ရှေ့နောက်ဖွင့်ခဲ့သည်

ရှေ့နောက်ဖွင့်ခဲ့သည်

” ဖြိုးညီရေ” ခေါ်သံနဲ့ အတူ အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မမမွန်တို့ လင်မယားဖြစ်နေသည်။ သူတို့လင်မယားနဲ့တောင်မတွေ့တာ နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ မမမွန်ကဖြိုးညီရဲ့ အစ်မ တစ်ဝမ်းကွဲ ၊ ဖြိုးညီ အဖေရဲ့ညီမရဲ့ သမီးအငယ်ဆုံးဖြစ်သည်။ ဖြိုးညီ တို့အဖေက တရုတ်စပ်သည်။ အဒေါ့် ယောကျာ်းကလဲ တရုတ်ဆိုတော့ မမမွန်က ပီဘိတရုတ်မလေးတစ်ယောက်နှယ်။ အရပ်မြင့်မြင့် ရင်သားတွေကထွားထွား ၊ တင်သားတွေကလဲကြီးသည်၊ ရုပ်ကလဲတော်တော်ချောသည်။ သူ့ယောကျ်ားဖြစ်သူယောက်ဖတစ်ဝမ်းကွဲက ကိုချမ်းသာ တဲ့။ ကားပစ္စည်းတွေ အကြီးအကျယ်ရောင်းတဲ့သူဌေးသား။ ရုပ်ကလဲ ချောသည်။ ဒီလိုပဲ မမမွန်နဲ့ကြိုက်ပြီး လက်ထပ်ကြတာ နှစ် နှစ်တောင်ကျော်ပေါ့။ ဖြိုးညီ အတွေးစတွေကိုဖြတ်လိုက်ပြီး ဧည့်သည်နှစ်ယောက်ကိုအိမ်ထဲခေါ်လိုက်သည်။ ”လာ….အကို နဲ့ မမ ဘယ်ကိုလာတာလဲ။” ” ဒီလိုပါပဲ နင့်အကိုအကြောင်းမသိသေးဘူးလား။

သူတီဘီဖြစ်တာလေ နောက်ဆုံးအဆင့် ဆေးယဉ်ပါး ရောဂါဖြစ်တာ။ ပထမဖြစ်တုန်းက ဆေးမှန်မှန်မသောက်တာနဲ့ နောက်ပိုင်းဆေးမတိုးတော့ပဲ ဖြစ်သွားတာ။ အခုလဲ နေမကောင်းဘူး။ တစ်ခါတစ်ခါထထဖောက်သေးတယ်။ သွေးတွေအန်တာမှ မပြောပါနဲ့။ ” ဘေးနားက ယောက်ဖတော်ကတော့ တစ်ချက်သာကြည့်ပြီး ယဲ့ယဲ့ပြုံးပြသည်။ အပြုံးကနွမ်းလျှနေသည်။ “ဒါနဲ့ မမတို့ ဘာကိစ္စနဲ့လာတာလဲ။ ခဏလေးနော် ။အဖေနဲ့ အမေဈေးခဏသွားတယ်။ ပြန်ရောက်တော့မှာပါ ။ မကြာပါဘူး ။ “ “နင့်ကို ဆေးအကြောင်းလေးမေးချင်လို့လာတာပါ။ သူလဲဆေးတွေ သောက်နေတော့။ ဆေးဖိုးကလဲ တစ်လကိုငါးသိန်းလောက်ကုန်တယ်ဟယ်။ ဘာဆေးတွေလဲဆိုတာရယ် ။

နောက်ရော အကောင်းအတိုင်းပြန်ဖြစ်ပါ့မလားလို့မေးချင်လို့။ “ ဓာတ်မှန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ အဆုတ်တွင် စပေါ့တွေက ဇကာပေါက်နှယ်။ အော်……. ပေလိုက်တဲ့ ငါ့ယောက်ဖ ။ ဘာလို့ အဲဒီလောက်တောင်ဆိုးဝါးသွားပါ့လိမ့်။ ဖြိုးညီ တစ်ယောက်မချိတင် ကဲပင်တွေးမိလိုက်သေးသည်။ သို့သော် လူနာတစ်ယောက်ကိုစိတ်ဓာတ်ကျအောင်မပြောသင့်သောကြောင့် ” ကောင်းမှာပါ မမ ဆေးကိုပုံမှန်သောက်လေ။ ဒီအစက်အပြောက်တွေကတော့ ပြန်ပျောက်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။ ကျန်တာတော့ သူ့ဆေးပတ်လည်အောင်သောက်လို့ တီဘီ bacilli တွေကုန်သွားရင် ပျောက်မှာပါ။

နောက်ပိုင်းတော့ ဆေးလိပ်မသောက်နဲ့ ။ အပင်ပန်းမခံနဲ့တော့ပေါ့။ သက်တောင့်သက်သာပဲနေရမှာပေါ့။” ” ဒါတောင်နင့်အကို က ဆေးလိပ်ပြန်သောက်ချင်သေးတယ် ။ မနည်းတားထားရတာ ။အရင်ထဲက ဖင်မီးခိုးထွက်အောင်သောက်တဲ့လူလေ။ ” ပြောရင်းဆိုရင်း ဖေဖေနဲ့မေမေပြန်ရောက်လာလို့ စကားစပြတ်သွားသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ မိဘနှစ်ပါး စကားကောင်းနေကြသည်။ အာလ္လာပ သလ္လာပတွေကို ဆက်နားမထောင်ချင်တော့တာ နဲ့ အခန်းထဲဝင်ပြီး ကိုနတ်သားရေးထားတဲ့ ” ပြန်ပြောပြဖို့တော်တော်ခက်လိမ့်မယ်” ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကိုပဲပြန်ဖတ်နေမိသည်။ ဖတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ဖတ်လိုက်တာ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ။ဧည့်ခန်းထဲက ”သားရေ ခဏလာဦးပြောစရာရှိလို့ ။ ” အမေရဲ့ ခေါ်သံကိုကြားလို့ အပြင်ကိုထွက်ကြည့်မိသည်။

” သားကိုရန်ကုန်ထည့်ပေးလိုက်မလို့ ။ သွားအထုတ်သွားပြင်ချေ ။ နေ့လည် နင့် အစ်မတို့ပြန်ရင်တစ်ခါထဲလိုက်သွား နင်ကျောင်းပိတ်တဲ့ နှစ်လ ဒီမှာလဲအားနေတာပဲ လတ်လျား လတ်လျားနဲ့ ဘာမှလဲမဟုတ်ဘူး ။ဟိုမှာအကူညီလိုနေတာ သွားကူညီချေ။ ” ဖြိုးညီလဲ ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး အထုတ်အပိုးတွေပြင်ဆင်နေလိုက်သည်။ နေ့လည်ထမင်းစားပြီးတော့ အစ်မတို့ကားနဲ့ ရန်ကုန်လိုက်ခဲ့သည်။ ယောက်ဖက ကားတောင်သိပ်မမောင်းနိုင်။ ပဲခူးလာတုန်းကတောင် အစ်မ မောင်းခဲ့တာ ။ အပြန်တော့ ကျွန်တော်မောင်းမယ် မမဆိုပြီးသူကိုယ်တိုင် မောင်းပြီးလာခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်က စဥ့်အိုးတန်းလမ်း ခြောက်လွှာ ။ ယောက်ဖက သုံးလွှာလောက်ပဲတက်ရသေးသည် … ဟောဟဲ …ဟောဟဲ ဖြစ်နေလို့ သူ့ကိုစောင့်စောင့်ပြီးခေါ်ရသည်။

အပေါ်ရောက်တော့ ယောက်ဖ မောပြီးဖလက်ပြသွားသည်။ အခန်းထဲသွားနားနေသည် ။ ”မောင်လေးရေ ………. အထုတ်တွေဝိုင်းကူထားပါဦး ။ နင့်အကိုအထုတ်ကို သူ့ အခန်းထဲထား ။ မမအထုတ်ကိုတော့ ဒီကိုယူလာခဲ့ ။ ” ” မမက အကိုနဲ့တစ်ခန်းထဲအတူတူအိပ်တာမဟုတ်ဘူးလား” ” နင့်အကိုဆီကပိုးကူးမှာစိုးလို့ ခွဲအိပ်တာ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီ။ သူကလဲ ဆေးပြင်းတွေသောက်ရတော့ ညညဆို တန်းပြီးအိပ်ပျော်တာပါပဲဟယ်။ လင်မယားကိစ္စလဲသိပ်မရှိတော့ပါဘူး။ ” အိမ်ထောင်ကျတာမှ နှစ်နှစ်လောက်ပဲရှိသေးသည်။ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ခွဲအိပ်ရသော မမကိုလဲ သနားမိသည်။ သို့သော် ဘာစိတ်မှ မဖြစ်မိပေ။ ဒီလိုနဲ့ မနက်စောစောထတဲ့ သူ့အကျင့်ကြောင့် မနက်စောစောရေနွေးတည်၊ ထမင်းအိုးတစ်လုံးချက်ပြီး ဈေးသွားလိုက်သည်။ ဈေးကပြန်လာတော့ မမမွန်တစ်ယောက် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတာနဲ့တန်းတိုးသည်။

ရင်လျှားပေါ်မှာတဘက်လေးလွှားထားသည်။ ”အော်……. မမမွန် နိုးနေပြီလား။ ကျွန်တော်တောင်ဈေးကပြန်လာပြီ ။ ကြက်သားနဲ့ အာလူးရယ် ၊ ကင်ပွန်းချဉ်ရွက်နဲ့ ပဒတ်စာလေးပဲချက်ပြီး ငပိရည်နဲ့ တို့စရာလေး တို့မလို့စီစဉ်ထားတယ်။” ဖြိုးညီတစ်ယောက်ရေပက်မဝင် စကားတွေကိုဖောဖောသီသီပင်ပြောမိသည်။ ” ဒါနဲ့ မမမွန်မျက်နှာမကောင်းပါလား။ ညက အိပ်မပျော်လို့လား။ ဘာဖြစ်လို့လဲမမရဲ့။” သေချာမေးကြည့်တော့မှ.. ” ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ညက မမမွန်ခြေဆစ်လက်ဆစ်တွေကိုက်လို့အိပ်လို့မရဘူးလေ။ မိုးအေးတော့ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဆရာဝန်ကတော့ လေးဘက်နာလို့ပြောတာပဲ။ အဲဒါ မိုးအေး တိုင်းဖြစ်နေတော့ စိတ်ညစ်နေတာပါ။ ” ” ဒါများမမမွန်ရယ် ညထဲက ပြောပါလား ။ ကျွန်တော် ဆေးပေးပြီး ကုပေးမှာပေါ့။

ဘာလဲ ကိုယ့်မောင်လေးကို ကျောင်းမပြီးသေးဘူးဆိုပြီးမယုံဘူးလား။ ” ”လာ… ဒီမှာထိုင် ။ ကျွန်တော်ရှင်းပြမယ်။ အဲဒါ Rheumatoid arthritis လို့ခေါ်တယ် ။ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးသောက်ပေါ့။ နောက်တစ်ခါဖြစ်ရင်ကျွန်တော့်ကိုခေါ်လေ။ ” ” အင်း ” ”ကျွန်တော်မနက်စာပြင်ထားတယ်။ အကို့ကိုနှိုးလိုက်ဦးလေ။ တူတူစားရအောင်။” ”ရတယ်မောင်လေး သူကနေမြင့်မှထတာ ။ သူ့ကို နှိုးရင်လဲမကြိုက်ဘူး။ ” ” မောင်လေးနဲ့ မမပဲအရင်စားထားနှင့်မယ် ။ နောက်မှချက်ပေါ့ ။ ဝီရိယကောင်းနေလိုက်တာနော်။” ” ခဏလေး မမအဝတ်အစားသွားလဲလိုက်ဦးမယ်။ ” ပြောရင်းဆိုရင်းထွက်သွားသော မမမွန်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

တင်သားတွေက ထွားပြီး အယ်နေသည်။ အသားက ရေစို တော့ ထမိန်က တချို့နေရာတွေ အသားမှာကပ်နေသည်၊ တင်သားတွေ လှုပ်တာ ထမိန်က ကပ်ပါသွားတော့ တဖက်တချက် စီ၊ တက်လိုက်ကျလိုက်က ကြည့်လို့ကောင်းနေသည်၊ကာမမှုလဲကောင်းကောင်းမပြုဖြစ်တော့ ကျမသွား။ ဒီကြားထဲ အိမ်အလုပ်တွေကို သူတစ်ယောက်ထဲဒိုင်ခံလုပ်ရတော့ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သလိုဖြစ်ပြီး ရင်သား ၊ တင်သားတွေက ကျစ်လစ်နေသည်။ နေ့လည် အိမ်နောက်ဖေးမှာဟင်းချက်ရင်း မမမွန်နောက်မှာရောက်တာမသိပဲ လှည့်လိုက်တော့ ရင်ချင်းအပ်သလိုဖြစ်သွားပြီး မမမွန်ရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ပွတ်မိသွားသည်။ အိစက် နေသောအတွေ့အထိကြောင့် ကတုန်ကရင်တောင်ဖြစ်သွားသည်။ မနဲစိတ်နှစ်ပြီး ဟင်းအိုးထဲအာရုံစိုက်လိုက်ရသည်။ နေ့လည်စာ ဖြိုးညီလက်ရာကို ချီးကျူးကြသည်။ ဖြိုးညီလဲ နေ့လည်စာစားပြီး သူ့အခန်းထဲဝင်ကာတစ်ရေးတမောအိပ်လိုက်သည်။

ညနေစောင်းလောက်နိုးတော့ လေ့ကျင်ခန်းလုပ်သည့် အနေနဲ့ ဒိုက်ထိုးပြီး ဘောင်းဘီတိုနှင့်ပင် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေပန်းအောက်မှာအားရပါးရရေချိုးလိုက်သည်။ ညနေစာစား ၊ ပြီးတော့ ယောက်ဖနဲ့ဘောလုံးပွဲကြည့် ။ ပထမပိုင်းပြီးတော့ ယောက်ဖက မကြည့်နိုင်တော့ ။ အားနည်းတာရော ၊ အိပ်ရေးပျက်မခံနိုင်တာရောကြောင့် အိပ်တော့မည်ပြောသည်။ မမမွန်က အိပ်ယာခင်းပေး စောင်ခြုံပေးသည်။ ယောက်ဖအိပ်သွားပြီးမှ ပြန်ထွက်လာသည်။ ”ငါ့မောင်လေး မအိပ်သေးဘူးလား။ မမတော့ အိပ်တော့မယ် ။” ” ရတယ် မမ ကျွန်တော်က နှစ်ပွဲဆက်ကြည့်မှာ ။ ၉ခွဲပွဲပြီးရင် ၁၂နာရီပွဲလာဦးမှာဆိုတော့ ၂နာရီကျော်လောက်မှ အိပ်ဖြစ်မှာ ။” ” ဂွတ်နိုက်နော် မမ။ ” ဒုတိယပွဲကြည့်ရင်း ပထမပိုင်းအပြီး ခဏနားတော့ ဘောလုံးဂျာနယ်ဖတ်ဖို့လိုက်ရှာမှ ဂျာနယ်က ခြင်းတောင်းထဲထည့်လိုက်မိမှန်းသိသည်။ဒီကိုလာတုန်းက အထုတ်မဆန့်တာ နဲ့ ခြင်းတောင်းထဲထည့်ထားတာ ။

ခြင်းတောင်းက မမမွန်အခန်းထဲမှာ ။ မထူးပါဘူးလေ ။ဘယ်သူမှမ မဟုတ်တာ ကိုယ့်အစ်မပဲ ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ နိုးသွားမှာကြောက်လို့ ခြေဖွနင်းပြီး အခန်းထဲဝင် ၊ ကုတင်အောက်က ခြင်းတောင်းကို ငုံ့ယူနေစဉ် ”မောင်လေး ဘောလုံးပွဲပြီးပြီလား။” ” အော် မမ မအိပ်သေးပဲကို ၊ မပြီးသေးဘူးမမ ။ ပထမပိုင်းပြီးပြီ ပျင်းနေလို့ ဘောလုံးဂျာနယ်ဖတ်မလို့ဟာ ဘောလုံးဂျာနယ်ကခြင်းတောင်းထဲပါသွားလို့ လာယူတာ။” “ အော် အေးအေး “ ” မမ မအိပ်သေးဘူးလား ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ။ ” ”အဆစ်အမြစ်တွေကိုက်ပြန်ပြီငါ့မောင်ရယ်။ လက်ဆစ်ခြေဆစ်တွေကိုက်နေတာ။” ”အော်….. ဒါလေးများမမရယ် ။ ကျွန်တော့်ဆီမှာဆေးပါလာတယ် ခဏစောင့်။

” အခန်းထဲပြန်ပြီး အသင့်ရှိနေတဲ့ အစာအိမ်မထိတဲ့ အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးကိုပဲ Antacid လေးနဲ့တွဲပြီးပေးလိုက်သည်။ဆေးတိုက်ပြီးတော့ ”မမ..လက်ဆစ်တွေကိုက်နေတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်နှိပ်ပေးရဦးမလား။” ”အင်း နှိပ်ပေးလေ ။ ကောင်းတာပေါ့ ငါ့မောင်ရယ်။ မမကတော့ အရမ်းကိုက်တာပဲသိတယ်။ ” ဖြိုးညီ တစ်ယောက်မမမွန်ရဲ့ လက်ဆစ်တွေကိုစိတ်ပါလက်ပါနဲ့ နှိပ်ပေးနေမိသည်။ လက်ချောင်းလေးတွေက သွယ်လျှနေသည်။ ဖော့ဖယောင်းလိုနူးညံ့နေသည်။ ကုတင်က နံရံကပ်ထားတာဆိုတော့ နံရံဘက်နှင့် ဝေးသည့် ဒီဘက်လက်ကို နှိပ်ပေးတုန်းက ဘာမှမဖြစ်။ ဟိုဘက်လက်ကို ကျတော့ မမက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ပေးထားသည်။ လက်ကိုနှိပ်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်ရင်သားကြီးတွေကို ထိမိတော့ အိစက်သည့်အထိအတွေ့ကြောင့် အောက်ကညီတော်မောင်က ခေါင်းထောင်ချင်လာသည်။

ပုဆိုးပဲဝတ်ထားတာရယ် ၊ ညဘက်အိပ်ခါနီးဆိုတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကဝတ်မထားတော့ ပုဆိုးအောက်မှာငေါထွက်နေသည်။ မမွန်ကတော့ မသိလောက်။ ခဏကြာတော့ ”ရပြီငါ့မောင် လက်ကတော့ တော်တော်လေးသက်သာသွားပြီ။ လုပ်ပေးလက်စနဲ့ ခြေဆစ်လေးတွေနှိပ်ပေးဦး။ ဒူးခေါင်းရောပဲ။ ခစ်ခစ် ” ဖြိုးညီ ခြေချောင်းလေးတွေကို ညင်ညင်သာသာနှိပ်ပေးသည်။ ကော့လိုက် ကုတ်လိုက်ချိုးပေးသည်။ အဆစ်လေးတွေပေါ်မှာလက်နဲ့ဖိပေးသည်။ ခြေရင်းကနေ အပေါ်ကိုမော့ကြည့်တော့ အောက်ခံမဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်အကီၤျပေါ်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို မြင်လိုက်ရတော့ အာခေါင်တွေတောင်ခြောက်လာသည်။ ခဏနေတော့ မမက အပေါ်ကိုဆွဲတင်ပြီး ” ဒူးခေါင်းလေးပဲနောက်ဆုံးနှိပ်ပေးတော့ ငါ့မောင်ရေ။

မောင်လေးလဲတော်တော်ညောင်းနေတော့မယ်။ မမ လဲဆေးသောက်လိုက်တော့ တော်တော်ကောင်းသွားတယ်။” ဒူးခေါင်းကို နှိပ်ပေးရင်း ခြေသလုံးသားဖြူဖြူလေးတွေကိုကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ ဖြိုးညီ့ လက်ဖဝါးတွေက နှိပ်နေတာ မဟုတ်တော့ပဲ ဖွဖွလေး ဆုပ်ပြီး ပွတ်သတ်နေမိ မှန်းတောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိမထားမိတော့ပေ။ ဖြိုးညီ ခေါင်းထဲ မှာ တခြားဟာတွေ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး၊ အခု မြင်နေရတဲ့ ဒူးခေါင်းလောက် အဆင့်ကနေ ပိုပြီး မြင်ချင်လာမိပြီ။ ဖြိုးညီ လက်တွေက မမမွန်ရဲ့ ဒူးဆစ်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ပေးရင်းက ပေါင်လုံးတွေပေါ်ကို ရောက်သွားသည်၊ ထမိန်စက ဒူးလောက်ထိပဲ ရှိသေးတော့ မမမွန်ရဲ့ ပေါင်တန် တွေကို မတွေ့ ရပေမဲ့ ဖြိုးညီလက်ဖဝါးတွေက ချောမွတ် တောင့်တင်း နေတဲ့ အသားတွေကို ထမိန်အောက်က ပဲ လက်လျှို ပွတ်လို့ကောင်းကောင်း နဲ့ မို့ တဖြေးဖြေးချင်း ပေါင်ရင်းနားထိ တိုးပွတ်သပ် လာမိသည်။

ဖြိုးညီ လက်ဖဝါးက ပေါင်ရင်းနားထိ ရောက်လာတာမို့ ဖြိုးညီရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်တွေက သူ့ အလိုလို မမမွန်ရဲ့ ထမိန်အနားစ ကို တွန်းတင်ပေး လာသလိုဖြစ်လာတော့၊ မမမွန်ရဲ့ ပေါင်တန် ဝင်းဝင်းကို စမြင်နေရပြီ။ ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးအစုံပိတ်ထားတာ တွေ့ရ သည်၊ မျက်စေ့လေးပိတ်ပြီး နူတ်ခမ်း မဟတဟ နဲ့ မမမွန် ရဲ့ မျက်နှာလေး မှာ နဖူးကြောလေး သိမသာကြုံ့နေတာ လည်း တွေ့လိုက်ရသည်။ မမမွန် သိရက်နဲ့ ဘာမှ မပြောတာ ကို တွေ့ရတော့ ဖြိုးညီ ပိုရဲလာသည်၊ လက်တွေက ပေါင်အပေါ်တွေ ဘေးတွေကို စက်ဝိုင်းလို ပွတ်နေရင်း သူ့ လက်ဖျံဖြင့် ထမိန်ကို ပိုလှန်အောင် တွန်းပို့ပေးလာခဲ့သည်၊ ဖြုဝင်းမွတ် ချောနေသော ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို တဝက်လောက်မြင်ရတော့ ဖြိုးညီ ရဲ့ ညီတော်မောင်က မာတောင့်တင်းနေတာ နာတောင်နာလာပြီ။ အဲဒါနဲ့ ညာဘက်က ဆက်ပွတ်ပေးနေရင်း ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ထမိန်ကို မမမွန် ဗိုက်ပေါ်ထိရောက်အောင်လှန်တင်လိုက်သည်။

ဘွားကနဲ ပေါ်လာတဲ့ မမမွန်ရဲ့ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးက အမွှေးအမျှင်တွေ သန့်စင်ထားလို့ ပြောင် ပြီး အကွဲကြောင်းမှာ တွန့်လိမ်လိမ် နူတ်ခမ်းဖတ်လေး တခုက ညိုညို မဲမဲလေးနဲ့ ၊ ဘေးနားက ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသား လေးတွေက အရည်ကြည်တွေ စို ပြီး မီးရောင်အောက်မှာ အရောင်ပြန်လဲ့နေသည်။ ဖြိုးညီ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်နဲ့ ပွတ်နေတဲ့ လက်တဘက်ကို ပါ ရပ်လိုက်ပြီး မမမွန်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင် ဒူးထောက်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာလေး တွန်းပြီး ကားလိုက်တယ်၊ အဲတော့မှ မမမွန်က ရုတ်တရက်လှန့်နိူးသလိုနဲ့ မျက်လုံးအစုံပွင့်လာပြီး၊ ” အာ…… ငါ့မောင် ဘာတွေ လုပ်နေ တာလဲကွယ်။ မတော်ပါဘူး။” “ ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိူင်တော့ လို့ပါ မမ ရယ်၊ ခွင့်လွှတ်ပါတော့ “ မမမွန်က သူထမိန်ကို ပြန်ဆွဲဖုံး ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စေ့ဖို့ ကြိုးစားသည်။

ဒါပေမဲ့ ဖြိုးညီက သူ့ပေါင်နှစ်လုံး ကြားထဲ မှာရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ပေါင်နှစ်လုံးက ဖြိုးညီကို ညှပ်ထားလိုက်သလိုဖြစ်နေသည်။ ဒါ့ အပြင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ညှပ်ဖို့ ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်လိုက်ရတော့ အခု မှ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ဆိုတော့ လိုးပါတော့ လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပင်။ ဖြိုးညီတစ်ယောက် မမမွန်ပြန်ဖုံးလိုက်တဲ့ ထမိန်ကို အနားက ကိုင်အသာဆွဲလှန်ပြီး အဖုတ်ကြီးကို ကုန်းလျက်လိုက်သည်။ “ အို ဟဲ့ အား ရှီး အိုး မကောင်းဘူးထင်တယ်နော်..အို့ ခက်တော့တာပဲ ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်” မတော်ပါဘူးသာပြောနေတာ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေရွဲနေသည်။ အရည်ကြည်လေးတွေကိုလျှာကြီး နဲ့ တစ်ခါထဲ သိမ်းကြုံး လျက်လိုက်သည်။အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်လွှာကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုငုံပြီး ချိုချဉ်စုတ်သလို ဆွဲစုတ်လိုက်သည်။

” ရှုး…. အား….ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲ ငါ့မောင်ရယ်….အင့်.” မမမွန်တစ်ယောက် ကော့ပြန်နေသည် ။ ခါးကော့ပြီး အဖုတ်ကြီးကို ကော့ပေးသည်။ အဖုတ်ကြီးကို ဖြိုးညီမျက်နှာနှင့်ကပ်ပေးသည်။ အစေ့လေးကို ဆွဲစုတ်ပေးသည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖြဲပြီး ပန်းရောင် အတွင်းနံရံထဲကို လျှာကိုခေါက်ကာပို့လွှတ်လိုက်သည်။ ” အ…..အ……. နာနာလေးလျှက်….. ကောင်းလိုက်တာ…. ” အစေ့ကို စုတ်လိုက်၊ လျှာနဲ့ထိုးမွှေလိုက်၊ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖြိုးညီနှုတ်ခမ်း တေ့ပြီးစုတ်လိုက် လုပ်နေတုန်း မမမွန် လက်နှစ်ဖက်က ဖြိုးညီလက်နှစ်ဖက်ကိုယူပြီး သူ့နို့အုံပေါ်မှာတင်ပေးသည်။ တင်းအိပြီးနူးညံ့နေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ညဝတ်အကျီၤပေါ်ကပဲ နာနာနယ်မိသည်။ ” ညှစ် နာနာ ညှစ် ကောင်းနေပြီ ။ ကောင်းလိုက်တာ။ အောက်ကလဲ ပြီးတော့မယ်..။ ” ”အား …… အား……….. ပြီးပြီ ပြီးပြီ …။ ” ခါးလေးကိုကော့ ပြီး အရည်တွေ ဒလဟော ထွက်ကာ ပြီးသွားသည်။ ဖြိုးညီမျက်နှာမှာလဲ အရည်တွေလူးနေသည်။ ထွက်လာတဲ့ အရည်တွေတစ်ခါထဲမျိုချ လိုက်သည်။ မမမွန်အရည်က အချဉ်ဓာတ်မများ ။

အနည်းငယ် ငန်သည့်ဘက်ကဲသည်။ သိပ်မချဉ်ဘူးဆိုတော့ အက်ဆစ်ဓာတ်နည်းတယ် ။ PH နိမ့်မှာပေါ့ ။ ဖြိုးညီ စိတ်ထဲကပင် စောက်ရည်ကို ဓာတ်ခွဲကြည့်မိသည်။ စိတ်ကူးနေလို့ မပြီးသေး ။ အလုပ်ဖြစ်အောင်လုပ်ရဦးမယ် ဆိုပြီး ။ ပုဆိုးကိုတစ်ခါထဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အောက်က စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ ညီတောင်မောင်က ဘွားကနဲ ထွက်လာသည်။ မမမွန်ကတော့ လျှာနဲ့တင် တစ်ချီပြီးသွားလို့ မျက်လုံးလေးမှေးနေသည်။ ဖြိုးညီ ဒူးထောက်ကာ ထောက်ကာနဲ့ ခေါင်းရင်းဘက်ကိုသွားလိုက်သည်။ ညီတော်မောင်ကို ပါးစပ်နားလေးကပ်ပြီး ။ …မမမွန်…. လို့ညင်ညင်သာသာခေါ်လိုက်သည်။

မမမွန် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့ ပါးစပ်နားမှာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတဲ့ ညီတော်မောင်ကိုတွေ့ပြီး မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားသည်။” အာ …… အကြီးကြီးပဲ ။ နင့်အကိုဟာ တောင် အဲလောက်မကြီးဘူး။” ” ကျွန်တော်က အဆောင်မှာပျင်းနေတာနဲ့ အားအားရှိ ပန့်ဆွဲထားတာလေ။ အဲဒါကြောင့်ပါ။ ” “ အားရ ပါးရကြီးနော် ..ငါ့မောင်က မခေဘူးပဲ” ”ကျွန်တော့်ကိုလဲ တစ်လှည့်လုပ်ပေးပါဦးမမရယ်။ ” စကားဆုံးတော့ လက်လေးတစ်ဖက်ကိုကြွပြီးညီတော်မောင်ကိုလှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ခေါင်းလေးကိုကြွပြီး ဒစ်ထိပ်ဖျားလေးကိုငုံသည်။

ဒစ်တစ်ခုလုံးပါးစပ်ထဲတွင်ထည့်ပြီး လျှာလေးနဲ့လှည့်ပတ်ကစားသည်။ ဒစ်အနားသားလေးတွေကို လျက်သည်။ နောက် ခေါင်းကိုကြွပြီး လီးတစ်ဝက်လောက်ထိရောက်အောင်ငုံပြီး ကြွကာကြွကာနဲ့ မှုတ်ပေးသည်။ လီးပတ်လည်ကို လျှာလေးနဲ့ ရေခဲချောင်းလျက်သလို လျက်သည်။ အရမ်းကောင်းတာကြောင့် ဖြိုးညီ တစ်ယောက်ပြီးချင်ချင်ပင်ဖြစ်သွားသည်။ ” ကဲ မမ ရပြီ။ လုပ်တော့မယ် ။” “ ဟုတ်ကဲ့ ပါ ကိုယ်တော်ချော ရယ်..တခါထဲ ကိုယ့်အမ ကို ပြောလိုက်တာများ..” ”ပေါင်လေးကိုနည်းနည်းကားပြီး ဒူးထောင်ပေးနော်။” ပါးစပ်ကသာပြောနေသာ မမမွန်ခမျာ ဖြိုးညီပြောတဲ့ အတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးရှာသည်။ ဖြိုးညီ ထောင်ထားတဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်ပြီးနေရာယူလိုက်သည်။ အဖုတ်၀ တွင်လီးကိုတေ့ပြီးချက်ချင်းမထည့်သေးပဲ အဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ မမမွန်တစ်ယောက်ကော့တက်သွားသည်။ ” အ…… လုပ်ပါတော့ ငါ့မောင်ရယ် ။

မမစိတ်တွေပြန်ကြွလာပြန်ပြီ။” “ မမမွန် ဒါဆိုထည့်လိုက်တော့မယ်နော်။” “ အင်း အင်း ကွာ..မင်းကလည်း ရှက်စရာကြီး ဘာတွေ ပြောနေမေးနေမှန်းမသိဘူး “ ဖြိုးညီ သူ့လီးကြီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။မလုပ်တာကြာတော့ အပေါက်က တော်တော်ကျပ်နေသည်။ ဖြိုးညီ အားနည်းနည်းစိုက်ပြီး ဖိထိုးလိုက်တော့ မမမွန်ဆီမှ ညည်းသံ နည်းနည်းထွက်လာသည်။ ”မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါနော် ။ မမကမလုပ်ဖြစ်တာကြာပြီ။” ”ဟုတ်ကဲ့ မမ။ ” ဒစ်ဝင်ပြီးသွားတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆက်ထိုးထည့်လိုက်တာ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားသည်။ အပြင်မှာသုံးလက်မလောက်သာကျန်တော့သည်။ ကျန်တဲ့ သုံးလက်မကို အဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

”ဒုတ်……. လီးထိပ် နဲ့ သားအိမ်ခေါင်းသွားဆောင့်သည်။” ”အား ……. နာတယ် မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းလုပ်။” ”ဟုတ် …… မမ” ဖြိုးညီ တစ်ဝက်လောက်ပြန်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်နဲ့ အသားကျသွားအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်နေမိသည်။ ၁၀ချက်လောက်လုပ်ပြီးသွားတော့ အသွင်းအထုတ်ကို နည်းနည်းအရှိန်မြင့်လိုက်သည်။ ”အ…. အ…… ကောင်းလာပြီ မောင်လေး လုပ်လုပ်” အဖုတ်ထဲက အရည်တွေနဲ့ လီးအသွင်းအထုတ်လုပ်တဲ့ အသံတွေ ဆူညံနေသည်။ တော်သေးတာပေါ့။ တိုက်ခန်းက အသံလုံလို့ ။ ဖြိုးညီစိတ်ထဲက တွေးမိသည်။ ပြီးတော့ ကိုယ့် အစ်မ တစ်ဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိက အသစ်အဆန်းတစ်မျိုး ဖြစ်စေသည်။ ဖြိုးညီ ဥ နဲ့ မမမွန်ဖင်နဲ့ရိုက်သံတွေဆူညံ နေသည်။

အဖုတ်ကတင်းကျပ်စီးပိုင်နေပြီး လီးကိုသားရေကွင်းနဲ့ ဆုတ်ညှစ်ထားသလို ခံစားရသည်။ စိတ်ထဲတော်တော်ကောင်းလာသောကြောင့် နို့ကိုဆွဲရင်းနာနာဆောင့်လိုးလိုက်တာ ကြာကြာ မလိုးလိုက်ရ ခဏနဲ့ပြီးချင်လာသည်။ ကွန်ဒုံးလဲမပါသောကြောင့် လီးကိုအပြင်ကိုပဲဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သုက်ရည်တွေကို ဗိုက်ပေါ်ပဲပန်းချလိုက်သည်။ ” အား……….. ရှုး……….. ကောင်းလိုက်တာမမရယ်…..” ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးပဲ နမ်းလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ မမမွန်ဆီကမွတ်သိပ်သော အနမ်းတွေ ပြန်လည်ရရှိသည်။ ” ဒီလိုမျိုးမနေရတာကြာပြီငါ့မောင်ရယ်……….. အခုလိုလုပ်မိတာ မကောင်းပေမဲ့ မမရဲ့ ဆန္ဒ ပြည့်ဝအောင်လုပ်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးပါ။” ”မမဆန္ဒပြည့်ပေမဲ့ ကျွန်တော့် ဆန္ဒ မပြည့်သေးဘူးမမရယ် ။

ကျွန်တော်လုပ်လို့မဝသေးဘူး။” ”ဟုတ်လား ….. လုပ်ဦးမလို့….. လား…” စကားဆုံးခင် မျက်လုံးက ပေါင်ကြားထဲကလီးကြီးကိုတွေ့ပြီး စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့ပင်ရပ်သွားသည်။ ” အို……. တောင်နေတုန်းပဲ။ မင်းကလဲကွာ ခစ်ခစ် ။” ” လုပ်ပါမမရယ် ။ လာ …. လေးဘက်ထောက်ပြီးဖင်ကုန်းပေး။” ကိုချမ်းသာနဲ့ ရကာစ တုန်းက ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လုပ်ခဲ့ဖူးသောကြောင့် သိပ်ပြဿနာမရှိ ။ ဖြိုးညီပြောတဲ့ပုံစံအတိုင်းပင် သေချာကုန်းပေးလိုက်သည်။ ခါးကိုကော့ပြီးဖင်ကိုသေချာကုန်းပေးထားသောကြောင့် ကြီးမားဖြူဖွေးသည့် ဖင်ကြီး နှစ်လုံးအောက်က အဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်လာသည်။ ဖင်ကြားထဲပြူးထွက်နေသည့် အဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ရင်းဖြိုးညီတစ်ယောက်စိတ်တွေဆူဝေလာပြီး အဖုတ်ကြီးကို သကြားလုံးစုတ်သလို ပြွတ် ခနဲ ငုံပြီး ကုန်းစုတ်လိုက်သည်။

” အား………. ကောင်းတယ် ……. ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုတ်ပေး” မမွန် တယောက်လည်း အပြောတွေ ကြမ်းလာပြီ၊ သုံးလေးချက်လောက် စုတ်ပြီးတော့ ဖြိုးညီ သူ့လီးကို မမမွန်အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး လက်တစ်ဖက်က ဖင်ကိုကိုင် နောက်တစ်ဖက်ကခါးကိုကိုင်ပြီး တစ်ခါထဲ တစ်ဆုံးသွင်းလိုက်သည်။ လီးကရှည်သည့်အပြင် ဖင်ကုန်းထားသောကြောင့် တစ်ခါထဲနဲ့ သားအိမ်ခေါင်းကိုသွားတိုက်သည်။ ”ဒုတ် ………. အ ……… ” မမမွန် ဆီကအသံထွက်လာသည်။ ”မောင်လေး နာနာဆောင့်တော့ ။ မမမွန်ခံချင်နေပြီ။ အတွင်းထဲထိမဆောင့်နဲ့ ဗိုက်ထဲကအောင့်တယ်။” ” အပြင်နားတင်နာနာဆောင့် ။” ဖြိုးညီလဲ မမမွန်ရဲ့ အယ်နေတဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို အကျအနကိုင်ပြီး နာနာပင်ဆောင့်လိုးတော့သည်။အား…………ကောင်းတယ် ……. မောင်လေးဆောင့် ခဏနေတော့ ဖင်ကိုမကိုင်တော့ပဲ မမမွန်ခါးပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီး နှို့ ကိုလက်ကဆွဲရင်း နှုတ်ခမ်းတွေက ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးနေသည့် ဂုတ်သားလေးတွေကို ဆွဲဆွဲ စုတ်ရင်းဆောင့်လိုးမိသည်။

”ငါ့မောင်…. စုပ်တဲ့ အရာတွေမထင်စေနဲ့ …….. နင့်အကိုမြင်ရင် တစ်မျိုးထင်လိမ့်မယ်။” ”နာနာဆောင့်လေကွာ ……. ငါ့မောင်က အပေါ်ကိုအာရုံရောက်တာနဲ့ အောက်ကအရှိန်နှေးသွားတာကိုး။” ” ကိုချမ်းသာဆိုအဲလိုမဟုတ်ဘူး။ သူဆောင့်ရင် မီးပွင့်မတတ်ပဲ။ အပေါ်မှာ နမ်းပေမယ့် အောက်ကလဲဘယ်တော့မှ မနှေးဘူး။ ” ဖြိုးညီအဲလိုပြောသံကြားတော့ ။ မခံချင်စိတ်လဲဖြစ်သွားတာနဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး ပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ တော်တော်ကြာအောင် အားရပါးရလိုးပြီးတော့ နည်းနည်းမောလာတာနဲ့ ”မမအပေါ်က တစ်ခါလောက်တက်ဆောင့်ပါလား။” ”အင်း…… ဆောင့်မယ်။” လီးကို အဖုတ်ကြီးထဲကဆွဲထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ မမမွန်ကမဆောင့်ခင် လီးကြီးကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေကြွလာလို့ထင်သည်။

လီးအရင်းကနေကိုင်ပြီး စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုရွဲပြီးပြောင်လက်နေတဲ့ လီးကြီးကို စိတ်ပါလက်ပါပင်စုတ်ပေးသည်။ ကိုချမ်းသာဘယ်လောက်တောင်သင်ပေးထားလဲမသိ။ ပုလွေ နဲ့တင် ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာတာနဲ့ အရမ်းလုပ်ချင်နေသလိုလို ပြောလိုက်ရသည်။ ” မမဆောင့်မယ်ဆိုအပေါ်တက်ဆောင့်တော့လေ ။ ကျွန်တော်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ အရမ်းလုပ်ချင်လှပြီ။” ှ ”ဟုတ်ပါပြီ ……. လုပ်မှာပါ။ ဒီကလဲ လီးတုတ်တုတ်ကြီး ကို ကြည့်ပြီးမနေနိုင်တာနဲ့ ကုန်းစုတ်မိတာပါ။ တကယ်ပါပဲနော်။” မမမွန်စကားပြောရင်း အပေါ်ကတက်ခွသည်။ လီးကိုလက်တစ်ဖက်ကထိန်းကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့ကာဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချသည်။လီးကြီးက တုတ်တော့ အဖုတ်နံရံနဲ့ နေရာလွတ်မရှိ အောင်ပြည့်ကြပ်သတ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်နေရာကနေ မမမွန်စိတ်ပါလာပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုက်သည်။ အောက်ကနေတဲ့ ဖြိုးညီလဲ မမမွန်ခါးကိုထိန်းကိုင်ပြီး အားရပါးရ ကော့တင်မိသည်။

အချက်ငါးဆယ်လောက်လုပ်ပြီးတော့ မမမွန်တစ်ယောက် အသံစုံမြည်ပြီး ဖြိုးညီကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျသွားသည်။ မမမွန်အဖုတ်ထဲက ဆွဲဆွဲညှစ်တဲ့ ညှစ်အားကြောင့် အဖုတ်ထဲမှာတင်ပြီးသွားမှာစိုးလို့ မမမွန်ကို ကိုယ်ပေါ်ကတွန်းချပြီး ကမန်းကတန်းလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရသည်။ ”မမမွန် အမောလဲဖြေရင်းတစ်ချက်လောက်စုတ်လိုက်ပါဦး။ ပြီးတော့မှာမို့လို့။” မမမွန်လဲ လီးထိပ်ဖျားကို တစ်ချက်နှစ်ချက်စုတ်လိုက်ပြီးတော့ ရုတ်တရက် လီးတစ်ခေါင်းလုံးလည်ချောင်းထဲထိ ဝင်သွားအောင် ထိုးထည့်ပြီးစုတ်လိုက်သည်။ မမမွန်ရဲ့ ပညာစွမ်းအောက်မှာ ဖြိုးညီတစ်ယောက်ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်ပဲ ခေါင်းကိုဆွဲကိုင်ထားပြီး လည်ခေါင်းထဲကို သုတ်တွေပန်းထုတ်လိုက်သည်။ မမမွန်လဲ ပြန်မထွေးထုတ်တော့ပဲ သုက်တွေကိုတစ်ခါထဲ မျိုချလိုက်သည်။ ဖြိုးညီ မမမွန်ပါးစပ်ထဲကလီးကိုဆွဲထုတ်ပြီးတော့ မမမွန်မေးစေ့လေးကို လက်နဲ့ မပြီး မမမွန်မျက်နှာလေးကိုကြည့်မိသည်။

လီးက အာခေါင်ကိုထောင်ထားသည့် ဒဏ်ကြောင့်မျက်ရည်လေးတွေ ဝဲနေတာတွေ့တော့ သနားမိပြန်သည်။ မမမွန် နဖူးလေးကိုညင်ညင်သာသာလေးနမ်းလိုက်သည်။ ” မမရယ် ချစ်မိပြီ။ ” ဖြိုးညီလည်း မမမွန်အခန်းထဲမှထွက်ကာ ဘောလုံးပွဲပြန်ကြည့်နေမိသည်။ မျက်လုံးက တီဗီဖန်သားပြင်ကိုကြည့်နေရသော်လည်းစိတ်မပါလှ။ မမမွန်၏ ဖြူဖွေးဝိုင်းစက်သောရင်သားများ၊ ဖောင်းတင်းနေသောအဖုတ်၊ နောက်ကိုကော့ကော့ ပေးတတ်သော တင်သားဝိုင်းဝိုင်းကြီးတို့ကိုသာမြင်ယောင်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် ဘောလုံးပွဲဆက်မကြည့်တော့ပဲ အခန်းထဲသို့သာပြန်အိပ်လိုက်သည်။ ဖြိုးညီ နောက်နေ့မနက်စောစောထပြီး မနက်စာကိုပြင်ဆင်ပြီးတာနဲ့ ဈေးသွားလိုက်သည်။ ဈေးကပြန်လာတော့ မမမွန်နဲ့တွေ့သည်။ မျက်နှာနည်းနည်းပူနေတာကြောင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဘာမှမပြောမိပေ။ မနက်စာစားပြီးတော့ အရာရာကနဂိုအတိုင်းပြန်ဖြစ်သွားသည်။

ထမင်းဝိုင်းတွင် ဖြိုးညီတစ်ယောက်မမမွန်ကို မျက်နှာပူနေမိသော်လည်း မမမွန်က ဘယ်လိုမှမဖြစ်သလိုနေသောကြောင့် စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားသည်။ မမမွန်ကို မနေ့ညကလိုအဖြစ်မျိုးထပ်မဖြစ်အောင်နေတော့မည်ဟု ဖြိုးညီတစ်ယောက်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးတော့ မမမွန်ကကိုချမ်းသာအတွက်ဆေးများကို မြို့ထဲတွင် သွားထုတ်ရမည်ဖြစ်သောကြောင့်နေ့လည်လောက်မှပြန်ရောက်မည်ဖြစ်ကြောင်းပြောသည်။ နေ့လည်စာကိုလဲသူ့ကိုမစောင့်ရန်နှင့်ကိုချမ်းသာကိုလည်း နေ့လည်စာပြင်ပြီးကျွေးရန် သေသေချာချာပင်မှာပြီး ထွက်သွားသည်။ မနက်တစ်မနက်ခင်းလုံး ဖြိုးညီတစ်ယောက် စကိုင်းနက်ကလာတဲ့ တီဗီလိုင်းတွေကိုသာတစ်လိုင်းပြီးတစ်လိုင်းပြောင်းကြည့်ရင်းနဲ့ အချိန်ကုန်သွားသည်။ နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်တဲ့အထိ မမမွန်ပြန်မရောက်သေးတာနဲ့ ယောက်ဖတော်ကို ထမင်းခူးခပ်ပြင်ဆင်ပြီးကျွေးလိုက်သည်။ ဖြိုးညီ ယောက်ဖနဲ့ထမင်းအတူတူစားရင်း ယောက်ဖမျက်နှာကို တစ်ချက်တစ်ချက်မသိမသာ ခိုးကြည့်မိသည်။ ဘာပဲပြောပြော ဖြိုးညီ ယောက်ဖကိုအားနာမိတာတော့အမှန်ပဲဖြစ်သည်။

ဘာမှမသိတဲ့ယောက်ဖကတော့ ရောဂါကူးမှာမကြောက်ပဲသူနဲ့ထမင်းတူတူစားတဲ့ ဖြိုးညီကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းသာတဖွဖွပြောနေသည်။ထမင်းစားပြီး တအောင့်လောက်နေတော့ မမမွန် အပြင်သွားရာကပြန်လာသည်။ မမမွန်ရဲ့ မျက်နှာလှလှမှာ ချွေးစက်လေးတွေတွဲလွဲခိုနေသည်။ ဖြိုးညီ ကိုချမ်းသာနဲ့ ထိုင်စကားပြောရာကနေ အသာထပြီး မမမွန်ကို ရေတစ်ခွက်ခပ်တိုက်လိုက်သည်။ ”ကျေးဇူးပဲ မောင်လေးရာ…။ မမလည်း နေပူတာနဲ့ တော်တော်ပင်ပန်းလာတယ်။” ”ရပါတယ် မမရယ်။” ဖြိုးညီ တစ်ယောက် မမမွန်ကို မျက်နှာပူတာနဲ့ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိပဲ ငြိမ်နေမိသည်။

”မောင်လေး… ဘယ်တော့ပြန်မှာလဲ။ ကျောင်းပိတ်တယ်မလား။ ကြာကြာနေသွားပါလား။” ”ဟင့်အင်း….။ မနေတော့ဘူးမမ။ ကျွန်တော် ဒီညနေပဲပြန်တော့မယ်။” ဖြိုးညီ ညဘက်ကျရင် ဖြစ်လာမဲ့ ကိစ္စတွေကို ဆက်မဖြစ်ချင်တာနဲ့ ပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ”တစ်ပတ်တန်သည်လောက်တော့ နေပါဦးလားငါ့မောင်ရယ်…။ မမလည်း ဒီမှာ နင့်အကိုနဲ့ မမအပြင်သွားရင် အိမ်စောင့်မရှိဘူး။” ”မဖြစ်ဘူးမမ။ ကျွန်တော် ဒီမှာဆက်ပြီးနေရင် မမနဲ့ ထပ်ပြီးမှားမိနေလိမ့်မယ်။

မနေ့ညက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စကို စိတ်ထဲမှာမကောင်းဘူး။” ဖြိုးညီ ခေါင်းကိုငုံ့ထားရင်း ပြောလိုက်သည်။ ”အော် … မောင်လေးရယ်…။ ဒါက မတော်တဆဖြစ်သွားတာပဲဟာကို..။ ဘယ်လိုမှ စိတ်ထဲမထားနဲ့ကွာ။ နောက်ထပ် မဖြစ်ကြရင်ပြီးတာပဲ မဟုတ်လား။ ဒီအတွက်နဲ့ ဆိုရင်တော့ မပြန်ပါနဲ့ မောင်လေးရယ်။” မမမွန် ဖြိုးညီရဲ့ ခေါင်းကဆံပင်တွေကို အသာပွတ်ရင်းပြောသည်။ ”မဟုတ်ဘူး မမမွန် …။ ဒီမှာ ဆက်ပြီးသွားရင် ကျွန်တော် မမကို မြင်နေရရင် ဘယ်လိုမှထိန်းနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်ပြန်ပါရစေ မမရာ ။ နော်….” ”ဟုတ်ပါပြီလေ။ ငါ့မောင်က အရမ်းပြန်ချင်နေတယ် ဆိုရင်တော့ မမ မတားတော့ပါဘူး။ ” ”အရမ်းပြန်ချင်တယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူးမမမွန်ရာ၊ တကယ်သာဆိုရင် ကျွန်တော်မမမွန်နဲ့ အမြဲတမ်းအတူတူနေချင်တာပါ။” ”…..” မမမွန်ဆီက ဘာစကားသံမှထွက်မလာတော့…။

မမမွန် မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ဖြိုးညီကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ အကြည့်ဒဏ်ကို ရင်မဆိုင်နိုင်တာ ကြောင့် ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့ထားမိသည်။ ”ကဲ ….. ငါ့မောင်ပြန်မယ်ဆိုလည်းပြန်လေ။ အိမ်အတွက်ဘာဝယ်သွားဦးမလဲ။” မမမွန် နှစ်ယောက်ကြားက တိတ်ဆိတ်မှုကို အဆုံးသတ်လိုက်သည်။ ”မဝယ်တော့ဘူး မမ။ ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့သွားတော့မယ်နော်။ ခိုင်းစရာရှိရင် အော်ခေါ်လိုက်ပါ မမ။” ”အေးအေး….။” ဖြိုးညီ အထုတ်တွေပြင်ဆင်ပြီး မမမွန်တို့ အိမ်ကနေ ပြန်လာခဲ့သည်။ ယောက်ဖဖြစ်သူကတော့ ဖြိုးညီကို မပြန်စေချင်သေး..။ နေမကောင်းဖြစ်နေသူအတွက် စကားပြောဖော်တစ်ယောက်လိုတယ်မဟုတ်ပါလား။ ဖြိုးညီ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မမမွန်အကြောင်းကို မေ့ပစ်နိုင်အောင်ကြိုးစားခဲ့သည်။ တစ်ရက် … နှစ်ရက်….. သုံးရက်…… တစ်လ …. တစ်လ ပြည့်ခါနီးအချိန်မှာ မမမွန်ဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။ ကြားရတဲ့သတင်းကတော့ စိတ်မကောင်းစရာ…။

ကိုချမ်းသာဆုံးပြီဆိုတဲ့ သတင်းပဲဖြစ်သည်။ ဒီလောက် ရောဂါဆိုးနေတာတောင် မမမွန်အလစ်မှာ ဆေးလိပ်ခိုးခိုးသောက်သည်ဟုဆိုသည်။ မနေ့ညက အိပ်နေရင် ရုတ်တရက်သွေးတွေအန်ပြီး တစ်ခါထဲ အသက်ပါ ပါသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဖြိုးညီတို့ တစ်အိမ်သားလုံး မမမွန် တို့ ရှိရာကို သွားကြသည်။ ဟိုရောက်တော့ မမမွန် မျက်နှာက ငိုထားလွန်းလို့ မို့အစ်နေသည်။ ဖြိုးညီ မမမွန်ကို ကြည့်ရင်း သနားမိသည်။ ငယ်ငယ်ချောချောလေးနဲ့ မုဆိုးမဖြစ်သွားရရှာပြီ။ ဆယ်ရက်လောက်အကြာ နာရေးကိစ္စတွေအားလုံးပြီးတော့ ဖြိုးညီအဖေနဲ့ အမေကတော့ အလုပ်ရှိလို့ဆိုပြီးပြန်သွားသည်။ ဖြိုးညီကိုတော့ မမမွန်တစ်ယောက်ထဲ ညရေးညတာ စောင့်ပေးရအောင်ဆိုပြီး ထားခဲ့သည်။ တစ်ကြိမ်ကြုံဖူးသော အဖြစ်အပျက်နဲ့ တူ တစ်အိမ်လုံးမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိက နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ ရင်ကို မသိမသာ လှုပ်ခတ်စေသည်။ ဖြိုးညီရော မမမွန်ရော တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းမဆုံဖြစ်အောင် တမင်ကို ရှောင်လွှဲကြသည်။

ဖြစ်ချင်တိုင်းမဖြစ်သော လောကသဘာဝအရ ဖြိုးညီမိဘတွေပြန်သွားပြီး နောက်တစ်နေ့မှာတော့……..မနက်စောစော ဖြိုးညီမနက်စာစားဖို့ ပြင်ဆင်သည်။ ပြင်ဆင်သည်ဆိုတာထက် မနက်စားစားဖို့ အပြင်မှာသွားဝယ်ရန်လုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ မမမွန်ကတော့မနိုးသေး။ ” ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက် ” မမနိုးပြီလား။ ”ပြောမောင်လေး ၊ ဘာကိတ်။” အခန်းထဲက အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ မမမွန်အသံထွက်ပေါ်လာသည်။ ”ကျွန်တော်အပြင်သွားမလို့ ၊ လမ်းထိပ်မှာ မုန့်ဟင်းခါးသွားဝယ်မလို့ ၊ အဲဒါ…” ”သွားဝယ်လေ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ။” ”မဟုတ်ဘူးလေ၊ အဲဒါ တံခါးဖွင့်ထားခဲ့ရမလားလို့။” ”မဖွင့်ခဲ့နဲ့လေ၊ မမွန်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့မှာဆိုတော့၊ အပြင်က သော့ခတ်သွားလိုက်၊” ”ဟုတ်ကဲ့ မမမွန် ၊ ဒါဆို ကျွန်တော်လစ်ပြီ၊ ဆက်အိပ်နေတော့။” မမမွန်အခန်းထဲက ဘာမှပြန်ဖြေသံမကြားတော့လို့ ဖြိုးညီ မုန့်ဟင်းခါးဝယ်ဖို့ထွက်လာခဲ့သည်။ တိုက်ခန်းထဲက အထွက်မှာ မမမွန်ပြောတဲ့အတိုင်း အပြင်ကနေသော့ခတ်ခဲ့သည်။

လမ်းထိပ်ကမုန့်ဟင်းခါးဆိုင်ရောက်တော့ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်မှာလူတွေကြပ်နေသည်။ ”အဒေါ်ကြီး ၊ မုန့်ဟင်းခါး ပါဆယ်နှစ်ပွဲလောက်မြန်မြန်လေး၊ ဗိုက်ဆာနေလို့ပါ။” ”ပါဆယ်ဆိုရင်တော့ တော်တော်နဲ့ ရဦးမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီမှာ စားပွဲတွေကျနေလို့…။ ဗိုက်ဆာရင် ဒီမှာပဲ တစ်ခါထဲထိုင်စားသွားလေ။” ”ဒါဆိုလည်း ငါးဖယ်နဲ့ အိုးဘဲဥ ထည့်ဗျာ၊ အကြော်က ဘူးသီးကြော်ထည့်။” ဖြိုးညီ အနားကလွတ်နေတဲ့ခုံမှာအသာထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။ တအောင့်လောက်ကြာမှ သူမှာထားတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးရောက်လာသည်။ ဗိုက်တော်တော်ဆာနေတာနဲ့ နောက်ထပ်တစ်ပွဲထပ်မှာပြီးစားလိုက်သည်။ စားလို့ပြီးမှ မမမွန်အတွက် မုန့်ဟင်းခါးတစ်ပွဲပါဆယ်ထုတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

မမမွန်တို့ တိုက်ခန်းကိုပြန်ရောက်တော့ အပြင်ကခတ်ထားတဲ့သော့ကိုဖွင့်ပြီး ဝင်ခဲ့သည်။ မုန့်ဟင်းခါးထုတ်ကို မီးဖိုခန်းအဝက နံရံမှာချိတ်ထားလိုက်ပြီး အပေါ့သွားဖို့ အိမ်သာဆီလာခဲ့သည်။ မနက်စောစောအေးတာရော ၊ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်မှာ ရေနွေးကြမ်းတွေသောက်ခဲ့တာကြောင့်ရော ဖြိုးညီ တော်တော်လေး တင်းနေပြီ။ တင်းနေတယ်ဆိုတာက အပေါ့သွားချင်လို့ တော်တော်လေး ဆီးအိမ်တင်းနေပြီလို့ပြောတာဖြစ်သည်။ ဖြိုးညီ စေ့ထားတဲ့ အိမ်သာတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ဝုန်းကခနဲမြည်သံနဲ့ အတူ အိမ်သာတံခါးပွင့်သွားသည်။ အထဲမှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ဖြိုးညီ ကြောင်ပြီး ရပ်ကြည့်နေမိသည်။ မမမွန် အိမ်သာမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတာ။ အိမ်သာကအထဲဝင်ရင် လှေကားနှစ်ထစ်လောက်ထပ်တက်ရသည်။ အောက်ခြေထက်တော်တော်လေးမြင့်သည်လို့ပြောရမည်။

အထဲက မမမွန် အိမ်သာထဲမှာငိုက်နေရာကနေ အလန့်တကြားမော့ကြည့်သည်။ မမမွန်လည်း ဖြိုးညီကို ကြောင်ပြီးကြည့်နေတာနဲ့ ပေါင်ဂွကြားနေရာကို ပြန်မအုပ်မိပေ။ ထမိန်ကို အပေါ်ဆွဲတင်ထားတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရသည်။ မမမွန်အဖုတ်ကြီးက ဖောင်းတင်းနေသည်။ အဖုတ် အပေါ်နားမှာ အမွှေးတွေက ရေးရေးလေးပေါက်နေသည်။ အသားဖြူသူမို့ အဖုတ်က ဖြူဖွေးပြီးဖောင်းတင်းနေသည်။ ဖြိုးညီ မမမွန် အဖုတ်ကြီးကို ကြောင်ငေးပြီးကြည့်နေတာတော်တော်ကြာသွားသည်။ မမမွန်အဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးအောက်က ညီတော်မောင်ကလည်း ခေါင်းထောင်လာသည်။ ခဏလောက်ကြာမှ မမမွန် ပေါင်ဂွကြားကို ထမိန်နဲ့ ပြန်ဖုံးလိုက်သည်။ ”တံခါးပြန်ပိတ်လေ မောင်လေးရဲ့… ” မမမွန်ရဲ့ အသံတွေက တုန်ခါနေသည်။ အဲဒီတော့မှ ဖြိုးညီလည်း သတိဝင်လာပြီး တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်သည်။

”မမမွန် ဆောရီးနော်… ” အသံကိုထိန်းပြီးပြောလိုက်ပေမဲ့ ဖြိုးညီအသံတွေလည်း တုန်ခါနေမှာသေချာသည်။ ဖြိုးညီ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မမမွန်မုန့်ဟင်းခါးစားဖို့ ပြင်ဆင်နေရပေမဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုပဲမြင်ယောင်နေသည်။ အောက်ကညီတော်မောင်ကလည်း မမမွန် အဖုတ်လှလှကြီးကိုမြင်လိုက်ရလို့ တောင်းဆိုနေပြီ။ မမမွန် အိမ်သာထဲကတော်တော်နဲ့ ထွက်မလာသေးဘူး။ ဖြိုးညီ အိမ်သာတံခါးဝကို ခဏခဏလှည့်ကြည့်နေမိသည်။ တအောင့်လောက်ကြာမှ မမမွန် ထွက်လာသည်။ အိမ်သာနဲ့ ကပ်ရက်ရေချိုးခန်းလေးထဲမှာ မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်၊ ကိုယ်လက်သန့်စင်နေသည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်ထားတာကြောင့် မမမွန်ရေချိုးခန်းထဲမှာ လုပ်နေတာတွေကို မြင်ရသည်။ မမမွန် ခါးလေးကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်နေတာကြောင့် တင်ပါးကြီးတွေက နောက်ဘက်ကို ကော့ထွက်နေသည်။

မမမွန်ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းဖြိုးညီ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ …။ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်မိပြီ။ ဖြိုးညီရေချိုးခန်းထဲကို ဘယ်လိုခြေလှမ်းလှမ်းပြီးသွားလိုက်လဲမသိလောက်အောင်ပဲ ရေချိုးခန်းထဲကို လှစ်ခနဲရောက်သွားသည်။ ကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်နေတဲ့ မမမွန်ရဲ့ နောက်ကြောကို သိုင်းဖက်လိုက်မိသည်။ ”အို့… ကိုဖြိုး….” မမမွန် မျက်နှာသစ်ရာကနေ အလန့်တကြားထအော်သည်။ ကုန်းထားတဲ့ခါးကို ပြန်ကော့တင်လိုက်တာမို့ မမမွန်တစ်ကိုယ်လုံးက ဖြိုးညီရင်ခွင်ထဲရောက်လာပြီ။ မမမွန်ရဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးရဲ့ ဖြိုးညီ ပုဆိုးအောက်က အတန်ကြီးနဲ့ ထောက်မိနေပြီ။ ဖြိုးညီ စိတ်တွေအတော်ပဲထကြွလာပြီ။ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ မမမွန်ရဲ့ ထဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

မမမွန် ထဘီကို ဆွဲထားပေမဲ့ လက်တစ်ဘက်က ရေခွက်ကို ကိုင်ထားတာကြောင့် မမီလိုက်တော့ဘူး။ ညဝတ်အိပ်တဲ့ ထမိန်အနွမ်းလေးက ရေချိုးခန်းကြမ်းပင်ပေါ်မှာပုံလျက်လေးကျသွားပြီ။ ဖြိုးညီလည်းဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ခြေမနဲ့ ညှပ်ပြီး အမြန်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အောက်က ထောင်နေပြီးတဲ့ အတန်ကြီးက တရမ်းရမ်းနဲ့ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဖြိုးညီ ဒူးကို အလိုက်သင့်လေးကွေးလိုက်ပြီးတော့ မမမွန်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်အကွဲကြောင်းနေရာကို သူ့အတန်နဲ့တေ့ပြီး အသာထိုးထည့်လိုက်သည်။ မမမွန် သန့်စင်ခန်းထဲက ထွက်လာကာစမို့ အဖုတ်က ခြောက်ကပ်မနေပဲ အနည်းငယ်စိုနေသည်။ ဖြိုးညီရဲ့ အတန်ကြီးက မမမွန်အဖုတ်လေးထဲကို တရစ်ရစ်နဲ့တိုးဝင်သွားသည်။

မမမွန် အဖုတ်အတွင်းသားတွေက နူးညံ့လှသည်။ ဖြိုးညီ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ မမမွန်ကို ရေကန်ဘောင်မှာ လက်ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေဆောင့်တော့သည်။ ကားစွင့်နေတဲ့ တင်ပါး အထက်က ခါးသိမ်သိမ်လေးကို စုံကိုင်ပြီးဆောင့်သည်။ ဖြိုးညီဆီးခုံနဲ့ မမမွန် တင်ပါးဆောင့်သံတဖောင်းဖောင်းက ရေချိုးခန်းထဲမှာဆူညံနေသည်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ ဖြိုးညီ ဆက်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ညီတော်မောင်ကို အဖုတ်ထဲအဆုံးထိထိုးထည့်လိုက်ပြီး အောင်းထားတဲ့ အရည်တွေ တဖျောဖျောနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ဖြိုးညီ သူ့ညီတော်မောင်ကို မမမွန်အဖုတ်လေးကထဲပြန်မထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားလိုက်သည်။ မမမွန်အဖုတ်အတွင်းသားတွေက တရွရွနဲ့ ဖြိုးညီဟာကို ဆုတ်ညှစ်နေကြသည်။ ုဖြိုးညီ မမမွန်ကို နောက်ကနေသိုင်းဖက်ရင်း အမောဖြေနေမိသည်။ ခဏလောက်ကြာမှ မမမွန်ဆီက စကားသံထွက်လာသည်။ ”ကိုဖြိုး အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ…။ လူကို ဘာမပြောညာမပြောနဲ့။” ”ချစ်လို့ပါ မမရယ်…။ ကျွန်တော်လည်း ဒီလိုမဖြစ်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းတာပဲ။

စောစောက မမမွန်ကို မြင်လိုက်ပြီး ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘူးဖြစ်သွားတယ်။” ”တောင်းပန်တယ်နော် မမ။” ”လုပ်တုန်းကလုပ်ပြီးတော့မှ လာတောင်းပန်နေသေးတယ်။ ” ”ဒီမှာပေပွကုန်ပြီ ၊ ရေချိုးမှရတော့မယ်။” ”ကျနော်လည်း ရေချိုးလိုက်မယ်လေ။ မမမွန်နဲ့ တစ်ခါထဲ အတူတူချိုးလိုက်မယ်။” ဖြိုးညီပါးစပ်ကပြောလိုက်ရင်း လက်ကလည်း ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ”မမလဲချွတ် …၊ ခဏလေး၊ ကျွန်တော်ချွတ်ပေးမယ်။” မမမွန်ရဲ့ အကျီကြယ်သီးတွေကို နောက်နေဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ နှိပ်ကြယ်သီးဆိုတော့ တစ်ချက်ဆွဲလိုက်ရုံနဲ့ တဖြုတ်ဖြုတ်နဲ့ ပြုတ်ထွက်သွားသည်။ မမမွန် ရေကန်ဘောင်ကို လက်ထောက်ထားရာကနေ ထပြီး ခါးကို ပြန်မတ်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲစိမ်ထားတဲ့ ဖြိုးညီအတန်ကြီးက ဗွတ်ခနဲမြည်ပြီး ထွက်သွားသည်။ ဖြိုးညီ ပန်းထုတ်ထားတဲ့ သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲကနေ တစ်စက်စက်နဲ့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်ကျလာသည်။

”ချွတ်တော့လေ…။” မမမွန် လက်နှစ်ဘက်ကို အောက်စိုက်ရင်း မကားတကားလေးလုပ်ပေးရင်းပြောသည်။ ဖြိုးညီလည်း နောက်ဘက်ကနေပဲ အကျီကို အသာထိန်းပြီးချွတ်လိုက်သည်။ အကျီကျွတ်အသွားမှာတော့ မမမွန်ရဲ့ ဖြူဖွေးပြီး ဝင်းဝါစိုပြေနေတဲ့ ကျောပြင်တစ်ခုလုံးကပေါ်ထွက်လာသည်။ ဖြိုးညီ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး မမမွန်ကျောကုန်းကို ငုံစုတ်လိုက်သည်။ ”ပြွတ်……” အသံထွက်အောင်ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုတ်လိုက်တော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ မမမွန်ကြောပြင်မှာ အနီကွက်တစ်ခုပေါ်လာသည်။ ”မမ …ဒီဘက်လှည့်….” မမမွန် လက်နှစ်ဘက်ကို အသာယှက်ရင်း ဖြိုးညီဘက်ကို လှည့်လာသည်။ ဖြိုးညီ နို့နှစ်လုံးပေါ်မှာကာထားတဲ့ မမမွန်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ဘေးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ”ဝှား…. လှလိုက်တာမမရယ်။ ” လက်ဖယ်လိုက်လို့ပေါ်လာတဲ့ မမမွန်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုကြည့်ရင်း ဖြိုးညီ ရေရွတ်မိသည်။

ဖြိုးညီ ရေချိုးဖို့ စဉ်းစားထားပေမဲ့ အရမ်းလှလွန်းတဲ့ မမမွန်ရဲ့ ရင်သားအစုံကို ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။ ခေါင်းကို အသာငုံ့ရင်း နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေကို ငုံပြီး စုတ်မိပြန်ပြီ။ …”အို့….. ကိုထက် … ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ….၊ ရေချိုးရအောင်နော်….။” မမမွန်ရဲ့ အသံတွေက တုန်ခါနေသည်။ ဖြိုးညီ …. မမမွန်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီကနေသူ့မျက်နှာကို ခွာလိုက်တော့သည်။ ဒါမှ မြန်မြန်ရေချိုးပြီးရင်အခန်းထဲမှာ အားရပါးရလုပ်ရမှာ မဟုတ်ပါလား။ ဖြိုးညီတစ်ယောက်မမမွန်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အားရပါးရကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်ရင်း ရေချိုးပေးသလို မမမွန်ကလည်း ဖြိုးညီတစ်ကိုယ်လုံးကို သေချာဆပ်ပြာတိုက်ပြီးရေချိုးပေးသည်။ မမမွန်တစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဖြိုးညီရဲ့ ခြေရင်းမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်း ဖြိုးညီပေါင်တွေကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေသည်။ မမမွန်စိတ်ထဲမှာ ဖြိုးညီအပေါ် မောင်လေးတစ်ယောက်လိုချစ်တဲ့ စိတ်အပြင် ချစ်သူတစ်ယောက်ကိုတွယ်တာတဲ့ စိတ်တွေပါ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။

မောင်နှမတွေမို့ မဖြစ်သင့်ဟုစိတ်ထဲက ထိန်းနေသော်လည်း အစစအရာရာသူမအပေါ် အလိုက်တသိကူညီပေးသော ဖြိုးညီအပေါ်လည်း သူမနဲ့မပတ်သက်မိအောင် ပစ်ပစ်ခါခါမပြောနိုင်သည်က မွန်မွန့်ဘက်ကအားနည်းချက်ပင်…။ အခုလည်းကြည့် … ၊ သူမက ကိုယ့်မောင်လေးမို့ ယုယုယယနဲ့ သူ့ပေါင်တွေကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေတာကို ကိုယ်တော်ချောက ကိုယ့်အမကိုယ်ပစ်မှားနေပြန်ပြီ။ ”ကိုဖြိုးကွာ…. အရမ်းဆိုးတာပဲ…။” တောင်နေတဲ့ ဖြိုးညီရဲ့ အတန်ကြီးကို လက်နဲ့ ခပ်သာသာပုတ်ရင်းပြောသည်။ ”မမ…. စုတ်ပေးပါလား….” ”အာ…. တော်တော့ကွာ… ရေချိုးပြီး အခန်းထဲရောက်မှ…. နော်နော်…. ” သူ့ကို မျက်လုံးလေးဝင့်ကြည့်ရင်းပြောနေတဲ့ မမမွန်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း အရမ်းချစ်လာတာနဲ့ ဖြိုးညီ တစ်ယောက် မမမွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူအိအိလေးကိုငုံ့ပြီးနမ်းလိုက်သည်။ အနမ်းတွေကတော်တော်နဲ့မရပ်….၊ ကြာသည်။

နှုတ်ခမ်းချင်း ကွာသွားတဲ့အချိန်မှာ မမမွန်က… ”တော်တော့ကွာ…. အခန်းထဲရောက်မှ မောင်လေးစိတ်တိုင်းကျလုပ်ပါဆို….။” ”ဟုတ်ပါပြီမမရယ်….၊ ညီလေးကိုတစ်ချက်လောက် Kiss ပေးပါဦး…။” ဖြိုးညီ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ တယမ်းယမ်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့အတန်ကြီးကိုလက်ညှိုးထိုးပြရင်းပြောလိုက်သည်။ မမမွန် ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ဖြိုးညီအတန်ပေါ်က ဆပ်ပြာမြုပ်တွေကို ရေနဲ့သေချာပြောင်အောင်ဆေးပြီး ပါးစပ်လေးနဲ့ သုံးလေးငါးချက်လောက်စုတ်ပေးသည်။ ”အား…. ကောင်းလိုက်တာမမရယ်။” ဖြိုးညီ မမမွန်ကို လုပ်ချင်စိတ်တွေ တော်တော်လေးပြင်းပြနေတာနဲ့ ရေကိုခပ်မြန်မြန်ချိုးပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်မိတော့သည်။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရေတောင်ပြောင်အောင်မသုတ်အား…. နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်ကိုရောက်သွားလေပြီ။ ဒီတစ်ခါတော့ နှစ်ဦးသားတိုင်ပင်စရာတောင်မလိုပဲ 69 ပုံစံနဲ့ လုပ်ကြသည်။

ဖြိုးညီရဲ့ လိင်တန်ထွားထွားကြီးကို မမမွန်က အားရပါးရစုတ်ပေးနေသလို မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လည်း ဖြိုးညီ အားရပါးရလျက်ပေးနေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ မမမွန်ရဲ့ အားပါတဲ့စုတ်ချက်တွေကြောင့်ဖြိုးညီတစ်ယောက် မမမွန်အဖုတ်ကိုတောင်ကောင်းကောင်းမလျက်နိုင်တော့ပဲရပ်ထားရသည်။ မမမွန် ရဲ့ အစိလေးကို ဖြိုးညီ လျှာနဲ့ ခပ်နာနာစုတ်ပေးလိုက်ရင်လည်း မမမွန်ဆီက တရှီးရှီးနဲ့ ငြီးသံတွေ ထွက်လာတတ်သည်။ နှစ်ယောက်သား အားရအောင် စုတ်ပေးလျက်ပေးပြီးတော့မှ မမမွန်က အပေါ်ကနေပြီး အားရပါးရ တက်ခွပြီးဆောင့်ပေးပြန်သည်။ မမမွန်တစ်ယောက် ဆံပင်ရှည်လေးတွေကို ဘယ်ညာရမ်းရင်း ဖြိုးညီပေါ်မှ မြင်းစီးပေးနေပုံက အားရစရာ…။ ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ နို့အုံဆူဆူဖြိုးဖြိုးကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုတ်ကိုင်ညှစ်ရင်း မမမွန်ရဲ့ အပေါ်က ဆောင့်ချက်တွေကို အရသာခံနေမိသည်။ တော်တော်ကြာလို့ မမမွန် မောလာပြီဆိုမှ ဖြိုးညီ မမမွန်ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေအားရပါးရဆောင့်ပြီး ပြီးလိုက်တော့သည်။

ဖြိုးညီ မမမွန်အိမ်မှာ စောင့်အိပ်တဲ့ တစ်ပတ်လုံးလိုလို အိမ်အလုပ်တွေပြီးတာနဲ့ ထမင်းစားသောက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာပဲ အချိန်ကုန်လေ့ရှိသည်။ ကုန်ကုန်ပြောရရင် တစ်ပတ်လုံးလိုလို ဖြိုးညီနဲ့ မမမွန်လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ တစ်ခါတလေ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်တောင် ဖြိုးညီပေါင်ပေါ်မှာ မမမွန်က တက်ထိုင်ပြီး မမမွန်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဖြိုးညီက ရုပ်ရှင်ကြည့်တဲ့တစ်လျောက်လုံးလိုလို ထိုင်ပြီးညှစ်နေတတ်သည်။ မမမွန်ရဲ့ တင်သားအိအိထွားထွားတွေကလည်းဖြိုးညီပေါင်ကြားထဲမှာ မာနေတဲ့ အတန်ကြီးပေါ်မှာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ဖြစ်နေတတ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတတ်သည်။ အဲဒီလိုဖြစ်လာပြီဆိုရင်တော့ ရုပ်ရှင်ပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးကုတင်ပေါ်ကို အမြန်ပြေးတက်ပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးဖြစ်ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့ သင်္ကြန်ကျောင်းပိတ်ချိန်တွေပြီးလို့ဖြိုးညီကျောင်းပြန်တက်ရတော့မည်။ ဖြိုးညီပြန်ခါနီးရက်မှာ ဖြိုးညီနဲ့ မမမွန် တစ်နေ့လုံးလိုလိုလုပ်ဖြစ်ကြသည်။

ထမင်းဟင်းတောင် မချက်တော့ပဲ ဆိုင်ကနေ ပါဆယ်ဝယ်စားသည်။ တစ်နေ့လုံးလိုလိုနှစ်ယောက်လုံးအဝတ်အစားမကပ်ကြ၊ မမမွန်ကလည်း အိမ်ထဲမှာကိုယ်လုံးတုံးနဲ့နေသည်။ ဖြိုးညီကလည်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အောက်ကအတန်ကြီးတယမ်းယမ်းနဲ့။ တစ်နေ့လုံး အချီပေါင်းအများကြီးလုပ်နိုင်တဲ့ ဖြိုးညီကို အရမ်းသန်တာပဲလို့ မမမွန်က အောချရတဲ့အထိပါပဲ။ နောက်ဆုံးပြန်ခါနီး နှစ်ယောက်သားအားရအောင်လုပ်ပြီးလို့ ဖြိုးညီရင်ခွင်ထဲမှာ မမမွန်မျက်နှာလေးအပ်ပြီးအိပ်နေသည်။ ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ နဖူးပေါ်မှာ ဝဲကျနေတဲ့ ဆံနွယ်စလေးတွေကို သပ်တင်ပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။ ”မမ…. တကယ်လို့ သင့်တော်တဲ့လူတစ်ယောက်ယောက်က လာကမ်းလှမ်းတယ်ဆိုရင်နောက်အိမ်ထောင်ပြုပါလားဟင်…။

မိန်းမသားဆိုတာ တစ်ယောက်ထဲနေလို့မကောင်းဘူးမမရဲ့…။” ”အင်းပါ….၊ အဲဒါကို မမလည်းတွေးမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမ ငါ့မောင်မသိဘဲ ဘာမှမလုပ်ဘူး၊ နောက်အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆိုရင်လည်း အဲဒီလူကိုငါ့မောင်နဲ့ပေးတွေ့ပြီး ငါ့မောင်သဘောတူမှပဲ ယူမယ်ကွာ..။” ”ဒါမှ ငါ့မမ…။” ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ နဖူးလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းမိသည်။ ဖြိုးညီ အရမ်းချစ်ရတဲ့ မမမွန်ကို တခြားလူတစ်ယောက်ရင်ခွင်ထဲမှာ မမြင်ရက်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။

စိတ်ကူးထဲမှာ တွေးကြည့်တာတောင် ရင်ထဲမှာ ဆို့နင့်လာသလိုလိုကြီးဖြစ်နေရသည်။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းတွေဖွင့်လို့ ဖြိုးညီလည်း ကျောင်းဆက်တက်ဖြစ်သည်။ မမမွန်နဲ့ကတော့ အဆက်အသွယ်မပြတ် ၊ ညတိုင်းလိုလို ဖေ့စ်ဘွတ်ပေါ်မှာတွေ့ပြီးချက်ဖြစ်သည်။ ခြောက်လလောက်ကြာတော့ မမမွန်က သူ့ကို အွန်လိုင်းမှာတွေ့ပြီး လက်ထပ်ခွင့်တောင်းထားသူ တစ်ယောက်ရှိတဲ့အကြောင်းပြောလာသည်။ နာမည်က ကိုသုတလို့ဆိုသည်။ အသက်နည်းနည်းကြီးတဲ့လူပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး စီးပွားရေးလည်း အဆင်ပြေတယ်လို့ပြောသည်။ ဖြိုးညီကလည်း တွေ့ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ အဲဒီလူကို မမမွန်အိမ်မှာချိန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဖြိုးညီလည်း မန္တလေးကနေ ရန်ကုန်ကို ညကားစီးပြီး မမမွန်အိမ်ကိုသွားသည်။ မမမွန်ရဲ့ ခင်ပွန်းလောင်းကြီးကို ရင်နာနာ နဲ့ ကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်ပေးဖို့ဖြစ်သည်။ မနက်အစောကြီး မမမွန်နေတဲ့တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ခရီးပန်းလာတာနဲ့ တစ်ရေးတမောအိပ်လိုက်သည်။

”မောင်လေး …. ထ…. ထ….. ကိုသုတ လာပြီ…။ ” ဖြိုးညီ အိပ်နေရာကနေ ကမန်းကတန်းထပြီး အိပ်ခန်းထဲကနေ ဧည့်ခန်းရှိရာကိုချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ”ဟာ….. မဗိုက်….” ဖြိုးညီ ကိုသုတဆိုတဲ့ လူကြီးကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းတွေ့ဖူးသလိုဖြစ်လာတာနဲ့သေချာတွေးကြည့်တော့မှ ကြီးမိုက်ဗိုက်ပူဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်နေသည်။ သူနဲ့ ကြီးမိုက်ဗိုက်ပူ အပြင်မှာ မတွေ့ဖူးသေးသော်လည်း ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ မမြင်ချင်မှ အဆုံးမြင်မြင်နေရတဲ့ ဒီမျက်နှာကြီးကိုတော့ သေသေချာချာမှတ်မိနေသည်။ ဖြိုးညီ အိပ်ခန်းနံရံက အပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ဒီလူကြီး မမမွန်ဖျော်တိုက်တဲ့ ကော်ဖီသောက်ရင်း မမမွန်ကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းနေသည်။ မမမွန်လည်း ခဏလေးနော် ဆိုပြီး ဖြိုးညီအိပ်ခန်းထဲဝင်လာသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ ဘယ်လိုနေလဲဆိုပြီး တိုးတိုးလေးမေးသည်။ ဖြိုးညီလည်း မဆိုးပါဘူးဆိုပြီး ရင်နာနာနဲ့ပဲ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရသည်။ မမမွန် အပြင်ကို ပြန်သွားပြီး ကိုသုတဆိုတဲ့ လူကြီးပြောတာကို လက်ခံတဲ့အနေနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာကိုတွေ့ရသည်။ ဒီလူကြီးက လက်ခံတယ်ဆိုတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ မမမွန်အနားကိုတိုးကပ်ပြီး မမမွန်ကို ဆွဲဖက်သည်။ ပြီးတော့ မမမွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းသည်။ လက်တွေကလည်း မမမွန် ကိုယ်လုံးပေါ်မှာ တရွရွနဲ့ ပြေးလွှားပြီးပွတ်သတ်နေသည်။ ဖြိုးညီ ဒီမြင်ကွင်းကို မမြင်ချင်ပေမဲ့ ဘယ်လိုကြောင့်မှန်းမသိ ၊ မျက်လုံးအစုံကို လွှဲဖယ်လို့မရပဲ ဆက်ပြီးကြည့်နေမိသည်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုသုတရဲ့လက်တွေက မမမွန် ရင်အစုံပေါ်မှာအုပ်ကိုင်ပြီး ဆုတ်နယ်နေသည်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ မမမွန်ရဲ့ အကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပြီးပေါ်လာတဲ့ ရင်သားအစုံကိုဘော်လီပေါ်ကနေ ကိုင်သည်။ ပြီးနောက် မမမွန်ရဲ့ဘော်လီကိုချွတ်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးကို စို့သည်။ မမမွန်လည်း ခေါင်းကို အပေါ်မော့ပြီး မျက်လုံးလေးမှေးနေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက်ဖြိုးညီချောင်းကြည့်တဲ့ အပေါက်ရှိရာကိုလှည့်လှည့်ကြည့်သည်။ ဖြိုးညီနဲ့ မမမွန်နဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံသွားတဲ့အခါတိုင်း မမမွန်ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ သူ့ကိုအားနာတဲ့အကြည့်တွေပါတယ်ဆိုတာကို တွေ့ရသည်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ ကိုသုတရဲ့လက်တွေက မမမွန်ရဲ့ ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။

မမမွန်ရဲ့ ပေါင်သားဖွေးဖွေးနဲ့ ပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကပေါ်လာသည်။ ကိုသုတ သူ့ပုဆိုးကို ခပ်သွက်သွက်ဆွဲချွတ်ပြီး မမမွန်ရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာဖြဲကားပြီး သူ့ရဲ့ ညိုညိုတုတ်တုတ် အတန်ကြီးကိုထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။ ဖြိုးညီ တစ်ယောက် ကိုသုတရဲ့ အတန်ညိုတုတ်တုတ်ကြီး မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်လေးထဲမှာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဝင်ထွက်နေတာကိုကြည့်ရင်း တစ်ဖက်ကလည်း နှမြောနေမိသလို တစ်ဖက်ကလည်း လိင်စိတ်တွေထကြွနေတော့သည်။ ဆိုဖာပေါ်မှာ မမမွန်ကို တော်တော်လေးကြာအောင် တဖွတ်ဖွတ်နဲ့လိုးပြီး ကိုသုတပြီးသွားသည်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ် စကားနည်းနည်းပါးပါးပြောပြီး ကိုသုတပြန်သွားသည်။ ကိုသုတပြန်ပြီးပြီးချင်းပဲ ဖြိုးညီ အိပ်ခန်းထဲကနေထွက်ပြီး မမမွန်ဆီကို သွားလိုက်သည်။ ဖြိုးညီကိုတွေ့တော့ မမမွန် ဖြိုးညီကိုကြည့်ရင်းမျက်ရည်တွေဝဲလာသည်။

သူ့မောင်လေးရှေ့မှာ တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ကာမဆက်ဆံလိုက်တာကို ရှက်တာပဲလား၊ မောင်လေးတစ်ယောက်လိုရော ချစ်သူလိုပါချစ်တဲ့ ဖြိုးညီရှေ့မှာ ဒီလိုလုပ်ရပ် လုပ်မိတာကို ဝမ်းနည်းတာလားဆိုတာကိုတော့ မမမွန်ကိုယ်တိုင်ပဲသိပါလိမ့်မည်။ မမမွန်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြိုးညီအသာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ ဖြိုးညီရင်ခွင်ထဲရောက်မှ မမမွန်တစ်ယောက် ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုတော့သည်။ ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့မေးလေးကို လက်နဲ့ အသာမော့ရင်း မမမွန်ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။ ဖြိုးညီ တစ်ယောက် ကိုသုတနဲ့ မမမွန်တို့ ကာမစပ်ယှက်နေတာကိုချောင်းကြည့်နေကတည်းက စိတ်တွေထကြွခဲ့သည်။ အခုလို မမမွန်နဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းမိတဲ့အချိန်မှာတော့ စိတ်ကို ထိန်းထားလို့မရတော့..။

မမမွန်ရဲ့ ထမိန်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သလို သူဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကိုလဲ ခြေထောက်နဲ့ညှပ်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ထမိန်ကျွတ်သွားလို့ အောက်ပိုင်းမှာ ဗလာဟင်းလင်းနဲ့ ဖင်ပြောင်လေးဖြစ်သွားတဲ့ မမမွန်ကို ချီမပြီး အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကို ခေါ်လာခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ မမမွန်ကို ပက်လက်လေးထားလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ဖြဲကားလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာပေါ်လာတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲကို ထိုးသွင်းဖို့ ဖြိုးညီတစ်ယောက်သူ့ အတန်ကြီးနဲ့ တေ့နေဆဲ မမမွန်က…. ”ကိုဖြိုး….. ခဏနေဦးကွာ… ဟိုတစ်ယောက်အရည်တွေနဲ့… မမွန် ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်။” ”မအောင့်နိုင်တော့ဘူးမရာ…. ကျွန်တော်လုပ်တော့မယ်…။

” ဖြိုးညီတစ်ယောက် ဆေးမိနေသူတစ်ယောက်လို ဗလုံးဗထွေးပြောရင်း ပထမတစ်ယောက်လုပ်ထားလို့ သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေပေကျံနေတဲ့ အဖုတ်ဝမှာ သူ့အတန်ကိုတေ့ပြီးထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကိုသုတရဲ့ သုတ်ရည်တွေနဲ့ ချောမွေ့နေတဲ့ မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ကြီးက အရမ်းကြီးတင်းကြပ်မနေပေမဲ့ မမမွန်နဲ့ လပေါင်းများစွာခွဲထားရတဲ့ ဖြိုးညီအတွက်တော့ လုပ်လို့ကောင်းလှသည်။ ဖြိုးညီတစ်ယောက် ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့လိင်စိတ် ပေါင်းစပ်ပြီး မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ကိုသာ အပေါ်ကနေ နာနာဖိပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးနေမိသည်။ မမမွန်ကတော့ ဖြိုးညီလုပ်သမျှ ….. တအီးအီးနဲ့ ငြီးငြူရင်းအောက်ကနေ့ ကော့ကော့တင်ပေးရှာသည်။ ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ ရင်သားထွားထွားတွေကို လက်နဲ့ညှစ်ရင်း တဖောင်းဖောင်းမြည်အောင် ဆောင့် – ိုးပြီး မမမွန်အဖုတ်ထဲမှာ သုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်ရင်းတစ်ချီပြီးသွားတော့သည်။ ဖြိုးညီ တစ်နေ့လုံးလိုလို မမမွန်နဲ့ သုံးလေးချီထက်မနည်း လုပ်ပြီး ပြန်လာခဲ့သည်။

တစ်လလောက်ကြာတော့ မမမွန်ဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။ ကိုသုတနဲ့ လက်ထပ်တော့မည်။ ဖြိုးညီကိုလည်းလာစေချင်သည်တဲ့…။ ဖြိုးညီတစ်ယောက် မမမွန်ဆီ ကိုသွားရပြန်သည်။ ဖြိုးညီ မင်္ဂလာဆောင်မတိုင်ခင် ရှေ့တစ်ရက်မှာ မမမွန်ဆီရောက်သွားသည်။ ဖြိုးညီရဲ့ အဒေါ်တို့လင်မယား… မမမွန်ရဲ့ အဖေနဲ့အမေလည်းရောက်နေကြပြီ။ ဖြိုးညီနဲ့ မမမွန် မောင်နှမနှစ်ဦးသားကားတစ်စီးနဲ့ မြို့ထဲမှာ ဖိတ်စာတွေလျောက်ဝေကြသည်။ ဖိတ်စာတွေဝေပြီး အပြန်လမ်းမှာ ဖြိုးညီ တစ်ယောက်ကားမောင်းရင်းနဲ့ မမမွန်ကိုမေးမိသည်။ ”မမ….ကျွန်နော်မရှိတုန်း ဟိုတစ်ယောက်နဲ့ထပ်ပြီး ဖြစ်သေးလားဟင်….။” မမမွန် ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ဘက်ကို အဓိပ္ပာယ်မဲ့စွာ ငေးကြည့်နေသည်။ တအောင့်လောက်ကြာမှ….. ဖြိုးညီရဲ့ အမေးကို မမမွန်ပြန်ဖြေသည်။

”မလုပ်ဖြစ်ပါဘူးကွာ….၊ မမွန် ထပ်မဖြစ်အောင် ရှောင်ပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ကိစ္စအတွက်လည်း ငါ့မောင်ကို အရမ်းအားနာတယ်၊ တောင်းပန်တယ်နော်…၊ မောင်လေး…။” ”ရပါတယ်မမွန်ရယ်၊ ဒါပေမဲ့ လက်မထပ်ခင် မမွန်ကို တစ်ခါလောက် ချစ်ချင်သေးတယ်။ ခွင့်ပြုပါလားဟင်…။” ”မတော်ပါဘူးငါ့မောင်ရယ်…၊ မမွန်က မနက်ဖြန် မင်္ဂလာဆောင်ရတော့မှာကိုကွာ…။” ”ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးပါပဲ မမရယ်….၊ ခွင့်ပြုပါနော်….။” မောင်လေး ဖြိုးညီရဲ့ သနားစရာတောင်းဆိုသံကိုကြားတော့ မွန်မွန် စိတ်တွေတင်းမထားနိုင်တော့.. ခပ်လေးလေးပဲ အင်းလို့ပြောပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ထားလိုက်တော့သည်။

မမမွန်ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ဖြိုးညီ အနီးဆုံး ဟိုတယ်တစ်ခုကို ဝင်ပြီး အခန်းယူလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ မမမွန်နဲ့ ဖြိုးညီ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပြောစရာတောင်မလိုဘဲ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ခွာကြသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားကြလေပြီ။ နှစ်ဦးသားခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပူးကပ်သွားကြသည်။ မမမွန်ရဲ့လက်တွေကဖြိုးညီ ကိုယ်လုံးကို တရွရွနဲ့ ပွတ်သပ်နေသလို ဖြိုးညီတစ်ယောက် သူနဲ့ ခွဲရတော့မဲ့ မမမွန်ကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးတဲ့အလား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားမိသည်။ ပြီးတာနဲ့ မမမွန်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာနေရာယူပြီး မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်လှလှကြီးကိုနောက်ဆုံးအနေနဲ့ အားရပါးရလျက်ပေးလိုက်သည်။

မမမွန်တစ်ယောက် ကော့ပျံပြီး ကိစ္စပြီးသွားတဲ့ အထိအောင်ပါပဲ။ မမမွန်ကလည်း ဖြိုးညီရဲ့အတန်ထွားထွားကြီးကို အနမ်းတွေပေးသလို နှုတ်ခမ်းလှလှလေးနဲ့ ကောင်းကောင်းပုလွေပေးသည်။ မမမွန်အားရအောင် စုတ်ပြီးတာနဲ့ မမမွန်ရဲ့ တင်သားကားကားတွေကိုကြည့်ရင်း ဖြိုးညီ လေးဘက်ထောက်အနေအထားနဲ့ မမမွန်ကို လုပ်သည်။ မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်စီးစီးလေးထဲမှာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အဝင်အထွက်လုပ်နေတဲ့ ညီတော်မောင်ပေါ်မှာ ဖြိုးညီစိတ်ကို နှစ်ထားလိုက်ပြီးဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လုပ်သည်။ ”အား…. ကောင်းတယ်…၊ ကိုဖြိုး…. နာနာလေး ဆောင့်…” မမမွန်ဆီက မပွင့်တပွင့် တောင်းဆိုတဲ့ အသံကိုကြားရတော့ ဖြိုးညီ ဆောင့် – ိုး နေတဲ့ အရှိန်ကို မြှင့်တင်ပြီး တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်တော့သည်။

မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းအသားလေးတွေရဲ့ ညှစ်အားအောက်မှ ဖြိုးညီကြာကြာတောင့်ခံမထားနိုင်တော့ပါ။ နောက်ထပ်အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်အပြီးမှာပဲ လိင်တန်တစ်ချောင်းလုံးပွလာသလိုခံစားရပြီး ဖြိုးညီအတန်ကို အဖုတ်အဆုံးထိထိုးထည့်ပြီး ပြန်မထုတ်တော့ပဲ အရည်တွေကို ပန်းထုတ်မိတော့သည်။ အချိန်တော်တော်လေးကြာအောင် မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ထဲမှာ စိမ်ထားပြီးတော့ အနည်းငယ်ပျော့သွားတဲ့ ညီတော်မောင်ကို အဖုတ်ထဲကနေပြန်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မမမွန်ရဲ့ မျက်နှာနားကို တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်သွားရင်း အရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်ပြီးချောမွေ့နေတဲ့ညီတော်မောင်ကို မမမွန်ပါးစပ်နဲ့တေ့ပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။ ”မမ… စုတ်ပေးဦး…။” ”အရည်တွေနဲ့ မစုတ်ချင်ဘူးကွာ…။” အာ….။ ဖြိုးညီ တစ်ချက်ညည်းရင်း မျက်မှောင်ကြုပ်ပြလိုက်တော့ မမမွန် ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းကို အသာကြွ ပါးစပ်ဟပြီး ဖြိုးညီရဲ့ – ီးကို စုတ်လိုက်သည်။

မမမွန်တစ်ယောက် ဖြိုးညီ မျက်နှာမညိုရအောင် အလိုလိုက်တာဖြစ်သည်။ ဖြိုးညီရဲ့ အတန်မှာပေပွနေတာတွေအကုန်ပြောင်စင်အောင် စုတ်ပေးလို့အပြီးမှာပဲ ဖြိုးညီရဲ့ လိင်တန်ကပြန်ပြီး နိုးကြွလာတော့သည်။ ”အာ….. တောင်လာပြီ။ တော်တော်သန်တဲ့ ငါ့မောင်….။” ”မမ နဲ့ တူလို့လေ…။ အဟီး….” ”အာ…. ကိုယ့်အမကိုယ်ပြန်ပြီး သိက္ခာချနေတယ်….။” ”ခိခိ… ဟုတ်ပါဘူး….။ မမ ကျွန်တော့်ကို ဟိုဟာ ပေးလုပ်ပါလားဟင်…။” ”အင်…. ဘယ်အဝှာလဲ…။ ကိုဖြိုး မဟုတ်တရုတ်တွေ မစမ်းနဲ့နော်… မမွန်မကြိုက်ဘူး…။ မမွန်တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး။” ”အာ… မမွန်ကလည်းကွာ…။ နောက်ဆုံးလက်ဆောင်အနေနဲ့ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ မောင်လေးကိုပေးသွားပါနော်…။” ဖြိုးညီရဲ့ စကားအဆုံးမှာ မမမွန်တစ်ချက်တွေဝေသွားပြီး ရီဝေတဲ့မျက်ဝန်းအစုံနဲ့ ဖြိုးညီကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

ပြီးမှ…. ”မသိဘူးကွာ…။ လုပ်ချင်လည်း လုပ် …. လုပ်….။” မမမွန် ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ အိပ်နေရာကနေ ကုန်းထပြီး ကုတင်ပေါ်မှာလေးဘက်ထောက်ပေးသည်။ လေးဘက်ထောက်ပေးထားလို့ နောက်ကို ကော့ပြီး အယ်နေတဲ့ မမမွန်ရဲ့ တင်ဆုံကြီးတွေနောက်မှာ ဖြိုးညီနေရာယူလိုက်ပြီး တင်သားနှစ်ခြမ်းကြားက ခရေပွင့်နီညိုညိုလေးကို မက်မက်မောမောကြည့်နေမိသည်။ ခရေလေးကိုဖွင့်ဖို့ ချောဆီကမရှိ။ ဒါပေမဲ့ သဘာဝကပေးထားတဲ့ ချောဆီကိုပဲသုံးရပေတော့မည်။ မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ဝကနေ စီးကျနေတဲ့ အရည်လေးတွေကို လက်နဲ့သိမ်းကြုံးယူပြီး ဖင်ပေါက်လေးဆီကိုပို့လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ဖြိုးညီ လက်ကို တံတွေးအနည်းငယ်ဆွတ်လိုက်ပြီး မမမွန်ရဲ့ ဖင်ဝလေးကို ချောမွေ့သွားအောင် လက်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်သည်။ အတန်ကြာအောင် လက်ညိုးနဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးလို့ ချောမွေ့သွားပြီဆိုမှ ညီတော်မောင်ကို မမမွန်ရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးနဲ့တေ့ထားလိုက်သည်။ ”မမွန်…. စိတ်ကို လျှော့ထားနော်…။ ဖင်ဝကို ကြုံ့မထားနဲ့…။ ” မမမွန်ကို ပြောပြီးတာနဲ့ ဖင်ဝလေးမှာ တေ့ထားတဲ့ သူ့အတန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။ အရည်တွေနဲ့ချောမွေ့နေတာကြောင့် တော်တော်လေးတင်းကြပ်နေပေမဲ့ သွင်းလို့ရသည်။ ဖြိုးညီ ဖြည်းဖြည်းချင်း အချိန်ယူပြီး ညီတော်မောင်ကို မမမွန် ခရေပွင့်လေးထဲ တရစ်ချင်းစီထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

မမမွန် ဆီက အာ့…. ခနဲ အော်သံကြားရပြီး ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ခေါင်းအုံးကို လက်နဲ့ညှစ်ထားသည်။ ”မမ… နာလား….၊ ရရဲ့လား….။” မမမွန် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ လက်ကို အသာမြှောက်ပြီး ဆက်လုပ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ လုပ်ပြသည်။ ဖြိုးညီလည်း မမမွန်ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေပြီးတဲ့ ညီတော်မောင်ကို အသွင်းအထုတ်ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်တော့သည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖြိုးညီ အတန်ကြီးက မမမွန် ဖင်ပေါက်လေးထဲကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားချေပြီ။ ဖြိုးညီ တစ်ချက်ချင်းပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အချက်နှစ်ဆယ်လောက်လုပ်ပြီးတော့ မမမွန်ဆီက တရှီးရှီး ညည်းသံနဲ့ အတူ တင်ဆုံကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးလာသည်။ ”မမွန် … ကောင်းလား…၊ နာသေးလား….။” ”အင်း….. နာလည်းနာတယ်ကောင်းလည်းကောင်းတယ်….။

လုပ်ပါတော့… မြန်မြန်လေး….။” ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ တင်ပါးနဲ့ ဆီးခုံတဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် ဆောင့်ပြီး လုပ်မိတော့သည်။ မမမွန်လည်းကောင်းလာပြီမဟုတ်ပါလား။ မမမွန်ရဲ့ စအိုကြွက်သားလေးက ဖြိုးညီ လိင်တန်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲညှစ်ထားတာမို့ ဖြိုးညီတစ်ယောက်ကိစ္စမပြီးအောင် မနဲပင်ထိန်းထားရသည်။ မမမွန်ကိုလည်း ပိုပြီးကောင်းသွားအောင် လက်တစ်ဖက်နဲ့ မမမွန်ရဲ့ အစိလေးကို ကလိပေးလိုက်သည်။ ခရေပွင့်လေးထဲ တစွပ်စွပ်နဲ့ ဝင်ထွက်နေတဲ့ ဆောင့်ချက်ကိုတော့ မရပ်….။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ မမမွန်တစ်ယောက် တအားအား.. နဲ့ အော်ရင်း တင်ပါးအစုံတို့ တုန်တက်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။

ဖြိုးညီလည်း စိတ်ကိုတင်းမထားတော့ပဲ ညီတော်မောင်ရဲ့ ကွမ်းသီးခေါင်းလေးကို ရှုံ့ပွရှုံ့ပွနဲ့ ညှစ်ပေးနေတဲ့ မမမွန်ရဲ့ တင်းကြပ်လှတဲ့ စအိုကြွက်သားလေးတွေညှစ်တာကို အားပါးရခံစားရင်း သုတ်ရည်တွေကို ဖင်နဲ့အပြည့်ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ …..ဆီဒိုးနားဟိုတယ်…. မင်းတုန်းခန်းမတွင် မင်္ဂလာပွဲတစ်ခု ကျင်းပနေသည်။ ဖြိုးညီ မမမွန်မင်္ဂလာဆောင်မှာ သတို့သားအရံလုပ်သည်။ မမမွန်လည်း တစ်ဝိုင်းပြီးတစ်ဝိုင်း ဧည့်သည်တွေကို လိုက်လံနှုတ်ဆက်နေသည်။ နှစ်ဦးသား မျက်လုံးချင်းမဆုံမိအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်နေကြသည်။ မဖြစ်သင့်တာတွေဆက်မဖြစ်အောင် နှစ်ဦးသားစောင့်ထိန်းရမည်မဟုတ်ပါလား။ ဒီနေ့မင်္ဂလာအခမ်းအနားရဲ့ သတို့သမီးကို သတို့သားအရံက မင်္ဂလာပွဲမတိုင်ခင်တစ်ရက်တွင် ရှေ့ရောနောက်ပါဖွင့်ခဲ့သည်ဆိုသည်ကိုတော့ ကာယကံရှင်နှစ်ဦးမှတစ်ပါး….. ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ေရွ႕ေနာက္ဖြင့္ခဲ့သည္

” ၿဖိဳးညီေရ” ေခၚသံနဲ႔ အတူ အိမ္ထဲဝင္လာတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မမမြန္တို႔ လင္မယားျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔လင္မယားနဲ႔ေတာင္မေတြ႕တာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ မမမြန္ကၿဖိဳးညီရဲ႕ အစ္မ တစ္ဝမ္းကြဲ ၊ ၿဖိဳးညီ အေဖရဲ႕ညီမရဲ႕ သမီးအငယ္ဆုံးျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးညီ တို႔အေဖက တ႐ုတ္စပ္သည္။ အေဒၚ့ ေယာက်ာ္းကလဲ တ႐ုတ္ဆိုေတာ့ မမမြန္က ပီဘိတ႐ုတ္မေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ရင္သားေတြကထြားထြား ၊ တင္သားေတြကလဲႀကီးသည္၊ ႐ုပ္ကလဲေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ သူ႔ေယာက်္ားျဖစ္သူေယာက္ဖတစ္ဝမ္းကြဲက ကိုခ်မ္းသာ တဲ့။ ကားပစၥည္းေတြ အႀကီးအက်ယ္ေရာင္းတဲ့သူေဌးသား။ ႐ုပ္ကလဲ ေခ်ာသည္။ ဒီလိုပဲ မမမြန္နဲ႔ႀကိဳက္ၿပီး လက္ထပ္ၾကတာ ႏွစ္ ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ေပါ့။ ၿဖိဳးညီ အေတြးစေတြကိုျဖတ္လိုက္ၿပီး ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ကိုအိမ္ထဲေခၚလိုက္သည္။ ”လာ….အကို နဲ႔ မမ ဘယ္ကိုလာတာလဲ။” ” ဒီလိုပါပဲ နင့္အကိုအေၾကာင္းမသိေသးဘူးလား။

သူတီဘီျဖစ္တာေလ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ေဆးယဥ္ပါး ေရာဂါျဖစ္တာ။ ပထမျဖစ္တုန္းက ေဆးမွန္မွန္မေသာက္တာနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းေဆးမတိုးေတာ့ပဲ ျဖစ္သြားတာ။ အခုလဲ ေနမေကာင္းဘူး။ တစ္ခါတစ္ခါထထေဖာက္ေသးတယ္။ ေသြးေတြအန္တာမွ မေျပာပါနဲ႔။ ” ေဘးနားက ေယာက္ဖေတာ္ကေတာ့ တစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီး ယဲ့ယဲ့ၿပဳံးျပသည္။ အၿပဳံးကႏြမ္းလွ်ေနသည္။ “ဒါနဲ႔ မမတို႔ ဘာကိစၥနဲ႔လာတာလဲ။ ခဏေလးေနာ္ ။အေဖနဲ႔ အေမေဈးခဏသြားတယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့မွာပါ ။ မၾကာပါဘူး ။ “ “နင့္ကို ေဆးအေၾကာင္းေလးေမးခ်င္လို႔လာတာပါ။ သူလဲေဆးေတြ ေသာက္ေနေတာ့။ ေဆးဖိုးကလဲ တစ္လကိုငါးသိန္းေလာက္ကုန္တယ္ဟယ္။ ဘာေဆးေတြလဲဆိုတာရယ္ ။

ေနာက္ေရာ အေကာင္းအတိုင္းျပန္ျဖစ္ပါ့မလားလို႔ေမးခ်င္လို႔။ “ ဓာတ္မွန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဆုတ္တြင္ စေပါ့ေတြက ဇကာေပါက္ႏွယ္။ ေအာ္……. ေပလိုက္တဲ့ ငါ့ေယာက္ဖ ။ ဘာလို႔ အဲဒီေလာက္ေတာင္ဆိုးဝါးသြားပါ့လိမ့္။ ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္မခ်ိတင္ ကဲပင္ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ လူနာတစ္ေယာက္ကိုစိတ္ဓာတ္က်ေအာင္မေျပာသင့္ေသာေၾကာင့္ ” ေကာင္းမွာပါ မမ ေဆးကိုပုံမွန္ေသာက္ေလ။ ဒီအစက္အေျပာက္ေတြကေတာ့ ျပန္ေပ်ာက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ က်န္တာေတာ့ သူ႔ေဆးပတ္လည္ေအာင္ေသာက္လို႔ တီဘီ bacilli ေတြကုန္သြားရင္ ေပ်ာက္မွာပါ။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေဆးလိပ္မေသာက္နဲ႔ ။ အပင္ပန္းမခံနဲ႔ေတာ့ေပါ့။ သက္ေတာင့္သက္သာပဲေနရမွာေပါ့။” ” ဒါေတာင္နင့္အကို က ေဆးလိပ္ျပန္ေသာက္ခ်င္ေသးတယ္ ။ မနည္းတားထားရတာ ။အရင္ထဲက ဖင္မီးခိုးထြက္ေအာင္ေသာက္တဲ့လူေလ။ ” ေျပာရင္းဆိုရင္း ေဖေဖနဲ႔ေမေမျပန္ေရာက္လာလို႔ စကားစျပတ္သြားသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ မိဘႏွစ္ပါး စကားေကာင္းေနၾကသည္။ အာလႅာပ သလႅာပေတြကို ဆက္နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့တာ နဲ႔ အခန္းထဲဝင္ၿပီး ကိုနတ္သားေရးထားတဲ့ ” ျပန္ေျပာျပဖို႔ေတာ္ေတာ္ခက္လိမ့္မယ္” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကိုပဲျပန္ဖတ္ေနမိသည္။ ဖတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ဖတ္လိုက္တာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ။ဧည့္ခန္းထဲက ”သားေရ ခဏလာဦးေျပာစရာရွိလို႔ ။ ” အေမရဲ႕ ေခၚသံကိုၾကားလို႔ အျပင္ကိုထြက္ၾကည့္မိသည္။

” သားကိုရန္ကုန္ထည့္ေပးလိုက္မလို႔ ။ သြားအထုတ္သြားျပင္ေခ် ။ ေန႔လည္ နင့္ အစ္မတို႔ျပန္ရင္တစ္ခါထဲလိုက္သြား နင္ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ ႏွစ္လ ဒီမွာလဲအားေနတာပဲ လတ္လ်ား လတ္လ်ားနဲ႔ ဘာမွလဲမဟုတ္ဘူး ။ဟိုမွာအကူညီလိုေနတာ သြားကူညီေခ်။ ” ၿဖိဳးညီလဲ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး အထုတ္အပိုးေတြျပင္ဆင္ေနလိုက္သည္။ ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အစ္မတို႔ကားနဲ႔ ရန္ကုန္လိုက္ခဲ့သည္။ ေယာက္ဖက ကားေတာင္သိပ္မေမာင္းႏိုင္။ ပဲခူးလာတုန္းကေတာင္ အစ္မ ေမာင္းခဲ့တာ ။ အျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္းမယ္ မမဆိုၿပီးသူကိုယ္တိုင္ ေမာင္းၿပီးလာခဲ့လိုက္သည္။ အိမ္က စဥ့္အိုးတန္းလမ္း ေျခာက္လႊာ ။ ေယာက္ဖက သုံးလႊာေလာက္ပဲတက္ရေသးသည္ … ေဟာဟဲ …ေဟာဟဲ ျဖစ္ေနလို႔ သူ႔ကိုေစာင့္ေစာင့္ၿပီးေခၚရသည္။

အေပၚေရာက္ေတာ့ ေယာက္ဖ ေမာၿပီးဖလက္ျပသြားသည္။ အခန္းထဲသြားနားေနသည္ ။ ”ေမာင္ေလးေရ ………. အထုတ္ေတြဝိုင္းကူထားပါဦး ။ နင့္အကိုအထုတ္ကို သူ႔ အခန္းထဲထား ။ မမအထုတ္ကိုေတာ့ ဒီကိုယူလာခဲ့ ။ ” ” မမက အကိုနဲ႔တစ္ခန္းထဲအတူတူအိပ္တာမဟုတ္ဘူးလား” ” နင့္အကိုဆီကပိုးကူးမွာစိုးလို႔ ခြဲအိပ္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီ။ သူကလဲ ေဆးျပင္းေတြေသာက္ရေတာ့ ညညဆို တန္းၿပီးအိပ္ေပ်ာ္တာပါပဲဟယ္။ လင္မယားကိစၥလဲသိပ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ ” အိမ္ေထာင္က်တာမွ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိေသးသည္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ခြဲအိပ္ရေသာ မမကိုလဲ သနားမိသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာစိတ္မွ မျဖစ္မိေပ။ ဒီလိုနဲ႔ မနက္ေစာေစာထတဲ့ သူ႔အက်င့္ေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာေရေႏြးတည္၊ ထမင္းအိုးတစ္လုံးခ်က္ၿပီး ေဈးသြားလိုက္သည္။ ေဈးကျပန္လာေတာ့ မမမြန္တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတာနဲ႔တန္းတိုးသည္။

ရင္လွ်ားေပၚမွာတဘက္ေလးလႊားထားသည္။ ”ေအာ္……. မမမြန္ ႏိုးေနၿပီလား။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ေဈးကျပန္လာၿပီ ။ ၾကက္သားနဲ႔ အာလူးရယ္ ၊ ကင္ပြန္းခ်ဥ္႐ြက္နဲ႔ ပဒတ္စာေလးပဲခ်က္ၿပီး ငပိရည္နဲ႔ တို႔စရာေလး တို႔မလို႔စီစဥ္ထားတယ္။” ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ေရပက္မဝင္ စကားေတြကိုေဖာေဖာသီသီပင္ေျပာမိသည္။ ” ဒါနဲ႔ မမမြန္မ်က္ႏွာမေကာင္းပါလား။ ညက အိပ္မေပ်ာ္လို႔လား။ ဘာျဖစ္လို႔လဲမမရဲ႕။” ေသခ်ာေမးၾကည့္ေတာ့မွ.. ” ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ညက မမမြန္ေျခဆစ္လက္ဆစ္ေတြကိုက္လို႔အိပ္လို႔မရဘူးေလ။ မိုးေအးေတာ့ပိုဆိုးတာေပါ့။ ဆရာဝန္ကေတာ့ ေလးဘက္နာလို႔ေျပာတာပဲ။ အဲဒါ မိုးေအး တိုင္းျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ညစ္ေနတာပါ။ ” ” ဒါမ်ားမမမြန္ရယ္ ညထဲက ေျပာပါလား ။ ကြၽန္ေတာ္ ေဆးေပးၿပီး ကုေပးမွာေပါ့။

ဘာလဲ ကိုယ့္ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္းမၿပီးေသးဘူးဆိုၿပီးမယုံဘူးလား။ ” ”လာ… ဒီမွာထိုင္ ။ ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပမယ္။ အဲဒါ Rheumatoid arthritis လို႔ေခၚတယ္ ။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေသာက္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ခါျဖစ္ရင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚေလ။ ” ” အင္း ” ”ကြၽန္ေတာ္မနက္စာျပင္ထားတယ္။ အကို႔ကိုႏႈိးလိုက္ဦးေလ။ တူတူစားရေအာင္။” ”ရတယ္ေမာင္ေလး သူကေနျမင့္မွထတာ ။ သူ႔ကို ႏႈိးရင္လဲမႀကိဳက္ဘူး။ ” ” ေမာင္ေလးနဲ႔ မမပဲအရင္စားထားႏွင့္မယ္ ။ ေနာက္မွခ်က္ေပါ့ ။ ဝီရိယေကာင္းေနလိုက္တာေနာ္။” ” ခဏေလး မမအဝတ္အစားသြားလဲလိုက္ဦးမယ္။ ” ေျပာရင္းဆိုရင္းထြက္သြားေသာ မမမြန္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။

တင္သားေတြက ထြားၿပီး အယ္ေနသည္။ အသားက ေရစို ေတာ့ ထမိန္က တခ်ိဳ႕ေနရာေတြ အသားမွာကပ္ေနသည္၊ တင္သားေတြ လႈပ္တာ ထမိန္က ကပ္ပါသြားေတာ့ တဖက္တခ်က္ စီ၊ တက္လိုက္က်လိုက္က ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနသည္၊ကာမမႈလဲေကာင္းေကာင္းမျပဳျဖစ္ေတာ့ က်မသြား။ ဒီၾကားထဲ အိမ္အလုပ္ေတြကို သူတစ္ေယာက္ထဲဒိုင္ခံလုပ္ရေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သလိုျဖစ္ၿပီး ရင္သား ၊ တင္သားေတြက က်စ္လစ္ေနသည္။ ေန႔လည္ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာဟင္းခ်က္ရင္း မမမြန္ေနာက္မွာေရာက္တာမသိပဲ လွည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ခ်င္းအပ္သလိုျဖစ္သြားၿပီး မမမြန္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြနဲ႔ ပြတ္မိသြားသည္။ အိစက္ ေနေသာအေတြ႕အထိေၾကာင့္ ကတုန္ကရင္ေတာင္ျဖစ္သြားသည္။ မနဲစိတ္ႏွစ္ၿပီး ဟင္းအိုးထဲအာ႐ုံစိုက္လိုက္ရသည္။ ေန႔လည္စာ ၿဖိဳးညီလက္ရာကို ခ်ီးက်ဴးၾကသည္။ ၿဖိဳးညီလဲ ေန႔လည္စာစားၿပီး သူ႔အခန္းထဲဝင္ကာတစ္ေရးတေမာအိပ္လိုက္သည္။

ညေနေစာင္းေလာက္ႏိုးေတာ့ ေလ့က်င္ခန္းလုပ္သည့္ အေနနဲ႔ ဒိုက္ထိုးၿပီး ေဘာင္းဘီတိုႏွင့္ပင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေရပန္းေအာက္မွာအားရပါးရေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ညေနစာစား ၊ ၿပီးေတာ့ ေယာက္ဖနဲ႔ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ ။ ပထမပိုင္းၿပီးေတာ့ ေယာက္ဖက မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ ။ အားနည္းတာေရာ ၊ အိပ္ေရးပ်က္မခံႏိုင္တာေရာေၾကာင့္ အိပ္ေတာ့မည္ေျပာသည္။ မမမြန္က အိပ္ယာခင္းေပး ေစာင္ၿခဳံေပးသည္။ ေယာက္ဖအိပ္သြားၿပီးမွ ျပန္ထြက္လာသည္။ ”ငါ့ေမာင္ေလး မအိပ္ေသးဘူးလား။ မမေတာ့ အိပ္ေတာ့မယ္ ။” ” ရတယ္ မမ ကြၽန္ေတာ္က ႏွစ္ပြဲဆက္ၾကည့္မွာ ။ ၉ခြဲပြဲၿပီးရင္ ၁၂နာရီပြဲလာဦးမွာဆိုေတာ့ ၂နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ အိပ္ျဖစ္မွာ ။” ” ဂြတ္ႏိုက္ေနာ္ မမ။ ” ဒုတိယပြဲၾကည့္ရင္း ပထမပိုင္းအၿပီး ခဏနားေတာ့ ေဘာလုံးဂ်ာနယ္ဖတ္ဖို႔လိုက္ရွာမွ ဂ်ာနယ္က ျခင္းေတာင္းထဲထည့္လိုက္မိမွန္းသိသည္။ဒီကိုလာတုန္းက အထုတ္မဆန႔္တာ နဲ႔ ျခင္းေတာင္းထဲထည့္ထားတာ ။

ျခင္းေတာင္းက မမမြန္အခန္းထဲမွာ ။ မထူးပါဘူးေလ ။ဘယ္သူမွမ မဟုတ္တာ ကိုယ့္အစ္မပဲ ဆိုၿပီး အခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။ ႏိုးသြားမွာေၾကာက္လို႔ ေျခဖြနင္းၿပီး အခန္းထဲဝင္ ၊ ကုတင္ေအာက္က ျခင္းေတာင္းကို ငုံ႔ယူေနစဥ္ ”ေမာင္ေလး ေဘာလုံးပြဲၿပီးၿပီလား။” ” ေအာ္ မမ မအိပ္ေသးပဲကို ၊ မၿပီးေသးဘူးမမ ။ ပထမပိုင္းၿပီးၿပီ ပ်င္းေနလို႔ ေဘာလုံးဂ်ာနယ္ဖတ္မလို႔ဟာ ေဘာလုံးဂ်ာနယ္ကျခင္းေတာင္းထဲပါသြားလို႔ လာယူတာ။” “ ေအာ္ ေအးေအး “ ” မမ မအိပ္ေသးဘူးလား ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ။ ” ”အဆစ္အျမစ္ေတြကိုက္ျပန္ၿပီငါ့ေမာင္ရယ္။ လက္ဆစ္ေျခဆစ္ေတြကိုက္ေနတာ။” ”ေအာ္….. ဒါေလးမ်ားမမရယ္ ။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာေဆးပါလာတယ္ ခဏေစာင့္။

” အခန္းထဲျပန္ၿပီး အသင့္ရွိေနတဲ့ အစာအိမ္မထိတဲ့ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးကိုပဲ Antacid ေလးနဲ႔တြဲၿပီးေပးလိုက္သည္။ေဆးတိုက္ၿပီးေတာ့ ”မမ..လက္ဆစ္ေတြကိုက္ေနတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွိပ္ေပးရဦးမလား။” ”အင္း ႏွိပ္ေပးေလ ။ ေကာင္းတာေပါ့ ငါ့ေမာင္ရယ္။ မမကေတာ့ အရမ္းကိုက္တာပဲသိတယ္။ ” ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္မမမြန္ရဲ႕ လက္ဆစ္ေတြကိုစိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ႏွိပ္ေပးေနမိသည္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက သြယ္လွ်ေနသည္။ ေဖာ့ဖေယာင္းလိုႏူးညံ့ေနသည္။ ကုတင္က နံရံကပ္ထားတာဆိုေတာ့ နံရံဘက္ႏွင့္ ေဝးသည့္ ဒီဘက္လက္ကို ႏွိပ္ေပးတုန္းက ဘာမွမျဖစ္။ ဟိုဘက္လက္ကို က်ေတာ့ မမက သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚတင္ေပးထားသည္။ လက္ကိုႏွိပ္ရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ရင္သားႀကီးေတြကို ထိမိေတာ့ အိစက္သည့္အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေအာက္ကညီေတာ္ေမာင္က ေခါင္းေထာင္ခ်င္လာသည္။

ပုဆိုးပဲဝတ္ထားတာရယ္ ၊ ညဘက္အိပ္ခါနီးဆိုေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကဝတ္မထားေတာ့ ပုဆိုးေအာက္မွာေငါထြက္ေနသည္။ မမြန္ကေတာ့ မသိေလာက္။ ခဏၾကာေတာ့ ”ရၿပီငါ့ေမာင္ လက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာသြားၿပီ။ လုပ္ေပးလက္စနဲ႔ ေျခဆစ္ေလးေတြႏွိပ္ေပးဦး။ ဒူးေခါင္းေရာပဲ။ ခစ္ခစ္ ” ၿဖိဳးညီ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို ညင္ညင္သာသာႏွိပ္ေပးသည္။ ေကာ့လိုက္ ကုတ္လိုက္ခ်ိဳးေပးသည္။ အဆစ္ေလးေတြေပၚမွာလက္နဲ႔ဖိေပးသည္။ ေျခရင္းကေန အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေအာက္ခံမဝတ္ထားတဲ့ ညဝတ္အကီၤ်ေပၚမွာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ အာေခါင္ေတြေတာင္ေျခာက္လာသည္။ ခဏေနေတာ့ မမက အေပၚကိုဆြဲတင္ၿပီး ” ဒူးေခါင္းေလးပဲေနာက္ဆုံးႏွိပ္ေပးေတာ့ ငါ့ေမာင္ေရ။

ေမာင္ေလးလဲေတာ္ေတာ္ေညာင္းေနေတာ့မယ္။ မမ လဲေဆးေသာက္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသြားတယ္။” ဒူးေခါင္းကို ႏွိပ္ေပးရင္း ေျခသလုံးသားျဖဴျဖဴေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ၿဖိဳးညီ့ လက္ဖဝါးေတြက ႏွိပ္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့ပဲ ဖြဖြေလး ဆုပ္ၿပီး ပြတ္သတ္ေနမိ မွန္းေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိမထားမိေတာ့ေပ။ ၿဖိဳးညီ ေခါင္းထဲ မွာ တျခားဟာေတြ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး၊ အခု ျမင္ေနရတဲ့ ဒူးေခါင္းေလာက္ အဆင့္ကေန ပိုၿပီး ျမင္ခ်င္လာမိၿပီ။ ၿဖိဳးညီ လက္ေတြက မမမြန္ရဲ႕ ဒူးဆစ္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္ေပးရင္းက ေပါင္လုံးေတြေပၚကို ေရာက္သြားသည္၊ ထမိန္စက ဒူးေလာက္ထိပဲ ရွိေသးေတာ့ မမမြန္ရဲ႕ ေပါင္တန္ ေတြကို မေတြ႕ ရေပမဲ့ ၿဖိဳးညီလက္ဖဝါးေတြက ေခ်ာမြတ္ ေတာင့္တင္း ေနတဲ့ အသားေတြကို ထမိန္ေအာက္က ပဲ လက္လွ်ိဳ ပြတ္လို႔ေကာင္းေကာင္း နဲ႔ မို႔ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေပါင္ရင္းနားထိ တိုးပြတ္သပ္ လာမိသည္။

ၿဖိဳးညီ လက္ဖဝါးက ေပါင္ရင္းနားထိ ေရာက္လာတာမို႔ ၿဖိဳးညီရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြက သူ႔ အလိုလို မမမြန္ရဲ႕ ထမိန္အနားစ ကို တြန္းတင္ေပး လာသလိုျဖစ္လာေတာ့၊ မမမြန္ရဲ႕ ေပါင္တန္ ဝင္းဝင္းကို စျမင္ေနရၿပီ။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးအစုံပိတ္ထားတာ ေတြ႕ရ သည္၊ မ်က္ေစ့ေလးပိတ္ၿပီး ႏူတ္ခမ္း မဟတဟ နဲ႔ မမမြန္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး မွာ နဖူးေၾကာေလး သိမသာႀကဳံ႕ေနတာ လည္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မမမြန္ သိရက္နဲ႔ ဘာမွ မေျပာတာ ကို ေတြ႕ရေတာ့ ၿဖိဳးညီ ပိုရဲလာသည္၊ လက္ေတြက ေပါင္အေပၚေတြ ေဘးေတြကို စက္ဝိုင္းလို ပြတ္ေနရင္း သူ႔ လက္ဖ်ံျဖင့္ ထမိန္ကို ပိုလွန္ေအာင္ တြန္းပို႔ေပးလာခဲ့သည္၊ ျဖဳဝင္းမြတ္ ေခ်ာေနေသာ ေပါင္လုံး ႏွစ္လုံးကို တဝက္ေလာက္ျမင္ရေတာ့ ၿဖိဳးညီ ရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္က မာေတာင့္တင္းေနတာ နာေတာင္နာလာၿပီ။ အဲဒါနဲ႔ ညာဘက္က ဆက္ပြတ္ေပးေနရင္း ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ ထမိန္ကို မမမြန္ ဗိုက္ေပၚထိေရာက္ေအာင္လွန္တင္လိုက္သည္။

ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ့ မမမြန္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက အေမႊးအမွ်င္ေတြ သန႔္စင္ထားလို႔ ေျပာင္ ၿပီး အကြဲေၾကာင္းမွာ တြန႔္လိမ္လိမ္ ႏူတ္ခမ္းဖတ္ေလး တခုက ညိဳညိဳ မဲမဲေလးနဲ႔ ၊ ေဘးနားက ပန္းေရာင္ရင့္ရင့္ အတြင္းသား ေလးေတြက အရည္ၾကည္ေတြ စို ၿပီး မီးေရာင္ေအာက္မွာ အေရာင္ျပန္လဲ့ေနသည္။ ၿဖိဳးညီ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္နဲ႔ ပြတ္ေနတဲ့ လက္တဘက္ကို ပါ ရပ္လိုက္ၿပီး မမမြန္ရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ဝင္ ဒူးေထာက္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အသာေလး တြန္းၿပီး ကားလိုက္တယ္၊ အဲေတာ့မွ မမမြန္က ႐ုတ္တရက္လွန႔္ႏိူးသလိုနဲ႔ မ်က္လုံးအစုံပြင့္လာၿပီး၊ ” အာ…… ငါ့ေမာင္ ဘာေတြ လုပ္ေန တာလဲကြယ္။ မေတာ္ပါဘူး။” “ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မထိန္းႏိူင္ေတာ့ လို႔ပါ မမ ရယ္၊ ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့ “ မမမြန္က သူထမိန္ကို ျပန္ဆြဲဖုံး ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေစ့ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။

ဒါေပမဲ့ ၿဖိဳးညီက သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားထဲ မွာေရာက္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးက ၿဖိဳးညီကို ညႇပ္ထားလိုက္သလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒါ့ အျပင္ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ညႇပ္ဖို႔ ဒူးႏွစ္လုံးကို ေထာင္လိုက္ရေတာ့ အခု မွ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ဆိုေတာ့ လိုးပါေတာ့ လို႔ ဖိတ္ေခၚေနသလိုပင္။ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ မမမြန္ျပန္ဖုံးလိုက္တဲ့ ထမိန္ကို အနားက ကိုင္အသာဆြဲလွန္ၿပီး အဖုတ္ႀကီးကို ကုန္းလ်က္လိုက္သည္။ “ အို ဟဲ့ အား ရွီး အိုး မေကာင္းဘူးထင္တယ္ေနာ္..အို႔ ခက္ေတာ့တာပဲ ကြၽတ္စ္ကြၽတ္စ္” မေတာ္ပါဘူးသာေျပာေနတာ အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြ႐ြဲေနသည္။ အရည္ၾကည္ေလးေတြကိုလွ်ာႀကီး နဲ႔ တစ္ခါထဲ သိမ္းႀကဳံး လ်က္လိုက္သည္။အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္လႊာကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ စုငုံၿပီး ခ်ိဳခ်ဥ္စုတ္သလို ဆြဲစုတ္လိုက္သည္။

” ရႈး…. အား….ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ေနတာလဲ ငါ့ေမာင္ရယ္….အင့္.” မမမြန္တစ္ေယာက္ ေကာ့ျပန္ေနသည္ ။ ခါးေကာ့ၿပီး အဖုတ္ႀကီးကို ေကာ့ေပးသည္။ အဖုတ္ႀကီးကို ၿဖိဳးညီမ်က္ႏွာႏွင့္ကပ္ေပးသည္။ အေစ့ေလးကို ဆြဲစုတ္ေပးသည္။ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ၿဖဲၿပီး ပန္းေရာင္ အတြင္းနံရံထဲကို လွ်ာကိုေခါက္ကာပို႔လႊတ္လိုက္သည္။ ” အ…..အ……. နာနာေလးလွ်က္….. ေကာင္းလိုက္တာ…. ” အေစ့ကို စုတ္လိုက္၊ လွ်ာနဲ႔ထိုးေမႊလိုက္၊ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ၿဖိဳးညီႏႈတ္ခမ္း ေတ့ၿပီးစုတ္လိုက္ လုပ္ေနတုန္း မမမြန္ လက္ႏွစ္ဖက္က ၿဖိဳးညီလက္ႏွစ္ဖက္ကိုယူၿပီး သူ႔ႏို႔အုံေပၚမွာတင္ေပးသည္။ တင္းအိၿပီးႏူးညံ့ေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ညဝတ္အက်ီေပၤၚကပဲ နာနာနယ္မိသည္။ ” ညႇစ္ နာနာ ညႇစ္ ေကာင္းေနၿပီ ။ ေကာင္းလိုက္တာ။ ေအာက္ကလဲ ၿပီးေတာ့မယ္..။ ” ”အား …… အား……….. ၿပီးၿပီ ၿပီးၿပီ …။ ” ခါးေလးကိုေကာ့ ၿပီး အရည္ေတြ ဒလေဟာ ထြက္ကာ ၿပီးသြားသည္။ ၿဖိဳးညီမ်က္ႏွာမွာလဲ အရည္ေတြလူးေနသည္။ ထြက္လာတဲ့ အရည္ေတြတစ္ခါထဲမ်ိဳခ် လိုက္သည္။ မမမြန္အရည္က အခ်ဥ္ဓာတ္မမ်ား ။

အနည္းငယ္ ငန္သည့္ဘက္ကဲသည္။ သိပ္မခ်ဥ္ဘူးဆိုေတာ့ အက္ဆစ္ဓာတ္နည္းတယ္ ။ PH နိမ့္မွာေပါ့ ။ ၿဖိဳးညီ စိတ္ထဲကပင္ ေစာက္ရည္ကို ဓာတ္ခြဲၾကည့္မိသည္။ စိတ္ကူးေနလို႔ မၿပီးေသး ။ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရဦးမယ္ ဆိုၿပီး ။ ပုဆိုးကိုတစ္ခါထဲ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ေအာက္က ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ ညီေတာင္ေမာင္က ဘြားကနဲ ထြက္လာသည္။ မမမြန္ကေတာ့ လွ်ာနဲ႔တင္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားလို႔ မ်က္လုံးေလးေမွးေနသည္။ ၿဖိဳးညီ ဒူးေထာက္ကာ ေထာက္ကာနဲ႔ ေခါင္းရင္းဘက္ကိုသြားလိုက္သည္။ ညီေတာ္ေမာင္ကို ပါးစပ္နားေလးကပ္ၿပီး ။ …မမမြန္…. လို႔ညင္ညင္သာသာေခၚလိုက္သည္။

မမမြန္ မ်က္လုံးဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါးစပ္နားမွာ တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္ကိုေတြ႕ၿပီး မ်က္လုံးေလးဝိုင္းသြားသည္။” အာ …… အႀကီးႀကီးပဲ ။ နင့္အကိုဟာ ေတာင္ အဲေလာက္မႀကီးဘူး။” ” ကြၽန္ေတာ္က အေဆာင္မွာပ်င္းေနတာနဲ႔ အားအားရွိ ပန႔္ဆြဲထားတာေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ။ ” “ အားရ ပါးရႀကီးေနာ္ ..ငါ့ေမာင္က မေခဘူးပဲ” ”ကြၽန္ေတာ့္ကိုလဲ တစ္လွည့္လုပ္ေပးပါဦးမမရယ္။ ” စကားဆုံးေတာ့ လက္ေလးတစ္ဖက္ကိုႂကြၿပီးညီေတာ္ေမာင္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ေခါင္းေလးကိုႂကြၿပီး ဒစ္ထိပ္ဖ်ားေလးကိုငုံသည္။

ဒစ္တစ္ခုလုံးပါးစပ္ထဲတြင္ထည့္ၿပီး လွ်ာေလးနဲ႔လွည့္ပတ္ကစားသည္။ ဒစ္အနားသားေလးေတြကို လ်က္သည္။ ေနာက္ ေခါင္းကိုႂကြၿပီး လီးတစ္ဝက္ေလာက္ထိေရာက္ေအာင္ငုံၿပီး ႂကြကာႂကြကာနဲ႔ မႈတ္ေပးသည္။ လီးပတ္လည္ကို လွ်ာေလးနဲ႔ ေရခဲေခ်ာင္းလ်က္သလို လ်က္သည္။ အရမ္းေကာင္းတာေၾကာင့္ ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္ၿပီးခ်င္ခ်င္ပင္ျဖစ္သြားသည္။ ” ကဲ မမ ရၿပီ။ လုပ္ေတာ့မယ္ ။” “ ဟုတ္ကဲ့ ပါ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ရယ္..တခါထဲ ကိုယ့္အမ ကို ေျပာလိုက္တာမ်ား..” ”ေပါင္ေလးကိုနည္းနည္းကားၿပီး ဒူးေထာင္ေပးေနာ္။” ပါးစပ္ကသာေျပာေနသာ မမမြန္ခမ်ာ ၿဖိဳးညီေျပာတဲ့ အတိုင္းလိုက္လုပ္ေပးရွာသည္။ ၿဖိဳးညီ ေထာင္ထားတဲ့ ဒူးႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ၿပီးေနရာယူလိုက္သည္။ အဖုတ္၀ တြင္လီးကိုေတ့ၿပီးခ်က္ခ်င္းမထည့္ေသးပဲ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ မမမြန္တစ္ေယာက္ေကာ့တက္သြားသည္။ ” အ…… လုပ္ပါေတာ့ ငါ့ေမာင္ရယ္ ။

မမစိတ္ေတြျပန္ႂကြလာျပန္ၿပီ။” “ မမမြန္ ဒါဆိုထည့္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။” “ အင္း အင္း ကြာ..မင္းကလည္း ရွက္စရာႀကီး ဘာေတြ ေျပာေနေမးေနမွန္းမသိဘူး “ ၿဖိဳးညီ သူ႔လီးႀကီးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးထည့္လိုက္သည္။မလုပ္တာၾကာေတာ့ အေပါက္က ေတာ္ေတာ္က်ပ္ေနသည္။ ၿဖိဳးညီ အားနည္းနည္းစိုက္ၿပီး ဖိထိုးလိုက္ေတာ့ မမမြန္ဆီမွ ညည္းသံ နည္းနည္းထြက္လာသည္။ ”ေမာင္ေလး ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါေနာ္ ။ မမကမလုပ္ျဖစ္တာၾကာၿပီ။” ”ဟုတ္ကဲ့ မမ။ ” ဒစ္ဝင္ၿပီးသြားေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆက္ထိုးထည့္လိုက္တာ တစ္ဝက္ေလာက္ဝင္သြားသည္။ အျပင္မွာသုံးလက္မေလာက္သာက်န္ေတာ့သည္။ က်န္တဲ့ သုံးလက္မကို အဆုံးထိေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။

”ဒုတ္……. လီးထိပ္ နဲ႔ သားအိမ္ေခါင္းသြားေဆာင့္သည္။” ”အား ……. နာတယ္ ေမာင္ေလး ျဖည္းျဖည္းလုပ္။” ”ဟုတ္ …… မမ” ၿဖိဳးညီ တစ္ဝက္ေလာက္ျပန္ထည့္လိုက္ ထုတ္လိုက္နဲ႔ အသားက်သြားေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေနမိသည္။ ၁၀ခ်က္ေလာက္လုပ္ၿပီးသြားေတာ့ အသြင္းအထုတ္ကို နည္းနည္းအရွိန္ျမင့္လိုက္သည္။ ”အ…. အ…… ေကာင္းလာၿပီ ေမာင္ေလး လုပ္လုပ္” အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြနဲ႔ လီးအသြင္းအထုတ္လုပ္တဲ့ အသံေတြ ဆူညံေနသည္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ တိုက္ခန္းက အသံလုံလို႔ ။ ၿဖိဳးညီစိတ္ထဲက ေတြးမိသည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ အစ္မ တစ္ဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးေနရပါလားဆိုတဲ့ အသိက အသစ္အဆန္းတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေစသည္။ ၿဖိဳးညီ ဥ နဲ႔ မမမြန္ဖင္နဲ႔႐ိုက္သံေတြဆူညံ ေနသည္။

အဖုတ္ကတင္းက်ပ္စီးပိုင္ေနၿပီး လီးကိုသားေရကြင္းနဲ႔ ဆုတ္ညႇစ္ထားသလို ခံစားရသည္။ စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာေသာေၾကာင့္ ႏို႔ကိုဆြဲရင္းနာနာေဆာင့္လိုးလိုက္တာ ၾကာၾကာ မလိုးလိုက္ရ ခဏနဲ႔ၿပီးခ်င္လာသည္။ ကြန္ဒုံးလဲမပါေသာေၾကာင့္ လီးကိုအျပင္ကိုပဲဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး သုက္ရည္ေတြကို ဗိုက္ေပၚပဲပန္းခ်လိုက္သည္။ ” အား……….. ရႈး……….. ေကာင္းလိုက္တာမမရယ္…..” ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးပဲ နမ္းလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ မမမြန္ဆီကမြတ္သိပ္ေသာ အနမ္းေတြ ျပန္လည္ရရွိသည္။ ” ဒီလိုမ်ိဳးမေနရတာၾကာၿပီငါ့ေမာင္ရယ္……….. အခုလိုလုပ္မိတာ မေကာင္းေပမဲ့ မမရဲ႕ ဆႏၵ ျပည့္ဝေအာင္လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ။” ”မမဆႏၵျပည့္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ဆႏၵ မျပည့္ေသးဘူးမမရယ္ ။

ကြၽန္ေတာ္လုပ္လို႔မဝေသးဘူး။” ”ဟုတ္လား ….. လုပ္ဦးမလို႔….. လား…” စကားဆုံးခင္ မ်က္လုံးက ေပါင္ၾကားထဲကလီးႀကီးကိုေတြ႕ၿပီး စကားတစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔ပင္ရပ္သြားသည္။ ” အို……. ေတာင္ေနတုန္းပဲ။ မင္းကလဲကြာ ခစ္ခစ္ ။” ” လုပ္ပါမမရယ္ ။ လာ …. ေလးဘက္ေထာက္ၿပီးဖင္ကုန္းေပး။” ကိုခ်မ္းသာနဲ႔ ရကာစ တုန္းက ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ လုပ္ခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ သိပ္ျပႆနာမရွိ ။ ၿဖိဳးညီေျပာတဲ့ပုံစံအတိုင္းပင္ ေသခ်ာကုန္းေပးလိုက္သည္။ ခါးကိုေကာ့ၿပီးဖင္ကိုေသခ်ာကုန္းေပးထားေသာေၾကာင့္ ႀကီးမားျဖဴေဖြးသည့္ ဖင္ႀကီး ႏွစ္လုံးေအာက္က အဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္လာသည္။ ဖင္ၾကားထဲျပဴးထြက္ေနသည့္ အဖုတ္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္းၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္စိတ္ေတြဆူေဝလာၿပီး အဖုတ္ႀကီးကို သၾကားလုံးစုတ္သလို ႁပြတ္ ခနဲ ငုံၿပီး ကုန္းစုတ္လိုက္သည္။

” အား………. ေကာင္းတယ္ ……. ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး စုတ္ေပး” မမြန္ တေယာက္လည္း အေျပာေတြ ၾကမ္းလာၿပီ၊ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ စုတ္ၿပီးေတာ့ ၿဖိဳးညီ သူ႔လီးကို မမမြန္အဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီး လက္တစ္ဖက္က ဖင္ကိုကိုင္ ေနာက္တစ္ဖက္ကခါးကိုကိုင္ၿပီး တစ္ခါထဲ တစ္ဆုံးသြင္းလိုက္သည္။ လီးကရွည္သည့္အျပင္ ဖင္ကုန္းထားေသာေၾကာင့္ တစ္ခါထဲနဲ႔ သားအိမ္ေခါင္းကိုသြားတိုက္သည္။ ”ဒုတ္ ………. အ ……… ” မမမြန္ ဆီကအသံထြက္လာသည္။ ”ေမာင္ေလး နာနာေဆာင့္ေတာ့ ။ မမမြန္ခံခ်င္ေနၿပီ။ အတြင္းထဲထိမေဆာင့္နဲ႔ ဗိုက္ထဲကေအာင့္တယ္။” ” အျပင္နားတင္နာနာေဆာင့္ ။” ၿဖိဳးညီလဲ မမမြန္ရဲ႕ အယ္ေနတဲ့ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကို အက်အနကိုင္ၿပီး နာနာပင္ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။အား…………ေကာင္းတယ္ ……. ေမာင္ေလးေဆာင့္ ခဏေနေတာ့ ဖင္ကိုမကိုင္ေတာ့ပဲ မမမြန္ခါးေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး ႏႈိ႕ ကိုလက္ကဆြဲရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြက ကိုယ္သင္းနံ႔ေမႊးေနသည့္ ဂုတ္သားေလးေတြကို ဆြဲဆြဲ စုတ္ရင္းေဆာင့္လိုးမိသည္။

”ငါ့ေမာင္…. စုပ္တဲ့ အရာေတြမထင္ေစနဲ႔ …….. နင့္အကိုျမင္ရင္ တစ္မ်ိဳးထင္လိမ့္မယ္။” ”နာနာေဆာင့္ေလကြာ ……. ငါ့ေမာင္က အေပၚကိုအာ႐ုံေရာက္တာနဲ႔ ေအာက္ကအရွိန္ေႏွးသြားတာကိုး။” ” ကိုခ်မ္းသာဆိုအဲလိုမဟုတ္ဘူး။ သူေဆာင့္ရင္ မီးပြင့္မတတ္ပဲ။ အေပၚမွာ နမ္းေပမယ့္ ေအာက္ကလဲဘယ္ေတာ့မွ မေႏွးဘူး။ ” ၿဖိဳးညီအဲလိုေျပာသံၾကားေတာ့ ။ မခံခ်င္စိတ္လဲျဖစ္သြားတာနဲ႔ ခါးကိုကိုင္ၿပီး ပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုးလိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အားရပါးရလိုးၿပီးေတာ့ နည္းနည္းေမာလာတာနဲ႔ ”မမအေပၚက တစ္ခါေလာက္တက္ေဆာင့္ပါလား။” ”အင္း…… ေဆာင့္မယ္။” လီးကို အဖုတ္ႀကီးထဲကဆြဲထုတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာပက္လက္အိပ္လိုက္သည္။ မမမြန္ကမေဆာင့္ခင္ လီးႀကီးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြႂကြလာလို႔ထင္သည္။

လီးအရင္းကေနကိုင္ၿပီး ေစာက္ရည္ေတြနဲ႔ စို႐ြဲၿပီးေျပာင္လက္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို စိတ္ပါလက္ပါပင္စုတ္ေပးသည္။ ကိုခ်မ္းသာဘယ္ေလာက္ေတာင္သင္ေပးထားလဲမသိ။ ပုေလြ နဲ႔တင္ ၿပီးခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာတာနဲ႔ အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနသလိုလို ေျပာလိုက္ရသည္။ ” မမေဆာင့္မယ္ဆိုအေပၚတက္ေဆာင့္ေတာ့ေလ ။ ကြၽန္ေတာ္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အရမ္းလုပ္ခ်င္လွၿပီ။” ွ ”ဟုတ္ပါၿပီ ……. လုပ္မွာပါ။ ဒီကလဲ လီးတုတ္တုတ္ႀကီး ကို ၾကည့္ၿပီးမေနႏိုင္တာနဲ႔ ကုန္းစုတ္မိတာပါ။ တကယ္ပါပဲေနာ္။” မမမြန္စကားေျပာရင္း အေပၚကတက္ခြသည္။ လီးကိုလက္တစ္ဖက္ကထိန္းကိုင္ၿပီး အဖုတ္ဝမွာေတ့ကာျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်သည္။လီးႀကီးက တုတ္ေတာ့ အဖုတ္နံရံနဲ႔ ေနရာလြတ္မရွိ ေအာင္ျပည့္ၾကပ္သတ္ေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္ေနရာကေန မမမြန္စိတ္ပါလာၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ ေဆာင့္လိုက္သည္။ ေအာက္ကေနတဲ့ ၿဖိဳးညီလဲ မမမြန္ခါးကိုထိန္းကိုင္ၿပီး အားရပါးရ ေကာ့တင္မိသည္။

အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ မမမြန္တစ္ေယာက္ အသံစုံျမည္ၿပီး ၿဖိဳးညီကိုယ္ေပၚေမွာက္က်သြားသည္။ မမမြန္အဖုတ္ထဲက ဆြဲဆြဲညႇစ္တဲ့ ညႇစ္အားေၾကာင့္ အဖုတ္ထဲမွာတင္ၿပီးသြားမွာစိုးလို႔ မမမြန္ကို ကိုယ္ေပၚကတြန္းခ်ၿပီး ကမန္းကတန္းလီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ရသည္။ ”မမမြန္ အေမာလဲေျဖရင္းတစ္ခ်က္ေလာက္စုတ္လိုက္ပါဦး။ ၿပီးေတာ့မွာမို႔လို႔။” မမမြန္လဲ လီးထိပ္ဖ်ားကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္စုတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ႐ုတ္တရက္ လီးတစ္ေခါင္းလုံးလည္ေခ်ာင္းထဲထိ ဝင္သြားေအာင္ ထိုးထည့္ၿပီးစုတ္လိုက္သည္။ မမမြန္ရဲ႕ ပညာစြမ္းေအာက္မွာ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ပဲ ေခါင္းကိုဆြဲကိုင္ထားၿပီး လည္ေခါင္းထဲကို သုတ္ေတြပန္းထုတ္လိုက္သည္။ မမမြန္လဲ ျပန္မေထြးထုတ္ေတာ့ပဲ သုက္ေတြကိုတစ္ခါထဲ မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ပါးစပ္ထဲကလီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီးေတာ့ မမမြန္ေမးေစ့ေလးကို လက္နဲ႔ မၿပီး မမမြန္မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္မိသည္။

လီးက အာေခါင္ကိုေထာင္ထားသည့္ ဒဏ္ေၾကာင့္မ်က္ရည္ေလးေတြ ဝဲေနတာေတြ႕ေတာ့ သနားမိျပန္သည္။ မမမြန္ နဖူးေလးကိုညင္ညင္သာသာေလးနမ္းလိုက္သည္။ ” မမရယ္ ခ်စ္မိၿပီ။ ” ၿဖိဳးညီလည္း မမမြန္အခန္းထဲမွထြက္ကာ ေဘာလုံးပြဲျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ မ်က္လုံးက တီဗီဖန္သားျပင္ကိုၾကည့္ေနရေသာ္လည္းစိတ္မပါလွ။ မမမြန္၏ ျဖဴေဖြးဝိုင္းစက္ေသာရင္သားမ်ား၊ ေဖာင္းတင္းေနေသာအဖုတ္၊ ေနာက္ကိုေကာ့ေကာ့ ေပးတတ္ေသာ တင္သားဝိုင္းဝိုင္းႀကီးတို႔ကိုသာျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘာလုံးပြဲဆက္မၾကည့္ေတာ့ပဲ အခန္းထဲသို႔သာျပန္အိပ္လိုက္သည္။ ၿဖိဳးညီ ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာထၿပီး မနက္စာကိုျပင္ဆင္ၿပီးတာနဲ႔ ေဈးသြားလိုက္သည္။ ေဈးကျပန္လာေတာ့ မမမြန္နဲ႔ေတြ႕သည္။ မ်က္ႏွာနည္းနည္းပူေနတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ဘာမွမေျပာမိေပ။ မနက္စာစားၿပီးေတာ့ အရာရာကနဂိုအတိုင္းျပန္ျဖစ္သြားသည္။

ထမင္းဝိုင္းတြင္ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္မမမြန္ကို မ်က္ႏွာပူေနမိေသာ္လည္း မမမြန္က ဘယ္လိုမွမျဖစ္သလိုေနေသာေၾကာင့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားသည္။ မမမြန္ကို မေန႔ညကလိုအျဖစ္မ်ိဳးထပ္မျဖစ္ေအာင္ေနေတာ့မည္ဟု ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ မမမြန္ကကိုခ်မ္းသာအတြက္ေဆးမ်ားကို ၿမိဳ႕ထဲတြင္ သြားထုတ္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေန႔လည္ေလာက္မွျပန္ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္။ ေန႔လည္စာကိုလဲသူ႔ကိုမေစာင့္ရန္ႏွင့္ကိုခ်မ္းသာကိုလည္း ေန႔လည္စာျပင္ၿပီးေကြၽးရန္ ေသေသခ်ာခ်ာပင္မွာၿပီး ထြက္သြားသည္။ မနက္တစ္မနက္ခင္းလုံး ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ စကိုင္းနက္ကလာတဲ့ တီဗီလိုင္းေတြကိုသာတစ္လိုင္းၿပီးတစ္လိုင္းေျပာင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္သြားသည္။ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္တဲ့အထိ မမမြန္ျပန္မေရာက္ေသးတာနဲ႔ ေယာက္ဖေတာ္ကို ထမင္းခူးခပ္ျပင္ဆင္ၿပီးေကြၽးလိုက္သည္။ ၿဖိဳးညီ ေယာက္ဖနဲ႔ထမင္းအတူတူစားရင္း ေယာက္ဖမ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မသိမသာ ခိုးၾကည့္မိသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ၿဖိဳးညီ ေယာက္ဖကိုအားနာမိတာေတာ့အမွန္ပဲျဖစ္သည္။

ဘာမွမသိတဲ့ေယာက္ဖကေတာ့ ေရာဂါကူးမွာမေၾကာက္ပဲသူနဲ႔ထမင္းတူတူစားတဲ့ ၿဖိဳးညီကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းသာတဖြဖြေျပာေနသည္။ထမင္းစားၿပီး တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့ မမမြန္ အျပင္သြားရာကျပန္လာသည္။ မမမြန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာလွလွမွာ ေခြၽးစက္ေလးေတြတြဲလြဲခိုေနသည္။ ၿဖိဳးညီ ကိုခ်မ္းသာနဲ႔ ထိုင္စကားေျပာရာကေန အသာထၿပီး မမမြန္ကို ေရတစ္ခြက္ခပ္တိုက္လိုက္သည္။ ”ေက်းဇူးပဲ ေမာင္ေလးရာ…။ မမလည္း ေနပူတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းလာတယ္။” ”ရပါတယ္ မမရယ္။” ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္ မမမြန္ကို မ်က္ႏွာပူတာနဲ႔ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိပဲ ၿငိမ္ေနမိသည္။

”ေမာင္ေလး… ဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလဲ။ ေက်ာင္းပိတ္တယ္မလား။ ၾကာၾကာေနသြားပါလား။” ”ဟင့္အင္း….။ မေနေတာ့ဘူးမမ။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီညေနပဲျပန္ေတာ့မယ္။” ၿဖိဳးညီ ညဘက္က်ရင္ ျဖစ္လာမဲ့ ကိစၥေတြကို ဆက္မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျပန္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ”တစ္ပတ္တန္သည္ေလာက္ေတာ့ ေနပါဦးလားငါ့ေမာင္ရယ္…။ မမလည္း ဒီမွာ နင့္အကိုနဲ႔ မမအျပင္သြားရင္ အိမ္ေစာင့္မရွိဘူး။” ”မျဖစ္ဘူးမမ။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာဆက္ၿပီးေနရင္ မမနဲ႔ ထပ္ၿပီးမွားမိေနလိမ့္မယ္။

မေန႔ညက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥကို စိတ္ထဲမွာမေကာင္းဘူး။” ၿဖိဳးညီ ေခါင္းကိုငုံ႔ထားရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ”ေအာ္ … ေမာင္ေလးရယ္…။ ဒါက မေတာ္တဆျဖစ္သြားတာပဲဟာကို..။ ဘယ္လိုမွ စိတ္ထဲမထားနဲ႔ကြာ။ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ၾကရင္ၿပီးတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီအတြက္နဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ မျပန္ပါနဲ႔ ေမာင္ေလးရယ္။” မမမြန္ ၿဖိဳးညီရဲ႕ ေခါင္းကဆံပင္ေတြကို အသာပြတ္ရင္းေျပာသည္။ ”မဟုတ္ဘူး မမမြန္ …။ ဒီမွာ ဆက္ၿပီးသြားရင္ ကြၽန္ေတာ္ မမကို ျမင္ေနရရင္ ဘယ္လိုမွထိန္းႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ပါရေစ မမရာ ။ ေနာ္….” ”ဟုတ္ပါၿပီေလ။ ငါ့ေမာင္က အရမ္းျပန္ခ်င္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မမ မတားေတာ့ပါဘူး။ ” ”အရမ္းျပန္ခ်င္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးမမမြန္ရာ၊ တကယ္သာဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္မမမြန္နဲ႔ အၿမဲတမ္းအတူတူေနခ်င္တာပါ။” ”…..” မမမြန္ဆီက ဘာစကားသံမွထြက္မလာေတာ့…။

မမမြန္ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြနဲ႔ ၿဖိဳးညီကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ အၾကည့္ဒဏ္ကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္တာ ေၾကာင့္ ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ငုံ႔ထားမိသည္။ ”ကဲ ….. ငါ့ေမာင္ျပန္မယ္ဆိုလည္းျပန္ေလ။ အိမ္အတြက္ဘာဝယ္သြားဦးမလဲ။” မမမြန္ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက တိတ္ဆိတ္မႈကို အဆုံးသတ္လိုက္သည္။ ”မဝယ္ေတာ့ဘူး မမ။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ေရွ႕သြားေတာ့မယ္ေနာ္။ ခိုင္းစရာရွိရင္ ေအာ္ေခၚလိုက္ပါ မမ။” ”ေအးေအး….။” ၿဖိဳးညီ အထုတ္ေတြျပင္ဆင္ၿပီး မမမြန္တို႔ အိမ္ကေန ျပန္လာခဲ့သည္။ ေယာက္ဖျဖစ္သူကေတာ့ ၿဖိဳးညီကို မျပန္ေစခ်င္ေသး..။ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသူအတြက္ စကားေျပာေဖာ္တစ္ေယာက္လိုတယ္မဟုတ္ပါလား။ ၿဖိဳးညီ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မမမြန္အေၾကာင္းကို ေမ့ပစ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ တစ္ရက္ … ႏွစ္ရက္….. သုံးရက္…… တစ္လ …. တစ္လ ျပည့္ခါနီးအခ်ိန္မွာ မမမြန္ဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။ ၾကားရတဲ့သတင္းကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာ…။

ကိုခ်မ္းသာဆုံးၿပီဆိုတဲ့ သတင္းပဲျဖစ္သည္။ ဒီေလာက္ ေရာဂါဆိုးေနတာေတာင္ မမမြန္အလစ္မွာ ေဆးလိပ္ခိုးခိုးေသာက္သည္ဟုဆိုသည္။ မေန႔ညက အိပ္ေနရင္ ႐ုတ္တရက္ေသြးေတြအန္ၿပီး တစ္ခါထဲ အသက္ပါ ပါသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးညီတို႔ တစ္အိမ္သားလုံး မမမြန္ တို႔ ရွိရာကို သြားၾကသည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ မမမြန္ မ်က္ႏွာက ငိုထားလြန္းလို႔ မို႔အစ္ေနသည္။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ကို ၾကည့္ရင္း သနားမိသည္။ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ မုဆိုးမျဖစ္သြားရရွာၿပီ။ ဆယ္ရက္ေလာက္အၾကာ နာေရးကိစၥေတြအားလုံးၿပီးေတာ့ ၿဖိဳးညီအေဖနဲ႔ အေမကေတာ့ အလုပ္ရွိလို႔ဆိုၿပီးျပန္သြားသည္။ ၿဖိဳးညီကိုေတာ့ မမမြန္တစ္ေယာက္ထဲ ညေရးညတာ ေစာင့္ေပးရေအာင္ဆိုၿပီး ထားခဲ့သည္။ တစ္ႀကိမ္ႀကဳံဖူးေသာ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ တူ တစ္အိမ္လုံးမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိက ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕ ရင္ကို မသိမသာ လႈပ္ခတ္ေစသည္။ ၿဖိဳးညီေရာ မမမြန္ေရာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံျဖစ္ေအာင္ တမင္ကို ေရွာင္လႊဲၾကသည္။

ျဖစ္ခ်င္တိုင္းမျဖစ္ေသာ ေလာကသဘာဝအရ ၿဖိဳးညီမိဘေတြျပန္သြားၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့……..မနက္ေစာေစာ ၿဖိဳးညီမနက္စာစားဖို႔ ျပင္ဆင္သည္။ ျပင္ဆင္သည္ဆိုတာထက္ မနက္စားစားဖို႔ အျပင္မွာသြားဝယ္ရန္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ မမမြန္ကေတာ့မႏိုးေသး။ ” ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္ ” မမႏိုးၿပီလား။ ”ေျပာေမာင္ေလး ၊ ဘာကိတ္။” အခန္းထဲက အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ မမမြန္အသံထြက္ေပၚလာသည္။ ”ကြၽန္ေတာ္အျပင္သြားမလို႔ ၊ လမ္းထိပ္မွာ မုန႔္ဟင္းခါးသြားဝယ္မလို႔ ၊ အဲဒါ…” ”သြားဝယ္ေလ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။” ”မဟုတ္ဘူးေလ၊ အဲဒါ တံခါးဖြင့္ထားခဲ့ရမလားလို႔။” ”မဖြင့္ခဲ့နဲ႔ေလ၊ မမြန္တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့မွာဆိုေတာ့၊ အျပင္က ေသာ့ခတ္သြားလိုက္၊” ”ဟုတ္ကဲ့ မမမြန္ ၊ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္လစ္ၿပီ၊ ဆက္အိပ္ေနေတာ့။” မမမြန္အခန္းထဲက ဘာမွျပန္ေျဖသံမၾကားေတာ့လို႔ ၿဖိဳးညီ မုန႔္ဟင္းခါးဝယ္ဖို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ တိုက္ခန္းထဲက အထြက္မွာ မမမြန္ေျပာတဲ့အတိုင္း အျပင္ကေနေသာ့ခတ္ခဲ့သည္။

လမ္းထိပ္ကမုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ေရာက္ေတာ့ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္မွာလူေတြၾကပ္ေနသည္။ ”အေဒၚႀကီး ၊ မုန႔္ဟင္းခါး ပါဆယ္ႏွစ္ပြဲေလာက္ျမန္ျမန္ေလး၊ ဗိုက္ဆာေနလို႔ပါ။” ”ပါဆယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ရဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီမွာ စားပြဲေတြက်ေနလို႔…။ ဗိုက္ဆာရင္ ဒီမွာပဲ တစ္ခါထဲထိုင္စားသြားေလ။” ”ဒါဆိုလည္း ငါးဖယ္နဲ႔ အိုးဘဲဥ ထည့္ဗ်ာ၊ အေၾကာ္က ဘူးသီးေၾကာ္ထည့္။” ၿဖိဳးညီ အနားကလြတ္ေနတဲ့ခုံမွာအသာထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ သူမွာထားတဲ့ မုန႔္ဟင္းခါးေရာက္လာသည္။ ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္တစ္ပြဲထပ္မွာၿပီးစားလိုက္သည္။ စားလို႔ၿပီးမွ မမမြန္အတြက္ မုန႔္ဟင္းခါးတစ္ပြဲပါဆယ္ထုတ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။

မမမြန္တို႔ တိုက္ခန္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ အျပင္ကခတ္ထားတဲ့ေသာ့ကိုဖြင့္ၿပီး ဝင္ခဲ့သည္။ မုန႔္ဟင္းခါးထုတ္ကို မီးဖိုခန္းအဝက နံရံမွာခ်ိတ္ထားလိုက္ၿပီး အေပါ့သြားဖို႔ အိမ္သာဆီလာခဲ့သည္။ မနက္ေစာေစာေအးတာေရာ ၊ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္မွာ ေရေႏြးၾကမ္းေတြေသာက္ခဲ့တာေၾကာင့္ေရာ ၿဖိဳးညီ ေတာ္ေတာ္ေလး တင္းေနၿပီ။ တင္းေနတယ္ဆိုတာက အေပါ့သြားခ်င္လို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆီးအိမ္တင္းေနၿပီလို႔ေျပာတာျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးညီ ေစ့ထားတဲ့ အိမ္သာတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ ဝုန္းကခနဲျမည္သံနဲ႔ အတူ အိမ္သာတံခါးပြင့္သြားသည္။ အထဲမွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ၿဖိဳးညီ ေၾကာင္ၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ မမမြန္ အိမ္သာမွာေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနတာ။ အိမ္သာကအထဲဝင္ရင္ ေလွကားႏွစ္ထစ္ေလာက္ထပ္တက္ရသည္။ ေအာက္ေျခထက္ေတာ္ေတာ္ေလးျမင့္သည္လို႔ေျပာရမည္။

အထဲက မမမြန္ အိမ္သာထဲမွာငိုက္ေနရာကေန အလန႔္တၾကားေမာ့ၾကည့္သည္။ မမမြန္လည္း ၿဖိဳးညီကို ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနတာနဲ႔ ေပါင္ဂြၾကားေနရာကို ျပန္မအုပ္မိေပ။ ထမိန္ကို အေပၚဆြဲတင္ထားေတာ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားက အဂၤါစပ္ႀကီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ရသည္။ မမမြန္အဖုတ္ႀကီးက ေဖာင္းတင္းေနသည္။ အဖုတ္ အေပၚနားမွာ အေမႊးေတြက ေရးေရးေလးေပါက္ေနသည္။ အသားျဖဴသူမို႔ အဖုတ္က ျဖဴေဖြးၿပီးေဖာင္းတင္းေနသည္။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ အဖုတ္ႀကီးကို ေၾကာင္ေငးၿပီးၾကည့္ေနတာေတာ္ေတာ္ၾကာသြားသည္။ မမမြန္အဖုတ္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ဝတ္ထားတဲ့ပုဆိုးေအာက္က ညီေတာ္ေမာင္ကလည္း ေခါင္းေထာင္လာသည္။ ခဏေလာက္ၾကာမွ မမမြန္ ေပါင္ဂြၾကားကို ထမိန္နဲ႔ ျပန္ဖုံးလိုက္သည္။ ”တံခါးျပန္ပိတ္ေလ ေမာင္ေလးရဲ႕… ” မမမြန္ရဲ႕ အသံေတြက တုန္ခါေနသည္။ အဲဒီေတာ့မွ ၿဖိဳးညီလည္း သတိဝင္လာၿပီး တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္သည္။

”မမမြန္ ေဆာရီးေနာ္… ” အသံကိုထိန္းၿပီးေျပာလိုက္ေပမဲ့ ၿဖိဳးညီအသံေတြလည္း တုန္ခါေနမွာေသခ်ာသည္။ ၿဖိဳးညီ မီးဖိုခန္းထဲမွာ မမမြန္မုန႔္ဟင္းခါးစားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနရေပမဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာ မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုပဲျမင္ေယာင္ေနသည္။ ေအာက္ကညီေတာ္ေမာင္ကလည္း မမမြန္ အဖုတ္လွလွႀကီးကိုျမင္လိုက္ရလို႔ ေတာင္းဆိုေနၿပီ။ မမမြန္ အိမ္သာထဲကေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထြက္မလာေသးဘူး။ ၿဖိဳးညီ အိမ္သာတံခါးဝကို ခဏခဏလွည့္ၾကည့္ေနမိသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ မမမြန္ ထြက္လာသည္။ အိမ္သာနဲ႔ ကပ္ရက္ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွာ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္၊ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ေနသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ မမမြန္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ လုပ္ေနတာေတြကို ျမင္ရသည္။ မမမြန္ ခါးေလးကုန္းၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ေနတာေၾကာင့္ တင္ပါးႀကီးေတြက ေနာက္ဘက္ကို ေကာ့ထြက္ေနသည္။

မမမြန္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ရင္းၿဖိဳးညီ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ …။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လိုက္မိၿပီ။ ၿဖိဳးညီေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဘယ္လိုေျခလွမ္းလွမ္းၿပီးသြားလိုက္လဲမသိေလာက္ေအာင္ပဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို လွစ္ခနဲေရာက္သြားသည္။ ကုန္းၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ေနတဲ့ မမမြန္ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာကို သိုင္းဖက္လိုက္မိသည္။ ”အို႔… ကိုၿဖိဳး….” မမမြန္ မ်က္ႏွာသစ္ရာကေန အလန႔္တၾကားထေအာ္သည္။ ကုန္းထားတဲ့ခါးကို ျပန္ေကာ့တင္လိုက္တာမို႔ မမမြန္တစ္ကိုယ္လုံးက ၿဖိဳးညီရင္ခြင္ထဲေရာက္လာၿပီ။ မမမြန္ရဲ႕ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးရဲ႕ ၿဖိဳးညီ ပုဆိုးေအာက္က အတန္ႀကီးနဲ႔ ေထာက္မိေနၿပီ။ ၿဖိဳးညီ စိတ္ေတြအေတာ္ပဲထႂကြလာၿပီ။ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ မမမြန္ရဲ႕ ထဘီေလးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။

မမမြန္ ထဘီကို ဆြဲထားေပမဲ့ လက္တစ္ဘက္က ေရခြက္ကို ကိုင္ထားတာေၾကာင့္ မမီလိုက္ေတာ့ဘူး။ ညဝတ္အိပ္တဲ့ ထမိန္အႏြမ္းေလးက ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းပင္ေပၚမွာပုံလ်က္ေလးက်သြားၿပီ။ ၿဖိဳးညီလည္းဝတ္ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ေျခမနဲ႔ ညႇပ္ၿပီး အျမန္ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ေအာက္က ေထာင္ေနၿပီးတဲ့ အတန္ႀကီးက တရမ္းရမ္းနဲ႔ ထြက္ေပၚလာသည္။ ၿဖိဳးညီ ဒူးကို အလိုက္သင့္ေလးေကြးလိုက္ၿပီးေတာ့ မမမြန္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲက အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေနရာကို သူ႔အတန္နဲ႔ေတ့ၿပီး အသာထိုးထည့္လိုက္သည္။ မမမြန္ သန႔္စင္ခန္းထဲက ထြက္လာကာစမို႔ အဖုတ္က ေျခာက္ကပ္မေနပဲ အနည္းငယ္စိုေနသည္။ ၿဖိဳးညီရဲ႕ အတန္ႀကီးက မမမြန္အဖုတ္ေလးထဲကို တရစ္ရစ္နဲ႔တိုးဝင္သြားသည္။

မမမြန္ အဖုတ္အတြင္းသားေတြက ႏူးညံ့လွသည္။ ၿဖိဳးညီ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ မမမြန္ကို ေရကန္ေဘာင္မွာ လက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေနေဆာင့္ေတာ့သည္။ ကားစြင့္ေနတဲ့ တင္ပါး အထက္က ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို စုံကိုင္ၿပီးေဆာင့္သည္။ ၿဖိဳးညီဆီးခုံနဲ႔ မမမြန္ တင္ပါးေဆာင့္သံတေဖာင္းေဖာင္းက ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာဆူညံေနသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ၿဖိဳးညီ ဆက္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ညီေတာ္ေမာင္ကို အဖုတ္ထဲအဆုံးထိထိုးထည့္လိုက္ၿပီး ေအာင္းထားတဲ့ အရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ၿဖိဳးညီ သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို မမမြန္အဖုတ္ေလးကထဲျပန္မထုတ္ေသးပဲ စိမ္ထားလိုက္သည္။ မမမြန္အဖုတ္အတြင္းသားေတြက တ႐ြ႐ြနဲ႔ ၿဖိဳးညီဟာကို ဆုတ္ညႇစ္ေနၾကသည္။ ုၿဖိဳးညီ မမမြန္ကို ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ရင္း အေမာေျဖေနမိသည္။ ခဏေလာက္ၾကာမွ မမမြန္ဆီက စကားသံထြက္လာသည္။ ”ကိုၿဖိဳး အရမ္းဆိုးတယ္ကြာ…။ လူကို ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔။” ”ခ်စ္လို႔ပါ မမရယ္…။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆုံးထိန္းတာပဲ။

ေစာေစာက မမမြန္ကို ျမင္လိုက္ၿပီး ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး။ ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးျဖစ္သြားတယ္။” ”ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ မမ။” ”လုပ္တုန္းကလုပ္ၿပီးေတာ့မွ လာေတာင္းပန္ေနေသးတယ္။ ” ”ဒီမွာေပပြကုန္ၿပီ ၊ ေရခ်ိဳးမွရေတာ့မယ္။” ”က်ေနာ္လည္း ေရခ်ိဳးလိုက္မယ္ေလ။ မမမြန္နဲ႔ တစ္ခါထဲ အတူတူခ်ိဳးလိုက္မယ္။” ၿဖိဳးညီပါးစပ္ကေျပာလိုက္ရင္း လက္ကလည္း ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္ကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ”မမလဲခြၽတ္ …၊ ခဏေလး၊ ကြၽန္ေတာ္ခြၽတ္ေပးမယ္။” မမမြန္ရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကို ေနာက္ေနဆြဲျဖဳတ္လိုက္သည္။ ႏွိပ္ၾကယ္သီးဆိုေတာ့ တစ္ခ်က္ဆြဲလိုက္႐ုံနဲ႔ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ မမမြန္ ေရကန္ေဘာင္ကို လက္ေထာက္ထားရာကေန ထၿပီး ခါးကို ျပန္မတ္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္ထဲစိမ္ထားတဲ့ ၿဖိဳးညီအတန္ႀကီးက ဗြတ္ခနဲျမည္ၿပီး ထြက္သြားသည္။ ၿဖိဳးညီ ပန္းထုတ္ထားတဲ့ သုတ္ရည္ေတြက အဖုတ္ထဲကေန တစ္စက္စက္နဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚက်လာသည္။

”ခြၽတ္ေတာ့ေလ…။” မမမြန္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေအာက္စိုက္ရင္း မကားတကားေလးလုပ္ေပးရင္းေျပာသည္။ ၿဖိဳးညီလည္း ေနာက္ဘက္ကေနပဲ အက်ီကို အသာထိန္းၿပီးခြၽတ္လိုက္သည္။ အက်ီကြၽတ္အသြားမွာေတာ့ မမမြန္ရဲ႕ ျဖဴေဖြးၿပီး ဝင္းဝါစိုေျပေနတဲ့ ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံးကေပၚထြက္လာသည္။ ၿဖိဳးညီ ေခါင္းကို ငုံ႔ၿပီး မမမြန္ေက်ာကုန္းကို ငုံစုတ္လိုက္သည္။ ”ႁပြတ္……” အသံထြက္ေအာင္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုတ္လိုက္ေတာ့ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ မမမြန္ေၾကာျပင္မွာ အနီကြက္တစ္ခုေပၚလာသည္။ ”မမ …ဒီဘက္လွည့္….” မမမြန္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို အသာယွက္ရင္း ၿဖိဳးညီဘက္ကို လွည့္လာသည္။ ၿဖိဳးညီ ႏို႔ႏွစ္လုံးေပၚမွာကာထားတဲ့ မမမြန္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ၿပီး ေဘးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ”ဝွား…. လွလိုက္တာမမရယ္။ ” လက္ဖယ္လိုက္လို႔ေပၚလာတဲ့ မမမြန္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုၾကည့္ရင္း ၿဖိဳးညီ ေရ႐ြတ္မိသည္။

ၿဖိဳးညီ ေရခ်ိဳးဖို႔ စဥ္းစားထားေပမဲ့ အရမ္းလွလြန္းတဲ့ မမမြန္ရဲ႕ ရင္သားအစုံကို ၾကည့္ရင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့..။ ေခါင္းကို အသာငုံ႔ရင္း ႏို႔သီးေခါင္း နီညိဳညိဳေလးေတြကို ငုံၿပီး စုတ္မိျပန္ၿပီ။ …”အို႔….. ကိုထက္ … ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲကြာ….၊ ေရခ်ိဳးရေအာင္ေနာ္….။” မမမြန္ရဲ႕ အသံေတြက တုန္ခါေနသည္။ ၿဖိဳးညီ …. မမမြန္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးဆီကေနသူ႔မ်က္ႏွာကို ခြာလိုက္ေတာ့သည္။ ဒါမွ ျမန္ျမန္ေရခ်ိဳးၿပီးရင္အခန္းထဲမွာ အားရပါးရလုပ္ရမွာ မဟုတ္ပါလား။ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္မမမြန္ရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးကို အားရပါးရကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ရင္း ေရခ်ိဳးေပးသလို မမမြန္ကလည္း ၿဖိဳးညီတစ္ကိုယ္လုံးကို ေသခ်ာဆပ္ျပာတိုက္ၿပီးေရခ်ိဳးေပးသည္။ မမမြန္တစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ၿဖိဳးညီရဲ႕ ေျခရင္းမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္း ၿဖိဳးညီေပါင္ေတြကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးေနသည္။ မမမြန္စိတ္ထဲမွာ ၿဖိဳးညီအေပၚ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လိုခ်စ္တဲ့ စိတ္အျပင္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကိုတြယ္တာတဲ့ စိတ္ေတြပါ ျဖစ္ေပၚေနသည္။

ေမာင္ႏွမေတြမို႔ မျဖစ္သင့္ဟုစိတ္ထဲက ထိန္းေနေသာ္လည္း အစစအရာရာသူမအေပၚ အလိုက္တသိကူညီေပးေသာ ၿဖိဳးညီအေပၚလည္း သူမနဲ႔မပတ္သက္မိေအာင္ ပစ္ပစ္ခါခါမေျပာႏိုင္သည္က မြန္မြန႔္ဘက္ကအားနည္းခ်က္ပင္…။ အခုလည္းၾကည့္ … ၊ သူမက ကိုယ့္ေမာင္ေလးမို႔ ယုယုယယနဲ႔ သူ႔ေပါင္ေတြကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးေနတာကို ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ကိုယ့္အမကိုယ္ပစ္မွားေနျပန္ၿပီ။ ”ကိုၿဖိဳးကြာ…. အရမ္းဆိုးတာပဲ…။” ေတာင္ေနတဲ့ ၿဖိဳးညီရဲ႕ အတန္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ခပ္သာသာပုတ္ရင္းေျပာသည္။ ”မမ…. စုတ္ေပးပါလား….” ”အာ…. ေတာ္ေတာ့ကြာ… ေရခ်ိဳးၿပီး အခန္းထဲေရာက္မွ…. ေနာ္ေနာ္…. ” သူ႔ကို မ်က္လုံးေလးဝင့္ၾကည့္ရင္းေျပာေနတဲ့ မမမြန္မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္း အရမ္းခ်စ္လာတာနဲ႔ ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္ မမမြန္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထူထူအိအိေလးကိုငုံ႔ၿပီးနမ္းလိုက္သည္။ အနမ္းေတြကေတာ္ေတာ္နဲ႔မရပ္….၊ ၾကာသည္။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ကြာသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မမမြန္က… ”ေတာ္ေတာ့ကြာ…. အခန္းထဲေရာက္မွ ေမာင္ေလးစိတ္တိုင္းက်လုပ္ပါဆို….။” ”ဟုတ္ပါၿပီမမရယ္….၊ ညီေလးကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ Kiss ေပးပါဦး…။” ၿဖိဳးညီ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြနဲ႔ တယမ္းယမ္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔အတန္ႀကီးကိုလက္ညႇိဳးထိုးျပရင္းေျပာလိုက္သည္။ မမမြန္ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ၿဖိဳးညီအတန္ေပၚက ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြကို ေရနဲ႔ေသခ်ာေျပာင္ေအာင္ေဆးၿပီး ပါးစပ္ေလးနဲ႔ သုံးေလးငါးခ်က္ေလာက္စုတ္ေပးသည္။ ”အား…. ေကာင္းလိုက္တာမမရယ္။” ၿဖိဳးညီ မမမြန္ကို လုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးျပင္းျပေနတာနဲ႔ ေရကိုခပ္ျမန္ျမန္ခ်ိဳးၿပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္မိေတာ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ေရေတာင္ေျပာင္ေအာင္မသုတ္အား…. ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ေပၚကိုေရာက္သြားေလၿပီ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ႏွစ္ဦးသားတိုင္ပင္စရာေတာင္မလိုပဲ 69 ပုံစံနဲ႔ လုပ္ၾကသည္။

ၿဖိဳးညီရဲ႕ လိင္တန္ထြားထြားႀကီးကို မမမြန္က အားရပါးရစုတ္ေပးေနသလို မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို လည္း ၿဖိဳးညီ အားရပါးရလ်က္ေပးေနသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ မမမြန္ရဲ႕ အားပါတဲ့စုတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ မမမြန္အဖုတ္ကိုေတာင္ေကာင္းေကာင္းမလ်က္ႏိုင္ေတာ့ပဲရပ္ထားရသည္။ မမမြန္ ရဲ႕ အစိေလးကို ၿဖိဳးညီ လွ်ာနဲ႔ ခပ္နာနာစုတ္ေပးလိုက္ရင္လည္း မမမြန္ဆီက တရွီးရွီးနဲ႔ ၿငီးသံေတြ ထြက္လာတတ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အားရေအာင္ စုတ္ေပးလ်က္ေပးၿပီးေတာ့မွ မမမြန္က အေပၚကေနၿပီး အားရပါးရ တက္ခြၿပီးေဆာင့္ေပးျပန္သည္။ မမမြန္တစ္ေယာက္ ဆံပင္ရွည္ေလးေတြကို ဘယ္ညာရမ္းရင္း ၿဖိဳးညီေပၚမွ ျမင္းစီးေပးေနပုံက အားရစရာ…။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ ႏို႔အုံဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးႀကီးေတြကို အားရပါးရ ဆုတ္ကိုင္ညႇစ္ရင္း မမမြန္ရဲ႕ အေပၚက ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို အရသာခံေနမိသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာလို႔ မမမြန္ ေမာလာၿပီဆိုမွ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ကို ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေနအားရပါးရေဆာင့္ၿပီး ၿပီးလိုက္ေတာ့သည္။

ၿဖိဳးညီ မမမြန္အိမ္မွာ ေစာင့္အိပ္တဲ့ တစ္ပတ္လုံးလိုလို အိမ္အလုပ္ေတြၿပီးတာနဲ႔ ထမင္းစားေသာက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေလ့ရွိသည္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ တစ္ပတ္လုံးလိုလို ၿဖိဳးညီနဲ႔ မမမြန္လုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ခါတေလ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ၿဖိဳးညီေပါင္ေပၚမွာ မမမြန္က တက္ထိုင္ၿပီး မမမြန္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို ၿဖိဳးညီက ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့တစ္ေလ်ာက္လုံးလိုလို ထိုင္ၿပီးညႇစ္ေနတတ္သည္။ မမမြန္ရဲ႕ တင္သားအိအိထြားထြားေတြကလည္းၿဖိဳးညီေပါင္ၾကားထဲမွာ မာေနတဲ့ အတန္ႀကီးေပၚမွာ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာ အရည္ေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနတတ္သည္။ အဲဒီလိုျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ၿပီးတာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးကုတင္ေပၚကို အျမန္ေျပးတက္ၿပီး မီးကုန္ယမ္းကုန္ လိုးျဖစ္ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႔ သၾကၤန္ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ေတြၿပီးလို႔ၿဖိဳးညီေက်ာင္းျပန္တက္ရေတာ့မည္။ ၿဖိဳးညီျပန္ခါနီးရက္မွာ ၿဖိဳးညီနဲ႔ မမမြန္ တစ္ေန႔လုံးလိုလိုလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။

ထမင္းဟင္းေတာင္ မခ်က္ေတာ့ပဲ ဆိုင္ကေန ပါဆယ္ဝယ္စားသည္။ တစ္ေန႔လုံးလိုလိုႏွစ္ေယာက္လုံးအဝတ္အစားမကပ္ၾက၊ မမမြန္ကလည္း အိမ္ထဲမွာကိုယ္လုံးတုံးနဲ႔ေနသည္။ ၿဖိဳးညီကလည္း ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ေအာက္ကအတန္ႀကီးတယမ္းယမ္းနဲ႔။ တစ္ေန႔လုံး အခ်ီေပါင္းအမ်ားႀကီးလုပ္ႏိုင္တဲ့ ၿဖိဳးညီကို အရမ္းသန္တာပဲလို႔ မမမြန္က ေအာခ်ရတဲ့အထိပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးျပန္ခါနီး ႏွစ္ေယာက္သားအားရေအာင္လုပ္ၿပီးလို႔ ၿဖိဳးညီရင္ခြင္ထဲမွာ မမမြန္မ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီးအိပ္ေနသည္။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ နဖူးေပၚမွာ ဝဲက်ေနတဲ့ ဆံႏြယ္စေလးေတြကို သပ္တင္ေပးရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ”မမ…. တကယ္လို႔ သင့္ေတာ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ေယာက္က လာကမ္းလွမ္းတယ္ဆိုရင္ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳပါလားဟင္…။

မိန္းမသားဆိုတာ တစ္ေယာက္ထဲေနလို႔မေကာင္းဘူးမမရဲ႕…။” ”အင္းပါ….၊ အဲဒါကို မမလည္းေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မမ ငါ့ေမာင္မသိဘဲ ဘာမွမလုပ္ဘူး၊ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီလူကိုငါ့ေမာင္နဲ႔ေပးေတြ႕ၿပီး ငါ့ေမာင္သေဘာတူမွပဲ ယူမယ္ကြာ..။” ”ဒါမွ ငါ့မမ…။” ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ နဖူးေလးကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနမ္းမိသည္။ ၿဖိဳးညီ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ မမမြန္ကို တျခားလူတစ္ေယာက္ရင္ခြင္ထဲမွာ မျမင္ရက္သလိုလိုျဖစ္ေနသည္။

စိတ္ကူးထဲမွာ ေတြးၾကည့္တာေတာင္ ရင္ထဲမွာ ဆို႔နင့္လာသလိုလိုႀကီးျဖစ္ေနရသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းေတြဖြင့္လို႔ ၿဖိဳးညီလည္း ေက်ာင္းဆက္တက္ျဖစ္သည္။ မမမြန္နဲ႔ကေတာ့ အဆက္အသြယ္မျပတ္ ၊ ညတိုင္းလိုလို ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာေတြ႕ၿပီးခ်က္ျဖစ္သည္။ ေျခာက္လေလာက္ၾကာေတာ့ မမမြန္က သူ႔ကို အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ၿပီး လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းထားသူ တစ္ေယာက္ရွိတဲ့အေၾကာင္းေျပာလာသည္။ နာမည္က ကိုသုတလို႔ဆိုသည္။ အသက္နည္းနည္းႀကီးတဲ့လူပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး စီးပြားေရးလည္း အဆင္ေျပတယ္လို႔ေျပာသည္။ ၿဖိဳးညီကလည္း ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔ အဲဒီလူကို မမမြန္အိမ္မွာခ်ိန္းခိုင္းလိုက္သည္။ ၿဖိဳးညီလည္း မႏၲေလးကေန ရန္ကုန္ကို ညကားစီးၿပီး မမမြန္အိမ္ကိုသြားသည္။ မမမြန္ရဲ႕ ခင္ပြန္းေလာင္းႀကီးကို ရင္နာနာ နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ေပးဖို႔ျဖစ္သည္။ မနက္အေစာႀကီး မမမြန္ေနတဲ့တိုက္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ခရီးပန္းလာတာနဲ႔ တစ္ေရးတေမာအိပ္လိုက္သည္။

”ေမာင္ေလး …. ထ…. ထ….. ကိုသုတ လာၿပီ…။ ” ၿဖိဳးညီ အိပ္ေနရာကေန ကမန္းကတန္းထၿပီး အိပ္ခန္းထဲကေန ဧည့္ခန္းရွိရာကိုေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ”ဟာ….. မဗိုက္….” ၿဖိဳးညီ ကိုသုတဆိုတဲ့ လူႀကီးကို ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းေတြ႕ဖူးသလိုျဖစ္လာတာနဲ႔ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့မွ ႀကီးမိုက္ဗိုက္ပူဆိုတဲ့ လူႀကီးျဖစ္ေနသည္။ သူနဲ႔ ႀကီးမိုက္ဗိုက္ပူ အျပင္မွာ မေတြ႕ဖူးေသးေသာ္လည္း ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ မျမင္ခ်င္မွ အဆုံးျမင္ျမင္ေနရတဲ့ ဒီမ်က္ႏွာႀကီးကိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္မိေနသည္။ ၿဖိဳးညီ အိပ္ခန္းနံရံက အေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီလူႀကီး မမမြန္ေဖ်ာ္တိုက္တဲ့ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း မမမြန္ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနသည္။ မမမြန္လည္း ခဏေလးေနာ္ ဆိုၿပီး ၿဖိဳးညီအိပ္ခန္းထဲဝင္လာသည္။

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲဆိုၿပီး တိုးတိုးေလးေမးသည္။ ၿဖိဳးညီလည္း မဆိုးပါဘူးဆိုၿပီး ရင္နာနာနဲ႔ပဲ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ရသည္။ မမမြန္ အျပင္ကို ျပန္သြားၿပီး ကိုသုတဆိုတဲ့ လူႀကီးေျပာတာကို လက္ခံတဲ့အေနနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တာကိုေတြ႕ရသည္။ ဒီလူႀကီးက လက္ခံတယ္ဆိုတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ မမမြန္အနားကိုတိုးကပ္ၿပီး မမမြန္ကို ဆြဲဖက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မမမြန္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို နမ္းသည္။ လက္ေတြကလည္း မမမြန္ ကိုယ္လုံးေပၚမွာ တ႐ြ႐ြနဲ႔ ေျပးလႊားၿပီးပြတ္သတ္ေနသည္။ ၿဖိဳးညီ ဒီျမင္ကြင္းကို မျမင္ခ်င္ေပမဲ့ ဘယ္လိုေၾကာင့္မွန္းမသိ ၊ မ်က္လုံးအစုံကို လႊဲဖယ္လို႔မရပဲ ဆက္ၿပီးၾကည့္ေနမိသည္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကိုသုတရဲ႕လက္ေတြက မမမြန္ ရင္အစုံေပၚမွာအုပ္ကိုင္ၿပီး ဆုတ္နယ္ေနသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ မမမြန္ရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ၿပီးေပၚလာတဲ့ ရင္သားအစုံကိုေဘာ္လီေပၚကေန ကိုင္သည္။ ၿပီးေနာက္ မမမြန္ရဲ႕ေဘာ္လီကိုခြၽတ္ၿပီး ေပၚလာတဲ့ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးကို စို႔သည္။ မမမြန္လည္း ေခါင္းကို အေပၚေမာ့ၿပီး မ်က္လုံးေလးေမွးေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၿဖိဳးညီေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့ အေပါက္ရွိရာကိုလွည့္လွည့္ၾကည့္သည္။ ၿဖိဳးညီနဲ႔ မမမြန္နဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံသြားတဲ့အခါတိုင္း မမမြန္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ သူ႔ကိုအားနာတဲ့အၾကည့္ေတြပါတယ္ဆိုတာကို ေတြ႕ရသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုသုတရဲ႕လက္ေတြက မမမြန္ရဲ႕ ထဘီေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့သည္။

မမမြန္ရဲ႕ ေပါင္သားေဖြးေဖြးနဲ႔ ေပါင္ၾကားထဲက အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကေပၚလာသည္။ ကိုသုတ သူ႔ပုဆိုးကို ခပ္သြက္သြက္ဆြဲခြၽတ္ၿပီး မမမြန္ရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသာၿဖဲကားၿပီး သူ႔ရဲ႕ ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ အတန္ႀကီးကိုထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္ ကိုသုတရဲ႕ အတန္ညိဳတုတ္တုတ္ႀကီး မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္ေလးထဲမွာ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ဝင္ထြက္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း တစ္ဖက္ကလည္း ႏွေျမာေနမိသလို တစ္ဖက္ကလည္း လိင္စိတ္ေတြထႂကြေနေတာ့သည္။ ဆိုဖာေပၚမွာ မမမြန္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔လိုးၿပီး ကိုသုတၿပီးသြားသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားအဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ စကားနည္းနည္းပါးပါးေျပာၿပီး ကိုသုတျပန္သြားသည္။ ကိုသုတျပန္ၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ ၿဖိဳးညီ အိပ္ခန္းထဲကေနထြက္ၿပီး မမမြန္ဆီကို သြားလိုက္သည္။ ၿဖိဳးညီကိုေတြ႕ေတာ့ မမမြန္ ၿဖိဳးညီကိုၾကည့္ရင္းမ်က္ရည္ေတြဝဲလာသည္။

သူ႔ေမာင္ေလးေရွ႕မွာ တစိမ္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ကာမဆက္ဆံလိုက္တာကို ရွက္တာပဲလား၊ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လိုေရာ ခ်စ္သူလိုပါခ်စ္တဲ့ ၿဖိဳးညီေရွ႕မွာ ဒီလိုလုပ္ရပ္ လုပ္မိတာကို ဝမ္းနည္းတာလားဆိုတာကိုေတာ့ မမမြန္ကိုယ္တိုင္ပဲသိပါလိမ့္မည္။ မမမြန္ရဲ႕ကိုယ္လုံးေလးကို ၿဖိဳးညီအသာေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ ၿဖိဳးညီရင္ခြင္ထဲေရာက္မွ မမမြန္တစ္ေယာက္ ရႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုေတာ့သည္။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ေမးေလးကို လက္နဲ႔ အသာေမာ့ရင္း မမမြန္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းလိုက္သည္။ ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္ ကိုသုတနဲ႔ မမမြန္တို႔ ကာမစပ္ယွက္ေနတာကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနကတည္းက စိတ္ေတြထႂကြခဲ့သည္။ အခုလို မမမြန္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းမိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ကို ထိန္းထားလို႔မရေတာ့..။

မမမြန္ရဲ႕ ထမိန္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သလို သူဝတ္ထားတဲ့ ပုဆိုးကိုလဲ ေျခေထာက္နဲ႔ညႇပ္ၿပီး ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ထမိန္ကြၽတ္သြားလို႔ ေအာက္ပိုင္းမွာ ဗလာဟင္းလင္းနဲ႔ ဖင္ေျပာင္ေလးျဖစ္သြားတဲ့ မမမြန္ကို ခ်ီမၿပီး အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚကို ေခၚလာခဲ့သည္။ ကုတင္ေပၚမွာ မမမြန္ကို ပက္လက္ေလးထားလိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာေပၚလာတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲကို ထိုးသြင္းဖို႔ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္သူ႔ အတန္ႀကီးနဲ႔ ေတ့ေနဆဲ မမမြန္က…. ”ကိုၿဖိဳး….. ခဏေနဦးကြာ… ဟိုတစ္ေယာက္အရည္ေတြနဲ႔… မမြန္ ေရသြားေဆးလိုက္ဦးမယ္။” ”မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးမရာ…. ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေတာ့မယ္…။

” ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ ေဆးမိေနသူတစ္ေယာက္လို ဗလုံးဗေထြးေျပာရင္း ပထမတစ္ေယာက္လုပ္ထားလို႔ သုတ္ရည္ျဖဴျဖဴေတြေပက်ံေနတဲ့ အဖုတ္ဝမွာ သူ႔အတန္ကိုေတ့ၿပီးထိုးထည့္လိုက္သည္။ ကိုသုတရဲ႕ သုတ္ရည္ေတြနဲ႔ ေခ်ာေမြ႕ေနတဲ့ မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္ႀကီးက အရမ္းႀကီးတင္းၾကပ္မေနေပမဲ့ မမမြန္နဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာခြဲထားရတဲ့ ၿဖိဳးညီအတြက္ေတာ့ လုပ္လို႔ေကာင္းလွသည္။ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႔လိင္စိတ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္ကိုသာ အေပၚကေန နာနာဖိၿပီးေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနမိသည္။ မမမြန္ကေတာ့ ၿဖိဳးညီလုပ္သမွ် ….. တအီးအီးနဲ႔ ၿငီးျငဴရင္းေအာက္ကေန႔ ေကာ့ေကာ့တင္ေပးရွာသည္။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ ရင္သားထြားထြားေတြကို လက္နဲ႔ညႇစ္ရင္း တေဖာင္းေဖာင္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ – ိုးၿပီး မမမြန္အဖုတ္ထဲမွာ သုတ္ရည္ေတြပန္းထုတ္ရင္းတစ္ခ်ီၿပီးသြားေတာ့သည္။ ၿဖိဳးညီ တစ္ေန႔လုံးလိုလို မမမြန္နဲ႔ သုံးေလးခ်ီထက္မနည္း လုပ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့သည္။

တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ မမမြန္ဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။ ကိုသုတနဲ႔ လက္ထပ္ေတာ့မည္။ ၿဖိဳးညီကိုလည္းလာေစခ်င္သည္တဲ့…။ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ မမမြန္ဆီ ကိုသြားရျပန္သည္။ ၿဖိဳးညီ မဂၤလာေဆာင္မတိုင္ခင္ ေရွ႕တစ္ရက္မွာ မမမြန္ဆီေရာက္သြားသည္။ ၿဖိဳးညီရဲ႕ အေဒၚတို႔လင္မယား… မမမြန္ရဲ႕ အေဖနဲ႔အေမလည္းေရာက္ေနၾကၿပီ။ ၿဖိဳးညီနဲ႔ မမမြန္ ေမာင္ႏွမႏွစ္ဦးသားကားတစ္စီးနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဖိတ္စာေတြေလ်ာက္ေဝၾကသည္။ ဖိတ္စာေတြေဝၿပီး အျပန္လမ္းမွာ ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္ကားေမာင္းရင္းနဲ႔ မမမြန္ကိုေမးမိသည္။ ”မမ….ကြၽန္ေနာ္မရွိတုန္း ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ထပ္ၿပီး ျဖစ္ေသးလားဟင္….။” မမမြန္ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ဘက္ကို အဓိပၸာယ္မဲ့စြာ ေငးၾကည့္ေနသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ….. ၿဖိဳးညီရဲ႕ အေမးကို မမမြန္ျပန္ေျဖသည္။

”မလုပ္ျဖစ္ပါဘူးကြာ….၊ မမြန္ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ကိစၥအတြက္လည္း ငါ့ေမာင္ကို အရမ္းအားနာတယ္၊ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္…၊ ေမာင္ေလး…။” ”ရပါတယ္မမြန္ရယ္၊ ဒါေပမဲ့ လက္မထပ္ခင္ မမြန္ကို တစ္ခါေလာက္ ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္။ ခြင့္ျပဳပါလားဟင္…။” ”မေတာ္ပါဘူးငါ့ေမာင္ရယ္…၊ မမြန္က မနက္ျဖန္ မဂၤလာေဆာင္ရေတာ့မွာကိုကြာ…။” ”ဒီတစ္ခါေနာက္ဆုံးပါပဲ မမရယ္….၊ ခြင့္ျပဳပါေနာ္….။” ေမာင္ေလး ၿဖိဳးညီရဲ႕ သနားစရာေတာင္းဆိုသံကိုၾကားေတာ့ မြန္မြန္ စိတ္ေတြတင္းမထားႏိုင္ေတာ့.. ခပ္ေလးေလးပဲ အင္းလို႔ေျပာၿပီး ေခါင္းကိုငုံ႔ထားလိုက္ေတာ့သည္။

မမမြန္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔ ၿဖိဳးညီ အနီးဆုံး ဟိုတယ္တစ္ခုကို ဝင္ၿပီး အခန္းယူလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ မမမြန္နဲ႔ ၿဖိဳးညီ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေျပာစရာေတာင္မလိုဘဲ အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္ခြာၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖစ္သြားၾကေလၿပီ။ ႏွစ္ဦးသားခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ပူးကပ္သြားၾကသည္။ မမမြန္ရဲ႕လက္ေတြကၿဖိဳးညီ ကိုယ္လုံးကို တ႐ြ႐ြနဲ႔ ပြတ္သပ္ေနသလို ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ သူနဲ႔ ခြဲရေတာ့မဲ့ မမမြန္ကို လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးတဲ့အလား တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားမိသည္။ ၿပီးတာနဲ႔ မမမြန္ရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲမွာေနရာယူၿပီး မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္လွလွႀကီးကိုေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အားရပါးရလ်က္ေပးလိုက္သည္။

မမမြန္တစ္ေယာက္ ေကာ့ပ်ံၿပီး ကိစၥၿပီးသြားတဲ့ အထိေအာင္ပါပဲ။ မမမြန္ကလည္း ၿဖိဳးညီရဲ႕အတန္ထြားထြားႀကီးကို အနမ္းေတြေပးသလို ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းပုေလြေပးသည္။ မမမြန္အားရေအာင္ စုတ္ၿပီးတာနဲ႔ မမမြန္ရဲ႕ တင္သားကားကားေတြကိုၾကည့္ရင္း ၿဖိဳးညီ ေလးဘက္ေထာက္အေနအထားနဲ႔ မမမြန္ကို လုပ္သည္။ မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္စီးစီးေလးထဲမွာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အဝင္အထြက္လုပ္ေနတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္ေပၚမွာ ၿဖိဳးညီစိတ္ကို ႏွစ္ထားလိုက္ၿပီးျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္လုပ္သည္။ ”အား…. ေကာင္းတယ္…၊ ကိုၿဖိဳး…. နာနာေလး ေဆာင့္…” မမမြန္ဆီက မပြင့္တပြင့္ ေတာင္းဆိုတဲ့ အသံကိုၾကားရေတာ့ ၿဖိဳးညီ ေဆာင့္ – ိုး ေနတဲ့ အရွိန္ကို ျမႇင့္တင္ၿပီး တဖန္းဖန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ေတာ့သည္။

မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္အတြင္းအသားေလးေတြရဲ႕ ညႇစ္အားေအာက္မွ ၿဖိဳးညီၾကာၾကာေတာင့္ခံမထားႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေနာက္ထပ္အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္အၿပီးမွာပဲ လိင္တန္တစ္ေခ်ာင္းလုံးပြလာသလိုခံစားရၿပီး ၿဖိဳးညီအတန္ကို အဖုတ္အဆုံးထိထိုးထည့္ၿပီး ျပန္မထုတ္ေတာ့ပဲ အရည္ေတြကို ပန္းထုတ္မိေတာ့သည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္ထဲမွာ စိမ္ထားၿပီးေတာ့ အနည္းငယ္ေပ်ာ့သြားတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္ကို အဖုတ္ထဲကေနျပန္ၿပီး ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မမမြန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာနားကို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တိုးကပ္သြားရင္း အရည္ေတြနဲ႔ ေျပာင္လက္ၿပီးေခ်ာေမြ႕ေနတဲ့ညီေတာ္ေမာင္ကို မမမြန္ပါးစပ္နဲ႔ေတ့ေပးရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ”မမ… စုတ္ေပးဦး…။” ”အရည္ေတြနဲ႔ မစုတ္ခ်င္ဘူးကြာ…။” အာ….။ ၿဖိဳးညီ တစ္ခ်က္ညည္းရင္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ျပလိုက္ေတာ့ မမမြန္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေခါင္းကို အသာႂကြ ပါးစပ္ဟၿပီး ၿဖိဳးညီရဲ႕ – ီးကို စုတ္လိုက္သည္။

မမမြန္တစ္ေယာက္ ၿဖိဳးညီ မ်က္ႏွာမညိဳရေအာင္ အလိုလိုက္တာျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးညီရဲ႕ အတန္မွာေပပြေနတာေတြအကုန္ေျပာင္စင္ေအာင္ စုတ္ေပးလို႔အၿပီးမွာပဲ ၿဖိဳးညီရဲ႕ လိင္တန္ကျပန္ၿပီး ႏိုးႂကြလာေတာ့သည္။ ”အာ….. ေတာင္လာၿပီ။ ေတာ္ေတာ္သန္တဲ့ ငါ့ေမာင္….။” ”မမ နဲ႔ တူလို႔ေလ…။ အဟီး….” ”အာ…. ကိုယ့္အမကိုယ္ျပန္ၿပီး သိကၡာခ်ေနတယ္….။” ”ခိခိ… ဟုတ္ပါဘူး….။ မမ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဟိုဟာ ေပးလုပ္ပါလားဟင္…။” ”အင္…. ဘယ္အဝွာလဲ…။ ကိုၿဖိဳး မဟုတ္တ႐ုတ္ေတြ မစမ္းနဲ႔ေနာ္… မမြန္မႀကိဳက္ဘူး…။ မမြန္တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး။” ”အာ… မမြန္ကလည္းကြာ…။ ေနာက္ဆုံးလက္ေဆာင္အေနနဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင္ေလးကိုေပးသြားပါေနာ္…။” ၿဖိဳးညီရဲ႕ စကားအဆုံးမွာ မမမြန္တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားၿပီး ရီေဝတဲ့မ်က္ဝန္းအစုံနဲ႔ ၿဖိဳးညီကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

ၿပီးမွ…. ”မသိဘူးကြာ…။ လုပ္ခ်င္လည္း လုပ္ …. လုပ္….။” မမမြန္ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္နဲ႔ အိပ္ေနရာကေန ကုန္းထၿပီး ကုတင္ေပၚမွာေလးဘက္ေထာက္ေပးသည္။ ေလးဘက္ေထာက္ေပးထားလို႔ ေနာက္ကို ေကာ့ၿပီး အယ္ေနတဲ့ မမမြန္ရဲ႕ တင္ဆုံႀကီးေတြေနာက္မွာ ၿဖိဳးညီေနရာယူလိုက္ၿပီး တင္သားႏွစ္ျခမ္းၾကားက ခေရပြင့္နီညိဳညိဳေလးကို မက္မက္ေမာေမာၾကည့္ေနမိသည္။ ခေရေလးကိုဖြင့္ဖို႔ ေခ်ာဆီကမရွိ။ ဒါေပမဲ့ သဘာဝကေပးထားတဲ့ ေခ်ာဆီကိုပဲသုံးရေပေတာ့မည္။ မမမြန္ရဲ႕ အဖုတ္ဝကေန စီးက်ေနတဲ့ အရည္ေလးေတြကို လက္နဲ႔သိမ္းႀကဳံးယူၿပီး ဖင္ေပါက္ေလးဆီကိုပို႔လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ ၿဖိဳးညီ လက္ကို တံေတြးအနည္းငယ္ဆြတ္လိုက္ၿပီး မမမြန္ရဲ႕ ဖင္ဝေလးကို ေခ်ာေမြ႕သြားေအာင္ လက္နဲ႔ အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္သည္။ အတန္ၾကာေအာင္ လက္ညိဳးနဲ႔ အသြင္းအထုတ္လုပ္ၿပီးလို႔ ေခ်ာေမြ႕သြားၿပီဆိုမွ ညီေတာ္ေမာင္ကို မမမြန္ရဲ႕ ဖင္ေပါက္ေလးနဲ႔ေတ့ထားလိုက္သည္။ ”မမြန္…. စိတ္ကို ေလွ်ာ့ထားေနာ္…။ ဖင္ဝကို ႀကဳံ႕မထားနဲ႔…။ ” မမမြန္ကို ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ဖင္ဝေလးမွာ ေတ့ထားတဲ့ သူ႔အတန္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးထည့္လိုက္သည္။ အရည္ေတြနဲ႔ေခ်ာေမြ႕ေနတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးတင္းၾကပ္ေနေပမဲ့ သြင္းလို႔ရသည္။ ၿဖိဳးညီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အခ်ိန္ယူၿပီး ညီေတာ္ေမာင္ကို မမမြန္ ခေရပြင့္ေလးထဲ တရစ္ခ်င္းစီထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။

မမမြန္ ဆီက အာ့…. ခနဲ ေအာ္သံၾကားရၿပီး ေခါင္းအုံးေပၚမွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ေခါင္းအုံးကို လက္နဲ႔ညႇစ္ထားသည္။ ”မမ… နာလား….၊ ရရဲ႕လား….။” မမမြန္ ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ လက္ကို အသာေျမႇာက္ၿပီး ဆက္လုပ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ လုပ္ျပသည္။ ၿဖိဳးညီလည္း မမမြန္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔ တစ္ဝက္ေလာက္ဝင္ေနၿပီးတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္ကို အသြင္းအထုတ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေတာ့သည္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿဖိဳးညီ အတန္ႀကီးက မမမြန္ ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားေခ်ၿပီ။ ၿဖိဳးညီ တစ္ခ်က္ခ်င္းပဲ အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ မမမြန္ဆီက တရွီးရွီး ညည္းသံနဲ႔ အတူ တင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့ေကာ့တင္ေပးလာသည္။ ”မမြန္ … ေကာင္းလား…၊ နာေသးလား….။” ”အင္း….. နာလည္းနာတယ္ေကာင္းလည္းေကာင္းတယ္….။

လုပ္ပါေတာ့… ျမန္ျမန္ေလး….။” ၿဖိဳးညီ မမမြန္ရဲ႕ တင္ပါးနဲ႔ ဆီးခုံတဖြတ္ဖြတ္ျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ၿပီး လုပ္မိေတာ့သည္။ မမမြန္လည္းေကာင္းလာၿပီမဟုတ္ပါလား။ မမမြန္ရဲ႕ စအိုႂကြက္သားေလးက ၿဖိဳးညီ လိင္တန္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆြဲညႇစ္ထားတာမို႔ ၿဖိဳးညီတစ္ေယာက္ကိစၥမၿပီးေအာင္ မနဲပင္ထိန္းထားရသည္။ မမမြန္ကိုလည္း ပိုၿပီးေကာင္းသြားေအာင္ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ မမမြန္ရဲ႕ အစိေလးကို ကလိေပးလိုက္သည္။ ခေရပြင့္ေလးထဲ တစြပ္စြပ္နဲ႔ ဝင္ထြက္ေနတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ကိုေတာ့ မရပ္….။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ မမမြန္တစ္ေယာက္ တအားအား.. နဲ႔ ေအာ္ရင္း တင္ပါးအစုံတို႔ တုန္တက္ၿပီး ၿငိမ္သြားသည္။

ၿဖိဳးညီလည္း စိတ္ကိုတင္းမထားေတာ့ပဲ ညီေတာ္ေမာင္ရဲ႕ ကြမ္းသီးေခါင္းေလးကို ရႈံ႕ပြရႈံ႕ပြနဲ႔ ညႇစ္ေပးေနတဲ့ မမမြန္ရဲ႕ တင္းၾကပ္လွတဲ့ စအိုႂကြက္သားေလးေတြညႇစ္တာကို အားပါးရခံစားရင္း သုတ္ရည္ေတြကို ဖင္နဲ႔အျပည့္ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ …..ဆီဒိုးနားဟိုတယ္…. မင္းတုန္းခန္းမတြင္ မဂၤလာပြဲတစ္ခု က်င္းပေနသည္။ ၿဖိဳးညီ မမမြန္မဂၤလာေဆာင္မွာ သတို႔သားအရံလုပ္သည္။ မမမြန္လည္း တစ္ဝိုင္းၿပီးတစ္ဝိုင္း ဧည့္သည္ေတြကို လိုက္လံႏႈတ္ဆက္ေနသည္။ ႏွစ္ဦးသား မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံမိေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေရွာင္ေနၾကသည္။ မျဖစ္သင့္တာေတြဆက္မျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဦးသားေစာင့္ထိန္းရမည္မဟုတ္ပါလား။ ဒီေန႔မဂၤလာအခမ္းအနားရဲ႕ သတို႔သမီးကို သတို႔သားအရံက မဂၤလာပြဲမတိုင္ခင္တစ္ရက္တြင္ ေရွ႕ေရာေနာက္ပါဖြင့္ခဲ့သည္ဆိုသည္ကိုေတာ့ ကာယကံရွင္ႏွစ္ဦးမွတစ္ပါး….. ၿပီးပါၿပီ။