မှိန်းလုပ်တာ မကြိုက်ဘူး

မှိန်းလုပ်တာ မကြိုက်ဘူး

လီးကြီးက ထိပ်ဖူးကြီးနီရဲပြောင်တင်းကာ အရည်ကြည်များပေကျံနေသဖြင့် စိုစွတ်ချောမွေ ့နေသည်။ ထိုကြောင့် သွယ်သွယ်၏  စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ အလွယ်တကူ ‘ ပြစ် ’ ကနဲ ထိုးဝင်သွားသည်။ သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကားကားကြီးက တစ်ချက် တွန့်ကနဲဖြစ်သွားရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက တင်းကနဲ ခုံ းထလာသည်။ သွယ်သွယ် ခေါင်းလေး တစ်ချက်ခါယမ်းလိုက်သည်။    “  ပြွတ်…စွပ်….စွပ်….”  “ အ….အား….”  “ သိပ်နာနေလား….”  “ အင်း….ဟင်း…”  မနေ့ညကမှစပြီးခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခု ဒုတိယညရောက်လာပေမယ့် လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းလုပ်နေတြာေ   ကာင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။   “ ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ် လေ….”  “ ဟင့်အင်း….ဝင်နေပြီပဲကွာ….ဖြေးဖြေးလုပ်….နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့….”  အားအင်ချိနဲ့သော သွယ်သွယ်၏  လေသံလေးက အိမ်ထောင်ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဉ်လေး ဖြစ်နေသည်။ အထဲ ကို  တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီ။ အရည်ကြည်တွေက  ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်လာနေသည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး၏ အပြ  င်ဖက် ရော အတွင်းဖက်မှာပါရှိသည့် ကြွက်သားတွေ  အသားစိုင်တွေက တဖြေးဖြေး မာကျစ်ကာ ဖောင်းထလာကြပြ  ီ။ ဒီအခြေအနေ တွင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရပ်လိုက်လို့ဖြစ်မလဲ။ သွယ် သွယ်မှာ ဒီအချိန်တွင် အလိုးရပ်လို က်မည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်ပါ။

“ သွယ် သိပ်နာနေမှာစိုးလို့ပါ….” “ လုပ်မှာလုပ်ကွာ စကားပြောမနေနဲ့….”   စောက်ခေါင်းထဲတွင် ငြိမ်၍စိမ်ထားသော လီးချောင်း ပူပူမာမာကြီးကို အမြန်ဆုံးပြန်၍ လှုပ်ရှားစေခ  ျင်နေသည်။ တင်း နေသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်း၍ဖွေးနေသည်။ ထိုဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြား မှ ပြူးပြီးထွက်နေသေ ာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ယောက်ျားလက် ခုပ်တစ်ခုစာမျှ ဖူးထွက်နေသည်။ ခါးလေးကို စုံကိုင်၍ လီးကို  တစ် ချက်ချင်း ဆွဲဆွဲနှုတ်ကာ လိုးပေးသည်။  “ ပြွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်….ပြွတ်….”  “ အင့်….အင်း…..ဟင်း…..အ….အ….အင်း…..”  “  သွယ်သွယ် နာသေးလား….”  “ တဖြေးဖြေးပျောက်လာပြီ….လုပ်….အကို့ သဘောကျသာလုပ်တော့….”  “ ဗြွတ်….ပြွတ်… စွပ်….ဖွတ်….”  “ အင့်….အမလေး….လေး…အကိုရယ်….”  သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကြီးရှေ့တိုးနောက်ငင်နှင့် လုပ်ပေးလာသည်။ အရည် ကြည်လေးတွေက ပထမချော်ချွတ်ချောေ  မာ နေရာမှ အထဲတွင် တဖြေးဖြေးစေးထန်းလာသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အကျေနပ် ကြီး ကျေနပ်မိနေကြသည်။   * လင်မယားညားတာမှ ခြောက်လမပြည့်သေး။ သိန်းအေးက အလုပ်ဖြင့် န ယ်သို့ဆင်းသွားသည်။  သိန်းအေး အလုပ် က အဆောက်အဦး ဆေးသုတ်သည့် ကန်ထရိုက်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှ င့် အတူတွဲလုပ်သည်။ နယ်တွင်  တိုက်သုံးလုံး လက်ခံထားသည်။ အဆောက်အဦးအပြင်ဘန်းသာမက အတွင်းဖက်နံရ ံကြမ်းခင်း၊ အခန်းစီး မျက်နှာကျက်တွေပါ  တစ်တိုက် လုံး လက်ခံထားတော့ အနည်းဆုံး ခြောက်လလောက်ကြာ မည်။ ဒီတော့ သွယ်သွယ် တစ်ယောက်ထဲ အိမ်တွင်နေ၍ မ ဖြစ် တော့။ အမဖြစ်သူတို့ အိမ်သို့ပြောင်း၍နေခဲ့ ရသည်။ သွယ်သွယ်၏ အမ နွယ်နွယ်က သာကေတ (၇) ရပ်ကွက်ထဲတွင်နေသည်။

သူ့ယောက်ျား ကိုစိုးက လိုင်းကားဒ ရိုက်ဘာ။ သားသမီးမရှိတော့ ဆယ်ပေအိမ်လေး တစ်လုံးကို အပိုင်ဝယ်၍နေနိုင်ခဲ့သည်။ အရင် က သွယ်သွယ်မှ ာ အမဖြစ်သူနှင့် အတူနေခဲ့ရာမှ သိန်းအေးနှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ခွဲဆင်းသွားတာဖြစ်သည်။ ဒီတော့ ပတ်ဝန်း ကျင်းက သွယ်သွယ်အဖို့ စိမ်းမနေပါ။ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း အိမ်နီးချင်းတွေနဲ့ သွယ်သွယ် နေပျော်ပါ သည်။ ဒါပေမယ့် အိပ်ယာ ဝင်ချိန်တွင်တော့ လင်ဖြစ်သူကို သတိရလှသည်။ ဟိုတုန်းက အကြောင်းေ တွကို ပြန်တွေးပြီး သတိရနေတတ်သည်။ သွယ်သွယ်  စိတ်ကူးယဉ်တွေးတောမိနေတာက မဆုံးသေး။ အခန်းထဲမှ အမြ ဖစ်သူတို့လင်မယား၏ အသံက သဲ့သဲ့ထွက်၍လာသည်။ “  ပြွတ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်….ဘွပ်….ပြစ်….” “ အင့်….အင့်….အင့်….အင့်…” အိမ်လေးက ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲခါယမ်း၍ တကျွီကျွီမြည် နေသည်။ “ ဖြေးဖြေးပါဆို ကိုစိုးကလဲ….”

“ ဖြေးဖြေးလုပ်ရတာ အားမရဘူးဟ….” “ အပြင်ဖက်မှာ သွယ်သွယ်ရှိတယ်….” “ သူလည်း အိမ်ထောင်ကျနေပြီပဲကွာ….သူအပျို တုန်းက ငါအသံမမြည်အောင် ကြိတ်လုပ်ခဲ့တာပဲ….ခုေ တာ့ မတားပါနဲ့ကွာ….” “ ပြွတ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်….ပြွတ်….ပြွတ်….” “  အင့်….အင့်….အင့်….” နွယ်နွယ်နှင့် ကိုစိုးတို့ အသံက ခပ်အုပ်အုပ်ပြောနေသော်လည်း သွယ်သွယ်မှာ သူတို့အသံတွေကို သဲ သဲကွဲ ကွဲကြား နေရသည်။ သွယ်သွယ် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချ၍ ထဘီလေးကို ဆွဲလှန်ကာ လက်ကလေးတစ်ဖက်က အရည ်လေး တွေ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေမိသည်။ စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်းသလိုလည်း ခံစားနေရသည်။ “  ပြွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်….” “ အင်း….ဟင်း….အင့်…ဟင်း….ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်….ဟင်း….ဟင်း….” မအောင့် နိုင် မအီးနိုင်ဘဲ ညီးတွားလိုက်သော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ ညီးတွားသံ နောက်ဆုံးစကားရပ်က သွယ်သွယ် ကို အိပ်ယာထဲမှ ငေါက် ကနဲ ထထိုင်သွားစေသည်။ တဆက်ထဲ သွယ်သွယ် ခြင်ထောင်ကို မ၍ ထွက်လို က်သည်။ အိမ်က ဆယ်ပေအိမ်ဖြစ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း နှင့် အတွင်းဖက်ကို ဝါးထရံခြား၍ကာထားသလို နောက်ဖေ းမီးဖိုချောင်နှင့်လည်း ဝါးထရံခြား ၍ ကာထားသည်။

သွယ်သွယ် အိပ် တာက မီးဖိုချောင်ခေါင်းရင်းပိုင် းဖက်တွင်ဖြစ်သည်။ ခြေရင်းဖက်တွင် ဝင်ပေါက်ထွက် ပေါက်တစ်ခုရှိ၍ ထိုဝင်ပေါက် ထွက်ပေါက်၏ အပြင်ဖက် တွင် ငါးပေပတ်လည်ခန့် အဖီလေးထိုး၍ မီးဖိုရှိသည်။ ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် သွယ်သွယ် မှ ာ မီးဖိုချောင်နှင့်အတွင်းဖက် ပိုင်းခြားကာထားသော ထရံနားသို့ ကပ်၍ တစ်ဖက်သို့ ချောင်းကြည့်လို က်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း၏ အလင်းရောင်က သူမ၏အမ နွယ်နွယ်တို့ အိပ် ခန်းထဲသို့ လင်းလင်းချင်းချင်း ဝင်ရောက်လျက်ရှိ သည်။ မြင်လိုက်ရသူ သွယ်သွယ်သည် သွေးသားတွေ သောင ်းကျန်းနေသည့်အကြားကပင် မျက်စိရှက်သွားသည်။ ကိုစိုးရော  နွယ်နွယ်ပါ နှစ်ယောက်စလုံးတွင် အဝတ်အစာ းမရှိကြပေ။ နွယ်နွယ်က အိပ်ယာပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ပြားနေအောင် ဝပ်၍ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထာြး ပီး ကိုစိုးက နောက်မှနေ၍ သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ် က ိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။

နောက် သို့စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ လီးကြီ းအရည်တရွှဲရွှဲဖြင့်  ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသောနေရာ ကို အသေအချာကြည့်လိုက်မိရင်း သွယ်သွယ် အသက်ေ အာင့်လိုက်မိကာ တစ်ကိုယ်လုံး  ကြက်သီးဖြန်းကနဲထသွားမိသည်။ အိမ်  ထောင်သည်ဘဝရောက်လို့ ကိုယ်ကိုယ် တိုင် အလိုးခံခဲ့ရပေမယ့် ဒီလိုယောက်ျားနှင့် မိန်းမ  ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေကြတာမျိုး ကို  သွယ်သွယ် တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးခဲ့ပေ။ အမြင်ဆန်းသလောက် ကာမမီးရှိန်ကလည်း ငယ်ထိပ်ထိရောက်လာသည်။ ဒူး ထောက်၍ ထ ို င်လိုက်ကာ သွယ်သွယ်သည် ပေါင်နှစ်လုံးကို ချဲလိုက်ပြီး ထဘီကို လှန်တင်ကာ သူမ၏ လက်ကလေးက စောက် ပတ်ပေါ်သို့ ပြန်၍ရောက်သွားပြန်သည်။ “ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်….စွပ်….ဖွတ်….ဆောင့်စမ်းပါ…..လုပ်စမ်းပါ….ကိုစိုးရယ်… .နာနာ လေး….အင်း….ဟင်း…ဟင်း …အင်း….” စောစောက ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဆိုခဲ့သော နွယ်နွယ်မှာ အခုပွဲကြမ်းလာပြီ။ ကိုစိုးကလည်း   အကြိုက်တွေ့သ ွားသည်။ တင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ထားသော သူ၏ လက်နှစ်ဖက်က နွယ်နွယ်၏ ခါးပေါ်ရောက်သွားပြီး  ခါးေ လးကို သေသေချာချာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ထုတ်ပြီး အားရပါးရ   ဆောင့်တော့သည်။ “ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်….စွပ်….ဖွတ်….ပြွတ်….” “ အင်း….ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်….ဟင်း….ဟ

င်း….ဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိဘူး.. ..ဟင်း….ဟင်း….. ဟင်း….” တမိုက်လောက်ရှိသော လီးတန်တုတ်တုတ်မဲမဲကြီးက အလိုးခံနေ သော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသု ိ့ အားရပါးရလိုးဆောင့်ရင်း သူမ၏ သွေးသားတွေကိုသာ ထိုးဆွနေတာမဟုတ်။  ကြည့်နေသော သွယ်သွယ်၏ တစ်ကိ ုယ်လုံးရှိ သွေးသားတွေကိုလည်း အပြင်းအထန် ထိုးဆွနေလေသည်။ အရည်ကြည်တွေ  ဆက်တိုက်ထွက်နေသော စောက် ခေါင်းဝသို့ သွယ်သွယ်၏ လက်ချောင်းလေးထိုးသွင်းမည်ပြုပြီးမှ သွယ်သွယ်၏ အကြည့်က  မီးဖိုချောင်ခြေ ရင်းဖက်သို့ ရောက်သွားသည်။ ညနေဈေးမှ သူမကိုယ်တိုင်ဝယ်ခဲ့သည့် ခရမ်းသီးများကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သွယ် သွယ် တစ်ဖက်ခန်းသို့ တစ်ချက်ချောင်း ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ခရမ်းသီးများရှိရာအနီးသို့ လျှောက် လာပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချ လိုက်ကာ အရှည်တစ်ထွာကျော်ကျော် လောက်နှင့် လုံးပတ်တစ်ကျပ်ခွဲလုံးေ လာက်ရှိသော ခရမ်းသီးတစ်လုံးကို ကောက်ကိုင် လိုက်ပြီး နောက်မှနံရံသို့ ကျောမှီ၍ ခပ် လျှောလျှောေ လးထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်၍ကားလိုက်ပြီး ထဘီလေးကို လှန် တင်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ အ မွှေး လေးတွေ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် သုံးလေးခါလောက်  ပွတ်တိုက်ပြီ းမှ စောက်ဖုတ်နှုတ် ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို အသာဖြဲ၍ ခရမ်းသီးကို တေ့လိုက်သည်။ “ အင်….ဟင့်….ဟင့်….”  ခရမ်းသီးထိပ်နှင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးမွှေရင်း သွယ်သွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ြ ပီးတော့မှ မျက်လုံးစုံမှိတ် ကာ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြေးဖြေးနှဲ့၍ သွင်းယူရင်း သွယ် သွယ်၏ ပါးစပ်လေးက ဟ၍ ဟ၍ လာ သည်။

သွယ် သွယ်လက်ထဲမှ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်နိုင်သလောက ်ဝင်အောင် သွင်းသည်။ “ ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်….အ ဟင်း….ဟင်း….” သားအိမ်ဝသို့ ခရမ်းသီးထိပ်နှင့်ထိ၍ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားတော့မှ အသွင်းရပ်လိုက်သည်။ တထွာသာသာရှိ သော  ခရမ်း သီးက အပြင်ဖက်တွင် လက်သုံးလုံးခန့်သာ ကျန်တော့သည်။ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ တဝက ်လောက် ပြန်ထုတ်လိုက် နှင့် လုပ်သည်။ ခရမ်းသီးကို ရိုးရိုးသွင်းတာထုတ်တာမဟုတ်ဘဲ လက်ဖြင့်ကိုင် ထားရင်းက ခရမ်းသီးကို လှည့်၍ လှည့်၍  စောက်ခေါင်းထဲတွင် မွှေမွှေပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေတ ာဖြစ်သည်။ ဒီအချိန်တွင် သွယ်သွယ်အား တွေ့မြင်ရသူ  မည်သူမဆို သွယ်သွယ်မှာ တဏှာကြီးကြောင်း ကောက် ချက်ချမည်မှာ မလွဲဧကန်ဖြစ်လေသည်။ “ စွပ်…စွပ်….စွပ်…..အင်း… အင်း….ဟင်း….ဟင်း…..” အရည်တွေက ရွှဲသထက်ရွှဲရွှဲပြီး ထွက်လာသလို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသော ခရမ်းသီးကြီးက လည်း အဝ င် အထွက် သွက်လက်လျင်မြန်၍လာသည်။ “ စွပ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်…..အင်း….ဟင်း….ဟင်း… အင်း…..အင်း….ကျွတ်….ကျ ွတ်….” သွယ်သွယ်မှာ အားမလိုအားမရဖြင့် လျှာလေးကိုထုတ်၍ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ယက် လိုက်ပြီး ခရမ်းသီး ကို သွက် သွက်ကြီး အထုတ်အသွင်းလုပ်နေသည်။ ခဏမျှအကြာတွင်တော့ သွယ်သွယ်မှာ မေးကြောလေးတွေ  ထောင်ထ လာအောင် အံကိုကြိတ်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို လက်ဖြင့်အသေအချာဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးငါးချက်ေ လာက်  စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုး စိုက်ကာ….“ အ….အ…အင်း….အီး….” ဟူသော မသဲမကွဲညီးသံလေးနှ င့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ကျသွား လေတော့သည်။ “ လူပျိုကြီး….ခုမှအိပ်ယာထလာသလား….”

အသံကြားရုံနှင့် မသန်းရီမှန်း ဖေတင် သိလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက် က သွားပွတ်တံကိုင်ရင်း အိမ်ရေ ှ့ရေစည်ဘေး သို့ မျက်နှာသစ်ရန်ဆင်းလာသော ဖေတင် ခေါင်းရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက် သည်။ “ ဟုတ်တယ် မသန်းရီရေ….အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ နေမြင့်အောင် အိပ်လိုက်တာ….ဟဲ….ဟဲ….” မသန်းရီစကားရှည်တတ်မှန်း သိ၍ မပြောချင်ဘဲနှင့် ဖေတင် သေသေချာချာ ရှင်းပြလိုက်သည်။ ပြီးတေ ာ့ ဖေတင်က သူမကိုလည်း စူးစူးရဲရဲကြည့်လိုက် မိသည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိပြီဖြစ ်သော မသန်းရီက ပါတိတ်တပတ်နွမ်းဝမ်းဆက်လေးနှင့် လှ ချင်တိုင်းလှနေသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှလို့ဆိုရေ လာက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်က တလုံး တခဲကြီးမဟုတ်သော်လည်း စွဲမက်စရာ ကောင်းလောက်အောင်တော့ အချိုးကျ ဖွ့ ံထွားလုံးတစ်စွင့်ကား၍နေသည်။ သူ့ကို ဖေတင် စူးစူးရဲရဲကြည့်နေမှန်းသိ၍ မသန်းရီ  မျက်နှာရဲသွားသည ်။ “ သိပါဘူးတော်….လူပျိုကြီးတွေ ညဖက်ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ….ဟင်း….ဟင်း….” “ သန်း ရီကလည်းဟာ စောစောစီးစီး လုပ်ပြီ….” ဖေတင် သူမထံမှ အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်ပြီး ရေစည်ပေါ်မှ ရေဖလားကို လှမ်း၍ကိုင်လိုက် သည်။ “ အမသန်းရီကလည်း ကျမဦးလေးက ရိုးပါတယ်….အဲ့လိုမပြောပါနဲ့….ဟင်း…ဟင်း….” အဲ လာပြန်ပြီတစ်ယောက်။ ဖေတင်  ခြေရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ တီရှပ်အဖြူရောင်လေးနှ င့် ထဘီအနက် လေးနှင့် ရယ်ကြဲကြဲလုပ်ကာ ရပ်နေသော သွယ်သွယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “ အေး….ဟုတ်သားပဲဟာ….ညီးပဲ သန်းရီကို ကြည့်ပြောပါတော့….”

မိသွယ်….ညီးဘာသိလို့လဲ….ဒီလူပျိုကြီးအကြောင်းကို နောက်မှငါပြောပြမယ်လာ….သွားကြမယ် ….” “ အမ…ဈေးခြင်းတောင်းမ ပါဘူးလား….” “ ညီးကရော…” “ ဟင်း….ဟင်း…အမ ခြင်းတောင်းထဲ ကပ်ထည့်မလို့ ဝက်သားတစ်မျိုးထဲဝယ်မှာ….” “  ကောင်မလေးနော်….အချောင်တော်တော်လိုက်….ဟင်း….ဟင်း….ညီးလည်း မလွယ်ဘူး….” “ လာပါ အမရာ….ကျွတ်ကျွတ်အိတ် ဝယ်ပြီး ထည့်ကြတာပေါ့….” သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းမပေါ်ရောက်သွားကြလျှင် ဖေတင်က မသိမသာခိုး၍ကြည့်လိုက်သည်။ သွယ် သွယ်ရဲ့ အ လုံး အထည်ကလည်း မသေးလှပါလား။ သန်းရီလောက်ကို ရှိနေသည်။ ဖေတင်၏ အတွေးက မဆုံးသေး။ သူ့ထံသို့  သမင ်လည် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သော မသန်းရီ၏ မျက်လုံးများနှင့် ဆုံမိလိုက်သည်။ ဖေတင် သူမတို့ကို ခို းကြည့်နေတာတွေ့ တော့ မသန်းရီ မျက်နှာပြုံးဖြီးဖြီးဖြစ်ပြီး ပြန်လှည့်သွားသည်။ မသန်းရီ ယောက်ျားအောင်ချစ်က သင်္ဘောကျင်းတွင် အလုပ်လုပ် သည်။ သူတို့တွင် သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး ဒီနှစ် ဆယ်တန်းဖြေရမည်ဖြစ်သည်။ သားသမီးမရှိသော အောင်ချစ်၏ အမက  အကုန်အကျခံကာ ဘော်ဒါထားပေးထားသည ်။

အောင်ချစ် အလုပ်က တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်ခန့်သာ အိမ်ပြန်နားရသည်။ တစ် ယောက်ထဲဖြစ်နေသော မသန်းရီမှာ မိန်းမချင်း အဖော်များနှင့် သူမ၏အိမ်တွင် တရုံးရုံးဖြစ်လျက်ရှိသည်။ မသန်းရီတို့ ဒီအိမ်တွင်နေ  လာတာ သူတို့၏ သမီးလေးတစ်သက်ပင် ကြာခဲ့ပြီဖြစ်တော့ ဖေတင်နှင့်က ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလို ပြောမန ာဆိုမနာဖြစ် နေသည်။ သွယ်သွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးကတော့ နှပ်ချေးတွဲလောင်းကတည်းက ဖေတင်တို့ ထိန်းလာတာဖြစ်သည်။ ဖေတင့်  အမေ ဒေါ်အေးရှိတုန်းကဆိုလျှင် သွယ်သွယ်က ဒေါ်အေး၏ လက်ကတုံးတောင်မွှေး။ အိမ်မှာလာပြီး စားလိုက်၊ အိပ်လိုက် လုပ်နေ ရုံမက ဒေါ်အေးဘယ်သွားသွား အဖော်အဖြစ် သွယ်သွယ်ကပါတတ်သည်။ အခု ဖေတင့်အမေ ဒေါ်အေ းဆုံးသွားတာ ခြောက်နှစ် ကျော်ပြီ။ သွယ်သွယ်ပင်လျှင် အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်၍ အိမ်ထောင်ပင်ကျသွားပြ ီဖြစ်သည်။ ဖေတင်တို့က သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲ နေတာဖြစ်သည်။ အခု မိခင်ဖြစ်သူက မရှိတော့သည့်အခါ ဖေတင် တစ်ယောက်ထဲ နေထိုင်ခဲ့တာဖြစ်လေသည်။ ဖေတင် အလုပ်က  ဝပ်ရှော့ဆရာဖြစ်သည်။ အလုပ်ဆင်းသည့်ရက်တွင် သူ ဌေးက ထမင်းကျွေးသည်။ အလုပ်ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် လမ်းထိပ်က  ထမင်းဆိုင်မှာ စားသည်။ ဒါက တစ်ခါတစ်ရံမျု ိးမှသာ စားဖြစ်တာဖြစ်သည်။ များသောအားဖြင့် ခေါင်းရင်းအိမ်မှ မသန်းရီနှင့်  ခြေရင်းအိမ်မှ နွယ်န ွယ်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ အိမ်မှလည်း အလုပ်ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် ထမင်းဟင်းများ သူ့တစ်ယောက် စာ လာပို့တ တ် သည်။

ဆယ်လေးငါးနှစ်အတူတူနေလာကြတာဆိုတော့ ခင်မင်ရင်းနှီးမှုက ဆွေမျိုးတွေလို ဖြစ်နေကြလေ သည်။ ဖေတင် အိမ်ပေါ် သို့ပြန်ရောက်၍ မျက်နှာသုတ်ပြီး ဘေးပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ သွယ်သွယ်တိ ု့ အိမ်ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ ဖေတင် မ သန်းရီပြောသွားသော “ ညက ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ…” ဆိုသော စကားကို အမှတ် ရလိုက်သည်။ သူတို့အိမ်တွေက  (၁၀)ပေအိမ်လေးတွေဖြစ်ပြီး တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိ မ်က သုံးပေမျှသာ ကွာခြား၍ ညလူခြေ တိတ်ချိန်တွင် တစ်ဖက်မှ ကိုစိုးနှင့် နွယ် နွယ်တို့ ကဲကြသည့်အ သံတွေက အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဖေတင် မနေနိုင်။ အိမ်နှစ်လုံးကြားသို့ဝင်၍ ချော င်း တတ်သည်။ ဝါးထရံကာအိမ်ဆိုတော့ ဖေတင်အဖို့ အခွေကြည့်ရသည် ထက်ပိုပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိလှ သည်။ ညတုန်းကတော့  ဖေတင် ကံဇာတာ တက်လာသည်။ နွယ်နွယ်တို့ လင်မယား ကာမစပ်ယှက်နေတာတင်မက သွယ်သွယ်တ စ်ယောက် စိတ်တွေထ ပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေပုံကိုပါ တွေ့မြင်ခဲ့ရလေသည်။ အိမ်နှင့် (၇)ဈေး မိန်းမခြေလှမ်း (၁၅) မိနစ်ခန့်သာ လျှောက်ရသည်။ မသန်း ရီနှင့် သွယ်သွယ်တို့ က ားမစီးတော့ဘဲ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ လျှောက်လာကြသည်။ “ အမသန်းရီ…..ဦးလေး ဖေတင်အကြောင်း ပြောမ လို့ဆို….” “ အော် အေး….” “ ပြောလေအမ…”

“ ညီးကလည်းအေ…လောလိုက်တာ….ဘယ်ကစပြောရမလဲလို့ စဉ်းစားနေ တာ….အင်း….ဒီလိုအေ့…အကိုဖေ တင် က လူပျိုကြီးဆိုတော့ မိန်းမမရှိဘူး….” “ ဟွန်း….ဒါများ အဆန်းလုပ်လို့….” “ နားထောင် စမ်းပါအုံးအေ….ညီးကလဲ….” “ ဆက်ပြောလေ….နားထောင်နေတယ်….” “ ဟိုတစ်နေ့က သူအလုပ်ကပြန်လာပြီး ခဏနေတော့  ဒိုဘီကလာပို့ထားတဲ့ သူ့အဝတ်တွေ ငါသွားပို့တယ်… .အဲဒါ သူဘာလုပ်နေတယ်မှတ်လဲ….” “ ဘယ်သိမှာလဲ….” “ နိုင်ငံခြားကလာ တဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ပိုစတာကြီးကိုချိတ်ပြီး အဲဒီရှေ့မှာရပ်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်… .” “ အယ်….သူကလည်း မနေနိုင် ဝယ်စားလိုက်ရင်ရ တာပဲဟာ….” “ မိန်းမမရှိတော့ သနားစရာပေါ့ဟာ….” “ ဟီ…ဟိ….အမကလည်း ပါးစပ်က သနားနေတယ်….ထဘီချွတ်ပြီး ဝင် သွားလိုက်ရင်ပြီးရော….” “ သေနာမလေး….လင်ရမှ ပါးစပ်က ကြမ်းလာတယ်….ညီးသာဝင်သွား….” “ ကျမကတော့ ဒါမျိုးမကြုံ သေးပါဘူး….” “ နေပါအုံးအေ….ငါ့စကား ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိဘူး….ငါပြောချင်တာက အဲ့ဒါမဟုတ်ဘူး….ငါတွေ့လိ ုက်ရတဲ့  သူ့ပစ္စည်းကြီး….”

“ ပြောစမ်း….ပြောစမ်း….အမ ဘယ်လိုဟာကြီးလဲ….” ပြာပြာသလဲမေးလိုက်သော သွယ်သွယ်အား မသန်းရီက  လှည့်၍မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ “ ပြောမှာပေါ့အေ…..ညီးကလဲဖြစ်နေလိုက်တာ….သူ့ဟာကြီးက သစ်သားငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီး လား မှတ်ရတ ယ်အေ…. နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး….ငါဖြင့် အဲဒါကြီး မြင်လိုက်ရပြီး (၂)ရက်လောက် အိပ်မပျော်ဘူး…. ” “ ဟိ ဟိ….အမကလည်း ဖြစ်ရတယ်…..ဟိဟိ….” “ ဟဲ့ မသန်းရီတို့ ဒီမှာ ငါးကြင်းခုတ်သားတွေရှိတယ်နော်….” ဈေးဝရောက်၍  ဈေးသည်တစ်ယောက်က ဆီးကြိုအော်ပြောလိုက်သံကြောင့် သူမတို့နှစ်ယောက် စကားစပြတ်သွ ား ကြလေသည်။ * ဟင်း ပန်းကန်လေးကိုင်၍ သွယ်သွယ် သူမ၏ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်ကို ဖေတင် တွေ့လိုက်သည်။ သူ့ဆီသို့ သွယ်သွယ်လာတော့ မည်။ အပေါ်က ဝတ်ထားသော တီရှပ်အဖြူလေးက ဈေး  သွားတုန်းက တီရှပ်လေးဖြစ်ပေမယ့် အထဲက ဘော်လီကိုတော့ ချွတ် ထားပုံရသည်။ အိမ်ပေါ်မှအဆင်း နို့နှစ်   လုံးက ဗရမ်းဗတာခါရမ်းသွားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ အောက်ဖက်ကဝတ်ထား တာတော့ ဈေးသွားတုန်းက ထဘီ  အနက်လေးမဟုတ်ဘဲ အရောင်လွင့်ပျယ်စပွင့်ရိုက်ထဘီ အနီ ရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။

ဖေတင် မသန်းရီကိုတော့ တိုက်စစ်ဆင်ပြီးပြီ။ သွယ်သွယ်ကိုလည်း တိုက်စစ်ဆင်ရဦးမည်။ ဖေတင် ငေါက ်ကနဲထ၍ အတွင်းခန်း ဖက်သို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အခန်းထဲတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ဝတ်လစ်စလစ်ပုံ ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဖေတင်က ညကသွယ်သွယ်တစ်ယောက် ဖြ   စ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကိုတွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး နောက် သွယ်သွယ်ကို အ တော်လိုးချင်နေတာဖြစ်သည်။ သွယ်သွ   ယ်ကို အခုတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့လီးကြီးက ထောင်းကနဲ ထောင်းကနဲ ထ၍လာသည်။  ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ပြီးသည်  နှင့် ဖေတင်က အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းခန်း ဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်ဖက်ကို တစောင်းပေး၍ သူ့လီးကြီးကိ   ု လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။  သွယ်သွယ်အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ ကိုဖေတင်ကို မတွေ့ရ။ အသံပြုမည် ကြံလိုက်ပြီးတော့မှ မနက် က မသန်းရီပြောသွားသည်ကို သတိရလိုက်ပြီး လက်ထဲက ဝက်သားဟင်းပန်းကန်လေးကို အိမ်ရှေ့စားပွဲ ပေါ်တင်လ  ိုက်ပြီး ခြေသံမကြားအောင် အတွင်းသို့ဝင်သည့်အပေါက်နားကပ်၍လာပြီး အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။

“ အာ….ဟာ….”  အမသန်းရီပြောသည့်အတိုင်းပင်။ ဦးလေးဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးက ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလား အောက်မေ့ရသည်။    ဦးလေးဖေတင်က သူ့ရှေ့က ဝတ်လစ်စလစ်ပုံကိုကြည့်ကာ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး  တစ်ချက်ခြင်း ဂွင်း  တိုက်နေသည်။ လီးကြီးသာ ဧရာမဖြစ်တာမဟုတ်။ အောက်က ဂွေးအုမဲမဲကြီးတွေကလည်း ဖေ  ာင်းတင်းလုံးတစ်ပြီး နဲတာကြီး  မဟုတ်။ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချထားသဖြင့် သူ၏ တုတ်ခိုင်တောင်   ့တင်းလှသော ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း ကြွက်သားအ  မြောင်းမြောင်းထ၍ နေသည်။ သွယ်သွယ်၏စိတ်တွေ ထိန်းမရေ   အာင်ထ၍လာသည်။ သွယ်သွယ် မျက်စေ့ကိုမှိတ်ကာ အခန်း  တံခါးကိုမှီပြီး ထဘီကိုမ၍ လက်လျှိုသွင်းပြီး ေ  စာက်ဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်၍ပေးနေမိသည်။ သူမ၏ ရင်တစ်ခုလုံး ဘ လောင်ဆူစေကာ ရာဂစိတ်များ ထကြွလောင   ်မြိုက်လာသည်။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေကလည်း ထိန်းမရအောင် ထ၍လာသည်။

ဖေတင် ပြုံးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်က မသန်းရီထက်ပိုပြီး ထန်သည်။ မသန်းရီတုန်းက ဒီလိုမျိုးမဟုတ်   သူလုပ်ပြတာကို တဝ ကြည့်ပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဆင်းပြန်ပြေးသွားသည်။ အခုတော့ သွယ်သွယ်က သူ့ကိုပင် ဂ  ရုမထားတော့လောက်အောင် စိတ်တွေ ထနေပြီ။  သွယ်သွယ်၏ ပါးပြင်လေး နွေးကနဲတစ်ချက် ခံစားလိုက်ရသည်။   “ ဟင်….ဦးလေး….”  “ လာ….ကုတင်ပေါ်ကို….”   “  ဟင့်အင်း….”  “ လာပါဆို…..အချိန်ကြာတယ်…..ခရမ်းသီးထက် ပိုကောင်းတယ်ဟ….သိလား…..”  သွယ်သွယ် ရှက်စိတ်တွေက  ရာဂစိတ်နှင့်အပြိုင်ဖြာသွားသည်။ သွယ်သွယ်ငိုင်၍အသွား ဖေတင်က သူမကို  ပွေ့၍ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဖေတင်၏ လီး ကြီးက တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ သွယ်သွယ် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထာ  းလိုက်သည်။ ဖေတင်က သူမ၏ ထဘီကိုလျင်မြန်စွာ ဆွဲချွတ် ပစ်လိုက်သည်။ ရိတ်ထားပုံရပြီး ပြန်ပေါက်ကာစ  အမွှေးငုတ်တိုလေးများဖြင့် စောက်ဖုတ်အထက်ဆီးခုံဝင်းဝင်းလေးကို လီးထိပ် လုံးလုံးကြီးဖြင့် ပွတ်သ  ပ်ပေးလိုက်သည်။

“ အ….အ….”  သွယ်သွယ် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ အကွဲကြောင်းလေးကြားသို့ လီးထိပ်ကို ခပ်ဖိဖိလေးစိုက   ်ပြီး အထက်  အောက်စုံချီဆန်ချီ ဆွဲပေးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကားခနဲဖြစ်သွားသည်။ လီ  းတန်ကြီးကို ခါးလည်မှကိုင် ပြီး စောက်ပတ်အောက်ဖက်နားရှိ အလိုးခံသည့်အပေါက်သို့ နှစ်သွင်းဖိချလိ   ုက်သည်။ သွယ်သွယ်ထံမှ ‘ အူး ’ ကနဲ အသံတစ်  ချက်ထွက်လာပြီး ကော့တက်သွားသည်။ ဖေတင်က သွယ်သွယ်၏ တီ  ရှပ်လေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်သည်။ ငေါက်ကနဲ  ငေါက်ကနဲ ကျစ်လစ်မာတင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံး ထွ  က်ပြူ၍လာသည်။ ဖြူဝင်းသောနို့အုံကြီးများတွင် အကြောစိမ်းကြီးများက  ယှက်သန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ  သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ ဖွဖွချေပေးရင်း မသိမသာလေးဆွဲကာ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းစို က  ်ချလိုက်သည်။ “ အိ….အိ….အ…..အ…..အီး…..”   လီးတန်ကြီးက အရင်းထိဝင်သွားကာ ဂွေးအုကြီးများက သွယ်သွယ်၏ ဖင် ဝကို ဖိကပ်မိနေသည်။ အမွှေးကြမ်း  ကြီး များ၏ ယားကျိကျိအထိအတွေ့နှင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဇိကနဲစိုက်ဆင်းလာသော လီး တန်ကြီး၏ အတွေ့အ  ရသာများကြောင့် သွယ်သွယ် လောကကြီးကို မေ့သွားကာ မျက်တောင်များစင်းပြီး တဟင်းဟင်းဖြစ်လာ သည်။ ဖေ  တင် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ် ကျယ်ချိုင်းပြတ်ကို ခေါင်းမှဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ ဖေတင် ကိုယ်လုံးတီးဖြ   စ်သွားပြီ။  ထို့နောက် လီးကို တဆုံးသွင်းကာ ဖိကပ် စိမ်ထားပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငုံ့၍စို့သည ်။

“ ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း…..အင်း….လုပ်…..လုပ်တော့လေ…..”  စောက်ခေါင်းထဲက လီးက ခဏကြာအောင် ငြိမ်နေတော့ သွယ် သွယ် မနေတတ်တော့။ အဖျားကိုအခေါင်း ဝသို့အတ  င်းထိုးထည့်ခိုင်းလေသည်။ ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

မွိန္းလုပ္တာ မႀကိဳက္ဘူး

လီးႀကီးက ထိပ္ဖူးႀကီးနီရဲေျပာင္တင္းကာ အရည္ၾကည္မ်ားေပက်ံေနသျဖင့္ စိုစြတ္ေခ်ာေမြ ့ေနသည္။ ထိုေၾကာင့္ သြယ္သြယ္၏  ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသို႔ အလြယ္တကူ ‘ ျပစ္ ’ ကနဲ ထိုးဝင္သြားသည္။ သြယ္သြယ္၏ ဖင္ကားကားႀကီးက တစ္ခ်က္ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားရင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက တင္းကနဲ ခုံ းထလာသည္။ သြယ္သြယ္ ေခါင္းေလး တစ္ခ်က္ခါယမ္းလိုက္သည္။    “  ႁပြတ္…စြပ္….စြပ္….”  “ အ….အား….”  “ သိပ္နာေနလား….”  “ အင္း….ဟင္း…”  မေန႔ညကမွစၿပီးခံဖူးသည့္ ေစာက္ပတ္က အခု ဒုတိယညေရာက္လာေပမယ့္ လိုးၿပီးရင္း လိုးရင္းလုပ္ေနၾတာေ   ကာင့္ နာက်င္က်ိန္းစပ္ေနသည္။   “ ဒါဆို မနက္မွဆက္လုပ္မယ္ ေလ….”  “ ဟင့္အင္း….ဝင္ေနၿပီပဲကြာ….ေျဖးေျဖးလုပ္….ေနာက္မွၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းေပါ့….”  အားအင္ခ်ိနဲ႔ေသာ သြယ္သြယ္၏  ေလသံေလးက အိမ္ေထာင္ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဥ္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ အထဲ ကို  တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္ေနၿပီ။ အရည္ၾကည္ေတြက  ႐ႊဲကနဲ ႐ႊဲကနဲ ထြက္လာေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး၏ အျပ  င္ဖက္ ေရာ အတြင္းဖက္မွာပါရွိသည့္ ႂကြက္သားေတြ  အသားစိုင္ေတြက တေျဖးေျဖး မာက်စ္ကာ ေဖာင္းထလာၾကျပ  ီ။ ဒီအေျခအေန တြင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရပ္လိုက္လို႔ျဖစ္မလဲ။ သြယ္ သြယ္မွာ ဒီအခ်ိန္တြင္ အလိုးရပ္လို က္မည့္ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ပါ။

“ သြယ္ သိပ္နာေနမွာစိုးလို႔ပါ….” “ လုပ္မွာလုပ္ကြာ စကားေျပာမေနနဲ႔….”   ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ၿငိမ္၍စိမ္ထားေသာ လီးေခ်ာင္း ပူပူမာမာႀကီးကို အျမန္ဆုံးျပန္၍ လႈပ္ရွားေစခ  ်င္ေနသည္။ တင္း ေနေသာ ဖင္ႀကီးမွာ ဝင္း၍ေဖြးေနသည္။ ထိုဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကား မွ ျပဴးၿပီးထြက္ေနေသ ာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေယာက္်ားလက္ ခုပ္တစ္ခုစာမွ် ဖူးထြက္ေနသည္။ ခါးေလးကို စုံကိုင္၍ လီးကို  တစ္ ခ်က္ခ်င္း ဆြဲဆြဲႏႈတ္ကာ လိုးေပးသည္။  “ ႁပြတ္….ႁပြတ္…ဖြတ္….ႁပြတ္….”  “ အင့္….အင္း…..ဟင္း…..အ….အ….အင္း…..”  “  သြယ္သြယ္ နာေသးလား….”  “ တေျဖးေျဖးေပ်ာက္လာၿပီ….လုပ္….အကို႔ သေဘာက်သာလုပ္ေတာ့….”  “ ႁဗြတ္….ႁပြတ္… စြပ္….ဖြတ္….”  “ အင့္….အမေလး….ေလး…အကိုရယ္….”  သြယ္သြယ္၏ ဖင္ႀကီးေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ႏွင့္ လုပ္ေပးလာသည္။ အရည္ ၾကည္ေလးေတြက ပထမေခ်ာ္ခြၽတ္ေခ်ာေ  မာ ေနရာမွ အထဲတြင္ တေျဖးေျဖးေစးထန္းလာသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေက်နပ္ ႀကီး ေက်နပ္မိေနၾကသည္။   * လင္မယားညားတာမွ ေျခာက္လမျပည့္ေသး။ သိန္းေအးက အလုပ္ျဖင့္ န ယ္သို႔ဆင္းသြားသည္။  သိန္းေအး အလုပ္ က အေဆာက္အဦး ေဆးသုတ္သည့္ ကန္ထ႐ိုက္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွ င့္ အတူတြဲလုပ္သည္။ နယ္တြင္  တိုက္သုံးလုံး လက္ခံထားသည္။ အေဆာက္အဦးအျပင္ဘန္းသာမက အတြင္းဖက္နံရ ံၾကမ္းခင္း၊ အခန္းစီး မ်က္ႏွာက်က္ေတြပါ  တစ္တိုက္ လုံး လက္ခံထားေတာ့ အနည္းဆုံး ေျခာက္လေလာက္ၾကာ မည္။ ဒီေတာ့ သြယ္သြယ္ တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္တြင္ေန၍ မ ျဖစ္ ေတာ့။ အမျဖစ္သူတို႔ အိမ္သို႔ေျပာင္း၍ေနခဲ့ ရသည္။ သြယ္သြယ္၏ အမ ႏြယ္ႏြယ္က သာေကတ (၇) ရပ္ကြက္ထဲတြင္ေနသည္။

သူ႔ေယာက္်ား ကိုစိုးက လိုင္းကားဒ ႐ိုက္ဘာ။ သားသမီးမရွိေတာ့ ဆယ္ေပအိမ္ေလး တစ္လုံးကို အပိုင္ဝယ္၍ေနႏိုင္ခဲ့သည္။ အရင္ က သြယ္သြယ္မွ ာ အမျဖစ္သူႏွင့္ အတူေနခဲ့ရာမွ သိန္းေအးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ခြဲဆင္းသြားတာျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ ပတ္ဝန္း က်င္းက သြယ္သြယ္အဖို႔ စိမ္းမေနပါ။ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ သြယ္သြယ္ ေနေပ်ာ္ပါ သည္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ယာ ဝင္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လင္ျဖစ္သူကို သတိရလွသည္။ ဟိုတုန္းက အေၾကာင္းေ တြကို ျပန္ေတြးၿပီး သတိရေနတတ္သည္။ သြယ္သြယ္  စိတ္ကူးယဥ္ေတြးေတာမိေနတာက မဆုံးေသး။ အခန္းထဲမွ အျမ ဖစ္သူတို႔လင္မယား၏ အသံက သဲ့သဲ့ထြက္၍လာသည္။ “  ႁပြတ္….ႁပြတ္….စြပ္….စြပ္….ဘြပ္….ျပစ္….” “ အင့္….အင့္….အင့္….အင့္…” အိမ္ေလးက ၿငိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲခါယမ္း၍ တကြၽီကြၽီျမည္ ေနသည္။ “ ေျဖးေျဖးပါဆို ကိုစိုးကလဲ….”

“ ေျဖးေျဖးလုပ္ရတာ အားမရဘူးဟ….” “ အျပင္ဖက္မွာ သြယ္သြယ္ရွိတယ္….” “ သူလည္း အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီပဲကြာ….သူအပ်ိဳ တုန္းက ငါအသံမျမည္ေအာင္ ႀကိတ္လုပ္ခဲ့တာပဲ….ခုေ တာ့ မတားပါနဲ႔ကြာ….” “ ႁပြတ္….ႁပြတ္….စြပ္….စြပ္….ႁပြတ္….ႁပြတ္….” “  အင့္….အင့္….အင့္….” ႏြယ္ႏြယ္ႏွင့္ ကိုစိုးတို႔ အသံက ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာေနေသာ္လည္း သြယ္သြယ္မွာ သူတို႔အသံေတြကို သဲ သဲကြဲ ကြဲၾကား ေနရသည္။ သြယ္သြယ္ သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ခ်၍ ထဘီေလးကို ဆြဲလွန္ကာ လက္ကေလးတစ္ဖက္က အရည ္ေလး ေတြ စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးေနမိသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္းသလိုလည္း ခံစားေနရသည္။ “  ႁပြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္…ဖြတ္….” “ အင္း….ဟင္း….အင့္…ဟင္း….ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးရယ္….ဟင္း….ဟင္း….” မေအာင့္ ႏိုင္ မအီးႏိုင္ဘဲ ညီးတြားလိုက္ေသာ အမျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္၏ ညီးတြားသံ ေနာက္ဆုံးစကားရပ္က သြယ္သြယ္ ကို အိပ္ယာထဲမွ ေငါက္ ကနဲ ထထိုင္သြားေစသည္။ တဆက္ထဲ သြယ္သြယ္ ျခင္ေထာင္ကို မ၍ ထြက္လို က္သည္။ အိမ္က ဆယ္ေပအိမ္ျဖစ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္း ႏွင့္ အတြင္းဖက္ကို ဝါးထရံျခား၍ကာထားသလို ေနာက္ေဖ းမီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္လည္း ဝါးထရံျခား ၍ ကာထားသည္။

သြယ္သြယ္ အိပ္ တာက မီးဖိုေခ်ာင္ေခါင္းရင္းပိုင္ းဖက္တြင္ျဖစ္သည္။ ေျခရင္းဖက္တြင္ ဝင္ေပါက္ထြက္ ေပါက္တစ္ခုရွိ၍ ထိုဝင္ေပါက္ ထြက္ေပါက္၏ အျပင္ဖက္ တြင္ ငါးေပပတ္လည္ခန႔္ အဖီေလးထိုး၍ မီးဖိုရွိသည္။ ျခင္ေထာင္ထဲမွ ထြက္လာၿပီးသည္ႏွင့္ သြယ္သြယ္ မွ ာ မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္အတြင္းဖက္ ပိုင္းျခားကာထားေသာ ထရံနားသို႔ ကပ္၍ တစ္ဖက္သို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လို က္သည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ ထြန္းထားေသာ ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္း၏ အလင္းေရာင္က သူမ၏အမ ႏြယ္ႏြယ္တို႔ အိပ္ ခန္းထဲသို႔ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ဝင္ေရာက္လ်က္ရွိ သည္။ ျမင္လိုက္ရသူ သြယ္သြယ္သည္ ေသြးသားေတြ ေသာင ္းက်န္းေနသည့္အၾကားကပင္ မ်က္စိရွက္သြားသည္။ ကိုစိုးေရာ  ႏြယ္ႏြယ္ပါ ႏွစ္ေယာက္စလုံးတြင္ အဝတ္အစာ းမရွိၾကေပ။ ႏြယ္ႏြယ္က အိပ္ယာေပၚတြင္ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ျပားေနေအာင္ ဝပ္၍ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးထာျး ပီး ကိုစိုးက ေနာက္မွေန၍ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ခုကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ဆုပ္ က ိုင္ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနသည္။

ေနာက္ သို႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲသို႔ လီးႀကီ းအရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္  ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနေသာေနရာ ကို အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္မိရင္း သြယ္သြယ္ အသက္ေ အာင့္လိုက္မိကာ တစ္ကိုယ္လုံး  ၾကက္သီးျဖန္းကနဲထသြားမိသည္။ အိမ္  ေထာင္သည္ဘဝေရာက္လို႔ ကိုယ္ကိုယ္ တိုင္ အလိုးခံခဲ့ရေပမယ့္ ဒီလိုေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ  ပယ္ပယ္နယ္နယ္လိုးေနၾကတာမ်ိဳး ကို  သြယ္သြယ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးခဲ့ေပ။ အျမင္ဆန္းသေလာက္ ကာမမီးရွိန္ကလည္း ငယ္ထိပ္ထိေရာက္လာသည္။ ဒူး ေထာက္၍ ထ ို င္လိုက္ကာ သြယ္သြယ္သည္ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ခ်ဲလိုက္ၿပီး ထဘီကို လွန္တင္ကာ သူမ၏ လက္ကေလးက ေစာက္ ပတ္ေပၚသို႔ ျပန္၍ေရာက္သြားျပန္သည္။ “ ႁပြတ္….ဖြတ္….စြပ္….စြပ္….ဖြတ္….ေဆာင့္စမ္းပါ…..လုပ္စမ္းပါ….ကိုစိုးရယ္… .နာနာ ေလး….အင္း….ဟင္း…ဟင္း …အင္း….” ေစာေစာက ေျဖးေျဖးလုပ္ပါဆိုခဲ့ေသာ ႏြယ္ႏြယ္မွာ အခုပြဲၾကမ္းလာၿပီ။ ကိုစိုးကလည္း   အႀကိဳက္ေတြ႕သ ြားသည္။ တင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ထားေသာ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ႏြယ္ႏြယ္၏ ခါးေပၚေရာက္သြားၿပီး  ခါးေ လးကို ေသေသခ်ာခ်ာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညႇပ္ကိုင္ကာ သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ္ထုတ္ၿပီး အားရပါးရ   ေဆာင့္ေတာ့သည္။ “ ႁပြတ္….ဖြတ္….စြပ္….စြပ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….” “ အင္း….ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးရယ္….ဟင္း….ဟ

င္း….ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းမသိဘူး.. ..ဟင္း….ဟင္း….. ဟင္း….” တမိုက္ေလာက္ရွိေသာ လီးတန္တုတ္တုတ္မဲမဲႀကီးက အလိုးခံေန ေသာ အမျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသု ိ့ အားရပါးရလိုးေဆာင့္ရင္း သူမ၏ ေသြးသားေတြကိုသာ ထိုးဆြေနတာမဟုတ္။  ၾကည့္ေနေသာ သြယ္သြယ္၏ တစ္ကိ ုယ္လုံးရွိ ေသြးသားေတြကိုလည္း အျပင္းအထန္ ထိုးဆြေနေလသည္။ အရည္ၾကည္ေတြ  ဆက္တိုက္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ ေခါင္းဝသို႔ သြယ္သြယ္၏ လက္ေခ်ာင္းေလးထိုးသြင္းမည္ျပဳၿပီးမွ သြယ္သြယ္၏ အၾကည့္က  မီးဖိုေခ်ာင္ေျခ ရင္းဖက္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ညေနေဈးမွ သူမကိုယ္တိုင္ဝယ္ခဲ့သည့္ ခရမ္းသီးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သြယ္ သြယ္ တစ္ဖက္ခန္းသို႔ တစ္ခ်က္ေခ်ာင္း ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ခရမ္းသီးမ်ားရွိရာအနီးသို႔ ေလွ်ာက္ လာၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ် လိုက္ကာ အရွည္တစ္ထြာေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္တစ္က်ပ္ခြဲလုံးေ လာက္ရွိေသာ ခရမ္းသီးတစ္လုံးကို ေကာက္ကိုင္ လိုက္ၿပီး ေနာက္မွနံရံသို႔ ေက်ာမွီ၍ ခပ္ ေလွ်ာေလွ်ာေ လးထိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္၍ကားလိုက္ၿပီး ထဘီေလးကို လွန္ တင္လိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ အ ေမႊး ေလးေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ေပါက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ သုံးေလးခါေလာက္  ပြတ္တိုက္ၿပီ းမွ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို အသာၿဖဲ၍ ခရမ္းသီးကို ေတ့လိုက္သည္။ “ အင္….ဟင့္….ဟင့္….”  ခရမ္းသီးထိပ္ႏွင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိုးေမႊရင္း သြယ္သြယ္ တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။ ျ ပီးေတာ့မွ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ ကာ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တေျဖးေျဖးႏွဲ႔၍ သြင္းယူရင္း သြယ္ သြယ္၏ ပါးစပ္ေလးက ဟ၍ ဟ၍ လာ သည္။

သြယ္ သြယ္လက္ထဲမွ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္ႏိုင္သေလာက ္ဝင္ေအာင္ သြင္းသည္။ “ ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္….အ ဟင္း….ဟင္း….” သားအိမ္ဝသို႔ ခရမ္းသီးထိပ္ႏွင့္ထိ၍ က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားေတာ့မွ အသြင္းရပ္လိုက္သည္။ တထြာသာသာရွိ ေသာ  ခရမ္း သီးက အျပင္ဖက္တြင္ လက္သုံးလုံးခန႔္သာ က်န္ေတာ့သည္။ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တဝက ္ေလာက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ ႏွင့္ လုပ္သည္။ ခရမ္းသီးကို ႐ိုး႐ိုးသြင္းတာထုတ္တာမဟုတ္ဘဲ လက္ျဖင့္ကိုင္ ထားရင္းက ခရမ္းသီးကို လွည့္၍ လွည့္၍  ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ေမႊေမႊၿပီး သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနတ ာျဖစ္သည္။ ဒီအခ်ိန္တြင္ သြယ္သြယ္အား ေတြ႕ျမင္ရသူ  မည္သူမဆို သြယ္သြယ္မွာ တဏွာႀကီးေၾကာင္း ေကာက္ ခ်က္ခ်မည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္ေလသည္။ “ စြပ္…စြပ္….စြပ္…..အင္း… အင္း….ဟင္း….ဟင္း…..” အရည္ေတြက ႐ႊဲသထက္႐ႊဲ႐ႊဲၿပီး ထြက္လာသလို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနေသာ ခရမ္းသီးႀကီးက လည္း အဝ င္ အထြက္ သြက္လက္လ်င္ျမန္၍လာသည္။ “ စြပ္….ႁပြတ္….စြပ္….စြပ္…..အင္း….ဟင္း….ဟင္း… အင္း…..အင္း….ကြၽတ္….က် ြတ္….” သြယ္သြယ္မွာ အားမလိုအားမရျဖင့္ လွ်ာေလးကိုထုတ္၍ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ယက္ လိုက္ၿပီး ခရမ္းသီး ကို သြက္ သြက္ႀကီး အထုတ္အသြင္းလုပ္ေနသည္။ ခဏမွ်အၾကာတြင္ေတာ့ သြယ္သြယ္မွာ ေမးေၾကာေလးေတြ  ေထာင္ထ လာေအာင္ အံကိုႀကိတ္လိုက္ၿပီး ခရမ္းသီးကို လက္ျဖင့္အေသအခ်ာဆုပ္ကိုင္၍ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးငါးခ်က္ေ လာက္  ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုး စိုက္ကာ….“ အ….အ…အင္း….အီး….” ဟူေသာ မသဲမကြဲညီးသံေလးႏွ င့္အတူ တစ္ကိုယ္လုံး ေပ်ာ့က်သြား ေလေတာ့သည္။ “ လူပ်ိဳႀကီး….ခုမွအိပ္ယာထလာသလား….”

အသံၾကား႐ုံႏွင့္ မသန္းရီမွန္း ေဖတင္ သိလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္ က သြားပြတ္တံကိုင္ရင္း အိမ္ေရ ွ႔ေရစည္ေဘး သို႔ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ဆင္းလာေသာ ေဖတင္ ေခါင္းရင္းအိမ္ဖက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ သည္။ “ ဟုတ္တယ္ မသန္းရီေရ….အလုပ္ပိတ္ရက္မို႔ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္လိုက္တာ….ဟဲ….ဟဲ….” မသန္းရီစကားရွည္တတ္မွန္း သိ၍ မေျပာခ်င္ဘဲႏွင့္ ေဖတင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပလိုက္သည္။ ၿပီးေတ ာ့ ေဖတင္က သူမကိုလည္း စူးစူးရဲရဲၾကည့္လိုက္ မိသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ အသက္(၃၅)ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ ္ေသာ မသန္းရီက ပါတိတ္တပတ္ႏြမ္းဝမ္းဆက္ေလးႏွင့္ လွ ခ်င္တိုင္းလွေနသည္။ လုံးႀကီးေပါက္လွလို႔ဆိုေရ လာက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္က တလုံး တခဲႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း စြဲမက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ေတာ့ အခ်ိဳးက် ဖြ႕ ံထြားလုံးတစ္စြင့္ကား၍ေနသည္။ သူ႔ကို ေဖတင္ စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ မသန္းရီ  မ်က္ႏွာရဲသြားသည ္။ “ သိပါဘူးေတာ္….လူပ်ိဳႀကီးေတြ ညဖက္ဘာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနမွန္းမွ မသိတာ….ဟင္း….ဟင္း….” “ သန္း ရီကလည္းဟာ ေစာေစာစီးစီး လုပ္ၿပီ….” ေဖတင္ သူမထံမွ အၾကည့္ကိုလႊဲလိုက္ၿပီး ေရစည္ေပၚမွ ေရဖလားကို လွမ္း၍ကိုင္လိုက္ သည္။ “ အမသန္းရီကလည္း က်မဦးေလးက ႐ိုးပါတယ္….အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔….ဟင္း…ဟင္း….” အဲ လာျပန္ၿပီတစ္ေယာက္။ ေဖတင္  ေျခရင္းအိမ္ဖက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ေလးႏွ င့္ ထဘီအနက္ ေလးႏွင့္ ရယ္ႀကဲႀကဲလုပ္ကာ ရပ္ေနေသာ သြယ္သြယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “ ေအး….ဟုတ္သားပဲဟာ….ညီးပဲ သန္းရီကို ၾကည့္ေျပာပါေတာ့….”

မိသြယ္….ညီးဘာသိလို႔လဲ….ဒီလူပ်ိဳႀကီးအေၾကာင္းကို ေနာက္မွငါေျပာျပမယ္လာ….သြားၾကမယ္ ….” “ အမ…ေဈးျခင္းေတာင္းမ ပါဘူးလား….” “ ညီးကေရာ…” “ ဟင္း….ဟင္း…အမ ျခင္းေတာင္းထဲ ကပ္ထည့္မလို႔ ဝက္သားတစ္မ်ိဳးထဲဝယ္မွာ….” “  ေကာင္မေလးေနာ္….အေခ်ာင္ေတာ္ေတာ္လိုက္….ဟင္း….ဟင္း….ညီးလည္း မလြယ္ဘူး….” “ လာပါ အမရာ….ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ ဝယ္ၿပီး ထည့္ၾကတာေပါ့….” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းမေပၚေရာက္သြားၾကလွ်င္ ေဖတင္က မသိမသာခိုး၍ၾကည့္လိုက္သည္။ သြယ္ သြယ္ရဲ႕ အ လုံး အထည္ကလည္း မေသးလွပါလား။ သန္းရီေလာက္ကို ရွိေနသည္။ ေဖတင္၏ အေတြးက မဆုံးေသး။ သူ႔ထံသို႔  သမင ္လည္ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ မသန္းရီ၏ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ဆုံမိလိုက္သည္။ ေဖတင္ သူမတို႔ကို ခို းၾကည့္ေနတာေတြ႕ ေတာ့ မသန္းရီ မ်က္ႏွာၿပဳံးၿဖီးၿဖီးျဖစ္ၿပီး ျပန္လွည့္သြားသည္။ မသန္းရီ ေယာက္်ားေအာင္ခ်စ္က သေဘၤာက်င္းတြင္ အလုပ္လုပ္ သည္။ သူတို႔တြင္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိၿပီး ဒီႏွစ္ ဆယ္တန္းေျဖရမည္ျဖစ္သည္။ သားသမီးမရွိေသာ ေအာင္ခ်စ္၏ အမက  အကုန္အက်ခံကာ ေဘာ္ဒါထားေပးထားသည ္။

ေအာင္ခ်စ္ အလုပ္က တစ္ပတ္မွ ႏွစ္ရက္ခန႔္သာ အိမ္ျပန္နားရသည္။ တစ္ ေယာက္ထဲျဖစ္ေနေသာ မသန္းရီမွာ မိန္းမခ်င္း အေဖာ္မ်ားႏွင့္ သူမ၏အိမ္တြင္ တ႐ုံး႐ုံးျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ မသန္းရီတို႔ ဒီအိမ္တြင္ေန  လာတာ သူတို႔၏ သမီးေလးတစ္သက္ပင္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေတာ့ ေဖတင္ႏွင့္က ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြလို ေျပာမန ာဆိုမနာျဖစ္ ေနသည္။ သြယ္သြယ္ဆိုေသာ ေကာင္မေလးကေတာ့ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္းကတည္းက ေဖတင္တို႔ ထိန္းလာတာျဖစ္သည္။ ေဖတင့္  အေမ ေဒၚေအးရွိတုန္းကဆိုလွ်င္ သြယ္သြယ္က ေဒၚေအး၏ လက္ကတုံးေတာင္ေမႊး။ အိမ္မွာလာၿပီး စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္ လုပ္ေန ႐ုံမက ေဒၚေအးဘယ္သြားသြား အေဖာ္အျဖစ္ သြယ္သြယ္ကပါတတ္သည္။ အခု ေဖတင့္အေမ ေဒၚေအ းဆုံးသြားတာ ေျခာက္ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီ။ သြယ္သြယ္ပင္လွ်င္ အပ်ိဳႀကီးဖားဖားျဖစ္၍ အိမ္ေထာင္ပင္က်သြားျပ ီျဖစ္သည္။ ေဖတင္တို႔က သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနတာျဖစ္သည္။ အခု မိခင္ျဖစ္သူက မရွိေတာ့သည့္အခါ ေဖတင္ တစ္ေယာက္ထဲ ေနထိုင္ခဲ့တာျဖစ္ေလသည္။ ေဖတင္ အလုပ္က  ဝပ္ေရွာ့ဆရာျဖစ္သည္။ အလုပ္ဆင္းသည့္ရက္တြင္ သူ ေဌးက ထမင္းေကြၽးသည္။ အလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ လမ္းထိပ္က  ထမင္းဆိုင္မွာ စားသည္။ ဒါက တစ္ခါတစ္ရံမ်ဳ ိးမွသာ စားျဖစ္တာျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါင္းရင္းအိမ္မွ မသန္းရီႏွင့္  ေျခရင္းအိမ္မွ ႏြယ္န ြယ္ႏွင့္ သြယ္သြယ္တို႔ အိမ္မွလည္း အလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ ထမင္းဟင္းမ်ား သူ႔တစ္ေယာက္ စာ လာပို႔တ တ္ သည္။

ဆယ္ေလးငါးႏွစ္အတူတူေနလာၾကတာဆိုေတာ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈက ေဆြမ်ိဳးေတြလို ျဖစ္ေနၾကေလ သည္။ ေဖတင္ အိမ္ေပၚ သို႔ျပန္ေရာက္၍ မ်က္ႏွာသုတ္ၿပီး ေဘးျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သြယ္သြယ္တိ ု႔ အိမ္ကို ေတြ႕ လိုက္ရသည္။ ေဖတင္ မ သန္းရီေျပာသြားေသာ “ ညက ဘာေတြအလုပ္ရႈပ္ေနမွန္းမွ မသိတာ…” ဆိုေသာ စကားကို အမွတ္ ရလိုက္သည္။ သူတို႔အိမ္ေတြက  (၁၀)ေပအိမ္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး တစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိ မ္က သုံးေပမွ်သာ ကြာျခား၍ ညလူေျခ တိတ္ခ်ိန္တြင္ တစ္ဖက္မွ ကိုစိုးႏွင့္ ႏြယ္ ႏြယ္တို႔ ကဲၾကသည့္အ သံေတြက အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ေဖတင္ မေနႏိုင္။ အိမ္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ဝင္၍ ေခ်ာ င္း တတ္သည္။ ဝါးထရံကာအိမ္ဆိုေတာ့ ေဖတင္အဖို႔ အေခြၾကည့္ရသည္ ထက္ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိလွ သည္။ ညတုန္းကေတာ့  ေဖတင္ ကံဇာတာ တက္လာသည္။ ႏြယ္ႏြယ္တို႔ လင္မယား ကာမစပ္ယွက္ေနတာတင္မက သြယ္သြယ္တ စ္ေယာက္ စိတ္ေတြထ ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနပုံကိုပါ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေလသည္။ အိမ္ႏွင့္ (၇)ေဈး မိန္းမေျခလွမ္း (၁၅) မိနစ္ခန႔္သာ ေလွ်ာက္ရသည္။ မသန္း ရီႏွင့္ သြယ္သြယ္တို႔ က ားမစီးေတာ့ဘဲ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ “ အမသန္းရီ…..ဦးေလး ေဖတင္အေၾကာင္း ေျပာမ လို႔ဆို….” “ ေအာ္ ေအး….” “ ေျပာေလအမ…”

“ ညီးကလည္းေအ…ေလာလိုက္တာ….ဘယ္ကစေျပာရမလဲလို႔ စဥ္းစားေန တာ….အင္း….ဒီလိုေအ့…အကိုေဖ တင္ က လူပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့ မိန္းမမရွိဘူး….” “ ဟြန္း….ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔….” “ နားေထာင္ စမ္းပါအုံးေအ….ညီးကလဲ….” “ ဆက္ေျပာေလ….နားေထာင္ေနတယ္….” “ ဟိုတစ္ေန႔က သူအလုပ္ကျပန္လာၿပီး ခဏေနေတာ့  ဒိုဘီကလာပို႔ထားတဲ့ သူ႔အဝတ္ေတြ ငါသြားပို႔တယ္… .အဲဒါ သူဘာလုပ္ေနတယ္မွတ္လဲ….” “ ဘယ္သိမွာလဲ….” “ ႏိုင္ငံျခားကလာ တဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ပိုစတာႀကီးကိုခ်ိတ္ၿပီး အဲဒီေရွ႕မွာရပ္ၿပီး ဂြင္းထုေနတယ္… .” “ အယ္….သူကလည္း မေနႏိုင္ ဝယ္စားလိုက္ရင္ရ တာပဲဟာ….” “ မိန္းမမရွိေတာ့ သနားစရာေပါ့ဟာ….” “ ဟီ…ဟိ….အမကလည္း ပါးစပ္က သနားေနတယ္….ထဘီခြၽတ္ၿပီး ဝင္ သြားလိုက္ရင္ၿပီးေရာ….” “ ေသနာမေလး….လင္ရမွ ပါးစပ္က ၾကမ္းလာတယ္….ညီးသာဝင္သြား….” “ က်မကေတာ့ ဒါမ်ိဳးမႀကဳံ ေသးပါဘူး….” “ ေနပါအုံးေအ….ငါ့စကား ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး….ငါေျပာခ်င္တာက အဲ့ဒါမဟုတ္ဘူး….ငါေတြ႕လိ ုက္ရတဲ့  သူ႔ပစၥည္းႀကီး….”

“ ေျပာစမ္း….ေျပာစမ္း….အမ ဘယ္လိုဟာႀကီးလဲ….” ျပာျပာသလဲေမးလိုက္ေသာ သြယ္သြယ္အား မသန္းရီက  လွည့္၍မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။ “ ေျပာမွာေပါ့ေအ…..ညီးကလဲျဖစ္ေနလိုက္တာ….သူ႔ဟာႀကီးက သစ္သားျငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီး လား မွတ္ရတ ယ္ေအ…. နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး….ငါျဖင့္ အဲဒါႀကီး ျမင္လိုက္ရၿပီး (၂)ရက္ေလာက္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး…. ” “ ဟိ ဟိ….အမကလည္း ျဖစ္ရတယ္…..ဟိဟိ….” “ ဟဲ့ မသန္းရီတို႔ ဒီမွာ ငါးၾကင္းခုတ္သားေတြရွိတယ္ေနာ္….” ေဈးဝေရာက္၍  ေဈးသည္တစ္ေယာက္က ဆီးႀကိဳေအာ္ေျပာလိုက္သံေၾကာင့္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားစျပတ္သြ ား ၾကေလသည္။ * ဟင္း ပန္းကန္ေလးကိုင္၍ သြယ္သြယ္ သူမ၏ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ကို ေဖတင္ ေတြ႕လိုက္သည္။ သူ႔ဆီသို႔ သြယ္သြယ္လာေတာ့ မည္။ အေပၚက ဝတ္ထားေသာ တီရွပ္အျဖဴေလးက ေဈး  သြားတုန္းက တီရွပ္ေလးျဖစ္ေပမယ့္ အထဲက ေဘာ္လီကိုေတာ့ ခြၽတ္ ထားပုံရသည္။ အိမ္ေပၚမွအဆင္း ႏို႔ႏွစ္   လုံးက ဗရမ္းဗတာခါရမ္းသြားသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ေအာက္ဖက္ကဝတ္ထား တာေတာ့ ေဈးသြားတုန္းက ထဘီ  အနက္ေလးမဟုတ္ဘဲ အေရာင္လြင့္ပ်ယ္စပြင့္႐ိုက္ထဘီ အနီ ေရာင္ေလးကို ဝတ္ထားသည္။

ေဖတင္ မသန္းရီကိုေတာ့ တိုက္စစ္ဆင္ၿပီးၿပီ။ သြယ္သြယ္ကိုလည္း တိုက္စစ္ဆင္ရဦးမည္။ ေဖတင္ ေငါက ္ကနဲထ၍ အတြင္းခန္း ဖက္သို႔ ဝင္လာလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အခန္းထဲတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဝတ္လစ္စလစ္ပုံ ေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံး ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဖတင္က ညကသြယ္သြယ္တစ္ေယာက္ ျဖ   စ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ျမင္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ သြယ္သြယ္ကို အ ေတာ္လိုးခ်င္ေနတာျဖစ္သည္။ သြယ္သြ   ယ္ကို အခုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔လီးႀကီးက ေထာင္းကနဲ ေထာင္းကနဲ ထ၍လာသည္။  ပုဆိုးခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီးသည္  ႏွင့္ ေဖတင္က အိမ္ေရွ႕ခန္းႏွင့္ အတြင္းခန္း ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္ဖက္ကို တေစာင္းေပး၍ သူ႔လီးႀကီးကိ   ု လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။  သြယ္သြယ္အိမ္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လိုက္ေတာ့ ကိုေဖတင္ကို မေတြ႕ရ။ အသံျပဳမည္ ႀကံလိုက္ၿပီးေတာ့မွ မနက္ က မသန္းရီေျပာသြားသည္ကို သတိရလိုက္ၿပီး လက္ထဲက ဝက္သားဟင္းပန္းကန္ေလးကို အိမ္ေရွ႕စားပြဲ ေပၚတင္လ  ိုက္ၿပီး ေျခသံမၾကားေအာင္ အတြင္းသို႔ဝင္သည့္အေပါက္နားကပ္၍လာၿပီး အထဲသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။

“ အာ….ဟာ….”  အမသန္းရီေျပာသည့္အတိုင္းပင္။ ဦးေလးေဖတင္၏ ပစၥည္းႀကီးက ျငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးလား ေအာက္ေမ့ရသည္။    ဦးေလးေဖတင္က သူ႔ေရွ႕က ဝတ္လစ္စလစ္ပုံကိုၾကည့္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး  တစ္ခ်က္ျခင္း ဂြင္း  တိုက္ေနသည္။ လီးႀကီးသာ ဧရာမျဖစ္တာမဟုတ္။ ေအာက္က ေဂြးအုမဲမဲႀကီးေတြကလည္း ေဖ  ာင္းတင္းလုံးတစ္ၿပီး နဲတာႀကီး  မဟုတ္။ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်ထားသျဖင့္ သူ၏ တုတ္ခိုင္ေတာင္   ့တင္းလွေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြကလည္း ႂကြက္သားအ  ေျမာင္းေျမာင္းထ၍ ေနသည္။ သြယ္သြယ္၏စိတ္ေတြ ထိန္းမေရ   အာင္ထ၍လာသည္။ သြယ္သြယ္ မ်က္ေစ့ကိုမွိတ္ကာ အခန္း  တံခါးကိုမွီၿပီး ထဘီကိုမ၍ လက္လွ်ိဳသြင္းၿပီး ေ  စာက္ဖုတ္ေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္၍ေပးေနမိသည္။ သူမ၏ ရင္တစ္ခုလုံး ဘ ေလာင္ဆူေစကာ ရာဂစိတ္မ်ား ထႂကြေလာင   ္ၿမိဳက္လာသည္။ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြကလည္း ထိန္းမရေအာင္ ထ၍လာသည္။

ေဖတင္ ၿပဳံးလိုက္သည္။ သြယ္သြယ္က မသန္းရီထက္ပိုၿပီး ထန္သည္။ မသန္းရီတုန္းက ဒီလိုမ်ိဳးမဟုတ္   သူလုပ္ျပတာကို တဝ ၾကည့္ၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ဆင္းျပန္ေျပးသြားသည္။ အခုေတာ့ သြယ္သြယ္က သူ႔ကိုပင္ ဂ  ႐ုမထားေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိတ္ေတြ ထေနၿပီ။  သြယ္သြယ္၏ ပါးျပင္ေလး ေႏြးကနဲတစ္ခ်က္ ခံစားလိုက္ရသည္။   “ ဟင္….ဦးေလး….”  “ လာ….ကုတင္ေပၚကို….”   “  ဟင့္အင္း….”  “ လာပါဆို…..အခ်ိန္ၾကာတယ္…..ခရမ္းသီးထက္ ပိုေကာင္းတယ္ဟ….သိလား…..”  သြယ္သြယ္ ရွက္စိတ္ေတြက  ရာဂစိတ္ႏွင့္အၿပိဳင္ျဖာသြားသည္။ သြယ္သြယ္ငိုင္၍အသြား ေဖတင္က သူမကို  ေပြ႕၍ ကုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။ ေဖတင္၏ လီး ႀကီးက တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထာ  းလိုက္သည္။ ေဖတင္က သူမ၏ ထဘီကိုလ်င္ျမန္စြာ ဆြဲခြၽတ္ ပစ္လိုက္သည္။ ရိတ္ထားပုံရၿပီး ျပန္ေပါက္ကာစ  အေမႊးငုတ္တိုေလးမ်ားျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အထက္ဆီးခုံဝင္းဝင္းေလးကို လီးထိပ္ လုံးလုံးႀကီးျဖင့္ ပြတ္သ  ပ္ေပးလိုက္သည္။

“ အ….အ….”  သြယ္သြယ္ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ အကြဲေၾကာင္းေလးၾကားသို႔ လီးထိပ္ကို ခပ္ဖိဖိေလးစိုက   ္ၿပီး အထက္  ေအာက္စုံခ်ီဆန္ခ်ီ ဆြဲေပးလိုက္သည္။ သြယ္သြယ္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ကားခနဲျဖစ္သြားသည္။ လီ  းတန္ႀကီးကို ခါးလည္မွကိုင္ ၿပီး ေစာက္ပတ္ေအာက္ဖက္နားရွိ အလိုးခံသည့္အေပါက္သို႔ ႏွစ္သြင္းဖိခ်လိ   ုက္သည္။ သြယ္သြယ္ထံမွ ‘ အူး ’ ကနဲ အသံတစ္  ခ်က္ထြက္လာၿပီး ေကာ့တက္သြားသည္။ ေဖတင္က သြယ္သြယ္၏ တီ  ရွပ္ေလးကို အေပၚသို႔လွန္တင္လိုက္သည္။ ေငါက္ကနဲ  ေငါက္ကနဲ က်စ္လစ္မာတင္းေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး ထြ  က္ျပဴ၍လာသည္။ ျဖဴဝင္းေသာႏို႔အုံႀကီးမ်ားတြင္ အေၾကာစိမ္းႀကီးမ်ားက  ယွက္သန္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ  သည္။ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို စုံကိုင္ကာ ဖြဖြေခ်ေပးရင္း မသိမသာေလးဆြဲကာ လီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းစို က  ္ခ်လိုက္သည္။ “ အိ….အိ….အ…..အ…..အီး…..”   လီးတန္ႀကီးက အရင္းထိဝင္သြားကာ ေဂြးအုႀကီးမ်ားက သြယ္သြယ္၏ ဖင္ ဝကို ဖိကပ္မိေနသည္။ အေမႊးၾကမ္း  ႀကီး မ်ား၏ ယားက်ိက်ိအထိအေတြ႕ႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဇိကနဲစိုက္ဆင္းလာေသာ လီး တန္ႀကီး၏ အေတြ႕အ  ရသာမ်ားေၾကာင့္ သြယ္သြယ္ ေလာကႀကီးကို ေမ့သြားကာ မ်က္ေတာင္မ်ားစင္းၿပီး တဟင္းဟင္းျဖစ္လာ သည္။ ေဖ  တင္ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ စြပ္ က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ကို ေခါင္းမွဆြဲ၍ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေဖတင္ ကိုယ္လုံးတီးျဖ   စ္သြားၿပီ။  ထို႔ေနာက္ လီးကို တဆုံးသြင္းကာ ဖိကပ္ စိမ္ထားၿပီး ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ငုံ႔၍စို႔သည ္။

“ ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း…..အင္း….လုပ္…..လုပ္ေတာ့ေလ…..”  ေစာက္ေခါင္းထဲက လီးက ခဏၾကာေအာင္ ၿငိမ္ေနေတာ့ သြယ္ သြယ္ မေနတတ္ေတာ့။ အဖ်ားကိုအေခါင္း ဝသို႔အတ  င္းထိုးထည့္ခိုင္းေလသည္။ ၿပီးပါၿပီ