အိပ်မက် ဒိုင်ယာရီ

အိပ်မက် ဒိုင်ယာရီ

ခုလို မိဘနှစ်ပါးကို ကန်တော့ရသော အကျိုးအားကြောင့် ငါ့သမီးလေး သွားရာလမ်းခရီး ခလုတ်မထိ ဆူးမငြိဘဲ သွားလမ်းသာလို့ လာလမ်းဖြောင့်ကာ စိတ်ချမ်းသာလို့ ကိုယ်ကျန်းမာပါစေကွယ် ။ မေမေကလည်း သမီးအဖေ လိုပါဘဲကွယ် ။    ကျေးဇူးတင်ပါ တယ် မေမေ ။ ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေ ။ သမီးသွားတော့မယ်နော် ။   မိဘနှစ်ပါးကို ကန်တော့ပြီး ခရီးဆောင် အိတ်လေးကို ဆွဲကာ  ကားပေါ်တက်လိုက်တော့ မိသားစုလိုက် လိုက်ပို့ကြသည် ။ အစ်ကိုကြီးလည်း မျက်နှာ မကောင်း ။ မောင်လေးလည်း မျက်ရည်တွေ နဲ့ ။ မောင်နှစ်မ သုံးယောက်မှာ ချယ်ရီက အလတ် ။ ငယ်စဉ်ဘဝကတည်းက ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်ချင်သူ ။ ချယ်ရီတို့ မိဘတွေက  ပြည့်စုံချမ်းသာသော်လည်း သားသမီးတွေရဲ့ ဆန္ဒကို မကန့်ကွက်ဘဲ ဖြည့်စွမ်းပေးကြသည် ။

ဆရာအတတ်သင်မှ မွေးထုတ်ပေးလိုက်သော ချယ်ရီ ။ တာဝန်ကျရာ မြို့လေးသို့ သွားရန် မိသားစုလိုက် အဝေးပြေး ကားဂိတ်သို့ လိုက်ပို့ကြခြင်းဖြစ်သည် ။  စာမှန်မှန်ရေးနော် မမ  အေးပါ မောင်လေးရယ်   ညီမလေး ရောက်တဲ့နေရာမှာ အဆင်မပြေရင် ပြန်ခဲ့ နော် အစ်ကို တစ်ယောက်လုံး ရှိတယ် ။ ညီမလေး သွားချင်လို့သာ လွှတ်ရတာ လစာကလည်း မက်စရာ မရှိဘူး ကြားလား ။   ခွင့်ရ တဲ့ အချိန်တိုင်း ပြန်လာနော် မေမေတို့ မျှော်နေမယ်  စိတ်ချပါ သမီးက ကလေးတွေ စာသင်ရတာကို ပျော်နေတာပါ ။ သမီး ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘဝတွေကို လေ့လာချင်လို့ပါ ။ စိတ်မပူပါနဲ့ မေမေ ။  အေးပါ ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်ပါ သမီးရယ် ။

အဝေးပြေးကားကြီး စတင်ထွက်ခွာလာတော့ မိသားစုကို လက်ပြပြီး ကားမှန်ပြတင်းဘေးကနေ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ငေးမောကာ  လိုက်ပါလာသော ချယ်ရီ။ အသားအရေက ဖြူဝင်းကာ ဆံပင်ကလည်း ဖြန့်ချထားလျှင် တင်ပါးပေါ်ထိ ရောက်အောင် ရှည်လျား သည် ။ အရပ်ကတော့ ငါးပေ နှစ်လက်မတဲ့ ။ ဆရာအတတ်သင်မှာ အားကစားလုပ်ရင်း အရပ်တိုင်းတော့ သူငယ်ချင်းတွေက စကြ သည် ။ ဂျပုတဲ့ ။ ဖြူဖြူသွယ်သွယ် ရုပ်ရည်ချောမောသော ချယ်ရီကို သင်တန်းဖော် ဆရာမတွေက ပါးလေးဆွဲလိုက် ဖင်လေးရိုက် လိုက်နဲ့ စကြသည် ။

ချယ်ရီမျက်နှာလေးက အမြဲပြုံးနေသည်ကိုး။သင်တန်းဆင်းတဲ့ ရက်ကလည်း ချယ်ရီကို ဝိုင်းနမ်းကြတဲ့ ဆရာမသင်တန်းသူတွေ ။ ချယ်ရီရဲ့ အကျီ ၤၤ င်္အဖြူလေးပေါ်မှာတောင် နှုတ်ခမ်းနီရာတွေနဲ့ ။   ချယ်ရီ သင်တန်းကျောင်းက အကြောင်းတွေ စဉ်းစားရင်း ပြုံး မိသည် ။ ပြုံးနေရင်း ချယ်ရီ မျက်ဝန်းလေးတွေ အရောင်ပြောင်းသွားသည် ။   အဝေးပြေး ကားပြတင်းပေါက်မှန်ကတစ်ဆင့် မြင်နေ ရသည်က တောင်စောင်းတွေမှာ စိုက်ထားသည့် စိုက်ခင်းတွေ ။   မြေပြန့်ဒေသလို မဟုတ်ဘဲ တောင်တွေကို လှေကားထစ်ပုံစံဖြစ် အောင် လုပ်ပြီး စိုက်ထားတဲ့ တောင်ယာခင်း။ အလွန်လှပတဲ့ လှေကားထစ်စိုက်ခင်း။ သူငယ်ချင်းတွေ ပြောသလို လှေကားထစ် စိုက်ခင်းတွေတွေ့ရင် ချယ်ရီတာဝန်ကျတဲ့နေရာ ရောက်ပြီတဲ့ ။  တစ်ခါမှ မရောက်ဘူးပေမယ့် ရင်းနှီးနေသလို ။ လှေကားထစ်  စိုက်ခင်းတွေထဲမှာ ပြေးလွှားနေသော သူမ ပုံရိပ်တွေ ။ ရင်းနှီးနေသလို ခံစားရသည် ။

ရပ်ရွာလူကြီးတွေက စာသင်ကျောင်းထဲမှာပင် နေထိုင်နိုင်ရန် အစီအစဉ် လုပ်ပေးကြသည် ။ ကျောင်းလေးက သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး  ။ အသက်ငါးဆယ်ကျော် ကျောင်းစောင့်ကြီး တစ်ယောက်ကိုပါ ထားပေးသည် ။ အသက်ငါးဆယ်ကျော် ဆိုပေမယ့် ကျောင်းစောင့် ကြီးက တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် သန်သန်မာမာ ။  ဆရာမလေး ချယ်ရီ ပတ်ဝန်းကျင် အနေအထား လှပသော ရှု့ခင်းတွေ တောင်စောင်း တွေမှာ စိုက်ထားသော လှေကားထစ် စိုက်ခင်းတွေကို ကျောင်းကနေ လှမ်းကြည့်ရင် မြင်နေရသည် ။  ဆရာမလေး ကျုပ်တို့ဆီမှာ  စာသင်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား   အဆင်ပြေပါတယ် ကျောင်းစောင့်ကြီးရယ်  ရှု့ခင်းတွေက လှသလို ကလေးတွေကလည်း စာ ကြိုးစားကြတယ် ။ ရပ်ရွာကလည်း သဘောကောင်းတော့ ချယ်ရီလည်း စိတ်ချမ်းသာရတာပေါ့ ။

ဆရာမလေး ခုလာမယ့် လပြည့်နေ့မှာ တောင်ပိုင်ပူဇော်ပွဲ ရှိတယ် ပူဇော်ပွဲပြီးရင် ကောက်ပဲသီးနှံတွေ အထွက်တိုးတယ်လို့ ယုံကြည် ကြတယ်လေ   ဟုတ်လား ကျောင်းစောင့်ကြီး အယ် ဦးလေးကြီးလို့ဘဲ ခေါ်မယ်နော်   ကြိုက်သလို ခေါ်ပါဆရာမလေးရယ် အဲဒီနေ့ ကျရင် ရွာက အိမ်တိုင်းမှာ ဆန်အရက်ချက်ကြတယ် ဆရာမလေး အိမ်တိုင်းဆီက နည်းနည်းတော့ သောက်ရမှာ   ဟုတ်လား မ သောက်လို့ မရဘူးလား  မရဘူး ဆရာမလေး ခင်မင်တဲ့သူတွေကို အမြတ်တနိုး လက်ဆောင်တိုက်တာမို့ ငြင်းလို့မရဘူးလေ ။

တောင်ပိုင်ပူဇော်ပွဲရောက်တော့ ကျောင်းစောင့်ကြီးက ဆရာမလေး ချယ်ရီကို နွားလှည်းလေးနဲ့ ရွာထဲက အိမ်တွေကို လိုက်ပို့သည် ။  အစားအသောက်တွေ အသီးနှံတွေ အသားကင်တွေ ဆန်အရက်တွေနဲ့ ဆရာမလေးကို ဧည့်ခံကြသည် ။  လက်ဆောင်တွေ ပေးကြ နှင့် ရွာလူကြီးတွေ ရွာသူရွာသားတွေ ဆုတောင်းကြရင်း ကခုန်နေသည်ကို ကြည့်ရသည်မှာ ဆရာမလေး ချယ်ရီတောင် အပျော်တွေ  ကူးစက်လာသည် ။ ဆန်အရက်တွေကလည်း ချိုချို သီဆိုကခုန်နေသည်ကို ကြည့်ရင့် ဆရာမလေး သောက်မှန်းမသိ သောက် နေမိသည် ။  အပြန်လမ်းမှာ ချယ်ရီ မဟန်နိုင်တော့ ။ လှည်းပေါ်မှာပင် ခေါင်းမထူနိုင် ။ ကျောင်းစောင့်ကြီးက ချယ်ရီကို လှည်းပေါ်မှ  ပွေ့ကာ ကျောင်းထဲ ထမ်းခေါ်လာသည် ။ ကျောင်းထဲ ရောက်တော့ ချယ်ရီ အံထားတဲ့ အနံ့ တွေနဲ့ ။

ကျောင်းစောင့်ကြီး ချယ်ရီကို ကြည့်ကာ စဉ်းစားလိုက်သည် ။ စာသင်ခုံ တစ်ခုပေါ် တင်ပြီး အိပ်စေကာ တစ်ကိုယ်လုံး ရေပုံးနှင့်  လောင်းချလိုက်သည် ။ ဆရာမလေးရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်ကာ ကျောင်းစောင့်ကြီး တစ်ခုခုကို ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်  ။  ကျောင်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ကာ ရွာဘက်က အသံတွေကို နားစွင့်လိုက်သည် ။ ဗုံတီးသံ သီချင်းဆိုသံ ကခုန်ုနေကြတဲ့အသံတွေကို  နားစွင့်ရင့် ရွာကလူတွေ ပွဲတော်ဆီကို စုပြုံရောက်နေသည့်အချိန် ။  ကျောင်းစောင့်ကြီး ဆရာမလေး အဝတ်အစားတွေကို ချွတ် လိုက်ပြီးု ရေချိုးပေးသည်။ ဆပ်ပြာတွေနှင့် သေချာပွတ်တိုက်ဆေးကြောပေးသည်။ ဆရာမလေး အမူးမပြေသေး ။    ကျောင်း စောင့်ကြီး ဆရာမလေး အဝတ်အစားတွေထဲမှ အဖြူနဲ့အစိမ်း ဝတ်စုံလေးကို ထုတ်ကာ ဝတ်ပေးလိုက်သည် ။ အတွင်းခံတွေတော့  မပါ ။ ဆရာမလေးကတော့ မူးကောင်းတုန်း ။  ဆရာမလေးရဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို လက်နောက်ပြန်ပူးကာ ခါးနှင့်တွဲပြီး ကြိုးချည်လိုက် သည် ။ မျက်လုံးနှစ်ဘက်ကို ဆရာမလေးရဲ့ လုံချည်လေးနဲ့ ပိတ်ကာ ချည်လိုက်သည် ။ ကျောင်းရဲ့ ထုတ်တန်းပေါ်ကို ကြိုးစကို တင် ကာ ခါ့းလေးကို ဆွဲချည်လိုက်သည် ။

ကြိုးချည်ခံထားရတဲ့ ချယ်ရီကိုယ် လုံးလေးကို ရေပုံးနဲ့ ခေါင်းကနေ လောင်းချလိုက်သည် ။ အဖြူအစိမ်းဝမ်းဆက်လေးကို ဝတ်ကာ  လက်ပြန်ကြိုးချည်ခံထားရသော ချယ်ရီ ။ ရေနှင့်လောင်းလိုက်တဲ့ အရှိန်ကြောင့် ချယ်ရီ အမူးပြေသလိုလို ဖြစ်လာသည် ။ မိမိ ကိုယ်ကို ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိ ။  မိမိနို့လေးတွေကို လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဖိချေနေရင်း ကျောင်းစိမ်းလုံချည်ပေါ်ကနေ တင်ပါးကို လက်ဝါး ကြီးနဲ့ ရိုက်နေရာ ချယ်ရီ ခါးလေးကော့ကော့သွားသည် ။ ဘော်လီမပါသော နို့လေးကို ရေစိုနေသော ကျောင်းဝတ် အဖြူရောင်  ရင်ဖုံးလေးပေါ်မှ ဆွပေးနေရာ အပျိုစင်လေး ချယ်ရီ မကြုံစဖူး ထူးကဲလှသော အရသာကို ခံစားနေရသည် ။  ခံစားချက်များ ကောင်းနေစဉ် ရေစိုနေသော ကျောင်းစိမ်းလုံချည်အောက်မှ တင်ပါးလေးကို ကြိမ်လုံးရိုက်ချက် ကျလာသည် ။

ရွှပ် အ   ရွှပ် အ  နို့လေးကို လမ်းကြမ်းကြီးနဲ့ ဆုပ်ချေလိုက်  တင်ပါးလေးကို ကြိမ်နဲ့ရိုက်လိုက်နဲ့ ချယ်ရီကို ဆွပေးနေသည် ။    ချယ်ရီ  နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်နေပြီ ။  နို့သီးခေါင်း ထိပ်လေးတွေကို ဆုပ်ချေပေးရင်း   ဆရာမလေး ကောင်းလား   အင်း  အင်း အား   အရှိန်ရနေတဲ့ ချယ်ရီ ။ကျောင်းစောင့်ကြီး အသံမှန်းသိလိုက်သည် ။  အား ကောင်းတယ် ဦးလေး ဒီလိုတစ်ခါမှ မခံစားရ ဘူး ဦးလေးစိတ်ကြိုက် သဘောကျသလို နှိပ်စက်ပါ ကြိုက်သလို လုပ်ပါ   ချယ်ရီကို ချည်ထားသော ခါးကကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက် ပြီး လက်ပြန်တုတ်ထားသော လက်နှစ်ဘက်ကို ပြောင်းချည်လိုက်သည် ။ ခါးကုန်းရက် အနေအထားလေး ။  ဆရာမလေး ချယ်ရီ ခံ စားမှု့ အသစ်တွေ ။ကျောင်းစောင့်ကြီးက ရေစိုနေသော လုံချည်လေးကို မကာ အဖုတ်လေးကို လက်ညှိုးလေးထိုးသွင်းလိုက်သည် ။  တဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးပြီး လက်လေးနှစ်ချောင်း လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ် ထိုမှတစ်ဆင့် လက်သုံးချောင်းကို  စိတ်ကြိုက်ထိုးသွင်းကာ ကလိနေတော့ ချယ်ရီ ထန်နေပြီ။

ကြိမ်လုံးရိုက်ချက်က ကျလာပြန်သည်။ သာယာသော လောကငရဲ ။ ချယ်ရီ စိတ်က တစ်ခုခုကို တောင့်တနေပြီ ။ အပျို စင်လေးဆို တော့ ဘာမှန်းမသိ ။ ကျောင်းစောင့်ကြီးလက်ထဲမှာ သူ့စိတ်ကြိုက် ကလိနေသည်ကိုလည်း သာယာနေမိသည် ။   ထုတ်တန်းမှာ  ချည်ထားသော ကြိုးလေးကို ဖြည်လိုက်ပြီး ကြိုးစကို ဆွဲကာ စားပွဲပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ။  ကြိုးချည်ထားသော လက်နှစ်ဘက် က ချယ်ရီ ကိုယ်လုံးလေးအောက် ရောက်နေတော့ ခါးကော့ပေးထားသော ပုံစံလေး ။ရေတွေကလည်း စိုရွှဲနေတော့ ဖြူဝင်းသော  အသားအရေက ပိုပြီး ပေါ်လွင်နေသည် ။အကျိ ၤ င်္အဖြူအောက်က နို့သီးလေးတွေကလည်း ဆွဲဆောင်နေ သလိုလို ။  ကျောင်း စောင့်ကြီး ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တာကို ချယ်ရီ မသိ ။ မျက်လုံးက လုံချည်လေးနဲ့ ပိတ်ချည်ခံ ထားရသည်ကိုး ။  ကျောင်းစောင့်ကြီး  သူရဲ့ ညိုညိုတုတ်တုတ် လိင်တံကြီးနဲ့ ဆရာမလေးချယ်ရီရဲ့ ရေစိုနေသော ကျောင်းစိမ်းလုံချည်လေးကို မကာ အဖုတ်လေးကို ထိုး သွင်းလိုက်သည် ။

အား   ချယ်ရီ ရဲ့ အော်သံလေး။  အပျိုစင် ပါကင်လေးကို ထိုးသွင်းခံလိုက်ရသဖြင့် အော်မိခြင်း ဖြစ်သည် ။တုတ်တုတ်ခဲခဲ  ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းဖြင့် မခံနိုင် ။ ကျောင်းစောင့်ကြီး ဖြည်းဖြည်းလေး အသွင်းအထုတ်လုပ်သည် ။ အဖျားပိုင်းလေးတွင် သွင်း ထားပြီး နှပ်ထားသည် ။  ဖြေးဖြေးလေးဘဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း ချယ်ရီ အဖုတ်လေးထဲမှ အရည်လေးတွေ စိုရွှဲလာတော့  အားကုန်ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။   ဗြစ် ဗြစ် စွပ်  အား အား   ကောင်းတယ် ဦးလေး ရပြီ စိတ်ကြိုက်လုပ်တော့   ချယ်ရီပါးစပ်က  စကားသံ ။ မိမိဘာသာ အံ့ သြမိသည် ။ မိမိလည်း ဒီအရသာကို ကောင်းမှန်းသိသွားပြီ ။ မိမိကို အခုလို လုပ်နေသည်ကို စိတ်မဆိုးတဲ့  အပြင် ကျေးဇူးတင်မိသည် ။ လောက ကာမစည်းစိမ်ကို သိသွားပြီ။ ကောင်းကောင်းခံစားနေရပြီ ။ ကျောင်းစောင့်ကြီးက  စိတ်ကြိုက်လုပ်ရုံတင် မကဘဲ ချယ်ရီရဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေကို ဆွဲသည် ။အားမရတော့ ချယ်ရီပါးနှစ်ဘက် ကို လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ရိုက်ချ လိုက်သည် ။   ဖြန်း ဖြန်း  ပါးလေးတွေ နီသွားတော့ ချယ်ရီပါးစပ်လေးကို နမ်းစုပ်ရင်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေသည် ။ ကိုယ်ခန္ဓာ ချင်းကလည်း ဆင်နဲ့ ဆိတ်လို ကွာသည် ။ လက်နှစ်ဘက်ကလည်း ကြိုးချည်ခံ ထားရသည် ။ ကျောင်းစောင့်ကြီး စိတ်ကြိုက် အလိုး ခံနေရသော ချယ်ရီလေး။ ကျောင်းစောင့်ကြီးလည်း ပြီးသွားရော ချယ်ရီလည်း ပျော့ခွေသွားသည် ။

ချယ်ရီ တမ်းတနေဆဲ ယစ်မူးနေဆဲ သာယာနေဆဲ ။ ကျောင်းစောင့်ကြီးရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို မျှော်လင့်မိနေဆဲ ။ချယ်ရီ ထပ်မံပြီး  မျှော်လင့်မိနေစဉ် ကျောင်းစောင့်ကြီးက ချယ်ရီ မျက်နှာကို ရေပုံးကြီးနဲ့ ပက်လိုက်သည် ။   ဝုန်း   ချယ်ရီ မျက်နှာပေါ် ရေတွေ ကျ လာလို့ အလန့်တကြား မျက်နှာပေါ်က ရေတွေကို သုတ်လိုက်သည် ။ မျက်လုံးပေါ်မှာ ဘာကြီးအုပ်နေပါလိမ့် ။ ချယ်ရီရဲ့ ရေသုတ် တဘက် ။ အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်စဉ်းစားမိတော့ မနေ့ညက ပူလို့ အိပ်ရာဝင် ရေချိုး အိပ်ပြီး အကျီၤ ၤ ၤ မဝတ်ဘဲ တဘက် လေးကို ပတ်ပြီး အိပ်ရင်းကနေ ဘေးကသနပ်ခါး ရေခွက်ကြီးကို လက်က ရိုက်မိသည့် အဖြစ် ။  တော်ပါသေးရဲ့ အိပ်မက်မို့လို့ ။  အိပ်မက်ထဲမှာတောင် ဒီလောက်ကောင်းနေရင် အပြင်မှာဆို ချယ်ရီ မိမိကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်ရှု့ရင်း ။   ချယ်ရီ စဉ်းစားနေမိသည်  ။ ဘယ်လို အိပ်မက်ကြီးလည်း ။ ဒီနယ်ကို မလာခင် အချိန်ထိ ဒီလိုထူးဆန်းသော အိပ်မက်ကို မမက်ဘူချေ။ ထူးထူးဆန်းဆန်း  ပြတ်ပြတ်သားသား မက်သော အိပ်မက် ။ ဝါးတားတားလည်း မဟုတ် ။ လှေကားထစ်  စိုက်ခင်းတွေ မရောက်ဘူးသော်လည်း ဘာ လို့ ို့ရင်းနှီးနေတာလဲ။  ပွဲတော်ရှိတယ်လို့ ပြောတာလေးနဲ့ မက်တဲ့ အိပ်မက် ။ နောက်ဆိုရင်ရော မက်အုံးမှာလား ။ဒီရွာလေးနဲ့  ဘယ်လို ဆက်စပ်မှု့တွေ ရှိလည်း။ တွေးရင်း စိတ်ရှုပ်လာသည် ။ ဆက်မတွေးချင်တော့ ။

ဆရာမလေး နေကောင်းရဲ့လား   ကျောင်းစောင့်ကြီးရဲ့ အသံ  ကောင်းပါတယ် ဦးလေး   ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ရွာထဲသွားမလို့  ဘာမှာလိုက်ဦးမလဲ  အော် ဦးလေး ဟိုသားအဖ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့ အိမ်ကလေ ကျောင်းမလာလို့ ဝင်မေးခဲ့ပါအုန်း   စိုင်းနော်တို့ လား ဆရာမလေး  ဟုတ်တယ် ဦးလေး မေးခဲ့ပါအုန်း  သားအဖသာ ဆိုတာ ကောင်းလေးက မွေးစားထားတာ   ဟုတ်လား ဦးလေး  သွားပြီနော် ဆရာမ  ကျောင်းစောင့်ကြီးထွက်သွားတော့ အိပ်မက်က ခေါင်းထဲ ရောက်လာပြန်သည် ။   ဆရာမလေး ရှိလားဗျ   ရှိပါ တယ်ရှင့်  ကျုပ်ရွာသူကြီးပါ  ဆရာမလေး ကျွန်တော့ သမီးကို စာပြပေးနိုင်လားလို့ လာမေးတာပါ ဆရာမလေး ကျောင်းချိန်ပြီး ရင်ပေါ့ ဘယ်နှစ်တန်းလဲ ဦးလေး  ဆယ်တန်းပါ အပြင်ကနေ ဖြေနေတာ နှစ်နှစ်ရှိပြီ ပိုက်ဆံလည်း သိပ်မတတ်နိုင်တော့ ကျုရှင်တွေ လည်း မပို့နိုင်တော့ဘူး ဖြစ်နိုင်ရင် ဆရာမလေးသင်ပေးပါဗျာ ရပါတယ် ဦးလေးရယ် ဒါပေမယ့် ကျွန်မဆီ ပို့ထားလိုက်လေ တူတူနေ  တော့ စာသင်ချိန် တိုးတာပေါ့  ကျေးဇူးပါဘဲ ဆရာမလေးရယ် ကျွန်တော်စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ် ဒါပေမယ့် ဆရာမလေးရယ် ပိုက်ဆံ တော့ မတတ်နိုင်ဘူးနော်  ရပါတယ် ဦးလေးရယ် ဒါတွေ မပြောပါနဲ့ ကျွန်မ ကြိုးစားသင်ပေးမှာပါ   ကလေးကိုသာ ပို့လိုက်ပါ ဒါနဲ့  ဦးလေးသမီးရဲ့ နံမည်က  နန်းနွဲ့တင်ပါ ဆရာမလေး  သမီးကို လာပို့ဖို့ အစီအစဉ် လုပ်လိုက်ဦးမယ် ပြန်တော့မယ်နော် ဆရာမလေး  ကျေးဇူးတင်ပါတယ်

ညနေစောင်းရောက်တော့ ရွာလူကြီးနဲ့ သမီးဖြစ်သူ နန်းနွဲ့တင် လှည်းတစ်စီးနဲ့ ရောက်လာသည် ။   နန်းနွဲ့တင် ဆယ်တန်းကျောင်းသူ  ဆိုပေမယ့် ချယ်ရီနှင့် အရပ်အမောင်း မတိမ်းမယိမ်း ။ ချယ်ရီထက်တောင် အသားဖြူသေးသည် ။ မျက်နှာက ချောမောလှပပေမယ့်  မျက်မှောင်က ကုပ်နေသည်။ ဘာကို အလိုမကျမှန်းမသိ ။ ရွာလူကြီး ပြန်သွားတော့ ချယ်ရီနှင့် နန်းနွဲ့တင် နှစ်ယောက်တည်း ။  နန်းနွဲ့တင်  ချယ်ရီ ခေါ်လိုက်တော့ ပါးစပ်က မထူးဘဲ မျက်လုံးလေး လှန်ကြည့်သည်။  နွဲ့နွဲ့လို့ဘဲ ခေါ်မယ်နော် ဆရာမကိုလည်း မင်း ကြိုက်သလိုခေါ် သူငယ်ချင်းလိုဘဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့   နန်းနွဲ့တင် မျက်ဝန်းပေါ်မှာ အဓိပ္ပာယ်များစွာ ။  တကယ်လား ဒါဆို မချယ် လို့ ခေါ်မယ်နော်။  မင်းစိတ်တိုင်းကျ ခေါ်ပေါ့။မေးရအုန်းမယ် နွဲ့နွဲ့ဆယ်တန်းအောင်ချင်လား စာကိုစိတ်ဝင်စားလား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြော အားမနာနဲ့ မင်းနဲ့ဆွေးနွေးတာပါ ။ စိတ်ဝင်စားပါတယ် ။ ကျွန်မကို စာသင်ရင် ဆုပေးဒဏ်ပေးလုပ်ပေးနိုင်မလား ။   ကောင်း သားဘဲ ။ဘယ်လို စဉ်းစားထားတာရှိလဲ။ မချယ်သင်တာကို မရရင် မချယ်ကြိုက်သလို အပြစ်ပေး ။ ရလို့ မချယ်စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ် ရင် ကျွန်မတောင်းဆိုတာကို လိုက်လျောရမယ် ။

မင်းတောင်းဆိုတာကို လိုက်လျောရင် စာကြိုးစားပြီး စာမေးပွဲ အောင်အောင်ဖြေမယ်လို့ ကတိပေးလား ။  မချယ်ကော ကတိပေး လား ။  မင်းက ဘာတွေတောင်းဆိုမှာလဲ ။ ဥပမာ ပြောရရင် မချယ်ပါးလေး နမ်းခွင့်ပေါ့ ။  ဟင်  ချယ်ရီ အံ့သြသွားသည် ။ အိပ်မက် ကိုလည်း သတိရသွားသည် ။  အင်းပါ ။ ချယ်ရီ လိုက်လျောမယ် ။ အရေးကြီးတာက မင်းစာမေးပွဲအောင်ဖို့ဘဲ။  ကျေးဇူးတင်ပါ တယ် ချယ်ရီရယ် ။ နွဲ့နွဲ့ တီးတိုးရေရွတ်ရင်း ။  ချယ်ရီ ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး ကြိုးစားရသည် ။ ပင်ပန်းခံရသည် ။ နွဲ့နွဲ့အပေါ်လည်း  စေတနာထားကာ သင်ပေးသည် ။ အခကြေးငွေ မပါဘဲ သင်ပေးတော့ ချယ်ရီစေတနာကို မြင်သည် ။ ချယ်ရီနှင့် နန်းနွဲ့တင် ဆရာနဲ့   တပည့်လို မမြင်တော့ သူငယ်ချင်းလို ဖြစ်လာသည် ။နန်းနွဲ့တင် စာသင်နေရင် တစ်ခါတလေ ချယ်ရီကို စိုက်ကြည့်နေတတ်သည် ။  ချယ်ရီ ခေါင်းခေါက်လိုက်မှ အာရုံပြောင်းပြီး စာကို စိတ်ဝင်စားသည် ။   ကလေးတွေ အစမ်းစာမေးပွဲ ပြီးတော့ ချယ်ရီ နန်းနွဲ့တင်ကို  စာမေးပွဲ စစ်သည် ။ နန်းနွဲ့တင် ဖြေထားတဲ့ စာတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ လက်ရေးလေးတွေက သေသေသပ်သပ် လှလှ ပပ ။  အဖြေတွေက မှားနေသည် ။ မေးခွန်းတစ်ပုဒ်ကို လှလှပပ သေသေသပ်သပ် တွက်ပြီ း နောက်ဆုံးအဆင့် အဖြေက မှားနေတာမျိုး  ။

မသိရင် သေချာလုပ်ထားသလား အောင့်မေ့ရသည် ။ အားလုံးပေါင်းလိုက်တော့ ကျန်တာတွေ ကောင်းပြီး သချာၤ ကျသည် ။    နွဲ့နွဲ့ လာစမ်း  ချယ်ရီ ဒေါကန်နေပြီ ။ မင်းအမှတ်တွေကို ကြည့်စမ်း  နွဲ့နွဲ့ မလှုပ် ။    မင်းမှာ အပြစ်ရှိလား နွဲ့နွဲ့ ခေါင်းငြိမ့်သည် ။   လာ  ဒီမှာ ဒူးထောက်စမ်း လက်မြှောက်ထား  စိတ်ဆိုးနေမှန်းသိတော့ နန်းနွဲ့တင် ချယ်ရီခိုင်းတဲ့အတိုင်း ဒူးလေးထောက်ကာ လက်နှစ် ဘက် မြှောက်ထားသည် ။   ချယ်ရီ ကြိမ်လုံးလေးကို ယူကာ နန်းနွဲ့တင် တင်ပါးလေးကို ရိုက်လိုက်သည် ။  ရွှမ်း အ   ပထမဆုံး  အချက် ရိုက်ချက်ပြင်းသွားသောကြောင့် မြှောက်ထားသော လက်ကလေးကို ချပြီး တင်ပါးကို ပွတ်နေသော နန်းနွဲ့တင် ။   မြှောက် ထား မြှောက်ထား လက်တွေ မြှောက်ထား  ချယ်ရီ မိမိသင်ပေးထားတုန်းက အလွယ်တကူ သင်ယူတတ်မြောက်သောသူ ။ အပြန် ပြန် အလှန်လှန် ချိန်ကိုက်နည်းများ အဖြေရှာပုံ မေးခွန်းနဲ့ အဖြေနဲ့ အံကျကွက်တိ တွက်ပြခဲ့သူ ။ စာမေးပွဲ မေးခွန်းမေးတော့မှ တလွဲ  လုပ်လာသူ ။   ရွှမ်း အ  တင်ပါးလေးကို ပွတ်မလို့ ဟန်ပြင်လိုက်တော့   မချနဲ့ လက်တွေ မလှုပ်နဲ့ မြှောက်ထား အဲဒီပုံစံနဲ့နေ ကြား လား ချယ်ရီရဲ့ ကရုဏာ ဒေါသ ။ နောက်တစ်ချက် ရိုက်မလို့်ရွယ်ပြီးမှ မရိုက်ဖြစ်တော့ ။

ဒီပုံစံတိုင်း တစ်နာရီ တိတိ ဒူးထောက် လက်မြှောက်ထား ကြားလား ။   နန်းနွဲ့တင် ချယ်ရီ အကြောင်းကို ကြားပြီးသား ။ မြို့ကြီးက  လာပြီး စာသင်ပေးနေသူ ။ ပိုက်ဆံရှိ အသိူင်းအဝိုင်းက လာပြီး စေတနာနှင့် အသင်အပြကောင်းသူ ။အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုစင်လေး ။  စိတ်ထဲမှာ အလိုမကျ၍ စိတ်လေနေပြီး ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကို စိတ်မဝင်စားဘဲ ဂျစ်ကန်ကန် လုပ်နေသော မိမိ ။   ဆရာမလေး  ချယ်ရီ အပြစ်ပေးတာ ခံချင်လို့ နောက်ဆုံး အဆင့်တွေရောက်မှ သေချာ အမှားတွေ ရေးခဲ့တာ ။ မိမိကို သူငယ်ချင်းလို ပေါင်းသော  ဆရာမလေး ခုတော့ စိတ်ဆိုးပြီး ရိုက်ပြီ ။ အသက်ကလည်း သိပ်မကွာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ဆိုရင် မိမိကတောင် အရပ်မြင့် အုံး မည် ။   ဆရာမလေး ချယ်ရီ အပြစ်ပေးတဲ့ အတိုင်း ကျေနပ်စွာ ခံယူနေပေမယ့် လက်တွေက ညောင်းတော့ တဖြည်းဖြည်း  အောက်ကျလာသည် ။ကြိမ်လုံးနှင့် နှစ်ချက်ရိုက်ပြီး ဆက်ရိုက်အုံးမယ် ထင်ပေမယ့် မရိုက်တော့ဘဲ အပြစ်ပေးခံ ထားရသည် ။    ဆုပေး ဒဏ်ပေး စနစ်ပေါ့ ဆရာမရယ် ။ ဒီတစ်ခါ ဒဏ်ခံရပြီးပြီ ။ နောက်တစ်ခါဆိုရင် ဆုပေးဖို့ ပြင်ထားပါ ဆရာမ ။တွေ့ကျ သေးတာပေါ့ ။

ချယ်ရီ ရေချိုးပြီးတော့ နန်းနွဲ့တင်ကို နားပြီးရေချိုး ခိုင်းလိုက်သည် ။ မိမိကတော့ အိပ်ပြီ ။ နန်းနွဲ့တင် ရေချိုးပြီးတော့ ဆရာမလေးကို  ကြည့်လိုက်သည် ။ အိပ်ပျော်နေပြီ ။ ဆရာမလေးရဲ့ ပါးကို နမ်းလိုက်သည် ။ ဆရာမလေး မနိူး ။ ဆရာမလေးဘေးက ဝင်ပြီး  အိပ်ရာထဲသို့ အိပ်လိုက်သည် ။  ချယ်ရီ အိပ်ချင်ယောင်နေသည် ။ ပါးလေးကို နမ်းတာကိုလည်း သိလိုက်သည် ။ ဒီကလေးမ ဘာဖြစ် ချင်မှန်း မသိ ။ အဓိကကတော့ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ အောင်ဖို့ဘဲ ဖြစ်သည် ။  နောက်တနေ့ ရောက်တော့   စာကြိုးစားပါ နွဲ့နွဲ့ရယ်  မင်းဆယ်တန်းအောင်မှ ဖြစ်မှာ လူကြီးတွေကို မျက်နှာပူရအောင် မလုပ်နဲ့  နွဲ့နွဲ့ ဆယ်တန်းအောင်ရင် သမီးလိုချင်တာ ဆရာမ ပေး မှာလား ။ လိုချင်တဲ့ဆု ပေးမှာလား ။  မင်းက ဘာလိုချင်လို့လဲ  အဲဒီ ဆုကို စာမေးပွဲ အောင်မှ တောင်းမယ် ဆရာမ မတတ်နိုင်တာ မ တောင်းပါဘူး ပေးမယ်လို့သာ ကတိပေးပါ ။  ဟုတ်ပါပြီ ကတိပေးပါတယ် ။ဒါနဲ့ ဆယ်တန်းအောင်ရင် ဘာလုပ်မလဲ ။  ဆရာမကို  ကူညီပြီး ဒီရွာမှာ ဆရာမပြန်လုပ်မယ်။  ဟုတ်ပါပြီတော် ဆရာမကြီးရယ် ခုတော့ ကြိုးစားပြီ း အောင်အောင် ဖြေပါ ။ စာမေးပွဲ  အောင်စာရင်းတွေ ထွက်တော့ နန်းနွဲ့တင် သချာ်ဂုဏ်ထူးနဲ့ အောင်သည် ။ နန်းနွဲ့တင် မိဘတွေ ပျော်နေကြသည် ။ ကန်တော့ စရာ  သစ်သီးဝလံတွေနဲ့ မိဘတွေနဲ့ အတူ ရောက်လာသည် ။

ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ဆရာမလေးရယ် ဆရာမလေးနဲ့ မှဘဲ ဒီကောင်မလေး အောင်တော့တယ် ။ ခု ဆရာမလေးနဲ့ နေမှာဆိုပြီး ပို့ ခိုင်းလို့ ကန်တော့ရင်း လိုက်ပို့တာပါ ။  မလိုပါဘူး ဦးလေးတို့ရယ် သူကလည်းကြိုးစားလို့ပါ ။ ထားရင်ထားခဲ့လေ ဆရာမလုပ်ချင် တယ်လို့ ပြောတာဘဲ ။ သင်တန်းတွေ မခေါ်ခင် ကျွန်မ အဖော်ရတာပေါ့ ။ဆရာမ သင်တန်းခေါ်တော့လည်း ကျွန်မ ပို့ပေးပါမယ်။  ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမလေးရယ် ။ ဆရာမလေးလက်ကို အပ်ခဲ့ပြီ။   ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးလေးရယ် ။   မချယ် ။ဆရာမလို့ ခေါ်တော့ ဘူးနော် ။ မချယ်လို့ဘဲ ခေါ်မယ် ။  သဘောရှိပါတော် ။တော့်သဘောပါဘဲ ။  ချယ်ရီ မြူးမြူးလေး ပြောလိုက်တော့ နန်းနွဲ့တင်  သဘောကျသွားသည် ။   မချယ်ကို တောင်းစရာ ရှိတယ်နော် ။ ကတိအတိုင်း မမေ့ရဘူး ။   ဟုတ်ပါပြီ ဘာတောင်းမှာလဲ ။   ရေချိုး ပြီး အိပ်ရာထဲကြမှ ပြောမယ်။  အမလေး ဈေးကိုင်လိုက်တာ ။ ဟုတ်ပါပြီရှင်။  ချယ်ရီနှင့် နန်းနွဲ့တင် ရေအတူတူ ချိုးပြီး နန်းနွဲ့တင်က  မချယ်အတွက် အဝတ်အစား ထုတ်ပေးထားမယ်နော် သွားနှင့်ပြီ။  ဟုတ်ပါပြီ တော် ။ ဒီကောင်မလေး ဘာတွေကြံစည်နေတာ တုန်း ။  လျှာတစ်လစ်လေးထုတ်ပြကာ ပြုံးစစမျက်နှာထားနဲ့ ။

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့  ဘယ်မှာလဲ အဝတ်အစား ထုတ်ထားမယ်ဆို  ဒီမှာလေ မချယ်အတွက်  အဖြူ အစိမ်း  ကျောင်းဝတ်စုံ ကြီး လား ဟုတ်တယ်လေ ဒါလေး ဝတ်လိုက်ပါနော် ပြီးတော့ မချယ်ကို နွဲ့နွဲ့ ဒီတစ်ည ပိုင်ချင်တယ် ခွင့်ပြုနော် အဲဒါ စာမေးပွဲ အောင်လို့  မချယ်ဆီက တောင်းတဲ့ ဆုဘဲ မငြင်းရဘူးနော်   ဟုတ်ပါပြီ တော့်သဘောပါဘဲ ဒါနဲ့ အတွင်းခံတွေရော  ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ဝတ်မ နေပါနဲ့  အဲဒါဆိုလည်း ပြီးရော  ဆရာမ ဝတ်စုံ ရင်ဖုံးလေးကို ဝတ်လိုက်တော့ အတွင်းက ဘရာ မပါတော့ ချယ်ရီ နို့သီးလေးတွေကို  မြင်နေရသည် ။  အ  နွဲ့နွဲ့ ချယ်ရီနို့လေးတွေကို ဆွဲလိမ်လိုက်သည် ။  ချယ်ရီ အိပ်မက်ကို သတိရသွားသည် ။  နွဲ့နွဲ့ ချယ်ရီပါးလေးကို  နမ်းသည် ။ ချယ်ရီ င်ြမ်နေသည် ။ ချယ်ရီကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ကာ ချယ်ရီတစ်ကိုယ်လုံးကို နောက်ကနေ နမ်းသည် ။   ဘယ်လို ကောင်မလေးပါလိမ့် ချယ်ရီ စိတ်ထဲ တွေးနေသည် ။ နောက်ကနေ ဖက်ထားရင်း ချယ်ရီကို သူဒူးလေးပေါ် မှောက်ခိုင်းသည် ။  ချယ်ရီ အလိုက်သင့်နေလိုက်တော့ တင်ပါးလေးကို ပွတ်ပေးနေသည် ။ ပွတ်ပေးနေရင်း လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်လိုက်ပြန်သည် ။    ချယ်ရီ မ ကြုံစဖူး တွေ့နေရပြီ ။ တင်ပါးလေးကို ရိုက်လို့ အားရတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ကာ ချယ်ရီပါးစပ်လေးကို နမ်းသည် ။ နမ်းရင်းနဲ့  ချယ်ရီလည်း စိတ်ပါလာကာ ပြန်နမ်းမိသည် ။

နွဲ့နွဲ့ နမ်းနေရင်း လက်တွေက ချယ်ရီနို့လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ ချယ်ရီ လက်တွေကလည်း အလိုလို နွဲ့နွဲ့နို့လေးတွေကို  ပြန်ပြီး ပွတ်ပေးနေသည် ။   ချစ်လိုက်တာ မချယ်ရယ်  ချယ်ရီ မတုန့်ပြန်မိ ။ နွဲ့နွဲ့လက်တွေက ချယ်ရီရဲ့ လုံချည်ကြားလေးထဲကို နှိုက် ပြီး လှုပ်ရှားလာသည် ။ ချယ်ရီ ရင်တွေ တစ်လှပ်လှပ် ဖြစ်လာသည် ။   နွဲ့နွဲ့ အားမရတော့ ချယ်ရီ လုံချည်အစိမ်းလေးကို ချွတ်လိုက် သည် ။ ချယ်ရီ ကိုယ်လုံးလေးမှာ အကျီ ၤ ၤ အဖြူလေးသာ ကျန်တော့သည် ။ ချယ်ရီ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထင်သလို လုပ်နေတဲ့ နွဲ့ နွဲ့။  ကဲ ဘာလုပ်ချင်လည်း မင်းသဘောဘဲ။ ချယ်ရီ စိတ်ထဲ ပြောနေမိသည် ။  နွဲ့နွဲ့ တစ်ဆင့်တိုးကာ ချယ်ရီ အကျီ ၤၤၤ င်္ကြယ်သီး တွေ ဖြုတ်နေပြီ ။ ဝတ်ခိုင်းတော့လဲ သူဘဲ ။ ချွတ်တော့လဲ သူဘဲ အမျိုးမျိုး ။   ချယ်ရီမှာ အဝတ်အစား မရှိတော့ ။ နွဲ့နွဲ့ ကြမ်းနေပြီ ။  ချယ်ရီနို့လေးတွေကို စို့ပေးတော့ ချယ်ရီ မနေတတ် ။ လက်ကလေးနဲ့ လိုက်ကာမိသည် ။  နွဲနွဲ့ မျက်လုံးကစားလိုက်တော့ အခန်း ထောင့်မှာ ကြိုးတစ်ခွေ ။ ချယ်ရီ လက်နှစ်ဘက်ကို ပူးကိုင်ကာ ကြိုးနဲ့ချည်လိုက်သည် ။ပါးစပ်ကလည်း ပြောသေးသည် ။ မချယ်  ချည်မယ်နော်တဲ့ ။ ပြောပြောဆိုဆို သွက်သွက်လက်လက် ချည်လိုက်သည် ။

ချယ်ရီ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ ။လက်နှစ်ဘက်ကို ပူးကာ ခေါင်းရင်းမှာရှိသော တိုင်နဲ့ ချည်ခံလိုက်ရသည် ။   ချယ်ရီပေါ် ခွထိုင်ကာ  လက်တစ်ဘက်က နို့လေးတွေကို ကလိနေပြီး လက်တစ်ဘက်က ချယ်ရီ ပေါင်ခွကြားလေးကို စိတ်ကြိုက်ကလိနေသည် ။ ချယ်ရီ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် မှောက်ချကာ ပါးစပ်လေးကို နမ်းပြန်သည် ။ တဖြည်းဖြည်း နို့သီးလေးတွေကို သွားဖုံးလေးနဲ့ ကြိတ်နမ်းရင်းစုပ် နေသည် ။  တဖြည်းဖြည်း အောက်လျှောသွားကာ ချယ်ရီ အဖုတ်လေးကို နွဲ့နွဲ့ပါးစပ်လေးနဲ့ နမ်းနေသည် ။ နမ်းနေရင်း လျှာလေးက လည်း အငြိမ်မနေ ။ စုပ်လိုက် လျှာဖျားလေးထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်ရင်း ချယ်ရီပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားလိုက်ကာ ချယ်ရီ အစိလေးကို  စုပ်လိုက် လျှာလေးနဲ့ ကလိလိုက်နဲ့ နွဲ့နွဲ့ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်နေသည်။

ကောင်းလား မချယ် နွဲ့နွဲ့ ပြုစုပေးတာ ကောင်းလား   ချယ်ရီ စကားမပြန်နိုင် ။ လူကို မောအောင်လုပ်နေပြီး မေးနေသည် ။   နွဲ့နွဲ့  ချယ်ရီ အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ချယ်ရီ ကောင်းနေပြီ ။ ထန်နေပြီ ။ အစိလေးကို မရပ်မနားဘဲ ဆက်တိုက် စုပ် ပေးလိုက်တော့ ချယ်ရီ တွန့်လိမ်သွားပြီး ပန်းထွက်လာတော့သည် ။  ပြီးသွားပြီလား မချယ်   ချယ်ရီ ခေါင်းငြိတ်ပြလိုက်တော့ ကျေ နပ်တဲံ့ မျက်နှာနင့် နန်းနွဲ့တင် ။  ကောင်းလား မချယ် ။  ချယ်ရီ ခေါးင်းငြိတ်ပြမိသလား ။မဝေခွဲတတ် ။   နွဲ့နွဲ့ ကိုယ်ကို ဘာလို့ အဲဒီလို  လုပ်တာလည်း ဟို မချယ်ကို ပြုစုချင်လို့ပါ  ကိုယ်က ကြိုက်တယ်လို့ ပြောမိလို့လား  မချယ် ကြိုက်မယ်ထင်လို့ပါ   မင်းကို လုပ် မယ်ဆိုရင်ရော ကြိုက်လားမချယ် နွဲ့နွဲ့ကတော့ ကြိုက်တယ် သူများလည်း လုပ်ချင်တယ် ကိုယ်ကိုတိုင်လည်း လုပ်ပေးမယ့်သူရှိရင်  ခုလိုနေချင်တယ် ကောင်းပြီလေ ဒီတစ်ခါ ရန်ကုန်ပြန်ရင် နွဲ့နွဲ့ကို ခေါ်သွားမယ် ။

တကယ်လား မချယ် ။  တစ်ကယ်ပေါ့ ။  ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ လူကြီးတွေကို အသိပေးပြီး ရန်ကုန်သို့ အလည်ပြန်ချိန်မှာ နန်းနွဲ့တင်ကိုပါ ချယ်ရီက ခေါ်လာခဲ့သည် ။  ရန်ကုန်သို့ ရောက်ပြီးနောက် မိဘတွေကို ကန်တော့ကာ နန်းနွဲ့တင်နှင့် တစ်အိမ်လုံးအား ချယ်ရီက  မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည် ။ နှစ်ရက်လောက် ကြာသောအခါ နန်းနွဲ့တင်ကို ခေါ်ပြီး ချယ်ရီ မြို့ထဲတစ်နေရာသို့ ထွက်လာခဲ့သည် ။  နွဲ့နွဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ရအောင် အမှတ်တရပေါ့   ကောင်းသားဘဲ မချယ်  ဓာတ်ပုံ စတီရီယိူသွားကြမယ် ဟိုရောက်ရင် ကြိုက်တဲ့  ဝတ် အစားနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြမယ်။ ကောင်းတယ် ကြိုက်တယ် ။   ဓာတ်ပုံ စတီရီယိုသို့ ရောက်သော်  လက်မှတ် ထိုးပါ ခင်မျာ ။   ချယ်ရီ  လက်မှတ်ထိုးသော အခါ နန်းနွဲ့တင်ပါ လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်သည် ။ နွဲ့နွဲ့ ဘယ်အဝတ်အစား ကြိုက်လည်း ချယ်ရီကတော့  ပုဂံခေတ်က အဝတ်အစားနဲ့ ရိုက်မလို့  ကောင်းသားဘဲ မချယ် နွဲ့နွဲ့လည်း တူတူဘဲ။

ချယ်ရီနှင့် နန်းနွဲ့တင် ပုဂံခေတ် အဝတ်အစားတွေနှင့် ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ကာ လှနေကြသည် ။ နန်းနွဲ့တင် ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးထဲကို  ကြည့်ကာ သဘောကျနေလေသည် ။ပုဂံခေတ်က အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ပြီး မင်းသမီးလေးတွေလို လှနေသာ နွဲ့နွဲ့နှင့် ချယ်ရီ ။    မှန်ထဲမှာ ပေါ်နေသော မိမိတို့ အလှကို ကြည့်နေစဉ်   ဟိတ် မလှုပ်နဲ့  မျက်နှာဖုံး စွပ်ထားသော လူလေးယောက် ဝင်လာကာ လူနှစ် ယောက်က ချယ်ရီရဲ့ လည်ပင်းလေးအား ဓားနဲ့ ထောက်ထားပြီး နွဲ့နွဲ့အား ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည် ။   မအော်နဲ့ သိလား ။ ဒီတစ် ယောက် သေသွားမယ် ။   နွဲ့နွဲ့ ကြောက်ပြီးတုန်နေသည် ။မျက်နှာ ဖုံးစွပ်လူနှစ်ယောက်က နွဲ့နွဲ့ကို လက်ပြန်ကြိုးတုတ်လိုက်သည် ။  ကျန်တဲ့လူနှစ်ယောက်ကလည်း ချယ်ရီကို လက်ပြန်ကြိုး တုတ်လိုက်သည်။ ပါးစပ်တွေကိုလည်း မအော်နိုင်အောင် ပိတ်ကာချည် လိုက်သည် ။  လည်ပင်းတွေကို ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ကြိုးစတစ်ဘက်ကို မျက်နှာဖုံးစွပ် လူတစ်ယောက်က စုကာ ကိုင်ထားသည် ။   မှန်ထဲ မှာ မြင်နေရတာက ရှေးပုဂံခေတ် အဝတ်အစားတွေနှင့် လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ခံထားရသော မင်းသမီးလေးနှစ်ယောက် ။

နွဲ့နွဲ့ မှန်ထဲမှာ လက်ပြန်ကြိုးချည်ခံထားရသော မိမိပုံကို ကြည့်ကာ ကြောက်နေတဲ့ကြားကဘဲ သဘောကျမိပြန်သည် ။ ထိုအပြင်  ချယ်ရီကိုလည်း စိတ်ပူမိပြန်သည် ။ လူဆိုးတွေကလည်း လေးယောက်တောင် ။ ချယ်ရီကိုလည်း မိမိလို လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ပြီး  ပါးစပ်ပါ အချည်ခံထားရသည် မဟုတ်လား ။  လူဆိုးတွေက ချယ်ရ်ီနှင့် နွဲ့နွဲ့တို့ကို မျက်လုံးတွေကို အဝတ်တွေနှင့် ပိတ်စည်းလိုက် သည် ။ လည်ပင်းမှ ကြိုးစကို တင်းနေအောင် ဆွဲလိုက်သဖြင့် လူဆိုးတွေ ခေါ်ရာနောက် ရှေးပုဂံခေတ် အဝတ်အစားတွေနှင့်  လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ရက်သား လမ်းလျှောက်ပြီး လိုက်ပါသွားရတဲ့ နန်းနွဲ့တင်နှင့် ချယ်ရီ ။  အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုရောက်သောအခါ  မျက်လုံးမှာ စည်းထားသော အဝတ်တွေကို ဖြည်ပေးသည် ။   အခန်းထဲမှာ သံကြိုးတွေ လက်ထိပ်တွေ ကားစင်တွေ ကြာပွတ်တွေ  လူတစ်ယောက်ကို ချည်နှောင်လို့ ရသော ကြက်ခြေခတ် စင်ကြီးတွေ။  နွဲ့နွဲ့ ကြောက်လန့်ပြီး ဒူးတွေညွှတ်ကျသွားသည် ။

ကြောက် နေသော နွဲ့နွဲ့ကို လက်ပြန်ကြိုးတွေ ဖြည်ပေးပြီး ကြက်ခြေခတ်ကားစင်မှာ ခြေတွေလက်တွေကို တစ်ဘက်စီ ချည်နှောင်လိုက်သည်  ။ နွဲ့နွဲ့ ပုဂံခေတ် မင်းသမီး အဝတ်အစားနှင့် ကားစင်မှာ ကြိုးတုတ်ခံထားရသည် ။  မျက်နှာဖုံးစွပ်နှင့် လူတစ်ယောက်က နန်းနွဲ့ တင်ရဲ့ နို့လေးတွေကို ကျွမ်းကျင်စွာနှင့် ကြိုးနှင့်ချည်လိုက်ရာ နွဲ့နွဲ့မှာ ကြောက်လည်းကြောက်နေပြီး မိမိရဲ့ ရင်သားနှစ်ဘက်မှ တင်း ကြပ်ပြီး စူထွက်နေတာကိုလည်း ခံစားနေရသည် ။ မိမိလိုဘဲ ချယ်ရီကော ခံစားနေရပြီလား။ လူဆိုးတွေကရော ဘာလို့ ဖမ်းထား တာလဲ ။ ဘာလိုချင်လို့လဲ ။ နွဲ့နွဲ့နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ချယ်ရီကို လက်နှစ်ဘက်ပူးချည်ကာ ကြိုးနဲ့တွဲလောင်းဆွဲထားသည်ကို မြင်  နေရသည်။ ချယ်ရီ ခြေဖျားလေး ထောက်ထားရသည်။ချယ်ရီကလည်း မြင်ရသလို နွဲ့နွဲ့ကလည်း ချယ်ရီကို မြင်နေရသည် ။ နှစ် ယောက်လုံး ပုဂံခေတ် မင်းသမီး အဝတ်အစားတွေနှင့် အကျဉ်းကျနေသည် ။ မျက်နှာဖုံးစွပ်လူတစ်ယောက်က ကြိုးချည်ခံထားရ သော နို့လေးတွေပေါ်မှ အကျီ ၤ င်္စတွေကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သောအခါ ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့တိုရဲ့ နို့အုံလေးတွေ ဖြူဝင်းစွာနဲ့ ပေါ်လာသည် ။

နွဲ့နွဲ့နှင့် ချယ်ရီတို့ရဲ့ နို့တွေကို မျက်နှာဖုံးစွပ်လူလေးယောက်က ဝိုင်းပြီးစို့လိုက် တင်ပါး တွေကို ပွတ်ပေးလိုက် နို့တွေကို ချေလိုက်  ဆုပ်နယ်လိုက်နှင့် ထင်သလို ကလိနေကြသည်။  နွဲ့နွဲ့နှင့် ချယ်ရီ သူတို့လက်ခုတ်ထဲကရေ ။ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထင်သလို ကလိနေကြ ရာ ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့လည်း မခံနိုင် အသံလေးတွေ ထွက်ကာ ညည်းမိလေသည် ။   မျက်နှာဖုံးစွပ်နှင့် လူနှစ်ယောက်က ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲကို  လုံချည်လေးတွေပေါ်မှ စမ်းကာ အဖုတ်လေးတွေကို ကလိကြပြန်သည်။လက်ချောင်းလေးတွေက အဖုတ်လေးတွေထဲ ဝင် ရောက်လာသော အခါ ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့ မနေနိုင် ။ ထန်လာကြပြီ ။အရည်လေးတွေ ထွက်လာတော့ မျက်နှာဖုံးစွပ်နှင့် လူတစ်ယောက် က   ကောင်မတွေ ထန်နေပြီ ကြာပွတ်ယူခဲ့စမ်း   အမိန့်ပေးလိုက်ရာ မျက်နှာဖုံးစွပ်နှင့် လူတစ်ယောက်က သားရေကြိုးမျှင်လေးတွေ ပါသော ကြာပွတ်ကို ယူလာကာ ပေးလိုက်သည် ။  ခေါင်းဆောင်လုပ်သူက ကြာပွတ်နှင့် ချယ်ရီကိုယ်လုံးလေးကို တစ်ကိုယ်လုံး  လှိမ့်ရိုက်နေရာ ချယ်ရီ တောက်လျှောက်အော်နေရသည် ။

ရွှမ်း ရွှမ်း အား အား  ချယ်ရီကို ရိုက်နေသည်ကို ကြည့်ပြီး နွဲ့နွဲ့ ခေါင်းဆောင်ကို ပြောလိုက်သည် ။   မချယ်ကို မရိုက်နဲ့ ရိုက်ချင်ရင်  ကျွန်မကို ရိုက်ပါ   ကောင်မက လျှာရှည်တယ် ဒီကောင်မကိုပါ ရိုက်စမ်းကွာ   မျက်နှာဖုံးစွပ် နောက်တစ်ယောက်က ကြာပွတ်တစ် ချောင်းနှင့် နွဲ့နွဲ့ကိုပါ ရိုက်လေရာ နွဲ့နွဲ့လည်း အော်နေရသည် ။  တစ်ယောက်က ရိုက်လိုက် တစ်ယောက်က ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့တို့ရဲ့  အဖုတ်လေးတွေကို ကလိပြီး စုပ်ပေးလိုက် လက်ချောင်းလေးနဲ့ ဆွလိုက်နဲ့ ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့မှာ ကောင်းလည်းကောင်း နာလည်းနာ  ဖြစ်နေသည်။   နွဲ့နွဲ့ ကြိုးတုတ်ခံရပြီး နှိပ်စက်နေသည်ကို ကြိုက်သလိုလို ဖြစ်လာသည် ။အဖုတ်လေးအတွင်းမှ အရည်များလည်း ရွှဲ နေပြီ။မျက်နှာဖုံးစွပ်နှင့် ခေါင်းဆောင်လုပ်သူက အချက်ပြလိုက်ရာ ကျန်တဲ့လူနှစ်ယောက်က ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့ကို စားပွဲခုံ ပုံစံမျိုး ခုံမှာ  ပက်လက်တင်ကာ ခြေတွေလက်တွေကို ထိူင်ခုံတိုင်နှင့် တွဲချည်လိုက်သည် ။ နွဲ့နွဲ့နှင့် ချယ်ရီမှာ သူများက လုပ်လိုလျှင် အလွယ်တစ် ကူ အလုပ်ခံရမည့် အနေအထား ။

ခြေတွေလက်တွေကို တုတ်နှောင်ထားသောကြောင့် ဘာမှ မတတ်နိုင်။ထိုစဉ်မှာဘဲ မျက်နှာ ဖုံးစွပ်နှစ်ယောက်က အုပ်ဆောင်းနှင့် ထည့်ယူလာသော အရာကို ချယ်ရီတို့ မြင်အောင် ဖွင့်ပြလိုက်လေသည် ။   မည်းနက်နေသော ရာဘာအကောင်းစားဖြင့် ပြုလုပ်ထား သော လိင်တံ အတုကြီးနှစ်ခု ။ဆီတွေသုတ်ထားသောကြောင့် မည်းပြောင်နေသည် ။ မျက်နှာဖုံးစွပ်တစ်ယောက်က လက်ထဲမှ  ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်ရာ လိင်တံအတုကြီးမှာ လူပ်လာသည် ။  ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့ရဲ့ အဖုတ်လေးတွေကို လိင်တံအတု အမည်းကြီးတွေ  ထိုးသွင်းပြီး ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်လုံး အော်နေရသည် ။ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်တွေကလည်း နေရာ့အနှံ့ကျလာပြန်သည် ။

ကြိုးချည်ခံထားရပြီး လိင်တံအတုကြီးကလည်း အဖုတ်လေးထဲမှာ မွှေနှောက်နေလေရာ ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့ မကြုံစဖူး လိင်တံ အတုမှ  ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေရသည် ။   မျက်နှာဖုံးနှင့် လူတွေကလည်း အငြိမ်မနေ။   ပါးစပ်လေးကို နမ်းလိုက်စုပ် လိုက် နို့သီးလေးတွေကို လက်ဖျားလေးနဲ့ ဆုတ်ခြေလိုက် ဖင်လေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့မျိုးစုံလုပ်နေရာ ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့မှာ လူဆိုး တွေ လက်ထဲ အဖမ်းခံနေရတယ်လို့ မထင်တော့ဘဲ နှိပ်စက်မှု့ပေါ်မှာ သာယာကာ ကျေနပ်နေမိကြသည် ။  လိင်တံ အတုမှ အရှိန်က လည်း တဖြည်းဖြည်း မြင့်လာရာ ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့ ကြိုးတုတ်ခံထားရတဲ့ အနေအထားမှာဘဲ အရည်တွေပန်းထွက်ကာ ပြီးဆုံးသွား လေသည်။ ။   ဒိုင်း   သေနတ်သံ တစ်ချက်ကြားလိုက်သော အခါ မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသော လူလေးယောက် ထွက်ပြေးကြလေသည်  ။ချယ်ရီတို့ ကြည့်လိုက်သောအခါ ရဲဝတ်စုံ အပြည့်ဝတ်ထားသော ဒုရဲအုပ်မလေး။သေနတ်ကလည်း ယမ်းငွေ့လေးတွေ ထွက်လျှက်  ။

ရဲအုပ်မလေးက ချယ်ရီတို့ကို ကြိုးဖြေပေးသည် ။ အဝတ်အစားလဲပြီး ရေချိုးလိုက်ပါလား ။   ရဲအုပ်မလေးက ရေချိုးခန်းကို ညွှန်ပြ သောကြောင့် နွဲ့နွဲ့နှင့် ချယ်ရီ ရေချိုးပြီး အလာတုန်းက အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ကြသည် ။ ရဲအုပ်မလေးက  ခုဖြစ်ခဲ့တာတွေကို  အမှု့ဖွင့်အုံးမလား  ချယ်ရီက ခေါင်းရမ်းပြသည် ။  ဟုတ်ပြီ ။ ဒါဆိုရင် ပြန်လို့ရပါပြီ ။နောက်အရေးအကြောင်း ရှိရင် ဆက်သွယ် ရအောင် ကဒ်လေးပေးလိုက်မယ် ရော့ပါ ။  ချယ်ရီ ကဒ်လေးကို ယူကာ သိမ်းလိုက်သည် ။   ခုလို ကူညီတာ ကျေးဇူးပါဘဲ ။ သွားခွင့် ပြုပါအုံး ။ လိုအပ်ရင် ဆက်သွယ်ပါ့မယ် ။  ရဲအုပ်မလေးက ခါးလေးညွှတ်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည် ။  နွဲ့နွဲ့ အပြန်လမ်းတစ်လျှောက်  စဉ်းစားလာသည် ။ ပါးစပ်ကတော့ ဘာမှ မမေး ။ချယ်ရီ ကိုယ်တိုင်က နှုတ်ဆိတ်နေသည်ကိုး ။ရန်ကုန်မှာ တစ်ပတ်လောက်နေပြီး  ဘုရားစုံဖူးကာ တာဝန်ကျရာ နေရာသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသော ချယ်ရီနှင့် နွဲ့နွဲ့ ။

နွဲ့နွဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ခရီးဆောင် အိတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ နေရာတကျထားသည် ။ ချယ်ရီက ရေချိုးထွက်သွားပြီ ။ ချယ်ရီ  အဝတ်အစားတွေကို ထုတ်ပြီး နေရာတကျ ထားမည် စီစဉ်တော့ ချယ်ရီ အိတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ စာအိတ်ရှည် တစ်အိတ် ။  စာအိတ်က ဖွင့်ထားပြီးသား ။ နွဲ့နွဲ့ စာအိတ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ အတွင်းထဲမှာ ဓာတ်ပုံတွေ။  ချယ်ရီနှင့် မိမိကို မျက်နှာဖုံးစွပ်လူဆိူး တွေ နှိပ်စက်နေသော ပုံတွေ ။ပုဂံခေတ် မင်းသမီး အဝတ်အစားတွေနဲ့ ကြိုးချည်ခံထားရကာ နှိပ်စက်ခံရသောပုံတွေ ကြားမှာ  လိပ်စာကဒ်လေးတစ်ခု ။ ရဲအုပ်မလေး မျက်နှာနှင့် bondage club …ရန်ကုန် ။ ဖုန်းနံပါတ်လေး တစ်ခု ။ တွေ့ကျသေးတာပေါ့ မချယ်ရယ် ။

 

Zawgyi

 

အိပ္မက္ ဒိုင္ယာရီ

ခုလို မိဘႏွစ္ပါးကို ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ိဳးအားေၾကာင့္ ငါ့သမီးေလး သြားရာလမ္းခရီး ခလုတ္မထိ ဆူးမၿငိဘဲ သြားလမ္းသာလို႔ လာလမ္းေျဖာင့္ကာ စိတ္ခ်မ္းသာလို႔ ကိုယ္က်န္းမာပါေစကြယ္ ။ ေမေမကလည္း သမီးအေဖ လိုပါဘဲကြယ္ ။    ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္ ေမေမ ။ ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ပါေစ ။ သမီးသြားေတာ့မယ္ေနာ္ ။   မိဘႏွစ္ပါးကို ကန္ေတာ့ၿပီး ခရီးေဆာင္ အိတ္ေလးကို ဆြဲကာ  ကားေပၚတက္လိုက္ေတာ့ မိသားစုလိုက္ လိုက္ပို႔ၾကသည္ ။ အစ္ကိုႀကီးလည္း မ်က္ႏွာ မေကာင္း ။ ေမာင္ေလးလည္း မ်က္ရည္ေတြ နဲ႔ ။ ေမာင္ႏွစ္မ သုံးေယာက္မွာ ခ်ယ္ရီက အလတ္ ။ ငယ္စဥ္ဘဝကတည္းက ေက်ာင္းဆရာမ ျဖစ္ခ်င္သူ ။ ခ်ယ္ရီတို႔ မိဘေတြက  ျပည့္စုံခ်မ္းသာေသာ္လည္း သားသမီးေတြရဲ႕ ဆႏၵကို မကန႔္ကြက္ဘဲ ျဖည့္စြမ္းေပးၾကသည္ ။

ဆရာအတတ္သင္မွ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္ေသာ ခ်ယ္ရီ ။ တာဝန္က်ရာ ၿမိဳ႕ေလးသို႔ သြားရန္ မိသားစုလိုက္ အေဝးေျပး ကားဂိတ္သို႔ လိုက္ပို႔ၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။  စာမွန္မွန္ေရးေနာ္ မမ  ေအးပါ ေမာင္ေလးရယ္   ညီမေလး ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ အဆင္မေျပရင္ ျပန္ခဲ့ ေနာ္ အစ္ကို တစ္ေယာက္လုံး ရွိတယ္ ။ ညီမေလး သြားခ်င္လို႔သာ လႊတ္ရတာ လစာကလည္း မက္စရာ မရွိဘူး ၾကားလား ။   ခြင့္ရ တဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ျပန္လာေနာ္ ေမေမတို႔ ေမွ်ာ္ေနမယ္  စိတ္ခ်ပါ သမီးက ကေလးေတြ စာသင္ရတာကို ေပ်ာ္ေနတာပါ ။ သမီး ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘဝေတြကို ေလ့လာခ်င္လို႔ပါ ။ စိတ္မပူပါနဲ႔ ေမေမ ။  ေအးပါ က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစိုက္ပါ သမီးရယ္ ။

အေဝးေျပးကားႀကီး စတင္ထြက္ခြာလာေတာ့ မိသားစုကို လက္ျပၿပီး ကားမွန္ျပတင္းေဘးကေန ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငးေမာကာ  လိုက္ပါလာေသာ ခ်ယ္ရီ။ အသားအေရက ျဖဴဝင္းကာ ဆံပင္ကလည္း ျဖန႔္ခ်ထားလွ်င္ တင္ပါးေပၚထိ ေရာက္ေအာင္ ရွည္လ်ား သည္ ။ အရပ္ကေတာ့ ငါးေပ ႏွစ္လက္မတဲ့ ။ ဆရာအတတ္သင္မွာ အားကစားလုပ္ရင္း အရပ္တိုင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက စၾက သည္ ။ ဂ်ပုတဲ့ ။ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာေသာ ခ်ယ္ရီကို သင္တန္းေဖာ္ ဆရာမေတြက ပါးေလးဆြဲလိုက္ ဖင္ေလး႐ိုက္ လိုက္နဲ႔ စၾကသည္ ။

ခ်ယ္ရီမ်က္ႏွာေလးက အၿမဲၿပဳံးေနသည္ကိုး။သင္တန္းဆင္းတဲ့ ရက္ကလည္း ခ်ယ္ရီကို ဝိုင္းနမ္းၾကတဲ့ ဆရာမသင္တန္းသူေတြ ။ ခ်ယ္ရီရဲ႕ အက်ီ ၤၤ အၤျဖဴေလးေပၚမွာေတာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီရာေတြနဲ႔ ။   ခ်ယ္ရီ သင္တန္းေက်ာင္းက အေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားရင္း ၿပဳံး မိသည္ ။ ၿပဳံးေနရင္း ခ်ယ္ရီ မ်က္ဝန္းေလးေတြ အေရာင္ေျပာင္းသြားသည္ ။   အေဝးေျပး ကားျပတင္းေပါက္မွန္ကတစ္ဆင့္ ျမင္ေန ရသည္က ေတာင္ေစာင္းေတြမွာ စိုက္ထားသည့္ စိုက္ခင္းေတြ ။   ေျမျပန႔္ေဒသလို မဟုတ္ဘဲ ေတာင္ေတြကို ေလွကားထစ္ပုံစံျဖစ္ ေအာင္ လုပ္ၿပီး စိုက္ထားတဲ့ ေတာင္ယာခင္း။ အလြန္လွပတဲ့ ေလွကားထစ္စိုက္ခင္း။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာသလို ေလွကားထစ္ စိုက္ခင္းေတြေတြ႕ရင္ ခ်ယ္ရီတာဝန္က်တဲ့ေနရာ ေရာက္ၿပီတဲ့ ။  တစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးေပမယ့္ ရင္းႏွီးေနသလို ။ ေလွကားထစ္  စိုက္ခင္းေတြထဲမွာ ေျပးလႊားေနေသာ သူမ ပုံရိပ္ေတြ ။ ရင္းႏွီးေနသလို ခံစားရသည္ ။

ရပ္႐ြာလူႀကီးေတြက စာသင္ေက်ာင္းထဲမွာပင္ ေနထိုင္ႏိုင္ရန္ အစီအစဥ္ လုပ္ေပးၾကသည္ ။ ေက်ာင္းေလးက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး  ။ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး တစ္ေယာက္ကိုပါ ထားေပးသည္ ။ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ဆိုေပမယ့္ ေက်ာင္းေစာင့္ ႀကီးက တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ သန္သန္မာမာ ။  ဆရာမေလး ခ်ယ္ရီ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထား လွပေသာ ရႈ႕ခင္းေတြ ေတာင္ေစာင္း ေတြမွာ စိုက္ထားေသာ ေလွကားထစ္ စိုက္ခင္းေတြကို ေက်ာင္းကေန လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေနရသည္ ။  ဆရာမေလး က်ဳပ္တို႔ဆီမွာ  စာသင္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား   အဆင္ေျပပါတယ္ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးရယ္  ရႈ႕ခင္းေတြက လွသလို ကေလးေတြကလည္း စာ ႀကိဳးစားၾကတယ္ ။ ရပ္႐ြာကလည္း သေဘာေကာင္းေတာ့ ခ်ယ္ရီလည္း စိတ္ခ်မ္းသာရတာေပါ့ ။

ဆရာမေလး ခုလာမယ့္ လျပည့္ေန႔မွာ ေတာင္ပိုင္ပူေဇာ္ပြဲ ရွိတယ္ ပူေဇာ္ပြဲၿပီးရင္ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ အထြက္တိုးတယ္လို႔ ယုံၾကည္ ၾကတယ္ေလ   ဟုတ္လား ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး အယ္ ဦးေလးႀကီးလို႔ဘဲ ေခၚမယ္ေနာ္   ႀကိဳက္သလို ေခၚပါဆရာမေလးရယ္ အဲဒီေန႔ က်ရင္ ႐ြာက အိမ္တိုင္းမွာ ဆန္အရက္ခ်က္ၾကတယ္ ဆရာမေလး အိမ္တိုင္းဆီက နည္းနည္းေတာ့ ေသာက္ရမွာ   ဟုတ္လား မ ေသာက္လို႔ မရဘူးလား  မရဘူး ဆရာမေလး ခင္မင္တဲ့သူေတြကို အျမတ္တႏိုး လက္ေဆာင္တိုက္တာမို႔ ျငင္းလို႔မရဘူးေလ ။

ေတာင္ပိုင္ပူေဇာ္ပြဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးက ဆရာမေလး ခ်ယ္ရီကို ႏြားလွည္းေလးနဲ႔ ႐ြာထဲက အိမ္ေတြကို လိုက္ပို႔သည္ ။  အစားအေသာက္ေတြ အသီးႏွံေတြ အသားကင္ေတြ ဆန္အရက္ေတြနဲ႔ ဆရာမေလးကို ဧည့္ခံၾကသည္ ။  လက္ေဆာင္ေတြ ေပးၾက ႏွင့္ ႐ြာလူႀကီးေတြ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြ ဆုေတာင္းၾကရင္း ကခုန္ေနသည္ကို ၾကည့္ရသည္မွာ ဆရာမေလး ခ်ယ္ရီေတာင္ အေပ်ာ္ေတြ  ကူးစက္လာသည္ ။ ဆန္အရက္ေတြကလည္း ခ်ိဳခ်ိဳ သီဆိုကခုန္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင့္ ဆရာမေလး ေသာက္မွန္းမသိ ေသာက္ ေနမိသည္ ။  အျပန္လမ္းမွာ ခ်ယ္ရီ မဟန္ႏိုင္ေတာ့ ။ လွည္းေပၚမွာပင္ ေခါင္းမထူႏိုင္ ။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးက ခ်ယ္ရီကို လွည္းေပၚမွ  ေပြ႕ကာ ေက်ာင္းထဲ ထမ္းေခၚလာသည္ ။ ေက်ာင္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီ အံထားတဲ့ အနံ႔ ေတြနဲ႔ ။

ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး ခ်ယ္ရီကို ၾကည့္ကာ စဥ္းစားလိုက္သည္ ။ စာသင္ခုံ တစ္ခုေပၚ တင္ၿပီး အိပ္ေစကာ တစ္ကိုယ္လုံး ေရပုံးႏွင့္  ေလာင္းခ်လိုက္သည္ ။ ဆရာမေလးရဲ႕ ေရစိုေနတဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကို ၾကည့္ကာ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး တစ္ခုခုကို ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္  ။  ေက်ာင္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ကာ ႐ြာဘက္က အသံေတြကို နားစြင့္လိုက္သည္ ။ ဗုံတီးသံ သီခ်င္းဆိုသံ ကခုႏ္ုေနၾကတဲ့အသံေတြကို  နားစြင့္ရင့္ ႐ြာကလူေတြ ပြဲေတာ္ဆီကို စုၿပဳံေရာက္ေနသည့္အခ်ိန္ ။  ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး ဆရာမေလး အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္ လိုက္ၿပီးု ေရခ်ိဳးေပးသည္။ ဆပ္ျပာေတြႏွင့္ ေသခ်ာပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာေပးသည္။ ဆရာမေလး အမူးမေျပေသး ။    ေက်ာင္း ေစာင့္ႀကီး ဆရာမေလး အဝတ္အစားေတြထဲမွ အျဖဴနဲ႔အစိမ္း ဝတ္စုံေလးကို ထုတ္ကာ ဝတ္ေပးလိုက္သည္ ။ အတြင္းခံေတြေတာ့  မပါ ။ ဆရာမေလးကေတာ့ မူးေကာင္းတုန္း ။  ဆရာမေလးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဘက္ကို လက္ေနာက္ျပန္ပူးကာ ခါးႏွင့္တြဲၿပီး ႀကိဳးခ်ည္လိုက္ သည္ ။ မ်က္လုံးႏွစ္ဘက္ကို ဆရာမေလးရဲ႕ လုံခ်ည္ေလးနဲ႔ ပိတ္ကာ ခ်ည္လိုက္သည္ ။ ေက်ာင္းရဲ႕ ထုတ္တန္းေပၚကို ႀကိဳးစကို တင္ ကာ ခါ့းေလးကို ဆြဲခ်ည္လိုက္သည္ ။

ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရတဲ့ ခ်ယ္ရီကိုယ္ လုံးေလးကို ေရပုံးနဲ႔ ေခါင္းကေန ေလာင္းခ်လိုက္သည္ ။ အျဖဴအစိမ္းဝမ္းဆက္ေလးကို ဝတ္ကာ  လက္ျပန္ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရေသာ ခ်ယ္ရီ ။ ေရႏွင့္ေလာင္းလိုက္တဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ ခ်ယ္ရီ အမူးေျပသလိုလို ျဖစ္လာသည္ ။ မိမိ ကိုယ္ကို ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ ။  မိမိႏို႔ေလးေတြကို လက္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ဖိေခ်ေနရင္း ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္ေပၚကေန တင္ပါးကို လက္ဝါး ႀကီးနဲ႔ ႐ိုက္ေနရာ ခ်ယ္ရီ ခါးေလးေကာ့ေကာ့သြားသည္ ။ ေဘာ္လီမပါေသာ ႏို႔ေလးကို ေရစိုေနေသာ ေက်ာင္းဝတ္ အျဖဴေရာင္  ရင္ဖုံးေလးေပၚမွ ဆြေပးေနရာ အပ်ိဳစင္ေလး ခ်ယ္ရီ မႀကဳံစဖူး ထူးကဲလွေသာ အရသာကို ခံစားေနရသည္ ။  ခံစားခ်က္မ်ား ေကာင္းေနစဥ္ ေရစိုေနေသာ ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္ေအာက္မွ တင္ပါးေလးကို ႀကိမ္လုံး႐ိုက္ခ်က္ က်လာသည္ ။

႐ႊပ္ အ   ႐ႊပ္ အ  ႏို႔ေလးကို လမ္းၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ဆုပ္ေခ်လိုက္  တင္ပါးေလးကို ႀကိမ္နဲ႔႐ိုက္လိုက္နဲ႔ ခ်ယ္ရီကို ဆြေပးေနသည္ ။    ခ်ယ္ရီ  ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြ ေထာင္ေနၿပီ ။  ႏို႔သီးေခါင္း ထိပ္ေလးေတြကို ဆုပ္ေခ်ေပးရင္း   ဆရာမေလး ေကာင္းလား   အင္း  အင္း အား   အရွိန္ရေနတဲ့ ခ်ယ္ရီ ။ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး အသံမွန္းသိလိုက္သည္ ။  အား ေကာင္းတယ္ ဦးေလး ဒီလိုတစ္ခါမွ မခံစားရ ဘူး ဦးေလးစိတ္ႀကိဳက္ သေဘာက်သလို ႏွိပ္စက္ပါ ႀကိဳက္သလို လုပ္ပါ   ခ်ယ္ရီကို ခ်ည္ထားေသာ ခါးကႀကိဳးကို ျဖည္ေပးလိုက္ ၿပီး လက္ျပန္တုတ္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေျပာင္းခ်ည္လိုက္သည္ ။ ခါးကုန္းရက္ အေနအထားေလး ။  ဆရာမေလး ခ်ယ္ရီ ခံ စားမႈ႕ အသစ္ေတြ ။ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးက ေရစိုေနေသာ လုံခ်ည္ေလးကို မကာ အဖုတ္ေလးကို လက္ညႇိဳးေလးထိုးသြင္းလိုက္သည္ ။  တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးၿပီး လက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္း လက္ညႇိဳးနဲ႔ လက္ခလယ္ ထိုမွတစ္ဆင့္ လက္သုံးေခ်ာင္းကို  စိတ္ႀကိဳက္ထိုးသြင္းကာ ကလိေနေတာ့ ခ်ယ္ရီ ထန္ေနၿပီ။

ႀကိမ္လုံး႐ိုက္ခ်က္က က်လာျပန္သည္။ သာယာေသာ ေလာကငရဲ ။ ခ်ယ္ရီ စိတ္က တစ္ခုခုကို ေတာင့္တေနၿပီ ။ အပ်ိဳ စင္ေလးဆို ေတာ့ ဘာမွန္းမသိ ။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးလက္ထဲမွာ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ကလိေနသည္ကိုလည္း သာယာေနမိသည္ ။   ထုတ္တန္းမွာ  ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးေလးကို ျဖည္လိုက္ၿပီး ႀကိဳးစကို ဆြဲကာ စားပြဲေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး ။  ႀကိဳးခ်ည္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဘက္ က ခ်ယ္ရီ ကိုယ္လုံးေလးေအာက္ ေရာက္ေနေတာ့ ခါးေကာ့ေပးထားေသာ ပုံစံေလး ။ေရေတြကလည္း စို႐ႊဲေနေတာ့ ျဖဴဝင္းေသာ  အသားအေရက ပိုၿပီး ေပၚလြင္ေနသည္ ။အက်ိ ၤ အၤျဖဴေအာက္က ႏို႔သီးေလးေတြကလည္း ဆြဲေဆာင္ေန သလိုလို ။  ေက်ာင္း ေစာင့္ႀကီး ပုဆိုးကို ခြၽတ္လိုက္တာကို ခ်ယ္ရီ မသိ ။ မ်က္လုံးက လုံခ်ည္ေလးနဲ႔ ပိတ္ခ်ည္ခံ ထားရသည္ကိုး ။  ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး  သူရဲ႕ ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ လိင္တံႀကီးနဲ႔ ဆရာမေလးခ်ယ္ရီရဲ႕ ေရစိုေနေသာ ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္ေလးကို မကာ အဖုတ္ေလးကို ထိုး သြင္းလိုက္သည္ ။

အား   ခ်ယ္ရီ ရဲ႕ ေအာ္သံေလး။  အပ်ိဳစင္ ပါကင္ေလးကို ထိုးသြင္းခံလိုက္ရသျဖင့္ ေအာ္မိျခင္း ျဖစ္သည္ ။တုတ္တုတ္ခဲခဲ  ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းျဖင့္ မခံႏိုင္ ။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး ျဖည္းျဖည္းေလး အသြင္းအထုတ္လုပ္သည္ ။ အဖ်ားပိုင္းေလးတြင္ သြင္း ထားၿပီး ႏွပ္ထားသည္ ။  ေျဖးေျဖးေလးဘဲ အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း ခ်ယ္ရီ အဖုတ္ေလးထဲမွ အရည္ေလးေတြ စို႐ႊဲလာေတာ့  အားကုန္ထိုးသြင္းလိုက္သည္ ။   ျဗစ္ ျဗစ္ စြပ္  အား အား   ေကာင္းတယ္ ဦးေလး ရၿပီ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေတာ့   ခ်ယ္ရီပါးစပ္က  စကားသံ ။ မိမိဘာသာ အံ့ ၾသမိသည္ ။ မိမိလည္း ဒီအရသာကို ေကာင္းမွန္းသိသြားၿပီ ။ မိမိကို အခုလို လုပ္ေနသည္ကို စိတ္မဆိုးတဲ့  အျပင္ ေက်းဇူးတင္မိသည္ ။ ေလာက ကာမစည္းစိမ္ကို သိသြားၿပီ။ ေကာင္းေကာင္းခံစားေနရၿပီ ။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးက  စိတ္ႀကိဳက္လုပ္႐ုံတင္ မကဘဲ ခ်ယ္ရီရဲ႕ ဆံပင္ရွည္ေတြကို ဆြဲသည္ ။အားမရေတာ့ ခ်ယ္ရီပါးႏွစ္ဘက္ ကို လက္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ႐ိုက္ခ် လိုက္သည္ ။   ျဖန္း ျဖန္း  ပါးေလးေတြ နီသြားေတာ့ ခ်ယ္ရီပါးစပ္ေလးကို နမ္းစုပ္ရင္း အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေနသည္ ။ ကိုယ္ခႏၶာ ခ်င္းကလည္း ဆင္နဲ႔ ဆိတ္လို ကြာသည္ ။ လက္ႏွစ္ဘက္ကလည္း ႀကိဳးခ်ည္ခံ ထားရသည္ ။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ အလိုး ခံေနရေသာ ခ်ယ္ရီေလး။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးလည္း ၿပီးသြားေရာ ခ်ယ္ရီလည္း ေပ်ာ့ေခြသြားသည္ ။

ခ်ယ္ရီ တမ္းတေနဆဲ ယစ္မူးေနဆဲ သာယာေနဆဲ ။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္မိေနဆဲ ။ခ်ယ္ရီ ထပ္မံၿပီး  ေမွ်ာ္လင့္မိေနစဥ္ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးက ခ်ယ္ရီ မ်က္ႏွာကို ေရပုံးႀကီးနဲ႔ ပက္လိုက္သည္ ။   ဝုန္း   ခ်ယ္ရီ မ်က္ႏွာေပၚ ေရေတြ က် လာလို႔ အလန႔္တၾကား မ်က္ႏွာေပၚက ေရေတြကို သုတ္လိုက္သည္ ။ မ်က္လုံးေပၚမွာ ဘာႀကီးအုပ္ေနပါလိမ့္ ။ ခ်ယ္ရီရဲ႕ ေရသုတ္ တဘက္ ။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ မေန႔ညက ပူလို႔ အိပ္ရာဝင္ ေရခ်ိဳး အိပ္ၿပီး အက်ီၤ ၤ ၤ မဝတ္ဘဲ တဘက္ ေလးကို ပတ္ၿပီး အိပ္ရင္းကေန ေဘးကသနပ္ခါး ေရခြက္ႀကီးကို လက္က ႐ိုက္မိသည့္ အျဖစ္ ။  ေတာ္ပါေသးရဲ႕ အိပ္မက္မို႔လို႔ ။  အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းေနရင္ အျပင္မွာဆို ခ်ယ္ရီ မိမိကိုယ္လုံးေလးကို ၾကည့္ရႈ႕ရင္း ။   ခ်ယ္ရီ စဥ္းစားေနမိသည္  ။ ဘယ္လို အိပ္မက္ႀကီးလည္း ။ ဒီနယ္ကို မလာခင္ အခ်ိန္ထိ ဒီလိုထူးဆန္းေသာ အိပ္မက္ကို မမက္ဘူေခ်။ ထူးထူးဆန္းဆန္း  ျပတ္ျပတ္သားသား မက္ေသာ အိပ္မက္ ။ ဝါးတားတားလည္း မဟုတ္ ။ ေလွကားထစ္  စိုက္ခင္းေတြ မေရာက္ဘူးေသာ္လည္း ဘာ လို႔ ို႔ရင္းႏွီးေနတာလဲ။  ပြဲေတာ္ရွိတယ္လို႔ ေျပာတာေလးနဲ႔ မက္တဲ့ အိပ္မက္ ။ ေနာက္ဆိုရင္ေရာ မက္အုံးမွာလား ။ဒီ႐ြာေလးနဲ႔  ဘယ္လို ဆက္စပ္မႈ႕ေတြ ရွိလည္း။ ေတြးရင္း စိတ္ရႈပ္လာသည္ ။ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ ။

ဆရာမေလး ေနေကာင္းရဲ႕လား   ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးရဲ႕ အသံ  ေကာင္းပါတယ္ ဦးေလး   ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ ႐ြာထဲသြားမလို႔  ဘာမွာလိုက္ဦးမလဲ  ေအာ္ ဦးေလး ဟိုသားအဖ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတဲ့ အိမ္ကေလ ေက်ာင္းမလာလို႔ ဝင္ေမးခဲ့ပါအုန္း   စိုင္းေနာ္တို႔ လား ဆရာမေလး  ဟုတ္တယ္ ဦးေလး ေမးခဲ့ပါအုန္း  သားအဖသာ ဆိုတာ ေကာင္းေလးက ေမြးစားထားတာ   ဟုတ္လား ဦးေလး  သြားၿပီေနာ္ ဆရာမ  ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးထြက္သြားေတာ့ အိပ္မက္က ေခါင္းထဲ ေရာက္လာျပန္သည္ ။   ဆရာမေလး ရွိလားဗ်   ရွိပါ တယ္ရွင့္  က်ဳပ္႐ြာသူႀကီးပါ  ဆရာမေလး ကြၽန္ေတာ့ သမီးကို စာျပေပးႏိုင္လားလို႔ လာေမးတာပါ ဆရာမေလး ေက်ာင္းခ်ိန္ၿပီး ရင္ေပါ့ ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ ဦးေလး  ဆယ္တန္းပါ အျပင္ကေန ေျဖေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ ပိုက္ဆံလည္း သိပ္မတတ္ႏိုင္ေတာ့ က်ဳရွင္ေတြ လည္း မပို႔ႏိုင္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဆရာမေလးသင္ေပးပါဗ်ာ ရပါတယ္ ဦးေလးရယ္ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မဆီ ပို႔ထားလိုက္ေလ တူတူေန  ေတာ့ စာသင္ခ်ိန္ တိုးတာေပါ့  ေက်းဇူးပါဘဲ ဆရာမေလးရယ္ ကြၽန္ေတာ္စီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္ ဆရာမေလးရယ္ ပိုက္ဆံ ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေနာ္  ရပါတယ္ ဦးေလးရယ္ ဒါေတြ မေျပာပါနဲ႔ ကြၽန္မ ႀကိဳးစားသင္ေပးမွာပါ   ကေလးကိုသာ ပို႔လိုက္ပါ ဒါနဲ႔  ဦးေလးသမီးရဲ႕ နံမည္က  နန္းႏြဲ႕တင္ပါ ဆရာမေလး  သမီးကို လာပို႔ဖို႔ အစီအစဥ္ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ဆရာမေလး  ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ညေနေစာင္းေရာက္ေတာ့ ႐ြာလူႀကီးနဲ႔ သမီးျဖစ္သူ နန္းႏြဲ႕တင္ လွည္းတစ္စီးနဲ႔ ေရာက္လာသည္ ။   နန္းႏြဲ႕တင္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ  ဆိုေပမယ့္ ခ်ယ္ရီႏွင့္ အရပ္အေမာင္း မတိမ္းမယိမ္း ။ ခ်ယ္ရီထက္ေတာင္ အသားျဖဴေသးသည္ ။ မ်က္ႏွာက ေခ်ာေမာလွပေပမယ့္  မ်က္ေမွာင္က ကုပ္ေနသည္။ ဘာကို အလိုမက်မွန္းမသိ ။ ႐ြာလူႀကီး ျပန္သြားေတာ့ ခ်ယ္ရီႏွင့္ နန္းႏြဲ႕တင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ။  နန္းႏြဲ႕တင္  ခ်ယ္ရီ ေခၚလိုက္ေတာ့ ပါးစပ္က မထူးဘဲ မ်က္လုံးေလး လွန္ၾကည့္သည္။  ႏြဲ႕ႏြဲ႕လို႔ဘဲ ေခၚမယ္ေနာ္ ဆရာမကိုလည္း မင္း ႀကိဳက္သလိုေခၚ သူငယ္ခ်င္းလိုဘဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့   နန္းႏြဲ႕တင္ မ်က္ဝန္းေပၚမွာ အဓိပၸာယ္မ်ားစြာ ။  တကယ္လား ဒါဆို မခ်ယ္ လို႔ ေခၚမယ္ေနာ္။  မင္းစိတ္တိုင္းက် ေခၚေပါ့။ေမးရအုန္းမယ္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ဆယ္တန္းေအာင္ခ်င္လား စာကိုစိတ္ဝင္စားလား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာ အားမနာနဲ႔ မင္းနဲ႔ေဆြးေႏြးတာပါ ။ စိတ္ဝင္စားပါတယ္ ။ ကြၽန္မကို စာသင္ရင္ ဆုေပးဒဏ္ေပးလုပ္ေပးႏိုင္မလား ။   ေကာင္း သားဘဲ ။ဘယ္လို စဥ္းစားထားတာရွိလဲ။ မခ်ယ္သင္တာကို မရရင္ မခ်ယ္ႀကိဳက္သလို အျပစ္ေပး ။ ရလို႔ မခ်ယ္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ ရင္ ကြၽန္မေတာင္းဆိုတာကို လိုက္ေလ်ာရမယ္ ။

မင္းေတာင္းဆိုတာကို လိုက္ေလ်ာရင္ စာႀကိဳးစားၿပီး စာေမးပြဲ ေအာင္ေအာင္ေျဖမယ္လို႔ ကတိေပးလား ။  မခ်ယ္ေကာ ကတိေပး လား ။  မင္းက ဘာေတြေတာင္းဆိုမွာလဲ ။ ဥပမာ ေျပာရရင္ မခ်ယ္ပါးေလး နမ္းခြင့္ေပါ့ ။  ဟင္  ခ်ယ္ရီ အံ့ၾသသြားသည္ ။ အိပ္မက္ ကိုလည္း သတိရသြားသည္ ။  အင္းပါ ။ ခ်ယ္ရီ လိုက္ေလ်ာမယ္ ။ အေရးႀကီးတာက မင္းစာေမးပြဲေအာင္ဖို႔ဘဲ။  ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္ ခ်ယ္ရီရယ္ ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ တီးတိုးေရ႐ြတ္ရင္း ။  ခ်ယ္ရီ ခါတိုင္းထက္ ပိုၿပီး ႀကိဳးစားရသည္ ။ ပင္ပန္းခံရသည္ ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕အေပၚလည္း  ေစတနာထားကာ သင္ေပးသည္ ။ အခေၾကးေငြ မပါဘဲ သင္ေပးေတာ့ ခ်ယ္ရီေစတနာကို ျမင္သည္ ။ ခ်ယ္ရီႏွင့္ နန္းႏြဲ႕တင္ ဆရာနဲ႔   တပည့္လို မျမင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလို ျဖစ္လာသည္ ။နန္းႏြဲ႕တင္ စာသင္ေနရင္ တစ္ခါတေလ ခ်ယ္ရီကို စိုက္ၾကည့္ေနတတ္သည္ ။  ခ်ယ္ရီ ေခါင္းေခါက္လိုက္မွ အာ႐ုံေျပာင္းၿပီး စာကို စိတ္ဝင္စားသည္ ။   ကေလးေတြ အစမ္းစာေမးပြဲ ၿပီးေတာ့ ခ်ယ္ရီ နန္းႏြဲ႕တင္ကို  စာေမးပြဲ စစ္သည္ ။ နန္းႏြဲ႕တင္ ေျဖထားတဲ့ စာေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ေရးေလးေတြက ေသေသသပ္သပ္ လွလွ ပပ ။  အေျဖေတြက မွားေနသည္ ။ ေမးခြန္းတစ္ပုဒ္ကို လွလွပပ ေသေသသပ္သပ္ တြက္ၿပီ း ေနာက္ဆုံးအဆင့္ အေျဖက မွားေနတာမ်ိဳး  ။

မသိရင္ ေသခ်ာလုပ္ထားသလား ေအာင့္ေမ့ရသည္ ။ အားလုံးေပါင္းလိုက္ေတာ့ က်န္တာေတြ ေကာင္းၿပီး သခ်ာၤ က်သည္ ။    ႏြဲ႕ႏြဲ႕ လာစမ္း  ခ်ယ္ရီ ေဒါကန္ေနၿပီ ။ မင္းအမွတ္ေတြကို ၾကည့္စမ္း  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မလႈပ္ ။    မင္းမွာ အျပစ္ရွိလား ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေခါင္းၿငိမ့္သည္ ။   လာ  ဒီမွာ ဒူးေထာက္စမ္း လက္ေျမႇာက္ထား  စိတ္ဆိုးေနမွန္းသိေတာ့ နန္းႏြဲ႕တင္ ခ်ယ္ရီခိုင္းတဲ့အတိုင္း ဒူးေလးေထာက္ကာ လက္ႏွစ္ ဘက္ ေျမႇာက္ထားသည္ ။   ခ်ယ္ရီ ႀကိမ္လုံးေလးကို ယူကာ နန္းႏြဲ႕တင္ တင္ပါးေလးကို ႐ိုက္လိုက္သည္ ။  ႐ႊမ္း အ   ပထမဆုံး  အခ်က္ ႐ိုက္ခ်က္ျပင္းသြားေသာေၾကာင့္ ေျမႇာက္ထားေသာ လက္ကေလးကို ခ်ၿပီး တင္ပါးကို ပြတ္ေနေသာ နန္းႏြဲ႕တင္ ။   ေျမႇာက္ ထား ေျမႇာက္ထား လက္ေတြ ေျမႇာက္ထား  ခ်ယ္ရီ မိမိသင္ေပးထားတုန္းက အလြယ္တကူ သင္ယူတတ္ေျမာက္ေသာသူ ။ အျပန္ ျပန္ အလွန္လွန္ ခ်ိန္ကိုက္နည္းမ်ား အေျဖရွာပုံ ေမးခြန္းနဲ႔ အေျဖနဲ႔ အံက်ကြက္တိ တြက္ျပခဲ့သူ ။ စာေမးပြဲ ေမးခြန္းေမးေတာ့မွ တလြဲ  လုပ္လာသူ ။   ႐ႊမ္း အ  တင္ပါးေလးကို ပြတ္မလို႔ ဟန္ျပင္လိုက္ေတာ့   မခ်နဲ႔ လက္ေတြ မလႈပ္နဲ႔ ေျမႇာက္ထား အဲဒီပုံစံနဲ႔ေန ၾကား လား ခ်ယ္ရီရဲ႕ က႐ုဏာ ေဒါသ ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ႐ိုက္မလို႔္႐ြယ္ၿပီးမွ မ႐ိုက္ျဖစ္ေတာ့ ။

ဒီပုံစံတိုင္း တစ္နာရီ တိတိ ဒူးေထာက္ လက္ေျမႇာက္ထား ၾကားလား ။   နန္းႏြဲ႕တင္ ခ်ယ္ရီ အေၾကာင္းကို ၾကားၿပီးသား ။ ၿမိဳ႕ႀကီးက  လာၿပီး စာသင္ေပးေနသူ ။ ပိုက္ဆံရွိ အသိူင္းအဝိုင္းက လာၿပီး ေစတနာႏွင့္ အသင္အျပေကာင္းသူ ။အိမ္ေထာင္မရွိ အပ်ိဳစင္ေလး ။  စိတ္ထဲမွာ အလိုမက်၍ စိတ္ေလေနၿပီး ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကို စိတ္မဝင္စားဘဲ ဂ်စ္ကန္ကန္ လုပ္ေနေသာ မိမိ ။   ဆရာမေလး  ခ်ယ္ရီ အျပစ္ေပးတာ ခံခ်င္လို႔ ေနာက္ဆုံး အဆင့္ေတြေရာက္မွ ေသခ်ာ အမွားေတြ ေရးခဲ့တာ ။ မိမိကို သူငယ္ခ်င္းလို ေပါင္းေသာ  ဆရာမေလး ခုေတာ့ စိတ္ဆိုးၿပီး ႐ိုက္ၿပီ ။ အသက္ကလည္း သိပ္မကြာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ဆိုရင္ မိမိကေတာင္ အရပ္ျမင့္ အုံး မည္ ။   ဆရာမေလး ခ်ယ္ရီ အျပစ္ေပးတဲ့ အတိုင္း ေက်နပ္စြာ ခံယူေနေပမယ့္ လက္ေတြက ေညာင္းေတာ့ တျဖည္းျဖည္း  ေအာက္က်လာသည္ ။ႀကိမ္လုံးႏွင့္ ႏွစ္ခ်က္႐ိုက္ၿပီး ဆက္႐ိုက္အုံးမယ္ ထင္ေပမယ့္ မ႐ိုက္ေတာ့ဘဲ အျပစ္ေပးခံ ထားရသည္ ။    ဆုေပး ဒဏ္ေပး စနစ္ေပါ့ ဆရာမရယ္ ။ ဒီတစ္ခါ ဒဏ္ခံရၿပီးၿပီ ။ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ ဆုေပးဖို႔ ျပင္ထားပါ ဆရာမ ။ေတြ႕က် ေသးတာေပါ့ ။

ခ်ယ္ရီ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ နန္းႏြဲ႕တင္ကို နားၿပီးေရခ်ိဳး ခိုင္းလိုက္သည္ ။ မိမိကေတာ့ အိပ္ၿပီ ။ နန္းႏြဲ႕တင္ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ဆရာမေလးကို  ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ ။ ဆရာမေလးရဲ႕ ပါးကို နမ္းလိုက္သည္ ။ ဆရာမေလး မႏိူး ။ ဆရာမေလးေဘးက ဝင္ၿပီး  အိပ္ရာထဲသို႔ အိပ္လိုက္သည္ ။  ခ်ယ္ရီ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေနသည္ ။ ပါးေလးကို နမ္းတာကိုလည္း သိလိုက္သည္ ။ ဒီကေလးမ ဘာျဖစ္ ခ်င္မွန္း မသိ ။ အဓိကကေတာ့ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္ဖို႔ဘဲ ျဖစ္သည္ ။  ေနာက္တေန႔ ေရာက္ေတာ့   စာႀကိဳးစားပါ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ရယ္  မင္းဆယ္တန္းေအာင္မွ ျဖစ္မွာ လူႀကီးေတြကို မ်က္ႏွာပူရေအာင္ မလုပ္နဲ႔  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ သမီးလိုခ်င္တာ ဆရာမ ေပး မွာလား ။ လိုခ်င္တဲ့ဆု ေပးမွာလား ။  မင္းက ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ  အဲဒီ ဆုကို စာေမးပြဲ ေအာင္မွ ေတာင္းမယ္ ဆရာမ မတတ္ႏိုင္တာ မ ေတာင္းပါဘူး ေပးမယ္လို႔သာ ကတိေပးပါ ။  ဟုတ္ပါၿပီ ကတိေပးပါတယ္ ။ဒါနဲ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ ဘာလုပ္မလဲ ။  ဆရာမကို  ကူညီၿပီး ဒီ႐ြာမွာ ဆရာမျပန္လုပ္မယ္။  ဟုတ္ပါၿပီေတာ္ ဆရာမႀကီးရယ္ ခုေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီ း ေအာင္ေအာင္ ေျဖပါ ။ စာေမးပြဲ  ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္ေတာ့ နန္းႏြဲ႕တင္ သခ်ာ္ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ေအာင္သည္ ။ နန္းႏြဲ႕တင္ မိဘေတြ ေပ်ာ္ေနၾကသည္ ။ ကန္ေတာ့ စရာ  သစ္သီးဝလံေတြနဲ႔ မိဘေတြနဲ႔ အတူ ေရာက္လာသည္ ။

ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဆရာမေလးရယ္ ဆရာမေလးနဲ႔ မွဘဲ ဒီေကာင္မေလး ေအာင္ေတာ့တယ္ ။ ခု ဆရာမေလးနဲ႔ ေနမွာဆိုၿပီး ပို႔ ခိုင္းလို႔ ကန္ေတာ့ရင္း လိုက္ပို႔တာပါ ။  မလိုပါဘူး ဦးေလးတို႔ရယ္ သူကလည္းႀကိဳးစားလို႔ပါ ။ ထားရင္ထားခဲ့ေလ ဆရာမလုပ္ခ်င္ တယ္လို႔ ေျပာတာဘဲ ။ သင္တန္းေတြ မေခၚခင္ ကြၽန္မ အေဖာ္ရတာေပါ့ ။ဆရာမ သင္တန္းေခၚေတာ့လည္း ကြၽန္မ ပို႔ေပးပါမယ္။  ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမေလးရယ္ ။ ဆရာမေလးလက္ကို အပ္ခဲ့ၿပီ။   ဟုတ္ကဲ့ပါ ဦးေလးရယ္ ။   မခ်ယ္ ။ဆရာမလို႔ ေခၚေတာ့ ဘူးေနာ္ ။ မခ်ယ္လို႔ဘဲ ေခၚမယ္ ။  သေဘာရွိပါေတာ္ ။ေတာ့္သေဘာပါဘဲ ။  ခ်ယ္ရီ ျမဴးျမဴးေလး ေျပာလိုက္ေတာ့ နန္းႏြဲ႕တင္  သေဘာက်သြားသည္ ။   မခ်ယ္ကို ေတာင္းစရာ ရွိတယ္ေနာ္ ။ ကတိအတိုင္း မေမ့ရဘူး ။   ဟုတ္ပါၿပီ ဘာေတာင္းမွာလဲ ။   ေရခ်ိဳး ၿပီး အိပ္ရာထဲၾကမွ ေျပာမယ္။  အမေလး ေဈးကိုင္လိုက္တာ ။ ဟုတ္ပါၿပီရွင္။  ခ်ယ္ရီႏွင့္ နန္းႏြဲ႕တင္ ေရအတူတူ ခ်ိဳးၿပီး နန္းႏြဲ႕တင္က  မခ်ယ္အတြက္ အဝတ္အစား ထုတ္ေပးထားမယ္ေနာ္ သြားႏွင့္ၿပီ။  ဟုတ္ပါၿပီ ေတာ္ ။ ဒီေကာင္မေလး ဘာေတြႀကံစည္ေနတာ တုန္း ။  လွ်ာတစ္လစ္ေလးထုတ္ျပကာ ၿပဳံးစစမ်က္ႏွာထားနဲ႔ ။

အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့  ဘယ္မွာလဲ အဝတ္အစား ထုတ္ထားမယ္ဆို  ဒီမွာေလ မခ်ယ္အတြက္  အျဖဴ အစိမ္း  ေက်ာင္းဝတ္စုံ ႀကီး လား ဟုတ္တယ္ေလ ဒါေလး ဝတ္လိုက္ပါေနာ္ ၿပီးေတာ့ မခ်ယ္ကို ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ဒီတစ္ည ပိုင္ခ်င္တယ္ ခြင့္ျပဳေနာ္ အဲဒါ စာေမးပြဲ ေအာင္လို႔  မခ်ယ္ဆီက ေတာင္းတဲ့ ဆုဘဲ မျငင္းရဘူးေနာ္   ဟုတ္ပါၿပီ ေတာ့္သေဘာပါဘဲ ဒါနဲ႔ အတြင္းခံေတြေရာ  ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး ဝတ္မ ေနပါနဲ႔  အဲဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာ  ဆရာမ ဝတ္စုံ ရင္ဖုံးေလးကို ဝတ္လိုက္ေတာ့ အတြင္းက ဘရာ မပါေတာ့ ခ်ယ္ရီ ႏို႔သီးေလးေတြကို  ျမင္ေနရသည္ ။  အ  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ခ်ယ္ရီႏို႔ေလးေတြကို ဆြဲလိမ္လိုက္သည္ ။  ခ်ယ္ရီ အိပ္မက္ကို သတိရသြားသည္ ။  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ခ်ယ္ရီပါးေလးကို  နမ္းသည္ ။ ခ်ယ္ရီ င္ျမ္ေနသည္ ။ ခ်ယ္ရီကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ကာ ခ်ယ္ရီတစ္ကိုယ္လုံးကို ေနာက္ကေန နမ္းသည္ ။   ဘယ္လို ေကာင္မေလးပါလိမ့္ ခ်ယ္ရီ စိတ္ထဲ ေတြးေနသည္ ။ ေနာက္ကေန ဖက္ထားရင္း ခ်ယ္ရီကို သူဒူးေလးေပၚ ေမွာက္ခိုင္းသည္ ။  ခ်ယ္ရီ အလိုက္သင့္ေနလိုက္ေတာ့ တင္ပါးေလးကို ပြတ္ေပးေနသည္ ။ ပြတ္ေပးေနရင္း လက္ဝါးနဲ႔ ႐ိုက္လိုက္ျပန္သည္ ။    ခ်ယ္ရီ မ ႀကဳံစဖူး ေတြ႕ေနရၿပီ ။ တင္ပါးေလးကို ႐ိုက္လို႔ အားရေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွည့္ကာ ခ်ယ္ရီပါးစပ္ေလးကို နမ္းသည္ ။ နမ္းရင္းနဲ႔  ခ်ယ္ရီလည္း စိတ္ပါလာကာ ျပန္နမ္းမိသည္ ။

ႏြဲ႕ႏြဲ႕ နမ္းေနရင္း လက္ေတြက ခ်ယ္ရီႏို႔ေလးေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည္ ။ ခ်ယ္ရီ လက္ေတြကလည္း အလိုလို ႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏို႔ေလးေတြကို  ျပန္ၿပီး ပြတ္ေပးေနသည္ ။   ခ်စ္လိုက္တာ မခ်ယ္ရယ္  ခ်ယ္ရီ မတုန႔္ျပန္မိ ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕လက္ေတြက ခ်ယ္ရီရဲ႕ လုံခ်ည္ၾကားေလးထဲကို ႏႈိက္ ၿပီး လႈပ္ရွားလာသည္ ။ ခ်ယ္ရီ ရင္ေတြ တစ္လွပ္လွပ္ ျဖစ္လာသည္ ။   ႏြဲ႕ႏြဲ႕ အားမရေတာ့ ခ်ယ္ရီ လုံခ်ည္အစိမ္းေလးကို ခြၽတ္လိုက္ သည္ ။ ခ်ယ္ရီ ကိုယ္လုံးေလးမွာ အက်ီ ၤ ၤ အျဖဴေလးသာ က်န္ေတာ့သည္ ။ ခ်ယ္ရီ တစ္ကိုယ္လုံးကို ထင္သလို လုပ္ေနတဲ့ ႏြဲ႕ ႏြဲ႕။  ကဲ ဘာလုပ္ခ်င္လည္း မင္းသေဘာဘဲ။ ခ်ယ္ရီ စိတ္ထဲ ေျပာေနမိသည္ ။  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ တစ္ဆင့္တိုးကာ ခ်ယ္ရီ အက်ီ ၤၤၤ ၾကၤယ္သီး ေတြ ျဖဳတ္ေနၿပီ ။ ဝတ္ခိုင္းေတာ့လဲ သူဘဲ ။ ခြၽတ္ေတာ့လဲ သူဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ။   ခ်ယ္ရီမွာ အဝတ္အစား မရွိေတာ့ ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ၾကမ္းေနၿပီ ။  ခ်ယ္ရီႏို႔ေလးေတြကို စို႔ေပးေတာ့ ခ်ယ္ရီ မေနတတ္ ။ လက္ကေလးနဲ႔ လိုက္ကာမိသည္ ။  ႏြဲႏြဲ႕ မ်က္လုံးကစားလိုက္ေတာ့ အခန္း ေထာင့္မွာ ႀကိဳးတစ္ေခြ ။ ခ်ယ္ရီ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ပူးကိုင္ကာ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္လိုက္သည္ ။ပါးစပ္ကလည္း ေျပာေသးသည္ ။ မခ်ယ္  ခ်ည္မယ္ေနာ္တဲ့ ။ ေျပာေျပာဆိုဆို သြက္သြက္လက္လက္ ခ်ည္လိုက္သည္ ။

ခ်ယ္ရီ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ ။လက္ႏွစ္ဘက္ကို ပူးကာ ေခါင္းရင္းမွာရွိေသာ တိုင္နဲ႔ ခ်ည္ခံလိုက္ရသည္ ။   ခ်ယ္ရီေပၚ ခြထိုင္ကာ  လက္တစ္ဘက္က ႏို႔ေလးေတြကို ကလိေနၿပီး လက္တစ္ဘက္က ခ်ယ္ရီ ေပါင္ခြၾကားေလးကို စိတ္ႀကိဳက္ကလိေနသည္ ။ ခ်ယ္ရီ ကိုယ္လုံးေလးေပၚ ေမွာက္ခ်ကာ ပါးစပ္ေလးကို နမ္းျပန္သည္ ။ တျဖည္းျဖည္း ႏို႔သီးေလးေတြကို သြားဖုံးေလးနဲ႔ ႀကိတ္နမ္းရင္းစုပ္ ေနသည္ ။  တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ေလွ်ာသြားကာ ခ်ယ္ရီ အဖုတ္ေလးကို ႏြဲ႕ႏြဲ႕ပါးစပ္ေလးနဲ႔ နမ္းေနသည္ ။ နမ္းေနရင္း လွ်ာေလးက လည္း အၿငိမ္မေန ။ စုပ္လိုက္ လွ်ာဖ်ားေလးထိုးသြင္းလိုက္နဲ႔ လုပ္ရင္း ခ်ယ္ရီေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ကားလိုက္ကာ ခ်ယ္ရီ အစိေလးကို  စုပ္လိုက္ လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိလိုက္နဲ႔ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေနသည္။

ေကာင္းလား မခ်ယ္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ျပဳစုေပးတာ ေကာင္းလား   ခ်ယ္ရီ စကားမျပန္ႏိုင္ ။ လူကို ေမာေအာင္လုပ္ေနၿပီး ေမးေနသည္ ။   ႏြဲ႕ႏြဲ႕  ခ်ယ္ရီ အေျခအေနကို အကဲခတ္လိုက္သည္။ ခ်ယ္ရီ ေကာင္းေနၿပီ ။ ထန္ေနၿပီ ။ အစိေလးကို မရပ္မနားဘဲ ဆက္တိုက္ စုပ္ ေပးလိုက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီ တြန႔္လိမ္သြားၿပီး ပန္းထြက္လာေတာ့သည္ ။  ၿပီးသြားၿပီလား မခ်ယ္   ခ်ယ္ရီ ေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ေက် နပ္တဲံ့ မ်က္ႏွာနင့္ နန္းႏြဲ႕တင္ ။  ေကာင္းလား မခ်ယ္ ။  ခ်ယ္ရီ ေခါးင္းၿငိတ္ျပမိသလား ။မေဝခြဲတတ္ ။   ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ကိုယ္ကို ဘာလို႔ အဲဒီလို  လုပ္တာလည္း ဟို မခ်ယ္ကို ျပဳစုခ်င္လို႔ပါ  ကိုယ္က ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာမိလို႔လား  မခ်ယ္ ႀကိဳက္မယ္ထင္လို႔ပါ   မင္းကို လုပ္ မယ္ဆိုရင္ေရာ ႀကိဳက္လားမခ်ယ္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ သူမ်ားလည္း လုပ္ခ်င္တယ္ ကိုယ္ကိုတိုင္လည္း လုပ္ေပးမယ့္သူရွိရင္  ခုလိုေနခ်င္တယ္ ေကာင္းၿပီေလ ဒီတစ္ခါ ရန္ကုန္ျပန္ရင္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကို ေခၚသြားမယ္ ။

တကယ္လား မခ်ယ္ ။  တစ္ကယ္ေပါ့ ။  ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ လူႀကီးေတြကို အသိေပးၿပီး ရန္ကုန္သို႔ အလည္ျပန္ခ်ိန္မွာ နန္းႏြဲ႕တင္ကိုပါ ခ်ယ္ရီက ေခၚလာခဲ့သည္ ။  ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ၿပီးေနာက္ မိဘေတြကို ကန္ေတာ့ကာ နန္းႏြဲ႕တင္ႏွင့္ တစ္အိမ္လုံးအား ခ်ယ္ရီက  မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္ ။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာေသာအခါ နန္းႏြဲ႕တင္ကို ေခၚၿပီး ခ်ယ္ရီ ၿမိဳ႕ထဲတစ္ေနရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္ ။  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ရေအာင္ အမွတ္တရေပါ့   ေကာင္းသားဘဲ မခ်ယ္  ဓာတ္ပုံ စတီရီယိူသြားၾကမယ္ ဟိုေရာက္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့  ဝတ္ အစားနဲ႔ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၾကမယ္။ ေကာင္းတယ္ ႀကိဳက္တယ္ ။   ဓာတ္ပုံ စတီရီယိုသို႔ ေရာက္ေသာ္  လက္မွတ္ ထိုးပါ ခင္မ်ာ ။   ခ်ယ္ရီ  လက္မွတ္ထိုးေသာ အခါ နန္းႏြဲ႕တင္ပါ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္သည္ ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ဘယ္အဝတ္အစား ႀကိဳက္လည္း ခ်ယ္ရီကေတာ့  ပုဂံေခတ္က အဝတ္အစားနဲ႔ ႐ိုက္မလို႔  ေကာင္းသားဘဲ မခ်ယ္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕လည္း တူတူဘဲ။

ခ်ယ္ရီႏွင့္ နန္းႏြဲ႕တင္ ပုဂံေခတ္ အဝတ္အစားေတြႏွင့္ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ကာ လွေနၾကသည္ ။ နန္းႏြဲ႕တင္ ကိုယ္လုံးေပၚ မွန္ႀကီးထဲကို  ၾကည့္ကာ သေဘာက်ေနေလသည္ ။ပုဂံေခတ္က အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ၿပီး မင္းသမီးေလးေတြလို လွေနသာ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ ခ်ယ္ရီ ။    မွန္ထဲမွာ ေပၚေနေသာ မိမိတို႔ အလွကို ၾကည့္ေနစဥ္   ဟိတ္ မလႈပ္နဲ႔  မ်က္ႏွာဖုံး စြပ္ထားေသာ လူေလးေယာက္ ဝင္လာကာ လူႏွစ္ ေယာက္က ခ်ယ္ရီရဲ႕ လည္ပင္းေလးအား ဓားနဲ႔ ေထာက္ထားၿပီး ႏြဲ႕ႏြဲ႕အား ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္သည္ ။   မေအာ္နဲ႔ သိလား ။ ဒီတစ္ ေယာက္ ေသသြားမယ္ ။   ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေၾကာက္ၿပီးတုန္ေနသည္ ။မ်က္ႏွာ ဖုံးစြပ္လူႏွစ္ေယာက္က ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္လိုက္သည္ ။  က်န္တဲ့လူႏွစ္ေယာက္ကလည္း ခ်ယ္ရီကို လက္ျပန္ႀကိဳး တုတ္လိုက္သည္။ ပါးစပ္ေတြကိုလည္း မေအာ္ႏိုင္ေအာင္ ပိတ္ကာခ်ည္ လိုက္သည္ ။  လည္ပင္းေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ၿပီး ႀကိဳးစတစ္ဘက္ကို မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ လူတစ္ေယာက္က စုကာ ကိုင္ထားသည္ ။   မွန္ထဲ မွာ ျမင္ေနရတာက ေရွးပုဂံေခတ္ အဝတ္အစားေတြႏွင့္ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ခံထားရေသာ မင္းသမီးေလးႏွစ္ေယာက္ ။

ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မွန္ထဲမွာ လက္ျပန္ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရေသာ မိမိပုံကို ၾကည့္ကာ ေၾကာက္ေနတဲ့ၾကားကဘဲ သေဘာက်မိျပန္သည္ ။ ထိုအျပင္  ခ်ယ္ရီကိုလည္း စိတ္ပူမိျပန္သည္ ။ လူဆိုးေတြကလည္း ေလးေယာက္ေတာင္ ။ ခ်ယ္ရီကိုလည္း မိမိလို လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ၿပီး  ပါးစပ္ပါ အခ်ည္ခံထားရသည္ မဟုတ္လား ။  လူဆိုးေတြက ခ်ယ္ရ္ီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕တို႔ကို မ်က္လုံးေတြကို အဝတ္ေတြႏွင့္ ပိတ္စည္းလိုက္ သည္ ။ လည္ပင္းမွ ႀကိဳးစကို တင္းေနေအာင္ ဆြဲလိုက္သျဖင့္ လူဆိုးေတြ ေခၚရာေနာက္ ေရွးပုဂံေခတ္ အဝတ္အစားေတြႏွင့္  လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ရက္သား လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လိုက္ပါသြားရတဲ့ နန္းႏြဲ႕တင္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီ ။  အခန္းက်ယ္ႀကီး တစ္ခုေရာက္ေသာအခါ  မ်က္လုံးမွာ စည္းထားေသာ အဝတ္ေတြကို ျဖည္ေပးသည္ ။   အခန္းထဲမွာ သံႀကိဳးေတြ လက္ထိပ္ေတြ ကားစင္ေတြ ၾကာပြတ္ေတြ  လူတစ္ေယာက္ကို ခ်ည္ေႏွာင္လို႔ ရေသာ ၾကက္ေျခခတ္ စင္ႀကီးေတြ။  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေၾကာက္လန႔္ၿပီး ဒူးေတြၫႊတ္က်သြားသည္ ။

ေၾကာက္ ေနေသာ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကို လက္ျပန္ႀကိဳးေတြ ျဖည္ေပးၿပီး ၾကက္ေျခခတ္ကားစင္မွာ ေျခေတြလက္ေတြကို တစ္ဘက္စီ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သည္  ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ပုဂံေခတ္ မင္းသမီး အဝတ္အစားႏွင့္ ကားစင္မွာ ႀကိဳးတုတ္ခံထားရသည္ ။  မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္က နန္းႏြဲ႕ တင္ရဲ႕ ႏို႔ေလးေတြကို ကြၽမ္းက်င္စြာႏွင့္ ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္လိုက္ရာ ႏြဲ႕ႏြဲ႕မွာ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ေနၿပီး မိမိရဲ႕ ရင္သားႏွစ္ဘက္မွ တင္း ၾကပ္ၿပီး စူထြက္ေနတာကိုလည္း ခံစားေနရသည္ ။ မိမိလိုဘဲ ခ်ယ္ရီေကာ ခံစားေနရၿပီလား။ လူဆိုးေတြကေရာ ဘာလို႔ ဖမ္းထား တာလဲ ။ ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ခ်ယ္ရီကို လက္ႏွစ္ဘက္ပူးခ်ည္ကာ ႀကိဳးနဲ႔တြဲေလာင္းဆြဲထားသည္ကို ျမင္  ေနရသည္။ ခ်ယ္ရီ ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ထားရသည္။ခ်ယ္ရီကလည္း ျမင္ရသလို ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကလည္း ခ်ယ္ရီကို ျမင္ေနရသည္ ။ ႏွစ္ ေယာက္လုံး ပုဂံေခတ္ မင္းသမီး အဝတ္အစားေတြႏွင့္ အက်ဥ္းက်ေနသည္ ။ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္လူတစ္ေယာက္က ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရ ေသာ ႏို႔ေလးေတြေပၚမွ အက်ီ ၤ စၤေတြကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕တိုရဲ႕ ႏို႔အုံေလးေတြ ျဖဴဝင္းစြာနဲ႔ ေပၚလာသည္ ။

ႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ ခ်ယ္ရီတို႔ရဲ႕ ႏို႔ေတြကို မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္လူေလးေယာက္က ဝိုင္းၿပီးစို႔လိုက္ တင္ပါး ေတြကို ပြတ္ေပးလိုက္ ႏို႔ေတြကို ေခ်လိုက္  ဆုပ္နယ္လိုက္ႏွင့္ ထင္သလို ကလိေနၾကသည္။  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ ခ်ယ္ရီ သူတို႔လက္ခုတ္ထဲကေရ ။ တစ္ကိုယ္လုံးကို ထင္သလို ကလိေနၾက ရာ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕လည္း မခံႏိုင္ အသံေလးေတြ ထြက္ကာ ညည္းမိေလသည္ ။   မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္က ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲကို  လုံခ်ည္ေလးေတြေပၚမွ စမ္းကာ အဖုတ္ေလးေတြကို ကလိၾကျပန္သည္။လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အဖုတ္ေလးေတြထဲ ဝင္ ေရာက္လာေသာ အခါ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မေနႏိုင္ ။ ထန္လာၾကၿပီ ။အရည္ေလးေတြ ထြက္လာေတာ့ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ က   ေကာင္မေတြ ထန္ေနၿပီ ၾကာပြတ္ယူခဲ့စမ္း   အမိန႔္ေပးလိုက္ရာ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္က သားေရႀကိဳးမွ်င္ေလးေတြ ပါေသာ ၾကာပြတ္ကို ယူလာကာ ေပးလိုက္သည္ ။  ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက ၾကာပြတ္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီကိုယ္လုံးေလးကို တစ္ကိုယ္လုံး  လွိမ့္႐ိုက္ေနရာ ခ်ယ္ရီ ေတာက္ေလွ်ာက္ေအာ္ေနရသည္ ။

႐ႊမ္း ႐ႊမ္း အား အား  ခ်ယ္ရီကို ႐ိုက္ေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီး ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ကို ေျပာလိုက္သည္ ။   မခ်ယ္ကို မ႐ိုက္နဲ႔ ႐ိုက္ခ်င္ရင္  ကြၽန္မကို ႐ိုက္ပါ   ေကာင္မက လွ်ာရွည္တယ္ ဒီေကာင္မကိုပါ ႐ိုက္စမ္းကြာ   မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ၾကာပြတ္တစ္ ေခ်ာင္းႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကိုပါ ႐ိုက္ေလရာ ႏြဲ႕ႏြဲ႕လည္း ေအာ္ေနရသည္ ။  တစ္ေယာက္က ႐ိုက္လိုက္ တစ္ေယာက္က ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕တို႔ရဲ႕  အဖုတ္ေလးေတြကို ကလိၿပီး စုပ္ေပးလိုက္ လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ဆြလိုက္နဲ႔ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕မွာ ေကာင္းလည္းေကာင္း နာလည္းနာ  ျဖစ္ေနသည္။   ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ႀကိဳးတုတ္ခံရၿပီး ႏွိပ္စက္ေနသည္ကို ႀကိဳက္သလိုလို ျဖစ္လာသည္ ။အဖုတ္ေလးအတြင္းမွ အရည္မ်ားလည္း ႐ႊဲ ေနၿပီ။မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက အခ်က္ျပလိုက္ရာ က်န္တဲ့လူႏွစ္ေယာက္က ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကို စားပြဲခုံ ပုံစံမ်ိဳး ခုံမွာ  ပက္လက္တင္ကာ ေျခေတြလက္ေတြကို ထိူင္ခုံတိုင္ႏွင့္ တြဲခ်ည္လိုက္သည္ ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ ခ်ယ္ရီမွာ သူမ်ားက လုပ္လိုလွ်င္ အလြယ္တစ္ ကူ အလုပ္ခံရမည့္ အေနအထား ။

ေျခေတြလက္ေတြကို တုတ္ေႏွာင္ထားေသာေၾကာင့္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ထိုစဥ္မွာဘဲ မ်က္ႏွာ ဖုံးစြပ္ႏွစ္ေယာက္က အုပ္ေဆာင္းႏွင့္ ထည့္ယူလာေသာ အရာကို ခ်ယ္ရီတို႔ ျမင္ေအာင္ ဖြင့္ျပလိုက္ေလသည္ ။   မည္းနက္ေနေသာ ရာဘာအေကာင္းစားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထား ေသာ လိင္တံ အတုႀကီးႏွစ္ခု ။ဆီေတြသုတ္ထားေသာေၾကာင့္ မည္းေျပာင္ေနသည္ ။ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္တစ္ေယာက္က လက္ထဲမွ  ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ရာ လိင္တံအတုႀကီးမွာ လူပ္လာသည္ ။  ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ရဲ႕ အဖုတ္ေလးေတြကို လိင္တံအတု အမည္းႀကီးေတြ  ထိုးသြင္းၿပီး ခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေအာ္ေနရသည္ ။ ၾကာပြတ္႐ိုက္ခ်က္ေတြကလည္း ေနရာ့အႏွံ႔က်လာျပန္သည္ ။

ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရၿပီး လိင္တံအတုႀကီးကလည္း အဖုတ္ေလးထဲမွာ ေမႊေႏွာက္ေနေလရာ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မႀကဳံစဖူး လိင္တံ အတုမွ  ကာမအရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနရသည္ ။   မ်က္ႏွာဖုံးႏွင့္ လူေတြကလည္း အၿငိမ္မေန။   ပါးစပ္ေလးကို နမ္းလိုက္စုပ္ လိုက္ ႏို႔သီးေလးေတြကို လက္ဖ်ားေလးနဲ႔ ဆုတ္ေျခလိုက္ ဖင္ေလးေတြကို ပြတ္ေပးလိုက္နဲ႔မ်ိဳးစုံလုပ္ေနရာ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕မွာ လူဆိုး ေတြ လက္ထဲ အဖမ္းခံေနရတယ္လို႔ မထင္ေတာ့ဘဲ ႏွိပ္စက္မႈ႕ေပၚမွာ သာယာကာ ေက်နပ္ေနမိၾကသည္ ။  လိင္တံ အတုမွ အရွိန္က လည္း တျဖည္းျဖည္း ျမင့္လာရာ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ႀကိဳးတုတ္ခံထားရတဲ့ အေနအထားမွာဘဲ အရည္ေတြပန္းထြက္ကာ ၿပီးဆုံးသြား ေလသည္။ ။   ဒိုင္း   ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ေသာ အခါ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ထားေသာ လူေလးေယာက္ ထြက္ေျပးၾကေလသည္  ။ခ်ယ္ရီတို႔ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ရဲဝတ္စုံ အျပည့္ဝတ္ထားေသာ ဒုရဲအုပ္မေလး။ေသနတ္ကလည္း ယမ္းေငြ႕ေလးေတြ ထြက္လွ်က္  ။

ရဲအုပ္မေလးက ခ်ယ္ရီတို႔ကို ႀကိဳးေျဖေပးသည္ ။ အဝတ္အစားလဲၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္ပါလား ။   ရဲအုပ္မေလးက ေရခ်ိဳးခန္းကို ၫႊန္ျပ ေသာေၾကာင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ ခ်ယ္ရီ ေရခ်ိဳးၿပီး အလာတုန္းက အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္ၾကသည္ ။ ရဲအုပ္မေလးက  ခုျဖစ္ခဲ့တာေတြကို  အမႈ႕ဖြင့္အုံးမလား  ခ်ယ္ရီက ေခါင္းရမ္းျပသည္ ။  ဟုတ္ၿပီ ။ ဒါဆိုရင္ ျပန္လို႔ရပါၿပီ ။ေနာက္အေရးအေၾကာင္း ရွိရင္ ဆက္သြယ္ ရေအာင္ ကဒ္ေလးေပးလိုက္မယ္ ေရာ့ပါ ။  ခ်ယ္ရီ ကဒ္ေလးကို ယူကာ သိမ္းလိုက္သည္ ။   ခုလို ကူညီတာ ေက်းဇူးပါဘဲ ။ သြားခြင့္ ျပဳပါအုံး ။ လိုအပ္ရင္ ဆက္သြယ္ပါ့မယ္ ။  ရဲအုပ္မေလးက ခါးေလးၫႊတ္ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္ ။  ႏြဲ႕ႏြဲ႕ အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္  စဥ္းစားလာသည္ ။ ပါးစပ္ကေတာ့ ဘာမွ မေမး ။ခ်ယ္ရီ ကိုယ္တိုင္က ႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္ကိုး ။ရန္ကုန္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီး  ဘုရားစုံဖူးကာ တာဝန္က်ရာ ေနရာသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ။

ႏြဲ႕ႏြဲ႕ အဝတ္အစားေတြကို ခရီးေဆာင္ အိတ္ထဲမွ ထုတ္ကာ ေနရာတက်ထားသည္ ။ ခ်ယ္ရီက ေရခ်ိဳးထြက္သြားၿပီ ။ ခ်ယ္ရီ  အဝတ္အစားေတြကို ထုတ္ၿပီး ေနရာတက် ထားမည္ စီစဥ္ေတာ့ ခ်ယ္ရီ အိတ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ စာအိတ္ရွည္ တစ္အိတ္ ။  စာအိတ္က ဖြင့္ထားၿပီးသား ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ စာအိတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အတြင္းထဲမွာ ဓာတ္ပုံေတြ။  ခ်ယ္ရီႏွင့္ မိမိကို မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္လူဆိူး ေတြ ႏွိပ္စက္ေနေသာ ပုံေတြ ။ပုဂံေခတ္ မင္းသမီး အဝတ္အစားေတြနဲ႔ ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရကာ ႏွိပ္စက္ခံရေသာပုံေတြ ၾကားမွာ  လိပ္စာကဒ္ေလးတစ္ခု ။ ရဲအုပ္မေလး မ်က္ႏွာႏွင့္ bondage club …ရန္ကုန္ ။ ဖုန္းနံပါတ္ေလး တစ္ခု ။ ေတြ႕က်ေသးတာေပါ့ မခ်ယ္ရယ္ ။