ကျွန်း

ကျွန်း(စ/ဆုံး)

ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် နေခြည်မှင်သက်သွားမိသည်။ဒီကျွန်းပေါ်ကို သဘောင်္မုန်တိုင်းမိပြီး အသက်ကယ်လှေလေးတစ်စင်းနှင့် ရောက်နေခဲ့သည်မှာတစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။သက်ရှိလူသားတစ်ယောက်မှမတွေ့ခဲ့။ အခုတော့ ကပ္ပလီတစ်ယောက်လို မည်းနက်နေသည့်အသားအရေနှင့် လူထွားကြီးနှစ်ယောက်ကိုမျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့နေရသည်။ ညဘက်မို့ တောခြောက်တာလားလို့တောင်ထင်ရသည်။

နေခြည် ငယ်ငယ်ကကြားဖူးသည့် လူမနေသည့်ကျွန်းတွေပေါ်မှာခြောက်လှန့်တတ်သည့် နာနာဘာဝတွေများလားလို့တွေးမိပြီး  ကြောက်ကြောက်နှင့် အနားကမီးပုံထဲက မီးတုတ်တစ်ချောင်းကိုအသင့်ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။နာနာဘာဝတွေ ကမီးကြောက် တတ်သည် ကြားဖူးနားဝရှိသောကြောင့် လုပ်မိလုပ်ရာလုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။သို့ပေမဲ့ ထိုလူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ကတော့  ကြောက်ရွံ့ဟန်မရှိပဲ နေခြည့်ဆီသို့သာချဉ်းကပ်လာကြသည်။  ထိုအခါမှ နေခြည်ပိုကြောက်သွားသည်။

ဒီလူနှစ်ယောက်သာ နာနာဘာဝတွေမဟုတ်ပဲ လူသားအစစ်တွေသာဆိုပိုအန္တရာယ်များသည်။ကျွန်းပေါ်မှာက တစ်ခုခုဆိုအကူအညီ တောင်းစရာလဲမရှိ။ထွက်ပြေးမယ်ဆိုလျှင် အသက်ကယ်လှေလေးနှင့် ကမ်းမမြင်လမ်းမပြင်ပင်လယ်ပြင်ကြီးထဲသို့နောက်တစ် ကြိမ် လှော်ခတ်ရုံသာရှိတော့သည်။   နောက်ပြီးထိုလူနှစ်ယောက်၏ဝတ်ပုံစားပုံကလဲ ရုပ်ရှင်တွေစာအုပ်တွေ ဓာတ်ပုံတွေထဲမှာသာ မြင်ဖူးသည့် လူရိုင်းမျိုးနွယ်စုတွေ၏ဝတ်ပုံစားပုံမျိုးဖြစ်သည်။သတ္တဝါတစ်ကောင်ကောင်၏ သားရေဖြစ်ဟန်တူသည့် အရာကို ခါး တွင်အရှက်လုံရုံလောက်သာပတ်ထားသည်။မိန်းကလေးတွေစကတ်တိုတိုဝတ်ပုံမျိုးနှင့်ဆင်ပြီး သူတို့ပေါင်ကြားကဖွားဖက်တော်ကို ဖုံးနိုင်ရုံလောက်သာရှိလေသည်။တစ်ခြားအဝတ်စားဝတ်ဆင်ထားခြင်းမရှိပဲ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာဟင်းလင်းနှင့် အဖုအထစ် ကြွက်သားကြီးတွေက အထင်အရှားပေါ်လွင်နေကာ အချိုးအစားကျနလှသည့် ခေါမရုပ်တုကြီးတွေလားပင်ထင်မှတ်မှားရလောက် သည်။အရပ်အမောင်းကလဲ ငါးပေ ဆယ်လက်မခန့်ရှိမည်ဟုထင်ရသည်။

အသားအရေမည်းနက်နေပေမဲ့ အာဖရိကကပ္ပလီတွေနှင့်မတူပဲ မျက်နှာပေါက်က အာရှသား မလေးအနွယ်ဝင်တွေနှင့်တူသ ယောင်ယောင်ရှိသည်။ဒါပေမဲ့ နေခြည်စိတ်ထဲရမ်းသမ်းမှတ်ချက်ချခြင်းဖြစ်သည်။မနုသဗေဒအကြောင်းကိုသေချာလေ့လာဖူးသူမ ဟုတ်တော့ အတတ်တော့မပြောနိုင်။ိထိုသူနှစ်ယောက်၏လက်တစ်ဖက်ဆီမှာ ခြောက်ပေခန့်အရှည်ရှိသည့် သစ်သားလှံရှည်တွေ ကိုကိုင်ဆောင်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်စီမှာလဲ သစ်သားနှင့်ပြုလုပ်ထားပြီး ကြောင်ကြောင်ကြားကြားအရုပ်တွေရေးခြစ်ထား သည့် ဒိုင်းတွေကိုကိုင်ဆောင်ထားပြန်သည်။

သူတို့မျက်လုံးအကြည့်တွေကိုတော့ ခန့်မှန်းလို့မရ။ခံစားချက်မရှိသည့် မျက်နှာအမူအရာတွေနှင့်ဖြစ်သည်။ထိုလူနှစ်ယောက်က ရပ်တန့်မသွားပဲ ကမ်းခြေသဲသောင်ပြင်မှာပုံထားသည့် နေခြည်၏မီးပုံအနီးသို့ခပ်မှန်မှန်ချဉ်းကပ်လာသည်။သူတို့အသွင်ကလှံတွေ ကိုင်ထားပေမဲ့ တိုက်ခိုက်မဲ့အသွင်တော့မရှိ။ဒါပေမဲ့ နေခြည်ကြောက်ကြောက်နဲ့ မီးတုတ်ကိုကိုင်ရင်း သူတို့ရှေ့တိုးလာလေလေ  နောက်ကိုဆုတ်မိလေလေဖြစ်နေသည်။ရုတ်တရက် ထိုလူထူးဆန်းနှစ်ယောက်၏အကြည့်က နေခြည်ကိုယ်ပေါ်ကခွာသွားပြီး မီးပုံ ထဲမှာကင်ထားသည့် ငါးကင်တွေပေါ်ရောက်သွားသည်။ရုတ်ခြည်းဆိုသလို မီးပုံပေါ်ကကင်လက်စငါးကင်တွေကိုပြေးယူပြီး မီးပုံ ဘေးမှာပင် သရဲသဘက်တွေလိုစားကြတော့သည်။ကိုယ့်ကိုအန္တာရာယ်ပြုမှာမဟုတ်ပဲ ငါးကင်တွေကိုပဲစားနေကြသည့်အတွက်  နေခြည်နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားပေမဲ့ တစ်ညနေလုံး တစ်ယောက်ထဲ ခဲရာခဲဆစ်ဖမ်းထားရသည့် ငါးတွေကို တစ်ချက်ခွင့်မ တောင်းပဲ သွားဖြဲနားဖြဲစားကြသည့် လူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး နေခြည်ဒေါသတော့တော်တော်ထွက်လာသည်။

ဒါပေမဲ့ ယောက်ကျားနှင့်မိန်းမလဲဖြစ် နှစ်ယောက်တစ်ယောက်လဲဖြစ်သလို သူတို့လက်ထဲမှာကလဲ လက်နက်ကိုယ်စီနှင့်မို့ နေခြည် ဘာမှတော့မပြောရဲ။ဗိုက်ထဲကတော့ဆာနေသေးသည့်အတွက် ကြောက်ကြောက်နှင့် မီးပုံထဲကင်လက်စကျန်နေသေးသည့်ငါးကင် တစ်ကောင်ကိုလှမ်းယူရန်ကြိုးစားသည်။ထိုလူနှစ်ယောက်အနက် နေခြည်ငါးကင်ယူဖို့လုပ်နေတာကိုသတိထားမိပုံပေါ်သွားသည့် တစ်ယောက်က နောက်ဆုံးကျန်နေသည့် ငါးကင်ကိုမီးပုံထဲကဆွဲယူကာ နေခြည်ဆီရုတ်တရက်ပစ်ပေးလိုက်ရာ နေခြည်လဲအလန့် တစ်ကြားလှမ်းဖမ်းထားလိုက်ရသည်။ဒီလိုဆိုတော့လဲ ဒီလူတွေကဆိုးဆိုးရွားရွားရက်စက်မဲ့ပုံတွေတော့မပေါ်ဟု တွေးမိပြီး သူတို့ နှင့်မလှမ်းမကမ်းမှာနေခြည် ငါးကင်ကိုထိုင်စားနေလိုက်သည်။

ငါးကင်တွေကိုအရိုးရောအသားပါ ဘီလူးသဘက်စီးသလို တဂျွတ်ဂျွ တ်မြည်အောင်စားခဲ့ကြသည့် လူထူးဆန်းနှစ်ယောက်မှာ စားလို့ဝသွားသည်နှင့် သူတို့အချင်းချင်းပင် ဘာစကားမှမပြောပဲ မီးပုံနား  လှံတွေဒိုင်းတွေကိုချ ဒိုင်းတွေကိုခေါင်းအုံးကာအိပ်စက်ကြလေသည်။သူတို့ပုံစံက ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ယာလိုပင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိ  လွန်းလှသည်။ဒီလူတွေက ကျွန်းအတွင်းပိုင်းကလာတာဖြစ်လိမ့်မည်။နေခြည်ဒီကျွန်းကိုရောက်ပြီးထဲက ကျွန်းအတွင်းပိုင်းကိုတော့ တစ်ခါမှမရောက်သေး။ညဆိုကျွန်းအတွင်းပိုင်းက ကျားဟိန်းသံလိုလိုအသံတွေကြားရသည့်အတွက် ကြောက်ကြောက်နှင့်မသွားရဲ ခြင်းဖြစ်သည်။ဒီလိုဆို ကျွန်းအတွင်းပိုင်းမှာ ဒီလူတွေ၏ကျေးရွာသို့မဟုတ်မျိုးနွယ်စုရှိနိုင်သည်ဟု နေခြည်ကောက်ချက်ချလိုက် သည်။

ဒီလူတွေက အရမ်းကြီးမရိုင်းသည့်အတွက် သူတို့မျိုးနွယ်စုလဲသိပ်မရိုင်းလောက်ဟုအတွေးနယ်ချဲ့ရင်း ကျွန်းပေါ်မှာတစ်ယောက်ထဲ နေရတာထက်စာလျှင်တော့ အများကြီးကောင်းသေးသည်ဟုတွေးပြီး နေခြည်ပျော်သွားသည်။လူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ဆီကတော့  ဟောက်သံတွေပင်ကြားနေရပြီဖြစ်သည်။သူတို့ကြည့်ရာဘာအပူအပင်မှရှိပုံမပေါ်။နေခြည်လဲအိပ်ချင်လာတာနှင့် အရင်ညတွေက အတိုင်း မီးပုံနားအိပ်ရန်ပြင်သည်။မီးပုံနားမအိပ်လို့တော့မဖြစ်။ကျွန်းပေါ်မှာကညဆို ခြင်အလွန်ကိုက်သည်။မီးပုံနားအိပ်မှသက်သာ သည်။မီးပုံနားမှာ ထိုလူနှစ်ယောက်ရှိနေပေမဲ့ အခုချိန်မှတော့ နောက်မီးပုံတစ်ခုထပ်လုပ်ဖို့မလွယ်တော့တာမို့ နေခြည်လဲ ထိုသူတွေ နှင့်ခပ်ခွာခွာနေပြီးမီးပုံနဘေးသဲသောင်ပြင်ပေါ်ပဲလှဲချလိုက်သည်။   ကိုယ့်လက်မောင်းကိုယ်ခေါင်းအုံးအိပ်ရင်း ထိုသူနှစ်ယောက်ကို စိတ်ချလက်ချတော့ သတိလွှတ်မထားရဲ။

တုတ်တစ်ချောင်းကိုအနားအသင့်ထားထား ရသည်။  တစ်နေ့လုံးတစ်ယောက်ထဲ ငါးဖမ်းလိုက် ထင်းလိုက်ကောက်လိုက်နှင့်မို့ နေ ခြာည်မကြာခင်အိပ်ပျော်သွားသည်။အိပ်လိုက်တာဘယ်လောက်ကြာသွားသည်တော့မသိ။ဗိုက်ထဲတဂွီဂွီမြည်သံနှင့်အတူ နေခြည် ပြန်နိုးလာပြီး ထထိုင်လိုက်သည်။အခုအထိ ပတ်ဝန်းကျင်မှာမှောင်မည်းနေဆဲဖြစ်သည်။နာရီမရှိသည့်အတွက် အချိန်အတိအကျကို မခန့်မှန်းနိုင်ပေမဲ့ အခုချိန်ထိညပဲရှိသေးတာတော့သေချာသည်။စားဖို့လုပ်ထားသည့် ငါးကင်တွေကို လူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ကစား သွားပြီး သူတို့အကျန်လောက်လေးပဲစားလိုက်ရသည့်အတွက် ဗိုက်ထဲကတော်တော်ဆာလောင်နေသည်။  မြို့မှာဆိုလျှင်တော့ ဒီလို အချိန်ဗိုက်ဆာလာလျှင် ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ပြီး တစ်ခုခုနှိုက်စားလိုက်ရုံပင်။

ဒီကျွန်းပေါ်မှာကတော့ ရေသောက်ဖို့ပင်မလွယ်။လူရိုင်းနှစ် ကောင်ဆီကတော့ ဟောက်သံတွေပင်ထွက်ပေါ်နေလေရာ နေခြည်သူများရှာထားတာတွေကိုသဖြဲနားဖြဲစားသွားသည့်သူတို့ကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကျိတ်ဆဲလိုက်သည်။အခုလိုသူတို့အိပ်ပျော်နေတုန်း သူတို့ဘေးချထားသည့်လှံနှင့်သူတို့ကိုပြန်ထိုးလိုက်ရင်တောင် ကောင်းမလားဟုတွေးရင်း ဗိုက်ဆာနေသည့်စိတ်ကိုအာရုံပြောင်းသွားစေသည့် အရာတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။လူရိုင်းတစ် ယောက်၏ပေါင်ကြားကလီးကြီးပင်ဖြစ်သည်။လူကောင်ထွားသလောက် လီးကြီးကလဲထွားလှသည်။နောက်ပြီး ဘာအိပ်မက်တွေ မက်နေသည်မသိ။လီးကြီးကမိုးပေါ်ထောင်နေသည်။

ထိုလူထူးဆန်းတွေ၏ခါးမှာပတ်ထားသည့် နံငယ်ပိုင်းသဖွယ် သားရေပြားလေးက စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်အိပ်နေချိန်မှာတော့ သူတို့ ပေါင်ကြားကပစ္စည်းကိုလူမမြင်နိုင်အောင် ကာကွယ်နိုင်စွမ်းမရှိ။မီးပုံကဖြာထွက်နေသည့် အလင်းရောင်နှင့် လူထူးဆန်းတစ် ယောက်၏လီးကို နေခြည်မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်နေရရာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရေခဲချောင်းကြီးတစ်ချောင်းသဖွယ် နေခြည်စိတ်ထဲမြင် ယောင်လာပြီး ထိုလူထူးဆန်းအနားကိုချဉ်းကပ်သွားမိသည်။  အနီးကပ်သေချာကြည့်တော့မှ လူထုးဆန်း၏လီးကြီးမှာတကယ်ပင် အကြီးကြီးဖြစ်သည်။   နေခြည်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဘဝတုန်းက ခပ်နောက်နောက် မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက် လက်ဆောင်ပေးခဲ့သည့် ရာဘာလီးတုကြီးကိုပင်မျက်လုံးထဲမြင်ယောင်လာသည်။

ဒီလူရိုင်း၏လီးကြီးကတော့ ရာဘာလီးတုထက် တောင်ပိုကြီးပုံပေါ်သည်။အရှည်ကခြောက်လက်မခွဲလောက်ရှိမည်ထင်သည်။လုံးပတ်ကလဲ လက်နှစ်လုံးသုံးလုံးမကလောက်။ နေခြည် စိတ်ထိန်းမရပဲ လက်နှင့်ပင်စမ်းကိုင်ကြည့်မိသည်။လီးကြီးကပေါက်ထွက်တော့မည်အလား သွေးကြောတွေကတင်းဖောင်း နေပြီး သံချောင်းကြီးသဖွယ်မာတောင်နေသည်။ဒါကြီးနှင့်သာအလိုးခံလိုက်ရလျှင် တစ်သက်စွဲသွားမှာအသေအချာဟု နေခြည်စိတ် ထဲထင်မိသည်။နေခြည်အဆင့်တက်ပြီး လီးထိပ်ကမှိုပွင့်ကြီးသဖွယ်ခစ်ဖူးကြီးကို လျှာဖျားလေးနှင့်ဝိုက်လိုက်သည်။လူရိုင်းဆီက ”  အား အင်း ” ဆိုသည့်မပီမသညည်းသံထွက်ပေါ်လာလေသည်။

လူကတေ့နိုးမလာ။လီးကတော့ နေခြည့်လျှာဖျားလေးနှင့်ထိလိုက်တော့မှ ပါးပျဉ်းထောင်နေသည့်မြွေတစ်ကောင်လို တစ် ဆတ်ဆတ်ပင်တုန်နေသည်။နေခြည်ကလဲ ခေသူတော့မဟုတ်။တစ်ခါတစ်ရံ နေခြည်တာဝန်ကျသည့်ဆေးရုံမှာ night duty ကျ သည့်ရက်တွေ ညဘက်ထန်လာပြီဆိုလျှင် ဆေးရုံအောက်ခြေအလုပ်သမားကုလားတစ်ယောက်ယောက်ကို ဆရာဝန်ရုံးခန်းထဲခေါ် ကာမြှူ ဆွယ်ပြီး အလိုးခံလေ့ရျှိသညျ။  လီးတုတစ်ချောင်းအမြဲဆောင်ထားပေမဲ့ နေခြည်တကယ်ထန်လာပြီဆို လီးတုလောက်  vibrator လောက်နဲ့ဘယ်တော့မှမရ။တကယ့်လီးအစစ်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်အလိုးခံလိုက်ရမှနေသာထိုင်သာရှိသည်။အခုလဲ လူ ရိုင်း၏လီးကြီးကိုမရွံမရှာစုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်းဖီးလ်တက်လာလေသည်။ခါးကဖင်ကြပ်ဂျင်းဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ကာ အ မည်းရောင်အတွင်းခံလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။နေခြည့်ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားလေသည်။

ချွတ်လက်တစ်နှင့်တစ်ခါထဲ အပေါ်အကျီတွေပါချွတ်ချလိုက်ရာ နေခြည့်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာ အဝတ်ဗလာနှင့်ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ် သွားလေသည်။နေခြည် ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် ပက်လပ်အိပ်ပျော်နေသည့် လူရိုင်း၏ကိုယ်ပေါ် ဖင်တစ်ပြန်ခေါင်းတစ်ပြန်အနေအထား  69 ပုံစံတက်ခွလိုက်သည်။နေခြည့်အဖုတ်ကလူရိုင်းမျက်နှာနဲ့တည့်တည့်အပေါ်စီးကအုပ်မိုးထားသလိုဖြစ်သွားပြီး လူရိုင်းလီးကြီး ကလဲ နေခြည်မျက်နှာနှင့်တည့်တည့်ဖြစ်သွားလေသည်။ဒီသဲသောင်ပြင်မှာ တစ်ခြားဘယ်သူမှလဲမရှိသည့်အတွက် နေခြည် ရှက်ကြောက်နေစရာမလိုပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် လူရိုင်းလီးကြီးကို ကလေးတွေရေခဲချောင်းစုပ်သလိုတပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်တော့သည်။

ဆေးရုံအလုပ်သမားကုလားတွေနှင့်အလိုးမခံခင် သူတို့လီးတွေကိုစုပ်ပေးနေကြမို့ ဒီလိုစံချိန်မှီလီးကြီးတွေကိုဘယ်လိုစုပ်ပေးရမလဲ  နေခြည်ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကြီးကိုလျှာနှင့်ဝိုက်လိုက် ဥတွေကိုလက်နှင့်ဆုပ်နယ်ပေးလိုက် ပါးစပ်ထဲငုံ ပေးလိုက်နှင့် နေခြည်တစ်ယောက် သဘောပျၤက်ပြီးထဲက ယောက်ကျားလီးနှင့်ပြတ်လပ်ခဲ့ရသမျှ အတိုးချပြီး စုပ်နေလေ တော့သည်။အိပ်ပျော်နေသည့်လူရိုင်းဆီကတော့ တဟင်းဟင်းညည်းသံသာထွက်ပေါ်နေပြီး နိုးတော့မလာ။  တော်တော်လေးအအိပ် မက်လှသည်။တကယ်လို့အခုနေ လူရိုင်းနှစ်ယောက်လုံးနိုးလာလျှင်လဲ နေခြည်အတွက်ပြသနာမရှိ။နှစ်ယောက်လုံးကိုမြှူ ဆွယ်ပြီး  အလိုးခံလိုက်မည်ဖြစ်သည်။ဒီထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းလူရိုင်းနှစ်ယောက်လုံးညှပ်လိုးတာကိုပင် ခံချင်လောက်အောင် နေခြည်ထန်နေ ပြီဖြစ်သည်။

အဖုတ်မှာလဲတော်တော်လေးစိုနေလေရာ နေခြည်လူရိုင်းလီးကိုစုပ်ပေးနေရက်းက သူမပေါင်ကြားက အဖုတ်နှင့် လူရိုင်းမျက်နှာကို ပွတ်ချလိုက်သည်။သဘောပျၤက်ပြီးထဲက အသက်ရှင်ဖို့အတွက်ပဲလုံးပန်းနေရပြီး အခုမှကာမစိတ်ဆန္ဒတွေကိုဖြေလျှော့ခွင့်ရနေ သည့်အတွက် လူရိုင်းမျက်နှာကို အဖုတ်နှင့်ပွတ်ရတာအလွန်အရသာရှိလှသည်။ဒီကြားထဲ လူရိုင်း၏နှူတ်ခမ်းမွေးကြီးတွေကပါ  နေခြည်၏အဖုတ်ကိုလာစူးနေရာ ယားက်ျိယားကျိနှင့် ဆေးရုံသန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းကုလားတွေ အဖုတ်ယက်ပေးတာခံရတုန်းက ကဲ့သို့ အဖုတ်ထဲယားတက်လာပြီးကောင်းလွန်းလှသည်။

နေခြည်လဲ လူရိုင်းလီးကြီးကိုတစ်ရစပ်စုပ်ရင်း လူရိုင်းမျက်နှာပိုအဖုတ်နှင့်  အားမနာတမ်းဖိပွတ်ပစ်သည်။လက်တစ်ဖက်နှင့်လဲ ကိုယ့်နိုးသီးခေါင်းတွေကိုဖိချေပေးရင် ဖီးလ်ယူကာ လူရိုင်းမျက်နှာကို အဖုတ်နှင့်ပွတ်နေရာ မကြာခင် တစ်ပတ်ကျော်ကျော်လောက်မျိုသိပ်ထားခဲ့ရသမျှ ကာမဆန္ဒတွေအကုန်ပွင့်ထွက်ပြီး နေခြည်တစ် ယောက်အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတော့သည်။လူရိုင်းလဲသိပ်ကြာကြာမခံနိုင်။အိပ်ပျော်နေရင်းကပင် နေခြည်၏ပုလွေအစွမ်းဖြင့်  အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်လာလေတော့သည်။

ထွက်လာသည့်သုတ်ရည်တွေကလဲ နည်းတာမဟုတ်။    မီးသတ်ပိုက်ကနေရေပန်းထွက်လာသလားတောင်မှတ်ရသည်။တစ်ချို့ သုတ်ရည်တွေက နေခြည့်ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်ပြီး တော်တော်များများင နေခြည့်မျက်နှာကိုစင်ကုန်သည်။ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်သည့်သုတ် ရည်တွေကိုမျိုချလိုက်ပြီး မျက်နှာမှပေကျံသွားသည့် သုတ်ရည်တွေကိုလဲ နေခြည်တစ်စက်ကလေးတောင် အဆုံးရှုံးမခံ။လက်နှင့် သုတ်ကာ လျှာနှင့်ယက်ပစ်သည်။လီးစုပ်ပြီးလျှင် လရည်သောက်ရမှ အားရသည်မှာ နေခြည့်ထုံးစံဖြစ်သည်။တစ်ချီပြီးသွားလို့ လူ ရိုင်းလီးကအနည်းငယ်ပျော့သွားပေမဲ့ အရှည်နဲ့လုံးပတ်ကတော့ကျမသွား။နေခြည်လက်နှင့်ထုပေးလိုက်လျှင်ပင် ချက်ချငးပြန် တောင်လာလောက်မည့်အနေအထားရှိသည်။

ကျန်ဒုတိယမြောက်လူရိုင်းကတော့ မြေပြင်ပေါ်မှောက်ခုံအနေအထားနှင့်အိပ်နေတာမို့ သူ့လီးကိုမမြင်ရ။ဖြစ်နိုင်လျှင်တော့ နေခြည် နှစ်ယောက်လုံး၏လီးကိုစုပ်ပစ်ချင်နေသည်။နေခြည့်ဆုတောင်းပြည့်သွားသည်ဆိုရမည်။တစ်ချိန်လုံး သဲသောင်ပြင်ပေါ်မျက်နှာအပ် ပြီး မှောက်ခုံအိပ်ပျော်နေသည့် လူရိုင်းကဟိုဘက်လှိမ့်လိုက်ဒီဘက်လှိမ့်လိုက်နှင့် ပက်လက်အနေအထားဖြစ်လာသည်။နေခြည် ချက်ချင်း ထိုလူရိုင်းအနားသွားပြီး သူ့လီးကိုလဲကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။စောစောကလူရိုင်းနှင့်အရွယ်အစားသိပ်မကွာ။သူ့လီးကိုလဲ  နေခြည်မရွံမရှာပင် စုပ်ပေးပြန်လေသည်။ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့လီးစုပ်ရုံနှင့် အားမရတော့။   နည်းနည်းလောက်စုပ်ပေးလိုက်လို့ လူ ရိုင်း၏လီးကြီး၏တောင်လာသည်နှင့် လူရိုင်းလီးအပေါ် နေခြည်တက်ခွလိုက်သည်။

သံမဏိလိုမာတောင်နေပြီဖြစ်သည့် လူရိုင်း၏လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ကသေချာဆုပ်ကိုင်ကာ အဖုတ်ထဲဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့် လေသည်။သာမန်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆိုလျှင်တော့ ဒီလိုစံချိန်မီလီးကြီးနှင့် အလိုးခံနိုင်ဖို့မလွယ်။အခန့်မသင့်ရင် ကွဲပြဲတောင် သွားနိုင်သည်။လီးပါးဝနေသည့် နေခြည်အတွက်တော့ ခက်ခက်ခဲခဲကြီးမဟုတ်။လီးကိုအနာသက်သာအောင် အဖုတ်ထဲဘလိုသွင်းရ မလဲ ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။လီးအရသာကိုလဲကောင်းကောင်းသိနေသူမို့ အတင်းမဆင်မခြင်ထိုးထည့်ပြီး စွတ်လိုး ရင်တောင် ခံနိုင်နေပြီဖြစ်သည်။လီးကြီးကိုအဖုတ်ထဲတစ်ရစ်ချင်း ထိုးထည့်သည်။လီးကတော်တော်တုတ်ပေမဲ့ စောစောကမှ တစ်ချီ ပြီးထားသည်မို့ ကာမရည်ကြည်တွေနှင့်ချောမွေ့နေကာ အရမ်းကြီးတော့တင်းကြပ်မနေ။

မကြာခင် လီးသုံးပုံနှစ်ပုံလောက်ထိ အဖုတ်ထဲဝင်လာမှ နေခြည်ဆက်မသွင်းသေးပဲခဏရ ပ်လိုက်ပြီး တစ်ချက်ချင်းစဆောင့်လေ တော့သည်။ဒီလူရိုင်းလဲ စောစောကလူရိုင်းလိုပင် အအိပ်မက်လှသည်။နေခြည်သူ့လီးပေါ်တက်တောင့်နေတာတောင် မနိုး။ဒီတော့ လဲ နေခြည်ပိုအကြိုက်တွေ့ကာ စိတ်ထန်လာသည်နှင့်အမျှ အရှိန်ကိုတိုးပြီးဆောင့်လေသည်။တစ်ပတ်လောက် လီးနှင့်ပြတ်လပ် နေရာက အခုလိုပြန်အလိုးခံရတော့လဲ တကယ့်စံချိန်မီလီးနှင့်မှ အလိုးခံနေရသည်။

မကြာခင်နေခြည်အပေါ်ကဆက်မဆောင့်နိုင်တော့တာကြောင့် လူရိုင်းရင်ဘတ်ကြီးပေါ်လှဲချလိုက်ကာ အဖုတ်မှာလီးတပ်လျက်သား နှင့် ဖင်ကိုဘယ်ညှာမွှေ့ရမ်းပေးသည်။အမောပြေသွားသည်နှင့် ချက်ချင်းပြန်ဆောင့်ပြန်လေသည်။နောက်ထပ်အချက်သုံးဆယ် လောက်ဆောင့်အပြီးမှာတော့ နေခြည်တစ်ယောက်အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလေတော့သည်။လူရိုင်းကတော့မပြီးသေး။လူရိုင်း လီးကြီးက နေခြည့်အဖုတ်ထဲမှာ သံချောင်းလိုမာတောင်လျက်သားရှိသေးသည်။ဒါပေမဲ့ နေခြည်က ကိုယ့်ကိုကောင်းအောင်လိုးပေး သည့် လီးကို တစ်ချီပြီးအောင်တော့ ပြန်လုပ်ပေးသင့်သည်ကိုနားလည်သူဖြစ်သည်။အထွတ်အထိပ်မရောက်သေးသည့် လူ  ရိုင်း၏လီးကြီးကို သေချာစုပ်ပေးသည်။

ဒစ်ဖူးကြီးကိုစုပ်ပေးလိုက် လီးချောင်းပတ်လည်ကို လျှာနှင့်ယက်လိုက် ဘောတွေကိုငုံပေးလိုက် လက်နှင့် ဂွင်းတိုက်လုပ်ပေးလိုက် ရာ မကြာခင်လူရိုင်းလဲ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။ဒီတော့မှ နေခြည်လဲ စိတ်ထဲလဲတော်တော်ကျေနပ်သွားပြီး တာဝန်လဲကျေ သွားပြီမို့ လူရိုင်းတွေနားမှာပင် ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်နှင့် လှဲအိပ်ချလိုက်တော့သည်။လူရိုင်းနှစ်ယောက်နှင့်စတွေ့တုန်းကလို  ကြောက်လန့်မနေတော့။လရည်ဝင်သွားပြီမို့ အသေခင်သွားပြီဖြစ်လေသည်။ ပီး

 

Zawgyi

 

ကြၽန္း(စ/ဆုံး)

႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေနျခည္မွင္သက္သြားမိသည္။ဒီကြၽန္းေပၚကို သေဘာမၤုန္တိုင္းမိၿပီး အသက္ကယ္ေလွေလးတစ္စင္းႏွင့္ ေရာက္ေနခဲ့သည္မွာတစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္သည္။သက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္မွမေတြ႕ခဲ့။ အခုေတာ့ ကပၸလီတစ္ေယာက္လို မည္းနက္ေနသည့္အသားအေရႏွင့္ လူထြားႀကီးႏွစ္ေယာက္ကိုမ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႕ေနရသည္။ ညဘက္မို႔ ေတာေျခာက္တာလားလို႔ေတာင္ထင္ရသည္။

ေနျခည္ ငယ္ငယ္ကၾကားဖူးသည့္ လူမေနသည့္ကြၽန္းေတြေပၚမွာေျခာက္လွန႔္တတ္သည့္ နာနာဘာဝေတြမ်ားလားလို႔ေတြးမိၿပီး  ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ အနားကမီးပုံထဲက မီးတုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုအသင့္ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။နာနာဘာဝေတြ ကမီးေၾကာက္ တတ္သည္ ၾကားဖူးနားဝရွိေသာေၾကာင့္ လုပ္မိလုပ္ရာလုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။သို႔ေပမဲ့ ထိုလူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္ကေတာ့  ေၾကာက္႐ြံ႕ဟန္မရွိပဲ ေနျခည့္ဆီသို႔သာခ်ဥ္းကပ္လာၾကသည္။  ထိုအခါမွ ေနျခည္ပိုေၾကာက္သြားသည္။

ဒီလူႏွစ္ေယာက္သာ နာနာဘာဝေတြမဟုတ္ပဲ လူသားအစစ္ေတြသာဆိုပိုအႏၲရာယ္မ်ားသည္။ကြၽန္းေပၚမွာက တစ္ခုခုဆိုအကူအညီ ေတာင္းစရာလဲမရွိ။ထြက္ေျပးမယ္ဆိုလွ်င္ အသက္ကယ္ေလွေလးႏွင့္ ကမ္းမျမင္လမ္းမျပင္ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲသို႔ေနာက္တစ္ ႀကိမ္ ေလွာ္ခတ္႐ုံသာရွိေတာ့သည္။   ေနာက္ၿပီးထိုလူႏွစ္ေယာက္၏ဝတ္ပုံစားပုံကလဲ ႐ုပ္ရွင္ေတြစာအုပ္ေတြ ဓာတ္ပုံေတြထဲမွာသာ ျမင္ဖူးသည့္ လူ႐ိုင္းမ်ိဳးႏြယ္စုေတြ၏ဝတ္ပုံစားပုံမ်ိဳးျဖစ္သည္။သတၱဝါတစ္ေကာင္ေကာင္၏ သားေရျဖစ္ဟန္တူသည့္ အရာကို ခါး တြင္အရွက္လုံ႐ုံေလာက္သာပတ္ထားသည္။မိန္းကေလးေတြစကတ္တိုတိုဝတ္ပုံမ်ိဳးႏွင့္ဆင္ၿပီး သူတို႔ေပါင္ၾကားကဖြားဖက္ေတာ္ကို ဖုံးႏိုင္႐ုံေလာက္သာရွိေလသည္။တစ္ျခားအဝတ္စားဝတ္ဆင္ထားျခင္းမရွိပဲ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းဗလာဟင္းလင္းႏွင့္ အဖုအထစ္ ႂကြက္သားႀကီးေတြက အထင္အရွားေပၚလြင္ေနကာ အခ်ိဳးအစားက်နလွသည့္ ေခါမ႐ုပ္တုႀကီးေတြလားပင္ထင္မွတ္မွားရေလာက္ သည္။အရပ္အေမာင္းကလဲ ငါးေပ ဆယ္လက္မခန႔္ရွိမည္ဟုထင္ရသည္။

အသားအေရမည္းနက္ေနေပမဲ့ အာဖရိကကပၸလီေတြႏွင့္မတူပဲ မ်က္ႏွာေပါက္က အာရွသား မေလးအႏြယ္ဝင္ေတြႏွင့္တူသ ေယာင္ေယာင္ရွိသည္။ဒါေပမဲ့ ေနျခည္စိတ္ထဲရမ္းသမ္းမွတ္ခ်က္ခ်ျခင္းျဖစ္သည္။မႏုသေဗဒအေၾကာင္းကိုေသခ်ာေလ့လာဖူးသူမ ဟုတ္ေတာ့ အတတ္ေတာ့မေျပာႏိုင္။ိထိုသူႏွစ္ေယာက္၏လက္တစ္ဖက္ဆီမွာ ေျခာက္ေပခန႔္အရွည္ရွိသည့္ သစ္သားလွံရွည္ေတြ ကိုကိုင္ေဆာင္ထားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္စီမွာလဲ သစ္သားႏွင့္ျပဳလုပ္ထားၿပီး ေၾကာင္ေၾကာင္ၾကားၾကားအ႐ုပ္ေတြေရးျခစ္ထား သည့္ ဒိုင္းေတြကိုကိုင္ေဆာင္ထားျပန္သည္။

သူတို႔မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြကိုေတာ့ ခန႔္မွန္းလို႔မရ။ခံစားခ်က္မရွိသည့္ မ်က္ႏွာအမူအရာေတြႏွင့္ျဖစ္သည္။ထိုလူႏွစ္ေယာက္က ရပ္တန႔္မသြားပဲ ကမ္းေျခသဲေသာင္ျပင္မွာပုံထားသည့္ ေနျခည္၏မီးပုံအနီးသို႔ခပ္မွန္မွန္ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။သူတို႔အသြင္ကလွံေတြ ကိုင္ထားေပမဲ့ တိုက္ခိုက္မဲ့အသြင္ေတာ့မရွိ။ဒါေပမဲ့ ေနျခည္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ မီးတုတ္ကိုကိုင္ရင္း သူတို႔ေရွ႕တိုးလာေလေလ  ေနာက္ကိုဆုတ္မိေလေလျဖစ္ေနသည္။႐ုတ္တရက္ ထိုလူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္၏အၾကည့္က ေနျခည္ကိုယ္ေပၚကခြာသြားၿပီး မီးပုံ ထဲမွာကင္ထားသည့္ ငါးကင္ေတြေပၚေရာက္သြားသည္။႐ုတ္ျခည္းဆိုသလို မီးပုံေပၚကကင္လက္စငါးကင္ေတြကိုေျပးယူၿပီး မီးပုံ ေဘးမွာပင္ သရဲသဘက္ေတြလိုစားၾကေတာ့သည္။ကိုယ့္ကိုအႏၲာရာယ္ျပဳမွာမဟုတ္ပဲ ငါးကင္ေတြကိုပဲစားေနၾကသည့္အတြက္  ေနျခည္နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ေအးသြားေပမဲ့ တစ္ညေနလုံး တစ္ေယာက္ထဲ ခဲရာခဲဆစ္ဖမ္းထားရသည့္ ငါးေတြကို တစ္ခ်က္ခြင့္မ ေတာင္းပဲ သြားၿဖဲနားၿဖဲစားၾကသည့္ လူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေနျခည္ေဒါသေတာ့ေတာ္ေတာ္ထြက္လာသည္။

ဒါေပမဲ့ ေယာက္က်ားႏွင့္မိန္းမလဲျဖစ္ ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လဲျဖစ္သလို သူတို႔လက္ထဲမွာကလဲ လက္နက္ကိုယ္စီႏွင့္မို႔ ေနျခည္ ဘာမွေတာ့မေျပာရဲ။ဗိုက္ထဲကေတာ့ဆာေနေသးသည့္အတြက္ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ မီးပုံထဲကင္လက္စက်န္ေနေသးသည့္ငါးကင္ တစ္ေကာင္ကိုလွမ္းယူရန္ႀကိဳးစားသည္။ထိုလူႏွစ္ေယာက္အနက္ ေနျခည္ငါးကင္ယူဖို႔လုပ္ေနတာကိုသတိထားမိပုံေပၚသြားသည့္ တစ္ေယာက္က ေနာက္ဆုံးက်န္ေနသည့္ ငါးကင္ကိုမီးပုံထဲကဆြဲယူကာ ေနျခည္ဆီ႐ုတ္တရက္ပစ္ေပးလိုက္ရာ ေနျခည္လဲအလန႔္ တစ္ၾကားလွမ္းဖမ္းထားလိုက္ရသည္။ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ဒီလူေတြကဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားရက္စက္မဲ့ပုံေတြေတာ့မေပၚဟု ေတြးမိၿပီး သူတို႔ ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းမွာေနျခည္ ငါးကင္ကိုထိုင္စားေနလိုက္သည္။

ငါးကင္ေတြကိုအ႐ိုးေရာအသားပါ ဘီလူးသဘက္စီးသလို တဂြၽတ္ဂြၽ တ္ျမည္ေအာင္စားခဲ့ၾကသည့္ လူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္မွာ စားလို႔ဝသြားသည္ႏွင့္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းပင္ ဘာစကားမွမေျပာပဲ မီးပုံနား  လွံေတြဒိုင္းေတြကိုခ် ဒိုင္းေတြကိုေခါင္းအုံးကာအိပ္စက္ၾကေလသည္။သူတို႔ပုံစံက ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ယာလိုပင္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိ  လြန္းလွသည္။ဒီလူေတြက ကြၽန္းအတြင္းပိုင္းကလာတာျဖစ္လိမ့္မည္။ေနျခည္ဒီကြၽန္းကိုေရာက္ၿပီးထဲက ကြၽန္းအတြင္းပိုင္းကိုေတာ့ တစ္ခါမွမေရာက္ေသး။ညဆိုကြၽန္းအတြင္းပိုင္းက က်ားဟိန္းသံလိုလိုအသံေတြၾကားရသည့္အတြက္ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္မသြားရဲ ျခင္းျဖစ္သည္။ဒီလိုဆို ကြၽန္းအတြင္းပိုင္းမွာ ဒီလူေတြ၏ေက်း႐ြာသို႔မဟုတ္မ်ိဳးႏြယ္စုရွိႏိုင္သည္ဟု ေနျခည္ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ သည္။

ဒီလူေတြက အရမ္းႀကီးမ႐ိုင္းသည့္အတြက္ သူတို႔မ်ိဳးႏြယ္စုလဲသိပ္မ႐ိုင္းေလာက္ဟုအေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း ကြၽန္းေပၚမွာတစ္ေယာက္ထဲ ေနရတာထက္စာလွ်င္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေကာင္းေသးသည္ဟုေတြးၿပီး ေနျခည္ေပ်ာ္သြားသည္။လူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္ဆီကေတာ့  ေဟာက္သံေတြပင္ၾကားေနရၿပီျဖစ္သည္။သူတို႔ၾကည့္ရာဘာအပူအပင္မွရွိပုံမေပၚ။ေနျခည္လဲအိပ္ခ်င္လာတာႏွင့္ အရင္ညေတြက အတိုင္း မီးပုံနားအိပ္ရန္ျပင္သည္။မီးပုံနားမအိပ္လို႔ေတာ့မျဖစ္။ကြၽန္းေပၚမွာကညဆို ျခင္အလြန္ကိုက္သည္။မီးပုံနားအိပ္မွသက္သာ သည္။မီးပုံနားမွာ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ရွိေနေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွေတာ့ ေနာက္မီးပုံတစ္ခုထပ္လုပ္ဖို႔မလြယ္ေတာ့တာမို႔ ေနျခည္လဲ ထိုသူေတြ ႏွင့္ခပ္ခြာခြာေနၿပီးမီးပုံနေဘးသဲေသာင္ျပင္ေပၚပဲလွဲခ်လိုက္သည္။   ကိုယ့္လက္ေမာင္းကိုယ္ေခါင္းအုံးအိပ္ရင္း ထိုသူႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္ခ်လက္ခ်ေတာ့ သတိလႊတ္မထားရဲ။

တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုအနားအသင့္ထားထား ရသည္။  တစ္ေန႔လုံးတစ္ေယာက္ထဲ ငါးဖမ္းလိုက္ ထင္းလိုက္ေကာက္လိုက္ႏွင့္မို႔ ေန ျခာည္မၾကာခင္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။အိပ္လိုက္တာဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္ေတာ့မသိ။ဗိုက္ထဲတဂြီဂြီျမည္သံႏွင့္အတူ ေနျခည္ ျပန္ႏိုးလာၿပီး ထထိုင္လိုက္သည္။အခုအထိ ပတ္ဝန္းက်င္မွာေမွာင္မည္းေနဆဲျဖစ္သည္။နာရီမရွိသည့္အတြက္ အခ်ိန္အတိအက်ကို မခန႔္မွန္းႏိုင္ေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိညပဲရွိေသးတာေတာ့ေသခ်ာသည္။စားဖို႔လုပ္ထားသည့္ ငါးကင္ေတြကို လူထူးဆန္းႏွစ္ေယာက္ကစား သြားၿပီး သူတို႔အက်န္ေလာက္ေလးပဲစားလိုက္ရသည့္အတြက္ ဗိုက္ထဲကေတာ္ေတာ္ဆာေလာင္ေနသည္။  ၿမိဳ႕မွာဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒီလို အခ်ိန္ဗိုက္ဆာလာလွ်င္ ေရခဲေသတၱာဖြင့္ၿပီး တစ္ခုခုႏႈိက္စားလိုက္႐ုံပင္။

ဒီကြၽန္းေပၚမွာကေတာ့ ေရေသာက္ဖို႔ပင္မလြယ္။လူ႐ိုင္းႏွစ္ ေကာင္ဆီကေတာ့ ေဟာက္သံေတြပင္ထြက္ေပၚေနေလရာ ေနျခည္သူမ်ားရွာထားတာေတြကိုသၿဖဲနားၿဖဲစားသြားသည့္သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲက်ိတ္ဆဲလိုက္သည္။အခုလိုသူတို႔အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း သူတို႔ေဘးခ်ထားသည့္လွံႏွင့္သူတို႔ကိုျပန္ထိုးလိုက္ရင္ေတာင္ ေကာင္းမလားဟုေတြးရင္း ဗိုက္ဆာေနသည့္စိတ္ကိုအာ႐ုံေျပာင္းသြားေစသည့္ အရာတစ္ခုကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။လူ႐ိုင္းတစ္ ေယာက္၏ေပါင္ၾကားကလီးႀကီးပင္ျဖစ္သည္။လူေကာင္ထြားသေလာက္ လီးႀကီးကလဲထြားလွသည္။ေနာက္ၿပီး ဘာအိပ္မက္ေတြ မက္ေနသည္မသိ။လီးႀကီးကမိုးေပၚေထာင္ေနသည္။

ထိုလူထူးဆန္းေတြ၏ခါးမွာပတ္ထားသည့္ နံငယ္ပိုင္းသဖြယ္ သားေရျပားေလးက စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္အိပ္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ ေပါင္ၾကားကပစၥည္းကိုလူမျမင္ႏိုင္ေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ။မီးပုံကျဖာထြက္ေနသည့္ အလင္းေရာင္ႏွင့္ လူထူးဆန္းတစ္ ေယာက္၏လီးကို ေနျခည္မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေနရရာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေရခဲေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းသဖြယ္ ေနျခည္စိတ္ထဲျမင္ ေယာင္လာၿပီး ထိုလူထူးဆန္းအနားကိုခ်ဥ္းကပ္သြားမိသည္။  အနီးကပ္ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ လူထုးဆန္း၏လီးႀကီးမွာတကယ္ပင္ အႀကီးႀကီးျဖစ္သည္။   ေနျခည္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘဝတုန္းက ခပ္ေနာက္ေနာက္ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ ရာဘာလီးတုႀကီးကိုပင္မ်က္လုံးထဲျမင္ေယာင္လာသည္။

ဒီလူ႐ိုင္း၏လီးႀကီးကေတာ့ ရာဘာလီးတုထက္ ေတာင္ပိုႀကီးပုံေပၚသည္။အရွည္ကေျခာက္လက္မခြဲေလာက္ရွိမည္ထင္သည္။လုံးပတ္ကလဲ လက္ႏွစ္လုံးသုံးလုံးမကေလာက္။ ေနျခည္ စိတ္ထိန္းမရပဲ လက္ႏွင့္ပင္စမ္းကိုင္ၾကည့္မိသည္။လီးႀကီးကေပါက္ထြက္ေတာ့မည္အလား ေသြးေၾကာေတြကတင္းေဖာင္း ေနၿပီး သံေခ်ာင္းႀကီးသဖြယ္မာေတာင္ေနသည္။ဒါႀကီးႏွင့္သာအလိုးခံလိုက္ရလွ်င္ တစ္သက္စြဲသြားမွာအေသအခ်ာဟု ေနျခည္စိတ္ ထဲထင္မိသည္။ေနျခည္အဆင့္တက္ၿပီး လီးထိပ္ကမႈိပြင့္ႀကီးသဖြယ္ခစ္ဖူးႀကီးကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ဝိုက္လိုက္သည္။လူ႐ိုင္းဆီက ”  အား အင္း ” ဆိုသည့္မပီမသညည္းသံထြက္ေပၚလာေလသည္။

လူကေတ့ႏိုးမလာ။လီးကေတာ့ ေနျခည့္လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ထိလိုက္ေတာ့မွ ပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနသည့္ေႁမြတစ္ေကာင္လို တစ္ ဆတ္ဆတ္ပင္တုန္ေနသည္။ေနျခည္ကလဲ ေခသူေတာ့မဟုတ္။တစ္ခါတစ္ရံ ေနျခည္တာဝန္က်သည့္ေဆး႐ုံမွာ night duty က် သည့္ရက္ေတြ ညဘက္ထန္လာၿပီဆိုလွ်င္ ေဆး႐ုံေအာက္ေျခအလုပ္သမားကုလားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဆရာဝန္႐ုံးခန္းထဲေခၚ ကာျမႇဴ ဆြယ္ၿပီး အလိုးခံေလ့ရွ်ိသည်။  လီးတုတစ္ေခ်ာင္းအၿမဲေဆာင္ထားေပမဲ့ ေနျခည္တကယ္ထန္လာၿပီဆို လီးတုေလာက္  vibrator ေလာက္နဲ႔ဘယ္ေတာ့မွမရ။တကယ့္လီးအစစ္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္အလိုးခံလိုက္ရမွေနသာထိုင္သာရွိသည္။အခုလဲ လူ ႐ိုင္း၏လီးႀကီးကိုမ႐ြံမရွာစုပ္ရင္း တျဖည္းျဖည္းဖီးလ္တက္လာေလသည္။ခါးကဖင္ၾကပ္ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ကာ အ မည္းေရာင္အတြင္းခံေလးကိုပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ေနျခည့္ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းျဖစ္သြားေလသည္။

ခြၽတ္လက္တစ္ႏွင့္တစ္ခါထဲ အေပၚအက်ီေတြပါခြၽတ္ခ်လိုက္ရာ ေနျခည့္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးမွာ အဝတ္ဗလာႏွင့္ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ သြားေလသည္။ေနျခည္ ကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ ပက္လပ္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ လူ႐ိုင္း၏ကိုယ္ေပၚ ဖင္တစ္ျပန္ေခါင္းတစ္ျပန္အေနအထား  69 ပုံစံတက္ခြလိုက္သည္။ေနျခည့္အဖုတ္ကလူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာနဲ႔တည့္တည့္အေပၚစီးကအုပ္မိုးထားသလိုျဖစ္သြားၿပီး လူ႐ိုင္းလီးႀကီး ကလဲ ေနျခည္မ်က္ႏွာႏွင့္တည့္တည့္ျဖစ္သြားေလသည္။ဒီသဲေသာင္ျပင္မွာ တစ္ျခားဘယ္သူမွလဲမရွိသည့္အတြက္ ေနျခည္ ရွက္ေၾကာက္ေနစရာမလိုပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပင္ လူ႐ိုင္းလီးႀကီးကို ကေလးေတြေရခဲေခ်ာင္းစုပ္သလိုတႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ စုပ္ေတာ့သည္။

ေဆး႐ုံအလုပ္သမားကုလားေတြႏွင့္အလိုးမခံခင္ သူတို႔လီးေတြကိုစုပ္ေပးေနၾကမို႔ ဒီလိုစံခ်ိန္မွီလီးႀကီးေတြကိုဘယ္လိုစုပ္ေပးရမလဲ  ေနျခည္ေကာင္းေကာင္းနားလည္သည္။လီးထိပ္ဒစ္ဖူးႀကီးကိုလွ်ာႏွင့္ဝိုက္လိုက္ ဥေတြကိုလက္ႏွင့္ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ ပါးစပ္ထဲငုံ ေပးလိုက္ႏွင့္ ေနျခည္တစ္ေယာက္ သေဘာပ်ကၤ္ၿပီးထဲက ေယာက္က်ားလီးႏွင့္ျပတ္လပ္ခဲ့ရသမွ် အတိုးခ်ၿပီး စုပ္ေနေလ ေတာ့သည္။အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္လူ႐ိုင္းဆီကေတာ့ တဟင္းဟင္းညည္းသံသာထြက္ေပၚေနၿပီး ႏိုးေတာ့မလာ။  ေတာ္ေတာ္ေလးအအိပ္ မက္လွသည္။တကယ္လို႔အခုေန လူ႐ိုင္းႏွစ္ေယာက္လုံးႏိုးလာလွ်င္လဲ ေနျခည္အတြက္ျပသနာမရွိ။ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုျမႇဴ ဆြယ္ၿပီး  အလိုးခံလိုက္မည္ျဖစ္သည္။ဒီထြားထြားက်ိဳင္းက်ိဳင္းလူ႐ိုင္းႏွစ္ေယာက္လုံးညႇပ္လိုးတာကိုပင္ ခံခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေနျခည္ထန္ေန ၿပီျဖစ္သည္။

အဖုတ္မွာလဲေတာ္ေတာ္ေလးစိုေနေလရာ ေနျခည္လူ႐ိုင္းလီးကိုစုပ္ေပးေနရက္းက သူမေပါင္ၾကားက အဖုတ္ႏွင့္ လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာကို ပြတ္ခ်လိုက္သည္။သေဘာပ်ကၤ္ၿပီးထဲက အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ပဲလုံးပန္းေနရၿပီး အခုမွကာမစိတ္ဆႏၵေတြကိုေျဖေလွ်ာ့ခြင့္ရေန သည့္အတြက္ လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာကို အဖုတ္ႏွင့္ပြတ္ရတာအလြန္အရသာရွိလွသည္။ဒီၾကားထဲ လူ႐ိုင္း၏ႏႉတ္ခမ္းေမြးႀကီးေတြကပါ  ေနျခည္၏အဖုတ္ကိုလာစူးေနရာ ယားက္်ိယားက်ိႏွင့္ ေဆး႐ုံသန႔္ရွင္းေရးဝန္ထမ္းကုလားေတြ အဖုတ္ယက္ေပးတာခံရတုန္းက ကဲ့သို႔ အဖုတ္ထဲယားတက္လာၿပီးေကာင္းလြန္းလွသည္။

ေနျခည္လဲ လူ႐ိုင္းလီးႀကီးကိုတစ္ရစပ္စုပ္ရင္း လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာပိုအဖုတ္ႏွင့္  အားမနာတမ္းဖိပြတ္ပစ္သည္။လက္တစ္ဖက္ႏွင့္လဲ ကိုယ့္ႏိုးသီးေခါင္းေတြကိုဖိေခ်ေပးရင္ ဖီးလ္ယူကာ လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာကို အဖုတ္ႏွင့္ပြတ္ေနရာ မၾကာခင္ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မ်ိဳသိပ္ထားခဲ့ရသမွ် ကာမဆႏၵေတြအကုန္ပြင့္ထြက္ၿပီး ေနျခည္တစ္ ေယာက္အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားေတာ့သည္။လူ႐ိုင္းလဲသိပ္ၾကာၾကာမခံႏိုင္။အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းကပင္ ေနျခည္၏ပုေလြအစြမ္းျဖင့္  အထြတ္အထိပ္ေရာက္ကာ သုတ္ရည္ေတြပန္းထြက္လာေလေတာ့သည္။

ထြက္လာသည့္သုတ္ရည္ေတြကလဲ နည္းတာမဟုတ္။    မီးသတ္ပိုက္ကေနေရပန္းထြက္လာသလားေတာင္မွတ္ရသည္။တစ္ခ်ိဳ႕ သုတ္ရည္ေတြက ေနျခည့္ပါးစပ္ထဲဝင္ကုန္ၿပီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားင ေနျခည့္မ်က္ႏွာကိုစင္ကုန္သည္။ပါးစပ္ထဲဝင္ကုန္သည့္သုတ္ ရည္ေတြကိုမ်ိဳခ်လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာမွေပက်ံသြားသည့္ သုတ္ရည္ေတြကိုလဲ ေနျခည္တစ္စက္ကေလးေတာင္ အဆုံးရႈံးမခံ။လက္ႏွင့္ သုတ္ကာ လွ်ာႏွင့္ယက္ပစ္သည္။လီးစုပ္ၿပီးလွ်င္ လရည္ေသာက္ရမွ အားရသည္မွာ ေနျခည့္ထုံးစံျဖစ္သည္။တစ္ခ်ီၿပီးသြားလို႔ လူ ႐ိုင္းလီးကအနည္းငယ္ေပ်ာ့သြားေပမဲ့ အရွည္နဲ႔လုံးပတ္ကေတာ့က်မသြား။ေနျခည္လက္ႏွင့္ထုေပးလိုက္လွ်င္ပင္ ခ်က္ခ်ငးျပန္ ေတာင္လာေလာက္မည့္အေနအထားရွိသည္။

က်န္ဒုတိယေျမာက္လူ႐ိုင္းကေတာ့ ေျမျပင္ေပၚေမွာက္ခုံအေနအထားႏွင့္အိပ္ေနတာမို႔ သူ႔လီးကိုမျမင္ရ။ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ ေနျခည္ ႏွစ္ေယာက္လုံး၏လီးကိုစုပ္ပစ္ခ်င္ေနသည္။ေနျခည့္ဆုေတာင္းျပည့္သြားသည္ဆိုရမည္။တစ္ခ်ိန္လုံး သဲေသာင္ျပင္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ ၿပီး ေမွာက္ခုံအိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ လူ႐ိုင္းကဟိုဘက္လွိမ့္လိုက္ဒီဘက္လွိမ့္လိုက္ႏွင့္ ပက္လက္အေနအထားျဖစ္လာသည္။ေနျခည္ ခ်က္ခ်င္း ထိုလူ႐ိုင္းအနားသြားၿပီး သူ႔လီးကိုလဲကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။ေစာေစာကလူ႐ိုင္းႏွင့္အ႐ြယ္အစားသိပ္မကြာ။သူ႔လီးကိုလဲ  ေနျခည္မ႐ြံမရွာပင္ စုပ္ေပးျပန္ေလသည္။ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့လီးစုပ္႐ုံႏွင့္ အားမရေတာ့။   နည္းနည္းေလာက္စုပ္ေပးလိုက္လို႔ လူ ႐ိုင္း၏လီးႀကီး၏ေတာင္လာသည္ႏွင့္ လူ႐ိုင္းလီးအေပၚ ေနျခည္တက္ခြလိုက္သည္။

သံမဏိလိုမာေတာင္ေနၿပီျဖစ္သည့္ လူ႐ိုင္း၏လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ကေသခ်ာဆုပ္ကိုင္ကာ အဖုတ္ထဲျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးထည့္ ေလသည္။သာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒီလိုစံခ်ိန္မီလီးႀကီးႏွင့္ အလိုးခံႏိုင္ဖို႔မလြယ္။အခန႔္မသင့္ရင္ ကြဲၿပဲေတာင္ သြားႏိုင္သည္။လီးပါးဝေနသည့္ ေနျခည္အတြက္ေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲႀကီးမဟုတ္။လီးကိုအနာသက္သာေအာင္ အဖုတ္ထဲဘလိုသြင္းရ မလဲ ေကာင္းေကာင္းနားလည္သည္။လီးအရသာကိုလဲေကာင္းေကာင္းသိေနသူမို႔ အတင္းမဆင္မျခင္ထိုးထည့္ၿပီး စြတ္လိုး ရင္ေတာင္ ခံႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။လီးႀကီးကိုအဖုတ္ထဲတစ္ရစ္ခ်င္း ထိုးထည့္သည္။လီးကေတာ္ေတာ္တုတ္ေပမဲ့ ေစာေစာကမွ တစ္ခ်ီ ၿပီးထားသည္မို႔ ကာမရည္ၾကည္ေတြႏွင့္ေခ်ာေမြ႕ေနကာ အရမ္းႀကီးေတာ့တင္းၾကပ္မေန။

မၾကာခင္ လီးသုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္ထိ အဖုတ္ထဲဝင္လာမွ ေနျခည္ဆက္မသြင္းေသးပဲခဏရ ပ္လိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္းစေဆာင့္ေလ ေတာ့သည္။ဒီလူ႐ိုင္းလဲ ေစာေစာကလူ႐ိုင္းလိုပင္ အအိပ္မက္လွသည္။ေနျခည္သူ႔လီးေပၚတက္ေတာင့္ေနတာေတာင္ မႏိုး။ဒီေတာ့ လဲ ေနျခည္ပိုအႀကိဳက္ေတြ႕ကာ စိတ္ထန္လာသည္ႏွင့္အမွ် အရွိန္ကိုတိုးၿပီးေဆာင့္ေလသည္။တစ္ပတ္ေလာက္ လီးႏွင့္ျပတ္လပ္ ေနရာက အခုလိုျပန္အလိုးခံရေတာ့လဲ တကယ့္စံခ်ိန္မီလီးႏွင့္မွ အလိုးခံေနရသည္။

မၾကာခင္ေနျခည္အေပၚကဆက္မေဆာင့္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ လူ႐ိုင္းရင္ဘတ္ႀကီးေပၚလွဲခ်လိုက္ကာ အဖုတ္မွာလီးတပ္လ်က္သား ႏွင့္ ဖင္ကိုဘယ္ညႇာေမႊ႕ရမ္းေပးသည္။အေမာေျပသြားသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေဆာင့္ျပန္ေလသည္။ေနာက္ထပ္အခ်က္သုံးဆယ္ ေလာက္ေဆာင့္အၿပီးမွာေတာ့ ေနျခည္တစ္ေယာက္အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။လူ႐ိုင္းကေတာ့မၿပီးေသး။လူ႐ိုင္း လီးႀကီးက ေနျခည့္အဖုတ္ထဲမွာ သံေခ်ာင္းလိုမာေတာင္လ်က္သားရွိေသးသည္။ဒါေပမဲ့ ေနျခည္က ကိုယ့္ကိုေကာင္းေအာင္လိုးေပး သည့္ လီးကို တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ေတာ့ ျပန္လုပ္ေပးသင့္သည္ကိုနားလည္သူျဖစ္သည္။အထြတ္အထိပ္မေရာက္ေသးသည့္ လူ  ႐ိုင္း၏လီးႀကီးကို ေသခ်ာစုပ္ေပးသည္။

ဒစ္ဖူးႀကီးကိုစုပ္ေပးလိုက္ လီးေခ်ာင္းပတ္လည္ကို လွ်ာႏွင့္ယက္လိုက္ ေဘာေတြကိုငုံေပးလိုက္ လက္ႏွင့္ ဂြင္းတိုက္လုပ္ေပးလိုက္ ရာ မၾကာခင္လူ႐ိုင္းလဲ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ဒီေတာ့မွ ေနျခည္လဲ စိတ္ထဲလဲေတာ္ေတာ္ေက်နပ္သြားၿပီး တာဝန္လဲေက် သြားၿပီမို႔ လူ႐ိုင္းေတြနားမွာပင္ ကိုယ္တုံးလုံးကြၽတ္ႏွင့္ လွဲအိပ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။လူ႐ိုင္းႏွစ္ေယာက္ႏွင့္စေတြ႕တုန္းကလို  ေၾကာက္လန႔္မေနေတာ့။လရည္ဝင္သြားၿပီမို႔ အေသခင္သြားၿပီျဖစ္ေလသည္။ ပီး