အန်တီမူ – ဆရာမနီလာနဲ့ ကျွန်တော်

အန်တီမူ+ဆရာမနီလာနဲ့ ကျွန်တော်

-ထွန်းထွန်းလည်း မန်းလေးသားဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း ထွန်းထွန်းဆိုသူမှာ ဆင်းရဲသား၊ တောသား ငမွဲလေးတစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဉာဏ်ကောင်းသည်။ ထို့အတူ အောက်လမ်းလိုလို ဘာလိုလို တတ်သည်။ သူအောက်လမ်းတတ်ကြောင်းကို သူ့တစ်ယောက်တည်းသာ သိသည်။ ထိုပညာဖြင့် ရွာတွင် ကျောင်းဆရာမလေး ခြောက်ယာက်၊ အပျိုကြီး တစ်ယောက်၊ အပျိုလေးတစ်ယောက် လင်ရှိမယား တစ်ယောက်နှင့် သူဌေးသမီး ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ကာမဖြင့် မြူဆွယ်စားသောက် ကြီးပွားနေသူ ဖြစ်သည်။ မိဘက မရှိ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဘဝဖြင့် ကျောင်းတက်နေသူလည်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကျမ်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ခိုးယူလိုက်ပြီး ထိုကျမ်းစာထဲအတိုင်း လုပ်လိုက်ရာ နက္ခတ်မိသွားသဖြင့် ကာမသိဒ္ဓိအောင်မြင်သွားခဲ့သူ ဖြစ်သည်။

ထွန်းထွန်း၏ ကာမသိဒ္ဓိအစွမ်းနှင့် သူဖန်တီးခဲ့သော ခွင်များ ပထမဦးဆုံး သူစမ်းသပ်လိုက်သော ပစ်မှတ်မှာ အန်တီမူ ဖြစ်သည်။ သားသမီးနှစ်ယောက်ရှိ၍ ခရီးခဏခဏ ထွက်သော လင်ရှိသည့် မိန်းမဖြစ်သည်။ သူ့လင်က ခရီးထွက် သားနှင့်သမီးက ကျောင်းတက်နေသော အန်တီမူသည် နေ့လည်နေ့ခင်း အိမ်တွင် တစ်ယောက်တည်း ရှိတတ်သဖြင့် သူကျောင်းလစ်ကာ ထိုအိမ်သို့ အလည်သွားခဲ့သည်။ ကျမ်းညွှန်းအတိုင်း မယုံတဝက် ယုံတဝက်နဲ့ လုပ်ကြည့်သည်။ စကားပြောနေရင်း သူက မကပ်ရဘဲ အန်တီမူက ညုကြည့်များဖြင့် သူ့အားကြည့်ကာ ကပ်လာသည်။ သူ့အား ဟိုကိုင် ဒီကိုင် လုပ်လာသည်။ သူလည်း မရဲတရဲ အန်တီမူခါးကို ဖက်ကြည့်သည်။ “လာ မောင်လေး” အနည်းငယ် ဝသည်ဟု ထင်ရသော်လည်း လင်ရှိမိန်းမလည်းဖြစ်၊ သားသမီးလည်းမွေးထားသော အန်တီမူတို့လို မိန်းမအတွက် သိပ်မဆန်းသော ကိုယ်လုံးဖြစ်သည်။

တောင့်တင်းသည့် အနေအထားတွင် ရှိနေသေးသည်။ ထိုနေ့က အန်တီမူ ဆွဲခေါ်သဖြင့် အန်တီမူ၏ အိပ်ယာပေါ်တွင် အန်တီမူကို ဖုတ်လိုက်ရသော်လည်း ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံဖြစ်သဖြင့် လန့်လည်းလန့် ကြောက်လည်းကြောက် စိုးလည်းစိုးရိမ်ကာ အရသာ ကောင်းကောင်း မတွေ့လိုက်။ သို့သော် ညရောက်တော့ မျက်စိထဲတွင် အန်တီမူက သူ့အား တဖြည်းဖြည်း ပင့်ပေးနေပုံ၊ အတွင်းခံချွတ်ကာ ကားပေးလိုက်ပုံများကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်ယောင်နေမိသည်။ စောက်မွေးများကိုပင့်ကာ စောက်ဖုတ်ဖြဲပြပုံကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဆေးညွှန်းအတိုင်း လိုက်လုပ်သဖြင့် ထွားကြိုင်းလှသော သူ့လီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပုံကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ သူ့ဟာကြီးက မြင်တော့ အန်တီမူက “မမ ခံဖူးသမျှလူတွေထဲမှာ မင်းဟာက အမိုက်ဆုံးပဲ” “မမက အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်တယ်ပေါ့” “အမလေး မင်းတောင် ငါ့အိပ်ခန်းထဲရောက်နေပါပေ့ါ” “ဘယ်နှစ်ယောက်လောက် ဖောက်ပြန်လဲဟင်” “ဖောက်ပြန်တာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားတာ ခံစားတာကွ၊ အင်း ငါ့လက်ချောင်းတွေထက်တော့ များမလားပဲ ဟိဟိ” သို့ဖြင့် ဖုတ်သာ ဖုတ်ထည့်လိုက်ရသည် သူ့ဆေးကို သူသံသယတော့ နည်းနည်းဝင်သည်။ ဆေးကြောင့်လား ဘွားတော်ကြီး ပွေတာကြောင့်လား သူခွဲခွဲခြားခြား မသိ။

သို့သော်လည်း အခွင့်ရသည့်အခိုက် သူဆက်မိုက်ကြည့်သည်။ “လူဆိုးလေး မနေ့က ဘာလို့ တန်းပြန်ပြေးတာလဲ” “………………” “လာ အေးဆေးပေါ့ကောင်လေး” အိပ်ခန်းတံခါးကို သော့ခတ်လိုက်သည်။ “မမ က ပြန်ဆိုမှ ပြန်ရမယ်နော်” “ဟုတ်” အန်တီမူက သူ့ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပြီး အတွင်းခံကိုပါ ဆက်ချွတ်တော့ သူငပဲကြီးက ဟီးထနေသည်။ “ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း” လီးထိပ်ကို လက်ထိပ်နှင့်ခေါက်လိုက်တော့ နည်းနည်းနာသဖြင့် “အ” ဟုအော်မိသည်။ “အံမယ် သူများပေါင်ကြားထဲ သူ့ဟာကြီး ထိုးထည့်ချိန်တော့ ဒီလို မအော်ဘူး” “အာ” အန်တီမူက သူ့လီးတန်ကြီးကိုင်ကာ ဆုတ်ညစ်ပစ်သဖြင့် သူအော်မိပြန်သည်။ “စုပ်လို့ ရမလားဟင်” အသက်လေးဆယ်ကျော်ဆိုသော်လည်း ဣနြေ္ဒရှိစွာ လှပသော အန်တီမူ၏ အလှကို ငေးကြည့်မိသည်။ ဆံပင်များကို ထုံးဖွဲ့ထားပြီး အိမ်နေ အဝတ်အစားဖြစ်သော်လည်း ဖြစ်သလို မဟုတ်ဘဲ ရင်ဖုံးလေးနဲ့မို့ ရင်သားထွားထွားကြီးများ စူထွက်ကာ မြန်မာပီပီ ထမီဝတ်ထားသည်မို့ တင်ကြီးကလည်း စွင့်ကားနေသည်။ ထိုမမလှလှက ရွာထဲတွင် ခိုးကြည့်ထားဖူးသော ဖူးကားထဲကလို သူငတိလေးကို စုပ်ပေးလာတော့ ထွန်းထွန်းခများ ပိုဖီးတက်လာသည်။

ရှေ့တည့်တည့်ကနေ လီးကို အဆုံးထိ စုပ်ပေးတော့ သူကလည်း အန်တီမူခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးကို ဇွတ်ထိုးထည့်ပြီး ကပ်ထားလိုက်သည်။ အတော်ကြာမှ အန်တီမူကလည်း ရုန်းသည်။ “တော်တယ်ကွာ” ထိုနေ့တနေ့လုံး အန်တီမူ အခန်းထဲတွင် အချိန်ကုန်သွားသည်။ “မမက ဘယ်လိုနေပေးမယ်၊ မောင်လေးက ဘယ်လိုလုပ်” စသဖြင့် သူ့အား လိုးနည်းတွေသင်ပေးသည်။ သူကလည်း ဖူးကားထဲကလိုပင် လိုက်လုပ်ပေးသည်။ ပြန်ခါနီးတော့ အန်တီမူက သူ့အား ဖက်ထားက ပါးကို တရစပ်နမ်းပြီး နောက်နေ့လည်း လာပေးရန် တဖွဖွမှာသည်။ သူ့ဆန္ဒနဲ့ တထပ်တည်းမို့ သူလည်း ငြင်းလို့ မဖြစ်နိုင်။ စာသင်ချိန်လေးရက်လုံးလုံး ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် အန်တီမူကျောင်းတက်လေသည်။ စနေ တနင်္ဂနွေတွင် သားသမီးများ ကျူရှင်နှင့် အိမ်သို့ အသွားအပြန်ရှိသဖြင့် မလာသေးရန် မှာကြားသည်။ ဟုတ်သည် သူလည်း ကျောင်းပျက်လှပြီမို့ ကျူရှင်တော့ တက်ဦးမှ ဖြစ်ပေမည်။

“ထွန်းထွန်း မင်းနေခဲ့” ဆရာအားလုံး သူ့အားအလိုလိုက်သော်လည်း သင်္ချာဆရာမ နီလာကတော့ဖြင့် သူ့ကို မုန်းတီးသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဘယ်လိုအချိန် ဘယ်လိုမေးမေး စာက ရနေသည်မို့ ဖြစ်သည်။ သူကတော့ နီလာကို မမုန်းပါ။ သင်္ချာတွက်ပြနေချိန် အိုးကြီးကို ကြည့်ပြီး ကွင်းထုလို့ကောင်းသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူသင်္ချာကျူရှင်ကိုတော့ တက်ဖြစ်အောင် တက်သည်။ မတတ်သာတော့သည်မို့ ကျူရှင်တက်ရင်း ကာမသိဒ္ဓိဂါထာကို အခေါက်ရေ ပြည့်အောင် ရွတ်လိုက်သည်။ နီလာက သင်္ချာတွက်ရင်း ခဏခဏ ဒေါသထွက်ထွက်နေသည်။ ကျောင်းဆင်းတော့ သူ့အားခေါ်ထားသည်။ ကျောင်းသားများ ပြန်ကုန်ပြီ။ “မင်း ဘာလို့ ကျောင်းမတက်သလဲ” ဆရာမနီလာသည် သူ့ထံ တဖြည်းဖြည်း လျှောက်လာသည်။ သူခေါင်းငုံ့ထားသည်။ နီလာက သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ပြီး ရင်သားဖြင့် ပွတ်သည်။ “အင်း အင်း” နဲ့ညည်းသံကြားသည်။ သူ ဝမ်းသာအားရပင် နီလာ၏ ပေါင်ကို ကြုံးဖက်လိုက်သည်။ သူကွင်း ခဏခဏ ထုဖူးသော နီလာ၏ တုံအယ်အယ်အိုးကြီးကို အငမ်းမရ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

“အား အား” ဖင်တုံးကြီးကို ဆုတ်ကိုင် ပွတ်သပ်ရင်း ထမီကို ပင့်သည်။ နီလာက သူ့ပေါင်ကြားကို ပွတ်သည်။ ထွန်းထွန်းရင်ထဲတွင်မတော့ “သြော် ဆရာမ ဆရာမ” ဟုဆိုကာ အတူရပ်ပြီး စားပွဲပေါ် နီလာကိုယ်ကို လှဲစေလိုက်သည်။ ထမီကိုလည်း တစ်ခါတည်းပင့်လိုက်သည်။ ပန်းရောင်အတွင်းခံလေးကို ငြင်သာစွာ ချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင်လုံးကြီးများကို ပွတ်သပ်ပြီး နောက်သို့စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာအပြားလိုက်ထားပြီး လေးငါးချက် ပင့်လျက်ပေးလိုက်သည်။ “အို ကလေးရယ်” သူလည်း ပုဆိုးချွတ်ချကာ လီးထုတ်လိုက်ပြီး လက်ထဲတံတွေးထွေးထည့်ပြီး လီးထိပ်ကို သုတ်လိုက်သည်။ နီလာ၏ စောက်ဖုတ် အက်ကြောင်းတည့်တည့်သို့ လီးခေါင်းကို သိပ်ထည့်လိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းကို နည်းနည်းမွှေပြီး လီးကို တဆုံး သွင်းထည့်လိုက်သည်။ ခါးလေးကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်ထည့်သည်။ နီလာက ကိုယ်တစ်ဖက်လှည့်ပြန်ကြည့်ရင်း ညည်းသည်။ သူလည်း ပုံမှန်လေး ဆောင့်ပေးသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပုံမှန်သွင်းပေးရင်း နို့ကို ပွတ်သည်။ နှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးဖြင့် ကစားတော့ နီလာက ငုံပေးသည်။ နည်းနည်းထိုးကစားပြီး နို့ကို နည်းနည်းညစ်ကာ ကိုင်ပေးသည်။ နောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်အိပ်ချစေကာ ပက်လက်လိုးသည်။ နီလာသည် သူ့ခါးကို ခွကာ ခြေကို ယှက်ခွထားသည်။ ကပ်အိပ်ပြီးနို့ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ရင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးသည်။

“တို့ နောက်ပေါက်ကိုလည်း ချလေ” ထွန်းထွန်းက ဖင်မချဖူးသော်လည်း နီလာမှ ဖိတ်ခေါ်သဖြင့် လေးဖက်ထောက်ကုန်းထားသော နီလာနောက်တွင် မုဆိုးထိုင် ဒူးထောက်ကာ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်လိုက်ပြီး လီးဖြင့် ပွတ်ကစားပေးလိုက်သည်။ လီးထိပ်ကို တံတွေးထပ်ထွေးချပြီး ညှောင့်ရိုးမှ လျှောဆင်းကာ ဖင်ထဲ ထိုးသွင်းသည်။ ထင်မှတ်မထားသည့် အခွင့်အရေးမို့ ထွန်းထွန်းမှာ ဝမ်းသာနေသည်။ ဖင်ထဲ သူ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုံးအောင်သွင်းပြီး တေ့လိုးသည်။ တော်တော်ကြာသည်အထိ ဖင်လိုးလိုက်ပြီး တင်သားပေါ် လီးရည်ကို လွတ်ချလိုက်သည်။ နီလာက သူမစားပွဲဆီ ဖင်လှန်ပြီး ထကာ တစ်သျှူးကို ယူ၍ လရည်များကို သုတ်သည်။ သူက ခါးကို ဖက်လိုက်ပြီး ပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းလိုက်သည်။ “ဆရာမဖင် လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ်” “စောက်ဖုတ်ကော” “စောက်ဖုတ်လိုးလည်း ကောင်းတယ်” “ဘယ်အပေါက် ပိုကောင်းလည်း” “တမျိုးစီကောင်းတယ်” “ဒါပဲနော်၊ ဆရာမဖင်လိုးရတယ် ဆိုပြီး လျှောက် မပြောရဘူး” “နေ့တိုင်းပေးလိုးနော်” “မရပါဘူး၊ အခြေအနေပေးမှပေါ့” “အဲဒါဆို သူများကို ဆရာမဖင်လိုးလို့ကောင်းတယ်လို့ လျှောက်ပြောပစ်မယ်” “အဲဒီနေ့က တို့သေတဲ့နေပဲ” “အလကား စတာပါ၊ အားမရသေးလို့ နောက်တစ်ချီ ထပ်ဆွဲမယ်နော်” “သဘောအတိုင်းပါပဲရှင်” သို့ဖြင့် ဆရာမအားလုံးထဲတွင် ပုရိသမှန်သမျှ စွဲလန်းရသော အလှဆုံးသော မာနအကြီးဆုံးသော တင်အတောင့်ဆုံးသော နီလာကို နောက်တစ်ကြိမ် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးလိုက်ပြန်သည်။

သို့နှင့် ထွန်းထွန်းမှာ အန်တီမူကို ပြေးလိုးလိုက်၊ ဆရာမနီလာကို ပြေးလိုးလိုက် လုပ်နေသည်မှာ တစ်လကျော်သွားသည်။ ထိုအထဲ သူက မခိုင်ကို ကြံလိုက်ပြန်သည်။ သူ့လီးကိုလည်း ကျမ်းတွေထဲကအတိုင်း ကျင့်လိုက်သည်မှာ ပိုကြီးလာသလို ပိုလည်းကြာလာသည် မဟုတ်လား။ အန်တီမူက “စွဲသွားပြီကွာ၊ နောက်ကမ္ဘာအထိ မင်းကို ငါမေ့တော့မှာ မဟုတ်ဘူး” ဟု ချီးကျူးသည်။ ဆရာမနီလာက “တို့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြုတ်ထည့်ထားလို့ရရင် ဖြုတ်ထည့်ထားလိုက်ချင်သကွယ်” ဟု ပြောသည်။ မခိုင်ကကော ဘယ်လို ပြောမလဲ။ ပြောမည်မှာ မလွှဲ။ မခိုင်၏ ကုန်စုံဆိုင်တွင် ဈေးသွားဝယ်ရင်း မခိုင်ကို ကာမသိဒ္ဓိဂါထာဖြင့် မှုတ်မန်းလိုက်သည်။ ချက်ချင်း အကြည့်တွေ ပြောင်းသွားသည်။ မခိုင်သည် ထိုနေ့၌ တူမလေး မအားသဖြင့် ဈေးဆင်းရောင်းသည့်နေ့ ဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း မခိုင်မှာအပျိုကြီးဖြစ်ပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်တွင် တစ်ယောက်တည်း ပုတီးစိတ် တရားထိုင်နေသူသာ ဖြစ်သည်။ အောက်ဆိုင်ကိစ္စ လုံးဝ စိတ်မဝင်စား။ အစစအရာရာ တူမကို အကုန်လွှဲထားသည်။ ထွန်းထွန်းက ဂါထာမန်းမှုတ်ပြီး ညတွင်းချင်းပင် အိမ်ပေါ်တက်လိုက်သည်။

“မမတော့ မင်းကို အရူးအမူး ချစ်မိပြီကွယ်” တချီပြီးတိုင်း မခိုင်က သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ဝင်ကာ သူ့ရင်ဘတ်မွေးကို ကစားရင်း ပြောတတ်သော စကားဖြစ်သည်။ ထို ညက အသက် ၃၅ ဆိုသော အပျိုကြီးကို ပါကင်ဖောက်ရသည့် တသက်တာတွင် မေ့မရဖွယ် ညလေးတစ်ည ဖြစ်ခဲ့သည်။ ည ကိုးနာရီ စာအကျက်ပြပြီး ခိုးထွက်ကာ မခိုင်အိမ်သို့ တန်းပြေးသည်။ အိပ်ယာထဲတွင် ဒူးတုတ်၍ ပုတီစိပ်နေသော မခိုင်ကို မြင်ပြန်တော့ သူလာတာ မှားသွားပြီဆိုပြီး နောင်တ ရလိုက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်က ထိန်းမရ။ နောက်မှနေ၍ သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်မိသည်။ မခိုင်က ငြိမ်ခံသည်။ ဗိုက်ကိုပွတ်ရင်း ရင်သားကို ပွတ်သည်။ မခိုင်က ပုတီးချကာ သူ့လက်ကို အသာထပ်ကိုင်သည်။ သူ စပြီ။ နို့ကိုပွတ်ရင်း လည်ဂုတ်တွေကို နမ်းသည်။ ပခုံးသားကို နမ်းသည်။ အောက်သို့ ဆက်ပွတ်သပ်ဆင်းသည်။ ပေါင်ကို ပွတ်သည်။ ကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး ပါးအစုံကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းသည်။ “တို့ ကြောက်နေတယ်” “မကြောက်ပါနဲ့ မရယ်၊ ကျနော် တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာပဲ” “မင်းကို ပိုကြောက်တယ်ကွယ်” “………….” သူက ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ပါးမို့မို့များကို ဆက်တိုက်နမ်းပေးရင်း လှဲအိပ်စေသည်။

သူမလက်ကို ဆွဲ၍ ပေါင်ကြားကို ကိုင်စေသည်။ “မကိုင်ချင်ဘူးကွာနော်” “ကိုင်ပေးပါနော်” “မကိုင်ရဲဘူးကွယ် ကြောက်တယ်၊ သူ ဖြည်းဖြည်းထိုးနော်” “ဘာထိုးတာလဲဟင်” “သူနော်” “တကယ် ဘာထိုးတာလဲ ကျနော် မသိလို့ပါ မရယ်” “သူ့ဟာကြီးနဲ့ ထိုးတာကို ပြောတာ” “လီးကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ကို လိုးတာကို ပြောတာလားဟင်” “ကွာ နားရှက်တယ် မပြောနဲ့” “ထမီချွတ်ပြီး လိုးမယ်နော်” “မပြောပါနဲ့ဆို” ပက်လက်အိပ်နေသော မခိုင်၏ ပေါင်ကြားကို ပွတ်ရင်းပြောတော့ မခိုင်က ရှက်ကာ သူမမျက်နှာကို ပုဝါနဲ့ အုပ်သည်။ ထမီချွတ်တော့ အလိုက်သင့် နေပေးသည်။ ဘယ်လောက်ခံချင်နေလည်း မသိ။ စောက်ဖုတ်မှာ ဖောင်းအိနေသည်။ သူ့လီးကလည်း အလိုလိုတောင်နေပြီးသားမို့ ပြောစရာ မရှိတော့။ ပုဆိုးချွတ်ကာ လီးထိပ်ကို တံတွေးဆွတ်ပြီးတော့ တေ့လိုက်သည်။

“ဟင့်အင်း ကြောက်တယ်” မျက်နှာကို ပုဝါနှင့် အတင်းအုပ်ထားသည်။ သူက ဖြည်းဖြည်းချင်း ယူထုတ်တော့ မျက်လုံးပိတ်ထားသည်။ သူမအလှကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ သရုပ်ဆောင် အောင်ဆိုင်းနဲ့ တူသယောင်ယောင်လေး ဖြစ်နေသည်။ ဖွဖွလေးနမ်းရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးခေါင်းသွင်းလိုက်သည်။ “သူ့ဟာကြီးနဲ့ ထိုးတာ နာတယ်” “ဖြည်းဖြည်းချင်း ကောင်းသွားမှာပေါ့ မရယ်” “အ.. အင့် ပြန်ထုတ်ပေး နာတယ်” ၃၅ နှစ် ဆိုသော အသက်အရွယ်အထိ အပျိုစင်ဘဝကို ထိန်းသိမ်းထားသော မခိုင်အား သနားစွာဖြင့် သူဆက်သွင်းပေးသည်။ နာမှာပေါ့ မခိုင်ရယ်။ ကိုယ့်လီးက စပါယ်ရှယ်လီးလေ ဟု စိတ်ထဲရေရွတ်မိသည်။

 

Zawgyi

 

အန္တီမူ+ဆရာမနီလာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္

-ထြန္းထြန္းလည္း မန္းေလးသားျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္း ထြန္းထြန္းဆိုသူမွာ ဆင္းရဲသား၊ ေတာသား ငမြဲေလးတစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဉာဏ္ေကာင္းသည္။ ထို႔အတူ ေအာက္လမ္းလိုလို ဘာလိုလို တတ္သည္။ သူေအာက္လမ္းတတ္ေၾကာင္းကို သူ႔တစ္ေယာက္တည္းသာ သိသည္။ ထိုပညာျဖင့္ ႐ြာတြင္ ေက်ာင္းဆရာမေလး ေျခာက္ယာက္၊ အပ်ိဳႀကီး တစ္ေယာက္၊ အပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ လင္ရွိမယား တစ္ေယာက္ႏွင့္ သူေဌးသမီး ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကို ကာမျဖင့္ ျမဴဆြယ္စားေသာက္ ႀကီးပြားေနသူ ျဖစ္သည္။ မိဘက မရွိ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘဝျဖင့္ ေက်ာင္းတက္ေနသူလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ က်မ္းစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ခိုးယူလိုက္ၿပီး ထိုက်မ္းစာထဲအတိုင္း လုပ္လိုက္ရာ နကၡတ္မိသြားသျဖင့္ ကာမသိဒၶိေအာင္ျမင္သြားခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

ထြန္းထြန္း၏ ကာမသိဒၶိအစြမ္းႏွင့္ သူဖန္တီးခဲ့ေသာ ခြင္မ်ား ပထမဦးဆုံး သူစမ္းသပ္လိုက္ေသာ ပစ္မွတ္မွာ အန္တီမူ ျဖစ္သည္။ သားသမီးႏွစ္ေယာက္ရွိ၍ ခရီးခဏခဏ ထြက္ေသာ လင္ရွိသည့္ မိန္းမျဖစ္သည္။ သူ႔လင္က ခရီးထြက္ သားႏွင့္သမီးက ေက်ာင္းတက္ေနေသာ အန္တီမူသည္ ေန႔လည္ေန႔ခင္း အိမ္တြင္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိတတ္သျဖင့္ သူေက်ာင္းလစ္ကာ ထိုအိမ္သို႔ အလည္သြားခဲ့သည္။ က်မ္းၫႊန္းအတိုင္း မယုံတဝက္ ယုံတဝက္နဲ႔ လုပ္ၾကည့္သည္။ စကားေျပာေနရင္း သူက မကပ္ရဘဲ အန္တီမူက ညဳၾကည့္မ်ားျဖင့္ သူ႔အားၾကည့္ကာ ကပ္လာသည္။ သူ႔အား ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ လုပ္လာသည္။ သူလည္း မရဲတရဲ အန္တီမူခါးကို ဖက္ၾကည့္သည္။ “လာ ေမာင္ေလး” အနည္းငယ္ ဝသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း လင္ရွိမိန္းမလည္းျဖစ္၊ သားသမီးလည္းေမြးထားေသာ အန္တီမူတို႔လို မိန္းမအတြက္ သိပ္မဆန္းေသာ ကိုယ္လုံးျဖစ္သည္။

ေတာင့္တင္းသည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနေသးသည္။ ထိုေန႔က အန္တီမူ ဆြဲေခၚသျဖင့္ အန္တီမူ၏ အိပ္ယာေပၚတြင္ အန္တီမူကို ဖုတ္လိုက္ရေသာ္လည္း ပထမဦးဆုံး အေတြ႕အႀကဳံျဖစ္သျဖင့္ လန႔္လည္းလန႔္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ စိုးလည္းစိုးရိမ္ကာ အရသာ ေကာင္းေကာင္း မေတြ႕လိုက္။ သို႔ေသာ္ ညေရာက္ေတာ့ မ်က္စိထဲတြင္ အန္တီမူက သူ႔အား တျဖည္းျဖည္း ပင့္ေပးေနပုံ၊ အတြင္းခံခြၽတ္ကာ ကားေပးလိုက္ပုံမ်ားကို ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ ေစာက္ေမြးမ်ားကိုပင့္ကာ ေစာက္ဖုတ္ၿဖဲျပပုံကို ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ေဆးၫႊန္းအတိုင္း လိုက္လုပ္သျဖင့္ ထြားႀကိဳင္းလွေသာ သူ႔လီးကို ထိုးထည့္လိုက္ပုံကို ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ သူ႔ဟာႀကီးက ျမင္ေတာ့ အန္တီမူက “မမ ခံဖူးသမွ်လူေတြထဲမွာ မင္းဟာက အမိုက္ဆုံးပဲ” “မမက အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တယ္ေပါ့” “အမေလး မင္းေတာင္ ငါ့အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေနပါေပ့ါ” “ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ေဖာက္ျပန္လဲဟင္” “ေဖာက္ျပန္တာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ကာမအရသာကို အျပည့္အဝ ခံစားတာ ခံစားတာကြ၊ အင္း ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြထက္ေတာ့ မ်ားမလားပဲ ဟိဟိ” သို႔ျဖင့္ ဖုတ္သာ ဖုတ္ထည့္လိုက္ရသည္ သူ႔ေဆးကို သူသံသယေတာ့ နည္းနည္းဝင္သည္။ ေဆးေၾကာင့္လား ဘြားေတာ္ႀကီး ေပြတာေၾကာင့္လား သူခြဲခြဲျခားျခား မသိ။

သို႔ေသာ္လည္း အခြင့္ရသည့္အခိုက္ သူဆက္မိုက္ၾကည့္သည္။ “လူဆိုးေလး မေန႔က ဘာလို႔ တန္းျပန္ေျပးတာလဲ” “………………” “လာ ေအးေဆးေပါ့ေကာင္ေလး” အိပ္ခန္းတံခါးကို ေသာ့ခတ္လိုက္သည္။ “မမ က ျပန္ဆိုမွ ျပန္ရမယ္ေနာ္” “ဟုတ္” အန္တီမူက သူ႔ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး အတြင္းခံကိုပါ ဆက္ခြၽတ္ေတာ့ သူငပဲႀကီးက ဟီးထေနသည္။ “ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း” လီးထိပ္ကို လက္ထိပ္ႏွင့္ေခါက္လိုက္ေတာ့ နည္းနည္းနာသျဖင့္ “အ” ဟုေအာ္မိသည္။ “အံမယ္ သူမ်ားေပါင္ၾကားထဲ သူ႔ဟာႀကီး ထိုးထည့္ခ်ိန္ေတာ့ ဒီလို မေအာ္ဘူး” “အာ” အန္တီမူက သူ႔လီးတန္ႀကီးကိုင္ကာ ဆုတ္ညစ္ပစ္သျဖင့္ သူေအာ္မိျပန္သည္။ “စုပ္လို႔ ရမလားဟင္” အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ဆိုေသာ္လည္း ဣေျႏၵရွိစြာ လွပေသာ အန္တီမူ၏ အလွကို ေငးၾကည့္မိသည္။ ဆံပင္မ်ားကို ထုံးဖြဲ႕ထားၿပီး အိမ္ေန အဝတ္အစားျဖစ္ေသာ္လည္း ျဖစ္သလို မဟုတ္ဘဲ ရင္ဖုံးေလးနဲ႔မို႔ ရင္သားထြားထြားႀကီးမ်ား စူထြက္ကာ ျမန္မာပီပီ ထမီဝတ္ထားသည္မို႔ တင္ႀကီးကလည္း စြင့္ကားေနသည္။ ထိုမမလွလွက ႐ြာထဲတြင္ ခိုးၾကည့္ထားဖူးေသာ ဖူးကားထဲကလို သူငတိေလးကို စုပ္ေပးလာေတာ့ ထြန္းထြန္းခမ်ား ပိုဖီးတက္လာသည္။

ေရွ႕တည့္တည့္ကေန လီးကို အဆုံးထိ စုပ္ေပးေတာ့ သူကလည္း အန္တီမူေခါင္းကို ကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲ လီးကို ဇြတ္ထိုးထည့္ၿပီး ကပ္ထားလိုက္သည္။ အေတာ္ၾကာမွ အန္တီမူကလည္း ႐ုန္းသည္။ “ေတာ္တယ္ကြာ” ထိုေန႔တေန႔လုံး အန္တီမူ အခန္းထဲတြင္ အခ်ိန္ကုန္သြားသည္။ “မမက ဘယ္လိုေနေပးမယ္၊ ေမာင္ေလးက ဘယ္လိုလုပ္” စသျဖင့္ သူ႔အား လိုးနည္းေတြသင္ေပးသည္။ သူကလည္း ဖူးကားထဲကလိုပင္ လိုက္လုပ္ေပးသည္။ ျပန္ခါနီးေတာ့ အန္တီမူက သူ႔အား ဖက္ထားက ပါးကို တရစပ္နမ္းၿပီး ေနာက္ေန႔လည္း လာေပးရန္ တဖြဖြမွာသည္။ သူ႔ဆႏၵနဲ႔ တထပ္တည္းမို႔ သူလည္း ျငင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္။ စာသင္ခ်ိန္ေလးရက္လုံးလုံး ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ အန္တီမူေက်ာင္းတက္ေလသည္။ စေန တနဂၤေႏြတြင္ သားသမီးမ်ား က်ဴရွင္ႏွင့္ အိမ္သို႔ အသြားအျပန္ရွိသျဖင့္ မလာေသးရန္ မွာၾကားသည္။ ဟုတ္သည္ သူလည္း ေက်ာင္းပ်က္လွၿပီမို႔ က်ဴရွင္ေတာ့ တက္ဦးမွ ျဖစ္ေပမည္။

“ထြန္းထြန္း မင္းေနခဲ့” ဆရာအားလုံး သူ႔အားအလိုလိုက္ေသာ္လည္း သခ်ၤာဆရာမ နီလာကေတာ့ျဖင့္ သူ႔ကို မုန္းတီးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘယ္လိုအခ်ိန္ ဘယ္လိုေမးေမး စာက ရေနသည္မို႔ ျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ နီလာကို မမုန္းပါ။ သခ်ၤာတြက္ျပေနခ်ိန္ အိုးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ကြင္းထုလို႔ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသခ်ၤာက်ဴရွင္ကိုေတာ့ တက္ျဖစ္ေအာင္ တက္သည္။ မတတ္သာေတာ့သည္မို႔ က်ဴရွင္တက္ရင္း ကာမသိဒၶိဂါထာကို အေခါက္ေရ ျပည့္ေအာင္ ႐ြတ္လိုက္သည္။ နီလာက သခ်ၤာတြက္ရင္း ခဏခဏ ေဒါသထြက္ထြက္ေနသည္။ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ သူ႔အားေခၚထားသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ျပန္ကုန္ၿပီ။ “မင္း ဘာလို႔ ေက်ာင္းမတက္သလဲ” ဆရာမနီလာသည္ သူ႔ထံ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက္လာသည္။ သူေခါင္းငုံ႔ထားသည္။ နီလာက သူ႔ေခါင္းကိုကိုင္ကာ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ၿပီး ရင္သားျဖင့္ ပြတ္သည္။ “အင္း အင္း” နဲ႔ညည္းသံၾကားသည္။ သူ ဝမ္းသာအားရပင္ နီလာ၏ ေပါင္ကို ႀကဳံးဖက္လိုက္သည္။ သူကြင္း ခဏခဏ ထုဖူးေသာ နီလာ၏ တုံအယ္အယ္အိုးႀကီးကို အငမ္းမရ ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။

“အား အား” ဖင္တုံးႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္ ပြတ္သပ္ရင္း ထမီကို ပင့္သည္။ နီလာက သူ႔ေပါင္ၾကားကို ပြတ္သည္။ ထြန္းထြန္းရင္ထဲတြင္မေတာ့ “ေၾသာ္ ဆရာမ ဆရာမ” ဟုဆိုကာ အတူရပ္ၿပီး စားပြဲေပၚ နီလာကိုယ္ကို လွဲေစလိုက္သည္။ ထမီကိုလည္း တစ္ခါတည္းပင့္လိုက္သည္။ ပန္းေရာင္အတြင္းခံေလးကို ျငင္သာစြာ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားကို ပြတ္သပ္ၿပီး ေနာက္သို႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လွ်ာအျပားလိုက္ထားၿပီး ေလးငါးခ်က္ ပင့္လ်က္ေပးလိုက္သည္။ “အို ကေလးရယ္” သူလည္း ပုဆိုးခြၽတ္ခ်ကာ လီးထုတ္လိုက္ၿပီး လက္ထဲတံေတြးေထြးထည့္ၿပီး လီးထိပ္ကို သုတ္လိုက္သည္။ နီလာ၏ ေစာက္ဖုတ္ အက္ေၾကာင္းတည့္တည့္သို႔ လီးေခါင္းကို သိပ္ထည့္လိုက္သည္။ ေစာက္ေခါင္းကို နည္းနည္းေမႊၿပီး လီးကို တဆုံး သြင္းထည့္လိုက္သည္။ ခါးေလးကိုင္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္ထည့္သည္။ နီလာက ကိုယ္တစ္ဖက္လွည့္ျပန္ၾကည့္ရင္း ညည္းသည္။ သူလည္း ပုံမွန္ေလး ေဆာင့္ေပးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပုံမွန္သြင္းေပးရင္း ႏို႔ကို ပြတ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို လက္ညိဳးျဖင့္ ကစားေတာ့ နီလာက ငုံေပးသည္။ နည္းနည္းထိုးကစားၿပီး ႏို႔ကို နည္းနည္းညစ္ကာ ကိုင္ေပးသည္။ ေနာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚအိပ္ခ်ေစကာ ပက္လက္လိုးသည္။ နီလာသည္ သူ႔ခါးကို ခြကာ ေျခကို ယွက္ခြထားသည္။ ကပ္အိပ္ၿပီးႏို႔ကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ရင္း ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးသည္။

“တို႔ ေနာက္ေပါက္ကိုလည္း ခ်ေလ” ထြန္းထြန္းက ဖင္မခ်ဖူးေသာ္လည္း နီလာမွ ဖိတ္ေခၚသျဖင့္ ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းထားေသာ နီလာေနာက္တြင္ မုဆိုးထိုင္ ဒူးေထာက္ကာ ဖင္ေပါက္ကို တံေတြးဆြတ္လိုက္ၿပီး လီးျဖင့္ ပြတ္ကစားေပးလိုက္သည္။ လီးထိပ္ကို တံေတြးထပ္ေထြးခ်ၿပီး ေညႇာင့္႐ိုးမွ ေလွ်ာဆင္းကာ ဖင္ထဲ ထိုးသြင္းသည္။ ထင္မွတ္မထားသည့္ အခြင့္အေရးမို႔ ထြန္းထြန္းမွာ ဝမ္းသာေနသည္။ ဖင္ထဲ သူ႔လီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆုံးေအာင္သြင္းၿပီး ေတ့လိုးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ဖင္လိုးလိုက္ၿပီး တင္သားေပၚ လီးရည္ကို လြတ္ခ်လိုက္သည္။ နီလာက သူမစားပြဲဆီ ဖင္လွန္ၿပီး ထကာ တစ္သွ်ဴးကို ယူ၍ လရည္မ်ားကို သုတ္သည္။ သူက ခါးကို ဖက္လိုက္ၿပီး ပါးကို တ႐ႊတ္႐ႊတ္နမ္းလိုက္သည္။ “ဆရာမဖင္ လိုးလို႔ အရမ္းေကာင္းတယ္” “ေစာက္ဖုတ္ေကာ” “ေစာက္ဖုတ္လိုးလည္း ေကာင္းတယ္” “ဘယ္အေပါက္ ပိုေကာင္းလည္း” “တမ်ိဳးစီေကာင္းတယ္” “ဒါပဲေနာ္၊ ဆရာမဖင္လိုးရတယ္ ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ မေျပာရဘူး” “ေန႔တိုင္းေပးလိုးေနာ္” “မရပါဘူး၊ အေျခအေနေပးမွေပါ့” “အဲဒါဆို သူမ်ားကို ဆရာမဖင္လိုးလို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ေလွ်ာက္ေျပာပစ္မယ္” “အဲဒီေန႔က တို႔ေသတဲ့ေနပဲ” “အလကား စတာပါ၊ အားမရေသးလို႔ ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္ဆြဲမယ္ေနာ္” “သေဘာအတိုင္းပါပဲရွင္” သို႔ျဖင့္ ဆရာမအားလုံးထဲတြင္ ပုရိသမွန္သမွ် စြဲလန္းရေသာ အလွဆုံးေသာ မာနအႀကီးဆုံးေသာ တင္အေတာင့္ဆုံးေသာ နီလာကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးလိုက္ျပန္သည္။

သို႔ႏွင့္ ထြန္းထြန္းမွာ အန္တီမူကို ေျပးလိုးလိုက္၊ ဆရာမနီလာကို ေျပးလိုးလိုက္ လုပ္ေနသည္မွာ တစ္လေက်ာ္သြားသည္။ ထိုအထဲ သူက မခိုင္ကို ႀကံလိုက္ျပန္သည္။ သူ႔လီးကိုလည္း က်မ္းေတြထဲကအတိုင္း က်င့္လိုက္သည္မွာ ပိုႀကီးလာသလို ပိုလည္းၾကာလာသည္ မဟုတ္လား။ အန္တီမူက “စြဲသြားၿပီကြာ၊ ေနာက္ကမာၻအထိ မင္းကို ငါေမ့ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ခ်ီးက်ဴးသည္။ ဆရာမနီလာက “တို႔ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ျဖဳတ္ထည့္ထားလို႔ရရင္ ျဖဳတ္ထည့္ထားလိုက္ခ်င္သကြယ္” ဟု ေျပာသည္။ မခိုင္ကေကာ ဘယ္လို ေျပာမလဲ။ ေျပာမည္မွာ မလႊဲ။ မခိုင္၏ ကုန္စုံဆိုင္တြင္ ေဈးသြားဝယ္ရင္း မခိုင္ကို ကာမသိဒၶိဂါထာျဖင့္ မႈတ္မန္းလိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္း အၾကည့္ေတြ ေျပာင္းသြားသည္။ မခိုင္သည္ ထိုေန႔၌ တူမေလး မအားသျဖင့္ ေဈးဆင္းေရာင္းသည့္ေန႔ ျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္း မခိုင္မွာအပ်ိဳႀကီးျဖစ္ၿပီး အိမ္ေပၚထပ္တြင္ တစ္ေယာက္တည္း ပုတီးစိတ္ တရားထိုင္ေနသူသာ ျဖစ္သည္။ ေအာက္ဆိုင္ကိစၥ လုံးဝ စိတ္မဝင္စား။ အစစအရာရာ တူမကို အကုန္လႊဲထားသည္။ ထြန္းထြန္းက ဂါထာမန္းမႈတ္ၿပီး ညတြင္းခ်င္းပင္ အိမ္ေပၚတက္လိုက္သည္။

“မမေတာ့ မင္းကို အ႐ူးအမူး ခ်စ္မိၿပီကြယ္” တခ်ီၿပီးတိုင္း မခိုင္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ ဝင္ကာ သူ႔ရင္ဘတ္ေမြးကို ကစားရင္း ေျပာတတ္ေသာ စကားျဖစ္သည္။ ထို ညက အသက္ ၃၅ ဆိုေသာ အပ်ိဳႀကီးကို ပါကင္ေဖာက္ရသည့္ တသက္တာတြင္ ေမ့မရဖြယ္ ညေလးတစ္ည ျဖစ္ခဲ့သည္။ ည ကိုးနာရီ စာအက်က္ျပၿပီး ခိုးထြက္ကာ မခိုင္အိမ္သို႔ တန္းေျပးသည္။ အိပ္ယာထဲတြင္ ဒူးတုတ္၍ ပုတီစိပ္ေနေသာ မခိုင္ကို ျမင္ျပန္ေတာ့ သူလာတာ မွားသြားၿပီဆိုၿပီး ေနာင္တ ရလိုက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔စိတ္က ထိန္းမရ။ ေနာက္မွေန၍ သိမ္းႀကဳံးဖက္လိုက္မိသည္။ မခိုင္က ၿငိမ္ခံသည္။ ဗိုက္ကိုပြတ္ရင္း ရင္သားကို ပြတ္သည္။ မခိုင္က ပုတီးခ်ကာ သူ႔လက္ကို အသာထပ္ကိုင္သည္။ သူ စၿပီ။ ႏို႔ကိုပြတ္ရင္း လည္ဂုတ္ေတြကို နမ္းသည္။ ပခုံးသားကို နမ္းသည္။ ေအာက္သို႔ ဆက္ပြတ္သပ္ဆင္းသည္။ ေပါင္ကို ပြတ္သည္။ ကိုယ္ကို ဆြဲလွည့္ၿပီး ပါးအစုံကို တ႐ႊတ္႐ႊတ္နမ္းသည္။ “တို႔ ေၾကာက္ေနတယ္” “မေၾကာက္ပါနဲ႔ မရယ္၊ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္လုံး ရွိေနတာပဲ” “မင္းကို ပိုေၾကာက္တယ္ကြယ္” “………….” သူက ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ပါးမို႔မို႔မ်ားကို ဆက္တိုက္နမ္းေပးရင္း လွဲအိပ္ေစသည္။

သူမလက္ကို ဆြဲ၍ ေပါင္ၾကားကို ကိုင္ေစသည္။ “မကိုင္ခ်င္ဘူးကြာေနာ္” “ကိုင္ေပးပါေနာ္” “မကိုင္ရဲဘူးကြယ္ ေၾကာက္တယ္၊ သူ ျဖည္းျဖည္းထိုးေနာ္” “ဘာထိုးတာလဲဟင္” “သူေနာ္” “တကယ္ ဘာထိုးတာလဲ က်ေနာ္ မသိလို႔ပါ မရယ္” “သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ ထိုးတာကို ေျပာတာ” “လီးႀကီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ကို လိုးတာကို ေျပာတာလားဟင္” “ကြာ နားရွက္တယ္ မေျပာနဲ႔” “ထမီခြၽတ္ၿပီး လိုးမယ္ေနာ္” “မေျပာပါနဲ႔ဆို” ပက္လက္အိပ္ေနေသာ မခိုင္၏ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္ရင္းေျပာေတာ့ မခိုင္က ရွက္ကာ သူမမ်က္ႏွာကို ပုဝါနဲ႔ အုပ္သည္။ ထမီခြၽတ္ေတာ့ အလိုက္သင့္ ေနေပးသည္။ ဘယ္ေလာက္ခံခ်င္ေနလည္း မသိ။ ေစာက္ဖုတ္မွာ ေဖာင္းအိေနသည္။ သူ႔လီးကလည္း အလိုလိုေတာင္ေနၿပီးသားမို႔ ေျပာစရာ မရွိေတာ့။ ပုဆိုးခြၽတ္ကာ လီးထိပ္ကို တံေတြးဆြတ္ၿပီးေတာ့ ေတ့လိုက္သည္။

“ဟင့္အင္း ေၾကာက္တယ္” မ်က္ႏွာကို ပုဝါႏွင့္ အတင္းအုပ္ထားသည္။ သူက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ယူထုတ္ေတာ့ မ်က္လုံးပိတ္ထားသည္။ သူမအလွကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေအာင္ဆိုင္းနဲ႔ တူသေယာင္ေယာင္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ဖြဖြေလးနမ္းရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးေခါင္းသြင္းလိုက္သည္။ “သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ ထိုးတာ နာတယ္” “ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေကာင္းသြားမွာေပါ့ မရယ္” “အ.. အင့္ ျပန္ထုတ္ေပး နာတယ္” ၃၅ ႏွစ္ ဆိုေသာ အသက္အ႐ြယ္အထိ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ထိန္းသိမ္းထားေသာ မခိုင္အား သနားစြာျဖင့္ သူဆက္သြင္းေပးသည္။ နာမွာေပါ့ မခိုင္ရယ္။ ကိုယ့္လီးက စပါယ္ရွယ္လီးေလ ဟု စိတ္ထဲေရ႐ြတ္မိသည္။