ချစ်မိပြီ…ဦးရယ်

ချစ်မိပြီ…ဦးရယ်

မို့မို့… ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ..။ မျက်နှာကြောကို မတည့်..။ လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံက ချွဲချွဲနဲ့ …။ သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူတဲ့…။ မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး..။ ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်း မသိ..။ မို့မို့ မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့်  အိမ်မှာ အတူလာနေမယ် တဲ့…။ မမ ယောက်ျားယူမှာလားလို့ မေးတော့… “ မို့မို့..နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်…” တဲ့..။  ပြီးတော့ မို့မို့ ငယ်သေးတယ် တဲ့..။   မို့မို့ မငယ်တော့ဘူးလို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ … မပြောရဲလို့..။ မို့မို့ အသက် (–) နှစ်ထဲ ရောက် နေပြီ..။ အပျိုဖြစ်တာတောင် — နှစ်ကျော်နေပြီ..။ အဲဒီလူကြီးက ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ လို့မေးတော့ မသိသေး ဘူးတဲ့..။ ကောင်းရော…ရှင်..။ အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ်ကို ခဏခဏလာဘူးတယ်..။ မို့မို့ကို ဆက်ဆံတာ သူငယ်နှပ်စားလေး လို ဆက်ဆံသလိုဘဲ..။ မကြိုက်ပါဘူး…။ ပြီးတော့ ရှိသေးတယ်..။ လူကိုကြည့်ရင် မျက်နှာကို ကြည့်ပေါ့..။ အခုတော့ ..သူက ဒီလို  မဟုတ်ဘူး..။ မို့မို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အရမ်းစိတ်ဝင်စား(အရမ်းနှာဗူးထ ) နေတဲ့ မျက်လုံးမျိုးကြီးနဲ့ ကြည့်တတ်တာ..။ အဲဒီအချိန်မျိုး ဆို…မို့မို့ နေလို့အရမ်းခက်တာ..။ သူ့ရှေ့မှာ လူတစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်တွေ မပါတော့သလိုပဲ..။ မျက်နှာတွေ ထူပူ ၊ တစ်ကိုယ်လုံး လည်း ရှိန်းဖိန်းလို့…။ နှာဗူး…ကြီး..။

ကဲ..အဲဒီလို လူကြီးက အိမ်မှာလာနေမယ်တဲ့..။ မို့မို့သိပါတယ်..။ ဒီလူကြီး အိမ်မှာလာနေရင် မမနဲ့ အတူတူ အိပ်မယ်ဆိုတာကို လေ…။ မို့မို့ စိတ်ညစ်တယ်..။ မမကိုလည်း မပြောရဲဘူး..။   မမ ခင်သီတာက မို့မို့ရဲ့ အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်တော့ မဟုတ်ပေမယ့်  တစ်ဝမ်းကွဲ အစ်မ..။ ပြီးတော့ မို့မို့ကို မိဘလို စောင့်ရှောက်လာခဲ့သူ..။ မို့မို့ (၄) နှစ်သမီးလောက်က မို့ အဖေနဲ့ အမေ ၊ နောက်… မမ ခင်သီတာရဲ့ အဖေနဲ့ အမေ ၊ မမရဲ့ အစ်ကို .. သူတို့အားလုံး တွံတေးတူးမြောင်းထဲမှာ သင်္ဘောနစ်တဲ့ ထဲ ပါသွားကြသည်..။  အဲဒီ နောက် မို့မို့ကို မမခင်သီတာက ပြုစုပျိုးထောင် လာခဲ့ရသည်..။ ဒီတော့ မို့မို့က မမခင်သီတာကို မလှန်ရဲတာလည်း မဆန်းပေ..။ အဲဒီ  မျိုးဝင်းသူ ဆိုတဲ့ လူကြီး အိမ်မှာလာနေရင်..ဘယ်လို ဆက်ပြီး စခန်းသွားရပါ့မလဲ ဟူသော အတွေးတွေက မို့မို့ စိတ်တွေကို  ညစ်နွမ်းစေလေသည်..။   အစိမ်းရောင် မီးလုံးလေးက ဖိုက်ဝပ်လေးပဲ ဖြစ်ပေမယ့် အမှောင်ကြီးစိုးမှုကြောင့် အခန်းထဲတွင် လင်း လင်းထိန်ထိန် ဖြစ်နေသည်..။ မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အကျႌကျယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ရင်း အိပ်ရာပေါ်တွင်  မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသည်..။   ခင်သီတာမှာ ရှက်ရွံ့အားနာသော  မျက်နှာလေးဖြင့် မျိုးဝင်းသူကို ကြည့်ရင်း…   “ အို..အို….နေပါစေ…ကိုဝင်းရယ်…သီတာ့ဘာသာ ဖြုတ်ပေးပါ့မယ်…”   ဟု ပြော ရှာသည်..။  “ ရှက်မနေပါနဲ့…သီတာရယ်….ကိုဝင်းဖြုတ်ပေးပါ့မယ်…ဟုတ်လား…”   ပြောရင်း မျိုးဝင်းသူက ရဲရဲတင်းတင်းပင်  ဖြုတ်ပစ်လိုက်လေရာ ဘရာစီယာလေး မလုံမလဲ ကာကွယ်ထားသော ခင်သီတာ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာ ရုန်းကန်၍ ထွက်လာတော့ရာ  ဒါကို ကြည့်ရင်း မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်၍ သွားသည်..။

“ သီတာက သိပ်လှတာပဲ…ဒါကြောင့် ကိုဝင်းက သိပ်ချစ်နေမိတာ…”  မျိုးဝင်းသူက ပြောရင်း သူမ၏ ဘရာစီယာလေးရော ထမီပါ  ဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်လေ တော့ရာ ခင်သီတာ မျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်.. ။သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ရင်းမှ  အတွင်းခံအသားကပ် ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးမှ လွဲ၍ ဖြူဖွေးပြီး ဝင်းဝါသော အသားဆိုင်တွေက မျိုးဝင်းသူ၏ စိတ်တွေကို ထ လို့မဆုံးအောင် ဖြစ်နေစေပေသည်..။  “ အို…ကွယ်….ကိုဝင်းကလဲ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ…”   လက်ကလေး  နှစ်ဖက်ကို ရင်သားပေါ် ယှက်တင်ရင်း ခင်သီတာက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်စောင်းလေး ထိုးကာပြောလိုက်သည်..။  “ နေပါအုံး… သီတာရယ်…ကိုဝင်းအားရအောင် ကြည့်ပါရစေအုံး..သီတာ တစ်ကိုယ်လုံးက တကယ့်ကို ချစ်စရာကြီး…ဟင်းဟင်း….ကိုယ်တော့   သိပ်ချစ်နေပြီ…အချစ်ရယ်.. သိပ်ချစ်ချစ်နေပြီ….” မျိုးဝင်းသူက တုန်ရင်သော အသံကြီးဖြင့် တတွတ်တွတ်ပြောရင်းက ခင် သီတာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ..လက်လေးဆစ်ခန့် ဟသွားပြီး အတွင်းမှ ဝင်းဝါသော ဖားခုံညှင်းသဏ္ဍာန် မို့  မို့ဖောင်းဖောင်း အသားပြင်လေးက အမွှေးအမျှင် ကင်းရှင်းစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်လာသည်..။ မျိုးဝင်းသူမှာ စိတ်ကို မချုပ်တီးနိုင် တော့သည့်အလား သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးအား ကြုံးဖက် ပွေ့ယူ၍ သူ၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ကာ ကျော့ရှင်းသော  သူမ၏လည်တိုင်လေးကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်ရာ… ခင်သီတာမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားပြီး မျက်နှာလေးကို မော့၍ နီတာရဲ  နှုတ်ခမ်းလွှာလေးနှစ်လွှာက ပွင့်ဟ၍ လာသည်..။

မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာအား နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့၍ အသက်အောင့်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ယူလိုက်ရာ ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးများ ပြာ ဝေသွားရတော့သည်..။  ထို့နောက် မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ရာတွင် အလိုက်သင့်လေးဖြစ်အောင်  ခင်သီတာက အယ်နေသော ဖင်ကြီးကို ကြွ၍ပေးသဖြင့် ဘောင်းဘီလေးမှာ လွယ်ကူစွာ ကျွတ်ထွက်သွားပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးတစ် ခုလုံး ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့ပဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားရတော့သည်..။  မျိုးဝင်းသူသည် ခင်သီတာ ကိုယ်လုံးလေးအား  မွေ့ရာပေါ်သို့ အလိုက်သင့်လေး ချပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ ခင်သီတာ၏ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ် တို့မှာ မီးရောင်စိမ်း လဲ့လဲ့အောက်ဝယ် မြင်ရသူ အသက်ရှူမှားလောက်အောင် အလှကြီး လှနေပါတော့သည်..။ ဝင်းဝါသော အသားစိုင်များအောက် ဝယ် ပိတုံးရောင် ဆံနွယ်လေးများက ဖယိုဖရဲလေး ကျနေသောကြောင့် ခင်သီတာ၏ အလှမှာ စာဖွဲ့ရန်ပင် ခက်လောက်အောင် မျိုး ဝင်းသူ၏ စိတ်တွေကို ပူလောင်ပြင်းပြလာစေလေသည်..။  ဖောင်းမို့ မောက်ကြွလျက်ရှိသော သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း သူမ မှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေ၍ နံဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ အိစက်နေကြလင့်ကစား သိသိသာသာကြီးပင် မို့မောက်ကုံးထနေပြီး  အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် လှိုင်းများထလို့နေသည်..။

မျက်စိအောက်ဝယ် ထင်ထင်ရှားရှား ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် မြင်နေရသော ခင်သီတာ၏ အလှတွေကြောင့် မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ထဲမှာ  ရမ္မက်မီးက အလျှံတငြီးငြီး တောက်လောင်လာခဲ့ပြီး မုန်ယိုနေသော ဆင်ရိုင်းကြီးတစ်ကောင်ပမာ ဖြစ်လာကာ သူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ  အဝတ်အစားများကို ချွတ်ခွာချလိုက်တော့ရာ… တုတ်ခိုင်သော သူ၏ လီးကြီးမှာ ဖြောင့်တန်းထောင်မတ်စွာ ထွက်ပေါ်လာလေ  တော့သည်..။ မျိုးဝင်းသူသည် သူမ၏ ကိုယ်ဘေးတွင် အလိုက်သင့် ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး နောက် ခင်သီတာ၏ နို့သီးလေးများကို ပါးစပ် ဖြင့် အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ယူလိုက်ရာ..ခင်သီတာခမျာ.. ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာလျက် တစ်ကိုယ်လုံးလည်း မရိုးမရွကြီး  ဖြစ်၍ လာရတော့သည်..။ သူမ၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ရမ္မက်ခိုးလေးတွေ ရီဝေနေသည့် မျက်လုံးများဖြင့် သူ့အား  ပြန်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။   မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ နီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။  “ ချစ် တယ်..နော်….သီတာ…” “ ချစ်တာပေါ့…..ကိုဝင်းရယ်…”  ခင်သီတာ၏ ညှို့မြူတောင့်တသော အသံလေးက မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ကို  လှုပ်ခတ်စေသည်..။ ထို့နောက် မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အိတင်းပြီး ထိရက်စရာ မရှိသော ပေါင်တန်ထွားထွားကြီးများအား သူ၏  ဒူးခေါင်းကြီးဖြင့် ထိုးကာခွဲလိုက်ပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးများ အကြားသို့ ဝင်လိုက်သည်..။

ထိုအခါ ခင်သီတာ၏ ပေါင်ကြားခွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဟက်တက်ကွဲသွားပြီး အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေသည်..။ မျိုးဝင်းသူသည်  အစွမ်းကုန် မာန်ထနေသော သူ၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးအား ညာလက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီး နောက် ခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ် အကွဲ ကြောင်းကြီးကြားမှ တွင်းဝလေးဆီသို့ ဖိကပ်၍ ထောက်လိုက်သည်..။  “ အို…..ဟင့်…ဟင့်…..”  ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေး တွန့် ခနဲ ဖြစ်သွားသည်..။ ထို့နောက် လီးကို အားနှင့် အသာဖိ၍ သွင်းလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တထစ်ထစ်နှင့် နစ်ကာ ဝင်သွား တော့သည်..။  “ ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်…အင့်…အင်း……ဗြစ်…ဗြစ်…..ဟင်း ဟင်း………”  ခင်သီတာမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီး အား သူမ၏ သွယ်တန်းသော လက်လေနှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားပြီးနောက် တဟင်းဟင်းဖြင့် ညီးညူနေလေသည်..။ မျိုးဝင်းသူ က လီးကို တစ်ခါတည်း အရင်းထိ ဖိမသွင်းသေးဘဲ တဝက်လောက်အရောက်တွင် ရပ်ထားလိုက်ပြီးနောက်.. အသာပြန်၍ ဆွဲနှုတ် လိုက်ရာ..ခင်သီတာ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများမှာ လီးနှင့် ကပ်၍ လန်ကာ ပါလာလေသည်..။ ထို့နောက် ဒစ်ပေါ်သည်အထိ  ဆွဲထုတ်ကာ ပြန်၍ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်..။ ထိုအတိုင်း ထပ်ကာထပ်ကာဖြင့် ငါးကြိမ်မျှ လုပ်ပေးလိုက်ရာ ခင်သီတာ၏ စောက် ခေါင်းလေးအတွင်းမှ အရည်ကြည်လေးများ စိုပြီး စိမ့်ထွက်လာလေသည်..။

ထို့ကြောင့် မျိုးဝင်းသူက သူ့လက်များကို ခင်သီတာ၏ ချိုင်းအောက်မှ လျှို၍ ပခုံးကို ခပ်တင်းတင်း ကိုင်ဆွဲ၍ လီးကို အဆုံးထိ  ဆောင့်သွင်းချလိုက်လေသည်..။   “ ဗြစ်…ဗြစ်…ဒုတ်….အိ…..အိ….အင့်…ကျွတ်ကျွတ်….အ…အား………“  ခင်သီတာ၏ ပါးစပ်မှ  ညည်းညူသံလေးများ တကျွတ်ကျွတ် ထွက်ပေါ်လာလေသည်.။ “ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ…ကိုရယ်…”   “ နာလို့လား…ဟင်…သီတာ..”  “  ဟင့်အင်း…..ဟင့်အင်း…..” ခင်သီတာက ခေါင်းလေးကို ရမ်းပြလိုက်သည်..။ ထို့ကြောင့် မျိုးဝင်းသူက အားတက်လာပြီး ခပ်ကြမ်း ကြမ်း ဆောင့်ချလိုက်ပြန်သည်..။ “ ပြွတ်….ဗြစ်….ပလွတ်….ပြွတ်…..ဟင့်…အင့်…..”   ခင်သီတာ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာ  စင်းကျနေပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှာ ပြုံးယောင်သန်းနေသည်..။ ဒါပေမယ့် မျိုးဝင်းသူက အားမရသေးပါ..။  “ အားမရသေးဘူး  အချစ်ရယ်…”  သူ၏ ပါးစပ်ကို ခင်သီတာ၏ နားတစ်ဖက်သို့ဖိကပ်၍ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်..။  “ ဟင့်…..ကိုကလဲ  ကွယ်….”  “ ချစ်လို့ပါ သီတာရယ်…ကို..အားရအောင် လုပ်ပါရစေနော်…”  “ ဟင်း…ကိုကတော့ သိပ်ကဲတာပဲ…သဘော သဘော… သီတာက ကိုစိတ်တိုင်းကျ ချစ်တာကို ခံရမဲ့သူပါ..ကိုရယ်…”  မျိုးဝင်းသူမှာ ခင်သီတာ့စကားကြောင့် ပီတိဖြစ်သွားသည်..။  “  ဟင်း…ဒါကြောင့် သီတာ့ကို သိပ်ချစ်နေရတာ…” တုန်ယင်သောအသံဖြင့် ပြောရင်း သူမ၏ ပါးမို့မို့လေးကို သွက်သွက်ကြီး နမ်း လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအား ဆွဲယူပြီး ခင်သီတာ၏ ကားစွင့်အိစက်ကာ လိုးရက်စရာ မရှိသော တင်သား ထွားထွားကြီးများအောက်သို့ ထိုး၍ခုလိုက်ရာ ခင်သီတာ၏ ခါးလေးမှာ ကော့တက်လာပြီးနောက် ဆီးခုံလေးမှာ ပို၍ မောက်လာ  လေသည်..။

မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက အရင်းမှ အဆုံးတိုင်မြုပ်နေပြီး အဖျားက သားအိမ်ဝကို ထောက်ကာ ခင်သီတာ ရင်ထဲ ကျဉ်နေအောင်  ခံစားရသည်..။ ခင်သီတာက ပေါင်တန်ကြီးကို ကား၍ ဒူးကိုထောက်ကာ ဖြဲပေးလိုက်မိသည်..။ မျိုးဝင်းသူသည် ကာမရမ္မက်မီး ကြောင့် မျက်တောင်များ စင်းကျနေသည့် ခင်သီတာ၏ မျက်နှာလေးအား သူ၏ ရီဝေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် စူးစူးဝါးဝါး ကြည့် နေရာမှ အံကို ခဲကာ ကြိတ်လိုက်ပြီးနောက် ခင်သီတာ၏ ပခုံးအား အားယူ၍ဆွဲကာ ကုတင်တစ်ခုလုံး သိမ့်ကနဲသိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွား  သည်အထိ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးတော့သည်..။ “ ဗြစ်….ဒုတ်…အ….အ……..ဟင့်…ဗြစ်….ဒုတ်…….ပြွတ်……”  ခင်သီတာကလည်း  သူမ၏ တင်သားကြီးများကို အချက်ကျကျ ပြန်၍ ကော့တင်ပေးနေပြန်ရာ နှစ်ဦးသားမှာ အရသာတွေ့၍ ကာမကြောတွင် နစ်မြော နေကြလေသည်..။နောက်ဆုံးမှာတော့ နှစ်ဦးသား ကာမအရသာ၏ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြပြီး တစ်ဦးကိုယ် တစ်ဦး  လွတ်ထွက်သွားမည် စိုးသည့်အလား ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လေမဝင်နိုင်အောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ပွေ့ဖက်၍ ထားလိုက်ကြ လေသည်.။ မောဟိုက်နွမ်းနယ်သော သက်ပြင်းချသံကြီးများ က ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ ပေါ်ထွက်လာကြသည်..။   “ သီတာ….”   မျိုး ဝင်းသူ၏ အသံ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပေါ်ထွက်လာသည်..။   “ ကို…..”  “ ကိုတော့ သီတာ့ကို တကယ်ပဲ စွဲမိနေပြီ…အချစ်ရယ်… သီတာရော ကိုယ့်ကို မချစ်ဘူးလား ဟင်…သီတာနဲ့ ခွဲသွားရမှာတောင် ကြောက်နေပြီ…”  ခင်သီတာက မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ  မှိန်း၍ နားထောင်နေမိသည်..။ ထိုအချိန်ဝယ် စောက်ခေါင်းထဲမှ အံ၍ကျလာသော သုတ်ရည်များက သူမ၏ တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ခု ကြားသို့ တစိမ့်စိမ့် စီး၍ ကျလာသည်..။

“ လွှတ်ပါအုံး ကိုရယ်….ဟိုဟာတွေ သုတ်ပါရစေအုံး….”   ခင်သီတာက ပြောလိုက်သဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်၍အိပ်  နေရာမှ သူမ၏ ပါးလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး မထချင်ထချင် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်..။ လီးကြီးက ပြွတ်ခနဲ နေအောင်  ကျွတ်ထွက်သွားသည်..။“သီတာ…ကိုယ့်ကို မချစ်ဘူးလား…လို့….”   မျိုးဝင်းသူက အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက်မှိန်းနေရာမှ  ခင်သီတာအား ပြန်၍ မေးလိုက်သည်.။ သူ၏လီးကြီးမှာ အရည်များဖြင့် စိုနေပြီး ပျော့ခွေ၍ ကျနေသည်..။  ခင်သီတာက အဝတ် ဟောင်းတစ်ထည်ဖြင့် သူမ၏ပေါင်ကြားမှ ပေကျံနေသော အရည်များကို သုတ်နေရင်းမှ မျိုးဝင်းသူအား မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ် ကာ ကြည့်လိုက်ရင်း…  “ ချစ်တာပေါ့….ကိုရဲ့….၊ ကဲ…သူ့ဟာကြီးကို ပေနေတာတွေ သုတ်ပေးအုံးမယ်…”  ဟုပြောကာ မျိုးဝင်း သူ၏လီးကြီးကို အဝတ်ဖြင့် သုတ်ပေးလိုက်သည်..။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆတ်ခနဲဆွဲကာ ရင်ခွင်ထဲသို့ သွင်း လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခင်သီတာ၏ ပြောင်းနွဲ့သော ခါးလေးကို သူ့လက်များဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာ  အားရပါးရ စုပ်ယူလိုက်သည်..။

ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးလေးများ စင်းကျသွားပြီးနောက် မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်၍ ဖက်တွယ်ထားသည်..။ သူမ၏  ဖောင်းမို့အိစက်သော ရင်သားများက မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဖိကပ်နေသဖြင့် တစ်ဦး၏ ရင်ခုန်သံကို တစ်ဦးက ကြားနေရ လေသည်..။   အတန်ကြာတော့မှ…  “ ချစ်… နောက်တစ်ခါ လုပ်ကြရအောင်…”   “ နေပါအုန်း.. ကိုရယ်..ကို အမောပြေအောင် ခဏ  နားပါအုန်းလား…သီတာ ဘယ်မှ ထွက်မပြေးပါဘူး.. တစ်ညလုံး လုပ်လို့ရပါတယ်….ကိုရဲ့….ကို့ဟာကြီးကို သီတာ ကိုင်ကြည့် အုန်းမယ်…” ပြောပြောဆိုဆို.. သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးများဖြင့် သေသေချာချာ ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ် သပ် ဆော့ကစားသလို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကြည့်နေသည်..။ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက ခင်သီတာ၏ လက်ထဲတွင် တဖြေးဖြေး ထ၍   တင်းတောင်လာရတော့သည်..။ ဒါကိုကြည့်၍ ခင်သီတာက ကျေနပ်အားရစွာ ပြုံးလိုက်သည်..။ “ ကဲ…ကို့ဟာကြီး ကလည်း မြန် လိုက်တာကွယ်…ထလာလိုက်တာ..ဒီတစ်ခါတော့..သီတာ့အလှည့်ပေါ့..”  ခင်သီတာက ခပ်ညုညုလေးပြောရင်း ပက်လက်လှန်ကာ  ပေါင်တန်ကြီးများ စင်း၍ အိပ်နေသော မျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်ရင်း ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ချလိုက်သည်..။  ပြီးတော့မှ သူမ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကို မြဲမြံစွာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမစောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ကာ အက်ကွဲ ကြောင်းတစ်လျှောက် လေးငါးချက်မျှ ပွတ်ဆွဲကလိနေသည်..။

သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်လွှာမှာ ကွဲဟဟလေး ဖြစ်၍ နေပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်၍နေ သော လီးတန်ကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်၍နေလေရာ ခင်သီတာသည် လီးထိပ်ဖူးကြီးအား သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိုးသွင်  မြှုပ်နှံလိုက်ပြီးနောက် အသာဖိ၍ ထိုင်ချလိုက်ရာ မာကျောတောင့်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးမှာ အိကနဲ အရင်းသို့တိုင်မြုပ်၍ ဝင် သွားလေရာ မျိုးဝင်းသူက အားမလိုအားမရနှင့်ပင် လီးကြီးကို အပေါ်သို့ မြှောက်ကော့ ပင့်တင်ပေးလိုက်မိလေသည်..။ “ ဗြစ်…ပ လွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…..”  ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးပမာ ကျော့ရှင်းလှပနေသော ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် အလှကြီးလှနေသော ခင် သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးက သူ့အပေါ်သို့ အုပ်မိုးနေရုံမျှမက အောက်ပိုင်းမှာလည်း လီးတန်ကြီးက သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ် ချောင်းလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဝင်၍နေလေရာ မျိုးဝင်းသူမှာ ကာမစိတ်များ တရိပ်ရိပ် တက်လာရလေသည်..။   ခင်သီတာသည်  သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ဘတ်ကြီးပေါ်သို့ အုပ်မိုး မှောက်ချထားလိုက်ပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ခပ် ဖြေးဖြေး အထက်အောက် ဖိချလိုက် မြှောက်တင်လိုက်ဖြင့် လှုပ်ရှားပေးနေရာ မျိုးဝင်းသူအဖို့ တသိမ့်သိမ့် တစိမ့်စိမ့်နှင့် ကာမ အရသာကို အစွမ်းကုန်ပင် ခံစားတွေ့ထိနေရတော့သည်..။

ခင်သီတာ၏ စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ဆွဲငင်ဓါတ် တစ်မျိုး ရှိနေသည်…။ တဖျတ်ဖျတ်ဖြင့် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှနေ၍ သူ့ လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ ဆွဲ၍ စုပ်ယူလိုက်သကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့် အတွေ့မှာ ထူးလွန်းလှသည်..။   “ ပြွတ်…..ဗြစ်…ပလွတ်… ပြွတ်….ဗြစ်…”  “ ကောင်းရဲ့လား…ကိုရယ်…”  ခင်သီတာက ပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာပေးလေးဖြင့် မျိုးဝင်းသူအား ကြည့်ကာ မေးလိုက် သည်..။  “ ကောင်းတာပေါ့ ..သီတာရယ်…သိပ်ကောင်းတာပဲ…ဒါကြောင့်လဲ ကိုဝင်း သီတာ့ကို မခွဲနိုင်တော့တာပေါ့…”  မျိုးဝင်းသူ က ကာမခိုးများ ရီဝေနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ခင်သီတာအား ကြည့်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်.။ လက်ကလည်း ခင်သီတာ၏  တင်ပါးထွားထွားအိအိကြီးကို အရသာခံကာ ဆုတ်ညှစ်ကိုင်တွယ်၍ နေသည်..။ ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လေးဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ပေးနေရာမှ သူမ၏ ကြီးထွားမို့မောက်သော ရင်သားနှစ်မွှာအား မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲ၍ ဖိချ ပေးလိုက်ရာ မျိုးဝင်းသူက အငမ်းမရ စုပ်ယူလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ မာတင်းထောင်တက်နေပြီး ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ် လုံးမှာလည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာကာ သူမ၏ တင်ပါးကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်၍ ပေးလိုက်သည်..။  ထို့နောက် ခင်သီတာ က လီးတန်ကြီးကို အရင်းထိမြုပ်သွားအောင် သူမ၏ ဆီးခုံလေးနှင့်ဖိကပ်ထားရင်းက မျိုးဝင်းသူ၏ ပါးပြင်အား သူမပါးပြင်လေးနှင့်  မှေးကာ ကပ်ထားလိုက်သည်..။  သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း ချွဲကျိသော အရည်များက စိမ့်ထွက်လာပြီး မျိုးဝင်း  သူ၏ ဆီးခုံပေါ်သို့ တသွင်သွင် စီးကျလာသည်..။ ခင်သီတာ၏ နွမ်းဟိုက်သော သက်ပြင်းချသံလေးမှာ ဟင်းကနဲ ထွက်ပေါ်လာ သည်..။ မျိုးဝင်းသူက အောက်မှနေ၍ သူမ၏ ခါးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ထားလိုက်လေသည်..။

“ သီတာ…ပြီးသွားပြီမို့လား..”  “ အင်း…..သူများ…မောပြီကွယ်…” ခင်သီတာက သက်ပြင်းချသံလေးနှင့်အတူ ပြန်ပြောလိုက် သည်..။  “ ဒါဖြင့် …သီတာ နားချင် နားအုံးလေ…”  “ အို…ကိုမှ မပြီးသေးတာ…ဟာ…”  “ ကိစ္စ မရှိဘူး…ကိုတစ်လှည့်လုပ်ပေးအုံးမှာ ပေါ့…”  ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးသို့လှိမ့်ချလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးတန်ကြီးက  ပြွတ်ကနဲ ပြန်၍ ကျွတ်ထွက်သွားသည်..။  မျိုးဝင်းသူက သူ၏လီးတန်ကြီးတွင်ပေကျံနေသော ခင်သီတာ၏ သုတ်ရေများကို   အဝတ်ဟောင်းတစ်ထည်ဖြင့် သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးနောက်… ခင်သီတာအား ဖက်ကာ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်လေး နမ်း လိုက်သည်..။ “ သီတာ…ဒူးထောင်ပြီး ကုန်းပေးနော်…”   ခင်သီတာကလည် းအလိုက်သိစွာဖြင့် သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကိုထောက်ပြီး  ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မှောက်၍ချလိုက်ရာ သူမ၏ ဖြူဖွေးအိစက် တင်းကားနေသော တင်ပါးကော့ကော့ကြီးမှာ အထက်သို့  မောက်ကားကော့ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း နောက်သို့ ပြူးထွက်နေလေသည်..။

မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကော့ကော့ထွားထွား တင်ပါးကြီးနောက်မှနေ၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော ခင် သီတာ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာအား လက်မနှင့်ဖြဲ၍ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြီးလျှင် သူမ၏ နွဲ့နှောင်းသော ခါး လေးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရဆွဲကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်..။  “ ပလွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်…အ…အမေ့…..”  ခင်သီတာ မှာ အရှိန်ဖြင့် ရှေ့သို့ ငိုက်ဆင်းကျသွားရသည်..။  “ ဖြေးဖြေး လိုးပါ…ကိုရယ်…”  ခင်သီတာက တောင်းပန်သံလေးနှင့် ပြောလိုက် သော်လည်း မျိုးဝင်းသူကတော့ ရမ္မက်ရှိန်ကို မထိန်းနိုင်တော့သည့်အလား ခင်သီတာ၏ တင်ပါးကြီးကို တင်းတင်းဆွဲဆုပ်ကာ  အငမ်းမရပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်၍ဆောင့်၍ လိုးတော့သည်..။  “ ဗြစ်…ပလွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…ဗြစ်…..အင့်…အင့်…အမေ့….ဗြ စ်…..ဒုတ်…အင့်..ဟင့် ”  မျိုးဝင်းသူက ဆောင့်၍လိုးနေရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာဟန်ဖြင့် ခင်သီတာ၏ ခပ်ကားကား ထောက်ထားသော ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲစိလိုက်ရာ စောစောက ဟက်တက်ကလေးကွဲဟနေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ စေ့သွားပြီး ကျဉ်းကြပ်သွားရာ လီးတန်ကြီးကို ဖိညှစ်၍ ထားလေသည်..။  ထိုအခါတွင် သူမ၏ စောက်ပတ်မှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးကို  အားနှင့် ညှစ်ဆုပ်ထားသလိုဖြစ်ကာ အရသာရှိလှသည်..။ မျိုးဝင်းသသူက သူမ၏ ရင်သားများကို လှမ်း၍ ညှစ်ဆွဲလိုက်ကာ အရှိန် ပြင်းပြင်းဖြင့် အားရပါးရ ဆောင့်လေရာ ခင်သီတာမှာလည်း တင်ပါးကြီးများကို စည်းချက်ကိုက်အောင် နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပြီး ကော့ ဆောင့်ပေးနေမိတော့သည်..။

“ ပြွတ်…..ပလွတ်…ဗြစ်…..ဗြစ်…ဟင့်..ဟင့်…ပြွတ်….ဖွတ်…အင်း…ဟင့်…”   နောက်ဆုံးတော့ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးအတွင်းမှ  ပူနွေးသော သုတ်ရည်များက စစ်ကနဲစစ်ကနဲ ပန်းထွက်လာပြီး သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းဝင်သွားလေတော့ရာ ခင်သီတာမှာ  တဟင်းဟင်း ညီးရင်း မောဟိုက်နွမ်းနယ်စွာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ဝမ်းလျားမှောက်၍ ကျသွားတော့သည်..။ မျိုးဝင်းသူမှာလည်း သူမ၏ နို့ ကြီးနှစ်လုံးကို မလွတ်တမ်းဆွဲထားရင်း သူ၏ လီးကြီးကို အတင်းဖိကပ်ထားကာ ခင်သီတာ၏ ကိုယ်ပေါ် ထပ်ဖိထားရင်း အမောဖြေ နေသည်..။ “ မို့မို့….ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား…” “ ဟင်….အို….” ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်၍ ငေါင်နေသော မို့မို့တစ်ယောက် အသံလာ ရာသို့ ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ကာသူမထံသို့ လျှောက်လာသော မျိုးဝင်းသူကို တွေ့လိုက်ရပြီး အို ကနဲ ရှက်သွေးဖြာ၍  ခေါင်းလေး ငုံ့ထားလိုက်မိသည်..။  ညက မမခင်သီတာနှင့် မျိုးဝင်းသူတို့ဆီမှ အသံများကို ကြားရသဖြင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာ၍ ဂျက်ချမထားသော မမတို့အခန်းကို အသာဟပြီး ချောင်းကြည့်မိခဲ့သည်..။ ဒါကို ဒီလူကြီး တွေ့ဖြစ်အောင် တွေ့သွားတာ  ဖြစ်မည်..။ “ ပြောပါအုံး…မို့မို့ရဲ့…အိပ်ပျော်ရဲ့လား..လို့…”   သူမ၏ အနားတွင်ရပ်လိုက်သော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ဆံပင်လေးတွေ  ကို လက်ဖြင့် သပ်တင်ပေးရင်း သူမ၏မျက်နှာလေးကို ကြင်နာစွာလေး ငုံ့၍ကြည့်ရင်း ထပ်၍မေးလိုက်သည်..။

“ မသိဘူး…”  “ ဟဲဟဲ…မို့မို့က ကိုယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်ပြီး ….ခံချင်နေတာ မဟုတ်လား…”  မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပခုံးသားလုံးလုံး လေးတစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်ရင်း မေးသည်..။ မို့မို့ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်ချင်လာသည်..။ မို့မို့ကို   ကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာသော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးကလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး နမ်းလိုက် သည်..။  “ အို…ကျွတ်..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…မမ တွေ့သွားလိမ့်မယ်…”  “ သီတာ ခုလေးတင် ဈေးသွားဝယ်တယ်..တစ်နာရီ ကျော်လောက်မှ ပြန်လာမှာ…”  ပြောလည်းပြော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ဆွဲချွတ်သည်.။ မို့မို့ ဘာမှမပြော..။  ရုန်းဖယ်ခြင်းလည်း မပြု..။ ညကထဲက သူတို့ကို ကြည့်ရင်း မျိုးဝင်းသူက သူမကို တစ်ခုခုလုပ်ရင်ကောင်းမှာပဲ ဟု ခဏခဏ တွေးမိနေခဲ့တာပဲ..။  မို့မို့က တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေ ကင်းကွာသွားရော..မျိုးဝင်းသူက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုပါ ချွတ် လိုက်သည်..။ ပြီးတော့… မို့မို့အား သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းရင်းက နို့လေးတွေကို ညှစ်သည်..။

“ ဟင့်…ဟင့်….ဦးကလဲနော်… ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ…..ဟင့်…”  စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ညည်းပြောလေး ပြောလိုက်ပြီး မို့မို့က သူမ၏  စောက်ပတ်အုံပေါ်ရှိ ပူနွေးမာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်..။  ပြီးတော့  မချင့်မရဲ ဖြစ်လာပုံဖြင့် မို့မို့က သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို  ကော့တင်လိုက်စဉ် မျိုးဝင်းသူကလည်း ဖိ၍ သွင်းလိုက်တော့ရာ.. လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဝက်လောက် တိုးဝင်သွား လေသည်..။ ” ဗြစ်…ဗြစ်….အိုး…အီး….ဗြစ်…..အ….အင့်…”   “ ဗြစ်…ဗြစ်…အီး…ဟီး….အား…..အား…ပြွတ်….ဗြစ်..”  “ မို့မို့.. နာ နေလား…”  လေးငါးချက်လောက် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးအပြီးတွင် မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။  “ ဟင့်အင်း….ရတယ်…ရပါ တယ်….ဆောင့် ဆောင့်…မို့မို့ မနာဘူး..ခံနိုင်တယ်..”  ဖင်ဆုံကြီးကို ပြန်ကြွပေးရင်း မို့မို့က ပြောလိုက်သည်..။ မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏  ပခုံးသားလေးများအား ချိုင်းကြားမှ လျှို၍ ဆွဲကိုင်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ကာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း တိုးဝင်နေသော  လီးတန်ကြီးကို ဖိဖိသွင်းနေရသည်မှာ အရသာ ထူးလှသည်..။

မို့မို့၏ မွှေးကြိုင်နုအိလှသော လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရသည်မှာ နွေးထွေး စီးပိုင်၍ အရသာ ရှိလှသလို…  ဖောင်းအိနေသော စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို မဆန့်မပြဲ ငုံထားရသဖြင့် ရှိရင်းစွဲထက် ပိုမိုဖောင်းကြွ၍  နေကာ လီးကြီး ဖိဝင်သွားတိုင်း ချိုင့် ချိုင့်ဝင်သွားရပြီး လီးထွက်လာတိုင်း စူကြွ၍ ပါလာကြသည်..။ အဝင်အထွက် လုပ်နေသော လီးတန်ကြီးကို နေရာမပေးနိုင်သည့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးတန်ကြီးကို အတင်းပင် ရစ်ပတ်ထားလေ ရာ မျိုးဝင်းသူမှာ အရသာတွေ ကောင်းကောင်းတွေ့နေလေသည်..။   မို့မို့၏ ဖင်ကြီးကို မွေ့ရာထဲ အိကျသွားအောင် ဝိုက်၍ ဆောင့် နေပြီး ကောင်းသထက်ကောင်းလာကာ တစ်ချက်တစ်ချက် အဆုံးထိဝင်နေပြီး ဆီးခုံချင်း တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံက စည်းချက်ကျကျ  ထွက်ပေါ်၍ လာသည်..။  မို့မို့ကလည်း သူမ၏ ပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ကား၍ ပေးထားလေသည်..။ သူမ၏ ဖင်ဆုံကို လည်း အပေါ်က ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ ပြန်ကော့ပေးမိသည်..။ သူမ၏ စိတ်ထဲမှာလည်း မရိုးမရွနှင့် အရူးအမူး ဖြစ်ကာ မျိုးဝင်း သူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား အတင်းပင် ပြန်ဖက်ထားမိသည်..။

ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနှင့် လီးအဝင် ပိုများကာ ဆီးခုံချင်း ပူး၍ ပူး၍ ကပ်သွားရသည်..။ “ ဗြစ်…ဗြစ်…ဗြစ်……. ဟင်း  ဟင်း…ဗြစ်…ဟင်း…ဟင်း..”   လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဝင်နေပြီမို့ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆို့ကြပ်စွာ ခံစားနေရလေသည်။ သို့ရာတွင်   ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော လီးကြီးက အရူးအမူးဖြစ်လောက်စရာ အရသာများကို ပေးနေသည်။ မာတင်းနေသည့် လီး တန်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်တိုက်နေမှုသည် သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲပင် ခံစား နေရလေသည်။လေးလံသော ကိုယ်လုံးကြီးက အပေါ်က ဖိဆောင့်ပေးနေမှုကို၎င်း၊ ကြီးထွားရှည်လျားလှသည့် လီးတန်ကြီးအား မ ဆန့်မပြဲနှင့် ကျဉ်းကြပ်လှသည့် ဖောင်းဖောင်းအိအိ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ မညှာမတာ အဆုံးထိ ဖိသွင်းခြင်းကိုသော်၎င်း၊ လီးဝင် လီးထွက် ဆောင့်ချက်များက စောက်ခေါင်းထဲ အောင့်သက်သက် ဖြစ်နေသည်ကို၎င်း၊ မို့မို့ မမှုတော့..၊ မညည်းညူတော့ပဲ ကျေ ကျေနပ်နပ်ပင် အချက်ကျကျ ကော့ကော့ပြီး… အလိုးခံလျက် ရှိလေသည်။

“ မို့မို့…. ကောင်းလားဟင် ” “ ကောင်းတယ် ဦးရယ်… နဲနဲတော့ အောင့်သေးတယ်..။ ဒါပေမယ့် မို့ ခံနိုင်ပါတယ်… ဦးဟာကြီးက  အရှည်ကြီးပဲနော်… မို့ ချက်နားအထိ ရောက်သလား မသိဘူး..၊ ပြီးတော့ ကျင်လိုက်တာ .. မို့ဟာလေး အရမ်းနာကျင်အောင် ခံစားရ တယ် သိလား… ”   ဆောင့်ချက်ကို ရပ်၍ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ကာ ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်..။  “ မို့ .. မခံနိုင်ရင် ပြော… ဦး လျှော့ လိုး  မယ်.” “ အော်…ဦးကလဲ ခံနိုင်ပါတယ်… ဒီလောက်အထိခံပြီးပြီပဲဟာ…လိုးမှာသာ လိုးစမ်းပါ..”  မို့မို့ က ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ပြော  လိုက်သဖြင့် ခဏနားနေမှုကို ရပ်ကာ မျိုးဝင်းသူက ခပ်ဖြေးဖြေး ဆောင့်သည်.။ သူမ၏ ပခုံးသားတင်းတင်းလေးကို ဆွဲပြီးလိုးနေရာ  မှ သူမ၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် မွေ့ရာပေါ်သို့ လက်ထောက်ကာ လိုးဆောင့်သည်..။ “ ဗြစ်…ဗြစ်….အင့်…အင်း….ဗြစ်…” လူလုံးချင်းကွာသွားသဖြင့် ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်အုံသေးသေးလေးထဲသို့ ကြီးထားရှည်လျားသော လီးတန်ကြီး တစွပ်စွပ်နှင့် တိုးဝင်နေပုံမှာ မို့မို့ စိတ်ထပြီးရင်း ထချင်နေစရာ မြင်နေရလေသည်။ မျိုးဝင်းသူကလည်း မြင်နေရသလို မို့မို့လည်း မြင်နေရခြင်း  ဖြစ်သည်..။

မနက်ဖက်အလင်းရောင်အောက်တွင် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ လိုးနေခံနေကြလေသည်။  “ ဦး….မို့ကို ခုလို နေ့တိုင်း လုပ် ပေးမှာလား…ဟင်…”  မျိုးဝင်းသူ ပြုံးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အရသာ သိသွားပြီး တန်းတန်းစွဲ သွားတော့မှာကို သိလိုက်ရ သည်။  “ လုပ်ပေးမှာပေါ့…မို့ရဲ့..”  “ အင်း…မမ .. မရှိတဲ့ အချိန်မှ လုပ်ရမှာနော်..”  “ ဒါပေါ့…မို့ရဲ့…. သူသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ…”   “  နောက် ရှိသေးတယ်.. ဦး မမကို မလုပ်နဲ့တော့ မို့ ကိုပဲ လုပ်ရမယ်..” “ အာ…ဒါကတော့….”   မျိုးဝင်းသူ စိတ်ထဲ .. မိန်းမတွေများ ဟု  တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိပြန်သည်။  “ တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်နေပေါ့..ဘာလဲ မို့ကို လုပ်ရတာ မကောင်းလို့လား…”  “ ဟာ….ဟုတ်ပါ  ဘူး….မို့ရဲ့..”နှုတ်ခမ်းစူ၍ မျက်စောင်းလေးထိုးပြောတော့ မျိုးဝင်းသူ ပြာပြာသလဲ ပြန်ပြောသည်။   “ ဦး အကြိုက်ပြော…သိလား…  မို့ အကုန်လုပ်ပေးမယ်…”  “ ဟဲဟဲ…ဟဲ….”  မျိုးဝင်းသူ ပုံစံပြောင်းသည်။ မို့မို့၏ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကို  တံကောက်ကွေးမှ လက်ဖြင့် မတင်လိုက်သည်..။ မွေ့ရာနှင့် ကပ်နေသော ဖင်လေးက ကြွတက်သွားပြီး စောက်ပတ်လေးက ပို၍ စူ ဖောင်းထွက်လာသည်။

ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်အုံလေးထဲသို့ လီးကြီးကို အဆုံးထိ စိုက်စိုက်ထိုးချသည်.။ လီးဝင်ကာ အလိုးခံနေရသော မို့မို့အတွက်  ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်..။   သို့သော် မို့မို့ မအော် .. မညည်း..၊ မရုန်း ၊ နာကျင်နေမှုကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲ  အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် မဆန့်မပြဲ မတန်တဆ လီးနှင့် စောက်ပတ်အတွေ့ကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ကြိတ်မှိတ်၍ ခံနေလေသည်။  နာခြင်း၊ အောင့်ခြင်းထဲတွင် ကောင်းခြင်း၊ ဆိမ့်ခြင်းများ ပါဝင်နေသည်ကို သူမသိရှိခံစား နေရလေပြီ ဖြစ်လေသည်..။ တံကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို မ၍ လှန်တင်ပြီး ခပ်တင်းတင်း ချုပ်ကိုင်ကာ ဝက်တုပ် တုပ်သလို ချုပ်ပြီး စိတ်ပါလက်ပါ အားပါးတရ မ  ညှာတမ်း ဆောင့်လိုးနေသော မျိုးဝင်းသူမှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီး …၊ ပြီးချင်လာချေပြီ..။ မကြာမီမှာပင် တစ်ကိုယ်လုံး ရှိ အကြောအချဉ်များ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လာပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်နေသော  လီးတန်ကြီးမှ ပူနွေးပျစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားစဉ်မှာပင် .. မို့မို့ ခမျာမှာလည်း မျိုးဝင်းသူက အတင်းဖိထားသည့်  ကြားမှ ကော့တက်လာပြီး တဟင်းဟင်းဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်တက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ သုတ်ရည်များ ပန်း ထွက်ကုန်လေတော့သည်..။ ပြီးနောက်….မျိုးဝင်းသူ၏ လည်ပင်းကြီးကို လှမ်းဆွဲချကာ နှုတ်ခမ်းလေး စူပေးကာ ခေါင်းလေး မော့ပေးလိုက်တော့သည်…။

 

Zawgyi

 

ခ်စ္မိၿပီ…ဦးရယ္

မို႔မို႔… ဒီလူႀကီးကို ၾကည့္လို႔မရ..။ မ်က္ႏွာေၾကာကို မတည့္..။ လူေကာင္ႀကီးက ႀကီးသေလာက္ စကားသံက ခြၽဲခြၽဲနဲ႔ …။ သူ႔နာမည္က မ်ိဳးဝင္းသူတဲ့…။ မမခင္သီတာကလည္း တစ္မ်ိဳး..။ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိ..။ မို႔မို႔ မ်က္ႏွာေၾကာမတည့္ေသာ လူႀကီးက မမႏွင့္  အိမ္မွာ အတူလာေနမယ္ တဲ့…။ မမ ေယာက္်ားယူမွာလားလို႔ ေမးေတာ့… “ မို႔မို႔..နားမလည္ေသးပါဘူး ညီမေလးရယ္…” တဲ့..။  ၿပီးေတာ့ မို႔မို႔ ငယ္ေသးတယ္ တဲ့..။   မို႔မို႔ မငယ္ေတာ့ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာခ်င္လိုက္တာ … မေျပာရဲလို႔..။ မို႔မို႔ အသက္ (–) ႏွစ္ထဲ ေရာက္ ေနၿပီ..။ အပ်ိဳျဖစ္တာေတာင္ — ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ..။ အဲဒီလူႀကီးက ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ လာေနမွာလဲ လို႔ေမးေတာ့ မသိေသး ဘူးတဲ့..။ ေကာင္းေရာ…ရွင္..။ အရင္တုန္းက အဲဒီလူႀကီး အိမ္ကို ခဏခဏလာဘူးတယ္..။ မို႔မို႔ကို ဆက္ဆံတာ သူငယ္ႏွပ္စားေလး လို ဆက္ဆံသလိုဘဲ..။ မႀကိဳက္ပါဘူး…။ ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္..။ လူကိုၾကည့္ရင္ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေပါ့..။ အခုေတာ့ ..သူက ဒီလို  မဟုတ္ဘူး..။ မို႔မို႔ တစ္ကိုယ္လုံးကို အရမ္းစိတ္ဝင္စား(အရမ္းႏွာဗူးထ ) ေနတဲ့ မ်က္လုံးမ်ိဳးႀကီးနဲ႔ ၾကည့္တတ္တာ..။ အဲဒီအခ်ိန္မ်ိဳး ဆို…မို႔မို႔ ေနလို႔အရမ္းခက္တာ..။ သူ႔ေရွ႕မွာ လူတစ္ကိုယ္လုံး အဝတ္ေတြ မပါေတာ့သလိုပဲ..။ မ်က္ႏွာေတြ ထူပူ ၊ တစ္ကိုယ္လုံး လည္း ရွိန္းဖိန္းလို႔…။ ႏွာဗူး…ႀကီး..။

ကဲ..အဲဒီလို လူႀကီးက အိမ္မွာလာေနမယ္တဲ့..။ မို႔မို႔သိပါတယ္..။ ဒီလူႀကီး အိမ္မွာလာေနရင္ မမနဲ႔ အတူတူ အိပ္မယ္ဆိုတာကို ေလ…။ မို႔မို႔ စိတ္ညစ္တယ္..။ မမကိုလည္း မေျပာရဲဘူး..။   မမ ခင္သီတာက မို႔မို႔ရဲ႕ အစ္မအရင္းေခါက္ေခါက္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္  တစ္ဝမ္းကြဲ အစ္မ..။ ၿပီးေတာ့ မို႔မို႔ကို မိဘလို ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့သူ..။ မို႔မို႔ (၄) ႏွစ္သမီးေလာက္က မို႔ အေဖနဲ႔ အေမ ၊ ေနာက္… မမ ခင္သီတာရဲ႕ အေဖနဲ႔ အေမ ၊ မမရဲ႕ အစ္ကို .. သူတို႔အားလုံး တြံေတးတူးေျမာင္းထဲမွာ သေဘၤာနစ္တဲ့ ထဲ ပါသြားၾကသည္..။  အဲဒီ ေနာက္ မို႔မို႔ကို မမခင္သီတာက ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ လာခဲ့ရသည္..။ ဒီေတာ့ မို႔မို႔က မမခင္သီတာကို မလွန္ရဲတာလည္း မဆန္းေပ..။ အဲဒီ  မ်ိဳးဝင္းသူ ဆိုတဲ့ လူႀကီး အိမ္မွာလာေနရင္..ဘယ္လို ဆက္ၿပီး စခန္းသြားရပါ့မလဲ ဟူေသာ အေတြးေတြက မို႔မို႔ စိတ္ေတြကို  ညစ္ႏြမ္းေစေလသည္..။   အစိမ္းေရာင္ မီးလုံးေလးက ဖိုက္ဝပ္ေလးပဲ ျဖစ္ေပမယ့္ အေမွာင္ႀကီးစိုးမႈေၾကာင့္ အခန္းထဲတြင္ လင္း လင္းထိန္ထိန္ ျဖစ္ေနသည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူက ခင္သီတာ၏ အက်ႌက်ယ္သီးေလးေတြကို တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ရင္း အိပ္ရာေပၚတြင္  မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနေသာ ခင္သီတာ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနသည္..။   ခင္သီတာမွာ ရွက္႐ြံ႕အားနာေသာ  မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ မ်ိဳးဝင္းသူကို ၾကည့္ရင္း…   “ အို..အို….ေနပါေစ…ကိုဝင္းရယ္…သီတာ့ဘာသာ ျဖဳတ္ေပးပါ့မယ္…”   ဟု ေျပာ ရွာသည္..။  “ ရွက္မေနပါနဲ႔…သီတာရယ္….ကိုဝင္းျဖဳတ္ေပးပါ့မယ္…ဟုတ္လား…”   ေျပာရင္း မ်ိဳးဝင္းသူက ရဲရဲတင္းတင္းပင္  ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေလရာ ဘရာစီယာေလး မလုံမလဲ ကာကြယ္ထားေသာ ခင္သီတာ၏ ရင္သားႏွစ္မႊာမွာ ႐ုန္းကန္၍ ထြက္လာေတာ့ရာ  ဒါကို ၾကည့္ရင္း မ်ိဳးဝင္းသူ၏ မ်က္လုံးမ်ား ဝင္းလက္၍ သြားသည္..။

“ သီတာက သိပ္လွတာပဲ…ဒါေၾကာင့္ ကိုဝင္းက သိပ္ခ်စ္ေနမိတာ…”  မ်ိဳးဝင္းသူက ေျပာရင္း သူမ၏ ဘရာစီယာေလးေရာ ထမီပါ  ဆြဲ၍ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေလ ေတာ့ရာ ခင္သီတာ မ်က္ႏွာေလး ရဲကနဲ ျဖစ္သြားရေလသည္.. ။သူမ၏ တစ္ကိုယ္လုံးမွာ ေပါင္ရင္းမွ  အတြင္းခံအသားကပ္ ေဘာင္းဘီပန္းေရာင္ေလးမွ လြဲ၍ ျဖဴေဖြးၿပီး ဝင္းဝါေသာ အသားဆိုင္ေတြက မ်ိဳးဝင္းသူ၏ စိတ္ေတြကို ထ လို႔မဆုံးေအာင္ ျဖစ္ေနေစေပသည္..။  “ အို…ကြယ္….ကိုဝင္းကလဲ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ၾကည့္ေနရတာလဲ…”   လက္ကေလး  ႏွစ္ဖက္ကို ရင္သားေပၚ ယွက္တင္ရင္း ခင္သီတာက ရွက္႐ြံ႕စြာျဖင့္ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးကာေျပာလိုက္သည္..။  “ ေနပါအုံး… သီတာရယ္…ကိုဝင္းအားရေအာင္ ၾကည့္ပါရေစအုံး..သီတာ တစ္ကိုယ္လုံးက တကယ့္ကို ခ်စ္စရာႀကီး…ဟင္းဟင္း….ကိုယ္ေတာ့   သိပ္ခ်စ္ေနၿပီ…အခ်စ္ရယ္.. သိပ္ခ်စ္ခ်စ္ေနၿပီ….” မ်ိဳးဝင္းသူက တုန္ရင္ေသာ အသံႀကီးျဖင့္ တတြတ္တြတ္ေျပာရင္းက ခင္ သီတာ၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ရာ..လက္ေလးဆစ္ခန႔္ ဟသြားၿပီး အတြင္းမွ ဝင္းဝါေသာ ဖားခုံညႇင္းသ႑ာန္ မို႔  မို႔ေဖာင္းေဖာင္း အသားျပင္ေလးက အေမႊးအမွ်င္ ကင္းရွင္းစြာျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူမွာ စိတ္ကို မခ်ဳပ္တီးႏိုင္ ေတာ့သည့္အလား သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးအား ႀကဳံးဖက္ ေပြ႕ယူ၍ သူ၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲသြင္းလိုက္ကာ ေက်ာ့ရွင္းေသာ  သူမ၏လည္တိုင္ေလးကို အငမ္းမရ နမ္းလိုက္ရာ… ခင္သီတာမွာ တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့၍ နီတာရဲ  ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးႏွစ္လႊာက ပြင့္ဟ၍ လာသည္..။

မ်ိဳးဝင္းသူက ခင္သီတာအား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့၍ အသက္ေအာင့္ကာ ခပ္ျပင္းျပင္း စုပ္ယူလိုက္ရာ ခင္သီတာမွာ မ်က္လုံးမ်ား ျပာ ေဝသြားရေတာ့သည္..။  ထို႔ေနာက္ မ်ိဳးဝင္းသူက သူမ၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခြၽတ္ရာတြင္ အလိုက္သင့္ေလးျဖစ္ေအာင္  ခင္သီတာက အယ္ေနေသာ ဖင္ႀကီးကို ႂကြ၍ေပးသျဖင့္ ေဘာင္းဘီေလးမွာ လြယ္ကူစြာ ကြၽတ္ထြက္သြားၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးတစ္ ခုလုံး ဘာအဝတ္အစားမွ မရွိေတာ့ပဲ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္သြားရေတာ့သည္..။  မ်ိဳးဝင္းသူသည္ ခင္သီတာ ကိုယ္လုံးေလးအား  ေမြ႕ရာေပၚသို႔ အလိုက္သင့္ေလး ခ်ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ခင္သီတာ၏ ရႈိက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္ တို႔မွာ မီးေရာင္စိမ္း လဲ့လဲ့ေအာက္ဝယ္ ျမင္ရသူ အသက္ရႉမွားေလာက္ေအာင္ အလွႀကီး လွေနပါေတာ့သည္..။ ဝင္းဝါေသာ အသားစိုင္မ်ားေအာက္ ဝယ္ ပိတုံးေရာင္ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားက ဖယိုဖရဲေလး က်ေနေသာေၾကာင့္ ခင္သီတာ၏ အလွမွာ စာဖြဲ႕ရန္ပင္ ခက္ေလာက္ေအာင္ မ်ိဳး ဝင္းသူ၏ စိတ္ေတြကို ပူေလာင္ျပင္းျပလာေစေလသည္..။  ေဖာင္းမို႔ ေမာက္ႂကြလ်က္ရွိေသာ သူမ၏ ရင္သားႏွစ္မႊာမွာလည္း သူမ မွာ ပက္လက္ေလး ျဖစ္ေန၍ နံေဘး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီသို႔ အိစက္ေနၾကလင့္ကစား သိသိသာသာႀကီးပင္ မို႔ေမာက္ကုံးထေနၿပီး  အသက္ရႉလိုက္တိုင္း နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖင့္ လႈိင္းမ်ားထလို႔ေနသည္..။

မ်က္စိေအာက္ဝယ္ ထင္ထင္ရွားရွား ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျမင္ေနရေသာ ခင္သီတာ၏ အလွေတြေၾကာင့္ မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ရင္ထဲမွာ  ရမၼက္မီးက အလွ်ံတၿငီးၿငီး ေတာက္ေလာင္လာခဲ့ၿပီး မုန္ယိုေနေသာ ဆင္႐ိုင္းႀကီးတစ္ေကာင္ပမာ ျဖစ္လာကာ သူ၏ ကိုယ္ေပၚမွ  အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္ခြာခ်လိုက္ေတာ့ရာ… တုတ္ခိုင္ေသာ သူ၏ လီးႀကီးမွာ ေျဖာင့္တန္းေထာင္မတ္စြာ ထြက္ေပၚလာေလ  ေတာ့သည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူသည္ သူမ၏ ကိုယ္ေဘးတြင္ အလိုက္သင့္ ဝင္အိပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ ခင္သီတာ၏ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ပါးစပ္ ျဖင့္ အငမ္းမရ တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ယူလိုက္ရာ..ခင္သီတာခမ်ာ.. ရင္ဘတ္ႀကီး ေကာ့တက္လာလ်က္ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း မ႐ိုးမ႐ြႀကီး  ျဖစ္၍ လာရေတာ့သည္..။ သူမ၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရမၼက္ခိုးေလးေတြ ရီေဝေနသည့္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ သူ႔အား  ျပန္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။   မ်ိဳးဝင္းသူက သူမ၏ နီရဲရဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္..။  “ ခ်စ္ တယ္..ေနာ္….သီတာ…” “ ခ်စ္တာေပါ့…..ကိုဝင္းရယ္…”  ခင္သီတာ၏ ညႇိဳ႕ျမဴေတာင့္တေသာ အသံေလးက မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ရင္ကို  လႈပ္ခတ္ေစသည္..။ ထို႔ေနာက္ မ်ိဳးဝင္းသူက ခင္သီတာ၏ အိတင္းၿပီး ထိရက္စရာ မရွိေသာ ေပါင္တန္ထြားထြားႀကီးမ်ားအား သူ၏  ဒူးေခါင္းႀကီးျဖင့္ ထိုးကာခြဲလိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား အၾကားသို႔ ဝင္လိုက္သည္..။

ထိုအခါ ခင္သီတာ၏ ေပါင္ၾကားခြဆုံမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဟက္တက္ကြဲသြားၿပီး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေလသည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူသည္  အစြမ္းကုန္ မာန္ထေနေသာ သူ၏ လီးတန္ႀကီး ထိပ္ဖူးအား ညာလက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္ ခင္သီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲ ေၾကာင္းႀကီးၾကားမွ တြင္းဝေလးဆီသို႔ ဖိကပ္၍ ေထာက္လိုက္သည္..။  “ အို…..ဟင့္…ဟင့္…..”  ခင္သီတာ၏ ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္ ခနဲ ျဖစ္သြားသည္..။ ထို႔ေနာက္ လီးကို အားႏွင့္ အသာဖိ၍ သြင္းလိုက္ရာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တထစ္ထစ္ႏွင့္ နစ္ကာ ဝင္သြား ေတာ့သည္..။  “ ျဗစ္….ျဗစ္….အင့္…အင့္…အင္း……ျဗစ္…ျဗစ္…..ဟင္း ဟင္း………”  ခင္သီတာမွာ မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ေက်ာျပင္ႀကီး အား သူမ၏ သြယ္တန္းေသာ လက္ေလႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ထားၿပီးေနာက္ တဟင္းဟင္းျဖင့္ ညီးညဴေနေလသည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူ က လီးကို တစ္ခါတည္း အရင္းထိ ဖိမသြင္းေသးဘဲ တဝက္ေလာက္အေရာက္တြင္ ရပ္ထားလိုက္ၿပီးေနာက္.. အသာျပန္၍ ဆြဲႏႈတ္ လိုက္ရာ..ခင္သီတာ၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ လီးႏွင့္ ကပ္၍ လန္ကာ ပါလာေလသည္..။ ထို႔ေနာက္ ဒစ္ေပၚသည္အထိ  ဆြဲထုတ္ကာ ျပန္၍ ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္..။ ထိုအတိုင္း ထပ္ကာထပ္ကာျဖင့္ ငါးႀကိမ္မွ် လုပ္ေပးလိုက္ရာ ခင္သီတာ၏ ေစာက္ ေခါင္းေလးအတြင္းမွ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိုၿပီး စိမ့္ထြက္လာေလသည္..။

ထို႔ေၾကာင့္ မ်ိဳးဝင္းသူက သူ႔လက္မ်ားကို ခင္သီတာ၏ ခ်ိဳင္းေအာက္မွ လွ်ိဳ၍ ပခုံးကို ခပ္တင္းတင္း ကိုင္ဆြဲ၍ လီးကို အဆုံးထိ  ေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္ေလသည္..။   “ ျဗစ္…ျဗစ္…ဒုတ္….အိ…..အိ….အင့္…ကြၽတ္ကြၽတ္….အ…အား………“  ခင္သီတာ၏ ပါးစပ္မွ  ညည္းညဴသံေလးမ်ား တကြၽတ္ကြၽတ္ ထြက္ေပၚလာေလသည္.။ “ ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ…ကိုရယ္…”   “ နာလို႔လား…ဟင္…သီတာ..”  “  ဟင့္အင္း…..ဟင့္အင္း…..” ခင္သီတာက ေခါင္းေလးကို ရမ္းျပလိုက္သည္..။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်ိဳးဝင္းသူက အားတက္လာၿပီး ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္း ေဆာင့္ခ်လိုက္ျပန္သည္..။ “ ႁပြတ္….ျဗစ္….ပလြတ္….ႁပြတ္…..ဟင့္…အင့္…..”   ခင္သီတာ၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ားမွာ  စင္းက်ေနၿပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ ၿပဳံးေယာင္သန္းေနသည္..။ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳးဝင္းသူက အားမရေသးပါ..။  “ အားမရေသးဘူး  အခ်စ္ရယ္…”  သူ၏ ပါးစပ္ကို ခင္သီတာ၏ နားတစ္ဖက္သို႔ဖိကပ္၍ ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္..။  “ ဟင့္…..ကိုကလဲ  ကြယ္….”  “ ခ်စ္လို႔ပါ သီတာရယ္…ကို..အားရေအာင္ လုပ္ပါရေစေနာ္…”  “ ဟင္း…ကိုကေတာ့ သိပ္ကဲတာပဲ…သေဘာ သေဘာ… သီတာက ကိုစိတ္တိုင္းက် ခ်စ္တာကို ခံရမဲ့သူပါ..ကိုရယ္…”  မ်ိဳးဝင္းသူမွာ ခင္သီတာ့စကားေၾကာင့္ ပီတိျဖစ္သြားသည္..။  “  ဟင္း…ဒါေၾကာင့္ သီတာ့ကို သိပ္ခ်စ္ေနရတာ…” တုန္ယင္ေသာအသံျဖင့္ ေျပာရင္း သူမ၏ ပါးမို႔မို႔ေလးကို သြက္သြက္ႀကီး နမ္း လိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးအား ဆြဲယူၿပီး ခင္သီတာ၏ ကားစြင့္အိစက္ကာ လိုးရက္စရာ မရွိေသာ တင္သား ထြားထြားႀကီးမ်ားေအာက္သို႔ ထိုး၍ခုလိုက္ရာ ခင္သီတာ၏ ခါးေလးမွာ ေကာ့တက္လာၿပီးေနာက္ ဆီးခုံေလးမွာ ပို၍ ေမာက္လာ  ေလသည္..။

မ်ိဳးဝင္းသူ၏ လီးႀကီးက အရင္းမွ အဆုံးတိုင္ျမဳပ္ေနၿပီး အဖ်ားက သားအိမ္ဝကို ေထာက္ကာ ခင္သီတာ ရင္ထဲ က်ဥ္ေနေအာင္  ခံစားရသည္..။ ခင္သီတာက ေပါင္တန္ႀကီးကို ကား၍ ဒူးကိုေထာက္ကာ ၿဖဲေပးလိုက္မိသည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူသည္ ကာမရမၼက္မီး ေၾကာင့္ မ်က္ေတာင္မ်ား စင္းက်ေနသည့္ ခင္သီတာ၏ မ်က္ႏွာေလးအား သူ၏ ရီေဝေသာ မ်က္လုံးႀကီးမ်ားျဖင့္ စူးစူးဝါးဝါး ၾကည့္ ေနရာမွ အံကို ခဲကာ ႀကိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ခင္သီတာ၏ ပခုံးအား အားယူ၍ဆြဲကာ ကုတင္တစ္ခုလုံး သိမ့္ကနဲသိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြား  သည္အထိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးေတာ့သည္..။ “ ျဗစ္….ဒုတ္…အ….အ……..ဟင့္…ျဗစ္….ဒုတ္…….ႁပြတ္……”  ခင္သီတာကလည္း  သူမ၏ တင္သားႀကီးမ်ားကို အခ်က္က်က် ျပန္၍ ေကာ့တင္ေပးေနျပန္ရာ ႏွစ္ဦးသားမွာ အရသာေတြ႕၍ ကာမေၾကာတြင္ နစ္ေျမာ ေနၾကေလသည္..။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ႏွစ္ဦးသား ကာမအရသာ၏ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကၿပီး တစ္ဦးကိုယ္ တစ္ဦး  လြတ္ထြက္သြားမည္ စိုးသည့္အလား ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုၾကား ေလမဝင္ႏိုင္ေအာင္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး ေပြ႕ဖက္၍ ထားလိုက္ၾက ေလသည္.။ ေမာဟိုက္ႏြမ္းနယ္ေသာ သက္ျပင္းခ်သံႀကီးမ်ား က ဟင္းကနဲ ဟင္းကနဲ ေပၚထြက္လာၾကသည္..။   “ သီတာ….”   မ်ိဳး ဝင္းသူ၏ အသံ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေပၚထြက္လာသည္..။   “ ကို…..”  “ ကိုေတာ့ သီတာ့ကို တကယ္ပဲ စြဲမိေနၿပီ…အခ်စ္ရယ္… သီတာေရာ ကိုယ့္ကို မခ်စ္ဘူးလား ဟင္…သီတာနဲ႔ ခြဲသြားရမွာေတာင္ ေၾကာက္ေနၿပီ…”  ခင္သီတာက မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္ကာ  မွိန္း၍ နားေထာင္ေနမိသည္..။ ထိုအခ်ိန္ဝယ္ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အံ၍က်လာေသာ သုတ္ရည္မ်ားက သူမ၏ တင္ပါးဆုံႀကီးႏွစ္ခု ၾကားသို႔ တစိမ့္စိမ့္ စီး၍ က်လာသည္..။

“ လႊတ္ပါအုံး ကိုရယ္….ဟိုဟာေတြ သုတ္ပါရေစအုံး….”   ခင္သီတာက ေျပာလိုက္သျဖင့္ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေမွာက္၍အိပ္  ေနရာမွ သူမ၏ ပါးေလးေတြကို ခပ္ဖြဖြနမ္းၿပီး မထခ်င္ထခ်င္ သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္..။ လီးႀကီးက ႁပြတ္ခနဲ ေနေအာင္  ကြၽတ္ထြက္သြားသည္..။“သီတာ…ကိုယ့္ကို မခ်စ္ဘူးလား…လို႔….”   မ်ိဳးဝင္းသူက အိပ္ရာေပၚတြင္ ပက္လက္မွိန္းေနရာမွ  ခင္သီတာအား ျပန္၍ ေမးလိုက္သည္.။ သူ၏လီးႀကီးမွာ အရည္မ်ားျဖင့္ စိုေနၿပီး ေပ်ာ့ေခြ၍ က်ေနသည္..။  ခင္သီတာက အဝတ္ ေဟာင္းတစ္ထည္ျဖင့္ သူမ၏ေပါင္ၾကားမွ ေပက်ံေနေသာ အရည္မ်ားကို သုတ္ေနရင္းမွ မ်ိဳးဝင္းသူအား မ်က္လုံးေလးေထာင့္ကပ္ ကာ ၾကည့္လိုက္ရင္း…  “ ခ်စ္တာေပါ့….ကိုရဲ႕….၊ ကဲ…သူ႔ဟာႀကီးကို ေပေနတာေတြ သုတ္ေပးအုံးမယ္…”  ဟုေျပာကာ မ်ိဳးဝင္း သူ၏လီးႀကီးကို အဝတ္ျဖင့္ သုတ္ေပးလိုက္သည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆတ္ခနဲဆြဲကာ ရင္ခြင္ထဲသို႔ သြင္း လိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ ခင္သီတာ၏ ေျပာင္းႏြဲ႕ေသာ ခါးေလးကို သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ကာ  အားရပါးရ စုပ္ယူလိုက္သည္..။

ခင္သီတာမွာ မ်က္လုံးေလးမ်ား စင္းက်သြားၿပီးေနာက္ မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ျပန္၍ ဖက္တြယ္ထားသည္..။ သူမ၏  ေဖာင္းမို႔အိစက္ေသာ ရင္သားမ်ားက မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ဖိကပ္ေနသျဖင့္ တစ္ဦး၏ ရင္ခုန္သံကို တစ္ဦးက ၾကားေနရ ေလသည္..။   အတန္ၾကာေတာ့မွ…  “ ခ်စ္… ေနာက္တစ္ခါ လုပ္ၾကရေအာင္…”   “ ေနပါအုန္း.. ကိုရယ္..ကို အေမာေျပေအာင္ ခဏ  နားပါအုန္းလား…သီတာ ဘယ္မွ ထြက္မေျပးပါဘူး.. တစ္ညလုံး လုပ္လို႔ရပါတယ္….ကိုရဲ႕….ကို႔ဟာႀကီးကို သီတာ ကိုင္ၾကည့္ အုန္းမယ္…” ေျပာေျပာဆိုဆို.. သီတာက မ်ိဳးဝင္းသူ၏ လီးႀကီးကို သူမ၏ လက္ကေလးမ်ားျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ သပ္ ေဆာ့ကစားသလို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ၾကည့္ေနသည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူ၏ လီးႀကီးက ခင္သီတာ၏ လက္ထဲတြင္ တေျဖးေျဖး ထ၍   တင္းေတာင္လာရေတာ့သည္..။ ဒါကိုၾကည့္၍ ခင္သီတာက ေက်နပ္အားရစြာ ၿပဳံးလိုက္သည္..။ “ ကဲ…ကို႔ဟာႀကီး ကလည္း ျမန္ လိုက္တာကြယ္…ထလာလိုက္တာ..ဒီတစ္ခါေတာ့..သီတာ့အလွည့္ေပါ့..”  ခင္သီတာက ခပ္ညဳညဳေလးေျပာရင္း ပက္လက္လွန္ကာ  ေပါင္တန္ႀကီးမ်ား စင္း၍ အိပ္ေနေသာ မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ တက္ခြလိုက္ရင္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။  ၿပီးေတာ့မွ သူမ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ မ်ိဳးဝင္းသူ၏ လီးႀကီးကို ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူမေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ ေတ့ကာ အက္ကြဲ ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေလးငါးခ်က္မွ် ပြတ္ဆြဲကလိေနသည္..။

သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္လႊာမွာ ကြဲဟဟေလး ျဖစ္၍ ေနၿပီး မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႀကီး ျဖစ္၍ေန ေသာ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ တဲ့တဲ့မတ္မတ္ႀကီး ျဖစ္၍ေနေလရာ ခင္သီတာသည္ လီးထိပ္ဖူးႀကီးအား သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ထိုးသြင္  ျမႇဳပ္ႏွံလိုက္ၿပီးေနာက္ အသာဖိ၍ ထိုင္ခ်လိုက္ရာ မာေက်ာေတာင့္တင္းေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ အိကနဲ အရင္းသို႔တိုင္ျမဳပ္၍ ဝင္ သြားေလရာ မ်ိဳးဝင္းသူက အားမလိုအားမရႏွင့္ပင္ လီးႀကီးကို အေပၚသို႔ ေျမႇာက္ေကာ့ ပင့္တင္ေပးလိုက္မိေလသည္..။ “ ျဗစ္…ပ လြတ္…ျဗစ္…ဒုတ္…..”  ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆးငါးႀကီးပမာ ေက်ာ့ရွင္းလွပေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ အလွႀကီးလွေနေသာ ခင္ သီတာ၏ ကိုယ္လုံးေလးက သူ႔အေပၚသို႔ အုပ္မိုးေန႐ုံမွ်မက ေအာက္ပိုင္းမွာလည္း လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တစ္ ေခ်ာင္းလုံး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဝင္၍ေနေလရာ မ်ိဳးဝင္းသူမွာ ကာမစိတ္မ်ား တရိပ္ရိပ္ တက္လာရေလသည္..။   ခင္သီတာသည္  သူမ၏ ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ရင္ဘတ္ႀကီးေပၚသို႔ အုပ္မိုး ေမွာက္ခ်ထားလိုက္ၿပီး သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို ခပ္ ေျဖးေျဖး အထက္ေအာက္ ဖိခ်လိုက္ ေျမႇာက္တင္လိုက္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေပးေနရာ မ်ိဳးဝင္းသူအဖို႔ တသိမ့္သိမ့္ တစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ ကာမ အရသာကို အစြမ္းကုန္ပင္ ခံစားေတြ႕ထိေနရေတာ့သည္..။

ခင္သီတာ၏ ေစာက္ေခါင္းေလးကလည္း ဆြဲငင္ဓါတ္ တစ္မ်ိဳး ရွိေနသည္…။ တဖ်တ္ဖ်တ္ျဖင့္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွေန၍ သူ႔ လီးတန္ႀကီးကို ရစ္ပတ္ကာ ဆြဲ၍ စုပ္ယူလိုက္သကဲ့သို႔ ခံစားရသျဖင့္ အေတြ႕မွာ ထူးလြန္းလွသည္..။   “ ႁပြတ္…..ျဗစ္…ပလြတ္… ႁပြတ္….ျဗစ္…”  “ ေကာင္းရဲ႕လား…ကိုရယ္…”  ခင္သီတာက ၿပဳံးတုံ႔တုံ႔မ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္ မ်ိဳးဝင္းသူအား ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္ သည္..။  “ ေကာင္းတာေပါ့ ..သီတာရယ္…သိပ္ေကာင္းတာပဲ…ဒါေၾကာင့္လဲ ကိုဝင္း သီတာ့ကို မခြဲႏိုင္ေတာ့တာေပါ့…”  မ်ိဳးဝင္းသူ က ကာမခိုးမ်ား ရီေဝေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ခင္သီတာအား ၾကည့္ကာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္.။ လက္ကလည္း ခင္သီတာ၏  တင္ပါးထြားထြားအိအိႀကီးကို အရသာခံကာ ဆုတ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္၍ ေနသည္..။ ခင္သီတာကလည္း အလိုက္သိစြာျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေလးဖိ၍ဖိ၍ ေဆာင့္ေပးေနရာမွ သူမ၏ ႀကီးထြားမို႔ေမာက္ေသာ ရင္သားႏွစ္မႊာအား မ်ိဳးဝင္းသူ၏ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ ဝဲ၍ ဖိခ် ေပးလိုက္ရာ မ်ိဳးဝင္းသူက အငမ္းမရ စုပ္ယူလိုက္ရာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားမွာ မာတင္းေထာင္တက္ေနၿပီး ခင္သီတာ၏ တစ္ကိုယ္ လုံးမွာလည္း တဟင္းဟင္းျဖစ္လာကာ သူမ၏ တင္ပါးႀကီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ေဆာင့္၍ ေပးလိုက္သည္..။  ထို႔ေနာက္ ခင္သီတာ က လီးတန္ႀကီးကို အရင္းထိျမဳပ္သြားေအာင္ သူမ၏ ဆီးခုံေလးႏွင့္ဖိကပ္ထားရင္းက မ်ိဳးဝင္းသူ၏ ပါးျပင္အား သူမပါးျပင္ေလးႏွင့္  ေမွးကာ ကပ္ထားလိုက္သည္..။  သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွလည္း ခြၽဲက်ိေသာ အရည္မ်ားက စိမ့္ထြက္လာၿပီး မ်ိဳးဝင္း  သူ၏ ဆီးခုံေပၚသို႔ တသြင္သြင္ စီးက်လာသည္..။ ခင္သီတာ၏ ႏြမ္းဟိုက္ေသာ သက္ျပင္းခ်သံေလးမွာ ဟင္းကနဲ ထြက္ေပၚလာ သည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူက ေအာက္မွေန၍ သူမ၏ ခါးေလးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္ေလသည္..။

“ သီတာ…ၿပီးသြားၿပီမို႔လား..”  “ အင္း…..သူမ်ား…ေမာၿပီကြယ္…” ခင္သီတာက သက္ျပင္းခ်သံေလးႏွင့္အတူ ျပန္ေျပာလိုက္ သည္..။  “ ဒါျဖင့္ …သီတာ နားခ်င္ နားအုံးေလ…”  “ အို…ကိုမွ မၿပီးေသးတာ…ဟာ…”  “ ကိစၥ မရွိဘူး…ကိုတစ္လွည့္လုပ္ေပးအုံးမွာ ေပါ့…”  ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ မ်ိဳးဝင္းသူက ခင္သီတာ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေဘးသို႔လွိမ့္ခ်လိုက္ရာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးတန္ႀကီးက  ႁပြတ္ကနဲ ျပန္၍ ကြၽတ္ထြက္သြားသည္..။  မ်ိဳးဝင္းသူက သူ၏လီးတန္ႀကီးတြင္ေပက်ံေနေသာ ခင္သီတာ၏ သုတ္ေရမ်ားကို   အဝတ္ေဟာင္းတစ္ထည္ျဖင့္ သုတ္ပစ္လိုက္ၿပီးေနာက္… ခင္သီတာအား ဖက္ကာ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို သြက္သြက္ေလး နမ္း လိုက္သည္..။ “ သီတာ…ဒူးေထာင္ၿပီး ကုန္းေပးေနာ္…”   ခင္သီတာကလည္ းအလိုက္သိစြာျဖင့္ သူမ၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ကိုေထာက္ၿပီး  ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ေမွာက္၍ခ်လိုက္ရာ သူမ၏ ျဖဴေဖြးအိစက္ တင္းကားေနေသာ တင္ပါးေကာ့ေကာ့ႀကီးမွာ အထက္သို႔  ေမာက္ကားေကာ့ေထာင္ေနၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနေလသည္..။

မ်ိဳးဝင္းသူက သူမ၏ ေကာ့ေကာ့ထြားထြား တင္ပါးႀကီးေနာက္မွေန၍ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ေနာက္သို႔ျပဴးထြက္ေနေသာ ခင္ သီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္လႊာအား လက္မႏွင့္ၿဖဲ၍ သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို ေတ့လိုက္ၿပီးလွ်င္ သူမ၏ ႏြဲ႕ေႏွာင္းေသာ ခါး ေလးကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားရပါးရဆြဲကိုင္ကာ ေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္သည္..။  “ ပလြတ္….ျဗစ္….ဒုတ္…အ…အေမ့…..”  ခင္သီတာ မွာ အရွိန္ျဖင့္ ေရွ႕သို႔ ငိုက္ဆင္းက်သြားရသည္..။  “ ေျဖးေျဖး လိုးပါ…ကိုရယ္…”  ခင္သီတာက ေတာင္းပန္သံေလးႏွင့္ ေျပာလိုက္ ေသာ္လည္း မ်ိဳးဝင္းသူကေတာ့ ရမၼက္ရွိန္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့သည့္အလား ခင္သီတာ၏ တင္ပါးႀကီးကို တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ကာ  အငမ္းမရပင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္၍ေဆာင့္၍ လိုးေတာ့သည္..။  “ ျဗစ္…ပလြတ္…ျဗစ္…ဒုတ္…ျဗစ္…..အင့္…အင့္…အေမ့….ျဗ စ္…..ဒုတ္…အင့္..ဟင့္ ”  မ်ိဳးဝင္းသူက ေဆာင့္၍လိုးေနရင္း အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာဟန္ျဖင့္ ခင္သီတာ၏ ခပ္ကားကား ေထာက္ထားေသာ ဒူးႏွစ္လုံးကို ဆြဲစိလိုက္ရာ ေစာေစာက ဟက္တက္ကေလးကြဲဟေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ ေစ့သြားၿပီး က်ဥ္းၾကပ္သြားရာ လီးတန္ႀကီးကို ဖိညႇစ္၍ ထားေလသည္..။  ထိုအခါတြင္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္မွာ မ်ိဳးဝင္းသူ၏ လီးတန္ႀကီးကို  အားႏွင့္ ညႇစ္ဆုပ္ထားသလိုျဖစ္ကာ အရသာရွိလွသည္..။ မ်ိဳးဝင္းသသူက သူမ၏ ရင္သားမ်ားကို လွမ္း၍ ညႇစ္ဆြဲလိုက္ကာ အရွိန္ ျပင္းျပင္းျဖင့္ အားရပါးရ ေဆာင့္ေလရာ ခင္သီတာမွာလည္း တင္ပါးႀကီးမ်ားကို စည္းခ်က္ကိုက္ေအာင္ ေနာက္သို႔ ပစ္ပစ္ၿပီး ေကာ့ ေဆာင့္ေပးေနမိေတာ့သည္..။

“ ႁပြတ္…..ပလြတ္…ျဗစ္…..ျဗစ္…ဟင့္..ဟင့္…ႁပြတ္….ဖြတ္…အင္း…ဟင့္…”   ေနာက္ဆုံးေတာ့ မ်ိဳးဝင္းသူ၏ လီးတန္ႀကီးအတြင္းမွ  ပူေႏြးေသာ သုတ္ရည္မ်ားက စစ္ကနဲစစ္ကနဲ ပန္းထြက္လာၿပီး သူမ၏ သားအိမ္အတြင္းသို႔ ပန္းဝင္သြားေလေတာ့ရာ ခင္သီတာမွာ  တဟင္းဟင္း ညီးရင္း ေမာဟိုက္ႏြမ္းနယ္စြာ အိပ္ရာေပၚသို႔ ဝမ္းလ်ားေမွာက္၍ က်သြားေတာ့သည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူမွာလည္း သူမ၏ ႏို႔ ႀကီးႏွစ္လုံးကို မလြတ္တမ္းဆြဲထားရင္း သူ၏ လီးႀကီးကို အတင္းဖိကပ္ထားကာ ခင္သီတာ၏ ကိုယ္ေပၚ ထပ္ဖိထားရင္း အေမာေျဖ ေနသည္..။ “ မို႔မို႔….ညက အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား…” “ ဟင္….အို….” ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္၍ ေငါင္ေနေသာ မို႔မို႔တစ္ေယာက္ အသံလာ ရာသို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္ကာသူမထံသို႔ ေလွ်ာက္လာေသာ မ်ိဳးဝင္းသူကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အို ကနဲ ရွက္ေသြးျဖာ၍  ေခါင္းေလး ငုံ႔ထားလိုက္မိသည္..။  ညက မမခင္သီတာႏွင့္ မ်ိဳးဝင္းသူတို႔ဆီမွ အသံမ်ားကို ၾကားရသျဖင့္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ျဖစ္လာ၍ ဂ်က္ခ်မထားေသာ မမတို႔အခန္းကို အသာဟၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္မိခဲ့သည္..။ ဒါကို ဒီလူႀကီး ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႕သြားတာ  ျဖစ္မည္..။ “ ေျပာပါအုံး…မို႔မို႔ရဲ႕…အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား..လို႔…”   သူမ၏ အနားတြင္ရပ္လိုက္ေသာ မ်ိဳးဝင္းသူက သူမ၏ ဆံပင္ေလးေတြ  ကို လက္ျဖင့္ သပ္တင္ေပးရင္း သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို ၾကင္နာစြာေလး ငုံ႔၍ၾကည့္ရင္း ထပ္၍ေမးလိုက္သည္..။

“ မသိဘူး…”  “ ဟဲဟဲ…မို႔မို႔က ကိုယ္တို႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ….ခံခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား…”  မ်ိဳးဝင္းသူက မို႔မို႔၏ ပခုံးသားလုံးလုံး ေလးတစ္ဖက္ကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ဆုပ္ရင္း ေမးသည္..။ မို႔မို႔ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ရင္ခ်င္လာသည္..။ မို႔မို႔ကို   ၾကည့္ရင္း မခ်င့္မရဲျဖစ္လာေသာ မ်ိဳးဝင္းသူက သူမ၏ ကိုယ္လုံးကေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး နမ္းလိုက္ သည္..။  “ အို…ကြၽတ္..ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ…မမ ေတြ႕သြားလိမ့္မယ္…”  “ သီတာ ခုေလးတင္ ေဈးသြားဝယ္တယ္..တစ္နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွ ျပန္လာမွာ…”  ေျပာလည္းေျပာ မ်ိဳးဝင္းသူက သူမ၏ အဝတ္အစားေတြကို ဆြဲခြၽတ္သည္.။ မို႔မို႔ ဘာမွမေျပာ..။  ႐ုန္းဖယ္ျခင္းလည္း မျပဳ..။ ညကထဲက သူတို႔ကို ၾကည့္ရင္း မ်ိဳးဝင္းသူက သူမကို တစ္ခုခုလုပ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ ဟု ခဏခဏ ေတြးမိေနခဲ့တာပဲ..။  မို႔မို႔က တစ္ကိုယ္လုံး အဝတ္အစားေတြ ကင္းကြာသြားေရာ..မ်ိဳးဝင္းသူက သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကိုပါ ခြၽတ္ လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့… မို႔မို႔အား သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းရင္းက ႏို႔ေလးေတြကို ညႇစ္သည္..။

“ ဟင့္…ဟင့္….ဦးကလဲေနာ္… ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ…..ဟင့္…”  စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ညည္းေျပာေလး ေျပာလိုက္ၿပီး မို႔မို႔က သူမ၏  ေစာက္ပတ္အုံေပၚရွိ ပူေႏြးမာေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္..။  ၿပီးေတာ့  မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာပုံျဖင့္ မို႔မို႔က သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး လီးထိပ္ကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ကာ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို  ေကာ့တင္လိုက္စဥ္ မ်ိဳးဝင္းသူကလည္း ဖိ၍ သြင္းလိုက္ေတာ့ရာ.. လီးႀကီးမွာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တစ္ဝက္ေလာက္ တိုးဝင္သြား ေလသည္..။ ” ျဗစ္…ျဗစ္….အိုး…အီး….ျဗစ္…..အ….အင့္…”   “ ျဗစ္…ျဗစ္…အီး…ဟီး….အား…..အား…ႁပြတ္….ျဗစ္..”  “ မို႔မို႔.. နာ ေနလား…”  ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးေပးအၿပီးတြင္ ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္..။  “ ဟင့္အင္း….ရတယ္…ရပါ တယ္….ေဆာင့္ ေဆာင့္…မို႔မို႔ မနာဘူး..ခံႏိုင္တယ္..”  ဖင္ဆုံႀကီးကို ျပန္ႂကြေပးရင္း မို႔မို႔က ေျပာလိုက္သည္..။ မ်ိဳးဝင္းသူက မို႔မို႔၏  ပခုံးသားေလးမ်ားအား ခ်ိဳင္းၾကားမွ လွ်ိဳ၍ ဆြဲကိုင္ကာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငုံစုပ္ကာ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း တိုးဝင္ေနေသာ  လီးတန္ႀကီးကို ဖိဖိသြင္းေနရသည္မွာ အရသာ ထူးလွသည္..။

မို႔မို႔၏ ေမႊးႀကိဳင္ႏုအိလွေသာ လုံးလုံးက်စ္က်စ္ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ထားရသည္မွာ ေႏြးေထြး စီးပိုင္၍ အရသာ ရွိလွသလို…  ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ေခါင္းေလးကလည္း ဝင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို မဆန႔္မၿပဲ ငုံထားရသျဖင့္ ရွိရင္းစြဲထက္ ပိုမိုေဖာင္းႂကြ၍  ေနကာ လီးႀကီး ဖိဝင္သြားတိုင္း ခ်ိဳင့္ ခ်ိဳင့္ဝင္သြားရၿပီး လီးထြက္လာတိုင္း စူႂကြ၍ ပါလာၾကသည္..။ အဝင္အထြက္ လုပ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ေနရာမေပးႏိုင္သည့္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက လီးတန္ႀကီးကို အတင္းပင္ ရစ္ပတ္ထားေလ ရာ မ်ိဳးဝင္းသူမွာ အရသာေတြ ေကာင္းေကာင္းေတြ႕ေနေလသည္..။   မို႔မို႔၏ ဖင္ႀကီးကို ေမြ႕ရာထဲ အိက်သြားေအာင္ ဝိုက္၍ ေဆာင့္ ေနၿပီး ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာကာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အဆုံးထိဝင္ေနၿပီး ဆီးခုံခ်င္း တဖတ္ဖတ္႐ိုက္သံက စည္းခ်က္က်က်  ထြက္ေပၚ၍ လာသည္..။  မို႔မို႔ကလည္း သူမ၏ ေပါင္တန္ေလးႏွစ္ဖက္ကို အစြမ္းကုန္ကား၍ ေပးထားေလသည္..။ သူမ၏ ဖင္ဆုံကို လည္း အေပၚက ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္ အညီ ျပန္ေကာ့ေပးမိသည္..။ သူမ၏ စိတ္ထဲမွာလည္း မ႐ိုးမ႐ြႏွင့္ အ႐ူးအမူး ျဖစ္ကာ မ်ိဳးဝင္း သူ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးသည့္အလား အတင္းပင္ ျပန္ဖက္ထားမိသည္..။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းျပင္းႏွင့္ လီးအဝင္ ပိုမ်ားကာ ဆီးခုံခ်င္း ပူး၍ ပူး၍ ကပ္သြားရသည္..။ “ ျဗစ္…ျဗစ္…ျဗစ္……. ဟင္း  ဟင္း…ျဗစ္…ဟင္း…ဟင္း..”   လီးတန္ႀကီးတစ္ခုလုံး ဝင္ေနၿပီမို႔ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဆို႔ၾကပ္စြာ ခံစားေနရေလသည္။ သို႔ရာတြင္   ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္ေနေသာ လီးႀကီးက အ႐ူးအမူးျဖစ္ေလာက္စရာ အရသာမ်ားကို ေပးေနသည္။ မာတင္းေနသည့္ လီး တန္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္တိုက္ေနမႈသည္ သူမ၏ ရင္ထဲတြင္ ျဗစ္ကနဲ ျဗစ္ကနဲပင္ ခံစား ေနရေလသည္။ေလးလံေသာ ကိုယ္လုံးႀကီးက အေပၚက ဖိေဆာင့္ေပးေနမႈကို၎၊ ႀကီးထြားရွည္လ်ားလွသည့္ လီးတန္ႀကီးအား မ ဆန႔္မၿပဲႏွင့္ က်ဥ္းၾကပ္လွသည့္ ေဖာင္းေဖာင္းအိအိ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ မညႇာမတာ အဆုံးထိ ဖိသြင္းျခင္းကိုေသာ္၎၊ လီးဝင္ လီးထြက္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက ေစာက္ေခါင္းထဲ ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္ေနသည္ကို၎၊ မို႔မို႔ မမႈေတာ့..၊ မညည္းညဴေတာ့ပဲ ေက် ေက်နပ္နပ္ပင္ အခ်က္က်က် ေကာ့ေကာ့ၿပီး… အလိုးခံလ်က္ ရွိေလသည္။

“ မို႔မို႔…. ေကာင္းလားဟင္ ” “ ေကာင္းတယ္ ဦးရယ္… နဲနဲေတာ့ ေအာင့္ေသးတယ္..။ ဒါေပမယ့္ မို႔ ခံႏိုင္ပါတယ္… ဦးဟာႀကီးက  အရွည္ႀကီးပဲေနာ္… မို႔ ခ်က္နားအထိ ေရာက္သလား မသိဘူး..၊ ၿပီးေတာ့ က်င္လိုက္တာ .. မို႔ဟာေလး အရမ္းနာက်င္ေအာင္ ခံစားရ တယ္ သိလား… ”   ေဆာင့္ခ်က္ကို ရပ္၍ ဆီးခုံခ်င္းဖိကပ္ကာ ေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္..။  “ မို႔ .. မခံႏိုင္ရင္ ေျပာ… ဦး ေလွ်ာ့ လိုး  မယ္.” “ ေအာ္…ဦးကလဲ ခံႏိုင္ပါတယ္… ဒီေလာက္အထိခံၿပီးၿပီပဲဟာ…လိုးမွာသာ လိုးစမ္းပါ..”  မို႔မို႔ က ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေျပာ  လိုက္သျဖင့္ ခဏနားေနမႈကို ရပ္ကာ မ်ိဳးဝင္းသူက ခပ္ေျဖးေျဖး ေဆာင့္သည္.။ သူမ၏ ပခုံးသားတင္းတင္းေလးကို ဆြဲၿပီးလိုးေနရာ  မွ သူမ၏ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ေမြ႕ရာေပၚသို႔ လက္ေထာက္ကာ လိုးေဆာင့္သည္..။ “ ျဗစ္…ျဗစ္….အင့္…အင္း….ျဗစ္…” လူလုံးခ်င္းကြာသြားသျဖင့္ ေဖာင္းေနေသာ ေစာက္ပတ္အုံေသးေသးေလးထဲသို႔ ႀကီးထားရွည္လ်ားေသာ လီးတန္ႀကီး တစြပ္စြပ္ႏွင့္ တိုးဝင္ေနပုံမွာ မို႔မို႔ စိတ္ထၿပီးရင္း ထခ်င္ေနစရာ ျမင္ေနရေလသည္။ မ်ိဳးဝင္းသူကလည္း ျမင္ေနရသလို မို႔မို႔လည္း ျမင္ေနရျခင္း  ျဖစ္သည္..။

မနက္ဖက္အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ႏွစ္ေယာက္သား တက္ညီလက္ညီ လိုးေနခံေနၾကေလသည္။  “ ဦး….မို႔ကို ခုလို ေန႔တိုင္း လုပ္ ေပးမွာလား…ဟင္…”  မ်ိဳးဝင္းသူ ၿပဳံးလိုက္သည္။ ေကာင္မေလး အရသာ သိသြားၿပီး တန္းတန္းစြဲ သြားေတာ့မွာကို သိလိုက္ရ သည္။  “ လုပ္ေပးမွာေပါ့…မို႔ရဲ႕..”  “ အင္း…မမ .. မရွိတဲ့ အခ်ိန္မွ လုပ္ရမွာေနာ္..”  “ ဒါေပါ့…မို႔ရဲ႕…. သူသိလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ…”   “  ေနာက္ ရွိေသးတယ္.. ဦး မမကို မလုပ္နဲ႔ေတာ့ မို႔ ကိုပဲ လုပ္ရမယ္..” “ အာ…ဒါကေတာ့….”   မ်ိဳးဝင္းသူ စိတ္ထဲ .. မိန္းမေတြမ်ား ဟု  ေတြးရင္း ၿပဳံးလိုက္မိျပန္သည္။  “ တတ္ႏိုင္သမွ် ေရွာင္ေနေပါ့..ဘာလဲ မို႔ကို လုပ္ရတာ မေကာင္းလို႔လား…”  “ ဟာ….ဟုတ္ပါ  ဘူး….မို႔ရဲ႕..”ႏႈတ္ခမ္းစူ၍ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးေျပာေတာ့ မ်ိဳးဝင္းသူ ျပာျပာသလဲ ျပန္ေျပာသည္။   “ ဦး အႀကိဳက္ေျပာ…သိလား…  မို႔ အကုန္လုပ္ေပးမယ္…”  “ ဟဲဟဲ…ဟဲ….”  မ်ိဳးဝင္းသူ ပုံစံေျပာင္းသည္။ မို႔မို႔၏ ေျဖာင့္စင္းေသာ ေပါင္တန္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို  တံေကာက္ေကြးမွ လက္ျဖင့္ မတင္လိုက္သည္..။ ေမြ႕ရာႏွင့္ ကပ္ေနေသာ ဖင္ေလးက ႂကြတက္သြားၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးက ပို၍ စူ ေဖာင္းထြက္လာသည္။

ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ပတ္အုံေလးထဲသို႔ လီးႀကီးကို အဆုံးထိ စိုက္စိုက္ထိုးခ်သည္.။ လီးဝင္ကာ အလိုးခံေနရေသာ မို႔မို႔အတြက္  က်င္ကနဲ က်င္ကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္..။   သို႔ေသာ္ မို႔မို႔ မေအာ္ .. မညည္း..၊ မ႐ုန္း ၊ နာက်င္ေနမႈကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပဲ  အ႐ြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ မဆန႔္မၿပဲ မတန္တဆ လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္အေတြ႕ကို မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ႀကိတ္မွိတ္၍ ခံေနေလသည္။  နာျခင္း၊ ေအာင့္ျခင္းထဲတြင္ ေကာင္းျခင္း၊ ဆိမ့္ျခင္းမ်ား ပါဝင္ေနသည္ကို သူမသိရွိခံစား ေနရေလၿပီ ျဖစ္ေလသည္..။ တံေကာက္ေကြးႏွစ္ဖက္ကို မ၍ လွန္တင္ၿပီး ခပ္တင္းတင္း ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ ဝက္တုပ္ တုပ္သလို ခ်ဳပ္ၿပီး စိတ္ပါလက္ပါ အားပါးတရ မ  ညႇာတမ္း ေဆာင့္လိုးေနေသာ မ်ိဳးဝင္းသူမွာ ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာၿပီး …၊ ၿပီးခ်င္လာေခ်ၿပီ..။ မၾကာမီမွာပင္ တစ္ကိုယ္လုံး ရွိ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္လာၿပီး ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း တိုးဝင္ေနေသာ  လီးတန္ႀကီးမွ ပူေႏြးပ်စ္ခြၽဲေသာ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္သြားစဥ္မွာပင္ .. မို႔မို႔ ခမ်ာမွာလည္း မ်ိဳးဝင္းသူက အတင္းဖိထားသည့္  ၾကားမွ ေကာ့တက္လာၿပီး တဟင္းဟင္းျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္တက္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သုတ္ရည္မ်ား ပန္း ထြက္ကုန္ေလေတာ့သည္..။ ၿပီးေနာက္….မ်ိဳးဝင္းသူ၏ လည္ပင္းႀကီးကို လွမ္းဆြဲခ်ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလး စူေပးကာ ေခါင္းေလး ေမာ့ေပးလိုက္ေတာ့သည္…။