ဝဋ်လည်ခြင်း

ဝဋ်လည်ခြင်း

စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံး ပန်းနုမှာ အခန်းထဲတွင် ပိတ်ခံထားရပြီး ဦးမြအောင်နှင့် ကျော်နိုင်၏ မညှာမတာ မုဒိန်းကျင့်ခြင်းကို ခံရ သည်။ တနင်္လာနေ့ နံက် စောစောတွင် ဦးမြအောင်ထံ ဝင်လာသော phone ကြောင့် ဦးမြအောင်တို့နှစ်ယောက်သား ပျာယာ ခပ် နေသည်။ ဒေါ်ညိုတို့ စီးသွားသော ကားသည် လမ်းတွင် တိမ်းမှောက်ကာ ခရီးသည်အားလုံး ပွဲခြင်းပြီး သေဆုံးသွားသည်။ စုစုကို  ခေါ်ကာ ဦးမြအောင်တို့ ချက်ခြင်း လိုက်သွားသည်။ မိခင်အတွက် ပူဆွေး သောကရောက်သော်လည်း လက်ရှိ အခြေအနေမှ  လွတ်မြောက်ရန် ပန်းနု ကြိုးစားရပြီ။ တံခါးအား အပြင်မှ သော့ခက်ထားသဖြင့် ပြူတင်းပေါက် မှန်ကို ခုံနှင့် ရိုက်ခွဲလိုက်သည်။ အိပ် ယာခင်းနှင့် ဆောင်များကို ကြိုး အဖြစ် အသုံးပြုကာ အပေါ်ထပ်မှ တွဲလောင်းခို ဆင်းခဲ့သည်။ ဖိနပ်ပင် မဝတ်နိုင်ဘဲ ခြေဦးတဲ့ရာ  ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ပန်းနု ဘယ်ကို သွားရမည် မသိ။ မသန့်စင်တော့သည့် မိမိ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ချစ်ရသော မောင်မောင့်ထံ အပ်နှံဖို့  မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ မျက်ရည် စက်လက်ဖြင့် ခြေဦးတည့်ရာ ပြေးနေစဉ်

“ပန်းနု၊ ညီမလေး”   “ဟင် မမ၊ မမမေလွင်”   “အို ပန်းနု ပန်းနု”   သူမအား ညီမလေး တစ်ယောက်လို ချစ်သော Speaking  သင်တန်းဆရာမ မေလွင်၏ ခေါ်သံသဲ့သဲ့သာ ကြားလိုက်ရသည်။ ရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်လာရင်း သတိလစ်သွားသော ညီမအရင်းလို  ချစ်ရသော ပန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ပွေ့ထားရင်း မေလွင် တကျော်ကျော် အော်ခေါ်နေမိသည်။  မေလွင်ငှားထားသော လုံးခြင်း တိုက်၏ အိပ်ခန်းထဲတွင်   မေလွင့်အား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ငိုရင်း ပန်းနု ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို ရင်ဖွင့်နေသည်။   “တောက်!!!!  ယုတ်မာလိုက်ကြတာ၊ တိတ်တော့ ညီမလေး၊ မမတို့ လောကကြီးမှာ ရှေ့ရှောက် ရင်ဆိုင်ရမှာတွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ်၊ ဘာ မှ အားမငယ်နဲ့၊ မမနဲ့ဘဲနေတော့၊ ညီမလေးကို မမ တစ်သက်လုံး ကာကွယ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား”  ရင်ခွင်ထဲ ငိုရှိုက်နေသော ပန်းနု  ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း နှစ်သိမ့်နေသည်။

ကျော်နိုင်–ကျော်နိုင်၊ ငါ့ ဘဝကို ဖျက်စီးရုံ မကဘူး၊ အခု ငါ့ ညီမလို ချစ်ရတဲ့ ပန်းနု ဘဝလေးကိုပါ နင်းချေလိုက်ကြပြီ၊ ဒင်းတို့  တစ်နေ့ ဝဠ်လည်ဦးမှာပါ –  မေလွင် ပန်းနုအား နှစ်သိမ့်ရင်း လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်လည် သတိရမိသည်။  မေလွင် အသက် 23 နှစ်တွင် E Major နှင့် ကျောင်းပြီးကာ Speaking သင်တန်းပါ ပြီးသွားသဖြင့် ပြင်ဦးလွင်မှ မန္တလေးသို့  အလုပ်ရှာရန် ဆင်းလာသည်။ ထိုသို့ အလုပ်ရှာနေစဉ် state ကျောင်းတုံးက တစ်ကျောင်းထဲသားခြင်း ဖြစ်သူ ကျော်နိုင်နှင့် စုံသည်။  ထိုစဉ်က ကျော်နိုင် ဘာတွေ လုပ်နေသည်ကို မေလွင်မသိခဲ့ပေ။ ကျော်နိုင်ကလည်း မှောင်ခို ကိစ္စအတွက် နိုင်ငံခြားသား တစ်ဦးနှင့်  အလုပ် လုပ်ရန် ကမ်းလှမ်းထားသည်။ ထို နိုင်ငံခြားသားက packing ဖွင့်ခြင်သည်ဟု တောင်းဆိုလာသဖြင့် ဖါခေါင်းများနှင့် ချိတ် ဆတ်ရာ  အစဉ်မပြေနေချိန်တွင် ကျောင်းနေဖက် ဖြစ်သော မေလွင်ဆိုသည့် မအူမလယ် မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်က အလုပ်ရှာပေးရန်  ပြောဆိုလာသဖြင့် ရေကန်အသင့် ကြာအသင့် ဖြစ်သွားသည်။

“နင်က speaking ရတယ်ဆိုတော့ အလုပ်တစ်ခုရှိတယ်ဟ”   “ဘယ်လို အလုပ်မျိုးလည်း ကျော်နိုင်”   “Company တစ်ခုက   နိုင်ငံခြားသားက secretary တစ်ယောက် ရှာခိုင်းထားတယ်ဟ၊ နင် လုပ်လို့ အစဉ်ပြေမလား”“လစာက”   ကျော်နိုင် လက်သုံး ချောင်း ထောင်ပြလိုက်သည်။   “အဲ့ဒီ အထက်မှာဘဲ၊ စာချုပ်တော့ ချုပ်ရလိမ့်မယ်”   “Bond က ဘယ်နှစ်လလည်း”   “သုံးလ ချုပ်ရ မယ်”  “လုပ်မယ်ဟာ”  “Ok လေ၊ နင် အလုပ်ရရင် ငါ့ကို တစ်ဝိုင်းနော်”   “အေးပါဟယ်၊ အလုပ်သာ ရပါစေဦး”   “အေး ဒါဆို ငါ  မနက်ဖန် ပြောပေးမယ်၊ နင့် ဖုန်းနံပါတ် ပေးထားလိုက်”  “09————-“   Foreigner နှင့် interview ပြီးနောက် လစာ 5 သိန်းရ မည် ဆိုသဖြင့် မေလွင် အပျော်ကြီး ပျော်နေသည်။ Bond စာချုပ် သက်တန်းကို သုံးလ သတ်မှတ်လိုက်သည်။ အပျော်လွန်နေ သဖြင့် စာချုပ်ကို အပေါ်ဆုံး တစ်စုံသာ ဖက်ပြီး အောက်က နှစ်စုံအား သေခြာမဖက်ဘဲ မေလွင် လက်မှတ် ထိုးလိုက်သည်။  Foreigner ကတော့ အချိုးအစား ပြေပြစ်လွန်းသော မေလွင့် အား ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံးကြည့်ကာ တံတွေးမျိုချနေသည်။

အလုပ်စဆင်းရန် ရေချိုး အလှပြင်ပြီး ကျော်နိုင် လာအခေါ်ကို စောင့်နေသည်။ အပေါ်ပိုင်း Shirt အကျႌ အဖြူနှင့် ဒူးထိ ဖုံးသော စ ကပ် ဘေးကွဲ အနက်ကလေး ဝတ်ထားသည်။8:00 am တွင် ကျော်နိုင် ကားတစ်စီးဖြင့် လာခေါ်သည်။ မနေ့က Interview သည့်  တိုက်သို့ ရောက်ခဲ့ကြသည်။  “please, sit down” (နိုင်ငံခြားသားနှင့် ပြောသည့် စကားများအား သာဂိ မရေးတက်သဖြင့် မြန်မာလို  ရေးသားလိုက်သည်။ ငိငိ)   ဧည့်ခန်းထဲရှိ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်စဉ် ကျော်နိုင်နှင့် နိုင်ငံခြားသား တီးတိုးပြောဆိုကာ  အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည်။ 10 mins ခန့်ကြာသော် ကျော်နိုင် ပြန်ရောက်လာကာ   “ကဲ မေလွင်ရေ၊ ရုံးခန်းက အပေါ်ထပ်မှာ၊  လိုက်ခဲ့လိုက်”  မေလွင်လည်း ကျော်နိုင် နောက်သို့ လိုက်ခဲ့သည်။

အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲ ဝင်သွားသည်။ အခန်း ဖွဲ့စည်းပုံမှာ ရုံး ခန်းနှင့် မတူဘဲ မိသားစု အိပ်ခန်းကျယ် ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေပြီး မွှေ့ယာအကြီးတစ်ခု ဖြန့်ခင်းထားသည်။ စက်တီခုံ တစ်စုံသာ ရှိပြီး  အလုပ်စားပွဲ မတွေ့ရသဖြင့်   “ကိုကျော်နိုင် အလုပ်ခန်းက ဘယ်လိုကြီးလဲ”   “ဂျောက်”   “ဟင်!!!! ရှင် ရှင် ဒါဘာလုပ်တာလည်း”   ကျော်နိုင် အခန်းတံခါးကို lock ချလိုက်သဖြင့် မေလွင် ထိတ်လန့်သွားမိသည်။ နိုင်ငံခြားသား ကလည်း တဘတ်ရှည်ကြီး ခါးမှာ  ပတ်ကာ အပေါ်ပိုင်း ဗလာနှင့် ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။   “ဒါက မင်းအတွက် အလုပ်ခန်းလေ မေလွင်ရဲ့ ဟဲဟဲဟဲ”   “ဒါ ဒါက  ဘာသဘောလဲ ကိုကျော်နိုင်”   “ဘာသဘောမှ မဟုတ်ပါဘူး မေလွင်ရယ်၊ စာချုပ်ထဲက အတိုင်း မင်း ဆောင်ရွက်ပေးလိုက် ရင် အစဉ်ပြေပါတယ်”   ကျော်နိုင် ပစ်ပေးသော စာချုပ်အား ကြည့်ပြီး မေလွင် မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ သူမ ကိုင်ထားသည့်  စာချုပ်က အလုပ်ခန့်အပ်ခြင်း စာချုပ် မဟုတ်ဘဲ လက်ထပ် စာချုပ်ကြီး။ သတို့သမီးနှင့် သတို့သား နေရာတွင် မေလွင်နှင့်  Foreigner လက်မှတ်ကြီး။ အသိသက်သေနှစ်ဦးလည်း ပါသည်။

သွားပြီ။ မေလွင် မျက်လုံးတွေ ပြာသွားသည်။   “ဒါ!!! ဒါ ဟို စာချုပ် မဟုတ်ဘူး”   “လက်မှတ်ကတော့ မင်းလက်မှတ် အစစ်ပါကွ”   “နင် နင် သက်သက်မဲ့ ယုတ်မာတာ ဖယ်စမ်း”  သူမဘဝ ဘာဖြစ်တော့မည်ကို သိသဖြင့် ကျော်နိုင့်အား တွန်းကာ တံခါးပေါက်စီ  ပြေးသည်။ ကျော်နိုင် မေလွင့် လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။   “ဘယ်ပြေးမလို့လည်း မေလွင်ရယ်၊ ဟိုမှာ ရစ်ချက်က  သတို့သမီး အသစ်စက်စက်လေးနဲ့ ပျော်ပါးဖို့ အစဉ်သင့် ဖြစ်နေပြီ”  “ဖြန်းးးး အ”   ကျော်နိုင့် ပါးအား လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်သည်။  “အော နင်က ငါ့ကို ရိုက်တယ်ပေါ့ ကဲကွာ ကဲကွာ ဖြန်းဖြန်းဖြန်း အားးးး”    မေလွင် မွှေ့ယာပေါ် လဲကျသွားသည်။   “ရစ်ချက်ရေ  ဆုတ်ပျက်သွားအောင် တွယ်စမ်းကွာ အဲ့ကောင်မကို”  ရစ်ချက်လည်း မွှေ့ယာပေါ် ခွေခွေလေး ဖြစ်နေသော မေလွင့် ခြေထောက် အား ဆွဲလိုက်သည်။

“ခွေးကြီး လူယုတ်မာကြီး လွှတ် ငါ့ကို လွှတ်စမ်း အီးးဟီးးဟီးးး”  ရစ်ချက် ရင်ဘက်အား ခြေထောက်ဖြင့် ကန်ကာ ရုံးသည်။   မေ လွင် လူးလည်းထကာ ရင်ချက် ရင်ဘက်အား လက်သည်းဖြင့် ကုပ်ဖဲ့သည်။  “ဖြန်းဖြန်းဖြန်း အားးးး”   ရစ်ချက်၏ လက်ဝါးက မေ လွင့် ပါးပေါ် ဘယ်ပြန် ညာပြန် ကျလာသည်။ ကျော်နိုင်က မေလွင့် လက်နှစ်ဖက်အား ထိန်းချုပ်ကာ ဒူးဖြင့် ဖိထားသည်။ ပြီးနောက်  မေလွင့် ဆံပင်အား စုပ်ကိုင်ကာ “ငါတို့ လုပ်တာ အသာတကြည် ငြိမ် မခံရင် အသားနာလိမ့်မယ် မေလွင်၊ ပြီးတော့ လက်ထပ်  စာချုပ်ကြီး ရှိနေတော့ နင် မုဒိန်းမှုနဲ့ တရားဆွဲလည်း အလကားဘဲ ဟားဟားဟားဟားးး”  “လူယုတ်မာတွေ၊ လွှတ် ငါ့ကိုလွှတ် အီးး  ဟီးးဟီးးးဟီးးးး”  “ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးးးး အ မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အမေရယ် ကယ်ပါဦးးး အီးးဟီးဟီးဟီး”   ရစ်ချက် ဆုတ်ဖြဲလိုက်သဖြင့်  စကပ်အတိုလေး စုတ်ပြဲသွားသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနီရောက်လေး အောက်တွင် မို့ကြွနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း လေးက သွားရည် ယိုစရာပင်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျော်နိုင့်ဒူးဖြင့် ဖိထား၍ မေလွင် ရုံးလို့ မရပေ။ သူမဘဝ ရေတိမ်နစ်တော့မည်။

“ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးး အားးးး မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီးးး”  ရှဈ အကျႌ အဖြူလေး ကျယ်သီးများ ပြုတ်ထွက်ကာ အကျႌလည်း ပြဲ သွားသည်။ ဘယာစီယာ အဖြူလေးအား အလည်မှ ကိုင်ကာ ဆွဲစောင့်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။   “အားးး အမေရေ ကယ်ပါဦးးး  လူယုတ်မာတွေ လွှတ်လွှတ် အီးဟီးဟီးဟီး အ အ နာတယ် နာတယ်”  ဖြူဝင်းမို့မောက်သော နို့အုံ မာကျစ်ကျစ်လေးအား ရစ်ချက်  လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သဖြင့် မေလွင့် မျက်နာလေး နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွားသည်။    “အားးးးး  နာတယ်နာတယ် အီးးဟီးဟီးဟီး”   ရစ်ချက်က နို့အုံနှစ်ဖက်အား ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းများကို  ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။ နို့ကိုင်၍ အားရသော် အောက်ခံဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

“မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အားဟားးဟား”   မေလွင် အော်ဟစ် ရုံးကန်ရင်း ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး  ပေါ်လာသည်။ ရစ်ချက်က မေလွင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားကာ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခါးမှာ  ပတ်ထားသော တဘတ်ကို ဖြည်ကာ ခြေရင်းသို့ လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ အရှည် 7′ ခန့် ၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးခန့်ရှိသော တောင်မက် နေသည့် လီးကြီး ပေါ်လာသည်။ ရုံးကန်နေသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်အား လီးဒစ်ဖြင့်  တေ့လိုက်သည”မလုပနွဲ့၊ မလုပပွါနဲ့!!! အငွ့!!! ဇှိဇှိဇှိ!!! အားးးးးးး”  လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ မြုတ်ဝင်သွားသည်။ ရစ်ချက် မေလွင့် နို့ နှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ညှစ်ကိုင်ကာ ခါးကို စောင့်ထဲ့လိုက်ပြန်သည်။   “အင့်!!! ဗျိဗျိဗျစ်!!!အားးးးးးးးးးးးးးးး”    လီးမှာ တစ်ဝက်ခန့်  ဝင်သွားသည်။ မေလွင့် စောက်ပတ်လေးလည်း စပါးလုံးတစ်ထောက်ခန့် ကွဲသွားသည်။ လီးဒစ်အား အပျိုမှေးက တားစီး ထားသည်။ လက်ရော ခြေထောက်ပါ ချုပ်ထားသလို ဖြစ်သဖြင့် မေလွင် အော်ဟစ်နေရုံမှ လွဲ၍ ဘာမှ မတက်နိုင်ပေ။

ရစ်ချက် အားယူကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။   “အင့်!!!ဇွိဇွိဗျိဗျစ် ဒုတ်!!!! အားးးးးး သေပါပြီအမေရဲ့”   လီးကို အဆုံးထိ  ဆွဲထုပ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။  “အင့်!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် ဒုတ် အီးဟီးဟီး နာတယ်!! နာတယ်”   ရှည်လျှား ကြီးမားသော လီး ကြီးက စောက်ပတ်ထဲ အတားအဆီးမရှိ ဝင်ထွက်နေသည်။ တစ်ချက် စောင့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ဝင်စောင့် သောကြောင့် နာကျင်ခံခက်လွန်းကာ မျက်ဝန်းမှ မီးပွင့်မတက် ခံစားရသည်။ လီး တစ်ချောင်းလုံးလည်း စောက်ပတ်မှ သွေးများ နီရဲ နေပြီ။ ရစ်ချက်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းလွန်း၍ တစ်ကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးနေသည်။  “အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးး ဗျစ်ဗျစ်ဗျိဗျိ  အားးးးးးး ဇိဇိ ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးး အင့်အင့်အင့်အင့် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးး ဟားးး ဟားးး ရှီးးးးးးး”    ရစ် ချက်၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ မေလွင့် သားအိမ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်။

“Oh!!! good!!! Haaa”   “ဗျွတ် ဗလွတ် ဗွတ်”   လီးကြီး စောက်ပတ်မှ ကျွတ်သွားစဉ် စောက်ပတ်ထဲမှ ပျစ်ချွဲချွဲ သုပ်ရည်များ သွေး နဲ့ အတူ ရော၍ အံထွက်လာသည်။ ပုခုံးပေါ် ထမ်းထားသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ချလိုက်သည်။ ကျော်နိုင်ကလည်း ဒူးဖြင့် ဖိထား သော မေလွင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။  “အဟင့် ဟင့်ဟင့် အီးးဟီးးးဟီးးးးဟီးးးဟီးးးး”   မေလွင် မွှေ့ယာပေါ်တွင် ခြေ ကားယား လက်ကားယားဖြင့် ငိုနေသည်။ ကျော်နိုင်က မေလွင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။  “မလုပ်ပါနဲ့ တော့၊ နာလှပါပြီ အီးဟီးဟီးဟီးးးးး”   မေလွင်၏ တောင်းပန်မှုကို လစ်လျှစ်ရှုကာ ဂေါ်လီထည့်ထားသော လီးကြီးကို တံတွေးစွတ် လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေလွင့် စအိုပေါက်ကို လီးဒစ်ဖြင့် တေ့ကာ  “အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိ!!! အားးး နာတယ်!! နာတယ်!! မရဘူးးး”   ဖင် ပေါက်ထဲ ဒစ်မြုပ်သွားပြီ။ ထပ် စောင့်သွင်းသည်။  “ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်!!!!! အားးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ထိုအချိန်မှစ၍ မေလွင်တစ်ယောက် ကြေးစားလောကထဲ ရောက်ခဲ့သည်။ သို့သော် အပေါစား တော့ မဟုတ်။ Foreigner သီးသန့်။  ကြေးကြီးသည်။ ကျယ်ငါးပွင့် Hotel တစ်ခုနှင့် ချိတ်ဆတ်ကာ လှုပ်ရှားသည်။ ထို သရုပ်ကိုလည်း Speaking သင်တန်းဆရာမ  အနေနှင့် ဖုံးကွယ်ထားသည်။ မေလွင်၏ ရည်ရွယ်ချက်က ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ရင်း၍ ရသမျှ ပိုက်စံဆုကာ အရင်းအနှီး တစ်ခုရလာလျှင် ဒီ ဘဝမှ ရုံးထွက်ကာ အေးအေးချမ်းချမ်း ဖြက်သန်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ယခု သူမ ဘဝထဲ ညီမလေး အရင်းလို ချစ်ရသော  ပန်းနု ရောက်လာပြီ။ ပန်းနုအား ထိုကိစ္စ အသိပေး၍ အဖြစ်။ သူမအား အထင်သေးသွားမည်ကို စိုးရိမ်သည်လေ။

မမမေလွင်အိမ်တွင် ပန်းနု ရောက်နေသည်မှာ နှစ်လရှိပြီ။ ရံဖန် ရံခါ သောကြာနေ့ ညမျိုးတွင် မမမေလွင်တစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စ  ဟုဆိုကာ ညပြန်မအိပ်ဖြစ်။ မနက် ပြန်လာလျှင်လည်း တစ်နေကုန် အိပ်သည်။ တစ်ခါတလေ သင်တန်းပိတ်ရက် စနေနေ့တွေဆို လျှင်လည်း မနက်ကတည်းက အလှပြင်၍ ထွက်သွားကာ ညပိုင်းမှ ပြန်လာသည်။ မမမေလွင်တွင် ရည်းစားမရှိမှန်း ပန်းနု သိသည်။  မမမေလွင် ဘာလုပ်နေသည်ကို သိချင်သော်လည်း မမေးရဲပေ။ မနေ့ညကလည်း ပြန်မလာဖြစ်ဘဲ မနက် အစောကြီးမှ ပြန်လာပြီး  အိပ်နေသည်။ ပန်းနုလည်း မမမေလွင် အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မည်စိုး၍ ထမင်းဟင်း ချက်ပြီး TV ရှေ့ထိုင်ကာ မနေ့ညက TV စဉ် အောက်တွင် တွေ့ရသော အပြာကားခွေကို ပြန်ကြည့်နေမိသည်။ မမမေလွင်ထံတွင် ယခုလို ခွေတွေ တွေ့တာ ပထမ အံ့သြမိ  သော်လည်း ခုခေတ် လူငယ်ဘဲလေဟု တွေးမိကာ ကြည့်ဖြစ်သည်။ ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် နီဂရိုးသုံးယောက်နှင့် အဖြူမ တစ်ယောက်  3 Some ဆတ်ဆံပုံကို အပီအပြင် ရိုက်ပြထားသည်။ နီဂရိုးများ၏ လီးတွေက သံချောင်းကြီးများသဖွယ် မာတောင် ရှည် လျှားကာ တုပ်လွန်းလှသည်။ အဖြူမလေးခမျာ တအားအားနှင့် ညည်းညူရင်း ဖင်၊ စောက်ပတ်နှင့် ပါးစပ် သုံးပေါက်လုံး အလိုးခံ နေသည်။ ပန်းနု ကြည့်ရင်း အသည်းတွေယားကာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

“တူတူတူတူ”   “Hello!!! မေလွင်ရေ၊ ဒီကနေ့ date ထားတဲ့ foreigner တွေရှိတယ်၊ ကြေးကတော့ ——-   အခန်းနံပါတ်က ——-   နေ့လည် 10:00 am မှာတွေ့မယ်တဲ့”   ပန်းနု ဘာမှ ပြန်မဖြေနိုင်ခင် တစ်ဖက်မှ ပြောဆိုကာ ဖုန်းချသွားသည်။    ပန်းနု မမမေ လွင်၏ hand phone ကို ရင်ခွင်မှာအပ်ကာ မျက်ရည်များ ကျလာသည်။    “မမရယ်”   နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ နံက် 8:30 am  သာရှိသေးသည်။  အခန်းတံခါးကို အသာလေး ဖွင့်လိုက်သည်။ မမမေလွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသည်။ ပန်းနု ဆုံးဖြက်ချက်  တစ်ခုကို ချလိုက်ကာ မမမေလွင်၏ နှဖူးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။  ကြယ်ငါးပွင့် Hotel ကြီးသို့ ပန်းနု ရောက်ရှိခဲ့သည်။ ချိန်းဆိုထား သော room no. သို့ တန်းသွားခဲ့သည်။ ပန်းနု ရင်ခုံစွာဖြင့် လူခေါ် bell ကို နှိပ်လိုက်သည်။   “တင်းတောင်!!! တင်းတောင်”   “ကျွီ!!!!  Hello”   အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် foreigner တစ်ယောက် ထွက်လာသည်။

“Hi”  “Please come on”   “yes”   အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ စုစုပေါင်း foreigner သုံးယောက်။ သူမ ခြေဖျား လက်ဖျားများ  အေးစက်နေသည်။  “Are you Mrs. May Lwin?”  “No. I’m Pann Nu. Mrs. May Lwin is ill, so I come here replace for  her.”   “Ok. ok. never mind. You are young and beautiful. We like you.”  “Thank, sir”   Foreigner တစ်ယောက် ငှဲ့ ပေးသော အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်သည်။  “ဟားးးး”   လည်ချောင်းထဲ ပူဆင်းကာ အနည်းငယ် နွေးထွေးသွားသည်။ Air com က  လည်း အားကောင်းလှသည်။ စကားများ ပြောဆိုကြရင်း နောက်တစ်ခွက် ထပ်သောက်သည်။ စိတ်လည်း အနည်းငယ် ရဲတင်းလာ သည်။ “Ok, just start now”  Foreigner နှစ်ယောက်က ပန်းနု၏ ဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ တစ်ယောက်က   ပန်းနု၏ မျက်နှာအား ဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း”   နောက်တစ်ယောက်က သူမ၏ နို့အုံကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေသည်။ သူမ၏ အကျႌ ကြယ်သီးများ တစ်လုံးခြင်း ဖြုတ်နေသည်။  “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်း” ပါးစပ်ကို နမ်းရင်း လျှာကို စုပ်ခံရသဖြင့် ပန်းနု  မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားသည်။ ပန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းလည်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ နို့တစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေး စုပ်နယ်ပြီး  ကျန်နို့အုံကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ခြင်း ခံနေရသည်။ Foreigner တစ်ယောက်က ပန်းနု ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ စကပ်နှင့် အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပန်းနု၏   စောက်ပတ်လေးကို လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်သည်။ နီရဲနေသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား ကို လျှာဖြင့် ထိုးမွှေကာ လျှက်လိုက်ရာ   “ဟားးးးး ကှတွ ရှီးးးးးးး”   နို့ရော စောက်ပတ်ပါ အစုပ်ခံရသဖြင့် တခါမျှ မခံစားဘူးသော  အရသာကို ခံစားနေရသည်။ ပါးစပ်ကို နန်းနေသူက ပန်းနု၏ လည်တိုင်ကို စုပ်ရင်း လျှာဖြင့် ကလိနေသည်။

“ပြွတ် ရှလွတ်!!! ရှ လူးးးးး အားးးး ရှီးးးး”  စောက်ပတ်အား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ခံရ၍ အတွင်းသားနုနုများ အမြုံလိုက် ပြုတ်ပါသွားသလို ခံစားရပြီး ရင်ထဲ  တလှပ်လှပ် ဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်ကို လျှက်ရင်း လက်ညှိုး တစ်ချောင်းက စအိုပေါက်ကို ထိုးမွှေနေရာ ပန်းနု ခါးလေး ကော့ ကော့သွားသည်။ အမျိုးသား သုံးဦး၏ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်ကို ရေရှည် တောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ    “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အအအ ရှ လွတ် ပြွတ် ပလပ်လပ် ပျစ် အားးးး ရှီးးးး ဟားးးး အဟင့်ဟင့်ဟင့်”   ပန်းနု စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပန်းထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီး သွားသည်။ Foreigner သုံးယောက်လည်း အဝတ်များ ချွတ်လိုက်ရာ ပန်းနု မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ လီးကြီးတွေက အရှည် 7′ ခန့်၊  လုံးပတ်က သူမ လက်ဖျံခန့် တုပ်သည်။ ဒါကြီးတွေကို ခံနိုင်ပါ့မလား။

ပန်းနု တွေးနေချိန်တွင် Foreigner သုံးယောက်က သူမနား  မတ်တပ်ရပ်လိုက်သဖြင့် သုံးယောက် အလယ်တွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ မနက်က ကြည့်ထားသည့် အပြာကားထဲမှ ပြကွက် အတိုင်း သူတို့၏ လီးကို စုပ်ပေးရတော့မည်လေ။ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်ရှိ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ အရည်ပြားကို ဆွဲလိုက်ရာ နီရဲ ပြဲအာနေသော ဒစ်ကြီး ပေါ်လာသည်။ ဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်လိုက်သည်။

“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် Ohh yes ရှီးးးးးး” ကျန် လီးနှစ်ချောင်းကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ကွင်းတိုက်ပေးသလို ရှေ့တိုးနောက်စုပ် လုပ် ပေးသည်။  “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးဟားးးး”   ဒစ်ကို စုပ်လိုက်၊ လိင်တန်ကို လျှာဖြင့် လျှက်လိုက်ဖြင့် လီးသုံးချောင်းကို အလှည့်ကျ  စုပ်ပေးနေသည်။ 15 mins ခန့်ကြာသော် လီးစုပ်တာ ရပ်လိုက်ပြီး သူမအား မွှေ့ယာပေါ် ပွေ့တင်လိုက်သည်။ ပန်းနု ပေါင်ကားပြီး လှဲ လိုက်သည်။ တစ်ယောက်က ပန်းနု ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ မြွေဟောက်ကြီး မာန်ဖီနေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေသော လီးဒစ်ကြီး ဖြင့် ပန်းနု စောက်စိကို ပွတ်တိုက်လိုက်ရာ  “အ”   ပန်းနု ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ လီးဒစ်ကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာပြီ။ ပန်းနု  လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ကာ မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်ထား၏။

“အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျိဗျိ!!!! အူးးးဟူးးဟူး”   အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးက အတားအဆီးမဲ့စွာ အဆုံးထိ ဝင်သွား သည်။ လီးကြီးမှာ ရှည်လျှားလွန်းသဖြင့် သားအိမ်အောင့်သွားသည်။   “အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အားးးး  ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ”   လီးအထုပ်အသွင်းတိုင်း စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အမြုံလိုက်  ကပ်ပါသွားလိုက် ရှုံ့ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည်။ Foreigner လည်း လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် အရသာ ရှိလှသည်။ စောင့်ချက်တွေ  ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် ပန်းနု ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းထိုးနေသည်။  “ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ  အအအအ အားးးး ဟားးးး ရှီးးးး on yes ဟားးးးး”  ပန်းနု ဗိုက်ပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက် ပြီးသွားသည်နှင့်  နောက် လီးတစ်ချောင်းက စောက်ပတ်ထဲ တန်းဝင်လာသည်။

“အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးး”  သုံးယောက်လုံး လိုးပြီးသွားသော် ပန်းနုလည်း မွှေ့ယာပေါ် ခွေခွေလေး ဖြစ်နေသည်။  သားအိမ် အောင့်လွန်းသဖြင့် လက်နှင့် ဖိကာ ကွေးကွေးလေး နေနေရသည်။ 15 mins ခန့် နားပြီးသော် တစ်ယောက်က မွှေ့ယာပေါ်  တက်လာကာ ပန်းနုကို လေးဘက် ကုန်းခိုင်းသည်။ ကုန်းထားသော ပန်းနု ဖင်နောက်တွင် ဒူးထောက်ကာ စအိုပေါက်ကို လျှာဖြင့်  ထိုးမွှေလိုက်သည်။  “အ အ”   ပန်းနု ဖင်လိုးခံရတော့မည်ကို သိသဖြင့် ထိတ်လန့်နေမိသည်။ ဖင်ပေါက်ကို စိတ်ကြိုက် လျှက်ပြီး  လီးဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။ ပန်းနု အံကို တင်းတင်းကြိတ်ထားသည်။  “ဇှိဇှိဗှိ!!! အီးးးးးးး”   လီးဒစ်ကြီးက ဖင်ပေါက်ထဲ မဆန့်မပြဲ  ဝင်လာသည်။ အံကြိတ်ထားရလွန်း၍ မျက်နှာကြီး နီမြန်းကာ လည်ပင်း အကြောများပင် ထောင်လာသည်။

“အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု!!! အားး လားး လားး နာတယ် နာတယ် အီးးး”   လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ နာကျင်လွန်း၍ ပန်းနု ခေါင်း များ ခါယမ်းနေသည်။  “အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ ဖင်ကွဲပါပြီတော့ အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးး”    လီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ။ Foreigner က ပန်းနု ခါးကို စုံကိုင်ကာ မီးကုန် ယမ်းကုန် လိုးတော့သည်။  “အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အားးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးလားး လားးး ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးးး”  ပန်းနု ငယ်သံပါအောင် အော် နေရသည်။ အချက် 20 ခန့် အားရပါးရ စောင့်ပြီးသော် လီးကို ဖက်ပေါက်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။  “ဗျွတ် ဗလွတ် ဘူ!!! အီးးဟီးး ဟီးးး”  ဖင်လိုးနေတဲ့ foreigner က မွှေ့ယာပေါ် ပတ်လတ်လှန်အိပ်ကာ ပန်းနုကို အပေါ်မှ တက်စောင့်ခိုင်းသည်။   “ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဖတ် အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျိဗျိ အအအအ”  နောက်တစ်ယောက်က ပန်းနု စအိုကို လီးဖြင့်တေ့ကာ စောင့် သွင်းသည်။

“အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အူးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးလားး လားးး ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ   အားးးးးးး”    စောက်ပတ်ထဲရော ဖင်ထဲပါ လီးနှစ်ချောင်း ပင်စတင် ခုတ်သလို စီးချက်ညီညီ ဝင်ထွက်နေသည်။ ပန်းနုလည်း နာကျင် မှုနှင့်အတူ သူမတူသော ခံစားမှကို ရရှိသဖြင့် အော်ဟစ် ညည်းညူနေရသည်။ ကျန်တစ်ယောက်၏ လီးက မျက်နှာအနီး ရောက်လာ သဖြင့် ပါးစပ် ဟပေးလိုက်ရာ  “အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အုအု အွတ်အွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အူးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အုအု အားးးးးး  ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးးး”  Foreigner သုံးယောက်၏ မညှာမတာ လိုးသည့်ဒဏ်ကို တစ်နေကုန်အောင် လှိမ့်ခံ ခဲ့ရသဖြင့် စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်ပါ ပူထူနေပြီ။ ခံတွင်းထဲလည်း သုပ်ညှီနံ့တွေ လှိုင်နေသည်။ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးခဲ့ရသဖြင့် ဒူးများ ချောင်ကာ နားထဲမှ လေများ ထွက်နေသည်။ ညနေ 4:00 pm မှ လိုးပွဲရပ်သွားသည်။

ပန်းနုနှင့် မေလွင်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းကာ Foreigner သီးသန့် order လိုက်ရင်း ရသမျှ ငွေစုသည်။ တစ်နှစ်ခန့် ကြာသော် ရရှိလာ သော အရင်းအနှီးဖြင့် ပြင်ဦးလွင်တွင် ခြံဝန်းလေးဝယ်ကာ အထည်ဆိုင်လေးနှင့် speaking သင်တန်း တွဲဖွင့်ပြီး ဇာတ်မြှုတ်နေကြ သည်။ မမမေလွင်က နှစ်ပတ် တစ်ကြိမ် မန္တလေးသို့ ဆင်းကာ ဆိုင်အတွက် ပစ္စည်းများ ဝယ်သည်။ ပြီးခဲ့သည့် အခေါက်က ကျမ္မာ  ရေး လိုအပ်ချက်အရ သွေးစစ်မည်ဟု ဆိုသဖြင့် သွေးဖေါက်ပေးလိုက်ရသည်။ ဒီကနေ့လည်း မမမေလွင် ပြန်အလာကို မျှော်ရင်း ခြံ ထဲတွင် သစ်ပင် ရေလောင်းနေသည်။ “တီတီတီ”   “လာပြီ မမရေ”   “ဧည့်သည်ပါတယ် ပန်းနုရေ”   “ကျွီ”   “ဟင်”   ပန်းနု ကြက် သေ သေသွားသည်။ မမမေလွင်ဘေးမှ ဆင်းလာသူက မောင်မောင်။ သူမ အသက်တမျှ ချစ်ရသော မောင်မောင်။ ပန်းနု သတိ ဝင် လာကာ အိမ်ထဲ ပြေးဝင်သည်။ မောင်မောင် အနောက်က ပြေးလိုက်ကာ ပန်းနု လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဖက်ထားလိုက် သည်။

“ဘာလို့ ပြေးတာလည်း ပန်းနုရယ်”   “လွှတ်!! ပန်းနုကို လွှတ် အီးဟီးဟီး ပန်းနု ခန္ဓာကိုယ်က မသန့်စင်တော့ဘူး အီးဟီးဟီးဟီး”    “ကိုယ်ချစ်တာ ပန်းနုရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မဟုတ်ဘူးလေ။ ပန်းနုကို ချစ်တာလေ။ ကိုယ့်ကို ခွဲမသွားပါနဲ့တော့ကွာ”   “အဟင့်ဟင့်ဟင့်”    “ကိုယ်လည်း ပန်းနု ပျောက်သွားထဲက စိတ်လေပြီး လုပ်ခြင်ရာလုပ်၊ မိန်းမ တကာနဲ့ အိပ်ခဲ့တာဘဲ၊ ပန်းနုကို ကိုယ် ခွင့်လွှတ်  နားလည်တယ်၊ ချစ်လည်း ချစ်တယ်”  “ဟုတ်တယ် ညီမလေး၊ ညီမလေး အိမ်က ထွက်လာကတည်းက မောင်မောင် လိုက်ရှာနေ တာ အရူးတပိုင်းဘဲ၊ မမတို့ ပြင်ဦးလွင် ရောက်ကတည်းက ညီမလေး မျက်နှာ ညှိုးနေတာ မကြည့်ရက်လို့ မန္တလေး ရောက်တိုင်း  မောင်မောင့် အကြောင်း စုံစမ်းခဲ့တယ်၊ ပြီးခဲ့တဲ့လက လမ်းမှာ တွေ့ရင်း ပန်းနုကို တွေ့ခြင်ကြောင်း၊ သူ လိုက်ရှာနေကြောင်း ပြော တယ်၊ မမက ပန်းနုရော မောင်မောင်ပါ သွေးစစ်လို့ Ok မှ ပေးတွေ့မယ်လို့ ပြောထားတာ”

“ဒါ ဒါဆို”   “ဟုတ်တယ် ညီမလေး၊ မမတို့ သွေးစစ်တာ result က ok တယ်”   “ဟုတ်တယ် ပန်းနုရဲ့၊ ဦးမြအောင်တို့လည်း ဖရိုဖရဲ တွေ ဖြစ်ကုန်တယ်၊ ကျော်နိုင် ဖဲဝိုင်းတစ်ခုမှာ ဓါးထိုးခံရလို့ သေသွားတယ်။ ဦးမြအောင်လည်း ပစ္စည်းတွေ အဖမ်းခံရလို့ ဘဝတွေ  ပျက်ကုန်ရော၊ နောက်ဆုံး စုစုကို အကြွေးရှင် နိုင်ငံခြားသားတွေက ဝိုင်းပြီး မုဒိန်းကျင့်လိုက်တာ သွေးလွန်ပြီး သေသွားတယ်၊ ဦးမြ အောင်လည်း သမီးစိတ်နဲ့ စိတ်ကျရောဂါဖြစ်ပြီး သေရော”  “အို စုစု ညီမလေးရယ် အဟင့်ဟင့်”    “စုစုလေးအတွက် စိတ်မကောင်း ပေမယ့် ဦးမြအောင်တို့ ဝဋ်လည်တာဘဲလေ”  “ကဲ မငိုပါနဲ့တော ပန်းနုရယ်၊ ကိုယ့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မင်းမျက်ရည် ထပ်မကျစေရတော့ပါ ဘူးကွယ်”  “ြပြတ်ြပြတ်ြပြတ်”  “အိုးးး မမရှိတယ်လေ”   “ရှိ ရှိကွာ၊ ဒီက လွမ်းနေရတာ ကြာပေါ့ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”   မောင်မောင်  ပန်းနု၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို အနမ်းမိုးတွေ ချွေနေသည်။

“မောင်မောင်နော် ပြောလေ ကဲလေ အဟွန်း”   ချစ်သူနှစ်ဦး ကြည်နူးနေသည်ကို ပြုံး ကြည့်ရင်း မေလွင် ခြံထဲ ရှောင်ထွက်ခဲ့သည်။  အခုတော့ မုန်တိုင်း ပြီးလို့ ပန်းတွေ ပွင့်နေပြီလေ။

 

Zawgyi

 

ဝဋ္လည္ျခင္း

စေန၊ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္လုံး ပန္းႏုမွာ အခန္းထဲတြင္ ပိတ္ခံထားရၿပီး ဦးျမေအာင္ႏွင့္ ေက်ာ္ႏိုင္၏ မညႇာမတာ မုဒိန္းက်င့္ျခင္းကို ခံရ သည္။ တနလၤာေန႔ နံက္ ေစာေစာတြင္ ဦးျမေအာင္ထံ ဝင္လာေသာ phone ေၾကာင့္ ဦးျမေအာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္သား ပ်ာယာ ခပ္ ေနသည္။ ေဒၚညိဳတို႔ စီးသြားေသာ ကားသည္ လမ္းတြင္ တိမ္းေမွာက္ကာ ခရီးသည္အားလုံး ပြဲျခင္းၿပီး ေသဆုံးသြားသည္။ စုစုကို  ေခၚကာ ဦးျမေအာင္တို႔ ခ်က္ျခင္း လိုက္သြားသည္။ မိခင္အတြက္ ပူေဆြး ေသာကေရာက္ေသာ္လည္း လက္ရွိ အေျခအေနမွ  လြတ္ေျမာက္ရန္ ပန္းႏု ႀကိဳးစားရၿပီ။ တံခါးအား အျပင္မွ ေသာ့ခက္ထားသျဖင့္ ျပဴတင္းေပါက္ မွန္ကို ခုံႏွင့္ ႐ိုက္ခြဲလိုက္သည္။ အိပ္ ယာခင္းႏွင့္ ေဆာင္မ်ားကို ႀကိဳး အျဖစ္ အသုံးျပဳကာ အေပၚထပ္မွ တြဲေလာင္းခို ဆင္းခဲ့သည္။ ဖိနပ္ပင္ မဝတ္ႏိုင္ဘဲ ေျခဦးတဲ့ရာ  ေျပးထြက္ခဲ့သည္။ ပန္းႏု ဘယ္ကို သြားရမည္ မသိ။ မသန႔္စင္ေတာ့သည့္ မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ခ်စ္ရေသာ ေမာင္ေမာင့္ထံ အပ္ႏွံဖို႔  မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ မ်က္ရည္ စက္လက္ျဖင့္ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးေနစဥ္

“ပန္းႏု၊ ညီမေလး”   “ဟင္ မမ၊ မမေမလြင္”   “အို ပန္းႏု ပန္းႏု”   သူမအား ညီမေလး တစ္ေယာက္လို ခ်စ္ေသာ Speaking  သင္တန္းဆရာမ ေမလြင္၏ ေခၚသံသဲ့သဲ့သာ ၾကားလိုက္ရသည္။ ရင္ခြင္ထဲ ေျပးဝင္လာရင္း သတိလစ္သြားေသာ ညီမအရင္းလို  ခ်စ္ရေသာ ပန္းႏု၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးအား ေပြ႕ထားရင္း ေမလြင္ တေက်ာ္ေက်ာ္ ေအာ္ေခၚေနမိသည္။  ေမလြင္ငွားထားေသာ လုံးျခင္း တိုက္၏ အိပ္ခန္းထဲတြင္   ေမလြင့္အား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ငိုရင္း ပန္းႏု ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို ရင္ဖြင့္ေနသည္။   “ေတာက္!!!!  ယုတ္မာလိုက္ၾကတာ၊ တိတ္ေတာ့ ညီမေလး၊ မမတို႔ ေလာကႀကီးမွာ ေရွ႕ေရွာက္ ရင္ဆိုင္ရမွာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္၊ ဘာ မွ အားမငယ္နဲ႔၊ မမနဲ႔ဘဲေနေတာ့၊ ညီမေလးကို မမ တစ္သက္လုံး ကာကြယ္ေပးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား”  ရင္ခြင္ထဲ ငိုရႈိက္ေနေသာ ပန္းႏု  ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ရင္း ႏွစ္သိမ့္ေနသည္။

ေက်ာ္ႏိုင္–ေက်ာ္ႏိုင္၊ ငါ့ ဘဝကို ဖ်က္စီး႐ုံ မကဘူး၊ အခု ငါ့ ညီမလို ခ်စ္ရတဲ့ ပန္းႏု ဘဝေလးကိုပါ နင္းေခ်လိုက္ၾကၿပီ၊ ဒင္းတို႔  တစ္ေန႔ ဝဠ္လည္ဦးမွာပါ –  ေမလြင္ ပန္းႏုအား ႏွစ္သိမ့္ရင္း လြန္ခဲ့ေသာ သုံးႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္လည္ သတိရမိသည္။  ေမလြင္ အသက္ 23 ႏွစ္တြင္ E Major ႏွင့္ ေက်ာင္းၿပီးကာ Speaking သင္တန္းပါ ၿပီးသြားသျဖင့္ ျပင္ဦးလြင္မွ မႏၲေလးသို႔  အလုပ္ရွာရန္ ဆင္းလာသည္။ ထိုသို႔ အလုပ္ရွာေနစဥ္ state ေက်ာင္းတုံးက တစ္ေက်ာင္းထဲသားျခင္း ျဖစ္သူ ေက်ာ္ႏိုင္ႏွင့္ စုံသည္။  ထိုစဥ္က ေက်ာ္ႏိုင္ ဘာေတြ လုပ္ေနသည္ကို ေမလြင္မသိခဲ့ေပ။ ေက်ာ္ႏိုင္ကလည္း ေမွာင္ခို ကိစၥအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ဦးႏွင့္  အလုပ္ လုပ္ရန္ ကမ္းလွမ္းထားသည္။ ထို ႏိုင္ငံျခားသားက packing ဖြင့္ျခင္သည္ဟု ေတာင္းဆိုလာသျဖင့္ ဖါေခါင္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ ဆတ္ရာ  အစဥ္မေျပေနခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းေနဖက္ ျဖစ္ေသာ ေမလြင္ဆိုသည့္ မအူမလယ္ မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္က အလုပ္ရွာေပးရန္  ေျပာဆိုလာသျဖင့္ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ ျဖစ္သြားသည္။

“နင္က speaking ရတယ္ဆိုေတာ့ အလုပ္တစ္ခုရွိတယ္ဟ”   “ဘယ္လို အလုပ္မ်ိဳးလည္း ေက်ာ္ႏိုင္”   “Company တစ္ခုက   ႏိုင္ငံျခားသားက secretary တစ္ေယာက္ ရွာခိုင္းထားတယ္ဟ၊ နင္ လုပ္လို႔ အစဥ္ေျပမလား”“လစာက”   ေက်ာ္ႏိုင္ လက္သုံး ေခ်ာင္း ေထာင္ျပလိုက္သည္။   “အဲ့ဒီ အထက္မွာဘဲ၊ စာခ်ဳပ္ေတာ့ ခ်ဳပ္ရလိမ့္မယ္”   “Bond က ဘယ္ႏွစ္လလည္း”   “သုံးလ ခ်ဳပ္ရ မယ္”  “လုပ္မယ္ဟာ”  “Ok ေလ၊ နင္ အလုပ္ရရင္ ငါ့ကို တစ္ဝိုင္းေနာ္”   “ေအးပါဟယ္၊ အလုပ္သာ ရပါေစဦး”   “ေအး ဒါဆို ငါ  မနက္ဖန္ ေျပာေပးမယ္၊ နင့္ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးထားလိုက္”  “09————-“   Foreigner ႏွင့္ interview ၿပီးေနာက္ လစာ 5 သိန္းရ မည္ ဆိုသျဖင့္ ေမလြင္ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနသည္။ Bond စာခ်ဳပ္ သက္တန္းကို သုံးလ သတ္မွတ္လိုက္သည္။ အေပ်ာ္လြန္ေန သျဖင့္ စာခ်ဳပ္ကို အေပၚဆုံး တစ္စုံသာ ဖက္ၿပီး ေအာက္က ႏွစ္စုံအား ေသျခာမဖက္ဘဲ ေမလြင္ လက္မွတ္ ထိုးလိုက္သည္။  Foreigner ကေတာ့ အခ်ိဳးအစား ေျပျပစ္လြန္းေသာ ေမလြင့္ အား ေျခဆုံး ေခါင္းဆုံးၾကည့္ကာ တံေတြးမ်ိဳခ်ေနသည္။

အလုပ္စဆင္းရန္ ေရခ်ိဳး အလွျပင္ၿပီး ေက်ာ္ႏိုင္ လာအေခၚကို ေစာင့္ေနသည္။ အေပၚပိုင္း Shirt အက်ႌ အျဖဴႏွင့္ ဒူးထိ ဖုံးေသာ စ ကပ္ ေဘးကြဲ အနက္ကေလး ဝတ္ထားသည္။8:00 am တြင္ ေက်ာ္ႏိုင္ ကားတစ္စီးျဖင့္ လာေခၚသည္။ မေန႔က Interview သည့္  တိုက္သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။  “please, sit down” (ႏိုင္ငံျခားသားႏွင့္ ေျပာသည့္ စကားမ်ားအား သာဂိ မေရးတက္သျဖင့္ ျမန္မာလို  ေရးသားလိုက္သည္။ ငိငိ)   ဧည့္ခန္းထဲရွိ ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္စဥ္ ေက်ာ္ႏိုင္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသား တီးတိုးေျပာဆိုကာ  အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားသည္။ 10 mins ခန႔္ၾကာေသာ္ ေက်ာ္ႏိုင္ ျပန္ေရာက္လာကာ   “ကဲ ေမလြင္ေရ၊ ႐ုံးခန္းက အေပၚထပ္မွာ၊  လိုက္ခဲ့လိုက္”  ေမလြင္လည္း ေက်ာ္ႏိုင္ ေနာက္သို႔ လိုက္ခဲ့သည္။

အခန္းက်ယ္ႀကီး တစ္ခုထဲ ဝင္သြားသည္။ အခန္း ဖြဲ႕စည္းပုံမွာ ႐ုံး ခန္းႏွင့္ မတူဘဲ မိသားစု အိပ္ခန္းက်ယ္ ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ေနၿပီး ေမႊ႕ယာအႀကီးတစ္ခု ျဖန႔္ခင္းထားသည္။ စက္တီခုံ တစ္စုံသာ ရွိၿပီး  အလုပ္စားပြဲ မေတြ႕ရသျဖင့္   “ကိုေက်ာ္ႏိုင္ အလုပ္ခန္းက ဘယ္လိုႀကီးလဲ”   “ေဂ်ာက္”   “ဟင္!!!! ရွင္ ရွင္ ဒါဘာလုပ္တာလည္း”   ေက်ာ္ႏိုင္ အခန္းတံခါးကို lock ခ်လိုက္သျဖင့္ ေမလြင္ ထိတ္လန႔္သြားမိသည္။ ႏိုင္ငံျခားသား ကလည္း တဘတ္ရွည္ႀကီး ခါးမွာ  ပတ္ကာ အေပၚပိုင္း ဗလာႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။   “ဒါက မင္းအတြက္ အလုပ္ခန္းေလ ေမလြင္ရဲ႕ ဟဲဟဲဟဲ”   “ဒါ ဒါက  ဘာသေဘာလဲ ကိုေက်ာ္ႏိုင္”   “ဘာသေဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ေမလြင္ရယ္၊ စာခ်ဳပ္ထဲက အတိုင္း မင္း ေဆာင္႐ြက္ေပးလိုက္ ရင္ အစဥ္ေျပပါတယ္”   ေက်ာ္ႏိုင္ ပစ္ေပးေသာ စာခ်ဳပ္အား ၾကည့္ၿပီး ေမလြင္ မ်က္လုံး ျပဴးသြားသည္။ သူမ ကိုင္ထားသည့္  စာခ်ဳပ္က အလုပ္ခန႔္အပ္ျခင္း စာခ်ဳပ္ မဟုတ္ဘဲ လက္ထပ္ စာခ်ဳပ္ႀကီး။ သတို႔သမီးႏွင့္ သတို႔သား ေနရာတြင္ ေမလြင္ႏွင့္  Foreigner လက္မွတ္ႀကီး။ အသိသက္ေသႏွစ္ဦးလည္း ပါသည္။

သြားၿပီ။ ေမလြင္ မ်က္လုံးေတြ ျပာသြားသည္။   “ဒါ!!! ဒါ ဟို စာခ်ဳပ္ မဟုတ္ဘူး”   “လက္မွတ္ကေတာ့ မင္းလက္မွတ္ အစစ္ပါကြ”   “နင္ နင္ သက္သက္မဲ့ ယုတ္မာတာ ဖယ္စမ္း”  သူမဘဝ ဘာျဖစ္ေတာ့မည္ကို သိသျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင့္အား တြန္းကာ တံခါးေပါက္စီ  ေျပးသည္။ ေက်ာ္ႏိုင္ ေမလြင့္ လက္ေမာင္းကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။   “ဘယ္ေျပးမလို႔လည္း ေမလြင္ရယ္၊ ဟိုမွာ ရစ္ခ်က္က  သတို႔သမီး အသစ္စက္စက္ေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ အစဥ္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီ”  “ျဖန္းးးး အ”   ေက်ာ္ႏိုင့္ ပါးအား လက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္လိုက္သည္။  “ေအာ နင္က ငါ့ကို ႐ိုက္တယ္ေပါ့ ကဲကြာ ကဲကြာ ျဖန္းျဖန္းျဖန္း အားးးး”    ေမလြင္ ေမႊ႕ယာေပၚ လဲက်သြားသည္။   “ရစ္ခ်က္ေရ  ဆုတ္ပ်က္သြားေအာင္ တြယ္စမ္းကြာ အဲ့ေကာင္မကို”  ရစ္ခ်က္လည္း ေမႊ႕ယာေပၚ ေခြေခြေလး ျဖစ္ေနေသာ ေမလြင့္ ေျခေထာက္ အား ဆြဲလိုက္သည္။

“ေခြးႀကီး လူယုတ္မာႀကီး လႊတ္ ငါ့ကို လႊတ္စမ္း အီးးဟီးးဟီးးး”  ရစ္ခ်က္ ရင္ဘက္အား ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္ကာ ႐ုံးသည္။   ေမ လြင္ လူးလည္းထကာ ရင္ခ်က္ ရင္ဘက္အား လက္သည္းျဖင့္ ကုပ္ဖဲ့သည္။  “ျဖန္းျဖန္းျဖန္း အားးးး”   ရစ္ခ်က္၏ လက္ဝါးက ေမ လြင့္ ပါးေပၚ ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ က်လာသည္။ ေက်ာ္ႏိုင္က ေမလြင့္ လက္ႏွစ္ဖက္အား ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ဒူးျဖင့္ ဖိထားသည္။ ၿပီးေနာက္  ေမလြင့္ ဆံပင္အား စုပ္ကိုင္ကာ “ငါတို႔ လုပ္တာ အသာတၾကည္ ၿငိမ္ မခံရင္ အသားနာလိမ့္မယ္ ေမလြင္၊ ၿပီးေတာ့ လက္ထပ္  စာခ်ဳပ္ႀကီး ရွိေနေတာ့ နင္ မုဒိန္းမႈနဲ႔ တရားဆြဲလည္း အလကားဘဲ ဟားဟားဟားဟားးး”  “လူယုတ္မာေတြ၊ လႊတ္ ငါ့ကိုလႊတ္ အီးး  ဟီးးဟီးးးဟီးးးး”  “ဗ်ိဗ်ိဗ်ိဗ်ီးးးးးး အ မလုပ္ပါနဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ အေမရယ္ ကယ္ပါဦးးး အီးးဟီးဟီးဟီး”   ရစ္ခ်က္ ဆုတ္ၿဖဲလိုက္သျဖင့္  စကပ္အတိုေလး စုတ္ၿပဲသြားသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနီေရာက္ေလး ေအာက္တြင္ မို႔ႂကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ ေဖါင္းေဖါင္း ေလးက သြားရည္ ယိုစရာပင္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေက်ာ္ႏိုင့္ဒူးျဖင့္ ဖိထား၍ ေမလြင္ ႐ုံးလို႔ မရေပ။ သူမဘဝ ေရတိမ္နစ္ေတာ့မည္။

“ဗ်ိဗ်ိဗ်ိဗ်ီးးးး အားးးး မလုပ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ အီးဟီးဟီးဟီးးး”  ရွဈ အက်ႌ အျဖဴေလး က်ယ္သီးမ်ား ျပဳတ္ထြက္ကာ အက်ႌလည္း ၿပဲ သြားသည္။ ဘယာစီယာ အျဖဴေလးအား အလည္မွ ကိုင္ကာ ဆြဲေစာင့္ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။   “အားးး အေမေရ ကယ္ပါဦးးး  လူယုတ္မာေတြ လႊတ္လႊတ္ အီးဟီးဟီးဟီး အ အ နာတယ္ နာတယ္”  ျဖဴဝင္းမို႔ေမာက္ေသာ ႏို႔အုံ မာက်စ္က်စ္ေလးအား ရစ္ခ်က္  လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ကာ အားရပါးရ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သျဖင့္ ေမလြင့္ မ်က္နာေလး နာက်င္မႈေၾကာင့္ ရႈံ႕မဲ့သြားသည္။    “အားးးးး  နာတယ္နာတယ္ အီးးဟီးဟီးဟီး”   ရစ္ခ်က္က ႏို႔အုံႏွစ္ဖက္အား ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း စုပ္ကိုင္ ဖ်စ္ညႇစ္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို  ဆြဲလိမ္လိုက္သည္။ ႏို႔ကိုင္၍ အားရေသာ္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအား ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။

“မလုပ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ အားဟားးဟား”   ေမလြင္ ေအာ္ဟစ္ ႐ုံးကန္ရင္း ေဘာင္းဘီေလး ကြၽတ္သြားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းေလး  ေပၚလာသည္။ ရစ္ခ်က္က ေမလြင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကားကာ ေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးတုတ္ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ခါးမွာ  ပတ္ထားေသာ တဘတ္ကို ျဖည္ကာ ေျခရင္းသို႔ လွမ္းပစ္လိုက္သည္။ အရွည္ 7′ ခန႔္ ၊ လုံးပတ္က က်ပ္လုံးခန႔္ရွိေသာ ေတာင္မက္ ေနသည့္ လီးႀကီး ေပၚလာသည္။ ႐ုံးကန္ေနေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္လိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္အား လီးဒစ္ျဖင့္  ေတ့လိုက္သည”မလုပႏြဲ႕၊ မလုပပြါနဲ႔!!! အငြ႕!!! ဇွိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး”  လီးဒစ္ ေစာက္ပတ္ထဲ ျမဳတ္ဝင္သြားသည္။ ရစ္ခ်က္ ေမလြင့္ ႏို႔ ႏွစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ညႇစ္ကိုင္ကာ ခါးကို ေစာင့္ထဲ့လိုက္ျပန္သည္။   “အင့္!!! ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္!!!အားးးးးးးးးးးးးးးး”    လီးမွာ တစ္ဝက္ခန႔္  ဝင္သြားသည္။ ေမလြင့္ ေစာက္ပတ္ေလးလည္း စပါးလုံးတစ္ေထာက္ခန႔္ ကြဲသြားသည္။ လီးဒစ္အား အပ်ိဳေမွးက တားစီး ထားသည္။ လက္ေရာ ေျခေထာက္ပါ ခ်ဳပ္ထားသလို ျဖစ္သျဖင့္ ေမလြင္ ေအာ္ဟစ္ေန႐ုံမွ လြဲ၍ ဘာမွ မတက္ႏိုင္ေပ။

ရစ္ခ်က္ အားယူကာ ခပ္ျပင္းျပင္း ေစာင့္ထဲ့လိုက္သည္။   “အင့္!!!ဇြိဇြိဗ်ိဗ်စ္ ဒုတ္!!!! အားးးးးး ေသပါၿပီအေမရဲ႕”   လီးကို အဆုံးထိ  ဆြဲထုပ္ကာ ေစာင့္သြင္းလိုက္ျပန္သည္။  “အင့္!!! ဗ်ိဗ်ိဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဒုတ္ အီးဟီးဟီး နာတယ္!! နာတယ္”   ရွည္လွ်ား ႀကီးမားေသာ လီး ႀကီးက ေစာက္ပတ္ထဲ အတားအဆီးမရွိ ဝင္ထြက္ေနသည္။ တစ္ခ်က္ ေစာင့္လိုက္တိုင္း သားအိမ္ကို အရွိန္ျဖင့္ ဝင္ေစာင့္ ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ခံခက္လြန္းကာ မ်က္ဝန္းမွ မီးပြင့္မတက္ ခံစားရသည္။ လီး တစ္ေခ်ာင္းလုံးလည္း ေစာက္ပတ္မွ ေသြးမ်ား နီရဲ ေနၿပီ။ ရစ္ခ်က္၏ ေစာင့္ခ်က္ေတြ ျပင္းလြန္း၍ တစ္ကိုယ္လုံး ယိမ္းထိုးေနသည္။  “အင့္!!!! ဗြၽတ္ဗြၽတ္ဗြတ္ဗြတ္ အားးးး ဗ်စ္ဗ်စ္ဗ်ိဗ်ိ  အားးးးးးး ဇိဇိ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ အားးးး အင့္အင့္အင့္အင့္ ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ဗြတ္ဗြတ္ အားးးး ဟားးး ဟားးး ရွီးးးးးးး”    ရစ္ ခ်က္၏ လီးမွ သုပ္ရည္မ်ား ေမလြင့္ သားအိမ္ထဲ ပန္းလိုက္သည္။

“Oh!!! good!!! Haaa”   “ဗြၽတ္ ဗလြတ္ ဗြတ္”   လီးႀကီး ေစာက္ပတ္မွ ကြၽတ္သြားစဥ္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲ သုပ္ရည္မ်ား ေသြး နဲ႔ အတူ ေရာ၍ အံထြက္လာသည္။ ပုခုံးေပၚ ထမ္းထားေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်လိုက္သည္။ ေက်ာ္ႏိုင္ကလည္း ဒူးျဖင့္ ဖိထား ေသာ ေမလြင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖယ္ေပးလိုက္သည္။  “အဟင့္ ဟင့္ဟင့္ အီးးဟီးးးဟီးးးးဟီးးးဟီးးးး”   ေမလြင္ ေမႊ႕ယာေပၚတြင္ ေျခ ကားယား လက္ကားယားျဖင့္ ငိုေနသည္။ ေက်ာ္ႏိုင္က ေမလြင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္လိုက္သည္။  “မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာ့၊ နာလွပါၿပီ အီးဟီးဟီးဟီးးးးး”   ေမလြင္၏ ေတာင္းပန္မႈကို လစ္လွ်စ္ရႈကာ ေဂၚလီထည့္ထားေသာ လီးႀကီးကို တံေတြးစြတ္ လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမလြင့္ စအိုေပါက္ကို လီးဒစ္ျဖင့္ ေတ့ကာ  “အင့္!!! ဇြိဇြိဗ်ိ!!! အားးး နာတယ္!! နာတယ္!! မရဘူးးး”   ဖင္ ေပါက္ထဲ ဒစ္ျမဳပ္သြားၿပီ။ ထပ္ ေစာင့္သြင္းသည္။  “ဗ်စ္ဗ်စ္ဗ်စ္ဗ်စ္!!!!! အားးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေမလြင္တစ္ေယာက္ ေၾကးစားေလာကထဲ ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အေပါစား ေတာ့ မဟုတ္။ Foreigner သီးသန႔္။  ေၾကးႀကီးသည္။ က်ယ္ငါးပြင့္ Hotel တစ္ခုႏွင့္ ခ်ိတ္ဆတ္ကာ လႈပ္ရွားသည္။ ထို သ႐ုပ္ကိုလည္း Speaking သင္တန္းဆရာမ  အေနႏွင့္ ဖုံးကြယ္ထားသည္။ ေမလြင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ရင္း၍ ရသမွ် ပိုက္စံဆုကာ အရင္းအႏွီး တစ္ခုရလာလွ်င္ ဒီ ဘဝမွ ႐ုံးထြက္ကာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျဖက္သန္းမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ ယခု သူမ ဘဝထဲ ညီမေလး အရင္းလို ခ်စ္ရေသာ  ပန္းႏု ေရာက္လာၿပီ။ ပန္းႏုအား ထိုကိစၥ အသိေပး၍ အျဖစ္။ သူမအား အထင္ေသးသြားမည္ကို စိုးရိမ္သည္ေလ။

မမေမလြင္အိမ္တြင္ ပန္းႏု ေရာက္ေနသည္မွာ ႏွစ္လရွိၿပီ။ ရံဖန္ ရံခါ ေသာၾကာေန႔ ညမ်ိဳးတြင္ မမေမလြင္တစ္ေယာက္ အလုပ္ကိစၥ  ဟုဆိုကာ ညျပန္မအိပ္ျဖစ္။ မနက္ ျပန္လာလွ်င္လည္း တစ္ေနကုန္ အိပ္သည္။ တစ္ခါတေလ သင္တန္းပိတ္ရက္ စေနေန႔ေတြဆို လွ်င္လည္း မနက္ကတည္းက အလွျပင္၍ ထြက္သြားကာ ညပိုင္းမွ ျပန္လာသည္။ မမေမလြင္တြင္ ရည္းစားမရွိမွန္း ပန္းႏု သိသည္။  မမေမလြင္ ဘာလုပ္ေနသည္ကို သိခ်င္ေသာ္လည္း မေမးရဲေပ။ မေန႔ညကလည္း ျပန္မလာျဖစ္ဘဲ မနက္ အေစာႀကီးမွ ျပန္လာၿပီး  အိပ္ေနသည္။ ပန္းႏုလည္း မမေမလြင္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္မည္စိုး၍ ထမင္းဟင္း ခ်က္ၿပီး TV ေရွ႕ထိုင္ကာ မေန႔ညက TV စဥ္ ေအာက္တြင္ ေတြ႕ရေသာ အျပာကားေခြကို ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ မမေမလြင္ထံတြင္ ယခုလို ေခြေတြ ေတြ႕တာ ပထမ အံ့ၾသမိ  ေသာ္လည္း ခုေခတ္ လူငယ္ဘဲေလဟု ေတြးမိကာ ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ နီဂ႐ိုးသုံးေယာက္ႏွင့္ အျဖဴမ တစ္ေယာက္  3 Some ဆတ္ဆံပုံကို အပီအျပင္ ႐ိုက္ျပထားသည္။ နီဂ႐ိုးမ်ား၏ လီးေတြက သံေခ်ာင္းႀကီးမ်ားသဖြယ္ မာေတာင္ ရွည္ လွ်ားကာ တုပ္လြန္းလွသည္။ အျဖဴမေလးခမ်ာ တအားအားႏွင့္ ညည္းညဴရင္း ဖင္၊ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ပါးစပ္ သုံးေပါက္လုံး အလိုးခံ ေနသည္။ ပန္းႏု ၾကည့္ရင္း အသည္းေတြယားကာ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။

“တူတူတူတူ”   “Hello!!! ေမလြင္ေရ၊ ဒီကေန႔ date ထားတဲ့ foreigner ေတြရွိတယ္၊ ေၾကးကေတာ့ ——-   အခန္းနံပါတ္က ——-   ေန႔လည္ 10:00 am မွာေတြ႕မယ္တဲ့”   ပန္းႏု ဘာမွ ျပန္မေျဖႏိုင္ခင္ တစ္ဖက္မွ ေျပာဆိုကာ ဖုန္းခ်သြားသည္။    ပန္းႏု မမေမ လြင္၏ hand phone ကို ရင္ခြင္မွာအပ္ကာ မ်က္ရည္မ်ား က်လာသည္။    “မမရယ္”   နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံက္ 8:30 am  သာရွိေသးသည္။  အခန္းတံခါးကို အသာေလး ဖြင့္လိုက္သည္။ မမေမလြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ပန္းႏု ဆုံးျဖက္ခ်က္  တစ္ခုကို ခ်လိုက္ကာ မမေမလြင္၏ ႏွဖူးကို နမ္းရႈိက္လိုက္သည္။  ၾကယ္ငါးပြင့္ Hotel ႀကီးသို႔ ပန္းႏု ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ခ်ိန္းဆိုထား ေသာ room no. သို႔ တန္းသြားခဲ့သည္။ ပန္းႏု ရင္ခုံစြာျဖင့္ လူေခၚ bell ကို ႏွိပ္လိုက္သည္။   “တင္းေတာင္!!! တင္းေတာင္”   “ကြၽီ!!!!  Hello”   အရပ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ foreigner တစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။

“Hi”  “Please come on”   “yes”   အခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္။ စုစုေပါင္း foreigner သုံးေယာက္။ သူမ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားမ်ား  ေအးစက္ေနသည္။  “Are you Mrs. May Lwin?”  “No. I’m Pann Nu. Mrs. May Lwin is ill, so I come here replace for  her.”   “Ok. ok. never mind. You are young and beautiful. We like you.”  “Thank, sir”   Foreigner တစ္ေယာက္ ငွဲ႔ ေပးေသာ အရက္ခြက္ကို ေမာ့လိုက္သည္။  “ဟားးးး”   လည္ေခ်ာင္းထဲ ပူဆင္းကာ အနည္းငယ္ ေႏြးေထြးသြားသည္။ Air com က  လည္း အားေကာင္းလွသည္။ စကားမ်ား ေျပာဆိုၾကရင္း ေနာက္တစ္ခြက္ ထပ္ေသာက္သည္။ စိတ္လည္း အနည္းငယ္ ရဲတင္းလာ သည္။ “Ok, just start now”  Foreigner ႏွစ္ေယာက္က ပန္းႏု၏ ေဘး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။ တစ္ေယာက္က   ပန္းႏု၏ မ်က္ႏွာအား ဆြဲလွည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။

“ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ အင္းဟင္းဟင္းဟင္း”   ေနာက္တစ္ေယာက္က သူမ၏ ႏို႔အုံကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေနသည္။ သူမ၏ အက်ႌ ၾကယ္သီးမ်ား တစ္လုံးျခင္း ျဖဳတ္ေနသည္။  “ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ အင္းဟင္းဟင္း” ပါးစပ္ကို နမ္းရင္း လွ်ာကို စုပ္ခံရသျဖင့္ ပန္းႏု  မ်က္လုံးမ်ား ေမွးစင္းသြားသည္။ ပန္းႏု၏ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းလည္း ဗလာက်င္းသြားသည္။ ႏို႔တစ္ဖက္ကို ဖြဖြေလး စုပ္နယ္ၿပီး  က်န္ႏို႔အုံကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ျခင္း ခံေနရသည္။ Foreigner တစ္ေယာက္က ပန္းႏု ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ကာ စကပ္ႏွင့္ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ပန္းႏု၏   ေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ ၿဖဲလိုက္သည္။ နီရဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ကို လွ်ာျဖင့္ ထိုးေမႊကာ လွ်က္လိုက္ရာ   “ဟားးးးး ကွတြ ရွီးးးးးးး”   ႏို႔ေရာ ေစာက္ပတ္ပါ အစုပ္ခံရသျဖင့္ တခါမွ် မခံစားဘူးေသာ  အရသာကို ခံစားေနရသည္။ ပါးစပ္ကို နန္းေနသူက ပန္းႏု၏ လည္တိုင္ကို စုပ္ရင္း လွ်ာျဖင့္ ကလိေနသည္။

“ႁပြတ္ ရွလြတ္!!! ရွ လူးးးးး အားးးး ရွီးးးး”  ေစာက္ပတ္အား ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ခံရ၍ အတြင္းသားႏုႏုမ်ား အၿမဳံလိုက္ ျပဳတ္ပါသြားသလို ခံစားရၿပီး ရင္ထဲ  တလွပ္လွပ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ကို လွ်က္ရင္း လက္ညႇိဳး တစ္ေခ်ာင္းက စအိုေပါက္ကို ထိုးေမႊေနရာ ပန္းႏု ခါးေလး ေကာ့ ေကာ့သြားသည္။ အမ်ိဳးသား သုံးဦး၏ အထိအေတြ႕ အကိုင္အတြယ္ကို ေရရွည္ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ    “ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ အအအ ရွ လြတ္ ႁပြတ္ ပလပ္လပ္ ပ်စ္ အားးးး ရွီးးးး ဟားးးး အဟင့္ဟင့္ဟင့္”   ပန္းႏု ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္မ်ား ပန္းထြက္ကာ တစ္ခ်ီ ၿပီး သြားသည္။ Foreigner သုံးေယာက္လည္း အဝတ္မ်ား ခြၽတ္လိုက္ရာ ပန္းႏု မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ လီးႀကီးေတြက အရွည္ 7′ ခန႔္၊  လုံးပတ္က သူမ လက္ဖ်ံခန႔္ တုပ္သည္။ ဒါႀကီးေတြကို ခံႏိုင္ပါ့မလား။

ပန္းႏု ေတြးေနခ်ိန္တြင္ Foreigner သုံးေယာက္က သူမနား  မတ္တပ္ရပ္လိုက္သျဖင့္ သုံးေယာက္ အလယ္တြင္ ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။ မနက္က ၾကည့္ထားသည့္ အျပာကားထဲမွ ျပကြက္ အတိုင္း သူတို႔၏ လီးကို စုပ္ေပးရေတာ့မည္ေလ။ မ်က္ႏွာေရွ႕ တည့္တည့္ရွိ လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ အရည္ျပားကို ဆြဲလိုက္ရာ နီရဲ ၿပဲအာေနေသာ ဒစ္ႀကီး ေပၚလာသည္။ ဒစ္ကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ငုံကာ လွ်ာျဖင့္ ဝိုက္လိုက္သည္။

“ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ Ohh yes ရွီးးးးးး” က်န္ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ကြင္းတိုက္ေပးသလို ေရွ႕တိုးေနာက္စုပ္ လုပ္ ေပးသည္။  “ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ အားးဟားးးး”   ဒစ္ကို စုပ္လိုက္၊ လိင္တန္ကို လွ်ာျဖင့္ လွ်က္လိုက္ျဖင့္ လီးသုံးေခ်ာင္းကို အလွည့္က်  စုပ္ေပးေနသည္။ 15 mins ခန႔္ၾကာေသာ္ လီးစုပ္တာ ရပ္လိုက္ၿပီး သူမအား ေမႊ႕ယာေပၚ ေပြ႕တင္လိုက္သည္။ ပန္းႏု ေပါင္ကားၿပီး လွဲ လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္က ပန္းႏု ေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ေႁမြေဟာက္ႀကီး မာန္ဖီေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေသာ လီးဒစ္ႀကီး ျဖင့္ ပန္းႏု ေစာက္စိကို ပြတ္တိုက္လိုက္ရာ  “အ”   ပန္းႏု ကိုယ္ေလး တြန႔္သြားသည္။ လီးဒစ္ႀကီး ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္လာၿပီ။ ပန္းႏု  လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုပ္ကာ မ်က္စိမွိတ္ အံႀကိတ္ထား၏။

“အင့္!!! ဗြၽတ္ဗြၽတ္ဗ်ိဗ်ိ!!!! အူးးးဟူးးဟူး”   အရည္႐ႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးႀကီးက အတားအဆီးမဲ့စြာ အဆုံးထိ ဝင္သြား သည္။ လီးႀကီးမွာ ရွည္လွ်ားလြန္းသျဖင့္ သားအိမ္ေအာင့္သြားသည္။   “အင့္!!! ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ!!! အားးးးးးး ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္!! အားးးး  ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အအအအ ဇြိဇြိဗြၽတ္ဗြၽတ္ အအအအ”   လီးအထုပ္အသြင္းတိုင္း ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား အၿမဳံလိုက္  ကပ္ပါသြားလိုက္ ရႈံ႕ဝင္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ Foreigner လည္း လိုးရတာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ႏွင့္ အရသာ ရွိလွသည္။ ေစာင့္ခ်က္ေတြ  ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ ပန္းႏု ကိုယ္လုံးေလး ယိမ္းထိုးေနသည္။  “ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္ အအအအ ဇြိဇြိဗ်စ္ဗ်စ္ အအအအ ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ  အအအအ အားးးး ဟားးးး ရွီးးးး on yes ဟားးးးး”  ပန္းႏု ဗိုက္ေပၚ သုပ္ရည္မ်ား ပန္းထုပ္လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္  ေနာက္ လီးတစ္ေခ်ာင္းက ေစာက္ပတ္ထဲ တန္းဝင္လာသည္။

“အင့္!!! ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္ အားးးးးးး”  သုံးေယာက္လုံး လိုးၿပီးသြားေသာ္ ပန္းႏုလည္း ေမႊ႕ယာေပၚ ေခြေခြေလး ျဖစ္ေနသည္။  သားအိမ္ ေအာင့္လြန္းသျဖင့္ လက္ႏွင့္ ဖိကာ ေကြးေကြးေလး ေနေနရသည္။ 15 mins ခန႔္ နားၿပီးေသာ္ တစ္ေယာက္က ေမႊ႕ယာေပၚ  တက္လာကာ ပန္းႏုကို ေလးဘက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ ကုန္းထားေသာ ပန္းႏု ဖင္ေနာက္တြင္ ဒူးေထာက္ကာ စအိုေပါက္ကို လွ်ာျဖင့္  ထိုးေမႊလိုက္သည္။  “အ အ”   ပန္းႏု ဖင္လိုးခံရေတာ့မည္ကို သိသျဖင့္ ထိတ္လန႔္ေနမိသည္။ ဖင္ေပါက္ကို စိတ္ႀကိဳက္ လွ်က္ၿပီး  လီးဒစ္ျဖင့္ ေတ့လိုက္သည္။ ပန္းႏု အံကို တင္းတင္းႀကိတ္ထားသည္။  “ဇွိဇွိဗွိ!!! အီးးးးးးး”   လီးဒစ္ႀကီးက ဖင္ေပါက္ထဲ မဆန႔္မၿပဲ  ဝင္လာသည္။ အံႀကိတ္ထားရလြန္း၍ မ်က္ႏွာႀကီး နီျမန္းကာ လည္ပင္း အေၾကာမ်ားပင္ ေထာင္လာသည္။

“အင့္!!! ဗြၽတ္ဗြၽတ္ဗု!!! အားး လားး လားး နာတယ္ နာတယ္ အီးးး”   လီးတစ္ဝက္ခန႔္ ဝင္သြားသည္။ နာက်င္လြန္း၍ ပန္းႏု ေခါင္း မ်ား ခါယမ္းေနသည္။  “အင့္!!!! ဗြၽတ္ဗြၽတ္ဗြတ္ အူးးး ဟူးးး ဟူးးး ေသပါၿပီ အေမရဲ႕ ဖင္ကြဲပါၿပီေတာ့ အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးး”    လီး အဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီ။ Foreigner က ပန္းႏု ခါးကို စုံကိုင္ကာ မီးကုန္ ယမ္းကုန္ လိုးေတာ့သည္။  “အင့္!!! ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ!!! အားးးးးးး ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္!! အားးးး ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အားးးလားး လားးး ဇြိဇြိဗြၽတ္ဗြၽတ္ အအအအ အားးးးးးး”  ပန္းႏု ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ ေနရသည္။ အခ်က္ 20 ခန႔္ အားရပါးရ ေစာင့္ၿပီးေသာ္ လီးကို ဖက္ေပါက္ထဲမွ ထုတ္လိုက္သည္။  “ဗြၽတ္ ဗလြတ္ ဘူ!!! အီးးဟီးး ဟီးးး”  ဖင္လိုးေနတဲ့ foreigner က ေမႊ႕ယာေပၚ ပတ္လတ္လွန္အိပ္ကာ ပန္းႏုကို အေပၚမွ တက္ေစာင့္ခိုင္းသည္။   “ဖတ္ဖတ္ဖတ္ ဖတ္ အအအအ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္ အအအအ ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ အအအအ”  ေနာက္တစ္ေယာက္က ပန္းႏု စအိုကို လီးျဖင့္ေတ့ကာ ေစာင့္ သြင္းသည္။

“အင့္!!! ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ!!! အားးးးးးး ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္!! အူးးးး ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အားးးလားး လားးး ဇြိဇြိဗြၽတ္ဗြၽတ္ အအအအ   အားးးးးးး”    ေစာက္ပတ္ထဲေရာ ဖင္ထဲပါ လီးႏွစ္ေခ်ာင္း ပင္စတင္ ခုတ္သလို စီးခ်က္ညီညီ ဝင္ထြက္ေနသည္။ ပန္းႏုလည္း နာက်င္ မႈႏွင့္အတူ သူမတူေသာ ခံစားမွကို ရရွိသျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ညည္းညဴေနရသည္။ က်န္တစ္ေယာက္၏ လီးက မ်က္ႏွာအနီး ေရာက္လာ သျဖင့္ ပါးစပ္ ဟေပးလိုက္ရာ  “အင့္!!! ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ!!! အုအု အြတ္အြတ္ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္!! အူးးးး ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အုအု အားးးးးး  ဇြိဇြိဗြၽတ္ဗြၽတ္ အအအအ အားးးးးးး”  Foreigner သုံးေယာက္၏ မညႇာမတာ လိုးသည့္ဒဏ္ကို တစ္ေနကုန္ေအာင္ လွိမ့္ခံ ခဲ့ရသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေရာ ဖင္ေပါက္ပါ ပူထူေနၿပီ။ ခံတြင္းထဲလည္း သုပ္ညႇီနံ႔ေတြ လႈိင္ေနသည္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၿပီးခဲ့ရသျဖင့္ ဒူးမ်ား ေခ်ာင္ကာ နားထဲမွ ေလမ်ား ထြက္ေနသည္။ ညေန 4:00 pm မွ လိုးပြဲရပ္သြားသည္။

ပန္းႏုႏွင့္ ေမလြင္လည္း မထူးဇာတ္ခင္းကာ Foreigner သီးသန႔္ order လိုက္ရင္း ရသမွ် ေငြစုသည္။ တစ္ႏွစ္ခန႔္ ၾကာေသာ္ ရရွိလာ ေသာ အရင္းအႏွီးျဖင့္ ျပင္ဦးလြင္တြင္ ၿခံဝန္းေလးဝယ္ကာ အထည္ဆိုင္ေလးႏွင့္ speaking သင္တန္း တြဲဖြင့္ၿပီး ဇာတ္ျမႇဳတ္ေနၾက သည္။ မမေမလြင္က ႏွစ္ပတ္ တစ္ႀကိမ္ မႏၲေလးသို႔ ဆင္းကာ ဆိုင္အတြက္ ပစၥည္းမ်ား ဝယ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ အေခါက္က က်မၼာ  ေရး လိုအပ္ခ်က္အရ ေသြးစစ္မည္ဟု ဆိုသျဖင့္ ေသြးေဖါက္ေပးလိုက္ရသည္။ ဒီကေန႔လည္း မမေမလြင္ ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ရင္း ၿခံ ထဲတြင္ သစ္ပင္ ေရေလာင္းေနသည္။ “တီတီတီ”   “လာၿပီ မမေရ”   “ဧည့္သည္ပါတယ္ ပန္းႏုေရ”   “ကြၽီ”   “ဟင္”   ပန္းႏု ၾကက္ ေသ ေသသြားသည္။ မမေမလြင္ေဘးမွ ဆင္းလာသူက ေမာင္ေမာင္။ သူမ အသက္တမွ် ခ်စ္ရေသာ ေမာင္ေမာင္။ ပန္းႏု သတိ ဝင္ လာကာ အိမ္ထဲ ေျပးဝင္သည္။ ေမာင္ေမာင္ အေနာက္က ေျပးလိုက္ကာ ပန္းႏု လက္ေမာင္းကို ဆြဲၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ဖက္ထားလိုက္ သည္။

“ဘာလို႔ ေျပးတာလည္း ပန္းႏုရယ္”   “လႊတ္!! ပန္းႏုကို လႊတ္ အီးဟီးဟီး ပန္းႏု ခႏၶာကိုယ္က မသန႔္စင္ေတာ့ဘူး အီးဟီးဟီးဟီး”    “ကိုယ္ခ်စ္တာ ပန္းႏုရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို မဟုတ္ဘူးေလ။ ပန္းႏုကို ခ်စ္တာေလ။ ကိုယ့္ကို ခြဲမသြားပါနဲ႔ေတာ့ကြာ”   “အဟင့္ဟင့္ဟင့္”    “ကိုယ္လည္း ပန္းႏု ေပ်ာက္သြားထဲက စိတ္ေလၿပီး လုပ္ျခင္ရာလုပ္၊ မိန္းမ တကာနဲ႔ အိပ္ခဲ့တာဘဲ၊ ပန္းႏုကို ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္  နားလည္တယ္၊ ခ်စ္လည္း ခ်စ္တယ္”  “ဟုတ္တယ္ ညီမေလး၊ ညီမေလး အိမ္က ထြက္လာကတည္းက ေမာင္ေမာင္ လိုက္ရွာေန တာ အ႐ူးတပိုင္းဘဲ၊ မမတို႔ ျပင္ဦးလြင္ ေရာက္ကတည္းက ညီမေလး မ်က္ႏွာ ညႇိဳးေနတာ မၾကည့္ရက္လို႔ မႏၲေလး ေရာက္တိုင္း  ေမာင္ေမာင့္ အေၾကာင္း စုံစမ္းခဲ့တယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့လက လမ္းမွာ ေတြ႕ရင္း ပန္းႏုကို ေတြ႕ျခင္ေၾကာင္း၊ သူ လိုက္ရွာေနေၾကာင္း ေျပာ တယ္၊ မမက ပန္းႏုေရာ ေမာင္ေမာင္ပါ ေသြးစစ္လို႔ Ok မွ ေပးေတြ႕မယ္လို႔ ေျပာထားတာ”

“ဒါ ဒါဆို”   “ဟုတ္တယ္ ညီမေလး၊ မမတို႔ ေသြးစစ္တာ result က ok တယ္”   “ဟုတ္တယ္ ပန္းႏုရဲ႕၊ ဦးျမေအာင္တို႔လည္း ဖ႐ိုဖရဲ ေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္၊ ေက်ာ္ႏိုင္ ဖဲဝိုင္းတစ္ခုမွာ ဓါးထိုးခံရလို႔ ေသသြားတယ္။ ဦးျမေအာင္လည္း ပစၥည္းေတြ အဖမ္းခံရလို႔ ဘဝေတြ  ပ်က္ကုန္ေရာ၊ ေနာက္ဆုံး စုစုကို အေႂကြးရွင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ဝိုင္းၿပီး မုဒိန္းက်င့္လိုက္တာ ေသြးလြန္ၿပီး ေသသြားတယ္၊ ဦးျမ ေအာင္လည္း သမီးစိတ္နဲ႔ စိတ္က်ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ေသေရာ”  “အို စုစု ညီမေလးရယ္ အဟင့္ဟင့္”    “စုစုေလးအတြက္ စိတ္မေကာင္း ေပမယ့္ ဦးျမေအာင္တို႔ ဝဋ္လည္တာဘဲေလ”  “ကဲ မငိုပါနဲ႔ေတာ ပန္းႏုရယ္၊ ကိုယ့္ ရင္ခြင္ထဲမွာ မင္းမ်က္ရည္ ထပ္မက်ေစရေတာ့ပါ ဘူးကြယ္”  “ျျပတ္ျျပတ္ျျပတ္”  “အိုးးး မမရွိတယ္ေလ”   “ရွိ ရွိကြာ၊ ဒီက လြမ္းေနရတာ ၾကာေပါ့ ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္”   ေမာင္ေမာင္  ပန္းႏု၏ ပါးႏွစ္ဖက္ကို အနမ္းမိုးေတြ ေခြၽေနသည္။

“ေမာင္ေမာင္ေနာ္ ေျပာေလ ကဲေလ အဟြန္း”   ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ၾကည္ႏူးေနသည္ကို ၿပဳံး ၾကည့္ရင္း ေမလြင္ ၿခံထဲ ေရွာင္ထြက္ခဲ့သည္။  အခုေတာ့ မုန္တိုင္း ၿပီးလို႔ ပန္းေတြ ပြင့္ေနၿပီေလ။