ပန်းနှင့်လိပ်ပြာ

ပန်းနှင့်လိပ်ပြာ

“ဟူးးးး.. မောလိုက်တာ.. လမ်းတွေ ပိတ်လိုက်ပုံများ.. ကားမောင်းရတာ နှဖူးကချွေး ဒက်ရ်ှဘုတ်ပေါ် ငေါက်တောက် ပန်းတယ်  အဟုတ်..”  “အွန်း.. ကျေးဇူးရှင်.. ရောက်လာတာနဲ့ ကြားရပြီ.. နေ့စဉ်ဆိုနေကျ တေး.. ရေခဲဘီဒိုထဲမှာ လီမွန်တီး အသင့်ဖျော်ထား တယ် သခင်မ.. သွားသောက်တော်မူ..”   “နာ့ အသည်းကျော်လေး.. အာ့လေးတွေ ချစ်နေရတာ.. ခိခိ..”   “သွားစမ်းပါဟယ်.. ဒီမှာ  အလုပ်မပြီးရတဲ့အထဲ..”   “အွမ်းးး… ကောင်းထာ.. ရင်ထဲ အေး သွားတာပဲ..”  “အေးသွားရင်.. လာ.. အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့ မမ..”    “ခဏလေး အသက်ရှုပါရစေဦး ဝင့် ရယ်.. နင့်မလည်း.. ဒီလောက် အလုပ်ဇောကပ်နေ.. သေရင်တောင် ကျွတ်ပါ့မလား..”    “ကျန်း  ကျန်း.. ဒါ အလုပ်ရှင်က အလုပ်သမားကို ပြောရမယ့် စကားလား.. ဒေါ်ရွှေရုပ်သွင်.. ရှင့်ဖက်ရှင်ဆိုင်ကြီး တိုးတက်ဦးမယ်.. အံ့ ရော..”   “အောင်မာ.. နင်လား ငါ့ အလုပ်သမား.. ဟွန်းးး..”   “သူငယ်ချင်းက သူငယ်ချင်း.. လုပ်ငန်းက လုပ်ငန်းပေါ့ သွင်ရယ်.. နင်  အဲ့လို အလုပ်ကို အေးတိအေးစက် လုပ်လွန်းလို့ နင့် အဖေ နဲ့ မတည့်တာ..”

“ခိခိ.. လာ အာ့ဆို သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်း အရင် လုပ် ရအောင်..”  “ကြည့်ပါလား.. ပြောလေ ကဲလေ.. မိသွင် နော်.. ယားတယ် လို့..”   “အင်းလေ.. ငါ လည်း ယားနေလို့ အယားဖျောက် ချင်လို့ ဟာပဲ ဟာကို..”  “အို့.. အိုးးး.. တကယ် ဇွတ် ဟယ်..”   “ဇွတ် မလုပ်စေချင် ချွတ်ပေး..”   “အယ်.. ကြည့်..”    “နော်လို့.. လာ ပါ ဝင့်ရာ.. ခဏပဲ.. နင် အိုက်တင်ခံနေမှ အချိန် ပိုကုန်တာ.. ၁၀ မိနစ်.. ၁၀မိနစ်ပဲ.. ငါ့မှာ ကစားစရာ အသစ် ပါလာလို့.. စမ်းရအောင် လေ နော်..”  “လာ.. ငါ ချွတ်ပေးမယ်.. လှည့် ဟိုဘက်..”   “တကယ် ဇွတ်ပဲ.. နင့် ရမယ့် ယောကျၤားတော့ ငါ ရင်လေးသေးတယ်  အဟုတ်..”   “အောင်မာ.. ကောင်မ.. သူ လင်လိုချင်နေတိုင်း သူများကို လာပြောနေတယ်.. မိဝင့်နော်.. ငါ လုပ်ထလိုက်ရ မြော့ သွား မယ်.. ဟွန်း..”  “ကြောက်ပါတယ် တော်.. အိုးး.. ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ သွင်ရယ်.. ငါ နာတယ် ဟဲ့.. ရှီးး…”   “အင်းပါ.. ခိခိ.. သိလား  ဝင့်.. ငါ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ညှစ်နေလို့ ထင်တယ်.. နင့် နို့ကြီးတွေ ကြီးလား သလားလို့.. ဟိဟိ..”  “မိသွင်နော်.. ပြောပြန်ပြီ..  တစ်တစ်ခွခွ..”

“မယ်.. ငါ အာ့လိုပြောရင် နင် ပို ဖီးလ်တယ်မှတ်လား.. မှန်းးး.. စမ်း ကြည့်ရအောင်.. စိုနေပြီလားလို့..”   “ကြည့်ပါ လား..”  “လာ ထိုင်ဟာ ဝင့်.. ငါ့ကို မှီထား..”  ရွှေရုပ်သွင် နံရံထောင့်လေးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ဘက် ထောင်ထားပြီး  ပေါင်းကားထား၏။ သွင့်ရင်ခွင်ထဲ ဝင့်ထည်ဝါ လာထိုင်သည်။ နူးညံ့ သွယ်လျသော သွင့် လက်ကလေးတွေက ဝင့် နို့အုံ ထွားထွားကို  ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်နေ၏။ ကျန်လက်တစ်ဘက်က ပေါင်တွင်းသားများကို လက်သည်း ထိပ်လေးနှင့် မျဉ်းကြောင်း ဆွဲသလို ဖွဖွ  ခြစ်နေသည်။ ဝင့် နှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်လာ၏။ သွင့် ကို မော့ကြည့်သည့် သူမ မျက်ဝန်းတိုး မှေးစင်း ငြိမ်သက်လာ သည်။ နှုတ်ခမ်းလေး ခပ်ဟဟ ပွင့်လာ၏။ ဝင့်ထည်ဝါ၏ နှုတ်ခမ်းလေးက ချစ်ဘို့ကောင်းသည်။

လိမော်သီးစိတ်ပုံ ဂျယ်လီ ကန်ဒီ လေး နှစ်ခုကို မျက်နှာချင်း မှောက်ဆိုင် ထားသလို ထူပြည့်ပြည့်နှင့် ဝိုင်းဝိုင်းလေး။ ဝင့် နှုတ်ခမ်းများကို သွင် ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။  သဘာဝ ရနံ့လေး သင်းနေသည့် နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာကို တလှည့်စီ စုပ် သည်။ ပေါင်တံများကို ဆော့ကစားနေသည့်လက်က ဆီးခုံမို့မို့ လေး ပေါ် ရောက်လာပြီ။ ဝင့် စိတ်တွေ ထ ကြွ လာသည်။ သွင့် နှုတ်ခမ်းများကို တုန့်ပြန် စုပ်နမ်း၏။ ဖြဲဟထားသည့် ပေါင်တံများ ကြား ရတနာရွှေကျုတ်လေး အတွင်းမှ သွေးတထိတ်ထိတ် တိုးလာတော့သည်။

“အင်းးး.. ဟင်းး..” “ကောင်းလား..”   “အွမ်းး.. နင်လည်း ချွတ် သွင် ရယ်.. ငါ နင့်ကို နို့ စို့ပေးမယ်..”   “အင်းးး.. ငါ နင့်ကို ပြစရာ ရှိ တယ် သိလား ဝင့်..”   “ဘာ လဲ..”   “နင်နဲ့ငါလေ.. အမြဲတမ်း.. အပြန်လှန် နို့စို့ပေးလိုက်.. လျှက်လိုက် ပွတ်လိုက်နဲ့.. ကြာတော့ ရိုး လာပြီ..” စိုစိစိ ဖြစ်နေသည့် ဝင့် ပိပိလေးအတွင်း လက်ခလယ် ထိပ်လေး ထိုးသွင်းရင်း သွင် ပြောလိုက်သည်။ ဝင့် ချက်ချင်း ပြန်မ ဖြေ။ လက်ခလယ် တစ်ဆစ်စာလောက် အထဲကို သွင်းပြီး မွှေ့လိုက်၏။ မာတင်းတင်း ဖြစ်နေသည့် နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေး  ပတ်လည်ကို လက်သည်းနှင့် ဝလုံးရေးလိုက်သည်။ တုန်ရီလှိုက်မောနေသည့် ဝင့် အသံ တိုးတိုးလေးက အနိမ့်အမြင့် တမ်ပို မညီ တော့ချင်။

“ရှီးးး.. အ.. အင်း.. အဲ့တော့ ဘာ.. ဘာ ဖြစ်လဲ..”  “ငါတို့ လိုးရအောင် ဝင့်ရယ်.. ဟင်..”   “အိုးးး..”   “ဟင်လို့ ဝင့်.. နင် အလိုးခံဖူးချင် တယ် မဟုတ်လား.. ငါလည်း ခု လုပ်ချင်နေပြီ.. လိုးကြမယ်ဟာ.. နော်..”   “ကြံ.. ကြံကြံ ဖန်ဖန် သွင် ရယ်..”   “တကယ်ပြောတာ..  ငါ့မှာ လီးအတု တစ်ခု ပါလာတယ်.. နှစ်ဘက်သုံးလို့ ရတဲ့ ပုံစံ.. ပြ မယ်.. ထ..”  “ဟူးးးး…” “ဒီမှာ အင့် ကိုင်ထား.. ခိခိ..”   “ဟဲ့ဟဲ့..  ပလုတ်တုတ်.. အမလေး.. မိသွင်.. နင် ဒါကြီး ဘယ်က ရလာတာတုန်း.. အူယားစရာဟယ်..”   “ဘယ်က ရရပေါ့.. ဟိ.. အိုက်တယ်  ကွာ.. ရာသီဥတုက..”  ရော်ဘာ လိင်တံ တုတ်တုတ်ကြီးကို ဝင့်လက်ထဲ ပစ်ထည့်ပေးပြီး ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကို ခပ်သွက်သွက်  ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဝင့်ထည်ဝါ တစ်ယောက် ပေါင်ပေါ် ဘုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျလာသည့် ထိပ်နှစ်ဘက် ပုံစံ ရာဘာဒုတ်ကြီးကို  လက်ညှိုးလေးနှင့် တို့ ကြည့်သည်။

ခြေတုန်လက်တုန်နှင့် ကြက်သီး ဖြန်းဖြန်း ထ နေပုံက တီကောင် အထွေးလိုက်ကို လက်ထဲ  ထည့်ကိုင်နေရသလိုပင်။ ဘာမှ မလုပ်ရသေးပဲနှင့် လူက ဆတ်ကနဲ တွန့် သွားသည်။ ဝင့် ဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ပြီး သွင်က တခွီးခွီး  ကျိတ်ရယ်၏။ သူမတို့ နှစ်ဦးက မူကြိုကျောင်းသူ ဘဝမှ ယခုလို လုပ်ငန်းရှင် ပေါက်စလေးများ ဖြစ်လာသည့် အရွယ်ထိ မခွဲအတူ ရှိ ခဲ့ကြသည့် သူငယ်ချင်း နှစ်ဦး။ မိန်းကလေး သီးသန့်ကျောင်းမှ အထက်တန်း အောင်မြင်ပြီး မြို့ပြနှင့် ဝေးလံ သီခေါင်လှသော  တက္ကသိုလ်ကို အဝေးသင် စနစ်ဖြင့် ဝေးဝေးကပဲ သင်ခဲ့ကြသည်။ ဖက်ရှင် ဒီဇိုင်းပညာကို တူတူ ဆည်းပူးပြီး နံမည်ကြီး မော်ဒယ်  အေဂျင်စီ တစ်ခုတွင် မော်ဒယ် သင်တန်း တက်လိုက်ကြသည်။ တကယ်တမ်း မော်ဒယ် လုပ်ဘို့တော့ နှစ်ယောက်လုံး ဝါသနာမပါ။

မော်ဒယ် သင်တန်း ပြီးဆုံးချိန် တစ်ဘက်က ဖက်ရှင်ဒီဇိုင်းနှင့် ပက်သက်၍လည်း အတော်လေး ပိုင်နိုင် ကျွမ်းကျင်နေကြပြီ။ သည် တော့ မော်ဒယ်ပေါက်စ အတော်များများ သူမတို့ နှစ်ဦးနှင့် ရင်းနှီးပြီးသား။ ယခုတော့ နံမည်ကြီး မော်ဒယ် နှင့် သရုပ်ဆောင်  မင်းသမီး အများစု၏ လက်စွဲတော် ဖက်ရှင် ဒီဇိုင်းပညာရှင်များအဖြစ် အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် အောင်မြင်နေကြသော  မိန်းကလေးနှစ်ဦး။ အရည်ချင်း ထက်မြက်ကြသူများမို့ မိဘကလည်း စိတ်ချသည်။ တော်ရုံ မော်ဒယ်မင်းသမီးများ မယှဉ်နိုင် လောက်သည့် ပင်ကိုယ် အလှများကြောင့် အထက်တန်းလွှာ ပုရိသများကလည်း ဝိုင်းဝိုင်းလည်။ သို့သော် ခက်သည်က သူမတို့နှစ် ဦး၏ ထူးဆန်းသည့် အာသီသ။ စိတ်တူကိုယ်တူ ရှိကြသည့် နေရာတွင် ဘယ်ယောကျၤားကိုမျှ စိတ်မဝင်စားကြခြင်းက ထိပ်ဆုံးက  ပါနေ၏။ နှစ်ဦးအနက် တစ်ဦးဦးက ယောကျၤားစိတ် ဝင်နေခြင်းမျိုးလည်း မဟုတ်။

စိတ်ရိုင်းဝင်နေသည့် ကျားပျိုမလေး ရွှေရုပ်သွင်၊ ချွတ်ချလိုက်သည့် အဝတ်အစားများကို နောက်ဘက်သို ကန်ထုတ်လိုက်သည်။  နံရံ ထောင့်တွင် ကုပ်ကုပ်လေး ထိုင်နေသည့် ဝင်ထည်ဝါ ရှေ့ မြန်မြန်ပဲ ထိုင်ချလိုက်၏။ ဝင့် ကိုယ်လုံးလေးကို ရှေ့နည်းနည်း ဆွဲ ရွှေ့ စေလိုက်သည်။ ဝင့် အလိုက်သင့် ပါလာ၏။ မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဘက် ခွ ထိုင်လိုက်သည်။ မရဲတရဲနှင့် တုန်နေသည့်  သူမ လက်ကလေးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲယူပြီး ရာဘာလီးတုကြီးကို ထိထိရောက် ကောက်ထည့်ပေးလိုက်တော့၏။  “ကိုင်စမ်းပါဟယ်..  ရဲရဲတင်းတင်း.. ဒီလို ဒီလို.. အင့်..”  “ဟီး.. အူတွေ ယားလွန်းလို့ သွင်ရယ်.. နင် တကယ်ပဲ.. ကြံကြံ ဖန်ဖန်..”   “အွန့်.. လျှာနဲ့ တို့ ကြည့်..”   “အိုးး…”  “စုပ်ကြည့်စမ်း ဝင့်.. ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်.. အင်း.. ဟုတ်တယ်.. အဲ့လို..”   “ရှီးးးး… အွမ်း…”   “ကောင်းလား..  ဟင် ဝင့်.. ကောင်းတယ် မှတ်လား..”

“အွမ်းး.. အင်း..”  လိင်တံ အတုကြီးကို ငုံထားရင်း ဝင့်လက်ကလေးတွေ အေးစက် တုန်ရီနေ၏။ မျက်နှာလေးလည်း ပန်းသွေး ရောင် နီမြန်းနေသည်။ သွင်က ဝင့် ပါးစပ်ထဲမှ လိင်တံကြီးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း လှည့်ပေးသည်။ လက်တစ်ဘက်မှလည်း နို့အုံ ထွားထွားကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ပေးနေ၏။ ဝင့် နှဖူးတွင် ချွေးလေးများ စို့လာသည်။ သွင်လည်း ပိပိလှိုဏ်ခေါင်း အတွင်းမှ ရေငွေ့ ပျံလာ ပြီ။ ဝင့် လက်တစ်ဘက်ကို ဆွဲယူပြီး မိမိ ပန်းကလေးတွင် နေရာ ချပေးလိုက်သည်။ ဝင့်က အလိုက်တသိပင် စိုအိ နေသည့် သွင့်  တွင်းဝလေးကို ခပ်ရွရွ နှိုက်ကစားပေး၏။ သွင်လည်း ဝင့် ဆီးခုံ မို့မို့ပေါ် လက်ဖနောင့်ဖြင့် အုပ်ကိုက်လိုက်သည်။

ရှည်သွယ်သည့်  လက်ခလယ်ချောင်းလေးကို အသာ ကွေးလိုက်၏။ အက်ကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် လက်သည်းထိပ်နှင့် ဆုန်ဆန် ကလိ ပေးသည်။ လိင်တံကြီး၏ တစ်ဘက်ထိပ်ကို ငုံလိုက်၏။ နှစ်ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွ ထိုင်ပြီး ရာဘာ လီးတုကြီးကို တစ်ဘက်စီမှ  အသာအယာ စုပ်ကြသည်။ တစ်ယောက် ပိပိကို တစ်ယောက် ခပ်ဖွဖွ နိုက်ကစားကြသည်။ ရင်စိုင်နှစ်ခုမှ သီးလုံး မာထောင်ထောင် လေးများ အချင်းချင်း မထိတထိ ပွတ်မိကြသည်။ လှုပ်ရှားမှု အားလုံးက ငြိမ့်ငြိမ့်လေးမှ တကယ့်ကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေး။ သွေးသား အတွင်းမှာတော့ ရေဆူမှတ်ထက် များစွာ ကျော်လွန်လာပြီထင့်။ ရှုထုတ်လိုက်ကြသော ပင့်သက် နွေးနွေးများက နှစ်ဦးသား၏  မျက်နှာပေါ် လေနီကြမ်းလို အပြန်လှန် ဖြတ်တိုက်ကုန်သည်။

“လုပ်ရအောင် သွင်ရယ်.. ငါ မရတော့ဘူး..” စုပ်လက်စ လိင်တံတုကြီးကို ချွတ်ပြီး ဝင့် ပြောလိုက်သည်။ အသံလှိုင်း၏ တုန်ခါမှုနှင့်  နီရဲနေသည့် မျက်နှာလေးက ဝင့် ရင်တွင်းမှ မွတ်သိပ်မှုကို သက်သေ ပြနေ၏။ သူမတို့ နှစ်ဦးတွင် ဝင့်က အနည်းငယ် အနေအေး သလို လိင်ကိစ္စ အပါအဝင် ဘာလေးမဆို ခံစားလွယ်သည်။ ရွှေရုပ်သွင်ကတော့ အကြော အတော်လေး တင်း၏။ သည်လောက်မျှ လေးနှင့် သူမ အာသီသ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်လောက်အောင် မဖြစ်။ ခုလည်း မိမိက ဖီးလ်ယူလို့ ကောင်းနေတုန်း ဝင့်က တောင်းဆိုပြီ။  မျက်နှာငယ်လေးနှင့် သူငယ်ချင်းမကို ကြည့်ပြီး အနည်းငယ် အနိုင်ကျင့်ချင်သွား၏။ တံတွေး တစ်ချက် မြိုချပြီး လှိုက်တက်လုလု  ဖြစ်နေသည့် မိမိ သွေးသား ဒီရေကို ရအောင် ထိန်းသည်။

“ဘာ မရ တော့တာတုန်း..”  “သွင် နော်.. ဟင့်..”   “အယ် ကဲ.. ရှင်းအောင် ပြောလေ.. ဟီဟိ..”    “လုပ် တော့ လို့ ဆိုနေ..”   “အွမ်း..  ဘာ လုပ် ရမှာတုန်း လို့..”   “ငါ့ကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးတော့ ဆို.. ဟင့် ကောင်မစုတ်.. ညှင်းစဲ နေတယ်..”  “ညှင်းစဲပါဘူး.. နင်မှ ရှင်း အောင် မပြောတာ..”   “ကြည့်ပါလား.. အသွင်နော်.. လုပ်ပါဟယ်.. ငါ တအား..”   “အင်းးး.. ပြောလေ ဟယ်.. တအား ဘာ ဖြစ်  လဲ..”  သူများကို ညှင်းစဲရင်း မိမိပါ တုန်ရီလှိုက်မောလာ သည်။ ဝင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက် စုပ် နမ်းလိုက်၏။ ရင်လေးကော့ ပြီး  သီးလုံး နှစ်ခုကို မထိတထိ ဖြစ်အောင် ပွတ်သည်။ ပိပိလေးကို ဆော့ပေးနေသည့် လက်ကို ဖယ်လိုက်၏။ ပါးချင်း ဖွဖွ ရွရွ ပွတ်ရင်း  လေသံ သဲ့သဲ့ လေးဖြင့် နားနား ကပ် ပြောလိုက်သည်။ “ပြော လေ.. ဝင့်.. နင် တအား.. ဘာ ဖြစ်နေလဲ လို့..”   “ငါ.. ငါ စောက်ဖုတ် တွေ တအား ယား လာပြီ သွင် ရယ်.. ငါ့ကို လုပ်ပေးပါတော့.. မညှင်း နဲ့တော့ဟာ.. နော်..”  “ဘယ်လို ဘယ်လို.. ငါ.. ဘာလုပ်ပေး ရ..”  “ငါ့ကို လိုးပေးပါတော့ သွင်ရယ်.. နင် ယူလာတဲ့ ဟာကြီးနဲ့လေ.. ငါ့ကို လိုးပါတော့.. ဟင်းး..”

“ငါ ယူ လာ တဲ့..”   “အင်းးး..  နင် ယူလာတဲ့ လီးကြီးလေ.. နင့် လီးကြီးနဲ့.. လုပ်ပါ.. ငါ့ကို လိုးပါတော့..”  ဝင့်ကိုယ်လုံးလေးကို ကြမ်းပေါ် ပက်လက် လှဲချလိုက် သည်။ နှစ်ဦးသား၏ တံတွေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေသည့် ရာဘာ ဒုတ်ကြီးက ပြောင်လက်နေ၏။ ဝင့် မျက်လုံးလေးများက ထို အတံကြီးကို  အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေသည်။ ရင်အစုံက ဖားဖိုလို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ဖြစ်နေ၏။ အတံကြီးကို ကိုင်ထားသည့် သွင့် လက်တွေ လည်း နည်းနည်းတော့ တုန်နေသည်။ ကားလက်စ ဝင့် ပေါင်နှစ်ဘက်အကြားတွင် အပီအပြင် နေရာယူလိုက်သည်။ ပိပိလေး၏  အပြင်နှုတ်ခမ်း ထူထူ နှစ်ဘက်ကို အသာ ဖြဲ ဟလိုက်၏။ ဝင့်တစ်ယောက် မည်မျှ ဆာလောင်နေသည်မသိ။ တင်ကလေးပင့်ကာ  အသာ ကော့ပေးသည်။ ပန်းဆီရောင် ပိပိ အတွင်းသားလေးများက ဝင့် အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းနှင့် စီးချက် ညီစွာ ရှုံ့ချည် ပွချည် ဖြစ် နေသည်။ အဆာကို အနံ့ခံနေသည့် သတ္တဝါလေး တစ်ကောင်လို သနားစရာ။

အဝလေးကို ဖြဲဟပြီး ဒုတ်တံကြီးကို အသာ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ဝင့် ထံမှ အို့ ကနဲ ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်လာ၏။ မျက်နှာ လေးက ရှုံ့မဲ့မဲ့ ဖြစ်နေသော်လည်း ပိပိလေးကိုတော့ အားရှိသလောက် ကော့တင် ပေးထားဟန် တူသည်။ လိင်တံ တုတ်တုတ်ကြီး က မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ဖြစ်နေသယောင်။ သွင့် စိတ်တွေလည်း လက်နှင့် ထပ်တူ တုန်လာသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ပြီး အသာ ဖိ သွင်းပေးလိုက်၏။ ဝင့်ထည်ဝါ၏ ပိပိ အသစ်စက်စက်လေးခမျာ အစာကို မချိမဆန့် မြိုချနေသည့် မြွေပေါက်လေးတစ်ကောင်လို  ဖြစ်နေသည်။ တအိအိ ညည်းသံ အနည်းငယ် ကျယ်လာသော်လည်း နာကျင်ခြင်းတော့ ဟုတ်ဟန် မတူ။ မျက်နှာလေး မော့ကြည့် တော့ ရှုံ့မဲ့ ညည်းညူလျက်ကပင် အသာ ခေါင်းညိမ့်ပြ၏။ ရတယ် ဆက်လုပ် ဆိုသည့်သဘော။ သည်လိုနှင့်ပဲ လှည့်ပတ် သွင်းရင်း  တွင်းပေါက်လေးထဲ ဒုတ်တံကြီး ခေါင်းမြုပ် သွားသည်။ ရှေ့ဆက် မရတော့။ ဝင့်တစ်ယောက် သူမ ရင်သားများကို ဖာသာ ဆုပ်နယ်  ချေမွရင်း အောက်ပိုင်း၏ အရသာကို ထိန်းနေသလား၊ နာလို့ပဲ အာရုံပြောင်းအောင် ကြိုးစားနေလား မသိတော့။

ရှေ့ဆက်တိုး မရတော့သည်မို့ အထုတ်အသွင်း လုပ်ကြည့်ရန် စိတ်ကူးလိုက်သည်။ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ အတံကြီးက  ထွက်မလာ။ သွင့် စိတ်ကပဲ ထင်တာလားတော့မသိ။ ဝင့် ပိပိလေးအတွင်းမှ တစ်စုံတစ်ခုက အတံကြီးကို သိသိသာသာ ဆွဲ ဆုပ်  ထားသည်။ အသာကလေး လှည့်ပြီး ထုတ်ကြည့်သည်။ ထောင်းလက်စ ငါးဖယ်ဆုံထဲမှ ကျည်ပွေ့ နှုတ်ရသလို ပိပိအတွင်းသားများ ပါ အလိပ်လိုက် ပါလာသယောင် ထင်လိုက်မိသည်။ သွင်း နည်းနည်း လန့်သွားသည်။ ထုတ် မရရင်တော့ ဒုက္ခ။ ဝင့် မျက်နှာလေး  မော့ကြည့်တော့ မိမိကို အားကိုးတကြီး ကြည့်နေရှာသည်။ မြန်မြန်လေး အဆုံးသတ်ပေးပါဟု တောင်းဆိုနေသည့် ဒဏ်ရာရ ရဲဘော် တစ်ယောက်လို။ အတတ်စမ်းချင်သည့် ရွှေရုပ်သွင်၊ သိပ်ကြာကြာ စဉ်းစားမနေတော့။ ထုတ်မရသည့် မဟာဒုတ်ကြီးကိုပဲ ခပ်ဆဆ  နှဲ့ပေးနေလိုက်သည်။ ဝင့် နှုတ်ခမ်းများ သိသိသာသာ ဟ လာပြီး ပုံပျက်ပန်းပျက် ညည်းသည်။ အပြာကားထဲမှ ပွန်းမင်းသမီးများ၏  မျက်နှာပေးနှင့် ခပ်ဆင်ဆင် တူ၏။

ဝင့် ဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ပြီး သွင်လည်း စိတ်တွေ ထ လာသည်။ ဒုတ်တုကြီးကို ကိုင်ထားရာမှ အသာ လွှတ်လိုက်၏။ အားရှိပါးရှိ ဖြဲ ကားထားသည့် ပန်းနုရောင် ပိပိလေးထဲတွင် ရာဘာ လီးတံကြီးက ငေါက်တောက် ထ လျှက် မိမိကို ပြောင်စပ်စပ် လုပ်ပြနေသည်။  ဝင့် ကိုယ်လေးကို အသာ ဆွဲမပြီး ပေါင်ချင်း ခွလိုက်၏။ အဝတ်ဗလာ ကိုယ်လုံးနှင့် မိန်းမပျိုလေးနှစ်ဦး၏ ပေါင်တံ လေးချောင်းက  သချၤာ အမြှောက်လက္ခဏာ လို ဖြစ်သွားသည်။ ဝင့် ပေါင်ကြားမှ ဒုံးကျည်ကြီးခမျာတော့ သွင့် ပိပိ ချောအိအိလေး၏ တွင်းထဲ  ဇွတ်အတင်း သွတ်သွင်း ခံရလေပြီ။ သွင့် ကိုယ်ထဲတအိအိ ဝင်လာသည့် တစ်ဆို့ဆို့ အရသာကြီးက မက်မောဖွယ် ကောင်းလွန်း လှ၏။ လီးတုကြီး မချိမဆန့် ဝင်သွားလိုက်သည်မှာ တဖျစ်ဖျစ် မြည်သံလေးများပင် ကြားရသလို ထင်မိသည်။

ပက်လက်လှဲနေသည့် ဝင့် တစ်ယောက် တံတောင်လေး အားပြုပြီး ထ ရန် ပြင်သည်။ မိမိ ကိုယ်ထဲမှ စပါယ်ရှယ် အရသာထူးပေးနေ သည့် လီးတုကြီးကို သွင်က တစ်ဘက်က အပိုင်သိမ်းရန် ကြံနေသည် မဟုတ်ပါလား။ မတော် သူ့ထဲ တဆုံးဝင်ပြီး ကိုယ့် ထဲမှ ကျွတ် ထွက်သွားလျှင် နှမြောစရာ။ ခု ကိုပဲ မိမိ ထံ ထပ်သွင်းမရသည့် တစ်ပိုင်းလုံးနီးပါး မိသွင် အဖုတ်ထဲ တအိအိ ဝင်သွားနေပြီ။ ဝင့် လည်း ကိုယ်လေး ကော့ ပြီး လီးတု ကျွတ်မထွက်ရေး သွင်နှင့် အပြိုင် အလုအယက် ကြိုးစားရတော့၏။ မိန်းကလေး နှစ်ဦး ပုံစံက  ဘေးမှ ကြည့်လျှင် ရယ်စရာများ ဖြစ်နေမည်လား မသိ။ သူမတို့ နှစ်ဦးကတော့ လီးတံကြီး တစ်ချောင်းလုံး မိမိ အဖုတ်ထဲ ဝင်ရေး  အသည်းအသန် ကြိုးပမ်း နေကြသည်မှာ မရယ်နိုင်အား။ နှစ်ဦးလုံး နှုတ်မှ တအီးအီး တအင့်အင့်နှင့် အားယူသံများ အဆက်မပြတ်  မြည်လာသည်။

နာသလိုလို အောင့်သလိုလို ဝေဒနာကြီးက ကိုယ်ထဲ အတောင့်လိုက် ဝင်လာသည်။ သို့သော် ထူးဆန်းစွာပဲ ထို  ဝေဒနာကို နှစ်ယောက်လုံး မက်မက်မောမော လိုချင်နေကြသည်။ သွင်က ခါးကို ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် အတင်း ဖိ သွင်းသည်။ ဝင့်  လည်း အားကျမခံ တင်စိုင်များကို စကောဝိုင်းသလို ဝေ့ရင်း လီးတုကြီးကို ပြန် လု သည်။ ဝင့် ပေါင်တံ ပြည့်ပြည့်တစ်ဘက်ကို သွင် က ဖက်ထားသည်။ ကြမ်းပေါ် ထောက်ထားသည့် သွင့် လက်မောင်း ပုခုံးတစ်ဘက်ကို ဝင့်က အပီအပြင် ကိုင်ထား၏။ နှစ်ဦးသား နှဲ့  ကာ ပွတ်ကာနှင့် သကာရည် စိုလူးနေသည့် မုန့်နှစ်ခု ထိထိမိမိ ကပ်မိသွားသည်။ ဘယ်သူ့ထဲ ဘယ်လောက် ပိုဝင်သွားပြီမှန်း မသိ တော့သည့် လီးတံကြီး ခမျာတော့ မိန်းကလေးနှစ်ဦး၏ အသစ်စက်စက် အဖုတ်နှစ်ခုထဲတွင် အတစ်လိုက် အတောင့်လိုက် ဆုံးဆုံး  မြုပ်သွား ရှာလေပြီ။

“အီးးး… ကျွတ် ကျွတ်..” “ဟဲ့ဟဲ့.. အိုးးး.. အ အ..”   “နာရင် အတင်း မကော့သွင်းနဲ့လေ ဟယ်.. အင်းး.. ရှီးးး..”   “နင် နာလို့လား..  အာ့ဆို ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက်လေ.. ငါ မနာဘူး..”  “ဟူးးး.. ဟင့်အင်းး.. နာပါဘူး.. ငါ လည်း နာဘူး..”   “အိုးး ဟို့.. ကောင်းတယ်.. ရှီးး..”   “အင်းး.. ဟုတ်တယ်..”    “ဆောင့်.. အသွင်.. ဆောင့် ဟယ်.. ဆောင့်ပေး..”   “အင်းးး.. နင် ကော့ပေးထား ဝင့်.. တောင့် ထားပေး..”   “အိုးးး… အီးးး… ငါ.. ငါ.. သ.. သ.. သှငျ့.. ငါ..”    “အင်းးး.. ငါ ကောပဲ.. အမလေးး.. ကောင်းတယ်.. အွန့်ဟယ်.. အင့် အင့်..  ဟူးးးးး”   နှစ်ဦးသား ခြေကုန် လက်ပန်း ကျသွားပြီ။ ပေါင်နှစ်ချောင်း ခွလျှက်တန်းလန်းနှင့်ပင် ပက်လက် လှန်ချလိုက်ကြ၏။  အပေါ်စီးမှ ကြည့်လျှင် ကိုယ်တုံးလုံး မိန်းမပျိုနှစ်ဦး ဆန့်ကျင်ဘက် အရပ်ကို ခေါင်းပြုကာ ပိုးလိုးပက်လက် လန်နေကြသည်။

ရာဘာ လီးတုနှင့် သပ်လျှိုထားသည့် အဖုတ်နှစ်ခုကတော့ ပူးနေဆဲ။ ဝင့် အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်ပြီး ရေငတ် သလိုလို ဖြစ်လာ သည်။ အောက်က တစ်ဆို့ဆို့ဟာကြီးက မာတောင်တောင်နှင့် အတောင့်လိုက်ကြီး။ လိုအင်ပြည့်သွားတော့ ဒါ ကြီး ရှိနေတာ ခံရ  ခက်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။ သွင် လည်း ထို့နည်းတူပဲ ဖြစ်ရမည်။ “ဟီးးး..” “ခွိခွိ..” နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်  ကြည့်ပြီး ရှက် ရယ် ရယ်မိကြ၏။ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ကုန်း ထ သည်။ သွင်က အရင် နောက်ကို ဆုတ်လိုက်သည်။ သွင့်ဘက်မှ ကိုရွှေ  လီးတု ပလွတ်ကနဲ ကျွတ်သွား၏။ ခွိ.. ဝင့်ကို ကြည့်ပြီး သွင် ကျိတ်ရယ်သည်။ ဝင့် လက်သီး ရွယ် ရင်း အံကျိတ်ပြ၏။ ပြီးတော့ သူမ လည်း ဖွီးးး ကနဲ ရယ်မိသည်။

“ဟီဟိ.. မိဝင့်.. ချွတ်မရ ဖြစ်နေလား.. ဟုတ်လား.. ခိခိ.. နင့် အဖုတ်က လီး ငေါက်တောက်နဲ့.. ဟီဟိ.. ခွိခွိခွိ..”   “လဒမ.. မရယ်နဲ့..  လာ ဆွဲ ထုတ်ပေး..”   နှစ်ဦးသား တခိခိ ရယ်မိကြသည်။ ဒုတ်တုကြီးက တကယ်ပဲ ဝင့်ကိုယ်မှာ တစ်နေသည်။ ခပ်ဖြည်းဖြည်း နှဲ့ပြီး  ထုတ်ယူရ၏။ တပျိပျိနှင့် ကျွတ်ထွက် သွားတော့မှ နှစ်ယောက်လုံး စိတ်အေးရတော့သည်။ တကယ်သာ ချွတ်မရပါလျှင် ဝင့်ထည်ဝါ  ဆိုသော မိန်းမလှလေး ဘဝ၊ ထိုင်မရ ထ တွဲလောင်းနှင့် ဒုက္ခ ရောက်ရချည့် မဟုတ်ပါလား။ သည်ပြဿနာမျိုး ဆိုတာ ကိုယ်တိုင် မှ မဖြေရှင်းနိုင်ပါလျှင် ကယ်မည့်သူ ဝေးဘိချင်း။ မည်သို့ပင် ဆိုစေ၊ အတတ်ဆန်းရသည့် အရသာလေးကိုတော့ နှစ်ဦးလုံး မနောခွေ့ မိသည် အမှန်ပင်။ ဝင့်က ထိုင်လျှက်နှင့်ပဲ အနားရှိ အကျီကို ပြန်ကောက်စွတ်သည်။ သွင်က တုံးလုံး အတိုင်းနှင့် အခန်းထောင့်နားမှ  ဘေစင်ရှိရာ သို့ လီးတုကြီး ကိုင်ပြီး သွား၏။ အဘိုးတန် ရတနာ ဒုတ်တံကြီးကို တယုတယ ပွတ်သပ် ဆေးကြောသည်။ တွဲလောင်း ချိတ်ထားသည့် တဘက်လေးနှင့် ကြင်ကြင်နာနာ သုတ်ပေးပြန်၏။ အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်ပြီး ဝင့် ထ ရန် ပြင်သည်။ သွင့်ကို လှမ်း  နောက်၏။

“သိလား မိသွင်.. နင် စောစောက လမ်းလျှောက်တာ ကွတတနဲ့.. ဟီးးး..”   “အောင်မာ.. ဝင့်စုတ်မ.. နင်ကျ ချက်ချင်းတောင် ထ ရပ်  နိုင်လို့လား.. ခုလည်း သတိထားဦး.. တော်ကြာ ခွေ လဲ နေဦးမယ်..”   “ခိခိ..”   “ဟဲ့ ဝင့်.. ငါ ပြောဦးမယ်.. နင့် အဝှာက စာတွေထဲမှာ  ဖတ်ဖူးသလို မျှော့ ပါတယ် ဆိုတာများလား.. ပြန်နှုတ်မရ ဖြစ်နေလို့လေ.. ဟီးး.. ငါ လန့်သွားတယ် သိလား..”  “မျှော့လား ကျွတ် လား တီကောင်လားတော့မသိဘူး.. နင့်ဥစ္စာကြီး မချိမဆန့် ဖြစ်နေတာတော့ အမှန်ပဲ..”  “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကြိုက်တယ် မှတ်လားးးး…  ဝန် ခံ လိုက် သူငယ်မ.. this lady နဲ့ this lady.. ရှက် မနေနဲ့.. ငါတော့ ကြိုက်တယ်.. ဟီဟိ..”   “အင်းပါ.. ငါလည်း သဘောကျ တယ်.. တကယ်.. အဲ နေစမ်းပါဦး.. နင် အာ့ ဘာလုပ်နေတာတုန်း..”  “သိမ်းတာလေ.. ဘာလဲ.. နင် သိမ်းမို့လား..”

“ဟဲ့ သိမ်းတာ က တနေရာရာမှာ သိမ်းလေ ဟယ်.. လွယ်အိတ်ထဲထည့်တော့ သွားလေရာ ပါနေမှာပေါ့ ဟ..”  “အွန်းလေ.. ပါ ဘာ ပြု တုန်းး..”    “မတော် တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွား ကောင်းမလား ဟဲ့.. အသွင်မ ရဲ့..”   “ဟမ်.. ဒီမှာလေ.. ဒီ ရှုံ့အိတ်ထဲ ထည့်ပြီးမှ ငါ့  လွယ်အိတ် အတွင်းဇစ်ကန့်မှာ ထည့်မှာ.. ဘယ်သူက မြင်မလဲ ကဲ..”  “ပြော ရ မလား ဟဲ့.. တစ်ယောက်ယောက်က လက်ဆော့ပြီး  ဖွင့်ကြည့်တော့ နင့် ဘယ်လို မြင်မလဲ.. ကဲ..”  “အောင်းးမလေး… ဒေါ်ဝင့်ထည်ဝါ.. ငါက ငါ့ ပစ္စည်း ငါ့ အိတ်ထဲ ငါ ထားတာ.. သူများ အိတ်ထဲ တကူးတက လာဖွင့်ကြည့်ပြီး ဝေဖန်မဲ့ လူရဲ့ စရိုက်ကိုများ ရွှေရုပ်သွင် ထည့်တွေးမယ် ထင်လား..”  “နင်ဟာလေ..”

“ဘာ ဖြစ်တုန်း.. သွားလေရာပါအောင် ဆောင် ကို ထားဦးမယ်.. ငါ့ အိတ် လာပြီး စပ်စပ်စုစု ဖွင့်တဲ့ ဟာတွေ ဒါကြီး တွေ့သွား ပိုတောင်  ကောင်းသေး.. တကူးတက လက်ခလယ် ထောင်ပြနေစရာမလိုဘူး.. အေး ရော.. ”  “တကယ်ဟယ်.. ငါ မနိုင်မ.. ခိခိခိခိ..”   “ဟီ ဟိ.. ခိခိခိ..”  ဖက်ရှင် ဒီဇိုင်း စတိုးလေး၏ အနောက်ဘက် စက်ချုပ်ခန်းငယ်အတွင်း ပန်းရနံ့တို့ သင်းပျံ့နေသည်။ တစ်ခုသော  ပန်းပွင့်ချပ်တွင် လိပ်ပြာကလေးတစ်ကောင် တောင်ပံ ဖြန့်၍ နားနေသည်။ ပန်းနှင့် လိပ်ပြာတို့၏ ကြည်နူးစရာ ရင်ခုန်သံတို့က  လေညှင်းနှင့် အတူ သွဲ့သွဲ့ စီးမြောနေသည်။

 

Zawgyi

 

ပန္းႏွင့္လိပ္ျပာ

“ဟူးးးး.. ေမာလိုက္တာ.. လမ္းေတြ ပိတ္လိုက္ပုံမ်ား.. ကားေမာင္းရတာ ႏွဖူးကေခြၽး ဒက္ရ္ွဘုတ္ေပၚ ေငါက္ေတာက္ ပန္းတယ္  အဟုတ္..”  “အြန္း.. ေက်းဇူးရွင္.. ေရာက္လာတာနဲ႔ ၾကားရၿပီ.. ေန႔စဥ္ဆိုေနက် ေတး.. ေရခဲဘီဒိုထဲမွာ လီမြန္တီး အသင့္ေဖ်ာ္ထား တယ္ သခင္မ.. သြားေသာက္ေတာ္မူ..”   “နာ့ အသည္းေက်ာ္ေလး.. အာ့ေလးေတြ ခ်စ္ေနရတာ.. ခိခိ..”   “သြားစမ္းပါဟယ္.. ဒီမွာ  အလုပ္မၿပီးရတဲ့အထဲ..”   “အြမ္းးး… ေကာင္းထာ.. ရင္ထဲ ေအး သြားတာပဲ..”  “ေအးသြားရင္.. လာ.. အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနနဲ႔ မမ..”    “ခဏေလး အသက္ရႈပါရေစဦး ဝင့္ ရယ္.. နင့္မလည္း.. ဒီေလာက္ အလုပ္ေဇာကပ္ေန.. ေသရင္ေတာင္ ကြၽတ္ပါ့မလား..”    “က်န္း  က်န္း.. ဒါ အလုပ္ရွင္က အလုပ္သမားကို ေျပာရမယ့္ စကားလား.. ေဒၚေ႐ႊ႐ုပ္သြင္.. ရွင့္ဖက္ရွင္ဆိုင္ႀကီး တိုးတက္ဦးမယ္.. အံ့ ေရာ..”   “ေအာင္မာ.. နင္လား ငါ့ အလုပ္သမား.. ဟြန္းးး..”   “သူငယ္ခ်င္းက သူငယ္ခ်င္း.. လုပ္ငန္းက လုပ္ငန္းေပါ့ သြင္ရယ္.. နင္  အဲ့လို အလုပ္ကို ေအးတိေအးစက္ လုပ္လြန္းလို႔ နင့္ အေဖ နဲ႔ မတည့္တာ..”

“ခိခိ.. လာ အာ့ဆို ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္း အရင္ လုပ္ ရေအာင္..”  “ၾကည့္ပါလား.. ေျပာေလ ကဲေလ.. မိသြင္ ေနာ္.. ယားတယ္ လို႔..”   “အင္းေလ.. ငါ လည္း ယားေနလို႔ အယားေဖ်ာက္ ခ်င္လို႔ ဟာပဲ ဟာကို..”  “အို႔.. အိုးးး.. တကယ္ ဇြတ္ ဟယ္..”   “ဇြတ္ မလုပ္ေစခ်င္ ခြၽတ္ေပး..”   “အယ္.. ၾကည့္..”    “ေနာ္လို႔.. လာ ပါ ဝင့္ရာ.. ခဏပဲ.. နင္ အိုက္တင္ခံေနမွ အခ်ိန္ ပိုကုန္တာ.. ၁၀ မိနစ္.. ၁၀မိနစ္ပဲ.. ငါ့မွာ ကစားစရာ အသစ္ ပါလာလို႔.. စမ္းရေအာင္ ေလ ေနာ္..”  “လာ.. ငါ ခြၽတ္ေပးမယ္.. လွည့္ ဟိုဘက္..”   “တကယ္ ဇြတ္ပဲ.. နင့္ ရမယ့္ ေယာက်ၤားေတာ့ ငါ ရင္ေလးေသးတယ္  အဟုတ္..”   “ေအာင္မာ.. ေကာင္မ.. သူ လင္လိုခ်င္ေနတိုင္း သူမ်ားကို လာေျပာေနတယ္.. မိဝင့္ေနာ္.. ငါ လုပ္ထလိုက္ရ ေျမာ့ သြား မယ္.. ဟြန္း..”  “ေၾကာက္ပါတယ္ ေတာ္.. အိုးး.. ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ သြင္ရယ္.. ငါ နာတယ္ ဟဲ့.. ရွီးး…”   “အင္းပါ.. ခိခိ.. သိလား  ဝင့္.. ငါ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ ညႇစ္ေနလို႔ ထင္တယ္.. နင့္ ႏို႔ႀကီးေတြ ႀကီးလား သလားလို႔.. ဟိဟိ..”  “မိသြင္ေနာ္.. ေျပာျပန္ၿပီ..  တစ္တစ္ခြခြ..”

“မယ္.. ငါ အာ့လိုေျပာရင္ နင္ ပို ဖီးလ္တယ္မွတ္လား.. မွန္းးး.. စမ္း ၾကည့္ရေအာင္.. စိုေနၿပီလားလို႔..”   “ၾကည့္ပါ လား..”  “လာ ထိုင္ဟာ ဝင့္.. ငါ့ကို မွီထား..”  ေ႐ႊ႐ုပ္သြင္ နံရံေထာင့္ေလးတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။ ဒူးႏွစ္ဘက္ ေထာင္ထားၿပီး  ေပါင္းကားထား၏။ သြင့္ရင္ခြင္ထဲ ဝင့္ထည္ဝါ လာထိုင္သည္။ ႏူးညံ့ သြယ္လ်ေသာ သြင့္ လက္ကေလးေတြက ဝင့္ ႏို႔အုံ ထြားထြားကို  ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေန၏။ က်န္လက္တစ္ဘက္က ေပါင္တြင္းသားမ်ားကို လက္သည္း ထိပ္ေလးႏွင့္ မ်ဥ္းေၾကာင္း ဆြဲသလို ဖြဖြ  ျခစ္ေနသည္။ ဝင့္ ႏႈတ္ဖ်ားမွ ညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလး ထြက္လာ၏။ သြင့္ ကို ေမာ့ၾကည့္သည့္ သူမ မ်က္ဝန္းတိုး ေမွးစင္း ၿငိမ္သက္လာ သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလး ခပ္ဟဟ ပြင့္လာ၏။ ဝင့္ထည္ဝါ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ခ်စ္ဘို႔ေကာင္းသည္။

လိေမာ္သီးစိတ္ပုံ ဂ်ယ္လီ ကန္ဒီ ေလး ႏွစ္ခုကို မ်က္ႏွာခ်င္း ေမွာက္ဆိုင္ ထားသလို ထူျပည့္ျပည့္ႏွင့္ ဝိုင္းဝိုင္းေလး။ ဝင့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို သြင္ ငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။  သဘာဝ ရနံ႔ေလး သင္းေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္လႊာကို တလွည့္စီ စုပ္ သည္။ ေပါင္တံမ်ားကို ေဆာ့ကစားေနသည့္လက္က ဆီးခုံမို႔မို႔ ေလး ေပၚ ေရာက္လာၿပီ။ ဝင့္ စိတ္ေတြ ထ ႂကြ လာသည္။ သြင့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တုန႔္ျပန္ စုပ္နမ္း၏။ ၿဖဲဟထားသည့္ ေပါင္တံမ်ား ၾကား ရတနာေ႐ႊက်ဳတ္ေလး အတြင္းမွ ေသြးတထိတ္ထိတ္ တိုးလာေတာ့သည္။

“အင္းးး.. ဟင္းး..” “ေကာင္းလား..”   “အြမ္းး.. နင္လည္း ခြၽတ္ သြင္ ရယ္.. ငါ နင့္ကို ႏို႔ စို႔ေပးမယ္..”   “အင္းးး.. ငါ နင့္ကို ျပစရာ ရွိ တယ္ သိလား ဝင့္..”   “ဘာ လဲ..”   “နင္နဲ႔ငါေလ.. အၿမဲတမ္း.. အျပန္လွန္ ႏို႔စို႔ေပးလိုက္.. လွ်က္လိုက္ ပြတ္လိုက္နဲ႔.. ၾကာေတာ့ ႐ိုး လာၿပီ..” စိုစိစိ ျဖစ္ေနသည့္ ဝင့္ ပိပိေလးအတြင္း လက္ခလယ္ ထိပ္ေလး ထိုးသြင္းရင္း သြင္ ေျပာလိုက္သည္။ ဝင့္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မ ေျဖ။ လက္ခလယ္ တစ္ဆစ္စာေလာက္ အထဲကို သြင္းၿပီး ေမႊ႕လိုက္၏။ မာတင္းတင္း ျဖစ္ေနသည့္ ႏို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳေလး  ပတ္လည္ကို လက္သည္းႏွင့္ ဝလုံးေရးလိုက္သည္။ တုန္ရီလႈိက္ေမာေနသည့္ ဝင့္ အသံ တိုးတိုးေလးက အနိမ့္အျမင့္ တမ္ပို မညီ ေတာ့ခ်င္။

“ရွီးးး.. အ.. အင္း.. အဲ့ေတာ့ ဘာ.. ဘာ ျဖစ္လဲ..”  “ငါတို႔ လိုးရေအာင္ ဝင့္ရယ္.. ဟင္..”   “အိုးးး..”   “ဟင္လို႔ ဝင့္.. နင္ အလိုးခံဖူးခ်င္ တယ္ မဟုတ္လား.. ငါလည္း ခု လုပ္ခ်င္ေနၿပီ.. လိုးၾကမယ္ဟာ.. ေနာ္..”   “ႀကံ.. ႀကံႀကံ ဖန္ဖန္ သြင္ ရယ္..”   “တကယ္ေျပာတာ..  ငါ့မွာ လီးအတု တစ္ခု ပါလာတယ္.. ႏွစ္ဘက္သုံးလို႔ ရတဲ့ ပုံစံ.. ျပ မယ္.. ထ..”  “ဟူးးးး…” “ဒီမွာ အင့္ ကိုင္ထား.. ခိခိ..”   “ဟဲ့ဟဲ့..  ပလုတ္တုတ္.. အမေလး.. မိသြင္.. နင္ ဒါႀကီး ဘယ္က ရလာတာတုန္း.. အူယားစရာဟယ္..”   “ဘယ္က ရရေပါ့.. ဟိ.. အိုက္တယ္  ကြာ.. ရာသီဥတုက..”  ေရာ္ဘာ လိင္တံ တုတ္တုတ္ႀကီးကို ဝင့္လက္ထဲ ပစ္ထည့္ေပးၿပီး ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္မ်ားကို ခပ္သြက္သြက္  ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဝင့္ထည္ဝါ တစ္ေယာက္ ေပါင္ေပၚ ဘုတ္ကနဲ ျပဳတ္က်လာသည့္ ထိပ္ႏွစ္ဘက္ ပုံစံ ရာဘာဒုတ္ႀကီးကို  လက္ညႇိဳးေလးႏွင့္ တို႔ ၾကည့္သည္။

ေျခတုန္လက္တုန္ႏွင့္ ၾကက္သီး ျဖန္းျဖန္း ထ ေနပုံက တီေကာင္ အေထြးလိုက္ကို လက္ထဲ  ထည့္ကိုင္ေနရသလိုပင္။ ဘာမွ မလုပ္ရေသးပဲႏွင့္ လူက ဆတ္ကနဲ တြန႔္ သြားသည္။ ဝင့္ ျဖစ္ေနပုံကို ၾကည့္ၿပီး သြင္က တခြီးခြီး  က်ိတ္ရယ္၏။ သူမတို႔ ႏွစ္ဦးက မူႀကိဳေက်ာင္းသူ ဘဝမွ ယခုလို လုပ္ငန္းရွင္ ေပါက္စေလးမ်ား ျဖစ္လာသည့္ အ႐ြယ္ထိ မခြဲအတူ ရွိ ခဲ့ၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ဦး။ မိန္းကေလး သီးသန႔္ေက်ာင္းမွ အထက္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီး ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ ေဝးလံ သီေခါင္လွေသာ  တကၠသိုလ္ကို အေဝးသင္ စနစ္ျဖင့္ ေဝးေဝးကပဲ သင္ခဲ့ၾကသည္။ ဖက္ရွင္ ဒီဇိုင္းပညာကို တူတူ ဆည္းပူးၿပီး နံမည္ႀကီး ေမာ္ဒယ္  ေအဂ်င္စီ တစ္ခုတြင္ ေမာ္ဒယ္ သင္တန္း တက္လိုက္ၾကသည္။ တကယ္တမ္း ေမာ္ဒယ္ လုပ္ဘို႔ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဝါသနာမပါ။

ေမာ္ဒယ္ သင္တန္း ၿပီးဆုံးခ်ိန္ တစ္ဘက္က ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္းႏွင့္ ပက္သက္၍လည္း အေတာ္ေလး ပိုင္ႏိုင္ ကြၽမ္းက်င္ေနၾကၿပီ။ သည္ ေတာ့ ေမာ္ဒယ္ေပါက္စ အေတာ္မ်ားမ်ား သူမတို႔ ႏွစ္ဦးႏွင့္ ရင္းႏွီးၿပီးသား။ ယခုေတာ့ နံမည္ႀကီး ေမာ္ဒယ္ ႏွင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္  မင္းသမီး အမ်ားစု၏ လက္စြဲေတာ္ ဖက္ရွင္ ဒီဇိုင္းပညာရွင္မ်ားအျဖစ္ အ႐ြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္ ေအာင္ျမင္ေနၾကေသာ  မိန္းကေလးႏွစ္ဦး။ အရည္ခ်င္း ထက္ျမက္ၾကသူမ်ားမို႔ မိဘကလည္း စိတ္ခ်သည္။ ေတာ္႐ုံ ေမာ္ဒယ္မင္းသမီးမ်ား မယွဥ္ႏိုင္ ေလာက္သည့္ ပင္ကိုယ္ အလွမ်ားေၾကာင့္ အထက္တန္းလႊာ ပုရိသမ်ားကလည္း ဝိုင္းဝိုင္းလည္။ သို႔ေသာ္ ခက္သည္က သူမတို႔ႏွစ္ ဦး၏ ထူးဆန္းသည့္ အာသီသ။ စိတ္တူကိုယ္တူ ရွိၾကသည့္ ေနရာတြင္ ဘယ္ေယာက်ၤားကိုမွ် စိတ္မဝင္စားၾကျခင္းက ထိပ္ဆုံးက  ပါေန၏။ ႏွစ္ဦးအနက္ တစ္ဦးဦးက ေယာက်ၤားစိတ္ ဝင္ေနျခင္းမ်ိဳးလည္း မဟုတ္။

စိတ္႐ိုင္းဝင္ေနသည့္ က်ားပ်ိဳမေလး ေ႐ႊ႐ုပ္သြင္၊ ခြၽတ္ခ်လိုက္သည့္ အဝတ္အစားမ်ားကို ေနာက္ဘက္သို ကန္ထုတ္လိုက္သည္။  နံရံ ေထာင့္တြင္ ကုပ္ကုပ္ေလး ထိုင္ေနသည့္ ဝင္ထည္ဝါ ေရွ႕ ျမန္ျမန္ပဲ ထိုင္ခ်လိုက္၏။ ဝင့္ ကိုယ္လုံးေလးကို ေရွ႕နည္းနည္း ဆြဲ ေ႐ႊ႕ ေစလိုက္သည္။ ဝင့္ အလိုက္သင့္ ပါလာ၏။ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဘက္ ခြ ထိုင္လိုက္သည္။ မရဲတရဲႏွင့္ တုန္ေနသည့္  သူမ လက္ကေလးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲယူၿပီး ရာဘာလီးတုႀကီးကို ထိထိေရာက္ ေကာက္ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့၏။  “ကိုင္စမ္းပါဟယ္..  ရဲရဲတင္းတင္း.. ဒီလို ဒီလို.. အင့္..”  “ဟီး.. အူေတြ ယားလြန္းလို႔ သြင္ရယ္.. နင္ တကယ္ပဲ.. ႀကံႀကံ ဖန္ဖန္..”   “အြန႔္.. လွ်ာနဲ႔ တို႔ ၾကည့္..”   “အိုးး…”  “စုပ္ၾကည့္စမ္း ဝင့္.. ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္.. အင္း.. ဟုတ္တယ္.. အဲ့လို..”   “ရွီးးးး… အြမ္း…”   “ေကာင္းလား..  ဟင္ ဝင့္.. ေကာင္းတယ္ မွတ္လား..”

“အြမ္းး.. အင္း..”  လိင္တံ အတုႀကီးကို ငုံထားရင္း ဝင့္လက္ကေလးေတြ ေအးစက္ တုန္ရီေန၏။ မ်က္ႏွာေလးလည္း ပန္းေသြး ေရာင္ နီျမန္းေနသည္။ သြင္က ဝင့္ ပါးစပ္ထဲမွ လိင္တံႀကီးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း လွည့္ေပးသည္။ လက္တစ္ဘက္မွလည္း ႏို႔အုံ ထြားထြားကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္ေပးေန၏။ ဝင့္ ႏွဖူးတြင္ ေခြၽးေလးမ်ား စို႔လာသည္။ သြင္လည္း ပိပိလႈိဏ္ေခါင္း အတြင္းမွ ေရေငြ႕ ပ်ံလာ ၿပီ။ ဝင့္ လက္တစ္ဘက္ကို ဆြဲယူၿပီး မိမိ ပန္းကေလးတြင္ ေနရာ ခ်ေပးလိုက္သည္။ ဝင့္က အလိုက္တသိပင္ စိုအိ ေနသည့္ သြင့္  တြင္းဝေလးကို ခပ္႐ြ႐ြ ႏႈိက္ကစားေပး၏။ သြင္လည္း ဝင့္ ဆီးခုံ မို႔မို႔ေပၚ လက္ဖေနာင့္ျဖင့္ အုပ္ကိုက္လိုက္သည္။

ရွည္သြယ္သည့္  လက္ခလယ္ေခ်ာင္းေလးကို အသာ ေကြးလိုက္၏။ အက္ကြဲေၾကာင္းေလး တေလွ်ာက္ လက္သည္းထိပ္ႏွင့္ ဆုန္ဆန္ ကလိ ေပးသည္။ လိင္တံႀကီး၏ တစ္ဘက္ထိပ္ကို ငုံလိုက္၏။ ႏွစ္ဦးသား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခြ ထိုင္ၿပီး ရာဘာ လီးတုႀကီးကို တစ္ဘက္စီမွ  အသာအယာ စုပ္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ ပိပိကို တစ္ေယာက္ ခပ္ဖြဖြ ႏိုက္ကစားၾကသည္။ ရင္စိုင္ႏွစ္ခုမွ သီးလုံး မာေထာင္ေထာင္ ေလးမ်ား အခ်င္းခ်င္း မထိတထိ ပြတ္မိၾကသည္။ လႈပ္ရွားမႈ အားလုံးက ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးမွ တကယ့္ကို ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး။ ေသြးသား အတြင္းမွာေတာ့ ေရဆူမွတ္ထက္ မ်ားစြာ ေက်ာ္လြန္လာၿပီထင့္။ ရႈထုတ္လိုက္ၾကေသာ ပင့္သက္ ေႏြးေႏြးမ်ားက ႏွစ္ဦးသား၏  မ်က္ႏွာေပၚ ေလနီၾကမ္းလို အျပန္လွန္ ျဖတ္တိုက္ကုန္သည္။

“လုပ္ရေအာင္ သြင္ရယ္.. ငါ မရေတာ့ဘူး..” စုပ္လက္စ လိင္တံတုႀကီးကို ခြၽတ္ၿပီး ဝင့္ ေျပာလိုက္သည္။ အသံလႈိင္း၏ တုန္ခါမႈႏွင့္  နီရဲေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးက ဝင့္ ရင္တြင္းမွ မြတ္သိပ္မႈကို သက္ေသ ျပေန၏။ သူမတို႔ ႏွစ္ဦးတြင္ ဝင့္က အနည္းငယ္ အေနေအး သလို လိင္ကိစၥ အပါအဝင္ ဘာေလးမဆို ခံစားလြယ္သည္။ ေ႐ႊ႐ုပ္သြင္ကေတာ့ အေၾကာ အေတာ္ေလး တင္း၏။ သည္ေလာက္မွ် ေလးႏွင့္ သူမ အာသီသ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မျဖစ္။ ခုလည္း မိမိက ဖီးလ္ယူလို႔ ေကာင္းေနတုန္း ဝင့္က ေတာင္းဆိုၿပီ။  မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမကို ၾကည့္ၿပီး အနည္းငယ္ အႏိုင္က်င့္ခ်င္သြား၏။ တံေတြး တစ္ခ်က္ ၿမိဳခ်ၿပီး လႈိက္တက္လုလု  ျဖစ္ေနသည့္ မိမိ ေသြးသား ဒီေရကို ရေအာင္ ထိန္းသည္။

“ဘာ မရ ေတာ့တာတုန္း..”  “သြင္ ေနာ္.. ဟင့္..”   “အယ္ ကဲ.. ရွင္းေအာင္ ေျပာေလ.. ဟီဟိ..”    “လုပ္ ေတာ့ လို႔ ဆိုေန..”   “အြမ္း..  ဘာ လုပ္ ရမွာတုန္း လို႔..”   “ငါ့ကို ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးေတာ့ ဆို.. ဟင့္ ေကာင္မစုတ္.. ညႇင္းစဲ ေနတယ္..”  “ညႇင္းစဲပါဘူး.. နင္မွ ရွင္း ေအာင္ မေျပာတာ..”   “ၾကည့္ပါလား.. အသြင္ေနာ္.. လုပ္ပါဟယ္.. ငါ တအား..”   “အင္းးး.. ေျပာေလ ဟယ္.. တအား ဘာ ျဖစ္  လဲ..”  သူမ်ားကို ညႇင္းစဲရင္း မိမိပါ တုန္ရီလႈိက္ေမာလာ သည္။ ဝင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တစ္ခ်က္ စုပ္ နမ္းလိုက္၏။ ရင္ေလးေကာ့ ၿပီး  သီးလုံး ႏွစ္ခုကို မထိတထိ ျဖစ္ေအာင္ ပြတ္သည္။ ပိပိေလးကို ေဆာ့ေပးေနသည့္ လက္ကို ဖယ္လိုက္၏။ ပါးခ်င္း ဖြဖြ ႐ြ႐ြ ပြတ္ရင္း  ေလသံ သဲ့သဲ့ ေလးျဖင့္ နားနား ကပ္ ေျပာလိုက္သည္။ “ေျပာ ေလ.. ဝင့္.. နင္ တအား.. ဘာ ျဖစ္ေနလဲ လို႔..”   “ငါ.. ငါ ေစာက္ဖုတ္ ေတြ တအား ယား လာၿပီ သြင္ ရယ္.. ငါ့ကို လုပ္ေပးပါေတာ့.. မညႇင္း နဲ႔ေတာ့ဟာ.. ေနာ္..”  “ဘယ္လို ဘယ္လို.. ငါ.. ဘာလုပ္ေပး ရ..”  “ငါ့ကို လိုးေပးပါေတာ့ သြင္ရယ္.. နင္ ယူလာတဲ့ ဟာႀကီးနဲ႔ေလ.. ငါ့ကို လိုးပါေတာ့.. ဟင္းး..”

“ငါ ယူ လာ တဲ့..”   “အင္းးး..  နင္ ယူလာတဲ့ လီးႀကီးေလ.. နင့္ လီးႀကီးနဲ႔.. လုပ္ပါ.. ငါ့ကို လိုးပါေတာ့..”  ဝင့္ကိုယ္လုံးေလးကို ၾကမ္းေပၚ ပက္လက္ လွဲခ်လိုက္ သည္။ ႏွစ္ဦးသား၏ တံေတြးတို႔ျဖင့္ စို႐ႊဲေနသည့္ ရာဘာ ဒုတ္ႀကီးက ေျပာင္လက္ေန၏။ ဝင့္ မ်က္လုံးေလးမ်ားက ထို အတံႀကီးကို  အာသာငမ္းငမ္း ၾကည့္ေနသည္။ ရင္အစုံက ဖားဖိုလို နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေန၏။ အတံႀကီးကို ကိုင္ထားသည့္ သြင့္ လက္ေတြ လည္း နည္းနည္းေတာ့ တုန္ေနသည္။ ကားလက္စ ဝင့္ ေပါင္ႏွစ္ဘက္အၾကားတြင္ အပီအျပင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ ပိပိေလး၏  အျပင္ႏႈတ္ခမ္း ထူထူ ႏွစ္ဘက္ကို အသာ ၿဖဲ ဟလိုက္၏။ ဝင့္တစ္ေယာက္ မည္မွ် ဆာေလာင္ေနသည္မသိ။ တင္ကေလးပင့္ကာ  အသာ ေကာ့ေပးသည္။ ပန္းဆီေရာင္ ပိပိ အတြင္းသားေလးမ်ားက ဝင့္ အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းႏွင့္ စီးခ်က္ ညီစြာ ရႈံ႕ခ်ည္ ပြခ်ည္ ျဖစ္ ေနသည္။ အဆာကို အနံ႔ခံေနသည့္ သတၱဝါေလး တစ္ေကာင္လို သနားစရာ။

အဝေလးကို ၿဖဲဟၿပီး ဒုတ္တံႀကီးကို အသာ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ဝင့္ ထံမွ အို႔ ကနဲ ညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလး ထြက္လာ၏။ မ်က္ႏွာ ေလးက ရႈံ႕မဲ့မဲ့ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ပိပိေလးကိုေတာ့ အားရွိသေလာက္ ေကာ့တင္ ေပးထားဟန္ တူသည္။ လိင္တံ တုတ္တုတ္ႀကီး က မဝင္ခ်င့္ဝင္ခ်င္ျဖစ္ေနသေယာင္။ သြင့္ စိတ္ေတြလည္း လက္ႏွင့္ ထပ္တူ တုန္လာသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္ၿပီး အသာ ဖိ သြင္းေပးလိုက္၏။ ဝင့္ထည္ဝါ၏ ပိပိ အသစ္စက္စက္ေလးခမ်ာ အစာကို မခ်ိမဆန႔္ ၿမိဳခ်ေနသည့္ ေႁမြေပါက္ေလးတစ္ေကာင္လို  ျဖစ္ေနသည္။ တအိအိ ညည္းသံ အနည္းငယ္ က်ယ္လာေသာ္လည္း နာက်င္ျခင္းေတာ့ ဟုတ္ဟန္ မတူ။ မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ၾကည့္ ေတာ့ ရႈံ႕မဲ့ ညည္းညဴလ်က္ကပင္ အသာ ေခါင္းညိမ့္ျပ၏။ ရတယ္ ဆက္လုပ္ ဆိုသည့္သေဘာ။ သည္လိုႏွင့္ပဲ လွည့္ပတ္ သြင္းရင္း  တြင္းေပါက္ေလးထဲ ဒုတ္တံႀကီး ေခါင္းျမဳပ္ သြားသည္။ ေရွ႕ဆက္ မရေတာ့။ ဝင့္တစ္ေယာက္ သူမ ရင္သားမ်ားကို ဖာသာ ဆုပ္နယ္  ေခ်မြရင္း ေအာက္ပိုင္း၏ အရသာကို ထိန္းေနသလား၊ နာလို႔ပဲ အာ႐ုံေျပာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားေနလား မသိေတာ့။

ေရွ႕ဆက္တိုး မရေတာ့သည္မို႔ အထုတ္အသြင္း လုပ္ၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးလိုက္သည္။ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆြဲထုတ္လိုက္၏။ အတံႀကီးက  ထြက္မလာ။ သြင့္ စိတ္ကပဲ ထင္တာလားေတာ့မသိ။ ဝင့္ ပိပိေလးအတြင္းမွ တစ္စုံတစ္ခုက အတံႀကီးကို သိသိသာသာ ဆြဲ ဆုပ္  ထားသည္။ အသာကေလး လွည့္ၿပီး ထုတ္ၾကည့္သည္။ ေထာင္းလက္စ ငါးဖယ္ဆုံထဲမွ က်ည္ေပြ႕ ႏႈတ္ရသလို ပိပိအတြင္းသားမ်ား ပါ အလိပ္လိုက္ ပါလာသေယာင္ ထင္လိုက္မိသည္။ သြင္း နည္းနည္း လန႔္သြားသည္။ ထုတ္ မရရင္ေတာ့ ဒုကၡ။ ဝင့္ မ်က္ႏွာေလး  ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ မိမိကို အားကိုးတႀကီး ၾကည့္ေနရွာသည္။ ျမန္ျမန္ေလး အဆုံးသတ္ေပးပါဟု ေတာင္းဆိုေနသည့္ ဒဏ္ရာရ ရဲေဘာ္ တစ္ေယာက္လို။ အတတ္စမ္းခ်င္သည့္ ေ႐ႊ႐ုပ္သြင္၊ သိပ္ၾကာၾကာ စဥ္းစားမေနေတာ့။ ထုတ္မရသည့္ မဟာဒုတ္ႀကီးကိုပဲ ခပ္ဆဆ  ႏွဲ႔ေပးေနလိုက္သည္။ ဝင့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား သိသိသာသာ ဟ လာၿပီး ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ ညည္းသည္။ အျပာကားထဲမွ ပြန္းမင္းသမီးမ်ား၏  မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူ၏။

ဝင့္ ျဖစ္ေနပုံကို ၾကည့္ၿပီး သြင္လည္း စိတ္ေတြ ထ လာသည္။ ဒုတ္တုႀကီးကို ကိုင္ထားရာမွ အသာ လႊတ္လိုက္၏။ အားရွိပါးရွိ ၿဖဲ ကားထားသည့္ ပန္းႏုေရာင္ ပိပိေလးထဲတြင္ ရာဘာ လီးတံႀကီးက ေငါက္ေတာက္ ထ လွ်က္ မိမိကို ေျပာင္စပ္စပ္ လုပ္ျပေနသည္။  ဝင့္ ကိုယ္ေလးကို အသာ ဆြဲမၿပီး ေပါင္ခ်င္း ခြလိုက္၏။ အဝတ္ဗလာ ကိုယ္လုံးႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳေလးႏွစ္ဦး၏ ေပါင္တံ ေလးေခ်ာင္းက  သခ်ၤာ အေျမႇာက္လကၡဏာ လို ျဖစ္သြားသည္။ ဝင့္ ေပါင္ၾကားမွ ဒုံးက်ည္ႀကီးခမ်ာေတာ့ သြင့္ ပိပိ ေခ်ာအိအိေလး၏ တြင္းထဲ  ဇြတ္အတင္း သြတ္သြင္း ခံရေလၿပီ။ သြင့္ ကိုယ္ထဲတအိအိ ဝင္လာသည့္ တစ္ဆို႔ဆို႔ အရသာႀကီးက မက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလြန္း လွ၏။ လီးတုႀကီး မခ်ိမဆန႔္ ဝင္သြားလိုက္သည္မွာ တဖ်စ္ဖ်စ္ ျမည္သံေလးမ်ားပင္ ၾကားရသလို ထင္မိသည္။

ပက္လက္လွဲေနသည့္ ဝင့္ တစ္ေယာက္ တံေတာင္ေလး အားျပဳၿပီး ထ ရန္ ျပင္သည္။ မိမိ ကိုယ္ထဲမွ စပါယ္ရွယ္ အရသာထူးေပးေန သည့္ လီးတုႀကီးကို သြင္က တစ္ဘက္က အပိုင္သိမ္းရန္ ႀကံေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ မေတာ္ သူ႔ထဲ တဆုံးဝင္ၿပီး ကိုယ့္ ထဲမွ ကြၽတ္ ထြက္သြားလွ်င္ ႏွေျမာစရာ။ ခု ကိုပဲ မိမိ ထံ ထပ္သြင္းမရသည့္ တစ္ပိုင္းလုံးနီးပါး မိသြင္ အဖုတ္ထဲ တအိအိ ဝင္သြားေနၿပီ။ ဝင့္ လည္း ကိုယ္ေလး ေကာ့ ၿပီး လီးတု ကြၽတ္မထြက္ေရး သြင္ႏွင့္ အၿပိဳင္ အလုအယက္ ႀကိဳးစားရေတာ့၏။ မိန္းကေလး ႏွစ္ဦး ပုံစံက  ေဘးမွ ၾကည့္လွ်င္ ရယ္စရာမ်ား ျဖစ္ေနမည္လား မသိ။ သူမတို႔ ႏွစ္ဦးကေတာ့ လီးတံႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး မိမိ အဖုတ္ထဲ ဝင္ေရး  အသည္းအသန္ ႀကိဳးပမ္း ေနၾကသည္မွာ မရယ္ႏိုင္အား။ ႏွစ္ဦးလုံး ႏႈတ္မွ တအီးအီး တအင့္အင့္ႏွင့္ အားယူသံမ်ား အဆက္မျပတ္  ျမည္လာသည္။

နာသလိုလို ေအာင့္သလိုလို ေဝဒနာႀကီးက ကိုယ္ထဲ အေတာင့္လိုက္ ဝင္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ထူးဆန္းစြာပဲ ထို  ေဝဒနာကို ႏွစ္ေယာက္လုံး မက္မက္ေမာေမာ လိုခ်င္ေနၾကသည္။ သြင္က ခါးကို ေကာ့ကာ ေကာ့ကာႏွင့္ အတင္း ဖိ သြင္းသည္။ ဝင့္  လည္း အားက်မခံ တင္စိုင္မ်ားကို စေကာဝိုင္းသလို ေဝ့ရင္း လီးတုႀကီးကို ျပန္ လု သည္။ ဝင့္ ေပါင္တံ ျပည့္ျပည့္တစ္ဘက္ကို သြင္ က ဖက္ထားသည္။ ၾကမ္းေပၚ ေထာက္ထားသည့္ သြင့္ လက္ေမာင္း ပုခုံးတစ္ဘက္ကို ဝင့္က အပီအျပင္ ကိုင္ထား၏။ ႏွစ္ဦးသား ႏွဲ႔  ကာ ပြတ္ကာႏွင့္ သကာရည္ စိုလူးေနသည့္ မုန႔္ႏွစ္ခု ထိထိမိမိ ကပ္မိသြားသည္။ ဘယ္သူ႔ထဲ ဘယ္ေလာက္ ပိုဝင္သြားၿပီမွန္း မသိ ေတာ့သည့္ လီးတံႀကီး ခမ်ာေတာ့ မိန္းကေလးႏွစ္ဦး၏ အသစ္စက္စက္ အဖုတ္ႏွစ္ခုထဲတြင္ အတစ္လိုက္ အေတာင့္လိုက္ ဆုံးဆုံး  ျမဳပ္သြား ရွာေလၿပီ။

“အီးးး… ကြၽတ္ ကြၽတ္..” “ဟဲ့ဟဲ့.. အိုးးး.. အ အ..”   “နာရင္ အတင္း မေကာ့သြင္းနဲ႔ေလ ဟယ္.. အင္းး.. ရွီးးး..”   “နင္ နာလို႔လား..  အာ့ဆို ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလိုက္ေလ.. ငါ မနာဘူး..”  “ဟူးးး.. ဟင့္အင္းး.. နာပါဘူး.. ငါ လည္း နာဘူး..”   “အိုးး ဟို႔.. ေကာင္းတယ္.. ရွီးး..”   “အင္းး.. ဟုတ္တယ္..”    “ေဆာင့္.. အသြင္.. ေဆာင့္ ဟယ္.. ေဆာင့္ေပး..”   “အင္းးး.. နင္ ေကာ့ေပးထား ဝင့္.. ေတာင့္ ထားေပး..”   “အိုးးး… အီးးး… ငါ.. ငါ.. သ.. သ.. သွင်႕.. ငါ..”    “အင္းးး.. ငါ ေကာပဲ.. အမေလးး.. ေကာင္းတယ္.. အြန႔္ဟယ္.. အင့္ အင့္..  ဟူးးးးး”   ႏွစ္ဦးသား ေျခကုန္ လက္ပန္း က်သြားၿပီ။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ခြလွ်က္တန္းလန္းႏွင့္ပင္ ပက္လက္ လွန္ခ်လိုက္ၾက၏။  အေပၚစီးမွ ၾကည့္လွ်င္ ကိုယ္တုံးလုံး မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ဦး ဆန႔္က်င္ဘက္ အရပ္ကို ေခါင္းျပဳကာ ပိုးလိုးပက္လက္ လန္ေနၾကသည္။

ရာဘာ လီးတုႏွင့္ သပ္လွ်ိဳထားသည့္ အဖုတ္ႏွစ္ခုကေတာ့ ပူးေနဆဲ။ ဝင့္ အာေခါင္မ်ား ေျခာက္ကပ္ၿပီး ေရငတ္ သလိုလို ျဖစ္လာ သည္။ ေအာက္က တစ္ဆို႔ဆို႔ဟာႀကီးက မာေတာင္ေတာင္ႏွင့္ အေတာင့္လိုက္ႀကီး။ လိုအင္ျပည့္သြားေတာ့ ဒါ ႀကီး ရွိေနတာ ခံရ  ခက္သလိုလို ျဖစ္လာသည္။ သြင္ လည္း ထို႔နည္းတူပဲ ျဖစ္ရမည္။ “ဟီးးး..” “ခြိခြိ..” ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္  ၾကည့္ၿပီး ရွက္ ရယ္ ရယ္မိၾက၏။ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ကုန္း ထ သည္။ သြင္က အရင္ ေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္သည္။ သြင့္ဘက္မွ ကိုေ႐ႊ  လီးတု ပလြတ္ကနဲ ကြၽတ္သြား၏။ ခြိ.. ဝင့္ကို ၾကည့္ၿပီး သြင္ က်ိတ္ရယ္သည္။ ဝင့္ လက္သီး ႐ြယ္ ရင္း အံက်ိတ္ျပ၏။ ၿပီးေတာ့ သူမ လည္း ဖြီးးး ကနဲ ရယ္မိသည္။

“ဟီဟိ.. မိဝင့္.. ခြၽတ္မရ ျဖစ္ေနလား.. ဟုတ္လား.. ခိခိ.. နင့္ အဖုတ္က လီး ေငါက္ေတာက္နဲ႔.. ဟီဟိ.. ခြိခြိခြိ..”   “လဒမ.. မရယ္နဲ႔..  လာ ဆြဲ ထုတ္ေပး..”   ႏွစ္ဦးသား တခိခိ ရယ္မိၾကသည္။ ဒုတ္တုႀကီးက တကယ္ပဲ ဝင့္ကိုယ္မွာ တစ္ေနသည္။ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ႏွဲ႔ၿပီး  ထုတ္ယူရ၏။ တပ်ိပ်ိႏွင့္ ကြၽတ္ထြက္ သြားေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္လုံး စိတ္ေအးရေတာ့သည္။ တကယ္သာ ခြၽတ္မရပါလွ်င္ ဝင့္ထည္ဝါ  ဆိုေသာ မိန္းမလွေလး ဘဝ၊ ထိုင္မရ ထ တြဲေလာင္းႏွင့္ ဒုကၡ ေရာက္ရခ်ည့္ မဟုတ္ပါလား။ သည္ျပႆနာမ်ိဳး ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ မွ မေျဖရွင္းႏိုင္ပါလွ်င္ ကယ္မည့္သူ ေဝးဘိခ်င္း။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ၊ အတတ္ဆန္းရသည့္ အရသာေလးကိုေတာ့ ႏွစ္ဦးလုံး မေနာေခြ႕ မိသည္ အမွန္ပင္။ ဝင့္က ထိုင္လွ်က္ႏွင့္ပဲ အနားရွိ အက်ီကို ျပန္ေကာက္စြတ္သည္။ သြင္က တုံးလုံး အတိုင္းႏွင့္ အခန္းေထာင့္နားမွ  ေဘစင္ရွိရာ သို႔ လီးတုႀကီး ကိုင္ၿပီး သြား၏။ အဘိုးတန္ ရတနာ ဒုတ္တံႀကီးကို တယုတယ ပြတ္သပ္ ေဆးေၾကာသည္။ တြဲေလာင္း ခ်ိတ္ထားသည့္ တဘက္ေလးႏွင့္ ၾကင္ၾကင္နာနာ သုတ္ေပးျပန္၏။ အဝတ္စားမ်ား ျပန္ဝတ္ၿပီး ဝင့္ ထ ရန္ ျပင္သည္။ သြင့္ကို လွမ္း  ေနာက္၏။

“သိလား မိသြင္.. နင္ ေစာေစာက လမ္းေလွ်ာက္တာ ကြတတနဲ႔.. ဟီးးး..”   “ေအာင္မာ.. ဝင့္စုတ္မ.. နင္က် ခ်က္ခ်င္းေတာင္ ထ ရပ္  ႏိုင္လို႔လား.. ခုလည္း သတိထားဦး.. ေတာ္ၾကာ ေခြ လဲ ေနဦးမယ္..”   “ခိခိ..”   “ဟဲ့ ဝင့္.. ငါ ေျပာဦးမယ္.. နင့္ အဝွာက စာေတြထဲမွာ  ဖတ္ဖူးသလို ေမွ်ာ့ ပါတယ္ ဆိုတာမ်ားလား.. ျပန္ႏႈတ္မရ ျဖစ္ေနလို႔ေလ.. ဟီးး.. ငါ လန႔္သြားတယ္ သိလား..”  “ေမွ်ာ့လား ကြၽတ္ လား တီေကာင္လားေတာ့မသိဘူး.. နင့္ဥစၥာႀကီး မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ..”  “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳက္တယ္ မွတ္လားးးး…  ဝန္ ခံ လိုက္ သူငယ္မ.. this lady နဲ႔ this lady.. ရွက္ မေနနဲ႔.. ငါေတာ့ ႀကိဳက္တယ္.. ဟီဟိ..”   “အင္းပါ.. ငါလည္း သေဘာက် တယ္.. တကယ္.. အဲ ေနစမ္းပါဦး.. နင္ အာ့ ဘာလုပ္ေနတာတုန္း..”  “သိမ္းတာေလ.. ဘာလဲ.. နင္ သိမ္းမို႔လား..”

“ဟဲ့ သိမ္းတာ က တေနရာရာမွာ သိမ္းေလ ဟယ္.. လြယ္အိတ္ထဲထည့္ေတာ့ သြားေလရာ ပါေနမွာေပါ့ ဟ..”  “အြန္းေလ.. ပါ ဘာ ျပဳ တုန္းး..”    “မေတာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေတြ႕သြား ေကာင္းမလား ဟဲ့.. အသြင္မ ရဲ႕..”   “ဟမ္.. ဒီမွာေလ.. ဒီ ရႈံ႕အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီးမွ ငါ့  လြယ္အိတ္ အတြင္းဇစ္ကန႔္မွာ ထည့္မွာ.. ဘယ္သူက ျမင္မလဲ ကဲ..”  “ေျပာ ရ မလား ဟဲ့.. တစ္ေယာက္ေယာက္က လက္ေဆာ့ၿပီး  ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ နင့္ ဘယ္လို ျမင္မလဲ.. ကဲ..”  “ေအာင္းးမေလး… ေဒၚဝင့္ထည္ဝါ.. ငါက ငါ့ ပစၥည္း ငါ့ အိတ္ထဲ ငါ ထားတာ.. သူမ်ား အိတ္ထဲ တကူးတက လာဖြင့္ၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္မဲ့ လူရဲ႕ စ႐ိုက္ကိုမ်ား ေ႐ႊ႐ုပ္သြင္ ထည့္ေတြးမယ္ ထင္လား..”  “နင္ဟာေလ..”

“ဘာ ျဖစ္တုန္း.. သြားေလရာပါေအာင္ ေဆာင္ ကို ထားဦးမယ္.. ငါ့ အိတ္ လာၿပီး စပ္စပ္စုစု ဖြင့္တဲ့ ဟာေတြ ဒါႀကီး ေတြ႕သြား ပိုေတာင္  ေကာင္းေသး.. တကူးတက လက္ခလယ္ ေထာင္ျပေနစရာမလိုဘူး.. ေအး ေရာ.. ”  “တကယ္ဟယ္.. ငါ မႏိုင္မ.. ခိခိခိခိ..”   “ဟီ ဟိ.. ခိခိခိ..”  ဖက္ရွင္ ဒီဇိုင္း စတိုးေလး၏ အေနာက္ဘက္ စက္ခ်ဳပ္ခန္းငယ္အတြင္း ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနသည္။ တစ္ခုေသာ  ပန္းပြင့္ခ်ပ္တြင္ လိပ္ျပာကေလးတစ္ေကာင္ ေတာင္ပံ ျဖန႔္၍ နားေနသည္။ ပန္းႏွင့္ လိပ္ျပာတို႔၏ ၾကည္ႏူးစရာ ရင္ခုန္သံတို႔က  ေလညႇင္းႏွင့္ အတူ သြဲ႕သြဲ႕ စီးေျမာေနသည္။