ပထမဆုံးသော
ကျွန်မကျူရှင်ကို နောက်ကျမှ ရောက်သွားပြန်သည်။တံခါးကို ဖွင့်ကာ စာသင်ခန်းထဲ ဝင်ရန် ခွင့်တောင်းလိုက်တော့ ဆရာက သင်နေတာကိုရပ်ပြီး လှမ်းကြည့်သည်။ ”မင်း ထပ်ပြီးနောက်ကျပြန်ပြီ။လာ မြန်မြန်ဝင်။နောက်တစ်ခါ ဆို နောက်မကျစေနဲ့။ဆရာက အချိန်တိကျမှကြိုက်တာ အားလုံးမှတ်ထားနော်’ အတန်းသားတွေ ရှေ့တွင် အပြောခံနေရ၍ မကြည်ချင်သည့်စိတ်က တိုသွားသည်။ ” ၁၅မိနစ်လောက်ပဲ နောက်ကျတာပါ ဆရာကလည်း” ကျွန်မကပြန်ပြောလိုက်သည့် အသံတွင် စိတ်မကျေမနပ်မှုပေါ်လွင်နေသည်။တကယ်တော့ ဆရာနှင့်ကျွန်မက ချစ်သူတွေဖြစ်သည်။သို့သော် လူမှုရေး ပတ်ဝန်းကျင် တွင် ဆရာ တပည့် တွဲလျှင် အပြောခံရသည်မှာ များ၍ ဘယ်သူမှမသိအောင်တွဲကြသည်။ဒါပေမယ့် ခုလို လူတွေရှေ့ဆူတာမျိုးကို ကျွန်မမကြိုက်ပါ။သူက နှစ်ယောက်သားချိန်းတွေ့သည့် အချိန်မှာပါ ဆရာလုပ်ချင်သူဖြစ်သည်။
ကျွန်မနေရာတွင် ဝင်ထိုင်၍ သူသင်တာကို အာရုံစိုက်ရန်ကြိ ုးစားလိုက်သည်။ကျောင်းသားတစ်ချို့ လှည့်၍ပြောင်ပြနေ၍ ကျွန်မပြုံး ပြီး လက်ခလယ် ထောင်ပြလိုက်သည်။စိတ်မကြည်ရတဲ့အထဲ သူတို့တွေက တစ်မှောက်။သူသင်တာကြည့်နေရင်း စိတ်ကစာထဲမရောက်ဘဲ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်အကြောင်းဆီရောက်သွားသည်။ငါဘာလို့ ဒီလို လူမသိ သူမသိ တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ်သူလုပ်နေရပါလိမ့်။သူကို မချစ်မိရင်အကောင်းသား။ ဒီလိုနဲ့ ကျူရှင်ချိန်ပြီးသွားကာ ကျောင်းသားများအလျှို လျှို ထွက်သွားကြသည်။ကျွန်မလည်း ပြန်ဖို့ပြင်ဆင်နေရင်း တစ်ယောက်ယောက်ကြည့်နေတာကို ခံစားမိ၍မော့ကြည့်လိုက်သည်။ဆရာသက်ပိုင်က ကွန်မကို စိုက်ကြည့်ရင်း ”နဒီ ခဏနေဦး။ကိုယ်မင်းကို ပြောစရာရှိတယ်” ကြည့် ဆရာကြီးလေသံနဲ့ ပြောပြန်ပြီ။
သူနဲ့ ကျွန်မက ၄နှစ်ပဲ ကွာတာပါ။နှစ်ယောက်ထဲရှိသည့် အချိန်မှာတော့ သက်ပိုင်လို့ပဲ ကျွန်မကခေါ်သည်။ ”ဘာလဲ မြန်မြန်ပြော။ငါ သွားစရာရှိသေးတယ်” သူကိုစိတ်ကောက်ကာ မကျေမနပ်လေသံနှင့် မော့မကြည့်ဘဲဖြေလိုက်သည်။သူက ကျွန်မဘေးလာထိုင်ကာ ”မင်းရဲ့ ကလေးဆန်တဲ့အကျင့်တွေကို ဖျောက်သင့်နေပြီ” ”ငါဒီနေ့ စိတ်မကြည်ဘူးနော်။သြဝါဒတွေ လာမခြွေရင် ကောင်းမယ်” ”ခုရက်ပိုင်း မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ။ကိုယ့်ကိုလဲ အကောင်းမပြောဘဲ စိတ်ပဲကောက်နေတယ်။ကိုယ့်ဘက်မှာလည်း တပည့်တစ်ယောက်ကို တွဲနေရတာ ဘယ်လောက်တာဝန်ကြီးတယ်ထင်လဲ မင်းသိလား။” သူနဲ့ကျွန်မကြားခဏလောက်တိတ်ဆိတ်သွားသည်။တကယ်တော့သူက ဆရာလုပ်တတ်တာကလွဲရင်ချစ်သူကို အလိုလိုက်တတ် ချစ်တတ်သူတစ်ယောက်ပါ။
ကျွန်မ ပြသနာတွေလုပ်တတ်တာ သူ့ကို ပြန်ပြောတာတွေလည်း သည်းခံပေးတဲ့သူပဲလေ။ကျွန်မနည်းနည်းလွန်သွားတယ်လို့ တွေးမိရင်း ”Sorry ပါ ဟာ။နင်က လူတွေရှေ့မှာ ငါ့ကိုပြောတာကိုး” ”ကိုယ်က နောက်ကျတဲ့လူကို ဘာမှမပြောဘဲနေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ကျန်တဲ့သူတွေပါ အချိန်မလေးစားဘဲနေလိမ့်မယ်။ ”အေးပါ။အော်မိတဲ့အတွက် Sorry ပါ” ”မင်းဒီနေ့ စာထဲ စိတ်မဝင်စားဘူးဆိုတာ ကိုယ်သိတယ်။ကိုယ်သင်တာတွေ မသိလိုက်ဘူးမို့လား” သူငါ့ကို ဂရုစိုက်တာပဲ လို့သိလိုက်ရင်း ပြုံးမိသည်။ ”နည်းနည်းပဲ မသိတာပါ။” ”ကိုယ်နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ရှင်းပြပေးရမှာပေါ့” သူကပြောရင်း ကျွန်မမေးဖျားနဲ့ ပါးပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ဆွဲယူရင်း လာနမ်းသည်။ကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ရင်း သူ့လျှာကို ကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကြားထဲ ထိုးသွင်း၍ ကျွန်မလျှာကို လာစနေသည်။နှစ်ယောက်လုံး အသက်ရှူမဝတော့မှ ခွာလိုက်ကြသည်။ကျွန်မအသက်ကို အမြန်ရှူရင်း ”သက်ပိုင် …… စာရှင်းပြတာနဲ့ နမ်းတာနဲ့ ဘာမှလဲ မဆိုင်ဘူး” သူက ရယ်ရင်း ”ကိုယ်ကဆိုင်တယ်ထင်နေတာ။
မင်းသိလား ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲဆိုတာ” ”ဘာ ……ဘာကိုလဲ” ”ကိုယ်တို့ အတူမနေဖြစ်တာလေ။” ကျွန်မနားရွက်တွေ ပူထူလာပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ သူ့လက်မောင်းကို ထုလိုက်သည်။ ”ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ” ”ဟား ဟား ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရှက်နေပြီ။မရှက်ပါနဲ့ ကိုယ်ကမင်းကို လွမ်းနေတာ။” သူကကျွန်မကို ထပ်နမ်းလာသည်။ဒီတစ်ခါတော့ သူ့လက်တွေက ကျွန်မကိုယ်ပေါ်ကို အစုန်အဆန်ပြေးလွှားရင်း ကျွန်မဝတ်ထားသေား တီရှပ်ကို မတင်ဖို့ရာ ကြီုးစားလာသည်။ကျွန်မသူလက်တွေကို ဆွဲကိုင်တားလိုက်ရင်း တံခါးဝကနေ အပြင်ကို လှမ်းကြည့်မိသည်။တော်သေးသည်။အပြင်မှာဘယ်သူမှရှိမနေပါ။ ”ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားနိုင်တယ်လေ” သူက ချက်ချင်းထ၍တံခါးကို လော့သွားချပြီး လိုက်ကာတွေလိုက်ချနေသည်။ကျွန်မအံ့သြပြီး ရင်တွေခုန်လာကာ ”သက်ပိုင် နင်ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ” ”ဘယ်သူမှ မမြင်အောင်လုပ်နေတာလေ” ”ဘာ ……နင် ဘာတွေကြံနေတာလဲ” သူက ကျွန်မဆီကို ပြန်လျှောက်လာကာ ”မင်းသိလား။
ဒီလို ကိုယ့်စာသင်ခန်းရဲ့ ခုံပေါ်မှာ မင်းကို ချစ်ကြည့်ချင်နေတာ ” သူက စိတ်လှုပ်ရှားပြီး အနည်းငယ်တုန်ရီနေတဲ့ အသံနဲ့ ပြောလာသည်။ ”ဘယ်သူ ကသဘောတူတယ် ပြောလို့လဲ” ”မင်း ကြိုက်လိမ့်မယ်ဆိုတာ ကိုယ်သိနေပါတယ် နဒီရဲ့” သက်ပိုင်က ကျွန်မကို ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့ သူ့ ရဲ့ အထိအတွေ့ကလွဲလို့ ကျန်တာကို ကျွန်မသတိမရတော့ပါ။သူ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်တာက ကျွန်မရဲ့ အားနည်း ချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။သူလက်တွေက ချက်ချင်းကျွန်မအကျၤ ီကို ဆွဲမချွတ်လိုက်သည်။သူက နောက်ထပ်ကျွန်မလည်ပင်းကို နမ်းရင်း ဘရာ အနက်ရောင်အောက်က တင်းရင်းနေသော ကျွန်မ -ို့တွေကို ပွတ်သပ်ယုယနေသည့် အချိန်မှာ ကျွန်မသူ့ ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ဖြုတ်ရန် ကြိုးစားနေသည်။ရုတ်တရက် သူက ကျွန်မကို ခုံနှင့် ကျောပြင် ကပ်၍အိပ်မိအောင်တွန်းလိုက်ပြီး အပေါ်မှ စီးမိုးကြည့်သည်။
”မင်းက အရမ်းလှတာပဲ” ကွန်မသူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်နေရင်း ”အင်း ငါလည်း အဲ့လိုထင်တာပဲ” သူကရယ်၍ ကျွန်မပါးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး ”စိတ်ကြီးဝင်နေတဲ့ ကိုယ့်ချစ်သူပဲ” ”no no ငါကအမှန်အတိုင်း မြင်တတ်တာပါ” ”ဒီ မခိုးမခန့် ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာကနေ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ကိုယ့်နာမည်ကို အော်ညည်းရတဲ့ နဒီဖြစ်အောင်လုပ်ရတော့မယ်” သူက ကျွန်မဝတ်ထားတဲ့ စကတ်တိုကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ပင်တီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။နောက်တော့ ကျွန်မခြေထောက်ကြားထဲ နေရာယူကာ ခုံအောက်လျှောဆင်း၍ ကျွန်မညီမလေးကို စနမ်းတော့သည်။ကျွန်မညီမလေးက သူ့ကြောင့် မျက်ရည်တော်တော် ဝဲနေပြီဖြစ်သည်။သက်ပိုင်ရဲ့လျှာက ကျွန်မညီမလေးနေရာအနှံ့ ပြေးလွှားနေပြီး သူ့လက်တွေက ကျွန်မပေါင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထိန်းထားသည်။ကျွန်မသူ့ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ညည်းမိရင်း ခဏအကြာမှာ ညီမလေးဆီမှ တဆစ်ဆစ်ခံစားမှုနှင့် အတူ ကျွန်မပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ကိုသိလိုက်သည်။သူက နမ်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းထလိုက်သည်။
ကျွန်မမောပန်းစွာ အသက်ရှူရင်း သူ့ကို မကျေမနပ်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာပေါ်က အမြင်ကတ်စရာ အပြုံးကို တွေ့လိုက်ရသည်။သူက ဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံကို အောက်ကိုလျှောချလိုက်တော့ မွန်းကျပ်နေသော သူ့ရဲ့ ညီလေးက ဂုဏ်ယူစွာ ဟိုရမ်းဒီရမ်း လှုပ်ရှားနေသည်။ကျွန်မကို ငုံ့နမ်းလိုက်တော့ ကျွန်မညီမလေးရဲ့ အနံ့နဲ့ အရသာကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ရသည်။သူက ကွန်မခြေထောက်တွေကြားနေရာယူလိုက်ရင်း ကျွန်မလည်ပင်းကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။။နာကျင်အောင် ညစ်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ သူမျက်နှာဘက်ကို ပိုနီးအောင် ဆွဲယူလိုက်သည်။သူက ကျွန်မမျက်ဝန်းတွေထဲ မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်ကာ သူညီလေးကို ကျွန်မညီမလေးထဲ ဖြည်းဖြည်းလေး တစ်လက်မချင်း ထိုးသွင်းကာ အသွင်းအထုတ်ကစားပေးသည်။
ကျွန်မမျက်နှာပေါ်ကခံစားမှုကို ကျေနပ်စွာစိုက်ကြည့်ရင်း ဖြည်းညည်းစွာ လှုပ်ရှားနေသည်။ ” သက်ပိုင် ……ဟားး နင်” ”ဘာလဲ နဒီ ပြောလေ ဘာလိုချင်တာလဲ” သူကျွန်မကိုစနေတယ်။ ”Please…… ငါမရတော့………လုပ်ပါ…… အားးးး” သူကတင်ပါးကို မြန်မြန်စပြီးလှုပ်ရှားလာသည်။နောက်ထပ်အားပို စိုက်ကာ ေ -ာင့်လာသည်။နောက်ထပ်မြန်လာသည်။နောက်ထပ် ………… ကျွန်မလက်သည်းချွန်တွေ သူ့ကျောပြင်ကို စိုက်ဝင်သွားလောက်အောင် တင်းတင်းဆွဲကိုင်ဖက်လိုက်တော့ သက်ပိုင် စိတ်တွေပိုလှုပ်ရှားသွားသည်။ချစ်သူတွေဆို တော့ သူ့အကြိုက်ကိုကျွန်မသိသည်။ ကျွန်မညီမလေးက သူ့ညီလေးကို အတင်းစုပ်ယူရင်း ပြီးချင်လာတာကို ခံစားလိုက်ရသည်။သက်ပိုင်လဲ ပြီးချင်နေပြီဆိုတာ ကျွန်မအတွေအကြုံတွေအရ သိနေပါတယ်။
”ဟားး နဒီ ကိုယ်ပြီးတော့မယ် မင်း .………” ”အင်းးး ငါ ရော …………” တုန်ရီမောဟိုက်တဲ့ အသံနဲ့ ကျွန်မပြန်ဖြေလိုက် တဲ့ အချိန်မှာဘဲ သူ့ညီလေးဆီက အချစ်ရည် များ အရှိန်နှင့်ပန်းထွက်ကာ ကျွန်မညီမလေးထဲ နွေးထွေးစွာ ဝင်ရောက်လာတာကို ခံစားမိရင်း ကွန်မလည်းပြီးသွားသည်။သူ့ကို ဆွဲဖက်ရင်း ၃မိနစ်လောက် အဲ့ဒီပုံစံအတိုင်း ငြိမ်နေမိသည်။ကျွန်မသက်ပြင်းချကာ ”ဒါက ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံး စာသင်ခန်းထဲမှာ အလုပ်ဖြစ်သွားခြင်းပဲ။နင်အတွက်ကတော့ ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မယ်” ”နဒီ …… မင်းက တစ်ခါတစ်လေမှာ ကတ်သီးကတ်သတ်နဲ့ ပြောရခက်တဲ့ မိန်းမဆိုးလေးပဲ။အဲ့ဒီမိန်းမဆိုးလေးကို ကိုယ်အရမ်းချစ်မိနေပြီ။ဒီစကားကမင်းကို ပဲ သီးသန့်ပြောတာ။ ကျွန်မသူ့ကို ဘာကြောင့်ချစ်မိတယ်ဆိုတာ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်မသိလိုက်ရတယ်။ကျွန်မချစ်သူက ကျွန်မဆရာ……ဒါပေမယ့် တစ်ချိန်မှာတော့ ကျွန်မယောကျာ်းဖြစ်လာမှာပါ…. ပြီးပါပြီ။
Zawgyi
ပထမဆုံးေသာ
ကြၽန္မက်ဴရွင္ကို ေနာက္က်မွ ေရာက္သြားျပန္သည္။တံခါးကို ဖြင့္ကာ စာသင္ခန္းထဲ ဝင္ရန္ ခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ ဆရာက သင္ေနတာကိုရပ္ၿပီး လွမ္းၾကည့္သည္။ ”မင္း ထပ္ၿပီးေနာက္က်ျပန္ၿပီ။လာ ျမန္ျမန္ဝင္။ေနာက္တစ္ခါ ဆို ေနာက္မက်ေစနဲ႔။ဆရာက အခ်ိန္တိက်မွႀကိဳက္တာ အားလုံးမွတ္ထားေနာ္’ အတန္းသားေတြ ေရွ႕တြင္ အေျပာခံေနရ၍ မၾကည္ခ်င္သည့္စိတ္က တိုသြားသည္။ ” ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲ ေနာက္က်တာပါ ဆရာကလည္း” ကြၽန္မကျပန္ေျပာလိုက္သည့္ အသံတြင္ စိတ္မေက်မနပ္မႈေပၚလြင္ေနသည္။တကယ္ေတာ့ ဆရာႏွင့္ကြၽန္မက ခ်စ္သူေတြျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ လူမႈေရး ပတ္ဝန္းက်င္ တြင္ ဆရာ တပည့္ တြဲလွ်င္ အေျပာခံရသည္မွာ မ်ား၍ ဘယ္သူမွမသိေအာင္တြဲၾကသည္။ဒါေပမယ့္ ခုလို လူေတြေရွ႕ဆူတာမ်ိဳးကို ကြၽန္မမႀကိဳက္ပါ။သူက ႏွစ္ေယာက္သားခ်ိန္းေတြ႕သည့္ အခ်ိန္မွာပါ ဆရာလုပ္ခ်င္သူျဖစ္သည္။
ကြၽန္မေနရာတြင္ ဝင္ထိုင္၍ သူသင္တာကို အာ႐ုံစိုက္ရန္ႀကိ ုးစားလိုက္သည္။ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ လွည့္၍ေျပာင္ျပေန၍ ကြၽန္မၿပဳံး ၿပီး လက္ခလယ္ ေထာင္ျပလိုက္သည္။စိတ္မၾကည္ရတဲ့အထဲ သူတို႔ေတြက တစ္ေမွာက္။သူသင္တာၾကည့္ေနရင္း စိတ္ကစာထဲမေရာက္ဘဲ ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းဆီေရာက္သြားသည္။ငါဘာလို႔ ဒီလို လူမသိ သူမသိ တိတ္တိတ္ပုန္း ခ်စ္သူလုပ္ေနရပါလိမ့္။သူကို မခ်စ္မိရင္အေကာင္းသား။ ဒီလိုနဲ႔ က်ဴရွင္ခ်ိန္ၿပီးသြားကာ ေက်ာင္းသားမ်ားအလွ်ိဳ လွ်ိဳ ထြက္သြားၾကသည္။ကြၽန္မလည္း ျပန္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကည့္ေနတာကို ခံစားမိ၍ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ဆရာသက္ပိုင္က ကြန္မကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ”နဒီ ခဏေနဦး။ကိုယ္မင္းကို ေျပာစရာရွိတယ္” ၾကည့္ ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ ေျပာျပန္ၿပီ။
သူနဲ႔ ကြၽန္မက ၄ႏွစ္ပဲ ကြာတာပါ။ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သက္ပိုင္လို႔ပဲ ကြၽန္မကေခၚသည္။ ”ဘာလဲ ျမန္ျမန္ေျပာ။ငါ သြားစရာရွိေသးတယ္” သူကိုစိတ္ေကာက္ကာ မေက်မနပ္ေလသံႏွင့္ ေမာ့မၾကည့္ဘဲေျဖလိုက္သည္။သူက ကြၽန္မေဘးလာထိုင္ကာ ”မင္းရဲ႕ ကေလးဆန္တဲ့အက်င့္ေတြကို ေဖ်ာက္သင့္ေနၿပီ” ”ငါဒီေန႔ စိတ္မၾကည္ဘူးေနာ္။ၾသဝါဒေတြ လာမေႁခြရင္ ေကာင္းမယ္” ”ခုရက္ပိုင္း မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ကိုယ့္ကိုလဲ အေကာင္းမေျပာဘဲ စိတ္ပဲေကာက္ေနတယ္။ကိုယ့္ဘက္မွာလည္း တပည့္တစ္ေယာက္ကို တြဲေနရတာ ဘယ္ေလာက္တာဝန္ႀကီးတယ္ထင္လဲ မင္းသိလား။” သူနဲ႔ကြၽန္မၾကားခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္သြားသည္။တကယ္ေတာ့သူက ဆရာလုပ္တတ္တာကလြဲရင္ခ်စ္သူကို အလိုလိုက္တတ္ ခ်စ္တတ္သူတစ္ေယာက္ပါ။
ကြၽန္မ ျပသနာေတြလုပ္တတ္တာ သူ႔ကို ျပန္ေျပာတာေတြလည္း သည္းခံေပးတဲ့သူပဲေလ။ကြၽန္မနည္းနည္းလြန္သြားတယ္လို႔ ေတြးမိရင္း ”Sorry ပါ ဟာ။နင္က လူေတြေရွ႕မွာ ငါ့ကိုေျပာတာကိုး” ”ကိုယ္က ေနာက္က်တဲ့လူကို ဘာမွမေျပာဘဲေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။က်န္တဲ့သူေတြပါ အခ်ိန္မေလးစားဘဲေနလိမ့္မယ္။ ”ေအးပါ။ေအာ္မိတဲ့အတြက္ Sorry ပါ” ”မင္းဒီေန႔ စာထဲ စိတ္မဝင္စားဘူးဆိုတာ ကိုယ္သိတယ္။ကိုယ္သင္တာေတြ မသိလိုက္ဘူးမို႔လား” သူငါ့ကို ဂ႐ုစိုက္တာပဲ လို႔သိလိုက္ရင္း ၿပဳံးမိသည္။ ”နည္းနည္းပဲ မသိတာပါ။” ”ကိုယ္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ရွင္းျပေပးရမွာေပါ့” သူကေျပာရင္း ကြၽန္မေမးဖ်ားနဲ႔ ပါးျပင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္ဆြဲယူရင္း လာနမ္းသည္။ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္ရင္း သူ႔လွ်ာကို ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းေတြၾကားထဲ ထိုးသြင္း၍ ကြၽန္မလွ်ာကို လာစေနသည္။ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္ရႉမဝေတာ့မွ ခြာလိုက္ၾကသည္။ကြၽန္မအသက္ကို အျမန္ရႉရင္း ”သက္ပိုင္ …… စာရွင္းျပတာနဲ႔ နမ္းတာနဲ႔ ဘာမွလဲ မဆိုင္ဘူး” သူက ရယ္ရင္း ”ကိုယ္ကဆိုင္တယ္ထင္ေနတာ။
မင္းသိလား ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲဆိုတာ” ”ဘာ ……ဘာကိုလဲ” ”ကိုယ္တို႔ အတူမေနျဖစ္တာေလ။” ကြၽန္မနား႐ြက္ေတြ ပူထူလာၿပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ သူ႔လက္ေမာင္းကို ထုလိုက္သည္။ ”ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ” ”ဟား ဟား ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွက္ေနၿပီ။မရွက္ပါနဲ႔ ကိုယ္ကမင္းကို လြမ္းေနတာ။” သူကကြၽန္မကို ထပ္နမ္းလာသည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔လက္ေတြက ကြၽန္မကိုယ္ေပၚကို အစုန္အဆန္ေျပးလႊားရင္း ကြၽန္မဝတ္ထားေသား တီရွပ္ကို မတင္ဖို႔ရာ ႀကီဳးစားလာသည္။ကြၽန္မသူလက္ေတြကို ဆြဲကိုင္တားလိုက္ရင္း တံခါးဝကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ေတာ္ေသးသည္။အျပင္မွာဘယ္သူမွရွိမေနပါ။ ”ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားႏိုင္တယ္ေလ” သူက ခ်က္ခ်င္းထ၍တံခါးကို ေလာ့သြားခ်ၿပီး လိုက္ကာေတြလိုက္ခ်ေနသည္။ကြၽန္မအံ့ၾသၿပီး ရင္ေတြခုန္လာကာ ”သက္ပိုင္ နင္ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ” ”ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္လုပ္ေနတာေလ” ”ဘာ ……နင္ ဘာေတြႀကံေနတာလဲ” သူက ကြၽန္မဆီကို ျပန္ေလွ်ာက္လာကာ ”မင္းသိလား။
ဒီလို ကိုယ့္စာသင္ခန္းရဲ႕ ခုံေပၚမွာ မင္းကို ခ်စ္ၾကည့္ခ်င္ေနတာ ” သူက စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး အနည္းငယ္တုန္ရီေနတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလာသည္။ ”ဘယ္သူ ကသေဘာတူတယ္ ေျပာလို႔လဲ” ”မင္း ႀကိဳက္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိေနပါတယ္ နဒီရဲ႕” သက္ပိုင္က ကြၽန္မကို ဆြဲဖက္ၿပီး နမ္းလိုက္ေတာ့ သူ႔ ရဲ႕ အထိအေတြ႕ကလြဲလို႔ က်န္တာကို ကြၽန္မသတိမရေတာ့ပါ။သူ႔ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္တာက ကြၽန္မရဲ႕ အားနည္း ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။သူလက္ေတြက ခ်က္ခ်င္းကြၽန္မအက်ၤ ီကို ဆြဲမခြၽတ္လိုက္သည္။သူက ေနာက္ထပ္ကြၽန္မလည္ပင္းကို နမ္းရင္း ဘရာ အနက္ေရာင္ေအာက္က တင္းရင္းေနေသာ ကြၽန္မ -ို႔ေတြကို ပြတ္သပ္ယုယေနသည့္ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မသူ႔ ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္။႐ုတ္တရက္ သူက ကြၽန္မကို ခုံႏွင့္ ေက်ာျပင္ ကပ္၍အိပ္မိေအာင္တြန္းလိုက္ၿပီး အေပၚမွ စီးမိုးၾကည့္သည္။
”မင္းက အရမ္းလွတာပဲ” ကြန္မသူ႔ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္ေနရင္း ”အင္း ငါလည္း အဲ့လိုထင္တာပဲ” သူကရယ္၍ ကြၽန္မပါးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး ”စိတ္ႀကီးဝင္ေနတဲ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူပဲ” ”no no ငါကအမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္တာပါ” ”ဒီ မခိုးမခန႔္ ၿပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာကေန စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ကိုယ့္နာမည္ကို ေအာ္ညည္းရတဲ့ နဒီျဖစ္ေအာင္လုပ္ရေတာ့မယ္” သူက ကြၽန္မဝတ္ထားတဲ့ စကတ္တိုကို ခါးေပၚလွန္တင္လိုက္ၿပီး ပင္တီအနက္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မေျခေထာက္ၾကားထဲ ေနရာယူကာ ခုံေအာက္ေလွ်ာဆင္း၍ ကြၽန္မညီမေလးကို စနမ္းေတာ့သည္။ကြၽန္မညီမေလးက သူ႔ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတာ္ေတာ္ ဝဲေနၿပီျဖစ္သည္။သက္ပိုင္ရဲ႕လွ်ာက ကြၽန္မညီမေလးေနရာအႏွံ႔ ေျပးလႊားေနၿပီး သူ႔လက္ေတြက ကြၽန္မေပါင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထိန္းထားသည္။ကြၽန္မသူ႔ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ညည္းမိရင္း ခဏအၾကာမွာ ညီမေလးဆီမွ တဆစ္ဆစ္ခံစားမႈႏွင့္ အတူ ကြၽန္မၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာ ကိုသိလိုက္သည္။သူက နမ္းေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းထလိုက္သည္။
ကြၽန္မေမာပန္းစြာ အသက္ရႉရင္း သူ႔ကို မေက်မနပ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက အျမင္ကတ္စရာ အၿပဳံးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။သူက ဝတ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီႏွင့္ အတြင္းခံကို ေအာက္ကိုေလွ်ာခ်လိုက္ေတာ့ မြန္းက်ပ္ေနေသာ သူ႔ရဲ႕ ညီေလးက ဂုဏ္ယူစြာ ဟိုရမ္းဒီရမ္း လႈပ္ရွားေနသည္။ကြၽန္မကို ငုံ႔နမ္းလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မညီမေလးရဲ႕ အနံ႔နဲ႔ အရသာကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားဆီမွ ရသည္။သူက ကြန္မေျခေထာက္ေတြၾကားေနရာယူလိုက္ရင္း ကြၽန္မလည္ပင္းကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။။နာက်င္ေအာင္ ညစ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သူမ်က္ႏွာဘက္ကို ပိုနီးေအာင္ ဆြဲယူလိုက္သည္။သူက ကြၽန္မမ်က္ဝန္းေတြထဲ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ စိုက္ၾကည့္ကာ သူညီေလးကို ကြၽန္မညီမေလးထဲ ျဖည္းျဖည္းေလး တစ္လက္မခ်င္း ထိုးသြင္းကာ အသြင္းအထုတ္ကစားေပးသည္။
ကြၽန္မမ်က္ႏွာေပၚကခံစားမႈကို ေက်နပ္စြာစိုက္ၾကည့္ရင္း ျဖည္းညည္းစြာ လႈပ္ရွားေနသည္။ ” သက္ပိုင္ ……ဟားး နင္” ”ဘာလဲ နဒီ ေျပာေလ ဘာလိုခ်င္တာလဲ” သူကြၽန္မကိုစေနတယ္။ ”Please…… ငါမရေတာ့………လုပ္ပါ…… အားးးး” သူကတင္ပါးကို ျမန္ျမန္စၿပီးလႈပ္ရွားလာသည္။ေနာက္ထပ္အားပို စိုက္ကာ ေ -ာင့္လာသည္။ေနာက္ထပ္ျမန္လာသည္။ေနာက္ထပ္ ………… ကြၽန္မလက္သည္းခြၽန္ေတြ သူ႔ေက်ာျပင္ကို စိုက္ဝင္သြားေလာက္ေအာင္ တင္းတင္းဆြဲကိုင္ဖက္လိုက္ေတာ့ သက္ပိုင္ စိတ္ေတြပိုလႈပ္ရွားသြားသည္။ခ်စ္သူေတြဆို ေတာ့ သူ႔အႀကိဳက္ကိုကြၽန္မသိသည္။ ကြၽန္မညီမေလးက သူ႔ညီေလးကို အတင္းစုပ္ယူရင္း ၿပီးခ်င္လာတာကို ခံစားလိုက္ရသည္။သက္ပိုင္လဲ ၿပီးခ်င္ေနၿပီဆိုတာ ကြၽန္မအေတြအႀကဳံေတြအရ သိေနပါတယ္။
”ဟားး နဒီ ကိုယ္ၿပီးေတာ့မယ္ မင္း .………” ”အင္းးး ငါ ေရာ …………” တုန္ရီေမာဟိုက္တဲ့ အသံနဲ႔ ကြၽန္မျပန္ေျဖလိုက္ တဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ သူ႔ညီေလးဆီက အခ်စ္ရည္ မ်ား အရွိန္ႏွင့္ပန္းထြက္ကာ ကြၽန္မညီမေလးထဲ ေႏြးေထြးစြာ ဝင္ေရာက္လာတာကို ခံစားမိရင္း ကြန္မလည္းၿပီးသြားသည္။သူ႔ကို ဆြဲဖက္ရင္း ၃မိနစ္ေလာက္ အဲ့ဒီပုံစံအတိုင္း ၿငိမ္ေနမိသည္။ကြၽန္မသက္ျပင္းခ်ကာ ”ဒါက ငါ့ရဲ႕ ပထမဆုံး စာသင္ခန္းထဲမွာ အလုပ္ျဖစ္သြားျခင္းပဲ။နင္အတြက္ကေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မယ္” ”နဒီ …… မင္းက တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကတ္သီးကတ္သတ္နဲ႔ ေျပာရခက္တဲ့ မိန္းမဆိုးေလးပဲ။အဲ့ဒီမိန္းမဆိုးေလးကို ကိုယ္အရမ္းခ်စ္မိေနၿပီ။ဒီစကားကမင္းကို ပဲ သီးသန႔္ေျပာတာ။ ကြၽန္မသူ႔ကို ဘာေၾကာင့္ခ်စ္မိတယ္ဆိုတာ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္မသိလိုက္ရတယ္။ကြၽန္မခ်စ္သူက ကြၽန္မဆရာ……ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္မေယာက်ာ္းျဖစ္လာမွာပါ…. ၿပီးပါၿပီ။
