ပန်ချင်တယ် ခရေဖူးဆိုလို့

ပန်ချင်တယ် ခရေဖူးဆိုလို့ (စ/ဆုံး)

“ဟယ်.. မောင်.. မောင် ပြန်လာပြီ.. နန်းကို ညာတယ် ကြည့်စမ်း.. လကုန်ပြီးလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ် ဆို..” “ဟားဟား.. စပရိုက် စ်လေ.. နန်းလေး အရမ်း ပျော်သွားတာ မြင်ချင်လို့.. အာ မွ.. မွ.. မွ..”   “လွမ်းလိုက်ရတာ မောင်ရယ်..”  “လွမ်းလိုက်ရတာ နန်း ရယ်..” “အွမ်..”  “အဲ..”  “ဟားဟား..”   “ခိခိခိ..”  လက်ထပ်ပြီးစ ဇနီးမောင်နှံလေး။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမျိုးခေါ် မျိုးမင်းက NGO တစ် ခုမှ အရာထမ်း တစ်ဦး။ ပြည်တွင်း ပြည်ပ ခရီးယာယီ အင်မတန် များလှသူ။ နန်း ဆိုသည့် ဇနီးလေး နန်းငွေရောင်က တောင်ပေါ်မြေ မှ ကျောင်းဆရာမလေး။ JICA project တစ်ခုတွင် ကိုမျိုးနှင့် နန်း ဖူးစာဆုံသည်။

နိုင်ငံတကာလှည့်ကာ အလုပ်လုပ်နေသော ရန်ကုန်သားကြီး ကိုမျိုး၏ မနိုးသေးသော နှလုံးသားက အေးချမ်းသိမ်မွေ့သည့် ရှမ်းတိုင်း ရင်းသူ ကျောင်းဆရာမလေး နန်းငွေရောင်နှင့် ဆုံမှ ပြန်အိပ်ချိန် မရှိနိုင်တော့။ အလုပ်များသည့် ကြားမှပင် တောင်ပေါ်မြေပြန့်   ချောင်းပေါက်မတတ် ခြေရာထပ်ပြီး တောင်ပေါ်ပန်းကလေး နန်းကို အရခူးခဲ့သည်။ ချစ်သူ သက်တမ်း တစ်နှစ်ကျော်ကျော်တွင် နှစ် ဘက်မိဘများ သဘောတူညီမှု ရယူကာ ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခဲ့ကြသည်။ ကာမပိုင် အကြင်လင်မယားမို့ အတူ နီးရပြီ ဆို သော်ငြားလည်း တောင်ပေါ်မှာမွေး၊ တောင်ပေါ်မှာကြီးပြီး တောင်ပေါ်မြေကို ချစ်သော နန်း တစ်ယောက် သျှောင်နောက် ဆံထုံးမပါ နိုင်ခဲ့။

မြို့ကြီးပြကြီးများတွင် ငွေလမ်းခင်း၍ ပညာရှာနိုင်သော ကလေးငယ်တို့ ပညာရေး အဆင့် မြင့်မားလာပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဖွံ့ဖြိုးမှု နည်းသေးသည့် ဒေသများတွင်တော့ ကလေးငယ်တွေ ပညာရေးအတွက် မည်မျှ ခက်ခဲကြောင်း ကိုယ်တိုင် ကြုံခဲ့သူ နန်း အသိဆုံး။  အလုပ်ထွက်ပြီး အနားနေစေလိုသော ခင်ပွန်း မောင့်ကို သည်တစ်ခုလေးတော့ သနားသဖြင့် အခွင့်ပေးဖို့ နန်း တောင်းဆိုခဲ့သည်။    ကိုမျိုး ကိုယ်တိုင်ကလည်း ပရဟိတ စိတ်ထားရှိသူ ဖြစ်သည့်အပြင် အလုပ်တာဝန်အရ ဖွံ့ဖြိုးမှု နည်းသေးသော ဒေသလေးများ၏  ပညာရေး ကျန်းမာရေး အခက်ခဲများကို နန်းထက်ပင် ပိုသိသူမို့ ဇနီးလေးနန်း၏ မွန်မြတ်သည့် ဆန္ဒလေးကို ရပ်ပစ်ဖို့ အတင်းအကြပ်  မတိုက်တွန်းရက်ခဲ့။

နောက်တစ်ချက်က ကိုမျိုး၏ ခရီးစဉ်များတွင် ပြည်တွင်းထက် ပြည်ပ ခရီးက ပိုသည်။ နန်းကို အလုပ်ထွက်ပြီး သူ့နောက် လိုက်နေ ခိုင်းလိုက်လျင် နန်းလေး တွယ်တာရှာသည့် တောင်ပေါ်မြေနှင့် အညတရ ကလေးငယ်တွေကို ခွဲလိုက်ရတာသာ အဖတ်တင်ဖို့  များ၏။ အချိန်ပြည့် အနား နေမပေးနိုင်သော ဇနီးသည်ကို သူ ပျော်သည့် အလုပ်လေးနှင့် မွေ့လျော်စေလိုသည်က ကိုမျိုး ရင်ထဲက  စေတနာ။  သည်လို နားလည်မှုလေးနှင့် ထူထောင်ခဲ့သော အိမ်ရာလေးတွင် လင်မယား နှစ်ဦးတို့မှာ အတူနေရချိန်က တစ်လလျှင်  ၅ရက်ပင် မပြည့်တတ်။ ယခုလည်း ဂျပန်နိုင်ငံသို့ အလုပ်ကိစ္စ ခရီးထွက်ရပြီး ပြန်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ ပြန်လာမည့် ရက်ထက် ဆယ် ရက်လောက် နောက်ဆုတ် ပြောထားပြီး ရုတ်တရက် ရောက်ချလာခြင်းမို့ နန်း အရမ်း အံ့သြသွားခြင်းပင်။

အထုတ် ပစ်ချပြီးသည်နှင့် နှစ်ဦးသား တင်းကြပ်စွာ ထွေးဖက်ရင်း အလွမ်းသယ်ကြသည်။ ပူးကပ်နေသော ကိုယ်နှစ်ခုကြားတွင်   အပ်ချည်ကြိုးပင် တိုးလို့ ရနိုင်အံ့မည် မထင်။ တရှိုက်မက်မက်သော အနမ်းတို့ကလည်း ရေတံခွန်မှ ရေလို အလျဉ်မပြတ်။ နှုတ်ခမ်း  တွေပူ ပါးတွေထူလာမှပဲ အနမ်းတို့ ရပ်ဖြစ်တော့၏။  “ပြောပါဦး နန်းရဲ့.. ဒီတစ်ပတ်တွင်း ကဗျာ ဘယ်နှပုဒ် ရေးဖြစ်လဲ..”    စာပေအနုပညာကို မြတ်နိုးသည့် ကျောင်းဆရာမလေး နန်းငွေရောင်က အားလပ်သည့် အချိန်လေးများတွင် စာ၊ ကဗျားလေးများ လည်း ရေးလေ့ရှိ၏။ အထူးသဖြင့် မောင်နှင့် လက်ထပ်ပြီးမှ ပြန်ခွဲရသည့် အချိန်လေးတွေ။ ဆွတ်ပျံ့လွမ်းမောရသည့် နှလုံးသားက  အနုပညာလှလှလေးများကို မွေးဖွားစေသည် မဟုတ်ပါလားလေ။

“ရေးဖြစ်တယ် မောင်ရဲ့.. ကလေးတွေ စာမေးပွဲ ဖြေနေတော့ အများကြီးတော့ ဟုတ်ဘူး..”  “မောင့်မိန်းမလေး အလုပ်များနေတယ် ပေါ့လေ.. မောင့်ကို လွမ်းဖို့တောင် အားရဲ့လား..”  “မောင့်နော်.. အချိန်တိုင်း သတိရနေတာ.. စိတ်ထဲကနေ စကားတွေ လှမ်းပြောနေ တာ.. လွမ်းတယ် ဆိုတိုင်းတော့ ဟိုလိုကြီး ဆွေး မနေပါဘူး.. မောင့် အကြောင်း တွေးနေရရင်ကိုက နန်းတွက် ပြည့်စုံတာ..”  “ဟားး.. ချစ်တယ်ကွာ.. မောင့်ဆရာမလေး.. စာရေးဆရာမလေး.. ပြ ပြ.. ကဗျာလေး ဖတ်မယ်..”   ခဏ ဟု ဆိုကာ စာကြည့်စားပွဲ လေးဆီ ပြေးပြီး ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်လေး ထုတ်၊ မောင့် အတွက် ရေးထားတဲ့ ကဗျာလေးကို ပြလိုက်သည်။

ချစ်စံအိမ်  မြေကရားလေး ခပ်သေးသေး ကြည်အေးစမ်းရေသယ်။  ထင်းချောင်းတွေစု  မီးဖိုပြု  ယခု သောက်ဖို့တည်။  ပွက်ပွက် ဆူမြူး  လက်ဖက်ခူး ရွယ်စူး မောင့်တွက်ကွယ်။ အကြမ်းတကျိုက်  ပြုံးကာတိုက်  မောဟိုက်ပြေရန်ရွယ်။  သနပ်ခါးမျိုး   ပန်းခက် ချိုး  ဆံထိုးလေးလို ပန်ပါ့မယ်။ ပါးပြင်နှစ်ဘက်  နံ့သာကွက် မောင့်တွက်ပန်းချီခြယ်။   ယုန်ငယ်လေးများ  မွေးလို့ထား  နောက်နားခြံ ထဲဝယ်။ ပြတင်းထက်မှာ နေခြည်လာ နှစ်ဖြာ ငှက်ကျေး မွေးဦးမယ်။ ကျီကြာသံလေး  တူစုံတေး  ဆိုပေးစမ်းပါ့ ငှက်လေးရယ်။ အိမ်အဝင်လမ်း စိမ်းမြချမ်း လန်းဆန်းမြက်ခင်းစိုက်ဦးမယ်။ မိုးသည်းတိမ်တို့ မှိုင်းကာညို့ ခိုလို့တိုးမယ် ရင်ခွင်ကျယ်။

ချမ်းပြေစေခြင်း ထွေးပွေ့ရင်း မီးလင်းဖိုလေး ထွန်းထားမယ်။ ချစ်စံအိမ်လေး ကဗျာရေး ကမ္ဘာဆွေးလည်း တည်စေကွယ်။ နန်း  ကဲ့သို့ပင် စာပေကဗျာ ဝါသနာကြီးသူ မောင်က ကိုယ်တိုင် အားဖြင့် သိပ်ရေးလေ့ မရှိသော်လည်း နန်းရေးသမျှ စာတိုပေစနှင့် ကဗျာ လေးများကိုတော့ လိုတာပိုတာ ဖြည့်စွက်ပြီး ပိုလှစေအောင် အရောင် တင်ပေးတတ်သေးသည်။ နန်း ရေးတဲ့ ကဗျာပုစိ စာပုစိလေး တွေကို တယုတယ ဖတ်ပြီး အမြတ်တနိုး တန်ဖိုးထားတတ်သူ မောင်၊ ခုလည်း နန်း၏ ချစ်စံအိမ်ကဗျာလေးကို ဖတ်ပြီး ကျေနပ်ပီတိ ဖြစ်လှစွာ ပြုံးနေ၏။

“ရှမ်းပြည်မှာ သနပ်ခါးပန်း ရှိလို့လား မိန်းမ.. ချယ်ရီပန်းမျိုး တစ်ခက်ချိုး လို့ ဖြစ်သင့်တာပေါ့..”  “ဟီးး.. ရှိဘူးလေ.. သနပ်ခါးပန်းနံ့  မောင် ကြိုက်တယ် ပြောဖူးလို့ ထည့်ရေးတာ.. ချယ်ရီက မွှေးမှ မမွှေးတာ.. နန်းကိုယ်တိုင်လည်း မပန်ချင်ပါဘူး..”  “ဟဟ..  မှတ်ထားတယ်ပေါ့လေ..”  “မှတ်မိနေတာပါနော်..”  “ဟုတ်ပါပြီ သာလိကာရယ်.. လာ လာ.. သနပ်ခါးပန်းနံ့ ကြိုက်တာက ရင်အေး လို့.. နန်းနဲ့ မဆုံခင်က ကြိုက်တာ.. အခု မောင့် နန်းငွေရောင်လေးက သနပ်ခါးပန်းထက် ရင်အေးတယ်.. နန်းလေးကိုပဲ ရှူတော့ မယ်.. လာ..” ဟု ဆိုကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းရင်း အနမ်းမိုးတွေ သွန်ချတော့သည်။ သည်လိုနှင့်ပင် နမ်းရင်း ပွေ့ရင်း ကလူကြည်စယ် ရင်း ခွဲနေရသည့် ရက်များမှ အကျိုးအကြောင်းတို့ မေးရင်း ပြောရင်း ညနေခင်း တစ်ခု ကုန်လွန်သွားပြီ။

တောင်ပေါ်ဒေသ၏ နွေဦး ညချမ်းသည် ရန်ကုန်မြေလို ပူလောင်ခြင်း မရှိသော်လည်း ပြောလောက်အောင်တော့ မချမ်း။  သို့သော်လည်း ကြင်သူ နှစ်ဦးကတော့ဖြင့် အိပ်ရာထက်တွင် ကြားလေသွေး မခံနိုင်သလို ပွေ့ဖက်လျက် အချစ်သည်းနေကြသည်။  ရှည်သွယ်သော မောင့် လက်ချောင်းများက နန်း အကျီအောက်ထဲ နှိုက်၍ ရင်မြွှာ မို့မို့တို့ကို ဆော့ကစားနေ၏။ ပါးချင်းအပ်ကာ  ကြားနိုင်ရုံမျှသော အသံဖြင့် စကား စလိုက်သူက မောင်..   “မောင်တို့ အနီးဆုံးလူဆိုတာ တကယ်..”  “အွင်.. ဘယ်လို..”  “ခရီးထွက် ရတိုင်းလေ.. တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရတဲ့ ညတွေတိုင်း..”  “အွင်း ဟွင်..”  “မောင် ပြန်ပြန်တွေးမိတာ နန်း နဲ့ မောင် စ ဆုံဖြစ်တဲ့  အချိန်လေးတွေ..”  “အွင့်..” “ခုတော့ ငါ ပိုင်ဆိုင်ရပြီ ဆိုတဲ့ အတွေးပေါ့..” “ကြည်နူးတာလား မောင်..”   “အွမ်းးး.. ကြည်နူးတယ် ဆို တာထက်.. ကွာ.. လှိုက် နေတာ ရင်ထဲ..”

“အွင့်.. နန်းလည်း မောင့်လိုပဲ.. ဖြစ်နိုင်ရင် အချိန်တွေ နောက်ပြန်ပြီး ရည်းစားစကား ပြောတဲ့နေ့ဆီ ပြန်သွားချင်တယ်..” “ဟွမ်..”  “ကြားလို့ မဝဘူးလေ.. ကိုယ့်ဘာသာ ရှက်နေမိတာရယ်.. မောင်လည်း မရဲတရဲလေး ဖြစ်နေတာရယ်..”  “အွမ်းး.. မောင်ရောပဲ..”  “ချစ်တယ် နန်းရယ်..” “နန်းလည်း ချစ်တယ် မောင်..”  “မခွဲဘူးနော်.. မောင်တို့ ဘယ်တော့မှ မခွဲဘူး..”   “ဟုတ်.. လူချင်း ခဏ ခွဲရ တဲ့ချိန်တွေလည်း နှလုံးသားချင်း မခွဲကြေး.. နော် မောင့်..”“ဒါပေါ့.. မောင့် ရင်ထဲမှာ အမြဲ ကြားနေတာ နန်း အသက်ရှုသံလေးတွေ..”  ကြည်နူး လွမ်းမောခြင်းတို့ကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း အနမ်းမိုးတွေ စွေကြပြန်သည်။ ထို့နောက်မှ ညင်သာသော ရမ္မက်။

“မိန်းမ ဘော်လီလေးက တင်းနေတာပဲ.. မောင့် အကြိုက်တွေ အကုန်လုံးက မိန်းမလေးဆီမှာ ရှိနေတာ.. ချစ်လွန်းတယ်.. ပြွတ်စ်..   နန်းက မောင့်မိန်းမလေး ဖြစ်နေတာ ပျော်သလိုမျိုး..” “မောင့်..”   “ဗ်.. ပြွတ်စ်..”  “အရမ်း ပင်ပန်းနေလာ့..”   “အွမ်းး.. ဒီတစ်ခေါက် က နည်းနည်း ပိုပင်ပန်း.. ပြွတ်စ်..”  “စိတ်တော့ ကြည်သာနေတယ်ဟုတ်..”  “စိတ်ကတော့ ကြည်တယ်.. မကြည်ရင် မိန်းမလေးကို  ဆူမှာပေါ့..”  “ကြည်နေလည်း ဆူချင် ဆူပါနော်.. မောင် စိတ်မကြည်လာရင် ဖွင့်ချဖို့က နန်းပဲ ရှိတာဟာ..”  “အွမ်းပါ.. ပြွတ်စ်..”  “အွင့်.. ခုဏလည်း တွေ့စ အကြောင်းလေးတွေ ပြန်ပြောနေတာ ချစ်လို့..”   “အွမ့်.. ပြွတ်စ်..”  “အရမ်း ပင်ပန်းလွန်းရင်လည်း အာ့ လို ပြန်တွေးမိတတ်တယ်.. စိတ်က အမောပြေရာ ရှာတာလေ..”

“အွမ်း.. ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.. ခရီးက ထပ်ရှိဦးမှာ မိန်းမ.. ပြွတ်စ်..” “ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ မောင်ရယ်..”  “အွမ်း.. မောင့်ပေါ်တက် မိန်းမ လေး.. မှောက်လျက်လေးနေ.. ပါးချင်း ကပ်ထားပေး..”  “ဟုတ်..”  “ကိုယ်လုံးလေး နှဲ့ပေးဦး.. ဖက်ထားရတာ အိစိစိနဲ့.. ပြွတ်စ်..” “အွင့်.. အိရှ်..”  “ရှီးး.. မိန်းမ.. ပါးလေး နမ်းဦးမယ်.. ပြွတ်စ်..”  “ပြွတ်စ်..”  “ဒီဖင်ကြားကနေ ရှေ့ဖက်က အဖောင်းလေးကို နှိုက်လို့ မိ မလား.. ဒါမျိုးလေ..” “အ..”  “မိ မိတယ်ဟ.. ဒီမှာ..” “အီးး.. မောင့်နော်.. သများ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်နော်.. ဟွင့်..”   “မိန်းမဟာလေး ကို မဆော့ရတာ ကြာပြီ.. မိန်းမလေး..”  “ရှန့်..”  “မောင့်ကို နောက်ဘက်လေး ပေးမလုပ်ချင်ဘူးလားဟင်.. ပြွတ်စ်..”  နောက်ဘက် တဲ့လား။ နန်းတစ်ယောက် တွေးရပြီ။ လိင်မှုရေးရာကို စတင်သိရှိပြီး တစ်ကိုယ်ရည် ဖြေဖျောက်တတ်ချိန်ကနေ တစ်ဦးတည်းသော  ချစ်သူ မောင့်ထံ အပျိုစင် ပန်းကလေး ခူးခွင့် ပေးခဲ့သည်အထိ၊ ယခုလို ကာမပိုင်လင်သား ဖြစ်လာသည်အထိ အနောက်ဘက်သို့  လိင်ဆက်ဆံခြင်းကို လက်သင့်မခံချင်။ ဓမ္မတာနှင့် ဆန့်ကျင်နေသောအမှုဟု ခံယူသလို သွေးသားအာသီသ လွန်ကဲမှုတစ်ရပ် အဖြစ် လည်း ခံယူထားမိသည်။

ခုတော့ မောင်က တောင်းဆိုလို့လာပြီ။ ကလေးငယ်တစ်ဦးလို ပူဆာနေသည့် မောင့် မျက်ဝန်းလေးက ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုဆန်စွာ  ရီဝေနေရှာ၏။ နန်းကို ချစ်သော နန်းက ချစ်ရသော မောင့်ကို ကြည့်ရင်း ငြင်းချင်သော်လည်း မငြင်းရက်တော့နိုင်။ အတင်းအကြပ်  တက်လုပ်လျှင်တောင် ကာမပိုင်လင်သားမို့ ငြင်းအား မလွယ်လှသည် မဟုတ်ပါလား။   ညနေစောင်းကမှ ကိုယ်တိုင် လျှော်ပေးထား သော မောင့် ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ထိုးဖွကစားလိုက်သည်။ နှာတံရှည်ရှည်၏ ထိပ်ဖျားလေးအား နန်းနှာခေါင်းလေးနှင့် ကလိက လောက် ပွတ်သပ်လိုက်ပြီးမှ…  “အွင်းးးးးးးးးးးးးးးး.. အနောက်ဘက်.. အိုခေ.. ပေးမယ်ကွာ.. လုပ်..”  “ဝိုးးး.. ထ..”    ပျော်သွားရှာ သော မောင့်မျက်နှာလေးက ပီဘိ ကလေးတစ်ဦးလို။ နန်းကို တင်းတင်း ဖက်လျက်ကပင် အတင်း ကုန်းရုန်း ထပြီး..   “အကျႌချွတ်  မိန်းမ..”  “ဟုတ်.. ဖြည်းဖြည်းနော် မောင့်..”  “အွမ်းပါ.. ရှေ့ဘက်ကို စိုအောင် အရင်လုပ်ပေးမယ်နော် မိန်းမလေး..”   “ဟုတ်..”  “ဖင်ကို ထောင်ထား.. အွမ့်.. ကုန်းလိုက်မှ ဆင်ပြေမယ်..”   “ဟုတ်.. မောင့်.. ဖြည်းဖြည်း.. နော်..”  အိပ်ရာပေါ် မှောက်ခုံမှောက် လျက် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းလေးအား ပြားပြားဝပ်ကာ ခါးလေးကော့ပြီး တင်စိုင်ထွားထွားကို မောင့် အလိုကျ နေပေးလိုက်သည်။  လိုချင်တာ ရသွားသည့် လင်တော်မောင်ခမြာ ဝတ်ရည်စုပ်မည့် ပိတုန်းကောင်အလား ချစ်ဇနီး၏ ပစ္စည်းလေးကို မျက်နှာအပ်ရှာ တော့သည်။

“ဒီမှာ.. စိစိပြူးလေး.. လက်ညှိုးနဲ့ အရင် ဆွဲပေးမယ်..”  “အီးး.. အူယားတယ်နော်.. သများ ဒီမှာ ကြက်သီးထနေပြီ..” “အွမ့်..  ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်မှာ မိန်းမကို.. နည်းနည်းတော့ နာမယ်နော် မိန်းမလေး..”  “အွင့်.. တအား မနာစေနဲ့လို့.. နော်..”  “မောင့်ကို ကိုက်ချင် ကိုက်.. လက်သီးလေး ဆုပ်ချင်ဆုပ်ထား..”  “အိပ်ရာခင်းကို ဆုပ်ထားမယ်..” “မိန်းမ ပေါင်ကြားက ဒီအပြွတ်လေးကို.. ပြွတ်စ်..”   “အိုးးး.. ရှီးးး..”  ကိုမျိုးတစ်ယောက် မိမိ အလိုကို လိုက်ရှာသည့် ချစ်ဇနီးလေး သက်တောင့် သက်သာ ရှိဖို့အရေး ကာမ ခလုတ်တို့  ပွင့်အောင် အရင် ကြိုးစားရှာပါသည်။ အကွဲလေး ဆွဲဟပြီး ပြွတ်စ် ကနဲ စုပ်လိုက်ပြီးမှ လျှာဖြင့် ဇတ် ဇတ် ဇတ် ဇတ် မြည်အောင်  ကစားပေးလိုက်သည်။  “အီးး.. အင့်.. ရှီးး.. အ.. မောင့်..”  ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် ပလပ် ပလပ်  “အီးး.. မောင့်.. တော်ပြီ တော်ပြီ.. မလျှက်နဲ့ တော့.. နော်..”  “လက်ချောင်းလေးနဲ့ ကလိပေးမယ်.. အပြွတ်လေးထဲ လက်ခလယ်နဲ့..”  “အွင့်.. ရှီးး..”   ပလွတ်..  “စိစိလေးက  ငေါက်တောက်လေး..”   “အ.. ရှီးး..”  “စိုလာပိ.. နီစိစိလေး..” “အွင့်.. ရှီးးး..” “မောင့်ဟာနဲ့ ရှေ့ဖက်ကို နှစ်ချက်သုံးချက် အရင်လုပ် ပေးရမလား.. ဟွမ် မိန်းမ..”

“ဟုတ်..” “အရည်နဲ့ ချောသွားအောင်လေ.. နော်..” “ဟုတ်..” “အာ့ဆို ထည့်ပီနော် မိန်းမလေး..” “အွင့်..” “ပေါင်လေး နည်းနည်း..  ကား.. ကားလိုက် မိန်းမ.. ဒီလို..” “အွင့်.. အီးး..” “ရှီးးးးးးးးးး..” “အ.. ရှီးး.. မောင့်..” “တစ်ချောင်းလုံး ထိုးထားတာခု.. သိလား   မိန်းမ..” “စီးးး.. အွင့်.. သိ.. သိတယ်..” “ရှီးးးး.. လုပ်ရတာ စီးနေတာပဲ.. ကွာ..”  “အွင့်.. ကြပ်နေတယ်.. အီးး..”  “အွမ်းး.. အာ..  ကျွတ်သွားပြီကွာ.. ပြန်ထည့်မယ်..” “အ.. နောက်.. နောက်ဘက်ဆို.. ထည့်လေ နော်..”  “အွမ့်.. အာ့ဆို ထည့်မယ်နော်.. နောက်ကို..  မိန်းမလေး သက်သာအောင် ဒီနေရာက အရည်တွေယူပြီး..”“ရှီးးး.. အွင့်.. စိုရွှဲနေပြီ..”   “မိန်းမပေါ် မောင်ဖိလုပ်ရင် ခံနိုင်မလား..” “ဟုတ်.. ခံနိုင်ပါတယ်.. မရရင် ပြောမယ်လေ.. နော်..”  “လက်မထောက်နိုင်လည်း ဖင်လေး ထောင်ထားပေးရင် ရတယ်မိန်းမ..”  “အွင့်..”  ကျောလေး ဝပ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ပြားပြား မှောက်ပေးထားလိုက်သည်။ ခါးကျဉ်ကျဉ် တင်ကားကားကတော့ မောင့် အကြိုက် မြင့်မြင့်စွင့်စွင့်လေး ထောင်လျက်။ မောင်က အရှေ့ဆီမှ ချူချထားသည့် အရည်များကို သူ့ ထိပ်ဖူးနှင့် သပ်ကာ ယူသည်။

အသားစိုင် အိအိနှစ်ခုကို အသာအယာ ဖြဲဟလိုက်တော့ အလယ်တွင် ကြပ်ညပ်နေသည့် ခရေပွင့် ခေါ် အနောက်ပေါက်လေး။   “မိန်းမလေး.. လျှော့ထားနော်.. မောင် လက်ချောင်း အရင် ထည့်မယ်နော်.. တန်း လုပ်လိုက်ရင် အရမ်း နာသွားမှာစိုးလို့.. နော်  မိန်းမ..”  “အီးး.. ဟုတ်.. ဟူးး..”  “နာရင်ပြော မောင့်ကို.. နော်.. ရလား.. ရလား.. ဖိထိုးတာ ရလား..”  “အ.. အင့်.. ရ.. ရတယ်..  အီးး..” “လျှော့ မိန်းမလေး.. စိတ်လျှော့ထား.. ရင်ဘတ်တွေရော.. အသက်ကို ပုံမှန်လေးရှူ..”   “ဟုတ်.. အွင့်.. ဟူးး..”   “ရပီ မောင့် လက်ချောင်း ဝင်ပြီ..” “အွင့်.. အီးး..”  “ကြပ်နေတာပဲ.. ပြန်ဆွဲထုတ်လို့တောင် မလွယ်ဘူး..” “အီးး.. ဖြည်းဖြည်းနော် မောင့်..”  “အွ မ့်.. အသာလေး နှိုက်ထားပေးမယ်..”“အွင်း.. ရွံပူးလာ့.. အီးး..”   “ရွံပူး မောင်လုပ်မယ့် အပေါက်လေးလေ.. မိန်းမလေး ပေးလို့ လုပ် ရတာ.. ရွံမလား..”  “အွင့်..”  “နာရင်ပြောနော် မိန်းမလေး..” “ဟုတ်.. အီး.. တစ်ဆို့ဆို့ရီး.. ဟင့်..”   လက်တစ်ဘက်က နောက်ပေါက် လေးထဲ ထိုးစိုက်ထားရင်း ကျန်တစ်ဘက်က ကြက်သီးဖုများ ပြည့်နှက် နေသည့် ကျောပြင်လေးကို ဖွဖွ ပွတ်ပေးသည်။ ဘော်လီ အောက်မှ တစ်ရစ်ထွက်နေသည့် အသားစိုင် အိအိလေးများ။ ရှမ်းတိုင်းရင်းသူလေး နန်းက အသားအရည် လှလွန်းသူ။

ကိုမျိုးကလည်း မိန်းကလေး ဆိုလျှင် ညိုညက်ညက်ထက် ဖြူဥဖွေးဖွေးလေးတွေက ပို လှတယ် ထင်သူ။ မိမိ ချစ်ရသည့်  မိန်းကလေး၊ အပိုင်ရသည့် ဇနီးလေးက မိမိ အကြိုက်နှင့် ထပ်တူ ကျလွန်းတာကတော့ဖြင့် တန်ခိုးရှင် ဖန်ဆင်းသော ဖူးစာ ဟုပင် ဆို နိုင်သည့် မဟုတ်ပါလား။ ကိုမျိုးအဖို့တော့ မိမိသည် လောကတွင် ကံအကောင်းဆုံး ယောက်ျားပါပေ။  “ဘော်လီက တအားကြပ် လာပြီ မောင့်.. ချွတ်ချင်လာပြီ..”  “မချွတ်နဲ့ဦး.. ခုတိုင်းလေး တအားလှလို့.. ချစ်တယ် မိန်းမလေးကို အာမွ..”  “အွင့်.. ဟွင့်..”     နန်း  ကိုယ်ပေါ် ဖွဖွ မှောက်လိုက်ပြီး ကုတ်လေးကို လျှာနှင့် လျက်၊ လည်တိုင်လေးကို တဖြည်းဖြည်း ပွတ်ရင်း နားထင်စပ်တွေကို  စုပ်နမ်းပေးသည်။ နောက်ပေါက်လေးထဲ နှစ်ထားသည့် လက်ချောင်းကို ဆွဲ မထုတ်ဘဲ အသာအယာ လှည့် ပေး၏။ အနမ်းများတွင်  မိန်းမောသွားသည့် ချစ်ဇနီးလေး၏ နောက်ပေါက်မှ ကြွက်သားအားလေး လျော့လုလု ဖြစ်လာပြီ..။ သည်တော့မှ..   “ကဲ စိတ်လျှော့ ထားမယ်နော် မိန်းမ.. မောင့်ဟာ ထည့်မလို့ လက် ပြန်ထုတ်မယ်.. နော်..”

“အီ.. ဟုတ်..”  “ဖင်ကိုငြိမ်.. ငြိမ်ထားပေး.. တင်း မထားနဲ့နော် မိန်းမလေး..”  “အွင်းပါ..”   လက်ချောင်းလေး ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် တော့ ခရေပွင့်လေးက ခပ်အာအာလေး ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ နန်းလည်း လက်လေးနှစ်ဘက် နောက်ပစ်ပြီး တင်စိုင် ၂ ခြမ်းကို ဆွဲဟ  ပေးထားလိုက်၏။ ချစ်ရတဲ့ မောင် လိုချင်နေတဲ့ အာသီသ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားပါစေလေ။  “မိန်းမလေး ကိုယ်တိုင် ဖြဲပေးထားတယ် လား.. ချစ်တယ်ကွာ.. ကလေးရာ..”  “အွင့်.. ဖြည်းဖြည်းနော် မောင်..”  “အွမ်း.. စိတ်ကိုလျှော့နော် မောင် ထိုးထည့်တော့မယ်..”  “အင့်.. ဟူးး..”   “ရလား.. ဖိပြီ အသာလေး..”  “အ.. အီးး..”  “မောင့်ထိပ်ဖူး ဝင်ရင် ဆင်ပြေပြီ.. နော် မိန်းမ..”   “အွင့်.. အိရှ်..”    “အ.. နန်း ရာ.. ဖင်ပေါက်လေးက.. ရှီးး.. ကြပ်နေတာပဲ..”  ထိပ်ဖူး တစ်ခုလုံး ဝင်သွားပြီ ထင်သည်။ နန်း ကိုယ်ထဲ တစ်ဆို့ဆို့နှင့်  အောင့်သလိုလို ယားသလိုလိုကြီး။ ယောင်ယမ်းပြီး ခါလေး တွန့်လိုက်မိ၏။ ပြီးမှ မောင် နာသွားမလား တွေးမိသည်။ တကယ်တမ်း တော့ မောင့် ပစ္စည်း ဆိုတာကလည်း အရိုး မပါသည့် ကြွက်သားချောင်းကြီး မဟုတ်လား..။ မချိမဆန့် အပေါက်လေးထဲ ထိုးထည့် နေချိန် နန်းဘက်က သင့်တင့်အောင် လက်ခံ မပေးတတ်ပါက နာကျင် သွားတာမျိုး ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်နိုင်သည်လေ။

“နာ.. သွားလာ့.. အီးး.. မောင့်.. နန်း ရုန်းလိုက်မိလား.. နာသွားလားဟင်..”  ဟု တုန်တုန်ရီရီလေး မေးလိုက်၏။ လင့်အလိုကို အံ ကျိတ် ဖြည့်ရင်းကပင် လင်ဖြစ်သူ နာကျင်သွားမလား စိုးရိမ်ရှာသည့် ဇနီး အလိမ္မာလေး။ လည်တိုင်လေးကို ကြင်နာစွာ နမ်းပြီးမှ..  “မနာပူး နန်း.. ရတယ်..” “ဟူးး.. အွင်းး..”  “နောက်ထပ် နည်းနည်းထပ်သွင်းမယ်.. နော်..”  “အွင်းး.. ဟုတ်.. ဟူး..”  “ရှီးးးး..”   “အိ..  အင့် အင့်..” “ခဏလေး.. ခဏလေး နန်း.. နည်းနည်း အောင့်ခံပေးနော်.. အဆုံးဝင်တော့မယ်..” “ရှီးးး အင့် .. ကျစ်.. ကျစ် ကျစ်..”   “မောင် ထိုးထည့်လိုက်မယ်နော် အဆုံးထိ.. နော် မိန်းမ..”   “ဟု.. ဟုတ်..” “အ.. အူး.. ရှီးးးး အိုးးးးး..”   “ကျစ် ကျစ်.. အီးး..”   “အီးး..  မိန်းမလေး.. မောင့်အတံ အဆုံးထိ.. ဝင်.. ဝင်သွားပြီ..” “အီးး.. မောင့်.. ဆို့ဆို့ရီး.. ရှီးးးးးးးးးး..”  “အွမ်း.. မောင် မလှုပ်ဘူး နော်.. မိန်းမလေး..” “အင်းး.. အင့်ပါ..”  “ဖက်ထားမို့.. မိန်းမလေးကို ဖက်ထားမယ်.. နော်..”  “ရှီးးးး.. အင်း.. နောက်ထဲက..  အတောင့်.. အတောင့်လိုက်ကြီး မောင့်..”“အွမ်းး.. အရသာရှိလိုက်တာ မိန်းမရယ်.. မိန်းမအိုးကြီးထဲ မောင့်ဟာ မြှုပ်ထားတာ..”  “ရှိးးးး.. အာ့.. ကျစ် ကျစ်..”  “မိန်းမ.. ပုံစံ ပြင်ရအောင်.. ထိုင်ရအောင်.. မောင့်ပေါ် ထိုင်ပေး.. နော်..” “အီးး.. ဒါကြီး ကျွတ်သွားရင်  ပြန်ထည့်တစ်ခါ နာမှာ..”

“မကျွတ်ဘူး မိန်းမ.. မောင် စိတ်မထိန်းနိုင်ရင် ဆောင့်မိမှာစိုးလို့.. မိန်းမလေး နာသွားမှာစိုးလို့.. မောင့်ပေါ် ထိုင်သလို ဖြစ်အောင်..  နော်..” “အီးး.. ကြောက်.. ရှီးးးး.. ကြောက်တယ်လို့..”  “ကြောက်နဲ့.. ဘားမှဖြစ်ပူး.. မောင် ပွေ့ထူမယ်.. လျှော့ထားပေး.. အသာ လေး..”  “ဟုတ်.. အင့်..”  စိတ်ရောလူရော လြှော့ခြပြီး အဝတ်ျပော့ရုပ်လေးလို နေပေးလိုက်သည်။ ချစ်ရတဲ့ မောင် ဆန္ဒ ရွိသေလာ က် သာယာပါစေလေ။ အနေအထားအရ နန်းက မောင့်ရင်ခွင်ကို နောက်မွီပြီး မောင့်ပေါ်ထိုင်နေသလိုမြိုး ဖြစ်သွားပြီ။ နောက်ပေါက် ထဲမွ မခြိမဆန့်ကြီး ဆို့နေဆဲမို့ နေရခက်လွေသ်ာလည်း နန်း တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည့် မောင့်လက်ျမားက ကျင်လည် လွန်းသည်။

နန်း၏ ကာမ ခလုတ်ျမားထဲမွ တစ်ခုဖြစ်သော ကုတ်သားလျေးမားကို ဖွဖွ ကိုက်လိုက်၊ လည်တိုင်လေးကို စုပ်နမ်း လိုက်ဖြင့်  ပဉ္စလက်ဆန်သော မောင့် ယုယမျွုမားအောက်တွင် နန်း တစ်ယောက် နာကျင်မွုကိုပင် မေ့လုလု ဖြစ်အောင် မိန်းမော သွားရပြန်၏။   “မောင် တက်လာနေတာ အလိုလို.. သိလား မိန်းမ..”  “ရှိးးးး အိုးးးး..” “မိန်းမ ရှေ့ဘက်က ဟာလေး.. မောင် ပွတ်ပေးမယ်..”  “အမ လေ့.. ရှီးးးး..”  “မိန်းမ စိစိလေး ပျောက်နေတယ်.. ရှာမတွေ့ဘူး.. ဒီနားတဝိုက်ပဲ..” “အ.. ရှီးး.. မောင့်.. ပွတ် ပေး.. ရှီးး..”  “အွမ့်..  မိန်းမ.. ရှေ့ကဟာလေး အရသာရရဲ့လား..”  “ရှီးးးး..”  နန်း နောက်ပေါက်ထဲ မိမိအတံကြီး ထိုးစိုက်ထားရင်း ကိုယ်လုံး အိအိလေးကို  ပွေ့ထားလျက် လက်က ရှေ့ဘက်လေးကို ဖြဲဟကာ ဆွပေးသည်။ နန်း၏ မာဆတ်ဆတ် အစိလေးက ကိုမျိုး လက်ညှိုးနှင့်  လက်ခလယ် အကြားတွင် ခဲတံကိုင်သလို လှိမ့်ကစား ခံနေရ၏။

“ကောင်းလား မိန်းမလေး.. မောင်လက်ချောင်းနဲ့ ဆော့ပေးနေတာ.. ကြိုက်လာ့..”  “အ.. ကြိုက်တယ်.. ရှီးးး..”  “စိ စိနဲ့ အသံလေး တွေ မြည်လို့.. မိန်းမလေး ဖင်ကပါ မောင့်ဟာကြီးကို ညှစ်နေတာကွာ..”  “ရှီးးး..”  “အိနေတာပဲကွာ.. မောင့်နန်းလေး ဖိထိုင်ပေးထား တာ..”  “အာ့.. အင်းး.. မနာ ဘူးလား ဟင်.. နန်း တွန့်လိုက်မိပြန်..” “နိုးး.. မနာဘူး.. ပိုကောင်း.. မောင့်ဟာ တစ်ချောင်းလုံး ထိုးထည့်  ထားရတာ.. တအား ကောင်းလွန်းတယ်..”   “ရှီးးး.. အင့်..”  “အွမ်းးး.. မိန်းမလေးရဲ့ အလှအပကို.. အီးး.. မောင်တိုက်ရိုက်ယူတာ  ရှီးးး..”  “ကြိုက်လာ့ မိန်းမကို.. ဟွင်..” “ကြိုက်တယ် ကလေးရယ်.. မောင့်ကို မွှေ့ပေးပါလား မိန်းမ.. ခါးလေးလှုပ်ပြီးလေ.. နော်..”  “ရှီးး.. ဟုတ်..” “ရှေ့ နည်းနည်း ကိုင်း.. မောင်ဘော်လီချိတ် ဖြုတ်မလို့..”   “အွင့်.. အီးး.. ရှိးးးး..”  “ကျောပြင်လေးက ဖြူနုနေတာ ပဲ..”  “အီးး.. မောင့် အတံကြီး.. နှစ်ထား.. နှစ်ထားတာ အဆုံး ထိ လာ့..” “အွမ်းးလေ.. တစ်ချောင်းလုံး..”   “အီးး.. ထုတ်သွင်းဆို နာ မှာ.. ကြောက်.. ကြောက်လို့.. နော် မောင့်..”  “အွမ်းပါ.. လုပ်ဘူးနော်.. ခုတိုင်းလောက်လေးပဲ..”

ဆိုတော့လည်း မောင့်ကို သနားပိုမိပြန်သည်။ တကယ်တော့ နောက်ဘက်ကို လိင်ဆက်ဆံခြင်းအား နန်း စိတ်ကသာ လက်မခံချင် ပေမဲ့ ကြိုက်တဲ့ မိန်းမတွေတော့ ကြိုက်ကြတာ ဖတ်ဖူး နေသား။ နန်းကို ညှာနေရတဲ့ မောင်.. အပြည့်အဝ သာယာပါရဲ့လား။ သူ လိုချင်သော နေရာကို သူ့ပစ္စည်း တစ်ဆုံး ထည့်ထားရရုံမျှဖြင့် ကျေနပ်ပေးရှာသည့် မောင်။ နန်း မနာဖို့နှင့် သာယာဖို့ကိုသာ  ဦးစားပေး ကြိုးစားနေရှာသည်။  ချိတ်ပြုတ်သွားသော ဘော်လီလေးကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ရင်အုံများကို ဖျစ်ညှစ်ပေးသည်။ နို့သီးလုံး  ကျစ်ကျစ်လေးကို လိမ်ဆော့လိုက်၊ ခပ်ဖွဖွ ဆွဲဆိတ်ပေးလိုက်နှင့် ဒါတွေက နန်း အကြိုက်တွေ။ မောင့် လက်ချောင်းအရင်းကြားမှာ  နို့သီးလေးတွေ လှိမ့်ချေခံရတိုင်း နန်းတစ်ယောက် ကျောလေး ကော့ကာ အရသာ ခံမိ၏။ သည်တော့ တစ်ခါ နောက်ပေါက်ထဲ စိုက် ထားသည့် အတံကြီးကို နှဲ့ပေးသလို ဖြစ်သွားသည်။ ဒါလေးကပဲ မောင့် အတွက် အရသာထူး ဖြစ်သွားစေပုံရသည်။

“ရှီးးး.. နန်းရယ်.. ကောင်း.. ကောင်းလိုက်တာ..”  ဟု သဲ့သဲ့လေး ပြောရှာသည်။ နန်းလည်း အရဲစွန့်ပြီး ဖင်လေးကို တစ်ချက် ရမ်း ပေးလိုက်၏။  “အာ.. အားး.. နန်း.. နန်းရယ်..”  မောင် တစ်ယောက် အံကျိတ် ညည်းညူကာ နန်း ကုတ်ကလေးကို ဖိခဲထားရှာသည်။  နန်း ရိပ်မိလိုက်ပြီ။ ဒါက မောင့်အတွက် တကယ့် သာယာမှုပင်။ နန်း ရင်အုံကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် မောင့် လက်တွေနေရာ မရွှေ့ တော့ဘဲ ဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာသည်။ လည်တိုင်ကို ခဲထားသည့် ပါးစပ်မှလည်း တဟူးဟူး ညည်းနေ၏။ နန်း ခါးလေး ဆန့်ပြီး တစ် ချက် ထပ်မွှေ့ပေးသည်။

“အားး.. ရှီးးးး.. မိန်းမလေး လုပ်ပေးတာ.. မောင့် အတံ တစ်ချောင်းလုံး ရမ်းသွားတာပဲ..” “အွင့်.. ကြိုက်လာ့..”   “ကြိုက်တာ.. တ အား ကွာ.. မိန်းမရယ်.. မောင့်ကို မှီပီး ထိုင်လိုက်တော့.. နော်.. တအားမှီလိုက်..”  မောင့် အလိုကျဖြစ်အောင် တစ်ကိုယ်လုံး လျှော့ချ ပြီး မှီထိုင်ပေးလိုက်သည်။ နို့အုံနှစ်ဘက်ကို ဖျစ်ညှစ် ချေပေးရင်း..  “ရလား.. မိန်းမ.. နာလား.. မောင့်ဟာကြီးက မိန်းမ ဖင်ပေါက် အထဲမှာ.. ရှီးးးး..”  “အွင့်.. တအား မနာပါဘူး.. ရတယ်..” “မောင့်ပေါ် သက်သာသလို ထိုင်.. နော်.. မောင်တက်လာပြီ.. မရတော့ ဘူး..”  “အွင်းး..” “မိန်းမ ပြီးခါနီးရဲ့လားဟင်.. မောင် နည်းနည်းလေး ကော့ထိုးချင်တာ.. မောင် မအောင့်နိုင်တော့ဘူးကွာ..” “အင့်..  ထိုး မောင့်.. ရတယ်.. လုပ်..”  စကားဆုံးသည်နှင့် မောင်က နန်း ပခုံးလေးကို ဆွဲပြီပြီး ခပ်ဆဆလေး ကော့ထိုးသည်။ ပြေးဆော့ရန်  ခွင့်ပြုချက်ရသည့် ကလေးငယ်အလားပင်။

“အီးး.. ကျစ်ကျစ်..”  နန်းတစ်ယောက် နည်းနည်း နာသွား သော်လည်း အသံ မထွက်မိအောင် အောင့်ထားပေးလိုက်၏။ နှဖူးဆံစပ် နှင့် နှုတ်ခမ်း အထက် နားလေးတွင် ချွေးလေးများ စို့လာတာ နန်း ဘာသာ သတိထားမိလိုက်သည်။   “မိန်းမလေး.. မှောက်ရက်  ပြောင်းရအောင်.. နော်..”  “အင်.. ဟုတ်.. မချွတ် နဲ့ နော်.. ကျွတ်စေနဲ့..”  မောင့်ကို ခရီးဆုံးထိ ကောင်းစေချင်သည် မှန်သော်လည်း  အစကနေ ပြန်ထိုးထည့်လျင် တအားနားမှာ သိနေသည့် နန်း၊ မောင် မပြီးခင် အတံကြီး ကျွတ်သွားမှာတော့ တကယ်ပဲ ကြောက် မိသည်။  “အွမ်း.. မကျွတ်ဘူး နန်းလေး.. အသာလေးပဲ.. လက်ထောက်လိုက်.. လေးဖက်ထောက်ပေး.. နော်..”  မောင့် စကားလည်း  ဆုံး၊ နန်းလည်း လေးဘက်လေး ကုန်းပြီးသား အသင့်။  “တစ်ချက်ဆောင့်မယ်.. နော် နန်းလေး.. တစ်ချက်ပဲ..”  “ဟုတ်..  ဆောင့်.. မောင့်.. ရတယ်..”  “ရော့.. အီးး.. အ.. မောင်ပြီးတော့မယ်.. ရှီးးးး.. နန်း ဝမ်းလျားမှောက်.. မှောက်ချလိုက်..”  လေးဘက်  ထောက်လျက်ကို တအား ဆောင့်မိသွားလျင် နန်းလေး နာသွားမှာ စိုးသောကြောင့် မှောက်ချ ခိုင်းလိုက်သည်။ နန်း ပခုံးကိုဆွဲပြီး  ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်..။ တစ်ချက်၊ နှစ်ချက်။ ပြီးနောက်..“ရှီးး.. ထွက်ကုန်ပြီ.. သုက်ရည်တွေ..”

“အင့်.. အင့်.. ဟင့်..”  “ရှီးး.. မိန်းမလေး.. မိန်းမလေးရာ.. မိန်းမဖင်ထဲ မောင့် အရည်တွေ ပန်းထည့်နေတာ.. ရှီးးး..”   အသစ်စက်စက် နောက်ပေါက်လေးထဲ ကြပ်ညပ်နေရှာသည့် အကြောချောင်းကြီး အောင်းထားသမျှ အရည်တွေ အန်ထွက်သွားပြီ။  ကိုမျိုး တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး အကြောဆွဲသလို တွန့်လိမ်လူး သွားရ၏။   “ဟူးး.. ကောင်းလိုက်တာ.. ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမ လေး.. မောင့် အကြောတွေကို ပြေကုန်ရော.. မှိန်းရတာ ဇိမ်ပဲ.. ချစ်တယ်.. မိန်းမလေး.. ချစ်တယ် နန်းရယ်.. နာသွားသေးလား.. ဟွ မ်..”  “ဟွင့်.. နာတာပော့..” “ဟီးးးး.. ချစ်လိုက်တာ.. မောင့်အလို လိုက်ပေးတဲ့ မိန်းမလေး.. မိန်းမလေး ပီးသေးဘူးမလား..” “အွင်း..  ပီးပူး..” “အရှေ့က စိုနေတုန်းလား.. မောင်လက်နဲ့ ခုတိုင်း အသာလေး စမ်းပေးမယ်.. ပြီးနိုင်လား မိန်းမ.. ဟွမ်..”   “ဟုတ်..”

“ပေါင်လေးကြွဦး နည်းနည်းလေး..” “အွင့်..” မှောက်လျက် ပိနေသည့် နန်းကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးစောင်း ဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်ပြီး  ပေါင်တစ်ဘက်ကို မိမိ ခြေထောက်ပေါ် နောက်ပြန် တင်စေလိုက်သည်။ ဟပြဲလေး ဖြစ်သွားသည့် ရတနာလေးက အစောကလို ရွှဲ အိုင် မနေတော့။ နန်းလေး နာသွားလို့ စိတ် ပျောက်သွားပုံရသည်။ အနစ်နာခံရှာသော ဇနီးကို ၂ ဆတိုး အချစ်ပိုရပြန်၏။  နောက်က နေ ပွေ့ဖက်သိုင်းရင်း နို့သီးလေးတွေကို ဖျစ်ချေပေးသည်။ အောက်ကိုလည်း လက်နှင့် ခပ်ဆဆ မွှေပေးသည်။ လည်တိုင်နှင့် လည် ကုတ် ဖွေးဖွေးလေးများကို ဖွဖွကိုက်လိုက် လျှာနှင့် လျက်လိုက် လုပ်ပေးသည်။ ဇနီးလေးဆီမှ အသက်ရှူသံလေးများ အစောက ထက် ပြင်းလာပြီး ခပ်စိပ်စိပ်လေး ထွက်လာပြီ။ ချော်ရည်နွေးနွေးလေးများ ပြန်လည်း ဖွဲ့အိုင်လာသည့် တွင်းလေးထဲသို့ လက်ခလယ်ကို အသာလေး ထိုးထိုးထည့်ပေးသည်။ သာယာမိန်းမောမှု၏ စည်းချက်ဖြစ်သော ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေးနှင့် အတူ  အောက်မှလည်း ပလွတ် ပလွတ် မြည်သံလေးများ ထွက်လာ၏။  “မြန်မြန်.. မောင့်.. မြန်မြန်.. ရှီးး..”   နန်း လက်လေးက အားမ ရသလိုဟန်နှင့် မိမိလက်ကို ဆုပ်ကိုင် လာသည်။

“လက်ဖယ် နန်း.. မောင် လုပ်ပေးမယ်.. ပြီးအောင်..”   ဆိုပြီး ကြမ်းကြမ်းလေး ထိုးမွှေ ပေးလိုက်၏။ နန်းလေး နုတ်ခမ်းကိုက်လျက်  ခေါင်းလေး မော့ကာ အင့် အင့် အ အ မြည်သံများ။ အောက်က တွင်းလေးမှ ဇွိ ဇွိ မြည်သံများ။  “အ.. ပြီး.. ပြီ.. မောင်.. ဟူးး..  တော်.. တော်ပြီ..”  နုန်းချိသွားပုံရသည့် နန်းလေး၊ ဆံပင်ရှည်ရှည်များက ဖရိုဖရဲနှင့်။ အောက်က တွင်းလေးကတော့ စိုက်ထည့်ထား ပေးသည့် ကိုမျိုးလက်ကို ညှစ်နေဆဲ။  “ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်လားဟင်.. မောင့်ကို ဘာတွေ လုပ်ခိုင်းမိကုန်လာ့..”  “ဟွမ်.. ဘာမှ လုပ် ခိုင်းပူးလေ.. လင်မယား အလုပ်ပဲ ခိုင်းတာ.. ရွှတ်စ်.. အာ မွ.. မိန်းမလေး ပါးလေးကို ချွေးစို့နေရော.. ရွှတ်စ်..”  “အွင့်.. လူလည်း  မျော့နေရော..”  “ကောင်းတယ်.. အာ့လို မျော့သွားစေချင်တာ.. မောင့် မယားလေး.. ချစ်တယ် တအားး..”  “ကျွတ်သွားပြီလာ့  နောက်ထဲက ဟာရီး.. ဟင့်..”  “ကျွတ်သေးပူးလေ.. ဟီးး.. ခဏ ထုတ်မယ်..”  “အီးးး.. အာ့မို့ ဆို့နေသေးတာ.. ဖြည်းဖြည်းနော်..”   “နန်းလေး.. မိန်းမ ဖင်လေး နည်းနည်းကုန်းပေးမှ အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်.. ဟီးး..”

“နာမှာလား.. ကြောက်တယ်လို့.. အီးး..” ဆောင့်တုန်းကတောင် တောင့်ခံပေးရှာသည့် ဇနီးလေး၊ ပြန်ထုတ်မည် ဆိုခါမှ နာမှာ ကြောက်လို့ အော်ရှာလေသည်။ လင့် အလို ကျိတ်မှိတ်ဖြည့်ရင်း တင်းထားရသည့် မျက်ရည်တို့က စိတ်လျှော့ခါမှ စို့လာပြီထင့်။  “နည်းနည်း လက်ထောက်.. ဖင်လေးကြွ..”   “မေမေရေ… အီးး..”  “အာ.. ဘယ့်နှယ် မေမေရေတုန်း.. ဟီးး..”  “ထုတ်မရ ဖြစ်ပီ လာ့..”  “ဖြစ်စရာလား.. ကြံကြံဖန်ဖန် မိန်းမကလည်း.. ဒူးကိုအသာလေး ထောက်တင်လိုက်..”  “အီးဟီး.. ထုတ်မရရင်တော့ ဒုက္ခပါ ပဲ..”  “ဖြစ်ပူးလေ ကလေးရဲ့ .. ခဏ ကြောက်နဲ့ ဖင်ကို ခုနလို ဖြဲမယ်နော်.. နည်းနည်းပဲ ဖြဲမှာ..”  “အွင့်.. ဟင့်..”   “လျှော့.. တင်းထား တာ လျှော့..”  “ရှီးးး..”  “နန်းလေး.. လျှော့ပေးလို့.. မိန်းမလေးက မလွှတ်တာ.. မောင့်ကောင်ကြီးကို..”   “အီးး.. ဟူးးး..”   “လျှော့ ထား..” “ဆို့ နေတုန်းလို့ အထဲမှာ.. ဒုက္ခတော့ ရောက်ပြီ ထင်တယ်.. ဟင့်..”   “ရောက်ဘူး မိန်းမ.. ကြောက်နဲ့နော်.. တအား လေဟာနယ် ဖြစ်သွားတာ..” “အီးဟီး..”   “လျှော့ပေးထား နန်းရဲ့.. မိန်းမလေး ကြောက်အားလန့်အား ညှစ်ထားတော့ မောင့်ဟာ ပြန် ထလာလိမ့်မယ်..”

“ဟင်.. မကျွတ်တော့ရင် ဘယ်လို လုပ်မတုန်း.. ဟင့်..”  “တပ်ရက် တူတူနေကြမယ်လေ..”  “အီးဟီး.. နေစရာလာ့..”  “ဟီးးးး..” “မေမေရေ.. အီးးဟီးး.. တကယ် မကျွတ်တော့ဘူးလား မသိဘူး..”  “ဟားဟား.. ချစ်တာ ကွာ.. ရပြီ.. ရပြီ နန်းရဲ့.. ဟိတ်.. ကျွတ် သွားပြီ ဒီမှာ..”   “ဟင့် ဟင့်..”  “ကလေးလေး.. တကယ်ကြီး ငိုရပြီ.. နာသွားပြီလား..”  “နာတာပေါ့.. ဟင့်.. ဟင့်..”  “မောင့်ပေါ် အိပ်.. နော်.. အုအုအုအု မွ.. ပြွတ်စ်..”  “ဟင့်.. တော်သေးတာပေါ့.. မကျွတ်လို့ကတော့ မတွေးရဲ..”  “မကျွတ်ရင်တော့ မောင်က အဲ့ တိုင်းနေမှာ.. ကလေးလေးနဲ့ တစ်ခါတည်း နှစ်ကိုယ့်တစ်ကိုယ် ဖြစ်နေအောင်လေ.. ကလေးလေးတော့ ဖင်ထဲနာပြီ.. ဟီးးးး..”

“အီးနဲ့ ပေါက်ထုတ်ပလိုက်မှာ.. ဟွင့်.. အီးဟီး.. နာ တယ်..”“အို့အို့ မောင့် မိန်းမလေး.. ဖင်လေးနာသွားပြီ.. မောင့်ပေါ်မှောက်အိပ်..   လာ..”   “အွင့်.. နှိုက်နဲ့တော့နော်.. စပ် အောင့်အောင့်ရီး..”  “နှိုက်ဘူး..”  “ဖင်လုံးလေးကိုတော့ ချစ်စနိုးကိုင်မယ်လေ.. အထဲနှိုက် ဘူး.. နော် မိန်းမ..”  “ဟုတ်..”  “စောင်ဆွဲ.. အိပ်ကြမယ်.. နော် မိန်းမလေး..”  “အွင့်.. သန့်ရှင်းရေးလေးတော့ လုပ်ဦးမှပေါ့..”  “မောင် ညောင်းသွားပြီ နန်းရာ.. မထချင်တော့ဘူး.. နော်..”   “နန်းတော့ ရှူးပေါက် ချင်သေးတာလေ.. ကဲ ကဲ လှဲနေနှင့်.. ပြန်လာခဲ့ မယ်..”   အိပ်ခန်းနှင့် တွဲလျက် သန့်စင်ခန်းလေးထဲ အမြန်ပြေးပြီး ဆီးသွားရင်း ဆေးကြောရသည်။ နောက်ပေါက် လေးကိုလည်း မ ရဲတရဲ စမ်းရသေး၏။ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း အောင့်သက်သက် ဖြစ်နေ သေးသော်လည်း သွေးထွက်လောက်အောင် ပေါက်ပြဲမသွားတာ  တော်သေးသည်ဟု ပြောရမည်။ မိမိကိုယ်ကို ဆေးကြောပြီးတော့ မောင့်အား သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရန် တဘက်နုနုလေး ရေနွေး စွတ်ပြီး ယူလာခဲ့လိုက်သည်။

အိပ်ရာဆီ ပြန်ရောက်တော့ လင်တော်မောင် အိပ်ပျော်နေရှာပြီ။ ခရီး ပန်းလာသည့်အထဲ တစ်နေကုန် တစ်ရေးမှ မနားဖြစ်သည့် အပြင် ဇွဲနဘဲကလည်း ကောင်းလိုက် သေးသည် မဟုတ်ပါလား။ တရှူးရှူးနှင့် အိပ်မောကျနေလိုက် သည်မှာ သူ့အတံကြီးအား  ရေနွေးဝတ်ဖြင့် ဖွဖွပွတ်သုတ်ပြီး သန့်စင် ပေးနေသည်ကိုပင် မနိုးရှာ။   အဝတ်စိုလေး သွားပြန်သိမ်းပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်၊ မော င့်ဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး တစောင်းလေး လှဲချလိုက်၏။ ပက်လက်ကလေး အိပ်မောကျနေသည့် မောင်၊ နန်း ကိုယ်ငွေ့ကိုတော့  သိရှာပုံရသည်။ နန်း တစ်ယောက် ကျောပင် မချရသေးမီ ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင် နန်း ဘက် စောင်းပြီး ဖက်လိုက်ကာ ဗလာကျင်း နေ သည့် ရင်မြွှာအစုံအား မျက်နှာ ထိုးအပ်၍ တရှူးရှူး ရှိုက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။ နန်းလည်း တံတောင်လေး ထောက်ထား လျက်မှ ဆက်မလှဲချမိဘဲ မိခင်က သားငယ်အား ထွေးပွေ့ ထားသည့် ပမာ မောင့် ခေါင်းလေးအား ရင်ခွင်တွင် ပွေ့ထားပေးရင်း  ဆံပင်များကို ဖွဖွ သပ်ပေး လိုက်ပါတော့သည်။   ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးဆိုလို႔ (စ/ဆုံး)

“ဟယ္.. ေမာင္.. ေမာင္ ျပန္လာၿပီ.. နန္းကို ညာတယ္ ၾကည့္စမ္း.. လကုန္ၿပီးေလာက္မွ ျပန္ေရာက္မယ္ ဆို..” “ဟားဟား.. စပ႐ိုက္ စ္ေလ.. နန္းေလး အရမ္း ေပ်ာ္သြားတာ ျမင္ခ်င္လို႔.. အာ မြ.. မြ.. မြ..”   “လြမ္းလိုက္ရတာ ေမာင္ရယ္..”  “လြမ္းလိုက္ရတာ နန္း ရယ္..” “အြမ္..”  “အဲ..”  “ဟားဟား..”   “ခိခိခိ..”  လက္ထပ္ၿပီးစ ဇနီးေမာင္ႏွံေလး။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုမ်ိဳးေခၚ မ်ိဳးမင္းက NGO တစ္ ခုမွ အရာထမ္း တစ္ဦး။ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ခရီးယာယီ အင္မတန္ မ်ားလွသူ။ နန္း ဆိုသည့္ ဇနီးေလး နန္းေငြေရာင္က ေတာင္ေပၚေျမ မွ ေက်ာင္းဆရာမေလး။ JICA project တစ္ခုတြင္ ကိုမ်ိဳးႏွင့္ နန္း ဖူးစာဆုံသည္။

ႏိုင္ငံတကာလွည့္ကာ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ရန္ကုန္သားႀကီး ကိုမ်ိဳး၏ မႏိုးေသးေသာ ႏွလုံးသားက ေအးခ်မ္းသိမ္ေမြ႕သည့္ ရွမ္းတိုင္း ရင္းသူ ေက်ာင္းဆရာမေလး နန္းေငြေရာင္ႏွင့္ ဆုံမွ ျပန္အိပ္ခ်ိန္ မရွိႏိုင္ေတာ့။ အလုပ္မ်ားသည့္ ၾကားမွပင္ ေတာင္ေပၚေျမျပန႔္   ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ ေျခရာထပ္ၿပီး ေတာင္ေပၚပန္းကေလး နန္းကို အရခူးခဲ့သည္။ ခ်စ္သူ သက္တမ္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ႏွစ္ ဘက္မိဘမ်ား သေဘာတူညီမႈ ရယူကာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ့ၾကသည္။ ကာမပိုင္ အၾကင္လင္မယားမို႔ အတူ နီးရၿပီ ဆို ေသာ္ျငားလည္း ေတာင္ေပၚမွာေမြး၊ ေတာင္ေပၚမွာႀကီးၿပီး ေတာင္ေပၚေျမကို ခ်စ္ေသာ နန္း တစ္ေယာက္ ေသွ်ာင္ေနာက္ ဆံထုံးမပါ ႏိုင္ခဲ့။

ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားတြင္ ေငြလမ္းခင္း၍ ပညာရွာႏိုင္ေသာ ကေလးငယ္တို႔ ပညာေရး အဆင့္ ျမင့္မားလာၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ နည္းေသးသည့္ ေဒသမ်ားတြင္ေတာ့ ကေလးငယ္ေတြ ပညာေရးအတြက္ မည္မွ် ခက္ခဲေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ ႀကဳံခဲ့သူ နန္း အသိဆုံး။  အလုပ္ထြက္ၿပီး အနားေနေစလိုေသာ ခင္ပြန္း ေမာင့္ကို သည္တစ္ခုေလးေတာ့ သနားသျဖင့္ အခြင့္ေပးဖို႔ နန္း ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။    ကိုမ်ိဳး ကိုယ္တိုင္ကလည္း ပရဟိတ စိတ္ထားရွိသူ ျဖစ္သည့္အျပင္ အလုပ္တာဝန္အရ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ နည္းေသးေသာ ေဒသေလးမ်ား၏  ပညာေရး က်န္းမာေရး အခက္ခဲမ်ားကို နန္းထက္ပင္ ပိုသိသူမို႔ ဇနီးေလးနန္း၏ မြန္ျမတ္သည့္ ဆႏၵေလးကို ရပ္ပစ္ဖို႔ အတင္းအၾကပ္  မတိုက္တြန္းရက္ခဲ့။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ကိုမ်ိဳး၏ ခရီးစဥ္မ်ားတြင္ ျပည္တြင္းထက္ ျပည္ပ ခရီးက ပိုသည္။ နန္းကို အလုပ္ထြက္ၿပီး သူ႔ေနာက္ လိုက္ေန ခိုင္းလိုက္လ်င္ နန္းေလး တြယ္တာရွာသည့္ ေတာင္ေပၚေျမႏွင့္ အညတရ ကေလးငယ္ေတြကို ခြဲလိုက္ရတာသာ အဖတ္တင္ဖို႔  မ်ား၏။ အခ်ိန္ျပည့္ အနား ေနမေပးႏိုင္ေသာ ဇနီးသည္ကို သူ ေပ်ာ္သည့္ အလုပ္ေလးႏွင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေစလိုသည္က ကိုမ်ိဳး ရင္ထဲက  ေစတနာ။  သည္လို နားလည္မႈေလးႏွင့္ ထူေထာင္ခဲ့ေသာ အိမ္ရာေလးတြင္ လင္မယား ႏွစ္ဦးတို႔မွာ အတူေနရခ်ိန္က တစ္လလွ်င္  ၅ရက္ပင္ မျပည့္တတ္။ ယခုလည္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ အလုပ္ကိစၥ ခရီးထြက္ရၿပီး ျပန္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပန္လာမည့္ ရက္ထက္ ဆယ္ ရက္ေလာက္ ေနာက္ဆုတ္ ေျပာထားၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေရာက္ခ်လာျခင္းမို႔ နန္း အရမ္း အံ့ၾသသြားျခင္းပင္။

အထုတ္ ပစ္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ဦးသား တင္းၾကပ္စြာ ေထြးဖက္ရင္း အလြမ္းသယ္ၾကသည္။ ပူးကပ္ေနေသာ ကိုယ္ႏွစ္ခုၾကားတြင္   အပ္ခ်ည္ႀကိဳးပင္ တိုးလို႔ ရႏိုင္အံ့မည္ မထင္။ တရႈိက္မက္မက္ေသာ အနမ္းတို႔ကလည္း ေရတံခြန္မွ ေရလို အလ်ဥ္မျပတ္။ ႏႈတ္ခမ္း  ေတြပူ ပါးေတြထူလာမွပဲ အနမ္းတို႔ ရပ္ျဖစ္ေတာ့၏။  “ေျပာပါဦး နန္းရဲ႕.. ဒီတစ္ပတ္တြင္း ကဗ်ာ ဘယ္ႏွပုဒ္ ေရးျဖစ္လဲ..”    စာေပအႏုပညာကို ျမတ္ႏိုးသည့္ ေက်ာင္းဆရာမေလး နန္းေငြေရာင္က အားလပ္သည့္ အခ်ိန္ေလးမ်ားတြင္ စာ၊ ကဗ်ားေလးမ်ား လည္း ေရးေလ့ရွိ၏။ အထူးသျဖင့္ ေမာင္ႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးမွ ျပန္ခြဲရသည့္ အခ်ိန္ေလးေတြ။ ဆြတ္ပ်ံ႕လြမ္းေမာရသည့္ ႏွလုံးသားက  အႏုပညာလွလွေလးမ်ားကို ေမြးဖြားေစသည္ မဟုတ္ပါလားေလ။

“ေရးျဖစ္တယ္ ေမာင္ရဲ႕.. ကေလးေတြ စာေမးပြဲ ေျဖေနေတာ့ အမ်ားႀကီးေတာ့ ဟုတ္ဘူး..”  “ေမာင့္မိန္းမေလး အလုပ္မ်ားေနတယ္ ေပါ့ေလ.. ေမာင့္ကို လြမ္းဖို႔ေတာင္ အားရဲ႕လား..”  “ေမာင့္ေနာ္.. အခ်ိန္တိုင္း သတိရေနတာ.. စိတ္ထဲကေန စကားေတြ လွမ္းေျပာေန တာ.. လြမ္းတယ္ ဆိုတိုင္းေတာ့ ဟိုလိုႀကီး ေဆြး မေနပါဘူး.. ေမာင့္ အေၾကာင္း ေတြးေနရရင္ကိုက နန္းတြက္ ျပည့္စုံတာ..”  “ဟားး.. ခ်စ္တယ္ကြာ.. ေမာင့္ဆရာမေလး.. စာေရးဆရာမေလး.. ျပ ျပ.. ကဗ်ာေလး ဖတ္မယ္..”   ခဏ ဟု ဆိုကာ စာၾကည့္စားပြဲ ေလးဆီ ေျပးၿပီး ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလး ထုတ္၊ ေမာင့္ အတြက္ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ျပလိုက္သည္။

ခ်စ္စံအိမ္  ေျမကရားေလး ခပ္ေသးေသး ၾကည္ေအးစမ္းေရသယ္။  ထင္းေခ်ာင္းေတြစု  မီးဖိုျပဳ  ယခု ေသာက္ဖို႔တည္။  ပြက္ပြက္ ဆူျမဴး  လက္ဖက္ခူး ႐ြယ္စူး ေမာင့္တြက္ကြယ္။ အၾကမ္းတက်ိဳက္  ၿပဳံးကာတိုက္  ေမာဟိုက္ေျပရန္႐ြယ္။  သနပ္ခါးမ်ိဳး   ပန္းခက္ ခ်ိဳး  ဆံထိုးေလးလို ပန္ပါ့မယ္။ ပါးျပင္ႏွစ္ဘက္  နံ႔သာကြက္ ေမာင့္တြက္ပန္းခ်ီျခယ္။   ယုန္ငယ္ေလးမ်ား  ေမြးလို႔ထား  ေနာက္နားၿခံ ထဲဝယ္။ ျပတင္းထက္မွာ ေနျခည္လာ ႏွစ္ျဖာ ငွက္ေက်း ေမြးဦးမယ္။ က်ီၾကာသံေလး  တူစုံေတး  ဆိုေပးစမ္းပါ့ ငွက္ေလးရယ္။ အိမ္အဝင္လမ္း စိမ္းျမခ်မ္း လန္းဆန္းျမက္ခင္းစိုက္ဦးမယ္။ မိုးသည္းတိမ္တို႔ မႈိင္းကာညိဳ႕ ခိုလို႔တိုးမယ္ ရင္ခြင္က်ယ္။

ခ်မ္းေျပေစျခင္း ေထြးေပြ႕ရင္း မီးလင္းဖိုေလး ထြန္းထားမယ္။ ခ်စ္စံအိမ္ေလး ကဗ်ာေရး ကမာၻေဆြးလည္း တည္ေစကြယ္။ နန္း  ကဲ့သို႔ပင္ စာေပကဗ်ာ ဝါသနာႀကီးသူ ေမာင္က ကိုယ္တိုင္ အားျဖင့္ သိပ္ေရးေလ့ မရွိေသာ္လည္း နန္းေရးသမွ် စာတိုေပစႏွင့္ ကဗ်ာ ေလးမ်ားကိုေတာ့ လိုတာပိုတာ ျဖည့္စြက္ၿပီး ပိုလွေစေအာင္ အေရာင္ တင္ေပးတတ္ေသးသည္။ နန္း ေရးတဲ့ ကဗ်ာပုစိ စာပုစိေလး ေတြကို တယုတယ ဖတ္ၿပီး အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားတတ္သူ ေမာင္၊ ခုလည္း နန္း၏ ခ်စ္စံအိမ္ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၿပီး ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္လွစြာ ၿပဳံးေန၏။

“ရွမ္းျပည္မွာ သနပ္ခါးပန္း ရွိလို႔လား မိန္းမ.. ခ်ယ္ရီပန္းမ်ိဳး တစ္ခက္ခ်ိဳး လို႔ ျဖစ္သင့္တာေပါ့..”  “ဟီးး.. ရွိဘူးေလ.. သနပ္ခါးပန္းနံ႔  ေမာင္ ႀကိဳက္တယ္ ေျပာဖူးလို႔ ထည့္ေရးတာ.. ခ်ယ္ရီက ေမႊးမွ မေမႊးတာ.. နန္းကိုယ္တိုင္လည္း မပန္ခ်င္ပါဘူး..”  “ဟဟ..  မွတ္ထားတယ္ေပါ့ေလ..”  “မွတ္မိေနတာပါေနာ္..”  “ဟုတ္ပါၿပီ သာလိကာရယ္.. လာ လာ.. သနပ္ခါးပန္းနံ႔ ႀကိဳက္တာက ရင္ေအး လို႔.. နန္းနဲ႔ မဆုံခင္က ႀကိဳက္တာ.. အခု ေမာင့္ နန္းေငြေရာင္ေလးက သနပ္ခါးပန္းထက္ ရင္ေအးတယ္.. နန္းေလးကိုပဲ ရႉေတာ့ မယ္.. လာ..” ဟု ဆိုကာ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းရင္း အနမ္းမိုးေတြ သြန္ခ်ေတာ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ပင္ နမ္းရင္း ေပြ႕ရင္း ကလူၾကည္စယ္ ရင္း ခြဲေနရသည့္ ရက္မ်ားမွ အက်ိဳးအေၾကာင္းတို႔ ေမးရင္း ေျပာရင္း ညေနခင္း တစ္ခု ကုန္လြန္သြားၿပီ။

ေတာင္ေပၚေဒသ၏ ေႏြဦး ညခ်မ္းသည္ ရန္ကုန္ေျမလို ပူေလာင္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း ေျပာေလာက္ေအာင္ေတာ့ မခ်မ္း။  သို႔ေသာ္လည္း ၾကင္သူ ႏွစ္ဦးကေတာ့ျဖင့္ အိပ္ရာထက္တြင္ ၾကားေလေသြး မခံႏိုင္သလို ေပြ႕ဖက္လ်က္ အခ်စ္သည္းေနၾကသည္။  ရွည္သြယ္ေသာ ေမာင့္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက နန္း အက်ီေအာက္ထဲ ႏႈိက္၍ ရင္ႁမႊာ မို႔မို႔တို႔ကို ေဆာ့ကစားေန၏။ ပါးခ်င္းအပ္ကာ  ၾကားႏိုင္႐ုံမွ်ေသာ အသံျဖင့္ စကား စလိုက္သူက ေမာင္..   “ေမာင္တို႔ အနီးဆုံးလူဆိုတာ တကယ္..”  “အြင္.. ဘယ္လို..”  “ခရီးထြက္ ရတိုင္းေလ.. တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ရတဲ့ ညေတြတိုင္း..”  “အြင္း ဟြင္..”  “ေမာင္ ျပန္ျပန္ေတြးမိတာ နန္း နဲ႔ ေမာင္ စ ဆုံျဖစ္တဲ့  အခ်ိန္ေလးေတြ..”  “အြင့္..” “ခုေတာ့ ငါ ပိုင္ဆိုင္ရၿပီ ဆိုတဲ့ အေတြးေပါ့..” “ၾကည္ႏူးတာလား ေမာင္..”   “အြမ္းးး.. ၾကည္ႏူးတယ္ ဆို တာထက္.. ကြာ.. လႈိက္ ေနတာ ရင္ထဲ..”

“အြင့္.. နန္းလည္း ေမာင့္လိုပဲ.. ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အခ်ိန္ေတြ ေနာက္ျပန္ၿပီး ရည္းစားစကား ေျပာတဲ့ေန႔ဆီ ျပန္သြားခ်င္တယ္..” “ဟြမ္..”  “ၾကားလို႔ မဝဘူးေလ.. ကိုယ့္ဘာသာ ရွက္ေနမိတာရယ္.. ေမာင္လည္း မရဲတရဲေလး ျဖစ္ေနတာရယ္..”  “အြမ္းး.. ေမာင္ေရာပဲ..”  “ခ်စ္တယ္ နန္းရယ္..” “နန္းလည္း ခ်စ္တယ္ ေမာင္..”  “မခြဲဘူးေနာ္.. ေမာင္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲဘူး..”   “ဟုတ္.. လူခ်င္း ခဏ ခြဲရ တဲ့ခ်ိန္ေတြလည္း ႏွလုံးသားခ်င္း မခြဲေၾကး.. ေနာ္ ေမာင့္..”“ဒါေပါ့.. ေမာင့္ ရင္ထဲမွာ အၿမဲ ၾကားေနတာ နန္း အသက္ရႈသံေလးေတြ..”  ၾကည္ႏူး လြမ္းေမာျခင္းတို႔ကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း အနမ္းမိုးေတြ ေစြၾကျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ ညင္သာေသာ ရမၼက္။

“မိန္းမ ေဘာ္လီေလးက တင္းေနတာပဲ.. ေမာင့္ အႀကိဳက္ေတြ အကုန္လုံးက မိန္းမေလးဆီမွာ ရွိေနတာ.. ခ်စ္လြန္းတယ္.. ႁပြတ္စ္..   နန္းက ေမာင့္မိန္းမေလး ျဖစ္ေနတာ ေပ်ာ္သလိုမ်ိဳး..” “ေမာင့္..”   “ဗ္.. ႁပြတ္စ္..”  “အရမ္း ပင္ပန္းေနလာ့..”   “အြမ္းး.. ဒီတစ္ေခါက္ က နည္းနည္း ပိုပင္ပန္း.. ႁပြတ္စ္..”  “စိတ္ေတာ့ ၾကည္သာေနတယ္ဟုတ္..”  “စိတ္ကေတာ့ ၾကည္တယ္.. မၾကည္ရင္ မိန္းမေလးကို  ဆူမွာေပါ့..”  “ၾကည္ေနလည္း ဆူခ်င္ ဆူပါေနာ္.. ေမာင္ စိတ္မၾကည္လာရင္ ဖြင့္ခ်ဖို႔က နန္းပဲ ရွိတာဟာ..”  “အြမ္းပါ.. ႁပြတ္စ္..”  “အြင့္.. ခုဏလည္း ေတြ႕စ အေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္ေျပာေနတာ ခ်စ္လို႔..”   “အြမ့္.. ႁပြတ္စ္..”  “အရမ္း ပင္ပန္းလြန္းရင္လည္း အာ့ လို ျပန္ေတြးမိတတ္တယ္.. စိတ္က အေမာေျပရာ ရွာတာေလ..”

“အြမ္း.. ႁပြတ္စ္.. ႁပြတ္စ္.. ခရီးက ထပ္ရွိဦးမွာ မိန္းမ.. ႁပြတ္စ္..” “ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ေမာင္ရယ္..”  “အြမ္း.. ေမာင့္ေပၚတက္ မိန္းမ ေလး.. ေမွာက္လ်က္ေလးေန.. ပါးခ်င္း ကပ္ထားေပး..”  “ဟုတ္..”  “ကိုယ္လုံးေလး ႏွဲ႔ေပးဦး.. ဖက္ထားရတာ အိစိစိနဲ႔.. ႁပြတ္စ္..” “အြင့္.. အိရွ္..”  “ရွီးး.. မိန္းမ.. ပါးေလး နမ္းဦးမယ္.. ႁပြတ္စ္..”  “ႁပြတ္စ္..”  “ဒီဖင္ၾကားကေန ေရွ႕ဖက္က အေဖာင္းေလးကို ႏႈိက္လို႔ မိ မလား.. ဒါမ်ိဳးေလ..” “အ..”  “မိ မိတယ္ဟ.. ဒီမွာ..” “အီးး.. ေမာင့္ေနာ္.. သမ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ေနာ္.. ဟြင့္..”   “မိန္းမဟာေလး ကို မေဆာ့ရတာ ၾကာၿပီ.. မိန္းမေလး..”  “ရွန႔္..”  “ေမာင့္ကို ေနာက္ဘက္ေလး ေပးမလုပ္ခ်င္ဘူးလားဟင္.. ႁပြတ္စ္..”  ေနာက္ဘက္ တဲ့လား။ နန္းတစ္ေယာက္ ေတြးရၿပီ။ လိင္မႈေရးရာကို စတင္သိရွိၿပီး တစ္ကိုယ္ရည္ ေျဖေဖ်ာက္တတ္ခ်ိန္ကေန တစ္ဦးတည္းေသာ  ခ်စ္သူ ေမာင့္ထံ အပ်ိဳစင္ ပန္းကေလး ခူးခြင့္ ေပးခဲ့သည္အထိ၊ ယခုလို ကာမပိုင္လင္သား ျဖစ္လာသည္အထိ အေနာက္ဘက္သို႔  လိင္ဆက္ဆံျခင္းကို လက္သင့္မခံခ်င္။ ဓမၼတာႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေနေသာအမႈဟု ခံယူသလို ေသြးသားအာသီသ လြန္ကဲမႈတစ္ရပ္ အျဖစ္ လည္း ခံယူထားမိသည္။

ခုေတာ့ ေမာင္က ေတာင္းဆိုလို႔လာၿပီ။ ကေလးငယ္တစ္ဦးလို ပူဆာေနသည့္ ေမာင့္ မ်က္ဝန္းေလးက ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈဆန္စြာ  ရီေဝေနရွာ၏။ နန္းကို ခ်စ္ေသာ နန္းက ခ်စ္ရေသာ ေမာင့္ကို ၾကည့္ရင္း ျငင္းခ်င္ေသာ္လည္း မျငင္းရက္ေတာ့ႏိုင္။ အတင္းအၾကပ္  တက္လုပ္လွ်င္ေတာင္ ကာမပိုင္လင္သားမို႔ ျငင္းအား မလြယ္လွသည္ မဟုတ္ပါလား။   ညေနေစာင္းကမွ ကိုယ္တိုင္ ေလွ်ာ္ေပးထား ေသာ ေမာင့္ ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ထိုးဖြကစားလိုက္သည္။ ႏွာတံရွည္ရွည္၏ ထိပ္ဖ်ားေလးအား နန္းႏွာေခါင္းေလးႏွင့္ ကလိက ေလာက္ ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီးမွ…  “အြင္းးးးးးးးးးးးးးးး.. အေနာက္ဘက္.. အိုေခ.. ေပးမယ္ကြာ.. လုပ္..”  “ဝိုးးး.. ထ..”    ေပ်ာ္သြားရွာ ေသာ ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးက ပီဘိ ကေလးတစ္ဦးလို။ နန္းကို တင္းတင္း ဖက္လ်က္ကပင္ အတင္း ကုန္း႐ုန္း ထၿပီး..   “အက်ႌခြၽတ္  မိန္းမ..”  “ဟုတ္.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္ ေမာင့္..”  “အြမ္းပါ.. ေရွ႕ဘက္ကို စိုေအာင္ အရင္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္ မိန္းမေလး..”   “ဟုတ္..”  “ဖင္ကို ေထာင္ထား.. အြမ့္.. ကုန္းလိုက္မွ ဆင္ေျပမယ္..”   “ဟုတ္.. ေမာင့္.. ျဖည္းျဖည္း.. ေနာ္..”  အိပ္ရာေပၚ ေမွာက္ခုံေမွာက္ လ်က္ ကိုယ္အေပၚပိုင္းေလးအား ျပားျပားဝပ္ကာ ခါးေလးေကာ့ၿပီး တင္စိုင္ထြားထြားကို ေမာင့္ အလိုက် ေနေပးလိုက္သည္။  လိုခ်င္တာ ရသြားသည့္ လင္ေတာ္ေမာင္ချမာ ဝတ္ရည္စုပ္မည့္ ပိတုန္းေကာင္အလား ခ်စ္ဇနီး၏ ပစၥည္းေလးကို မ်က္ႏွာအပ္ရွာ ေတာ့သည္။

“ဒီမွာ.. စိစိျပဴးေလး.. လက္ညႇိဳးနဲ႔ အရင္ ဆြဲေပးမယ္..”  “အီးး.. အူယားတယ္ေနာ္.. သမ်ား ဒီမွာ ၾကက္သီးထေနၿပီ..” “အြမ့္..  ေျဖးေျဖးပဲ လုပ္မွာ မိန္းမကို.. နည္းနည္းေတာ့ နာမယ္ေနာ္ မိန္းမေလး..”  “အြင့္.. တအား မနာေစနဲ႔လို႔.. ေနာ္..”  “ေမာင့္ကို ကိုက္ခ်င္ ကိုက္.. လက္သီးေလး ဆုပ္ခ်င္ဆုပ္ထား..”  “အိပ္ရာခင္းကို ဆုပ္ထားမယ္..” “မိန္းမ ေပါင္ၾကားက ဒီအႁပြတ္ေလးကို.. ႁပြတ္စ္..”   “အိုးးး.. ရွီးးး..”  ကိုမ်ိဳးတစ္ေယာက္ မိမိ အလိုကို လိုက္ရွာသည့္ ခ်စ္ဇနီးေလး သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိဖို႔အေရး ကာမ ခလုတ္တို႔  ပြင့္ေအာင္ အရင္ ႀကိဳးစားရွာပါသည္။ အကြဲေလး ဆြဲဟၿပီး ႁပြတ္စ္ ကနဲ စုပ္လိုက္ၿပီးမွ လွ်ာျဖင့္ ဇတ္ ဇတ္ ဇတ္ ဇတ္ ျမည္ေအာင္  ကစားေပးလိုက္သည္။  “အီးး.. အင့္.. ရွီးး.. အ.. ေမာင့္..”  ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္ ပလပ္ ပလပ္  “အီးး.. ေမာင့္.. ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ.. မလွ်က္နဲ႔ ေတာ့.. ေနာ္..”  “လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ကလိေပးမယ္.. အႁပြတ္ေလးထဲ လက္ခလယ္နဲ႔..”  “အြင့္.. ရွီးး..”   ပလြတ္..  “စိစိေလးက  ေငါက္ေတာက္ေလး..”   “အ.. ရွီးး..”  “စိုလာပိ.. နီစိစိေလး..” “အြင့္.. ရွီးးး..” “ေမာင့္ဟာနဲ႔ ေရွ႕ဖက္ကို ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ အရင္လုပ္ ေပးရမလား.. ဟြမ္ မိန္းမ..”

“ဟုတ္..” “အရည္နဲ႔ ေခ်ာသြားေအာင္ေလ.. ေနာ္..” “ဟုတ္..” “အာ့ဆို ထည့္ပီေနာ္ မိန္းမေလး..” “အြင့္..” “ေပါင္ေလး နည္းနည္း..  ကား.. ကားလိုက္ မိန္းမ.. ဒီလို..” “အြင့္.. အီးး..” “ရွီးးးးးးးးးး..” “အ.. ရွီးး.. ေမာင့္..” “တစ္ေခ်ာင္းလုံး ထိုးထားတာခု.. သိလား   မိန္းမ..” “စီးးး.. အြင့္.. သိ.. သိတယ္..” “ရွီးးးး.. လုပ္ရတာ စီးေနတာပဲ.. ကြာ..”  “အြင့္.. ၾကပ္ေနတယ္.. အီးး..”  “အြမ္းး.. အာ..  ကြၽတ္သြားၿပီကြာ.. ျပန္ထည့္မယ္..” “အ.. ေနာက္.. ေနာက္ဘက္ဆို.. ထည့္ေလ ေနာ္..”  “အြမ့္.. အာ့ဆို ထည့္မယ္ေနာ္.. ေနာက္ကို..  မိန္းမေလး သက္သာေအာင္ ဒီေနရာက အရည္ေတြယူၿပီး..”“ရွီးးး.. အြင့္.. စို႐ႊဲေနၿပီ..”   “မိန္းမေပၚ ေမာင္ဖိလုပ္ရင္ ခံႏိုင္မလား..” “ဟုတ္.. ခံႏိုင္ပါတယ္.. မရရင္ ေျပာမယ္ေလ.. ေနာ္..”  “လက္မေထာက္ႏိုင္လည္း ဖင္ေလး ေထာင္ထားေပးရင္ ရတယ္မိန္းမ..”  “အြင့္..”  ေက်ာေလး ဝပ္ၿပီး အိပ္ရာေပၚ ျပားျပား ေမွာက္ေပးထားလိုက္သည္။ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ တင္ကားကားကေတာ့ ေမာင့္ အႀကိဳက္ ျမင့္ျမင့္စြင့္စြင့္ေလး ေထာင္လ်က္။ ေမာင္က အေရွ႕ဆီမွ ခ်ဴခ်ထားသည့္ အရည္မ်ားကို သူ႔ ထိပ္ဖူးႏွင့္ သပ္ကာ ယူသည္။

အသားစိုင္ အိအိႏွစ္ခုကို အသာအယာ ၿဖဲဟလိုက္ေတာ့ အလယ္တြင္ ၾကပ္ညပ္ေနသည့္ ခေရပြင့္ ေခၚ အေနာက္ေပါက္ေလး။   “မိန္းမေလး.. ေလွ်ာ့ထားေနာ္.. ေမာင္ လက္ေခ်ာင္း အရင္ ထည့္မယ္ေနာ္.. တန္း လုပ္လိုက္ရင္ အရမ္း နာသြားမွာစိုးလို႔.. ေနာ္  မိန္းမ..”  “အီးး.. ဟုတ္.. ဟူးး..”  “နာရင္ေျပာ ေမာင့္ကို.. ေနာ္.. ရလား.. ရလား.. ဖိထိုးတာ ရလား..”  “အ.. အင့္.. ရ.. ရတယ္..  အီးး..” “ေလွ်ာ့ မိန္းမေလး.. စိတ္ေလွ်ာ့ထား.. ရင္ဘတ္ေတြေရာ.. အသက္ကို ပုံမွန္ေလးရႉ..”   “ဟုတ္.. အြင့္.. ဟူးး..”   “ရပီ ေမာင့္ လက္ေခ်ာင္း ဝင္ၿပီ..” “အြင့္.. အီးး..”  “ၾကပ္ေနတာပဲ.. ျပန္ဆြဲထုတ္လို႔ေတာင္ မလြယ္ဘူး..” “အီးး.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္ ေမာင့္..”  “အြ မ့္.. အသာေလး ႏႈိက္ထားေပးမယ္..”“အြင္း.. ႐ြံပူးလာ့.. အီးး..”   “႐ြံပူး ေမာင္လုပ္မယ့္ အေပါက္ေလးေလ.. မိန္းမေလး ေပးလို႔ လုပ္ ရတာ.. ႐ြံမလား..”  “အြင့္..”  “နာရင္ေျပာေနာ္ မိန္းမေလး..” “ဟုတ္.. အီး.. တစ္ဆို႔ဆို႔ရီး.. ဟင့္..”   လက္တစ္ဘက္က ေနာက္ေပါက္ ေလးထဲ ထိုးစိုက္ထားရင္း က်န္တစ္ဘက္က ၾကက္သီးဖုမ်ား ျပည့္ႏွက္ ေနသည့္ ေက်ာျပင္ေလးကို ဖြဖြ ပြတ္ေပးသည္။ ေဘာ္လီ ေအာက္မွ တစ္ရစ္ထြက္ေနသည့္ အသားစိုင္ အိအိေလးမ်ား။ ရွမ္းတိုင္းရင္းသူေလး နန္းက အသားအရည္ လွလြန္းသူ။

ကိုမ်ိဳးကလည္း မိန္းကေလး ဆိုလွ်င္ ညိဳညက္ညက္ထက္ ျဖဴဥေဖြးေဖြးေလးေတြက ပို လွတယ္ ထင္သူ။ မိမိ ခ်စ္ရသည့္  မိန္းကေလး၊ အပိုင္ရသည့္ ဇနီးေလးက မိမိ အႀကိဳက္ႏွင့္ ထပ္တူ က်လြန္းတာကေတာ့ျဖင့္ တန္ခိုးရွင္ ဖန္ဆင္းေသာ ဖူးစာ ဟုပင္ ဆို ႏိုင္သည့္ မဟုတ္ပါလား။ ကိုမ်ိဳးအဖို႔ေတာ့ မိမိသည္ ေလာကတြင္ ကံအေကာင္းဆုံး ေယာက္်ားပါေပ။  “ေဘာ္လီက တအားၾကပ္ လာၿပီ ေမာင့္.. ခြၽတ္ခ်င္လာၿပီ..”  “မခြၽတ္နဲ႔ဦး.. ခုတိုင္းေလး တအားလွလို႔.. ခ်စ္တယ္ မိန္းမေလးကို အာမြ..”  “အြင့္.. ဟြင့္..”     နန္း  ကိုယ္ေပၚ ဖြဖြ ေမွာက္လိုက္ၿပီး ကုတ္ေလးကို လွ်ာႏွင့္ လ်က္၊ လည္တိုင္ေလးကို တျဖည္းျဖည္း ပြတ္ရင္း နားထင္စပ္ေတြကို  စုပ္နမ္းေပးသည္။ ေနာက္ေပါက္ေလးထဲ ႏွစ္ထားသည့္ လက္ေခ်ာင္းကို ဆြဲ မထုတ္ဘဲ အသာအယာ လွည့္ ေပး၏။ အနမ္းမ်ားတြင္  မိန္းေမာသြားသည့္ ခ်စ္ဇနီးေလး၏ ေနာက္ေပါက္မွ ႂကြက္သားအားေလး ေလ်ာ့လုလု ျဖစ္လာၿပီ..။ သည္ေတာ့မွ..   “ကဲ စိတ္ေလွ်ာ့ ထားမယ္ေနာ္ မိန္းမ.. ေမာင့္ဟာ ထည့္မလို႔ လက္ ျပန္ထုတ္မယ္.. ေနာ္..”

“အီ.. ဟုတ္..”  “ဖင္ကိုၿငိမ္.. ၿငိမ္ထားေပး.. တင္း မထားနဲ႔ေနာ္ မိန္းမေလး..”  “အြင္းပါ..”   လက္ေခ်ာင္းေလး ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ ေတာ့ ခေရပြင့္ေလးက ခပ္အာအာေလး ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ နန္းလည္း လက္ေလးႏွစ္ဘက္ ေနာက္ပစ္ၿပီး တင္စိုင္ ၂ ျခမ္းကို ဆြဲဟ  ေပးထားလိုက္၏။ ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင္ လိုခ်င္ေနတဲ့ အာသီသ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံစားပါေစေလ။  “မိန္းမေလး ကိုယ္တိုင္ ၿဖဲေပးထားတယ္ လား.. ခ်စ္တယ္ကြာ.. ကေလးရာ..”  “အြင့္.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္ ေမာင္..”  “အြမ္း.. စိတ္ကိုေလွ်ာ့ေနာ္ ေမာင္ ထိုးထည့္ေတာ့မယ္..”  “အင့္.. ဟူးး..”   “ရလား.. ဖိၿပီ အသာေလး..”  “အ.. အီးး..”  “ေမာင့္ထိပ္ဖူး ဝင္ရင္ ဆင္ေျပၿပီ.. ေနာ္ မိန္းမ..”   “အြင့္.. အိရွ္..”    “အ.. နန္း ရာ.. ဖင္ေပါက္ေလးက.. ရွီးး.. ၾကပ္ေနတာပဲ..”  ထိပ္ဖူး တစ္ခုလုံး ဝင္သြားၿပီ ထင္သည္။ နန္း ကိုယ္ထဲ တစ္ဆို႔ဆို႔ႏွင့္  ေအာင့္သလိုလို ယားသလိုလိုႀကီး။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ခါေလး တြန႔္လိုက္မိ၏။ ၿပီးမွ ေမာင္ နာသြားမလား ေတြးမိသည္။ တကယ္တမ္း ေတာ့ ေမာင့္ ပစၥည္း ဆိုတာကလည္း အ႐ိုး မပါသည့္ ႂကြက္သားေခ်ာင္းႀကီး မဟုတ္လား..။ မခ်ိမဆန႔္ အေပါက္ေလးထဲ ထိုးထည့္ ေနခ်ိန္ နန္းဘက္က သင့္တင့္ေအာင္ လက္ခံ မေပးတတ္ပါက နာက်င္ သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ေလ။

“နာ.. သြားလာ့.. အီးး.. ေမာင့္.. နန္း ႐ုန္းလိုက္မိလား.. နာသြားလားဟင္..”  ဟု တုန္တုန္ရီရီေလး ေမးလိုက္၏။ လင့္အလိုကို အံ က်ိတ္ ျဖည့္ရင္းကပင္ လင္ျဖစ္သူ နာက်င္သြားမလား စိုးရိမ္ရွာသည့္ ဇနီး အလိမၼာေလး။ လည္တိုင္ေလးကို ၾကင္နာစြာ နမ္းၿပီးမွ..  “မနာပူး နန္း.. ရတယ္..” “ဟူးး.. အြင္းး..”  “ေနာက္ထပ္ နည္းနည္းထပ္သြင္းမယ္.. ေနာ္..”  “အြင္းး.. ဟုတ္.. ဟူး..”  “ရွီးးးး..”   “အိ..  အင့္ အင့္..” “ခဏေလး.. ခဏေလး နန္း.. နည္းနည္း ေအာင့္ခံေပးေနာ္.. အဆုံးဝင္ေတာ့မယ္..” “ရွီးးး အင့္ .. က်စ္.. က်စ္ က်စ္..”   “ေမာင္ ထိုးထည့္လိုက္မယ္ေနာ္ အဆုံးထိ.. ေနာ္ မိန္းမ..”   “ဟု.. ဟုတ္..” “အ.. အူး.. ရွီးးးး အိုးးးးး..”   “က်စ္ က်စ္.. အီးး..”   “အီးး..  မိန္းမေလး.. ေမာင့္အတံ အဆုံးထိ.. ဝင္.. ဝင္သြားၿပီ..” “အီးး.. ေမာင့္.. ဆို႔ဆို႔ရီး.. ရွီးးးးးးးးးး..”  “အြမ္း.. ေမာင္ မလႈပ္ဘူး ေနာ္.. မိန္းမေလး..” “အင္းး.. အင့္ပါ..”  “ဖက္ထားမို႔.. မိန္းမေလးကို ဖက္ထားမယ္.. ေနာ္..”  “ရွီးးးး.. အင္း.. ေနာက္ထဲက..  အေတာင့္.. အေတာင့္လိုက္ႀကီး ေမာင့္..”“အြမ္းး.. အရသာရွိလိုက္တာ မိန္းမရယ္.. မိန္းမအိုးႀကီးထဲ ေမာင့္ဟာ ျမႇဳပ္ထားတာ..”  “ရွိးးးး.. အာ့.. က်စ္ က်စ္..”  “မိန္းမ.. ပုံစံ ျပင္ရေအာင္.. ထိုင္ရေအာင္.. ေမာင့္ေပၚ ထိုင္ေပး.. ေနာ္..” “အီးး.. ဒါႀကီး ကြၽတ္သြားရင္  ျပန္ထည့္တစ္ခါ နာမွာ..”

“မကြၽတ္ဘူး မိန္းမ.. ေမာင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ရင္ ေဆာင့္မိမွာစိုးလို႔.. မိန္းမေလး နာသြားမွာစိုးလို႔.. ေမာင့္ေပၚ ထိုင္သလို ျဖစ္ေအာင္..  ေနာ္..” “အီးး.. ေၾကာက္.. ရွီးးးး.. ေၾကာက္တယ္လို႔..”  “ေၾကာက္နဲ႔.. ဘားမွျဖစ္ပူး.. ေမာင္ ေပြ႕ထူမယ္.. ေလွ်ာ့ထားေပး.. အသာ ေလး..”  “ဟုတ္.. အင့္..”  စိတ္ေရာလူေရာ ေၾလႇာ့ျခၿပီး အဝတ္်ေပာ့႐ုပ္ေလးလို ေနေပးလိုက္သည္။ ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင္ ဆႏၵ ႐ြိေသလာ က္ သာယာပါေစေလ။ အေနအထားအရ နန္းက ေမာင့္ရင္ခြင္ကို ေနာက္မြီၿပီး ေမာင့္ေပၚထိုင္ေနသလိုၿမိဳး ျဖစ္သြားၿပီ။ ေနာက္ေပါက္ ထဲမြ မၿခိမဆန႔္ႀကီး ဆို႔ေနဆဲမို႔ ေနရခက္ေလြသ္ာလည္း နန္း တစ္ကိုယ္လုံးကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္ ေမာင့္လက္်မားက က်င္လည္ လြန္းသည္။

နန္း၏ ကာမ ခလုတ္်မားထဲမြ တစ္ခုျဖစ္ေသာ ကုတ္သားေလ်းမားကို ဖြဖြ ကိုက္လိုက္၊ လည္တိုင္ေလးကို စုပ္နမ္း လိုက္ျဖင့္  ပၪၥလက္ဆန္ေသာ ေမာင့္ ယုယမြၽဳမားေအာက္တြင္ နန္း တစ္ေယာက္ နာက်င္မြဳကိုပင္ ေမ့လုလု ျဖစ္ေအာင္ မိန္းေမာ သြားရျပန္၏။   “ေမာင္ တက္လာေနတာ အလိုလို.. သိလား မိန္းမ..”  “ရွိးးးး အိုးးးး..” “မိန္းမ ေရွ႕ဘက္က ဟာေလး.. ေမာင္ ပြတ္ေပးမယ္..”  “အမ ေလ့.. ရွီးးးး..”  “မိန္းမ စိစိေလး ေပ်ာက္ေနတယ္.. ရွာမေတြ႕ဘူး.. ဒီနားတဝိုက္ပဲ..” “အ.. ရွီးး.. ေမာင့္.. ပြတ္ ေပး.. ရွီးး..”  “အြမ့္..  မိန္းမ.. ေရွ႕ကဟာေလး အရသာရရဲ႕လား..”  “ရွီးးးး..”  နန္း ေနာက္ေပါက္ထဲ မိမိအတံႀကီး ထိုးစိုက္ထားရင္း ကိုယ္လုံး အိအိေလးကို  ေပြ႕ထားလ်က္ လက္က ေရွ႕ဘက္ေလးကို ၿဖဲဟကာ ဆြေပးသည္။ နန္း၏ မာဆတ္ဆတ္ အစိေလးက ကိုမ်ိဳး လက္ညႇိဳးႏွင့္  လက္ခလယ္ အၾကားတြင္ ခဲတံကိုင္သလို လွိမ့္ကစား ခံေနရ၏။

“ေကာင္းလား မိန္းမေလး.. ေမာင္လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေဆာ့ေပးေနတာ.. ႀကိဳက္လာ့..”  “အ.. ႀကိဳက္တယ္.. ရွီးးး..”  “စိ စိနဲ႔ အသံေလး ေတြ ျမည္လို႔.. မိန္းမေလး ဖင္ကပါ ေမာင့္ဟာႀကီးကို ညႇစ္ေနတာကြာ..”  “ရွီးးး..”  “အိေနတာပဲကြာ.. ေမာင့္နန္းေလး ဖိထိုင္ေပးထား တာ..”  “အာ့.. အင္းး.. မနာ ဘူးလား ဟင္.. နန္း တြန႔္လိုက္မိျပန္..” “ႏိုးး.. မနာဘူး.. ပိုေကာင္း.. ေမာင့္ဟာ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ထိုးထည့္  ထားရတာ.. တအား ေကာင္းလြန္းတယ္..”   “ရွီးးး.. အင့္..”  “အြမ္းးး.. မိန္းမေလးရဲ႕ အလွအပကို.. အီးး.. ေမာင္တိုက္႐ိုက္ယူတာ  ရွီးးး..”  “ႀကိဳက္လာ့ မိန္းမကို.. ဟြင္..” “ႀကိဳက္တယ္ ကေလးရယ္.. ေမာင့္ကို ေမႊ႕ေပးပါလား မိန္းမ.. ခါးေလးလႈပ္ၿပီးေလ.. ေနာ္..”  “ရွီးး.. ဟုတ္..” “ေရွ႕ နည္းနည္း ကိုင္း.. ေမာင္ေဘာ္လီခ်ိတ္ ျဖဳတ္မလို႔..”   “အြင့္.. အီးး.. ရွိးးးး..”  “ေက်ာျပင္ေလးက ျဖဴႏုေနတာ ပဲ..”  “အီးး.. ေမာင့္ အတံႀကီး.. ႏွစ္ထား.. ႏွစ္ထားတာ အဆုံး ထိ လာ့..” “အြမ္းးေလ.. တစ္ေခ်ာင္းလုံး..”   “အီးး.. ထုတ္သြင္းဆို နာ မွာ.. ေၾကာက္.. ေၾကာက္လို႔.. ေနာ္ ေမာင့္..”  “အြမ္းပါ.. လုပ္ဘူးေနာ္.. ခုတိုင္းေလာက္ေလးပဲ..”

ဆိုေတာ့လည္း ေမာင့္ကို သနားပိုမိျပန္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေနာက္ဘက္ကို လိင္ဆက္ဆံျခင္းအား နန္း စိတ္ကသာ လက္မခံခ်င္ ေပမဲ့ ႀကိဳက္တဲ့ မိန္းမေတြေတာ့ ႀကိဳက္ၾကတာ ဖတ္ဖူး ေနသား။ နန္းကို ညႇာေနရတဲ့ ေမာင္.. အျပည့္အဝ သာယာပါရဲ႕လား။ သူ လိုခ်င္ေသာ ေနရာကို သူ႔ပစၥည္း တစ္ဆုံး ထည့္ထားရ႐ုံမွ်ျဖင့္ ေက်နပ္ေပးရွာသည့္ ေမာင္။ နန္း မနာဖို႔ႏွင့္ သာယာဖို႔ကိုသာ  ဦးစားေပး ႀကိဳးစားေနရွာသည္။  ခ်ိတ္ျပဳတ္သြားေသာ ေဘာ္လီေလးကို ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ရင္အုံမ်ားကို ဖ်စ္ညႇစ္ေပးသည္။ ႏို႔သီးလုံး  က်စ္က်စ္ေလးကို လိမ္ေဆာ့လိုက္၊ ခပ္ဖြဖြ ဆြဲဆိတ္ေပးလိုက္ႏွင့္ ဒါေတြက နန္း အႀကိဳက္ေတြ။ ေမာင့္ လက္ေခ်ာင္းအရင္းၾကားမွာ  ႏို႔သီးေလးေတြ လွိမ့္ေခ်ခံရတိုင္း နန္းတစ္ေယာက္ ေက်ာေလး ေကာ့ကာ အရသာ ခံမိ၏။ သည္ေတာ့ တစ္ခါ ေနာက္ေပါက္ထဲ စိုက္ ထားသည့္ အတံႀကီးကို ႏွဲ႔ေပးသလို ျဖစ္သြားသည္။ ဒါေလးကပဲ ေမာင့္ အတြက္ အရသာထူး ျဖစ္သြားေစပုံရသည္။

“ရွီးးး.. နန္းရယ္.. ေကာင္း.. ေကာင္းလိုက္တာ..”  ဟု သဲ့သဲ့ေလး ေျပာရွာသည္။ နန္းလည္း အရဲစြန႔္ၿပီး ဖင္ေလးကို တစ္ခ်က္ ရမ္း ေပးလိုက္၏။  “အာ.. အားး.. နန္း.. နန္းရယ္..”  ေမာင္ တစ္ေယာက္ အံက်ိတ္ ညည္းညဴကာ နန္း ကုတ္ကေလးကို ဖိခဲထားရွာသည္။  နန္း ရိပ္မိလိုက္ၿပီ။ ဒါက ေမာင့္အတြက္ တကယ့္ သာယာမႈပင္။ နန္း ရင္အုံကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ ေမာင့္ လက္ေတြေနရာ မေ႐ႊ႕ ေတာ့ဘဲ ဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာသည္။ လည္တိုင္ကို ခဲထားသည့္ ပါးစပ္မွလည္း တဟူးဟူး ညည္းေန၏။ နန္း ခါးေလး ဆန႔္ၿပီး တစ္ ခ်က္ ထပ္ေမႊ႕ေပးသည္။

“အားး.. ရွီးးးး.. မိန္းမေလး လုပ္ေပးတာ.. ေမာင့္ အတံ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ရမ္းသြားတာပဲ..” “အြင့္.. ႀကိဳက္လာ့..”   “ႀကိဳက္တာ.. တ အား ကြာ.. မိန္းမရယ္.. ေမာင့္ကို မွီပီး ထိုင္လိုက္ေတာ့.. ေနာ္.. တအားမွီလိုက္..”  ေမာင့္ အလိုက်ျဖစ္ေအာင္ တစ္ကိုယ္လုံး ေလွ်ာ့ခ် ၿပီး မွီထိုင္ေပးလိုက္သည္။ ႏို႔အုံႏွစ္ဘက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ ေခ်ေပးရင္း..  “ရလား.. မိန္းမ.. နာလား.. ေမာင့္ဟာႀကီးက မိန္းမ ဖင္ေပါက္ အထဲမွာ.. ရွီးးးး..”  “အြင့္.. တအား မနာပါဘူး.. ရတယ္..” “ေမာင့္ေပၚ သက္သာသလို ထိုင္.. ေနာ္.. ေမာင္တက္လာၿပီ.. မရေတာ့ ဘူး..”  “အြင္းး..” “မိန္းမ ၿပီးခါနီးရဲ႕လားဟင္.. ေမာင္ နည္းနည္းေလး ေကာ့ထိုးခ်င္တာ.. ေမာင္ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ..” “အင့္..  ထိုး ေမာင့္.. ရတယ္.. လုပ္..”  စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ေမာင္က နန္း ပခုံးေလးကို ဆြဲၿပီၿပီး ခပ္ဆဆေလး ေကာ့ထိုးသည္။ ေျပးေဆာ့ရန္  ခြင့္ျပဳခ်က္ရသည့္ ကေလးငယ္အလားပင္။

“အီးး.. က်စ္က်စ္..”  နန္းတစ္ေယာက္ နည္းနည္း နာသြား ေသာ္လည္း အသံ မထြက္မိေအာင္ ေအာင့္ထားေပးလိုက္၏။ ႏွဖူးဆံစပ္ ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း အထက္ နားေလးတြင္ ေခြၽးေလးမ်ား စို႔လာတာ နန္း ဘာသာ သတိထားမိလိုက္သည္။   “မိန္းမေလး.. ေမွာက္ရက္  ေျပာင္းရေအာင္.. ေနာ္..”  “အင္.. ဟုတ္.. မခြၽတ္ နဲ႔ ေနာ္.. ကြၽတ္ေစနဲ႔..”  ေမာင့္ကို ခရီးဆုံးထိ ေကာင္းေစခ်င္သည္ မွန္ေသာ္လည္း  အစကေန ျပန္ထိုးထည့္လ်င္ တအားနားမွာ သိေနသည့္ နန္း၊ ေမာင္ မၿပီးခင္ အတံႀကီး ကြၽတ္သြားမွာေတာ့ တကယ္ပဲ ေၾကာက္ မိသည္။  “အြမ္း.. မကြၽတ္ဘူး နန္းေလး.. အသာေလးပဲ.. လက္ေထာက္လိုက္.. ေလးဖက္ေထာက္ေပး.. ေနာ္..”  ေမာင့္ စကားလည္း  ဆုံး၊ နန္းလည္း ေလးဘက္ေလး ကုန္းၿပီးသား အသင့္။  “တစ္ခ်က္ေဆာင့္မယ္.. ေနာ္ နန္းေလး.. တစ္ခ်က္ပဲ..”  “ဟုတ္..  ေဆာင့္.. ေမာင့္.. ရတယ္..”  “ေရာ့.. အီးး.. အ.. ေမာင္ၿပီးေတာ့မယ္.. ရွီးးးး.. နန္း ဝမ္းလ်ားေမွာက္.. ေမွာက္ခ်လိုက္..”  ေလးဘက္  ေထာက္လ်က္ကို တအား ေဆာင့္မိသြားလ်င္ နန္းေလး နာသြားမွာ စိုးေသာေၾကာင့္ ေမွာက္ခ် ခိုင္းလိုက္သည္။ နန္း ပခုံးကိုဆြဲၿပီး  ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္..။ တစ္ခ်က္၊ ႏွစ္ခ်က္။ ၿပီးေနာက္..“ရွီးး.. ထြက္ကုန္ၿပီ.. သုက္ရည္ေတြ..”

“အင့္.. အင့္.. ဟင့္..”  “ရွီးး.. မိန္းမေလး.. မိန္းမေလးရာ.. မိန္းမဖင္ထဲ ေမာင့္ အရည္ေတြ ပန္းထည့္ေနတာ.. ရွီးးး..”   အသစ္စက္စက္ ေနာက္ေပါက္ေလးထဲ ၾကပ္ညပ္ေနရွာသည့္ အေၾကာေခ်ာင္းႀကီး ေအာင္းထားသမွ် အရည္ေတြ အန္ထြက္သြားၿပီ။  ကိုမ်ိဳး တစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံး အေၾကာဆြဲသလို တြန႔္လိမ္လူး သြားရ၏။   “ဟူးး.. ေကာင္းလိုက္တာ.. ေကာင္းလိုက္တာ မိန္းမ ေလး.. ေမာင့္ အေၾကာေတြကို ေျပကုန္ေရာ.. မွိန္းရတာ ဇိမ္ပဲ.. ခ်စ္တယ္.. မိန္းမေလး.. ခ်စ္တယ္ နန္းရယ္.. နာသြားေသးလား.. ဟြ မ္..”  “ဟြင့္.. နာတာေပာ့..” “ဟီးးးး.. ခ်စ္လိုက္တာ.. ေမာင့္အလို လိုက္ေပးတဲ့ မိန္းမေလး.. မိန္းမေလး ပီးေသးဘူးမလား..” “အြင္း..  ပီးပူး..” “အေရွ႕က စိုေနတုန္းလား.. ေမာင္လက္နဲ႔ ခုတိုင္း အသာေလး စမ္းေပးမယ္.. ၿပီးႏိုင္လား မိန္းမ.. ဟြမ္..”   “ဟုတ္..”

“ေပါင္ေလးႂကြဦး နည္းနည္းေလး..” “အြင့္..” ေမွာက္လ်က္ ပိေနသည့္ နန္းကိုယ္လုံးေလးကို ေဘးေစာင္း ျဖစ္ေအာင္ ျပင္လိုက္ၿပီး  ေပါင္တစ္ဘက္ကို မိမိ ေျခေထာက္ေပၚ ေနာက္ျပန္ တင္ေစလိုက္သည္။ ဟၿပဲေလး ျဖစ္သြားသည့္ ရတနာေလးက အေစာကလို ႐ႊဲ အိုင္ မေနေတာ့။ နန္းေလး နာသြားလို႔ စိတ္ ေပ်ာက္သြားပုံရသည္။ အနစ္နာခံရွာေသာ ဇနီးကို ၂ ဆတိုး အခ်စ္ပိုရျပန္၏။  ေနာက္က ေန ေပြ႕ဖက္သိုင္းရင္း ႏို႔သီးေလးေတြကို ဖ်စ္ေခ်ေပးသည္။ ေအာက္ကိုလည္း လက္ႏွင့္ ခပ္ဆဆ ေမႊေပးသည္။ လည္တိုင္ႏွင့္ လည္ ကုတ္ ေဖြးေဖြးေလးမ်ားကို ဖြဖြကိုက္လိုက္ လွ်ာႏွင့္ လ်က္လိုက္ လုပ္ေပးသည္။ ဇနီးေလးဆီမွ အသက္ရႉသံေလးမ်ား အေစာက ထက္ ျပင္းလာၿပီး ခပ္စိပ္စိပ္ေလး ထြက္လာၿပီ။ ေခ်ာ္ရည္ေႏြးေႏြးေလးမ်ား ျပန္လည္း ဖြဲ႕အိုင္လာသည့္ တြင္းေလးထဲသို႔ လက္ခလယ္ကို အသာေလး ထိုးထိုးထည့္ေပးသည္။ သာယာမိန္းေမာမႈ၏ စည္းခ်က္ျဖစ္ေသာ ညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလးႏွင့္ အတူ  ေအာက္မွလည္း ပလြတ္ ပလြတ္ ျမည္သံေလးမ်ား ထြက္လာ၏။  “ျမန္ျမန္.. ေမာင့္.. ျမန္ျမန္.. ရွီးး..”   နန္း လက္ေလးက အားမ ရသလိုဟန္ႏွင့္ မိမိလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ လာသည္။

“လက္ဖယ္ နန္း.. ေမာင္ လုပ္ေပးမယ္.. ၿပီးေအာင္..”   ဆိုၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းေလး ထိုးေမႊ ေပးလိုက္၏။ နန္းေလး ႏုတ္ခမ္းကိုက္လ်က္  ေခါင္းေလး ေမာ့ကာ အင့္ အင့္ အ အ ျမည္သံမ်ား။ ေအာက္က တြင္းေလးမွ ဇြိ ဇြိ ျမည္သံမ်ား။  “အ.. ၿပီး.. ၿပီ.. ေမာင္.. ဟူးး..  ေတာ္.. ေတာ္ၿပီ..”  ႏုန္းခ်ိသြားပုံရသည့္ နန္းေလး၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားက ဖ႐ိုဖရဲႏွင့္။ ေအာက္က တြင္းေလးကေတာ့ စိုက္ထည့္ထား ေပးသည့္ ကိုမ်ိဳးလက္ကို ညႇစ္ေနဆဲ။  “ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္လားဟင္.. ေမာင့္ကို ဘာေတြ လုပ္ခိုင္းမိကုန္လာ့..”  “ဟြမ္.. ဘာမွ လုပ္ ခိုင္းပူးေလ.. လင္မယား အလုပ္ပဲ ခိုင္းတာ.. ႐ႊတ္စ္.. အာ မြ.. မိန္းမေလး ပါးေလးကို ေခြၽးစို႔ေနေရာ.. ႐ႊတ္စ္..”  “အြင့္.. လူလည္း  ေမ်ာ့ေနေရာ..”  “ေကာင္းတယ္.. အာ့လို ေမ်ာ့သြားေစခ်င္တာ.. ေမာင့္ မယားေလး.. ခ်စ္တယ္ တအားး..”  “ကြၽတ္သြားၿပီလာ့  ေနာက္ထဲက ဟာရီး.. ဟင့္..”  “ကြၽတ္ေသးပူးေလ.. ဟီးး.. ခဏ ထုတ္မယ္..”  “အီးးး.. အာ့မို႔ ဆို႔ေနေသးတာ.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္..”   “နန္းေလး.. မိန္းမ ဖင္ေလး နည္းနည္းကုန္းေပးမွ အဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္.. ဟီးး..”

“နာမွာလား.. ေၾကာက္တယ္လို႔.. အီးး..” ေဆာင့္တုန္းကေတာင္ ေတာင့္ခံေပးရွာသည့္ ဇနီးေလး၊ ျပန္ထုတ္မည္ ဆိုခါမွ နာမွာ ေၾကာက္လို႔ ေအာ္ရွာေလသည္။ လင့္ အလို က်ိတ္မွိတ္ျဖည့္ရင္း တင္းထားရသည့္ မ်က္ရည္တို႔က စိတ္ေလွ်ာ့ခါမွ စို႔လာၿပီထင့္။  “နည္းနည္း လက္ေထာက္.. ဖင္ေလးႂကြ..”   “ေမေမေရ… အီးး..”  “အာ.. ဘယ့္ႏွယ္ ေမေမေရတုန္း.. ဟီးး..”  “ထုတ္မရ ျဖစ္ပီ လာ့..”  “ျဖစ္စရာလား.. ႀကံႀကံဖန္ဖန္ မိန္းမကလည္း.. ဒူးကိုအသာေလး ေထာက္တင္လိုက္..”  “အီးဟီး.. ထုတ္မရရင္ေတာ့ ဒုကၡပါ ပဲ..”  “ျဖစ္ပူးေလ ကေလးရဲ႕ .. ခဏ ေၾကာက္နဲ႔ ဖင္ကို ခုနလို ၿဖဲမယ္ေနာ္.. နည္းနည္းပဲ ၿဖဲမွာ..”  “အြင့္.. ဟင့္..”   “ေလွ်ာ့.. တင္းထား တာ ေလွ်ာ့..”  “ရွီးးး..”  “နန္းေလး.. ေလွ်ာ့ေပးလို႔.. မိန္းမေလးက မလႊတ္တာ.. ေမာင့္ေကာင္ႀကီးကို..”   “အီးး.. ဟူးးး..”   “ေလွ်ာ့ ထား..” “ဆို႔ ေနတုန္းလို႔ အထဲမွာ.. ဒုကၡေတာ့ ေရာက္ၿပီ ထင္တယ္.. ဟင့္..”   “ေရာက္ဘူး မိန္းမ.. ေၾကာက္နဲ႔ေနာ္.. တအား ေလဟာနယ္ ျဖစ္သြားတာ..” “အီးဟီး..”   “ေလွ်ာ့ေပးထား နန္းရဲ႕.. မိန္းမေလး ေၾကာက္အားလန႔္အား ညႇစ္ထားေတာ့ ေမာင့္ဟာ ျပန္ ထလာလိမ့္မယ္..”

“ဟင္.. မကြၽတ္ေတာ့ရင္ ဘယ္လို လုပ္မတုန္း.. ဟင့္..”  “တပ္ရက္ တူတူေနၾကမယ္ေလ..”  “အီးဟီး.. ေနစရာလာ့..”  “ဟီးးးး..” “ေမေမေရ.. အီးးဟီးး.. တကယ္ မကြၽတ္ေတာ့ဘူးလား မသိဘူး..”  “ဟားဟား.. ခ်စ္တာ ကြာ.. ရၿပီ.. ရၿပီ နန္းရဲ႕.. ဟိတ္.. ကြၽတ္ သြားၿပီ ဒီမွာ..”   “ဟင့္ ဟင့္..”  “ကေလးေလး.. တကယ္ႀကီး ငိုရၿပီ.. နာသြားၿပီလား..”  “နာတာေပါ့.. ဟင့္.. ဟင့္..”  “ေမာင့္ေပၚ အိပ္.. ေနာ္.. အုအုအုအု မြ.. ႁပြတ္စ္..”  “ဟင့္.. ေတာ္ေသးတာေပါ့.. မကြၽတ္လို႔ကေတာ့ မေတြးရဲ..”  “မကြၽတ္ရင္ေတာ့ ေမာင္က အဲ့ တိုင္းေနမွာ.. ကေလးေလးနဲ႔ တစ္ခါတည္း ႏွစ္ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ ျဖစ္ေနေအာင္ေလ.. ကေလးေလးေတာ့ ဖင္ထဲနာၿပီ.. ဟီးးးး..”

“အီးနဲ႔ ေပါက္ထုတ္ပလိုက္မွာ.. ဟြင့္.. အီးဟီး.. နာ တယ္..”“အို႔အို႔ ေမာင့္ မိန္းမေလး.. ဖင္ေလးနာသြားၿပီ.. ေမာင့္ေပၚေမွာက္အိပ္..   လာ..”   “အြင့္.. ႏႈိက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္.. စပ္ ေအာင့္ေအာင့္ရီး..”  “ႏႈိက္ဘူး..”  “ဖင္လုံးေလးကိုေတာ့ ခ်စ္စႏိုးကိုင္မယ္ေလ.. အထဲႏႈိက္ ဘူး.. ေနာ္ မိန္းမ..”  “ဟုတ္..”  “ေစာင္ဆြဲ.. အိပ္ၾကမယ္.. ေနာ္ မိန္းမေလး..”  “အြင့္.. သန႔္ရွင္းေရးေလးေတာ့ လုပ္ဦးမွေပါ့..”  “ေမာင္ ေညာင္းသြားၿပီ နန္းရာ.. မထခ်င္ေတာ့ဘူး.. ေနာ္..”   “နန္းေတာ့ ရႉးေပါက္ ခ်င္ေသးတာေလ.. ကဲ ကဲ လွဲေနႏွင့္.. ျပန္လာခဲ့ မယ္..”   အိပ္ခန္းႏွင့္ တြဲလ်က္ သန႔္စင္ခန္းေလးထဲ အျမန္ေျပးၿပီး ဆီးသြားရင္း ေဆးေၾကာရသည္။ ေနာက္ေပါက္ ေလးကိုလည္း မ ရဲတရဲ စမ္းရေသး၏။ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္ေန ေသးေသာ္လည္း ေသြးထြက္ေလာက္ေအာင္ ေပါက္ၿပဲမသြားတာ  ေတာ္ေသးသည္ဟု ေျပာရမည္။ မိမိကိုယ္ကို ေဆးေၾကာၿပီးေတာ့ ေမာင့္အား သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပးရန္ တဘက္ႏုႏုေလး ေရေႏြး စြတ္ၿပီး ယူလာခဲ့လိုက္သည္။

အိပ္ရာဆီ ျပန္ေရာက္ေတာ့ လင္ေတာ္ေမာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာၿပီ။ ခရီး ပန္းလာသည့္အထဲ တစ္ေနကုန္ တစ္ေရးမွ မနားျဖစ္သည့္ အျပင္ ဇြဲနဘဲကလည္း ေကာင္းလိုက္ ေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ တရႉးရႉးႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနလိုက္ သည္မွာ သူ႔အတံႀကီးအား  ေရေႏြးဝတ္ျဖင့္ ဖြဖြပြတ္သုတ္ၿပီး သန႔္စင္ ေပးေနသည္ကိုပင္ မႏိုးရွာ။   အဝတ္စိုေလး သြားျပန္သိမ္းၿပီး ကုတင္ေပၚ ျပန္တက္၊ ေမာ င့္ဘက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး တေစာင္းေလး လွဲခ်လိုက္၏။ ပက္လက္ကေလး အိပ္ေမာက်ေနသည့္ ေမာင္၊ နန္း ကိုယ္ေငြ႕ကိုေတာ့  သိရွာပုံရသည္။ နန္း တစ္ေယာက္ ေက်ာပင္ မခ်ရေသးမီ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလိုပင္ နန္း ဘက္ ေစာင္းၿပီး ဖက္လိုက္ကာ ဗလာက်င္း ေန သည့္ ရင္ႁမႊာအစုံအား မ်က္ႏွာ ထိုးအပ္၍ တရႉးရႉး ရႈိက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။ နန္းလည္း တံေတာင္ေလး ေထာက္ထား လ်က္မွ ဆက္မလွဲခ်မိဘဲ မိခင္က သားငယ္အား ေထြးေပြ႕ ထားသည့္ ပမာ ေမာင့္ ေခါင္းေလးအား ရင္ခြင္တြင္ ေပြ႕ထားေပးရင္း  ဆံပင္မ်ားကို ဖြဖြ သပ္ေပး လိုက္ပါေတာ့သည္။   ၿပီးပါၿပီ။