အလိုက်သိသော ဦးချစ်သူ

အလိုက်သိသော ဦးချစ်သူ

“နုဖြူ……”  “ရှင်”   တစိမ့်စိမ့်တိုက်ခတ်နေသော လေနုစိမ်းလေးက ဗြုန်းကနဲအတင်းတိုးဝှေ့ကာ တိုက်ခတ်လိုက်သဖြင့် တ လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသော သစ်ရွက်သစ်ခက်လေးများက ရုတ်ရက် ယိမ်းနွဲ့ယမ်းခါကာ တရှဲရှဲမြည်သံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသွားကြပြီး သူ တို့နှစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု  တို့သည်လည်းရင်ထဲအထိအေးစိမ့်စွာခံစားလိုက်ရသည်။   “ပြောလေ မောင်”   “နုဖြူ ဘာလို့မောင့်ကို ချစ်တာလဲဟင်”  “မောင်မုန်းတဲ့နေ့ဟာ နုဖြူသေတဲ့နေ့ဆိုတာ နုဖြူပြောရဲတယ် မောင်”   ဝင်းကိုသက်ပြင်းတခုကို လေးလေးပင်ပင်  ချလိုက်သည်။ မုးိတဖွဲဖွဲကျနေသော ကန်ရေပြင် မှုန်ဝါးဝါးလေးကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေမိသည်။ နုဖြူက  ထီးလေးအား ဝင်းကိုဘက်သို့တိုး၍ ဆောင်းပေးသည်။ ဝင်းကို၏လက်တဖက်က နုဖြူ၏ခါးသေးသေးကို ဖက်ထားပြီး ကျန်လက် တဖက်က နုဖြူ၏မျက်နှာလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ မေးဖျားလေးကိုမော့လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်း ပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဖန်နုဖြူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်လိုက်ကာ ပါးချင်းအပ်ထားမိပြန်သည်။

“နုဖြူမောင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ပါလား”  “ဟာ မောင်ကလဲလူမြင်ကွင်းကြီး”   “ထမီလေးအသာလှန်ပြီးထိုင်လိုက်ပါလား လုပ်ပါ နုဖြူ ရယ်”   နုဖြူ ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ နုဖြူထဘီလေးကို အသာမကာ လှန်လိုက်ပြီး ဝင်း ကို၏ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်သည်။ ဝင်းကိုကပုဆိုးကို လျှောချပေးလိုက်ရာ မတ်တောင်နေသော ဝင်းကို၏ပစ္စည်းကြီးက နုဖြူ၏ မအင်္ဂါ စပ်လေးထဲသို့ စွပ်ခနဲဝင်သွားသည်။   “ရှက်စရာကြီးကွယ် သူများတွေတွေ့ကုန်ရင်”   “အိနြေ္ဒမပျက်ထိုင်နေပေါ့ မောင်ဒီလိုပဲ ဖက် ထားမယ်နော် ချစ်လိုက်တာနုဖြူရယ်”  ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်ဆိုသော ဝင်းကိုကိုယ်တိုင်က ရွစိရွစိဖြင့်လှုပ်နေသည်။ နုဖြူလဲ အငြိမ်မ နေနိုင်ပါ မသိမသာလေး လှုပ်ရမ်းနေမိသည်။ နုဖြူ၏ နှုတ်ခမ်းကိုဖိစုပ်ထားသော ဝင်းကို၏ လျှာကြီးက သူမ၏ပါးစပ်ထဲ၌မျှော့ကြီး တကောင်လို လျှောက်သွားနေသည်။ တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းဖြင့် ခံစားရင်း နုဖြုကလဲဝင်းကို၏လည်ပင်းကို ဖက်ထားမိသည်။

နုဖြူ၏စောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းထိ စိုက်ဝင်နေသော ဝင်းကို၏ လီးကြီးက ဒိတ်ခနဲ ဒိတ်ခနဲ သွေးခုန်နေသည်ကို နုဖြူခံစားရပါသည်။  သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် တဆုံး ဝင်နေသော လီးတံကြီးက တင်းခနဲတင်းခနဲ မားကျစ်သွားလေ နုဖြူတယောက် မနေတတ်မထိုင် တတ ်ဖြစ်လေခံစားနေရသည်။   နုဖြူနှင့်ဝင်းကို နှစ်ယောက်ထိုင်နေသော ကန်ရေပြင်တွင် မိုးစက်မိုးပေါက်လေးများက ဖြိုးဖြိုး ဖျောက်ဖျောက်လေး ကျနေသကဲ့သို့ မြကျွန်းသာ တဝိုက်ရှိ သစ်ပင်ကြီးများကလဲ အလင်းရောင်ကို ကာကွယ်ကာရှိနေလေသည်။

“နုဖြူမနေတတ်တော့ဘူးကွယ် မောင်ရယ်”   “ပြီးအောင်လုပ်ရအောင်လား နုဖြူရယ်”   “အာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအောင်လုပ်မှာလဲလို့”   “အဲဒီခြုံထဲမှာ နုဖြူ လေးဘက်ထောက်လိုက်ပါလား”   “ဖြစ်ပါ့မလားမောင်ရယ် လူတွေက သွားလာနေကြတာ”   “အပြင်မှာမိုးတွေ ရွာနေတာပဲ ဘယ်သူမှ မလာပါဘူး”  “ဒုက္ခပါပဲကွာ မဟုတ်တာ”   ”လုပ်ပါကွာ နုဖြူကလဲနော်”   မောင့်ကိုဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆို တာ နုဖြူပြလိုက်ချင်ပါသည်။ ခြုံတွေကလဲ လေးဘက်လေးတန်ပြည့်နေသဖြင့် မိုးရွာစဉ် တယောက်မျှမရှိနိုင်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။    “မြန်မြန်လုပ်နော် သူများရှက်တယ်”   “အင်းပါ ကုန်းလေ ကုန်း မိုးရွာတုန်းလေး   လုပ်ရအောင်”

နုဖြူခြုံထဲဝင်ပြီးလေးဘက်ထောက်ကာဖင်ကြီးကိုလှန်ပေးလိုက်သည်။ ကြီးမားဖွေးအိနေသော ဖင်ကြီးက မိုးရေပေါက်လေးများ  ထိမှန်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ ဝင်းကိုက နုဖြူ၏နောက်ဘက်မှနေ၍ ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် နုဖြူ၏ ဖင်ကြီးကိုအောက်မှပင့်ကော်ကာ    စောက်ဖုတ်ထဲသို့လိုးသွင်းသည်။ မိုးရေများနှင့် စောက်ရည်များရောထွေးလျက်ရှိသည့် တဘွပ်ဘွပ်မြည်သံက ကျယ်ကျယ်လောင် လောင်လေး အသံထွက်လာလေသည်။ ဝင်းကိုက ခပ်နာနာဆောင့်၍ လိုးလေရာ နုဖြူမှာ ခေါင်းလေးထောင်လာလိုက် ပြန်ငုံ့သွား လိုက်ဖြင့် အတော်လေး ပင် ခံစားရခက်နေပ ုံရလေသည်။

“ပြွတ် ပြွတ် ဖွတ် စွပ် ပြွတ်”  အသံတွေကအတော်လေးကျယ်သည်။ တခါတရံ “အား”ခနဲလန့်အော်လိုက်သောအသံလေးများပင်  ထွက် ထွက်လာသည်။  “တော်တော့မယ်ကွယ် အင့် အင့် အင့်”   “ပြီးတော့မယ် ခဏလေး ခဏလေး”   “ပြွတ် စွပ် ပြွတ် ဖွတ် စွပ်”    “အ တော်ပြီဆို သူများတွေ တွေ့ကုန်လိမ့်မယ်ကွယ်..”   “ခဏလေး အိ အ အင့် အင်း..”   အလောသုံးဆယ်ဆောင့်၍လိုးနေရင်းမှ  မိုးရေစိုသောဆံပင်များကို အထက်သို့ လှန်တင်လိုက်ကာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်သို့ အကဲခတ်သလို ကြည့်နေလိုက်သေးသည်။ မိုးက  ခပ်ပါးပါးရွာနေသည့် ခြုံထဲသို့ ခေါင်းရောက်နေသော နုဖြူက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘာမှမမြင်နိုင်ပေ။ မိုးကပါးပါးလေးဖြစ်ကာ ခုန လောက် မသဲသော်လည်း သစ်ရွက်တို့မှ လက်ကျန်မိုးပေါက်ကြီးများက တောအုပ်လေးတဝိုက်ကို ဆူဆူညံညံ လွှမ်းခြုံ နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။

ခဏအကြ ာတွင် နုဖြူကအတင်းရုန်းထွက်ပြီး ထဘီကိုဆွဲအုပ်ကာ ကျောက်ပြားလေးပေါ် ပြန်၍ထိုင်သည်။ ဝင်းကိုကလဲ လုံခြည် ကိုပြင်ဝတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီးဝဲယာသို့ ထပ်မံ အကဲခတ် သည်။ မှုန်ဝါးသော ကန်ရေပြင် အလင်းရောင်နဲပါးသော တောတန်း တိတ်ဆိတ်သော ပတ်ဝန်းကျင်တို့ကို ကျေနပ်စွာ ကြည့်ပြီးမှ ထိုင်သည်။  “မောင်ကအရမ်းကြာတာပဲ သွား”   ”နုဖြူပြီးလားဟင်..”   ”    အို ဒီလိုနေရာမျိုးမှာဘယ်လိုလုပ်ပြီးမှာလဲ လူမြင်မှာကြောက်တာနဲ့ သွားပါ မောင်အရမ်းကဲတာပဲ”    မူလကအတိုင်းထီးလေး ကိုပြင်ဆောင်းကာ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပြန်၍ပူးကပ်သွားသောအချိန်တွင် နုဖြူ၏ လက်လေးတဖက်က ဝင်းကို၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ထိုး နှိုက်ရင်း လီးကြီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ နုဖြူက မောင့်မျက်နှာကို မကြည့် ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာ ငုံ၍နေသည်။  ဝင်းကိုက နုဖြူ၏ပါးပြင်မို့မို့လေးကို နမ်းရင်း အရသာ ခံ၍နေသည်။

“နုဖြူချစ်လို့လုပ်ပေးတာနော် အထင်မသေးနဲ့” ”မသေးပါဘူးနုဖြူရယ် နုဖြူ မောင့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာကို မောင်သိပါ တယ်ကွယ်”   “ယုံပါတယ်မောင်ရယ် နောက်တော့မှသာ မိဘစိတ်တိုင်းကျဆိုပြီး နုဖြူ ကျန်ရစ်မဖြစ်ပါရစေနဲ့နော်”   “နုဖြူ သဘောတူမယ်ဆိုရင် ခုပဲရုံးသွားပြီး လက်ထပ်ရအောင်လေ”   “အမလေး စိတ်ကလဲမြန်လိုက်တာနော် တကယ်ပါပဲ”   “စိတ်မြန် တာမဟုတ်ရပါဘူး နုဖြူထက် မောင်ကပိုပြီးချစ်ရတာပါဗျာ”   “ဘာဖြစ်လို့”   “အပေးကောင်းလို့လေ..”   “အယ် သွား မကောင်းဘူး  ဘာတွေပြောနေမှန်းလဲ မသိဘူး”  နုဖြူလှမ်းထုလိုက်သောလက်သီးဆုပ်ကလေးကို ဖမ်းယူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုဝင်းကိုက စုပ် ယူလိုက်သည်။ နုဖြူ မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး သူမလက်ကလေးများက ဝင်းကို ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းကြုံးပြီး  ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။

“ပြန်ကြစို့ကွယ် နုဖြူမောပြီ”  ဗေဒါရောင်ထဘီလေးတွင် ရွှံ့ကွက်လေးတွေ ပေကျံနေလေရာ ဝင်းကိုကတယုတယ ဆေးကြောပေး လေ တော့သည်။ နုဖြူသည် စလင်းဘက်အပြာရောင်လေးကို ပြင်ပြီး လွယ်လိုက်ရင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ အင်္ကျီခရမ်းနုရောင် လေးကို ခါးဆွဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထီးတလက်တည်းအတူဆောင်းကာ ဝင်းကိုနှင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။   “အို ဒီမှာလဲတတွဲ ကြည့်စမ်းမောင်”  “သူတို့ကလဲ မောင်တို့ကို သတိမထားအားပါဘူး ဟဲ ဟဲ..”  မှန်ပေသည် ထိုအတွဲသည်သူတို့ရှိရာဘက် ကျောပေး ပြီး မိန်းမဆောင်းခေါက်ထီးလေးကို အတူပူးကပ ်ဆောင်းရင်းထိုင်နေပေသည်။ သို့ပေမဲ့ သေချာဂရုစိုက်ကြည့်ပါက နှစ်ယောက် စလုံး၏ လုံခြည်များသည် ပုဆိုးများဖြစ်နေကြပြီး သူတို့အတွဲအား ခုနက စိမ်ပြေနပြေ ချောင်းနေ ကြသည့်သူများသာ ဖြစ်သည်ကို  ဝင်းကိုရော နုဖြူရော မသိတော့ပါချေ။

(၂)  တဧက၏သုံးပုံနှစ်ပုံလောက်ကျယ်ဝန်းသော မြေကွက်ကြီးတွင် တခြမ်း၌ တထပ်တိုက် ကျယ်ကျယ်ထွားထွားလေး တစ်လုံးရှိ ပြီး အခြားဘက်ခြမ်းတွင်တော့ တခန်းလျှင် (၁၀)ပေပတ်လည်ခန့်ကျယ်ဝန်းသော အခန်းလေးများအပေါ် (၁၀)ခန်း  အောက်(၁၀)ခန်းပါဝင်သော နှစ်ထပ်အုတ်ညှပ် အဆောက်ဦးလေးရှိပေသည်။ ထိုအဆောက်ဦးနှင့် ကပ်လျက် နှစ်ထပ်တိုက်ကို တော့ သံဇကာဖြင့် ကာရံထားပြီး ခြံစည်းရိုး တံခါးတခုကလဲ ရှိပေသည်။ ခြံစည်းရိုးအား လက်ခုပ်တဖောင်ကာရံထားပြီး ခြံထဲတွင် လည်း သစ်ပင်ပန်းပင်တို့ စိမ်းလန်းဝေဆာနေပေသည်။

ပိုင်ရှင်တို့ကတော့ ဦးမျိုးလှိုင်နှင့် ဒေါ်မြမေ ဖြစ်ပြီး ဦးမျိုးလှိုင်မှာ အသက်(၄၅)ခန့်ရှိကာ အသားညိုညို ဒေါင်ကောင်းကောင်း ရုပ် ခပ်သန့်သန့်ရှိကာ ဗီဒီယို ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင ်တဦးဖြစ်ပေသည်။ ဒေါ်မြမေကတော့    ယောကျ်ားထက်(၁၀)နှစ်ခန့် ပိုကြီးပြီးတော့  မိုးလင်းမှမိုးချုပ် ဘုရားသွားကာ ပုတီးစိပ်နေတတ်သူ တဦးဖြစ်ပေတော့သည်။   သူတို့တွင် အသက်(၂၄)နှစ်ခန့်ရှိ စုလှိုင်ဆိုသော      ချောမောလှပသည့် သမီးတယောက်ရှိကာ သူတို့တိုက်နှင့် တခြမ်းစီရှိသည့်တိုက်သည် မိန်းကလေးဆောင်ဖြစ်ပြီး ပိုင်ရှင်ကတော့ စု လှိုင်ပင်ဖြစ်ပေသည်။ အဆောင်တွင်ရှိကြသော မိန်းကလေး(၄၀)ခန့်တို့သည် စုလှိုင်ကို ချစ်ခင်ကြပေသည်။ စုလှိုင်ကတော့ ထိုအထဲ ကမှ တလောဆီက “မယ်”ဘွဲ့ရထားသော သချၤာတတိယနှစ်ကျောင်းသူလေး နုဖြူကို ပိုပြီးတော့ ချစ်ခင်ကာ အရေးပေးဆက်ဆံ ပြီး နုဖြူသည်သာ စုလှိုင်တို့နေထိုင်ရာ နှစ်ထပ်တိုက်ကလေးသို့ ဝင်ထွက်သွားလာခွင့် ရထားပေသည်။

“မယ်”ဘွဲ့ ရထားပြီးနောက်နုဖြူသည် အနုပညာလောကထဲသို့ ဝင်ရောက်လိုသဖြင့် ထိုလောကထဲနှင့် ရင်းနှီးသော ဦးမျိုးလှိုင်နှင့်  ဆက်သွယ်ရန် နုဖြူကအကူညီတောင်းရာ စုလှိုင်က ဘွဲ့ရပြီးမှလုပ်ကိုင်ရန်ပြောပြီးငြင်းဆိုခဲ့သည်။ စုလှိုင်က နုဖြူကိုအစစအရာရာ ကူညီပြီးမှ ဒီဟာလေးကို မကူညီသဖြင့် နုဖြူအံ့သြခဲ့ရသည်။ နုဖြူပြောတိုင်းစုလှိုင်ကတော့ ငြင်းမြဲငြင်းနေခဲ့သည်။   တနေ့မနက် ပိုင်း စုလှိုင်ဈေးသွားနေချိန် ဦးမျိုးလှိုင်တယောက် ခြံထဲလမ်းလျှောက်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် နုဖြူအရဲစွန့်ပြီးတော့ ခြံထဲသို့ ကူး လာခဲ့သည်။ နုဖြူသူမကိုသူမ မိတ်ဆက်ပြီးတော့ “မယ်” ဘွဲ့ရထားကြောင်း အနုပညာလောကထဲ ဝင်လိုကြောင်းကို ပြောပြလိုက် တော့ ဦးမျိုးလှိုင်က ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီးတော့ ခေါင်းညိတ်သည်။

စုလှိုင်ကို ပြောခိုင်းသော်လည်းငြင်းခဲ့ကြောင်းကို ဆက်လက်ပြောပြလေ ရာ ဦးမျိုးလှိုင်က မျက်မှောင်ကုတ်ပြီးမှ ပြုံးလိုက်ကာ စု လှိုင်က ဒီလုပ်ငန်းကိုမနှစ်သက်သူဖြစ်ကာ သူမပင် သရုပ်ဆောင်မလုပ်ချင်ကြောင်းကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေကြောင်းလည်း ပြော ပြလေသည်။ နောက်လ လောက်တော့သရုပ်ဆောင် အသစ်ရွေးချယ်မည်ဖြစ်ရာ နုဖြူကို ဦးစားပေးရွေးချယ်မည်ဖြစ်ကြောင်း  ပြောဆိုလေရာ နုဖြူတယောက် အပျော်ကြီးပျော်သွားမိသည်။  ထိုနေ့မှစ၍ လေ့ကျင့်ခန်းမှန်မှန်ယူပြီးတော့ သူမကိုယ်သူမ သ  ၍နေတော့သည်။ သူမ၏ ချစ်သူဝင်းကိုကိုပင် လူတွေကြားထဲမှာပင် တွေ့ခွင့်ပေးပြီးတော့ တခါတော့ ချစ်သူကိုသနားသဖြင့် မိုးရေ ထဲမှာ မြကျွန်းသာသို့ လိုက်ပေးခဲ့သည် ဒီရက်ထဲမှာဒီတခါထဲသာ ဖြစ်ပေတော့သည်။ နုဖြူကတော့အဲလောက်ထိ ပြင်ဆင်နေပေ တော့သည်။

တနေ့စုလှိုင်မရှိခိုက် ဦးမျိုးလှိုင်နှင့် အိမ်ရှေ့တွင် တွေ့ရာ ဦးမျိုးလှိုင်က မနက်ဖြန်နေ့လည် (၁၂)နာရီလောက် သူနှင့်လာတွေ့ရန်နှင့်  လာရောက်တွေ့ဆုံရမည့်နေရာ လိပ်စာကိုပါ တခါထဲပေးလိုက်သည်။ နောင် ဦးမျိုးလှိုင်က ဒီကိစ္စတွေက ိုစုလှိုင်သိသွားပြီး  ကန့်ကွက်နေပါက ကူညီနိုင်မည်မဟုတ်ကြောင်း စုလှိုင်ကိုမပြောပြရန် နှုတ်ပိတ်လိုက်လေသည်။  ဦးမျိုးလှိုင်ချိန်းထားတဲ့နေရာ ကတော့ တိုက်ခန်းလေးတခုမှာဖြစ်ပါတယ်။ အခန်းတံခါးရှေ့ကို ရောက်ပြီးတော့ လူခေါ်ဘဲ(လ်)ကို နှိပ်တာနဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ ဦး မျိုးလှိုင်ကိုယ်တိုင် တံခါးလာဖွင့်ပေးတော့ နုဖြူလဲ အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ အထဲလှမ်းဝင်လိုက်တော့ ဦးမျိုးလှိုင်က ထိုင်လေ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ကုလားထိုင်တွေဘက်ကို ညွှန်ပြတော့ ထိုင်လိုက်မိသည်။ ဦးမျိုးလှိုင်လဲတံခါးကို အသေချာပိတ်ပြီးတော့ နုဖြူရှေ့မှာ ဝင် ထိုက်လိုက်သည်။

“နာမည်အရင်းက နုဖြူပဲလား”   “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”  “သရုပ်ဆောင်တာကို ဝါသနာပါလို့လား ငွေကြေးကြောင့်လား”  ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရင်း..  “ဝါသနာလဲပါပါတယ်..”    ဟုနုဖြူကပြောလိုက်သည်။ ဦးမျိုးလှိုင်ရဲ့ အမူရာတွေက တစုံတခုကိုဖုံးကွယ်ထား သယောင် နုဖြူခံစားနေမိသည်။   “ဒီလုပ်ငန်းကတော့ သမီးကြိုးစားရင် ကြိုးစားသလောက် အကျိုးးရှိမှာပါကွာ ဦးလဲ ကူညီမှာပေါ့ ဟုတ်လား.. ကဲ လာ ကိုယ်လုံးအတိုင်းတာလေး နဲနဲကြည့်ရအောင်နော်”  အခန်းထဲမှာက သူနဲ့နုဖြူပဲရှိနေလေသည်။ နုဖြူအခန်းတ ဝိုက်ကို မသိမသာနဲ့ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ လုံခြုံစိတ်ချတဲ့ အခန်းပါပဲ ဦးမျိူးလှိုင်ကို အကဲခတ်လိုက်မိတော့လည်း အသက်နဲ့မ လိုက် အရွယ်တင်ပြီးတော့ ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ပုံပါပဲ။ နုဖြူအရပ်နဲ့ဆို နုဖြူကသူ့ရဲ့မေးသာသာလေးပဲ မြင့်ပေသည်။ ဒါတောင်မှ နု ဖြူက ၅ ပေ ၆ လက်မနီးပါးမြင့်တဲ့သူပါ။ ဦးမျိုးလှိုင်က အရပ်မြင့်သလောက် ကိုယ်ကာယကလည်း ထွားကျိုင်းလွန်းလှသည်။

“သမီးအရင်က အားကစားဘာလုပ်ဖူးလဲ”   “ဟင့်အင်း အားကစားရယ်လို့တော့မလုပ်ဖူးပါဘူး ကိုယ်ကာယလေ့ကျင့်ခန်းလောက်ပဲ  နဲနဲပါးပါး လုပ်ဖူးတာပါ”   “ရင်သားတွေက အရမ်းလှတယ်ကွယ့်..”   သာမန်အလုပ်သဘောနဲ့ပြောတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်ပေမဲ့ နုဖြူရဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားမိသည်။ ဖအေနဲ့သမီးအရွယ်ပေမဲ့ ခံဖူးနေတော့ နုဖြူတယောက်က ယောကျ်ားတွေအကြောင်းကို  ကောင်းကောင်း သိနေပေပြီ။  “ဒီဘက်လှည့် လက်မြောက်ထား အေး ဟုတ်ပြီ”   ပေကြိုးကိုနို့သီးထိပ်ပေါ်ကနေပြီးပတ်ပြီးတော့ ရင် အလှကို တိုင်းတော့ နုဖြူမပြောသေး။ လက်တွေက နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုခလုတ်တိုက် အဲဒီအထိ ငါအပျိုစစ်မှမဟုတ်တာ ဆိုတဲ့အတွေး နဲ့ပဲ နုဖြူတင်းခံထားသည်။ ဆက်ပြီးတော့ ဦးမျိုးလှိုင်က ကြမ်းပြင်မှာဒူးထောက်ပြီး ခါးနဲ့တင်သားတွေကို ပေကြိုးနဲ့တိုင်းတော့ နုဖြူ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထအောင်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

သူ့မျက်နှာကတော့ နုဖြူပေါင်ကြားနားမှာ ကပ်နေပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဝိုက်ပြီး တော့ ပေကြိုးလှမ်းဆွဲနေတော့လက်တွေနဲ့  တင်ပါးကိုကိုင်မိတဲ့အပြင် တင်ပါးကို သိသိသာသာကြီး ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်လာတော့  “အို ရှင် ဘာလုပ်တာတာလဲ လွှတ်နော်”   လက်နှစ်ဘက်ကိုရုန်းကန်တွန်းဖယ်ပြီးတော့ အခန်းပြင်ပြေးထွက်ဖို့ နုဖြူကြိုးစား တော့သည်။  “မင်းနဲ့မင်းရည်းစားလိုးနေကြတဲ့ဓါတ်ပုံတွေ ငါ့မှာရှိတယ်။ အဲဒါတွေကို “…မယ် ရဲ့အချစ်ရေး” ဆိုပြီးတော့  လက်သိပ်ထိုးပြီးတော့ ဖြန့်လိုက်မယ်ဆိုရင်တော့ မင်း ဘာဖြစ်သွားမလဲ ခု ဦးက မင်းသရုပ်ဆောင်ဖြစ်အောင် ကူညီသလို မင်းကို  ဘယ်သူက ကူညီတော့မှာလဲ မမိုက်ချင်စမ်းပါနဲ့ သမီးရယ် ကဲ ရော့ မင်းဓါတ်ပုံတွေ”  သူကအထက်စီးရထားတဲ့လေသံနဲ့ နုဖြူကို  ခပ်တည်တည်ပြောဆိုခြိမ်းခြောက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဓါတ်ပုံကို ကြည့်ပြီးချိန်မှာတော့ နုဖြူမျက်လုံးထဲ ပြာဝေသွားမိသည်။

အကောင်းစားကင်မရာနဲ့ ရိုက်ထားမှန်းသိသာလှတဲ့ ရောင်စုံဓါတ်ပုံတွေပါလား နုဖြူက ထဘီလေးကို ဖင်လေးဖွေးဖွေးနဲ့မပြီးတော့  မောင့်လီးကြီးပေါ် တက်ထိုင်နေပုံ ခြုံထဲမှာ ဖင်ကုန်းပေးထားပြီး မောင့်ကို လှည့်စကားပြောပုံ ဖင်ကုန်ထားတဲ့ နုဖြူရဲ့နောက်ကပြူ နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးတန်ကြီးတေ့ထားပုံ လီးကြီးဆောင့်သွင်းလိုက်လို့ နုဖြူရဲ့ခေါင်းလေး လန်သွားပြီးတော့ ပါးစပ်လေး ပြဲသွားတဲ့ပုံ အို စုံနေတာပါပဲလား မိုးရေထဲမှာဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခဲ့တဲ့ပုံတွေကိုကြည့်ရင်း နုဖြူအသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာ တော့သည်။

“ရှင် ရှင် ရှင်တို့လူယုတ်မာတွေ လူယုတ်မာတွေ” နုဖြူတအားအော်ပေမဲ့ အသံကတစ်ဆို့ပြီးတော့ တိမ်ဝင်သွားရာက မျက်ရည်များ  စီးကျလာတော့သည်။ ဦးမျိုးလှိုင်ကတော့ ပုခုံးလေးကို အသာလေးကိုင်လိုက်ပြီးတော့   “မငိုပါနဲ့ကလေးရယ် ဦးရဲ့အလိုကိုလိုက်ပြီး ရင် မင်းအရှက်တကွဲအကျိုးနည်းလဲ မဖြစ်တော့ဘူး ပြီးတော့ ငွေလဲထောက်ပံ့မယ် မင်းကို သရုပ်ဆောင်တယောက်ဖြစ်အောင်  လုပ်ပေးမယ် သမီးရဲ့အပျိုရည်ကို ဦးကတောင်းတာ မဟုတ်ဘူးနော်”  “အို ရှင် ”   “ဟုတ်တယ်လေ မင်းစောက်ဖုတ်လေးက ခံဖူး ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးပဲ ဘာများတိုးပြီးတော့ နစ်နာသွားမှာလဲ နောက်ပြီးတော့ မင်းရမဲ့ အခွင့်ရေးတွေက နဲတာမဟုတ်ဘူးနော်  စဉ်းစားပါကွာ သေချာစဉ်းစားပါ”

“ဖယ် လွှတ် လာမကိုင်နဲ့”  “ဦးက သိပ်ပြီးတော့ အချိန်ကုန်ခံတတ်တဲ့သူ မဟုတ်ဘူးနော် ပြန်ချင်သပဆိုလဲ ပြန်ပေတော့”    နုဖြူ အနားကထအသွားမှာတော့ နုဖြူတယောက် အသည်းအသန်စဉ်းစားပြီးတော့ တခဏအကြာမှာ သူ့မျက်နှာကိုမဝံ့မရဲကြည့်ပြီး    “ကျမ ဦးကိုတခုပြောပရစေ”   “ပြောလေ ပြောပါ”   “အခု ဦးဆန္ဒကိုလိုက်လျောပြီးပြီဆိုပါတော့ ဓါတ်ပုံနဲ့ဖလင်ကို ကျမယူသွားရ မှာလား”   “ဟာဒါပေါ့ ယူသွားတော့ပေါ့ကွာ ဒါမှလဲ တရားမျှတမှာပေါ့ နောက်ပြီး မင်းကို သရုပ်ဆောင်ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမယ့် အပြင် ငွေကြေးလဲ ထောက်ပံ့ဦးမှာလေ အသေချာပဲပေါ့ကွာ ဟဲ ဟဲ..”  နုဖြူအသက်ကိုတဝကြီးရှုလိုက်ပြီးတော့ အားမွေးလိုက်ပါ တော့တယ်။ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ဦးမျိုးလှိုင်ရဲ့လီးကြီးဟာ မြင်းတကောင်ရဲ့ဟာလောက်နီးနီးကြီးမားလှတာကို နုဖြူ တွေ့လိုက်မိသည်။ ရုတ်တရက်တော့ တွန့်သွားပြီး နုဖြူလန့်သွားသည်။

လီးဆိုလို့ မောင့်လီးပဲမြင်ဘူးခဲ့ပြီး ခုထပ်တွေ့ရတာလဲ ဧရာမ လီးကြီးဆိုတော့  “ဟင် ဦးဟာကြီးဒကလဲ နဲတာကြီးမှမဟုတ်တာပဲ ဖြစ်ပါ့မလားရှင်”   ”မတော်ဘူးဆိုတာက ဘယ်မှာမှမရှိပါဘူး  သမီးရယ် လီးနဲ့စောက်ပတ်ဟာ ဘယ်လိုမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် အချိန်တန်ရင်တော့ အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်သွားကြတာ ချည်းပါပဲကွယ် ဟဲ ဟဲ”    ကာမဘီလူးစစ်စစ်ကြီးကို နုဖြူတွေ့နေပါပြီ အလိုးခံဘူးတယ်ဆိုတာကလဲ မောင်နဲ့က စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ အချစ်ဆိုတာကပါ  ပါလာခြင်းဖြစ်ပြီး ခုဟာကတော့ လူစိမ်းတဦး ပြီးတော့ အသက်ကလဲ အဖေအရွယ်လောက်ဆိုတော့ မလွှဲသာမရှောင်သာလို့သာ  အလိုးခံရမှာမို့ ရှက်သလိုလို မျက်နှာပူသလိုလို နုဖြူခံစားနေရသည်။  “မင်း ထဘီမချွတ်ဘူးလား”  “ဟာ ဒီအတိုင်းပဲလုပ်ပါ”    နုဖြူ ရှက်နေမိသည် တစိမ်းတယောက်ရှေ့မှာ ထဘီကွင်းလုံးချွတ်ရမှာက လွယ်တာမှ မဟုတ်ပဲလေ။

“လာလေ ဒီကုလားထိုင်ပေါ်တက်  လက်ကနံရံကို ကိုင်ထား ခြေတချောင်းကဒီပေါ်တင် ဟုတ်ပီ ထဘီကိုခါးထိ ဆွဲလှန်ပြီးတော့ ပေါင်တချောင်းမြောက် စားပွဲစွန်း တဖက်မှာ ခြေထောက်တင်ပေး ပြီးတော့ တချောင်းရပ် ”  စောက်ပတ်လေးကတဖက်ကို ဆွဲဖြဲထားပေးသလို ခပ်ပြဲပြဲလေးဖြစ်သွား တော့သည်။ ကုလားထိုင်က နိမ့်သလို စားပွဲကလဲနိမ့်သည်။ ကုလားထိုင် အောက်ကနေပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လျက် နုဖြူစောက် ပတ်လေးကို လီးအရှည်ကြီးနဲ့ ထိုးဆွပွတ်သပ်နေမိသည်။ နုဖြူအင်္ကျီတွေကိုလဲ အကုန်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အထိတွေ့တွေက  ပူနွေးပျစ်ချွဲနေပြီးတော့ လိုးကြရတော့မယ် ဆိုတာနဲ့တင် နုဖြူတယောက် တုန်ခါနေမိသည်။ ပြီးမှ ငါအလိုးခံဖူးတာပဲ ဘာကြောက် စရာရှိလဲလို့ အားပေးနေရင်းနဲ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးကြီး ဗိုက်ထဲများ ကျွံဝင်သွားလေမလားလို့လည်း စိုးရိမ်နေမိသည်။

“ကြောက်နေလား သမီး”  “အင်း အင်း ရှီး ကျွတ်..”  သူ့မျက်နှာကနုဖြူနို့ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်ချော့မြူရင်း ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ပတ် ထဲကို ဧရာမလီးကြီးထိုးသွင်းဖို့ နှိုးဆွနေဆဲပါ။ တချီတချီလီးကြီးက စောက်စေ့ထိပ်လေးကို ကော်ထိုးမိရင် တကိုယ်ခုံဗျင်းခနဲဖြစ် ကာ နုဖြူတယောက် တုန်ရီသွားမိသည်။   “သမီး ဦးကိုချစ်ရဲ့လား ဟင်”   အို ဒီလူကြီးရူးနေလားလို့နုဖြူတွေးလိုက်မိသည်။ သူ  အကျပ်ကိုင်လို့သာ အလိုးခံရတာ ပြီးတော့ ဒီအသက်ရွယ်ကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ ချစ်လို့ရမှာလဲ ဒါပေမဲ့ နုဖြူတို့ကတော့ ပါး  နေနပ်နေပြီ… “မချစ်ပဲနဲ့ အလိုးခံပါ့မလား ဦးရဲ့ ဟင်း..”   “ဟဲ ဟဲ အညာမလေး ညာတယ် ဟဲ ဟဲ ”   ညာနေမှန်းလဲဒင်းကသိသားပဲ မ ချစ်တော့မချစ်ဘူး ဒါပေမဲ့လဲ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားရင် လက်တွေက အလိုလိုပြန်ဖက်မိပြီး ပေါင်တွေကလဲ ကားပေးမိ တတ်တော့ မခက်ပါလား။ အသွေးသားနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ နုဖြူတို့မိန်းမသားတွေမှာလဲ ခံစားမှုတွေရှိနေတာကတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာ လဲ။

“ဗြစ်” ကနဲဆိုတဲ့အသံထွက်လာတော့ နုဖြူ အသက်ရှုရပ်သွားမိသည်။ စိတ်တွေက လှုပ်ရှားပြီးတော့ ကြောက်လန့်ကာ အရေတွေ ကမထွက်တော့ လီးကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့ နုဖြူလန့်သွားတာပေါ့လေ။  လီးဒစ်ကြီးက သိပ်ကြီးတော့ စောက်ပတ်အဝင်ဝကို ဗူးဆို့ကြီးလိုကြီး ပိတ်နေတာပေါ့ မဝင်ပဲနဲ့ တစ်ခံနေတာလေ။    “အား မဝင်ဘူး  ဦးရဲ့..”  ”ခဏနေဦး”   စားပွဲပေါ်ကခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်းကို ယူပြီးတော့ စောက်ပတ်အဝလေးနဲ့လီးကြီးထိပ်မှာ သုတ်လိမ်းပြီး ချိန်မှာ မွှေးလှတဲ့ ခေါင်းလိမ်းဆီနံ့ ညှီစို့စို့လီးရေအနံ့တွေကရောပြီးတော့ နုဖြူနှာခေါင်းထဲဝင်လာသည်။ နောက်တကြိမ် စောက်ပတ် ဝအတေ့မှာ နုဖြူငုံ့ကြည့်လိုက်စဉ် လီးထိပ်ဖူးနီနီကြီးကတော့ စောက်ပတ်အဝမှာ တေ့သွားမိပါပြီ။ နုဖြူခါးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး  တော့ လီးကြီးကိုဖြေးဖြေးချင်း ဖိပြီးတော့အသွင်းမှာ….

“ဗြွတ် အမေ့… အ”   မျက်စေ့ထဲမီးဝင်းဝင်းတောက်သွားပြီးတော့ ပါးလေးတွေလဲ ကျင်တက်သွားပါတော့တယ်။   “အား အီး နာ တယ် နာတယ်”   အဆက်မပြတ်ညည်းတွားရင်းက ဦးမျိုးလှိုင် ရင်ဘတ်ကို နုဖြူတယောက် တွန်းထားပြီးတော့ ခေါင်းကိုလဲ နောက် လှန်ချလိုက်တော့သည်။  “ဗြွတ် ဗြစ် ပတစ် အ အ အီး”   ဆတ်ဆတ်လေးဆောင့်ပြီးတော့ ခါးကိုလဲ ကိုင်ညောင့်လိုက်ရော လီးကြီး ဟာ အဆမတန် တင်းကျပ်ပြီးတော့ နုဖြူစောက်ဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။  “အ ကွဲပြဲကုန်ပြီလားမသိဘူး နာတယ် အ  အား….”   အသက်ကိုအောင့်ပြီးတော့ ရင်ဘတ်ကို ကိုင်တွန်းလေ နုဖြူခါးကိုဖက်ပြီးတော့ အတင်းဆောင့်လေဆိုတော့ စောက် ခေါင်းထဲမှာ လီးကြီးက ပယ်ပယ်နယ်နယ် မွှေနှောက်နေတာပေါ့။

“ပြွတ် ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ်.. ”   “အိ အ ဟင့် အင့် အိုး အိုး အား အား..”   နုဖြူဝဋ်လည်ပါပြီ မောင်နဲ့တုန်းကမနာပဲနဲ့ အော်ဟစ် ညည်းတွားခဲ့မိသမျှခုတော့ ဒီလီးကြီးဒဏ်ကို အသံမထွက်ပဲ အံကြိတ်ခံလို့ကို မရနိုင်အောင် ဖြစ်နေတော့သည်။  “ကြပ်တယ် အို အိုး  နာတယ်ရှင့် အ..”   “ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ်.. ”   သူ့ကိုတွေ့စကတော့ ဒီလောက်နှာထန်လိမ့်မယ်လို့ နုဖြူမထင်ခဲ့မိပေ ခုတော့ သူ့ ဆောင့်ချက်တွေက အသက်ပါလွန်းလို့ သူ့ကိုတောင် ပြန်ဖက်ထားရသည်။ အလိုးခံခဲ့ဖူးပေမဲ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးနဲ့မဆုံဖူးခဲ့ သလို ဖုထစ်အကြောပြိုင်းပြိုင်းထိုးထောင်နေပြီး စောက်ခေါင်းထဲကိုအပြည့်အကျပ် လိုးဝင်သွားတိုင်း အရသာတွေ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားရလို့ နုဖြူအတွက်ကတော့ ခံလို့အကောင်းဆုံး အရသာအရှိဆုံးပါပဲ။

“ကြမ်းပြင်မှာလုပ်ရအောင်ဦးရယ် ညောင်းလို့ပါ”  နုဖြုပြောသလိုကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုပွေ့ချပေမဲ့ လီးကြီးကိုတော့ လုံးဝမချွတ်ပေ။ နုဖြူ ခြေထောက်တွေကတော့ ကြမ်းပြင်နဲ့ လွတ်ပြီးတော့ သူပွေ့လာတဲ့အတိုင်း လီးကြီးတပ်ရက်နဲ့ ပါလာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပက်လက် လေးချပေးသည်။   “ဖြေးဖြေးလိုးပါ ဦးရယ် အရမ်းနာလို့ပါ..”  နုဖြူကမျက်နှာလွှဲရင်းသူ့ကိုတောင်းပန်သလို စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ် လစ်ကြီးစိုက်ဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကလဲ စောက်ပတ်ထဲကိုငုတ်ကြီး တချောင်းစိုက်သွင်းထားသလို အောင့်သက်သက်ကြီး ခံစားနေရ သည်။  “ပေါင်တွေဖြဲထားပေးလေ သမီးရဲ့..”   “ဖြဲပေးထားတာဘဲ အမလေး လေး နာလိုက်တာရှင်”   နုဖြူရဲ့ညည်းညူသံတွေက သူ့ အတွက် သာယာနာပျော်ဖွယ်လားတော့မသိဘူး ပိုပြီးတော့ ဆောင့်တဲ့နေရာက သွက်လာပါတယ်။

“ဟ အ အ ဟ အမလေး အား…”   မရတော့ပါဘူး နုဖြူရဲ့ခံနိုင်ရည်စွမ်းအင်တွေက သူ့လီးနဲ့တွေ့တဲ့အခါမှာတော့ အရှုံးပေးလိုက်ရပါ ပြီ။ နာကျင်လွန်းလို့ မျက်ရည်များ စီးကျလာပေမဲ့ သူကတော့ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို အားရပါးရ လိုးထည့်နေ တော့သည်။ မကြာခင်မှာတော့ နာကျင်မှုတွေက အတော်ကြီးသက်သာသွားပြီး အရသာက တစိမ့်စိမ့်တက်လာတော့သည်။ သူလိုး တဲ့ အရသာကတော့ မောင်လိုးတာထက်ကို ပိုပြီးတော့ နုဖြူကို အရသာရှိစေလေသည်။ နုဖြူလဲ သူ့ကို သိမ်းကြုံးဖက်ထားပြီးတော့  တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်နေလေတော့သည်။   အဲ သိပ်မကြာတော့သောအချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းနဲ့  ဖြစ်လာပြီး သုက်ရည်တွေ ပြိုင်တူထွက်လာကာ ပြီးသွားတော့သည်။

နုဖြူတယောက် ဦးမျိုးလှိုင်ကိုစွဲလန်းသွားချေပြီ နောက်တကြိမ်တော့ သူလိုးတာကိုခံဖို့ ဝန်မလေးတော့ချေ။ တချီပြီးသွားချိန်မှာ တော့ သူ့ကတိအတိုင်းပဲ ဓါတ်ပုံနဲ့ဖလင်အပြင် လိုရာသုံးဖို့ ငွေသုံးသောင်းထုတ်ပေးသည်။ ဗီဒီယိုအစမ်းရိုက်ရန် နောက်နှစ်ပတ် လောက်အကြာကို ချိန်းလိုက်ပြီးတော့ နုဖြူကို နောက်ထပ်တချီထပ်လိုးလို့ နုဖြူလဲ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အားပါးတရကြီး   အလိုးခံ လိုက်တော့သည်။   စုလှိုင်ကနုဖြူကိုအတော်ပင်ခင်ရှာသည့်အပြင်   နုဖြူပ၏အပေါ်တွင်လည်း ကျေးဇူးက အများကြီးရှိပေသည်။  နုဖြူဆီကအဆောင်လခကို   မယူသည့်အပြင်အချိန်မရွေးလည်း ထမင်းလာစားခိုင်းသည်။ အင်္ကျီအဝတ်စား များလည်း ဝယ်ပေး တတ်ပြီးတော့ ညီမလေးတယောက်လို နုဖြူကိုချစ်သလို နုဖြူကလည်း ကိုယ့်အမ တယောက်လိုပါပဲ ချစ်ခင်မိသည်။

နုဖြူသည် ဦးမျိုးလှိုင်နှင့်တွေ့ပြီးတော့ (၂)ရက်ခန့် အခန်းအောင်းနေခဲ့မိသည်။ (၃)ရက်မြောက်တွင်တော့ စုလှိုင်နှင့်မတွေ့တာ ကြာ သဖြင့် နေ့လည်(၁၂)နာရီလောက်တွင် စုလှိုင်ဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးက ပိတ်ထားသဖြင့် ဘေးမှပတ်ပြီး မီးဖိုချောင် တံခါးမှ ဝင်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုချောင်တံခါးကတော့ စေ့ရုံသာစေ့ထားလေသည်။ မီးဖိုဆောင်ထဲရောက်တော့ စုလှိုင်ကိုမတွေ့ရသဖြင့်  အိပ်ခန်းထဲတွင်ရှိမည်ဟုတွက်ဆပြီး အိပ်ခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။   “အို ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်..”     နုဖြူ၏ခြေလှမ်းများကတန့်ကနဲ ရပ်၍သွားသည်။ ထွက်ပေါ်လာသော အသံလေးမှာ မမစုလှိုင်၏ အသံဖြစ်မှန်း နုဖြူသိလိုက် သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတံခါးကပိတ်မထားချေ နုဖြူက တံခါးပေါက်ဘေးသို့အသာတိုး ကပ်လိုက်သည်။ နုဖြူမျက်လုံးထဲ တွင် ပြာကနဲ ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားလေသည်။ အံ့အားသင့်သလို အကြည့်မှားနေတာများလားလို့လည်း တွေးလိုက်မိသည်။

မမှားပါ ဦးမျိုးလှိုင်နှင့်မမစုလှိုင်.. အဖေနှင့်သမီးဟု သိထားရသူများ.. ဦးမျိုးလှိုင်တကိုယ်လုံးတွင် အဝတ်စားမရှိ မမစုလှိုင်ကလည်း  ရေချိုးပြီး အလှပြင်ပြီးခါစပုံစံမျိုးဖြစ်နေကာ ခါးထိရောက်နေသော ထဘီလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် စုကိုင်ကာရင်ဘတ်တွင်  ကပ်ထားသည်။ အဲဒါကိုပဲ ဦးမျိုးလှိုင်က သူ့လက်နှင့် အတင်းဆွဲချွတ်နေသည်။   “ကျ ကျမကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ .. ဟင့် ဟင့်”   နုဖြူ၏၇င်တွေကတော့ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေချေပြီ မျက်တောင်ပင် မခတ်ရဲ။  “ကဲဟာ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်နေတာ ကဲ ကဲ ကဲကွာ..”    အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျွတ်သွားလေတော့သည်။   “အို လှလိုက်တဲ့မမစုလှိုင်ရယ်…”   ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသော စုလှိုင်ကို ကြည့်ပြီးတော့ နုဖြူမျက်လုံးလေးများဝိုင်းသွားတော့သည်။ “မယ်”ဘွဲ့ရထား သော နုဖြူထက်ပင် စုလှိုင်အလှက သာနေသေးသည်။  ရင်ထဲမကျေမနပ်ပဲ မနာလို ဖြစ်သွားတော့သည်။

“စုလှိုင် အသာတကြည်နဲ့ငါတောင်းတာကို ပေးစမ်း…နင်အသားမနာချင်နဲ့..”  ဦးမျိုးလှိုင်က ငေါက်တော့မှ စုလှိုင်နဲနဲငြိမ်သွားသည်။     ဝင်းဝါသောအသားရေနှင့် အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးသည် ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် လှပနေတော့သည်။ လုံးဝန်ပြီးလှပသောရင်နှစ်မွှာ ကို ဦးမျိုးလှိုင်က လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဆုတ်ကိုင် ချေမွပွတ်သပ်ပေးနေသလို ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်ရင်း ပါးပြင်မို့မို့လေးကိုလဲ နမ်းရှုံ့ နေပြန်တော့သည်။ စုလှိုင်တယောက် ငြိမ်သက်နေသလို အပြင်မှချောင်းကြည့်နေသော နုဖြူမှာလဲ အသက်ပင်ရဲရဲမရှုရဲပဲ  တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေပေသည်။  စုလှိုင်နု့ိတွေကိုပွတ်သတ်နေရာမှ ဝမ်းပြင်းသား ဝင်းဝင်းလေးတွေဆီရောက်သွားပြီးတော့  အဲဒီကတဆင့် ခုံးမောက်နေပြီးတော့ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ရှိနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးကြီးဖြင့် ဆုပ်ပြီး ပွတ်သတ်ကစားနေ သည်။  စုလှိုင်၏ စောက်စေ့ပြူးပြူးချွန်ချွန်လေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားညှစ်လိုက်သောအခါ စုလှိုင်မှာ စောစောကလို မငြိမ်နိုင်တော့ ပဲ တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းဖြင့် ညည်းတွားကာ ရှိနေတော့သည်။ ဦးမျိုးလှိုင်က စုလှိုင်ကို အသားကုန်နှုးပြီးတော့ သူ့အလိုဆန္ဒ  ပြည့်စေရန်အတွက် လုံးပန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

နုဖြူ၏အကြည့်က ပေါင်ကြားထဲမှ လီးတန်ကြီးဆီ ရောက်သွားသည်။ ကြည့်စမ်း ငါ့ကိုလိုးတဲ့လီးကြီး ခုတော့ မမစုလှိုင်ကိုလိုးချင် လွန်းလို့ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေလိုက်တာ ဟင်း။ လီးကြီးကိုကြည့်ရင်း နုဖြူတယောက် ဒေါသထွက်သွားသလို မကျေမနပ်လဲ ဖြစ် သွားရသည်။ ကိုယ်တွင်းမှ ရမက် စိတ်ကလဲဟုန်းခနဲ ထလာကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တက်လာတော့သည်။   ဦးမျိုးလှိုင်ကစု လှိုင်၏ ဒူးနှစ်လုံးကိုဆွဲယူပြီး ထောင်လိုက်ကာ ပေါင်ကို ကားထားလိုက်သည်။ ပြီးနောက်တော့ ဒူးနှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ     တ ဆတ်ဆတ်တုန်နေသောဧရာမလီးကြီးကို ဖေါင်းတင်း၍ စေ့ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်ဆီသို့ တေ့လိုက်ကာ ဖင်ကြီးကိုကြွပြီးတော့ ဖိ ချလိုက်သည်။

“ဗြိ ဗြစ် ဗြိ ဖွတ်…”  “အ အင့် အ အင့် ဟင်း ဟင်း.. ”   နုဖြူ၏ရင်ထဲကြည့်နေရင်းဟာသွားကာ လီးကြီးကတော့ စုလှိုင်ရဲ့စောက် ဖုတ်ထဲကို အငမ်းမရကြီးကို တိုးဝင်သွားတော့သည်။ တိုးဝင်တာမှ လီးတန်ကြီးတချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲကိုနစ်ဝင်ခြင်းပါ။ ဒါ တောင်မှ စုလှိုင်တယောက် သာမန်မျှသာညည်းပြီးတော့ စင်းလုံးချောကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကလဲ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ နှစ်ကြိမ်သုံး ကြိမ်လောက်ပဲ ဖြစ်သွားသည်။ နုဖြူတယောက် ကြည့်နေရင်းနှင့် အံ့သြသွားသလို စုလှိုင်တယောက်ကတော့ ဒီလီးကြီးကို အတော် ယဉ်ပါးနေပုံရလေသည်။  လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ တွင်စိမ်ထားရင်း   နို့တွေကိုခေါင်းငုံ့ပြီးတော့ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့နေလေသည်။  စုလှိုင်ကလဲ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မက်မက်ရရဖက်ကာ ကျောပြင်ကြီးကို လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေးပွတ်သတ် ပေး နေလေသည်။

မြင်နေရသောနုဖြူစိတ်ထဲတွင်တော့ မနာလိုစိတ်များ ပြည့်သိပ်လာလေသည်။ ဦးမျိုးလှိုင်က စုလှိုင်ရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ကုန်းပြီးနမ်း လိုက်ကာ ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်မတ်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ပုခုံးနှစ်ဆက်ကိုဆွဲကာ တချက်ခြင်းဆောင့်၍ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ကြီး  လိုးပေတော့သည်။   စုလှိုင်ကလဲစောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာသော အရှိန်နှင့် ဆောင့်ကာဝင်လာသောလီးကြီးကို ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ပြီး တော့ ဆောင့်ချက်နဲ့အညီစောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရကော့ပြီးတော့ပေးနေလေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင်တော့ စောက်ရည် များက တစတစရွှဲနစ်လာပြီး အသံတွေကလဲပို ပိုထွက်လာတော့သည်။  “ပြွတ် စွပ် ပလွတ် ပြွတ်..”   “အ အင့် အင့် အ ..”    လိုးနေ ရင်းကဦးမျိုးလှိုင်ကစုလှိုင့်နို့တွေပေါ်မျက်နှာအပ်ကာ အငမ်းမရနမ်းပြီးတော့ နို့သီးလေးတွေကို တပြတ်ပြတ်နဲ့စို့လိုက် လျှာထုတ်ပြီး တော့ ယက်ပေးလိုက်လုပ်လေရာ စုလှိုင်ခမျာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်လျှက် ဖက်ထားသော သူမလက်ကလေးတွေက ဦးမျိုးလှိုင်  ကျောပြင်ကြီးကို မချိတင်ကဲဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရှာသည်။

နုဖြူသဘောပေါက်လိုက်ပါပြီ စုလှိုင်တယောက် သူမကို ဦးမျိုးလှိုင်နှင့်ဆက်သွယ်ပေးခြင်း မပြုခဲ့သည်ကိုပါ။ နုဖြူသည် စုလှိုင်က  သူမအပေါ်ကောင်းခဲ့တာတွေကို မေ့ပျောက်လိုက်ကာ မကျေမနပ်နဲ့ ဒေါသထွက်လာတော့ သည်။ ကာမနဲ့ယှဉ်လာတော့ အသိတရား များ ကွယ်ပျောက်ချေပြီတည်း။   ဦးမျိုးလှိုင်က အားရပါးရဆောင့်နေသော ဆောင့်အားတွေကို တဖြည်းဖြည်းချင်း လျှော့ချ လိုက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲရှိနေသော လီးကြီးကို လှုပ်ရုံပဲလှုပ်ပြီးတော့ စုလှိုင်မျက်နှာအနံှ့ကို မက်မက်မောမောနမ်းကာ နှုတ်ခမ်း ရွှန်းရွှန်းစိုစိုလေးတွေကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ စုလှိုင်ကလဲ မျက်နှာကို အလိုက်သင့်မော့ပေးပြီးတော့ မျက်လုံး လေးများ စင်းကျသွားကာ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးများ ချိုင့်သွားသည်အထိ တုံ့ပြန်အနမ်းအနေနဲ့ ဦးမျိုးလှိုင်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ  ပြန်စုပ်နေပေးနေသည်။ မျက်နှာကလဲ ကျေနပ်နေပုံရလေသည်။

မြင်နေရသောနုဖြူကတော့ ဒေါသအိုး ပေါက်ကွဲလုနီးပါးဖြစ်လာသလို ရမက်စိတ်များကြောင့်လဲ ကိုယ်လုံးလေးက တုန်လာလေ သည်။ ထိုမျှမက စောက်ပတ်ဝတွင်လည်း တစစ်စစ်ဖြင့် စောက်ရည်လေးများက စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။  “ဆောင့် ဆောင့်တော့ လေ ဟင့်..”   နှုတ်ခမ်းတွေကိုဆွဲခွာလိုက်ပြီးတော့ မချိတင်ကဲ ပုံစံဖြင့် စုလှိုင်ကလှုပ်ခတ်စွာ ပြောလိုက်လေသည်။   “ဒါနဲ့များ ဘာလို့ စောစောက ငြင်းနေရသေးလဲ စုလှိုင်ရယ်”   “ငြင်းရတာပေါ့ရှင် ငြင်းရတာပေါ့ သည်လိုခဏခဏခံနေရလို့ ဆေးတွေက အမြဲပဲ သောက်နေရတာလေ..”   ကြားလိုက်ရသောနုဖြူတယောက် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ အမြဲတမ်းခံနေသည့်သဘောကို သူမရင်ထဲမှ  နင့်နေအောင်ကို မနာလိုစွာဖြင့် ခံစားလိုက်ရသည်။

“သြော် စုလှိုင်ရယ် နင့်မိဘတွေမရှိတော့ ငါတို့က ကျွေးမွေးပြီးမွေးစား စောင့်ရှောက်လာရတဲ့ ကျေးဇူးတွေကိုလဲ ထောက်ဦးမှပေါ့ဟာ… ”  “နောက်ပြီးတော့ အကို့မယားကြီးအကြောင်းလဲ သိသားနဲ့ တခါ တခါစုလှိုင်ကိုပြောလိုက်ရင် ရစရာကိုမရှိဘူး..”   “အေး ဒါကလဲ နင့်အဒေါ်ပဲလေဟ…”  “မသိဘူး မသိဘူး စုလှိုင်ကို သပ်သပ်အိမ် တဆောင် မီးတပြောင်နဲ့ထားပါဆိုတာကို အကိုက မယားကြီးကိုကြောက်နေ ဒါကြောင့် စုလှိုင်ငြင်းတာပေါ့..”   “ဟ နင်လဲသိသားနဲ့  နင့်အဒေါ်ကို ငါက ပစ်ပယ်လို့မရဘူးလေ… သူ့ပစ္စည်းတွေ သူချမ်းသာတာတွေက နဲတာမှ မဟုတ်တာ..”   နုဖြူနားလည်လိုက်ပါပြီ။  မိန်းမဘက်မှ မိဘမဲ့တူမကို မွေးစားထားပြီး အပျိုဖြစ်လာတော့မယားလုပ်ကာ   လိုးနေခြင်းပင်တည်း။ သီးသန့်ထားရန်ကလဲ  မယားကြီး၏ ပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့် ချမ်းသာသူဖြစ်လေတော့ မယားကြီးကိုလဲ မဆန့်ကျင်ရဲပေ။

“ကဲပါ အကိုရယ် စုလှိုင်မနေနိုင် တော့ဘူး ပြီးချင်လှပြီ နာနာဆောင့်စမ်းပါ အကို့ဟာကြီးကို စုလှိုင်ချစ်လွန်းလို့ ဒီကနေဘယ်ကိုမှ ထွက်မသွားတာပဲကြည့် ဟင့် ဟင့်  လုပ်လေ ဆောင့်ကွာ အကို့လီးကြီးကို စုလှိုင်အဖုတ်လေးနဲ့ ညှစ်ပေးမယ်..”  “ပြွတ် ဖါတ် အ ဖွတ် အ စွပ် ပြွတ်   “အမလေးလေး  ကောင်းလိုက်တာနော် ဟင်း ဟင်း…”  “ချစ်လားဟင် စုလှိုင်..”   “ချစ် ချစ်တယ် တအားချစ်တယ်ကွာ ပြွတ် စွပ် ဖွတ် အမလေးအကို ရယ် ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကို မသိဘူး စုလှိုင်ကို ဒီနေ့တနေ့လုံးလိုးပေးနော်..”   နုဖြူ၏စောက်ပတ်အဝမှထွက်လာလေသော စောက် ရည်ကြည်လေးများသည် ပေါင်ခြံဆီသို့ပင် စီးလာချေပြီတကား။ တကိုယ်လုံးမှာလဲ မခံမရပ်နိုင်အောင် မရိုးမရွဖြစ်လာသည့်အပြင်  ချွေးစေးတွေက ပါထွက်တော့ မွန်းကျပ်လာပြီး သူမတထပ်တည်းဝတ်လာခဲ့တဲ့ ခပ်ပွပွ စပို့ရှပ်လေးကိုခေါင်းမှဆွဲချွတ်ပြီးတော့  လက်တဖက်က နို့သီးလေးများကိုကစား ကျန်လက်တဖက်ကတော့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားထားပြီး ဖောင်းကးစပြုနေတဲ့သူမရဲ့  စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေကာ စုလှိုင်တို့ကို ဆက်ကြည့်နေလေသည်။

“ပြွတ် စွပ် ပလွတ် စွပ် ဒုတ်.”   “အား ဟင်း ဟင်း ချစ် တယ် သိပ်ချစ်တာပဲ ဟင်း ဟင်း ဆောင့်စမ်းပါအကိုရယ် စုလှိုင်တယောက်ထဲကိုပဲ လိုးနော် အကို ဟင်း ဟင်း ပြွတ် ပြွတ် ဖွတ် ဖွတ်  အမလေးအကိုရဲ့…”  လီးကြီးကိုစုလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲကို အားကုန်ဆောင့်လိုးထည်းနေသလို စုလှိုင်ကလည်း အားရပါးရကော့ကာ  လူးလှိမ့်ခံနေရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲရှိ လီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားများနဲ့ ညှစ်ပေးနေလေသည်။ စုလှိုင်တယောက် လူးသ ထက်ကို လူးပျံလာပြီးတော့ ခဏအကြာမှာတော့  “အား အီး အမလေး လှိုင့် လင်ကြီးရယ် အမ .. လေး…”   ဟူသောညည်းသံဖြင့်  ဆတ်ဆတ်ခါသွားတော့သည်။ စုလှိုင်ငြိမ်ကျသွားတော့မှပဲ တချက်ခြင်းကို ဆောင့်လိုးတော့သည်။ လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ  ထုတ်လိုက်တော့ မပြီးသေးသည့်လီးကြီးက မာတင်းပြီးတော့ အရည်တများများနဲ့ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။ ကြည့်နေရင်း နဲ့  နုဖြူမှာတော့ စိတ်တွေထိန်းမရအောင်ဖြစ်လာကာ  စောက်ဖုတ်လေးကိုဖိပြီးတော့ ပွတ်ပေးနေလေသည်။

“စုလှိုင် ကိုယ်သိပ်ပြီးတော့ ချစ်ချင်နေပြီကွာ..”  “ဟင့် စုလှိုင်မောသေးတယ် အထဲမှာလဲ တအားကြီးကို ကျိန်းနေတာပဲ တော်ကြာမှ  ဆက်လုပ်လေ..”  “အာ ခဏလေးပါကွာ ကိုယ်တော်တော်ပြီးချင်နေပြီကွာ..”   ကြည့်နေရင်းနဲ့ နုဖြူတယောက်ဦးမျိုးလှိုင်ကို သနား လာကာ စုလှိုင်အပေါ်တွင် ပြည့်နှက်နေသော ဒေါသများကလဲ စုလှိုင်အထွတ်ထိပ်ရောက်ကာ ညည်းတွားမြည်တမ်းသံကြားပြီးထဲ က အတော်ပင် ပေါက်ကွဲနေ ချေသည်။ ပြီးတော့သူမကိုယ်တိုင်လဲ အတော်ပင် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေကာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြီး တော့ ပွတ်သပ်ချေမွနေရင်း ပြီးချင်စိတ်တွေတောင် ပေါက်နေသည်။  နုဖြူသည်သူမကိုယ်ပေါ်ကတခုတည်းသော အဝတ်စား အဖြစ်ကျန်နေသည့် ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး တော့ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဦးမျိုးလှိုင်တို့ဆီသို့ ရွေ့လျားသွားလေ တော့သည်။

“ဟင်..”  “အို…”  နှစ်ယောက်စလုံးကအလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်ကို နုဖြူမြင်လိုက်ရလေသည်။   “ဦးသိပ်ပြီးတော့ပြီးချင်နေ တယ်မို့လား လာလေ သမီးနဲ့ပြီးလိုက်..”  ဟုပြောပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ရှိဦးမျိုးလှိုင်ဘက်ကို   နောက်ကျောခိုင်းပြီးကုန်းအပေးမှာ တော့ ဦးမျိုးလှိုင်ကလဲ ကုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းလာပြီး နုဖြူနောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ကာ နောက်ကို ပြူထွက်နေတဲ့ အရည်  ရွှဲရွှဲနဲ့နုဖြူ စောက်ပတ်ထဲကို သူနှင့်စုလှိုင်တို့၏ အရည်များနဲ့ ရွှဲစိုနေတဲ့ လီးတန်ကြီးတေ့ပြီးတော့ တရှိန်ထိုးကြီး ထိုးသွင်းလိုက် တော့သည်။ “ဗြိ ဗြီ ပြွတ် ဖွတ် အင့် အား အမလေးလေး ကျွတ် ကျွတ်..”  ဟူသောညည်းသံလေးနှင့်အတူ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ် ထားတဲ့ နုဖြူမျက်နှာလေးက ရှုံ့မဲ့ပြီးတော့ ဦးခေါင်းလေးကလည်း နောက်ကို လန်သွားပါလေတော့သတည်း။

 

Zawgyi

 

အလိုက္သိေသာ ဦးခ်စ္သူ

“ႏုျဖဴ……”  “ရွင္”   တစိမ့္စိမ့္တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလႏုစိမ္းေလးက ျဗဳန္းကနဲအတင္းတိုးေဝွ႔ကာ တိုက္ခတ္လိုက္သျဖင့္ တ လႈပ္လႈပ္ ျဖစ္ေနေသာ သစ္႐ြက္သစ္ခက္ေလးမ်ားက ႐ုတ္ရက္ ယိမ္းႏြဲ႕ယမ္းခါကာ တရွဲရွဲျမည္သံႏွင့္အတူ လႈပ္ရွားသြားၾကၿပီး သူ တို႔ႏွစ္ဦး၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခု  တို႔သည္လည္းရင္ထဲအထိေအးစိမ့္စြာခံစားလိုက္ရသည္။   “ေျပာေလ ေမာင္”   “ႏုျဖဴ ဘာလို႔ေမာင့္ကို ခ်စ္တာလဲဟင္”  “ေမာင္မုန္းတဲ့ေန႔ဟာ ႏုျဖဴေသတဲ့ေန႔ဆိုတာ ႏုျဖဴေျပာရဲတယ္ ေမာင္”   ဝင္းကိုသက္ျပင္းတခုကို ေလးေလးပင္ပင္  ခ်လိုက္သည္။ မုးိတဖြဲဖြဲက်ေနေသာ ကန္ေရျပင္ မႈန္ဝါးဝါးေလးကို အဓိပၸါယ္မဲ့ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ႏုျဖဴက  ထီးေလးအား ဝင္းကိုဘက္သို႔တိုး၍ ေဆာင္းေပးသည္။ ဝင္းကို၏လက္တဖက္က ႏုျဖဴ၏ခါးေသးေသးကို ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္ တဖက္က ႏုျဖဴ၏မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲလွည့္လိုက္ကာ ေမးဖ်ားေလးကိုေမာ့လိုက္ၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္း ေပးလိုက္သည္။ ထိုမွတဖန္ႏုျဖဴ၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုဖက္လိုက္ကာ ပါးခ်င္းအပ္ထားမိျပန္သည္။

“ႏုျဖဴေမာင့္ေပါင္ေပၚထိုင္ပါလား”  “ဟာ ေမာင္ကလဲလူျမင္ကြင္းႀကီး”   “ထမီေလးအသာလွန္ၿပီးထိုင္လိုက္ပါလား လုပ္ပါ ႏုျဖဴ ရယ္”   ႏုျဖဴ ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ႏုျဖဴထဘီေလးကို အသာမကာ လွန္လိုက္ၿပီး ဝင္း ကို၏ေပါင္ေပၚသို႔ ထိုင္သည္။ ဝင္းကိုကပုဆိုးကို ေလွ်ာခ်ေပးလိုက္ရာ မတ္ေတာင္ေနေသာ ဝင္းကို၏ပစၥည္းႀကီးက ႏုျဖဴ၏ မအဂၤါ စပ္ေလးထဲသို႔ စြပ္ခနဲဝင္သြားသည္။   “ရွက္စရာႀကီးကြယ္ သူမ်ားေတြေတြ႕ကုန္ရင္”   “အိေျႏၵမပ်က္ထိုင္ေနေပါ့ ေမာင္ဒီလိုပဲ ဖက္ ထားမယ္ေနာ္ ခ်စ္လိုက္တာႏုျဖဴရယ္”  ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္ဆိုေသာ ဝင္းကိုကိုယ္တိုင္က ႐ြစိ႐ြစိျဖင့္လႈပ္ေနသည္။ ႏုျဖဴလဲ အၿငိမ္မ ေနႏိုင္ပါ မသိမသာေလး လႈပ္ရမ္းေနမိသည္။ ႏုျဖဴ၏ ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိစုပ္ထားေသာ ဝင္းကို၏ လွ်ာႀကီးက သူမ၏ပါးစပ္ထဲ၌ေမွ်ာ့ႀကီး တေကာင္လို ေလွ်ာက္သြားေနသည္။ တဖိန္းဖိန္းတရွိန္းရွိန္းျဖင့္ ခံစားရင္း ႏုျဖဳကလဲဝင္းကို၏လည္ပင္းကို ဖက္ထားမိသည္။

ႏုျဖဴ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲ အရင္းထိ စိုက္ဝင္ေနေသာ ဝင္းကို၏ လီးႀကီးက ဒိတ္ခနဲ ဒိတ္ခနဲ ေသြးခုန္ေနသည္ကို ႏုျဖဴခံစားရပါသည္။  သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္ တဆုံး ဝင္ေနေသာ လီးတံႀကီးက တင္းခနဲတင္းခနဲ မားက်စ္သြားေလ ႏုျဖဴတေယာက္ မေနတတ္မထိုင္ တတ ္ျဖစ္ေလခံစားေနရသည္။   ႏုျဖဴႏွင့္ဝင္းကို ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနေသာ ကန္ေရျပင္တြင္ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးမ်ားက ၿဖိဳးၿဖိဳး ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေလး က်ေနသကဲ့သို႔ ျမကြၽန္းသာ တဝိုက္ရွိ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကလဲ အလင္းေရာင္ကို ကာကြယ္ကာရွိေနေလသည္။

“ႏုျဖဴမေနတတ္ေတာ့ဘူးကြယ္ ေမာင္ရယ္”   “ၿပီးေအာင္လုပ္ရေအာင္လား ႏုျဖဴရယ္”   “အာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေအာင္လုပ္မွာလဲလို႔”   “အဲဒီၿခဳံထဲမွာ ႏုျဖဴ ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ပါလား”   “ျဖစ္ပါ့မလားေမာင္ရယ္ လူေတြက သြားလာေနၾကတာ”   “အျပင္မွာမိုးေတြ ႐ြာေနတာပဲ ဘယ္သူမွ မလာပါဘူး”  “ဒုကၡပါပဲကြာ မဟုတ္တာ”   ”လုပ္ပါကြာ ႏုျဖဴကလဲေနာ္”   ေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆို တာ ႏုျဖဴျပလိုက္ခ်င္ပါသည္။ ၿခဳံေတြကလဲ ေလးဘက္ေလးတန္ျပည့္ေနသျဖင့္ မိုး႐ြာစဥ္ တေယာက္မွ်မရွိႏိုင္ဟုေတြးလိုက္မိသည္။    “ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ သူမ်ားရွက္တယ္”   “အင္းပါ ကုန္းေလ ကုန္း မိုး႐ြာတုန္းေလး   လုပ္ရေအာင္”

ႏုျဖဴၿခဳံထဲဝင္ၿပီးေလးဘက္ေထာက္ကာဖင္ႀကီးကိုလွန္ေပးလိုက္သည္။ ႀကီးမားေဖြးအိေနေသာ ဖင္ႀကီးက မိုးေရေပါက္ေလးမ်ား  ထိမွန္ျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။ ဝင္းကိုက ႏုျဖဴ၏ေနာက္ဘက္မွေန၍ ကုန္းကုန္းကြကြျဖင့္ ႏုျဖဴ၏ ဖင္ႀကီးကိုေအာက္မွပင့္ေကာ္ကာ    ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔လိုးသြင္းသည္။ မိုးေရမ်ားႏွင့္ ေစာက္ရည္မ်ားေရာေထြးလ်က္ရွိသည့္ တဘြပ္ဘြပ္ျမည္သံက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ ေလာင္ေလး အသံထြက္လာေလသည္။ ဝင္းကိုက ခပ္နာနာေဆာင့္၍ လိုးေလရာ ႏုျဖဴမွာ ေခါင္းေလးေထာင္လာလိုက္ ျပန္ငုံ႔သြား လိုက္ျဖင့္ အေတာ္ေလး ပင္ ခံစားရခက္ေနပ ုံရေလသည္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖြတ္ စြပ္ ႁပြတ္”  အသံေတြကအေတာ္ေလးက်ယ္သည္။ တခါတရံ “အား”ခနဲလန႔္ေအာ္လိုက္ေသာအသံေလးမ်ားပင္  ထြက္ ထြက္လာသည္။  “ေတာ္ေတာ့မယ္ကြယ္ အင့္ အင့္ အင့္”   “ၿပီးေတာ့မယ္ ခဏေလး ခဏေလး”   “ႁပြတ္ စြပ္ ႁပြတ္ ဖြတ္ စြပ္”    “အ ေတာ္ၿပီဆို သူမ်ားေတြ ေတြ႕ကုန္လိမ့္မယ္ကြယ္..”   “ခဏေလး အိ အ အင့္ အင္း..”   အေလာသုံးဆယ္ေဆာင့္၍လိုးေနရင္းမွ  မိုးေရစိုေသာဆံပင္မ်ားကို အထက္သို႔ လွန္တင္လိုက္ကာ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္သို႔ အကဲခတ္သလို ၾကည့္ေနလိုက္ေသးသည္။ မိုးက  ခပ္ပါးပါး႐ြာေနသည့္ ၿခဳံထဲသို႔ ေခါင္းေရာက္ေနေသာ ႏုျဖဴက ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘာမွမျမင္ႏိုင္ေပ။ မိုးကပါးပါးေလးျဖစ္ကာ ခုန ေလာက္ မသဲေသာ္လည္း သစ္႐ြက္တို႔မွ လက္က်န္မိုးေပါက္ႀကီးမ်ားက ေတာအုပ္ေလးတဝိုက္ကို ဆူဆူညံညံ လႊမ္းၿခဳံ ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

ခဏအၾက ာတြင္ ႏုျဖဴကအတင္း႐ုန္းထြက္ၿပီး ထဘီကိုဆြဲအုပ္ကာ ေက်ာက္ျပားေလးေပၚ ျပန္၍ထိုင္သည္။ ဝင္းကိုကလဲ လုံျခည္ ကိုျပင္ဝတ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးဝဲယာသို႔ ထပ္မံ အကဲခတ္ သည္။ မႈန္ဝါးေသာ ကန္ေရျပင္ အလင္းေရာင္နဲပါးေသာ ေတာတန္း တိတ္ဆိတ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တို႔ကို ေက်နပ္စြာ ၾကည့္ၿပီးမွ ထိုင္သည္။  “ေမာင္ကအရမ္းၾကာတာပဲ သြား”   ”ႏုျဖဴၿပီးလားဟင္..”   ”    အို ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာဘယ္လိုလုပ္ၿပီးမွာလဲ လူျမင္မွာေၾကာက္တာနဲ႔ သြားပါ ေမာင္အရမ္းကဲတာပဲ”    မူလကအတိုင္းထီးေလး ကိုျပင္ေဆာင္းကာ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုျပန္၍ပူးကပ္သြားေသာအခ်ိန္တြင္ ႏုျဖဴ၏ လက္ေလးတဖက္က ဝင္းကို၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ထိုး ႏႈိက္ရင္း လီးႀကီးကိုကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးေနေလသည္။ ႏုျဖဴက ေမာင့္မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ ရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံးကာ ငုံ၍ေနသည္။  ဝင္းကိုက ႏုျဖဴ၏ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို နမ္းရင္း အရသာ ခံ၍ေနသည္။

“ႏုျဖဴခ်စ္လို႔လုပ္ေပးတာေနာ္ အထင္မေသးနဲ႔” ”မေသးပါဘူးႏုျဖဴရယ္ ႏုျဖဴ ေမာင့္ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ေမာင္သိပါ တယ္ကြယ္”   “ယုံပါတယ္ေမာင္ရယ္ ေနာက္ေတာ့မွသာ မိဘစိတ္တိုင္းက်ဆိုၿပီး ႏုျဖဴ က်န္ရစ္မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ေနာ္”   “ႏုျဖဴ သေဘာတူမယ္ဆိုရင္ ခုပဲ႐ုံးသြားၿပီး လက္ထပ္ရေအာင္ေလ”   “အမေလး စိတ္ကလဲျမန္လိုက္တာေနာ္ တကယ္ပါပဲ”   “စိတ္ျမန္ တာမဟုတ္ရပါဘူး ႏုျဖဴထက္ ေမာင္ကပိုၿပီးခ်စ္ရတာပါဗ်ာ”   “ဘာျဖစ္လို႔”   “အေပးေကာင္းလို႔ေလ..”   “အယ္ သြား မေကာင္းဘူး  ဘာေတြေျပာေနမွန္းလဲ မသိဘူး”  ႏုျဖဴလွမ္းထုလိုက္ေသာလက္သီးဆုပ္ကေလးကို ဖမ္းယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဝင္းကိုက စုပ္ ယူလိုက္သည္။ ႏုျဖဴ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းက်သြားၿပီး သူမလက္ကေလးမ်ားက ဝင္းကို ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းႀကဳံးၿပီး  ဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။

“ျပန္ၾကစို႔ကြယ္ ႏုျဖဴေမာၿပီ”  ေဗဒါေရာင္ထဘီေလးတြင္ ႐ႊံ႕ကြက္ေလးေတြ ေပက်ံေနေလရာ ဝင္းကိုကတယုတယ ေဆးေၾကာေပး ေလ ေတာ့သည္။ ႏုျဖဴသည္ စလင္းဘက္အျပာေရာင္ေလးကို ျပင္ၿပီး လြယ္လိုက္ရင္း မတ္တပ္ရပ္လိုက္ကာ အက်ႌခရမ္းႏုေရာင္ ေလးကို ခါးဆြဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထီးတလက္တည္းအတူေဆာင္းကာ ဝင္းကိုႏွင့္ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။   “အို ဒီမွာလဲတတြဲ ၾကည့္စမ္းေမာင္”  “သူတို႔ကလဲ ေမာင္တို႔ကို သတိမထားအားပါဘူး ဟဲ ဟဲ..”  မွန္ေပသည္ ထိုအတြဲသည္သူတို႔ရွိရာဘက္ ေက်ာေပး ၿပီး မိန္းမေဆာင္းေခါက္ထီးေလးကို အတူပူးကပ ္ေဆာင္းရင္းထိုင္ေနေပသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ပါက ႏွစ္ေယာက္ စလုံး၏ လုံျခည္မ်ားသည္ ပုဆိုးမ်ားျဖစ္ေနၾကၿပီး သူတို႔အတြဲအား ခုနက စိမ္ေျပနေျပ ေခ်ာင္းေန ၾကသည့္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္ကို  ဝင္းကိုေရာ ႏုျဖဴေရာ မသိေတာ့ပါေခ်။

(၂)  တဧက၏သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္က်ယ္ဝန္းေသာ ေျမကြက္ႀကီးတြင္ တျခမ္း၌ တထပ္တိုက္ က်ယ္က်ယ္ထြားထြားေလး တစ္လုံးရွိ ၿပီး အျခားဘက္ျခမ္းတြင္ေတာ့ တခန္းလွ်င္ (၁၀)ေပပတ္လည္ခန႔္က်ယ္ဝန္းေသာ အခန္းေလးမ်ားအေပၚ (၁၀)ခန္း  ေအာက္(၁၀)ခန္းပါဝင္ေသာ ႏွစ္ထပ္အုတ္ညႇပ္ အေဆာက္ဦးေလးရွိေပသည္။ ထိုအေဆာက္ဦးႏွင့္ ကပ္လ်က္ ႏွစ္ထပ္တိုက္ကို ေတာ့ သံဇကာျဖင့္ ကာရံထားၿပီး ၿခံစည္း႐ိုး တံခါးတခုကလဲ ရွိေပသည္။ ၿခံစည္း႐ိုးအား လက္ခုပ္တေဖာင္ကာရံထားၿပီး ၿခံထဲတြင္ လည္း သစ္ပင္ပန္းပင္တို႔ စိမ္းလန္းေဝဆာေနေပသည္။

ပိုင္ရွင္တို႔ကေတာ့ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ႏွင့္ ေဒၚျမေမ ျဖစ္ၿပီး ဦးမ်ိဳးလႈိင္မွာ အသက္(၄၅)ခန႔္ရွိကာ အသားညိဳညိဳ ေဒါင္ေကာင္းေကာင္း ႐ုပ္ ခပ္သန႔္သန႔္ရွိကာ ဗီဒီယို ကုမၸဏီပိုင္ရွင ္တဦးျဖစ္ေပသည္။ ေဒၚျမေမကေတာ့    ေယာက်္ားထက္(၁၀)ႏွစ္ခန႔္ ပိုႀကီးၿပီးေတာ့  မိုးလင္းမွမိုးခ်ဳပ္ ဘုရားသြားကာ ပုတီးစိပ္ေနတတ္သူ တဦးျဖစ္ေပေတာ့သည္။   သူတို႔တြင္ အသက္(၂၄)ႏွစ္ခန႔္ရွိ စုလႈိင္ဆိုေသာ      ေခ်ာေမာလွပသည့္ သမီးတေယာက္ရွိကာ သူတို႔တိုက္ႏွင့္ တျခမ္းစီရွိသည့္တိုက္သည္ မိန္းကေလးေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ပိုင္ရွင္ကေတာ့ စု လႈိင္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ အေဆာင္တြင္ရွိၾကေသာ မိန္းကေလး(၄၀)ခန႔္တို႔သည္ စုလႈိင္ကို ခ်စ္ခင္ၾကေပသည္။ စုလႈိင္ကေတာ့ ထိုအထဲ ကမွ တေလာဆီက “မယ္”ဘြဲ႕ရထားေသာ သခ်ၤာတတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူေလး ႏုျဖဴကို ပိုၿပီးေတာ့ ခ်စ္ခင္ကာ အေရးေပးဆက္ဆံ ၿပီး ႏုျဖဴသည္သာ စုလႈိင္တို႔ေနထိုင္ရာ ႏွစ္ထပ္တိုက္ကေလးသို႔ ဝင္ထြက္သြားလာခြင့္ ရထားေပသည္။

“မယ္”ဘြဲ႕ ရထားၿပီးေနာက္ႏုျဖဴသည္ အႏုပညာေလာကထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လိုသျဖင့္ ထိုေလာကထဲႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ႏွင့္  ဆက္သြယ္ရန္ ႏုျဖဴကအကူညီေတာင္းရာ စုလႈိင္က ဘြဲ႕ရၿပီးမွလုပ္ကိုင္ရန္ေျပာၿပီးျငင္းဆိုခဲ့သည္။ စုလႈိင္က ႏုျဖဴကိုအစစအရာရာ ကူညီၿပီးမွ ဒီဟာေလးကို မကူညီသျဖင့္ ႏုျဖဴအံ့ၾသခဲ့ရသည္။ ႏုျဖဴေျပာတိုင္းစုလႈိင္ကေတာ့ ျငင္းၿမဲျငင္းေနခဲ့သည္။   တေန႔မနက္ ပိုင္း စုလႈိင္ေဈးသြားေနခ်ိန္ ဦးမ်ိဳးလႈိင္တေယာက္ ၿခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ႏုျဖဴအရဲစြန႔္ၿပီးေတာ့ ၿခံထဲသို႔ ကူး လာခဲ့သည္။ ႏုျဖဴသူမကိုသူမ မိတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ “မယ္” ဘြဲ႕ရထားေၾကာင္း အႏုပညာေလာကထဲ ဝင္လိုေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္ ေတာ့ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းညိတ္သည္။

စုလႈိင္ကို ေျပာခိုင္းေသာ္လည္းျငင္းခဲ့ေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေျပာျပေလ ရာ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီးမွ ၿပဳံးလိုက္ကာ စု လႈိင္က ဒီလုပ္ငန္းကိုမႏွစ္သက္သူျဖစ္ကာ သူမပင္ သ႐ုပ္ေဆာင္မလုပ္ခ်င္ေၾကာင္းကို ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနေၾကာင္းလည္း ေျပာ ျပေလသည္။ ေနာက္လ ေလာက္ေတာ့သ႐ုပ္ေဆာင္ အသစ္ေ႐ြးခ်ယ္မည္ျဖစ္ရာ ႏုျဖဴကို ဦးစားေပးေ႐ြးခ်ယ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း  ေျပာဆိုေလရာ ႏုျဖဴတေယာက္ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္သြားမိသည္။  ထိုေန႔မွစ၍ ေလ့က်င့္ခန္းမွန္မွန္ယူၿပီးေတာ့ သူမကိုယ္သူမ သ  ၍ေနေတာ့သည္။ သူမ၏ ခ်စ္သူဝင္းကိုကိုပင္ လူေတြၾကားထဲမွာပင္ ေတြ႕ခြင့္ေပးၿပီးေတာ့ တခါေတာ့ ခ်စ္သူကိုသနားသျဖင့္ မိုးေရ ထဲမွာ ျမကြၽန္းသာသို႔ လိုက္ေပးခဲ့သည္ ဒီရက္ထဲမွာဒီတခါထဲသာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ႏုျဖဴကေတာ့အဲေလာက္ထိ ျပင္ဆင္ေနေပ ေတာ့သည္။

တေန႔စုလႈိင္မရွိခိုက္ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ေတြ႕ရာ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က မနက္ျဖန္ေန႔လည္ (၁၂)နာရီေလာက္ သူႏွင့္လာေတြ႕ရန္ႏွင့္  လာေရာက္ေတြ႕ဆုံရမည့္ေနရာ လိပ္စာကိုပါ တခါထဲေပးလိုက္သည္။ ေနာင္ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က ဒီကိစၥေတြက ိုစုလႈိင္သိသြားၿပီး  ကန႔္ကြက္ေနပါက ကူညီႏိုင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း စုလႈိင္ကိုမေျပာျပရန္ ႏႈတ္ပိတ္လိုက္ေလသည္။  ဦးမ်ိဳးလႈိင္ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာ ကေတာ့ တိုက္ခန္းေလးတခုမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခန္းတံခါးေရွ႕ကို ေရာက္ၿပီးေတာ့ လူေခၚဘဲ(လ္)ကို ႏွိပ္တာနဲ႔ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ဦး မ်ိဳးလႈိင္ကိုယ္တိုင္ တံခါးလာဖြင့္ေပးေတာ့ ႏုျဖဴလဲ အံ့အားသင့္သြားမိသည္။ အထဲလွမ္းဝင္လိုက္ေတာ့ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က ထိုင္ေလ ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ကုလားထိုင္ေတြဘက္ကို ၫႊန္ျပေတာ့ ထိုင္လိုက္မိသည္။ ဦးမ်ိဳးလႈိင္လဲတံခါးကို အေသခ်ာပိတ္ၿပီးေတာ့ ႏုျဖဴေရွ႕မွာ ဝင္ ထိုက္လိုက္သည္။

“နာမည္အရင္းက ႏုျဖဴပဲလား”   “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”  “သ႐ုပ္ေဆာင္တာကို ဝါသနာပါလို႔လား ေငြေၾကးေၾကာင့္လား”  ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရင္း..  “ဝါသနာလဲပါပါတယ္..”    ဟုႏုျဖဴကေျပာလိုက္သည္။ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ရဲ႕ အမူရာေတြက တစုံတခုကိုဖုံးကြယ္ထား သေယာင္ ႏုျဖဴခံစားေနမိသည္။   “ဒီလုပ္ငန္းကေတာ့ သမီးႀကိဳးစားရင္ ႀကိဳးစားသေလာက္ အက်ိဳးးရွိမွာပါကြာ ဦးလဲ ကူညီမွာေပါ့ ဟုတ္လား.. ကဲ လာ ကိုယ္လုံးအတိုင္းတာေလး နဲနဲၾကည့္ရေအာင္ေနာ္”  အခန္းထဲမွာက သူနဲ႔ႏုျဖဴပဲရွိေနေလသည္။ ႏုျဖဴအခန္းတ ဝိုက္ကို မသိမသာနဲ႔ အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုံၿခဳံစိတ္ခ်တဲ့ အခန္းပါပဲ ဦးမ်ိဴးလႈိင္ကို အကဲခတ္လိုက္မိေတာ့လည္း အသက္နဲ႔မ လိုက္ အ႐ြယ္တင္ၿပီးေတာ့ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ပုံပါပဲ။ ႏုျဖဴအရပ္နဲ႔ဆို ႏုျဖဴကသူ႔ရဲ႕ေမးသာသာေလးပဲ ျမင့္ေပသည္။ ဒါေတာင္မွ ႏု ျဖဴက ၅ ေပ ၆ လက္မနီးပါးျမင့္တဲ့သူပါ။ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က အရပ္ျမင့္သေလာက္ ကိုယ္ကာယကလည္း ထြားက်ိဳင္းလြန္းလွသည္။

“သမီးအရင္က အားကစားဘာလုပ္ဖူးလဲ”   “ဟင့္အင္း အားကစားရယ္လို႔ေတာ့မလုပ္ဖူးပါဘူး ကိုယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္းေလာက္ပဲ  နဲနဲပါးပါး လုပ္ဖူးတာပါ”   “ရင္သားေတြက အရမ္းလွတယ္ကြယ့္..”   သာမန္အလုပ္သေဘာနဲ႔ေျပာတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေပမဲ့ ႏုျဖဴရဲ႕ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားမိသည္။ ဖေအနဲ႔သမီးအ႐ြယ္ေပမဲ့ ခံဖူးေနေတာ့ ႏုျဖဴတေယာက္က ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္းကို  ေကာင္းေကာင္း သိေနေပၿပီ။  “ဒီဘက္လွည့္ လက္ေျမာက္ထား ေအး ဟုတ္ၿပီ”   ေပႀကိဳးကိုႏို႔သီးထိပ္ေပၚကေနၿပီးပတ္ၿပီးေတာ့ ရင္ အလွကို တိုင္းေတာ့ ႏုျဖဴမေျပာေသး။ လက္ေတြက ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုခလုတ္တိုက္ အဲဒီအထိ ငါအပ်ိဳစစ္မွမဟုတ္တာ ဆိုတဲ့အေတြး နဲ႔ပဲ ႏုျဖဴတင္းခံထားသည္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က ၾကမ္းျပင္မွာဒူးေထာက္ၿပီး ခါးနဲ႔တင္သားေတြကို ေပႀကိဳးနဲ႔တိုင္းေတာ့ ႏုျဖဴ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေအာင္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။

သူ႔မ်က္ႏွာကေတာ့ ႏုျဖဴေပါင္ၾကားနားမွာ ကပ္ေနၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ဝိုက္ၿပီး ေတာ့ ေပႀကိဳးလွမ္းဆြဲေနေတာ့လက္ေတြနဲ႔  တင္ပါးကိုကိုင္မိတဲ့အျပင္ တင္ပါးကို သိသိသာသာႀကီး ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္လာေတာ့  “အို ရွင္ ဘာလုပ္တာတာလဲ လႊတ္ေနာ္”   လက္ႏွစ္ဘက္ကို႐ုန္းကန္တြန္းဖယ္ၿပီးေတာ့ အခန္းျပင္ေျပးထြက္ဖို႔ ႏုျဖဴႀကိဳးစား ေတာ့သည္။  “မင္းနဲ႔မင္းရည္းစားလိုးေနၾကတဲ့ဓါတ္ပုံေတြ ငါ့မွာရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို “…မယ္ ရဲ႕အခ်စ္ေရး” ဆိုၿပီးေတာ့  လက္သိပ္ထိုးၿပီးေတာ့ ျဖန႔္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္း ဘာျဖစ္သြားမလဲ ခု ဦးက မင္းသ႐ုပ္ေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ကူညီသလို မင္းကို  ဘယ္သူက ကူညီေတာ့မွာလဲ မမိုက္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔ သမီးရယ္ ကဲ ေရာ့ မင္းဓါတ္ပုံေတြ”  သူကအထက္စီးရထားတဲ့ေလသံနဲ႔ ႏုျဖဴကို  ခပ္တည္တည္ေျပာဆိုၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဓါတ္ပုံကို ၾကည့္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ႏုျဖဴမ်က္လုံးထဲ ျပာေဝသြားမိသည္။

အေကာင္းစားကင္မရာနဲ႔ ႐ိုက္ထားမွန္းသိသာလွတဲ့ ေရာင္စုံဓါတ္ပုံေတြပါလား ႏုျဖဴက ထဘီေလးကို ဖင္ေလးေဖြးေဖြးနဲ႔မၿပီးေတာ့  ေမာင့္လီးႀကီးေပၚ တက္ထိုင္ေနပုံ ၿခဳံထဲမွာ ဖင္ကုန္းေပးထားၿပီး ေမာင့္ကို လွည့္စကားေျပာပုံ ဖင္ကုန္ထားတဲ့ ႏုျဖဴရဲ႕ေနာက္ကျပဴ ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို လီးတန္ႀကီးေတ့ထားပုံ လီးႀကီးေဆာင့္သြင္းလိုက္လို႔ ႏုျဖဴရဲ႕ေခါင္းေလး လန္သြားၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ေလး ၿပဲသြားတဲ့ပုံ အို စုံေနတာပါပဲလား မိုးေရထဲမွာဖင္ကုန္းၿပီး အလိုးခဲ့တဲ့ပုံေတြကိုၾကည့္ရင္း ႏုျဖဴအသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာ ေတာ့သည္။

“ရွင္ ရွင္ ရွင္တို႔လူယုတ္မာေတြ လူယုတ္မာေတြ” ႏုျဖဴတအားေအာ္ေပမဲ့ အသံကတစ္ဆို႔ၿပီးေတာ့ တိမ္ဝင္သြားရာက မ်က္ရည္မ်ား  စီးက်လာေတာ့သည္။ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ကေတာ့ ပုခုံးေလးကို အသာေလးကိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့   “မငိုပါနဲ႔ကေလးရယ္ ဦးရဲ႕အလိုကိုလိုက္ၿပီး ရင္ မင္းအရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္းလဲ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ၿပီးေတာ့ ေငြလဲေထာက္ပံ့မယ္ မင္းကို သ႐ုပ္ေဆာင္တေယာက္ျဖစ္ေအာင္  လုပ္ေပးမယ္ သမီးရဲ႕အပ်ိဳရည္ကို ဦးကေတာင္းတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္”  “အို ရွင္ ”   “ဟုတ္တယ္ေလ မင္းေစာက္ဖုတ္ေလးက ခံဖူး ထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးပဲ ဘာမ်ားတိုးၿပီးေတာ့ နစ္နာသြားမွာလဲ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္းရမဲ့ အခြင့္ေရးေတြက နဲတာမဟုတ္ဘူးေနာ္  စဥ္းစားပါကြာ ေသခ်ာစဥ္းစားပါ”

“ဖယ္ လႊတ္ လာမကိုင္နဲ႔”  “ဦးက သိပ္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ခံတတ္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ျပန္ခ်င္သပဆိုလဲ ျပန္ေပေတာ့”    ႏုျဖဴ အနားကထအသြားမွာေတာ့ ႏုျဖဴတေယာက္ အသည္းအသန္စဥ္းစားၿပီးေတာ့ တခဏအၾကာမွာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုမဝံ့မရဲၾကည့္ၿပီး    “က်မ ဦးကိုတခုေျပာပရေစ”   “ေျပာေလ ေျပာပါ”   “အခု ဦးဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာၿပီးၿပီဆိုပါေတာ့ ဓါတ္ပုံနဲ႔ဖလင္ကို က်မယူသြားရ မွာလား”   “ဟာဒါေပါ့ ယူသြားေတာ့ေပါ့ကြာ ဒါမွလဲ တရားမွ်တမွာေပါ့ ေနာက္ၿပီး မင္းကို သ႐ုပ္ေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ့္ အျပင္ ေငြေၾကးလဲ ေထာက္ပံ့ဦးမွာေလ အေသခ်ာပဲေပါ့ကြာ ဟဲ ဟဲ..”  ႏုျဖဴအသက္ကိုတဝႀကီးရႈလိုက္ၿပီးေတာ့ အားေမြးလိုက္ပါ ေတာ့တယ္။ ပုဆိုးခြၽတ္ခ်လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ရဲ႕လီးႀကီးဟာ ျမင္းတေကာင္ရဲ႕ဟာေလာက္နီးနီးႀကီးမားလွတာကို ႏုျဖဴ ေတြ႕လိုက္မိသည္။ ႐ုတ္တရက္ေတာ့ တြန႔္သြားၿပီး ႏုျဖဴလန႔္သြားသည္။

လီးဆိုလို႔ ေမာင့္လီးပဲျမင္ဘူးခဲ့ၿပီး ခုထပ္ေတြ႕ရတာလဲ ဧရာမ လီးႀကီးဆိုေတာ့  “ဟင္ ဦးဟာႀကီးဒကလဲ နဲတာႀကီးမွမဟုတ္တာပဲ ျဖစ္ပါ့မလားရွင္”   ”မေတာ္ဘူးဆိုတာက ဘယ္မွာမွမရွိပါဘူး  သမီးရယ္ လီးနဲ႔ေစာက္ပတ္ဟာ ဘယ္လိုမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္သြားၾကတာ ခ်ည္းပါပဲကြယ္ ဟဲ ဟဲ”    ကာမဘီလူးစစ္စစ္ႀကီးကို ႏုျဖဴေတြ႕ေနပါၿပီ အလိုးခံဘူးတယ္ဆိုတာကလဲ ေမာင္နဲ႔က စိတ္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔အတူ အခ်စ္ဆိုတာကပါ  ပါလာျခင္းျဖစ္ၿပီး ခုဟာကေတာ့ လူစိမ္းတဦး ၿပီးေတာ့ အသက္ကလဲ အေဖအ႐ြယ္ေလာက္ဆိုေတာ့ မလႊဲသာမေရွာင္သာလို႔သာ  အလိုးခံရမွာမို႔ ရွက္သလိုလို မ်က္ႏွာပူသလိုလို ႏုျဖဴခံစားေနရသည္။  “မင္း ထဘီမခြၽတ္ဘူးလား”  “ဟာ ဒီအတိုင္းပဲလုပ္ပါ”    ႏုျဖဴ ရွက္ေနမိသည္ တစိမ္းတေယာက္ေရွ႕မွာ ထဘီကြင္းလုံးခြၽတ္ရမွာက လြယ္တာမွ မဟုတ္ပဲေလ။

“လာေလ ဒီကုလားထိုင္ေပၚတက္  လက္ကနံရံကို ကိုင္ထား ေျခတေခ်ာင္းကဒီေပၚတင္ ဟုတ္ပီ ထဘီကိုခါးထိ ဆြဲလွန္ၿပီးေတာ့ ေပါင္တေခ်ာင္းေျမာက္ စားပြဲစြန္း တဖက္မွာ ေျခေထာက္တင္ေပး ၿပီးေတာ့ တေခ်ာင္းရပ္ ”  ေစာက္ပတ္ေလးကတဖက္ကို ဆြဲၿဖဲထားေပးသလို ခပ္ၿပဲၿပဲေလးျဖစ္သြား ေတာ့သည္။ ကုလားထိုင္က နိမ့္သလို စားပြဲကလဲနိမ့္သည္။ ကုလားထိုင္ ေအာက္ကေနၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ႏုျဖဴေစာက္ ပတ္ေလးကို လီးအရွည္ႀကီးနဲ႔ ထိုးဆြပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ႏုျဖဴအက်ႌေတြကိုလဲ အကုန္ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ အထိေတြ႕ေတြက  ပူေႏြးပ်စ္ခြၽဲေနၿပီးေတာ့ လိုးၾကရေတာ့မယ္ ဆိုတာနဲ႔တင္ ႏုျဖဴတေယာက္ တုန္ခါေနမိသည္။ ၿပီးမွ ငါအလိုးခံဖူးတာပဲ ဘာေၾကာက္ စရာရွိလဲလို႔ အားေပးေနရင္းနဲ႔ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့လီးႀကီး ဗိုက္ထဲမ်ား ကြၽံဝင္သြားေလမလားလို႔လည္း စိုးရိမ္ေနမိသည္။

“ေၾကာက္ေနလား သမီး”  “အင္း အင္း ရွီး ကြၽတ္..”  သူ႔မ်က္ႏွာကႏုျဖဴႏို႔ႀကီးေတြကို ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴရင္း ၿပဲအာေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ ထဲကို ဧရာမလီးႀကီးထိုးသြင္းဖို႔ ႏႈိးဆြေနဆဲပါ။ တခ်ီတခ်ီလီးႀကီးက ေစာက္ေစ့ထိပ္ေလးကို ေကာ္ထိုးမိရင္ တကိုယ္ခုံဗ်င္းခနဲျဖစ္ ကာ ႏုျဖဴတေယာက္ တုန္ရီသြားမိသည္။   “သမီး ဦးကိုခ်စ္ရဲ႕လား ဟင္”   အို ဒီလူႀကီး႐ူးေနလားလို႔ႏုျဖဴေတြးလိုက္မိသည္။ သူ  အက်ပ္ကိုင္လို႔သာ အလိုးခံရတာ ၿပီးေတာ့ ဒီအသက္႐ြယ္ႀကီးကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္လို႔ရမွာလဲ ဒါေပမဲ့ ႏုျဖဴတို႔ကေတာ့ ပါး  ေနနပ္ေနၿပီ… “မခ်စ္ပဲနဲ႔ အလိုးခံပါ့မလား ဦးရဲ႕ ဟင္း..”   “ဟဲ ဟဲ အညာမေလး ညာတယ္ ဟဲ ဟဲ ”   ညာေနမွန္းလဲဒင္းကသိသားပဲ မ ခ်စ္ေတာ့မခ်စ္ဘူး ဒါေပမဲ့လဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးဝင္သြားရင္ လက္ေတြက အလိုလိုျပန္ဖက္မိၿပီး ေပါင္ေတြကလဲ ကားေပးမိ တတ္ေတာ့ မခက္ပါလား။ အေသြးသားနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ႏုျဖဴတို႔မိန္းမသားေတြမွာလဲ ခံစားမႈေတြရွိေနတာကေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္မွာ လဲ။

“ျဗစ္” ကနဲဆိုတဲ့အသံထြက္လာေတာ့ ႏုျဖဴ အသက္ရႈရပ္သြားမိသည္။ စိတ္ေတြက လႈပ္ရွားၿပီးေတာ့ ေၾကာက္လန႔္ကာ အေရေတြ ကမထြက္ေတာ့ လီးႀကီးနဲ႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းကို ဆြဲၿဖဲလိုက္သလို ျဖစ္သြားေတာ့ ႏုျဖဴလန႔္သြားတာေပါ့ေလ။  လီးဒစ္ႀကီးက သိပ္ႀကီးေတာ့ ေစာက္ပတ္အဝင္ဝကို ဗူးဆို႔ႀကီးလိုႀကီး ပိတ္ေနတာေပါ့ မဝင္ပဲနဲ႔ တစ္ခံေနတာေလ။    “အား မဝင္ဘူး  ဦးရဲ႕..”  ”ခဏေနဦး”   စားပြဲေပၚကေခါင္းလိမ္းဆီပုလင္းကို ယူၿပီးေတာ့ ေစာက္ပတ္အဝေလးနဲ႔လီးႀကီးထိပ္မွာ သုတ္လိမ္းၿပီး ခ်ိန္မွာ ေမႊးလွတဲ့ ေခါင္းလိမ္းဆီနံ႔ ညႇီစို႔စို႔လီးေရအနံ႔ေတြကေရာၿပီးေတာ့ ႏုျဖဴႏွာေခါင္းထဲဝင္လာသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ ေစာက္ပတ္ ဝအေတ့မွာ ႏုျဖဴငုံ႔ၾကည့္လိုက္စဥ္ လီးထိပ္ဖူးနီနီႀကီးကေတာ့ ေစာက္ပတ္အဝမွာ ေတ့သြားမိပါၿပီ။ ႏုျဖဴခါးေလးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး  ေတာ့ လီးႀကီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိၿပီးေတာ့အသြင္းမွာ….

“ႁဗြတ္ အေမ့… အ”   မ်က္ေစ့ထဲမီးဝင္းဝင္းေတာက္သြားၿပီးေတာ့ ပါးေလးေတြလဲ က်င္တက္သြားပါေတာ့တယ္။   “အား အီး နာ တယ္ နာတယ္”   အဆက္မျပတ္ညည္းတြားရင္းက ဦးမ်ိဳးလႈိင္ ရင္ဘတ္ကို ႏုျဖဴတေယာက္ တြန္းထားၿပီးေတာ့ ေခါင္းကိုလဲ ေနာက္ လွန္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။  “ႁဗြတ္ ျဗစ္ ပတစ္ အ အ အီး”   ဆတ္ဆတ္ေလးေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ခါးကိုလဲ ကိုင္ေညာင့္လိုက္ေရာ လီးႀကီး ဟာ အဆမတန္ တင္းက်ပ္ၿပီးေတာ့ ႏုျဖဴေစာက္ဖုတ္ထဲကို အဆုံးထိဝင္သြားေလသည္။  “အ ကြဲၿပဲကုန္ၿပီလားမသိဘူး နာတယ္ အ  အား….”   အသက္ကိုေအာင့္ၿပီးေတာ့ ရင္ဘတ္ကို ကိုင္တြန္းေလ ႏုျဖဴခါးကိုဖက္ၿပီးေတာ့ အတင္းေဆာင့္ေလဆိုေတာ့ ေစာက္ ေခါင္းထဲမွာ လီးႀကီးက ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေမႊေႏွာက္ေနတာေပါ့။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ စြပ္ စြပ္ ႁပြတ္.. ”   “အိ အ ဟင့္ အင့္ အိုး အိုး အား အား..”   ႏုျဖဴဝဋ္လည္ပါၿပီ ေမာင္နဲ႔တုန္းကမနာပဲနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ညည္းတြားခဲ့မိသမွ်ခုေတာ့ ဒီလီးႀကီးဒဏ္ကို အသံမထြက္ပဲ အံႀကိတ္ခံလို႔ကို မရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။  “ၾကပ္တယ္ အို အိုး  နာတယ္ရွင့္ အ..”   “ႁပြတ္ စြပ္ စြပ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္.. ”   သူ႔ကိုေတြ႕စကေတာ့ ဒီေလာက္ႏွာထန္လိမ့္မယ္လို႔ ႏုျဖဴမထင္ခဲ့မိေပ ခုေတာ့ သူ႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အသက္ပါလြန္းလို႔ သူ႔ကိုေတာင္ ျပန္ဖက္ထားရသည္။ အလိုးခံခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ လီးနဲ႔မဆုံဖူးခဲ့ သလို ဖုထစ္အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထိုးေထာင္ေနၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲကိုအျပည့္အက်ပ္ လိုးဝင္သြားတိုင္း အရသာေတြ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ခံစားရလို႔ ႏုျဖဴအတြက္ကေတာ့ ခံလို႔အေကာင္းဆုံး အရသာအရွိဆုံးပါပဲ။

“ၾကမ္းျပင္မွာလုပ္ရေအာင္ဦးရယ္ ေညာင္းလို႔ပါ”  ႏုျဖဳေျပာသလိုၾကမ္းျပင္ေပၚကိုေပြ႕ခ်ေပမဲ့ လီးႀကီးကိုေတာ့ လုံးဝမခြၽတ္ေပ။ ႏုျဖဴ ေျခေထာက္ေတြကေတာ့ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ လြတ္ၿပီးေတာ့ သူေပြ႕လာတဲ့အတိုင္း လီးႀကီးတပ္ရက္နဲ႔ ပါလာၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ပက္လက္ ေလးခ်ေပးသည္။   “ေျဖးေျဖးလိုးပါ ဦးရယ္ အရမ္းနာလို႔ပါ..”  ႏုျဖဴကမ်က္ႏွာလႊဲရင္းသူ႔ကိုေတာင္းပန္သလို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ တစ္ လစ္ႀကီးစိုက္ဝင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကလဲ ေစာက္ပတ္ထဲကိုငုတ္ႀကီး တေခ်ာင္းစိုက္သြင္းထားသလို ေအာင့္သက္သက္ႀကီး ခံစားေနရ သည္။  “ေပါင္ေတြၿဖဲထားေပးေလ သမီးရဲ႕..”   “ၿဖဲေပးထားတာဘဲ အမေလး ေလး နာလိုက္တာရွင္”   ႏုျဖဴရဲ႕ညည္းညဴသံေတြက သူ႔ အတြက္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္လားေတာ့မသိဘူး ပိုၿပီးေတာ့ ေဆာင့္တဲ့ေနရာက သြက္လာပါတယ္။

“ဟ အ အ ဟ အမေလး အား…”   မရေတာ့ပါဘူး ႏုျဖဴရဲ႕ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအင္ေတြက သူ႔လီးနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါမွာေတာ့ အရႈံးေပးလိုက္ရပါ ၿပီ။ နာက်င္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေပမဲ့ သူကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲကို အားရပါးရ လိုးထည့္ေန ေတာ့သည္။ မၾကာခင္မွာေတာ့ နာက်င္မႈေတြက အေတာ္ႀကီးသက္သာသြားၿပီး အရသာက တစိမ့္စိမ့္တက္လာေတာ့သည္။ သူလိုး တဲ့ အရသာကေတာ့ ေမာင္လိုးတာထက္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ႏုျဖဴကို အရသာရွိေစေလသည္။ ႏုျဖဴလဲ သူ႔ကို သိမ္းႀကဳံးဖက္ထားၿပီးေတာ့  တဟင္းဟင္းနဲ႔ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။   အဲ သိပ္မၾကာေတာ့ေသာအခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တဟင္းဟင္း တအင္းအင္းနဲ႔  ျဖစ္လာၿပီး သုက္ရည္ေတြ ၿပိဳင္တူထြက္လာကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။

ႏုျဖဴတေယာက္ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ကိုစြဲလန္းသြားေခ်ၿပီ ေနာက္တႀကိမ္ေတာ့ သူလိုးတာကိုခံဖို႔ ဝန္မေလးေတာ့ေခ်။ တခ်ီၿပီးသြားခ်ိန္မွာ ေတာ့ သူ႔ကတိအတိုင္းပဲ ဓါတ္ပုံနဲ႔ဖလင္အျပင္ လိုရာသုံးဖို႔ ေငြသုံးေသာင္းထုတ္ေပးသည္။ ဗီဒီယိုအစမ္း႐ိုက္ရန္ ေနာက္ႏွစ္ပတ္ ေလာက္အၾကာကို ခ်ိန္းလိုက္ၿပီးေတာ့ ႏုျဖဴကို ေနာက္ထပ္တခ်ီထပ္လိုးလို႔ ႏုျဖဴလဲ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ အားပါးတရႀကီး   အလိုးခံ လိုက္ေတာ့သည္။   စုလႈိင္ကႏုျဖဴကိုအေတာ္ပင္ခင္ရွာသည့္အျပင္   ႏုျဖဴပ၏အေပၚတြင္လည္း ေက်းဇူးက အမ်ားႀကီးရွိေပသည္။  ႏုျဖဴဆီကအေဆာင္လခကို   မယူသည့္အျပင္အခ်ိန္မေ႐ြးလည္း ထမင္းလာစားခိုင္းသည္။ အက်ႌအဝတ္စား မ်ားလည္း ဝယ္ေပး တတ္ၿပီးေတာ့ ညီမေလးတေယာက္လို ႏုျဖဴကိုခ်စ္သလို ႏုျဖဴကလည္း ကိုယ့္အမ တေယာက္လိုပါပဲ ခ်စ္ခင္မိသည္။

ႏုျဖဴသည္ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ႏွင့္ေတြ႕ၿပီးေတာ့ (၂)ရက္ခန႔္ အခန္းေအာင္းေနခဲ့မိသည္။ (၃)ရက္ေျမာက္တြင္ေတာ့ စုလႈိင္ႏွင့္မေတြ႕တာ ၾကာ သျဖင့္ ေန႔လည္(၁၂)နာရီေလာက္တြင္ စုလႈိင္ဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးက ပိတ္ထားသျဖင့္ ေဘးမွပတ္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ တံခါးမွ ဝင္လာခဲ့သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္တံခါးကေတာ့ ေစ့႐ုံသာေစ့ထားေလသည္။ မီးဖိုေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့ စုလႈိင္ကိုမေတြ႕ရသျဖင့္  အိပ္ခန္းထဲတြင္ရွိမည္ဟုတြက္ဆၿပီး အိပ္ခန္းဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။   “အို ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္..”     ႏုျဖဴ၏ေျခလွမ္းမ်ားကတန႔္ကနဲ ရပ္၍သြားသည္။ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံေလးမွာ မမစုလႈိင္၏ အသံျဖစ္မွန္း ႏုျဖဴသိလိုက္ သည္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းတံခါးကပိတ္မထားေခ် ႏုျဖဴက တံခါးေပါက္ေဘးသို႔အသာတိုး ကပ္လိုက္သည္။ ႏုျဖဴမ်က္လုံးထဲ တြင္ ျပာကနဲ ထိတ္လန႔္ တုန္လႈပ္သြားေလသည္။ အံ့အားသင့္သလို အၾကည့္မွားေနတာမ်ားလားလို႔လည္း ေတြးလိုက္မိသည္။

မမွားပါ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ႏွင့္မမစုလႈိင္.. အေဖႏွင့္သမီးဟု သိထားရသူမ်ား.. ဦးမ်ိဳးလႈိင္တကိုယ္လုံးတြင္ အဝတ္စားမရွိ မမစုလႈိင္ကလည္း  ေရခ်ိဳးၿပီး အလွျပင္ၿပီးခါစပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ေနကာ ခါးထိေရာက္ေနေသာ ထဘီေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ စုကိုင္ကာရင္ဘတ္တြင္  ကပ္ထားသည္။ အဲဒါကိုပဲ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က သူ႔လက္ႏွင့္ အတင္းဆြဲခြၽတ္ေနသည္။   “က် က်မကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ .. ဟင့္ ဟင့္”   ႏုျဖဴ၏ရင္ေတြကေတာ့ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနေခ်ၿပီ မ်က္ေတာင္ပင္ မခတ္ရဲ။  “ကဲဟာ ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနတာ ကဲ ကဲ ကဲကြာ..”    အတင္းဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ကြၽတ္သြားေလေတာ့သည္။   “အို လွလိုက္တဲ့မမစုလႈိင္ရယ္…”   ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားေသာ စုလႈိင္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႏုျဖဴမ်က္လုံးေလးမ်ားဝိုင္းသြားေတာ့သည္။ “မယ္”ဘြဲ႕ရထား ေသာ ႏုျဖဴထက္ပင္ စုလႈိင္အလွက သာေနေသးသည္။  ရင္ထဲမေက်မနပ္ပဲ မနာလို ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

“စုလႈိင္ အသာတၾကည္နဲ႔ငါေတာင္းတာကို ေပးစမ္း…နင္အသားမနာခ်င္နဲ႔..”  ဦးမ်ိဳးလႈိင္က ေငါက္ေတာ့မွ စုလႈိင္နဲနဲၿငိမ္သြားသည္။     ဝင္းဝါေသာအသားေရႏွင့္ အဝတ္မဲ့ ကိုယ္လုံးႀကီးသည္ ေရေဆးငါးႀကီးသဖြယ္ လွပေနေတာ့သည္။ လုံးဝန္ၿပီးလွပေသာရင္ႏွစ္မႊာ ကို ဦးမ်ိဳးလႈိင္က လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဆုတ္ကိုင္ ေခ်မြပြတ္သပ္ေပးေနသလို ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္ရင္း ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကိုလဲ နမ္းရႈံ႕ ေနျပန္ေတာ့သည္။ စုလႈိင္တေယာက္ ၿငိမ္သက္ေနသလို အျပင္မွေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ႏုျဖဴမွာလဲ အသက္ပင္ရဲရဲမရႈရဲပဲ  တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနေပသည္။  စုလႈိင္ႏု႔ိေတြကိုပြတ္သတ္ေနရာမွ ဝမ္းျပင္းသား ဝင္းဝင္းေလးေတြဆီေရာက္သြားၿပီးေတာ့  အဲဒီကတဆင့္ ခုံးေမာက္ေနၿပီးေတာ့ ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ရွိေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို လက္ဝါးႀကီးျဖင့္ ဆုပ္ၿပီး ပြတ္သတ္ကစားေန သည္။  စုလႈိင္၏ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးခြၽန္ခြၽန္ေလးကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္မၾကားညႇစ္လိုက္ေသာအခါ စုလႈိင္မွာ ေစာေစာကလို မၿငိမ္ႏိုင္ေတာ့ ပဲ တဟင္းဟင္း တအင္းအင္းျဖင့္ ညည္းတြားကာ ရွိေနေတာ့သည္။ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က စုလႈိင္ကို အသားကုန္ႏႈးၿပီးေတာ့ သူ႔အလိုဆႏၵ  ျပည့္ေစရန္အတြက္ လုံးပန္းေနျခင္းျဖစ္သည္။

ႏုျဖဴ၏အၾကည့္က ေပါင္ၾကားထဲမွ လီးတန္ႀကီးဆီ ေရာက္သြားသည္။ ၾကည့္စမ္း ငါ့ကိုလိုးတဲ့လီးႀကီး ခုေတာ့ မမစုလႈိင္ကိုလိုးခ်င္ လြန္းလို႔ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနလိုက္တာ ဟင္း။ လီးႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ႏုျဖဴတေယာက္ ေဒါသထြက္သြားသလို မေက်မနပ္လဲ ျဖစ္ သြားရသည္။ ကိုယ္တြင္းမွ ရမက္ စိတ္ကလဲဟုန္းခနဲ ထလာကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္တက္လာေတာ့သည္။   ဦးမ်ိဳးလႈိင္ကစု လႈိင္၏ ဒူးႏွစ္လုံးကိုဆြဲယူၿပီး ေထာင္လိုက္ကာ ေပါင္ကို ကားထားလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ေတာ့ ဒူးႏွစ္လုံးၾကားထဲ ဝင္ထိုင္ကာ     တ ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာဧရာမလီးႀကီးကို ေဖါင္းတင္း၍ ေစ့ကပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ဆီသို႔ ေတ့လိုက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုႂကြၿပီးေတာ့ ဖိ ခ်လိုက္သည္။

“ၿဗိ ျဗစ္ ၿဗိ ဖြတ္…”  “အ အင့္ အ အင့္ ဟင္း ဟင္း.. ”   ႏုျဖဴ၏ရင္ထဲၾကည့္ေနရင္းဟာသြားကာ လီးႀကီးကေတာ့ စုလႈိင္ရဲ႕ေစာက္ ဖုတ္ထဲကို အငမ္းမရႀကီးကို တိုးဝင္သြားေတာ့သည္။ တိုးဝင္တာမွ လီးတန္ႀကီးတေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ဖုတ္ထဲကိုနစ္ဝင္ျခင္းပါ။ ဒါ ေတာင္မွ စုလႈိင္တေယာက္ သာမန္မွ်သာညည္းၿပီးေတာ့ စင္းလုံးေခ်ာကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးကလဲ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ ႏွစ္ႀကိမ္သုံး ႀကိမ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္သြားသည္။ ႏုျဖဴတေယာက္ ၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ အံ့ၾသသြားသလို စုလႈိင္တေယာက္ကေတာ့ ဒီလီးႀကီးကို အေတာ္ ယဥ္ပါးေနပုံရေလသည္။  လီးႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ တြင္စိမ္ထားရင္း   ႏို႔ေတြကိုေခါင္းငုံ႔ၿပီးေတာ့ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စို႔ေနေလသည္။  စုလႈိင္ကလဲ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ မက္မက္ရရဖက္ကာ ေက်ာျပင္ႀကီးကို လက္ဖဝါးႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ဖြဖြေလးပြတ္သတ္ ေပး ေနေလသည္။

ျမင္ေနရေသာႏုျဖဴစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မနာလိုစိတ္မ်ား ျပည့္သိပ္လာေလသည္။ ဦးမ်ိဳးလႈိင္က စုလႈိင္ရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ကုန္းၿပီးနမ္း လိုက္ကာ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ျပန္မတ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ပုခုံးႏွစ္ဆက္ကိုဆြဲကာ တခ်က္ျခင္းေဆာင့္၍ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ႀကီး  လိုးေပေတာ့သည္။   စုလႈိင္ကလဲေစာက္ဖုတ္ထဲဝင္လာေသာ အရွိန္ႏွင့္ ေဆာင့္ကာဝင္လာေသာလီးႀကီးကို ေပါင္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညႇပ္ၿပီး ေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္နဲ႔အညီေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အားရပါးရေကာ့ၿပီးေတာ့ေပးေနေလသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ေတာ့ ေစာက္ရည္ မ်ားက တစတစ႐ႊဲနစ္လာၿပီး အသံေတြကလဲပို ပိုထြက္လာေတာ့သည္။  “ႁပြတ္ စြပ္ ပလြတ္ ႁပြတ္..”   “အ အင့္ အင့္ အ ..”    လိုးေန ရင္းကဦးမ်ိဳးလႈိင္ကစုလႈိင့္ႏို႔ေတြေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာ အငမ္းမရနမ္းၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေလးေတြကို တျပတ္ျပတ္နဲ႔စို႔လိုက္ လွ်ာထုတ္ၿပီး ေတာ့ ယက္ေပးလိုက္လုပ္ေလရာ စုလႈိင္ခမ်ာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္လွ်က္ ဖက္ထားေသာ သူမလက္ကေလးေတြက ဦးမ်ိဳးလႈိင္  ေက်ာျပင္ႀကီးကို မခ်ိတင္ကဲျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနရွာသည္။

ႏုျဖဴသေဘာေပါက္လိုက္ပါၿပီ စုလႈိင္တေယာက္ သူမကို ဦးမ်ိဳးလႈိင္ႏွင့္ဆက္သြယ္ေပးျခင္း မျပဳခဲ့သည္ကိုပါ။ ႏုျဖဴသည္ စုလႈိင္က  သူမအေပၚေကာင္းခဲ့တာေတြကို ေမ့ေပ်ာက္လိုက္ကာ မေက်မနပ္နဲ႔ ေဒါသထြက္လာေတာ့ သည္။ ကာမနဲ႔ယွဥ္လာေတာ့ အသိတရား မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ေခ်ၿပီတည္း။   ဦးမ်ိဳးလႈိင္က အားရပါးရေဆာင့္ေနေသာ ေဆာင့္အားေတြကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာ့ခ် လိုက္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲရွိေနေသာ လီးႀကီးကို လႈပ္႐ုံပဲလႈပ္ၿပီးေတာ့ စုလႈိင္မ်က္ႏွာအနံွ႔ကို မက္မက္ေမာေမာနမ္းကာ ႏႈတ္ခမ္း ႐ႊန္း႐ႊန္းစိုစိုေလးေတြကို ခပ္ျမႇင္းျမႇင္းေလး စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ စုလႈိင္ကလဲ မ်က္ႏွာကို အလိုက္သင့္ေမာ့ေပးၿပီးေတာ့ မ်က္လုံး ေလးမ်ား စင္းက်သြားကာ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလးမ်ား ခ်ိဳင့္သြားသည္အထိ တုံ႔ျပန္အနမ္းအေနနဲ႔ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရ  ျပန္စုပ္ေနေပးေနသည္။ မ်က္ႏွာကလဲ ေက်နပ္ေနပုံရေလသည္။

ျမင္ေနရေသာႏုျဖဴကေတာ့ ေဒါသအိုး ေပါက္ကြဲလုနီးပါးျဖစ္လာသလို ရမက္စိတ္မ်ားေၾကာင့္လဲ ကိုယ္လုံးေလးက တုန္လာေလ သည္။ ထိုမွ်မက ေစာက္ပတ္ဝတြင္လည္း တစစ္စစ္ျဖင့္ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားက စိမ့္ထြက္လာေတာ့သည္။  “ေဆာင့္ ေဆာင့္ေတာ့ ေလ ဟင့္..”   ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဆြဲခြာလိုက္ၿပီးေတာ့ မခ်ိတင္ကဲ ပုံစံျဖင့္ စုလႈိင္ကလႈပ္ခတ္စြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။   “ဒါနဲ႔မ်ား ဘာလို႔ ေစာေစာက ျငင္းေနရေသးလဲ စုလႈိင္ရယ္”   “ျငင္းရတာေပါ့ရွင္ ျငင္းရတာေပါ့ သည္လိုခဏခဏခံေနရလို႔ ေဆးေတြက အၿမဲပဲ ေသာက္ေနရတာေလ..”   ၾကားလိုက္ရေသာႏုျဖဴတေယာက္ လႈိက္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ အၿမဲတမ္းခံေနသည့္သေဘာကို သူမရင္ထဲမွ  နင့္ေနေအာင္ကို မနာလိုစြာျဖင့္ ခံစားလိုက္ရသည္။

“ေၾသာ္ စုလႈိင္ရယ္ နင့္မိဘေတြမရွိေတာ့ ငါတို႔က ေကြၽးေမြးၿပီးေမြးစား ေစာင့္ေရွာက္လာရတဲ့ ေက်းဇူးေတြကိုလဲ ေထာက္ဦးမွေပါ့ဟာ… ”  “ေနာက္ၿပီးေတာ့ အကို႔မယားႀကီးအေၾကာင္းလဲ သိသားနဲ႔ တခါ တခါစုလႈိင္ကိုေျပာလိုက္ရင္ ရစရာကိုမရွိဘူး..”   “ေအး ဒါကလဲ နင့္အေဒၚပဲေလဟ…”  “မသိဘူး မသိဘူး စုလႈိင္ကို သပ္သပ္အိမ္ တေဆာင္ မီးတေျပာင္နဲ႔ထားပါဆိုတာကို အကိုက မယားႀကီးကိုေၾကာက္ေန ဒါေၾကာင့္ စုလႈိင္ျငင္းတာေပါ့..”   “ဟ နင္လဲသိသားနဲ႔  နင့္အေဒၚကို ငါက ပစ္ပယ္လို႔မရဘူးေလ… သူ႔ပစၥည္းေတြ သူခ်မ္းသာတာေတြက နဲတာမွ မဟုတ္တာ..”   ႏုျဖဴနားလည္လိုက္ပါၿပီ။  မိန္းမဘက္မွ မိဘမဲ့တူမကို ေမြးစားထားၿပီး အပ်ိဳျဖစ္လာေတာ့မယားလုပ္ကာ   လိုးေနျခင္းပင္တည္း။ သီးသန႔္ထားရန္ကလဲ  မယားႀကီး၏ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားႏွင့္ ခ်မ္းသာသူျဖစ္ေလေတာ့ မယားႀကီးကိုလဲ မဆန႔္က်င္ရဲေပ။

“ကဲပါ အကိုရယ္ စုလႈိင္မေနႏိုင္ ေတာ့ဘူး ၿပီးခ်င္လွၿပီ နာနာေဆာင့္စမ္းပါ အကို႔ဟာႀကီးကို စုလႈိင္ခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီကေနဘယ္ကိုမွ ထြက္မသြားတာပဲၾကည့္ ဟင့္ ဟင့္  လုပ္ေလ ေဆာင့္ကြာ အကို႔လီးႀကီးကို စုလႈိင္အဖုတ္ေလးနဲ႔ ညႇစ္ေပးမယ္..”  “ႁပြတ္ ဖါတ္ အ ဖြတ္ အ စြပ္ ႁပြတ္   “အမေလးေလး  ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ ဟင္း ဟင္း…”  “ခ်စ္လားဟင္ စုလႈိင္..”   “ခ်စ္ ခ်စ္တယ္ တအားခ်စ္တယ္ကြာ ႁပြတ္ စြပ္ ဖြတ္ အမေလးအကို ရယ္ ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းကို မသိဘူး စုလႈိင္ကို ဒီေန႔တေန႔လုံးလိုးေပးေနာ္..”   ႏုျဖဴ၏ေစာက္ပတ္အဝမွထြက္လာေလေသာ ေစာက္ ရည္ၾကည္ေလးမ်ားသည္ ေပါင္ၿခံဆီသို႔ပင္ စီးလာေခ်ၿပီတကား။ တကိုယ္လုံးမွာလဲ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာသည့္အျပင္  ေခြၽးေစးေတြက ပါထြက္ေတာ့ မြန္းက်ပ္လာၿပီး သူမတထပ္တည္းဝတ္လာခဲ့တဲ့ ခပ္ပြပြ စပို႔ရွပ္ေလးကိုေခါင္းမွဆြဲခြၽတ္ၿပီးေတာ့  လက္တဖက္က ႏို႔သီးေလးမ်ားကိုကစား က်န္လက္တဖက္ကေတာ့ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားထားၿပီး ေဖာင္းကးစျပဳေနတဲ့သူမရဲ႕  ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္ေပးေနကာ စုလႈိင္တို႔ကို ဆက္ၾကည့္ေနေလသည္။

“ႁပြတ္ စြပ္ ပလြတ္ စြပ္ ဒုတ္.”   “အား ဟင္း ဟင္း ခ်စ္ တယ္ သိပ္ခ်စ္တာပဲ ဟင္း ဟင္း ေဆာင့္စမ္းပါအကိုရယ္ စုလႈိင္တေယာက္ထဲကိုပဲ လိုးေနာ္ အကို ဟင္း ဟင္း ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္  အမေလးအကိုရဲ႕…”  လီးႀကီးကိုစုလႈိင္ေစာက္ဖုတ္ထဲကို အားကုန္ေဆာင့္လိုးထည္းေနသလို စုလႈိင္ကလည္း အားရပါးရေကာ့ကာ  လူးလွိမ့္ခံေနရင္းနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ထဲရွိ လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားနဲ႔ ညႇစ္ေပးေနေလသည္။ စုလႈိင္တေယာက္ လူးသ ထက္ကို လူးပ်ံလာၿပီးေတာ့ ခဏအၾကာမွာေတာ့  “အား အီး အမေလး လႈိင့္ လင္ႀကီးရယ္ အမ .. ေလး…”   ဟူေသာညည္းသံျဖင့္  ဆတ္ဆတ္ခါသြားေတာ့သည္။ စုလႈိင္ၿငိမ္က်သြားေတာ့မွပဲ တခ်က္ျခင္းကို ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ လီးႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ  ထုတ္လိုက္ေတာ့ မၿပီးေသးသည့္လီးႀကီးက မာတင္းၿပီးေတာ့ အရည္တမ်ားမ်ားနဲ႔ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ၾကည့္ေနရင္း နဲ႔  ႏုျဖဴမွာေတာ့ စိတ္ေတြထိန္းမရေအာင္ျဖစ္လာကာ  ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုဖိၿပီးေတာ့ ပြတ္ေပးေနေလသည္။

“စုလႈိင္ ကိုယ္သိပ္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ခ်င္ေနၿပီကြာ..”  “ဟင့္ စုလႈိင္ေမာေသးတယ္ အထဲမွာလဲ တအားႀကီးကို က်ိန္းေနတာပဲ ေတာ္ၾကာမွ  ဆက္လုပ္ေလ..”  “အာ ခဏေလးပါကြာ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ၿပီးခ်င္ေနၿပီကြာ..”   ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ႏုျဖဴတေယာက္ဦးမ်ိဳးလႈိင္ကို သနား လာကာ စုလႈိင္အေပၚတြင္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ေဒါသမ်ားကလဲ စုလႈိင္အထြတ္ထိပ္ေရာက္ကာ ညည္းတြားျမည္တမ္းသံၾကားၿပီးထဲ က အေတာ္ပင္ ေပါက္ကြဲေန ေခ်သည္။ ၿပီးေတာ့သူမကိုယ္တိုင္လဲ အေတာ္ပင္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ေနကာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ၿပီး ေတာ့ ပြတ္သပ္ေခ်မြေနရင္း ၿပီးခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္ေနသည္။  ႏုျဖဴသည္သူမကိုယ္ေပၚကတခုတည္းေသာ အဝတ္စား အျဖစ္က်န္ေနသည့္ ထဘီေလးကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေတာ့ အဝတ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးက ဦးမ်ိဳးလႈိင္တို႔ဆီသို႔ ေ႐ြ႕လ်ားသြားေလ ေတာ့သည္။

“ဟင္..”  “အို…”  ႏွစ္ေယာက္စလုံးကအလန႔္တၾကားျဖစ္သြားသည္ကို ႏုျဖဴျမင္လိုက္ရေလသည္။   “ဦးသိပ္ၿပီးေတာ့ၿပီးခ်င္ေန တယ္မို႔လား လာေလ သမီးနဲ႔ၿပီးလိုက္..”  ဟုေျပာၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚရွိဦးမ်ိဳးလႈိင္ဘက္ကို   ေနာက္ေက်ာခိုင္းၿပီးကုန္းအေပးမွာ ေတာ့ ဦးမ်ိဳးလႈိင္ကလဲ ကုတင္ေပၚက ခုန္ဆင္းလာၿပီး ႏုျဖဴေနာက္မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ေနာက္ကို ျပဴထြက္ေနတဲ့ အရည္  ႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ႏုျဖဴ ေစာက္ပတ္ထဲကို သူႏွင့္စုလႈိင္တို႔၏ အရည္မ်ားနဲ႔ ႐ႊဲစိုေနတဲ့ လီးတန္ႀကီးေတ့ၿပီးေတာ့ တရွိန္ထိုးႀကီး ထိုးသြင္းလိုက္ ေတာ့သည္။ “ၿဗိ ၿဗီ ႁပြတ္ ဖြတ္ အင့္ အား အမေလးေလး ကြၽတ္ ကြၽတ္..”  ဟူေသာညည္းသံေလးႏွင့္အတူ မ်က္လုံးေလးမ်ား စုံမွိတ္ ထားတဲ့ ႏုျဖဴမ်က္ႏွာေလးက ရႈံ႕မဲ့ၿပီးေတာ့ ဦးေခါင္းေလးကလည္း ေနာက္ကို လန္သြားပါေလေတာ့သတည္း။