ကိုယ်ဖိရင်ဖိ

ကိုယ်ဖိရင်ဖိ

ဆွေဆွေမာ သည် ရန်ကုန်က “ပွင့်လန်းဝေဆာ ” မာဆတ်ခန်းမှာ အလုပ်လုပ်နေပေမယ့် ရန်ကုန် ဇာတိတော့မဟုတ်ပါဘူး ။ ပွင့်လင်းမြင်သာတဲ့ ခေတ်ကို ပြောင်းလာတဲ့နောက် ရန်ကုန်မြို့မှာ ဝင်ငွေကောင်းတဲ့ အလုပ်တခုကို လုပ်ဖို့ နယ်ကနေ ရောက်လာတာပါ ။ နယ်မှာတုံးက မီးခဲပြာဖုံး ဖြစ်နေတဲ့ အရိုင်းစပယ်လေး ဆွေဆွေမာသည် ရန်ကုန်ကို ရောက်လာတော့ လူပွဲစား တယောက်က အလှပြင်မိတ်ကပ် ကျွမ်းတဲ့ မိန်းမရှာတယောက်ကို ပြင်ခိုင်းလိုက်လို့ တောသူပုံပျောက် မြို့သူဟော့ရှော့လေးတယောက် ပုံစံ ပေါက်လာရသည် ။ လူပွဲစားမကြီး ဒေါ်အေးသီက “ မာဆတ်မှာ အလုပ်ရမည်..မာဆတ်မှာ လုပ်ရင် ယောကျ်ားတွေက ထိတွေ့ကိုင်တွယ် တာတွေတော့ အနည်းနဲ့အများ ရှိလိမ့်မည်…တော်ရုံ ထိတာကိုင်တာတွေ ဆိုရင် နင်တို့သည်းခံရမယ်….မိတ်မပျက်အောင် ကပ်စတန်မာတွေကို သည်းခံ ခွင့်လွှတ်ကြရမယ်…” လို့ ဆွေဆွေမာတို့ကိုလက်ချာရိုက်သည် ။

ဒေါ်အေးသီက မာဆတ် သင်တန်းပေးသည် ။ တကယ်တမ်း အနှိပ်သင်ပေးတာက ထိုင်းနိုင်ငံက လှမ်းခေါ်ထားတဲ့ အနှိပ်သမ ။ ဒီထိုင်းမက သူတို့ ဘန်ကောက်မှာ ဘယ်လိုဘယ်ပုံ နှိပ်ကြသည် ဆိုတာကို နမူနာ အစမ်း ပြသသွားမှာ ဖြစ်သည် ။ ဆွေဆွေမာ တို့ ကောင်းကောင်း ကျွမ်းသွားတဲ့အထိ အဲဒီထိုင်းမကို သင်ခိုင်းသည် ။ ထိုင်းမက တကယ့် ဆရာမကြီး ။ မြောက်ကြွမြောက်ကြွနဲ့ အော်လိုက် ငေါက်လိုက်နဲ့ ..။ ဆွေဆွေမာကို လုပ်ခိုင်းတာက ဆီမာဆတ် ။ ဆီလိမ်းပြီး နှိပ်တာ ။ ဆီမာဆတ်က အနှိပ်ခံတဲ့ယောကျ်ားတွေက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့မို့ နှိပ်နေတဲ့အချိန် သူတို့ရဲ့ တန်ဆာချောင်းတွေကိုမြင်ရတွေ့ရသည် ။ ထိုင်းမက တကယ့် ကပ်စတန်မာ အစစ်တွေနဲ့ သူကိုယ်တိုင် နှိပ်ပြတဲ့အချိန်တွေက ဆွေဆွေမာတို့သည် ယောကျ်ားတွေရဲ့အဝတ်မဲ့ကိုယ်ခန္ဓာတွေကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ မြင်တွေ့ခဲ့ရသည် ။ ထိုင်းမက ဟက်ပီးအန်းဒင်း လုပ်နည်းလည်း သင်ပေးသည် ။

သူတို့ပေါင်ကြားက ဒုတ်တွေကလည်း တန်းလန်း တန်းလန်းနဲ့။ ယောကျ်ားနဲ့ တခါမှ မကြုံဘူးသေးတဲ့ ဆွေဆွေမာသည် ယောကျ်ားဒုတ်တွေကို မြင်ရတော့ အရမ်းကို စိတ်လှုပ် ရှားခဲ့ရသည် ။ ကာမစိတ်တွေလည်း နိုးကြားထကြွခဲ့ရသည် ။ ထိုင်းမက “ ဟက်ပီးအန်းဒင်း ” က လက်နဲ့ဘဲ လုပ်ပေးရတာ….တခါတလေ ကိုယ့်ကို ဘောက်ဆူး များများပေး တဲ့လူဆိုရင်တော့ နင်တို့ နို့တွေ ပေးကိုင်ချင်လည်း ကိုင်လိုက်ပေါ့ဟာ..အောက်ပိုင်းကို နှိုက်လို့မရအောင် ဘောင်းဘီကြပ်ကြပ်ဝတ်ထားလိုက်ပေါ့ ” လို့ သင်ပေးသည် ။ အစမ်းသဘောနဲ့ မာဆတ်ခန်းပိုင်ရှင် ခေါ်လာတဲ့ လူကြီးတယောက်ကို ဆွေဆွေမာ စပြီး ဆီလူးမာဆတ် စလုပ် ပေးရသည် ။ ဒီလူကြီးက ပိန်ညောင်ညောင်နဲ့ အသက် လေးဆယ်လောက် ။ ဆွေဆွေမာတို့ မာဆတ်ခန်းက သီး ခြား အခန်းလေးတွေနဲ့ ။ တံခါးလည်း ပိတ်ထားလို့ရသည် ။ ဆွေဆွေမာ မာဆတ်အခန်းလေးထဲကို ဝင်သွားတော့ ခပ်မှောင်မှောင်မှာ တဘက်အသေးစားလေးကို ခါးနေရာမှာ တင်ဖုံးထားပြီး မှောက်အိပ်နေတဲ့ လူကြီးကို တွေ့လိုက် ရသည် ။

ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ထားတဲ့ ဒီလူကြီးရဲ့ ကိုယပေါ်မှာ တဘက် အသေးစားလေးဘဲ ဖုံးထားတယ် ဆိုတာ ကို သိနေတာနဲ့တင် ဆွေဆွေမာ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတာ အရမ်းပါဘဲ ။ ဆွေဆွေမာလည်း အပြာနုရောင် စပို့ရှပ်လေးနဲ့ ဘောင်းဘီအကြပ် အနက်ရောင်ကို ဝတ်ထားသည် ။ လူကြီးက နံမည် ဘယ်လိုခေါ်သလဲ လို့ မေးလိုက်တော့ ကမန်းကတန်း ခေါင်းထဲပေါ်လာတဲ့ “မြတ်နိုး ” ဆိုတဲ့နံမည်ကို ပါးစပ်က ပြောလိုက်မိသည် ။ “ မြတ်နိုး..ဟား..တအားလှတဲ့ နံမည်လေး…လူလှသလား ကြည့်ပါရစေလား….” လူကြီးက မှောက်ရက် အိပ်နေရာကနေ ပက်လက်လှန်လိုက်သည် ။“ အိုး..တအား လှတယ်ကွယ်…အမလေး…. ဘယ်မြို့သူလဲ..တွံတေးဖက်ကလား….” ဆွေဆွေမာလည်း သူ့ပေါင်တန်တွေကို စနှိပ်သည် ။ ထိုင်းမ သင်ပေးတဲ့အတိုင်း ပေါင်ရင်းကို နှိပ်ပေးတဲ့အခါ လက်ခုံနဲ့ သူ့ပေါင်လည်က ဒုတ်ကို မသိမသာလိုလိုနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တာက အကြိမ်ကြိမ်ပေါ့ ။ ဘာသားနဲ့ ထုထားတာ လိုက်လို့ ။ မကြာခင်မှာဘဲ သူ့ဒုတ်ကြီး ငေါငေါကြီး ထောင်ထလာသည် ။

လူကြီးတော့ ဘယ်လိုနေပြီလဲ မသိဘူး ။ ဆွေဆွေမာတော့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ တထိန်းထိန်းနဲ့ ထကြွလာရပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားတက်လာသည် ။လူကြီးရဲ့ ဒုတ်အပေါ်က တဘက်စလေးလည်း အောက်ဖက်က ပေါင်ပေါ်ကို လျောကျလာသည် ။ ဒုတ်ကြီး မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေတာကို ဆွေဆွေမာ မြင်လိုက်ရသည် ။ “ မြတ်နိုး….ဦး တအား တင်းကြပ်လွန်းနေတယ်ကွယ်..ဦးကို ဖြေလျော့ပေးပါလားဟင်….” ဒစ်ကားကားကြီးနဲ့ ဒုတ်ကြီး မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း တံတွေးမြိုချနေရသည် ။ တတ်နိုင်ရင် စုတ်ပစ်လိုက်ချင်သည် ။ ထိုင်းမက အစွပ်မစွပ်ဘဲ စုတ်မပေးဖို့ အထပ်ထပ် မှာထား သတိပေးထားသည် ။ အေကိုက်ရင် တခါထဲ လျောမည်..လက်နဲ့ဘဲ ကွင်းတိုက်ပေးဖို့ သေသေချာချာ မှာထားသည် ။ ဒုတ်အပေါ်ကို ဆီဘူးထဲက ဆီတွေ လောင်းချလိုက်ပြီး လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သပ် ဆော့ကစားပေးလိုက်သည် ။

“ အိုး…အား….ကောင်းလိုက်တာ မြတ်နိုးရယ်…” လို့ ညည်းငြူသည် ။ လူကြီးရဲ့ လက်က ဆွေဆွေမာရဲ့ ရင်စိုင်တွေ အပေါ်ကို ရောက်လာသည် ။ ဆွေဆွေမာက ခြေတလှမ်း နောက်ဆုတ်ပြီး ရှောင်တိမ်းလိုက်သည် ။ လူကြီးက “ ကိုင်..ကိုင်လို့ ရမလားဟင်…. မုန့်ဖိုး ပေးပါ့မယ်….” လို့ ပြောရင်း စပို့ရှပ်ရဲ့ အောက်ကို လက်သွင်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ ဆွေဆွေမာက “ မုန့်ဖိုး ဘယ်လောက် ပေးမှာလဲ..” လို့မေးလိုက်သည် ။ လူကြီးက “ သုံးသောင်း ” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ တကယ်တော့ ဆွေဆွေမာရဲ့ စနေနှစ်ခိုင်သည် ဘယ်ယောကျ်ား ကိုင်တာကို မခံဘူးသေး ။ သူ့ဒုတ်ပူနွေးနွေးကြီးကို ကိုင်ဆုတ် ပွတ်တိုက်ပေးနေရင်း စိတ်တွေက တအား ထကြွနေတော့ တင်းမာဖီးထနေ တဲ့ ရင်သားတွေကိုလည်း အကိုင်ခံချင်လာမိလို့ စပို့ရှပ်ကို လှန်တင်ကာ ဘရာစီယာကို ချိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ အိုး လှလိုက်တာကွယ်….” ကော့ကော့လေး ဦးမော့နေတဲ့ ရင်သားစိုင်နှစ်မွှာကို မြင်လိုက်ရလို့ လူကြီး အရမ်း သဘောကျသွားပြီး လက် ကြီးနဲ့ ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်လေသည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း တောင်မတ်ထကြွနေတဲ့သူ့ဒုတ်ကြီးကို ကွင်းတိုက်ပေးပြီ ။ “ အိုး……အိုး….အား….. လူကြီးရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ထောင်ထစူကြွနေတဲ့ နို့သီးလေးတွေကို ဆွဲချေနေသည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း ဖီလင်တွေ စွတ်တက်ပြီး သူ့ဒုတ်ကြီးကို ငုံ့စုတ်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည် ။ လူကြီးက တအားထကြွပြီး ပေါင်ကြားကိုလည်း လက်ကြီးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လာပြန်သည် ။ သို့ပေမယ့် ထိုင်းဆရာမရဲ့ လက်ထပ်သင်ကြားပေးခဲ့တာတွေကြောင့်လူကြီးရဲ့ ဒုတ်ကနေ လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပန်းထွက်သွားရတဲ့အထိ ထု ပေးလိုက်နိုင်သည် ။ လူကြီး တအီးအီးညည်းလိုက်တာတွေကို မြင်လိုက်ရသည် ။ လူကြီး ပက်လက်လန်ကျသွားသည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း ကျွတ်နေတဲ့ ဘရာစီယာနဲ့ စပို့ရှပ်ကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည် ။ “ အဆင်ပြေလားဟင်…..ဦး….” “ အင်း…ကျေးဇူးပါ သမီးရယ်…..ဝှူး…….” လူကြီးကို ရေနွေးနဲ့ ရေပတ်တိုက်ပေးရသည် ။ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံမှာ ဆွေဆွေမာ ပိုက်ဆံလည်းရ ရင်လည်းတုန် အဖုတ်လည်း စိုစိုရွှဲခဲ့ရသည် ။

အဲဒီနောက်ပိုင်း လူပုံစံ အမျိုးမျိုး ဒုတ်အမျိုးမျိုးကို ကြုံဖူးလာရပြီး ကျွမ်းသထက် ကျွမ်းလာသည် ။ ပိုက်ဆံလည်း ပို ဖန်တတ်လာသည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း ငွေများများ ပေးတတ်တဲ့ ကပ်စတန်မာ ဆိုရင် နို့ပေးတာအပြင် ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချပေးပြီး ဖင်တုံးတွေကိုလည်း ပေးကိုင်သည် ။ လက်သွက်တဲ့လူတွေက ဖင်ကြားကနေ စောက်ဖုတ်ကို လိုင်းဆွဲတတ်သည် ။ ဒီလို အခါမျိုးမှာ ဆွေဆွေမာသည် စောက်ဖုတ် တအားယားပြီး ခံချင်ကုန်းချင်စိတ်တွေ ဝင်သည် ။ တချို့ဘဲတွေက ပုလွေမှုတ်ခိုင်းသည် ။ ဒါပေမယ့် ဆွေဆွေမာလည်း နို့နဲ့ဖင် ပေးကိုင်တာထက် ပိုမသွားခဲ့ဘူး ။ ဒီနေ့ ရောက်လာတဲ့ ကပ်စတန်မာကတော့ ဝင်လာကထဲက ဆွေဆွေမာ သူ့ရုပ်ကို သဘောကျသည် ။ အသက် နှစ်ဆယ်ကျော် လူရည်သန့်လေး ။ အသားလတ်သလို ရုပ်က နုဖတ်နေသည် ။ ရုတ်တရက် ဆိုရင် ဆယ်ကျော်သက် ကောင်လေးတယောက်လို့ ထင်ရသည် ။ ဆွေဆွေမာ တင် မဟုတ်ဘူး ။ ဂျာကြီးလည်း သဘောကျသွားသည် ။ ဆွေဆွေမာတို့ ဂျာကြီးက သုံးဆယ်စွန်းစွန်း ကချင်နဲ့ ပဒေါင်ကပြား ။ ခေတ်ဆန်ပြီး ဟော့တ်သည် ။ သူက သူကြိုက်တဲ့လူ ဆို၇င် တခါတခါ သူကိုယ်တိုင်တောင် ဝင် နှိပ်ပေးတတ်သည် ။ ကပ်စတန်မာကို ဆွေဆွေမာက ဂျာကြီး မဆွဲခေါ်ခင် အခန်းထဲကို သွင်းလိုက်သည် ။

ဆွေဆွေမာရဲ့ စိတ်တွေ မတည်ငြိမ်ဘူး ။ ဒူးတွေတောင် တုန်နေသည် ။ ကိုလူချောလေးကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ဆီ လူးပြီး နှိပ်ပေးတာ ခါတိုင်းလို အချိန် ဆွဲမနေတော့ဘဲ သူက မလုပ်ခိုင်းဘဲနဲ့ သူ့ဒုတ်ကို ကိုင်ပြီး ကွင်းတိုက်ပေး လိုက်မိသည် ။ သူက မတောင်းဆိုဘဲနဲ့လည်း နို့တွေကို ပြမိသည် ။ သူက မကိုင်ဘူး ။ ရှက်တတ်သူဘဲ ။ သူ့ လက်တဖက်ကို ဆွဲယူပြီး ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်စိုင်တွေ အပေါ်ကို တင်ပေးမိသည် ။သူ့ဒုတ်က မတ်မတ်ထောင်နေသည်။ ဆွေဆွေမာ စိတ်မထိန်းနိူင် ။ သူက မခိုင်းဘဲ သူ့ဒုတ်ကို စုတ်ပစ်ချင်လို့ “ စုတ်ပေးမယ်နော် ” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်မိသည် ။ သူက “ နေအုံး..မင်းတို့ မန်နေဂျာမကိုလည်း တွေ့ချင်တယ်…” လို့ ပြောသည် ။ ဆွေဆွေမာက သူက မနှိပ်ဘူး ..” လို့ ပြောလည်း မရဘူး . အတင်း ခေါ်ခိုင်းလို့ ဂျာကြီးကိုလည်း ခေါ်ပေးလိုက်ရသည် ။ ဂျာကြီးလည်း တောင်မတ်နေတဲ့ ဒုတ်ကြီးကြီးနဲ့ သူ့ကို သဘောကျလိုက်တာမှ တခစ်ခစ်နဲ့ ။

သူက ဆွေဆွေမာ့ကို သူ့ဒုတ်ကို စုတ်ခိုင်းပြီး ဂျာကြီးကိုတော့ အကျၤ ီနဲ့ ဘရာစီယာကို လှန်တင်ခိုင်းပြီး နို့တွေကို သူ့မျက်နှာနား ကပ်ခိုင်းပြီး နို့စို့သည် ။ နှစ်ယောက် တယောက် ဇာတ်လမ်း ခင်းနေပြီ ။ သူက ဇာတ်လိုက်မင်းသား လေး ဒီဇိုင်းမို့ ဆွေဆွေမာရော ဂျာကြီးရော အလုပ်သဘောလောက်တင် မဟုတ်ဘဲ သူလိုချင်တာတွေကို အနှမြောမရှိဘဲ ထိုးပေးထိုးကျွေးမိနေကြပြီ ။ ဆွေဆွေမာလည်း သူ့လီးကို အပြတ် စုတ်ပစ်မိသလို ဂျာကြီးကလည်း နို့စို့တာတွေကို ခံနေသည် ။ သူ့လက်တဖက်က ဂျာကြီးရဲ့ စကပ်အောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ကို သမနေသည် ။ သူ့လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်က ဂျာကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သွင်းပြီး ကလိပေးလိုက်တာကြောင့် ဂျာကြီး “ အိုး….အီး……….အင်း…….” လို့ ညည်းလိုက်သည် ။ သူ့ငံကျိကျိ လီးတုတ်တုတ်ကို အားရပါးရစုတ်လိုက်နေမိတဲ့အချိန်ဆွေဆွေမာရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် စောက်ရည်တရွှဲရွှဲ ဖြစ်နေပြီ ။

ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေသည် ။ တခါမှ ယောကျ်ားနဲ့ မလိုးဖူးသေးတာကြောင့်လည်း ဒီလီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ဆောင့်ခံလိုက်ရရင် စောက်ဖုတ် ပြဲသွားပြီး တအားနာလေမလားလို့ ကြောက်စိတ်တွေ ပေါ်မိသည် ။ ဂျာကြီးကတော့ ယောကျ်ား အတွေ့အကြုံများခဲ့ပြီးသား ။ ကပ်စတန်မာထဲက ကပ္ပလီ လီးအရှည်စား အတုတ်စားကြီးနဲ့တောင် လိုးဖူးခဲ့ပြီးပြီလို့ ဂျာကြီးက ပြောပြခဲ့ဖူးသည်။ ဆွေဆွေမာသည် ကိုယ်လုံး ဖွံ့ဖြိုး အချိုးကျတဲ့ ကောင်မလေးပါ ။ သို့ပေမယ့် ဂျာကြီးသည် သူမထက် ပိုတောင့် သည်လို့ ဆွေဆွေမာ ထင်သည် ။ ဒီ ဇာတ်လိုက်လေးနဲ့ကျတော့ ဂျာကြီးသည် ဟန်မဆောင်နိုင် ။ သူ့နံမည်ကိုတောင် ဆွေဆွေမာနဲ့ ဂျာကြီး မသိ ကြ ။ သူဘယ်ကလဲ ဆိုတာလည်း မသိကြ ။ သူချောလို့ ကြည့်ကောင်းလို့ အိနြေ္ဒမဆည်နိုင်ကြဘဲ သူနဲ့ ကဲနေ ကြတာ ဖြစ်သည် ။

“ ကဲ ဘာဂျာမှုတ်မယ်…..မမကို အရင် မှုတ်မယ်…လာ..ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက် ပေါင်တွေ ဖြဲပေး..” ဂျာကြီးသည် အိပ်မွေ့ချ ခံထားရတဲ့ လူလို သူ့အမိန့်ကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာသည် ။ သူခိုင်းသလို ပက်လက်အိပ်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲပေးလိုက်သည် ။ ဆွေဆွေမာမှာတော့ လီးကို အားပါးတရ စုတ်နေရာက လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ရတာကြောင့် ဟာတာတာကြီး ဖြစ်ကျန်ရစ်ရင်း ဇာတ်လိုက်ကိုလူချောက ဂျာကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ ယက်တာကို ရင်တုံစိတ်လှုပ်ရှားရင်း ကြည့်နေရသည် ။ ဖေါင်းမို့ကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ အပေါ်အောက် အစုန်အဆန် ယက်ပေးနေတော့ ဂျာကြီး တအားအားနဲ့ ဖီလင်တွေ စွတ်တက်ပြီး ကော့ပျံနေရင်း ပေါင်တန်တွေကို စိလိုက်ဖို့ ကြိုးစားသလို အနောက်ဖက်ကို ဆုတ်ပြေးဖို့လည်း လုပ်ပေမယ့် လူချောလေးက ဂျာကြီးရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ချုပ်ကိုင်ထားလို့ မအောင်မြင်ဘဲ လျာယက်တာတွေကို ခံနေရသည် ။

ရုတ်တရက် ဇာတ်လိုက်ကိုလူချောက ယက်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး…ဆွေဆွေမာကို “ အဝတ်တွေ အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်စမ်း…” လို့ ပြောလိုက်လို့ ဆွေဆွေမာလည်း ဂျာကြီးတုံးကလိုဘဲ စိတ်အညှို့ခံထားရတဲ့ လူတယောက်လိုသူခိုင်းစေတာကို ချက်ချင်းဘဲ လုပ်လိုက်မိသည် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ “ အနောက်ကနေ လီးကို လာစုတ်ပေး..” သူ့ထပ်ဆင့် အမိန့်သံကြောင့် ဆွေဆွေမာလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ရက် စောက်ဖုတ်ယက်နေတဲ့ သူ့အနောက်ကို သွားလိုက်သည် ။ သူက ဒူးထောက် ဖင်ကြွပေးလိုက်တော့ တောင်မာနေတဲ့ သူ့လီးကြီး ပေါ်လာသည် ။

ဆွေဆွေမာလည်း သူ့ပေါင်ကြားထဲ ပက်လက်ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံစုတ်ပစ် လိုက်သည် ။ လူချောလေးက စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်ယက် ဆွေဆွေမာ့ပါးစပ်ထဲကိုလည်း တစွပ်စွပ်နဲ့ ညှောင့်သွင်းနေသည် ။ ဆွေဆွေမာ့အဖို့ လီးကြီးနဲ့ ပါးစပ်ထဲ အလိုးခံနေရတာက စိတ်ကြွဖွယ် ဖီလင်ဆန်းတခုပါ ။ ဂျာကြီးရဲ့ မချိမဆန့်အော်သံလေး ထွက်လာသည် ။ ကိုလူချောရဲ့ လျာက ဂျာကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ခေါင်းအတွင်းထဲကို ထိုးသွင်းပြီး မွှေနှောက်ကလိပေးနေလို့ပါ ။ ဂျာကြီးသည် လျာထိုးသွင်း ကလိချက်ကို မခံနိုင်လို့ ရုန်းထွက်ပြေးဖို့ အကြိမ်ကြိမ် ကြိုးစားပေမယ့် ကိုလူချောက သူ့ရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဂျာကြီးရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို တအား ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ ကိုလူချော ကလိ တာတွေကို ဆတ်ဆတ်လူးခါအောင် ခံနေရသည် ။

ကိုလူချောသည် ဂျာကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လျာထိုးသွင်း မွှေနှောက်နေတဲ့အချိန် ဆွေဆွေမာရဲ့ ပါးစပ်ထဲကိုလည်း သူ့လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့ ထိုးဆောင့်လိုးနေသည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း တွဲလောင်းကျ နေတဲ့ သူ့လဥကြီးနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ လှမ်းကိုင်လိုက်မိသည် ။ ဒီအချိန်မှာ မာဆတ်အခန်းလေးရဲ့ တံခါး ဝုန်းကနဲ ပွင့်လာသည် ။ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လူကြီးတယောက် ဝင်လာသည် ။ သူ့လက်ထဲက ဖုန်းကင်မရာလေးက လျှပ်တပျက်မီး တဖျတ် ဖျတ်နဲ့ ..။ “ အို….” ဂျာကြီးရဲ့ ကြောက်လန့်တကြား အော်သံလေးကြောင့် ကိုလူချောလည်း ဂျာကြီးစောက်ဖုတ်ကနေ မျက်နှာခွာလိုက် ပြီး အနောက်ကို လှည့်ကြည့်သည် ။ ကိုလူချော ပါးစပ်မှာ အရည်တွေ ပေပွနေသည် ။ “ ကဲ …လှိုင်မြင့်မိုး…..ထ….ထ…..တော်ပြီ..မင်းကလည်း အရေးထဲ အရသာခံနေတယ်…….” လှိုင်မြင့်မိုး ဆိုတဲ့ ကိုလူချောလေးရဲ့ လီးကြီး ဆွေဆွေမာရဲ့ ပါးစပ်ထဲက လျောကနဲ ထွက်သွားပြီ ။

တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်လူကြီးက ဂျာကြီးနဲ့ ဆွေဆွေမာတို့ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ဖို့ ကြိုးစားတာကို ခွင့်မပြုဘူး။ ဓါတ်ပုံတွေဘဲ ရိုက်နေလို့ ဂျာကြီးရော ဆွေဆွေမာရော နို့တွေနဲ့ ပေါင်ကြားက အဖုတ်နေရာကို လက်တွေနဲ့ဖုံး ကွယ်ထားကြပြီး မျက်နှာတွေကိုလည်း ငုံ့ထားမိကြသည် ။ “ မင်းတို့ မာဆတ်အခန်းက ဒါတွေ လုပ်နေတယ် ဆိုတာကို ဒို့ သတင်းရထားတာ ကြာပြီ …လက်ပူးလက်ကြပ် ဖမ်းချင်လို့ အခုလို အကွက်ဆင် အသွင်ယူ လုပ်လိုက်ရတာဘဲ…..” လူတုတ်ကြီးက အသံသြသြကြီးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်လိုက်ပြီ းတဲ့ လှိုင်မြင့်မိုး ဆိုတဲ့ ကိုလူချောလေးက “ ဟုတ်တယ်….ကျနော့်နံမည်က ဒုရဲအုပ်လှိုင်မြင့်မိုး….ဒါက ကျနော့် ဆရာ မြို့နယ်မှူး ရဲမှူးဦးဆန်းထူး….” လို့ ပြောပြီး စိစစ်ရေးကပ်ပြားကို ထုတ်ပြသည် ။

ဂျာကြီးလည်း တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ “ ကျမတို့ကို ဖမ်းလိုက်ပြီပေါ့နော်……ဆရာတို့ရယ်….သနားပါအုံး..မရှိလို့ လုပ်စားကြတာပါ…” လို့ လက်အုပ်ချီပြီး တောင်းပန်စကား ပြောလိုက်သည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း မျက်ရည်ပေါက် ပေါက် ကျရင်း..“ ရှိခိုးပါတယ်..ဆရာကြီးတို့ရယ်…မဖမ်းပါနဲ့နော်….တောင်းပန်ပါတယ်….” လို့ တောင်းပန်လိုက် သည် ။ ဦးဆန်းထူး ဆိုတဲ့ လူတုတ်ကြီးက “ ဘာ အခုမှ ငိုနေကြတာလဲ…ငိုမနေနဲ့အပိုဘဲ..မင်းတို့က လုပ်တုံးက လုပ်ပြီး ” လို့ ခပ်မာမာ ပြောလိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ တခြားအခန်းက မာဆတ်သမလေး တယောက် သူတို့အခန်းထဲကို ခေါင်းပြူကြည့်လာသည် ။ “ ဟိတ် လာစမ်း…..” ဦးဆန်းထူးက အော်ခေါ်လိုက်လို့ မာဆတ်သမ ကောင်မလေး အခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။

မင်းတို့ ပိုင်ရှင်ကဘယ်သူလဲ..ပြောစမ်း… ကောင်မလေးကတုန်တုန်ရီရီနဲ့..ကျမ…..မ….မ…..မသိဘူးရှင့်ဂျာကြီးကို မေးပါသူဘဲသိတယ်…လို့ ပြန်ပြောသည် ။ ဂျာကြီးက “ ပိုင်ရှင်က….ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော် ပါ…” လို့ အသံတုန်တုန်နဲ့ ဖြေလိုက်သည် ။ ဦးဆန်းထူးက “ ငါ..အဲဒီ ပိုင်ရှင် မိန်းမနဲ့လည်း တွေ့ချင်တယ်…..” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဂျာကြီးလည်း “ ကျမ ခေါ်ပေးပါမယ်….အဝတ်တော့ ပြန်ဝတ်ခွင့်ပေးပါလား ဆရာကြီး….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ “ အင်း…ဝတ်….ဝတ်….ခုချက်ချင်း ပိုင်ရှင် ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်စမ်း…..” “ ဟုတ်…ဟုတ်…..” “ မင်းနံမည်က ဘာလဲ ဂျာကြီး…..” လှိုင်မြင့်မိုးက မေးလိုက်သည် ။ “ ကျမ….ကျမ…နံမည်က ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး ပါရှင့်…..” လို့ ဂျာကြီးက ခပ်တိုးတိုးလေး ဖြေလိုက်သည် ။ “ မင်းကကော…” “ ဆွေဆွေမာ….ပါ….” လို့ ဆွေဆွေမာလည်း ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ခပ်တိုးတိုး ဖြေလိုက်သည် ။ ဂျာကြီးနဲ့ ဆွေဆွေမာတို့ အဝတ်တွေကို အမြန်ကောက်ယူ ဝတ်လိုက်ကြသည် ။ ကိုလူချော ဒုရဲအုပ် လှိုင်မြင့်မိုးက ဂျာကြီး ရဲ့ ဖုန်းကို စားပွဲလေးအပေါ်ကနေ ကောက်ယူလိုက်ပြီး ဂျာကြီးကို လှမ်း ပေးလိုက်သည် ။ ဂျာကြီးက ပိုင်ရှင် သူဌေးမကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။

သူဌေးမ ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော်က မြို့နယ်မှူးဦးဆန်းထူးကို မာဆတ်အခန်းနဲ့ ကပ်ရက်က သူမပိုင် ဟိုတယ်ကို ဖိတ် ခေါ်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော်ရဲ့ ရုံးခန်းကြီးထဲကို ဦးဆန်းထူး…လှိုင်မြင့်မိုး…ဂျာကြီး ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး နဲ့ ဆွေဆွေမာတို့ ရောက်သွားကြသည် ။ ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော်သည် အသက် သုံးဆယ်ကျော် အရွယ် မိန်းမချော တယောက် ဖြစ်နေ သည် ကို ဦးဆန်းထူးနဲ့ လှိုင်မြင့်မိုးတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ “ အိုး……ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော် ဆိုလို့ အသက်ကြီးကြီး မှတ်နေတာ..တကယ့်ကို ချောလှတဲ့ မမလေး တယောက်ပါလားဗျာ…” လို့ လှိုင်မြင့်မိုးက စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာပေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော်က “ အလုပ်စကား ပြောကြရအောင်လားရှင်….ရှင်တို့က ကျမရဲ့ ဝန်ထမ်းလေးတွေကို ဖမ်းကြ တော့မလို့လားရှင်…..” လို့ ခပ်တည်တည်နဲ့ မေးလိုက်သည် ။ ဦးဆန်းထူးက မျက်နှာမာနဲ့ “ ခင်ဗျားတို့က ဥပဒေဘောင်ထဲ မနေရင်တော့ ဖမ်းရမှာက ကျုပ်တို့ အလုပ်ဘဲ…ကဲ ဘာပြောအုံးမလဲ..ကျုပ်တို့ ခင်ဗျားရဲ့ မာဆတ်ကိုလည်း ပိတ်ပစ်ရမယ်…..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော်က “ အိုး…အိုး….နေ….နေပါအုံး..ဆရာကြီးရယ်……စိတ်လိုက်မာန်ပါ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့…ညှိကြရအောင်ပါ…” လို့ တားလိုက်သည် ။ ဦးဆန်းထူးက “ ဘာလဲ ဗျ..ခင်ဗျားက ကျုပ်ကို လပ်ထိုးမလို့လား……ဒီလို မလုပ်နဲ့လေ…ကျုပ်တို့က လပ်မစားဘူး….” လို့ ခပ်မာမာနဲ့ ဟောက်လိုက်သည် ။ ဂျာကြီးက သူဌေးနဲ့ ဦးဆန်းထူးတို့ ကြားထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။ “ ပြေလည်အောင် လုပ်ပေးကြပါရှင်..ကျမ…ကျမတို့ အချုပ်ထဲကို မသွားပါရစေနဲ့……” သူဌေးမ ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော်က “ ဟုတ်ပါတယ်ရှင်….ကျမ ပြေလည်ချင်ပါတယ်….အကိုကြီးတို့ အမှုမလုပ်ကြပါနဲ့ အကိုကြီးတို့ ကျေနပ်အောင် အစစ တောင်းပန်ပါတယ်…လိုအပ်တာတွေ ..ကျမ တာဝန်ယူ လုပ်ကိုင်ပေးပါမယ်.. မာဆတ်ခန်းကိုလည်း မပိတ်ပါရစေနဲ့ရှင်…..” လို့ လေသံပျော့ပျော့နဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

“ အင်း….ကျနော်တို့က တကယ်တော့ အထက်က စီမံချက်နဲ့ လာလုပ်တာပါ…..လွယ်လွယ်နဲ့တော့ ညှိလို့ မရ ဘူး ထင်တယ်….ဘယ်လိုထင်လဲ ဆရာ…..” လို့ လှိုင်မြင့်မိုးက ပြောလိုက်သည် ။ ဦးဆန်းထူးရဲ့ မျက်နှာက ခပ်တင်းတင်း ခပ်မော့မော့…။ “ ဟုတ်တယ်…အပေါ်က စိတ်ဝင်စားတဲ့ ကေ့စ်…..လွယ်လွယ်နဲ့တော့ မရဘူး…….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော်က “ အားလုံး ပြေလည်စေရပါမယ် ဆရာတို့ရယ်…ဆရာတို့ ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးပါမယ်…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးတွေက စားစရာသောက်စရာ လင်ပန်းတွေနဲ့ ရောက်လာကြသည် ။ “ သုံးဆောင်ကြပါရှင်..အေးအေးဆေးဆေး ဆွေးနွေးကြရအောင်…..” နာရီဝက်ခန့် ဆွေးနွေးကြပြီးနောက် ဂျာကြီးနဲ့ ဆွေဆွေမာတို့သည် ဦးဆန်းထူးနဲ့ လှိုင်မြင့်မိုးတို့ရဲ့ ရဲကားပြာ ကြီးထဲမှာ ပါသွားပြီ ။ အချုပ်ခန်းဆီကိုတော့ မဟုတ် ။

ဦးဆန်းထူးရဲ့ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကြီး ဆီကိုပါ ။ ဆွေဆွေမာရဲ့ လက်တွေ အေးစက်နေကြသည် ။ ဂျာကြီးရဲ့ လက်ကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း….” ဂျာကြီး….ဆွေမာ တခါမှ မနေဖူးသေးဘူး…ကြောက်တယ်..” လို့ ပြောလိုက်မိသည် ။ ဂျာကြီးက “ ဖြစ်ပါတယ်ဟာ..နင် အိုကေမှာပါ.. ” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ယောကျ်ားတွေကို ကွင်းတိုက်ပေးဖူးသလို စောစောက ကိုလူချော လှိုင်မြင့်မိုးရဲ့ လီး ကြီးကို စုတ်ပေးဖူးပေမယ့် တခါမှ အလိုး မခံဖူးသေးလို့ ဆွေဆွေမာ လန့်နေတာပါ ။ဦးဆန်းထူးရဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကြီးသည် ဆွေဆွေမာနဲ့ ဂျာကြီး ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး တို့ အံ့သြသွားရလောက်အောင် သား နား သစ်လွင်နေသည် ။ ဦးဆန်းထူးက သူတို့ကို စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်တော့မယ်တို့ ဂျာကြီးနဲ့ ဆွေဆွေမာတို့ ထင်လိုက်သည် ။

ဦးဆန်းထူးသည် သူဌေးမ ဒေါ်ဖြိုးကေသီဇော်နဲ့ ညှိလိုက်သည် ။ သူဌေးမက သူ့မာဆတ်ခန်း အပိတ်မခံရအောင် တရားအစွဲမခံရအောင် ဂျာကြီးဝင့်ဝင့်ဝါစိုး နဲ့ ဆွေဆွေမာတို့ကို ထိုးကျွေးလိုက်ခဲ့သည် ။ ငွေလည်း ဘယ်လောက် ပေးလိုက်ရသလဲတော့ မသိဘူး ။ ဦးဆန်းထူးတို့က ဆွေဆွေမာနဲ့ ဂျာကြီးတို့ကို စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်ကြတော့မည် ။ ကွန်ဒိုထဲ ရောာက်တာနဲ့ ဦးဆန်းထူးက “ ကဲ ညည်းတို့ ရေချိုးကြ..သေသေချာချာ ချိုးကြ..ပါးစပ်လည်း ဆေး သွားတိုက်ကြ….ဟိုကြားဒီကြား အနံ့မနံစေနဲ့…..” လို့ ပြောလိုက်လို့ ဆွေဆွေမာနဲ့ ဂျာကြီးတို့ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ကြရပါသည် ။

ရေချိုးနေကြတဲ့အချိန်မှာ ဦးဆန်းထူး တံခါး လာခေါက်ပြီး..“ နင်တို့ စောက်ဖုတ်မွှေးတွေကို အပြောင် ရိပ်ထားကြ” လို့ လာထပ်ပြောပါသည် ။ ဂျာကြီးနဲ့ ဆွေဆွေမာလည်း တယောက်စောက်မွှေးကို တယောက် ရိပ်လိုက်ကြပါသည် ။ ရေချိုးပြီးလို့ အိမ်ရှေ့ကို ပြန်ထွက်ခဲ့တဲ့အခါ ဦးဆန်းထူး မရှိတော့ပါဘူး ။ မိန်းကလေး တယောက်ဘဲ ထိုင်နေတာကို တွေ့ရသည် ။ ဒီ မိန်းကလေးက “ ဒီမှာဘဲ ခဏ နားနေကြ….ဆရာကြီး ခဏကြာရင် ပြန်လာလိမ့်မယ်….” လို့ ပြောသည် ။ ဒီမိန်းမလည်း ရဲတယောက်ဘဲ လို့ခန့်မှန်းရတာဘဲ ..။ ဂျာကြီးနဲ့ ဆွေဆွေမာတို့လည်း ကြက်ဒိုင်က အသတ်ခံရဖို့ စောင့်နေရတဲ့ ကြက်ကလေးတွေလို စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ထိုင်နေရင်း ဦးဆန်းထူး ပြန်အလာကို စောင့်နေကြရပါသည် .။ သုံးလေးနာရီ ကြာပြီးနောက် သူတို့ကို စောင့်ကြပ်နေတဲ့ မိန်းမဆီကို ဦးဆန်းထူးက ဖုန်းလှမ်းဆက်သည် ။ ဆွေဆွေမာတို့ကို တနေရာကို ခေါ်သွားဖို့ ညွှန်ကြားလိုက်သည် ။

“ ကဲ….အမတို့…ကျမနဲ့ လိုက်ခဲ့…ထွက်ပြေးမယ်တော့ မကြံနဲ့နော်…အမှုကြီးသွားမယ်….” လေသံမာမာနဲ့ ပြောတာကို ခံလိုက်ရသည် ။ အောက်ကို ဆင်းခဲ့ကြတော့ ကားအနက်ရောင်ကြီး တစီး အသင့်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ “ ကဲ တက်ကြ….” ဆွေဆွေမာနဲ့ ဂျာကြီးတို့ ခြောက်မိုင်ခွဲဖက်က ခြံတခြံထဲကို ရောက်သွားရသည် ။ အိပ်ခန်းတခန်းဆီမှာ စောင့်ကြရသည် ။ မကြာခင် လူတယောက် ဆွေဆွေမာရဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။ အသက်ငါးဆယ်ကျော်လောက် ရှိတဲ့ ပိန်ပိန်ပါးပါး ရွှေရောင်ကိုင်း ပါဝါမျက်မှန်နဲ့ ။ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် နဲ့ လူကြီး တယောက် ။ “ မိန်းကလေး..မင်းနံမည် ဘာလဲကွ….” အသံက သြဇာရှိသည် ။ မင်းစိုးရာဇာ အသံမျိုး …။ “ ဆွေဆွေမာ ပါ…ဦး….” ““ နံမည်အမှန် ဟုတ်ရဲ့လား….”

“ ဟုတ်…..” “ ထားပါတော့..ထားပါတော့….ပြောပါအုံး..မင်း အသက်ကရော ဘယ်လောက်လဲ…..” လူကြီးက ဆွေဆွေမာနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်ရက် ထိုင်ရင်း မေးနေတာပါ ။ “ နှစ်ဆယ်..ပါ ဦး…..” “ ဟေ..ဒီအလုပ်ကို ဘယ်တုံးက စ လုပ်တာလဲကွ…..” “ ကျမ…ကျမ….ပြည့်တန်ဆာ မဟုတ်ပါဘူး..ဦး…ကျမ..မာဆတ် အခန်းကပါ……” ဆွေဆွေမာက သူတို့ ဖြစ်ပျက်တာတွေကို အကျဉ်းချုံးကာ ပြောပြလိုက်သည် ။

ငိုရှိုက်ပြီး “ ကျမ..အပျိုစစ်စစ် ပါ..ကျမ တခါမှ ယောကျ်ားနဲ့ မကြုံဖူးသေးပါဘူး…..ကြောက်လို့ လိုက်ခဲ့ရတာပါ ဦးရယ်…ကျမကို ကယ်ပါနော်..” လူကြီးက “ ကလေးမ..ငါ့ကို သဘောကောင်းတယ် ဆိုပြီး ပုံပြင်တွေ ပြောမနေနဲ့နော်…”လို့ ပြောလိုက်ပြီး ရယ် နေသည် ။ “ ကျမ တကယ် ပြောတာပါ ဦးရယ်….ကျမ အပျိုစစ်စစ်ပါ..တခါမှ မကြုံဖူးသေးပါဘူး……တကယ် အမှန်ပါ….” လို့ ဆွေဆွေမာက အထပ်ထပ် ငိုယိုကာ ပြောတော့ လူကြီးလည်း စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ ဟုတ်မဟုတ် စမ်းကြည့်မယ်..ဟုတ်ရင်တော့ ငါတယောက်ထဲနဲ့ဘဲ ပထမဆုံး ဆက်ဆံဖူးတဲ့ မင်းလေးကို ငါ အပိုင်သိမ်းလိုက်မယ်ကွာ….. မင်း…..ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်စမ်း….. ဟုတ်…ဦး…… ဒီအချိန်မှာ တဖက်က အခန်းမှာတော့ ဂျာကြီး ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး သည် သူမအခန်းကို ဝင်လာတဲ့ လူကြီတယောက် နဲ့ ရင်ဆိုင်နေရသည် ။ ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် အသက် ငါးဆယ်ခန့် လူရည်သန့် အဖိုးကြီး ။

“ မင်း ငါ့ကို ဘယ်သူလဲ သိသလား…” “ မသိပါဘူး ဦး….” လူကြီးက ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးကို သူ့ဘေးနားမှာ လာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ငါ့နံမည်က ဦးသပြေ ..မင်း နောက်ကျရင် ငါ ဘယ်သူ ဆိုတာ သိလာမှာပါ….မင်းက တော်တော် ချောတာဘဲ….မင်းနံမည်က ဘယ်သူ….. ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး ပါ ဦး…. နံမည်က တော်တော် မိုက်တာဘဲ…..မင်း အသက်ကို ငါ ခန့်မှန်းကြည့်မယ်….၂၅…..ဒါမှ မဟုတ် ၂၈…. ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး က ရယ်လိုက်ပြီး…..ကျမ သုံးဆယ်ပါ …ဦး……လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ဟ….မယုံနိုင်စရာပါလား…..ဒါနဲ့ မင်း ဒီအလုပ် လုပ်စားနေတာ ကြာပြီလား…..အမှန်ပြောနော်..မညာနဲ့ ….. ကျမ..ဖါသည် မဟုတ်ပါဘူး…… ဘာ…. ကျမ မာဆတ်ခန်းက မန်နေဂျာပါ ….. ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးက ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ရှင်းပြလိုက်သည် ။

အော်.ဒီလိုလား..ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ကွာ…မင်း အတွေ့အကြုံတော့ ရှိတယ် မဟုတ်လား..ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး……. ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး က ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။ ငါနဲ့မင်း အလုပ်ဖြစ်မယ် ဆိုရင် ငါက မင်းကို ကောင်းကောင်း ဘောက်ဆူးချမှာ….ငါက တခြား အကူအညီတွေလည်း အများကြီး ပေးနိုင်တဲ့ကောင်ကွ…..မင်းကို သဘောကျမိတယ်….. ဘယ်လိုလဲ…. ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးလည်း ဒီလူကြီးရဲ့ ပုံကို နေ့စဉ်ထုတ် သတင်းစာတွေရဲ့ မျက်နှာဖုံးတွေမှာ တွေ့ဖူးထားခဲ့တာပါ…တကယ့် ဧရာမ လူကြီးတယောက် ….. ဦးသဘောပါ….လို့ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် ။ ချက်ချင်းလည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

ဒီလူကြီးနဲ့ နေလိုက်ဖို့….. ကဲ…မင်းကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကွာ…. ဟုတ်…ဦး….. ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး ထိုင်နေရာက မတ်တပ် ထရပ်လိုက်သည် ။ ဦးသပြေ က စူးစိုက်ပြီး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်နေသည် ။ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပြီ ။ အချိုးကျ ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး အပေါ်မှာ ဘာ အဝတ်မှ မကျန်တော့တဲ့ အခါ ဦးသပြေကအိုး….သိပ်လှတယ်ကွာ…… လို့ ပါးစပ်က ထုတ်ဖေါ်ပြောလိုက်တာကို ကြားလိုက် ရသည် ။ ကဲ လာပါအုံး..ဦးဆီကို….. ဆွေဆွေမာ ရှက်နေသည် ။ တကယ်တမ်း ကိုယ့်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ လူတယောက် အရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ဖို့ ဆိုတာက မလွယ်လှ။ မီးတွေကလည်း ထိန်ထိန်လင်းနေသည် ။ “ ဟိတ်….ချွတ်လေ..ဘာငိုင်နေတာလဲ…..”

“ ဟို….ဟို…..ဆွေမာ..ဆွေမာ…ရှက်…” “ဟ…..ဝက်ဖြစ်နေမှ ရွှံ့ကြောက်မနေနဲ့လေ….လင်မယား ဘဝမှာ အရှက်ကုန်တယ် တဲ့..နင်နဲ့ ငါနဲ့က မကြာခင် လင်မယား အရာ မြောက်ကြတော့မှာ…ဟီးဟီး…….” “ မီး ပိတ်လိုက်ပါလား ဦးရယ်……” လူကြီးသည် တဟားဟားနဲ့ သဘောကျရယ်မောလိုက်သည် ။ “ ဒီမှာ ကောင်မလေး….” “ ဟုတ်…..” “ မင်းဟာ ဒီတိုင်းပြည်မှာ ကံအကောင်းဆုံး လူထဲမှာ ပါသွားပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်ကွာ..မင်း အခုလို ငါ့ ကို အဝတ် ကုန်ချွတ်ပြတဲ့အတွက် မင်း အရမ်း အကျိုးရှိသွားမှာ…..” ဆွေဆွေမာလည်း သူပြောတာကို နားမလည် ။ လူကြီးက ဆွေဆွေမာ့အလိုကို လိုက်သည် ။

မျက်နှာကျက်က မီးကို ပိတ်ပေးလိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက မီး ရောင်ကတော့ ရှိနေသေးသည် ။ တော်တော်လေးကို မှောင်သွားသည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း အဝတ်တွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ “ ဟား…မင်း နို့တွေက တော်တော် လှတာဘဲ…..လာစမ်း..ဒီအနားကို……” လူကြီးက ဆွေဆွေမာကို သူ့အနားကို ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး လုံးဝန်း တဲ့ ရင်သားနှစ်ခိုင်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ဆုပ် ကိုင်ကြည့်သည် ။ “ ဟူး….ကောင်းလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေ….” နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ငုံခဲ စို့ပါတော့သည် ။ “ အိုး…….ဦး……..” လူကြီး သူ့ခါးဝတ်ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည် ။

ညိုမောင်းတဲ့ ခြေထောက်တွေ ကြားက တုတ်တုတ်ခဲခဲ အတန်ကြီး ငေါငေါကြီး ထောင်ထနေတာကို ဆွေဆွေမာ တွေ့လိုက်ရလို့ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရသည် ။ လူကြီး ဆွေဆွေမာ့ တင်ပါးကြီးတွေကိုလည်း ဆုပ်ညှစ်ကြည့်သည် ။ ကိုင်သည် ။ ပွတ်သည် ။ “ မင်းတော်တော် တောင့်တာဘဲ..ငါ ကြိုက်သွားပြီ……” သူ့လက်ကြီးက ပေါင်ရင်းဂွဆုံ နေရာကို ဖျတ်ကနဲ ရောက်သွားသည် ။ အမွှေးရှင်းထားတဲ့ မို့ပြောင်တင်းနေတဲ့ တြိဂံပုံ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီကို သူ ကိုင်သည် ။ ပွတ်သည် ။ စမ်းသည် ။ “ စောက်ဖုတ်..တအားလှတယ်ကွာ….” ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် အိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လူကြီး ဒူးထောက် ထိုင်ချသည် ။ ဆွေဆွေ မာရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို သူ့နှာခေါင်းကြီးနဲ့ ရှူရှိုက်နေသည် ။

“ ဟား……အနံ့မရှိဘူး…..မင်း ရေဆေးထားလား…..” “ ဟုတ်…ဆေးထားပါတယ်……” လူကြီးရဲ့ လျာကြီး စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်း အတိုင်း ပလပ် ဆိုတဲ့ အသံထွက်အောင် ယက်ပစ်လိုက်တာကို ဆွေ ဆွေမာ ခံလိုက်ရပြီ ။ “ အို့…ဦး…….” တချက်ဘဲ ယက်ပြီး ရပ်လိုက်တာ မဟုတ် ။ ဆက်တိုက်ဘဲ ပလပ်ပလပ် ပလပ်နဲ့ ယက်နေပြီ ။ ရသာဖူး အစိလေးကို လျာကြီးက ကလော်ထည့်သွားလို့ ဆွေဆွေမာ တုန်ခါလူးသွားရသည် ။ လျာကြီးရဲ့ ထိတွေ့မှုတွေကို မခံနိုင်လို့ ကိုယ်ကို အနောက်ကို တွန်းရွှေ့ ဆုတ်ပြေးဖို့ ကြိုးစား လိုက်သည် ။ လူကြီးရဲ့ လက်တွေက ဆွေဆွေမာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို တအား ဆုပ်ညှစ်ထားလို့ ဘယ်လိုမှ ရုန်းထွက်လို့ မရနိုင်ဘူး ။ အိုး……..တော်…တော်ပါတော့ ဦးရယ်….အား…….အား…သမီး…သမီး.မခံနိုင်တော့ဘူး…… လူကြီးက သဲသဲမဲမဲ ယက်နေသည် ။ သူ့လက်တဖက်ကို ဆန့်တန်းပြီး ဆွေဆွေမာရဲ့ ဖွံ့ထွားလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားတဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

လျာကြီးကတော့ ဆွေဆွေမာရဲ့ မိန်းမကိုယ် ကို ဖိယက်နေသည် ။ အား……..အိုး……အိုး……အား……..အီး………အမလေး….အို…ကောင်း..သိပ်ကောင်းသွား……အား…….ရှီး………အိုး….. တကိုယ်လုံးက အကြောအခြင်တွေ တုန်ခါသွာပြီး တအား ကောင်းသွားသည် ။ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး ဦးသပြေဆီကို တလှမ်းချင်း လျောက်သွားလိုက်သည် ။ ဦးသပြေသည် ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည် ။ တောက်…..ကောင်းလိုက်တဲ့ ကျန်းမာရေး…… အရမ်း ဝဖြိုးပြီး ကျန်းမာရေး မကောင်းတဲ့ ဇနီးသည်ကြောင့် ဦးသပြေသည် ကာမဆက်ဆံမှု မရှိတာ ကြာခဲ့ပြီ ။ ဂေါက်ရိုက်ရင်း ရဲမှူးကြီး ကျော်ဇေယျက သူ့ကို မခက်ပါဘူး…..ကျနော့် တာဝန်ထား…ကျနော့်ကောင်လေးတွေကို ဖန်တီးခိုင်းလိုက်မယ်….မကြာခင် အိုးကောင်းကောင်းနဲ့ စော်လေးတွေ စားရစေမယ်….လို့ ဂတိပေးခဲ့ပြီး သူ့ဂတိအတိုင်း အခုလို ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးတို့နဲ့ ဆုံပေးခြင်းပါ ။

တဖက်ခန်းမှာလည်း ဦးမိုးတိမ်သည် ဆွေဆွေမာ ဆိုတဲ့ ကလေးမနဲ့ နှစ်ပါးသွားနေပြီ ။ ဦးမိုးတိမ်ကတော့ မိန်းမ ကင်ဆာရပြီး ကွယ်လွန်သွားလို့ မုဆိုးဖို ဖြစ်နေသူပါ ။ ကျော်ဇေယျရဲ့ စေတနာတွေပေါ့ ။ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ဖိကပ် စုတ်လိုက်သလို တင်ပါးအိအိကြီးတွေကိုလည်း အားရပါးရ ကိုင်တွယ်တော့သည် ။ တင်ပါးတုံးတွေ ကြားထဲကို သူ့လက်ချောင်းတွေ ထိုးသွင်း နှိုက်ထားသည် ။ အိုး…….ဦး……နာတယ်…..သူ့လက်ချောင်းတချောင်းက ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးရဲ့ စအိုပေါက်လေးထဲကို ထိုးနှိုက်မိသွားလို့ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးက ကြောက်လန့်တကြား အော်လိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ ဦးသပြေက တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်မောလိုက်သည် ။ အမလေး….နောင်ကို အဲဒီနေရာထဲ ဒီထက် ကြီးတာကြီး ထည့်တာ ခံရမှာ…မပူနဲ့ မကူနဲ့……ဦးက နောက်ပေါက် အိပ်စပတ်……. ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားသည် ။

ဘုရား..ဘုရား…မလွယ်ပါလား…..နောက်ပေါက် အိပ်စပတ်ကြီး…တဲ့…..။ သူ့လက်ကြီး ပေါင်ကြားဂွဆုံကို ရောက်လာပြီ ။ စောက်ပတ်ကလည်း အလိုက်န်းဆိုး မသိဘူး ။ အကိုင်တွေ ခံရတာနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတော့ ဦးသပြေ သဘော တအားကျသွားသည် ။ ဟာ..သမီးလည်း စိတ်လာနေတယ်ကွာ…ဟီး…..ကဲ လုပ်ကြရအောင်….. သူ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ညိုပြောင်ပြီး လုံးပတ်တုတ်တဲ့ လီးတန်ရှည်ကြီး ပေါ်လာသည် ။ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး ဘဝမှာ လီးမျိုးစုံ တွေ့ဖူးခဲ့ပြီးသားတောင် ဦးသပြေရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ စိတ်တွေ ထိန်းကနဲ ထန်တက်လာသည် ။ ဟူး… လီးကြီးက တကယ့် အလန်းစားကြီး….။ ကိုင်လေ… ဦးသပြေ ကိုင်ခိုင်းလို့ သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိသည် ။ ပူနွေးနွေး အတန်တုတ်ကြီးက ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးရဲ့ သွေးသားတွေကို ဆူပွက်လာစေသည် ။ ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်ကားကားကြီးလိုဘဲ ။

ကိုယ်ထည်က ညိုမဲသလောက် ထိပ်ဖူးကြီးက အရောင်ဖျော့သည် ။ ထိပ်ပေါက်လေးကနေ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ယိုကျနေသည် ။စုတ်ပေးလေ..စုတ်ဖူးတယ် မဟုတ်လား..သူမပြောခင်ထဲ စုတ်ချင်နေမိတာ ။ ငိုချင်ရဲ့ လက်တို့ ဆိုတာမျိုး …။ ထိပ်ဖူး ဒစ်လုံးကြီးကို ငုံလိုက်သည် ။စုတ်..စုတ်……လျာလေးနဲ့ ရစ်ပတ်လှိမ့်ကစားပေး…….အိုး…..ကောင်းတယ်……အား…အား…..ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..လျာလေးနဲ့ ထိုးပေး….အိုး……ဟုတ်…..ဟုတ်တယ်…..အိုး………ကောင်း…ကောင်းတယ်…..စုတ်..စုတ်… တကယ်တော့ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးသည် ပုလွေ ကောင်းကောင်း မှုတ်တတ်သည် ။

ဘဲတွေ တော်တော်များများနဲ့ ကြုံဘူးတဲ့အတွက် ပုလွေက ကျွမ်းပြီးသား ။ ဦးသပြေက သူ့ကို အပေါစား ထင်သွားမှာစိုးလို့ ပညာကုန် မပြဘဲ အရိုင်းလေးလို လုပ်ပြနေတာ ဖြစ်သည် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်စိုင်လုံးကြီးတွေက တင်းမာဆဲ ။ ရင်သီးလုံးလေးတွေက စူထွက် မာတင်းပြီး ထောင်ထွက်နေကြသည် ။ ဦးသပြေရဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးတွက စောစောတုံးက ဒီရင်သီးဖုလေးတွေကို ငုံငုံ စို့ပစ်ခဲ့တာ တော်တော် ကြမ်းသည် ။ ငံကျိကျိ ညှီစို့စို့ လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်ပေးနေတုံး ဦးသပြေရဲ့ လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ကိုင်နေသည် ။ အရည်တွေက ပေပွနေသည် ။ တော်တော် ကြာအောင် စုတ်ပေးနေရသည် ။ သူ တအားကောင်းလာပုံရသည် ။ ပါးစပ်ထဲကို ကော့ကော့ထိုးညှောင့်လာသည် ။ ခေါင်းကိုလည်း ဆုပ်ကိုင်လာသည် ။ စုတ်..စုတ်..စုတ်…လို့ လည်း အော်သည် ။ အား………သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ဝင်လာသည် ။

သူ့အော်ညည်းသံကြီးက တအားကျယ်သည် ။ လီးကြီးကို တအားကော့ထိုးနေသည် ။ သုတ်တွေကို မြိုချလိုက်…..ဝင့်ဝင့်… သူ့အမိန့်ကို နားထောင်သည် ။ အားလုံးကို မြိုချလိုက်သည် ။ဦးမိုးတိမ်သည် ဆွေဆွေမာရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးလုံးဝန်းတဲ့ ရင်စိုင်နှစ်လုံးကို ကိုင်လို့မဝဘူး ။ တချိန်လုံး ဆုပ်ကိုင်နေသည် ။ ရင်သီးလုံးလေးတွေကိုလည်း ဆွဲလိုက် ချေနယ်လိုက် ။ သူ့ရဲ့ စံချိန်မှီ လိင်ချောင်း ကြီးကို ဆွေဆွေမာ့ကို စုတ်ခိုင်းသည် ။ ဆွေဆွေမာလည်း သူကျေနပ်တဲ့အထိ တော်တော်ကြာကြာ စုတ်ပေးလိုက် သည် ။ ဦးမိုးတိမ် သည် ဆွေဆွေမာကို ထည့်တော့ ဆွေဆွေမာသည် ယောကျ်ားနဲ့ တခါမှ လိင်မဆက်ဆံဘူးသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ် တယောက် ဆိုတာ တွေ့သိသွားရသည် ။ အရမ်း ကျေနပ် သဘောကျသွားသည် ။ ဆွေဆွေမာကို လက်လွှတ်မခံချင်တော့ ။ စီစဉ်ပေးတဲ့ ရဲအရာရှိ ဦးဆန်းထူးတို့ လက်ထဲကိ ပြန်မ ထည့်ချင်တော့ဘူး ။ သူဘဲ အပိုင်သိမ်းလိုက်ချင်သည် ။

ဆွေဆွေမာကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ မိန်းမကိုယ်ကြီးကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်လို့ မဝဘူး ။ စအိုပေါက် နီညိုညိုလေးကလည်း လာထည့်ပါတော့လို့ သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေသလိုဘဲ ။ ဒီကောင်မလေးကို အိမ်တဆောင်မီးတပြောင်နဲ့ ကီပင်အဖြစ် ထားလိုက်ဖို့ ဦးမိုးတိမ် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည် ။ တိုက်တွေ အိမ်တွေ ခြံတွေ တော်တော်များများကို ပိုင်ဆိုင်တဲ့ သူ့လို လူကြီးတယောက် အတွက်က ဒီလိုလုပ် ဖို့က မခက်ခဲဘူး ။ တပည့်တပန်း အချွေအရံကလည်း ပေါများတော့ ဖုန်းတချက် ဆက်လိုက်ရုံနဲ့ လုပ်ချင်တာတွေက အကုန်ပြီးသည် ။

တဖက်ခန်းက ဦးသပြေဆီကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ကြည့်လိုက်သည် ။ ဘယ်လိုနေသလဲ လို့…။ ဦးသပြေကလည်း သူနဲ့ လုပ်နေတဲ့ ဂျာကြီးလို့ ခေါ်တဲ့ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုး ကို သဘောကျသွားသည် တဲ့ ။ သူ ဒီ စော်လေးကို ကီပင်အဖြစ် ခေါ်ထားမည် လို့ ပြောပြသည် ။ ဦးမိုးတိမ်လည်း စိတ်တူတဲ့ ရောင်းရင်း ဦးသပြေရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို သဘောတူလိုက်သည် ။ တနေ့ကျရင် ဦးသပြေရဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ သူ့ကောင်မလေး ကို လဲ ဖိုက်မည် လို့လည်း စဉ်းစားထားသည် ။ ဆွေဆွေမာနဲ့ ဂျာကြီးဝင့်ဝင့်ဝါစိုးတို့ရဲ့ ကံသည် ထူးဆန်းသား ။ ဦးဆန်းထူးနဲ့ သူ့လက်ထောက် ဒုရဲအုပ်လှိုင်မြင့်မိုး တို့ရဲ့ လိင်ကျွန်တွေ အဖြစ် သူတို့နဲ့ လိင်ဆက်ဆံရမယ့်ပြင် သူတို့ လွှတ်ပေးတဲ့ လူတွေနဲ့ ပျော်ပေးရမယ့် အခြေအနေကနေ မထင်မမှတ်ဘဲ ဘဝကံက ရုတ်ချည်း ပြောင်းသွားသည် ။

သူတို့သည် ရှင်ဘုရင်နဲ့ ညားရင် မိဖရား…ဆိုသလို ချမ်းသာမြင့်မားတဲ့ လူကြီး ဦးမိုးတိမ်နဲ့ ဦးသပြေတို့ရဲ့ ကီပင် မယားတွေ ဖြစ်သွားရပြီး အိမ်နဲ့ တိုက်ခန်းနဲ့ စီးစရာ ကားသန့်သန့်နဲ့ ကြီးပွားသွားသည် ။ မာဆတ်ခန်းမှာ လုပ်ရာကနေ အလုပ်လုပ်စရာ မလိုတော့ဘဲ နေ့တိုင်း စူပါမားကက်တွေ မောတွေမှာ ဈေးဝယ်လိုက် စားလိုက်သောက်လိုက် လုပ်နိုင်သွားသည် ။ ဦးမိုးတိမ်နဲ့ ဦးသပြေတို့သည် သူတို့ ထင်မှတ်တာထက် အဆမတန် ပိုချမ်းသာနေသလို သူတို့ကို ကိုယ်ဖိရင်ဖိ ပြုစုပေးကြတဲ့အခါ စေတနာ ဗလပွနဲ့ ပေးကမ်းတာတွေက ရက်ရောလှတာကြောင့် ဆွေဆွေမာနဲ့ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးတို့သည် အချိန်တိုတို အတွင်း အဆင်ပြေ ချမ်းသာလာကြပါသည် ။ ဒီနေ့လည်း သူတို့နှစ်ယောက်သည် အသစ်ဖွင့်တဲ့ ပလာဇာကုန်တိုက်ကြီးတခုကို သွားပြီး ရှော့ပင်လုပ် အစားစားကြသည် ။

သူတို့ကို ဒီ ဘဝကို ပို့ပေးလိုက်တဲ့ ဦးဆန်းထူးနဲ့ လှိုင်မြင့်မိုး ဆိုတဲ့ ရဲနှစ်ယောက်နဲ့ ပက်ပင်းတိုးသည် ။ သူတို့ကို စားသောက်ဆိုင်မှာ ခေါ်ကျွေးရင်း ကျေးဇူးတင် စကား ပြောကြသည် ။ အိမ်အပြန်မှာ ယာဉ်မောင်း မောင်းပေးတဲ့ အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားတဲ့ ဇိမ်ခံကားကြီးပေါ်မှာ လိုက်ပါရင်း သူတို့ အရင်က လုပ်ခဲ့တဲ့ မာဆတ်ခန်း အရှေ့ကနေ ဖြတ်သွားတဲ့အခါ ဝင့်ဝင့်ဝါစိုးက ဆွေဆွေမာကို “ မှတ်မိသေးလား..” လို့ ပြလိုက်လေသည် ။ လူတွေကို မာဆတ်ခန်းမှာ ဟက်ပီးအင်းဒင်း လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝခရီးသည်လည်း မမျှော်လင့်ဘဲနဲ့ ပွပေါက်တိုးသွားပြီး ဟက်ပီးအင်းဒင်း ဖြစ်သွားရတာကို ယခုအထိ အံ့သြနေကြပေသည် …. ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ကိုယ္ဖိရင္ဖိ

ေဆြေဆြမာ သည္ ရန္ကုန္က “ပြင့္လန္းေဝဆာ ” မာဆတ္ခန္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနေပမယ့္ ရန္ကုန္ ဇာတိေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ။ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ ေခတ္ကို ေျပာင္းလာတဲ့ေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ အလုပ္တခုကို လုပ္ဖို႔ နယ္ကေန ေရာက္လာတာပါ ။ နယ္မွာတုံးက မီးခဲျပာဖုံး ျဖစ္ေနတဲ့ အ႐ိုင္းစပယ္ေလး ေဆြေဆြမာသည္ ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာေတာ့ လူပြဲစား တေယာက္က အလွျပင္မိတ္ကပ္ ကြၽမ္းတဲ့ မိန္းမရွာတေယာက္ကို ျပင္ခိုင္းလိုက္လို႔ ေတာသူပုံေပ်ာက္ ၿမိဳ႕သူေဟာ့ေရွာ့ေလးတေယာက္ ပုံစံ ေပါက္လာရသည္ ။ လူပြဲစားမႀကီး ေဒၚေအးသီက “ မာဆတ္မွာ အလုပ္ရမည္..မာဆတ္မွာ လုပ္ရင္ ေယာက်္ားေတြက ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ တာေတြေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိလိမ့္မည္…ေတာ္႐ုံ ထိတာကိုင္တာေတြ ဆိုရင္ နင္တို႔သည္းခံရမယ္….မိတ္မပ်က္ေအာင္ ကပ္စတန္မာေတြကို သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ၾကရမယ္…” လို႔ ေဆြေဆြမာတို႔ကိုလက္ခ်ာ႐ိုက္သည္ ။

ေဒၚေအးသီက မာဆတ္ သင္တန္းေပးသည္ ။ တကယ္တမ္း အႏွိပ္သင္ေပးတာက ထိုင္းႏိုင္ငံက လွမ္းေခၚထားတဲ့ အႏွိပ္သမ ။ ဒီထိုင္းမက သူတို႔ ဘန္ေကာက္မွာ ဘယ္လိုဘယ္ပုံ ႏွိပ္ၾကသည္ ဆိုတာကို နမူနာ အစမ္း ျပသသြားမွာ ျဖစ္သည္ ။ ေဆြေဆြမာ တို႔ ေကာင္းေကာင္း ကြၽမ္းသြားတဲ့အထိ အဲဒီထိုင္းမကို သင္ခိုင္းသည္ ။ ထိုင္းမက တကယ့္ ဆရာမႀကီး ။ ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြနဲ႔ ေအာ္လိုက္ ေငါက္လိုက္နဲ႔ ..။ ေဆြေဆြမာကို လုပ္ခိုင္းတာက ဆီမာဆတ္ ။ ဆီလိမ္းၿပီး ႏွိပ္တာ ။ ဆီမာဆတ္က အႏွိပ္ခံတဲ့ေယာက်္ားေတြက ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔မို႔ ႏွိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ရဲ႕ တန္ဆာေခ်ာင္းေတြကိုျမင္ရေတြ႕ရသည္ ။ ထိုင္းမက တကယ့္ ကပ္စတန္မာ အစစ္ေတြနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ ႏွိပ္ျပတဲ့အခ်ိန္ေတြက ေဆြေဆြမာတို႔သည္ ေယာက်္ားေတြရဲ႕အဝတ္မဲ့ကိုယ္ခႏၶာေတြကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္ ။ ထိုင္းမက ဟက္ပီးအန္းဒင္း လုပ္နည္းလည္း သင္ေပးသည္ ။

သူတို႔ေပါင္ၾကားက ဒုတ္ေတြကလည္း တန္းလန္း တန္းလန္းနဲ႔။ ေယာက်္ားနဲ႔ တခါမွ မႀကဳံဘူးေသးတဲ့ ေဆြေဆြမာသည္ ေယာက်္ားဒုတ္ေတြကို ျမင္ရေတာ့ အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ ရွားခဲ့ရသည္ ။ ကာမစိတ္ေတြလည္း ႏိုးၾကားထႂကြခဲ့ရသည္ ။ ထိုင္းမက “ ဟက္ပီးအန္းဒင္း ” က လက္နဲ႔ဘဲ လုပ္ေပးရတာ….တခါတေလ ကိုယ့္ကို ေဘာက္ဆူး မ်ားမ်ားေပး တဲ့လူဆိုရင္ေတာ့ နင္တို႔ ႏို႔ေတြ ေပးကိုင္ခ်င္လည္း ကိုင္လိုက္ေပါ့ဟာ..ေအာက္ပိုင္းကို ႏႈိက္လို႔မရေအာင္ ေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္ဝတ္ထားလိုက္ေပါ့ ” လို႔ သင္ေပးသည္ ။ အစမ္းသေဘာနဲ႔ မာဆတ္ခန္းပိုင္ရွင္ ေခၚလာတဲ့ လူႀကီးတေယာက္ကို ေဆြေဆြမာ စၿပီး ဆီလူးမာဆတ္ စလုပ္ ေပးရသည္ ။ ဒီလူႀကီးက ပိန္ေညာင္ေညာင္နဲ႔ အသက္ ေလးဆယ္ေလာက္ ။ ေဆြေဆြမာတို႔ မာဆတ္ခန္းက သီး ျခား အခန္းေလးေတြနဲ႔ ။ တံခါးလည္း ပိတ္ထားလို႔ရသည္ ။ ေဆြေဆြမာ မာဆတ္အခန္းေလးထဲကို ဝင္သြားေတာ့ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္မွာ တဘက္အေသးစားေလးကို ခါးေနရာမွာ တင္ဖုံးထားၿပီး ေမွာက္အိပ္ေနတဲ့ လူႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ ရသည္ ။

ကိုယ္လုံးတီး ခြၽတ္ထားတဲ့ ဒီလူႀကီးရဲ႕ ကိုယေပၚမွာ တဘက္ အေသးစားေလးဘဲ ဖုံးထားတယ္ ဆိုတာ ကို သိေနတာနဲ႔တင္ ေဆြေဆြမာ့စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနတာ အရမ္းပါဘဲ ။ ေဆြေဆြမာလည္း အျပာႏုေရာင္ စပို႔ရွပ္ေလးနဲ႔ ေဘာင္းဘီအၾကပ္ အနက္ေရာင္ကို ဝတ္ထားသည္ ။ လူႀကီးက နံမည္ ဘယ္လိုေခၚသလဲ လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ကမန္းကတန္း ေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့ “ျမတ္ႏိုး ” ဆိုတဲ့နံမည္ကို ပါးစပ္က ေျပာလိုက္မိသည္ ။ “ ျမတ္ႏိုး..ဟား..တအားလွတဲ့ နံမည္ေလး…လူလွသလား ၾကည့္ပါရေစလား….” လူႀကီးက ေမွာက္ရက္ အိပ္ေနရာကေန ပက္လက္လွန္လိုက္သည္ ။“ အိုး..တအား လွတယ္ကြယ္…အမေလး…. ဘယ္ၿမိဳ႕သူလဲ..တြံေတးဖက္ကလား….” ေဆြေဆြမာလည္း သူ႔ေပါင္တန္ေတြကို စႏွိပ္သည္ ။ ထိုင္းမ သင္ေပးတဲ့အတိုင္း ေပါင္ရင္းကို ႏွိပ္ေပးတဲ့အခါ လက္ခုံနဲ႔ သူ႔ေပါင္လည္က ဒုတ္ကို မသိမသာလိုလိုနဲ႔ ပြတ္ေပးလိုက္တာက အႀကိမ္ႀကိမ္ေပါ့ ။ ဘာသားနဲ႔ ထုထားတာ လိုက္လို႔ ။ မၾကာခင္မွာဘဲ သူ႔ဒုတ္ႀကီး ေငါေငါႀကီး ေထာင္ထလာသည္ ။

လူႀကီးေတာ့ ဘယ္လိုေနၿပီလဲ မသိဘူး ။ ေဆြေဆြမာေတာ့ ကာမစိတ္႐ိုင္းေတြ တထိန္းထိန္းနဲ႔ ထႂကြလာရၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲက တအား ယားတက္လာသည္ ။လူႀကီးရဲ႕ ဒုတ္အေပၚက တဘက္စေလးလည္း ေအာက္ဖက္က ေပါင္ေပၚကို ေလ်ာက်လာသည္ ။ ဒုတ္ႀကီး မတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ေနတာကို ေဆြေဆြမာ ျမင္လိုက္ရသည္ ။ “ ျမတ္ႏိုး….ဦး တအား တင္းၾကပ္လြန္းေနတယ္ကြယ္..ဦးကို ေျဖေလ်ာ့ေပးပါလားဟင္….” ဒစ္ကားကားႀကီးနဲ႔ ဒုတ္ႀကီး မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း တံေတြးၿမိဳခ်ေနရသည္ ။ တတ္ႏိုင္ရင္ စုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္ ။ ထိုင္းမက အစြပ္မစြပ္ဘဲ စုတ္မေပးဖို႔ အထပ္ထပ္ မွာထား သတိေပးထားသည္ ။ ေအကိုက္ရင္ တခါထဲ ေလ်ာမည္..လက္နဲ႔ဘဲ ကြင္းတိုက္ေပးဖို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားသည္ ။ ဒုတ္အေပၚကို ဆီဘူးထဲက ဆီေတြ ေလာင္းခ်လိုက္ၿပီး လက္ကေလးနဲ႔ ပြတ္သပ္ ေဆာ့ကစားေပးလိုက္သည္ ။

“ အိုး…အား….ေကာင္းလိုက္တာ ျမတ္ႏိုးရယ္…” လို႔ ညည္းျငဴသည္ ။ လူႀကီးရဲ႕ လက္က ေဆြေဆြမာရဲ႕ ရင္စိုင္ေတြ အေပၚကို ေရာက္လာသည္ ။ ေဆြေဆြမာက ေျခတလွမ္း ေနာက္ဆုတ္ၿပီး ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္ ။ လူႀကီးက “ ကိုင္..ကိုင္လို႔ ရမလားဟင္…. မုန႔္ဖိုး ေပးပါ့မယ္….” လို႔ ေျပာရင္း စပို႔ရွပ္ရဲ႕ ေအာက္ကို လက္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။ ေဆြေဆြမာက “ မုန႔္ဖိုး ဘယ္ေလာက္ ေပးမွာလဲ..” လို႔ေမးလိုက္သည္ ။ လူႀကီးက “ သုံးေသာင္း ” လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ တကယ္ေတာ့ ေဆြေဆြမာရဲ႕ စေနႏွစ္ခိုင္သည္ ဘယ္ေယာက်္ား ကိုင္တာကို မခံဘူးေသး ။ သူ႔ဒုတ္ပူေႏြးေႏြးႀကီးကို ကိုင္ဆုတ္ ပြတ္တိုက္ေပးေနရင္း စိတ္ေတြက တအား ထႂကြေနေတာ့ တင္းမာဖီးထေန တဲ့ ရင္သားေတြကိုလည္း အကိုင္ခံခ်င္လာမိလို႔ စပို႔ရွပ္ကို လွန္တင္ကာ ဘရာစီယာကို ခ်ိတ္ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။

“ အိုး လွလိုက္တာကြယ္….” ေကာ့ေကာ့ေလး ဦးေမာ့ေနတဲ့ ရင္သားစိုင္ႏွစ္မႊာကို ျမင္လိုက္ရလို႔ လူႀကီး အရမ္း သေဘာက်သြားၿပီး လက္ ႀကီးနဲ႔ ဆုပ္နယ္ကိုင္တြယ္ေလသည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း ေတာင္မတ္ထႂကြေနတဲ့သူ႔ဒုတ္ႀကီးကို ကြင္းတိုက္ေပးၿပီ ။ “ အိုး……အိုး….အား….. လူႀကီးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေထာင္ထစူႂကြေနတဲ့ ႏို႔သီးေလးေတြကို ဆြဲေခ်ေနသည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း ဖီလင္ေတြ စြတ္တက္ၿပီး သူ႔ဒုတ္ႀကီးကို ငုံ႔စုတ္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္ ။ လူႀကီးက တအားထႂကြၿပီး ေပါင္ၾကားကိုလည္း လက္ႀကီးနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လာျပန္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ထိုင္းဆရာမရဲ႕ လက္ထပ္သင္ၾကားေပးခဲ့တာေတြေၾကာင့္လူႀကီးရဲ႕ ဒုတ္ကေန လရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ပန္းထြက္သြားရတဲ့အထိ ထု ေပးလိုက္ႏိုင္သည္ ။ လူႀကီး တအီးအီးညည္းလိုက္တာေတြကို ျမင္လိုက္ရသည္ ။ လူႀကီး ပက္လက္လန္က်သြားသည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း ကြၽတ္ေနတဲ့ ဘရာစီယာနဲ႔ စပို႔ရွပ္ကို ျပန္ဝတ္လိုက္သည္ ။ “ အဆင္ေျပလားဟင္…..ဦး….” “ အင္း…ေက်းဇူးပါ သမီးရယ္…..ဝႉး…….” လူႀကီးကို ေရေႏြးနဲ႔ ေရပတ္တိုက္ေပးရသည္ ။ ပထမဆုံး အေတြ႕အႀကဳံမွာ ေဆြေဆြမာ ပိုက္ဆံလည္းရ ရင္လည္းတုန္ အဖုတ္လည္း စိုစို႐ႊဲခဲ့ရသည္ ။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း လူပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဒုတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ႀကဳံဖူးလာရၿပီး ကြၽမ္းသထက္ ကြၽမ္းလာသည္ ။ ပိုက္ဆံလည္း ပို ဖန္တတ္လာသည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း ေငြမ်ားမ်ား ေပးတတ္တဲ့ ကပ္စတန္မာ ဆိုရင္ ႏို႔ေပးတာအျပင္ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ခ်ေပးၿပီး ဖင္တုံးေတြကိုလည္း ေပးကိုင္သည္ ။ လက္သြက္တဲ့လူေတြက ဖင္ၾကားကေန ေစာက္ဖုတ္ကို လိုင္းဆြဲတတ္သည္ ။ ဒီလို အခါမ်ိဳးမွာ ေဆြေဆြမာသည္ ေစာက္ဖုတ္ တအားယားၿပီး ခံခ်င္ကုန္းခ်င္စိတ္ေတြ ဝင္သည္ ။ တခ်ိဳ႕ဘဲေတြက ပုေလြမႈတ္ခိုင္းသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ေဆြေဆြမာလည္း ႏို႔နဲ႔ဖင္ ေပးကိုင္တာထက္ ပိုမသြားခဲ့ဘူး ။ ဒီေန႔ ေရာက္လာတဲ့ ကပ္စတန္မာကေတာ့ ဝင္လာကထဲက ေဆြေဆြမာ သူ႔႐ုပ္ကို သေဘာက်သည္ ။ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ လူရည္သန႔္ေလး ။ အသားလတ္သလို ႐ုပ္က ႏုဖတ္ေနသည္ ။ ႐ုတ္တရက္ ဆိုရင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေကာင္ေလးတေယာက္လို႔ ထင္ရသည္ ။ ေဆြေဆြမာ တင္ မဟုတ္ဘူး ။ ဂ်ာႀကီးလည္း သေဘာက်သြားသည္ ။ ေဆြေဆြမာတို႔ ဂ်ာႀကီးက သုံးဆယ္စြန္းစြန္း ကခ်င္နဲ႔ ပေဒါင္ကျပား ။ ေခတ္ဆန္ၿပီး ေဟာ့တ္သည္ ။ သူက သူႀကိဳက္တဲ့လူ ဆိုရင္ တခါတခါ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဝင္ ႏွိပ္ေပးတတ္သည္ ။ ကပ္စတန္မာကို ေဆြေဆြမာက ဂ်ာႀကီး မဆြဲေခၚခင္ အခန္းထဲကို သြင္းလိုက္သည္ ။

ေဆြေဆြမာရဲ႕ စိတ္ေတြ မတည္ၿငိမ္ဘူး ။ ဒူးေတြေတာင္ တုန္ေနသည္ ။ ကိုလူေခ်ာေလးကို ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ဆီ လူးၿပီး ႏွိပ္ေပးတာ ခါတိုင္းလို အခ်ိန္ ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ သူက မလုပ္ခိုင္းဘဲနဲ႔ သူ႔ဒုတ္ကို ကိုင္ၿပီး ကြင္းတိုက္ေပး လိုက္မိသည္ ။ သူက မေတာင္းဆိုဘဲနဲ႔လည္း ႏို႔ေတြကို ျပမိသည္ ။ သူက မကိုင္ဘူး ။ ရွက္တတ္သူဘဲ ။ သူ႔ လက္တဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္စိုင္ေတြ အေပၚကို တင္ေပးမိသည္ ။သူ႔ဒုတ္က မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္။ ေဆြေဆြမာ စိတ္မထိန္းႏိူင္ ။ သူက မခိုင္းဘဲ သူ႔ဒုတ္ကို စုတ္ပစ္ခ်င္လို႔ “ စုတ္ေပးမယ္ေနာ္ ” လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္မိသည္ ။ သူက “ ေနအုံး..မင္းတို႔ မန္ေနဂ်ာမကိုလည္း ေတြ႕ခ်င္တယ္…” လို႔ ေျပာသည္ ။ ေဆြေဆြမာက သူက မႏွိပ္ဘူး ..” လို႔ ေျပာလည္း မရဘူး . အတင္း ေခၚခိုင္းလို႔ ဂ်ာႀကီးကိုလည္း ေခၚေပးလိုက္ရသည္ ။ ဂ်ာႀကီးလည္း ေတာင္မတ္ေနတဲ့ ဒုတ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ သူ႔ကို သေဘာက်လိုက္တာမွ တခစ္ခစ္နဲ႔ ။

သူက ေဆြေဆြမာ့ကို သူ႔ဒုတ္ကို စုတ္ခိုင္းၿပီး ဂ်ာႀကီးကိုေတာ့ အက်ၤ ီနဲ႔ ဘရာစီယာကို လွန္တင္ခိုင္းၿပီး ႏို႔ေတြကို သူ႔မ်က္ႏွာနား ကပ္ခိုင္းၿပီး ႏို႔စို႔သည္ ။ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ ဇာတ္လမ္း ခင္းေနၿပီ ။ သူက ဇာတ္လိုက္မင္းသား ေလး ဒီဇိုင္းမို႔ ေဆြေဆြမာေရာ ဂ်ာႀကီးေရာ အလုပ္သေဘာေလာက္တင္ မဟုတ္ဘဲ သူလိုခ်င္တာေတြကို အႏွေျမာမရွိဘဲ ထိုးေပးထိုးေကြၽးမိေနၾကၿပီ ။ ေဆြေဆြမာလည္း သူ႔လီးကို အျပတ္ စုတ္ပစ္မိသလို ဂ်ာႀကီးကလည္း ႏို႔စို႔တာေတြကို ခံေနသည္ ။ သူ႔လက္တဖက္က ဂ်ာႀကီးရဲ႕ စကပ္ေအာက္ကေန ေစာက္ဖုတ္ကို သမေနသည္ ။ သူ႔လက္ညႇိဳးနဲ႔ လက္ခလယ္က ဂ်ာႀကီးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သြင္းၿပီး ကလိေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ဂ်ာႀကီး “ အိုး….အီး……….အင္း…….” လို႔ ညည္းလိုက္သည္ ။ သူ႔ငံက်ိက်ိ လီးတုတ္တုတ္ကို အားရပါးရစုတ္လိုက္ေနမိတဲ့အခ်ိန္ေဆြေဆြမာရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္သည္ ေစာက္ရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲ ျဖစ္ေနၿပီ ။

ခံခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ေနသည္ ။ တခါမွ ေယာက်္ားနဲ႔ မလိုးဖူးေသးတာေၾကာင့္လည္း ဒီလီးတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့္ေဆာင့္ခံလိုက္ရရင္ ေစာက္ဖုတ္ ၿပဲသြားၿပီး တအားနာေလမလားလို႔ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ေပၚမိသည္ ။ ဂ်ာႀကီးကေတာ့ ေယာက်္ား အေတြ႕အႀကဳံမ်ားခဲ့ၿပီးသား ။ ကပ္စတန္မာထဲက ကပၸလီ လီးအရွည္စား အတုတ္စားႀကီးနဲ႔ေတာင္ လိုးဖူးခဲ့ၿပီးၿပီလို႔ ဂ်ာႀကီးက ေျပာျပခဲ့ဖူးသည္။ ေဆြေဆြမာသည္ ကိုယ္လုံး ဖြံ႕ၿဖိဳး အခ်ိဳးက်တဲ့ ေကာင္မေလးပါ ။ သို႔ေပမယ့္ ဂ်ာႀကီးသည္ သူမထက္ ပိုေတာင့္ သည္လို႔ ေဆြေဆြမာ ထင္သည္ ။ ဒီ ဇာတ္လိုက္ေလးနဲ႔က်ေတာ့ ဂ်ာႀကီးသည္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ ။ သူ႔နံမည္ကိုေတာင္ ေဆြေဆြမာနဲ႔ ဂ်ာႀကီး မသိ ၾက ။ သူဘယ္ကလဲ ဆိုတာလည္း မသိၾက ။ သူေခ်ာလို႔ ၾကည့္ေကာင္းလို႔ အိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ၾကဘဲ သူနဲ႔ ကဲေန ၾကတာ ျဖစ္သည္ ။

“ ကဲ ဘာဂ်ာမႈတ္မယ္…..မမကို အရင္ မႈတ္မယ္…လာ..ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ အိပ္လိုက္ ေပါင္ေတြ ၿဖဲေပး..” ဂ်ာႀကီးသည္ အိပ္ေမြ႕ခ် ခံထားရတဲ့ လူလို သူ႔အမိန႔္ကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာသည္ ။ သူခိုင္းသလို ပက္လက္အိပ္လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ၿဖဲေပးလိုက္သည္ ။ ေဆြေဆြမာမွာေတာ့ လီးကို အားပါးတရ စုတ္ေနရာက လီးကို ပါးစပ္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္က်န္ရစ္ရင္း ဇာတ္လိုက္ကိုလူေခ်ာက ဂ်ာႀကီးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်ာနဲ႔ ယက္တာကို ရင္တုံစိတ္လႈပ္ရွားရင္း ၾကည့္ေနရသည္ ။ ေဖါင္းမို႔ႂကြေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ အေပၚေအာက္ အစုန္အဆန္ ယက္ေပးေနေတာ့ ဂ်ာႀကီး တအားအားနဲ႔ ဖီလင္ေတြ စြတ္တက္ၿပီး ေကာ့ပ်ံေနရင္း ေပါင္တန္ေတြကို စိလိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားသလို အေနာက္ဖက္ကို ဆုတ္ေျပးဖို႔လည္း လုပ္ေပမယ့္ လူေခ်ာေလးက ဂ်ာႀကီးရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလို႔ မေအာင္ျမင္ဘဲ လ်ာယက္တာေတြကို ခံေနရသည္ ။

႐ုတ္တရက္ ဇာတ္လိုက္ကိုလူေခ်ာက ယက္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး…ေဆြေဆြမာကို “ အဝတ္ေတြ အကုန္လုံး ခြၽတ္ပစ္လိုက္စမ္း…” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ေဆြေဆြမာလည္း ဂ်ာႀကီးတုံးကလိုဘဲ စိတ္အညႇိဳ႕ခံထားရတဲ့ လူတေယာက္လိုသူခိုင္းေစတာကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ လုပ္လိုက္မိသည္ ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခပ္သြက္သြက္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ “ အေနာက္ကေန လီးကို လာစုတ္ေပး..” သူ႔ထပ္ဆင့္ အမိန႔္သံေၾကာင့္ ေဆြေဆြမာလည္း ကုတင္ေပၚမွာ ေမွာက္ရက္ ေစာက္ဖုတ္ယက္ေနတဲ့ သူ႔အေနာက္ကို သြားလိုက္သည္ ။ သူက ဒူးေထာက္ ဖင္ႂကြေပးလိုက္ေတာ့ ေတာင္မာေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီး ေပၚလာသည္ ။

ေဆြေဆြမာလည္း သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ပက္လက္ဝင္အိပ္လိုက္ၿပီး လီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံစုတ္ပစ္ လိုက္သည္ ။ လူေခ်ာေလးက ေစာက္ဖုတ္ကို တျပတ္ျပတ္ယက္ ေဆြေဆြမာ့ပါးစပ္ထဲကိုလည္း တစြပ္စြပ္နဲ႔ ေညႇာင့္သြင္းေနသည္ ။ ေဆြေဆြမာ့အဖို႔ လီးႀကီးနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ အလိုးခံေနရတာက စိတ္ႂကြဖြယ္ ဖီလင္ဆန္းတခုပါ ။ ဂ်ာႀကီးရဲ႕ မခ်ိမဆန႔္ေအာ္သံေလး ထြက္လာသည္ ။ ကိုလူေခ်ာရဲ႕ လ်ာက ဂ်ာႀကီးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေခါင္းအတြင္းထဲကို ထိုးသြင္းၿပီး ေမႊေႏွာက္ကလိေပးေနလို႔ပါ ။ ဂ်ာႀကီးသည္ လ်ာထိုးသြင္း ကလိခ်က္ကို မခံႏိုင္လို႔ ႐ုန္းထြက္ေျပးဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ကိုလူေခ်ာက သူ႔ရဲ႕ သန္မာတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဂ်ာႀကီးရဲ႕ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို တအား ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ ကိုလူေခ်ာ ကလိ တာေတြကို ဆတ္ဆတ္လူးခါေအာင္ ခံေနရသည္ ။

ကိုလူေခ်ာသည္ ဂ်ာႀကီးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လ်ာထိုးသြင္း ေမႊေႏွာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဆြေဆြမာရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကိုလည္း သူ႔လီးတုတ္တုတ္ ရွည္ရွည္ႀကီးနဲ႔ ထိုးေဆာင့္လိုးေနသည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း တြဲေလာင္းက် ေနတဲ့ သူ႔လဥႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္နဲ႔ လွမ္းကိုင္လိုက္မိသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မာဆတ္အခန္းေလးရဲ႕ တံခါး ဝုန္းကနဲ ပြင့္လာသည္ ။ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ လူႀကီးတေယာက္ ဝင္လာသည္ ။ သူ႔လက္ထဲက ဖုန္းကင္မရာေလးက လွ်ပ္တပ်က္မီး တဖ်တ္ ဖ်တ္နဲ႔ ..။ “ အို….” ဂ်ာႀကီးရဲ႕ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေအာ္သံေလးေၾကာင့္ ကိုလူေခ်ာလည္း ဂ်ာႀကီးေစာက္ဖုတ္ကေန မ်က္ႏွာခြာလိုက္ ၿပီး အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္သည္ ။ ကိုလူေခ်ာ ပါးစပ္မွာ အရည္ေတြ ေပပြေနသည္ ။ “ ကဲ …လႈိင္ျမင့္မိုး…..ထ….ထ…..ေတာ္ၿပီ..မင္းကလည္း အေရးထဲ အရသာခံေနတယ္…….” လႈိင္ျမင့္မိုး ဆိုတဲ့ ကိုလူေခ်ာေလးရဲ႕ လီးႀကီး ေဆြေဆြမာရဲ႕ ပါးစပ္ထဲက ေလ်ာကနဲ ထြက္သြားၿပီ ။

တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္လူႀကီးက ဂ်ာႀကီးနဲ႔ ေဆြေဆြမာတို႔ အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာကို ခြင့္မျပဳဘူး။ ဓါတ္ပုံေတြဘဲ ႐ိုက္ေနလို႔ ဂ်ာႀကီးေရာ ေဆြေဆြမာေရာ ႏို႔ေတြနဲ႔ ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ေနရာကို လက္ေတြနဲ႔ဖုံး ကြယ္ထားၾကၿပီး မ်က္ႏွာေတြကိုလည္း ငုံ႔ထားမိၾကသည္ ။ “ မင္းတို႔ မာဆတ္အခန္းက ဒါေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ဒို႔ သတင္းရထားတာ ၾကာၿပီ …လက္ပူးလက္ၾကပ္ ဖမ္းခ်င္လို႔ အခုလို အကြက္ဆင္ အသြင္ယူ လုပ္လိုက္ရတာဘဲ…..” လူတုတ္ႀကီးက အသံၾသၾသႀကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္လိုက္ၿပီ းတဲ့ လႈိင္ျမင့္မိုး ဆိုတဲ့ ကိုလူေခ်ာေလးက “ ဟုတ္တယ္….က်ေနာ့္နံမည္က ဒုရဲအုပ္လႈိင္ျမင့္မိုး….ဒါက က်ေနာ့္ ဆရာ ၿမိဳ႕နယ္မႉး ရဲမႉးဦးဆန္းထူး….” လို႔ ေျပာၿပီး စိစစ္ေရးကပ္ျပားကို ထုတ္ျပသည္ ။

ဂ်ာႀကီးလည္း တုန္ရီတဲ့ အသံေလးနဲ႔ “ က်မတို႔ကို ဖမ္းလိုက္ၿပီေပါ့ေနာ္……ဆရာတို႔ရယ္….သနားပါအုံး..မရွိလို႔ လုပ္စားၾကတာပါ…” လို႔ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေတာင္းပန္စကား ေျပာလိုက္သည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း မ်က္ရည္ေပါက္ ေပါက္ က်ရင္း..“ ရွိခိုးပါတယ္..ဆရာႀကီးတို႔ရယ္…မဖမ္းပါနဲ႔ေနာ္….ေတာင္းပန္ပါတယ္….” လို႔ ေတာင္းပန္လိုက္ သည္ ။ ဦးဆန္းထူး ဆိုတဲ့ လူတုတ္ႀကီးက “ ဘာ အခုမွ ငိုေနၾကတာလဲ…ငိုမေနနဲ႔အပိုဘဲ..မင္းတို႔က လုပ္တုံးက လုပ္ၿပီး ” လို႔ ခပ္မာမာ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ တျခားအခန္းက မာဆတ္သမေလး တေယာက္ သူတို႔အခန္းထဲကို ေခါင္းျပဴၾကည့္လာသည္ ။ “ ဟိတ္ လာစမ္း…..” ဦးဆန္းထူးက ေအာ္ေခၚလိုက္လို႔ မာဆတ္သမ ေကာင္မေလး အခန္းထဲကို ဝင္လာသည္ ။

မင္းတို႔ ပိုင္ရွင္ကဘယ္သူလဲ..ေျပာစမ္း… ေကာင္မေလးကတုန္တုန္ရီရီနဲ႔..က်မ…..မ….မ…..မသိဘူးရွင့္ဂ်ာႀကီးကို ေမးပါသူဘဲသိတယ္…လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။ ဂ်ာႀကီးက “ ပိုင္ရွင္က….ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္ ပါ…” လို႔ အသံတုန္တုန္နဲ႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ဦးဆန္းထူးက “ ငါ..အဲဒီ ပိုင္ရွင္ မိန္းမနဲ႔လည္း ေတြ႕ခ်င္တယ္…..” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ဂ်ာႀကီးလည္း “ က်မ ေခၚေပးပါမယ္….အဝတ္ေတာ့ ျပန္ဝတ္ခြင့္ေပးပါလား ဆရာႀကီး….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ “ အင္း…ဝတ္….ဝတ္….ခုခ်က္ခ်င္း ပိုင္ရွင္ ကို ဖုန္းေခၚလိုက္စမ္း…..” “ ဟုတ္…ဟုတ္…..” “ မင္းနံမည္က ဘာလဲ ဂ်ာႀကီး…..” လႈိင္ျမင့္မိုးက ေမးလိုက္သည္ ။ “ က်မ….က်မ…နံမည္က ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး ပါရွင့္…..” လို႔ ဂ်ာႀကီးက ခပ္တိုးတိုးေလး ေျဖလိုက္သည္ ။ “ မင္းကေကာ…” “ ေဆြေဆြမာ….ပါ….” လို႔ ေဆြေဆြမာလည္း ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီး ခပ္တိုးတိုး ေျဖလိုက္သည္ ။ ဂ်ာႀကီးနဲ႔ ေဆြေဆြမာတို႔ အဝတ္ေတြကို အျမန္ေကာက္ယူ ဝတ္လိုက္ၾကသည္ ။ ကိုလူေခ်ာ ဒုရဲအုပ္ လႈိင္ျမင့္မိုးက ဂ်ာႀကီး ရဲ႕ ဖုန္းကို စားပြဲေလးအေပၚကေန ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ဂ်ာႀကီးကို လွမ္း ေပးလိုက္သည္ ။ ဂ်ာႀကီးက ပိုင္ရွင္ သူေဌးမကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ ။

သူေဌးမ ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္က ၿမိဳ႕နယ္မႉးဦးဆန္းထူးကို မာဆတ္အခန္းနဲ႔ ကပ္ရက္က သူမပိုင္ ဟိုတယ္ကို ဖိတ္ ေခၚလိုက္သည္ ။ ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္ရဲ႕ ႐ုံးခန္းႀကီးထဲကို ဦးဆန္းထူး…လႈိင္ျမင့္မိုး…ဂ်ာႀကီး ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး နဲ႔ ေဆြေဆြမာတို႔ ေရာက္သြားၾကသည္ ။ ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္သည္ အသက္ သုံးဆယ္ေက်ာ္ အ႐ြယ္ မိန္းမေခ်ာ တေယာက္ ျဖစ္ေန သည္ ကို ဦးဆန္းထူးနဲ႔ လႈိင္ျမင့္မိုးတို႔ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ “ အိုး……ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္ ဆိုလို႔ အသက္ႀကီးႀကီး မွတ္ေနတာ..တကယ့္ကို ေခ်ာလွတဲ့ မမေလး တေယာက္ပါလားဗ်ာ…” လို႔ လႈိင္ျမင့္မိုးက စပ္ၿဖဲၿဖဲ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္က “ အလုပ္စကား ေျပာၾကရေအာင္လားရွင္….ရွင္တို႔က က်မရဲ႕ ဝန္ထမ္းေလးေတြကို ဖမ္းၾက ေတာ့မလို႔လားရွင္…..” လို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေမးလိုက္သည္ ။ ဦးဆန္းထူးက မ်က္ႏွာမာနဲ႔ “ ခင္ဗ်ားတို႔က ဥပေဒေဘာင္ထဲ မေနရင္ေတာ့ ဖမ္းရမွာက က်ဳပ္တို႔ အလုပ္ဘဲ…ကဲ ဘာေျပာအုံးမလဲ..က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မာဆတ္ကိုလည္း ပိတ္ပစ္ရမယ္…..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္က “ အိုး…အိုး….ေန….ေနပါအုံး..ဆရာႀကီးရယ္……စိတ္လိုက္မာန္ပါ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔…ညႇိၾကရေအာင္ပါ…” လို႔ တားလိုက္သည္ ။ ဦးဆန္းထူးက “ ဘာလဲ ဗ်..ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို လပ္ထိုးမလို႔လား……ဒီလို မလုပ္နဲ႔ေလ…က်ဳပ္တို႔က လပ္မစားဘူး….” လို႔ ခပ္မာမာနဲ႔ ေဟာက္လိုက္သည္ ။ ဂ်ာႀကီးက သူေဌးနဲ႔ ဦးဆန္းထူးတို႔ ၾကားထဲကို ဝင္လိုက္သည္ ။ “ ေျပလည္ေအာင္ လုပ္ေပးၾကပါရွင္..က်မ…က်မတို႔ အခ်ဳပ္ထဲကို မသြားပါရေစနဲ႔……” သူေဌးမ ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္က “ ဟုတ္ပါတယ္ရွင္….က်မ ေျပလည္ခ်င္ပါတယ္….အကိုႀကီးတို႔ အမႈမလုပ္ၾကပါနဲ႔ အကိုႀကီးတို႔ ေက်နပ္ေအာင္ အစစ ေတာင္းပန္ပါတယ္…လိုအပ္တာေတြ ..က်မ တာဝန္ယူ လုပ္ကိုင္ေပးပါမယ္.. မာဆတ္ခန္းကိုလည္း မပိတ္ပါရေစနဲ႔ရွင္…..” လို႔ ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ အင္း….က်ေနာ္တို႔က တကယ္ေတာ့ အထက္က စီမံခ်က္နဲ႔ လာလုပ္တာပါ…..လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ ညႇိလို႔ မရ ဘူး ထင္တယ္….ဘယ္လိုထင္လဲ ဆရာ…..” လို႔ လႈိင္ျမင့္မိုးက ေျပာလိုက္သည္ ။ ဦးဆန္းထူးရဲ႕ မ်က္ႏွာက ခပ္တင္းတင္း ခပ္ေမာ့ေမာ့…။ “ ဟုတ္တယ္…အေပၚက စိတ္ဝင္စားတဲ့ ေက့စ္…..လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ မရဘူး…….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္က “ အားလုံး ေျပလည္ေစရပါမယ္ ဆရာတို႔ရယ္…ဆရာတို႔ ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါမယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဝန္ထမ္း မိန္းကေလးေတြက စားစရာေသာက္စရာ လင္ပန္းေတြနဲ႔ ေရာက္လာၾကသည္ ။ “ သုံးေဆာင္ၾကပါရွင္..ေအးေအးေဆးေဆး ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္…..” နာရီဝက္ခန႔္ ေဆြးေႏြးၾကၿပီးေနာက္ ဂ်ာႀကီးနဲ႔ ေဆြေဆြမာတို႔သည္ ဦးဆန္းထူးနဲ႔ လႈိင္ျမင့္မိုးတို႔ရဲ႕ ရဲကားျပာ ႀကီးထဲမွာ ပါသြားၿပီ ။ အခ်ဳပ္ခန္းဆီကိုေတာ့ မဟုတ္ ။

ဦးဆန္းထူးရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းႀကီး ဆီကိုပါ ။ ေဆြေဆြမာရဲ႕ လက္ေတြ ေအးစက္ေနၾကသည္ ။ ဂ်ာႀကီးရဲ႕ လက္ကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း….” ဂ်ာႀကီး….ေဆြမာ တခါမွ မေနဖူးေသးဘူး…ေၾကာက္တယ္..” လို႔ ေျပာလိုက္မိသည္ ။ ဂ်ာႀကီးက “ ျဖစ္ပါတယ္ဟာ..နင္ အိုေကမွာပါ.. ” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ ေယာက်္ားေတြကို ကြင္းတိုက္ေပးဖူးသလို ေစာေစာက ကိုလူေခ်ာ လႈိင္ျမင့္မိုးရဲ႕ လီး ႀကီးကို စုတ္ေပးဖူးေပမယ့္ တခါမွ အလိုး မခံဖူးေသးလို႔ ေဆြေဆြမာ လန႔္ေနတာပါ ။ဦးဆန္းထူးရဲ႕ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းႀကီးသည္ ေဆြေဆြမာနဲ႔ ဂ်ာႀကီး ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး တို႔ အံ့ၾသသြားရေလာက္ေအာင္ သား နား သစ္လြင္ေနသည္ ။ ဦးဆန္းထူးက သူတို႔ကို စိတ္ႀကိဳက္ ျဖဳတ္ေတာ့မယ္တို႔ ဂ်ာႀကီးနဲ႔ ေဆြေဆြမာတို႔ ထင္လိုက္သည္ ။

ဦးဆန္းထူးသည္ သူေဌးမ ေဒၚၿဖိဳးေကသီေဇာ္နဲ႔ ညႇိလိုက္သည္ ။ သူေဌးမက သူ႔မာဆတ္ခန္း အပိတ္မခံရေအာင္ တရားအစြဲမခံရေအာင္ ဂ်ာႀကီးဝင့္ဝင့္ဝါစိုး နဲ႔ ေဆြေဆြမာတို႔ကို ထိုးေကြၽးလိုက္ခဲ့သည္ ။ ေငြလည္း ဘယ္ေလာက္ ေပးလိုက္ရသလဲေတာ့ မသိဘူး ။ ဦးဆန္းထူးတို႔က ေဆြေဆြမာနဲ႔ ဂ်ာႀကီးတို႔ကို စိတ္တိုင္းက် ျဖဳတ္ၾကေတာ့မည္ ။ ကြန္ဒိုထဲ ေရာာက္တာနဲ႔ ဦးဆန္းထူးက “ ကဲ ညည္းတို႔ ေရခ်ိဳးၾက..ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိဳးၾက..ပါးစပ္လည္း ေဆး သြားတိုက္ၾက….ဟိုၾကားဒီၾကား အနံ႔မနံေစနဲ႔…..” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ေဆြေဆြမာနဲ႔ ဂ်ာႀကီးတို႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့ၾကရပါသည္ ။

ေရခ်ိဳးေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးဆန္းထူး တံခါး လာေခါက္ၿပီး..“ နင္တို႔ ေစာက္ဖုတ္ေမႊးေတြကို အေျပာင္ ရိပ္ထားၾက” လို႔ လာထပ္ေျပာပါသည္ ။ ဂ်ာႀကီးနဲ႔ ေဆြေဆြမာလည္း တေယာက္ေစာက္ေမႊးကို တေယာက္ ရိပ္လိုက္ၾကပါသည္ ။ ေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ အိမ္ေရွ႕ကို ျပန္ထြက္ခဲ့တဲ့အခါ ဦးဆန္းထူး မရွိေတာ့ပါဘူး ။ မိန္းကေလး တေယာက္ဘဲ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ ဒီ မိန္းကေလးက “ ဒီမွာဘဲ ခဏ နားေနၾက….ဆရာႀကီး ခဏၾကာရင္ ျပန္လာလိမ့္မယ္….” လို႔ ေျပာသည္ ။ ဒီမိန္းမလည္း ရဲတေယာက္ဘဲ လို႔ခန႔္မွန္းရတာဘဲ ..။ ဂ်ာႀကီးနဲ႔ ေဆြေဆြမာတို႔လည္း ၾကက္ဒိုင္က အသတ္ခံရဖို႔ ေစာင့္ေနရတဲ့ ၾကက္ကေလးေတြလို စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ထိုင္ေနရင္း ဦးဆန္းထူး ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနၾကရပါသည္ .။ သုံးေလးနာရီ ၾကာၿပီးေနာက္ သူတို႔ကို ေစာင့္ၾကပ္ေနတဲ့ မိန္းမဆီကို ဦးဆန္းထူးက ဖုန္းလွမ္းဆက္သည္ ။ ေဆြေဆြမာတို႔ကို တေနရာကို ေခၚသြားဖို႔ ၫႊန္ၾကားလိုက္သည္ ။

“ ကဲ….အမတို႔…က်မနဲ႔ လိုက္ခဲ့…ထြက္ေျပးမယ္ေတာ့ မႀကံနဲ႔ေနာ္…အမႈႀကီးသြားမယ္….” ေလသံမာမာနဲ႔ ေျပာတာကို ခံလိုက္ရသည္ ။ ေအာက္ကို ဆင္းခဲ့ၾကေတာ့ ကားအနက္ေရာင္ႀကီး တစီး အသင့္ေစာင့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ “ ကဲ တက္ၾက….” ေဆြေဆြမာနဲ႔ ဂ်ာႀကီးတို႔ ေျခာက္မိုင္ခြဲဖက္က ၿခံတၿခံထဲကို ေရာက္သြားရသည္ ။ အိပ္ခန္းတခန္းဆီမွာ ေစာင့္ၾကရသည္ ။ မၾကာခင္ လူတေယာက္ ေဆြေဆြမာရဲ႕ အခန္းထဲကို ဝင္လာသည္ ။ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတဲ့ ပိန္ပိန္ပါးပါး ေ႐ႊေရာင္ကိုင္း ပါဝါမ်က္မွန္နဲ႔ ။ သန႔္သန႔္ျပန႔္ျပန႔္ နဲ႔ လူႀကီး တေယာက္ ။ “ မိန္းကေလး..မင္းနံမည္ ဘာလဲကြ….” အသံက ၾသဇာရွိသည္ ။ မင္းစိုးရာဇာ အသံမ်ိဳး …။ “ ေဆြေဆြမာ ပါ…ဦး….” ““ နံမည္အမွန္ ဟုတ္ရဲ႕လား….”

“ ဟုတ္…..” “ ထားပါေတာ့..ထားပါေတာ့….ေျပာပါအုံး..မင္း အသက္ကေရာ ဘယ္ေလာက္လဲ…..” လူႀကီးက ေဆြေဆြမာနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ေဘးခ်င္းယွဥ္ရက္ ထိုင္ရင္း ေမးေနတာပါ ။ “ ႏွစ္ဆယ္..ပါ ဦး…..” “ ေဟ..ဒီအလုပ္ကို ဘယ္တုံးက စ လုပ္တာလဲကြ…..” “ က်မ…က်မ….ျပည့္တန္ဆာ မဟုတ္ပါဘူး..ဦး…က်မ..မာဆတ္ အခန္းကပါ……” ေဆြေဆြမာက သူတို႔ ျဖစ္ပ်က္တာေတြကို အက်ဥ္းခ်ဳံးကာ ေျပာျပလိုက္သည္ ။

ငိုရႈိက္ၿပီး “ က်မ..အပ်ိဳစစ္စစ္ ပါ..က်မ တခါမွ ေယာက်္ားနဲ႔ မႀကဳံဖူးေသးပါဘူး…..ေၾကာက္လို႔ လိုက္ခဲ့ရတာပါ ဦးရယ္…က်မကို ကယ္ပါေနာ္..” လူႀကီးက “ ကေလးမ..ငါ့ကို သေဘာေကာင္းတယ္ ဆိုၿပီး ပုံျပင္ေတြ ေျပာမေနနဲ႔ေနာ္…”လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ရယ္ ေနသည္ ။ “ က်မ တကယ္ ေျပာတာပါ ဦးရယ္….က်မ အပ်ိဳစစ္စစ္ပါ..တခါမွ မႀကဳံဖူးေသးပါဘူး……တကယ္ အမွန္ပါ….” လို႔ ေဆြေဆြမာက အထပ္ထပ္ ငိုယိုကာ ေျပာေတာ့ လူႀကီးလည္း စိတ္ဝင္စားသြားသည္ ။ ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းၾကည့္မယ္..ဟုတ္ရင္ေတာ့ ငါတေယာက္ထဲနဲ႔ဘဲ ပထမဆုံး ဆက္ဆံဖူးတဲ့ မင္းေလးကို ငါ အပိုင္သိမ္းလိုက္မယ္ကြာ….. မင္း…..ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို တခုမက်န္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္စမ္း….. ဟုတ္…ဦး…… ဒီအခ်ိန္မွာ တဖက္က အခန္းမွာေတာ့ ဂ်ာႀကီး ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး သည္ သူမအခန္းကို ဝင္လာတဲ့ လူႀကီတေယာက္ နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ ။ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ အသက္ ငါးဆယ္ခန႔္ လူရည္သန႔္ အဖိုးႀကီး ။

“ မင္း ငါ့ကို ဘယ္သူလဲ သိသလား…” “ မသိပါဘူး ဦး….” လူႀကီးက ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးကို သူ႔ေဘးနားမွာ လာထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ငါ့နံမည္က ဦးသေျပ ..မင္း ေနာက္က်ရင္ ငါ ဘယ္သူ ဆိုတာ သိလာမွာပါ….မင္းက ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာတာဘဲ….မင္းနံမည္က ဘယ္သူ….. ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး ပါ ဦး…. နံမည္က ေတာ္ေတာ္ မိုက္တာဘဲ…..မင္း အသက္ကို ငါ ခန႔္မွန္းၾကည့္မယ္….၂၅…..ဒါမွ မဟုတ္ ၂၈…. ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး က ရယ္လိုက္ၿပီး…..က်မ သုံးဆယ္ပါ …ဦး……လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ဟ….မယုံႏိုင္စရာပါလား…..ဒါနဲ႔ မင္း ဒီအလုပ္ လုပ္စားေနတာ ၾကာၿပီလား…..အမွန္ေျပာေနာ္..မညာနဲ႔ ….. က်မ..ဖါသည္ မဟုတ္ပါဘူး…… ဘာ…. က်မ မာဆတ္ခန္းက မန္ေနဂ်ာပါ ….. ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးက ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ရွင္းျပလိုက္သည္ ။

ေအာ္.ဒီလိုလား..ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ကြာ…မင္း အေတြ႕အႀကဳံေတာ့ ရွိတယ္ မဟုတ္လား..ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး……. ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး က ေခါင္းညႇိမ့္ျပသည္ ။ ငါနဲ႔မင္း အလုပ္ျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ ငါက မင္းကို ေကာင္းေကာင္း ေဘာက္ဆူးခ်မွာ….ငါက တျခား အကူအညီေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေပးႏိုင္တဲ့ေကာင္ကြ…..မင္းကို သေဘာက်မိတယ္….. ဘယ္လိုလဲ…. ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးလည္း ဒီလူႀကီးရဲ႕ ပုံကို ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးေတြမွာ ေတြ႕ဖူးထားခဲ့တာပါ…တကယ့္ ဧရာမ လူႀကီးတေယာက္ ….. ဦးသေဘာပါ….လို႔ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးက တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္ ။ ခ်က္ခ်င္းလည္း ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။

ဒီလူႀကီးနဲ႔ ေနလိုက္ဖို႔….. ကဲ…မင္းကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ အကုန္လုံးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ကြာ…. ဟုတ္…ဦး….. ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး ထိုင္ေနရာက မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္သည္ ။ ဦးသေျပ က စူးစိုက္ၿပီး ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ေနသည္ ။ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို တခုၿပီး တခု ခြၽတ္ၿပီ ။ အခ်ိဳးက် ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ သူမရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလး အေပၚမွာ ဘာ အဝတ္မွ မက်န္ေတာ့တဲ့ အခါ ဦးသေျပကအိုး….သိပ္လွတယ္ကြာ…… လို႔ ပါးစပ္က ထုတ္ေဖၚေျပာလိုက္တာကို ၾကားလိုက္ ရသည္ ။ ကဲ လာပါအုံး..ဦးဆီကို….. ေဆြေဆြမာ ရွက္ေနသည္ ။ တကယ္တမ္း ကိုယ့္ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ လူတေယာက္ အေရွ႕မွာ ကိုယ္တုံးလုံး ခြၽတ္ဖို႔ ဆိုတာက မလြယ္လွ။ မီးေတြကလည္း ထိန္ထိန္လင္းေနသည္ ။ “ ဟိတ္….ခြၽတ္ေလ..ဘာငိုင္ေနတာလဲ…..”

“ ဟို….ဟို…..ေဆြမာ..ေဆြမာ…ရွက္…” “ဟ…..ဝက္ျဖစ္ေနမွ ႐ႊံ႕ေၾကာက္မေနနဲ႔ေလ….လင္မယား ဘဝမွာ အရွက္ကုန္တယ္ တဲ့..နင္နဲ႔ ငါနဲ႔က မၾကာခင္ လင္မယား အရာ ေျမာက္ၾကေတာ့မွာ…ဟီးဟီး…….” “ မီး ပိတ္လိုက္ပါလား ဦးရယ္……” လူႀကီးသည္ တဟားဟားနဲ႔ သေဘာက်ရယ္ေမာလိုက္သည္ ။ “ ဒီမွာ ေကာင္မေလး….” “ ဟုတ္…..” “ မင္းဟာ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ကံအေကာင္းဆုံး လူထဲမွာ ပါသြားၿပီ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္ကြာ..မင္း အခုလို ငါ့ ကို အဝတ္ ကုန္ခြၽတ္ျပတဲ့အတြက္ မင္း အရမ္း အက်ိဳးရွိသြားမွာ…..” ေဆြေဆြမာလည္း သူေျပာတာကို နားမလည္ ။ လူႀကီးက ေဆြေဆြမာ့အလိုကို လိုက္သည္ ။

မ်က္ႏွာက်က္က မီးကို ပိတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မီး ေရာင္ကေတာ့ ရွိေနေသးသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေမွာင္သြားသည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း အဝတ္ေတြကို တခုမက်န္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ “ ဟား…မင္း ႏို႔ေတြက ေတာ္ေတာ္ လွတာဘဲ…..လာစမ္း..ဒီအနားကို……” လူႀကီးက ေဆြေဆြမာကို သူ႔အနားကို ဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး လုံးဝန္း တဲ့ ရင္သားႏွစ္ခိုင္ကို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ ဆုပ္ ကိုင္ၾကည့္သည္ ။ “ ဟူး….ေကာင္းလိုက္တဲ့ႏို႔ႀကီးေတြ….” ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ငုံခဲ စို႔ပါေတာ့သည္ ။ “ အိုး…….ဦး……..” လူႀကီး သူ႔ခါးဝတ္ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္ ။

ညိဳေမာင္းတဲ့ ေျခေထာက္ေတြ ၾကားက တုတ္တုတ္ခဲခဲ အတန္ႀကီး ေငါေငါႀကီး ေထာင္ထေနတာကို ေဆြေဆြမာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ထသြားရသည္ ။ လူႀကီး ေဆြေဆြမာ့ တင္ပါးႀကီးေတြကိုလည္း ဆုပ္ညႇစ္ၾကည့္သည္ ။ ကိုင္သည္ ။ ပြတ္သည္ ။ “ မင္းေတာ္ေတာ္ ေတာင့္တာဘဲ..ငါ ႀကိဳက္သြားၿပီ……” သူ႔လက္ႀကီးက ေပါင္ရင္းဂြဆုံ ေနရာကို ဖ်တ္ကနဲ ေရာက္သြားသည္ ။ အေမႊးရွင္းထားတဲ့ မို႔ေျပာင္တင္းေနတဲ့ ႀတိဂံပုံ ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းႀကီကို သူ ကိုင္သည္ ။ ပြတ္သည္ ။ စမ္းသည္ ။ “ ေစာက္ဖုတ္..တအားလွတယ္ကြာ….” ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ အိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး လူႀကီး ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်သည္ ။ ေဆြေဆြ မာရဲ႕ မိန္းမကိုယ္ကို သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးနဲ႔ ရႉရႈိက္ေနသည္ ။

“ ဟား……အနံ႔မရွိဘူး…..မင္း ေရေဆးထားလား…..” “ ဟုတ္…ေဆးထားပါတယ္……” လူႀကီးရဲ႕ လ်ာႀကီး ေစာက္ဖုတ္ကြဲေၾကာင္း အတိုင္း ပလပ္ ဆိုတဲ့ အသံထြက္ေအာင္ ယက္ပစ္လိုက္တာကို ေဆြ ေဆြမာ ခံလိုက္ရၿပီ ။ “ အို႔…ဦး…….” တခ်က္ဘဲ ယက္ၿပီး ရပ္လိုက္တာ မဟုတ္ ။ ဆက္တိုက္ဘဲ ပလပ္ပလပ္ ပလပ္နဲ႔ ယက္ေနၿပီ ။ ရသာဖူး အစိေလးကို လ်ာႀကီးက ကေလာ္ထည့္သြားလို႔ ေဆြေဆြမာ တုန္ခါလူးသြားရသည္ ။ လ်ာႀကီးရဲ႕ ထိေတြ႕မႈေတြကို မခံႏိုင္လို႔ ကိုယ္ကို အေနာက္ကို တြန္းေ႐ႊ႕ ဆုတ္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစား လိုက္သည္ ။ လူႀကီးရဲ႕ လက္ေတြက ေဆြေဆြမာရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကို တအား ဆုပ္ညႇစ္ထားလို႔ ဘယ္လိုမွ ႐ုန္းထြက္လို႔ မရႏိုင္ဘူး ။ အိုး……..ေတာ္…ေတာ္ပါေတာ့ ဦးရယ္….အား…….အား…သမီး…သမီး.မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး…… လူႀကီးက သဲသဲမဲမဲ ယက္ေနသည္ ။ သူ႔လက္တဖက္ကို ဆန႔္တန္းၿပီး ေဆြေဆြမာရဲ႕ ဖြံ႕ထြားလုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားတဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။

လ်ာႀကီးကေတာ့ ေဆြေဆြမာရဲ႕ မိန္းမကိုယ္ ကို ဖိယက္ေနသည္ ။ အား……..အိုး……အိုး……အား……..အီး………အမေလး….အို…ေကာင္း..သိပ္ေကာင္းသြား……အား…….ရွီး………အိုး….. တကိုယ္လုံးက အေၾကာအျခင္ေတြ တုန္ခါသြာၿပီး တအား ေကာင္းသြားသည္ ။ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး ဦးသေျပဆီကို တလွမ္းခ်င္း ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။ ဦးသေျပသည္ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးကို မ်က္လုံးျပဴးႀကီးနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။ ေတာက္…..ေကာင္းလိုက္တဲ့ က်န္းမာေရး…… အရမ္း ဝၿဖိဳးၿပီး က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့ ဇနီးသည္ေၾကာင့္ ဦးသေျပသည္ ကာမဆက္ဆံမႈ မရွိတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ ေဂါက္႐ိုက္ရင္း ရဲမႉးႀကီး ေက်ာ္ေဇယ်က သူ႔ကို မခက္ပါဘူး…..က်ေနာ့္ တာဝန္ထား…က်ေနာ့္ေကာင္ေလးေတြကို ဖန္တီးခိုင္းလိုက္မယ္….မၾကာခင္ အိုးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေစာ္ေလးေတြ စားရေစမယ္….လို႔ ဂတိေပးခဲ့ၿပီး သူ႔ဂတိအတိုင္း အခုလို ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးတို႔နဲ႔ ဆုံေပးျခင္းပါ ။

တဖက္ခန္းမွာလည္း ဦးမိုးတိမ္သည္ ေဆြေဆြမာ ဆိုတဲ့ ကေလးမနဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားေနၿပီ ။ ဦးမိုးတိမ္ကေတာ့ မိန္းမ ကင္ဆာရၿပီး ကြယ္လြန္သြားလို႔ မုဆိုးဖို ျဖစ္ေနသူပါ ။ ေက်ာ္ေဇယ်ရဲ႕ ေစတနာေတြေပါ့ ။ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းထူေဖါင္းေဖါင္းေလးေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ဖိကပ္ စုတ္လိုက္သလို တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကိုလည္း အားရပါးရ ကိုင္တြယ္ေတာ့သည္ ။ တင္ပါးတုံးေတြ ၾကားထဲကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ ထိုးသြင္း ႏႈိက္ထားသည္ ။ အိုး…….ဦး……နာတယ္…..သူ႔လက္ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းက ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးရဲ႕ စအိုေပါက္ေလးထဲကို ထိုးႏႈိက္မိသြားလို႔ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးက ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေအာ္လိုက္တာ ျဖစ္သည္ ။ ဦးသေျပက တဟင္းဟင္းနဲ႔ ရယ္ေမာလိုက္သည္ ။ အမေလး….ေနာင္ကို အဲဒီေနရာထဲ ဒီထက္ ႀကီးတာႀကီး ထည့္တာ ခံရမွာ…မပူနဲ႔ မကူနဲ႔……ဦးက ေနာက္ေပါက္ အိပ္စပတ္……. ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး ဆတ္ကနဲ တြန႔္သြားသည္ ။

ဘုရား..ဘုရား…မလြယ္ပါလား…..ေနာက္ေပါက္ အိပ္စပတ္ႀကီး…တဲ့…..။ သူ႔လက္ႀကီး ေပါင္ၾကားဂြဆုံကို ေရာက္လာၿပီ ။ ေစာက္ပတ္ကလည္း အလိုက္န္းဆိုး မသိဘူး ။ အကိုင္ေတြ ခံရတာနဲ႔ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနေတာ့ ဦးသေျပ သေဘာ တအားက်သြားသည္ ။ ဟာ..သမီးလည္း စိတ္လာေနတယ္ကြာ…ဟီး…..ကဲ လုပ္ၾကရေအာင္….. သူ႔ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ညိဳေျပာင္ၿပီး လုံးပတ္တုတ္တဲ့ လီးတန္ရွည္ႀကီး ေပၚလာသည္ ။ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး ဘဝမွာ လီးမ်ိဳးစုံ ေတြ႕ဖူးခဲ့ၿပီးသားေတာင္ ဦးသေျပရဲ႕ လိင္တန္ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါ စိတ္ေတြ ထိန္းကနဲ ထန္တက္လာသည္ ။ ဟူး… လီးႀကီးက တကယ့္ အလန္းစားႀကီး….။ ကိုင္ေလ… ဦးသေျပ ကိုင္ခိုင္းလို႔ သူ႔လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္မိသည္ ။ ပူေႏြးေႏြး အတန္တုတ္ႀကီးက ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးရဲ႕ ေသြးသားေတြကို ဆူပြက္လာေစသည္ ။ ထိပ္ဖူး ဒစ္ႀကီးက မႈိပြင့္ကားကားႀကီးလိုဘဲ ။

ကိုယ္ထည္က ညိဳမဲသေလာက္ ထိပ္ဖူးႀကီးက အေရာင္ေဖ်ာ့သည္ ။ ထိပ္ေပါက္ေလးကေန အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ယိုက်ေနသည္ ။စုတ္ေပးေလ..စုတ္ဖူးတယ္ မဟုတ္လား..သူမေျပာခင္ထဲ စုတ္ခ်င္ေနမိတာ ။ ငိုခ်င္ရဲ႕ လက္တို႔ ဆိုတာမ်ိဳး …။ ထိပ္ဖူး ဒစ္လုံးႀကီးကို ငုံလိုက္သည္ ။စုတ္..စုတ္……လ်ာေလးနဲ႔ ရစ္ပတ္လွိမ့္ကစားေပး…….အိုး…..ေကာင္းတယ္……အား…အား…..ဟုတ္ၿပီ..ဟုတ္ၿပီ..လ်ာေလးနဲ႔ ထိုးေပး….အိုး……ဟုတ္…..ဟုတ္တယ္…..အိုး………ေကာင္း…ေကာင္းတယ္…..စုတ္..စုတ္… တကယ္ေတာ့ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးသည္ ပုေလြ ေကာင္းေကာင္း မႈတ္တတ္သည္ ။

ဘဲေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ႀကဳံဘူးတဲ့အတြက္ ပုေလြက ကြၽမ္းၿပီးသား ။ ဦးသေျပက သူ႔ကို အေပါစား ထင္သြားမွာစိုးလို႔ ပညာကုန္ မျပဘဲ အ႐ိုင္းေလးလို လုပ္ျပေနတာ ျဖစ္သည္ ။ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္စိုင္လုံးႀကီးေတြက တင္းမာဆဲ ။ ရင္သီးလုံးေလးေတြက စူထြက္ မာတင္းၿပီး ေထာင္ထြက္ေနၾကသည္ ။ ဦးသေျပရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးတြက ေစာေစာတုံးက ဒီရင္သီးဖုေလးေတြကို ငုံငုံ စို႔ပစ္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကမ္းသည္ ။ ငံက်ိက်ိ ညႇီစို႔စို႔ လီးႀကီးကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုတ္ေပးေနတုံး ဦးသေျပရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ကိုင္ေနသည္ ။ အရည္ေတြက ေပပြေနသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေအာင္ စုတ္ေပးေနရသည္ ။ သူ တအားေကာင္းလာပုံရသည္ ။ ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ထိုးေညႇာင့္လာသည္ ။ ေခါင္းကိုလည္း ဆုပ္ကိုင္လာသည္ ။ စုတ္..စုတ္..စုတ္…လို႔ လည္း ေအာ္သည္ ။ အား………သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ပါးစပ္ထဲကို ဝင္လာသည္ ။

သူ႔ေအာ္ညည္းသံႀကီးက တအားက်ယ္သည္ ။ လီးႀကီးကို တအားေကာ့ထိုးေနသည္ ။ သုတ္ေတြကို ၿမိဳခ်လိုက္…..ဝင့္ဝင့္… သူ႔အမိန႔္ကို နားေထာင္သည္ ။ အားလုံးကို ၿမိဳခ်လိုက္သည္ ။ဦးမိုးတိမ္သည္ ေဆြေဆြမာရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးလုံးဝန္းတဲ့ ရင္စိုင္ႏွစ္လုံးကို ကိုင္လို႔မဝဘူး ။ တခ်ိန္လုံး ဆုပ္ကိုင္ေနသည္ ။ ရင္သီးလုံးေလးေတြကိုလည္း ဆြဲလိုက္ ေခ်နယ္လိုက္ ။ သူ႔ရဲ႕ စံခ်ိန္မွီ လိင္ေခ်ာင္း ႀကီးကို ေဆြေဆြမာ့ကို စုတ္ခိုင္းသည္ ။ ေဆြေဆြမာလည္း သူေက်နပ္တဲ့အထိ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ စုတ္ေပးလိုက္ သည္ ။ ဦးမိုးတိမ္ သည္ ေဆြေဆြမာကို ထည့္ေတာ့ ေဆြေဆြမာသည္ ေယာက်္ားနဲ႔ တခါမွ လိင္မဆက္ဆံဘူးေသးတဲ့ အပ်ိဳစစ္စစ္ တေယာက္ ဆိုတာ ေတြ႕သိသြားရသည္ ။ အရမ္း ေက်နပ္ သေဘာက်သြားသည္ ။ ေဆြေဆြမာကို လက္လႊတ္မခံခ်င္ေတာ့ ။ စီစဥ္ေပးတဲ့ ရဲအရာရွိ ဦးဆန္းထူးတို႔ လက္ထဲကိ ျပန္မ ထည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ သူဘဲ အပိုင္သိမ္းလိုက္ခ်င္သည္ ။

ေဆြေဆြမာကို ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး ဖင္ၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ မိန္းမကိုယ္ႀကီးကို တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္လို႔ မဝဘူး ။ စအိုေပါက္ နီညိဳညိဳေလးကလည္း လာထည့္ပါေတာ့လို႔ သူ႔ကို ဖိတ္ေခၚေနသလိုဘဲ ။ ဒီေကာင္မေလးကို အိမ္တေဆာင္မီးတေျပာင္နဲ႔ ကီပင္အျဖစ္ ထားလိုက္ဖို႔ ဦးမိုးတိမ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္ ။ တိုက္ေတြ အိမ္ေတြ ၿခံေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ သူ႔လို လူႀကီးတေယာက္ အတြက္က ဒီလိုလုပ္ ဖို႔က မခက္ခဲဘူး ။ တပည့္တပန္း အေခြၽအရံကလည္း ေပါမ်ားေတာ့ ဖုန္းတခ်က္ ဆက္လိုက္႐ုံနဲ႔ လုပ္ခ်င္တာေတြက အကုန္ၿပီးသည္ ။

တဖက္ခန္းက ဦးသေျပဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ဘယ္လိုေနသလဲ လို႔…။ ဦးသေျပကလည္း သူနဲ႔ လုပ္ေနတဲ့ ဂ်ာႀကီးလို႔ ေခၚတဲ့ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုး ကို သေဘာက်သြားသည္ တဲ့ ။ သူ ဒီ ေစာ္ေလးကို ကီပင္အျဖစ္ ေခၚထားမည္ လို႔ ေျပာျပသည္ ။ ဦးမိုးတိမ္လည္း စိတ္တူတဲ့ ေရာင္းရင္း ဦးသေျပရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို သေဘာတူလိုက္သည္ ။ တေန႔က်ရင္ ဦးသေျပရဲ႕ ေကာင္မေလးနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလး ကို လဲ ဖိုက္မည္ လို႔လည္း စဥ္းစားထားသည္ ။ ေဆြေဆြမာနဲ႔ ဂ်ာႀကီးဝင့္ဝင့္ဝါစိုးတို႔ရဲ႕ ကံသည္ ထူးဆန္းသား ။ ဦးဆန္းထူးနဲ႔ သူ႔လက္ေထာက္ ဒုရဲအုပ္လႈိင္ျမင့္မိုး တို႔ရဲ႕ လိင္ကြၽန္ေတြ အျဖစ္ သူတို႔နဲ႔ လိင္ဆက္ဆံရမယ့္ျပင္ သူတို႔ လႊတ္ေပးတဲ့ လူေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပးရမယ့္ အေျခအေနကေန မထင္မမွတ္ဘဲ ဘဝကံက ႐ုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းသြားသည္ ။

သူတို႔သည္ ရွင္ဘုရင္နဲ႔ ညားရင္ မိဖရား…ဆိုသလို ခ်မ္းသာျမင့္မားတဲ့ လူႀကီး ဦးမိုးတိမ္နဲ႔ ဦးသေျပတို႔ရဲ႕ ကီပင္ မယားေတြ ျဖစ္သြားရၿပီး အိမ္နဲ႔ တိုက္ခန္းနဲ႔ စီးစရာ ကားသန႔္သန႔္နဲ႔ ႀကီးပြားသြားသည္ ။ မာဆတ္ခန္းမွာ လုပ္ရာကေန အလုပ္လုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘဲ ေန႔တိုင္း စူပါမားကက္ေတြ ေမာေတြမွာ ေဈးဝယ္လိုက္ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ လုပ္ႏိုင္သြားသည္ ။ ဦးမိုးတိမ္နဲ႔ ဦးသေျပတို႔သည္ သူတို႔ ထင္မွတ္တာထက္ အဆမတန္ ပိုခ်မ္းသာေနသလို သူတို႔ကို ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ျပဳစုေပးၾကတဲ့အခါ ေစတနာ ဗလပြနဲ႔ ေပးကမ္းတာေတြက ရက္ေရာလွတာေၾကာင့္ ေဆြေဆြမာနဲ႔ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးတို႔သည္ အခ်ိန္တိုတို အတြင္း အဆင္ေျပ ခ်မ္းသာလာၾကပါသည္ ။ ဒီေန႔လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ အသစ္ဖြင့္တဲ့ ပလာဇာကုန္တိုက္ႀကီးတခုကို သြားၿပီး ေရွာ့ပင္လုပ္ အစားစားၾကသည္ ။

သူတို႔ကို ဒီ ဘဝကို ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ ဦးဆန္းထူးနဲ႔ လႈိင္ျမင့္မိုး ဆိုတဲ့ ရဲႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ပက္ပင္းတိုးသည္ ။ သူတို႔ကို စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေခၚေကြၽးရင္း ေက်းဇူးတင္ စကား ေျပာၾကသည္ ။ အိမ္အျပန္မွာ ယာဥ္ေမာင္း ေမာင္းေပးတဲ့ အဲယားကြန္း ဖြင့္ထားတဲ့ ဇိမ္ခံကားႀကီးေပၚမွာ လိုက္ပါရင္း သူတို႔ အရင္က လုပ္ခဲ့တဲ့ မာဆတ္ခန္း အေရွ႕ကေန ျဖတ္သြားတဲ့အခါ ဝင့္ဝင့္ဝါစိုးက ေဆြေဆြမာကို “ မွတ္မိေသးလား..” လို႔ ျပလိုက္ေလသည္ ။ လူေတြကို မာဆတ္ခန္းမွာ ဟက္ပီးအင္းဒင္း လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝခရီးသည္လည္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲနဲ႔ ပြေပါက္တိုးသြားၿပီး ဟက္ပီးအင္းဒင္း ျဖစ္သြားရတာကို ယခုအထိ အံ့ၾသေနၾကေပသည္ …. ၿပီးပါၿပီ။