စွဲမိသွားသည်

စွဲမိသွားသည်

သူငယ်ချင်း ငါတော်တော်အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ပါကွာ။ ကူညီပေးပါလား””ခက်တယ်ကွာ။မင်းကလဲ ဇွတ်ကြီးပဲ။ အေး ရရင် ငါပြောမယ်။ မင်းကိုဆက်သွယ်လို့ရမယ့်ဖုန်းပေးခဲ့””အေးအေး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ” ငြိမ်းချမ်း တယောက် မငြိမ်းချမ်းနိုင်သေးပါ။ သူထောင်က လွတ်လာတာမကြာသေး။ သူထောင်ကျရတာလဲ ခုသူမျက်နှာအောက်ကျပြီး အကူအညီတောင်းနေရတဲ့ ဝေယံဟိန်းရဲ့ အပြစ်လဲမကင်းပေ။ သူတို့တွေက တောင်ကြီးနည်းပညာတက္ကသိုလ်က ပထမနှစ်ကတည်းက တဆောင်တည်း နေခဲ့ခင်ခဲ့ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။ မေဂျာတွေ မတူကြပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက် ငတ်ဖော်ငတ်ဖက်တွေမို့ ညီအကိုတွေထက် ချစ်ကြသည်။ သူက မိဘမရှိ။ ဦးလေးဖြစ်သူက ကြည့်ရှူ့စောင့်ရှောက်ထားတာ။ ညီအကိုသားချင်းမရှိတော့ သူငယ်ချင်းတွေကို အရမ်းမင်သည်။ ဒါကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပတ်သတ်လာရင် အစစအရာရာ အနစ်နာခံသည်မို့ သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းတွေပေါသည်။

နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲဖြေပြီးညမှာတော့ သူငယ်ချင်းတွေ ခွဲရတော့မယ်ဆိုပြီး သောက်ကြစားကြသည်။ ပြီးတော့ လျှောက်လည်ကြတော့ သူက မသွားချင်။ မူးနေလို့ တခုခုဖြစ်မှာစိုးလို့တားသေးသည်။ဝေယံထက်က မရ။ အတင်းကိုသွားချင်နေသည်။ သူကတော်တော်မူးနေသည်။ ဆိုင်ကယ်သူစီးမယ်ဆိုတော့လဲ ပေးမစီး။ သူ့နောက်က ဘယ်သူ့မှမလိုက်ရဲ။ သူကလိုက်ပြီး ထိန်းရသည်။ လျှောက်လည်ကြရင်း လုံခြုံရေးရဲတွေနဲ့ ငြိကာ ပြသာနာတက်ကြသည်။ သူက အတန်တန်တားတဲ့ ကြားက ဝေယံထက်က တားမရ။ ရဲတွေကစက်နဲ့ လူခေါ်တော့ ရောက်လာတဲ့အခါ ထွက်ပြေးကြရင်း ဆိုင်ကယ်တစ်စီးကို ဖြတ်ကျုံးလိုက်သည်။ သူတို့လဲ ဆေးရုံရောက်သွားသည်။ ဝေယံထက်တိုက်လိုက်တဲ့ ဆိုင်ကယ်က မောင်းတဲ့ကောင်မလေး နေရာမှာ ပွဲချင်းပြီး ဆုံးသွားလို့ ကောင်မလေးရဲ့မိဘတွေက အမှုဖွင့်ထားသည်လို့ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောသည်။ ဝေယံထက်ကြောက်နေသည်။

သူ့မိဘတွေ ချက်ချင်းလိုက်လာပြီး အမှုပိတ်ပေးဖို့ လုပ်ပေမယ့်မရ။ ထောင်က သေချာပေါက်ကျမည့်မို့ ဝေယံထက် အဖမ်းမခံပဲ ထွက်ပြေးမယ်လုပ်သည်။ သူငယ်ချင်းတွေက အတင်းတားရသည်။ နောက်ဆုံး သူက သူ့မှာ ဘာမှမရှိ။ သူ့ဦးလေးကလဲ သူ့ဟာနဲ့သူ။ သူထောင်ကျလို့ ဝမ်းနည်းမယ့်သူမရှိ။ ဝေယံထက်က မိဘအသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ သူ့ကောင်မလေးကလဲ တငိုငိုတရီရီ။ နောက်ဆုံး သူဘယ်သူ့ကိုမှ မတိုင်ပင်ပဲ ဆိုင်ကယ်ကို သူမောင်းတာပါလို့ ဝန်ခံလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းအားလုံးအံ့သြကုန်ကြသလို သူတို့ကိစ္စကို သိတဲ့ရဲတယောက်ကတောင်သူ့ကို မင်းထောင်ကျမှာနော်လို့ သတိပေးသည်။ နောက်ဆုံး သူထောင်ကျသွားတော့ ဝေယံထက်က ထောင်ကထွက်လာရင် ဘာပဲအကူအညီလိုလို သူ့ဆီလာခဲ့ပါ သူပြန်ပြီးကျေးဇူးဆပ်ချင်ပါတယ်လို့ ပြောသည်။ သူထောင်ကျတော့ အင်းစိန်ထောင်ကျသည်။ ထောင်ဝင်စာလာတွေ့မယ့်သူမရှိ။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်လောက်က သူ့သူငယ်ချင်း ဇွဲနိုင်က လာတွေ့သည်။

သူငယ်ချင်းတွေအားလုံး အကြောင်းပြောပြသည်။ ဝေယံထက်က အိမ်ထောင်ကျနေပြီ။ သူ့ကောင်မလေးနဲ့မဟုတ်။ သူဌေးသမီးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး သူဌေးဖြစ်နေပြီ။ ကျန်တဲ့သူငယ်ချင်းတွေက ဘယ်သူက ဘယ်မှာရှိတယ်ဆိုပြီးပြောသည်။ နောက်ပိုင်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေ တယောက်ပြီးတယောက်လာတွေ့ကြသည်။ ဝေယံထက်တော့မပါ။ သူထောင်ကလွတ်တော့ သွားစရာမရှိ။ ဦးလေးက ဆုံးသွားတာ နှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ တကောင်ကြွက်တစ်မျက်နှာ။ နေစရာမရှိ။ စားစရာမရှိ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းမှာ ကပ်နေပြီး အလုပ်ရှာပေမယ့် ထောင်ထွက်တစ်ဦးမို့ အလုပ်ကမခန့်ချင်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက နိုင်ငံခြားမှာ ရောက်တဲ့သူနဲ့ နယ်မှာရောက်တဲ့သူနဲ့။ နောက်ဆုံး ဝေယံထက်ဆီသွားပြီ အကူအညီတောင်းတော့ ရှောင်ဖယ်ဖယ်။ ”တောက် ဒီခွေးသား ကျေးဇူးရှိလို့ ကျေးဇူးဆပ်တာပေါ့ကွာ” ”ထားလိုက်ပါကွာ။ငါလဲအရမ်းကိုအခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့။ အေးလေ သူလဲ ငါလိုထောင်ထွက်တစ်ဦးကို ဘယ်လိုအလုပ်ပေးချင်မလဲ။ သူကခုဆို ကုမ္ပဏီရဲ့တာဝန်ရှိတဲ့သူ။

ပြီးတော့ သူဌေးအငယ်စားလေ” ”ဘာဆိုင်လဲကွာ သူအစား မင်းထောင်ကျခံတာလေ။ အားလုံးသိတာပဲ” ”နေပါစေကွာ” ”ချမ်းကြီး မင်းနည်းနည်းတော့ သည်းခံပေးကွာ။ ငါအမြန်ဆုံး အလုပ်ရှာပေးမယ်။ ငါလဲ အလုပ်တွေမပြတ်သေးလို့။ သူငယ်ချင်းစိတ်ချ။ မင်းကိုမှမယုံရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ယုံစရာမရှိဘူး။ မင်းရဲ့ အကြောင်းကို ငါတို့အသိဆုံးပဲ။ ရော့သူငယ်ချင်း မင်းအသုံးလိုနေမှာစိုးလို့။ ဒီတိုင်းပေးရင် မင်းကယူမှာမဟုတ်ဘူး။ မင်းအဆင်ပြေတဲ့တနေ့ကျ ပြန်ဆပ် ဟုတ်ပြီလား” ”အေးကျေးဇူးကွာငါမင်းဆီက ယူနေရတာ များလှပြီ” ”မလိုဘူးဟျောင့်။ နောကတခါဆို လက်သီ ဟားဟားဟား” ဒီလိုနဲ့ ဆယ့်ငါးရက်လောက်ကြာတော့ ဇွဲနိုင်က အပေါင်းအသင်းတွေကို ပြောလိုက်သည်ထင်သည်။ ဝေယံထက် သူ့ကို သူ့အိမ်မှာ ခြံစောင့် အလုပ်ကိုပေးသည်။ သူလဲ ဝမ်းသာသွားသည်။

အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း ဆောက်နဲ့ထွင်းသလို သူ့မိန်းမ ဥမ္မာခင်က သူ့ကို ကြည့်ပြီး ကိုကိုက ဘယ်လိုလူနဲ့အပေါင်းအသင်းလုပ်တာလဲမသိဘူး ဒီလိုထောင်ထွက်တစ်ဦးကို အရေးအရာလုပ်ပြီး အလုပ်ပေးသေး လို့သူ့ကို အထင်သေးတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ကာ ပြောတော့ သူ့ဘဝမှာ တခါမှဒီလို အထင်အမြင်သေးတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်ကာ ပြောတာမခံခဲ့ရဘူးပေ။ ထောင်ကျတော့လဲ ထောင်ထဲမှာ အလိုက်သိမှု အနစ်နာခံမှုတွေကြောင့် လူခင်များရသလို ထောင်ကထွက်တော့လဲ ထောင်ထွက်မှန်းမသိကြ။ သိတော့လဲ သူ့ရဲ့အပြောအဆို အပြုအမူနေပုံထိုင်ပုံတွေကြောင့် အထင်သေးမခံရ။ အလုပ်လိုချင်သော်လည်း ထောင်ထွက်တစ်ဦးမို့ မခန့်ချင်တာကို နားလည်သည်။ ခုလို ရှေ့မှာ ပေါ်တင်ပြောပြီး အထင်သေးတဲ့ အကြည့်မျိုးနှိမ့်ချတဲ့ အမူအရာမျိုးကို ခံလိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမှာတော်တော်ကို ဒေါသထွက်သွားရပေမယ့် မျက်နှာမပျက်မိအောင် ထိန်းလိုက်ရသည်။ ရုပ်လေးလှသလောက် အထင်သေးအမြင်သေးရှိတဲ့ ဥမ္မာခင်ပါလား။ သူဝေယံထက်တို့အိမ်မှာနေစဉ်အတွင်း ဝေယံထက်ကတစ်မျိုး ဥမ္မာခင်ကတမျိုး နှိမ်ကာ ဆက်ဆံတက်သည်။ ဝေယံထက်က သူငယ်ချင်းကောင်းမပီသ။

သူ့ကို သူငယ်ချင်းများက ဆက်သွယ်လို့အဆင်ပြေစေရန် သူထောင်ကထွက်လာချင်း ဖုန်းတစ်လုံးဝယ်ပေးထားသည်။ အဆင်ပြေလားမေးတော့ အဆင်ပြေတယ်လို့သာ ပြောရသည်။ သူငယ်ချင်းတွေဆုံတဲ့အခါမျိုးတွင် ဝေယံထက်က ဘယ်တော့မှမခေါ်။ နောက်မှ သူငယ်ချင်းတွေမေးမှ သိရသည်။ ဆုံမည်ကိုသူမသိဘူးပြောတော့ သူငယ်ချင်းတွေက မင်းမလိုက်ချင်ဘူးလို ဝေယံထက်ကပြောတယ်လို့ ပြန်ပြောကြသည်။ သူတခါတလေတော့ ဝေယံထက်တို့လင်မယားအကြောင်း ပြောမိသည်။ သူ့ကို သူငယ်ချင်းတယောက်အနေနဲ့ မဆက်ဆံချင်တောင်မှ အိမ်စေတယောက်လို မဆက်ဆံသင့်ဘူးလို့မြင်မိသည်။ ထမင်းဟင်းစားရတာတောင် ခွဲခြားမှုရှိသည်။ စိတ်ထဲမှာ တော်တော်ကို စိတ်နာမိသည်။ သူတို့မှာသမီးလေးတယောက်ရှိသည်။ နှစ်နှစ်နီးပါးရှိပြီး ချစ်စရာအတော်ကောင်းသည်။ ကလေးက သူ့ကိုခင်ပေမယ့် သူတို့တွေက မဆက်ဆံခိုင်း။ တစ်နှစ်နီးပါလုပ်ပြီးတော့ သူငယ်ချင်း သက်ဦးရဲ့အကူအညီနဲ့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ အလုပ်ရသည်။ အင်ဂျင်နီယာတစ်ဦးလဲဖြစ်တာမို့ လစာကမဆိုးပေ။

သူ့ရဲ့လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ အနစ်နာခံမှု ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုတွေကြောင့် တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ သြစတြေးလျကိုသွားဖို့ တာဝန်ပေးခံရသည်။ သုံးနှစ်လောက်ကြာတော့ သူပြန်လာတော့ ပိုက်ဆံအတော်များများစုမိတာမို့ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းနဲ့ ကားတစ်စီးဝယ်ကာ ပိုတဲ့ငွေတွေကို ဘဏ်မှာစုထားနိုင်သည်။ အပိုသုံးစရာလဲ မရှိတာမို့ သူ့အတွက် လစာက ပိုရုံမက စုပင်စုနိုင်သည်။ ချစ်ရမယ့်သူလဲ မတွေ့သေးတာကြောင့် ကြေးစားတွေနဲ့ တွေ့လိုက် ကကတွေနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့ ဘဝကို ပျော်ပျော်ကြီးဖြတ်သန်းနေသည်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆုံတော့ ဝေယံထက်နဲ့ပါ တွေ့သည်။ သူကတော့ မျက်နှာပြောင်ပြောင်ပင်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ သိပ်မကျေနပ်ပေမယ့် ဘာမှတော့မပြောတော့။ ဝေယံထက်တို့က အိမ်ကို ငှါးကာ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းမှာ ပြောင်းနေသည်တဲ့။ သူသွားလည်တော့ ဥမ္မာခင်ကပါ အပြောအဆိုပြောင်းလဲလာသည်။

သူက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ မန်နေဂျာတစ်ဦးဖြစ်နေသည့်အပြင် အနေအထားကလဲ ပြောင်းလဲလာသည်ကိုး။ သြော် လူတွေ လူတွေ ပိုက်ဆံမရှိရင် သူငယ်ချင်းကအစ ပြောင်းလဲ လာပါလားလို့တွေးမိလိုက်သည်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူဝေယံထက်တို့ လင်မယားနဲ့ မကြာခဏဆုံဖြစ်သည်။ ဘန်ကောက်တို့ စင်ကာပူတို့သွားရင်လဲ တူတူသွားဖြစ်သည်။ ဝေယံထက်တို့ ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီနဲ့ သူတို့ကုမ္ပဏီက အပြန်အလှန်ဆက်ဆံမှုရှိသည်ကိုး။ သူတို့ဆီက ယန္တယားတွေကို ငှါးရမ်းအသုံးပြုတာမို့ အမြဲဆက်ဆံမှုရှိနေသည်။ သူလဲခုဆို ကုမ္ပဏီက အရေးပါတဲ့နေရာတစ်ခုကို အချိန်တိုအတွင်းမှာ ရယူနိုင်ခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ ရိုးသားမှု ကြိုးစားမှုကြောင့် အသိအမှတ်ပြုခံရသည်လို့ သူထင်မိသည်။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ သူ ဘန်ကောက်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရသည်။ သုံးရက်လောက်နေပြီး အလုပ်ပြီးတော့ အပြန်အတွက် လက်ဆောင်ဝယ်ဖို့အသွားမှာ ဥမ္မာခင်နဲ့ဆုံသည်။

”ဟယ် ကိုငြိမ်းချမ်း ဒီရောက်နေတာလား” ”ဟုတ်တယ်။ ဥမ္မာတို့လဲရောက်နေတာလား။ တယောက်တည်းလား။ သမီးရော” ”သမီးကမပါဘူး။ ကျောင်းတက်ရတာမို့ သူ့အဘွားတွေနဲ့နေခဲ့တယ်။ ကိုကိုက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ စင်္ကာပူကို မနေ့ကသွားတယ်။ ဒီနေ့ပြန်ရောက်မယ် ပြောတာပဲ” ”အော် ဟုတ်လား ဒါဆိုတယောက်တည်းပေါ့။ မနေ့က ရောက်တာလား” ”ဟုတ်တယ် ကိုကိုကတစ်လလောက်ရှိပြီ။ လှမ်းခေါ်လို့လာတော့မှ အရေးပေါ်ကုမ္ပဏီက ခိုင်းလို့သွားရတာ” သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာထိုင်ရင်း ပြောနေကြသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ဥမ္မာခင်လဲ ပြန်သွားသည်။ သူလဲဥမ္မာခင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ရင်းနဲ့မှ အင်း ဒီဆော်က မဆိုးပါဘူး။ ကိုယ်လုံးကငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့။ အသားကလဲဖြူ။ သူဌေးသမီးဆိုတော့ တစ်သင်လုံးအလုပ်ကြမ်းလဲမလုပ်ဖူးတော့ အသားအရည်က အစတော်တော်လှတာပဲ။

စိတ်ဓာတ်လေးကသာ မကောင်းတာ။ ဝေယံတော့ ဘယ်လိုစားလဲတော့မသိဘူး။ သူသာဆိုရင်ဆိုတဲ့ အတွေမျိုးတွေးနေမိလိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးကတော့ သူ့အကြိုက် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးပင်။ ဥမ္မခင်ကို အရင်ကအကြောင်းတွေပြန်တွေးမိရင်း ဒီဆော်ကို ဖြုတ်ရလို့ကတော့ အရှက်ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိအောင်ကို လုပ်မယ်ဆိုပြီးစိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်မိသည်။ သူဟိုတယ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ဥမ္မခင်ဆီ ဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလားမေးတော့ ရောက်ပြီဆိုပြီးပြောသည်။ နာရီဝက်လောက် စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ညနေခြောက်နာရီခွဲကျော်တော့ ဥမ္မာခင်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ဝေယံထက်က ပြန်မလာဖြစ်တော့ဘူးတဲ့။ သူ့ဟာသူပြန်ဖို့ပြောတာမို့ ဘယ်နေ့ပြန်မှာလဲမေးတော့ သူကလဲ ဥမ္မာခင်ဘယ်နေ့ပြန်မလဲမေးလိုက်သည်။ မနက်ဖြန်လေယာဉ်လက်မှတ်မရနိုင်တာမို့ သဘက်ခါမှ ပြန်မယ်ပြောတာနဲ့ သူလဲ တူတူပြန်ကြတာပေါ့ပြောလိုက်သည်။

ညနေစာတူတူစားကြမလားမေးလိုက်တော့ ဥမ္မာခင်ကလဲ စားမယ်လို့ပြောသည်။ သူလဲ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဥမ္မာခင် တည်းတဲ့ဟိုတယ်ဆီ ထွက်လာလိုက်ပြီးခေါ်တော့ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ ထွက်လာသည်။ ဇီးရိုးကွာတားဂျင်းဘောင်းဘီအကြပ်လေးနဲ့ ချိုင်းပြတ်အနက်လေးကိုဝတ်ထားသည်။ ဖြူတဲ့အသားနဲ့လိုက်ဖက်သလို ခြေအိတ်အဖြူ ဝေါ့ကင်းရူးအနက်ကိုဝတ်ထားတာမို့ တကယ့်လူငယ်စတိုင်လ်အပြည့်ပင်။ သူတိူ့ဆိုင်ကောင်းကောင်းတစ်ဆိုင်မှာ ဝင်ပြီး ညနေစာစားလိုက်ကြသည်။ သူ့ကို သောက်ချင်သောက်လေလို့ ပြောတာနဲ့ သူလဲ ဘီယာလောက်သာမှာပြီးသောက်သည်၊ ဥမ္မာခင်ကလဲ သူလဲသောက်မယ်ဆိုပြီး ယူသောက်သည်။ နှစ်ခွက်လောပ်သောက်ပြီးတော့ ဥမ္မာခင်မူးနေပြီ။ သူ့ယောက်ကျားကို မကျေနပ်တာရင်ဖွင့်သည်။ စီးပွားရေးကိုပဲ မဲလုပ်ပြီး သူနဲ့သမီးကို သိပ်ဂရုမစိုက်ကြောင်း၊ ဒီလိုတွေသွားလာရတာ သူက အတင်းလိုက်နေလို့သာ သွားနေရကြောင်း။ မိသားစုကို အချိန်မပေးကြောင်းပြောသည်။

သူလဲ အလိုက်သင့်နားထောင်ရင်း ဘီယာကို ထည့်ပေးနေသည်။ ခုလဲ သူမကို သူစိမ်းနယ်မှာ တယောက်တည်းထားခဲ့ကြောင်း ပြီးတော့ ပြန်မလာနိုင်တော့ပဲ တယောက်တည်း ပြန်ခိုင်းကြောင်း မကျေနပ်ချက်တွေကို ရင်ဖွင့်နေသည်။ တော်တော်လေးလဲ မူးနေတာမို့ ပြန်မယ်ပြောတော့ မပြန်ချင်သေးဘူး ကချင်သေးတယ်လုပ်နေသည်။ သူလဲ ကိုယ့်နိုင်ငံမဟုတ်တာမို့ ပြန်တာပဲ ကောင်းတယ်ပြောပေမယ့်မရ။ ဒါကြောင့်သူလဲ တက္ကစီတစ်စီးတားကာ ကလပ်တခုကို သွားခိုင်းလိုက်သည်။ ကလပ်ရောက်တော့ ဥမ္မာခင် ကနေလေသည်။ သူလဲ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့သာ ကြည့်နေတော့သည်။ ခဏကြာတော့ သူ့ကို အတင်းလာဆွဲခေါ်ကာ တွဲကဖို့ ခေါ်တာနဲ့ သူလဲ အလိုက်သင့် ကလိုက်သည်။ ကနေရင်းနဲ့ သူမရဲ ရင်တွေတင်တွေကို မကြာခဏထိမိသည်။ သူမကတော့ မသိ။ မောလာတော့ ဘီယာထပ်သောက်ပြန်သည်။ ဒီလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲချင်တာကြာပြီတဲ့။ ကဲချင်လို့ သမီးကိုထားခဲ့ပြီးလာတာ ယောက်ကျားကမရှိလို့ မကဲရဘူးဆိုပြီးစိတ်ပျက်နေတာ သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောနေသည်။ ကလပ်ကနေပြန်လာတော့ သူမတော်တော်မူးနေပြီ။ သူလဲ သူမဟိုတယ်ထိလိုက်ပို့ပြီး အခန်းထိ လိုက်ပို့ပေးရသည်။

ဓာတ်လှေကားစီးတော့ သူမ မဟန်နိုင်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ။ သူလဲ ဖက်ထားရင်းနဲ့ နို့တွေကိုမကြာခဏထိမိရသည်။သောက်လဲ သောက်ထားတာမို့ စိတ်ကလဲ စိတ်ရိုင်းဝင်မိသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပြီးသူမကို ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ ်ပက်လက်တင်လိုက်သည်။ သူမကတော့ မူးနေပြီမို့ မသိတော့။ သူဘေးနားမှာထိုင်ရင်း အကျႌလတ်ပြတ် အကြပ်အောက်ကနေ အသက်ရှူတိုင်း မို့မို့တက်လာတဲ့ ရင်သားတွေကြည့်ရင်း စိတ်က ထလာသည်။ ဥမ္မာခင်ကို အရင်ကမကျေနပ်တာတွေကို တွေးမိပြီး ဥမ္မာခင်ရဲ့ နို့တွေကိုလက်ကလှမ်းလိုက်ပြီး ကိုင်လိုက်သည်။ အကျႋကိုအောက်ကနေ မပြီးချွတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံကိုပါ တခါတည်းချွတ်လိုက်သည်။ နို့တွေကိုလက်နဲ့ အသာပွတ်သပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးကို ငုံ့ကာစို့လိုက်တော့ အင်းခနဲ အသံနဲ့အတူရင်ဘတ်က ကော့လာသည်။ ဥမ္မာခင်မျက်လုံကမဖွင့်ပေ။

သူနို့တွေကိုစို့ရင်း လက်က ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ ဂျင်းဘောင်းဘီတိုကို ဖိနပ်ကိုမချွတ်တော့ပဲ ချွတ်လိုက်သည်။ ပင်တီမရမ်းရောင်လေးပဲ ကျန်တော့သည်။ ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်နဲ့ လိုက်ဖက်လှသည်။ ပင်တီပေါ်ကနေ လက်နဲ့ ထက်အောက်ပွတ်ဆွဲချလိုက်သည်။ ပင်တီကို ချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးတွေက ဆေးနဲ့ချွတ်ထားသည်ထင်သည်။ ပါးပါးစုစုလေး။ သူပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ အဖုတ်ထဲကိုထည့်လိုက်တော့ အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့။ အတွင်းထဲကို ဝင်သွားတော့ သူလဲ ကလိပေးလိုက်သည်။ ဂျီစပေါ့နေရာကို မှန်းကာ ခပ်ဆက်ဆက်ကလိလိုက်တော့ ဥမ္မာခင် ဖင်က ကြွကြွတက်လာပြီး ပါးစပ်က မတိုးမကျယ်အသံနဲ့ ညည်းနေသည်။ သူလဲ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အသာမကာ ကုတင်ပေါ်ထောက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်လိုက်ပြီးကိုယ်ကို ငိုက်လိုက်တော့ ဖင်ကကြွလာသည်။

သူလဲ ဥမ္မာခင်အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်ရာ ”ဗျစ် ဗျစ် ” ”အ ဟ ဟ အာ့ ဟင် ကို ငြိမ်းချမ်း” အဖုတ်ထဲသို့ လီးက ကြပ်ပြီးဝင်သွားရာ ဥမ္မာခင် ညည်းသံနဲ့အတူ မျက်လုံးပွင့်သွားပြီးကြည့်လိုက်ရာ ငြိမ်းချမ်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားသည်။ အစက သူမ မူးမူးနဲ့ကိုကိုက လုပ်ပေးနေတာလို့ ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေပြီး အဖုတ်ထဲကို လီးကြီးပြီးဝင်လာတော့ နာသွားလို့ ယောင်ယမ်းမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာမှ ငြိမ်းချမ်းကို တွေ့တော့ အတင်း ရုန်းတော့ ငြိမ်းချမ်းက သူမကို ဖိထားပြီးလီးကို အဆုံးထိ ထည့်လိုက်သည်။ ဥမ္မာခင်ခမျာ အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်စွာလီးကဝင်သွားပြီး နာသွားရသည်။ ”ဖယ် ကိုငြိမ်းချမ်း မယုတ်မာနဲ့နော်။ ရှင့်သူငယ်ချင်း မိန်းမကို ဒီလိုလုပ်စရာလား ဖယ်နော် ကျွန်မအော်လိုက်မှာ” ”မထူးပါဘူး ဥမ္မာရယ်။ ကိုယ့်လီးတချောင်းလုံး မင်းအဖုတ်ထဲကို ဝင်နေပြီဟာကို။ အော်တော့လဲ ဘာထူးမှာလဲ။ ဘယ်သူကကြားမှာမို့လဲ ငြိမ်ငြိမ်သာ လိုးတာခံလိုက်စမ်းပါ” ”ရှင် လူယုတ်မာ။ အောက်တန်းစား။ ထောင်ထွက်ပီပီ ခွေးကျင်းခွေးကြံ ကြံတယ် ခွေးကြီး ဟင့် ဟင့် ” ”ငို ငို ကြိုက်သလောက်သာငိုစမ်း ဟဲဟဲ ကောင်းလိုက်တာကွာ။ မင်းအဖုတ်က ကလေးတယောက်အမေဆိုပေမယ့် ကြပ်နေတာပဲ။

လိုးလို့ကောင်းတာ ဟား” ငြိမ်းချမ်းကြမ်းပြီ။ အစက ဒီလောက်ထိ ကြမ်းဖို့မရှိပေ။ ဥမ္မာခင်က သူ့အရှိုက်ထိစေမယ့် စကားကို နစ်နစ်နာနာပြောတာကြောင့် အရင်ကတည်းက နာနေတဲ့အခံရှိတော့ စိတ်က လွတ်သွားသည်။ ဥမ္မာခင် ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ တဖြည်းဖြည်းမောလာသည်။ လူက မူးလဲမူးနေတာမို့ အားမပါ။ ငြိမ်းချမ်းလဲ လီးကို မဆောင့်သေးပဲ အဆုံးထိထည့်ထားရင်းနဲ့ ဥမ္မာခင်ရိုက်ပုတ်နေတာတွေကို လက်နဲ့လိုက်ဆွဲရင်း ပါးစပ်က ပြောချင်ရာတွေပြောနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဥမ္မာခင်အားပျော့လာတော့ နို့တွေကို လက်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ရင်း ”အား ကောင်းလိုက်တာကွာ။နို့တွေက အိတင်းနေတာပဲ။ ကောင်မ ဆေးတွေသုံးပြီး ယောက်ကျားကို ဆွဲဆောင်ထားတာမဟုတ်လား ဟားဟားဟား” ”ကိုငြိမ်းချမ်းရယ် တော်ပါတော့ ဥမ္မာကို သနားပါ။ လွှတ်ပါတော့ အဟင့်ဟင့် အိ အိ” ဥမ္မာခင် မရုန်းနိုင်တော့ လေပျော့နဲ့တောင်းပန်သည်။ ငြိမ်းချမ်းခုချိန်မှတော့မရတော့။ လူကလဲ မူနေပြီမို့ စိတ်ရိုင်းက ဝင်နေပြီ။ နောင်ခါလာနောင်ခါဈေးလို့ သဘောထားကာ ရှေ့ဆက်တွန်းနေသည်။

နို့တွေကို ကိုင်လိုက် ညှစ်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလဲ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေပြောနေသည်။ ဥမ္မာခင် ဘဝမှာ ဒီလိုတစ်တစ်ခွခွပြောတာတခါမှ မကြားဖူးသလို အပြောလဲမခံရဘူး။ ခုလို တစိမ်းတဦးရဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ခြင်းခံရတာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ပင်။ သူမယောက်ကျားတောင် ခုလို တခါမှမကိုင်ဖူး။ ငြိမ်းချမ်းက တစ်တစ်ခွခွပြောသလို နေရာအစုံကို လိုက်ပြီးကိုင်နေတာမို့ စိတ်ကအရမ်းကို ဝမ်းနည်းလာပြီး ကိုကို့ကို အရမ်းသတိရမိသည်။ ကိုကို့ကို သူမသစ္စာဖောက်သလို ဖြစ်သွားပြီလို့ တွေးမိပြီး မျက်ရည်က ကျလာပြန်သည်။ ဒါကိုငြိမ်းချမ်းက တွေ့တော့ တဟားဟားနဲ့ ရယ်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ကိုင်ကာ ခါးအားနဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခပ်ဆက်ဆက်ဆောင့်ချလိုက်တော့ ”အ့ ကျွတ်ကျွတ် နာတယ် ဖယ်ပါတော့ တော်ပါတော့ အီးဟီးဟီး ” ”ကောင်းလိုက်တဲ့ အဖုတ်။ ကြပ်နေတာပဲ လိုးရတာ။ စောက်ကောင်မ အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်ကွာ” ပြောပြောဆိုဆို ငြိမ်းချမ်းတယောက် ကြမ်းပြီ။ ဥမ္မာခင်တယောက် ဝမ်းနည်းပက်လက်နဲ့ ငိုနေပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်ထဲက လီးကို မသိမသာ လက်ခံလာသည်။ အရည်တွေက ထွက်လာကာ လီးက အဝင်အထွက်ချောလာသည်။

ငြိမ်းချမ်းရဲ့ဆောင့်အားက အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်နေတာမို့ တချက်ဆောင့်တိုင်း အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ သားအိမ်ဝက ပူခနဲ ပူခနဲဖြစ်သွားသည်။ အသိစိတ်နဲ့ လူက ငြင်းဆန်နေပေမယ့် ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတွေက တဖြည်းဖြည်းလက်ခံလာသည်။ ပြည့်ဝတဲ့အရသာက တကိုယ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျံ့နှံ့လာသည်။ငြိမ်းချမ်းက ဥမ္မာခင်းနားကိုကပ်ကာ တစ်တစ်ခွခွတွေပြောပြီး ဆောင့်နေဆဲပင်။ ”အဟင့် ဟင့် အင့် အင့် အင့် တော်ပြီ တော်ပြီ ဟင့် ဟင့်” နှုတ်ခမ်းက ငြင်းနေပေမယ့် သူမယောက်ကျားနဲ့ ကွာခြားစွာ ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာပေးနေတာကို စိတ်က တဖြည်းဖြည်းပါလာသည်။ သူမ ငြင်းဆန်ချင်သည်။ မဟုတ်ဘူး ဒါငါမဟုတ်ဘူး။ ငါ့ကို တခြားလူတယောက်က မုဒိန်းကျင့်နေတာ ။ ငါလက်သင့်မခံဘူး တွေးနေပေမယ့် မူးကလဲမူး ဆောင့်ချက်တိုင်းက သူမအရင်က ဘာလိုအပ်မှန်း မသိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်မေးမိတဲ့အရာက ဒါပါလား ဆိုတာသိသွားပြီး စိတ်ကနှစ်ခွဖြစ်နေသည်။ ငြိမ်းချမ်းလဲ ဥမ္မာခင်ရဲ့ အပြောင်းအလဲ ကိုသတိထားမိတာကြောင့် ဥမ္မာခင်နားကိုကပ်ကာ စိတ်ကြွစေရန် ထပ်ပြီးတစ်တစ်ခွခွပြောလိုက်ကာ လိးကိုတဆုံးထုတ် တဆုံးထည့် မှန်မှန်ဆောင့်နေသည်။

အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ လီးဝင်တိုင်း တဗြွတ်ဗြွတ် တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ အသားခြင်းရိုက်တဲ့အသံကလဲ အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ချိတ်ကာ ကိုယ်က ရှေ့ကိုငိုက်ထားတာမို့ ဖင်ကြီးက ကြွတက်နေကာ လီးတချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အတွင်းထဲကို နက်နက်ဝင်သွားကာ ဖိလိုက်တိုင်း မွေ့ရာက အတွင်းဖက်ဝင်သွားပြီးပြန်ကန်လာပြန်တာမို့ တချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ပြန်ပြန်ကန်ကန် တက်လာတာမို့ ဆောင့်ချက်တိုင်းက ဥမ္မာခင့်အတွက် ရူးသွပ်မှုဖြစ်စေသည်။ မရတော့ပေ။ ဥမ္မခင် ဆန္ဒကို အသိနဲ့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်လို့မရတော့။ အထိအတွေ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားပြီ။ မိန်းမကိစ္စကို ကျွမ်းကျင်ဆရာကျတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရဲ့အောက်မှာ ကျရှုံးသွားပြီ။ ”အ ဟ ဟ အင့် အင့်” ”ကောင်းလား ဥမ္မာကောင်းလား” မဖြေ။ ဒါကြောင့် သူ နို့သီးခေါင်းတွေကို ညှစ်လိုက်ရင်း ”ကောင်မ မေးနေတယ် ငါလိုးတာကောင်းလားလို့ ခံလို့ကောင်းလား ဖြေစမ်း” ”အား ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းတယ် အ ဟင့် ဟင့် နာတယ်” ငြိမ်းချမ်းပြုံးလိုက်သည်။

သူတချက်ချင်းဆောင့်လိုက်ပြီး နို့တွေကိုငုံ့ကာ စို့လိုက်သည်။ ဥမ္မာခင် စိတ်ကအရမ်းကို ကြွလာသည်။ ပြီးချင်လာသည်။ အရမ်းအရမ်းကို ကောင်းလာကာ ”အ အင့် အင့် ဆောင့် ဆောင့် မရပ်နဲ့ ခပ်နာနာလေးဆောင့်ပေး ကောင်းတယ် ဟား ကောင်းတယ် အား အား ပြီးပြီ အစ် အစ် ပြီးပြီ အ အ ဟားးးး” ဥမ္မာခင် ပြီးသွားပြီသူ့ကိုအတင်းဖက်ကာဖင်ကို အတင်းကော့ကာ ကပ်ထားပြီးတဆက်ဆက်နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ ခြေတွေက ကုပ်ကွေးတက်ကာ ပါးစပ်က ဘယ်လိုအသံတွေမှန်းမသိ။ သူ ဥမ္မာခင်ကို ပြန်ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ရာ ဥမ္မာခင်လဲ မွတ်သိပ်စွာ ပြန်နမ်းလေသည်။ ”ဥမ္မာ ကိုယ်မပြီးသေးဖူး လိုးချင်သေးတယ်” ”အဟင့် ဒီလောက်အကြာကြီးကို မပြီးသေးဘူးလား။ စိတ်ညစ်ပါတယ်” မူနေသည်။ ”ကုန်းပေးစမ်းပါ” ”သူ့စိတ်ကြီးပဲ လူကိုအရုပ်လေးကျနေတာပဲ။ ဖယ်ဦးလေ သူကဖိထားမှတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့” ငြိမ်းချမ်းလဲ ထလိုက်ရာဗလွတ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ လှ့ျံကျလာသည်။

ဥမ္မခင်လဲ ရင်ထဲ ဟာခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အနားက ပင်တီကိုအမြန်ယူကာ အဖုတ်ကိုအုပ်ကာ သုတ်လိုက်ပြီးငြိမ်းချမ်းလီးကို ကြည့်မိလိုက်တော့ ရင်ထဲဖိုသွားသည်။ ဟယ်အကြီးကြီးပဲ။ ကုတင်အစွန်းမှာပဲ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ငြိမ်းချမ်းလဲ ဥမ္မာခင်ရဲ့ တင်ပါးတွေကို ညှစ်လိုက်ပြီး ဖျန်းခနဲရိုက်ကာ ”တောက် လှလိုက်တဲ့ဖင်ကွာ ” ”အ နာတယ် ဘာလို့ရိုက်တာလဲ” ”လှလို့ရိုက်တာ မင်းဖင်က လုံးနေတာပဲ” ပြောရင်တဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်နေသည်။ ဖြူဖွေးတဲ့တင်ပါးတွေက လက်ရာတွေနဲ့ နီရဲလာသည်။ ဥမ္မာခင်မှာ သိတက်စ အရွယ်ကတည်းက ခုချိန်ထိ သူဌေးသမီးတစ်ဦးလဲ ဖြစ်တာမို့ ဒီလိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မဆက်ဆံခံရဖူးပေ။ ယောက်ကျားရတော့လဲ ယောက်ကျားက နုနုညံ့ညံ့သာ ဆက်ဆံသည်။ လင်မယားချင်းလုပ်ရင်လဲ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမလုပ်။ ဒါကြောင့်ခုလို ဆက်ဆံခံရတာ ပထမဆုံးမို့ စိတ်ထဲမှာ အထူးအဆန်းဖြစ်ကာ သဘောကျလာသလိုလို။

ငြိမ်းချမ်းက တင်ပါးတွေကိုရိုက်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲရဲ ခရေပွင့်လေးကိုတွေ့လိုက်ရတော့ အဖွင့်မခံရသေးမှန်းသိလိုက်တာမို့ တရက်တော့ ခရေခြွေပစ်မယ်လို့စိတ်ကကြိမ်းရင်း စအိုကို လက်မနဲ့ကုတ်ခြစ်ကာ ”တောက် ခရေပွင့်လေးက ချစ်စရာလေးကွာ ” ဥမ္မာခင် ဖင်ဝယားသွားပြီး ရှုံသွားသည်။ ”ဟင့် လုပ်စရာရှိတာမလုပ်ဘူး ယားတယ် ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ အို အဟင့် ယားပါတယ်ဆို” ငြိမ်းချမ်းရဲ့အပြောအဆို အကိုင်အတွယ် တွေကြောင့် ဥမ္မာခင် စိတ်က တက်ကြွလာရပြန်သည်။ ငြိမ်းချမ်းလဲ ကုန်းတဲ့ပုံစံကို ပြင်ပြီးနောက်ကနေ ဥမ္မာခင့်အဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ လီးနဲ့ထည့်လိုက်ရာ ”ဗြိ ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ်” ”ဟ အ အ ဖြေးဖြေး နာတယ် အာ့ ရှီး ” လီးကတဆုံဝင်သွားပြီး သားအိမ်ဝကို ဒုတ်ခနဲဆောင့်လိုက်ရာ ဥမ္မာခင်အောင့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ငြိမ်းချမ်းလဲ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ”အ ဖြေးဖြေး အောင့်တယ်” ငြိမ်းချမ်းလဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ပြီး လီးကိုဖြေးဖြေးချင်းတဝက်လောက်ဆွဲထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထည့်လိုက်တော့ ဥမ္မာခင် ရှီးခနဲ ဖြစ်သွားပြီး အရသာခံနေသည်။

သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း တချက်ချင်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အချက်ပေါင်းသုံးဆယ်လောက်ကျ ဥမ္မာခင် ခံနိုင်လာကာ ဆောင့်စေချင်လာသည်။ တအင့်အင့်နဲ့ နောက်ကို ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ကောင်းသွားသည်။ ဆောင့်ချက်တိုင်း ဖင်ကတုန်တုန်သွားသလို ပခုံးကျော်ကျော်ဆံပင် နီညိုရောင်ကလဲ ဝဲခနဲ ဝဲခနဲခါသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း သူသဘောကျမိသည်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ရင်းနဲ့ ခါးကို ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးလိုက်တော့ ”အား ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ ဟ ဟ အင်းဆောင့် ဆောင့် အိ အိ အိ” သူမေးစရာမလိုတော့။ သူ့အလိုလို ဖြစ်လာပြီ။ သူခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့် ရင်း ပြီးချင်လာပြီ။ ဒါကြောင့်သူ ”ဥမ္မာခင် ငါအထဲမှာပြီးလိုက်ရမလား” ”အင်း ပြီးလိုက် ရတယ် ဆောင့်ဆောင့် ဥမ္မာလဲ ပြီးတော့မယ် ဟား အ အ” သူလဲ ဆက်တိုက်မရပ်မနားဆောင့်ချလိုက်သည်။ လီးတစ်ခုလုံး ကျင်တက်လာကာ လီးကို အဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး အရည်တွေကို ပန်းထည့်လိုက်ချိန်ပဲ ဥမ္မာခင်လဲ ပြီးသွားကာ သူ့လီးကို တချက်တချက်ညှစ်နေသည်။ နှစ်ယောက်သာ ကုတင်ပေါ်သို့ ဘေးတိုက်လှဲချကာ အနားယူလိုက်ကြသည်။

ဥမ္မာခင် နို့လုံးကျစ်ကျစ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ ဥမ္မာခင်က ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ သူလဲ တစ်ရှူးထယူကာ သုတ်လိုက်ပြီး အမှိုက်ခြင်းထဲထည့်ကာ အတွင်းခံဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ အနားယူလိုက်သည်။ ဥမ္မာခင်ပြန်ထွက်လာတော့ တပတ်ကို ပတ်ထားသည်။ ကုတင်နားရောက်တော့ ”ဟင့် ဘာလုပ်နေတာလဲ ပြန်တော့လေ” ”မပြန်ပါဘူး မင်းကို လိုးလို့မှမဝသေးတာ” ”ဟင့် စကားကလဲ ကြမ်းလိုက်တာ” သူမကို ဆွဲချလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ စောင်ခြုံ ပြီး နှစ်ယောက်သားဖက်ရင်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည်။ မနက်ခြောက်နာရီလောက်ကျ သူနိုးလာတော့ ဥမ္မာခင်ကသူ့ဘေးနားမှာ မနိုးသေး။ သူလဲ ဥမ္မာခင်ပတ်ထားတဲ့တပတ်ကိုချွတ်လိုက်ကာ နို့တွေကိုကိုင်လိုက်တော့ ”အင် ဟာကွာ သူများအိပ်ချင်နေသေးတဲ့ဟာကို။ ညတုန်းကလဲ သူနှိပ်စက်ထားပြီးပြီ။ ခုအိပ်ချင်သေးတယ်ကွာ” ”အိပ်လေ။ ကိုယ်ဟာကိုကိုင်တာကို” ဥမ္မာခင်ဆက်ပြီးအိပ်နေတော့ သူနို့တွေကို ကုန်းစို့လိုက်ပြီး လက်တဖက်ကျန်တဲ့နို့ကို ရွရွလေးပွတ်ချေကစားနေလိုက်သည်။

နို့သီးခေါင်းတွေကို ကလိလိုက်ချေလိုက်နဲ့လုပ်နေရာ ဥမ္မာခင် လဲ အသက်ရှူသံပြင်းလာကာ သူ့ခေါင်းကို ထိုးဖွနေပြီး ရင်ကကော့ကော့တက်လာသည်။ နို့တွေစို့နေရင်းနဲ့ လက်ကတဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ဖက်ကိုဆင်းကာ ပေါင်တွေကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဥမ္မာခင်လဲ တရွရွဖြစ်လာပြီး ပေါင်ကကားလိုက်စုလိုက်ဖြစ်နေသည်။ သူလဲ နို့တွေကိုစို့ရင်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောက်ကို ဆင်းကာဗိုက်တွေကို လိုက်စုပ်လိုက်ကာ နို့တွေကိုလက်နဲ့ချေနေလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်းအောက်ကိုဆင်းလိုက်တော့ ”အို့ မလုပ်နဲ့လေ။ ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မယ် အို မလုပ်နဲ့ အ အ ရှီး ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ” သူလဲပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲကာအစေ့ကို လျှာနဲ့ ကလော်လိုက်ရာကော့တက်သွားသည်။ အစေ့ကို ဆက်တိုက် လျှာနဲ့ကလိလိုက်ရာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး မွေ့ရာခင်းတွေကို လက်နဲ့ဆုတ်ချေကာ ကိုယ်က ကြွတက်လာလိုက် ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်လာသည်။ သူအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို စုပ်လိုက်ရာ အ ခနဲအသံနဲ့အတူ လူက တဆက်ဆက်တုန်နေသည်။ အဖုတ်အတွင်းထဲကို လျှာနဲ့ဝင်နိုင်သလောက်ထည့်ကာ ကလိလိုက်တော့ ဥမ္မာခင်တယောက် အသံတွေကမရပ်တော့။ ဖင်ဝကို လျှာနဲ့ကလိလိုက်ပြန်ရာ ဆက်ခနဲ တုန်သွားရပြန်သည်။

လက်မနဲ့ အစေ့ကိုချေပြီး အဖုတ်ထဲကို လက်နဲ့ကလိ ခရေကိုဝလုံးရေးနေတော့ ဥမ္မာခင် ဘယ်လိုမှမခံနိုင်တော့။ လူကတဆက်ဆက်တုန်လာကာ အုခနဲ မပီမသအသံနဲ့အတူ ခြေချောင်းတွေ ကွေးတက်သွားပြီး ပြီးသွားသည်။ ”ကိုရယ် ဘယ်လို လုပ်တာလဲကွာ။ဥမ္မာ့ကို ငရဲပေးနေတာလား” ”မကောင်းဘူးလား” ”ကောင်းတယ်” ရှက်သံနဲ့ဖြေသည်။ ”ဒီလို တခါမှမခံဖူးဖူးလား” ”ဟင့်အင်း မခံဖူးဘူး” ”ကဲ ဒီတခါ ကိုယ့်အလှည့် လီးစုပ်ပေး” ပြောပြီးဥမ္မာခင်ပါးစပ်နားလီးကို ထိုးပေးလိုက်သည်။ ဥမ္မာခင်တယောက် ငြိမ်းချမ်းကို စွဲသွားသည်။ ငြိမ်းချမ်းနဲ့မှ သူမ မရဖူးတာရခဲ့ရတာပင်။ ခုလောလောဆယ်မှာ သူမယောက်ကျားနဲ့သမီးကို မေ့ထားလိုက်သည်။ ငြိမ်းချမ်းရဲ့ လီးကို စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးနေသည်။ ငြိမ်းချမ်းက အပြောအဆို သူမအပေါ်ဆက်ဆံတာက သူမကို တန်ဖိုးမထားမှန်းသိပေမယ့် သူမ နှစ်သက်နေမိသည်။ ဒါလဲ အထက်တန်းလွှာထဲက ပေါက်ဖွားလာတဲ့သူမရဲ့ စိတ္တဇလားပင်။ သူမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံတာ ပြောဆိုတာ နှစ်သက်သဘောကျမိကာ သာယာနေသည်။ ငြိမ်းချမ်းရဲ့ ပြုစုမှုတွေကို တန်းတန်းစွဲမိနေသည်။ ငြိမ်းချမ်းက သူမ ပါးစပ်ထဲမှာပင်ပြီးသွားတာမို့ ညှီစို့စို့အရည်တွေ ပိုမြိုချမိပေမယ့် မထွေးထုတ်မိ။ အန်ချင်သလိုလိုဖြစ်သွားပေမယ့် သဘောကျမိသည်။

နှစ်ယောက်သား ရေအတူတူချိုးလိုက်ကြသည်။ ငြိမ်းချမ်းက ဆက်ဆံတဲ့အချိန်သာ သူမကို ဖာသာသာသဘောထားဆက်ဆံပေမယ့် ကျန်တဲ့အချိန်မှာ သူမယောက်ကျားထက် ယုယကာ အပြောကောင်းတာတွေကြောင့် သူမ သဘောကျရပြန်သည်။ ရေချိုးအဝတ်လဲ ပြီး မနက်စာစားကာ လေယာဉ်လတ်မှတ် သွားဝယ်လိုက်သည်။ သူမယောက်ကျား ဖုန်းဆက်တော့ မနက်ဖြန်ပြန်မယ်လို့ပြောသည်။ ငြိမ်းချမ်းနဲ့ တွေ့တယ်ပြောတော့ ငြိမ်းချမ်းနဲ့ စကားပြောချင်တယ်ဆိုလို သူတို့နှစ်ယောက်ပြောနေကြသည်။ ဂရုစိုက်ပေးဖို့ ဘာညာမှာနေတာနေမည်။ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်းချမ်းတည်းတဲ့ ဟိုတယ်ကိုသွားကာ အဝတ်အစားတွေ အိတ်တွေယူကာ သူမဆီကိုပြောင်းလာခဲ့သည်။ သူမကလဲ ငြိမ်းချမ်းကို ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဒီကကိစ္စတွေကိုမေ့ပစ်လိုက်ပြီး အရင်လို ပဲဆက်နေကြမယ်ပြောတော့ ငြိမ်းချမ်းကလဲ လက်ခံသည်။ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ သူတို့ လုပ်ကြပြန်သည်။ ငြိမ်းချမ်းက ဥမ္မာခင်ကို ကြမ်းကြမ်းတမျိုး နုနုညံ့ညံ့တသွယ် မနုမကြမ်းတဖုံးဆက်ဆံသည်။ သူမ အစွဲကြီးစွဲမိသွားသည်။ တရက်နဲ့တညလုံး ပုံစံမျိုးစုံ ခံစားလိုက်ရလေခြင်းပေါ့….ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

စြဲမိသြားသည္

သူငယ္ခ်င္း ငါေတာ္ေတာ္အခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို႔ပါကြာ။ ကူညီေပးပါလား””ခက္တယ္ကြာ။မင္းကလဲ ဇြတ္ႀကီးပဲ။ ေအး ရရင္ ငါေျပာမယ္။ မင္းကိုဆက္သြယ္လို႔ရမယ့္ဖုန္းေပးခဲ့””ေအးေအး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ” ၿငိမ္းခ်မ္း တေယာက္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသးပါ။ သူေထာင္က လြတ္လာတာမၾကာေသး။ သူေထာင္က်ရတာလဲ ခုသူမ်က္ႏွာေအာက္က်ၿပီး အကူအညီေတာင္းေနရတဲ့ ေဝယံဟိန္းရဲ႕ အျပစ္လဲမကင္းေပ။ သူတို႔ေတြက ေတာင္ႀကီးနည္းပညာတကၠသိုလ္က ပထမႏွစ္ကတည္းက တေဆာင္တည္း ေနခဲ့ခင္ခဲ့ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ။ ေမဂ်ာေတြ မတူၾကေပမယ့္ ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္ ငတ္ေဖာ္ငတ္ဖက္ေတြမို႔ ညီအကိုေတြထက္ ခ်စ္ၾကသည္။ သူက မိဘမရွိ။ ဦးေလးျဖစ္သူက ၾကည့္ရႉ႔ေစာင့္ေရွာက္ထားတာ။ ညီအကိုသားခ်င္းမရွိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းမင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္ အစစအရာရာ အနစ္နာခံသည္မို႔ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြေပါသည္။

ေနာက္ဆုံးႏွစ္စာေမးပြဲေျဖၿပီးညမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ခြဲရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေသာက္ၾကစားၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္လည္ၾကေတာ့ သူက မသြားခ်င္။ မူးေနလို႔ တခုခုျဖစ္မွာစိုးလို႔တားေသးသည္။ေဝယံထက္က မရ။ အတင္းကိုသြားခ်င္ေနသည္။ သူကေတာ္ေတာ္မူးေနသည္။ ဆိုင္ကယ္သူစီးမယ္ဆိုေတာ့လဲ ေပးမစီး။ သူ႔ေနာက္က ဘယ္သူ႔မွမလိုက္ရဲ။ သူကလိုက္ၿပီး ထိန္းရသည္။ ေလွ်ာက္လည္ၾကရင္း လုံၿခဳံေရးရဲေတြနဲ႔ ၿငိကာ ျပသာနာတက္ၾကသည္။ သူက အတန္တန္တားတဲ့ ၾကားက ေဝယံထက္က တားမရ။ ရဲေတြကစက္နဲ႔ လူေခၚေတာ့ ေရာက္လာတဲ့အခါ ထြက္ေျပးၾကရင္း ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကို ျဖတ္က်ဳံးလိုက္သည္။ သူတို႔လဲ ေဆး႐ုံေရာက္သြားသည္။ ေဝယံထက္တိုက္လိုက္တဲ့ ဆိုင္ကယ္က ေမာင္းတဲ့ေကာင္မေလး ေနရာမွာ ပြဲခ်င္းၿပီး ဆုံးသြားလို႔ ေကာင္မေလးရဲ႕မိဘေတြက အမႈဖြင့္ထားသည္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာသည္။ ေဝယံထက္ေၾကာက္ေနသည္။

သူ႔မိဘေတြ ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာၿပီး အမႈပိတ္ေပးဖို႔ လုပ္ေပမယ့္မရ။ ေထာင္က ေသခ်ာေပါက္က်မည့္မို႔ ေဝယံထက္ အဖမ္းမခံပဲ ထြက္ေျပးမယ္လုပ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက အတင္းတားရသည္။ ေနာက္ဆုံး သူက သူ႔မွာ ဘာမွမရွိ။ သူ႔ဦးေလးကလဲ သူ႔ဟာနဲ႔သူ။ သူေထာင္က်လို႔ ဝမ္းနည္းမယ့္သူမရွိ။ ေဝယံထက္က မိဘအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးကလဲ တငိုငိုတရီရီ။ ေနာက္ဆုံး သူဘယ္သူ႔ကိုမွ မတိုင္ပင္ပဲ ဆိုင္ကယ္ကို သူေမာင္းတာပါလို႔ ဝန္ခံလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးအံ့ၾသကုန္ၾကသလို သူတို႔ကိစၥကို သိတဲ့ရဲတေယာက္ကေတာင္သူ႔ကို မင္းေထာင္က်မွာေနာ္လို႔ သတိေပးသည္။ ေနာက္ဆုံး သူေထာင္က်သြားေတာ့ ေဝယံထက္က ေထာင္ကထြက္လာရင္ ဘာပဲအကူအညီလိုလို သူ႔ဆီလာခဲ့ပါ သူျပန္ၿပီးေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္လို႔ ေျပာသည္။ သူေထာင္က်ေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္က်သည္။ ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႕မယ့္သူမရွိ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဇြဲႏိုင္က လာေတြ႕သည္။

သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံး အေၾကာင္းေျပာျပသည္။ ေဝယံထက္က အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီ။ သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔မဟုတ္။ သူေဌးသမီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သူေဌးျဖစ္ေနၿပီ။ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္သူက ဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုၿပီးေျပာသည္။ ေနာက္ပိုင္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္လာေတြ႕ၾကသည္။ ေဝယံထက္ေတာ့မပါ။ သူေထာင္ကလြတ္ေတာ့ သြားစရာမရွိ။ ဦးေလးက ဆုံးသြားတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ တေကာင္ႂကြက္တစ္မ်က္ႏွာ။ ေနစရာမရွိ။ စားစရာမရွိ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ကပ္ေနၿပီး အလုပ္ရွာေပမယ့္ ေထာင္ထြက္တစ္ဦးမို႔ အလုပ္ကမခန႔္ခ်င္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏိုင္ငံျခားမွာ ေရာက္တဲ့သူနဲ႔ နယ္မွာေရာက္တဲ့သူနဲ႔။ ေနာက္ဆုံး ေဝယံထက္ဆီသြားၿပီ အကူအညီေတာင္းေတာ့ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္။ ”ေတာက္ ဒီေခြးသား ေက်းဇူးရွိလို႔ ေက်းဇူးဆပ္တာေပါ့ကြာ” ”ထားလိုက္ပါကြာ။ငါလဲအရမ္းကိုအခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို႔။ ေအးေလ သူလဲ ငါလိုေထာင္ထြက္တစ္ဦးကို ဘယ္လိုအလုပ္ေပးခ်င္မလဲ။ သူကခုဆို ကုမၸဏီရဲ႕တာဝန္ရွိတဲ့သူ။

ၿပီးေတာ့ သူေဌးအငယ္စားေလ” ”ဘာဆိုင္လဲကြာ သူအစား မင္းေထာင္က်ခံတာေလ။ အားလုံးသိတာပဲ” ”ေနပါေစကြာ” ”ခ်မ္းႀကီး မင္းနည္းနည္းေတာ့ သည္းခံေပးကြာ။ ငါအျမန္ဆုံး အလုပ္ရွာေပးမယ္။ ငါလဲ အလုပ္ေတြမျပတ္ေသးလို႔။ သူငယ္ခ်င္းစိတ္ခ်။ မင္းကိုမွမယုံရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ယုံစရာမရွိဘူး။ မင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကို ငါတို႔အသိဆုံးပဲ။ ေရာ့သူငယ္ခ်င္း မင္းအသုံးလိုေနမွာစိုးလို႔။ ဒီတိုင္းေပးရင္ မင္းကယူမွာမဟုတ္ဘူး။ မင္းအဆင္ေျပတဲ့တေန႔က် ျပန္ဆပ္ ဟုတ္ၿပီလား” ”ေအးေက်းဇူးကြာငါမင္းဆီက ယူေနရတာ မ်ားလွၿပီ” ”မလိုဘူးေဟ်ာင့္။ ေနာကတခါဆို လက္သီ ဟားဟားဟား” ဒီလိုနဲ႔ ဆယ့္ငါးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဇြဲႏိုင္က အေပါင္းအသင္းေတြကို ေျပာလိုက္သည္ထင္သည္။ ေဝယံထက္ သူ႔ကို သူ႔အိမ္မွာ ၿခံေစာင့္ အလုပ္ကိုေပးသည္။ သူလဲ ဝမ္းသာသြားသည္။

အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းသလို သူ႔မိန္းမ ဥမၼာခင္က သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုကိုက ဘယ္လိုလူနဲ႔အေပါင္းအသင္းလုပ္တာလဲမသိဘူး ဒီလိုေထာင္ထြက္တစ္ဦးကို အေရးအရာလုပ္ၿပီး အလုပ္ေပးေသး လို႔သူ႔ကို အထင္ေသးတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ကာ ေျပာေတာ့ သူ႔ဘဝမွာ တခါမွဒီလို အထင္အျမင္ေသးတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ကာ ေျပာတာမခံခဲ့ရဘူးေပ။ ေထာင္က်ေတာ့လဲ ေထာင္ထဲမွာ အလိုက္သိမႈ အနစ္နာခံမႈေတြေၾကာင့္ လူခင္မ်ားရသလို ေထာင္ကထြက္ေတာ့လဲ ေထာင္ထြက္မွန္းမသိၾက။ သိေတာ့လဲ သူ႔ရဲ႕အေျပာအဆို အျပဳအမူေနပုံထိုင္ပုံေတြေၾကာင့္ အထင္ေသးမခံရ။ အလုပ္လိုခ်င္ေသာ္လည္း ေထာင္ထြက္တစ္ဦးမို႔ မခန႔္ခ်င္တာကို နားလည္သည္။ ခုလို ေရွ႕မွာ ေပၚတင္ေျပာၿပီး အထင္ေသးတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးႏွိမ့္ခ်တဲ့ အမူအရာမ်ိဳးကို ခံလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ကို ေဒါသထြက္သြားရေပမယ့္ မ်က္ႏွာမပ်က္မိေအာင္ ထိန္းလိုက္ရသည္။ ႐ုပ္ေလးလွသေလာက္ အထင္ေသးအျမင္ေသးရွိတဲ့ ဥမၼာခင္ပါလား။ သူေဝယံထက္တို႔အိမ္မွာေနစဥ္အတြင္း ေဝယံထက္ကတစ္မ်ိဳး ဥမၼာခင္ကတမ်ိဳး ႏွိမ္ကာ ဆက္ဆံတက္သည္။ ေဝယံထက္က သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမပီသ။

သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဆက္သြယ္လို႔အဆင္ေျပေစရန္ သူေထာင္ကထြက္လာခ်င္း ဖုန္းတစ္လုံးဝယ္ေပးထားသည္။ အဆင္ေျပလားေမးေတာ့ အဆင္ေျပတယ္လို႔သာ ေျပာရသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံတဲ့အခါမ်ိဳးတြင္ ေဝယံထက္က ဘယ္ေတာ့မွမေခၚ။ ေနာက္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြေမးမွ သိရသည္။ ဆုံမည္ကိုသူမသိဘူးေျပာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းမလိုက္ခ်င္ဘူးလို ေဝယံထက္ကေျပာတယ္လို႔ ျပန္ေျပာၾကသည္။ သူတခါတေလေတာ့ ေဝယံထက္တို႔လင္မယားအေၾကာင္း ေျပာမိသည္။ သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အေနနဲ႔ မဆက္ဆံခ်င္ေတာင္မွ အိမ္ေစတေယာက္လို မဆက္ဆံသင့္ဘူးလို႔ျမင္မိသည္။ ထမင္းဟင္းစားရတာေတာင္ ခြဲျခားမႈရွိသည္။ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္နာမိသည္။ သူတို႔မွာသမီးေလးတေယာက္ရွိသည္။ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီး ခ်စ္စရာအေတာ္ေကာင္းသည္။ ကေလးက သူ႔ကိုခင္ေပမယ့္ သူတို႔ေတြက မဆက္ဆံခိုင္း။ တစ္ႏွစ္နီးပါလုပ္ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း သက္ဦးရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္ရသည္။ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးလဲျဖစ္တာမို႔ လစာကမဆိုးေပ။

သူ႔ရဲ႕လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႔ အနစ္နာခံမႈ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေတြေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ၾသစေၾတးလ်ကိုသြားဖို႔ တာဝန္ေပးခံရသည္။ သုံးႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူျပန္လာေတာ့ ပိုက္ဆံအေတာ္မ်ားမ်ားစုမိတာမို႔ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းနဲ႔ ကားတစ္စီးဝယ္ကာ ပိုတဲ့ေငြေတြကို ဘဏ္မွာစုထားႏိုင္သည္။ အပိုသုံးစရာလဲ မရွိတာမို႔ သူ႔အတြက္ လစာက ပို႐ုံမက စုပင္စုႏိုင္သည္။ ခ်စ္ရမယ့္သူလဲ မေတြ႕ေသးတာေၾကာင့္ ေၾကးစားေတြနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ ကကေတြနဲ႔ေတြ႕လိုက္နဲ႔ ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးျဖတ္သန္းေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆုံေတာ့ ေဝယံထက္နဲ႔ပါ ေတြ႕သည္။ သူကေတာ့ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ပင္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္မေက်နပ္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့မေျပာေတာ့။ ေဝယံထက္တို႔က အိမ္ကို ငွါးကာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းမွာ ေျပာင္းေနသည္တဲ့။ သူသြားလည္ေတာ့ ဥမၼာခင္ကပါ အေျပာအဆိုေျပာင္းလဲလာသည္။

သူက ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ မန္ေနဂ်ာတစ္ဦးျဖစ္ေနသည့္အျပင္ အေနအထားကလဲ ေျပာင္းလဲလာသည္ကိုး။ ေၾသာ္ လူေတြ လူေတြ ပိုက္ဆံမရွိရင္ သူငယ္ခ်င္းကအစ ေျပာင္းလဲ လာပါလားလို႔ေတြးမိလိုက္သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူေဝယံထက္တို႔ လင္မယားနဲ႔ မၾကာခဏဆုံျဖစ္သည္။ ဘန္ေကာက္တို႔ စင္ကာပူတို႔သြားရင္လဲ တူတူသြားျဖစ္သည္။ ေဝယံထက္တို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီနဲ႔ သူတို႔ကုမၸဏီက အျပန္အလွန္ဆက္ဆံမႈရွိသည္ကိုး။ သူတို႔ဆီက ယႏၲယားေတြကို ငွါးရမ္းအသုံးျပဳတာမို႔ အၿမဲဆက္ဆံမႈရွိေနသည္။ သူလဲခုဆို ကုမၸဏီက အေရးပါတဲ့ေနရာတစ္ခုကို အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ရယူႏိုင္ခဲ့သည္။ သူ႔ရဲ႕ ႐ိုးသားမႈ ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ အသိအမွတ္ျပဳခံရသည္လို႔ သူထင္မိသည္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာ သူ ဘန္ေကာက္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားရသည္။ သုံးရက္ေလာက္ေနၿပီး အလုပ္ၿပီးေတာ့ အျပန္အတြက္ လက္ေဆာင္ဝယ္ဖို႔အသြားမွာ ဥမၼာခင္နဲ႔ဆုံသည္။

”ဟယ္ ကိုၿငိမ္းခ်မ္း ဒီေရာက္ေနတာလား” ”ဟုတ္တယ္။ ဥမၼာတို႔လဲေရာက္ေနတာလား။ တေယာက္တည္းလား။ သမီးေရာ” ”သမီးကမပါဘူး။ ေက်ာင္းတက္ရတာမို႔ သူ႔အဘြားေတြနဲ႔ေနခဲ့တယ္။ ကိုကိုက အလုပ္ကိစၥနဲ႔ စကၤာပူကို မေန႔ကသြားတယ္။ ဒီေန႔ျပန္ေရာက္မယ္ ေျပာတာပဲ” ”ေအာ္ ဟုတ္လား ဒါဆိုတေယာက္တည္းေပါ့။ မေန႔က ေရာက္တာလား” ”ဟုတ္တယ္ ကိုကိုကတစ္လေလာက္ရွိၿပီ။ လွမ္းေခၚလို႔လာေတာ့မွ အေရးေပၚကုမၸဏီက ခိုင္းလို႔သြားရတာ” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာထိုင္ရင္း ေျပာေနၾကသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ဥမၼာခင္လဲ ျပန္သြားသည္။ သူလဲဥမၼာခင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔မွ အင္း ဒီေဆာ္က မဆိုးပါဘူး။ ကိုယ္လုံးကငါးရံ႕ကိုယ္လုံးေလးနဲ႔။ အသားကလဲျဖဴ။ သူေဌးသမီးဆိုေတာ့ တစ္သင္လုံးအလုပ္ၾကမ္းလဲမလုပ္ဖူးေတာ့ အသားအရည္က အစေတာ္ေတာ္လွတာပဲ။

စိတ္ဓာတ္ေလးကသာ မေကာင္းတာ။ ေဝယံေတာ့ ဘယ္လိုစားလဲေတာ့မသိဘူး။ သူသာဆိုရင္ဆိုတဲ့ အေတြမ်ိဳးေတြးေနမိလိုက္သည္။ ကိုယ္လုံးကေတာ့ သူ႔အႀကိဳက္ ငါးရံ႕ကိုယ္လုံးေလးပင္။ ဥမၼခင္ကို အရင္ကအေၾကာင္းေတြျပန္ေတြးမိရင္း ဒီေဆာ္ကို ျဖဳတ္ရလို႔ကေတာ့ အရွက္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိေအာင္ကို လုပ္မယ္ဆိုၿပီးစိတ္႐ိုင္းေတြ ဝင္မိသည္။ သူဟိုတယ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ဥမၼခင္ဆီ ဖုန္းဆက္ကာ ျပန္ေရာက္ၿပီလားေမးေတာ့ ေရာက္ၿပီဆိုၿပီးေျပာသည္။ နာရီဝက္ေလာက္ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ညေနေျခာက္နာရီခြဲေက်ာ္ေတာ့ ဥမၼာခင္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ ေဝယံထက္က ျပန္မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သူ႔ဟာသူျပန္ဖို႔ေျပာတာမို႔ ဘယ္ေန႔ျပန္မွာလဲေမးေတာ့ သူကလဲ ဥမၼာခင္ဘယ္ေန႔ျပန္မလဲေမးလိုက္သည္။ မနက္ျဖန္ေလယာဥ္လက္မွတ္မရႏိုင္တာမို႔ သဘက္ခါမွ ျပန္မယ္ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ တူတူျပန္ၾကတာေပါ့ေျပာလိုက္သည္။

ညေနစာတူတူစားၾကမလားေမးလိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ကလဲ စားမယ္လို႔ေျပာသည္။ သူလဲ ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲကာ ဥမၼာခင္ တည္းတဲ့ဟိုတယ္ဆီ ထြက္လာလိုက္ၿပီးေခၚေတာ့ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ထြက္လာသည္။ ဇီး႐ိုးကြာတားဂ်င္းေဘာင္းဘီအၾကပ္ေလးနဲ႔ ခ်ိဳင္းျပတ္အနက္ေလးကိုဝတ္ထားသည္။ ျဖဴတဲ့အသားနဲ႔လိုက္ဖက္သလို ေျခအိတ္အျဖဴ ေဝါ့ကင္း႐ူးအနက္ကိုဝတ္ထားတာမို႔ တကယ့္လူငယ္စတိုင္လ္အျပည့္ပင္။ သူတိူ႔ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ဆိုင္မွာ ဝင္ၿပီး ညေနစာစားလိုက္ၾကသည္။ သူ႔ကို ေသာက္ခ်င္ေသာက္ေလလို႔ ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ဘီယာေလာက္သာမွာၿပီးေသာက္သည္၊ ဥမၼာခင္ကလဲ သူလဲေသာက္မယ္ဆိုၿပီး ယူေသာက္သည္။ ႏွစ္ခြက္ေလာပ္ေသာက္ၿပီးေတာ့ ဥမၼာခင္မူးေနၿပီ။ သူ႔ေယာက္က်ားကို မေက်နပ္တာရင္ဖြင့္သည္။ စီးပြားေရးကိုပဲ မဲလုပ္ၿပီး သူနဲ႔သမီးကို သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ေၾကာင္း၊ ဒီလိုေတြသြားလာရတာ သူက အတင္းလိုက္ေနလို႔သာ သြားေနရေၾကာင္း။ မိသားစုကို အခ်ိန္မေပးေၾကာင္းေျပာသည္။

သူလဲ အလိုက္သင့္နားေထာင္ရင္း ဘီယာကို ထည့္ေပးေနသည္။ ခုလဲ သူမကို သူစိမ္းနယ္မွာ တေယာက္တည္းထားခဲ့ေၾကာင္း ၿပီးေတာ့ ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ပဲ တေယာက္တည္း ျပန္ခိုင္းေၾကာင္း မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ရင္ဖြင့္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးလဲ မူးေနတာမို႔ ျပန္မယ္ေျပာေတာ့ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး ကခ်င္ေသးတယ္လုပ္ေနသည္။ သူလဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမဟုတ္တာမို႔ ျပန္တာပဲ ေကာင္းတယ္ေျပာေပမယ့္မရ။ ဒါေၾကာင့္သူလဲ တကၠစီတစ္စီးတားကာ ကလပ္တခုကို သြားခိုင္းလိုက္သည္။ ကလပ္ေရာက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ ကေနေလသည္။ သူလဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔သာ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ ခဏၾကာေတာ့ သူ႔ကို အတင္းလာဆြဲေခၚကာ တြဲကဖို႔ ေခၚတာနဲ႔ သူလဲ အလိုက္သင့္ ကလိုက္သည္။ ကေနရင္းနဲ႔ သူမရဲ ရင္ေတြတင္ေတြကို မၾကာခဏထိမိသည္။ သူမကေတာ့ မသိ။ ေမာလာေတာ့ ဘီယာထပ္ေသာက္ျပန္သည္။ ဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကဲခ်င္တာၾကာၿပီတဲ့။ ကဲခ်င္လို႔ သမီးကိုထားခဲ့ၿပီးလာတာ ေယာက္က်ားကမရွိလို႔ မကဲရဘူးဆိုၿပီးစိတ္ပ်က္ေနတာ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေနသည္။ ကလပ္ကေနျပန္လာေတာ့ သူမေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ။ သူလဲ သူမဟိုတယ္ထိလိုက္ပို႔ၿပီး အခန္းထိ လိုက္ပို႔ေပးရသည္။

ဓာတ္ေလွကားစီးေတာ့ သူမ မဟန္ႏိုင္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ။ သူလဲ ဖက္ထားရင္းနဲ႔ ႏို႔ေတြကိုမၾကာခဏထိမိရသည္။ေသာက္လဲ ေသာက္ထားတာမို႔ စိတ္ကလဲ စိတ္႐ိုင္းဝင္မိသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ၿပီးသူမကို ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ ္ပက္လက္တင္လိုက္သည္။ သူမကေတာ့ မူးေနၿပီမို႔ မသိေတာ့။ သူေဘးနားမွာထိုင္ရင္း အက်ႌလတ္ျပတ္ အၾကပ္ေအာက္ကေန အသက္ရႉတိုင္း မို႔မို႔တက္လာတဲ့ ရင္သားေတြၾကည့္ရင္း စိတ္က ထလာသည္။ ဥမၼာခင္ကို အရင္ကမေက်နပ္တာေတြကို ေတြးမိၿပီး ဥမၼာခင္ရဲ႕ ႏို႔ေတြကိုလက္ကလွမ္းလိုက္ၿပီး ကိုင္လိုက္သည္။ အက်ႋကိုေအာက္ကေန မၿပီးခြၽတ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံကိုပါ တခါတည္းခြၽတ္လိုက္သည္။ ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔ အသာပြတ္သပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးကို ငုံ႔ကာစို႔လိုက္ေတာ့ အင္းခနဲ အသံနဲ႔အတူရင္ဘတ္က ေကာ့လာသည္။ ဥမၼာခင္မ်က္လုံကမဖြင့္ေပ။

သူႏို႔ေတြကိုစို႔ရင္း လက္က ေပါင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေနလိုက္သည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုကို ဖိနပ္ကိုမခြၽတ္ေတာ့ပဲ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ပင္တီမရမ္းေရာင္ေလးပဲ က်န္ေတာ့သည္။ ျဖဴဝင္းတဲ့အသားအရည္နဲ႔ လိုက္ဖက္လွသည္။ ပင္တီေပၚကေန လက္နဲ႔ ထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ပင္တီကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးေတြက ေဆးနဲ႔ခြၽတ္ထားသည္ထင္သည္။ ပါးပါးစုစုေလး။ သူေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္ၿပီး လက္ခလယ္နဲ႔ အဖုတ္ထဲကိုထည့္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔။ အတြင္းထဲကို ဝင္သြားေတာ့ သူလဲ ကလိေပးလိုက္သည္။ ဂ်ီစေပါ့ေနရာကို မွန္းကာ ခပ္ဆက္ဆက္ကလိလိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ ဖင္က ႂကြႂကြတက္လာၿပီး ပါးစပ္က မတိုးမက်ယ္အသံနဲ႔ ညည္းေနသည္။ သူလဲ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို အသာမကာ ကုတင္ေပၚေထာက္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခ်ိတ္လိုက္ၿပီးကိုယ္ကို ငိုက္လိုက္ေတာ့ ဖင္ကႂကြလာသည္။

သူလဲ ဥမၼာခင္အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္ရာ ”ဗ်စ္ ဗ်စ္ ” ”အ ဟ ဟ အာ့ ဟင္ ကို ၿငိမ္းခ်မ္း” အဖုတ္ထဲသို႔ လီးက ၾကပ္ၿပီးဝင္သြားရာ ဥမၼာခင္ ညည္းသံနဲ႔အတူ မ်က္လုံးပြင့္သြားၿပီးၾကည့္လိုက္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အလန႔္တၾကား ျဖစ္သြားသည္။ အစက သူမ မူးမူးနဲ႔ကိုကိုက လုပ္ေပးေနတာလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနၿပီး အဖုတ္ထဲကို လီးႀကီးၿပီးဝင္လာေတာ့ နာသြားလို႔ ေယာင္ယမ္းမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာမွ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ေတြ႕ေတာ့ အတင္း ႐ုန္းေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းက သူမကို ဖိထားၿပီးလီးကို အဆုံးထိ ထည့္လိုက္သည္။ ဥမၼာခင္ခမ်ာ အဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္သိပ္စြာလီးကဝင္သြားၿပီး နာသြားရသည္။ ”ဖယ္ ကိုၿငိမ္းခ်မ္း မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္။ ရွင့္သူငယ္ခ်င္း မိန္းမကို ဒီလိုလုပ္စရာလား ဖယ္ေနာ္ ကြၽန္မေအာ္လိုက္မွာ” ”မထူးပါဘူး ဥမၼာရယ္။ ကိုယ့္လီးတေခ်ာင္းလုံး မင္းအဖုတ္ထဲကို ဝင္ေနၿပီဟာကို။ ေအာ္ေတာ့လဲ ဘာထူးမွာလဲ။ ဘယ္သူကၾကားမွာမို႔လဲ ၿငိမ္ၿငိမ္သာ လိုးတာခံလိုက္စမ္းပါ” ”ရွင္ လူယုတ္မာ။ ေအာက္တန္းစား။ ေထာင္ထြက္ပီပီ ေခြးက်င္းေခြးႀကံ ႀကံတယ္ ေခြးႀကီး ဟင့္ ဟင့္ ” ”ငို ငို ႀကိဳက္သေလာက္သာငိုစမ္း ဟဲဟဲ ေကာင္းလိုက္တာကြာ။ မင္းအဖုတ္က ကေလးတေယာက္အေမဆိုေပမယ့္ ၾကပ္ေနတာပဲ။

လိုးလို႔ေကာင္းတာ ဟား” ၿငိမ္းခ်မ္းၾကမ္းၿပီ။ အစက ဒီေလာက္ထိ ၾကမ္းဖို႔မရွိေပ။ ဥမၼာခင္က သူ႔အရႈိက္ထိေစမယ့္ စကားကို နစ္နစ္နာနာေျပာတာေၾကာင့္ အရင္ကတည္းက နာေနတဲ့အခံရွိေတာ့ စိတ္က လြတ္သြားသည္။ ဥမၼာခင္ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းေမာလာသည္။ လူက မူးလဲမူးေနတာမို႔ အားမပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ လီးကို မေဆာင့္ေသးပဲ အဆုံးထိထည့္ထားရင္းနဲ႔ ဥမၼာခင္႐ိုက္ပုတ္ေနတာေတြကို လက္နဲ႔လိုက္ဆြဲရင္း ပါးစပ္က ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဥမၼာခင္အားေပ်ာ့လာေတာ့ ႏို႔ေတြကို လက္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္ရင္း ”အား ေကာင္းလိုက္တာကြာ။ႏို႔ေတြက အိတင္းေနတာပဲ။ ေကာင္မ ေဆးေတြသုံးၿပီး ေယာက္က်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားတာမဟုတ္လား ဟားဟားဟား” ”ကိုၿငိမ္းခ်မ္းရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ ဥမၼာကို သနားပါ။ လႊတ္ပါေတာ့ အဟင့္ဟင့္ အိ အိ” ဥမၼာခင္ မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့ ေလေပ်ာ့နဲ႔ေတာင္းပန္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းခုခ်ိန္မွေတာ့မရေတာ့။ လူကလဲ မူေနၿပီမို႔ စိတ္႐ိုင္းက ဝင္ေနၿပီ။ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေဈးလို႔ သေဘာထားကာ ေရွ႕ဆက္တြန္းေနသည္။

ႏို႔ေတြကို ကိုင္လိုက္ ညႇစ္လိုက္နဲ႔ ပါးစပ္ကလဲ ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းေတြေျပာေနသည္။ ဥမၼာခင္ ဘဝမွာ ဒီလိုတစ္တစ္ခြခြေျပာတာတခါမွ မၾကားဖူးသလို အေျပာလဲမခံရဘူး။ ခုလို တစိမ္းတဦးရဲ႕ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ျခင္းခံရတာ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ပင္။ သူမေယာက္က်ားေတာင္ ခုလို တခါမွမကိုင္ဖူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းက တစ္တစ္ခြခြေျပာသလို ေနရာအစုံကို လိုက္ၿပီးကိုင္ေနတာမို႔ စိတ္ကအရမ္းကို ဝမ္းနည္းလာၿပီး ကိုကို႔ကို အရမ္းသတိရမိသည္။ ကိုကို႔ကို သူမသစၥာေဖာက္သလို ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ေတြးမိၿပီး မ်က္ရည္က က်လာျပန္သည္။ ဒါကိုၿငိမ္းခ်မ္းက ေတြ႕ေတာ့ တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ၿပီး ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ညႇစ္ကိုင္ကာ ခါးအားနဲ႔ လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ခပ္ဆက္ဆက္ေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့ ”အ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ နာတယ္ ဖယ္ပါေတာ့ ေတာ္ပါေတာ့ အီးဟီးဟီး ” ”ေကာင္းလိုက္တဲ့ အဖုတ္။ ၾကပ္ေနတာပဲ လိုးရတာ။ ေစာက္ေကာင္မ အရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းတယ္ကြာ” ေျပာေျပာဆိုဆို ၿငိမ္းခ်မ္းတေယာက္ ၾကမ္းၿပီ။ ဥမၼာခင္တေယာက္ ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ငိုေနေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း အဖုတ္ထဲက လီးကို မသိမသာ လက္ခံလာသည္။ အရည္ေတြက ထြက္လာကာ လီးက အဝင္အထြက္ေခ်ာလာသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ေဆာင့္အားက အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ေဆာင့္ေနတာမို႔ တခ်က္ေဆာင့္တိုင္း အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားကာ သားအိမ္ဝက ပူခနဲ ပူခနဲျဖစ္သြားသည္။ အသိစိတ္နဲ႔ လူက ျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြက တျဖည္းျဖည္းလက္ခံလာသည္။ ျပည့္ဝတဲ့အရသာက တကိုယ္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းက ဥမၼာခင္းနားကိုကပ္ကာ တစ္တစ္ခြခြေတြေျပာၿပီး ေဆာင့္ေနဆဲပင္။ ”အဟင့္ ဟင့္ အင့္ အင့္ အင့္ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ဟင့္ ဟင့္” ႏႈတ္ခမ္းက ျငင္းေနေပမယ့္ သူမေယာက္က်ားနဲ႔ ကြာျခားစြာ ကာမအရသာကို ျပည့္ဝစြာေပးေနတာကို စိတ္က တျဖည္းျဖည္းပါလာသည္။ သူမ ျငင္းဆန္ခ်င္သည္။ မဟုတ္ဘူး ဒါငါမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကို တျခားလူတေယာက္က မုဒိန္းက်င့္ေနတာ ။ ငါလက္သင့္မခံဘူး ေတြးေနေပမယ့္ မူးကလဲမူး ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက သူမအရင္က ဘာလိုအပ္မွန္း မသိတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေမးမိတဲ့အရာက ဒါပါလား ဆိုတာသိသြားၿပီး စိတ္ကႏွစ္ခြျဖစ္ေနသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဥမၼာခင္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲ ကိုသတိထားမိတာေၾကာင့္ ဥမၼာခင္နားကိုကပ္ကာ စိတ္ႂကြေစရန္ ထပ္ၿပီးတစ္တစ္ခြခြေျပာလိုက္ကာ လိးကိုတဆုံးထုတ္ တဆုံးထည့္ မွန္မွန္ေဆာင့္ေနသည္။

အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔ လီးဝင္တိုင္း တႁဗြတ္ႁဗြတ္ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ အသားျခင္း႐ိုက္တဲ့အသံကလဲ အခန္းထဲမွာ ဆူညံေနသည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ခ်ိတ္ကာ ကိုယ္က ေရွ႕ကိုငိုက္ထားတာမို႔ ဖင္ႀကီးက ႂကြတက္ေနကာ လီးတခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အတြင္းထဲကို နက္နက္ဝင္သြားကာ ဖိလိုက္တိုင္း ေမြ႕ရာက အတြင္းဖက္ဝင္သြားၿပီးျပန္ကန္လာျပန္တာမို႔ တခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ျပန္ျပန္ကန္ကန္ တက္လာတာမို႔ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက ဥမၼာခင့္အတြက္ ႐ူးသြပ္မႈျဖစ္ေစသည္။ မရေတာ့ေပ။ ဥမၼခင္ ဆႏၵကို အသိနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့။ အထိအေတြ႕ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားၿပီ။ မိန္းမကိစၥကို ကြၽမ္းက်င္ဆရာက်တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ေအာက္မွာ က်ရႈံးသြားၿပီ။ ”အ ဟ ဟ အင့္ အင့္” ”ေကာင္းလား ဥမၼာေကာင္းလား” မေျဖ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ညႇစ္လိုက္ရင္း ”ေကာင္မ ေမးေနတယ္ ငါလိုးတာေကာင္းလားလို႔ ခံလို႔ေကာင္းလား ေျဖစမ္း” ”အား ကြၽတ္ကြၽတ္ ေကာင္းတယ္ အ ဟင့္ ဟင့္ နာတယ္” ၿငိမ္းခ်မ္းၿပဳံးလိုက္သည္။

သူတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္လိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကိုငုံ႔ကာ စို႔လိုက္သည္။ ဥမၼာခင္ စိတ္ကအရမ္းကို ႂကြလာသည္။ ၿပီးခ်င္လာသည္။ အရမ္းအရမ္းကို ေကာင္းလာကာ ”အ အင့္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ မရပ္နဲ႔ ခပ္နာနာေလးေဆာင့္ေပး ေကာင္းတယ္ ဟား ေကာင္းတယ္ အား အား ၿပီးၿပီ အစ္ အစ္ ၿပီးၿပီ အ အ ဟားးးး” ဥမၼာခင္ ၿပီးသြားၿပီသူ႔ကိုအတင္းဖက္ကာဖင္ကို အတင္းေကာ့ကာ ကပ္ထားၿပီးတဆက္ဆက္နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေျခေတြက ကုပ္ေကြးတက္ကာ ပါးစပ္က ဘယ္လိုအသံေတြမွန္းမသိ။ သူ ဥမၼာခင္ကို ျပန္ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္ရာ ဥမၼာခင္လဲ မြတ္သိပ္စြာ ျပန္နမ္းေလသည္။ ”ဥမၼာ ကိုယ္မၿပီးေသးဖူး လိုးခ်င္ေသးတယ္” ”အဟင့္ ဒီေလာက္အၾကာႀကီးကို မၿပီးေသးဘူးလား။ စိတ္ညစ္ပါတယ္” မူေနသည္။ ”ကုန္းေပးစမ္းပါ” ”သူ႔စိတ္ႀကီးပဲ လူကိုအ႐ုပ္ေလးက်ေနတာပဲ။ ဖယ္ဦးေလ သူကဖိထားမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔” ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ထလိုက္ရာဗလြတ္ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ လွ႔်ံက်လာသည္။

ဥမၼခင္လဲ ရင္ထဲ ဟာခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ အနားက ပင္တီကိုအျမန္ယူကာ အဖုတ္ကိုအုပ္ကာ သုတ္လိုက္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းလီးကို ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ရင္ထဲဖိုသြားသည္။ ဟယ္အႀကီးႀကီးပဲ။ ကုတင္အစြန္းမွာပဲ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဥမၼာခင္ရဲ႕ တင္ပါးေတြကို ညႇစ္လိုက္ၿပီး ဖ်န္းခနဲ႐ိုက္ကာ ”ေတာက္ လွလိုက္တဲ့ဖင္ကြာ ” ”အ နာတယ္ ဘာလို႔႐ိုက္တာလဲ” ”လွလို႔႐ိုက္တာ မင္းဖင္က လုံးေနတာပဲ” ေျပာရင္တဖတ္ဖတ္နဲ႔႐ိုက္ေနသည္။ ျဖဴေဖြးတဲ့တင္ပါးေတြက လက္ရာေတြနဲ႔ နီရဲလာသည္။ ဥမၼာခင္မွာ သိတက္စ အ႐ြယ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ သူေဌးသမီးတစ္ဦးလဲ ျဖစ္တာမို႔ ဒီလိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မဆက္ဆံခံရဖူးေပ။ ေယာက္က်ားရေတာ့လဲ ေယာက္က်ားက ႏုႏုညံ့ညံ့သာ ဆက္ဆံသည္။ လင္မယားခ်င္းလုပ္ရင္လဲ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမလုပ္။ ဒါေၾကာင့္ခုလို ဆက္ဆံခံရတာ ပထမဆုံးမို႔ စိတ္ထဲမွာ အထူးအဆန္းျဖစ္ကာ သေဘာက်လာသလိုလို။

ၿငိမ္းခ်မ္းက တင္ပါးေတြကို႐ိုက္ရင္း ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို ၿဖဲလိုက္ရာ နီရဲရဲ ခေရပြင့္ေလးကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အဖြင့္မခံရေသးမွန္းသိလိုက္တာမို႔ တရက္ေတာ့ ခေရေႁခြပစ္မယ္လို႔စိတ္ကႀကိမ္းရင္း စအိုကို လက္မနဲ႔ကုတ္ျခစ္ကာ ”ေတာက္ ခေရပြင့္ေလးက ခ်စ္စရာေလးကြာ ” ဥမၼာခင္ ဖင္ဝယားသြားၿပီး ရႈံသြားသည္။ ”ဟင့္ လုပ္စရာရွိတာမလုပ္ဘူး ယားတယ္ ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ အို အဟင့္ ယားပါတယ္ဆို” ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕အေျပာအဆို အကိုင္အတြယ္ ေတြေၾကာင့္ ဥမၼာခင္ စိတ္က တက္ႂကြလာရျပန္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ကုန္းတဲ့ပုံစံကို ျပင္ၿပီးေနာက္ကေန ဥမၼာခင့္အဖုတ္ဝကိုေတ့ကာ လီးနဲ႔ထည့္လိုက္ရာ ”ၿဗိ ျဗစ္ ျဗစ္ ျဗစ္” ”ဟ အ အ ေျဖးေျဖး နာတယ္ အာ့ ရွီး ” လီးကတဆုံဝင္သြားၿပီး သားအိမ္ဝကို ဒုတ္ခနဲေဆာင့္လိုက္ရာ ဥမၼာခင္ေအာင့္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ က်င္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ”အ ေျဖးေျဖး ေအာင့္တယ္” ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္ကိုင္ၿပီး လီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းတဝက္ေလာက္ဆြဲထုတ္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ထည့္လိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ ရွီးခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး အရသာခံေနသည္။

သူလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ အခ်က္ေပါင္းသုံးဆယ္ေလာက္က် ဥမၼာခင္ ခံႏိုင္လာကာ ေဆာင့္ေစခ်င္လာသည္။ တအင့္အင့္နဲ႔ ေနာက္ကို ျပန္ျပန္ေဆာင့္ေပးေနသည္။ သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ေကာင္းသြားသည္။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း ဖင္ကတုန္တုန္သြားသလို ပခုံးေက်ာ္ေက်ာ္ဆံပင္ နီညိဳေရာင္ကလဲ ဝဲခနဲ ဝဲခနဲခါသြားသည္ကို ၾကည့္ရင္း သူသေဘာက်မိသည္။ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ရင္းနဲ႔ ခါးကို ကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးလိုက္ေတာ့ ”အား ကြၽတ္ကြၽတ္ ေကာင္းလိုက္တာ ဟ ဟ အင္းေဆာင့္ ေဆာင့္ အိ အိ အိ” သူေမးစရာမလိုေတာ့။ သူ႔အလိုလို ျဖစ္လာၿပီ။ သူခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ ရင္း ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ ဒါေၾကာင့္သူ ”ဥမၼာခင္ ငါအထဲမွာၿပီးလိုက္ရမလား” ”အင္း ၿပီးလိုက္ ရတယ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ ဥမၼာလဲ ၿပီးေတာ့မယ္ ဟား အ အ” သူလဲ ဆက္တိုက္မရပ္မနားေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ လီးတစ္ခုလုံး က်င္တက္လာကာ လီးကို အဆုံးထိေဆာင့္ထည့္လိုက္ၿပီး အရည္ေတြကို ပန္းထည့္လိုက္ခ်ိန္ပဲ ဥမၼာခင္လဲ ၿပီးသြားကာ သူ႔လီးကို တခ်က္တခ်က္ညႇစ္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သာ ကုတင္ေပၚသို႔ ေဘးတိုက္လွဲခ်ကာ အနားယူလိုက္ၾကသည္။

ဥမၼာခင္ ႏို႔လုံးက်စ္က်စ္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ဥမၼာခင္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။ သူလဲ တစ္ရႉးထယူကာ သုတ္လိုက္ၿပီး အမႈိက္ျခင္းထဲထည့္ကာ အတြင္းခံဝတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ အနားယူလိုက္သည္။ ဥမၼာခင္ျပန္ထြက္လာေတာ့ တပတ္ကို ပတ္ထားသည္။ ကုတင္နားေရာက္ေတာ့ ”ဟင့္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ျပန္ေတာ့ေလ” ”မျပန္ပါဘူး မင္းကို လိုးလို႔မွမဝေသးတာ” ”ဟင့္ စကားကလဲ ၾကမ္းလိုက္တာ” သူမကို ဆြဲခ်လိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာင္ၿခဳံ ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ရင္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မနက္ေျခာက္နာရီေလာက္က် သူႏိုးလာေတာ့ ဥမၼာခင္ကသူ႔ေဘးနားမွာ မႏိုးေသး။ သူလဲ ဥမၼာခင္ပတ္ထားတဲ့တပတ္ကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ေတြကိုကိုင္လိုက္ေတာ့ ”အင္ ဟာကြာ သူမ်ားအိပ္ခ်င္ေနေသးတဲ့ဟာကို။ ညတုန္းကလဲ သူႏွိပ္စက္ထားၿပီးၿပီ။ ခုအိပ္ခ်င္ေသးတယ္ကြာ” ”အိပ္ေလ။ ကိုယ္ဟာကိုကိုင္တာကို” ဥမၼာခင္ဆက္ၿပီးအိပ္ေနေတာ့ သူႏို႔ေတြကို ကုန္းစို႔လိုက္ၿပီး လက္တဖက္က်န္တဲ့ႏို႔ကို ႐ြ႐ြေလးပြတ္ေခ်ကစားေနလိုက္သည္။

ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ကလိလိုက္ေခ်လိုက္နဲ႔လုပ္ေနရာ ဥမၼာခင္ လဲ အသက္ရႉသံျပင္းလာကာ သူ႔ေခါင္းကို ထိုးဖြေနၿပီး ရင္ကေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။ ႏို႔ေတြစို႔ေနရင္းနဲ႔ လက္ကတျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေအာက္ဖက္ကိုဆင္းကာ ေပါင္ေတြကို ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဥမၼာခင္လဲ တ႐ြ႐ြျဖစ္လာၿပီး ေပါင္ကကားလိုက္စုလိုက္ျဖစ္ေနသည္။ သူလဲ ႏို႔ေတြကိုစို႔ရင္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအာက္ကို ဆင္းကာဗိုက္ေတြကို လိုက္စုပ္လိုက္ကာ ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔ေခ်ေနလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေအာက္ကိုဆင္းလိုက္ေတာ့ ”အို႔ မလုပ္နဲ႔ေလ။ ငရဲေတြႀကီးကုန္ေတာ့မယ္ အို မလုပ္နဲ႔ အ အ ရွီး ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲကြာ” သူလဲေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုၿဖဲကာအေစ့ကို လွ်ာနဲ႔ ကေလာ္လိုက္ရာေကာ့တက္သြားသည္။ အေစ့ကို ဆက္တိုက္ လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ရာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားၿပီး ေမြ႕ရာခင္းေတြကို လက္နဲ႔ဆုတ္ေခ်ကာ ကိုယ္က ႂကြတက္လာလိုက္ ျပဳတ္က်သြားလိုက္နဲ႔။ အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြက ထြက္လာသည္။ သူအဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို စုပ္လိုက္ရာ အ ခနဲအသံနဲ႔အတူ လူက တဆက္ဆက္တုန္ေနသည္။ အဖုတ္အတြင္းထဲကို လွ်ာနဲ႔ဝင္ႏိုင္သေလာက္ထည့္ကာ ကလိလိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္တေယာက္ အသံေတြကမရပ္ေတာ့။ ဖင္ဝကို လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ျပန္ရာ ဆက္ခနဲ တုန္သြားရျပန္သည္။

လက္မနဲ႔ အေစ့ကိုေခ်ၿပီး အဖုတ္ထဲကို လက္နဲ႔ကလိ ခေရကိုဝလုံးေရးေနေတာ့ ဥမၼာခင္ ဘယ္လိုမွမခံႏိုင္ေတာ့။ လူကတဆက္ဆက္တုန္လာကာ အုခနဲ မပီမသအသံနဲ႔အတူ ေျခေခ်ာင္းေတြ ေကြးတက္သြားၿပီး ၿပီးသြားသည္။ ”ကိုရယ္ ဘယ္လို လုပ္တာလဲကြာ။ဥမၼာ့ကို ငရဲေပးေနတာလား” ”မေကာင္းဘူးလား” ”ေကာင္းတယ္” ရွက္သံနဲ႔ေျဖသည္။ ”ဒီလို တခါမွမခံဖူးဖူးလား” ”ဟင့္အင္း မခံဖူးဘူး” ”ကဲ ဒီတခါ ကိုယ့္အလွည့္ လီးစုပ္ေပး” ေျပာၿပီးဥမၼာခင္ပါးစပ္နားလီးကို ထိုးေပးလိုက္သည္။ ဥမၼာခင္တေယာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းကို စြဲသြားသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔မွ သူမ မရဖူးတာရခဲ့ရတာပင္။ ခုေလာေလာဆယ္မွာ သူမေယာက္က်ားနဲ႔သမီးကို ေမ့ထားလိုက္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ လီးကို စိတ္ပါလက္ပါစုပ္ေပးေနသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းက အေျပာအဆို သူမအေပၚဆက္ဆံတာက သူမကို တန္ဖိုးမထားမွန္းသိေပမယ့္ သူမ ႏွစ္သက္ေနမိသည္။ ဒါလဲ အထက္တန္းလႊာထဲက ေပါက္ဖြားလာတဲ့သူမရဲ႕ စိတၱဇလားပင္။ သူမကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံတာ ေျပာဆိုတာ ႏွစ္သက္သေဘာက်မိကာ သာယာေနသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ ျပဳစုမႈေတြကို တန္းတန္းစြဲမိေနသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းက သူမ ပါးစပ္ထဲမွာပင္ၿပီးသြားတာမို႔ ညႇီစို႔စို႔အရည္ေတြ ပိုၿမိဳခ်မိေပမယ့္ မေထြးထုတ္မိ။ အန္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္သြားေပမယ့္ သေဘာက်မိသည္။

ႏွစ္ေယာက္သား ေရအတူတူခ်ိဳးလိုက္ၾကသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းက ဆက္ဆံတဲ့အခ်ိန္သာ သူမကို ဖာသာသာသေဘာထားဆက္ဆံေပမယ့္ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမေယာက္က်ားထက္ ယုယကာ အေျပာေကာင္းတာေတြေၾကာင့္ သူမ သေဘာက်ရျပန္သည္။ ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲ ၿပီး မနက္စာစားကာ ေလယာဥ္လတ္မွတ္ သြားဝယ္လိုက္သည္။ သူမေယာက္က်ား ဖုန္းဆက္ေတာ့ မနက္ျဖန္ျပန္မယ္လို႔ေျပာသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ ေတြ႕တယ္ေျပာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္ဆိုလို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာေနၾကသည္။ ဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔ ဘာညာမွာေနတာေနမည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿငိမ္းခ်မ္းတည္းတဲ့ ဟိုတယ္ကိုသြားကာ အဝတ္အစားေတြ အိတ္ေတြယူကာ သူမဆီကိုေျပာင္းလာခဲ့သည္။ သူမကလဲ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဒီကကိစၥေတြကိုေမ့ပစ္လိုက္ၿပီး အရင္လို ပဲဆက္ေနၾကမယ္ေျပာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းကလဲ လက္ခံသည္။ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ သူတို႔ လုပ္ၾကျပန္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းက ဥမၼာခင္ကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ်ိဳး ႏုႏုညံ့ညံ့တသြယ္ မႏုမၾကမ္းတဖုံးဆက္ဆံသည္။ သူမ အစြဲႀကီးစြဲမိသြားသည္။ တရက္နဲ႔တညလုံး ပုံစံမ်ိဳးစုံ ခံစားလိုက္ရေလျခင္းေပါ့….ၿပီးပါၿပီ။