နှစ်သိမ့်ဆုလေး…စု

နှစ်သိမ့်ဆုလေး…စု

ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နွေရာသီ တနင်္ဂနွေတစ်နေ့ကတော့ သူဟာနဲ့သူပုံမှန်လည်ပတ်လို့နေပါတယ်။  ရွှေဘုံသာလမ်းက JDonut ဆိုင်တွင်းက  Air con ခန်းလေးထဲမှာကတော့ကိုယ်စီကိုယ်စီအပူဒဏ်ကိုရှောင်လွှဲနေကြရင်း အအေးလေးသောက်လိုက် မုန့်လေးစားလိုက်နဲ့ အများစုကတော့အေးချမ်းနေကြပါတယ်။ဆိုင်ထဲမှာဘယ်လောက်ပဲ အေးအေးလမ်းနဲ့ကပ်လျက်မှန်ဘေးကကိုမောင့်ရင်ထဲမှာတော့  ပူလောင်လို့နေပါတယ်။ ပူလောင်ရတဲ့အကြောင်းအရင်းကတော့ဒီကနေ့ကိုမောင်တစ်ယောက်အသည်းနင့်အောင်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ ကြည်ပြာတစ်ယောက် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သားတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်မှာဖြစ်လို့ပါ။

အတိတ်ကိုပြန်လည်တူးဆွရရင်ဖြင့် ကိုမောင်တစ်ယောက်ကြည်ပြာ့အဖေဦးမိုးမြ င့်ရဲ့ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီမှာ ဆိုဒ်မန်နေဂျာ အဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတုန်း ကိုမောင်တို့ဆိုဒ်ထဲကိုကြည်ပြာတစ်ယောက်စာရင်းကိုင်နဲ့ကျောင်းပြီးလို့သူ့အဖေက လုပ်ငန်း အတွေ့အကြုံရအောင်လုပ်ခိုင်းရင်းစတင်တွေ့ကြုံခဲ့ရတာပါ။ လကုန်ရက်တစ်ရက်မှာစာရင်းတွေကတော်တော်ကွာနေတာမို့ကြည် ပြာနဲ့ကိုမောင်စာရင်းတွေ ဝိုင်းလုပ်ကြရင်းညနက်သွားပါတယ်။

ဒီတော့ကိုမောင်ကကြည်ပြာကို လိုက်ပို့ရင်းစတင်ရင်းနှီးခင်မင်သွ ားကြပါတယ်။   တစ်လလောက်လည်းကြာတော့ ချစ်သူဘဝ ရောက်ကြရပါတယ်။ ပိတ်ရက်မှာပန်းခြံသွားလိုက်၊ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်နဲ့ချစ်သူတို့ဘဝအရသာကို ပျော်ပျော်ကြီးခံစားနေကြပါ တယ်။ ကိုမောင်ကတော့  နောက်မှဦးမိုးမြင့်ကို ဖွင့်ပြောကာလက်ထပ်ကြမယ်လို့စီစဉ်ထားပါတယ်။ဒါပေမယ့်သူတို့အပျော်လေး တွေလေးလလောက်ပဲခံပါတယ်။ တစ်နေ့ဦးမိုးမြင့်က  သူတို့နဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သားနဲ့ ကြည်ပြာ့ကို လက်ထပ်ပေးဖို့ ပြောဆိုကာရက်သတ်မှတ်ပေးလိုက်တာမို့ချစ်သူနှစ်ဦးငိုပွဲဆင်ခဲ့ရပါတယ်။ ကိုမောင့်အနေနဲ့ကြည်ပြာ့ကိုခိုးပြေးရင်ဖြစ်နိုင်ပေမယ့်  ဦးမိုးမြင့်ရဲ့ကျေးဇူးတွေက ကိုမောင်တို့မိသားစုဒီတစ်သက်မပြောနဲ့နောင်ဘဝတောင်ဆပ်လို့မကုန်တာမို့ ကိုမောင်တစ်ယောက်  ရင်နာနာနဲ့ပဲနောက်ဆုတ်ကာကျေးဇူးရှင်အလိုကျဘာမှမဖြစ်သလိုနေပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။

တစ်နေ့… ကြည်ပြာလက်ထပ်ဖို့ တစ်ပါတ်လောက်ပဲလိုတဲ့အချိန်မှာတော့ ကိုမောင်တစ်ယောက်ကြည်ပြာ့ကိုရင်ဆိုင်ဖို့စွမ်းအားမရှိ တော့တာမို့ တိုက်ခန်းလေးထဲမှာပဲအရက်ကို အဖော်ပြုကာအသည်းကွဲနာကိုအရက်နဲ့ကုစားနေပါတော့တယ်။ လက်ထပ်ဖို့၃ရက် လောက်ပဲလိုတဲ့နေ့ကြတော့ bell သံကြားလို့ကိုမောင်ထဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကြည်ပြာဖြစ်နေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။  အခန်းထဲ ရောက်တော့ကြည်ပြာက  ‘မောင်..ကြည်ပြာ့ကိုစကားလေးဘာလေးပြောပါဦးလား။ဒီလိုပဲအရက်တွေလှိမ့်သောက်နေတော့မှာ လား။’   ‘မင်းပြန်ပါတော့ကြည်ပြာရယ်။ငါ့ဖာသာတစ်ယောက်တည်းနေပါရစေ’

‘ကြည်ပြာ့ကိုသေလောက်အောင်မုန်းသွားပြီလားမောင်။သစ္စာမရှိတဲ့မိန်းမလို့ထင် သွားပြီလားဟင်.ပြောပါဦးမောင်ရဲ့’     ‘ဒီမယ် ကြည်ပြာ.မင်းကြောင့်ကွဲနေတဲ့ငါ့အသည်းကိုထပ်ပြီးဓားနဲ့မမွှန်းပါနဲ့တော့၊ငါ့ကိုလည်းမေ့လိုက်ပါတော့ကွာနော်’   ‘မဟုတ်ဘုး မောင်..မောင့်မှာအပြစ်မရှိပါဘူး၊ဒီကကြည်ပြာကသာသစ္စာမရှိတဲ့မိန်းမပါ၊’   ‘သွားပါတော့ကြည်ပြာရယ်။မောင့်ကိုထားခဲ့လိုက်ပါ တော့ကွယ်။မင်းသာဘဝသစ်မှာအဆင်ပြေပါစေလို့မောင်ဆုတောင်းလိုက်ပါတယ်။ပြန်ပါတော့နော်’  ‘ပြန်ပါ့မယ်မောင်ရယ်။ဒါပေ မယ့်ကြည်ပြာချစ်ရတဲ့မောင့်ကိုနောက်ဆုံးအနေနဲ့လာနှုတ်ဆက်တာပါ’  လို့ပြောပြီးခြုံးပွဲချငိုလိုက်ပါတော့တယ်။   ကိုမောင်လည်း တစ်သက်လုံးကိုယ်ဂရုတစိုက်ပျိုးလာတဲ့ပန်းကလေးသူများလက်ထဲပေးလိုက်  ရတော့မှာမို့ကြည်ပြာ့ကိုနှမြောတသစွာနဲ့ငေးကြည့် နေရာက  ‘ကြည်ပြာ..မောင့်ကိုနောက်ဆုံးအနေနဲ့နမ်းခွင့်ပေးပါကွာ’   လို့ပြောကာကြည်ပြာ့ကိုအသာဖက်လိုက်ပြီးကြည်ပြာ့ပါးပြင် ကိုအနမ်းမိုးတွေရွာပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

‘တော်ပြီမောင်ရယ်နော်ကြည်ပြာသွားရတော့မယ်’လို့ပြောလိုက်တော့မှာ   ဆုံးရှုံးရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိလေးကဝင်လာကာကြည် ပြာ့မျက်နှာလေးကိုဆွေးမြေ့စွာကြည့်ရင်း   ‘အရမ်းချစ်တယ်ကြည်ပြာရယ်’ လို့ပြောကာ ကြည်ပြာ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကာနမ်းရှိုက် လိုက်ပါတော့တယ်။   ကြည်ပြာကလည်းအလိုက်သင့်လေးပြန်ဖက်ရင်းကိုမောင့်အနမ်းတွေကိုအသာအယာခံယူနေပါတော့တယ်။  နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုနမ်းနေရင်းစိတ်ကလည်းပါလာပြီမို့ဘလောက်စ်ပါးပါးလေးဝတ်ထားတဲ့ကြည်ပြာ့ရင်အုံလေးကိုအသာလေး  ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ကြည်ပြာတစ်ယောက်အသက်ရှုသံတွေပါပြင်းလာပါတော့တယ်။    ချစ်သူဘဝတုန်းကလည်းစည်းမကျော် ခဲ့ကြတာမို့ကြည်ပြာတစ်ယောက်ချစ်သူကတစ်ဖက်၊   အသိစိတ်ကတစ်ဖက်နဲ့လွန်ဆွဲနေတုန်းကိုမောင်ကတော့ကြည်ပြာ့ဘလော က်စ်လေးကိုအသာလှန်ကာရင်ညွန့်လေးကိုဖွဖွလေးစုပ်ပေးလိုက်၊   ဘရာပေါ်ကနေနို့အုံလေးကိုအသာလေးညှစ်ပေးလိုက်နဲ့ပေးနေ တာမို့ကြည်ပြာ့စိတ်တွေဘယ်လိုမှ  မတွန်းလှန်နိုင်ပဲကိုမောင့်ဘက်ကိုသာလုံးလုံးပါသွားပါတော့တယ်။ကိုမောင်ကကျောဘက်လေး ကိုအသာပွတ်သပ်နေရင်းဘရာချိတ်လေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဖြုတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။နောက်တော့ရှေ့ဖက်ကိုလက်ကပြန်လာ ပြီးကျွတ်နေတဲ့ဘရာလေးကိုအသာပင့်တင်လိုက်ကာနို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကိုပါးစပ်ထဲငုံပေးလိုက်ချိန်မတော့..ကြည်ပြာတစ် ယောက်

‘အိုး…မောင်ရယ်…’   လို့ပဲပြောနိုင်ပါတော့တယ်။ကိုမောင်လက်တွေကတော့အငြိမ်မနေတော့ပဲဗိုက်သားလေးကိုအသာပွတ်ပေး ကာခပ်လျော့လျော့လေးဖြစ်နေတဲ့ထမီလေးကိုချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။နောက်တော့အတွင်းခံအပေါ်ကနေလက်ခလယ်လေးနဲ့ အထက်အောက်စုန်ချီဆန်ချီပွတ်ဆွဲပေးနေရင်းပါးစပ်ကလည်းနို့နှစ်လုံးကိုအားနဲ့စို့ပေးလိုက်ရာ   ‘အိုး..လား..လား..မောင်ရယ်..ချစ် တယ်.’   လို့ဆိုကာကိုမောင့်ခေါင်းကိုအတင်းဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။   နို့ကိုအားရအောင်စို့ပေးပြီးနောက်ကိုမောင့်နှုတ်ခမ်းလေးက အောက်ဖက်ကိုတရွေ့ရွေ့နဲ့ဆင်းလာကာချက်နားတစ်ဝိုက်ကိုအသာဝိုက်ယက်ပေးလိုက်တော့ ကြည်ပြာ့ခါးလေးကော့တက်လာပါ တော့တယ်။  ဒီအခါကိုမောင်ကကြည်ပြာ့ကိုယ်လေးကိုဆိုဖာပေါ်အသာလေးမှေးတင်လိုက်ရင်းအတွင်းခံလေးကိုချွတ်လိုက်ကာ ဒူး အထက်နားလေးကနေလျှာဖျားလေးနဲ့အထက်ကိုတက်လာလိုက်အောက်ကိုပြန်ဆင်းလိုက်၊ပေါင်တွင်းသားလေးကိုယက်လိုက်နဲ့ကြ ည်ပြာ့ကာမခလုတ်တွေကိုဖွင့်ပေးလိုက်ရာ  ‘.အင်း..ဟင်း..ဟင်း..မောင်..’   လို့ပြောကာမခံစားနိုင်တော့ပဲကိုမောင့်ခေါင်းကိုအရည် တွေရွှဲနေတဲ့စောက်ပတ်လေးကိုအတင်းကိုင်ကာတေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။

ကိုမောင်ကလည်းအရင်တုန်းကမထိရက်မကိုင်ရက်တဲ့ချစ်သူရဲ့ရွှေကြုပ်လေးကို လျှာကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်ကာ မက်မက်မောမော လေး အထက်ကနေအောက်ကို လေးငါးခါလောက်ပင့်ပေးလိုက်ရာ   ‘ရှီး..အား..လား..လားမောင်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွယ်.’     လို့ပြောကာကိုမောင့်ဆံပင်တွေကိုကျွတ်ထွက်မတတ်ဆွဲထားကာပါးစပ်လေးဟစိဟစိဖြစ်သွားပါတယ်။ကိုမောင်ကအချစ်ရည်လဲ့ နေတဲ့ကြည်ပြာ့စောက်ပတ်လေးထဲကိုလက်ခလယ်လေးထိုးထည့်ကာ  သာသာလေးအပေါ်နားလေးကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေး ရင်းစောက်စိလေးကိုနှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားညှပ်ကာလျှာထိပ်ဖျားလေးနဲ့ပွတ်လိုက် ၊နို့စို့သလိုစို့ပေးလိုက်နဲ့လုပ်ပေးလိုက်ရာ  ‘အ..အ..အ..မောင်..မရပ်လိုက်ပါနဲ့မောင်ရယ်..ဒီလိုလေးပဲဆက်လုပ်ပေးပါ’   လို့နှုတ်ကနေပါဖွင့်ပြောလာရတဲ့အထိဖီးလ်တက်လာ ပါတယ်။ လက်ကလည်းကိုမောင့်မျက်နှာနဲ့စောက်ပတ်ကွာကျသွားမှာစိုးတဲ့အလားအတင်းကိုဖိကပ်ထားရင်းကော့ပြန်လန်ကာငြိမ် ကျသွားပါတော့တယ်။

ဒီတော့မှကိုမောင်ကပြန်ထပြီးအရည်တွေပေနေတဲ့သူ့မျက်နှာကိုအနားကပုဆိုးနဲ့သုတ်လိုက်ပြီး  သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးကို ကြည်ပြာ့ စောက်ပတ်အဝလေးကိုတေ့လိုက်ကာစောက်စိနားတဝိုက်ကိုဒစ်ဖျားလေးနဲ့အသာရစ်ပေးလိုက်ရာ   ‘အိုး..ဟိုး..ဟိုးမောင်ရယ်ကြည် ပြာ့ကိုသေအောင်သတ်နေတာလားကွယ်’  လို့မောဟိုက်သံလေးထွက်လာပါတယ်။   ကိုမောင်ကအသာလေးဒစ်ဖျားလေးမြုပ် အောင်သွင်းလိုက်ရင်းဖြည်းဖြည်းချင်းတစ်ရစ်ရစ်သွင်းပေးနေရာအမြှေးနေရာမှာခဏထောက်လာတော့   ‘အ..အ..အား..မောင်နာ တယ်..နာတယ်ပြန်ထုတ်..လို့ဆိုကာကိုမောင့်ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့တွန်းထားပါတယ်။လက်ကတာတွန်းနေတာပေါင်ကြီးနှစ်လုံး ကတော့ပိုပြီးဝင်အောင်ကားသထက်ကားပေးနေပါတယ်။  ကိုမောင်ကသူ့လီးကြီးကိုအသာပြန်ထုတ်ကာအဝတေ့လိုက်ရင်းကြည် ပြာ့ပါးလေးကိုမွှေးလိုက်ရင်း  ‘ကြည်ပြာ.နည်းနည်းလေးအောင့်ခံလိုက်နော်။

အစမို့ပါနောက်ကျရင်အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်’   လို့ပြောလိုက်တော့ကြည်ပြာကခေါင်းလေးညိတ်ကာအံကျိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။    ကိုမောင်ကလည်းအံကျိတ်ထားတဲ့ကြည်ပြာ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိစုပ်လိုက်ရင်းလက်တစ်ဖက်ကနို့အုံလေးကို အားထည့်ညှစ်ပေးရင်းအဝတေ့ထားတဲ့လီးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်လေးထိုးထည့်လိုက်ရာကိုမောင့်လီးရဲ့အရှိန်ကို မခံနိုင်ပဲအမြှေးလေး ဖတ်ခနဲကွဲထွက်သွားကာအထဲကိုတစ်တစ်ရစ်ရစ်ကြီးဝင်သွားပါတော့တယ်။ ကိုမောင်ကအသာလေးပြန်ထုတ်ပြီးတစ်ဝက်လောက် ပြန်ထုတ်ကာ   နည်းနည်းချင်းညှောင့်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။   ကြည်ပြာ့ခမျာရင်ထဲခိုက်ခနဲနာကျင်သွားတာမို့အားကုန်အော်ဟစ်ချင် ပေမယ့်၊ကိုမောင်ကနှုတ်ခမ်းကိုအတင်းဖိကာစုပ်ထားတာမို့ အွန်း ဆိုတဲ့အသံကလွဲလို့ထွက်မလာပါဘူး။

ကိုမောင့်လက်တွေကလည်းနို့အုံကြီးကိုအတင်းညှစ်ပေးနေရင်းအောက်ကတစ်ချက်ခြင်းညှောင့်ပေးနေတာတွေကလည်းတရစ်ရစ် နဲ့ကောင်းလာတာမို့   ကြည်ပြာ့ခမျာနာကျင်တာရောကောင်းတာရောအရသာ၂မျိုးကိုပေါင်းစပ်ကာခံစားနေရပါတယ်။   ကိုမောင်က လည်းအထဲကအရည်တွေနည်းနည်းလိုက်လာပြီမို့လီးကိုအဆုံးအထိသွင်းလိုက်ရင်းမှန်မှန်လေးသွင်းပေးနေကာ   ‘ကြည်ပြာ..ရရဲ့ လား။’   ‘အင်း’   ‘ဘယ်လိုနေလဲကောင်းလား’  ‘အထဲကနာတာတာအောင့်တောင့်တောင့်နဲ့’   ‘ကောင်းသွားမှာပါမောင်နည်းနည်း ကြမ်းမယ်နော်’  ‘ဟုတ်’   ကိုမောင်လည်းကြည်ပြာ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ရင်းအရင်ကထက်နည်းနည်းလေးအရှိန်ထည့် ကာလုပ်ပေးလိုက်ရာမတော့ကြည်ပြာ့ခမျာနာကျင်မှုတွေပျောက်ပြီးအသည်းခိုက်အောင်ကောင်းလာပြီမို့   ‘အင်း..အင်း..ကောင်း လိုက်တာမောင်ရယ်..ကြည်ပြာ့ကိုမညှာပါနဲ့မောင်စိတ်ရှိသလောက်သာလုပ်ပါတော့ကွယ်။’

လို့ပြောလာရပါတော့တယ်။   ကိုမောင်လည်းရှိသမျှအားနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးမနားတမ်းထိုးညှောင့်ပေးလိုက်၊တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန် လုပ်ပေးလိုက်နဲ့၅မိနစ်လောက်လုပ်ပေးနေရင်းဆတ်ကနဲတွန့်တက်သွားကာသုက်ရည်များကြည်ပြာ့ထဲကိုခပ်ပြင်းပြင်းလေးလွှတ် ထုတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။  တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးအတန်ကြာဖက်ထားနေရင်းတပ်မက်စွာဖြင့်နှုတ်ခမ်းလေးကိုအတော်ကြာနမ်းရှိုက် နေကြပါတယ်။   နှစ်ယောက်လုံးရင်ထဲမတော့နောက်တစ်ခါဆက်ပြီးခံစားဖို့ကိုပဲအာသီသတွေပြင်းပြနေကြပါတော့တယ်။   အဲဒီနေ့ ကကြည်ပြာ့ကိုတစ်နေကုန်၃ချီလောက်လိုးပေးလိုက်ပြီးမိုးချုပ်ခါနီးမှကြည်ပြာတစ်ယောက်ကိုမောင့် တိုက်ခန်းကကွတကွတလေး နဲ့မပြန်ချင်ပြန်ချင်ပြန်သွားခဲ့ပါတယ်။ နောက်နေ့တွေလဲကြည်ပြာတစ်ယောက်အချိန်မှန်ကိုမောင်နဲ့လာကုန်းကာမင်္ဂလာဆောင်မယ့် နေ့မတိုင်ခင်အထိလာတုန်းပါပဲ။

ကိုမောင်ကနောက်ပိုင်းထပ်ဆက်ချင်ရင်ရပေမယ့်သူတစ်ပါးမယားကိုတော့ကိုမောင်မမှားချင်တော့တာမို့သိသိသာသာလေးပဲရှောင် နေလိုက်ပါတော့တယ်။   အတိတ်ကအရိပ်တွေကိုပြန်တူးဖော်ကြည့်ရင်းကိုမောင်တစ်ယောက်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတောင်ဂရုမစိုက်နိုင် ပဲဖြစ်နေတုန်း  ‘အစ်ကိုဒီမှာလူရှိလား’..   လို့မေးသံကြားမှဆတ်ခနဲအသိပြန်ဝင်လာရင်းခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်တော့နေရာလွတ်မရှိ လို့ကိုမောင့်ရှေ့ကခုံမှာထိုင်မလို့ခွင့်တောင်းလာတဲ့လူငယ်စုံတွဲလေးတစ်တွဲဖြစ်နေတာကိုတွေ့လိုက်တော့မှ   .’.အော်ရပါတယ်ထိုင်ပါ ကိုအခုသွားတော့မှာ’   လို့ပြောရင်းထထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။   လူငယ်စုံတွဲလေးကိုကြည့်ရင်းသူတို့အဖြစ်ကိုပိုသတိရသွားတာ ကြောင့်စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့မကပ်စွာနဲ့ဆိုင်ပြင်ကိုထွက်လာရင်းဆိုင်ဝအရောက်တစ်ဖက်ကနေဝင်လာတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုဝင် တိုက်မိလိုက်ပါတော့တယ်။

‘အို..   လို့ပဲအသံကြားလိုက်လို့ကြည့်လိုက်ရာလက်ထဲကအထုတ်တွေပြန့်ကျဲကာကောင်မလေးမှာဖင်ထိုင်လဲကျသွားသည်ကိုတွေ့ လိုက်ရပါတော့တယ်။   ‘အို..Sorry ပါဗျာ၊ကျွန်တော်မမြင်လို့ပါ’   လို့တောင်းတောင်းပန်ပန်ဆွဲထူလိုက်ရာကောင်မလေးကမျက်နှာ ကိုမော့အကြည့်…  ‘ဟာ.စုလေးပါလား’…   စုလေးဆိုသည်မှာကိုမောင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းက First yearကျောင်းသူလေးတစ် ယောက်ပါ ။   နေ့စဉ်တွေ့မြင်နေကျဆိုတော့မေးထူးခေါ်ပြောအဆင့်လောက်သာမကအတော်လေးကိုခင်မင်ရင်းနှီးနေကြတာပဲဖြစ် ပါတယ်။   ‘အော်..ဦးမောင်ပါလား။ရပါတယ်။ကိစ္စမရှိပါဘူး.ဒါနဲ့ဦးမောင်ဘာလာလုပ်တာလဲ’    ‘ဒီလိုပါပဲ။သိပ်တော့ထွေထွေထူးထူး မရှိပါဘူး။စုလေးရောမုန့်လာဝယ်တာလား။’  ‘ဟုတ်တယ်။မနက်ဖြန်စုလေးမွေးနေ့လေ။   ဒါကြောင့်ဘုန်းကြီးဆွမ်းကပ်ဖို့အချိုပွဲလာ ဝယ်တာပြီးရင်အအေးလေးဘာလေးသောက်ရင်းပြန်မယ်လေ’  ‘လာလေဒါဆိုဦးမောင်စုလေးပစ္စည်းတွေကူသယ်ပေးမယ်လေ။ အခုတော့တစ်ခုခုသောက်ပါအုံး။ဦးမောင်ကျွေးမယ်လေ’   ‘ကောင်းသားပဲ။ဒါနဲ့ဒီဆိုင်မှာလူပြည့်နေသလားလို့။’

‘ရတယ်လေ။ဒါဆိုဆူးလေက Aroma သွားမလားဟိုမှာဆိုတော့အေးဆေးတယ်’  ‘ဟုတ်..သွားတာပေါ့မုန့်ဝယ်လိုက်အုံးမယ်’    လို့ ဆိုကာနှစ်ယောက်သား Aroma ဘက်ကိုရောက်ခဲ့ကြပါတယ်။  ဆိုင်မှာအအေးသောက်နေရင်းစကားလေးဘာလေးပြောကြတော့စု လေးက  ‘ဦးမောင်..ဒီနေ့ပိတ်ရက်လေ.မမနဲ့လျှောက်မလည်ဘူးလား။’   လို့မေးလိုက်ရာကိုမောင့်မျက်နှာသိသိသာသာလေးညှိုး သွားပြီးအကြောင်းစုံကိုစုလေးအားရှင်းပြလိုက်ရာ..   ‘အို..စုလေးစိတ်မကောင်းပါဘူးဦးမောင်ရယ်.sorryနော်၊စုလေးကြောင့်ဦး မောင်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားပြီ။’  ‘ရပါတယ်စုလေးရယ်။လောလောလတ်လတ်မို့ပါ။   နောက်တော့နေသားကျသွားမှာပါ။’   လို့ ပြောရင်းတော်တော်နဲ့စကားမဆက်ဖြစ်ကြပါဘူး။အတော်လေးကြာတော့မှစုလေးက  ‘ဦးမောင်..စုလေးကိုရုပ်ရှင်လိုက်ပြပါလား။ အခုတင်ထားတဲ့ကားကကောင်းမယ်ထင်တယ်’  ‘ရတယ်လေစုလေး’   လို့ဆိုကာနှစ်ယောက်သားရုပ်ရှင်ရုံဖက်ကူးလိုက်တော့ လက်မှတ်ကောင်တာကကုန်သွားပြီဆိုတော့  ‘နေပါစေတော့ဦးမောင်ရယ်နောက်မှပဲကြည့်တော့မယ်’

‘ခဏလေးနော်အပြင်ကမှောင်ခိုသမားတွေဆီမှာသွားကြည့်လိုက်မယ်’လို့ပြောကာအပြင်ကိုထွက်ကြည့်လိုက်တော့လက်မှတ် ရောင်းတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ပြေးလာပြီး   ‘အစ်ကို.လက်မှတ်လား။   အတွဲခုံကျန်သေးတယ်လေ။’   နှစ်ယောက်တွဲခုံပဲရှိ တော့စုလေးတစ်ယောက်နေရခက်နေမှာစိုးလို့  ‘နေပါစေညီလေးရာမကြည့်တော့ပါဘူး’   ‘ယူပါအစ်ကိုရယ်။ပွဲကပြတော့မှာမို့ပါ။ ကျွန်တော်လည်းဒါလေးရောင်းမထွက်ရင်ပိုက်မိမှာစိုးလို့ပါ။ပိုက်မိရင်ညနေအိမ်ကိုဘယ်လိုပြန်ရမှန်းမသိလို့ပါ။ကျွန်တော်လျော့ပေး ပါ့မယ်’  လို့တောင်းတောင်းပန်ပန်ပြောလာတော့သနားတတ်တဲ့စုလေးက   ‘ယူပေးလိုက်ပါဦးမောင်ရယ်ပြဿနာမရှိပါဘူး။’   ဆို တော့လက်မှတ်ဝယ်ပြီးရုံထဲဝင်လိုက်ပါတယ်။  ရုံထဲရောက်တော့စုလေးကနေကြာစေ့စားချင်တယ်ဆိုလို့ကိုမောင်တစ်ယောက်ဝယ် ပေးလိုက်ပါတယ်။   စုလေးကနေကြာစေ့ကိုအခွံခွာကျွေးတော့။နေကြာစေ့မကြိုက်ပေမယ့်ကိုမောင်တစ်ယောက်အားနာနာနဲ့စားနေ ရပါတယ်။

စားနေရင်းသူနဲ့ကြည်ပြာတို့ရုပ်ရှင်ကြည့်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေပြန်သတိရလာရင်းမီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာစုလေးကိုကြည်ပြာလို့ပဲ မြင်လာပါတော့တယ်။  ဒါကြောင့်ကိုမောင်စားဖို့နေကြာစေ့ကိုကမ်းပေးလိုက်တဲ့စုလေးလက်လေးကိုအသာလေးအုပ်ကိုင်လိုက်ရာ   ‘အို’   လို့တစ်လုံးသာရေရွတ်ပြီးစုလေးတစ်ယောက်မျက်နှာလွှဲသွားပါတယ်။  ဒီတော့ကိုမောင်တစ်ယောက်ရှက်သွေးလေးဖြာသွား တဲ့စုလေးကိုကြည့်ရင်းမချင့်မရဲလေးဖြစ်လာတာမို့လက်တစ်ဖက်ကစုလေးပုခုံးကိုဖက်၊လက်ညှိုးလေးနဲ့စုလေးမျက်နှာလေးကို အသာလှည့်လိုက်ရင်း  ‘မင်းအရမ်းလှတာပဲစုလေးရယ်’   လို့ပြောကာဖွဖွလေးပါးကိုနမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။   စုလေးကလည်းရှက် ပြုံးလေးအသာပြုံးလို့ကိုမောင့်ရင်ခွင်ထဲအလိုက်သင့်လေးပါလာပါတော့တယ်။… ကိုမောင်လည်းစုလေးကိုဖက်ထားရင်းကဆံပင် လေးကိုသပ်တင်လိုက်ရင်းနဖူးလေးကိုဖွဖွနမ်းကာ  ‘စုလေး..သိပ်ချစ်တယ်ကွာ.ပြောပါအုံး..ဦးမောင်ကိုစိတ်ဆိုးနေလား။’

‘မသိတော့ဘူးကွာစုလေးရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်’   ‘ရင်တွေခုန်နေတယ်ဆိုတော့ဦးမောင်ကိုချစ်လို့ပေါ့၊’   ‘အင်း’   ‘မရဘူးချစ် တယ်လို့ပြော’  ‘အင်းပါဆို..ရှက်ရတဲ့အထဲဘာတွေလာမေးနေတာလဲကွာ’   ‘မဟုတ်ဘူးကွာစုလေးနှုတ်ကပြောတာကြားချင်လို့’  ‘စု လေးဦးမောင်ကိုချစ်ပါတယ်။စုလေးကမမကြည်ပြာအကြောင်းပြောကတဲကအရမ်းသနားနေတာ’   လို့ပြောကာကိုမောင့်ရင်ထဲပို ပြီးတိုးကပ်နေလိုက်ပါတော့တယ်။   ‘ဒါဆိုနမ်းမယ်နော်’   ‘ဟွန်ခုနလေးတင်နမ်းပြီးပြီမဟုတ်လား။ခွင့်လည်းမတောင်းပဲနဲ့သူဗိုလ်ကျ တယ်’  ‘ခုနရိုးရိုး။အခုကရှယ်’   လို့ပြောကာ စုလေးမျက်နှာလေးဆွဲမော့လိုက်ကာ တုန်ရီနေတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုအသာလေးစုပ်ယူ နမ်းရှိုက်လိုက်ရာအသားလေးတွေပါတုန်လာတာကို တွေ့ရပါတယ်။  ကိုမောင်လည်းနှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုနမ်းနေရင်းကစုလေး ပါးစပ်ထဲသူ့လျှာလေးထိုးထည့်ကာစုလေးလျှာကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့စုလေးလည်းကိုမောင်လုပ်သလိုလျှာချင်းပြန်ပွတ်  ပေးလိုက်ပါတယ်။

ကိုမောင့်ကနှုတ်ခမ်းချင်းအသာပြန်ခွာလိုက်ပြီးလည်တိုင်လေးကိုနမ်းလိုက်ရာ ပုခုံးလေးတွန့်တက်လာပါတယ်။လက်တစ်ဖက်က လည်း စုလေးရင်သားလေးတွေကိုသာသာလေးပွတ်ပေးလိုက်ရာ   ကျောလေးပါကော့သွားပါတယ်။ နောက်တော့တီရှပ်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပြီးဘရာစီယာလေးကိုအသာပင့်တင်ကာလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးဖြစ်နေသောနို့အုံလေးကိုညှစ်လိုက်၊လက်ညှိုးလက်ခ ညှပ်ကာနို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးကိုပွတ်ခြေလိုက်နဲ့အစီအစဉ်ကျကျလုပ်ပေးလိုက်ရာငှက်ဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ဖြစ်လာ ပါတော့တယ်။   ကိုမောင်လည်းလည်တိုင်ကနေတောက်ရှောက်ဆင်းလာရင်းနို့အုံအောက်ခြေနားကနေလျှာပြားကြီးနဲ့ယက်တင် လိုက်ရင်းနို့သီးခေါင်းလေးကိုဖွဖွလေးငုံလိုက်ကာသာသာလေးစို့ပေးလိုက်တော့ ‘အိုး..ဟိုး.ဟိုး..အင်းယားတယ် ‘   လို့ဆိုကာ တွန့်တက်သွားပါတယ်။ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကလည်းဒူးခေါင်းအထက်နားလေးကိုလက်ဖျားလေးနဲ့ရွရွလေးအပေါ်ကိုပွတ်ဆွဲ ပေးလိုက်၊

ပေါင်တွင်းသားလေးကို အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေရာစုလေးခမျာကိုမောင်ပြုသမျှနုနေရကာရမက်ဇောတွေ ထကြွလာပါတော့တယ်။   အပေါ်ကလည်းနို့သီးခေါင်းလေးကိုစို့လိုက် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားညှပ်ကာလျှာဖျားလေးနဲ့ကလိလိုက်လုပ် နေရင်း၊ အောက်ပိုင်းကစုလေးစောက်ပတ်ကိုမထိအောင်အနားတစ်ဝိုက်မှာပဲလက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးနေရာစုလေးမှာမနေနိုင်တော့ပဲ နေရာလေးပါလိုက်ရွှေ့ပေးနေပါတော့တယ်။ဒီတော့မှကိုမောင်က  လက်ခလယ်လေးနဲ့အတွင်းခံပေါ်ကနေအပေါ်အောက်ကပ်ဆွဲ ပေးလိုက်ရင်း  စုလေးနားသီးလေးကိုစုပ်ပေးလိုက်ရာအောက်ကစောက်ရည်လေးတွေတောင်တစိမ့်စိမ့်ကျလာရပါတော့တယ်။    စု လေးခမျာကိုမောင်ကလိတဲ့ဒဏ်ကိုတွန့်လိမ်နေအောင်ခံစားနေရင်းလက်ကလည်းကိုမောင့်ကိုယ်  တစ်လျှောက်မချင့်မရဲနဲ့လျှောက် ပွတ်နေတာမို့   ကိုမောင်ကစုလေးလက်တစ်ဖက်ပိုပေါင်ကြားထဲထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

စုလေးကလည်းကိုမောင့်လီးကြီးကိုလက်နဲ့ထိမိတော့ တစ်ချက်တွန့်သွားပြီးမဝံ့မရဲလေးဖြစ်နေတုန်း   ကိုမောင်ကလုံခြည်လေး အသာလျှော့လိုက်ပြီး အတွင်းခံထဲကနေသူ့လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လို့စုလေးလက်ကိုဆွဲကာကိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတော့တယ်။ စုလေးလည်း အတန်တစ်လျှောက်လိုက်ကိုင်လိုက်အောက်ဖက်ကဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပွတ်လိုက်နဲ့မလုပ်တတ်မကိုင်တတ်ဖြစ်နေတာမို့ကိုမောင်က စု လေးလက်အတန်ကိုကိုင်နေတုန်းလက်ပေါ်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ကာဂွင်းတိုက်သလိုလုပ်ခိုင်းလိုက်ရာစုလေးလည်းသဘောပေါက်သွား ပြီးကိုမောင်ခိုင်းသလိုအတိအကျပြန်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။အတွင်းခံပေါ်ကနေပွတ်နေတဲ့ကိုမောင်ကလည်းဘောင်းဘီအနားလေး ကိုလက်ချောင်းလေးနဲ့အသာကော်တင်လိုက်ပြီးအရည်တွေစိုရွှဲနေတဲ့စုလေးစောက်ပတ်လေးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်ပေးလိုက်ပါ တယ်။ စုလေးတစ်ယောက်လည်းခါးလေးပါကော့လာပြီးလက်ကလည်းလီးတန်ကြီးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးကိုကိုင်ထားမိနေပါ တယ်။

အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက်ကိုတရွရွလေးပွတ်ပေးနေရင်းတစ်ချက်တစ်ချက်အစေ့လေးကိုပါတိုက်ဆွဲသွားတာမို့စုလေးတစ်  ယောက်ဘယ်လိုမှမခံစားနိုင်တော့ပဲကိုမောင့်ပေါင်ပေါ်ကိုမျက်နှာမှောက်ကာကျ လာပါတော့တယ်။    အခုမှစဖြစ်တဲ့ချစ်သူလေးကို မခိုင်းချင်ပေမယ့်လည်းကိုမောင်တစ်ယောက်လည်းအရမ်းဖီးတွေတက်လာလို့လီးကိုင်ထားတဲ့စုလေးလက်ကိုယူကာလက်ချောင်း လေးကိုပါးစပ်ထဲထည့်ငုံပေးလိုက်ကာ စုလေးကိုလမ်းကြောင်းပြပေးလိုက်တော့စုလေးလည်းကိုမောင်သူ့ကိုလီးစုပ်ခိုင်းတာပါလား  ဆိုတာသဘောပေါက်သွားပြီးချက်ခြင်းပဲကိုမောင့်လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲငုံပေးလိုက်ပါတယ်။ ကိုမောင်ကလည်းစုလေးလက်ချောင်း လေးကိုငုံထားရင်း သူဖြစ်ချင်သလိုပုံစံလေးကိုလက်ကနေတဆင့်သင်ပြပေးနေတာမို့စုလေးလည်းဆရာကောင်းတပည့်ပီပီတသွေ မတိမ်းလိုက်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

စုလေးစုပ်လို့ပိုကောင်းသွားအောင်ကိုမောင်ကစောက်ပတ်ကိုကလိပေးနေတဲ့လက်ကိုပြန်ထုတ်လိုက်ပြီးစုလေးနောက်ဖက်ဖင်ကြား ကနေပြန်ပြီး စအိုဝကနေစောက်စိလေးအထိတောက်လျှောက်   လက်ခလယ်နဲ့ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ စုလေးလည်းဖီးတက်လာ ပြီးကိုမောင့်လီးကိုပိုပိုပြီးစုပ်ပေးနေပါတယ်။   ကိုမောင်ကလည်းစုလေးစောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲကိုလက်ခလယ်ကို အသာလေး တစ်ဝက်လောက်သွင်းပေးရင်း ကလိပေးလိုက်ရာစုလေးမှာ ခါးလေးပါကော့ကျသွားပါတယ်။  ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့စုလေး လည်းဖင်လေးတွန့်တွန့်ကာလီးကိုတအားစုပ်ယူနေတာကြောင့် စုလေးပြီးသွားပြီဖြစ်ကြောင်း ကိုမောင်နားလည်လိုက်ပါတယ်။

တစ်ချိန်ထဲမှာပဲကိုမောင်လည်းဘယ်လိုမှတောင့်မခံနိုင်တော့ပဲ စုလေးပါးစပ်ထဲမှာပဲပြီးသွားတာမို့စုလေးခေါင်းကိုတင်းတင်းကြီး ကိုင်ထားကာအတင်းဖိကပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ စုလေးခမျာကိုမောင့်သုက်ရည်တွေက အာခေါင်ထဲကိုတစ်ရှိန်ထိုးဝင်လာတာမို့ အတော်အတန်မျိူချမိပါတယ်။  ညှီစို့စို့ငန်မျမျအနံ့ကြောင့်ပြန်ထွေးထုတ်ခြင်ပေမယ့်ကိုမောင်ကခေါင်းကိုအတင်းဖိကပ်ထားတာမို့ အားလုံးပဲမျိုချလိုက်ရပါတော့တယ်။   အားလုံးအဝတ်တွေပြန်ပြင်ပြီးတော့ ရုပ်ရှင်လည်းပြီးခါနီးနေပါပြီ။နှစ်ယောက်သားအိမ် ပြန်လာကြရင်းလှေကားရောက်တော့ အနမ်းလေးပေးကြရင်း   ‘စုလေး..ဒီညတွေ့လို့ရမလား’   ‘ဘယ်လိုတွေ့မှာမို့လဲ’   ‘မီးသတ် လှေကားကနေကူးလာမယ်လေ’  ‘သတိလဲထားနော်၊ပြုတ်ကျနေအုံးမယ်’  ‘ဘယ်လိုလဲဒီညဖြစ်မှာလား’   ‘အိုမရသေးဘူးလေ မနက်ဖြန်မှလာခဲ့၊မနက်မွေးနေ့ဆိုတော့လူကြီးတွေအိပ်ကြမှာမဟုတ်ဘူး’  ‘အော်ဟုတ်သား’ လို့ဆိုကာစုလေးပါးလေးကို နမ်းလိုက် ရင်း လက်ကလည်းအဖုတ်လေးကိုကုတ်လိုက်ပါတယ်။

‘သွား..လူဆိုးညစ်တီးညစ်ပတ်’    လို့ဆိုကာကိုမောင့်ကျောကို အုန်းခနဲထုလိုက်ပါတယ်။  ကိုမောင်လည်းစုလေးကိုနောက်တစ်ခါ  ကုတ်မလို့လုပ်တုန်း စုလေးကအတင်းတက်ပြေးသွားပါတယ်။ ‘စုလေးနေအုံးမနက်ဖြန်ညကျလူကြီးတွေအိပ်ရင်ဖုန်းဆက်လိုက် နော်’  လို့ပြောရာစုလေးကခေါင်းလေးကိုညိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။  နောက်တနေ့ညရောက်တော့ ကိုမောင်တစ်ယောက် ကြက်ဥနဲ့ ငှက်ပျောသီးကိုစားကာအိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်ရင်း စုလေးဆီကဖုန်းကိုမျှော်နေမိပါတော့တယ်။   ဆယ်နာရီခွဲလောက်ကျတော့  ဖုန်းမြည်လာပါတယ်  ‘မောင်လား’   ‘လာလို့ရပြီလား’  ‘ဟုတ်’   လို့ပြောကာဖုန်းချသွားပါတယ်။ကိုမောင်လည်းမဆိုင်းမတွ နောက် တံခါးကိုဖွင့်ကာမီးသတ်လှေကားကနေစုလေးတို့အခန်းဘက်ကိုကူးလာပါတယ်။စုလေးကတံခါးဝကနေစိုးရိမ်တကြီးမျက်နှာလေးနဲ့  လာကြိုနေပါတယ်။ သူ့အခန်းထဲကိုခေါ်သွားပါတော့တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးမလွတ်တမ်းဖက်ထားကြရင်း။

‘သတိရလိုက်တာစုလေးရယ်’  ‘အတူတူပါပဲမောင်ရယ်။စုလေးလည်းသတိရပါတယ်။’      ‘ဒါဆိုရင်ချစ်ကြရအောင်နော်’    လို့ ပြောပြောဆိုဆို ကိုမောင်တစ်ယောက်စုလေးနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ပေးလိုက်ရင်း လက်ကလည်းအဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ပေးလိုက် ပါတယ်။  စုလေးကလည်း အလိုက်သင့်လေးကူချွတ်ပေးပါတယ်။မှိန်ပျပျညမီးရောင်အောက်မှာစုလေးတစ်ယောက်အဝတ်အစားမ ပါပဲလှချင်တိုင်းလှနေတာတွေ့တော့ ကိုမောင်တစ်ယောက်အသည်းတွေယားလာပြီး စုလေးကိုပွေ့ချီကာ ခုတင်ပေါ်အသာလေးတင် လိုက်ပါတယ်။   စုလေးလည်း ချစ်သူကိုမိမိပန်းဦးလေးကိုပေးရတော့မှာမို့ရင်တွေဖိုလာပြီးမျက်လုံးလေးကိုအသာမှိတ်ထားလိုက်ပါ တယ်။   ကိုမောင်ကစုလေးအပေါ်ကနေအုပ်မိုးလိုက်ရင်း စုလေးနှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။

စုလေးကလည်းအားကျမခံ ကိုမောင့်အနမ်းလေးတွေကို တုံ့ပြန်ပေးလိုက်ပါတယ်။   ကိုမောင့်လက်ကလည်း စုလေးနို့အုံလုံးလုံး လေးကို အသာလေးညှစ်လိုက်နို့သီးခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးလိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေတာမို့ စုလေးတစ်ယောက်အောက်မှာတွန့်လိမ်လို့နေ ပါတယ်။  နောက်တော့လည်တိုင်လေးကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေးစုပ်ယူလိုက်ရင်း အောက်ကိုနိမ့်ဆင်းလာကာနို့အုံလေးကိုသူ့လျှာကြမ်း ကြီးနဲ့သိမ်းယက်ပေးလိုက်ရာ စုလေးမှာတွန့်တက်သွားပြီးကိုမောင့်ခေါင်းကိုအတင်းဖက်ထားပါတယ်။ ကိုမောင်ကလည်းနို့သီး ခေါင်းသေးသေးလေးတွေကို   အသာစို့ပေးလိုက်ရင်း လက်ကဗိုက်သားလေးတွေကိုတရွရွနဲ့ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။   နောက်တော့ အောက်ကိုဆင်းပြီး စုလေးစောက်ပတ်လေးကိုလက်ဝါးလေးနဲ့ခပ်ဖွဖွလေးအုပ်ကာပွတ်ပေးလိုက် ၊ ပေါင်တွင်းသားလေးကိုပွတ် ပေးလိုက်နဲ့မို့စုလေးလည်းရမက်တွေကြွလာပါတယ်။ပါးစပ်ကလည်း ငှက်ဖျားတက်သလိုတဟင်းဟင်းနဲ့ဖြစ်လာပါတယ်။

ကိုမောင်လျှာကြီးကလည်း အောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းဆင်းလာပြီး ချက်နားတစ်ဝိုက်ရစ်ဆွဲပေးလိုက်ရင်းပေါင်ခြံနားရောက်တော့  စောက်ပတ်ကိုမယက်သေးပဲ ပေါင်တွင်းသားလေးတစ်လျှောက်စုန်ချီဆန်ချီယက်တင်ပေးလိုက်ရာ စုလေးမှာပိုပြီးမရိုးမရွတွေ  ဖြစ်လာကာ ကိုမောင့်ခေါင်းကိုသူ့စောက်ပတ်နဲ့တည့်အောင်အတင်းဆွဲကပ်လိုက်ပါတယ်။ဒီတော့မှကိုမောင်လည်း စုလေးတင်ပါး  အောက်ကိုခေါင်းအုံးလေးခံပေးလိုက်ရင်းစအိုဝလေးကနေစောက်စေ့လေးအထိတောက်လျှောက် လျှာပြားကြီးနဲ့သိမ်းယက် ပေးလိုက်ရာ  ‘ရှီး…လား…လား….လား…မောင်ရယ်’   ကိုမောင်လည်းအချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက်အပေါ်အောက်ဆွဲ ပေးလိုက်ရင်းလက်ခလယ်လေးနဲ့စုလေးစအိုဝကို မထိတထိလေးပွတ်လိုက်ရင်း လျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းပေးလိုက်ရာ စု လေးမှာကော့ပြန်လန်နေပါတော့တယ်။ကိုမောင်လည်း စောက်ခေါင်းထဲမှာ အားရအောင်လုပ်ပေးပြီးနောက် လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းပြီး လျှာကလည်းစောက်စေ့တစ်ခုတည်းကိုသာဦးစားပေးယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။အောက်ကစုလေးလဲဖီး တွေအရမ်းတက်လာပြီး စောက်ပတ်နဲ့ကိုမောင့်မျက်နှာကွာသွားမှာစိုးတဲ့အလားကိုမောင့်ခေါင်းကို အတင်းဖိကပ်ထားပါတယ်။ငါး  မိနစ်လောက်လုပ်ပေးလိုက်တော့စုလေးတစ်ယောက်ကော့တက်လာကာငြိမ်ကျသွားပါတယ်။

ကိုမောင်ကခဏလေးစောင့်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်လိုက်ကာပြူထွက်နေတဲ့စုလေးစောက်ပတ်အဝလေးမှာ ဒစ်ဖျားလေးကို တေ့ပြီး အထဲကိုမသွင်းသေးပဲစောက်စေ့လေးကိုကော်ထိုးကာပွတ်ပေးလိုက်တော့    ‘အား..မောင်ရယ်ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ၊ စုလေးကိုနေရခက်အောင်လုပ်နေတာလား’   ကိုမောင်လည်းစုလေးတစ်ယောက် အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီး ကိုလက်နဲ့ကိုင်ကာစုလေးစောက်ပတ်ဝကိုသေချာချိန်ရင်း ဒစ်ဖျားလေးမြုပ်အောင်သွင်းကြည့်လိုက်ရာ   ‘အား..နာတယ်မောင် ရယ်..မရဘူးထင်တယ်’ ‘ပြန်ထုတ်လိုက်ရမလား’   ‘ဖြည်းဖြည်းသွင်းကြည့်လေနာရင်တော့မနေတော့ဘူး’   လို့တုန်ရီသံလေးနဲ့ပြော လိုက်တော့

ကိုမောင်တစ်ယောက် စုလေးနှုတ်ခမ်းလေးကိုအသာလေးဖိစုပ်လိုက်ရင်းလက်ကလည်းနို့အုံလေးကိုခြေပေးလိုက် လုပ် ပေးနေရင်း ဒစ်ဖျားလေးဝင်နေတဲ့လီးကိုတဖြည်းဖြည်းသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။စုလေးလည်း နာကျင်လွန်းလို့ကိုမောင့်ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့တွန်းထားလိုက်ပါတယ်။ကိုမောင်ကလည်း အခြေအနေကိုသိတာမို့အကုန်မသွင်းသေးပဲတစ်ဝက်လောက်ပဲသွင်းရင်း ဝင် သွားသလောက်လေးပဲ အသာလေးညှောင့်ပေးနေကာစုလေးတစ်ယောက် အတော်လေးကိုကောင်းလာပါတယ်။ဒါကြောင့် ကို မောင်လည်းစုလေးပါးစပ်ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ပိတ်လိုက်ရင်း လက်ကျန်တစ်ဝက်ကိုအားထည့်ကာထိုးသွင်းလိုက်တာမို့အမှေးပါး လေးကိုပါထိုးဖောက်ပြီး စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲ အပြည့်အသိပ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။

စုလေးခမျာ အသည်းခိုက်လောက်အောင်နာကျင်သွားတာမို့ အားကုန်အော်ပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့်လည်းကိုမောင်ကပါးစပ်ကိုပိတ် ထားတာကြောင့် အသံမထွက်လာခဲ့ပါဘူး။ကိုမောင်သာပိတ်မထားရင်စုလေးအော်သံကြောင့်တစ်အိမ်လုံး နိုးသွားမှာအသေအချာပါ ပဲ။ကိုမောင်ကတစ်ချက်ခြင်းမှန်မှန်လေးသွင်းပေးနေရင်း   ‘စုလေးအဆင်ပြေလား’   ‘အထဲကအရမ်းနာတယ်၊စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့အောင့် လည်းအောင့်တယ်။’   ‘နောက်တော့ကောင်းလာမှာပါကလေးရယ်’  လို့ပြောရင်းပါးစပ်ကလည်းစုလေးနှုတ်ခမ်းကိုအတင်းဖိစုပ်၊ လက်တစ်ဖက်ကလည်းနို့ကိုခပ်နာနာလေး ညှစ်ပေးလိုက် အောက်ကလည်းနည်းနည်းမြန်မြန်လေးလုပ်ပေးလိုက်နဲ့မနားတမ်း လုပ် ပေးလိုက်ရာ ၊ စုလေးမှာ နာကျင်မှုတွေပျောက်သွားပြီးတစ်စတစ်စအရသာတွေ့လာကာ အောက်ပိုင်းကလည်းကိုမောင်လုပ်လို့  ကောင်းအောင်နေရာတွေပါလိုက်ပြင်ပေးနေပါတယ်။ဒီလိုနဲ့တဖြည်းဖြည်း အပေးအယူမျှလာရင်း   ‘စုလေး..ကောင်းလား’    ‘အင်း’   ‘ဒါဆိုနည်းနည်းထပ်ကြမ်းမယ်နော်’   ‘သနားပါအုံးမောင်ရယ်ကွဲထွက်ကုန်ပါ့မယ်’   ‘ကွဲမထွက်ပါဘူး၊နောက်တော့မှမကြမ်းရင်မချစ်  ဘူးဖြစ်နေမယ်’  ‘သဘောတော်အတိုင်းပါပဲရှင်’   လို့ပြောကာကိုမောင့်ခေါင်းကိုဆွဲရင်း အားရပါးရနမ်းနေပါတော့တယ်။

ကိုမောင်လည်း စုလေးခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းလိုက်ရင်းအားရပါးရမီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတော့ တယ်။   ‘အား…အား…အား..ဆောင့်..ဆောင့်…မောင်…စုလေးကိုမညှာနဲ့..မောင်အားရအောင်လုပ်နော်’   ကိုမောင်လည်းအချက်သုံး ရာလောက်မနားတမ်းဆောင့်ပေးလိုက်ရင်းသုက်ရည်ပူများကိုစုလေးစောက်ခေါင်းထဲပန်းထည့်လိုက်ပြီး စုလေးဗိုက်ပေါ်ကိုမှောက် ကျသွားပါတော့တယ်။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ရင်းက  ‘စုလေး.မောင်စုလေးကိုအရမ်းစွဲသွားပြီ ကွာ.မောင်ညတိုင်းလာမယ်နော်’  ‘လာပါမောင်ရယ်..စုလေးလည်းမောင့်ကိုအရမ်းခိုက်သွားပါပြီ’   ‘သိပ်ချစ်တာပဲစုလေး ရယ်..တကယ်တော့စုလေးဟာ..ပထမဆုနဲ့လွဲခဲ့တဲ့မောင့်အတွက် နှစ်သိမ့်ဆုလေးပါကွယ်’ လို့ပြောရင်းစုလေးနှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိ ကာ နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။

စုလေးကလည်း အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းပေးလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သားနောက်တစ်ခါလိုးကြဖို့အတွက်   ပြင်ဆင်နေကြပါတော့တယ်။ အဲဒီညက ကိုမောင်တစ်ယောက်စုလေးအခန်းကနေမိုးလင်းခါနီးမှပြန်သွားပါတယ်။စုလေးမှာလည်း နောက်တစ်နေ့အိပ်ယာထဲက နေတောင်မထနိုင်လောက်အောင်ပဲ ကိုမောင်တစ်ယောက်ပွဲကြမ်းခဲ့ပါတယ်။  ဒီလိုပဲအလျင်းသင့်သလို ကိုမောင်နဲ့စုလေးတို့ ညတိုင်း နီးပါးလိုးနေကြရင်း တစ်လလောက်ကြာတော့   စုလေးမိဘတွေမိသွားတာကြောင့် ကိုမောင်တို့နှစ်ယောက်ယူလိုက်ကြပါတော့ တယ်။  စာကြွင်း။ ။ကျွန်တော်တို့ဇာတ်လိုက်ကြီးကိုမောင်နဲ့စုလေးတို့ဟာ အခုအခါမှာ ကျောက်မြောင်းထဲမှာ   ကလေးတောင်သုံး ယောက်ရနေပြီး ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ဆက်လက်ပေါင်းသင်းနေကြပါတယ်ခင်ဗျား။ ။ ………………ပြီးပါပြီ………..

 

Zawgyi

 

ႏွစ္သိမ့္ဆုေလး…စု

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ေႏြရာသီ တနဂၤေႏြတစ္ေန႔ကေတာ့ သူဟာနဲ႔သူပုံမွန္လည္ပတ္လို႔ေနပါတယ္။  ေ႐ႊဘုံသာလမ္းက JDonut ဆိုင္တြင္းက  Air con ခန္းေလးထဲမွာကေတာ့ကိုယ္စီကိုယ္စီအပူဒဏ္ကိုေရွာင္လႊဲေနၾကရင္း အေအးေလးေသာက္လိုက္ မုန႔္ေလးစားလိုက္နဲ႔ အမ်ားစုကေတာ့ေအးခ်မ္းေနၾကပါတယ္။ဆိုင္ထဲမွာဘယ္ေလာက္ပဲ ေအးေအးလမ္းနဲ႔ကပ္လ်က္မွန္ေဘးကကိုေမာင့္ရင္ထဲမွာေတာ့  ပူေလာင္လို႔ေနပါတယ္။ ပူေလာင္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ဒီကေန႔ကိုေမာင္တစ္ေယာက္အသည္းနင့္ေအာင္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ၾကည္ျပာတစ္ေယာက္ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္သားတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္မွာျဖစ္လို႔ပါ။

အတိတ္ကိုျပန္လည္တူးဆြရရင္ျဖင့္ ကိုေမာင္တစ္ေယာက္ၾကည္ျပာ့အေဖဦးမိုးျမ င့္ရဲ႕ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီမွာ ဆိုဒ္မန္ေနဂ်ာ အျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတုန္း ကိုေမာင္တို႔ဆိုဒ္ထဲကိုၾကည္ျပာတစ္ေယာက္စာရင္းကိုင္နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးလို႔သူ႔အေဖက လုပ္ငန္း အေတြ႕အႀကဳံရေအာင္လုပ္ခိုင္းရင္းစတင္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတာပါ။ လကုန္ရက္တစ္ရက္မွာစာရင္းေတြကေတာ္ေတာ္ကြာေနတာမို႔ၾကည္ ျပာနဲ႔ကိုေမာင္စာရင္းေတြ ဝိုင္းလုပ္ၾကရင္းညနက္သြားပါတယ္။

ဒီေတာ့ကိုေမာင္ကၾကည္ျပာကို လိုက္ပို႔ရင္းစတင္ရင္းႏွီးခင္မင္သြ ားၾကပါတယ္။   တစ္လေလာက္လည္းၾကာေတာ့ ခ်စ္သူဘဝ ေရာက္ၾကရပါတယ္။ ပိတ္ရက္မွာပန္းၿခံသြားလိုက္၊႐ုပ္ရွင္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ခ်စ္သူတို႔ဘဝအရသာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးခံစားေနၾကပါ တယ္။ ကိုေမာင္ကေတာ့  ေနာက္မွဦးမိုးျမင့္ကို ဖြင့္ေျပာကာလက္ထပ္ၾကမယ္လို႔စီစဥ္ထားပါတယ္။ဒါေပမယ့္သူတို႔အေပ်ာ္ေလး ေတြေလးလေလာက္ပဲခံပါတယ္။ တစ္ေန႔ဦးမိုးျမင့္က  သူတို႔နဲ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္သားနဲ႔ ၾကည္ျပာ့ကို လက္ထပ္ေပးဖို႔ ေျပာဆိုကာရက္သတ္မွတ္ေပးလိုက္တာမို႔ခ်စ္သူႏွစ္ဦးငိုပြဲဆင္ခဲ့ရပါတယ္။ ကိုေမာင့္အေနနဲ႔ၾကည္ျပာ့ကိုခိုးေျပးရင္ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္  ဦးမိုးျမင့္ရဲ႕ေက်းဇူးေတြက ကိုေမာင္တို႔မိသားစုဒီတစ္သက္မေျပာနဲ႔ေနာင္ဘဝေတာင္ဆပ္လို႔မကုန္တာမို႔ ကိုေမာင္တစ္ေယာက္  ရင္နာနာနဲ႔ပဲေနာက္ဆုတ္ကာေက်းဇူးရွင္အလိုက်ဘာမွမျဖစ္သလိုေနေပးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

တစ္ေန႔… ၾကည္ျပာလက္ထပ္ဖို႔ တစ္ပါတ္ေလာက္ပဲလိုတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုေမာင္တစ္ေယာက္ၾကည္ျပာ့ကိုရင္ဆိုင္ဖို႔စြမ္းအားမရွိ ေတာ့တာမို႔ တိုက္ခန္းေလးထဲမွာပဲအရက္ကို အေဖာ္ျပဳကာအသည္းကြဲနာကိုအရက္နဲ႔ကုစားေနပါေတာ့တယ္။ လက္ထပ္ဖို႔၃ရက္ ေလာက္ပဲလိုတဲ့ေန႔ၾကေတာ့ bell သံၾကားလို႔ကိုေမာင္ထဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကည္ျပာျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။  အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ၾကည္ျပာက  ‘ေမာင္..ၾကည္ျပာ့ကိုစကားေလးဘာေလးေျပာပါဦးလား။ဒီလိုပဲအရက္ေတြလွိမ့္ေသာက္ေနေတာ့မွာ လား။’   ‘မင္းျပန္ပါေတာ့ၾကည္ျပာရယ္။ငါ့ဖာသာတစ္ေယာက္တည္းေနပါရေစ’

‘ၾကည္ျပာ့ကိုေသေလာက္ေအာင္မုန္းသြားၿပီလားေမာင္။သစၥာမရွိတဲ့မိန္းမလို႔ထင္ သြားၿပီလားဟင္.ေျပာပါဦးေမာင္ရဲ႕’     ‘ဒီမယ္ ၾကည္ျပာ.မင္းေၾကာင့္ကြဲေနတဲ့ငါ့အသည္းကိုထပ္ၿပီးဓားနဲ႔မမႊန္းပါနဲ႔ေတာ့၊ငါ့ကိုလည္းေမ့လိုက္ပါေတာ့ကြာေနာ္’   ‘မဟုတ္ဘုး ေမာင္..ေမာင့္မွာအျပစ္မရွိပါဘူး၊ဒီကၾကည္ျပာကသာသစၥာမရွိတဲ့မိန္းမပါ၊’   ‘သြားပါေတာ့ၾကည္ျပာရယ္။ေမာင့္ကိုထားခဲ့လိုက္ပါ ေတာ့ကြယ္။မင္းသာဘဝသစ္မွာအဆင္ေျပပါေစလို႔ေမာင္ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ျပန္ပါေတာ့ေနာ္’  ‘ျပန္ပါ့မယ္ေမာင္ရယ္။ဒါေပ မယ့္ၾကည္ျပာခ်စ္ရတဲ့ေမာင့္ကိုေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔လာႏႈတ္ဆက္တာပါ’  လို႔ေျပာၿပီးၿခဳံးပြဲခ်ငိုလိုက္ပါေတာ့တယ္။   ကိုေမာင္လည္း တစ္သက္လုံးကိုယ္ဂ႐ုတစိုက္ပ်ိဳးလာတဲ့ပန္းကေလးသူမ်ားလက္ထဲေပးလိုက္  ရေတာ့မွာမို႔ၾကည္ျပာ့ကိုႏွေျမာတသစြာနဲ႔ေငးၾကည့္ ေနရာက  ‘ၾကည္ျပာ..ေမာင့္ကိုေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔နမ္းခြင့္ေပးပါကြာ’   လို႔ေျပာကာၾကည္ျပာ့ကိုအသာဖက္လိုက္ၿပီးၾကည္ျပာ့ပါးျပင္ ကိုအနမ္းမိုးေတြ႐ြာပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

‘ေတာ္ၿပီေမာင္ရယ္ေနာ္ၾကည္ျပာသြားရေတာ့မယ္’လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့မွာ   ဆုံးရႈံးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိေလးကဝင္လာကာၾကည္ ျပာ့မ်က္ႏွာေလးကိုေဆြးေျမ့စြာၾကည့္ရင္း   ‘အရမ္းခ်စ္တယ္ၾကည္ျပာရယ္’ လို႔ေျပာကာ ၾကည္ျပာ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိကာနမ္းရႈိက္ လိုက္ပါေတာ့တယ္။   ၾကည္ျပာကလည္းအလိုက္သင့္ေလးျပန္ဖက္ရင္းကိုေမာင့္အနမ္းေတြကိုအသာအယာခံယူေနပါေတာ့တယ္။  ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုနမ္းေနရင္းစိတ္ကလည္းပါလာၿပီမို႔ဘေလာက္စ္ပါးပါးေလးဝတ္ထားတဲ့ၾကည္ျပာ့ရင္အုံေလးကိုအသာေလး  ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေတာ့ၾကည္ျပာတစ္ေယာက္အသက္ရႈသံေတြပါျပင္းလာပါေတာ့တယ္။    ခ်စ္သူဘဝတုန္းကလည္းစည္းမေက်ာ္ ခဲ့ၾကတာမို႔ၾကည္ျပာတစ္ေယာက္ခ်စ္သူကတစ္ဖက္၊   အသိစိတ္ကတစ္ဖက္နဲ႔လြန္ဆြဲေနတုန္းကိုေမာင္ကေတာ့ၾကည္ျပာ့ဘေလာ က္စ္ေလးကိုအသာလွန္ကာရင္ၫြန႔္ေလးကိုဖြဖြေလးစုပ္ေပးလိုက္၊   ဘရာေပၚကေနႏို႔အုံေလးကိုအသာေလးညႇစ္ေပးလိုက္နဲ႔ေပးေန တာမို႔ၾကည္ျပာ့စိတ္ေတြဘယ္လိုမွ  မတြန္းလွန္ႏိုင္ပဲကိုေမာင့္ဘက္ကိုသာလုံးလုံးပါသြားပါေတာ့တယ္။ကိုေမာင္ကေက်ာဘက္ေလး ကိုအသာပြတ္သပ္ေနရင္းဘရာခ်ိတ္ေလးကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔ျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ေနာက္ေတာ့ေရွ႕ဖက္ကိုလက္ကျပန္လာ ၿပီးကြၽတ္ေနတဲ့ဘရာေလးကိုအသာပင့္တင္လိုက္ကာႏို႔သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကိုပါးစပ္ထဲငုံေပးလိုက္ခ်ိန္မေတာ့..ၾကည္ျပာတစ္ ေယာက္

‘အိုး…ေမာင္ရယ္…’   လို႔ပဲေျပာႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ကိုေမာင္လက္ေတြကေတာ့အၿငိမ္မေနေတာ့ပဲဗိုက္သားေလးကိုအသာပြတ္ေပး ကာခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလးျဖစ္ေနတဲ့ထမီေလးကိုခြၽတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ေနာက္ေတာ့အတြင္းခံအေပၚကေနလက္ခလယ္ေလးနဲ႔ အထက္ေအာက္စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီပြတ္ဆြဲေပးေနရင္းပါးစပ္ကလည္းႏို႔ႏွစ္လုံးကိုအားနဲ႔စို႔ေပးလိုက္ရာ   ‘အိုး..လား..လား..ေမာင္ရယ္..ခ်စ္ တယ္.’   လို႔ဆိုကာကိုေမာင့္ေခါင္းကိုအတင္းဖက္ထားလိုက္ပါတယ္။   ႏို႔ကိုအားရေအာင္စို႔ေပးၿပီးေနာက္ကိုေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေလးက ေအာက္ဖက္ကိုတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ဆင္းလာကာခ်က္နားတစ္ဝိုက္ကိုအသာဝိုက္ယက္ေပးလိုက္ေတာ့ ၾကည္ျပာ့ခါးေလးေကာ့တက္လာပါ ေတာ့တယ္။  ဒီအခါကိုေမာင္ကၾကည္ျပာ့ကိုယ္ေလးကိုဆိုဖာေပၚအသာေလးေမွးတင္လိုက္ရင္းအတြင္းခံေလးကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ဒူး အထက္နားေလးကေနလွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔အထက္ကိုတက္လာလိုက္ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းလိုက္၊ေပါင္တြင္းသားေလးကိုယက္လိုက္နဲ႔ၾက ည္ျပာ့ကာမခလုတ္ေတြကိုဖြင့္ေပးလိုက္ရာ  ‘.အင္း..ဟင္း..ဟင္း..ေမာင္..’   လို႔ေျပာကာမခံစားႏိုင္ေတာ့ပဲကိုေမာင့္ေခါင္းကိုအရည္ ေတြ႐ႊဲေနတဲ့ေစာက္ပတ္ေလးကိုအတင္းကိုင္ကာေတ့ေပးလိုက္ပါတယ္။

ကိုေမာင္ကလည္းအရင္တုန္းကမထိရက္မကိုင္ရက္တဲ့ခ်စ္သူရဲ႕ေ႐ႊၾကဳပ္ေလးကို လွ်ာႀကီးကို ထိုးထည့္လိုက္ကာ မက္မက္ေမာေမာ ေလး အထက္ကေနေအာက္ကို ေလးငါးခါေလာက္ပင့္ေပးလိုက္ရာ   ‘ရွီး..အား..လား..လားေမာင္..ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြယ္.’     လို႔ေျပာကာကိုေမာင့္ဆံပင္ေတြကိုကြၽတ္ထြက္မတတ္ဆြဲထားကာပါးစပ္ေလးဟစိဟစိျဖစ္သြားပါတယ္။ကိုေမာင္ကအခ်စ္ရည္လဲ့ ေနတဲ့ၾကည္ျပာ့ေစာက္ပတ္ေလးထဲကိုလက္ခလယ္ေလးထိုးထည့္ကာ  သာသာေလးအေပၚနားေလးကို အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပး ရင္းေစာက္စိေလးကိုႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားညႇပ္ကာလွ်ာထိပ္ဖ်ားေလးနဲ႔ပြတ္လိုက္ ၊ႏို႔စို႔သလိုစို႔ေပးလိုက္နဲ႔လုပ္ေပးလိုက္ရာ  ‘အ..အ..အ..ေမာင္..မရပ္လိုက္ပါနဲ႔ေမာင္ရယ္..ဒီလိုေလးပဲဆက္လုပ္ေပးပါ’   လို႔ႏႈတ္ကေနပါဖြင့္ေျပာလာရတဲ့အထိဖီးလ္တက္လာ ပါတယ္။ လက္ကလည္းကိုေမာင့္မ်က္ႏွာနဲ႔ေစာက္ပတ္ကြာက်သြားမွာစိုးတဲ့အလားအတင္းကိုဖိကပ္ထားရင္းေကာ့ျပန္လန္ကာၿငိမ္ က်သြားပါေတာ့တယ္။

ဒီေတာ့မွကိုေမာင္ကျပန္ထၿပီးအရည္ေတြေပေနတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာကိုအနားကပုဆိုးနဲ႔သုတ္လိုက္ၿပီး  သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးကို ၾကည္ျပာ့ ေစာက္ပတ္အဝေလးကိုေတ့လိုက္ကာေစာက္စိနားတဝိုက္ကိုဒစ္ဖ်ားေလးနဲ႔အသာရစ္ေပးလိုက္ရာ   ‘အိုး..ဟိုး..ဟိုးေမာင္ရယ္ၾကည္ ျပာ့ကိုေသေအာင္သတ္ေနတာလားကြယ္’  လို႔ေမာဟိုက္သံေလးထြက္လာပါတယ္။   ကိုေမာင္ကအသာေလးဒစ္ဖ်ားေလးျမဳပ္ ေအာင္သြင္းလိုက္ရင္းျဖည္းျဖည္းခ်င္းတစ္ရစ္ရစ္သြင္းေပးေနရာအေျမႇးေနရာမွာခဏေထာက္လာေတာ့   ‘အ..အ..အား..ေမာင္နာ တယ္..နာတယ္ျပန္ထုတ္..လို႔ဆိုကာကိုေမာင့္ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႔တြန္းထားပါတယ္။လက္ကတာတြန္းေနတာေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံး ကေတာ့ပိုၿပီးဝင္ေအာင္ကားသထက္ကားေပးေနပါတယ္။  ကိုေမာင္ကသူ႔လီးႀကီးကိုအသာျပန္ထုတ္ကာအဝေတ့လိုက္ရင္းၾကည္ ျပာ့ပါးေလးကိုေမႊးလိုက္ရင္း  ‘ၾကည္ျပာ.နည္းနည္းေလးေအာင့္ခံလိုက္ေနာ္။

အစမို႔ပါေနာက္က်ရင္အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္’   လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ၾကည္ျပာကေခါင္းေလးညိတ္ကာအံက်ိတ္ထားလိုက္ပါတယ္။    ကိုေမာင္ကလည္းအံက်ိတ္ထားတဲ့ၾကည္ျပာ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးဖိစုပ္လိုက္ရင္းလက္တစ္ဖက္ကႏို႔အုံေလးကို အားထည့္ညႇစ္ေပးရင္းအဝေတ့ထားတဲ့လီးကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးထိုးထည့္လိုက္ရာကိုေမာင့္လီးရဲ႕အရွိန္ကို မခံႏိုင္ပဲအေျမႇးေလး ဖတ္ခနဲကြဲထြက္သြားကာအထဲကိုတစ္တစ္ရစ္ရစ္ႀကီးဝင္သြားပါေတာ့တယ္။ ကိုေမာင္ကအသာေလးျပန္ထုတ္ၿပီးတစ္ဝက္ေလာက္ ျပန္ထုတ္ကာ   နည္းနည္းခ်င္းေညႇာင့္ေပးေနလိုက္ပါတယ္။   ၾကည္ျပာ့ခမ်ာရင္ထဲခိုက္ခနဲနာက်င္သြားတာမို႔အားကုန္ေအာ္ဟစ္ခ်င္ ေပမယ့္၊ကိုေမာင္ကႏႈတ္ခမ္းကိုအတင္းဖိကာစုပ္ထားတာမို႔ အြန္း ဆိုတဲ့အသံကလြဲလို႔ထြက္မလာပါဘူး။

ကိုေမာင့္လက္ေတြကလည္းႏို႔အုံႀကီးကိုအတင္းညႇစ္ေပးေနရင္းေအာက္ကတစ္ခ်က္ျခင္းေညႇာင့္ေပးေနတာေတြကလည္းတရစ္ရစ္ နဲ႔ေကာင္းလာတာမို႔   ၾကည္ျပာ့ခမ်ာနာက်င္တာေရာေကာင္းတာေရာအရသာ၂မ်ိဳးကိုေပါင္းစပ္ကာခံစားေနရပါတယ္။   ကိုေမာင္က လည္းအထဲကအရည္ေတြနည္းနည္းလိုက္လာၿပီမို႔လီးကိုအဆုံးအထိသြင္းလိုက္ရင္းမွန္မွန္ေလးသြင္းေပးေနကာ   ‘ၾကည္ျပာ..ရရဲ႕ လား။’   ‘အင္း’   ‘ဘယ္လိုေနလဲေကာင္းလား’  ‘အထဲကနာတာတာေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔’   ‘ေကာင္းသြားမွာပါေမာင္နည္းနည္း ၾကမ္းမယ္ေနာ္’  ‘ဟုတ္’   ကိုေမာင္လည္းၾကည္ျပာ့ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုပုခုံးေပၚထမ္းတင္ရင္းအရင္ကထက္နည္းနည္းေလးအရွိန္ထည့္ ကာလုပ္ေပးလိုက္ရာမေတာ့ၾကည္ျပာ့ခမ်ာနာက်င္မႈေတြေပ်ာက္ၿပီးအသည္းခိုက္ေအာင္ေကာင္းလာၿပီမို႔   ‘အင္း..အင္း..ေကာင္း လိုက္တာေမာင္ရယ္..ၾကည္ျပာ့ကိုမညႇာပါနဲ႔ေမာင္စိတ္ရွိသေလာက္သာလုပ္ပါေတာ့ကြယ္။’

လို႔ေျပာလာရပါေတာ့တယ္။   ကိုေမာင္လည္းရွိသမွ်အားနဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးမနားတမ္းထိုးေညႇာင့္ေပးလိုက္၊တစ္ခ်က္ခ်င္းမွန္မွန္ လုပ္ေပးလိုက္နဲ႔၅မိနစ္ေလာက္လုပ္ေပးေနရင္းဆတ္ကနဲတြန႔္တက္သြားကာသုက္ရည္မ်ားၾကည္ျပာ့ထဲကိုခပ္ျပင္းျပင္းေလးလႊတ္ ထုတ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။  တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးအတန္ၾကာဖက္ထားေနရင္းတပ္မက္စြာျဖင့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုအေတာ္ၾကာနမ္းရႈိက္ ေနၾကပါတယ္။   ႏွစ္ေယာက္လုံးရင္ထဲမေတာ့ေနာက္တစ္ခါဆက္ၿပီးခံစားဖို႔ကိုပဲအာသီသေတြျပင္းျပေနၾကပါေတာ့တယ္။   အဲဒီေန႔ ကၾကည္ျပာ့ကိုတစ္ေနကုန္၃ခ်ီေလာက္လိုးေပးလိုက္ၿပီးမိုးခ်ဳပ္ခါနီးမွၾကည္ျပာတစ္ေယာက္ကိုေမာင့္ တိုက္ခန္းကကြတကြတေလး နဲ႔မျပန္ခ်င္ျပန္ခ်င္ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြလဲၾကည္ျပာတစ္ေယာက္အခ်ိန္မွန္ကိုေမာင္နဲ႔လာကုန္းကာမဂၤလာေဆာင္မယ့္ ေန႔မတိုင္ခင္အထိလာတုန္းပါပဲ။

ကိုေမာင္ကေနာက္ပိုင္းထပ္ဆက္ခ်င္ရင္ရေပမယ့္သူတစ္ပါးမယားကိုေတာ့ကိုေမာင္မမွားခ်င္ေတာ့တာမို႔သိသိသာသာေလးပဲေရွာင္ ေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။   အတိတ္ကအရိပ္ေတြကိုျပန္တူးေဖာ္ၾကည့္ရင္းကိုေမာင္တစ္ေယာက္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာင္ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ ပဲျဖစ္ေနတုန္း  ‘အစ္ကိုဒီမွာလူရွိလား’..   လို႔ေမးသံၾကားမွဆတ္ခနဲအသိျပန္ဝင္လာရင္းေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေနရာလြတ္မရွိ လို႔ကိုေမာင့္ေရွ႕ကခုံမွာထိုင္မလို႔ခြင့္ေတာင္းလာတဲ့လူငယ္စုံတြဲေလးတစ္တြဲျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့မွ   .’.ေအာ္ရပါတယ္ထိုင္ပါ ကိုအခုသြားေတာ့မွာ’   လို႔ေျပာရင္းထထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။   လူငယ္စုံတြဲေလးကိုၾကည့္ရင္းသူတို႔အျဖစ္ကိုပိုသတိရသြားတာ ေၾကာင့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္စြာနဲ႔ဆိုင္ျပင္ကိုထြက္လာရင္းဆိုင္ဝအေရာက္တစ္ဖက္ကေနဝင္လာတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုဝင္ တိုက္မိလိုက္ပါေတာ့တယ္။

‘အို..   လို႔ပဲအသံၾကားလိုက္လို႔ၾကည့္လိုက္ရာလက္ထဲကအထုတ္ေတြျပန႔္က်ဲကာေကာင္မေလးမွာဖင္ထိုင္လဲက်သြားသည္ကိုေတြ႕ လိုက္ရပါေတာ့တယ္။   ‘အို..Sorry ပါဗ်ာ၊ကြၽန္ေတာ္မျမင္လို႔ပါ’   လို႔ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ဆြဲထူလိုက္ရာေကာင္မေလးကမ်က္ႏွာ ကိုေမာ့အၾကည့္…  ‘ဟာ.စုေလးပါလား’…   စုေလးဆိုသည္မွာကိုေမာင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းက First yearေက်ာင္းသူေလးတစ္ ေယာက္ပါ ။   ေန႔စဥ္ေတြ႕ျမင္ေနက်ဆိုေတာ့ေမးထူးေခၚေျပာအဆင့္ေလာက္သာမကအေတာ္ေလးကိုခင္မင္ရင္းႏွီးေနၾကတာပဲျဖစ္ ပါတယ္။   ‘ေအာ္..ဦးေမာင္ပါလား။ရပါတယ္။ကိစၥမရွိပါဘူး.ဒါနဲ႔ဦးေမာင္ဘာလာလုပ္တာလဲ’    ‘ဒီလိုပါပဲ။သိပ္ေတာ့ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။စုေလးေရာမုန႔္လာဝယ္တာလား။’  ‘ဟုတ္တယ္။မနက္ျဖန္စုေလးေမြးေန႔ေလ။   ဒါေၾကာင့္ဘုန္းႀကီးဆြမ္းကပ္ဖို႔အခ်ိဳပြဲလာ ဝယ္တာၿပီးရင္အေအးေလးဘာေလးေသာက္ရင္းျပန္မယ္ေလ’  ‘လာေလဒါဆိုဦးေမာင္စုေလးပစၥည္းေတြကူသယ္ေပးမယ္ေလ။ အခုေတာ့တစ္ခုခုေသာက္ပါအုံး။ဦးေမာင္ေကြၽးမယ္ေလ’   ‘ေကာင္းသားပဲ။ဒါနဲ႔ဒီဆိုင္မွာလူျပည့္ေနသလားလို႔။’

‘ရတယ္ေလ။ဒါဆိုဆူးေလက Aroma သြားမလားဟိုမွာဆိုေတာ့ေအးေဆးတယ္’  ‘ဟုတ္..သြားတာေပါ့မုန႔္ဝယ္လိုက္အုံးမယ္’    လို႔ ဆိုကာႏွစ္ေယာက္သား Aroma ဘက္ကိုေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။  ဆိုင္မွာအေအးေသာက္ေနရင္းစကားေလးဘာေလးေျပာၾကေတာ့စု ေလးက  ‘ဦးေမာင္..ဒီေန႔ပိတ္ရက္ေလ.မမနဲ႔ေလွ်ာက္မလည္ဘူးလား။’   လို႔ေမးလိုက္ရာကိုေမာင့္မ်က္ႏွာသိသိသာသာေလးညႇိဳး သြားၿပီးအေၾကာင္းစုံကိုစုေလးအားရွင္းျပလိုက္ရာ..   ‘အို..စုေလးစိတ္မေကာင္းပါဘူးဦးေမာင္ရယ္.sorryေနာ္၊စုေလးေၾကာင့္ဦး ေမာင္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားၿပီ။’  ‘ရပါတယ္စုေလးရယ္။ေလာေလာလတ္လတ္မို႔ပါ။   ေနာက္ေတာ့ေနသားက်သြားမွာပါ။’   လို႔ ေျပာရင္းေတာ္ေတာ္နဲ႔စကားမဆက္ျဖစ္ၾကပါဘူး။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွစုေလးက  ‘ဦးေမာင္..စုေလးကို႐ုပ္ရွင္လိုက္ျပပါလား။ အခုတင္ထားတဲ့ကားကေကာင္းမယ္ထင္တယ္’  ‘ရတယ္ေလစုေလး’   လို႔ဆိုကာႏွစ္ေယာက္သား႐ုပ္ရွင္႐ုံဖက္ကူးလိုက္ေတာ့ လက္မွတ္ေကာင္တာကကုန္သြားၿပီဆိုေတာ့  ‘ေနပါေစေတာ့ဦးေမာင္ရယ္ေနာက္မွပဲၾကည့္ေတာ့မယ္’

‘ခဏေလးေနာ္အျပင္ကေမွာင္ခိုသမားေတြဆီမွာသြားၾကည့္လိုက္မယ္’လို႔ေျပာကာအျပင္ကိုထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လက္မွတ္ ေရာင္းတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေျပးလာၿပီး   ‘အစ္ကို.လက္မွတ္လား။   အတြဲခုံက်န္ေသးတယ္ေလ။’   ႏွစ္ေယာက္တြဲခုံပဲရွိ ေတာ့စုေလးတစ္ေယာက္ေနရခက္ေနမွာစိုးလို႔  ‘ေနပါေစညီေလးရာမၾကည့္ေတာ့ပါဘူး’   ‘ယူပါအစ္ကိုရယ္။ပြဲကျပေတာ့မွာမို႔ပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္းဒါေလးေရာင္းမထြက္ရင္ပိုက္မိမွာစိုးလို႔ပါ။ပိုက္မိရင္ညေနအိမ္ကိုဘယ္လိုျပန္ရမွန္းမသိလို႔ပါ။ကြၽန္ေတာ္ေလ်ာ့ေပး ပါ့မယ္’  လို႔ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ေျပာလာေတာ့သနားတတ္တဲ့စုေလးက   ‘ယူေပးလိုက္ပါဦးေမာင္ရယ္ျပႆနာမရွိပါဘူး။’   ဆို ေတာ့လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး႐ုံထဲဝင္လိုက္ပါတယ္။  ႐ုံထဲေရာက္ေတာ့စုေလးကေနၾကာေစ့စားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ကိုေမာင္တစ္ေယာက္ဝယ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။   စုေလးကေနၾကာေစ့ကိုအခြံခြာေကြၽးေတာ့။ေနၾကာေစ့မႀကိဳက္ေပမယ့္ကိုေမာင္တစ္ေယာက္အားနာနာနဲ႔စားေန ရပါတယ္။

စားေနရင္းသူနဲ႔ၾကည္ျပာတို႔႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြျပန္သတိရလာရင္းမီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာစုေလးကိုၾကည္ျပာလို႔ပဲ ျမင္လာပါေတာ့တယ္။  ဒါေၾကာင့္ကိုေမာင္စားဖို႔ေနၾကာေစ့ကိုကမ္းေပးလိုက္တဲ့စုေလးလက္ေလးကိုအသာေလးအုပ္ကိုင္လိုက္ရာ   ‘အို’   လို႔တစ္လုံးသာေရ႐ြတ္ၿပီးစုေလးတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာလႊဲသြားပါတယ္။  ဒီေတာ့ကိုေမာင္တစ္ေယာက္ရွက္ေသြးေလးျဖာသြား တဲ့စုေလးကိုၾကည့္ရင္းမခ်င့္မရဲေလးျဖစ္လာတာမို႔လက္တစ္ဖက္ကစုေလးပုခုံးကိုဖက္၊လက္ညႇိဳးေလးနဲ႔စုေလးမ်က္ႏွာေလးကို အသာလွည့္လိုက္ရင္း  ‘မင္းအရမ္းလွတာပဲစုေလးရယ္’   လို႔ေျပာကာဖြဖြေလးပါးကိုနမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။   စုေလးကလည္းရွက္ ၿပဳံးေလးအသာၿပဳံးလို႔ကိုေမာင့္ရင္ခြင္ထဲအလိုက္သင့္ေလးပါလာပါေတာ့တယ္။… ကိုေမာင္လည္းစုေလးကိုဖက္ထားရင္းကဆံပင္ ေလးကိုသပ္တင္လိုက္ရင္းနဖူးေလးကိုဖြဖြနမ္းကာ  ‘စုေလး..သိပ္ခ်စ္တယ္ကြာ.ေျပာပါအုံး..ဦးေမာင္ကိုစိတ္ဆိုးေနလား။’

‘မသိေတာ့ဘူးကြာစုေလးရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနတယ္’   ‘ရင္ေတြခုန္ေနတယ္ဆိုေတာ့ဦးေမာင္ကိုခ်စ္လို႔ေပါ့၊’   ‘အင္း’   ‘မရဘူးခ်စ္ တယ္လို႔ေျပာ’  ‘အင္းပါဆို..ရွက္ရတဲ့အထဲဘာေတြလာေမးေနတာလဲကြာ’   ‘မဟုတ္ဘူးကြာစုေလးႏႈတ္ကေျပာတာၾကားခ်င္လို႔’  ‘စု ေလးဦးေမာင္ကိုခ်စ္ပါတယ္။စုေလးကမမၾကည္ျပာအေၾကာင္းေျပာကတဲကအရမ္းသနားေနတာ’   လို႔ေျပာကာကိုေမာင့္ရင္ထဲပို ၿပီးတိုးကပ္ေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။   ‘ဒါဆိုနမ္းမယ္ေနာ္’   ‘ဟြန္ခုနေလးတင္နမ္းၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ခြင့္လည္းမေတာင္းပဲနဲ႔သူဗိုလ္က် တယ္’  ‘ခုန႐ိုး႐ိုး။အခုကရွယ္’   လို႔ေျပာကာ စုေလးမ်က္ႏွာေလးဆြဲေမာ့လိုက္ကာ တုန္ရီေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုအသာေလးစုပ္ယူ နမ္းရႈိက္လိုက္ရာအသားေလးေတြပါတုန္လာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။  ကိုေမာင္လည္းႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုနမ္းေနရင္းကစုေလး ပါးစပ္ထဲသူ႔လွ်ာေလးထိုးထည့္ကာစုေလးလွ်ာကိုပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေတာ့စုေလးလည္းကိုေမာင္လုပ္သလိုလွ်ာခ်င္းျပန္ပြတ္  ေပးလိုက္ပါတယ္။

ကိုေမာင့္ကႏႈတ္ခမ္းခ်င္းအသာျပန္ခြာလိုက္ၿပီးလည္တိုင္ေလးကိုနမ္းလိုက္ရာ ပုခုံးေလးတြန႔္တက္လာပါတယ္။လက္တစ္ဖက္က လည္း စုေလးရင္သားေလးေတြကိုသာသာေလးပြတ္ေပးလိုက္ရာ   ေက်ာေလးပါေကာ့သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့တီရွပ္ေလးကို လွန္တင္လိုက္ၿပီးဘရာစီယာေလးကိုအသာပင့္တင္ကာလုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးျဖစ္ေနေသာႏို႔အုံေလးကိုညႇစ္လိုက္၊လက္ညႇိဳးလက္ခ ညႇပ္ကာႏို႔သီးေခါင္းေသးေသးေလးကိုပြတ္ေျခလိုက္နဲ႔အစီအစဥ္က်က်လုပ္ေပးလိုက္ရာငွက္ဖ်ားတက္သလို တဟင္းဟင္းနဲ႔ျဖစ္လာ ပါေတာ့တယ္။   ကိုေမာင္လည္းလည္တိုင္ကေနေတာက္ေရွာက္ဆင္းလာရင္းႏို႔အုံေအာက္ေျခနားကေနလွ်ာျပားႀကီးနဲ႔ယက္တင္ လိုက္ရင္းႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုဖြဖြေလးငုံလိုက္ကာသာသာေလးစို႔ေပးလိုက္ေတာ့ ‘အိုး..ဟိုး.ဟိုး..အင္းယားတယ္ ‘   လို႔ဆိုကာ တြန႔္တက္သြားပါတယ္။ က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္ကလည္းဒူးေခါင္းအထက္နားေလးကိုလက္ဖ်ားေလးနဲ႔႐ြ႐ြေလးအေပၚကိုပြတ္ဆြဲ ေပးလိုက္၊

ေပါင္တြင္းသားေလးကို အထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္နဲ႔လုပ္ေပးေနရာစုေလးခမ်ာကိုေမာင္ျပဳသမွ်ႏုေနရကာရမက္ေဇာေတြ ထႂကြလာပါေတာ့တယ္။   အေပၚကလည္းႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုစို႔လိုက္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားညႇပ္ကာလွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ကလိလိုက္လုပ္ ေနရင္း၊ ေအာက္ပိုင္းကစုေလးေစာက္ပတ္ကိုမထိေအာင္အနားတစ္ဝိုက္မွာပဲလက္နဲ႔ပြတ္သပ္ေပးေနရာစုေလးမွာမေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ေနရာေလးပါလိုက္ေ႐ႊ႕ေပးေနပါေတာ့တယ္။ဒီေတာ့မွကိုေမာင္က  လက္ခလယ္ေလးနဲ႔အတြင္းခံေပၚကေနအေပၚေအာက္ကပ္ဆြဲ ေပးလိုက္ရင္း  စုေလးနားသီးေလးကိုစုပ္ေပးလိုက္ရာေအာက္ကေစာက္ရည္ေလးေတြေတာင္တစိမ့္စိမ့္က်လာရပါေတာ့တယ္။    စု ေလးခမ်ာကိုေမာင္ကလိတဲ့ဒဏ္ကိုတြန႔္လိမ္ေနေအာင္ခံစားေနရင္းလက္ကလည္းကိုေမာင့္ကိုယ္  တစ္ေလွ်ာက္မခ်င့္မရဲနဲ႔ေလွ်ာက္ ပြတ္ေနတာမို႔   ကိုေမာင္ကစုေလးလက္တစ္ဖက္ပိုေပါင္ၾကားထဲထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

စုေလးကလည္းကိုေမာင့္လီးႀကီးကိုလက္နဲ႔ထိမိေတာ့ တစ္ခ်က္တြန႔္သြားၿပီးမဝံ့မရဲေလးျဖစ္ေနတုန္း   ကိုေမာင္ကလုံျခည္ေလး အသာေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး အတြင္းခံထဲကေနသူ႔လီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္လို႔စုေလးလက္ကိုဆြဲကာကိုင္ခိုင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ စုေလးလည္း အတန္တစ္ေလွ်ာက္လိုက္ကိုင္လိုက္ေအာက္ဖက္ကေဂြးဥႏွစ္လုံးကိုပြတ္လိုက္နဲ႔မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္ျဖစ္ေနတာမို႔ကိုေမာင္က စု ေလးလက္အတန္ကိုကိုင္ေနတုန္းလက္ေပၚကိုအုပ္ကိုင္လိုက္ကာဂြင္းတိုက္သလိုလုပ္ခိုင္းလိုက္ရာစုေလးလည္းသေဘာေပါက္သြား ၿပီးကိုေမာင္ခိုင္းသလိုအတိအက်ျပန္လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။အတြင္းခံေပၚကေနပြတ္ေနတဲ့ကိုေမာင္ကလည္းေဘာင္းဘီအနားေလး ကိုလက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔အသာေကာ္တင္လိုက္ၿပီးအရည္ေတြစို႐ႊဲေနတဲ့စုေလးေစာက္ပတ္ေလးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္ေပးလိုက္ပါ တယ္။ စုေလးတစ္ေယာက္လည္းခါးေလးပါေကာ့လာၿပီးလက္ကလည္းလီးတန္ႀကီးကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးကိုကိုင္ထားမိေနပါ တယ္။

အကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ကိုတ႐ြ႐ြေလးပြတ္ေပးေနရင္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အေစ့ေလးကိုပါတိုက္ဆြဲသြားတာမို႔စုေလးတစ္  ေယာက္ဘယ္လိုမွမခံစားႏိုင္ေတာ့ပဲကိုေမာင့္ေပါင္ေပၚကိုမ်က္ႏွာေမွာက္ကာက် လာပါေတာ့တယ္။    အခုမွစျဖစ္တဲ့ခ်စ္သူေလးကို မခိုင္းခ်င္ေပမယ့္လည္းကိုေမာင္တစ္ေယာက္လည္းအရမ္းဖီးေတြတက္လာလို႔လီးကိုင္ထားတဲ့စုေလးလက္ကိုယူကာလက္ေခ်ာင္း ေလးကိုပါးစပ္ထဲထည့္ငုံေပးလိုက္ကာ စုေလးကိုလမ္းေၾကာင္းျပေပးလိုက္ေတာ့စုေလးလည္းကိုေမာင္သူ႔ကိုလီးစုပ္ခိုင္းတာပါလား  ဆိုတာသေဘာေပါက္သြားၿပီးခ်က္ျခင္းပဲကိုေမာင့္လီးႀကီးကိုပါးစပ္ထဲငုံေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုေမာင္ကလည္းစုေလးလက္ေခ်ာင္း ေလးကိုငုံထားရင္း သူျဖစ္ခ်င္သလိုပုံစံေလးကိုလက္ကေနတဆင့္သင္ျပေပးေနတာမို႔စုေလးလည္းဆရာေကာင္းတပည့္ပီပီတေသြ မတိမ္းလိုက္လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

စုေလးစုပ္လို႔ပိုေကာင္းသြားေအာင္ကိုေမာင္ကေစာက္ပတ္ကိုကလိေပးေနတဲ့လက္ကိုျပန္ထုတ္လိုက္ၿပီးစုေလးေနာက္ဖက္ဖင္ၾကား ကေနျပန္ၿပီး စအိုဝကေနေစာက္စိေလးအထိေတာက္ေလွ်ာက္   လက္ခလယ္နဲ႔ပြတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ စုေလးလည္းဖီးတက္လာ ၿပီးကိုေမာင့္လီးကိုပိုပိုၿပီးစုပ္ေပးေနပါတယ္။   ကိုေမာင္ကလည္းစုေလးေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းေလးထဲကိုလက္ခလယ္ကို အသာေလး တစ္ဝက္ေလာက္သြင္းေပးရင္း ကလိေပးလိုက္ရာစုေလးမွာ ခါးေလးပါေကာ့က်သြားပါတယ္။  ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့စုေလး လည္းဖင္ေလးတြန႔္တြန႔္ကာလီးကိုတအားစုပ္ယူေနတာေၾကာင့္ စုေလးၿပီးသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကိုေမာင္နားလည္လိုက္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲကိုေမာင္လည္းဘယ္လိုမွေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ပဲ စုေလးပါးစပ္ထဲမွာပဲၿပီးသြားတာမို႔စုေလးေခါင္းကိုတင္းတင္းႀကီး ကိုင္ထားကာအတင္းဖိကပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ စုေလးခမ်ာကိုေမာင့္သုက္ရည္ေတြက အာေခါင္ထဲကိုတစ္ရွိန္ထိုးဝင္လာတာမို႔ အေတာ္အတန္မ်ိဴခ်မိပါတယ္။  ညႇီစို႔စို႔ငန္မ်မ်အနံ႔ေၾကာင့္ျပန္ေထြးထုတ္ျခင္ေပမယ့္ကိုေမာင္ကေခါင္းကိုအတင္းဖိကပ္ထားတာမို႔ အားလုံးပဲမ်ိဳခ်လိုက္ရပါေတာ့တယ္။   အားလုံးအဝတ္ေတြျပန္ျပင္ၿပီးေတာ့ ႐ုပ္ရွင္လည္းၿပီးခါနီးေနပါၿပီ။ႏွစ္ေယာက္သားအိမ္ ျပန္လာၾကရင္းေလွကားေရာက္ေတာ့ အနမ္းေလးေပးၾကရင္း   ‘စုေလး..ဒီညေတြ႕လို႔ရမလား’   ‘ဘယ္လိုေတြ႕မွာမို႔လဲ’   ‘မီးသတ္ ေလွကားကေနကူးလာမယ္ေလ’  ‘သတိလဲထားေနာ္၊ျပဳတ္က်ေနအုံးမယ္’  ‘ဘယ္လိုလဲဒီညျဖစ္မွာလား’   ‘အိုမရေသးဘူးေလ မနက္ျဖန္မွလာခဲ့၊မနက္ေမြးေန႔ဆိုေတာ့လူႀကီးေတြအိပ္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး’  ‘ေအာ္ဟုတ္သား’ လို႔ဆိုကာစုေလးပါးေလးကို နမ္းလိုက္ ရင္း လက္ကလည္းအဖုတ္ေလးကိုကုတ္လိုက္ပါတယ္။

‘သြား..လူဆိုးညစ္တီးညစ္ပတ္’    လို႔ဆိုကာကိုေမာင့္ေက်ာကို အုန္းခနဲထုလိုက္ပါတယ္။  ကိုေမာင္လည္းစုေလးကိုေနာက္တစ္ခါ  ကုတ္မလို႔လုပ္တုန္း စုေလးကအတင္းတက္ေျပးသြားပါတယ္။ ‘စုေလးေနအုံးမနက္ျဖန္ညက်လူႀကီးေတြအိပ္ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္ ေနာ္’  လို႔ေျပာရာစုေလးကေခါင္းေလးကိုညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္။  ေနာက္တေန႔ညေရာက္ေတာ့ ကိုေမာင္တစ္ေယာက္ ၾကက္ဥနဲ႔ ငွက္ေပ်ာသီးကိုစားကာအိပ္ယာေပၚပက္လက္လွန္ရင္း စုေလးဆီကဖုန္းကိုေမွ်ာ္ေနမိပါေတာ့တယ္။   ဆယ္နာရီခြဲေလာက္က်ေတာ့  ဖုန္းျမည္လာပါတယ္  ‘ေမာင္လား’   ‘လာလို႔ရၿပီလား’  ‘ဟုတ္’   လို႔ေျပာကာဖုန္းခ်သြားပါတယ္။ကိုေမာင္လည္းမဆိုင္းမတြ ေနာက္ တံခါးကိုဖြင့္ကာမီးသတ္ေလွကားကေနစုေလးတို႔အခန္းဘက္ကိုကူးလာပါတယ္။စုေလးကတံခါးဝကေနစိုးရိမ္တႀကီးမ်က္ႏွာေလးနဲ႔  လာႀကိဳေနပါတယ္။ သူ႔အခန္းထဲကိုေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးမလြတ္တမ္းဖက္ထားၾကရင္း။

‘သတိရလိုက္တာစုေလးရယ္’  ‘အတူတူပါပဲေမာင္ရယ္။စုေလးလည္းသတိရပါတယ္။’      ‘ဒါဆိုရင္ခ်စ္ၾကရေအာင္ေနာ္’    လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုေမာင္တစ္ေယာက္စုေလးႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္ေပးလိုက္ရင္း လက္ကလည္းအဝတ္အစားေတြကိုခြၽတ္ေပးလိုက္ ပါတယ္။  စုေလးကလည္း အလိုက္သင့္ေလးကူခြၽတ္ေပးပါတယ္။မွိန္ပ်ပ်ညမီးေရာင္ေအာက္မွာစုေလးတစ္ေယာက္အဝတ္အစားမ ပါပဲလွခ်င္တိုင္းလွေနတာေတြ႕ေတာ့ ကိုေမာင္တစ္ေယာက္အသည္းေတြယားလာၿပီး စုေလးကိုေပြ႕ခ်ီကာ ခုတင္ေပၚအသာေလးတင္ လိုက္ပါတယ္။   စုေလးလည္း ခ်စ္သူကိုမိမိပန္းဦးေလးကိုေပးရေတာ့မွာမို႔ရင္ေတြဖိုလာၿပီးမ်က္လုံးေလးကိုအသာမွိတ္ထားလိုက္ပါ တယ္။   ကိုေမာင္ကစုေလးအေပၚကေနအုပ္မိုးလိုက္ရင္း စုေလးႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ဖိကပ္နမ္းရႈိက္လိုက္ပါတယ္။

စုေလးကလည္းအားက်မခံ ကိုေမာင့္အနမ္းေလးေတြကို တုံ႔ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။   ကိုေမာင့္လက္ကလည္း စုေလးႏို႔အုံလုံးလုံး ေလးကို အသာေလးညႇစ္လိုက္ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးလိုက္နဲ႔လုပ္ေပးေနတာမို႔ စုေလးတစ္ေယာက္ေအာက္မွာတြန႔္လိမ္လို႔ေန ပါတယ္။  ေနာက္ေတာ့လည္တိုင္ေလးကို ခပ္ျပင္းျပင္းေလးစုပ္ယူလိုက္ရင္း ေအာက္ကိုနိမ့္ဆင္းလာကာႏို႔အုံေလးကိုသူ႔လွ်ာၾကမ္း ႀကီးနဲ႔သိမ္းယက္ေပးလိုက္ရာ စုေလးမွာတြန႔္တက္သြားၿပီးကိုေမာင့္ေခါင္းကိုအတင္းဖက္ထားပါတယ္။ ကိုေမာင္ကလည္းႏို႔သီး ေခါင္းေသးေသးေလးေတြကို   အသာစို႔ေပးလိုက္ရင္း လက္ကဗိုက္သားေလးေတြကိုတ႐ြ႐ြနဲ႔ပြတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။   ေနာက္ေတာ့ ေအာက္ကိုဆင္းၿပီး စုေလးေစာက္ပတ္ေလးကိုလက္ဝါးေလးနဲ႔ခပ္ဖြဖြေလးအုပ္ကာပြတ္ေပးလိုက္ ၊ ေပါင္တြင္းသားေလးကိုပြတ္ ေပးလိုက္နဲ႔မို႔စုေလးလည္းရမက္ေတြႂကြလာပါတယ္။ပါးစပ္ကလည္း ငွက္ဖ်ားတက္သလိုတဟင္းဟင္းနဲ႔ျဖစ္လာပါတယ္။

ကိုေမာင္လွ်ာႀကီးကလည္း ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းဆင္းလာၿပီး ခ်က္နားတစ္ဝိုက္ရစ္ဆြဲေပးလိုက္ရင္းေပါင္ၿခံနားေရာက္ေတာ့  ေစာက္ပတ္ကိုမယက္ေသးပဲ ေပါင္တြင္းသားေလးတစ္ေလွ်ာက္စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီယက္တင္ေပးလိုက္ရာ စုေလးမွာပိုၿပီးမ႐ိုးမ႐ြေတြ  ျဖစ္လာကာ ကိုေမာင့္ေခါင္းကိုသူ႔ေစာက္ပတ္နဲ႔တည့္ေအာင္အတင္းဆြဲကပ္လိုက္ပါတယ္။ဒီေတာ့မွကိုေမာင္လည္း စုေလးတင္ပါး  ေအာက္ကိုေခါင္းအုံးေလးခံေပးလိုက္ရင္းစအိုဝေလးကေနေစာက္ေစ့ေလးအထိေတာက္ေလွ်ာက္ လွ်ာျပားႀကီးနဲ႔သိမ္းယက္ ေပးလိုက္ရာ  ‘ရွီး…လား…လား….လား…ေမာင္ရယ္’   ကိုေမာင္လည္းအခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ဆက္တိုက္အေပၚေအာက္ဆြဲ ေပးလိုက္ရင္းလက္ခလယ္ေလးနဲ႔စုေလးစအိုဝကို မထိတထိေလးပြတ္လိုက္ရင္း လွ်ာကိုေစာက္ေခါင္းထဲထိုးသြင္းေပးလိုက္ရာ စု ေလးမွာေကာ့ျပန္လန္ေနပါေတာ့တယ္။ကိုေမာင္လည္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ အားရေအာင္လုပ္ေပးၿပီးေနာက္ လက္ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲထိုးသြင္းၿပီး လွ်ာကလည္းေစာက္ေစ့တစ္ခုတည္းကိုသာဦးစားေပးယက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ေအာက္ကစုေလးလဲဖီး ေတြအရမ္းတက္လာၿပီး ေစာက္ပတ္နဲ႔ကိုေမာင့္မ်က္ႏွာကြာသြားမွာစိုးတဲ့အလားကိုေမာင့္ေခါင္းကို အတင္းဖိကပ္ထားပါတယ္။ငါး  မိနစ္ေလာက္လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့စုေလးတစ္ေယာက္ေကာ့တက္လာကာၿငိမ္က်သြားပါတယ္။

ကိုေမာင္ကခဏေလးေစာင့္လိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္ကာျပဴထြက္ေနတဲ့စုေလးေစာက္ပတ္အဝေလးမွာ ဒစ္ဖ်ားေလးကို ေတ့ၿပီး အထဲကိုမသြင္းေသးပဲေစာက္ေစ့ေလးကိုေကာ္ထိုးကာပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့    ‘အား..ေမာင္ရယ္ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ၊ စုေလးကိုေနရခက္ေအာင္လုပ္ေနတာလား’   ကိုေမာင္လည္းစုေလးတစ္ေယာက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဆိုတာသိလိုက္ၿပီး လီးတန္ႀကီး ကိုလက္နဲ႔ကိုင္ကာစုေလးေစာက္ပတ္ဝကိုေသခ်ာခ်ိန္ရင္း ဒစ္ဖ်ားေလးျမဳပ္ေအာင္သြင္းၾကည့္လိုက္ရာ   ‘အား..နာတယ္ေမာင္ ရယ္..မရဘူးထင္တယ္’ ‘ျပန္ထုတ္လိုက္ရမလား’   ‘ျဖည္းျဖည္းသြင္းၾကည့္ေလနာရင္ေတာ့မေနေတာ့ဘူး’   လို႔တုန္ရီသံေလးနဲ႔ေျပာ လိုက္ေတာ့

ကိုေမာင္တစ္ေယာက္ စုေလးႏႈတ္ခမ္းေလးကိုအသာေလးဖိစုပ္လိုက္ရင္းလက္ကလည္းႏို႔အုံေလးကိုေျခေပးလိုက္ လုပ္ ေပးေနရင္း ဒစ္ဖ်ားေလးဝင္ေနတဲ့လီးကိုတျဖည္းျဖည္းသြင္းေပးလိုက္ပါတယ္။စုေလးလည္း နာက်င္လြန္းလို႔ကိုေမာင့္ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔တြန္းထားလိုက္ပါတယ္။ကိုေမာင္ကလည္း အေျခအေနကိုသိတာမို႔အကုန္မသြင္းေသးပဲတစ္ဝက္ေလာက္ပဲသြင္းရင္း ဝင္ သြားသေလာက္ေလးပဲ အသာေလးေညႇာင့္ေပးေနကာစုေလးတစ္ေယာက္ အေတာ္ေလးကိုေကာင္းလာပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ကို ေမာင္လည္းစုေလးပါးစပ္ကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔ပိတ္လိုက္ရင္း လက္က်န္တစ္ဝက္ကိုအားထည့္ကာထိုးသြင္းလိုက္တာမို႔အေမွးပါး ေလးကိုပါထိုးေဖာက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းေလးထဲ အျပည့္အသိပ္ဝင္သြားပါေတာ့တယ္။

စုေလးခမ်ာ အသည္းခိုက္ေလာက္ေအာင္နာက်င္သြားတာမို႔ အားကုန္ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္လည္းကိုေမာင္ကပါးစပ္ကိုပိတ္ ထားတာေၾကာင့္ အသံမထြက္လာခဲ့ပါဘူး။ကိုေမာင္သာပိတ္မထားရင္စုေလးေအာ္သံေၾကာင့္တစ္အိမ္လုံး ႏိုးသြားမွာအေသအခ်ာပါ ပဲ။ကိုေမာင္ကတစ္ခ်က္ျခင္းမွန္မွန္ေလးသြင္းေပးေနရင္း   ‘စုေလးအဆင္ေျပလား’   ‘အထဲကအရမ္းနာတယ္၊စပ္ဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔ေအာင့္ လည္းေအာင့္တယ္။’   ‘ေနာက္ေတာ့ေကာင္းလာမွာပါကေလးရယ္’  လို႔ေျပာရင္းပါးစပ္ကလည္းစုေလးႏႈတ္ခမ္းကိုအတင္းဖိစုပ္၊ လက္တစ္ဖက္ကလည္းႏို႔ကိုခပ္နာနာေလး ညႇစ္ေပးလိုက္ ေအာက္ကလည္းနည္းနည္းျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးလိုက္နဲ႔မနားတမ္း လုပ္ ေပးလိုက္ရာ ၊ စုေလးမွာ နာက်င္မႈေတြေပ်ာက္သြားၿပီးတစ္စတစ္စအရသာေတြ႕လာကာ ေအာက္ပိုင္းကလည္းကိုေမာင္လုပ္လို႔  ေကာင္းေအာင္ေနရာေတြပါလိုက္ျပင္ေပးေနပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔တျဖည္းျဖည္း အေပးအယူမွ်လာရင္း   ‘စုေလး..ေကာင္းလား’    ‘အင္း’   ‘ဒါဆိုနည္းနည္းထပ္ၾကမ္းမယ္ေနာ္’   ‘သနားပါအုံးေမာင္ရယ္ကြဲထြက္ကုန္ပါ့မယ္’   ‘ကြဲမထြက္ပါဘူး၊ေနာက္ေတာ့မွမၾကမ္းရင္မခ်စ္  ဘူးျဖစ္ေနမယ္’  ‘သေဘာေတာ္အတိုင္းပါပဲရွင္’   လို႔ေျပာကာကိုေမာင့္ေခါင္းကိုဆြဲရင္း အားရပါးရနမ္းေနပါေတာ့တယ္။

ကိုေမာင္လည္း စုေလးေျခေထာက္ေတြကို ပုခုံးေပၚထမ္းလိုက္ရင္းအားရပါးရမီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးလိုက္ပါေတာ့ တယ္။   ‘အား…အား…အား..ေဆာင့္..ေဆာင့္…ေမာင္…စုေလးကိုမညႇာနဲ႔..ေမာင္အားရေအာင္လုပ္ေနာ္’   ကိုေမာင္လည္းအခ်က္သုံး ရာေလာက္မနားတမ္းေဆာင့္ေပးလိုက္ရင္းသုက္ရည္ပူမ်ားကိုစုေလးေစာက္ေခါင္းထဲပန္းထည့္လိုက္ၿပီး စုေလးဗိုက္ေပၚကိုေမွာက္ က်သြားပါေတာ့တယ္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ရင္းက  ‘စုေလး.ေမာင္စုေလးကိုအရမ္းစြဲသြားၿပီ ကြာ.ေမာင္ညတိုင္းလာမယ္ေနာ္’  ‘လာပါေမာင္ရယ္..စုေလးလည္းေမာင့္ကိုအရမ္းခိုက္သြားပါၿပီ’   ‘သိပ္ခ်စ္တာပဲစုေလး ရယ္..တကယ္ေတာ့စုေလးဟာ..ပထမဆုနဲ႔လြဲခဲ့တဲ့ေမာင့္အတြက္ ႏွစ္သိမ့္ဆုေလးပါကြယ္’ လို႔ေျပာရင္းစုေလးႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိ ကာ နမ္းရႈိက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

စုေလးကလည္း အလိုက္သင့္ျပန္နမ္းေပးလိုက္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သားေနာက္တစ္ခါလိုးၾကဖို႔အတြက္   ျပင္ဆင္ေနၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီညက ကိုေမာင္တစ္ေယာက္စုေလးအခန္းကေနမိုးလင္းခါနီးမွျပန္သြားပါတယ္။စုေလးမွာလည္း ေနာက္တစ္ေန႔အိပ္ယာထဲက ေနေတာင္မထႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ ကိုေမာင္တစ္ေယာက္ပြဲၾကမ္းခဲ့ပါတယ္။  ဒီလိုပဲအလ်င္းသင့္သလို ကိုေမာင္နဲ႔စုေလးတို႔ ညတိုင္း နီးပါးလိုးေနၾကရင္း တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့   စုေလးမိဘေတြမိသြားတာေၾကာင့္ ကိုေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ယူလိုက္ၾကပါေတာ့ တယ္။  စာႂကြင္း။ ။ကြၽန္ေတာ္တို႔ဇာတ္လိုက္ႀကီးကိုေမာင္နဲ႔စုေလးတို႔ဟာ အခုအခါမွာ ေက်ာက္ေျမာင္းထဲမွာ   ကေလးေတာင္သုံး ေယာက္ရေနၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္စြာနဲ႔ဆက္လက္ေပါင္းသင္းေနၾကပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ။ ………………ၿပီးပါၿပီ………..