သွယ်သွယ်

သွယ်သွယ်

“ ပြွတ်…စွပ်….စွပ်….” “ အ….အား….” “သိပ်နာနေလား….”“ အင်း….ဟင်း…”    မနေ့ညကမှစပြီး ခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခု  ဒုတိယည ရောက်လာပေမယ့်…လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းလုပ်နေတာကြောင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။  “ ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ် လေ….” “ ဟင့်အင်း….ဝင်နေပြီပဲကွာ….ဖြေးဖြေးလုပ်….နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့….”  အားအင်ချိနဲ့သော သွယ်သွယ်၏ လေသံ လေးက အိမ်ထောင်ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဉ်လေး ဖြစ်နေသည်။ အထဲကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီ။ အရည်ကြည်တွေက ရွှဲကနဲ  ရွှဲကနဲ ထွက်လာနေသည်။ စောက်ဖုတ်အုံ တစ်ခုလုံး၏ အပြ င်ဖက်ရော အတွင်းဖက်မှာပါရှိသည့် ကြွက်သားတွေ အသားစိုင်တွေ က တဖြေးဖြေး မာကျစ်ကာ ဖောင်းထလာကြပြီ။ ဒီအခြေအနေတွင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရပ်လိုက်လို့ဖြစ်မလဲ။ သွယ်သွယ်မှာ ဒီအချိန် တွင် အလိုးရပ်လိုက်မည့် ဒဏ်ကို မခံနိ ုင်ပါ။

“ သွယ် သိပ်နာနေမှာစိုးလို့ပါ….” “ လုပ်မှာလုပ်ကွာ စကားပြောမနေနဲ့….”  စောက်ခေါင်းထဲတွင် ငြိမ်၍စိမ်ထားသော လီးချောင်းပူပူ မာမာကြီးကို အမြန်ဆုံးပြန်၍ လှုပ်ရှားစေချင်နေသည်။ တင်းနေသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်း၍ဖွေးနေသည်။ ထိုဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြားမှ  ပြူးပြီးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ယောက်ျား  လက်ခုပ်တစ်ခုစာမျှ ဖူးထွက်နေသည်။ ခါးလေးကို စုံကိုင်၍ လီးကို တစ် ချက်ချင်း ဆွဲဆွဲနှုတ်ကာ လိုးပေးသည်။   “ ပြွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်….ပြွတ်….”  “ အင့်….အင်း…..ဟင်း…..အ….အ….အင်း…..”    “  သွယ်သွယ် နာသေးလား…?.”  “ တဖြေးဖြေးပျောက်လာပြီ….လုပ်….အကို့ သဘောကျသာလုပ်တော့….”   “ ဗြွတ်….ပြွတ်… စွပ်….ဖွတ်….”   “ အင့်….အမလေး….လေး…အကိုရယ်….”  သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကြီးရှေ့တိုးနောက်ငင်နှင့် လုပ်ပေးလာသည်။ အရည် ကြည်လေးတွေက ပထမချော်ချွတ်ချောမော နေရာမှ အထဲတွင် တဖြေးဖြေးစေးထန်းလာသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အကျေနပ်ကြီး  ကျေနပ်မိနေကြသည်။

လင်မယားညားတာမှ ခြေ ာက်လမပြည့်သေး။ သိန်းအေးက အလုပ်ဖြင့် နယ်သို့ဆင်းသွားသည်။ သိန်းအေး အလုပ်က  အဆောက်အဦး ဆေးသုတ်သည့် ကန်ထရိုက်။ နယ်တွင် တိုက်သုံးလုံး လက်ခံထားသည်။ အဆောက်အဦးအပြင်ဘန်     းသာမက  အတွင်းဖက်နံရံကြမ်းခင်း၊ အခန်းစီး မျက်နှာကျက်တွေပါ တစ်တိုက် လုံး လက်ခံထားတော့ အနည်းဆုံး ခြောက်လလောက်ကြာ  မည်။ ဒီတော့ သွယ်သွယ် တစ်ယောက်ထဲ အိမ်တွင်နေ၍ မဖြစ်တော့။ အမဖြစ်သူတို့ အိမ်သို့ပြောင်  း၍နေခဲ့ရသည်။ သွယ်သွယ်၏  အမ နွယ်နွယ်က သာကေတ (၇) ရပ်ကွက်ထဲတွင်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုစိုးက လိုင်းကားဒရိုက်ဘာ။ သားသမီးမရှိတော့ ဆယ် ပေအိမ်လေး တစ်လုံးကို အပိုင်ဝယ်၍နေနိုင်ခဲ့သည်။ အရင်က သွ   ယ်သွယ်မှာ အမဖြစ်သူနှင့် အတူနေခဲ့ရာမှ သိန်း အေးနှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ခွဲဆင်းသွားတာဖြစ်သည်။ ဒီတော့ ပတ်ဝန်းကျင်းက သွယ်သွယ်အဖို့ စိမ်းမနေပါ။ မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်း အိမ်နီးချင်းတွေနဲ့ သွယ်သွယ် နေပျော်ပါ သည်။

ဒါပေမယ့် အိပ်ယာဝင်ချိန်တွင်တော့ လင်ဖြစ်သူကို သတိရလှသည်။ ဟိုတုန်းက အကြောင်းတွေကို ပြန်တွေးပြီး သတိရနေ တတ်သည်။ သွယ်သွယ် စိတ်ကူးယဉ်တွေးတောမိနေတာက မဆုံးသေး။ အခန်းထဲမှ အမဖြစ်သူတို့လင်မယား၏   အသံက သဲ့သဲ့ ထွက်၍လာသည်။  “ ပြွတ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်….ဘွပ်….ပြစ်….”   “ အင့်….အင့်….အင့်….အင့်…”   အိမ်လေးက ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ခါယမ်း၍ တကျွီကျွီမြည်နေသည်။ “ ဖြေးဖြေးပါဆို ကိုစိုးကလဲ….” “ ဖြေးဖြေးလုပ်ရတာ အားမရဘူးဟ….”  “ အပြင်ဖက်မှာ သွယ် သွယ်ရှိတယ်….” “ သူလည်း အိမ်ထောင်ကျနေပြီပဲကွာ….သူအပျိုတုန်းက ငါအသံမမြည်အောင် ကြိတ်လုပ်ခဲ့တာပဲ….ခုတော့ မ တားပါနဲ့ကွာ….”   “ ပြွတ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်….ပြွတ်….ပြွတ်….”  “ အင့်….အင့်….အင့်….”    နွယ်နွယ်နှင့် ကိုစိုးတို့ အသံက ခပ် အုပ်အုပ်ပြောနေသော်လည်း သွယ်သွယ်မှာ သူတို့အသံတွေကို သဲသဲကွဲကွဲကြား နေရသည်။ သွယ်သွယ် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက် ချ၍ ထဘီလေးကို ဆွဲလှန်ကာ လက်ကလေးတစ်ဖက်က အရည်လေး  တွေ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ရွရွလေး ပွတ် ပေးနေမိသည်။ စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်းသလိုလည်း ခံစားနေရသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်….”  “ အင်း….ဟင်း….အင့်…ဟင်း….ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်….ဟင်း….ဟင်း….”    မ အောင့်နိုင် မအီးနိုင်ဘဲ ညီးတွားလိုက်သော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ ညီးတွားသံ နောက်ဆုံးစကားရပ်က သွယ်သွယ်ကို အိပ်ယာထဲမှ  ငေါက်ကနဲ ထထိုင်သွားစေသည်။ တဆက်ထဲ သွယ်သွယ် ခြင်ထောင်ကို မ၍ ထွက်လိုက်သည်။  အိမ်က ဆယ်ပေအိမ်ဖြစ်ပြီး အိမ် ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းဖက်ကို ဝါးထရံခြား၍ကာထားသလို နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်နှင့်လည်း ဝါးထရံခြား၍ ကာထားသည်။ သွယ်သွယ်  အိပ်တာက မီးဖိုချောင်ခေါင်းရင်းပိုင်းဖက်တွင်ဖြစ်သည်။ ခြေရင်းဖက်တွင်  ဝင်ပေါက်ထွက် ပေါက်တစ်ခုရှိ၍ ထိုဝင်ပေါက် ထွက်ပေါက်၏ အပြင်ဖက်တွင် ငါးပေပတ်လည်ခန့် အဖီလေးထိုး၍ မီးဖိုရှိသည်။ ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် သွယ်သွယ် မှာ မီးဖိုချောင်နှင့်အတွင်းဖက် ပိုင်းခြားကာထားသော ထရံ   နားသို့ ကပ်၍ တစ်ဖက်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း၏ အလင်းရောင်က သူမ၏အမ နွယ်နွယ်တို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ လင်းလင်းချင်းချင်း ဝင်ရောက်လျက်ရှိ  သည်။ မြင်လိုက်ရသူ သွယ်သွ ယ်သည် သွေးသားတွေ သောင်းကျန်းနေသည့်အကြားကပင် မျက်စိရှက်သွားသည်။ ကိုစိုးရော နွယ် နွယ်ပါ နှစ်ယောက်စလုံးတွင် အဝတ်အစားမရှိကြပေ။

နွယ်နွယ်က အိပ်ယာပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ပြားနေအောင်ဝပ်၍ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားပြီး ကိုစိုးက နောက်မှ နေ၍ သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။   နောက်သို့စူထွက်နေ သော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ လီးကြီးအရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသောနေရာကို အသေအချာကြည့် လိုက်မိရင်း သွယ်သွယ် အသက်အောင့်လိုက်မိကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖြန်းကနဲ  ထသွားမိသည်။ အိမ်ထောင်သည်ဘဝရောက် လို့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အလိုးခံခဲ့ရပေမယ့် ဒီလိုယောက်ျားနှင့် မိန်းမ ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေကြတာမျိုးကို သွယ်သွယ် တစ်ခါမှ မမြင် ဘူးခဲ့ပေ။ အမြင်ဆန်းသလောက် ကာမမီးရှိန်ကလည်း  ငယ်ထိပ်ထိရောက်လာသည်။ ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ကာ သွယ်သွယ်သည်  ပေါင်နှစ်လုံးကို ချဲလိုက်ပြီး ထဘီကို လှန်တင်ကာ သူမ၏ လက်ကလေးက စောက်ပတ်ပေါ်သို့ပြန်၍ရောက်သွားပြန်သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်….စွပ်….ဖွတ်….ဆောင့်စမ်းပါ…..လုပ်စမ်းပါ….ကိုစိုးရယ်….နာနာလေး….အင်း….ဟင်း…ဟင်း …အင်း….”    စောစောက ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဆိုခဲ့သော နွယ်နွယ်မှာ အခုပွဲကြမ်းလာပြီ။ ကိုစိုးကလည်း အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ တင်သားကြီးနှစ် ဖက်ကိုကိုင်ထားသော သူ၏ လက်နှစ်ဖက်က နွယ်နွယ်၏ ခါးပေါ်ရောက်သွားပြီး ခါးလေးကို သေသေချာချာ   လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်  ညှပ်ကိုင်ကာ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်တော့သည်။   “  ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်…. စွပ်….ဖွတ်….ပြွတ်….”   “ အင်း….ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်….ဟင်း….ဟင်း….ဘယ်လိုကောင်းမှန်း မသိဘူး….ဟင်း….ဟင်း….. ဟင်း….”   တမိုက်လောက်ရှိသော လီးတန်တုတ်တုတ်မဲမဲကြီးက အလိုးခံနေသော အမဖြစ်သူ နွယ် နွယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အားရပါးရလိုးဆောင့်ရင်း သူမ၏ သွေးသားတွေကိုသာ ထိုးဆွနေတာမဟုတ်။ ကြည့်နေသော သွယ် သွယ်၏ တစ်ကို  ယ်လုံးရှိ သွေးသားတွေကိုလည်း အပြင်းအထန် ထိုးဆွနေလေသည်။ အရည်ကြည်တွေ ဆက်တိုက်ထွက်နေသော  စောက်ခေါင်းဝသို့ သွယ်သွယ်၏ လက်ချောင်းလေးထိုးသွင်းမည်ပြုပြီးမှ သွယ်သွယ်၏ အကြည့်က မီးဖိုချောင်ခြေရင်း

ဖက်သို့ ရောက်သွားသည်။ ညနေဈေးမှ သူမကိုယ်တိုင်ဝယ်ခဲ့သည့် ခရမ်းသီးများကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သွယ်သွယ် တစ်ဖက်ခန်းသို့  တစ်ချက်ချောင်း ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ခရမ်းသီးများရှိရာအနီးသို့ လျှောက်လာပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချ   လိုက်ကာ အရှည်တစ်ထွာ ကျော်ကျော်လောက်နှင့် လုံးပတ်တစ်ကျပ်ခွဲလုံးလောက်ရှိသော ခရမ်းသီးတစ်လုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်မှနံရံသို့ ကျော မှီ၍ ခပ်လျှောလျှောလေးထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်၍ကားလိုက်ပြီး  ထဘီလေးကို လှန်တင်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့  အမွှေးလေးတွေ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် သုံးလေးခါလောက် ပွတ်တိုက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်နှုတ်  ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို အသာဖြဲ၍ ခရမ်းသီးကို တေ့လို က်သည်။

“ အင်….ဟင့်….ဟင့်….” ခရမ်းသီးထိပ်နှင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးမွှေရင်း သွယ်သွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ပြီး တော့မှ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြေးဖြေးနဲှ့၍ သွင်းယူရင်း သွယ်သွယ်၏ ပါးစပ်လေးက ဟ၍  ဟ၍  လာသည်။ သွယ်သွယ်လက်ထဲမှ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်နိုင်သလောက်ဝင်အောင် သွင်းသည်။   “  ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်….အဟင်း….ဟင်း….”   သားအိမ်ဝသို့ ခရမ်းသီးထိပ်နှင့်ထိ၍ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားတော့မှ အသွင်းရပ်လိုက် သည်။ တထွာသာသာရှိသော ခရမ်းသီးက အပြင်ဖက်တွင် လက်သုံးလုံးခန့်သာ ကျန်တော့သည်။ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ  တဝက်လောက် ပြ  န်ထုတ်လိုက်နှင့် လုပ်သည်။ ခရမ်းသီးကို ရိုးရိုးသွင်းတာထုတ်တာမဟုတ်ဘဲ လက်ဖြင့်ကိုင်ထားရင်းက  ခရမ်းသီးကို လှည့်၍ လှည့်၍ စောက်ခေါင်းထဲတွင် မွှေမွှေပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေတာဖြစ်သည်။ ဒီအချိန်တွင် သွ    ယ် သွယ်အား တွေ့မြင်ရသူ မည်သူမဆို သွယ်သွယ်မှာ တဏှာကြီးကြောင်း ကောက်ချက်ချမည်မှာ မလွဲဧကန်ဖြစ်လေသည်။

“ စွပ်…စွပ်….စွပ်…..အင်း…အင်း….ဟင်း….ဟင်း…..”   အရည်တွေက ရွှဲသထက်ရွှဲရွှဲပြီး ထွက်လာသလို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ် နေသော ခရမ်းသီးကြီးကလည်း အဝင် အထွက် သွက်လက်လျင်မြန်၍လာသည်။  “  စွပ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်…..အင်း….ဟင်း….ဟင်း…အင်း…..အင်း….ကျွတ်….ကျွတ်….”  သွယ်သွယ်မှာ အားမလိုအားမရဖြင့်  လျှာလေးကိုထုတ်၍ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ယက်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို သွက်သွက်ကြီး အထုတ်အသွင်းလုပ်နေသည်။ ခဏမျှအ ကြာတွင်တော့ သွယ်သွယ်မှာ မေးကြောလေးတွေ ထောင်ထလာ  အောင် အံကိုကြိတ်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို လက်ဖြင့်အသေအချာ ဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးငါးချက်လောက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုး စိုက်ကာ….“ အ….အ…အင်း….အီး….” ဟူသော မသဲမကွဲ ညီးသံလေးနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး ေ  ပျာ့ကျသွားလေတော့သည်။    “ လူပျိုကြီး….ခုမှအိပ်ယာထလာသလား….”   အသံကြားရုံ နှင့် မသန်းရီမှန်း ဖေတင် သိလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က သွားပွတ်တံကိုင်ရင်း အိမ်ရှေ့ရေစည်ဘေး သို့ မျက်နှာသစ်ရန်ဆင်းလာ သော ဖေတင် ခေါင်းရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ် မသန်းရီရေ….အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ နေမြင့်အောင် အိပ်လိုက်တာ….ဟဲ….ဟဲ….”  မသန်းရီ စကားရှည်တတ်မှန်းသိ၍ မ ပြောချင်ဘဲနှင့် ဖေတင် သေသေချာချာ ရှင်းပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖေတင်က သူမကိုလည်း စူးစူးရဲရဲကြည့်လိုက်မိသည်။ ကလေး တစ်ယောက်အမေ အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သော မသန်း  ရီက ပါတိတ်တပတ်နွမ်းဝမ်းဆက်လေးနှင့် လှချင်တိုင်းလှ နေသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှလို့ဆိုရလောက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်က တလုံး တခဲကြီးမဟုတ်သော်လည်း စွဲမက်စရာကောင်းလောက် အောင်တော့ အချိုးကျ ဖွံ့ထွားလုံးတစ်စွင့်ကား၍ေ  နသည်။ သူ့ကို ဖေတင် စူးစူးရဲရဲကြည့်နေမှန်းသိ၍ မသန်းရီ မျက်နှာရဲသွား သည်။   “ သိပါဘူးတော်….လူပျိုကြီးတွေ ညဖက်ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ….ဟင်း….ဟင်း….”   “ သန်းရီကလည်းဟာ  စောစောစီးစီး လုပ်ပြီ….”   ဖေတင် သူမထံမှ အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်ပြီး ရေစည်ပေါ်မှ ရေဖလားကို လှမ်း၍ကိုင်လိုက်သည်။

“ အမသန်းရီကလည်း ကျမဦးလေးက ရိုးပါတယ်….အဲ့လိုမပြောပါနဲ့….ဟင်း…ဟင်း….”  အဲ လာပြန်ပြီတစ်ယောက်။ ဖေတင်  ခြေရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ တီရှပ်အဖြူရောင်လေးနှင့် ထဘီအနက်လေးနှင့် ရယ်ကြဲကြဲလုပ်ကာ ရပ်နေသော  သွယ်သွယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။  “ အေး….ဟုတ်သားပဲဟာ….ညီးပဲ သန်းရီကို ကြည့်ပြောပါတော့….”   “ မိသွယ်….ညီးဘာသိလို့ လဲ….ဒီလူပျိုကြီးအကြောင်းကို နောက်မှငါပြောပြမယ်….လာ….သွားကြမယ်….”  “ အမ…ဈေးခြင်းတောင်းမပါဘူးလား….”   “  ညီးကရော…” “ ဟင်း….ဟင်း…အမ ခြင်းတောင်းထဲ ကပ်ထည့်မလို့ ဝက်သားတစ်မျိုးထဲဝယ်မှာ….”  “ ကောင်မလေး နော်….အချောင်တော်တော်လိုက်….ဟင်း….ဟင်း….ညီးလည်း မလွယ်ဘူး….”   “ လာပါ အမရာ….ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ဝယ်ပြီး ထည့် ကြတာပေါ့….”  သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းမပေါ်ရောက်သွားကြလျှင် ဖေတင်က မသိမသာခိုး၍ကြည့်လိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ရဲ့  အလုံးအထည်ကလည်း မသေးလှပါလား။ သန်းရီလောက်ကို ရှိနေသည်။ ဖေတင်၏ အတွေးက မဆုံးသေး။ သူ့ထံသို့ သမ     င် လည် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သော မသန်းရီ၏ မျက်လုံးများနှင့် ဆုံမိလိုက်သည်။ ဖေတင် သူမတို့ကို ခိုးကြည့်နေတာတွေ့တော့ မ သန်းရီ မျက်နှာပြုံးဖြီးဖြီးဖြစ်ပြီး ပြန်လှည့်သွားသည်။

ဖေတင် အိမ်ပေါ်သို့ပြန်ရောက်၍ မျက်နှာသုတ်ပြီး ဘေးပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ သွယ်သွယ်တို့ အိမ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။  ဖေတင် မသန်းရီပြောသွားသော “ ညက ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ…” ဆိုသော စကားကို အ   မှတ်ရလိုက်သည်။ သူတို့ အိမ်တွေက (၁၀)ပေအိမ်လေးတွေဖြစ်ပြီး တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်က သုံးပေမျှသာ ကွာခြား၍ ညလူခြေ တိတ်ချိန်တွင် တစ်ဖက်မှ ကို စိုးနှင့် နွယ်နွယ်တို့ ကဲကြသည့်အသံတွေက အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ ထိုအ   ခါမျိုးတွင် ဖေတင် မနေနိုင်။ အိမ်နှစ်လုံးကြားသို့ ဝင်၍ ချောင်းတတ်သည်။ ဝါးထရံကာအိမ်ဆိုတော့ ဖေတင်အဖို့ အခွေကြည့်ရသည် ထက်ပိုပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိလှသည်။ ည တုန်းကတော့ ဖေတင် ကံဇာတာ တက်လာသည်။ နွယ်န  ွယ်တို့ လင်မယား ကာမစပ်ယှက်နေတာတင်မက သွယ်သွယ်တစ်ယောက်  စိတ်တွေထပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေပုံကိုပါ တွေ့မြင်ခဲ့ရလေသည်။

“ အမသန်းရီ…..ဦးလေး ဖေတင်အကြောင်း ပြောမ လို့ဆို….”   “ အော် အေး….” “ ပြောလေအမ…”  “ ညီးကလည်းအေ…လောလိုက်တာ….ဘယ်ကစပြောရမလဲလို့ စဉ်းစားနေ တာ….အင်း….ဒီလိုအေ့…အကိုဖေတင်က လူပျိုကြီးဆိုတော့ မိန်းမမရှိဘူး….”   “ ဟွန်း….ဒါများ အဆန်းလုပ်လို့….”   “ နားထောင် စမ်းပါအုံးအေ….ညီးကလဲ….” “ ဆက်ပြောလေ….နားထောင်နေတယ်….”  “ ဟိုတစ်နေ့က သူအလုပ်ကပြန်လာပြီး ခဏနေတော့  ဒိုဘီကလာပို့ထားတဲ့ သူ့အဝတ်တွေ ငါသွားပို့တယ်….အဲဒါ သူဘာလုပ်နေတယ်မှတ်လဲ…. နိုင်ငံခြားကလာတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ပိုစတာကြီးကိုချိတ်ပြီး အဲဒီရှေ့မှာရပ်ပြီး ဂွင်းထုနေတ   ယ်….”   “ အယ်….သူကလည်း မနေနိုင် ဝယ်စားလိုက်ရင်ရတာပဲဟာ….”

“  မိန်းမ မရှိတော့ သနားစရာပေါ့ဟာ….”  “ ဟီ…ဟိ….အမကလည်း ပါးစပ်က သနားနေတယ်….ထဘီချွတ်ပြီး ဝင်သွားလိုက်ရင်ပြီး ရော….”   “ သေနာမလေး….လင်ရမှ ပါးစပ်က ကြမ်းလာတယ်….ညီးသာဝင်သွား….”   “ ကျမကတော့ ဒါမျိုးမကြုံသေးပါဘူး….”    “ နေပါအုံးအေ….ငါ့စကား ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိဘူး….ငါပြောချင်တာက အဲ့ဒါမဟုတ်ဘူး….ငါတွေ့လိုက်ရတဲ့ သူ့ပစ္စည်း ကြီး….”  “ ပြောစမ်း….ပြောစမ်း….အမ ဘယ်လိုဟာကြီးလဲ….”   ပြာပြာသလဲမေးလိုက်သော သွယ်သွယ်အား မသန်းရီက  လှည့်၍မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

ဟင်းပန်းကန်လေးကိုင်၍ သွယ်သွယ် သူမ၏ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်ကို ဖေတင် တွေ့လိုက်သည်။ သူ့ဆီသို့ သွယ်သွယ်လာ တော့မည်။ အပေါ်က ဝတ်ထားသော တီရှပ်အဖြူလေးက ဈေးသွားတုန်းက တီရှပ်လေးဖြစ်ပေမယ့် အထဲက    ဘော်လီကိုတော့  ချွတ်ထားပုံရသည်။ အိမ်ပေါ်မှအဆင်း နို့နှစ်လုံးက ဗရမ်းဗတာခါရမ်းသွားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ အောက်ဖက်ကဝတ်ထား တာတော့ ဈေးသွားတုန်းက ထဘီအနက်လေးမဟုတ်ဘဲ အရောင်လွင့်ပျယ်စပွင့်ရို  က်ထဘီ အနီ ရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။    ဖေတင် မသန်းရီကိုတော့ တိုက်စစ်ဆင်ပြီးပြီ။ သွယ်သွယ်ကိုလည်း တိုက်စစ်ဆင်ရဦးမည်။

ဖေတင် ငေါက်ကနဲထ၍ အတွင်းခန်း ဖက်သို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အခန်းထဲတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ဝတ်လစ်စလစ်ပုံရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး   သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဖေတင်က ညကသွယ်သွယ်တစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကိုတွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး နောက် သွယ်သွယ်ကို အ တော်လိုးချင်နေတာဖြစ်သည်။ သွယ်သွယ်ကို အခုတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့လီးကြီးက   ထောင်းကနဲ ထောင်းကနဲ ထ၍လာသည်။ ပုဆိုး ချွတ်ချလိုက်ပြီးသည်နှင့် ဖေတင်က အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းခန်း ဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်ဖက်ကို တစောင်းပေး၍ သူ့လီးကြီးကို လက် တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

သွယ်သွယ်အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ ကိုဖေတင်ကို မတွေ့ရ။ အသံပြုမည်ကြံလိုက်ပြီးတော့မှ မနက်က မသန်းရီပြောသွား သည်ကို သတိရလိုက်ပြီး လက်ထဲက ဝက်သားဟင်းပန်းကန်လေးကို အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး ခြေ   သံမကြားအောင် အတွင်း သို့ဝင်သည့်အပေါက်နားကပ်၍လာပြီး အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။   “ အာ….ဟာ….”   အမသန်းရီပြောသည့်အတိုင်းပင်။ ဦးလေး ဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးက ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလား အောက်မေ့ရသည်။ ဦးလေးဖေတင်က သူ့ရှေ့က ဝတ်လစ်စလစ်ပုံကိုကြည့်ကာ  သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဂွင်း  တိုက်နေသည်။ လီးကြီးသာ ဧရာမဖြစ်တာမဟုတ်။ အောက်က  ဂွေးအုမဲမဲကြီးတွေကလည်း ဖောင်းတင်းလုံးတစ်ပြီး နဲတာကြီး မဟုတ်။ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချထားသဖြင့် သူ၏ တုတ်ခိုင် တောင့်တင်းလှသော ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း

ကြွက်သားအ မြောင်းမြောင်းထ၍ နေသည်။ သွယ်သွယ်၏စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင်ထ၍လာသည်။ သွယ်သွယ် မျက်စေ့ကိုမှိတ် ကာ အခန်း တံခါးကိုမှီပြီး ထဘီကိုမ၍ လက်လျှိုသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်၍ပေးနေမိသည်။   သူမ၏ ရင်တစ်ခု လုံး ဘလောင်ဆူစေကာ ရာဂစိတ်များ ထကြွလောင်မြိုက်လာသည်။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေကလည်း ထိန်းမရအောင် ထ၍လာ သည်။   ဖေတင် ပြုံးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်က မသန်းရီထက်ပိုပြီး ထန်သည်။ မသန်းရီတုန်းက ဒီလိုမျိုးမဟုတ် သူလုပ်ပြတာကို  တဝကြည့်ပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဆင်းပြန်ပြေးသွားသည်။ အခုတော့ သွယ်သွယ်က သူ့ကိုပင် ဂရုမထားတော့ေ    လာက်အောင်  စိတ်တွေထနေပြီ။   “ ဟင်….ဦးလေး….”   “ လာ….ကုတင်ပေါ်ကို….”   “ ဟင့်အင်း….”   “ လာပါဆို…..အချိန်ကြာ တယ်…..ခရမ်းသီးထက် ပိုကောင်းတယ်ဟ….သိလား…..”  သွယ်သွယ် ရှက်စိတ်တွေက ရာဂစိတ်နှင့်အပြိုင်ဖြာသွားသည်။ သွယ် သွယ်ငိုင်၍အသွား ဖေတင်က သူမကို ပွေ့၍ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဖေတင်၏ လီးကြီးက တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ သွယ် သွယ် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။

ဖေတင်က သူမ၏ ထဘီကိုလျင်မြန်စွာ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရိတ်ထားပုံရပြီး ပြန်ပေါက်ကာစ အမွှေးငုတ်တိုလေးများဖြင့်  စောက်ဖုတ်အထက်ဆီးခုံဝင်းဝင်းလေးကို လီးထိပ်လုံးလုံးကြီးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။   “ အ….အ….”   သွယ်သွယ် တွန့်ကနဲ  တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ အကွဲကြောင်းလေးကြားသို့ လီးထိပ်ကို ခပ်ဖိဖိလေးစိုက်ပြီး အထက် အောက်စုံချီဆန်ချီ ဆွဲပေးလိုက်  သည်။ သွယ်သွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကားခနဲဖြစ်သွားသည်။ လီးတန်ကြီးကို ခါးလည်မှကို င်ပြီး စောက်ပတ်အောက်ဖက်နားရှိ အလိုး ခံသည့်အပေါက်သို့ နှစ်သွင်းဖိချလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ထံမှ ‘ အူး ’ ကနဲ အသံတစ် ချက်ထွက်လာပြီး ကော့တက်သွားသည်။ ဖေ တင်က သွယ်သွယ်၏ တီရှပ်လေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်လို   က်သည်။ ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ကျစ်လစ်မာတင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံး  ထွက်ပြူ၍လာသည်။ ဖြူဝင်းသောနို့အုံကြီးများတွင် အကြောစိမ်းကြီးများက ယှက်သန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နို့ကြီးနှစ် လုံးကို စုံကိုင်ကာ ဖွဖွချေပေးရင်း မ  သိမသာလေးဆွဲကာ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းစိုက်ချလိုက်သည်။

“ အိ….အိ….အ…..အ…..အီး…..”   လီးတန်ကြီးက အရင်းထိဝင်သွားကာ ဂွေးအုကြီးများက သွယ်သွယ်၏ ဖင်ဝကို ဖိကပ်မိ နေသည်။ အမွှေးကြမ်းကြီး များ၏ ယားကျိကျိအထိအတွေ့နှင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဇိကနဲစိုက်ဆင်းလာသော လီးတန်ကြီး၏  အတွေ့အရသာများေြ  ကာင့် သွယ်သွယ် လောကကြီးကို မေ့သွားကာ မျက်တောင်များစင်းပြီး တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည်။ ဖေ တင် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ် ကျယ်ချိုင်းပြတ်ကို ခေါင်းမှဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ ဖေတင် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ။ ထို့နောက် လီးကို တ   ဆုံးသွင်းကာ ဖိကပ် စိမ်ထားပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငုံ့၍စို့သည်။   “ ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း…..အင်း….လုပ်…..လုပ်တော့လေ…..”    စောက်ခေါင်းထဲက လီးက ခဏကြာအောင် ငြိမ်နေတော့ သွယ်သွယ် မနေတတ်တော့။ အဖျားတက်သလို တဟင်း ဟင်းဖြစ်လာပြီး  ဖေတင်၏ လက်မောင်းအိုးကြီးတစ်ဖက်ကို ထုရိုက်ရင်းအထဲမှ မဆန့်မပြဲဝင်နေသော လီးကြီးကိုလည်း  စောက်ဖုတ်နှင့်  ညှစ်၍ပြောသည်။ ဖေတင်ကိုယ်ကိုကြွကာ လီးကို လျှောကနဲဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…အင်း….ဟင်း….”   ဖေတင် လီးကို ပြန်၍ဆောင့်အချ သွယ်သွယ်က မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို တစ် ထွာလောက်မြင့်အောင် ကော့ပင့်ဆောင့်၍ လီးကြီးကို ပြန်၍သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ကျေနပ်သွားပုံဖြင့် ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချ လိုက်သည်။  ငယ်ငယ်ချောချောလှလှ သိပ်ထန်သောကောင်မလေးကို ချနေရပြီမို့ ဖေတင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်၍နေသည်။   “  သွယ်သွယ်….အပေါ်ကနေပြီး စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ပါလား….”  “ အင်း….လုပ်မယ်….ဆင်း….ဆင်း….ဦးလေး….မြန်မြန်ဆင်း…..”    သွယ်သွယ် ရာဂစိတ်တွေ ပေါက်ကွဲနေပြီး အငမ်းမရပြောပြီး ပက်လက်ဖြစ်သွားသော ဖေတင်၏ အပေါ်သို့ ခွတက် ကာ ဧရာမလီး ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။   “ ပြွတ်…ဖွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….အား… အ….အား…..”   မိန်းမကြမ်းတော့ ယောက်ျားမခံနိုင်ဖြစ်ရသည်။ လီးကြီးအပေါ်ယံအရေပြားကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် ဖိ ညှပ်ကာ အားရပါးရဖိဆောင့်ချလိုက်သည့်အတွက် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် အရေပြားကို လီး   အရင်း ထိဖိဆွဲဆောင့်ချလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည့်အတွက် ကျင်ကနဲ နာသွားပြီး ဖေတင် မျက်နှာကြီးမဲ့သွားကာ ‘ အား ’ကနဲ အသံထွက် သွားသည်။

လီးတဆုံးဝင်သွားပြီးနောက် သွယ်သွယ်က ဆီးခုံခြင်းပွတ်လှည့်ပေးကာ ဒူးထောက်ချ  လိုက်ပြီး ဖေတင်၏ ရင်အုပ်ကြီး ပေါ်သို့ သူမ၏လက်လေးများထောက်လိုက်ပြီး ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်နေသော ဖေတင်၏ မျက်နှာကို အငမ်းမရငုံ့၍နမ်းသည်။ ပြီးတော့မှ သူမ က ဖင်ကိုကြွကြွပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ “ ပြွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်…စွပ်…ပလွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်… စွပ်….စွပ်….”  “ အင်း….ကောင်းလားဟင်….ဦးလေး….”   “ အင်း….သွယ်သွယ့်ဟာလေးက ကြပ်ညှပ်နေတာပဲ….သိပ်ကောင်းတာ ပဲ….”  “ ပြွတ်….စွပ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..စွပ်….ပြွတ်…..”   “ ဒါဆို ဦးလေးကြိုက်ရင် ကျမတို့ နေ့တိုင်း လုပ်ကြမယ်နော်….”   “  ရွှတ်….”  “ အင့်….အင့်….အင့်….ပြွတ်….ပြွတ်….စွပ်….ဗြစ်….အင့်….အ….ဖွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..”   ထိုအချိန် တွင် သူတို့ရှိရာအတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်လာသူကတော့ မသန်းရီပင်ဖြစ်ပါသည်။ မသန်းရီမှာ ဖေတင်အတွက် ထမင်းနှင့်ဟင်းလာပို့ရင်း  ဖေတင်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြသည်ကို မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

မသန်းရီ အပေါက်ဝမှ ရပ်၍သူတို့နှစ်ယောက်ကို ခဏရပ်ကြည့်သည်။ ဟိုတစ်နေ့ကတည်းက မသန်းရီမှာ ဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးကို   တွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်နေရသည့်အထဲ ဖေတင်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ သဲသဲမဲမဲကာမစပ်ယှက်နေ  ကြပုံ ကို ရပ်ကြည့်ပြီး  ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူတို့ရှိရာ အတွင်းခန်းထဲသို့ မသန်းရီ ဝင်လာခဲ့ခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။   “ သွယ်သွယ်….”   “  ဟင်….ဟာ….”  သွယ်သွယ်က လီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ဖေတင်၏ အပေါ်မှလှိမ့်ဆင်းလိုက်သလို ဖေတင်ကလည်း ငေါက်ကနဲ ထထိုင် လိုက်သည်။ မသန်းရီမှာ အသိဉာဏ်မဲ့သော စက်ရုပ်တစ်ရုပ်သဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ သူမပါးစပ်မှ သွယ်သွယ်ဟုခေါ်လိုက်ပြီး သူ    မ၏ ခါးမှထဘီကို မသန်းရီက ချွတ်ချလိုက်သည်။

အံ့အားသင့်နေသော ဖေတင်က ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားပြီး မသန်းရီကို  ခုတင်ပေါ်သို့ဆွဲထိုင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ အင်္ကျ ီတွေကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ အလုံးလိုက်အခဲလိုက်နို့အုံြ   ကီးတွေ ထွက် ပေါ်၍လာသည်။ ဖေတင်၏ လက်တစ်ဖက်က မသန်းရီ၏ အမွှေကြမ်းကြမ်းနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း နို့ကြီးနှစ်လုံး   ကို တပြွတ်ပြွတ်စို့၍ပေးလိုက်ရာ မသန်းရီ၏ လက်နှစ်ဖက်က ဖေတင်၏ခေါင်းကြီးကို ဖွဖွေ လးဖက်ထားလိုက်လေသည်။ ဖေတင် နှင့် မသန်းရီတို့ မိမိရှေ့၌ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပုံကိုမြင်ရသော သွယ်သွယ်က နဂိုကလည်း ခပ်ထန်ထန်ဆိုတော့ မနေနိုင်တော့ဘဲ  ဖေတင်၏ ဘေးသို့ ပြေးကပ်ကာ ဖေတင်၏ လီးကြီးကို ပထမဂွင်  းတိုက်ပေးသည်။ နောက်လီးပေါ်မှ အရည် ခွံကို ဆွဲချ၍ ဒစ်ကြီး ကိုဖော်လိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်း၍ငုံကာ လျှာဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ ဖေတင်မှာ ဖင်ကြီးခါယမ်းသွားသည်။

“ လာ….သန်းရီ…လှဲလိုက်….”   မသန်းရီကလည်း တုန့်ဆိုင်း၍မနေတော့ဘဲ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်လျှင် ဖေတင်က ကဗျာကယာ တက်ခွပြီး စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးအဝသို့ လီးကိုတေ့၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်။  “ ဗြစ်….ပြွတ်….ဖွတ်…ဗြစ်….ပြွတ်….”    “  အေ့….အား….ကျွတ်….ကျွတ်…..ဟင်း….နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး…..”  မသန်းရီ ဒီလီးကြီးကို လေးငါးရက်ကြာအောင် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရ သည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုအချိန်တွင် သွယ်သွယ်က ဖေတင်ရှေ့ မသန်းရီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင်ခွ၍ လေးဘက်ကုန်းလိုက်သည်။ မသန်း ရီက ဖေတင်လိုးတာကိုခံရင်း သွယ်သွ  ယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စေ့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေးကို စုပ်၍ပေးသည်။ တအင်း အင်း တအအ အသံများသည် သုံးယောက်စလုံးထံမှ ပူလောင်ပြင်းပြစွာ  ပေါ်ထွက်၍နေသည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဘွပ်…အင့်….အွန်း….ရှီး….အား….ဟား….ကျွတ်…..ကျွတ်…..”   မသန်းရီ၏  စောက်ပတ်ကြီးမှာ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲ၍ ပြဲလန်ဖောင်းကား၍လာသလို သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာလည်း မသန်းရီ၏  တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်လက်၍ လာသည်။ မသန်းရီမှာ ကြီးမားသောလီးကြီးနှင့် ဖေတင်က  ကျွမ်းကျင်စွာလိုးနေသည့် အရသာကို မက်မက်မင်မင်ကြီးခံစားနေရကာ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးရင်း သူမ၏မျက်လုံးများက တစ်ချက်တစ် ချက် စင်း၍ကျသွားသည်။  “ အ….အင်း…..အင်း….ထွက်….ထွက်တော့မယ်…..လုပ်….လုပ်….လုပ်စမ်း ပါ….အား….အ….အီး…..အီး….အား.. ….အ….”   မသန်းရီမှာ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကို ပါးစပ်မှလွှတ်ပေးရင်း ပရမ်းပတာ ပြောသည်။  “ သွယ်သွယ့် ဖင်ကြီး ဦးလေး ရှေ့ကပ်လိုက်….”  သွယ်သွယ်က လေးဖက်ထောက်လျက်က သူမဖင်ကြီးကို ဖေတင်ရှေ့ သို့ တိုးလိုက်ရာ ဖေတင်က သူ့လက်ညှိုးကို သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်း၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမွှေပေးသည်။

ဖေတင်မှာ  တစ်ဖက်မှလည်း မသန်းရီကို  ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး လိုးဆောင့်နေသည်။   “ အား….အီး….အား….အား….ထွက်…..ထွက်ကုန် ပြီ…..အား….အ….ကျွတ်….ကျွတ်…..”  မသန်းရီမှာ မျက်စိနှစ်လုံးစုံမှိတ်ကာ ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ကြီးပြောရင်း သူမ၏ ခါးမှာ ကော့ကော့တက် သွားလေသည်။ မသန်းရီ ငြိမ်သွားတော့မှ ဖေတင်က သူ၏ မပြီးသေးသောလီးကို သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဗြစ်ကနဲ ထိုး ထည့်လိုက်သည်။  “ လုပ်….ဦး….လုပ်….လုပ်…..နို့တွေလည်း ဆွဲပေး…..”   လေးဖက်ကုန်းထားသော သွယ်သွယ်၏ နို့နှစ်လုံးကို  လှမ်းဆွဲပြီး ဖေတင်က ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးသည်။ သွယ်သွယ်မှာ ရင်ထဲတွင် တဖျတ်ဖျတ်တလှပ်လှပ် ခံစားရင်း သူမ၏ ဖင်ကြီး ကို နောက်သို့ပစ်ပစ် ဆောင့်ပေးသည်။  “ ဆောင့်….ဆောင့်….နာနာလေး ဖိဆောင့်…ဦး….”   “ ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်… ဗြစ်….ပြွတ်….” သွယ်သွယ်မှာ မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး တဟင်းဟင်း မာန်ထလျက် အားရပါးရ အလိုးခံနေသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်…ပြွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….” “ လုပ်….လုပ်….ထွက်တော့မယ်….ဦး….အား… ဟ….အ….ထွက်….ထွက်…ပြီ…အား….အီး….အား….အား….”  သွယ်သွယ်မှာ ဂယောင်ဂတမ်း ဆက်တိုက်ပြောရင်း သူမ၏  ဦးခေါင်းလေး ဘယ်ညာခါရမ်းရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ဖေတင် ကိုယ်တိုင်မှာလည်း လီး ကြီးမှာ ကျင်တက်လာပြီး တောင့်တင်းလျက် ြ  ပီးချင်လာကာ ပြီးသွားပြီဖြစ်သော သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ့လီးကြီးကို  အရည်တမျှားမျှားဖြင့် ဆွဲထုတ်ပြီး ပက်လက်အနေအထားပင်ရှိနေသေးသော မသန်းရီ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးထည့်ကာ ဒ လကြမ်း ဆောင့်လိုးရင်း လ   ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။

 

Zawgyi

 

သြယ္သြယ္

“ ႁပြတ္…စြပ္….စြပ္….” “ အ….အား….” “သိပ္နာေနလား….”“ အင္း….ဟင္း…”    မေန႔ညကမွစၿပီး ခံဖူးသည့္ ေစာက္ပတ္က အခု  ဒုတိယည ေရာက္လာေပမယ့္…လိုးၿပီးရင္း လိုးရင္းလုပ္ေနတာေၾကာင့္ နာက်င္က်ိန္းစပ္ေနသည္။  “ ဒါဆို မနက္မွဆက္လုပ္မယ္ ေလ….” “ ဟင့္အင္း….ဝင္ေနၿပီပဲကြာ….ေျဖးေျဖးလုပ္….ေနာက္မွၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းေပါ့….”  အားအင္ခ်ိနဲ႔ေသာ သြယ္သြယ္၏ ေလသံ ေလးက အိမ္ေထာင္ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဥ္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ အထဲကို တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္ေနၿပီ။ အရည္ၾကည္ေတြက ႐ႊဲကနဲ  ႐ႊဲကနဲ ထြက္လာေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံ တစ္ခုလုံး၏ အျပ င္ဖက္ေရာ အတြင္းဖက္မွာပါရွိသည့္ ႂကြက္သားေတြ အသားစိုင္ေတြ က တေျဖးေျဖး မာက်စ္ကာ ေဖာင္းထလာၾကၿပီ။ ဒီအေျခအေနတြင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရပ္လိုက္လို႔ျဖစ္မလဲ။ သြယ္သြယ္မွာ ဒီအခ်ိန္ တြင္ အလိုးရပ္လိုက္မည့္ ဒဏ္ကို မခံနိ ုင္ပါ။

“ သြယ္ သိပ္နာေနမွာစိုးလို႔ပါ….” “ လုပ္မွာလုပ္ကြာ စကားေျပာမေနနဲ႔….”  ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ၿငိမ္၍စိမ္ထားေသာ လီးေခ်ာင္းပူပူ မာမာႀကီးကို အျမန္ဆုံးျပန္၍ လႈပ္ရွားေစခ်င္ေနသည္။ တင္းေနေသာ ဖင္ႀကီးမွာ ဝင္း၍ေဖြးေနသည္။ ထိုဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ  ျပဴးၿပီးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေယာက္်ား  လက္ခုပ္တစ္ခုစာမွ် ဖူးထြက္ေနသည္။ ခါးေလးကို စုံကိုင္၍ လီးကို တစ္ ခ်က္ခ်င္း ဆြဲဆြဲႏႈတ္ကာ လိုးေပးသည္။   “ ႁပြတ္….ႁပြတ္…ဖြတ္….ႁပြတ္….”  “ အင့္….အင္း…..ဟင္း…..အ….အ….အင္း…..”    “  သြယ္သြယ္ နာေသးလား…?.”  “ တေျဖးေျဖးေပ်ာက္လာၿပီ….လုပ္….အကို႔ သေဘာက်သာလုပ္ေတာ့….”   “ ႁဗြတ္….ႁပြတ္… စြပ္….ဖြတ္….”   “ အင့္….အမေလး….ေလး…အကိုရယ္….”  သြယ္သြယ္၏ ဖင္ႀကီးေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ႏွင့္ လုပ္ေပးလာသည္။ အရည္ ၾကည္ေလးေတြက ပထမေခ်ာ္ခြၽတ္ေခ်ာေမာ ေနရာမွ အထဲတြင္ တေျဖးေျဖးေစးထန္းလာသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေက်နပ္ႀကီး  ေက်နပ္မိေနၾကသည္။

လင္မယားညားတာမွ ေျခ ာက္လမျပည့္ေသး။ သိန္းေအးက အလုပ္ျဖင့္ နယ္သို႔ဆင္းသြားသည္။ သိန္းေအး အလုပ္က  အေဆာက္အဦး ေဆးသုတ္သည့္ ကန္ထ႐ိုက္။ နယ္တြင္ တိုက္သုံးလုံး လက္ခံထားသည္။ အေဆာက္အဦးအျပင္ဘန္     းသာမက  အတြင္းဖက္နံရံၾကမ္းခင္း၊ အခန္းစီး မ်က္ႏွာက်က္ေတြပါ တစ္တိုက္ လုံး လက္ခံထားေတာ့ အနည္းဆုံး ေျခာက္လေလာက္ၾကာ  မည္။ ဒီေတာ့ သြယ္သြယ္ တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္တြင္ေန၍ မျဖစ္ေတာ့။ အမျဖစ္သူတို႔ အိမ္သို႔ေျပာင္  း၍ေနခဲ့ရသည္။ သြယ္သြယ္၏  အမ ႏြယ္ႏြယ္က သာေကတ (၇) ရပ္ကြက္ထဲတြင္ေနသည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုစိုးက လိုင္းကားဒ႐ိုက္ဘာ။ သားသမီးမရွိေတာ့ ဆယ္ ေပအိမ္ေလး တစ္လုံးကို အပိုင္ဝယ္၍ေနႏိုင္ခဲ့သည္။ အရင္က သြ   ယ္သြယ္မွာ အမျဖစ္သူႏွင့္ အတူေနခဲ့ရာမွ သိန္း ေအးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ခြဲဆင္းသြားတာျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္းက သြယ္သြယ္အဖို႔ စိမ္းမေနပါ။ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ သြယ္သြယ္ ေနေပ်ာ္ပါ သည္။

ဒါေပမယ့္ အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လင္ျဖစ္သူကို သတိရလွသည္။ ဟိုတုန္းက အေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေတြးၿပီး သတိရေန တတ္သည္။ သြယ္သြယ္ စိတ္ကူးယဥ္ေတြးေတာမိေနတာက မဆုံးေသး။ အခန္းထဲမွ အမျဖစ္သူတို႔လင္မယား၏   အသံက သဲ့သဲ့ ထြက္၍လာသည္။  “ ႁပြတ္….ႁပြတ္….စြပ္….စြပ္….ဘြပ္….ျပစ္….”   “ အင့္….အင့္….အင့္….အင့္…”   အိမ္ေလးက ၿငိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ ခါယမ္း၍ တကြၽီကြၽီျမည္ေနသည္။ “ ေျဖးေျဖးပါဆို ကိုစိုးကလဲ….” “ ေျဖးေျဖးလုပ္ရတာ အားမရဘူးဟ….”  “ အျပင္ဖက္မွာ သြယ္ သြယ္ရွိတယ္….” “ သူလည္း အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီပဲကြာ….သူအပ်ိဳတုန္းက ငါအသံမျမည္ေအာင္ ႀကိတ္လုပ္ခဲ့တာပဲ….ခုေတာ့ မ တားပါနဲ႔ကြာ….”   “ ႁပြတ္….ႁပြတ္….စြပ္….စြပ္….ႁပြတ္….ႁပြတ္….”  “ အင့္….အင့္….အင့္….”    ႏြယ္ႏြယ္ႏွင့္ ကိုစိုးတို႔ အသံက ခပ္ အုပ္အုပ္ေျပာေနေသာ္လည္း သြယ္သြယ္မွာ သူတို႔အသံေတြကို သဲသဲကြဲကြဲၾကား ေနရသည္။ သြယ္သြယ္ သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ ခ်၍ ထဘီေလးကို ဆြဲလွန္ကာ လက္ကေလးတစ္ဖက္က အရည္ေလး  ေတြ စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ႐ြ႐ြေလး ပြတ္ ေပးေနမိသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္းသလိုလည္း ခံစားေနရသည္။

“ ႁပြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္…ဖြတ္….”  “ အင္း….ဟင္း….အင့္…ဟင္း….ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးရယ္….ဟင္း….ဟင္း….”    မ ေအာင့္ႏိုင္ မအီးႏိုင္ဘဲ ညီးတြားလိုက္ေသာ အမျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္၏ ညီးတြားသံ ေနာက္ဆုံးစကားရပ္က သြယ္သြယ္ကို အိပ္ယာထဲမွ  ေငါက္ကနဲ ထထိုင္သြားေစသည္။ တဆက္ထဲ သြယ္သြယ္ ျခင္ေထာင္ကို မ၍ ထြက္လိုက္သည္။  အိမ္က ဆယ္ေပအိမ္ျဖစ္ၿပီး အိမ္ ေရွ႕ခန္းႏွင့္ အတြင္းဖက္ကို ဝါးထရံျခား၍ကာထားသလို ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္လည္း ဝါးထရံျခား၍ ကာထားသည္။ သြယ္သြယ္  အိပ္တာက မီးဖိုေခ်ာင္ေခါင္းရင္းပိုင္းဖက္တြင္ျဖစ္သည္။ ေျခရင္းဖက္တြင္  ဝင္ေပါက္ထြက္ ေပါက္တစ္ခုရွိ၍ ထိုဝင္ေပါက္ ထြက္ေပါက္၏ အျပင္ဖက္တြင္ ငါးေပပတ္လည္ခန႔္ အဖီေလးထိုး၍ မီးဖိုရွိသည္။ ျခင္ေထာင္ထဲမွ ထြက္လာၿပီးသည္ႏွင့္ သြယ္သြယ္ မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္အတြင္းဖက္ ပိုင္းျခားကာထားေသာ ထရံ   နားသို႔ ကပ္၍ တစ္ဖက္သို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ ထြန္းထားေသာ ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္း၏ အလင္းေရာင္က သူမ၏အမ ႏြယ္ႏြယ္တို႔ အိပ္ခန္းထဲသို႔ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ဝင္ေရာက္လ်က္ရွိ  သည္။ ျမင္လိုက္ရသူ သြယ္သြ ယ္သည္ ေသြးသားေတြ ေသာင္းက်န္းေနသည့္အၾကားကပင္ မ်က္စိရွက္သြားသည္။ ကိုစိုးေရာ ႏြယ္ ႏြယ္ပါ ႏွစ္ေယာက္စလုံးတြင္ အဝတ္အစားမရွိၾကေပ။

ႏြယ္ႏြယ္က အိပ္ယာေပၚတြင္ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ျပားေနေအာင္ဝပ္၍ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးထားၿပီး ကိုစိုးက ေနာက္မွ ေန၍ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ခုကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနသည္။   ေနာက္သို႔စူထြက္ေန ေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲသို႔ လီးႀကီးအရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနေသာေနရာကို အေသအခ်ာၾကည့္ လိုက္မိရင္း သြယ္သြယ္ အသက္ေအာင့္လိုက္မိကာ တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးျဖန္းကနဲ  ထသြားမိသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝေရာက္ လို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အလိုးခံခဲ့ရေပမယ့္ ဒီလိုေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ ပယ္ပယ္နယ္နယ္လိုးေနၾကတာမ်ိဳးကို သြယ္သြယ္ တစ္ခါမွ မျမင္ ဘူးခဲ့ေပ။ အျမင္ဆန္းသေလာက္ ကာမမီးရွိန္ကလည္း  ငယ္ထိပ္ထိေရာက္လာသည္။ ဒူးေထာက္၍ ထိုင္လိုက္ကာ သြယ္သြယ္သည္  ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ခ်ဲလိုက္ၿပီး ထဘီကို လွန္တင္ကာ သူမ၏ လက္ကေလးက ေစာက္ပတ္ေပၚသို႔ျပန္၍ေရာက္သြားျပန္သည္။

“ ႁပြတ္….ဖြတ္….စြပ္….စြပ္….ဖြတ္….ေဆာင့္စမ္းပါ…..လုပ္စမ္းပါ….ကိုစိုးရယ္….နာနာေလး….အင္း….ဟင္း…ဟင္း …အင္း….”    ေစာေစာက ေျဖးေျဖးလုပ္ပါဆိုခဲ့ေသာ ႏြယ္ႏြယ္မွာ အခုပြဲၾကမ္းလာၿပီ။ ကိုစိုးကလည္း အႀကိဳက္ေတြ႕သြားသည္။ တင္သားႀကီးႏွစ္ ဖက္ကိုကိုင္ထားေသာ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ႏြယ္ႏြယ္၏ ခါးေပၚေရာက္သြားၿပီး ခါးေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ   လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္  ညႇပ္ကိုင္ကာ သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ္ထုတ္ၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္ေတာ့သည္။   “  ႁပြတ္….ဖြတ္….စြပ္…. စြပ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….”   “ အင္း….ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးရယ္….ဟင္း….ဟင္း….ဘယ္လိုေကာင္းမွန္း မသိဘူး….ဟင္း….ဟင္း….. ဟင္း….”   တမိုက္ေလာက္ရွိေသာ လီးတန္တုတ္တုတ္မဲမဲႀကီးက အလိုးခံေနေသာ အမျဖစ္သူ ႏြယ္ ႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ အားရပါးရလိုးေဆာင့္ရင္း သူမ၏ ေသြးသားေတြကိုသာ ထိုးဆြေနတာမဟုတ္။ ၾကည့္ေနေသာ သြယ္ သြယ္၏ တစ္ကို  ယ္လုံးရွိ ေသြးသားေတြကိုလည္း အျပင္းအထန္ ထိုးဆြေနေလသည္။ အရည္ၾကည္ေတြ ဆက္တိုက္ထြက္ေနေသာ  ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ သြယ္သြယ္၏ လက္ေခ်ာင္းေလးထိုးသြင္းမည္ျပဳၿပီးမွ သြယ္သြယ္၏ အၾကည့္က မီးဖိုေခ်ာင္ေျခရင္း

ဖက္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ညေနေဈးမွ သူမကိုယ္တိုင္ဝယ္ခဲ့သည့္ ခရမ္းသီးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သြယ္သြယ္ တစ္ဖက္ခန္းသို႔  တစ္ခ်က္ေခ်ာင္း ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ခရမ္းသီးမ်ားရွိရာအနီးသို႔ ေလွ်ာက္လာၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်   လိုက္ကာ အရွည္တစ္ထြာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္တစ္က်ပ္ခြဲလုံးေလာက္ရွိေသာ ခရမ္းသီးတစ္လုံးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္မွနံရံသို႔ ေက်ာ မွီ၍ ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာေလးထိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္၍ကားလိုက္ၿပီး  ထဘီေလးကို လွန္တင္လိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့  အေမႊးေလးေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ေပါက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ သုံးေလးခါေလာက္ ပြတ္တိုက္ၿပီးမွ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္  ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို အသာၿဖဲ၍ ခရမ္းသီးကို ေတ့လို က္သည္။

“ အင္….ဟင့္….ဟင့္….” ခရမ္းသီးထိပ္ႏွင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိုးေမႊရင္း သြယ္သြယ္ တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။ ၿပီး ေတာ့မွ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တေျဖးေျဖးနဲွ႔၍ သြင္းယူရင္း သြယ္သြယ္၏ ပါးစပ္ေလးက ဟ၍  ဟ၍  လာသည္။ သြယ္သြယ္လက္ထဲမွ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္ႏိုင္သေလာက္ဝင္ေအာင္ သြင္းသည္။   “  ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္….အဟင္း….ဟင္း….”   သားအိမ္ဝသို႔ ခရမ္းသီးထိပ္ႏွင့္ထိ၍ က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားေတာ့မွ အသြင္းရပ္လိုက္ သည္။ တထြာသာသာရွိေသာ ခရမ္းသီးက အျပင္ဖက္တြင္ လက္သုံးလုံးခန႔္သာ က်န္ေတာ့သည္။ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ  တဝက္ေလာက္ ျပ  န္ထုတ္လိုက္ႏွင့္ လုပ္သည္။ ခရမ္းသီးကို ႐ိုး႐ိုးသြင္းတာထုတ္တာမဟုတ္ဘဲ လက္ျဖင့္ကိုင္ထားရင္းက  ခရမ္းသီးကို လွည့္၍ လွည့္၍ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ေမႊေမႊၿပီး သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနတာျဖစ္သည္။ ဒီအခ်ိန္တြင္ သြ    ယ္ သြယ္အား ေတြ႕ျမင္ရသူ မည္သူမဆို သြယ္သြယ္မွာ တဏွာႀကီးေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ခ်မည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္ေလသည္။

“ စြပ္…စြပ္….စြပ္…..အင္း…အင္း….ဟင္း….ဟင္း…..”   အရည္ေတြက ႐ႊဲသထက္႐ႊဲ႐ႊဲၿပီး ထြက္လာသလို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ ေနေသာ ခရမ္းသီးႀကီးကလည္း အဝင္ အထြက္ သြက္လက္လ်င္ျမန္၍လာသည္။  “  စြပ္….ႁပြတ္….စြပ္….စြပ္…..အင္း….ဟင္း….ဟင္း…အင္း…..အင္း….ကြၽတ္….ကြၽတ္….”  သြယ္သြယ္မွာ အားမလိုအားမရျဖင့္  လွ်ာေလးကိုထုတ္၍ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ယက္လိုက္ၿပီး ခရမ္းသီးကို သြက္သြက္ႀကီး အထုတ္အသြင္းလုပ္ေနသည္။ ခဏမွ်အ ၾကာတြင္ေတာ့ သြယ္သြယ္မွာ ေမးေၾကာေလးေတြ ေထာင္ထလာ  ေအာင္ အံကိုႀကိတ္လိုက္ၿပီး ခရမ္းသီးကို လက္ျဖင့္အေသအခ်ာ ဆုပ္ကိုင္၍ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုး စိုက္ကာ….“ အ….အ…အင္း….အီး….” ဟူေသာ မသဲမကြဲ ညီးသံေလးႏွင့္အတူ တစ္ကိုယ္လုံး ေ  ပ်ာ့က်သြားေလေတာ့သည္။    “ လူပ်ိဳႀကီး….ခုမွအိပ္ယာထလာသလား….”   အသံၾကား႐ုံ ႏွင့္ မသန္းရီမွန္း ေဖတင္ သိလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က သြားပြတ္တံကိုင္ရင္း အိမ္ေရွ႕ေရစည္ေဘး သို႔ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ဆင္းလာ ေသာ ေဖတင္ ေခါင္းရင္းအိမ္ဖက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

“ ဟုတ္တယ္ မသန္းရီေရ….အလုပ္ပိတ္ရက္မို႔ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္လိုက္တာ….ဟဲ….ဟဲ….”  မသန္းရီ စကားရွည္တတ္မွန္းသိ၍ မ ေျပာခ်င္ဘဲႏွင့္ ေဖတင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဖတင္က သူမကိုလည္း စူးစူးရဲရဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကေလး တစ္ေယာက္အေမ အသက္(၃၅)ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ မသန္း  ရီက ပါတိတ္တပတ္ႏြမ္းဝမ္းဆက္ေလးႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွ ေနသည္။ လုံးႀကီးေပါက္လွလို႔ဆိုရေလာက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္က တလုံး တခဲႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း စြဲမက္စရာေကာင္းေလာက္ ေအာင္ေတာ့ အခ်ိဳးက် ဖြံ႕ထြားလုံးတစ္စြင့္ကား၍ေ  နသည္။ သူ႔ကို ေဖတင္ စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ မသန္းရီ မ်က္ႏွာရဲသြား သည္။   “ သိပါဘူးေတာ္….လူပ်ိဳႀကီးေတြ ညဖက္ဘာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနမွန္းမွ မသိတာ….ဟင္း….ဟင္း….”   “ သန္းရီကလည္းဟာ  ေစာေစာစီးစီး လုပ္ၿပီ….”   ေဖတင္ သူမထံမွ အၾကည့္ကိုလႊဲလိုက္ၿပီး ေရစည္ေပၚမွ ေရဖလားကို လွမ္း၍ကိုင္လိုက္သည္။

“ အမသန္းရီကလည္း က်မဦးေလးက ႐ိုးပါတယ္….အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔….ဟင္း…ဟင္း….”  အဲ လာျပန္ၿပီတစ္ေယာက္။ ေဖတင္  ေျခရင္းအိမ္ဖက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ေလးႏွင့္ ထဘီအနက္ေလးႏွင့္ ရယ္ႀကဲႀကဲလုပ္ကာ ရပ္ေနေသာ  သြယ္သြယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။  “ ေအး….ဟုတ္သားပဲဟာ….ညီးပဲ သန္းရီကို ၾကည့္ေျပာပါေတာ့….”   “ မိသြယ္….ညီးဘာသိလို႔ လဲ….ဒီလူပ်ိဳႀကီးအေၾကာင္းကို ေနာက္မွငါေျပာျပမယ္….လာ….သြားၾကမယ္….”  “ အမ…ေဈးျခင္းေတာင္းမပါဘူးလား….”   “  ညီးကေရာ…” “ ဟင္း….ဟင္း…အမ ျခင္းေတာင္းထဲ ကပ္ထည့္မလို႔ ဝက္သားတစ္မ်ိဳးထဲဝယ္မွာ….”  “ ေကာင္မေလး ေနာ္….အေခ်ာင္ေတာ္ေတာ္လိုက္….ဟင္း….ဟင္း….ညီးလည္း မလြယ္ဘူး….”   “ လာပါ အမရာ….ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ဝယ္ၿပီး ထည့္ ၾကတာေပါ့….”  သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းမေပၚေရာက္သြားၾကလွ်င္ ေဖတင္က မသိမသာခိုး၍ၾကည့္လိုက္သည္။ သြယ္သြယ္ရဲ႕  အလုံးအထည္ကလည္း မေသးလွပါလား။ သန္းရီေလာက္ကို ရွိေနသည္။ ေဖတင္၏ အေတြးက မဆုံးေသး။ သူ႔ထံသို႔ သမ     င္ လည္ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ မသန္းရီ၏ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ဆုံမိလိုက္သည္။ ေဖတင္ သူမတို႔ကို ခိုးၾကည့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ မ သန္းရီ မ်က္ႏွာၿပဳံးၿဖီးၿဖီးျဖစ္ၿပီး ျပန္လွည့္သြားသည္။

ေဖတင္ အိမ္ေပၚသို႔ျပန္ေရာက္၍ မ်က္ႏွာသုတ္ၿပီး ေဘးျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သြယ္သြယ္တို႔ အိမ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။  ေဖတင္ မသန္းရီေျပာသြားေသာ “ ညက ဘာေတြအလုပ္ရႈပ္ေနမွန္းမွ မသိတာ…” ဆိုေသာ စကားကို အ   မွတ္ရလိုက္သည္။ သူတို႔ အိမ္ေတြက (၁၀)ေပအိမ္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး တစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိမ္က သုံးေပမွ်သာ ကြာျခား၍ ညလူေျခ တိတ္ခ်ိန္တြင္ တစ္ဖက္မွ ကို စိုးႏွင့္ ႏြယ္ႏြယ္တို႔ ကဲၾကသည့္အသံေတြက အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။ ထိုအ   ခါမ်ိဳးတြင္ ေဖတင္ မေနႏိုင္။ အိမ္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ဝင္၍ ေခ်ာင္းတတ္သည္။ ဝါးထရံကာအိမ္ဆိုေတာ့ ေဖတင္အဖို႔ အေခြၾကည့္ရသည္ ထက္ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိလွသည္။ ည တုန္းကေတာ့ ေဖတင္ ကံဇာတာ တက္လာသည္။ ႏြယ္န  ြယ္တို႔ လင္မယား ကာမစပ္ယွက္ေနတာတင္မက သြယ္သြယ္တစ္ေယာက္  စိတ္ေတြထၿပီး ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနပုံကိုပါ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေလသည္။

“ အမသန္းရီ…..ဦးေလး ေဖတင္အေၾကာင္း ေျပာမ လို႔ဆို….”   “ ေအာ္ ေအး….” “ ေျပာေလအမ…”  “ ညီးကလည္းေအ…ေလာလိုက္တာ….ဘယ္ကစေျပာရမလဲလို႔ စဥ္းစားေန တာ….အင္း….ဒီလိုေအ့…အကိုေဖတင္က လူပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့ မိန္းမမရွိဘူး….”   “ ဟြန္း….ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔….”   “ နားေထာင္ စမ္းပါအုံးေအ….ညီးကလဲ….” “ ဆက္ေျပာေလ….နားေထာင္ေနတယ္….”  “ ဟိုတစ္ေန႔က သူအလုပ္ကျပန္လာၿပီး ခဏေနေတာ့  ဒိုဘီကလာပို႔ထားတဲ့ သူ႔အဝတ္ေတြ ငါသြားပို႔တယ္….အဲဒါ သူဘာလုပ္ေနတယ္မွတ္လဲ…. ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ ပိုစတာႀကီးကိုခ်ိတ္ၿပီး အဲဒီေရွ႕မွာရပ္ၿပီး ဂြင္းထုေနတ   ယ္….”   “ အယ္….သူကလည္း မေနႏိုင္ ဝယ္စားလိုက္ရင္ရတာပဲဟာ….”

“  မိန္းမ မရွိေတာ့ သနားစရာေပါ့ဟာ….”  “ ဟီ…ဟိ….အမကလည္း ပါးစပ္က သနားေနတယ္….ထဘီခြၽတ္ၿပီး ဝင္သြားလိုက္ရင္ၿပီး ေရာ….”   “ ေသနာမေလး….လင္ရမွ ပါးစပ္က ၾကမ္းလာတယ္….ညီးသာဝင္သြား….”   “ က်မကေတာ့ ဒါမ်ိဳးမႀကဳံေသးပါဘူး….”    “ ေနပါအုံးေအ….ငါ့စကား ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး….ငါေျပာခ်င္တာက အဲ့ဒါမဟုတ္ဘူး….ငါေတြ႕လိုက္ရတဲ့ သူ႔ပစၥည္း ႀကီး….”  “ ေျပာစမ္း….ေျပာစမ္း….အမ ဘယ္လိုဟာႀကီးလဲ….”   ျပာျပာသလဲေမးလိုက္ေသာ သြယ္သြယ္အား မသန္းရီက  လွည့္၍မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။

ဟင္းပန္းကန္ေလးကိုင္၍ သြယ္သြယ္ သူမ၏ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ကို ေဖတင္ ေတြ႕လိုက္သည္။ သူ႔ဆီသို႔ သြယ္သြယ္လာ ေတာ့မည္။ အေပၚက ဝတ္ထားေသာ တီရွပ္အျဖဴေလးက ေဈးသြားတုန္းက တီရွပ္ေလးျဖစ္ေပမယ့္ အထဲက    ေဘာ္လီကိုေတာ့  ခြၽတ္ထားပုံရသည္။ အိမ္ေပၚမွအဆင္း ႏို႔ႏွစ္လုံးက ဗရမ္းဗတာခါရမ္းသြားသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ေအာက္ဖက္ကဝတ္ထား တာေတာ့ ေဈးသြားတုန္းက ထဘီအနက္ေလးမဟုတ္ဘဲ အေရာင္လြင့္ပ်ယ္စပြင့္႐ို  က္ထဘီ အနီ ေရာင္ေလးကို ဝတ္ထားသည္။    ေဖတင္ မသန္းရီကိုေတာ့ တိုက္စစ္ဆင္ၿပီးၿပီ။ သြယ္သြယ္ကိုလည္း တိုက္စစ္ဆင္ရဦးမည္။

ေဖတင္ ေငါက္ကနဲထ၍ အတြင္းခန္း ဖက္သို႔ ဝင္လာလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အခန္းထဲတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဝတ္လစ္စလစ္ပုံေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး   သူ႔ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံး ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဖတင္က ညကသြယ္သြယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ျမင္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ သြယ္သြယ္ကို အ ေတာ္လိုးခ်င္ေနတာျဖစ္သည္။ သြယ္သြယ္ကို အခုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔လီးႀကီးက   ေထာင္းကနဲ ေထာင္းကနဲ ထ၍လာသည္။ ပုဆိုး ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဖတင္က အိမ္ေရွ႕ခန္းႏွင့္ အတြင္းခန္း ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္ဖက္ကို တေစာင္းေပး၍ သူ႔လီးႀကီးကို လက္ တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

သြယ္သြယ္အိမ္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လိုက္ေတာ့ ကိုေဖတင္ကို မေတြ႕ရ။ အသံျပဳမည္ႀကံလိုက္ၿပီးေတာ့မွ မနက္က မသန္းရီေျပာသြား သည္ကို သတိရလိုက္ၿပီး လက္ထဲက ဝက္သားဟင္းပန္းကန္ေလးကို အိမ္ေရွ႕စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေျခ   သံမၾကားေအာင္ အတြင္း သို႔ဝင္သည့္အေပါက္နားကပ္၍လာၿပီး အထဲသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။   “ အာ….ဟာ….”   အမသန္းရီေျပာသည့္အတိုင္းပင္။ ဦးေလး ေဖတင္၏ ပစၥည္းႀကီးက ျငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးလား ေအာက္ေမ့ရသည္။ ဦးေလးေဖတင္က သူ႔ေရွ႕က ဝတ္လစ္စလစ္ပုံကိုၾကည့္ကာ  သူ႔လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တစ္ခ်က္ျခင္း ဂြင္း  တိုက္ေနသည္။ လီးႀကီးသာ ဧရာမျဖစ္တာမဟုတ္။ ေအာက္က  ေဂြးအုမဲမဲႀကီးေတြကလည္း ေဖာင္းတင္းလုံးတစ္ၿပီး နဲတာႀကီး မဟုတ္။ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်ထားသျဖင့္ သူ၏ တုတ္ခိုင္ ေတာင့္တင္းလွေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြကလည္း

ႂကြက္သားအ ေျမာင္းေျမာင္းထ၍ ေနသည္။ သြယ္သြယ္၏စိတ္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ထ၍လာသည္။ သြယ္သြယ္ မ်က္ေစ့ကိုမွိတ္ ကာ အခန္း တံခါးကိုမွီၿပီး ထဘီကိုမ၍ လက္လွ်ိဳသြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္၍ေပးေနမိသည္။   သူမ၏ ရင္တစ္ခု လုံး ဘေလာင္ဆူေစကာ ရာဂစိတ္မ်ား ထႂကြေလာင္ၿမိဳက္လာသည္။ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြကလည္း ထိန္းမရေအာင္ ထ၍လာ သည္။   ေဖတင္ ၿပဳံးလိုက္သည္။ သြယ္သြယ္က မသန္းရီထက္ပိုၿပီး ထန္သည္။ မသန္းရီတုန္းက ဒီလိုမ်ိဳးမဟုတ္ သူလုပ္ျပတာကို  တဝၾကည့္ၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ဆင္းျပန္ေျပးသြားသည္။ အခုေတာ့ သြယ္သြယ္က သူ႔ကိုပင္ ဂ႐ုမထားေတာ့ေ    လာက္ေအာင္  စိတ္ေတြထေနၿပီ။   “ ဟင္….ဦးေလး….”   “ လာ….ကုတင္ေပၚကို….”   “ ဟင့္အင္း….”   “ လာပါဆို…..အခ်ိန္ၾကာ တယ္…..ခရမ္းသီးထက္ ပိုေကာင္းတယ္ဟ….သိလား…..”  သြယ္သြယ္ ရွက္စိတ္ေတြက ရာဂစိတ္ႏွင့္အၿပိဳင္ျဖာသြားသည္။ သြယ္ သြယ္ငိုင္၍အသြား ေဖတင္က သူမကို ေပြ႕၍ ကုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။ ေဖတင္၏ လီးႀကီးက တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနသည္။ သြယ္ သြယ္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားလိုက္သည္။

ေဖတင္က သူမ၏ ထဘီကိုလ်င္ျမန္စြာ ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ရိတ္ထားပုံရၿပီး ျပန္ေပါက္ကာစ အေမႊးငုတ္တိုေလးမ်ားျဖင့္  ေစာက္ဖုတ္အထက္ဆီးခုံဝင္းဝင္းေလးကို လီးထိပ္လုံးလုံးႀကီးျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။   “ အ….အ….”   သြယ္သြယ္ တြန႔္ကနဲ  တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ အကြဲေၾကာင္းေလးၾကားသို႔ လီးထိပ္ကို ခပ္ဖိဖိေလးစိုက္ၿပီး အထက္ ေအာက္စုံခ်ီဆန္ခ်ီ ဆြဲေပးလိုက္  သည္။ သြယ္သြယ္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ကားခနဲျဖစ္သြားသည္။ လီးတန္ႀကီးကို ခါးလည္မွကို င္ၿပီး ေစာက္ပတ္ေအာက္ဖက္နားရွိ အလိုး ခံသည့္အေပါက္သို႔ ႏွစ္သြင္းဖိခ်လိုက္သည္။ သြယ္သြယ္ထံမွ ‘ အူး ’ ကနဲ အသံတစ္ ခ်က္ထြက္လာၿပီး ေကာ့တက္သြားသည္။ ေဖ တင္က သြယ္သြယ္၏ တီရွပ္ေလးကို အေပၚသို႔လွန္တင္လို   က္သည္။ ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ က်စ္လစ္မာတင္းေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး  ထြက္ျပဴ၍လာသည္။ ျဖဴဝင္းေသာႏို႔အုံႀကီးမ်ားတြင္ အေၾကာစိမ္းႀကီးမ်ားက ယွက္သန္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႏို႔ႀကီးႏွစ္ လုံးကို စုံကိုင္ကာ ဖြဖြေခ်ေပးရင္း မ  သိမသာေလးဆြဲကာ လီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းစိုက္ခ်လိုက္သည္။

“ အိ….အိ….အ…..အ…..အီး…..”   လီးတန္ႀကီးက အရင္းထိဝင္သြားကာ ေဂြးအုႀကီးမ်ားက သြယ္သြယ္၏ ဖင္ဝကို ဖိကပ္မိ ေနသည္။ အေမႊးၾကမ္းႀကီး မ်ား၏ ယားက်ိက်ိအထိအေတြ႕ႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဇိကနဲစိုက္ဆင္းလာေသာ လီးတန္ႀကီး၏  အေတြ႕အရသာမ်ားေျ  ကာင့္ သြယ္သြယ္ ေလာကႀကီးကို ေမ့သြားကာ မ်က္ေတာင္မ်ားစင္းၿပီး တဟင္းဟင္းျဖစ္လာသည္။ ေဖ တင္ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ စြပ္ က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ကို ေခါင္းမွဆြဲ၍ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေဖတင္ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားၿပီ။ ထို႔ေနာက္ လီးကို တ   ဆုံးသြင္းကာ ဖိကပ္ စိမ္ထားၿပီး ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ငုံ႔၍စို႔သည္။   “ ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း…..အင္း….လုပ္…..လုပ္ေတာ့ေလ…..”    ေစာက္ေခါင္းထဲက လီးက ခဏၾကာေအာင္ ၿငိမ္ေနေတာ့ သြယ္သြယ္ မေနတတ္ေတာ့။ အဖ်ားတက္သလို တဟင္း ဟင္းျဖစ္လာၿပီး  ေဖတင္၏ လက္ေမာင္းအိုးႀကီးတစ္ဖက္ကို ထု႐ိုက္ရင္းအထဲမွ မဆန႔္မၿပဲဝင္ေနေသာ လီးႀကီးကိုလည္း  ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္  ညႇစ္၍ေျပာသည္။ ေဖတင္ကိုယ္ကိုႂကြကာ လီးကို ေလွ်ာကနဲဆြဲ၍ ထုတ္လိုက္သည္။

“ ႁပြတ္….ဖြတ္…အင္း….ဟင္း….”   ေဖတင္ လီးကို ျပန္၍ေဆာင့္အခ် သြယ္သြယ္က မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို တစ္ ထြာေလာက္ျမင့္ေအာင္ ေကာ့ပင့္ေဆာင့္၍ လီးႀကီးကို ျပန္၍သြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေက်နပ္သြားပုံျဖင့္ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ် လိုက္သည္။  ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာလွလွ သိပ္ထန္ေသာေကာင္မေလးကို ခ်ေနရၿပီမို႔ ေဖတင္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္၍ေနသည္။   “  သြယ္သြယ္….အေပၚကေနၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ပါလား….”  “ အင္း….လုပ္မယ္….ဆင္း….ဆင္း….ဦးေလး….ျမန္ျမန္ဆင္း…..”    သြယ္သြယ္ ရာဂစိတ္ေတြ ေပါက္ကြဲေနၿပီး အငမ္းမရေျပာၿပီး ပက္လက္ျဖစ္သြားေသာ ေဖတင္၏ အေပၚသို႔ ခြတက္ ကာ ဧရာမလီး ႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္ၿပီး အားရပါးရဖိေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။   “ ႁပြတ္…ဖြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….အား… အ….အား…..”   မိန္းမၾကမ္းေတာ့ ေယာက္်ားမခံႏိုင္ျဖစ္ရသည္။ လီးႀကီးအေပၚယံအေရျပားကို ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားျဖင့္ ဖိ ညႇပ္ကာ အားရပါးရဖိေဆာင့္ခ်လိုက္သည့္အတြက္ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လီးတဆုံးဝင္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ အေရျပားကို လီး   အရင္း ထိဖိဆြဲေဆာင့္ခ်လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည့္အတြက္ က်င္ကနဲ နာသြားၿပီး ေဖတင္ မ်က္ႏွာႀကီးမဲ့သြားကာ ‘ အား ’ကနဲ အသံထြက္ သြားသည္။

လီးတဆုံးဝင္သြားၿပီးေနာက္ သြယ္သြယ္က ဆီးခုံျခင္းပြတ္လွည့္ေပးကာ ဒူးေထာက္ခ်  လိုက္ၿပီး ေဖတင္၏ ရင္အုပ္ႀကီး ေပၚသို႔ သူမ၏လက္ေလးမ်ားေထာက္လိုက္ၿပီး ရႈံ႕မဲ့မဲ့ျဖစ္ေနေသာ ေဖတင္၏ မ်က္ႏွာကို အငမ္းမရငုံ႔၍နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူမ က ဖင္ကိုႂကြႂကြၿပီး တစ္ခ်က္ျခင္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။ “ ႁပြတ္….ႁပြတ္…ဖြတ္…စြပ္…ပလြတ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္… စြပ္….စြပ္….”  “ အင္း….ေကာင္းလားဟင္….ဦးေလး….”   “ အင္း….သြယ္သြယ့္ဟာေလးက ၾကပ္ညႇပ္ေနတာပဲ….သိပ္ေကာင္းတာ ပဲ….”  “ ႁပြတ္….စြပ္….ျဗစ္….ႁပြတ္…..စြပ္….ႁပြတ္…..”   “ ဒါဆို ဦးေလးႀကိဳက္ရင္ က်မတို႔ ေန႔တိုင္း လုပ္ၾကမယ္ေနာ္….”   “  ႐ႊတ္….”  “ အင့္….အင့္….အင့္….ႁပြတ္….ႁပြတ္….စြပ္….ျဗစ္….အင့္….အ….ဖြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ႁပြတ္…..”   ထိုအခ်ိန္ တြင္ သူတို႔ရွိရာအတြင္းခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသူကေတာ့ မသန္းရီပင္ျဖစ္ပါသည္။ မသန္းရီမွာ ေဖတင္အတြက္ ထမင္းႏွင့္ဟင္းလာပို႔ရင္း  ေဖတင္ႏွင့္ သြယ္သြယ္တို႔ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနၾကသည္ကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။

မသန္းရီ အေပါက္ဝမွ ရပ္၍သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ခဏရပ္ၾကည့္သည္။ ဟိုတစ္ေန႔ကတည္းက မသန္းရီမွာ ေဖတင္၏ ပစၥည္းႀကီးကို   ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရၿပီး ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရျဖစ္ေနရသည့္အထဲ ေဖတင္ႏွင့္ သြယ္သြယ္တို႔ သဲသဲမဲမဲကာမစပ္ယွက္ေန  ၾကပုံ ကို ရပ္ၾကည့္ၿပီး  ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူတို႔ရွိရာ အတြင္းခန္းထဲသို႔ မသန္းရီ ဝင္လာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။   “ သြယ္သြယ္….”   “  ဟင္….ဟာ….”  သြယ္သြယ္က လီးကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီး ေဖတင္၏ အေပၚမွလွိမ့္ဆင္းလိုက္သလို ေဖတင္ကလည္း ေငါက္ကနဲ ထထိုင္ လိုက္သည္။ မသန္းရီမွာ အသိဉာဏ္မဲ့ေသာ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္သဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ သူမပါးစပ္မွ သြယ္သြယ္ဟုေခၚလိုက္ၿပီး သူ    မ၏ ခါးမွထဘီကို မသန္းရီက ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။

အံ့အားသင့္ေနေသာ ေဖတင္က ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သြားၿပီး မသန္းရီကို  ခုတင္ေပၚသို႔ဆြဲထိုင္ေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ အက်ၤ ီေတြကို အျမန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရာ အလုံးလိုက္အခဲလိုက္ႏို႔အုံျ   ကီးေတြ ထြက္ ေပၚ၍လာသည္။ ေဖတင္၏ လက္တစ္ဖက္က မသန္းရီ၏ အေမႊၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး   ကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔၍ေပးလိုက္ရာ မသန္းရီ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဖတင္၏ေခါင္းႀကီးကို ဖြေဖြ လးဖက္ထားလိုက္ေလသည္။ ေဖတင္ ႏွင့္ မသန္းရီတို႔ မိမိေရွ႕၌ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနပုံကိုျမင္ရေသာ သြယ္သြယ္က နဂိုကလည္း ခပ္ထန္ထန္ဆိုေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ  ေဖတင္၏ ေဘးသို႔ ေျပးကပ္ကာ ေဖတင္၏ လီးႀကီးကို ပထမဂြင္  းတိုက္ေပးသည္။ ေနာက္လီးေပၚမွ အရည္ ခြံကို ဆြဲခ်၍ ဒစ္ႀကီး ကိုေဖာ္လိုက္ၿပီး ဒစ္ႀကီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ကုန္း၍ငုံကာ လွ်ာျဖင့္ ကလိေပးလိုက္ရာ ေဖတင္မွာ ဖင္ႀကီးခါယမ္းသြားသည္။

“ လာ….သန္းရီ…လွဲလိုက္….”   မသန္းရီကလည္း တုန႔္ဆိုင္း၍မေနေတာ့ဘဲ ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္လွ်င္ ေဖတင္က ကဗ်ာကယာ တက္ခြၿပီး ေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးအဝသို႔ လီးကိုေတ့၍ လိုးသြင္းလိုက္သည္။  “ ျဗစ္….ႁပြတ္….ဖြတ္…ျဗစ္….ႁပြတ္….”    “  ေအ့….အား….ကြၽတ္….ကြၽတ္…..ဟင္း….နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး…..”  မသန္းရီ ဒီလီးႀကီးကို ေလးငါးရက္ၾကာေအာင္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရ သည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သြယ္သြယ္က ေဖတင္ေရွ႕ မသန္းရီ၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ခြ၍ ေလးဘက္ကုန္းလိုက္သည္။ မသန္း ရီက ေဖတင္လိုးတာကိုခံရင္း သြယ္သြ  ယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ယက္ေပးသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေစာက္ေစ့ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေလးကို စုပ္၍ေပးသည္။ တအင္း အင္း တအအ အသံမ်ားသည္ သုံးေယာက္စလုံးထံမွ ပူေလာင္ျပင္းျပစြာ  ေပၚထြက္၍ေနသည္။

“ ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ဘြပ္…အင့္….အြန္း….ရွီး….အား….ဟား….ကြၽတ္…..ကြၽတ္…..”   မသန္းရီ၏  ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ အရည္ၾကည္မ်ား စို႐ႊဲ၍ ၿပဲလန္ေဖာင္းကား၍လာသလို သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာလည္း မသန္းရီ၏  တံေတြးမ်ားျဖင့္ စိုစြတ္ေျပာင္လက္၍ လာသည္။ မသန္းရီမွာ ႀကီးမားေသာလီးႀကီးႏွင့္ ေဖတင္က  ကြၽမ္းက်င္စြာလိုးေနသည့္ အရသာကို မက္မက္မင္မင္ႀကီးခံစားေနရကာ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ကိုယက္ေပးရင္း သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားက တစ္ခ်က္တစ္ ခ်က္ စင္း၍က်သြားသည္။  “ အ….အင္း…..အင္း….ထြက္….ထြက္ေတာ့မယ္…..လုပ္….လုပ္….လုပ္စမ္း ပါ….အား….အ….အီး…..အီး….အား.. ….အ….”   မသန္းရီမွာ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ကို ပါးစပ္မွလႊတ္ေပးရင္း ပရမ္းပတာ ေျပာသည္။  “ သြယ္သြယ့္ ဖင္ႀကီး ဦးေလး ေရွ႕ကပ္လိုက္….”  သြယ္သြယ္က ေလးဖက္ေထာက္လ်က္က သူမဖင္ႀကီးကို ေဖတင္ေရွ႕ သို႔ တိုးလိုက္ရာ ေဖတင္က သူ႔လက္ညႇိဳးကို သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ထဲထိုးသြင္း၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေမႊေပးသည္။

ေဖတင္မွာ  တစ္ဖက္မွလည္း မသန္းရီကို  ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး လိုးေဆာင့္ေနသည္။   “ အား….အီး….အား….အား….ထြက္…..ထြက္ကုန္ ၿပီ…..အား….အ….ကြၽတ္….ကြၽတ္…..”  မသန္းရီမွာ မ်က္စိႏွစ္လုံးစုံမွိတ္ကာ ရႈံ႕ရႈံ႕မဲ့မဲ့ႀကီးေျပာရင္း သူမ၏ ခါးမွာ ေကာ့ေကာ့တက္ သြားေလသည္။ မသန္းရီ ၿငိမ္သြားေတာ့မွ ေဖတင္က သူ၏ မၿပီးေသးေသာလီးကို သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲ ျဗစ္ကနဲ ထိုး ထည့္လိုက္သည္။  “ လုပ္….ဦး….လုပ္….လုပ္…..ႏို႔ေတြလည္း ဆြဲေပး…..”   ေလးဖက္ကုန္းထားေသာ သြယ္သြယ္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို  လွမ္းဆြဲၿပီး ေဖတင္က ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးသည္။ သြယ္သြယ္မွာ ရင္ထဲတြင္ တဖ်တ္ဖ်တ္တလွပ္လွပ္ ခံစားရင္း သူမ၏ ဖင္ႀကီး ကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ ေဆာင့္ေပးသည္။  “ ေဆာင့္….ေဆာင့္….နာနာေလး ဖိေဆာင့္…ဦး….”   “ ႁပြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္… ျဗစ္….ႁပြတ္….” သြယ္သြယ္မွာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီး တဟင္းဟင္း မာန္ထလ်က္ အားရပါးရ အလိုးခံေနသည္။

“ ႁပြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္…ႁပြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….” “ လုပ္….လုပ္….ထြက္ေတာ့မယ္….ဦး….အား… ဟ….အ….ထြက္….ထြက္…ၿပီ…အား….အီး….အား….အား….”  သြယ္သြယ္မွာ ဂေယာင္ဂတမ္း ဆက္တိုက္ေျပာရင္း သူမ၏  ဦးေခါင္းေလး ဘယ္ညာခါရမ္းရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ ေဖတင္ ကိုယ္တိုင္မွာလည္း လီး ႀကီးမွာ က်င္တက္လာၿပီး ေတာင့္တင္းလ်က္ ျ  ပီးခ်င္လာကာ ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ေသာ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သူ႔လီးႀကီးကို  အရည္တမွ်ားမွ်ားျဖင့္ ဆြဲထုတ္ၿပီး ပက္လက္အေနအထားပင္ရွိေနေသးေသာ မသန္းရီ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးထည့္ကာ ဒ လၾကမ္း ေဆာင့္လိုးရင္း လ   ရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။