တသိမ့်သိမ့်

တသိမ့်သိမ့်

အဖုံးဖွင့်ထားသော လေးထောင့်သံပုံး၏ အဝတွင် သစ်သားတုတ် ကန့်လန့်ခံကာ ချိတ်ဖြင့် ချိတ်..တံပိုးဖြင့် ထမ်းလာခဲ့သော ရေအပြည့်ပါသည့် သံပုံးနှစ်ပုံးကို ရင်မောင်သည် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာထိန်းပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကွေးကာ မြေပေါ်ကို ချလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ပုံးနှစ်ပုံးတွင် ချိတ်ထားတဲ့ ချိတ်နှစ်ချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှ တံပိုးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ယူပြီး အနီးရှိ အုန်းပင်မြစ်အုံကြီးတွင် မှီကာ ထောင်လို့ ထားလိုက်၏ ။ပြီးတော့ ရေအပြဘ့်ပါလာသော သံပုံးနှစ်ပုံး အတွင်းမှ ရေများကို ရင်မောင်သည် တပုံးချင်းမပြီး အနီးရှိ ဒီဇယ်ပေပါကို ထက်ပိုင်း ဖြတ်ထားသော စည်ပိုင်းဖြတ် အတွင်းသို့ လောင်းပြီး ထည့်လိုက်၏ ။ ရင်မောင် ထမ်းလာသော သံပုံးနှစ်ပုံးအတွင်းမှ ရေများ ကုန်သောအခါတွင် စည်ပိုင်းပြတ်အတွင်းတွင် ရေများ ပြည့်သွားတော့သည် ။ ရင်မောင်သည် သူ၏ ခါးတွင် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ဖြန့်လိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်မှ ချွေးများကို သုတ်လိုက်၏ ။

ပြီးတော့ သူ၏ ပုဆိုးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တချက် နှစ်ချက်လောက် ဖြန့်ပြီးမှ ခါးတွင် ပြန်ပြီး ခပ်တိုတို ဝတ်လိုက်၏ ။ ” သန်းနုရေ ..ဒီမှာ ရေပြည့်ပြီ ..ရေချိ ုးလို့ ရပြီဟ …” ရင်မောင်က သွပ်မိုး ဝါးထရံကာ ပျဉ်ခင်း သုံးပင် နှစ်ခန်း ပတ်လည် အိမ်လေးအတွင်းသို့ ငုံ့ပြီး အသံခပ်ကျယ်ကျယ်လေးဖြင့် ပြောလိုက်၏ ။ ” လာပြီ..အကိုရေ..လာပြီ …” အိမ်အတွင်းမှ ထမိန်လေးကို ရင်လျားလျက် လက်အတွင်းမှလည်း ထမိန်တထည်ကို ခေါက်လျက်သားလေး ကိုင်ပြီး သန်းနုသည် ကဗျာကရာ ထွက်လာသည် ။ သန်းနုသည် သံစည်ပိုင်းအနား ရောက်သည်နှင့် အနီးရှိ သရက်ပင်ပျိ ုလေး၏ ခြေရင်းနားရှိ ကိုင်းတက်ခွလေးတွင် သူမ၏ လက်အတွင်းမှာ ကိုင်လာသော ထမိန်ခေါက်လေးကို တင်လိူက်၏ ။

အနီးသို့ သန်းနု ရောက်လာသည်နှင့် အုန်းပင်ကြီး၏ မြစ်ဆုံတွင် ထောင်မှီထားသော သူ၏ တံပိုးကို လှမ်းယူပြီး ရင်မောင်သည် သန်းနုကို ကြည့်လို့နေ၏ ။ သူမ ရင်လျားကာ ဝတ်ထားသည့် ထမိန်လေးမှာ သူမ၏ မို့မောက်နေသော ရင်သားများနှင့် ကားစွင့်ပြီး ကြီးမားအိစက်နေသော တင်သားများကို ပြီးပြည့်စုံအောင် လုံခြုံ မှု မပေးနိုင်ခြေ ။

ဖြူ ပြီး ဝင်း နေသော အသားအရည်လေးများဖြင့် သူမ၏ အမို့အမောက် အစွင့်အကားများကို ပေါင်းစပ်လိုက်သော အခါတွင် သူမ၏ ခပ်မြင့်မြင့် အရပ်ကလေးဖြင့် သန်းနုမှာ လှချင်တိုင်း လှလို့ နေ၏ ။ ” သန်းနု..ချိ ုးတော့လေ ..တော်ကြာ အအေးပတ် အုံးမယ်…” ” အကို ခပ်ပေးတဲ့ ရေကို ချိ ုးရမှာ အားနာနေလို့ပါ ..သန်းနုဘာသာ ချောင်းထဲ ဆင်းချိ ုးလဲ ရတာဘဲ ဟာကို…” ” ခုတလော ရေတွေ ငံတယ်ဟ …ဒါကြောင့် ငါက ကန်ရေကို ခပ်ပေးတာ ..ဒေါ်လေးပါ ချိ ုးရ သုံးရ မှာ ဆိုတော့ ငါလည်း ကုသိုလ်ရတာပေါ့ဟာ ..အော်..ဒေါ်လေးကို မမြင်ပါလား..” ” စက်အိမ်ကြီးက ဘဘကြီးတို့ ရောက်နေလို့ စောစောက ခေါ်ခိုင်းတာနဲ့ အမေ လိုက်သွားတယ်လေ ..”

” ကဲ ..ချိ ုး..ချိ ုး …မိုးချုပ်သွားအုံးမယ်…” ” ဟင်း….အကိုက သန်းနုကိုသာ ရေချိ ုးခိုင်းနေတာ..အကိုက မသွားသေးတော့..သန်းနုက ဘယ်လို ချိ ုးရမှာလဲ…” ” အော်..အေး..ဟုတ်သားဘဲ…ကဲ..သွားပြီ..သန်းနုရေ ..” တံပိုးနှင့် ရေပုံးနှစ်ပုံးကို ကိုင်ကာ ထွက်သွားသော ရင်မောင်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ငေးကာ ကြည့်ရင်း သန်းနု တချက် ပြုံးလိုက်၏ ။ ” အော်..ရိုးလိုက်တဲ့ အကိုရယ် …” ဒါကြောင့်လည်း သန်းနုက အကို့ကို ခင်ရတာ…အင်း..ခင်တာ မဟုတ်ဘူး..ချစ်တာပါ …။ သန်းနုသည် သူမ အတွေးဖြင့် သူမ ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်၏ ။ သန်းနု၏ ပါးပြင်လေး နှစ်ဖက်တွင် ပန်းနုရောင်လေးတောင် သန်းလို့ သွားရ၏ ။ သန်းနုသည် သူမ၏ အတွေးစလေးကို ရှက်စနိုးလေး ဖြတ်လိုက်ပြီး ရေဖလားလေးကို ကောက်ကိုင်ကာ စည်ပိုင်းပြတ်အတွင်းမှ ရေကို ခပ်ကာ မျက်နှာ သစ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ တခွက်ချင်း ခပ်ပြီး ချိ ုးနေတော့၏ ။

ရင်မောင်နှင့် သန်းနုတို့သည် ဓနရှိန် ဆန်စက်ဝန်းကြီး အတွင်းတွင် အတးနေထိုင်ကြသည့်သူများ ဖြစ်ကြပြီး ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းများလည်း ဖြစ်ကြသည် ။ ရင်မောင်မှာ အသက် ၂၀ ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး အဝေးသင် တက်နေ၏ ။ သန်းနုကတော့ ရှစ်တန်းနှင့်ပင် ကျောင်းထွက်ခဲ့ရပြီး စက်ထဲတွင် စပါးသယ် တာလီမှတ် စသဖြင့် အလုပ်များ လုပ်နေခဲ့ရ၏ ။ ရင်မောင်နှင့် သန်းနုတို့၏ မိဘများ လက်ထက်ကထဲက ဓနရှိန် ဆန်စက်ကြီး၏ အလုပ်သမားများ ဖြစ်ခဲ့ကြ၏ ။ သန်းနု ရှစ်တန်း ရောက်သော နှစ်တွင် သန်းနု၏ အဖေ မှာ စက်ညပ်လို့ ခြေတဖက် ဖြတ်ပစ်ခဲ့ရပြီး စိတ်ထောင်းတော့ ကိုယ်ကြေ ဆိုတာမျိ ုးလို ဖြစ်ပြီး အရက်စွဲကာ နောက်ဆုံးတော့ သေဆုံးသွားခဲ့သည် ။ သန်းနုတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်သာ လောကကြီး အလည်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ကြတော့သည် ။ ရင်မောင်သည်လည်း သန်းနုနှင့် ဘာမှ မထူးပါ ။

ရင်မောင်၏ အဖေသည်လည်း စပါးထမ်းသည့် အလုပ်သမားများကို ကြီးကြပ်ရင်း ကုန်းဘောင် ( ရေယာဉ်နှင့် ပြေကမ်းပါးရှိ တံတားတို့ကို ဆက်သွယ်ဖို့ အရှက်ခင်းကာ တင်ထားသည့် ပျဉ်ပြားကြီးများ ) ပေါ်မှ ပြုတ်ကျကာ ရေထဲက ငုတ်ဖြင့် ဆောင့်ပြီး ရင်မောင် ဆယ်တန်း အောင်ပြီးသော နှစ်တွင်ပင် ကွယ်လွန် ခဲ့ရ၏ ။ ရင်မောင်၏ အဖေ..သန်းနု၏ အဖေ နှင့် စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးတို့မှာ ဒီ ဓနရှိန် စက်ဝန်းကြီးအတွင်းတွင်ပင် အတူနေထိုင် ကြီးပြင်းခဲ့ကြသော ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည့် အားလျှော်စွာ ရင်မောင်၏ အဖေ နှင့် သန်းနု၏ အဖေတို့ ကွယ်လွန်ခဲ့ကြပြီး နောက်တွင် ကျန်ရစ်သော မိသားစုများကို စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီး က ကြည့်ရှု စောင့်ရှောက်ကာ ထားခဲ့၏ ။ ရင်မောင်၏ မိခင်မှာ ရင်မောင် လေး ငါးနှစ်သား လောက်ကပင် ကွယ်လွန်ခဲ့ပြီး ဖြစ်လေရာ ရင်မောင်၏ ဖခင် ကွယ်လွန် ပြီးသွားသော အခါတွင် ရင်မောင်မှာ လောကကြီး မှာ သူ တဦးတည်းသာ ကျန်ရစ်လေတော့သည် ။

ရင်မောင်ကို စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးက သူ၏ စက်အိမ်ကြီး နောက်ဖက်တွင် ရှိသော အခန်းသို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်စေခဲ့ပြီး ဆယ်တန်း အောင်မြင်ပြီး ဖြစ်သော ရင်မောင်ကို စက်ထဲတွင် စာရေး အလုပ် ပေးခဲ့၏ ။ ရင်မောင်၏ ပညာသင် စားရိတ်ကိုလည်း ထောက်ပံ့၏ ။ စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးသည် ရင်မောင်ကို တခါတရံတွင် ဘဘကြီးတို့ ရန်ကုန် ပြန်ရာတွင်လည်း ခေါ်ကာ သွားတတ်သည် ။ ရင်မောင် ဘွဲ့ရလျှင် စက်ပိုင်ရှင်ဘဘကြီးက ရန်ကုန်တွင် အလုပ်ပေးပြီး ခေါ်ထားမည် ဟုလည်း စက်ဝန်းတခုလုံးက သိကြသည် ။ စက်ပိုင်ရှင်ဘဘကြီးတို့တွင် မိုးမြင့်ရှိန် ဟူသော သားတယောက်သာ ရှိ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ရင်မောင်..သန်းနုတို့နှင့် ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်၏ ။ သို့ရာတွင် မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ကိုးတန်းကို သုံးနှစ်ကျပြီး ကျောင်းမှ ထွက်ခဲ့ရသူ ဖြစ်၏ ။

တဦးတည်းသော သား ဖြစ်ပြီး မိဘများက အလိုလိုက်လွန်းတာကြောင့် မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ထင်ရာစိုးင်းနေသော လူငယ်တယောက် ဖြစ်၏ ။ ဓနရှိန်ဆန်စက်ကြီးသည် နယ်မြို့လေးတမြို့၏ ဆင်ခြေဖုံး ချောင်းကမ်းပါးပေါ်တွင် တည်ရှိ၏ ။ စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးမှာ ရန်ကုန်တွင်သာ အနေများသည် ။ ရန်ကုန်တွင် အခြား စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများရှိပြီး စက်သို့ လာသော အခါတွင် ရန်ကုန်နှင့် နေ့ချင်းပြန် ကားလမ်းပေါက်လျှက် ရှိသော ဆန်စက်ကြီးမှာ ( ၃ )ရက်ထက် ဘဘကြီး သည် ပိုပြီး မနေပါ ။ စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးတို့ လင်မယား ပြန်သွားလျျင် ဘဘကြီး၏ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ကိုယ်စားလှယ်ကြီး ဖြစ်သည့် အသက် ( ၄၅)နှစ်ခန့် ရှိသော ဦးမြင့်မူသည် ဆန်စက်ကို အုပ်ချုပ်စီမံ ခန့်ခွဲလုပ်ကိုင်ရန် ကျန်ရစ်ခဲ့၏ ။

ဦးမြင့်မူမှာလည်း သူ၏ မိသားစုများမှာ ရန်ကုန်တွင် ရှိပြီး တခါတရံမှသာ လာတတ်၏ ။ ဦးမြင့်မူကတော့ ဆန်စက်မှ တဖဝါးမှ မခွာ ။ ရန်ကုန်ရှိ သူ၏ မိသားစုထံ ပြန်ခဲ၏ ။ ဦးမြင့်မူက စက်အိမ်ကြီးမှာ နေ၏ ။ စက်သူဌေးဘဘကြီး၏ တဦးတည်းသော သားဖြစ်သူ မိုးမြင့်ရှိန်ကလည်း ဦးမြင့်မူကဲ့သို့ပင် မိသားစု ရှိရာ ရန်ကုန်သို့ လိုက်မသွားဘဲ မိဘများ မျက်ကွယ် ဖြစ်သည့် ဆန်စက်တွင်သာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခဲ့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် ဓနရှိန် ဆန်စက်ဝန်း အတွင်းတွင် ဆောက်လုပ်ထားသော နှစ်ဆောင်ပြိုင် စက်အိမ်ကြီးတွင်ပင် ဦးမြင့်မူနှင့်အတူ နေထိုင်၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်မှာ သူ၏ ဖခင်နှင့် မိခင်တို့ ဆန်စက်သို့ လာရောက်ခြင်း မရှိသည့်နေ့ရက်များတွင် အရက်လေး တမြမြနှင့် ထင်ရာစိုင်းနေတတ်၏ ။ ဦးမြင့်မူကလည်း မိုးမြင့်ရှိန်ကို မပြောရဲ မဆိုရဲ ။

မိုးမြင့်ရှိန်မှာ စက်ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီး၏ သား ဖြစ်နေသည့်အပြင် ဦးမြင့်မူမှာလည်း စက်သူဌေးကြီး မလာသည့်နေံရက်များတွင် ဆန်စက်မှာ ထင်ရာစိုင်းနေတတ်သူ ဖြစ်လို့ပါ ..။ ဆန်စက်လုပ်ငန်းသည် အလုပ်သမား အများအပြားဖြင့် လုပ်ကိုင်ရသော လုပ်ငန်း ဖြစ်ပြီး စပါးသယ် ဆန်အိတ်ထမ်း အလုပ်သမ မိန်းကလေးများ ကလည်း ဆန်စက်တွင် အများအပြား ရှိနေ၏ ။ လူအမျိ ုးမျိ ုး စိတ်အထွေထွေ ဆိုတာမျိ ုးလို ထမင်းနပ်မှန်အောင် ကြုံးရုန်းပြီး အပင်ပန်းခံ အလုပ်လုပ်နေသူ မိန်းကလေးများ ရှိနေသကဲ့သို့ စပါးကုန်သည် ဆန်ကုန်သည် ဆန်ပွဲစား စပါးပွဲစားများနှင့် အလျဉ်းသင့်သလို ကြည့်ပေါင်းပြီး ဝမ်းဆက်ဖို့ရအောင် ရှာနေသူ မိန်းကလေးများလည်း ရှိနေ၏ ။ ဦးမြင့်မူနှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ဘယ် မိန်းကလေးကိုမှ ချမ်းသာ မပေးပါ ။

သူတို့၏ အရှိန်အဝါကို သုံးပြီး လစ်ရင် လစ်သလို ဆွဲစားတတ်၏ ။ ဆန်စက်ရှိ စပါးသယ်..ဆန်သယ် မိန်းကလေးတွေထဲက တစ်တစ်ရစ်ရစ် ချစ်စရာလေးတွေဆို ဦးမြင့်မူနှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့က အလွတ် ပေးခဲ၏ ။ ဒီနေရာတွင်တော့ ရင်မောင်က သူတို့နှင့် ဆန့်ကငျ်ဖက် ဖြစ်၏ ။ ရိုးသား၏ ။ ကြိုးစယး၏ ။ နောက်ပြီး ဆန်စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးကလည်း ယုံကြည်စိတ်ချပြီး မြှောက်စား ထားသဖြင့် ဦးမြင့်မူနှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့က ရင်မောင်ကို နဲနဲ ရှိန်၏ ။ သူတို့ဂွင်များကို ရင်မောင်ကို ရှောင်ပြီး လှုပ်ရှားကြရ၏ ။ ရင်မောင်ကိုလည်း သူတို့နှစ်ဦးက တချက်လေးမှ ကြည့်လို့ မရ ။ ဒါပေမယ့် သွားပြီး မထိရဲ ။ ရင်မောင်ကို ထိလျှင် စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီး ဦးထွန်းရှိန်နှင့် ရင်ဆိုင်ကြရပေ မည် ။

ပြောရမည်ဆိုလျှင် ဆန်စက်ထဲတွင် အလုပ်ဆင်းနေသော မိန်းကလေး မြောက်များစွာထဲတွင် သန်းနုသည် အချောဆုံး အလှဆုံး ဖြစ်၏ ။ သန်းနုကို ကြည့်ပြီး မိုးမြင့်ရှိန်က အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြင့် ဖြစ် နေသလို ဦးမြင့်မူကလည်း သန်းနုကို ကြည့်ကာ မိုးမြင့်ရှိန် မသိအောင် အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြစ်နေ၏ ။ သို့ရာတွင် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက သန်းနုကို မထိရဲပါ ။ သူမသည် ရင်မောင်နှင့် သမီးရည်းစား ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြသည်ကို ဆန်စက်တဝန်းလုံး တခုလုံးက သိထားကြသလို ဦးမြင့်မူ နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့ နှစ်ယောက်ကလဲ သိထားကြ၏ ။ ထို့အပြင် သန်းနုသည်လည်း စက်ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီး၏ အရေးပေးထားသော သူ တဆယာက်လည်း ဖြစ်နေလို့ သူတို့နှစ်ယောက် သန်းနု ကို မထိရဲ ..။

အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြင့်သာ ကြည့်ရင်း အလစ်ကို စောင့်နေကြ၏ ။ ရေချိ ုးလို့ ပြီးသွားသော သန်းနုက သူမ၏ ခါးလေးကို ကုန်းပြီး ရင်လျားထားသော ထမိန်လေး၏ အောက်နားစလေးကို ပေါင်လည် မရောက်တရောက် လောက်အထိ တင်ကာ ရှေ့သို့ လုံးကာ ယူလိုက်ပြီး သူမ၏ လက်လေး နှစ်ဖက်ဖြင့် ရေညှစ်လိုက်၏ ။ ထမိန် အောက်နားကို သူမ၏ ပေါင်လည် လောက်အထိ လိပ်ကာ တင်ထားသဖြင့် ဖြူဖွေး တုတ်ခဲ တောင့်တင်းလှသော သူမ၏ ပေါင်သားကြီး နှစ်လုံးမှာ တပ်မက်ဖွယ် ဖြစ်နေ၏ ။ သူမသည် ခါးကုန်းပြီး ထမိန် အောက်နားစ ကို ရေညှစ်နေသည် ဖြစ်လို့ သူမ၏ တင်သား လုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးများမှာ ရေတွေ ရွှဲရွှဲ စိုနေသော ရေလဲထမိန်ပါးလေးတွင် အတိုင်းသားကပ်လျှက် ခါးကုန်းထားသဖြင့် ပိုလို့ ကားစွင့် အိစက်ကာ မက်မောဖွယ် ကောင်းလှ၏ ။

မို့မောက် ဝင်းဝါချက် ရှိနေသော သန်းနု၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ရင်လျားထားသော ထမိန်လေး အတွင်းမှပြည့်အန်ကာ ထွက်နေတော့၏ ။ သူမ၏ ဘေးဖက်တွင် ရှေ့ဖက် ခပ်စောင်းစောင်း နေရာလေးမှာမတ်တပ်ရပ်ကာ သူမကို ကြည့်နေမိသော မိုးမြင့်ရှိန် သည် တံတွေး တချက် မြိုချကာ အံတချက် ကြိတ်လိုက်၏ ။ သန်းနုသည် သူမ၏ ရင်လျားထားသော ရေလဲ ထမိန်လေး၏ အောက်နားစကို ရေညှစ်ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ဘေးတဖက်တချက် ဆီသို့ ချကာ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လောက် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရေခါလိုက်ရာ သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တသိမ့်သိမ့်ခါ သွားရသည့် နည်းတူ သူမ၏ တင်သားကြီးများနှင့် နို့ကြီးများမှာလည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ငြိမ်သွားရသည့် တိုင်အောင် မငြိမ်သေးဘဲ တချက်နှစ်ချက်မျှ တုန်ကာ နေသေး၏ ။

သူမနှင့် ဆယ်ပေ အကွာအဝေး မျှသာ ရှိသော ဇီဇဝါ ခြုံလေး၏ တဖက်မှ မတ်တပ်ရပ်ကာ ကြည့်နေသော မိုးမြင့်ဂှိန်၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားရှိ လီးကြီးမှာ သန်းနုကို ကြည့်နေလျျက်မှ မာတောင်လာခဲ့ရုံ တင် မက တဆတ်ဆတ်ပင် ဖြစ်လို့ လာရတော့သည် ။ သန်းနုသည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရေခါပြီးသည်နှင့် ရေစည်ဘေးရှိ သရက်ပင်လေး ခြေရင်းနားရှိ ကိုင်းတက်ကလေး ကြားတွင် တင်ကာထားသော သူမ၏ ထမိန်လေးကို လှမ်းယူကာ လဲပြီး ဝတ်လိုက်၏ ။

ပန်းခြုံတဖက်ရှိ မိုးမြင့်ရှိန်သည် အသာအယာပင် ထွက်လို့ လာခဲ့ပြီး သန်းနု ရှိရာနေရာနှင့် ဝါးနှစ်ရိုက်လောက် လွန်လာသော နေရာကျမှ ပြင်းထန် ကျယ်လောင်သော တောက်တချက်ကို ခေါက်လိုက်ပြီး ” ထွီ” ကနဲနေအောင် တံတွေး တချက်ကို ထွေးလိုက်သည် ။ ထို့နောက် မိုးမြင့်ရှိန်သည် တင်းမာသော မျက်နှာထားနှင့် ဆက် လျှောက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ စက်သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်နှင့် ဇနီးတို့ နေ့လည်တွင် ရန်ကုန်သို့ ပြန်ကြမည် ဖြစ်သည် ။ သန်းနု၏ အမေကို တရားစခန်း ( ၁၀ ) ရက်စခန်း ဝင်ရန် ရန်ကုန်သို့ ခေါ်သွားမည် ဖြစ်ပြီး ရင်မောင်ကိုလည်း ဆန်စက်အတွက် စက်ပစ္စည်း အချိ ု့ ဝယ်ရန် သူဌေးကြီးက ရန်ကုန်သို့ ခေါ်သွား၏ ။

ရင်မောင်ကတော့ ညနေ ( ၆ )နာရီလောက် ပြန်ရောက်မည် ။ သန်းနုနှင့် အဖေါ်နေရန်အတွက် ကူလီခေါင်း သာစိန်၏ မိန်းမ ခင်လှကို သန်းနုနှင့် သွားအိပ်ရန်နှင့် သားသမီး မရှိသော ကူလီခေါင်း သာစိန်တို့ လင်မယားကို ဇနီးဖြစ်သူ ခင်လှက သန်းနု၏ အမေ ပြန်မရောက်မချင်း သန်းနုနှင့် အတူနေပြီး ချက်ပြုတ်စားရန်နှင့် သာစိန်ကတော့ စက်အိမ်ကြီးတွင်ပင် ဦးမြင့်မူ ..မိုးမြင့်ရှိန် ..ရင်မောင်တို့နှင့် အတူ လာစားရန် သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်က စီစဉ်ပေးခဲ့၏ ။ သန်းနုကိုလည်း မုံ့ဖိုးပေးခဲ့၏ ။ စက်သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်တို့သည် မနက်စာ စားပြီး နေ့လည် ၁၂နာရီ လောက်တွင် ရန်ကုန်သို့ ပြန်သွားကြသည်နှင့် ( ၃ )ရက်လောက် အောင့်နေကြရသော ဦးမြင့်မူ နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့သည် အရက်ဝိုင်း စကြတော့၏ ။

သူတို့ နှစ်ယောက်သည် နေ့စဉ် ဆိုသလို အမြမဲပင် သောက်နေကျ ဖြစ်သည် ။ အရက်ဝိုင်းလေး အရှိန်ရလာသည်နှင့် အရက်မူးတော့ ကျွဲခိုးပေါ် ဆိုတာမျိ ုးလို မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ ရင်တွင်းမှ သန်းနုနှင့် ပတ်သက်သော ခံစားချက်တို့ကို ပွင့်အန် ထွက်လာတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန် ထံမှ စကားများ ကြားရကာစက သန်းနုကို အလစ်ချောင်းနေသော ဦးမြင့်မူ၏ စိတ်ထဲတွင် တင်းကနဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရသော်လည်း အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သော မဟုတ်တာ လုပ်တာကို အသားကျနေပြီ ဖြစ်သော ဦးမြင့်မူက အိနြေ္ဒ မပိက် ငါးခူပြုံးလေးဖြင့် မိုးမြင့်ရှိန်၏ စကားများကို နားထောင်ပေး၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန် စကားများ အရ အကွက်ဝင် လာပြီ ဖြစ်သော နေရာများတွင်လည်း ဦးမြင့်မူ က စကား ဝင်ထောက်ကာ မြှောက်ပေးလိုက်သေး၏ ။

မိုးမြင့်ရှိန်၏ နုတ်ဖျားက ပွင့်အန်လာသော စကားသံများ ရပ်စဲသွားသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် အားကိုးဖွယ်ရာ ကောင်းလောက်အောင် သူ၏ ဟန်ပန် ပုံစံကို ပြောင်းပြီး ထိုင်ရာက ထလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ လက်တဖက်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန် ၏ ပုခုံး တဖက်ကို ခပ်သာသာလေး ကိုင်လိုက်၏ ။ ” မင်းရဲ့ စကားတွေ ဦးလေး ကြားရတော့ ဦးလေး စိတ်မကောင်းပါဘူး..မောင်မိုးရာ…ဒီစက်မှာ သူဌေးကြီးရဲ့ တဦးတည်းသော သားက ဟိုဟာ မလုပ်ရဲ ဒီဟာ မလုပ်ရဲနဲ့ ကြောက်လန့်နေရတာလဲ ဦးလေး မင်းဖက်က မခံချင်ဘူးကွာ…” ” ဒါပေမယ့် ကျနော်က ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ..ဦးလေးရ…”

” အေးကွာ..မင်းနဲ့ ဦးလေးနဲ့ ဆိုတာက သွေးမတော်လို့သာ ဆွေမျိ ုး မတော်ကြတာပါ ..တကယ်တော့ မင်းနဲ့ ဦးဟာ သူငယ်ချင်းဆိုလည်း ဟုတ်တယ်…ညီအကိုဆိုလည်း ဟုတ်တယ် ..ဒီလို သံယောဇဉ် နဲ့ နေလာကြတာ မဟုတ်လား …” ” ဟုတ်ပါတယ် ဦးလေးရယ် ..ကျနော်က ဦးလေးကို ကိုယ့်ဦးလေး အရင်းလိုဘဲ သဘောထားတာပါ ..” စောစောက ပြုံး ပြုံး ပြုံး ပြုံး အားတက်သရော ပြောနေသော ဦးမြင့်မူ၏ မျက်နှာသည် မိုးမြင့်ရှိန်၏ စကား ဆုံးသည်နှင့် ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင် တည်ကာ သွားသည် ။

ပြီးတော့ တဖြေးဖြေး အိုကာသွားပြီး မျက်မှောင်လေးပင် ထပ်လို့ ကြုံ့ကာ သူတို့နှစ်ယောက် ရှိနေကြသော စက်အိမ်ကြီး အပေါ်ထပ် လသာဆောင်မှနေပြီး ဦးမြင့်မူသည် အဝေးသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ သူ၏ နုတ်ဖျားမှ စကားတို့သည် တလုံးချင်း ထွက်ပေါ်ကာ လာတော့၏ ။ ” ဦး မင်း ကို ကူ ညီ ပါ့ မယ် …” ” ဝမ်းသာလိုက်တာ ဦးလေးရယ်..ကျနော်က နောက်ကြောင်း ကိစ္စဘဲ လန့်တာပါ …” ” ဒါတွေ အတွက် ဘာမှ မပူနေပါနဲ့တော့ကွာ ..ဦးလေး စီစဉ်ရင် အားလုံး အဆင်ပြေ သွားရမှာပေါ့ကွာ..အင်း..ဒါပေမယ့်…” ဦးမြင့်မူက သူ၏ ဟကားကို ရပ်ကာ အိုမင်း ညိုမှောင်လို့ နေသော မျက်နှာထားကို လုပ်လျက် အဝေးသို့ လှမ်းကာ ကြည့်နေပြန်၏ ။ ” ဒါ….ဒါပေမယ့်..ဘာဖြစ်လဲ..ဦးလေး . . ”

” ဦးလေး မှာလည်း စိတ်မအား လူမအားနဲ့ အခက်အခဲ အကျဉ်းအကြပ် တခုက ရှိနေတယ်ကွာ…” ” ဘယ်လို အခက်အခဲလဲ ဦးလေး ..ကျနော် ကူညီလို့ရရင် ကူညီမယ်လေ ..” ” ဦးလေးလဲ မင်းကိုဘဲ အားကိုးတကြီးနဲ့ အကူအညီ တောင်းမလို့ပါကွာ…” ချက်ချင်းပင် ဦးမြင့်မူ၏ မျက်နှာမှာ အားတက်သရော ဖြစ်သွားခဲ့ရာမှ တဖန် ချက်ချင်း ဆိုသလို ပြန်ပြီး အိုစာညှိုး သွားပြန်သည် ။ ပြီးတော့မှ စကားကို ပြန်ဆက်၏ ။ ” ဦးလေး အကူအညီတောင်းဖို့ ရှိခဲ့ပေမယ့် အခု မင်းရဲ့ ကိစ္စကို ဦးလေး ကူညီမယ်လို့ ဂတိပေးပြီးမှ ဦးလေးရဲ့ အခက်အခဲကို မင်းကို အကူအညီတောင်းမယ် ဆိုရင် အပေးအယူ သဘောမျိ ုးများ ….” ” ဟာ..ဦးလေးကလည်း ဗျာ . .ဒီလို မဟုတ်ပါဘူး …ကိုယ့်လူ အရင်းအချာလို ကျနော့်ကို သဘောထားပါဗျာ ..တစိမ်းဆန်ဆန် သဘောမထားပါနဲ့ ..ပြောစရာ ရှိတာသာ ပြောပါ ..ဦးလေးရာ…”

” ကဲယယမင်းက ပြောဆိုတော့လည်း ဦးလေးက ပြောရတာပေါ့ ..ဒီလိုကွာ ..ဦးလေးဟာ မင်းတို့ မိသားစု အတွက် မင်းအဖေရဲ့ ကိုယ်စား ဒီ ဆန်စက်ကြီးကို စီမံခန်ံခွဲပြီး လုပ်ပေးခဲ့တာ မင်းတို့ ငယ်ငယ်ထဲကဘဲနော်…” ” ဟုတ်ပါတယ်..ဦးလေး…” ” အေး..ဒီ ကာလတွေမှာ ဒီ ဆန်စက်လုပ်ငန်း အဆင်ပြေဖို့ ဘွိုင်လာကိစ္စတို့ ဌာနကိစ္စတို့ အဝယ်ဒိုင်ကိစ္စတို့ နောက်ပြီး ရပ်ရေးရွာရေးက အစ အားလုံးမှာ ဦးလေးက အဆင်ပြေအောင် လုပ်ခဲ့တဲ့နေရာမှာ အယ် ဖေါ်လို့ မရတဲ့ ကုန်ကျစားရိတ်တွေ ရှိလာခဲ့တယ်ကွာ…” ” ဟုတ်ကဲ့..ဦးလေး …” ” အဲဒီ ကုန်ကျစားရိတ်တွေဟာ အမယ်ဖေါ်မရတော့လည်း ဦးလေး စာရင်း တင်လို့ မရဘူးကွာ …နောက်ပြီး ဒီ ကုန်ကျစားရိတ်တွေဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာလာတဲ့အခါကျတော့ ပမဏ များလာပြီး ဦးလေးရဲ့ အပေါ်မှာ ဝန်ထုတ် ဝန်ပိုး ဖြစ်လာခဲ့ရတာပေါ့…” ” အဲဒီ ဟာတွေကို အဖေက စာရင်းရှင်းရှင်း ပေးတယ် မို့လား..ဦးလေးရ…”

” မင်းလည်း သိသားဘဲကွာ..စာရင်း တင်လို့ ရတာတော့ မင်းအဖေက စာရင်း ရှင်းပေးပါတယ် ..စာရင်း တင်မရတော့ ဦးလေးမှာ လာပြီး ပိနေတော့တာပေါ့..” ” ကဲ..ဦးလေး ..ငွေ ဘယ်လောက်ကို ကျနော် ဘယ်လို လုပ်ပေးရမယ် ဆိုတာကိုသာ ပြောပါတော့ ဦးလေးရာ…” ” အင်း..နှစ်တွေကလဲ ကြာလာပြီ ဆိုတော့ အားလုံး ( ၁၂ ) သိန်း လောက် ရှိပြီပေါ့ ..အဲဒါကို မင်း ကူညီမယ် ဆိုရင် ငါ့တူ ရဲ့ အသုံးစားရိတ် အဖြစ် ပြပေးဖို့ပါဘဲ ..ဒါ ..ဒါနော် ..ဦးလေးက မင်းကို မဖြစ်မနေ ကူညီရမယ် မပြောပါဘူး …မင်း မကူညီနိုင်လည်း ဦးလေး ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါဘူး ..ဒါပေမယ့် ဘယ်သူ့မှတော့ မပြောနဲ့ပေါ့ကွာ …” ” ကျနော် ကူညီပါမယ်..ဦးလေး ..” ” အင်း..မင်းရဲ့ စကား ကြားရတာ ဝမ်းသာစရာပါဘဲကွာ..ကဲ..မင်းကိစ္စလည်း အောင်မြင်ပြီ လို့သာ မှတ်ပေတော့ ငါ့တူရေ…” သန်းနု ရေချိ ုးအပြီး သနပ်ခါးလူးနေတော့ စက်ထဲက နာရီ သံချောင်း ( ၄ ) ချက် ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရ၏ ။ ညနေ ( ၄ ) နာရီ ရှိပေပြီ ။

သန်းနု တယောက် သနပ်ခါး လိမ်း အဝတ်အစားလဲပြီး အိမ်ရှေ့တွင် ထွက်ပြီး ခဏ ထိုင်နေိုက်၏ ။ စောသေးလို့ အမခင်လှ မရောက်သေး ။ ထမင်းကလဲ မဆာသေးလို့ အမခင်လှ လာမှဘဲ စားတော့မည် ။ ဒီနေ့ သန်းနုတို့ အလုပ်သမား အဖွဲ့ တခုလုံး စပါးပြတ်သွားလို့ ညနေ ( ၃ ) နာရီနှင့် အလုပ် သိမ်းကြ၏ ။ သန်းနု အိမ်ရှေ့တွင် ထိုင်ကာ ရှိသေးသည် ။ အိမ်ရှေ့သို့ ကိုသာစိန် ရောက်လာ၏ ။ ” သန်းနုရေ..သန်းနု …” ” ရှင်..ကျမ ဒီမှာ ရှိတယ် ..ဦးလေး..လာလေ …” ” အေး..ငါ အိမ်ထဲ မဝင်တော့ဘူးဟာ ..ရင်မောင်က နေ့ခင်းက ရန်ကုန် မသွားခင် မှာသွားလို့ဟ…” ” ဘာများလဲ..ဦးလေးရ ..”

” အော်..သူ့အခန်းကို နင့်ကို ရှင်းထားပေးဖို့နဲ့ မီးိုးထိုးဖို့ အဝတ်အစားတွေလည်း သူ့အခန်းမှာ သွားပြီး ယူထားဖို့ပါ ..အဲဒါ ကိုယ်စားလှယ်ကြီးက ရင်မောင့် အခန်းသော့ ပေးလိုက်တယ်…ရော့…” ” ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး..ကျမ ခုပဲ သွားလိုက်ပါ့မယ်..အကိုရင်မောင်ကလဲ သူနဲ့ နေ့ခင်းက တွေ့သားနဲ့ လူကိုတော့ ဘာမှ မပြောဘူး ..နို့မို့ နေ့ခင်းထဲက တခါထဲ ယူလာခဲ့တာပေါ့..” ပြောပြောဆိုဆို ကိုသာစိန်ရဲ့ လက်ထဲမှ သော့ကို သန်းနု လှမ်းယူလိုက်၏ ။ ” ရင်မောင်က နင့်ကို အားနာလို့ မပြောခဲ့တာနေမှာပေါ့ဟာ..” သန်းနုကို သော့ပေးပြီး ကျောခိုင်းကာ ထွက်သွားသော ကိုသာစိန်က သန်းနုကို ပြောသွားသေး၏ ။ ” ဟုတ်မှာပါ..အကို၇င်မောင်က သိပ်ပြီး အားနာတာ အရင်ကလည်း သန်းနု အားတဲ့ရက်..အတင်း သွားယူမှ မီးအိုးတိုက်ဖို့ အဝတ်အစားတွေကို ပေးတာ ..။ သန်းနုက အိမ်ရှေ့တံခါးလေး ပိတ်ပြီး စက်အိမ်ကြီး ဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည် ။

စက်အိမ်ကြီးနား ရောက်တော့ သန်းနုက အိမ်ကြီး၏ အပေါ်ထပ် လသာဆောင်သို့ မော့ကြည့်လိုက်လေ၏ ။ ခါတိုင်း ဒီ အချိန်ဆို ကိုယ်စားလှယ်ကြီးနဲ့မိုးမြင့်ရှိန်တို့ လသာဆောင်မှာ ထိုင်ပြီး အရက်သောက်နေချိန် ဖြစ်သည် ။ ဒီနေ့ ဘယ်သူမှ မရှိ ။ ဒီတခေါက် စက်သူဌေး ဘဘကြီး လာသွားတာ သူတို့နှစ်ယောက် အပိုးကျိ ုးသွားပုံရ၏ ။ ရင်မောင်နေရာ စက်အိမ်ကြီး၏ နောက်ဖက်ရှိ အခန်းသို့ သန်းနုက အိမ်ဘေးရှိ အုတ်ခဲလေးများ ခင်းထားသော လမ်းအတိုင်း အိမ်ကြီးကို ပတ်ပြီး ဝင်လာခဲ့၏ ။ ပြီးတော့ အခန်းထဲသို့ သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်သည် ။

ရင်မောင်၏ အခန်းထဲတွင် ရှိသော မီးလုံးမှာ လင်းလျှက် ရှိသည် ။ အခန်းထဲတွင် ရင်မောင် အိပ်သော ကုတင်လေးပေါ်မှာ အဝတ်အစားနှင့် စာအုပ်တွေ ပြန့်ကြဲလို့နေ၏ ။ ခါတိုင်း ဒီလို မဟုတ် ။ အကိုရင်မောင်က သပ်သပ်ရပ်ရပ် နေတတ်၏ ။ ဒီတခါ ဘယ်လို ဖြစ်သည် မသိ ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ရှုပ်ပွကာ နေသည် ။ သူ နေ့ခင်းက ဘဘကြီးတို့နှင့် ရန်ကုန်သို့ လိုက်မ သွားမီ ပစ္စည်းတခုခု ရှာလို့ ပွသွားတာဘဲ ဖြစ်မည် ။ ရှင်းချိန် မရတော့လို့ သူမကို ရှင်းခိုင်း ထားခဲ့တာဘဲ ဟု သန်းနု တွေးလိုက်၏ ။ ရင်မောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ရှုပ်ပွနေသော စာအုပ်နှင့် အဝတ်အစားများကို ရှင်းရန် ရင်မောင် အိပ်သော ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပုလွဲလေး ဝင်ကာ ထိုင်လိုက်၏ ။ လူပျိ ုလေး အိပ်သော ကုတင်ပေါ်သို့ ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်သော အပျိ ုလေး သန်းနုမှာ ရင်ထဲတွင် နွေးကနဲ ဖြစ်လို့ သွားရသေးသည် ။

ခါတိုင်း သန်းနုလာလျှင် အိပ်ခန်းဝမှာပင်ကော ပြောစရာ ပြော ယူစရာယူပြီး ပြန်သွားခဲ့သည်ပင် ..။ အခုလို ရင်မောင်၏ အခန်းထဲသို့ မဝင် ။ ကုတင်ပေါ်မှာပင် ထိုင်ရန် ဝေးရောပေါ့ ။ သန်းနု ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်မိသေး ၏ ။ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပုလွှဲလေး ထိုင်ပြီးသည်နှင့် သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစားများကို တထည်ချင်း ခေါက်ကာ ထပ်လိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးရှိ ရင်မောင်၏ စာကြည့်စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ရှိ ရင်မောင်၏ အဝေးသင် စာအုပ်များနှင့် ဗလာစာအုပ်များကို ကောက်ကာ ထပ်နေ၏ .။ပြီးတော့မှ သန်းနုသည် စာအု်ပများကိုကုတင်ဘေးတွင် ကပ်ရက်ရှိနေသော စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြန်သည် ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဘာမှ ရှိမနေတော့ပါ ။

” ဟော…” ကုတင်၏ ခေါင်းရင်းဖက်တွင် ရွဲ့စောင်းလို့ နေသော ခေါင်းအုံးအောက်မှာ စာအုပ်တအုပ် ဒေါင့်စွန်းလေး ထွက်ကာနေတာကို သန်းနု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချကာထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလို့ တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပုုဆစ်တုပ်လို့ ထိုင်ကာ စာအုပ်လေးကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်၏ ။ ” ဟင် …” သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကြက်သီးလေးများပင် ထသွားရ၏ ။

ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးကို သူမ၏ လက်ကလေးအတွင်း ကိုင်လို့ထားသော စာအုပ်လေး ပေါ်သို့ စူးစိုက်ကာ ကြည့်နေရင်းမှ သန်းနုသည် မလုံမလဲ ပြာပြာသလဲဖြင့် သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးကို ဘာ်ညာလှည့်ပြီး သူမ၏ မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းလေးများကို ဝင့်ကာ အခန်းတွင်း ဘေးဘီသို့ ကြည့်လိုက်သေး၏ ။ ပြီးမှ သူမသည် မျက်လုံးလေးများကို သူမ၏ လက်ကလေး အတွင်းတွင် ကိုင်လို့ထားသော စာအုပ်လေးထံသို့ ပြန်ပို့လိုက်၏ ။ သန်းနု၏ လက်အတွင်းမှ စာအုပ်လေး၏ မျက်နှာစာတွင် ယောကျ်ားကြီး တယောက်၏ လီးကြီးကို အနီးကပ် ရိုက်လို့ထားသော ရောင်စုံပုံ ဖြစ်ပြီး ထိုလီးကြီးမှာ ထိပ်ဖူးကြီး တခုလုံး ပြဲလန်နေပြီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ နီရဲလို့ နေ၏ ။ လီးတန်ကြီး တခုလုံးမှာ မာတောင်လို့ နေပြီး လီးတန်ကြီး ပတ်လည်တွင် အကြောများ အပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ဖုထစ်နေ၏ ။ ဓါတ်ပုံ၏ ရှင်းလင်း ပြတ်သားမှုကြောင့် လီးကြီး ထိပ်ရှိ အပေါက်ကလေးပင် မြင်တွေ့နေရ၏ ။

သန်းနုသည် ခေတ္တမျှ စိုက်ကာ ကြည့်လိုက်မိပြီးသည်နှင့် စာအုပ်လေးကို ကိုင်ထားသော သူမ၏ လက်ကလေးများမှာ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်လာ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ မျင်ဝန်းလေးများထဲတွင်အရည်လေးများ လဲ့လာကာ သူမ၏ နှာသီးဖျားလေးသည်လည်း ပန်းနုရောင် သန်းကာ လာတော့၏ ။ လက်ထဲမှ စာအုပ်လေးကို သန်းနုသည် နောက်တရွက် လှန်လိုက်၏ ။ မျက်နှာဖုံး အတွင်းဖက် စာမျက်နှာတွင် စောစောက မျက်နှာဖုံးတွင် ဖေါ်ပြခဲ့သော ဧရာမ လီးကြီး၏ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို လက်လေးတဖက်က ကိုင်ပြီး လီးကြီး၏ ထိပ်၇ှိ အပေါက်လေးနေရာကို လှာတခုက လျာဖျားလေးနှင့် တို့ထိနေပုံ ဖြစ်၏ ။ လီးကြီးနှင့် လျာဖျားတို့နှင့် လီးတန်ကြီး ပေါ်တွင် ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ကလေးတို့သာ ပါသော ပုံကြီးချဲ့ပုံ ဖြစ်၏ ။

ထိုစာမျက်နှာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာတွင်တော့ ကပ္ပလီကြီး တယောက်၏ လီးကြီးကို အသား ဖြူဖြူ အင်္ဂလိပ်မလေးက စုတ်ပေးနေသော ပုံ ဖြစ်ပြီး ကပ္ပလီကြီးက မတ်တပ်ရပ်လျက် အင်္ဂလိပ်မလေးမှာ ဒူးထောက်ရက်သားလေး ဖြစ်၏ ။ သန်းနုသည် တုန်နေသော သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် စာအုပ်ကို နောက်ထပ် တမျက်နှာ လှန်လိုက်ပြန်၏ ။ ထို စာမျက်နှာတွင်တော့ ပက်လက်လှနနေသော အင်္ဂလိပ်မလေးက ပေါင်နှစ်လုံး ကားကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာဖြဲပေးပြီး ကျန်လက်တဖက်က စောစောက လီးကြီးကို ဆွဲပြီး သူမဖြဲထားသော စောက်ပတ်ဝကို တေံထားသော ပုံ ဖြစ်၏ ။

ထို စာမျက်နှာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာတွင်တော့ အင်္ဂလိပ်မလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ဧရာမလီးကြီးက တဝက်မျှ စိုက်လို့ ဝင်နေပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများမှာ လီးတန်ကြီး ဘေးတွင် ကပ်ညိပြီး ခွက်ဝင်နေပုံကို အနီးကပ် လီးနှင့် စောက်ပတ်တို့သာ ပါသော ပုံကြီး ချဲ့ကာ ရိုက်ထားသော ပုံ ဖြစ်၏ ။ ဆက်လက်ပြီး သန်းနုသည် စာအုပ်လေးကို တရွက်ချင်းလှန်လို့ တဖြေးဖြေးချင်းကြည့်လို့သွားရာ နောက်ထပ် စာမျက်နှာများတွင် ကပ္ပလီကြီးနှင့် အင်္ဂလိပ်မလေးတို့ ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် လိုးနေကြပုံကို ရိုက် ထားပြီး ထို ပုံစံအမျိုးမျိုးတို့ဖြင့် လိုးနေကြပုံများနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာများတွင်တော့လိုးနေကြသော ပုံစံအရ ဖြစ်ပေါ်လို့နေသော လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ကြီးတို့သာ ပါသော ပုံကြီးချဲ့ ရောင်စုံပုံ ..အနီးကပ် ပုံများဖြင့် ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ရိုက်ကာ ပြထားသော ပုံများ ဖြစ်သည် ။

အရွယ်ရောက်ပြီးသော ယောကျ်ားတယောက်၏ လီးကို တခါဘူးကမှ မတွေ့မမြင်ခဲ့ဘူးသော အသက် ( ၁၉ ) နှစ် ကျော်ကျော်သာ ရှီသေးသည့် အပျိ ုမလေး သန်းနုသည် ပြောင်မြောက်လှသော ဓါတ် ပုံထဲက လီးကြီးကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် အနီးကပ် မြင်ရသည့်အပြင် ထိုလီးကြီး၏ စွမ်းဆောင် လှုပ်ရှားပုံကိုပါ အဆင့်ဆင့် တွေ့မြင်ရသည် ဖြစ်လို့ သန်းးနု၏ အစိမ်းသက်သက် ဖြစ်နေသေးသောအသွေးအသား တို့သည် အထိန်းအကွပ်မဲ့ လှုပ်ရှားလို့ လာကြတော့၏ ။ သန်းနု၏ မျက်နှာလေး တခုလုံးတွင် အနီရောင် သန်းလာသကဲ့သို့ သူမ၏ ခြေဖျား လက်ဖျားလေးများသည်လည်း ခြောက်သွေ့လာသည် ဖြစ်လို့ မကြာခဏလည်း တံတွေးများ မြို ချနေရ၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ် အတွင်းမှလည်း မည်သို့ ဖြစ်သည်ကို သူမဘာသာ အမည်တပ်ပြီး မပြောနိုင်သော ခံစားချက် တမျိ ုး ဖြစ်ပေါ်လို့ လာတော့၏ ။

သန်းနု၏ နှာသီးဖျားလေးမှ အသက်ရှုသွင်းသံ..ပြန်ထွက်သံတို့သည် သူမဘာသာပင် ကြားလာရသည်ထိ ပြင်းထန်လာကြ၏ ။ စာအုပ်လေး၏ နောက်ဆုံး စာမျက်နှာတွင်တော့ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲ တင်းပြောင်နေသော ဧရာမ လီးတန်ကြီးကို လက်လေးတဖက်က ဆုပ်ကိုင်လို့ထားပြီး ထိုလီးကြီး၏ ပြဲလန်နေသော ထိပ်ဖူးကြီး ထိပ်မှ ပျစ်ခဲသော အဖြူရောင် အရည်များ ပန်းလို့ ထွက်နေပုံပင် ဖြစ်၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် စစ်ကနဲ တချက် ဖြစ်လို့သွားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်အုံသည်လည်း တင်းကနဲ တချက် ဖြစ်လို့သွားရ၏ ။ သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ရာပေါ်တွင် ပုဆစ်တုပ်ကာ ထိုင်နေရာမှသူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အိပ်ရာပေါ်သို့ ချကာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဒူးလေးတဖက်ကို ထောင်လိုက်ကာပေါင်ကြားသို့ သူမ၏ လက်လေးတဖက်သည် ဝင်လို့သွားသည် ။

ပြီးတော့ သန်ဒနုသည် သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ထမိန်လေး ပေါ်မှပင် အသာ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ သွေးသားများ ဆူပွက်လို့ နေသော အချိန်အခါတွင်အာရုံကြော အာရုံ ခံစားမှုများ၏ အဓိကနေရာလေးသည် ထကြွနေသော သွေးသားများကြောင့် လှုပ်ရှား ပြောင်းလဲမှု ဖြစ်စဉ်များ အဆက်မပြတ် ဖြစ်ပေါ်ကာ ခံစားနေရချိန်တွင် တစုံတခုက ထိုနေရာလေးကို လာရောက် ထိတွေ့မိပြီး ထိတွေ့သော အရာကလည်း ရပ်တည်မနေဘဲ ရွေ့လျားကာ ပွတ်ပေးနေတော့ သာယာမှုများ ဖြစ်ပေါ်လာရတော့၏ ။ သန်းနုသည် သူမ၏ စောက်ပတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်မှပင် သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးနေရင်းက အရသာများ တွေ့ကာ နေ၏ ။ သူမ၏ ကျန် လက်အတွင်းမှ ဓါတ်ပုံစာအုပ်ကိုလည်း သူမသည် လွှတ်မချသေးဘဲ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများက အာသာ တငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်နေလျှက်ပင် ရှိနေသေး၏ ။

ခဏမျှ ကြာသွားသော အခါတွင် စောက်ပတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်မှ ပွတ်လို့ပေးနေသော သူမ၏ လက်ကလေးသည် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တည့်တည့်တွင် ထမိန်လေးပေါ်မှ ပွတ်ပေးလိုက်စဉ်မှာ စိုစိစိ အရည်လေးက သူမ၏ လက်ကို လာပြီး ထိတွေ့သဖြင့် သန်းနုသည် ထို လက်ကလေးကို သူမ၏ မျက်နှာရှေ့သို့ မြှောက်ကာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ စိုစိစိ အရည်လေး ထိတွေ့သွားခဲ့ရသော သူမ၏ လက်ဖျားလေးကိုလည်း သန်းနုသည် သူမ၏ နှာသီးဖျားတွင် ကပ်ကာ နမ်းကာ ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ထို အချိန်မှာပင် သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်က ရုတ်တရက် ကျရောက်လာပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်သို့ ဆွဲကာ လှဲချလိုက်တော့၏ ။ သန်းနု၏ လက်အတွင်းမှ စာအုပ်လေးသည် လွတ်ကျသွားပြီး သန်းနုသည်လည်း အိပ်ရာပေါ်သို့ ဒူးလေးနှစ်ဖက် ထောင်ကာ ပက်လက်ကလေး လန်ကာ ကျသွားတော့၏ ။ ” ဟင်…..ကိုကိုမြင့်…မ…မလုပ်ပါနဲ့..အကို…” သန်းနု စကားဆုံးအောင်ပင် မပြောလိုက်ရချေ ။

သူမ၏ နှတ်ခမ်းပါးလေးများ ပေါ်သို့ မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ်ကာ အတင်းပင် စုတ်နမ်းတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်ဒနုနှင့် အရွယ်တူ သူငယ်ချင်း ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူဌေးကြီး၏ သား ဖြစ်လို့ သူ့ကို သန်းနုက ငယ်စဉ်ကပင် ကိုကိုမြင့်ဟု ခေါ်ခဲ့၏ ။ ထို့နောက် မိုးမြင့်ရှိန်က သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဖိကပ်ကာ စုတ်နမ်းလျက် ရှိနေရာမှ သူ၏ လက်တဖက်ဖြင့် သန်ဒနု၏ ထမိန် အောက်နားစလေးကို လှမ်းဆွဲကာ သူမ၏ ခါးဆီသို့ လှန်ကာ တင်လိုက်၏ ။ သန်းနု၏ လက်ကလေးတဖက်က အတင်းပင် သူမ၏ ထမိန်လေးကို ပြန်ကာ ဆွဲချရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်က သန်းနု၏ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ်သို့ ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ဖြေးဖြေး ဖျစ်ညှစ်လိုက်သဖြင့် သန်းနုသည် ခါးကလေး တွန့်သွားရသည် ။ သူမ၏ ထမိန်လေးကိုတော့ပြန်ပြီး ဖုံးဖိခြင်း မပြုနိုင်တော့ချေ ။

သန်းနု၏ စောက်ပတ်ပေါ်ရှိ မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်သည် စောက်ဖုတ်ပေါ်တွင် ခပ်ဖိဖိလေး ၄..၅ချက်လောက် ပွတ်ပေးပြီးသည်နှင့် သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် အသာဖြဲပြီး လက်ခလယ် လက်ချောင်းကို လက်တဆစ်သာသာလောက် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏ ။ သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းများမှာ မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ် စုတ်နမ်းထားသဖြင့် မည်သည့်အသံမျှ ထွက်မလာဘဲ သူမ၏ ခါးလေးကတော့ ကော့သွားပြီး သူမ၏ ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ ကား သွားတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုတ်နမ်းထားသည့်အပြင် လျှာဖြင့်လည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ပွတ်ကာပေးနေသေး၏ ။

ထို့ပြင် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်တဆစ်သာသာ သွင်းထားသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ်သည်လည်း အငြိမ်မနေဘဲ ထုတ်လိုက် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝ၏ အတွင်းသားလေးများကို ကပ်ပြီး ဝိုက်ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် ပွတ်တိုက် လုပ်ပေးနေသဖြင့် သန်းနု၏ သွေးသားတို့သည် ပြောင်းဆန်အောင် သောင်းကျန်းလာကြတော့၏ ။ သန်းနု၏ ထောင်ထားသော ပေါင်ဖြုဖြု နှစ်လုံးသည် စုလိုက် ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်လာသည် ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ စောက်ပတ် အတွင်းသို့ သူ၏ လက်ခလယ်ဖြင့် သွင်းချီ ထုတ်ချီ လုပ်ပြီး မွှေနှောက်ပေး နေရုံသာ မကဘဲ သူ၏ လက်မထိပ်လေးဖြင့်လည်း စောက်ပတ်ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကို မထိတထိဖြင့် ကော် ကော်ထိုးကာ ကလိပေး နေသေး၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ကြီးသည် တင်းမာဖေါင်းကားနေပြီး စောက်ပတ် အတွင်းမှ စောက်ရည်လေးများသည်လည်း စောက်ပတ်ဝသို့ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကာ လာနေကြပြီ ဖြစ်၏ ။

ထို့ပြင် သန်းနု၏ လက်လေးတဖက်ကလည်း သူမကို နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ စုတ်လို့ ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ အကျၤ ီ ဝတ်မထားသော ကျောပြင်ပေါ်သို့ အသာအယာ တင်လာသည် ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်အဝရှိ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည်လည်း စောက်ပတ်ဝသို့ ထိုးသွင်းကာ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ်လက်ချောင်းနှင့် ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်နေမှုကြောင့် စောက်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက် စိုစွတ်လာကြသည် ။ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ် လက်ချောင်းလေးကို ရင်ဆိုင် ထိတွေ့လို့ လာကြတော့သည် ။ နူးညံ့ထွေးအိ စိုစွတ်သော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာကြသည် ။ မိုးမြင့်ရှိန်၏ ကိုယ်အတွင်းရှိ သွေးသားတို့သည် ပြင်းပြလာသော သူ၏ ကာမဇောများကြောင့် ဆူပွက်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပြီး သူ၏ ဆူပွက်နေသော သွေးသားတို့ဆီမှ လွင့်ပျံကာ ထွက်လာသော အပူငွေ့များကို သူ၏ နှာသီးဖျားမှ တဆင့် ဟင်းကနဲ နေအောင် ထုတ်ပစ်လိုက်၏ ။

မိုးမြင့်ရှိန်က သူ၏ မျက်နှာကို သန်းနု၏ နုနုငယ်ငယ် မျက်နှာလေးဆီမှ ခွာကာ သူ၏ ကိုယ်လုံးကိုလည်း သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးပေါ်မှ ခွာလိုက်သည် ။ ပြီးသည်နှင့် သန်းနု၏ ရင်ဘတ်ရှိ အင်းကျီ နှိပ်စေ့လေးများကို အလျင်အမြန် ဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့၏ ။ ” အို..ကိုကိုမြင့်ရယ် ..သန်းနုကို သနားပါအုံး …မရက်စက်ပါနဲ့ ကိုကိုမြင့်ရယ်…နော်…” သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးက လှုပ်ရှာခွင့် ရသွားပြီ ဖြစ်လို့ မျက်၇ည်ဝဲ၀ဲလေးဖြင့် ငိုသံလေး စွက်ကာ မိုးမြင့်ရှိန်ကို တောင်းပန်သည် ။ ပြီးတော့ လက်ဖမိုးလေးဖြင့် သူမ၏ မျက်လုံးများဆီက မျက်ရည်ဥများကို သုတ်ကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လူးလူးလှိမ့်လှိမ့်လေး တချက်ပြုလျက် မိုးမြင့်ရှိန် ရှိရာဖက်သို့ ကျောလေးပေးကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်းလိုက်၏ ။

ထိုအခါတွင် ိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ နောက်ကျောရှိ ဘော်လီအင်းကျီအဖြူလေး၏ ကြယ်သီးများကိုပါ တပါတည်း လါယ်ကူစွာ ဖြုတ်ခွင့်ရသွားသဖြင့် အလျင်အမြန်ပင် ဖြုတ်၏ ။ သန်းနု၏ မြှောက်ပြီး မျက်ရည် သုတ်နေသော လက်မှတဆင့် ဘော်လီအင်းကျီလေး၏ ပုခုံးသိုင်းကြိုးနှင့် အပေါ်တွင် ဝတ်ထားသည့် နှိပ်စေ့ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ပြီးနေသော လက်ပြတ် အင်းကျီလေး၏ လက်ပေါက်တို့ကိုပါ ပင့်တင်ကာ ချွတ်လိုက်၏ ။ ထိုအချိန်တွင် သန်းနုသည် သူမ၏ စောင်းထားသော ကိုယ်လုံးလေး၏ အပေါ်ဖက်ရှိ လက်ကလေးကို တံတောင်ဆစ်မှ ကွေးကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ ပြန်ပြီး တင်လိုက်သဖြင့် ထို လက်ကလေးဘက်ရှိ အင်းကျီလက်ပေါက်နှင့် ဘော်လီအင်းကျီ ပုခုံးသိုင်းကြိုးတို့မှာ ကျွတ်ခွာထွက်သွားတော့၏ ။

မိုးမြင့်ရှိန်သည် ကျန်ရှိနေသော သူမ၏ အခြား လက်တဖက်ရှိ အင်းကျီလက်ပေါက်နှင့် ဘော်လီပုခုံးသိုင်းကြိုးတို့ကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ထိုအခါတွင် ဝင်းလဲ့နေသော သူမ၏ ရင်ညွန့်သားလေးများ သည် ထွက်ပေါ်လာကြတော့၏ ။ ဝင်းမွတ်ကာ တင်းတင်းလေး ပြည့်ဖြိုး ထွေးအိနေသော သူမ၏ အကြမ်းပုဂံလုံး အကြီးစား မှောက်ထားသည့် အရွယ် ပမာဏ သာသာရှိသည့် မက်မောဖွယ် နို့လေးနှစ်လုံးမှာလည်း တုန်တုန် ယင်ယင်လေးဖြစ်ကာ ထွက်ပေါ်လာတော့၏ ။

” သန်းနု..သန်းနု ကို သနားပါအုံး..အကိုရယ် …ဟင့်…” ” သန်းနုရာ..အကိုက မင်းကို အတည်ကြံတာပါ ..မင်းကို လက်ထပ်ယူမှာပါ ..ယုံပါ သန်းနုရယ်…” ” မ…မ ဖြစ်နိုင်တာ…အကိုရယ် …ဘဘကြီးတို့က..ဘယ်လိုလုပ်ပြီး..သဘောတူမှာလဲ…နောက်ပြီး..ကိုယ်စားလှယ်ကြီးကလည်း သန်းနုတို့ကို ချက်ချင်း ခွဲပစ်လိုက်မှာပေါ့..အဟင့်…ဟင့်…မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…အကိုရယ်….သန်း…သန်းနုကို သနားပါ..ကိုကိုမြင့်ရယ်…နော်…..” ” သန်းနုရာ…ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ….မင်းကို အိကု ချစ်နေတာ ကြာလှပါပြီကွာ….” မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ပါးစပ်ကလဲပြော လက်ကလဲ သန်းနု၏ နို့လေးများကို သူ၏ လက်ဖဝါးထဲ ထည့်ကာ ပွတ်ပေးနေသဖြင့် သန်းနုသည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှေးမှိတ်လို့ ထားရာမှ တဟင့်ဟင့်ဖြင့် ငိုသံပါလေးဖြင့် ငြင်းဆန်ကာ အသနားခံ နေခြင်း ဖြစ်၏ ။

သန်းနု၏ နုတ်ဖျားက ငြင်းဆန်ကာ နေရှာသော်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကမူ ဆန့်ကျင်ဖက် သွေးသားတို့၏ ထိတွေ့မှုကြောင့် ကာမဇောလေးများ ကြွလျက် အင်အားများ ချိနဲ့ကာ အထိအတွေ့များမှာ သာယာမိန်းမောလျက် ပျော့ခွေ နုံးချိ နေ၏ ။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကတော့ ငြင်းဆန် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းများ ကုန်ခမ်းကာ သာယာမှုလေးများတွင်သာ မိန်းမောလျက် ထိုဟာယာမှုများ ပျောက်ကွယ်သွားမှာကိုပင် စိုးထိတ်နေသည် ။ သန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတွင် အဝတ်အစားများ ကင်းမဲ့သွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပြီး သူမ၏ ထမိန်လေးကတော့ သူမ၏ ခါးတွင် လုံးကာ ပုံနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်က သူ၏ လက်ဖြင့် သန်းနု၏ ထမိန်လေးကို သူမ၏ ခြေထောက်ဖက်မှ ဆွဲလို့ ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ သန်းနုက သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများဆီမှ မျက်ရည်စလေးများကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် သုတ်လျက် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လူးကာလှိမ့်ကာဖြင့် ဖင်သားကြီးများကို ကြွကာ ပေးလိုက်သဖြင့် ထမိန်လေးမှာ သူမ၏ ခြေထောက်ဖက်မှနေပြီး ကွင်းလုံးကျွတ်ကာ ထွက်သွားတော့၏ ။

မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေး ဘေးမှာ ထိုင်လျက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်လို့သွားရှာသော သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တပ်မက်စွာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ” သန်းနုရယ်…လှလိုက်တာ…” ” အကိုရယ်..သန်းနုကို မသနားတော့ဘူးလားဟင် ..” ” အကို သန်းနုကို ဒီညဘဲ ခိုးမှာပါ ..သန်းနုရယ်…” ” ဟင်..အကို ..” ” ဒီည ( ၁၀ ) နာရီလောက်ကျရင် တံတားကို ဆင်းခဲ့…သန်းနု…ပြီးတော့ အဲဒီမှာ ကပ်ထားတဲ့ ပဲ့ထောင်ထဲသာ ဆင်းပြီး သွားလိုက်..ပကိုက ညောင်ပင်စုကနေ စောင့်နေမယ်..ဟိုမှာ ညတွင်းချင်း လက်ထပ်ကြတာပေါ့..သန်းနုရယ်…နော်…” ” အကို…ရယ်…” သန်းနု၏ လက်ကလေးတဖက်က မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်တဖက်ကို အားကိုးတကြီး ဆုတ်ကိုင် ထျစ်ညှစ်လာ၏ ။

သူမ၏ လက်ဖျားလေးများမှာ စောစောကလို အေးစက်လို့ မနေတော့ဘဲ ပူပူနွေးနွေးလေး ဖြစ်ကာနေသည်ကို မိုးမြင့်ရှိန် ခံစားလိုက်ရ၏ ။ စကားဆုံးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်ဒနု၏ မျက်နှာလေးဆီသို့ သူ၏ မျက်နှာကို ငုံ့ကာ သူမ၏ နဖူးလေးကို မြတ်နိုးစွာဖြင့် နမ်းလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သန်ဒနု၏ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးများ တင်ကာ ထားသော ပါးမို့မို့လေး နှစ်ဖက်ကို ဖိလို့ နမ်းရှိုက်လိုက်သည် ။ ပြီးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူမ၏ နို့လေးများ ဆီသို့ မျက်နှာအပ်ကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့၏ ။ သန်းနုမှာတော့ တလူးလူး တလှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် ကာမဇောများ ကြွတက်လာနေပြီး သူမ၏ လက်ကလေး နှစဖက်ကတော့ မိုးမြင့်ရှိန်၏ အဝတ်အစား နဂိုထဲက ဝတ်မထားသော ကျောပြင်ကြီးပေါ်သို့ အ သာယာလေး တင်ကာ သူမ၏ မျက်လုံးများကို မှိတ်လျက် ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်ကာ မိန်းမော နေလေတော့သည် ။

မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးနေရင်းမှ သူ၏ လက်ဖြင့် သန်းနု၏ နံစောင်းလေးများ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်တို့ကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ် ကာ ပေးနေ၏ ။ ထို့ပြင် သန်းနု၏ လုံးတစ် ကားအယ်နေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများ အောက်ကိုပါ လက်ကို ထိုးသွင်းပြီး ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ကာ ပေးနေသေး၏ ။ သန်းနုကတော့ သူမ၏ အဝတ်မဲ့ ဖြူစင်ဝင်းပ လှပ အချိ ုးကျ မို့မောက် ကားစွင့် လုံးတစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက်လေး နေကာ စင်းပေးထားရုံမှတပါး ဘာများ တတ်နိုင်ပါဦးမည်နည်း ..။ နို့စို့ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းလွှာ အတွင်းမှ လျာလေးသည် သန်းနု၏ နို့သီးခေါင်းလေးများ ထိပ်ဖျားဆီသို့ ထိလာကာ ယက်လို့ ပေးလိုက်သောအခါ များတွင်တော့ သန်းနုခမျာမှာ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်လေး တခုလုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လျှက် အသက်ရှုလေးများပင် မှားလို့ သွားရ၏ ။

ထို့ပြင် စင်းလို့ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းသည်လည်း ကွေးလိုက် ဆန့်လိုက် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏ ဒူးခေါင်းလေးများသည် ကွေးလျက် ဖြူဖွေးနုနယ်နေသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ ထောင်လို့ လာတော့၏ ။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အနှံ့ကို ပွတ်လို့ ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်သည် သူမ၏ ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားရှိ သန်းနု၏ အမွှေးနက်ကလေးများ ကောက်ကောက်ကွေးကွေးလေးများ ဖြစ်လို့နေသော စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်သု့ ရောက်ရှိသွားပြီး သန်းနု၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး စောက်ဖုတ်အုံလေးကို တချက် နှစ်ချက်လောက် ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ ကိုယ်လုံးကို သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ခွာကာ ကြွလိုက်ပြီးနောက် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြား တွင် ဝင်ကာ ထိုင်လိုက်ပြီးသူ၏ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့၏ ။

သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး အပေါ်မှ မိုးမြင့်ရှိန်၏ ကိုယ်လုံးသည် ကြွလို့သွားသဖြင့် မှေးမှိတ်လို့ ထားသော သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်ကာ ကြည့်မိလိုက်သော သန်းနု၏ မျက်လုံးလေးများသည် ဝိုင်းကာ သွားပြီး သူမ၏ အသဲထဲတွင် အေးကနဲ ဖြစ်ကာ သွားရတော့သည် ။ ပုဆိုးအတွင်းမှ ထွက်ပေါ်လို့ လာသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လီးကြီးသည် အရှည် ( ၆ ) လက်မ ထက် မနည်းပေ ။ ညိုကာ တုတ်နေပြီး လုံးပတ် ကျပ်လုံးသာသာတောင် ရှိလိမ့်မည် ဖြစ်၏ ။ လီးကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးသည် ပြဲလန်နေပြီး ထိပ်တွင် အရည်များနှင့် စိုရွှဲနေကာ လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်ကာနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ထောင်လို့ ထားသော ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးကို အသာ ကားပေးလိုက်ပြီး သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိကာတေ့လိုက်၏ ။

သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တချက်မျှ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်ကာ ထားလိုက်တော့၏ ။ ထိုစဉ်မှာပင် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လို့ထားသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လီးကြီးသည် တဖြေးဖြေး စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်လို့ လာတော့၏ ။ ” ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်….” ” အင့်…အအ…အမလေး ….ကျွတ်ကျွတ်…” သန်းနုမှာ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကိုလည်း ကော့လို့ ပေးလိုက်၏ ။သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းနေသော မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးထိပ်တွင် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲမှာ အရာဝတ္ထုတခုက ရှေ့ကနေပြီး တားဆီးကာသလို ထိတွေ့လာရသဖြင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေရာမှ အားဖြင့် ဖိကာ ဆောင့်ပြီး သွင်းလိုက်၏ ။

” ဗျစ်..ဗျစ်..ဖွတ်..” ” အား..အမေ့…အား….သေပါပြီ …အ…ကျွတ်…ကျွတ်…” သန်းနု၏ ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ အတော်လေး မြောက်ကြွကာ တက်သွားရသလို သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း ဘယ်ညာ ခါရမ်းသွားရ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးမှာလည်း အစွမ်းကုန်ကားပေးထားသဖြင့် ပေါင်တွင်းကြောနှစ်ဖက်မှာ ထောင်လို့ပင် ထနေ၏ . သူမ၏ နုထွေးဖြူဖွေးလို့ နေသော ပေါင်တွင်းသားလေးများမှာတော့ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေသည် ။

မိုးမြင့်ရှိန်က သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ရာမှာ တပ်မက် မက်မောဖွယ် ကောင်းလှသော သန်းနု၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အမို့အမောက် အစွင့်အကားများဖြင့် အချိ ုးကျ လှပလှသော ကိုယ်လုံးလေးကို မမှိတ်မသုံ မြင်တွေ့နေရကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သော လီးကြီးမှာလည်း သန်းနု၏ ကျဉ်းကြပ်နေသော စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများနှင့် စီးကနဲ ပွတ်တိုက်သွာားရသည် ဖြစ်လို့ မိုးမြင့်ရှိန်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံး ဝင်နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏ လီးကြီးကို အဆုံးနီးပါး ပြန် ဆွဲထုတ်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် အားဖြင့် ဖိဆောင့် လိုးသွင်းကာ ခပ်သွက်သွက် လိုးလေတော့၏ ။

” ဖွတ် ..ဖွတ်…ပလွတ်…” ” အင့်..အမေ့…သေပါပြီ . . ” ” ဖွတ်..ပလွတ်…” ” အား…အမလေး …နာ…နာလိုက်တာ….” ” ဖွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်…” ” အား…တော်…တော်ပါတော့..ကိုရယ်….အား…ကျွတ်….ကျွတ် ….ကျွတ်…” ” ဖွတ်…ပလွတ် …” ” ခဏလောက် သည်းခံလိုက်ပါဟာ..အစမို့ပါ ..နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပေါ့…” ” ဖွတ်..ပလွတ် …” ” အား..ကျွတ်..ကျွတ်..ရက်စက်လိုက်တာ ကိုရယ် …အင့်..ဟင်…”သန်းနုရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးမှာ နာရှာလွန်းလို့ ကော့ပျံနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်ကလည်း သူ၏ လိုးအားကို မလျေျာ့သည့်အပြင် သန်းနု၏ မခံမရပ်နိုင် ကော့ပျံကာ ဖြစ်နေသော ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်တွေ့နေရပြီး သန်းနု၏ မချိမဆန့်လေး ညည်းတွားသံလေးများ ကြားရတော့ မိုးမြင့်ရှိန်၏ ကာမစိတ်များမှာ အားရကျေနပ် တက်ကြွလာပြီး ပိုလို့တောင် အားဖြင့် ဖိဆောင့်ကာ လိုးတော့၏ ။

” ဖွတ်..ပလွတ်…” ” အမေ့..အား..ဟင့်ဟင့် …” ” အား..ကျွတ်ကျွတ် …..” ” ဖွတ်..ပလွတ်..” ” အ…အင့်…” ” ဖွတ်..ပလွတ်…” ” အင့်….ဟင့်…” ” ဖွတ်..ပလွတ်…” မိုးမြင့်ရှိန်က အားဖြင့် ဖိဆောင့်လို့ အချက် ( ၃၀ )မျှ ဆောင့်ကာ လိုးပြီးသော အခါတွင်တော့ သန်းနု တဆတ်ဆတ် တုန်ကာနေသော နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများမှ ညည်းသံလေးများ ထွက် မလာတော့ပေ ။ ကော့ပျံနေသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း ငြိမ်သက်သွား၏ ။ ” ဖွတ်..ပလွတ်…” ” ဖွတ်..ပလွတ်…” ” ဖွတ်..ပလွတ်..” သန်းနုမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းတွင် အရည်များ ရွှဲရွှဲစိုကာ နေပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် သူမ၏ ယားလို့နေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများကိုလည်း မိုးမြင့်ရှိန်၏ သန်မာတောင့်တင်းလှသော လီးတန်ကြီးက အားပါးတရ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာဖြင့်ပွတ်ကာနေသဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းတွင် အရသာများ ပိုလို့ကောင်းလာရတော့၏ ။

” ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ်…” ” ဖွတ် ပလွတ်..” ” ဖွတ် ပလွတ်..” ” နာသေးလားဟင်..သန်းနု..” ” ဟင့်အင်း..” ” ဖွတ်ပလွတ် ..” ” ဖွတ် ပလွတ်…” ” ကောင်းရော ကောင်းလာပြီလားဟင်…” ” ဖွတ် ပလွတ်..” ” သိဘူး….အ..ဘာတွေ မေးနေတာလဲလို့……အ…အ….” ” ဖွတ်ပလွတ်..ဖွတ်ပလွတ်….” မိုးမြင့်ရှိန်က တချက် ပြုံးလိုက်ကာ သူ၏ ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ နဲနဲတိုးပြီး ဆီးခုံ အပေါ်ပိုင်းခြင်း ကပ်ကာ လီးကို ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးလိုက်၏ ။

” ဖွတ် ပလွတ်..” ” ဖွတ် ပလွတ် ..” ( ၁၅ )ချက်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပြီးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဒစ်ကြီးနားထိ ပြန်ကာ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို အကုန် မချွတ်ဘဲ စောက်ပတ်ထဲသို့လည်း ပြန်ထိုးမသွင်းတော့ဘဲ ရပ်ကာ ထားလိုက်၏ ။ တစက္ကန့်..နှစ်စက္ကန့် သုံး စက္ကန့်….။ ” ဟင့် ….ကို…ဘာ….ဘာ…ဖြစ်တာလဲ …ဟင့်ဟင့်…..” ” ကို လိုးတာ သန်းနု မကောင်းဘူး ထင်လို့ဆက်မလိုးတော့ဘူးလားလို့…” ” ဟင့်…ကိုရယ်…ကျွတ်…အနိုင်မကျင့်နဲ့ကွာ…” သန်းနုက ညည်းတွားရင်းက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ကို လှုပ်လှုပ်ရွရွလေး လုပ်ကာ သူမ၏ ခါးလေးကို ကော့လျှက် သူမ၏ အရည်များ ရွှဲရွှဲစိုကာ ထွက်ကျနေသော စောက်ပတ်လေးကို မိုးးမြင့်ရှိန်၏ လီးတန်ကြီး အရင်းသို့ တိုးကပ်ကာ ပေးလာ၏ ။

” ဒါဆို ကိုလိုးတာ ကောင်းလားဟင်..” ” အင်းပါ..ကောင်းပါတယ် …” ” ဘာကောင်းတာလဲဟင်…” ” အာ..ကျွတ်…ကိုကလဲကွာ…” သန်းနုက ပြောလဲပြော သူမ၏ လက်ကလေးတဖက်ဖြင့်လည်း မိုးမြင့်ရှိန်ရဲ့ ခါးကို လှမ်းပြီး ဆွဲလာ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်က သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝလေးကို သူ၏ လီးကြီး ထိပ်ဖူးဖြင့် ညှောင့်ကာ ညှောင့်ကာ လှုပ်ရှားကာ လိုးပေးလိုက်၏ ။ ” ကဲ..ပြောလေ..သန်းနု ..ရ..” ” ဘာ..ကျွတ်..ဟင့်..ဒီမှာက သေတော့မယ်…ဟင့်..ဟင့်…ဟို ..ကို..ကို…လိုးတာ …ကောင်း..ကောင်းတယ်..ဟင့်…” သန်းနု၏ စကားလည်း ဆုံးရော မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးကို ဗြုံးကနဲ ဆောင့်ကာ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏ ။ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆက်ကာ ဆောင့်ပြီး လိုးတော့၏ ။

မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနုကို ဆောင့်လိုးနေရာမှ အလိုးမပျက်စေဘဲ ဆောင့်ကြောင့် ပြင်ပြီး ထိုငိုက်ရာ အခိုက်အတန့်လေးမှာ ဆောင့်အား နဲနဲ လျော့လို့သွား၏ ။ ဖွတ်..ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် …. ” အ…ဆောင့်…ဆောင့်စမ်းပါ…ကိုရယ်…အ….အင်း….ဟင်း..ဟင်း…” ဖွတ် ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် …. မိုးမြင့်ရှိန်က ဆောင့်ကြောင့်ပြင်ပြီး ထိုင်ပြီးသည်နှင့် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သန်းနု၏ နို့လေးများကို လှမ်းလို့ ဆွဲကိုင်ကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း လိုးနေ၏ ။

မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်များသည် သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါ လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ပွတ်သပ် ချေမွကာ ပေးနေ၏ ။ ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် ….. ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် …… ” အ..ဟင့်…ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် ….အမလေး…နော် …” ဖွတ် ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ….. သန်းနုသည် ချစ်ရသူ ချစ်သူ ရင်မောင်၏ အိပ်ယာထက် ဝယ် သူမ၏ ယင်ဖိုပင် မသန်းဖူးသော ကိုယ်လုံးလေးကို အဝတ်အစားများ အားလုံး ချွတ်လျျက် သူမ၏ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး တပ်မက်ဖွယ် ကိုယ်လုံးလေးဖြင့် အသစ်စက်စက် နီတာရဲ စောက်ပတ်လေးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးရင်း မိုးမြင့်ရှိန်၏ အလိုးကို ကော့ပျံကာ အလိုးခံနေရင်းက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အရသာများ မွှန်ထူ လာကာ မချိမဆန့် ဖြစ်လို့ လာရ၏ ။

ထို့အတူ မိုးမြင့်ရှိန်၏ လီးကြီးသည်လည်း ဆောင့်ကာ လိုးရင်းက အရသာများ ရှိလွန်းမက ရှိလာပြီး အားမလို အားမရ ဖြစ်လာလို့သန်းနု၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲကိုင်ကာ အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့၏ ။ အင့်..ဟင့်…အ…အ….အား…အ….အမ…လေး….ကို…ကိုရယ်…..အင်း…ဟင်း…ဟင်း….” ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် ….. ” ကျွတ်..သန်းနုရယ် …အ…အင်း..ဟင်း…ဟင်း….အီး…” ကာမ အထွဋ်အထိပ် သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သော သူတို့နှစ်ဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုကတော့ တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် သိမ့်သိမ့်သခါကာ တွန့်လိန် ကော့ပျံလျက် ရှိကြပေတော့သည်……ပြီး ။

 

Zawgyi

 

တသိမ့္သိမ့္

အဖုံးဖြင့္ထားေသာ ေလးေထာင့္သံပုံး၏ အဝတြင္ သစ္သားတုတ္ ကန႔္လန႔္ခံကာ ခ်ိတ္ျဖင့္ ခ်ိတ္..တံပိုးျဖင့္ ထမ္းလာခဲ့ေသာ ေရအျပည့္ပါသည့္ သံပုံးႏွစ္ပုံးကို ရင္ေမာင္သည္ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အသာထိန္းၿပီး ဒူးႏွစ္ဖက္ေကြးကာ ေျမေပၚကို ခ်လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ပုံးႏွစ္ပုံးတြင္ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ခ်ိတ္ႏွစ္ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး သူ၏ ပုခုံးေပၚမွ တံပိုးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ယူၿပီး အနီးရွိ အုန္းပင္ျမစ္အုံႀကီးတြင္ မွီကာ ေထာင္လို႔ ထားလိုက္၏ ။ၿပီးေတာ့ ေရအျပဘ့္ပါလာေသာ သံပုံးႏွစ္ပုံး အတြင္းမွ ေရမ်ားကို ရင္ေမာင္သည္ တပုံးခ်င္းမၿပီး အနီးရွိ ဒီဇယ္ေပပါကို ထက္ပိုင္း ျဖတ္ထားေသာ စည္ပိုင္းျဖတ္ အတြင္းသို႔ ေလာင္းၿပီး ထည့္လိုက္၏ ။ ရင္ေမာင္ ထမ္းလာေသာ သံပုံးႏွစ္ပုံးအတြင္းမွ ေရမ်ား ကုန္ေသာအခါတြင္ စည္ပိုင္းျပတ္အတြင္းတြင္ ေရမ်ား ျပည့္သြားေတာ့သည္ ။ ရင္ေမာင္သည္ သူ၏ ခါးတြင္ ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ျဖန႔္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေပၚမွ ေခြၽးမ်ားကို သုတ္လိုက္၏ ။

ၿပီးေတာ့ သူ၏ ပုဆိုးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ျဖန႔္ၿပီးမွ ခါးတြင္ ျပန္ၿပီး ခပ္တိုတို ဝတ္လိုက္၏ ။ ” သန္းႏုေရ ..ဒီမွာ ေရျပည့္ၿပီ ..ေရခ်ိ ုးလို႔ ရၿပီဟ …” ရင္ေမာင္က သြပ္မိုး ဝါးထရံကာ ပ်ဥ္ခင္း သုံးပင္ ႏွစ္ခန္း ပတ္လည္ အိမ္ေလးအတြင္းသို႔ ငုံ႔ၿပီး အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္၏ ။ ” လာၿပီ..အကိုေရ..လာၿပီ …” အိမ္အတြင္းမွ ထမိန္ေလးကို ရင္လ်ားလ်က္ လက္အတြင္းမွလည္း ထမိန္တထည္ကို ေခါက္လ်က္သားေလး ကိုင္ၿပီး သန္းႏုသည္ ကဗ်ာကရာ ထြက္လာသည္ ။ သန္းႏုသည္ သံစည္ပိုင္းအနား ေရာက္သည္ႏွင့္ အနီးရွိ သရက္ပင္ပ်ိ ုေလး၏ ေျခရင္းနားရွိ ကိုင္းတက္ခြေလးတြင္ သူမ၏ လက္အတြင္းမွာ ကိုင္လာေသာ ထမိန္ေခါက္ေလးကို တင္လိူက္၏ ။

အနီးသို႔ သန္းႏု ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အုန္းပင္ႀကီး၏ ျမစ္ဆုံတြင္ ေထာင္မွီထားေသာ သူ၏ တံပိုးကို လွမ္းယူၿပီး ရင္ေမာင္သည္ သန္းႏုကို ၾကည့္လို႔ေန၏ ။ သူမ ရင္လ်ားကာ ဝတ္ထားသည့္ ထမိန္ေလးမွာ သူမ၏ မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္သားမ်ားႏွင့္ ကားစြင့္ၿပီး ႀကီးမားအိစက္ေနေသာ တင္သားမ်ားကို ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ လုံၿခဳံ မႈ မေပးႏိုင္ေျခ ။

ျဖဴ ၿပီး ဝင္း ေနေသာ အသားအရည္ေလးမ်ားျဖင့္ သူမ၏ အမို႔အေမာက္ အစြင့္အကားမ်ားကို ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ အခါတြင္ သူမ၏ ခပ္ျမင့္ျမင့္ အရပ္ကေလးျဖင့္ သန္းႏုမွာ လွခ်င္တိုင္း လွလို႔ ေန၏ ။ ” သန္းႏု..ခ်ိ ုးေတာ့ေလ ..ေတာ္ၾကာ အေအးပတ္ အုံးမယ္…” ” အကို ခပ္ေပးတဲ့ ေရကို ခ်ိ ုးရမွာ အားနာေနလို႔ပါ ..သန္းႏုဘာသာ ေခ်ာင္းထဲ ဆင္းခ်ိ ုးလဲ ရတာဘဲ ဟာကို…” ” ခုတေလာ ေရေတြ ငံတယ္ဟ …ဒါေၾကာင့္ ငါက ကန္ေရကို ခပ္ေပးတာ ..ေဒၚေလးပါ ခ်ိ ုးရ သုံးရ မွာ ဆိုေတာ့ ငါလည္း ကုသိုလ္ရတာေပါ့ဟာ ..ေအာ္..ေဒၚေလးကို မျမင္ပါလား..” ” စက္အိမ္ႀကီးက ဘဘႀကီးတို႔ ေရာက္ေနလို႔ ေစာေစာက ေခၚခိုင္းတာနဲ႔ အေမ လိုက္သြားတယ္ေလ ..”

” ကဲ ..ခ်ိ ုး..ခ်ိ ုး …မိုးခ်ဳပ္သြားအုံးမယ္…” ” ဟင္း….အကိုက သန္းႏုကိုသာ ေရခ်ိ ုးခိုင္းေနတာ..အကိုက မသြားေသးေတာ့..သန္းႏုက ဘယ္လို ခ်ိ ုးရမွာလဲ…” ” ေအာ္..ေအး..ဟုတ္သားဘဲ…ကဲ..သြားၿပီ..သန္းႏုေရ ..” တံပိုးႏွင့္ ေရပုံးႏွစ္ပုံးကို ကိုင္ကာ ထြက္သြားေသာ ရင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို ေငးကာ ၾကည့္ရင္း သန္းႏု တခ်က္ ၿပဳံးလိုက္၏ ။ ” ေအာ္..႐ိုးလိုက္တဲ့ အကိုရယ္ …” ဒါေၾကာင့္လည္း သန္းႏုက အကို႔ကို ခင္ရတာ…အင္း..ခင္တာ မဟုတ္ဘူး..ခ်စ္တာပါ …။ သန္းႏုသည္ သူမ အေတြးျဖင့္ သူမ ရွက္ၿပဳံးေလး ၿပဳံးလိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ ပါးျပင္ေလး ႏွစ္ဖက္တြင္ ပန္းႏုေရာင္ေလးေတာင္ သန္းလို႔ သြားရ၏ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ အေတြးစေလးကို ရွက္စႏိုးေလး ျဖတ္လိုက္ၿပီး ေရဖလားေလးကို ေကာက္ကိုင္ကာ စည္ပိုင္းျပတ္အတြင္းမွ ေရကို ခပ္ကာ မ်က္ႏွာ သစ္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ တခြက္ခ်င္း ခပ္ၿပီး ခ်ိ ုးေနေတာ့၏ ။

ရင္ေမာင္ႏွင့္ သန္းႏုတို႔သည္ ဓနရွိန္ ဆန္စက္ဝန္းႀကီး အတြင္းတြင္ အတးေနထိုင္ၾကသည့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကသည္ ။ ရင္ေမာင္မွာ အသက္ ၂၀ ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး အေဝးသင္ တက္ေန၏ ။ သန္းႏုကေတာ့ ရွစ္တန္းႏွင့္ပင္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရၿပီး စက္ထဲတြင္ စပါးသယ္ တာလီမွတ္ စသျဖင့္ အလုပ္မ်ား လုပ္ေနခဲ့ရ၏ ။ ရင္ေမာင္ႏွင့္ သန္းႏုတို႔၏ မိဘမ်ား လက္ထက္ကထဲက ဓနရွိန္ ဆန္စက္ႀကီး၏ အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾက၏ ။ သန္းႏု ရွစ္တန္း ေရာက္ေသာ ႏွစ္တြင္ သန္းႏု၏ အေဖ မွာ စက္ညပ္လို႔ ေျခတဖက္ ျဖတ္ပစ္ခဲ့ရၿပီး စိတ္ေထာင္းေတာ့ ကိုယ္ေၾက ဆိုတာမ်ိ ုးလို ျဖစ္ၿပီး အရက္စြဲကာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသဆုံးသြားခဲ့သည္ ။ သန္းႏုတို႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္သာ ေလာကႀကီး အလည္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကေတာ့သည္ ။ ရင္ေမာင္သည္လည္း သန္းႏုႏွင့္ ဘာမွ မထူးပါ ။

ရင္ေမာင္၏ အေဖသည္လည္း စပါးထမ္းသည့္ အလုပ္သမားမ်ားကို ႀကီးၾကပ္ရင္း ကုန္းေဘာင္ ( ေရယာဥ္ႏွင့္ ေျပကမ္းပါးရွိ တံတားတို႔ကို ဆက္သြယ္ဖို႔ အရွက္ခင္းကာ တင္ထားသည့္ ပ်ဥ္ျပားႀကီးမ်ား ) ေပၚမွ ျပဳတ္က်ကာ ေရထဲက ငုတ္ျဖင့္ ေဆာင့္ၿပီး ရင္ေမာင္ ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးေသာ ႏွစ္တြင္ပင္ ကြယ္လြန္ ခဲ့ရ၏ ။ ရင္ေမာင္၏ အေဖ..သန္းႏု၏ အေဖ ႏွင့္ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးတို႔မွာ ဒီ ဓနရွိန္ စက္ဝန္းႀကီးအတြင္းတြင္ပင္ အတူေနထိုင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ အားေလွ်ာ္စြာ ရင္ေမာင္၏ အေဖ ႏွင့္ သန္းႏု၏ အေဖတို႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္တြင္ က်န္ရစ္ေသာ မိသားစုမ်ားကို စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီး က ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ကာ ထားခဲ့၏ ။ ရင္ေမာင္၏ မိခင္မွာ ရင္ေမာင္ ေလး ငါးႏွစ္သား ေလာက္ကပင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလရာ ရင္ေမာင္၏ ဖခင္ ကြယ္လြန္ ၿပီးသြားေသာ အခါတြင္ ရင္ေမာင္မွာ ေလာကႀကီး မွာ သူ တဦးတည္းသာ က်န္ရစ္ေလေတာ့သည္ ။

ရင္ေမာင္ကို စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးက သူ၏ စက္အိမ္ႀကီး ေနာက္ဖက္တြင္ ရွိေသာ အခန္းသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ေနထိုင္ေစခဲ့ၿပီး ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီး ျဖစ္ေသာ ရင္ေမာင္ကို စက္ထဲတြင္ စာေရး အလုပ္ ေပးခဲ့၏ ။ ရင္ေမာင္၏ ပညာသင္ စားရိတ္ကိုလည္း ေထာက္ပံ့၏ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးသည္ ရင္ေမာင္ကို တခါတရံတြင္ ဘဘႀကီးတို႔ ရန္ကုန္ ျပန္ရာတြင္လည္း ေခၚကာ သြားတတ္သည္ ။ ရင္ေမာင္ ဘြဲ႕ရလွ်င္ စက္ပိုင္ရွင္ဘဘႀကီးက ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္ေပးၿပီး ေခၚထားမည္ ဟုလည္း စက္ဝန္းတခုလုံးက သိၾကသည္ ။ စက္ပိုင္ရွင္ဘဘႀကီးတို႔တြင္ မိုးျမင့္ရွိန္ ဟူေသာ သားတေယာက္သာ ရွိ၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ရင္ေမာင္..သန္းႏုတို႔ႏွင့္ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္၏ ။ သို႔ရာတြင္ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ကိုးတန္းကို သုံးႏွစ္က်ၿပီး ေက်ာင္းမွ ထြက္ခဲ့ရသူ ျဖစ္၏ ။

တဦးတည္းေသာ သား ျဖစ္ၿပီး မိဘမ်ားက အလိုလိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ထင္ရာစိုးင္းေနေသာ လူငယ္တေယာက္ ျဖစ္၏ ။ ဓနရွိန္ဆန္စက္ႀကီးသည္ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕၏ ဆင္ေျခဖုံး ေခ်ာင္းကမ္းပါးေပၚတြင္ တည္ရွိ၏ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးမွာ ရန္ကုန္တြင္သာ အေနမ်ားသည္ ။ ရန္ကုန္တြင္ အျခား စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားရွိၿပီး စက္သို႔ လာေသာ အခါတြင္ ရန္ကုန္ႏွင့္ ေန႔ခ်င္းျပန္ ကားလမ္းေပါက္လွ်က္ ရွိေသာ ဆန္စက္ႀကီးမွာ ( ၃ )ရက္ထက္ ဘဘႀကီး သည္ ပိုၿပီး မေနပါ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးတို႔ လင္မယား ျပန္သြားလ််င္ ဘဘႀကီး၏ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ျဖစ္သည့္ အသက္ ( ၄၅)ႏွစ္ခန႔္ ရွိေသာ ဦးျမင့္မူသည္ ဆန္စက္ကို အုပ္ခ်ဳပ္စီမံ ခန႔္ခြဲလုပ္ကိုင္ရန္ က်န္ရစ္ခဲ့၏ ။

ဦးျမင့္မူမွာလည္း သူ၏ မိသားစုမ်ားမွာ ရန္ကုန္တြင္ ရွိၿပီး တခါတရံမွသာ လာတတ္၏ ။ ဦးျမင့္မူကေတာ့ ဆန္စက္မွ တဖဝါးမွ မခြာ ။ ရန္ကုန္ရွိ သူ၏ မိသားစုထံ ျပန္ခဲ၏ ။ ဦးျမင့္မူက စက္အိမ္ႀကီးမွာ ေန၏ ။ စက္သူေဌးဘဘႀကီး၏ တဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သူ မိုးျမင့္ရွိန္ကလည္း ဦးျမင့္မူကဲ့သို႔ပင္ မိသားစု ရွိရာ ရန္ကုန္သို႔ လိုက္မသြားဘဲ မိဘမ်ား မ်က္ကြယ္ ျဖစ္သည့္ ဆန္စက္တြင္သာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခဲ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ ဓနရွိန္ ဆန္စက္ဝန္း အတြင္းတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ စက္အိမ္ႀကီးတြင္ပင္ ဦးျမင့္မူႏွင့္အတူ ေနထိုင္၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ သူ၏ ဖခင္ႏွင့္ မိခင္တို႔ ဆန္စက္သို႔ လာေရာက္ျခင္း မရွိသည့္ေန႔ရက္မ်ားတြင္ အရက္ေလး တျမျမႏွင့္ ထင္ရာစိုင္းေနတတ္၏ ။ ဦးျမင့္မူကလည္း မိုးျမင့္ရွိန္ကို မေျပာရဲ မဆိုရဲ ။

မိုးျမင့္ရွိန္မွာ စက္ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီး၏ သား ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ ဦးျမင့္မူမွာလည္း စက္သူေဌးႀကီး မလာသည့္ေနံရက္မ်ားတြင္ ဆန္စက္မွာ ထင္ရာစိုင္းေနတတ္သူ ျဖစ္လို႔ပါ ..။ ဆန္စက္လုပ္ငန္းသည္ အလုပ္သမား အမ်ားအျပားျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရေသာ လုပ္ငန္း ျဖစ္ၿပီး စပါးသယ္ ဆန္အိတ္ထမ္း အလုပ္သမ မိန္းကေလးမ်ား ကလည္း ဆန္စက္တြင္ အမ်ားအျပား ရွိေန၏ ။ လူအမ်ိ ုးမ်ိ ုး စိတ္အေထြေထြ ဆိုတာမ်ိ ုးလို ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ ႀကဳံး႐ုန္းၿပီး အပင္ပန္းခံ အလုပ္လုပ္ေနသူ မိန္းကေလးမ်ား ရွိေနသကဲ့သို႔ စပါးကုန္သည္ ဆန္ကုန္သည္ ဆန္ပြဲစား စပါးပြဲစားမ်ားႏွင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလို ၾကည့္ေပါင္းၿပီး ဝမ္းဆက္ဖို႔ရေအာင္ ရွာေနသူ မိန္းကေလးမ်ားလည္း ရွိေန၏ ။ ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘယ္ မိန္းကေလးကိုမွ ခ်မ္းသာ မေပးပါ ။

သူတို႔၏ အရွိန္အဝါကို သုံးၿပီး လစ္ရင္ လစ္သလို ဆြဲစားတတ္၏ ။ ဆန္စက္ရွိ စပါးသယ္..ဆန္သယ္ မိန္းကေလးေတြထဲက တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ခ်စ္စရာေလးေတြဆို ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔က အလြတ္ ေပးခဲ၏ ။ ဒီေနရာတြင္ေတာ့ ရင္ေမာင္က သူတို႔ႏွင့္ ဆန႔္ကင်္ဖက္ ျဖစ္၏ ။ ႐ိုးသား၏ ။ ႀကိဳးစယး၏ ။ ေနာက္ၿပီး ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးကလည္း ယုံၾကည္စိတ္ခ်ၿပီး ေျမႇာက္စား ထားသျဖင့္ ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔က ရင္ေမာင္ကို နဲနဲ ရွိန္၏ ။ သူတို႔ဂြင္မ်ားကို ရင္ေမာင္ကို ေရွာင္ၿပီး လႈပ္ရွားၾကရ၏ ။ ရင္ေမာင္ကိုလည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးက တခ်က္ေလးမွ ၾကည့္လို႔ မရ ။ ဒါေပမယ့္ သြားၿပီး မထိရဲ ။ ရင္ေမာင္ကို ထိလွ်င္ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရေပ မည္ ။

ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ဆန္စက္ထဲတြင္ အလုပ္ဆင္းေနေသာ မိန္းကေလး ေျမာက္မ်ားစြာထဲတြင္ သန္းႏုသည္ အေခ်ာဆုံး အလွဆုံး ျဖစ္၏ ။ သန္းႏုကို ၾကည့္ၿပီး မိုးျမင့္ရွိန္က အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖင့္ ျဖစ္ ေနသလို ဦးျမင့္မူကလည္း သန္းႏုကို ၾကည့္ကာ မိုးျမင့္ရွိန္ မသိေအာင္ အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖစ္ေန၏ ။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သန္းႏုကို မထိရဲပါ ။ သူမသည္ ရင္ေမာင္ႏွင့္ သမီးရည္းစား ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကသည္ကို ဆန္စက္တဝန္းလုံး တခုလုံးက သိထားၾကသလို ဦးျမင့္မူ ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလဲ သိထားၾက၏ ။ ထို႔အျပင္ သန္းႏုသည္လည္း စက္ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီး၏ အေရးေပးထားေသာ သူ တဆယာက္လည္း ျဖစ္ေနလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သန္းႏု ကို မထိရဲ ..။

အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖင့္သာ ၾကည့္ရင္း အလစ္ကို ေစာင့္ေနၾက၏ ။ ေရခ်ိ ုးလို႔ ၿပီးသြားေသာ သန္းႏုက သူမ၏ ခါးေလးကို ကုန္းၿပီး ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္ေလး၏ ေအာက္နားစေလးကို ေပါင္လည္ မေရာက္တေရာက္ ေလာက္အထိ တင္ကာ ေရွ႕သို႔ လုံးကာ ယူလိုက္ၿပီး သူမ၏ လက္ေလး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေရညႇစ္လိုက္၏ ။ ထမိန္ ေအာက္နားကို သူမ၏ ေပါင္လည္ ေလာက္အထိ လိပ္ကာ တင္ထားသျဖင့္ ျဖဴေဖြး တုတ္ခဲ ေတာင့္တင္းလွေသာ သူမ၏ ေပါင္သားႀကီး ႏွစ္လုံးမွာ တပ္မက္ဖြယ္ ျဖစ္ေန၏ ။ သူမသည္ ခါးကုန္းၿပီး ထမိန္ ေအာက္နားစ ကို ေရညႇစ္ေနသည္ ျဖစ္လို႔ သူမ၏ တင္သား လုံးလုံးတစ္တစ္ႀကီးမ်ားမွာ ေရေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲ စိုေနေသာ ေရလဲထမိန္ပါးေလးတြင္ အတိုင္းသားကပ္လွ်က္ ခါးကုန္းထားသျဖင့္ ပိုလို႔ ကားစြင့္ အိစက္ကာ မက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလွ၏ ။

မို႔ေမာက္ ဝင္းဝါခ်က္ ရွိေနေသာ သန္းႏု၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္ေလး အတြင္းမွျပည့္အန္ကာ ထြက္ေနေတာ့၏ ။ သူမ၏ ေဘးဖက္တြင္ ေရွ႕ဖက္ ခပ္ေစာင္းေစာင္း ေနရာေလးမွာမတ္တပ္ရပ္ကာ သူမကို ၾကည့္ေနမိေသာ မိုးျမင့္ရွိန္ သည္ တံေတြး တခ်က္ ၿမိဳခ်ကာ အံတခ်က္ ႀကိတ္လိုက္၏ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ရင္လ်ားထားေသာ ေရလဲ ထမိန္ေလး၏ ေအာက္နားစကို ေရညႇစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ေဘးတဖက္တခ်က္ ဆီသို႔ ခ်ကာ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ေလာက္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေရခါလိုက္ရာ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တသိမ့္သိမ့္ခါ သြားရသည့္ နည္းတူ သူမ၏ တင္သားႀကီးမ်ားႏွင့္ ႏို႔ႀကီးမ်ားမွာလည္း သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ၿငိမ္သြားရသည့္ တိုင္ေအာင္ မၿငိမ္ေသးဘဲ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္မွ် တုန္ကာ ေနေသး၏ ။

သူမႏွင့္ ဆယ္ေပ အကြာအေဝး မွ်သာ ရွိေသာ ဇီဇဝါ ၿခဳံေလး၏ တဖက္မွ မတ္တပ္ရပ္ကာ ၾကည့္ေနေသာ မိုးျမင့္ဂွိန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားရွိ လီးႀကီးမွာ သန္းႏုကို ၾကည့္ေနလ််က္မွ မာေတာင္လာခဲ့႐ုံ တင္ မက တဆတ္ဆတ္ပင္ ျဖစ္လို႔ လာရေတာ့သည္ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေရခါၿပီးသည္ႏွင့္ ေရစည္ေဘးရွိ သရက္ပင္ေလး ေျခရင္းနားရွိ ကိုင္းတက္ကေလး ၾကားတြင္ တင္ကာထားေသာ သူမ၏ ထမိန္ေလးကို လွမ္းယူကာ လဲၿပီး ဝတ္လိုက္၏ ။

ပန္းၿခဳံတဖက္ရွိ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ အသာအယာပင္ ထြက္လို႔ လာခဲ့ၿပီး သန္းႏု ရွိရာေနရာႏွင့္ ဝါးႏွစ္႐ိုက္ေလာက္ လြန္လာေသာ ေနရာက်မွ ျပင္းထန္ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေတာက္တခ်က္ကို ေခါက္လိုက္ၿပီး ” ထြီ” ကနဲေနေအာင္ တံေတြး တခ်က္ကို ေထြးလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ တင္းမာေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ဆက္ ေလွ်ာက္သြားသည္ ။ ဒီေန႔ စက္သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ႏွင့္ ဇနီးတို႔ ေန႔လည္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ၾကမည္ ျဖစ္သည္ ။ သန္းႏု၏ အေမကို တရားစခန္း ( ၁၀ ) ရက္စခန္း ဝင္ရန္ ရန္ကုန္သို႔ ေခၚသြားမည္ ျဖစ္ၿပီး ရင္ေမာင္ကိုလည္း ဆန္စက္အတြက္ စက္ပစၥည္း အခ်ိ ု႔ ဝယ္ရန္ သူေဌးႀကီးက ရန္ကုန္သို႔ ေခၚသြား၏ ။

ရင္ေမာင္ကေတာ့ ညေန ( ၆ )နာရီေလာက္ ျပန္ေရာက္မည္ ။ သန္းႏုႏွင့္ အေဖၚေနရန္အတြက္ ကူလီေခါင္း သာစိန္၏ မိန္းမ ခင္လွကို သန္းႏုႏွင့္ သြားအိပ္ရန္ႏွင့္ သားသမီး မရွိေသာ ကူလီေခါင္း သာစိန္တို႔ လင္မယားကို ဇနီးျဖစ္သူ ခင္လွက သန္းႏု၏ အေမ ျပန္မေရာက္မခ်င္း သန္းႏုႏွင့္ အတူေနၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားရန္ႏွင့္ သာစိန္ကေတာ့ စက္အိမ္ႀကီးတြင္ပင္ ဦးျမင့္မူ ..မိုးျမင့္ရွိန္ ..ရင္ေမာင္တို႔ႏွင့္ အတူ လာစားရန္ သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္က စီစဥ္ေပးခဲ့၏ ။ သန္းႏုကိုလည္း မုံ႔ဖိုးေပးခဲ့၏ ။ စက္သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္တို႔သည္ မနက္စာ စားၿပီး ေန႔လည္ ၁၂နာရီ ေလာက္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္သြားၾကသည္ႏွင့္ ( ၃ )ရက္ေလာက္ ေအာင့္ေနၾကရေသာ ဦးျမင့္မူ ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔သည္ အရက္ဝိုင္း စၾကေတာ့၏ ။

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ ေန႔စဥ္ ဆိုသလို အျမမဲပင္ ေသာက္ေနက် ျဖစ္သည္ ။ အရက္ဝိုင္းေလး အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္ အရက္မူးေတာ့ ကြၽဲခိုးေပၚ ဆိုတာမ်ိ ုးလို မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ ရင္တြင္းမွ သန္းႏုႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခံစားခ်က္တို႔ကို ပြင့္အန္ ထြက္လာေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္ ထံမွ စကားမ်ား ၾကားရကာစက သန္းႏုကို အလစ္ေခ်ာင္းေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ စိတ္ထဲတြင္ တင္းကနဲ ျဖစ္သြားခဲ့ရေသာ္လည္း အေတြ႕အႀကဳံ ရင့္က်က္ေသာ မဟုတ္တာ လုပ္တာကို အသားက်ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ဦးျမင့္မူက အိေျႏၵ မပိက္ ငါးခူၿပဳံးေလးျဖင့္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ စကားမ်ားကို နားေထာင္ေပး၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္ စကားမ်ား အရ အကြက္ဝင္ လာၿပီ ျဖစ္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္လည္း ဦးျမင့္မူ က စကား ဝင္ေထာက္ကာ ေျမႇာက္ေပးလိုက္ေသး၏ ။

မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏုတ္ဖ်ားက ပြင့္အန္လာေသာ စကားသံမ်ား ရပ္စဲသြားသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ အားကိုးဖြယ္ရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ သူ၏ ဟန္ပန္ ပုံစံကို ေျပာင္းၿပီး ထိုင္ရာက ထလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ လက္တဖက္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္ ၏ ပုခုံး တဖက္ကို ခပ္သာသာေလး ကိုင္လိုက္၏ ။ ” မင္းရဲ႕ စကားေတြ ဦးေလး ၾကားရေတာ့ ဦးေလး စိတ္မေကာင္းပါဘူး..ေမာင္မိုးရာ…ဒီစက္မွာ သူေဌးႀကီးရဲ႕ တဦးတည္းေသာ သားက ဟိုဟာ မလုပ္ရဲ ဒီဟာ မလုပ္ရဲနဲ႔ ေၾကာက္လန႔္ေနရတာလဲ ဦးေလး မင္းဖက္က မခံခ်င္ဘူးကြာ…” ” ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ဘယ္လို လုပ္မွာလဲ..ဦးေလးရ…”

” ေအးကြာ..မင္းနဲ႔ ဦးေလးနဲ႔ ဆိုတာက ေသြးမေတာ္လို႔သာ ေဆြမ်ိ ုး မေတာ္ၾကတာပါ ..တကယ္ေတာ့ မင္းနဲ႔ ဦးဟာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္း ဟုတ္တယ္…ညီအကိုဆိုလည္း ဟုတ္တယ္ ..ဒီလို သံေယာဇဥ္ နဲ႔ ေနလာၾကတာ မဟုတ္လား …” ” ဟုတ္ပါတယ္ ဦးေလးရယ္ ..က်ေနာ္က ဦးေလးကို ကိုယ့္ဦးေလး အရင္းလိုဘဲ သေဘာထားတာပါ ..” ေစာေစာက ၿပဳံး ၿပဳံး ၿပဳံး ၿပဳံး အားတက္သေရာ ေျပာေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာသည္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ စကား ဆုံးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလိုပင္ တည္ကာ သြားသည္ ။

ၿပီးေတာ့ တေျဖးေျဖး အိုကာသြားၿပီး မ်က္ေမွာင္ေလးပင္ ထပ္လို႔ ႀကဳံ႕ကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနၾကေသာ စက္အိမ္ႀကီး အေပၚထပ္ လသာေဆာင္မွေနၿပီး ဦးျမင့္မူသည္ အေဝးသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ သူ၏ ႏုတ္ဖ်ားမွ စကားတို႔သည္ တလုံးခ်င္း ထြက္ေပၚကာ လာေတာ့၏ ။ ” ဦး မင္း ကို ကူ ညီ ပါ့ မယ္ …” ” ဝမ္းသာလိုက္တာ ဦးေလးရယ္..က်ေနာ္က ေနာက္ေၾကာင္း ကိစၥဘဲ လန႔္တာပါ …” ” ဒါေတြ အတြက္ ဘာမွ မပူေနပါနဲ႔ေတာ့ကြာ ..ဦးေလး စီစဥ္ရင္ အားလုံး အဆင္ေျပ သြားရမွာေပါ့ကြာ..အင္း..ဒါေပမယ့္…” ဦးျမင့္မူက သူ၏ ဟကားကို ရပ္ကာ အိုမင္း ညိဳေမွာင္လို႔ ေနေသာ မ်က္ႏွာထားကို လုပ္လ်က္ အေဝးသို႔ လွမ္းကာ ၾကည့္ေနျပန္၏ ။ ” ဒါ….ဒါေပမယ့္..ဘာျဖစ္လဲ..ဦးေလး . . ”

” ဦးေလး မွာလည္း စိတ္မအား လူမအားနဲ႔ အခက္အခဲ အက်ဥ္းအၾကပ္ တခုက ရွိေနတယ္ကြာ…” ” ဘယ္လို အခက္အခဲလဲ ဦးေလး ..က်ေနာ္ ကူညီလို႔ရရင္ ကူညီမယ္ေလ ..” ” ဦးေလးလဲ မင္းကိုဘဲ အားကိုးတႀကီးနဲ႔ အကူအညီ ေတာင္းမလို႔ပါကြာ…” ခ်က္ခ်င္းပင္ ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာမွာ အားတက္သေရာ ျဖစ္သြားခဲ့ရာမွ တဖန္ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ျပန္ၿပီး အိုစာညႇိဳး သြားျပန္သည္ ။ ၿပီးေတာ့မွ စကားကို ျပန္ဆက္၏ ။ ” ဦးေလး အကူအညီေတာင္းဖို႔ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခု မင္းရဲ႕ ကိစၥကို ဦးေလး ကူညီမယ္လို႔ ဂတိေပးၿပီးမွ ဦးေလးရဲ႕ အခက္အခဲကို မင္းကို အကူအညီေတာင္းမယ္ ဆိုရင္ အေပးအယူ သေဘာမ်ိ ုးမ်ား ….” ” ဟာ..ဦးေလးကလည္း ဗ်ာ . .ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး …ကိုယ့္လူ အရင္းအခ်ာလို က်ေနာ့္ကို သေဘာထားပါဗ်ာ ..တစိမ္းဆန္ဆန္ သေဘာမထားပါနဲ႔ ..ေျပာစရာ ရွိတာသာ ေျပာပါ ..ဦးေလးရာ…”

” ကဲယယမင္းက ေျပာဆိုေတာ့လည္း ဦးေလးက ေျပာရတာေပါ့ ..ဒီလိုကြာ ..ဦးေလးဟာ မင္းတို႔ မိသားစု အတြက္ မင္းအေဖရဲ႕ ကိုယ္စား ဒီ ဆန္စက္ႀကီးကို စီမံခန္ံခြဲၿပီး လုပ္ေပးခဲ့တာ မင္းတို႔ ငယ္ငယ္ထဲကဘဲေနာ္…” ” ဟုတ္ပါတယ္..ဦးေလး…” ” ေအး..ဒီ ကာလေတြမွာ ဒီ ဆန္စက္လုပ္ငန္း အဆင္ေျပဖို႔ ဘြိဳင္လာကိစၥတို႔ ဌာနကိစၥတို႔ အဝယ္ဒိုင္ကိစၥတို႔ ေနာက္ၿပီး ရပ္ေရး႐ြာေရးက အစ အားလုံးမွာ ဦးေလးက အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အယ္ ေဖၚလို႔ မရတဲ့ ကုန္က်စားရိတ္ေတြ ရွိလာခဲ့တယ္ကြာ…” ” ဟုတ္ကဲ့..ဦးေလး …” ” အဲဒီ ကုန္က်စားရိတ္ေတြဟာ အမယ္ေဖၚမရေတာ့လည္း ဦးေလး စာရင္း တင္လို႔ မရဘူးကြာ …ေနာက္ၿပီး ဒီ ကုန္က်စားရိတ္ေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ပမဏ မ်ားလာၿပီး ဦးေလးရဲ႕ အေပၚမွာ ဝန္ထုတ္ ဝန္ပိုး ျဖစ္လာခဲ့ရတာေပါ့…” ” အဲဒီ ဟာေတြကို အေဖက စာရင္းရွင္းရွင္း ေပးတယ္ မို႔လား..ဦးေလးရ…”

” မင္းလည္း သိသားဘဲကြာ..စာရင္း တင္လို႔ ရတာေတာ့ မင္းအေဖက စာရင္း ရွင္းေပးပါတယ္ ..စာရင္း တင္မရေတာ့ ဦးေလးမွာ လာၿပီး ပိေနေတာ့တာေပါ့..” ” ကဲ..ဦးေလး ..ေငြ ဘယ္ေလာက္ကို က်ေနာ္ ဘယ္လို လုပ္ေပးရမယ္ ဆိုတာကိုသာ ေျပာပါေတာ့ ဦးေလးရာ…” ” အင္း..ႏွစ္ေတြကလဲ ၾကာလာၿပီ ဆိုေတာ့ အားလုံး ( ၁၂ ) သိန္း ေလာက္ ရွိၿပီေပါ့ ..အဲဒါကို မင္း ကူညီမယ္ ဆိုရင္ ငါ့တူ ရဲ႕ အသုံးစားရိတ္ အျဖစ္ ျပေပးဖို႔ပါဘဲ ..ဒါ ..ဒါေနာ္ ..ဦးေလးက မင္းကို မျဖစ္မေန ကူညီရမယ္ မေျပာပါဘူး …မင္း မကူညီႏိုင္လည္း ဦးေလး ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး ..ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႔မွေတာ့ မေျပာနဲ႔ေပါ့ကြာ …” ” က်ေနာ္ ကူညီပါမယ္..ဦးေလး ..” ” အင္း..မင္းရဲ႕ စကား ၾကားရတာ ဝမ္းသာစရာပါဘဲကြာ..ကဲ..မင္းကိစၥလည္း ေအာင္ျမင္ၿပီ လို႔သာ မွတ္ေပေတာ့ ငါ့တူေရ…” သန္းႏု ေရခ်ိ ုးအၿပီး သနပ္ခါးလူးေနေတာ့ စက္ထဲက နာရီ သံေခ်ာင္း ( ၄ ) ခ်က္ ေခါက္သံ ၾကားလိုက္ရ၏ ။ ညေန ( ၄ ) နာရီ ရွိေပၿပီ ။

သန္းႏု တေယာက္ သနပ္ခါး လိမ္း အဝတ္အစားလဲၿပီး အိမ္ေရွ႕တြင္ ထြက္ၿပီး ခဏ ထိုင္ေနိုက္၏ ။ ေစာေသးလို႔ အမခင္လွ မေရာက္ေသး ။ ထမင္းကလဲ မဆာေသးလို႔ အမခင္လွ လာမွဘဲ စားေတာ့မည္ ။ ဒီေန႔ သန္းႏုတို႔ အလုပ္သမား အဖြဲ႕ တခုလုံး စပါးျပတ္သြားလို႔ ညေန ( ၃ ) နာရီႏွင့္ အလုပ္ သိမ္းၾက၏ ။ သန္းႏု အိမ္ေရွ႕တြင္ ထိုင္ကာ ရွိေသးသည္ ။ အိမ္ေရွ႕သို႔ ကိုသာစိန္ ေရာက္လာ၏ ။ ” သန္းႏုေရ..သန္းႏု …” ” ရွင္..က်မ ဒီမွာ ရွိတယ္ ..ဦးေလး..လာေလ …” ” ေအး..ငါ အိမ္ထဲ မဝင္ေတာ့ဘူးဟာ ..ရင္ေမာင္က ေန႔ခင္းက ရန္ကုန္ မသြားခင္ မွာသြားလို႔ဟ…” ” ဘာမ်ားလဲ..ဦးေလးရ ..”

” ေအာ္..သူ႔အခန္းကို နင့္ကို ရွင္းထားေပးဖို႔နဲ႔ မီးိုးထိုးဖို႔ အဝတ္အစားေတြလည္း သူ႔အခန္းမွာ သြားၿပီး ယူထားဖို႔ပါ ..အဲဒါ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးက ရင္ေမာင့္ အခန္းေသာ့ ေပးလိုက္တယ္…ေရာ့…” ” ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး..က်မ ခုပဲ သြားလိုက္ပါ့မယ္..အကိုရင္ေမာင္ကလဲ သူနဲ႔ ေန႔ခင္းက ေတြ႕သားနဲ႔ လူကိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာဘူး ..ႏို႔မို႔ ေန႔ခင္းထဲက တခါထဲ ယူလာခဲ့တာေပါ့..” ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုသာစိန္ရဲ႕ လက္ထဲမွ ေသာ့ကို သန္းႏု လွမ္းယူလိုက္၏ ။ ” ရင္ေမာင္က နင့္ကို အားနာလို႔ မေျပာခဲ့တာေနမွာေပါ့ဟာ..” သန္းႏုကို ေသာ့ေပးၿပီး ေက်ာခိုင္းကာ ထြက္သြားေသာ ကိုသာစိန္က သန္းႏုကို ေျပာသြားေသး၏ ။ ” ဟုတ္မွာပါ..အကိုရင္ေမာင္က သိပ္ၿပီး အားနာတာ အရင္ကလည္း သန္းႏု အားတဲ့ရက္..အတင္း သြားယူမွ မီးအိုးတိုက္ဖို႔ အဝတ္အစားေတြကို ေပးတာ ..။ သန္းႏုက အိမ္ေရွ႕တံခါးေလး ပိတ္ၿပီး စက္အိမ္ႀကီး ဖက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္ ။

စက္အိမ္ႀကီးနား ေရာက္ေတာ့ သန္းႏုက အိမ္ႀကီး၏ အေပၚထပ္ လသာေဆာင္သို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေလ၏ ။ ခါတိုင္း ဒီ အခ်ိန္ဆို ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးနဲ႔မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ လသာေဆာင္မွာ ထိုင္ၿပီး အရက္ေသာက္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္ ။ ဒီေန႔ ဘယ္သူမွ မရွိ ။ ဒီတေခါက္ စက္သူေဌး ဘဘႀကီး လာသြားတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အပိုးက်ိ ုးသြားပုံရ၏ ။ ရင္ေမာင္ေနရာ စက္အိမ္ႀကီး၏ ေနာက္ဖက္ရွိ အခန္းသို႔ သန္းႏုက အိမ္ေဘးရွိ အုတ္ခဲေလးမ်ား ခင္းထားေသာ လမ္းအတိုင္း အိမ္ႀကီးကို ပတ္ၿပီး ဝင္လာခဲ့၏ ။ ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲသို႔ ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္သည္ ။

ရင္ေမာင္၏ အခန္းထဲတြင္ ရွိေသာ မီးလုံးမွာ လင္းလွ်က္ ရွိသည္ ။ အခန္းထဲတြင္ ရင္ေမာင္ အိပ္ေသာ ကုတင္ေလးေပၚမွာ အဝတ္အစားႏွင့္ စာအုပ္ေတြ ျပန႔္ႀကဲလို႔ေန၏ ။ ခါတိုင္း ဒီလို မဟုတ္ ။ အကိုရင္ေမာင္က သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္၏ ။ ဒီတခါ ဘယ္လို ျဖစ္သည္ မသိ ။ ကုတင္ေပၚတြင္ ရႈပ္ပြကာ ေနသည္ ။ သူ ေန႔ခင္းက ဘဘႀကီးတို႔ႏွင့္ ရန္ကုန္သို႔ လိုက္မ သြားမီ ပစၥည္းတခုခု ရွာလို႔ ပြသြားတာဘဲ ျဖစ္မည္ ။ ရွင္းခ်ိန္ မရေတာ့လို႔ သူမကို ရွင္းခိုင္း ထားခဲ့တာဘဲ ဟု သန္းႏု ေတြးလိုက္၏ ။ ရင္ေမာင္၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ရႈပ္ပြေနေသာ စာအုပ္ႏွင့္ အဝတ္အစားမ်ားကို ရွင္းရန္ ရင္ေမာင္ အိပ္ေသာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တင္ပုလြဲေလး ဝင္ကာ ထိုင္လိုက္၏ ။ လူပ်ိ ုေလး အိပ္ေသာ ကုတင္ေပၚသို႔ ဝင္ၿပီး ထိုင္လိုက္ေသာ အပ်ိ ုေလး သန္းႏုမွာ ရင္ထဲတြင္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္လို႔ သြားရေသးသည္ ။

ခါတိုင္း သန္းႏုလာလွ်င္ အိပ္ခန္းဝမွာပင္ေကာ ေျပာစရာ ေျပာ ယူစရာယူၿပီး ျပန္သြားခဲ့သည္ပင္ ..။ အခုလို ရင္ေမာင္၏ အခန္းထဲသို႔ မဝင္ ။ ကုတင္ေပၚမွာပင္ ထိုင္ရန္ ေဝးေရာေပါ့ ။ သန္းႏု ရွက္ၿပဳံးေလး ၿပဳံးလိုက္မိေသး ၏ ။ ကုတင္ေပၚသို႔ တင္ပုလႊဲေလး ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚရွိ အဝတ္အစားမ်ားကို တထည္ခ်င္း ေခါက္ကာ ထပ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးရွိ ရင္ေမာင္၏ စာၾကည့္စားပြဲေပၚသို႔တင္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚရွိ ရင္ေမာင္၏ အေဝးသင္ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ဗလာစာအုပ္မ်ားကို ေကာက္ကာ ထပ္ေန၏ .။ၿပီးေတာ့မွ သန္းႏုသည္ စာအု္ပမ်ားကိုကုတင္ေဘးတြင္ ကပ္ရက္ရွိေနေသာ စားပြဲေပၚသို႔ တင္လိုက္ျပန္သည္ ။ ကုတင္ေပၚတြင္ ဘာမွ ရွိမေနေတာ့ပါ ။

” ေဟာ…” ကုတင္၏ ေခါင္းရင္းဖက္တြင္ ႐ြဲ႕ေစာင္းလို႔ ေနေသာ ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ စာအုပ္တအုပ္ ေဒါင့္စြန္းေလး ထြက္ကာေနတာကို သန္းႏု ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တြဲေလာင္းခ်ကာထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကုတင္ေပၚကို ဆြဲလို႔ တင္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ပုုဆစ္တုပ္လို႔ ထိုင္ကာ စာအုပ္ေလးကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္၏ ။ ” ဟင္ …” သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ၾကက္သီးေလးမ်ားပင္ ထသြားရ၏ ။

ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးကို သူမ၏ လက္ကေလးအတြင္း ကိုင္လို႔ထားေသာ စာအုပ္ေလး ေပၚသို႔ စူးစိုက္ကာ ၾကည့္ေနရင္းမွ သန္းႏုသည္ မလုံမလဲ ျပာျပာသလဲျဖင့္ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးကို ဘာ္ညာလွည့္ၿပီး သူမ၏ မ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္းေလးမ်ားကို ဝင့္ကာ အခန္းတြင္း ေဘးဘီသို႔ ၾကည့္လိုက္ေသး၏ ။ ၿပီးမွ သူမသည္ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို သူမ၏ လက္ကေလး အတြင္းတြင္ ကိုင္လို႔ထားေသာ စာအုပ္ေလးထံသို႔ ျပန္ပို႔လိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ လက္အတြင္းမွ စာအုပ္ေလး၏ မ်က္ႏွာစာတြင္ ေယာက်္ားႀကီး တေယာက္၏ လီးႀကီးကို အနီးကပ္ ႐ိုက္လို႔ထားေသာ ေရာင္စုံပုံ ျဖစ္ၿပီး ထိုလီးႀကီးမွာ ထိပ္ဖူးႀကီး တခုလုံး ၿပဲလန္ေနၿပီးထိပ္ဖူးႀကီးမွာ နီရဲလို႔ ေန၏ ။ လီးတန္ႀကီး တခုလုံးမွာ မာေတာင္လို႔ ေနၿပီး လီးတန္ႀကီး ပတ္လည္တြင္ အေၾကာမ်ား အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထၿပီး ဖုထစ္ေန၏ ။ ဓါတ္ပုံ၏ ရွင္းလင္း ျပတ္သားမႈေၾကာင့္ လီးႀကီး ထိပ္ရွိ အေပါက္ကေလးပင္ ျမင္ေတြ႕ေနရ၏ ။

သန္းႏုသည္ ေခတၱမွ် စိုက္ကာ ၾကည့္လိုက္မိၿပီးသည္ႏွင့္ စာအုပ္ေလးကို ကိုင္ထားေသာ သူမ၏ လက္ကေလးမ်ားမွာ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္လာ၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်င္ဝန္းေလးမ်ားထဲတြင္အရည္ေလးမ်ား လဲ့လာကာ သူမ၏ ႏွာသီးဖ်ားေလးသည္လည္း ပန္းႏုေရာင္ သန္းကာ လာေတာ့၏ ။ လက္ထဲမွ စာအုပ္ေလးကို သန္းႏုသည္ ေနာက္တ႐ြက္ လွန္လိုက္၏ ။ မ်က္ႏွာဖုံး အတြင္းဖက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေစာေစာက မ်က္ႏွာဖုံးတြင္ ေဖၚျပခဲ့ေသာ ဧရာမ လီးႀကီး၏ ၿပဲလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို လက္ေလးတဖက္က ကိုင္ၿပီး လီးႀကီး၏ ထိပ္ရွိ အေပါက္ေလးေနရာကို လွာတခုက လ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ တို႔ထိေနပုံ ျဖစ္၏ ။ လီးႀကီးႏွင့္ လ်ာဖ်ားတို႔ႏွင့္ လီးတန္ႀကီး ေပၚတြင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ကေလးတို႔သာ ပါေသာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ပုံ ျဖစ္၏ ။

ထိုစာမ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ကပၸလီႀကီး တေယာက္၏ လီးႀကီးကို အသား ျဖဴျဖဴ အဂၤလိပ္မေလးက စုတ္ေပးေနေသာ ပုံ ျဖစ္ၿပီး ကပၸလီႀကီးက မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အဂၤလိပ္မေလးမွာ ဒူးေထာက္ရက္သားေလး ျဖစ္၏ ။ သန္းႏုသည္ တုန္ေနေသာ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ စာအုပ္ကို ေနာက္ထပ္ တမ်က္ႏွာ လွန္လိုက္ျပန္၏ ။ ထို စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ပက္လက္လွနေနေသာ အဂၤလိပ္မေလးက ေပါင္ႏွစ္လုံး ကားကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကာၿဖဲေပးၿပီး က်န္လက္တဖက္က ေစာေစာက လီးႀကီးကို ဆြဲၿပီး သူမၿဖဲထားေသာ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတံထားေသာ ပုံ ျဖစ္၏ ။

ထို စာမ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ အဂၤလိပ္မေလး၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ဧရာမလီးႀကီးက တဝက္မွ် စိုက္လို႔ ဝင္ေနၿပီး ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ လီးတန္ႀကီး ေဘးတြင္ ကပ္ညိၿပီး ခြက္ဝင္ေနပုံကို အနီးကပ္ လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္တို႔သာ ပါေသာ ပုံႀကီး ခ်ဲ႕ကာ ႐ိုက္ထားေသာ ပုံ ျဖစ္၏ ။ ဆက္လက္ၿပီး သန္းႏုသည္ စာအုပ္ေလးကို တ႐ြက္ခ်င္းလွန္လို႔ တေျဖးေျဖးခ်င္းၾကည့္လို႔သြားရာ ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ကပၸလီႀကီးႏွင့္ အဂၤလိပ္မေလးတို႔ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လိုးေနၾကပုံကို ႐ိုက္ ထားၿပီး ထို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ လိုးေနၾကပုံမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ေတာ့လိုးေနၾကေသာ ပုံစံအရ ျဖစ္ေပၚလို႔ေနေသာ လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးတို႔သာ ပါေသာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ ေရာင္စုံပုံ ..အနီးကပ္ ပုံမ်ားျဖင့္ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ႐ိုက္ကာ ျပထားေသာ ပုံမ်ား ျဖစ္သည္ ။

အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးေသာ ေယာက်္ားတေယာက္၏ လီးကို တခါဘူးကမွ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ဘူးေသာ အသက္ ( ၁၉ ) ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွီေသးသည့္ အပ်ိ ုမေလး သန္းႏုသည္ ေျပာင္ေျမာက္လွေသာ ဓါတ္ ပုံထဲက လီးႀကီးကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ အနီးကပ္ ျမင္ရသည့္အျပင္ ထိုလီးႀကီး၏ စြမ္းေဆာင္ လႈပ္ရွားပုံကိုပါ အဆင့္ဆင့္ ေတြ႕ျမင္ရသည္ ျဖစ္လို႔ သန္းးႏု၏ အစိမ္းသက္သက္ ျဖစ္ေနေသးေသာအေသြးအသား တို႔သည္ အထိန္းအကြပ္မဲ့ လႈပ္ရွားလို႔ လာၾကေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ မ်က္ႏွာေလး တခုလုံးတြင္ အနီေရာင္ သန္းလာသကဲ့သို႔ သူမ၏ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေလးမ်ားသည္လည္း ေျခာက္ေသြ႕လာသည္ ျဖစ္လို႔ မၾကာခဏလည္း တံေတြးမ်ား ၿမိဳ ခ်ေနရ၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းမွလည္း မည္သို႔ ျဖစ္သည္ကို သူမဘာသာ အမည္တပ္ၿပီး မေျပာႏိုင္ေသာ ခံစားခ်က္ တမ်ိ ုး ျဖစ္ေပၚလို႔ လာေတာ့၏ ။

သန္းႏု၏ ႏွာသီးဖ်ားေလးမွ အသက္ရႈသြင္းသံ..ျပန္ထြက္သံတို႔သည္ သူမဘာသာပင္ ၾကားလာရသည္ထိ ျပင္းထန္လာၾက၏ ။ စာအုပ္ေလး၏ ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ အရည္မ်ားျဖင့္ စို႐ႊဲ တင္းေျပာင္ေနေသာ ဧရာမ လီးတန္ႀကီးကို လက္ေလးတဖက္က ဆုပ္ကိုင္လို႔ထားၿပီး ထိုလီးႀကီး၏ ၿပဲလန္ေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီး ထိပ္မွ ပ်စ္ခဲေသာ အျဖဴေရာင္ အရည္မ်ား ပန္းလို႔ ထြက္ေနပုံပင္ ျဖစ္၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ စစ္ကနဲ တခ်က္ ျဖစ္လို႔သြားၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံသည္လည္း တင္းကနဲ တခ်က္ ျဖစ္လို႔သြားရ၏ ။ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ရာေပၚတြင္ ပုဆစ္တုပ္ကာ ထိုင္ေနရာမွသူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို အိပ္ရာေပၚသို႔ ခ်ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ဒူးေလးတဖက္ကို ေထာင္လိုက္ကာေပါင္ၾကားသို႔ သူမ၏ လက္ေလးတဖက္သည္ ဝင္လို႔သြားသည္ ။

ၿပီးေတာ့ သန္ဒႏုသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကို ထမိန္ေလး ေပၚမွပင္ အသာ လက္ကေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးလိုက္၏ ။ ေသြးသားမ်ား ဆူပြက္လို႔ ေနေသာ အခ်ိန္အခါတြင္အာ႐ုံေၾကာ အာ႐ုံ ခံစားမႈမ်ား၏ အဓိကေနရာေလးသည္ ထႂကြေနေသာ ေသြးသားမ်ားေၾကာင့္ လႈပ္ရွား ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္မ်ား အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚကာ ခံစားေနရခ်ိန္တြင္ တစုံတခုက ထိုေနရာေလးကို လာေရာက္ ထိေတြ႕မိၿပီး ထိေတြ႕ေသာ အရာကလည္း ရပ္တည္မေနဘဲ ေ႐ြ႕လ်ားကာ ပြတ္ေပးေနေတာ့ သာယာမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရေတာ့၏ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထမိန္ေပၚမွပင္ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးေနရင္းက အရသာမ်ား ေတြ႕ကာ ေန၏ ။ သူမ၏ က်န္ လက္အတြင္းမွ ဓါတ္ပုံစာအုပ္ကိုလည္း သူမသည္ လႊတ္မခ်ေသးဘဲ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားက အာသာ တငမ္းငမ္းျဖင့္ ၾကည့္ေနလွ်က္ပင္ ရွိေနေသး၏ ။

ခဏမွ် ၾကာသြားေသာ အခါတြင္ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထမိန္ေပၚမွ ပြတ္လို႔ေပးေနေသာ သူမ၏ လက္ကေလးသည္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း တည့္တည့္တြင္ ထမိန္ေလးေပၚမွ ပြတ္ေပးလိုက္စဥ္မွာ စိုစိစိ အရည္ေလးက သူမ၏ လက္ကို လာၿပီး ထိေတြ႕သျဖင့္ သန္းႏုသည္ ထို လက္ကေလးကို သူမ၏ မ်က္ႏွာေရွ႕သို႔ ေျမႇာက္ကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ စိုစိစိ အရည္ေလး ထိေတြ႕သြားခဲ့ရေသာ သူမ၏ လက္ဖ်ားေလးကိုလည္း သန္းႏုသည္ သူမ၏ ႏွာသီးဖ်ားတြင္ ကပ္ကာ နမ္းကာ ၾကည့္လိုက္မိ၏ ။ ထို အခ်ိန္မွာပင္ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ႐ုတ္တရက္ က်ေရာက္လာၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚသို႔ ဆြဲကာ လွဲခ်လိုက္ေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ လက္အတြင္းမွ စာအုပ္ေလးသည္ လြတ္က်သြားၿပီး သန္းႏုသည္လည္း အိပ္ရာေပၚသို႔ ဒူးေလးႏွစ္ဖက္ ေထာင္ကာ ပက္လက္ကေလး လန္ကာ က်သြားေတာ့၏ ။ ” ဟင္…..ကိုကိုျမင့္…မ…မလုပ္ပါနဲ႔..အကို…” သန္းႏု စကားဆုံးေအာင္ပင္ မေျပာလိုက္ရေခ် ။

သူမ၏ ႏွတ္ခမ္းပါးေလးမ်ား ေပၚသို႔ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ဖိကပ္ကာ အတင္းပင္ စုတ္နမ္းေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္ဒႏုႏွင့္ အ႐ြယ္တူ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူေဌးႀကီး၏ သား ျဖစ္လို႔ သူ႔ကို သန္းႏုက ငယ္စဥ္ကပင္ ကိုကိုျမင့္ဟု ေခၚခဲ့၏ ။ ထို႔ေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္က သန္းႏု၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ဖိကပ္ကာ စုတ္နမ္းလ်က္ ရွိေနရာမွ သူ၏ လက္တဖက္ျဖင့္ သန္ဒႏု၏ ထမိန္ ေအာက္နားစေလးကို လွမ္းဆြဲကာ သူမ၏ ခါးဆီသို႔ လွန္ကာ တင္လိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ လက္ကေလးတဖက္က အတင္းပင္ သူမ၏ ထမိန္ေလးကို ျပန္ကာ ဆြဲခ်ရန္ ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္က သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးေပၚသို႔ ဆုပ္ကိုင္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖး ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သျဖင့္ သန္းႏုသည္ ခါးကေလး တြန႔္သြားရသည္ ။ သူမ၏ ထမိန္ေလးကိုေတာ့ျပန္ၿပီး ဖုံးဖိျခင္း မျပဳႏိုင္ေတာ့ေခ် ။

သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ေပၚရွိ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္သည္ ေစာက္ဖုတ္ေပၚတြင္ ခပ္ဖိဖိေလး ၄..၅ခ်က္ေလာက္ ပြတ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကို လက္ညႇိဳး လက္မတို႔ျဖင့္ အသာၿဖဲၿပီး လက္ခလယ္ လက္ေခ်ာင္းကို လက္တဆစ္သာသာေလာက္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ဖိကပ္ စုတ္နမ္းထားသျဖင့္ မည္သည့္အသံမွ် ထြက္မလာဘဲ သူမ၏ ခါးေလးကေတာ့ ေကာ့သြားၿပီး သူမ၏ ေထာင္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာ ကား သြားေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားကို သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ဖိကပ္ကာ စုတ္နမ္းထားသည့္အျပင္ လွ်ာျဖင့္လည္း သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ပြတ္ကာေပးေနေသး၏ ။

ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လက္တဆစ္သာသာ သြင္းထားေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္သည္လည္း အၿငိမ္မေနဘဲ ထုတ္လိုက္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝ၏ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ကပ္ၿပီး ဝိုက္ကာ ဝိုက္ကာျဖင့္ ပြတ္တိုက္ လုပ္ေပးေနသျဖင့္ သန္းႏု၏ ေသြးသားတို႔သည္ ေျပာင္းဆန္ေအာင္ ေသာင္းက်န္းလာၾကေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ေထာင္ထားေသာ ေပါင္ျဖဳျဖဳ ႏွစ္လုံးသည္ စုလိုက္ ကားလိုက္ျဖင့္ ျဖစ္လာသည္ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသို႔ သူ၏ လက္ခလယ္ျဖင့္ သြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီ လုပ္ၿပီး ေမႊေႏွာက္ေပး ေန႐ုံသာ မကဘဲ သူ၏ လက္မထိပ္ေလးျဖင့္လည္း ေစာက္ပတ္ထိပ္နားရွိ ေစာက္စိေလးကို မထိတထိျဖင့္ ေကာ္ ေကာ္ထိုးကာ ကလိေပး ေနေသး၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ တင္းမာေဖါင္းကားေနၿပီး ေစာက္ပတ္ အတြင္းမွ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားသည္လည္း ေစာက္ပတ္ဝသို႔ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္ကာ လာေနၾကၿပီ ျဖစ္၏ ။

ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ လက္ေလးတဖက္ကလည္း သူမကို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ စုတ္လို႔ ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ အက်ၤ ီ ဝတ္မထားေသာ ေက်ာျပင္ေပၚသို႔ အသာအယာ တင္လာသည္ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္အဝရွိ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္လည္း ေစာက္ပတ္ဝသို႔ ထိုးသြင္းကာ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီ လုပ္ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္လက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ထိေတြ႕ ပြတ္တိုက္ေနမႈေၾကာင့္ ေစာက္ရည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ စိုစြတ္လာၾကသည္ ။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္ လက္ေခ်ာင္းေလးကို ရင္ဆိုင္ ထိေတြ႕လို႔ လာၾကေတာ့သည္ ။ ႏူးညံ့ေထြးအိ စိုစြတ္ေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီ ျဖစ္လာၾကသည္ ။ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကိုယ္အတြင္းရွိ ေသြးသားတို႔သည္ ျပင္းျပလာေသာ သူ၏ ကာမေဇာမ်ားေၾကာင့္ ဆူပြက္လာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူ၏ ဆူပြက္ေနေသာ ေသြးသားတို႔ဆီမွ လြင့္ပ်ံကာ ထြက္လာေသာ အပူေငြ႕မ်ားကို သူ၏ ႏွာသီးဖ်ားမွ တဆင့္ ဟင္းကနဲ ေနေအာင္ ထုတ္ပစ္လိုက္၏ ။

မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏ မ်က္ႏွာကို သန္းႏု၏ ႏုႏုငယ္ငယ္ မ်က္ႏွာေလးဆီမွ ခြာကာ သူ၏ ကိုယ္လုံးကိုလည္း သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေပၚမွ ခြာလိုက္သည္ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏု၏ ရင္ဘတ္ရွိ အင္းက်ီ ႏွိပ္ေစ့ေလးမ်ားကို အလ်င္အျမန္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေတာ့၏ ။ ” အို..ကိုကိုျမင့္ရယ္ ..သန္းႏုကို သနားပါအုံး …မရက္စက္ပါနဲ႔ ကိုကိုျမင့္ရယ္…ေနာ္…” သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးက လႈပ္ရွာခြင့္ ရသြားၿပီ ျဖစ္လို႔ မ်က္ရည္ဝဲ၀ဲေလးျဖင့္ ငိုသံေလး စြက္ကာ မိုးျမင့္ရွိန္ကို ေတာင္းပန္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ လက္ဖမိုးေလးျဖင့္ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားဆီက မ်က္ရည္ဥမ်ားကို သုတ္ကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လူးလူးလွိမ့္လွိမ့္ေလး တခ်က္ျပဳလ်က္ မိုးျမင့္ရွိန္ ရွိရာဖက္သို႔ ေက်ာေလးေပးကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေစာင္းလိုက္၏ ။

ထိုအခါတြင္ ိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ေဘာ္လီအင္းက်ီအျဖဴေလး၏ ၾကယ္သီးမ်ားကိုပါ တပါတည္း လါယ္ကူစြာ ျဖဳတ္ခြင့္ရသြားသျဖင့္ အလ်င္အျမန္ပင္ ျဖဳတ္၏ ။ သန္းႏု၏ ေျမႇာက္ၿပီး မ်က္ရည္ သုတ္ေနေသာ လက္မွတဆင့္ ေဘာ္လီအင္းက်ီေလး၏ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးႏွင့္ အေပၚတြင္ ဝတ္ထားသည့္ ႏွိပ္ေစ့ၾကယ္သီးမ်ား ျဖဳတ္ၿပီးေနေသာ လက္ျပတ္ အင္းက်ီေလး၏ လက္ေပါက္တို႔ကိုပါ ပင့္တင္ကာ ခြၽတ္လိုက္၏ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ေစာင္းထားေသာ ကိုယ္လုံးေလး၏ အေပၚဖက္ရွိ လက္ကေလးကို တံေတာင္ဆစ္မွ ေကြးကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ ျပန္ၿပီး တင္လိုက္သျဖင့္ ထို လက္ကေလးဘက္ရွိ အင္းက်ီလက္ေပါက္ႏွင့္ ေဘာ္လီအင္းက်ီ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးတို႔မွာ ကြၽတ္ခြာထြက္သြားေတာ့၏ ။

မိုးျမင့္ရွိန္သည္ က်န္ရွိေနေသာ သူမ၏ အျခား လက္တဖက္ရွိ အင္းက်ီလက္ေပါက္ႏွင့္ ေဘာ္လီပုခုံးသိုင္းႀကိဳးတို႔ကိုပါ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ထိုအခါတြင္ ဝင္းလဲ့ေနေသာ သူမ၏ ရင္ၫြန႔္သားေလးမ်ား သည္ ထြက္ေပၚလာၾကေတာ့၏ ။ ဝင္းမြတ္ကာ တင္းတင္းေလး ျပည့္ၿဖိဳး ေထြးအိေနေသာ သူမ၏ အၾကမ္းပုဂံလုံး အႀကီးစား ေမွာက္ထားသည့္ အ႐ြယ္ ပမာဏ သာသာရွိသည့္ မက္ေမာဖြယ္ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးမွာလည္း တုန္တုန္ ယင္ယင္ေလးျဖစ္ကာ ထြက္ေပၚလာေတာ့၏ ။

” သန္းႏု..သန္းႏု ကို သနားပါအုံး..အကိုရယ္ …ဟင့္…” ” သန္းႏုရာ..အကိုက မင္းကို အတည္ႀကံတာပါ ..မင္းကို လက္ထပ္ယူမွာပါ ..ယုံပါ သန္းႏုရယ္…” ” မ…မ ျဖစ္ႏိုင္တာ…အကိုရယ္ …ဘဘႀကီးတို႔က..ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး..သေဘာတူမွာလဲ…ေနာက္ၿပီး..ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးကလည္း သန္းႏုတို႔ကို ခ်က္ခ်င္း ခြဲပစ္လိုက္မွာေပါ့..အဟင့္…ဟင့္…မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး…အကိုရယ္….သန္း…သန္းႏုကို သနားပါ..ကိုကိုျမင့္ရယ္…ေနာ္…..” ” သန္းႏုရာ…ဘာလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ….မင္းကို အိကု ခ်စ္ေနတာ ၾကာလွပါၿပီကြာ….” မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ပါးစပ္ကလဲေျပာ လက္ကလဲ သန္းႏု၏ ႏို႔ေလးမ်ားကို သူ၏ လက္ဖဝါးထဲ ထည့္ကာ ပြတ္ေပးေနသျဖင့္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ေမွးမွိတ္လို႔ ထားရာမွ တဟင့္ဟင့္ျဖင့္ ငိုသံပါေလးျဖင့္ ျငင္းဆန္ကာ အသနားခံ ေနျခင္း ျဖစ္၏ ။

သန္းႏု၏ ႏုတ္ဖ်ားက ျငင္းဆန္ကာ ေနရွာေသာ္လည္း သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကမူ ဆန႔္က်င္ဖက္ ေသြးသားတို႔၏ ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ ကာမေဇာေလးမ်ား ႂကြလ်က္ အင္အားမ်ား ခ်ိနဲ႔ကာ အထိအေတြ႕မ်ားမွာ သာယာမိန္းေမာလ်က္ ေပ်ာ့ေခြ ႏုံးခ်ိ ေန၏ ။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကေတာ့ ျငင္းဆန္ ႐ုန္းကန္ႏိုင္စြမ္းမ်ား ကုန္ခမ္းကာ သာယာမႈေလးမ်ားတြင္သာ မိန္းေမာလ်က္ ထိုဟာယာမႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကိုပင္ စိုးထိတ္ေနသည္ ။ သန္းႏု၏ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းတြင္ အဝတ္အစားမ်ား ကင္းမဲ့သြားခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူမ၏ ထမိန္ေလးကေတာ့ သူမ၏ ခါးတြင္ လုံးကာ ပုံေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏ လက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ ထမိန္ေလးကို သူမ၏ ေျခေထာက္ဖက္မွ ဆြဲလို႔ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရာ သန္းႏုက သူမ၏ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားဆီမွ မ်က္ရည္စေလးမ်ားကို သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ သုတ္လ်က္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လူးကာလွိမ့္ကာျဖင့္ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ႂကြကာ ေပးလိုက္သျဖင့္ ထမိန္ေလးမွာ သူမ၏ ေျခေထာက္ဖက္မွေနၿပီး ကြင္းလုံးကြၽတ္ကာ ထြက္သြားေတာ့၏ ။

မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလး ေဘးမွာ ထိုင္လ်က္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္လို႔သြားရွာေသာ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တပ္မက္စြာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ ” သန္းႏုရယ္…လွလိုက္တာ…” ” အကိုရယ္..သန္းႏုကို မသနားေတာ့ဘူးလားဟင္ ..” ” အကို သန္းႏုကို ဒီညဘဲ ခိုးမွာပါ ..သန္းႏုရယ္…” ” ဟင္..အကို ..” ” ဒီည ( ၁၀ ) နာရီေလာက္က်ရင္ တံတားကို ဆင္းခဲ့…သန္းႏု…ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ကပ္ထားတဲ့ ပဲ့ေထာင္ထဲသာ ဆင္းၿပီး သြားလိုက္..ပကိုက ေညာင္ပင္စုကေန ေစာင့္ေနမယ္..ဟိုမွာ ညတြင္းခ်င္း လက္ထပ္ၾကတာေပါ့..သန္းႏုရယ္…ေနာ္…” ” အကို…ရယ္…” သန္းႏု၏ လက္ကေလးတဖက္က မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္တဖက္ကို အားကိုးတႀကီး ဆုတ္ကိုင္ ထ်စ္ညႇစ္လာ၏ ။

သူမ၏ လက္ဖ်ားေလးမ်ားမွာ ေစာေစာကလို ေအးစက္လို႔ မေနေတာ့ဘဲ ပူပူေႏြးေႏြးေလး ျဖစ္ကာေနသည္ကို မိုးျမင့္ရွိန္ ခံစားလိုက္ရ၏ ။ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္ဒႏု၏ မ်က္ႏွာေလးဆီသို႔ သူ၏ မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ကာ သူမ၏ နဖူးေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ နမ္းလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သန္ဒႏု၏ သနပ္ခါး ပါးကြက္ေလးမ်ား တင္ကာ ထားေသာ ပါးမို႔မို႔ေလး ႏွစ္ဖက္ကို ဖိလို႔ နမ္းရႈိက္လိုက္သည္ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူမ၏ ႏို႔ေလးမ်ား ဆီသို႔ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေတာ့၏ ။ သန္းႏုမွာေတာ့ တလူးလူး တလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္ ကာမေဇာမ်ား ႂကြတက္လာေနၿပီး သူမ၏ လက္ကေလး ႏွစဖက္ကေတာ့ မိုးျမင့္ရွိန္၏ အဝတ္အစား နဂိုထဲက ဝတ္မထားေသာ ေက်ာျပင္ႀကီးေပၚသို႔ အ သာယာေလး တင္ကာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္လ်က္ ယုံမွတ္လို႔ ပုံအပ္ကာ မိန္းေမာ ေနေလေတာ့သည္ ။

မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေပးေနရင္းမွ သူ၏ လက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ နံေစာင္းေလးမ်ား ဝမ္းဗိုက္သားေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္တို႔ကို ပြတ္သပ္ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ ကာ ေပးေန၏ ။ ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ လုံးတစ္ ကားအယ္ေနေသာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္သားႀကီးမ်ား ေအာက္ကိုပါ လက္ကို ထိုးသြင္းၿပီး ဆုပ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္ကာ ေပးေနေသး၏ ။ သန္းႏုကေတာ့ သူမ၏ အဝတ္မဲ့ ျဖဴစင္ဝင္းပ လွပ အခ်ိ ုးက် မို႔ေမာက္ ကားစြင့္ လုံးတစ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အိပ္ရာေပၚတြင္ ပက္လက္ေလး ေနကာ စင္းေပးထား႐ုံမွတပါး ဘာမ်ား တတ္ႏိုင္ပါဦးမည္နည္း ..။ ႏို႔စို႔ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏႈတ္ခမ္းလႊာ အတြင္းမွ လ်ာေလးသည္ သန္းႏု၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ ထိလာကာ ယက္လို႔ ေပးလိုက္ေသာအခါ မ်ားတြင္ေတာ့ သန္းႏုခမ်ာမွာ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေလး တခုလုံး ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္လွ်က္ အသက္ရႈေလးမ်ားပင္ မွားလို႔ သြားရ၏ ။

ထို႔ျပင္ စင္းလို႔ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းသည္လည္း ေကြးလိုက္ ဆန႔္လိုက္ ျဖစ္ေနရာမွ သူမ၏ ဒူးေခါင္းေလးမ်ားသည္ ေကြးလ်က္ ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာ ေထာင္လို႔ လာေတာ့၏ ။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႔ကို ပြတ္လို႔ ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္သည္ သူမ၏ ေပါင္လုံးေလး ႏွစ္လုံးၾကားရွိ သန္းႏု၏ အေမႊးနက္ကေလးမ်ား ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြးေလးမ်ား ျဖစ္လို႔ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံေလးေပၚသု႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး သန္းႏု၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို တခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ ကိုယ္လုံးကို သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚမွ ခြာကာ ႂကြလိုက္ၿပီးေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား တြင္ ဝင္ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီးသူ၏ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့၏ ။

သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး အေပၚမွ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကိုယ္လုံးသည္ ႂကြလို႔သြားသျဖင့္ ေမွးမွိတ္လို႔ ထားေသာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ဖြင့္ကာ ၾကည့္မိလိုက္ေသာ သန္းႏု၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္ ဝိုင္းကာ သြားၿပီး သူမ၏ အသဲထဲတြင္ ေအးကနဲ ျဖစ္ကာ သြားရေတာ့သည္ ။ ပုဆိုးအတြင္းမွ ထြက္ေပၚလို႔ လာေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္ အရွည္ ( ၆ ) လက္မ ထက္ မနည္းေပ ။ ညိဳကာ တုတ္ေနၿပီး လုံးပတ္ က်ပ္လုံးသာသာေတာင္ ရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္၏ ။ လီးႀကီး၏ ထိပ္ဖူးႀကီးသည္ ၿပဲလန္ေနၿပီး ထိပ္တြင္ အရည္မ်ားႏွင့္ စို႐ႊဲေနကာ လီးတန္ႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ကာေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေထာင္လို႔ ထားေသာ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္လုံးကို အသာ ကားေပးလိုက္ၿပီး သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ထိကာေတ့လိုက္၏ ။

သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တခ်က္မွ် တုန္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္ကာ ထားလိုက္ေတာ့၏ ။ ထိုစဥ္မွာပင္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝမွာ ေတ့လို႔ထားေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္ တေျဖးေျဖး ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဝင္လို႔ လာေတာ့၏ ။ ” ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဗ်စ္….” ” အင့္…အအ…အမေလး ….ကြၽတ္ကြၽတ္…” သန္းႏုမွာ သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္လုံးကို အစြမ္းကုန္ ၿဖဲကားေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကိုလည္း ေကာ့လို႔ ေပးလိုက္၏ ။သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ သူ၏လီးႀကီးကို တေျဖးေျဖး ထိုးသြင္းေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးထိပ္တြင္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွာ အရာဝတၳဳတခုက ေရွ႕ကေနၿပီး တားဆီးကာသလို ထိေတြ႕လာရသျဖင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းေနရာမွ အားျဖင့္ ဖိကာ ေဆာင့္ၿပီး သြင္းလိုက္၏ ။

” ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဖြတ္..” ” အား..အေမ့…အား….ေသပါၿပီ …အ…ကြၽတ္…ကြၽတ္…” သန္းႏု၏ ခါးေလးမွာ အိပ္ယာေပၚမွ အေတာ္ေလး ေျမာက္ႂကြကာ တက္သြားရသလို သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးမွာလည္း ဘယ္ညာ ခါရမ္းသြားရ၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္လုံးမွာလည္း အစြမ္းကုန္ကားေပးထားသျဖင့္ ေပါင္တြင္းေၾကာႏွစ္ဖက္မွာ ေထာင္လို႔ပင္ ထေန၏ . သူမ၏ ႏုေထြးျဖဴေဖြးလို႔ ေနေသာ ေပါင္တြင္းသားေလးမ်ားမွာေတာ့ တဆတ္ဆတ္ တုန္လို႔ေနသည္ ။

မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ရာမွာ တပ္မက္ မက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ သန္းႏု၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အမို႔အေမာက္ အစြင့္အကားမ်ားျဖင့္ အခ်ိ ုးက် လွပလွေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို မမွိတ္မသုံ ျမင္ေတြ႕ေနရကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေသာ လီးႀကီးမွာလည္း သန္းႏု၏ က်ဥ္းၾကပ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားႏွင့္ စီးကနဲ ပြတ္တိုက္သြာားရသည္ ျဖစ္လို႔ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ကာ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အဆုံး ဝင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူ၏ လီးႀကီးကို အဆုံးနီးပါး ျပန္ ဆြဲထုတ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ပင္ အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္ လိုးသြင္းကာ ခပ္သြက္သြက္ လိုးေလေတာ့၏ ။

” ဖြတ္ ..ဖြတ္…ပလြတ္…” ” အင့္..အေမ့…ေသပါၿပီ . . ” ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” အား…အမေလး …နာ…နာလိုက္တာ….” ” ဖြတ္..ဖြတ္..ပလြတ္…” ” အား…ေတာ္…ေတာ္ပါေတာ့..ကိုရယ္….အား…ကြၽတ္….ကြၽတ္ ….ကြၽတ္…” ” ဖြတ္…ပလြတ္ …” ” ခဏေလာက္ သည္းခံလိုက္ပါဟာ..အစမို႔ပါ ..ေနာက္ေတာ့ ေကာင္းလာမွာေပါ့…” ” ဖြတ္..ပလြတ္ …” ” အား..ကြၽတ္..ကြၽတ္..ရက္စက္လိုက္တာ ကိုရယ္ …အင့္..ဟင္…”သန္းႏုရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးမွာ နာရွာလြန္းလို႔ ေကာ့ပ်ံေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္ကလည္း သူ၏ လိုးအားကို မေလ််ာ့သည့္အျပင္ သန္းႏု၏ မခံမရပ္ႏိုင္ ေကာ့ပ်ံကာ ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီး သန္းႏု၏ မခ်ိမဆန႔္ေလး ညည္းတြားသံေလးမ်ား ၾကားရေတာ့ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကာမစိတ္မ်ားမွာ အားရေက်နပ္ တက္ႂကြလာၿပီး ပိုလို႔ေတာင္ အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္ကာ လိုးေတာ့၏ ။

” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” အေမ့..အား..ဟင့္ဟင့္ …” ” အား..ကြၽတ္ကြၽတ္ …..” ” ဖြတ္..ပလြတ္..” ” အ…အင့္…” ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” အင့္….ဟင့္…” ” ဖြတ္..ပလြတ္…” မိုးျမင့္ရွိန္က အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္လို႔ အခ်က္ ( ၃၀ )မွ် ေဆာင့္ကာ လိုးၿပီးေသာ အခါတြင္ေတာ့ သန္းႏု တဆတ္ဆတ္ တုန္ကာေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ားမွ ညည္းသံေလးမ်ား ထြက္ မလာေတာ့ေပ ။ ေကာ့ပ်ံေနေသာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာလည္း ၿငိမ္သက္သြား၏ ။ ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” ဖြတ္..ပလြတ္..” သန္းႏုမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အတြင္းတြင္ အရည္မ်ား ႐ႊဲ႐ႊဲစိုကာ ေနၿပီ ျဖစ္သည့္အျပင္ သူမ၏ ယားလို႔ေနေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားကိုလည္း မိုးျမင့္ရွိန္၏ သန္မာေတာင့္တင္းလွေသာ လီးတန္ႀကီးက အားပါးတရ ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာျဖင့္ပြတ္ကာေနသျဖင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အတြင္းတြင္ အရသာမ်ား ပိုလို႔ေကာင္းလာရေတာ့၏ ။

” ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္…” ” ဖြတ္ ပလြတ္..” ” ဖြတ္ ပလြတ္..” ” နာေသးလားဟင္..သန္းႏု..” ” ဟင့္အင္း..” ” ဖြတ္ပလြတ္ ..” ” ဖြတ္ ပလြတ္…” ” ေကာင္းေရာ ေကာင္းလာၿပီလားဟင္…” ” ဖြတ္ ပလြတ္..” ” သိဘူး….အ..ဘာေတြ ေမးေနတာလဲလို႔……အ…အ….” ” ဖြတ္ပလြတ္..ဖြတ္ပလြတ္….” မိုးျမင့္ရွိန္က တခ်က္ ၿပဳံးလိုက္ကာ သူ၏ ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ နဲနဲတိုးၿပီး ဆီးခုံ အေပၚပိုင္းျခင္း ကပ္ကာ လီးကို ဖင္ႂကြၿပီး ေဆာင့္ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးလိုက္၏ ။

” ဖြတ္ ပလြတ္..” ” ဖြတ္ ပလြတ္ ..” ( ၁၅ )ခ်က္ေလာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးၿပီးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ဒစ္ႀကီးနားထိ ျပန္ကာ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး လီးႀကီးကို အကုန္ မခြၽတ္ဘဲ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔လည္း ျပန္ထိုးမသြင္းေတာ့ဘဲ ရပ္ကာ ထားလိုက္၏ ။ တစကၠန႔္..ႏွစ္စကၠန႔္ သုံး စကၠန႔္….။ ” ဟင့္ ….ကို…ဘာ….ဘာ…ျဖစ္တာလဲ …ဟင့္ဟင့္…..” ” ကို လိုးတာ သန္းႏု မေကာင္းဘူး ထင္လို႔ဆက္မလိုးေတာ့ဘူးလားလို႔…” ” ဟင့္…ကိုရယ္…ကြၽတ္…အႏိုင္မက်င့္နဲ႔ကြာ…” သန္းႏုက ညည္းတြားရင္းက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ကို လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြေလး လုပ္ကာ သူမ၏ ခါးေလးကို ေကာ့လွ်က္ သူမ၏ အရည္မ်ား ႐ႊဲ႐ႊဲစိုကာ ထြက္က်ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကို မိုးးျမင့္ရွိန္၏ လီးတန္ႀကီး အရင္းသို႔ တိုးကပ္ကာ ေပးလာ၏ ။

” ဒါဆို ကိုလိုးတာ ေကာင္းလားဟင္..” ” အင္းပါ..ေကာင္းပါတယ္ …” ” ဘာေကာင္းတာလဲဟင္…” ” အာ..ကြၽတ္…ကိုကလဲကြာ…” သန္းႏုက ေျပာလဲေျပာ သူမ၏ လက္ကေလးတဖက္ျဖင့္လည္း မိုးျမင့္ရွိန္ရဲ႕ ခါးကို လွမ္းၿပီး ဆြဲလာ၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္က သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးကို သူ၏ လီးႀကီး ထိပ္ဖူးျဖင့္ ေညႇာင့္ကာ ေညႇာင့္ကာ လႈပ္ရွားကာ လိုးေပးလိုက္၏ ။ ” ကဲ..ေျပာေလ..သန္းႏု ..ရ..” ” ဘာ..ကြၽတ္..ဟင့္..ဒီမွာက ေသေတာ့မယ္…ဟင့္..ဟင့္…ဟို ..ကို..ကို…လိုးတာ …ေကာင္း..ေကာင္းတယ္..ဟင့္…” သန္းႏု၏ စကားလည္း ဆုံးေရာ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးကို ၿဗဳံးကနဲ ေဆာင့္ကာ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။ ၿပီးေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆက္ကာ ေဆာင့္ၿပီး လိုးေတာ့၏ ။

မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏုကို ေဆာင့္လိုးေနရာမွ အလိုးမပ်က္ေစဘဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ျပင္ၿပီး ထိုငိုက္ရာ အခိုက္အတန႔္ေလးမွာ ေဆာင့္အား နဲနဲ ေလ်ာ့လို႔သြား၏ ။ ဖြတ္..ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ …. ” အ…ေဆာင့္…ေဆာင့္စမ္းပါ…ကိုရယ္…အ….အင္း….ဟင္း..ဟင္း…” ဖြတ္ ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ …. မိုးျမင့္ရွိန္က ေဆာင့္ေၾကာင့္ျပင္ၿပီး ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ ႏို႔ေလးမ်ားကို လွမ္းလို႔ ဆြဲကိုင္ကာ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးရင္း လိုးေန၏ ။

မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္မ်ားသည္ သူမ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုပါ လက္ညႇိဳး လက္မတို႔ျဖင့္ ပြတ္သပ္ ေခ်မြကာ ေပးေန၏ ။ ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ ….. ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ …… ” အ..ဟင့္…ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္ ….အမေလး…ေနာ္ …” ဖြတ္ ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ ….. သန္းႏုသည္ ခ်စ္ရသူ ခ်စ္သူ ရင္ေမာင္၏ အိပ္ယာထက္ ဝယ္ သူမ၏ ယင္ဖိုပင္ မသန္းဖူးေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို အဝတ္အစားမ်ား အားလုံး ခြၽတ္လ််က္ သူမ၏ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြး တပ္မက္ဖြယ္ ကိုယ္လုံးေလးျဖင့္ အသစ္စက္စက္ နီတာရဲ ေစာက္ပတ္ေလးကို ေကာ့ကာ ေကာ့ကာ ေပးရင္း မိုးျမင့္ရွိန္၏ အလိုးကို ေကာ့ပ်ံကာ အလိုးခံေနရင္းက သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ အရသာမ်ား မႊန္ထူ လာကာ မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္လို႔ လာရ၏ ။

ထို႔အတူ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္လည္း ေဆာင့္ကာ လိုးရင္းက အရသာမ်ား ရွိလြန္းမက ရွိလာၿပီး အားမလို အားမရ ျဖစ္လာလို႔သန္းႏု၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆြဲကိုင္ကာ အားကုန္ ေဆာင့္လိုးေတာ့၏ ။ အင့္..ဟင့္…အ…အ….အား…အ….အမ…ေလး….ကို…ကိုရယ္…..အင္း…ဟင္း…ဟင္း….” ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ ….. ” ကြၽတ္..သန္းႏုရယ္ …အ…အင္း..ဟင္း…ဟင္း….အီး…” ကာမ အထြဋ္အထိပ္ သို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခုကေတာ့ တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ သိမ့္သိမ့္သခါကာ တြန႔္လိန္ ေကာ့ပ်ံလ်က္ ရွိၾကေပေတာ့သည္……ၿပီး ။