မချောလေးဖော်

မချောလေးဖော်

သဲစုတို့အဆောင်က ဝန်ထမ်းတွေချည့် ဖြစ်သည်။ ဌာနပေါင်းစုံကဖြစ်ပြီး ပညာရေးဝန်ထမ်းဆိုလို့ သဲစုတစ်ယောက်ထဲပါသည်။ လူပေါင်း၄၀ကျော်မှာ သူ့အုပ်စုနှင့်သူဖြစ်သည်။ သဲစုက ရွယ်တူအကောက်ခွန်က ဒုအကောက်ခွန်မှူး စိမ့်ရယ် စီမံကိန်းက ဖြူရယ် ဘဏ္ဍာအခွန်က သူသူရယ် လေးယောက်က တစ်တွဲဖြစ်သည်။ အနေကြာတော့လည်း ညီအစ်မအရင်းတွေလို ဖြစ်နေသည်။ ဒီနေ့က ရုံးပိတ်ရက်မို့ သဲစုနဲ့ စိမ့်အခန်းမှာ လေးယောက်စုမိပြီး ရောက်တတ်ရာရာတွေ ပြောရင်း စိမ့်ကသူ့ဘဲနဲ့ ချိမ်းတွေ့တဲ့အကြောင်းကို ပြောပြနေသည်။ စိမ့်က.. “သူက အရမ်းဆိုးတာဟဲ့–နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့–သူကဲချင်တိုင်း ကဲတာပေါ့ဟာ” ဆိုစသည်။ သူသူက “ဘယ်လိုကဲတာလဲ–ငါတို့သိအောင် ပြောပြ လေ” ဆိုတော့ အားလုံးက စိတ်ဝင်တစား နားထောင်နေသည်။

စိမ့်က “နင်တို့မို့ ပြောပြမှာနော်–” ဆိုရပ်ထားတော့– အားလုံးက”အေးပါဟယ်”ဆိုပြီး ပြိုင်တူပြောကြသည်။ စိမ့်က “သူက ငါ့နှုတ်ခမ်းကို–မရမက နမ်းတာ ဟ–နောက်သူ့လက်ကြီးကလည်း–ငါနို့တွေကို ကိုင်တာ” ဆိုရင်း ခနရပ်ပြီး.. “ငါလည်း ထူပူသွားတာပေါ့ဟာ ပြီး–” ဆိုရပ်ထားလို့ သဲစုက စိတ်မရှည်ဘဲ  “ပြောလေဟာ–နင်မချန်ဘဲပြော” လို့ဝင်ပြောသည်။  အဲ့ဒီကျမှ စိမ့်က “ဇာတ်လမ်းက ဒီလိုဟ—-“  ရုံးပိတ်ရက်ဆို နေပြည်တော်က ပြင်းဘို့ကောင်းသည်။  စိမ့်တို့လျှောက်လည်လွန်းလို့ လည်စရာနေရာကလည်း မရှိတော့။ သူ့ဘဲ ကိုစိုးက ရမည်းသင်းဘက်ကို သွားလည်ဘို့ပြောလို့ စိမ့်ဆိုက်ကယ်နောက်ကနေ  လိုက်သွားသည်။ ဗုဒ္ဓဂါယာဘုရားကို ခနဝင်ဖူးပြီး တပ်ကုန်းကို ဖြတ်ကာ ရမည်းသင်းရောက်သည်။

ရမည်းသင်း တရုတ်ဆိုင်မှာ ထမင်းစားပြီးမှ စိမ့်ဒုက္ခ  တွေ့တော့သည်။ ဗိုက်နာပြီး အိမ်သာဝင်ချင်လာသည်။ ဆိုင်မှာသွားဘို့ကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီရှည်နဲ့မို့ မဖြစ်။ ကိုစိုးအစီအစဉ်နဲ့ ဟော်တယ်မှာ အခန်းတစ် ခန်းငှားပြီး ကိစ္စရှင်းလိုက်ရသည်။ စိမ့်ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုစိုးက ကုတင်ပေါ်မှာ မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်နေသည်။ ပြီးတော့…  ”လာလေ ဒီမှာခန်ထိုင်အုံး”  လို့ ပြောသည်။ စိမ့်ထိုင်လိုက်စဉ်မှာဘဲ ကိုစိုးက စိမ့်ကိုဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းတော့သည်။ စိမ့်လည်း ဒီလိုမကြုံဘူးတာမို့ ထူပူသွားသည်။ ပထမတော့  ရုံးနေမိပေမဲ့ နောက်ပိုင်း ရင်တွေခုန်လာပြီး ငြိမ်သွားသည်။ ကိုစိုးက စိမ့်ငြိမ်သွားတော့ တဆင့်တက်ပြီး နို့တွေကို ကိုင်တော့သည်။ စိမ့်ရုန်းပေမဲ့ မရပါ။

စိမ့် ခေါင်းမူးသလိုလို အံချင်သလိုလို ဖြစ်နေပေမဲ့ ရင်တွေပိုခုန်လာပြီး နတ်ပူးသလို တုန်ရီကာ ဖေါ်ပြမရတဲ့ခံစားမှုတစ်မျိုး ခံစားလာခဲ့ရသည်။ စိမ့်တစ်ချက်သိ လိုက်ရတာကတော့ အဖုတ်က စိုလာတာဘဲဖြစ်သည်။ ရာသီလာပြီးတာမှ သုံးလေးရက်ရှိသေးတာမို့ အဖုတ်က ထွက်လာတာတဲ့အရည်မှန်း သိလိုက်သည်။  ရင်ထဲမှာ လှိုက်ပြီးမောလာလို့..  “မောင်ရယ် စိမ့်အရမ်းမောတာဘဲကွာ”  လိုပြောလည်း ဆက်နမ်းနေပြီး နို့တွေကို ဆက်နယ်နေသည်။ ကိုစိုးက အကျီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်နေတာသိပေမဲ့ စိမ့်မညင်းမိ။

“အိုမောင်ရယ် အဟင့် စိမ့်ငိုလိုက်မှာနော် အဟင့်”. နဲ့စိမ့်ကြက်သီးတွေထကာ တွန့်လိမ်နေရှာသည်။ ကိုစိုးက စိမ့်နို့တွေကို လျာနဲ့ယက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေး ကိုစို့ကာ လျာနဲ့ ထိုးပေးနေလို့ ဖြစ်သည်။ စိမ့်တဟီးဟီးနဲ့ ငိုချလိုက်တော့သည်။ အဲ့ဒီကျတော့လည်း ကိုစိုး ပြူးပြာပြီး အတင်ချော့သည်။ အမှန်ကတော့  စိတ်ဆိုးပြီး ငိုခြင်းမဟုတ်။ မိန်းမတချို့က ဖီးလ်တက်ကာစမှာ ဒီလိုဘဲ ငိုတတ်တယ်ဆိုတာကို ကိုစိုး မသိခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုစိုးကလည်း ကြောက်ပြီး ငြိမ် သွားသည်။ စိမ့်ကလည်းဆက်ပြီး လုပ်စေချင်နေသည်။ ဒါကြောင့် စိမ့်က သူ့အကျီတွေကို အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြစ်အောင် ချွတ်ပြီး..   “မောင်လုပ်ချင်တယ်ဆို လည်း လုပ် စိမ့်က မောင့်အတွက် အရုပ်ပါ”  လို့ပြောလိုက်သည်။ ကိုစိုးကြောင်ကြည့်နေတုံး…  “လုပ်လေမောင်-ခုမှကြည့်မနေနဲ့”  ဆိုစိမ့်က ထရပ်ပြီး ကိုစိုး ပါးစပ်နား နို့ကိုထိုးပေးလိုက်သည်။

“အို–ကိုစိုးရယ်–စိမ့်တအားချစ်တယ်” ဆိုတော့ ကိုစိုးလက်က စိမ့်ပေါင်ခွကြားဆီရောက်ပြီး ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ ဂျင်းဘောင်းဘီထူတာတောင် စိမ့် အကြောစိမ့်အောင် ကောင်းနေသည်မို့ ပိုထိအောင် ပေါင်ကို မသိမသာ ကားပေးလိုက်သည်။ စိမ့်ကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလာနေပြီမို့ ကိုစိုးလုပ်သမျှ ကြေနပ်စွာနဲ့ ခံ တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ စိမ့်က ကိုစိုးအကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုပြီး ချွတ်ပေးနေသည်။ စွပ်ကျယ်ကို ကိုစိုးက သူ့ဖာသူချွတ်သည်။ ကုတင် ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကိုစိုးက စိမ့်ဂျင်းဘောင်းဘီကို ချွတ်ဖို့လုပ်တော့…   “စိမ့်ကိုယ့် ဖာသာကိုယ်–ရေချိုးခန်းထဲ သွားချွတ်လိုက်မယ်”  လို့ပြောလိုက်သည်။  စိမ့်ရေချိုးခန်းထဲက သဘက်ကြီးကို ရင်လျားစီးပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုစိုးလည်း သဘက်ကြီးကို ခါးမှာစီးထားသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ  တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ငေါထွက်နေတာကို စိမ့်တွေ့ပြီး မျက်နှာက နီရဲသွားသည်။ အပျိုစင်လေးမို့ တခါမှ မကြုံဘူးတဲ့ကိစ္စကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ဖြတ်သန်းဖို့ ကြိုးစား တော့မည်ဖြစ်သည်။

ကုတင်ပေါ်ကို နှစ်ယောက်ဖက်ပြီး လှဲချလိုက်သည်။ ကိုစိုးနှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်တော့ စိမ့်လည်း သူလိုဘဲ ပြန်စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ကိုစိုးက သဘက်ကိုဖြေပြီး  နို့တွေကိုပွတ်နေသည်။ ထူးကဲတဲ့ခံစားမှုကြောင့် စိမ့်ညီးသံတိုးတိုးလေးထွက်သွားသည်။ ကိုစိုးလက်က ပေါင်ကြားကိုရောက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဖြေးဖြေး လေးပွတ်ပြန်တော့ စိမ့်ကော့တက်ပြီး…  “အီးဟီး— မောင်ရယ်–အီး –အီး”  နဲ့ကျယ်လောင်စွာ ညီးသံထွက်လာတော့သည်။  “အိုမောင်–မလုပ်ပါနဲ့–အီး– ညစ်ပတ်တယ်မောင်–အီး”  နဲ့ကိုစိုးဘာဂျာကို စိမ့်ခံနေရပြီဖြစ်သည်။ သူ ကိုစိုးကို အားနာပေမဲ့ ကောင်းလွန်းပြန်တော့လည်း သူမတားဘဲ ခံနေလိုက် တော့သည်။ စိမ့်အသိတွေ လွတ်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်ပေါ်က ကိုစိုးလျာကြောင့် သူအကောင်းဆုံးအဆင့်သို့ တက်လှမ်းနေမိသည်။

ဒိထက်ဒိထက် ကောင်း တာတွေ သူထပ်ရအုံးမှာကို မျှော်လင့်ရင်း ကိုစိုးအပေါ် ချစ်သထက်ပိုချစ်သွားမိသည်။ သဲစုတို့ နားထောင်ကောင်းနေတုံး ဝင်ရောက်နှောက်ယှက်သူကတော့  မမထား(ခ) ဒေါ်ထားကြည် ဖြစ်သည်။ အဆောင်မှာ အသက်အကြီးဆုံး အပျိုကြီးလည်း ဖြစ်သည်။ သူက ရုံးအုပ်မကြီးပြီပြီ..  “ဟဲ့ကောင်မလေးတွေ စန္ဒြ လာတော့မှာ မကြည့်ဘူးလား”  လို့ဝင်ပြီးလာပြောလို့ ဇာတ်လမ်းက ရပ်သွားရသည်။ ဒေါ်ထားကြည် ထွက်သွားတော့ သူသူက…  “ဇာတ်လမ်း ဆက်လေ ဟယ်–ငါတောင် အရည်စိမ့်နေပြီ” လို့ပြောတော့ အားလုံးဝိုင်ရယ်ပြီး ဖြူက “ဘာဂျာလေဟယ်” လို့ပြောသည်။

စိမ့်တစ်ယောက်လေ ထဲဘဲမြောက်သွားသလို ဂျောက်တဲဘဲ ပြုတ်ကျသလို ရင်ထဲအေးကနဲ အကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်နေရသည်။ အဲကွန်း အခန်းထဲမှာတောင် စိမ့် ချွေးတွေပြန်နေရှာသည်။ ကိုစိုးကလည်း ဘာဂျာကို ရှယ်ကိုမှုတ်ပေးနေတော့ စိမ့် တအီးအီးနဲ့ ရမ်းခါနေသည်။ စိမ့်တစ်ယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ်သို့  အကြိမ်ကြိမ်ရောက်နေရသည်။ “တော်ပြီမောင်–တော်ပြီ–စိမ့်ခေါင်းတွေ အရမ်းမူးလာပြီ”  ဆိုပြီး စိမ့် ကိုစိုးကို တားလိုက်ရသည်။ ခဏမှိန်းပြီး စိမ့်မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်တော့ ဘေးမှာလာလှဲနေတဲ့ ကိုစိုးလီးကြီးက မိုးပေါ်ထောင်မတ်နေသည်။ ကိုစိုးက စိမ့်လက်ကို အသာဆွဲယူပြီးလီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ခိုင်းသည်။  ပူနွေးပြီး သွေးကြောတွေက လှုပ်နေတော့ စိမ့် အသဲတယားယား ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ကိုစိုးက “စိမ့် မောင့်လီးကို ပြန်စုပ်ပေးပါလား”  လို့ပြောလာသည်။ စိမ့် တကြိမ်တခါမှလည်း မလုပ်ဘူး။ ရွံကလည်း ရွံနေသည်။ ပြီးမှ ကိုစိုးတောင် မရွံမရှာ ငါ့စောက်ဖုတ် ကိုင်တာဘဲလေလို့ ဖြေသိမ့်ပြီး ထထိုင်ကာ လီးကြီးကို  စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုစိုးက တော်တော်ကြာအောင် စုပ်ခိုင်းပြီးမှ… “ကိုစိုး— လုပ်ချင်တယ်ကွာ”  လို့ပြောလာသည်။ စိမ့်လည်း စူးစမ်းခံတဲ့ အနေနဲ့ “အင်း”  လို့ခွင့်ပြုလိုက်သည်။ ပြီးမှ “နာမှာလား မသိ”လို့ပြောတော့-  ကိုစိုးက “ပထမတော့–နဲနဲနာချင်–နာမှာပေါ့”  လို့ပြောပြီး စိမ့်အပေါ် တက်ခွသည်။ ကိုစိုး တက် ခွကတည်းက စိမ့် ရင်တွေအခုန် မြန်သွားရသည်။ ဟော–ဝင်လာပါပြီ။ စိမ့် အာရုံကို စုစည်းပြီး ခံကြည့်နေတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ ချောကနဲ ဝင်လာတဲ့လီးကြီး ကြောင့် ဖေါ်ပြမရတဲ့အရသာကို သိလိုက်သည်။ သူခန္ဓာကိုယ်ပေါ် တက်ခွထားတဲ့ ကိုစိုးရဲ့မျက်နှာကိုပင် သူ မကြည့်ဖြစ်ခဲ့ပါ။

“ဘွတ် ဘတ် ဘွတ် ဘတ် ဘွတ် ဘတ်” နဲ့ဆောင့်သံတွေနဲ့အတူ စိမ့်ညီးသံတွေက ရောနှောနေသည်။ ကိုစိုးလည်း ဆောင့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဆက်တိုက် မနားတမ်း ဆောင့်နေသည်။   “အား–မောင်ရယ်-အဟင့်–မောင်ရယ်–အို–မောင်ရယ်” ညီးအပြီးမှာတော့   “အီးးးးးးးးးးး”  ဆိုတဲ့ညီးသံရှည်ကြီးနဲ့ စိမ့် ကော့ တက်သွားတော့သည်။ မမေ့နိုင်စရာ ထာဝရ တပ်မက်စေတဲ့ ထာဝရ တောင့်တနေရမဲ့ ကာမပန်းတိုင်ကို ရောက်ခဲ့ရသည်။ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မ ပြေတဲ့ ကာမအရသာကို စိမ့်ခံစားလိုက်ရသည်။ “ဟယ်–မိစိမ့်ရယ်–နင့်ဇာတ်လမ်းက–အရမ်းကောင်းတာဘဲနော်–ငါတောင် နင့်လို ဖြစ်ချင်လာပြီ” လို့ သူ သူက ဝင်ပြောပြီး.. “ငါတော့ အိမ်သာ ပြေးပြီဟေ့”  ဆိုကာ ပြေးတော့သည်။ သဲစုရယ် စိမ့်ရယ် ဖြူတို့က တဝါးဝါး ရီကျန်ခဲ့သည်။ ၅-မိနစ်လောက်နေ သူသူ ပြန်လာပြီး… “စိမ့်ဇာတ်လမ်းက ကောင်းလွန်းလို့ ငါမနေနိုင်တော့ဘူးလေဟာ”  ဆိုပြီး နဖူးကချွေတွေကို လက်နဲ့သပ်ချနေလေသည်။

စိမ့်က “ငါကတော့–ငါ့ဇာတ်လမ်းကို–အမှန်အတိုင်း–ပြောပြီးပြီ –ဇာတ်လမ်းရှိတဲ့သူတွေ ပြောအုံး” လို့ဆိုသည်။ သူသူကလည်း “အေးဟယ်—ပြောကြ အုံး–ငါနောက်တစ်ခေါက်မှ–အဆင်ပြေမှာ”  လို့ပြောလို့ ကျန်လူတွေရီ ကြလိုက်သည်။   သဲစုက”ငါဆယ်တန်းတုံးကပေါ့ဟာ–ငါ့အစ်ကို–နှစ်ဝမ်းကွဲ–ဆေး ကျောင်းသားဆီမှာ–ဂိုက်တက်ရတယ်–ငါက ဆယ်တန်းထဲက–အခုလို ကိုယ်လုံးဘဲလေ–ဘဲတွေခိုက်တဲ့–ကိုယ်လုံးပေါ့ဟာ” လို့ဆိုသည်။  သူသူက စိတ်မ ရှည်သံ”ဟုတ်ပါပြီ–မင်းသမီးရယ်-စပါတော့” လို့ပြောသည်။  “သဲစုက –စာတွေအတော်ရတာဘဲ–ဂုဏ်ထူးတွေတောင် ရမှာ”  လို့ ကိုကိုဆန်နီက ပြောသည်။ သဲစုလေးလည်း ဘဝင့်မြင့်သွားသည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ကာ… “ငါ့ညီမ ရီးစားထားပြီလား” လို့မေးသည်။

သဲစုက နှုတ်ခမ်းစူပြီး “မထားပါဘူး–ကိုကိုကလဲ”  ဆိုတော့..  ကိုကိုဆန်နီက “မထားနဲ့ဘုတယျ ဆိုတာက–ကိုယ့်ဖာကိုယ် ဖန်တီးယူလို့ရတယ်– အပျိုရေ  ဆိုတာကို အဲ့လိုနည်းနဲ့ထိန်း” ပြောတော့ သဲစုနားရှုပ်သွားသည်။ ကိုကိုဆန်နီက ဆက်ပြီး..   “ညီမ အာသာဖွေ–လုပ်တတ်ပြီလား”  လို့ ဆက်မေးတော့ သဲစုပို  ရှုပ်သွားသည်။ ဒါကိုသိလို့ ကိုကိုဆန်နီက.. “ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမတွေ စိတ်ထလာရင်-ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်–အာသာ ဖြေတာလေ” လို့ပြောသည်။   သဲစုက  “ကြားဘူးတယ်ကိုကို–ဒါမဲ့ သဲစု မတတ်ဘူး” လို့ပြောလိုက်သည်။ “ငါ့ညီမက–အပျိုတောင်ဖြစ်နေပြီ–မတတ်ဘူးဆိုတော့ ညံ့တာပေါ့” လို့ ထပ်ပြောသည်။

သူကဆေးကျောင်း နောက်ဆုံးနှစ်မို့ ဒီကိစ္စက ရှက်စရာမဟုတ်ဘူးလို့ ထပ်ပြောပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ဘဲ အကိုသင်ပေးမယ်လို့ ပြောသည်။ ပြီးထလာပြီး  သဲစုနောက်ကနေ ထမီထဲ လက်သျှိုသွင်းကာ အသာအယာပွတ်ပြရင်း ဒါကဘာ ဒါကဘာဆို အင်္ဂလိပ်လို အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောနေသည်။ သဲစုနားက မ ကြားတချက် ကြားတချက်နဲ့ တရှီးရှီးသာ ညီးနေရတော့သည်။  “အီးဟီးယီးကိုကိုရယ်–တအားကောင်းသွားပြီ”  ဆိုနတ်ပူးသလိုတုန်နေသည်။ သူလက်ကို  သစ်ရှုးစနဲ့သုတ်နေပြီး  “ကိုကိုပြောတာ–အဲ့ဒါဘဲ–ရီးစားထားရင်–နောက်ဆက်တွဲ–ပြဿနာပေါ်နိုင်တယ်–ဒီနည်းက ဘယ်သူမှလည်း–မသိဘူး–မှတ်ထား နော်” လို့ ပြောသည်။

သဲစုတကယ်ကောင်း တဲ့အရသာမို့ သူပြောနေတာတောင် ကောင်းကောင်းမကြားမိလိုက်ပါ။ ပြီးသူက ပုဆိုးကိုဖြေချပြီး လက်နဲ့လီးကို ဆောင့်ပြရင်း  ယောကျာ်းတွေကျတော့ အဲ့လိုလုပ်တာ ဆိုပြသည်။ “ငါလည်း အဲ့ဒီကတည်းက–အာသာဖွေ–လုပ်တတ်သွားတာဟ”လို့ သဲစုကပြောသည်။  သူသူက”နင်က လဲ–တုံးပဟယ်–ငါဆို ၈ တန်းကတည်းက–လုပ်တတ်နေပြီ” လို့ပြောလို့..   ဖြူက “နှာဘူးမ” ဆိုဝင်ပြောသည်။  သူသူက “ဟူတ်ဘူးလေဟယ်–ဒါကြောင့် ငါ့–ရီးစားအကြောမခံရတာပေါ့” လို့ ရင်ကော့ပြရင်း ပြောသည်။   စိမ့်က “နေပါအုံး သဲစုရဲ့–အဲ့ဒီနင့်အစ်ကို နှစ်ဝမ်းကွဲက–နင့်ကိုလုပ်ချင်တယ် မပြောဘူး လား” လို့မေးသည်။   သဲစုက”ဝေးသေး အဲ့ဒီနေ့က–သင်ပေးရုံဘဲ–နောက် သူမဟုတ်သလိုဘဲဟ” လို့ပြောသည်။   ဖြူကလည်း “နင့်အကိုက—ဆေး ကျောင်းသား ဆိုတော့–ဆေးအ ကြောင်းနဲ့ဘဲ ယှဉ်ပြီးသင်တာ ဖြစ်မှာပေါ့နော” လို့ဝင်ပြောသည်။

သူသူက “သဲစု–နင့်ဇာတ်လမ်းက–ဒါဘဲဆိုတော့–ငါအိမ်သာ မပြေးရတော့ဘူး” ဆိုပြောလို့ ဝိုင်းရီပြီး  စိမ့်က”နင့်ဖုန်းထဲက–အောကားကြည့်ပြီး သွားပွတ် ပေါ့ဟာ” လို့ပြောသည်။ သူသူက “စိမ့်ရယ်–ကြည့်လွန်လို့–ထပ်သလဲလဲ–ဖြစ်နေလို့–ဖီးလ်မလာပါဘူး ဟယ်” လို့ ပြောလိုက်သည်။  “ကဲပါ နင့်ဖုန်းဇာပြာ ဖွင့်လိုက်—ငါခိုးရိုက်ကားတွေ–ဒေါင်းထားတယ်-ပေးမယ်” လို့ ဖြူကပြောပြီး ကူးပေးလိုက်တော့သည်။ မိန်းမပျိုတွေစုမိတိုင်းလည်း ယောကျာ်းတွေ အတိုင်း ပါလားနော်။

 

Zawgyi

 

မေခ်ာေလးေဖာ္

သဲစုတို႔အေဆာင္က ဝန္ထမ္းေတြခ်ည့္ ျဖစ္သည္။ ဌာနေပါင္းစုံကျဖစ္ၿပီး ပညာေရးဝန္ထမ္းဆိုလို႔ သဲစုတစ္ေယာက္ထဲပါသည္။ လူေပါင္း၄၀ေက်ာ္မွာ သူ႔အုပ္စုႏွင့္သူျဖစ္သည္။ သဲစုက ႐ြယ္တူအေကာက္ခြန္က ဒုအေကာက္ခြန္မႉး စိမ့္ရယ္ စီမံကိန္းက ျဖဴရယ္ ဘ႑ာအခြန္က သူသူရယ္ ေလးေယာက္က တစ္တြဲျဖစ္သည္။ အေနၾကာေတာ့လည္း ညီအစ္မအရင္းေတြလို ျဖစ္ေနသည္။ ဒီေန႔က ႐ုံးပိတ္ရက္မို႔ သဲစုနဲ႔ စိမ့္အခန္းမွာ ေလးေယာက္စုမိၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာေတြ ေျပာရင္း စိမ့္ကသူ႔ဘဲနဲ႔ ခ်ိမ္းေတြ႕တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနသည္။ စိမ့္က.. “သူက အရမ္းဆိုးတာဟဲ့–ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့–သူကဲခ်င္တိုင္း ကဲတာေပါ့ဟာ” ဆိုစသည္။ သူသူက “ဘယ္လိုကဲတာလဲ–ငါတို႔သိေအာင္ ေျပာျပ ေလ” ဆိုေတာ့ အားလုံးက စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနသည္။

စိမ့္က “နင္တို႔မို႔ ေျပာျပမွာေနာ္–” ဆိုရပ္ထားေတာ့– အားလုံးက”ေအးပါဟယ္”ဆိုၿပီး ၿပိဳင္တူေျပာၾကသည္။ စိမ့္က “သူက ငါ့ႏႈတ္ခမ္းကို–မရမက နမ္းတာ ဟ–ေနာက္သူ႔လက္ႀကီးကလည္း–ငါႏို႔ေတြကို ကိုင္တာ” ဆိုရင္း ခနရပ္ၿပီး.. “ငါလည္း ထူပူသြားတာေပါ့ဟာ ၿပီး–” ဆိုရပ္ထားလို႔ သဲစုက စိတ္မရွည္ဘဲ  “ေျပာေလဟာ–နင္မခ်န္ဘဲေျပာ” လို႔ဝင္ေျပာသည္။  အဲ့ဒီက်မွ စိမ့္က “ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုဟ—-“  ႐ုံးပိတ္ရက္ဆို ေနျပည္ေတာ္က ျပင္းဘို႔ေကာင္းသည္။  စိမ့္တို႔ေလွ်ာက္လည္လြန္းလို႔ လည္စရာေနရာကလည္း မရွိေတာ့။ သူ႔ဘဲ ကိုစိုးက ရမည္းသင္းဘက္ကို သြားလည္ဘို႔ေျပာလို႔ စိမ့္ဆိုက္ကယ္ေနာက္ကေန  လိုက္သြားသည္။ ဗုဒၶဂါယာဘုရားကို ခနဝင္ဖူးၿပီး တပ္ကုန္းကို ျဖတ္ကာ ရမည္းသင္းေရာက္သည္။

ရမည္းသင္း တ႐ုတ္ဆိုင္မွာ ထမင္းစားၿပီးမွ စိမ့္ဒုကၡ  ေတြ႕ေတာ့သည္။ ဗိုက္နာၿပီး အိမ္သာဝင္ခ်င္လာသည္။ ဆိုင္မွာသြားဘို႔ကလည္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္နဲ႔မို႔ မျဖစ္။ ကိုစိုးအစီအစဥ္နဲ႔ ေဟာ္တယ္မွာ အခန္းတစ္ ခန္းငွားၿပီး ကိစၥရွင္းလိုက္ရသည္။ စိမ့္ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကိုစိုးက ကုတင္ေပၚမွာ မိန႔္မိန႔္ႀကီးထိုင္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့…  ”လာေလ ဒီမွာခန္ထိုင္အုံး”  လို႔ ေျပာသည္။ စိမ့္ထိုင္လိုက္စဥ္မွာဘဲ ကိုစိုးက စိမ့္ကိုဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းနမ္းေတာ့သည္။ စိမ့္လည္း ဒီလိုမႀကဳံဘူးတာမို႔ ထူပူသြားသည္။ ပထမေတာ့  ႐ုံးေနမိေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း ရင္ေတြခုန္လာၿပီး ၿငိမ္သြားသည္။ ကိုစိုးက စိမ့္ၿငိမ္သြားေတာ့ တဆင့္တက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ကိုင္ေတာ့သည္။ စိမ့္႐ုန္းေပမဲ့ မရပါ။

စိမ့္ ေခါင္းမူးသလိုလို အံခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနေပမဲ့ ရင္ေတြပိုခုန္လာၿပီး နတ္ပူးသလို တုန္ရီကာ ေဖၚျပမရတဲ့ခံစားမႈတစ္မ်ိဳး ခံစားလာခဲ့ရသည္။ စိမ့္တစ္ခ်က္သိ လိုက္ရတာကေတာ့ အဖုတ္က စိုလာတာဘဲျဖစ္သည္။ ရာသီလာၿပီးတာမွ သုံးေလးရက္ရွိေသးတာမို႔ အဖုတ္က ထြက္လာတာတဲ့အရည္မွန္း သိလိုက္သည္။  ရင္ထဲမွာ လႈိက္ၿပီးေမာလာလို႔..  “ေမာင္ရယ္ စိမ့္အရမ္းေမာတာဘဲကြာ”  လိုေျပာလည္း ဆက္နမ္းေနၿပီး ႏို႔ေတြကို ဆက္နယ္ေနသည္။ ကိုစိုးက အက်ီၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ေနတာသိေပမဲ့ စိမ့္မညင္းမိ။

“အိုေမာင္ရယ္ အဟင့္ စိမ့္ငိုလိုက္မွာေနာ္ အဟင့္”. နဲ႔စိမ့္ၾကက္သီးေတြထကာ တြန႔္လိမ္ေနရွာသည္။ ကိုစိုးက စိမ့္ႏို႔ေတြကို လ်ာနဲ႔ယက္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလး ကိုစို႔ကာ လ်ာနဲ႔ ထိုးေပးေနလို႔ ျဖစ္သည္။ စိမ့္တဟီးဟီးနဲ႔ ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။ အဲ့ဒီက်ေတာ့လည္း ကိုစိုး ျပဴးျပာၿပီး အတင္ေခ်ာ့သည္။ အမွန္ကေတာ့  စိတ္ဆိုးၿပီး ငိုျခင္းမဟုတ္။ မိန္းမတခ်ိဳ႕က ဖီးလ္တက္ကာစမွာ ဒီလိုဘဲ ငိုတတ္တယ္ဆိုတာကို ကိုစိုး မသိျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုစိုးကလည္း ေၾကာက္ၿပီး ၿငိမ္ သြားသည္။ စိမ့္ကလည္းဆက္ၿပီး လုပ္ေစခ်င္ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ စိမ့္က သူ႔အက်ီေတြကို အေပၚပိုင္းဗလာျဖစ္ေအာင္ ခြၽတ္ၿပီး..   “ေမာင္လုပ္ခ်င္တယ္ဆို လည္း လုပ္ စိမ့္က ေမာင့္အတြက္ အ႐ုပ္ပါ”  လို႔ေျပာလိုက္သည္။ ကိုစိုးေၾကာင္ၾကည့္ေနတုံး…  “လုပ္ေလေမာင္-ခုမွၾကည့္မေနနဲ႔”  ဆိုစိမ့္က ထရပ္ၿပီး ကိုစိုး ပါးစပ္နား ႏို႔ကိုထိုးေပးလိုက္သည္။

“အို–ကိုစိုးရယ္–စိမ့္တအားခ်စ္တယ္” ဆိုေတာ့ ကိုစိုးလက္က စိမ့္ေပါင္ခြၾကားဆီေရာက္ၿပီး ပြတ္ေပးေနျပန္သည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထူတာေတာင္ စိမ့္ အေၾကာစိမ့္ေအာင္ ေကာင္းေနသည္မို႔ ပိုထိေအာင္ ေပါင္ကို မသိမသာ ကားေပးလိုက္သည္။ စိမ့္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ပါလာေနၿပီမို႔ ကိုစိုးလုပ္သမွ် ေၾကနပ္စြာနဲ႔ ခံ ေတာ့မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ စိမ့္က ကိုစိုးအက်ီၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳၿပီး ခြၽတ္ေပးေနသည္။ စြပ္က်ယ္ကို ကိုစိုးက သူ႔ဖာသူခြၽတ္သည္။ ကုတင္ ေပၚထိုင္ေနတဲ့ ကိုစိုးက စိမ့္ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ဖို႔လုပ္ေတာ့…   “စိမ့္ကိုယ့္ ဖာသာကိုယ္–ေရခ်ိဳးခန္းထဲ သြားခြၽတ္လိုက္မယ္”  လို႔ေျပာလိုက္သည္။  စိမ့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲက သဘက္ႀကီးကို ရင္လ်ားစီးၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကိုစိုးလည္း သဘက္ႀကီးကို ခါးမွာစီးထားသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ  တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး ေငါထြက္ေနတာကို စိမ့္ေတြ႕ၿပီး မ်က္ႏွာက နီရဲသြားသည္။ အပ်ိဳစင္ေလးမို႔ တခါမွ မႀကဳံဘူးတဲ့ကိစၥကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ျဖတ္သန္းဖို႔ ႀကိဳးစား ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

ကုတင္ေပၚကို ႏွစ္ေယာက္ဖက္ၿပီး လွဲခ်လိုက္သည္။ ကိုစိုးႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းစုပ္ေတာ့ စိမ့္လည္း သူလိုဘဲ ျပန္စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ ကိုစိုးက သဘက္ကိုေျဖၿပီး  ႏို႔ေတြကိုပြတ္ေနသည္။ ထူးကဲတဲ့ခံစားမႈေၾကာင့္ စိမ့္ညီးသံတိုးတိုးေလးထြက္သြားသည္။ ကိုစိုးလက္က ေပါင္ၾကားကိုေရာက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို ေျဖးေျဖး ေလးပြတ္ျပန္ေတာ့ စိမ့္ေကာ့တက္ၿပီး…  “အီးဟီး— ေမာင္ရယ္–အီး –အီး”  နဲ႔က်ယ္ေလာင္စြာ ညီးသံထြက္လာေတာ့သည္။  “အိုေမာင္–မလုပ္ပါနဲ႔–အီး– ညစ္ပတ္တယ္ေမာင္–အီး”  နဲ႔ကိုစိုးဘာဂ်ာကို စိမ့္ခံေနရၿပီျဖစ္သည္။ သူ ကိုစိုးကို အားနာေပမဲ့ ေကာင္းလြန္းျပန္ေတာ့လည္း သူမတားဘဲ ခံေနလိုက္ ေတာ့သည္။ စိမ့္အသိေတြ လြတ္သြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေပၚက ကိုစိုးလ်ာေၾကာင့္ သူအေကာင္းဆုံးအဆင့္သို႔ တက္လွမ္းေနမိသည္။

ဒိထက္ဒိထက္ ေကာင္း တာေတြ သူထပ္ရအုံးမွာကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ကိုစိုးအေပၚ ခ်စ္သထက္ပိုခ်စ္သြားမိသည္။ သဲစုတို႔ နားေထာင္ေကာင္းေနတုံး ဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္သူကေတာ့  မမထား(ခ) ေဒၚထားၾကည္ ျဖစ္သည္။ အေဆာင္မွာ အသက္အႀကီးဆုံး အပ်ိဳႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။ သူက ႐ုံးအုပ္မႀကီးၿပီၿပီ..  “ဟဲ့ေကာင္မေလးေတြ စျႏၵ လာေတာ့မွာ မၾကည့္ဘူးလား”  လို႔ဝင္ၿပီးလာေျပာလို႔ ဇာတ္လမ္းက ရပ္သြားရသည္။ ေဒၚထားၾကည္ ထြက္သြားေတာ့ သူသူက…  “ဇာတ္လမ္း ဆက္ေလ ဟယ္–ငါေတာင္ အရည္စိမ့္ေနၿပီ” လို႔ေျပာေတာ့ အားလုံးဝိုင္ရယ္ၿပီး ျဖဴက “ဘာဂ်ာေလဟယ္” လို႔ေျပာသည္။

စိမ့္တစ္ေယာက္ေလ ထဲဘဲေျမာက္သြားသလို ေဂ်ာက္တဲဘဲ ျပဳတ္က်သလို ရင္ထဲေအးကနဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္ေနရသည္။ အဲကြန္း အခန္းထဲမွာေတာင္ စိမ့္ ေခြၽးေတြျပန္ေနရွာသည္။ ကိုစိုးကလည္း ဘာဂ်ာကို ရွယ္ကိုမႈတ္ေပးေနေတာ့ စိမ့္ တအီးအီးနဲ႔ ရမ္းခါေနသည္။ စိမ့္တစ္ေယာက္ ကာမအထြဋ္အထိပ္သို႔  အႀကိမ္ႀကိမ္ေရာက္ေနရသည္။ “ေတာ္ၿပီေမာင္–ေတာ္ၿပီ–စိမ့္ေခါင္းေတြ အရမ္းမူးလာၿပီ”  ဆိုၿပီး စိမ့္ ကိုစိုးကို တားလိုက္ရသည္။ ခဏမွိန္းၿပီး စိမ့္မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေဘးမွာလာလွဲေနတဲ့ ကိုစိုးလီးႀကီးက မိုးေပၚေထာင္မတ္ေနသည္။ ကိုစိုးက စိမ့္လက္ကို အသာဆြဲယူၿပီးလီးႀကီးကို ကိုင္ၾကည့္ခိုင္းသည္။  ပူေႏြးၿပီး ေသြးေၾကာေတြက လႈပ္ေနေတာ့ စိမ့္ အသဲတယားယား ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။

ကိုစိုးက “စိမ့္ ေမာင့္လီးကို ျပန္စုပ္ေပးပါလား”  လို႔ေျပာလာသည္။ စိမ့္ တႀကိမ္တခါမွလည္း မလုပ္ဘူး။ ႐ြံကလည္း ႐ြံေနသည္။ ၿပီးမွ ကိုစိုးေတာင္ မ႐ြံမရွာ ငါ့ေစာက္ဖုတ္ ကိုင္တာဘဲေလလို႔ ေျဖသိမ့္ၿပီး ထထိုင္ကာ လီးႀကီးကို  စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုစိုးက ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စုပ္ခိုင္းၿပီးမွ… “ကိုစိုး— လုပ္ခ်င္တယ္ကြာ”  လို႔ေျပာလာသည္။ စိမ့္လည္း စူးစမ္းခံတဲ့ အေနနဲ႔ “အင္း”  လို႔ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ ၿပီးမွ “နာမွာလား မသိ”လို႔ေျပာေတာ့-  ကိုစိုးက “ပထမေတာ့–နဲနဲနာခ်င္–နာမွာေပါ့”  လို႔ေျပာၿပီး စိမ့္အေပၚ တက္ခြသည္။ ကိုစိုး တက္ ခြကတည္းက စိမ့္ ရင္ေတြအခုန္ ျမန္သြားရသည္။ ေဟာ–ဝင္လာပါၿပီ။ စိမ့္ အာ႐ုံကို စုစည္းၿပီး ခံၾကည့္ေနေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ေခ်ာကနဲ ဝင္လာတဲ့လီးႀကီး ေၾကာင့္ ေဖၚျပမရတဲ့အရသာကို သိလိုက္သည္။ သူခႏၶာကိုယ္ေပၚ တက္ခြထားတဲ့ ကိုစိုးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုပင္ သူ မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါ။

“ဘြတ္ ဘတ္ ဘြတ္ ဘတ္ ဘြတ္ ဘတ္” နဲ႔ေဆာင့္သံေတြနဲ႔အတူ စိမ့္ညီးသံေတြက ေရာေႏွာေနသည္။ ကိုစိုးလည္း ေဆာင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဆက္တိုက္ မနားတမ္း ေဆာင့္ေနသည္။   “အား–ေမာင္ရယ္-အဟင့္–ေမာင္ရယ္–အို–ေမာင္ရယ္” ညီးအၿပီးမွာေတာ့   “အီးးးးးးးးးးး”  ဆိုတဲ့ညီးသံရွည္ႀကီးနဲ႔ စိမ့္ ေကာ့ တက္သြားေတာ့သည္။ မေမ့ႏိုင္စရာ ထာဝရ တပ္မက္ေစတဲ့ ထာဝရ ေတာင့္တေနရမဲ့ ကာမပန္းတိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မ ေျပတဲ့ ကာမအရသာကို စိမ့္ခံစားလိုက္ရသည္။ “ဟယ္–မိစိမ့္ရယ္–နင့္ဇာတ္လမ္းက–အရမ္းေကာင္းတာဘဲေနာ္–ငါေတာင္ နင့္လို ျဖစ္ခ်င္လာၿပီ” လို႔ သူ သူက ဝင္ေျပာၿပီး.. “ငါေတာ့ အိမ္သာ ေျပးၿပီေဟ့”  ဆိုကာ ေျပးေတာ့သည္။ သဲစုရယ္ စိမ့္ရယ္ ျဖဴတို႔က တဝါးဝါး ရီက်န္ခဲ့သည္။ ၅-မိနစ္ေလာက္ေန သူသူ ျပန္လာၿပီး… “စိမ့္ဇာတ္လမ္းက ေကာင္းလြန္းလို႔ ငါမေနႏိုင္ေတာ့ဘူးေလဟာ”  ဆိုၿပီး နဖူးကေခြၽေတြကို လက္နဲ႔သပ္ခ်ေနေလသည္။

စိမ့္က “ငါကေတာ့–ငါ့ဇာတ္လမ္းကို–အမွန္အတိုင္း–ေျပာၿပီးၿပီ –ဇာတ္လမ္းရွိတဲ့သူေတြ ေျပာအုံး” လို႔ဆိုသည္။ သူသူကလည္း “ေအးဟယ္—ေျပာၾက အုံး–ငါေနာက္တစ္ေခါက္မွ–အဆင္ေျပမွာ”  လို႔ေျပာလို႔ က်န္လူေတြရီ ၾကလိုက္သည္။   သဲစုက”ငါဆယ္တန္းတုံးကေပါ့ဟာ–ငါ့အစ္ကို–ႏွစ္ဝမ္းကြဲ–ေဆး ေက်ာင္းသားဆီမွာ–ဂိုက္တက္ရတယ္–ငါက ဆယ္တန္းထဲက–အခုလို ကိုယ္လုံးဘဲေလ–ဘဲေတြခိုက္တဲ့–ကိုယ္လုံးေပါ့ဟာ” လို႔ဆိုသည္။  သူသူက စိတ္မ ရွည္သံ”ဟုတ္ပါၿပီ–မင္းသမီးရယ္-စပါေတာ့” လို႔ေျပာသည္။  “သဲစုက –စာေတြအေတာ္ရတာဘဲ–ဂုဏ္ထူးေတြေတာင္ ရမွာ”  လို႔ ကိုကိုဆန္နီက ေျပာသည္။ သဲစုေလးလည္း ဘဝင့္ျမင့္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေလးကို ကိုင္ကာ… “ငါ့ညီမ ရီးစားထားၿပီလား” လို႔ေမးသည္။

သဲစုက ႏႈတ္ခမ္းစူၿပီး “မထားပါဘူး–ကိုကိုကလဲ”  ဆိုေတာ့..  ကိုကိုဆန္နီက “မထားနဲ႔ဘုတယ် ဆိုတာက–ကိုယ့္ဖာကိုယ္ ဖန္တီးယူလို႔ရတယ္– အပ်ိဳေရ  ဆိုတာကို အဲ့လိုနည္းနဲ႔ထိန္း” ေျပာေတာ့ သဲစုနားရႈပ္သြားသည္။ ကိုကိုဆန္နီက ဆက္ၿပီး..   “ညီမ အာသာေဖြ–လုပ္တတ္ၿပီလား”  လို႔ ဆက္ေမးေတာ့ သဲစုပို  ရႈပ္သြားသည္။ ဒါကိုသိလို႔ ကိုကိုဆန္နီက.. “ေယာက်ာ္းနဲ႔မိန္းမေတြ စိတ္ထလာရင္-ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္–အာသာ ေျဖတာေလ” လို႔ေျပာသည္။   သဲစုက  “ၾကားဘူးတယ္ကိုကို–ဒါမဲ့ သဲစု မတတ္ဘူး” လို႔ေျပာလိုက္သည္။ “ငါ့ညီမက–အပ်ိဳေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ–မတတ္ဘူးဆိုေတာ့ ညံ့တာေပါ့” လို႔ ထပ္ေျပာသည္။

သူကေဆးေက်ာင္း ေနာက္ဆုံးႏွစ္မို႔ ဒီကိစၥက ရွက္စရာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထပ္ေျပာၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ဘဲ အကိုသင္ေပးမယ္လို႔ ေျပာသည္။ ၿပီးထလာၿပီး  သဲစုေနာက္ကေန ထမီထဲ လက္သွ်ိဳသြင္းကာ အသာအယာပြတ္ျပရင္း ဒါကဘာ ဒါကဘာဆို အဂၤလိပ္လို အေခၚအေဝၚေတြ ေျပာေနသည္။ သဲစုနားက မ ၾကားတခ်က္ ၾကားတခ်က္နဲ႔ တရွီးရွီးသာ ညီးေနရေတာ့သည္။  “အီးဟီးယီးကိုကိုရယ္–တအားေကာင္းသြားၿပီ”  ဆိုနတ္ပူးသလိုတုန္ေနသည္။ သူလက္ကို  သစ္ရႈးစနဲ႔သုတ္ေနၿပီး  “ကိုကိုေျပာတာ–အဲ့ဒါဘဲ–ရီးစားထားရင္–ေနာက္ဆက္တြဲ–ျပႆနာေပၚႏိုင္တယ္–ဒီနည္းက ဘယ္သူမွလည္း–မသိဘူး–မွတ္ထား ေနာ္” လို႔ ေျပာသည္။

သဲစုတကယ္ေကာင္း တဲ့အရသာမို႔ သူေျပာေနတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမၾကားမိလိုက္ပါ။ ၿပီးသူက ပုဆိုးကိုေျဖခ်ၿပီး လက္နဲ႔လီးကို ေဆာင့္ျပရင္း  ေယာက်ာ္းေတြက်ေတာ့ အဲ့လိုလုပ္တာ ဆိုျပသည္။ “ငါလည္း အဲ့ဒီကတည္းက–အာသာေဖြ–လုပ္တတ္သြားတာဟ”လို႔ သဲစုကေျပာသည္။  သူသူက”နင္က လဲ–တုံးပဟယ္–ငါဆို ၈ တန္းကတည္းက–လုပ္တတ္ေနၿပီ” လို႔ေျပာလို႔..   ျဖဴက “ႏွာဘူးမ” ဆိုဝင္ေျပာသည္။  သူသူက “ဟူတ္ဘူးေလဟယ္–ဒါေၾကာင့္ ငါ့–ရီးစားအေၾကာမခံရတာေပါ့” လို႔ ရင္ေကာ့ျပရင္း ေျပာသည္။   စိမ့္က “ေနပါအုံး သဲစုရဲ႕–အဲ့ဒီနင့္အစ္ကို ႏွစ္ဝမ္းကြဲက–နင့္ကိုလုပ္ခ်င္တယ္ မေျပာဘူး လား” လို႔ေမးသည္။   သဲစုက”ေဝးေသး အဲ့ဒီေန႔က–သင္ေပး႐ုံဘဲ–ေနာက္ သူမဟုတ္သလိုဘဲဟ” လို႔ေျပာသည္။   ျဖဴကလည္း “နင့္အကိုက—ေဆး ေက်ာင္းသား ဆိုေတာ့–ေဆးအ ေၾကာင္းနဲ႔ဘဲ ယွဥ္ၿပီးသင္တာ ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ” လို႔ဝင္ေျပာသည္။

သူသူက “သဲစု–နင့္ဇာတ္လမ္းက–ဒါဘဲဆိုေတာ့–ငါအိမ္သာ မေျပးရေတာ့ဘူး” ဆိုေျပာလို႔ ဝိုင္းရီၿပီး  စိမ့္က”နင့္ဖုန္းထဲက–ေအာကားၾကည့္ၿပီး သြားပြတ္ ေပါ့ဟာ” လို႔ေျပာသည္။ သူသူက “စိမ့္ရယ္–ၾကည့္လြန္လို႔–ထပ္သလဲလဲ–ျဖစ္ေနလို႔–ဖီးလ္မလာပါဘူး ဟယ္” လို႔ ေျပာလိုက္သည္။  “ကဲပါ နင့္ဖုန္းဇာျပာ ဖြင့္လိုက္—ငါခိုး႐ိုက္ကားေတြ–ေဒါင္းထားတယ္-ေပးမယ္” လို႔ ျဖဴကေျပာၿပီး ကူးေပးလိုက္ေတာ့သည္။ မိန္းမပ်ိဳေတြစုမိတိုင္းလည္း ေယာက်ာ္းေတြ အတိုင္း ပါလားေနာ္။