မမကိုချစ်လို့

မမကိုချစ်လို့

မျက်နှာချင်းဆိုင်းလိုက်မိသည်နှင့်ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သ ွားမိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့်မျက်လုံးများနှင့်  စိုက်ကြည့်နေသည်ပာုပဲ — ခံစားလိုက်ရသည်။   ‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’   ‘’ ဟုတ်ကဲ့ — တက်ပါ ’’   ကားတံခါးကိုဖ ွင့် ပေးပြီး — နောက်ခန်းအတွက်ထုငိ ်ခုံကိုလှန်ပေးလိုက်စဉ် — သူမက — ထုံးစံအတိုင်းမရယ်မပြူံး နှင့်ပင်ပြောသည်။ ‘’ ရပါတယ်  — ရှေ့ခုံမှာပဲထိုင်မယ် ‘’  အသံ — အပြောလေးတွေက — ဟိုးတုန်းကလိုပင်ဖြစ်သော်လည်း — မျက်နှာအမူအရာကမူအနည်းငယ် ရင့်ကျက်သ ွားသည်ထင်၏။ ခန ကိုယ်ကတော့ — ယခင်ကထက်နှစ်ဆလောက် — ပွသွားသလိုပင်။  ယခင်ကသူမထံမှ ပြန့်လွင့် လာလေ့ရှိသော ရေမွှေးနံ့မှာ ယခု — ခပ်စူးစူးရေမွှေးနံ့က တစ်ကားလုံးမွှေးကြိုင်သွားအောင်သင်းပျံ့သွားသည်။

‘’ ကားမောင်းနေတာကြာပြီလား — အောင်မင်း ‘’  ‘’ ဟုတ်ကဲ့ — ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ — မမနွယ် ‘’   ‘’ မန်းလေးကိုပြောင်းသွား သေးတယ်ဆို — ဟိုမှာအဆင်မပြေလို့လား — အို — ဆောရီး — မမန ွယ်မှားသွားတယ်။ ‘’  ‘’ ရပါတယ်မမန ွယ် — အဆင်မပြေ ဘူးလို့ပဲဆိုပါတော့ — ကျွန်တော်မောင်းတ ဲ့သုံးဘီးတေ ွကိုမန်းလေးမှာမောင်းခွင့်ရှိတော့ ဟိုကိုပြောင်းရွှေ့သွားတာငါ — ကိုယ် ကနယ်မြေမှမကျ ွမ်းတာ ‘’   သည်အထိ — မိတ်ဆေ ွဟောင်းအဖြစ်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အသိအမှတ်ပြု — နေကြဆ ဲ ဟု – – စကားတွေကသက်သေခံနေခ ဲ့သည်။

‘’ မမတို့အဆင်ပြေတယ်မို့လား – – ကလေးတွေရော – – ‘’  ‘’ မင်း – – ဘာပြောလိုက်တယ် ‘’   မမနွယ်က – – ဆတ်ကန ဲတစ် ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားကာ – – အောင်မင်းကိုတအံ့တသြ ပြန်မေးလိုက်သည် ‘’ အဆင်ပြေတယ်မို့လား – – လို့ ‘’   ‘’ မဟုတ်ပါ ဘူး – – နောက်ဆက်တ ွဲမေးခ ွန်း ‘’   ‘’ က – -လေးတေ ွရောလို့မေးမိတာ – – ပါ ‘’   ‘’ ဟင်း ဟင်း ဟင်း – – မငိးဟာလေအခု ထိကိုသတိကြောင် – – အသည်းကြောင်တတ်သေးတာပ ဲ – – မင်းသုံးဆယ်ကျော်ပြီပေါ့ – – ဟုတ်လား ‘’  ‘’ ဟုတ်ကဲ့ – – သုံး ဆယ့်နှစ်ပါ ‘’   ‘’ ပြောင်းလဲဖို့ကောင်းပြီ – – ရင့်ကျက်လာဖို့ကောင်းပြီပေါ့ ‘’   ‘’ ကျွန်တော် – – – ‘’   ‘’ တော်ပြီ – – အောင်မင်း –  – အဲဒီရှေ့မှာပဲရပ် – – ရော့ ‘’  ‘’ မယူပါဘူး – – မမနွယ် ‘’   ရာတန်ကိုင်ထားသောမမန ွယ်လက်များက တဆတ်ဆတ်တုံနေ သလိုပင် – – ပြီး မပွင့်တပွင့်ပြောကာ ရာတန်ကိုအောင်မင်း ပေါင်ပေါ် – – ချထားခဲ့သည်။ ကားထဲမှဆင်းလိုက်သည်နှင့်နောက်ကို တစ်ချက်ကလေးမှလှည့်မကြည့်။

အောင်မင်း – – ရှက်ရွှံ့ကြေကွ ဲစွာ မျက်ရည်ဝ ဲသည်။   ‘’ မင်းကလေးတွေ နဲ့မင်းမိသားစုအတွက်ငွေရှာနေတာမလား – – မောင် မောင် – ရော့ယူထားလိုက် ‘’ တဲ့   အောင်မင်းကားကို – – ကြည့်မြင်တိုင်အထက်လမ်းအတိုင်း လေးကွေးစွာ ပြန်မောင်းခဲ့သည်။  သြော်သီတာရုံကြီးကလဲ မပြောင်းလဲသေး – – နောက်ပိုင်းဆေးရုံကြီး အလွန်မှ – – ကုန်းမို့မို့လေးထိပ်တွင် – –ဗနာပင်ကြီးလ ဲ  – – ရှိမြဲ ။  ‘’ ဟယ် – – – အစ်ကို – – – အစောကြီးပြန်လာတယ် – – – ဟုတ်လား ‘’   ‘’ ပေကြီးကား – – – ကျန်လာပြီ – – –  ပေကြီးကား – – – ကျန်လာပြီ – – – ‘’  တစ်ဦးတည်းသောသား နွယ်ဦးက – – – အိမ်ရှေ့သစ်ပင်ရိပ်တွင်ကစားနေရာမှ – – ကား ဆီသို့တဟုန်ထိုးပြေးလာသဖြင့် ဘရိတ်ကိုဆောင့်နင်းလိုက်ပါသည်။

‘’ မိသစ် – – တလေးကို – – – ဆွဲထားလေ ‘’  ‘’ သား – – – ဟဲ့ – ဟဲ့ — သား – – နွယ်ဦး ‘’   သစ်သစ်က – – နေရာတကာလေး သည်။ သားကပြေးတတ်လွှားတတ်စမို့နေရာတကာမြန်သည်။သားကိုပွေ့ချီပြီးနောက် – – အောင်မင်းကိုအသနားခံသလိုလေးပြုံး ပြသည်။ အောင်မင်း က သစ်သစ်မျက်နှာကိုခက်မာစွာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီးကားကို – – ထားနေကျအိမ်ဘေးတွင် – – – ထိုးရပ်ပြီး  – – – ဒက်  (ရှ်) ဘုတ်ထ ဲမှလိုင်စင်စာအုပ်နှင့်ပိုက်ဆံကိုထုတ်ယူပြီး – – သားဆီလှည့်ခဲ့သည်။   ‘’ ဖေကြီး – – မုန့်မုန့် – – မုန့် မုန့်’’   ‘’ ဖေကြီး ရေချိူးပြီးရင် – – ညဈေးသွားမယ်လေ – – မုန့်လဲစားမယ် – – ကစားစရာလဲဝယ်မယ် – – ဟုတ်လား – – –  သား ‘’ ‘’ အင်းအင်း – – အင်းအင်း – – မုန့်မုန် – – –့ မုန့်မုန့် ‘’

‘’ သားကလဲဖေကြီးက – – ရုပ်ရှင်လဲပြမှာတဲ့ – – – သိလား – – ဖေဖေနဲ့ – – သားသား ရေချိူးမယ် – – အဝတ်လဲမယ် – – –  ဟုတ်လား ‘’ ‘’ အင်းအင်း – – မုန့်မုန့် – – – မုန့်မုန့် ‘’  ‘’ သစ်သစ် – – ကလေးကိုသာရေချိူးပေးးလိုက် – မင်းအိမ်စောင့်ကျန်ရမှာ  ‘’  အောင်မင်း က ပြောပြောဆိုဆိုအိမ်ပေါ်လှည့်တတ်သွားသည်။   ‘’ ကိုရယ် – – ‘’ ဟုတိုးတိုးညီးရင်း မျက်ရည်ဝဲကျန်ရစ်သည်။ သည့်နှယ် – – မျက်ရည်ကျရသောအကြီမ်ပေါငိးလ ဲ မနည်းပြီ – – ရှည်လျားစွာကျန်ရစ်သောနှစ်ပေါငိးများစ ွာကို – – ကျော် ဖြတ်လာသည့်တိုင်အောင်မင်း သစ်သစ်အပေါ်အခဲမကြေနိုင်ပါကလား။

‘’ ပွမ် – ပွမ် ‘’  ‘’ ဟေ့ – – မပြီးသေးဘူးလား – – ဒရိုင်ဘာ ‘’   ‘’ လာပြီ – – မမန ွယ် – – လာပြီ ‘’   ပေါ်တီကိုအောက်မှ – – ဖယ် မလီယာ ဖိုးဒိုးလေး ဟွန်းကိုတပွမ်ပွမ်နှိပ်ခါ – – နွယ်ကကုန်းအော်သည်။အောင်မင်းကျောင်းလ ွယ်အိတ်လွယ်ရင်း – –  ဘောင်းဘီခါးပတ်ကိုအပြေးအလွှားပတ်ထွက်လာသည်။ ‘’ လုပ်လာပြန်ပြီ – – ဗရိုဗရဲ – – မောင်မောင်ရယ် ‘’  ‘’ ညက – – ဟုမ်း ဝပ်တေ ွ – – မပြီးလို့မမန ွယ်ရ ဲ့ အဲဒါလုပ်နေလို့ ‘’   ‘’ ကိုးနာရီထိုးတော့မယ် – – ဒီမှာ – – တွေ့လား ‘’   ‘’ ဟုတ်ကဲ့ပါ – – မှီ အောင်မောင်းပေးပါမယ် ‘’  ‘’ အမလေး အေးအေးဆေးအေးပဲ မောင်းပါ ကိုယ်တော်ကားမောင်းတတ်တာဖြင့်နှစ်ရက်နဲ့တစ်ပိုင်းးပဲရှိ သေးတယ် ‘’ ခြံထဲမှကားလေးမောင်းထွက်ခဲ့သည်။ မမန ွယ်ထံမှသင်းပြန့်သော ရေမွှေးနံ့လေးကို အောင်မင်း ရှူရှိက်မိသည်။ ‘’  မနေ့က ဒယဒ် ီက မေးတယ် – – မောင်အောင်မင်းစာလိုက်နိုင်ရဲ့လား တဲ့ ‘’

‘’ အသဲအသန်ပဲလို့မပြောလိုက်ဘူးလား မမန ွယ် ‘’  ‘’ ဒီက အကောင်းပြောမလို့ – – အင်း – – လိုက်နိုင်ပါတယ် – – လို့။ ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက ပျင်းချင်တယ် – – – စာမကျက်ဘူးလို့ – – မကောင်းတာလေးလ ဲ ထည့်ပြောရတာပေါ့ဟ ဲ့ ‘’   ‘’ ဒီ့ပြင်ဟာ ပြော ရောပေါ့မမနွယ်ရယ် ‘’  ’’ စာမကျက်ဘူး ပျင်းတယ်ဆိုတော့မှတ်ကရော ‘’   ‘’ အမယ် – – ဒါပေမယ့်ဖေးဖေးမမတော့ပြောလိုက်ပါ တယ် – – စာမေးပ ွဲတော့အောင်မှာပါလို့လေ ‘’ ‘’ ဟေး – – ဒါမှ – – မောင့် – – မမ ‘’   ‘’ ဟဲ့ – – – လုပ်ပြန်ပြီ – – – ရှေ့ကြည့် မောင်း ‘’   အောင်မင်း မမန ွယ်တို့အိမ်ရောက်သည်မှာ တစ်နှစ်ကျော်ပ ဲရှိအုံးမည်။ မမန ွယ်နှင့်အောင်မင်း တို့ချစ်သူဘဝရောက် ခဲ့ကြသည်။ မမနွယ်က န ွမ်းပါးသော အားကိုးရာမဲ့အောင်မင်း ဘဝ ကိုသနားရာ မှချစ်ခဲ့ရသည်။

အောင်မင်းကတော့မမနွယ်၏ ကြင်နာမှုဖေးမမှုနှင့်အထိအတွေ့လေးကြေင့်ချစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အသက်ကတော့ကွာသည်။ မမ နွယ်က အစိတ်ကျော်နေပြီ။ အောင်မင်း က နှစ်ဆယ်ပင်မပြည့်တတ်သေး။ သို့သော်အောင်မင်း က ထွားကြိုင်းလှသည်။ ရ ွာမှာနေ စဉ်ကတည်းက ဘောလီဘော အမြဲကစားသည်။ မမနွယ်၏ ဖခင် ဦးသော်ကောင်း နှင့်အောင်မင်းဖခင်ဦးတိုက်မောင်း တို့က     အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတေ ွ ဖြစ်ခ ဲ့ကြသည်။ ဦးတိုက်မောင်း ဆုံးပါးသွားသောအခါ အောင်မင်း ကိုဦးသော်ကောင်း က  ကျောင်းထားပေးရန်ခေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မမနွယ်ညီမဝမ်းကွဲ သစ်သစ်ကတော့ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်ပဲ ရှိအုံးမည် – –  ဖြစ်သည်။ဦးသော်ကောင်း အစ်မ မှမွှေးသော တူမဖြစ်လင့်ကစား – – သမီးတစ်ယော်နှယ်အလိုလွုက်ခဲ့သည်။ အောင်မင်း ကို သစ်သစ်က လုံးဝ ကြည့်မရ။ မမနွယ်က သူ့ထက်အောင်မောင်း ကိုအရေးပေးသည်ဟမြငု ်၏။ မမနွယ်နှင့်အောင်မောင်း ချစ်သူ ဘဝ သန့်စင်စွာ ဆက်ဆံခဲ့ကြပြီး အိဒြေ ရရ နေခဲ့ကြသည်မို့ သစ်သစ်မရိပ်မိခဲ့။

မမနွယ်က – – – အောင်မောင်း တို့အ-ထ-က တွင်ဆရာမဖြစ်၏။ အောင်မောင်းဆယ်တန်းအောင်တော့သစ်သစ်ရှစ်တန်းရောကြပ် ီ ။ယခင်ကလိုပင်မမန ွယ်ကိုအောင်သစ်ကျေင်းပို့ပေးမြဲအလုပ်တစ်ခုအပြင်ကျောင်းမတူသော သစ်သစ်ကိုဆယ်ပို့ပေးရသော အလုပ်တစ်ခုပိုလာသည်။အောင်မောင်း ဒုတိယနှစ်ရောက်လာသည်အထိဘဝသည်စိုပြေစွာ လှပ သန့်ရှင်း နေခဲ့ကြသည်။

‘’ ဟေ့ကောင်အောင်မင်း လာအုံးပြောစရာရှိလို့ ‘’  ခင်မောင်ဝင်း က အောင်မင်း နှင့်အတန်းမတူသော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံအောင် မင်း ကားနှင့်ပင်ပြန်လိုက်တတ်သည်။ ခင်မောင်ဝင်း က ပြောစရာရှိလို့ဆိုလျင်အနည်းငယ်ကြောက်ရသည်။ ဒီကောင်ကလက်ဖက် ရည်သောက်ချင်လျင်လည်း ‘’ ခန လာအုံးပြောစရာရှိလို့ ‘’ဆိုကာ ကင်တင်းဝင်တတ်သည်။ ‘’ မင်း – – -ဒီကိုလာ – – ပြောစရာ ရှိ ရင်ဒီမှာပဲပြော ‘’

‘’ ဟေ့ကောင် – – မင်းအတွက် – – သတင်းထူးကွ မထူးရင်ဆေးပေါလိပ်တောင်ဝယ်မတိုက်န ဲ့‘’ခင်မောင်ဝင်း က အာမခံရဲရ ဲ ကြီးပေးနေပြန်သောကြောင့်အောင်မောင်း ခင်မောင်ဝင်း ခေါ်ရာလက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲ သို့ဝင်လိုက်သွားရလေသည်။    ‘’  လက်ဖက်ရည် – – ဟေ့ – – နှစ်ခွက် ‘’   ‘’ နေအုံးလေ – – မင်းသတင်း က ထူးမှန်းမသိမထူးမှန်းမသိန ဲ့ ‘’ အောင်မောင်း က တား သည်။   ‘’ ဟာကွာ – – မထူးရင် – – ကိုယ့်ဖာသာရှင်းမယ် ‘’   စားပွ ဲထိုးလေး လာချပေးသော – export ဒူးယားကိုကောက်ကိုင် လိုက်ရင်း – – စီးကရက်ကလေး ထောင်ကာ။ ‘’ မင်း – – ညီမ – -သစ်သစ် – – ရည်းစားထားပြီ – – ကိုယ့်လူ ‘’

‘’ ဘာ – – သစ်သစ် – – ရည်းစားထားနေပြီ – – ဟုတ်လား ‘’  အောင်မောင်း တအံ့တသြသာဖြစ်သည်။ သည်ထက်တော့ – –  ထွေထွေထူးထူး မခံစားရချေ။ တကယ်တော့ – -လဲ သစ်သစ်နှင့်အောင်မင်း တို့ကသေ ွးဝေးလ ွန်း၏။ဘယ်နှဲ့လဲသတင်း မထူး ဘူးလားဟာ သစ်သစ်ရည်းစားထားတာ ကြာလှပြီဒါသတင်းထူးလားကွ – – – မထူးဘူး – – – သွားမယ် ဟေ – – မထူးဘူးလား  – – ဟ – – ဟေ့ကောင်နေအုံးလေ ခင်မောင်ဝင်း လက်ဘတ်ရည်နှစ်ခွက်ဆေးလိပ်တစ်ပွဲ နင့်ကန့်လန့်ကန့်လန့်ကျန်ခ ဲ့သည်။ သည်မှာ အောင်မောင်း သစ်သစ်ကိုလူရာသ ွင်းပြီး စကားပြောဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

တကယ်တော့လဲ သစ်သစ်အရွယ်ရောက်လာပြီဆိုသည်ကိုတစ်အိမ်တည်း အတူတူနေသော အောင်မောင်းတို့ကသာ သတိမထားမိ ခ ဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သစ်သစ်တင်ရင်ခါးလေးများက အချိုးကျကျ နင့်ပူရိသတို့မျက်စိကျစရာ အနေအထားလေးထ ဲ ရောက်လာ၏  အပြောအဆိုလေးတေ ွက အစ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းအမူအရာလေးများက အပျိုရိုင်းဟန်အပြည့်ဖြစ်လာသည် ယခင်က ဆိုလျင် အောင်မောင်းရှေ့မှာပင်ထမီဖြန့်ဝတ်နေတတ်သူ   ” မိသစ် – – ”   ” ရှင် – – – ”    ကားတံခါးကိုဖ ွင့်ပြီး တတ်လိုက်သည် နှင့် အောင်မောင်းက ခပ်မာမာခေါ်လိုက်မိသည်။သစ်သစ်က လန့်ထူးလေးထူး ရင်း အောင်မောင်းကို ကြည့်သည်။ အောင်မောင်း သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေသောအခါ သစ်သစ် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ရွှေရင်လေး အစုံတဖျတ်ဖျတ်တုန်သည်။ ဘာများပြောမလဲဟုနားထောင်နေ စဉ်ကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့သဖြင့်သစ်သစ်နားမလည်စွာ အောင်မောင်းကိုခိုးကြည့်မိသည်။မမနွယ်ကိုဝင်ခေါ်ရအုံးမည်ဖြစ်၍လည်း  ကားကိုမောင်းနေကျအတိုင်း သမိုင်းလမ်းဆုံအရောက်အရှေ့ဖက်သို့ထောင်ပြီး မောင်းခဲ့လေသည်။

အောင်မောင်းနာရီကြည့်သည် – – မမနွယ်ကျောင်းလွှတ်ဖို့ – – နာရီဝက်ခန့်လိုသေးသည်။  ” နင့်ကို – – – ငါစကားတစ်ခွန်း ပြော ချင်လို့ ”   ” ရှန် – – – အော် – -အင်း ”   နှစ်မိုင်ခန့်အတွင်ကျမှစကားကိုပြန်ဆက်၏ ။သစ်သစ် – – ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေဝ သည်။ ကျားကျားယားယား တကသိုလ်ကျောင်းသား အောင်မောင်းကိုသစ်သစ် သူငယ်ချင်းတွေက အမြဲလိုမိတ်ဆက်ခိုင်းကြသည်။  သစ်သစ်ကလဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနှင့်ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်ကာ ရှောင်ဖယ်နေမိခ ဲ့သည်။ ကြာတော့သစ်သစ်သူငယ်ချင်းတွေ  လက်လျှောခဲ့ကြသည်။အောင်မောင်း ရုပ်ရည်က ကုလားမင်းသား အမီတာဘာဂျမ်း နှင့်အတော်တူသည်။ မျတ်လုံးမျက်ခုံးတွေက  ထူထဲတောက်ပြောင်ကြသည်။ နှာတံက ထူးထူးခြားခြား ချွန်မြနေပြီး ဆံပင်ပုံစံက အမီတာဘာဂျမ်း ပုံ။

လက်မောင်း၌ – – အမွေးအမြင်တွေကလည်း မည်းနေအောင်ထူ၏ ။ ရင်ဘတ်မွေးများက ဘာကြောင့်မှန်းမသိသစ်သစ်ရင်ကို ခုန် စေခဲ့သည်၊ ဟိုနေရာမှာဆိုရင်ဗျစ်ခ ဲမှောင်မဲနေမှာပဲ ဟုတေ ွးရင်း မိမိဖာသာလဲရှက်ဖူးသည်။   ‘ နင်ရည်းစားထားနေပြီလား မိ သစ် ”   ကားလေးကိုရ ဲဘော်ဟောင်းရိပ်သာလမ်းဘေးတွင်ရပ်ခါ – – ထိုစကားကိုနိဒါန်းမပါပဲ မေးသည်။ သစ်သစ် – – –  ဆတ်ကနဲ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်သည်။   သူ့မျက်လုံးညိုကြီးများ နှင့်သစ်သစ်တစ်ကိုယ်လုံး ကိုခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်သောအခါ  သစ်သစ်မနေတတ်။ ” မထားပါဘူး – – – ဘာဖြစ်လို့လဲ – – အစ်ကို ”  ” ငါ သတင်းကြားလို့မေးတာပါ – – ရှစ်တန်းဆိုတာ ဝိဇာ  သိပံခ ွဲတ ဲ့နေရာ – – – မိသစ်အရေးကြီးတယ်။ ” ငါတို့က ဘဝတူတွေလေ – – ဦးလေး သော်ကောင်းကျေးဇူး ကိုအမြဲသတိရ နေရမှာ ”

သစ်သစ်ကိုဆယ်တန်းမှ မြင့်မောင်ဆိုသော တရုတ်ကပြားကလိုက်နေသည်မှာကတော့အမှန်ဖြစ်သည်။မြင့်မောင်သာမက ခင်ထွန်း   – – စံရွှေတို့ကလ ဲ လိုက်နေကြသည်။ သစ်သစ်ရင်ကခုန်ပဲ ဘုချည်းပြန်တောခဲ့သည်သာ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ – -သူဟာပထမဆုံး  အကြိမ်မိသစ်ကိုအရေးတယူစိုးရိမ်တကြီး သတိပေးဆုံးမသည့် အတွက်ကြည်နူးကျေနပ်သည်။  ” အစ်ကို့စကားကို – – မိသစ် နားထောင်မှာပါ ”   အောင်မောင်းမျှော်လင့်မထားသော ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့သည့်စကားကြောင့် – – မိသစ်ကိုအောင်မောင်းသနားသ ွ ားမိ၏။   ” မိသစ် – – အရင်ကနဲ့မတူဘူး ” ဟုပြောရင်း မိသစ်ခေါင်းလေးကို – – ချစ်စနိုးလေး ကိုငဖွပြစ ် ်လိုက်မိသည်။ မိ သစ်ရင်ထ ဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်သ ွားကာ သူ့ကိုခပ်စွေစွေလေးကြည့်လျက် – – ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးပြုံးမိသည်။

ကြည့်ပါအုံး – – ဒီဟာမလေးအပြုံးက အရင်နဲ့ဘာဆိုင်သတုံး – – ညို့ငင်အား လေးတွေန ဲ့ပါလား – – – အင်းလေ ဒါကြောင့် လည်း ယောကျ်ားလေးတွေ – – – စိတ်ဝင်စားကြတာပေါ့ – – –  ခေါင်းကလေးငုံ့ထားသော သစ်သစ်လည်ဂုတ်သားလေးများတ ွ င်မွှေးညင်းနုလေးများက – – ဗွေနှစ်လုံးဖြင့်ရင်ခုန်ဖ ွယ်။   လည်ဆံမွေးနုလေးတွေ ပေါက်ခါစ – – – မြင်းရိုင်းမလေးတစ် ကောင်ပမာ – – နုသစ်ပျိုမျစ်ခြင်းလကဏာ ကိုအနီးကပ်တွေ့ရ၏။ လက်ဖျံလေး၌လည်း – – – စိမ်းစိမ်းစိုစိုမေ ွးနုလေးတွေ စိုး မိုးစပြုနေပြီပဲ – – –ကောင်မလေး မငယ်တော့။အောင်မောင်း သက်ပြင်းချမိသည်။ အောင်မောင်း၏ သက်ပြင်းချသံကိုသစ်သစ်  က – – – ခပ်ပြုံးပြုံးလေးမျက်လုံးစွေကြည့်ကာ – – – ဇက်ကလေးစောင်းပြီး ပြန်ငုံ့သွားသည်။

အောင်မောင်း ခေါင်းကိုခါရမ်းပြစ်လိုက်မိသည်။  မမနွယ်ထံမှ ရသော ကိုယ်နံ့နှင့်သစ်သစ်ထံမှဆွတ်ပျံ့သော ကိုယ်နံ့တို့ကက ွာခြား လွန်းလှသည်။ မမနွယ်ထံမှပင်ကိုယ်ရနံ့တို့က – – – ဖုံးက ွယ်လျက်ရေမွှေးနံ့ကသာ – – -ပြန့်လ ွင့်နေလေရှိသည်။   သစ်သစ် ထံမှမူ – – – အောင်သစ်တခါမှမခံစားဘူးသော အီလည်လည်အပျိုစစ်ရနံ့လေးကိုရှူရှိုက်နေရသည်မို့ရင်ထဲ၌ – – – တစ်မျိုးခံစား ရ၏။ လက်ဝဲဘတ်ပေါင်ကိုကားကူရှင်ပေါ်တင်ကာ – –   သစ်သစ်ဘက်သို့တစောင်းလှည့်လျက်တတောင်ဆစ်ကိုကားကျောပေါ်  တင်ထားခြင်းဖြစ်သည်မို့ – – သက်ပြင်းရှိုက်ပြီး သည်နှင့်ခြေထောက်ကိုကလပ်လီဗာ ပေါ်ပြန်ချ လက်ကို ဂီယာတံပေါ်ပြန်အုပ် လိုက်ရင်း – – ။

” သွားကြစို့ – – – မိသစ် – – – မမနွယ် – – ကျောင်းလွှတ်တော့မယ် ”   ” ဟုတ်ကဲ့ – – အစ်ကု ” ိ   သစ်သစ် – – ဘယ်နှယ့် ကြောင့်ထူးထူးခြားခြားကြီး ယဉ်ကျေးနေပါလိမ့်ဟု အောင်သစ်ဇဝေဇဝါ တွေးရင်း ကားကိုမောင်းထ ွက်ခ ဲ့မိသည်။ နှစ်ယောက် စလုံးရင်မှာမူအတွေးကိုယ်စီနှင့်ပဲဖြစ်သည်။  သစ်သစ်က လည်းတချိန်လုံး – – ဖုတ်လေသည့်ငပိရှိသည်မျှမအောင့်မေ့ပ ဲ ဂရုမ စိုက်သလိုနေလာခဲ့သော အောင်မောင်း ၏ နှလုံးသားရေးရာ ဘာရေးရာ နှင့်စပ်လျင်းသိစကားလေးများကြားရမှုကြောင့်ကြည်နူးနေ တာ – – အောင်မောင်း သက်ပြင်းရှိုက်သံလေးကိုပင်မိသစ်ရင်ခုန်နေမိသေးသည်။

ဪ – – သည်အရွယ်ကလည်း – – သစ်ရွက်ကြေ ွသည်ကိုပင်လက်ခုပ်လက်ဝါးလေးတီးကာ – – ရယ်မောတတ်သော အရွယ်  – – ။  ” မင်းညီမ – – လိုက်လာတယ် – – ဟေ့ကောင် – – – ဘာအရေးကြီးလို့လဲမသိဘးူ – – – ခင်မောင်ဝင်းက – –  စာသင်ခန်းမှ ထွက်ဆီးကြိုပြောပြီးသော ကြောင့်အောင်မင်း အပြင်ကို ကြည့်၏ ။ ကျောင်းအကျီ အဖြူလက်ရှည်ထမီအစိမ်း နှင့် ကျောင်းလ ွယ်အိတ်မပါသော သစ်သစ်ကိုတအံ့တဩတေ ွ့ရသည်။ ခင်မောင်ဝင်းကို ကျော်ဖြတ်ပြီး – – မိသစ်ဆီလာခဲ့၏။   ”  ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် – – သစ်သစ် ”  ” ဖေကြီး – – – အသဲအသန်ဖြစ်လို့ – – ကိုကို ”’   ” ဟာ – – – – – ”   အောင်မင်း ခင်မောင် ဝင်းကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြီး – – အိမ်သို့အပြေးသွားရန်ကားဆီသို့ဦးတည်ခ ဲ့သည်။ သစ်သစ်က မမှီမကမ်းလေး လိုက်လာ သည်။

” မမနွယ်ရော – – အကြောင်းကြားပြီး ပြီလားဟင် ”  ” မမနွယ်က အိမ်ကိုအရင်ရောက်တာ – – – မမနွယ်ကြောင့် – – မိသစ်သိ တာ – -မမနွယ်ကိုဒေါ်ကြးလီ ှ – ဖုန်းဆက်ခေါ်တယ်လို့ပြောတယ် ”   ကားကူရှင်ပေါ် ပြစ်ထိုင်လိုက်ပြီး – – – တစ်ဖက်တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ မိသစ်ဝင် – – ထိုင်ကာတံခါးပိတ်သည်။ တံခါးက ဂျက်မကျ – – ကားကို – -တလှိမ့်နှစ်လှိမ့်မောင်းပြီးမှ – –  သစ်သစ်ဖက်မှတံခါးကိုလှမ်းဆွ ဲဆောင့်ပိတ်၏။ ထိုအခါ အောင်မောင်း ၏ ကြီးမားသော လက်မောင်းကြီးက မိသစ်နို့လေး နှစ်လုံး ကိုအိကနဲ   ဖိကပ်မိကြသည်။ မိသစ် – – မျက်နှာလေး ရ ဲ ပြီးနောက်ကိုတ ွန့်သည်။အောင်မောင်း ရင်ထဲ – – ဒိတ်ကန ဲ ပူသွား ကာ သစ်သစ်ကိုအားနာသလိုကြီးဖြစ်သွားမိသည်။

” ဆောရီး – – – မိသစ် – -တံခါးမကျလို့ ”   ” အင်း – – – ပါ ”  သည်စကား နှစ်လုံးအနောက်၌ နှစ်ယောက်ထဲသာ သိသာသော  အတွေးလေးများက ပြန့်လွင့်သ ွားကြသည။် ကားက ဒေသကောလိပ်အတွင်း မှ ဖြတ်ထွက်လာရာ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့်တွေ့လိုက် လေတိုင်းသစ်သစ်ကိုယ်လုံးလေးက အောင်မောင်းဘက်သို့ယိမ်းထိုးသ ွားသည်။  မဟာစည်ကွေ့နားရှိ – – – ဂျိုင့်ကြီးတစ်ခုကိုအ ရှောင် – – – ” ဂျိုင်း – -ဒုံး ”  ” အမေ့ – -အို – – – ”  ကားရှေ့ ဘီး တစ်ဖက်ကဂျုငိ့်ထ ဲကျပြီး – – ရှေ့အိပ်စယ်တန်နှင့်ဒုံကနဲ – –  ဆောင့်လိုက်ရာ သစ်သစ်မဟန်နိုင်ပ ဲ အောင်မောင်း ပေါင်ကြား သို့လက်ထောက်မိပြီး အောင်မောင်း ရင်ခွင်လေးထဲသို့ပြိုဆင်း တိုးဝင်သ ွားသည်။ ဤမျှလောက်နှင့်ဆိုပြသနာမရှိ – – ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ကြီး ဆုပ်လိုက်မိသော သစ်သစ်လက်ကလေး က အောင်မောင်း ၏ ရှည်ရှည်လီးအတန်ကြီးကို   မိမိရရကြီးကိုင်လိုက်မိခြင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်သည်။

တဒဂ လေးပါ – -တခဏလေးရယ် – – ကြာလှမှနှစ်စကန့် – – သုံးစကန့်ပဲပေါ့ – -အဲလိုကိုင်လိုက်မိသည်နှင့်သဘာဝဆန့်ကျင် ဖက်လိင် သဘောအရ လီးကြီးက ဒိုင်းကန ဲ သစ်သစ်လက်ကလေးကို ”တော့” လိုက်သလိုရုန်းထွက်လိုက်တာကြောင့်သစ်သစ် မျက်လုံးတေ ွပြာသ ွား၏။ အောင်မောင်းက သစ်သစ်ပခုံးလေးကို အသာဖက်ပြီး ပွေ့ထူ၏။   ” ငါ – – – စိတ်လောနေလို့ဟ –  – မိသစ် ”  အောင်မောင်း အသံက တစ်စုံတစ်ရာ ကိုဖုံးဖိရန်ကြိုးစား၏။ မိသစ်ကလဲ ရင်ခုန်နွေးထွေးစွာ လှုပ်ရှားနေသော အသံနငှ့်။  ” ဟုတ်တယ် – – ဖေကြီး – – – အတော်ဖြစ်နေတာ”မိသစ်သူမနေရာလေး၌ နေသားတကျ ပြန်ထိုင်မိချိန်ကားလေးက ဘုရား လမ်း လမ်းဆုံမှကွေ့ထ ွက်သည်။ မိသစ်သူ့လက်ဖဝါးလေးကို မသိမသာ ဆုပ်နယ်နေမိ၏။ ရင်ထဲမှတဒိန်းဒိန်းခုန်နေရင်းအောင် မောင်းကိုခိုးကြည့်၏။ ယောကျားပ် ီသချောမောခန့်ငြားသော အောင်မောင်း မျက်နှာကရှေ့ကိုမူထားလင့်ကစား မျက်လုံးစေ ွ အကြည့်နှင့်သစ်သစ်တို့အကြည့်ချင်းဆုံကြသည်။

” ဒိတ် ” ကနဲ ရင်တွေခုန်ကာ မျက်နှာကိုကားရှေ့သို့ ပြန်လှည့်လိုက်မိကြသည်။ စကားမူမပြောဖြစ်တော့ – – – ။   ဦးသော်ကောင်း က – – လူကြီးရောဂါဖြစ်ပြီး တရှောင်ရှောင်ဖြစ်နေသည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်သည်။ ကားလေး ပေါ်တီကို အောက်သို့ ထိုးလိုက် မိသည်နှင့်တံခါးဖွင့်ကာ အိမ်ပေါ်အပြေးအလွှားတတ်ကြသည်။   အိမ်ရှေ့ခန်း တွင်အိမ်နီးချင်းများရောက်နေ၏။” အဲဒါ ဦးသော် ကောင်း သား နဲ့သမီးတွေပေါ့အကြီးကောင်က တကသိုလ်ကျောင်းသား။ ”တစ်စုံတစ်ယောက်အသံကိုသဲ့သဲ့ကြားသည်။

” မောင်မောင် – – – ”  မမနွယ်အခန်းဝ၌ အောင်မောင်း နှင့်ဆုံ၏။ မမန ွယ်ငိုထားသဖြင့်မျက်နှာတွေနီရဲကာ မို့အစ်နေသည်။ ”  ဖေဖေ – – – ဆုံးပြီ ”   ” ဗျာ – – – ”   ”ရှင် – – – ”   သစ်သစ်ရော အောင်မောင်းပါ ငိုင်တွေသွားစဉ်သစ်သစ်က အောင် မောင်းလက်မောင်းကိုစုံကိုင်ပြီးရင်ဘတ်၌ မျက်နှာလေးဝှက်ကာ ကြူကြူပါအောင်ငိုလေတော့သည်။   မမနွယ်က – – – သစ်သစ် ပုခုံးလေးကိုဖ ွဖ ွဆုပ်နှယ်ပေး၏။   ” တိတ်ပါညီမရယ် – – – တို့မောင်နှမ သုံးယောက်စည်းစည်းလုံးလုံး – – ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေ သွားကြဖို့ပဲလိုတာ ” ” မိသစ် – – – အသက်တောင်မမှီဘူး – – မမနွယ် ”  ဝမ်းနည်းဆို့နစ်သံလေးဖြင့်ပြောရင်း – – -ရင်ခ ွငထ ဲ ခ ် ိုဝင်ငိုရှိုက်ပြန်သည်။ နွယ်နှင့်အောင်မောင်းက သစ်သစ်ကိုချော့မော့နှစ်သိမ့်ရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အားကိုးစ ွာ  ကြေကွဲစွာ ကြည့်ဖြစ်ကြသည်။

ဈာပန ကိတ်စ အဝဝကိုအောင်မောင်းဦးစီး ဆောင်ရွက်ရ၏။ မမန ွယ်က အောင်မောင်းကိုသာ အလုံးစုံပုံအပ်ထား၏။ဒေါ်လှ  (ထမင်းချက်) အဖွားကြီးက တမှောင့် ” သူ့သားသမီးတေ ွကို စိတ်မချလို့လားမသိဘူး မနေ့ညက စာကြည့်ခန်းဝမှာ ကျောပေးပြီး ထိုင်နေတာတွေ့လိုက်တယ် – – သိလား – –ငါဖြင့်ခေါင်းကိုဒီလောက်ကြီးသွားတာ ”  သစ်သစ်က သူရဲဆိုလျင်တော့အသေ ကြောက်သည်။ နွယ်က – – ဒေါ်လှကိုခပ်စူးစူးလေးကြည့်ရင်း ” တကယ်တွေ့တာနော် – – – ဒေါ်လှ ”   ” အမလေး – – – မဟုတ် ပ ဲန ဲ့မပြောရဲပါဘူး – -ဆရာမရယ် – – ဘုရားပေးပေးကျမ်းပေးပေး ကျ ွန်မ လိမ်မပြောပါဘူး ”

ဒေါ်လှစကားနည်းသလောက်ဆုံး – -တစေ – – ဆိုလဲ သေးပါအောင်ကြောက်တတ်သော အဖွားကြီး ဖြစ်သည်။ ကြိုးစားရိုးသားသူ  ဖြစ်သောကြောင့် – – နွယ့်မေမေရှိစဉ်ကတည်းက နွယ်တို့မိသားစုနှင့်နေလာခ ဲ့သည်မှာ သားသမီး များရှိသော ကျုံမငေး သို့ ပင်မပြန်တော့ပဲ မိသားစုဝင်တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။   ကြောက်သည်ဆိုကာ – – ရက်လည်ပြီး နောက်နေ့တွေ၌ – – – မမနွယ် နှင့်အတူသစ်သစ်ဝင်ဝင်အိပ်တော့သည်။ နွယ်နွယ်နှင့်အောင်မောင်း တို့မှာ ကိုးလိုးကန့်လန့်ဖြစ်ကြရသည်။ ဖေဖေဆုံးပြီး သည့်နောက် – – နွယ်နှင့်အောင်မောင်း ညတိုင်းလိုလိုန ွယ့်အခန်းမှာ – – ဆုံကြသည်။

နွယ်ကတစ်ခုတော့စည်းခြားထားပါသည်။မင်ဂလာ မဆောင်သေးခင်ဘာမှ မလုပ်ရ ဟုအောင်မောင်း ကလည်း နွယ့်စကားအတိုင်း  အပွတ်အသပ်လေးများ မှလွဲ၍ပိုပြီး အခွင့်အရေးမယူခဲ့ရှာပါ။ ထိုကြောင့်လည်း နွယ် – – – အောင်မောင်းအခန်းကိုသစ်သစ် အိပ်ချိန်၌ အောင်မောင်း အလိုကျ တိတ်တဆိတ်ကူးလာခ ဲ့ရသည်။  ” မိန်းကလေး က အဆောင်ကူးရတယ် – – – မောင်မောင် ရယ် – – – ရှက်စရာ ကောင်းနေပြီ – -တကယ်ပဲ ”   နွယ်က – – မောင့်အခန်းထ ဲဝင်မိသည်နှင့်ရှက်စရာ မျက်နှာလေး နှင့်ပြော လိုက်သည်။ အောင်မင်း က နွယ့်ကို မပြုံးမရယ် – – – လေးစိုက်ကြည့်နေရင်းတံတေ ွး မျိုချသည်။ စ ွပ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ်လေး သာဝတ်ထားသောကြောင့်အောင်မောင်း ရင်ဘတ်မှအမွှေးများကိုအသည်းယားစဖ ွယ်မြင်ရ၏။

အောင်မောင်းက အမွှေးထူပြောသော သူ့ရင်ဘတ်ကြီး နှင့်န ွယ့်ပါးပြင်လေးဖိကပ်မိသည်အထိသိ မ်းဖက်လိုက်သည်။ သင်းပျံ့ သော ရေမွှေးနံ့က စူးဝင်သွား၏။နွယ်က အလိုက်သင့်လေး သူ့ရင်ခွင်ထ ဲတိုးဝင်လိုက်ရင်း – – –   ” ကောင်မလေး နိုးလာအုံးမယ် မောင – – – ” ်  ” နိုးနိုး – – မမန ွယ်ရယ် – – ဒီလိုညလေးပဲ တွေ့ရတဲ့ဟာကို – – မမနွယ်က – – မောင့်ကိုရှောင်ဖယ် ရှောင်ဖယ်န ဲ့ ”   ” အဲလိုမပြောနဲ့ – – မောင်မောင် – – မမန ွယ်ကလူကြီး သိလား – – တွဲတွ ဲသွားသွား လျှောက်သွားလို့ ကောင်းတ ဲ့အရွယ်မဟုတ်ဘူး – – ဆရာမ ဆိုတ ဲ့ဂုဏ်သိကာလဲ ရှိသေး ”

” အဲဒါကြောင့်ပြောတာ – – ဒီမှာမနေချင်တော့ဘူးလို့တောင်ကြီးဖြစ်ဖြစ် – – မေမြို့ဖြစ်ဖြစ်ပြောင်းပြီး လက်ထပ်ကြရအောင်ဆို လ ဲ ”   ” အလုပ်က ဒီမှာအခြေကျနေတာ မောင်မောင် – – ဖေဖေ့ရှယ်ယာလုပ်ငန်းတေ ွလဲ – – မမပဲ ဆက်လုပ်နေရတာ – –  ဒါတောင် အန်ကယ်စိုးရှိနေလို့ ”   ” အဲဒီဦးတင်စိုး ဆိုတဲ့လူကြီးက မမနွယ်ကိုကြည့်တဲ့အကြည့်ဟာ မရိုးသားဘူးလို့ထင်တယ်သိ လား ”   ” အဟင်း – – ဟုတ်မှာပေါ့ ”   နွယ်က မောင့်ကို – – စ – လိုစိတ်နှင့်ခပ်ပေါ့ပေါ့လေး ပြော၏။ အောင်မောင်းက – – နွယ့်ပု ခုံးအရိုးကျိုးမတတ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း- – ။ ” မမနွယ်နော် – – ကျွန်တော့စိတ်ကိုမဆ ွ နဲ့သိလား ”

ကျွန်တော်အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ – – ဘာမှမလုပ်ပ ဲ အလှကြည့်နေတဲ့ပန်းကိုကျွန်တော့အရင်ခူးလို့ကတော့လား – – မယုံမရှိနဲ့  ဓားနဲ့ထိုးမှာ – – အဲဒါ – – အပြီးပြောတာ ”   အောင်မောင်း က – – ကတုံကရီပြောရင်း န ွယ့်ပါးပြင်မို့မို့လေးကို – – – နွေးကနဲ  – – မွှေးလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က နွယ့်ရင်သားတစ်လုံးကိုဖိညှစ်ရင်း မချင့်မရဲ သက်ပြင်းချ၏။   ” မောင့်ကို – – မမနွယ်ကတိ ပေးထားတာပဲ မောင်ရယ် – – နွယ်အပျ့ ိုဘဝ ကိုမောင့်ကိုပဲ ပေးမှာပါ ”  ” မမနွယ်က ပါးစပ်ကပဲပြော သိလား ဟိုလူက အံတိုနေ ပြီမမန ွယ်လိုလူလောက်တော့ဖြုတ်တောင်စားသွားအုံးမယ် ” ” ကဲပါ လွှတ်ပါအုံး အသက်ရှူလို့မရတော့ဘူး   နွယ်က အောင် မောင်း ပေါင်ကိုလက်ကလေး ထောက်ကာ ရုန်းရင်းနှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောလိုက်၏။ အောင်မောင်းက မချင့်မရ ဲ နွယ့်နှုတ်ခမ်း လေးကို ပြွတ်ခနဲ စုပ်ပြီးမှလွှတ်လိုက်ရင်း။

” မမနွယ်ကို ဒီစာအုပ်ပြမလို့ – – ဒီမှာ ”  စာအုပ်ကလက်နှစ်လုံးလောက်ထူသည်။ ဒေါက်တာ ” အီဆာမက်သရူး ” ရေးသားသော ”  အနရယ်ကင်းသိကာမဖြေပျောက်နည်း ” စာအုပ်လေးကိုနွယ်ကခပ်တည်တည်ယူဖတ်လိုက်၏။  ” ဒါက အမနောက်နိုင်ငံက ဆေး ပညာအယူအစတွေပဲ – – ဒီထဲမှာ ” ဖတ်ကင်း ” ကိုမမနွယ်လေ့လာဖူးလား ” ” ဟင့်အင်း – – လိင်စာအုပ်တွေမှ မဖတ်ဖူးတာ ”    ”  ဒါကြောင့်အပျိုကြီး ဖြစ်နေတာ ဒီမှာကြည့်ပုံပါတယ် – – တွေ့လား မမနွယ် – – ဒါက ယောကျ်ားလေးရော မိန်းကလေးရော အန ရယ် ကင်းတဲ့နည်းပ ဲ ” ” ဟင် – – မောင်ကလဲ – – – ဘာတွေပြမှန်းမသိဘူး ”   ” မမနွယ်လ ဲ – – ဆရာမတစ်ယောက်ပဲဗျာ ဒါ လေးတောင်မှအတွေ့အကြုံမရှိဘူးဆိုရင် – – ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ” ” အို – – – မဆိုင်တာ – – ဆရာမက – – ဒါတွေသိရမှာလား ”

” ဟာ – – သိပ်သိရတာပေါ့ – – -ဒါမှကိုယ့်ကျောင်းသား ကျောင်းသူတပည့်လေးတွေကိုထိန်းသိမ်းနိုင်မှာ ” ” ပေးစမ်းပါ – –  တစ်ခါထ ဲ လက်ချာတွေပေးနေပြန်ပြီ ”   နွယ်က ရင့်ကျက်ဟန်လေး ဖြင့်စာအုပ်ကိုဆွ ဲယူကြည့်၏။ ယောကျ်ားလိင်တန်ကိုမိန်းမ က ဂွင်းတိုက်ပေးနေသက ဲ့သို့မိန်းမစောက်ပတ်ကိုယောကျ်ားက လီးသဏန်ပစည်း တစ်ခုနှင့်ထိုးသ ွင်းပေးနေပုံဖြစ်သည်။   ” အဲ ဒါ – – သမီးရည်းစားတွေလေ – – မမန ွယ်ရ ဲ့ ”   ” သိပါတယ်သူပ ဲ ဖတ်တတ်တာကျနေတာပ ဲ မျက်စိရှက်ဖို့ကောင်းလိုက် တာ ”   နွယ်က မျက်စိရှက်တယ်ဟုပါးစပ်က ပြောရင်း နောက်စာမျက်နှာများကိုလျှောက်လှန်ပြီးကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ သုံးလေးရ ွ က် လှန်ပြီးနောက်သရုပ်ဖော်ပွံတစ်ပုံပေါ်လာ၏၊

” ဟင်း – – ဒီပုံကတော့ – – အတော်ဆိုးတာ ”  အောင်မောင်းက နွယ့်ပုခုံးမှ ကျော်ကာလက်ကိုန ွယ့်နို့ကြီးတစ်လုံးအား – – ညှစ် ကစားရင်း – – စာအုပ်ကိုကြည့်သည်။  ” ဒါက ညားပြီထင်တယ်မမနွယ်ရ ဲ့ကျွန်တော်လဲ အဆုံးထိမဖတ်ရသေးဘူး – – တစ်ချို့ ဝေါဟာရ တေ ွကျတော့ဆေးပညာ အခေါ်အဝေါ်တွေလား မသိဘူး – – နေအုံး – – အဲ – -အဲဒီမှာတွေ့လား ”    နွယ်က အသံ လေးမပ ွင့်တစ်ပ ွင့်နှင့်ဖတ်ပြီးရယ်၏။   ” အလကား – – – ဘာတွေမှန်းလဲ မသိဘူး ”  ” ပြောစမ်းပါ မမနွယ်ရ ဲ့သိရင်လ ဲ  ဘာသာပြန်ပေးစမ်းပါ ”   ” ကွယ် – – – ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပါ – – ကလေးမရအောင်လုပ်တဲ့နညးပေါ ့် – – မိန်းမအဂါ ထဲကို  ပလတ်စတစ်စွပ်ပြီးလုပ်တဲ့ဟာကို – – ယောကျ်ားဆိုလဲ – – ဟိုဒင်းစွပ်ပြီးလုပ်ပေါ့ – – အဲဒါ – –ဘာမှမထူးဘူး ဒီမှာ ကြာလှပြီ –  – အိမ်ထောင်ရှင်တွေ သုံးနေတာ ”

” ကျွန်တော်တို့လဲ အဲဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးလားဟင် – – – မမ ”အောင်မောင်း က အရဲစွန့်ပြီး မမ နားကပ်ပြော၏။  ” ကျွတ် – –  မဟုတ်တာတေ ွ ကွယ် – – – ရှက်စရာကြီး ” ” ဘာရှက်စရာရှိလဲ မမရယ် – – မောင့်ဟာကိုစ ွပ်ပြီးလုပ်ကြမယ်လေ – – – မ  ကောင်းဘူးလား ဟင် ” ”ဟေ့အေးကွယ် – – မကောင်းပါဘူး – – – မတော်တဆ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်ကုန်ရင်မမပဲ  အရှက်ရမှာ ပြီးတော့လဲ ပတ်ဝန်းကျင်က မောင်နှမ လို့သိကြတာ ” တဖွဖ ွ – – ဆုပ်နယနေသော ် – – နွယ့်နို့ကြီးပေါ်မှလက်ကို ရုပ်သိမ်းလိုက်သလို ပူးကပ်ထားသော ခနာကိုယ်နှစ်ခုကိုလ ဲ ဆတ်ကန ဲ ခွါပြစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ဝက်ကြီးတစ်ကောင်ပစ်ချ  လိုက်သလို ပက်လက်ကြီးလှဲချရင်း ဟင်းကန ဲ – – – ညီးတ ွားလိုက်သည်။

နွယ့်- – ရင်ထဲထိတ်ကန ဲဖြစ်သည်။ နွယ့်ကိုချစရသော ် မောင့်အဖြစ်ကလည် း စိတ်ညစ်စရာတော့ကောင်းသည်။ ချစ်သူတို့ သဘာဝ တွဲသွားတွ ဲလာလဲ မလုပ်ရ – – ။ လက်ပွန်းတတီး နေဖို့ကလည်းမသင့်တော် – – ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။ သူ့ခမျာ သနားစရာ – – ပုဆိုးအောက်မှ မတ်တောင်နေသော လီးတန်ထိပ်ကြီးက နွယ့်ရင်ကိုသိမ့်ကန ဲ တုန်လှုပ်စေသည်။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်  ကန့်လန့်လေးမှေးကာ –  အုပ်မိုးလိုက်ရင်း ။   ” မောင် – – – ”   ခပ်တိုးတိုးလေးခေါ်သည်။   မောင်ကစိတ်ပျက်လက်ပျက် – – –  မျက်နှာဖြင့်မျက်နှာကျက်ကိုသာ မော့ကြည့်နေပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းအောက်သို့သွင်းထားသည်။ ဂျိုင်းမွှေး မ ဲမဲကြီးများက  ရှေးလျားလှသည်။

” မောင် – – လို့ဆို – – ထူးလေ ”  ” မမပြန်ချင်ပြီမို့လား – – ပြန်တော့ ”   အောင်မောင်း အသံက တကယ့်ကိုစိတ်တိုနေသံ။   ”  မောင်ကကွယ် – – – ကလေးလေးလိုပ ဲ – – မတော်တာတွေ ဖြစ်ကုန်မှာစိုးလို့ – – မ – – တောင်းပန်နေတာ ကျန်တာတွေကို မောင် ကြိုက်သလိုလုပ်နေတာပ ဲမို့လား – ဟင် ”   နွယ့်အသံလေးက ဖြောင်းဖျနှစ်သိမ့်ရင်း ဝမ်းနည်းဆို့နင့်သံလေးဝ ဲလာသည်။  မောင်နွယ့်ကိုဤနယ်စိမ်းစိမ်းကားကား ဆက်ဆံလျင် နွယ်အငမတန ် ်ဝမ်းနည်းလ ွယ်သည်။ မျက်ရည်ချက်ခြင်း ဝဲသည်။

အောင်မောင်း က နွယ့်မျက်နှာကို ဝေကန ဲကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချကာ – – ခွခေါင်းအုံးကြီးကို – – လှည့်ခွပြစ်လိုက်ကာ – – သိမ်း ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ – – နွယ့်ကိုမကြည့်ပဲလည်း ပြောသည်။   ” ဟုတ်ပါပြီ – – မယ်မင်းကြီးမရယ် – – ကြွပါတော့ကြာရင် ကျွန်တော်မျိုး – – ဆးအောင ီ့်ပြီးသေတော့မှာ မို့ပါ ” ရက်စက်လွန်း ဥပေခါပြုလွန်းပြီး – – အလွန်တရာမလေးမစားနိုင်လွန်းလေ ခြင်း ဟုတွေးရင်း ဒေါသထွက်၏။ ” မင်း – – -ဘယ်လိုသုံးနှုန်းလိုက်တာလဲ – – မောင်မောင် – – ဟင် ”   ” မမနွယ်ကျ ွန်တော့ကို လာသတ်နေတာန ဲ့မတူဘူးလားဗျ ”   ဆတ်ကန ဲ – – လှည့်ပြောလိုက်သော အောင်မောင်း မျက်လုံးအိမ်မှမျကရည် ်ပူများ ဒလဟော စီးဆင်းလာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသော နွယ်အရည်ပျော်သွားသည်။

” ကောင်လေး ကလည်းလေ – – အရမ်း – – ဆိုး ” နွယ်က – – အောင်မောင်းပုခုံးကိုဆွဲလှည့်ပြီး အောင်မောင်း ပေါင်ကြားမှလီး ကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ဆွ ဲဖြ ဲ ပေးရင်းပြော၏။ အောင်မောင်း ဒိတ်ကနဲ ဝမ်းသာသွားကာ ထ ထိုင်သည်။ ပြီးနောက်နွယ့်နှုတ်ခမ်းလေး ကို  စုပ်သည်။ နွယ်က အလိုက်တင့်လေး မော့ပေးထားကာ မျက်တောင်ကြီးများမှေးထား၏။   အောင်မောင်း က နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူ နေရင်း ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး မမန ွယ်လက်ကိုသူ့လီးပေါ် အုပ်ကိုင်စေကာ ဂွင်းတိုက်သလို စပေးလိုက်သည်။ အရှိန်ရလာ ပြီးသောအခါ  လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ မမနွယ်  လက်ကလေးက လီးကြီးကိုမှန်မှန်ဆုပ်ကိုင်လျက် – – ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။

နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကမူ – – သံဂဟေဆက်သလို မြဲနေ၏။  အောင်မောင်းက လီးကြီးကိုကော့ကော့ပေးရင်း မမနွယ်၏ ပူးကပ်ထား သော ပေါင်ကြားထဲသို့လက်ကိုသျှိုသွင်း၏။ နွယ်က နှုတ်ခမ်းအစုံကိုကမန်းကတန်းခ ွါရင်း – – – ။   ” ဟေ့အေးကွာ – – မ – –  ကိုမလုပ်ပေးနဲ့ – – နေပလေ့စေ – ဟင့်အင်း ”   ” ဟာ – – အတူတူပေါ့ – – လုပ်ပါ – – မမနွယ်ရဲ့လှန်ပါ ”   ” ဟင့်အင်း – – –  ဟင့်အင်း – – အဲဒါတော့ – – မရဘူးဆရာ – – ဒီမှာသူ့ဟာကြီးကိုလုပ်ပေးနေပြီပဲ ဟာကို – – – တစ်ခါထဲ ”

မမနွယ်မျက်နှာက ရှက်သွေးတို့ဖြင့်နီရ ဲနေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတေ ွ – – မသိမသာတုန်နေသည်။ လက်က လီးကြီးကိုကိုင်ထား သော်လည်း မျက်နှာလွှဲထားသည်။   ” ဒါဆိုမမဟာကို ကြည့်ရုံပ ဲကြည့်မယ် – – – ဘယ့်နှယ့်လဲ ”   ” ဟာ မဟုတ်တာ – – –  ကလေးကလား ”  ” စောက်ပတ်မမြင်ဘူးသေးလို့ပါ – – မမနွယ်ရဲ့ – – – လုပ်ပါ ”   ” မောင်နော် – – အပြောအဆိုအရမ်းရိုင်းတာ ပဲ ”  ” ဒါဖြင့်မောင်ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ ”  ”သွား – – – ဘယ်လိုမှ – – မပြောနဲ့ ”   နွယ်က လီးကြီးကိုလှည့်ကြည့်ရင်း – – –   ” မ ပြီးသေးဘူးလား – – လက်ညောင်းလာပြီ – – – ”  ဟုကလေးလေးတစ်ယောက်လို နှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြောလိုက်သည်။

‘’ ခပ်တင်းကင်း – – အင်း – – ဆုတ် – – ဆုတ်ထား – – မြန်မြန်လေး – – – ဆောင့် – – ဆောင့် – – ဆောင့် – – အ – -အင့် ‘’ နွ ယ့်လက်ပေါ်မှ – – သူ့လက်ကိုအုပခါ ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီး ကိုင်ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။    ‘’ မောင် – – မနာဘူးလား – – ဟင် ‘’    ‘’ ဟင့်အင်း – – မနာဘူး – – မမနွယ်ရဲ့ – – ကောင်းတာ ‘’   လီးတန်ကြီး က ပူနေသည်။ လီးထိပ်မှယိုစီးကျလာသော အရည်ကြည် များ က မမနွယ်လက်ချောင်းလေးများ ကိုစေးကပ်ကုန်သည်။ ‘’ အရေတွေ – – ထွက်တယ်နော် – – ဘယ်လိုလဲမသိဘူး – – အဲဒါ  မပြီးသေးဘူး – -ဟုတ်လား – မောင် ‘’ ‘’ ဟင့်အင်း – – မပြီးသေးဘူး – – မမနွယ်ရ ဲ့သုက်ထွက်မှ ပြီးမှာ ‘’  ‘’ မလွယ်ဘူး နော် –  – တော်တော်ကြာနေပြီ – – မ – – လက်ညောင်းလာပြီ ‘’  ‘’ မမနွယ် – – ကျွန်တော်ပြောသလိုလုပ်မလား ‘’   ‘’ မမနွယ် – –  စောက်ပတ်ကိုကျ ွန်တော့်ကို ပြရုံလေးပြ ပြီး – – ခပ်မြန်မြန်ဂွင်းတိုက်ကြည့်- – အဲဒါ သုံးလေးချက်နဲ့ထွက်ရော ‘’ ‘’ အမလေး သူ့ ဆေးနည်း က လ ဲတစ်မျိူး ‘’

နွယ်က ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးပြောပြီး အောင်မင်း နဖူးကိုလက်သီးဆုပ်လေး နှင့်ဖွဖ ွထုလိုက်သည်။အောင်မင်း က နွယ့်ထမီကို  ဆွဲလှန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ခပ်ပျက်ပျက်မျက်နှာလေးဖြင့်သူမ ဖင်ကို ပြန်ငုံ့   ကြည့်လိုက်သည်။အောင်မင်း လီး ကြီးကိုကိုင်ထား သောလက်က အမှတ်တမ ဲ့ရပ်နေ၏ ။  ‘’ မမနွယ်က – – စောက်မွှေး သိပ်မပေါက်ဘူးနော် ‘’   ‘’ အင်း – – ဆယ့်ကိုးနှစ်ကျော်မှ ပေါက်တာ – – ပါးပါးလေး ‘’  အောင်မင်း က ထမီကိုခါးအထိဆွဲတင်ပြီးကြည့်သည်။ စောက်ပတ်ကြီး က ဖူးဖူးပြည့်ပြည့်ကြီးဖြစ် ကာ ဖောင်းကားလုံးထစ်နေပြီး – – အစိကြီးက တော်တော်ရှည်သည်။

ရှည်သည်ဟုဆိုသည်က အပေါ်ဘက်သို့ရှည်ထွက်လာခြင်း မဟုတ်ပဲ – – စောက်ပတ်နှစ်မွှာကြား ဍ်အောက်ဖက်သို့- – တစ်လစ် ကြီးတန်းဆင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။အောင်မင်း က စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်း တို   လက်ညှိူးလက်မဖြင့်အသာဖြဲကြည့်ရင်း   ‘’ ဆောင့် – –  မမနွယ် – – ဆောင့် – – မမနွယ်စောက်ပတ်ကြီး ကို မြင်လိုက်တာ န ဲ့ကျွန်တော့်လီးကြီး က အလိုလိုတောင်သ ွားတာ – – အား  – – – ဆောင့် – — ဆောင့် – – – ဆောင့် – –   နာနာလေးဆောင့်မမန ွယ်ပေါင်ကားထားပေးလေ – – အား – အင်း – – မမန ွ ယ်ရယ် – – ဒီစောက်ပတ်ကြီး ကိုတကယ်လိုးရရင် – – ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ နော် ‘’   ‘’ လုပ်ပြန်ပြီ – – တဆင့်က ဲမလာနဲ့-  – သိလား ‘’   ‘’ အင်းပါ – – မ – – ရယ် – – အား – – – ထွက်ပြီထွက်ပြီ – – အိုးအိုး ‘’  နွယ်က လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။  ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်သွားသော သုက်ရည်များ က ခြင်ထောင်အမိုးကိုပင်ထိ၏။ ပထမဆုံးအချက်သည်အပြင်းထန်ဆုံး ဖြစ်သည်။  ရေပြွှတ်နှင့်ပန်းထုတ်လိုက်သက ဲ့  သို့မြန်သည်။ လီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားသော န ွယ့်လက်ကလေးထ ဲဍ်သံချောင်းကြီးလို မာတောင် သ ွားသော အထိအတွေ့နှင့်အကြောကြီးများ ထစ်ထစ်သွားသည်ကိုစမ်းသပ်ကိုင်မိရာ ရင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါနေမိသည်။

ယောကျ်ားလီးကြီး ကိုပထမဆုံး ကိုင်ဖူးခြင်းမို့လ ဲ ပူနွေးသော အထိအတွေ့က လက်ဖဝါး ဍ်ချွဲကျန်နေသည်။ ‘’ ဟွန့် – – – ပေကနု ် ပြီ ‘’   နွယ်က – – အောင်မင်းပုဆိုး နှင့်လက်ကိုသုတ်သည်။ အောင်မင်း က ပက်လက်အနေအထား – – အောင်မင်း ဘေးတွင် ကု တင်အောက်ခြေတစ်ဖက်ချ ကာ ဖင်ဘက်က ကုတင်ပေါ် တင်ပေးထားပြီး   ထမိန်ကိုလှန်ပြထားသည်မို့ – – စောက်ပတ်ကြီး က ပြဲ အာပြီး လိုးချင်စရာ အရည်လဲ့စိုစ ွတ်နေသည်။   နွယ့်အသားလေး က ပယင်းရောင်ထကာ ကြည်လ ဲ့နေသည်။ စောက်ပတ်ဘေး  နှစ်ခြမ်းမှာ စပျစ်သီး စိမ်းညိုလေးတွေ လိုတင်းလျက် အရည်စိုနေသည့်အတွက်လည်း စားချင်စဖွယ်ကြီး လို ဖြစ်နေ၏။

အောင်မင်း လီးတန်ကြီး ကို – – ဒစ်ကြီးအား ဖြဲလိုက်စုလိုက်နှင့်လေ့လာနေသော အပျိုကြီး မမနွယ်ခမျာ – – သူ့စောက်ပတ်ကြီး  ကို အသေအချာဖြဲ ကာ ကြည့်ရင်း ဆင်ကြံကြံနေသော အောင်မင်းကို –   သတိမထားလိုက်မိချေ။   ထိုအချိန်ကြားကာလလေး ကို အမိအရ အသုံးပြုကာ နွယ့်စောက်ဖုတ်ကြီး ကိုထမီကြားသို့ခေါင်းကိုထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး အလယ်ရှိစုအိ ိနေသော အစိ ရှည်ကြီး ကိုထိထိမိမိကြီး လျှာစောင်းထိုးကာ  ဖိစုပ်ပြစ်လိုက်လေ၏။   ‘’ ဟဲ့ – – အို ‘’ အင့်အင့် – – ရှီး – – ကျွှတ်ကျွှတ် ’’   နွယ် –  – အလစ်အငိုက်ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်းကုတင်ပေါ်တင်ထားသောခြေထောက်က ရုတ်တရက် – – ညှပ်လိုက် –  – စေ့လိုက်မသညိ ်ဖြစ်ရာ – အောင်မင်းခေါင်း ကိုထမီနှင့်အုပ်ပြီး  ပေါင်နှစ်ဖက်နှင့်ညှပ်ထားသလို ကြီးဖြစ်သွားလေသည်။

ဗိုက်ကြောမှစိမ့်ဝင်သွားသော ကာမ အရသာထူးကြီး က အပျိုကြီး စစ်စစ်ဖြစ်သော နွယ့်ခမျာ အကြာအချဉ်တွေ တွန့်ကွေး နုံးချိကာ  ခွေယိုင်ပျော့နွဲ့သွားမိလေသည်။ ‘’ ပြွှတ် ‘’ ကနဲ ‘’ ပြွှတ် ‘’ ကနဲ   နှစ်ချက်ဆင့်စုပ်လိုက်ခြင်းကြောင့်ကာမ အရသာထူးကြီး မှာ  တစ်ကိုယ်လုံး ကိုလွှမ်းမိုးလျက်မေ့မျောသွားမတတ်ခံစားလိုက်ရသည်။   ထိုကဲ့သို့သတိလက်လ ွတ်ဖြစ်သွားသည်နှင့်အောင်မင်း  က နွယ့်ကိုယ်လုံး အိအိလေးကိုတွန်းလှဲပြီး နွယ့်ပါးစပ်ဝလေးသို့လီးကြီးကိုတေ့လိုက်သက ဲ့သို့သူကလည်း နွယ့်စောက်ပတ်ကြီး  ကို   မလှုပ်နိုင်မယှက်နိုင်ဖြစ်အောင်ဆက်ခါဆက်ခါ ယက်လိုက်လေ၏။    ‘’ အွန်း – – -အွန်း ‘’ ဆါုသော အသံလေး နှင့်အတူနွယ့် ပါးစပ်လေးထ ဲသို့အောင်မင်း လီးကြီးကတန်းဝင်သွားလေ၏။ ထိုသို့ – – မမျှော်လင့်ပဲ ဆန်းပြားသော ထူးထွေခန်းနားလှသည့် အတွေ့  ထူးထူးကြီးကြောင့်နှစ်ယောကသား ် မှာ လောကကြီး ကိုမေ့သွားမိကြသည်။

‘’ မမ – – ‘’   ‘’ မမနွယ် – – ‘’   အိပ်ယာမှနိုးနိုးခြင်း သစ်သစ်န ွယ့်ကိုစမ်းကြည့်ရာမတွေ့သဖြင့် – – ခပ်တိုးတိုးခေါ်ကြည့်မိသည်။ မမနွယ်ထူးသံကို ပြန်မကြားရသောအခါ ကြောက်စိတ်နှင့်ငေါက်ကနဲ ထထိုင်လိုက်မိသည်။  ဖေကြီးသော်ကောင်း မကျွတ်သေးဘး ဆူ ိုသော ဒေါ်ကြီးလှစကား က နားထဲပြန်ဝင်လာပြီး ကြောက်စိတ်က တစ်ကိုယ်လုံး ကိုတောင့်တင်းသွားစေကာ ဆီးသွားချင် သလိုလိုဘာလိုလိုဖြစ်လာသောကြောင့်   ထမီဘိုသီဘတ်သီနှင့်ထ ွက်လာခဲ့မိသည်။  မမနွယ်သည်လည်း အိမ်သာသို့သွားသည်ပဲ ဖြစ်မည်ဟုထင်ကာ အိမ်သာဘက်သို့ခြေဦးလှည့်လိုက်၏။ သို့သော်နှစ်ခန်းကျော်ရှိ အစ်ကိုအောင်မောင်း အခန်းထဲမှလက်တစ်လုံး ခန့်တံခါးဟနေပြီး  လေးပေမီးချောင်းရောင်က အပြင်သို့စူးရှစွာ ထိုးထွက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်ကြောက်စိတိအနည်းငယ် ပြေကာ အစ်ကို အောင်မောင်း အခန်းသို့ကပ်လာခဲ့လေသည်။

လောကဍ်ဖြစ်လိမ့်မညဟ် ုထင်မထားသော လူနှစ်ဦးကိုမမျှော်လင့်ပဲ တေ ွ့လိုက်သူတိုင်းမှာ ရုတ်တရက် ‘’ ရှော့ ‘’ ဟုခေါ်သော  သွေးလည်ပတ်မှုတွေရပ်တန့်သွားတတ်ကြလေသည်။ သစ်သစသ်မှာ ‘’ ရှော့ ‘’   ဖြစ်ခြင်းကို မိမိရရ ခံစားလိုက်ရသည်။ တံခါးကြား  မှအထဲသို့ကြည့်လိုက်မိသည်နှင့်နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားမရှိကြတော့ပဲ မမနွယ်စောက်ဖုတ်ကြီး ကိုအစ်ကိုအောင်မောင်း က  ယက်ပေးနေသကဲ့သို့  အစ်ကိုအောင်မောင်း လီးကြီး ကိုလည်း မမနွယ်က ခုံမင်နှစ်ခြိုက်စွာ စုပ်နေခြင်း တို့ကိုမြင်လိုက်သည်နှင့် သစ်သစ်တစ်ကိုယ်လုံး ကျောကရ် ုပ်ကြီးလိုတောင့်တင်းသွားသည်။  အစ်ကိုအောင်မောင်း လမေ ွးကြီးတွေက မ ဲနက်မှောင်မဲ နေပြီး အရင်းတွင်ကောက်ရိုးပုံကြီးအလား ဟီးထနေ၏။ မမန ွယ်က သူမ၏ ဖြူလွှသော လက်ချောင်းလေးများဖြင့်လမွေးများ  ကိုဖိကိုင်ထားပြီး  လက်တစ်ဖက်က လီးတန်ကြီး ကို ဖြဲချထား ကာ ရဲရဲကြီး ပြဲနေသော ဒစ်ဖြဲကြီး ကို မမနွယ်၏ နီစွေးပါးလွှာသော  နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့်စုပ်ယူနေသည်။

တစ်ခါတစ်ရံလီးကြီးကိုရေခဲချောင်း တစ်ချောင်း နှယ်ပါးစပ်ထဲ စုပ်သွင်းပြီး အပြင်သို့ဆွဲထုတ်လိုက်တတ်၏။ ကြောကြီးတေ ွအြ ဝိုင်းအရိုင်း ထကာ ကြောက်ခမန်းလိလိကြီးထွားလှသော အောင်မင်း လီးကြီး   မျိုးကိုသစ်သစ်မမြင်ဖူးချေ။ အဖျားကြီး က မှိုပွင့် ကြီးသဏ္ဍန်စွင့်ကားနေပြီး ကိုယ်ထည်ကြီး က အလုံးထ ွားထ ွား နှင့်မို့အလိုးခံရသူမိန်းကလေး အဖို့တော့ – – မသက်သာလှဟု တွေးမိ၏။  သို့သော်ထိုလီးတန်ကြီးကိုမမနွယ်က ပါးစပ်လေးအပြည့်စုပ်ခါစုပ်ခါ ကလိနေပြန်သော အခါ သစ်သစ်မှာ ထိုလီးကြီး  အလိုးကို ခံချင်စိတ်တေ ွ တဖွားဖ ွားပေါ်ပေါက်လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှအရေများ ပင်ယိုစိမ့်  ကျဆင်းလာလေတော့သည်။

‘’ နွယ် – – မောလား- – ဟင် ‘’  ‘’ မောတယ် – – မောင်ရယ် – – နားကြဦးစို့ ‘’   နွယ်က ဒယီးဒယိုင်လေးထရင်း မောင့်ခေါင်းကိုခွ ထားသော ပေါင်တန်ကြီးကိုကားပြီးကျော်ကာချ၏။ ထိုသို့ကားလိုက်စဉ် စောက်ပတ်ကြီး ရဲခန ဲ ဖြစ်သွားသည်ကိုသစ်သစ်မြင် လိုက်ပြန်သည်။ မမန ွယ်  စောက်ပတ်ကြီး ဒီလောက်ကြီးလိမ့်မည်ဟုသစ်သစ်မထင်ခဲ့ချေ။    မမနွယ်စောက်ပတ်ကြီး မှာ အလျား  အနံသာမက ဖောက်ပါ နက်ရှိင်းလေမည်ဟု မြင်ရုံနှင့်သိနိုင်သည်။ ဘေးသို့ကားထွက်နေသော စောက်ပတ်ဧရိယာ အသားတစ်ကြီး များ က လက်နှစ်လုံးမက   ထူအမ်းနေသည်။   လက်သီးဆုပ်ကြီး တင်ထားသလို မို့မောက်ကာ ခုံးထနေခြင်းကြောင့်လည်း စောက် ပတ်ကြီး မှာ အဟန့်ကောင်းလ ွန်းသည်ဟုဆိုရမည် ထင်သည်။

မမနွယ်က ထမီကိုလျှောချပြီး ဝတ်သည်။ ပြေကျနေသော ဆံပင်များ ကိုထုံးဖ ွဲ့သည်။ လက်နှစ်ဖက်မြှောက်ကာ ဆံပင်ထုံးနေစဉ်  အောင်မင်း က မမနွယ်နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုတပြွှတ်ပြွှတ်စို့သည်။   ‘’ ဟိတ် – – – နို့မပြတ်သေးတ ဲ့ကလေးလား – – ခိခိ – – – ခိခိ ‘’   မမနွယ်က အောင်မင်း နဖူးကိုလက်သီးလေးနှင့်ဖွဖ ွလေးထုရင်း ရယ်သည်။ နို့အုံကြီး ကိုလည်း နို့ညှစ်သလိုအရင်းမှကိုင်ကာ ညှစ် ပေးနေသည်။အောင်မင်း လီးကြီးကမူ – – အောင်မင်းတံတေ ွးများ နှင့်   စိုစွတ်တောက်ပလျက်မီးချောင်းအရာင်အောက်တွင် တဖိတ်ဖိတ်အရာင်များ လက်ထနေသည်ကိုသစ်သစ်တေ ွ့နေရ၏။ ‘’ တော်တော့မောင်ရယ် – – နို့သီးခေါင်းလေးတေ ွလဲ ကျိမ်း စပ်နေပြီ – – အလကား – – ဟုတ်တာလဲ မဟုတ်ဘူး – – တော်တော့ ‘’ နွယ်တ မောင့်ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ညှပ်ယူကာ ဆွဲ မော့ရင်း မျက်နှာချင်းကပ်ခါ တိုးပြောသည်။

‘’ နွယ် – – မောင့်လီးကိုစုပ်တာ ကောင်းလားဟင် ‘’  ‘’ အာ – – – သွား – – မသိဘူး – – သွား – – – မမေးနဲ့ ‘’   မမနွယ်က ခေါင်း လေးငဲ့စောင်းကာ ရှောင်တိမ်းပြီး ရှက်ပြုံးလေး နှင့်မောင့်ကိုတ ွန်းလွှတ်သည်။   ‘’ မောင်တော့နွယ့်စောက်ပတ်ကြီး ကိုယက်ရတာ  အရသာကို ရှိသွားတာပဲ – – သိလား ‘’   ‘’ မောင် – – မရွံ့ဘူးလား – – – ဟင် ‘’   နွယ်က မျက်နှာလေး ရှုံရင်း – – မောင့်ကိုကြည့် ကာမေး၏။  ‘’ ချစ်တာကို – – မရွံပါဘူး ‘’   ‘’ တို့တော့ရ ွံတယ် – – သူအတင်း ထိုးထည့်လို့စုပ်ရတာ ‘’   နွယ်က ဆင်ဝေ့ရန်ရှောင် လေးပြောရင်း မောင့်ပခုံးကိုထုပြန်၏။။  ‘’ အဲဒီလိုမှုတ်ပြီးရင လိုးလို့အကောင်းဆုံးပဲ နွယ် ‘’   ‘’ ဟေ့အေး – – မလိုးချင်ဘူးကွယ် –  – နွယ်ရှက်တယ် – – – ပြီးတော့မောင့်ဟာကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး – – နွယ်ကြောက်တယ် ‘’

နွယ်တ မူနွ ဲ့တဲ့အိုက်တင်လေး နှင့်ပြောပြန်သည်။ သစ်သစ် – – ရင်ထဲ – – တဒိန်းဒိန်း ခုံကာမောနေသည်။ သူတို့လိုးမှ မလိုးရ သေးပဲ ဟုသိလိုက်သဖြင့်လည်း – – စိတ်ထဲကျေနပ်သလိုလိုဘာလိုလို   ဖြစ်ရသည်။   ‘’ ဒါဆို – – နွယ့်အဖုတ်ထဲ – – ကိုတေ့ရုံ လေးတေ့မယ်လေ ‘’   ‘’ သွားစမ်းပါ – – ယုံမယ် – – အားကြီးကြီး တေ့ပြီးတစ်ခါထ ဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်မှာ မလား – – ဟွန့်မသိ တာလိုက်လို့’’ မောင်က ကျေနပ်ကြည်နုးစွာ ရယ်သည်။   ‘’ နွယ့်ကိုမေးမလို့ – – သိလား ‘’   ‘’ ဘာလဲ ပေါက်ကရ တေ ွ မမေးန ဲ့ နော် – – – ဟွန့် ‘’  ‘’ အင်းပါ – – နွယ်ရဲ့- – မောင်တကယ်မသိလို့မေးမှာပါ ‘’   ‘’ မေးလေ – – ဘာသိချင်လို့လ ဲ ‘’   ‘’ ဟိုလေ – –  အခုန – – နွယ်စောက့ ်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်တော့အစိနှစ်ခုတောင်တွေ့တယ် – – အဲဒါကြီး က မိန်းမတိုင်း အဲလိုပဲ အရှည်ကြီးလား  – – – နွယ် – -ဟင် ‘’

‘’ ဟင့်အင်း – – အရပ်ပုတ ဲ့သူတွေကျတော့တိုတယ်မောင်ရဲ့ – – နွယ်က အရပ်ရှည်တာကိုး – – ပြီးတော့အစိအောက်မှာ  အသားပိုလေးလို တွေ့မိလား – – ဟိုဒင်း – – – အင်း – -ခပ်မဲမ ဲလေး – – လေ ‘’   ‘’ အင်း – – အင်း – – တွေ့တယ် – – – အဲဒါ  က ဘာခေါ်လဲ ‘’   ‘’ အစိပဲလေ – – ဒါပေမယ့်သူက အသားပိုပေါ့- – သူ့ရဲ့အောက်ကမှ – – – သေးပေါက်တဲ့အပေါက်လေးရှိ တာ – – မောင်ကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်သိပ်မေးတာပဲ ‘’  ‘’ ဘာဖြစ်လဲ အချင်းချင်း သိထားရတာပေါ့ ‘’    နွယ်က သူမနို့ကြီးနှစ်လုံး တွင် စိုစွတ်နေသော မောင့်တံတေ ွးများ ကိုအဝတ်စ နှင့်ဖိသုတ်လိုက်ပြီး မှဘရာစီယာလေး ကိုရင်ဘတ်ရှေ့တွင်ကြယ်သီးတပ်ပြီး မှ နောက်သို့ဆွဲလှည့်သည်။တင်းအိနေသော နို့ များကိုဘရာစီယာ ပုံစံခွက်အတွင်းသို့နောက်မှအသားကျအောင်သွင်းပြီး ပခုံးသိုင်းကြိုး လေးကို မ တင်လိုက်သည်။ ‘’ မောင့်ကိုလဲ မေးမယ်နော် ‘’

‘’ မေး – – – ‘’   ‘’ မောငတ် ို့ကိုအခုလိုမှုတ်ပေးတော့ဘယ်လိုနေလဲ – – ပြီးတော့ပါးစပ်ထဲရောက်သွားရင်ကော ဘယ်လိုခံစားရ လ ဲဟင် ‘’ နွယ်က မောင့်ရင်ဘတ်မွှေးကြီးများကိုဖွကစားရင်း မောင့်မျက်နှာကိုမကြည့်ရ ဲ ကြည့်ရဲ လေး နှင့်မေးသည်။  ‘’  ယောကျာ်းတစ်ယောက်ပန်းသေနေရင်တောင်ဒီနည်း နဲ့ကုရင်တစ်ပတ်အတွင်းသက်သာတယ်တဲ့နွယ်ရဲ့- – ဟုတ်တာ မဟုတ်တာ  တော့မောင်မသိဘူးနော်ကြားဖူးတာ – – ပြီးတော့နွယ့်ပါးစပ်ထဲ   လီးဝင်သွားပြီဆိုတာနဲ့ – – ဟို – – အင်း – – စောက်ပတ်ကိုလိုး ရသလိုပဲနေမှာပေါ့ – – – မသိဘူး – – ဘာလို့လဲဆိုတော့မောင်က နွယ့်ကိုလိုးမှမလိုးရသေးတာ ‘’

‘’ အင်း – – မောင်ကလဲ – – မင်ဂလာဆောင်ပြီးရင်လိုးပေါ့လို့- – အခုဟာက နွယ်ကြောက်လွန်းလို့ပါဆို ‘’  နွယ်က မောင့်နားဝ  တွင်ကပ်ပြီး တီတီတာတာလေးချ ွဲ၏။ မောင်က သက်ပြင်း ကိုတွင်တ ွင်ချရင်း နွယ့်စောက်ပတ်ကြီးကိုလက်နှင့်ထိုးမွှေနေ ပြန်သည်။  ‘’ တော်တော့ကွယ် – – မောင်ကလဲ – – အရေတွေထပ်ကျလာလို့ – – တစ်ခါထပ်သုတ်နေရအုံးမယ် – – အာ – လတွှ ် တော့လို့ဆို ‘’ နွယ့်ထမီအောက်မှလျှိုနှိုက်နေသော မောင့်လက်ကြီးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆွ ဲဖယ်ပြီး ရပ်လိုက်သည်။ ’ နွယ့် အပေါ် အကျီရော – – အော်ဒီမှာတွေ့ပြီ – – တစ်ခါထ ဲအဝတ်အစားတွေလဲ – – – ပေပ ွကုန်တာပဲ – – သွား ‘’

မောင့်မျက်နှာ ကိုတီရှပ်အကျီစလေးဖြင့်ပုတ်ခတ်ဆော့ကစားပြီး မှအကျီကိုဝတ်သည်။အောင်မင်း က ပုဆိုးမဝတ်သေးပဲ – – ငူငူ ကြီးထိုင်ကာ။   ‘’ တောက် – – – စောက်ဖုတ်ကြီး ကိုအသေအချာ မှုတ်ပြီး မှမလိုးရဘူးဆိုတာ တစ်လောကလုံးမှာ ငါ တစ်ယောက် ပဲ ရှိမယ်ထင်တယ် – – တောက် – – ဟင်းဟင်း  လက်သီးတစ်ဖက်လက်ဝါးတစ်ဖက်နှင့်ဖြောင်းကနဲ ထုကာ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရကြီး ပြောချလိုက်လေသည်။ န ွယ်က သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြစ်သ ွားအောင်ပင်တခစ်ခစ်ရယ်သည်။

ပါးစပ်ကလေးကိုလက်ဝါးလေးနှင့်ပိတ်ထားပြီး ရယ်ပြန်သည်။  ‘’ မောင်ပဲ ပတ်တင်း သဘောကျတယ်ဆို ‘’    ‘’ အင်း – – ပတ်တင်း  မလုပ်ပ ဲ – – ဆင်နင်းသွားရင်တောင်ဒီလောက်ခံစားရမှာ မဟုတ်ဘူး သိလား ‘’  မျက်နှာထားတင်းတင်း နှင့်နွယ့်ကိုတစ် ချက်မော့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ရာ – – နွယ်က မောင့်ပခုံးကိုကိုင်လှုပ်ရင်း ‘’ လုပ်ပြီ – – ခုနက တစ်မျိုး – – အခုတစ်မျိုး ‘’    ‘’ ဘာ –  – – ခုနက တစ်မျိုးလဲ ‘’   မောင်က ကလေးဆိုးကြီးလို ပါးကြီးဖောင်းကာ မျက်နှာညိုညို နှင့်စိတ်ကောက်ပြပြန်လေသည်။

‘’ မောင်ပဲ – – -ခုနက မမအဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီးဂွင်းတိုက်ရရင်ကျေနပ်ပါပြီဆို – – – အခုကိစ ပြီးပြန်တော့တစ်မျိုး – – တစ်ခါ ထဲ သူ့အလိုကြီး လိုက်နေရတာပ ဲ – – တကယ် ‘’   ‘’ ဒီမှာ – – မမ – – ဟိုလေ – – ဒီလိုဗျာ – – မမ စောက်ပတ်ထ ဲတိုမောင့် လီးကြီး နဲ့စွတ်ကန ဲ – – တစ်ချက်ပဲ လိုးမယ်မမရယ် – – အရေမထ ွက်စေရပါဘူးနော်မမ ‘’   ‘’ အလယ်လယ် – – လူလည် လေး – – ဝါးနုက ဝါးရင့်ကိုပတ်ချင်နေပြန်ပြီ – – တော်စမ်းပါကွယ် – ဟင်း-ဟင်း ‘’   တေ့ရုံလေးဆိုတစ်မျိုး – – သွင်းရုံလေးဆို တာတစ်မျိုး နွယ်က မောင့်ပါးကိုလိမ်ဆွ ဲရင်းရယ်သည်။ အောင်မောင်း နဲ့တွေ့မှနွယ့်အရှက် – – နွယ့်ဂုဏ်သိကာ တွေ တစ်ပြား သား မှမရှိတော့အောင်ခဝါကျခ ဲ့  ရတာပါလား မောင်ရယ်။

‘’ တကယ်ပါ – – မရယ် – – တစ်ချက်ပဲလိုးမှာ – – တစ်ချက်ထက်ပိုသွားရင် – – မမမောင့်ကိုပါးရိုက် ‘’ တဲ့     မောင်က ပြော ပြောဆိုဆိုနွယ့်ထမီကိုဆွ ဲလှန်သည်။ မောင်သည်တကယ့်ကလေးဆိုးဖြစ်သည်။ မောင်ကပုဆိုးမဝတ်သေးသဖြင့်မောင့်လီးကြီးက  ဆင်နှာမောင်းကြီး လိုယမ်းခါနေသည်။   ‘’ ကွယ် – – လုပ်ပြီ – – – မဟုတ်တာ – – ဟိတ် – – – မောင်နော် ‘’   တကယ်တော့ လဲ နွယ်လ ဲ အသွေးအသား နဲ့ဖ ွဲ့စည်းထားတ ဲ့သာမန် – – မနုသ – -လူတစ်ဦးပါ  ‘’ မောင် – – – ဟေ့အေးက ွယ် – –  ဟင့်အင်း ‘’   နဲ့ပဲမောင်က ရင်ချင်းဆ ွဲအပ်ပြီး – – နွယ့်စောက်ပတ်ကိုလီးကြီးဆ ွဲသွင်းပြီး လိုးခဲ့တာပ ဲ မလား မောင့်လီးတန် ကြီး နင့်နင့်နဲန ဲစောက်ခေါင်းထဲကိုဝင်သ ွားကတည်းက မောင်ကတိမတည်ဘူးဆိုတာ  သိပြီးသားပါမောင်။

ဗြစ်ကန ဲ – – ထိုးခွဲဝင်သွားတဲ့မောင့်လီးရဲ့ဒဏ်ဟာ နွယ့်မေ့ကြောတွေကိုအကုန်ပိတ်ပစ်လိုက်သလိုပဲလေ။ နွယ်မျက်တောင်လေး များမှေးစင်းကာ မောင့်ကြောပြင်ကြီးကိုတစ်ဖက်ကျစ်နေအောင်    ဖက်ထားမိလိုက်သည်။ ‘’ တစ်ချက်ထဲလိုးမှာ ‘’ ဆိုတဲ့မောင်ဟာ ဖင်ကြီးကိုခ ွာခွာပြီး ဆောင့်လိုးနေတော့တယ်လေ။   နွယ့်ဖင်တေ ွဆုပ်ဆွဲထားသလိုပါ ပဲကွယ်။ လီးကြီး က အလုံးအထည်ထွား  အလျားကလဲရှည်ဆိုတော့လေ နွယ့်မှာရုန်းနိုင်တဲ့ ခွန်အားတွေမရှိပါဘူး – – မောင်က နွယ့်ကိုတွန်းလျက် – –   စားပွ ဲစောင်းတ ွ င်တင်ပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကိုသူ့ခါးတွင်ညှပ်ထားစေကာ – – ဆောင့်၏။   စားပွ ဲက စာရေးစားပွဲ။ စားပွဲပေါ် ရှိအထပ်လိုက်အစီအရီတ ငထားတဲ ့်စာအုပ်များ ပြိုကြသည်။ စားပွ ဲထောင့်စွန်းတ ွင် တင်ထားသောဂက် (စ်) မီးခြစ်ကလေး ဒေါက်ကန ဲ ကြမ်းပြင်သို့ ကျသည်။

မောင်က ခ ွန်အားနှင့်ပြည့်စုံသော ယောကျာ်းကြီးဖြစ်၏။ နွယ့်မှာသာ ကြီးမားအိစက်သော တင်ပါးသားကြီးတွေ မရှိခဲ့ပါလျင် – –  နွယ့်ဖင်အရိုးတွေကြေမွကျိုးအက်ကုန်ပေလိမ့်မည်။   ‘’ ပြွတ် – – ဖွပ် – – ပြွတ်ဖပ် – – ‘’ ဆါုတဲ့အသံတွေကလဲ တိုးတိတ်နေတဲ့ ညဥ့်ဦးယံမှာ – – ပီပီသသကြီး။ ‘’ အား – – မောင် – – ဖြည်းဖြည်း – – – နာတယ် – – – အ – – ‘’   ‘’ ခဏလေး – – အောင့်ခံပါ မမရယ် – – မစောက်ပတ်ကကျဉ်းနေသေးတော့နယတာပါ – – အင် – -အင့် – အား ‘’   မောင်က ဒရောသောပါကြီး အလုအယ က်လိုး၏။ နွယ်ကလ ဲလေ အဲဒီ့လိုအကြမ်းပတမ်းလေးလုပ်တာကိုပဲ သာယာတတ်တဲ့မနိ ်းမမျိုးပဲလား မပြာတတ်တော့ပါဘူး မောင် – – ပခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်ကို  ခြေနှစ်ချောင်းစလုံး တင်လိုက်ပြီး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ခနာ ကိုယ်ကို စားပွ ဲပေါ် လှန်ချ လိုက်မိသည်။

ခေါင်းကအနေတော်ပြိုကျနေသော စာအုပ်ပုံပေါ်ရောက်သ ွားသည်။ဖင်နှစ်ခြမ်း က လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ဖြဲပေးထား သည့်အတွက် စောက်ပတ်ကြီး က ပြူးထွက်နေ၏။ တံခါးဘက်သို့ခပ်စောင်းစောင်း  အနေအထားမျိုး လေးလှန်ပေးထား သည့်အတွက် – – သစ်သစ်ရင်သပ်ရှုမောရပြီ။   အစ်ကိုအောင်မောင်းလီးကြီး က ရှည်လျားကြီးထွားလှသည်မို့စောက်ပတ်ကြီး ထ ဲ  ထိုးစိုက်ချလိုက်တိုင်း မမနွယ်ခမျာ ခါးလေးကော့ကော့သွားသည်မှာ စားပွ ဲနှင့်ခါးလေးကြားတွင – – ်   ခေါင်းအုံးတစ်လုံးစာ လောက်ကိုလွတ်လွတ်သွား၏။   ယောကျာ်းတွေ ဒါကြောင့်မို့လို့လဲ ဖင်ကြီးတာ ကို နှစ်သက်ကြတာပါလားဟု – – သစ်သစ် – –  မျက်မြင်ကိုယ်တေ ွ့သင်ခန်းစာရမိသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်အစ်ကိုအောင်မောင်း လီးတန်ကြီး ကမမန ွယ်    စောက်ခေါင်း ထဲ ‘’ဇွတ် ‘’ ကနဲတိုးဝင်သွားတိုင်း မမန ွယ်ဖင်ကြီးက စားပွဲပေါ်တွင်ပြားကျသွားပြီး ဘေးသို့ကားကားသွားသော်လည်း – – အိကနဲ  – – နိမ့်ဆင်းပြီး တင်းကနဲ – – တင်းကန ဲ ကန်တတ်လာကာ  အရှိန်နှင့်လွှဲရိုက်လိုက်သောဂွေးစိကြီး နှင့်ဖောက်ကနဲ ရင်ဆိုင်မိ ကြ၏။

ထိုနည်းအတိုင်း အိကနဲ ဖောက်ကနဲ ရင်ဆိုင်လှုပ်ရှားနေကြလေရာ အောင်မောင်းဆီးခုံမဲမဲကြီးက မမနွယ်ဖင်ကြီးနှင့်ဗြဲကန ဲ ဗြိကနဲ  ပွတ်ကြိတ်သံကြီးမှာ မြင်တေ ွ့ကြားသိနေရသော သစ်သစ်၏ အသည်းဆိုင်ကို   အညှာမှကိုင်လှုပ်နေသလိုတလှပ်လှပ်တသိမ့် သိမ့်ဆတ်ဆတ်တုန်နေမိပေရာ – – ကာယကံရှင်နှစ်ယောက်၏ ခံစားမှုမှာ ဆိုဖွယ်ရာမရှိအောင်အရသာအထူးကြီး ထူးနေကြပေ တော့သည်။  ‘’ မ – – ပေါင်တစ်ချောင်းကို – – ဒီဘက်ပြောင်း – အင်း ‘’   မမနွယ်က ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုအစ်ကိုအောင်မောင်း ခေါင်းပေါ်မှကျွမ်းဘားမယ်များပမာ ဖြောင့်တန်းစ ွာကော်ယူလိုက်၏။ အစ်ကိူအောင်မောင်း က ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုဂျိုင်း အောက်ထား တစ်ဖက်ကို  ပခုံးပေါ်မှေးထားပြီး စောက်ပတ်ကြီးထ ဲ သို့ဒေါင်လိုက်လိုးပြန်လေသည်။ သစ်သစ်မှာ လီးတန်ကြီး အဝင်အထွက်ကိုမမှိတ်မသုန်လေး ကြည့်နေမိရာ ဇောချွေးများပင်ပြန်နေသည်ကိုသတိမမူမိနိုင်အောင်   ခံစားနေမိသည်မို့သရဲကို လဲ မေ့နေမိသည်။

တစ်စောင်းကြီး လိုးနေသောအခါ – – အခုလောက်ထိမိပုံမပေါ်ပ ဲ မမနွယ်က ငုံ့ကြည့်ရုံလေးကြည့်ကာ သိပ်နာကျင်ဟန်မပေါ်ပေ။  ’ ညောင်းတယ် – – ခြေထောက်မြှောက်ထား ရတာ ‘’   ‘’ ဒါဆို – – ချလိုက်လေ – – မမ – – ကုန်းပြီးလိုးမယ် ‘’   အံ့သြစရာပင်  – – မမနွယ်က – – အစ်ကိုအောင်မောင်းစကား ကိုကလေးငယ်တစ်ယောက်နှယ်တသွေမသမိ ်း လိုက်နာရင်းစားပွ ဲကို လက်နှစ် ဖက်ဖြင့်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုအနောက်သို့ခပ်ကော့ကော့  လေးကုန်းပေးလိုက်သည်။  သည်ပုံစံသည်လည်း သစ်သစ်ဖက်မှ မြင်က ွ င်းကောင်းသော ပုံစံဖြစ်နေကာ ဘေးတိုက်အနေအထားမြင်ရ၏။ အစ်ကိုအောင်မောင်း က လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြးီ စောက် ပတ်အဝကိုတေ့လျက်မမနွယ်ပခုံးကို  ကျောမှလှမ်းဆ ွဲပြီး ထိုးသ ွင်းလိုက်စဉ်လီးကြီးက ဝါးရင်းတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းလိုပင် ကွေးကနဲ ဖြစ်ပြီးမှတန်းဝင်သ ွား၏။

‘’ ဗြွှတ် ‘’ ကနဲ အသံကိသစ်သစ်နား နဲ့ဆတ်ဆတ်ကြားလိုက်သည်။ မမနွယ်တော့ဘယ်လိုခံရမယ်မသိ၊ သစ်သစ်ရင်ထဲမှာမူအောင့် သက်သက်ဖြစ်သွား၏။   ‘’ အိုး – – အိုး – – အိုး – – – မောင်ရယ် – – ရှီး – – အား – – – ကျွတ်ကျွတ် ‘’   စားပွ ဲစောင်းလေး ကိုကိုင်ထားသော မမနွယ်လက်ကလေးများ ကျစ်လျစ်မြဲမြံစ ွာ ကိုင်ထားရင်း ညီး ရှာသည်။ ဗိုက်သားအောက်မှ ပွယောင်းယောင်း လေး အဖုတ်လိုက်ချွန်နေကြသော အမွှေးစုလေးမှာ  ဇောငးသွားသည ် ်။ ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံရသော အလုပ်သည်အတော် ထိသည်ထသ်သည်။ မမန ွယ်နှာသီးဖျားလေးတွင် ချွေးလေးတေ ွပင်သီးလာကြ၏။

အစ်ကိုအောင်မင်းကလည်း ပခုံးကိုမဆ ွဲတော့ပဲ ခါးလေးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ တပြွတ်ပြွှတ်ဆောင့်တော့၏။ ‘’ ပြွှတ် –  ပြွှတ် – ¬ ပြွှတ် – ဖတ် – – ဖတ် – ပြွှတ် – – – စွိ ‘’   ‘’ အင့် – အင့်- အ – အ – အ – အင့် – – အားလားလားလား ‘’   အခန်းတစ် ခုလုံး လိုးသံညီးသံသက်ပြင်းချသံ – – တအင့်အင့်လည်ချောင်းထဲမှညီးတွားသံတို့နှင့်သာစိုးမိုးနေရာ ချောင်းကြည့်နေသော  သစ်သစ်ခမျာ သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကိုလက်ဖြင့်  အုပ်ပွတ်နေမိရာမှအားမရတော့ပဲ ထမီလေးကိုလှန်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ခလယ်လေးဖြင့်ထိုးမွှေကလိနေမိလေတော့သည်။

အိစိုသော စောက်ခေါင်းအတွင်းမှစောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထလာကြသည်။ စောက်ပတ်အောက်ဖက်ထောင့်ချ ွန်းလေးမှနေကာ  စောက်ရည်များက ဖင်ကြားမှတဆင့်ပေါင်သို့စေးကပ်စေးကပ်နှင့် လျောတိုက်ဆင်းသည်။   တံတေ ွးကို မကြာခဏ မျိုချနေရ သော လည်ချောင်းအတွင်းမှအစ်တစ်တစ်ကြီး ခံစားလိုက်ရသလိုစောက်မွေး ပါးပါးနုနုလေးများ ပေါက်ရောက်ရာ စိမ်းစိုစ ဆီးခုံမို့မို့ လေးမှာလည်း အောင့်သက်နာကျင်စွာ  ဆီးကျင်သော ဝေဒနာကိုခံစားလာမိရသည်။စက်သေနတ်ပစ်သလို ဒလစပ်ဆောင့်လိုးလိုက် ပြီးမှအစ်ကိုအောင်မောင်း က မမနွယ် ကျောပြင်လေးပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်ဖိကပ်ကာ ရင်ဘတ်မွှေးကြီးများနှင့်   ပွတ်နေပြီး   ‘’ ချစ် လိုက်တာ မမ ရာ ‘’  ဟုမောသံကြီး နှင့်ပြောကာ မမ ဂုတ်သား နုနုလေးကိုသွားဖြင့်မနာ့တနာလေးကိုက်ရင်း – – သုက်ရည်ပူပူနေ ွ းနွေး ချွ ဲချ ွဲပစ်ပစ်များကို မမနွယ်စောက်ပတ်ထဲရှိသားအိမ်၏ အနက်ရှိုင်းဆုံး အတွင်းကျဆုံး  နေရာလေးထ ဲသို့ဒလဟော  ဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကန ဲ နေအောင်ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။

ဖင်ကြီးမှာလည်း ငလျင်ပြင်းထန်စွာ လှုပ်သလိုဘယ်ညာခါရမ်းသွားပြီး ကော့ကော့ဆောင့်လျက်စောက်ပတ်အတွင်း မှ စောက်ရေ များ ကိုညှစ်ထုတ်ပေးနေမိ၏။   ‘’ မောတယ် – – ‘’ မမက လီးကြီးကိုဖြုတ်ကနဲ ဆ ွဲချ ွတ်လိုက်သည်နှင့်မောတယ်ဟုဆိုကာ ကု တင်ပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ် လေးလှဲချလိုက်လေသည်။အစ်ကိုအောင်မောင်း က မမနွယ်ဘေး တွင်ယှဉ်အိပ်လိုက်ပြီး မမနွယ်ကို မြတ် မြတ်နိုးနိုးလေး ဖက်ထားရင်း။  ‘’ အား – – – ကောင်းလိုက်တာ မမနွယ်ရယ် ‘’  ဟုဆိုတာ့မမနွယ်က အစ်ကိုအောင်မောင်း နဖူးကို လက်ညိုးလေး အသာထောက်ကာ – – –   ‘’ သွား – – – သေနာလေး – – လူငယ်သလောက်လီးကြီးတဲ့အကောင် – ဟွန်း – –  ပြောတော့သွင်းရုံလေးဆို – – တစ်ချက်တည်း ဆို – – – တစ်ချက်ထက်ပိုရင်ပါးရိုက်ဆို – လူပါးလေး – – ဟင်းဟင်း ‘’ အောင် မင်း တသိမ့်သိမ့်ရယ်သည်။

‘’ မမ – က မောင့်ကိုသိပ်အလိုလိုက်တာပါနော် ‘’ ခံချင်မိတော့လည်းဒီလိုပဲပေါ့နော်၊  ‘’ အဟင်း မ- က မောင့်ကိုတကယ်ချစ်တာပ ဲ  ‘’   ‘’ အလိုတော် – – မင်းကိုအပျော်တမ်းချစ်တယ်လို့များ မင်းထင်ခ ဲ့လို့လားဟင် ‘’   ‘’ မဟုတ်ပါဘူး မ အခုလို – -အင်း – –  လိုးလိုက်ရတော့- မောင့်ဘက်ကပိုချစ်သွားတာပေါ့ ‘’   အစ်ကိုအောင်မောင်း မျက်နှာ သည်တစ်ခါမှမမြင်ဘူးလောက်အောင်ပင် –  ကလေးဆန်စွာ ပြောနေခြင်းကြောင့်မမနွယ်မျက်နှာလေး မှာ ဆယ်ကျော်သက်မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ မနူးမနပ် မျက်နှာပေး လေးဖြစ်နေရသည်။   မမနွယ်က အစ်ကိုအောင်မောင်းလည်ပင်းကြီး ကိုဟီးလေးခိုပြီး တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး မှတီးတိုးလေးပြော လိုက်၏။ ‘’ မောင် မောပြီလားဟင် ‘’   ‘’ ဟင့်အင်း – – – ဘာလဲ မကထပ်ပေးမလို့လား ‘’

‘’ မောင့်သဘောလေ – – ဟုတ်ပြီလား  ‘’   သစ်သစ်မမန ွယ်အစားရှက်လိုက်တာ တော်ပြီပေါ့ဟုတ်ဘူးလား ကိုယ်က မိန်းကလေး ပဲ ဟာ. အို – – အခုတော့မမန ွယ်ကို ကြည့်ရတာ ဆပ်ဆလူးကိုခါနေတော့တာပဲ၊ လက်ကလ ဲ အစ်ကိုအောင်မောင်း  လီးကြီးကိုကောက်ညှင်းပေါင်းဆုပ်သလိုတင်းကနဲ  တင်းကနဲ ဆုပ်နေလေရ ဲ့။ အောင်မောင်း ဆိုသော သူကလည်း အစကတည်းက မောင်းတင်ထားတာ – – သိတယ်မို့လား။  စိန်ခေါ်ရင်တိမ်ပေါ်အထိလိုက်မ ဲ့  လူစား – – – ဗလကလည်း တော်ရုံမိန်းမဆိုဆ ွဲညှစ်လိုက်တာ န ဲ့အရိုးအက်သွားလောက်တဲ့ သူ – -ဒီလိုလူစားကိုမမန ွယ်မဖြုံဘူး ထပ်ပြီးတော့တောင်စိန်ခေါ်နေသေး ၊ အံ့လည်းအံ့ပါရဲ့အရှက်တွေလဲ   မရှိကြတော့ဘူး၊ အို –  – – သစ်သစ်သူတို့ကိုကြည့်ရင်းလှုပ်ရှားနေတဲ့စိတ်တေ ွကိုမနိုင်မနင်း စုစည်းသိမ်းဆည်းနေရင်းက – – မမနွယ် က ပက်လက် လှန်ပြီး ကုတင်ပေါ်အိပ်ချလိုက်တ ဲ့  အောင်မင်းလီးတန်ကြီးပေါ်ကိုကားယားခ ွပြီး လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ထဲထည့် နေတ ဲ့အချိန်။ သူတို့ကိုကျောခိုင်းလိုက်မိသည်။

မောင်နှမ – – မောင်နှမ – – နဲ့ဘာ မောင်နှမတွေလည်း – – ဘယ်မလဲ သိကာ – – အရှက် – -စည်းကမ်း – – – ဟင်းဟင်းဟင်း။  ဖြစ်ပါတယ် – – မိသစ်ဆိုတာကလည်း မေ ွးကတည်းက တစ်ကောင်ကြွက်   တစ်မျက်နှာ တစ်ကိုယ်တည်း ။   ကိုယ်ထင်ရာလုပ် ကြစတမ်း ဟေ့ဆိုရင်အစ်ကိုအောင်မောင်းလိုပဲ မိသစ်မိုက်ရဲတာပေါ့။   စဉ်းစားကြည့်လေ အစ်ကိုအောင်မောင်းပေါ် ရင်ခုံ စိတ်ဝင်စားခ ဲ့မိတာက မိသစ်ပါ – – အခုတော့ဘယ်အချိန်က – – ခြေပုန်းခုတ်နေကြမှန်းမသိတဲ သ့ ူတို့နှစ်ယောက်ရ ဲ့အရှုပ် ထုပ်ကို မိသစ်အသိနောက်ကျခဲ့ပြီး ကိုယ့်ဖာသာပ ဲ တစ်ယောက်ထဲရှက်ရတယ်။  လူတကာသာ ဒီအကြောင်း သိကုန်ရင် – – မိ သစ်တို့တစ်အိမ်သားလုံး အိမ်အပြင်တောင်ထွက်ရဲမှာ မဟုတ်တော့ဘူး မဟုတ်လား။ အခှတော့အထီးကျန်ဘဝလမ်းမှာ မိသစ် တစ်ကောင်ကြွက်မ – – အဖော်မဲ့စ ွာ – – လျှောက်ရပြီပေါ့ ——။  ကျန်နေသေးသော အပိုင်းများမှာ မိသစ်၏ဇာတ်လမ်းများဖြစ်နေသော ကြောင့်ဤနေရာတွင်အဆုံးသတ်လိုက်ပါသည်။ – – – – –  – ပြီးပါပြီ – – – – –

 

Zawgyi

 

မမကိုခ်စ္လို႔

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္းလိုက္မိသည္ႏွင့္ကိုယ့္ဖက္ကသိမ္ငယ္သ ြားမိ၏ ။ မရယ္မၿပဳံးေသာ္လည္း ဝမ္းသာပီတိျဖစ္သည့္မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္  စိုက္ၾကည့္ေနသည္ပာုပဲ — ခံစားလိုက္ရသည္။   ‘‘ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေဈးသြားခ်င္လို႔ ’   ‘’ ဟုတ္ကဲ့ — တက္ပါ ’’   ကားတံခါးကိုဖ ြင့္ ေပးၿပီး — ေနာက္ခန္းအတြက္ထုငိ ္ခုံကိုလွန္ေပးလိုက္စဥ္ — သူမက — ထုံးစံအတိုင္းမရယ္မၿပဴံး ႏွင့္ပင္ေျပာသည္။ ‘’ ရပါတယ္  — ေရွ႕ခုံမွာပဲထိုင္မယ္ ‘’  အသံ — အေျပာေလးေတြက — ဟိုးတုန္းကလိုပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း — မ်က္ႏွာအမူအရာကမူအနည္းငယ္ ရင့္က်က္သ ြားသည္ထင္၏။ ခန ကိုယ္ကေတာ့ — ယခင္ကထက္ႏွစ္ဆေလာက္ — ပြသြားသလိုပင္။  ယခင္ကသူမထံမွ ျပန႔္လြင့္ လာေလ့ရွိေသာ ေရေမႊးနံ႔မွာ ယခု — ခပ္စူးစူးေရေမႊးနံ႔က တစ္ကားလုံးေမႊးႀကိဳင္သြားေအာင္သင္းပ်ံ႕သြားသည္။

‘’ ကားေမာင္းေနတာၾကာၿပီလား — ေအာင္မင္း ‘’  ‘’ ဟုတ္ကဲ့ — ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ — မမႏြယ္ ‘’   ‘’ မန္းေလးကိုေျပာင္းသြား ေသးတယ္ဆို — ဟိုမွာအဆင္မေျပလို႔လား — အို — ေဆာရီး — မမန ြယ္မွားသြားတယ္။ ‘’  ‘’ ရပါတယ္မမန ြယ္ — အဆင္မေျပ ဘူးလို႔ပဲဆိုပါေတာ့ — ကြၽန္ေတာ္ေမာင္းတ ဲ့သုံးဘီးေတ ြကိုမန္းေလးမွာေမာင္းခြင့္ရွိေတာ့ ဟိုကိုေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားတာငါ — ကိုယ္ ကနယ္ေျမမွမက် ြမ္းတာ ‘’   သည္အထိ — မိတ္ေဆ ြေဟာင္းအျဖစ္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အသိအမွတ္ျပဳ — ေနၾကဆ ဲ ဟု – – စကားေတြကသက္ေသခံေနခ ဲ့သည္။

‘’ မမတို႔အဆင္ေျပတယ္မို႔လား – – ကေလးေတြေရာ – – ‘’  ‘’ မင္း – – ဘာေျပာလိုက္တယ္ ‘’   မမႏြယ္က – – ဆတ္ကန ဲတစ္ ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းသြားကာ – – ေအာင္မင္းကိုတအံ့တၾသ ျပန္ေမးလိုက္သည္ ‘’ အဆင္ေျပတယ္မို႔လား – – လို႔ ‘’   ‘’ မဟုတ္ပါ ဘူး – – ေနာက္ဆက္တ ြဲေမးခ ြန္း ‘’   ‘’ က – -ေလးေတ ြေရာလို႔ေမးမိတာ – – ပါ ‘’   ‘’ ဟင္း ဟင္း ဟင္း – – မငိးဟာေလအခု ထိကိုသတိေၾကာင္ – – အသည္းေၾကာင္တတ္ေသးတာပ ဲ – – မင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္ၿပီေပါ့ – – ဟုတ္လား ‘’  ‘’ ဟုတ္ကဲ့ – – သုံး ဆယ့္ႏွစ္ပါ ‘’   ‘’ ေျပာင္းလဲဖို႔ေကာင္းၿပီ – – ရင့္က်က္လာဖို႔ေကာင္းၿပီေပါ့ ‘’   ‘’ ကြၽန္ေတာ္ – – – ‘’   ‘’ ေတာ္ၿပီ – – ေအာင္မင္း –  – အဲဒီေရွ႕မွာပဲရပ္ – – ေရာ့ ‘’  ‘’ မယူပါဘူး – – မမႏြယ္ ‘’   ရာတန္ကိုင္ထားေသာမမန ြယ္လက္မ်ားက တဆတ္ဆတ္တုံေန သလိုပင္ – – ၿပီး မပြင့္တပြင့္ေျပာကာ ရာတန္ကိုေအာင္မင္း ေပါင္ေပၚ – – ခ်ထားခဲ့သည္။ ကားထဲမွဆင္းလိုက္သည္ႏွင့္ေနာက္ကို တစ္ခ်က္ကေလးမွလွည့္မၾကည့္။

ေအာင္မင္း – – ရွက္႐ႊံ႕ေၾကကြ ဲစြာ မ်က္ရည္ဝ ဲသည္။   ‘’ မင္းကေလးေတြ နဲ႔မင္းမိသားစုအတြက္ေငြရွာေနတာမလား – – ေမာင္ ေမာင္ – ေရာ့ယူထားလိုက္ ‘’ တဲ့   ေအာင္မင္းကားကို – – ၾကည့္ျမင္တိုင္အထက္လမ္းအတိုင္း ေလးေကြးစြာ ျပန္ေမာင္းခဲ့သည္။  ေၾသာ္သီတာ႐ုံႀကီးကလဲ မေျပာင္းလဲေသး – – ေနာက္ပိုင္းေဆး႐ုံႀကီး အလြန္မွ – – ကုန္းမို႔မို႔ေလးထိပ္တြင္ – –ဗနာပင္ႀကီးလ ဲ  – – ရွိၿမဲ ။  ‘’ ဟယ္ – – – အစ္ကို – – – အေစာႀကီးျပန္လာတယ္ – – – ဟုတ္လား ‘’   ‘’ ေပႀကီးကား – – – က်န္လာၿပီ – – –  ေပႀကီးကား – – – က်န္လာၿပီ – – – ‘’  တစ္ဦးတည္းေသာသား ႏြယ္ဦးက – – – အိမ္ေရွ႕သစ္ပင္ရိပ္တြင္ကစားေနရာမွ – – ကား ဆီသို႔တဟုန္ထိုးေျပးလာသျဖင့္ ဘရိတ္ကိုေဆာင့္နင္းလိုက္ပါသည္။

‘’ မိသစ္ – – တေလးကို – – – ဆြဲထားေလ ‘’  ‘’ သား – – – ဟဲ့ – ဟဲ့ — သား – – ႏြယ္ဦး ‘’   သစ္သစ္က – – ေနရာတကာေလး သည္။ သားကေျပးတတ္လႊားတတ္စမို႔ေနရာတကာျမန္သည္။သားကိုေပြ႕ခ်ီၿပီးေနာက္ – – ေအာင္မင္းကိုအသနားခံသလိုေလးၿပဳံး ျပသည္။ ေအာင္မင္း က သစ္သစ္မ်က္ႏွာကိုခက္မာစြာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးကားကို – – ထားေနက်အိမ္ေဘးတြင္ – – – ထိုးရပ္ၿပီး  – – – ဒက္  (ရွ္) ဘုတ္ထ ဲမွလိုင္စင္စာအုပ္ႏွင့္ပိုက္ဆံကိုထုတ္ယူၿပီး – – သားဆီလွည့္ခဲ့သည္။   ‘’ ေဖႀကီး – – မုန႔္မုန႔္ – – မုန႔္ မုန႔္’’   ‘’ ေဖႀကီး ေရခ်ိဴးၿပီးရင္ – – ညေဈးသြားမယ္ေလ – – မုန႔္လဲစားမယ္ – – ကစားစရာလဲဝယ္မယ္ – – ဟုတ္လား – – –  သား ‘’ ‘’ အင္းအင္း – – အင္းအင္း – – မုန႔္မုန္ – – –့ မုန႔္မုန႔္ ‘’

‘’ သားကလဲေဖႀကီးက – – ႐ုပ္ရွင္လဲျပမွာတဲ့ – – – သိလား – – ေဖေဖနဲ႔ – – သားသား ေရခ်ိဴးမယ္ – – အဝတ္လဲမယ္ – – –  ဟုတ္လား ‘’ ‘’ အင္းအင္း – – မုန႔္မုန႔္ – – – မုန႔္မုန႔္ ‘’  ‘’ သစ္သစ္ – – ကေလးကိုသာေရခ်ိဴးေပးးလိုက္ – မင္းအိမ္ေစာင့္က်န္ရမွာ  ‘’  ေအာင္မင္း က ေျပာေျပာဆိုဆိုအိမ္ေပၚလွည့္တတ္သြားသည္။   ‘’ ကိုရယ္ – – ‘’ ဟုတိုးတိုးညီးရင္း မ်က္ရည္ဝဲက်န္ရစ္သည္။ သည့္ႏွယ္ – – မ်က္ရည္က်ရေသာအႀကီမ္ေပါငိးလ ဲ မနည္းၿပီ – – ရွည္လ်ားစြာက်န္ရစ္ေသာႏွစ္ေပါငိးမ်ားစ ြာကို – – ေက်ာ္ ျဖတ္လာသည့္တိုင္ေအာင္မင္း သစ္သစ္အေပၚအခဲမေၾကႏိုင္ပါကလား။

‘’ ပြမ္ – ပြမ္ ‘’  ‘’ ေဟ့ – – မၿပီးေသးဘူးလား – – ဒ႐ိုင္ဘာ ‘’   ‘’ လာၿပီ – – မမန ြယ္ – – လာၿပီ ‘’   ေပၚတီကိုေအာက္မွ – – ဖယ္ မလီယာ ဖိုးဒိုးေလး ဟြန္းကိုတပြမ္ပြမ္ႏွိပ္ခါ – – ႏြယ္ကကုန္းေအာ္သည္။ေအာင္မင္းေက်ာင္းလ ြယ္အိတ္လြယ္ရင္း – –  ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကိုအေျပးအလႊားပတ္ထြက္လာသည္။ ‘’ လုပ္လာျပန္ၿပီ – – ဗ႐ိုဗရဲ – – ေမာင္ေမာင္ရယ္ ‘’  ‘’ ညက – – ဟုမ္း ဝပ္ေတ ြ – – မၿပီးလို႔မမန ြယ္ရ ဲ့ အဲဒါလုပ္ေနလို႔ ‘’   ‘’ ကိုးနာရီထိုးေတာ့မယ္ – – ဒီမွာ – – ေတြ႕လား ‘’   ‘’ ဟုတ္ကဲ့ပါ – – မွီ ေအာင္ေမာင္းေပးပါမယ္ ‘’  ‘’ အမေလး ေအးေအးေဆးေအးပဲ ေမာင္းပါ ကိုယ္ေတာ္ကားေမာင္းတတ္တာျဖင့္ႏွစ္ရက္နဲ႔တစ္ပိုင္းးပဲရွိ ေသးတယ္ ‘’ ၿခံထဲမွကားေလးေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။ မမန ြယ္ထံမွသင္းျပန႔္ေသာ ေရေမႊးနံ႔ေလးကို ေအာင္မင္း ရႉရွိက္မိသည္။ ‘’  မေန႔က ဒယဒ္ ီက ေမးတယ္ – – ေမာင္ေအာင္မင္းစာလိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား တဲ့ ‘’

‘’ အသဲအသန္ပဲလို႔မေျပာလိုက္ဘူးလား မမန ြယ္ ‘’  ‘’ ဒီက အေကာင္းေျပာမလို႔ – – အင္း – – လိုက္ႏိုင္ပါတယ္ – – လို႔။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးက ပ်င္းခ်င္တယ္ – – – စာမက်က္ဘူးလို႔ – – မေကာင္းတာေလးလ ဲ ထည့္ေျပာရတာေပါ့ဟ ဲ့ ‘’   ‘’ ဒီ့ျပင္ဟာ ေျပာ ေရာေပါ့မမႏြယ္ရယ္ ‘’  ’’ စာမက်က္ဘူး ပ်င္းတယ္ဆိုေတာ့မွတ္ကေရာ ‘’   ‘’ အမယ္ – – ဒါေပမယ့္ေဖးေဖးမမေတာ့ေျပာလိုက္ပါ တယ္ – – စာေမးပ ြဲေတာ့ေအာင္မွာပါလို႔ေလ ‘’ ‘’ ေဟး – – ဒါမွ – – ေမာင့္ – – မမ ‘’   ‘’ ဟဲ့ – – – လုပ္ျပန္ၿပီ – – – ေရွ႕ၾကည့္ ေမာင္း ‘’   ေအာင္မင္း မမန ြယ္တို႔အိမ္ေရာက္သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပ ဲရွိအုံးမည္။ မမန ြယ္ႏွင့္ေအာင္မင္း တို႔ခ်စ္သူဘဝေရာက္ ခဲ့ၾကသည္။ မမႏြယ္က န ြမ္းပါးေသာ အားကိုးရာမဲ့ေအာင္မင္း ဘဝ ကိုသနားရာ မွခ်စ္ခဲ့ရသည္။

ေအာင္မင္းကေတာ့မမႏြယ္၏ ၾကင္နာမႈေဖးမမႈႏွင့္အထိအေတြ႕ေလးေၾကင့္ခ်စ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ အသက္ကေတာ့ကြာသည္။ မမ ႏြယ္က အစိတ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေအာင္မင္း က ႏွစ္ဆယ္ပင္မျပည့္တတ္ေသး။ သို႔ေသာ္ေအာင္မင္း က ထြားႀကိဳင္းလွသည္။ ရ ြာမွာေန စဥ္ကတည္းက ေဘာလီေဘာ အၿမဲကစားသည္။ မမႏြယ္၏ ဖခင္ ဦးေသာ္ေကာင္း ႏွင့္ေအာင္မင္းဖခင္ဦးတိုက္ေမာင္း တို႔က     အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတ ြ ျဖစ္ခ ဲ့ၾကသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆုံးပါးသြားေသာအခါ ေအာင္မင္း ကိုဦးေသာ္ေကာင္း က  ေက်ာင္းထားေပးရန္ေခၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မမႏြယ္ညီမဝမ္းကြဲ သစ္သစ္ကေတာ့ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိအုံးမည္ – –  ျဖစ္သည္။ဦးေသာ္ေကာင္း အစ္မ မွေမႊးေသာ တူမျဖစ္လင့္ကစား – – သမီးတစ္ေယာ္ႏွယ္အလိုလြဳက္ခဲ့သည္။ ေအာင္မင္း ကို သစ္သစ္က လုံးဝ ၾကည့္မရ။ မမႏြယ္က သူ႔ထက္ေအာင္ေမာင္း ကိုအေရးေပးသည္ဟျမငု ္၏။ မမႏြယ္ႏွင့္ေအာင္ေမာင္း ခ်စ္သူ ဘဝ သန႔္စင္စြာ ဆက္ဆံခဲ့ၾကၿပီး အိေျဒ ရရ ေနခဲ့ၾကသည္မို႔ သစ္သစ္မရိပ္မိခဲ့။

မမႏြယ္က – – – ေအာင္ေမာင္း တို႔အ-ထ-က တြင္ဆရာမျဖစ္၏။ ေအာင္ေမာင္းဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့သစ္သစ္ရွစ္တန္းေရာၾကပ္ ီ ။ယခင္ကလိုပင္မမန ြယ္ကိုေအာင္သစ္ေက်င္းပို႔ေပးၿမဲအလုပ္တစ္ခုအျပင္ေက်ာင္းမတူေသာ သစ္သစ္ကိုဆယ္ပို႔ေပးရေသာ အလုပ္တစ္ခုပိုလာသည္။ေအာင္ေမာင္း ဒုတိယႏွစ္ေရာက္လာသည္အထိဘဝသည္စိုေျပစြာ လွပ သန႔္ရွင္း ေနခဲ့ၾကသည္။

‘’ ေဟ့ေကာင္ေအာင္မင္း လာအုံးေျပာစရာရွိလို႔ ‘’  ခင္ေမာင္ဝင္း က ေအာင္မင္း ႏွင့္အတန္းမတူေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံေအာင္ မင္း ကားႏွင့္ပင္ျပန္လိုက္တတ္သည္။ ခင္ေမာင္ဝင္း က ေျပာစရာရွိလို႔ဆိုလ်င္အနည္းငယ္ေၾကာက္ရသည္။ ဒီေကာင္ကလက္ဖက္ ရည္ေသာက္ခ်င္လ်င္လည္း ‘’ ခန လာအုံးေျပာစရာရွိလို႔ ‘’ဆိုကာ ကင္တင္းဝင္တတ္သည္။ ‘’ မင္း – – -ဒီကိုလာ – – ေျပာစရာ ရွိ ရင္ဒီမွာပဲေျပာ ‘’

‘’ ေဟ့ေကာင္ – – မင္းအတြက္ – – သတင္းထူးကြ မထူးရင္ေဆးေပါလိပ္ေတာင္ဝယ္မတိုက္န ဲ့‘’ခင္ေမာင္ဝင္း က အာမခံရဲရ ဲ ႀကီးေပးေနျပန္ေသာေၾကာင့္ေအာင္ေမာင္း ခင္ေမာင္ဝင္း ေခၚရာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲ သို႔ဝင္လိုက္သြားရေလသည္။    ‘’  လက္ဖက္ရည္ – – ေဟ့ – – ႏွစ္ခြက္ ‘’   ‘’ ေနအုံးေလ – – မင္းသတင္း က ထူးမွန္းမသိမထူးမွန္းမသိန ဲ့ ‘’ ေအာင္ေမာင္း က တား သည္။   ‘’ ဟာကြာ – – မထူးရင္ – – ကိုယ့္ဖာသာရွင္းမယ္ ‘’   စားပြ ဲထိုးေလး လာခ်ေပးေသာ – export ဒူးယားကိုေကာက္ကိုင္ လိုက္ရင္း – – စီးကရက္ကေလး ေထာင္ကာ။ ‘’ မင္း – – ညီမ – -သစ္သစ္ – – ရည္းစားထားၿပီ – – ကိုယ့္လူ ‘’

‘’ ဘာ – – သစ္သစ္ – – ရည္းစားထားေနၿပီ – – ဟုတ္လား ‘’  ေအာင္ေမာင္း တအံ့တၾသသာျဖစ္သည္။ သည္ထက္ေတာ့ – –  ေထြေထြထူးထူး မခံစားရေခ်။ တကယ္ေတာ့ – -လဲ သစ္သစ္ႏွင့္ေအာင္မင္း တို႔ကေသ ြးေဝးလ ြန္း၏။ဘယ္ႏွဲ႔လဲသတင္း မထူး ဘူးလားဟာ သစ္သစ္ရည္းစားထားတာ ၾကာလွၿပီဒါသတင္းထူးလားကြ – – – မထူးဘူး – – – သြားမယ္ ေဟ – – မထူးဘူးလား  – – ဟ – – ေဟ့ေကာင္ေနအုံးေလ ခင္ေမာင္ဝင္း လက္ဘတ္ရည္ႏွစ္ခြက္ေဆးလိပ္တစ္ပြဲ နင့္ကန႔္လန႔္ကန႔္လန႔္က်န္ခ ဲ့သည္။ သည္မွာ ေအာင္ေမာင္း သစ္သစ္ကိုလူရာသ ြင္းၿပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

တကယ္ေတာ့လဲ သစ္သစ္အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီဆိုသည္ကိုတစ္အိမ္တည္း အတူတူေနေသာ ေအာင္ေမာင္းတို႔ကသာ သတိမထားမိ ခ ဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။သစ္သစ္တင္ရင္ခါးေလးမ်ားက အခ်ိဳးက်က် နင့္ပူရိသတို႔မ်က္စိက်စရာ အေနအထားေလးထ ဲ ေရာက္လာ၏  အေျပာအဆိုေလးေတ ြက အစ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းအမူအရာေလးမ်ားက အပ်ိဳ႐ိုင္းဟန္အျပည့္ျဖစ္လာသည္ ယခင္က ဆိုလ်င္ ေအာင္ေမာင္းေရွ႕မွာပင္ထမီျဖန႔္ဝတ္ေနတတ္သူ   ” မိသစ္ – – ”   ” ရွင္ – – – ”    ကားတံခါးကိုဖ ြင့္ၿပီး တတ္လိုက္သည္ ႏွင့္ ေအာင္ေမာင္းက ခပ္မာမာေခၚလိုက္မိသည္။သစ္သစ္က လန႔္ထူးေလးထူး ရင္း ေအာင္ေမာင္းကို ၾကည့္သည္။ ေအာင္ေမာင္း သူ႔ကို လိုက္ၾကည့္ေနေသာအခါ သစ္သစ္ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ေ႐ႊရင္ေလး အစုံတဖ်တ္ဖ်တ္တုန္သည္။ ဘာမ်ားေျပာမလဲဟုနားေထာင္ေန စဥ္ကားကိုေမာင္းထြက္ခဲ့သျဖင့္သစ္သစ္နားမလည္စြာ ေအာင္ေမာင္းကိုခိုးၾကည့္မိသည္။မမႏြယ္ကိုဝင္ေခၚရအုံးမည္ျဖစ္၍လည္း  ကားကိုေမာင္းေနက်အတိုင္း သမိုင္းလမ္းဆုံအေရာက္အေရွ႕ဖက္သို႔ေထာင္ၿပီး ေမာင္းခဲ့ေလသည္။

ေအာင္ေမာင္းနာရီၾကည့္သည္ – – မမႏြယ္ေက်ာင္းလႊတ္ဖို႔ – – နာရီဝက္ခန႔္လိုေသးသည္။  ” နင့္ကို – – – ငါစကားတစ္ခြန္း ေျပာ ခ်င္လို႔ ”   ” ရွန္ – – – ေအာ္ – -အင္း ”   ႏွစ္မိုင္ခန႔္အတြင္က်မွစကားကိုျပန္ဆက္၏ ။သစ္သစ္ – – ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုံေနဝ သည္။ က်ားက်ားယားယား တကသိုလ္ေက်ာင္းသား ေအာင္ေမာင္းကိုသစ္သစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက အၿမဲလိုမိတ္ဆက္ခိုင္းၾကသည္။  သစ္သစ္ကလဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုႏွင့္ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ကာ ေရွာင္ဖယ္ေနမိခ ဲ့သည္။ ၾကာေတာ့သစ္သစ္သူငယ္ခ်င္းေတြ  လက္ေလွ်ာခဲ့ၾကသည္။ေအာင္ေမာင္း ႐ုပ္ရည္က ကုလားမင္းသား အမီတာဘာဂ်မ္း ႏွင့္အေတာ္တူသည္။ မ်တ္လုံးမ်က္ခုံးေတြက  ထူထဲေတာက္ေျပာင္ၾကသည္။ ႏွာတံက ထူးထူးျခားျခား ခြၽန္ျမေနၿပီး ဆံပင္ပုံစံက အမီတာဘာဂ်မ္း ပုံ။

လက္ေမာင္း၌ – – အေမြးအျမင္ေတြကလည္း မည္းေနေအာင္ထူ၏ ။ ရင္ဘတ္ေမြးမ်ားက ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိသစ္သစ္ရင္ကို ခုန္ ေစခဲ့သည္၊ ဟိုေနရာမွာဆိုရင္ဗ်စ္ခ ဲေမွာင္မဲေနမွာပဲ ဟုေတ ြးရင္း မိမိဖာသာလဲရွက္ဖူးသည္။   ‘ နင္ရည္းစားထားေနၿပီလား မိ သစ္ ”   ကားေလးကိုရ ဲေဘာ္ေဟာင္းရိပ္သာလမ္းေဘးတြင္ရပ္ခါ – – ထိုစကားကိုနိဒါန္းမပါပဲ ေမးသည္။ သစ္သစ္ – – –  ဆတ္ကနဲ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္သည္။   သူ႔မ်က္လုံးညိဳႀကီးမ်ား ႏွင့္သစ္သစ္တစ္ကိုယ္လုံး ကိုေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ေသာအခါ  သစ္သစ္မေနတတ္။ ” မထားပါဘူး – – – ဘာျဖစ္လို႔လဲ – – အစ္ကို ”  ” ငါ သတင္းၾကားလို႔ေမးတာပါ – – ရွစ္တန္းဆိုတာ ဝိဇာ  သိပံခ ြဲတ ဲ့ေနရာ – – – မိသစ္အေရးႀကီးတယ္။ ” ငါတို႔က ဘဝတူေတြေလ – – ဦးေလး ေသာ္ေကာင္းေက်းဇူး ကိုအၿမဲသတိရ ေနရမွာ ”

သစ္သစ္ကိုဆယ္တန္းမွ ျမင့္ေမာင္ဆိုေသာ တ႐ုတ္ကျပားကလိုက္ေနသည္မွာကေတာ့အမွန္ျဖစ္သည္။ျမင့္ေမာင္သာမက ခင္ထြန္း   – – စံေ႐ႊတို႔ကလ ဲ လိုက္ေနၾကသည္။ သစ္သစ္ရင္ကခုန္ပဲ ဘုခ်ည္းျပန္ေတာခဲ့သည္သာ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ – -သူဟာပထမဆုံး  အႀကိမ္မိသစ္ကိုအေရးတယူစိုးရိမ္တႀကီး သတိေပးဆုံးမသည့္ အတြက္ၾကည္ႏူးေက်နပ္သည္။  ” အစ္ကို႔စကားကို – – မိသစ္ နားေထာင္မွာပါ ”   ေအာင္ေမာင္းေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕သည့္စကားေၾကာင့္ – – မိသစ္ကိုေအာင္ေမာင္းသနားသ ြ ားမိ၏။   ” မိသစ္ – – အရင္ကနဲ႔မတူဘူး ” ဟုေျပာရင္း မိသစ္ေခါင္းေလးကို – – ခ်စ္စႏိုးေလး ကိုငဖြျပစ ္ ္လိုက္မိသည္။ မိ သစ္ရင္ထ ဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္သ ြားကာ သူ႔ကိုခပ္ေစြေစြေလးၾကည့္လ်က္ – – ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလးၿပဳံးမိသည္။

ၾကည့္ပါအုံး – – ဒီဟာမေလးအၿပဳံးက အရင္နဲ႔ဘာဆိုင္သတုံး – – ညိဳ႕ငင္အား ေလးေတြန ဲ့ပါလား – – – အင္းေလ ဒါေၾကာင့္ လည္း ေယာက်္ားေလးေတြ – – – စိတ္ဝင္စားၾကတာေပါ့ – – –  ေခါင္းကေလးငုံ႔ထားေသာ သစ္သစ္လည္ဂုတ္သားေလးမ်ားတ ြ င္ေမႊးညင္းႏုေလးမ်ားက – – ေဗြႏွစ္လုံးျဖင့္ရင္ခုန္ဖ ြယ္။   လည္ဆံေမြးႏုေလးေတြ ေပါက္ခါစ – – – ျမင္း႐ိုင္းမေလးတစ္ ေကာင္ပမာ – – ႏုသစ္ပ်ိဳမ်စ္ျခင္းလကဏာ ကိုအနီးကပ္ေတြ႕ရ၏။ လက္ဖ်ံေလး၌လည္း – – – စိမ္းစိမ္းစိုစိုေမ ြးႏုေလးေတြ စိုး မိုးစျပဳေနၿပီပဲ – – –ေကာင္မေလး မငယ္ေတာ့။ေအာင္ေမာင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ေအာင္ေမာင္း၏ သက္ျပင္းခ်သံကိုသစ္သစ္  က – – – ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးမ်က္လုံးေစြၾကည့္ကာ – – – ဇက္ကေလးေစာင္းၿပီး ျပန္ငုံ႔သြားသည္။

ေအာင္ေမာင္း ေခါင္းကိုခါရမ္းျပစ္လိုက္မိသည္။  မမႏြယ္ထံမွ ရေသာ ကိုယ္နံ႔ႏွင့္သစ္သစ္ထံမွဆြတ္ပ်ံ႕ေသာ ကိုယ္နံ႔တို႔ကက ြာျခား လြန္းလွသည္။ မမႏြယ္ထံမွပင္ကိုယ္ရနံ႔တို႔က – – – ဖုံးက ြယ္လ်က္ေရေမႊးနံ႔ကသာ – – -ျပန႔္လ ြင့္ေနေလရွိသည္။   သစ္သစ္ ထံမွမူ – – – ေအာင္သစ္တခါမွမခံစားဘူးေသာ အီလည္လည္အပ်ိဳစစ္ရနံ႔ေလးကိုရႉရႈိက္ေနရသည္မို႔ရင္ထဲ၌ – – – တစ္မ်ိဳးခံစား ရ၏။ လက္ဝဲဘတ္ေပါင္ကိုကားကူရွင္ေပၚတင္ကာ – –   သစ္သစ္ဘက္သို႔တေစာင္းလွည့္လ်က္တေတာင္ဆစ္ကိုကားေက်ာေပၚ  တင္ထားျခင္းျဖစ္သည္မို႔ – – သက္ျပင္းရႈိက္ၿပီး သည္ႏွင့္ေျခေထာက္ကိုကလပ္လီဗာ ေပၚျပန္ခ် လက္ကို ဂီယာတံေပၚျပန္အုပ္ လိုက္ရင္း – – ။

” သြားၾကစို႔ – – – မိသစ္ – – – မမႏြယ္ – – ေက်ာင္းလႊတ္ေတာ့မယ္ ”   ” ဟုတ္ကဲ့ – – အစ္ကု ” ိ   သစ္သစ္ – – ဘယ္ႏွယ့္ ေၾကာင့္ထူးထူးျခားျခားႀကီး ယဥ္ေက်းေနပါလိမ့္ဟု ေအာင္သစ္ဇေဝဇဝါ ေတြးရင္း ကားကိုေမာင္းထ ြက္ခ ဲ့မိသည္။ ႏွစ္ေယာက္ စလုံးရင္မွာမူအေတြးကိုယ္စီႏွင့္ပဲျဖစ္သည္။  သစ္သစ္က လည္းတခ်ိန္လုံး – – ဖုတ္ေလသည့္ငပိရွိသည္မွ်မေအာင့္ေမ့ပ ဲ ဂ႐ုမ စိုက္သလိုေနလာခဲ့ေသာ ေအာင္ေမာင္း ၏ ႏွလုံးသားေရးရာ ဘာေရးရာ ႏွင့္စပ္လ်င္းသိစကားေလးမ်ားၾကားရမႈေၾကာင့္ၾကည္ႏူးေန တာ – – ေအာင္ေမာင္း သက္ျပင္းရႈိက္သံေလးကိုပင္မိသစ္ရင္ခုန္ေနမိေသးသည္။

ဪ – – သည္အ႐ြယ္ကလည္း – – သစ္႐ြက္ေၾက ြသည္ကိုပင္လက္ခုပ္လက္ဝါးေလးတီးကာ – – ရယ္ေမာတတ္ေသာ အ႐ြယ္  – – ။  ” မင္းညီမ – – လိုက္လာတယ္ – – ေဟ့ေကာင္ – – – ဘာအေရးႀကီးလို႔လဲမသိဘးူ – – – ခင္ေမာင္ဝင္းက – –  စာသင္ခန္းမွ ထြက္ဆီးႀကိဳေျပာၿပီးေသာ ေၾကာင့္ေအာင္မင္း အျပင္ကို ၾကည့္၏ ။ ေက်ာင္းအက်ီ အျဖဴလက္ရွည္ထမီအစိမ္း ႏွင့္ ေက်ာင္းလ ြယ္အိတ္မပါေသာ သစ္သစ္ကိုတအံ့တဩေတ ြ႕ရသည္။ ခင္ေမာင္ဝင္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး – – မိသစ္ဆီလာခဲ့၏။   ”  ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ – – သစ္သစ္ ”  ” ေဖႀကီး – – – အသဲအသန္ျဖစ္လို႔ – – ကိုကို ”’   ” ဟာ – – – – – ”   ေအာင္မင္း ခင္ေမာင္ ဝင္းကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာၿပီး – – အိမ္သို႔အေျပးသြားရန္ကားဆီသို႔ဦးတည္ခ ဲ့သည္။ သစ္သစ္က မမွီမကမ္းေလး လိုက္လာ သည္။

” မမႏြယ္ေရာ – – အေၾကာင္းၾကားၿပီး ၿပီလားဟင္ ”  ” မမႏြယ္က အိမ္ကိုအရင္ေရာက္တာ – – – မမႏြယ္ေၾကာင့္ – – မိသစ္သိ တာ – -မမႏြယ္ကိုေဒၚၾကးလီ ွ – ဖုန္းဆက္ေခၚတယ္လို႔ေျပာတယ္ ”   ကားကူရွင္ေပၚ ျပစ္ထိုင္လိုက္ၿပီး – – – တစ္ဖက္တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ မိသစ္ဝင္ – – ထိုင္ကာတံခါးပိတ္သည္။ တံခါးက ဂ်က္မက် – – ကားကို – -တလွိမ့္ႏွစ္လွိမ့္ေမာင္းၿပီးမွ – –  သစ္သစ္ဖက္မွတံခါးကိုလွမ္းဆြ ဲေဆာင့္ပိတ္၏။ ထိုအခါ ေအာင္ေမာင္း ၏ ႀကီးမားေသာ လက္ေမာင္းႀကီးက မိသစ္ႏို႔ေလး ႏွစ္လုံး ကိုအိကနဲ   ဖိကပ္မိၾကသည္။ မိသစ္ – – မ်က္ႏွာေလး ရ ဲ ၿပီးေနာက္ကိုတ ြန႔္သည္။ေအာင္ေမာင္း ရင္ထဲ – – ဒိတ္ကန ဲ ပူသြား ကာ သစ္သစ္ကိုအားနာသလိုႀကီးျဖစ္သြားမိသည္။

” ေဆာရီး – – – မိသစ္ – -တံခါးမက်လို႔ ”   ” အင္း – – – ပါ ”  သည္စကား ႏွစ္လုံးအေနာက္၌ ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ သိသာေသာ  အေတြးေလးမ်ားက ျပန႔္လြင့္သ ြားၾကသည။္ ကားက ေဒသေကာလိပ္အတြင္း မွ ျဖတ္ထြက္လာရာ အရွိန္ျပင္းျပင္း ႏွင့္ေတြ႕လိုက္ ေလတိုင္းသစ္သစ္ကိုယ္လုံးေလးက ေအာင္ေမာင္းဘက္သို႔ယိမ္းထိုးသ ြားသည္။  မဟာစည္ေကြ႕နားရွိ – – – ဂ်ိဳင့္ႀကီးတစ္ခုကိုအ ေရွာင္ – – – ” ဂ်ိဳင္း – -ဒုံး ”  ” အေမ့ – -အို – – – ”  ကားေရွ႕ ဘီး တစ္ဖက္ကဂ်ဳငိ့္ထ ဲက်ၿပီး – – ေရွ႕အိပ္စယ္တန္ႏွင့္ဒုံကနဲ – –  ေဆာင့္လိုက္ရာ သစ္သစ္မဟန္ႏိုင္ပ ဲ ေအာင္ေမာင္း ေပါင္ၾကား သို႔လက္ေထာက္မိၿပီး ေအာင္ေမာင္း ရင္ခြင္ေလးထဲသို႔ၿပိဳဆင္း တိုးဝင္သ ြားသည္။ ဤမွ်ေလာက္ႏွင့္ဆိုျပသနာမရွိ – – ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္ႀကီး ဆုပ္လိုက္မိေသာ သစ္သစ္လက္ကေလး က ေအာင္ေမာင္း ၏ ရွည္ရွည္လီးအတန္ႀကီးကို   မိမိရရႀကီးကိုင္လိုက္မိျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္သည္။

တဒဂ ေလးပါ – -တခဏေလးရယ္ – – ၾကာလွမွႏွစ္စကန႔္ – – သုံးစကန႔္ပဲေပါ့ – -အဲလိုကိုင္လိုက္မိသည္ႏွင့္သဘာဝဆန႔္က်င္ ဖက္လိင္ သေဘာအရ လီးႀကီးက ဒိုင္းကန ဲ သစ္သစ္လက္ကေလးကို ”ေတာ့” လိုက္သလို႐ုန္းထြက္လိုက္တာေၾကာင့္သစ္သစ္ မ်က္လုံးေတ ြျပာသ ြား၏။ ေအာင္ေမာင္းက သစ္သစ္ပခုံးေလးကို အသာဖက္ၿပီး ေပြ႕ထူ၏။   ” ငါ – – – စိတ္ေလာေနလို႔ဟ –  – မိသစ္ ”  ေအာင္ေမာင္း အသံက တစ္စုံတစ္ရာ ကိုဖုံးဖိရန္ႀကိဳးစား၏။ မိသစ္ကလဲ ရင္ခုန္ေႏြးေထြးစြာ လႈပ္ရွားေနေသာ အသံနငွ႔္။  ” ဟုတ္တယ္ – – ေဖႀကီး – – – အေတာ္ျဖစ္ေနတာ”မိသစ္သူမေနရာေလး၌ ေနသားတက် ျပန္ထိုင္မိခ်ိန္ကားေလးက ဘုရား လမ္း လမ္းဆုံမွေကြ႕ထ ြက္သည္။ မိသစ္သူ႔လက္ဖဝါးေလးကို မသိမသာ ဆုပ္နယ္ေနမိ၏။ ရင္ထဲမွတဒိန္းဒိန္းခုန္ေနရင္းေအာင္ ေမာင္းကိုခိုးၾကည့္၏။ ေယာက်ားပ္ ီသေခ်ာေမာခန႔္ျငားေသာ ေအာင္ေမာင္း မ်က္ႏွာကေရွ႕ကိုမူထားလင့္ကစား မ်က္လုံးေစ ြ အၾကည့္ႏွင့္သစ္သစ္တို႔အၾကည့္ခ်င္းဆုံၾကသည္။

” ဒိတ္ ” ကနဲ ရင္ေတြခုန္ကာ မ်က္ႏွာကိုကားေရွ႕သို႔ ျပန္လွည့္လိုက္မိၾကသည္။ စကားမူမေျပာျဖစ္ေတာ့ – – – ။   ဦးေသာ္ေကာင္း က – – လူႀကီးေရာဂါျဖစ္ၿပီး တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္ေနသည္မွာလည္း ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ ကားေလး ေပၚတီကို ေအာက္သို႔ ထိုးလိုက္ မိသည္ႏွင့္တံခါးဖြင့္ကာ အိမ္ေပၚအေျပးအလႊားတတ္ၾကသည္။   အိမ္ေရွ႕ခန္း တြင္အိမ္နီးခ်င္းမ်ားေရာက္ေန၏။” အဲဒါ ဦးေသာ္ ေကာင္း သား နဲ႔သမီးေတြေပါ့အႀကီးေကာင္က တကသိုလ္ေက်ာင္းသား။ ”တစ္စုံတစ္ေယာက္အသံကိုသဲ့သဲ့ၾကားသည္။

” ေမာင္ေမာင္ – – – ”  မမႏြယ္အခန္းဝ၌ ေအာင္ေမာင္း ႏွင့္ဆုံ၏။ မမန ြယ္ငိုထားသျဖင့္မ်က္ႏွာေတြနီရဲကာ မို႔အစ္ေနသည္။ ”  ေဖေဖ – – – ဆုံးၿပီ ”   ” ဗ်ာ – – – ”   ”ရွင္ – – – ”   သစ္သစ္ေရာ ေအာင္ေမာင္းပါ ငိုင္ေတြသြားစဥ္သစ္သစ္က ေအာင္ ေမာင္းလက္ေမာင္းကိုစုံကိုင္ၿပီးရင္ဘတ္၌ မ်က္ႏွာေလးဝွက္ကာ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ငိုေလေတာ့သည္။   မမႏြယ္က – – – သစ္သစ္ ပုခုံးေလးကိုဖ ြဖ ြဆုပ္ႏွယ္ေပး၏။   ” တိတ္ပါညီမရယ္ – – – တို႔ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္စည္းစည္းလုံးလုံး – – ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေန သြားၾကဖို႔ပဲလိုတာ ” ” မိသစ္ – – – အသက္ေတာင္မမွီဘူး – – မမႏြယ္ ”  ဝမ္းနည္းဆို႔နစ္သံေလးျဖင့္ေျပာရင္း – – -ရင္ခ ြငထ ဲ ခ ္ ိုဝင္ငိုရႈိက္ျပန္သည္။ ႏြယ္ႏွင့္ေအာင္ေမာင္းက သစ္သစ္ကိုေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ရင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္အားကိုးစ ြာ  ေၾကကြဲစြာ ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။

ဈာပန ကိတ္စ အဝဝကိုေအာင္ေမာင္းဦးစီး ေဆာင္႐ြက္ရ၏။ မမန ြယ္က ေအာင္ေမာင္းကိုသာ အလုံးစုံပုံအပ္ထား၏။ေဒၚလွ  (ထမင္းခ်က္) အဖြားႀကီးက တေမွာင့္ ” သူ႔သားသမီးေတ ြကို စိတ္မခ်လို႔လားမသိဘူး မေန႔ညက စာၾကည့္ခန္းဝမွာ ေက်ာေပးၿပီး ထိုင္ေနတာေတြ႕လိုက္တယ္ – – သိလား – –ငါျဖင့္ေခါင္းကိုဒီေလာက္ႀကီးသြားတာ ”  သစ္သစ္က သူရဲဆိုလ်င္ေတာ့အေသ ေၾကာက္သည္။ ႏြယ္က – – ေဒၚလွကိုခပ္စူးစူးေလးၾကည့္ရင္း ” တကယ္ေတြ႕တာေနာ္ – – – ေဒၚလွ ”   ” အမေလး – – – မဟုတ္ ပ ဲန ဲ့မေျပာရဲပါဘူး – -ဆရာမရယ္ – – ဘုရားေပးေပးက်မ္းေပးေပး က် ြန္မ လိမ္မေျပာပါဘူး ”

ေဒၚလွစကားနည္းသေလာက္ဆုံး – -တေစ – – ဆိုလဲ ေသးပါေအာင္ေၾကာက္တတ္ေသာ အဖြားႀကီး ျဖစ္သည္။ ႀကိဳးစား႐ိုးသားသူ  ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ – – ႏြယ့္ေမေမရွိစဥ္ကတည္းက ႏြယ္တို႔မိသားစုႏွင့္ေနလာခ ဲ့သည္မွာ သားသမီး မ်ားရွိေသာ က်ဳံမေငး သို႔ ပင္မျပန္ေတာ့ပဲ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္။   ေၾကာက္သည္ဆိုကာ – – ရက္လည္ၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြ၌ – – – မမႏြယ္ ႏွင့္အတူသစ္သစ္ဝင္ဝင္အိပ္ေတာ့သည္။ ႏြယ္ႏြယ္ႏွင့္ေအာင္ေမာင္း တို႔မွာ ကိုးလိုးကန႔္လန႔္ျဖစ္ၾကရသည္။ ေဖေဖဆုံးၿပီး သည့္ေနာက္ – – ႏြယ္ႏွင့္ေအာင္ေမာင္း ညတိုင္းလိုလိုန ြယ့္အခန္းမွာ – – ဆုံၾကသည္။

ႏြယ္ကတစ္ခုေတာ့စည္းျခားထားပါသည္။မင္ဂလာ မေဆာင္ေသးခင္ဘာမွ မလုပ္ရ ဟုေအာင္ေမာင္း ကလည္း ႏြယ့္စကားအတိုင္း  အပြတ္အသပ္ေလးမ်ား မွလြဲ၍ပိုၿပီး အခြင့္အေရးမယူခဲ့ရွာပါ။ ထိုေၾကာင့္လည္း ႏြယ္ – – – ေအာင္ေမာင္းအခန္းကိုသစ္သစ္ အိပ္ခ်ိန္၌ ေအာင္ေမာင္း အလိုက် တိတ္တဆိတ္ကူးလာခ ဲ့ရသည္။  ” မိန္းကေလး က အေဆာင္ကူးရတယ္ – – – ေမာင္ေမာင္ ရယ္ – – – ရွက္စရာ ေကာင္းေနၿပီ – -တကယ္ပဲ ”   ႏြယ္က – – ေမာင့္အခန္းထ ဲဝင္မိသည္ႏွင့္ရွက္စရာ မ်က္ႏွာေလး ႏွင့္ေျပာ လိုက္သည္။ ေအာင္မင္း က ႏြယ့္ကို မၿပဳံးမရယ္ – – – ေလးစိုက္ၾကည့္ေနရင္းတံေတ ြး မ်ိဳခ်သည္။ စ ြပ္က်ယ္ဂ်ိဳင္းျပတ္ေလး သာဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ေအာင္ေမာင္း ရင္ဘတ္မွအေမႊးမ်ားကိုအသည္းယားစဖ ြယ္ျမင္ရ၏။

ေအာင္ေမာင္းက အေမႊးထူေျပာေသာ သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီး ႏွင့္န ြယ့္ပါးျပင္ေလးဖိကပ္မိသည္အထိသိ မ္းဖက္လိုက္သည္။ သင္းပ်ံ႕ ေသာ ေရေမႊးနံ႔က စူးဝင္သြား၏။ႏြယ္က အလိုက္သင့္ေလး သူ႔ရင္ခြင္ထ ဲတိုးဝင္လိုက္ရင္း – – –   ” ေကာင္မေလး ႏိုးလာအုံးမယ္ ေမာင – – – ” ္  ” ႏိုးႏိုး – – မမန ြယ္ရယ္ – – ဒီလိုညေလးပဲ ေတြ႕ရတဲ့ဟာကို – – မမႏြယ္က – – ေမာင့္ကိုေရွာင္ဖယ္ ေရွာင္ဖယ္န ဲ့ ”   ” အဲလိုမေျပာနဲ႔ – – ေမာင္ေမာင္ – – မမန ြယ္ကလူႀကီး သိလား – – တြဲတြ ဲသြားသြား ေလွ်ာက္သြားလို႔ ေကာင္းတ ဲ့အ႐ြယ္မဟုတ္ဘူး – – ဆရာမ ဆိုတ ဲ့ဂုဏ္သိကာလဲ ရွိေသး ”

” အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ – – ဒီမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ႀကီးျဖစ္ျဖစ္ – – ေမၿမိဳ႕ျဖစ္ျဖစ္ေျပာင္းၿပီး လက္ထပ္ၾကရေအာင္ဆို လ ဲ ”   ” အလုပ္က ဒီမွာအေျခက်ေနတာ ေမာင္ေမာင္ – – ေဖေဖ့ရွယ္ယာလုပ္ငန္းေတ ြလဲ – – မမပဲ ဆက္လုပ္ေနရတာ – –  ဒါေတာင္ အန္ကယ္စိုးရွိေနလို႔ ”   ” အဲဒီဦးတင္စိုး ဆိုတဲ့လူႀကီးက မမႏြယ္ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ဟာ မ႐ိုးသားဘူးလို႔ထင္တယ္သိ လား ”   ” အဟင္း – – ဟုတ္မွာေပါ့ ”   ႏြယ္က ေမာင့္ကို – – စ – လိုစိတ္ႏွင့္ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလး ေျပာ၏။ ေအာင္ေမာင္းက – – ႏြယ့္ပု ခုံးအ႐ိုးက်ိဳးမတတ္ဖ်စ္ညႇစ္ရင္း- – ။ ” မမႏြယ္ေနာ္ – – ကြၽန္ေတာ့စိတ္ကိုမဆ ြ နဲ႔သိလား ”

ကြၽန္ေတာ္အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ – – ဘာမွမလုပ္ပ ဲ အလွၾကည့္ေနတဲ့ပန္းကိုကြၽန္ေတာ့အရင္ခူးလို႔ကေတာ့လား – – မယုံမရွိနဲ႔  ဓားနဲ႔ထိုးမွာ – – အဲဒါ – – အၿပီးေျပာတာ ”   ေအာင္ေမာင္း က – – ကတုံကရီေျပာရင္း န ြယ့္ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို – – – ေႏြးကနဲ  – – ေမႊးလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ႏြယ့္ရင္သားတစ္လုံးကိုဖိညႇစ္ရင္း မခ်င့္မရဲ သက္ျပင္းခ်၏။   ” ေမာင့္ကို – – မမႏြယ္ကတိ ေပးထားတာပဲ ေမာင္ရယ္ – – ႏြယ္အပ်႕ ိုဘဝ ကိုေမာင့္ကိုပဲ ေပးမွာပါ ”  ” မမႏြယ္က ပါးစပ္ကပဲေျပာ သိလား ဟိုလူက အံတိုေန ၿပီမမန ြယ္လိုလူေလာက္ေတာ့ျဖဳတ္ေတာင္စားသြားအုံးမယ္ ” ” ကဲပါ လႊတ္ပါအုံး အသက္ရႉလို႔မရေတာ့ဘူး   ႏြယ္က ေအာင္ ေမာင္း ေပါင္ကိုလက္ကေလး ေထာက္ကာ ႐ုန္းရင္းႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး ေျပာလိုက္၏။ ေအာင္ေမာင္းက မခ်င့္မရ ဲ ႏြယ့္ႏႈတ္ခမ္း ေလးကို ႁပြတ္ခနဲ စုပ္ၿပီးမွလႊတ္လိုက္ရင္း။

” မမႏြယ္ကို ဒီစာအုပ္ျပမလို႔ – – ဒီမွာ ”  စာအုပ္ကလက္ႏွစ္လုံးေလာက္ထူသည္။ ေဒါက္တာ ” အီဆာမက္သ႐ူး ” ေရးသားေသာ ”  အနရယ္ကင္းသိကာမေျဖေပ်ာက္နည္း ” စာအုပ္ေလးကိုႏြယ္ကခပ္တည္တည္ယူဖတ္လိုက္၏။  ” ဒါက အမေနာက္ႏိုင္ငံက ေဆး ပညာအယူအစေတြပဲ – – ဒီထဲမွာ ” ဖတ္ကင္း ” ကိုမမႏြယ္ေလ့လာဖူးလား ” ” ဟင့္အင္း – – လိင္စာအုပ္ေတြမွ မဖတ္ဖူးတာ ”    ”  ဒါေၾကာင့္အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေနတာ ဒီမွာၾကည့္ပုံပါတယ္ – – ေတြ႕လား မမႏြယ္ – – ဒါက ေယာက်္ားေလးေရာ မိန္းကေလးေရာ အန ရယ္ ကင္းတဲ့နည္းပ ဲ ” ” ဟင္ – – ေမာင္ကလဲ – – – ဘာေတြျပမွန္းမသိဘူး ”   ” မမႏြယ္လ ဲ – – ဆရာမတစ္ေယာက္ပဲဗ်ာ ဒါ ေလးေတာင္မွအေတြ႕အႀကဳံမရွိဘူးဆိုရင္ – – ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ” ” အို – – – မဆိုင္တာ – – ဆရာမက – – ဒါေတြသိရမွာလား ”

” ဟာ – – သိပ္သိရတာေပါ့ – – -ဒါမွကိုယ့္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတပည့္ေလးေတြကိုထိန္းသိမ္းႏိုင္မွာ ” ” ေပးစမ္းပါ – –  တစ္ခါထ ဲ လက္ခ်ာေတြေပးေနျပန္ၿပီ ”   ႏြယ္က ရင့္က်က္ဟန္ေလး ျဖင့္စာအုပ္ကိုဆြ ဲယူၾကည့္၏။ ေယာက်္ားလိင္တန္ကိုမိန္းမ က ဂြင္းတိုက္ေပးေနသက ဲ့သို႔မိန္းမေစာက္ပတ္ကိုေယာက်္ားက လီးသဏန္ပစည္း တစ္ခုႏွင့္ထိုးသ ြင္းေပးေနပုံျဖစ္သည္။   ” အဲ ဒါ – – သမီးရည္းစားေတြေလ – – မမန ြယ္ရ ဲ့ ”   ” သိပါတယ္သူပ ဲ ဖတ္တတ္တာက်ေနတာပ ဲ မ်က္စိရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္ တာ ”   ႏြယ္က မ်က္စိရွက္တယ္ဟုပါးစပ္က ေျပာရင္း ေနာက္စာမ်က္ႏွာမ်ားကိုေလွ်ာက္လွန္ၿပီးၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ သုံးေလးရ ြ က္ လွန္ၿပီးေနာက္သ႐ုပ္ေဖာ္ပြံတစ္ပုံေပၚလာ၏၊

” ဟင္း – – ဒီပုံကေတာ့ – – အေတာ္ဆိုးတာ ”  ေအာင္ေမာင္းက ႏြယ့္ပုခုံးမွ ေက်ာ္ကာလက္ကိုန ြယ့္ႏို႔ႀကီးတစ္လုံးအား – – ညႇစ္ ကစားရင္း – – စာအုပ္ကိုၾကည့္သည္။  ” ဒါက ညားၿပီထင္တယ္မမႏြယ္ရ ဲ့ကြၽန္ေတာ္လဲ အဆုံးထိမဖတ္ရေသးဘူး – – တစ္ခ်ိဳ႕ ေဝါဟာရ ေတ ြက်ေတာ့ေဆးပညာ အေခၚအေဝၚေတြလား မသိဘူး – – ေနအုံး – – အဲ – -အဲဒီမွာေတြ႕လား ”    ႏြယ္က အသံ ေလးမပ ြင့္တစ္ပ ြင့္ႏွင့္ဖတ္ၿပီးရယ္၏။   ” အလကား – – – ဘာေတြမွန္းလဲ မသိဘူး ”  ” ေျပာစမ္းပါ မမႏြယ္ရ ဲ့သိရင္လ ဲ  ဘာသာျပန္ေပးစမ္းပါ ”   ” ကြယ္ – – – ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြပါ – – ကေလးမရေအာင္လုပ္တဲ့နညးေပါ ့္ – – မိန္းမအဂါ ထဲကို  ပလတ္စတစ္စြပ္ၿပီးလုပ္တဲ့ဟာကို – – ေယာက်္ားဆိုလဲ – – ဟိုဒင္းစြပ္ၿပီးလုပ္ေပါ့ – – အဲဒါ – –ဘာမွမထူးဘူး ဒီမွာ ၾကာလွၿပီ –  – အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ သုံးေနတာ ”

” ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ အဲဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးလားဟင္ – – – မမ ”ေအာင္ေမာင္း က အရဲစြန႔္ၿပီး မမ နားကပ္ေျပာ၏။  ” ကြၽတ္ – –  မဟုတ္တာေတ ြ ကြယ္ – – – ရွက္စရာႀကီး ” ” ဘာရွက္စရာရွိလဲ မမရယ္ – – ေမာင့္ဟာကိုစ ြပ္ၿပီးလုပ္ၾကမယ္ေလ – – – မ  ေကာင္းဘူးလား ဟင္ ” ”ေဟ့ေအးကြယ္ – – မေကာင္းပါဘူး – – – မေတာ္တဆ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းျဖစ္ကုန္ရင္မမပဲ  အရွက္ရမွာ ၿပီးေတာ့လဲ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမာင္ႏွမ လို႔သိၾကတာ ” တဖြဖ ြ – – ဆုပ္နယေနေသာ ္ – – ႏြယ့္ႏို႔ႀကီးေပၚမွလက္ကို ႐ုပ္သိမ္းလိုက္သလို ပူးကပ္ထားေသာ ခနာကိုယ္ႏွစ္ခုကိုလ ဲ ဆတ္ကန ဲ ခြါျပစ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ဝက္ႀကီးတစ္ေကာင္ပစ္ခ်  လိုက္သလို ပက္လက္ႀကီးလွဲခ်ရင္း ဟင္းကန ဲ – – – ညီးတ ြားလိုက္သည္။

ႏြယ့္- – ရင္ထဲထိတ္ကန ဲျဖစ္သည္။ ႏြယ့္ကိုခ်စရေသာ ္ ေမာင့္အျဖစ္ကလည္ း စိတ္ညစ္စရာေတာ့ေကာင္းသည္။ ခ်စ္သူတို႔ သဘာဝ တြဲသြားတြ ဲလာလဲ မလုပ္ရ – – ။ လက္ပြန္းတတီး ေနဖို႔ကလည္းမသင့္ေတာ္ – – ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္သည္။ သူ႔ခမ်ာ သနားစရာ – – ပုဆိုးေအာက္မွ မတ္ေတာင္ေနေသာ လီးတန္ထိပ္ႀကီးက ႏြယ့္ရင္ကိုသိမ့္ကန ဲ တုန္လႈပ္ေစသည္။ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ  ကန႔္လန႔္ေလးေမွးကာ –  အုပ္မိုးလိုက္ရင္း ။   ” ေမာင္ – – – ”   ခပ္တိုးတိုးေလးေခၚသည္။   ေမာင္ကစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ – – –  မ်က္ႏွာျဖင့္မ်က္ႏွာက်က္ကိုသာ ေမာ့ၾကည့္ေနၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေအာက္သို႔သြင္းထားသည္။ ဂ်ိဳင္းေမႊး မ ဲမဲႀကီးမ်ားက  ေရွးလ်ားလွသည္။

” ေမာင္ – – လို႔ဆို – – ထူးေလ ”  ” မမျပန္ခ်င္ၿပီမို႔လား – – ျပန္ေတာ့ ”   ေအာင္ေမာင္း အသံက တကယ့္ကိုစိတ္တိုေနသံ။   ”  ေမာင္ကကြယ္ – – – ကေလးေလးလိုပ ဲ – – မေတာ္တာေတြ ျဖစ္ကုန္မွာစိုးလို႔ – – မ – – ေတာင္းပန္ေနတာ က်န္တာေတြကို ေမာင္ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ေနတာပ ဲမို႔လား – ဟင္ ”   ႏြယ့္အသံေလးက ေျဖာင္းဖ်ႏွစ္သိမ့္ရင္း ဝမ္းနည္းဆို႔နင့္သံေလးဝ ဲလာသည္။  ေမာင္ႏြယ့္ကိုဤနယ္စိမ္းစိမ္းကားကား ဆက္ဆံလ်င္ ႏြယ္အငမတန ္ ္ဝမ္းနည္းလ ြယ္သည္။ မ်က္ရည္ခ်က္ျခင္း ဝဲသည္။

ေအာင္ေမာင္း က ႏြယ့္မ်က္ႏွာကို ေဝကန ဲၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်ကာ – – ခြေခါင္းအုံးႀကီးကို – – လွည့္ခြျပစ္လိုက္ကာ – – သိမ္း ဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ – – ႏြယ့္ကိုမၾကည့္ပဲလည္း ေျပာသည္။   ” ဟုတ္ပါၿပီ – – မယ္မင္းႀကီးမရယ္ – – ႂကြပါေတာ့ၾကာရင္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး – – ဆးေအာင ီ့္ၿပီးေသေတာ့မွာ မို႔ပါ ” ရက္စက္လြန္း ဥေပခါျပဳလြန္းၿပီး – – အလြန္တရာမေလးမစားႏိုင္လြန္းေလ ျခင္း ဟုေတြးရင္း ေဒါသထြက္၏။ ” မင္း – – -ဘယ္လိုသုံးႏႈန္းလိုက္တာလဲ – – ေမာင္ေမာင္ – – ဟင္ ”   ” မမႏြယ္က် ြန္ေတာ့ကို လာသတ္ေနတာန ဲ့မတူဘူးလားဗ် ”   ဆတ္ကန ဲ – – လွည့္ေျပာလိုက္ေသာ ေအာင္ေမာင္း မ်က္လုံးအိမ္မွမ်ကရည္ ္ပူမ်ား ဒလေဟာ စီးဆင္းလာေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာ ႏြယ္အရည္ေပ်ာ္သြားသည္။

” ေကာင္ေလး ကလည္းေလ – – အရမ္း – – ဆိုး ” ႏြယ္က – – ေအာင္ေမာင္းပုခုံးကိုဆြဲလွည့္ၿပီး ေအာင္ေမာင္း ေပါင္ၾကားမွလီး ႀကီးကိုဆုပ္ကိုင္ဆြ ဲျဖ ဲ ေပးရင္းေျပာ၏။ ေအာင္ေမာင္း ဒိတ္ကနဲ ဝမ္းသာသြားကာ ထ ထိုင္သည္။ ၿပီးေနာက္ႏြယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလး ကို  စုပ္သည္။ ႏြယ္က အလိုက္တင့္ေလး ေမာ့ေပးထားကာ မ်က္ေတာင္ႀကီးမ်ားေမွးထား၏။   ေအာင္ေမာင္း က ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူ ေနရင္း ပုဆိုးကိုခြၽတ္ၿပီး မမန ြယ္လက္ကိုသူ႔လီးေပၚ အုပ္ကိုင္ေစကာ ဂြင္းတိုက္သလို စေပးလိုက္သည္။ အရွိန္ရလာ ၿပီးေသာအခါ  လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ မမႏြယ္  လက္ကေလးက လီးႀကီးကိုမွန္မွန္ဆုပ္ကိုင္လ်က္ – – ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္။

ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကမူ – – သံဂေဟဆက္သလို ၿမဲေန၏။  ေအာင္ေမာင္းက လီးႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ေပးရင္း မမႏြယ္၏ ပူးကပ္ထား ေသာ ေပါင္ၾကားထဲသို႔လက္ကိုသွ်ိဳသြင္း၏။ ႏြယ္က ႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုကမန္းကတန္းခ ြါရင္း – – – ။   ” ေဟ့ေအးကြာ – – မ – –  ကိုမလုပ္ေပးနဲ႔ – – ေနပေလ့ေစ – ဟင့္အင္း ”   ” ဟာ – – အတူတူေပါ့ – – လုပ္ပါ – – မမႏြယ္ရဲ႕လွန္ပါ ”   ” ဟင့္အင္း – – –  ဟင့္အင္း – – အဲဒါေတာ့ – – မရဘူးဆရာ – – ဒီမွာသူ႔ဟာႀကီးကိုလုပ္ေပးေနၿပီပဲ ဟာကို – – – တစ္ခါထဲ ”

မမႏြယ္မ်က္ႏွာက ရွက္ေသြးတို႔ျဖင့္နီရ ဲေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတ ြ – – မသိမသာတုန္ေနသည္။ လက္က လီးႀကီးကိုကိုင္ထား ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာလႊဲထားသည္။   ” ဒါဆိုမမဟာကို ၾကည့္႐ုံပ ဲၾကည့္မယ္ – – – ဘယ့္ႏွယ့္လဲ ”   ” ဟာ မဟုတ္တာ – – –  ကေလးကလား ”  ” ေစာက္ပတ္မျမင္ဘူးေသးလို႔ပါ – – မမႏြယ္ရဲ႕ – – – လုပ္ပါ ”   ” ေမာင္ေနာ္ – – အေျပာအဆိုအရမ္း႐ိုင္းတာ ပဲ ”  ” ဒါျဖင့္ေမာင္ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ ”  ”သြား – – – ဘယ္လိုမွ – – မေျပာနဲ႔ ”   ႏြယ္က လီးႀကီးကိုလွည့္ၾကည့္ရင္း – – –   ” မ ၿပီးေသးဘူးလား – – လက္ေညာင္းလာၿပီ – – – ”  ဟုကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ႏႈတ္ခမ္းေလးစူကာေျပာလိုက္သည္။

‘’ ခပ္တင္းကင္း – – အင္း – – ဆုတ္ – – ဆုတ္ထား – – ျမန္ျမန္ေလး – – – ေဆာင့္ – – ေဆာင့္ – – ေဆာင့္ – – အ – -အင့္ ‘’ ႏြ ယ့္လက္ေပၚမွ – – သူ႔လက္ကိုအုပခါ ္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီး ကိုင္ေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။    ‘’ ေမာင္ – – မနာဘူးလား – – ဟင္ ‘’    ‘’ ဟင့္အင္း – – မနာဘူး – – မမႏြယ္ရဲ႕ – – ေကာင္းတာ ‘’   လီးတန္ႀကီး က ပူေနသည္။ လီးထိပ္မွယိုစီးက်လာေသာ အရည္ၾကည္ မ်ား က မမႏြယ္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ကိုေစးကပ္ကုန္သည္။ ‘’ အေရေတြ – – ထြက္တယ္ေနာ္ – – ဘယ္လိုလဲမသိဘူး – – အဲဒါ  မၿပီးေသးဘူး – -ဟုတ္လား – ေမာင္ ‘’ ‘’ ဟင့္အင္း – – မၿပီးေသးဘူး – – မမႏြယ္ရ ဲ့သုက္ထြက္မွ ၿပီးမွာ ‘’  ‘’ မလြယ္ဘူး ေနာ္ –  – ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ – – မ – – လက္ေညာင္းလာၿပီ ‘’  ‘’ မမႏြယ္ – – ကြၽန္ေတာ္ေျပာသလိုလုပ္မလား ‘’   ‘’ မမႏြယ္ – –  ေစာက္ပတ္ကိုက် ြန္ေတာ့္ကို ျပ႐ုံေလးျပ ၿပီး – – ခပ္ျမန္ျမန္ဂြင္းတိုက္ၾကည့္- – အဲဒါ သုံးေလးခ်က္နဲ႔ထြက္ေရာ ‘’ ‘’ အမေလး သူ႔ ေဆးနည္း က လ ဲတစ္မ်ိဴး ‘’

ႏြယ္က ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလးေျပာၿပီး ေအာင္မင္း နဖူးကိုလက္သီးဆုပ္ေလး ႏွင့္ဖြဖ ြထုလိုက္သည္။ေအာင္မင္း က ႏြယ့္ထမီကို  ဆြဲလွန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ခပ္ပ်က္ပ်က္မ်က္ႏွာေလးျဖင့္သူမ ဖင္ကို ျပန္ငုံ႔   ၾကည့္လိုက္သည္။ေအာင္မင္း လီး ႀကီးကိုကိုင္ထား ေသာလက္က အမွတ္တမ ဲ့ရပ္ေန၏ ။  ‘’ မမႏြယ္က – – ေစာက္ေမႊး သိပ္မေပါက္ဘူးေနာ္ ‘’   ‘’ အင္း – – ဆယ့္ကိုးႏွစ္ေက်ာ္မွ ေပါက္တာ – – ပါးပါးေလး ‘’  ေအာင္မင္း က ထမီကိုခါးအထိဆြဲတင္ၿပီးၾကည့္သည္။ ေစာက္ပတ္ႀကီး က ဖူးဖူးျပည့္ျပည့္ႀကီးျဖစ္ ကာ ေဖာင္းကားလုံးထစ္ေနၿပီး – – အစိႀကီးက ေတာ္ေတာ္ရွည္သည္။

ရွည္သည္ဟုဆိုသည္က အေပၚဘက္သို႔ရွည္ထြက္လာျခင္း မဟုတ္ပဲ – – ေစာက္ပတ္ႏွစ္မႊာၾကား ဍ္ေအာက္ဖက္သို႔- – တစ္လစ္ ႀကီးတန္းဆင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ေအာင္မင္း က ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္း တို   လက္ညႇိဴးလက္မျဖင့္အသာၿဖဲၾကည့္ရင္း   ‘’ ေဆာင့္ – –  မမႏြယ္ – – ေဆာင့္ – – မမႏြယ္ေစာက္ပတ္ႀကီး ကို ျမင္လိုက္တာ န ဲ့ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီး က အလိုလိုေတာင္သ ြားတာ – – အား  – – – ေဆာင့္ – — ေဆာင့္ – – – ေဆာင့္ – –   နာနာေလးေဆာင့္မမန ြယ္ေပါင္ကားထားေပးေလ – – အား – အင္း – – မမန ြ ယ္ရယ္ – – ဒီေစာက္ပတ္ႀကီး ကိုတကယ္လိုးရရင္ – – ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ေနာ္ ‘’   ‘’ လုပ္ျပန္ၿပီ – – တဆင့္က ဲမလာနဲ႔-  – သိလား ‘’   ‘’ အင္းပါ – – မ – – ရယ္ – – အား – – – ထြက္ၿပီထြက္ၿပီ – – အိုးအိုး ‘’  ႏြယ္က လီးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။  ေျဖာင္းကနဲ ကန္ထြက္သြားေသာ သုက္ရည္မ်ား က ျခင္ေထာင္အမိုးကိုပင္ထိ၏။ ပထမဆုံးအခ်က္သည္အျပင္းထန္ဆုံး ျဖစ္သည္။  ေရႁပႊတ္ႏွင့္ပန္းထုတ္လိုက္သက ဲ့  သို႔ျမန္သည္။ လီးကိုဆုပ္ကိုင္ထားေသာ န ြယ့္လက္ကေလးထ ဲဍ္သံေခ်ာင္းႀကီးလို မာေတာင္ သ ြားေသာ အထိအေတြ႕ႏွင့္အေၾကာႀကီးမ်ား ထစ္ထစ္သြားသည္ကိုစမ္းသပ္ကိုင္မိရာ ရင္တစ္ခုလုံး လႈပ္ခါေနမိသည္။

ေယာက်္ားလီးႀကီး ကိုပထမဆုံး ကိုင္ဖူးျခင္းမို႔လ ဲ ပူေႏြးေသာ အထိအေတြ႕က လက္ဖဝါး ဍ္ခြၽဲက်န္ေနသည္။ ‘’ ဟြန႔္ – – – ေပကႏု ္ ၿပီ ‘’   ႏြယ္က – – ေအာင္မင္းပုဆိုး ႏွင့္လက္ကိုသုတ္သည္။ ေအာင္မင္း က ပက္လက္အေနအထား – – ေအာင္မင္း ေဘးတြင္ ကု တင္ေအာက္ေျခတစ္ဖက္ခ် ကာ ဖင္ဘက္က ကုတင္ေပၚ တင္ေပးထားၿပီး   ထမိန္ကိုလွန္ျပထားသည္မို႔ – – ေစာက္ပတ္ႀကီး က ၿပဲ အာၿပီး လိုးခ်င္စရာ အရည္လဲ့စိုစ ြတ္ေနသည္။   ႏြယ့္အသားေလး က ပယင္းေရာင္ထကာ ၾကည္လ ဲ့ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ေဘး  ႏွစ္ျခမ္းမွာ စပ်စ္သီး စိမ္းညိဳေလးေတြ လိုတင္းလ်က္ အရည္စိုေနသည့္အတြက္လည္း စားခ်င္စဖြယ္ႀကီး လို ျဖစ္ေန၏။

ေအာင္မင္း လီးတန္ႀကီး ကို – – ဒစ္ႀကီးအား ၿဖဲလိုက္စုလိုက္ႏွင့္ေလ့လာေနေသာ အပ်ိဳႀကီး မမႏြယ္ခမ်ာ – – သူ႔ေစာက္ပတ္ႀကီး  ကို အေသအခ်ာၿဖဲ ကာ ၾကည့္ရင္း ဆင္ႀကံႀကံေနေသာ ေအာင္မင္းကို –   သတိမထားလိုက္မိေခ်။   ထိုအခ်ိန္ၾကားကာလေလး ကို အမိအရ အသုံးျပဳကာ ႏြယ့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကိုထမီၾကားသို႔ေခါင္းကိုထိုးသြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီး အလယ္ရွိစုအိ ိေနေသာ အစိ ရွည္ႀကီး ကိုထိထိမိမိႀကီး လွ်ာေစာင္းထိုးကာ  ဖိစုပ္ျပစ္လိုက္ေလ၏။   ‘’ ဟဲ့ – – အို ‘’ အင့္အင့္ – – ရွီး – – ကႊၽတ္ကႊၽတ္ ’’   ႏြယ္ –  – အလစ္အငိုက္ခံလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္းကုတင္ေပၚတင္ထားေသာေျခေထာက္က ႐ုတ္တရက္ – – ညႇပ္လိုက္ –  – ေစ့လိုက္မသညိ ္ျဖစ္ရာ – ေအာင္မင္းေခါင္း ကိုထမီႏွင့္အုပ္ၿပီး  ေပါင္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ညႇပ္ထားသလို ႀကီးျဖစ္သြားေလသည္။

ဗိုက္ေၾကာမွစိမ့္ဝင္သြားေသာ ကာမ အရသာထူးႀကီး က အပ်ိဳႀကီး စစ္စစ္ျဖစ္ေသာ ႏြယ့္ခမ်ာ အၾကာအခ်ဥ္ေတြ တြန႔္ေကြး ႏုံးခ်ိကာ  ေခြယိုင္ေပ်ာ့ႏြဲ႕သြားမိေလသည္။ ‘’ ႁပႊတ္ ‘’ ကနဲ ‘’ ႁပႊတ္ ‘’ ကနဲ   ႏွစ္ခ်က္ဆင့္စုပ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ကာမ အရသာထူးႀကီး မွာ  တစ္ကိုယ္လုံး ကိုလႊမ္းမိုးလ်က္ေမ့ေမ်ာသြားမတတ္ခံစားလိုက္ရသည္။   ထိုကဲ့သို႔သတိလက္လ ြတ္ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ေအာင္မင္း  က ႏြယ့္ကိုယ္လုံး အိအိေလးကိုတြန္းလွဲၿပီး ႏြယ့္ပါးစပ္ဝေလးသို႔လီးႀကီးကိုေတ့လိုက္သက ဲ့သို႔သူကလည္း ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ႀကီး  ကို   မလႈပ္ႏိုင္မယွက္ႏိုင္ျဖစ္ေအာင္ဆက္ခါဆက္ခါ ယက္လိုက္ေလ၏။    ‘’ အြန္း – – -အြန္း ‘’ ဆါုေသာ အသံေလး ႏွင့္အတူႏြယ့္ ပါးစပ္ေလးထ ဲသို႔ေအာင္မင္း လီးႀကီးကတန္းဝင္သြားေလ၏။ ထိုသို႔ – – မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆန္းျပားေသာ ထူးေထြခန္းနားလွသည့္ အေတြ႕  ထူးထူးႀကီးေၾကာင့္ႏွစ္ေယာကသား ္ မွာ ေလာကႀကီး ကိုေမ့သြားမိၾကသည္။

‘’ မမ – – ‘’   ‘’ မမႏြယ္ – – ‘’   အိပ္ယာမွႏိုးႏိုးျခင္း သစ္သစ္န ြယ့္ကိုစမ္းၾကည့္ရာမေတြ႕သျဖင့္ – – ခပ္တိုးတိုးေခၚၾကည့္မိသည္။ မမႏြယ္ထူးသံကို ျပန္မၾကားရေသာအခါ ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ေငါက္ကနဲ ထထိုင္လိုက္မိသည္။  ေဖႀကီးေသာ္ေကာင္း မကြၽတ္ေသးဘး ဆူ ိုေသာ ေဒၚႀကီးလွစကား က နားထဲျပန္ဝင္လာၿပီး ေၾကာက္စိတ္က တစ္ကိုယ္လုံး ကိုေတာင့္တင္းသြားေစကာ ဆီးသြားခ်င္ သလိုလိုဘာလိုလိုျဖစ္လာေသာေၾကာင့္   ထမီဘိုသီဘတ္သီႏွင့္ထ ြက္လာခဲ့မိသည္။  မမႏြယ္သည္လည္း အိမ္သာသို႔သြားသည္ပဲ ျဖစ္မည္ဟုထင္ကာ အိမ္သာဘက္သို႔ေျခဦးလွည့္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ႏွစ္ခန္းေက်ာ္ရွိ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း အခန္းထဲမွလက္တစ္လုံး ခန႔္တံခါးဟေနၿပီး  ေလးေပမီးေခ်ာင္းေရာင္က အျပင္သို႔စူးရွစြာ ထိုးထြက္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ေၾကာက္စိတိအနည္းငယ္ ေျပကာ အစ္ကို ေအာင္ေမာင္း အခန္းသို႔ကပ္လာခဲ့ေလသည္။

ေလာကဍ္ျဖစ္လိမ့္မညဟ္ ုထင္မထားေသာ လူႏွစ္ဦးကိုမေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေတ ြ႕လိုက္သူတိုင္းမွာ ႐ုတ္တရက္ ‘’ ေရွာ့ ‘’ ဟုေခၚေသာ  ေသြးလည္ပတ္မႈေတြရပ္တန႔္သြားတတ္ၾကေလသည္။ သစ္သစသ္မွာ ‘’ ေရွာ့ ‘’   ျဖစ္ျခင္းကို မိမိရရ ခံစားလိုက္ရသည္။ တံခါးၾကား  မွအထဲသို႔ၾကည့္လိုက္မိသည္ႏွင့္ႏွစ္ေယာက္စလုံး အဝတ္အစားမရွိၾကေတာ့ပဲ မမႏြယ္ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကိုအစ္ကိုေအာင္ေမာင္း က  ယက္ေပးေနသကဲ့သို႔  အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း လီးႀကီး ကိုလည္း မမႏြယ္က ခုံမင္ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ စုပ္ေနျခင္း တို႔ကိုျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ သစ္သစ္တစ္ကိုယ္လုံး ေက်ာကရ္ ုပ္ႀကီးလိုေတာင့္တင္းသြားသည္။  အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း လေမ ြးႀကီးေတြက မ ဲနက္ေမွာင္မဲ ေနၿပီး အရင္းတြင္ေကာက္႐ိုးပုံႀကီးအလား ဟီးထေန၏။ မမန ြယ္က သူမ၏ ျဖဴလႊေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္လေမြးမ်ား  ကိုဖိကိုင္ထားၿပီး  လက္တစ္ဖက္က လီးတန္ႀကီး ကို ၿဖဲခ်ထား ကာ ရဲရဲႀကီး ၿပဲေနေသာ ဒစ္ၿဖဲႀကီး ကို မမႏြယ္၏ နီေစြးပါးလႊာေသာ  ႏႈတ္ခမ္းေလးျဖင့္စုပ္ယူေနသည္။

တစ္ခါတစ္ရံလီးႀကီးကိုေရခဲေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္း ႏွယ္ပါးစပ္ထဲ စုပ္သြင္းၿပီး အျပင္သို႔ဆြဲထုတ္လိုက္တတ္၏။ ေၾကာႀကီးေတ ြျအ ဝိုင္းအ႐ိုင္း ထကာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိႀကီးထြားလွေသာ ေအာင္မင္း လီးႀကီး   မ်ိဳးကိုသစ္သစ္မျမင္ဖူးေခ်။ အဖ်ားႀကီး က မႈိပြင့္ ႀကီးသ႑န္စြင့္ကားေနၿပီး ကိုယ္ထည္ႀကီး က အလုံးထ ြားထ ြား ႏွင့္မို႔အလိုးခံရသူမိန္းကေလး အဖို႔ေတာ့ – – မသက္သာလွဟု ေတြးမိ၏။  သို႔ေသာ္ထိုလီးတန္ႀကီးကိုမမႏြယ္က ပါးစပ္ေလးအျပည့္စုပ္ခါစုပ္ခါ ကလိေနျပန္ေသာ အခါ သစ္သစ္မွာ ထိုလီးႀကီး  အလိုးကို ခံခ်င္စိတ္ေတ ြ တဖြားဖ ြားေပၚေပါက္လာၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲမွအေရမ်ား ပင္ယိုစိမ့္  က်ဆင္းလာေလေတာ့သည္။

‘’ ႏြယ္ – – ေမာလား- – ဟင္ ‘’  ‘’ ေမာတယ္ – – ေမာင္ရယ္ – – နားၾကဦးစို႔ ‘’   ႏြယ္က ဒယီးဒယိုင္ေလးထရင္း ေမာင့္ေခါင္းကိုခြ ထားေသာ ေပါင္တန္ႀကီးကိုကားၿပီးေက်ာ္ကာခ်၏။ ထိုသို႔ကားလိုက္စဥ္ ေစာက္ပတ္ႀကီး ရဲခန ဲ ျဖစ္သြားသည္ကိုသစ္သစ္ျမင္ လိုက္ျပန္သည္။ မမန ြယ္  ေစာက္ပတ္ႀကီး ဒီေလာက္ႀကီးလိမ့္မည္ဟုသစ္သစ္မထင္ခဲ့ေခ်။    မမႏြယ္ေစာက္ပတ္ႀကီး မွာ အလ်ား  အနံသာမက ေဖာက္ပါ နက္ရွိင္းေလမည္ဟု ျမင္႐ုံႏွင့္သိႏိုင္သည္။ ေဘးသို႔ကားထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ဧရိယာ အသားတစ္ႀကီး မ်ား က လက္ႏွစ္လုံးမက   ထူအမ္းေနသည္။   လက္သီးဆုပ္ႀကီး တင္ထားသလို မို႔ေမာက္ကာ ခုံးထေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ေစာက္ ပတ္ႀကီး မွာ အဟန႔္ေကာင္းလ ြန္းသည္ဟုဆိုရမည္ ထင္သည္။

မမႏြယ္က ထမီကိုေလွ်ာခ်ၿပီး ဝတ္သည္။ ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္မ်ား ကိုထုံးဖ ြဲ႕သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ေျမႇာက္ကာ ဆံပင္ထုံးေနစဥ္  ေအာင္မင္း က မမႏြယ္ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုတႁပႊတ္ႁပႊတ္စို႔သည္။   ‘’ ဟိတ္ – – – ႏို႔မျပတ္ေသးတ ဲ့ကေလးလား – – ခိခိ – – – ခိခိ ‘’   မမႏြယ္က ေအာင္မင္း နဖူးကိုလက္သီးေလးႏွင့္ဖြဖ ြေလးထုရင္း ရယ္သည္။ ႏို႔အုံႀကီး ကိုလည္း ႏို႔ညႇစ္သလိုအရင္းမွကိုင္ကာ ညႇစ္ ေပးေနသည္။ေအာင္မင္း လီးႀကီးကမူ – – ေအာင္မင္းတံေတ ြးမ်ား ႏွင့္   စိုစြတ္ေတာက္ပလ်က္မီးေခ်ာင္းအရာင္ေအာက္တြင္ တဖိတ္ဖိတ္အရာင္မ်ား လက္ထေနသည္ကိုသစ္သစ္ေတ ြ႕ေနရ၏။ ‘’ ေတာ္ေတာ့ေမာင္ရယ္ – – ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတ ြလဲ က်ိမ္း စပ္ေနၿပီ – – အလကား – – ဟုတ္တာလဲ မဟုတ္ဘူး – – ေတာ္ေတာ့ ‘’ ႏြယ္တ ေမာင့္ေခါင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ညႇပ္ယူကာ ဆြဲ ေမာ့ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းကပ္ခါ တိုးေျပာသည္။

‘’ ႏြယ္ – – ေမာင့္လီးကိုစုပ္တာ ေကာင္းလားဟင္ ‘’  ‘’ အာ – – – သြား – – မသိဘူး – – သြား – – – မေမးနဲ႔ ‘’   မမႏြယ္က ေခါင္း ေလးငဲ့ေစာင္းကာ ေရွာင္တိမ္းၿပီး ရွက္ၿပဳံးေလး ႏွင့္ေမာင့္ကိုတ ြန္းလႊတ္သည္။   ‘’ ေမာင္ေတာ့ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ႀကီး ကိုယက္ရတာ  အရသာကို ရွိသြားတာပဲ – – သိလား ‘’   ‘’ ေမာင္ – – မ႐ြံ႕ဘူးလား – – – ဟင္ ‘’   ႏြယ္က မ်က္ႏွာေလး ရႈံရင္း – – ေမာင့္ကိုၾကည့္ ကာေမး၏။  ‘’ ခ်စ္တာကို – – မ႐ြံပါဘူး ‘’   ‘’ တို႔ေတာ့ရ ြံတယ္ – – သူအတင္း ထိုးထည့္လို႔စုပ္ရတာ ‘’   ႏြယ္က ဆင္ေဝ့ရန္ေရွာင္ ေလးေျပာရင္း ေမာင့္ပခုံးကိုထုျပန္၏။။  ‘’ အဲဒီလိုမႈတ္ၿပီးရင လိုးလို႔အေကာင္းဆုံးပဲ ႏြယ္ ‘’   ‘’ ေဟ့ေအး – – မလိုးခ်င္ဘူးကြယ္ –  – ႏြယ္ရွက္တယ္ – – – ၿပီးေတာ့ေမာင့္ဟာႀကီးက နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး – – ႏြယ္ေၾကာက္တယ္ ‘’

ႏြယ္တ မူႏြ ဲ့တဲ့အိုက္တင္ေလး ႏွင့္ေျပာျပန္သည္။ သစ္သစ္ – – ရင္ထဲ – – တဒိန္းဒိန္း ခုံကာေမာေနသည္။ သူတို႔လိုးမွ မလိုးရ ေသးပဲ ဟုသိလိုက္သျဖင့္လည္း – – စိတ္ထဲေက်နပ္သလိုလိုဘာလိုလို   ျဖစ္ရသည္။   ‘’ ဒါဆို – – ႏြယ့္အဖုတ္ထဲ – – ကိုေတ့႐ုံ ေလးေတ့မယ္ေလ ‘’   ‘’ သြားစမ္းပါ – – ယုံမယ္ – – အားႀကီးႀကီး ေတ့ၿပီးတစ္ခါထ ဲ ေဆာင့္သြင္းလိုက္မွာ မလား – – ဟြန႔္မသိ တာလိုက္လို႔’’ ေမာင္က ေက်နပ္ၾကည္ႏုးစြာ ရယ္သည္။   ‘’ ႏြယ့္ကိုေမးမလို႔ – – သိလား ‘’   ‘’ ဘာလဲ ေပါက္ကရ ေတ ြ မေမးန ဲ့ ေနာ္ – – – ဟြန႔္ ‘’  ‘’ အင္းပါ – – ႏြယ္ရဲ႕- – ေမာင္တကယ္မသိလို႔ေမးမွာပါ ‘’   ‘’ ေမးေလ – – ဘာသိခ်င္လို႔လ ဲ ‘’   ‘’ ဟိုေလ – –  အခုန – – ႏြယ္ေစာက့ ္ပတ္ကို ၿဖဲၾကည့္ေတာ့အစိႏွစ္ခုေတာင္ေတြ႕တယ္ – – အဲဒါႀကီး က မိန္းမတိုင္း အဲလိုပဲ အရွည္ႀကီးလား  – – – ႏြယ္ – -ဟင္ ‘’

‘’ ဟင့္အင္း – – အရပ္ပုတ ဲ့သူေတြက်ေတာ့တိုတယ္ေမာင္ရဲ႕ – – ႏြယ္က အရပ္ရွည္တာကိုး – – ၿပီးေတာ့အစိေအာက္မွာ  အသားပိုေလးလို ေတြ႕မိလား – – ဟိုဒင္း – – – အင္း – -ခပ္မဲမ ဲေလး – – ေလ ‘’   ‘’ အင္း – – အင္း – – ေတြ႕တယ္ – – – အဲဒါ  က ဘာေခၚလဲ ‘’   ‘’ အစိပဲေလ – – ဒါေပမယ့္သူက အသားပိုေပါ့- – သူ႔ရဲ႕ေအာက္ကမွ – – – ေသးေပါက္တဲ့အေပါက္ေလးရွိ တာ – – ေမာင္ကလဲ ႀကံႀကံဖန္ဖန္သိပ္ေမးတာပဲ ‘’  ‘’ ဘာျဖစ္လဲ အခ်င္းခ်င္း သိထားရတာေပါ့ ‘’    ႏြယ္က သူမႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး တြင္ စိုစြတ္ေနေသာ ေမာင့္တံေတ ြးမ်ား ကိုအဝတ္စ ႏွင့္ဖိသုတ္လိုက္ၿပီး မွဘရာစီယာေလး ကိုရင္ဘတ္ေရွ႕တြင္ၾကယ္သီးတပ္ၿပီး မွ ေနာက္သို႔ဆြဲလွည့္သည္။တင္းအိေနေသာ ႏို႔ မ်ားကိုဘရာစီယာ ပုံစံခြက္အတြင္းသို႔ေနာက္မွအသားက်ေအာင္သြင္းၿပီး ပခုံးသိုင္းႀကိဳး ေလးကို မ တင္လိုက္သည္။ ‘’ ေမာင့္ကိုလဲ ေမးမယ္ေနာ္ ‘’

‘’ ေမး – – – ‘’   ‘’ ေမာငတ္ ို႔ကိုအခုလိုမႈတ္ေပးေတာ့ဘယ္လိုေနလဲ – – ၿပီးေတာ့ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားရင္ေကာ ဘယ္လိုခံစားရ လ ဲဟင္ ‘’ ႏြယ္က ေမာင့္ရင္ဘတ္ေမႊးႀကီးမ်ားကိုဖြကစားရင္း ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ရ ဲ ၾကည့္ရဲ ေလး ႏွင့္ေမးသည္။  ‘’  ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ပန္းေသေနရင္ေတာင္ဒီနည္း နဲ႔ကုရင္တစ္ပတ္အတြင္းသက္သာတယ္တဲ့ႏြယ္ရဲ႕- – ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ  ေတာ့ေမာင္မသိဘူးေနာ္ၾကားဖူးတာ – – ၿပီးေတာ့ႏြယ့္ပါးစပ္ထဲ   လီးဝင္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ – – ဟို – – အင္း – – ေစာက္ပတ္ကိုလိုး ရသလိုပဲေနမွာေပါ့ – – – မသိဘူး – – ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ေမာင္က ႏြယ့္ကိုလိုးမွမလိုးရေသးတာ ‘’

‘’ အင္း – – ေမာင္ကလဲ – – မင္ဂလာေဆာင္ၿပီးရင္လိုးေပါ့လို႔- – အခုဟာက ႏြယ္ေၾကာက္လြန္းလို႔ပါဆို ‘’  ႏြယ္က ေမာင့္နားဝ  တြင္ကပ္ၿပီး တီတီတာတာေလးခ် ြဲ၏။ ေမာင္က သက္ျပင္း ကိုတြင္တ ြင္ခ်ရင္း ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ႀကီးကိုလက္ႏွင့္ထိုးေမႊေန ျပန္သည္။  ‘’ ေတာ္ေတာ့ကြယ္ – – ေမာင္ကလဲ – – အေရေတြထပ္က်လာလို႔ – – တစ္ခါထပ္သုတ္ေနရအုံးမယ္ – – အာ – လတႊ ္ ေတာ့လို႔ဆို ‘’ ႏြယ့္ထမီေအာက္မွလွ်ိဳႏႈိက္ေနေသာ ေမာင့္လက္ႀကီးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးဆြ ဲဖယ္ၿပီး ရပ္လိုက္သည္။ ’ ႏြယ့္ အေပၚ အက်ီေရာ – – ေအာ္ဒီမွာေတြ႕ၿပီ – – တစ္ခါထ ဲအဝတ္အစားေတြလဲ – – – ေပပ ြကုန္တာပဲ – – သြား ‘’

ေမာင့္မ်က္ႏွာ ကိုတီရွပ္အက်ီစေလးျဖင့္ပုတ္ခတ္ေဆာ့ကစားၿပီး မွအက်ီကိုဝတ္သည္။ေအာင္မင္း က ပုဆိုးမဝတ္ေသးပဲ – – ငူငူ ႀကီးထိုင္ကာ။   ‘’ ေတာက္ – – – ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကိုအေသအခ်ာ မႈတ္ၿပီး မွမလိုးရဘူးဆိုတာ တစ္ေလာကလုံးမွာ ငါ တစ္ေယာက္ ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္ – – ေတာက္ – – ဟင္းဟင္း  လက္သီးတစ္ဖက္လက္ဝါးတစ္ဖက္ႏွင့္ေျဖာင္းကနဲ ထုကာ ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရႀကီး ေျပာခ်လိုက္ေလသည္။ န ြယ္က သူ႔ကိုယ္လုံးေလးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖစ္သ ြားေအာင္ပင္တခစ္ခစ္ရယ္သည္။

ပါးစပ္ကေလးကိုလက္ဝါးေလးႏွင့္ပိတ္ထားၿပီး ရယ္ျပန္သည္။  ‘’ ေမာင္ပဲ ပတ္တင္း သေဘာက်တယ္ဆို ‘’    ‘’ အင္း – – ပတ္တင္း  မလုပ္ပ ဲ – – ဆင္နင္းသြားရင္ေတာင္ဒီေလာက္ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး သိလား ‘’  မ်က္ႏွာထားတင္းတင္း ႏွင့္ႏြယ့္ကိုတစ္ ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္ရာ – – ႏြယ္က ေမာင့္ပခုံးကိုကိုင္လႈပ္ရင္း ‘’ လုပ္ၿပီ – – ခုနက တစ္မ်ိဳး – – အခုတစ္မ်ိဳး ‘’    ‘’ ဘာ –  – – ခုနက တစ္မ်ိဳးလဲ ‘’   ေမာင္က ကေလးဆိုးႀကီးလို ပါးႀကီးေဖာင္းကာ မ်က္ႏွာညိဳညိဳ ႏွင့္စိတ္ေကာက္ျပျပန္ေလသည္။

‘’ ေမာင္ပဲ – – -ခုနက မမအဖုတ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးဂြင္းတိုက္ရရင္ေက်နပ္ပါၿပီဆို – – – အခုကိစ ၿပီးျပန္ေတာ့တစ္မ်ိဳး – – တစ္ခါ ထဲ သူ႔အလိုႀကီး လိုက္ေနရတာပ ဲ – – တကယ္ ‘’   ‘’ ဒီမွာ – – မမ – – ဟိုေလ – – ဒီလိုဗ်ာ – – မမ ေစာက္ပတ္ထ ဲတိုေမာင့္ လီးႀကီး နဲ႔စြတ္ကန ဲ – – တစ္ခ်က္ပဲ လိုးမယ္မမရယ္ – – အေရမထ ြက္ေစရပါဘူးေနာ္မမ ‘’   ‘’ အလယ္လယ္ – – လူလည္ ေလး – – ဝါးႏုက ဝါးရင့္ကိုပတ္ခ်င္ေနျပန္ၿပီ – – ေတာ္စမ္းပါကြယ္ – ဟင္း-ဟင္း ‘’   ေတ့႐ုံေလးဆိုတစ္မ်ိဳး – – သြင္း႐ုံေလးဆို တာတစ္မ်ိဳး ႏြယ္က ေမာင့္ပါးကိုလိမ္ဆြ ဲရင္းရယ္သည္။ ေအာင္ေမာင္း နဲ႔ေတြ႕မွႏြယ့္အရွက္ – – ႏြယ့္ဂုဏ္သိကာ ေတြ တစ္ျပား သား မွမရွိေတာ့ေအာင္ခဝါက်ခ ဲ့  ရတာပါလား ေမာင္ရယ္။

‘’ တကယ္ပါ – – မရယ္ – – တစ္ခ်က္ပဲလိုးမွာ – – တစ္ခ်က္ထက္ပိုသြားရင္ – – မမေမာင့္ကိုပါး႐ိုက္ ‘’ တဲ့     ေမာင္က ေျပာ ေျပာဆိုဆိုႏြယ့္ထမီကိုဆြ ဲလွန္သည္။ ေမာင္သည္တကယ့္ကေလးဆိုးျဖစ္သည္။ ေမာင္ကပုဆိုးမဝတ္ေသးသျဖင့္ေမာင့္လီးႀကီးက  ဆင္ႏွာေမာင္းႀကီး လိုယမ္းခါေနသည္။   ‘’ ကြယ္ – – လုပ္ၿပီ – – – မဟုတ္တာ – – ဟိတ္ – – – ေမာင္ေနာ္ ‘’   တကယ္ေတာ့ လဲ ႏြယ္လ ဲ အေသြးအသား နဲ႔ဖ ြဲ႕စည္းထားတ ဲ့သာမန္ – – မႏုသ – -လူတစ္ဦးပါ  ‘’ ေမာင္ – – – ေဟ့ေအးက ြယ္ – –  ဟင့္အင္း ‘’   နဲ႔ပဲေမာင္က ရင္ခ်င္းဆ ြဲအပ္ၿပီး – – ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ကိုလီးႀကီးဆ ြဲသြင္းၿပီး လိုးခဲ့တာပ ဲ မလား ေမာင့္လီးတန္ ႀကီး နင့္နင့္နဲန ဲေစာက္ေခါင္းထဲကိုဝင္သ ြားကတည္းက ေမာင္ကတိမတည္ဘူးဆိုတာ  သိၿပီးသားပါေမာင္။

ျဗစ္ကန ဲ – – ထိုးခြဲဝင္သြားတဲ့ေမာင့္လီးရဲ႕ဒဏ္ဟာ ႏြယ့္ေမ့ေၾကာေတြကိုအကုန္ပိတ္ပစ္လိုက္သလိုပဲေလ။ ႏြယ္မ်က္ေတာင္ေလး မ်ားေမွးစင္းကာ ေမာင့္ေၾကာျပင္ႀကီးကိုတစ္ဖက္က်စ္ေနေအာင္    ဖက္ထားမိလိုက္သည္။ ‘’ တစ္ခ်က္ထဲလိုးမွာ ‘’ ဆိုတဲ့ေမာင္ဟာ ဖင္ႀကီးကိုခ ြာခြာၿပီး ေဆာင့္လိုးေနေတာ့တယ္ေလ။   ႏြယ့္ဖင္ေတ ြဆုပ္ဆြဲထားသလိုပါ ပဲကြယ္။ လီးႀကီး က အလုံးအထည္ထြား  အလ်ားကလဲရွည္ဆိုေတာ့ေလ ႏြယ့္မွာ႐ုန္းႏိုင္တဲ့ ခြန္အားေတြမရွိပါဘူး – – ေမာင္က ႏြယ့္ကိုတြန္းလ်က္ – –   စားပြ ဲေစာင္းတ ြ င္တင္ၿပီး ေျခႏွစ္ဖက္ကိုသူ႔ခါးတြင္ညႇပ္ထားေစကာ – – ေဆာင့္၏။   စားပြ ဲက စာေရးစားပြဲ။ စားပြဲေပၚ ရွိအထပ္လိုက္အစီအရီတ ငထားတဲ ့္စာအုပ္မ်ား ၿပိဳၾကသည္။ စားပြ ဲေထာင့္စြန္းတ ြင္ တင္ထားေသာဂက္ (စ္) မီးျခစ္ကေလး ေဒါက္ကန ဲ ၾကမ္းျပင္သို႔ က်သည္။

ေမာင္က ခ ြန္အားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ေယာက်ာ္းႀကီးျဖစ္၏။ ႏြယ့္မွာသာ ႀကီးမားအိစက္ေသာ တင္ပါးသားႀကီးေတြ မရွိခဲ့ပါလ်င္ – –  ႏြယ့္ဖင္အ႐ိုးေတြေၾကမြက်ိဳးအက္ကုန္ေပလိမ့္မည္။   ‘’ ႁပြတ္ – – ဖြပ္ – – ႁပြတ္ဖပ္ – – ‘’ ဆါုတဲ့အသံေတြကလဲ တိုးတိတ္ေနတဲ့ ညဥ့္ဦးယံမွာ – – ပီပီသသႀကီး။ ‘’ အား – – ေမာင္ – – ျဖည္းျဖည္း – – – နာတယ္ – – – အ – – ‘’   ‘’ ခဏေလး – – ေအာင့္ခံပါ မမရယ္ – – မေစာက္ပတ္ကက်ဥ္းေနေသးေတာ့နယတာပါ – – အင္ – -အင့္ – အား ‘’   ေမာင္က ဒေရာေသာပါႀကီး အလုအယ က္လိုး၏။ ႏြယ္ကလ ဲေလ အဲဒီ့လိုအၾကမ္းပတမ္းေလးလုပ္တာကိုပဲ သာယာတတ္တဲ့မနိ ္းမမ်ိဳးပဲလား မျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး ေမာင္ – – ပခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚကို  ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းစလုံး တင္လိုက္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေတာ့ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ခနာ ကိုယ္ကို စားပြ ဲေပၚ လွန္ခ် လိုက္မိသည္။

ေခါင္းကအေနေတာ္ၿပိဳက်ေနေသာ စာအုပ္ပုံေပၚေရာက္သ ြားသည္။ဖင္ႏွစ္ျခမ္း က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး ၿဖဲေပးထား သည့္အတြက္ ေစာက္ပတ္ႀကီး က ျပဴးထြက္ေန၏။ တံခါးဘက္သို႔ခပ္ေစာင္းေစာင္း  အေနအထားမ်ိဳး ေလးလွန္ေပးထား သည့္အတြက္ – – သစ္သစ္ရင္သပ္ရႈေမာရၿပီ။   အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းလီးႀကီး က ရွည္လ်ားႀကီးထြားလွသည္မို႔ေစာက္ပတ္ႀကီး ထ ဲ  ထိုးစိုက္ခ်လိုက္တိုင္း မမႏြယ္ခမ်ာ ခါးေလးေကာ့ေကာ့သြားသည္မွာ စားပြ ဲႏွင့္ခါးေလးၾကားတြင – – ္   ေခါင္းအုံးတစ္လုံးစာ ေလာက္ကိုလြတ္လြတ္သြား၏။   ေယာက်ာ္းေတြ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔လဲ ဖင္ႀကီးတာ ကို ႏွစ္သက္ၾကတာပါလားဟု – – သစ္သစ္ – –  မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတ ြ႕သင္ခန္းစာရမိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း လီးတန္ႀကီး ကမမန ြယ္    ေစာက္ေခါင္း ထဲ ‘’ဇြတ္ ‘’ ကနဲတိုးဝင္သြားတိုင္း မမန ြယ္ဖင္ႀကီးက စားပြဲေပၚတြင္ျပားက်သြားၿပီး ေဘးသို႔ကားကားသြားေသာ္လည္း – – အိကနဲ  – – နိမ့္ဆင္းၿပီး တင္းကနဲ – – တင္းကန ဲ ကန္တတ္လာကာ  အရွိန္ႏွင့္လႊဲ႐ိုက္လိုက္ေသာေဂြးစိႀကီး ႏွင့္ေဖာက္ကနဲ ရင္ဆိုင္မိ ၾက၏။

ထိုနည္းအတိုင္း အိကနဲ ေဖာက္ကနဲ ရင္ဆိုင္လႈပ္ရွားေနၾကေလရာ ေအာင္ေမာင္းဆီးခုံမဲမဲႀကီးက မမႏြယ္ဖင္ႀကီးႏွင့္ၿဗဲကန ဲ ၿဗိကနဲ  ပြတ္ႀကိတ္သံႀကီးမွာ ျမင္ေတ ြ႕ၾကားသိေနရေသာ သစ္သစ္၏ အသည္းဆိုင္ကို   အညႇာမွကိုင္လႈပ္ေနသလိုတလွပ္လွပ္တသိမ့္ သိမ့္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိေပရာ – – ကာယကံရွင္ႏွစ္ေယာက္၏ ခံစားမႈမွာ ဆိုဖြယ္ရာမရွိေအာင္အရသာအထူးႀကီး ထူးေနၾကေပ ေတာ့သည္။  ‘’ မ – – ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို – – ဒီဘက္ေျပာင္း – အင္း ‘’   မမႏြယ္က ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကိုအစ္ကိုေအာင္ေမာင္း ေခါင္းေပၚမွကြၽမ္းဘားမယ္မ်ားပမာ ေျဖာင့္တန္းစ ြာေကာ္ယူလိုက္၏။ အစ္ကိူေအာင္ေမာင္း က ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကိုဂ်ိဳင္း ေအာက္ထား တစ္ဖက္ကို  ပခုံးေပၚေမွးထားၿပီး ေစာက္ပတ္ႀကီးထ ဲ သို႔ေဒါင္လိုက္လိုးျပန္ေလသည္။ သစ္သစ္မွာ လီးတန္ႀကီး အဝင္အထြက္ကိုမမွိတ္မသုန္ေလး ၾကည့္ေနမိရာ ေဇာေခြၽးမ်ားပင္ျပန္ေနသည္ကိုသတိမမူမိႏိုင္ေအာင္   ခံစားေနမိသည္မို႔သရဲကို လဲ ေမ့ေနမိသည္။

တစ္ေစာင္းႀကီး လိုးေနေသာအခါ – – အခုေလာက္ထိမိပုံမေပၚပ ဲ မမႏြယ္က ငုံ႔ၾကည့္႐ုံေလးၾကည့္ကာ သိပ္နာက်င္ဟန္မေပၚေပ။  ’ ေညာင္းတယ္ – – ေျခေထာက္ေျမႇာက္ထား ရတာ ‘’   ‘’ ဒါဆို – – ခ်လိုက္ေလ – – မမ – – ကုန္းၿပီးလိုးမယ္ ‘’   အံ့ၾသစရာပင္  – – မမႏြယ္က – – အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းစကား ကိုကေလးငယ္တစ္ေယာက္ႏွယ္တေသြမသမိ ္း လိုက္နာရင္းစားပြ ဲကို လက္ႏွစ္ ဖက္ျဖင့္ေထာက္ၿပီး ဖင္ႀကီးကိုအေနာက္သို႔ခပ္ေကာ့ေကာ့  ေလးကုန္းေပးလိုက္သည္။  သည္ပုံစံသည္လည္း သစ္သစ္ဖက္မွ ျမင္က ြ င္းေကာင္းေသာ ပုံစံျဖစ္ေနကာ ေဘးတိုက္အေနအထားျမင္ရ၏။ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း က လီးႀကီးကိုလက္ျဖင့္ကိုင္ျပးီ ေစာက္ ပတ္အဝကိုေတ့လ်က္မမႏြယ္ပခုံးကို  ေက်ာမွလွမ္းဆ ြဲၿပီး ထိုးသ ြင္းလိုက္စဥ္လီးႀကီးက ဝါးရင္းတုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလိုပင္ ေကြးကနဲ ျဖစ္ၿပီးမွတန္းဝင္သ ြား၏။

‘’ ႁဗႊတ္ ‘’ ကနဲ အသံကိသစ္သစ္နား နဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္သည္။ မမႏြယ္ေတာ့ဘယ္လိုခံရမယ္မသိ၊ သစ္သစ္ရင္ထဲမွာမူေအာင့္ သက္သက္ျဖစ္သြား၏။   ‘’ အိုး – – အိုး – – အိုး – – – ေမာင္ရယ္ – – ရွီး – – အား – – – ကြၽတ္ကြၽတ္ ‘’   စားပြ ဲေစာင္းေလး ကိုကိုင္ထားေသာ မမႏြယ္လက္ကေလးမ်ား က်စ္လ်စ္ၿမဲၿမံစ ြာ ကိုင္ထားရင္း ညီး ရွာသည္။ ဗိုက္သားေအာက္မွ ပြေယာင္းေယာင္း ေလး အဖုတ္လိုက္ခြၽန္ေနၾကေသာ အေမႊးစုေလးမွာ  ေဇာငးသြားသည ္ ္။ ဖင္ကုန္းၿပီး အလိုးခံရေသာ အလုပ္သည္အေတာ္ ထိသည္ထသ္သည္။ မမန ြယ္ႏွာသီးဖ်ားေလးတြင္ ေခြၽးေလးေတ ြပင္သီးလာၾက၏။

အစ္ကိုေအာင္မင္းကလည္း ပခုံးကိုမဆ ြဲေတာ့ပဲ ခါးေလးကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္စုံကိုင္ကာ တႁပြတ္ႁပႊတ္ေဆာင့္ေတာ့၏။ ‘’ ႁပႊတ္ –  ႁပႊတ္ – ¬ ႁပႊတ္ – ဖတ္ – – ဖတ္ – ႁပႊတ္ – – – စြိ ‘’   ‘’ အင့္ – အင့္- အ – အ – အ – အင့္ – – အားလားလားလား ‘’   အခန္းတစ္ ခုလုံး လိုးသံညီးသံသက္ျပင္းခ်သံ – – တအင့္အင့္လည္ေခ်ာင္းထဲမွညီးတြားသံတို႔ႏွင့္သာစိုးမိုးေနရာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ  သစ္သစ္ခမ်ာ သူမ ေစာက္ဖုတ္ေလး ကိုလက္ျဖင့္  အုပ္ပြတ္ေနမိရာမွအားမရေတာ့ပဲ ထမီေလးကိုလွန္ကာ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လက္ခလယ္ေလးျဖင့္ထိုးေမႊကလိေနမိေလေတာ့သည္။

အိစိုေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထလာၾကသည္။ ေစာက္ပတ္ေအာက္ဖက္ေထာင့္ခ် ြန္းေလးမွေနကာ  ေစာက္ရည္မ်ားက ဖင္ၾကားမွတဆင့္ေပါင္သို႔ေစးကပ္ေစးကပ္ႏွင့္ ေလ်ာတိုက္ဆင္းသည္။   တံေတ ြးကို မၾကာခဏ မ်ိဳခ်ေနရ ေသာ လည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွအစ္တစ္တစ္ႀကီး ခံစားလိုက္ရသလိုေစာက္ေမြး ပါးပါးႏုႏုေလးမ်ား ေပါက္ေရာက္ရာ စိမ္းစိုစ ဆီးခုံမို႔မို႔ ေလးမွာလည္း ေအာင့္သက္နာက်င္စြာ  ဆီးက်င္ေသာ ေဝဒနာကိုခံစားလာမိရသည္။စက္ေသနတ္ပစ္သလို ဒလစပ္ေဆာင့္လိုးလိုက္ ၿပီးမွအစ္ကိုေအာင္ေမာင္း က မမႏြယ္ ေက်ာျပင္ေလးေပၚဝမ္းလ်ားေမွာက္ဖိကပ္ကာ ရင္ဘတ္ေမႊးႀကီးမ်ားႏွင့္   ပြတ္ေနၿပီး   ‘’ ခ်စ္ လိုက္တာ မမ ရာ ‘’  ဟုေမာသံႀကီး ႏွင့္ေျပာကာ မမ ဂုတ္သား ႏုႏုေလးကိုသြားျဖင့္မနာ့တနာေလးကိုက္ရင္း – – သုက္ရည္ပူပူေန ြ းေႏြး ခြၽ ဲခ် ြဲပစ္ပစ္မ်ားကို မမႏြယ္ေစာက္ပတ္ထဲရွိသားအိမ္၏ အနက္ရႈိင္းဆုံး အတြင္းက်ဆုံး  ေနရာေလးထ ဲသို႔ဒလေဟာ  ဗ်စ္ကနဲ ဗ်စ္ကန ဲ ေနေအာင္ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

ဖင္ႀကီးမွာလည္း ငလ်င္ျပင္းထန္စြာ လႈပ္သလိုဘယ္ညာခါရမ္းသြားၿပီး ေကာ့ေကာ့ေဆာင့္လ်က္ေစာက္ပတ္အတြင္း မွ ေစာက္ေရ မ်ား ကိုညႇစ္ထုတ္ေပးေနမိ၏။   ‘’ ေမာတယ္ – – ‘’ မမက လီးႀကီးကိုျဖဳတ္ကနဲ ဆ ြဲခ် ြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ေမာတယ္ဟုဆိုကာ ကု တင္ေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ ေလးလွဲခ်လိုက္ေလသည္။အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း က မမႏြယ္ေဘး တြင္ယွဥ္အိပ္လိုက္ၿပီး မမႏြယ္ကို ျမတ္ ျမတ္ႏိုးႏိုးေလး ဖက္ထားရင္း။  ‘’ အား – – – ေကာင္းလိုက္တာ မမႏြယ္ရယ္ ‘’  ဟုဆိုတာ့မမႏြယ္က အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း နဖူးကို လက္ညိဳးေလး အသာေထာက္ကာ – – –   ‘’ သြား – – – ေသနာေလး – – လူငယ္သေလာက္လီးႀကီးတဲ့အေကာင္ – ဟြန္း – –  ေျပာေတာ့သြင္း႐ုံေလးဆို – – တစ္ခ်က္တည္း ဆို – – – တစ္ခ်က္ထက္ပိုရင္ပါး႐ိုက္ဆို – လူပါးေလး – – ဟင္းဟင္း ‘’ ေအာင္ မင္း တသိမ့္သိမ့္ရယ္သည္။

‘’ မမ – က ေမာင့္ကိုသိပ္အလိုလိုက္တာပါေနာ္ ‘’ ခံခ်င္မိေတာ့လည္းဒီလိုပဲေပါ့ေနာ္၊  ‘’ အဟင္း မ- က ေမာင့္ကိုတကယ္ခ်စ္တာပ ဲ  ‘’   ‘’ အလိုေတာ္ – – မင္းကိုအေပ်ာ္တမ္းခ်စ္တယ္လို႔မ်ား မင္းထင္ခ ဲ့လို႔လားဟင္ ‘’   ‘’ မဟုတ္ပါဘူး မ အခုလို – -အင္း – –  လိုးလိုက္ရေတာ့- ေမာင့္ဘက္ကပိုခ်စ္သြားတာေပါ့ ‘’   အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း မ်က္ႏွာ သည္တစ္ခါမွမျမင္ဘူးေလာက္ေအာင္ပင္ –  ကေလးဆန္စြာ ေျပာေနျခင္းေၾကာင့္မမႏြယ္မ်က္ႏွာေလး မွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ မႏူးမနပ္ မ်က္ႏွာေပး ေလးျဖစ္ေနရသည္။   မမႏြယ္က အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းလည္ပင္းႀကီး ကိုဟီးေလးခိုၿပီး တခစ္ခစ္ရယ္ၿပီး မွတီးတိုးေလးေျပာ လိုက္၏။ ‘’ ေမာင္ ေမာၿပီလားဟင္ ‘’   ‘’ ဟင့္အင္း – – – ဘာလဲ မကထပ္ေပးမလို႔လား ‘’

‘’ ေမာင့္သေဘာေလ – – ဟုတ္ၿပီလား  ‘’   သစ္သစ္မမန ြယ္အစားရွက္လိုက္တာ ေတာ္ၿပီေပါ့ဟုတ္ဘူးလား ကိုယ္က မိန္းကေလး ပဲ ဟာ. အို – – အခုေတာ့မမန ြယ္ကို ၾကည့္ရတာ ဆပ္ဆလူးကိုခါေနေတာ့တာပဲ၊ လက္ကလ ဲ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း  လီးႀကီးကိုေကာက္ညႇင္းေပါင္းဆုပ္သလိုတင္းကနဲ  တင္းကနဲ ဆုပ္ေနေလရ ဲ့။ ေအာင္ေမာင္း ဆိုေသာ သူကလည္း အစကတည္းက ေမာင္းတင္ထားတာ – – သိတယ္မို႔လား။  စိန္ေခၚရင္တိမ္ေပၚအထိလိုက္မ ဲ့  လူစား – – – ဗလကလည္း ေတာ္႐ုံမိန္းမဆိုဆ ြဲညႇစ္လိုက္တာ န ဲ့အ႐ိုးအက္သြားေလာက္တဲ့ သူ – -ဒီလိုလူစားကိုမမန ြယ္မၿဖဳံဘူး ထပ္ၿပီးေတာ့ေတာင္စိန္ေခၚေနေသး ၊ အံ့လည္းအံ့ပါရဲ႕အရွက္ေတြလဲ   မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ အို –  – – သစ္သစ္သူတို႔ကိုၾကည့္ရင္းလႈပ္ရွားေနတဲ့စိတ္ေတ ြကိုမႏိုင္မနင္း စုစည္းသိမ္းဆည္းေနရင္းက – – မမႏြယ္ က ပက္လက္ လွန္ၿပီး ကုတင္ေပၚအိပ္ခ်လိုက္တ ဲ့  ေအာင္မင္းလီးတန္ႀကီးေပၚကိုကားယားခ ြၿပီး လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲထည့္ ေနတ ဲ့အခ်ိန္။ သူတို႔ကိုေက်ာခိုင္းလိုက္မိသည္။

ေမာင္ႏွမ – – ေမာင္ႏွမ – – နဲ႔ဘာ ေမာင္ႏွမေတြလည္း – – ဘယ္မလဲ သိကာ – – အရွက္ – -စည္းကမ္း – – – ဟင္းဟင္းဟင္း။  ျဖစ္ပါတယ္ – – မိသစ္ဆိုတာကလည္း ေမ ြးကတည္းက တစ္ေကာင္ႂကြက္   တစ္မ်က္ႏွာ တစ္ကိုယ္တည္း ။   ကိုယ္ထင္ရာလုပ္ ၾကစတမ္း ေဟ့ဆိုရင္အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းလိုပဲ မိသစ္မိုက္ရဲတာေပါ့။   စဥ္းစားၾကည့္ေလ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းေပၚ ရင္ခုံ စိတ္ဝင္စားခ ဲ့မိတာက မိသစ္ပါ – – အခုေတာ့ဘယ္အခ်ိန္က – – ေျခပုန္းခုတ္ေနၾကမွန္းမသိတဲ သ့ ူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရ ဲ့အရႈပ္ ထုပ္ကို မိသစ္အသိေနာက္က်ခဲ့ၿပီး ကိုယ့္ဖာသာပ ဲ တစ္ေယာက္ထဲရွက္ရတယ္။  လူတကာသာ ဒီအေၾကာင္း သိကုန္ရင္ – – မိ သစ္တို႔တစ္အိမ္သားလုံး အိမ္အျပင္ေတာင္ထြက္ရဲမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ အခွေတာ့အထီးက်န္ဘဝလမ္းမွာ မိသစ္ တစ္ေကာင္ႂကြက္မ – – အေဖာ္မဲ့စ ြာ – – ေလွ်ာက္ရၿပီေပါ့ ——။  က်န္ေနေသးေသာ အပိုင္းမ်ားမွာ မိသစ္၏ဇာတ္လမ္းမ်ားျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ဤေနရာတြင္အဆုံးသတ္လိုက္ပါသည္။ – – – – –  – ၿပီးပါၿပီ – – – – –