လေးကြိမ်မြောက်

လေးကြိမ်မြောက်

ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။ “ ဒါ အကို့ အိမ်လားဟင်…” “ ဟင့်အင်း….ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ…” “ အင်း…တော်တော် ချမ်းသာတာပဲ…” ကောင်မလေးက စကားတတ်ပြီး ဖေါ်ရွှေ၏။ ညဥ့်မယ်လေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ထွန်းက ညလုံးပေါက်ဆွဲလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ “ မင်း…ကိုယ့်ကို ဈေးမပြောရသေးဘူးနော်…” “ ငါးခုလေ…အဲဒီပေါက်ဈေးပဲ…” “ အဟဲ…ငါးရာလား…” “ အဲ…ဟယ်…ငါးထောင်လေ ဆရာကြီးရဲ့…”

“ ကိုယ် တကယ်မသိလို့ပါ…အခုမှ မင်းကို ပထမဆုံး ခေါ်မိတာပါ…” “ သနားလိုက်ရတော့မလား…” “ မသနားပါနဲ့…ရပါတယ်….သုံးထောင်ဆို မရဘူးလား…” “ အလိုလေးတော်…ဘာမှတ်လို့ ဈေးဆစ်နေရတာလဲ…တစ်ညလုံး ရှင်နဲ့နေရမယ့် ကျမဒုက္ခကိုလည်း ထည့်တွက် အုံး….” “ ငါးထောင်ပဲလားကွာ…အဲဒါ…အကုန်ပဲ…” “ ဟင်း…ကျမတော့ ဖိတ်စာမှားပြီထင်တယ် ဒါနဲ့ ရှင်တစ်ယောက်ပဲ လုပ်ရမှာနော်…” “ တစ်ယောက်ထဲပါ…” “ အင်း တချို့က တစ်ယောက်ထဲဆိုပြီး ခေါ်သွားတာ ဟိုရောက်တော့ လေးငါးခြောက်ယောက်ဖြစ်ရော ငွေကျတော့ အပြည့်မပေးချင်ဘူး…”။

“ ကိုယ်က အဲဒီလူယုတ်မာစာရင်းထဲ မပါ ပါဘူး…မနက်လေးနာရီထိုးတာနဲ့ မင်း ပြန်ပေါ့…” “ အနားယူခွင့်တော့ ရှိမှာပေါ့နော်…” “ မပြောတတ်ဘူး…ကျုပ်က အတော်ထန်နေတာ…” “ ဟင်း…ကြက်သီးတောင် ထလာပြီ…ကဲပါ အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့…ရှင့်အဝတ်တွေ အရင်ချွတ်….” “ မင်း အရင်ချွတ်ပေါ့…” “ ကဲလာ….အကိုက ကျမကို ချွတ်….ကျမက အကို့ကို ချွတ်ပေးမယ်…ဟလား…” “ အော်…ငွေကြေးနဲ့ကာမကို ရောင်းဝယ်သူလေးတွေမို့ ဘာဆိုဘာမှ အခက်အခဲမရှိ စင်းလုံးချောလို့…” ချစ်ထွန်းက သူမ၏ အပေါ်အင်္ကျ ီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်ခံဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အ တွင်းမှာ မာတင်း၍ ဖွံ့ထွားသော ဖြူဖွေး၍နေသည့် နို့နှစ်လုံးက ရုန်းကန်၍ ထွက်လာသည်။ “ မင်း ဒီအလုပ် လုပ်တာ ကြာပြီလား…” “ တစ်နှစ်ရှိပါပြီ…” “ မင်းနာမည် မပြောရသေးဘူးထင်တယ်…” “ အလကားပါ တခြားနာမည်တွေ ပြောမှာပေါ့…အပိုတွေ ပြောမနေပါနဲ့…” “ စကားပြောဖို့ လွယ်အောင်ပါ…” “ မေသီ…ပါ ” “ အော်…မေသီ အင်း…ဒါနာမည်ပေါ့နော် ” “ ဟင်း…ဟင်း…သေချာပါတယ်…” မေသီ၏ မျက်နှာလေးက တလောကလုံးကို ထီမထင်သလို မျက်နှာပေးလေးနှင့် ဖြစ်လင့်ကစား မျက်လုံးလေးတွေ က ရီဝေ၍နေသည်။

ရွှန်းလဲ့၍နေသည်။ တောက်ပ၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ရွှန်းလက်စိုပြေ၍ ဖူးလုံးနေသည်။ “ မင်း…ချောတော့ အတော်ချောတယ်…” “ အကို နှမြောလိုက်တာလို့ ပြောမလို့လား…အပိုတွေ မပြောကြေးကွာ…မေသီ စိတ်ညစ်တယ်…” မေသီက ချစ်ထွန်း၏ ပုဆိုးစကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပုံချလိုက်သောအခါတွင်မူ သူမ၏ ပါးစပ်လေး ဟ သွား သည်။ “ အလိုလေး…လေး…မနဲမနောကြီးပါလားရှင့်…” မေသီက ခပ်ငိုက်ငိုက်ကြီး တွဲကျနေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးကို လက်ကလေးနှင့် တယုတယလေး ဆွဲမသည်။ “ ကြီးလိုက်တာဟယ်…ချစ်စရာကြီး….ကြည့်ပါအုံး…” မေသီ၏ လက်ဖဝါးလေးပေါ်၌ အိပ်ပျော်နေသော မြွေပွေးတစ်ကောင်နှယ် စင်းစင်းကြီး ငြိမ်နေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ ခပ်ညိုညိုဖြင့် တုတ်ခိုင်လှသည်။ “ မင်း ထဘီချွတ်ပေးမယ်လေ…” “ အင်း…ချွတ်လေ…ကျမတော့လေ အကို့ဟာကြီးတွေ့ပြီး ပြန်အမ်းချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာပြီကွယ်…” မေသီက မှိုရသူ မျက်နှာမျိုးလေးနှင့် ရွှန်းရွှန်းလဲ့လဲ့ ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘယ်ညာပြောင်းကစားရင်း တခါတရံ ဂွေးစိကြီးကိုပါ ဖြစ်ညှစ်တတ်သည်။ လမွှေးများ ထူပိန်းနေသော ဆီးစပ်မှ ထိုးထွက်လာသော လီးတန်ကြီးသည် ဂွေးစိကြီးအောက်သို့ပင် ရောက်ကာ အမြောင်းလိုက်ကြီးဖြစ်၍နေသည်။ မေသီက လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏ လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ ဖြဲချပြီး အနီးကပ်ကြည့်သည်။ “ အကို့ ဟာကြီးက ထန်မယ့်ပုံပဲ သိလား…” “ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်…” “ ဒစ်နက်တယ်…ထိပ်လုံးပြီး လုံးပတ်ထွားတယ်…အတန်ထက်တောင် နဲနဲကြီးနေသေးတယ်လေ…ဒါမျိုးကြီးတွေက မိန်းမသုံးလေးယောက်ကို တပြိုင်တည်း လုပ်နိုင်တဲ့ အမျိုးအစားပေါ့…” “ ပေါက်ပေါက် ရှာ…ရှာ…” ပြောလိုက်ပြီးချစ်ထွန်းက မေသီ၏ ခေါင်းလေးကို မနာအောင်ထုလိုက်သေးသည်။ “ ဟုတ်တယ် အကိုရဲ့ ယောက်ျားတွေ တန်ဆာကို လေ့လာထားမှ ကိုယ်နဲ့ အပေးအယူလုပ်မယ့် ယောကျ်ား ဘာ အမျိုးအစားဆိုတာ သိထားရတာပေါ့…” “ ဟား…မင်းက အတော်ရင့်နေပြီပဲ…” ချစ်ထွန်းက မေသီ၏ စောက်ပတ်ကို စမ်းရင်းပြောသည်။

မေသီက ပေါင်ကြားထဲ ထိုးနှိုက်လာသော ချစ်ထွန်း၏ လက်ကို ပေါင်နှစ်ဖက်ကားပေးလိုက်ရင်း… “ မေသီ….ဒီအလုပ်ကို တစ်လမှ တစ်ခါပဲလုပ်တာပါအကို…ပြီးတော့လဲ ရောဂါရနိုင်မယ့် အခြေအနေမျိုးလဲ ရှောင် တယ်လေ….” “ ကောင်းပါတယ်ကွာ…” “ ဟုတ်ပါတယ်….အကိုလည်း မေသီကို စိတ်သန့်မှ လုပ်ပါ အကို စိတ်မသန့်ရင် အလကား ပိုက်ဆံကုန် နေမှာ….” ချစ်ထွန်းက ကြေးစားမလေး မေသီကို လေးစားစွာ တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ ရေမွှေးနံ့က ရင်ထဲအထိ ထိုးဖောက်ဝင် ရောက်သွားသည်။ “ မင်းကို မြင်မြင်ချင်း…” “ လိုးချင်သွားတယ်ပေါ့…” “ ဟာကွာ မေသီကလဲ ချစ်တယ်လို့ ပြောမှာပါ…” “ သွားစမ်းပါ အကိုရာ…ချစ်တယ်ဆိုတာလဲ အနက်ဖွင့်ပြီး ကာလကုန်အောင် စောင့်ကြည့်တော့ နောက်ဆုံးတော့ လိုးချင်တယ် ဆိုတာပဲ ထွက်လာတာပါ…” “ မင်းကို အကို အရှုံးပေးလိုက်ပြီ…” “ ဒါပေါ့…ဒီလိုပဲဖြစ်ရမယ်လေ…ဟင်း…” မေသီက ချစ်ထွန်းလီးထိပ်ဖူးအဝကို လက်ညှိုးလေးဖြင့် ပွတ်ကြည့်၍နေသည်။

“ မင်း…ဘယ်ပုံစံကို ကြိုက်သလဲ…”အိုး…အကိုက ပိုက်ဆံပေးထားတာပဲ အကိုကြိုက်သလိုပြောလေ ကုန်းပေးရမလား…” “ အေး ကောင်းတယ်….ဖင်ကုန်း….” “ အကို…ဖင်ထဲတော့ မလိုးနဲ့နော်…အကို…” “ အေးပါဟာ…” “ ပြောထားရသေးတယ်…အကိုတို့ ယောကျ်ားတွေက နှာခေါင်းပေါက်တောင် ထားချင်တာ မဟုတ်ဘူး…” “ စကားပြောလိုက်တာ သာလိကာမလေးရယ်…” မေသီက ခစ်ကနဲ တစ်ချက်ရယ်သွမ်းရင်း…စောစောက ချစ်ထွန်းက ချွတ်ပေးမယ်ပြောခဲ့သော်လည်း မချွတ်ဖြစ် သေးသည့် သူမ၏ ထဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ချစ်ထွန်းဖက်သို့ တစ်ချက်လှည့်ပြလိုက်ပြီး ကော့ပြလိုက်သည်။ “ ပစ္စည်းလည်း ကြည့်အုံးနော် အကို…” ချစ်ထွန်းဆီက စကားပြန်မရတော့။ ခါးကို ကော့ထားသဖြင့် အန်ထွက်လာသော စောက်ဖုတ် အသားစိုင်ကြီးက နဲနဲနှောနှောကြီးမဟုတ်…အလယ်ကွဲကြောင်းစပ်ကြားမှ ခပ်ဟဟပြူးထွက်နေသော စောက်စိကြီးက လက်တဆစ်ခန့်ရှည် သည်။

စောက်မွှေးအချို့က ပေါင်ခြံအထိ ခပ်ပါးပါးရှိသည်။ “ မင်း ဟာကြီးကလဲ သေးမှမသေးပဲ မေသီ…” “ ဟင်း…ဟင်း…ဒါမထသေးဘူး….သဘောပေါက်…” အမလေး ထများထရင်တော့ ဒါကြီးအက်ကွဲလာလေမလား မဆိုနိုင်။ ချစ်ထွန်းက မေသီ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ခပ်ရွရွ ကိုင်ကြည့်ကာနေစဉ်… “ ကဲ…ကိုက်စားမှာလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဖယ်တော့…” မေသီက ငြိမ့်ညောင်းစွာ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပြီး ချစ်ထွန်းရှေ့၌ဖင်ကို ကားပြီး ကုုန်းပေးလိုက်သည်။ အောက်ခြေ ရှင်းရှင်းနှင့် စောက်ပတ်ကြီးက ဖင်ကြားမှ အနောက်သို့ အုံလိုက်ကြီး ပြူးထွက်လာသည်။

“ အကိုကလဲ အဟင့်…ဘာလို့ အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ လုပ်မယ့်ဟာကို မလုပ်သေးဘဲနဲ့…” ချွဲတဲတဲ နှာသံလေးနှင့် တီးတိုးပြောလိုက်သော မေသီ၏ စကားကိုကြားမှ ချစ်ထွန်းက မေသီ၏ ဖင်နောက်နားသို့ တိုးကပ်ပြီး ရပ်လိုက်သည်။ ကားဂိုုဒေါင်အပြင်ဖက် တိုက်ကြီးနှင့် ဆက်သွယ်ထားသော လူသွားလမ်းလေးအတိုင်း လက်နှိပ်မီးသေးသေးလေးဖြင့် အသုံးပြု၍ အရိပ်တစ်ခုက ကားဂိုဒေါင်ဆီသို့ ချဉ်းကပ်၍လာသည်။ တကယ်ဆို ထိုလက်နှိပ်မီးရောင်လေးကို ချစ်ထွန်းရှိရာ ပြတင်းပေါက်မှ မြင်နိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ချစ်ထွန်း အာရုံက မေသီ စောက်ပတ်ကြီးပေါ်၌သာ ရောက်နေသဖြင့် မီးရောင် ကို သတိမထားမိလိုက်ချေ။ မေသီက သူမ၏ကြီးမားလှသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကိုု ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့ရင်း ဆော့ကစားနေရာ တောင်နေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးနှင့် မေသီ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ မထိတထိဖြင့် ယမ်းခါနေသည်။

တစ်ချက် တစ်ချက် မေသီက ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးကို စောက်ပတ်အောက်သို့ လျှိုသွင်းထားပြီး ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် ညှပ်ခါ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေသဖြင့် လီးကြီးမှာ မချင့်မရဲကြီးဖြစ်လာပြီး ချစ်ထွန်းကိုယ်တိုင်မှာလည်း ရှုးရှုးရှဲရှဲ အသံတွေ ထွက်လာသည်။ “ ခစ်…ခစ်….ခစ်….မာန်ထလာပြီ…ခစ်ခစ်…” ချစ်ထွန်း၏ လက်နှစ်ဖက်က မေသီ၏ ဖင်ကြီးတွေကိုကိုင်ရင်း လီးနှင့်စောက်ပတ် တဲ့တဲ့ဖြစ်ရန် ကြိုးစားနေရင်း နှာမှုတ်သံကြီးက ပြင်းထန်၍လာသည်။ မေသီက သဘောကျပြီး တခစ်ခစ်ရယ်ရင်းပြောသည်။ “ နင့် ဖင်က ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းဟာ…” “ အိုး….ဝင်အောင်လုပ်ပေါ့လို့…ခစ်…ခစ်…” မေသီက ဆော့ကစားနည်း တစ်ခုဟူ၍ပင် သတ်မှတ်နေသလားမသိပါ။

ချစ်ထွန်းကို ပြောင်စပ်စပ်ပြောရင်း လီးတန် ကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝသို့ မဝင်အောင် နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့်၎င်း၊ ဘယ်ညာရမ်းခါ၍၎င်း ရှောင်တိမ်းနေရာ ချစ်ထွန်း ကျွဲမြီးတိုလာ သည်။ ခပ်ဖွဖွကိုင်ထားသော မေသီ၏ ခါးသေးသေးလေးကို သူ့လက်ကြီးဖြင့် တင်းကြပ်စွာ စုံကိုင်ဆုတ်ယူပြီး ရမ်းခါနေသော ဖင်ကြီးကိုု ထိန်းချုပ်လျက် ဖင်ကြားထဲမှ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်အုံကြီးကြားသို့ လီးထိပ်ကြီးကို မရမက ဇွတ်သွင်းလိုက်သည်။ “ ဗြွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…” “ အ…အဟ…ကျွတ်…ကျွတ်…အကိုကလဲ တအားပဲ…” “ နင်က ငြိမ်ငြိမ်မှ မနေတာ…” “ ချစ်လို့ ကျီစားတာပဲ ဟာကို…” “ ငါက မနေနိုင်တော့ဘူး ဟ…” “ အ….ဟင်…အကိုကလဲ ထန်သလားမမေးနဲ့….အ…အား…ကျွတ်…ကျွတ်….ကျွတ်….အဝင်ကြမ်းတယ်ကွာ….. အကို့ လီးထိပ်ဖူးကြီးက တော်တော်မာတာပဲ ရှီး…အ….” မေသီ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို တရွေ့ရွေ့စိုက်ချနေရာ မေသီကို စကားပြန်မပြောနိုင်ချေ။

“ ဗြစ်…ပလစ်…ပြစ်…ဗြစ်…” “ ဟား…အား…ရှည်လျှားလိုက်တာ အကိုရာ အကို့ဟာကြီးက မဆုံးသေးဘူးလား….အိုး…အိုး…ကျွတ်….ကျွတ်…. လည်ပင်းမှာတောင် တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်လာပြီကွာ….” “ အဆုံးဝင်လား…မေသီ…” “ အိ…အ…ဝင်တယ်….ဝင်တယ်…အဆုံးပဲ….အိ…အ….” မေသီ၏ ဖင်ကြီးမှာ မရမ်းနိုင်တော့၊ မဆော့နိုင်တော့ချေ။ တင်းကြပ်သော လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခု လုံး ပြည့်ကြပ်သွားအောင်ပင် တိုးဝင်နေဆဲ…။ “ အား…အ….နေအုံး….နေအုံး….အမလေး…တအားနာလာပြီ အကို….ခဏလေး….ခဏလေး….” “ ဘယ်လိုလုပ်အုံးမလို့လဲ မေသီ…” “ တံတွေးနဲနဲစွတ်မှ ခံနိုင်မှာ နေပါအုံး….” မေသီက နီရဲသော နှုတ်ခမ်းစိုစိုလေးကြားမှ တံတွေးအနည်းငယ်ကိုု စွတ်ယူပြီး လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ကြားသို့ စိမ့် ဝင်အောင် လက်ပြန်ကိုင်ပြီးပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။

“ ဖြေးဖြေးနော် အကို….တအားနာရင်တော့ မေသီ အော်မှာ သိလား…” “ အေးပါ…ပေါင်နည်းနည်း ထပ်ကားလိုက် ဟုတ်ပြီ….” အမှောင်ထုထဲမှ မီးရောင်ငယ်သည် ကားရုံ၏ နောက်ဖက် အခန်းဘေးတွင် မှိတ်သွားကာ ငြိမ်သက်သွားသည်။ အခန်းထဲမှ မပီဝိုးတဝါး စကားအချို့ကြားလိုက်ရစဉ် အရိပ်က ငြိမ်သက်ခါ အခန်းတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်မ လေး တကိုယ်လုံး အဝတ်မရှိ ကုတင်ဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကုန်းထားသောကြောင့် နို့ကြီးနှစ်လုံးက တွဲလွဲ လှုပ် ရမ်းနေသည်။ ကောင်မလေး ဖင်နားတွင် မျက်နှာကြီး ငုံ့လျက် လက်နှစ်ဖက်က ခါးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်ကာ လီးတန်တစ်ဝက်ခန့် ဝင်နေသော စောက်ပတ်ထွားထွားကြီးကို စိုက်ကြည့်နေသူက ချစ်ထွန်းဖြစ်နေသည်။

သီတာ ပါးစပ်လေးကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် အထိတ်တလန့်လေး ပိတ်လိုက်မိသည်။ “ နာတယ်…နာတယ်…အကို မေသီ မခံနိုင်ဘူး…အကို့ဟာကြီးကို တဝက်ပဲ လိုးပါ အကိုရယ်….” သီတာ နားတွေ ထူပူကုန်သည်။ သီတာသည် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း သည်လို တခြားမိန်းမ နှင့် ယောက်ျားတို့ လိုးသောမြင်ကွင်းမျိုး တခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ချေ။ “ အား….အား….နာပါတယ်ဆိုမှ အဆုံးထိ သွင်းနေပြန်ပြီ….ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်….” မေသီဟုခေါ်သော မိန်းမငယ်လေးက သူမ၏ ဖင်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆက်ခါ ဆက်ခါပွတ်ရင်း ငိုမဲ့မဲ့လေး ပြော နေလင့်ကစား ချစ်ထွန်းက မေသီ၏ ခါးသေးသေးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်လိုက်ပြီး သူ၏ ပြောင်လက်နေသော လီး တန်ကြီးကို မေသီ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပက်ကျိသွားနှုန်းမျိုးဖြင့် လိုးသွင်း၍နေသည်။ “ အမလေး…အ….အီး….သေပါပြီနော်….ဟင်း….ဟင်း….မေသီ့ကို သနားပါအုံး အကိုရယ်….” အသံလေးက တိုးတိုးလေးပဲဖြစ်သည်။ သို့သော် သီတာ ကောင်းကောင်းကြားနေရသည်။

သီတာ၏ ခြေတွေ လက် တွေ အေးစက်လာသည်။ နှလုံးခုန်နှုန်းလည်း မြန်လာနေသည်မို့ ကိုယ်ပါရောပြီး အလိုလိုမောလာသည်။ နားထင်စပ်မှ ချွေးသီးလေးများ စို့ထွက်လာကာ အာခေါင်တွေခြောက်ကပ်လာပြီး တံတွေးလေး မြိုချလိုက်ရသည်။ “ ဗြွတ်….ဘွတ်….” “ အ…ကွဲပြီ….ကွဲပြီ….ဒုက္ခပါပဲ ရှီး….ကျွတ်….ကျွတ်….” ကောင်မလေး ခါးလေးကုန်းထလာပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ဗိုက်အောက်သို့ သွင်းသည်။ လီးကြီးက အနည်းငယ် ပြန်ထွက်လာသည်။ “ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ ဟ…ဆုံးပဲ ဆုံးနေပြီ….” “ မခံနိုင်ဘူး….မခံနိုင်ဘူး….ဟူး…ဟူး….ဟူး….” သီတာ ချောင်းကြည့်နေသည်။ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ ဒူးတွေ ကွေးညွှတ်ချင်လာသည်။ လမွှေး မဲမဲကြီးများက အုံကောင်းလှပြီး ညိုထွားလှစွာသော ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးကိုလည်း တအံ့တအောလေး စူးစိုက်ကြည့်နေမိ သည်။ “ အင့်….အင့်….အင့်…အ…အ…” “ ပြွတ်…ဗြစ်….ပြစ်…ပြွတ်….” ချစ်ထွန်း မီးကုန်ယမ်းကုန် ဒလစပ်ဆောင့်၍နေရာ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးက မေသီဆီးခုံအထိ ကော့ကော့ပြီး ဖျောက်ကနဲ ဖျတ်ကနဲ ရိုက်သည်။

ပြွတ်ကနဲ ပြစ်ကနဲ အသံလေးတွေက သုံးလေးချက် ဆောင့်မှ တစ်ခါထွက်လာတတ်သည်။ မေသီ ဆိုသော ကောင်မလေးက ကုတင်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ပြီး မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်း လေးကို ကိုက်လျက် ခေါင်းလေးကို မော့ထားရှာသည်။ မေသီ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ တင်းတင်းလေးစေ့ထားသည့်ကြားမှ လည်ချောင်းသံတအင့်အင့်က ဆောင့်ဆောင့်ထွက်လာသည်။ သီတာတစ်ယောက် ဘာမှ သတိမရဘဲ ဆက်လက်ချောင်း မြောင်းနေမိပေရာ အားရစရာကောင်းလှသော ကျားကျားယားယားရှိသည့် ချစ်ထွန်း၏လီးကြီးက သီတာ၏ ရင်ထဲ၌ အရိပ် ထင်စွဲကျန်ခဲ့ပေတော့သည်။ သီတာဆိုတာက အခြားမဟုတ်ပေ။ ဒီအိမ်၏ အိမ်ကြီးရှင် ဦးထူးကျော်၏ ဇနီးဖြစ်သည်။ သမီးတစ်ယောက်အမေ ဖြစ်ပြီး အသက်က (၃၂)နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။

ဦးထူးကျော်နှင့် သီတာတို့မှာ ချစ်ထွန်း၏ အလုပ်ရှင်ဟုလည်း ပြော၍ရသည်။ သူငယ်ချင်းဟူ၍လည်း ပြော၍ရသည်။ ထူးကျော်နှင့် ချစ်ထွန်းက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည်။ ထူးကျော်အလုပ်မှန်သမျှကို ချစ်ထွန်းက အားလုံးဝိုင်းဝန်း၍ လုပ်ပေးခဲ့သည်မှာ ထူးကျော် အိမ်ထောင်မကျမှီ ကတည်းကပင်ဖြစ်သည်။ ချစ်ထွန်းက ကားက အစ မောင်း၍ပေးသည်။ အရင်က ထူးကျော်နှင့် ချစ်ထွန်းတို့ တိုက်ကြီးပေါ်တွင် အတူနေခဲ့ကြသည်။ နောက် ထူးကျော် အိမ်ထောင်ကျသွားတော့ ချစ်ထွန်းက ကားရုံထဲတွင် ဆင်း၍နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော (၄)လခန့်ကတော့ ထူးကျော်တစ်ယောက် ကားအက်စီးဒင့်ဖြစ်ကာ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရရှာသည်။ သီတာက သူမရှေ့မှ မြင်ကွင်းကို စူးစူးရဲရဲကြည့်နေလေသည်။

ချစ်ထွန်းက အဆက်မပြတ် ဆောင့်၍ -ိုးနေသော အခါ မေသီက သူမ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ စည်းချက်ဝါးချက်ကျကျလေး ပြန်၍ဆောင့်ပေးနေသည်။ “ အား….ရှီး….ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်….” မေသီက မျက်တောင်လေး မှေးပြီး အစ်တစ်တစ်အသံလေးနှင့် ပြောလိုက်သံကို ကြားရသောအခါ သီတာ၏ စိတ်ထဲမှ မေသီကို နေရင်းထိုင်ရင်း အတော် စောက်မြင်ကပ်သွားမိသည်။ “ အခုနကတော့ သေတော့မယ့်အတိုင်း…” ဟု စိတ်ထဲမှ မကျေမနပ်ရေရွတ်နေမိသည်။ “ ထွက်…ထွက်ကုန်ပြီ ကိုကို….အ….အ…” “ အင့်….အင့်….အင့်….ကဲကွာ…ကဲကွာ….” ချစ်ထွန်းကလည်း လက်မောင်းကြောကြီးတွေ ထောင်ထလာအောင် မေသီ၏ ခါးလေးကို တအားဆုတ်ကိုင်ဆွဲယူပြီး လီးတန်ကြီးကို အဆုံးဖိ၍ ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးကလည်း မေသီ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အတင်းဖိကပ်၍ ချစ်ထွန်း၏ ကိုယ်ကြီးသည် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်သွားရလေသည်။

သီတာ ချာကနဲ လှည့်၍ ထွက်ခဲ့သည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင်တော့ ချစ်ထွန်းသည် သံချောင်းကြီးအလားရှိသည့် ထွားကြိုင်းအက်ကွဲ၍နေသော လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော ယောကျ်ားပီသသူတစ်ဦးဖြစ်ပါလေလားဟု တုန်တုန်ယင်ယင်လေးပင် တွေးမိလိုက်လေတော့သည်။ ထူးကျော် ဆုံးပြီးကတည်းက သီတာတစ်ယောက် နေ့စဉ်လို မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေရှာသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ နေ့စဉ် ငိုနေသည်မို့လည်း ရှယ်လီ လေးခမျာ အချော့ခံရမည့်အစား သူမ ကပင် မိခင်ဖြစ်သူ သီတာကို ပြန်၍ ချော့မော့ရမလို ဖြစ်နေသည်။ အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရက်သောက်တတ်လာ၏။ “ သီတာ…အရက်သောက်တတ်လာတာတော့ မကောင်းဘူး…” “ အော်…အော်….ကိုချစ်ထွန်းက ကျမကို သတိပေးဖော်ရသေးသားပဲ….အဟတ်ဟတ်….” ဒီနေ့လည်း သီတာ တစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း မူးနေပြန်သည်။ “ ကျနော်က စေတနာနဲ့ သတိပေးတာပါ သီတာ…” “ စေတနာ….ဟလား…သီတာ့ကို ရှင်ဘယ်လောက်အထိ နားလည်ထားသလဲ ကိုချစ်ထွန်း…” မှေးစင်းထားသော မျက်တောင်ကော့ကြီးများဖြင့် သီတာက ချစ်ထွန်းကို ခပ်ငေါ့ငေါ့မေးလိုက်သည်။

“ ကျနော်က သီတာတို့လို ပညာတတ် တစ်ယောက်မဟုတ်ပါဘူး သီတာ…ရှင်းရှင်းပြောရရင် သီတာ့ကို သနားမိလို့ ပါ…သေသူကပြန်ရှင်ရိုးမှ မရှိတာဘဲ….သီတာ…” “ အဲဒါကြောင့် ကျမ ဒုက္ခလှလှတွေ့တာပေါ့…ဟင်း…ဟင်း…သူ့ကြောင့် ကျမ ဘယ်လိုဒုက္ခတွေ ခံစားနေရတယ်ဆိုတာကိုရော ရှင်သဘောပေါက်သလား ကိုချစ်ထွန်း…ဟင်…ပြောစမ်းပါ….” “ အာ….ပေါက်တာပေါ့….သီတာ….ပေါက်ပါတယ်…လင်ယောကျ်ားတစ်ယောက် ဆုံးရှုံးရတဲ့ မိန်းမသားတစ်ယောက် ဟာ လုံခြုံမှု အားကိုးမှုတွေ ကွယ်ပျောက်ကုန်တာပေါ့….ဒါပဲလေ…” “ ဟား….ကိုချစ်ထွန်း ရှင်ဟာ ကျမထင်တာထက် ပိုညံ့တယ်….အတော်လေးညံ့တယ်….သိလား….” “ ဗျာ….” “ မဗျာနဲ့လေ….သိက္ခာတွေ သမာဓိတွေနဲ့ အရှက်အကြောက်တွေကြားမှာ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကာမဆန္ဒကို ဘယ် လိုအစားထိုးရမှာလဲ….” “ သီတာ…” ပုံမှန်လည်ပတ်၍နေသော ကမ္ဘာကြီးသည် ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်၍သွားသည်။

ချစ်ထွန်း အလန့်တကြား အော်လိုက် သည်။ သီတာကိုလည်း အံ့သြ နှမြောတသစွာသော မျက်လုံးဖြင့် ကြည့်သည်။ “ ဟင်း….ဟင်း….ကိုချစ်ထွန်း သီတာကို အထင်သေးသွားပြီ မဟုတ်လား….ဟင်း….ဟင်း….ဒါပါဘဲ လောကကြီးက သဘာဝရဲ့ အမှန်တရားတချို့ကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း ပြောဆိုဖို့ ခွင့်မပေးပါဘူးလေ…..မဟုတ်ဖူးလား….ဒီတော့ ကျမ ညစ်တယ်…ဖောက်ပြန်တယ်….တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမစာရင်းထဲလည်း ကျမ မပါချင်ဘူး တဏှာကြီးသူ မဖြစ်ချင်ဘူး….ဒီတော့ သောက်တယ် မူးတယ် မူးတော့ မေ့မယ် ဒါကြောင့် သောက်တယ်….” သီတာ ချစ်ထွန်းကို မထေမျက်မြင် တဲ့တဲ့ပြုံးပြပြီး အရက်ခွက်ကို မော့၍ သောက်ချလိုက်သည်။ တက်တက်စင်သွား သော အရက်ဖန်ခွက်ထဲသို့ အရက်ထပ်ဖြည့်ရန်အတွက် ပုလင်းကို လက်လှမ်းလိုက်ပြန်သည်။

“ တော်ပြီ….သီတာ….သီတာ လွန်နေပြီ…” ချစ်ထွန်းက ဖြူလွှသွယ်လျှသော သီတာ၏ လက်လေးကို ဆတ်ကနဲ အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပြီး ဟန့်တားသည်။ သီတာက သူ့လက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်ထားသော ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာကို ဆတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည်။ “ ရှင်….ကျမ အသားကို မထိနဲ့ ကိုချစ်ထွန်း….” “ သီတာ….ထပ်မသောက်နဲ့လေ….” “ ဒါ ကျမ အခွင့်အရေးပါ….ရှင့် အပူမပါဘူး ” “ သီတာ့ အတွက် ကျနော် တားနေရတာပါ….” “ ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း….ကိုချစ်ထွန်း ရှင်ဟာ အတော်မတရားတဲ့သူဘဲ….ဟင်း….ကျမ အရက်သောက်တာကို တားတယ်နော်….

ဟိုကားရုံက အခန်းထဲမှာ ရှင် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တစ်ညလုံးခေါ်ပြီး လုပ်နေတာကျတော့ အဲ့ဒါ လူကောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ အကျင့်လား ကိုချစ်ထွန်း….” ချစ်ထွန်းက ဆုတ်ကိုင်ထားသော သီတာလက်လေးကို ကယောင်ကတမ်းလွှတ်လိုက်မိရင်း ကုန်းထားသော ခါးကို ဆန့်၍ ရပ်လိုက်သည်။ “ ပြောလေ….ကိုချစ်ထွန်း ” “ ကျနော်က ယောက်ျားလေးပါ သီတာ…” “ အော်….အော်….ယောကျ်လားတော့ ဖာချလို့ရတယ် မိန်းမက ယောက်ျားကို ခံချင်တယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်ကြ သလဲဟင်….” “ တော်တော့ သီတာ….သီတာ သိပ်မူးနေပြီ….” ချစ်ထွန်း၏ စိတ်ထဲ၌ မကြာမီ တစုံတရာ အမှားအယွင်းကြီး မှားယွင်းသွားမည်ကို စိုးရိမ်သွားသည်။

သီတာ သောက်မည့် အရက်ခွက်ကို ချစ်ထွန်းက အမှတ်မဲ့လိုဖြင့် တိုက်ချလိုက်သည်။ “ ယောကျ်ားတွေ မူးသလို မိန်းမတွေရော မူးလို့ မရဘူးလား ကိုချစ်ထွန်း….ရမ်းလို့မရဘူးလားဟင်….ကိုယ်လုပ်ချင် တာကို စွပ်ပြီးလုပ်ပစ်ဖို့ လောကကြီးက ဘာလို့ခွင့်မပြုတာလဲဟင်….” ဒေါသနှင့် ဒယိမ်းဒယိုင်ထရပ်ရင်း အော်ပြောလိုက်သော သီတာတစ်ယောက် ဆိုဖာပေါ်သို့ ဝရုန်းသုန်းကား ပြန်ပြီးလဲ ကျသွားရာ သူမ၏ ခပ်ရော့ရော့ထဘီလေးက ဖျတ်ကနဲ ကျွတ်ပြီး ပေါင်လည်ထိ လျှောဆင်းသွား၏။ ဆီးခုံမှ မွှေးညှင်းနုနုနှင့် အိဝင်းမှည့်တင်းနေသော တင်ပါးကြီးအစုံက မိမွေးတိုင် ဖမွေးတိုင်းဖြစ်ကာ ချစ်ထွန်း၏ မျက်လုံးများကို ပြူးကျယ်သွားစေ သည်။ “ ကိုချစ်ထွန်း….” “ ဗျာ….သီတာ….” “ ရှင် သီတာကို မသနားဘူးလား ဟင်….” “ သ..သနားပါတယ်….သီတာ…” “ ကျမကို နားရောလည်ပြီလား ဟင်….” ငိုသံအက်အက်လေးနှင့် ပြောရင်း သီတာ၏ လက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများကို ရွရွှလေးပွတ်၏။ ဆိုဖာကို ကျောမှီထားရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်း ဝင်းစက်စက် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။

“ ပြောလေ…ကိုချစ်ထွန်း….” “ နား….နားလည်ပါတယ်….သီတာရယ်…” ချစ်ထွန်း၏ ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ အိအိစိုစို ခန္ဓာကိုယ်မယ်လေး၏ ရာဂခိုးဝေသော မျက်လုံးအစုံကိုပင် သူရင်မဆိုင်ရဲပေ။ မဖြစ်စဖူး ရင်ခုံသံကြီးက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး အလိုလိုနေရင်း ရင်မောလာသည်။ ကျောက် ရုပ်ကြီးတစ်ရုပ်နှယ် ခြေစုံရပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ဆန့်ကြီးချရပ်နေသော ချစ်ထွန်း၏ ပုဆိုးကြားမှ တစုံတရာသည် ထောင်၍ထကာ ရှေ့သို့ငေါထွက်လာသည်။ သီတာက ဒါကို မြင်သည်။ ပြုံးရိပ်လေးသန်းနေသည်။ ဗိုက်အောက်မှ ကွေးဆင်း ငုံ့ဝင်နေသော စောက်ပတ်လေးကို အထက်သို့ကော့တင်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။

အသားဆွတ်ဆွတ်ဖြူသော သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဖောင်းအိစွင့်ကားနေပြီး စောက်ပတ်တစ်ခြမ်းကို လက်ကလေးနှင့် မသိမသာဆွဲဖြဲထားသဖြင့် ရဲနေသော အတွင်းသားနီနီလေးကို ကြည့်ရင်း ချစ်ထွန်း တံတွေးကို ဂလုကနဲ မြိုချလိုက်မိလေသည်။ ထိုင်းကနဲ ထောင်းကနဲ အချုပ်အထိန်းမရှိ ထောင်လာသော လီးတန်ကြီးက ပုဆိုးကြားမှ အရုပ်ဆိုးစွာ ထိုးထွက်လာ ပါလေသည်။ ချစ်ထွန်း၏ ခြေအစုံက မူလီစုပ်ထားသလို မရွေ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကသာ သံလိုက်အား အဆွဲခံရသော သံထည် ကြီးတစ်ခုလိုရှေ့သို့ ငိုက်ငိုက်သွားလိုက် ပြန်ပြီး တင်းမတ်လာလိုက်ဖြစ်နေသည်။ “ ရှင်….ကျမကို နားလည်တယ်ဆို….” အစ်တစ်တစ် တိုးအက်အက် အသံလေးက ရှတတလေး တိုးညှင်းငြိမ်သက်စွာ ပေါ်လာသည်။ ချစ်ထွန်းစိုက်ကြည့်နေ သည့် စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးကြီး၏ အကွဲကြောင်းရဲရဲလေးထဲမှ စောက်စေ့နီနီလေး။ “ လာလေ….ကိုချစ်ထွန်း…” သံလိုက်ဆွဲငင်အားထက် ပြင်းသော ဣတ္ထိယဆွဲငင်အားကြောင့် ချစ်ထွန်းသည် သီတာရှိရာသို့ ဒရွတ်တိုက်ကြီး ရွေ့လျားရောက်ရှိသွားသည်။

သီတာက ချစ်ထွန်း၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဒိုင်းကနဲ ပုဆိုးကြားမှ ကန်ထွက်လာ သော ကြီးမားတင်းပြောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သီတာက ဖောင်းကစ်ဖြူဖွေး၍ သွယ်လျှနေသော သူမ၏ လက်ချောင်း လေးများဖြင့် အထက်အောက်ဆင့်ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖြဲချလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးက ညိုမဲနေပြီး အတွင်းပိုင်း ဒစ်အောက်ခြေ၌ အနည်းငယ်နီရောင်သန်းနေသည်။ ဆုတ်ကိုင်ထား သော သီတာ၏ လက်လေးနှစ်ဖက် အတွင်း၌ လီးကြီးမှာ လျှံထွက်နေသည်။ တစ်ပတ်ဆုတ်၍ မနိုင်အောင် လုံးပတ်ကြီးက ထွားကြိုင်းလှသည်။ “ ရှင်ဟာ ယောကျ်ားပီသလွန်းသူ တစ်ယောက်ပဲ ရှင်…” သီတာက အသိတရားမဲ့သော ကာမနွံအတွင်းသို့ တရစ်ရစ်တိုးဆင်းနစ်မြုပ်စပြုလာသည်။

ရွှမ်းစိုနီရဲသော နှုတ်ခမ်း လေးအစုံဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ငုံလိုက်ကာ အတွင်း၌ လျှာဖျားလေးဖြင့် မထိတထိလေး ကလိ၏။ “ အ…..ကျွတ်….အင်း….အင်း….အင်း….သီတာရယ်….” ချစ်ထွန်း၏ လက်နှစ်ဖက်က သီတာ၏ နောက်ကျောမှ ဆိုဖာကျောမှီကို ဆတ်ကနဲ လှမ်း၍ ထောက်လိုက်သည်။ ဆီးခုံကြီးပေါ်၌ ထောင်ထနေသော လမွှေးကြီးများမှာ ရှဲကနဲ ထောင်ထသွားပြီး ထောင်ထ အုံကြွကုန်သည်။

ပေါင်ခြံတဝိုက် သာမက ဖင်ကြီးများပါ ကြက်သီးလေးများ အစီအရီပေါ်ထွက်လာကြသည်။ သီတာက ပါးစပ်အတွင်းမှ ဒစ်ကြီးကို အသာပြန် ဆုတ်ပြီး ဒစ်ချိုင့်ထဲသို့ လျှာဖျားလေးဖြင့် ခပ်ဖိဖိလေး ထိုးဖိကာ ရစ်ဝိုက်ကစားလိုက် သောအခါ….အား….အား…..သီတာ….သီတာ….ရယ်….အဟင်း….ဟင်း…..” ချစ်ထွန်း၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်က ဘေးသို့ ကားသွားပြီး သီတာ၏ ပါးစပ်လေးထဲသို့ လီးကို ဖိသွင်းလိုက်မိ၏။ လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားမှုကြောင့် လီးကြီးက သီတာ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ (၂)လက်မခန့်သာ ဝင်သွား၏။ သီတာက လီး ထိပ်ဖူးကြီးကို မိမိရရစုပ်ထားပြီး သူ၏ လျှာလေးကို မာကျစ်လျှက် ဒစ်ကြီးကို ဝိုက်၍၎င်း ထိပ်ဖူးကြီးကို လျှာဖျားဖြင့် ထိုးလိုက် လျှာပြားဖြင့် ယက်လိုက် လုပ်ပေးသည်။ “ ဟား….အား….အို့အိုး….ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…..” ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာကြီးက မျက်နှာကျက်ဆီသို့ မော့လိုက် သီတာလုပ်နေပုံကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ဖြင့် ဂဏာမငြိမ်အောင် ဖြစ်နေပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလည်း လျှာဖြင့် အကြိမ်ကြိမ်ယက်နေမိသည်။

လီးတန်ကြီးကမူလထက် (၂)ဆခန့် ထွားလာပြီး အံ့ဖွယ် ကောင်းလောက်အောင်ပင် မာကြောလာ၏။ အကြောများ အပြိုင်းပြိုင်းထလာသည်။ ခပ်မော့မော့ကြီး ထောင်နေသော လီးဒစ်ကြီးက မီးချောင်းရောင်ဖြင့် တဖြတ်ဖြတ်တောက်ပကာ တံတွေးလေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်တင်းလာသည်။ “ ရှင်….ဒီမှာထိုင်ပါလား ကိုချစ်ထွန်း…” သီတာက ချစ်ထွန်းကို လေးယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးပေါ်၌ ထိုင်ခိုင်းသည်။ ချစ်ထွန်းကလည်း သံပတ်ပေးထားသော အရုပ်တစ်ရုပ်ပမာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက ကိုးဆယ်ဒီဂရီ မတ်တောင်ပြီး ခေါင်းမော့လျှက်ရှိသည်။ သီတာက သူမထဘီကို ခြေထောက်မှ ချွတ်ယူပြီး ဆိုဖာလက်တန်းပေါ်သို့ တင်ထားလိုက်သည်။ ထဘီမရှိသော သီတာ၏ အောက်ပိုင်းကြီးက ယောကျ်ားနှင့် လေးလ လောက်ဝေးသွားသည့်အချိန်မှာပင် အားသစ်အင်သစ်တွေနှင့် ဖွံ့ဖြိုးစွင့်ကားလျှက် ပိုမိုတင်းမောက်လျှက်ရှိလေသည်။

သီတာ၏ ခြေတစ်ဖက်က ချစ်ထွန်း၏ ခါးမှ ဖြတ်လျှက် ကျော်ခွလိုက်စဉ် ကြမ်းရှရှ ခြေဖဝါး လေးနှင့် လီးထိပ်ကြီးကို တိုက်မိသွားသေးသည်။ “ အို….ကန်တော့….” သီတာက ရုတ်တရက် တောင်းပန်ရင်း ချစ်ထွန်း၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ချစ်ထွန်း၏ လီးတဲ့တဲ့ပေါ်သို့ စောက်ပတ်အဝကိုတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချသည်။ “ ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဘလွတ်….” “ အား….အား….နာတယ်….သိလား….” ချစ်ထွန်းက သီတာ၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဇတ်ကနဲ ဆုတ်ကိုင်ရင်း ခပ်တိုးတိုး အော်လိုက်သည်။ သီတာက ကြားဟန်မတူ တင်းရင်းပြည့်အင့်စွာ လိုးသွင်းနေသော အရသာကို အံလေးကြိတ်ကာ ခံစားရင်း မျက်နှာကို အပေါ်မော့ပြီး ဂွေးစိနှင့် ဖင်ကြီးထိသည်အထိ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….” “ အေ့….အင်း…..အင်း….” သီတာ၏ ဖင်ကြီး ချက်ချင်းပြန်ကြွတက်သွားသည်။ ရှည်လျှားသော လီးကြီးက စောက်ခေါင်းနုနုလေးကို မာကြောစွာ ထိုးဆောင့်မိသွားပုံရလေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာရှေ့ဝယ် အိပဲ့ အိပဲ့နှင့် ရှိနေသည်မို့ ချစ်ထွန်းက သီတာ၏ မက်မောဖွယ်ကောင်းလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး အားရပါးရကြီးစို့နေမိသည်။ သီတာ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားများ စုပြုံပေါက်ကွဲသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရေများက ဒလဟော ပြိုဆင်းလာကြသည်။ ချစ်ထွန်း၏ မာတင်း မာကြောနေသော အကြောတွေထနေသည့် လီးတန်ကြီးကို တစတစ စိုစွတ်ပြောင်ဝင်းသွားစေသည်။ သီတာက ဇွတ်ကနဲ ဇွတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်တိုင်း လီးကြီးထိပ်ဖျားက အစွမ်းကုန် ပြဲကားထားသော သီတာ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တိုး၍ တိုး၍ သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ကာ ဝင်၍သွားသည်။

သီတာ၏ ဖင်သားကြီးများက အောက်မှ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေသော ချစ်ထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်ချမိလျှက်ပင် ချစ်ထွန်း၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ဂျိုင်းအောက်မှ လျှို၍ သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ရာ သီတာ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကလည်း ချစ်ထွန်း၏ ခါးကြီးကို ချိတ်ကိုင်ညှပ်လိုက်ကာ သီတာ ခမျာ သန်မာထွားကြိုင်းသော ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးပေါ်၌ ဒန်းစီးနေရသလို ခပ်ကော့ကော့လေးပါသွားလေသည်။ “ ဘယ်လို လိုးမလဲဟင်….ကို ” “ စားပွဲပေါ်ကို တင်လိုးပေးမယ်လေ….” “ အင်….မကြိုက်ပါဘူး….” သီတာက ချစ်ထွန်း၏ လည်ပင်းကို ဟီးလေးခိုကာ မျက်စောင်းလေးထိုးကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စူတူတူလေး လုပ်၍ ပြောသည်။

“ အို…ကဲပါ….ပထမ တစ်ချီတော့ ကို ကြိုက်သလိုလုပ်….နောက်တစ်ချီကျမှ သီတာပြောသလိုလုပ်….ဒါပဲ….” ချစ်ထွန်းက သူမကို ဒီအတိုင်းပင်ထား၍ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးကို သိုင်းဖက်ကာ လီးကြီးကို တစ်ချက် ညောင့် လိုက်သည်။ “ ပြွတ်…” “ အင့်….” “ ကဲပါ….အခုနက အကိုပြောသလိုပဲ စားပွဲပေါ်တင်ပြီး လုပ်ကြည့် လိုးကြည့်အုံးလေ….” သီတာ၏ အပြောနွဲ့နွဲ့ တိုးတိုးလေးနှင့် သီတာ၏ အပြုံးနုနုချွဲချွဲလေးတွေသည် ချစ်ထွန်းကို တင်းတင်းကြီး ရစ်ပတ် နှောင်ဖွဲ့မိကြသည်။ ချောမောလှပလွန်းသော စည်းစိမ် ဥစ္စာ ကြွယ်ဝလွန်းသော သီတာကို လိုးခွင့်ကြုံရသည့်အတွက် ချစ်ထွန်း ကျေနပ်အံ့သြနေရသည်။ သီတာကို စားပွဲပေါ် ပက်လက်လေး တင်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကို အထက်သို့ တွန်းတင် လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ စောက်ပတ်ဖြူဖြူကြီးထဲသို့ တင်းကြပ်ပြည့်ကြပ်စွာ ထိုးသွင်းထားသော လီးမဲမဲကြီးကို ထင်ရှားစွာ တွေ့ရသည်။

ချစ်ထွန်းသည် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှပင် မတ်တပ်ရပ်ကာ သီတာ၏ ဖြူဖွေးသော စောက်ပတ်ကြီးကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ တဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်၍ ပြန်၍ တဆုံးဝင်အောင်ပင် ဆောင့်၍ လိုးသွင်းချလိုက် လေသည်။ “ ပြွတ်….ဗြစ်…ဘွပ်…” “ အမလေး…ကိုရယ်…ကျွတ်…ကျွတ်….” စားပွဲပေါ်လဲလျှောင်းထားသော သီတာ၏ ကျောပြင်လေးက စားပွဲပေါ်မှ ကြွတက်သွားပြီး ပြန်ကျသွားသည်။ ဖြူဝင်း အိစက်သော စောက်ပတ် ဖွေးဖွေးကြီးထဲသို့ ညိုမဲပြောင်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးက ဇိကနဲ ဇတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန် သည်။ “ ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….” “ အ…..အမလေး….အသဲကို ခိုက်သွားတာဘဲ ကိုရယ်….အား…ဟင်း….ဟင်း….” ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ မဆန့်မပြဲဝင်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှ စောက်စေ့ လေးကို ဖိ၍ ပွတ်တိုက်နေရာ သီတာမှာ ဖြတ်ဖြတ်လူး၍နေရသည်။

ပြွတ်…အ….အ…..အား….ကျွတ်…..ဆောင့်…..ဆောင့်…..အားရပါးရဆောင့်စမ်းပါ…..လိုးစမ်းပါ ကိုရယ် သီတာကို မညှာနဲ့ သိလား….အ…..အ….အ….အား….ဆောင့်…..ဆောင့်စမ်းပါ…..” သီတာသည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးကို မဖွင့်သေးဘဲ တတွတ်တွတ်ပြောလိုက် စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်ဖြင့် အငြိမ်မနေဘဲ ခေါင်းလေးကလည်း ဘယ်ညာရမ်းခါ၍ နေလေသည်။ ချစ်ထွန်းကလည်း တကယ်ကို အားရပါးရကြီးပင် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးနေသည်။ “ ပြွတ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်….” “ ဆောင့်….နာနာသာ ဆောင့်….သိလား သီတာ ခံနိုင်တယ်….အထဲမှာ တစ်ချက် တစ်ချက်ပဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ သီတာခံနိုင်ပါတယ်….ဆောင့်ထည့်လိုက်စမ်းပါ….ကိုရယ်….ခပ်နာနာလေးသာ ဖိဆောင့်…ဆောင့်…ဆောင့် အုံး….” သီတာသည် ရမ္မက်စိတ်တွေ အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်လာဟန်တူသည်။

တကိုယ်လုံးက အကြောတွေက တင်းလာပြီး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလာသည်။ သီတာ၏ လက်ကလေးများက သူမ၏ ဆီးစပ်တွင်ပေါက်နေသော စောက်မွှေးလေးများကို ဖိ၍ ပွတ်လိုက် ကြီးမားသော သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်လိုက်ဖြင့် မချိမဆန့်ခံစားနေရလေသည်။ “ ပြွတ်…ဘွတ်….ဘွတ်….ပြစ်…..ဗြစ်….ပြစ်….” “ အာ….ဟား….ဟား….အင့်…..အ….ဟား….ဟား…..ရှီး….ကျွတ်….” ချစ်ထွန်း၏ ဖင်ကြီးက အနောက်သို့ ဆုတ်ဆုတ်ပြီး အားယူကာ လီးချောင်းကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ထုတ် လိုက်တိုင်း လီးချောင်းကြီးတစ်လျှောက် တောက်ပြောင်ကာနေရသည်။ လီးတန်ကြီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အုံကြီးက ဖောင်းကနဲ ကြွတက်သွားပြီး လီးတန်ကြီးက အရှိန်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ မြုပ်၍ မြုပ်၍ ဝင်သွားရလေသည်။

“ အင့်….အင်း…..ကောင်းလိုက်တာ…..ကိုရယ်…..အင့်…ဟင်း….ဟင်း…..” သီတာက တဖြေးဖြေး ငြိမ်သက်စပြုလာရင်း ပါးစပ်မှ မပွင့်တပွင့်လေး ညီးရှာလေသည်။ “ သီတာ…..ပြီးသွားပြီလား….ဟင်…” “ သွားပါ….သူက သိပ်ကြာတာဘဲ….သီတာဖြင့် နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားတယ်….သူ သိပ်ထန်တာဘဲ….ဟွန်း….” သီတာက ရမ္မက်ရှိန်မပြေသေးဟန်ဖြင့် ခပ်ညုညုလေးပြောသည်။

“ အကိုက မပြီးသေးဘူး….ဆက်လိုးအုံးမှာ သီတာ အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား….” “ ခံမယ်….ဘာလို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ ရှင် လိုးနိုင်သမျှ ကျမက ခံမယ်….” “ ဟုတ်ပြီ….ဒါဆိုရင် အကိုက ဒီပုံစံအတိုင်းဘဲ ဆက်လိုးမယ်….” စကားပြောနေရင်းက ချစ်ထွန်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးက တလှုပ်လှုပ်နှင့် ဖြစ်နေသဖြင့် သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍နေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသဖြင့် သီတာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနု လေးများကို လီးတန်ကြီးက ပွတ်သပ်ထိုးဆွသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေသည်။ “ အင်း….လုပ်….လုပ်ချင်လဲ လုပ်လေ….အကို ကလဲ….” သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးကို မျက်တောင်မခတ် ခဏတာ ရပ်၍ ကြည့်နေသော ချစ်ထွန်းကို သီတာက စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ပြောသည်။

သီတာ၏ စကားအဆုံးမှာပင် ချစ်ထွန်းက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို သီတာ၏ စောက် ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်၍လိုးတော့သည်။ ချစ်ထွန်း၏ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံ၊ သီတာ၏ ညီးညူ မြည်တမ်းသံများ သည် အခန်းထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်၍နေသည်။ ထို့ပြင် ဆီးစပ်ချင်းရိုက်မိရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော တဖတ်ဖတ်ဆိုသော အသံနှင့် ချစ်ထွန်း၏ ဂွေးအုကြီးတွေက သီတာ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို ထိမိတဲ့ အသံတဖျတ်ဖျတ်ဆိုသော အသံတွေမှာ ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ် ၍ နေရလေသည်။ စောက်ရည်များ စိုရွှဲနေသော သီတာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ချစ်ထွန်း၏ လီးချောင်းကြီးက တရှိန်ထိုးဆောင့် ထိုးသွင်းလိုက်သော တဘွတ်ဘွတ် အသံများကလည်း ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်၍နေလေသည်။

“ ဘွတ်….ဘွတ်….ဖတ်….ပျပ်….ဘွပ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ဘွပ်….ဘွတ်…..” “ အားပါး….ရှီး….ဆောင့်…..ဆောင့် ကျမကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင်…..ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း…အကို့ လီး ချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိ တချက်ထဲနဲ့ ထိုးစိုက်လိုက်စမ်းပါ….ခံလို့ ကောင်းလွန်းလို့ပါ….အင်း…အား….ပါး… ဟင်း….” “ ဘွပ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်….ဘွပ်….” “ အား ဟုတ်ပြီ….အဲလို….အဲလို….ဟင်း….ဟင်း….ဆောင့် ဆောင့်….အဖုတ်ကွဲချင် ကွဲသွားစမ်းပါစေ…..အမလေး. ….ကောင်းလိုက်တာ ရှင်….အား….” အားပြင်းထိမိလှသော ချစ်ထွန်း၏ ဆောင့်ချက်တွေကို ရင်သိမ့်တုန်အောင်ခံရင်း သီတာတစ်ယောက် နောက်တစ်ချီ ထပ်ပြီး သွားသည်။

သူမ၏ လင်ယောကျ်ားနဲ့ပင် တချီကောင်းလောက်သာ ပြီးခဲ့သော သီတာတစ်ယောက် ချစ်ထွန်း လိုးတာကို ခံရတော့မှ တသက်နှင့်တကိုယ် ဆက်တိုက်ပြီးတဲ့ အရသာကို တုန်ခါ မောဟိုက်အောင် ခံစား၍ နေရတော့သည်။ သီတာ (၃)ချီမြောက်ပြီးသွားသည့်အချိန်တွင် ချစ်ထွန်းသည် တရှူးရှူးဖြင့် အသက်ရှူတွေ အရမ်းမြန်လာသည်။ ဆောင့်လိုး ချက်တွေကလည်း ကြမ်းသထက် ကြမ်း…မြန်သထက် မြန်၍လာသည်။ ချစ်ထွန်း တစ်ယောက် ပြီးကာနီး၍လာပြီဆိုသည်ကို သီတာက သိသည်။ ချစ်ထွန်းတစ်ယောက် အရသာ ပိုရှိအောင် လုပ်ပေးချင်သော သီတာက သူမ၏ ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ် လေးကိုအသာ ပတ်ကျော်ပြီး ချစ်ထွန်း၏ ဂွေးအုများကို လက်နဲ့အသာ လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ်ပေးသည်။

ချစ်ထွန်းတစ်ယောက် အရသာတွေ့သွားတာ သေချာသည်။ အသက်ရှူတာ ပိုမြန်လာသလို ဆောင့်လိုးချက်တွေက လည်း ပို၍အားပြင်းပြီး ပို၍ ကြမ်းလာသည်။ ထို့နောက် ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဖြစ်သွားချိန်မှာပင် သီတာ က သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို ညှစ်၍ သူ၏ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ယူလိုက်တော့ရာ ချစ်ထွန်း၏ လီးထိပ်က သုတ်ရည် များက ပန်း၍ ထွက်လာတော့သည်။ သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ပူကနဲ နွေးကနဲ သုတ်ရည်များပန်းဝင် ထိတွေ့လိုက်သည့်အချိန်မှာပင် သီတာတစ်ယောက် လေးကြိမ်မြောက် ပြီး၍ သွားရလေတော့သည်။ ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ေလးႀကိမ္ေျမာက္

ညက တိတ္ဆိတ္လြန္း၍ အေမွာင္က သိပ္သည္းလြန္းေနသည္။ ခ်စ္ထြန္း အပိုင္စားရထားေသာ ကားဂိုေဒါင္၏ ေနာက္ဖက္ အိပ္ခန္းေလးထဲ၌မူ အျပာေရာင္ မီးပြင္းေလးက လင္းလက္၍ေနသည္။ “ ဒါ အကို႔ အိမ္လားဟင္…” “ ဟင့္အင္း….ကိုယ္က သူမ်ားဆီမွာ ကပ္ေနရတာ…” “ အင္း…ေတာ္ေတာ္ ခ်မ္းသာတာပဲ…” ေကာင္မေလးက စကားတတ္ၿပီး ေဖၚေ႐ႊ၏။ ညဥ့္မယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ထြန္းက ညလုံးေပါက္ဆြဲလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ “ မင္း…ကိုယ့္ကို ေဈးမေျပာရေသးဘူးေနာ္…” “ ငါးခုေလ…အဲဒီေပါက္ေဈးပဲ…” “ အဟဲ…ငါးရာလား…” “ အဲ…ဟယ္…ငါးေထာင္ေလ ဆရာႀကီးရဲ႕…”

“ ကိုယ္ တကယ္မသိလို႔ပါ…အခုမွ မင္းကို ပထမဆုံး ေခၚမိတာပါ…” “ သနားလိုက္ရေတာ့မလား…” “ မသနားပါနဲ႔…ရပါတယ္….သုံးေထာင္ဆို မရဘူးလား…” “ အလိုေလးေတာ္…ဘာမွတ္လို႔ ေဈးဆစ္ေနရတာလဲ…တစ္ညလုံး ရွင္နဲ႔ေနရမယ့္ က်မဒုကၡကိုလည္း ထည့္တြက္ အုံး….” “ ငါးေထာင္ပဲလားကြာ…အဲဒါ…အကုန္ပဲ…” “ ဟင္း…က်မေတာ့ ဖိတ္စာမွားၿပီထင္တယ္ ဒါနဲ႔ ရွင္တစ္ေယာက္ပဲ လုပ္ရမွာေနာ္…” “ တစ္ေယာက္ထဲပါ…” “ အင္း တခ်ိဳ႕က တစ္ေယာက္ထဲဆိုၿပီး ေခၚသြားတာ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေလးငါးေျခာက္ေယာက္ျဖစ္ေရာ ေငြက်ေတာ့ အျပည့္မေပးခ်င္ဘူး…”။

“ ကိုယ္က အဲဒီလူယုတ္မာစာရင္းထဲ မပါ ပါဘူး…မနက္ေလးနာရီထိုးတာနဲ႔ မင္း ျပန္ေပါ့…” “ အနားယူခြင့္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့ေနာ္…” “ မေျပာတတ္ဘူး…က်ဳပ္က အေတာ္ထန္ေနတာ…” “ ဟင္း…ၾကက္သီးေတာင္ ထလာၿပီ…ကဲပါ အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနနဲ႔…ရွင့္အဝတ္ေတြ အရင္ခြၽတ္….” “ မင္း အရင္ခြၽတ္ေပါ့…” “ ကဲလာ….အကိုက က်မကို ခြၽတ္….က်မက အကို႔ကို ခြၽတ္ေပးမယ္…ဟလား…” “ ေအာ္…ေငြေၾကးနဲ႔ကာမကို ေရာင္းဝယ္သူေလးေတြမို႔ ဘာဆိုဘာမွ အခက္အခဲမရွိ စင္းလုံးေခ်ာလို႔…” ခ်စ္ထြန္းက သူမ၏ အေပၚအက်ၤ ီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ခံဘရာစီယာကိုပါ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ အ တြင္းမွာ မာတင္း၍ ဖြံ႕ထြားေသာ ျဖဴေဖြး၍ေနသည့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးက ႐ုန္းကန္၍ ထြက္လာသည္။ “ မင္း ဒီအလုပ္ လုပ္တာ ၾကာၿပီလား…” “ တစ္ႏွစ္ရွိပါၿပီ…” “ မင္းနာမည္ မေျပာရေသးဘူးထင္တယ္…” “ အလကားပါ တျခားနာမည္ေတြ ေျပာမွာေပါ့…အပိုေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔…” “ စကားေျပာဖို႔ လြယ္ေအာင္ပါ…” “ ေမသီ…ပါ ” “ ေအာ္…ေမသီ အင္း…ဒါနာမည္ေပါ့ေနာ္ ” “ ဟင္း…ဟင္း…ေသခ်ာပါတယ္…” ေမသီ၏ မ်က္ႏွာေလးက တေလာကလုံးကို ထီမထင္သလို မ်က္ႏွာေပးေလးႏွင့္ ျဖစ္လင့္ကစား မ်က္လုံးေလးေတြ က ရီေဝ၍ေနသည္။

႐ႊန္းလဲ့၍ေနသည္။ ေတာက္ပ၍ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက ႐ႊန္းလက္စိုေျပ၍ ဖူးလုံးေနသည္။ “ မင္း…ေခ်ာေတာ့ အေတာ္ေခ်ာတယ္…” “ အကို ႏွေျမာလိုက္တာလို႔ ေျပာမလို႔လား…အပိုေတြ မေျပာေၾကးကြာ…ေမသီ စိတ္ညစ္တယ္…” ေမသီက ခ်စ္ထြန္း၏ ပုဆိုးစကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပုံခ်လိုက္ေသာအခါတြင္မူ သူမ၏ ပါးစပ္ေလး ဟ သြား သည္။ “ အလိုေလး…ေလး…မနဲမေနာႀကီးပါလားရွင့္…” ေမသီက ခပ္ငိုက္ငိုက္ႀကီး တြဲက်ေနေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးႀကီးကို လက္ကေလးႏွင့္ တယုတယေလး ဆြဲမသည္။ “ ႀကီးလိုက္တာဟယ္…ခ်စ္စရာႀကီး….ၾကည့္ပါအုံး…” ေမသီ၏ လက္ဖဝါးေလးေပၚ၌ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေႁမြေပြးတစ္ေကာင္ႏွယ္ စင္းစင္းႀကီး ၿငိမ္ေနေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးထိပ္ဖူးႀကီးမွာ ခပ္ညိဳညိဳျဖင့္ တုတ္ခိုင္လွသည္။ “ မင္း ထဘီခြၽတ္ေပးမယ္ေလ…” “ အင္း…ခြၽတ္ေလ…က်မေတာ့ေလ အကို႔ဟာႀကီးေတြ႕ၿပီး ျပန္အမ္းခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္လာၿပီကြယ္…” ေမသီက မႈိရသူ မ်က္ႏွာမ်ိဳးေလးႏွင့္ ႐ႊန္း႐ႊန္းလဲ့လဲ့ ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။

ခ်စ္ထြန္း၏ လီးႀကီးကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဘယ္ညာေျပာင္းကစားရင္း တခါတရံ ေဂြးစိႀကီးကိုပါ ျဖစ္ညႇစ္တတ္သည္။ လေမႊးမ်ား ထူပိန္းေနေသာ ဆီးစပ္မွ ထိုးထြက္လာေသာ လီးတန္ႀကီးသည္ ေဂြးစိႀကီးေအာက္သို႔ပင္ ေရာက္ကာ အေျမာင္းလိုက္ႀကီးျဖစ္၍ေနသည္။ ေမသီက လီးဒစ္ႀကီးကို သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ညႇပ္ကိုင္ကာ ၿဖဲခ်ၿပီး အနီးကပ္ၾကည့္သည္။ “ အကို႔ ဟာႀကီးက ထန္မယ့္ပုံပဲ သိလား…” “ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္…” “ ဒစ္နက္တယ္…ထိပ္လုံးၿပီး လုံးပတ္ထြားတယ္…အတန္ထက္ေတာင္ နဲနဲႀကီးေနေသးတယ္ေလ…ဒါမ်ိဳးႀကီးေတြက မိန္းမသုံးေလးေယာက္ကို တၿပိဳင္တည္း လုပ္ႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးအစားေပါ့…” “ ေပါက္ေပါက္ ရွာ…ရွာ…” ေျပာလိုက္ၿပီးခ်စ္ထြန္းက ေမသီ၏ ေခါင္းေလးကို မနာေအာင္ထုလိုက္ေသးသည္။ “ ဟုတ္တယ္ အကိုရဲ႕ ေယာက္်ားေတြ တန္ဆာကို ေလ့လာထားမွ ကိုယ္နဲ႔ အေပးအယူလုပ္မယ့္ ေယာက်္ား ဘာ အမ်ိဳးအစားဆိုတာ သိထားရတာေပါ့…” “ ဟား…မင္းက အေတာ္ရင့္ေနၿပီပဲ…” ခ်စ္ထြန္းက ေမသီ၏ ေစာက္ပတ္ကို စမ္းရင္းေျပာသည္။

ေမသီက ေပါင္ၾကားထဲ ထိုးႏႈိက္လာေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ လက္ကို ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကားေပးလိုက္ရင္း… “ ေမသီ….ဒီအလုပ္ကို တစ္လမွ တစ္ခါပဲလုပ္တာပါအကို…ၿပီးေတာ့လဲ ေရာဂါရႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးလဲ ေရွာင္ တယ္ေလ….” “ ေကာင္းပါတယ္ကြာ…” “ ဟုတ္ပါတယ္….အကိုလည္း ေမသီကို စိတ္သန႔္မွ လုပ္ပါ အကို စိတ္မသန႔္ရင္ အလကား ပိုက္ဆံကုန္ ေနမွာ….” ခ်စ္ထြန္းက ေၾကးစားမေလး ေမသီကို ေလးစားစြာ တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ ေရေမႊးနံ႔က ရင္ထဲအထိ ထိုးေဖာက္ဝင္ ေရာက္သြားသည္။ “ မင္းကို ျမင္ျမင္ခ်င္း…” “ လိုးခ်င္သြားတယ္ေပါ့…” “ ဟာကြာ ေမသီကလဲ ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာမွာပါ…” “ သြားစမ္းပါ အကိုရာ…ခ်စ္တယ္ဆိုတာလဲ အနက္ဖြင့္ၿပီး ကာလကုန္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လိုးခ်င္တယ္ ဆိုတာပဲ ထြက္လာတာပါ…” “ မင္းကို အကို အရႈံးေပးလိုက္ၿပီ…” “ ဒါေပါ့…ဒီလိုပဲျဖစ္ရမယ္ေလ…ဟင္း…” ေမသီက ခ်စ္ထြန္းလီးထိပ္ဖူးအဝကို လက္ညႇိဳးေလးျဖင့္ ပြတ္ၾကည့္၍ေနသည္။

“ မင္း…ဘယ္ပုံစံကို ႀကိဳက္သလဲ…”အိုး…အကိုက ပိုက္ဆံေပးထားတာပဲ အကိုႀကိဳက္သလိုေျပာေလ ကုန္းေပးရမလား…” “ ေအး ေကာင္းတယ္….ဖင္ကုန္း….” “ အကို…ဖင္ထဲေတာ့ မလိုးနဲ႔ေနာ္…အကို…” “ ေအးပါဟာ…” “ ေျပာထားရေသးတယ္…အကိုတို႔ ေယာက်္ားေတြက ႏွာေခါင္းေပါက္ေတာင္ ထားခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး…” “ စကားေျပာလိုက္တာ သာလိကာမေလးရယ္…” ေမသီက ခစ္ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္သြမ္းရင္း…ေစာေစာက ခ်စ္ထြန္းက ခြၽတ္ေပးမယ္ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း မခြၽတ္ျဖစ္ ေသးသည့္ သူမ၏ ထဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ခ်စ္ထြန္းဖက္သို႔ တစ္ခ်က္လွည့္ျပလိုက္ၿပီး ေကာ့ျပလိုက္သည္။ “ ပစၥည္းလည္း ၾကည့္အုံးေနာ္ အကို…” ခ်စ္ထြန္းဆီက စကားျပန္မရေတာ့။ ခါးကို ေကာ့ထားသျဖင့္ အန္ထြက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ အသားစိုင္ႀကီးက နဲနဲေႏွာေႏွာႀကီးမဟုတ္…အလယ္ကြဲေၾကာင္းစပ္ၾကားမွ ခပ္ဟဟျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိႀကီးက လက္တဆစ္ခန႔္ရွည္ သည္။

ေစာက္ေမႊးအခ်ိဳ႕က ေပါင္ၿခံအထိ ခပ္ပါးပါးရွိသည္။ “ မင္း ဟာႀကီးကလဲ ေသးမွမေသးပဲ ေမသီ…” “ ဟင္း…ဟင္း…ဒါမထေသးဘူး….သေဘာေပါက္…” အမေလး ထမ်ားထရင္ေတာ့ ဒါႀကီးအက္ကြဲလာေလမလား မဆိုႏိုင္။ ခ်စ္ထြန္းက ေမသီ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ခပ္႐ြ႐ြ ကိုင္ၾကည့္ကာေနစဥ္… “ ကဲ…ကိုက္စားမွာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဖယ္ေတာ့…” ေမသီက ၿငိမ့္ေညာင္းစြာ ကိုယ္ကို တပတ္လွည့္ၿပီး ခ်စ္ထြန္းေရွ႕၌ဖင္ကို ကားၿပီး ကုုန္းေပးလိုက္သည္။ ေအာက္ေျခ ရွင္းရွင္းႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ဖင္ၾကားမွ အေနာက္သို႔ အုံလိုက္ႀကီး ျပဴးထြက္လာသည္။

“ အကိုကလဲ အဟင့္…ဘာလို႔ အၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနရတာလဲ လုပ္မယ့္ဟာကို မလုပ္ေသးဘဲနဲ႔…” ခြၽဲတဲတဲ ႏွာသံေလးႏွင့္ တီးတိုးေျပာလိုက္ေသာ ေမသီ၏ စကားကိုၾကားမွ ခ်စ္ထြန္းက ေမသီ၏ ဖင္ေနာက္နားသို႔ တိုးကပ္ၿပီး ရပ္လိုက္သည္။ ကားဂိုုေဒါင္အျပင္ဖက္ တိုက္ႀကီးႏွင့္ ဆက္သြယ္ထားေသာ လူသြားလမ္းေလးအတိုင္း လက္ႏွိပ္မီးေသးေသးေလးျဖင့္ အသုံးျပဳ၍ အရိပ္တစ္ခုက ကားဂိုေဒါင္ဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍လာသည္။ တကယ္ဆို ထိုလက္ႏွိပ္မီးေရာင္ေလးကို ခ်စ္ထြန္းရွိရာ ျပတင္းေပါက္မွ ျမင္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခ်စ္ထြန္း အာ႐ုံက ေမသီ ေစာက္ပတ္ႀကီးေပၚ၌သာ ေရာက္ေနသျဖင့္ မီးေရာင္ ကို သတိမထားမိလိုက္ေခ်။ ေမသီက သူမ၏ႀကီးမားလွေသာ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးကိုု ဘယ္ညာယိမ္းႏြဲ႕ရင္း ေဆာ့ကစားေနရာ ေတာင္ေနေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ေမသီ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ မထိတထိျဖင့္ ယမ္းခါေနသည္။

တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေမသီက ခ်စ္ထြန္း၏ လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္ေအာက္သို႔ လွ်ိဳသြင္းထားၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးႏွင့္ ညႇပ္ခါ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေနသျဖင့္ လီးႀကီးမွာ မခ်င့္မရဲႀကီးျဖစ္လာၿပီး ခ်စ္ထြန္းကိုယ္တိုင္မွာလည္း ရႈးရႈးရွဲရွဲ အသံေတြ ထြက္လာသည္။ “ ခစ္…ခစ္….ခစ္….မာန္ထလာၿပီ…ခစ္ခစ္…” ခ်စ္ထြန္း၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ေမသီ၏ ဖင္ႀကီးေတြကိုကိုင္ရင္း လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ တဲ့တဲ့ျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားေနရင္း ႏွာမႈတ္သံႀကီးက ျပင္းထန္၍လာသည္။ ေမသီက သေဘာက်ၿပီး တခစ္ခစ္ရယ္ရင္းေျပာသည္။ “ နင့္ ဖင္က ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းဟာ…” “ အိုး….ဝင္ေအာင္လုပ္ေပါ့လို႔…ခစ္…ခစ္…” ေမသီက ေဆာ့ကစားနည္း တစ္ခုဟူ၍ပင္ သတ္မွတ္ေနသလားမသိပါ။

ခ်စ္ထြန္းကို ေျပာင္စပ္စပ္ေျပာရင္း လီးတန္ ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ မဝင္ေအာင္ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖင့္၎၊ ဘယ္ညာရမ္းခါ၍၎ ေရွာင္တိမ္းေနရာ ခ်စ္ထြန္း ကြၽဲၿမီးတိုလာ သည္။ ခပ္ဖြဖြကိုင္ထားေသာ ေမသီ၏ ခါးေသးေသးေလးကို သူ႔လက္ႀကီးျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာ စုံကိုင္ဆုတ္ယူၿပီး ရမ္းခါေနေသာ ဖင္ႀကီးကိုု ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ ဖင္ၾကားထဲမွ ေနာက္သို႔ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးၾကားသို႔ လီးထိပ္ႀကီးကို မရမက ဇြတ္သြင္းလိုက္သည္။ “ ႁဗြတ္…ျဗစ္…ျဗစ္…” “ အ…အဟ…ကြၽတ္…ကြၽတ္…အကိုကလဲ တအားပဲ…” “ နင္က ၿငိမ္ၿငိမ္မွ မေနတာ…” “ ခ်စ္လို႔ က်ီစားတာပဲ ဟာကို…” “ ငါက မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ဟ…” “ အ….ဟင္…အကိုကလဲ ထန္သလားမေမးနဲ႔….အ…အား…ကြၽတ္…ကြၽတ္….ကြၽတ္….အဝင္ၾကမ္းတယ္ကြာ….. အကို႔ လီးထိပ္ဖူးႀကီးက ေတာ္ေတာ္မာတာပဲ ရွီး…အ….” ေမသီ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လီးတန္ႀကီးကို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕စိုက္ခ်ေနရာ ေမသီကို စကားျပန္မေျပာႏိုင္ေခ်။

“ ျဗစ္…ပလစ္…ျပစ္…ျဗစ္…” “ ဟား…အား…ရွည္လွ်ားလိုက္တာ အကိုရာ အကို႔ဟာႀကီးက မဆုံးေသးဘူးလား….အိုး…အိုး…ကြၽတ္….ကြၽတ္…. လည္ပင္းမွာေတာင္ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ျဖစ္လာၿပီကြာ….” “ အဆုံးဝင္လား…ေမသီ…” “ အိ…အ…ဝင္တယ္….ဝင္တယ္…အဆုံးပဲ….အိ…အ….” ေမသီ၏ ဖင္ႀကီးမွာ မရမ္းႏိုင္ေတာ့၊ မေဆာ့ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ တင္းၾကပ္ေသာ လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခု လုံး ျပည့္ၾကပ္သြားေအာင္ပင္ တိုးဝင္ေနဆဲ…။ “ အား…အ….ေနအုံး….ေနအုံး….အမေလး…တအားနာလာၿပီ အကို….ခဏေလး….ခဏေလး….” “ ဘယ္လိုလုပ္အုံးမလို႔လဲ ေမသီ…” “ တံေတြးနဲနဲစြတ္မွ ခံႏိုင္မွာ ေနပါအုံး….” ေမသီက နီရဲေသာ ႏႈတ္ခမ္းစိုစိုေလးၾကားမွ တံေတြးအနည္းငယ္ကိုု စြတ္ယူၿပီး လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ၾကားသို႔ စိမ့္ ဝင္ေအာင္ လက္ျပန္ကိုင္ၿပီးပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။

“ ေျဖးေျဖးေနာ္ အကို….တအားနာရင္ေတာ့ ေမသီ ေအာ္မွာ သိလား…” “ ေအးပါ…ေပါင္နည္းနည္း ထပ္ကားလိုက္ ဟုတ္ၿပီ….” အေမွာင္ထုထဲမွ မီးေရာင္ငယ္သည္ ကား႐ုံ၏ ေနာက္ဖက္ အခန္းေဘးတြင္ မွိတ္သြားကာ ၿငိမ္သက္သြားသည္။ အခန္းထဲမွ မပီဝိုးတဝါး စကားအခ်ိဳ႕ၾကားလိုက္ရစဥ္ အရိပ္က ၿငိမ္သက္ခါ အခန္းတြင္းသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာင္မ ေလး တကိုယ္လုံး အဝတ္မရွိ ကုတင္ေဘာင္ကို လက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ႀကီးကုန္းထားေသာေၾကာင့္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက တြဲလြဲ လႈပ္ ရမ္းေနသည္။ ေကာင္မေလး ဖင္နားတြင္ မ်က္ႏွာႀကီး ငုံ႔လ်က္ လက္ႏွစ္ဖက္က ခါးႏွစ္ဖက္ကို စုံကိုင္ကာ လီးတန္တစ္ဝက္ခန႔္ ဝင္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ထြားထြားႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ေနသူက ခ်စ္ထြန္းျဖစ္ေနသည္။

သီတာ ပါးစပ္ေလးကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ အထိတ္တလန႔္ေလး ပိတ္လိုက္မိသည္။ “ နာတယ္…နာတယ္…အကို ေမသီ မခံႏိုင္ဘူး…အကို႔ဟာႀကီးကို တဝက္ပဲ လိုးပါ အကိုရယ္….” သီတာ နားေတြ ထူပူကုန္သည္။ သီတာသည္ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း သည္လို တျခားမိန္းမ ႏွင့္ ေယာက္်ားတို႔ လိုးေသာျမင္ကြင္းမ်ိဳး တခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့ေခ်။ “ အား….အား….နာပါတယ္ဆိုမွ အဆုံးထိ သြင္းေနျပန္ၿပီ….ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္….” ေမသီဟုေခၚေသာ မိန္းမငယ္ေလးက သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆက္ခါ ဆက္ခါပြတ္ရင္း ငိုမဲ့မဲ့ေလး ေျပာ ေနလင့္ကစား ခ်စ္ထြန္းက ေမသီ၏ ခါးေသးေသးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္လိုက္ၿပီး သူ၏ ေျပာင္လက္ေနေသာ လီး တန္ႀကီးကို ေမသီ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ပက္က်ိသြားႏႈန္းမ်ိဳးျဖင့္ လိုးသြင္း၍ေနသည္။ “ အမေလး…အ….အီး….ေသပါၿပီေနာ္….ဟင္း….ဟင္း….ေမသီ့ကို သနားပါအုံး အကိုရယ္….” အသံေလးက တိုးတိုးေလးပဲျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သီတာ ေကာင္းေကာင္းၾကားေနရသည္။

သီတာ၏ ေျခေတြ လက္ ေတြ ေအးစက္လာသည္။ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းလည္း ျမန္လာေနသည္မို႔ ကိုယ္ပါေရာၿပီး အလိုလိုေမာလာသည္။ နားထင္စပ္မွ ေခြၽးသီးေလးမ်ား စို႔ထြက္လာကာ အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လာၿပီး တံေတြးေလး ၿမိဳခ်လိုက္ရသည္။ “ ႁဗြတ္….ဘြတ္….” “ အ…ကြဲၿပီ….ကြဲၿပီ….ဒုကၡပါပဲ ရွီး….ကြၽတ္….ကြၽတ္….” ေကာင္မေလး ခါးေလးကုန္းထလာၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကို ဗိုက္ေအာက္သို႔ သြင္းသည္။ လီးႀကီးက အနည္းငယ္ ျပန္ထြက္လာသည္။ “ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ ဟ…ဆုံးပဲ ဆုံးေနၿပီ….” “ မခံႏိုင္ဘူး….မခံႏိုင္ဘူး….ဟူး…ဟူး….ဟူး….” သီတာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ဒူးေတြ ေကြးၫႊတ္ခ်င္လာသည္။ လေမႊး မဲမဲႀကီးမ်ားက အုံေကာင္းလွၿပီး ညိဳထြားလွစြာေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးႀကီးကိုလည္း တအံ့တေအာေလး စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိ သည္။ “ အင့္….အင့္….အင့္…အ…အ…” “ ႁပြတ္…ျဗစ္….ျပစ္…ႁပြတ္….” ခ်စ္ထြန္း မီးကုန္ယမ္းကုန္ ဒလစပ္ေဆာင့္၍ေနရာ ေဂြးစိႀကီးႏွစ္လုံးက ေမသီဆီးခုံအထိ ေကာ့ေကာ့ၿပီး ေဖ်ာက္ကနဲ ဖ်တ္ကနဲ ႐ိုက္သည္။

ႁပြတ္ကနဲ ျပစ္ကနဲ အသံေလးေတြက သုံးေလးခ်က္ ေဆာင့္မွ တစ္ခါထြက္လာတတ္သည္။ ေမသီ ဆိုေသာ ေကာင္မေလးက ကုတင္ေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ၿပီး မ်က္လုံးေလးကို စုံမွိတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္း ေလးကို ကိုက္လ်က္ ေခါင္းေလးကို ေမာ့ထားရွာသည္။ ေမသီ၏ ႏႈတ္ခမ္းအစုံ တင္းတင္းေလးေစ့ထားသည့္ၾကားမွ လည္ေခ်ာင္းသံတအင့္အင့္က ေဆာင့္ေဆာင့္ထြက္လာသည္။ သီတာတစ္ေယာက္ ဘာမွ သတိမရဘဲ ဆက္လက္ေခ်ာင္း ေျမာင္းေနမိေပရာ အားရစရာေကာင္းလွေသာ က်ားက်ားယားယားရွိသည့္ ခ်စ္ထြန္း၏လီးႀကီးက သီတာ၏ ရင္ထဲ၌ အရိပ္ ထင္စြဲက်န္ခဲ့ေပေတာ့သည္။ သီတာဆိုတာက အျခားမဟုတ္ေပ။ ဒီအိမ္၏ အိမ္ႀကီးရွင္ ဦးထူးေက်ာ္၏ ဇနီးျဖစ္သည္။ သမီးတစ္ေယာက္အေမ ျဖစ္ၿပီး အသက္က (၃၂)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။

ဦးထူးေက်ာ္ႏွင့္ သီတာတို႔မွာ ခ်စ္ထြန္း၏ အလုပ္ရွင္ဟုလည္း ေျပာ၍ရသည္။ သူငယ္ခ်င္းဟူ၍လည္း ေျပာ၍ရသည္။ ထူးေက်ာ္ႏွင့္ ခ်စ္ထြန္းက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သည္။ ထူးေက်ာ္အလုပ္မွန္သမွ်ကို ခ်စ္ထြန္းက အားလုံးဝိုင္းဝန္း၍ လုပ္ေပးခဲ့သည္မွာ ထူးေက်ာ္ အိမ္ေထာင္မက်မွီ ကတည္းကပင္ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ထြန္းက ကားက အစ ေမာင္း၍ေပးသည္။ အရင္က ထူးေက်ာ္ႏွင့္ ခ်စ္ထြန္းတို႔ တိုက္ႀကီးေပၚတြင္ အတူေနခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ ထူးေက်ာ္ အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ ခ်စ္ထြန္းက ကား႐ုံထဲတြင္ ဆင္း၍ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ (၄)လခန႔္ကေတာ့ ထူးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ကားအက္စီးဒင့္ျဖစ္ကာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရရွာသည္။ သီတာက သူမေရွ႕မွ ျမင္ကြင္းကို စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနေလသည္။

ခ်စ္ထြန္းက အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္၍ -ိုးေနေသာ အခါ ေမသီက သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ စည္းခ်က္ဝါးခ်က္က်က်ေလး ျပန္၍ေဆာင့္ေပးေနသည္။ “ အား….ရွီး….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုရယ္….” ေမသီက မ်က္ေတာင္ေလး ေမွးၿပီး အစ္တစ္တစ္အသံေလးႏွင့္ ေျပာလိုက္သံကို ၾကားရေသာအခါ သီတာ၏ စိတ္ထဲမွ ေမသီကို ေနရင္းထိုင္ရင္း အေတာ္ ေစာက္ျမင္ကပ္သြားမိသည္။ “ အခုနကေတာ့ ေသေတာ့မယ့္အတိုင္း…” ဟု စိတ္ထဲမွ မေက်မနပ္ေရ႐ြတ္ေနမိသည္။ “ ထြက္…ထြက္ကုန္ၿပီ ကိုကို….အ….အ…” “ အင့္….အင့္….အင့္….ကဲကြာ…ကဲကြာ….” ခ်စ္ထြန္းကလည္း လက္ေမာင္းေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထလာေအာင္ ေမသီ၏ ခါးေလးကို တအားဆုတ္ကိုင္ဆြဲယူၿပီး လီးတန္ႀကီးကို အဆုံးဖိ၍ ေဆာင့္ခ်လိုက္ၿပီး ခ်စ္ထြန္း၏ လီးတန္ႀကီးကလည္း ေမသီ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အတင္းဖိကပ္၍ ခ်စ္ထြန္း၏ ကိုယ္ႀကီးသည္ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္သြားရေလသည္။

သီတာ ခ်ာကနဲ လွည့္၍ ထြက္ခဲ့သည္။ သူမ၏ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ခ်စ္ထြန္းသည္ သံေခ်ာင္းႀကီးအလားရွိသည့္ ထြားႀကိဳင္းအက္ကြဲ၍ေနေသာ လီးတန္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ေယာက်္ားပီသသူတစ္ဦးျဖစ္ပါေလလားဟု တုန္တုန္ယင္ယင္ေလးပင္ ေတြးမိလိုက္ေလေတာ့သည္။ ထူးေက်ာ္ ဆုံးၿပီးကတည္းက သီတာတစ္ေယာက္ ေန႔စဥ္လို မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနရွာသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ ေန႔စဥ္ ငိုေနသည္မို႔လည္း ရွယ္လီ ေလးခမ်ာ အေခ်ာ့ခံရမည့္အစား သူမ ကပင္ မိခင္ျဖစ္သူ သီတာကို ျပန္၍ ေခ်ာ့ေမာ့ရမလို ျဖစ္ေနသည္။ အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရက္ေသာက္တတ္လာ၏။ “ သီတာ…အရက္ေသာက္တတ္လာတာေတာ့ မေကာင္းဘူး…” “ ေအာ္…ေအာ္….ကိုခ်စ္ထြန္းက က်မကို သတိေပးေဖာ္ရေသးသားပဲ….အဟတ္ဟတ္….” ဒီေန႔လည္း သီတာ တစ္ေယာက္ ထုံးစံအတိုင္း မူးေနျပန္သည္။ “ က်ေနာ္က ေစတနာနဲ႔ သတိေပးတာပါ သီတာ…” “ ေစတနာ….ဟလား…သီတာ့ကို ရွင္ဘယ္ေလာက္အထိ နားလည္ထားသလဲ ကိုခ်စ္ထြန္း…” ေမွးစင္းထားေသာ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ားျဖင့္ သီတာက ခ်စ္ထြန္းကို ခပ္ေငါ့ေငါ့ေမးလိုက္သည္။

“ က်ေနာ္က သီတာတို႔လို ပညာတတ္ တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး သီတာ…ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သီတာ့ကို သနားမိလို႔ ပါ…ေသသူကျပန္ရွင္႐ိုးမွ မရွိတာဘဲ….သီတာ…” “ အဲဒါေၾကာင့္ က်မ ဒုကၡလွလွေတြ႕တာေပါ့…ဟင္း…ဟင္း…သူ႔ေၾကာင့္ က်မ ဘယ္လိုဒုကၡေတြ ခံစားေနရတယ္ဆိုတာကိုေရာ ရွင္သေဘာေပါက္သလား ကိုခ်စ္ထြန္း…ဟင္…ေျပာစမ္းပါ….” “ အာ….ေပါက္တာေပါ့….သီတာ….ေပါက္ပါတယ္…လင္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ဆုံးရႈံးရတဲ့ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ ဟာ လုံၿခဳံမႈ အားကိုးမႈေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္တာေပါ့….ဒါပဲေလ…” “ ဟား….ကိုခ်စ္ထြန္း ရွင္ဟာ က်မထင္တာထက္ ပိုညံ့တယ္….အေတာ္ေလးညံ့တယ္….သိလား….” “ ဗ်ာ….” “ မဗ်ာနဲ႔ေလ….သိကၡာေတြ သမာဓိေတြနဲ႔ အရွက္အေၾကာက္ေတြၾကားမွာ က်မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ကာမဆႏၵကို ဘယ္ လိုအစားထိုးရမွာလဲ….” “ သီတာ…” ပုံမွန္လည္ပတ္၍ေနေသာ ကမာၻႀကီးသည္ ႐ုတ္ခ်ည္း ရပ္တန႔္၍သြားသည္။

ခ်စ္ထြန္း အလန႔္တၾကား ေအာ္လိုက္ သည္။ သီတာကိုလည္း အံ့ၾသ ႏွေျမာတသစြာေသာ မ်က္လုံးျဖင့္ ၾကည့္သည္။ “ ဟင္း….ဟင္း….ကိုခ်စ္ထြန္း သီတာကို အထင္ေသးသြားၿပီ မဟုတ္လား….ဟင္း….ဟင္း….ဒါပါဘဲ ေလာကႀကီးက သဘာဝရဲ႕ အမွန္တရားတခ်ိဳ႕ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေျပာဆိုဖို႔ ခြင့္မေပးပါဘူးေလ…..မဟုတ္ဖူးလား….ဒီေတာ့ က်မ ညစ္တယ္…ေဖာက္ျပန္တယ္….တဏွာႀကီးတဲ့ မိန္းမစာရင္းထဲလည္း က်မ မပါခ်င္ဘူး တဏွာႀကီးသူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး….ဒီေတာ့ ေသာက္တယ္ မူးတယ္ မူးေတာ့ ေမ့မယ္ ဒါေၾကာင့္ ေသာက္တယ္….” သီတာ ခ်စ္ထြန္းကို မေထမ်က္ျမင္ တဲ့တဲ့ၿပဳံးျပၿပီး အရက္ခြက္ကို ေမာ့၍ ေသာက္ခ်လိုက္သည္။ တက္တက္စင္သြား ေသာ အရက္ဖန္ခြက္ထဲသို႔ အရက္ထပ္ျဖည့္ရန္အတြက္ ပုလင္းကို လက္လွမ္းလိုက္ျပန္သည္။

“ ေတာ္ၿပီ….သီတာ….သီတာ လြန္ေနၿပီ…” ခ်စ္ထြန္းက ျဖဴလႊသြယ္လွ်ေသာ သီတာ၏ လက္ေလးကို ဆတ္ကနဲ အေပၚမွ အုပ္ကိုင္ၿပီး ဟန႔္တားသည္။ သီတာက သူ႔လက္ကို ခပ္တင္းတင္း ဆုတ္ကိုင္ထားေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ မ်က္ႏွာကို ဆတ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္သည္။ “ ရွင္….က်မ အသားကို မထိနဲ႔ ကိုခ်စ္ထြန္း….” “ သီတာ….ထပ္မေသာက္နဲ႔ေလ….” “ ဒါ က်မ အခြင့္အေရးပါ….ရွင့္ အပူမပါဘူး ” “ သီတာ့ အတြက္ က်ေနာ္ တားေနရတာပါ….” “ ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း….ကိုခ်စ္ထြန္း ရွင္ဟာ အေတာ္မတရားတဲ့သူဘဲ….ဟင္း….က်မ အရက္ေသာက္တာကို တားတယ္ေနာ္….

ဟိုကား႐ုံက အခန္းထဲမွာ ရွင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို တစ္ညလုံးေခၚၿပီး လုပ္ေနတာက်ေတာ့ အဲ့ဒါ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အက်င့္လား ကိုခ်စ္ထြန္း….” ခ်စ္ထြန္းက ဆုတ္ကိုင္ထားေသာ သီတာလက္ေလးကို ကေယာင္ကတမ္းလႊတ္လိုက္မိရင္း ကုန္းထားေသာ ခါးကို ဆန႔္၍ ရပ္လိုက္သည္။ “ ေျပာေလ….ကိုခ်စ္ထြန္း ” “ က်ေနာ္က ေယာက္်ားေလးပါ သီတာ…” “ ေအာ္….ေအာ္….ေယာက်္လားေတာ့ ဖာခ်လို႔ရတယ္ မိန္းမက ေယာက္်ားကို ခံခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၾက သလဲဟင္….” “ ေတာ္ေတာ့ သီတာ….သီတာ သိပ္မူးေနၿပီ….” ခ်စ္ထြန္း၏ စိတ္ထဲ၌ မၾကာမီ တစုံတရာ အမွားအယြင္းႀကီး မွားယြင္းသြားမည္ကို စိုးရိမ္သြားသည္။

သီတာ ေသာက္မည့္ အရက္ခြက္ကို ခ်စ္ထြန္းက အမွတ္မဲ့လိုျဖင့္ တိုက္ခ်လိုက္သည္။ “ ေယာက်္ားေတြ မူးသလို မိန္းမေတြေရာ မူးလို႔ မရဘူးလား ကိုခ်စ္ထြန္း….ရမ္းလို႔မရဘူးလားဟင္….ကိုယ္လုပ္ခ်င္ တာကို စြပ္ၿပီးလုပ္ပစ္ဖို႔ ေလာကႀကီးက ဘာလို႔ခြင့္မျပဳတာလဲဟင္….” ေဒါသႏွင့္ ဒယိမ္းဒယိုင္ထရပ္ရင္း ေအာ္ေျပာလိုက္ေသာ သီတာတစ္ေယာက္ ဆိုဖာေပၚသို႔ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ျပန္ၿပီးလဲ က်သြားရာ သူမ၏ ခပ္ေရာ့ေရာ့ထဘီေလးက ဖ်တ္ကနဲ ကြၽတ္ၿပီး ေပါင္လည္ထိ ေလွ်ာဆင္းသြား၏။ ဆီးခုံမွ ေမႊးညႇင္းႏုႏုႏွင့္ အိဝင္းမွည့္တင္းေနေသာ တင္ပါးႀကီးအစုံက မိေမြးတိုင္ ဖေမြးတိုင္းျဖစ္ကာ ခ်စ္ထြန္း၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ျပဴးက်ယ္သြားေစ သည္။ “ ကိုခ်စ္ထြန္း….” “ ဗ်ာ….သီတာ….” “ ရွင္ သီတာကို မသနားဘူးလား ဟင္….” “ သ..သနားပါတယ္….သီတာ…” “ က်မကို နားေရာလည္ၿပီလား ဟင္….” ငိုသံအက္အက္ေလးႏွင့္ ေျပာရင္း သီတာ၏ လက္ေလးတစ္ဖက္က သူမ၏ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားကို ႐ြ႐ႊေလးပြတ္၏။ ဆိုဖာကို ေက်ာမွီထားရင္း အျခားလက္တစ္ဖက္ျဖင့္လည္း ဝင္းစက္စက္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆြဲလွန္လိုက္သည္။

“ ေျပာေလ…ကိုခ်စ္ထြန္း….” “ နား….နားလည္ပါတယ္….သီတာရယ္…” ခ်စ္ထြန္း၏ ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ အိအိစိုစို ခႏၶာကိုယ္မယ္ေလး၏ ရာဂခိုးေဝေသာ မ်က္လုံးအစုံကိုပင္ သူရင္မဆိုင္ရဲေပ။ မျဖစ္စဖူး ရင္ခုံသံႀကီးက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာၿပီး အလိုလိုေနရင္း ရင္ေမာလာသည္။ ေက်ာက္ ႐ုပ္ႀကီးတစ္႐ုပ္ႏွယ္ ေျခစုံရပ္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန႔္ဆန႔္ႀကီးခ်ရပ္ေနေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ ပုဆိုးၾကားမွ တစုံတရာသည္ ေထာင္၍ထကာ ေရွ႕သို႔ေငါထြက္လာသည္။ သီတာက ဒါကို ျမင္သည္။ ၿပဳံးရိပ္ေလးသန္းေနသည္။ ဗိုက္ေအာက္မွ ေကြးဆင္း ငုံ႔ဝင္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကို အထက္သို႔ေကာ့တင္ပစ္လိုက္ျပန္သည္။

အသားဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေသာ သီတာ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းအိစြင့္ကားေနၿပီး ေစာက္ပတ္တစ္ျခမ္းကို လက္ကေလးႏွင့္ မသိမသာဆြဲၿဖဲထားသျဖင့္ ရဲေနေသာ အတြင္းသားနီနီေလးကို ၾကည့္ရင္း ခ်စ္ထြန္း တံေတြးကို ဂလုကနဲ ၿမိဳခ်လိုက္မိေလသည္။ ထိုင္းကနဲ ေထာင္းကနဲ အခ်ဳပ္အထိန္းမရွိ ေထာင္လာေသာ လီးတန္ႀကီးက ပုဆိုးၾကားမွ အ႐ုပ္ဆိုးစြာ ထိုးထြက္လာ ပါေလသည္။ ခ်စ္ထြန္း၏ ေျခအစုံက မူလီစုပ္ထားသလို မေ႐ြ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကသာ သံလိုက္အား အဆြဲခံရေသာ သံထည္ ႀကီးတစ္ခုလိုေရွ႕သို႔ ငိုက္ငိုက္သြားလိုက္ ျပန္ၿပီး တင္းမတ္လာလိုက္ျဖစ္ေနသည္။ “ ရွင္….က်မကို နားလည္တယ္ဆို….” အစ္တစ္တစ္ တိုးအက္အက္ အသံေလးက ရွတတေလး တိုးညႇင္းၿငိမ္သက္စြာ ေပၚလာသည္။ ခ်စ္ထြန္းစိုက္ၾကည့္ေန သည့္ ေစာက္ပတ္ေဖြးေဖြးႀကီး၏ အကြဲေၾကာင္းရဲရဲေလးထဲမွ ေစာက္ေစ့နီနီေလး။ “ လာေလ….ကိုခ်စ္ထြန္း…” သံလိုက္ဆြဲငင္အားထက္ ျပင္းေသာ ဣတၳိယဆြဲငင္အားေၾကာင့္ ခ်စ္ထြန္းသည္ သီတာရွိရာသို႔ ဒ႐ြတ္တိုက္ႀကီး ေ႐ြ႕လ်ားေရာက္ရွိသြားသည္။

သီတာက ခ်စ္ထြန္း၏ ပုဆိုးကို ဆြဲ၍ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ဒိုင္းကနဲ ပုဆိုးၾကားမွ ကန္ထြက္လာ ေသာ ႀကီးမားတင္းေျပာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို သီတာက ေဖာင္းကစ္ျဖဴေဖြး၍ သြယ္လွ်ေနေသာ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္း ေလးမ်ားျဖင့္ အထက္ေအာက္ဆင့္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ၿဖဲခ်လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီး၏ ထိပ္ဖူးႀကီးက ညိဳမဲေနၿပီး အတြင္းပိုင္း ဒစ္ေအာက္ေျခ၌ အနည္းငယ္နီေရာင္သန္းေနသည္။ ဆုတ္ကိုင္ထား ေသာ သီတာ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ အတြင္း၌ လီးႀကီးမွာ လွ်ံထြက္ေနသည္။ တစ္ပတ္ဆုတ္၍ မႏိုင္ေအာင္ လုံးပတ္ႀကီးက ထြားႀကိဳင္းလွသည္။ “ ရွင္ဟာ ေယာက်္ားပီသလြန္းသူ တစ္ေယာက္ပဲ ရွင္…” သီတာက အသိတရားမဲ့ေသာ ကာမႏြံအတြင္းသို႔ တရစ္ရစ္တိုးဆင္းနစ္ျမဳပ္စျပဳလာသည္။

႐ႊမ္းစိုနီရဲေသာ ႏႈတ္ခမ္း ေလးအစုံျဖင့္ လီးတန္ႀကီးကို ငုံလိုက္ကာ အတြင္း၌ လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ မထိတထိေလး ကလိ၏။ “ အ…..ကြၽတ္….အင္း….အင္း….အင္း….သီတာရယ္….” ခ်စ္ထြန္း၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သီတာ၏ ေနာက္ေက်ာမွ ဆိုဖာေက်ာမွီကို ဆတ္ကနဲ လွမ္း၍ ေထာက္လိုက္သည္။ ဆီးခုံႀကီးေပၚ၌ ေထာင္ထေနေသာ လေမႊးႀကီးမ်ားမွာ ရွဲကနဲ ေထာင္ထသြားၿပီး ေထာင္ထ အုံႂကြကုန္သည္။

ေပါင္ၿခံတဝိုက္ သာမက ဖင္ႀကီးမ်ားပါ ၾကက္သီးေလးမ်ား အစီအရီေပၚထြက္လာၾကသည္။ သီတာက ပါးစပ္အတြင္းမွ ဒစ္ႀကီးကို အသာျပန္ ဆုတ္ၿပီး ဒစ္ခ်ိဳင့္ထဲသို႔ လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ခပ္ဖိဖိေလး ထိုးဖိကာ ရစ္ဝိုက္ကစားလိုက္ ေသာအခါ….အား….အား…..သီတာ….သီတာ….ရယ္….အဟင္း….ဟင္း…..” ခ်စ္ထြန္း၏ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ဖက္က ေဘးသို႔ ကားသြားၿပီး သီတာ၏ ပါးစပ္ေလးထဲသို႔ လီးကို ဖိသြင္းလိုက္မိ၏။ လက္ႏွစ္ ဖက္ျဖင့္ တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ထားမႈေၾကာင့္ လီးႀကီးက သီတာ၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ (၂)လက္မခန႔္သာ ဝင္သြား၏။ သီတာက လီး ထိပ္ဖူးႀကီးကို မိမိရရစုပ္ထားၿပီး သူ၏ လွ်ာေလးကို မာက်စ္လွ်က္ ဒစ္ႀကီးကို ဝိုက္၍၎ ထိပ္ဖူးႀကီးကို လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထိုးလိုက္ လွ်ာျပားျဖင့္ ယက္လိုက္ လုပ္ေပးသည္။ “ ဟား….အား….အို႔အိုး….ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္…..” ခ်စ္ထြန္း၏ မ်က္ႏွာႀကီးက မ်က္ႏွာက်က္ဆီသို႔ ေမာ့လိုက္ သီတာလုပ္ေနပုံကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ျဖင့္ ဂဏာမၿငိမ္ေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း လွ်ာျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ယက္ေနမိသည္။

လီးတန္ႀကီးကမူလထက္ (၂)ဆခန႔္ ထြားလာၿပီး အံ့ဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ မာေၾကာလာ၏။ အေၾကာမ်ား အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလာသည္။ ခပ္ေမာ့ေမာ့ႀကီး ေထာင္ေနေသာ လီးဒစ္ႀကီးက မီးေခ်ာင္းေရာင္ျဖင့္ တျဖတ္ျဖတ္ေတာက္ပကာ တံေတြးေလးမ်ားျဖင့္ စိုစြတ္ေျပာင္တင္းလာသည္။ “ ရွင္….ဒီမွာထိုင္ပါလား ကိုခ်စ္ထြန္း…” သီတာက ခ်စ္ထြန္းကို ေလးေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာႀကီးေပၚ၌ ထိုင္ခိုင္းသည္။ ခ်စ္ထြန္းကလည္း သံပတ္ေပးထားေသာ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ပမာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးတန္ႀကီးက ကိုးဆယ္ဒီဂရီ မတ္ေတာင္ၿပီး ေခါင္းေမာ့လွ်က္ရွိသည္။ သီတာက သူမထဘီကို ေျခေထာက္မွ ခြၽတ္ယူၿပီး ဆိုဖာလက္တန္းေပၚသို႔ တင္ထားလိုက္သည္။ ထဘီမရွိေသာ သီတာ၏ ေအာက္ပိုင္းႀကီးက ေယာက်္ားႏွင့္ ေလးလ ေလာက္ေဝးသြားသည့္အခ်ိန္မွာပင္ အားသစ္အင္သစ္ေတြႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးစြင့္ကားလွ်က္ ပိုမိုတင္းေမာက္လွ်က္ရွိေလသည္။

သီတာ၏ ေျခတစ္ဖက္က ခ်စ္ထြန္း၏ ခါးမွ ျဖတ္လွ်က္ ေက်ာ္ခြလိုက္စဥ္ ၾကမ္းရွရွ ေျခဖဝါး ေလးႏွင့္ လီးထိပ္ႀကီးကို တိုက္မိသြားေသးသည္။ “ အို….ကန္ေတာ့….” သီတာက ႐ုတ္တရက္ ေတာင္းပန္ရင္း ခ်စ္ထြန္း၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို သူမ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ကာ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးတဲ့တဲ့ေပၚသို႔ ေစာက္ပတ္အဝကိုေတ့ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းထိုင္ခ်သည္။ “ ျဗစ္….ႁပြတ္….ျဗစ္….ဘလြတ္….” “ အား….အား….နာတယ္….သိလား….” ခ်စ္ထြန္းက သီတာ၏ ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဇတ္ကနဲ ဆုတ္ကိုင္ရင္း ခပ္တိုးတိုး ေအာ္လိုက္သည္။ သီတာက ၾကားဟန္မတူ တင္းရင္းျပည့္အင့္စြာ လိုးသြင္းေနေသာ အရသာကို အံေလးႀကိတ္ကာ ခံစားရင္း မ်က္ႏွာကို အေပၚေမာ့ၿပီး ေဂြးစိႏွင့္ ဖင္ႀကီးထိသည္အထိ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။

“ ျဗစ္….ျဗစ္….ဒုတ္….” “ ေအ့….အင္း…..အင္း….” သီတာ၏ ဖင္ႀကီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ႂကြတက္သြားသည္။ ရွည္လွ်ားေသာ လီးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းႏုႏုေလးကို မာေၾကာစြာ ထိုးေဆာင့္မိသြားပုံရေလသည္။ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက ခ်စ္ထြန္း၏ မ်က္ႏွာေရွ႕ဝယ္ အိပဲ့ အိပဲ့ႏွင့္ ရွိေနသည္မို႔ ခ်စ္ထြန္းက သီတာ၏ မက္ေမာဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး အားရပါးရႀကီးစို႔ေနမိသည္။ သီတာ၏ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွ ေသြးသားမ်ား စုၿပဳံေပါက္ကြဲသြားသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အေရမ်ားက ဒလေဟာ ၿပိဳဆင္းလာၾကသည္။ ခ်စ္ထြန္း၏ မာတင္း မာေၾကာေနေသာ အေၾကာေတြထေနသည့္ လီးတန္ႀကီးကို တစတစ စိုစြတ္ေျပာင္ဝင္းသြားေစသည္။ သီတာက ဇြတ္ကနဲ ဇြတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္တိုင္း လီးႀကီးထိပ္ဖ်ားက အစြမ္းကုန္ ၿပဲကားထားေသာ သီတာ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တိုး၍ တိုး၍ သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို ဖိပြတ္ကာ ဝင္၍သြားသည္။

သီတာ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားက ေအာက္မွ ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ ေပါင္ေပၚသို႔ ထိုင္ခ်မိလွ်က္ပင္ ခ်စ္ထြန္း၏ သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏ ဂ်ိဳင္းေအာက္မွ လွ်ိဳ၍ သီတာ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ႀကဳံး၍ ဖက္လိုက္ကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေတာ့ရာ သီတာ၏ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကလည္း ခ်စ္ထြန္း၏ ခါးႀကီးကို ခ်ိတ္ကိုင္ညႇပ္လိုက္ကာ သီတာ ခမ်ာ သန္မာထြားႀကိဳင္းေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးႀကီးေပၚ၌ ဒန္းစီးေနရသလို ခပ္ေကာ့ေကာ့ေလးပါသြားေလသည္။ “ ဘယ္လို လိုးမလဲဟင္….ကို ” “ စားပြဲေပၚကို တင္လိုးေပးမယ္ေလ….” “ အင္….မႀကိဳက္ပါဘူး….” သီတာက ခ်စ္ထြန္း၏ လည္ပင္းကို ဟီးေလးခိုကာ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စူတူတူေလး လုပ္၍ ေျပာသည္။

“ အို…ကဲပါ….ပထမ တစ္ခ်ီေတာ့ ကို ႀကိဳက္သလိုလုပ္….ေနာက္တစ္ခ်ီက်မွ သီတာေျပာသလိုလုပ္….ဒါပဲ….” ခ်စ္ထြန္းက သူမကို ဒီအတိုင္းပင္ထား၍ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ခါးကို သိုင္းဖက္ကာ လီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ ေညာင့္ လိုက္သည္။ “ ႁပြတ္…” “ အင့္….” “ ကဲပါ….အခုနက အကိုေျပာသလိုပဲ စားပြဲေပၚတင္ၿပီး လုပ္ၾကည့္ လိုးၾကည့္အုံးေလ….” သီတာ၏ အေျပာႏြဲ႕ႏြဲ႕ တိုးတိုးေလးႏွင့္ သီတာ၏ အၿပဳံးႏုႏုခြၽဲခြၽဲေလးေတြသည္ ခ်စ္ထြန္းကို တင္းတင္းႀကီး ရစ္ပတ္ ေႏွာင္ဖြဲ႕မိၾကသည္။ ေခ်ာေမာလွပလြန္းေသာ စည္းစိမ္ ဥစၥာ ႂကြယ္ဝလြန္းေသာ သီတာကို လိုးခြင့္ႀကဳံရသည့္အတြက္ ခ်စ္ထြန္း ေက်နပ္အံ့ၾသေနရသည္။ သီတာကို စားပြဲေပၚ ပက္လက္ေလး တင္လိုက္ၿပီး ေျခႏွစ္ဖက္ကို အထက္သို႔ တြန္းတင္ လိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ ေစာက္ပတ္ျဖဴျဖဴႀကီးထဲသို႔ တင္းၾကပ္ျပည့္ၾကပ္စြာ ထိုးသြင္းထားေသာ လီးမဲမဲႀကီးကို ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ရသည္။

ခ်စ္ထြန္းသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွပင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ သီတာ၏ ျဖဴေဖြးေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး လီးတန္ႀကီးကို သီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲမွ တဆုံးနီးပါး ဆြဲထုတ္၍ ျပန္၍ တဆုံးဝင္ေအာင္ပင္ ေဆာင့္၍ လိုးသြင္းခ်လိုက္ ေလသည္။ “ ႁပြတ္….ျဗစ္…ဘြပ္…” “ အမေလး…ကိုရယ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္….” စားပြဲေပၚလဲေလွ်ာင္းထားေသာ သီတာ၏ ေက်ာျပင္ေလးက စားပြဲေပၚမွ ႂကြတက္သြားၿပီး ျပန္က်သြားသည္။ ျဖဴဝင္း အိစက္ေသာ ေစာက္ပတ္ ေဖြးေဖြးႀကီးထဲသို႔ ညိဳမဲေျပာင္တင္းေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ဇိကနဲ ဇတ္ကနဲ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ျပန္ သည္။ “ ႁပြတ္….ႁပြတ္….ႁပြတ္….” “ အ…..အမေလး….အသဲကို ခိုက္သြားတာဘဲ ကိုရယ္….အား…ဟင္း….ဟင္း….” ခ်စ္ထြန္း၏ လီးတန္ႀကီးက သီတာ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲသို႔ မဆန႔္မၿပဲဝင္ကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝမွ ေစာက္ေစ့ ေလးကို ဖိ၍ ပြတ္တိုက္ေနရာ သီတာမွာ ျဖတ္ျဖတ္လူး၍ေနရသည္။

ႁပြတ္…အ….အ…..အား….ကြၽတ္…..ေဆာင့္…..ေဆာင့္…..အားရပါးရေဆာင့္စမ္းပါ…..လိုးစမ္းပါ ကိုရယ္ သီတာကို မညႇာနဲ႔ သိလား….အ…..အ….အ….အား….ေဆာင့္…..ေဆာင့္စမ္းပါ…..” သီတာသည္ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးကို မဖြင့္ေသးဘဲ တတြတ္တြတ္ေျပာလိုက္ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့ေပးလိုက္ျဖင့္ အၿငိမ္မေနဘဲ ေခါင္းေလးကလည္း ဘယ္ညာရမ္းခါ၍ ေနေလသည္။ ခ်စ္ထြန္းကလည္း တကယ္ကို အားရပါးရႀကီးပင္ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးေနသည္။ “ ႁပြတ္…ႁပြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…ျဗစ္….” “ ေဆာင့္….နာနာသာ ေဆာင့္….သိလား သီတာ ခံႏိုင္တယ္….အထဲမွာ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ပဲ က်င္ကနဲ က်င္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာ သီတာခံႏိုင္ပါတယ္….ေဆာင့္ထည့္လိုက္စမ္းပါ….ကိုရယ္….ခပ္နာနာေလးသာ ဖိေဆာင့္…ေဆာင့္…ေဆာင့္ အုံး….” သီတာသည္ ရမၼက္စိတ္ေတြ အျမင့္ဆုံးသို႔ ေရာက္လာဟန္တူသည္။

တကိုယ္လုံးက အေၾကာေတြက တင္းလာၿပီး တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးလာသည္။ သီတာ၏ လက္ကေလးမ်ားက သူမ၏ ဆီးစပ္တြင္ေပါက္ေနေသာ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားကို ဖိ၍ ပြတ္လိုက္ ႀကီးမားေသာ သူမ၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆြဲညႇစ္လိုက္ျဖင့္ မခ်ိမဆန႔္ခံစားေနရေလသည္။ “ ႁပြတ္…ဘြတ္….ဘြတ္….ျပစ္…..ျဗစ္….ျပစ္….” “ အာ….ဟား….ဟား….အင့္…..အ….ဟား….ဟား…..ရွီး….ကြၽတ္….” ခ်စ္ထြန္း၏ ဖင္ႀကီးက အေနာက္သို႔ ဆုတ္ဆုတ္ၿပီး အားယူကာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲ၍ ဆြဲ၍ ထုတ္ လိုက္တိုင္း လီးေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ ေတာက္ေျပာင္ကာေနရသည္။ လီးတန္ႀကီးကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္တိုင္း ေစာက္ပတ္ အုံႀကီးက ေဖာင္းကနဲ ႂကြတက္သြားၿပီး လီးတန္ႀကီးက အရွိန္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ ျမဳပ္၍ ျမဳပ္၍ ဝင္သြားရေလသည္။

“ အင့္….အင္း…..ေကာင္းလိုက္တာ…..ကိုရယ္…..အင့္…ဟင္း….ဟင္း…..” သီတာက တေျဖးေျဖး ၿငိမ္သက္စျပဳလာရင္း ပါးစပ္မွ မပြင့္တပြင့္ေလး ညီးရွာေလသည္။ “ သီတာ…..ၿပီးသြားၿပီလား….ဟင္…” “ သြားပါ….သူက သိပ္ၾကာတာဘဲ….သီတာျဖင့္ ႏွစ္ခါေတာင္ၿပီးသြားတယ္….သူ သိပ္ထန္တာဘဲ….ဟြန္း….” သီတာက ရမၼက္ရွိန္မေျပေသးဟန္ျဖင့္ ခပ္ညဳညဳေလးေျပာသည္။

“ အကိုက မၿပီးေသးဘူး….ဆက္လိုးအုံးမွာ သီတာ အလိုးခံႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား….” “ ခံမယ္….ဘာလို႔ မခံႏိုင္ရမွာလဲ ရွင္ လိုးႏိုင္သမွ် က်မက ခံမယ္….” “ ဟုတ္ၿပီ….ဒါဆိုရင္ အကိုက ဒီပုံစံအတိုင္းဘဲ ဆက္လိုးမယ္….” စကားေျပာေနရင္းက ခ်စ္ထြန္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးက တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ သီတာ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲသို႔ တစ္ဆုံးဝင္၍ေနေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးတန္ႀကီးက တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ျဖစ္၍ေနသျဖင့္ သီတာ၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားႏုႏု ေလးမ်ားကို လီးတန္ႀကီးက ပြတ္သပ္ထိုးဆြသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေလသည္။ “ အင္း….လုပ္….လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္ေလ….အကို ကလဲ….” သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလး တစ္ခုလုံးကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ခဏတာ ရပ္၍ ၾကည့္ေနေသာ ခ်စ္ထြန္းကို သီတာက စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ေျပာသည္။

သီတာ၏ စကားအဆုံးမွာပင္ ခ်စ္ထြန္းက သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို သီတာ၏ ေစာက္ ေခါင္းထဲမွ ဆြဲထုတ္ကာ ေဆာင့္၍လိုးေတာ့သည္။ ခ်စ္ထြန္း၏ အသက္ျပင္းျပင္းရႈသံ၊ သီတာ၏ ညီးညဴ ျမည္တမ္းသံမ်ား သည္ အခန္းထဲတြင္ ပဲ့တင္ထပ္၍ေနသည္။ ထို႔ျပင္ ဆီးစပ္ခ်င္း႐ိုက္မိရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ တဖတ္ဖတ္ဆိုေသာ အသံႏွင့္ ခ်စ္ထြန္း၏ ေဂြးအုႀကီးေတြက သီတာ၏ ဖင္ဆုံႀကီးကို ထိမိတဲ့ အသံတဖ်တ္ဖ်တ္ဆိုေသာ အသံေတြမွာ ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚ ၍ ေနရေလသည္။ ေစာက္ရည္မ်ား စို႐ႊဲေနေသာ သီတာ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးက တရွိန္ထိုးေဆာင့္ ထိုးသြင္းလိုက္ေသာ တဘြတ္ဘြတ္ အသံမ်ားကလည္း ဆက္တိုက္ ထြက္ေပၚ၍ေနေလသည္။

“ ဘြတ္….ဘြတ္….ဖတ္….ပ်ပ္….ဘြပ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….ဘြပ္….ဘြတ္…..” “ အားပါး….ရွီး….ေဆာင့္…..ေဆာင့္ က်မကို တအားေဆာင့္လိုးစမ္းပါရွင္…..ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း…အကို႔ လီး ေခ်ာင္းႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး အဆုံးထိ တခ်က္ထဲနဲ႔ ထိုးစိုက္လိုက္စမ္းပါ….ခံလို႔ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ….အင္း…အား….ပါး… ဟင္း….” “ ဘြပ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….ပလြတ္….ဘြပ္….” “ အား ဟုတ္ၿပီ….အဲလို….အဲလို….ဟင္း….ဟင္း….ေဆာင့္ ေဆာင့္….အဖုတ္ကြဲခ်င္ ကြဲသြားစမ္းပါေစ…..အမေလး. ….ေကာင္းလိုက္တာ ရွင္….အား….” အားျပင္းထိမိလွေသာ ခ်စ္ထြန္း၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ရင္သိမ့္တုန္ေအာင္ခံရင္း သီတာတစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္ၿပီး သြားသည္။

သူမ၏ လင္ေယာက်္ားနဲ႔ပင္ တခ်ီေကာင္းေလာက္သာ ၿပီးခဲ့ေသာ သီတာတစ္ေယာက္ ခ်စ္ထြန္း လိုးတာကို ခံရေတာ့မွ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ ဆက္တိုက္ၿပီးတဲ့ အရသာကို တုန္ခါ ေမာဟိုက္ေအာင္ ခံစား၍ ေနရေတာ့သည္။ သီတာ (၃)ခ်ီေျမာက္ၿပီးသြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ခ်စ္ထြန္းသည္ တရႉးရႉးျဖင့္ အသက္ရႉေတြ အရမ္းျမန္လာသည္။ ေဆာင့္လိုး ခ်က္ေတြကလည္း ၾကမ္းသထက္ ၾကမ္း…ျမန္သထက္ ျမန္၍လာသည္။ ခ်စ္ထြန္း တစ္ေယာက္ ၿပီးကာနီး၍လာၿပီဆိုသည္ကို သီတာက သိသည္။ ခ်စ္ထြန္းတစ္ေယာက္ အရသာ ပိုရွိေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္ေသာ သီတာက သူမ၏ ဖင္လုံးလုံးက်စ္က်စ္ ေလးကိုအသာ ပတ္ေက်ာ္ၿပီး ခ်စ္ထြန္း၏ ေဂြးအုမ်ားကို လက္နဲ႔အသာ လွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီး ဖြဖြေလး ဆုတ္နယ္ေပးသည္။

ခ်စ္ထြန္းတစ္ေယာက္ အရသာေတြ႕သြားတာ ေသခ်ာသည္။ အသက္ရႉတာ ပိုျမန္လာသလို ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြက လည္း ပို၍အားျပင္းၿပီး ပို၍ ၾကမ္းလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးႀကီး ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာပင္ သီတာ က သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို ညႇစ္၍ သူ၏ လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ ညႇစ္ယူလိုက္ေတာ့ရာ ခ်စ္ထြန္း၏ လီးထိပ္က သုတ္ရည္ မ်ားက ပန္း၍ ထြက္လာေတာ့သည္။ သီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ပူကနဲ ေႏြးကနဲ သုတ္ရည္မ်ားပန္းဝင္ ထိေတြ႕လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာပင္ သီတာတစ္ေယာက္ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ၿပီး၍ သြားရေလေတာ့သည္။ ၿပီးပါၿပီ။