မရှောင်နိုင်သည့်တဏှာ

မရှောင်နိုင်သည့်တဏှာ

ယောက္ခမအိမ်နေရသည့်ကြည်ပြာ  မှာစိတ်ညစ်မိနေရသည်။ယောက်ျား   ဖြစ်သူကိုသူရကိုချစ်၍လက်ထပ်ခဲ့   ပေမယ့်တဘဝစာ အတွက်တော့ဦး  နှောက်နှင့်ရွေးချယ်ခဲ့သည်တော့အ   မှန်၊ကိုသူရသည်ရည်မွန်သည်။   ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိပေ၊မိဘစ   ကား နားထောင်တတ်သောသားအလိမ္မာဖြစ်၍အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်  ရွေးချယ်ခဲ့လျှင်စိတ်ညစ်ရမည်မ   ဟုတ်ဟုတွေးမိခဲ့သည်။ထို့ အတွက်  လည်းကိုသူရကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။   ကိုသူရမရက်မသောက်၊ဖဲမရိုက်၊မိန်းကလေးမရှုပ်တတ်ပေ။ထို့အတူအ   လုပ်လည်း မယ်မယ်ရရမရှိ၊သို့ပေ  မယ့်မိသားစုအပေါ်တွင်တော့သိ   တတ်ပေသည်။မိန်းမယူပြီးမိန်းမကို   မိဘအိမ်ခေါ်တင်ခဲ့သည်။ကြည်ပြာ   တစ်ယောက်မိဘအိမ်တွင်နေခဲ့စဉ်ကအလုပ်မလုပ်ခဲ့ပေ။သို့သော်အိမ်   ထောင်ကျလာတော့ယောက်ျားတွင်   အလုပ်မရှိသောအခါ   သုံးစရာငွေဟူ ၍မရှိပေ။

“ကိုကို အလုပ်လေးဘာလေးရှာဦး”  “ဘာလို့လဲကြည်ပြာ”   “လက်ထဲငွေမရှိဘူးလေ၊မိဘအိမ်မှာ   ပဲတသက်လုံးကပ်နေလို့မဖြစ် ဘူး၊အိမ်လေးဘာလေးငှားနေရအောင်”  “ဘာလို့လဲ၊ကြည်ပြာကိုဘယ်သူကဘာပြောလို့လဲ”   “ဘာမှမပြောဘူးလေ၊ဒါပေမယ့်အိမ်    ထောင်ပြုပြီဆိုတော့ကိုယ့်ခြေ   ထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်ရမှာပေါ့”   “ငါ့မိဘကငါ့ကိုကြည်ဖြူပြီးသား၊   ကြည်ပြာဘာတွေစိတ်ပူနေ တာလဲ”  “မောင်နှမတွေလည်းရှိသေး   တယ်လေ”   “ငါအငယ်ဆုံးလေ၊မကြည်ဖြူစရာ   ဘာမှမရှိဘူး”   “ခုကြည်ပြာပြောမယ်၊  ကြည်ပြာတစ်ခုခုစားချင်ရင်ကိုကိုမိဘဆီကပိုက် ဆံတောင်းရတာမဟုတ်လား”   “ကိုယ့်မိဘဆီကကိုယ်တောင်းတာ   ပါကြာ”

“ကိုကို့ကိုကြည်ဖြူပေမယ့်ကြာရင်  ကြည်ပြာ့ကိုကြည်ဖြူနိုင်ပါ့မလား”   “ငါ့ကိုချစ်ရင်ငါ့မိန်းမကိုလည်း   ကြည်ဖြူရမှာပဲ”   “ကိုကို အမြဲတမ်းတောင်းနေလို့ဘယ်  လိုဖြစ်မလဲ၊ကြည်ပြာလဲအားနာရတာပေါ့”   “အင်းပါမိန်းမရာ၊ငါအပြင်သွား   လိုက်ဦးမယ်”   မည်သို့ ပင်ပြောစေကာမူအလုပ်ကို  မရှာပေ။အလုပ်မရှိလျှင်ဝင်ငွေမရှိ   သဖြင့်ယောက်ခမအိမ်နေရသော   ကြည်ပြာမှာအလိုလိုနေရင်း သိမ်  ငယ်လာသည်။စားရသောက်ရမည့်   အရေးတအိမ်သားလုံး၏ဝေယျာ   ကိစ္စများကိုသာလုပ်ပေးနေရင်းက   မိမိသည်အိမ်ဖော်  လားဟုတွေးလာ ရသည်။မိဘများကကြည်ပြာကိုတွေ့လိုလျှင်တောင်ယောက်ခမများ   ၏အရိပ်အခြေကိုကြည့်နေရ သည့်  အနေအထားသို့ရောက်လာသည်။

သို့အတွက်လင်ယောက်ျားအားအလုပ်ရှာပါဟုပြောလျှင်ယောက်ခမ  များကမကြည်ဖြူချင်ပေ။   “ငါ့တို့သားကိုတသက်လုံးတင် ကျွေး  ထားနိုင်တယ်”  ဆိုသောစကားကကြည်ပြာစိတ်နာလာရသည်။ထို့ကြောင့်ယောက်ျား   အားပြောမရသည့်အဆုံးမိမိဘာသာ    အလုပ်လုပ်ရန်အတွက်သူငယ်ချင်း  များကိုအပူကပ်မေးရတော့သည်။   တနေ့တော့အလုပ်တစ်ခုအတွက်   အင်တာဗျူးဖြေရန် ရှိ လာသောအ  ခါအလုပ်လုပ်ရန်ဟုမပြောရဲပဲမိဘ   အိမ်ခနသွားရန်အကြောင်းပြ၍   ထွက်လာခဲ့ရသည်။အင်တာဗျူးဖြေ   ရန် ကုမ္ပဏီတစ်ခုကိုရောက်သောအ  ခါအလုပ်ရရှိရန်သာဆုတောင်းနေ  ရတော့သည်။   “မကြည်ပြာအခန်းထဲဝင်လို့ရပါပြီ”  “ဟုတ်ကဲ့  ရှင့်”  မကြည်ပြာအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့   စားပွဲမှာလူတစ်ယောက်ထိုင်နေပြီး   အသက်အားဖြင့်သုံးဆယ့်ငါးပတ်   ဝန်းကျင် လောက်ရှိသည်ဟုထင်မှတ်လိုက်သည်။ရုပ်ရှင်ထဲကလိုသူဌေး  ချောချောပုံမျိုးတော့မဟုတ်။

အသားညိုညိုနှင့်ရုပ်ရည်သန့်သန့်  တော့ရှိသည်။ကြည်ပြာထိုလူရှေ့ရှိ    ကြည်ပြာကစားပွဲရှေ့ရပ်လိုက်  သည်၊   “ထိုင်ပါမကြည် ပြာ”  “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”   “အလုပ်လာလျှောက်တာနှော်”   “ဟုတ်ကဲ့”   “အလုပ်မှာသေချာလား”   “ဟုတ်ကဲ့”   “ဘာလို့အလုပ် လုပ်ချင် လဲ”  “ရှင်”  “မေးတာကထူးဆန်းနေလို့လား၊  ဘာလို့အလုပ်ချင်လဲ၊ပိုက်ဆံလို   ချင်လို့လား၊ခနတဖြုတ်စိတ်လေနေ  လို့လုပ်ချင်တာ လား”   “ဒီလိုပါကျမအလုပ်မလုပ်ဖူးသေး  ဘူး၊သင်ယူပြီးစီးပွားလုပ်တတ်   အောင်ပါရှင့်”   “ခင်များကဒီမှာဘာတွေသင်ယူစရာရှိ တယ်လို့ထင်လဲ”   “ယူတတ်ရင်တော့ပညာရမှာတွေ   အများကြီးလို့ကျမထင်ပါတယ်”   “ဒါဖြင့်ခင်များကသင်ယူပြီးပိုက်ဆံ  မယူ ဘူးဆိုတဲ့သဘောလား”   “အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး၊ကျမသင်ယူ  ပြီးတတ်ကျွမ်းသလောက်တန်တဲ့လခမျိုးကိုလိုချင်ပါတယ်”   “ဒီမှာခင် များကသင်ယူချင်ပေမယ့်သင်ပေးမယ့်သူမရှိရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“ကျမကသင်ယူဖို့လာတာဖြစ်တဲ့အ   တွက်ကျမကသင်ပေး ချင်လာ  အောင်ပြုမူနေထိုင်ပါ့မယ်”   “ကြိုက်သွားပြီ၊တကယ်ရောလုပ်   ချင်စိတ်ရှိရဲ့လား”   “သေချာပါတယ်ရှင့်”  “ဟုတ်ပြီလေ၊ဒီ ကဝန်ထမ်းကအ   လုပ်ထွက်တော့မှာ၊မကြည်ပြာကသူ့ဆီကနေဒီအလုပ်တွေကိုသင်ယူပြီးလုပ်ငန်းခွင်ထဲသွားရမှာ”  “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”    “ခင်များရဲ့မျှော်မှန်းလစာကိုထည့်   ရေးပြီးရှေ့ကအမဆီမှာကိုတင်ခဲ့ပါ”   “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”  အမကိုမေးပြီးစာတင်ခဲ့ရတယ်။အိမ်ကို ပြန်ခဲ့ပေမယ့်ရင်တ   ထိတ်ထိတ်ပါအိမ်မှာကြုံရမယ့်ပြသ   နာများအတွက်ကိုကြိုတွေးထားပြီး   သားပါ။အိမ်ကအလုပ်တွေကိုဟန်   မပျက်လုပ်လိုက်တယ်။ညရောက်   တော့   “ယောက်ျားကြည်ပြာအလုပ်ရလာ   ပြီ”   “ဘာပြောတယ်”    “ဒီနေ့အလုပ်အင်တာဗျူး  တာရခဲ့ တယ်”   “နင့်ကိုဘယ်သူကအလုပ်လျှောက်   ခိုင်းလို့လဲ”   “ကြည်ပြာ့ဘာသာကြည်ပြာလျောက်ခဲ့တာ”   “ငါခွင့်မပြုဘူး ကြည်ပြာ”  “ဘာလို့လဲ”   “ဘာလဲဟ၊ကြည်ပြာနင်မရှိရင်အိမ်   ကအလုပ်ကိုဘယ်သူကလုပ်ပေးမ   လဲ”

“အရင်ကဘယ်သူလုပ် လဲ”  “ကြည်ပြာ အလုပ်ကလေးရတာနဲ့  ငါကိုခံပြောလာတာပဲ”   “မဟုတ်ဘူးယောက်ျား၊ကျမစော   စောထပြီးအိမ်အလုပ်တွေလုပ် ခဲ့   မယ်”   “အိမ်ကလူတွေထမင်းစားချိန်ဘယ်   သူလုပ်ပေးမှာလဲ”  “ဒါတော့အဆင်ပြေသလိုလုပ်ကြ    ပေါ့”   “မဖြစ်ဘူး၊နင် အလုပ်မသွားရဘူး”  “မသွားလို့မဖြစ်ဘူး”   “နင့်အလုပ်ကိုငါလိုက်ခဲ့မှာ”   “အာလိုက်လို့ရမလား”  “နင့်အလုပ်ကဘာအလုပ်မို့လိုက် လို့    မရတာလဲ”  “လိုက်ချင်ရင်လိုက်ခဲ့၊ဒါပေမယ့်ရုံး    ခန်းအထိလိုက်လို့တော့လိုက်လို့မ   ရဘူး”   “အေးပြီးရော”   မနက်စောစော ထပြီးအိမ်အလုပ်  တွေကိုပြီးအောင်လုပ်ရတော့တယ်။   ထမင်းဟင်းချက်ပြီးအလုပ်သွား   ရန်ပြင်တော့ယောက်ခမက   “ဘယ် သွားမလို့လဲကြည်ပြာ”  “သမီးအလုပ်သွားမလို့အမေ”   “အလုပ်သွားမလို့ဟုတ်လား၊နင်အိမ်   မှာအေးအေးဆေးဆေးနေရရဲ့လို့    ဘာလို့အလုပ်သွားချင်တာလဲ”  “အမေ သမီးတို့လဲငွေစုရမယ်လေ   အမေ”  “နင်သုံးဖို့ငါမပေးလို့လား”    “သမီးအမြဲတမ်းတော့ တောင်းမနေ  ချင်ဘူး”   “ဟဲ့သားနင်ကမတားဘူးလား”

“တားတာပဲအမေ”   “ငါ့သားတားနေရဲ့ဘာလို့ဆက်လုပ်   တာလဲ”   “အမေ သမီးတို့ရှေ့ရေးအတွက်ပါ  အမေ”   “နင်သွားရင်အိမ်ကအလုပ်ကိုဘယ်သူလုပ်မှာလဲ”   “အမေသမီးထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်   ပြီးပီ အမေ ၊ခူးခပ်စားရုံပဲ”   “သား နင့်မိန်းမကိုလဲပြောဦး၊ငါ့ကို   ပြန်ခိုင်းနေတယ်”  “ကဲပါကြည်ပြာရယ်၊အမေစိတ်မ    ကောင်းအောင်မ လုပ်နဲ့၊အဲဒီအလုပ်   မလုပ်မလုပ်ရလဲထမင်းငတ်မသွား   ဘူး”  “သွားမှရမှာယောက်ျား”   “ဒီလောက်တောင်ပြောမရတာ   နင်သွား ရင်အိမ်ပြန်မလာနဲ့”  “ရတယ် ပြန်မလာဘူး”   ကြည်ပြာပြောရင်းထွက်ခဲ့လိုက်   တယ်။အရမ်းလည်းဝမ်းနည်းသွားရ   တယ်။အလုပ် ထဲရောက်တော့အမကကြိုရောက်နှင့်ပြီ    “အမကျမ ဘယ်အလုပ်တွေလုပ်ရမလဲ”  မကြည်ပြာမေးတော့   လောလောဆယ်အကူ အလုပ်အနေ   နဲ့လုပ်ရမယ်ဆိုတော့  “လောလောဆယ်ဆရာခိုင်း   တာလေးတွေတော့လုပ်ရမယ်”   “ဟုတ်ကဲ့အမ၊အမလဲခိုင်းစရာ ရှိရင်  ခိုင်းပါ”   ရုံးကလူတွေစုံလာတော့ဆရာလဲ   ရောက်လာတယ်။   “ကြည်ပြာ၊ကိုကြီးလာပြီငါနဲ့လိုက်ခဲ့”

“ဟုတ်ကဲ့အမ”    “ကျ မဝင်ခဲ့မယ်”  “ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ”   “ကြည်ပြာကိစ္စပါ”   “ဟုတ်ကဲ့ပြော”  လောလောဆယ်အလုပ်ကသူ့နေရာ   နှင့်သူအဆင်ပြေနေ တော့ကြည်ပြာ   ကိုဘယ်နေရာခိုင်းရမှန်းမသိသေး   ဘူးဆရာ”   “ဒီလိုလုပ်၊စာအဝင်အထွက်၊မိတ္တူကူးတာ၊စာလာပို့တာကိုသူ့ကို ခိုင်း  လိုက်၊ပဲဒါတွေအရင်သင်ထားပေး   လိုက်၊သူကကွန်ပြူတာရိုက်တတ်   တယ်ပြောတယ်၊အဲဒါတွေမနိုင်တဲ့  လူတွေကိုသူ့ဆီ ပေးပြီးရိုက်ခိုင်း၊  စာရင်းဇယားတွေဘယ်လိုဆွဲလဲသင်   ထားပေးခိုင်းလိုက်၊သူ့ကိုမခိုင်းပဲမ   နေရအောင်တစ်ယောက်ချင်းမိတ်   ဆက်ပေးလိုက်ပါ”   “ဟုတ်ကဲ့”   ကြည်ပြာအစ်မနဲ့အပြင်ကိုထွက်ပြီး   တစ်ယောက်ချင်းမိတ်ဆက်ပေးကြ   တယ်။ခုတော့ကြည် ပြာထိုင်ရမယ့်  နေရာရလာပြီ။အဲဒီတော့ခိုင်းမယ့်  သူတွေကကြည်ပြာကိုလာပြီးခိုင်း   ကြရသလိုသူတို့လိုအပ်တဲ့ပုံစံကိုပါ   နမူနာ ပုံစံနှင့်တကွတစ်ခါတည်းပြ  ကြရတယ်။လုပ်နေကျမဟုတ်၍   ကြာသော်လည်းကြည်ပြာအားမ   လျှော့ပေ။ရအောင်ကြိုးစားလုပ်   သည်။ထို့ကြောင့်ကြည်ပြာကိုဂရု   ဏာသက်ရောက်ပြီးသင်ပြကြရ   တယ်။ဒီကြားထဲစာဝင်စာထွက်ကို   လက်ခံရပြီးသက်ဆိုင်ရာ နေရာသို့  ပို့ပေးရပြန်တယ်။

နေ့လည်ရောက်   တော့ထမင်းစားချိန်မှာ   ရုံးကအမကြီးက   “ကြည်ပြာရေခနလာဦး”   “ဟုတ်ကဲ့မမ”  “ကိုကြီးအတွက်ထမင်းပွဲပြင်ပေးရ    အောင်”  “ဟုတ်ကဲ့မမ”   ကိုကြီးအတွက်ထမင်းပွဲပြင်ပြီးတော့    “ကိုကြီးထမင်းစားလို့ရပြီ”   “အော်ဟုတ်ကဲ့အမ”  “မကြည်ပြာအဆင်ပြေရဲ့လား”   “ပြေတယ်ဆရာ”   “ဆရာလို့မခေါ်ပါနဲ့ကြည်ပြာ၊ကိုကြီးလို့ပဲခေါ်”  ဒီနေ့ ညနေအိမ်ပြန်၍မဖြစ်  မိဘအိမ်ကိုပဲပြန်မှဖြစ်တော့မည်ဟုတွေးပြီးဝမ်းနည်းသွားရသည်။   “မကြည်ပြာဘာဖြစ်လို့လဲ”   “ဘာမှမ ဖြစ်ပါဘူးကိုကြီး”  “အော်အေးပါ၊ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုလဲ   ပြီးရော”  ညနေရောက်တော့ကြည်ပြာအမေ့   အိမ်ကိုပဲပြန်လိုက်သည်။အ မေက   စိတ်မကောင်းသည့်ပုံပေါက်နေပြီး   “သမီး၊သမီးယာက်ျားလာသွားတယ်”   “ဟုတ်လားအမေ”   “ဟုတ်တယ်သမီး၊သူနဲ့ ကွာရှင်းပေး   ပါတဲ့”  “ရှင်၊ေဩာ်သူကဒီလိုလား”   “ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲသမီး”   “သမီးအလုပ်လုပ်လို့အမေ”    “အော်သမီးရယ်သူ တို့ကမလုပ်စေ  ချင်ရင်မလုပ်နဲ့ပေါ့”

“အမေသမီးအိမ်ဖော်တစ်ယောက်  လို၊ကျွန်လိုမလုပ်နိုင်ဘူးအမေ၊သူ   တို့လုပ်စာထိုင်စားနေ တယ်ဆိုပြီး   သူတို့မျက်နှာအလိုက်အထိုက်နဲ့သ  မီးမနေနိုင်ဘူး”   “အင်းလေငါသမီးလေးကိုဒီလိုပုံစံ   မျိူးတော့မေမေတို့မမြင်နိုင် ဘူး၊ဒါ   ပေမယ့်သမီးစဉ်းစားပေါ့၊တခုလပ်  ဖြစ်တာမိန်းကလေးအတွက်တော့    ဘယ်ကောင်းမလဲ”   “ဒါတော့ဒါပေါ့အမေ၊ဒါပေ မယ့်သူ  တို့ဘက်ကမှကွာရှင်းဖို့တောင်းလာ   ပြီဆိုတော့သမီးဘက်ကလည်းကွာ   ပေးမှရမှာပေါ့”   “သမီးလေးစဉ်းစားပါဦး၊သမီး”   “သမီးအမှားမှမပါတာအမေ”    “အင်း အမေလဲဘာပြောရမှန်းမသိ   တော့ပါဘူးသမီးလေးရယ်”  ညခုနှစ်နာရီခွဲတော့ကိုသူရ ရောက်လာပြီး  “ကြည်ပြာနင်ထွက်ခဲ့”    “ဘာလဲကိုသူရ”   “နင်ကငါ့စကားကိုနားမထောင်ရ   အောင်နင်ကလင်ငယ်ရှိနေလို့လား”   “ကိုသူရ ရှင်ကျမကိုမဟုတ်တာကိုမစွပ်စွဲနဲ့၊   ကျမအလုပ်လုပ်တာကျမရှေ့ရေး   အတွက်ပဲ”  “ဘာစောက်ရေးမပါဘူး၊နင့်လခ   ဘယ်လောက်ရှိနေလို့နင်ကငါနှင့်   ငါမိဘစကားကိုနားမထောင်တာလဲ”

“ရှင်ကရောကျမစကားနားထောင်ခဲ့လား၊ရှင့်ကိုအလုပ် လုပ်ဖို့ပြောတော့ရှင်ကဘာအလုပ်မှမလုပ်ဘူး၊ရှင် ယောက်ျားဖြစ်ပြီးကျမကိုရှင့်ဆီ   ကငွေဘယ်မှာအပ်ဖူးလဲ”   “လူပါးမဝနဲ့နင်အိမ် မှာစားချင်တာ  စားလို့ရတယ်၊ကောင်းကောင်းမွန်  မွန်နေနိုင်အောင်ငါ့မိဘတွေကထား   ပေးတာပဲ၊အဲဒါကိုအိမ်မှာကောင်း   ကောင်း မနေဘဲ၊ဖင်ယားပြီးအပြင်ထွက်ချင်လို့အလုပ်လုပ်တာ”  “ဒီမှာကိုသူရ၊လူဆိုတာအလုပ်လုပ်ရမယ်၊ဒီတော့ကျမဘဝအတွက်ကျမ အလုပ်လုပ်ရမယ်။ဒီတော့ရှင်ဘာ   ဖြစ်ချင်လဲသာပြော”   “နင်နဲ့ငါကွာရှင်းမယ်”  “ကွာလေ၊ရှင့်သဘောပဲ၊တရားရုံးမှာ   ကွာမယ်”    “အခုကိုကွာမှာ”  ဒီလိုနဲ့ရပ်ကွက်ရုံးကိုရောက်ပြီးကွာ   ရှင်းလိုက်ကြတော့တယ်။   ကြည်ပြာမျက်ရည်မကျတော့ပါ။   ဝဋ်ကျွတ် တယ်ဟုသာထင်မှတ်နေ  တော့သည်။နောက်နေ့အလုပ်ထဲ   သွားသော်ကိုကြီးမရှိပေ။   “အမကိုကြီးမလာဘူးလား”   “လာမှာညီမဒီ နေ့ဆိုဒ်တွေပတ်ဖို့ရှိ  တယ်”   “ဟုတ်လား”  “ကြည်ပြာလိုက်ရမယ်ထင်တယ်   အရင်ကအမလိုက်တယ်။အခုကအမကစာရင်းတွေ ချုပ်ပြီးအပ်ရမှာမို့  က်န္ခဲ့ရတာ”

“ဟုတ်အမ၊ဒါနှင့်အမကဘာလို့အ   လုပ်ထွက်မှာလဲ”   “ဒီလိုကြည်ပြာ၊အမယောက်ကျား    နယ်ကို ပြောင်းရမှာအမလိုက်သွား  မှရမယ်”   “အော်အဲဒီလိုလား”  “ဟုတ်တယ်ညီမ”   “ဟာညီမကိုကြီးလာပြီ”   “ကိုကြီးကြည်ပြာကိုခေါ် မယ်မဟုတ်   လား”  “ဟုတ်တယ်ကြည်ပြာ၊အဲဒီကစာ   ရင်းတွေကိုကြည်ပြာလုပ်ရမှာ”   “ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး”   ကြည်ပြာကိုကြီးကား နှင့်လိုက်ခဲ့  လိုက်သည်။အလုပ်ထဲရောက်တော့  စာရင်းစာအုပ်များကိုစစ်ဆေးပြီး   လုပ်လိုက်တယ်။နှစ်ပတ်ခန့်မရှင်းပဲ   ထားသော စာရင်းများကိုတော်တော်  လေးရှင်းမှပြီးတယ်။  “ဗိုက်ဆာပြီလားကြည်ပြာ”   “ဆာတော့မဆာသေးပါဘူး”   “အားမနာနဲ့ဗိုက်ဆာ ရင်စား”  “ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး”  ဒီလိုနဲ့အလုပ်တွေရှိရာကိုကြည်ပြာ   လိုက်ခဲ့ရတယ်။တဖြေးဖြေးနဲ့ကိုကြီး  နှင့်ရင်းနီးလာတယ်။ကိုကြီး ကကြည်   ပြာကိုသင်ပေးသလိုဂရုစိုက်ပါတယ်။ကြည်ပြာတနေ့တော့နေမကောင်း  လို့ခွင့်ယူတဲ့အခါကိုကြီးဆီကဖုန်း   ဝင်လာ တယ်  “ကြည်ပြာနေမကောင်းလို့ခွင့်ယူ   တယ်ဆို”   “ဟုတ်တယ်ကိုကြီး”   “ဆေးခန်းမပြဘူးလား”

“ဟင့်အင်း မပြဖြစ်ဘူး”   “တော်ကြာအဖျားတာရှည်နေမယ်   လေ”  “အာကိုကြီးကလဲဖွဲဟဲ့လွဲပါစေဖယ်ပါစေ၊မပြောကောင်းမဆိုကောင်း”   “ဆေးခန်းပြ လေ”   “မသွားတော့ဘူးလို့”  “မသွားလို့မဖြစ်ဘူးလေ”   “အာ မသွားချင်ပါဘူးဆေးခန်းကို”   “အေးပါ”   ညနေရောက်တော့ကိုကြီး ကဖုန်း  ဆက်ပြန်တယ်   “ကြည်ပြာငါနင်တို့အိမ်ရှေ့မှာ”  “ဟင်ဘာလို့အိမ်လိုက်လာတာလဲ”   “နင်ဆေးခန်းကိုမသွားလို့လိုက်ပို့မ လို့”   “အာကိုကြီးကလဲဒုက္ခရှာလို့”  ကြည်ပြာ့အိမ်ရောက်လာခဲ့မှတော့   ကြည်ပြာထွက်တွေ့လိုက်ရတော့   တယ်။ကြည်ပြာ့ကို ဆေးခန်းလိုက်   ပြတော့ဆေးထိုးကြောက်တဲ့ကြည်   ပြာမှာငိုချင်လာတယ်။  “ကဲညီမဆေးထိုးမှရမယ်”   “မထိုးလို့မရဘူးလား ဆရာ”  “ညီမ ဆေးမထိုးရင်ရောဂါဖြစ်တာ   ပိုတာရှည်နေမှာ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ”   ကြည်ပြာမှာဆေးထိုးခံရမည်ဆို   တော့ငိုမဲ့မဲ့ ဖြစ်လာရတော့တာပေါ့။  “မနာပါဘူးကြည်ပြာရယ်၊ခနလေး   ပါ”   “ကိုကြီးကလေးကြည်ပြာကြောက်တယ်”   “မကြောက်နဲ့ငါရှိ တယ်”  ဆရာဝန်ဆေးထိုးရန်အတွက်လုံ   ချည်ကိုဖြေလျော့ချပြီးတဖက်လှည်နေလိုက်ရတယ်။ဆေးထိုးလိုက်   တော့ပေါင်တ ချောင်းလုံးအရမ်းကို  နာကျင်သွားတော့အော်လိုက်မိ  တယ်။ဆရာဝန်ကခနလေးသာဆေး   ချေပေးပြီး၊   “အကိုကြာကြာလေးချေ ပေးလိုက်  ပါ”   “ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့”   ကိုကြီးကအနားရောက်လာပြီး  ကြည်ပြာ့တင်သားကိုပွတ်ချေပေး   တော့ကြည်ပြာမှာအားနာမိ သလို  ရင်ထဲတမျိုးခံစားလိုက်ရတယ်။

ကြည်ပြာ့အတွက်စားစရာတွေဝယ်  ပြီးအိမ်ကိုလိုက်ပို့တယ်။  အိမ်ရောက်တော့ကြည်ပြာစား   သောက်ပြီးဆေးသောက်တယ်။   အိပ်ပေမယ့်အိပ်မရပါဘူး၊ဘာဖြစ်   လို့မှန်းမသိပေကွာရှင်းခဲ့သောလင်   ဖြစ်သူအားသတိရမိသည်။မချစ်လို့မှမဟုတ်တာသူ့ရဲ့  မိသားစုနဲ့ရေရှည်မနေနိုင်ခဲ့လိုဖြစ်တာ။သူသာကြည် ပြာပြောစကားနားထောင်ပြီးနေခဲ့   ရင်အခုလိုမျိုးကြုံရမည်မဟုတ်ပေ။ကိုကြီး လိုတဝက်လောက်သူ့အ   ပေါ်ဂရုစိုက်ခဲ့လျှင်ကောင်းမှာပဲတွေး   လိုက်သည်။ကိုကြီးထံအလုပ်လုပ်   ပြီးကိုကြီးကဝန်ထမ်းတွေ အပေါ်ဂရု   စိုက်ဆက်ဆံသည်ကိုတွေ့သည်။   အထူးသဖြင့်ကြည်ပြာနှင့်အလုပ်ထဲ  သို့အတူသွားလာရသောအခါတွင်    ကိုကြီးက အလုပ်ရှင်ဆိုသော်လည်း  ငေါက်ငမ်းပြောဆိုခြင်းမရှိသည့်အ   ပြင်မသိမတတ်သည်များကိုလည်း   ပြသပေးသည်။ကြည် ပြာ၏အခက်  အခဲများကိုလည်းအလုပ်ကိစ္စနှင့်မသက်ဆိုင်သည့်ကိစ္စများကိုပါကူညီပေးသည်။အနေနီးလာတဲ့အခါမှာ   ကြည်ပြာကို ကြီးနှင့်ရင်းနီးပြီးကိစ္စ  တော်တော်များများကိုလည်းပြော   ပြဖူးသည်။ကြည်ပြာကလည်း   ကိုကြီးအတွက်စားစရာကအစစေတနာ နှင့်ပြင်ဆင်ပေးမိသည်။

မိမိယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့သတင်းကို    လည်းကြားမိသည်။နိုင်ငံခြားသို့   ထွက်သွားသည်ဟုသိလိုက်ရသည့်အတွက်ကြည်ပြာ့အတွက် ကံကောင်းသည်ဟုထင်မိသည်။သူရှိနေလျှင်   ကြည်ပြာအားနှောက်ယှက်နိုင်သည်   ဟုတွေးလာသည်။ယခုလိုမျိုးဘဝ    တွင်မိမိ အလုပ်နဲ့မိမိရပ်တည်လာနိုင်  နေပြီ။သူ့ကိုကြည်ပြာမလိုအပ်ပေ။   ကိုကြီးနယ်ခရီးထွက်သည့်ရက်များ   တွင်ကြည်ပြာပျင်းရိနေ သလို၊ကို  ကြီးကိုသတိရမိသလိုဖြစ်တတ်  သည်။ကိုကြီးမြန်မြန်ပြန်လာစေချင်  သည်။ညနေတိုင်းဖုန်းပြောဖြစ်သည်   မသိစိတ်က ကိုကြီးကိုချွဲပြီးပြောမိ  သည်။ခုကိုကြီးနယ်ထွက်နေသည်    မှာနှစ်ပတ်ခန့်ကြာသည်။ကြည်ပြာ   ကိုကြီးကိုလွမ်းနေမိသည်။   “ကို  ကြီးဘယ်တော့ပြန်လာမလဲ” “စနေနေ့ပြန်ရောက်မယ်”   “ဟင်စနေနေ့လား၊အဲဒါဆိုကိုကြီးကိုချက်ချင်းမတွေ့ရဘူးပေါ့”    “တနင်္ဂနွေရုံးတက်ခဲ့မယ်လေ”    “ရုံးမသွားချင်ပါဘူး”   “ရုံးမတက်ချင်ရင်တနေရာသွားမယ်”

“ဟုတ်ကိုကြီး၊မုန့်ဝယ်ခဲ့နော်ကိုကြီး”    “ဝယ်ခဲ့မယ်လေ”   ကိုကြီးကိုမတွေ့ရသည်မှာကြာပြီ   ကိုကြီးကအပြင်ကိုသွားမည်ဟု   ပြောသော်လည်းကြည်ပြာမငြင်းမိ   ပေ၊ ကိုကြီးနဲ့တွေ့ချင်လှပြီ။ဘာကိုမှမစဉ်းမိပေ။ကိုကြီဎ၏ကြင်နာယုယမှု့ကသာကြည်ပြာကိုစိုးမိုးနေသည်။   စနေနေ့ညကကိုကြီးဖုန်း ဆက်သည်   သူရောက်ပြီတဲ့။ကြည်ပြာပျော်နေ   မိသည်။တနင်္ဂနွေနေ့မနက်စောစော  တွေ့မည်တဲ့။ကြည်ပြာရင်ခုန်ပြီးအလှပြင်နေ  မိသည်။ကိုကြီးနဲ့ချိန်းထား  သောနေရာကိုရောက်တော့ကိုကြီး   က   “လာလေ ကြည်ပြာ”   “လာပြီကိုကြီး”   “ဘယ်သွားမလဲကို ကြီး”  “စကားတွေအေးအေးဆေးဆေး   ပြောလို့ရတဲ့နေရာကိုပေါ့”   “ဟုတ်ကိုကြီး”   ကိုကြီးကကားမောင်းရင်းကြည်ပြာ့   လက် ကိုကိုင်ကာ  “ကြည်ပြာ”  “ဟင်ကိုကြီး”

“အရမ်းလွမ်းတယ်”   “ကြည်ပြာလဲအတူတူပါပဲကိုကြီး”   ကိုကြီးနဲ့စကားပြောရင်းကိုကြီး ခေါ်  ရာနောက်ကိုလိုက်ခဲ့သည်။ကိုကြီး  ကားရပ်မှအပြင်ကိုသတိထားကြည့်မိရာဟိုတယ်ဖြစ်နေသည်။  “ဟင် ကိုကြီး ဟိုတယ်ပါ လား”  “ဟိုတယ်ထဲမဝင်ချင်လို့လား”   ကိုကြီးမျက်နှာအိုသွားပုံကြည့်ပြီးသ   နားမိသည်။မဖြစ်နိုင်မှန်းသိနေတော့   လည်းချီတုံချတုံ ဖြစ်ရသေးသည်။  ဟိုတယ်ရောက်လျှင်နောက်ဆက်တွဲကဘာဖြစ်မည်ကိုလဲခန့်မှန်းမိသည်။  သို့သော်လည်းနှုတ်ကထွက်သည်မှာ   “ကိုကြီးရှေ့ကသွားလေ”   “အင်းလေ”   ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းပြေးထွက်လာပြီး  အခန်းကိုလိုက်ပြသသည်။ကိုကြီး   လက်ကိုဆွဲပြီး ဟိုတယ်အခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။  အခန်းထဲရောက်တော့ကိုကြီးက   ကြည်ပြာကိုဖက်ထားသည်။ကြည်  ပြာလည်းပြန်ပြီးဖက် ထားသည်။

“ကြည်ပြာ”  “ရှင်ကိုကြီး”   ခေါင်းမော့ပြီးထူးလိုက်သည်။ကို  ကြီးကကြည်ပြာ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်  းသည်။ကြည်ပြာရင်တဆတ်ဆတ်  ခုန်သည်။ကိုကြီးကကြည်ပြာတ    ကိုယ်လုံးကိုထွေးပွေ့ရင်းနဲ့ကြည်    ပြာ့ဂုတ်ပိုးသားလေးတွေကိုဖွဖွလေးကိုက်ပေးသေးတယ်။ကို  ကြီးရင်ခွင်ထဲမှာကြည်ပြာတယောက်ရွှေရင်အစုံသိမ့်သိမ့်တုန်နေ  မိရပြန်တယ်။တကိုယ်လုံးပွတ်ပေး   ပြီးအသာအယာနမ်းရှိုက်  တဲ့တဲ့အခါ ကြက်သီးနွေးဖုလေးတွေသာမကပိ   ပိထဲကပင်အရည်တွေစီးဆင်းလာမိ   တယ်။ကြည်ပြာ့အဝတ်တွေကိုလာ   ချွတ် တော့ကြည်ပြာကကူချွတ်  လိုက်မိတယ်။ကြည်ပြာ့နို့လေးနှစ်လုံးကိုအသာအယာလေးငုံခဲပေး   တော့ကြည်ပြာစိတ်ကထိန်းချုပ်မရ  နိုင်တော့ပေ။ပိပိကိုအသာအယာ   ပွတ်ပေးတဲ့အခါမှာတော့ကြည်ပြာ့  စိတ်တွေကကာမစိတ်တွေဖြစ်လာ   ပြီးညည်းမိတယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”  “အင်းးဟင်းးးဟင်းးကိုကြီးရယ်”   ကိုကြီးကကြည်ပြာ့နို့ကိုစို့ပေးရင်း   သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်တယ်   မာ  ထန်နေတဲ့ကိုကြီးလီးကကြည်ပြာ  ့ကိုလာထိတယ်၊ကြည်ပြာကိုကြီးလီး   ကိုကိုင်လိုက်ပြီးကွင်းထုသလိုလုပ်   ပေးလိုက်မိတယ်  ရှင်။တော်တော်   လေးလီးကြီးတဲ့ကိုကြီးပါ။   “ကြည်ပြာ ကိုကြီးနမ်းမယ်နှော်”  “မနမ်းနဲ့ကိုကြီးသမီးနမ်းပေးမယ်”   ကြည်ပြာကို  ကြီးလီးကိုငုံခဲကာစုပ်  လိုက်မိတော့တယ်။တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ဒစ်ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ရ  သည်ကိုလည်းအားရသည်။လျှာ     ဖျားနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။  “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”   “အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ   ကြည်ပြာရယ်”   တရှီးရှီးတအားအားညည်း  နေသ  ဖြင့်ကိုကြီးကြိုက်သည်ဟုထင်  လိုက်သည်။ပိုအားရပြီးစုပ်ပေး   လိုက်သည်။လဥကလေးကိုဆုပ်   ကိုင်ညှစ်ရသည် ကိုလည်း အရသာ   တွေ့သလိုခံစားရသည်။  အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်သမျမြို  ချမိသည်၊   “ကြည်ပြာကိုကြီးလုပ်ချင်နေပြီ”

“လုပ်လေကိုကြီး”  “ဒါဆိုဒီမှာဒီလ်ုအိပ်လိုက်”   ကိုကြီးပြောသလိုကြည်ပြာအိပ်   လိုက်သည်။   ကုတင်မှာအတည့်မအိပ်ပဲကန့်လန့် အိပ်ရတာပါ။ပြီးမှကိုကြီးကခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးကြည်   ပြာ့ခါးအောက်မှာခုတယ်။ခြေနှစ်   ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ပြီးလက်တ   ဖက်နှင့်ရင်ဘတ်ပေါ်ပိုက်အပ်ကာ    နောက်လက်နှင့်လီးကိုကိုင်ပြီးအ   ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖိသွင်းတယ်။ဒီတစ်   လီးဝင်သွားတော့မှ ခြေနှစ်ချောင်း   ရှေ့တွန်းပြီးလိုးတော့တယ်။   “ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖွတ်”   “အားးးအိုးး…”   ုကီးမားတဲ့ကိုကြီးလီးကြောင့်မခံရ   တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ကြည်ပြာ့အဖုတ်   ကတင်းကြပ်ကြပ်ခံစားမှု့ကိုခံစား   ရပြီးလီးဒစ်တိုးဝင်လာတယ်။   ပြန်ထွက်တော့အတွင်းသားတွေ ကိုဆွဲယူသွားသလိုပါပဲ။တထစ်ထစ်နဲ့အရသာတွေ့ရ  ပြန်တယ်။ကိုကြီးကဒီကိစ္စမျိုးမှာ အတော်ကျွမ်းကျင်တဲ့အဆင့်ရှိမှန်း    ကြည် ပြာတွေးမိတယ်။ဘယ်သူတွေ  ကိုများလုပ်ဖူးသလဲတွေးနေတုန်း   တဒုတ်ဒုတ်နဲ့တိုးဝင်လာတဲ့လီး   ကြောင့်အတွေးကိုပင်မေ့ပြီး ကာမအလိုကျပါသွားရတယ်။လိုးတာကကတော်တော်ကြာတယ်။

လီးကတဇွပ်ဇွပ်နဲ့ဝင်ထွက်နေသလို   ကြည်ပြာ့ဖင်ပြောင်ကြီးကိုကိုကြီး  ဂွေးဥကတဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်နေတယ်။   “ဗျစ် ဖွတ် ဘွတ်  ဘွတ် ဘွတ်”  “အားးရှီးးရှီးးးရှိး”   ကြည်ပြာပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။ကိုကြီးကတော့မတ်တပ်ရပ်လိုးရလို့လားမသိ၊ဒူးညောင်းဟန် ပင်မပြ၊   ကြည်ပြာ့မှာသာပြီးလုလုဖြစ်လာ   ပြီးညည်းမိတော့တယ်   “”ဘွတ် ဖတ် ဖတ်..ဖန်း ဖန်းး”   “အာ့!အင်းးဟင်းးဟင်းးးကို ကြီူ  ကြည်ပြာပြီးတော့မယ်၊”   “အင်း ငါနည်းနည်းကြမ်းလို့ရမလား”   “အင်းကိုကြီးသဘော””   ကိုကြီးလေကြည်ပြာ့ပေါင်ကိုပြန်   ကားပြီးကျောအောက်ကနေလက်   နှိုက်ပြီးပုခုံးကိုဆွဲကာကြမ်းကြမ်း    လေးလိုးတော့တယ်။ဆောင့်ချက်   တွေကြမ်းလာသည်နှင့် အမျှကြည်  ပြာလဲအော်ညည်းသံတွေပိုထွက်   လာခဲ့တယ်။ငါးမိနစ်ခန့်ဆက်တိုက်   လိုးလိုက်တဲ့အခါကြည်ပြာလည်း    ကိုကြီး ကျောပြင်ကိုလှမ်းဖက်လိုက်   တယ်။တကယ်ကိုလည်းကာမအရ  သာကိုကောင်းစွာခံစားရပြီးနောက်   “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းးးးး”

“အာ့ အိုးးအီးးးပွီးးပွီ အိုးးးးး”  ကြည်ပြာတကယ်ကိုပြီးသွားတယ်။   ကိုကြီးလည်းအချက်ငါးဆယ်ခန့်   မနားတမ်းလိုးလိုက်ပြီး နောက်ကို   ကြီးရဲ့သုတ်ပူနွေးနွေးလေးများ  ကြည်ပြာ့ အဖုတ်ထဲစီးဝင်သွားတော့တယ်။   ကိုကြီးကပြီးသွားပေမယ့်ကြည်ပြာ့   ကိုယ်ပေါ်ကမထပါဘူး။လီးကိုအ   ဖုတ်ထဲတပ်လျက်သာမှေးနေတယ်။   ကြည်ပြာလဲကိုကြီးကိုလွတ်ထွက်   သွားမလားစိုးရိမ်ပြီး ဖက်ထားမိ  တော့တယ်။ကြည်ပြာမှာယောက်ျားနှင့်ကွဲကတည်းကကာမနှင့်ကင်းကွာ   နေရမျှကိုကြီးနှင့်လုပ်မှကာမအရ   သာကို ပြန်ပြီးထိတွေ့ခံစားမိရတော့တယ်။ကိုကြီးနဲ့မဖြစ်ခင်မှာမစဉ်းစားမိပေမယ့်ဖြစ်ပြီးမှကြည်ပြာတော့  ကြည်ပြာမစဉ်းစားတော့ပါဘူး။    ကိုကြီးနဲ့နောက်တကြိမ်တောင်လုပ်   လိုက်ပါသေးတယ်”   ဒီလိုနဲ့ကိုကြီးနှင့်ကြည်ပြာစနေ့နေ့   တိုင်းဟိုတယ်ကိုသွားကြပြီးအတူ   အိပ်ကြတယ်။တနှစ်ခန့်ကြာခဲ့ပါ   တယ်။ယောက်ျားကိုသတိရမိပေမယ့်ကွဲခဲ့ရပြီမို့မေ့ထားခဲ့ပါသော်   လည်းမ့ထားခဲ့သမျှအခုတော့ ကြ  တော့ကိုသူရပြန်ရောက်လာပြီး   ကြည်ပြာကိုလာတွေ့တယ်။

“ဘာကိစ်စလဲကိုသူရ”  “ဘာကိစ္စရမှာလဲ၊ကိုကိုကြည်ပြာ့ကို   မေ့မရလို့”   “ရှင်နဲ့ကျမကွာရှင်းပြီးပြီလေ”   “ကွာရှင်းထားတာမှန် တယ်ကြည်  ပြာ၊ဒါပေမယ့်ကိုကိုကြည်ပြာ့ကို   မေ့မရဘူး၊အရင်လိုချစ်နေဆဲပါ”   “ဒါတွေပြောနေဖို့မလိုတော့ဘူး   ထင်တယ်ကိုသူ ရ၊ကိုသူရလဲကိုယ့်   လမ်းကိုလျှောက်၊ကျမလဲကိုယ့်   လမ်းကိုကိုယ်လျောက်”   “ကြည်ပြာစဉ်းစားပါဦး၊ကိုယ်အရင်   လိုမဟုတ် တော့ဘူး၊ငါ့မိဘတွေလဲအရင်လိုမဟုတ်တော့ပါဘူး”  “တော်ပါပြီကိုသူရရယ်၊ကျမတစ်ခါ   ပဲမိုက်မဲမယ်၊နှစ်ခါဆိုရင်ကျမတော်   တော်တုံးသွားပြီ”   “ကိုကိုအနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါ  တယ်ကြည်ပြာ၊ကြည်ပြာမရှိတဲ့   အခါမှကိုကိုနောင်တရခဲ့ရတာပါ”   “ကိုသူ ရကျမသွားစရာရှိသေးတယ်”   “ဟုတ်ပါပြီကြည်ပြာ”   ကိုသူရထွက်သွားမှစိတ်မကောင်း  စွာဖြင့်   “ကိုကိုရယ်ခုမှနောင်တရပေ မယ့်  ကြည်ပြာကအရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူး၊ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး”  သံယောဇဉ်ကြိုးဆိုတာဖြတ်ရခက်   ပါတယ်။စစ်ပွဲမှာ အလံဖြူပြတဲ့ရန်  သူကိုတောင်သနားရသေးတာပဲလေ  ဒါပေမယ့်ကိုကိုရယ် ကိုပိုနဲ့ဝေးကွာပြီးနောက်ပိုင်းမှာ   ကြည်ပြာလေတဏှာ မှာမရှောင်နိုင်ခဲ့ဘူးကိုကို၊ကြည်ပြာ့ဘဝနဲ့ကြည်  ပြာရှိပါစေတော့ကိုကို…

ကြည်ပြာမှာအလုပ်သို့သွားတိုင်း  လဲစိတ်မပါပေ။ကိုကြီးကတော့ပုံ    မှန်ပါပဲ။ကြည်ပြာ့ကိုဂရုစိုက်မြဲပါ။  တနေ့တော့အိမ်ပြန်တဲ့ အခါကိုသူရ  မိဘများရောက်လာပြီး   “သမီးကြည်ပြာအမေတို့မှားသွားပါ   တယ်ကွယ။အမေ့တို့ကြောင့်သမီးတို့အိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲခဲ့ရတယ်၊  အခုသားလေးကအမေ့တို့ကိုပဲအ  ပြစ်တင်ပြီးလူမှန်းမသိသူမှန်းမသိ   မူးရူးနေတယ်ကွယ်။အမေတို့ကိုကူ   ညီပြီး သားလေးကိုပြန်လက်ခံလိုက်  ပါကွယ်၊အမေလေ သမီးနာမည်နဲ့  အိမ်တစ်လုံးဝယ်ပေးပါ့မယ်”   “အန်တီ၊ကြည်ပြာကိုငွေနဲ့မျှားလို့မ ရတော့ဘူး၊ကြည်ပြာကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ရပ်တည်နိုင်ပြီ”  “သမီးမှာအရည်အချင်းရှိမှန်းသိပါ   တယ်။အန်တီတို့အတ္တကြောင်းသား   နဲ့သမီးအိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲခဲ့ရတာ   ပါ။အန်တီတောင်းပန်တယ်ကွယ်”   ကိုသူရအမေပြန်သွားမှကြည်ပြာငို   လိုက်သည်။ ကိုသူရမူးရူးသောင်း  ကျန်းနေသည်ဆို၍စိတ်မကောင်း  ပေ။မိမိအားစိတ်ပျက်ပြီးကိုသူရ   တစ်ယောက်လူကောင်းဖြစ်စေချင်   သည်။ကြည်ပြာစိတ်ဒုံးဒုံးချကာ   ကိုသူရဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်သည်။

ကိုသူရကမူးနေသောအသံဖြင့်ဖုန်း  ကိုင်သည်။   “ဟလို ကိုသူရ”   “ကြည်ပြာ ကြည်ပြာလားဟင်”   “ဟုတ်တယ်ကိုသူရ”   “ကိုကို ကို့ဘာပြောမလို့လဲဟင်”  “မနက်ဖြန်ကိုသူရနဲ့တွေ့ချင်တယ်။   မူးရူးပြီးမလာပါနဲ့”   “ဟုတ်ဟုတ်ဝမ်းသာလိုက်တာကြည်ပြာရာ”   မနက်မိုးလင်းတော့ကိုကြီးဆီဖုန်း   ဆက်ပြီးခွင့်ယူလိုက်သည်။   ကိုကြီးဘာကိစ္စများရှိလို့ခွင့်ယူသလဲ   မေးရာ သွားစရာရှိလို့ဟုသာ ပြော  လိုက်သည်။   ကိုသူရနဲ့တွေ့တော့   “ကိုသူရ “   “ပြောလေကြည်ပြာ”   “ကျမတစ်ခုပြောမယ်၊သေချာနား   ထောင်ပေးပါ”   “အင်းကိုကိုသေချာနားထောင်ပါ့   မယ်”   “ကျမပြောပြီးတဲ့ဘယ်သူ့ကိုမှပြသ   နာမရှာဘူးလို့ကတိပေးပါ”  “ပေးပါတယ်ကြည် ပြာ”  “ကိုသူရနှင့်ကွဲပြီးတဲ့နောက်မှာကြည်   ပြာအရင်လိုမဖြူစင်တော့ဘူး”   “ဟင်ဘာပြောတာလဲကြည်ပြာ၊ရှင်း   ရှင်းလင်းလင်း ပြောပါ”  “ကျမယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ငြိ   စွန်းခဲ့တယ်ကိုသူရ”   “ဟင် “   ကျော်သူရခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွား   ပြီးတိတ်ဆိတ်သွား သည်။ကိုကို  ကြည်ပြာ့ကိုစိတ်ပျက်သွားမှန်း   ကြည်ပြာသိလိုက်သည်။   “အဲဒီတော့ကိုသူရ ကကျမကိုပြန်  ပေါင်းဖို့အဆင်မပြေ တော့ဘူးလေ၊  ကြည်ပြာဒီလိုမပြောချင်ပါဘူး။

ကြည်ပြာကြောင့်မူးရူးနေလို့ကြည်  ပြာဖွင့်ပြောရတာပါ။ဒီတော့ကိုသူရ   ကြည်ပြာ့ကိုမုန်းပြီးနောက်ဆုတ်   လိုက်ပါနှော်”   “အော် ကြည်ပြာရယ်၊ကိုကိုကြည်  ပြာ့ကိုအပြစ်မတင်ရက်ပါဘူးကြည်   ့ပြါ။ကိုကိုနားလည်ပါတယ်၊ဒါပေ   မယ့်အဲဒီကိစ္စတစ်ခုတည်းနဲ့ ကြည်  ပြာကိုကိုကိုလက်မလျော့ပါရစေနဲ့   ကြည်ပြာ”   “ရှင်”   “ကြည်ပြာရင်ထဲမှာကိုကိုရှိနေဆဲဆို  တာကိုကိုကိုသိတယ်။ကြည် ပြာသာ   လက်ခံမယ်ဆိုရင်ကိုကိုအဲဒီကိစ္စတွေ  အားလုံးကိုကိုခွင်လွှတ်ပါတယ်။ဖြစ်   ရတဲ့ကိစ္စအားလုံးကလဲကိုကို   ကြောင့်ဖြစ်ခဲ့ရ တာတွေပါကြည်ပြာ၊  ကြည်ပြာဘာပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ကိုကို   ကြည်ဖြူနိုင်တယ်ကြည်ပြာ”  “မဖြစ်နိုင်တာပဲကိုကို၊ဘယ်သူမှဒီ   ကိစ္စမျိုး ကိုလက်မခံနိုင်ကြဘူးလေ”  “အားလုံးအတွက်မှန်ချင်မှန်မယ်။ကို   ကိုအတွက်တော့မဟုတ်ဘူး၊ကိုကိုနဲ့   ကြည်ပြာပြီးခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေ ကိုမေ့ပစ်  ပြီဎဘဝသစ်ကိုကြိုးစားကြရအောင်”  “ဟင် ကိုကို”   “ကိုကိုအဲဒီကိစ္စတွေကိုတွေးပြီးသား   ပါ၊ကိုကို့ကိုသာပြန်လက်ခံ ပေးပါ။

ကိုကိုအရင်လိုမဆိူးမမိုက်ပဲ   ကြည်ပြာ့ကိုရိုးမြေကျပေါင်းပါ့မယ်”  “အော်ကိုကိုရယ်”   ကြည်ပြာမျက်ရည်များပင်ကျသွား   ပြီးမရှောင်နိုင်ခဲ့သောတဏှာကိုစိတ်   နာမိသည်။သို့သော်ကိုကြီးကိုစိတ်မ  နာမိပေ။မိမိအခက်အခဲဖြစ်စဉ်က   ကူညီဖေးမကာ စောင့်ရှောက်ခဲ့သည်  မဟုတ်လား။ထို့အတွက်လုံးဝစိတ်မ   နာမိပေ။ထို့ကြောင့်  “ကြည်ပြာအလုပ်ကထွက်မယ်ကို   ကြီး”   “ဘာလို့ လဲကြည်ပြာ”  “ကြည်ပြာ့အရင်ယောက်ျားနှင့်   ပြန်ပေါင်းမလို့ပါ”   “ဗျာ ကြည်ပြါ၊အဲဒါဆိုကိုကြီးက   ကြည်ပြာ့အတွက်ကဘာလဲ”   “ကိုကြီး ကိုကြီးကသူဌေး၊ကြည်ပြာကတစ်ခုလပ်၊ကိုကြီးနဲ့ကြည်ပြာဘယ်လိုမှ   မဖြစ်နိုင်တဲ့ဘဝပါကိုကြီး။ဘယ်သူ   ကမှလဲ သဘောတူမယ့်ကိစ္စမဟုတ်  လူး၊ဒီတော့ဒီကိစ္စမှာ လက်တွေ့ကျ   ကျစဉ်းစားဖို့လိုတယ်ကိုကြီး”  “ဘာမှမဆိုင်တာပဲ”   “ကိုကြီးက ကိုကြီးမိဘတွေကိုလွန်   ဆန်ရဲသလား”  “အဲဒါငါ့ကိစ္စပါကြည်ပြာ”

“ကိုကြီးကိစ္စချည်းမဟုတ်ဘူးကိုကြီး   ကြည်ပြာလဲပါဝင် ပတ်သက်နေမှာ၊  ဒီတော့ဒီကိစ္စကိုဖြတ်လို့ရတဲ့ဒီအချိန်   မှာဖြတ်ရအောင်”   “ဟင့်အင်း မရဘူးကြည်ပြာ”   “မရလို့မဖြစ်ဘူးကိုကြီး၊  ကြည်ပြာအတွက်တွေးပေးစမ်းပါကိုကြီး၊ ကြည်ပြာအခုဘဝသစ်ပြန်စလို့ရတဲ့   အချိန်မှာကြည်ပြာ့ဘဝကိုကိုကြီးရဲ့    အသုံးတော်ခံအဖြစ်နဲ့မထားပါနဲ့ကို   ကြီး”   “ကြည်ပြာ့ကိုအသုံးတော်ခံအဖြစ်နဲ့   ကိုကြီးထားခဲ့သလားကြည်ပြာအသိဆုံးပါ”   “ဒါ ပေမယ့်ကိုကြီးရယ်၊ကြည်ပြာ့အ  တွက်တော့ကိုကြီးနဲ့ပတ်သက်မှု့ဟာ   မရှောင်နိုင်ခဲ့တဲ့တဏှာတစ်ခုပါ”   “ဘာပြောတယ်ကြည်ပြာ၊  မင်းပြော ရက်လိုက်တာ”   “ကြည်ပြာ့ကိုခွင်လွှတ်ပါကိုကြီး၊   ကြည်ပြာ့ဘဝကောင်းကောင်းမွန်   မွန်နေရမယ့်အရေးကိုကြည့်ပြီး ကို  ကြီးကြည်ပြာ့ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ   တော့ “  “ကောင်းပြီလေကြည်ပြာ၊ဒီလိုဆို  တော့လဲကိုကြီးကဆုတောင်းပေး   ရမှာပေါ့၊မင်း တို့လင်မယား  အိုအောင်မင်းအောင်ပေါင်းနိုင်ကြ  ပါစေကွာ”  “ကျေးဇူးပါကိုကြီး”  ကြည်ပြာကိုကြီးထံမှပြန်လာတော့  စိတ်ပေါ့ပါးသွားတယ်။အခုတော့   ချစ်ခင်ပွန်းဆီသို့စိတ်ပေါ့ပါးကာခြေ  ဦးတည့်လိုက်တော့တယ်။

 

Zawgyi

 

မေရွာင္ႏိုင္သည့္တဏွာ

ေယာကၡမအိမ္ေနရသည့္ၾကည္ျပာ  မွာစိတ္ညစ္မိေနရသည္။ေယာက္်ား   ျဖစ္သူကိုသူရကိုခ်စ္၍လက္ထပ္ခဲ့   ေပမယ့္တဘဝစာ အတြက္ေတာ့ဦး  ေႏွာက္ႏွင့္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္ေတာ့အ   မွန္၊ကိုသူရသည္ရည္မြန္သည္။   ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္းမရွိေပ၊မိဘစ   ကား နားေထာင္တတ္ေသာသားအလိမၼာျဖစ္၍အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္  ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့လွ်င္စိတ္ညစ္ရမည္မ   ဟုတ္ဟုေတြးမိခဲ့သည္။ထို႔ အတြက္  လည္းကိုသူရကိုေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။   ကိုသူရမရက္မေသာက္၊ဖဲမ႐ိုက္၊မိန္းကေလးမရႈပ္တတ္ေပ။ထို႔အတူအ   လုပ္လည္း မယ္မယ္ရရမရွိ၊သို႔ေပ  မယ့္မိသားစုအေပၚတြင္ေတာ့သိ   တတ္ေပသည္။မိန္းမယူၿပီးမိန္းမကို   မိဘအိမ္ေခၚတင္ခဲ့သည္။ၾကည္ျပာ   တစ္ေယာက္မိဘအိမ္တြင္ေနခဲ့စဥ္ကအလုပ္မလုပ္ခဲ့ေပ။သို႔ေသာ္အိမ္   ေထာင္က်လာေတာ့ေယာက္်ားတြင္   အလုပ္မရွိေသာအခါ   သုံးစရာေငြဟူ ၍မရွိေပ။

“ကိုကို အလုပ္ေလးဘာေလးရွာဦး”  “ဘာလို႔လဲၾကည္ျပာ”   “လက္ထဲေငြမရွိဘူးေလ၊မိဘအိမ္မွာ   ပဲတသက္လုံးကပ္ေနလို႔မျဖစ္ ဘူး၊အိမ္ေလးဘာေလးငွားေနရေအာင္”  “ဘာလို႔လဲ၊ၾကည္ျပာကိုဘယ္သူကဘာေျပာလို႔လဲ”   “ဘာမွမေျပာဘူးေလ၊ဒါေပမယ့္အိမ္    ေထာင္ျပဳၿပီဆိုေတာ့ကိုယ့္ေျခ   ေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ရမွာေပါ့”   “ငါ့မိဘကငါ့ကိုၾကည္ျဖဴၿပီးသား၊   ၾကည္ျပာဘာေတြစိတ္ပူေန တာလဲ”  “ေမာင္ႏွမေတြလည္းရွိေသး   တယ္ေလ”   “ငါအငယ္ဆုံးေလ၊မၾကည္ျဖဴစရာ   ဘာမွမရွိဘူး”   “ခုၾကည္ျပာေျပာမယ္၊  ၾကည္ျပာတစ္ခုခုစားခ်င္ရင္ကိုကိုမိဘဆီကပိုက္ ဆံေတာင္းရတာမဟုတ္လား”   “ကိုယ့္မိဘဆီကကိုယ္ေတာင္းတာ   ပါၾကာ”

“ကိုကို႔ကိုၾကည္ျဖဴေပမယ့္ၾကာရင္  ၾကည္ျပာ့ကိုၾကည္ျဖဴႏိုင္ပါ့မလား”   “ငါ့ကိုခ်စ္ရင္ငါ့မိန္းမကိုလည္း   ၾကည္ျဖဴရမွာပဲ”   “ကိုကို အၿမဲတမ္းေတာင္းေနလို႔ဘယ္  လိုျဖစ္မလဲ၊ၾကည္ျပာလဲအားနာရတာေပါ့”   “အင္းပါမိန္းမရာ၊ငါအျပင္သြား   လိုက္ဦးမယ္”   မည္သို႔ ပင္ေျပာေစကာမူအလုပ္ကို  မရွာေပ။အလုပ္မရွိလွ်င္ဝင္ေငြမရွိ   သျဖင့္ေယာက္ခမအိမ္ေနရေသာ   ၾကည္ျပာမွာအလိုလိုေနရင္း သိမ္  ငယ္လာသည္။စားရေသာက္ရမည့္   အေရးတအိမ္သားလုံး၏ေဝယ်ာ   ကိစၥမ်ားကိုသာလုပ္ေပးေနရင္းက   မိမိသည္အိမ္ေဖာ္  လားဟုေတြးလာ ရသည္။မိဘမ်ားကၾကည္ျပာကိုေတြ႕လိုလွ်င္ေတာင္ေယာက္ခမမ်ား   ၏အရိပ္အေျခကိုၾကည့္ေနရ သည့္  အေနအထားသို႔ေရာက္လာသည္။

သို႔အတြက္လင္ေယာက္်ားအားအလုပ္ရွာပါဟုေျပာလွ်င္ေယာက္ခမ  မ်ားကမၾကည္ျဖဴခ်င္ေပ။   “ငါ့တို႔သားကိုတသက္လုံးတင္ ေကြၽး  ထားႏိုင္တယ္”  ဆိုေသာစကားကၾကည္ျပာစိတ္နာလာရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ေယာက္်ား   အားေျပာမရသည့္အဆုံးမိမိဘာသာ    အလုပ္လုပ္ရန္အတြက္သူငယ္ခ်င္း  မ်ားကိုအပူကပ္ေမးရေတာ့သည္။   တေန႔ေတာ့အလုပ္တစ္ခုအတြက္   အင္တာဗ်ဴးေျဖရန္ ရွိ လာေသာအ  ခါအလုပ္လုပ္ရန္ဟုမေျပာရဲပဲမိဘ   အိမ္ခနသြားရန္အေၾကာင္းျပ၍   ထြက္လာခဲ့ရသည္။အင္တာဗ်ဴးေျဖ   ရန္ ကုမၸဏီတစ္ခုကိုေရာက္ေသာအ  ခါအလုပ္ရရွိရန္သာဆုေတာင္းေန  ရေတာ့သည္။   “မၾကည္ျပာအခန္းထဲဝင္လို႔ရပါၿပီ”  “ဟုတ္ကဲ့  ရွင့္”  မၾကည္ျပာအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့   စားပြဲမွာလူတစ္ေယာက္ထိုင္ေနၿပီး   အသက္အားျဖင့္သုံးဆယ့္ငါးပတ္   ဝန္းက်င္ ေလာက္ရွိသည္ဟုထင္မွတ္လိုက္သည္။႐ုပ္ရွင္ထဲကလိုသူေဌး  ေခ်ာေခ်ာပုံမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။

အသားညိဳညိဳႏွင့္႐ုပ္ရည္သန႔္သန႔္  ေတာ့ရွိသည္။ၾကည္ျပာထိုလူေရွ႕ရွိ    ၾကည္ျပာကစားပြဲေရွ႕ရပ္လိုက္  သည္၊   “ထိုင္ပါမၾကည္ ျပာ”  “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”   “အလုပ္လာေလွ်ာက္တာေႏွာ္”   “ဟုတ္ကဲ့”   “အလုပ္မွာေသခ်ာလား”   “ဟုတ္ကဲ့”   “ဘာလို႔အလုပ္ လုပ္ခ်င္ လဲ”  “ရွင္”  “ေမးတာကထူးဆန္းေနလို႔လား၊  ဘာလို႔အလုပ္ခ်င္လဲ၊ပိုက္ဆံလို   ခ်င္လို႔လား၊ခနတျဖဳတ္စိတ္ေလေန  လို႔လုပ္ခ်င္တာ လား”   “ဒီလိုပါက်မအလုပ္မလုပ္ဖူးေသး  ဘူး၊သင္ယူၿပီးစီးပြားလုပ္တတ္   ေအာင္ပါရွင့္”   “ခင္မ်ားကဒီမွာဘာေတြသင္ယူစရာရွိ တယ္လို႔ထင္လဲ”   “ယူတတ္ရင္ေတာ့ပညာရမွာေတြ   အမ်ားႀကီးလို႔က်မထင္ပါတယ္”   “ဒါျဖင့္ခင္မ်ားကသင္ယူၿပီးပိုက္ဆံ  မယူ ဘူးဆိုတဲ့သေဘာလား”   “အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး၊က်မသင္ယူ  ၿပီးတတ္ကြၽမ္းသေလာက္တန္တဲ့လခမ်ိဳးကိုလိုခ်င္ပါတယ္”   “ဒီမွာခင္ မ်ားကသင္ယူခ်င္ေပမယ့္သင္ေပးမယ့္သူမရွိရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”

“က်မကသင္ယူဖို႔လာတာျဖစ္တဲ့အ   တြက္က်မကသင္ေပး ခ်င္လာ  ေအာင္ျပဳမူေနထိုင္ပါ့မယ္”   “ႀကိဳက္သြားၿပီ၊တကယ္ေရာလုပ္   ခ်င္စိတ္ရွိရဲ႕လား”   “ေသခ်ာပါတယ္ရွင့္”  “ဟုတ္ၿပီေလ၊ဒီ ကဝန္ထမ္းကအ   လုပ္ထြက္ေတာ့မွာ၊မၾကည္ျပာကသူ႔ဆီကေနဒီအလုပ္ေတြကိုသင္ယူၿပီးလုပ္ငန္းခြင္ထဲသြားရမွာ”  “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”    “ခင္မ်ားရဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းလစာကိုထည့္   ေရးၿပီးေရွ႕ကအမဆီမွာကိုတင္ခဲ့ပါ”   “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”  အမကိုေမးၿပီးစာတင္ခဲ့ရတယ္။အိမ္ကို ျပန္ခဲ့ေပမယ့္ရင္တ   ထိတ္ထိတ္ပါအိမ္မွာႀကဳံရမယ့္ျပသ   နာမ်ားအတြက္ကိုႀကိဳေတြးထားၿပီး   သားပါ။အိမ္ကအလုပ္ေတြကိုဟန္   မပ်က္လုပ္လိုက္တယ္။ညေရာက္   ေတာ့   “ေယာက္်ားၾကည္ျပာအလုပ္ရလာ   ၿပီ”   “ဘာေျပာတယ္”    “ဒီေန႔အလုပ္အင္တာဗ်ဴး  တာရခဲ့ တယ္”   “နင့္ကိုဘယ္သူကအလုပ္ေလွ်ာက္   ခိုင္းလို႔လဲ”   “ၾကည္ျပာ့ဘာသာၾကည္ျပာေလ်ာက္ခဲ့တာ”   “ငါခြင့္မျပဳဘူး ၾကည္ျပာ”  “ဘာလို႔လဲ”   “ဘာလဲဟ၊ၾကည္ျပာနင္မရွိရင္အိမ္   ကအလုပ္ကိုဘယ္သူကလုပ္ေပးမ   လဲ”

“အရင္ကဘယ္သူလုပ္ လဲ”  “ၾကည္ျပာ အလုပ္ကေလးရတာနဲ႔  ငါကိုခံေျပာလာတာပဲ”   “မဟုတ္ဘူးေယာက္်ား၊က်မေစာ   ေစာထၿပီးအိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ ခဲ့   မယ္”   “အိမ္ကလူေတြထမင္းစားခ်ိန္ဘယ္   သူလုပ္ေပးမွာလဲ”  “ဒါေတာ့အဆင္ေျပသလိုလုပ္ၾက    ေပါ့”   “မျဖစ္ဘူး၊နင္ အလုပ္မသြားရဘူး”  “မသြားလို႔မျဖစ္ဘူး”   “နင့္အလုပ္ကိုငါလိုက္ခဲ့မွာ”   “အာလိုက္လို႔ရမလား”  “နင့္အလုပ္ကဘာအလုပ္မို႔လိုက္ လို႔    မရတာလဲ”  “လိုက္ခ်င္ရင္လိုက္ခဲ့၊ဒါေပမယ့္႐ုံး    ခန္းအထိလိုက္လို႔ေတာ့လိုက္လို႔မ   ရဘူး”   “ေအးၿပီးေရာ”   မနက္ေစာေစာ ထၿပီးအိမ္အလုပ္  ေတြကိုၿပီးေအာင္လုပ္ရေတာ့တယ္။   ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီးအလုပ္သြား   ရန္ျပင္ေတာ့ေယာက္ခမက   “ဘယ္ သြားမလို႔လဲၾကည္ျပာ”  “သမီးအလုပ္သြားမလို႔အေမ”   “အလုပ္သြားမလို႔ဟုတ္လား၊နင္အိမ္   မွာေအးေအးေဆးေဆးေနရရဲ႕လို႔    ဘာလို႔အလုပ္သြားခ်င္တာလဲ”  “အေမ သမီးတို႔လဲေငြစုရမယ္ေလ   အေမ”  “နင္သုံးဖို႔ငါမေပးလို႔လား”    “သမီးအၿမဲတမ္းေတာ့ ေတာင္းမေန  ခ်င္ဘူး”   “ဟဲ့သားနင္ကမတားဘူးလား”

“တားတာပဲအေမ”   “ငါ့သားတားေနရဲ႕ဘာလို႔ဆက္လုပ္   တာလဲ”   “အေမ သမီးတို႔ေရွ႕ေရးအတြက္ပါ  အေမ”   “နင္သြားရင္အိမ္ကအလုပ္ကိုဘယ္သူလုပ္မွာလဲ”   “အေမသမီးထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္   ၿပီးပီ အေမ ၊ခူးခပ္စား႐ုံပဲ”   “သား နင့္မိန္းမကိုလဲေျပာဦး၊ငါ့ကို   ျပန္ခိုင္းေနတယ္”  “ကဲပါၾကည္ျပာရယ္၊အေမစိတ္မ    ေကာင္းေအာင္မ လုပ္နဲ႔၊အဲဒီအလုပ္   မလုပ္မလုပ္ရလဲထမင္းငတ္မသြား   ဘူး”  “သြားမွရမွာေယာက္်ား”   “ဒီေလာက္ေတာင္ေျပာမရတာ   နင္သြား ရင္အိမ္ျပန္မလာနဲ႔”  “ရတယ္ ျပန္မလာဘူး”   ၾကည္ျပာေျပာရင္းထြက္ခဲ့လိုက္   တယ္။အရမ္းလည္းဝမ္းနည္းသြားရ   တယ္။အလုပ္ ထဲေရာက္ေတာ့အမကႀကိဳေရာက္ႏွင့္ၿပီ    “အမက်မ ဘယ္အလုပ္ေတြလုပ္ရမလဲ”  မၾကည္ျပာေမးေတာ့   ေလာေလာဆယ္အကူ အလုပ္အေန   နဲ႔လုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့  “ေလာေလာဆယ္ဆရာခိုင္း   တာေလးေတြေတာ့လုပ္ရမယ္”   “ဟုတ္ကဲ့အမ၊အမလဲခိုင္းစရာ ရွိရင္  ခိုင္းပါ”   ႐ုံးကလူေတြစုံလာေတာ့ဆရာလဲ   ေရာက္လာတယ္။   “ၾကည္ျပာ၊ကိုႀကီးလာၿပီငါနဲ႔လိုက္ခဲ့”

“ဟုတ္ကဲ့အမ”    “က် မဝင္ခဲ့မယ္”  “ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ”   “ၾကည္ျပာကိစၥပါ”   “ဟုတ္ကဲ့ေျပာ”  ေလာေလာဆယ္အလုပ္ကသူ႔ေနရာ   ႏွင့္သူအဆင္ေျပေန ေတာ့ၾကည္ျပာ   ကိုဘယ္ေနရာခိုင္းရမွန္းမသိေသး   ဘူးဆရာ”   “ဒီလိုလုပ္၊စာအဝင္အထြက္၊မိတၱဴကူးတာ၊စာလာပို႔တာကိုသူ႔ကို ခိုင္း  လိုက္၊ပဲဒါေတြအရင္သင္ထားေပး   လိုက္၊သူကကြန္ျပဴတာ႐ိုက္တတ္   တယ္ေျပာတယ္၊အဲဒါေတြမႏိုင္တဲ့  လူေတြကိုသူ႔ဆီ ေပးၿပီး႐ိုက္ခိုင္း၊  စာရင္းဇယားေတြဘယ္လိုဆြဲလဲသင္   ထားေပးခိုင္းလိုက္၊သူ႔ကိုမခိုင္းပဲမ   ေနရေအာင္တစ္ေယာက္ခ်င္းမိတ္   ဆက္ေပးလိုက္ပါ”   “ဟုတ္ကဲ့”   ၾကည္ျပာအစ္မနဲ႔အျပင္ကိုထြက္ၿပီး   တစ္ေယာက္ခ်င္းမိတ္ဆက္ေပးၾက   တယ္။ခုေတာ့ၾကည္ ျပာထိုင္ရမယ့္  ေနရာရလာၿပီ။အဲဒီေတာ့ခိုင္းမယ့္  သူေတြကၾကည္ျပာကိုလာၿပီးခိုင္း   ၾကရသလိုသူတို႔လိုအပ္တဲ့ပုံစံကိုပါ   နမူနာ ပုံစံႏွင့္တကြတစ္ခါတည္းျပ  ၾကရတယ္။လုပ္ေနက်မဟုတ္၍   ၾကာေသာ္လည္းၾကည္ျပာအားမ   ေလွ်ာ့ေပ။ရေအာင္ႀကိဳးစားလုပ္   သည္။ထို႔ေၾကာင့္ၾကည္ျပာကိုဂ႐ု   ဏာသက္ေရာက္ၿပီးသင္ျပၾကရ   တယ္။ဒီၾကားထဲစာဝင္စာထြက္ကို   လက္ခံရၿပီးသက္ဆိုင္ရာ ေနရာသို႔  ပို႔ေပးရျပန္တယ္။

ေန႔လည္ေရာက္   ေတာ့ထမင္းစားခ်ိန္မွာ   ႐ုံးကအမႀကီးက   “ၾကည္ျပာေရခနလာဦး”   “ဟုတ္ကဲ့မမ”  “ကိုႀကီးအတြက္ထမင္းပြဲျပင္ေပးရ    ေအာင္”  “ဟုတ္ကဲ့မမ”   ကိုႀကီးအတြက္ထမင္းပြဲျပင္ၿပီးေတာ့    “ကိုႀကီးထမင္းစားလို႔ရၿပီ”   “ေအာ္ဟုတ္ကဲ့အမ”  “မၾကည္ျပာအဆင္ေျပရဲ႕လား”   “ေျပတယ္ဆရာ”   “ဆရာလို႔မေခၚပါနဲ႔ၾကည္ျပာ၊ကိုႀကီးလို႔ပဲေခၚ”  ဒီေန႔ ညေနအိမ္ျပန္၍မျဖစ္  မိဘအိမ္ကိုပဲျပန္မွျဖစ္ေတာ့မည္ဟုေတြးၿပီးဝမ္းနည္းသြားရသည္။   “မၾကည္ျပာဘာျဖစ္လို႔လဲ”   “ဘာမွမ ျဖစ္ပါဘူးကိုႀကီး”  “ေအာ္ေအးပါ၊ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုလဲ   ၿပီးေရာ”  ညေနေရာက္ေတာ့ၾကည္ျပာအေမ့   အိမ္ကိုပဲျပန္လိုက္သည္။အ ေမက   စိတ္မေကာင္းသည့္ပုံေပါက္ေနၿပီး   “သမီး၊သမီးယာက္်ားလာသြားတယ္”   “ဟုတ္လားအေမ”   “ဟုတ္တယ္သမီး၊သူနဲ႔ ကြာရွင္းေပး   ပါတဲ့”  “ရွင္၊ေဩာ္သူကဒီလိုလား”   “ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲသမီး”   “သမီးအလုပ္လုပ္လို႔အေမ”    “ေအာ္သမီးရယ္သူ တို႔ကမလုပ္ေစ  ခ်င္ရင္မလုပ္နဲ႔ေပါ့”

“အေမသမီးအိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္  လို၊ကြၽန္လိုမလုပ္ႏိုင္ဘူးအေမ၊သူ   တို႔လုပ္စာထိုင္စားေန တယ္ဆိုၿပီး   သူတို႔မ်က္ႏွာအလိုက္အထိုက္နဲ႔သ  မီးမေနႏိုင္ဘူး”   “အင္းေလငါသမီးေလးကိုဒီလိုပုံစံ   မ်ိဴးေတာ့ေမေမတို႔မျမင္ႏိုင္ ဘူး၊ဒါ   ေပမယ့္သမီးစဥ္းစားေပါ့၊တခုလပ္  ျဖစ္တာမိန္းကေလးအတြက္ေတာ့    ဘယ္ေကာင္းမလဲ”   “ဒါေတာ့ဒါေပါ့အေမ၊ဒါေပ မယ့္သူ  တို႔ဘက္ကမွကြာရွင္းဖို႔ေတာင္းလာ   ၿပီဆိုေတာ့သမီးဘက္ကလည္းကြာ   ေပးမွရမွာေပါ့”   “သမီးေလးစဥ္းစားပါဦး၊သမီး”   “သမီးအမွားမွမပါတာအေမ”    “အင္း အေမလဲဘာေျပာရမွန္းမသိ   ေတာ့ပါဘူးသမီးေလးရယ္”  ညခုႏွစ္နာရီခြဲေတာ့ကိုသူရ ေရာက္လာၿပီး  “ၾကည္ျပာနင္ထြက္ခဲ့”    “ဘာလဲကိုသူရ”   “နင္ကငါ့စကားကိုနားမေထာင္ရ   ေအာင္နင္ကလင္ငယ္ရွိေနလို႔လား”   “ကိုသူရ ရွင္က်မကိုမဟုတ္တာကိုမစြပ္စြဲနဲ႔၊   က်မအလုပ္လုပ္တာက်မေရွ႕ေရး   အတြက္ပဲ”  “ဘာေစာက္ေရးမပါဘူး၊နင့္လခ   ဘယ္ေလာက္ရွိေနလို႔နင္ကငါႏွင့္   ငါမိဘစကားကိုနားမေထာင္တာလဲ”

“ရွင္ကေရာက်မစကားနားေထာင္ခဲ့လား၊ရွင့္ကိုအလုပ္ လုပ္ဖို႔ေျပာေတာ့ရွင္ကဘာအလုပ္မွမလုပ္ဘူး၊ရွင္ ေယာက္်ားျဖစ္ၿပီးက်မကိုရွင့္ဆီ   ကေငြဘယ္မွာအပ္ဖူးလဲ”   “လူပါးမဝနဲ႔နင္အိမ္ မွာစားခ်င္တာ  စားလို႔ရတယ္၊ေကာင္းေကာင္းမြန္  မြန္ေနႏိုင္ေအာင္ငါ့မိဘေတြကထား   ေပးတာပဲ၊အဲဒါကိုအိမ္မွာေကာင္း   ေကာင္း မေနဘဲ၊ဖင္ယားၿပီးအျပင္ထြက္ခ်င္လို႔အလုပ္လုပ္တာ”  “ဒီမွာကိုသူရ၊လူဆိုတာအလုပ္လုပ္ရမယ္၊ဒီေတာ့က်မဘဝအတြက္က်မ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ဒီေတာ့ရွင္ဘာ   ျဖစ္ခ်င္လဲသာေျပာ”   “နင္နဲ႔ငါကြာရွင္းမယ္”  “ကြာေလ၊ရွင့္သေဘာပဲ၊တရား႐ုံးမွာ   ကြာမယ္”    “အခုကိုကြာမွာ”  ဒီလိုနဲ႔ရပ္ကြက္႐ုံးကိုေရာက္ၿပီးကြာ   ရွင္းလိုက္ၾကေတာ့တယ္။   ၾကည္ျပာမ်က္ရည္မက်ေတာ့ပါ။   ဝဋ္ကြၽတ္ တယ္ဟုသာထင္မွတ္ေန  ေတာ့သည္။ေနာက္ေန႔အလုပ္ထဲ   သြားေသာ္ကိုႀကီးမရွိေပ။   “အမကိုႀကီးမလာဘူးလား”   “လာမွာညီမဒီ ေန႔ဆိုဒ္ေတြပတ္ဖို႔ရွိ  တယ္”   “ဟုတ္လား”  “ၾကည္ျပာလိုက္ရမယ္ထင္တယ္   အရင္ကအမလိုက္တယ္။အခုကအမကစာရင္းေတြ ခ်ဳပ္ၿပီးအပ္ရမွာမို႔  က္ႏၡဲ့ရတာ”

“ဟုတ္အမ၊ဒါႏွင့္အမကဘာလို႔အ   လုပ္ထြက္မွာလဲ”   “ဒီလိုၾကည္ျပာ၊အမေယာက္က်ား    နယ္ကို ေျပာင္းရမွာအမလိုက္သြား  မွရမယ္”   “ေအာ္အဲဒီလိုလား”  “ဟုတ္တယ္ညီမ”   “ဟာညီမကိုႀကီးလာၿပီ”   “ကိုႀကီးၾကည္ျပာကိုေခၚ မယ္မဟုတ္   လား”  “ဟုတ္တယ္ၾကည္ျပာ၊အဲဒီကစာ   ရင္းေတြကိုၾကည္ျပာလုပ္ရမွာ”   “ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး”   ၾကည္ျပာကိုႀကီးကား ႏွင့္လိုက္ခဲ့  လိုက္သည္။အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့  စာရင္းစာအုပ္မ်ားကိုစစ္ေဆးၿပီး   လုပ္လိုက္တယ္။ႏွစ္ပတ္ခန႔္မရွင္းပဲ   ထားေသာ စာရင္းမ်ားကိုေတာ္ေတာ္  ေလးရွင္းမွၿပီးတယ္။  “ဗိုက္ဆာၿပီလားၾကည္ျပာ”   “ဆာေတာ့မဆာေသးပါဘူး”   “အားမနာနဲ႔ဗိုက္ဆာ ရင္စား”  “ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး”  ဒီလိုနဲ႔အလုပ္ေတြရွိရာကိုၾကည္ျပာ   လိုက္ခဲ့ရတယ္။တေျဖးေျဖးနဲ႔ကိုႀကီး  ႏွင့္ရင္းနီးလာတယ္။ကိုႀကီး ကၾကည္   ျပာကိုသင္ေပးသလိုဂ႐ုစိုက္ပါတယ္။ၾကည္ျပာတေန႔ေတာ့ေနမေကာင္း  လို႔ခြင့္ယူတဲ့အခါကိုႀကီးဆီကဖုန္း   ဝင္လာ တယ္  “ၾကည္ျပာေနမေကာင္းလို႔ခြင့္ယူ   တယ္ဆို”   “ဟုတ္တယ္ကိုႀကီး”   “ေဆးခန္းမျပဘူးလား”

“ဟင့္အင္း မျပျဖစ္ဘူး”   “ေတာ္ၾကာအဖ်ားတာရွည္ေနမယ္   ေလ”  “အာကိုႀကီးကလဲဖြဲဟဲ့လြဲပါေစဖယ္ပါေစ၊မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း”   “ေဆးခန္းျပ ေလ”   “မသြားေတာ့ဘူးလို႔”  “မသြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ”   “အာ မသြားခ်င္ပါဘူးေဆးခန္းကို”   “ေအးပါ”   ညေနေရာက္ေတာ့ကိုႀကီး ကဖုန္း  ဆက္ျပန္တယ္   “ၾကည္ျပာငါနင္တို႔အိမ္ေရွ႕မွာ”  “ဟင္ဘာလို႔အိမ္လိုက္လာတာလဲ”   “နင္ေဆးခန္းကိုမသြားလို႔လိုက္ပို႔မ လို႔”   “အာကိုႀကီးကလဲဒုကၡရွာလို႔”  ၾကည္ျပာ့အိမ္ေရာက္လာခဲ့မွေတာ့   ၾကည္ျပာထြက္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့   တယ္။ၾကည္ျပာ့ကို ေဆးခန္းလိုက္   ျပေတာ့ေဆးထိုးေၾကာက္တဲ့ၾကည္   ျပာမွာငိုခ်င္လာတယ္။  “ကဲညီမေဆးထိုးမွရမယ္”   “မထိုးလို႔မရဘူးလား ဆရာ”  “ညီမ ေဆးမထိုးရင္ေရာဂါျဖစ္တာ   ပိုတာရွည္ေနမွာ”

“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ”   ၾကည္ျပာမွာေဆးထိုးခံရမည္ဆို   ေတာ့ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္လာရေတာ့တာေပါ့။  “မနာပါဘူးၾကည္ျပာရယ္၊ခနေလး   ပါ”   “ကိုႀကီးကေလးၾကည္ျပာေၾကာက္တယ္”   “မေၾကာက္နဲ႔ငါရွိ တယ္”  ဆရာဝန္ေဆးထိုးရန္အတြက္လုံ   ခ်ည္ကိုေျဖေလ်ာ့ခ်ၿပီးတဖက္လွည္ေနလိုက္ရတယ္။ေဆးထိုးလိုက္   ေတာ့ေပါင္တ ေခ်ာင္းလုံးအရမ္းကို  နာက်င္သြားေတာ့ေအာ္လိုက္မိ  တယ္။ဆရာဝန္ကခနေလးသာေဆး   ေခ်ေပးၿပီး၊   “အကိုၾကာၾကာေလးေခ် ေပးလိုက္  ပါ”   “ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့”   ကိုႀကီးကအနားေရာက္လာၿပီး  ၾကည္ျပာ့တင္သားကိုပြတ္ေခ်ေပး   ေတာ့ၾကည္ျပာမွာအားနာမိ သလို  ရင္ထဲတမ်ိဳးခံစားလိုက္ရတယ္။

ၾကည္ျပာ့အတြက္စားစရာေတြဝယ္  ၿပီးအိမ္ကိုလိုက္ပို႔တယ္။  အိမ္ေရာက္ေတာ့ၾကည္ျပာစား   ေသာက္ၿပီးေဆးေသာက္တယ္။   အိပ္ေပမယ့္အိပ္မရပါဘူး၊ဘာျဖစ္   လို႔မွန္းမသိေပကြာရွင္းခဲ့ေသာလင္   ျဖစ္သူအားသတိရမိသည္။မခ်စ္လို႔မွမဟုတ္တာသူ႔ရဲ႕  မိသားစုနဲ႔ေရရွည္မေနႏိုင္ခဲ့လိုျဖစ္တာ။သူသာၾကည္ ျပာေျပာစကားနားေထာင္ၿပီးေနခဲ့   ရင္အခုလိုမ်ိဳးႀကဳံရမည္မဟုတ္ေပ။ကိုႀကီး လိုတဝက္ေလာက္သူ႔အ   ေပၚဂ႐ုစိုက္ခဲ့လွ်င္ေကာင္းမွာပဲေတြး   လိုက္သည္။ကိုႀကီးထံအလုပ္လုပ္   ၿပီးကိုႀကီးကဝန္ထမ္းေတြ အေပၚဂ႐ု   စိုက္ဆက္ဆံသည္ကိုေတြ႕သည္။   အထူးသျဖင့္ၾကည္ျပာႏွင့္အလုပ္ထဲ  သို႔အတူသြားလာရေသာအခါတြင္    ကိုႀကီးက အလုပ္ရွင္ဆိုေသာ္လည္း  ေငါက္ငမ္းေျပာဆိုျခင္းမရွိသည့္အ   ျပင္မသိမတတ္သည္မ်ားကိုလည္း   ျပသေပးသည္။ၾကည္ ျပာ၏အခက္  အခဲမ်ားကိုလည္းအလုပ္ကိစၥႏွင့္မသက္ဆိုင္သည့္ကိစၥမ်ားကိုပါကူညီေပးသည္။အေနနီးလာတဲ့အခါမွာ   ၾကည္ျပာကို ႀကီးႏွင့္ရင္းနီးၿပီးကိစၥ  ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္းေျပာ   ျပဖူးသည္။ၾကည္ျပာကလည္း   ကိုႀကီးအတြက္စားစရာကအစေစတနာ ႏွင့္ျပင္ဆင္ေပးမိသည္။

မိမိေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ႕သတင္းကို    လည္းၾကားမိသည္။ႏိုင္ငံျခားသို႔   ထြက္သြားသည္ဟုသိလိုက္ရသည့္အတြက္ၾကည္ျပာ့အတြက္ ကံေကာင္းသည္ဟုထင္မိသည္။သူရွိေနလွ်င္   ၾကည္ျပာအားေႏွာက္ယွက္ႏိုင္သည္   ဟုေတြးလာသည္။ယခုလိုမ်ိဳးဘဝ    တြင္မိမိ အလုပ္နဲ႔မိမိရပ္တည္လာႏိုင္  ေနၿပီ။သူ႔ကိုၾကည္ျပာမလိုအပ္ေပ။   ကိုႀကီးနယ္ခရီးထြက္သည့္ရက္မ်ား   တြင္ၾကည္ျပာပ်င္းရိေန သလို၊ကို  ႀကီးကိုသတိရမိသလိုျဖစ္တတ္  သည္။ကိုႀကီးျမန္ျမန္ျပန္လာေစခ်င္  သည္။ညေနတိုင္းဖုန္းေျပာျဖစ္သည္   မသိစိတ္က ကိုႀကီးကိုခြၽဲၿပီးေျပာမိ  သည္။ခုကိုႀကီးနယ္ထြက္ေနသည္    မွာႏွစ္ပတ္ခန႔္ၾကာသည္။ၾကည္ျပာ   ကိုႀကီးကိုလြမ္းေနမိသည္။   “ကို  ႀကီးဘယ္ေတာ့ျပန္လာမလဲ” “စေနေန႔ျပန္ေရာက္မယ္”   “ဟင္စေနေန႔လား၊အဲဒါဆိုကိုႀကီးကိုခ်က္ခ်င္းမေတြ႕ရဘူးေပါ့”    “တနဂၤေႏြ႐ုံးတက္ခဲ့မယ္ေလ”    “႐ုံးမသြားခ်င္ပါဘူး”   “႐ုံးမတက္ခ်င္ရင္တေနရာသြားမယ္”

“ဟုတ္ကိုႀကီး၊မုန႔္ဝယ္ခဲ့ေနာ္ကိုႀကီး”    “ဝယ္ခဲ့မယ္ေလ”   ကိုႀကီးကိုမေတြ႕ရသည္မွာၾကာၿပီ   ကိုႀကီးကအျပင္ကိုသြားမည္ဟု   ေျပာေသာ္လည္းၾကည္ျပာမျငင္းမိ   ေပ၊ ကိုႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လွၿပီ။ဘာကိုမွမစဥ္းမိေပ။ကိုႀကီဎ၏ၾကင္နာယုယမႈ႕ကသာၾကည္ျပာကိုစိုးမိုးေနသည္။   စေနေန႔ညကကိုႀကီးဖုန္း ဆက္သည္   သူေရာက္ၿပီတဲ့။ၾကည္ျပာေပ်ာ္ေန   မိသည္။တနဂၤေႏြေန႔မနက္ေစာေစာ  ေတြ႕မည္တဲ့။ၾကည္ျပာရင္ခုန္ၿပီးအလွျပင္ေန  မိသည္။ကိုႀကီးနဲ႔ခ်ိန္းထား  ေသာေနရာကိုေရာက္ေတာ့ကိုႀကီး   က   “လာေလ ၾကည္ျပာ”   “လာၿပီကိုႀကီး”   “ဘယ္သြားမလဲကို ႀကီး”  “စကားေတြေအးေအးေဆးေဆး   ေျပာလို႔ရတဲ့ေနရာကိုေပါ့”   “ဟုတ္ကိုႀကီး”   ကိုႀကီးကကားေမာင္းရင္းၾကည္ျပာ့   လက္ ကိုကိုင္ကာ  “ၾကည္ျပာ”  “ဟင္ကိုႀကီး”

“အရမ္းလြမ္းတယ္”   “ၾကည္ျပာလဲအတူတူပါပဲကိုႀကီး”   ကိုႀကီးနဲ႔စကားေျပာရင္းကိုႀကီး ေခၚ  ရာေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့သည္။ကိုႀကီး  ကားရပ္မွအျပင္ကိုသတိထားၾကည့္မိရာဟိုတယ္ျဖစ္ေနသည္။  “ဟင္ ကိုႀကီး ဟိုတယ္ပါ လား”  “ဟိုတယ္ထဲမဝင္ခ်င္လို႔လား”   ကိုႀကီးမ်က္ႏွာအိုသြားပုံၾကည့္ၿပီးသ   နားမိသည္။မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေနေတာ့   လည္းခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ရေသးသည္။  ဟိုတယ္ေရာက္လွ်င္ေနာက္ဆက္တြဲကဘာျဖစ္မည္ကိုလဲခန႔္မွန္းမိသည္။  သို႔ေသာ္လည္းႏႈတ္ကထြက္သည္မွာ   “ကိုႀကီးေရွ႕ကသြားေလ”   “အင္းေလ”   ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းေျပးထြက္လာၿပီး  အခန္းကိုလိုက္ျပသသည္။ကိုႀကီး   လက္ကိုဆြဲၿပီး ဟိုတယ္အခန္းထဲဝင္ခဲ့သည္။  အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးက   ၾကည္ျပာကိုဖက္ထားသည္။ၾကည္  ျပာလည္းျပန္ၿပီးဖက္ ထားသည္။

“ၾကည္ျပာ”  “ရွင္ကိုႀကီး”   ေခါင္းေမာ့ၿပီးထူးလိုက္သည္။ကို  ႀကီးကၾကည္ျပာ့ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္  းသည္။ၾကည္ျပာရင္တဆတ္ဆတ္  ခုန္သည္။ကိုႀကီးကၾကည္ျပာတ    ကိုယ္လုံးကိုေထြးေပြ႕ရင္းနဲ႔ၾကည္    ျပာ့ဂုတ္ပိုးသားေလးေတြကိုဖြဖြေလးကိုက္ေပးေသးတယ္။ကို  ႀကီးရင္ခြင္ထဲမွာၾကည္ျပာတေယာက္ေ႐ႊရင္အစုံသိမ့္သိမ့္တုန္ေန  မိရျပန္တယ္။တကိုယ္လုံးပြတ္ေပး   ၿပီးအသာအယာနမ္းရႈိက္  တဲ့တဲ့အခါ ၾကက္သီးေႏြးဖုေလးေတြသာမကပိ   ပိထဲကပင္အရည္ေတြစီးဆင္းလာမိ   တယ္။ၾကည္ျပာ့အဝတ္ေတြကိုလာ   ခြၽတ္ ေတာ့ၾကည္ျပာကကူခြၽတ္  လိုက္မိတယ္။ၾကည္ျပာ့ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကိုအသာအယာေလးငုံခဲေပး   ေတာ့ၾကည္ျပာစိတ္ကထိန္းခ်ဳပ္မရ  ႏိုင္ေတာ့ေပ။ပိပိကိုအသာအယာ   ပြတ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ၾကည္ျပာ့  စိတ္ေတြကကာမစိတ္ေတြျဖစ္လာ   ၿပီးညည္းမိတယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”  “အင္းးဟင္းးးဟင္းးကိုႀကီးရယ္”   ကိုႀကီးကၾကည္ျပာ့ႏို႔ကိုစို႔ေပးရင္း   သူ႔ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္   မာ  ထန္ေနတဲ့ကိုႀကီးလီးကၾကည္ျပာ  ့ကိုလာထိတယ္၊ၾကည္ျပာကိုႀကီးလီး   ကိုကိုင္လိုက္ၿပီးကြင္းထုသလိုလုပ္   ေပးလိုက္မိတယ္  ရွင္။ေတာ္ေတာ္   ေလးလီးႀကီးတဲ့ကိုႀကီးပါ။   “ၾကည္ျပာ ကိုႀကီးနမ္းမယ္ေႏွာ္”  “မနမ္းနဲ႔ကိုႀကီးသမီးနမ္းေပးမယ္”   ၾကည္ျပာကို  ႀကီးလီးကိုငုံခဲကာစုပ္  လိုက္မိေတာ့တယ္။တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ဒစ္ႀကီးကိုငုံ၍စုပ္ရ  သည္ကိုလည္းအားရသည္။လွ်ာ     ဖ်ားႏွင့္ထိုးေမႊေပးလိုက္သည္။  “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”   “အားးရွီးးးရွီးးးေကာင္းလိုက္တာ   ၾကည္ျပာရယ္”   တရွီးရွီးတအားအားညည္း  ေနသ  ျဖင့္ကိုႀကီးႀကိဳက္သည္ဟုထင္  လိုက္သည္။ပိုအားရၿပီးစုပ္ေပး   လိုက္သည္။လဥကေလးကိုဆုပ္   ကိုင္ညႇစ္ရသည္ ကိုလည္း အရသာ   ေတြ႕သလိုခံစားရသည္။  အရည္ေတြတစိမ့္စိမ့္ထြက္သမ်ၿမိဳ  ခ်မိသည္၊   “ၾကည္ျပာကိုႀကီးလုပ္ခ်င္ေနၿပီ”

“လုပ္ေလကိုႀကီး”  “ဒါဆိုဒီမွာဒီလ္ုအိပ္လိုက္”   ကိုႀကီးေျပာသလိုၾကည္ျပာအိပ္   လိုက္သည္။   ကုတင္မွာအတည့္မအိပ္ပဲကန႔္လန႔္ အိပ္ရတာပါ။ၿပီးမွကိုႀကီးကေခါင္းအုံးတစ္လုံးယူၿပီးၾကည္   ျပာ့ခါးေအာက္မွာခုတယ္။ေျခႏွစ္   ေခ်ာင္းမိုးေပၚေထာင္ၿပီးလက္တ   ဖက္ႏွင့္ရင္ဘတ္ေပၚပိုက္အပ္ကာ    ေနာက္လက္ႏွင့္လီးကိုကိုင္ၿပီးအ   ဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီးဖိသြင္းတယ္။ဒီတစ္   လီးဝင္သြားေတာ့မွ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း   ေရွ႕တြန္းၿပီးလိုးေတာ့တယ္။   “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ဖတ္ ဖြတ္”   “အားးးအိုးး…”   ုကီးမားတဲ့ကိုႀကီးလီးေၾကာင့္မခံရ   တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ၾကည္ျပာ့အဖုတ္   ကတင္းၾကပ္ၾကပ္ခံစားမႈ႕ကိုခံစား   ရၿပီးလီးဒစ္တိုးဝင္လာတယ္။   ျပန္ထြက္ေတာ့အတြင္းသားေတြ ကိုဆြဲယူသြားသလိုပါပဲ။တထစ္ထစ္နဲ႔အရသာေတြ႕ရ  ျပန္တယ္။ကိုႀကီးကဒီကိစၥမ်ိဳးမွာ အေတာ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့အဆင့္ရွိမွန္း    ၾကည္ ျပာေတြးမိတယ္။ဘယ္သူေတြ  ကိုမ်ားလုပ္ဖူးသလဲေတြးေနတုန္း   တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔တိုးဝင္လာတဲ့လီး   ေၾကာင့္အေတြးကိုပင္ေမ့ၿပီး ကာမအလိုက်ပါသြားရတယ္။လိုးတာကကေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။

လီးကတဇြပ္ဇြပ္နဲ႔ဝင္ထြက္ေနသလို   ၾကည္ျပာ့ဖင္ေျပာင္ႀကီးကိုကိုႀကီး  ေဂြးဥကတဖတ္ဖတ္နဲ႔႐ိုက္ေနတယ္။   “ဗ်စ္ ဖြတ္ ဘြတ္  ဘြတ္ ဘြတ္”  “အားးရွီးးရွီးးးရွိး”   ၾကည္ျပာၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာတယ္။ကိုႀကီးကေတာ့မတ္တပ္ရပ္လိုးရလို႔လားမသိ၊ဒူးေညာင္းဟန္ ပင္မျပ၊   ၾကည္ျပာ့မွာသာၿပီးလုလုျဖစ္လာ   ၿပီးညည္းမိေတာ့တယ္   “”ဘြတ္ ဖတ္ ဖတ္..ဖန္း ဖန္းး”   “အာ့!အင္းးဟင္းးဟင္းးးကို ႀကီဴ  ၾကည္ျပာၿပီးေတာ့မယ္၊”   “အင္း ငါနည္းနည္းၾကမ္းလို႔ရမလား”   “အင္းကိုႀကီးသေဘာ””   ကိုႀကီးေလၾကည္ျပာ့ေပါင္ကိုျပန္   ကားၿပီးေက်ာေအာက္ကေနလက္   ႏႈိက္ၿပီးပုခုံးကိုဆြဲကာၾကမ္းၾကမ္း    ေလးလိုးေတာ့တယ္။ေဆာင့္ခ်က္   ေတြၾကမ္းလာသည္ႏွင့္ အမွ်ၾကည္  ျပာလဲေအာ္ညည္းသံေတြပိုထြက္   လာခဲ့တယ္။ငါးမိနစ္ခန႔္ဆက္တိုက္   လိုးလိုက္တဲ့အခါၾကည္ျပာလည္း    ကိုႀကီး ေက်ာျပင္ကိုလွမ္းဖက္လိုက္   တယ္။တကယ္ကိုလည္းကာမအရ  သာကိုေကာင္းစြာခံစားရၿပီးေနာက္   “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းဖန္းးးးး”

“အာ့ အိုးးအီးးးပြီးးပြီ အိုးးးးး”  ၾကည္ျပာတကယ္ကိုၿပီးသြားတယ္။   ကိုႀကီးလည္းအခ်က္ငါးဆယ္ခန႔္   မနားတမ္းလိုးလိုက္ၿပီး ေနာက္ကို   ႀကီးရဲ႕သုတ္ပူေႏြးေႏြးေလးမ်ား  ၾကည္ျပာ့ အဖုတ္ထဲစီးဝင္သြားေတာ့တယ္။   ကိုႀကီးကၿပီးသြားေပမယ့္ၾကည္ျပာ့   ကိုယ္ေပၚကမထပါဘူး။လီးကိုအ   ဖုတ္ထဲတပ္လ်က္သာေမွးေနတယ္။   ၾကည္ျပာလဲကိုႀကီးကိုလြတ္ထြက္   သြားမလားစိုးရိမ္ၿပီး ဖက္ထားမိ  ေတာ့တယ္။ၾကည္ျပာမွာေယာက္်ားႏွင့္ကြဲကတည္းကကာမႏွင့္ကင္းကြာ   ေနရမွ်ကိုႀကီးႏွင့္လုပ္မွကာမအရ   သာကို ျပန္ၿပီးထိေတြ႕ခံစားမိရေတာ့တယ္။ကိုႀကီးနဲ႔မျဖစ္ခင္မွာမစဥ္းစားမိေပမယ့္ျဖစ္ၿပီးမွၾကည္ျပာေတာ့  ၾကည္ျပာမစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး။    ကိုႀကီးနဲ႔ေနာက္တႀကိမ္ေတာင္လုပ္   လိုက္ပါေသးတယ္”   ဒီလိုနဲ႔ကိုႀကီးႏွင့္ၾကည္ျပာစေန႔ေန႔   တိုင္းဟိုတယ္ကိုသြားၾကၿပီးအတူ   အိပ္ၾကတယ္။တႏွစ္ခန႔္ၾကာခဲ့ပါ   တယ္။ေယာက္်ားကိုသတိရမိေပမယ့္ကြဲခဲ့ရၿပီမို႔ေမ့ထားခဲ့ပါေသာ္   လည္းမ့ထားခဲ့သမွ်အခုေတာ့ ၾက  ေတာ့ကိုသူရျပန္ေရာက္လာၿပီး   ၾကည္ျပာကိုလာေတြ႕တယ္။

“ဘာကိစ္စလဲကိုသူရ”  “ဘာကိစၥရမွာလဲ၊ကိုကိုၾကည္ျပာ့ကို   ေမ့မရလို႔”   “ရွင္နဲ႔က်မကြာရွင္းၿပီးၿပီေလ”   “ကြာရွင္းထားတာမွန္ တယ္ၾကည္  ျပာ၊ဒါေပမယ့္ကိုကိုၾကည္ျပာ့ကို   ေမ့မရဘူး၊အရင္လိုခ်စ္ေနဆဲပါ”   “ဒါေတြေျပာေနဖို႔မလိုေတာ့ဘူး   ထင္တယ္ကိုသူ ရ၊ကိုသူရလဲကိုယ့္   လမ္းကိုေလွ်ာက္၊က်မလဲကိုယ့္   လမ္းကိုကိုယ္ေလ်ာက္”   “ၾကည္ျပာစဥ္းစားပါဦး၊ကိုယ္အရင္   လိုမဟုတ္ ေတာ့ဘူး၊ငါ့မိဘေတြလဲအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး”  “ေတာ္ပါၿပီကိုသူရရယ္၊က်မတစ္ခါ   ပဲမိုက္မဲမယ္၊ႏွစ္ခါဆိုရင္က်မေတာ္   ေတာ္တုံးသြားၿပီ”   “ကိုကိုအႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ပါ  တယ္ၾကည္ျပာ၊ၾကည္ျပာမရွိတဲ့   အခါမွကိုကိုေနာင္တရခဲ့ရတာပါ”   “ကိုသူ ရက်မသြားစရာရွိေသးတယ္”   “ဟုတ္ပါၿပီၾကည္ျပာ”   ကိုသူရထြက္သြားမွစိတ္မေကာင္း  စြာျဖင့္   “ကိုကိုရယ္ခုမွေနာင္တရေပ မယ့္  ၾကည္ျပာကအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး”  သံေယာဇဥ္ႀကိဳးဆိုတာျဖတ္ရခက္   ပါတယ္။စစ္ပြဲမွာ အလံျဖဴျပတဲ့ရန္  သူကိုေတာင္သနားရေသးတာပဲေလ  ဒါေပမယ့္ကိုကိုရယ္ ကိုပိုနဲ႔ေဝးကြာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ   ၾကည္ျပာေလတဏွာ မွာမေရွာင္ႏိုင္ခဲ့ဘူးကိုကို၊ၾကည္ျပာ့ဘဝနဲ႔ၾကည္  ျပာရွိပါေစေတာ့ကိုကို…

ၾကည္ျပာမွာအလုပ္သို႔သြားတိုင္း  လဲစိတ္မပါေပ။ကိုႀကီးကေတာ့ပုံ    မွန္ပါပဲ။ၾကည္ျပာ့ကိုဂ႐ုစိုက္ၿမဲပါ။  တေန႔ေတာ့အိမ္ျပန္တဲ့ အခါကိုသူရ  မိဘမ်ားေရာက္လာၿပီး   “သမီးၾကည္ျပာအေမတို႔မွားသြားပါ   တယ္ကြယ။အေမ့တို႔ေၾကာင့္သမီးတို႔အိမ္ေထာင္ေရး ၿပိဳကြဲခဲ့ရတယ္၊  အခုသားေလးကအေမ့တို႔ကိုပဲအ  ျပစ္တင္ၿပီးလူမွန္းမသိသူမွန္းမသိ   မူး႐ူးေနတယ္ကြယ္။အေမတို႔ကိုကူ   ညီၿပီး သားေလးကိုျပန္လက္ခံလိုက္  ပါကြယ္၊အေမေလ သမီးနာမည္နဲ႔  အိမ္တစ္လုံးဝယ္ေပးပါ့မယ္”   “အန္တီ၊ၾကည္ျပာကိုေငြနဲ႔မွ်ားလို႔မ ရေတာ့ဘူး၊ၾကည္ျပာကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ႏိုင္ၿပီ”  “သမီးမွာအရည္အခ်င္းရွိမွန္းသိပါ   တယ္။အန္တီတို႔အတၱေၾကာင္းသား   နဲ႔သမီးအိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲခဲ့ရတာ   ပါ။အန္တီေတာင္းပန္တယ္ကြယ္”   ကိုသူရအေမျပန္သြားမွၾကည္ျပာငို   လိုက္သည္။ ကိုသူရမူး႐ူးေသာင္း  က်န္းေနသည္ဆို၍စိတ္မေကာင္း  ေပ။မိမိအားစိတ္ပ်က္ၿပီးကိုသူရ   တစ္ေယာက္လူေကာင္းျဖစ္ေစခ်င္   သည္။ၾကည္ျပာစိတ္ဒုံးဒုံးခ်ကာ   ကိုသူရဆီကိုဖုန္းဆက္လိုက္သည္။

ကိုသူရကမူးေနေသာအသံျဖင့္ဖုန္း  ကိုင္သည္။   “ဟလို ကိုသူရ”   “ၾကည္ျပာ ၾကည္ျပာလားဟင္”   “ဟုတ္တယ္ကိုသူရ”   “ကိုကို ကို႔ဘာေျပာမလို႔လဲဟင္”  “မနက္ျဖန္ကိုသူရနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္။   မူး႐ူးၿပီးမလာပါနဲ႔”   “ဟုတ္ဟုတ္ဝမ္းသာလိုက္တာၾကည္ျပာရာ”   မနက္မိုးလင္းေတာ့ကိုႀကီးဆီဖုန္း   ဆက္ၿပီးခြင့္ယူလိုက္သည္။   ကိုႀကီးဘာကိစၥမ်ားရွိလို႔ခြင့္ယူသလဲ   ေမးရာ သြားစရာရွိလို႔ဟုသာ ေျပာ  လိုက္သည္။   ကိုသူရနဲ႔ေတြ႕ေတာ့   “ကိုသူရ “   “ေျပာေလၾကည္ျပာ”   “က်မတစ္ခုေျပာမယ္၊ေသခ်ာနား   ေထာင္ေပးပါ”   “အင္းကိုကိုေသခ်ာနားေထာင္ပါ့   မယ္”   “က်မေျပာၿပီးတဲ့ဘယ္သူ႔ကိုမွျပသ   နာမရွာဘူးလို႔ကတိေပးပါ”  “ေပးပါတယ္ၾကည္ ျပာ”  “ကိုသူရႏွင့္ကြဲၿပီးတဲ့ေနာက္မွာၾကည္   ျပာအရင္လိုမျဖဴစင္ေတာ့ဘူး”   “ဟင္ဘာေျပာတာလဲၾကည္ျပာ၊ရွင္း   ရွင္းလင္းလင္း ေျပာပါ”  “က်မေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ၿငိ   စြန္းခဲ့တယ္ကိုသူရ”   “ဟင္ “   ေက်ာ္သူရေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြား   ၿပီးတိတ္ဆိတ္သြား သည္။ကိုကို  ၾကည္ျပာ့ကိုစိတ္ပ်က္သြားမွန္း   ၾကည္ျပာသိလိုက္သည္။   “အဲဒီေတာ့ကိုသူရ ကက်မကိုျပန္  ေပါင္းဖို႔အဆင္မေျပ ေတာ့ဘူးေလ၊  ၾကည္ျပာဒီလိုမေျပာခ်င္ပါဘူး။

ၾကည္ျပာေၾကာင့္မူး႐ူးေနလို႔ၾကည္  ျပာဖြင့္ေျပာရတာပါ။ဒီေတာ့ကိုသူရ   ၾကည္ျပာ့ကိုမုန္းၿပီးေနာက္ဆုတ္   လိုက္ပါေႏွာ္”   “ေအာ္ ၾကည္ျပာရယ္၊ကိုကိုၾကည္  ျပာ့ကိုအျပစ္မတင္ရက္ပါဘူးၾကည္   ့ျပါ။ကိုကိုနားလည္ပါတယ္၊ဒါေပ   မယ့္အဲဒီကိစၥတစ္ခုတည္းနဲ႔ ၾကည္  ျပာကိုကိုကိုလက္မေလ်ာ့ပါရေစနဲ႔   ၾကည္ျပာ”   “ရွင္”   “ၾကည္ျပာရင္ထဲမွာကိုကိုရွိေနဆဲဆို  တာကိုကိုကိုသိတယ္။ၾကည္ ျပာသာ   လက္ခံမယ္ဆိုရင္ကိုကိုအဲဒီကိစၥေတြ  အားလုံးကိုကိုခြင္လႊတ္ပါတယ္။ျဖစ္   ရတဲ့ကိစၥအားလုံးကလဲကိုကို   ေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့ရ တာေတြပါၾကည္ျပာ၊  ၾကည္ျပာဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ကိုကို   ၾကည္ျဖဴႏိုင္တယ္ၾကည္ျပာ”  “မျဖစ္ႏိုင္တာပဲကိုကို၊ဘယ္သူမွဒီ   ကိစၥမ်ိဳး ကိုလက္မခံႏိုင္ၾကဘူးေလ”  “အားလုံးအတြက္မွန္ခ်င္မွန္မယ္။ကို   ကိုအတြက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ကိုကိုနဲ႔   ၾကည္ျပာၿပီးခဲ့တဲ့ကိစၥေတြ ကိုေမ့ပစ္  ၿပီဎဘဝသစ္ကိုႀကိဳးစားၾကရေအာင္”  “ဟင္ ကိုကို”   “ကိုကိုအဲဒီကိစၥေတြကိုေတြးၿပီးသား   ပါ၊ကိုကို႔ကိုသာျပန္လက္ခံ ေပးပါ။

ကိုကိုအရင္လိုမဆိူးမမိုက္ပဲ   ၾကည္ျပာ့ကို႐ိုးေျမက်ေပါင္းပါ့မယ္”  “ေအာ္ကိုကိုရယ္”   ၾကည္ျပာမ်က္ရည္မ်ားပင္က်သြား   ၿပီးမေရွာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာတဏွာကိုစိတ္   နာမိသည္။သို႔ေသာ္ကိုႀကီးကိုစိတ္မ  နာမိေပ။မိမိအခက္အခဲျဖစ္စဥ္က   ကူညီေဖးမကာ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္  မဟုတ္လား။ထို႔အတြက္လုံးဝစိတ္မ   နာမိေပ။ထို႔ေၾကာင့္  “ၾကည္ျပာအလုပ္ကထြက္မယ္ကို   ႀကီး”   “ဘာလို႔ လဲၾကည္ျပာ”  “ၾကည္ျပာ့အရင္ေယာက္်ားႏွင့္   ျပန္ေပါင္းမလို႔ပါ”   “ဗ်ာ ၾကည္ျပါ၊အဲဒါဆိုကိုႀကီးက   ၾကည္ျပာ့အတြက္ကဘာလဲ”   “ကိုႀကီး ကိုႀကီးကသူေဌး၊ၾကည္ျပာကတစ္ခုလပ္၊ကိုႀကီးနဲ႔ၾကည္ျပာဘယ္လိုမွ   မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဘဝပါကိုႀကီး။ဘယ္သူ   ကမွလဲ သေဘာတူမယ့္ကိစၥမဟုတ္  လူး၊ဒီေတာ့ဒီကိစၥမွာ လက္ေတြ႕က်   က်စဥ္းစားဖို႔လိုတယ္ကိုႀကီး”  “ဘာမွမဆိုင္တာပဲ”   “ကိုႀကီးက ကိုႀကီးမိဘေတြကိုလြန္   ဆန္ရဲသလား”  “အဲဒါငါ့ကိစၥပါၾကည္ျပာ”

“ကိုႀကီးကိစၥခ်ည္းမဟုတ္ဘူးကိုႀကီး   ၾကည္ျပာလဲပါဝင္ ပတ္သက္ေနမွာ၊  ဒီေတာ့ဒီကိစၥကိုျဖတ္လို႔ရတဲ့ဒီအခ်ိန္   မွာျဖတ္ရေအာင္”   “ဟင့္အင္း မရဘူးၾကည္ျပာ”   “မရလို႔မျဖစ္ဘူးကိုႀကီး၊  ၾကည္ျပာအတြက္ေတြးေပးစမ္းပါကိုႀကီး၊ ၾကည္ျပာအခုဘဝသစ္ျပန္စလို႔ရတဲ့   အခ်ိန္မွာၾကည္ျပာ့ဘဝကိုကိုႀကီးရဲ႕    အသုံးေတာ္ခံအျဖစ္နဲ႔မထားပါနဲ႔ကို   ႀကီး”   “ၾကည္ျပာ့ကိုအသုံးေတာ္ခံအျဖစ္နဲ႔   ကိုႀကီးထားခဲ့သလားၾကည္ျပာအသိဆုံးပါ”   “ဒါ ေပမယ့္ကိုႀကီးရယ္၊ၾကည္ျပာ့အ  တြက္ေတာ့ကိုႀကီးနဲ႔ပတ္သက္မႈ႕ဟာ   မေရွာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့တဏွာတစ္ခုပါ”   “ဘာေျပာတယ္ၾကည္ျပာ၊  မင္းေျပာ ရက္လိုက္တာ”   “ၾကည္ျပာ့ကိုခြင္လႊတ္ပါကိုႀကီး၊   ၾကည္ျပာ့ဘဝေကာင္းေကာင္းမြန္   မြန္ေနရမယ့္အေရးကိုၾကည့္ၿပီး ကို  ႀကီးၾကည္ျပာ့ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ   ေတာ့ “  “ေကာင္းၿပီေလၾကည္ျပာ၊ဒီလိုဆို  ေတာ့လဲကိုႀကီးကဆုေတာင္းေပး   ရမွာေပါ့၊မင္း တို႔လင္မယား  အိုေအာင္မင္းေအာင္ေပါင္းႏိုင္ၾက  ပါေစကြာ”  “ေက်းဇူးပါကိုႀကီး”  ၾကည္ျပာကိုႀကီးထံမွျပန္လာေတာ့  စိတ္ေပါ့ပါးသြားတယ္။အခုေတာ့   ခ်စ္ခင္ပြန္းဆီသို႔စိတ္ေပါ့ပါးကာေျခ  ဦးတည့္လိုက္ေတာ့တယ္။