တစ်ဇန့်ဇန့်ဖြင့်အရှိန်မသေနိုင်

တစ်ဇန့်ဇန့်ဖြင့်အရှိန်မသေနိုင်

အဲ့ဒီ မနက်က… အိပ်မက်ကောင်းများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းကင်းခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သောမည်ကာမတ္တအိပ်စက် ခြင်းတစ်ခုမှ ပျင်းရိညီးငွေ့စွာနိုးထခဲ့မိသည်…။ ဖြစ်နေကျမနက်ခင်းကလည်း ထုံးစံအတိုင်း အေးတိ အေးစက်နှင့်ပေါ့ …။ ဘေးနားတွင် ရံဖန်ရံခါရှိခဲ့ဖူးသော အနွေးဓါတ်လေးတစ်ခုအား မရှိနိုင်မှန်းသိရက်နှင့် စမ်းဖြစ်အောင် စမ်းလိုက်မိသေး၏၊ အေးစက်သောအတွေ့ရှိသည့် သူ့မျက်မှန်ကိုသာစမ်းမိလိုက်သည် ၊သူအရှက် ပြေကောက်တပ်လိုက်၏ ၊အမှန်တစ်ကယ် သူထိတွေ့ချင်ခဲ့သည်မှာ နုထွေးအိစက်လှစွာသောချစ် သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။ လွမ်းစရာရှိလျှင် နာစရာနှင့် ဖြေရသည်´ ဟူသည့်စကားရှိသော်လည်း လွမ်းစရာကြုံလာ တိုင်းနာကျည်းစရာကို သူရှာမတွေ့ခဲ့မိပါ၊ တစ်ကယ်တမ်း နာကျည်းစရာများလုပ်ခဲ့သူက သူကိုယ် တိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်လေ။ သူ့ကို မ´ ထားရစ်ခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ပင် ပြည့်ခဲ့ပါပြီ၊ ထားခဲ့သည် ဆိုခြင်းထက် စိတ်ပျက်ရွံမုန်းစွာ စွန့်ခွာသွားသည်ဆိုခြင်း က ပိုမှန်ပေလိမ့်မည် ။

အားလုံး ပြီးသွားခဲ့ပါပြီ မောင်ရယ်´ လို့သူမ ပြောခဲ့သော်လည်း ခုချိန်ထိအောင် သူ့ရင် ထဲက ထွက်ခွာသွားခြင်းမရှိသေးပါ သူမနှင့်တွေ့ဆုံရင်းနှီးခွင့်ရခဲ့သည့် အချိန်များ၊ အကြည့်ချင်းဆုံ ရင်ခုန်လှိုက်မော လူငယ်တို့ဘာသာဘာ၀ ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့သည့် ကာလများ၊ ရည်းစားသက်ကြာ လာသည်နှင့်အမျှ သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းကလေး၌ ပါးချင်းအပ် ရင်ချင်းကပ်၍ ချစ်ရည် လူး ချစ်နယ်ကျူး ခဲ့ကြသည့် အချိန်များက ကပ်ပါးမှိုပင်များသဖွယ် သူ့ရင်မှာ တွယ်ကပ် ငြိတွယ်နေ ကြဆဲဖြစ်၏။ အသည်းပုံစားပွဲတင်နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ အချိန်က ၇နာရီ၃၀အတိ၊ ရုံးသွားရန် အချိန်နီးကပ်လာပေပြီ၊ အိပ်ပုတ်ကြီးတဲ့မောင့်အတွက်ဟု နာရီမှန်ပေါ်တွင် စီဒီမာကာပန်ဖြင့် ရေး ထားသည့် ချစ်သူ၏လက်ရေးလှလှလေးများက မှိန်ဖျော့ဖျော့ အော် … ကြာခဲ့ပြီပဲလေ မောင့်ကို လွမ်းရင်ဖြေစရာ နာကျည်းစရာလေးများ ပေးပါအုံးလားမ´ရယ် …၊ သူ ကုတင်ပေါ်ခြေဆင်းထိုင်ရင်း တွေဝေမိနေသေး၏၊ ပြီးမှ ဖြစ်နေကျ ဂယောက်ဂရက် အတွေးများကို သက်ပြင်းတစ်ချက်ဖြင့်မှုတ်ထုတ်ဖယ်ရှားကာမနက်တိုင်းလုပ်နေကျ တစ်ကိုယ်ရေ သန့်ရှင်းမှုများအား အစီအစဉ်မကျစွာ သုတ်သီးသုတ်ပြာဖြင့် ဖြေ ရှင်းပြီး ဘတ်(စ်)ကားမှတ်တိုင် သို့ထွက်ခဲ့သည်။ ကားမှတ်တိုင်ရောက်သည့်တိုင် အလုပ်ကိစ္စ ဝေယာဝတ်စများကမပြီးသေး ၊ဒီနေ့အပြီးအပ် ရမည့် ဆေးစာရင်းများအား နေရာလွတ်တစ်ခုတွင်ထိုင်၍ စစ်နေမိ၏။ ထိုစဉ်အကျွမ်းတဝင်ရှိခဲ့ ဖူးသည့်ရေမွှေးနံ့တစ်ခုကို ရှုရှိုက်မိသည်။

“မောင်လေး .. နေမျိုး´´ သူ့ရှေ့မှခေါ်သံတစ်ခုကြောင့် မျက်မှောင်ကြုပ်မိသည်၊ ဒီရပ်ကွက်သို့သူပြောင်းလာသည် မှာကြာပြီဟုဆိုနိုင်သော်လည်းသူ့အားနုတ်ဆက်ခေါ်ပြောသူ မရှိခဲ့ဖူးပါ ၊နာမည်ချင်းတူလို့များလား သူ နဝေတိမ်တောင်ဖြင့် မော့ကြည့်မိ၏ ၊ ပထမဆုံးမြင်လိုက်ရ သည်က… ဘော်ငွေရောင်ဒေါက် မြင့်ဖိနပ်စီးထားသည့် ခြေထောက်လှလှတစ်စုံ၊ ဒုတိယ ပြည့်သောပေါင်တံ ကျဉ်းသောခါး ထွားသော ရင်အစုံတို့ကို အနက်ဘက်သန်းသည့် ပါတိတ်ဝမ်းဆက်ဖြင့် တင်းရင်းချပ်ရပ်စွာ ဆင်မြန်း ထားသည့်ခန္ဓာကိုယ်၊ တတိယ သွယ်လျှသောမေးရိုး တိရိသပ်ရပ်၍ ပြုံးယောင်သန်းနေ သည့် ယစ်မူးဖွယ်နုတ်ခမ်းပါးတစ်စုံ စူးရှ၍ အရည်လဲသောမျက်ဝန်းနက်နက် တို့ဖြင့်တန်ဆာဆင် အပ်သော အမျိုးသမီးတစ်ဦးး …..။ သူ့အမြင်အာရုံတို့ မူးနောက်ေ၀ဝါးလာကာ နှလုံးသွေးများငယ်ထိပ်သို့ ဒိန်းခနဲ တက် ဆောင့်သကဲ့သို့ခံစားလိုက် ရသည်၊ သူအကြည့်ကိုချက်ချင်းလွှဲဖယ်မိ၏။သူ့ခံစားချက်ကို ထိုအမျိုး သမီးလည်း ခံစားသိရှိပေလိမ့်မည်၊ သူမနုတ်ခမ်းတွေ မသိမသာတုန်နေသည်ကိုသတိထားမိ၏။ “ခင်ဗျားးး….´´ သူ့စကားသံတို့က ဘီလူးစီးခံရသူကဲ့သို့ တိမ်ဝင်သွားသည် အမျိုးအမည်မသိသည့် ဆိုးရွားလှသော တွေ့ဆုံမှုတစ်ခုပေ၊သူမကိုတွေ့မြင်လိုက်ရ သည်မှာ သူရဲသူဘက်တစ်ကောင်ရှေ့ မှောက် ရက်လဲနေသူကဲ့သို့ ထိတ်လန့် ရွံ ရှာဖွယ်ကောင်းလှသည်၊တစ်ကယ်တမ်း သည့်ထက်ဆိုး ခဲ့သည်ကိုတော့ ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်သိခဲ့မှာပါ နုနုဇင်။

“မောင်လေးကိုတွေ့လိုက်လို့ နုတ်ဆက်တာပါကွယ် နု တောင်းပန်စရာလည်းရှိလို့ပါ´´ သူမ၏ မျက်နှာလှလှအား သူဆက်ခနဲကြည့်မိသည်။မျက်လုံးမှမီးတောက်များလျှံကျလာမ လားမပြောတတ်၊သူ့အကြည့်ကြောင့် နုနုဇင်မျက်နှာလေးပိုငယ်သွာသည်။ “ဒေါက်တာမမကြီးရယ် ခင်ဗျားခွဲပေးလိုက်လို့ ကျွန်နော်တို့အသည်းတွေ ဟတ်တက်ကွဲ ခဲ့ပြီးမှတောင်ပန်မလို့လား ခင်ဗျားပြလိုက်တဲ့ပညာခန်းတွေကို ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်သိပါတယ် မင်းသမီးရှုံးလောက်ပါရဲ့ ခင်ဗျားကြောင့် မ´ဘယ်လောက်ခံစားခဲ့ရလည်း .. ထားပါ ကျွန်နော့်အ ပြစ်လဲမကင်းပါဘူး ခင်ဗျားကြောင့်ရယ်လို့ တဖက်သက်မပြောတော့ပါဘူး အားလုံးပြီးသွားပြီ ဇာတ်သိမ်းခန်းရောက်မှ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း စာတမ်းထိုးမနေနဲ့တော့ဗျာ ခင်ဗျားတောင်းပန်တာရှုံး တဲ့လူကို ကြေးတံဆိပ်နဲ့လာနှစ်သိမ့်နေသလိုပဲ ပိုပူလောက်တယ်´´ သူ့အသံအနည်းငယ်ကျယ်သွားသည်၊ ပတ်ဝန်းကျင်မှလူများကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ် လာကြ၏၊ နုနုဇင်ခေါင်းငုံ့ထားသည်။ “ဆောရီးပဲ ခင်ဗျားနားမလည်ခဲ့ပေမယ့် ကျွန်နော်ကတော့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အရှက်နဲ့ သိက္ခာကိုနားလည်တယ် ဒီလောက်နဲ့တော်ရအောင်ဗျာ ဒေါက်တာကတော့ဘတ်စ်ကားမစီး လောက်ပါဘူး

ခင်ဗျားကားဆီပြန်သွားပါတော့ ကျွန်နော်လည်းသွားတော့မယ်´´ “နုက မှတ်တိုင်နောက်ကဆေးခန်းမှာပါ မောင်လေးကိုမြင်လိုက်လို့ပါ နုပြောစရာတွေ ရှိတယ် မင်းနားထောင်သင့်တယ်´´ သူလက်ကာလိုက်သည်၊နုနုဇင်ပြောလက်စစကားများတန့်သွား၏ “တော်ပါဘီ ဒေါက်တာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ထပ်ပီးဒုတ်ခမပေးချင်ပါနဲ့တော့ သွားပါရစေ တော့ဗျာ´´ ထိုစဉ် ရပ်လာသည့်ဘယ်နံပါတ်မှန်းမသိသောကြုံရာကားပေါ်သို့ပြေးတက်ခဲ့မိသည်။နုနုဇင် ၏“ဒီကိစ္ခက မင်း မမ ရဲ့စနက်မကင်းဘူးဆိုရင်ရောကွာ´´ဟူသည့်အသံသဲ့သဲ့တို့ကျန်ခဲ့သည်။ သူကားပေါ်ရောက်သည့်တိုင် ထူပူနေဆဲဖြစ်၏၊နုနုဇင်၏စကားများက နားထဲပဲ့တင်ထပ်နေ သည်၊ခေါင်းကိုတွင်တွင်ရမ်းမိသည်။ သည်မိန်းမလီဆယ်ပြှီးပြောတာ၊မ´တွင်ဘာအပြစ်မှမရှိ တစ် ကယ်အပြစ် ရှိခဲ့သူက သူကိုယ်တိုင်ပါ။စောင့်ထိန်းနိုင်မှုမ ရှိခဲ့တဲ့ဒီကောင်ပါ။ ရုံးရောက်တော့ မျက်နှာပျက်နေသေးသည့်သူ့အား လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်များက သတိထား မိကြသည်။စပ်စုခြင်းတော့မရှိကြ သူမျက်နှာပျက်လာတာ ပထမဆုံးအကြိမ်မှမဟုတ်တော့ဘဲလေ။ သူ့ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်၍ တွေတွေကြီးစဉ်းစားနေမိသည်၊သူမှားခဲ့ပါသည် မှားခဲ့သလောက် လည်းဆုံးရှုံးခဲ့ အရှက်ရခဲ့ပါသည်၊သည်ဇတ်လမ်းကို မေ့ချင်ယောင်ဆောင်ထားခဲ့သည်မှာလည်း ကြာခဲ့ပါပြီ၊ သို့ပေမယ့် နုနုဇင်၏ စကားတစ်ခွန်းကြောင့်ဖြစ်ခဲ့သမျှအား ပြန်လည်သုံးသပ်ရပေ ဦးတော့မည် ….။

သူနှင့်သူ့အချစ်ဆုံးမ´တဖြစ်လဲ ဒေါက်တာလဲ့လဲ့ဖြူ တို့၏ဇာတ်လမ်းမှာ အပျော်ဖတ် အချစ် ဝတ္ထုများကဲ့သို့ဆန်းပြားမှု မရှိခဲ့ပါ၊ ဆေးကုမ္ပ္ပ္ပဏီတစ်ခုမှသာမာန်အရောင်းမြှင့်တင်ရေးဝန်ထမ်းတစ်ဦးနှင့် ပုဂ္ပလိကဆေးရုံတစ်ခုမှအလုပ်သင်ဆရာ ဝန်မလေးတစ်ဦးတို့၏ ရိုး ရှင်းသည့် အချစ်ဇာတ်လမ်းလေး တစ်ခုသာဖြစ်ပါသည်၊ အဆင့်အတန်းချင်း မတူညီသည့်တစ် ချက်သာပြောစရာရှိခဲ့၏။ ယင်းကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ သူတို့နှစ်ယောက်အကြားတွင်ပြသနာဟုမယူဆခဲ့သည်ကို မျက်ဝန်းချင်းငြိ အကြည့်ချင်း ဖ လှယ် ချစ်ကြိုးသွယ်မိကြကတည်းက နှစ်ဦးစလုံး နားလည်သိရှိခဲ့ကြပြီးဖြစ်ပါသည်၊ သူ၏ ရိုးသားကြိုးစားမှုနှင့်အရည် အချင်းကိုမ´က ယုံကြည်သကဲ့သို့ သူကလည်း မ၏ အဆင့်အတန်းနှင့်ဂုတ်သိက္စ္ခာတို့အား လေးစားခဲ့ပါသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်အကြား အချစ်တစ်ခုသာခြားနားထား၏၊ ရင့့်ကျက်ပြီးခေတ် ပညာတတ်လူငယ်နှစ်ဦး၏ ချစ်ခြင်းက ၁၀ကျော်သက်စုံတွဲများကဲ့သို့ ကန့်သတ်ချက် မရှိ ပွင့်လင်းခဲ့ပါသည်၊ မိဘများမှာ နယ်မြို့လေးတစ်မြိုတွင်နေထိုင် သည့်အလျောက် ရန်ကုန်တွင် တိုက်ခန်းငှား၍ တစ်ကိုတည်း နေသောမ´၏အထီးကျန်မှုများ အား သူ့အချစ် ဖြင့် ပြည့်စုံစေခဲ့သည်၊မ´ကလည်း သူမထက်အသက်ငယ်သည့် သူ့တောင်းဆိုမှုမှန်သမျှအား ငြင်းဆန် ခြင်းမရှိခဲ့ပါ၊ ထိုမျှ အပေးအယူတည့်ခဲ့သည့် ချစ်သူနှစ်ဦး၏ ပထမဦးဆုံးညအား ငွေရောင်ပိတ်ကားတွင် နောက်ပြန်ရစ် ကြည့်သကဲ့သို့ ပြန် လည်မြင်ယောင်မိပါသေးသည်…။

အဲဒီ ညက … ။ မစွေသော်လည်း သည်းသည့်ရန်ကုန်မိုးက သူတို့နှစ်ဦးကိုနီးစပ်မှုများ ပိုမိုဖြစ်တည်စေခဲ့သည်၊ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးရွဲရွဲစိုနေ သည့်တိုင် မ´ကတော့ခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့ရှိနေခဲ့၏၊ မေးတဂတ်ဂတ်ဖြင့် ကားမောင်းနေသောသူကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေသည်။ “မ မောင်ချမ်းနေဘီနော် ပြန်လျော်ပေးရမယ် မိုးရွာရင်ကားမမောင်းရဲဘူးဆိုလို့ ဆေးရုံကိုမိုးစိုခံပီးလာခဲ့ရတဲ့ခြေကြွခ ရယ်၊ ချမ်းချမ်းနဲ့ကားမောင်းပေးရတဲ့ဝန်ဆောင်ခရယ် ၊ ပီးတော့မိုးစိုစိုနဲ့ပြန်ရမယ့် အပြန်စရိတ်ရယ် သုံးခုနော် ´´ “အော်… မောင်ရယ် မောင်မကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲလို့ တစ်ခါလေးစမ်းကြည့်မိပါတယ် လျော်ကြေးတွေ တောင်းနေ လိုက်တာ အဲ့လိုကြေးလား မောင်က´´ မ ကမျက်စောင်းချိုချိုလေး တစ်ချက်ထိုးရင်းပြောသည်၊ နုတ်ခမ်းထူထူလေးများကိုလည်းစူထား၏၊ နုတ်ခမ်းနီဆိုးမထားသော်လည်းပန်းရောင်သန်းနေသည့်မ´နုတ်ခမ်းလေးများက နမ်းစုပ်ချင်စရာကောင်းအောင်လှနေသည်။

“မရပါဘူးဗျာ .. မ တို့တောင် စမ်းသပ်ခယူသေးတာပဲ မောင်လဲယူရမှာပေါ့ ချစ်သူချင်းလဲမရပါဘူးနော် စပါးက တော့ပေါက်ဈေးပဲဗျ´´ “စကားသိပ်တက်တယ် လူလည်ကြီး .. ဟုတ်ပီလေ ဒါဆိုလဲ ဝန်ဆောင်မှုတော့အပြည့်ပေးနော် မ ကကြိုက် မကြိုက် ကြည့်ရအုံးမှာ´´ “အိုခေ .. ဝန်ဆောင်မှုကတော့အာမခံတယ် ကောင်းလွန်းလို့ ခြေမလေးကို ကုပ်သွားစေရမယ် သိလား မ´´ သူ့အပြောကြောင့် မ´ပါးမို့မို့လေးများတွင် ရှက်သွေးတို့ နီမြန်းသွား၏။ သူ့ပခုံးပေါ်လက်သီးဆုပ် နုနုလေးများ အဆက်မပျက်ကျလာတော့သည်။ “အာ့ .. လူညစ်ပတ်ကြီး .. ဘာစကားတွေပြောမှန်းမသိဘူး .. ကဲ ..ကဲ´´ တစ်ကယ်တမ်း နုတ်အားဖြင့် အထေ့အငေါ့ လေးများ ပြောဆိုနေကြသော်လည်း ထိုအချိန်အထိ လွန်လွန်ကျူးကျူးမရှိ ကြသေးပါ၊ မ ဆေးရုံအပြန်တွင် သူကားမောင်း၍ လိုက်ပို့မြဲဖြစ်သော်လည်း ရိုးရိုးသားသားပင်ဖြစ်သည် လိုက်ပို့ပြီးသည် နှင့်သူပြန်လေ့ရှိ၏ ။ သည်းသည်းမဲမဲရွာနေသည့်မိုးကိုသာအပြစ်ဖို့ရပေတော့မည်၊ မ ၏တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်သည်အထိ မိုးကမစဲနိုင်သေး၊ ကား စက်သတ်ပြီးသည်နှင့် မ ကသူ့ကိုထီးတစ်လက်ကမ်းပေးသည်။ “ရတယ် မ မောင်ကစိုပြီးသားမ´ သာလုံအောင်ဆောင်း´´ “အွန့် ဘယ်လိုလဲ ဆောင်းပေးလေ ဟွန့် .. မကြိုက်တော့ဘူးနော် ဒီဒရိုင်ဘာတော့´´ မ ကမချိုမချဉ်မျက်နှာပေးဖြင့်ဆိုသည်၊ သူ့ရင်ထဲယားကျိကျိဖြစ်သွား၏။

“ကဲပါဗျာ ဟုတ်ပါဘီ လုပ်ပေးရမှာပေါ့ ကဲပေး´´ မ ဆီကထီးကို ယူလိုက်ပီး သူမ ကားထဲကထွက်သည်အထိဆောင်းပေးသည်၊ ကားတံခါးပိတ်သည်အထိစောင့်နေလိုက် သေး၏၊ ပြီးမှထီးကိုပိတ်၍ ပြေးလေတော့သည်၊ ကားရပ်သည့်နေရာနှင့်လှေကားကလည်းဝေးလေတော့ သူမ ပြေး ဝင်ရန်အခွင့်မသာပေ၊သူမအငိုက်မိသွား၏၊ ရွာလေသောမိုးစက်တို့က မ ၏ စပန့်သားပွင့်ရိုက်ဝမ်းဆက်ပါးပါးလေး ပေါ်သို့ ဒလဟောစိမ့်ဝင်ကာ ရွှဲရွှဲစိုစေတော့သည်။အရောင်ကလည်းနို့နှစ်ရောင်ဖြော့ဖြော့ဖြစ်သည့်အတွက် အတွင်းခံဘရာ လေးများပင် တွေ့မြင်နေရသည်။ “အား .. မောင်ရေ စိုကုန်ဘီကွာ ထီးပြန်ပေးလို့ဆို၊ မစတော့ဘူး တစ်ကယ်စိုကုန်ဘီကွာ ငိုမှာနော်´´ မ သူ့နောက်သို့ပြေးလိုက်၍ ထီးကိုလုသည် သူကလွတ်အောင်ပြေး၍ တိုက်ခန်းလှေကားတွင်စောင့်နေ၏၊
သူမ ခြေကို စောင့်၍ လှေကားတံစက်မြိတ်သို့ဝင်လာတော့သည်၊ပါးစပ်မှလည်း သူ့ကိုတတွတ်တွတ်ဖြင့် ကျိမ်ဆဲလာ၏၊ တစ်ကိုယ်လုံး ရွှဲရွှဲစို နေသဖြင့် အကြိုအကြားများအထိကပ်ဝင်နေသည့် စပန့်သားပျော့ပျော့က သူမ၏ ခန္ဒာကိုယ်အလှ ကြွကြွရွရွများ အားဖုံးကွယ်နိုင်စွမ်းမရှိကြတော့ပါ၊ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ခဲ့စဉ်များတွင် သူစမ်းမိခဲ့သမျှ ဘရာထူထူမဝတ်တတ်သော တစ်လုံးစီသီးခြား ဖြစ်နေသည့် မ ၏ရေစိုရင် သားမို့ မို့များ၊ ခန္ဒာကိုယ် လုံး၍ပြည့်သော ကြောင့် အတန်ငယ်ဝသည်ဟုထင်ရသော်လည်း ချပ်ရပ်၍ ချက်ပေါက်ရာ အ ချိုင့်လေးအထိမြင်တွေ့နေရသည့် ဗိုက်သားနုနုများ၊ ၁၀ကျော်သက်အရွယ်ကတည်းက ထမီကိုသာစွဲစွဲမြဲမြဲဝတ်ခဲ့ပါသည် ဟုဆိုခဲ့သည့်အတိုင်း ပြည့်တင်းသောခန္ဒာကိုယ်နှင့်အချိုးညီစွာ သေးကျဉ်းနေသည့်ခါး ဌင်းနှင့်တစ်ဆက်တည်းတွင် အစ ၌ပြေပြစ်သယောင်ရှိသော်လည်း အောက်သို့လုံး၍ ကားသွားသည့် သူ့အကြိုက် တင်သားထွားထွားတို့ဖြင့် မြင်မ ကောင်းလောက်အောင်လှနေတော့သည်။

“ကဲ .. ဘယ်လိုလဲ ခုမှ လှသွားတာမဟုတ်လား´´သူကရေစိုနေသောမျက်မှန်ကိုသုတ်ရင်းမေးလိုက်သည်။ သူခနဲ့တဲ့တဲ့ဆိုတော့ မကသူ့ရင်ဘတ်ကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်ဗျန်းဗျန်းရိုက်လေတော့သည်၊နာသည်မဟုတ်သော် လည်းသူ နာချင်ယောင်ဆောင်၍ လက်လေးများကိုဖမ်းကိုင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးသိမ်းကြုံး၍ ဆွဲဖက်ပြစ်လိုက်၏၊ သူ့ရင် ဘတ်ကျယ်ကျယ်တွင် မ ၏ လုံး၍စူနေသည့် အိစက်စက်ရွှေရင်နှစ်မွှာမှာ ပိပြား၍ကပ်သွားတော့သည်။
“အို့ .. ဟိတ် .. မောင် .. လူတွေမြင်ကုန်မယ် လွှတ်ပါကွယ်´´ မျက်နှာလေးငယ်၍ တောင်းပန်နေသည့်အတွက် သူနှမြောစွာလွှတ်ပေးလိုက်ရသည်၊အမှန်ဆို လှေကားရင်းကမှောင်နေ ပါသည်၊ မကသူ့ရင်မှရုန်းထွက်၍ လှေကားပေါ်သို့ဦးဆောင်တက်သွားတော့သည်၊သူကနောက်မှကပ်လိုက်သွား သော်လည်း လှေကားနှစ်ထစ်စာကြောနေသည့် မ၏နောက်ပိုင်းအလှက သူ့မျက်နှာရှေ့တွင် အနှောင်အတွယ်မဲ့စွာလှုပ် ခါနေတာ့၏၊ သူသိသလောက် အတွင်းခံအား လိုအပ်သည့်နေရာကိုသာဖုံးသည့် ကြိုးတစ်ချောင်းဘောင်းဘီကိုသာ ဝတ် လေ့ရှိသော မ ၏ ရေစိုတင်သားအလှများက သူ့အမြင်အာရုံကိုအထွဋ် အထိပ်သို့ရောက်စေခဲ့သည်။

သူ့မျက်လုံးတွေ ဘယ်ဆီရောက်နေသည်ကို တံခါးသော့ဖွင့်ပီး သူ့ဘက်လှည့်လာသော မ ကတွေ့သွားဟန်တူပါသည်၊ နုတ်ခမ်းဒေါင့်လေးအနည်းငယ်ကွေးညွှတ်သွားသည်မှအပ ထူးခြားဟန်မပြဘဲ မသိကျိုးကျွန်ပြုကာ ဝင်သွားနှင့်၏။ သူအခန်းထဲ ဝင်လျှင်ဝင်ခြင်း တစ်နေ့ခင်းလုံး ပိတ်လှောင်ထားခဲ့ဟန်တူသော တိုက်ခန်း၏ ရနံ့နှင့် အနွေးဓါတ်ကိုရသည်၊ ထိုအနွေးဓါတ်က မိုးစိုထားသည့်သူ့အား အတန်ငယ်နွေးထွေးသွားစေသော်လည်း မ ဖွင့်လိုက်သည့်ဝရန်တာတံခါးမှဝင် လာသည့် လေစိမ်းများကြောင့် ပြန်လည်အေးစိမ့်လာသဖြင့် ဆိုဖာပေါ်တွင် ကုပ်ကုပ်လေးထိုင်နေမိသည်။

“သိပ်ချမ်းနေလား .. မောင်အေးမှာစိုးလို့ အဲကွန်းမဖွင့်ဘဲ တံခါးဖွင့်လိုက်တာ၊ခနလေးစောင့် အဝတ်လဲပီးပြန်လာခဲ့မယ် ချမ်းနေတယ်ဟုတ် .. ကော်ဖီဖျော်ခဲ့မယ်နော်´´ သူမေးဆက်ပြလိုက်သည်၊ အိမ်ရှေ့စားပွဲတွင် စာအုပ်များပြန့်ကျဲနေ၏၊ အားလုံးလိုလို အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့်ရိုက်နှိပ် ထားသော ဆေးဘက်ဆိုင်ရာစာအုပ်အထူကြီးများဖြစ်၏၊ တစ်အုပ်ကောက်ယူကြည့်လိုက်သည်၊ မိန်းမအင်္ဂါပုံ များ သားအိမ်ပုံများကို ဓါတ်ပုံများဖြင့်အသေးစိတ်ဖော်ပြထားသည့်စာအုပ်ဖြစ်၏၊ မ ကအိုဂျီလိုင်းကိုယူထားသဖြင့် ထိုစာအုပ် များလေ့လာရပေလိမ့်မည်။မ တစ်ယောက် စာသည်လောက်ဖတ်ရသည့်တိုင် သူ့လိုမျက်မှန်မတက်ရသေးပေ။ “ဟိတ်ကောင်လေး .. ဘာတွေလျောက်ကြည့်နေတာလဲ တစ်အားကိုစိတ်ဝင်စားနေတယ်နော် ဟွန့် .. မပြောချင်ဘူး´´ သူရယ်ကျဲကျဲဖြင့်စာအုပ်ကိုပိတ်သည်၊ မကသူ့ကော်ဖီခွက်ကို ကမ်းပေး၏၊ အိမ်နေဂါဝန် ခပ်ဖားဖားကိုဝတ် လာသည့် မ၏ ဟိုက်ကျသွားသည့် လည်ပင်းအဟ ကို ကြည့်ဖြစ်အောင်ကြည့်မိလိုက်သေးသည်၊ခန္ဒာကိုယ်အငိုက်တွင် အနှောင် အတွယ်မဲ့စွာ ပုံကျလာသည့် ရွှေရင်နှစ်မွှာ၏အထက်ပိုင်းကို လည်ပင်းအဟိုက်မှ ကောင်းစွာမြင်လိုက်ရ၏။ သူမ ဘရာ ဝတ်မလာသည်မှာသေချာသည်။

သူ့ဘေးတွင် ဂါဝန်စလေးကို သိမ်ရင်းဝင်ထိုင်သည်၊လိုးရှင်းရနံ့ကိုရလိုက်၏၊ မကသူမအတွက်ယူလာသည့် ကော်ဖီကိုတစ်ငုံသောက်လိုက်သည်၊ အကျီရင်ဘက်တွင် အသီးခေါင်းသေးသေးလေးနှစ်ခု အတန်ငယ် ချွန်ထွက် နေသည် ကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ဘရာပါမလာသည်ကိုထပ်မံအတည်ပြုနိုင်ခဲ့၏၊ မ သတိထားမိသွားပြန် သည်၊ ကော်ဖီခွက်ကိုချ၍ မလုံလဲစွာလက်ကို ပိုက်လိုက်သည်၊ ပြီးမှမျက်စောင်းချိုချိုလေးဖြင့် … “ကဲ .. ကိုယ်တော်လေး .. ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေလဲ ..ကော်ဖီမြန်မြန်သောက်ပီးပြန်တော့ နောက်ကျနေဘီ ဆက်နေရင် မတစ်ကိုယ်လုံး ခရမ်းလွန်ရောင်ခြည်သင့်တော့မယ် မင်းရဲ့မှန်ဘီလူးကြီးကထွက်တဲ့ ဗို့အားတွေပျင်းလွန်းလို့´´ မပြောလည်းပြော ခိုးခိုးခစ်ခစ်နှင့်ရီသည်၊ သူမရီသည့်အချိန် တွယ်ရာမဲ့ရင်နှစ်မွှာကသိမ့်သိမ့်ခါပြန်လေ၏၊ သူမျက်လုံး အစုံ ကိုမှိတ်လိုက်သည်။ ဘယ်ကထွက် နေသည့်အပူရှိန်ကြောင့်လဲမသိ သူ့ရေစိုအဝတ်များ ခြောက်သွေ့ ချင်ချင်ဖြစ် နေသည်။ချွေးစို့ချင်သလိုလိုဖြစ်လာ၏၊

မွန်းကြပ်မှုများအားဖွင့်ထုတ်လိုက်ချင်သည်၊ကြာရင်ခက်တော့မည်။ “မောင်ပြန်လိုက်တော့မယ် မရယ်´´ သူသက်ပြင်းကိုချသည်၊ ပြီးတော့မက်တပ်ထရပ်လိုက်၏။ မ ပြုံးပြီးကြည့်နေရာမှ သူ့လက်ကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည်၊ သာသာလေးပေမယ့် နုညံ့နွေး ထွေးလှစွာသော လက်အစုံ၏ ဆုပ်ကိုင်မှုကိုရုန်းရန်အင်အား တစ်ကယ်ကိုမရှိခဲ့ပါ၊သူပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ “နေပါအုံး မောင်ရဲ့ .. မောင့်ရဲ့ဝန်ဆောင်ခတွေ ယူမသွားတော့ဘူးလား .. ကဲ ´´ မ ကပြောပြောဆိုဆို သူ့ပေါင်ပေါ် သို့ကိုယ် တစ်စောင်းထိုင်ချလိုက်သည်၊ အောက်ခံပင်တီလေးဝတ်မထားသည်ကိုပါ သူထပ်မံ၍ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိ လိုက်ရ၏၊ ဂါဝန်ပါးပါးတစ်ထပ်မှတစ်ပါး မည်သည့်ကာဆီးမှုမျှမရှိသော နုထွေးအိစက်လှသည့် မ၏တင်သားလုံးလုံး တို့က သူ့ပေါင်ပေါ်၌ အပြည့်အဝနေရာယူလေတော့သည်။ နဂိုထဲက မာချင်ရက်လက်တို့ဖြစ်နေသော သူ့ဂွဆုံရှိ ခိုးလုခုလုအရာက အိစက်သာယာလှသည့်ဖိနှိပ်မှုကြောင့် စိတ်ထိန်း ထားသည့်တိုင် မရမက နိုးထရုံးကြွကာ မ၏တင်သားနှစ်ခြမ်းအကြားရှိလွတ်မြောက်နယ်မြေသို့ ကျကျနနကြီးပင် မိတ်ဆက်မိလေတော့သည် ။

မမျက်လုံးလေးအတန်ငယ်ဝိုင်းသွား၏၊ပြီးမှတစ်ချက်ပြုံးကာသူ့နှာခေါင်းကို ချစ်စနိုးဆွဲလိမ်သည်။ “လူဆိုးလေး မင်းခေါက်ထီးပါရဲ့သားနဲ့ဖွက်ထားတယ်´´ ဟူသည့်မအပြောကြောင့်သူတို့နှစ်ဦးခပ်အုပ်အုပ်ရယ် ဖြစ် ကြသည်၊ပြီးမှသူ့မျက်မှန်အား သာသာလေးချွတ်ပေးကာ နှဖူးကိုဖွဖွလေးနမ်း၏၊“ဒါက မိုးစိုခံပီးကားလာမောင်းပေးတဲ့ အတွက်နော်´´နားရွက်နားကပ်ခါပြောသည်၊ နုတ်ခမ်းသားနုနုတို့က နားရွက်ကိုကလူကျီစယ်သွားကြသဖြင့် သူကြက် သီးများထသွားသည်။ မ၏ ခန္ဒာဖြိုးဖြိုးလေးအား တစ်အားဖတ်ထားမိတော့၏၊ နံ့လေးကသင်းပျံ့၍နေသည်။ အတန်ကြာမှ မ က လူချင်းပြန်ခွာ၍ “ချမ်းချမ်းစီးစီးနဲ့ကားမောင်းပေးရတဲ့အတွက် ဒါလေးကိုယူနော်´´ဟုဆိုကာ နုတ် ခမ်းလေးစူ၍ မျက်လုံးမှိတ်ပေး၏ ၊ ပထမဦးစွာပန်းနုရောင်နုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ငုံ၍စုပ်လိုက်သည်၊ပြီးမှပြူတစ်တစ်ဖြစ် လာသောလျှာလေးကို ရစ်ပတ်လိမ်စုပ်၍ အနမ်းရှည်ကြီးတစ်ရပ်ဆင်နွှဲပါလေတော့သည်။

အနမ်း၏ လှုံ့ဆော်မှုများကြောင့် ရင်ခုန်လှိက်မောကာ စိတ်ဆန္ဒများပြင်းပြလာသည်၊လျှာတစ်ခုလုံးပါလာအောင်ဆွဲစုပ် လိုက်ချိန်များတွင် မ၏ရင်သားမို့မို့များကော့ကြွလာ၏၊ ထိုအခါ သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းဖိကာ ခပ်ရွရွ ဆုပ်ကိုင် နယ်ချေ ပေးလိုက်မှ မ ကမျက်လုံးလေးမှေးစင်းကာ သက်ပြင်းလေးများခါခါချလေသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကျောပြင်လေးအားပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေးမှသည် ပေါင်ပေါ်တွင် လှုပ်ရွနေသည့် တင်သားစိုင်ကြီးတစ်ခြမ်းအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိနယ်ပေးလိုက်ချိန်မှာတော့ မ မျက်လုံးလေးပွင့်လာသည်၊ပီးမှ သူနုတ် ခမ်းအား ပြွတ်ခနဲမြည်အောင်စုတ်၍ ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ပြီးသူ့ဆံပင်တိုတိုများကိုလက်ချောင်းများဖြင့်ထိုးဖွသည်။ “ကဲကားမောင်းခကတော်လောက်ပီနော် .. အပြန်ချေကြွခကိုတော့မပေးနိုင်တော့ဘူး ပြန်ချင်ပြန်မပြန်ချင်နေ မောင့်သဘော´´ဟုတိုးတိုးလေးပြောသည်၊ သူ့အပျော်များငယ်ထိပ်သို့တက်ဆောင့်၏၊

မ၏ရင်သားနှစ်ခြမ်းကြားတွင် ခေါင်းဖွက်၍ တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ ရင်သားနှစ်ခြမ်းအကြားတွင် မျက်နှာဝှက်ထားရသည်မှာ အသက်ရှူရခက်ခဲသော်လည်း ထိုကဲ့သို့သော အိစက်ညက် ညောမှုမျိုးဖြင့် အသက်ရှူကြပ်သေမည်ဆိုက သေ၍ရလောက်သည်။တပ်မက်မှုဇောကပ်နေသည့် လက်တို့ဖြင့် မ၏ရင် ဘက်ကြယ်သီးနှစ်လုံးအား ဖြုတ်ရန်ပြင်လိုက်စဉ် `မ´ က “ဟိုးထား .. ဆရာကြီး .. အဝတ်တွေကစိုဖန့်ဖန့်နဲ့ ရေအရင်ချိုးလိုက်ပါအုံး ဖျားသွားလို့ မ ကိုချစ်ဖို့အားတွေနည်းသွား အုံးမယ်´´ သူ့လက်တုန်တုန်တို့ တွန့် ပြီး တန့်အသွား မ ကအပွေ့အဖက်မှရုန်းထွက်ပြီး ရေချိုးခန်းရှိရာ သူမ၏အခန်းသို့ခေါ်သွား၏။

သူမနောက်မှလိုက်သွားစဉ်တွန့်တွန့်လေးဖြင့်တုံနေသည့် တင်ပါးကြားညှပ်ဂါဝန်စလေးမှအရည်စိမ့်ကွက်လေးကို မြင်ဖြစ် အောင်မြင်လိုက်သေးသည်၊သူမ လာစပြုနေပြီ။ သူလဲလာစပြုနေ၏၊ သို့ပေမယ့်သူလာသည်က သူမလိုမဟုတ်ပဲအောက် ခံဘောင်းဘီ၏ချုပ်တည်းမှုကိုခံထားရသောကြောင့် တုတ်တုတ်ကြီးဖြင့်တိုနေရသည်။ သူရေကိုစိမ်ပြေနပြေချိုးလိုက်သည်၊ အထူးသဖြင့် ဆရာသမားကို ဆပ်ပြာဖြင့်နာနာတိုက်နေမိ၏၊ သုံးနှစ်သုံးမိုး မချွတ် သည့်ချေး သူမ ကိုပြခါနီးမှ လှချင်နေမိသည်၊ ချိုင်းမွှေးများလဲနုတ်ချင်နေမိ၏၊ အချိန်လင့်သွားမည်စိုး၍ ဒီအတိုင်းထား လိုက်သည်။ “မောင်ရေ အအေးပတ်မယ်နော်´´ဟူသည့် သူမ၏အသံကြားမှ လက်စသက်ခါ တဘတ်ခါးပတ်၍ ထွက်လာရတော့ သည်၊ရေချိုးခန်းအပြင်ရောက်သော် မြင်ကွင်းက ဝင်သွားတုန်းကနှင့်မတူ ရုတ်ချည်းပြောင်းလဲသွား၏ အခန်းမီးကိုမှိတ် ခါခရမ်းရောင် မီးသီး လေးများဖွင့်ထားသည်၊ သူမက ကုတ်ပေါ်တွင် ခြေဆင်းမှီထိုင်၍ ဖုန်းကိုကလိနေ၏။

“မောင် ဘာဝတ်ရမလဲ´´ “ဘာမှမဝတ်နဲ့ ..´´ ရေစိုဆံပင်များကိုတဘတ်ဖြင့်သုတ်ရင်းမေးလိုက်သောသူ့အမေး ကို မကပြုံးစိစိဖြင့်ဖြေသည်၊ သူ့ခါးတွင်တဘတ်တစ် ထည်တော့ပတ်ထားသေး၏။ “အာ .. အဲ့ရေစိုတဘတ်ကြီး ကုတင်နားယူမလာနဲ့နော်´´ မ ၏ ညုတုတုအပြောကြောင့်သူ စပ်ဖြဲဖြဲဖြစ်သွားသည်၊ခါးမှတဘတ်ကိုဖြေ၍ အဝတ်တန်းပေါ်လွှားလိုက်သည်၊ မကနုတ် ခမ်းလေးဝိုင်းပြ၏၊ “ကဲ ခေါက်ထီးလေး ဘယ်မှာဖွက်ထားချင်သေးလဲ´´ မ ကဒီအချိန်အထိနောက်နိုင်သေးသည်၊ သူဟန်မဆောင်နိုင် တော့ .. ၊မ ပေါ်သို့ တက်ခွကာနမ်းတော့သည်၊နုတ်ခမ်း ဖျော့ဖျော့များ ပန်းဆီရောင်သန်းအောင် ဆွဲစုပ်ပြစ်၏၊ မ ကသူ့လည်ဂုတ်ကိုသိုင်းဖက်ခိုကာ အနမ်းများကိုတုန့်ပြန်သည်။ နှစ်ဦးလုံး ချစ်စိတ်တက်ခါအသက်ရှုသံများပြင်းလာသည်။

သူတဆင့်တိုးကာ မ၏ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး ကိုဂါဝန်အကျီပေါ်မှညစ်၍ နယ်သည်၊ချွန်ထွက်လာသည့်အသီးခေါင်းလေးနှစ်ခုအား နုတ်ခမ်းဖြင့်ညှပ်ဆွဲ၏၊သူမ၏ဆီးစပ်တွင်ဖိ၍ထောက်ထားသည့် ဆရာသမားကလည်းလွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီးနိုးထလာပြီး တွင်းအောင်းသတ္တဝါဖြစ်သည့်အားလျှော်စွာ သင့်လျှော်ရာ နေရာအား တိုးထွန့်လူးလွန့်၍ ရှာနေတော့သည်။ သင့်လျှော်ရာဖြစ်သည့် မ၏ အင်္ဂါစပ်မှာလည်း အမြှောင်းလိုက်ဖောင်းထလာကာ တွင်းစာအား ကြွရွှ၍ မြူနေသဖြင့်နှစ်ဦး အကြား ခြားနားထားသည့်ဂါဝန်ပါးမှာ ဗီလိန်သဖွယ်ဖြစ်နေတော့သည်။ “မောင် .. အဲဒီဂါဝန်ကို ချွတ်ဖို့စိတ်ကူးမရှိဘူးလား´´ မနုတ်ခမ်းလေးကိုက်ခါဆိုသည်၊ဟုတ်ပေသည်၊သည်ဂါဝန်က ကိန္နရီချောင်းခြားသကဲ့သို့ သူတို့နှစ်ဦးအကြား ကန့်လန့် တိုက်နေ၏၊ ပေါင်လည်အထိလိပ်တက်နေသောဂါဝန်အား သူအလောတကြီးလှန်တင်မိသည်၊ခါးနေရာတွင်တန့်သွား၏ သိပ်ကိုလှပသည့် မြင်ကွင်းတစ်ခုကိုခံစားလိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
မ၏ ဆီးခုံလေးသည် ဖွေးအုနေပြီး အမွှေးအမြှင်များအား ပုံမှန်ရိပ်သည့်အတွက် စိမ်းဖန့်ဖန့်လေးဖြစ်နေကာ ဌင်း၏ အောက်ခြေရှိ အကွဲကြောင်းလေးက မို့မောက်၍ ခုံးထနေ၏၊သူဆီးခုံလေးအားတစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်၊မ တွန့်ခနဲဖြစ် သွား၏၊ကြက်သီးဖုလေးများထသွားသည်ကိုသတိထားမိလိုက်သည်။

မ ၏မျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ သူဘာဆက်လုပ်မည်ကို ရင်ခုန်လှိုက်မောစွာ လိုလားတောင့်တစွာ စောင့်ကြည့်နေ ဟန်တူသည်၊ မ သည်အတွေ့အကြုံရှိပြီးဖြစ်မှန်း သူသိပါ၏၊ ဌင်းကိစ္စများနှင့်ပတ်သတ်၍ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး၏ ရှိခဲ့ဖူး သည့်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည့် အဖြစ်သနစ်များအားလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရင်ဖွင့်ခဲ့ကြပြီးဖြစ်ပါသည်၊သို့ဖြစ်ပါ၍ သူပြောခဲ့သည့် အတိုင်း ခြေမလေးကုပ်သည်အထိ သူတာဝန်ကျေရပေအုံးမည်။ ပထမဦးစွာ မ၏ပေါင်တံဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်အား သူ့ပခုံးတွင်တင်လိုက်သည်၊မ ကခါးလည်တွင်ချွတ်ရန်ကျန်နေသည့် ဂါဝန် အား ကိုယ်တိုင်ဆွဲချွတ်၍ ခုတင်ချေရင်းသို့ပစ်လိုက်၏၊
သူမ၏ ရင်သားဖွေးဖွေးနှစ်ခိုင်အားလက်တစ်ဖက်တစ်ချက်စီဖြင့် ပင့်တင်ကိုင်ဆုတ်ထားရင်း ချစ်သူ၏အပြုအစုကို ငံ့လင့်၍နေသည်၊ ဌင်းကိစ္စကိုသူမ စွဲမက်လှသည်ဟုပြောဖူး၏၊ စိကပ်၍အရည်အနည်းငယ်စို့နေသည့် သူမ၏အကွဲကြောင်းဖောင်းဖောင်းကြီးနှစ်ခုအား လက်ဖြင့်အနည်းငယ်ဖြဲလိုက် သည်၊အတွင်းသားရဲရဲလေးများတွင် အင်အားပြင်းစွာလောင်မြိုက်ပေါက်ကွဲထွက်နိုင်သည့် စနက်တံနီနီလေးက ငြိမ်သက် ၍ကပ်နေ၏၊ ထိုနေရာအားသူတစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်၊မ တွန့်ခနဲဖြစ်သွား၏၊နောက်သူလျှာဖြင့်ပင့်တင်လျက်လိုက်သည်။ မ ပါးစပ်လေးဟသွား၏၊မျက်လုံးများမှိတ်ထား၏၊လျာဖြင့်ထပ်မံ၍ အထက်အောက် ခပ်သွက်သွက်လေးလျက်သည်။

“ဟင့် .. အာ .. အင်းး .. အို့´´အစရှိသည့်ညင်းသံသဲသဲလေးများထွက်လာတော့သည်၊ထို့နောက် တစ်ဆင့်တက်၍ အတွင်းနုတ်ခမ်းသားရဲရဲနှစ်ဖက်အားတစ်လှည့်စီ စုတ်လျက် အဝအာအာလေးအားအပြားလိုက်လျက် နုတ်ခမ်းများဖြင့် စုဆွဲစုတ် အတွင်းနုခမ်းသားကပ်ကပ်လေးနှစ်ဖက်အား အားကုန်စုတ်၍ခေါင်းရမ်းလိုက်ချိန်မှာတော့ မ၏ဖင်သားကြီးများ ကော့တက်လာကာ သူ့ဆံပင်တွေကိုလက်ချောင်းများဖြင့်ထိုးမွှချေတော့သည်။ “ရှီး .. အာ့ .. ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ် .. အာ့ဟာ .. အင်း ကြိုက်တယ် .. မောင့် .. အိုးး´´ မက သူ့မျက်နှာကို အတင်းဆွဲကပ်၍ ကာမဒီရေများတစ်လိပ်လိပ်တက်ခါ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ညင်းနေတော့သည်။ သူ အရည်ကြည်များကလည်း စအိုဝစူစူလေးအထိစီးကျလာတော့သည်။

အရည်မျာအိုင်လာသောအဝအာအာလေးထဲသို့ လျှာကိုလိပ်သွင်း၍ မွှေလိုက်ချိန်များတွင် သူမတစ်ဇန့်ဇန့်ဖြစ်ခါ လုံးဝန်းသည့်နို့အုံများကိုညစ်ချေလေတော့သည်။သူက လျှာကိုအထက်သို့ပင့်တင်၍ စနက်တံနီတာရဲအားပင့်ပင့်ဆွရာ မခေါင်းများဘယ်ညာရမ်း၍ တစ်အားအားဖြင့်အော်လေ တော့သည်။ နောက်ဆုံး တင်းလာသည့်ထိုအကြောထုံးလေးအား အပေါ်အောက်နုတ်ခမ်းဖြင့်ဆွဲညှပ်၍ နို့စို့သကဲ့သို့ တစ် ပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင်စို့ပေးလိုက်ရာ မတစ်ယောက် အသံပင်မထွက်နိုင်တော့ဘဲ အံကြိတ်၍ တုံတုံတက်ကာ သူ့ခေါင်း အား ပေါင်တံအိအိကြီးမျာဖြင့်အတင်းညှပ် ကော့ကလန်ထိုး၍ ပြီးသွားလေတော့သည်။ ခနငြိမ်သွားပြီး သူ့အားအတင်းဆွဲတင်ကာ အရည်များပေလျက်ရှိသည့်သူ့နုတ်ခမ်းကိုပြောင်စင်အောင် နမ်းစုပ်ရက်၍ အ တင်းဖက်ထားသည်။

“သိပ်ချစ်တာပဲလားမောင်ရယ် .. မလည်းချစ်မယ်နော် .. မပါးစပ်ထဲမှာပြီးချင်တယ်မှတ်လား .. မောင့်ခေါက်ထီးလေး ကိုစုတ်ပေးမယ်နော်´´ မကပြောပြောဆိုဆို ဘေးတွင်တစ်စောင်းဝမ်းလျားမှောက်၍ ဆရာဂေါင်အားစနမ်းပါတော့သည်။ ထိပ်တွင်အရည်အ နည်းငယ်စို့နေသော ဆရာအား အရည်ခွံမလှန်ဘဲ တစ်ချောင်းလုံးငုံလိုက်၏၊အာငွေ့ကြောင့်နွေးခနဲဖြစ်သွားသည်။ပြီး မှအရည်ခွံအားလျှာဖြင့်ထိုးထုတ်ခါ ပေါ်လာသည့်ကွမ်းသီးခေါင်းနီတာရဲအားတပြွတ်ပြွတ်ဖြင့်စုတ်ပါတော့သည်၊ ကနဦး ပြော့ချင်ချင်ဖြစ်သောငနဲမှာ စုတ်အားကြောင့် လေထိုးလိုက်သည့်နှယ်ဖောင်းတင်းကားထွက်လာကာ အီဆိမ့်တက် လာ သည်။ မ၏ပါးစပ်အတွင်းပြည့်သိပ်လာသော ငနဲအား လက်တစ်ဘက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်၍ သွားဖွေးဖွေးဖြင့်ခြစ်သည်။ သူ အာ့အာ့ဖြင့် ကျင်တက်သွား၏၊ဒါကိုမက မော့ကြည့်ပြီးသဘောကျစွာခစ်ခစ်ဖြင့်ရီသည်။နောက် အငိုက်ဖမ်း၍ တစ်ချောင်းလုံးကိုမြိုချ သည် အာခေါင်ထဲရောက်သွားသည့်ထိပ်ဝတစ်ခုလုံးအီဆိမ့်တက်သွားသည်၊ မ၏ဆံပင်များအား ဆွဲကိုင်၍ ကော့ထိုးမိ သည်။

ပြီးတော့ အွပ်အွပ်ဖြင့် ပြန်ထုပ်၏၊ အာခေါင်၏ကန်အားကထိပ်ဝကိုညှစ်ညှစ်ထုပ်သည့်အတွက် ပြီးချင်ချင်ဖြစ်သွား ၍ အောင့်ထားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက်တစ်ချောင်းလုံးပါးစပ်ကထုတ်၍ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုပြီး အတန်ငယ်တွဲနေသော ငုံးဥနှစ်လုံးအား မှိန်ယှက်စွာငုံ ၍ သုံးဆောင်ပါတော့သည်။ငုံယုံမက လျှာဖြင့်ပါ ငုံလျှက် ထိုးမွှေကလိပြီး ပါးစပ်ထဲတွင်မွှေနှောက်ကစားကာ လက်ကခပ် ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်သည့်အတွက် ထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရတွေဖြစ်ကုန်သည်။ ကော့ကလန်တက်လာသောသူ့အား လက်ဖဝါးနုနုဖြင့်ပွတ်သပ်၍ ထိပ်ဖြားကိုငုံကာ မေးသိုင်းကြိုးနေရာအားလျှာဖြင့် ခပ် သွက်သွက်လေး ကစားသည့်အခါတွင်တော့ တစ်ချောင်းလုံး ဆိမ့်အီကျင်တက်လာကာ သုတ်ရည်များတဗြစ်ဗြစ်ဖြင့်ပန်း ထွက်ကုန်တော့သည်၊ဒါကို မက တစ်စက်မကျန်လေလွင့်မခံဘဲအာခေါင်ထဲအကုန်လျာဖြင့်လိပ်၍မြိုချကာ ငုံစုပ်ထား လိုက်သဖြင့် မ ပါးစပ်ထဲတွင် တစ်ဇန့်ဇန့်ဖြင့်အရှိန်မသေနိုင်မျက်ဖြူဆိုက်နေရသည်။ပြီးမှ ပြွတ်ခနဲနေအောင်စွဲစုတ်၍ သူ့ ကိုသိုင်းဖက်ကာညိမ်နေသည်။

တစ်လှည့်စီ ဆန္ဒပြီးမြောက်သွားသည့်တိုင် ပင်မကိစ္စမရောက်သေးသည့်အတွက် အဝတ်မပါ ခန္ဒာများကိုထပ်လျက် ပွတ် သပ်မှိန်းကာ အားယူနေတော့သည်။ မ သည်ဌင်းကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ဝါသနာကြီးသူဟု မဆိုသာသော်လည်း ခုံမင်သည့်အထဲတွင်ပါသည်ဟုပြော၍ ရသည်။ သူ့အားပြုစုသွားသည့် စကေး က မနိမ့်လှပေ၊ ယောက်ျားကြီးတန်မဲ့ အိပ်ယာခင်းများအား ဆွဲလိမ် မိသည်အထိ ဖြစ်ခဲ့ ရသည်။ သူတို့နှစ်ဦးနီးစပ်မှုရခဲ့ခြင်းသည်လည်း ဌင်းကိစ္စ နှင့်မကင်းခဲ့ချေ၊ ရင်းနှီးမှုရလာသည်နှင့် သားဖွားမီးယပ် ပိုင်း ဆိုင်ရာ ဆေးပညာများ၊ နောက်ဆုံးပေါ်ဆေးပစ္စည်းများ ကို လူချင်းတွေ့၍တစ်မျိုး ၊ဖုန်းဖြင့်တစ်သွယ် ဆွေးနွေးမေး မြန်း အသိချင်းဖလှယ်ကြရာမှ ရင်းနှီးမှု၊ပွင့်လင်းမှု၊သာယာမှုများရလာကာ ယခုအခြေအနေအထိတက်လှမ်းနိုင်ခဲ့ချင်းဖြစ် ပေသည်။ မ က အတန်ငယ်ပျော့နေသည့် ကောင်လေးအား လက်ဖြင့်ညှစ်ဆော့နေရာမှ အရည်ပြားကို ကျကျနနလှန်ချလိုက်ခါ ပေါ်လာသည့် ခေါင်းတုံးပြောင်ပြောင်ကို နုတ်ခမ်းဖြင့်ငုံညှပ်၍ ပြွတ်ခနဲမြည်သည်အထိ အားရပါးရဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

ပထမတစ်ချီတွင်လုံ့လစိုက်ထုတ်စရာမလိုပဲ နုညံ့သည့်လျှာ၏အစွမ်းဖြင့် ပီးထား၍လားမသိ အားကုန်ခြင်းမရှိဘဲငေ့ါငေ့ါ၍ ထောင် ထလာသည်၊ အရည်ပြားကိုအကုန်လှန်တင်ထားသဖြင့် ထိပ်သည်ဂျာမန်သံခမောက်ကဲ့သို့ ကားထွက်နေ၏။ဌင်း ကို မ ကမက်မောစွာတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပီး မေးသိုင်းကြိုး၊ ဆီးပေါက်၊ ထိပ်သားနုနုနှင့် ဇောင်းသားမြောင်းသားများပါမ ကျန်လျှာချွန်လေးဖြင့် တို့ထိ လျှက်ဆွဲလေရာ အကြောများအပြိုင်းပြိုင်းထလာသည်အထိ ထောင်မတ်လာတော့သည်။ ကုန်းလျက်နေသည့် မ မျက်နှာလေးအား ဆွဲယူလိုက်ပြီး နုတ်ခမ်းလေးများအား အကျင်နာပေးလိုက်သေး၏၊ ပြီးမှ ကု တင်တွင်လှဲသိပ်လိုက်ပီး ပေါင်တံနှစ်ချောင်းအား ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးမော့လာသည်အထိ ဆွဲထောင်ဖြဲကားလိုက်ကာ မပွင့်တပွင့်အာနေသည့် အသားညှပ်မုန့် ဖွေးဖောင်းဖောင်းကြီးကိုတေ့ထောက်ထားလိုက်တော့သည်။

မ ကမျက်နှာလေးမော့၍ သူ့လည်ဂုတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ယှက်တင်၍ ဆွဲခို၏၊မြန်မြန်ထည့်လိုက်တော့ဟူသည့်သဘော၊ သူက ဗလာကျင်းနေသည့် မ နို့အုံ ဝိုင်းဝိုင်းနှစ်ခုအား လက်ဖြင့် စုံညှစ်ကိုင်အားယူကာ ဖိချလိုက်သည်၊ပထမတစ်ချီ ပီး ထားသည့် အရည်လက်ကျန်များမခြောက်သေးသော မ၏ အတွင်းသားစိုစိုများကြားသို့ ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပတစ်ခနဲဝင် သွားသည်။ ထောင်ဖြဲထားသည့် မ၏ ပေါင်တံများအား ပခုံးပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ဆက်လက်၍ ကျန်ရှိနေသည်များအား ခပ်နှဲ့နှဲ့လေး ဖိ ဖိသွင်းလိုက်ရာ စွတ်စိုအိထွေးနေသည့် အတွင်းပိုင်းထိ တစ်ရစ်ရစ်ဖြင့်တိုးဝင်သွားပြီးဆီးခုံခြင်းမိတ်ဆက်မိသည်။မ ခေါင်း လေးပိုမော့သွား၏၊ မျက်ခုံးများရှုံ့ထားသော်လည်း ပါးစပ်ကလေးဟလိုက်ခြင်းက ဝင်ဝင်ခြင်းနာကောင်းကလေး ကောင်း သွားသည်ဟူသည့် အဓိပါယ်ပင်ဖြစ်သည်။

အတွင်းသားရွရွများ၏ ရှုံ့ပွဆွဲညှစ်မှုကြောင့် အရသာလိုက်လာကာ ခေါင်းပေါ်သည်အထိ တစ်ဆုံးဝင်တစ်ဆုံးထွက် ပုံမှန် ကလေး ညှောင့်နေမိသည်၊ ပေါင်ကိုပခုံးတွင်ထမ်းထားသဖြင့် မ၏မုန့်ပေါင်းဖွေးဖွေးကြီးက အလိုက်သင့်ဦးမော့ကာအဝင် အထွက်ကို အဆင်ပြေ စေ၏၊ နို့ကိုညှစ်နယ်နေရာမှ ခုတင်မှကြွရွကော့တက်လာသည့် တင်ပါးဆုံဖွေးဖွေးကြီးအား ထိမ်းကိုင်၍ အရှိန်အနည်း ငယ်မြှင့်ကြည့်သည်၊အရည်လိုက်လာသည့်အတွက် အဝင်အထွက်ကောင်းလာ သည်၊ ကနဦးစနောက်နေ နိုင်သေးသည့် မ က အခုစကားပင်မပြောနိုင်ပဲ သူ့အဝင်အထွက်များအား ပင့်ပင့်ကော့ခံလာ သည့် အတွက် သူထပ်မံ၍ အရှိန်နှင့် ပြင်းအားကိုတင်ကာ ဖိဖိ၍ ဆောင့်တော့သည်။

“အင့် .. အင့် .. အာ့ .. ဟုတ်ပီ .. မောင် .. ဆောင့် .. အင့် .. ဆောင့်ကွာ .. အီးး ..´´ ဆီးခုံချင်းရိုက်မိသည့် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဟူသည့်အသံ၊ တွဲသည့်ဥနှစ်လုံးနှင့် ဖင်ဝတို့ရိုက်မိသည့် ဖလုတ် ဖလုတ် ဖလုတ် ဟူသည့်အသံ၊ ထမ်းထားသောပေါင်နှင့်ရင်ဘက်တို့ရိုက်မိသည့် ဘတ် ဘတ် ဘတ် ဟူသည့်အသံ၊ အားဖြင့်ဆောင့်ချ လိုက်တိုင်း ကော့ခံနေသည့်မ၏ခါးနှင့်ထိခတ်မိသည့်စပရင်မွေ့ယာ၏ တကျိကျိအသံများနှင့်အတူ ကာ မဒီရေ ဝုန်းခနဲ ဆောင့်အတက် မှိန်ယှက်စွာအော်ညည်းသည့် မ၏ အသံတို့က စီးချက်ညီစွာထွက်လာ၏။ သူတို့နှစ်ဦး၏ပထမဦးဆုံးအကြိမ်မို့ အိဒြေဆယ်ကာအောင့်အီးထားသမျှ ဆောင့်ချက်ကောင်းလွန်းသဖြင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ပဲဖိဖိဆောင့်လိုက်တိုင်းဝိုင်းဝိုင်း၍ယမ်းခါသွားသည့်ရင်သားဖွေးဖွေးကိုစုံညစ်ကာအားရအောင်အော်တော့သည်၊ အော်လေ ဆောင့်ရသူမှာ အားတက်လေဖြစ်သည့်အတွက် ဖင်သားအယ်အယ်ကြီးများကို စုံဆွဲဖြဲ၍ ကော့ကော့ထည့်နေ မိသည်၊မမှာကောင်းလွန်း၍ တုံတုံတက်လာသဖြင့် ရုတ်တရက်အဆောင့်ရပ်၍ အကွဲကြောင်းထဲမှ ငေ့ါငေ့ါလေးထောင်ထ နေသည့် စနစ်တံလေးကို ငုံ၍ဖိစုပ်ထားပေးလိုက်ရာ မမှာမွေးယာကိုလက်ဖြင့်တစ်ဗုန်းဗုန်းရိုက်၍ မျက်ဖြူဆိုက်ကာ ကော့ထိုးလန်ထွက်ပီးသွားတော့၏။

အရည်များပွက်အံကျလာကာပွစိပွစိဖြစ်နေသည့် မ၏ အောက်နုတ်ခမ်းမှခွာ၍ မောဟိုက်တုံရင်ကာ ဟစိဟစိဖြစ်နေ သည့်အပေါ်နုတ်ခမ်းသို့ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ “မောင် .. အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ.. မ မျက်ဖြူတောင်ဆိုက်တယ် ´´ “ချစ်တာကိုး .. မရဲ့ .. ခြေမကုပ်ယုံတင်မကဘူး ..မျက်ဖြူတောင်ဆိုက်တယ်မှတ်လား .. ဟိဟိ´´ “နှာဘူးကြီး .. ကဲလာ ..မအလှည့် .. မင်းလဲမျက်ဖြူဆိုက်သွားစေ့မယ်´´ မက သူ့ကိုဆွဲလှဲ၍ထောင်နေသည့် ညီလေးကိုကိုင်ကာ တေ့၍ထိုင်ချလိုက်သည်။အရည်များရွဲနေ၍ဗလွတ်ခနဲဝင်သွား၏ “အင့် .. ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ မရဲ့´´ “ဟင့် အင်း မရတော့ဘူး နှာဘူးတစ်အားထနေဘီ မလဲ´´ သူတို့ခပ်အုပ်အုပ်ရယ်ဖြစ်သည်၊အသင့်အနေအထားပြင်ပြီးသည်နှင့်စဆောင့်တော့၏၊ မ မြင်းစီးပုံကအဆန်းဖြစ်သည် သူ တစ်ခါမျှမတွေ့ဖူးပေ၊ ထောင်ထားသည့်သူ့ပေါင်များကို သူမကမှီထိုင်ထားပီး အင်္ဂါစပ်နှစ်ခုအားတပ်ရက်ထိုင်ထားကာ ပေါင်ကိုစိလျှက် ခြေဖဝါးနှစ်ခုအား သူ့ရင်အုံပေါ်သို့နင်း၍ပွတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ကျောမှီအားဖြင့် ဖင်ကိုစကောဝိုင်းမွှေ့ဆောင့် သကဲ့သို့ သူ၏ယောက်ျားနို့စူတူတူကိုလည်း ခြေဖဝါးဖြင့်ပွတ်ဆွသောကြောင့် အရသာကောင်းလှသည်။

ပူး၍စေ့ထားသည့် အင်္ဂါဇတ် စီးထွေးထွေး၏ ပျင်းထန်စွာ မွှေ့ဆောင့်အားကြောင့် အတော်ပင် ဆိမ့်အီတက်လာကာ အောင့်မထားနိုင်တော့ပဲ မေးကြောများတင်းလာသည်အထိ အရသာတွေ့လာသည်၊သူ့အခြေအနေကိုကြည့်၍ မက အနေအထားချက်ချင်းပြင်လိုက်သည်။ ခြေနှစ်ချောင်းကိုရင်ဘက်မှပြန်ချ၍ ဖင်ကိုပစ်ခါးကိုကော့ကာ တစ်ဗျောင်းဗျောင်းဖြင့် ဆောင့်တော့သည်၊ သူမ အံကို ကျိတ်၍ ခေါင်းကိုမော့ထား၏ အကြွအဆောင့်တွင် ယမ်းခါဝဲသွားသည့် ဆံပင်များ အိတုံဝိုင်းတက်သွားသည့်ရင်သားဖွေး ဖွေးများ ကား၍တစ်ဗျောင်းဗျောင်းမြည်အောင်ဆောင့်ဆောင့်ချလာသည့် တင်သားကားကားတို့ကိုကြည့်၍ ဆိမ့်အီတက် လာကာ သူမ၏အတွင်းနံရံများအားတစ်ဗျန်းဗျန်းဖြင့်ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ကာမအရသာ၏ ချိုမိန်အီဆိမ့်ခြင်းကို နှစ်ဦးသားပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ခြင်းဖြင့် မှိန်းမောအားယူပြီးနောက် နွမ်းလျှစွာအိပ်ပျော် သွားတော့သည်။ အိပ်ပျော်သွားသည့်တိုင် သူ့အားမက်မောစွာပွေ့ပိုက်၍ နုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးကွေးရုံပြုံးနေသည့် မ၏မျက်နှာသည် တစ်ကိုယ်ရည် အထီးကျန်မှုများမှ ခနတာသက်သာရာရသွားဟန်တူ၏၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူကျေနပ်ပါ သည်၊ မ ကိုသူသိပ်ချစ်သည်၊ သူ့ဘက်ကပေါပေါလောလော ပေးဆပ်နိုင်သည့် အကျင်နာများဖြင့် မဘဝလေးကိုတတ် နိုင်သရွေ့ဖြည့်ဆည်းပေးရန်ဆုံးဖြတ်မိသည်။

ထိုနေ့ညမှစ၍ အားလပ်ရက်ညတိုင်းလိုလို သူ့ဘေးတွင် မ၏ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးလေးရှိနေတတ်သည်၊သူတို့နှစ်ဦး၏ ရိုးရှင်း သည့် အတူနေ ညများသည် နုနုဇင် ဟူသော မ၏ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကြောင့် ပျက်သုန်းသွားရ လိမ့်မည်ဟုဘယ်တုန်းကမှထင်မှတ်မထားခဲ့ဖူးပါ။ ဇတ်လမ်းကအခုမှစသည် … ။ “နုနုဇင်´´ဟူသည့် အမည်ကို သောကြာနေ့ည မဆီလာကြိုရန်ဖုန်းဆက်ချိန်တွင်သူစကြားဖူးခြင်းဖြစ်သည်။သူကြား ဖူးဖူးခြင်း နှာခေါင်းရှုံ့မိသော အမည်ဖြစ်၏၊ မ ကအိမ်တွင်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရောက်နေ၍ သိပ်မကဲရန်ဖုန်းဆက်က တည်းက ကြိုမှာသည်။ တစ်ပတ်လုံးအောင့်အီးထားရ၍တင်းမာနေသည့် အားအင်များ ရှုံ့တွသွားသလိုခံစားလိုက်ရ၏။ နှာခေါင်းရှုံ့လည်း ရှုံ့ချင်စရာပင်ဖြစ်၏်၊ မ ကမိတ်ဆက်ပေး၍စတင်တွေ့တွေ့ချင်းမှာပင်သူ့ကိုခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့် ကာ“လဲ့ကောင်လေးက အကိတ်လေးပဲ´´ဟုဆိုသည်၊ အိမ်နေဝတ်စားပုံကိုက ပလေးဗွိုင်းမော်ဒယ်များရှုံးလောက်၏၊

ခါးကျဉ်းသော်လည်း သွယ်၍ကားသွားသည့် တင်ကို ဇီးရိုးပန်တစ်ထည်ထဲဖြင့် မနိုင့်တစ်နိုင် ဖုံးထားသည်၊ မ လောက်အ သားမဖြူသော်လည်း ညက်ညော၍အချိုးကျသည့်ပေါင်သားများက မက်မောလောက်စရာဖော်ပြနေသည်၊ အဖြူရောင်တီ ရှပ်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာစီးနှောင်ထားသည့်အတွက်အလုံးအထည်ကြီးသည့် ရင်သားမို့မို့များက အလုံးလိုက် ပြူးထွက်နေ ၏၊၊အနားတိုသောတီရှပ်ကြောင့် လှုပ်ရှားမှုတိုင်းတွင်ဗိုက်သားဖွေးဖွေးက ဝင်းခနဲလက်ခနဲပေါ်ပေါ်လာတက်သည်၊ ရိုးရှင်းစွာဝတ်စားတတ်သော မ ထက် ဆွဲဆောင်မှုကောင်းနေသည်ကိုတော့ ငြင်း၍မရပေ။ အဆိုးဆုံးက သူမ၏မျက်လုံးများပင်ဖြစ်သည် သူ့ကိုတစ်ချိန်လုံးအကဲခတ်နေသည့်အတွက် တစ်ခါတစ်ခါ သူမ၏အလှ အပများဆီသို့ကြည့်မိသည့်အချိန်မျိုးတွင် ပိုမို၍လှစ်ဟပြတတ်သည်၊ မ မရိပ်မိစေ ရန်အတက်နိုင်ဆုံးထိန်းသိမ်း နေရ၏။ မ ကတော့သူနှင့်ဆေးကျောင်းတက်စဉ်ကတည်းကတူတူနေခဲ့သော သူငယ်ချင်း၏စရိုက်များအားရိုးနေဟန်တူသည်။ ကျွန်တော်ကသာ ခပ်အမ်းအမ်းရှိနေခဲ့သည်။

တိုက်ခန်းတွင်းအခန်းကန့်စနစ်မှာ အုတ်နံရံမဟုတ်သည့်အတွက် ထိုနေ့ညက မ နှင့်ချစ်တင်းနှောစဉ်တွင် ယခင်က လောက် မလွတ်လပ်တော့ပေ၊တစ်စုံတစ်ဦးရှိနေသည်ဟူသည့်အသိက ချုပ်တည်းမှုကိုဖြစ်ပေါ်စေသည် ချုပ်တည်းမှုရှိ သည်နှင့်အ မျှ အပြီးကြာလေတော့၏ တစ်ချက်တစ်ချက် စိတ်လွတ်သွား၍ ကြမ်းမိချိန်များတွင် မ ကအားရစွာအော်ညည်းတတ် သည်၊ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ဖက်ခန်းတွင်ရှိနေသည်ကို မေ့နေသယောင်ယောင်၊တစ်ဖက်ခန်းမှတစ်ယောက်ကလည်း သူ တို့နှစ်ဦး၏ လှုပ်ရှားမှုများအားမသိဘဲနေမည်မဟုတ်၊သူမတို့နှစ်ဦး၏ပွင့်လင်းမှုက အံ့လောက်ပေသည်။ သူမသုံးလေးခါပြီးသွားသည့်တိုင် တစ်ကြိမ်မျှမပြီးသေးသည့်သူ့အား မ ကစိတ်မရှည်စွာဖြင့် မှုတ်ပေးတော့သည်၊တစ်ဆုံး မြိုချ၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဆွဲစုပ်သည့်အတွက် အရသာက ဆိမ့်အီကျင်တက်လာသည်၊ သူအံကိုကြိပ်ခေါင်းကိုမော့၍ အရ သာအားအပြည့်အဝခံစားစဉ် ခပ်ဟဟဖြစ်နေသည့် ဆွဲတံခါးကြားမှချောင်းကြည့်နေသည့်မျက်ဝန်းတစ်စုံကိုမြင်လိုက်ရ သည်၊

ချက်ချင်းတံခါးပြန်စေ့သွား၏၊သူခေါင်းနဘမ်းကြီးသွားသည်၊မကတော့ သူ့ကိုကုန်းစုပ်နေ၍ မမြင်နိုင်ပေ၊ ဟိုတစ် ယောက် သူတို့ကိုချောင်းကြည့်နေတာသေချာသည်၊ဘယ်ကတည်းကချောင်းကြည့်နေလဲမသိ၊ မီးမှိတ်ထားသော်လည်း နံရံမီးမှိန်မှိန်ကြောင့် သူတို့နှစ်ဦး၏ အဝတ်မဲ့ခန္ဒာကိုယ်များအားကောင်းစွာမြင်နိုင်သည်၊ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေသည့်သူတို့ နှစ်ဦးကိုအရသာခံ၍ကြည့်နေချင်းဖြစ်သည်၊ထိုစဉ် မ ကဥများကိုလက်ဖြင့် နယ်ကစား၍ ခပ်သွက်သွက်မုတ်ရာ ပေါင် တွင်းသားများတင်းလာ သည်အထိ စိမ့်တက်လာပြီး မပါးစပ်တွင်းသို့ကော့ကော့ထိုးကာ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ တံခါးပိတ်စဉ်က သူကိုယ်တိုင်လော့ခ်ချခဲ့သည်ကိုမှတ်မိသည်၊မည်သို့ဖွင့်သည်ကို စဉ်းစား၍မရ၊ အဝတ်ပင်ပြန်မဝတ်နိုင် ဘဲ သူ့လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းအုံး၍ ကွေးကွေးလေးအိပ်ပျော်သွားသည့် မအားမမေးဖြစ်လိုက်တော့ပါ၊

သူမသိလျှင်ရှက် ကောင်းရှက်သွားနိုင်သည်၊သူမပြောရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်၏၊ရဲတင်းလှသည့်ထိုမိန်းမ၏ လုပ်ရပ်ကို စဉ်းစားနေမိသည်။ မ နှင့်တစ်အိမ်တည်းနေကျောင်းတက်ခဲ့၍ ဘယ်လောက်ပဲရင်းနှီးနှီး သည်လောက်ထိတော့ မစပ်စုသင့်ပေ၊အလုပ်နေရာ ကြောင့်နယ်ပြောင်းသွားပြီး မှရန်ကုန်ရောက်တုန်းလာလည်သည်ဆိုသော်လည်း သူမ၏အပြုအမူများကြောင့်စိတ်အ နှောက်အယှက်ဖြစ်ရသည်၊ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး ထိုကိစ္စကိုခေါင်းထဲမှထုတ်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။ ထိုနေ့ညက … မ၏မွေးနေ့ဖြစ်သည့်အတွက် ရုံးပိတ်ရက်မဟုတ်သည့်တိုင် မတို့ရှိရာတိုက်ခန်းသို့သူသွားဖြစ်ခဲ့သည်၊ ပြီးခဲ့သည့်ညက အဖြစ်အပျက်ကြောင့် နုနုဇင်ရှိလျှင်သူမသွားတော့ဘူးဟုဆုံးဖြတ်ထား သော်လည်း မ ကလာဖို့မှာထားပြီး၊ သူက လည်းမအတွက်မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးချင်နေသည့်အတွက်သွားခဲ့ခြင်းဖြစ်၏၊ မအတွက်မွေးနေ့ကိတ်တစ်လုံးဝယ်လာ ခဲ့သည်။

သူရောက်တော့ မ တို့နှစ်ဦးကအစားအသောက်များပြင်လျှက်စကားလက်ဆုံကျနေ၏၊ နုနုဇင်က ယမန်နေ့ကလောက် အတိုအပျက်များမဝတ်တော့ဘဲ ညအိပ်ဂါဝန်ကိုလုံလုံခြုံခြုံဝတ်ထားသည်၊သို့သော်လည်း မြင်သူထိပ်စိုစေမည့် သူ့ဘော် ဒီကိုညဝတ်ဂါဝန်ကပုံဖျက်မပေးနိုင်ရှာပေ၊ခြေကလိန်ချိတ်ထိုင်ထားသည့်တိုင် ဂါဝန်စ အပွင့်များအားဖျောက်၍ ဖြည့် တွေးကြည့်ရုံမျှဖြင့် ကိုယ်လုံးတီးအနေအထားကို ပုံဖော်ကြည့်၍ရနေသေးသည်။ မ ကတော့အနက်ရောင်ထမီနှင့် ဆင်ဆွယ်ရောင်တီရှပ်ခပ်ပွပွလေးကိုဝတ်ကာ ရိုးရိုးလေးနှင့်လှနေသည်၊သနတ်ခါးကို ဖွေးနုနုပါးပြင်တွင် ဟိုတစ်ကွက်သည်တစ်ကွက်တို့ထားသေး၏၊ သူ့မွေးနေ့ကိတ်ကိုမြင်တော့မပျော်သွားသည်၊နုနုဇင်က “အောင်မယ်လေး နေမျိုး ရယ် .. မင်းမမက ဘတ်ဒေးညကို ပါတီလုပ်မလို့စီစဉ်ထားတာ မင်းက ကလေးပေါက်စန လေးတွေလိုကိတ်မုန့်လှီးခိုင်းမလို့လား´´ သူ့မျက်နှာကွက်ခနဲပျက်သွားမိသည်၊ ဒါကို မ ကမြင်တော့ … ဖြေပြောပေးရှာသည် “ အို .. နုကလည်း လဲ့ကကလေးပဲဥစ္စာ မောင်ကလဲ့ကိုကလေးလေးလိုပဲမြင်လို့နေမှာပေါ့ .. နော်မောင် ..မဟုတ်ဘူး လား´´ “ကဲ ဟုတ်ပါဘီ မွေးကင်းစကလေးလေးနှစ်ယောက်ရယ် ကိုယ်လုံးတီးချွတ်အနှီးပတ်ပြီး နို့သာစို့နေကြပါတော့ ..ကဲ´´ မကသဘောကျစွာရယ်သည်၊သူလည်း အလိုက်သင့်ပြုံးလိုက်၏၊ထိုမိန်းမဘာကိုဆိုလိုမှန်း မ မသိသော်လည်းသူသိသည် မ၏မွေးနေ့တွင်ပြသနာမတက်စေချင်ပါ၊ သူက မွေးနေ့ကိတ်ကိုဖယောင်းတိုင်များ စိုက်၍ မရှေ့သို့ယူလာပေးလိုက်သည်၊

ပြီးတော့သူတို့သုံးဦး ဘတ်ဒေးသီချင်း ကိုဆို၍ မကဖယောင်းတိုင်မီးကိုမုတ်လိုက်၏။မ က ကလေးငယ်တစ်ဦးကဲ့သို့ပျော်ရွှင် စွာလက်ခုတ်တီးသည်။ကိတ်မုန့် တစ်တုန်းကိုလှီးပြီး သူ့ကိုအရင်ခွန့်သည် ပြီးတော့ နုနုဇင်ကိုခွန့်သည်။နုနုဇင်ကကိတ်မုန့်စားပြီး .. “ကဲ ကဲ ချစ်စရာ့အရွယ်ကစားကြမယ်အစီအစဉ်ပြီးရင် ရင့်စရာ့အရွယ်သောက်ကြမယ်အစီအစဉ်စမယ်ဟေ့..လာဘီ ဘေးကို …´´ဟုဆိုကာ စပိုင်ဝိုင်တစ်ကဒ်ကိုရေခဲသေတ္တာထဲမှထုတ်လာသည်။ “ဒီမိန်းမကတော့ တစ်အားကိုသောက်ချင်နေတော့တာပဲ .. မောင်ရောစပိုင်ကြိုက်ရဲ့လား ..´´သူခေါင်းခါမိသည်၊သူ ဝိုင်နှင့်မတည့်ချေ၊မ သူ့ကိုလက်ဝါးကလေးကာပြရင်းအခန်းထဲသို့ဝင်သွား၏၊ပြန်ထွက်လာတော့ ချီးဗက်စ်တစ်ပုလင်းပါ လာသည်။ “ဒါနဲ့တော့ တည့်တယ်မဟုတ်လား´´ပုလင်းကိုသူ့ရှေ့ချပေးသည်၊မဆီမှာ ဒါမျိုးဘာလို့ရှိနေပါလိမ့် “မက ဘယ့်နှယ်အရက်ပုလင်းကြီးဆောင်ထားရတာလဲ´´သူအံ့သြစွာဆိုတော့ မကရယ်ကျဲကျဲဖြင့်ဖြေသည် “ဆေးရုံအုပ်ကြီးကို ကန်တော့ဖို့ဝယ်ထားတာမောင်ရေ .. မကန်တော့ဖြစ်လိုက်လို့ပိုနေတာ .. မောင့်အတွက်ဖြစ်သွား တာပေါ့´´ “သောက်သောက် နေမျိုးရေ .. ချီးဗက်စ်က အချစ်ခွန်အားကိုတိုးပွားစေတယ်ဆိုလား .. ကြားဖူးတာပဲ´´ နုနုဇင်အရွှန်းဝင်ဖောက်သည်၊ မက နုနုဇင်လက်မောင်းကို တစ်ဖျောင်းဖျောင်းရိုက်၏၊ နုနုဇင်က မ၏ တင်ပါးလေးကိုပြန် တွယ်သည်။သူမ တို့နှစ်ဦး အနေအထိုင်ရင်းနှီးလွန်းကြသည်၊ စတွေ့သည့်နေ့ကလည်း စသလိုလိုနောက်သလိုလိုနှင့် နုနုဇင်က မ၏နို့ကိုဆွဲလိမ်သည်ကိုတွေ့ဖူးသည်၊ အတူတူနေစဉ်က လိင်တူ များဖြစ်ခဲ့ကြသလားမပြောတတ် .. သူအ ထင်ဖြစ်နိုင်ချေရှိသည်။

အသင့်ရှိသည့် အစားအသောက်များဖြင့် သူတို့သောက်စားကြသည်၊သူမတို့ကကျောင်းတုန်းက အဖြစ်အပျက်များကို ပြောကြရင်းစကားလက်ဆုံကျသည်၊သူကတော့နားထောင်သမားလုပ်ရင်း သောက်၏၊ခွက်ထဲကအရက်ကုန်လျှင် မက ငှဲ့ထည့်ပေးသည်၊ မ မအားလျှင် နုနုဇင်ကထည့်ပေးသည်၊ထွေလာသည်နှင့် သူလည်းစကားဝိုင်းထဲသို့ဝင်ပြော၏၊ နုနုဇင်က ပွင့်လင်းရဲတင်းလွန်းသော်လည်း ခင်ဖို့ကောင်းပါသည်၊စကားဝိုင်းက တောရောက်တောင်ရောက်နှင့် မပျက် နိုင်သကဲ့သို့ သူ့အရက်ခွက်အတွင်းမှအရက်သည်လည်းမပျက်တမ်းငှဲ့ပေးကြသည်၊သူတို့လည်းသောက်၏ ဝိုင်တစ်ကဒ် ကုန်သည်အထိဖြစ်သည်၊ပုလင်းကိုလှန်းရှိုးလိုက်တော့ သူတစ်ယောက်တည်းဖြင့်တစ်ဝက်ကျိုးနေပြီ၊မျက်လုံးပြူးသွား၏။ အဝင်ကောင်းကောင်းနှင့်လှိမ့်တွယ်နေသော်လည်း အမှန်ကသူအဲ့လောက်မသောက်နိုင်၊ ထပ်သောက်လျှင်ဒေါင်ချာစိုင်း တော့မည်၊နုနုဇင်ကထပ်ငှဲ့ပေးဖို့ပြင်နေသေးသည်၊သူလက်ကာပြလိုက်၏၊ “တော်ဘီအစ်မ ကျွန်နော်မသောက်နိုင်တော့ဘူး´´သူ့နုတ်ထွက်စကားတို့လေးနေသည်၊အရက်ရှိန်ကယဉ်ယဉ်လေး နှင့်တစ်ရိတ်ရိတ်တက်လာပြီးဖြစ်၏။

မက သဘောကျနှစ်ခြိုက်စွာပြုံးသည်။နုနုဇင်က “ကဲကဲ မွေးနေ့ရှင်ကြီးရေ .. နင့်အသဲလေးကိုသိပ်မှရတော့မယ်နော် .. ငါတို့အိပ်ရာကိုချီပို့ပေးနေရအုံးမယ်´´ နုနုဇင်ပြောတာဟုတ်သည်၊သူတော်တော်မူးနေပြီးဖြစ်သည်၊သူ့ကိုထူပေးသည့် မမျက်နှာတို့ ေ၀ဝါး၍နှစ်ကိုယ်ကွဲကွဲသွား သည်၊မျက်မှန်ကြောင့်လားထင်မိ၍ ချွတ်ပြီးကြည့်တော့လည်းပို၍သာမှုန်သွားသည်၊ ယခင်အတိုင်းဝါးဆဲပင်ဖြစ်၏၊ မကသူ့ကိုတွဲ၍အိပ်ယာသို့ပို့ပေးသည်၊မူးနေသည့်တိုင် သူလော့ခ်ကိုသေချာစွာချခဲ့၏၊အိပ်ယာသို့ရောက်သည်နှင့် မကို လှဲချလိုက်ပြီးအနမ်းတွေချွေတော့သည်၊အမူးရှိန်ကြောင့်ထူအမ်းနေသည့် သူ့နုတ်ခမ်းများကို မကမွတ်သိပ်စွာပြန်လည် တုန့်ပြန်၏။

သူမလဲ စပိုင်အစွမ်းဖြင့် အမ်းနေလောက်၏၊ မ၏ တီရှပ်ပွပွကိုအလောတကြီးဆွဲချွတ်မိသည်၊သည်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ မ ကပန်းနုရောင်ဘရာလေးဝတ်ထားသည်၊သူ မ၏ထမီကိုလည်းဖြေလျှော့ကန်ချွတ်၍ သူ့ရှပ်အကျီနှင့်ပုဆိုးကိုချွတ်ပေးသည်။သူတို့နှစ်ဦးစလုံးတွင် အတွင်းခံများသာ ကျန်တော့၏။ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်ကြီးလှန်နေသောသူ့ကို မကပဲစ၍ပျိုးပါသည်။ လည်ပင်းသားများအားနမ်းစုပ်၏ နောက် ရင်အုပ် သားများကိုလျှာလေးဖြင့်တို့ကာတို့ကာရက်သည်၊ နို့သီးကိုငုံစုပ်သည်၊အနမ်းများက တဖြည်းဖြည်းဆင်းလာကာ နောက်ဆုံး အတွင်းခံအောက်မှရုန်းကန်နေသည့် သူ့ညီလေးဆီသို့ရောက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလှန်ချွတ်လိုက်ပြီး ထိပ်တွင်ဆို့တက်နေသည့်အရည်ကျည်များပါး စပ်ဖြင့်ဦးစွာဆွဲစုပ်လိုက်သည်၊ ဖရှူး .. ခနဲ မြည်ကာအရည်များအကုန်အစင် မပါးစပ်ထဲပါသွား၏၊သူမနုတ်ခမ်းလေးကိုလျှာဖြင့်သပ်လိုက်သည်။

“မ အရသာကြိုက်လား´´ သူ၏တိန်ဝင်နေသည့် အမေးကို မကမဖြေဘဲ မျက်နှာကိုစေ့စေ့စိုက်ကြည့်၍ ဖုံးနေသည့်အရေပြားကို နုတ်ခမ်းတို့ဖြင့်တွန်းထုတ်တိုက်ဆွဲကာ ငုံလိုက်သည်။သူကော့တက်သွား၏။ထို့နောက် ပါးစပ်မှပြန်ချွတ်၍ ထိပ် ဖူးသားတစ်ဝိုက်အား နုတ်ခမ်းသားများ ဟစိဟစိလုပ်ခါ ပွတ်ဆွသည်။မေးကျောများထောင်လာသည်အထိ ကောင်းလာ ၏၊ ပါးပြင်းထောင်လိုက်သည့် မြွေဟောက်တစ်ကောင်နှယ် ထိပ်သားနီနီကြီး ကားထွက်လာတော့သည်။ ထိုစဉ် .. အိမ်ရှေ့ခန်းမှဖုန်းမြည်သံနှင့်အတူ နုနုဇင်၏ခြေသံကြားလိုက်ရသည်။ ကျန်ခဲ့သည့်မ၏ဟန်းဖုန်းမှ ဖုန်းလာခြင်း ဖြစ်မည်၊ သူ့မျက်မှန်လဲ အိမ်ရှေ့တွင်ကျန်ခဲ့သည်ကိုသတိရမိသည်။ “လဲ့ရေ .. မင်းဖုန်းလာတယ် .. ကိုင်လိုက်ရမလား´´ “နေ နေ တို့ကိုပေး ဒီချိန်ကြီးကျမှ ဘယ်ကဖုန်းလဲ .. ဆေးရုံကဆက်တာလားမသိဘူး´´ မ သူ့ထိပ်ဖူးကိုပါးစပ်မှခွာ၍ ထသွားသည်။ဖုန်းကိုတံခါးအနည်းငယ်ဟ၍ ယူလိုက်၏၊ လေသံနိမ့်လေးဖြင့်ပြောနေသည်။

တံခါးကိုခနတာ ဟလိုက်သည်ကိုပင် သူ့ဘက်ကိုကြော်၍ကြည့်လာသည့် နုနုဇင်၏မျက်လုံးများလက်ခနဲဖြစ်သွားသည် ကိုတွေ့ဖြစ်အောင်တွေ့လိုက်သေးသည်။ “မ .. ကွာ .. ဘယ်သူနဲ့ပြော´´ မ၏ တိတ်တိတ်နေရန် လက်ညှိုးလေးနုတ်ခမ်းတွင်ကပ်၍ ပြလိုက်သည့်အပြုအမူကြောင့်သူ့စကားတန့်သွားသည်။ ထို့နောက် မက ဖုန်းကိုချ၍သူ့နှဖူးကိုနမ်းကာတိုးတိုးလေးပြောသည်။ “ဆေးရုံကဆက်တာမောင် .. မွေးလူနာအရေးကြီးလို့တဲ့ .. မ ခနသွားရမယ် .. ဆောရီးနော် ..ပြန်လျော်ပေးမယ်.. အိုခေ´´ “ဟာကွာ .. မကလဲ´´သူစိတ်ပျက်စွာဆိုမိသည်။မက အဝတ်အစားများကဗျာကသီလဲ၍“မပြန်လာခဲ့မယ် .. နော် စိတ်မကောက်ရဘူး .. ဘယ်သူကမွေးနေ့ရှင်လဲ´´ “အိုခေ အိုခေ .. မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့ .. မောင်ကစောင့်နေမှာနော် ´´ သူ့ညီလေးကိုကိုင်ပြပြီးပြောတော့ မက ဖလိုင်းကစ် ပုံလေးလုပ်ပြပြီး ထွက်သွားသည်။ သူစိတ်ပျက်ခြင်းကြီးစွာကျန်ရစ်၏၊ မူးရီဝေသည့်အသိတို့က နောက်ကျိတက်လာသည်၊မျက်လုံးစင်းစင်းတို့တစ်ချက်မှေး သွား၏။

ဖင်ဝမှစွတ်စိုနွေးထွေးသည့်အထိအတွေ့တစ်ခုကြောင့် သူဖျက်ခနဲလန့်နိုးလာသည်၊သူ့ခါးအောက်တွင်ခွခေါင်းအုံးတစ်ခု ရောက်နေ၏။ ခွခေါင်းအုံး၏ထောက်ကန်ပင့်မထားမှုကြောင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကားဖြင့် ဖင်ကအနည်းငယ်မော့နေသည်။ထိုမော့နေသည့် ဖင်အား ဖြဲ၍ လျှာဖျားချွန်ချွန်ဖြင့်စိန်ပြေနပြေ ကလိနေခြင်းဖြစ်သည်၊ထောင်မတ်နေသေးသည့် သူ့အတံအား လက်ဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်နေသေးသည်။ ကောင်းလွန်းသည့်အတွေ့ကြောင့် သူမျက်လုံးများပြန်လည်မှေးစင်းထားမိသည်၊မ ထိုကဲ့သို့တစ်ခါမျှမလုပ်ပေးဖူးချေ၊ ဆေးရုံမှပြန်လာပြီး အလျော်ပေးနေခြင်းဖြစ်မည်။တစ်ချက်တစ်ချက် လျှာဖြင့်အတင်းထိုးသွင်းသေးသည်။ကျစ်ထားလိုက် ရ၏၊ မဘာကြောင့်ဒီလောက်ဆိုးနေပါလိမ့်။ ဖင်ဝအားလျက်နေရာမှ အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်လာသည့် ထိပ်ဖူးကိုပြောင်းစို့သည်။ လက်ကလည်းအငြိမ်မနေ ဥနှစ်လုံး ကိုညှစ်၍ ဆွဲခါ၏။ထိပ်ဖူးကိုအားကုန်စုပ်ခါ အဆုံးအထိဆွဲကပ်မြိုချလိုက်သည်၊သူမျက်လုံးများ ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သွား သည်အထိ ဂွတ်သွား၏၊

“ကောင်းလိုက်တာ မ ရယ် … ဟာ .. ခင်ဗျား ..နုနုဇင်´´ သူ့ခေါင်းမွှေးများထောင်သွားသကဲ့သို့ခံစားလိုက်ရသည်၊ သူ့ ကို အဝတ်အစားတစ်စွန်းတစ်စမျှမပါသည် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် စိန်ပြေနပြေ မုတ်ရက်နေသူမှာ နုနုဇင်ဖြစ်သည်။ “မ ကောင်းဘူးလားဟင် .. အစ်မလုပ်ပေးတာမကောင်းဘူးလား .. ကြိုက်ရဲ့လား .. မင်းမမ မလုပ်ပေးတာတွေ အစ်မ အကုန်လုပ်ပေးမယ်နော်´´ ညုတုတုအသံဖြင့်ဆိုကာ ဥများကိုငုံစုပ်ပြန်သည်။ “အာ့ .. မကောင်းဘူးအစ်မ .. မကောင်းပါဘူး မ ပြန်လာလိမ့်မယ် ပြသနာတက်လိမ့်မယ်´´ မကောင်းဘူးဟုဆိုသော် လည်း သူကော့ခံနေသည် ၊လက်များဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်းဂွင်းတိုက်ရင်း နုနုဇင်ဆိုပြန်လေ၏ “ပြသနာမတက်စေရပါဘူးမောင်လေးရယ် .. မင်းမမကမိုးလင်းမှပြန်လာမှာ .. မကိုတစ်ခေါက်လောက်တော့ကျွေးပါ ကွာ .. နော် ..မင်းကို မြင်ကတည်းကစားချင်နေတာ .. ဟော့ဒီမင်းဟာကြီးကိုအစ်မအရမ်းဆာနေတာ .. အားရလိုက် တာကောင်လေးရယ် ထွားလိုက်တာ´´ ပြောပြောဆိုဆို တစ်ချောင်းလုံးငုံစုပ်ပြန်၏၊တစ်ဗျွတ်ဗျွတ်မည်အောင် ပါးစပ်ထဲဆောင့်ဆောင့်သွင်းသည်။သူ့ ရမက်တို့ ဟုန်းခနဲကြွတက်လာသည်။သူမ၏အပြုအစုတို့က ရုန်းထွက်ရခက်နေ၏၊ “တော်ဘီဗျာ .. ကျွန်နော်ပြန်တော့မယ် .. မကိုသစာမဖောက်နိုင်ဘူး .. မကိုဘဲချစ်တာ´´ နုနုဇင် ဗျူဟာပြောင်းလိုက်သည်၊အစုတ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ့အပေါ် ၆၉ ပုံစံတက်ခွလိုက်ကာ ဖင်ကြီးကိုရမ်းပြ၏။

“ဒီမှာကြည့်စမ်း မင်းခိုးခိုးကြည့်နေတဲ့ အစ်မရဲ့ဖင်ကြီးလေ ကြိုက်ရဲ့လား .. ကျေးဇူးပြုပြီးလိုးပေးပါကွာ .. မင်းတို့ဟို နေ့ကလုပ် နေတာခိုးကြည့်ပီး အစ်မတအားဆာနေလို့ပါ .. မင်းတို့ကိုခိုးကြည့်ရင်း အစ်မတစ်အားယားလာလို့ ဖင်ထဲ ကိုလက်သုံးချောင်းပူးပြီးထည့်ထားရတယ် မင်းသိရဲ့လား တစ်အားယားနေလို့ပါကွာ ဖင်မချချင်ဘူးလား .. ဖင်ခံမယ် လေ .. အစ်မဖင်ကြပ်ကြပ်လေးကို ချပေးပါကွာ တောင်းပန်ပါတယ်´´ နုနုဇင်၏အပြောအဆိုများက ပတ်စက်လွန်းသည်၊အရှက်ကင်းမဲ့လှသည်ဟု ခံစားရသော်လည်း ပက်ပက်စက်စက် ပြော တာ ကြီးကိုက စိတ်တို့ကိုထကြွလာစေသည်။ ကဲ .. ဘယ်ယောက်ျားသားရုန်းထွက်နိုင်မှာလဲ၊ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးကိုသူဘယ်လိုမှရုန်းမထွက်နိုင်တော့ပါ သူ့မျက်နှာနား တွင်ရမ်းနေသည့် ဖင်သားဖွေးဖွေး နှစ်ခြမ်းကြားမှ ခံချင်လွန်းလှပါသည်ဆိုသော ဖင်ဝလေးကိုကိုင်ကြည့်မိသည် စူ၍ကျစ် နေ၏၊ ကော့ထနေသည့် တင်ပါးလှလှကြီးများအား စုံကိုင်၍ ထိုအဝကျပ်ကျပ်ဖင်လေးကိုချချင်စိတ်များ ဟုန်းဟုန်းထလာ တော့သည်။

“ကဲဗျာ .. ဒါဆိုမြန်မြန်လုပ်ကြရအောင်နော် မ ပြန်လာလိမ့်မယ်´´နုနုဇင်ပျော်သွား၏ သူ့ဗျူဟာအောင်မြင်သွားပြီ မျက် နှာဘက်ပြန်လှည့်လာ၍ နုတ်ခမ်းများကိုအငမ်းမရနမ်းစုတ်တော့၏ ။ “မြန်မြန်တော့မလုပ်ပါရစေနဲ့ကွာ မင်းဟာကြီးရဲ့အရသာကိုတစ်ဝြကီးခံစားလိုက်ချင်လို့ပါ.. မင်းမမ မသိစေရပါဘူး ကတိပေးတယ် .. မင်းမျက်နှာပေါ်တက်ခွမယ်နော် ကန်တော့ ဖင်ခံလို့ကောင်းအောင် အစ်မကိုထရွလာတဲ့အထိ စွပေး နော် ရော့အင့် စို့´´ ဟုဆိုကာ သူ့မျက်နှာပေါ်တက်ခွ၍ သူ့အဂါဇတ်ကိုအတင်းခွံတော့သည်၊ နှာခေါင်းနှင့်ပါးစပ်နေရာကိုအတင်းကပ်ဖိထား၏ သူမ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကြားတွင်မျက်နှာမြုတ်သွားသည်။သူအသည်းယားစွာ အစိနေရာအား အားရပါးရစုပ်မိသည်၊ ဒါကိုသူမက ကော့ကော့ထိုး၍ပွတ်တင်၏၊ မျက်နှာကိုကောင်းကောင်းအပွတ်ခံနေရသည်။ လျှာကိုတစ်ဆုံးထုတ်၍ အခေါင်းထဲမွှေပေးချိန်တွင် သူက မွှေ့မွှေ့ဆောင့်သည်။

“ရှူး … အား .. ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ် .. အစ်မသေချာဆေးထားတယ်နော် .. မရွံနဲ့ ..ဖင်ခံချင်လွန်းလို့ ဝမ်း ပါချူထားတယ် .. ရက်ရက် အားးး…အို့ဂွတ် မောင်လေးရယ် တစ်ကိုယ်လုံးတစ်ဆစ်ဆစ်နဲ့တက်လာဘီ အာ့.. အီး´´ ဖင်ကိုကောက်ခါ မျက်နှာကိုအားရပါးရဆောင့်ရင်း အော်ညင်း၏၊ သူ့အသံကြားရလေ မာန်ပိုတက်လေဖြစ်သည်။ “အိုခေ အိုခေ အစ်မ တစ်အားထလာဘီ မင်းကိုပြန်ဆွပေးမယ်နော် ထိပ်ကြီးပြဲလန်နေအောင် ထွားလာမှ ခံလို့ကောင်း တာကွ သိလား´´ သူ့အတံကိုမုတ်ပြန်၏၊ တံတွေးများလည်းထွေးချသည်။သူမတံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်ခါ အကျောများပြိုင်းပြိုင်းထလာ တော့သည်။ ထို့နောက်ကုတင်စွန်းတွင် ဖင်ကိုထောင်ကုန်းလိုက်ပြီး“ကဲလာ .. မောင်လေး .. စိတ်ရှိသလောက်သာချတော့ .. အစ်မ ခံနိုင်တယ် ´´ ဟုဆိုသည်။သူက ဒီလောက်ရှိတဲ့ဟာမ ဖင်ကွဲအောင်ဆော်မယ်ဟုစိတ်တေးကာ ကုတင်အောက်ဆင်းပြီး သူ့ဖင်နားသို့ကပ်လိုက်သည်။ ကြွရွ၍ အရည်များယိုစီးကျနေသည့် အဂါဖောင်းဖောင်းကြီးအထက်မှစူပွပြွုဖစ်နေသောဖင်ဝကိုဖြဲ၍ တံတွေးများများထွေး ထည့်လိုက်သည်“အို့ ချွဲလိုက်တာမောင်လေးရယ် .. စစချင်းဖြေးဖြေးသွင်းနော် ..ဝင်သွားမှစိတ်ကြိုက်လုပ်´´ ဖင်ကားကားကြီးကိုထောင်ရမ်းလျက်သူ့အားဆရာလုပ်နေသေး၏၊ဖင်ဝကို ထိပ်ဖူးဖြင့်ခပ်ဆပ်ဆပ်လးနှစ်ချက်ရိုက်လိုက် ပြီးမှတေ့လိုက်သည်၊

နွေးထွေးသည့်ထိပ်ဖူး၏အတေ့ခံလိုက်ရသည့်အတွက် နုနုဇင်အိပ်ရာခင်းစတို့ကိုဆွဲကိုင်လိုက်၏၊ ဖိသွင်းလိုက်သည်။သူမဖင်ဝကိုတင်းခံမထားဘဲ ခပ်လျော့လျော့ဖြင့်ကြိုဆိုသောကြောင့်ထိပ်ဖူးမြုပ်သွား၏ တင်းကြပ်စွာ စီးနှောင်သည့် ဖင်အတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရသည်၊ကောင်းလိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း ၊သူအားရစွာထပ်မံ၍ဖိသွင်းသည်၊ဒီတစ်ခါ မရပ်တော့၊စည်းကျပ်သည့်ဖင်ထဲသို့ တံတွေးများ၏အကူအညီကြောင့်တစ်ရစ်ရစ်ဖြင့် တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားသည်။ နုနုဇင် “အာ့ .. ဟား …´´ဟုအသံရှည်ဆွဲညည်းညူကာ ကော့ထွက်သွားသည်၊ဖင်ခံရသည်ကိုတော်တော်ကြိုက်ပုံရ၏။ တစ်ဝက်ခန့်ပြန်ဆွဲထုပ်ပြီး သုံးလေးခါ အသွင်းအထုပ်လုပ်သည်၊ ကြပ်ထုပ်ထုပ်ကြီးဖြင့်စီးလှသည်။သူအားရစွာဖင်သား တစ်ခြမ်းအား လက်ဝါးဖြင့် တစ်ဖြန်းဖြန်းနေအောင်ရိုက်လိုက်သည်။
“အာ့ အာ့ ရှီး …. ကောင်းတာ့ မောင်လေးရယ် မင်းလုပ်တတ်သားပဲ´´ နုနုဇင်အံကြိပ်သံကြီးဖြင့်ထောပနာပြုသည်၊ ဖင်ရိုက်လိုက်သည့်အတွက် စအို၀ ရှုံရှုံသွားမှုက တစ်ချောင်းလုံးကိုဆွဲဆွဲ ညစ်စေသည်၊သူမနေနိုင်တော့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းတုန်ခါရမ်းသွားသည်အထိ အားရအောင်ဆောင့်တော့သည်၊ နုနုဇင် ကလည်း သူမဖင်အား တစ်လကြမ်းချနေသည်ကို နာကျင်ပုံမပေါ် အားရနှစ်ခြိုက်စွာ အော်ညည်းနေတော့သည်။

အချက်၂၀ခန့်ဆောင့်အပြီး နုနုဇင်က သူ့ထိပ်ဖူးအားချွတ်၍ သူ့အားလှဲအိပ်စေသည်။ပြီးမှ သူ့မျက်နှာဘက်သို့ဖင်ပေး၍ နှစ်မြောင်းကြားရှိ ရှေ့အဂါနှင့်တေ့ကာထိုင်ချလိုက်၏၊ ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့စောင့်တော့သည်။ အာတာတာဖြစ်နေသည့် ဖင်ဝထဲသို့သူ့လက်ချောင်းများထိုးသွင်းစေ၏၊အရသာအစုံ ဖြင့်ဇိန်ခံသည့်မိန်းမဟုမှတ်ချက်ပြုမိသည်။ ထို့နောက် ထိပ်ဖူးကိုဖင်ဝသို့ပြန်သွင်းကာ စောင့်ပြန်သည်၊တင်းကြပ်ပြည့်သိပ်လွန်းသည့် ဖင်ဖြင့် အားပါပါစောင့်သည့်အ တွက် တစ်ချောင်းလုံးထူပူတက်လာသည်အထိကောင်းလှသည်။ဖင်ဝကိုကြိပ်ထိုင်၍ စကောဝိုင်းပေးနေသေးသဖြင့် ထိပ် ဖူးကသူမ၏ဖင်ထဲတွင် ပတ်မွှေ့နေ၏။

ဒါကို သူမက အစေ့ပွတ်၍ ဇိမ်ခံသည်။နောက်ဆုံးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ဖင်ဖြင့် အားရပါးရဆောင့်လေသောအခါ တင်းကားလှပလှသော အိုးကြီး၏ တုန်ခါဆောင့်ချရမ်းခါနေသည့် အမြင်အာရုံ ၊ ဖင် သားကြီးနှစ်ခြမ်းဗြန်းဗြန်းမြည်အောင် ဆောင့်ချနေသည့်အတွက် ဆီးဆပ်နှင့်ရိုက်ခတ်မိသည့် အသံများ သူမ၏အားရ စွာ အော်ညည်းသံများ စသည့် အကြားအာရုံ စီးကြပ်သည့်ဖင်၏ ဆွဲဆုပ်အားဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချသည့် အထိအ တွေ့အာရုံတို့ကြောင့် သူထွန့်ထွန့်လူးလာသည်၊ဒါကိုသိသော နုနုဇင်က ဖင်ဝမှအတင်းချွတ်၍ ကုတင်ခြေရင်းတွင်ဒူး ထောက်ထိုက်ကာ “ပြီးတော့မယ်မှတ်လား လာ ဒီကိုလာ အစ်မမျက်နှာပေါ်ပန်းချလိုက် အစ်မနို့တွေပေါ်ပန်းချလိုက် မင်းဟာကြီးက အရည်တွေပန်းထွက်လာတာကိုကြည့်ချင်လို့ အားရအောင်ကြည့်ချင်လို့ ´´ သူဆွဲမချွတ်လျှင်ပြီးတော့မည်မို့ ခနအောင်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ကာနုတ်မတတွတ်တွတ်ပူဆာနေသည့် သူမ မျက်နှာနှင့် နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးပေါ်သို့ ဂွင်းထုကာ အောင့်အီးထားသမျှ လက်ကျန်မရှိအောင် တစ်ဗျစ်ဗျစ်ဖြင့်ပန်းချလိုက်တော့ သည်။

“မောင် ….´´ မ၏အသံဖြစ်သည်။သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလေဟာနယ်ထဲရောက်သွားသလိုခံစားလိုက်ရ၏၊ “စောက်ရှက်မရှိကြဘူး …´´ မ မျက်နှာကိုလက်ဖြင့်အုပ်ခါအော်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်၏ပုံစံကလည်းကြည့်အုံး ချွေးများရွှဲနစ်နေသည့် အဝတ်မပါကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် တစ်ယောက်၏မျက်နှာပေါ်သို့ တစ်ယောက်က သုတ်ရည်များပန်းထုတ်နေသည့်အချိန် တန်းမိခြင်းဖြစ်၏၊ မ အသားတို့တစ်ဇက်ဇက်တုံနေသည်၊မျက်ရည်များမြင်မကောင်းအောင်ကျနေ၏၊အသံကားမထွက်တော့။ သူ့လည်း ရှင်း ပြချင်သည် ပါးစပ်ထဲအာစေးထည့်ထားသလို ဘာအသံမှထွက်မလာတော့။နုနုဇင် တစ်ဦးသာအသံထွက်လာသည်။ “သူငယ်ချင်း .. တို့ကိုခွင့်လွှတ်ပါကွာ .. မင်းကောင်လေးကိုမြူဆွယ်တာမဟုတ်ပါဘူး .. သူအတင်းလာတောင်းနေလို့ စိတ်ကျေနပ်အောင် ကျွေးမိတာပါကွာ တောင်းပန်ပါတယ်နော် ခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့ ဒို့စိတ်အလိုမလိုက်သင့်ဘူး ဒို့ကိုခွင့်မ လွှတ်ပါနဲ့နော် ´´ သူပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်နားထောင်နေမိသည်၊မိန်းမများ၏ နာမည်ကြီး မာယာ ဆိုသည်ကို အခုမှရှင်းရှင်ကြီးမြင်တွေ့ လိုက်ရသည်၊ဆွံအနေသည်၊ဘာမှပြော၍မထွက်တော့၊ကြိုးစား၍ပြောကြည့်သည်၊

“မ .. မဟုတ်ဘူး .. သူပြောတာမဟုတ်ဘူး .. မောင်ရှင်းပြပါရစေ´´ “တော်ဘီ ကိုနေမျိုး ရှင်ဘာမှမပြောနဲ့တော့ .. အားလုံးပြီးသွားဘီ .. ကျွန်မရဲစခန်းကိုဖုန်းမဆက်မိခင် အမြန်ပြန်တော့ ရှင့်ကိုမုဒိန်းမှုနဲ့ တရားစွဲမိတော့မယ် .. အမြန်သွား ….´´ မနားနှစ်ဖက်ကိုပိတ်ခါ အော်တော့သည်၊သူ အဝတ်များဆွဲယူဝတ်ဆင်ကာ အမြန်ဆုံးဆင်းလာခဲ့ရတော့၏ ထိုညကကမ္ဘာ ပျက်သည်ထက်ဆိုးခဲ့သည်ပဲ ..။ မေ့ပျောက်ရန်မလွယ်ကူသော်လည်း တစ်နှစ်ခန့်မေ့ချင်ယောင်ဆောင်ထားခဲ့သည့် အဖြစ်ဆိုးတို့က ရင်ဘတ်အတွင်း၌ စူးရှအောင့်သက်သောဝေဒနာကိုဖြစ်ပေါ်စေသည်။နှလုံးရောဂါဖြစ်လောက်သည်အထိ မပြင်းထန်စေကာမူ နေရာရှာကု သရန်ခက်ခဲသည့် နာကျင်မှုဝေဒနာက ခံစားရခက်လှသည်။ သူစားပွဲတွင်ထိုင်၍ မှိုင်နေသည်မှာအတော်ကြာသွားသည်၊ သူ၏အတွင်းကျိတ်ပြည်တည်နေခဲ့သော ဒါဏ်ရာအား နုနုဇင် က အပ်သေးသေးလေးဖြင့်ထွင်းသွားပြန်လေပြီ။ ယင်းအဖြစ်အပျက်များပြီးဆုံးခြဲ့ပီးနောက် မည်သို့မျှ ဆက်သွယ်မှုမှန်သမျှအား ခြေရာဖျောက်သွားခဲ့သည့် မကို သူ နောက်ထပ်မဆက်သွယ် တော့ပါ၊

ရှင်းပြလျှင်လည်း သူမ၏ရှေ့မှောက်တွင်ပက်ပင်းမိခဲ့သည့် ဖောက်ပြန်မှုတစ်ခုအား ဘယ်မိန်းခလေးမှ ခွင့်လွှတ်နိုင်မည်မဟုတ်သည်ကိုသူသိ၍ ဖြစ်သည်။ သို့သော် .. နုနုဇင်ပြောခဲ့သည့် မင်းမမရဲ့စနက်မကင်းဘူးဆိုသည်ကိုတော့စိတ်ဝင်စားမိသည်၊ အားလုံးကိုနုနုဇင်ကဖန် တီးခဲ့သည်ဆိုလျှင်တောင် ရည်ရွယ်ချက်ကစဉ်းစားစရာဖြစ်သည်၊ ဘာရည်ရွယ်ချက်ဖြင့်သူမလုပ်ခဲ့လည်း၊ နုနုဇင်ကဲ့သို့ ပြည့်စုံသည့်မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ ဆာလောင်မှုအားဖြေဖျောက်ပေးနိုင်မည့်ယောက်ျားမရှားပါ။ သူ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း၏ ရည်းစားကိုမှဘာလို့ရွေးချယ်ခဲ့လဲ၊သူ့လိုမိန်းမတစ်ယောက်အတွက် သည်လောက်အရှက်မဲ့ သည့်လုပ်ရပ်ကိုလုပ်မည်မဟုတ် .. ။စဉ်းစားစရာဖြစ်၏၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ညနေရုံးဆင်းချိန်တွင် နုနုဇင်နှင့်စကားပြောကြည့်ရန် သူဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ရုံးကိုဆင်းနေကျအချိန်ထက် အနည်းငယ်စော၍ဆင်းမိသည်၊

ကားဂိတ်အနီးရှိနုနုဇင်ပြောသောဆေးခန်းသို့ရောက်တော့ လူနာများရှိနေသည် ၊ ဒေါက်တာနုနုဇင် ဟူသောဆိုင်းဘုတ်လေးကိုဖတ်မိသည်၊ သူ့ဂုဏ်ဒြပ်ကိုအားနာမိသည်၊ သည်လိုနေရာမျိုးမှာဘယ်လိုမေးမလဲ၊ သူကရောဘယ်လိုပြောထွက်မလဲ၊သူလှည့်ပြန်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ “အစ်ကို .. ဒေါက်တာက ခနလေးစောင့်နေပေးပါတဲ့ .. ပြောခိုင်းလို့´´ သူနာပြုဆရာမလေး တစ်ယောက်လာပြောသည်၊သူဆေးခန်းအတွင်းဝင်ထိုင်လိုက်၏၊ လူနာများကိုစမ်းသပ်ကုသပေးနေ သည့် ဒေါက်တာမ ချောချောလေးတစ်ယောက်ကိုမြင်မိသည်။ ကျင်နာတတ်သော စာနာတတ်သော နုညံံ့သိမ်မွေ့သော အပြုံးလေးများက လူနာများ၏ဝေဒနာတစ်ဝက်အား သက်သာစေလောက်သည်။ ထိုနေ့ညက သူ့အား အရှက်ကင်းမဲ့စွာတောင်းဆိုခဲ့သော၊ အားရပါးရ အော်ဟစ်အရသာခံခဲ့သော မိန်းမတစ်ယောက်ဟု ပြောလျှင် ဘယ်သူယုံနိုင်မလဲ။ နုနုဇင်က သူ့အားပြုံးပြပြီး ခနစောင့်နေပေးစေလိုသောသဘောဖြင့် လက်ပြသည်။သူခေါင်းဆက်ပြလိုက်၏၊လူနာကုန် သည်အထိစောင့်ပေးနေလိုက်သည်၊သူကသိချင်သောသူလေ စောင့်ရမည်ပေါ့၊ လူနာများကုန်တော့ သူနာပြုဆရာမလေး ခြင်းတောင်းဆွဲ၍ပြန်သွားသည်၊ နုနုဇင်ကဘေစင်တွင်လက်ဆေးကျော၍သူ့ ဘက်လျောက်လာ၏၊

“စောင့်ရတာပျင်းသွားဘီလား မောင်လေး ..ဆောရီးနော် .. အစ်မ မင်းလာလိမ့်မယ်လို့ထင်မထားဘူး´´ “ရပါတယ် .. ဒါအစ်မအလုပ်ချိန်ပဲ .. စောင့်ရမှာပေါ့ ကျွန်နော်က ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ် မူးနေရင်တောင် အားနာတတ် ပါတယ်´´ နုနုဇင်မျက်နှာကွက်ခနဲပျက်သွားသည်၊ မျက်ဝန်းတို့တွင်စိတ်မကောင်းခြင်းအငွေ့အသက်များတစ်ပုံတစ်ပင်တွေ့လိုက် ရ၏၊ “မင်း အစ်မကို သိပ်မုန်းနေမယ်ဆိုတာ အစ်မနားလည်ပါတယ် .. မင်းရဲ့ခံစားချက်တွေကိုလည်းနားလည်ပါတယ် .. ဒါပေ ..´´ သူလက်ကာပြလိုက်၍သူမစကားတို့တန့်သွားသည်။ “ကျွန်နော်လာတာ .. ဘယ်သူ့ခံစားချက်တွေကိုမှသိချင်လို့လာခဲ့တာမဟုတ်ဘူး .. အစ်မပြောတဲ့ မင်းမမရဲ့စနက်မ ကင်းဘူးဆိုတာကိုမရှင်းလို့ပြန်လာမေးတာ ..´´ နုနုဇင် သက်ပျင်းတစ်ချက်ချသည်၊သူ့ရှေ့ရှိခုံတွင်ထိုင်လိုက်၏။

“ဟုတ်ပီလေ .. အစ်မရှင်းပြပါ့မယ် .. အစ်မပြောတာတွေကို ယုံံရမယ်လို့မဆိုလိုပါဘူး ..မင်းသဘောပါ .. မင်းသိသင့် တယ်ထင်လို့ .. မင်းခံစားနေရတဲ့ရောဂါကို မင်းသိအောင် အမျိုးအစားပြောပြယုံပါပဲ .. မင်းယုံယုံ မယုံယုံ ဒါတစ်ကယ် ဖြစ်ခဲ့တာပါ ´´ သူမ၏စကားကို ကြားမဖြတ်ပဲနားထောင်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်၊ လှည့်ဖျားမှုအား ငြိမ်၍နားထောင်ခြင်းဖြင့် အနက် ကောက်၍ရနိုင်ပါ၏၊ “ မင်းမမနဲ့ တို့ ကဆေးကျောင်းကတည်းက တူတူနေခဲ့ကြတယ်ဆိုတာမင်းသိပြီးသားပါ၊ တို့နှစ်ယောက်ကသိပ်ချစ် တဲ့သူငယ်ချင်းတွေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လည်းအရမ်းပွင့်လင်းကြတယ် တစ်ယောက်ရဲ့လိုအပ်ချက်ကို တစ် ယောက်ကအမြဲဖြည့်ဆည်းပေးတယ် ဘယ်ကိစမဆိုပေါ့ .. မင်းသဘောပေါက်လား´´ သူခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။သူထင်ခဲ့သလိုမျိုးပေါ့။

“မင်းနဲ့ စတွေ့တုန်းက ရန်ကုန်ကိုတစ်ခြားကိစနဲ့လာခဲ့တာမဟုတ်ဘူး သူအကူအညီတောင်းလို့လာခဲ့တာ .. မင်းကို သူ့ဘဝထဲက ဖယ်ထုတ်ပေးဖို့တဲ့ ´´ နားထဲမိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သကဲ့သို့အဝင်ဆိုးသွားသည်၊ သူညင်းဖို့ပြင်လိုက်သော်လည်းအမူအရာကိုချက်ချင်းပြန်ထိန်းလိုက်၏ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး ဟူသည့်စကားတို့သာ သူ့ရင်ဘက်ထဲတွင် ဘောင်ဘင်ခတ်သွား၏၊ “မင်းအတွက်ယုံရခက်မှန်း အစ်မသိပါတယ် .. ဒါပထမဦးဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ပါဘူး .. အဲ့လိုအကူအညီမျိုးကို သူ့ဆီမှာ လည်း အစ်မတောင်းခဲ့ဖူးတယ်၊အဲ့ဒီတုန်းကလည်း သူဒီလိုနည်းနဲ့ကူညီပေးခဲ့ဖူးတယ်ဆိုရင်မင်း သိပ်အံ့သြသွားမလား´´ ကမ္ဘာမြေကြီးနှင့်သူကိုယ်တိုင် ငြိမ်သက်နေပါလျှက် ရင်ဘတ်ထဲတွင်တော်လှဲသံများမြည်ဟီးကွဲအက် ချော်ရည်ပူများပန်း ထွက်သကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်၊ တစ်ကယ်ပဲလားမရယ် မောင်ဘယ်လိုယုံရမှာလည်း နုနုဇင်လီဇယ်ပြီးပြောနေခြင်းမ ဟုတ်သည်ကို အသိစိတ်က ခံစား၍ရနေပါလျှက် မသိစိတ်ကလက်ခံရန်ခက်ခဲနေသည်။ “မင်းယုံအောင် သက်သေပြနိုင်ဖို့ ခိုင်လုံတဲ့အထောက်အထားတွေ အစ်မဆီမှာရှိပေမယ့်လဲ အစောကပြောခဲ့သလို မင်း ယုံဖို့ မယုံဖို့ထက် တစ်ကယ့်ဖြစ်စဉ်ကိုမင်းသိသွားရင် ခံစားရတဲ့ဝေဒနာတွေ တစ်ဝက်လောက်သက်သာမယ်ယုံကြည် လို့ ဒီအကြောင်းတွေကိုဖွင့်ပြောခဲ့တာပါ၊

လဲ့ဆီမှာတစ်ချိန်ကတင်ခဲ့ဖူးတဲ့ အကြွေးကြောင့် အစ်မကူညီခဲ့ပေမယ့်လည်း ဒီနေ့အထိ အဲ့ဒီအကြောင်းတွေ တွေးမိတိုင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရပါတယ် .. ဒါတစ်ကယ်ပါ´´ သူလက်ခံစပြုလာပါသည်၊သူ့ကို မြန်ဆန်စွာအဆက်အသွယ်ဖြတ်၍ သူမတို့မြို့ရှိ သူဌေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထက် သွားခဲ့သော မ၏ပျက်သားမှုကို ထိုစဉ်ကအံ့သြမိခဲ့သမျှ ယခုကောင်းကောင်းကြီးသဘောပေါက်သွားခဲ့ပါပြီ၊ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်ခဲ့သည်ပေါ့ ဒေါက်တာလဲ့လဲ့ဖြူ။ “တစ်ခုပဲမေတ္တာရပ်ခံချင်တာပါ .. ဒီအကြောင်းတွေသိလိုက်ရလို့ .. အိမ်ထောင်ကျပြီးတည်ငြိမ်နေတဲ့ လဲ့ဘဝလေးကို တော့မဖျက်ဆီးစေချင်ဘူး .. ဖြစ်သမျှအားလုံး အစ်မကသာအဓိကတရားခံဖြစ်တာမို့ မင်းမကျေနပ်ရင် အစ်မကို ကြိုက် သလိုစီမံနိုင်ပါတယ် .. မင်းရဲ့လက်စားချေမှုကိုခံယူဖို့အသင့်ပါပဲ´´ သူပြုံးမိသည်၊ပူဆွေးသောကတို့ဖြင့်အရောင်ပြောင်းလျက်ရှိသည့်မျက်နှာတစ်ခုလုံးတွင် နုတ်ခမ်းတစ်ခုသာ ထိုအပြုံးကိုသရုပ် ဖော်နိုင်လေ၏။

“စိတ်ချပါ အစ်မ .. ကျွန်နော်က စာနာတတ်တဲ့လူသားတစ်ယောက်ပါ .. ပြီးတော့ မကိုလည်း တစ်ကယ်ချစ်ခဲ့တာပါ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့နေရာမှာ ချစ်သူဆီကဘာတွေကိုတော့ရ ရမယ်ဆိုတဲ့ ရယူပိုင်ဆိုင်လိုတဲ့စိတ်မရှိဘဲ ချစ်သူအတွက်အမြဲ ဦးစားပေးတတ်တဲ့ စိတ်မျိုးနဲ့ချစ်ခဲ့တာပါ ၊ ဇာတ်သိမ်းခန်းမှာ ပေါင်းခြင်းကွဲခြင်းဟာချစ်ခြင်းနဲ့မဆိုင်ပါဘူး .. ကံကလုပ်တာ ပါ .. ကျွန်နော်နဲ့ပါတ်သက်လို့ မဆီမှာ တဒင်္ဂစိတ်ပျော်ရွှင်မှုရသွားတယ်ဆိုရင်လဲ ကျေနပ်ပါတယ် .. သူမလိုအပ်တော့ တဲ့အချိန်မျိုးမှာ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးဖြစ်နေရတာထက်စာရင်အများကြီးကောင်းပါတယ် .. မဟုတ်ဘူးလား´´ မကြုံစဖူး မာယာကင်းနေသည့် နုနုဇင်၏မျက်ဝန်းညှို့ညို့မှ မျက်ရည်စတစ်ချို့တို့ကိုတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

“နားလည်ပေးတဲ့ မောင်လေးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွယ် .. အသက်ငယ်ပေမယ့် မင်းလို စိတ်ထားမြင့်မြတ်တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို စော်ကားမိတဲ့အတွက် နောင်တရမိပါတယ် .. အဲဒီအပြစ်က မတစ်ဘဝလုံး အမဲစက် ထင်နေတော့မှာပါကွယ် .. ´´ “ရပါတယ်အစ်မ ဒီလိုမျိုး ပြောပြတဲ့အစ်မကို ကျွန်နော်ကကျေးဇူးတင်ရမှာပါ အစ်မပြောသလိုပဲ ဝေဒနာတစ်ဝက် လောက်သက်သာသွားသလိုခံစားရပါတယ် .. ကျွန်နော့်ကိုခွင့်ပြုပါအုံးနော် ´´ မျက်ရည်များကို လက်ကိုင်ပုဝါအနားစွန်းနှင့်သုတ်နေသော နုနုဇင်ကိုနုတ်ဆက်ရင်း ကျောခိုင်းထွက်ခဲ့သည်၊ သူ၏အပြန်လမ်းတွင် ပူဆွေးသောကတို့ကပ်ပါမလာသည်ကိုတော့ သတိထားမိသည်၊ ဝမ်းနည်းနောင်တတို့အားနုနုဇင် ထံသို့ အပြီးအပိုင်လွှဲပြောင်းပေးခဲ့ခြင်းဖြင့် လက်စားချေခဲ့မိ၏။

မြို့ပြနေ ဆိုရှယ်ကျသောလူကုံတန်အချို့၏ လိင်မှုအသားပေးစိတ်ဆန္ဒဖြေမှု အကျင့်စရိုက်အားရွံမုန်းမိသည် … တစ်ကယ်ဆို .. လူသားများသည် မဆုံးနိုင်သော လိုအင်ဆန္ဒများနောက်သို့လိုက်ရင်း လောကလမ်းကိုလျှောက်လှမ်းနေ ကြသူများသာဖြစ်၏၊ လိုအင်ဆန္ဒနောက်လိုက်ရင်း လမ်းပျောက်သူကပျောက်၊ မှောက်လဲသူကလ၊ဲ အား အင်ကုန်ခမ်း အမောစို့၍ ဒူးထောက်အရှုံးပေးသူကပေးဖြင့် အလိုဆန္ဒအမိုက်မှောင်၏ လှည့်စားရက်စက် မှုကို နည်းမျိုးစုံ ခံစားနေရပါ သည်၊ပူလောင်လွန်းလှသည့်ဝေဒနာအား သက်သာစိမ့်သောငှာ တွေ့ရာမြင်ရာရေအိုင်တို့တွင် စိမ်နှစ်၍ မြူးထူး ပျော်ပါး ဆော့ကစားခဲ့သော် “ရေမြှုပ်၊ ရေပွက်၊ လှိုင်းကြပ်ခွပ်´´ များဖြစ်ပေါ်လာပါ၏ .. ယင်းခနတာအခိုက်အတန့်သည် ထိုထိုလူသားအတွက် တစ်ခနတာ ဖြစ်သော်ငြားလည်း .. ရေပွက်ကလေးတွက် ဘဝတစ်သက်စာဖြစ်သည်ကိုတော့ သတိချပ်ကြစေလို၏ …။ ပြီးပါပီ

 

Zawgyi

 

တစ္ဇန႔္ဇန႔္ျဖင့္အရွိန္မေသႏိုင္

အဲ့ဒီ မနက္က… အိပ္မက္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ျခင္းကင္းခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာမည္ကာမတၱအိပ္စက္ ျခင္းတစ္ခုမွ ပ်င္းရိညီးေငြ႕စြာႏိုးထခဲ့မိသည္…။ ျဖစ္ေနက်မနက္ခင္းကလည္း ထုံးစံအတိုင္း ေအးတိ ေအးစက္ႏွင့္ေပါ့ …။ ေဘးနားတြင္ ရံဖန္ရံခါရွိခဲ့ဖူးေသာ အေႏြးဓါတ္ေလးတစ္ခုအား မရွိႏိုင္မွန္းသိရက္ႏွင့္ စမ္းျဖစ္ေအာင္ စမ္းလိုက္မိေသး၏၊ ေအးစက္ေသာအေတြ႕ရွိသည့္ သူ႔မ်က္မွန္ကိုသာစမ္းမိလိုက္သည္ ၊သူအရွက္ ေျပေကာက္တပ္လိုက္၏ ၊အမွန္တစ္ကယ္ သူထိေတြ႕ခ်င္ခဲ့သည္မွာ ႏုေထြးအိစက္လွစြာေသာခ်စ္ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ လြမ္းစရာရွိလွ်င္ နာစရာႏွင့္ ေျဖရသည္´ ဟူသည့္စကားရွိေသာ္လည္း လြမ္းစရာႀကဳံလာ တိုင္းနာက်ည္းစရာကို သူရွာမေတြ႕ခဲ့မိပါ၊ တစ္ကယ္တမ္း နာက်ည္းစရာမ်ားလုပ္ခဲ့သူက သူကိုယ္ တိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ေလ။ သူ႔ကို မ´ ထားရစ္ခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ၊ ထားခဲ့သည္ ဆိုျခင္းထက္ စိတ္ပ်က္႐ြံမုန္းစြာ စြန႔္ခြာသြားသည္ဆိုျခင္း က ပိုမွန္ေပလိမ့္မည္ ။

အားလုံး ၿပီးသြားခဲ့ပါၿပီ ေမာင္ရယ္´ လို႔သူမ ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ခုခ်ိန္ထိေအာင္ သူ႔ရင္ ထဲက ထြက္ခြာသြားျခင္းမရွိေသးပါ သူမႏွင့္ေတြ႕ဆုံရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့သည့္ အခ်ိန္မ်ား၊ အၾကည့္ခ်င္းဆုံ ရင္ခုန္လႈိက္ေမာ လူငယ္တို႔ဘာသာဘာ၀ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့သည့္ ကာလမ်ား၊ ရည္းစားသက္ၾကာ လာသည္ႏွင့္အမွ် သူမ၏ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းကေလး၌ ပါးခ်င္းအပ္ ရင္ခ်င္းကပ္၍ ခ်စ္ရည္ လူး ခ်စ္နယ္က်ဴး ခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္မ်ားက ကပ္ပါးမႈိပင္မ်ားသဖြယ္ သူ႔ရင္မွာ တြယ္ကပ္ ၿငိတြယ္ေန ၾကဆဲျဖစ္၏။ အသည္းပုံစားပြဲတင္နာရီေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္က ၇နာရီ၃၀အတိ၊ ႐ုံးသြားရန္ အခ်ိန္နီးကပ္လာေပၿပီ၊ အိပ္ပုတ္ႀကီးတဲ့ေမာင့္အတြက္ဟု နာရီမွန္ေပၚတြင္ စီဒီမာကာပန္ျဖင့္ ေရး ထားသည့္ ခ်စ္သူ၏လက္ေရးလွလွေလးမ်ားက မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေအာ္ … ၾကာခဲ့ၿပီပဲေလ ေမာင့္ကို လြမ္းရင္ေျဖစရာ နာက်ည္းစရာေလးမ်ား ေပးပါအုံးလားမ´ရယ္ …၊ သူ ကုတင္ေပၚေျခဆင္းထိုင္ရင္း ေတြေဝမိေနေသး၏၊ ၿပီးမွ ျဖစ္ေနက် ဂေယာက္ဂရက္ အေတြးမ်ားကို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ျဖင့္မႈတ္ထုတ္ဖယ္ရွားကာမနက္တိုင္းလုပ္ေနက် တစ္ကိုယ္ေရ သန႔္ရွင္းမႈမ်ားအား အစီအစဥ္မက်စြာ သုတ္သီးသုတ္ျပာျဖင့္ ေျဖ ရွင္းၿပီး ဘတ္(စ္)ကားမွတ္တိုင္ သို႔ထြက္ခဲ့သည္။ ကားမွတ္တိုင္ေရာက္သည့္တိုင္ အလုပ္ကိစၥ ေဝယာဝတ္စမ်ားကမၿပီးေသး ၊ဒီေန႔အၿပီးအပ္ ရမည့္ ေဆးစာရင္းမ်ားအား ေနရာလြတ္တစ္ခုတြင္ထိုင္၍ စစ္ေနမိ၏။ ထိုစဥ္အကြၽမ္းတဝင္ရွိခဲ့ ဖူးသည့္ေရေမႊးနံ႔တစ္ခုကို ရႈရႈိက္မိသည္။

“ေမာင္ေလး .. ေနမ်ိဳး´´ သူ႔ေရွ႕မွေခၚသံတစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္မိသည္၊ ဒီရပ္ကြက္သို႔သူေျပာင္းလာသည္ မွာၾကာၿပီဟုဆိုႏိုင္ေသာ္လည္းသူ႔အားႏုတ္ဆက္ေခၚေျပာသူ မရွိခဲ့ဖူးပါ ၊နာမည္ခ်င္းတူလို႔မ်ားလား သူ နေဝတိမ္ေတာင္ျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္မိ၏ ၊ ပထမဆုံးျမင္လိုက္ရ သည္က… ေဘာ္ေငြေရာင္ေဒါက္ ျမင့္ဖိနပ္စီးထားသည့္ ေျခေထာက္လွလွတစ္စုံ၊ ဒုတိယ ျပည့္ေသာေပါင္တံ က်ဥ္းေသာခါး ထြားေသာ ရင္အစုံတို႔ကို အနက္ဘက္သန္းသည့္ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ျဖင့္ တင္းရင္းခ်ပ္ရပ္စြာ ဆင္ျမန္း ထားသည့္ခႏၶာကိုယ္၊ တတိယ သြယ္လွ်ေသာေမး႐ိုး တိရိသပ္ရပ္၍ ၿပဳံးေယာင္သန္းေန သည့္ ယစ္မူးဖြယ္ႏုတ္ခမ္းပါးတစ္စုံ စူးရွ၍ အရည္လဲေသာမ်က္ဝန္းနက္နက္ တို႔ျဖင့္တန္ဆာဆင္ အပ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးး …..။ သူ႔အျမင္အာ႐ုံတို႔ မူးေနာက္ေ၀ဝါးလာကာ ႏွလုံးေသြးမ်ားငယ္ထိပ္သို႔ ဒိန္းခနဲ တက္ ေဆာင့္သကဲ့သို႔ခံစားလိုက္ ရသည္၊ သူအၾကည့္ကိုခ်က္ခ်င္းလႊဲဖယ္မိ၏။သူ႔ခံစားခ်က္ကို ထိုအမ်ိဳး သမီးလည္း ခံစားသိရွိေပလိမ့္မည္၊ သူမႏုတ္ခမ္းေတြ မသိမသာတုန္ေနသည္ကိုသတိထားမိ၏။ “ခင္ဗ်ားးး….´´ သူ႔စကားသံတို႔က ဘီလူးစီးခံရသူကဲ့သို႔ တိမ္ဝင္သြားသည္ အမ်ိဳးအမည္မသိသည့္ ဆိုး႐ြားလွေသာ ေတြ႕ဆုံမႈတစ္ခုေပ၊သူမကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရ သည္မွာ သူရဲသူဘက္တစ္ေကာင္ေရွ႕ ေမွာက္ ရက္လဲေနသူကဲ့သို႔ ထိတ္လန႔္ ႐ြံ ရွာဖြယ္ေကာင္းလွသည္၊တစ္ကယ္တမ္း သည့္ထက္ဆိုး ခဲ့သည္ကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္သိခဲ့မွာပါ ႏုႏုဇင္။

“ေမာင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္လို႔ ႏုတ္ဆက္တာပါကြယ္ ႏု ေတာင္းပန္စရာလည္းရွိလို႔ပါ´´ သူမ၏ မ်က္ႏွာလွလွအား သူဆက္ခနဲၾကည့္မိသည္။မ်က္လုံးမွမီးေတာက္မ်ားလွ်ံက်လာမ လားမေျပာတတ္၊သူ႔အၾကည့္ေၾကာင့္ ႏုႏုဇင္မ်က္ႏွာေလးပိုငယ္သြာသည္။ “ေဒါက္တာမမႀကီးရယ္ ခင္ဗ်ားခြဲေပးလိုက္လို႔ ကြၽန္ေနာ္တို႔အသည္းေတြ ဟတ္တက္ကြဲ ခဲ့ၿပီးမွေတာင္ပန္မလို႔လား ခင္ဗ်ားျပလိုက္တဲ့ပညာခန္းေတြကို ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္သိပါတယ္ မင္းသမီးရႈံးေလာက္ပါရဲ႕ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ မ´ဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရလည္း .. ထားပါ ကြၽန္ေနာ့္အ ျပစ္လဲမကင္းပါဘူး ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ရယ္လို႔ တဖက္သက္မေျပာေတာ့ပါဘူး အားလုံးၿပီးသြားၿပီ ဇာတ္သိမ္းခန္းေရာက္မွ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စာတမ္းထိုးမေနနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ခင္ဗ်ားေတာင္းပန္တာရႈံး တဲ့လူကို ေၾကးတံဆိပ္နဲ႔လာႏွစ္သိမ့္ေနသလိုပဲ ပိုပူေလာက္တယ္´´ သူ႔အသံအနည္းငယ္က်ယ္သြားသည္၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွလူမ်ားကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ လာၾက၏၊ ႏုႏုဇင္ေခါင္းငုံ႔ထားသည္။ “ေဆာရီးပဲ ခင္ဗ်ားနားမလည္ခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေနာ္ကေတာ့မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕အရွက္နဲ႔ သိကၡာကိုနားလည္တယ္ ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ္ရေအာင္ဗ်ာ ေဒါက္တာကေတာ့ဘတ္စ္ကားမစီး ေလာက္ပါဘူး

ခင္ဗ်ားကားဆီျပန္သြားပါေတာ့ ကြၽန္ေနာ္လည္းသြားေတာ့မယ္´´ “ႏုက မွတ္တိုင္ေနာက္ကေဆးခန္းမွာပါ ေမာင္ေလးကိုျမင္လိုက္လို႔ပါ ႏုေျပာစရာေတြ ရွိတယ္ မင္းနားေထာင္သင့္တယ္´´ သူလက္ကာလိုက္သည္၊ႏုႏုဇင္ေျပာလက္စစကားမ်ားတန႔္သြား၏ “ေတာ္ပါဘီ ေဒါက္တာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ထပ္ပီးဒုတ္ခမေပးခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့ သြားပါရေစ ေတာ့ဗ်ာ´´ ထိုစဥ္ ရပ္လာသည့္ဘယ္နံပါတ္မွန္းမသိေသာႀကဳံရာကားေပၚသို႔ေျပးတက္ခဲ့မိသည္။ႏုႏုဇင္ ၏“ဒီကိစၡက မင္း မမ ရဲ႕စနက္မကင္းဘူးဆိုရင္ေရာကြာ´´ဟူသည့္အသံသဲ့သဲ့တို႔က်န္ခဲ့သည္။ သူကားေပၚေရာက္သည့္တိုင္ ထူပူေနဆဲျဖစ္၏၊ႏုႏုဇင္၏စကားမ်ားက နားထဲပဲ့တင္ထပ္ေန သည္၊ေခါင္းကိုတြင္တြင္ရမ္းမိသည္။ သည္မိန္းမလီဆယ္ျပႇီးေျပာတာ၊မ´တြင္ဘာအျပစ္မွမရွိ တစ္ ကယ္အျပစ္ ရွိခဲ့သူက သူကိုယ္တိုင္ပါ။ေစာင့္ထိန္းႏိုင္မႈမ ရွိခဲ့တဲ့ဒီေကာင္ပါ။ ႐ုံးေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာပ်က္ေနေသးသည့္သူ႔အား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ားက သတိထား မိၾကသည္။စပ္စုျခင္းေတာ့မရွိၾက သူမ်က္ႏွာပ်က္လာတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္မွမဟုတ္ေတာ့ဘဲေလ။ သူ႔ထိုင္ခုံတြင္ထိုင္၍ ေတြေတြႀကီးစဥ္းစားေနမိသည္၊သူမွားခဲ့ပါသည္ မွားခဲ့သေလာက္ လည္းဆုံးရႈံးခဲ့ အရွက္ရခဲ့ပါသည္၊သည္ဇတ္လမ္းကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ့သည္မွာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီ၊ သို႔ေပမယ့္ ႏုႏုဇင္၏ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့သမွ်အား ျပန္လည္သုံးသပ္ရေပ ဦးေတာ့မည္ ….။

သူႏွင့္သူ႔အခ်စ္ဆုံးမ´တျဖစ္လဲ ေဒါက္တာလဲ့လဲ့ျဖဴ တို႔၏ဇာတ္လမ္းမွာ အေပ်ာ္ဖတ္ အခ်စ္ ဝတၳဳမ်ားကဲ့သို႔ဆန္းျပားမႈ မရွိခဲ့ပါ၊ ေဆးကုမၸၸၸဏီတစ္ခုမွသာမာန္အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးဝန္ထမ္းတစ္ဦးႏွင့္ ပုဂၸလိကေဆး႐ုံတစ္ခုမွအလုပ္သင္ဆရာ ဝန္မေလးတစ္ဦးတို႔၏ ႐ိုး ရွင္းသည့္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္၊ အဆင့္အတန္းခ်င္း မတူညီသည့္တစ္ ခ်က္သာေျပာစရာရွိခဲ့၏။ ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကားတြင္ျပသနာဟုမယူဆခဲ့သည္ကို မ်က္ဝန္းခ်င္းၿငိ အၾကည့္ခ်င္း ဖ လွယ္ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္မိၾကကတည္းက ႏွစ္ဦးစလုံး နားလည္သိရွိခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါသည္၊ သူ၏ ႐ိုးသားႀကိဳးစားမႈႏွင့္အရည္ အခ်င္းကိုမ´က ယုံၾကည္သကဲ့သို႔ သူကလည္း မ၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဂုတ္သိကၥၡာတို႔အား ေလးစားခဲ့ပါသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကား အခ်စ္တစ္ခုသာျခားနားထား၏၊ ရင့့္က်က္ၿပီးေခတ္ ပညာတတ္လူငယ္ႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ျခင္းက ၁၀ေက်ာ္သက္စုံတြဲမ်ားကဲ့သို႔ ကန႔္သတ္ခ်က္ မရွိ ပြင့္လင္းခဲ့ပါသည္၊ မိဘမ်ားမွာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳတြင္ေနထိုင္ သည့္အေလ်ာက္ ရန္ကုန္တြင္ တိုက္ခန္းငွား၍ တစ္ကိုတည္း ေနေသာမ´၏အထီးက်န္မႈမ်ား အား သူ႔အခ်စ္ ျဖင့္ ျပည့္စုံေစခဲ့သည္၊မ´ကလည္း သူမထက္အသက္ငယ္သည့္ သူ႔ေတာင္းဆိုမႈမွန္သမွ်အား ျငင္းဆန္ ျခင္းမရွိခဲ့ပါ၊ ထိုမွ် အေပးအယူတည့္ခဲ့သည့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ပထမဦးဆုံးညအား ေငြေရာင္ပိတ္ကားတြင္ ေနာက္ျပန္ရစ္ ၾကည့္သကဲ့သို႔ ျပန္ လည္ျမင္ေယာင္မိပါေသးသည္…။

အဲဒီ ညက … ။ မေစြေသာ္လည္း သည္းသည့္ရန္ကုန္မိုးက သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုနီးစပ္မႈမ်ား ပိုမိုျဖစ္တည္ေစခဲ့သည္၊ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး႐ြဲ႐ြဲစိုေန သည့္တိုင္ မ´ကေတာ့ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ရွိေနခဲ့၏၊ ေမးတဂတ္ဂတ္ျဖင့္ ကားေမာင္းေနေသာသူကို ၿပဳံးၿပဳံးေလး ၾကည့္ေနသည္။ “မ ေမာင္ခ်မ္းေနဘီေနာ္ ျပန္ေလ်ာ္ေပးရမယ္ မိုး႐ြာရင္ကားမေမာင္းရဲဘူးဆိုလို႔ ေဆး႐ုံကိုမိုးစိုခံပီးလာခဲ့ရတဲ့ေျခႂကြခ ရယ္၊ ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ကားေမာင္းေပးရတဲ့ဝန္ေဆာင္ခရယ္ ၊ ပီးေတာ့မိုးစိုစိုနဲ႔ျပန္ရမယ့္ အျပန္စရိတ္ရယ္ သုံးခုေနာ္ ´´ “ေအာ္… ေမာင္ရယ္ ေမာင္မကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲလို႔ တစ္ခါေလးစမ္းၾကည့္မိပါတယ္ ေလ်ာ္ေၾကးေတြ ေတာင္းေန လိုက္တာ အဲ့လိုေၾကးလား ေမာင္က´´ မ ကမ်က္ေစာင္းခ်ိဳခ်ိဳေလး တစ္ခ်က္ထိုးရင္းေျပာသည္၊ ႏုတ္ခမ္းထူထူေလးမ်ားကိုလည္းစူထား၏၊ ႏုတ္ခမ္းနီဆိုးမထားေသာ္လည္းပန္းေရာင္သန္းေနသည့္မ´ႏုတ္ခမ္းေလးမ်ားက နမ္းစုပ္ခ်င္စရာေကာင္းေအာင္လွေနသည္။

“မရပါဘူးဗ်ာ .. မ တို႔ေတာင္ စမ္းသပ္ခယူေသးတာပဲ ေမာင္လဲယူရမွာေပါ့ ခ်စ္သူခ်င္းလဲမရပါဘူးေနာ္ စပါးက ေတာ့ေပါက္ေဈးပဲဗ်´´ “စကားသိပ္တက္တယ္ လူလည္ႀကီး .. ဟုတ္ပီေလ ဒါဆိုလဲ ဝန္ေဆာင္မႈေတာ့အျပည့္ေပးေနာ္ မ ကႀကိဳက္ မႀကိဳက္ ၾကည့္ရအုံးမွာ´´ “အိုေခ .. ဝန္ေဆာင္မႈကေတာ့အာမခံတယ္ ေကာင္းလြန္းလို႔ ေျခမေလးကို ကုပ္သြားေစရမယ္ သိလား မ´´ သူ႔အေျပာေၾကာင့္ မ´ပါးမို႔မို႔ေလးမ်ားတြင္ ရွက္ေသြးတို႔ နီျမန္းသြား၏။ သူ႔ပခုံးေပၚလက္သီးဆုပ္ ႏုႏုေလးမ်ား အဆက္မပ်က္က်လာေတာ့သည္။ “အာ့ .. လူညစ္ပတ္ႀကီး .. ဘာစကားေတြေျပာမွန္းမသိဘူး .. ကဲ ..ကဲ´´ တစ္ကယ္တမ္း ႏုတ္အားျဖင့္ အေထ့အေငါ့ ေလးမ်ား ေျပာဆိုေနၾကေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္အထိ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးမရွိ ၾကေသးပါ၊ မ ေဆး႐ုံအျပန္တြင္ သူကားေမာင္း၍ လိုက္ပို႔ၿမဲျဖစ္ေသာ္လည္း ႐ိုး႐ိုးသားသားပင္ျဖစ္သည္ လိုက္ပို႔ၿပီးသည္ ႏွင့္သူျပန္ေလ့ရွိ၏ ။ သည္းသည္းမဲမဲ႐ြာေနသည့္မိုးကိုသာအျပစ္ဖို႔ရေပေတာ့မည္၊ မ ၏တိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္သည္အထိ မိုးကမစဲႏိုင္ေသး၊ ကား စက္သတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ မ ကသူ႔ကိုထီးတစ္လက္ကမ္းေပးသည္။ “ရတယ္ မ ေမာင္ကစိုၿပီးသားမ´ သာလုံေအာင္ေဆာင္း´´ “အြန႔္ ဘယ္လိုလဲ ေဆာင္းေပးေလ ဟြန႔္ .. မႀကိဳက္ေတာ့ဘူးေနာ္ ဒီဒ႐ိုင္ဘာေတာ့´´ မ ကမခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ဆိုသည္၊ သူ႔ရင္ထဲယားက်ိက်ိျဖစ္သြား၏။

“ကဲပါဗ်ာ ဟုတ္ပါဘီ လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ကဲေပး´´ မ ဆီကထီးကို ယူလိုက္ပီး သူမ ကားထဲကထြက္သည္အထိေဆာင္းေပးသည္၊ ကားတံခါးပိတ္သည္အထိေစာင့္ေနလိုက္ ေသး၏၊ ၿပီးမွထီးကိုပိတ္၍ ေျပးေလေတာ့သည္၊ ကားရပ္သည့္ေနရာႏွင့္ေလွကားကလည္းေဝးေလေတာ့ သူမ ေျပး ဝင္ရန္အခြင့္မသာေပ၊သူမအငိုက္မိသြား၏၊ ႐ြာေလေသာမိုးစက္တို႔က မ ၏ စပန႔္သားပြင့္႐ိုက္ဝမ္းဆက္ပါးပါးေလး ေပၚသို႔ ဒလေဟာစိမ့္ဝင္ကာ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေစေတာ့သည္။အေရာင္ကလည္းႏို႔ႏွစ္ေရာင္ေျဖာ့ေျဖာ့ျဖစ္သည့္အတြက္ အတြင္းခံဘရာ ေလးမ်ားပင္ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ “အား .. ေမာင္ေရ စိုကုန္ဘီကြာ ထီးျပန္ေပးလို႔ဆို၊ မစေတာ့ဘူး တစ္ကယ္စိုကုန္ဘီကြာ ငိုမွာေနာ္´´ မ သူ႔ေနာက္သို႔ေျပးလိုက္၍ ထီးကိုလုသည္ သူကလြတ္ေအာင္ေျပး၍ တိုက္ခန္းေလွကားတြင္ေစာင့္ေန၏၊
သူမ ေျခကို ေစာင့္၍ ေလွကားတံစက္ၿမိတ္သို႔ဝင္လာေတာ့သည္၊ပါးစပ္မွလည္း သူ႔ကိုတတြတ္တြတ္ျဖင့္ က်ိမ္ဆဲလာ၏၊ တစ္ကိုယ္လုံး ႐ႊဲ႐ႊဲစို ေနသျဖင့္ အႀကိဳအၾကားမ်ားအထိကပ္ဝင္ေနသည့္ စပန႔္သားေပ်ာ့ေပ်ာ့က သူမ၏ ခႏၵာကိုယ္အလွ ႂကြႂကြ႐ြ႐ြမ်ား အားဖုံးကြယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိၾကေတာ့ပါ၊ ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈံ႕ခဲ့စဥ္မ်ားတြင္ သူစမ္းမိခဲ့သမွ် ဘရာထူထူမဝတ္တတ္ေသာ တစ္လုံးစီသီးျခား ျဖစ္ေနသည့္ မ ၏ေရစိုရင္ သားမို႔ မို႔မ်ား၊ ခႏၵာကိုယ္ လုံး၍ျပည့္ေသာ ေၾကာင့္ အတန္ငယ္ဝသည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း ခ်ပ္ရပ္၍ ခ်က္ေပါက္ရာ အ ခ်ိဳင့္ေလးအထိျမင္ေတြ႕ေနရသည့္ ဗိုက္သားႏုႏုမ်ား၊ ၁၀ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ကတည္းက ထမီကိုသာစြဲစြဲၿမဲၿမဲဝတ္ခဲ့ပါသည္ ဟုဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ျပည့္တင္းေသာခႏၵာကိုယ္ႏွင့္အခ်ိဳးညီစြာ ေသးက်ဥ္းေနသည့္ခါး ဌင္းႏွင့္တစ္ဆက္တည္းတြင္ အစ ၌ေျပျပစ္သေယာင္ရွိေသာ္လည္း ေအာက္သို႔လုံး၍ ကားသြားသည့္ သူ႔အႀကိဳက္ တင္သားထြားထြားတို႔ျဖင့္ ျမင္မ ေကာင္းေလာက္ေအာင္လွေနေတာ့သည္။

“ကဲ .. ဘယ္လိုလဲ ခုမွ လွသြားတာမဟုတ္လား´´သူကေရစိုေနေသာမ်က္မွန္ကိုသုတ္ရင္းေမးလိုက္သည္။ သူခနဲ႔တဲ့တဲ့ဆိုေတာ့ မကသူ႔ရင္ဘတ္ကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တစ္ဗ်န္းဗ်န္း႐ိုက္ေလေတာ့သည္၊နာသည္မဟုတ္ေသာ္ လည္းသူ နာခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ လက္ေလးမ်ားကိုဖမ္းကိုင္ကာ တစ္ကိုယ္လုံးသိမ္းႀကဳံး၍ ဆြဲဖက္ျပစ္လိုက္၏၊ သူ႔ရင္ ဘတ္က်ယ္က်ယ္တြင္ မ ၏ လုံး၍စူေနသည့္ အိစက္စက္ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာမွာ ပိျပား၍ကပ္သြားေတာ့သည္။
“အို႔ .. ဟိတ္ .. ေမာင္ .. လူေတြျမင္ကုန္မယ္ လႊတ္ပါကြယ္´´ မ်က္ႏွာေလးငယ္၍ ေတာင္းပန္ေနသည့္အတြက္ သူႏွေျမာစြာလႊတ္ေပးလိုက္ရသည္၊အမွန္ဆို ေလွကားရင္းကေမွာင္ေန ပါသည္၊ မကသူ႔ရင္မွ႐ုန္းထြက္၍ ေလွကားေပၚသို႔ဦးေဆာင္တက္သြားေတာ့သည္၊သူကေနာက္မွကပ္လိုက္သြား ေသာ္လည္း ေလွကားႏွစ္ထစ္စာေၾကာေနသည့္ မ၏ေနာက္ပိုင္းအလွက သူ႔မ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ အေႏွာင္အတြယ္မဲ့စြာလႈပ္ ခါေနတာ့၏၊ သူသိသေလာက္ အတြင္းခံအား လိုအပ္သည့္ေနရာကိုသာဖုံးသည့္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းေဘာင္းဘီကိုသာ ဝတ္ ေလ့ရွိေသာ မ ၏ ေရစိုတင္သားအလွမ်ားက သူ႔အျမင္အာ႐ုံကိုအထြဋ္ အထိပ္သို႔ေရာက္ေစခဲ့သည္။

သူ႔မ်က္လုံးေတြ ဘယ္ဆီေရာက္ေနသည္ကို တံခါးေသာ့ဖြင့္ပီး သူ႔ဘက္လွည့္လာေသာ မ ကေတြ႕သြားဟန္တူပါသည္၊ ႏုတ္ခမ္းေဒါင့္ေလးအနည္းငယ္ေကြးၫႊတ္သြားသည္မွအပ ထူးျခားဟန္မျပဘဲ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳကာ ဝင္သြားႏွင့္၏။ သူအခန္းထဲ ဝင္လွ်င္ဝင္ျခင္း တစ္ေန႔ခင္းလုံး ပိတ္ေလွာင္ထားခဲ့ဟန္တူေသာ တိုက္ခန္း၏ ရနံ႔ႏွင့္ အေႏြးဓါတ္ကိုရသည္၊ ထိုအေႏြးဓါတ္က မိုးစိုထားသည့္သူ႔အား အတန္ငယ္ေႏြးေထြးသြားေစေသာ္လည္း မ ဖြင့္လိုက္သည့္ဝရန္တာတံခါးမွဝင္ လာသည့္ ေလစိမ္းမ်ားေၾကာင့္ ျပန္လည္ေအးစိမ့္လာသျဖင့္ ဆိုဖာေပၚတြင္ ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနမိသည္။

“သိပ္ခ်မ္းေနလား .. ေမာင္ေအးမွာစိုးလို႔ အဲကြန္းမဖြင့္ဘဲ တံခါးဖြင့္လိုက္တာ၊ခနေလးေစာင့္ အဝတ္လဲပီးျပန္လာခဲ့မယ္ ခ်မ္းေနတယ္ဟုတ္ .. ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ခဲ့မယ္ေနာ္´´ သူေမးဆက္ျပလိုက္သည္၊ အိမ္ေရွ႕စားပြဲတြင္ စာအုပ္မ်ားျပန႔္က်ဲေန၏၊ အားလုံးလိုလို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္႐ိုက္ႏွိပ္ ထားေသာ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာစာအုပ္အထူႀကီးမ်ားျဖစ္၏၊ တစ္အုပ္ေကာက္ယူၾကည့္လိုက္သည္၊ မိန္းမအဂၤါပုံ မ်ား သားအိမ္ပုံမ်ားကို ဓါတ္ပုံမ်ားျဖင့္အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားသည့္စာအုပ္ျဖစ္၏၊ မ ကအိုဂ်ီလိုင္းကိုယူထားသျဖင့္ ထိုစာအုပ္ မ်ားေလ့လာရေပလိမ့္မည္။မ တစ္ေယာက္ စာသည္ေလာက္ဖတ္ရသည့္တိုင္ သူ႔လိုမ်က္မွန္မတက္ရေသးေပ။ “ဟိတ္ေကာင္ေလး .. ဘာေတြေလ်ာက္ၾကည့္ေနတာလဲ တစ္အားကိုစိတ္ဝင္စားေနတယ္ေနာ္ ဟြန႔္ .. မေျပာခ်င္ဘူး´´ သူရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္စာအုပ္ကိုပိတ္သည္၊ မကသူ႔ေကာ္ဖီခြက္ကို ကမ္းေပး၏၊ အိမ္ေနဂါဝန္ ခပ္ဖားဖားကိုဝတ္ လာသည့္ မ၏ ဟိုက္က်သြားသည့္ လည္ပင္းအဟ ကို ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္မိလိုက္ေသးသည္၊ခႏၵာကိုယ္အငိုက္တြင္ အေႏွာင္ အတြယ္မဲ့စြာ ပုံက်လာသည့္ ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာ၏အထက္ပိုင္းကို လည္ပင္းအဟိုက္မွ ေကာင္းစြာျမင္လိုက္ရ၏။ သူမ ဘရာ ဝတ္မလာသည္မွာေသခ်ာသည္။

သူ႔ေဘးတြင္ ဂါဝန္စေလးကို သိမ္ရင္းဝင္ထိုင္သည္၊လိုးရွင္းရနံ႔ကိုရလိုက္၏၊ မကသူမအတြက္ယူလာသည့္ ေကာ္ဖီကိုတစ္ငုံေသာက္လိုက္သည္၊ အက်ီရင္ဘက္တြင္ အသီးေခါင္းေသးေသးေလးႏွစ္ခု အတန္ငယ္ ခြၽန္ထြက္ ေနသည္ ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဘရာပါမလာသည္ကိုထပ္မံအတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့၏၊ မ သတိထားမိသြားျပန္ သည္၊ ေကာ္ဖီခြက္ကိုခ်၍ မလုံလဲစြာလက္ကို ပိုက္လိုက္သည္၊ ၿပီးမွမ်က္ေစာင္းခ်ိဳခ်ိဳေလးျဖင့္ … “ကဲ .. ကိုယ္ေတာ္ေလး .. ဒီေန႔ဘာျဖစ္ေနလဲ ..ေကာ္ဖီျမန္ျမန္ေသာက္ပီးျပန္ေတာ့ ေနာက္က်ေနဘီ ဆက္ေနရင္ မတစ္ကိုယ္လုံး ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္သင့္ေတာ့မယ္ မင္းရဲ႕မွန္ဘီလူးႀကီးကထြက္တဲ့ ဗို႔အားေတြပ်င္းလြန္းလို႔´´ မေျပာလည္းေျပာ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ႏွင့္ရီသည္၊ သူမရီသည့္အခ်ိန္ တြယ္ရာမဲ့ရင္ႏွစ္မႊာကသိမ့္သိမ့္ခါျပန္ေလ၏၊ သူမ်က္လုံး အစုံ ကိုမွိတ္လိုက္သည္။ ဘယ္ကထြက္ ေနသည့္အပူရွိန္ေၾကာင့္လဲမသိ သူ႔ေရစိုအဝတ္မ်ား ေျခာက္ေသြ႕ ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ ေနသည္။ေခြၽးစို႔ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာ၏၊

မြန္းၾကပ္မႈမ်ားအားဖြင့္ထုတ္လိုက္ခ်င္သည္၊ၾကာရင္ခက္ေတာ့မည္။ “ေမာင္ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ မရယ္´´ သူသက္ျပင္းကိုခ်သည္၊ ၿပီးေတာ့မက္တပ္ထရပ္လိုက္၏။ မ ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနရာမွ သူ႔လက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္၊ သာသာေလးေပမယ့္ ႏုညံ့ေႏြး ေထြးလွစြာေသာ လက္အစုံ၏ ဆုပ္ကိုင္မႈကို႐ုန္းရန္အင္အား တစ္ကယ္ကိုမရွိခဲ့ပါ၊သူျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ “ေနပါအုံး ေမာင္ရဲ႕ .. ေမာင့္ရဲ႕ဝန္ေဆာင္ခေတြ ယူမသြားေတာ့ဘူးလား .. ကဲ ´´ မ ကေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ေပါင္ေပၚ သို႔ကိုယ္ တစ္ေစာင္းထိုင္ခ်လိုက္သည္၊ ေအာက္ခံပင္တီေလးဝတ္မထားသည္ကိုပါ သူထပ္မံ၍ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိ လိုက္ရ၏၊ ဂါဝန္ပါးပါးတစ္ထပ္မွတစ္ပါး မည္သည့္ကာဆီးမႈမွ်မရွိေသာ ႏုေထြးအိစက္လွသည့္ မ၏တင္သားလုံးလုံး တို႔က သူ႔ေပါင္ေပၚ၌ အျပည့္အဝေနရာယူေလေတာ့သည္။ နဂိုထဲက မာခ်င္ရက္လက္တို႔ျဖစ္ေနေသာ သူ႔ဂြဆုံရွိ ခိုးလုခုလုအရာက အိစက္သာယာလွသည့္ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ စိတ္ထိန္း ထားသည့္တိုင္ မရမက ႏိုးထ႐ုံးႂကြကာ မ၏တင္သားႏွစ္ျခမ္းအၾကားရွိလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမသို႔ က်က်နနႀကီးပင္ မိတ္ဆက္မိေလေတာ့သည္ ။

မမ်က္လုံးေလးအတန္ငယ္ဝိုင္းသြား၏၊ၿပီးမွတစ္ခ်က္ၿပဳံးကာသူ႔ႏွာေခါင္းကို ခ်စ္စႏိုးဆြဲလိမ္သည္။ “လူဆိုးေလး မင္းေခါက္ထီးပါရဲ႕သားနဲ႔ဖြက္ထားတယ္´´ ဟူသည့္မအေျပာေၾကာင့္သူတို႔ႏွစ္ဦးခပ္အုပ္အုပ္ရယ္ ျဖစ္ ၾကသည္၊ၿပီးမွသူ႔မ်က္မွန္အား သာသာေလးခြၽတ္ေပးကာ ႏွဖူးကိုဖြဖြေလးနမ္း၏၊“ဒါက မိုးစိုခံပီးကားလာေမာင္းေပးတဲ့ အတြက္ေနာ္´´နား႐ြက္နားကပ္ခါေျပာသည္၊ ႏုတ္ခမ္းသားႏုႏုတို႔က နား႐ြက္ကိုကလူက်ီစယ္သြားၾကသျဖင့္ သူၾကက္ သီးမ်ားထသြားသည္။ မ၏ ခႏၵာၿဖိဳးၿဖိဳးေလးအား တစ္အားဖတ္ထားမိေတာ့၏၊ နံ႔ေလးကသင္းပ်ံ႕၍ေနသည္။ အတန္ၾကာမွ မ က လူခ်င္းျပန္ခြာ၍ “ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးနဲ႔ကားေမာင္းေပးရတဲ့အတြက္ ဒါေလးကိုယူေနာ္´´ဟုဆိုကာ ႏုတ္ ခမ္းေလးစူ၍ မ်က္လုံးမွိတ္ေပး၏ ၊ ပထမဦးစြာပန္းႏုေရာင္ႏုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးအား ငုံ၍စုပ္လိုက္သည္၊ၿပီးမွျပဴတစ္တစ္ျဖစ္ လာေသာလွ်ာေလးကို ရစ္ပတ္လိမ္စုပ္၍ အနမ္းရွည္ႀကီးတစ္ရပ္ဆင္ႏႊဲပါေလေတာ့သည္။

အနမ္း၏ လႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ရင္ခုန္လွိက္ေမာကာ စိတ္ဆႏၵမ်ားျပင္းျပလာသည္၊လွ်ာတစ္ခုလုံးပါလာေအာင္ဆြဲစုပ္ လိုက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ မ၏ရင္သားမို႔မို႔မ်ားေကာ့ႂကြလာ၏၊ ထိုအခါ သူ႔လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိန္းဖိကာ ခပ္႐ြ႐ြ ဆုပ္ကိုင္ နယ္ေခ် ေပးလိုက္မွ မ ကမ်က္လုံးေလးေမွးစင္းကာ သက္ျပင္းေလးမ်ားခါခါခ်ေလသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ေက်ာျပင္ေလးအားပြတ္သပ္ေပးေနရာမွ ခါးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွသည္ ေပါင္ေပၚတြင္ လႈပ္႐ြေနသည့္ တင္သားစိုင္ႀကီးတစ္ျခမ္းအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးဖိနယ္ေပးလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ မ်က္လုံးေလးပြင့္လာသည္၊ပီးမွ သူႏုတ္ ခမ္းအား ႁပြတ္ခနဲျမည္ေအာင္စုတ္၍ ပါးစပ္ခ်င္းခြာလိုက္ၿပီးသူ႔ဆံပင္တိုတိုမ်ားကိုလက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ထိုးဖြသည္။ “ကဲကားေမာင္းခကေတာ္ေလာက္ပီေနာ္ .. အျပန္ေခ်ႂကြခကိုေတာ့မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ျပန္ခ်င္ျပန္မျပန္ခ်င္ေန ေမာင့္သေဘာ´´ဟုတိုးတိုးေလးေျပာသည္၊ သူ႔အေပ်ာ္မ်ားငယ္ထိပ္သို႔တက္ေဆာင့္၏၊

မ၏ရင္သားႏွစ္ျခမ္းၾကားတြင္ ေခါင္းဖြက္၍ တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ရင္သားႏွစ္ျခမ္းအၾကားတြင္ မ်က္ႏွာဝွက္ထားရသည္မွာ အသက္ရႉရခက္ခဲေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ေသာ အိစက္ညက္ ေညာမႈမ်ိဳးျဖင့္ အသက္ရႉၾကပ္ေသမည္ဆိုက ေသ၍ရေလာက္သည္။တပ္မက္မႈေဇာကပ္ေနသည့္ လက္တို႔ျဖင့္ မ၏ရင္ ဘက္ၾကယ္သီးႏွစ္လုံးအား ျဖဳတ္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္ `မ´ က “ဟိုးထား .. ဆရာႀကီး .. အဝတ္ေတြကစိုဖန႔္ဖန႔္နဲ႔ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ပါအုံး ဖ်ားသြားလို႔ မ ကိုခ်စ္ဖို႔အားေတြနည္းသြား အုံးမယ္´´ သူ႔လက္တုန္တုန္တို႔ တြန႔္ ၿပီး တန႔္အသြား မ ကအေပြ႕အဖက္မွ႐ုန္းထြက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာ သူမ၏အခန္းသို႔ေခၚသြား၏။

သူမေနာက္မွလိုက္သြားစဥ္တြန႔္တြန႔္ေလးျဖင့္တုံေနသည့္ တင္ပါးၾကားညႇပ္ဂါဝန္စေလးမွအရည္စိမ့္ကြက္ေလးကို ျမင္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္လိုက္ေသးသည္၊သူမ လာစျပဳေနၿပီ။ သူလဲလာစျပဳေန၏၊ သို႔ေပမယ့္သူလာသည္က သူမလိုမဟုတ္ပဲေအာက္ ခံေဘာင္းဘီ၏ခ်ဳပ္တည္းမႈကိုခံထားရေသာေၾကာင့္ တုတ္တုတ္ႀကီးျဖင့္တိုေနရသည္။ သူေရကိုစိမ္ေျပနေျပခ်ိဳးလိုက္သည္၊ အထူးသျဖင့္ ဆရာသမားကို ဆပ္ျပာျဖင့္နာနာတိုက္ေနမိ၏၊ သုံးႏွစ္သုံးမိုး မခြၽတ္ သည့္ေခ်း သူမ ကိုျပခါနီးမွ လွခ်င္ေနမိသည္၊ ခ်ိဳင္းေမႊးမ်ားလဲႏုတ္ခ်င္ေနမိ၏၊ အခ်ိန္လင့္သြားမည္စိုး၍ ဒီအတိုင္းထား လိုက္သည္။ “ေမာင္ေရ အေအးပတ္မယ္ေနာ္´´ဟူသည့္ သူမ၏အသံၾကားမွ လက္စသက္ခါ တဘတ္ခါးပတ္၍ ထြက္လာရေတာ့ သည္၊ေရခ်ိဳးခန္းအျပင္ေရာက္ေသာ္ ျမင္ကြင္းက ဝင္သြားတုန္းကႏွင့္မတူ ႐ုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲသြား၏ အခန္းမီးကိုမွိတ္ ခါခရမ္းေရာင္ မီးသီး ေလးမ်ားဖြင့္ထားသည္၊ သူမက ကုတ္ေပၚတြင္ ေျခဆင္းမွီထိုင္၍ ဖုန္းကိုကလိေန၏။

“ေမာင္ ဘာဝတ္ရမလဲ´´ “ဘာမွမဝတ္နဲ႔ ..´´ ေရစိုဆံပင္မ်ားကိုတဘတ္ျဖင့္သုတ္ရင္းေမးလိုက္ေသာသူ႔အေမး ကို မကၿပဳံးစိစိျဖင့္ေျဖသည္၊ သူ႔ခါးတြင္တဘတ္တစ္ ထည္ေတာ့ပတ္ထားေသး၏။ “အာ .. အဲ့ေရစိုတဘတ္ႀကီး ကုတင္နားယူမလာနဲ႔ေနာ္´´ မ ၏ ညဳတုတုအေျပာေၾကာင့္သူ စပ္ၿဖဲၿဖဲျဖစ္သြားသည္၊ခါးမွတဘတ္ကိုေျဖ၍ အဝတ္တန္းေပၚလႊားလိုက္သည္၊ မကႏုတ္ ခမ္းေလးဝိုင္းျပ၏၊ “ကဲ ေခါက္ထီးေလး ဘယ္မွာဖြက္ထားခ်င္ေသးလဲ´´ မ ကဒီအခ်ိန္အထိေနာက္ႏိုင္ေသးသည္၊ သူဟန္မေဆာင္ႏိုင္ ေတာ့ .. ၊မ ေပၚသို႔ တက္ခြကာနမ္းေတာ့သည္၊ႏုတ္ခမ္း ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်ား ပန္းဆီေရာင္သန္းေအာင္ ဆြဲစုပ္ျပစ္၏၊ မ ကသူ႔လည္ဂုတ္ကိုသိုင္းဖက္ခိုကာ အနမ္းမ်ားကိုတုန႔္ျပန္သည္။ ႏွစ္ဦးလုံး ခ်စ္စိတ္တက္ခါအသက္ရႈသံမ်ားျပင္းလာသည္။

သူတဆင့္တိုးကာ မ၏ေ႐ႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳး ကိုဂါဝန္အက်ီေပၚမွညစ္၍ နယ္သည္၊ခြၽန္ထြက္လာသည့္အသီးေခါင္းေလးႏွစ္ခုအား ႏုတ္ခမ္းျဖင့္ညႇပ္ဆြဲ၏၊သူမ၏ဆီးစပ္တြင္ဖိ၍ေထာက္ထားသည့္ ဆရာသမားကလည္းလြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီးႏိုးထလာၿပီး တြင္းေအာင္းသတၱဝါျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ သင့္ေလွ်ာ္ရာ ေနရာအား တိုးထြန႔္လူးလြန႔္၍ ရွာေနေတာ့သည္။ သင့္ေလွ်ာ္ရာျဖစ္သည့္ မ၏ အဂၤါစပ္မွာလည္း အေျမႇာင္းလိုက္ေဖာင္းထလာကာ တြင္းစာအား ႂကြ႐ႊ၍ ျမဴေနသျဖင့္ႏွစ္ဦး အၾကား ျခားနားထားသည့္ဂါဝန္ပါးမွာ ဗီလိန္သဖြယ္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ “ေမာင္ .. အဲဒီဂါဝန္ကို ခြၽတ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိဘူးလား´´ မႏုတ္ခမ္းေလးကိုက္ခါဆိုသည္၊ဟုတ္ေပသည္၊သည္ဂါဝန္က ကိႏၷရီေခ်ာင္းျခားသကဲ့သို႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးအၾကား ကန႔္လန႔္ တိုက္ေန၏၊ ေပါင္လည္အထိလိပ္တက္ေနေသာဂါဝန္အား သူအေလာတႀကီးလွန္တင္မိသည္၊ခါးေနရာတြင္တန႔္သြား၏ သိပ္ကိုလွပသည့္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကိုခံစားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မ၏ ဆီးခုံေလးသည္ ေဖြးအုေနၿပီး အေမႊးအျမႇင္မ်ားအား ပုံမွန္ရိပ္သည့္အတြက္ စိမ္းဖန႔္ဖန႔္ေလးျဖစ္ေနကာ ဌင္း၏ ေအာက္ေျခရွိ အကြဲေၾကာင္းေလးက မို႔ေမာက္၍ ခုံးထေန၏၊သူဆီးခုံေလးအားတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္၊မ တြန႔္ခနဲျဖစ္ သြား၏၊ၾကက္သီးဖုေလးမ်ားထသြားသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။

မ ၏မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူဘာဆက္လုပ္မည္ကို ရင္ခုန္လႈိက္ေမာစြာ လိုလားေတာင့္တစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေန ဟန္တူသည္၊ မ သည္အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီးျဖစ္မွန္း သူသိပါ၏၊ ဌင္းကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သတ္၍ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံး၏ ရွိခဲ့ဖူး သည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ အျဖစ္သနစ္မ်ားအားလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္ဖြင့္ခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါသည္၊သို႔ျဖစ္ပါ၍ သူေျပာခဲ့သည့္ အတိုင္း ေျခမေလးကုပ္သည္အထိ သူတာဝန္ေက်ရေပအုံးမည္။ ပထမဦးစြာ မ၏ေပါင္တံေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္အား သူ႔ပခုံးတြင္တင္လိုက္သည္၊မ ကခါးလည္တြင္ခြၽတ္ရန္က်န္ေနသည့္ ဂါဝန္ အား ကိုယ္တိုင္ဆြဲခြၽတ္၍ ခုတင္ေခ်ရင္းသို႔ပစ္လိုက္၏၊
သူမ၏ ရင္သားေဖြးေဖြးႏွစ္ခိုင္အားလက္တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီျဖင့္ ပင့္တင္ကိုင္ဆုတ္ထားရင္း ခ်စ္သူ၏အျပဳအစုကို ငံ့လင့္၍ေနသည္၊ ဌင္းကိစၥကိုသူမ စြဲမက္လွသည္ဟုေျပာဖူး၏၊ စိကပ္၍အရည္အနည္းငယ္စို႔ေနသည့္ သူမ၏အကြဲေၾကာင္းေဖာင္းေဖာင္းႀကီးႏွစ္ခုအား လက္ျဖင့္အနည္းငယ္ၿဖဲလိုက္ သည္၊အတြင္းသားရဲရဲေလးမ်ားတြင္ အင္အားျပင္းစြာေလာင္ၿမိဳက္ေပါက္ကြဲထြက္ႏိုင္သည့္ စနက္တံနီနီေလးက ၿငိမ္သက္ ၍ကပ္ေန၏၊ ထိုေနရာအားသူတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္၊မ တြန႔္ခနဲျဖစ္သြား၏၊ေနာက္သူလွ်ာျဖင့္ပင့္တင္လ်က္လိုက္သည္။ မ ပါးစပ္ေလးဟသြား၏၊မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထား၏၊လ်ာျဖင့္ထပ္မံ၍ အထက္ေအာက္ ခပ္သြက္သြက္ေလးလ်က္သည္။

“ဟင့္ .. အာ .. အင္းး .. အို႔´´အစရွိသည့္ညင္းသံသဲသဲေလးမ်ားထြက္လာေတာ့သည္၊ထို႔ေနာက္ တစ္ဆင့္တက္၍ အတြင္းႏုတ္ခမ္းသားရဲရဲႏွစ္ဖက္အားတစ္လွည့္စီ စုတ္လ်က္ အဝအာအာေလးအားအျပားလိုက္လ်က္ ႏုတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ စုဆြဲစုတ္ အတြင္းႏုခမ္းသားကပ္ကပ္ေလးႏွစ္ဖက္အား အားကုန္စုတ္၍ေခါင္းရမ္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ၏ဖင္သားႀကီးမ်ား ေကာ့တက္လာကာ သူ႔ဆံပင္ေတြကိုလက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ထိုးမႊေခ်ေတာ့သည္။ “ရွီး .. အာ့ .. ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ရယ္ .. အာ့ဟာ .. အင္း ႀကိဳက္တယ္ .. ေမာင့္ .. အိုးး´´ မက သူ႔မ်က္ႏွာကို အတင္းဆြဲကပ္၍ ကာမဒီေရမ်ားတစ္လိပ္လိပ္တက္ခါ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ညင္းေနေတာ့သည္။ သူ အရည္ၾကည္မ်ားကလည္း စအိုဝစူစူေလးအထိစီးက်လာေတာ့သည္။

အရည္မ်ာအိုင္လာေသာအဝအာအာေလးထဲသို႔ လွ်ာကိုလိပ္သြင္း၍ ေမႊလိုက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ သူမတစ္ဇန႔္ဇန႔္ျဖစ္ခါ လုံးဝန္းသည့္ႏို႔အုံမ်ားကိုညစ္ေခ်ေလေတာ့သည္။သူက လွ်ာကိုအထက္သို႔ပင့္တင္၍ စနက္တံနီတာရဲအားပင့္ပင့္ဆြရာ မေခါင္းမ်ားဘယ္ညာရမ္း၍ တစ္အားအားျဖင့္ေအာ္ေလ ေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး တင္းလာသည့္ထိုအေၾကာထုံးေလးအား အေပၚေအာက္ႏုတ္ခမ္းျဖင့္ဆြဲညႇပ္၍ ႏို႔စို႔သကဲ့သို႔ တစ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ ျမည္ေအာင္စို႔ေပးလိုက္ရာ မတစ္ေယာက္ အသံပင္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အံႀကိတ္၍ တုံတုံတက္ကာ သူ႔ေခါင္း အား ေပါင္တံအိအိႀကီးမ်ာျဖင့္အတင္းညႇပ္ ေကာ့ကလန္ထိုး၍ ၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ခနၿငိမ္သြားၿပီး သူ႔အားအတင္းဆြဲတင္ကာ အရည္မ်ားေပလ်က္ရွိသည့္သူ႔ႏုတ္ခမ္းကိုေျပာင္စင္ေအာင္ နမ္းစုပ္ရက္၍ အ တင္းဖက္ထားသည္။

“သိပ္ခ်စ္တာပဲလားေမာင္ရယ္ .. မလည္းခ်စ္မယ္ေနာ္ .. မပါးစပ္ထဲမွာၿပီးခ်င္တယ္မွတ္လား .. ေမာင့္ေခါက္ထီးေလး ကိုစုတ္ေပးမယ္ေနာ္´´ မကေျပာေျပာဆိုဆို ေဘးတြင္တစ္ေစာင္းဝမ္းလ်ားေမွာက္၍ ဆရာေဂါင္အားစနမ္းပါေတာ့သည္။ ထိပ္တြင္အရည္အ နည္းငယ္စို႔ေနေသာ ဆရာအား အရည္ခြံမလွန္ဘဲ တစ္ေခ်ာင္းလုံးငုံလိုက္၏၊အာေငြ႕ေၾကာင့္ေႏြးခနဲျဖစ္သြားသည္။ၿပီး မွအရည္ခြံအားလွ်ာျဖင့္ထိုးထုတ္ခါ ေပၚလာသည့္ကြမ္းသီးေခါင္းနီတာရဲအားတႁပြတ္ႁပြတ္ျဖင့္စုတ္ပါေတာ့သည္၊ ကနဦး ေျပာ့ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေသာငနဲမွာ စုတ္အားေၾကာင့္ ေလထိုးလိုက္သည့္ႏွယ္ေဖာင္းတင္းကားထြက္လာကာ အီဆိမ့္တက္ လာ သည္။ မ၏ပါးစပ္အတြင္းျပည့္သိပ္လာေသာ ငနဲအား လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္၍ သြားေဖြးေဖြးျဖင့္ျခစ္သည္။ သူ အာ့အာ့ျဖင့္ က်င္တက္သြား၏၊ဒါကိုမက ေမာ့ၾကည့္ၿပီးသေဘာက်စြာခစ္ခစ္ျဖင့္ရီသည္။ေနာက္ အငိုက္ဖမ္း၍ တစ္ေခ်ာင္းလုံးကိုၿမိဳခ် သည္ အာေခါင္ထဲေရာက္သြားသည့္ထိပ္ဝတစ္ခုလုံးအီဆိမ့္တက္သြားသည္၊ မ၏ဆံပင္မ်ားအား ဆြဲကိုင္၍ ေကာ့ထိုးမိ သည္။

ၿပီးေတာ့ အြပ္အြပ္ျဖင့္ ျပန္ထုပ္၏၊ အာေခါင္၏ကန္အားကထိပ္ဝကိုညႇစ္ညႇစ္ထုပ္သည့္အတြက္ ၿပီးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြား ၍ ေအာင့္ထားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းလုံးပါးစပ္ကထုတ္၍ လက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုၿပီး အတန္ငယ္တြဲေနေသာ ငုံးဥႏွစ္လုံးအား မွိန္ယွက္စြာငုံ ၍ သုံးေဆာင္ပါေတာ့သည္။ငုံယုံမက လွ်ာျဖင့္ပါ ငုံလွ်က္ ထိုးေမႊကလိၿပီး ပါးစပ္ထဲတြင္ေမႊေႏွာက္ကစားကာ လက္ကခပ္ ျပင္းျပင္း ဂြင္းတိုက္သည့္အတြက္ ထိမ္းမႏိုင္သိမ္းမရေတြျဖစ္ကုန္သည္။ ေကာ့ကလန္တက္လာေသာသူ႔အား လက္ဖဝါးႏုႏုျဖင့္ပြတ္သပ္၍ ထိပ္ျဖားကိုငုံကာ ေမးသိုင္းႀကိဳးေနရာအားလွ်ာျဖင့္ ခပ္ သြက္သြက္ေလး ကစားသည့္အခါတြင္ေတာ့ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ဆိမ့္အီက်င္တက္လာကာ သုတ္ရည္မ်ားတျဗစ္ျဗစ္ျဖင့္ပန္း ထြက္ကုန္ေတာ့သည္၊ဒါကို မက တစ္စက္မက်န္ေလလြင့္မခံဘဲအာေခါင္ထဲအကုန္လ်ာျဖင့္လိပ္၍ၿမိဳခ်ကာ ငုံစုပ္ထား လိုက္သျဖင့္ မ ပါးစပ္ထဲတြင္ တစ္ဇန႔္ဇန႔္ျဖင့္အရွိန္မေသႏိုင္မ်က္ျဖဴဆိုက္ေနရသည္။ၿပီးမွ ႁပြတ္ခနဲေနေအာင္စြဲစုတ္၍ သူ႔ ကိုသိုင္းဖက္ကာညိမ္ေနသည္။

တစ္လွည့္စီ ဆႏၵၿပီးေျမာက္သြားသည့္တိုင္ ပင္မကိစၥမေရာက္ေသးသည့္အတြက္ အဝတ္မပါ ခႏၵာမ်ားကိုထပ္လ်က္ ပြတ္ သပ္မွိန္းကာ အားယူေနေတာ့သည္။ မ သည္ဌင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ဝါသနာႀကီးသူဟု မဆိုသာေသာ္လည္း ခုံမင္သည့္အထဲတြင္ပါသည္ဟုေျပာ၍ ရသည္။ သူ႔အားျပဳစုသြားသည့္ စေကး က မနိမ့္လွေပ၊ ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ အိပ္ယာခင္းမ်ားအား ဆြဲလိမ္ မိသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ ရသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးနီးစပ္မႈရခဲ့ျခင္းသည္လည္း ဌင္းကိစၥ ႏွင့္မကင္းခဲ့ေခ်၊ ရင္းႏွီးမႈရလာသည္ႏွင့္ သားဖြားမီးယပ္ ပိုင္း ဆိုင္ရာ ေဆးပညာမ်ား၊ ေနာက္ဆုံးေပၚေဆးပစၥည္းမ်ား ကို လူခ်င္းေတြ႕၍တစ္မ်ိဳး ၊ဖုန္းျဖင့္တစ္သြယ္ ေဆြးေႏြးေမး ျမန္း အသိခ်င္းဖလွယ္ၾကရာမွ ရင္းႏွီးမႈ၊ပြင့္လင္းမႈ၊သာယာမႈမ်ားရလာကာ ယခုအေျခအေနအထိတက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ခ်င္းျဖစ္ ေပသည္။ မ က အတန္ငယ္ေပ်ာ့ေနသည့္ ေကာင္ေလးအား လက္ျဖင့္ညႇစ္ေဆာ့ေနရာမွ အရည္ျပားကို က်က်နနလွန္ခ်လိုက္ခါ ေပၚလာသည့္ ေခါင္းတုံးေျပာင္ေျပာင္ကို ႏုတ္ခမ္းျဖင့္ငုံညႇပ္၍ ႁပြတ္ခနဲျမည္သည္အထိ အားရပါးရဆြဲစုပ္လိုက္သည္။

ပထမတစ္ခ်ီတြင္လုံ႔လစိုက္ထုတ္စရာမလိုပဲ ႏုညံ့သည့္လွ်ာ၏အစြမ္းျဖင့္ ပီးထား၍လားမသိ အားကုန္ျခင္းမရွိဘဲေင့ါေင့ါ၍ ေထာင္ ထလာသည္၊ အရည္ျပားကိုအကုန္လွန္တင္ထားသျဖင့္ ထိပ္သည္ဂ်ာမန္သံခေမာက္ကဲ့သို႔ ကားထြက္ေန၏။ဌင္း ကို မ ကမက္ေမာစြာတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ပီး ေမးသိုင္းႀကိဳး၊ ဆီးေပါက္၊ ထိပ္သားႏုႏုႏွင့္ ေဇာင္းသားေျမာင္းသားမ်ားပါမ က်န္လွ်ာခြၽန္ေလးျဖင့္ တို႔ထိ လွ်က္ဆြဲေလရာ အေၾကာမ်ားအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလာသည္အထိ ေထာင္မတ္လာေတာ့သည္။ ကုန္းလ်က္ေနသည့္ မ မ်က္ႏွာေလးအား ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ႏုတ္ခမ္းေလးမ်ားအား အက်င္နာေပးလိုက္ေသး၏၊ ၿပီးမွ ကု တင္တြင္လွဲသိပ္လိုက္ပီး ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းအား ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးေမာ့လာသည္အထိ ဆြဲေထာင္ၿဖဲကားလိုက္ကာ မပြင့္တပြင့္အာေနသည့္ အသားညႇပ္မုန႔္ ေဖြးေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုေတ့ေထာက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။

မ ကမ်က္ႏွာေလးေမာ့၍ သူ႔လည္ဂုတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္တင္၍ ဆြဲခို၏၊ျမန္ျမန္ထည့္လိုက္ေတာ့ဟူသည့္သေဘာ၊ သူက ဗလာက်င္းေနသည့္ မ ႏို႔အုံ ဝိုင္းဝိုင္းႏွစ္ခုအား လက္ျဖင့္ စုံညႇစ္ကိုင္အားယူကာ ဖိခ်လိုက္သည္၊ပထမတစ္ခ်ီ ပီး ထားသည့္ အရည္လက္က်န္မ်ားမေျခာက္ေသးေသာ မ၏ အတြင္းသားစိုစိုမ်ားၾကားသို႔ ေခါင္းတစ္ခုလုံး ပတစ္ခနဲဝင္ သြားသည္။ ေထာင္ၿဖဲထားသည့္ မ၏ ေပါင္တံမ်ားအား ပခုံးေပၚဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ဆက္လက္၍ က်န္ရွိေနသည္မ်ားအား ခပ္ႏွဲ႔ႏွဲ႔ေလး ဖိ ဖိသြင္းလိုက္ရာ စြတ္စိုအိေထြးေနသည့္ အတြင္းပိုင္းထိ တစ္ရစ္ရစ္ျဖင့္တိုးဝင္သြားၿပီးဆီးခုံျခင္းမိတ္ဆက္မိသည္။မ ေခါင္း ေလးပိုေမာ့သြား၏၊ မ်က္ခုံးမ်ားရႈံ႕ထားေသာ္လည္း ပါးစပ္ကေလးဟလိုက္ျခင္းက ဝင္ဝင္ျခင္းနာေကာင္းကေလး ေကာင္း သြားသည္ဟူသည့္ အဓိပါယ္ပင္ျဖစ္သည္။

အတြင္းသား႐ြ႐ြမ်ား၏ ရႈံ႕ပြဆြဲညႇစ္မႈေၾကာင့္ အရသာလိုက္လာကာ ေခါင္းေပၚသည္အထိ တစ္ဆုံးဝင္တစ္ဆုံးထြက္ ပုံမွန္ ကေလး ေညႇာင့္ေနမိသည္၊ ေပါင္ကိုပခုံးတြင္ထမ္းထားသျဖင့္ မ၏မုန႔္ေပါင္းေဖြးေဖြးႀကီးက အလိုက္သင့္ဦးေမာ့ကာအဝင္ အထြက္ကို အဆင္ေျပ ေစ၏၊ ႏို႔ကိုညႇစ္နယ္ေနရာမွ ခုတင္မွႂကြ႐ြေကာ့တက္လာသည့္ တင္ပါးဆုံေဖြးေဖြးႀကီးအား ထိမ္းကိုင္၍ အရွိန္အနည္း ငယ္ျမႇင့္ၾကည့္သည္၊အရည္လိုက္လာသည့္အတြက္ အဝင္အထြက္ေကာင္းလာ သည္၊ ကနဦးစေနာက္ေန ႏိုင္ေသးသည့္ မ က အခုစကားပင္မေျပာႏိုင္ပဲ သူ႔အဝင္အထြက္မ်ားအား ပင့္ပင့္ေကာ့ခံလာ သည့္ အတြက္ သူထပ္မံ၍ အရွိန္ႏွင့္ ျပင္းအားကိုတင္ကာ ဖိဖိ၍ ေဆာင့္ေတာ့သည္။

“အင့္ .. အင့္ .. အာ့ .. ဟုတ္ပီ .. ေမာင္ .. ေဆာင့္ .. အင့္ .. ေဆာင့္ကြာ .. အီးး ..´´ ဆီးခုံခ်င္း႐ိုက္မိသည့္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဟူသည့္အသံ၊ တြဲသည့္ဥႏွစ္လုံးႏွင့္ ဖင္ဝတို႔႐ိုက္မိသည့္ ဖလုတ္ ဖလုတ္ ဖလုတ္ ဟူသည့္အသံ၊ ထမ္းထားေသာေပါင္ႏွင့္ရင္ဘက္တို႔႐ိုက္မိသည့္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဟူသည့္အသံ၊ အားျဖင့္ေဆာင့္ခ် လိုက္တိုင္း ေကာ့ခံေနသည့္မ၏ခါးႏွင့္ထိခတ္မိသည့္စပရင္ေမြ႕ယာ၏ တက်ိက်ိအသံမ်ားႏွင့္အတူ ကာ မဒီေရ ဝုန္းခနဲ ေဆာင့္အတက္ မွိန္ယွက္စြာေအာ္ညည္းသည့္ မ၏ အသံတို႔က စီးခ်က္ညီစြာထြက္လာ၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္မို႔ အိေျဒဆယ္ကာေအာင့္အီးထားသမွ် ေဆာင့္ခ်က္ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ဟန္မေဆာင္ ႏိုင္ေတာ့ပဲဖိဖိေဆာင့္လိုက္တိုင္းဝိုင္းဝိုင္း၍ယမ္းခါသြားသည့္ရင္သားေဖြးေဖြးကိုစုံညစ္ကာအားရေအာင္ေအာ္ေတာ့သည္၊ ေအာ္ေလ ေဆာင့္ရသူမွာ အားတက္ေလျဖစ္သည့္အတြက္ ဖင္သားအယ္အယ္ႀကီးမ်ားကို စုံဆြဲၿဖဲ၍ ေကာ့ေကာ့ထည့္ေန မိသည္၊မမွာေကာင္းလြန္း၍ တုံတုံတက္လာသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္အေဆာင့္ရပ္၍ အကြဲေၾကာင္းထဲမွ ေင့ါေင့ါေလးေထာင္ထ ေနသည့္ စနစ္တံေလးကို ငုံ၍ဖိစုပ္ထားေပးလိုက္ရာ မမွာေမြးယာကိုလက္ျဖင့္တစ္ဗုန္းဗုန္း႐ိုက္၍ မ်က္ျဖဴဆိုက္ကာ ေကာ့ထိုးလန္ထြက္ပီးသြားေတာ့၏။

အရည္မ်ားပြက္အံက်လာကာပြစိပြစိျဖစ္ေနသည့္ မ၏ ေအာက္ႏုတ္ခမ္းမွခြာ၍ ေမာဟိုက္တုံရင္ကာ ဟစိဟစိျဖစ္ေန သည့္အေပၚႏုတ္ခမ္းသို႔ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ “ေမာင္ .. အရမ္းဆိုးတယ္ကြာ.. မ မ်က္ျဖဴေတာင္ဆိုက္တယ္ ´´ “ခ်စ္တာကိုး .. မရဲ႕ .. ေျခမကုပ္ယုံတင္မကဘူး ..မ်က္ျဖဴေတာင္ဆိုက္တယ္မွတ္လား .. ဟိဟိ´´ “ႏွာဘူးႀကီး .. ကဲလာ ..မအလွည့္ .. မင္းလဲမ်က္ျဖဴဆိုက္သြားေစ့မယ္´´ မက သူ႔ကိုဆြဲလွဲ၍ေထာင္ေနသည့္ ညီေလးကိုကိုင္ကာ ေတ့၍ထိုင္ခ်လိုက္သည္။အရည္မ်ား႐ြဲေန၍ဗလြတ္ခနဲဝင္သြား၏ “အင့္ .. ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ မရဲ႕´´ “ဟင့္ အင္း မရေတာ့ဘူး ႏွာဘူးတစ္အားထေနဘီ မလဲ´´ သူတို႔ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္ျဖစ္သည္၊အသင့္အေနအထားျပင္ၿပီးသည္ႏွင့္စေဆာင့္ေတာ့၏၊ မ ျမင္းစီးပုံကအဆန္းျဖစ္သည္ သူ တစ္ခါမွ်မေတြ႕ဖူးေပ၊ ေထာင္ထားသည့္သူ႔ေပါင္မ်ားကို သူမကမွီထိုင္ထားပီး အဂၤါစပ္ႏွစ္ခုအားတပ္ရက္ထိုင္ထားကာ ေပါင္ကိုစိလွ်က္ ေျခဖဝါးႏွစ္ခုအား သူ႔ရင္အုံေပၚသို႔နင္း၍ပြတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ေက်ာမွီအားျဖင့္ ဖင္ကိုစေကာဝိုင္းေမႊ႕ေဆာင့္ သကဲ့သို႔ သူ၏ေယာက္်ားႏို႔စူတူတူကိုလည္း ေျခဖဝါးျဖင့္ပြတ္ဆြေသာေၾကာင့္ အရသာေကာင္းလွသည္။

ပူး၍ေစ့ထားသည့္ အဂၤါဇတ္ စီးေထြးေထြး၏ ပ်င္းထန္စြာ ေမႊ႕ေဆာင့္အားေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ ဆိမ့္အီတက္လာကာ ေအာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ပဲ ေမးေၾကာမ်ားတင္းလာသည္အထိ အရသာေတြ႕လာသည္၊သူ႔အေျခအေနကိုၾကည့္၍ မက အေနအထားခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္သည္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုရင္ဘက္မွျပန္ခ်၍ ဖင္ကိုပစ္ခါးကိုေကာ့ကာ တစ္ေဗ်ာင္းေဗ်ာင္းျဖင့္ ေဆာင့္ေတာ့သည္၊ သူမ အံကို က်ိတ္၍ ေခါင္းကိုေမာ့ထား၏ အႂကြအေဆာင့္တြင္ ယမ္းခါဝဲသြားသည့္ ဆံပင္မ်ား အိတုံဝိုင္းတက္သြားသည့္ရင္သားေဖြး ေဖြးမ်ား ကား၍တစ္ေဗ်ာင္းေဗ်ာင္းျမည္ေအာင္ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လာသည့္ တင္သားကားကားတို႔ကိုၾကည့္၍ ဆိမ့္အီတက္ လာကာ သူမ၏အတြင္းနံရံမ်ားအားတစ္ဗ်န္းဗ်န္းျဖင့္ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ကာမအရသာ၏ ခ်ိဳမိန္အီဆိမ့္ျခင္းကို ႏွစ္ဦးသားေပြ႕ဖက္ပြတ္သပ္ျခင္းျဖင့္ မွိန္းေမာအားယူၿပီးေနာက္ ႏြမ္းလွ်စြာအိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ့သည္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္တိုင္ သူ႔အားမက္ေမာစြာေပြ႕ပိုက္၍ ႏုတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးေကြး႐ုံၿပဳံးေနသည့္ မ၏မ်က္ႏွာသည္ တစ္ကိုယ္ရည္ အထီးက်န္မႈမ်ားမွ ခနတာသက္သာရာရသြားဟန္တူ၏၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူေက်နပ္ပါ သည္၊ မ ကိုသူသိပ္ခ်စ္သည္၊ သူ႔ဘက္ကေပါေပါေလာေလာ ေပးဆပ္ႏိုင္သည့္ အက်င္နာမ်ားျဖင့္ မဘဝေလးကိုတတ္ ႏိုင္သေ႐ြ႕ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ဆုံးျဖတ္မိသည္။

ထိုေန႔ညမွစ၍ အားလပ္ရက္ညတိုင္းလိုလို သူ႔ေဘးတြင္ မ၏ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးရွိေနတတ္သည္၊သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ႐ိုးရွင္း သည့္ အတူေန ညမ်ားသည္ ႏုႏုဇင္ ဟူေသာ မ၏ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ပ်က္သုန္းသြားရ လိမ့္မည္ဟုဘယ္တုန္းကမွထင္မွတ္မထားခဲ့ဖူးပါ။ ဇတ္လမ္းကအခုမွစသည္ … ။ “ႏုႏုဇင္´´ဟူသည့္ အမည္ကို ေသာၾကာေန႔ည မဆီလာႀကိဳရန္ဖုန္းဆက္ခ်ိန္တြင္သူစၾကားဖူးျခင္းျဖစ္သည္။သူၾကား ဖူးဖူးျခင္း ႏွာေခါင္းရႈံ႕မိေသာ အမည္ျဖစ္၏၊ မ ကအိမ္တြင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေရာက္ေန၍ သိပ္မကဲရန္ဖုန္းဆက္က တည္းက ႀကိဳမွာသည္။ တစ္ပတ္လုံးေအာင့္အီးထားရ၍တင္းမာေနသည့္ အားအင္မ်ား ရႈံ႕တြသြားသလိုခံစားလိုက္ရ၏။ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လည္း ရႈံ႕ခ်င္စရာပင္ျဖစ္၏္၊ မ ကမိတ္ဆက္ေပး၍စတင္ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာပင္သူ႔ကိုေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ ကာ“လဲ့ေကာင္ေလးက အကိတ္ေလးပဲ´´ဟုဆိုသည္၊ အိမ္ေနဝတ္စားပုံကိုက ပေလးဗြိဳင္းေမာ္ဒယ္မ်ားရႈံးေလာက္၏၊

ခါးက်ဥ္းေသာ္လည္း သြယ္၍ကားသြားသည့္ တင္ကို ဇီး႐ိုးပန္တစ္ထည္ထဲျဖင့္ မႏိုင့္တစ္ႏိုင္ ဖုံးထားသည္၊ မ ေလာက္အ သားမျဖဴေသာ္လည္း ညက္ေညာ၍အခ်ိဳးက်သည့္ေပါင္သားမ်ားက မက္ေမာေလာက္စရာေဖာ္ျပေနသည္၊ အျဖဴေရာင္တီ ရွပ္ျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာစီးေႏွာင္ထားသည့္အတြက္အလုံးအထည္ႀကီးသည့္ ရင္သားမို႔မို႔မ်ားက အလုံးလိုက္ ျပဴးထြက္ေန ၏၊၊အနားတိုေသာတီရွပ္ေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းတြင္ဗိုက္သားေဖြးေဖြးက ဝင္းခနဲလက္ခနဲေပၚေပၚလာတက္သည္၊ ႐ိုးရွင္းစြာဝတ္စားတတ္ေသာ မ ထက္ ဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းေနသည္ကိုေတာ့ ျငင္း၍မရေပ။ အဆိုးဆုံးက သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားပင္ျဖစ္သည္ သူ႔ကိုတစ္ခ်ိန္လုံးအကဲခတ္ေနသည့္အတြက္ တစ္ခါတစ္ခါ သူမ၏အလွ အပမ်ားဆီသို႔ၾကည့္မိသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ပိုမို၍လွစ္ဟျပတတ္သည္၊ မ မရိပ္မိေစ ရန္အတက္ႏိုင္ဆုံးထိန္းသိမ္း ေနရ၏။ မ ကေတာ့သူႏွင့္ေဆးေက်ာင္းတက္စဥ္ကတည္းကတူတူေနခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း၏စ႐ိုက္မ်ားအား႐ိုးေနဟန္တူသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကသာ ခပ္အမ္းအမ္းရွိေနခဲ့သည္။

တိုက္ခန္းတြင္းအခန္းကန႔္စနစ္မွာ အုတ္နံရံမဟုတ္သည့္အတြက္ ထိုေန႔ညက မ ႏွင့္ခ်စ္တင္းေႏွာစဥ္တြင္ ယခင္က ေလာက္ မလြတ္လပ္ေတာ့ေပ၊တစ္စုံတစ္ဦးရွိေနသည္ဟူသည့္အသိက ခ်ဳပ္တည္းမႈကိုျဖစ္ေပၚေစသည္ ခ်ဳပ္တည္းမႈရွိ သည္ႏွင့္အ မွ် အၿပီးၾကာေလေတာ့၏ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စိတ္လြတ္သြား၍ ၾကမ္းမိခ်ိန္မ်ားတြင္ မ ကအားရစြာေအာ္ညည္းတတ္ သည္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ဖက္ခန္းတြင္ရွိေနသည္ကို ေမ့ေနသေယာင္ေယာင္၊တစ္ဖက္ခန္းမွတစ္ေယာက္ကလည္း သူ တို႔ႏွစ္ဦး၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအားမသိဘဲေနမည္မဟုတ္၊သူမတို႔ႏွစ္ဦး၏ပြင့္လင္းမႈက အံ့ေလာက္ေပသည္။ သူမသုံးေလးခါၿပီးသြားသည့္တိုင္ တစ္ႀကိမ္မွ်မၿပီးေသးသည့္သူ႔အား မ ကစိတ္မရွည္စြာျဖင့္ မႈတ္ေပးေတာ့သည္၊တစ္ဆုံး ၿမိဳခ်၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲဆြဲစုပ္သည့္အတြက္ အရသာက ဆိမ့္အီက်င္တက္လာသည္၊ သူအံကိုႀကိပ္ေခါင္းကိုေမာ့၍ အရ သာအားအျပည့္အဝခံစားစဥ္ ခပ္ဟဟျဖစ္ေနသည့္ ဆြဲတံခါးၾကားမွေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည့္မ်က္ဝန္းတစ္စုံကိုျမင္လိုက္ရ သည္၊

ခ်က္ခ်င္းတံခါးျပန္ေစ့သြား၏၊သူေခါင္းနဘမ္းႀကီးသြားသည္၊မကေတာ့ သူ႔ကိုကုန္းစုပ္ေန၍ မျမင္ႏိုင္ေပ၊ ဟိုတစ္ ေယာက္ သူတို႔ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာေသခ်ာသည္၊ဘယ္ကတည္းကေခ်ာင္းၾကည့္ေနလဲမသိ၊ မီးမွိတ္ထားေသာ္လည္း နံရံမီးမွိန္မွိန္ေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အဝတ္မဲ့ခႏၵာကိုယ္မ်ားအားေကာင္းစြာျမင္ႏိုင္သည္၊ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနသည့္သူတို႔ ႏွစ္ဦးကိုအရသာခံ၍ၾကည့္ေနခ်င္းျဖစ္သည္၊ထိုစဥ္ မ ကဥမ်ားကိုလက္ျဖင့္ နယ္ကစား၍ ခပ္သြက္သြက္မုတ္ရာ ေပါင္ တြင္းသားမ်ားတင္းလာ သည္အထိ စိမ့္တက္လာၿပီး မပါးစပ္တြင္းသို႔ေကာ့ေကာ့ထိုးကာ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ တံခါးပိတ္စဥ္က သူကိုယ္တိုင္ေလာ့ခ္ခ်ခဲ့သည္ကိုမွတ္မိသည္၊မည္သို႔ဖြင့္သည္ကို စဥ္းစား၍မရ၊ အဝတ္ပင္ျပန္မဝတ္ႏိုင္ ဘဲ သူ႔လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအုံး၍ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္ မအားမေမးျဖစ္လိုက္ေတာ့ပါ၊

သူမသိလွ်င္ရွက္ ေကာင္းရွက္သြားႏိုင္သည္၊သူမေျပာရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္၏၊ရဲတင္းလွသည့္ထိုမိန္းမ၏ လုပ္ရပ္ကို စဥ္းစားေနမိသည္။ မ ႏွင့္တစ္အိမ္တည္းေနေက်ာင္းတက္ခဲ့၍ ဘယ္ေလာက္ပဲရင္းႏွီးႏွီး သည္ေလာက္ထိေတာ့ မစပ္စုသင့္ေပ၊အလုပ္ေနရာ ေၾကာင့္နယ္ေျပာင္းသြားၿပီး မွရန္ကုန္ေရာက္တုန္းလာလည္သည္ဆိုေသာ္လည္း သူမ၏အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္စိတ္အ ေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရသည္၊ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ထိုကိစၥကိုေခါင္းထဲမွထုတ္ကာ အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။ ထိုေန႔ညက … မ၏ေမြးေန႔ျဖစ္သည့္အတြက္ ႐ုံးပိတ္ရက္မဟုတ္သည့္တိုင္ မတို႔ရွိရာတိုက္ခန္းသို႔သူသြားျဖစ္ခဲ့သည္၊ ၿပီးခဲ့သည့္ညက အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ႏုႏုဇင္ရွိလွ်င္သူမသြားေတာ့ဘူးဟုဆုံးျဖတ္ထား ေသာ္လည္း မ ကလာဖို႔မွာထားၿပီး၊ သူက လည္းမအတြက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးခ်င္ေနသည့္အတြက္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏၊ မအတြက္ေမြးေန႔ကိတ္တစ္လုံးဝယ္လာ ခဲ့သည္။

သူေရာက္ေတာ့ မ တို႔ႏွစ္ဦးကအစားအေသာက္မ်ားျပင္လွ်က္စကားလက္ဆုံက်ေန၏၊ ႏုႏုဇင္က ယမန္ေန႔ကေလာက္ အတိုအပ်က္မ်ားမဝတ္ေတာ့ဘဲ ညအိပ္ဂါဝန္ကိုလုံလုံၿခဳံၿခဳံဝတ္ထားသည္၊သို႔ေသာ္လည္း ျမင္သူထိပ္စိုေစမည့္ သူ႔ေဘာ္ ဒီကိုညဝတ္ဂါဝန္ကပုံဖ်က္မေပးႏိုင္ရွာေပ၊ေျခကလိန္ခ်ိတ္ထိုင္ထားသည့္တိုင္ ဂါဝန္စ အပြင့္မ်ားအားေဖ်ာက္၍ ျဖည့္ ေတြးၾကည့္႐ုံမွ်ျဖင့္ ကိုယ္လုံးတီးအေနအထားကို ပုံေဖာ္ၾကည့္၍ရေနေသးသည္။ မ ကေတာ့အနက္ေရာင္ထမီႏွင့္ ဆင္ဆြယ္ေရာင္တီရွပ္ခပ္ပြပြေလးကိုဝတ္ကာ ႐ိုး႐ိုးေလးႏွင့္လွေနသည္၊သနတ္ခါးကို ေဖြးႏုႏုပါးျပင္တြင္ ဟိုတစ္ကြက္သည္တစ္ကြက္တို႔ထားေသး၏၊ သူ႔ေမြးေန႔ကိတ္ကိုျမင္ေတာ့မေပ်ာ္သြားသည္၊ႏုႏုဇင္က “ေအာင္မယ္ေလး ေနမ်ိဳး ရယ္ .. မင္းမမက ဘတ္ေဒးညကို ပါတီလုပ္မလို႔စီစဥ္ထားတာ မင္းက ကေလးေပါက္စန ေလးေတြလိုကိတ္မုန႔္လွီးခိုင္းမလို႔လား´´ သူ႔မ်က္ႏွာကြက္ခနဲပ်က္သြားမိသည္၊ ဒါကို မ ကျမင္ေတာ့ … ေျဖေျပာေပးရွာသည္ “ အို .. ႏုကလည္း လဲ့ကကေလးပဲဥစၥာ ေမာင္ကလဲ့ကိုကေလးေလးလိုပဲျမင္လို႔ေနမွာေပါ့ .. ေနာ္ေမာင္ ..မဟုတ္ဘူး လား´´ “ကဲ ဟုတ္ပါဘီ ေမြးကင္းစကေလးေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္ ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္အႏွီးပတ္ၿပီး ႏို႔သာစို႔ေနၾကပါေတာ့ ..ကဲ´´ မကသေဘာက်စြာရယ္သည္၊သူလည္း အလိုက္သင့္ၿပဳံးလိုက္၏၊ထိုမိန္းမဘာကိုဆိုလိုမွန္း မ မသိေသာ္လည္းသူသိသည္ မ၏ေမြးေန႔တြင္ျပသနာမတက္ေစခ်င္ပါ၊ သူက ေမြးေန႔ကိတ္ကိုဖေယာင္းတိုင္မ်ား စိုက္၍ မေရွ႕သို႔ယူလာေပးလိုက္သည္၊

ၿပီးေတာ့သူတို႔သုံးဦး ဘတ္ေဒးသီခ်င္း ကိုဆို၍ မကဖေယာင္းတိုင္မီးကိုမုတ္လိုက္၏။မ က ကေလးငယ္တစ္ဦးကဲ့သို႔ေပ်ာ္႐ႊင္ စြာလက္ခုတ္တီးသည္။ကိတ္မုန႔္ တစ္တုန္းကိုလွီးၿပီး သူ႔ကိုအရင္ခြန႔္သည္ ၿပီးေတာ့ ႏုႏုဇင္ကိုခြန႔္သည္။ႏုႏုဇင္ကကိတ္မုန႔္စားၿပီး .. “ကဲ ကဲ ခ်စ္စရာ့အ႐ြယ္ကစားၾကမယ္အစီအစဥ္ၿပီးရင္ ရင့္စရာ့အ႐ြယ္ေသာက္ၾကမယ္အစီအစဥ္စမယ္ေဟ့..လာဘီ ေဘးကို …´´ဟုဆိုကာ စပိုင္ဝိုင္တစ္ကဒ္ကိုေရခဲေသတၱာထဲမွထုတ္လာသည္။ “ဒီမိန္းမကေတာ့ တစ္အားကိုေသာက္ခ်င္ေနေတာ့တာပဲ .. ေမာင္ေရာစပိုင္ႀကိဳက္ရဲ႕လား ..´´သူေခါင္းခါမိသည္၊သူ ဝိုင္ႏွင့္မတည့္ေခ်၊မ သူ႔ကိုလက္ဝါးကေလးကာျပရင္းအခန္းထဲသို႔ဝင္သြား၏၊ျပန္ထြက္လာေတာ့ ခ်ီးဗက္စ္တစ္ပုလင္းပါ လာသည္။ “ဒါနဲ႔ေတာ့ တည့္တယ္မဟုတ္လား´´ပုလင္းကိုသူ႔ေရွ႕ခ်ေပးသည္၊မဆီမွာ ဒါမ်ိဳးဘာလို႔ရွိေနပါလိမ့္ “မက ဘယ့္ႏွယ္အရက္ပုလင္းႀကီးေဆာင္ထားရတာလဲ´´သူအံ့ၾသစြာဆိုေတာ့ မကရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ေျဖသည္ “ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးကို ကန္ေတာ့ဖို႔ဝယ္ထားတာေမာင္ေရ .. မကန္ေတာ့ျဖစ္လိုက္လို႔ပိုေနတာ .. ေမာင့္အတြက္ျဖစ္သြား တာေပါ့´´ “ေသာက္ေသာက္ ေနမ်ိဳးေရ .. ခ်ီးဗက္စ္က အခ်စ္ခြန္အားကိုတိုးပြားေစတယ္ဆိုလား .. ၾကားဖူးတာပဲ´´ ႏုႏုဇင္အ႐ႊန္းဝင္ေဖာက္သည္၊ မက ႏုႏုဇင္လက္ေမာင္းကို တစ္ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း႐ိုက္၏၊ ႏုႏုဇင္က မ၏ တင္ပါးေလးကိုျပန္ တြယ္သည္။သူမ တို႔ႏွစ္ဦး အေနအထိုင္ရင္းႏွီးလြန္းၾကသည္၊ စေတြ႕သည့္ေန႔ကလည္း စသလိုလိုေနာက္သလိုလိုႏွင့္ ႏုႏုဇင္က မ၏ႏို႔ကိုဆြဲလိမ္သည္ကိုေတြ႕ဖူးသည္၊ အတူတူေနစဥ္က လိင္တူ မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသလားမေျပာတတ္ .. သူအ ထင္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည္။

အသင့္ရွိသည့္ အစားအေသာက္မ်ားျဖင့္ သူတို႔ေသာက္စားၾကသည္၊သူမတို႔ကေက်ာင္းတုန္းက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေျပာၾကရင္းစကားလက္ဆုံက်သည္၊သူကေတာ့နားေထာင္သမားလုပ္ရင္း ေသာက္၏၊ခြက္ထဲကအရက္ကုန္လွ်င္ မက ငွဲ႔ထည့္ေပးသည္၊ မ မအားလွ်င္ ႏုႏုဇင္ကထည့္ေပးသည္၊ေထြလာသည္ႏွင့္ သူလည္းစကားဝိုင္းထဲသို႔ဝင္ေျပာ၏၊ ႏုႏုဇင္က ပြင့္လင္းရဲတင္းလြန္းေသာ္လည္း ခင္ဖို႔ေကာင္းပါသည္၊စကားဝိုင္းက ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ႏွင့္ မပ်က္ ႏိုင္သကဲ့သို႔ သူ႔အရက္ခြက္အတြင္းမွအရက္သည္လည္းမပ်က္တမ္းငွဲ႔ေပးၾကသည္၊သူတို႔လည္းေသာက္၏ ဝိုင္တစ္ကဒ္ ကုန္သည္အထိျဖစ္သည္၊ပုလင္းကိုလွန္းရႈိးလိုက္ေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္းျဖင့္တစ္ဝက္က်ိဳးေနၿပီ၊မ်က္လုံးျပဴးသြား၏။ အဝင္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္လွိမ့္တြယ္ေနေသာ္လည္း အမွန္ကသူအဲ့ေလာက္မေသာက္ႏိုင္၊ ထပ္ေသာက္လွ်င္ေဒါင္ခ်ာစိုင္း ေတာ့မည္၊ႏုႏုဇင္ကထပ္ငွဲ႔ေပးဖို႔ျပင္ေနေသးသည္၊သူလက္ကာျပလိုက္၏၊ “ေတာ္ဘီအစ္မ ကြၽန္ေနာ္မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး´´သူ႔ႏုတ္ထြက္စကားတို႔ေလးေနသည္၊အရက္ရွိန္ကယဥ္ယဥ္ေလး ႏွင့္တစ္ရိတ္ရိတ္တက္လာၿပီးျဖစ္၏။

မက သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္စြာၿပဳံးသည္။ႏုႏုဇင္က “ကဲကဲ ေမြးေန႔ရွင္ႀကီးေရ .. နင့္အသဲေလးကိုသိပ္မွရေတာ့မယ္ေနာ္ .. ငါတို႔အိပ္ရာကိုခ်ီပို႔ေပးေနရအုံးမယ္´´ ႏုႏုဇင္ေျပာတာဟုတ္သည္၊သူေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီးျဖစ္သည္၊သူ႔ကိုထူေပးသည့္ မမ်က္ႏွာတို႔ ေ၀ဝါး၍ႏွစ္ကိုယ္ကြဲကြဲသြား သည္၊မ်က္မွန္ေၾကာင့္လားထင္မိ၍ ခြၽတ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့လည္းပို၍သာမႈန္သြားသည္၊ ယခင္အတိုင္းဝါးဆဲပင္ျဖစ္၏၊ မကသူ႔ကိုတြဲ၍အိပ္ယာသို႔ပို႔ေပးသည္၊မူးေနသည့္တိုင္ သူေလာ့ခ္ကိုေသခ်ာစြာခ်ခဲ့၏၊အိပ္ယာသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ မကို လွဲခ်လိုက္ၿပီးအနမ္းေတြေခြၽေတာ့သည္၊အမူးရွိန္ေၾကာင့္ထူအမ္းေနသည့္ သူ႔ႏုတ္ခမ္းမ်ားကို မကမြတ္သိပ္စြာျပန္လည္ တုန႔္ျပန္၏။

သူမလဲ စပိုင္အစြမ္းျဖင့္ အမ္းေနေလာက္၏၊ မ၏ တီရွပ္ပြပြကိုအေလာတႀကီးဆြဲခြၽတ္မိသည္၊သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ မ ကပန္းႏုေရာင္ဘရာေလးဝတ္ထားသည္၊သူ မ၏ထမီကိုလည္းေျဖေလွ်ာ့ကန္ခြၽတ္၍ သူ႔ရွပ္အက်ီႏွင့္ပုဆိုးကိုခြၽတ္ေပးသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံးတြင္ အတြင္းခံမ်ားသာ က်န္ေတာ့၏။ ကုတင္ေပၚပက္လက္ႀကီးလွန္ေနေသာသူ႔ကို မကပဲစ၍ပ်ိဳးပါသည္။ လည္ပင္းသားမ်ားအားနမ္းစုပ္၏ ေနာက္ ရင္အုပ္ သားမ်ားကိုလွ်ာေလးျဖင့္တို႔ကာတို႔ကာရက္သည္၊ ႏို႔သီးကိုငုံစုပ္သည္၊အနမ္းမ်ားက တျဖည္းျဖည္းဆင္းလာကာ ေနာက္ဆုံး အတြင္းခံေအာက္မွ႐ုန္းကန္ေနသည့္ သူ႔ညီေလးဆီသို႔ေရာက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုလွန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ထိပ္တြင္ဆို႔တက္ေနသည့္အရည္က်ည္မ်ားပါး စပ္ျဖင့္ဦးစြာဆြဲစုပ္လိုက္သည္၊ ဖရႉး .. ခနဲ ျမည္ကာအရည္မ်ားအကုန္အစင္ မပါးစပ္ထဲပါသြား၏၊သူမႏုတ္ခမ္းေလးကိုလွ်ာျဖင့္သပ္လိုက္သည္။

“မ အရသာႀကိဳက္လား´´ သူ၏တိန္ဝင္ေနသည့္ အေမးကို မကမေျဖဘဲ မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့စိုက္ၾကည့္၍ ဖုံးေနသည့္အေရျပားကို ႏုတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္တြန္းထုတ္တိုက္ဆြဲကာ ငုံလိုက္သည္။သူေကာ့တက္သြား၏။ထို႔ေနာက္ ပါးစပ္မွျပန္ခြၽတ္၍ ထိပ္ ဖူးသားတစ္ဝိုက္အား ႏုတ္ခမ္းသားမ်ား ဟစိဟစိလုပ္ခါ ပြတ္ဆြသည္။ေမးေက်ာမ်ားေထာင္လာသည္အထိ ေကာင္းလာ ၏၊ ပါးျပင္းေထာင္လိုက္သည့္ ေႁမြေဟာက္တစ္ေကာင္ႏွယ္ ထိပ္သားနီနီႀကီး ကားထြက္လာေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ .. အိမ္ေရွ႕ခန္းမွဖုန္းျမည္သံႏွင့္အတူ ႏုႏုဇင္၏ေျခသံၾကားလိုက္ရသည္။ က်န္ခဲ့သည့္မ၏ဟန္းဖုန္းမွ ဖုန္းလာျခင္း ျဖစ္မည္၊ သူ႔မ်က္မွန္လဲ အိမ္ေရွ႕တြင္က်န္ခဲ့သည္ကိုသတိရမိသည္။ “လဲ့ေရ .. မင္းဖုန္းလာတယ္ .. ကိုင္လိုက္ရမလား´´ “ေန ေန တို႔ကိုေပး ဒီခ်ိန္ႀကီးက်မွ ဘယ္ကဖုန္းလဲ .. ေဆး႐ုံကဆက္တာလားမသိဘူး´´ မ သူ႔ထိပ္ဖူးကိုပါးစပ္မွခြာ၍ ထသြားသည္။ဖုန္းကိုတံခါးအနည္းငယ္ဟ၍ ယူလိုက္၏၊ ေလသံနိမ့္ေလးျဖင့္ေျပာေနသည္။

တံခါးကိုခနတာ ဟလိုက္သည္ကိုပင္ သူ႔ဘက္ကိုေၾကာ္၍ၾကည့္လာသည့္ ႏုႏုဇင္၏မ်က္လုံးမ်ားလက္ခနဲျဖစ္သြားသည္ ကိုေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕လိုက္ေသးသည္။ “မ .. ကြာ .. ဘယ္သူနဲ႔ေျပာ´´ မ၏ တိတ္တိတ္ေနရန္ လက္ညႇိဳးေလးႏုတ္ခမ္းတြင္ကပ္၍ ျပလိုက္သည့္အျပဳအမူေၾကာင့္သူ႔စကားတန႔္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ မက ဖုန္းကိုခ်၍သူ႔ႏွဖူးကိုနမ္းကာတိုးတိုးေလးေျပာသည္။ “ေဆး႐ုံကဆက္တာေမာင္ .. ေမြးလူနာအေရးႀကီးလို႔တဲ့ .. မ ခနသြားရမယ္ .. ေဆာရီးေနာ္ ..ျပန္ေလ်ာ္ေပးမယ္.. အိုေခ´´ “ဟာကြာ .. မကလဲ´´သူစိတ္ပ်က္စြာဆိုမိသည္။မက အဝတ္အစားမ်ားကဗ်ာကသီလဲ၍“မျပန္လာခဲ့မယ္ .. ေနာ္ စိတ္မေကာက္ရဘူး .. ဘယ္သူကေမြးေန႔ရွင္လဲ´´ “အိုေခ အိုေခ .. ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ .. ေမာင္ကေစာင့္ေနမွာေနာ္ ´´ သူ႔ညီေလးကိုကိုင္ျပၿပီးေျပာေတာ့ မက ဖလိုင္းကစ္ ပုံေလးလုပ္ျပၿပီး ထြက္သြားသည္။ သူစိတ္ပ်က္ျခင္းႀကီးစြာက်န္ရစ္၏၊ မူးရီေဝသည့္အသိတို႔က ေနာက္က်ိတက္လာသည္၊မ်က္လုံးစင္းစင္းတို႔တစ္ခ်က္ေမွး သြား၏။

ဖင္ဝမွစြတ္စိုေႏြးေထြးသည့္အထိအေတြ႕တစ္ခုေၾကာင့္ သူဖ်က္ခနဲလန႔္ႏိုးလာသည္၊သူ႔ခါးေအာက္တြင္ခြေခါင္းအုံးတစ္ခု ေရာက္ေန၏။ ခြေခါင္းအုံး၏ေထာက္ကန္ပင့္မထားမႈေၾကာင့္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားျဖင့္ ဖင္ကအနည္းငယ္ေမာ့ေနသည္။ထိုေမာ့ေနသည့္ ဖင္အား ၿဖဲ၍ လွ်ာဖ်ားခြၽန္ခြၽန္ျဖင့္စိန္ေျပနေျပ ကလိေနျခင္းျဖစ္သည္၊ေထာင္မတ္ေနေသးသည့္ သူ႔အတံအား လက္ျဖင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္နယ္ေနေသးသည္။ ေကာင္းလြန္းသည့္အေတြ႕ေၾကာင့္ သူမ်က္လုံးမ်ားျပန္လည္ေမွးစင္းထားမိသည္၊မ ထိုကဲ့သို႔တစ္ခါမွ်မလုပ္ေပးဖူးေခ်၊ ေဆး႐ုံမွျပန္လာၿပီး အေလ်ာ္ေပးေနျခင္းျဖစ္မည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွ်ာျဖင့္အတင္းထိုးသြင္းေသးသည္။က်စ္ထားလိုက္ ရ၏၊ မဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ဆိုးေနပါလိမ့္။ ဖင္ဝအားလ်က္ေနရာမွ အစြမ္းကုန္ေထာင္မတ္လာသည့္ ထိပ္ဖူးကိုေျပာင္းစို႔သည္။ လက္ကလည္းအၿငိမ္မေန ဥႏွစ္လုံး ကိုညႇစ္၍ ဆြဲခါ၏။ထိပ္ဖူးကိုအားကုန္စုပ္ခါ အဆုံးအထိဆြဲကပ္ၿမိဳခ်လိုက္သည္၊သူမ်က္လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္သြား သည္အထိ ဂြတ္သြား၏၊

“ေကာင္းလိုက္တာ မ ရယ္ … ဟာ .. ခင္ဗ်ား ..ႏုႏုဇင္´´ သူ႔ေခါင္းေမႊးမ်ားေထာင္သြားသကဲ့သို႔ခံစားလိုက္ရသည္၊ သူ႔ ကို အဝတ္အစားတစ္စြန္းတစ္စမွ်မပါသည္ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ စိန္ေျပနေျပ မုတ္ရက္ေနသူမွာ ႏုႏုဇင္ျဖစ္သည္။ “မ ေကာင္းဘူးလားဟင္ .. အစ္မလုပ္ေပးတာမေကာင္းဘူးလား .. ႀကိဳက္ရဲ႕လား .. မင္းမမ မလုပ္ေပးတာေတြ အစ္မ အကုန္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္´´ ညဳတုတုအသံျဖင့္ဆိုကာ ဥမ်ားကိုငုံစုပ္ျပန္သည္။ “အာ့ .. မေကာင္းဘူးအစ္မ .. မေကာင္းပါဘူး မ ျပန္လာလိမ့္မယ္ ျပသနာတက္လိမ့္မယ္´´ မေကာင္းဘူးဟုဆိုေသာ္ လည္း သူေကာ့ခံေနသည္ ၊လက္မ်ားျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္းဂြင္းတိုက္ရင္း ႏုႏုဇင္ဆိုျပန္ေလ၏ “ျပသနာမတက္ေစရပါဘူးေမာင္ေလးရယ္ .. မင္းမမကမိုးလင္းမွျပန္လာမွာ .. မကိုတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ေကြၽးပါ ကြာ .. ေနာ္ ..မင္းကို ျမင္ကတည္းကစားခ်င္ေနတာ .. ေဟာ့ဒီမင္းဟာႀကီးကိုအစ္မအရမ္းဆာေနတာ .. အားရလိုက္ တာေကာင္ေလးရယ္ ထြားလိုက္တာ´´ ေျပာေျပာဆိုဆို တစ္ေခ်ာင္းလုံးငုံစုပ္ျပန္၏၊တစ္ဗြၽတ္ဗြၽတ္မည္ေအာင္ ပါးစပ္ထဲေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းသည္။သူ႔ ရမက္တို႔ ဟုန္းခနဲႂကြတက္လာသည္။သူမ၏အျပဳအစုတို႔က ႐ုန္းထြက္ရခက္ေန၏၊ “ေတာ္ဘီဗ်ာ .. ကြၽန္ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္ .. မကိုသစာမေဖာက္ႏိုင္ဘူး .. မကိုဘဲခ်စ္တာ´´ ႏုႏုဇင္ ဗ်ဴဟာေျပာင္းလိုက္သည္၊အစုတ္ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔အေပၚ ၆၉ ပုံစံတက္ခြလိုက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုရမ္းျပ၏။

“ဒီမွာၾကည့္စမ္း မင္းခိုးခိုးၾကည့္ေနတဲ့ အစ္မရဲ႕ဖင္ႀကီးေလ ႀကိဳက္ရဲ႕လား .. ေက်းဇူးျပဳၿပီးလိုးေပးပါကြာ .. မင္းတို႔ဟို ေန႔ကလုပ္ ေနတာခိုးၾကည့္ပီး အစ္မတအားဆာေနလို႔ပါ .. မင္းတို႔ကိုခိုးၾကည့္ရင္း အစ္မတစ္အားယားလာလို႔ ဖင္ထဲ ကိုလက္သုံးေခ်ာင္းပူးၿပီးထည့္ထားရတယ္ မင္းသိရဲ႕လား တစ္အားယားေနလို႔ပါကြာ ဖင္မခ်ခ်င္ဘူးလား .. ဖင္ခံမယ္ ေလ .. အစ္မဖင္ၾကပ္ၾကပ္ေလးကို ခ်ေပးပါကြာ ေတာင္းပန္ပါတယ္´´ ႏုႏုဇင္၏အေျပာအဆိုမ်ားက ပတ္စက္လြန္းသည္၊အရွက္ကင္းမဲ့လွသည္ဟု ခံစားရေသာ္လည္း ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာ တာ ႀကီးကိုက စိတ္တို႔ကိုထႂကြလာေစသည္။ ကဲ .. ဘယ္ေယာက္်ားသား႐ုန္းထြက္ႏိုင္မွာလဲ၊ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကိုသူဘယ္လိုမွ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ သူ႔မ်က္ႏွာနား တြင္ရမ္းေနသည့္ ဖင္သားေဖြးေဖြး ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ခံခ်င္လြန္းလွပါသည္ဆိုေသာ ဖင္ဝေလးကိုကိုင္ၾကည့္မိသည္ စူ၍က်စ္ ေန၏၊ ေကာ့ထေနသည့္ တင္ပါးလွလွႀကီးမ်ားအား စုံကိုင္၍ ထိုအဝက်ပ္က်ပ္ဖင္ေလးကိုခ်ခ်င္စိတ္မ်ား ဟုန္းဟုန္းထလာ ေတာ့သည္။

“ကဲဗ်ာ .. ဒါဆိုျမန္ျမန္လုပ္ၾကရေအာင္ေနာ္ မ ျပန္လာလိမ့္မယ္´´ႏုႏုဇင္ေပ်ာ္သြား၏ သူ႔ဗ်ဴဟာေအာင္ျမင္သြားၿပီ မ်က္ ႏွာဘက္ျပန္လွည့္လာ၍ ႏုတ္ခမ္းမ်ားကိုအငမ္းမရနမ္းစုတ္ေတာ့၏ ။ “ျမန္ျမန္ေတာ့မလုပ္ပါရေစနဲ႔ကြာ မင္းဟာႀကီးရဲ႕အရသာကိုတစ္ျဝကီးခံစားလိုက္ခ်င္လို႔ပါ.. မင္းမမ မသိေစရပါဘူး ကတိေပးတယ္ .. မင္းမ်က္ႏွာေပၚတက္ခြမယ္ေနာ္ ကန္ေတာ့ ဖင္ခံလို႔ေကာင္းေအာင္ အစ္မကိုထ႐ြလာတဲ့အထိ စြေပး ေနာ္ ေရာ့အင့္ စို႔´´ ဟုဆိုကာ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚတက္ခြ၍ သူ႔အဂါဇတ္ကိုအတင္းခြံေတာ့သည္၊ ႏွာေခါင္းႏွင့္ပါးစပ္ေနရာကိုအတင္းကပ္ဖိထား၏ သူမ၏ဖင္သားႀကီးႏွစ္ခုၾကားတြင္မ်က္ႏွာျမဳတ္သြားသည္။သူအသည္းယားစြာ အစိေနရာအား အားရပါးရစုပ္မိသည္၊ ဒါကိုသူမက ေကာ့ေကာ့ထိုး၍ပြတ္တင္၏၊ မ်က္ႏွာကိုေကာင္းေကာင္းအပြတ္ခံေနရသည္။ လွ်ာကိုတစ္ဆုံးထုတ္၍ အေခါင္းထဲေမႊေပးခ်ိန္တြင္ သူက ေမႊ႕ေမႊ႕ေဆာင့္သည္။

“ရႉး … အား .. ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္ .. အစ္မေသခ်ာေဆးထားတယ္ေနာ္ .. မ႐ြံနဲ႔ ..ဖင္ခံခ်င္လြန္းလို႔ ဝမ္း ပါခ်ဴထားတယ္ .. ရက္ရက္ အားးး…အို႔ဂြတ္ ေမာင္ေလးရယ္ တစ္ကိုယ္လုံးတစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔တက္လာဘီ အာ့.. အီး´´ ဖင္ကိုေကာက္ခါ မ်က္ႏွာကိုအားရပါးရေဆာင့္ရင္း ေအာ္ညင္း၏၊ သူ႔အသံၾကားရေလ မာန္ပိုတက္ေလျဖစ္သည္။ “အိုေခ အိုေခ အစ္မ တစ္အားထလာဘီ မင္းကိုျပန္ဆြေပးမယ္ေနာ္ ထိပ္ႀကီးၿပဲလန္ေနေအာင္ ထြားလာမွ ခံလို႔ေကာင္း တာကြ သိလား´´ သူ႔အတံကိုမုတ္ျပန္၏၊ တံေတြးမ်ားလည္းေထြးခ်သည္။သူမတံေတြးမ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ခါ အေက်ာမ်ားၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလာ ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ကုတင္စြန္းတြင္ ဖင္ကိုေထာင္ကုန္းလိုက္ၿပီး“ကဲလာ .. ေမာင္ေလး .. စိတ္ရွိသေလာက္သာခ်ေတာ့ .. အစ္မ ခံႏိုင္တယ္ ´´ ဟုဆိုသည္။သူက ဒီေလာက္ရွိတဲ့ဟာမ ဖင္ကြဲေအာင္ေဆာ္မယ္ဟုစိတ္ေတးကာ ကုတင္ေအာက္ဆင္းၿပီး သူ႔ဖင္နားသို႔ကပ္လိုက္သည္။ ႂကြ႐ြ၍ အရည္မ်ားယိုစီးက်ေနသည့္ အဂါေဖာင္းေဖာင္းႀကီးအထက္မွစူပြႁပြဳဖစ္ေနေသာဖင္ဝကိုၿဖဲ၍ တံေတြးမ်ားမ်ားေထြး ထည့္လိုက္သည္“အို႔ ခြၽဲလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္ .. စစခ်င္းေျဖးေျဖးသြင္းေနာ္ ..ဝင္သြားမွစိတ္ႀကိဳက္လုပ္´´ ဖင္ကားကားႀကီးကိုေထာင္ရမ္းလ်က္သူ႔အားဆရာလုပ္ေနေသး၏၊ဖင္ဝကို ထိပ္ဖူးျဖင့္ခပ္ဆပ္ဆပ္လးႏွစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္ ၿပီးမွေတ့လိုက္သည္၊

ေႏြးေထြးသည့္ထိပ္ဖူး၏အေတ့ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ ႏုႏုဇင္အိပ္ရာခင္းစတို႔ကိုဆြဲကိုင္လိုက္၏၊ ဖိသြင္းလိုက္သည္။သူမဖင္ဝကိုတင္းခံမထားဘဲ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖင့္ႀကိဳဆိုေသာေၾကာင့္ထိပ္ဖူးျမဳပ္သြား၏ တင္းၾကပ္စြာ စီးေႏွာင္သည့္ ဖင္အေတြ႕ကိုခံစားလိုက္ရသည္၊ေကာင္းလိုက္သည့္ျဖစ္ခ်င္း ၊သူအားရစြာထပ္မံ၍ဖိသြင္းသည္၊ဒီတစ္ခါ မရပ္ေတာ့၊စည္းက်ပ္သည့္ဖင္ထဲသို႔ တံေတြးမ်ား၏အကူအညီေၾကာင့္တစ္ရစ္ရစ္ျဖင့္ တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားသည္။ ႏုႏုဇင္ “အာ့ .. ဟား …´´ဟုအသံရွည္ဆြဲညည္းညဴကာ ေကာ့ထြက္သြားသည္၊ဖင္ခံရသည္ကိုေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပုံရ၏။ တစ္ဝက္ခန႔္ျပန္ဆြဲထုပ္ၿပီး သုံးေလးခါ အသြင္းအထုပ္လုပ္သည္၊ ၾကပ္ထုပ္ထုပ္ႀကီးျဖင့္စီးလွသည္။သူအားရစြာဖင္သား တစ္ျခမ္းအား လက္ဝါးျဖင့္ တစ္ျဖန္းျဖန္းေနေအာင္႐ိုက္လိုက္သည္။
“အာ့ အာ့ ရွီး …. ေကာင္းတာ့ ေမာင္ေလးရယ္ မင္းလုပ္တတ္သားပဲ´´ ႏုႏုဇင္အံႀကိပ္သံႀကီးျဖင့္ေထာပနာျပဳသည္၊ ဖင္႐ိုက္လိုက္သည့္အတြက္ စအို၀ ရႈံရႈံသြားမႈက တစ္ေခ်ာင္းလုံးကိုဆြဲဆြဲ ညစ္ေစသည္၊သူမေနႏိုင္ေတာ့ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းတုန္ခါရမ္းသြားသည္အထိ အားရေအာင္ေဆာင့္ေတာ့သည္၊ ႏုႏုဇင္ ကလည္း သူမဖင္အား တစ္လၾကမ္းခ်ေနသည္ကို နာက်င္ပုံမေပၚ အားရႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ေအာ္ညည္းေနေတာ့သည္။

အခ်က္၂၀ခန႔္ေဆာင့္အၿပီး ႏုႏုဇင္က သူ႔ထိပ္ဖူးအားခြၽတ္၍ သူ႔အားလွဲအိပ္ေစသည္။ၿပီးမွ သူ႔မ်က္ႏွာဘက္သို႔ဖင္ေပး၍ ႏွစ္ေျမာင္းၾကားရွိ ေရွ႕အဂါႏွင့္ေတ့ကာထိုင္ခ်လိုက္၏၊ ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ေစာင့္ေတာ့သည္။ အာတာတာျဖစ္ေနသည့္ ဖင္ဝထဲသို႔သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားထိုးသြင္းေစ၏၊အရသာအစုံ ျဖင့္ဇိန္ခံသည့္မိန္းမဟုမွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိပ္ဖူးကိုဖင္ဝသို႔ျပန္သြင္းကာ ေစာင့္ျပန္သည္၊တင္းၾကပ္ျပည့္သိပ္လြန္းသည့္ ဖင္ျဖင့္ အားပါပါေစာင့္သည့္အ တြက္ တစ္ေခ်ာင္းလုံးထူပူတက္လာသည္အထိေကာင္းလွသည္။ဖင္ဝကိုႀကိပ္ထိုင္၍ စေကာဝိုင္းေပးေနေသးသျဖင့္ ထိပ္ ဖူးကသူမ၏ဖင္ထဲတြင္ ပတ္ေမႊ႕ေန၏။

ဒါကို သူမက အေစ့ပြတ္၍ ဇိမ္ခံသည္။ေနာက္ဆုံးေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ ဖင္ျဖင့္ အားရပါးရေဆာင့္ေလေသာအခါ တင္းကားလွပလွေသာ အိုးႀကီး၏ တုန္ခါေဆာင့္ခ်ရမ္းခါေနသည့္ အျမင္အာ႐ုံ ၊ ဖင္ သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းျဗန္းျဗန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ခ်ေနသည့္အတြက္ ဆီးဆပ္ႏွင့္႐ိုက္ခတ္မိသည့္ အသံမ်ား သူမ၏အားရ စြာ ေအာ္ညည္းသံမ်ား စသည့္ အၾကားအာ႐ုံ စီးၾကပ္သည့္ဖင္၏ ဆြဲဆုပ္အားျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ခ်သည့္ အထိအ ေတြ႕အာ႐ုံတို႔ေၾကာင့္ သူထြန႔္ထြန႔္လူးလာသည္၊ဒါကိုသိေသာ ႏုႏုဇင္က ဖင္ဝမွအတင္းခြၽတ္၍ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ဒူး ေထာက္ထိုက္ကာ “ၿပီးေတာ့မယ္မွတ္လား လာ ဒီကိုလာ အစ္မမ်က္ႏွာေပၚပန္းခ်လိုက္ အစ္မႏို႔ေတြေပၚပန္းခ်လိုက္ မင္းဟာႀကီးက အရည္ေတြပန္းထြက္လာတာကိုၾကည့္ခ်င္လို႔ အားရေအာင္ၾကည့္ခ်င္လို႔ ´´ သူဆြဲမခြၽတ္လွ်င္ၿပီးေတာ့မည္မို႔ ခနေအာင္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ကာႏုတ္မတတြတ္တြတ္ပူဆာေနသည့္ သူမ မ်က္ႏွာႏွင့္ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လုံးေပၚသို႔ ဂြင္းထုကာ ေအာင့္အီးထားသမွ် လက္က်န္မရွိေအာင္ တစ္ဗ်စ္ဗ်စ္ျဖင့္ပန္းခ်လိုက္ေတာ့ သည္။

“ေမာင္ ….´´ မ၏အသံျဖစ္သည္။သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးေလဟာနယ္ထဲေရာက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရ၏၊ “ေစာက္ရွက္မရွိၾကဘူး …´´ မ မ်က္ႏွာကိုလက္ျဖင့္အုပ္ခါေအာ္လိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္၏ပုံစံကလည္းၾကည့္အုံး ေခြၽးမ်ား႐ႊဲနစ္ေနသည့္ အဝတ္မပါကိုယ္လုံးတီးမ်ားျဖင့္ တစ္ေယာက္၏မ်က္ႏွာေပၚသို႔ တစ္ေယာက္က သုတ္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ေနသည့္အခ်ိန္ တန္းမိျခင္းျဖစ္၏၊ မ အသားတို႔တစ္ဇက္ဇက္တုံေနသည္၊မ်က္ရည္မ်ားျမင္မေကာင္းေအာင္က်ေန၏၊အသံကားမထြက္ေတာ့။ သူ႔လည္း ရွင္း ျပခ်င္သည္ ပါးစပ္ထဲအာေစးထည့္ထားသလို ဘာအသံမွထြက္မလာေတာ့။ႏုႏုဇင္ တစ္ဦးသာအသံထြက္လာသည္။ “သူငယ္ခ်င္း .. တို႔ကိုခြင့္လႊတ္ပါကြာ .. မင္းေကာင္ေလးကိုျမဴဆြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး .. သူအတင္းလာေတာင္းေနလို႔ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေကြၽးမိတာပါကြာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ဒို႔စိတ္အလိုမလိုက္သင့္ဘူး ဒို႔ကိုခြင့္မ လႊတ္ပါနဲ႔ေနာ္ ´´ သူပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္နားေထာင္ေနမိသည္၊မိန္းမမ်ား၏ နာမည္ႀကီး မာယာ ဆိုသည္ကို အခုမွရွင္းရွင္ႀကီးျမင္ေတြ႕ လိုက္ရသည္၊ဆြံအေနသည္၊ဘာမွေျပာ၍မထြက္ေတာ့၊ႀကိဳးစား၍ေျပာၾကည့္သည္၊

“မ .. မဟုတ္ဘူး .. သူေျပာတာမဟုတ္ဘူး .. ေမာင္ရွင္းျပပါရေစ´´ “ေတာ္ဘီ ကိုေနမ်ိဳး ရွင္ဘာမွမေျပာနဲ႔ေတာ့ .. အားလုံးၿပီးသြားဘီ .. ကြၽန္မရဲစခန္းကိုဖုန္းမဆက္မိခင္ အျမန္ျပန္ေတာ့ ရွင့္ကိုမုဒိန္းမႈနဲ႔ တရားစြဲမိေတာ့မယ္ .. အျမန္သြား ….´´ မနားႏွစ္ဖက္ကိုပိတ္ခါ ေအာ္ေတာ့သည္၊သူ အဝတ္မ်ားဆြဲယူဝတ္ဆင္ကာ အျမန္ဆုံးဆင္းလာခဲ့ရေတာ့၏ ထိုညကကမာၻ ပ်က္သည္ထက္ဆိုးခဲ့သည္ပဲ ..။ ေမ့ေပ်ာက္ရန္မလြယ္ကူေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္ခန႔္ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ့သည့္ အျဖစ္ဆိုးတို႔က ရင္ဘတ္အတြင္း၌ စူးရွေအာင့္သက္ေသာေဝဒနာကိုျဖစ္ေပၚေစသည္။ႏွလုံးေရာဂါျဖစ္ေလာက္သည္အထိ မျပင္းထန္ေစကာမူ ေနရာရွာကု သရန္ခက္ခဲသည့္ နာက်င္မႈေဝဒနာက ခံစားရခက္လွသည္။ သူစားပြဲတြင္ထိုင္၍ မႈိင္ေနသည္မွာအေတာ္ၾကာသြားသည္၊ သူ၏အတြင္းက်ိတ္ျပည္တည္ေနခဲ့ေသာ ဒါဏ္ရာအား ႏုႏုဇင္ က အပ္ေသးေသးေလးျဖင့္ထြင္းသြားျပန္ေလၿပီ။ ယင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားၿပီးဆုံးၿခဲ့ပီးေနာက္ မည္သို႔မွ် ဆက္သြယ္မႈမွန္သမွ်အား ေျခရာေဖ်ာက္သြားခဲ့သည့္ မကို သူ ေနာက္ထပ္မဆက္သြယ္ ေတာ့ပါ၊

ရွင္းျပလွ်င္လည္း သူမ၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ပက္ပင္းမိခဲ့သည့္ ေဖာက္ျပန္မႈတစ္ခုအား ဘယ္မိန္းခေလးမွ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မည္မဟုတ္သည္ကိုသူသိ၍ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ .. ႏုႏုဇင္ေျပာခဲ့သည့္ မင္းမမရဲ႕စနက္မကင္းဘူးဆိုသည္ကိုေတာ့စိတ္ဝင္စားမိသည္၊ အားလုံးကိုႏုႏုဇင္ကဖန္ တီးခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကစဥ္းစားစရာျဖစ္သည္၊ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္သူမလုပ္ခဲ့လည္း၊ ႏုႏုဇင္ကဲ့သို႔ ျပည့္စုံသည့္မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႔ ဆာေလာင္မႈအားေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္မည့္ေယာက္်ားမရွားပါ။ သူ႔အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း၏ ရည္းစားကိုမွဘာလို႔ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့လဲ၊သူ႔လိုမိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ သည္ေလာက္အရွက္မဲ့ သည့္လုပ္ရပ္ကိုလုပ္မည္မဟုတ္ .. ။စဥ္းစားစရာျဖစ္၏၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညေန႐ုံးဆင္းခ်ိန္တြင္ ႏုႏုဇင္ႏွင့္စကားေျပာၾကည့္ရန္ သူဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ႐ုံးကိုဆင္းေနက်အခ်ိန္ထက္ အနည္းငယ္ေစာ၍ဆင္းမိသည္၊

ကားဂိတ္အနီးရွိႏုႏုဇင္ေျပာေသာေဆးခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့ လူနာမ်ားရွိေနသည္ ၊ ေဒါက္တာႏုႏုဇင္ ဟူေသာဆိုင္းဘုတ္ေလးကိုဖတ္မိသည္၊ သူ႔ဂုဏ္ျဒပ္ကိုအားနာမိသည္၊ သည္လိုေနရာမ်ိဳးမွာဘယ္လိုေမးမလဲ၊ သူကေရာဘယ္လိုေျပာထြက္မလဲ၊သူလွည့္ျပန္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။ “အစ္ကို .. ေဒါက္တာက ခနေလးေစာင့္ေနေပးပါတဲ့ .. ေျပာခိုင္းလို႔´´ သူနာျပဳဆရာမေလး တစ္ေယာက္လာေျပာသည္၊သူေဆးခန္းအတြင္းဝင္ထိုင္လိုက္၏၊ လူနာမ်ားကိုစမ္းသပ္ကုသေပးေန သည့္ ေဒါက္တာမ ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ကိုျမင္မိသည္။ က်င္နာတတ္ေသာ စာနာတတ္ေသာ ႏုညံံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အၿပဳံးေလးမ်ားက လူနာမ်ား၏ေဝဒနာတစ္ဝက္အား သက္သာေစေလာက္သည္။ ထိုေန႔ညက သူ႔အား အရွက္ကင္းမဲ့စြာေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ၊ အားရပါးရ ေအာ္ဟစ္အရသာခံခဲ့ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟု ေျပာလွ်င္ ဘယ္သူယုံႏိုင္မလဲ။ ႏုႏုဇင္က သူ႔အားၿပဳံးျပၿပီး ခနေစာင့္ေနေပးေစလိုေသာသေဘာျဖင့္ လက္ျပသည္။သူေခါင္းဆက္ျပလိုက္၏၊လူနာကုန္ သည္အထိေစာင့္ေပးေနလိုက္သည္၊သူကသိခ်င္ေသာသူေလ ေစာင့္ရမည္ေပါ့၊ လူနာမ်ားကုန္ေတာ့ သူနာျပဳဆရာမေလး ျခင္းေတာင္းဆြဲ၍ျပန္သြားသည္၊ ႏုႏုဇင္ကေဘစင္တြင္လက္ေဆးေက်ာ၍သူ႔ ဘက္ေလ်ာက္လာ၏၊

“ေစာင့္ရတာပ်င္းသြားဘီလား ေမာင္ေလး ..ေဆာရီးေနာ္ .. အစ္မ မင္းလာလိမ့္မယ္လို႔ထင္မထားဘူး´´ “ရပါတယ္ .. ဒါအစ္မအလုပ္ခ်ိန္ပဲ .. ေစာင့္ရမွာေပါ့ ကြၽန္ေနာ္က ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မူးေနရင္ေတာင္ အားနာတတ္ ပါတယ္´´ ႏုႏုဇင္မ်က္ႏွာကြက္ခနဲပ်က္သြားသည္၊ မ်က္ဝန္းတို႔တြင္စိတ္မေကာင္းျခင္းအေငြ႕အသက္မ်ားတစ္ပုံတစ္ပင္ေတြ႕လိုက္ ရ၏၊ “မင္း အစ္မကို သိပ္မုန္းေနမယ္ဆိုတာ အစ္မနားလည္ပါတယ္ .. မင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္းနားလည္ပါတယ္ .. ဒါေပ ..´´ သူလက္ကာျပလိုက္၍သူမစကားတို႔တန႔္သြားသည္။ “ကြၽန္ေနာ္လာတာ .. ဘယ္သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကိုမွသိခ်င္လို႔လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး .. အစ္မေျပာတဲ့ မင္းမမရဲ႕စနက္မ ကင္းဘူးဆိုတာကိုမရွင္းလို႔ျပန္လာေမးတာ ..´´ ႏုႏုဇင္ သက္ပ်င္းတစ္ခ်က္ခ်သည္၊သူ႔ေရွ႕ရွိခုံတြင္ထိုင္လိုက္၏။

“ဟုတ္ပီေလ .. အစ္မရွင္းျပပါ့မယ္ .. အစ္မေျပာတာေတြကို ယုံံရမယ္လို႔မဆိုလိုပါဘူး ..မင္းသေဘာပါ .. မင္းသိသင့္ တယ္ထင္လို႔ .. မင္းခံစားေနရတဲ့ေရာဂါကို မင္းသိေအာင္ အမ်ိဳးအစားေျပာျပယုံပါပဲ .. မင္းယုံယုံ မယုံယုံ ဒါတစ္ကယ္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ ´´ သူမ၏စကားကို ၾကားမျဖတ္ပဲနားေထာင္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္၊ လွည့္ဖ်ားမႈအား ၿငိမ္၍နားေထာင္ျခင္းျဖင့္ အနက္ ေကာက္၍ရႏိုင္ပါ၏၊ “ မင္းမမနဲ႔ တို႔ ကေဆးေက်ာင္းကတည္းက တူတူေနခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာမင္းသိၿပီးသားပါ၊ တို႔ႏွစ္ေယာက္ကသိပ္ခ်စ္ တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လည္းအရမ္းပြင့္လင္းၾကတယ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ ေယာက္ကအၿမဲျဖည့္ဆည္းေပးတယ္ ဘယ္ကိစမဆိုေပါ့ .. မင္းသေဘာေပါက္လား´´ သူေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။သူထင္ခဲ့သလိုမ်ိဳးေပါ့။

“မင္းနဲ႔ စေတြ႕တုန္းက ရန္ကုန္ကိုတစ္ျခားကိစနဲ႔လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး သူအကူအညီေတာင္းလို႔လာခဲ့တာ .. မင္းကို သူ႔ဘဝထဲက ဖယ္ထုတ္ေပးဖို႔တဲ့ ´´ နားထဲမိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္သကဲ့သို႔အဝင္ဆိုးသြားသည္၊ သူညင္းဖို႔ျပင္လိုက္ေသာ္လည္းအမူအရာကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ထိန္းလိုက္၏ လုံးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဟူသည့္စကားတို႔သာ သူ႔ရင္ဘက္ထဲတြင္ ေဘာင္ဘင္ခတ္သြား၏၊ “မင္းအတြက္ယုံရခက္မွန္း အစ္မသိပါတယ္ .. ဒါပထမဦးဆုံးအႀကိမ္မဟုတ္ပါဘူး .. အဲ့လိုအကူအညီမ်ိဳးကို သူ႔ဆီမွာ လည္း အစ္မေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္၊အဲ့ဒီတုန္းကလည္း သူဒီလိုနည္းနဲ႔ကူညီေပးခဲ့ဖူးတယ္ဆိုရင္မင္း သိပ္အံ့ၾသသြားမလား´´ ကမာၻေျမႀကီးႏွင့္သူကိုယ္တိုင္ ၿငိမ္သက္ေနပါလွ်က္ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ေတာ္လွဲသံမ်ားျမည္ဟီးကြဲအက္ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ားပန္း ထြက္သကဲ့သို႔ ခံစားေနရသည္၊ တစ္ကယ္ပဲလားမရယ္ ေမာင္ဘယ္လိုယုံရမွာလည္း ႏုႏုဇင္လီဇယ္ၿပီးေျပာေနျခင္းမ ဟုတ္သည္ကို အသိစိတ္က ခံစား၍ရေနပါလွ်က္ မသိစိတ္ကလက္ခံရန္ခက္ခဲေနသည္။ “မင္းယုံေအာင္ သက္ေသျပႏိုင္ဖို႔ ခိုင္လုံတဲ့အေထာက္အထားေတြ အစ္မဆီမွာရွိေပမယ့္လဲ အေစာကေျပာခဲ့သလို မင္း ယုံဖို႔ မယုံဖို႔ထက္ တစ္ကယ့္ျဖစ္စဥ္ကိုမင္းသိသြားရင္ ခံစားရတဲ့ေဝဒနာေတြ တစ္ဝက္ေလာက္သက္သာမယ္ယုံၾကည္ လို႔ ဒီအေၾကာင္းေတြကိုဖြင့္ေျပာခဲ့တာပါ၊

လဲ့ဆီမွာတစ္ခ်ိန္ကတင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေႂကြးေၾကာင့္ အစ္မကူညီခဲ့ေပမယ့္လည္း ဒီေန႔အထိ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြ ေတြးမိတိုင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ .. ဒါတစ္ကယ္ပါ´´ သူလက္ခံစျပဳလာပါသည္၊သူ႔ကို ျမန္ဆန္စြာအဆက္အသြယ္ျဖတ္၍ သူမတို႔ၿမိဳ႕ရွိ သူေဌးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထက္ သြားခဲ့ေသာ မ၏ပ်က္သားမႈကို ထိုစဥ္ကအံ့ၾသမိခဲ့သမွ် ယခုေကာင္းေကာင္းႀကီးသေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါၿပီ၊ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီၿခဳံထြင္ခဲ့သည္ေပါ့ ေဒါက္တာလဲ့လဲ့ျဖဴ။ “တစ္ခုပဲေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာပါ .. ဒီအေၾကာင္းေတြသိလိုက္ရလို႔ .. အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတည္ၿငိမ္ေနတဲ့ လဲ့ဘဝေလးကို ေတာ့မဖ်က္ဆီးေစခ်င္ဘူး .. ျဖစ္သမွ်အားလုံး အစ္မကသာအဓိကတရားခံျဖစ္တာမို႔ မင္းမေက်နပ္ရင္ အစ္မကို ႀကိဳက္ သလိုစီမံႏိုင္ပါတယ္ .. မင္းရဲ႕လက္စားေခ်မႈကိုခံယူဖို႔အသင့္ပါပဲ´´ သူၿပဳံးမိသည္၊ပူေဆြးေသာကတို႔ျဖင့္အေရာင္ေျပာင္းလ်က္ရွိသည့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးတြင္ ႏုတ္ခမ္းတစ္ခုသာ ထိုအၿပဳံးကိုသ႐ုပ္ ေဖာ္ႏိုင္ေလ၏။

“စိတ္ခ်ပါ အစ္မ .. ကြၽန္ေနာ္က စာနာတတ္တဲ့လူသားတစ္ေယာက္ပါ .. ၿပီးေတာ့ မကိုလည္း တစ္ကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ခ်စ္သူဆီကဘာေတြကိုေတာ့ရ ရမယ္ဆိုတဲ့ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့စိတ္မရွိဘဲ ခ်စ္သူအတြက္အၿမဲ ဦးစားေပးတတ္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ခ်စ္ခဲ့တာပါ ၊ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ ေပါင္းျခင္းကြဲျခင္းဟာခ်စ္ျခင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး .. ကံကလုပ္တာ ပါ .. ကြၽန္ေနာ္နဲ႔ပါတ္သက္လို႔ မဆီမွာ တဒဂၤစိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈရသြားတယ္ဆိုရင္လဲ ေက်နပ္ပါတယ္ .. သူမလိုအပ္ေတာ့ တဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္ေနရတာထက္စာရင္အမ်ားႀကီးေကာင္းပါတယ္ .. မဟုတ္ဘူးလား´´ မႀကဳံစဖူး မာယာကင္းေနသည့္ ႏုႏုဇင္၏မ်က္ဝန္းညႇိဳ႕ညိဳ႕မွ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕တို႔ကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။

“နားလည္ေပးတဲ့ ေမာင္ေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္ .. အသက္ငယ္ေပမယ့္ မင္းလို စိတ္ထားျမင့္ျမတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေစာ္ကားမိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရမိပါတယ္ .. အဲဒီအျပစ္က မတစ္ဘဝလုံး အမဲစက္ ထင္ေနေတာ့မွာပါကြယ္ .. ´´ “ရပါတယ္အစ္မ ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာျပတဲ့အစ္မကို ကြၽန္ေနာ္ကေက်းဇူးတင္ရမွာပါ အစ္မေျပာသလိုပဲ ေဝဒနာတစ္ဝက္ ေလာက္သက္သာသြားသလိုခံစားရပါတယ္ .. ကြၽန္ေနာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါအုံးေနာ္ ´´ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ကိုင္ပုဝါအနားစြန္းႏွင့္သုတ္ေနေသာ ႏုႏုဇင္ကိုႏုတ္ဆက္ရင္း ေက်ာခိုင္းထြက္ခဲ့သည္၊ သူ၏အျပန္လမ္းတြင္ ပူေဆြးေသာကတို႔ကပ္ပါမလာသည္ကိုေတာ့ သတိထားမိသည္၊ ဝမ္းနည္းေနာင္တတို႔အားႏုႏုဇင္ ထံသို႔ အၿပီးအပိုင္လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ျခင္းျဖင့္ လက္စားေခ်ခဲ့မိ၏။

ၿမိဳ႕ျပေန ဆိုရွယ္က်ေသာလူကုံတန္အခ်ိဳ႕၏ လိင္မႈအသားေပးစိတ္ဆႏၵေျဖမႈ အက်င့္စ႐ိုက္အား႐ြံမုန္းမိသည္ … တစ္ကယ္ဆို .. လူသားမ်ားသည္ မဆုံးႏိုင္ေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားေနာက္သို႔လိုက္ရင္း ေလာကလမ္းကိုေလွ်ာက္လွမ္းေန ၾကသူမ်ားသာျဖစ္၏၊ လိုအင္ဆႏၵေနာက္လိုက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္သူကေပ်ာက္၊ ေမွာက္လဲသူကလ၊ဲ အား အင္ကုန္ခမ္း အေမာစို႔၍ ဒူးေထာက္အရႈံးေပးသူကေပးျဖင့္ အလိုဆႏၵအမိုက္ေမွာင္၏ လွည့္စားရက္စက္ မႈကို နည္းမ်ိဳးစုံ ခံစားေနရပါ သည္၊ပူေလာင္လြန္းလွသည့္ေဝဒနာအား သက္သာစိမ့္ေသာငွာ ေတြ႕ရာျမင္ရာေရအိုင္တို႔တြင္ စိမ္ႏွစ္၍ ျမဴးထူး ေပ်ာ္ပါး ေဆာ့ကစားခဲ့ေသာ္ “ေရျမႇဳပ္၊ ေရပြက္၊ လႈိင္းၾကပ္ခြပ္´´ မ်ားျဖစ္ေပၚလာပါ၏ .. ယင္းခနတာအခိုက္အတန႔္သည္ ထိုထိုလူသားအတြက္ တစ္ခနတာ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း .. ေရပြက္ကေလးတြက္ ဘဝတစ္သက္စာျဖစ္သည္ကိုေတာ့ သတိခ်ပ္ၾကေစလို၏ …။ ၿပီးပါပီ