ျပတ္ေနတာကိုး။ ဗိုက္သားေလးကို လိုက္နမ္း၊ ေအာက္ကလည္း ေဘာင္းဘီအျပင္က ပြတ္ေပးၿပီး မ်က္ႏွာကို တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ပက္လက္ႀကီး မ်က္လုံးမွိတ္လို႔ တရႉးရႉး တရွားရွားနဲ႔။ အေပၚပိုင္းက ႏို႔တြဲေလာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဖီးတက္ေနပုံက တကယ့္ခ်စ္စရာေလးဗ်ာ။

မ်က္ေမွာင္ေလးကို က်ဳတ္ေနတာပဲ။ ေဘာင္းဘီမခြၽတ္ေသးပဲ သူ႔ေပါင္ၿခံေလးကို လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိလိုက္တယ္။ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ေတာ့ သူက မူယာမာယာနဲ႔ ျပန္ဆြဲေနေသးတယ္။ သူ႔လက္ကို ဖယ္ၿပီး ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။ တကယ့္ကို ေတာျဖစ္လို႔ ထူေနတာပါပဲ။ မဲမဲေမွာင္ေမွာင္ ေတာအုပ္ၾကားထဲမွာ သူ႔ညီမေလးကေတာ့ အရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ႀကိဳေနေလရဲ႕။ ျမန္မာမိန္းကေလးပီပီ ပစၥည္းကေတာ့ ညိဳညစ္ညစ္ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တံေတြးကို ၿမိဳခ်လိုက္တယ္။ မႊန္ေနတဲ့ တဏွာစိတ္ေၾကာင့္ သူ႔ အမ်ိဳးသမီးပစၥည္းကို လွ်ာနဲ႔ ကလိမယ္၊ စုပ္မယ္ေပါ့ေလ။

ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရင္ ဘာဂ်ာေပါ့။ အနားကပ္လိုက္ေတာ့ ပုပ္ညႇီညႇီေလးဗ်။ ေအးေလ မထင္မွတ္ဘဲ အိပ္ယာေပၚေရာက္သြားတာဆိုေတာ့ သူလည္း ဘယ္ျပင္ဆင္ထားပါ့မလဲ။ ေနာက္မွ အားရပါးရ မႈတ္ေတာ့မယ္။ သူ႔ေဘးကို ျပန္လွဲၿပီး ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ပုဆိုးကို ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ပစၥည္းကိုလည္း သူ႔လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ မလုပ္တတ္ လုပ္တတ္ နဲ႔ ဂြင္းတိုက္ေပးေနတယ္။ “အႀကီးႀကီးပဲေနာ္” တဲ့ ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဟာကို မရဲတရဲ ခိုးၾကည့္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အလိုက္သင့္ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ညာလက္ကို ထည့္ၿပီး သူ႔ပစၥည္းကို လက္ညိဳးလက္ခလယ္နဲ႔ ေမႊေတာ့တာပဲ။ အားပါးပါး။ ထန္လိုက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း။ ပစၥည္းကို ေမႊတာနဲ႔ အလိုလို ေပါင္က ကားတက္လာတာ။

ကြၽန္ေတာ့္ တုတ္ကိုလည္း ညႇစ္လိုက္တာဗ်ာ သူ႔လက္က။ ပါးစပ္ကလည္း ညည္းလိုက္တာစုံလို႔။ ေမာင္ရယ္ ဆိုတာေတာင္ ပါေသးတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ အေၾကာဆြဲတယ္ေတာင္ ထင္တယ္။ “ငါတို႔ ခ်စ္ၾကေတာ့မယ္ေနာ္ ႏြယ္နီ” လို႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ လည္ကုတ္ကို ဆြဲဖက္ၿပီး “မသိဘူးဟာ” ဆိုၿပီး တစ္ခြန္းထဲ ေျပာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို တက္တက္မက္မက္ၾကည့္ေနတယ္။ ဒီေလာက္ဆို လုံေလာက္ၿပီ။ ဘယ္မိန္းကေလးကမွ ေအာစာအုပ္ထဲကလို လိုးပါေတာ့ ရွင္ရယ္ ဘာညာ မေျပာဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္ ဗီ႐ိုထဲက ကြန္ဒုံးအေကာင္းစားေလး တစ္ခုကို ထယူလိုက္တယ္။ ထလိုက္ေတာ့ ဖင္ေျပာင္တာ သူငယ္ခ်င္းမေရွ႕ နဲနဲေတာ့ ရွက္သား။ ဒီမွာ တလက္စတည္း ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ သူမ်ားသားသမီးကို မယူရေသးခင္ ကိုင္ မယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆုံးက ကြန္ဒုံးပဲဗ်။ သေႏၶတားေဆးေတြက အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဟိုမုန္းအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစတယ္။

အလွပ်က္တာေတြ၊ ကိုယအေလးခ်ိတ္တက္တာေတြျဖစ္တယ္။ အေရးေပၚ တားေဆးေတြဆို ပိုဆိုးတယ္။ မတားရင္လည္း မေတာ္တဆကိုယ္ဝန္ရရင္ လူမႈေရး အရႈပ္အေထြးေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ကြန္ဒုံးသုံးတာ ဖီးေတာ့ နည္းနည္းပ်က္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး လုံၿခဳံတယ္။ စြပ္ဖို႔ မပ်င္းၾကနဲ႔ ကိုယ့္ဆရာမ်ား။ မာဂေလာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဟာကို လြယ္လင့္တကူပဲ စြပ္လိုက္တယ္။ ကိုယ့္ေကာင္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထန္ေနတယ္မသိ ခါရမ္းေနတာပဲ။ သူ႔ပစၥည္းဝေလးကို ထၿပီး ေတ့လိုက္တယ္။ “အားးးး…ရွီး…နာတယ္ နာတယ္” ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဝေလးပဲ ေခ်ာ့ထည့္လိုက္တယ္။

အစပိုင္းေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေပၚကေန ေညႇာင့္ရင္း ေခ်ာ့ထည့္ရတာေပါ့။ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္ရာခင္းကို အားကုတ္ဆြဲကုပ္ၿပီး ကိုင္ထားတယ္။ စီးပိုင္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္သြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းကို သူ႔ဟာေလးက အထဲကေန ညႇစ္ေနတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာမ်ားဗ်ာ စာနဲ႔ေတာင္ မေရးျပတက္ဘူး။ “ငါ့ကို ဖက္ထားပါႏြယ္နီ” သူကြၽန္ေတာ့္ခါးကို ဆြဲဖက္တယ္။ မ်က္ႏွာကို ေအာက္ငုံလိုက္ရင္း သူ႔ပါးေလးကို နမ္းလိုက္ ေအာက္က လုပ္လိုက္နဲ႔ တကယ့္ ကာမစည္းစိမ္ ပါပဲ။ ႏို႔ေလးကိုလည္း မထိတထိ လွမ္းလွမ္းဟပ္တယ္။ ၃ မိနစ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးတဲ့အခါ သူေအာက္ေန ျပန္တုန႔္ျပန္ေနတယ္။

အေပၚကေဆာင့္ ၊ ေအာက္ကေဆာင့္ေပါ့ေလ။ ႏြယ္နီၿပီးေတာ့မယ္ထင္တယ္။ သူ႔အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းလာၿပီး၊ ညည္းသံေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း က်ယ္လာတယ္။ “ငစည္ ျမန္ျမန္လုပ္ေပးပါ ခ်စ္ရယ္” “နင္ၿပီးေတာ့မွာလား” “မသိဘူးဟာ” ကြၽန္ေတာ္လည္း အားရပါးရ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေပးတယ္။ ကိုယ္ၿပီးသြားမွာ လည္း ေၾကာက္လို႔ ထိန္းရေသးတယ္။ ကားထားေပးတဲ့ ႏြယ္နီ႔ေျခေထာက္ဟာ႐ုတ္တရက္ ေထာင္တက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို ခြၿပီး ဖက္လိုက္တယ္။ အထဲက သူ႔သားအိပ္ဝကလည္း လႈပ္လိုက္တာ ကြၽန္ေတာ့္ဟာကို ေႁမြၿမိဳေနသလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးကို အလုအယက္နမ္းေနၿပီး တုန္တက္လာတဲ့ သူ႔အသားေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူၿပီးသြားမွန္း ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္အခ်က္ ၂၀ ေလာက္ ေဆာင့္လိုက္ေရာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ၿပီးထြက္သြားတယ္။ ဘာနဲ႔မွမတူတဲ့ အရသာ။

ကြၽန္ေတာ့္ ခုတင္ဆို တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ဗ်။ သူ႔အေပၚမွာပဲ ခဏ စိမ္ေနေသးတယ္။ အၾကာႀကီးေတာ့ ေနလို႔မျဖစ္။ ကြန္ဒုံးကို ထခြၽတ္ရေသးတာကိုး။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ပဲ သူ႔ေဘးနားလွဲၿပီး ႏြယ္နီ႔ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းထားတယ္။ “နင္ေကာင္းရဲ႕လား ႏြယ္နီ” မသိဘူးဟာ ဆိုတဲ့ တစ္ခြန္းထဲ ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာကို ဝွက္ထားတယ္။ သူ႔နဖူးကို ငုံနမ္းၿပီး ခြၽဲေတြ႐ႊဲေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေလးေတြကို သုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ေျပာမနာဆိုမနာ ေမာင္ႏွမလို သူငယ္ခ်င္းႏွ္စ္ေယာက္ ခုေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွာ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔။ ရင္ခုန္တာ ခုထိကို မရပ္ေသးဘူး။ သူကေတာ့ ရင္ခြင္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို ခိုးနမ္းေနတယ္။ ၿပီးပါၿပီ။