ဝေးနေတာ

ဝေးနေတာ

ပေ၆ဝ ပေ၁၀ဝ ပတ်လည် ခြံဝင်းထဲရှိ အစိမ်းရောင် ၄ထပ် တိုက်ကြီ၏ ပထမ ထပ်တွင် ခပ်မြူးမြူး တီးလုံးသံ လေးနှင့် အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံး ခပ်လှလှ ခါးသေးရင်ချီ မိန်းမချောလေး တယောက် စီးချက် ကျကျလေး ကခုန် နေ၏။ ” သမီးရေ … ပိုးရတီ … ကျောင်း နောက်ကျမယ်နော် … ရနာရီ ကျော်နေ ပြီ ” ” ဟုတ် … ဒယ်ဒီ ” အခန်းဝမှ ထွက်ပေါ်လာသော ဖခင်ဖြစ်သူ အသံ ကြောင့် စက်ပိတ်ကာ အက ရပ်ပြီး အခန်းပြင် ထွက်လာတော့ သည်။ အောက်ထပ် သူမ အိပ်ခန်း လေးထဲ ရေလဲ ထမိန်ယူကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး အားကစား ဝတ်စုံလေး အား ချွတ်ချလိုက်၏။ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် ပုခုံးသား ပြည့်ပြည့် လေးအောက် လုံးဝန်း စူထွက်နေသော နို့အုံထိပ် နို့သီးခေါင်း ၂ဖက်မှာ ပန်းရောင်းသန်းကာ ပေါ်သည် ဆိုရုံလေးသာ။ ကျမ်းမာရေး လိုက်စားသူမို့ ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးနှင့် ဆီးခုံးပေါ်မှာ အမွှေးစိမ်းလေးများမှာ အဖုတ် မျက်နှာပြင်ပေါ် ခပ်ကျဲကျဲ ပေါက်ရောက်နေ၏။ ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ဝိုင်းစက် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်မှာ မြင်သူ လည်ပြန် ငေးယူရသည်။

ရေချိုးခန်းထဲရှိ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ထဲ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား တပတ်လှည့်ကြည့်ကာ အားရ ကျေနပ်မှ ရေချိုး တော့၏။ ပိုးရတီမှာ အသက် ၂ဝနှစ်ထဲ ရောက်ရှိနေသည်။ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အငြိမ်းစား ဗိုလ်မှုးကြီး ဦးရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆုရတီ တို့၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီး လေးဖြစ်သည်။ ဦးရဲကျော်မှာ အငြိမ်းစား ဆိုသော်လည်း အသက် ၅၃နှစ်သာ ရှိသေး၏။ ဆီးချိုရောဂါ ရှိသဖြင့် ဆေးပင်စင် ရရှိ ထားချင်းသာ ဖြစ်သည်။ နှစ်ဖက်မိဘများ သဘောတူ ပေးစား ထားသဖြင့် အသက် ၈နှစ်ကျော် ငယ်သော ဒေါက်တာ ဆုရတီဖြင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရ၏။ ဆေးပင်စင် ယူပြီးသည်နှင့် မိဘအမွှေပေးသော ခြံဝင်ကြီးထဲ အိမ်ရှေ့ မြေအလွတ် ခြံကာ ပေ၅ဝ ပတ်လည် ၄ထပ်တိုက်ကြီး ဆောက်ကာ မိသားစုနှင့် နေထိုင်လျက်ရှိ သည်။ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ မိဘ အမွှေများနှင့် မပူမပင် နေရသော်လည်း မြို့ထဲ အထူးကု ဆေးခန်းများ၌ အချိန်ပိုင်းဆေးခန်းထိုင်ကာ စီးပွားရှာ နေတုန်းပင်။

အသက်၄၅နှစ်အရွယ် ဒေါက်တာ ဆုရတီ မှာလည်း သမီးဖြစ်သူ ပိုးရတီနှင့် ညီအမသဖွယ် နုပျိုလှပ နေပြီး လှပသော ကိုယ်လုံး ပိုင်ရှင် တယောက်ဖြစ်၏။ ခုထိ စီးပွားရေးနယ်ပယ်မှ လုပ်ငန်ရှင်များ ပညာတတ် အသိုင်း ဝိုင်းမှ ဆရာဝန် ကြီးများက မသိမသာ ပိုးပန်းနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ” တီတီ … တီတီ ” ” သမီးရေ … သော်သော် … လာခေါ်နေပြီ ” ” ဟုတ်မာမီ … ပြီးပြီ … လာပြီ လာပြီ ” ပိုးရတီမှာ အစိမ်းရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေးဖြင့် လွယ်အိပ် အဖြူလေးလွယ်ကာ သူမအိပ်ခန်း လေးထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီ၏ ဂိုက်လုပ်ပေးမှု့ကြောင့် ပိုးရတီ တယောက် ယခုချိန် ဒုတိယနှစ် ဆေးကျောင်းသူလေး ဖြစ်နေ ခဲ့သည်။ သို့သော် ဖခင်ဖြစ်သူ စည်းစနစ်များ ကြောင့်လည်း အပေါင်းသင်း နည်းကာ အပြင် လောကတွင် အပေါင်းသင်း နည်းခဲရ၏။ ဧည့်ခန်းထဲရှိ မိခင်နှင့် ဖခင်အား ပါးပြင် တချက်ဆီ နမ်းရှိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ ပြိုင်ကား အနီလေးဆီ ထွက်ခွာ သွားတော့ သည်။ ” သမီးက … ဆုငယ်ငယ်က …… အတိုင်းပဲ ” ” မယ့် … ကိုကြီးနော် … ဆု … အဲရွယ် … သမီးလောက် ကိုယ်လုံး မလှပါဘူး ” ” လှတာပေါ့ … ဆုရဲ့ … ကိုကြီး အသိဆုံးပါ ” ” အိုရ် ” ဦးရဲကျော်မှာ စကားပြောရင်း ဒေါ်ဆုရတီ ဖင်ကြီးအား ညှစ် လိုက်သဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီ တယောက် မျက်နှာလေး ရဲကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

” ကဲ … ဆီးချို တိုင်းမယ် … ကိုရဲ … ဆု မရှိတဲ့ အချိန် လက်ဖက်ရည် … ခိုး မသောက်ရဘူးနော် ” ” အင်းပါ … ဆုရဲ့ ” စကားဆုံးသည်နှင့် လင်မယား၂ယောက် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ရောက် သွားတော့၏။” အားပါး … လှလိုက်တာ သဲရာ … လာတက် ” သော်တာထွန်း ကိုယ်တိုင် ကားတံခါး ဖွင့်ပေးကာ အချစ်တော် ပိုးရတီအား ဆီးကြိုလိုက်တော့သည်။ ပိုးရတီမှာ ဆေးကျောင်းတွင် သော်တာထွန်းဆိုသော တွင်းဘွိုင်း တယောက်ဖြင့် ရင်းနှီးမိရာမှ အချစ်တော် ဘဝ ရောက်ခဲ့ ရသည်။ သော်တာထွန်းအား သူငယ် ချင်း များက သော်သော် ဟုခေါ်သဖြင့် ပိုးရတီ ကိုယ်တိုင် သော်သော်ဟု ခေါ်ရင်း နူတ်ကျိုးနေမိ၏။ သော်သော်မှာ အကို ၁ယောက်ရှိပြီး ချမ်းသာသော မိသားစု အသိုင်းဝိုင်းမှ မွေးဖွားလာသည်။ ပညာရေး ထူးချွန်းသဖြင့် မိဘများက အလိုလိုက်ကာ ဖူးဖူး မှုတ်ထားသော မိန်းမချောလေး တစ်ဦးပင်။ ယောကျၤား စိတ် ပေါက်နေပြီး အကျၤ ီလက် ရှည်နှင့် ပုဆိုးသာ အမြဲဝတ် သည်။ ပိုးရတီလောက် မချောပေမယ့် ရယ်လိုက်တိုင်း ပါးချိုင့်လေးများက မိန်းမရော ယောကျၤားများပါ ဆွဲဆောင် ထားနိုင်သည်။

တွင်းဘွိုင်း ဆိုသော်လည်း ဖင်မရှိ ရင်မရှိ မဟုတ် ပေ။ ဒါကိုတော့ ပိုးရတီ အသိဆုံးပင်။ အတန်း ထဲ တွင် သော်သော်နှင့် ပိုးရတီ တို့မှာ စံပြ ချစ်သူ များ အဖြစ် ရေပန်းစားနေတော့၏။ ” သော်သော် … ညည … ပိုး … ဖုန်းဆက်ရင် … လေသံ တွေ ကြားနေရတာ … အပြင် ကားလျှောက် မောင်း နေတာ မလား ” ” ဟာ … မဟုတ်ပါဘူး … သဲကလည်း … မုန့်ထွက် စားတာပါ ” ” ဒါပဲနော် … ပိုး စကား … နားမထောင်ရင် … ဆက်ဆံရေး … ရပ်ပစ်မှာ ” ” အမလေး … သော်သော် ကို … မထားခဲ့ပါနဲ့ … သဲရယ် … သဲနဲ့ … ဝေးရယ် … သော်သော် သေမှာ ” ” ဟွန့် … အပိုတွေ ” ကားလေးမှာ လမ်းမကြီး အတိုင်း မောင်းလာရင်း မီးပွိုင့် ၅ခု ကျော်လာရာ ညာဘက် ချိုးလိုက် တော့၏။

ဆိတ်ငြိမ် ရပ်ကွက် အဝင်စလေး အရိပ်ကောင်းသော သစ်ပင် ကြီးများ တည်ရှိနေသည်။ သစ်ပင်ကြီး တပင် အောက် ကားရပ် လိုက်သည်နှင့် ဘေးမှ ကားပြတင်း ပေါက် ၄ပေါက်စလုံး အလုံပိတ်ကာ ပြိုင်ကား ရှေ့ခန်း ရှိ ထိုင်ခုံလေးမှာ နောက်လှန်သွား၏။ ပိုးရတီမှာ ကားနောက်ခန်း ခုံသို့ ပြောင်းထိုင်ကာ ပါတိတ် အကျၤ ီ ကြယ်သီး လေးများ ဖြုတ်ကာ ရင်ဖွင့်ရင်း ဘရာစီယာ ကိုင်းလေးအား ပုခုံးပေါ်မှ တဖက်ချင်း အောက်လျှော ချပစ် နေသည်။ ဖြူဖွေးလုံးဝန်းသော နို့အုံလေး ထွက်ကျလာစဉ် သော်သော် တယောက် စက်ပိတ်ကာ ကားနောက်ခန်း ကူးလာခဲ့၏။ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေသော ပိုးရတီ ပေါင်ကြား ထဲ ဒူးထောက် နေရာယူကာ နို့အုံထိပ် ကပ်နေသော နို့သီး ခေါင်း နီတာရဲလေးအား လျှာထိပ် လေး ဖြင့် ထိုးကလော် ကာ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ ချက်ချင်း ပိုးရတီ မျက်လုံးလေး စင်းကျလာကာ သော်သော့် ခေါင်းလေးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း နို့အုံလေး နှင့် ဖိကပ်ထားလိုက်၏။ ကျောင်းဖွင့်ရက် မနက်တိုင်း သော်သော်၏ အပြုစု အယုယအောက် ရောက်ရှိ ခဲ့သည်မှာ ၆လ ကျော်လာခဲ့သည်။ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား မာခဲလာအောင် ၅မိနစ်ခန့် စို့ပြီးသည်နှင့် သော့်သော့် ခေါင်းလေးမှာ အောက်သို့ ရွေ့သွားတော့၏။

ထိုချိန် ပိုးရတီ တယောက် ဘရာစီယာ ကိုင်းအား ပြန်တင်ကာ အကျၤ ီကြယ်သီးများ ပြန်တပ် နေသည်။ ကားနောက်ခန် ခုံပေါ် ထိုင်လျပ်အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်၂ဖက် ဖြဲပေးရာ သော်သော် တယောက် ပိုးရတီ ပါတိတ် ထမိန်အောက်နားစ လေးအား ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲ လှန်ကာ ဒူးအထက်နားမှ စပြီး လျှာအပြားလိုက်ဖြင့် ပေါင်ခြံနားထိ တဖက်ပြီး တဖက် ယက်ပေးနေ၏။ ပေါင်ဂွလေးထဲ အနက်ရောင် ဇာအတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးထဲမှ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွ လာတော့ သည်။ ထိုစဉ် ပိုးရတီ ညာဘက်လက်လေးမှာ အတွင်း ခံ ဘောင်းဘီ ဂွလေးအား ပေါင်ခြံ တဖက်သို့ ဆွဲကပ် ပေးလိုက်၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ဘေးကပ် သည် နှင့် အမွှေးစိမ်း ပါးပါးလေးများဖြင့် ဖေါင်းကား လာသော အဖုတ်နူတ်ခမ်းဝ လေးထဲ အရည်ကြည်များ အိုင်နေသည်။သော်တာထွန်း နူတ်ခမ်း ဖူးဖူး လေးမှာ ပေါင်ခြံအား ဆွဲစုပ် နေရာ မှ ပိုးနဒီ အဖုတ်လေးအား အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ယက်ကာ အစိလေးအား တေ့စုပ် ပစ်သည်။

နူတ်ခမ်း ချင်း စုပ်သလို လျှာထိပ် လေးဖြင့် ဝိုင်းလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆွဲသွင်းစုပ်ရင်း အစိ ထိပ်မှ အဆံလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ဖိထိုးပေးပြန်၏။ ” အ ….. အမေ့ …. သော်သော်ရယ် ” ပိုးရတီ တယောက် စောက်စိလေးအား အမျိုးမျိုး ကလိ ခံရသဖြင့် သော်တာထွန်း ခေါင်းအား စေက်ပတ် လေးဖြင့် ဆွဲကပ်ကာ ပေါင်နှင့် ညှပ်ထား လိုက်ရ သည်။ အစိလေး စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေး ထဲ လျှာထိုး သွင်းကာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ် လိုက်ဖြင့် ခဏ အကြာ ပိုးရတီ လည်ပင်းကြောများ ထောင်လာကာ သော်တာထွန်း မျက်နှာအား အချက် ၂ဝခန့် ဆွဲပွတ် ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် ပစ် တော့၏။ သော်တာထွန်းမှာ စောက်ခေါင်းပေါက်အား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ပိတ်ကာ ထွက်လာသမျှ စောက်ရည် များအား တဂွတ်ဂွတ် ဖြင့် မျိုချနေသည်။

” အ ….. အ …….. မ …. မ …… မရ …..တော့ …… ဘူး …. သော်သော်ရယ် ………. အင့် အင့် ……..ထွက် ထွက် …… ထွက် ပြီ ဟာ ….. အမလေးးး ……အဟင့် ဟင့် ” ပိုးရတီ စောက်ရည်များ ကုန်မှ သော်တာထွန်းမှာ စောက်ပတ် လေးအား တစ်ရှုးဖြင့် သန့်စင်ပေးကာ ကားအပြင်ဘက် ထွက်ပြီး ရေသန့်ဗူးဖြင့် မျက်နှာ သစ်ပစ် လိုက်၏။ ကားထဲပြန်ဝင်လာကာ ကားရှေ့ ခန်းမှ တဘက်တထည် ယူပြီး မျက်နှာသုတ်ကာ ကားလေးအား ဆေးကျောင်းသို့ မောင်းထွက်ခဲ့သည်။လက်မှ နာရီကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်း ဒေါက်တာ ဆုရတီ ရင်ခုန်နေမိသည်။ အချိန်က ည ၈နာရီ ထိုးဖို့ ၁၅မိနစ်သာ လိုတော့၏။ ဒီနေ့ည ခင်ပွန်းဖြစ်သူ သူငယ်ချင်း ဦးစိုင်း မောင် တို့ လင်မယားအား ညစာ ဖိတ်ကျွေးရန် စီစဉ် ထားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီ ခင်ပွန်း ဦးရဲ ကျော်နှင့် အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။ အရင် တခေါက် ဖိတ်ကျွေးစဉ် အဖြစ်ပျက်လေးအား တွေးမိရင်း ဒေါက်တာဆုရတီ ရင်ဖိုနေမိ၏။ အရင်တခေါက် ဦးစိုင်း မောင် တယောက်ထဲ ရှောက်ရှိလာ သည်။ ဇနီးသည်မှာ ယောက္ခမ နေမကောင်း သဖြင့် အိမ်မှာ ကျန်ရစ် ကြောင်း ပြောပြနေ၏။ ” ငါ့မိန်းမ … မခေါ်ခဲ့ဘူး ရဲကျော်ရေ … ဘွားတော် နေမကောင်းလို့ကွာ ” ” အေးပါ … စိုင်းမောင်ရာ … ငါလည်း ကျမ်းမာရေး မကောင်းတာနဲ့ … အပြင်မထွက်ဖြစ်တော့ … မင်းတို့ဆီ မရောက်ဖြစ်တာပါ ” ” ငါ သိပါတယ် … ရဲကျော်ရာ … ကဲ … ငါကတော့ အပြင်းပဲ ချမှာ … မင်းက ဘီယာပဲသောက် ” ဒေါက်တာဆုဝတီမှာ ဘေးမှ အမြည်းလုပ်ပေးရင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ဦးစိုင်း မောင်အား ခိုးကြည့်နေ၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ရှမ်းစပ်မို့ အသားဖြု ဥပဓိရုပ် သန့်သန့်ဖြင့် ကြည့်ကောင်းလ ှသည်။ မျက်ခုံး ထူထူကြီးများ ထိစပ်နေကာ နူတ်ခမ်း မွှေး စိမ်းစိမ်း ငုတ်တိုလေးများနှင့် ရယ်လိုက်တိုင်း သွားတက်လေးက ပေါ်ပေါ်လာ၏။ စားရင်း သောက် ရင်းဖြင့် ည ၁၁ ကျော် ကျော်တွင် ၂ယောက်သား မူးနေကြသည်။ ” ငါ့ … မိန်းမက … ခုထိ တောင့်တုန်းနော် … စိုင်းမောင် ” ” ဟုတ်ပါတယ် … ရဲကျော်ရာ … ငါဘာပြော လို့လဲကွာ ” ” အေး … ငါလည်း ဆီးချိုဝင်ကတည်းက … မိန်းမနဲ့ ကောင်းကောင်း မနေဖြစ်တော့တာ ” ” အိုးးးး … ကိုကြီးနော် … သူစိမ်းတွေ ရှေ့ … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ” ” အေ့ … ဒီကောင်က … သူစိမ်းလား … ဆုရဲ့ … ကိုကြီး သူငယ်ချင်း အရင်း ခေါက်ခေါက်ပါ ….. ဂေ့ ……… ဝေါ့ ………………… အိ့ ” ” ကျွတ် … ကိုကြီး … မူးနေပြီ ထင်တယ် …..ကိုစိုင်းမောင်ကို …..အားနာလိုက်တာရှင် ” ” မဟုတ်တာ … မဆုရယ် … ရဲကျော်က မူးလာရင် … ဒီတိုင်းပဲ … အရင် ကတည်းက … အားမနာပါနဲ့ ” ” ကဲ … ကိုကြီး …… ထ ……. အိပ်တော့ နော် ….. အိပ်ခန်းထဲ …… သွားရအောင် ” ” ဂေ့ …… အေ့ ……. ကိုကြီး ……………… မ မူး ပါ ဘူး ……. ဆုရဲ့ …..အိ့ …… အေ့ ……. ဂေ့ ” ဦးရဲကျော် တယောက် မသောက်တာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် မူးနေတော့သည်။

” အိုရ် ……… အရေးထဲ ….. မီးက …….. ပျက်ပြန်ပြီ ” ဒေါက်တာ ဆုဝတီ တယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဘေး နား ရပ်ရင်း တွဲခေါ် နေစဉ် မီးပျက်သွားတော့၏။ ” ရလား … မဆု ” ဦးစိုင်းမောင်မှာ ထရပ်ရင်း အမှောင်ထဲ ကူထိန်းပေးရာ လက်တဖက်မှာ ဒေါက်ဆုရတီ၏ လုံးဝန်းသော နို့အုံ တဖက်ကို အုပ်ကိုင်မိသွားသည်။ ” အိုရ် ” မီးပျက်နေသော်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာ သော လ၏အလင်းရောင် လေးဖြင့် အနီးကပ် မြင်နေ ရ၏။ ထိုစဉ် ဦးရဲကျော်မှာ အလိုက်သင့် ထရပ်ရင်း ယိမ်းယိုင် သွား သဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ကမန်း ကတန်း ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ ချိုင်ကြားအား လက်လျို သွင်းကာ လှမ်းဆွဲလိုက်၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း ဒေါက်တာ ဆုဝတီနောက် ကျောဘက်မှ ဟန်ချက် ထိန်း သယောင်ဖြင့် လွတ်နေသော လက်တဖက်က ခါးအောက် သိုင်းဖက်လျိုသွင်းရင်း ပေါင်ဂွလေးအား လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဆုရတီ တယောက် လက်၂ဖက်မှာ လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲ ကျော် ချိုင်းကြား ညှပ်နေသဖြင့် အခက်တွေ့ နေရသည်။

ဖင်ကြီးမှာ သူစိမ်းယောကျၤား ပေါင်ဂွထဲ ခပ်နွေးနွေး အရာ ဖြင့် ထောက်ခံထားရ၏။ ထိုစဉ် ဦးစိုင်မောင်၏ အဖုတ်ပေါ် အုပ်ကိုင် ထားသော လက်မှာ ဖိပွတ်နေသဖြင့် ကိုယ်လုံး လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားမိပြန်သည်။ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း ခံစား မိကာ သာယာသလိုလိုနှင့် ရှက်စိတ်ရော ကြောက်စိတ် ပါ ဝင်ရောက်လာတော့၏။အဖုတ်လေး ဖိပွတ် နေသည်ကို ဖင်ကြီးအား နောက်ဆုတ် ရှောင်ရာ ဦးစိုင်းမောင် ပေါင်ဂွအား ကပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ခပ်နွေးနွေး အရာကြီးမှာ မာထင်လာသည်။ ဖင်ကြားတည့် တည့် လီးဖြင့် အမြှောင်းလိုက် အထောက်ခံရရင်း အဖုတ် အား အုပ်ကိုင်ထားသော လက်မှာ ထမိန်အား အပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဆွဲတင်နေပြန်၏။ ထမိန် အောက်နား စ လေး ပေါင်ရင်းအရောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဂွကြားထဲ လက်ခလယ် ထည့်ကာ စောက်စိလေးအား ဖိချေပေး နေတော့သည်။

အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လက်ခလယ် ထိပ်ဖြင့် ၁၅ချက်ခန့် အထက်အောက် ဖိဆွဲရင်း စောက် ခေါင်းပေါက်ထဲ ဇွိကနဲ့ လက်ခလယ် အား ထိုးထည့်ရာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တုန်လာတော့၏။ လက်ခလယ် လေးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက ညှစ်ထားသဖြင့် အထုတ်အသွင်း လုပ်ရာ ခပ်စီးစီးလေး ဖြစ်နေသည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီ တယောက် ဦးစိုင်းမောင် ၏ အကိုင်အတွယ်အောက် ကင်းကွာနေသော ကာမစိတ် များ ကြွတက်လာချိန် ဖျက် ကနဲ့ မီးပြန်လာ သဖြင့် လူချင်း ကွဲကွာ သွား တော့၏်။ လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ပြီး ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း နူတ်ဆက် ပြန်သွား သည်။ ” ဟော … ကိုစိုင်းမောင်တို့ လာပြီ … ဆုရေ … ဟင်းရည် ယူခဲ့လိုက်တော့ … အရက်နဲ့ … ပူပူ နွေးနွေး မြည်းရအောင် ” ဦးစိုင်းမောင်မှာ အရင်တခေါက် ဒေါက်တာ ဆုရတီ ချက်သော ငါးခေါင်း ဟင်းရည်အား ကောင်းတယ်ဟု ချီးကျူး ပြောဆို ထားသဖြင့် ဒေါ်ဆုရတီမှာ အကောင်း ဆုံး ချက်ပြုတ် ထားလိုက်သည်။

” လာလာ … ကိုစိုင်းမောင်ရေ … ဒီတခေါက် မိန်းမရော … ပါလာပြီပေါ့ ” ” ဟုတ်ပါ့ဗျာ … ဒီတခေါက် သူလည်း အားနေတာနဲ့ … ခေါ်လာခဲ့တာ ” ဦးစိုင်းမောင် ဇနီး ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ၏ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်အား မမှီသော်လည်း သူနေရာ နှင့် သူတော့ ကြည့်ကောင်းသော မိန်းမချော တယောက်ဖြစ် ၏။ ဦးစိုင်းမောင်နှင့် ဦးရဲကျော်မှာ မယားချင်း မိတ်ဆက်ပေးပြီး ခဏ အကြာ ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီတို့အား ဘီယာ သောက်ရန် တိုက်တွန်း ပြောဆိုနေသည်။ စားရင်း သာက်ရင်း တရိပ်ရိပ် တက်လာ သော ဘီယာကြောင့် တခဏချင်း ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာဆုရတီတို့ ရင်းနှီး ခင်မင် သွားကာ ရယ်ရယ် မောမော စကားများ ပြောဆို နေကြတော့သည်။ ” ခ်ခ် … မဆု လည်း ဒီလိုပါပဲ … မမနန်းရယ် ” ” အင်းလေ … ကိုယ်တွေက မိန်းမသား … ဆိုတော့လည်း … ခက်သား ” ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာဆုရတီတို့ အတူ သောက်ရင်း စကားပြော လေးလံလာကာ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ စားပွဲပေါ် ခေါင်း ငိုက်စိုက် ကျသွား၏။

” ဟော … မမနန်း … မရတော့ဘူး … ထင် ……. ထင် ……. ဂေ့ … ဝေါ ……..အိ့ ” ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဒေါ်နန်းသဇင် ခေါင်းစိုက် သွား သည်ကို ကြည့်ပြီး ပြောရင်း သူမ ကိုယ်တိုင် အမ်ချင် လာသဖြင့် ပါးစပ်အား လက်ဖြင့် အမြန် ပိတ်ကာ ထရပ် လိုက် တော့သည်။ သို့သော် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ယိမ်းထိုးနေကာ စားပွဲ ခုန်စွန်းအား လက်တဖက်က အား ပြု ကိုင်ထား လိုက်ရ၏။ ” ရလား … ဆု … အမ်တော့မယ် ထင်တယ် … စိုင်းမောင် … ဆုလေးကို … မင်းပဲ သန့်စင်ခန်း လိုက် ပို့ပေးလိုက်ပါ … ငါလည်း ထမရတော့လို့ ” ” အေးပါ … ရဲကျော် … ငါ လိုက်ပို့ပေး ပါ့မယ် ” ” ဒီကနေ့ အိမ် … အနောက်တည့်တည့် … သွား လိုက် … မြောက်ဘက်ဒေါင့်မှာ ” ဦးရဲကျော် စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီအား တွဲကာ အိမ်အနောက်ဘက် ခေါ်လာရင်း သန့်စင်ခန်း တံခါးဖွင့်ကာ အထဲသွင်း လိုက်၏။ မျက်နှာသစ် သော ဘေစင်နား အရောက် ဒေါ်ဆုရတီမှာ ဘေစင် ဘောင်၂ဖက်အား လက်၂ ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ တဝေါဝေါ ပျို့နေတော့သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ သန့်စင်ခန်း တံခါးအား အတွင်းမှ ဂျက်ထိုးပိတ်ကာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ နောက် ကျော ဘက် မတ်တပ်ရပ်လိုက် ပြန်၏။

” ရလား … မဆု … ထိန်းမထားနဲ့ … အမ်ချလိုက်ရင် အမူး သက်သာသွားမှာ ” ဦးစိုင်းမောင် မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ နောက်ကျော ဘက်မှ ကပ်ရပ်ကာ ပုခုံး အား နှပ်ပေးရင်း ပြောပြ နေသည်။ ” ဟုတ် ….. ဂေ့ ……. ဝေါ့ …… ဝေါ့ …… ဖလူး လူးးး ” ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ လက်တကိုင်း အကျၤ ီအစိမ်း လေးနှင့် အနက်ရောင် ထမိန်စကပ် ဝတ်ထားရင်း ဘေစင် ဘောင်၂ဖက်အား ကိုင်ကာ ခါးညွတ်ပြီး အမ်ချလိုက်၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ပုခုံးအား နှိပ်ပေးရင်း လက်၂ဖက်အား အောက်ရွေ့ကာ ထမိန်စကပ် အပြင်မှ ပေါင်တန်၂ဖက် အား ပွတ်ပေးနေသည်။ ပေါင်ပွတ်ရင်း စကပ်ထမိန် ချိတ်အား ဖြုတ်ကာ ခြေရင်း ချွတ်ချပစ်၏။ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ခါးအောက် ပိုင်း အေးကနဲ့ ခံစား မိသဖြင့် အမ်ရင်း တန်းလန်း မျက်လုံဖွင့်ကာ ဘေစင် အပေါ်ရှိ မှန်ချက်အား စိုက်ကြည့် လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း ထမိန်အား ချွက်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ အဖုတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း မျက်လုံးက မှန်ထဲအရောက် အကြည့်ချင်း ဆုံမိကြ၏။

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ မှန်ထဲ မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့် ကာ ခေါင်းလေး ရမ်းပြနေသည်။ သို့သော် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဂရုမစိုက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှာ အဖုတ်အား လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ထိထိမိမိလေး ပွတ်ချေနေတော့ ၏။ ဒေါက်တာဆုရတီ မျက်လုံးလေး ပြူးရင်း ဒုတိယ အကြိမ် ခေါင်းယမ်းပြ လိုက်ပြန် သည်။ တားမရသည့် အဆုံး ဘေစင် ဘောင်၂ဖက် အား လက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်လုံး လေး မှိတ်ထားတော့၏။

ဝေးကွာနေသော ကာမ အထိတွေ့လေးကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ မထိန်းနိုင် ရှာပေ။ တအားအား ညည်းရင်း ပေါင်တန်များ မသိမသာ ဖြဲကာ ဖင်ကြီး ရမ်းခါ နေရသည်။ ” အား ………. အ ……အ ……. အာကွာ ……. အဟင့် ဟင့် ” ၅ကြိမ်ခန့် ထိုးအမ်ထား သဖြင့် အမူးပြေကာ ရမ္မက် စိတ် လေး ထကြွ လာတော့၏။ သန့်စင်ခန်းထဲ သူစိမ်း ယောကျၤား ၁ယောက်နှင့် အနီးကပ် အတူရှိနေရင်း စောက်ပတ်လေးအား အနိုက်ခံရသဖြင့် အရသာ ထူးကဲစွာ ခံစားနေရသည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီ ကာမစိတ် ကြွနေ သည် ကိုကြည့်ရင်း အတွင်းခံ ဘောင်ဘီလေးအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချကာ စောက်စိလေးအား ထိထိမိမိ ဖိချေ ပေးလိုက် ပြန်၏။ ညာလက်ဖြင့် အစိလေးအား ဖိချေကာ ဘယ်လက် မှ သူ၏ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီး အား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒေါက်တာ ဆုရတီ လက်တဖက်အား ဆွဲယူပြီး လီးပေါ် တင်ပေး ထား၏။

အစိလေးအား ဖိချေရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး သွင်းပြီး အဝင်အထွက် ခပ်မြန်မြန် လေး လုပ်ပေးပြန် သည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဦးစိုင်းမောင် လီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း အလိုလျောက် လက် နောက်ပြန် ဂွင်ထုပေးနေ တော့၏။ ခဏအကြာ ဒေါက်တာဆုရတီ ဖင်ကြီး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ခေါင်းလေးမော့ရင်း အောက်နူတ် ခမ်း အား ဖိကိုက်ပြီး စောက်ရည်များ ပေါင်ခြံထဲ စီးကျလာတော့ သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ လည်း လက်ချောင်းလေးအား စောက်ခေါင်းထဲမှ ထုတ်ကာ နို့အုံ အား ပြန်ညှစ်ပေးနေ ရှာ၏။

” အ ..အ …. ထွက် …….. ထွက် …… အင့် ….အမလေး …….. အဟင့် ဟင့် …… ထွက် ကုန် ပြီ ………… ဟင့်ဟင့် ” ဒေါက်တာဆုရတီ လည်ပင်းကြောများ ထောင်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ဦးစိုင်းမောင် လီးကြီး အား ခပ်တင်းတင်း ဂွင်းထုပေးနေသေးသည်။ ” အားးးးးးး …..ထုထု …..မဆု …… ကျနော်လည်း … ပြီး ….. ပြီး ………. အ …. အ ……… ပြီး တော့ မှာ ပါ ……… အားဟား ……. ထွက် ထွက် …….. ထွက်ပြီ……. ထွက်ပြီ ………အားးးးးး …… ရှီးးးးး ……. ရှီးးးးးးးးး ” ခဏအကြာ ဦးစိုင်းမောင်လည်း လရည်များ ပန်းထွက် ကာ တရှီးရှီး ညည်းနေတော့၏။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ကိုယ် တပတ်လှည့်ရင်း ၂ယောက်သား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ အနားယူပြီး ကိုယ်လက် သန့်စင်ကာ ထွက်ခဲ့ လိုက်သည်။

ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဦးစိုင်းမောင် ဇနီး ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ တခေါခေါဖြင့် ဟောက်သံပေးကာ အိပ်ပျော်နေတုန်းပင်။ တဖက်ထိုင်ခုံမှ ဦးရဲကျော်အား မတွေ့မိသဖြင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ မျက်နှာလေး ပျက်ကာ ထိတ်လန့်နေမိ၏။ ” မစိုးရိမ် ပါနဲ့ … မဆုရယ် … ခုန … သန့်စင်ခန်း တံခါး … သေချာ ပိတ်ထားတာပါ ” ဦးစိုင်းမောင် စကားအဆုံး ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ တစုံတခု တွေးမိရင်း သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်း ဘက် လျှောက် လာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်း တံခါး ပွင့်နေ ကာ ကုတင်ပေါ် မှောက်လျက် အိပ်နေသော လင် ုဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား တွေ့မှ စိတ်ထဲ အပူလုံး ကျသွားတော့၏။အိပ်ခန်းထဲ ခြေဖွဖွ နင်းလာရင်း သူမ စကပ် ထမိန်မှာ စောက်ရည်များ လရည်များ ပေပွ နေသဖြင့် ချွတ်ချရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါ ချွတ် ချပြီး ညဝတ် ဒူးဖုံး ဂါဝန်လေး လဲဝတ် ထားလိုက် သည်။.

ထိုချိန် ဦးစိုင်းမောင်မှာ သူ၏ အိမ်မှ ဒါရိုင်ဘာ မောင်တူး အား ဖုန်းဆက်ခေါ်ကာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်နန်းသဇင်အား အိမ်ပြန် ခေါ်ခိုင်းလိုက်၏။ ” မင်း ……… မမနန်းတော့ …… များပြီး မှောက်သွားပြီ …… မောင်တူးရေ ……… အိမ်ပြန် ခေါ်သွားတော့ …… ငါက ………… မနက်မှ ပြန်လာတော့မယ် ” ” ဟုတ် … ဆရာ … ည ၁ဝနာရီပဲ ရှိသေးတာ … ဆရာ ကတော်က … မှောက်ပြီ … ခိခိ ” ထို့နောက့် ဆရာတပြည့် ၂ယောက် ဒေါ်နန်းသဇင်အား တွဲကာ ကားပေါ်တင်ပြီး မောင်တူးမှာ ကားစက်နိုး လိုက် တော့သည်။ ” ဆရာ … ကျနော် သွားပြီနော် ” ” အေးအေး … မောင်တူး … ရော့ ၂သောင်း …… ညပိုင်း ဘယ်မှ မထွက်နဲ့ … စားချင်တာ အိမ်မှာပဲ ဝယ်စားလိုက် တော့ ငါက … မနက်မှ ပြန်လာမှာမို့ ” တပြည့်ဖြစ်သူ ဒါရိုင်ဘာ မောင်တူးအား မုန့်ဖိုး ၂သောင်း ပေးကာ ကားလေး ထွက်သွားမှ ခြံဝန်း တံခါး ပိတ်ကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင် လာခဲ့၏။

ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် စားပွဲပေါ်မှ လက်ကျန် အရက်အား ဖန်ခွက်ထဲ ထည့်ကာ အကုန် မော့သောက်လိုက် ပြန်သည်။ အရက်ကုန်သည်နှင့် ဦးရဲကျော် ၏ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ခြေသံလုံအောင် နင်းကာ ဝင်လာခဲ့တော့၏။ မိနစ် ၂ဝခန့် အကြာတွင် ပိုးရတီ တယောက် အချစ်တော် လေး သော်တာထွန်းဖြင့် ညပိုင်း အပြင်ထွက် လျှောက် လည် စားသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာသည်။ ခြံဝင်း တံခါး သော့ခတ်ရင်း လျှောလာခဲ့ရာ သူမတို့ ကားဘေး ကား အနက်လေး တစီး ရပ်ထားသဖြင့် မျက်မှောင် ကြုံနေမိ သည်။ ဧည့်သည်ရောက်နေသဖြင့် မိခင် ဖခင် မအိပ်သေး လျင် ဆူခံရမည့် အရေး တွေးကာ စိတ်ညှစ်သွား၏။

သို့သော် ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် သူမ အတွေးများ လွဲသွား တော့သည်။ အရက်နံ့ ဘီယာနံ့များ မွှန်ထူနေသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ နှင့် သူူ၏ မိတ်ဆွေများ သောက်စား ထား ကြောင်း ရိပ်မိလိုက်၏။ စိတ်ထဲ အပူလုံး ကျသွားသည်နှင့် ဆီးပုံးတင်းလာကာ သေးပေါက်ချင် လာတော့သည်။ ပြန်ကာနီး အချစ်တော် သော်တာထွန်းမှာ ကားပေါ်တင် တချီပြီး အောင် ယက်ပေး ထားသဖြင့် စောက်ရည်များ ပန်း ထုတ်ခဲ့ရ၏။ ခုမှ ဆီးသွား ချင်လာသဖြင့် နောက်ဖေး ဘက် အမြန်လျှောက်လာသည်။ မိခင်ဖခင် လင်မယား အိပ်ခန်းရှေ့ အဖြတ် အိပ်ခန်း တံခါးမှာ တထွာခန့် ဟနေလျက် ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ကြားမိသော်လည်း သေးတအား ပေါက်ချင် နေသဖြင့် သန့်စင်ခန်းထဲ ဝင်ကာ သေးပေါက်လိုက်တော့၏။ ပြန် ထွက်လာစဉ် မိခင်ဖခင် လင်မယားခန်းရှေ့ အရောက် ဘာရယ် မဟုတ် မျက်လုံး ကစားကြည့်မိသည်။ မြင်ကွင်း ကြောင့် ပိုးရတီ တယောက် အကြီးအကျယ် ထိတ်လန့် သွားရသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ဖန်ချောင်းမီး အောက် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ပက်လက် နေထားနှင့် မှောက်အိပ်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူ ခေါင်း အား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ရင်း မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ညည်းနေရှာသည်။

ဒေါက်တာဆုရတီ ဒူးဖုံး ဂါဝန် လေးမှာ ခြေရင်း ပုံနေပြီး သူမပေါင်ကြားထဲ အသား ဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် နှင့် သူစိမ်း ယောကျၤား တဦးမှာ ကိုယ်လုံးတီး အနေထား ဖြင့် စောက်ပတ် လေးအား ယက်ပေး နေ၏။ တခန်းလုံး တိတ်ဆိတ် နေသဖြင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ ယက်သံ အစိလေး အား ဆွဲစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အတိုင်းသား ကြားနေ ရ သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဘယ် လက် မှာ လက်တကိုင်း အကျၤ ီ လေးပေါ်မှ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်နေသည်။ ” အားးးးး …….. ရှီးးးးးးးးး …….ကိုစိုင်းရယ် ….မဆု ………………… ဒီလို အရသာ …..မရတာ … ကြာပါပြီ ….အမလေးးးး …… ရှီးးးးးးး …… ကျွတ် …. ကောင်းလိုက်တာရှင် ” မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီ ခါးလေး ကော့ထိုးကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ဘုတ်ကနဲ့ ပြန်ကျကာ ငြိမ်ကျသွား၏။ ဒေါက်တာဆုရတီ ပေါင်ကြားမှ မျက်နှာပေါ် စောက် ရည် များ ရွှဲနေသော လူကြီး ထလာမှ ပိုးရတီ သိရှိ လိုက်တော့ သည်။

ဖခင်ဖြစ်သူ၏ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေ ဦးစိုင်းမောင် ဆိုသော လူကြီးပင် ဖြစ်၏။ ခုမှ အိမ်ရှေ့သူမတို့ ကားဘေးနား ရပ်ထားသော ကား အနက် လေးမှာ ဦးစိုင်းမောင် ကားလေးမှန်း တွေးမိ တာ့သည်။ ထိုစဉ် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒူးထောက် လျက် အနေထားဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီ ခေါင်းရင်းနား တိုး ကပ်ကာ ပေါင်ကြား မှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး အား ၅ချက် ၆ချက်ခန့် ဂွင်း ထုကာ လက်လွတ် လိုက်၏။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ မျက်နှာ ဘေး ရမ်းခါနေသော လီးကြီးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ကားထွက် နေသော ဒစ်ကြီးအား အငမ်းမရ စုပ်ပေးတော့သည်။ လျှာဖျားလေးနှင့် ဒစ်ဖူးအား ဝိုက်ကာ လီးတဝက်ခန့် ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ် ရင်း လီးအား ကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ကာ တွဲကျ နေသော လဥများအား ညှစ်ပေးနေပြန်၏။ ပိုးရတီ တယောက် မြင်ကွင်းမခွာနိင်ပဲ စူးစိုက် ကြည့်နေမိ သည်။ ကြည့်ရင်း ပိုးရတီ မျက်ဝန်းလေးထဲ မျက်ရည်ဥ လေးများ စီးကျလာ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ကျမ်းမာ ရေး မကောင်းတော့ သဖြင့် အိမ်ထောင်ရေး သုခ မပေး စွမ်း နိုင်တော့မှန်း လည်း သိရှိနေသည်။

ဖခင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော သူစိမ်း ယောကျၤား လီး ကြီးအား မက်မက် မောမော စုပ်နေ သော မိခင်ဖြစ်သူအား သနား စိတ်လေး ဝင်မိပြန်၏။ ” အ …….ရှီးးးးးး ….. တော်တော့နော် …မဆု …ပါးစပ်ထဲ …. ပြီးသွားလိမ့်မယ် ” ဦးစိုင်းမောင် စကားကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ နောက်ဆုံး တချက် လီးထိပ်အား ပါးခွက်အောင် စုပ်ကာ ပါးစပ် ထဲမှ ထုတ်ပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးစိုင်းမောင် မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပက်လက်လှန်ပေါင်ကား ထားသော ဒေါက်တာ ဆုရတီ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်ဖြင့် အထက် အောက် ပွတ်ဆွဲပေးနေ၏။ စောက်ခေါင်းပေါက် ထဲ လီးထိပ် တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်း ပစ်သည်။ဒေါက်တာ ဆုရတီကလည်း အံလေးကြိတ်ကာ ဦးစိုင်း မောင် လီးကြီး အဝင်ချောအောင် အဖုတ် နူတ်ခမ်း သားအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ဖြဲပေးနေ၏။

” အ ……ဖြည်း …. ဖြည်း ….. ဖြည်းဖြည်းနော် …… ကိုစိုင်း ……အမလေး …….ကျွတ် ………မဆု ….. အလိုး မခံတာ……. ကြာပြီ ” ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ မျက်နှာ ချောချော လေးအား ကြည့်ရင်း တချက်ချင်း ဖိလိုးပေးနေသည်။ ” ရလား …… မဆု ” ” အင်း ” ပုံမှန်လေး လိုးနေသော်လည်း မိခင် ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ဦးစိုင်းမောင် လီးကြီးမှာ ပြည့်ကျပ်နေရင်း ညည်းသံလေးများ ထွက်ပေါ် လာ တော့၏။ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ညည်းသံကြောင့် ပိုးရတီ တယောက် ပေါင်ဂွလေးထဲ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ လိုက်ပါ ခံစား နေမိပြန်သည်။

” အ ….အားးးး …… ကောင်းလာပြီ ကွာ ……. ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ကြည့်ပါ့ လား. ကိုစိုင်း …..အင်းဟင်း ” ဒေါက်တာဆုရတီ စကား ဆုံးသည်နှင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကိုယ်လုံးအား မှောက်ချရင်း ချိုင်းအောက် လက်လျို သွင်းပြီး ပုခုံး ၂ဖက်အား ဆွဲကာ မနားတမ်း ဆွဲလိုး တော့၏။ ” အားးးးး …..အင့် ….. အင့် …. အင့် … ကောင်းတယ် …ဆောင့်…..ဆောင့် ……ကိုစိုင်း …….အ ….ဗျစ် …… အားးးး …. ရှီးးးးးးးး ” ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကာမဆိပ် တက်နေသော ဒေါက်တာ ဆုရတီ မျက်နှာလေး အနီးကပ် ကြည့်ရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ် သည်အထိ ဆွဲဆွဲ လိုးရာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ နူတ်ခမ်းမှ တအားအား ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး အချက်၅၀ လောက်တွင် ဦးစိုင်းမောင် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ တကိုယ်လုံး တုန်ခါရင်း စောက်ရည်များ ညှစ် ထုတ် နေသည်။

” အားးးးးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …. ကိုစိုင်းရယ် …… ကောင်းတယ် …… ကောင်းတယ် .. ပြီးသွားပြီ …… အားးးး ……. အ … အားးးးးး ” ” မဆု … ကောင်းလား ” ” အင်း … ကောင်းတယ် … ကိုစိုင်းရယ် … မဆု … ဒီလို အရသာလေး ……… ဝေးနေတာ … ခုမှပဲ …… ပြန်ရတော့တယ် ” ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဦးစိုင်းမောင် ရင်ဘတ် အောက် တီတီတာတာလေး ပြောကာ အဖုတ်ထဲမှ မချွတ် သေး သော လီးကြီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များဖြင့် ညှစ်ပေးနေသည်။ ” ကျနော် … ပြီးအောင် လိုးလိုက်မယ် … ကုန်းပေး ပါ့လား ” ” အာ … ကိုစိုင်းကလည်း … ဒီတိုင်း ဆက်လိုးလေ ” ” ကျနော်မိန်းမ ဖင်ထက် … ပိုတောင့်တဲ့ … ဖင်ကြီးကို ကြည့်လိုး ချင်လို့ပါ … မဆုရယ် ” ဦးစိုင်းမောင် စကားကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ စိတ်ထဲ ဘဝင် ခိုက်သွားမိ၏။

” ကိုစိုင်းမိန်းမနဲ့ … မဆု … ဘယ်သူ့ကို … လိုးရတာ ပိုကောင်းလဲ ဟင် ” ” အမ် … မဆု ကို … လိုးရတာ … ပိုကောင်းတာပေါ့ … စောက်ပတ်လေးက နီရဲ ဖေါင်းကြွနေပြီး … စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးက … စီးကျပ်နေတာ … ကျနော် ပြီးမှာ ကြောက်လို့ … အာရုံ လွဲပြီး … လိုးနေရတာ ” ” ဟမ် … ဘာလို့ … ပြီးမှာ ကြောက်တာလဲ ” ” လိုးမဝလို့ပေါ့ … မဆုရယ် … ကြာကြာလေး … လိုးချင် မိတာ ” ” ဟွန့် … လူလည်ကြီး … ရော့ …………… အင့် ” ဒေါက်တာ ဆုရတီ တယောက် စိတ်ထဲ ကြိတ် ကျေနပ် နေကာ မူးမှောက်နေသော လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော် ဘေးနား တင် လေးဖက် ကုန်းပေး လိုက်တော့သည်။ ကုန်းပြီးမှ လင်တော်မောင့် ဘေးထားကာ သူစိမ်း ယောကျၤားအား အလိုးခံသည် အဖြစ်အား တွေးရင်း စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစား မိနေပြန်၏။

” လိုးလေ … ကိုစိုင်း …… ဘာကြည့် နေတာလည်း ” ” မဆု ဖင်ကြီးက … တကယ်ဗျာ … လိုးဝမှာကို …… မဟုတ်ဖူး “… အာ ….. အဲ ….. အဲ …..အဲဒါ …. ဖင်ပေါက် …… ရှီးးးးး …အားလားလား …..မရွံ့ဘူးလား ရှင် ” ” မရွံ့ပါဘူး … ဖင်ဝလေးက .. ပန်းရောင် သန်းနေတာ …ချစ်စရာလေး မဆု ” ” အိုးးးးး …… ကြံကြံ ဖန်ဖန် …..ဖင်ပေါက်များ ….ချစ် … ချစ် . အ ……………… အားးးးးးး …….ရှီးးးး ….ချစ် …ချစ် ရ တယ် လို့ ရှင် …အမလေးးးးယားတယ် …ကိုစိုင်းရဲ့ …. လိုး မှာ ဖြင့် ….. မြန်မြန် လိုးတော့နော် …အ …. အားးးးးး .. ရှီးးးးး ရှီးးးးးး ” ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဖင်ပေါက်လေးနှင် ဦးစိုင်းမောင် လျှာထိပ်လေး မထိမိရန် ဖင်ကြီးအား ဝေ့ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် ရှောင်နေရာ မအောင်မြင်ပေ။ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ခါးအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ဖင်ဝလေး အား လျှာဖြင့် လိုးပေးလိုက်တော့၏။ ” ကောင်းလား ……… မဆု ”

” ရှီးးးးး … ကောင်းတယ် …….ကိုစိုင်း ရယ် …. အင်းဟင်း ….လိုး ပေး ပါ တော့ နော် …မဆု ….. စောက်ပတ်လေး ……..တအား ယားနေပါပြီ …..အဟင့် ဟင့် ” ငိုသံပါလေးဖြင့် တောင်းပန်ကာ ဇွတ်လိုးခိုင်းနေသော ဒေါက်တာ ဆုရတီအား ဦးစိုင်းမောင် တယောက် လီး တဆုံး သွင်းကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ထူပူ နေအောင် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ တချီ ပြီးထားသော်လည်း ဖင်ဝလေး ကလိ ခံရသဖြင့် ကာမစိတ်များ ပြန်လည် ထကြွလာကာ ဦးစိုင်းအောင် လီးကြီးအား နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့် ပေးနေလိုက်၏။ မမောနိုင် မပန်းနိုင်ဖြင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ မျက်လုံးလေး များ အရောင်တောက်နေကာ ဦးစိုင်းမောင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအား ပြန်လည် တုံ့ပြန်ရင်း လီးအရသာ ခံယူ နေတော့သည်။

လီးကြီး ဒစ်ဖူးနားထိ ထွက်လာလိုက် အရင်းထိ ပြန်ဝင်လာ လိုက်နှင့် သူမ ဖင်သားစိုင် ကြီးဖြင့် ဦးစိုင်းမောင် ဆီးခုံး ထိရိုက်သံမှာ တဘတ်ဘတ် နှင့် ဆူညံလာ၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ တရစပ် ဆွဲလိုးရင်း နောက်ဆုံး တချက် ဘွတ်ကနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကာ လရည် များ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ လည်း စောက်ပတ်လေးထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားမိသည်နှင့် လီးတန် အား စောက်ခေါင်း ကြွက်သားများဖြင့် ညှစ်ကာ စောက် ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒုတိယ အချီ အပြီးတွင် အိပ်ခန်းဝမှာ ချောင်း ကြည့်နေသော ပိုးရတီမှာလည်း ထမိန်အပြင်မှ အဖုတ် လေးအား လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ပွတ် ကာ စောက်ရည်များ စီးကျ လာ၏။ ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန် ကာ ဒူးများ မခိုင်တော့ပဲ ထိုင်ချ လိုက်ရ တော့သည်…..။

မနက် ၆နာရီခွဲကျော်ကျော်တွင် ကားဂိုဒေါင် ထဲမှ မောင်း ထွက်သွားသော ကားသံကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ လန့်နိုး လာခဲ့၏။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိပ်ခန်း ပြတင်း ပေါက် လေးမှ ခိုးကြည့်ရာ သမီးဖြစ်သူ ပိုးရတီမှာ ခြံဝင်း တံခါးအား ကိုယ်တိုင် ဆင်းဖွင့်ရင်း ကားလေး ခြံပြင်သို့ ထုတ်ကာ တံခါးပြန်စိရင်း မောင်းထွက် သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရ သည်။ ကုတင်နား ပြန်လျှောက် လာရာ ဦးစိုင်းမောင် မှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ပက်လက်အပ်နေ ပြီး လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်မှာ ခပ်ကွေးကွေး လေး အိပ်ပျော် နေသည် ကို တွေ့လိုက်မိ၏။ ကုတင်စောင်း တင်ပလွဲ ထိုင်ရင်း တညလုံး ထိထိမိမိ လိုးပေးခဲ့သော ဦးစိုင်းမောင် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ငုံ့နမ်းလိုက်တော့သည်။

” ရွှတ် ” ” ဟင် ……အိ ……. အီး ” ဦးစိုင်းမောင် အိပ်ပျော်နေစဉ် လီးထိပ်လေး နွေးကနဲ့ အသားစိုင် တခု ထိကပ်လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်ရာ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ လီးအား ကုန်းနမ်း နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ အီးကနဲ့ ပျင်းကျော တချက်ဆွဲပြီး ထထိုင် ရင်း ဘေးသို့ အကြည့်ရွေ့ရာ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသည်။ တညလုံး မူးမူးနှင့် သူများ မယားအား လိုးထားရာ ဘေးနား သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်တယောက် ခပ်ကွေးကွေး အိပ်နေသည်ကို တွေ့မိသဖြင့် လန့်သွားရ၏။ ” စိုးရိမ် မနေပါနဲ့ … ကိုစိုင်းရယ် … လာ မျက်နှာ သွားသစ်ရအောင် … ကိုကြီးက ပုံမှန် ၉နာရီလောက်မှ အိပ်ယာ ထတတ်တာ …… ညက သောက်ထားတော့ …… နေ့လည်မှ ……နိုးတော့မှာပါ ” ဒေါက်တာ ဆုရတီ စကားကြောင့် ဦးစိုင်းမောင် စိတ်အေး သွားတော့သည်။

” အဲဒါ …… ဘာလုပ် မလို့လဲ ” ” ဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ် …… မလို့လေ ” ” ဝတ်မနေနဲ့ …… လာ …… သမီးလည်း …… အပြင် ထွက် သွားပြီ ………… အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ” ထိုနောက် ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဦးဆောင်မှု့ဖြင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကိုယ်လုံးတီး ကပ်ပါလာရင်း မျက်နှာ သစ်ကာ ကိုယ်လက် သန့်စင်ကြသည်။ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ကာ ကော်ဖီဖျော်ပြီး ပေါင်မုန့်ထုတ်နှင့် စတော်ပဲရီ ယိုဘူး ယူကာ ထမင်းစားခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာ၏။

ဦးစိုင်းမောင် မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဖင်ကြီးအား နောက်မှ ကြည့်ရင်း လီးကြီး ထောက်မတ်လာတော့ သည်။ ထမင်း စားခန်းထဲ အရောက် စားပွဲခုံဘေးမှ ထိုင်ခုံ အလွတ်များ တွင် ဝင်ထိုင်ရာ ဒေါက်တာဆုရတီ တယောက် ဦးစိုင်း မောင် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ကာ တခိခိ ရယ်မော နေပြန်၏။ ” ကိုစိုင်း … ဟာက …… လက်လန်တယ် …… တညလုံး သောင်းကျန်း ထားတာကို …… ခ်ခ် ခ်ခ် ” ” မဆု … ဖင်ကြီး မြင်ရင်ကို … မနေနိုင်ဘူး … လိုးချင်နေတာ ” ” အမလေး … ခ်ခ် ” စကားပြောရင်း ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ပေါင်မုန့်အား ဓါးအပါးလေးဖြင့် လှီးကာ တချပ်ပြီး တချပ် စတော်ဘယ်ရီ ယိုများ သုပ်ကာ ၂ချပ်ပူး ထပ်ထား လိုက်သည်။ ကော်ဖီ ကရားလေး မကာ ခွက်အလွတ် ၂ခွက်ထဲ အပြည့် ထည့် ပြီး ပါမုန့်ယို စားမည် အလုပ် ဘေးချင်းကပ်လျက် ထိုင်နေ သော ဦးစိုင်းမောင် ထရပ်လိုက်၏။

” ခဏ … မဆု ” ဦးစိုင်းမောင် အသံကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ ပါးစပ်ထဲ ပါမုန့်လေးအား ကိုက်ထားရာမှ ပြန်ထုတ် လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနှင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ လက်မှ ပေါင်မုန့် အား ယူကာ ထပ်ထား သော ပေါင်မုန့် ၂ချပ်အား ခွာပြီး ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ် နေသော လီးထိပ်အား ညှပ်လိုက်၏။ လက်၂ဖက်ဖြင့် ပေါင်မုန့် ၂ချပ်အား ခပ်ဖွဖွ ဖိကိုင်ကာ ရှေ့တိုး နောက် ဆုတ်လေး လုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ပေါင်မုန့်၂ချပ်ကြားမှ ဒစ်ကြီးမှာ ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက်ဖြင့် ယိုများ ပေကပ် လာစဉ် ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ဒေါက်တာ ဆုရတီ ပါးစပ်နား ကပ် ပေးလိုက်၏။ ဒေါက်တာဆုရတီ ကြောင်ကြည့် နေရာမှ သဘော ပေါက် ကာ ပါးစပ်နား ထိကပ်လာသော ဒစ်ဖူးပေါ်မှာ ယိုများအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ရင်း မျိုချပစ် တော့သည်။

ထပ်ခါ ထပ်ခါ လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ရင်း ပေကပ်လာသော ယိုများ အား မျိုချလိုက် ပေါင်မုန့် လေး ကိုက်စားလိုက်နှင့် ၂ချပ် လုံး ကုန်သွားစဉ် လီးအရည်ပြား ပေါ်မှ ပေကပ် နေသော ယိုများအား ပြောင်နေအောင် ယက်စုပ်ပြီး လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ” အားဟား ………… ရပြီ ရပြီ ………… မဆု ………… ဒီတခါ ………… ကျနော့် အလှည့် ” ပြောပြီးသည်နှင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီအား စားပွဲခုံပေါ် ဒူးထောင် ပေါင်ကား အနေထားဖြင့် ပက်လက်လှန် တင် ကာ ယိုသုတ်ထားသော ပေါင်မုန့် ၂ချက်အား ယူပြီး ခွာလိုက်၏။ ပေါက်မုန့် မျက်နှာပြင်ပေါ်မှ ကပ်နေသော ယိုများအား ဒေါက်တာဆုရတီ ပေါင်ဂွမှာ စောက်ပတ် အုံအား သုတ်ကာ လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက်တော့ သည်။

ဒေါက်တာဆုရတီ တယောက် စောက်ပတ်လေး အား ယိုသုတ်ပေးစဉ် အေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ပင်ယက်စဉ် နွေးကနဲ့ မတူညီသော ခံစားမှု့ ၂ခု တလှည့် စီ ပြောင်းပြီး ခံစားနေရင်း စောက်ပတ်အုံလေး ဖေါင်းကြွ လာပြီး အရည်ကြည်များ အိုင်လာရ၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ လည်း စောက်ပတ်အုံပေါ်မှ ယိုများအား ပြောင်စင်အောင် ယက်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှ အရည်ကြည်များ အား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ကာ ဆွဲစုပ် မျိုချပစ်တော့သည်။ ” အားးးးး …….အ …………ကိုစိုင်းရယ် ” ဒေါက်တာဆုရတီ ဖင်ကြီးကြွကာ စောက်ပတ်နှင့် ပါးစပ် အား လိုက်တေ့ ပေးနေရှာ၏။

ထို့နောက် ၂ဦးသား ပုံစံ မျိုးစုံနှင့် ၂ချီဆက်တိုက် ထမင်း စားခန်းထဲ လိုးကာ ကော်ဖီသောက်ရင်း အမောဖြေ နေကြ သည်။ အမောပြေ သည်နှင့် ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဖက်လိုးကြပြန်သည်။ ဦးရဲကျော် အိပ်ယာ မနိုးမချင်း အိမ်ထဲ နေရာ အနှံ့ အားရပါးရ စိတ်ရှိ တိုင်း လိုးပြီး ရေချိုးလိုက်ကြ၏။ ဦးစိုင်းမောင် ပြန်ကာနီး ခြံတံခါး လိုက်ဖွင့်ပေးရင်း ကားရှေ့ခန်းထဲ ဝင်ကာ ၅မိနစ်ခန့် လီးစုပ်ပေး လိုက်ရပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် ကားလေး ထွက်သွားမှ ခြံတံခါးစိကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင် လာတော့၏……ပြီး။

 

Zawgyi

 

ေဝးေနတာ

ေပ၆ဝ ေပ၁၀ဝ ပတ္လည္ ၿခံဝင္းထဲရွိ အစိမ္းေရာင္ ၄ထပ္ တိုက္ႀကီ၏ ပထမ ထပ္တြင္ ခပ္ျမဴးျမဴး တီးလုံးသံ ေလးႏွင့္ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံး ခပ္လွလွ ခါးေသးရင္ခ်ီ မိန္းမေခ်ာေလး တေယာက္ စီးခ်က္ က်က်ေလး ကခုန္ ေန၏။ ” သမီးေရ … ပိုးရတီ … ေက်ာင္း ေနာက္က်မယ္ေနာ္ … ရနာရီ ေက်ာ္ေန ၿပီ ” ” ဟုတ္ … ဒယ္ဒီ ” အခန္းဝမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ဖခင္ျဖစ္သူ အသံ ေၾကာင့္ စက္ပိတ္ကာ အက ရပ္ၿပီး အခန္းျပင္ ထြက္လာေတာ့ သည္။ ေအာက္ထပ္ သူမ အိပ္ခန္း ေလးထဲ ေရလဲ ထမိန္ယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ၿပီး အားကစား ဝတ္စုံေလး အား ခြၽတ္ခ်လိုက္၏။ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးႏွင့္ ပုခုံးသား ျပည့္ျပည့္ ေလးေအာက္ လုံးဝန္း စူထြက္ေနေသာ ႏို႔အုံထိပ္ ႏို႔သီးေခါင္း ၂ဖက္မွာ ပန္းေရာင္းသန္းကာ ေပၚသည္ ဆို႐ုံေလးသာ။ က်မ္းမာေရး လိုက္စားသူမို႔ ဗိုက္သား ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးႏွင့္ ဆီးခုံးေပၚမွာ အေမႊးစိမ္းေလးမ်ားမွာ အဖုတ္ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ ခပ္က်ဲက်ဲ ေပါက္ေရာက္ေန၏။ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္ ဝိုင္းစက္ ေကာ့ထြက္ ေနေသာ ဖင္သားစိုင္ ၂ဖက္မွာ ျမင္သူ လည္ျပန္ ေငးယူရသည္။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိ ကိုယ္လုံးေပၚ မွန္ထဲ သူမ ခႏၶာကိုယ္အား တပတ္လွည့္ၾကည့္ကာ အားရ ေက်နပ္မွ ေရခ်ိဳး ေတာ့၏။ ပိုးရတီမွာ အသက္ ၂ဝႏွစ္ထဲ ေရာက္ရွိေနသည္။ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္မႈးႀကီး ဦးရဲေက်ာ္ ႏွင့္ ေဒါက္တာ ေဒၚဆုရတီ တို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ေလးျဖစ္သည္။ ဦးရဲေက်ာ္မွာ အၿငိမ္းစား ဆိုေသာ္လည္း အသက္ ၅၃ႏွစ္သာ ရွိေသး၏။ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ ရွိသျဖင့္ ေဆးပင္စင္ ရရွိ ထားခ်င္းသာ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ား သေဘာတူ ေပးစား ထားသျဖင့္ အသက္ ၈ႏွစ္ေက်ာ္ ငယ္ေသာ ေဒါက္တာ ဆုရတီျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရ၏။ ေဆးပင္စင္ ယူၿပီးသည္ႏွင့္ မိဘအေမႊေပးေသာ ၿခံဝင္ႀကီးထဲ အိမ္ေရွ႕ ေျမအလြတ္ ၿခံကာ ေပ၅ဝ ပတ္လည္ ၄ထပ္တိုက္ႀကီး ေဆာက္ကာ မိသားစုႏွင့္ ေနထိုင္လ်က္ရွိ သည္။ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူ မိဘ အေမႊမ်ားႏွင့္ မပူမပင္ ေနရေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ထဲ အထူးကု ေဆးခန္းမ်ား၌ အခ်ိန္ပိုင္းေဆးခန္းထိုင္ကာ စီးပြားရွာ ေနတုန္းပင္။

အသက္၄၅ႏွစ္အ႐ြယ္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ မွာလည္း သမီးျဖစ္သူ ပိုးရတီႏွင့္ ညီအမသဖြယ္ ႏုပ်ိဳလွပ ေနၿပီး လွပေသာ ကိုယ္လုံး ပိုင္ရွင္ တေယာက္ျဖစ္၏။ ခုထိ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွ လုပ္ငန္ရွင္မ်ား ပညာတတ္ အသိုင္း ဝိုင္းမွ ဆရာဝန္ ႀကီးမ်ားက မသိမသာ ပိုးပန္းေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ” တီတီ … တီတီ ” ” သမီးေရ … ေသာ္ေသာ္ … လာေခၚေနၿပီ ” ” ဟုတ္မာမီ … ၿပီးၿပီ … လာၿပီ လာၿပီ ” ပိုးရတီမွာ အစိမ္းေရာင္ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ေလးျဖင့္ လြယ္အိပ္ အျဖဴေလးလြယ္ကာ သူမအိပ္ခန္း ေလးထဲမွ ထြက္လာခဲ့၏။ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ဆုရတီ၏ ဂိုက္လုပ္ေပးမႈ႕ေၾကာင့္ ပိုးရတီ တေယာက္ ယခုခ်ိန္ ဒုတိယႏွစ္ ေဆးေက်ာင္းသူေလး ျဖစ္ေန ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဖခင္ျဖစ္သူ စည္းစနစ္မ်ား ေၾကာင့္လည္း အေပါင္းသင္း နည္းကာ အျပင္ ေလာကတြင္ အေပါင္းသင္း နည္းခဲရ၏။ ဧည့္ခန္းထဲရွိ မိခင္ႏွင့္ ဖခင္အား ပါးျပင္ တခ်က္ဆီ နမ္းရႈိက္ကာ အိမ္ေရွ႕ ၿပိဳင္ကား အနီေလးဆီ ထြက္ခြာ သြားေတာ့ သည္။ ” သမီးက … ဆုငယ္ငယ္က …… အတိုင္းပဲ ” ” မယ့္ … ကိုႀကီးေနာ္ … ဆု … အဲ႐ြယ္ … သမီးေလာက္ ကိုယ္လုံး မလွပါဘူး ” ” လွတာေပါ့ … ဆုရဲ႕ … ကိုႀကီး အသိဆုံးပါ ” ” အိုရ္ ” ဦးရဲေက်ာ္မွာ စကားေျပာရင္း ေဒၚဆုရတီ ဖင္ႀကီးအား ညႇစ္ လိုက္သျဖင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ တေယာက္ မ်က္ႏွာေလး ရဲကနဲ႔ ျဖစ္သြားရသည္။

” ကဲ … ဆီးခ်ိဳ တိုင္းမယ္ … ကိုရဲ … ဆု မရွိတဲ့ အခ်ိန္ လက္ဖက္ရည္ … ခိုး မေသာက္ရဘူးေနာ္ ” ” အင္းပါ … ဆုရဲ႕ ” စကားဆုံးသည္ႏွင့္ လင္မယား၂ေယာက္ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ေရာက္ သြားေတာ့၏။” အားပါး … လွလိုက္တာ သဲရာ … လာတက္ ” ေသာ္တာထြန္း ကိုယ္တိုင္ ကားတံခါး ဖြင့္ေပးကာ အခ်စ္ေတာ္ ပိုးရတီအား ဆီးႀကိဳလိုက္ေတာ့သည္။ ပိုးရတီမွာ ေဆးေက်ာင္းတြင္ ေသာ္တာထြန္းဆိုေသာ တြင္းဘြိဳင္း တေယာက္ျဖင့္ ရင္းႏွီးမိရာမွ အခ်စ္ေတာ္ ဘဝ ေရာက္ခဲ့ ရသည္။ ေသာ္တာထြန္းအား သူငယ္ ခ်င္း မ်ားက ေသာ္ေသာ္ ဟုေခၚသျဖင့္ ပိုးရတီ ကိုယ္တိုင္ ေသာ္ေသာ္ဟု ေခၚရင္း ႏူတ္က်ိဳးေနမိ၏။ ေသာ္ေသာ္မွာ အကို ၁ေယာက္ရွိၿပီး ခ်မ္းသာေသာ မိသားစု အသိုင္းဝိုင္းမွ ေမြးဖြားလာသည္။ ပညာေရး ထူးခြၽန္းသျဖင့္ မိဘမ်ားက အလိုလိုက္ကာ ဖူးဖူး မႈတ္ထားေသာ မိန္းမေခ်ာေလး တစ္ဦးပင္။ ေယာက်ၤား စိတ္ ေပါက္ေနၿပီး အက်ၤ ီလက္ ရွည္ႏွင့္ ပုဆိုးသာ အၿမဲဝတ္ သည္။ ပိုးရတီေလာက္ မေခ်ာေပမယ့္ ရယ္လိုက္တိုင္း ပါးခ်ိဳင့္ေလးမ်ားက မိန္းမေရာ ေယာက်ၤားမ်ားပါ ဆြဲေဆာင္ ထားႏိုင္သည္။

တြင္းဘြိဳင္း ဆိုေသာ္လည္း ဖင္မရွိ ရင္မရွိ မဟုတ္ ေပ။ ဒါကိုေတာ့ ပိုးရတီ အသိဆုံးပင္။ အတန္း ထဲ တြင္ ေသာ္ေသာ္ႏွင့္ ပိုးရတီ တို႔မွာ စံျပ ခ်စ္သူ မ်ား အျဖစ္ ေရပန္းစားေနေတာ့၏။ ” ေသာ္ေသာ္ … ညည … ပိုး … ဖုန္းဆက္ရင္ … ေလသံ ေတြ ၾကားေနရတာ … အျပင္ ကားေလွ်ာက္ ေမာင္း ေနတာ မလား ” ” ဟာ … မဟုတ္ပါဘူး … သဲကလည္း … မုန႔္ထြက္ စားတာပါ ” ” ဒါပဲေနာ္ … ပိုး စကား … နားမေထာင္ရင္ … ဆက္ဆံေရး … ရပ္ပစ္မွာ ” ” အမေလး … ေသာ္ေသာ္ ကို … မထားခဲ့ပါနဲ႔ … သဲရယ္ … သဲနဲ႔ … ေဝးရယ္ … ေသာ္ေသာ္ ေသမွာ ” ” ဟြန႔္ … အပိုေတြ ” ကားေလးမွာ လမ္းမႀကီး အတိုင္း ေမာင္းလာရင္း မီးပြိဳင့္ ၅ခု ေက်ာ္လာရာ ညာဘက္ ခ်ိဳးလိုက္ ေတာ့၏။

ဆိတ္ၿငိမ္ ရပ္ကြက္ အဝင္စေလး အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ ႀကီးမ်ား တည္ရွိေနသည္။ သစ္ပင္ႀကီး တပင္ ေအာက္ ကားရပ္ လိုက္သည္ႏွင့္ ေဘးမွ ကားျပတင္း ေပါက္ ၄ေပါက္စလုံး အလုံပိတ္ကာ ၿပိဳင္ကား ေရွ႕ခန္း ရွိ ထိုင္ခုံေလးမွာ ေနာက္လွန္သြား၏။ ပိုးရတီမွာ ကားေနာက္ခန္း ခုံသို႔ ေျပာင္းထိုင္ကာ ပါတိတ္ အက်ၤ ီ ၾကယ္သီး ေလးမ်ား ျဖဳတ္ကာ ရင္ဖြင့္ရင္း ဘရာစီယာ ကိုင္းေလးအား ပုခုံးေပၚမွ တဖက္ခ်င္း ေအာက္ေလွ်ာ ခ်ပစ္ ေနသည္။ ျဖဴေဖြးလုံးဝန္းေသာ ႏို႔အုံေလး ထြက္က်လာစဥ္ ေသာ္ေသာ္ တေယာက္ စက္ပိတ္ကာ ကားေနာက္ခန္း ကူးလာခဲ့၏။ ထိုင္ခုံေပၚ ထိုင္ေနေသာ ပိုးရတီ ေပါင္ၾကား ထဲ ဒူးေထာက္ ေနရာယူကာ ႏို႔အုံထိပ္ ကပ္ေနေသာ ႏို႔သီး ေခါင္း နီတာရဲေလးအား လွ်ာထိပ္ ေလး ျဖင့္ ထိုးကေလာ္ ကာ ဆြဲစုပ္ေတာ့သည္။ ခ်က္ခ်င္း ပိုးရတီ မ်က္လုံးေလး စင္းက်လာကာ ေသာ္ေသာ့္ ေခါင္းေလးအား ဖမ္းကိုင္ရင္း ႏို႔အုံေလး ႏွင့္ ဖိကပ္ထားလိုက္၏။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ မနက္တိုင္း ေသာ္ေသာ္၏ အျပဳစု အယုယေအာက္ ေရာက္ရွိ ခဲ့သည္မွာ ၆လ ေက်ာ္လာခဲ့သည္။ ႏို႔သီးေခါင္း နီတာရဲေလးအား မာခဲလာေအာင္ ၅မိနစ္ခန႔္ စို႔ၿပီးသည္ႏွင့္ ေသာ့္ေသာ့္ ေခါင္းေလးမွာ ေအာက္သို႔ ေ႐ြ႕သြားေတာ့၏။

ထိုခ်ိန္ ပိုးရတီ တေယာက္ ဘရာစီယာ ကိုင္းအား ျပန္တင္ကာ အက်ၤ ီၾကယ္သီးမ်ား ျပန္တပ္ ေနသည္။ ကားေနာက္ခန္ ခုံေပၚ ထိုင္လ်ပ္အေနထားျဖင့္ ေပါင္တန္၂ဖက္ ၿဖဲေပးရာ ေသာ္ေသာ္ တေယာက္ ပိုးရတီ ပါတိတ္ ထမိန္ေအာက္နားစ ေလးအား ေပါင္ရင္းထိ ဆြဲ လွန္ကာ ဒူးအထက္နားမွ စၿပီး လွ်ာအျပားလိုက္ျဖင့္ ေပါင္ၿခံနားထိ တဖက္ၿပီး တဖက္ ယက္ေပးေန၏။ ေပါင္ဂြေလးထဲ အနက္ေရာင္ ဇာအတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေလးထဲမွ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ေဖါင္းႂကြ လာေတာ့ သည္။ ထိုစဥ္ ပိုးရတီ ညာဘက္လက္ေလးမွာ အတြင္း ခံ ေဘာင္းဘီ ဂြေလးအား ေပါင္ၿခံ တဖက္သို႔ ဆြဲကပ္ ေပးလိုက္၏။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး ေဘးကပ္ သည္ ႏွင့္ အေမႊးစိမ္း ပါးပါးေလးမ်ားျဖင့္ ေဖါင္းကား လာေသာ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းဝ ေလးထဲ အရည္ၾကည္မ်ား အိုင္ေနသည္။ေသာ္တာထြန္း ႏူတ္ခမ္း ဖူးဖူး ေလးမွာ ေပါင္ၿခံအား ဆြဲစုပ္ ေနရာ မွ ပိုးနဒီ အဖုတ္ေလးအား ေအာက္မွ အေပၚသို႔ ပင့္ယက္ကာ အစိေလးအား ေတ့စုပ္ ပစ္သည္။

ႏူတ္ခမ္း ခ်င္း စုပ္သလို လွ်ာထိပ္ ေလးျဖင့္ ဝိုင္းလိုက္ ပါးစပ္ထဲ ဆြဲသြင္းစုပ္ရင္း အစိ ထိပ္မွ အဆံေလးအား လွ်ာထိပ္ျဖင့္ ဖိထိုးေပးျပန္၏။ ” အ ….. အေမ့ …. ေသာ္ေသာ္ရယ္ ” ပိုးရတီ တေယာက္ ေစာက္စိေလးအား အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိ ခံရသျဖင့္ ေသာ္တာထြန္း ေခါင္းအား ေစက္ပတ္ ေလးျဖင့္ ဆြဲကပ္ကာ ေပါင္ႏွင့္ ညႇပ္ထား လိုက္ရ သည္။ အစိေလး စုပ္လိုက္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလး ထဲ လွ်ာထိုး သြင္းကာ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္ လုပ္ လိုက္ျဖင့္ ခဏ အၾကာ ပိုးရတီ လည္ပင္းေၾကာမ်ား ေထာင္လာကာ ေသာ္တာထြန္း မ်က္ႏွာအား အခ်က္ ၂ဝခန႔္ ဆြဲပြတ္ ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ ပစ္ ေတာ့၏။ ေသာ္တာထြန္းမွာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္အား ပါးစပ္ျဖင့္ ေတ့ပိတ္ကာ ထြက္လာသမွ် ေစာက္ရည္ မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္ ျဖင့္ မ်ိဳခ်ေနသည္။

” အ ….. အ …….. မ …. မ …… မရ …..ေတာ့ …… ဘူး …. ေသာ္ေသာ္ရယ္ ………. အင့္ အင့္ ……..ထြက္ ထြက္ …… ထြက္ ၿပီ ဟာ ….. အမေလးးး ……အဟင့္ ဟင့္ ” ပိုးရတီ ေစာက္ရည္မ်ား ကုန္မွ ေသာ္တာထြန္းမွာ ေစာက္ပတ္ ေလးအား တစ္ရႈးျဖင့္ သန႔္စင္ေပးကာ ကားအျပင္ဘက္ ထြက္ၿပီး ေရသန႔္ဗူးျဖင့္ မ်က္ႏွာ သစ္ပစ္ လိုက္၏။ ကားထဲျပန္ဝင္လာကာ ကားေရွ႕ ခန္းမွ တဘက္တထည္ ယူၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ကာ ကားေလးအား ေဆးေက်ာင္းသို႔ ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။လက္မွ နာရီကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ရင္း ေဒါက္တာ ဆုရတီ ရင္ခုန္ေနမိသည္။ အခ်ိန္က ည ၈နာရီ ထိုးဖို႔ ၁၅မိနစ္သာ လိုေတာ့၏။ ဒီေန႔ည ခင္ပြန္းျဖစ္သူ သူငယ္ခ်င္း ဦးစိုင္း ေမာင္ တို႔ လင္မယားအား ညစာ ဖိတ္ေကြၽးရန္ စီစဥ္ ထားသည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီ ခင္ပြန္း ဦးရဲ ေက်ာ္ႏွင့္ အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ အရင္ တေခါက္ ဖိတ္ေကြၽးစဥ္ အျဖစ္ပ်က္ေလးအား ေတြးမိရင္း ေဒါက္တာဆုရတီ ရင္ဖိုေနမိ၏။ အရင္တေခါက္ ဦးစိုင္း ေမာင္ တေယာက္ထဲ ေရွာက္ရွိလာ သည္။ ဇနီးသည္မွာ ေယာကၡမ ေနမေကာင္း သျဖင့္ အိမ္မွာ က်န္ရစ္ ေၾကာင္း ေျပာျပေန၏။ ” ငါ့မိန္းမ … မေခၚခဲ့ဘူး ရဲေက်ာ္ေရ … ဘြားေတာ္ ေနမေကာင္းလို႔ကြာ ” ” ေအးပါ … စိုင္းေမာင္ရာ … ငါလည္း က်မ္းမာေရး မေကာင္းတာနဲ႔ … အျပင္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ … မင္းတို႔ဆီ မေရာက္ျဖစ္တာပါ ” ” ငါ သိပါတယ္ … ရဲေက်ာ္ရာ … ကဲ … ငါကေတာ့ အျပင္းပဲ ခ်မွာ … မင္းက ဘီယာပဲေသာက္ ” ေဒါက္တာဆုဝတီမွာ ေဘးမွ အျမည္းလုပ္ေပးရင္း လင္ျဖစ္သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနေသာ ဦးစိုင္း ေမာင္အား ခိုးၾကည့္ေန၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ရွမ္းစပ္မို႔ အသားျဖဳ ဥပဓိ႐ုပ္ သန႔္သန႔္ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းလ ွသည္။ မ်က္ခုံး ထူထူႀကီးမ်ား ထိစပ္ေနကာ ႏူတ္ခမ္း ေမႊး စိမ္းစိမ္း ငုတ္တိုေလးမ်ားႏွင့္ ရယ္လိုက္တိုင္း သြားတက္ေလးက ေပၚေပၚလာ၏။ စားရင္း ေသာက္ ရင္းျဖင့္ ည ၁၁ ေက်ာ္ ေက်ာ္တြင္ ၂ေယာက္သား မူးေနၾကသည္။ ” ငါ့ … မိန္းမက … ခုထိ ေတာင့္တုန္းေနာ္ … စိုင္းေမာင္ ” ” ဟုတ္ပါတယ္ … ရဲေက်ာ္ရာ … ငါဘာေျပာ လို႔လဲကြာ ” ” ေအး … ငါလည္း ဆီးခ်ိဳဝင္ကတည္းက … မိန္းမနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း မေနျဖစ္ေတာ့တာ ” ” အိုးးးး … ကိုႀကီးေနာ္ … သူစိမ္းေတြ ေရွ႕ … ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ ” ” ေအ့ … ဒီေကာင္က … သူစိမ္းလား … ဆုရဲ႕ … ကိုႀကီး သူငယ္ခ်င္း အရင္း ေခါက္ေခါက္ပါ ….. ေဂ့ ……… ေဝါ့ ………………… အိ့ ” ” ကြၽတ္ … ကိုႀကီး … မူးေနၿပီ ထင္တယ္ …..ကိုစိုင္းေမာင္ကို …..အားနာလိုက္တာရွင္ ” ” မဟုတ္တာ … မဆုရယ္ … ရဲေက်ာ္က မူးလာရင္ … ဒီတိုင္းပဲ … အရင္ ကတည္းက … အားမနာပါနဲ႔ ” ” ကဲ … ကိုႀကီး …… ထ ……. အိပ္ေတာ့ ေနာ္ ….. အိပ္ခန္းထဲ …… သြားရေအာင္ ” ” ေဂ့ …… ေအ့ ……. ကိုႀကီး ……………… မ မူး ပါ ဘူး ……. ဆုရဲ႕ …..အိ့ …… ေအ့ ……. ေဂ့ ” ဦးရဲေက်ာ္ တေယာက္ မေသာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္သျဖင့္ မူးေနေတာ့သည္။

” အိုရ္ ……… အေရးထဲ ….. မီးက …….. ပ်က္ျပန္ၿပီ ” ေဒါက္တာ ဆုဝတီ တေယာက္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေဘး နား ရပ္ရင္း တြဲေခၚ ေနစဥ္ မီးပ်က္သြားေတာ့၏။ ” ရလား … မဆု ” ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ထရပ္ရင္း အေမွာင္ထဲ ကူထိန္းေပးရာ လက္တဖက္မွာ ေဒါက္ဆုရတီ၏ လုံးဝန္းေသာ ႏို႔အုံ တဖက္ကို အုပ္ကိုင္မိသြားသည္။ ” အိုရ္ ” မီးပ်က္ေနေသာ္လည္း ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္ေရာက္လာ ေသာ လ၏အလင္းေရာင္ ေလးျဖင့္ အနီးကပ္ ျမင္ေန ရ၏။ ထိုစဥ္ ဦးရဲေက်ာ္မွာ အလိုက္သင့္ ထရပ္ရင္း ယိမ္းယိုင္ သြား သျဖင့္ ေဒါက္တာဆုရတီမွာ ကမန္း ကတန္း ခင္ပြန္း ျဖစ္သူ ခ်ိဳင္ၾကားအား လက္လ်ိဳ သြင္းကာ လွမ္းဆြဲလိုက္၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာလည္း ေဒါက္တာ ဆုဝတီေနာက္ ေက်ာဘက္မွ ဟန္ခ်က္ ထိန္း သေယာင္ျဖင့္ လြတ္ေနေသာ လက္တဖက္က ခါးေအာက္ သိုင္းဖက္လ်ိဳသြင္းရင္း ေပါင္ဂြေလးအား လက္ဖဝါးႏွင့္ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ေဒၚဆုရတီ တေယာက္ လက္၂ဖက္မွာ လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲ ေက်ာ္ ခ်ိဳင္းၾကား ညႇပ္ေနသျဖင့္ အခက္ေတြ႕ ေနရသည္။

ဖင္ႀကီးမွာ သူစိမ္းေယာက်ၤား ေပါင္ဂြထဲ ခပ္ေႏြးေႏြး အရာ ျဖင့္ ေထာက္ခံထားရ၏။ ထိုစဥ္ ဦးစိုင္ေမာင္၏ အဖုတ္ေပၚ အုပ္ကိုင္ ထားေသာ လက္မွာ ဖိပြတ္ေနသျဖင့္ ကိုယ္လုံး ေလး ဆက္ကနဲ႔ တုန္သြားမိျပန္သည္။ တကိုယ္လုံး တရွိန္းရွိန္း ခံစား မိကာ သာယာသလိုလိုႏွင့္ ရွက္စိတ္ေရာ ေၾကာက္စိတ္ ပါ ဝင္ေရာက္လာေတာ့၏။အဖုတ္ေလး ဖိပြတ္ ေနသည္ကို ဖင္ႀကီးအား ေနာက္ဆုတ္ ေရွာင္ရာ ဦးစိုင္းေမာင္ ေပါင္ဂြအား ကပ္ေပးသလိုျဖစ္ၿပီး ခပ္ေႏြးေႏြး အရာႀကီးမွာ မာထင္လာသည္။ ဖင္ၾကားတည့္ တည့္ လီးျဖင့္ အေျမႇာင္းလိုက္ အေထာက္ခံရရင္း အဖုတ္ အား အုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္မွာ ထမိန္အား အေပၚသို႔ ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း ဆြဲတင္ေနျပန္၏။ ထမိန္ ေအာက္နား စ ေလး ေပါင္ရင္းအေရာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ဂြၾကားထဲ လက္ခလယ္ ထည့္ကာ ေစာက္စိေလးအား ဖိေခ်ေပး ေနေတာ့သည္။

အဖုတ္ အက္ကြဲ ေၾကာင္းထဲ လက္ခလယ္ ထိပ္ျဖင့္ ၁၅ခ်က္ခန႔္ အထက္ေအာက္ ဖိဆြဲရင္း ေစာက္ ေခါင္းေပါက္ထဲ ဇြိကနဲ႔ လက္ခလယ္ အား ထိုးထည့္ရာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ခႏၶာကိုယ္ေလး တဆက္ဆက္ တုန္လာေတာ့၏။ လက္ခလယ္ ေလးအား ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသား မ်ားက ညႇစ္ထားသျဖင့္ အထုတ္အသြင္း လုပ္ရာ ခပ္စီးစီးေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေဒါက္တာ ဆုရတီ တေယာက္ ဦးစိုင္းေမာင္ ၏ အကိုင္အတြယ္ေအာက္ ကင္းကြာေနေသာ ကာမစိတ္ မ်ား ႂကြတက္လာခ်ိန္ ဖ်က္ ကနဲ႔ မီးျပန္လာ သျဖင့္ လူခ်င္း ကြဲကြာ သြား ေတာ့၏္။ လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္အား အိပ္ခန္းထဲ တြဲပို႔ၿပီး ဦးစိုင္းေမာင္မွာလည္း ႏူတ္ဆက္ ျပန္သြား သည္။ ” ေဟာ … ကိုစိုင္းေမာင္တို႔ လာၿပီ … ဆုေရ … ဟင္းရည္ ယူခဲ့လိုက္ေတာ့ … အရက္နဲ႔ … ပူပူ ေႏြးေႏြး ျမည္းရေအာင္ ” ဦးစိုင္းေမာင္မွာ အရင္တေခါက္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ခ်က္ေသာ ငါးေခါင္း ဟင္းရည္အား ေကာင္းတယ္ဟု ခ်ီးက်ဴး ေျပာဆို ထားသျဖင့္ ေဒၚဆုရတီမွာ အေကာင္း ဆုံး ခ်က္ျပဳတ္ ထားလိုက္သည္။

” လာလာ … ကိုစိုင္းေမာင္ေရ … ဒီတေခါက္ မိန္းမေရာ … ပါလာၿပီေပါ့ ” ” ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ … ဒီတေခါက္ သူလည္း အားေနတာနဲ႔ … ေခၚလာခဲ့တာ ” ဦးစိုင္းေမာင္ ဇနီး ေဒၚနန္းသဇင္မွာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ၏ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္အား မမွီေသာ္လည္း သူေနရာ ႏွင့္ သူေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းေသာ မိန္းမေခ်ာ တေယာက္ျဖစ္ ၏။ ဦးစိုင္းေမာင္ႏွင့္ ဦးရဲေက်ာ္မွာ မယားခ်င္း မိတ္ဆက္ေပးၿပီး ခဏ အၾကာ ေဒၚနန္းသဇင္ႏွင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီတို႔အား ဘီယာ ေသာက္ရန္ တိုက္တြန္း ေျပာဆိုေနသည္။ စားရင္း သာက္ရင္း တရိပ္ရိပ္ တက္လာ ေသာ ဘီယာေၾကာင့္ တခဏခ်င္း ေဒၚနန္းသဇင္ႏွင့္ ေဒါက္တာဆုရတီတို႔ ရင္းႏွီး ခင္မင္ သြားကာ ရယ္ရယ္ ေမာေမာ စကားမ်ား ေျပာဆို ေနၾကေတာ့သည္။ ” ခ္ခ္ … မဆု လည္း ဒီလိုပါပဲ … မမနန္းရယ္ ” ” အင္းေလ … ကိုယ္ေတြက မိန္းမသား … ဆိုေတာ့လည္း … ခက္သား ” ေဒၚနန္းသဇင္ႏွင့္ ေဒါက္တာဆုရတီတို႔ အတူ ေသာက္ရင္း စကားေျပာ ေလးလံလာကာ ေဒၚနန္းသဇင္မွာ စားပြဲေပၚ ေခါင္း ငိုက္စိုက္ က်သြား၏။

” ေဟာ … မမနန္း … မရေတာ့ဘူး … ထင္ ……. ထင္ ……. ေဂ့ … ေဝါ ……..အိ့ ” ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ေဒၚနန္းသဇင္ ေခါင္းစိုက္ သြား သည္ကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာရင္း သူမ ကိုယ္တိုင္ အမ္ခ်င္ လာသျဖင့္ ပါးစပ္အား လက္ျဖင့္ အျမန္ ပိတ္ကာ ထရပ္ လိုက္ ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ယိမ္းထိုးေနကာ စားပြဲ ခုန္စြန္းအား လက္တဖက္က အား ျပဳ ကိုင္ထား လိုက္ရ၏။ ” ရလား … ဆု … အမ္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္ … စိုင္းေမာင္ … ဆုေလးကို … မင္းပဲ သန႔္စင္ခန္း လိုက္ ပို႔ေပးလိုက္ပါ … ငါလည္း ထမရေတာ့လို႔ ” ” ေအးပါ … ရဲေက်ာ္ … ငါ လိုက္ပို႔ေပး ပါ့မယ္ ” ” ဒီကေန႔ အိမ္ … အေနာက္တည့္တည့္ … သြား လိုက္ … ေျမာက္ဘက္ေဒါင့္မွာ ” ဦးရဲေက်ာ္ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာ ဆုရတီအား တြဲကာ အိမ္အေနာက္ဘက္ ေခၚလာရင္း သန႔္စင္ခန္း တံခါးဖြင့္ကာ အထဲသြင္း လိုက္၏။ မ်က္ႏွာသစ္ ေသာ ေဘစင္နား အေရာက္ ေဒၚဆုရတီမွာ ေဘစင္ ေဘာင္၂ဖက္အား လက္၂ ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ တေဝါေဝါ ပ်ိဳ႕ေနေတာ့သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ သန႔္စင္ခန္း တံခါးအား အတြင္းမွ ဂ်က္ထိုးပိတ္ကာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ေနာက္ ေက်ာ ဘက္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ ျပန္၏။

” ရလား … မဆု … ထိန္းမထားနဲ႔ … အမ္ခ်လိုက္ရင္ အမူး သက္သာသြားမွာ ” ဦးစိုင္းေမာင္ မွာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ေနာက္ေက်ာ ဘက္မွ ကပ္ရပ္ကာ ပုခုံး အား ႏွပ္ေပးရင္း ေျပာျပ ေနသည္။ ” ဟုတ္ ….. ေဂ့ ……. ေဝါ့ …… ေဝါ့ …… ဖလူး လူးးး ” ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ လက္တကိုင္း အက်ၤ ီအစိမ္း ေလးႏွင့္ အနက္ေရာင္ ထမိန္စကပ္ ဝတ္ထားရင္း ေဘစင္ ေဘာင္၂ဖက္အား ကိုင္ကာ ခါးၫြတ္ၿပီး အမ္ခ်လိုက္၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ပုခုံးအား ႏွိပ္ေပးရင္း လက္၂ဖက္အား ေအာက္ေ႐ြ႕ကာ ထမိန္စကပ္ အျပင္မွ ေပါင္တန္၂ဖက္ အား ပြတ္ေပးေနသည္။ ေပါင္ပြတ္ရင္း စကပ္ထမိန္ ခ်ိတ္အား ျဖဳတ္ကာ ေျခရင္း ခြၽတ္ခ်ပစ္၏။ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ခါးေအာက္ ပိုင္း ေအးကနဲ႔ ခံစား မိသျဖင့္ အမ္ရင္း တန္းလန္း မ်က္လုံဖြင့္ကာ ေဘစင္ အေပၚရွိ မွန္ခ်က္အား စိုက္ၾကည့္ လိုက္သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာလည္း ထမိန္အား ခြၽက္ကာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ အျပင္မွ အဖုတ္အား အုပ္ကိုင္ရင္း မ်က္လုံးက မွန္ထဲအေရာက္ အၾကည့္ခ်င္း ဆုံမိၾက၏။

ေဒါက္တာဆုရတီမွာ မွန္ထဲ မ်က္လုံးခ်င္း စိုက္ၾကည့္ ကာ ေခါင္းေလး ရမ္းျပေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ဂ႐ုမစိုက္ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေပၚမွာ အဖုတ္အား လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ထိထိမိမိေလး ပြတ္ေခ်ေနေတာ့ ၏။ ေဒါက္တာဆုရတီ မ်က္လုံးေလး ျပဴးရင္း ဒုတိယ အႀကိမ္ ေခါင္းယမ္းျပ လိုက္ျပန္ သည္။ တားမရသည့္ အဆုံး ေဘစင္ ေဘာင္၂ဖက္ အား လက္ျဖင့္ က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ကာ မ်က္လုံး ေလး မွိတ္ထားေတာ့၏။

ေဝးကြာေနေသာ ကာမ အထိေတြ႕ေလးေၾကာင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ မထိန္းႏိုင္ ရွာေပ။ တအားအား ညည္းရင္း ေပါင္တန္မ်ား မသိမသာ ၿဖဲကာ ဖင္ႀကီး ရမ္းခါ ေနရသည္။ ” အား ………. အ ……အ ……. အာကြာ ……. အဟင့္ ဟင့္ ” ၅ႀကိမ္ခန႔္ ထိုးအမ္ထား သျဖင့္ အမူးေျပကာ ရမၼက္ စိတ္ ေလး ထႂကြ လာေတာ့၏။ သန႔္စင္ခန္းထဲ သူစိမ္း ေယာက်ၤား ၁ေယာက္ႏွင့္ အနီးကပ္ အတူရွိေနရင္း ေစာက္ပတ္ေလးအား အႏိုက္ခံရသျဖင့္ အရသာ ထူးကဲစြာ ခံစားေနရသည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာဆုရတီ ကာမစိတ္ ႂကြေန သည္ ကိုၾကည့္ရင္း အတြင္းခံ ေဘာင္ဘီေလးအား ေပါင္လယ္ထိ ဆြဲခ်ကာ ေစာက္စိေလးအား ထိထိမိမိ ဖိေခ် ေပးလိုက္ ျပန္၏။ ညာလက္ျဖင့္ အစိေလးအား ဖိေခ်ကာ ဘယ္လက္ မွ သူ၏ ေဘာင္းဘီ ဇစ္ဖြင့္ကာ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီး အား ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ လက္တဖက္အား ဆြဲယူၿပီး လီးေပၚ တင္ေပး ထား၏။

အစိေလးအား ဖိေခ်ရင္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လက္ေခ်ာင္းေလး သြင္းၿပီး အဝင္အထြက္ ခပ္ျမန္ျမန္ ေလး လုပ္ေပးျပန္ သည္။ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ဦးစိုင္းေမာင္ လီးအား ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း အလိုေလ်ာက္ လက္ ေနာက္ျပန္ ဂြင္ထုေပးေန ေတာ့၏။ ခဏအၾကာ ေဒါက္တာဆုရတီ ဖင္ႀကီး ဆက္ကနဲ႔ ဆက္ကနဲ႔ တုန္ကာ ေခါင္းေလးေမာ့ရင္း ေအာက္ႏူတ္ ခမ္း အား ဖိကိုက္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား ေပါင္ၿခံထဲ စီးက်လာေတာ့ သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ လည္း လက္ေခ်ာင္းေလးအား ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ထုတ္ကာ ႏို႔အုံ အား ျပန္ညႇစ္ေပးေန ရွာ၏။

” အ ..အ …. ထြက္ …….. ထြက္ …… အင့္ ….အမေလး …….. အဟင့္ ဟင့္ …… ထြက္ ကုန္ ၿပီ ………… ဟင့္ဟင့္ ” ေဒါက္တာဆုရတီ လည္ပင္းေၾကာမ်ား ေထာင္ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ရင္း ဦးစိုင္းေမာင္ လီးႀကီး အား ခပ္တင္းတင္း ဂြင္းထုေပးေနေသးသည္။ ” အားးးးးးး …..ထုထု …..မဆု …… က်ေနာ္လည္း … ၿပီး ….. ၿပီး ………. အ …. အ ……… ၿပီး ေတာ့ မွာ ပါ ……… အားဟား ……. ထြက္ ထြက္ …….. ထြက္ၿပီ……. ထြက္ၿပီ ………အားးးးးး …… ရွီးးးးး ……. ရွီးးးးးးးးး ” ခဏအၾကာ ဦးစိုင္းေမာင္လည္း လရည္မ်ား ပန္းထြက္ ကာ တရွီးရွီး ညည္းေနေတာ့၏။ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ကိုယ္ တပတ္လွည့္ရင္း ၂ေယာက္သား ခပ္တင္းတင္း ဖက္ကာ အနားယူၿပီး ကိုယ္လက္ သန႔္စင္ကာ ထြက္ခဲ့ လိုက္သည္။

ဧည့္ခန္းထဲ အေရာက္ ဦးစိုင္းေမာင္ ဇနီး ေဒၚနန္းသဇင္မွာ တေခါေခါျဖင့္ ေဟာက္သံေပးကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းပင္။ တဖက္ထိုင္ခုံမွ ဦးရဲေက်ာ္အား မေတြ႕မိသျဖင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ မ်က္ႏွာေလး ပ်က္ကာ ထိတ္လန႔္ေနမိ၏။ ” မစိုးရိမ္ ပါနဲ႔ … မဆုရယ္ … ခုန … သန႔္စင္ခန္း တံခါး … ေသခ်ာ ပိတ္ထားတာပါ ” ဦးစိုင္းေမာင္ စကားအဆုံး ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ တစုံတခု ေတြးမိရင္း သူမတို႔ လင္မယား အိပ္ခန္း ဘက္ ေလွ်ာက္ လာခဲ့သည္။ အိပ္ခန္း တံခါး ပြင့္ေန ကာ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္လ်က္ အိပ္ေနေသာ လင္ ုျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္အား ေတြ႕မွ စိတ္ထဲ အပူလုံး က်သြားေတာ့၏။အိပ္ခန္းထဲ ေျခဖြဖြ နင္းလာရင္း သူမ စကပ္ ထမိန္မွာ ေစာက္ရည္မ်ား လရည္မ်ား ေပပြ ေနသျဖင့္ ခြၽတ္ခ်ရင္း အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီပါ ခြၽတ္ ခ်ၿပီး ညဝတ္ ဒူးဖုံး ဂါဝန္ေလး လဲဝတ္ ထားလိုက္ သည္။.

ထိုခ်ိန္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ သူ၏ အိမ္မွ ဒါ႐ိုင္ဘာ ေမာင္တူး အား ဖုန္းဆက္ေခၚကာ မယားျဖစ္သူ ေဒၚနန္းသဇင္အား အိမ္ျပန္ ေခၚခိုင္းလိုက္၏။ ” မင္း ……… မမနန္းေတာ့ …… မ်ားၿပီး ေမွာက္သြားၿပီ …… ေမာင္တူးေရ ……… အိမ္ျပန္ ေခၚသြားေတာ့ …… ငါက ………… မနက္မွ ျပန္လာေတာ့မယ္ ” ” ဟုတ္ … ဆရာ … ည ၁ဝနာရီပဲ ရွိေသးတာ … ဆရာ ကေတာ္က … ေမွာက္ၿပီ … ခိခိ ” ထို႔ေနာက့္ ဆရာတျပည့္ ၂ေယာက္ ေဒၚနန္းသဇင္အား တြဲကာ ကားေပၚတင္ၿပီး ေမာင္တူးမွာ ကားစက္ႏိုး လိုက္ ေတာ့သည္။ ” ဆရာ … က်ေနာ္ သြားၿပီေနာ္ ” ” ေအးေအး … ေမာင္တူး … ေရာ့ ၂ေသာင္း …… ညပိုင္း ဘယ္မွ မထြက္နဲ႔ … စားခ်င္တာ အိမ္မွာပဲ ဝယ္စားလိုက္ ေတာ့ ငါက … မနက္မွ ျပန္လာမွာမို႔ ” တျပည့္ျဖစ္သူ ဒါ႐ိုင္ဘာ ေမာင္တူးအား မုန႔္ဖိုး ၂ေသာင္း ေပးကာ ကားေလး ထြက္သြားမွ ၿခံဝန္း တံခါး ပိတ္ကာ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္ လာခဲ့၏။

ဧည့္ခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ စားပြဲေပၚမွ လက္က်န္ အရက္အား ဖန္ခြက္ထဲ ထည့္ကာ အကုန္ ေမာ့ေသာက္လိုက္ ျပန္သည္။ အရက္ကုန္သည္ႏွင့္ ဦးရဲေက်ာ္ ၏ လင္မယား အိပ္ခန္းထဲ ေျခသံလုံေအာင္ နင္းကာ ဝင္လာခဲ့ေတာ့၏။ မိနစ္ ၂ဝခန႔္ အၾကာတြင္ ပိုးရတီ တေယာက္ အခ်စ္ေတာ္ ေလး ေသာ္တာထြန္းျဖင့္ ညပိုင္း အျပင္ထြက္ ေလွ်ာက္ လည္ စားေသာက္ၿပီး အိမ္ျပန္လာသည္။ ၿခံဝင္း တံခါး ေသာ့ခတ္ရင္း ေလွ်ာလာခဲ့ရာ သူမတို႔ ကားေဘး ကား အနက္ေလး တစီး ရပ္ထားသျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ ႀကဳံေနမိ သည္။ ဧည့္သည္ေရာက္ေနသျဖင့္ မိခင္ ဖခင္ မအိပ္ေသး လ်င္ ဆူခံရမည့္ အေရး ေတြးကာ စိတ္ညႇစ္သြား၏။

သို႔ေသာ္ ဧည့္ခန္းထဲ အေရာက္ သူမ အေတြးမ်ား လြဲသြား ေတာ့သည္။ အရက္နံ႔ ဘီယာနံ႔မ်ား မႊန္ထူေနသျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူ ႏွင့္ သူူ၏ မိတ္ေဆြမ်ား ေသာက္စား ထား ေၾကာင္း ရိပ္မိလိုက္၏။ စိတ္ထဲ အပူလုံး က်သြားသည္ႏွင့္ ဆီးပုံးတင္းလာကာ ေသးေပါက္ခ်င္ လာေတာ့သည္။ ျပန္ကာနီး အခ်စ္ေတာ္ ေသာ္တာထြန္းမွာ ကားေပၚတင္ တခ်ီၿပီး ေအာင္ ယက္ေပး ထားသျဖင့္ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္း ထုတ္ခဲ့ရ၏။ ခုမွ ဆီးသြား ခ်င္လာသျဖင့္ ေနာက္ေဖး ဘက္ အျမန္ေလွ်ာက္လာသည္။ မိခင္ဖခင္ လင္မယား အိပ္ခန္းေရွ႕ အျဖတ္ အိပ္ခန္း တံခါးမွာ တထြာခန႔္ ဟေနလ်က္ ညည္းသံ သဲ့သဲ့ ၾကားမိေသာ္လည္း ေသးတအား ေပါက္ခ်င္ ေနသျဖင့္ သန႔္စင္ခန္းထဲ ဝင္ကာ ေသးေပါက္လိုက္ေတာ့၏။ ျပန္ ထြက္လာစဥ္ မိခင္ဖခင္ လင္မယားခန္းေရွ႕ အေရာက္ ဘာရယ္ မဟုတ္ မ်က္လုံး ကစားၾကည့္မိသည္။ ျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ ပိုးရတီ တေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ ထိတ္လန႔္ သြားရသည္။ အိပ္ခန္းထဲ ဖန္ေခ်ာင္းမီး ေအာက္ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ပက္လက္ ေနထားႏွင့္ ေမွာက္အိပ္ေနေသာ ဖခင္ျဖစ္သူ ေခါင္း အား ညာလက္ျဖင့္ ဆြဲကိုင္ရင္း မ်က္လုံးေလးစင္းၿပီး ညည္းေနရွာသည္။

ေဒါက္တာဆုရတီ ဒူးဖုံး ဂါဝန္ ေလးမွာ ေျခရင္း ပုံေနၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲ အသား ျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံးေတာင့္ေတာင့္ ႏွင့္ သူစိမ္း ေယာက်ၤား တဦးမွာ ကိုယ္လုံးတီး အေနထား ျဖင့္ ေစာက္ပတ္ ေလးအား ယက္ေပး ေန၏။ တခန္းလုံး တိတ္ဆိတ္ ေနသျဖင့္ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား ယက္သံ အစိေလး အား ဆြဲစုပ္သံ တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ အတိုင္းသား ၾကားေန ရ သည္။ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ဘယ္ လက္ မွာ လက္တကိုင္း အက်ၤ ီ ေလးေပၚမွ ႏို႔အုံေလးအား ညႇစ္ေခ်ကာ ဖင္ႀကီး ေကာ့တက္ေနသည္။ ” အားးးးး …….. ရွီးးးးးးးးး …….ကိုစိုင္းရယ္ ….မဆု ………………… ဒီလို အရသာ …..မရတာ … ၾကာပါၿပီ ….အမေလးးးး …… ရွီးးးးးးး …… ကြၽတ္ …. ေကာင္းလိုက္တာရွင္ ” မိခင္ျဖစ္သူ ေဒါက္တာဆုရတီ ခါးေလး ေကာ့ထိုးကာ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းရင္း ခဏအၾကာမွ ဖင္ႀကီး ကုတင္ေပၚ ဘုတ္ကနဲ႔ ျပန္က်ကာ ၿငိမ္က်သြား၏။ ေဒါက္တာဆုရတီ ေပါင္ၾကားမွ မ်က္ႏွာေပၚ ေစာက္ ရည္ မ်ား ႐ႊဲေနေသာ လူႀကီး ထလာမွ ပိုးရတီ သိရွိ လိုက္ေတာ့ သည္။

ဖခင္ျဖစ္သူ၏ အရင္းႏွီးဆုံး မိတ္ေဆြ ဦးစိုင္းေမာင္ ဆိုေသာ လူႀကီးပင္ ျဖစ္၏။ ခုမွ အိမ္ေရွ႕သူမတို႔ ကားေဘးနား ရပ္ထားေသာ ကား အနက္ ေလးမွာ ဦးစိုင္းေမာင္ ကားေလးမွန္း ေတြးမိ တာ့သည္။ ထိုစဥ္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ဒူးေထာက္ လ်က္ အေနထားျဖင့္ ေဒါက္တာဆုရတီ ေခါင္းရင္းနား တိုး ကပ္ကာ ေပါင္ၾကား မွ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီး အား ၅ခ်က္ ၆ခ်က္ခန႔္ ဂြင္း ထုကာ လက္လြတ္ လိုက္၏။ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ မ်က္ႏွာ ေဘး ရမ္းခါေနေသာ လီးႀကီးအား ဘယ္လက္ျဖင့္ ဖမ္းထိန္းကာ ကားထြက္ ေနေသာ ဒစ္ႀကီးအား အငမ္းမရ စုပ္ေပးေတာ့သည္။ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ဒစ္ဖူးအား ဝိုက္ကာ လီးတဝက္ခန႔္ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာ တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ ရင္း လီးအား ကိုင္ထားေသာ လက္အား လြတ္ကာ တြဲက် ေနေသာ လဥမ်ားအား ညႇစ္ေပးေနျပန္၏။ ပိုးရတီ တေယာက္ ျမင္ကြင္းမခြာနိင္ပဲ စူးစိုက္ ၾကည့္ေနမိ သည္။ ၾကည့္ရင္း ပိုးရတီ မ်က္ဝန္းေလးထဲ မ်က္ရည္ဥ ေလးမ်ား စီးက်လာ၏။ ဖခင္ျဖစ္သူမွာ က်မ္းမာ ေရး မေကာင္းေတာ့ သျဖင့္ အိမ္ေထာင္ေရး သုခ မေပး စြမ္း ႏိုင္ေတာ့မွန္း လည္း သိရွိေနသည္။

ဖခင္ျဖစ္သူ လီးထက္ ႀကီးမား တုတ္ခိုင္ေသာ သူစိမ္း ေယာက်ၤား လီး ႀကီးအား မက္မက္ ေမာေမာ စုပ္ေန ေသာ မိခင္ျဖစ္သူအား သနား စိတ္ေလး ဝင္မိျပန္၏။ ” အ …….ရွီးးးးးး ….. ေတာ္ေတာ့ေနာ္ …မဆု …ပါးစပ္ထဲ …. ၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ” ဦးစိုင္းေမာင္ စကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ေနာက္ဆုံး တခ်က္ လီးထိပ္အား ပါးခြက္ေအာင္ စုပ္ကာ ပါးစပ္ ထဲမွ ထုတ္ေပး လိုက္ေတာ့သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္ မွာ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ပက္လက္လွန္ေပါင္ကား ထားေသာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ ေနရာယူကာ ေစာက္ပတ္ အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ ဒစ္ျဖင့္ အထက္ ေအာက္ ပြတ္ဆြဲေပးေန၏။ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ ထဲ လီးထိပ္ ေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိသြင္း ပစ္သည္။ေဒါက္တာ ဆုရတီကလည္း အံေလးႀကိတ္ကာ ဦးစိုင္း ေမာင္ လီးႀကီး အဝင္ေခ်ာေအာင္ အဖုတ္ ႏူတ္ခမ္း သားအား လက္၂ဖက္ျဖင့္ ၿဖဲေပးေန၏။

” အ ……ျဖည္း …. ျဖည္း ….. ျဖည္းျဖည္းေနာ္ …… ကိုစိုင္း ……အမေလး …….ကြၽတ္ ………မဆု ….. အလိုး မခံတာ……. ၾကာၿပီ ” ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာ ေလးအား ၾကည့္ရင္း တခ်က္ခ်င္း ဖိလိုးေပးေနသည္။ ” ရလား …… မဆု ” ” အင္း ” ပုံမွန္ေလး လိုးေနေသာ္လည္း မိခင္ ျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ဆုရတီ၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ဦးစိုင္းေမာင္ လီးႀကီးမွာ ျပည့္က်ပ္ေနရင္း ညည္းသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚ လာ ေတာ့၏။ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ညည္းသံေၾကာင့္ ပိုးရတီ တေယာက္ ေပါင္ဂြေလးထဲ လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ လိုက္ပါ ခံစား ေနမိျပန္သည္။

” အ ….အားးးး …… ေကာင္းလာၿပီ ကြာ ……. ျဖည္းျဖည္း ေဆာင့္ၾကည့္ပါ့ လား. ကိုစိုင္း …..အင္းဟင္း ” ေဒါက္တာဆုရတီ စကား ဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ကိုယ္လုံးအား ေမွာက္ခ်ရင္း ခ်ိဳင္းေအာက္ လက္လ်ိဳ သြင္းၿပီး ပုခုံး ၂ဖက္အား ဆြဲကာ မနားတမ္း ဆြဲလိုး ေတာ့၏။ ” အားးးးး …..အင့္ ….. အင့္ …. အင့္ … ေကာင္းတယ္ …ေဆာင့္…..ေဆာင့္ ……ကိုစိုင္း …….အ ….ဗ်စ္ …… အားးးး …. ရွီးးးးးးးး ” ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ကာမဆိပ္ တက္ေနေသာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ မ်က္ႏွာေလး အနီးကပ္ ၾကည့္ရင္း ဆီးခုံးခ်င္း ကပ္ သည္အထိ ဆြဲဆြဲ လိုးရာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ႏူတ္ခမ္းမွ တအားအား ညည္းသံေလး ထြက္လာၿပီး အခ်က္၅၀ ေလာက္တြင္ ဦးစိုင္းေမာင္ ေက်ာျပင္အား ခပ္တင္းတင္း ဖက္ကာ တကိုယ္လုံး တုန္ခါရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ညႇစ္ ထုတ္ ေနသည္။

” အားးးးးးးးးး …… ေကာင္းလိုက္တာ …. ကိုစိုင္းရယ္ …… ေကာင္းတယ္ …… ေကာင္းတယ္ .. ၿပီးသြားၿပီ …… အားးးး ……. အ … အားးးးးး ” ” မဆု … ေကာင္းလား ” ” အင္း … ေကာင္းတယ္ … ကိုစိုင္းရယ္ … မဆု … ဒီလို အရသာေလး ……… ေဝးေနတာ … ခုမွပဲ …… ျပန္ရေတာ့တယ္ ” ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ဦးစိုင္းေမာင္ ရင္ဘတ္ ေအာက္ တီတီတာတာေလး ေျပာကာ အဖုတ္ထဲမွ မခြၽတ္ ေသး ေသာ လီးႀကီးအား ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသား မ်ားျဖင့္ ညႇစ္ေပးေနသည္။ ” က်ေနာ္ … ၿပီးေအာင္ လိုးလိုက္မယ္ … ကုန္းေပး ပါ့လား ” ” အာ … ကိုစိုင္းကလည္း … ဒီတိုင္း ဆက္လိုးေလ ” ” က်ေနာ္မိန္းမ ဖင္ထက္ … ပိုေတာင့္တဲ့ … ဖင္ႀကီးကို ၾကည့္လိုး ခ်င္လို႔ပါ … မဆုရယ္ ” ဦးစိုင္းေမာင္ စကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ စိတ္ထဲ ဘဝင္ ခိုက္သြားမိ၏။

” ကိုစိုင္းမိန္းမနဲ႔ … မဆု … ဘယ္သူ႔ကို … လိုးရတာ ပိုေကာင္းလဲ ဟင္ ” ” အမ္ … မဆု ကို … လိုးရတာ … ပိုေကာင္းတာေပါ့ … ေစာက္ပတ္ေလးက နီရဲ ေဖါင္းႂကြေနၿပီး … ေစာက္ေခါင္း ေပါက္ေလးက … စီးက်ပ္ေနတာ … က်ေနာ္ ၿပီးမွာ ေၾကာက္လို႔ … အာ႐ုံ လြဲၿပီး … လိုးေနရတာ ” ” ဟမ္ … ဘာလို႔ … ၿပီးမွာ ေၾကာက္တာလဲ ” ” လိုးမဝလို႔ေပါ့ … မဆုရယ္ … ၾကာၾကာေလး … လိုးခ်င္ မိတာ ” ” ဟြန႔္ … လူလည္ႀကီး … ေရာ့ …………… အင့္ ” ေဒါက္တာ ဆုရတီ တေယာက္ စိတ္ထဲ ႀကိတ္ ေက်နပ္ ေနကာ မူးေမွာက္ေနေသာ လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္ ေဘးနား တင္ ေလးဖက္ ကုန္းေပး လိုက္ေတာ့သည္။ ကုန္းၿပီးမွ လင္ေတာ္ေမာင့္ ေဘးထားကာ သူစိမ္း ေယာက်ၤားအား အလိုးခံသည္ အျဖစ္အား ေတြးရင္း စိတ္ထဲ သိမ့္ကနဲ႔ ခံစား မိေနျပန္၏။

” လိုးေလ … ကိုစိုင္း …… ဘာၾကည့္ ေနတာလည္း ” ” မဆု ဖင္ႀကီးက … တကယ္ဗ်ာ … လိုးဝမွာကို …… မဟုတ္ဖူး “… အာ ….. အဲ ….. အဲ …..အဲဒါ …. ဖင္ေပါက္ …… ရွီးးးးး …အားလားလား …..မ႐ြံ႕ဘူးလား ရွင္ ” ” မ႐ြံ႕ပါဘူး … ဖင္ဝေလးက .. ပန္းေရာင္ သန္းေနတာ …ခ်စ္စရာေလး မဆု ” ” အိုးးးးး …… ႀကံႀကံ ဖန္ဖန္ …..ဖင္ေပါက္မ်ား ….ခ်စ္ … ခ်စ္ . အ ……………… အားးးးးးး …….ရွီးးးး ….ခ်စ္ …ခ်စ္ ရ တယ္ လို႔ ရွင္ …အမေလးးးးယားတယ္ …ကိုစိုင္းရဲ႕ …. လိုး မွာ ျဖင့္ ….. ျမန္ျမန္ လိုးေတာ့ေနာ္ …အ …. အားးးးးး .. ရွီးးးးး ရွီးးးးးး ” ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ဖင္ေပါက္ေလးႏွင္ ဦးစိုင္းေမာင္ လွ်ာထိပ္ေလး မထိမိရန္ ဖင္ႀကီးအား ေဝ့ကာ ဝိုက္ကာျဖင့္ ေရွာင္ေနရာ မေအာင္ျမင္ေပ။ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ခါးအား လက္၂ ဖက္ျဖင့္ ဖမ္းထိန္းကာ ဖင္ဝေလး အား လွ်ာျဖင့္ လိုးေပးလိုက္ေတာ့၏။ ” ေကာင္းလား ……… မဆု ”

” ရွီးးးးး … ေကာင္းတယ္ …….ကိုစိုင္း ရယ္ …. အင္းဟင္း ….လိုး ေပး ပါ ေတာ့ ေနာ္ …မဆု ….. ေစာက္ပတ္ေလး ……..တအား ယားေနပါၿပီ …..အဟင့္ ဟင့္ ” ငိုသံပါေလးျဖင့္ ေတာင္းပန္ကာ ဇြတ္လိုးခိုင္းေနေသာ ေဒါက္တာ ဆုရတီအား ဦးစိုင္းေမာင္ တေယာက္ လီး တဆုံး သြင္းကာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား ထူပူ ေနေအာင္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ တခ်ီ ၿပီးထားေသာ္လည္း ဖင္ဝေလး ကလိ ခံရသျဖင့္ ကာမစိတ္မ်ား ျပန္လည္ ထႂကြလာကာ ဦးစိုင္းေအာင္ လီးႀကီးအား ေနာက္ျပန္ ျပန္ေဆာင့္ ေပးေနလိုက္၏။ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ျဖင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ မ်က္လုံးေလး မ်ား အေရာင္ေတာက္ေနကာ ဦးစိုင္းေမာင္၏ ထိထိမိမိ လိုးခ်က္မ်ားအား ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္ရင္း လီးအရသာ ခံယူ ေနေတာ့သည္။

လီးႀကီး ဒစ္ဖူးနားထိ ထြက္လာလိုက္ အရင္းထိ ျပန္ဝင္လာ လိုက္ႏွင့္ သူမ ဖင္သားစိုင္ ႀကီးျဖင့္ ဦးစိုင္းေမာင္ ဆီးခုံး ထိ႐ိုက္သံမွာ တဘတ္ဘတ္ ႏွင့္ ဆူညံလာ၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ တရစပ္ ဆြဲလိုးရင္း ေနာက္ဆုံး တခ်က္ ဘြတ္ကနဲ႔ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ကာ လရည္ မ်ား ပန္းထည့္လိုက္သည္။ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ လည္း ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ေႏြးကနဲ႔ ခံစားမိသည္ႏွင့္ လီးတန္ အား ေစာက္ေခါင္း ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ ညႇစ္ကာ ေစာက္ ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ပစ္ေတာ့၏။ မိခင္ျဖစ္သူ ဒုတိယ အခ်ီ အၿပီးတြင္ အိပ္ခန္းဝမွာ ေခ်ာင္း ၾကည့္ေနေသာ ပိုးရတီမွာလည္း ထမိန္အျပင္မွ အဖုတ္ ေလးအား လက္ဖဝါးျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ပြတ္ ကာ ေစာက္ရည္မ်ား စီးက် လာ၏။ ေပါင္တန္မ်ား တဆက္ဆက္ တုန္ ကာ ဒူးမ်ား မခိုင္ေတာ့ပဲ ထိုင္ခ် လိုက္ရ ေတာ့သည္…..။

မနက္ ၆နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ကားဂိုေဒါင္ ထဲမွ ေမာင္း ထြက္သြားေသာ ကားသံေၾကာင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ လန႔္ႏိုး လာခဲ့၏။ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းၿပီး အိပ္ခန္း ျပတင္း ေပါက္ ေလးမွ ခိုးၾကည့္ရာ သမီးျဖစ္သူ ပိုးရတီမွာ ၿခံဝင္း တံခါးအား ကိုယ္တိုင္ ဆင္းဖြင့္ရင္း ကားေလး ၿခံျပင္သို႔ ထုတ္ကာ တံခါးျပန္စိရင္း ေမာင္းထြက္ သြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရ သည္။ ကုတင္နား ျပန္ေလွ်ာက္ လာရာ ဦးစိုင္းေမာင္ မွာ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ပက္လက္အပ္ေန ၿပီး လင္ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္မွာ ခပ္ေကြးေကြး ေလး အိပ္ေပ်ာ္ ေနသည္ ကို ေတြ႕လိုက္မိ၏။ ကုတင္ေစာင္း တင္ပလြဲ ထိုင္ရင္း တညလုံး ထိထိမိမိ လိုးေပးခဲ့ေသာ ဦးစိုင္းေမာင္ ေပါင္ၾကားမွ လီးအား ငုံ႔နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။

” ႐ႊတ္ ” ” ဟင္ ……အိ ……. အီး ” ဦးစိုင္းေမာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ လီးထိပ္ေလး ေႏြးကနဲ႔ အသားစိုင္ တခု ထိကပ္လာသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ ၾကည့္ရာ ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ လီးအား ကုန္းနမ္း ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ အီးကနဲ႔ ပ်င္းေက်ာ တခ်က္ဆြဲၿပီး ထထိုင္ ရင္း ေဘးသို႔ အၾကည့္ေ႐ြ႕ရာ ထိတ္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားမိသည္။ တညလုံး မူးမူးႏွင့္ သူမ်ား မယားအား လိုးထားရာ ေဘးနား သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ဦးရဲေက်ာ္တေယာက္ ခပ္ေကြးေကြး အိပ္ေနသည္ကို ေတြ႕မိသျဖင့္ လန႔္သြားရ၏။ ” စိုးရိမ္ မေနပါနဲ႔ … ကိုစိုင္းရယ္ … လာ မ်က္ႏွာ သြားသစ္ရေအာင္ … ကိုႀကီးက ပုံမွန္ ၉နာရီေလာက္မွ အိပ္ယာ ထတတ္တာ …… ညက ေသာက္ထားေတာ့ …… ေန႔လည္မွ ……ႏိုးေတာ့မွာပါ ” ေဒါက္တာ ဆုရတီ စကားေၾကာင့္ ဦးစိုင္းေမာင္ စိတ္ေအး သြားေတာ့သည္။

” အဲဒါ …… ဘာလုပ္ မလို႔လဲ ” ” ေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္ …… မလို႔ေလ ” ” ဝတ္မေနနဲ႔ …… လာ …… သမီးလည္း …… အျပင္ ထြက္ သြားၿပီ ………… အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ” ထိုေနာက္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ဦးေဆာင္မႈ႕ျဖင့္ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ ကိုယ္လုံးတီး ကပ္ပါလာရင္း မ်က္ႏွာ သစ္ကာ ကိုယ္လက္ သန႔္စင္ၾကသည္။ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္ကာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ၿပီး ေပါင္မုန႔္ထုတ္ႏွင့္ စေတာ္ပဲရီ ယိုဘူး ယူကာ ထမင္းစားခန္းဘက္ ျပန္ထြက္လာ၏။

ဦးစိုင္းေမာင္ မွာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ဖင္ႀကီးအား ေနာက္မွ ၾကည့္ရင္း လီးႀကီး ေထာက္မတ္လာေတာ့ သည္။ ထမင္း စားခန္းထဲ အေရာက္ စားပြဲခုံေဘးမွ ထိုင္ခုံ အလြတ္မ်ား တြင္ ဝင္ထိုင္ရာ ေဒါက္တာဆုရတီ တေယာက္ ဦးစိုင္း ေမာင္ ေပါင္ၾကားမွ လီးအား ၾကည့္ကာ တခိခိ ရယ္ေမာ ေနျပန္၏။ ” ကိုစိုင္း … ဟာက …… လက္လန္တယ္ …… တညလုံး ေသာင္းက်န္း ထားတာကို …… ခ္ခ္ ခ္ခ္ ” ” မဆု … ဖင္ႀကီး ျမင္ရင္ကို … မေနႏိုင္ဘူး … လိုးခ်င္ေနတာ ” ” အမေလး … ခ္ခ္ ” စကားေျပာရင္း ေဒါက္တာ ဆုရတီမွာ ေပါင္မုန႔္အား ဓါးအပါးေလးျဖင့္ လွီးကာ တခ်ပ္ၿပီး တခ်ပ္ စေတာ္ဘယ္ရီ ယိုမ်ား သုပ္ကာ ၂ခ်ပ္ပူး ထပ္ထား လိုက္သည္။ ေကာ္ဖီ ကရားေလး မကာ ခြက္အလြတ္ ၂ခြက္ထဲ အျပည့္ ထည့္ ၿပီး ပါမုန႔္ယို စားမည္ အလုပ္ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ ထိုင္ေန ေသာ ဦးစိုင္းေမာင္ ထရပ္လိုက္၏။

” ခဏ … မဆု ” ဦးစိုင္းေမာင္ အသံေၾကာင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ပါးစပ္ထဲ ပါမုန႔္ေလးအား ကိုက္ထားရာမွ ျပန္ထုတ္ လိုက္သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားႏွင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီ လက္မွ ေပါင္မုန႔္ အား ယူကာ ထပ္ထား ေသာ ေပါင္မုန႔္ ၂ခ်ပ္အား ခြာၿပီး ေပါင္ၾကားမွ ေထာင္မတ္ ေနေသာ လီးထိပ္အား ညႇပ္လိုက္၏။ လက္၂ဖက္ျဖင့္ ေပါင္မုန႔္ ၂ခ်ပ္အား ခပ္ဖြဖြ ဖိကိုင္ကာ ေရွ႕တိုး ေနာက္ ဆုတ္ေလး လုပ္လိုက္ျပန္သည္။ ေပါင္မုန႔္၂ခ်ပ္ၾကားမွ ဒစ္ႀကီးမွာ ေပၚလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ျဖင့္ ယိုမ်ား ေပကပ္ လာစဥ္ ခုံေပၚထိုင္ေနေသာ ေဒါက္တာ ဆုရတီ ပါးစပ္နား ကပ္ ေပးလိုက္၏။ ေဒါက္တာဆုရတီ ေၾကာင္ၾကည့္ ေနရာမွ သေဘာ ေပါက္ ကာ ပါးစပ္နား ထိကပ္လာေသာ ဒစ္ဖူးေပၚမွာ ယိုမ်ားအား တႁပြတ္ႁပြတ္ ဆြဲစုပ္ရင္း မ်ိဳခ်ပစ္ ေတာ့သည္။

ထပ္ခါ ထပ္ခါ လီးထိပ္အား ဆြဲစုပ္ရင္း ေပကပ္လာေသာ ယိုမ်ား အား မ်ိဳခ်လိုက္ ေပါင္မုန႔္ ေလး ကိုက္စားလိုက္ႏွင့္ ၂ခ်ပ္ လုံး ကုန္သြားစဥ္ လီးအရည္ျပား ေပၚမွ ေပကပ္ ေနေသာ ယိုမ်ားအား ေျပာင္ေနေအာင္ ယက္စုပ္ၿပီး လီးထိပ္အား ဆြဲစုပ္ ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ” အားဟား ………… ရၿပီ ရၿပီ ………… မဆု ………… ဒီတခါ ………… က်ေနာ့္ အလွည့္ ” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒါက္တာ ဆုရတီအား စားပြဲခုံေပၚ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား အေနထားျဖင့္ ပက္လက္လွန္ တင္ ကာ ယိုသုတ္ထားေသာ ေပါင္မုန႔္ ၂ခ်က္အား ယူၿပီး ခြာလိုက္၏။ ေပါက္မုန႔္ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွ ကပ္ေနေသာ ယိုမ်ားအား ေဒါက္တာဆုရတီ ေပါင္ဂြမွာ ေစာက္ပတ္ အုံအား သုတ္ကာ လွ်ာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပင့္ယက္ေတာ့ သည္။

ေဒါက္တာဆုရတီ တေယာက္ ေစာက္ပတ္ေလး အား ယိုသုတ္ေပးစဥ္ ေအးကနဲ႔ ျဖစ္ကာ လွ်ာအျပားလိုက္ ပင္ယက္စဥ္ ေႏြးကနဲ႔ မတူညီေသာ ခံစားမႈ႕ ၂ခု တလွည့္ စီ ေျပာင္းၿပီး ခံစားေနရင္း ေစာက္ပတ္အုံေလး ေဖါင္းႂကြ လာၿပီး အရည္ၾကည္မ်ား အိုင္လာရ၏။ ဦးစိုင္းေမာင္မွာ လည္း ေစာက္ပတ္အုံေပၚမွ ယိုမ်ားအား ေျပာင္စင္ေအာင္ ယက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ား အား ပါးစပ္ျဖင့္ ေတ့ကာ ဆြဲစုပ္ မ်ိဳခ်ပစ္ေတာ့သည္။ ” အားးးးး …….အ …………ကိုစိုင္းရယ္ ” ေဒါက္တာဆုရတီ ဖင္ႀကီးႂကြကာ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ပါးစပ္ အား လိုက္ေတ့ ေပးေနရွာ၏။

ထို႔ေနာက္ ၂ဦးသား ပုံစံ မ်ိဳးစုံႏွင့္ ၂ခ်ီဆက္တိုက္ ထမင္း စားခန္းထဲ လိုးကာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း အေမာေျဖ ေနၾက သည္။ အေမာေျပ သည္ႏွင့္ ဧည့္ခန္းဘက္ ထြက္လာကာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ဖက္လိုးၾကျပန္သည္။ ဦးရဲေက်ာ္ အိပ္ယာ မႏိုးမခ်င္း အိမ္ထဲ ေနရာ အႏွံ႔ အားရပါးရ စိတ္ရွိ တိုင္း လိုးၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္ၾက၏။ ဦးစိုင္းေမာင္ ျပန္ကာနီး ၿခံတံခါး လိုက္ဖြင့္ေပးရင္း ကားေရွ႕ခန္းထဲ ဝင္ကာ ၅မိနစ္ခန႔္ လီးစုပ္ေပး လိုက္ရျပန္သည္။ ဦးစိုင္းေမာင္ ကားေလး ထြက္သြားမွ ၿခံတံခါးစိကာ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္ လာေတာ့၏……ၿပီး။