ဈေးပေါပေါ

ဈေးပေါပေါ

လှိုင်သာယာ တနေရာ ။ ရန်ကုန်မြို့ ။ ည၁၀နာရီခွဲ ။ ဦးဘိုဘိုအောင်သည် ဖေါ့ဘူးနဲ့ထည့်ထားတဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော် ပါတဲ့ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ကို ဆွဲလို့ သူနေတဲ့ ဝေဘာကီလမ်းသွယ်လေးထဲကို ဒယိမ်းဒယိုင် ခြေလှမ်းတွေနဲ့ လှမ်းဝင်လိုက်တဲ့ အချိန် လမ်းထိပ်ကင်းတဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဘယ်ကျော်ဆိုတဲ့ အသက် ၁၅နှစ်ခန့် ကောင်လေးက “ ဦးဘိုကြီး….နောက်ကျလိုက်တာ..မသိန်းညွန့်ဆိုင် ကို ဝင်ခဲ့ပြီနဲ့ တူတယ်…” လို့ လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် ။ မသိန်းညွန့်ဆိုင် ဆိုတာက သူတို့နေတဲ့ အပိုင်းက အရက်နဲ့ အစားအသောက် ရောင်းတဲ့ ဆိုင် ။ ဦးဘိုဘိုအောင်က “ ဟားဟား….တော်တော်လည်း ခန့်မှန်းတာ တော်တဲ့ ချာတိတ်….ဟီး….မှန်တာပေါ့ကွာ….”လို့ ပြန်အော်ပြောရင်း သူ့အိမ်ရှိတဲ့ လမ်းရဲ့ အဆုံးအစွန်ဖက်ကို ဆက်လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ အမှန်က ဒီနေ့ည ဦးဘိုဘိုအောင် စက်ရုံမှာ အိုဗာတိုင် ဆင်းရမှာ ။

အိမ်က မိန်းမကို ဒီည ထမင်းစား မစောင့်နဲ့..ငါ အိုဗာတိုင်ဆင်းမှာ မနက်မှ ပြန်ခဲ့မယ်..လို့ မှာခဲ့ပြီး စက်ရုံရောက်တော့ အာမက်ဆိုတဲ့ကောင်က သူငွေလိုနေလို့ အိုဗာတိုင်ကို သူလုပ်ပါရစေလို့ အထပ်ထပ် တောင်းလို့ သူ့အိုဗာတိုင်ကို အဲ့ကောင်ကို ပေးလိုက်ပြီး သူက စိုးကျော်ဆန်းတို့အုပ်စုနဲ့ မသိန်းညွန့် အရက်ဆိုင်မှာ သွားသောက်သည် ။ အပြောကောင်းတဲ့ စိုးကျော်ဆန်းရဲ့ လေမှာ နစ်မြောပြီး တခွက်ပြီးတခွက် နှိပ်လိုက် မကုလားမရဲ့ ကြက်ရိုးသုတ် စပ်စပ်လေး ဝါးလိုက်နဲ့ ဟန်ကို တအားကျနေတာ ။ ပြန်ခါနီးတော့ မိန်းမကို သတိရပြီး သူ့အတွက် ကြက်သားခေါက်ဆွဲကြော်တပွဲ ထုတ်ခိုင်းလိုက်သည် ။

ရှိပူရသေး..ကုန်မှအေး….ဆိုတာ ဦးဘိုဘိုအောင်ရဲ့ ပြောနေကျ လက်သုံး စကား ။ ဆင်းရဲသားကျောမွဲတွေ အတွက် တသက်လုံး ဆင်းရဲတွင်းက မတက်နိုင်လို့ မထူးတဲ့အတူတူတော့ သောက်သောက်စားစား လုပ်နေတော့မယ် ဆိုတာကို အမြဲ ပြောတတ်တဲ့ ဦးဘိုဘိုအောင်သည် ဆုံးသွားတဲ့မိန်းမနဲ့ ရတဲ့ သားနှစ်ယောက်ကလည်း လက်လွတ်နေပြီ ဆိုတော့ မကြာသေးခင်က ယူလိုက်တဲ့ အသက်ငယ်ငယ် မယားလေးနဲ့ ရသမျှ သုံးစားရင်း ပျော်ပျော်ကြီး နေနေသူတယောက် ။

နွားအို မြက်နုကြိုက် ဆိုတဲ့ စကား အတိုင်း မိန်းမငယ်ငယ် ယူလို့ သူ့စိတ်နဲ့ရုပ် အရင်ကထက် ပို နုပျိုလန်းဆန်းလာသည် လို့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ သူငယ်ချင်း ရောင်းရင်းတွေကို ပြောတတ်တဲ့ ဦးဘိုဘိုအောင်သည် အသက်ကြီးသူတွေ သုံးစွဲနေတဲ့ ဘိုင်ယာဂရာ ဆိုတဲ့ ဆေးပြားလေးတွေကို သုံးစွဲဖို့ မလိုဘဲ အိပ်ရာထဲ တာဝန်ကျေ နေသည် လို့လည်း ကြွားဝါသလို ပြောလေ့ရှိသည် ။ အင်း..အရက်အရှိန်လေးနဲ့ ဦးဘိုဘိုအောင်ရဲ့ စိတ်တွေက နိုးကြွနေသည် ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်နဲ့သူ့ထက် အနှစ်နှစ်ဆယ်ကျော် ငယ်တဲ့ မယားလေး ကြူကြူထားကို ဒီညတော့ တချီကောင်း ဆွဲလိုက်တွယ်လိုက်အုံးမယ် လို့လည်း အပြန်လမ်းမှာ စဉ်းစားလာခဲ့သည် ။ မှောင်မဲ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ရပ်ကွက်စွန်က သူ့အိမ်ကလေးရှေ့ကို ရောက်လာခဲ့ပြီ ။ အိမ်ထဲက မီးရောင်ဝါလဲ့လဲ့လေးကို သူ တစွန်းတစ မြင်ရသည် ။ အင်း..မိန်းမတော့ မအိပ်လောက်သေးပါဘူး ။

သူ စားထားပြီးလို့ ဝယ်လာတဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော်ကို ဒီည မစားနိုင်ရင်လည်း မနက်ကျမှ ပြန်နွှေးပြီး အတူတူ စားကြမယ်လို့ တွေးရင်း အိမ်တံခါးဆီကို ချဉ်းကပ်လိုက်တဲ့အချိန် အိမ်ထဲက လူသံတွေ ကြားလိုက်ရသည် ။ ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ အသံလိုလို ။ သိပ် မသဲကွဲဘူး ။ တံခါးကို ခေါက်မယ် ပြင်ပြီးကာမှ မိန်းမ တယောက်ထဲ ရှိနေရမယ့် သူ့အိမ်ထဲ ဘယ်သူတွေများ ရောက်နေပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားရင်း အသံတွေကို သေသေချာချာ နားစွင့်ထောင်လိုက်သည် ။ မိန်းမဖက်က ဆွေမျိုးတွေများ ဒါးပိန်ကနေ လာကြသလား ဆိုတဲ့ အတွေးက ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံတွေကြောင့်လွင့်ပြယ်သွားသည် ။ ကြားလိုက်ရတာက ကုတင်တကျွိကျွိ မြည်တဲ့ အသံတွေနဲ့ ခြင်ထောင်သံလို့ လူတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ တအင်းအင်း ညည်းသံတွေ..အသားချင်း ရိုက်ခတ်တဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ။ ဟင်….ကြူကြူထား……မျောက်ဇာတ်ခင်းနေပြီလား ။ ဦးဘိုဘိုအောင် အရက်မူး ပြေသွားသလိုဘဲ ။

သေချာအောင် အိမ်ဘေးကို ပတ်သွားလိုက်သည် ။ သူ့အိပ်ခန်းနဘေးကို ရောက်တော့ သေသေချာချာ နံရံမှာနားကပ်ပြီး အထဲက အသံတွေကို နားထောင်သည် ။ ဟုတ်သည် ။ ဖိုမကာမစပ်ယှက်နေတဲ့ အသံတွေ ။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း အထဲကို မြင်နိုင်မယ့် အပေါက်တခုခုကို ရှာသည် ။ တော်တော် ရှာရပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ အထဲကို မြင်သာတဲ့ အပေါက်လေး တပေါက်ကို တွေ့သည် ။ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ဦးဘိုဘိုအောင် အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည် ။ ဒေါသစိတ်က သူ့ကို လွှမ်းမိုးသွားပြီ ။ တုန်နေတဲ့ဒူးတွေ ခြေထောက်တွေနဲ့ အိမ်အနောက်ဖက်ကို ခပ်သွက်သွက် လှမ်းသွားလိုက်ပြီး ဘူးစင် နဘေးက ပေါက်ပြားကို ကောက်ဆွဲလိုက်သည် ။

အိမ်နောက်ဖက်ပေါက် တံခါးဆီကို ဘယ်လို ရောက်သွာမှန်း မသိတော့ ။ သည် တံခါးက အထဲက ဂျက်ထိုးထားပေမယ့် ဆောင့်တွန်းလိုက်ရင် ပွင့်သွားသည် ။ သူ မပြင်ဖြစ်သေးတဲ့ တံခါး ။ ဒေါသနဲ့ ဆောင့်တွန်းလိုက်သည်။ ဝုန်းကနဲ တံခါးပွင့်သွားတော့ ခြေလှမ်းကြဲကြဲနဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို လှမ်းသွားသည် ။ အိပ်ခန်းတံခါး ပိတ်မထား ။ အဝတ်မယ့် ကိုယ်လုံးတီး မောင်နှံ ပြင်းပြင်းထန်ထန် စပ်ယှက်နေကြတာကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရတဲ့ ဦးဘိုဘိုအောင်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ ။ နောက်ဖေးက ခြံထဲ အပင်စိုက်တဲ့အခါ မြေပေါက်တဲ့ ပေါက်ပြားကို လွဲမှားစွာနဲ့ သုံးမိသွားပြီ ။ တောက်..ဖေါက်ပြန်တဲ့ မိန်းမ…..နဲ့ ကြာကူလီ မယားခိုး……..။ သူ သတိဝင်လာတော့ သူ့မိန်းမ ကြူကြူထားရော ကြူကြူထားနဲ့ ကာမပွဲကြမ်းနေတဲ့လူရော သွေးအိုင်ထဲမှာ မလှုပ်တော့ ။ မန္တလေးမြို့ ။ ကျွဲဆည်ကန်ရပ် ။ ဇော်ဇော်အောင် သည်နေ့ အလုပ်နားရက် ။

ခါတိုင်းလို မနက်စောစော ထစရာ မလိုဘူး ။ သူနေတဲ့ သူ့အလုပ်ရှင်ရဲ့ တိုက် အနောက်ဖက်က အိမ်တန်းလျားမှာ နေမြင့်တဲ့အထိ အိပ်သည် ။ စားသောက်ဆိုင်မှာ ပုဂံဆေး ဘာရီဟ အလုပ်ကြမ်းတွေ လုပ်ရတဲ့ဇော်ဇော်အောင်သည် တကယ်တော့ အသက်၁၈နှစ် အရွယ် လူငယ်လေး တယောက် ။ သူလုပ်နေတဲ့ဆိုင်က စားသောက်ဆိုင် လို့ နံမည်တပ်ထားပေမယ့် အကုန်ရသည် ။ ဘာလိုလိုရသည် ။လိုချင်တာသာ ပြောလိုက် ။ ဆိုင်ရှင် ကိုကောက်တွဲက အကုန် ဖြစ်အောင် ကြံဆောင်ပေးသည် ။ အရက်လည်းရ ဆေးမျိုးစုံလည်းရ …စော်လည်း ရသည် ။ ဖဲရိုက်ချင်သလား..ဂျင်ဖိုက်ချင်လား…လောင်းကစားဝိုင်းတွေလည်း ရှိသည် ။ အိပ်ရာ နိုးလာတော့ အားရက်မို့ နေတဲ့နေရာနဲ့မနီးမဝေးက လဖက်ရည်ဆိုင်ကို သွားသည် ။ လဖက်ရည်နဲ့ မုန့် စားသောက်ရင်း သတင်းစာ ဂျာနယ်တွေကို လှန်လှောဖတ်သည် ။ သည် လဖက်ရည်ဆိုင်က သတင်းစာ ဂျာနယ်တွေ အများကြီး ချပေးထားသည် ။ ဇော်ဇော်အောင်သည် ဂျာနယ် အသစ်ရဲ့ မျက်နှာဖုံးမှာ စာလုံးမဲကြီးတွေနဲ့ ပါလာတဲ့ သတင်းကို တွေ့လို့ အာရုံစိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်သည် ။

၂လောင်းပြိုင် လူသတ်မှု ဖြစ်ပွါး လှိုင်သာယာ ဆိုပါလား ။ လင်ငယ်နဲ့ ပျော်ပါးနေတဲ့ မယားနဲ့ လင်ငယ်ကို ပေါက်ပြားနဲ့ ခုတ်သတ် …တဲ့ ဟာ…..အဖေ…အဖေ့ပုံကြီး…. လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့ အဖေ့ဓါတ်ပုံကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့ ဇော်ဇော်အောင် တအား တုန်လှုပ်သွားသည် ။ ဟား….ဖြစ်မှ ဖြစ်ရပလေ..အဖေရယ်…….အို..ဗျာ…….. ဇော်ဇော်အောင် တအား စိတ်ထိခိုက်သွားသည် ။ မိန်းမငယ်ငယ် ယူပြီး ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွား နေတဲ့ အဖေ့ပုံရိပ်ကို မြင်ယောင်နေသည် ။ ဖြစ်မှ ဖြစ်ရတယ် အဖေရယ်…ဆိုတဲ့ စကားစုကို အထပ်ထပ် အခါခါ ရေရွတ်နေမိသည် ။ အကိုကြီးဇော်ရဲအောင် တယောက်ကတော့ သိမည် မထင်ဘူး ။ သူ့ဆီကို ဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားရမည် ။အကိုကြီးသည် မလေးရှားမှာ အလုပ်လုပ်နေသည် ။ ရရစားစား အလုပ်သမား အလုပ်လုပ်နေတာပါ ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း အလုပ်ရှင် သူဌေးကို ခွင့်တောင်းပြီး ရန်ကုန်ကို အမြန် ပြန်သည် ။ သူဌေးက ပြန်ခွင့်မရှိဘူး..ပြန်လာရင် အလုပ်ရမယ်လို့ အာမမခံဘူးလို့ ပြောသည် ။ သို့ပေမယ့် ဇော်ဇော်အောင်ပြန်သည် ။ အလုပ်ပြန်မရလည်း တခြားမှာ လုပ်ရုံဘဲပေါ့ ။ ဒီလို အောက်ဆုံးအဆင့် ခိုင်းဘတ် အလုပ်က မရှားပါဘူး ။

အဖေ့ကို ထောင်ထဲမှာ ထောင်ဝင်စာ သွားတွေ့ရသည် ။ အဖေသည် လူနှစ်ယောက်ကို သတ်လိုက်မိပြီ ။ ထောင်ထဲက ထွက်ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး ။ ဇော်ဇော်အောင့်ကို အဖေက ဘာမှ စကားမပြောဘူး ။ အဖေ့အတွက် လိုအပ်တဲ့ ဆေးဝါး စားစရာတွေ ပေးခဲ့သည် ။ ကြားက ဘယ်လောက် ဖြတ်ခုတ် ယူထားမလဲတော့ မသိဘူး ။ မလေးရှားနိုင်ငံ ။ ကွာလာလန်ပူမြို့ ဆင်ခြေဖုံး တနေရာ ။ ဇော်ရဲအောင်သည် ညီလေး ဇော်ဇော်အောင်ဆီက ဖုံးရလို့ အဖေ့ရဲ့ လူသတ်မှုအကြောင်းကို သိရသည် ။ သူ ချက်ချင်း ပြန်သွားလို့လည်း ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ ။ အဖေ့ပြစ်မှုက ထင်ရှားနေသည် ။ အဖေက သူ သတ်ကြောင်းလည်း ဝန်ခံသည် ။ လူနှစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ကို ရက်စ က်စွာ သတ်ဖြတ်လိုက်ခြင်းကို ကယ်နိုင်ဖို့ လမ်းမမြင်ဘူး လို့ သူ ထင်သည် ။ ညီလေး ဇော်ဇော်အောင်ကို သူ မကြာခင် ပြန်လာမယ်လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘယ်တော့ သူ ပြန်ဖြစ်မယ် ဆိုတာ သူမသိဘူး ။

သည်လာဖို့က ငွေ အရမ်း ကုန်ခဲ့သည် ။ ပွဲစားခတွေ က များသည် ။ ရောက်တော့လည်း အလုပ်ကောင်းကောင်း က မရ ။ စားသောက်နေထိုင်တဲ့ စားရိတ်နဲ့ဆို ရတဲ့ ဝင်ငွေက သိပ် မကျန်ဘူး ။ အခု ပြန်လိုက်ရင် အကြွေးတင်တာဘဲ အဖတ်တင်မည် ။ သူကြိုက်နေတဲ့ ရည်းစား နန္ဒာဝင်းမော် ရဲ့ မိသားစုအရှေ့မှာ နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်သည်လို့ သူ ဟိတ်ထုတ်ခဲ့ပေမယ့် တကယ်တမ်း ရတဲ့ ဝင်ငွေက ကချလာ ။ နန္ဒာဝင်းမော်တို့က အိမ်မှာ ဆိုင်ဖွင့်ထားသလို သူတို့နေတဲ့ ရပ်ကွက်က လူစည်ကားတဲ့ လမ်းဆုံနေရာမှာလည်း ကုန်စုံဆိုင် တဆိုင် ရှိသည် ။ ဒီဆိုင်က သွားတိုက်ဆေး..အိမ်သာသုံးစက္ကူ လူသုံးကုန် ပစ္စည်းမျိုးစုံ အိမ်သုံးဆေး ဘီယာ နဲ့ အချိုရည် ..ဇီးယိုဇီးပေါင်း မုန့်ထုပ် အကုန်ရောင်းသည် ။ အရမ်းရောင်းကောင်းလို့ စီးပွားတက်နေတဲ့ အချိန် ။ တနေ့ နန္ဒာဝင်းမော်နဲ့ ယူဖို့က ငွေရှိမှ ဖြစ်မည် ။ အခုတိုင်းဆို ဒီလိုပုံနဲ့ဆို ဘယ်လိုမှ ငွေစုဖို့ မလွယ်ဘူး ။

ပြန်ရမလား..ဆက်နေရမလား…ဒွိဟ ဖြစ်နေသည် ။ အရေးထဲ အဖေကလည်း ထောင်ထဲဝင်သွားရသည် ။ ညီလေးတော့ ဘယ်လိုလုပ်နေလဲ မသိဘူး ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း အဖေ့ကြောင့် မန္တလေးကို မပြန်ဖြစ်တော့ဘူး ။ အဖေက သူ သတ်ကြောင်း ဝန်ခံ လိုက်တာမို့ အမှုက သိပ်ကြာမှာ မဟုတ်ပါဘူးလို့ ရှေ့နေက ဇော်ဇော်အောင့်ကို ပြောပြသည် ။ ရန်ကုန်မှာဘဲ အလုပ်တခုခု လုပ်ဖို့ ဇော်ဇော်အောင် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ မန္တလေးမှာ အလုပ်သွားလုပ်တာလည်း အဖေ့ကြောင့်ပါ။ အဖေက မိန်းမငယ်ငယ် ထပ်ယူတော့ ဇော်ဇော်အောင် အိမ်မှာ ရှိနေရင် သူ မလွတ်လပ်လို့ သူ့မိတ်ဆွေတယောက်ရဲ့ အဆက်အသွယ်နဲ့ မန္တလေးက လဖက်ရည်ဆိုင်ကြီးမှာ အလုပ်သွင်းပေးတာ ။ အဲဒီဆိုင်ရှင်က တဆိုင်ပြီး တဆိုင် ထပ်ဖွင့်နေတော့ ကြိုးစားတဲ့ အလုပ်သမား ဆိုရင် တိုးတက်လမ်း ရှိတယ် ဆိုပြီး ။

အကိုဇော်ရဲအောင်ရဲ့ ရည်းစား နန္ဒာဝင်းမော် အဖေ့သတင်းကြားပြီး အိမ်ကို သတင်းလာမေးတော့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း အလုပ်ရှာနေတဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ် ။ မနန္ဒာက “ ဒို့ဆိုင်မှာလည်း အမြဲလူလိုနေတာ..အဖေတို့က ဆိုင်ခွဲတောင် ထပ် ဖွင့်ကြမလို့ လုပ်နေတာ….ဆိုင်မှာ လုပ်လို့ရတယ်…လုပ်မလား….” လို့ ချက်ချင်း မေးလို့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း မနန္ဒာတို့ ဆိုင်မှာ ဝင်လုပ်မလားလို့ စိတ်ကူးလိုက်မိသည် ။ ပိုး နံမည်က တလုံးထဲ ။ ပိုး ။ ငယ်ငယ်ထဲက မိဘ မရှိတော့ ။ အဒေါ်ဝမ်းကွဲနဲ့ ကြီးပြင်းခဲ့ရတယ် ။ အဒေါ်ကလည်း စာရိတ္တ မကောင်းဘူး ။ ပိုးအပေါ်လည်း မကောင်းဘူး ။ ပိုး စိတ်တွေကို အတင်း ချုပ်တီးနေတယ် ။ ပိုးရဲ့ အကျင့်တွေကို ဖျောက်ဖျက်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ် ။ မရဘူး ။ ပိုး တတ်နိုင်ရင် ပိုးရဲ့ လက်တွေကို ကြိုးနဲ့ တုပ်ထားချင်တယ် ။

ပိုး ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မနိုင်ဘူး ။ ပိုးဟာ မွေးကထဲ က စောရနက္ခတ်နဲ့ ယှဉ်မွေးတယ်လို့ ပြောမလား ။ ခိုးချင်တဲ့စိတ် ရှိပြီး အမြဲ ခိုးတတ်တယ် ။ တခါက ကျောင်းမှာ အတန်းဖေါ်တွေရဲ့ ကွန်ပါဘူးကို ခိုးခဲ့တာ မိသွားလို့ “ သူခိုးမ ” လို့ ဝိုင်း ခေါ်ကြတာကို ခံခဲ့ရတာ ပိုး ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး ။ သည်လို မိဘူးလို့လည်း နောင်ကို ခိုးချင်လာရင် သေချာမှ ပိုင်မှ ခိုးဖို့ သတိရှိသွားတယ် ။ နောက်ပိုင်း ခိုးတာတွေ လူမမိဘူး ။ ပိုးဟာ ပရောဖက်ရှင်နယ် သူခိုး တယောက် ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လာတယ် ။ ပိုးရဲ့ အဒေါ် ဒေါ်လေးမီက လောင်းကစားသမားမို့ အမြဲ ပိန်လိုက်ဖေါင်းလိုက် ။ မွဲသွားလိုက် ငွေချေးပြီး ပြန်ပြီး ကစား ပြန်နိုင်လို့ ထောလိုက်နဲ့ လုံးခြာပတ်လည် ရိုက်နေတဲ့မိန်းမ ။ ဒေါ်လေးမီဟာ ချေးထားတဲ့ ငွေတွေ ပြန်မဆပ်နိုင်ရင် ရော့အင့် ဆိုပြီး လူကို ထိုးကျွေးတတ်တဲ့ အကျင့် ရှိတာ ကြောင့် ဒေါ်လေးဟာ အိမ်ကို ယောကျ်ား တစိမ်းတွေ ရံဖန်ရံခါ ခေါ်လာ အိပ်တတ်တယ် ။ ဒါကြောင့် ပိုးလည်း မိန်းမနဲ့ ယောကျ်ား လိင် ဆက်ဆံတဲ့ကိစ္စကို အဆန်း မဟုတ်တော့ဘူး ။

ကိုယ်တိုင် မကြုံဘူးသေးပေမယ့် ဒေါ်လေး ကမြင်းတာတွေကို ကြားနေမြင်နေခဲ့ရလို့ သဘောပေါက် နားလည် မြင်တွေ့ဘူး ကြားဘူးနေခဲ့တယ် ။ညအချိန် အထပ်သား နံရံဘဲ ခြားတဲ့ တဖက်ခန်းက အသံဘလံတွေကို အတိုင်းသား ကြားကြားနေရတာမို့ ပိုးလည်း ဒေါ်လေး ယောကျ်ားနဲ့ အိပ်တိုင်း စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်မိရတယ် ။ မတရား ယားလာတဲ့ ပိုးရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကိုဖိဖိ ပွတ်မိရင်း ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေတဲ့အကျင့်ကို ပိုး ရလာတယ် ။ နောက်ပိုင်းမှာ ဒေါ်လေးနဲ့ ဘဲကြီးတွေလုပ်ကြတာကို မျက်စိနဲ့ပါ မြင်ချင်လာမိတာနဲ့ ပိုး ချောင်းကြည့်မိတယ် ။ ချောင်းဖို့ အပေါက်ကို ဒေါ်လေး မရှိတဲ့ နေ့ခင်းပိုင်းမှာ ကြို ဖေါက်ထားမိတယ် ။ ပိုးလည်း ယောကျ်ားနဲ့ ကိုယ်တိုင် မပတ်သက်ဖူး ပေမယ့် ယောကျ်ားတွေ ဘယ်လို လိုးတယ် ယက်တယ် ဆိုတာတွေကို ခဏခဏ တွေ့ဖူးရလို့ သိလာတယ် ။ ယောကျ်ားလီးချောင်း အမျိုးမျိုးကိုလည်း တွေ့ဖူးလာတယ် ။

ဒေါ်လေးနဲ့ လာလိုးတဲ့ ဘဲကြီးတွေရဲ့ အိတ်တွေထဲကလည်း ပိုး ခိုးထားတတ်တယ် ။ ပိုး မခိုးဘဲ မနေနိုင်လို့ ခိုးမိခဲ့တော့ ပိုးမှာ ပိုး ခိုးထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ များလာရတယ် ။ ဒါတွေကို ငွေ အဖြစ် ပြောင်းလဲဖို့ ဒါတွေကိုရောင်းလို့ ရတဲ့နေရာ လိုလာတယ် ။ ခိုးရာပါ ပစ္စည်း ဝယ်တဲ့နေရာတွေ ရှိပေမယ့် သူတို့က ကိုယ့်ကို ဘယ်သူမှန်း မသိဖို့ကလည်း အရေးကြီးတယ် ။ မဟုတ်ရင် သူတို့ကို ရဲလာဖမ်းရင်ရဲကို ကိုယ့်ဆီက ရတာပါ လို့ ပြောလိုက်နိုင်လို့ ရဲတွေက မီးခိုးကြွက်လျှောက် လိုက်လာနိုင်တယ် ။ ဒါကြောင့် ပိုးလည်း ကိုယ့်ကို မသိနိုင်တဲ့ခိုးရာပါ ပစ္စည်း လက်ခံ ဝယ်တဲ့ တနေရာကို ရှာရတယ် ။ ပိုး ရောင်းလေ့ရှိတဲ့နေရာက ပိုးနေနေတဲ့ ရပ်ကွက်နဲ့ ဝေးတဲ့ တနေရာက မခါတွန် ဆိုတဲ့ မိန်းမတယောက်ဆီမှာ ။

မခါတွန်ကလည်း ပိုးလိုဘဲ သူခိုးမ တယောက်ပါ ။ သူလည်း လစ်ရင် ခိုးတဲ့ သူခိုးမ ပေမယ့် သူက ခိုးရာပါ ပစ္စည်းလည်း ဝယ်တယ် ။ ပိုး လည်း မခါတွန်က နုတ်လုံ စကားနည်းပြီး ဈေးလည်း သိပ် မနှိမ်တာကြောင့် သူ့ဆီကို ရောင်းတယ် ။ မခါတွန်က အဝယ်ရှိတဲ့ ပစ္စည်းကိုလည်း ပြောပြတယ် ။ သူ့နံမည်ကို ပိုး သိနေပေမယ့် ပိုး နံမည်ကို သူ မသိပါဘူး ။ လေပြင်းတချက် ဝှေ့လိုက်တာကြောင့် ချမ်းစိမ့်သွားတဲ့ ပိုး ဂျင်းဂျက်ကက် ကြယ်သီးတွေကို တပ်လိုက်မိတယ်။မဲပြောင်နေတဲ့ ကတ္တရာ လမ်းမကြီး အတိုင်း ပိုး လျှောက်နေတယ် ။ မနေ့က ကုန်တိုက်တတိုက်ကို လျှောက်ပတ်ကြည့်ရင်း ခိုးလာတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို မခါတွန်အိမ်ကို သွားပို့လို့ ငွေနဲနဲ ရလာတယ် ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းဆီက မီးလင်းနေတဲ့ ဆိုင်တွေ ဆီကို ပိုး လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ ဆာလွန်းလို့ တဂွီဂွီ မြည်နေတဲ့ ဘိုက်ကို ဖြည့ဆည်းဖို့ စားသောက်ဆိုင်တန်းလေးက ဆိုင်တွေကို လိုက်ကြည့်လိုက်တယ် ။ ဘာစားရမလဲ ကြည့်တာ ။ ဇော်ဇော်အောင် မနန္ဒာတို့ ဆိုင်ကို ရောက်သွားတယ် ။ အလုပ်လုပ်ဖို့ မဟုတ်သေးဘူး ။

ဆိုင် အခြေအနေကို အ ရင်ဆုံး လေ့လာကြည့်ချင်လို့ သွားတာ ။ ဆိုင်မှာ မနန္ဒာ ရှိနေလို့ အဆင်ပြေသွားတယ် ။ မနန္ဒာရဲ့ အဖေကတော့ ပစ္စည်း ထွက် ဝယ်နေလို့ ဆိုင်မှာ မရှိဘူး ။ မနန္ဒာက ဆိုင်မှာ ဝယ်သူ များနေတဲ့ အချိန် သူ့ကို ဘေးကနေဘဲ ကြည့်နေခိုင်းပြီး ဈေးရောင်းတယ် ။ လူပါးသွားတာနဲ့ ဆိုင်အကြောင်း သိသင့်တာတွေ ပြောပြတယ် ။ ဘာတွေ ရောင်းတယ် ဆိုတာလည်း ပြတယ် ။ ဝယ်သူ မရှိတဲ့ အချိန် “ အကို ဇော်ရဲအောင် နဲ့ ဖုန်းပြောဖြစ်သလား..သူ ဘယ်တော့ ပြန်လာမလဲ ”လို့ မနန္ဒာက မေးတယ် ။ သူလည်း တိတိပပ ရေရာတဲ့ အဖြေကို မပေးနိုင်ဘူး ။ အကို ဇော်ရဲအောင်ကလည်း ဘာမှ သူ့ကို တိတိကျကျ မပြောဘူးလေ ။ မနန္ဒာနဲ့ ဆိုင်ခန်း ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်လေးထဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေခဲ့လို့ မနန္ဒာရဲ့တင်ပါးကြီးတွေကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားမိခဲ့ရတာတော့ အမှန်ဘဲ ။

ဒီ တင်ပါးကြီးတွေကို အဝတ်မပါဘဲ ပကတိ အတိုင်း သူ မြင်ဘူးခဲ့သည် လို့ ဆိုရင် ဘယ်သူကမှ ယုံကြမယ် မထင်ဘူး ။ကိုဇော်ရဲအောင် မလေးရှား ထွက်ပြီး အလုပ်သွားမလုပ်ခင်က မနန္ဒာကို အိမ်ကို ခေါ်လာခဲ့ဘူးသည် ။ သူ့ကို“ ဇော်လေး…စားစရာ တခုခု သွားဝယ်ကွာ..မင်းလည်း လမ်းထိပ်ဆိုင်မှာ ဂိန်းလေးဘာလေး ကစားလိုက်အုံး…” လို့ ပြောပြီး ပိုက်ဆံ ထုတ်ပေးတတ်တယ် ။ သူက အိမ်က ထွက်ဟန်ပြပြီး နောက်ဖေးပေါက်က ခြေဖျားထောက်ပြီး တိတ်တိတ်လေး ပြန်ဝင်ပြီး သူတို့အတွဲကို ချောင်းတတ်တယ် ။ ကိုဇော်ရဲအောင်နဲ့ မနန္ဒာက တော်တော့်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတွေ ဖြစ်နေကြပြီ ။ မနန္ဒာရော ကိုဇော်ရဲအောင်ရော အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်ကြပြီး ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေနဲ့ လိင်ဆက်ဆံကြတာတွေကို သူ တဝကြီး ချောင်းတယ် ။ မနန္ဒာ ကိုဇော်ရဲအောင်ကို လီးစုတ်ပေးတာတွေကို မြင်ရတယ် ။ မနန္ဒာက လီးစုတ် တော်တော် ကျွမ်းတယ် ။

ကိုဇော်ကြီး စုတ်နေရင်း ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားတာကို သူ တွေ့ဖူးတယ် ။ မနန္ဒာရဲ့ နို့ကြီးတွေ ဖင်တုံးတွေနဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ တဝကြီး ချောင်းရင်း ကွင်းတိုက်ခဲ့မိတာ အခါခါ အကြိမ်ကြိမ်ပါဘဲ ။ မနန္ဒာကို စိတ်ကူးနဲ့ လိုးခဲ့တဲ့ အကြိမ်ပေါင်းက မနည်းဘူး ။ ကိုဇော်ရဲအောင်နဲ့ မနန္ဒာတို့က အကြိမ်ကြိမ် ချိန်း လုပ်နေကြတာမို့ အရှက်လည်း ကုန်နေပြီ ဆိုတော့ မနန္ဒာသည် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်ပြီး ကုန်းလေ့ရှိတော့ ဇော်ဇော်အောင် အတွက် အကြိုက်ဘဲပေါ့ ။ ဖင်ထောင် ကုန်းပေးတဲ့ မနန္ဒာရဲ့ ဖင်တုန်းဖွေးဖွေးကြီးတွေ ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲကို ကိုဇော်ရဲအောင်ရဲ့ လီးကြီး ထိုးဆောင့် ဝင်ထွက်နေတာတွေကို စစချောင်းတုံးက ဆိုရင်လူပျိုပေါက်လေး ဇော်ဇော်အောင် အတွက် လက်တုန်ဒူးတုန် နဲ့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားခဲ့ရပြီး တအား တောင်လာတဲ့ သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကွင်းတအား တိုက်မိရတဲ့အထိဘဲ ။ မနန္ဒာတို့ ဆိုင်က ပြန်လာတဲ့အချိန် လမ်းမှာ စာအုပ်အငှားဆိုင်က ဟာကြူလီနဲ့ တိုးတယ် ။

ဟာကြူလီ့ဆိုင်က ဇော်ဇော်အောင် စာအုပ် အမြဲ ငှားနေကျ ။ ဟာကြူလီက အသားမဲကြုပ်ကြုပ် ပိန်ညောင်ညောင် သွားခေါခေါနဲ့မို့ ရပ်ကွက်ထဲက စော်တွေက ဘဲတူးကင် လို့ နောက်ပြောင် ခေါ်ကြတယ် ။ ဟာကြူလီက စာပုပ်အငှားဆိုင် ဖွင့်လို့ ရပ်ကွက်ထဲက လူစုံနဲ့ ထိတွေ့နေပြီး ခင်မင်နေသလို စပ်လည်း စပ်စုတဲ့ကောင် ။ အခုလည်းကြည့် ။ သူ့လမ်း သူ မသွားဘဲ ဇော်ဇော်အောင်ကို လာ စပ်စုနေတယ် ။ သူက ဇော်ကြီးလို့ ခေါ်တဲ့ ကိုဇော်ရဲအောင်ရဲ့ အကြောင်းကို မေးသလို မနန္ဒာ အဖေကြီးက နဂိုကမှ သဘော မတူတဲ့ကြားထဲ ဦးဘိုဘိုအောင်က လူသတ်မှု ဖြစ်သွားတော့ ထောင်ကျလူသတ်သမားရဲ့ သားနဲ့ သဘောမတူနိုင်ဘူးလို့ ဒေါနဲ့မောနဲ့ပြောနေတာတွေကို သူ ကြားခဲ့တယ် လို့ လာပြောနေတယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း မနန္ဒာက သူတို့ ဆိုင်မှာတောင် အလုပ်လာလုပ်ခိုင်းနေလို့ မနန္ဒာရဲ့ အဖေက သူတို့ ညီအ ကို အပေါ်ကို ဒီလို ဒေါသကြီးလိမ့်မယ် မထင်တာနဲ့ ဟာကြူလီကို “ ဟုတ်လို့လား ဟာကြူလီရယ်…”လို့ မယုံသလို ပြန်မေးလိုက်တယ် ။ ဟာကြူလီက “ ဟကောင်ရ..ငါက လုပ်ကြံ ပြောပါ့မလား..ငါက နန္ဒာဝင်းမော် စာအုပ် ပြန်မအပ်တာ တပတ် ရှိနေလို့ သူတို့အိမ်ကို သွားတောင်းတဲ့အခါ သူတို့ အဖေ ဦးမော်ကြီး အော်နေတာ ငါ့နားနဲ့ ကြားခဲ့ရတာ….”လို့ ပြောတယ် ။

ဇော်ဇော်အောင်လည်း စိတ်ထဲမှာ ဦးမော်ကြီး မကျေနပ်လည်း သူတို့ဆိုင်မှာ မလုပ်ရုံ ရှိတာပေါ့လို့ဘဲ သဘော ထားလိုက်ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ပိုးလည်း မြေအိုးမြီးရှည်နဲ့ မာလာဟင်းကို အပြတ်ဆွဲနေတုံး ဟာရှင် ဆိုင်ထဲကိုဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဟာရှင်က ရပ်ကွက်ထဲမှာ မလည်ရှုပ် လုပ်နေတဲ့ ကုလားဒိန် ။ အသားဖြူဖြူ နှာခေါင်းကောက်ကောက် ပိန်ပိန် ကုလား ။ ပိုးကို မြင်တာနဲ့ ဟာရှင့် မျက်နှာကြီး ပြုံးသွားတယ် ။ သူက ပိုးကို ဖန်ချင်နေတာ ။ ပိုးရဲ့ဒေါ်လေးမီ ဘဲကြီးတွေ အိမ်ခေါ်ခေါ်လာတာကို သူသိနေပြီး ပိုးကိုလည်း ဒေါ်လေးမီလို စရိုက်လို့ ထင်နေလို့ ရမလား ဆိုပြီး ဖန်ချင်နေတဲ့ကောင် ။ “ ပိုး..တယောက်ထဲစားနေလား..ငါ့ကော မကျွေးဘူးလား …” ပိုးလည်း သူ့ကို လေထဲ လွင့်လာတဲ့ သစ်ရွက်တရွက် လိုတောင် သဘောမထားဘူး ။ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်စားနေလိုက်တယ် ။ မြေအိုးမြီးရှည်က တော်တော် စပ်လို့ ပိုး ရှူးရှဲနဲ့ ဖြစ်နေတာကို ဟာရှင် တွေ့တာနဲ့ ဆိုင်ရှင်ကို “ရေခဲရေ ပေးပါအုံး..ညီမလေး စပ်နေပြီ …” လို့ အော်တောင်းပေးတယ် ။

ဟာရှင့်ကို ပိုး ရွံတာနဲ့ စောက်ဖက် မလုပ်ဘူး ။ ပိုးစားနေတဲ့ စားပွဲကို သူ ဝင်ထိုင်ဖို့ ပြင်လိုက်တာနဲ့ ပိုးလည်း…“ လာမထိုင်နဲ့…” လို့ ခပ်မာမာနဲ့ ပြောပစ်လိုက်တယ် ။ ဟာရှင်လည်း တဟဲဟဲနဲ့ရယ်ပြီး..“ နင်ကလည်းဟာ..စိပ် လေစိမ်း တိုက်တာဘဲ ..ဟီး….နင့်ကို ငါ တကယ် ခင်တာ..” လို့ ပြောရင်း မထိုင်တော့ပေမယ့် အနားက မခွာသေးဘူး ။ ဒီအချိန်မှာ ..“ ဟေ့ကောင်..ကုလားပိန်….မင့်ကို ငါ လိုက်ရှာနေတာ..စောက်ကုလား…စောက်ရေးထဲ ပျောက်နေတယ်…လာ..လာ..မင်းကို စာရင်းရှင်းစရာတွေ ရှိသေးတယ် ….” လို့ အနောက်က လေသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ပြောလိုက်တာကို ဟာရှင် ကြားလိုက်တော့ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသလို မျက်နှာလည်း ကွက်ကနဲ ပျက်သွားတယ် ။ သူ့ပုခုံးကို လာကိုင်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့လူက ရဲစခန်းက နယ်ထိန်း ဆားပုလင်းအောင်မင်း ။

ဘိုက်ရွှဲရွှဲ ဂင်တိုတိုနဲ့ အောင်မင်းသည် ရပ်ကွက်က အော့နှလုံးနာနေတဲ့ အကျင့်ပျက် ရဲတယောက် ပါ ။ အောင်မင်းကတော့ မျက်နှာပြောင်တယ် ။ ဘယ်သူ ဘာထင်ထင် ဂရုမစိုက်ဘူး ။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ လောင်းကစားဝိုင်း လုပ်တဲ့ အိမ်တွေ..ဆေးခြောက်ဆေးပြား ရောင်းတဲ့ အိမ်တွေ ဖါခံစား..ဖါခေါင်းလုပ်စားတဲ့အိမ်တွေ ဆိုရင်သူ ဆက်ကြေး လိုက်တောင်းတယ် ။

များသောအားဖြင့်တော့ အောင်မင်းကို ဖါးထားပြီး ပေးကျွေး ခွံ့ကြတယ် ။ မပေးတဲ့ လူတွေ ဆိုရင် သူက အတို့အထောင် လုပ်ပြီး ဒုက္ခပေးတယ် ။ အောင်မင်းကို မတတ်သာလို့ ဆက်ဆံနေကြရတဲ့သဘောဘဲ ။ ရွံမုန်းကြတယ် ။ ၈၈ အရေးအခင်းကို မှီလိုက်တဲ့တချို့လူကြီးတွေကလည်း လက်ရည်ဆိုင်ထဲမှာ အောင်မင်း ရှိနေတာ သိရက်နဲ့ “ ၈၈ အရေးအခင်းတုံးက အချိုးမပြေတဲ့ ရဲတွေကို ဓါတ်တိုင်မှာ ကြိုးနဲ့ တုပ်ပြီး ဘိုက်ကို ဓါးနဲ့ခွဲ..အူတွေ အသဲတွေကို ဆွဲထုတ်ကြတယ်လို့ မြင်ခဲ့တဲ့ လူတွေက ပြောတယ်ကွ..” လို့ ပြောကြတယ် ။ အောင်မင်းကတော့ အမြဲလည်း သောက်ထားလို့ ဖေါယောင် အဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့..ကွမ်းတံတွေး တပျစ်ပျစ်ထွေးရင်း…“ ကြည့်ကျက်ပြောကြဆိုကြ..ပေါ်လစီနဲ့ ညိမယ်….ဆွဲစိခံရမယ်….” လို့ ပြောပြီး လွယ်အိတ်စုတ်ကြီး လက်က ကိုင်ပြီး လစ်သွားရော ။ ဟာရှင်ကို ဆိုင်ထောင့်က စားပွဲကို အောင်မင်းက ခေါ်သွားပြီး ဘာတွေ ပြောနေသလဲ မသိဘူး ။

ဟာရှင်လည်းခေါင်းတခါခါ လည်တခါခါနဲ့ ဖြေရှင်းနေတယ် ။ ပိုးလည်း စားလည်း ပြီးလို့ ပိုက်ဆံရှင်းပေးပြီး ဆိုင်ထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။နန္ဒာဝင်းမော်တို့ရဲ့ ဆိုင်မှာ ဇော်ဇော်အောင် စ အလုပ်ဆင်းပြီ ။ စာအုပ်အငှားဆိုင်က ဟာကြူလီရဲ့ ပြောချက် အရတော့ မနန္ဒာရဲ့ အဖေ ဦးမော်ကြီးက လူသတ်သမားရဲ့ သား တွေ ဆိုပြီး သူတို့ ညီအကို အပေါ် လေစိမ်းတိုက်နေသည် တဲ့ ။ သူနဲ့ ဦးမော်ကြီး တခါဘဲ ဆိုင်ထဲမှာ တွေ့ကြတယ် ။ ဦးမော်ကြီးသည် စီးပွားရေးသမား တယောက် ဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ စိတ်ထဲက မကြိုက်ပေမဲ့အပြင်ဘန်းမှာ ဟန်ဆောင် ဆက်ဆံလေ့ရှိနေသူမို့လား မသိ..ဇော်ဇော်အောင်ကို ပြုံးပြ နုတ်ဆက်တဲ့အပြင် မင်းအကိုကော ဖုန်းတွေဘာတွေ ဆက်လား..နေကောင်းလား..လို့ မေးခဲ့တယ် ။ သူက ဆိုင်ခွဲ ထပ်ဖွင့်တာကြောင့် သည် ဆိုင်ကို မိန်းမနဲ့ သမီးနဲ့ဘဲ လွှဲထားပြီး လာခဲတာကို တွေ့ရတယ် ။ဇော်ဇော်အောင်လည်း ဆိုင်အကြောင်း သိပ် မသိသေး ။

မနန္ဒာက သင်ပြပေးနေတုံး ။ မနန္ဒရဲ့ အမေကလည်းဈေးထဲမှာ ဝက်သားဆိုင်ကလည်း တဖက်မို့ ဆိုင်ကို မနက်စောစော လာဖွင့်ပေးတာလောက်ဘဲ လုပ်တယ်။ မနန္ဒာဘဲ သည် ဆိုင်ကို တာဝန်ယူနေတယ်လို့ ဆိုရမယ် ။ အကူ ကောင်မလေး တယောက် ရှိနေပေမယ့် ပစ္စည်းတွေ ရောက်လာရင် ဆိုင်ထဲ အနောက်ဖက်ခန်းဆီကို သယ်ပို့ နေရာချထားဖို့က ယောကျ်ားတယောက် ရှိဖို့ လိုအပ်တာမို့ ဇော်ဇော်အောင့်ကို အလုပ်ပေးခဲ့တာ ။ အကူကောင်မလေးက မေကြင် ။ မေကြင်က တွံတေးဖက်က အဖေကရင် အမေ မြန်မာ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့ အသားဖွေးဖွေး ချစ်စရာ ကောင်မလေး ။ ရိုးအလွန်းလို့ မနန္ဒာက အမြဲ ဆူပူ ကြိမ်းမောင်းတာကို ခံနေရတယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်က အတတ်မြန်တယ် ။တခါပြပေးရုံနဲ့ တတ်လွယ်တဲ့ကောင် ။ မေကြင်က နှေးကွေးတယ် ။ ဒါပေမယ့် မေကြင်က ရိုးတယ် ။ သစ္စာရှိ တယ်လို့ မနန္ဒာက ပြောတယ် ။ ညနေပိုင်းမှာ မေကြင်က မိုးမချုပ်ခင် ပြန်တယ် ။ သူက တော်တော်ဝေးတဲ့နေရာမှာ နေတာ ဆိုတော့ ဘတ်စ်ကားက တနာရီမက စီးရမှာ ဆိုတော့ ညနက်အထိ ဆိုင်မှာ မကူနိုင်ဘူး ။

မနန္ဒာနဲ့ ဇော်ဇော်အောင်ဘဲ ဆိုင်ပိတ်တဲ့အထိ နေတယ် ။ တခါတလေတော့ မနန္ဒာရဲ့ အဖေ ဦးမော်ကြီး ရောက်လာပြီး ဆိုင်သိမ်းတာကို ကူညီတတ်တယ်။ ဦးမော်ကြီးက အနာကပ်တဲ့ ပလာစတာ ကျားဘမ်း ပရုပ်ဆီကနေ မုံရွာဒေါ်မြရင် ဝက်အူချောင်း အထိ ပစ္စည်းစုံဘာလိုလို ရနိုင်တဲ့ နေရာ ဖြစ်အောင် ပစ္စည်းစုံတင်ထားတာမို့ အနီးအနားက လူတွေ သာမကဘူး..။ ဒီဆိုင်လေးမှာ ဘာလိုလိုရနိုင်တယ် လို့ သိထားပြီးတဲ့ ဝယ်ဖူးတဲ့ လူတွေက လာလာ ဝယ်ကြတယ် ။ ကားတွေနဲ့ လာဝယ် တဲ့လူတွေလည်း ရှိတယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း နေ့ခင်းပိုင်းမှာ ရင်မို့မို့ ခါးသေးသေး တင်ကော့ကော့လေးနဲ့ မေကြင်ရဲ့ အလှအပတွေ နဲ့….မနန္ဒာရဲ့ ရင်ထွားထွား တင်ကားကား ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကို တိတ်တခိုး ခိုးကြည့်ရင်းနဲ့ နီးနီးစပ်စပ် လုပ်နေရသလို ညပိုင်းမှာ မနန္ဒာနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လုပ်နေရတာက ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်ကို တောင့်တ သာယာချင်တဲ့ စိတ်တွေ နိုးကြွနေရတာတော့ အမှန်ပါ ။ ဆိုင်လေးက ကျဉ်းတော့ တခါတလေ ဝယ်သူအတွက် ပစ္စည်း ရှာဖွေ ပေးရတာတွေ..လုပ်တဲ့အခါ တယောက်နဲ့တယောက် တိုးမိတာ တိုက်မိတာ ထိမိတာတွေ ရှိတတ်တယ် ။

သည် ရင်ထွားထွား..တင်ကားကားတွေနဲ့ ခဏခဏကို ထိမိတိုက်မိ တတ်တော့ ဇော်ဇော်အောင်ကလည်း လူပျိုရိုင်းလေး လေ ။ ပေါင်ကြားက တန်ဆာတုတ်က ငုတ်တုပ် ထထထောင်တယ် ။ နောက်တခုက ဆိုင်မှာ အိမ်သာခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်း ရှိတယ် ။ အဖြစ် လုပ်ထားတဲ့ သွပ်ပြားနဲ့ ကာထားတဲ့ အခန်းလေးတွေပါ ။ တခါမှာ မနန္ဒာ အိမ်သာတက်နေတဲ့ အချိန် ဇော်ဇော်အောင်က ရေချိုးခန်း ဖက်မှာ လက်ဆေးဖို့ ရောက်နေတော့ တဖက်ခန်းက မနန္ဒာကို ချောင်းကြည့်လို့ ရမလား ဆိုပြီး စူးစမ်းမိတယ် ။ အပေါက်လေးတွေကလည်း ရှိနေတော့ ချောင်းကြည့်တာကို ဝါသနာထုံတဲ့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း မနန္ဒာကို ကိုဇော်ရဲအောင်နဲ့ လုပ်တဲ့အချိန် ချောင်းနေကျ ဆိုတော့ ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ် ။ ထမိန်ကို မလှန်ပြီး ချီးထိုင်ပါနေတဲ့ မနန္ဒာကို တွေ့ရတာ ဇော်ဇော်အောင် တအား ပျော်သွားတယ် ။ ဖြူဖွေးတဲ့ပေါင်တန်တွေနဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို တွေ့လိုက်ရသလို အမွှေးရေးရေးနဲ့ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးကိုပါ တွေ့လိုက်ရလို့သူ့ပေါင်ကြားက တန်ဆာတုတ် မတ်မတ်ထောင်သွားရတယ် ။

နီညိုညို အကွဲကြောင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးက သူ့စိတ်တွေကို တအား နိုးထ ကြွရွစေတယ် ။ သည်လို ချောင်းလို့ ရမှန်း သိသွားတဲ့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း မနန္ဒာကိုသာ မကဘူး…အကူကောင်မလေး မေကြင်ကိုလည်း သူ ချောင်းတယ် ။ မနန္ဒာရဲ့ အမေ ဒေါ်ချိုအုန်းကိုတောင် အလွတ်မပေးဘဲ ချောင်းတယ် ။ တရက်မှာမေကြင်က အိမ် မပြန်ခင် ရေချိုးသွားတော့ အဲဒီအချိန် မနန္ဒာလည်း ဈေးထဲက ဝက်သားဆိုက်က သူ့အမေက လာကူဖို့ လှမ်းခေါ်လို့ လမ်းတဖက်က ဈေးထဲကို သွားကူနေချိန် ဆိုင်ကလည်း လူပါးနေတော့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း ရေချိုးနေတဲ့ မေကြင်ကို အိမ်သာခန်း ဖက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။

မေကြင် ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ချိုးမယ် ဆိုတာကို သူ သိနေတယ်လေ ။ ရေချိုးဖို့ အဝင်မှာ မျက်နှာသုတ်ပူဝါလေး တထည်နဲ့ဘဲ ဝင်သွားတာကို သူ တွေ့လိုက်တယ် ။ ရေလဲထမိန် လည်း မပါဘူး ။ ဝတ်ထားတဲ့ သည် အဝတ်တွေကိုဘဲ ပြန် ဝတ်မှာ ဆိုတော့ ကိုယ်လုံးတီး ချိုးမှာက သေချာနေတယ် ။ မေကြင်ရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်ခန္ဓာက ပက်ပက်စက်စက်ကို လှလိုက်တာ ။တအား ဖူးကြွ နုထွတ်နေတဲ့ မေကြင်ရဲ့နို့လှလှကြီးတွေကို မြင်လိုက်ရတာ ဇော်ဇော်အောင် အဖို့ တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ သူ့တန်ဆာတုတ်ကို သူ့ဖါသာ တအား ဆုပ်ကိုင်ထားမိရတယ် ။ ဖင်လှလှကားကားတွေနဲ့ အမွှေးနုနုလေးတွေဘဲ ပါးပါးလေး ပေါက်နေတဲ့ ခုံးမို့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကတော့ ပြေးယက်ပစ်လိုက်ချင်စရာ လှလွန်းနေတယ် ။ အိုး..သည်မှာ လာလုပ်တာ တန်သွားပြီ ။

မနန္ဒာနဲ့ မေကြင်ရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး အလှအပတွေကို မြင်ရတာနဲ့တင် တန်နေပြီ ။ အဖေ့ကို ထောင်ဝင်စာ တွေ့ဖို့လည်း မနန္ဒာက ခွင့်ပေးသလို စားစရာနဲ့ ဆေးလိပ်တွေလည်း အလကား ပေးလိုက်သေးတယ် ။ တနေ့မှာတော့ ဇော်ဇော်အောင် တယောက် ကံကောင်းသွားတယ် ။ အဲဒီနေ့ မနက်ပိုင်းက မနန္ဒရဲ့ အမေ ဒေါ်ချိုအုန်း ဆိုင်ကို ရောက်လာပြီး အိမ်သာ တက်တဲ့အချိန် ဇော်ဇော်အောင် လည်း မနေနိုင်ဘဲ ရေချိုးခန်း ဖက်ကနေ ချောင်းကြည့်တော့ ဒေါ်ချိုအုန်းရဲ့ အောက်ပိုင်း ပစ္စည်းတွေကို အနီးကပ်ကြီး အကုန် မြင်လိုက်ရလို့ စိတ်တွေ တအားထကြွခဲ့ပြီး တုတ်လည်း မတ်မတ်ထောင်ခဲ့ရတယ် ။ နေ့လည်ခင်း ရောက်တော့ မနန္ဒာက ဆိုင်ရဲ့ ပစ္စည်းတွေ ထားတဲ့ ထပ်ခိုးလေးကို မေကြင်နဲ့သူ့ကို တက်ရှင်းခိုင်းတယ် ။

မေကြင်နဲ့သူ အထုပ်တွေ ပုံးတွေ မရင်း ရွှေ့ရင်း မေကြင်ရဲ့ နို့ထွားထွားတွေကို သူ ထိမိ ကိုင်မိသွားတယ် ။ မေကြင်က မသိသလို နေလိုက်ပေမယ့် သူလည်း ရင်ခုံသွားတာကို သတိထားမိတယ် ။ ဒေါ်ချိုအုံးက ခဏဘဲ လာတာပါ ။ သူ့ဝက်သား ကိစ္စနဲ့ လုံးပန်းနေရလို့ မအားဘူး ။ သူတို့ ဝက်သားဆိုင်က အသစ် ဖွင့်တဲ့ ကြေးအိုးဆိုင်အတွက် ကန်ထရိုက် ရသွားလို့ တော်တော် ဟန်ကျနေတယ် ။ ညနေပိုင်း မေကြင် ပြန်ခါနီး အချိန် သူက မေကြင့်ကို နေ့လည်က မတော်တဆ ထိမိတာတွေ အတွက် ဆောရီးဘဲဟာ လို့ ပြောလိုက်မိတော့ မေကြင်က “ အို…ကိုဇော်ကလည်း…ထားလိုက်ပါ..ဘာလို့ လာပြောနေရတာလဲ”လို့ မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားရင်း ပြောတယ် ။

မေကြင် ပြန်တဲ့အချိန် မေကြင့်ကို အနောက်ခန်းထဲ ဆွဲဖက် နမ်းပစ်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရပေမယ့် စိတ်ကိ ထိန်းထားခဲ့ရတယ် ။ တနေ့လုံး ထန်နေခဲ့တာ ညပိုင်း ဆိုင်သိမ်းချိန် လည်း ရောက်ရော မနန္ဒာနဲ့ သူ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့အချိန် မနန္ဒာက “ ဇော်လေး….နင့်အကိုလည်း ပေါ်မလာ ဇာတ်ကား ရိုက်သွားပြီ ထင်တာဘဲ..ဘာ သတင်း ကြားသေးလဲ… မလေးရှားမှာကလည်း ကောင်မတွေက တအားကဲကြတယ် လို့ ကြားတယ်..နင့်အကို စော်များ ရနေပြီလား မသိဘူး….ငါ့ကို သတိတောင် ရရဲ့လား မသိဘူး….” လို့ ပြောတော့ သူလည်း မနန္ဒာ တယောက် ဖြုတ်ပေးမယ့်လူမရှိလို့ ဆာများနေလေသလား လို့ ထင်မိလိုက်တယ် ။

“ ကဲ ရှေ့တံခါးတွေ စပိတ်တော့ ဇော်လေး..ဒီနေ့…မမက မင်းကို ကြေးအိုး လိုက်ကျွေးမယ်….” လို့ မနန္ဒာက ပြောလိုက်ရင်း ဒီကနေ့ ရောင်းရငွေတွေကို စစ်နေတယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း ဆိုင်တံခါးတွေကို ဆွဲပိတ်လိုက်တယ် ။ အရှေ့က ဘာဂျာတံခါးနဲ့ သစ်သားတံခါးကို အတွင်းကနေ သော့ခတ် ပိတ်ပြီး အနောက်ဖက်က အပေါက်ကနေ သူတို့ ထွက်လေ့ရှိတယ် ။ အလုံပိတ် ဆိုင်ခန်းထဲ မနန္ဒာနဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက ဘာလိုလိုကြီး ။ တကယ်တော့ နေ့တိုင်း လုပ်နေကျ ဖြစ်နေကျပါ ။ ဒီနေ့က နှာထန်စရာတွေ ကြုံထားလို့လား မသိဘူး ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း မနန္ဒာအပေါ် စိတ်တွေ တအား လာနေတယ် ။

မနန္ဒာက “ ဇော်လေးကို မမ မပြောခဲ့တာ တခု ပြောအုံးမယ်….မင်းအကို ကိုဇော်ကြီးနဲ့ မမ ဟိုတုံးက ချိန်းတွေ့ တဲ့အချိန် မင်း အမြဲ ချောင်းချောင်းနေတာတွေ မမ သိခဲ့တယ် ဆိုတာဘဲ..ဟင်းဟင်း…..” လို့ ပြောချလိုက်တော့ဇော်ဇော်အောင်လည်း “ ဟင်…..မမ….အာ…..မမသိနေတယ်….” လို့ ပြန်ပြောရင်း အပြစ်ရှိသူ တယောက်လို ခေါင်းကြီး ငုံ့ထားရင်း ဘာဆက် လုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်သွားရတယ် ။ “ ဇော်လေး….မမကို ကြည့်စမ်း….မမ မေးတာကို ဖြေ….” “ ဟုတ်…မမ….” “ မင်း….မမတို့ကို ကြည့်ပြီး…စိတ်တွေ တအားလာတယ် မဟုတ်လား….” ဇော်ဇော်အောင်လည်း ခေါင်းငုံ့ထားရင်း..“ ဟုတ်..မမ…” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ “ သိတယ်…..မမ…တွေ့တယ်..မင်း ကွင်းထုထားလို့ မင်းရဲ့ လရည်တွေ တပုံကြီး နံရံမှာ ပေကျံနေတာ မမတွေ့တယ်…..မမလေ..မင်း ကို ပြောမလို့ ပြင်နေတာ ကြာပြီ …” ဇော်ဇော်အောင်လည်း မနန္ဒာရဲ့ရှေ့မှာ မျက်နှာပူပူနဲ့ ရပ်နေရတယ် ။

“ မင်း က မင်းအကိုနဲ့ ဘာကွာလဲ ဆိုတာ မမ သိချင်မိတယ်…အခု မမနဲ့ မင်း နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိတဲ့အချိန် မင်းကို မမ မေးမယ်….မင်း….ကော မင်းအကို ကိုဇော်ကြီးလိုဘဲ ဒုတ်ကြီးသလား..မမ…သိချင်နေတာ ကြာပြီ….” လို့ မေးလိုက်တော့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း အရမ်း အံ့သြသွားတယ် ။ မနန္ဒာ ဒီလို ရဲတင်း ပွင့်လင်း လိမ့် မယ်လို့ ထင်မထားဘူး ။ သူအရင် ခန့်မှန်းသလိုဘဲ မနန္ဒာ ကိုဇော်ရဲအောင် နဲ့ ကင်းကွာနေရလို့ ဆာလောင်နေပြီလား ။ “ ကျ…ကျနော်..ကျနော်က….သူ့ထက်…သူ့ထက်…….” သူ စကားထစ်ငေါ့နေတာကို မစောင့်နိုင်ဘဲ မနန္ဒာက “ ဘာဖြစ်လဲ…မင်း…မင်းက ပိုကြီးလား….” လို့ မေးလိုက်တယ် ။

ဇော်ဇော်အောင်လည်း ခေါင်းညှိမ့်ပြပြီး…“ မမဘဲ ကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်ဗျာ….ကျနော်လည်း မသိဘူး…” လို့ပြောရင်း သူ့ပုဆိုးကို ဖြေချပစ်လိုက်ပါတယ် ။ မနန္ဒာလည်း တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့ မျက်လုံးပြူးပြီး..“ ဟယ်….မင်း..မင်းဟာက တအား ကြီးတာဘဲကွာ…..ကိုဇော်ကြီးဟာ ထက်တောင် ကြီးလိမ့်မယ်….” လို့ ပြောလိုက်ရင်း အရှေ့တိုးလာတယ် ။“ မနန္ဒာ…ကိုင်ကြည့်ချင် ကြည့်လေ…” လို့ ပြောရင်း ဖျတ်ကနဲ အမြန် နန္ဒာဝင်းမော်ရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့လိင်တန်ပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တယ် ။

ကိုင်ချင်နေတဲ့ မနန္ဒာအတွက် အတော်ဘဲ ဖြစ်သွားတယ် ။ “ ဟယ်တော့..တကယ် ထွားတဲ့ကောင်ကြီး…..” လို့ တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ပြောလိုက်ရင်း လိင်ချောင်းကို ဆုပ်ညှစ်လိုက် ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက် လုပ်နေတယ် ။ ခါတိုင်း ဇော်ရဲအောင်ရဲ့ လိင်တန်ကို စုတ်ပေးနေကျ နန္ဒာဝင်းမော် အနေနဲ့ ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ အတန်ကြီးကို မြင်တာနဲ့ ငုံဟတ် စုတ်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ထောင်းကနဲ ပေါ်ပေါက်သွား ရတာ ။ ဒါပေမယ့် ရုတ်တရက် ဆိုတော့ ရှက်နေသေးတယ် ။ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဘဲ ဆုပ်နယ်နေမိပြီး “ ဇော်လေးနင် ရည်းစားထားနေပြီလား….” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ မျက်နှာကိုတော့ မကြည့် ။ ခေါင်းငုံ့ရင်း လိင်ချောင်းကိုဘဲ စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာပါ ။

ဇော်ဇော်အောင်လည်း..“ ကြံကြီးစည်ရာဗျာ…မမရယ်..ရည်းစား မထားဘူးပါဘူး….” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ မနန္ဒာက “ ဟင်း…ဟုတ်လို့လား..ဘယ်စော်တွေ လိုက်လုပ်နေသလဲ မသိပါဘူး..လူလည်လေး…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။လက်ကတော့ လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်နေဆဲ ။ “ အတွေ့အကြုံ မရှိပါဘူး..မမရာ..ကျနော် တွေ့ဖူးတာ တခုပါဘဲ..တွေ့ဖူးတာလည်း မမ နဲ့ ကိုဇော်ကြီးတို့ လုပ်ကြတာကို ချောင်းပြီး တွေ့ဖူးရတာပါ…..” “ ကဲ ဇော်လေး…ဒို့ အိမ်ပြန်ရအုံးမယ်…..” လို့ ပြောရင်း လိင်တန်ကြီးကို လွှတ်လိုက်ရမှာ ဝန်လေး ပင်ပန်းနေတဲ့ ပုံ ရှိနေလို့..“ မမရယ်….ကျနော် တခု တောင်းပန်ပါရစေဗျာ..မမ…….မမ…….ကျနော့်ကို ကိုဇော်ကြီးကို လုပ်ပေးခဲ့သလို….ဟို…ဟိုလေ……..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဆက်မပြောရဲလို့ ရပ်လိုက်တာ ။

မနန္ဒာလည်း “ ဟီး လူလည်လေး….စုတ်ခိုင်းနေတယ်….အင်း…မမလည်း ကိုဇော်ကြီးက ပြန်မလာတာ ကြာပြီမို့..သူ့ကို သတိရနေတာ.. ကဲ တခုတော့ မမ ဂတိတောင်းမယ်…မင်း နဲ့ မမ အကြောင်းကို မင်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောရဘူး..သေသည်အထိ…ဘယ်လိုလည်း..ဂတိပေးမလား….” လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဒစ်လုံးကြီးကို ညှစ်ပေးနေတယ် ။ ထိပ်ပေါက်လေးက အရည်ကြည်တွေက ယိုစီးကျနေတယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း ကမန်းကတန်း “ ပေးတယ်.မမ….ပေးတယ်..ဘယ်သူ့ ကိုမှ မပြောပါဘူး….စိတ်ချပါ….မမရယ်…” လို့ ဂတိပေးတယ် ။ မနန္ဒာလည်း ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖျားကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပစ်ပြီး စ စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဇော်ဇော်အောင် ကံကောင်းပြီ ။ မနန္ဒာရဲ့ ပုလွေမှုတ်ပေးတာကို မထင်မမှတ်ဘဲ ခံလိုက်ရတယ် ။ မနန္ဒာက တကယ့်ကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတာ သိသာတယ် ။ လိင်တန်ကို အားရပါးရကို စုတ်နေတယ် ။ “ အား…….အား……….အိုး………..အား…..အား…..” မနန္ဒာရဲ့ ပုလွေပညာက အစွမ်းထက်လွန်းနေတယ် ။

လူပျိုသိုးလေး ဇော်ဇော်အောင် အလူးအလဲ ခံနေရတယ် ။ မနန္ဒာရဲ့ လျာကလေးက သွက်တယ် ။ ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ ။ ဒစ်ကြားကို ပွတ်ထိုး ကလိနေတော့ ဇော်ဇော်အောင်ကော့တွန့်နေရအောင် ကောင်းလွန်းနေတယ် ။ ဒီလိုပုံနဲ့ဆိုရင် မနန္ဒ္ဒာရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သုတ်တွေ လွှတ်မိတော့မယ် ။ “ အား…..အား………ကောင်းလိုက်တာ..မမ ရယ်…” မနန္ဒာက ပညာသည် တယောက် ။ ကျွမ်းတယ် ။ ဒီချာတိတ် ပြီးသွားလိမ့်မယ် ဆိုတာ သိလို့ အမှုတ် ရပ်လိုက်တယ် ။ လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်တယ် ။ “ ကောင်းလား ဇော်လေး…” “ ဟုတ်..အရမ်း..အရမ်းကို ကောင်းတယ် မမ…” မနန္ဒာက ပြုံးတယ် ။ သည်ဇော်လေး ဆိုတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ စံချိန်မှီ ငပဲကြီးနဲ့ တပွဲတလမ်း အကဲစမ်းကြည့်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။

“ လာ..ဇော်လေး..အမြန် လုပ်ကြရအောင်…အချိန် သိပ်မရှိဘူး….” မနန္ဒာက သူ့ကို အတွင်းခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားတယ် ။ လီးမတ်မတ်တောင်ရက်ကြီးနဲ့ သူ ပါသွားတယ် ။ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာရှေ့က ထင်းရှူးသေတ္တာပုံးတွေ ပေါ်မှာ ဇော်ဇော်အောင့်ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး မနန္ဒက ထမိန် မယ့် အခု ဖွေးဖွေးဖြူနေတဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်း အစိတ်အပိုင်းတွေကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ အငမ်းမရ လိုက်ကြည့်နေလို့ မနန္ဒာက “ ဟိတ်..မမြင်ဘူးတာ ကျနေတာဘဲ..သူ အမြဲ ချောင်းနေပြီးတော့..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ပုံးကြီးတပုံးပေါ်မှာ ခပ်လျောလျာ ထိုင်နေတဲ့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း သူ့အပေါ်ကို တက်ခွထိုင်လာတဲ့ မနန္ဒာက သူ့တန်ဆာကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး သူမ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဆီ ဆွဲယူတေ့လိုက်တဲ့အခါ စိုစိစိစောက်ဖုတ် အသားနုတွေနဲ့ သူ့တန်ဆာခေါင်းထိပ် ထိမိတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွပြီးမကြာခင် ရတော့မယ့် အရသာထူးကို စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းစွာနဲ့ စောင့်မျှော်နေပါတယ် ။ မနန္ဒာလည်း လုပ်နေကျ အလုပ်တခု ဖြစ်တာမို့ ကျွမ်းလွန်းနေတယ် လို့ သူထင်မိတယ် ။

စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲ တေ့မိတာနဲ့ ဖြည်းဖြည်း ဖိထိုင်ချလိုက်တယ် ။ မနန္ဒာရဲ့ မျက်နှာလေး နီရဲနေတယ် ။ တဏှာအရှိန်ကြောင့် ဖြစ်လိမ့်မယ် ။ သူ့ဒစ်လုံးပိုင်းဟာ မနန္ဒာရဲ့ နုအိအိ အင်္ဂါစပ်ထဲ သွပ်စွပ်မိနေပြီ ။ ဆက်ဖိမချသေးဘဲ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို လှန်တင် ချွတ် …ဘရာစီယာလေးကိုပါ ဖြုတ်ချွတ်လိုက်တယ် ။ “ ဇော်လေး……မမနို့တွေကို ကိုင်စမ်း…” လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဖိချလိုက်တယ် ။ စီးစီးတင်းတင်းနဲ့ ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့တုတ်ဖြိုးတဲ့ တန်ဆာချောင်းသည် မနန္ဒာရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်သွားတယ် ။ မမျှော်လင့်ဘဲ အကိုရဲ့ ရည်းစားနဲ့ သူ လိုးဖြစ်သွားပြီ ။

သူတို့ ချိန်းချိန်း လိုးနေတာကို သူ ချောင်းကြည့်ခဲ့တုံးက မနန္ဒာကို တအား လိုးချင်ခဲ့တယ် ။ မနန္ဒာကို မှန်းဆပြီး ကွင်းထုခဲ့ရတာ အကြိမ် တရာတောင် ကမယ် မထင်ဘူး ။မနန္ဒာရဲ့ ဆူဖြိုးတင်းမာပြီး ကော့နေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင် နယ်နေရတာက အရသာရှိလွန်းနေတယ် ။ နီညိုညို နို့သီးခေါင်းလေးတွေက မာတင်းနေတယ် ။ စူထွက်နေတယ် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ သည် နို့သီးလေးတွေကို ချေပေးရတာကလည်း သူ့ကာမစိတ်တွေကို ထိပ်ဆုံးနေရာကို ရောက်သွားစေတယ် ။ မနန္ဒာက ဖင်တုံးကြီးတွေကို ဖိချလိုက် ကြွထလိုက်နဲ့ သူ့ကို လိုးနေပြီ ။ သူကလည်း အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပေးမိတယ် ။

“ နို့တွေကို တအား ညှစ်ဆွဲစမ်းပါ ဇော်လေးရယ်….အဟင့်ဟင့်ဟင့်….” မနန္ဒာက တုန်ုတုန်ရီရီ အသံနဲ့ ပြောရင်း ဖိဖိချနေတယ် ။ စောက်ဖုတ်နဲ့လီး စွပ်ရက် ပွတ်တိုက်တာတွေက နှစ်ယောက်စလုံးကို အရသာထူးတွေ ရစေတာမို့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညှောင့်ချက်တွေက မြန်ဆန်လာတယ် ။ “ အား….အီး…..ဟင်း….အင်း……” ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားပြုကိုင်ရင်း တအားကို ညှောင့်နေတယ် ။ အရည်တွေ တအား ထွက်နေတာမို့ ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ် ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။ မနန္ဒာလည်း အကိုဇော်ရဲအောင် မရှိတာမို့ တော်တော် လိုလား ဆာလောင်နေတဲ့ပုံ ရှိတယ် ။ လိုချင်တာကို စိတ်ကြိုက် ယူနေတဲ့ပုံပါဘဲ ။

“ အီး…..ဇော်လေး…….အိုး…….အား…..ကောင်း…ကောင်းလားဟင်…..” “ အရမ်းကောင်းတယ်….မမ……………မမကော ကောင်းလား…….” “ အင်း..အင်း…တအား..တအားကောင်းတယ်……” ကိုယ်လေးကို ဘယ်ညာလှည့် ယိမ်းပြီး ဖိဆောင့်ချနေတယ် ။ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်သထက် မြန်လာတယ် ။ တအားပြင်းလာတယ် ။ စိပ်လာတယ် ။ မကြာခင်မှာဘဲ မနန္ဒာ ပြီးသွားတယ် ။ စောက်ဖုတ်က သူ့လီးကို တအား ဆွဲညှစ်တာ သူလည်း တအားကို ကောင်းသွားရတယ် ။ လီးအထဲက လရည်တွေကို တအားညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်သလိုဘဲ ။ တစစ်စစ်နဲ့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်မိလိုက်တယ် ။

“ အီး………အမလေး….အို…..ကောင်း..ကောင်းသွားတယ်…….အားဟား……..” မနန္ဒာ ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တအားကိုင်ရင်း တန်ဆာတဆုံး ဖိချကပ်ထားတယ် ။ “ မင်းကော ပြီးလား….” လို့ မေးလိုက်လို့ “ ဟုတ်မမ….ပြီးသွားတယ်….” လို့ ဖြေတယ် ။ “ မင်းလရည်တွေ မမအထဲ ပန်းထည့်လိုက်တယ်ပေါ့လေ….” လို့ ထပ်မေးလို့..“ ဟုတ်..မမ….” လို့ သူ ဖြေလိုက်တယ် ။ မနန္ဒာက တပ်ရက်စွပ်ရက်ကြီး တော်တော်ကြာကြာငြိမ်နေပြီးမှ…“ ဟူး….ကောင်းတယ်ကွာ…” လို့ ရေရွတ်လိုက်ပြီး သူ့အပေါ်က ထလိုက်တယ် ။ သူ့တုတ်လည်း ပျော့ကျသွားပြီလေ ။

မနန္ဒာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ် ။ ထမိန်ကို မထားပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သေးပေါက်နေတယ် ။ ခွက်နဲ့ရေခပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ် ဆေးနေတယ် ။ “ ဇော်လေး…လာ…လာ….လီး လာဆေး……” လို့လည်း ခေါ်တယ် ။ မနန္ဒာကို သူတို့ လမ်းထိပ် အထိ သူ လိုက်ပို့ပေးပြီး ပြန်ခဲ့တဲ့အချိန် လူချင်း ခွဲခါနီး မနန္ဒာ သူ့ကို ပြောသွားတဲ့စကားတွေကြောင့် သူ ဝမ်းသာလုံး ဆို့သွားခဲ့ရတယ် ။ “ ဇော်လေး..ဒို့ အမြဲ လုပ်ကြရအောင်….” တဲ့ ။ပိုး ညသန်းကောင် အချိန် အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့တယ် ။ အိမ်နောက်ဖေးဖက် တံခါးကနေ အသာလေး တိတ်တဆိတ် ထွက်ခဲ့တာ ။ ဒေါ်လေးက ဘဲကြီးတကောင်ကို အိမ်ခေါ်လာပြန်လို့ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန် ဒေါ်လေးရဲ့ အိပ်ခန်းဖက်က “ ကုတင်သံ ” တွေ ပေါ်တင်ကြီး ထွက်နေတော့ ပိုး နေလို့ထိုင်လို့ မရဘူး ။ ခါတိုင်းလို သူတို့ဖက်ကို ချောင်းချင်စိတ်လည်း မရှိဘူး ။ အော်ဂလီဆန် စိတ်ညစ်သလိုဘဲ ။

ကိုယ့်ကို လူမထင် အလေးမထား..စော်ကားသလိုဘဲလေ ။ ကုတင် တကျွိကျွိ မြည်သံတင် မကဘူး..ဒေါ်လေးရဲ့ ညည်းသံတွေ..ဘဲကြီးရဲ့ တရှူးရှူး အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းတွေ..အသားချင်း ထိရိုက်တဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ အရောင်လွင့်နေတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ဂျင်းဂျက်ကက် အဟောင်းလေးနဲ့ ဆံပင်ဖွာလန်ကျဲနေတဲ့ ပိုး…. မဲနက်တဲ့ ကတ္တရာလမ်းမကြီး အတိုင်း လျှောက်နေတယ် ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ မီးဝါတာတာလေးနဲ့ ဆိုင်ကလေး တဆိုင်ကို တွေ့တယ် ။ ကွမ်းယာဆေးလိပ် ရောင်းတဲ့ ဆိုင်လေး ။ ပိုး ဆိုင်လေးဆီကို လျေျာက်သွားလိုက်တယ် ။ ဆိုင်လေးက ပိတ်တော့မလို့ သိမ်းနေတဲ့ အချိန် ။ ဆိုင်ရှင် အဖိုးကြီးက လှည့်ကြည့်တယ် ။ “ ဘာလိုချင်လဲ …” လို့ မေးတယ် ။

“ စီးကရက် ..” လို့ ပြောတော့ “ ဘာစီးကရက်လဲ..” လို့ မေးတယ် ။ “ ဘာဖြစ်ဖြစ်….တလိပ်လောက်…..” လို့ ပိုး ဖြေလိုက်တယ် ။ ပိုက်ဆံလည်း ထုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ အဖိုးကြီးဆီက စီးကရက် နဲ့ ပြန်အမ်းတဲ့ ပိုက်ဆံကို ရပြီးတော့ စီးကရက်ကို မီးညှိလိုက်တယ် ။ ကြိုးနဲ့ တွဲလောင်း ချထားပေးတဲ့ မီးခြစ်လေးနဲ့ ညှှိလိုက်တာ ။ ကားတစီးတလေ ဖြတ်မောင်းသွားတာက လဲလို့ လမ်းမကြီးက ရှင်းနေတယ် ။ ပိုး လျှောက်လာရင်း ကုန်းတံတားကြီးပေါ်ကို ရောက်လာတယ် ။ စီးကရက်ကို ရှိုက်ဖွာရင်း တံတားသံဘောင်ပေါ်ကို တက်ထိုင်လိုက်တယ် ။

ဂလုံးဒလုံး အသံစုံ မြည်တဲ့ ရဲကားအိုကြီး တစီး လမ်းမကြီးပေါ်က ဖြတ်မောင်းသွားတယ် ။ ကားပေါ်မှာ ရဲတွေ ပါတယ် ။ ပိုးကို မျက်လုံးကြီးတွေ အပြူးသားနဲ့ ကြည့်သွားကြ တယ် ။ ဒီနေ့ ပိုး တာမွေ ပလာဇာကို ရောက်တော့ ဗီဇကို မဖျောက်နိုင်လို့ ပစ္စည်းတချို့ ခိုးလာခဲ့တယ် ။ တံခါးပေါက် အထွက်မှာ လုံခြုံရေး အဝတ်အစားနဲ့ မိန်းကလေး တယောက်က ပိုးကို စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်တယ် ။ တခုခု ပြောမလို့ ပါးစပ်ပြင်တယ် ။ ကြည့်ရတာ ပိုး ခိုးလိုက်တာကို သူ မြင်ပုံရတယ် ။ ပိုးလည်း ငါ့ကိုတော့ တားပြီး စစ်ပြီ လို့ တထစ်ချ တွက်လိုက်တယ် ။ အတင်းဇွတ် ထွက်ပြေးမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် သည် လုံခြုံရေး မိန်းကလေးက ဒီထက် မပိုလာဘူး ။ မတားဘူး ။ မဖမ်းဘူး ။ ပိုး စက်လှေခါးကနေ အောက် ပြန်ဆင်းခဲ့တယ် ။

အဆောက်အဦးထဲက ထွက်လိုက် တယ် ။ လမ်းမကြီးပေါ်ကို ရောက်ပြီ ။ ပိုးရဲ့ လွတ်မြောက်ရေး မီးစိမ်းပြပြီ ။ဟူး…….တော်ပါသေးရဲ့ ။ မခါတွန်ဆီကို တန်းသွားလိုက်ပြီး ခိုးလာတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို ရောင်းလိုက်တယ် ။ မခါတွန်က ဈေးကောင်း မပေးဘူး ။ ပိုး ခိုးလာတာတွေက ဒိတ်အောက်နေပြီ..လူမကြိုက်တော့ဘူး ဘာညာ သရကာတွေ လုပ်နေတယ်။ မခါတွန် အိမ်က ထွက်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဟိုနေ့က ကုလားဟာရှင်နဲ့ အတူတူ တွေ့တဲ့ ပုလိပ်ဆားပုလင်းက ခါးထောက်ပြီး ပိုးကို စိုက်ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ပိုးက မသိယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်လိုက်တော့ “ ဟိတ်..ကောင်မလေး…နေအုံး…” လို့ သူ ဖမ်းတားလိုက်တယ် ။ ပိုးလည်း..“ ဘာလဲ ဦးလေးကြီး..” လို့ သူ့ကို ပြန်မေးလိုက်တော့ “ မင်း..ဒီကို ဘာလာလုပ်တာဘဲ..ခါတွန်အိမ်ကို ပြောနေတာ..မင်း တခုခု လာရောင်းတာလား….ဘာ…လာရောင်းတာလဲ”လို့ မေးတယ် ။

ပိုးလည်း “ လာရောင်းတာ မဟုတ်ဘူး..လာဝယ်တာ….တခါတလေ..ဈေးပေါပေါနဲ့ ဖုန်း အဟောင်းတွေ သူ့ဆီ ရတတ်လို့ လာကြည့်တာ….” လို့ ဖြေလိုက်တဲ့အခါ သည် ရုပ်ဆိုးဆိုး ပုလိပ်ကြီးက “ ဒီအိမ်က ခါတွန် ဆိုတဲ့ ကုလားမ ရောင်းတာဆို မဝယ်နဲ့..သူက ခိုးရာပါ ပစ္စည်းတွေ ရောင်းနေတဲ့ မိန်းမ…..” လို့ ပြောတယ် ။ ပိုးလည်း သူ့ကို ဘာမှ မပြောဘဲ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ သတိထားဖို့တော့ လိုအပ်လာပြီ ။ နောက်ကို စားကျက်ပြောင်းမှ ဖြစ်မယ် ။

မခါတွန်ဆီ လာရောင်းလို့ မကိုက်တော့ဘူး ။ တခြာတယောက်ဆီ ရောင်းရတော့မယ် ။ တံတားဘောင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရင်း နေ့လည်က အဖြစ်တွေကို ပြန်မြင်ယောင် စဉ်းစားနေမိသည် ။ အင်း…..စီစီတီဗီ ကင်မရာတွေ အဖက်ဖက်က တပ်ထားတဲ့ စတိုးကြီးတွေကနေ ခိုးတာကို ရှောင်ရမယ် ။ တနေ့ မဟုတ်တနေ့ အဖမ်းအဆီးနဲ့ ကြုံရနိုင်တယ် ။ ကင်မရာ တပ်မထားတဲ့ စတိုးဆိုင် ခပ်သေးသေးတွေကို ဝင်ဆော်ရမယ် ။ တခါတလေလည်း ပုံပြင်ထဲက ရော်ဗင်ဟုလို အင်းဝနေပြည်တော်က သူခိုးကြီးငတက်ပြားလို သူဌေးသူကြွယ်တွေရဲ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေကို ခိုးတဲ့ လုယူတဲ့ ဓါးပြ သူခိုး အလုပ်မျိုး လုပ်ချင်စိတ် ပေါက်တယ် ။ သူဌေးတွေ ဆီက ခိုးရတာကို ကိုယ့်ဖါသာ အပြစ် မဖို့ဘူး ။ သူတို့က သိပ် ပေါကြွယ်များနေတဲ့ လူတွေမို့ ဆင်းရဲတဲ့ ပိုးလို မိန်းကလေးက ခိုးသင့်တယ် လို့ ကိုယ့်ဖါသာ ယူဆတယ် ။ သူတို့ အတွက်က မထောင်းတာပါဘူး ။

တဏှာသောင်းကျန်းနေကြတဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ အိမ်ကို ပိုး မပြန်ချင်ဘူး ။ ကိုယ့်ဖါသာ အဆောင်တခုခုမှာ ဖြစ်ဖြစ် ပိုး နေနိုင်အောင် ကြိုးစားမယ်။ ပိုး အိမ်ကို မပြန်လို့ ဘယ်ကို သွားမလဲ ။ ပိုး ပြန်သွားတော့ သူတို့ ကိစ္စပြီးသွားကြပြီ ထင်တယ် ။ ဘာသံမှ မကြားရတော့ဘူး ။ စိတ်တော့ မချရသေးဘူး ။ မနက် လင်းအားကြီး လင်းဆွဲ ထဆွဲချင် ဆွဲ ကြမှာ ။ မနက်စောစော ဒေါ်လေး ပိုးကို လာနှိုးတယ် ။ သူနဲ့ သူ့ဘဲကြီး အတွက် ဘရိတ်ဖတ်စ် လုပ်ပေးဖို့ လာပြောတာ။ ပိုးလည်း ထမင်းကြော်..ကြက်ဥကြော် နဲ့ လဖက်ရည် ဖျော်ပေးရတယ် ။ ဒေါ်လေးတို့ ထွက်သွားကြတော့ ၁၀နာရီကျော်နေပြီ ။ ပိုးကို ဟင်းတခုခု ချက်ထားဖို့ ဒေါ်လေး မသွားခင် မှာသွားတာကြောင့် ဈေးကို ပိုး ထွက်ခဲ့ရတယ် ။ ဈေးနားကို ရောက်တော့ ဒေါ်လေးက မုံရွာ ဒေါ်မြရင် ဝက် အူချောင်း စားချင်တယ် လို့ ပြောတာ သတိရပြီး ဈေးထိပ်က ကုန်စုံဆိုင်မှာ အဲဒီ ဝက်အူချောင်း ရောင်းတာ သတိရပြီး အဲဒီကုန်စုံဆိုင်လေးထဲကို ဝင်ခဲ့တယ် ။

ဒီဆိုင်မှာက ပစ္စည်းစုံတယ် ။ စားသောက်ကုန် ရသလို လူသုံးကုန်တွေ မျိုးစုံလည်း ရတယ် ။ ဆပ်ပြာ ခေါင်းလျေျာ်ရည် က အစ ပရုပ်ဆီ ပရုပ်လုံး ကိုကာကိုလာ ဘီစကစ်မုန့်ပုံးတွေ အစုံရနိုင်တယ် ။ ပိုးလည်း ခိုးတဲ့ အကျင့်က ပါနေတော့ ဝယ်တာက ပစ္စည်း သုံးခု ဆိုရင် ပိုး လက်ဆွဲအိတ်ထဲကို သုံးခုလောက်က ခိုးတဲ့အနေနဲ့ ရောက်သွားရတော့တာဘဲ ။ ဆိုင်ရှင် မိန်းမက အထဲခန်းကို ဝင်လိုက်တဲ့ အချိန် ပိုးလည်း ပိုးလိုတဲ့ သွားတိုက်ဆေးတို့ ခြင်ဆေးခွေတို့ကို ဖျတ်ကနဲ အိတ်ထဲကို ထည့်လိုက်ပြီးနေပြီ ။အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိုးလိုက်တဲ့ အချိန် ပေါင်ကြားက ငတိက တအားကို မာတောင်ပြီး ဆန္ဒပြထောင်ထနေတာ ဘယ်လိုမှ ပြန်မကျလို့ ဂွင်းတချီ တိုက်ပစ်လိုက်ရတယ် ။

စားနေကျကောင်က ပို ငတ်တယ် ဆိုတာပေါ့ ။ မနန္ဒာကို ဖြုတ်ခဲ့တာတွေ ပြန် စဉ်းစားပြီး ထပ်ဖြုတ်ချင်နေတာလေ ။ မနက်ကျတော့လည်း ငတိက တအား မြူးနေတာ ။ ဒီနေ့လည်း စားရတော့မယ် ဆိုပြီး ။ ဆိုင်ရောက်တော့ အထင်နဲ့ လက်တွေ့ ကွာဟနေတယ် ။ မနန္ဒာရဲ့ အဖေ ဦးမော်ကြီး ဆိုင်မှာ ရောက်နေတယ် ။ လိုတဲ့ ပစ္စည်းတွေ သူကိုယ်တိုင် လာ စရင်းလုပ်တာ ။ သူက နောက်ထပ်ဖွင့်တဲ့ဆိုင်အတွက် ပစ္စည်းထပ်မှာရင်း သည်ဆိုင်အတွက်ပါ မှာမယ် ဆိုပြီး လာ စာရင်းယူတာ။ သူသာ မလာရင် မနန္ဒာကို စောစောစီးစီး ဆိုင်ထဲမှာ တကြောင်းလောက် ကစ်မလို့ ။ ဘာမှ မလုပ်ရတဲ့အပြင် ဦးမော်ကြီးနဲ့ အတူ ဆိုင် ထပ်ခိုးလေးပေါ်ကို တက်ပြီး ကုန်တွေ ရေတွက် လိုတာတွေမှာဖို့ စာရင်းလုပ်ကြရတယ် ။ ထပ်ခိုးပေါ်ကနေ အောက်ထပ်က ဆိုင်မှာ ရောင်းနေတဲ့ မနန္ဒာကို မှန်ပေါက်လေးကနေ ခိုးကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေမိတယ် ။ ဦးမော်ကြီး အလစ်မှာပေါ့ ။

သည် အချိန်မှာ ကောင်မလေးလှလှ တယောက် ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာတယ် ။ ဒီကောင်မလေးက ရုပ်ကလေးက လှသလို ကိုယ်လုံးလေးကလည်း တကယ့် အလန်းစားလေး ။ အလှအပလေးကို ငေးမောသွားတဲ့အချိန် သတိပြုမိလိုက်တာက ကောင်မလေးက ပစ္စည်းတချို့ကို ဈေးဝယ်တဲ့ ခြင်းလေးထဲ မထည့်ဘဲ သူ့ပုခုံးမှာ လွယ်ထားတဲ့ အိတ်ကြီးထဲကို ထည့်နေတာကိုပါ ။ “ဟင်….ငတိုမလေး…..ပါလား……” ရုပ်ရည်လေး သနားကမားနဲ့ ခိုးချင်တဲ့ သူခိုးမလေး ။ ချက်ချင်းဘဲ ထပ်ခိုးပေါ်ကနေ အောက်ကို သူ ဆင်းဖို့ လုပ်တယ် ။ ဦးမော်ကြီးက ကျွဲကေ်ာကိုင်း မျက်မှန်ထူထူကြီးအောက်က မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီး..“ ဟေ့..ဘယ်တုံး..” လို့ မေးတယ် ။

“အောက်မှာ လူကျလာလို့ အမနန္ဒာကို သွား ကူမလို့ဗျ…..” လို့ သူ ပြောလိုက်ပြီး လှေခါးလေးကနေ ခပ်မြန်မြန် ပြေးဆင်းလိုက် တယ် ။ သူခိုးဖမ်းမလို့ …။ မနန္ဒာက ဈေးဝယ် တယောက် မေးတာကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ဖြေပေးနေတော့ ဒီငတိုမလေးရဲ့ လုပ်ရပ်တွေကို မသိဘူး ။ မတွေ့ဘူး ။ ငတိုမလေးကို အနီးကပ် ရှိုးလိုက်ရတော့ သူ တကယ့်ကို ကြွေသွားတယ် ။ အလှအပတရားကို ကိုးကွယ်တတ်တဲ့ လူတွေထဲမှာ သူက လည်း ရှေ့ဆုံးက လူတယောက်ဘဲလေ ။ မိတ်ကပ် မပါဘဲ အသားအရည်ကိုက စိုပြေချောမွေ့နေတာ ။ ဖြူဆွတ်ဆွတ် အသားက မြန်မာစစ်စစ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား မသိဘူး ။

ရှမ်း ကပြားလား ။ ကရင်ကပြားလား ။ ကောင်မလေးက သူကြည့်နေတာကို မသိဘူး ။ ထပ်ပြီးတောင် မုံရွာဒေါ်မြရင် ဝက်အူချောင်းထုပ်ကို သူ့လွယ်အိတ်ကြီးထဲကို ထည့်လိုက်ပြန်တယ် ။ ကောင်မလေးရဲ့ ခါးလေးက ထွာဆိုင်ခါးလို့ စာအုပ်တွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးတဲ့ ခါးမျိုး ။ ဒီလို ခါးသေးသေးကြောင့် ကောင်မလေးရဲ့ တင်ပါးတွေက တအား လှနေတယ် ။ ဟူး….ကောင်းလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းလေး ။ သူက သိပ်လှ သိပ်တောင့်နေတော့ သူ့ကို ကြွေနေပြီး သူခိုးတာကို ဖမ်းဖို့တောင် ခက်နေတယ် ။ သနားသွားတယ် ။ လူမိပြီး စောက်ရှက်မကွဲစေချင်ဘူး ။ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ။ မနန္ဒာက သည် ကောင်မလေးကို အပြုံးလေးနဲ့ “ ညီမ..ရှင်းတော့မလားဟင်….” လို့ မေးလိုက်တယ် ။

ကောင်မလေးက “ ဟုတ်ကဲ့ မမ…” ဆိုပြီး ဈေးခြင်း အဝါလေးကို ကောင်တာပေါ်ကို ချပေးလိုက်တယ် ။ မနန္ဒာက ခြင်းတောင်းထဲက ပစ္စည်းလေးတွေကို တခုပြီးတခု စကင်လုပ်ပြီး ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေးထဲ ထည့်နေတယ် ။ သေချာသွားပြီ ။ ကောင်မလေး.ခိုးတာ သေချာနေပြီ ။ ဟားဟား..အခုနေ ဖမ်းစစ်လိုက်ရင် သူက မေ့လို့ပါ ဘာညာနဲ့ ငြင်းနိုင်သေးတယ် ။ ဆိုင်က အထွက် တံခါးဝမှာ အိတ်ကို တောင်းစစ်ရမယ် ။ သူ ဆိုင်ပေါက်ဝဖက်ကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ မကြာခင် ကောင်မလေး ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေး ဆွဲလို့ ထွက်လာတယ် ။ “ ဒီမှာ ….ခဏ…..” “ အွန်…ဘာလဲ….” “ မင်း လွယ်ထားတဲ့ အိတ်ကို ခဏ ကြည့်ပါရစေ…” “ အို…ဘာဖြစ်လို့…..” “ ထုံးစံပါ..ဆိုင်က အထွက် ကျနော်တို့မှာ မေးမြန်းပိုင်ခွင့် ရှိတယ်…ခဏ ပြပါ…” ကောင်မလေး မျက်စိမျက်နှာ တအား ပျက်သွားတယ် ။ “အကို….ညီမ…ညီမ……” ပုလဲခတော့မယ် ။

မျက်လုံးရွဲကြီးတွေဆီမှာမျက်ရည်စလေးတွေ စို့နေပြီ ။ နဂိုထဲက ကြွေနေတဲ့ကောင် ။ အခုလို ပုလဲခ ပြတော့ အရမ်းကို သနားသွားတယ် ။ “ အင်းလေ…နေတော့…နေတော့….” လို့ ပြောလိုက်ပြီး ဆိုင်ထဲကို ပြန်လှည့် ဝင်လိုက်တယ် ။ ဒီနေရာမှာ အရုပ်ဆိုးဆိုး မိန်းကလေး တယောက်ဆိုရင် သူ အမိအရ ဖမ်းမှာဘဲ ထင်တာဘဲ ။ အင်း..တော်တော်.. မတရားတဲ့ ငါ ..။ ဘက်လိုက်တဲ့ ငါ….ဟူး….ငါ မကောင်းဘူး ….။ ကောင်မလေးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ မျက်နှာ မျက်လုံးလေးနဲ့ စိုက်ကြည့်သွားတယ်။အသံမထွက်ဘဲ ပါးစပ်လေး လှုပ်ရုံလေး..“ သိုင်းကျူး…” လို့ ပြောသွားတယ် ။ အင်း…..သူခိုး..ဓါးရိုးကမ်း ဆိုတဲ့ စကား…ကို သတိရမိလိုက်သည် ။ ခိုးမှု မှာ အားပေးကူညီမှု မြောက်သွားပြီ ….ပြီး။

 

Zawgyi

 

ေဈးေပါေပါ

လႈိင္သာယာ တေနရာ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ။ ည၁၀နာရီခြဲ ။ ဦးဘိုဘိုေအာင္သည္ ေဖါ့ဘူးနဲ႔ထည့္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ပါတဲ့ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ကို ဆြဲလို႔ သူေနတဲ့ ေဝဘာကီလမ္းသြယ္ေလးထဲကို ဒယိမ္းဒယိုင္ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ လွမ္းဝင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ လမ္းထိပ္ကင္းတဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဘယ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ အသက္ ၁၅ႏွစ္ခန႔္ ေကာင္ေလးက “ ဦးဘိုႀကီး….ေနာက္က်လိုက္တာ..မသိန္းၫြန႔္ဆိုင္ ကို ဝင္ခဲ့ၿပီနဲ႔ တူတယ္…” လို႔ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ မသိန္းၫြန႔္ဆိုင္ ဆိုတာက သူတို႔ေနတဲ့ အပိုင္းက အရက္နဲ႔ အစားအေသာက္ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ ။ ဦးဘိုဘိုေအာင္က “ ဟားဟား….ေတာ္ေတာ္လည္း ခန႔္မွန္းတာ ေတာ္တဲ့ ခ်ာတိတ္….ဟီး….မွန္တာေပါ့ကြာ….”လို႔ ျပန္ေအာ္ေျပာရင္း သူ႔အိမ္ရွိတဲ့ လမ္းရဲ႕ အဆုံးအစြန္ဖက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။ အမွန္က ဒီေန႔ည ဦးဘိုဘိုေအာင္ စက္႐ုံမွာ အိုဗာတိုင္ ဆင္းရမွာ ။

အိမ္က မိန္းမကို ဒီည ထမင္းစား မေစာင့္နဲ႔..ငါ အိုဗာတိုင္ဆင္းမွာ မနက္မွ ျပန္ခဲ့မယ္..လို႔ မွာခဲ့ၿပီး စက္႐ုံေရာက္ေတာ့ အာမက္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူေငြလိုေနလို႔ အိုဗာတိုင္ကို သူလုပ္ပါရေစလို႔ အထပ္ထပ္ ေတာင္းလို႔ သူ႔အိုဗာတိုင္ကို အဲ့ေကာင္ကို ေပးလိုက္ၿပီး သူက စိုးေက်ာ္ဆန္းတို႔အုပ္စုနဲ႔ မသိန္းၫြန႔္ အရက္ဆိုင္မွာ သြားေသာက္သည္ ။ အေျပာေကာင္းတဲ့ စိုးေက်ာ္ဆန္းရဲ႕ ေလမွာ နစ္ေျမာၿပီး တခြက္ၿပီးတခြက္ ႏွိပ္လိုက္ မကုလားမရဲ႕ ၾကက္႐ိုးသုတ္ စပ္စပ္ေလး ဝါးလိုက္နဲ႔ ဟန္ကို တအားက်ေနတာ ။ ျပန္ခါနီးေတာ့ မိန္းမကို သတိရၿပီး သူ႔အတြက္ ၾကက္သားေခါက္ဆြဲေၾကာ္တပြဲ ထုတ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။

ရွိပူရေသး..ကုန္မွေအး….ဆိုတာ ဦးဘိုဘိုေအာင္ရဲ႕ ေျပာေနက် လက္သုံး စကား ။ ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲေတြ အတြက္ တသက္လုံး ဆင္းရဲတြင္းက မတက္ႏိုင္လို႔ မထူးတဲ့အတူတူေတာ့ ေသာက္ေသာက္စားစား လုပ္ေနေတာ့မယ္ ဆိုတာကို အၿမဲ ေျပာတတ္တဲ့ ဦးဘိုဘိုေအာင္သည္ ဆုံးသြားတဲ့မိန္းမနဲ႔ ရတဲ့ သားႏွစ္ေယာက္ကလည္း လက္လြတ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ မၾကာေသးခင္က ယူလိုက္တဲ့ အသက္ငယ္ငယ္ မယားေလးနဲ႔ ရသမွ် သုံးစားရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေနေနသူတေယာက္ ။

ႏြားအို ျမက္ႏုႀကိဳက္ ဆိုတဲ့ စကား အတိုင္း မိန္းမငယ္ငယ္ ယူလို႔ သူ႔စိတ္နဲ႔႐ုပ္ အရင္ကထက္ ပို ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းလာသည္ လို႔ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ေရာင္းရင္းေတြကို ေျပာတတ္တဲ့ ဦးဘိုဘိုေအာင္သည္ အသက္ႀကီးသူေတြ သုံးစြဲေနတဲ့ ဘိုင္ယာဂရာ ဆိုတဲ့ ေဆးျပားေလးေတြကို သုံးစြဲဖို႔ မလိုဘဲ အိပ္ရာထဲ တာဝန္ေက် ေနသည္ လို႔လည္း ႂကြားဝါသလို ေျပာေလ့ရွိသည္ ။ အင္း..အရက္အရွိန္ေလးနဲ႔ ဦးဘိုဘိုေအာင္ရဲ႕ စိတ္ေတြက ႏိုးႂကြေနသည္ ။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ကိုယ္လုံးသြယ္သြယ္နဲ႔သူ႔ထက္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ငယ္တဲ့ မယားေလး ၾကဴၾကဴထားကို ဒီညေတာ့ တခ်ီေကာင္း ဆြဲလိုက္တြယ္လိုက္အုံးမယ္ လို႔လည္း အျပန္လမ္းမွာ စဥ္းစားလာခဲ့သည္ ။ ေမွာင္မဲ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္စြန္က သူ႔အိမ္ကေလးေရွ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ။ အိမ္ထဲက မီးေရာင္ဝါလဲ့လဲ့ေလးကို သူ တစြန္းတစ ျမင္ရသည္ ။ အင္း..မိန္းမေတာ့ မအိပ္ေလာက္ေသးပါဘူး ။

သူ စားထားၿပီးလို႔ ဝယ္လာတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ကို ဒီည မစားႏိုင္ရင္လည္း မနက္က်မွ ျပန္ေႏႊးၿပီး အတူတူ စားၾကမယ္လို႔ ေတြးရင္း အိမ္တံခါးဆီကို ခ်ဥ္းကပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အိမ္ထဲက လူသံေတြ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ႕ အသံလိုလို ။ သိပ္ မသဲကြဲဘူး ။ တံခါးကို ေခါက္မယ္ ျပင္ၿပီးကာမွ မိန္းမ တေယာက္ထဲ ရွိေနရမယ့္ သူ႔အိမ္ထဲ ဘယ္သူေတြမ်ား ေရာက္ေနပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားရင္း အသံေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားစြင့္ေထာင္လိုက္သည္ ။ မိန္းမဖက္က ေဆြမ်ိဳးေတြမ်ား ဒါးပိန္ကေန လာၾကသလား ဆိုတဲ့ အေတြးက ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္လြင့္ျပယ္သြားသည္ ။ ၾကားလိုက္ရတာက ကုတင္တကြၽိကြၽိ ျမည္တဲ့ အသံေတြနဲ႔ ျခင္ေထာင္သံလို႔ လူေတြ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ တအင္းအင္း ညည္းသံေတြ..အသားခ်င္း ႐ိုက္ခတ္တဲ့ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ ။ ဟင္….ၾကဴၾကဴထား……ေမ်ာက္ဇာတ္ခင္းေနၿပီလား ။ ဦးဘိုဘိုေအာင္ အရက္မူး ေျပသြားသလိုဘဲ ။

ေသခ်ာေအာင္ အိမ္ေဘးကို ပတ္သြားလိုက္သည္ ။ သူ႔အိပ္ခန္းနေဘးကို ေရာက္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ နံရံမွာနားကပ္ၿပီး အထဲက အသံေတြကို နားေထာင္သည္ ။ ဟုတ္သည္ ။ ဖိုမကာမစပ္ယွက္ေနတဲ့ အသံေတြ ။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း အထဲကို ျမင္ႏိုင္မယ့္ အေပါက္တခုခုကို ရွာသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ ရွာရေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အထဲကို ျမင္သာတဲ့ အေပါက္ေလး တေပါက္ကို ေတြ႕သည္ ။ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဦးဘိုဘိုေအာင္ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္ ။ ေဒါသစိတ္က သူ႔ကို လႊမ္းမိုးသြားၿပီ ။ တုန္ေနတဲ့ဒူးေတြ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ အိမ္အေနာက္ဖက္ကို ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းသြားလိုက္ၿပီး ဘူးစင္ နေဘးက ေပါက္ျပားကို ေကာက္ဆြဲလိုက္သည္ ။

အိမ္ေနာက္ဖက္ေပါက္ တံခါးဆီကို ဘယ္လို ေရာက္သြာမွန္း မသိေတာ့ ။ သည္ တံခါးက အထဲက ဂ်က္ထိုးထားေပမယ့္ ေဆာင့္တြန္းလိုက္ရင္ ပြင့္သြားသည္ ။ သူ မျပင္ျဖစ္ေသးတဲ့ တံခါး ။ ေဒါသနဲ႔ ေဆာင့္တြန္းလိုက္သည္။ ဝုန္းကနဲ တံခါးပြင့္သြားေတာ့ ေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ႔ အိပ္ခန္းဆီကို လွမ္းသြားသည္ ။ အိပ္ခန္းတံခါး ပိတ္မထား ။ အဝတ္မယ့္ ကိုယ္လုံးတီး ေမာင္ႏွံ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စပ္ယွက္ေနၾကတာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ဦးဘိုဘိုေအာင္သည္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ ။ ေနာက္ေဖးက ၿခံထဲ အပင္စိုက္တဲ့အခါ ေျမေပါက္တဲ့ ေပါက္ျပားကို လြဲမွားစြာနဲ႔ သုံးမိသြားၿပီ ။ ေတာက္..ေဖါက္ျပန္တဲ့ မိန္းမ…..နဲ႔ ၾကာကူလီ မယားခိုး……..။ သူ သတိဝင္လာေတာ့ သူ႔မိန္းမ ၾကဴၾကဴထားေရာ ၾကဴၾကဴထားနဲ႔ ကာမပြဲၾကမ္းေနတဲ့လူေရာ ေသြးအိုင္ထဲမွာ မလႈပ္ေတာ့ ။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ။ ကြၽဲဆည္ကန္ရပ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ သည္ေန႔ အလုပ္နားရက္ ။

ခါတိုင္းလို မနက္ေစာေစာ ထစရာ မလိုဘူး ။ သူေနတဲ့ သူ႔အလုပ္ရွင္ရဲ႕ တိုက္ အေနာက္ဖက္က အိမ္တန္းလ်ားမွာ ေနျမင့္တဲ့အထိ အိပ္သည္ ။ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ပုဂံေဆး ဘာရီဟ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ရတဲ့ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္သည္ တကယ္ေတာ့ အသက္၁၈ႏွစ္ အ႐ြယ္ လူငယ္ေလး တေယာက္ ။ သူလုပ္ေနတဲ့ဆိုင္က စားေသာက္ဆိုင္ လို႔ နံမည္တပ္ထားေပမယ့္ အကုန္ရသည္ ။ ဘာလိုလိုရသည္ ။လိုခ်င္တာသာ ေျပာလိုက္ ။ ဆိုင္ရွင္ ကိုေကာက္တြဲက အကုန္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ေပးသည္ ။ အရက္လည္းရ ေဆးမ်ိဳးစုံလည္းရ …ေစာ္လည္း ရသည္ ။ ဖဲ႐ိုက္ခ်င္သလား..ဂ်င္ဖိုက္ခ်င္လား…ေလာင္းကစားဝိုင္းေတြလည္း ရွိသည္ ။ အိပ္ရာ ႏိုးလာေတာ့ အားရက္မို႔ ေနတဲ့ေနရာနဲ႔မနီးမေဝးက လဖက္ရည္ဆိုင္ကို သြားသည္ ။ လဖက္ရည္နဲ႔ မုန႔္ စားေသာက္ရင္း သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြကို လွန္ေလွာဖတ္သည္ ။ သည္ လဖက္ရည္ဆိုင္က သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ခ်ေပးထားသည္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္သည္ ဂ်ာနယ္ အသစ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးမွာ စာလုံးမဲႀကီးေတြနဲ႔ ပါလာတဲ့ သတင္းကို ေတြ႕လို႔ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္ ။

၂ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈ ျဖစ္ပြါး လႈိင္သာယာ ဆိုပါလား ။ လင္ငယ္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ မယားနဲ႔ လင္ငယ္ကို ေပါက္ျပားနဲ႔ ခုတ္သတ္ …တဲ့ ဟာ…..အေဖ…အေဖ့ပုံႀကီး…. လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ အေဖ့ဓါတ္ပုံႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ တအား တုန္လႈပ္သြားသည္ ။ ဟား….ျဖစ္မွ ျဖစ္ရပေလ..အေဖရယ္…….အို..ဗ်ာ…….. ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ တအား စိတ္ထိခိုက္သြားသည္ ။ မိန္းမငယ္ငယ္ ယူၿပီး ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြား ေနတဲ့ အေဖ့ပုံရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ေနသည္ ။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရတယ္ အေဖရယ္…ဆိုတဲ့ စကားစုကို အထပ္ထပ္ အခါခါ ေရ႐ြတ္ေနမိသည္ ။ အကိုႀကီးေဇာ္ရဲေအာင္ တေယာက္ကေတာ့ သိမည္ မထင္ဘူး ။ သူ႔ဆီကို ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားရမည္ ။အကိုႀကီးသည္ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသည္ ။ ရရစားစား အလုပ္သမား အလုပ္လုပ္ေနတာပါ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း အလုပ္ရွင္ သူေဌးကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး ရန္ကုန္ကို အျမန္ ျပန္သည္ ။ သူေဌးက ျပန္ခြင့္မရွိဘူး..ျပန္လာရင္ အလုပ္ရမယ္လို႔ အာမမခံဘူးလို႔ ေျပာသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ျပန္သည္ ။ အလုပ္ျပန္မရလည္း တျခားမွာ လုပ္႐ုံဘဲေပါ့ ။ ဒီလို ေအာက္ဆုံးအဆင့္ ခိုင္းဘတ္ အလုပ္က မရွားပါဘူး ။

အေဖ့ကို ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္ဝင္စာ သြားေတြ႕ရသည္ ။ အေဖသည္ လူႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္မိၿပီ ။ ေထာင္ထဲက ထြက္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင့္ကို အေဖက ဘာမွ စကားမေျပာဘူး ။ အေဖ့အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဆးဝါး စားစရာေတြ ေပးခဲ့သည္ ။ ၾကားက ဘယ္ေလာက္ ျဖတ္ခုတ္ ယူထားမလဲေတာ့ မသိဘူး ။ မေလးရွားႏိုင္ငံ ။ ကြာလာလန္ပူၿမိဳ႕ ဆင္ေျခဖုံး တေနရာ ။ ေဇာ္ရဲေအာင္သည္ ညီေလး ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ဆီက ဖုံးရလို႔ အေဖ့ရဲ႕ လူသတ္မႈအေၾကာင္းကို သိရသည္ ။ သူ ခ်က္ခ်င္း ျပန္သြားလို႔လည္း ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ ။ အေဖ့ျပစ္မႈက ထင္ရွားေနသည္ ။ အေဖက သူ သတ္ေၾကာင္းလည္း ဝန္ခံသည္ ။ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို ရက္စ က္စြာ သတ္ျဖတ္လိုက္ျခင္းကို ကယ္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းမျမင္ဘူး လို႔ သူ ထင္သည္ ။ ညီေလး ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကို သူ မၾကာခင္ ျပန္လာမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္ေတာ့ သူ ျပန္ျဖစ္မယ္ ဆိုတာ သူမသိဘူး ။

သည္လာဖို႔က ေငြ အရမ္း ကုန္ခဲ့သည္ ။ ပြဲစားခေတြ က မ်ားသည္ ။ ေရာက္ေတာ့လည္း အလုပ္ေကာင္းေကာင္း က မရ ။ စားေသာက္ေနထိုင္တဲ့ စားရိတ္နဲ႔ဆို ရတဲ့ ဝင္ေငြက သိပ္ မက်န္ဘူး ။ အခု ျပန္လိုက္ရင္ အေႂကြးတင္တာဘဲ အဖတ္တင္မည္ ။ သူႀကိဳက္ေနတဲ့ ရည္းစား နႏၵာဝင္းေမာ္ ရဲ႕ မိသားစုအေရွ႕မွာ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္သည္လို႔ သူ ဟိတ္ထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ရတဲ့ ဝင္ေငြက ကခ်လာ ။ နႏၵာဝင္းေမာ္တို႔က အိမ္မွာ ဆိုင္ဖြင့္ထားသလို သူတို႔ေနတဲ့ ရပ္ကြက္က လူစည္ကားတဲ့ လမ္းဆုံေနရာမွာလည္း ကုန္စုံဆိုင္ တဆိုင္ ရွိသည္ ။ ဒီဆိုင္က သြားတိုက္ေဆး..အိမ္သာသုံးစကၠဴ လူသုံးကုန္ ပစၥည္းမ်ိဳးစုံ အိမ္သုံးေဆး ဘီယာ နဲ႔ အခ်ိဳရည္ ..ဇီးယိုဇီးေပါင္း မုန႔္ထုပ္ အကုန္ေရာင္းသည္ ။ အရမ္းေရာင္းေကာင္းလို႔ စီးပြားတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ။ တေန႔ နႏၵာဝင္းေမာ္နဲ႔ ယူဖို႔က ေငြရွိမွ ျဖစ္မည္ ။ အခုတိုင္းဆို ဒီလိုပုံနဲ႔ဆို ဘယ္လိုမွ ေငြစုဖို႔ မလြယ္ဘူး ။

ျပန္ရမလား..ဆက္ေနရမလား…ဒြိဟ ျဖစ္ေနသည္ ။ အေရးထဲ အေဖကလည္း ေထာင္ထဲဝင္သြားရသည္ ။ ညီေလးေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ေနလဲ မသိဘူး ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း အေဖ့ေၾကာင့္ မႏၲေလးကို မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူး ။ အေဖက သူ သတ္ေၾကာင္း ဝန္ခံ လိုက္တာမို႔ အမႈက သိပ္ၾကာမွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေရွ႕ေနက ေဇာ္ေဇာ္ေအာင့္ကို ေျပာျပသည္ ။ ရန္ကုန္မွာဘဲ အလုပ္တခုခု လုပ္ဖို႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ မႏၲေလးမွာ အလုပ္သြားလုပ္တာလည္း အေဖ့ေၾကာင့္ပါ။ အေဖက မိန္းမငယ္ငယ္ ထပ္ယူေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အိမ္မွာ ရွိေနရင္ သူ မလြတ္လပ္လို႔ သူ႔မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ မႏၲေလးက လဖက္ရည္ဆိုင္ႀကီးမွာ အလုပ္သြင္းေပးတာ ။ အဲဒီဆိုင္ရွင္က တဆိုင္ၿပီး တဆိုင္ ထပ္ဖြင့္ေနေတာ့ ႀကိဳးစားတဲ့ အလုပ္သမား ဆိုရင္ တိုးတက္လမ္း ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ။

အကိုေဇာ္ရဲေအာင္ရဲ႕ ရည္းစား နႏၵာဝင္းေမာ္ အေဖ့သတင္းၾကားၿပီး အိမ္ကို သတင္းလာေမးေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း အလုပ္ရွာေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ မနႏၵာက “ ဒို႔ဆိုင္မွာလည္း အၿမဲလူလိုေနတာ..အေဖတို႔က ဆိုင္ခြဲေတာင္ ထပ္ ဖြင့္ၾကမလို႔ လုပ္ေနတာ….ဆိုင္မွာ လုပ္လို႔ရတယ္…လုပ္မလား….” လို႔ ခ်က္ခ်င္း ေမးလို႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာတို႔ ဆိုင္မွာ ဝင္လုပ္မလားလို႔ စိတ္ကူးလိုက္မိသည္ ။ ပိုး နံမည္က တလုံးထဲ ။ ပိုး ။ ငယ္ငယ္ထဲက မိဘ မရွိေတာ့ ။ အေဒၚဝမ္းကြဲနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတယ္ ။ အေဒၚကလည္း စာရိတၱ မေကာင္းဘူး ။ ပိုးအေပၚလည္း မေကာင္းဘူး ။ ပိုး စိတ္ေတြကို အတင္း ခ်ဳပ္တီးေနတယ္ ။ ပိုးရဲ႕ အက်င့္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ ။ မရဘူး ။ ပိုး တတ္ႏိုင္ရင္ ပိုးရဲ႕ လက္ေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ထားခ်င္တယ္ ။

ပိုး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ မႏိုင္ဘူး ။ ပိုးဟာ ေမြးကထဲ က ေစာရနကၡတ္နဲ႔ ယွဥ္ေမြးတယ္လို႔ ေျပာမလား ။ ခိုးခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိၿပီး အၿမဲ ခိုးတတ္တယ္ ။ တခါက ေက်ာင္းမွာ အတန္းေဖၚေတြရဲ႕ ကြန္ပါဘူးကို ခိုးခဲ့တာ မိသြားလို႔ “ သူခိုးမ ” လို႔ ဝိုင္း ေခၚၾကတာကို ခံခဲ့ရတာ ပိုး ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး ။ သည္လို မိဘူးလို႔လည္း ေနာင္ကို ခိုးခ်င္လာရင္ ေသခ်ာမွ ပိုင္မွ ခိုးဖို႔ သတိရွိသြားတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္း ခိုးတာေတြ လူမမိဘူး ။ ပိုးဟာ ပေရာဖက္ရွင္နယ္ သူခိုး တေယာက္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာတယ္ ။ ပိုးရဲ႕ အေဒၚ ေဒၚေလးမီက ေလာင္းကစားသမားမို႔ အၿမဲ ပိန္လိုက္ေဖါင္းလိုက္ ။ မြဲသြားလိုက္ ေငြေခ်းၿပီး ျပန္ၿပီး ကစား ျပန္ႏိုင္လို႔ ေထာလိုက္နဲ႔ လုံးျခာပတ္လည္ ႐ိုက္ေနတဲ့မိန္းမ ။ ေဒၚေလးမီဟာ ေခ်းထားတဲ့ ေငြေတြ ျပန္မဆပ္ႏိုင္ရင္ ေရာ့အင့္ ဆိုၿပီး လူကို ထိုးေကြၽးတတ္တဲ့ အက်င့္ ရွိတာ ေၾကာင့္ ေဒၚေလးဟာ အိမ္ကို ေယာက်္ား တစိမ္းေတြ ရံဖန္ရံခါ ေခၚလာ အိပ္တတ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ပိုးလည္း မိန္းမနဲ႔ ေယာက်္ား လိင္ ဆက္ဆံတဲ့ကိစၥကို အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။

ကိုယ္တိုင္ မႀကဳံဘူးေသးေပမယ့္ ေဒၚေလး ကျမင္းတာေတြကို ၾကားေနျမင္ေနခဲ့ရလို႔ သေဘာေပါက္ နားလည္ ျမင္ေတြ႕ဘူး ၾကားဘူးေနခဲ့တယ္ ။ညအခ်ိန္ အထပ္သား နံရံဘဲ ျခားတဲ့ တဖက္ခန္းက အသံဘလံေတြကို အတိုင္းသား ၾကားၾကားေနရတာမို႔ ပိုးလည္း ေဒၚေလး ေယာက်္ားနဲ႔ အိပ္တိုင္း စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္မိရတယ္ ။ မတရား ယားလာတဲ့ ပိုးရဲ႕ အဂၤါစပ္ကိုဖိဖိ ပြတ္မိရင္း ကိုယ့္ဖါသာ အာသာေျဖတဲ့အက်င့္ကို ပိုး ရလာတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဒၚေလးနဲ႔ ဘဲႀကီးေတြလုပ္ၾကတာကို မ်က္စိနဲ႔ပါ ျမင္ခ်င္လာမိတာနဲ႔ ပိုး ေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္ ။ ေခ်ာင္းဖို႔ အေပါက္ကို ေဒၚေလး မရွိတဲ့ ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ ႀကိဳ ေဖါက္ထားမိတယ္ ။ ပိုးလည္း ေယာက်္ားနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ မပတ္သက္ဖူး ေပမယ့္ ေယာက်္ားေတြ ဘယ္လို လိုးတယ္ ယက္တယ္ ဆိုတာေတြကို ခဏခဏ ေတြ႕ဖူးရလို႔ သိလာတယ္ ။ ေယာက်္ားလီးေခ်ာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ေတြ႕ဖူးလာတယ္ ။

ေဒၚေလးနဲ႔ လာလိုးတဲ့ ဘဲႀကီးေတြရဲ႕ အိတ္ေတြထဲကလည္း ပိုး ခိုးထားတတ္တယ္ ။ ပိုး မခိုးဘဲ မေနႏိုင္လို႔ ခိုးမိခဲ့ေတာ့ ပိုးမွာ ပိုး ခိုးထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မ်ားလာရတယ္ ။ ဒါေတြကို ေငြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ဒါေတြကိုေရာင္းလို႔ ရတဲ့ေနရာ လိုလာတယ္ ။ ခိုးရာပါ ပစၥည္း ဝယ္တဲ့ေနရာေတြ ရွိေပမယ့္ သူတို႔က ကိုယ့္ကို ဘယ္သူမွန္း မသိဖို႔ကလည္း အေရးႀကီးတယ္ ။ မဟုတ္ရင္ သူတို႔ကို ရဲလာဖမ္းရင္ရဲကို ကိုယ့္ဆီက ရတာပါ လို႔ ေျပာလိုက္ႏိုင္လို႔ ရဲေတြက မီးခိုးႂကြက္ေလွ်ာက္ လိုက္လာႏိုင္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ပိုးလည္း ကိုယ့္ကို မသိႏိုင္တဲ့ခိုးရာပါ ပစၥည္း လက္ခံ ဝယ္တဲ့ တေနရာကို ရွာရတယ္ ။ ပိုး ေရာင္းေလ့ရွိတဲ့ေနရာက ပိုးေနေနတဲ့ ရပ္ကြက္နဲ႔ ေဝးတဲ့ တေနရာက မခါတြန္ ဆိုတဲ့ မိန္းမတေယာက္ဆီမွာ ။

မခါတြန္ကလည္း ပိုးလိုဘဲ သူခိုးမ တေယာက္ပါ ။ သူလည္း လစ္ရင္ ခိုးတဲ့ သူခိုးမ ေပမယ့္ သူက ခိုးရာပါ ပစၥည္းလည္း ဝယ္တယ္ ။ ပိုး လည္း မခါတြန္က ႏုတ္လုံ စကားနည္းၿပီး ေဈးလည္း သိပ္ မႏွိမ္တာေၾကာင့္ သူ႔ဆီကို ေရာင္းတယ္ ။ မခါတြန္က အဝယ္ရွိတဲ့ ပစၥည္းကိုလည္း ေျပာျပတယ္ ။ သူ႔နံမည္ကို ပိုး သိေနေပမယ့္ ပိုး နံမည္ကို သူ မသိပါဘူး ။ ေလျပင္းတခ်က္ ေဝွ႔လိုက္တာေၾကာင့္ ခ်မ္းစိမ့္သြားတဲ့ ပိုး ဂ်င္းဂ်က္ကက္ ၾကယ္သီးေတြကို တပ္လိုက္မိတယ္။မဲေျပာင္ေနတဲ့ ကတၱရာ လမ္းမႀကီး အတိုင္း ပိုး ေလွ်ာက္ေနတယ္ ။ မေန႔က ကုန္တိုက္တတိုက္ကို ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ရင္း ခိုးလာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို မခါတြန္အိမ္ကို သြားပို႔လို႔ ေငြနဲနဲ ရလာတယ္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီက မီးလင္းေနတဲ့ ဆိုင္ေတြ ဆီကို ပိုး ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ဆာလြန္းလို႔ တဂြီဂြီ ျမည္ေနတဲ့ ဘိုက္ကို ျဖည့ဆည္းဖို႔ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေလးက ဆိုင္ေတြကို လိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဘာစားရမလဲ ၾကည့္တာ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ မနႏၵာတို႔ ဆိုင္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မဟုတ္ေသးဘူး ။

ဆိုင္ အေျခအေနကို အ ရင္ဆုံး ေလ့လာၾကည့္ခ်င္လို႔ သြားတာ ။ ဆိုင္မွာ မနႏၵာ ရွိေနလို႔ အဆင္ေျပသြားတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ အေဖကေတာ့ ပစၥည္း ထြက္ ဝယ္ေနလို႔ ဆိုင္မွာ မရွိဘူး ။ မနႏၵာက ဆိုင္မွာ ဝယ္သူ မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ကို ေဘးကေနဘဲ ၾကည့္ေနခိုင္းၿပီး ေဈးေရာင္းတယ္ ။ လူပါးသြားတာနဲ႔ ဆိုင္အေၾကာင္း သိသင့္တာေတြ ေျပာျပတယ္ ။ ဘာေတြ ေရာင္းတယ္ ဆိုတာလည္း ျပတယ္ ။ ဝယ္သူ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ “ အကို ေဇာ္ရဲေအာင္ နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္သလား..သူ ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမလဲ ”လို႔ မနႏၵာက ေမးတယ္ ။ သူလည္း တိတိပပ ေရရာတဲ့ အေျဖကို မေပးႏိုင္ဘူး ။ အကို ေဇာ္ရဲေအာင္ကလည္း ဘာမွ သူ႔ကို တိတိက်က် မေျပာဘူးေလ ။ မနႏၵာနဲ႔ ဆိုင္ခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ေလးထဲ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခဲ့လို႔ မနႏၵာရဲ႕တင္ပါးႀကီးေတြေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမိခဲ့ရတာေတာ့ အမွန္ဘဲ ။

ဒီ တင္ပါးႀကီးေတြကို အဝတ္မပါဘဲ ပကတိ အတိုင္း သူ ျမင္ဘူးခဲ့သည္ လို႔ ဆိုရင္ ဘယ္သူကမွ ယုံၾကမယ္ မထင္ဘူး ။ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ မေလးရွား ထြက္ၿပီး အလုပ္သြားမလုပ္ခင္က မနႏၵာကို အိမ္ကို ေခၚလာခဲ့ဘူးသည္ ။ သူ႔ကို“ ေဇာ္ေလး…စားစရာ တခုခု သြားဝယ္ကြာ..မင္းလည္း လမ္းထိပ္ဆိုင္မွာ ဂိန္းေလးဘာေလး ကစားလိုက္အုံး…” လို႔ ေျပာၿပီး ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပးတတ္တယ္ ။ သူက အိမ္က ထြက္ဟန္ျပၿပီး ေနာက္ေဖးေပါက္က ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ျပန္ဝင္ၿပီး သူတို႔အတြဲကို ေခ်ာင္းတတ္တယ္ ။ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္နဲ႔ မနႏၵာက ေတာ္ေတာ့္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ ။ မနႏၵာေရာ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ေရာ အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္ပစ္ၾကၿပီး ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံၾကတာေတြကို သူ တဝႀကီး ေခ်ာင္းတယ္ ။ မနႏၵာ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ကို လီးစုတ္ေပးတာေတြကို ျမင္ရတယ္ ။ မနႏၵာက လီးစုတ္ ေတာ္ေတာ္ ကြၽမ္းတယ္ ။

ကိုေဇာ္ႀကီး စုတ္ေနရင္း ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးသြားတာကို သူ ေတြ႕ဖူးတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြ ဖင္တုံးေတြနဲ႔ ေစာက္ပတ္ကို သူ တဝႀကီး ေခ်ာင္းရင္း ကြင္းတိုက္ခဲ့မိတာ အခါခါ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါဘဲ ။ မနႏၵာကို စိတ္ကူးနဲ႔ လိုးခဲ့တဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းက မနည္းဘူး ။ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္နဲ႔ မနႏၵာတို႔က အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ိန္း လုပ္ေနၾကတာမို႔ အရွက္လည္း ကုန္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ မနႏၵာသည္ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ သူမကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္ပစ္ၿပီး ကုန္းေလ့ရွိေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အတြက္ အႀကိဳက္ဘဲေပါ့ ။ ဖင္ေထာင္ ကုန္းေပးတဲ့ မနႏၵာရဲ႕ ဖင္တုန္းေဖြးေဖြးႀကီးေတြ ၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးထဲကို ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ရဲ႕ လီးႀကီး ထိုးေဆာင့္ ဝင္ထြက္ေနတာေတြကို စစေခ်ာင္းတုံးက ဆိုရင္လူပ်ိဳေပါက္ေလး ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အတြက္ လက္တုန္ဒူးတုန္ နဲ႔ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားခဲ့ရၿပီး တအား ေတာင္လာတဲ့ သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ကြင္းတအား တိုက္မိရတဲ့အထိဘဲ ။ မနႏၵာတို႔ ဆိုင္က ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ လမ္းမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ဟာၾကဴလီနဲ႔ တိုးတယ္ ။

ဟာၾကဴလီ့ဆိုင္က ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ စာအုပ္ အၿမဲ ငွားေနက် ။ ဟာၾကဴလီက အသားမဲၾကဳပ္ၾကဳပ္ ပိန္ေညာင္ေညာင္ သြားေခါေခါနဲ႔မို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ေစာ္ေတြက ဘဲတူးကင္ လို႔ ေနာက္ေျပာင္ ေခၚၾကတယ္ ။ ဟာၾကဴလီက စာပုပ္အငွားဆိုင္ ဖြင့္လို႔ ရပ္ကြက္ထဲက လူစုံနဲ႔ ထိေတြ႕ေနၿပီး ခင္မင္ေနသလို စပ္လည္း စပ္စုတဲ့ေကာင္ ။ အခုလည္းၾကည့္ ။ သူ႔လမ္း သူ မသြားဘဲ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကို လာ စပ္စုေနတယ္ ။ သူက ေဇာ္ႀကီးလို႔ ေခၚတဲ့ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေမးသလို မနႏၵာ အေဖႀကီးက နဂိုကမွ သေဘာ မတူတဲ့ၾကားထဲ ဦးဘိုဘိုေအာင္က လူသတ္မႈ ျဖစ္သြားေတာ့ ေထာင္က်လူသတ္သမားရဲ႕ သားနဲ႔ သေဘာမတူႏိုင္ဘူးလို႔ ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ေျပာေနတာေတြကို သူ ၾကားခဲ့တယ္ လို႔ လာေျပာေနတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာက သူတို႔ ဆိုင္မွာေတာင္ အလုပ္လာလုပ္ခိုင္းေနလို႔ မနႏၵာရဲ႕ အေဖက သူတို႔ ညီအ ကို အေပၚကို ဒီလို ေဒါသႀကီးလိမ့္မယ္ မထင္တာနဲ႔ ဟာၾကဴလီကို “ ဟုတ္လို႔လား ဟာၾကဴလီရယ္…”လို႔ မယုံသလို ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။ ဟာၾကဴလီက “ ဟေကာင္ရ..ငါက လုပ္ႀကံ ေျပာပါ့မလား..ငါက နႏၵာဝင္းေမာ္ စာအုပ္ ျပန္မအပ္တာ တပတ္ ရွိေနလို႔ သူတို႔အိမ္ကို သြားေတာင္းတဲ့အခါ သူတို႔ အေဖ ဦးေမာ္ႀကီး ေအာ္ေနတာ ငါ့နားနဲ႔ ၾကားခဲ့ရတာ….”လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း စိတ္ထဲမွာ ဦးေမာ္ႀကီး မေက်နပ္လည္း သူတို႔ဆိုင္မွာ မလုပ္႐ုံ ရွိတာေပါ့လို႔ဘဲ သေဘာ ထားလိုက္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ ပိုးလည္း ေျမအိုးၿမီးရွည္နဲ႔ မာလာဟင္းကို အျပတ္ဆြဲေနတုံး ဟာရွင္ ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဟာရွင္က ရပ္ကြက္ထဲမွာ မလည္ရႈပ္ လုပ္ေနတဲ့ ကုလားဒိန္ ။ အသားျဖဴျဖဴ ႏွာေခါင္းေကာက္ေကာက္ ပိန္ပိန္ ကုလား ။ ပိုးကို ျမင္တာနဲ႔ ဟာရွင့္ မ်က္ႏွာႀကီး ၿပဳံးသြားတယ္ ။ သူက ပိုးကို ဖန္ခ်င္ေနတာ ။ ပိုးရဲ႕ေဒၚေလးမီ ဘဲႀကီးေတြ အိမ္ေခၚေခၚလာတာကို သူသိေနၿပီး ပိုးကိုလည္း ေဒၚေလးမီလို စ႐ိုက္လို႔ ထင္ေနလို႔ ရမလား ဆိုၿပီး ဖန္ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ ။ “ ပိုး..တေယာက္ထဲစားေနလား..ငါ့ေကာ မေကြၽးဘူးလား …” ပိုးလည္း သူ႔ကို ေလထဲ လြင့္လာတဲ့ သစ္႐ြက္တ႐ြက္ လိုေတာင္ သေဘာမထားဘူး ။ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္စားေနလိုက္တယ္ ။ ေျမအိုးၿမီးရွည္က ေတာ္ေတာ္ စပ္လို႔ ပိုး ရႉးရွဲနဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို ဟာရွင္ ေတြ႕တာနဲ႔ ဆိုင္ရွင္ကို “ေရခဲေရ ေပးပါအုံး..ညီမေလး စပ္ေနၿပီ …” လို႔ ေအာ္ေတာင္းေပးတယ္ ။

ဟာရွင့္ကို ပိုး ႐ြံတာနဲ႔ ေစာက္ဖက္ မလုပ္ဘူး ။ ပိုးစားေနတဲ့ စားပြဲကို သူ ဝင္ထိုင္ဖို႔ ျပင္လိုက္တာနဲ႔ ပိုးလည္း…“ လာမထိုင္နဲ႔…” လို႔ ခပ္မာမာနဲ႔ ေျပာပစ္လိုက္တယ္ ။ ဟာရွင္လည္း တဟဲဟဲနဲ႔ရယ္ၿပီး..“ နင္ကလည္းဟာ..စိပ္ ေလစိမ္း တိုက္တာဘဲ ..ဟီး….နင့္ကို ငါ တကယ္ ခင္တာ..” လို႔ ေျပာရင္း မထိုင္ေတာ့ေပမယ့္ အနားက မခြာေသးဘူး ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ..“ ေဟ့ေကာင္..ကုလားပိန္….မင့္ကို ငါ လိုက္ရွာေနတာ..ေစာက္ကုလား…ေစာက္ေရးထဲ ေပ်ာက္ေနတယ္…လာ..လာ..မင္းကို စာရင္းရွင္းစရာေတြ ရွိေသးတယ္ ….” လို႔ အေနာက္က ေလသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေျပာလိုက္တာကို ဟာရွင္ ၾကားလိုက္ေတာ့ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားသလို မ်က္ႏွာလည္း ကြက္ကနဲ ပ်က္သြားတယ္ ။ သူ႔ပုခုံးကို လာကိုင္ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့လူက ရဲစခန္းက နယ္ထိန္း ဆားပုလင္းေအာင္မင္း ။

ဘိုက္႐ႊဲ႐ႊဲ ဂင္တိုတိုနဲ႔ ေအာင္မင္းသည္ ရပ္ကြက္က ေအာ့ႏွလုံးနာေနတဲ့ အက်င့္ပ်က္ ရဲတေယာက္ ပါ ။ ေအာင္မင္းကေတာ့ မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္ ။ ဘယ္သူ ဘာထင္ထင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး ။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေလာင္းကစားဝိုင္း လုပ္တဲ့ အိမ္ေတြ..ေဆးေျခာက္ေဆးျပား ေရာင္းတဲ့ အိမ္ေတြ ဖါခံစား..ဖါေခါင္းလုပ္စားတဲ့အိမ္ေတြ ဆိုရင္သူ ဆက္ေၾကး လိုက္ေတာင္းတယ္ ။

မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေအာင္မင္းကို ဖါးထားၿပီး ေပးေကြၽး ခြံ႕ၾကတယ္ ။ မေပးတဲ့ လူေတြ ဆိုရင္ သူက အတို႔အေထာင္ လုပ္ၿပီး ဒုကၡေပးတယ္ ။ ေအာင္မင္းကို မတတ္သာလို႔ ဆက္ဆံေနၾကရတဲ့သေဘာဘဲ ။ ႐ြံမုန္းၾကတယ္ ။ ၈၈ အေရးအခင္းကို မွီလိုက္တဲ့တခ်ိဳ႕လူႀကီးေတြကလည္း လက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ ေအာင္မင္း ရွိေနတာ သိရက္နဲ႔ “ ၈၈ အေရးအခင္းတုံးက အခ်ိဳးမေျပတဲ့ ရဲေတြကို ဓါတ္တိုင္မွာ ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ၿပီး ဘိုက္ကို ဓါးနဲ႔ခြဲ..အူေတြ အသဲေတြကို ဆြဲထုတ္ၾကတယ္လို႔ ျမင္ခဲ့တဲ့ လူေတြက ေျပာတယ္ကြ..” လို႔ ေျပာၾကတယ္ ။ ေအာင္မင္းကေတာ့ အၿမဲလည္း ေသာက္ထားလို႔ ေဖါေယာင္ အဆီျပန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔..ကြမ္းတံေတြး တပ်စ္ပ်စ္ေထြးရင္း…“ ၾကည့္က်က္ေျပာၾကဆိုၾက..ေပၚလစီနဲ႔ ညိမယ္….ဆြဲစိခံရမယ္….” လို႔ ေျပာၿပီး လြယ္အိတ္စုတ္ႀကီး လက္က ကိုင္ၿပီး လစ္သြားေရာ ။ ဟာရွင္ကို ဆိုင္ေထာင့္က စားပြဲကို ေအာင္မင္းက ေခၚသြားၿပီး ဘာေတြ ေျပာေနသလဲ မသိဘူး ။

ဟာရွင္လည္းေခါင္းတခါခါ လည္တခါခါနဲ႔ ေျဖရွင္းေနတယ္ ။ ပိုးလည္း စားလည္း ၿပီးလို႔ ပိုက္ဆံရွင္းေပးၿပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။နႏၵာဝင္းေမာ္တို႔ရဲ႕ ဆိုင္မွာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ စ အလုပ္ဆင္းၿပီ ။ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ဟာၾကဴလီရဲ႕ ေျပာခ်က္ အရေတာ့ မနႏၵာရဲ႕ အေဖ ဦးေမာ္ႀကီးက လူသတ္သမားရဲ႕ သား ေတြ ဆိုၿပီး သူတို႔ ညီအကို အေပၚ ေလစိမ္းတိုက္ေနသည္ တဲ့ ။ သူနဲ႔ ဦးေမာ္ႀကီး တခါဘဲ ဆိုင္ထဲမွာ ေတြ႕ၾကတယ္ ။ ဦးေမာ္ႀကီးသည္ စီးပြားေရးသမား တေယာက္ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ စိတ္ထဲက မႀကိဳက္ေပမဲ့အျပင္ဘန္းမွာ ဟန္ေဆာင္ ဆက္ဆံေလ့ရွိေနသူမို႔လား မသိ..ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကို ၿပဳံးျပ ႏုတ္ဆက္တဲ့အျပင္ မင္းအကိုေကာ ဖုန္းေတြဘာေတြ ဆက္လား..ေနေကာင္းလား..လို႔ ေမးခဲ့တယ္ ။ သူက ဆိုင္ခြဲ ထပ္ဖြင့္တာေၾကာင့္ သည္ ဆိုင္ကို မိန္းမနဲ႔ သမီးနဲ႔ဘဲ လႊဲထားၿပီး လာခဲတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ဆိုင္အေၾကာင္း သိပ္ မသိေသး ။

မနႏၵာက သင္ျပေပးေနတုံး ။ မနႏၵရဲ႕ အေမကလည္းေဈးထဲမွာ ဝက္သားဆိုင္ကလည္း တဖက္မို႔ ဆိုင္ကို မနက္ေစာေစာ လာဖြင့္ေပးတာေလာက္ဘဲ လုပ္တယ္။ မနႏၵာဘဲ သည္ ဆိုင္ကို တာဝန္ယူေနတယ္လို႔ ဆိုရမယ္ ။ အကူ ေကာင္မေလး တေယာက္ ရွိေနေပမယ့္ ပစၥည္းေတြ ေရာက္လာရင္ ဆိုင္ထဲ အေနာက္ဖက္ခန္းဆီကို သယ္ပို႔ ေနရာခ်ထားဖို႔က ေယာက်္ားတေယာက္ ရွိဖို႔ လိုအပ္တာမို႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင့္ကို အလုပ္ေပးခဲ့တာ ။ အကူေကာင္မေလးက ေမၾကင္ ။ ေမၾကင္က တြံေတးဖက္က အေဖကရင္ အေမ ျမန္မာ ဆံပင္ဂုတ္ဝဲေလးနဲ႔ အသားေဖြးေဖြး ခ်စ္စရာ ေကာင္မေလး ။ ႐ိုးအလြန္းလို႔ မနႏၵာက အၿမဲ ဆူပူ ႀကိမ္းေမာင္းတာကို ခံေနရတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က အတတ္ျမန္တယ္ ။တခါျပေပး႐ုံနဲ႔ တတ္လြယ္တဲ့ေကာင္ ။ ေမၾကင္က ေႏွးေကြးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေမၾကင္က ႐ိုးတယ္ ။ သစၥာရွိ တယ္လို႔ မနႏၵာက ေျပာတယ္ ။ ညေနပိုင္းမွာ ေမၾကင္က မိုးမခ်ဳပ္ခင္ ျပန္တယ္ ။ သူက ေတာ္ေတာ္ေဝးတဲ့ေနရာမွာ ေနတာ ဆိုေတာ့ ဘတ္စ္ကားက တနာရီမက စီးရမွာ ဆိုေတာ့ ညနက္အထိ ဆိုင္မွာ မကူႏိုင္ဘူး ။

မနႏၵာနဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ဘဲ ဆိုင္ပိတ္တဲ့အထိ ေနတယ္ ။ တခါတေလေတာ့ မနႏၵာရဲ႕ အေဖ ဦးေမာ္ႀကီး ေရာက္လာၿပီး ဆိုင္သိမ္းတာကို ကူညီတတ္တယ္။ ဦးေမာ္ႀကီးက အနာကပ္တဲ့ ပလာစတာ က်ားဘမ္း ပ႐ုပ္ဆီကေန မုံ႐ြာေဒၚျမရင္ ဝက္အူေခ်ာင္း အထိ ပစၥည္းစုံဘာလိုလို ရႏိုင္တဲ့ ေနရာ ျဖစ္ေအာင္ ပစၥည္းစုံတင္ထားတာမို႔ အနီးအနားက လူေတြ သာမကဘူး..။ ဒီဆိုင္ေလးမွာ ဘာလိုလိုရႏိုင္တယ္ လို႔ သိထားၿပီးတဲ့ ဝယ္ဖူးတဲ့ လူေတြက လာလာ ဝယ္ၾကတယ္ ။ ကားေတြနဲ႔ လာဝယ္ တဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ ရင္မို႔မို႔ ခါးေသးေသး တင္ေကာ့ေကာ့ေလးနဲ႔ ေမၾကင္ရဲ႕ အလွအပေတြ နဲ႔….မနႏၵာရဲ႕ ရင္ထြားထြား တင္ကားကား ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကို တိတ္တခိုး ခိုးၾကည့္ရင္းနဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ လုပ္ေနရသလို ညပိုင္းမွာ မနႏၵာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လုပ္ေနရတာက ဆန႔္က်င္ဖက္ လိင္ကို ေတာင့္တ သာယာခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ႏိုးႂကြေနရတာေတာ့ အမွန္ပါ ။ ဆိုင္ေလးက က်ဥ္းေတာ့ တခါတေလ ဝယ္သူအတြက္ ပစၥည္း ရွာေဖြ ေပးရတာေတြ..လုပ္တဲ့အခါ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တိုးမိတာ တိုက္မိတာ ထိမိတာေတြ ရွိတတ္တယ္ ။

သည္ ရင္ထြားထြား..တင္ကားကားေတြနဲ႔ ခဏခဏကို ထိမိတိုက္မိ တတ္ေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကလည္း လူပ်ိဳ႐ိုင္းေလး ေလ ။ ေပါင္ၾကားက တန္ဆာတုတ္က ငုတ္တုပ္ ထထေထာင္တယ္ ။ ေနာက္တခုက ဆိုင္မွာ အိမ္သာခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္း ရွိတယ္ ။ အျဖစ္ လုပ္ထားတဲ့ သြပ္ျပားနဲ႔ ကာထားတဲ့ အခန္းေလးေတြပါ ။ တခါမွာ မနႏၵာ အိမ္သာတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က ေရခ်ိဳးခန္း ဖက္မွာ လက္ေဆးဖို႔ ေရာက္ေနေတာ့ တဖက္ခန္းက မနႏၵာကို ေခ်ာင္းၾကည့္လို႔ ရမလား ဆိုၿပီး စူးစမ္းမိတယ္ ။ အေပါက္ေလးေတြကလည္း ရွိေနေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္တာကို ဝါသနာထုံတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာကို ကိုေဇာ္ရဲေအာင္နဲ႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ေခ်ာင္းေနက် ဆိုေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ ထမိန္ကို မလွန္ၿပီး ခ်ီးထိုင္ပါေနတဲ့ မနႏၵာကို ေတြ႕ရတာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ တအား ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ ျဖဴေဖြးတဲ့ေပါင္တန္ေတြနဲ႔ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရသလို အေမႊးေရးေရးနဲ႔ ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရလို႔သူ႔ေပါင္ၾကားက တန္ဆာတုတ္ မတ္မတ္ေထာင္သြားရတယ္ ။

နီညိဳညိဳ အကြဲေၾကာင္း အဂၤါစပ္ႀကီးက သူ႔စိတ္ေတြကို တအား ႏိုးထ ႂကြ႐ြေစတယ္ ။ သည္လို ေခ်ာင္းလို႔ ရမွန္း သိသြားတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာကိုသာ မကဘူး…အကူေကာင္မေလး ေမၾကင္ကိုလည္း သူ ေခ်ာင္းတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ အေမ ေဒၚခ်ိဳအုန္းကိုေတာင္ အလြတ္မေပးဘဲ ေခ်ာင္းတယ္ ။ တရက္မွာေမၾကင္က အိမ္ မျပန္ခင္ ေရခ်ိဳးသြားေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ မနႏၵာလည္း ေဈးထဲက ဝက္သားဆိုက္က သူ႔အေမက လာကူဖို႔ လွမ္းေခၚလို႔ လမ္းတဖက္က ေဈးထဲကို သြားကူေနခ်ိန္ ဆိုင္ကလည္း လူပါးေနေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ေမၾကင္ကို အိမ္သာခန္း ဖက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ေမၾကင္ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ခ်ိဳးမယ္ ဆိုတာကို သူ သိေနတယ္ေလ ။ ေရခ်ိဳးဖို႔ အဝင္မွာ မ်က္ႏွာသုတ္ပူဝါေလး တထည္နဲ႔ဘဲ ဝင္သြားတာကို သူ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ေရလဲထမိန္ လည္း မပါဘူး ။ ဝတ္ထားတဲ့ သည္ အဝတ္ေတြကိုဘဲ ျပန္ ဝတ္မွာ ဆိုေတာ့ ကိုယ္လုံးတီး ခ်ိဳးမွာက ေသခ်ာေနတယ္ ။ ေမၾကင္ရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ခႏၶာက ပက္ပက္စက္စက္ကို လွလိုက္တာ ။တအား ဖူးႂကြ ႏုထြတ္ေနတဲ့ ေမၾကင္ရဲ႕ႏို႔လွလွႀကီးေတြကို ျမင္လိုက္ရတာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အဖို႔ တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ သူ႔တန္ဆာတုတ္ကို သူ႔ဖါသာ တအား ဆုပ္ကိုင္ထားမိရတယ္ ။ ဖင္လွလွကားကားေတြနဲ႔ အေမႊးႏုႏုေလးေတြဘဲ ပါးပါးေလး ေပါက္ေနတဲ့ ခုံးမို႔တဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကေတာ့ ေျပးယက္ပစ္လိုက္ခ်င္စရာ လွလြန္းေနတယ္ ။ အိုး..သည္မွာ လာလုပ္တာ တန္သြားၿပီ ။

မနႏၵာနဲ႔ ေမၾကင္ရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီး အလွအပေတြကို ျမင္ရတာနဲ႔တင္ တန္ေနၿပီ ။ အေဖ့ကို ေထာင္ဝင္စာ ေတြ႕ဖို႔လည္း မနႏၵာက ခြင့္ေပးသလို စားစရာနဲ႔ ေဆးလိပ္ေတြလည္း အလကား ေပးလိုက္ေသးတယ္ ။ တေန႔မွာေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ တေယာက္ ကံေကာင္းသြားတယ္ ။ အဲဒီေန႔ မနက္ပိုင္းက မနႏၵရဲ႕ အေမ ေဒၚခ်ိဳအုန္း ဆိုင္ကို ေရာက္လာၿပီး အိမ္သာ တက္တဲ့အခ်ိန္ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ လည္း မေနႏိုင္ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္း ဖက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ေဒၚခ်ိဳအုန္းရဲ႕ ေအာက္ပိုင္း ပစၥည္းေတြကို အနီးကပ္ႀကီး အကုန္ ျမင္လိုက္ရလို႔ စိတ္ေတြ တအားထႂကြခဲ့ၿပီး တုတ္လည္း မတ္မတ္ေထာင္ခဲ့ရတယ္ ။ ေန႔လည္ခင္း ေရာက္ေတာ့ မနႏၵာက ဆိုင္ရဲ႕ ပစၥည္းေတြ ထားတဲ့ ထပ္ခိုးေလးကို ေမၾကင္နဲ႔သူ႔ကို တက္ရွင္းခိုင္းတယ္ ။

ေမၾကင္နဲ႔သူ အထုပ္ေတြ ပုံးေတြ မရင္း ေ႐ႊ႕ရင္း ေမၾကင္ရဲ႕ ႏို႔ထြားထြားေတြကို သူ ထိမိ ကိုင္မိသြားတယ္ ။ ေမၾကင္က မသိသလို ေနလိုက္ေပမယ့္ သူလည္း ရင္ခုံသြားတာကို သတိထားမိတယ္ ။ ေဒၚခ်ိဳအုံးက ခဏဘဲ လာတာပါ ။ သူ႔ဝက္သား ကိစၥနဲ႔ လုံးပန္းေနရလို႔ မအားဘူး ။ သူတို႔ ဝက္သားဆိုင္က အသစ္ ဖြင့္တဲ့ ေၾကးအိုးဆိုင္အတြက္ ကန္ထ႐ိုက္ ရသြားလို႔ ေတာ္ေတာ္ ဟန္က်ေနတယ္ ။ ညေနပိုင္း ေမၾကင္ ျပန္ခါနီး အခ်ိန္ သူက ေမၾကင့္ကို ေန႔လည္က မေတာ္တဆ ထိမိတာေတြ အတြက္ ေဆာရီးဘဲဟာ လို႔ ေျပာလိုက္မိေတာ့ ေမၾကင္က “ အို…ကိုေဇာ္ကလည္း…ထားလိုက္ပါ..ဘာလို႔ လာေျပာေနရတာလဲ”လို႔ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းသြားရင္း ေျပာတယ္ ။

ေမၾကင္ ျပန္တဲ့အခ်ိန္ ေမၾကင့္ကို အေနာက္ခန္းထဲ ဆြဲဖက္ နမ္းပစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ခဲ့ရေပမယ့္ စိတ္ကိ ထိန္းထားခဲ့ရတယ္ ။ တေန႔လုံး ထန္ေနခဲ့တာ ညပိုင္း ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ လည္း ေရာက္ေရာ မနႏၵာနဲ႔ သူ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္ မနႏၵာက “ ေဇာ္ေလး….နင့္အကိုလည္း ေပၚမလာ ဇာတ္ကား ႐ိုက္သြားၿပီ ထင္တာဘဲ..ဘာ သတင္း ၾကားေသးလဲ… မေလးရွားမွာကလည္း ေကာင္မေတြက တအားကဲၾကတယ္ လို႔ ၾကားတယ္..နင့္အကို ေစာ္မ်ား ရေနၿပီလား မသိဘူး….ငါ့ကို သတိေတာင္ ရရဲ႕လား မသိဘူး….” လို႔ ေျပာေတာ့ သူလည္း မနႏၵာ တေယာက္ ျဖဳတ္ေပးမယ့္လူမရွိလို႔ ဆာမ်ားေနေလသလား လို႔ ထင္မိလိုက္တယ္ ။

“ ကဲ ေရွ႕တံခါးေတြ စပိတ္ေတာ့ ေဇာ္ေလး..ဒီေန႔…မမက မင္းကို ေၾကးအိုး လိုက္ေကြၽးမယ္….” လို႔ မနႏၵာက ေျပာလိုက္ရင္း ဒီကေန႔ ေရာင္းရေငြေတြကို စစ္ေနတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ဆိုင္တံခါးေတြကို ဆြဲပိတ္လိုက္တယ္ ။ အေရွ႕က ဘာဂ်ာတံခါးနဲ႔ သစ္သားတံခါးကို အတြင္းကေန ေသာ့ခတ္ ပိတ္ၿပီး အေနာက္ဖက္က အေပါက္ကေန သူတို႔ ထြက္ေလ့ရွိတယ္ ။ အလုံပိတ္ ဆိုင္ခန္းထဲ မနႏၵာနဲ႔ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက ဘာလိုလိုႀကီး ။ တကယ္ေတာ့ ေန႔တိုင္း လုပ္ေနက် ျဖစ္ေနက်ပါ ။ ဒီေန႔က ႏွာထန္စရာေတြ ႀကဳံထားလို႔လား မသိဘူး ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာအေပၚ စိတ္ေတြ တအား လာေနတယ္ ။

မနႏၵာက “ ေဇာ္ေလးကို မမ မေျပာခဲ့တာ တခု ေျပာအုံးမယ္….မင္းအကို ကိုေဇာ္ႀကီးနဲ႔ မမ ဟိုတုံးက ခ်ိန္းေတြ႕ တဲ့အခ်ိန္ မင္း အၿမဲ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းေနတာေတြ မမ သိခဲ့တယ္ ဆိုတာဘဲ..ဟင္းဟင္း…..” လို႔ ေျပာခ်လိုက္ေတာ့ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း “ ဟင္…..မမ….အာ…..မမသိေနတယ္….” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း အျပစ္ရွိသူ တေယာက္လို ေခါင္းႀကီး ငုံ႔ထားရင္း ဘာဆက္ လုပ္ရမွန္း မသိ ျဖစ္သြားရတယ္ ။ “ ေဇာ္ေလး….မမကို ၾကည့္စမ္း….မမ ေမးတာကို ေျဖ….” “ ဟုတ္…မမ….” “ မင္း….မမတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး…စိတ္ေတြ တအားလာတယ္ မဟုတ္လား….” ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ေခါင္းငုံ႔ထားရင္း..“ ဟုတ္..မမ…” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။ “ သိတယ္…..မမ…ေတြ႕တယ္..မင္း ကြင္းထုထားလို႔ မင္းရဲ႕ လရည္ေတြ တပုံႀကီး နံရံမွာ ေပက်ံေနတာ မမေတြ႕တယ္…..မမေလ..မင္း ကို ေျပာမလို႔ ျပင္ေနတာ ၾကာၿပီ …” ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာရဲ႕ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ ရပ္ေနရတယ္ ။

“ မင္း က မင္းအကိုနဲ႔ ဘာကြာလဲ ဆိုတာ မမ သိခ်င္မိတယ္…အခု မမနဲ႔ မင္း ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္ မင္းကို မမ ေမးမယ္….မင္း….ေကာ မင္းအကို ကိုေဇာ္ႀကီးလိုဘဲ ဒုတ္ႀကီးသလား..မမ…သိခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ….” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း အရမ္း အံ့ၾသသြားတယ္ ။ မနႏၵာ ဒီလို ရဲတင္း ပြင့္လင္း လိမ့္ မယ္လို႔ ထင္မထားဘူး ။ သူအရင္ ခန႔္မွန္းသလိုဘဲ မနႏၵာ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ နဲ႔ ကင္းကြာေနရလို႔ ဆာေလာင္ေနၿပီလား ။ “ က်…က်ေနာ္..က်ေနာ္က….သူ႔ထက္…သူ႔ထက္…….” သူ စကားထစ္ေငါ့ေနတာကို မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ မနႏၵာက “ ဘာျဖစ္လဲ…မင္း…မင္းက ပိုႀကီးလား….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ေခါင္းညႇိမ့္ျပၿပီး…“ မမဘဲ ၾကည့္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ဗ်ာ….က်ေနာ္လည္း မသိဘူး…” လို႔ေျပာရင္း သူ႔ပုဆိုးကို ေျဖခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။ မနႏၵာလည္း ေတာင္မတ္ေနတဲ့ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ မ်က္လုံးျပဴးၿပီး..“ ဟယ္….မင္း..မင္းဟာက တအား ႀကီးတာဘဲကြာ…..ကိုေဇာ္ႀကီးဟာ ထက္ေတာင္ ႀကီးလိမ့္မယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း အေရွ႕တိုးလာတယ္ ။“ မနႏၵာ…ကိုင္ၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္ေလ…” လို႔ ေျပာရင္း ဖ်တ္ကနဲ အျမန္ နႏၵာဝင္းေမာ္ရဲ႕ လက္တဖက္ကို ဆြဲယူကာ သူ႔လိင္တန္ေပၚကို တင္ေပးလိုက္တယ္ ။

ကိုင္ခ်င္ေနတဲ့ မနႏၵာအတြက္ အေတာ္ဘဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။ “ ဟယ္ေတာ့..တကယ္ ထြားတဲ့ေကာင္ႀကီး…..” လို႔ တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္း လိင္ေခ်ာင္းကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ ပြတ္သပ္ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနတယ္ ။ ခါတိုင္း ေဇာ္ရဲေအာင္ရဲ႕ လိင္တန္ကို စုတ္ေပးေနက် နႏၵာဝင္းေမာ္ အေနနဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ အတန္ႀကီးကို ျမင္တာနဲ႔ ငုံဟတ္ စုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေထာင္းကနဲ ေပၚေပါက္သြား ရတာ ။ ဒါေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ ရွက္ေနေသးတယ္ ။ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဘဲ ဆုပ္နယ္ေနမိၿပီး “ ေဇာ္ေလးနင္ ရည္းစားထားေနၿပီလား….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုေတာ့ မၾကည့္ ။ ေခါင္းငုံ႔ရင္း လိင္ေခ်ာင္းကိုဘဲ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာပါ ။

ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း..“ ႀကံႀကီးစည္ရာဗ်ာ…မမရယ္..ရည္းစား မထားဘူးပါဘူး….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ မနႏၵာက “ ဟင္း…ဟုတ္လို႔လား..ဘယ္ေစာ္ေတြ လိုက္လုပ္ေနသလဲ မသိပါဘူး..လူလည္ေလး…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။လက္ကေတာ့ လိင္တန္ႀကီးကို ပြတ္ေနဆဲ ။ “ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိပါဘူး..မမရာ..က်ေနာ္ ေတြ႕ဖူးတာ တခုပါဘဲ..ေတြ႕ဖူးတာလည္း မမ နဲ႔ ကိုေဇာ္ႀကီးတို႔ လုပ္ၾကတာကို ေခ်ာင္းၿပီး ေတြ႕ဖူးရတာပါ…..” “ ကဲ ေဇာ္ေလး…ဒို႔ အိမ္ျပန္ရအုံးမယ္…..” လို႔ ေျပာရင္း လိင္တန္ႀကီးကို လႊတ္လိုက္ရမွာ ဝန္ေလး ပင္ပန္းေနတဲ့ ပုံ ရွိေနလို႔..“ မမရယ္….က်ေနာ္ တခု ေတာင္းပန္ပါရေစဗ်ာ..မမ…….မမ…….က်ေနာ့္ကို ကိုေဇာ္ႀကီးကို လုပ္ေပးခဲ့သလို….ဟို…ဟိုေလ……..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဆက္မေျပာရဲလို႔ ရပ္လိုက္တာ ။

မနႏၵာလည္း “ ဟီး လူလည္ေလး….စုတ္ခိုင္းေနတယ္….အင္း…မမလည္း ကိုေဇာ္ႀကီးက ျပန္မလာတာ ၾကာၿပီမို႔..သူ႔ကို သတိရေနတာ.. ကဲ တခုေတာ့ မမ ဂတိေတာင္းမယ္…မင္း နဲ႔ မမ အေၾကာင္းကို မင္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာရဘူး..ေသသည္အထိ…ဘယ္လိုလည္း..ဂတိေပးမလား….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဒစ္လုံးႀကီးကို ညႇစ္ေပးေနတယ္ ။ ထိပ္ေပါက္ေလးက အရည္ၾကည္ေတြက ယိုစီးက်ေနတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ကမန္းကတန္း “ ေပးတယ္.မမ….ေပးတယ္..ဘယ္သူ႔ ကိုမွ မေျပာပါဘူး….စိတ္ခ်ပါ….မမရယ္…” လို႔ ဂတိေပးတယ္ ။ မနႏၵာလည္း ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ထိပ္ဖ်ားကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံပစ္ၿပီး စ စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ကံေကာင္းၿပီ ။ မနႏၵာရဲ႕ ပုေလြမႈတ္ေပးတာကို မထင္မမွတ္ဘဲ ခံလိုက္ရတယ္ ။ မနႏၵာက တကယ့္ကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတာ သိသာတယ္ ။ လိင္တန္ကို အားရပါးရကို စုတ္ေနတယ္ ။ “ အား…….အား……….အိုး………..အား…..အား…..” မနႏၵာရဲ႕ ပုေလြပညာက အစြမ္းထက္လြန္းေနတယ္ ။

လူပ်ိဳသိုးေလး ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အလူးအလဲ ခံေနရတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ လ်ာကေလးက သြက္တယ္ ။ ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ႔ ။ ဒစ္ၾကားကို ပြတ္ထိုး ကလိေနေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ေကာ့တြန႔္ေနရေအာင္ ေကာင္းလြန္းေနတယ္ ။ ဒီလိုပုံနဲ႔ဆိုရင္ မနႏၵၵာရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သုတ္ေတြ လႊတ္မိေတာ့မယ္ ။ “ အား…..အား………ေကာင္းလိုက္တာ..မမ ရယ္…” မနႏၵာက ပညာသည္ တေယာက္ ။ ကြၽမ္းတယ္ ။ ဒီခ်ာတိတ္ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ဆိုတာ သိလို႔ အမႈတ္ ရပ္လိုက္တယ္ ။ လိင္တန္ႀကီးကို ပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္တယ္ ။ “ ေကာင္းလား ေဇာ္ေလး…” “ ဟုတ္..အရမ္း..အရမ္းကို ေကာင္းတယ္ မမ…” မနႏၵာက ၿပဳံးတယ္ ။ သည္ေဇာ္ေလး ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ စံခ်ိန္မွီ ငပဲႀကီးနဲ႔ တပြဲတလမ္း အကဲစမ္းၾကည့္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။

“ လာ..ေဇာ္ေလး..အျမန္ လုပ္ၾကရေအာင္…အခ်ိန္ သိပ္မရွိဘူး….” မနႏၵာက သူ႔ကို အတြင္းခန္းထဲကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ။ လီးမတ္မတ္ေတာင္ရက္ႀကီးနဲ႔ သူ ပါသြားတယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာေရွ႕က ထင္းရႉးေသတၱာပုံးေတြ ေပၚမွာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင့္ကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး မနႏၵက ထမိန္ မယ့္ အခု ေဖြးေဖြးျဖဴေနတဲ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း အစိတ္အပိုင္းေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ အငမ္းမရ လိုက္ၾကည့္ေနလို႔ မနႏၵာက “ ဟိတ္..မျမင္ဘူးတာ က်ေနတာဘဲ..သူ အၿမဲ ေခ်ာင္းေနၿပီးေတာ့..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ပုံးႀကီးတပုံးေပၚမွာ ခပ္ေလ်ာလ်ာ ထိုင္ေနတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း သူ႔အေပၚကို တက္ခြထိုင္လာတဲ့ မနႏၵာက သူ႔တန္ဆာကို လက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး သူမ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းဆီ ဆြဲယူေတ့လိုက္တဲ့အခါ စိုစိစိေစာက္ဖုတ္ အသားႏုေတြနဲ႔ သူ႔တန္ဆာေခါင္းထိပ္ ထိမိတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ဝုန္းကနဲ ထႂကြၿပီးမၾကာခင္ ရေတာ့မယ့္ အရသာထူးကို စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းစြာနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ ။ မနႏၵာလည္း လုပ္ေနက် အလုပ္တခု ျဖစ္တာမို႔ ကြၽမ္းလြန္းေနတယ္ လို႔ သူထင္မိတယ္ ။

စို႐ႊဲေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ထဲ ေတ့မိတာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္း ဖိထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး နီရဲေနတယ္ ။ တဏွာအရွိန္ေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ သူ႔ဒစ္လုံးပိုင္းဟာ မနႏၵာရဲ႕ ႏုအိအိ အဂၤါစပ္ထဲ သြပ္စြပ္မိေနၿပီ ။ ဆက္ဖိမခ်ေသးဘဲ ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္ကို လွန္တင္ ခြၽတ္ …ဘရာစီယာေလးကိုပါ ျဖဳတ္ခြၽတ္လိုက္တယ္ ။ “ ေဇာ္ေလး……မမႏို႔ေတြကို ကိုင္စမ္း…” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဖိခ်လိုက္တယ္ ။ စီးစီးတင္းတင္းနဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕တုတ္ၿဖိဳးတဲ့ တန္ဆာေခ်ာင္းသည္ မနႏၵာရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲ တိုးဝင္သြားတယ္ ။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အကိုရဲ႕ ရည္းစားနဲ႔ သူ လိုးျဖစ္သြားၿပီ ။

သူတို႔ ခ်ိန္းခ်ိန္း လိုးေနတာကို သူ ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့တုံးက မနႏၵာကို တအား လိုးခ်င္ခဲ့တယ္ ။ မနႏၵာကို မွန္းဆၿပီး ကြင္းထုခဲ့ရတာ အႀကိမ္ တရာေတာင္ ကမယ္ မထင္ဘူး ။မနႏၵာရဲ႕ ဆူၿဖိဳးတင္းမာၿပီး ေကာ့ေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ နယ္ေနရတာက အရသာရွိလြန္းေနတယ္ ။ နီညိဳညိဳ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက မာတင္းေနတယ္ ။ စူထြက္ေနတယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ သည္ ႏို႔သီးေလးေတြကို ေခ်ေပးရတာကလည္း သူ႔ကာမစိတ္ေတြကို ထိပ္ဆုံးေနရာကို ေရာက္သြားေစတယ္ ။ မနႏၵာက ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ဖိခ်လိုက္ ႂကြထလိုက္နဲ႔ သူ႔ကို လိုးေနၿပီ ။ သူကလည္း ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္ေပးမိတယ္ ။

“ ႏို႔ေတြကို တအား ညႇစ္ဆြဲစမ္းပါ ေဇာ္ေလးရယ္….အဟင့္ဟင့္ဟင့္….” မနႏၵာက တုႏ္ုတုန္ရီရီ အသံနဲ႔ ေျပာရင္း ဖိဖိခ်ေနတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔လီး စြပ္ရက္ ပြတ္တိုက္တာေတြက ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အရသာထူးေတြ ရေစတာမို႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေညႇာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လာတယ္ ။ “ အား….အီး…..ဟင္း….အင္း……” ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳကိုင္ရင္း တအားကို ေညႇာင့္ေနတယ္ ။ အရည္ေတြ တအား ထြက္ေနတာမို႔ ဖြပ္ဖြပ္ဖြပ္ ဖြပ္ဖြပ္ဖြပ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္ေနတယ္ ။ မနႏၵာလည္း အကိုေဇာ္ရဲေအာင္ မရွိတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ လိုလား ဆာေလာင္ေနတဲ့ပုံ ရွိတယ္ ။ လိုခ်င္တာကို စိတ္ႀကိဳက္ ယူေနတဲ့ပုံပါဘဲ ။

“ အီး…..ေဇာ္ေလး…….အိုး…….အား…..ေကာင္း…ေကာင္းလားဟင္…..” “ အရမ္းေကာင္းတယ္….မမ……………မမေကာ ေကာင္းလား…….” “ အင္း..အင္း…တအား..တအားေကာင္းတယ္……” ကိုယ္ေလးကို ဘယ္ညာလွည့္ ယိမ္းၿပီး ဖိေဆာင့္ခ်ေနတယ္ ။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္သထက္ ျမန္လာတယ္ ။ တအားျပင္းလာတယ္ ။ စိပ္လာတယ္ ။ မၾကာခင္မွာဘဲ မနႏၵာ ၿပီးသြားတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္က သူ႔လီးကို တအား ဆြဲညႇစ္တာ သူလည္း တအားကို ေကာင္းသြားရတယ္ ။ လီးအထဲက လရည္ေတြကို တအားညႇစ္ထုတ္ပစ္လိုက္သလိုဘဲ ။ တစစ္စစ္နဲ႔ လရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္မိလိုက္တယ္ ။

“ အီး………အမေလး….အို…..ေကာင္း..ေကာင္းသြားတယ္…….အားဟား……..” မနႏၵာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တအားကိုင္ရင္း တန္ဆာတဆုံး ဖိခ်ကပ္ထားတယ္ ။ “ မင္းေကာ ၿပီးလား….” လို႔ ေမးလိုက္လို႔ “ ဟုတ္မမ….ၿပီးသြားတယ္….” လို႔ ေျဖတယ္ ။ “ မင္းလရည္ေတြ မမအထဲ ပန္းထည့္လိုက္တယ္ေပါ့ေလ….” လို႔ ထပ္ေမးလို႔..“ ဟုတ္..မမ….” လို႔ သူ ေျဖလိုက္တယ္ ။ မနႏၵာက တပ္ရက္စြပ္ရက္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာၿငိမ္ေနၿပီးမွ…“ ဟူး….ေကာင္းတယ္ကြာ…” လို႔ ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး သူ႔အေပၚက ထလိုက္တယ္ ။ သူ႔တုတ္လည္း ေပ်ာ့က်သြားၿပီေလ ။

မနႏၵာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္ ။ ထမိန္ကို မထားၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး ေသးေပါက္ေနတယ္ ။ ခြက္နဲ႔ေရခပ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ ေဆးေနတယ္ ။ “ ေဇာ္ေလး…လာ…လာ….လီး လာေဆး……” လို႔လည္း ေခၚတယ္ ။ မနႏၵာကို သူတို႔ လမ္းထိပ္ အထိ သူ လိုက္ပို႔ေပးၿပီး ျပန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ လူခ်င္း ခြဲခါနီး မနႏၵာ သူ႔ကို ေျပာသြားတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ သူ ဝမ္းသာလုံး ဆို႔သြားခဲ့ရတယ္ ။ “ ေဇာ္ေလး..ဒို႔ အၿမဲ လုပ္ၾကရေအာင္….” တဲ့ ။ပိုး ညသန္းေကာင္ အခ်ိန္ အိမ္ကေန ထြက္ခဲ့တယ္ ။ အိမ္ေနာက္ေဖးဖက္ တံခါးကေန အသာေလး တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခဲ့တာ ။ ေဒၚေလးက ဘဲႀကီးတေကာင္ကို အိမ္ေခၚလာျပန္လို႔ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညအခ်ိန္ ေဒၚေလးရဲ႕ အိပ္ခန္းဖက္က “ ကုတင္သံ ” ေတြ ေပၚတင္ႀကီး ထြက္ေနေတာ့ ပိုး ေနလို႔ထိုင္လို႔ မရဘူး ။ ခါတိုင္းလို သူတို႔ဖက္ကို ေခ်ာင္းခ်င္စိတ္လည္း မရွိဘူး ။ ေအာ္ဂလီဆန္ စိတ္ညစ္သလိုဘဲ ။

ကိုယ့္ကို လူမထင္ အေလးမထား..ေစာ္ကားသလိုဘဲေလ ။ ကုတင္ တကြၽိကြၽိ ျမည္သံတင္ မကဘူး..ေဒၚေလးရဲ႕ ညည္းသံေတြ..ဘဲႀကီးရဲ႕ တရႉးရႉး အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းေတြ..အသားခ်င္း ထိ႐ိုက္တဲ့ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ ဆူညံေနတယ္ ။ အေရာင္လြင့္ေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ ဂ်င္းဂ်က္ကက္ အေဟာင္းေလးနဲ႔ ဆံပင္ဖြာလန္က်ဲေနတဲ့ ပိုး…. မဲနက္တဲ့ ကတၱရာလမ္းမႀကီး အတိုင္း ေလွ်ာက္ေနတယ္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ မီးဝါတာတာေလးနဲ႔ ဆိုင္ကေလး တဆိုင္ကို ေတြ႕တယ္ ။ ကြမ္းယာေဆးလိပ္ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလး ။ ပိုး ဆိုင္ေလးဆီကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ဆိုင္ေလးက ပိတ္ေတာ့မလို႔ သိမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ ။ ဆိုင္ရွင္ အဖိုးႀကီးက လွည့္ၾကည့္တယ္ ။ “ ဘာလိုခ်င္လဲ …” လို႔ ေမးတယ္ ။

“ စီးကရက္ ..” လို႔ ေျပာေတာ့ “ ဘာစီးကရက္လဲ..” လို႔ ေမးတယ္ ။ “ ဘာျဖစ္ျဖစ္….တလိပ္ေလာက္…..” လို႔ ပိုး ေျဖလိုက္တယ္ ။ ပိုက္ဆံလည္း ထုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ အဖိုးႀကီးဆီက စီးကရက္ နဲ႔ ျပန္အမ္းတဲ့ ပိုက္ဆံကို ရၿပီးေတာ့ စီးကရက္ကို မီးညႇိလိုက္တယ္ ။ ႀကိဳးနဲ႔ တြဲေလာင္း ခ်ထားေပးတဲ့ မီးျခစ္ေလးနဲ႔ ညႇွိလိုက္တာ ။ ကားတစီးတေလ ျဖတ္ေမာင္းသြားတာက လဲလို႔ လမ္းမႀကီးက ရွင္းေနတယ္ ။ ပိုး ေလွ်ာက္လာရင္း ကုန္းတံတားႀကီးေပၚကို ေရာက္လာတယ္ ။ စီးကရက္ကို ရႈိက္ဖြာရင္း တံတားသံေဘာင္ေပၚကို တက္ထိုင္လိုက္တယ္ ။

ဂလုံးဒလုံး အသံစုံ ျမည္တဲ့ ရဲကားအိုႀကီး တစီး လမ္းမႀကီးေပၚက ျဖတ္ေမာင္းသြားတယ္ ။ ကားေပၚမွာ ရဲေတြ ပါတယ္ ။ ပိုးကို မ်က္လုံးႀကီးေတြ အျပဴးသားနဲ႔ ၾကည့္သြားၾက တယ္ ။ ဒီေန႔ ပိုး တာေမြ ပလာဇာကို ေရာက္ေတာ့ ဗီဇကို မေဖ်ာက္ႏိုင္လို႔ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ ခိုးလာခဲ့တယ္ ။ တံခါးေပါက္ အထြက္မွာ လုံၿခဳံေရး အဝတ္အစားနဲ႔ မိန္းကေလး တေယာက္က ပိုးကို စူးစူးဝါးဝါး ၾကည့္တယ္ ။ တခုခု ေျပာမလို႔ ပါးစပ္ျပင္တယ္ ။ ၾကည့္ရတာ ပိုး ခိုးလိုက္တာကို သူ ျမင္ပုံရတယ္ ။ ပိုးလည္း ငါ့ကိုေတာ့ တားၿပီး စစ္ၿပီ လို႔ တထစ္ခ် တြက္လိုက္တယ္ ။ အတင္းဇြတ္ ထြက္ေျပးမယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သည္ လုံၿခဳံေရး မိန္းကေလးက ဒီထက္ မပိုလာဘူး ။ မတားဘူး ။ မဖမ္းဘူး ။ ပိုး စက္ေလွခါးကေန ေအာက္ ျပန္ဆင္းခဲ့တယ္ ။

အေဆာက္အဦးထဲက ထြက္လိုက္ တယ္ ။ လမ္းမႀကီးေပၚကို ေရာက္ၿပီ ။ ပိုးရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ေရး မီးစိမ္းျပၿပီ ။ဟူး…….ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ။ မခါတြန္ဆီကို တန္းသြားလိုက္ၿပီး ခိုးလာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို ေရာင္းလိုက္တယ္ ။ မခါတြန္က ေဈးေကာင္း မေပးဘူး ။ ပိုး ခိုးလာတာေတြက ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ..လူမႀကိဳက္ေတာ့ဘူး ဘာညာ သရကာေတြ လုပ္ေနတယ္။ မခါတြန္ အိမ္က ထြက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟိုေန႔က ကုလားဟာရွင္နဲ႔ အတူတူ ေတြ႕တဲ့ ပုလိပ္ဆားပုလင္းက ခါးေထာက္ၿပီး ပိုးကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ပိုးက မသိေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူ႔ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ “ ဟိတ္..ေကာင္မေလး…ေနအုံး…” လို႔ သူ ဖမ္းတားလိုက္တယ္ ။ ပိုးလည္း..“ ဘာလဲ ဦးေလးႀကီး..” လို႔ သူ႔ကို ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ “ မင္း..ဒီကို ဘာလာလုပ္တာဘဲ..ခါတြန္အိမ္ကို ေျပာေနတာ..မင္း တခုခု လာေရာင္းတာလား….ဘာ…လာေရာင္းတာလဲ”လို႔ ေမးတယ္ ။

ပိုးလည္း “ လာေရာင္းတာ မဟုတ္ဘူး..လာဝယ္တာ….တခါတေလ..ေဈးေပါေပါနဲ႔ ဖုန္း အေဟာင္းေတြ သူ႔ဆီ ရတတ္လို႔ လာၾကည့္တာ….” လို႔ ေျဖလိုက္တဲ့အခါ သည္ ႐ုပ္ဆိုးဆိုး ပုလိပ္ႀကီးက “ ဒီအိမ္က ခါတြန္ ဆိုတဲ့ ကုလားမ ေရာင္းတာဆို မဝယ္နဲ႔..သူက ခိုးရာပါ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းေနတဲ့ မိန္းမ…..” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ပိုးလည္း သူ႔ကို ဘာမွ မေျပာဘဲ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ သတိထားဖို႔ေတာ့ လိုအပ္လာၿပီ ။ ေနာက္ကို စားက်က္ေျပာင္းမွ ျဖစ္မယ္ ။

မခါတြန္ဆီ လာေရာင္းလို႔ မကိုက္ေတာ့ဘူး ။ တျခာတေယာက္ဆီ ေရာင္းရေတာ့မယ္ ။ တံတားေဘာင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရင္း ေန႔လည္က အျဖစ္ေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ စဥ္းစားေနမိသည္ ။ အင္း…..စီစီတီဗီ ကင္မရာေတြ အဖက္ဖက္က တပ္ထားတဲ့ စတိုးႀကီးေတြကေန ခိုးတာကို ေရွာင္ရမယ္ ။ တေန႔ မဟုတ္တေန႔ အဖမ္းအဆီးနဲ႔ ႀကဳံရႏိုင္တယ္ ။ ကင္မရာ တပ္မထားတဲ့ စတိုးဆိုင္ ခပ္ေသးေသးေတြကို ဝင္ေဆာ္ရမယ္ ။ တခါတေလလည္း ပုံျပင္ထဲက ေရာ္ဗင္ဟုလို အင္းဝေနျပည္ေတာ္က သူခိုးႀကီးငတက္ျပားလို သူေဌးသူႂကြယ္ေတြရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို ခိုးတဲ့ လုယူတဲ့ ဓါးျပ သူခိုး အလုပ္မ်ိဳး လုပ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္တယ္ ။ သူေဌးေတြ ဆီက ခိုးရတာကို ကိုယ့္ဖါသာ အျပစ္ မဖို႔ဘူး ။ သူတို႔က သိပ္ ေပါႂကြယ္မ်ားေနတဲ့ လူေတြမို႔ ဆင္းရဲတဲ့ ပိုးလို မိန္းကေလးက ခိုးသင့္တယ္ လို႔ ကိုယ့္ဖါသာ ယူဆတယ္ ။ သူတို႔ အတြက္က မေထာင္းတာပါဘူး ။

တဏွာေသာင္းက်န္းေနၾကတဲ့ ေဒၚေလးရဲ႕ အိမ္ကို ပိုး မျပန္ခ်င္ဘူး ။ ကိုယ့္ဖါသာ အေဆာင္တခုခုမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ပိုး ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ပိုး အိမ္ကို မျပန္လို႔ ဘယ္ကို သြားမလဲ ။ ပိုး ျပန္သြားေတာ့ သူတို႔ ကိစၥၿပီးသြားၾကၿပီ ထင္တယ္ ။ ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ဘူး ။ စိတ္ေတာ့ မခ်ရေသးဘူး ။ မနက္ လင္းအားႀကီး လင္းဆြဲ ထဆြဲခ်င္ ဆြဲ ၾကမွာ ။ မနက္ေစာေစာ ေဒၚေလး ပိုးကို လာႏႈိးတယ္ ။ သူနဲ႔ သူ႔ဘဲႀကီး အတြက္ ဘရိတ္ဖတ္စ္ လုပ္ေပးဖို႔ လာေျပာတာ။ ပိုးလည္း ထမင္းေၾကာ္..ၾကက္ဥေၾကာ္ နဲ႔ လဖက္ရည္ ေဖ်ာ္ေပးရတယ္ ။ ေဒၚေလးတို႔ ထြက္သြားၾကေတာ့ ၁၀နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ။ ပိုးကို ဟင္းတခုခု ခ်က္ထားဖို႔ ေဒၚေလး မသြားခင္ မွာသြားတာေၾကာင့္ ေဈးကို ပိုး ထြက္ခဲ့ရတယ္ ။ ေဈးနားကို ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေလးက မုံ႐ြာ ေဒၚျမရင္ ဝက္ အူေခ်ာင္း စားခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာတာ သတိရၿပီး ေဈးထိပ္က ကုန္စုံဆိုင္မွာ အဲဒီ ဝက္အူေခ်ာင္း ေရာင္းတာ သတိရၿပီး အဲဒီကုန္စုံဆိုင္ေလးထဲကို ဝင္ခဲ့တယ္ ။

ဒီဆိုင္မွာက ပစၥည္းစုံတယ္ ။ စားေသာက္ကုန္ ရသလို လူသုံးကုန္ေတြ မ်ိဳးစုံလည္း ရတယ္ ။ ဆပ္ျပာ ေခါင္းေလ််ာ္ရည္ က အစ ပ႐ုပ္ဆီ ပ႐ုပ္လုံး ကိုကာကိုလာ ဘီစကစ္မုန႔္ပုံးေတြ အစုံရႏိုင္တယ္ ။ ပိုးလည္း ခိုးတဲ့ အက်င့္က ပါေနေတာ့ ဝယ္တာက ပစၥည္း သုံးခု ဆိုရင္ ပိုး လက္ဆြဲအိတ္ထဲကို သုံးခုေလာက္က ခိုးတဲ့အေနနဲ႔ ေရာက္သြားရေတာ့တာဘဲ ။ ဆိုင္ရွင္ မိန္းမက အထဲခန္းကို ဝင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ပိုးလည္း ပိုးလိုတဲ့ သြားတိုက္ေဆးတို႔ ျခင္ေဆးေခြတို႔ကို ဖ်တ္ကနဲ အိတ္ထဲကို ထည့္လိုက္ၿပီးေနၿပီ ။အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ေပါင္ၾကားက ငတိက တအားကို မာေတာင္ၿပီး ဆႏၵျပေထာင္ထေနတာ ဘယ္လိုမွ ျပန္မက်လို႔ ဂြင္းတခ်ီ တိုက္ပစ္လိုက္ရတယ္ ။

စားေနက်ေကာင္က ပို ငတ္တယ္ ဆိုတာေပါ့ ။ မနႏၵာကို ျဖဳတ္ခဲ့တာေတြ ျပန္ စဥ္းစားၿပီး ထပ္ျဖဳတ္ခ်င္ေနတာေလ ။ မနက္က်ေတာ့လည္း ငတိက တအား ျမဴးေနတာ ။ ဒီေန႔လည္း စားရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ အထင္နဲ႔ လက္ေတြ႕ ကြာဟေနတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ အေဖ ဦးေမာ္ႀကီး ဆိုင္မွာ ေရာက္ေနတယ္ ။ လိုတဲ့ ပစၥည္းေတြ သူကိုယ္တိုင္ လာ စရင္းလုပ္တာ ။ သူက ေနာက္ထပ္ဖြင့္တဲ့ဆိုင္အတြက္ ပစၥည္းထပ္မွာရင္း သည္ဆိုင္အတြက္ပါ မွာမယ္ ဆိုၿပီး လာ စာရင္းယူတာ။ သူသာ မလာရင္ မနႏၵာကို ေစာေစာစီးစီး ဆိုင္ထဲမွာ တေၾကာင္းေလာက္ ကစ္မလို႔ ။ ဘာမွ မလုပ္ရတဲ့အျပင္ ဦးေမာ္ႀကီးနဲ႔ အတူ ဆိုင္ ထပ္ခိုးေလးေပၚကို တက္ၿပီး ကုန္ေတြ ေရတြက္ လိုတာေတြမွာဖို႔ စာရင္းလုပ္ၾကရတယ္ ။ ထပ္ခိုးေပၚကေန ေအာက္ထပ္က ဆိုင္မွာ ေရာင္းေနတဲ့ မနႏၵာကို မွန္ေပါက္ေလးကေန ခိုးၾကည့္ၿပီး ပစ္မွားေနမိတယ္ ။ ဦးေမာ္ႀကီး အလစ္မွာေပါ့ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးလွလွ တေယာက္ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာတယ္ ။ ဒီေကာင္မေလးက ႐ုပ္ကေလးက လွသလို ကိုယ္လုံးေလးကလည္း တကယ့္ အလန္းစားေလး ။ အလွအပေလးကို ေငးေမာသြားတဲ့အခ်ိန္ သတိျပဳမိလိုက္တာက ေကာင္မေလးက ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို ေဈးဝယ္တဲ့ ျခင္းေလးထဲ မထည့္ဘဲ သူ႔ပုခုံးမွာ လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ႀကီးထဲကို ထည့္ေနတာကိုပါ ။ “ဟင္….ငတိုမေလး…..ပါလား……” ႐ုပ္ရည္ေလး သနားကမားနဲ႔ ခိုးခ်င္တဲ့ သူခိုးမေလး ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ထပ္ခိုးေပၚကေန ေအာက္ကို သူ ဆင္းဖို႔ လုပ္တယ္ ။ ဦးေမာ္ႀကီးက ကြၽဲေက္ာကိုင္း မ်က္မွန္ထူထူႀကီးေအာက္က မ်က္လုံးျပဴးႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး..“ ေဟ့..ဘယ္တုံး..” လို႔ ေမးတယ္ ။

“ေအာက္မွာ လူက်လာလို႔ အမနႏၵာကို သြား ကူမလို႔ဗ်…..” လို႔ သူ ေျပာလိုက္ၿပီး ေလွခါးေလးကေန ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပးဆင္းလိုက္ တယ္ ။ သူခိုးဖမ္းမလို႔ …။ မနႏၵာက ေဈးဝယ္ တေယာက္ ေမးတာကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေျဖေပးေနေတာ့ ဒီငတိုမေလးရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို မသိဘူး ။ မေတြ႕ဘူး ။ ငတိုမေလးကို အနီးကပ္ ရႈိးလိုက္ရေတာ့ သူ တကယ့္ကို ေႂကြသြားတယ္ ။ အလွအပတရားကို ကိုးကြယ္တတ္တဲ့ လူေတြထဲမွာ သူက လည္း ေရွ႕ဆုံးက လူတေယာက္ဘဲေလ ။ မိတ္ကပ္ မပါဘဲ အသားအရည္ကိုက စိုေျပေခ်ာေမြ႕ေနတာ ။ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ အသားက ျမန္မာစစ္စစ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား မသိဘူး ။

ရွမ္း ကျပားလား ။ ကရင္ကျပားလား ။ ေကာင္မေလးက သူၾကည့္ေနတာကို မသိဘူး ။ ထပ္ၿပီးေတာင္ မုံ႐ြာေဒၚျမရင္ ဝက္အူေခ်ာင္းထုပ္ကို သူ႔လြယ္အိတ္ႀကီးထဲကို ထည့္လိုက္ျပန္တယ္ ။ ေကာင္မေလးရဲ႕ ခါးေလးက ထြာဆိုင္ခါးလို႔ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးတဲ့ ခါးမ်ိဳး ။ ဒီလို ခါးေသးေသးေၾကာင့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ တင္ပါးေတြက တအား လွေနတယ္ ။ ဟူး….ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေလး ။ သူက သိပ္လွ သိပ္ေတာင့္ေနေတာ့ သူ႔ကို ေႂကြေနၿပီး သူခိုးတာကို ဖမ္းဖို႔ေတာင္ ခက္ေနတယ္ ။ သနားသြားတယ္ ။ လူမိၿပီး ေစာက္ရွက္မကြဲေစခ်င္ဘူး ။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ။ မနႏၵာက သည္ ေကာင္မေလးကို အၿပဳံးေလးနဲ႔ “ ညီမ..ရွင္းေတာ့မလားဟင္….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

ေကာင္မေလးက “ ဟုတ္ကဲ့ မမ…” ဆိုၿပီး ေဈးျခင္း အဝါေလးကို ေကာင္တာေပၚကို ခ်ေပးလိုက္တယ္ ။ မနႏၵာက ျခင္းေတာင္းထဲက ပစၥည္းေလးေတြကို တခုၿပီးတခု စကင္လုပ္ၿပီး ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ေလးထဲ ထည့္ေနတယ္ ။ ေသခ်ာသြားၿပီ ။ ေကာင္မေလး.ခိုးတာ ေသခ်ာေနၿပီ ။ ဟားဟား..အခုေန ဖမ္းစစ္လိုက္ရင္ သူက ေမ့လို႔ပါ ဘာညာနဲ႔ ျငင္းႏိုင္ေသးတယ္ ။ ဆိုင္က အထြက္ တံခါးဝမွာ အိတ္ကို ေတာင္းစစ္ရမယ္ ။ သူ ဆိုင္ေပါက္ဝဖက္ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ မၾကာခင္ ေကာင္မေလး ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ေလး ဆြဲလို႔ ထြက္လာတယ္ ။ “ ဒီမွာ ….ခဏ…..” “ အြန္…ဘာလဲ….” “ မင္း လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ကို ခဏ ၾကည့္ပါရေစ…” “ အို…ဘာျဖစ္လို႔…..” “ ထုံးစံပါ..ဆိုင္က အထြက္ က်ေနာ္တို႔မွာ ေမးျမန္းပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္…ခဏ ျပပါ…” ေကာင္မေလး မ်က္စိမ်က္ႏွာ တအား ပ်က္သြားတယ္ ။ “အကို….ညီမ…ညီမ……” ပုလဲခေတာ့မယ္ ။

မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြဆီမွာမ်က္ရည္စေလးေတြ စို႔ေနၿပီ ။ နဂိုထဲက ေႂကြေနတဲ့ေကာင္ ။ အခုလို ပုလဲခ ျပေတာ့ အရမ္းကို သနားသြားတယ္ ။ “ အင္းေလ…ေနေတာ့…ေနေတာ့….” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲကို ျပန္လွည့္ ဝင္လိုက္တယ္ ။ ဒီေနရာမွာ အ႐ုပ္ဆိုးဆိုး မိန္းကေလး တေယာက္ဆိုရင္ သူ အမိအရ ဖမ္းမွာဘဲ ထင္တာဘဲ ။ အင္း..ေတာ္ေတာ္.. မတရားတဲ့ ငါ ..။ ဘက္လိုက္တဲ့ ငါ….ဟူး….ငါ မေကာင္းဘူး ….။ ေကာင္မေလးကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ မ်က္ႏွာ မ်က္လုံးေလးနဲ႔ စိုက္ၾကည့္သြားတယ္။အသံမထြက္ဘဲ ပါးစပ္ေလး လႈပ္႐ုံေလး..“ သိုင္းက်ဴး…” လို႔ ေျပာသြားတယ္ ။ အင္း…..သူခိုး..ဓါး႐ိုးကမ္း ဆိုတဲ့ စကား…ကို သတိရမိလိုက္သည္ ။ ခိုးမႈ မွာ အားေပးကူညီမႈ ေျမာက္သြားၿပီ ….ၿပီး။