အပျိုကြီးဆိုပဲ

အပျိုကြီးဆိုပဲ(စ/ဆုံး)

ဖြူတစ်ယောက်တိုက်ခန်းလေးဝယ်ယူခွင့်ရပြီးနောက်လိပ်စာပါရုံးခန်းဆီသို့လာခဲ့တယ်။ရုံးခန်းမှာလူတစ် ယောက်ကိုတွေ့ပြီး   “ဒီမှာ ရှင့်”  “ဗျာ ကျနော့်ကိုခေါ်တာလား”  ကျနော်မော့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ရာ။ယူနီဖောင်းနဲ့တော်တော်လှတဲ့အမျိုးသမီးတစ် ယောက်ကိုတွေ့လိုက်မိ  တယ်။  “ဟုတ်တယ်ရှင့်”  “ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ”  “ကျမ အခန်းတစ်ခန်းရထားတယ်”  “ဟုတ်ကဲ့ကျနော်ဘာ ကူညီပေးရမလဲ”  “ကျမအခန်းမှာ လိုအပ်တာမှန်သမျှ  ရှင်လုပ်ပေးရမှာပဲ”  “ဒီမှာ အမ ကျနော်ပြုပြင်ပေးထား  တာမှန်သမျှကလူ နေရုံအသင့်ပဲ”  “မရဘူး ၊ကျမစစ်ဆေးပြီးမှလက်ခံနိုင်မယ်”  “ဟုတ်ပြီ ကျနော်စီစဉ်ပေးမယ်”   “ညီလေး ဒီအမအခန်းကိုသွားပြ  လို က္ကြာ”   “ရှင်အလုပ်သမားတွေနဲ့ကျမကို  လွှတ်မလို့လား”  “ဟုတ်တယ်ဗျ”   “အလုပ်သမားနဲ့လွှတ်မယ်ဆိုရင်ကျမ မလိုက်နိုင်ဘူး” “အဲဒါတော့ခင်များသဘောပဲ၊ကျနော်အလုပ်ရှုပ်နေတယ်”   “ရှင့်သူဌေးနဲ့တိုင်မယ်”  “ဟောဗျာ”  ကျနော်လဲတကယ်အလုပ်ရှုပ်နေ  တဲ့အချိန်မှာဒီလိုပြောတော့စိတ်ကမရှည်နိုင်ပါ။ထိုအမျိုးသမီးကဖုန်းကိုထုတ်ပြီးရုံးခန်းအပြင်ကိုထွက်ကာ  ဖုန်းဆက်လေ တော့သည်။

ဖြူတစ်ယောက် အခန်းထဲကလူကို  သူဌေးလို့မထင်မိပါ။ငယ်ကလဲငယ်သေးတယ်၊ပြီးတော့သူဌေးတော်  တော်များများက လုပ်ငန်းခွင်မှာထိုင်လေ့မရှိဘူးလေ၊လူကရုပိကတော့  မဆိုးဘူး၊အလုပ်ရှုပ်နေပုံရပေမယ့်  ဝယ်ယူတစ်ယောက်ကို အလုပ်သမားနဲ့ လွှတ်မယ်ဆိုတော့သည်းမခံနိူင်ပါ။သူဌေးဆီဖုန်းလှမ်း  ဆက်လိုက်တယ်။  “တူ တူတူ”  “” ဟလို ဦးဇော်မိုးလားရှင်”  “ဟုတ်ပါတယ် ပြောပါ” “ရှင့်တပည့်ကကျမကိုအလုပ်သမား တွေနဲ့အခန်းကြည့်ဖို့လွှတ်တယ်ရှင့်”  “အော ဟုတ်လား၊သွားကြည့်လိုက်   လေအမ”  “ကျမကတက္ကသိုလ်ကဆရာမပါရှင်ခုလာတာလဲတစ်ယောက်တည်း   ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအဲဒီအခန်းထဲ လိုက်ရဲမလဲ”  “ဟောဗျာ ကျ နော့်ကိုလိုက်ကြည့်စေ  ချင်တာလား”  “ဟုတ်တယ် ကျမကထိရောက်တဲ့သူနဲ့မှပြောချင်တာ၊”  “အဲဒါဆိုတစ်နာရီလောက်စောင့်ပေး  လို့ရမလား”  “”လာမယ်ဆိုကျမစောင့်နေမယ်”  “အိုကေ”  ကျနော်လဲလုပ်စရာရှိတာကိုမှာပြီး  နောက်မှာတော့   တာဝန်ခံတပည့် တစ်ယောက်ကို  “ညီလေး ဟိုရှေ့ကဆရာမကိုခေါ်  လိုက်ကွာ သူ့အခန်းကိုကြည့်ပေးပါ  တဲ့ကြာ”  “ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ”  တာဝန်ခံသွား ခေါ်တော့ထိုအမျိုးသမီးလိုက်လာတယ်။

“ရှင့်သူဌေးက ပြောလိုက်တာလား”  “ကျနော်ကဇော်မိုးပါအမ”  “အားနာလိုက်တာအကိုကဒီက  သူဌေးပေါ့”  “သူဌေးမဟုတ်ပါဘူး ဗျာ၊ကဲပါသွားကြည့်ရအောင်”   သူ့အခန်းကိုလိုက်ကြည့်ပြီးနောက်  “ဒီမှာတော့သတ်မှတ်ထားတာတွေ  အစုံရှိသားပဲ၊ညီလေးရေမီး စစ်ပြ  ကြာ”  “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ”  ရေမီးများစစ်ပြပြီးနောက်မှာတော့  “ကဲဆရာမဘာလိုအပ်လဲပြောပါ”  “ဒီလိုလေ အကို အခန်း ကHallဆိုတော့ကျမဘယ်လို မှနေလို့မဖြစ်ဘူးရှင့်”   “အခန်းဖွဲ့ချင်တာလား”  “ဟုတ်တယ်ရှင့်၊အဲဒါလုပ်ပေးလို့ရ  မလား”  “ကျနော့် အလုပ်တွေကနည်းနည်း  ရှုပ်နေတာဗျ၊ပြီးတော့ဒီဟာလေးတွေကျ ကျနော်မလုပ်ဘူးဗျ” “ကူညီပေးပါရှင်၊ကျမကလဲတစ် ယောက် တည်းဆိုတော့”  “အော်ဆရာမရယ်ကျနော်တကယ်အလုပ်မအားလို့ပါဗျာ”

“ကူညီပေးပါ”  “ညီလေး ဆရာမအခန်းကို လုပ်ပေး  ဖို့လက်သမားရှိလား”  “ဆရာ နယ်ကလူတွေလှမ်းခေါ်မှရ မှာဆရာ”   “အေး ကွာခနလာလုပ်ပေးလို့ပြောလိုက်”“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” “အကို ပြင်မယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုပြင်ရ  မလဲ”  “အခန်းဖွဲမှာမဟုတ်လား၊ အဆင်ပြေအောင်စီစဉ်ပေးမယ်” “ကောင်းလဲကောင်းသလိုလှအောင်လဲလုပ်ပေးပါရှင်၊နောက်ပြီးတော့   လေဈေးလဲအများကြီးမ ယူနဲ့နှော်” “အထူးလျော့ဈေးပေးမယ်  ၊ဟုတ်လား” “ကျေးဇူးပါရှင်”   အခန်းများကိုပြန်လည်တိုင်းပြီး  “ကဲဆရာမ အခန်းဖွဲရင်နှစ် ခန်းပဲ ရမယ်”   “အဆင်ပြေသလိုစီမံပေးပါရှင်”  ကျနော်လဲ တိုက်ခန်းကအခန်းကျဉ်း  ဖြစ်လေတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့်ငွေ   ကုန် ကြေးကျမများစေရန်ချိန်ဆပြီး ပုံကြမ်းရေးဆွဲပြီး ထိုဆရာမကိုပြ  လိုက်တယ်။ဆရာမကဲကြိုက်တယ်  ထို့ကြောင့်ကုန်ကျမည့်ငွေ ကိုပါတွက်ပြရာ  “ကိုဇော်မိုးဈေးကမများဘူးလား”  “မများပါဘူးဆရာမ၊ဒီပုံကြမ်းလေး   ယူသွားပါ။ပြီးရင်တခြားနေရာလဲစုံ   စမ်း ခဲ့ပါ၊ဒီဈေးထက်နည်းရင်သူတို့ တွေကိုခိုင်းပါ”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ထိုနောက်ထိုအမျိုးသမီးပြန်သွား   ပြီးတပတ်လောက်အကြာမှာဖုန်း  ပြန်ဆက်လာတယ် “ကိုဇော်မိုးရေ ကျမလည်းကျောင်း  တဖက်နဲ့မအားလို့ပါနှော်၊ဒီနေ့ကျမ  ကိုဇော်မိုးနဲ့တွေ့ချင်တာ၊ကိုဇော်မိုး  အားလားရှင့်”  “,အားတယ်လို့တော့မရှိပါဘူး၊  နေ့ လည်တော့အလုပ်ထဲမှာရှိမှာပါ”   “ဟုတ်ကဲ့ကျမလာခဲ့ပါမယ်” နေ့လည်ကျတော့ဆရာမရောက်  လာတယ်။ယူနီဖောင်းနဲ့မဟုတ်ပဲ  သာမန်အပြင်သွားလျှင်ဝတ်ကြသောအဝတ်အစားဖြစ်ပြီးသူ့အလှကပို   ပြီးပေါ်လွှင်နေတယ်။အရင်တစ် ခေါက်ကလိုဆံထုံးထုံး ထားခြင်းမ  ဟုတ်ပဲနောက်ဆံပင်ကိုဖျားလျား   ချကာဘေးတဖက်စီမှဆံပင်များ  အားနောက်သို့ဆွဲယူပြီးကလစ်နှင့်  ညှပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။  “ကိုဇော်မိုး ကျမလေ စုံစမ်းကြည့်တယ်ရှင့်၊ကျန်တဲ့  လူတွေကလဲပြောတယ်။ကိုဇော်မိုးဆီသာရအောင်အပ်ပါတဲ့ဈေးလဲ မဆစ်ပါနဲ့တဲ့”  “ဈေးဆစ်စရာမကျန်ပါဘူးဗျာ”  “ကျမကလေ အခန်းတွေပြင်ရင်ဆေး  ပြန်သုတ်ရမယ်မဟုတ်လား”   “ဟုတ်ကဲ့”  “အဲဒီအခါကျရင်ဆေးကာလာလေး  တော့ကျမရွေးမှာနှော်”  “ဟုတ်ပါပြီ”   အလုပ်အပ်ပြီဖြစ်၍ ကျနော်ကသက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်း  ခေါင်းဆောင်များကိုခေါ်ပြီးတိုင်း  တာပြီးပစ္စည်းစာရင်းများတင်ခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက်သူတို့ပေး  သောစာရင်းများကိုအကြမ်း ဖျဉ်းတွက်ကြည့်ပြီးမှာပေးလိုက်သည်။

“ဆရာမ မနက်ဖြန်လုပ်ငန်းစမှာ”  “ကိုဇော်မိုးကျမကိုဆရာမ ဆရာမနဲ့ မခေါ်ပါနှင့်ရှင်၊အသက်ချင်းလဲမကွာလောက်ဘူးလေ၊ဖြူလို့ ပဲခေါ်ပါ”ထိုစဉ်သူ့မဖုန်းကအသံမြည်လာ   သဖြင့်သူဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။  ထိုနောက်သူစကားပြောနေသဖြင့်  ပုံကြမ်းဆွဲထားသော  ဖြူ၏အခန်း  အားကုတင်နေရာနှင့်နံရံကပ်ဗီဒိုအ တွက်နေရာစဉ်းစားကာ၊ပုံကြမ်းထပ်   ဆွဲလိုက်သည်။မီးဖိုးခန်းအတွက်လဲမီးဖိုခုံနှင့် တကွ ရေခဲသေတ္တာ ၊အဝတ်လျှော်စက်အတိုင်းအတာ  များအားနေရာချလိုက်သည်။  “ကိုဇော်မိုး ဖုန်းလေးခနနားထောင်ပါလား”   “ဗျာ”  “ကျမညီမလေးကကိုဇော်မိုးနဲ့ပြော ချင်လို့တဲ့”   ပြုံးစိစိအမူအယာဖြင့်ပြောသော  ကြောင့်ကျနော်လဲနားမလည်နိုင် သော်လည်းသူ့ဖုန်းကိုယူပြီးကိုင်လိုက်  သည်။  “ဟလို”  “ကိုကိုလားဟင်၊သဲလေးလေ”  သိလိုက်ပါပြီကျတော်ရဲ့အသဲလေး အသံ   “ဟုတ်တယ်သဲ”  “အခုမမဖြူကသဲလေးရဲ့အမတစ်  ဝမ်းကွဲလေ ကိုကို”  “ဟုတ်လား “  “မမဖြူကရန်ကုန်မှာ တစ်ယောက် တည်းမို့ ကိုကိုကကူညီပေးလိုက်နှော်  အမြတ်လဲမယူဘဲဈေးလဲလျှော့ပေး၊ပြီးတော့လိုအပ်တာလဲလုပ်ပေး လိုက်ဦး” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊အခုလဲ အမြတ်မယူ  ထားပါဘူး၊တပည့်တွေကိုသူတို့ရဲ့ဈေးနှုန်းအတိုင်းအပ်ပေးထားတာပါသဲလေး” “ဟုတ်ကဲ့ကိုကို” “အဲဒါဆိုအလုပ်ဆက် လုပ်လိုက်အုံး မယိနှော်”

“ဟုတ် ကိုကို” ကျနော်ဖုန်းပိတ်ပြီး ဖြူ့ကိုပေးလိုက် တယ်။ “ကိုဇော်မိုးဖြူတို့အမျိုးတွေဖြစ်ရင် ဖြစ်လာမှာနှော်၊ဈေးလျော့ပေး တော့”“ဟားးးမဖြူကတော့လုပ်ပြီ” “ဖြူခုမှပဲစိတ်အေးရတော့တယ်၊ ဖြူ့ကိုကူညီပေးနေတာကဖြူ့ညီမ လေးရဲ့ ချစ်သူဖြစ်နေတာ ပဲ” ” အင်း အဲ” “ကျမကအစကကိုဇော်မိုးကိုအိမ် ထောင်သည်မှတ်နေတာရှင့်၊ခုမှလူ ပျိုကြီးမှန်းသိတယ်” “Single ဆိုပါတော့ဖြူ ကတော့Fa ပေါ့” “အာ ကိုဇော်မိုးကလဲ၊လူတွေကဒါပဲ ခုလုတ်တိုက်နေတာပဲ” အပျိုကြီးရှက်သွားတယ်ဗျ၊မျက်နှာ ကနီရဲသွားတယ်။  “ကဲမဖြူ မနက်ဖြန်တော့ပစ္စည်းလဲရောက် မယ်လုပ်ငန်း လဲစမယ်နှော်” “ဟုတ်ကဲ့” နောက်တနေ့ကျတော့မှာထားတဲ့  ပစ္စည်းတွေ ရောက်လာခဲ့တယ်။ဖြူလဲကျောင်းပိတ်ရက်မို့ရောက်လာပြီးကြည့်တယ်။ကျတော်ကတော့မှာ   ထားတဲ့ပစ္စည်း အရည်အသွေးစစ်ဖို့ လာခဲ့တယ်။ပစ္စည်းတွေကိုစစ်နေတုန်းတချို့ပစ္စည်းတွေကတော့အိမ်ပေါ်သယ်ယူနေဆဲပါ။ဖြူကကျနော်စစ်နေတဲ့နေရာ ကိုရောက် ချိန်မှာ ပစ္စည်းသယ်လာ သောသူအချို့နှင့်တိုက်မိမလိုဖြစ်ပြီး ဖြူကရှောင်တိမ်းချိန်မှာတော့   ကျနော်ဖက်ကိုယိုင်နဲ့လာတယ်။ကျ နော်လဲဖမ်းထိန်းလိုက်ရာကျနော်ရင်ခွင်ထဲသို့ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။

“အို …”“ဆောရီး ဆရာမ ကျနော်အမှားပါ”  “ရတယ် မောင်လေး ရတယ်”“အာ ကိုဇော်မိုး လွှတ်တော့လေ”  “ဟုတ်ကဲ့ပါဖြူ”    ဖြူ အရမ်းထိတ်လန့်သလိုအရမ်းလဲ ရှက်သွားတယ်။ရင်လဲတဒိန်းဒိန်းခုန် မိတယ်။ကိုဇော်မိုးရင်ခွင်ထဲကနေ   ရုန်းထွက်ဖို့မနည်းကြိုးစား လိုက်ရ  တော့တယ်။ရှက်သွေးတွေဖြာပြီး  မျက်နှာတစ်ခုလုံးထူပူသွားမိတယ်။  တစိမ်းရက်ခွင်ထဲရောက်ဖူးတာဒီ   တစ်ခါပထဆုံး ပါ။ကိုဇော်မိုးကတော့သူ့တပည့်တွေတိုင်းထွာနေတာကို သေချာကြည့်ပြီး မှာကြားနေတယ်   ပြီးတော့မှဖြူ့ဘက်လှည့်လာပြီး  “ကဲ ဖြူ ကျနော်တို့ရုံးခန်းသွားကြမယ်” “ရှင်ဒီမှာဘာဖြစ်လို့လဲ”   “လုပ်ငန်းစပြီဆိုတော့အမှုန်အမွှား  တွေဆူညံသံတွေနဲ့နေလို့ရမှာ မဟုတ်  ဘူး၊သူတို့လုပ်ပါစေ၊ကျနော်ရှိနေရင် သူတို့လုပ်ငန်းစကြမှာမဟုတ်ဘူး”  “ဟုတ်ကဲ့ကိုဇော်မိုး”   ကိုဇော်မိုးရဲ့ရုံးခန်းထဲလိုက် ပြီးနောက်မှာကိုဇော်မိုးတိုက်တဲ့ကော်ဖီကို  သောက်ကြတယ်။အခန်းအသုံးအ ဆောင်အတွက်အိမ်ထောင်ပရိဘောဂထားမယ့်နေရာကိုကြိုပြီးရှင်းလင်း  ပြရာ၊တော်တော်အသေးစိတ်စဉ်း စားထားမှန်းသိသာပြီးကိုဇော်မိုးကိုလေးစားမိတယ်။

“ကဲဖြူ ဘယ်နေရာမှာဘာတွေထားမလဲဖြူစဉ်းစားအုံးကိုဇော်လဲလုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်လိုက်အုံးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ကိုဇော်မိုး ကတော့စားပွဲပေါ်မှာတင် ထားတဲ့စာရွက်တွေကိုကြည့်နေတယ်။ပြီးတော့စဉ်းစားသလိုလုပ်ပြီး စာရွက်တွေပေါ်ချရေးတယ်။  ကို ဇော်မိုးကိုကြည့်ပြီးဖြူစိတ်ထဲမှာ ညီမလေးသဲတော်တော်ကံကောင်းတာပဲလို့ယူဆမိတယ်။စီးပွားရေးသ မားဆိုပြီးဘဝင်နှင့်လဲမနေ  ဘူး၊ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ဟာသလေးတွေရောစွပ်ပြီးပြောတတ်သေးတယ်။အလုပ်လဲတကယ်လုပ်နိုင်တယ်။သူ့အပြော မှာလူတွေ ယုံကြည်ကြတာက ဖြစ်အောင်လဲစွမ်းဆောင်ပေးတာမို့ပါ။ဖြူလဲကိုဇော်မိူးကိုအလိုလိုယုံ ကြည်လာပြီးလိုအပ်တာမှန်သမျှပူ ဆာချင်လာတယ်။ကိုဇော်မိုးရဲ့ ကောင်းတဲ့ဝိသေသတစ်ခုကတော့ သူများကိစ္စကိုစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့နား ထောင်ပေးတာပါပဲ။အခန်းပြင်တာ  တစ်လခွဲလောက်ကြာတယ်။ဒီကြား  ထဲမှာတော့ဖုန်းနဲ့သာမကလူချင်းပါကိုဇော်မိုးနဲ့တွေ့ဖြစ်တယ်။လူချင်း တွေ့တော့လဲ ပစ္စည်း လေးတွေကို သွားကြည့်ဖို့ခေါ်သွားမိတယ်။စိတ် ရှည်ရှည်နဲ့ပဲလ်ုက်ပ်ု့ရှာတယ်။ကြာ တော့ကိုဇော်မိုးအပေါ်အလိုလိုသံ ယောဇဉ် ဖြစ်လာတော့တယ်။ အလုပ်နဲ့မဆိုင်လဲညဘက်တွေမှာကို ဇော်မိုးဆီဖုန်းဆပ်ဖြစ်တယ်။ကိုဇော်မိုးအသံမကြားရရင်တောင်စိတ်ထဲ တစ်ခုခုလိုနေသလိုခံစားရတယ်။

အိမ်ခန်းလေးလဲပြီးသွားတော့တယ်”ဖြူ အခန်းလေးကလူနေထိုင်ဖို့အဆင် သင့်ပဲ၊ပြောင်းတော့မလား”  “ပြောင်းချင်တယ်၊အပြင် မှာအဆောင်ငှားနေရတာမလွယ်ဘူးလေ” “ဘယ်တော့ပြောင်းမလဲ” “စနေနေ့ကရက်ကောင်းတယ်၊ရက်ရာဇာပဲ” “အင်း အဲဒီနေ့ ပြောင်းမှာလား” “ဟုတ်ပြောင်းရင်ကောင်းမလားလို့” “ဘာတွေယူလာစရာရှိလဲ” “နည်းနည်းပါးပါးပါပဲ” “အလုပ်သမားလိုသေး လား” “,အဲဒီမှာလုံခြုံရေးတွေရှိတယ်သူတို့ကိုအကူအညီတောင်းလိုက်မယ်၊ ဒီရောက်မှလိုမှာ” “အိုကေ ၊ဒီမှာကကိစ္စမရှိဘူး၊ကျ နော်ွ တပည့်တွေရှိတယ်” “ဟုတ် ကိုဇော်” “အဲဒါဆိုစနေနေ့မနက်လာခေါ်မယ်” “ဟုတ်ကဲ့” စနေနေ့ရောက်တော့မနက်စောစော သွားလိုက်တယ်။ဖြူကစောင့်နေ တယ်။သူ့ပစ္စည်းတွေကိုကားပေါ် တင်ပြီးမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။

တိုက်ခန်းမှာတပည့်တွေကိုစောင့်ခိုင်းထားပြီးသူ့ပစ္စည်းတွေကိုတင်ပေး လိုက်တယ်။ပစ္စည်းတွေကိုနေရာချပြီး “ဟူးမောသွားတာပဲ  ကိုဇော်”” သွားနားလေ အိပ်ခန်းထဲ အဲယားကွန်းရှိနေတာပဲ” “မဖြစ်သေးဘူး ၊ချွေးတွေထွက်နေတာ” “ဟုတ်ပါပြီ ထမင်းစားချိန်ကျ နော် လာခဲ့မယ်။ထမင်းဆိုင်ကဝယ်ခဲ့မယ် “ဟုတ်ကိုဇော်” ကိုဇော်မိုးကပြောရင်းဆိုရင်းထွက်သွားတယ်။သူ့ကျောပြင်ကြည့်ပြီး  “သိပ်ကိုတော်တ ာပဲလို့တွေးလိုက် ပြီးစိတ်ထဲမှာညီမလေးသဲရဲ့ မျက်နှာမြင်လာတယ်” ဖြစ်နိုင်ရင်ကိုဇော်မိုးကိုအနားမှာပဲ ခေါ်ထား  ချင်တယ်။“အို ငါဘာတွေတွေးမိတာပါလိမ့် နှော်၊ကိုဇော်မိုးမှ၊ညီမလေးရှိနေတာ ကို၊မဖြစ်ပါဘူးလေ၊ငါကိုဇော်မိုးကို စိတ်မဝင်စား  သင့်ဘူး၊အင်း လူစိတ်ဆိုတာလဲပြောရခက်တာပဲ၊ကိုဇော်မိုးကရောငါ့အပေါ်တော် တော်လေးကောင်းရှာတယ်။ ခက်တာပါပဲ..၊ညီမ လေးနှင့်ကိုဇော် မိုးကယူရသေးတာမှမဟုတ်တာ၊ ကိုဇော်မိုးလဲလူလွတ်ငါလဲလူလွတ် ပဲတွေးလိုက်မိပြန်တော့…။

ဟုတ်တယ်အဲဒီတော့ဘာမှဂရုစိုက်စ ရာမလိုဘူးလေ ၊လောလောဆယ်ငါအတွက်အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ”   ဟုတွေးမိပြီး ရက်ထဲ နွေးထွေးသလိုခံစားလိုက်ရ  ပြန်တယ်။မဖြစ်ပါဘူးရေချိုးအုံးမှ ပါလို့တွေးရင်းရေးချိုးခန်းဝင်ရန်သဘက်ယူပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ အဝတ်အစားချွတ်ပြီး ရေပန်းဖွင့်ပြီးရေချိုးချလိုက်တယ်။  ရေချိုးပြီးသဘက်နှင့်သုတ်ကာသဘက်ကိုရင်လျှားပြီးသနပ်ခါးရေကြဲ သွေးပြီးလိမ်းလိုက်တယ်။အဝတ်အစားလဲပြီးဘာလုပ်ရမလဲတွေးကာပါလာတဲ့အဝတ်တွေကိုနေရာတကျ  ထားလိုက်တယ်။နှစ် ယောက်အိပ်  မွေ့ရာထူကြီးကိုကြည့်ကာ ညဘက် ကိုတွေးမိပြီးအိမ်အသစ်မှာအိပ်ရဲပါ့မလားတွေးမိပြီးအားငယ်လာရပြန်တယ်” နေ့  လည်၁၂နာရီထိုးခါနီးတော့ကိုဇော်မိုးရောက်လာတယ်။လက်ထဲမှာတော့အထုတ်ကြီးငယ်တွေနဲ့ပေါ့  “ဖြူရေ ထမင်းပွဲပြင်လိုက် တော့၊ဒီမှာပန်း ကန်တွေပါတယ်။ကျနော်လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေဝယ်လာတယ်၊အဲဒါတွေယူလိုက်ဦးမယ်”

“ဟုတ်ကိုဇော်” ဖြူထမင်းပွဲပြင်မလို့အတွက်ပန်း ကန်တွေကိုကိုဇော်မိုးယူလာတဲ့အ ထုပ်တွေထဲကထုတ်ပြီးရေဆေးကာ  ထမင်းပွဲ ပြင်တယ်။ကိုဇော်မိုးကအခန်းထဲကိုသုံးကြိမ်လောက်ပစ္စည်းတွေ ယူပြီးမှထိုင်ခုံပေါ်ခနထိုင်ကာ “ပြီးပြီလားဖြူ”  “ဟုတ်ကဲ့” “စားကွ မလား” “ဟုတ်ကဲ့” ကိုဇော်မိုးထမင်းစားပွဲပေါ်ထိုင်တော့ ဖြူကကြက်သားတုံးကို ကိုဇော်မိုးပန်းကန်ဦးချလိုက်တယ် ပြီးမှရှက်မိပြီး မျက်နှာငုံ့ကာပြုံး လိုက်မိတယ်” ကိုဇော်မိုးကခပ်သုတ်သုတ်စားပြီး လက်ဆေးပြီးနောက်ရေသောက် ကာဖြူရေလစ်မယ်အလုပ်ရှိ သေး လို့၊ဒီပစ္စည်းတွေကို သူ့နေရာသူထား လိုက်နှော်” “ဟုတ်ကဲ့ကိူဇော်” ကိုဇော်မိုးအပြင်ထွက်သွားတော့မှ   ထမင်းပွဲလက်စသတ် ကာဆေးကြောလိုက်တယ်။ထို့နောက်ယူလာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုကြည့်ပြီး “အမယ်တော်တော်အသေးစိပ်တာပဲ”လို့တွေးပြီးသူ့နေရာ နှင့်သူထား  လိုက်တယ်။တမနက်လုံးစေစောထ ပြီးအဆောင်မှာပစ္စည်းသိမ်း ဒီရောက်တော့လဲနေရာတကျစီစဉ် ရတာမို့လူက ထမင်းစားပြီးအိပ်ချင် လာတယ်။အဲယားကွန်းဖွင့်ပြီးကု တင်ပေါ်ခနလှဲလိုက်တာနဲ့အိပ်ပျော် သွားတော့တယ်။ညနေသုံးနာရီ   လောက်မှနိုးလာပြီး ညတေစာပြင်လိုက်တယ်။ကိုဇော်မိုး ကိုသတိရနေပြီးသူ့အတွက်ပါပိုချက်   လိုက်တယ်။သို့သော်ကိုဇော်မိုးက   ဖုန်းတောင်မဆက်ပါ။ဒီလိုနဲ့ညရောက်လာတဲ့အခါမှာတော့ဖြူတစ် ယောက်ကြောက်လာတယ်။အိမ် သစ်ထဲမှာဖြူ တစ်ယောက်တည်း။ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိပေ  အသံတစ်ခုခုကြားတိုင်းကြောက်နေမိတယ်။စိတ်ထဲမှာကိုဇော်မိုးရှိနေရင် ကောင်းမှာပဲတွေးနေမိတယ်။

ကိုဇော်မိုးဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်တယ် “ဟလိုဖြူ၊ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ကြောက်လို့” “ဘာမှကြောက်စရာမရှိပါဘူး” “တစ်ယောက်တည်း  လေ ကိုဇော်မိုးရဲ့” “ကျနော်လဲသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်မှာရောက်နေလို့” “ကိုဇော်မိုး အများကြီးသောက်မလာနဲ့နှော်”  “ဟုတ်ကဲ့မ သောက်ပါဘူး” “အဝှာလေ ဖြစ်နိုင်ရင်…” “ကျနော်လာပေးရမလား” “လာပေးရင်တော့အဆင်ပြေ  တာပေါ့”  “ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ခနနေ ရင်လာခဲ့မယ်”  “ဟုတ်ကဲ့” ဖြူမှာညနက်လေကြောက်လေမို့ကိုဇော်မိုးကိုအရဲစွန့်ပြီးခေါ်လိုက်တယ်၊  သင့်တော်တယ်မသင့်တော် တယ်မ စဉ်းစားမိတော့ပါ။ကြောက်တဲ့စိတ်ကပိုများခဲ့ပြီ  ညဆယ့်တစ်နာရီခန့်ရောက်တော့အခန်းရှေ့ကိုတံခါးခေါက်တော့ဖြူတံ
ခါးဖွင့်လိုက်တယ်။ကိုဇော်မိုးနည်း နည်းမူးနေပုံရတယ်။အရက်နံ့ကတော့မပြင်းပါဘူး”  ” အိပ်မပျော်ဘူးမလားဖြူ” “ဟုတ်တယ်ကို ဇော်၊နေ့လည်ကလဲ အိပ်ထားတော့မျက်လုံးကလဲ ကြောင်နေတယ်” “ဟုတ်အစကသိရင်မသောက်ဘူး  ခုတော့နည်းနည်းမူးနေတာ”  “မူးရင်အိပ်လေကိုဇော်” “ဘယ်လိုအိပ်လို့ရမလဲဗျာ။

ကြောက်နေတဲ့သူကိုအားပေးရမှာကို၊ဒါနဲ့စကားမစပ်ဖြူကတော်တော်လှနေတာပဲ” “အာ!ကိုဇော်ကလဲ..ပေါက်ကရမြှောက်နေပြန် ပြီ၊ကိုဇော်ရှိနေတာနဲ့အားရှိနေပါပြီ”  “တကယ်ပြောတာညဝတ်ဂါဝန်ကြီး  နဲ့ဆိုတော့တမျိုးပဲဗျ”  “အာ ကိုဇော်နှော်”  ဖြူရှက်မိ တယ်။ညအိပ်ရင်ပေါ့ပေါ့  ပါးပါးအိပ်လို့ရအောင်ဂါဝန်ပဲအမြဲဝတ်ခဲ့တာ၊ကိုဇော်ပြောမှဂါဝန်ကိုသတိထားမိတယ်။သူကအရမ်းပါး သလိုလည်ပင်းကလဲဟိုက်နေတယ်”  “ရေထသောက်လိုက်ဦးမယ် ဖြူ”  ပြောရင်းကိုဇော်မိုးရေခဲသေတ္တာနား  ကိုလျောက်တော့လူ ကယိုင်လာ  တယ်။ဖြူလည်းကမန်းကတန်းထဆွဲရတယ်။ “ရတယ်ဖြူ၊ရတယ်၊သောက်တုန်းကမမူးဘူးခုမှအရှိန်တက်လာတယ်”  “နားလိုက်လေကိုဇော်” “ဖြူအိပ်ပါကိုဇော်ရှိတယ်”   “ရတယ် ကိုဇော်”  “အိပ်ပါဗျာ”  “အာ ရပါတယ်ဆို”ဖြူကသူ့ကိုတွဲထားတာကို ဖြုတ်ပြီး ဖြူလက်မောင်းကိုကိုင်ကာအိပ်ရဘက်ဆီအတင်းတွန်းတယ်။နှစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့အသိကလူကိုတမျိုး  ုဖစ်စေရတဲ့ အထဲ ထိတွေ့မှု့ကလည်းရှိနေတော့ဖြူမှာတမျိုးဖြစ်ရတယ်။

အိပ်ရာပေါ်တွန်းလိုက်ရင်းပင်အရှိန် လွန်ပြီးကုတင်ပေါ်နှစ်ယောက်လုံး ထပ်ကာလဲကျသွားရာ။ဖြူက အောက်က ကိုဇော်မိုးက အပေါ်က မျက်နှာပေါ်ကိုကိုဇော်မိုးကလာအပ် နေပြန်တယ်။အဖိုဆိုတဲ့သတ္တဝါနှင့်  ခုလိုမျိုးမနေဖူးတော့ မောဟိုက်သလိုဖြစ်သွားရ တယ်။ “ဆောရီး နှော်ဖြူ” “အိပ်ပါလားကိုဇော်” “အင်း အာ့ဆိုရင်ဖြူကဟိုဖက်ရွှေ့ ကိုဇော်ဒီမှာအိပ်မယ်” ဖြူကိုခြေထောက်ကမပြီး ကုတင်တဖက်စွန်းဘက်ရွှေ့တယ်။ဖြူ့မှာရင် ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးတုန်ခါနေပါပြီ။ ကိူဇော်မိုးပုံကြည့်ရတာလဲအရမ်းမူး  နေပြီးဘာ တွေလုပ်နေမှန်းသိပုံမရပေ။ဖြူ့ကိုဘေးရွှေ့ပြီး အနားမှာကပ်အိပ်ကာ ဖြူ့ကိုလာ ဖက်ထားတယ်။ရွှေရင်အစုံဘယ်မ ခုန်ပဲနေမလား၊ အပျိုလူပျိုနှစ် ယောက်ညအခါအခန်းတစ်ခန်းရဲ့ ကုတင်တစ်လုံးထဲဝယ်။ ကိုဇော်မိုးက ဖြူ့ကိုဖက်ပြီးသူ့ဘက်   ဆွဲယူလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် တဲ့အခါဖြူ့နှုတ်ခမ်းကိုလာနမ်းစုပ်  တော့တယ်။အစကတော့ကြောက်လန့်ပြီးရှောင်မလိုလုပ်ပေမယ့်နှုတ်  ခမ်း ချင်းထိသောအခါမှာတော့အ ချစ်နတ်၏ဖမ်းစားခြင်းကိုဖြူခံ လိုက်ရပါပြီ။အနမ်းကျွမ်းကျင်လှတဲ့ကိုဇော်မိုးကြောင့်ဖြူလဲတုန့်ပြန်  နမ်းမိတယ်။ကိုဇော်မိုးရဲ့အနမ်းတွေကကြောက်စရာကောင်းလောက် အောင်ပြင်းထန်တယ်။

ရမက်တွေနဲ့  မို့ဖြူ့တကိုယ်လုံးလဲကို ဇော်မိုးရဲ့ ပွတ်သတ်ပေးမှု့တွေကြောင့်ကြက်သီးနွေးဖုတွေပါထလာရသလိုကာမစိတ်တွေလဲဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပြီးပိပိထဲအ   ရည်တွေစိုလာ ခဲ့တယ်။ဂါဝန်ကိုမတင်ပြီးလက်ကဘော်လီချိတ်ဆီ ရောက်လာကာချိတ်ကိုဖြုတ်သွား ပြန်တယ်။နောက်တော့ဂါဝန်ကိုပါ အပေါ်ထိ လှန်ကာပြူးပြီးဖွံ့ထွားလှတဲ့ဖြူ့ရဲ့နို့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့တော့ တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အိုး ကိုဇော်မိုးရယ် အင်းဟင်း ဟင်း”  နို့စို့ခံရတာနာသလိုကျင်သလိုဖြစ် ပေမယ့်တကယ်တမ်းကျတော့ဖြူ့ စိတ်တွေထလာခဲ့တာပါ။ဘယ်ညာလှည့်စို့ပြီးနောက်မှာတော့ဖြူ့ ပိပိလဲစိုရွှဲနေပြီလေ။ပေါင်သားတွေကိုပွတ် သပ်ပြီးဖြူ့ပိပိကိုလာပွတ်ချိန် မှာတော့ကြက်သီးနွေးဖုတွေထကာ ပိပိထဲကအရည်က ပေါင်ခြံထဲစီး ဆင်းသွားရပြန်တယ်။ပိပိကိုလာ ပွတ်ပြန်။ တယ် “အာ့! အင်းးဟင်းးကိုဇော်၊မသင့်တော်ပါဘူး” နှုတ်ကငြင်းဆန်ပေ မယ့်ခန္ဓာကိုယ်က ငြင်းဆန်ဖို့အားမရှိတော့ပါ။ကာမအလိုကိုစိတ်ကအလိုလိုက်ချင်နေပါပြီလေ။အကွဲကြောင်းတလျောက်စုံ ဆန် ပွတ်ပြီးကာမစေ့ကိုပါမထိတထိ ပွတ်ပေးလေတော့ဖြူ့မှာ နေလို့မရအောင်ကာမစိတ်တွေဖြစ်ခဲ့ ရပြီ။မျက်လုံးမှိတ်ပြီးညည်းတွား မိသည်။

မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ချိန်မှာတော့ကိုဇော်မိုးမှာအောက်ပိုင်းအဝတ်အစားတို့မရှိတော့ချေ။ဖြူမှာ ကိုဇော်မိုးနို့စို့ပေးခြင်းကြောင့်  နို့သီးခေါင်းတွေလဲစူထွက်လာပြီ။အတင်းကာရောစို့တာမဟုတ်ပေမယ့်အထိအတွေ့တို့မရှိဖူးခြင်းတို့ ကြောင့်ပင်တချက်တချက်မှာ ကော့နေအောင်ခံစားမိရသည်။ နို့စို့ပြီးနောက်ကိုဇော်မိုးကဖြူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ပြီးတချက်မျှ သာအကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှာ ဖျားနှင့်ကလော်လိုက်ရာ “အား ကိုဇော် မလုပ်နဲ့ကွာ၊အား ကျွတ် ကျွတ်” မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီးအော်လိုက် သည်။ကြက်သီးထ ပြီးခါးပါကော့ သွားရတယ်။ပထမဆုံးပိပိယက်ခံရတဲ့ဝေဒနာကိုခံစားလိုက်ရပြန်သည်။အရက်မူးပြီးလုပ်ချင်ရာလုပ် လုပ်နေသောကို  ဇော်မိုးကိုစိတ်မဆိုးမိပဲအားနာလှ သည်။ဘုန်းနိမ့်မှာလဲစိုးရိမ်သွားပြီး အတင်းပင်ကိုဇော်မိုးလက်ကိုဆွဲယူ လိုက်ရာကိုဇော်မိုးက အလိုက်သင့်ပါပြီးဖြူ့ရဲ့အပေါ်တက်လာကာဖြူ ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကားပြီးဒူးထောက် လိုက်သည်။ထိုနောက့်ဖြူ့ပိပိအဝကိုတေ့ပြီး အသာဖိထည့်တော့ “ဗျစ် ဗျစ်ဗြိ” “အာ့! ကိုဇော် နာတယ်” အလိုးခံရပြီဆိုတဲ့အသိကရင်ထဲ လှိုက်ကနဲဝင်လာပြီးအပျိုရည်ပျက် ပြီဆိုပြီးစိတ်ထဲခံစားရပြီးဗိုက်ကြီး မှာလဲစိုးရိမ်သွားရသည်။သို့သော်ကိုဇော်ကဖြူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပြန်တယ်။စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ် ရသည်ကိုနားမလည်နိုင်ပေ။ စိုးရိမ်စိတ်တို့လျော့ပါးလာပြီးကာမ စိတ်တို့ပြန်သက်ရောက်လာကာ ပြန်ပြီးစုပ်နမ်းမိတော့တယ်။  နာကျင်ခြင်းဝေဒနာကပိပိထဲမသက်ရောက်တော့ပဲစိတ်လှုပ်ရှားမှု့နဲ့အတူပိပိအ  တွင်းသားကစုပ်ယူသလိုလှုပ်ရှား  လာတော့ဖြူလဲ အံ့ဩမိတယ်။

ကိုဇော်မိုးကတော့စုပ်နမ်းပြီးနောက် မှာဆတ်ကနဲ့လှုပ်ရှားပြီးဖိသွင်း   လိုက်တယ်  “ဗျစ် ဗျစ် ဖောက် ဗျိ”   “အာ့! အိုး အင်းဟင်းး ဟင်း”  တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြောင့်အပျိုမှေး ဖောက်သွားတာကိုသိလိုက်ပြီးဖြူ  မှာစပ်ဖျင်းဖျင်းဝေဒနာကိုခံစား  လိုက်ရသလို  ထူးဆန်းတဲ့အရသာ  တမျိုးကိုပါပူးတွဲသိလိုက်ရတယ်။  ဆက်ပြီးခိုးမှာကိုလဲကြောက်နေတယ်။ကိုဇော်ကတော့ဆက်ပြီးမလှုပ် ရှားပဲလီးကိုအဆုံးထိသွင်းထားပြီး  ဖြူ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းနေပြန်တယ် တင်းကျပ်ကျပ်တစ်ဆို့ဆို့အရသာ နှင့်အတူပိပိအတွင်းသား လှုပ်ရှားလာပြီးအရည်တွေပိုထွက်သလိုခံစား ရလာတယ်။တကယ်တမ်းတော့ဖြူလဲခံနိုင်ပါပြီသို့သော်ကိုဇော်ကိုဆက် မလှုပ်ရှားပဲ ဖြူ့ရဲ့နို့တွေကိုပါပွတ် သပ်ပေးတဲ့အခါအလိုလိုညည်း  သံပေးမိတယ်။ညည်းသံထွက်မှ ကိုဇော်ကလီးကိုတဖြေးဖြေးနှင့်နှုတ် ယူပြီး  ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တော့တယ်။အစေ့ကိုလဲထိသလိုအတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကိုပွတ်  ဆွဲသွားတဲ့ကိုဇော်မိုးလီး ကြောင့်ပိပိကအရသာတမျိုးကိုပါခံစားလိုက်ရ  သည်။

“ဖွတ်!ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်” ဆီးခုံချင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်မိနေသလို လီးကတဇွိ ဇွိ တဗျိဗျိ ဝင်နေတော့  မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီးညည်းမိ တော့ တယ်။နည်းနည်းမြန်လေအရသာ တွေ့လေပိုညည်းမိတော့တယ်။ “ဗျစ်! ဘွတ် !ဖတ်! ဖတ် ဖန်းဖန်းးး” “အင့်! အိုးးအင်းးဟင်းး ဟင်းး”  ဘယ်လိုသဘောကြောင့်ရယ်ဖြူမသိတော့ကိုဇော့်ခါးကိုသာအတင်း ဖက်ထားပြီး နေချင်တော့တယ်။ ခါးကိုလှမ်းဖက်တော့ လိုးတဲ့အရှိန် နှေးချိန်မှာတော့ဖြူအား မရတော့ပေ။ခါးကိုလွှတ်လိုက်ပြီး  မြန်မြန်ဆောင့်စေဖို့သာခါးကိုလှမ်ူဆွဲပြန်တွန်းတဲ့အမှု့ကို မသိစိတ်ထဲကလုပ်ပေးနေမိပြီးကိုဇော်မြန်လာသည်နှင့်အမျှ “ဖွတ် ဖတ် ဗျိ ..ဗျစ်ဖန်းးးဖန်းဖန်း” “အာ့!ရှီးးရှီးးး အိုးးအားအင်းဟင်းး”  ကြားဖူးနေသောကာမအမှု့ပြီးတယ်   ဆိုတာကိုသတိရလိုက်ပြီးအထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်နေပြီဆိုတာသိလိုက် ရတော့တယ်။

“ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်း”  “အားရှီးးရှီးးအိုးးး”ပိပိအတွင်းလှုပ်ရှားမှု့များနှင့်အတူ   ဖြူမှာအရည်တွေစီးဆင်းသွားသလိုခံစား လိုက်တယ်။ဆက်လက်မ ညည်းနိုင်တော့လောက်အောင်အားအင်ကုန်ခမ်းသလိုဖြစ်သွားပြီးငြိမ်   သွားရတယ်။ကိုဇော်ကတော့မျက် လုဝးစုံမှိတ်ပြီး ဆက်လုပ်ရာဖြူလဲ  သူပြီးအောင်လုပ်ပါစေဆိုပြီးလွှတ်  ထားလိုက်တယ်။ဖြူပြီးပြီး  ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမှာ တော့ကိုဇော့်ဆီက “အင်းးအားးး ရှီးးးရှီး ဟားးး” တနှာသံထွက်လာပြီးအတင်းလိုး တော့တယ်။မကြာပါဘူး၊ပိပိထဲပူနွေးနွေးသုတ်  တွေဝင်လာပြီး ကိုဇော်က လီးကိုအဆုံးထိသွင်းပြီးနောက်ကော့ပြီးပန်းထည့်လိုက်ရာအဖုတ်ထဲသုတ်ရည်တို့ပြည့်လျှံသွားတော့ တယ် ထိုနောက်တော့ကိုဇော်ကဖြူ့ဘေးဝင်အိပ်ကာဖြူကိုနမ်းပြီးဖက်ကာအိပ်   ပျော်သွားတော့တယ်။ဖြူလဲအရမ်းအိပ်ချင်လာပြီး နောက်မှာတော့ကို ဇော့်ကိုဖက်ထားပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

“ မနက်အိပ်ရာကိုဖြူနိုးလာတဲ့အခါကိုဇော်ကဖြူ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်နေ  တယ်။ဖြူမှာ မနေ့ညကဖြစ်စဉ်ကိုတွေးမိပြီးရှက်သွားသလို နောင်တလဲရမိသည်။  ကိုဇော်မိုးကဖြူ့အပေါ်မှာချစ်ခြင်းမချစ်ခြင်းကိုမဆန်းစစ်ပဲမနေ့ညကကိုဇော်မိုးအလိုကိုလိုက်မိပြီးဖြူ ကိုယ်တိုင်လဲသာယာမိသလိုဖြစ်ခဲ့ရသည်။ဖြူသည်ဖြစ်ပြီးမှငိုကြွေးပူဆွေး  တတ်သောသူမဟုတ်သဖြင့်ရုပ်ရှင်ထဲကတရှုံ့ရှုံ့ငိုကြွေး မည့်သူလဲမ  ဟုတ်ပေ။ဖြစ်စဉ်မှာလဲကိုဇော်မိုးကအနိုင်အထက်ပြုကျင့်ခြင်းမှမဟုတ်ပေ၊မိမိကိုယ်တိုင်အလိုတူအလိုပါ   ဖြစ်မိသည် မဟုတ်လား၊ထို့ကြောင့်  ပင်လျှင်ကိုဇော်မိုးထံ၌မိမိ၏အပျို  စင်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ခဲ့သနိုးလာမှ   ကိုဇော်မိုးသဘောထားကိုမေး မြန်း ရန်သာရှိသည်။ဖြူမှာရှူးပေါက်ချင်လာလို့ကိုဇော်မိုးလက်ကိုဖယ်   ရှားလိုက်တဲ့အခါကိုဇော်မိုးနိုးသွား  ပြီးအံ့ဩနေသောပုံနှင့်  “ဟာ  ..ဖြူ .” “ဘာ.ဘာဖြစ်လို့လဲကိုဇော်”  “ဟာ ဒါဆို မနေ့ည ကကျနော်နှင့်ဖြူ ဟာ သွားပါပြီကွာ”  “”ဟုတ်တယ်ကိုဇော်မိုးမနေ့ ညက  ကိုဇော်မိုးတော်တော်မူးနေတယ်” “ဒုက္ခပါပဲဗျာ၊ကျနော်ဖြူ့အပေါ်အ  မှားတွေကျူးလွန်ခဲ့ပြီပဲ”  “ဟုတ်တယ်ကိုဇော်၊ဖြူ လဲ ဘယ်လိုမှရုန်းမရတော့”  “ကျနော်နားလည်ပါတယ်ဗျာ၊ အရမ်းလဲတောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ၊ဒီကိစ္စမျိုးကတောင်းပန်လို့ရတဲ့ကိစ္စမ ဟုတ်ဘူးဆိုတာကျနော်လဲသိပါ  တယ်”   “ဟုတ်တယ် ဖြူလဲဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိတော့ဘူးကိုဇော်ရယ်၊ဖြစ်ပြီးမှတော့ဖြူ့  ဘဝနဲ့  ဖြူပဲနေပါစေတော့၊ဖြူကစပ်ဆော့မိတာကိုး” “မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ကျနော့်အမှားပါ၊

ကျနော်တာဝန်ယူရမှာပါ” “မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကိုဇော်ရယ်၊ကိုဇော်မှာညီမလေးသဲရှိတယ်လေ” “အော်ဖြူရယ် သဲနှင့်ကျနော်ကခုထိ    ဘာမှမကျူးလွန်ကြသေးဘူးလေ”  “ညီမလေးအပေါ်ကိုဇော်မိုးသစ္စာ  ပျက်သလိုဖြစ်မှာပေါ့”  “ဒီလိုဖြစ်လာမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်  မလဲလေ၊အချစ်ဆိုတာပေါင်းရမှမဟုတ်တာချစ်နေရရင်လည်းကျေနပ် ရမှာပဲလေ”   “ညီမလေးဘက်ကိုလုံးဝမတွေး  တော့ဘူး လားကိုဇော်” “မတွေးလို့မဟုတ်ဘူးဖြူ၊သဲကိုကျ  နော်အရမ်းချစ်ပါတယ်။ဒါပေမယ့်  ဖြူ့အပေါ်ကျနော်ကျူးလွန်ခဲ့တာက  ဖြူ့ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကိုညစ်နွမ်းစေခဲ့ တယ်လေ၊ဒီကိစ္စကိုကုစားဖို့ကကျ နော်ဖြူ့ကိုလက်ထပ်ရရုံပဲရှိတော့  တယ်”  “အော် …ကိုဇော်ရယ်မ ချစ်ပဲဒီအတွက်နဲ့ များလက်ထပ်မှာတဲ့လားကိုဇော် ရယ်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ဖြူက တော့ အင်းလေ …  ဖြူကယောက်ျားတွေအနေ နဲ့ သူတို့ လိုချင်တာရပြီးထွက်သွားကာတာ ဝန်မယူချင်လောက်ဘူးထင်ခဲ့တာ၊ဒါပေမယ့်အမြင်နဲ့လက်တွေ့ဘဝ ကတော့ပြောင်းပြန်၊ ကိုဇော်မိုးစိတ်ကယောက်ျားစိတ်တကယ်ပီသပါပေတယ်လေ။ဖြူလဲစဉ်းစားရပြီ၊တ ကယ်တမ်းကိုဇော်ချစ်တာက  ညီမလေး၊ညီမ လေးသဲကလဲအရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်လှလဲလှတယ်။ညီမလေးကိုပဲကိုဇော်ချစ်မှာပါ။

ဖြူ့ကိုလက်ထပ်မယ်ဆိုပေမယ့်  ကိုဇော်မိုးကရဲ့နှလုံးသားထဲမှာတော့ဖြူအတွက်နေရာမရှိဘူးဆိုတာဖြူ သိတယ်။တကယ်တမ်းဆို ရင်တော့ ကိုဇော်မိုးလိုလူမျိုးကိုလက်ထပ်ရ ရင်ဘဝအတွက်မပူမပင်ရပေမယ့်  ကိုယ့်အပေါ်မှာမချစ်တဲ့လူမျိုးကို  လက်ထပ်ယူရမ ယ်ဆိူရင်ကိုယ်ချစ်  ရတဲ့သူကရောစိတ်ချမ်းသာနိုင်ပါ့မ လား။သူစိတ်မချမ်းသာဘူးဆိုရင်  မိမိကရောစိတ်ချမ်းသာပါ့မလား  မိမိ လည်းစိတ်ချမ်းသာနိုင်မည်မထင်ပေ။ကိုဇော်မိုးပြောသလို အချစ်ဆိုသည်မှာရယူနိုင်ခြင်းမှအ  ချစ်မဟုတ်။သူပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့  သည်ကိုတွေ့မြင်ပြီးအဝေးက ချစ်နေရခြင်းသည်လည်းအချစ်ပါပဲလေ။ခုလိုမှားပြီးမှတော့လဲအပြစ်လို့မမြင်ချင်တော့ပေ။အပြစ်လို့ မြင်နေရရင် လည်းမိမိလည်းစိတ်ချမ်းသာမည်  မဟုတ်ပေ။အမှားကိုလက်ခံနိုင်ခြင်း  ကပင်စိတ်သက်သာရာရစေဦးမည်။

ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် “ကိုဇော်” “ဗျာ..ဖြူ” “စိတ်ညစ်နေပြီလား” “ကျနော်ရှေ့ရေးအတွက်စဉ်းစား နေတာပါ” “ဖြူနဲ့ပတ်သက်ပြီးကို  ဇော်မိုးဘာမှ မလုပ်နဲ့ ပိုနေမြဲကျားနေမြဲသာနေ” “ဗျာ” “ကိုဇော်စဉ်းစားကြည့်လေ၊ဒီကိစ္စ မှာလူတွေသိရင်လည်းဖြူ့ပဲအပြစ် တင်ခံရ  မှာပဲ။ပြီးတော့ကိုဇော်ကိုလက်ထပ်ဖို့တောင်းဆိုလည်းမဖြစ် နိုင်ဘူး၊ဘာလို့လဲဆိုတော့ကို့ဇော့်   ချစ်သူသဲကလဲညီမလေးလေ၊ အဲဒီ တော့ဖြစ်တဲ့ကိစ္စတွေမေ့ပစ်လိုက် ကြမယ်၊ကိုဇော်ကိုစိတ်ချမ်းသာစေ ချင်သလိုညီမလေးကိုလဲစိတ်မဆင်း ရဲစေချင်ဘူးလေ၊ ပြီးတော့လဲဖြူ့ကို  ကူညီရင်းဖြစ်ရတာပဲ၊ဘာမှစိတ်မ ညစ်ခံမနေနဲ့၊တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ ဖြူ့အတွက်ဆေးတော့ဝယ်ပေးပါ  နှော်၊ တစ်ခုခုဖြစ်ရင်ကာကွယ်နိုင် အောင်လို့” “ဒါကတော့ကျနော်တာဝန်ယူရမှာပါဖြူ” “မဟုတ်ပါဘူးကိုဇော်ရယ် ဖြူတကယ်မဝယ်ရဲလို့ ပါ” “ဖြူ ကျနော့်ကိုစိတ်မဆိုးဘူးလား” “ကိုဇော်ကိုစိတ်ဆိုးလို့ ဖြူကအပျို ပြန်ဖြစ်မှာလားကိုဇော်ရယ်” “ကျနော်တကယ်စိတ်မ  ကောင်းဖြစ်ရပါတယ်၊ကျနော့်အမှားကြောင့်ဖြူ…”

“ကိုဇော်လူတိုင်းအမှားနဲ့မကင်းဘူး သိလား၊ဒါကြီးကိုပဲထပ်ကာတလဲလဲပြောနေရင်ဖြူရှက်လို့ပဲသေတော့  မှာ၊ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို”  “ဘာမှမဖြစ်တာသေချာတယ်   နှော်ဖြူ”  “ဘာမှမဖြစိပါဘူးဆို ဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်တယ်သဘော  ထားတာယ်သိလား၊ဒီ လောက်ဆို ကိုယ်တော်လေးစိတ်ချမ်းသာပြီ  လား”  “ဖြူအတွက်စိတ်မချမ်းသာတာပါ”  “ပြောပြန်ပြီနှော်ကဲပါကိုဇော်ရယ်   ဖြူ တောင်ဘာမှမဖြစ်တော့တာ ကိုဇော်ကဘာဖြစ်နေတာလဲ”  “ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖြူ”  “မနေ့ကကိုဇော်တော်တော်ဆိုးတာ  ကြည့်  တော့လူကြီးလိုနေပြီး”“ဟာ ဖြူကလဲတော်တော်မူးနေတာ   ဗျ၊ပြီးတော့ဘယ်လိုပြောရမလဲ   အိမ်မက်လိုဖြစ်တာဗျာ၊ပြောရရင် ဟို လေ အရမ်းလဲစိတ်ပါပြီး” “အာကိုဇော်နှော်”   “တကယ်ပြောတာဖြူ “  “အာတော်ပြီကွာနားရှက်လာပြီ  ရေချိုးခန်းထဲသွားတော့ မယ်” ဖြူကဂါဝန်ကိုဆွဲချပြီးစောင် အောက်ကနေထွက်မယ်ကြံတော့ကိုဇော်ကလက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး “စောသေးတယ်ဖြူ ခနနေဦး”  ဆိုကာဖက်ထားတယ်။

“မရတော့ဘူးကွာ၊သွားမှရမှာ” ကိုဇေကဖက်ထားတော့ဖြူကို  လာထိနေသောကိုဇော်ရဲ့လီးကြီးကြောင့်ဖြူမှာကြက်သီးနွေးဖုတွေ  ထသွားရပြန်တယ်။မနေ့ညကဒီလီး  ကြီးကြောင့်ပဲမခံစား  “ဟာကွာ ကိုဇော် တော်ပြီ ထတော့မယ်” “မလွတ်ချင်သေးဘူးဖြူ”    “မ ရတော့ဘူးဆို ၊ဒီမှာအရေးကြီးနေပြီ” “ဟာ ပြန်လာရမယ်နှော်” “အင်းပါကိုဇော်ရယ်”   ဖြူမှာမျက်နှာလဲပူတယ်။ကိုဇော်မိုးဖက်ပြီး တော့နေချင်နေပေမယ့် ရှက်တာကလဲရှက်တယ်။သိတယ်မ  လားအပျိုကြီးလေ။နည်းနည်းတော့  ရုန်းပြီးမူရသေးမှာပေါ့၊ဖြူမှာစေ ချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးရှူးပေါက်ကာပိပိရော ဖင်ကိုပါရေဆေးပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာကာ  “ကိုဇော်ထတော့ကွာ “   “ခနလေးပါဖြူရာ” ဖြူကိုအတင်းဆွဲခေါ်ပြီးအိပ်ရာပေါ်ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။ဖြူလဲကိုဇော်ထံမှာအဝတ်အစားမရှိတာသိတဲ့အ တွက်ကိုဇော်ကိုကျောခိုင်း ပြီးစောင်အောက်ကိုတိုးဝင်ကာဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ကိုဇော်ကဖြူ့ကိုနောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ထုံးစံအတိုင်းအိပ်ရာက  နိုးစမှာဖြစ်တတ်တဲ့လီးကမာပြီးတောင်နေတာမို့ဖြူဖင်ကြားကိုထောက်မိတော့   ဖြူလဲတွန့်ခါသွားရပြန်သည်။မနေ့ညကထိ တွေ့ဖူးတဲ့အထိအတွေ့  ကြောင့်ကြောက်မနေတော့ဘဲရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာရသည်။

“အယ် သူထပ်လုပ်အုံးမယ်ထင်တယ်”လို့ တွေးမိခါမှပိုဆိုးသွားပြီးပိပိထဲစိုလာရပြန်တယ်။နောက်ကနေဖက်ထား  တဲ့ကိုဇော်လက် ကရင်သားတွေလာပွတ်တော့ရင်သားတွေတောင့်တင်း  လာရပြန်တယ်။ပေါင်ကြားထဲကို ဇော်ဟာကြီးကတိုးဝင်လာတယ်။  “အာ   ကိုဇော် “ တိုးတိတ်စွာအသံထွက်မိတယ်။ “ဖြူ” “ဟင်” “မနေ့ညကမူးနေလို့ဘာမှမသိဘူး အခုတော့သိအောင်လုပ်ချင်တာ”  “ဟာ ကွာကိုဇော်” “ဖြစ်ပြီးမှလဲမထူးတော့တဲ့အတူတူ ကိုဇော့်ကိုထပ်ချစ်ခွင့်ပေးဦး”  ကြည့်စမ်းလိပ်ကလေးပဲကိုဇော်က”  “ခွင့်ပြုပေး နှော်”  “အာ ကိုဇော်နှော် ဖြူကိုရှက်အောင် ပြောနေပြန်ပြီ” တကယ့်ကိုဇော်ပဲ၊သလောတူလို့အိပ်ရာထဲရောက်နေပြီဒါကိုခွင့်ပြုချက်  ကတောင်းနေသေးတယ်။  ကိုဇော်လေ ကျောခိုင်းနေတဲ့ဖြူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်လှည့် လိုက်ပြီးဖြူနှုတ်ခမ်းပေါ်ကိုအနမ်း ခြွေပြန်တယ်။ဒီအခိုက်အတန့်လေး  ဟာ ဖြူ့ဘဝရဲ့အသာယာဆုံး၊အချို မြိန်ဆုံးလို့တောင်ထင်ရတယ်။

နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေသလိုဖြူရဲ့ဂါဝန်ကြီးကိုလဲမတင်နေတယ်။ဖြူတင်သားတွေကိုဖျစ်ညစ်ပြီးလက်ချောင်းတွေနဲ့ပိပိအထဲကို ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။စိုနေတဲ့ပိပိအရည်တွေအပြင်ကို   ထွက်လာပြီးစိမ့်ထွက်လာတယ်ရှင်   ဖြူလဲကိုဇော့် ကျောပြင်ကြီးကိုဖက်  တွယ်ထားမိတယ်။ရင်ထဲမှာလည်းတသိမ့်သိမ့်ခံစားနေရတယ်ရှင့်။ အဲဒီခံစားမှု့နဲ့အတူပိပိထဲကလဲလှုပ်   ရှား လာတယ်။ကိုဇော်ကနမ်းနေတာကနေရပ်လိုက်ပြီးကုတင်းခြေရင်း  ဖက်သို့လျောချကာခြုံထားသော  စောင်ကိုဖယ်ရှားလိုက်ပြီးဖြူ ရဲ့နို့  တွေကိုငုံစို့လိုက်တယ် “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”  “,အို့! အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းး”  ဒီတကြိမ်နို့စို့ပေးပုံကညကလိုမ  ဟုတ်ပြန်ပါဘူး။နို့အုံ တစ်ခုလုံးငုံစုပ်လိုက်၊ကလေးနို့စို့သလိုစို့လိုက်၊နို့သီး ခေါင်းထိပ်ဖျားလေးတွေကိုလျှာနှင့်   ယက်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေတယ်။အစ ကတည်းကစိတ်လာပြီးထောင် ထနေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးဟာ၊ကျိမ်းသွားလိုက်ကောင်းလိုက်နဲ့ရသနှစ်  မျိုးကိုပေးနေတယ်

“အင်း ဟင်းးဟင်းးး” ဖြူမှာအလိုအလျောက်ညည်း သံတွေထွက်လာတယ်။ပိပိထဲကလဲ ယားယံလာခဲ့တယ်။ပိုပြီးဖောင်းကြွ  လာ  သေသလားထင်မိတယ်။နို့စို့ရင်း ပင်ပိပိကိုပွတ်ပြန်တယ်။မအော် ညည်းမိအောင်ထိန်းသော်လည်း  ထိန်းသိမ်းရမပေ။ညည်းသံတို့ စိပ်  လာသည်။နို့စို့ပေးပြီးကိုဇော်ကအောက်သို့ထပ်မံလျောချပြီးဆီးခုံနေရာကိုနမ်းလိုက်သည်။ထိုသို့ပြုလုပ်တဲ့အခါကိုဇော်တစ် ယောက်လုပ်တော့မည့်အရာကိုတွေးမိပြီးတကိုယ်လုံး ကြက်သီးနွေးထလာပြန်သည်။   တားချိန်မရလိုက်ပေကိုဇော်ကပိပိကို မျက်နှာအပ်နေပြီးပိပိအကွဲကြောင်းထဲကိုပူနွေးနွေးလျှာကပွတ်ဆွဲသွားချေသည်။  “အားးး ရှီး ကိုဇော်မလုပ်နဲ့ အိုး”  လူတကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။အကွဲကြောင်းထဲ  လျှာကတိုးဝင်လာပြီးကလော်သွား  ပြန်သည်။  “အာ့ အာ့ ကိုဇော်ဖြူငရဲ ကြီးပါ့မယ်”  အစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်။ကလော်လိုက်ပိပိအခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်ပြီးမွှေလိုက်မို့ဖြူမှာခါးကအိပ်ရာ  ပေါ်မထိ ပဲလေထဲမြောက်နေသည်။ ပိပိထဲမှအရည်တို့လဲတစိမ့်စိမ့်ထွက်  ကျလာပြီးအိပ်ရာခင်းစကိုသာလက်နှစ်ဖက်နှင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ညည်း မိတော့သည်။တောင့်ထားရသဖြင့်  ဗိုက်ကြောတွေလဲတင်းလာသည်။

“အားးကိုဇော်ဖြူမခံနိုင်တော့ဘူး” “ဖြူ”  “ဟင်” “ကိုဇော့်ကိုလဲစုပ်ပေးပါလား” “အင်း စုပ်ပေးမယ်”   ဖြူအလိုလိုနေရင်းသဒ္ဒါတရား တို့ပိုလာသည်။ကိုဇော်ရဲ့လီးကိုပါစုပ်ပေးချင်လာသည်။ဖြူအိပ်ရာကလူးလဲထလိုက်ပြီးထိုင်လိုက်သည်။  ကိုဇော်ကအိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲလိုက်  ရာ မနေ့ညကမမြင်ဖူးလိုက်တဲ့လီး ကထောင်နေပြီ။တော်တော်လေးကြီးတယ် လို့တွေးလိုက်ပြီးအာ့မို့မနေ့ညကတော် တော်နာခဲ့တာလို့တွေးလိုက်တယ်။လီးအရင်းငနေလက်နဲ့ကိုင်ကြည့်တော့အပြင်ဘက်မှာ သုံးလက်မ  ကျော်ကျန်သေးတယ်။ပါးစုပ် ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊။ချွဲပျစ်ပျစ်လေးနဲ့ငံပြပြ  အရသာတွေ့လိုက်ရတယ်။အနံ့သိပ်  မဆိုးတော့လဲငုံစုပ်လိုက်တယ်။လီး   စုပ်တာကိုကြား ဖူးထားပြီးထိပ်  ဝလေးကိုလျှာဖျားလေးနှင့်မွှေလိုက်  တဲ့အခါ  “အာ့! ရှီးးရှီးးး အိုးကောင်းလိုက်တာ ဖြူရယ်”  ကိုဇော်ကကောင်း တယ်ပြောတာ   ကြောင့်ဝမ်းသာသွားကာ အားရပါးရစုပ်လိုက်တယ်။စုပ်ရင်း ကြိုက်သလိုဖြစ်လာတယ်။စုပ်နေရင်းကိုဇော်လီးက အရမ်းကိုထွားလာ ပြီးပိုရှည်သလိုဖြစ်လာတယ်။အရည်ကြည်တွေလဲစိုလာပြီးထိပ်ဖူးကြီး   ကလဲနီရဲလို့လာတယ်။ဂွေးဥလေးကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ပျော့တွဲမနေပဲမာကျစ်လို့လာနေပြန်တယ်

စိတ်ထဲမှာကိုင်ကြည့်ချင်လာလို့အသာအယာလေးကိုင်လိုက်တော့လီး  ကဆတ်ကနဲတောင်သွားပြန်တယ် ။ဖြူပါးစပ်ထဲမှာကိုဇော်  မိုးဆီက ထွက်တဲ့အရည်ကြည်နှင့်တံတွေးတွေစိုရွှဲလို့လာတော့ဖြူကလီးထိပ်ဝကိုပြန်ထွေးပြီးငုံကာအသွင်းအ ထုတ်လုပ်ပေးလိုက် ရာ “အားးရှီးးရှီး ကောင်းလိုက်တာဖြူရာတော်ပါ  တော့ကိုဇော်ပြီးသွားလိမ့်မယ်” ကိုဇော်တားတော့ဆက်စုပ်ချင်ပေ   မယ့်ဖြူဆက် မစုပ်တော့ဘူး၊တော်  ကြာလီးကြိုက်တဲ့မမလိုစနေအုံးမှာ ဖြူရပ်လိုက်ပြီး ပက်လက်ကလေး  အိပ်လိုက်တယ်။တခြားပုံစံတွေကို  ဖြူသိပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကိုဇော်  ပြောမှဖြူနေရဲမှာလေ၊ကိုဇော်က ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ဖြူကိုယ်လုံး  ကိုကုတင်မှာကန့်လန့်လုပ် ပြီးဖြူ့  တင်ပါးကိုကုတင်ပေါင်အနီးထိရွှေ့လိုက်တယ်။ပြီးမှဖြူတင်ပါးအောက်ကိုခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးခုလိုက်တော့ဖြူဖင်က အပေါ်ကိုမြောက်တက်သွားချိန်ကိုဇော်ကဖြူပေါင်ကိုမတင်လိုက်တယ်။ဖြူကအလိုက်တသိကြွပေးလိုက်တယ်။ပေါင်ကိုမတင်ပြီး တဲ့အခါ “ဖြူခြေချင်းဝတ်ကိုလှမ်းဆွဲပေး” ဖြူလဲမိမိခြေချင်းဝတ်နှစ်ဘက်ကို  လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ထိုအခါကိုဇော်ကဖြူရွဲပေါင် ကြားထဲဝင်ပြီးတောင်   နေတဲ့လီးကြီးနှင့်ဖြူပိပိအဝကိုတေ့ ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်

“ဗျစ် ဗျစ် “ “အာ့!ဖြေးဖြေး ကို” စောက်ရည်နှင့်ချောနေတဲ့ပိပိထဲကို လီးကအိကနဲဝင်သွားတယ်။ ထိုနောက်တော့ကိုဇော်ကဖြူ့နှုတ်  ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ပြီးတဖတ်ဖတ် မည်အောင်လိုးတော့တယ် “ဖွတ်! ဖတ် ဖတ် ဖန်းဖန်း”   “အာ့ အိုးးအင်းဟင်းးးဟင်းး”  မနေ့ညက ထက်အပုံကြီးသာပါတယ် လိုးဆောင့်တဲ့အချိန်ခနလေးအတွင်းမှာပဲဖြူစိတ်တွေမတရားထန်လာ ပြီးပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။လီး  ဒစ်ကားကားကြီးကမှိုပွင့်ကြီးလိုဖြစ်ပြီးပိပိအတွင်းသားတွေကိုပွတ်ကာဆွဲသွားတယ်။အဝင်အထွက်တိုင်း   အရမ်းကိုဖီလ်းဖြစ် ပြီးညည်းမိတော့  တယ်။  “ဖွတ်! ဖန်း!ဖန်း !ဖန်း “  “အာ့!အိုး! ရှီးရှီးးးရှီးးး”  ဆီးခုံချင်းရိုက်သံနှင့်ဖြူရဲ့အော်  ညည်းသံတွေထွက်လာ တယ်။  “ဖြူကောင်းရဲ့လား” “အာ ကိုဇော် အာ့ရှီးးရှီးး”  “ဖွတ်ဖတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းး”  ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်ပြီး  မျက်လုံးစုံမှိတ် ကာဖြူမှာကာမအရ  သာကိုခံစားနေလိုက်တယ်။

တဖြေးဖြေးပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို ဖြူသိလာတယ်။ဖြူမပြီးချင်သေးဘူးကိုဇော်နဲ့အတူပဲပြီးချင်တာ  ကြောင့်စိတ်ကိုထိန်းနေရ တော့တယ်ဖြူရဲ့ပုံကပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို ကျနော်သိနေတာကြောင့်ကျနော် လည်းပုံစံပြောင်းပြီးလိုးချင်လာ   တယ်။  “ဖြူပုံစံ ပြောင်းရအောင်နှော်”  “အင်းပြောင်းလေကို” “ကုန်းပေးနှော်”ဖြူအိပ်ရာကထပြီးကုန်းပေးလိုက်တယ်။   ဖြူကုန်းပေးတာကြောင့် ပုံစံကျအောင်ပြုပြင်ပြီးဖြူအဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး လီးကိုသွင်းလိုက်တယ်   “ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ”  လီးကိုတဆုံးအထိသွင်းပြီးဖြူရဲ့ခါး  ကိုလှမ်း ဆွဲပြီးတဖန်းဖန်းမည်အောင်  လိုးလိုက်တယ်။ဖြူရဲ့တင်သားကြီး နှင့်ဖြူခါးကအရမ်းကိုလှနေတယ်။စိတ်လဲအရမ်းကြွလာပြီးမြန်မြန် လေးလိုးလိုက်တော့တယ်  “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းဖန်းး”  “အာ့အိုးးရှီးးရှီးးး” ပုံစံပြောင်းပြီးလျော့သွားတဲ့ကာမ   စိတ်ကဖြူကိုတဖန် ပြန်တက်လာစေတယ်။ဒီအကြိမ်ကတော့ဝင်ချက် တိုင်းထိစေတယ်။သားအိမ်နားအထိကိုရောက်နေတာကြောင့်ပိုပြီးဖီလ်း   ပိုတက် လာတယ်။

“ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” “အာ့ရှီးးရှီးးးအိုးး ရှီးးကိုဇော်ဖြူပြီး တော့မယ်”  ကျနော်လဲအပျိုစစ်စစ်လိုးရတာကြောင့်ကြပ်ထုပ်နေတာမို့ပြီး ချင်သလိုဖြစ်နေတာကြောင့်  “ကိုဇော်လည်းပြီးတော့မယ်ဖြူ”“ဖွတ် ဖန်း ဖန်းးဘွတ် ဘွတ် ဖန်း”   “အာ့ရှီးးရှီးးးအားပြီးပြီ အိုးး”  ဖြူ ပြီးသွားပြီဆိုတော့ကျနော်လည်းစိတ်ကိုမထိန်းတော့ပဲလွှတ်ချ လိုက်တော့တယ်  ပူနွေးနွေးသုတ်တွေဖြူအဖုတ်ထဲ  ဝင်လာတယ်။ ဖြူလဲမောပန်းသလိုဖြစ်ပြီးအားကုန်သွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီးကုတင်ပေါ်မှောက်ကျသွားတော့တယ်။အရမ်းလဲအိပ်ချင်နေတာ ကြောင့်မထသေးပဲမှိန်းရာကိုဇော်ကဖြူအနားလာအိပ်ပေးပြီးဖက် ထားတယ်။မကြာမှီမှာပဲဖြူလဲ အိပ်ပျော်သွားရာ နိုးလာတဲ့အချိန် မှာတော့ကိုဇော် ကဖြူအနားမှာမရှိတော့ပေ။ ထွက်သွားပြီးလားတွေးနေရာ “ဖြူနိုးပြီလား မျက်နှာသစ်လိုက်  မနက်စာလုပ်ထား တယ်” မျက်နှာသစ်ပြီးသွားတိုက်ကာအ ဝတ်အစားလဲပြီး ဖြူအပြင်ထွက်လာရာစားပွဲပေါ်မှာစားစရာနှင့်ကော်ဖီရောက်နေပြီးဖြစ်  တော့ဖြူသဘောကျသွားပြီး ကိုဇော်ကိုအရမ်းချစ်သွားသလိုခံ စားရတော့တယ်။

 

Zawgyi

 

အပ်ိဳႀကီးဆိုပဲ(စ/ဆုံး)

ျဖဴတစ္ေယာက္တိုက္ခန္းေလးဝယ္ယူခြင့္ရၿပီးေနာက္လိပ္စာပါ႐ုံးခန္းဆီသို႔လာခဲ့တယ္။႐ုံးခန္းမွာလူတစ္ ေယာက္ကိုေတြ႕ၿပီး   “ဒီမွာ ရွင့္”  “ဗ်ာ က်ေနာ့္ကိုေခၚတာလား”  က်ေနာ္ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္ရာ။ယူနီေဖာင္းနဲ႔ေတာ္ေတာ္လွတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္မိ  တယ္။  “ဟုတ္တယ္ရွင့္”  “ဘာကိစၥရွိလို႔လဲဗ်”  “က်မ အခန္းတစ္ခန္းရထားတယ္”  “ဟုတ္ကဲ့က်ေနာ္ဘာ ကူညီေပးရမလဲ”  “က်မအခန္းမွာ လိုအပ္တာမွန္သမွ်  ရွင္လုပ္ေပးရမွာပဲ”  “ဒီမွာ အမ က်ေနာ္ျပဳျပင္ေပးထား  တာမွန္သမွ်ကလူ ေန႐ုံအသင့္ပဲ”  “မရဘူး ၊က်မစစ္ေဆးၿပီးမွလက္ခံႏိုင္မယ္”  “ဟုတ္ၿပီ က်ေနာ္စီစဥ္ေပးမယ္”   “ညီေလး ဒီအမအခန္းကိုသြားျပ  လို ၾကၠာ”   “ရွင္အလုပ္သမားေတြနဲ႔က်မကို  လႊတ္မလို႔လား”  “ဟုတ္တယ္ဗ်”   “အလုပ္သမားနဲ႔လႊတ္မယ္ဆိုရင္က်မ မလိုက္ႏိုင္ဘူး” “အဲဒါေတာ့ခင္မ်ားသေဘာပဲ၊က်ေနာ္အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္”   “ရွင့္သူေဌးနဲ႔တိုင္မယ္”  “ေဟာဗ်ာ”  က်ေနာ္လဲတကယ္အလုပ္ရႈပ္ေန  တဲ့အခ်ိန္မွာဒီလိုေျပာေတာ့စိတ္ကမရွည္ႏိုင္ပါ။ထိုအမ်ိဳးသမီးကဖုန္းကိုထုတ္ၿပီး႐ုံးခန္းအျပင္ကိုထြက္ကာ  ဖုန္းဆက္ေလ ေတာ့သည္။

ျဖဴတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကလူကို  သူေဌးလို႔မထင္မိပါ။ငယ္ကလဲငယ္ေသးတယ္၊ၿပီးေတာ့သူေဌးေတာ္  ေတာ္မ်ားမ်ားက လုပ္ငန္းခြင္မွာထိုင္ေလ့မရွိဘူးေလ၊လူက႐ုပိကေတာ့  မဆိုးဘူး၊အလုပ္ရႈပ္ေနပုံရေပမယ့္  ဝယ္ယူတစ္ေယာက္ကို အလုပ္သမားနဲ႔ လႊတ္မယ္ဆိုေတာ့သည္းမခံႏိူင္ပါ။သူေဌးဆီဖုန္းလွမ္း  ဆက္လိုက္တယ္။  “တူ တူတူ”  “” ဟလို ဦးေဇာ္မိုးလားရွင္”  “ဟုတ္ပါတယ္ ေျပာပါ” “ရွင့္တပည့္ကက်မကိုအလုပ္သမား ေတြနဲ႔အခန္းၾကည့္ဖို႔လႊတ္တယ္ရွင့္”  “ေအာ ဟုတ္လား၊သြားၾကည့္လိုက္   ေလအမ”  “က်မကတကၠသိုလ္ကဆရာမပါရွင္ခုလာတာလဲတစ္ေယာက္တည္း   ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးအဲဒီအခန္းထဲ လိုက္ရဲမလဲ”  “ေဟာဗ်ာ က် ေနာ့္ကိုလိုက္ၾကည့္ေစ  ခ်င္တာလား”  “ဟုတ္တယ္ က်မကထိေရာက္တဲ့သူနဲ႔မွေျပာခ်င္တာ၊”  “အဲဒါဆိုတစ္နာရီေလာက္ေစာင့္ေပး  လို႔ရမလား”  “”လာမယ္ဆိုက်မေစာင့္ေနမယ္”  “အိုေက”  က်ေနာ္လဲလုပ္စရာရွိတာကိုမွာၿပီး  ေနာက္မွာေတာ့   တာဝန္ခံတပည့္ တစ္ေယာက္ကို  “ညီေလး ဟိုေရွ႕ကဆရာမကိုေခၚ  လိုက္ကြာ သူ႔အခန္းကိုၾကည့္ေပးပါ  တဲ့ၾကာ”  “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ”  တာဝန္ခံသြား ေခၚေတာ့ထိုအမ်ိဳးသမီးလိုက္လာတယ္။

“ရွင့္သူေဌးက ေျပာလိုက္တာလား”  “က်ေနာ္ကေဇာ္မိုးပါအမ”  “အားနာလိုက္တာအကိုကဒီက  သူေဌးေပါ့”  “သူေဌးမဟုတ္ပါဘူး ဗ်ာ၊ကဲပါသြားၾကည့္ရေအာင္”   သူ႔အခန္းကိုလိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္  “ဒီမွာေတာ့သတ္မွတ္ထားတာေတြ  အစုံရွိသားပဲ၊ညီေလးေရမီး စစ္ျပ  ၾကာ”  “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”  ေရမီးမ်ားစစ္ျပၿပီးေနာက္မွာေတာ့  “ကဲဆရာမဘာလိုအပ္လဲေျပာပါ”  “ဒီလိုေလ အကို အခန္း ကHallဆိုေတာ့က်မဘယ္လို မွေနလို႔မျဖစ္ဘူးရွင့္”   “အခန္းဖြဲ႕ခ်င္တာလား”  “ဟုတ္တယ္ရွင့္၊အဲဒါလုပ္ေပးလို႔ရ  မလား”  “က်ေနာ့္ အလုပ္ေတြကနည္းနည္း  ရႈပ္ေနတာဗ်၊ၿပီးေတာ့ဒီဟာေလးေတြက် က်ေနာ္မလုပ္ဘူးဗ်” “ကူညီေပးပါရွင္၊က်မကလဲတစ္ ေယာက္ တည္းဆိုေတာ့”  “ေအာ္ဆရာမရယ္က်ေနာ္တကယ္အလုပ္မအားလို႔ပါဗ်ာ”

“ကူညီေပးပါ”  “ညီေလး ဆရာမအခန္းကို လုပ္ေပး  ဖို႔လက္သမားရွိလား”  “ဆရာ နယ္ကလူေတြလွမ္းေခၚမွရ မွာဆရာ”   “ေအး ကြာခနလာလုပ္ေပးလို႔ေျပာလိုက္”“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” “အကို ျပင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျပင္ရ  မလဲ”  “အခန္းဖြဲမွာမဟုတ္လား၊ အဆင္ေျပေအာင္စီစဥ္ေပးမယ္” “ေကာင္းလဲေကာင္းသလိုလွေအာင္လဲလုပ္ေပးပါရွင္၊ေနာက္ၿပီးေတာ့   ေလေဈးလဲအမ်ားႀကီးမ ယူနဲ႔ေႏွာ္” “အထူးေလ်ာ့ေဈးေပးမယ္  ၊ဟုတ္လား” “ေက်းဇူးပါရွင္”   အခန္းမ်ားကိုျပန္လည္တိုင္းၿပီး  “ကဲဆရာမ အခန္းဖြဲရင္ႏွစ္ ခန္းပဲ ရမယ္”   “အဆင္ေျပသလိုစီမံေပးပါရွင္”  က်ေနာ္လဲ တိုက္ခန္းကအခန္းက်ဥ္း  ျဖစ္ေလေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ေငြ   ကုန္ ေၾကးက်မမ်ားေစရန္ခ်ိန္ဆၿပီး ပုံၾကမ္းေရးဆြဲၿပီး ထိုဆရာမကိုျပ  လိုက္တယ္။ဆရာမကဲႀကိဳက္တယ္  ထို႔ေၾကာင့္ကုန္က်မည့္ေငြ ကိုပါတြက္ျပရာ  “ကိုေဇာ္မိုးေဈးကမမ်ားဘူးလား”  “မမ်ားပါဘူးဆရာမ၊ဒီပုံၾကမ္းေလး   ယူသြားပါ။ၿပီးရင္တျခားေနရာလဲစုံ   စမ္း ခဲ့ပါ၊ဒီေဈးထက္နည္းရင္သူတို႔ ေတြကိုခိုင္းပါ”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” ထိုေနာက္ထိုအမ်ိဳးသမီးျပန္သြား   ၿပီးတပတ္ေလာက္အၾကာမွာဖုန္း  ျပန္ဆက္လာတယ္ “ကိုေဇာ္မိုးေရ က်မလည္းေက်ာင္း  တဖက္နဲ႔မအားလို႔ပါေႏွာ္၊ဒီေန႔က်မ  ကိုေဇာ္မိုးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တာ၊ကိုေဇာ္မိုး  အားလားရွင့္”  “,အားတယ္လို႔ေတာ့မရွိပါဘူး၊  ေန႔ လည္ေတာ့အလုပ္ထဲမွာရွိမွာပါ”   “ဟုတ္ကဲ့က်မလာခဲ့ပါမယ္” ေန႔လည္က်ေတာ့ဆရာမေရာက္  လာတယ္။ယူနီေဖာင္းနဲ႔မဟုတ္ပဲ  သာမန္အျပင္သြားလွ်င္ဝတ္ၾကေသာအဝတ္အစားျဖစ္ၿပီးသူ႔အလွကပို   ၿပီးေပၚလႊင္ေနတယ္။အရင္တစ္ ေခါက္ကလိုဆံထုံးထုံး ထားျခင္းမ  ဟုတ္ပဲေနာက္ဆံပင္ကိုဖ်ားလ်ား   ခ်ကာေဘးတဖက္စီမွဆံပင္မ်ား  အားေနာက္သို႔ဆြဲယူၿပီးကလစ္ႏွင့္  ညႇပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။  “ကိုေဇာ္မိုး က်မေလ စုံစမ္းၾကည့္တယ္ရွင့္၊က်န္တဲ့  လူေတြကလဲေျပာတယ္။ကိုေဇာ္မိုးဆီသာရေအာင္အပ္ပါတဲ့ေဈးလဲ မဆစ္ပါနဲ႔တဲ့”  “ေဈးဆစ္စရာမက်န္ပါဘူးဗ်ာ”  “က်မကေလ အခန္းေတြျပင္ရင္ေဆး  ျပန္သုတ္ရမယ္မဟုတ္လား”   “ဟုတ္ကဲ့”  “အဲဒီအခါက်ရင္ေဆးကာလာေလး  ေတာ့က်မေ႐ြးမွာေႏွာ္”  “ဟုတ္ပါၿပီ”   အလုပ္အပ္ၿပီျဖစ္၍ က်ေနာ္ကသက္ဆိုင္ရာလုပ္ငန္း  ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုေခၚၿပီးတိုင္း  တာၿပီးပစၥည္းစာရင္းမ်ားတင္ခိုင္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူတို႔ေပး  ေသာစာရင္းမ်ားကိုအၾကမ္း ဖ်ဥ္းတြက္ၾကည့္ၿပီးမွာေပးလိုက္သည္။

“ဆရာမ မနက္ျဖန္လုပ္ငန္းစမွာ”  “ကိုေဇာ္မိုးက်မကိုဆရာမ ဆရာမနဲ႔ မေခၚပါႏွင့္ရွင္၊အသက္ခ်င္းလဲမကြာေလာက္ဘူးေလ၊ျဖဴလို႔ ပဲေခၚပါ”ထိုစဥ္သူ႔မဖုန္းကအသံျမည္လာ   သျဖင့္သူဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။  ထိုေနာက္သူစကားေျပာေနသျဖင့္  ပုံၾကမ္းဆြဲထားေသာ  ျဖဴ၏အခန္း  အားကုတင္ေနရာႏွင့္နံရံကပ္ဗီဒိုအ တြက္ေနရာစဥ္းစားကာ၊ပုံၾကမ္းထပ္   ဆြဲလိုက္သည္။မီးဖိုးခန္းအတြက္လဲမီးဖိုခုံႏွင့္ တကြ ေရခဲေသတၱာ ၊အဝတ္ေလွ်ာ္စက္အတိုင္းအတာ  မ်ားအားေနရာခ်လိုက္သည္။  “ကိုေဇာ္မိုး ဖုန္းေလးခနနားေထာင္ပါလား”   “ဗ်ာ”  “က်မညီမေလးကကိုေဇာ္မိုးနဲ႔ေျပာ ခ်င္လို႔တဲ့”   ၿပဳံးစိစိအမူအယာျဖင့္ေျပာေသာ  ေၾကာင့္က်ေနာ္လဲနားမလည္ႏိုင္ ေသာ္လည္းသူ႔ဖုန္းကိုယူၿပီးကိုင္လိုက္  သည္။  “ဟလို”  “ကိုကိုလားဟင္၊သဲေလးေလ”  သိလိုက္ပါၿပီက်ေတာ္ရဲ႕အသဲေလး အသံ   “ဟုတ္တယ္သဲ”  “အခုမမျဖဴကသဲေလးရဲ႕အမတစ္  ဝမ္းကြဲေလ ကိုကို”  “ဟုတ္လား “  “မမျဖဴကရန္ကုန္မွာ တစ္ေယာက္ တည္းမို႔ ကိုကိုကကူညီေပးလိုက္ေႏွာ္  အျမတ္လဲမယူဘဲေဈးလဲေလွ်ာ့ေပး၊ၿပီးေတာ့လိုအပ္တာလဲလုပ္ေပး လိုက္ဦး” “ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ၊အခုလဲ အျမတ္မယူ  ထားပါဘူး၊တပည့္ေတြကိုသူတို႔ရဲ႕ေဈးႏႈန္းအတိုင္းအပ္ေပးထားတာပါသဲေလး” “ဟုတ္ကဲ့ကိုကို” “အဲဒါဆိုအလုပ္ဆက္ လုပ္လိုက္အုံး မယိေႏွာ္”

“ဟုတ္ ကိုကို” က်ေနာ္ဖုန္းပိတ္ၿပီး ျဖဴ႕ကိုေပးလိုက္ တယ္။ “ကိုေဇာ္မိုးျဖဴတို႔အမ်ိဳးေတြျဖစ္ရင္ ျဖစ္လာမွာေႏွာ္၊ေဈးေလ်ာ့ေပး ေတာ့”“ဟားးးမျဖဴကေတာ့လုပ္ၿပီ” “ျဖဴခုမွပဲစိတ္ေအးရေတာ့တယ္၊ ျဖဴ႕ကိုကူညီေပးေနတာကျဖဴ႕ညီမ ေလးရဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ေနတာ ပဲ” ” အင္း အဲ” “က်မကအစကကိုေဇာ္မိုးကိုအိမ္ ေထာင္သည္မွတ္ေနတာရွင့္၊ခုမွလူ ပ်ိဳႀကီးမွန္းသိတယ္” “Single ဆိုပါေတာ့ျဖဴ ကေတာ့Fa ေပါ့” “အာ ကိုေဇာ္မိုးကလဲ၊လူေတြကဒါပဲ ခုလုတ္တိုက္ေနတာပဲ” အပ်ိဳႀကီးရွက္သြားတယ္ဗ်၊မ်က္ႏွာ ကနီရဲသြားတယ္။  “ကဲမျဖဴ မနက္ျဖန္ေတာ့ပစၥည္းလဲေရာက္ မယ္လုပ္ငန္း လဲစမယ္ေႏွာ္” “ဟုတ္ကဲ့” ေနာက္တေန႔က်ေတာ့မွာထားတဲ့  ပစၥည္းေတြ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ျဖဴလဲေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ေရာက္လာၿပီးၾကည့္တယ္။က်ေတာ္ကေတာ့မွာ   ထားတဲ့ပစၥည္း အရည္အေသြးစစ္ဖို႔ လာခဲ့တယ္။ပစၥည္းေတြကိုစစ္ေနတုန္းတခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြကေတာ့အိမ္ေပၚသယ္ယူေနဆဲပါ။ျဖဴကက်ေနာ္စစ္ေနတဲ့ေနရာ ကိုေရာက္ ခ်ိန္မွာ ပစၥည္းသယ္လာ ေသာသူအခ်ိဳ႕ႏွင့္တိုက္မိမလိုျဖစ္ၿပီး ျဖဴကေရွာင္တိမ္းခ်ိန္မွာေတာ့   က်ေနာ္ဖက္ကိုယိုင္နဲ႔လာတယ္။က် ေနာ္လဲဖမ္းထိန္းလိုက္ရာက်ေနာ္ရင္ခြင္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။

“အို …”“ေဆာရီး ဆရာမ က်ေနာ္အမွားပါ”  “ရတယ္ ေမာင္ေလး ရတယ္”“အာ ကိုေဇာ္မိုး လႊတ္ေတာ့ေလ”  “ဟုတ္ကဲ့ပါျဖဴ”    ျဖဴ အရမ္းထိတ္လန႔္သလိုအရမ္းလဲ ရွက္သြားတယ္။ရင္လဲတဒိန္းဒိန္းခုန္ မိတယ္။ကိုေဇာ္မိုးရင္ခြင္ထဲကေန   ႐ုန္းထြက္ဖို႔မနည္းႀကိဳးစား လိုက္ရ  ေတာ့တယ္။ရွက္ေသြးေတြျဖာၿပီး  မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးထူပူသြားမိတယ္။  တစိမ္းရက္ခြင္ထဲေရာက္ဖူးတာဒီ   တစ္ခါပထဆုံး ပါ။ကိုေဇာ္မိုးကေတာ့သူ႔တပည့္ေတြတိုင္းထြာေနတာကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး မွာၾကားေနတယ္   ၿပီးေတာ့မွျဖဴ႕ဘက္လွည့္လာၿပီး  “ကဲ ျဖဴ က်ေနာ္တို႔႐ုံးခန္းသြားၾကမယ္” “ရွင္ဒီမွာဘာျဖစ္လို႔လဲ”   “လုပ္ငန္းစၿပီဆိုေတာ့အမႈန္အမႊား  ေတြဆူညံသံေတြနဲ႔ေနလို႔ရမွာ မဟုတ္  ဘူး၊သူတို႔လုပ္ပါေစ၊က်ေနာ္ရွိေနရင္ သူတို႔လုပ္ငန္းစၾကမွာမဟုတ္ဘူး”  “ဟုတ္ကဲ့ကိုေဇာ္မိုး”   ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕႐ုံးခန္းထဲလိုက္ ၿပီးေနာက္မွာကိုေဇာ္မိုးတိုက္တဲ့ေကာ္ဖီကို  ေသာက္ၾကတယ္။အခန္းအသုံးအ ေဆာင္အတြက္အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂထားမယ့္ေနရာကိုႀကိဳၿပီးရွင္းလင္း  ျပရာ၊ေတာ္ေတာ္အေသးစိတ္စဥ္း စားထားမွန္းသိသာၿပီးကိုေဇာ္မိုးကိုေလးစားမိတယ္။

“ကဲျဖဴ ဘယ္ေနရာမွာဘာေတြထားမလဲျဖဴစဥ္းစားအုံးကိုေဇာ္လဲလုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္လိုက္အုံးမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” ကိုေဇာ္မိုး ကေတာ့စားပြဲေပၚမွာတင္ ထားတဲ့စာ႐ြက္ေတြကိုၾကည့္ေနတယ္။ၿပီးေတာ့စဥ္းစားသလိုလုပ္ၿပီး စာ႐ြက္ေတြေပၚခ်ေရးတယ္။  ကို ေဇာ္မိုးကိုၾကည့္ၿပီးျဖဴစိတ္ထဲမွာ ညီမေလးသဲေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတာပဲလို႔ယူဆမိတယ္။စီးပြားေရးသ မားဆိုၿပီးဘဝင္ႏွင့္လဲမေန  ဘူး၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ဟာသေလးေတြေရာစြပ္ၿပီးေျပာတတ္ေသးတယ္။အလုပ္လဲတကယ္လုပ္ႏိုင္တယ္။သူ႔အေျပာ မွာလူေတြ ယုံၾကည္ၾကတာက ျဖစ္ေအာင္လဲစြမ္းေဆာင္ေပးတာမို႔ပါ။ျဖဴလဲကိုေဇာ္မိူးကိုအလိုလိုယုံ ၾကည္လာၿပီးလိုအပ္တာမွန္သမွ်ပူ ဆာခ်င္လာတယ္။ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕ ေကာင္းတဲ့ဝိေသသတစ္ခုကေတာ့ သူမ်ားကိစၥကိုစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔နား ေထာင္ေပးတာပါပဲ။အခန္းျပင္တာ  တစ္လခြဲေလာက္ၾကာတယ္။ဒီၾကား  ထဲမွာေတာ့ဖုန္းနဲ႔သာမကလူခ်င္းပါကိုေဇာ္မိုးနဲ႔ေတြ႕ျဖစ္တယ္။လူခ်င္း ေတြ႕ေတာ့လဲ ပစၥည္း ေလးေတြကို သြားၾကည့္ဖို႔ေခၚသြားမိတယ္။စိတ္ ရွည္ရွည္နဲ႔ပဲလ္ုက္ပ္ု႔ရွာတယ္။ၾကာ ေတာ့ကိုေဇာ္မိုးအေပၚအလိုလိုသံ ေယာဇဥ္ ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ အလုပ္နဲ႔မဆိုင္လဲညဘက္ေတြမွာကို ေဇာ္မိုးဆီဖုန္းဆပ္ျဖစ္တယ္။ကိုေဇာ္မိုးအသံမၾကားရရင္ေတာင္စိတ္ထဲ တစ္ခုခုလိုေနသလိုခံစားရတယ္။

အိမ္ခန္းေလးလဲၿပီးသြားေတာ့တယ္”ျဖဴ အခန္းေလးကလူေနထိုင္ဖို႔အဆင္ သင့္ပဲ၊ေျပာင္းေတာ့မလား”  “ေျပာင္းခ်င္တယ္၊အျပင္ မွာအေဆာင္ငွားေနရတာမလြယ္ဘူးေလ” “ဘယ္ေတာ့ေျပာင္းမလဲ” “စေနေန႔ကရက္ေကာင္းတယ္၊ရက္ရာဇာပဲ” “အင္း အဲဒီေန႔ ေျပာင္းမွာလား” “ဟုတ္ေျပာင္းရင္ေကာင္းမလားလို႔” “ဘာေတြယူလာစရာရွိလဲ” “နည္းနည္းပါးပါးပါပဲ” “အလုပ္သမားလိုေသး လား” “,အဲဒီမွာလုံၿခဳံေရးေတြရွိတယ္သူတို႔ကိုအကူအညီေတာင္းလိုက္မယ္၊ ဒီေရာက္မွလိုမွာ” “အိုေက ၊ဒီမွာကကိစၥမရွိဘူး၊က် ေနာ္ြ တပည့္ေတြရွိတယ္” “ဟုတ္ ကိုေဇာ္” “အဲဒါဆိုစေနေန႔မနက္လာေခၚမယ္” “ဟုတ္ကဲ့” စေနေန႔ေရာက္ေတာ့မနက္ေစာေစာ သြားလိုက္တယ္။ျဖဴကေစာင့္ေန တယ္။သူ႔ပစၥည္းေတြကိုကားေပၚ တင္ၿပီးေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္။

တိုက္ခန္းမွာတပည့္ေတြကိုေစာင့္ခိုင္းထားၿပီးသူ႔ပစၥည္းေတြကိုတင္ေပး လိုက္တယ္။ပစၥည္းေတြကိုေနရာခ်ၿပီး “ဟူးေမာသြားတာပဲ  ကိုေဇာ္”” သြားနားေလ အိပ္ခန္းထဲ အဲယားကြန္းရွိေနတာပဲ” “မျဖစ္ေသးဘူး ၊ေခြၽးေတြထြက္ေနတာ” “ဟုတ္ပါၿပီ ထမင္းစားခ်ိန္က် ေနာ္ လာခဲ့မယ္။ထမင္းဆိုင္ကဝယ္ခဲ့မယ္ “ဟုတ္ကိုေဇာ္” ကိုေဇာ္မိုးကေျပာရင္းဆိုရင္းထြက္သြားတယ္။သူ႔ေက်ာျပင္ၾကည့္ၿပီး  “သိပ္ကိုေတာ္တ ာပဲလို႔ေတြးလိုက္ ၿပီးစိတ္ထဲမွာညီမေလးသဲရဲ႕ မ်က္ႏွာျမင္လာတယ္” ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကိုေဇာ္မိုးကိုအနားမွာပဲ ေခၚထား  ခ်င္တယ္။“အို ငါဘာေတြေတြးမိတာပါလိမ့္ ေႏွာ္၊ကိုေဇာ္မိုးမွ၊ညီမေလးရွိေနတာ ကို၊မျဖစ္ပါဘူးေလ၊ငါကိုေဇာ္မိုးကို စိတ္မဝင္စား  သင့္ဘူး၊အင္း လူစိတ္ဆိုတာလဲေျပာရခက္တာပဲ၊ကိုေဇာ္မိုးကေရာငါ့အေပၚေတာ္ ေတာ္ေလးေကာင္းရွာတယ္။ ခက္တာပါပဲ..၊ညီမ ေလးႏွင့္ကိုေဇာ္ မိုးကယူရေသးတာမွမဟုတ္တာ၊ ကိုေဇာ္မိုးလဲလူလြတ္ငါလဲလူလြတ္ ပဲေတြးလိုက္မိျပန္ေတာ့…။

ဟုတ္တယ္အဲဒီေတာ့ဘာမွဂ႐ုစိုက္စ ရာမလိုဘူးေလ ၊ေလာေလာဆယ္ငါအတြက္အဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပဲ”   ဟုေတြးမိၿပီး ရက္ထဲ ေႏြးေထြးသလိုခံစားလိုက္ရ  ျပန္တယ္။မျဖစ္ပါဘူးေရခ်ိဳးအုံးမွ ပါလို႔ေတြးရင္းေရးခ်ိဳးခန္းဝင္ရန္သဘက္ယူၿပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ အဝတ္အစားခြၽတ္ၿပီး ေရပန္းဖြင့္ၿပီးေရခ်ိဳးခ်လိုက္တယ္။  ေရခ်ိဳးၿပီးသဘက္ႏွင့္သုတ္ကာသဘက္ကိုရင္လွ်ားၿပီးသနပ္ခါးေရႀကဲ ေသြးၿပီးလိမ္းလိုက္တယ္။အဝတ္အစားလဲၿပီးဘာလုပ္ရမလဲေတြးကာပါလာတဲ့အဝတ္ေတြကိုေနရာတက်  ထားလိုက္တယ္။ႏွစ္ ေယာက္အိပ္  ေမြ႕ရာထူႀကီးကိုၾကည့္ကာ ညဘက္ ကိုေတြးမိၿပီးအိမ္အသစ္မွာအိပ္ရဲပါ့မလားေတြးမိၿပီးအားငယ္လာရျပန္တယ္” ေန႔  လည္၁၂နာရီထိုးခါနီးေတာ့ကိုေဇာ္မိုးေရာက္လာတယ္။လက္ထဲမွာေတာ့အထုတ္ႀကီးငယ္ေတြနဲ႔ေပါ့  “ျဖဴေရ ထမင္းပြဲျပင္လိုက္ ေတာ့၊ဒီမွာပန္း ကန္ေတြပါတယ္။က်ေနာ္လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြဝယ္လာတယ္၊အဲဒါေတြယူလိုက္ဦးမယ္”

“ဟုတ္ကိုေဇာ္” ျဖဴထမင္းပြဲျပင္မလို႔အတြက္ပန္း ကန္ေတြကိုကိုေဇာ္မိုးယူလာတဲ့အ ထုပ္ေတြထဲကထုတ္ၿပီးေရေဆးကာ  ထမင္းပြဲ ျပင္တယ္။ကိုေဇာ္မိုးကအခန္းထဲကိုသုံးႀကိမ္ေလာက္ပစၥည္းေတြ ယူၿပီးမွထိုင္ခုံေပၚခနထိုင္ကာ “ၿပီးၿပီလားျဖဴ”  “ဟုတ္ကဲ့” “စားကြ မလား” “ဟုတ္ကဲ့” ကိုေဇာ္မိုးထမင္းစားပြဲေပၚထိုင္ေတာ့ ျဖဴကၾကက္သားတုံးကို ကိုေဇာ္မိုးပန္းကန္ဦးခ်လိုက္တယ္ ၿပီးမွရွက္မိၿပီး မ်က္ႏွာငုံ႔ကာၿပဳံး လိုက္မိတယ္” ကိုေဇာ္မိုးကခပ္သုတ္သုတ္စားၿပီး လက္ေဆးၿပီးေနာက္ေရေသာက္ ကာျဖဴေရလစ္မယ္အလုပ္ရွိ ေသး လို႔၊ဒီပစၥည္းေတြကို သူ႔ေနရာသူထား လိုက္ေႏွာ္” “ဟုတ္ကဲ့ကိူေဇာ္” ကိုေဇာ္မိုးအျပင္ထြက္သြားေတာ့မွ   ထမင္းပြဲလက္စသတ္ ကာေဆးေၾကာလိုက္တယ္။ထို႔ေနာက္ယူလာတဲ့ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး “အမယ္ေတာ္ေတာ္အေသးစိပ္တာပဲ”လို႔ေတြးၿပီးသူ႔ေနရာ ႏွင့္သူထား  လိုက္တယ္။တမနက္လုံးေစေစာထ ၿပီးအေဆာင္မွာပစၥည္းသိမ္း ဒီေရာက္ေတာ့လဲေနရာတက်စီစဥ္ ရတာမို႔လူက ထမင္းစားၿပီးအိပ္ခ်င္ လာတယ္။အဲယားကြန္းဖြင့္ၿပီးကု တင္ေပၚခနလွဲလိုက္တာနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ့တယ္။ညေနသုံးနာရီ   ေလာက္မွႏိုးလာၿပီး ညေတစာျပင္လိုက္တယ္။ကိုေဇာ္မိုး ကိုသတိရေနၿပီးသူ႔အတြက္ပါပိုခ်က္   လိုက္တယ္။သို႔ေသာ္ကိုေဇာ္မိုးက   ဖုန္းေတာင္မဆက္ပါ။ဒီလိုနဲ႔ညေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ျဖဴတစ္ ေယာက္ေၾကာက္လာတယ္။အိမ္ သစ္ထဲမွာျဖဴ တစ္ေယာက္တည္း။ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေပ  အသံတစ္ခုခုၾကားတိုင္းေၾကာက္ေနမိတယ္။စိတ္ထဲမွာကိုေဇာ္မိုးရွိေနရင္ ေကာင္းမွာပဲေတြးေနမိတယ္။

ကိုေဇာ္မိုးဆီကိုဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ “ဟလိုျဖဴ၊ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ေၾကာက္လို႔” “ဘာမွေၾကာက္စရာမရွိပါဘူး” “တစ္ေယာက္တည္း  ေလ ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕” “က်ေနာ္လဲသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္မွာေရာက္ေနလို႔” “ကိုေဇာ္မိုး အမ်ားႀကီးေသာက္မလာနဲ႔ေႏွာ္”  “ဟုတ္ကဲ့မ ေသာက္ပါဘူး” “အဝွာေလ ျဖစ္ႏိုင္ရင္…” “က်ေနာ္လာေပးရမလား” “လာေပးရင္ေတာ့အဆင္ေျပ  တာေပါ့”  “ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ၊ခနေန ရင္လာခဲ့မယ္”  “ဟုတ္ကဲ့” ျဖဴမွာညနက္ေလေၾကာက္ေလမို႔ကိုေဇာ္မိုးကိုအရဲစြန႔္ၿပီးေခၚလိုက္တယ္၊  သင့္ေတာ္တယ္မသင့္ေတာ္ တယ္မ စဥ္းစားမိေတာ့ပါ။ေၾကာက္တဲ့စိတ္ကပိုမ်ားခဲ့ၿပီ  ညဆယ့္တစ္နာရီခန႔္ေရာက္ေတာ့အခန္းေရွ႕ကိုတံခါးေခါက္ေတာ့ျဖဴတံ
ခါးဖြင့္လိုက္တယ္။ကိုေဇာ္မိုးနည္း နည္းမူးေနပုံရတယ္။အရက္နံ႔ကေတာ့မျပင္းပါဘူး”  ” အိပ္မေပ်ာ္ဘူးမလားျဖဴ” “ဟုတ္တယ္ကို ေဇာ္၊ေန႔လည္ကလဲ အိပ္ထားေတာ့မ်က္လုံးကလဲ ေၾကာင္ေနတယ္” “ဟုတ္အစကသိရင္မေသာက္ဘူး  ခုေတာ့နည္းနည္းမူးေနတာ”  “မူးရင္အိပ္ေလကိုေဇာ္” “ဘယ္လိုအိပ္လို႔ရမလဲဗ်ာ။

ေၾကာက္ေနတဲ့သူကိုအားေပးရမွာကို၊ဒါနဲ႔စကားမစပ္ျဖဴကေတာ္ေတာ္လွေနတာပဲ” “အာ!ကိုေဇာ္ကလဲ..ေပါက္ကရေျမႇာက္ေနျပန္ ၿပီ၊ကိုေဇာ္ရွိေနတာနဲ႔အားရွိေနပါၿပီ”  “တကယ္ေျပာတာညဝတ္ဂါဝန္ႀကီး  နဲ႔ဆိုေတာ့တမ်ိဳးပဲဗ်”  “အာ ကိုေဇာ္ေႏွာ္”  ျဖဴရွက္မိ တယ္။ညအိပ္ရင္ေပါ့ေပါ့  ပါးပါးအိပ္လို႔ရေအာင္ဂါဝန္ပဲအၿမဲဝတ္ခဲ့တာ၊ကိုေဇာ္ေျပာမွဂါဝန္ကိုသတိထားမိတယ္။သူကအရမ္းပါး သလိုလည္ပင္းကလဲဟိုက္ေနတယ္”  “ေရထေသာက္လိုက္ဦးမယ္ ျဖဴ”  ေျပာရင္းကိုေဇာ္မိုးေရခဲေသတၱာနား  ကိုေလ်ာက္ေတာ့လူ ကယိုင္လာ  တယ္။ျဖဴလည္းကမန္းကတန္းထဆြဲရတယ္။ “ရတယ္ျဖဴ၊ရတယ္၊ေသာက္တုန္းကမမူးဘူးခုမွအရွိန္တက္လာတယ္”  “နားလိုက္ေလကိုေဇာ္” “ျဖဴအိပ္ပါကိုေဇာ္ရွိတယ္”   “ရတယ္ ကိုေဇာ္”  “အိပ္ပါဗ်ာ”  “အာ ရပါတယ္ဆို”ျဖဴကသူ႔ကိုတြဲထားတာကို ျဖဳတ္ၿပီး ျဖဴလက္ေမာင္းကိုကိုင္ကာအိပ္ရဘက္ဆီအတင္းတြန္းတယ္။ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့အသိကလူကိုတမ်ိဳး  ုဖစ္ေစရတဲ့ အထဲ ထိေတြ႕မႈ႕ကလည္းရွိေနေတာ့ျဖဴမွာတမ်ိဳးျဖစ္ရတယ္။

အိပ္ရာေပၚတြန္းလိုက္ရင္းပင္အရွိန္ လြန္ၿပီးကုတင္ေပၚႏွစ္ေယာက္လုံး ထပ္ကာလဲက်သြားရာ။ျဖဴက ေအာက္က ကိုေဇာ္မိုးက အေပၚက မ်က္ႏွာေပၚကိုကိုေဇာ္မိုးကလာအပ္ ေနျပန္တယ္။အဖိုဆိုတဲ့သတၱဝါႏွင့္  ခုလိုမ်ိဳးမေနဖူးေတာ့ ေမာဟိုက္သလိုျဖစ္သြားရ တယ္။ “ေဆာရီး ေႏွာ္ျဖဴ” “အိပ္ပါလားကိုေဇာ္” “အင္း အာ့ဆိုရင္ျဖဴကဟိုဖက္ေ႐ႊ႕ ကိုေဇာ္ဒီမွာအိပ္မယ္” ျဖဴကိုေျခေထာက္ကမၿပီး ကုတင္တဖက္စြန္းဘက္ေ႐ႊ႕တယ္။ျဖဴ႕မွာရင္ ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးတုန္ခါေနပါၿပီ။ ကိူေဇာ္မိုးပုံၾကည့္ရတာလဲအရမ္းမူး  ေနၿပီးဘာ ေတြလုပ္ေနမွန္းသိပုံမရေပ။ျဖဴ႕ကိုေဘးေ႐ႊ႕ၿပီး အနားမွာကပ္အိပ္ကာ ျဖဴ႕ကိုလာ ဖက္ထားတယ္။ေ႐ႊရင္အစုံဘယ္မ ခုန္ပဲေနမလား၊ အပ်ိဳလူပ်ိဳႏွစ္ ေယာက္ညအခါအခန္းတစ္ခန္းရဲ႕ ကုတင္တစ္လုံးထဲဝယ္။ ကိုေဇာ္မိုးက ျဖဴ႕ကိုဖက္ၿပီးသူ႔ဘက္   ဆြဲယူလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တဲ့အခါျဖဴ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုလာနမ္းစုပ္  ေတာ့တယ္။အစကေတာ့ေၾကာက္လန႔္ၿပီးေရွာင္မလိုလုပ္ေပမယ့္ႏႈတ္  ခမ္း ခ်င္းထိေသာအခါမွာေတာ့အ ခ်စ္နတ္၏ဖမ္းစားျခင္းကိုျဖဴခံ လိုက္ရပါၿပီ။အနမ္းကြၽမ္းက်င္လွတဲ့ကိုေဇာ္မိုးေၾကာင့္ျဖဴလဲတုန႔္ျပန္  နမ္းမိတယ္။ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕အနမ္းေတြကေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ ေအာင္ျပင္းထန္တယ္။

ရမက္ေတြနဲ႔  မို႔ျဖဴ႕တကိုယ္လုံးလဲကို ေဇာ္မိုးရဲ႕ ပြတ္သတ္ေပးမႈ႕ေတြေၾကာင့္ၾကက္သီးေႏြးဖုေတြပါထလာရသလိုကာမစိတ္ေတြလဲျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးပိပိထဲအ   ရည္ေတြစိုလာ ခဲ့တယ္။ဂါဝန္ကိုမတင္ၿပီးလက္ကေဘာ္လီခ်ိတ္ဆီ ေရာက္လာကာခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္သြား ျပန္တယ္။ေနာက္ေတာ့ဂါဝန္ကိုပါ အေပၚထိ လွန္ကာျပဴးၿပီးဖြံ႕ထြားလွတဲ့ျဖဴ႕ရဲ႕ႏို႔ကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ေတာ့ တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ အိုး ကိုေဇာ္မိုးရယ္ အင္းဟင္း ဟင္း”  ႏို႔စို႔ခံရတာနာသလိုက်င္သလိုျဖစ္ ေပမယ့္တကယ္တမ္းက်ေတာ့ျဖဴ႕ စိတ္ေတြထလာခဲ့တာပါ။ဘယ္ညာလွည့္စို႔ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ျဖဴ႕ ပိပိလဲစို႐ႊဲေနၿပီေလ။ေပါင္သားေတြကိုပြတ္ သပ္ၿပီးျဖဴ႕ပိပိကိုလာပြတ္ခ်ိန္ မွာေတာ့ၾကက္သီးေႏြးဖုေတြထကာ ပိပိထဲကအရည္က ေပါင္ၿခံထဲစီး ဆင္းသြားရျပန္တယ္။ပိပိကိုလာ ပြတ္ျပန္။ တယ္ “အာ့! အင္းးဟင္းးကိုေဇာ္၊မသင့္ေတာ္ပါဘူး” ႏႈတ္ကျငင္းဆန္ေပ မယ့္ခႏၶာကိုယ္က ျငင္းဆန္ဖို႔အားမရွိေတာ့ပါ။ကာမအလိုကိုစိတ္ကအလိုလိုက္ခ်င္ေနပါၿပီေလ။အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္စုံ ဆန္ ပြတ္ၿပီးကာမေစ့ကိုပါမထိတထိ ပြတ္ေပးေလေတာ့ျဖဴ႕မွာ ေနလို႔မရေအာင္ကာမစိတ္ေတြျဖစ္ခဲ့ ရၿပီ။မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီးညည္းတြား မိသည္။

မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ခ်ိန္မွာေတာ့ကိုေဇာ္မိုးမွာေအာက္ပိုင္းအဝတ္အစားတို႔မရွိေတာ့ေခ်။ျဖဴမွာ ကိုေဇာ္မိုးႏို႔စို႔ေပးျခင္းေၾကာင့္  ႏို႔သီးေခါင္းေတြလဲစူထြက္လာၿပီ။အတင္းကာေရာစို႔တာမဟုတ္ေပမယ့္အထိအေတြ႕တို႔မရွိဖူးျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ပင္တခ်က္တခ်က္မွာ ေကာ့ေနေအာင္ခံစားမိရသည္။ ႏို႔စို႔ၿပီးေနာက္ကိုေဇာ္မိုးကျဖဴ႕ရဲ႕ ေပါင္ၾကားမ်က္ႏွာအပ္ၿပီးတခ်က္မွ် သာအကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ လွ်ာ ဖ်ားႏွင့္ကေလာ္လိုက္ရာ “အား ကိုေဇာ္ မလုပ္နဲ႔ကြာ၊အား ကြၽတ္ ကြၽတ္” မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီးေအာ္လိုက္ သည္။ၾကက္သီးထ ၿပီးခါးပါေကာ့ သြားရတယ္။ပထမဆုံးပိပိယက္ခံရတဲ့ေဝဒနာကိုခံစားလိုက္ရျပန္သည္။အရက္မူးၿပီးလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ လုပ္ေနေသာကို  ေဇာ္မိုးကိုစိတ္မဆိုးမိပဲအားနာလွ သည္။ဘုန္းနိမ့္မွာလဲစိုးရိမ္သြားၿပီး အတင္းပင္ကိုေဇာ္မိုးလက္ကိုဆြဲယူ လိုက္ရာကိုေဇာ္မိုးက အလိုက္သင့္ပါၿပီးျဖဴ႕ရဲ႕အေပၚတက္လာကာျဖဴ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကိုကားၿပီးဒူးေထာက္ လိုက္သည္။ထိုေနာက့္ျဖဴ႕ပိပိအဝကိုေတ့ၿပီး အသာဖိထည့္ေတာ့ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ၿဗိ” “အာ့! ကိုေဇာ္ နာတယ္” အလိုးခံရၿပီဆိုတဲ့အသိကရင္ထဲ လႈိက္ကနဲဝင္လာၿပီးအပ်ိဳရည္ပ်က္ ၿပီဆိုၿပီးစိတ္ထဲခံစားရၿပီးဗိုက္ႀကီး မွာလဲစိုးရိမ္သြားရသည္။သို႔ေသာ္ကိုေဇာ္ကျဖဴ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းျပန္တယ္။စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္ ရသည္ကိုနားမလည္ႏိုင္ေပ။ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ေလ်ာ့ပါးလာၿပီးကာမ စိတ္တို႔ျပန္သက္ေရာက္လာကာ ျပန္ၿပီးစုပ္နမ္းမိေတာ့တယ္။  နာက်င္ျခင္းေဝဒနာကပိပိထဲမသက္ေရာက္ေတာ့ပဲစိတ္လႈပ္ရွားမႈ႕နဲ႔အတူပိပိအ  တြင္းသားကစုပ္ယူသလိုလႈပ္ရွား  လာေတာ့ျဖဴလဲ အံ့ဩမိတယ္။

ကိုေဇာ္မိုးကေတာ့စုပ္နမ္းၿပီးေနာက္ မွာဆတ္ကနဲ႔လႈပ္ရွားၿပီးဖိသြင္း   လိုက္တယ္  “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ေဖာက္ ဗ်ိ”   “အာ့! အိုး အင္းဟင္းး ဟင္း”  တိုးဝင္လာတဲ့လီးေၾကာင့္အပ်ိဳေမွး ေဖာက္သြားတာကိုသိလိုက္ၿပီးျဖဴ  မွာစပ္ဖ်င္းဖ်င္းေဝဒနာကိုခံစား  လိုက္ရသလို  ထူးဆန္းတဲ့အရသာ  တမ်ိဳးကိုပါပူးတြဲသိလိုက္ရတယ္။  ဆက္ၿပီးခိုးမွာကိုလဲေၾကာက္ေနတယ္။ကိုေဇာ္ကေတာ့ဆက္ၿပီးမလႈပ္ ရွားပဲလီးကိုအဆုံးထိသြင္းထားၿပီး  ျဖဴ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းေနျပန္တယ္ တင္းက်ပ္က်ပ္တစ္ဆို႔ဆို႔အရသာ ႏွင့္အတူပိပိအတြင္းသား လႈပ္ရွားလာၿပီးအရည္ေတြပိုထြက္သလိုခံစား ရလာတယ္။တကယ္တမ္းေတာ့ျဖဴလဲခံႏိုင္ပါၿပီသို႔ေသာ္ကိုေဇာ္ကိုဆက္ မလႈပ္ရွားပဲ ျဖဴ႕ရဲ႕ႏို႔ေတြကိုပါပြတ္ သပ္ေပးတဲ့အခါအလိုလိုညည္း  သံေပးမိတယ္။ညည္းသံထြက္မွ ကိုေဇာ္ကလီးကိုတေျဖးေျဖးႏွင့္ႏႈတ္ ယူၿပီး  ေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္ေတာ့တယ္။အေစ့ကိုလဲထိသလိုအတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကိုပြတ္  ဆြဲသြားတဲ့ကိုေဇာ္မိုးလီး ေၾကာင့္ပိပိကအရသာတမ်ိဳးကိုပါခံစားလိုက္ရ  သည္။

“ဖြတ္!ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္” ဆီးခုံခ်င္းတဖတ္ဖတ္႐ိုက္မိေနသလို လီးကတဇြိ ဇြိ တဗ်ိဗ်ိ ဝင္ေနေတာ့  မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီးညည္းမိ ေတာ့ တယ္။နည္းနည္းျမန္ေလအရသာ ေတြ႕ေလပိုညည္းမိေတာ့တယ္။ “ဗ်စ္! ဘြတ္ !ဖတ္! ဖတ္ ဖန္းဖန္းးး” “အင့္! အိုးးအင္းးဟင္းး ဟင္းး”  ဘယ္လိုသေဘာေၾကာင့္ရယ္ျဖဴမသိေတာ့ကိုေဇာ့္ခါးကိုသာအတင္း ဖက္ထားၿပီး ေနခ်င္ေတာ့တယ္။ ခါးကိုလွမ္းဖက္ေတာ့ လိုးတဲ့အရွိန္ ေႏွးခ်ိန္မွာေတာ့ျဖဴအား မရေတာ့ေပ။ခါးကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး  ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေစဖို႔သာခါးကိုလွမ္ူဆြဲျပန္တြန္းတဲ့အမႈ႕ကို မသိစိတ္ထဲကလုပ္ေပးေနမိၿပီးကိုေဇာ္ျမန္လာသည္ႏွင့္အမွ် “ဖြတ္ ဖတ္ ဗ်ိ ..ဗ်စ္ဖန္းးးဖန္းဖန္း” “အာ့!ရွီးးရွီးးး အိုးးအားအင္းဟင္းး”  ၾကားဖူးေနေသာကာမအမႈ႕ၿပီးတယ္   ဆိုတာကိုသတိရလိုက္ၿပီးအထြဋ္အထိပ္သို႔ေရာက္ေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ ရေတာ့တယ္။

“ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္း”  “အားရွီးးရွီးးအိုးးး”ပိပိအတြင္းလႈပ္ရွားမႈ႕မ်ားႏွင့္အတူ   ျဖဴမွာအရည္ေတြစီးဆင္းသြားသလိုခံစား လိုက္တယ္။ဆက္လက္မ ညည္းႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္အားအင္ကုန္ခမ္းသလိုျဖစ္သြားၿပီးၿငိမ္   သြားရတယ္။ကိုေဇာ္ကေတာ့မ်က္ လုဝးစုံမွိတ္ၿပီး ဆက္လုပ္ရာျဖဴလဲ  သူၿပီးေအာင္လုပ္ပါေစဆိုၿပီးလႊတ္  ထားလိုက္တယ္။ျဖဴၿပီးၿပီး  ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါမွာ ေတာ့ကိုေဇာ့္ဆီက “အင္းးအားးး ရွီးးးရွီး ဟားးး” တႏွာသံထြက္လာၿပီးအတင္းလိုး ေတာ့တယ္။မၾကာပါဘူး၊ပိပိထဲပူေႏြးေႏြးသုတ္  ေတြဝင္လာၿပီး ကိုေဇာ္က လီးကိုအဆုံးထိသြင္းၿပီးေနာက္ေကာ့ၿပီးပန္းထည့္လိုက္ရာအဖုတ္ထဲသုတ္ရည္တို႔ျပည့္လွ်ံသြားေတာ့ တယ္ ထိုေနာက္ေတာ့ကိုေဇာ္ကျဖဴ႕ေဘးဝင္အိပ္ကာျဖဴကိုနမ္းၿပီးဖက္ကာအိပ္   ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ျဖဴလဲအရမ္းအိပ္ခ်င္လာၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ကို ေဇာ့္ကိုဖက္ထားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

“ မနက္အိပ္ရာကိုျဖဴႏိုးလာတဲ့အခါကိုေဇာ္ကျဖဴ႕ကိုဖက္ၿပီးအိပ္ေန  တယ္။ျဖဴမွာ မေန႔ညကျဖစ္စဥ္ကိုေတြးမိၿပီးရွက္သြားသလို ေနာင္တလဲရမိသည္။  ကိုေဇာ္မိုးကျဖဴ႕အေပၚမွာခ်စ္ျခင္းမခ်စ္ျခင္းကိုမဆန္းစစ္ပဲမေန႔ညကကိုေဇာ္မိုးအလိုကိုလိုက္မိၿပီးျဖဴ ကိုယ္တိုင္လဲသာယာမိသလိုျဖစ္ခဲ့ရသည္။ျဖဴသည္ျဖစ္ၿပီးမွငိုေႂကြးပူေဆြး  တတ္ေသာသူမဟုတ္သျဖင့္႐ုပ္ရွင္ထဲကတရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေႂကြး မည့္သူလဲမ  ဟုတ္ေပ။ျဖစ္စဥ္မွာလဲကိုေဇာ္မိုးကအႏိုင္အထက္ျပဳက်င့္ျခင္းမွမဟုတ္ေပ၊မိမိကိုယ္တိုင္အလိုတူအလိုပါ   ျဖစ္မိသည္ မဟုတ္လား၊ထို႔ေၾကာင့္  ပင္လွ်င္ကိုေဇာ္မိုးထံ၌မိမိ၏အပ်ိဳ  စင္ဘဝကိုစြန႔္လြတ္ခဲ့သႏိုးလာမွ   ကိုေဇာ္မိုးသေဘာထားကိုေမး ျမန္း ရန္သာရွိသည္။ျဖဴမွာရႉးေပါက္ခ်င္လာလို႔ကိုေဇာ္မိုးလက္ကိုဖယ္   ရွားလိုက္တဲ့အခါကိုေဇာ္မိုးႏိုးသြား  ၿပီးအံ့ဩေနေသာပုံႏွင့္  “ဟာ  ..ျဖဴ .” “ဘာ.ဘာျဖစ္လို႔လဲကိုေဇာ္”  “ဟာ ဒါဆို မေန႔ည ကက်ေနာ္ႏွင့္ျဖဴ ဟာ သြားပါၿပီကြာ”  “”ဟုတ္တယ္ကိုေဇာ္မိုးမေန႔ ညက  ကိုေဇာ္မိုးေတာ္ေတာ္မူးေနတယ္” “ဒုကၡပါပဲဗ်ာ၊က်ေနာ္ျဖဴ႕အေပၚအ  မွားေတြက်ဴးလြန္ခဲ့ၿပီပဲ”  “ဟုတ္တယ္ကိုေဇာ္၊ျဖဴ လဲ ဘယ္လိုမွ႐ုန္းမရေတာ့”  “က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္ဗ်ာ၊ အရမ္းလဲေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ၊ဒီကိစၥမ်ိဳးကေတာင္းပန္လို႔ရတဲ့ကိစၥမ ဟုတ္ဘူးဆိုတာက်ေနာ္လဲသိပါ  တယ္”   “ဟုတ္တယ္ ျဖဴလဲဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူးကိုေဇာ္ရယ္၊ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ျဖဴ႕  ဘဝနဲ႔  ျဖဴပဲေနပါေစေတာ့၊ျဖဴကစပ္ေဆာ့မိတာကိုး” “မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊က်ေနာ့္အမွားပါ၊

က်ေနာ္တာဝန္ယူရမွာပါ” “မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးကိုေဇာ္ရယ္၊ကိုေဇာ္မွာညီမေလးသဲရွိတယ္ေလ” “ေအာ္ျဖဴရယ္ သဲႏွင့္က်ေနာ္ကခုထိ    ဘာမွမက်ဴးလြန္ၾကေသးဘူးေလ”  “ညီမေလးအေပၚကိုေဇာ္မိုးသစၥာ  ပ်က္သလိုျဖစ္မွာေပါ့”  “ဒီလိုျဖစ္လာမွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္  မလဲေလ၊အခ်စ္ဆိုတာေပါင္းရမွမဟုတ္တာခ်စ္ေနရရင္လည္းေက်နပ္ ရမွာပဲေလ”   “ညီမေလးဘက္ကိုလုံးဝမေတြး  ေတာ့ဘူး လားကိုေဇာ္” “မေတြးလို႔မဟုတ္ဘူးျဖဴ၊သဲကိုက်  ေနာ္အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္  ျဖဴ႕အေပၚက်ေနာ္က်ဴးလြန္ခဲ့တာက  ျဖဴ႕ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကိုညစ္ႏြမ္းေစခဲ့ တယ္ေလ၊ဒီကိစၥကိုကုစားဖို႔ကက် ေနာ္ျဖဴ႕ကိုလက္ထပ္ရ႐ုံပဲရွိေတာ့  တယ္”  “ေအာ္ …ကိုေဇာ္ရယ္မ ခ်စ္ပဲဒီအတြက္နဲ႔ မ်ားလက္ထပ္မွာတဲ့လားကိုေဇာ္ ရယ္ဟုေတြးလိုက္မိသည္။ျဖဴက ေတာ့ အင္းေလ …  ျဖဴကေယာက္်ားေတြအေန နဲ႔ သူတို႔ လိုခ်င္တာရၿပီးထြက္သြားကာတာ ဝန္မယူခ်င္ေလာက္ဘူးထင္ခဲ့တာ၊ဒါေပမယ့္အျမင္နဲ႔လက္ေတြ႕ဘဝ ကေတာ့ေျပာင္းျပန္၊ ကိုေဇာ္မိုးစိတ္ကေယာက္်ားစိတ္တကယ္ပီသပါေပတယ္ေလ။ျဖဴလဲစဥ္းစားရၿပီ၊တ ကယ္တမ္းကိုေဇာ္ခ်စ္တာက  ညီမေလး၊ညီမ ေလးသဲကလဲအရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လွလဲလွတယ္။ညီမေလးကိုပဲကိုေဇာ္ခ်စ္မွာပါ။

ျဖဴ႕ကိုလက္ထပ္မယ္ဆိုေပမယ့္  ကိုေဇာ္မိုးကရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ျဖဴအတြက္ေနရာမရွိဘူးဆိုတာျဖဴ သိတယ္။တကယ္တမ္းဆို ရင္ေတာ့ ကိုေဇာ္မိုးလိုလူမ်ိဳးကိုလက္ထပ္ရ ရင္ဘဝအတြက္မပူမပင္ရေပမယ့္  ကိုယ့္အေပၚမွာမခ်စ္တဲ့လူမ်ိဳးကို  လက္ထပ္ယူရမ ယ္ဆိူရင္ကိုယ္ခ်စ္  ရတဲ့သူကေရာစိတ္ခ်မ္းသာႏိုင္ပါ့မ လား။သူစိတ္မခ်မ္းသာဘူးဆိုရင္  မိမိကေရာစိတ္ခ်မ္းသာပါ့မလား  မိမိ လည္းစိတ္ခ်မ္းသာႏိုင္မည္မထင္ေပ။ကိုေဇာ္မိုးေျပာသလို အခ်စ္ဆိုသည္မွာရယူႏိုင္ျခင္းမွအ  ခ်စ္မဟုတ္။သူေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့  သည္ကိုေတြ႕ျမင္ၿပီးအေဝးက ခ်စ္ေနရျခင္းသည္လည္းအခ်စ္ပါပဲေလ။ခုလိုမွားၿပီးမွေတာ့လဲအျပစ္လို႔မျမင္ခ်င္ေတာ့ေပ။အျပစ္လို႔ ျမင္ေနရရင္ လည္းမိမိလည္းစိတ္ခ်မ္းသာမည္  မဟုတ္ေပ။အမွားကိုလက္ခံႏိုင္ျခင္း  ကပင္စိတ္သက္သာရာရေစဦးမည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ “ကိုေဇာ္” “ဗ်ာ..ျဖဴ” “စိတ္ညစ္ေနၿပီလား” “က်ေနာ္ေရွ႕ေရးအတြက္စဥ္းစား ေနတာပါ” “ျဖဴနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးကို  ေဇာ္မိုးဘာမွ မလုပ္နဲ႔ ပိုေနၿမဲက်ားေနၿမဲသာေန” “ဗ်ာ” “ကိုေဇာ္စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ဒီကိစၥ မွာလူေတြသိရင္လည္းျဖဴ႕ပဲအျပစ္ တင္ခံရ  မွာပဲ။ၿပီးေတာ့ကိုေဇာ္ကိုလက္ထပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုလည္းမျဖစ္ ႏိုင္ဘူး၊ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ကို႔ေဇာ့္   ခ်စ္သူသဲကလဲညီမေလးေလ၊ အဲဒီ ေတာ့ျဖစ္တဲ့ကိစၥေတြေမ့ပစ္လိုက္ ၾကမယ္၊ကိုေဇာ္ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေစ ခ်င္သလိုညီမေလးကိုလဲစိတ္မဆင္း ရဲေစခ်င္ဘူးေလ၊ ၿပီးေတာ့လဲျဖဴ႕ကို  ကူညီရင္းျဖစ္ရတာပဲ၊ဘာမွစိတ္မ ညစ္ခံမေနနဲ႔၊တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္၊ ျဖဴ႕အတြက္ေဆးေတာ့ဝယ္ေပးပါ  ေႏွာ္၊ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ကာကြယ္ႏိုင္ ေအာင္လို႔” “ဒါကေတာ့က်ေနာ္တာဝန္ယူရမွာပါျဖဴ” “မဟုတ္ပါဘူးကိုေဇာ္ရယ္ ျဖဴတကယ္မဝယ္ရဲလို႔ ပါ” “ျဖဴ က်ေနာ့္ကိုစိတ္မဆိုးဘူးလား” “ကိုေဇာ္ကိုစိတ္ဆိုးလို႔ ျဖဴကအပ်ိဳ ျပန္ျဖစ္မွာလားကိုေဇာ္ရယ္” “က်ေနာ္တကယ္စိတ္မ  ေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္၊က်ေနာ့္အမွားေၾကာင့္ျဖဴ…”

“ကိုေဇာ္လူတိုင္းအမွားနဲ႔မကင္းဘူး သိလား၊ဒါႀကီးကိုပဲထပ္ကာတလဲလဲေျပာေနရင္ျဖဴရွက္လို႔ပဲေသေတာ့  မွာ၊ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆို”  “ဘာမွမျဖစ္တာေသခ်ာတယ္   ေႏွာ္ျဖဴ”  “ဘာမွမျဖစိပါဘူးဆို ျဖစ္ခ်ိန္တန္လို႔ျဖစ္တယ္သေဘာ  ထားတာယ္သိလား၊ဒီ ေလာက္ဆို ကိုယ္ေတာ္ေလးစိတ္ခ်မ္းသာၿပီ  လား”  “ျဖဴအတြက္စိတ္မခ်မ္းသာတာပါ”  “ေျပာျပန္ၿပီေႏွာ္ကဲပါကိုေဇာ္ရယ္   ျဖဴ ေတာင္ဘာမွမျဖစ္ေတာ့တာ ကိုေဇာ္ကဘာျဖစ္ေနတာလဲ”  “ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ျဖဴ”  “မေန႔ကကိုေဇာ္ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာ  ၾကည့္  ေတာ့လူႀကီးလိုေနၿပီး”“ဟာ ျဖဴကလဲေတာ္ေတာ္မူးေနတာ   ဗ်၊ၿပီးေတာ့ဘယ္လိုေျပာရမလဲ   အိမ္မက္လိုျဖစ္တာဗ်ာ၊ေျပာရရင္ ဟို ေလ အရမ္းလဲစိတ္ပါၿပီး” “အာကိုေဇာ္ေႏွာ္”   “တကယ္ေျပာတာျဖဴ “  “အာေတာ္ၿပီကြာနားရွက္လာၿပီ  ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားေတာ့ မယ္” ျဖဴကဂါဝန္ကိုဆြဲခ်ၿပီးေစာင္ ေအာက္ကေနထြက္မယ္ႀကံေတာ့ကိုေဇာ္ကလက္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီး “ေစာေသးတယ္ျဖဴ ခနေနဦး”  ဆိုကာဖက္ထားတယ္။

“မရေတာ့ဘူးကြာ၊သြားမွရမွာ” ကိုေဇကဖက္ထားေတာ့ျဖဴကို  လာထိေနေသာကိုေဇာ္ရဲ႕လီးႀကီးေၾကာင့္ျဖဴမွာၾကက္သီးေႏြးဖုေတြ  ထသြားရျပန္တယ္။မေန႔ညကဒီလီး  ႀကီးေၾကာင့္ပဲမခံစား  “ဟာကြာ ကိုေဇာ္ ေတာ္ၿပီ ထေတာ့မယ္” “မလြတ္ခ်င္ေသးဘူးျဖဴ”    “မ ရေတာ့ဘူးဆို ၊ဒီမွာအေရးႀကီးေနၿပီ” “ဟာ ျပန္လာရမယ္ေႏွာ္” “အင္းပါကိုေဇာ္ရယ္”   ျဖဴမွာမ်က္ႏွာလဲပူတယ္။ကိုေဇာ္မိုးဖက္ၿပီး ေတာ့ေနခ်င္ေနေပမယ့္ ရွက္တာကလဲရွက္တယ္။သိတယ္မ  လားအပ်ိဳႀကီးေလ။နည္းနည္းေတာ့  ႐ုန္းၿပီးမူရေသးမွာေပါ့၊ျဖဴမွာေစ ခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးရႉးေပါက္ကာပိပိေရာ ဖင္ကိုပါေရေဆးၿပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္လာကာ  “ကိုေဇာ္ထေတာ့ကြာ “   “ခနေလးပါျဖဴရာ” ျဖဴကိုအတင္းဆြဲေခၚၿပီးအိပ္ရာေပၚဆြဲေခၚလိုက္တယ္။ျဖဴလဲကိုေဇာ္ထံမွာအဝတ္အစားမရွိတာသိတဲ့အ တြက္ကိုေဇာ္ကိုေက်ာခိုင္း ၿပီးေစာင္ေအာက္ကိုတိုးဝင္ကာဝင္အိပ္လိုက္တယ္။ကိုေဇာ္ကျဖဴ႕ကိုေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားလိုက္တယ္။ထုံးစံအတိုင္းအိပ္ရာက  ႏိုးစမွာျဖစ္တတ္တဲ့လီးကမာၿပီးေတာင္ေနတာမို႔ျဖဴဖင္ၾကားကိုေထာက္မိေတာ့   ျဖဴလဲတြန႔္ခါသြားရျပန္သည္။မေန႔ညကထိ ေတြ႕ဖူးတဲ့အထိအေတြ႕  ေၾကာင့္ေၾကာက္မေနေတာ့ဘဲရင္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာရသည္။

“အယ္ သူထပ္လုပ္အုံးမယ္ထင္တယ္”လို႔ ေတြးမိခါမွပိုဆိုးသြားၿပီးပိပိထဲစိုလာရျပန္တယ္။ေနာက္ကေနဖက္ထား  တဲ့ကိုေဇာ္လက္ ကရင္သားေတြလာပြတ္ေတာ့ရင္သားေတြေတာင့္တင္း  လာရျပန္တယ္။ေပါင္ၾကားထဲကို ေဇာ္ဟာႀကီးကတိုးဝင္လာတယ္။  “အာ   ကိုေဇာ္ “ တိုးတိတ္စြာအသံထြက္မိတယ္။ “ျဖဴ” “ဟင္” “မေန႔ညကမူးေနလို႔ဘာမွမသိဘူး အခုေတာ့သိေအာင္လုပ္ခ်င္တာ”  “ဟာ ကြာကိုေဇာ္” “ျဖစ္ၿပီးမွလဲမထူးေတာ့တဲ့အတူတူ ကိုေဇာ့္ကိုထပ္ခ်စ္ခြင့္ေပးဦး”  ၾကည့္စမ္းလိပ္ကေလးပဲကိုေဇာ္က”  “ခြင့္ျပဳေပး ေႏွာ္”  “အာ ကိုေဇာ္ေႏွာ္ ျဖဴကိုရွက္ေအာင္ ေျပာေနျပန္ၿပီ” တကယ့္ကိုေဇာ္ပဲ၊သေလာတူလို႔အိပ္ရာထဲေရာက္ေနၿပီဒါကိုခြင့္ျပဳခ်က္  ကေတာင္းေနေသးတယ္။  ကိုေဇာ္ေလ ေက်ာခိုင္းေနတဲ့ျဖဴ႕ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္လွည့္ လိုက္ၿပီးျဖဴႏႈတ္ခမ္းေပၚကိုအနမ္း ေႁခြျပန္တယ္။ဒီအခိုက္အတန႔္ေလး  ဟာ ျဖဴ႕ဘဝရဲ႕အသာယာဆုံး၊အခ်ိဳ ၿမိန္ဆုံးလို႔ေတာင္ထင္ရတယ္။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္နမ္းေနသလိုျဖဴရဲ႕ဂါဝန္ႀကီးကိုလဲမတင္ေနတယ္။ျဖဴတင္သားေတြကိုဖ်စ္ညစ္ၿပီးလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ပိပိအထဲကို ေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္တယ္။စိုေနတဲ့ပိပိအရည္ေတြအျပင္ကို   ထြက္လာၿပီးစိမ့္ထြက္လာတယ္ရွင္   ျဖဴလဲကိုေဇာ့္ ေက်ာျပင္ႀကီးကိုဖက္  တြယ္ထားမိတယ္။ရင္ထဲမွာလည္းတသိမ့္သိမ့္ခံစားေနရတယ္ရွင့္။ အဲဒီခံစားမႈ႕နဲ႔အတူပိပိထဲကလဲလႈပ္   ရွား လာတယ္။ကိုေဇာ္ကနမ္းေနတာကေနရပ္လိုက္ၿပီးကုတင္းေျခရင္း  ဖက္သို႔ေလ်ာခ်ကာၿခဳံထားေသာ  ေစာင္ကိုဖယ္ရွားလိုက္ၿပီးျဖဴ ရဲ႕ႏို႔  ေတြကိုငုံစို႔လိုက္တယ္ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”  “,အို႔! အာ့ အင္းဟင္းးးဟင္းး”  ဒီတႀကိမ္ႏို႔စို႔ေပးပုံကညကလိုမ  ဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ႏို႔အုံ တစ္ခုလုံးငုံစုပ္လိုက္၊ကေလးႏို႔စို႔သလိုစို႔လိုက္၊ႏို႔သီး ေခါင္းထိပ္ဖ်ားေလးေတြကိုလွ်ာႏွင့္   ယက္လိုက္နဲ႔လုပ္ေပးေနတယ္။အစ ကတည္းကစိတ္လာၿပီးေထာင္ ထေနတဲ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးဟာ၊က်ိမ္းသြားလိုက္ေကာင္းလိုက္နဲ႔ရသႏွစ္  မ်ိဳးကိုေပးေနတယ္

“အင္း ဟင္းးဟင္းးး” ျဖဴမွာအလိုအေလ်ာက္ညည္း သံေတြထြက္လာတယ္။ပိပိထဲကလဲ ယားယံလာခဲ့တယ္။ပိုၿပီးေဖာင္းႂကြ  လာ  ေသသလားထင္မိတယ္။ႏို႔စို႔ရင္း ပင္ပိပိကိုပြတ္ျပန္တယ္။မေအာ္ ညည္းမိေအာင္ထိန္းေသာ္လည္း  ထိန္းသိမ္းရမေပ။ညည္းသံတို႔ စိပ္  လာသည္။ႏို႔စို႔ေပးၿပီးကိုေဇာ္ကေအာက္သို႔ထပ္မံေလ်ာခ်ၿပီးဆီးခုံေနရာကိုနမ္းလိုက္သည္။ထိုသို႔ျပဳလုပ္တဲ့အခါကိုေဇာ္တစ္ ေယာက္လုပ္ေတာ့မည့္အရာကိုေတြးမိၿပီးတကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေႏြးထလာျပန္သည္။   တားခ်ိန္မရလိုက္ေပကိုေဇာ္ကပိပိကို မ်က္ႏွာအပ္ေနၿပီးပိပိအကြဲေၾကာင္းထဲကိုပူေႏြးေႏြးလွ်ာကပြတ္ဆြဲသြားေခ်သည္။  “အားးး ရွီး ကိုေဇာ္မလုပ္နဲ႔ အိုး”  လူတကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။အကြဲေၾကာင္းထဲ  လွ်ာကတိုးဝင္လာၿပီးကေလာ္သြား  ျပန္သည္။  “အာ့ အာ့ ကိုေဇာ္ျဖဴငရဲ ႀကီးပါ့မယ္”  အေစ့ကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္လိုက္။ကေလာ္လိုက္ပိပိအေခါင္းထဲလွ်ာထိုးထည့္ၿပီးေမႊလိုက္မို႔ျဖဴမွာခါးကအိပ္ရာ  ေပၚမထိ ပဲေလထဲေျမာက္ေနသည္။ ပိပိထဲမွအရည္တို႔လဲတစိမ့္စိမ့္ထြက္  က်လာၿပီးအိပ္ရာခင္းစကိုသာလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ ညည္း မိေတာ့သည္။ေတာင့္ထားရသျဖင့္  ဗိုက္ေၾကာေတြလဲတင္းလာသည္။

“အားးကိုေဇာ္ျဖဴမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး” “ျဖဴ”  “ဟင္” “ကိုေဇာ့္ကိုလဲစုပ္ေပးပါလား” “အင္း စုပ္ေပးမယ္”   ျဖဴအလိုလိုေနရင္းသဒၵါတရား တို႔ပိုလာသည္။ကိုေဇာ္ရဲ႕လီးကိုပါစုပ္ေပးခ်င္လာသည္။ျဖဴအိပ္ရာကလူးလဲထလိုက္ၿပီးထိုင္လိုက္သည္။  ကိုေဇာ္ကအိပ္ရာေပၚျပန္လွဲလိုက္  ရာ မေန႔ညကမျမင္ဖူးလိုက္တဲ့လီး ကေထာင္ေနၿပီ။ေတာ္ေတာ္ေလးႀကီးတယ္ လို႔ေတြးလိုက္ၿပီးအာ့မို႔မေန႔ညကေတာ္ ေတာ္နာခဲ့တာလို႔ေတြးလိုက္တယ္။လီးအရင္းငေနလက္နဲ႔ကိုင္ၾကည့္ေတာ့အျပင္ဘက္မွာ သုံးလက္မ  ေက်ာ္က်န္ေသးတယ္။ပါးစုပ္ ငုံစုပ္လိုက္တယ္၊။ခြၽဲပ်စ္ပ်စ္ေလးနဲ႔ငံျပျပ  အရသာေတြ႕လိုက္ရတယ္။အနံ႔သိပ္  မဆိုးေတာ့လဲငုံစုပ္လိုက္တယ္။လီး   စုပ္တာကိုၾကား ဖူးထားၿပီးထိပ္  ဝေလးကိုလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ေမႊလိုက္  တဲ့အခါ  “အာ့! ရွီးးရွီးးး အိုးေကာင္းလိုက္တာ ျဖဴရယ္”  ကိုေဇာ္ကေကာင္း တယ္ေျပာတာ   ေၾကာင့္ဝမ္းသာသြားကာ အားရပါးရစုပ္လိုက္တယ္။စုပ္ရင္း ႀကိဳက္သလိုျဖစ္လာတယ္။စုပ္ေနရင္းကိုေဇာ္လီးက အရမ္းကိုထြားလာ ၿပီးပိုရွည္သလိုျဖစ္လာတယ္။အရည္ၾကည္ေတြလဲစိုလာၿပီးထိပ္ဖူးႀကီး   ကလဲနီရဲလို႔လာတယ္။ေဂြးဥေလးကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ေပ်ာ့တြဲမေနပဲမာက်စ္လို႔လာေနျပန္တယ္

စိတ္ထဲမွာကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာလို႔အသာအယာေလးကိုင္လိုက္ေတာ့လီး  ကဆတ္ကနဲေတာင္သြားျပန္တယ္ ။ျဖဴပါးစပ္ထဲမွာကိုေဇာ္  မိုးဆီက ထြက္တဲ့အရည္ၾကည္ႏွင့္တံေတြးေတြစို႐ႊဲလို႔လာေတာ့ျဖဴကလီးထိပ္ဝကိုျပန္ေထြးၿပီးငုံကာအသြင္းအ ထုတ္လုပ္ေပးလိုက္ ရာ “အားးရွီးးရွီး ေကာင္းလိုက္တာျဖဴရာေတာ္ပါ  ေတာ့ကိုေဇာ္ၿပီးသြားလိမ့္မယ္” ကိုေဇာ္တားေတာ့ဆက္စုပ္ခ်င္ေပ   မယ့္ျဖဴဆက္ မစုပ္ေတာ့ဘူး၊ေတာ္  ၾကာလီးႀကိဳက္တဲ့မမလိုစေနအုံးမွာ ျဖဴရပ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ကေလး  အိပ္လိုက္တယ္။တျခားပုံစံေတြကို  ျဖဴသိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ကိုေဇာ္  ေျပာမွျဖဴေနရဲမွာေလ၊ကိုေဇာ္က ကုတင္ေပၚကဆင္းၿပီး ျဖဴကိုယ္လုံး  ကိုကုတင္မွာကန႔္လန႔္လုပ္ ၿပီးျဖဴ႕  တင္ပါးကိုကုတင္ေပါင္အနီးထိေ႐ႊ႕လိုက္တယ္။ၿပီးမွျဖဴတင္ပါးေအာက္ကိုေခါင္းအုံးတစ္လုံးယူၿပီးခုလိုက္ေတာ့ျဖဴဖင္က အေပၚကိုေျမာက္တက္သြားခ်ိန္ကိုေဇာ္ကျဖဴေပါင္ကိုမတင္လိုက္တယ္။ျဖဴကအလိုက္တသိႂကြေပးလိုက္တယ္။ေပါင္ကိုမတင္ၿပီး တဲ့အခါ “ျဖဴေျခခ်င္းဝတ္ကိုလွမ္းဆြဲေပး” ျဖဴလဲမိမိေျခခ်င္းဝတ္ႏွစ္ဘက္ကို  လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ထိုအခါကိုေဇာ္ကျဖဴ႐ြဲေပါင္ ၾကားထဲဝင္ၿပီးေတာင္   ေနတဲ့လီးႀကီးႏွင့္ျဖဴပိပိအဝကိုေတ့ ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္တယ္

“ဗ်စ္ ဗ်စ္ “ “အာ့!ေျဖးေျဖး ကို” ေစာက္ရည္ႏွင့္ေခ်ာေနတဲ့ပိပိထဲကို လီးကအိကနဲဝင္သြားတယ္။ ထိုေနာက္ေတာ့ကိုေဇာ္ကျဖဴ႕ႏႈတ္  ခမ္းကိုနမ္းစုပ္ၿပီးတဖတ္ဖတ္ မည္ေအာင္လိုးေတာ့တယ္ “ဖြတ္! ဖတ္ ဖတ္ ဖန္းဖန္း”   “အာ့ အိုးးအင္းဟင္းးးဟင္းး”  မေန႔ညက ထက္အပုံႀကီးသာပါတယ္ လိုးေဆာင့္တဲ့အခ်ိန္ခနေလးအတြင္းမွာပဲျဖဴစိတ္ေတြမတရားထန္လာ ၿပီးၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာတယ္။လီး  ဒစ္ကားကားႀကီးကမႈိပြင့္ႀကီးလိုျဖစ္ၿပီးပိပိအတြင္းသားေတြကိုပြတ္ကာဆြဲသြားတယ္။အဝင္အထြက္တိုင္း   အရမ္းကိုဖီလ္းျဖစ္ ၿပီးညည္းမိေတာ့  တယ္။  “ဖြတ္! ဖန္း!ဖန္း !ဖန္း “  “အာ့!အိုး! ရွီးရွီးးးရွီးးး”  ဆီးခုံခ်င္း႐ိုက္သံႏွင့္ျဖဴရဲ႕ေအာ္  ညည္းသံေတြထြက္လာ တယ္။  “ျဖဴေကာင္းရဲ႕လား” “အာ ကိုေဇာ္ အာ့ရွီးးရွီးး”  “ဖြတ္ဖတ္ ဖန္းးဖန္းးဖန္းး”  ေျခခ်င္းဝတ္ႏွစ္ဘက္ကိုကိုင္ၿပီး  မ်က္လုံးစုံမွိတ္ ကာျဖဴမွာကာမအရ  သာကိုခံစားေနလိုက္တယ္။

တေျဖးေျဖးၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာကို ျဖဴသိလာတယ္။ျဖဴမၿပီးခ်င္ေသးဘူးကိုေဇာ္နဲ႔အတူပဲၿပီးခ်င္တာ  ေၾကာင့္စိတ္ကိုထိန္းေနရ ေတာ့တယ္ျဖဴရဲ႕ပုံကၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္သိေနတာေၾကာင့္က်ေနာ္ လည္းပုံစံေျပာင္းၿပီးလိုးခ်င္လာ   တယ္။  “ျဖဴပုံစံ ေျပာင္းရေအာင္ေႏွာ္”  “အင္းေျပာင္းေလကို” “ကုန္းေပးေႏွာ္”ျဖဴအိပ္ရာကထၿပီးကုန္းေပးလိုက္တယ္။   ျဖဴကုန္းေပးတာေၾကာင့္ ပုံစံက်ေအာင္ျပဳျပင္ၿပီးျဖဴအဖုတ္ဝကိုေတ့ၿပီး လီးကိုသြင္းလိုက္တယ္   “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်ိ”  လီးကိုတဆုံးအထိသြင္းၿပီးျဖဴရဲ႕ခါး  ကိုလွမ္း ဆြဲၿပီးတဖန္းဖန္းမည္ေအာင္  လိုးလိုက္တယ္။ျဖဴရဲ႕တင္သားႀကီး ႏွင့္ျဖဴခါးကအရမ္းကိုလွေနတယ္။စိတ္လဲအရမ္းႂကြလာၿပီးျမန္ျမန္ ေလးလိုးလိုက္ေတာ့တယ္  “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းဖန္းဖန္းး”  “အာ့အိုးးရွီးးရွီးးး” ပုံစံေျပာင္းၿပီးေလ်ာ့သြားတဲ့ကာမ   စိတ္ကျဖဴကိုတဖန္ ျပန္တက္လာေစတယ္။ဒီအႀကိမ္ကေတာ့ဝင္ခ်က္ တိုင္းထိေစတယ္။သားအိမ္နားအထိကိုေရာက္ေနတာေၾကာင့္ပိုၿပီးဖီလ္း   ပိုတက္ လာတယ္။

“ဖြတ္ ဖန္းးဖန္းးဖန္းး” “အာ့ရွီးးရွီးးးအိုးး ရွီးးကိုေဇာ္ျဖဴၿပီး ေတာ့မယ္”  က်ေနာ္လဲအပ်ိဳစစ္စစ္လိုးရတာေၾကာင့္ၾကပ္ထုပ္ေနတာမို႔ၿပီး ခ်င္သလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္  “ကိုေဇာ္လည္းၿပီးေတာ့မယ္ျဖဴ”“ဖြတ္ ဖန္း ဖန္းးဘြတ္ ဘြတ္ ဖန္း”   “အာ့ရွီးးရွီးးးအားၿပီးၿပီ အိုးး”  ျဖဴ ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့က်ေနာ္လည္းစိတ္ကိုမထိန္းေတာ့ပဲလႊတ္ခ် လိုက္ေတာ့တယ္  ပူေႏြးေႏြးသုတ္ေတြျဖဴအဖုတ္ထဲ  ဝင္လာတယ္။ ျဖဴလဲေမာပန္းသလိုျဖစ္ၿပီးအားကုန္သြားသလိုခံစားလိုက္ရၿပီးကုတင္ေပၚေမွာက္က်သြားေတာ့တယ္။အရမ္းလဲအိပ္ခ်င္ေနတာ ေၾကာင့္မထေသးပဲမွိန္းရာကိုေဇာ္ကျဖဴအနားလာအိပ္ေပးၿပီးဖက္ ထားတယ္။မၾကာမွီမွာပဲျဖဴလဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ မွာေတာ့ကိုေဇာ္ ကျဖဴအနားမွာမရွိေတာ့ေပ။ ထြက္သြားၿပီးလားေတြးေနရာ “ျဖဴႏိုးၿပီလား မ်က္ႏွာသစ္လိုက္  မနက္စာလုပ္ထား တယ္” မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသြားတိုက္ကာအ ဝတ္အစားလဲၿပီး ျဖဴအျပင္ထြက္လာရာစားပြဲေပၚမွာစားစရာႏွင့္ေကာ္ဖီေရာက္ေနၿပီးျဖစ္  ေတာ့ျဖဴသေဘာက်သြားၿပီး ကိုေဇာ္ကိုအရမ္းခ်စ္သြားသလိုခံ စားရေတာ့တယ္။