ဆရာမ ကောင်းလားဟင်

ဆရာမ ကောင်းလားဟင်

“ဟင့် သွား ဘာတွေလာမေးနေလဲ နားရှက်တယ်”  ကျောင်းဆင်းတော့ ဆောင်းဦးတယောက် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေပြီ၊ ဘယ်လို  များဖြစ်လာမလဲပေါ့၊   အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်ပြီးလွယ်အိပ်ထဲ ထည့်ထားပြီးပြီ၊ ပလေကပ်လုံချည်ပါးပါးလေးနဲ့ လီး  ထိပ်ပွတ်ပြီး   သူ့လီးက မာခြင်လာသဖြင့် စိတ်ကို မနည်း လျှော့ထားရသည်၊ ထုံးစံအတိုင်း ကားမှတ်တိုင်ရောက်တော့၊ ဆရာမဒေါ်  ထွေးရီ  နဲ့ ဆောင်းဦး တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် စကားတလုံးမှ မပြောဖြစ်ကြပဲ ကားအလာကိုစောင့်နေကြရသည်၊ ထုံးစံ အတိုင်း      သူတို့ မှတ်တိုင်မှာ လူအရမ်းအကျပ်ကြီးလည်း မဟုတ်၊ အချောင်ကြီးလည်း မဟုတ် ဘတ်စကားရောက်လာတော့      ဆရာမဒေါ်ထွေးရီကို ရှေ့မှတက်ခိုင်းပြီး ဆောင်းဦးက နောက်ကလိုက်သွား၏၊ ဒရိုင်ဘာနောက်ဘက် နေရာလေးတခုတွင်      သူတို့  ဘေးခြင်းယျဉ်ရက် ရပ်ပြီးလိုက်ပါလာခဲ့ကြသည်၊ ထုံးစံအတိုင်း နောက်တမှတ်တိုင်မှစပြီး လူများမှာ အတက်သာရှိပြီး   အဆင်းမရှိ တော့သဖြင့် တဖြေးဖြေးကျပ်လာသောအခါ ဆောင်းဦးက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီဘက်ကို မသိမသာ မျက်နာ   လှည့်လာခဲ့သည်၊

ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီမှာလည်း လူကျပ်လာသဖြင့် သူမရဲ့ ရင်နူစ်မွှာကို ကာကွယ်သည့်သဘောနဲ့ သူမ ဆလင်းဘက်ကိုညာဘက်နဲ့ မ  ရင်ဘတ်ရှေ့တွင်ကာထားပြီး ဘယ်လက်က အပေါ်မှ တန်းကိုကိုင်ထားလေရာ ညာဘက်မှာရှိသော   ဆောင်းဦး၏ ထောင်မတ်စပြု နေသော လီးကြီးမှာ သူမညာဘက်ပေါင်တန်ကို ပွတ်မိနေပေတော့သည်၊ သူမအဖို့တော့   ဆောင်းဦး အထောက်ခံနေရသည်မှာ ပုံ မှန်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်လည်း၊ ဒီတခါကတော့ ဆောင်းဦး ရဲ့  အလိုးတခါခံထားဘူးပြီးမှ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်လေရာ၊ ဒီလီးကြီးငါ့  အဖုတ်ထဲ ဝင်ဘူးပါလား၊ ဆိုတဲ့ အတွေးဝင်လာပြီး   မျက်နှာမှာ ရှက်သွေးတွေနဲ့ ဖြန်းသွားပြီး ပူထူလာသဖြင့် ဆောင်းဦးမမြင် အောင် တဖက်လှည့် ပစ်လိုက်လေသည်၊  ဒါပေမဲ့ ဆောင်းဦးရဲ့လက်ဖဝါးသူမပေါင်ပေါ်ရောက်လာတော့ ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး  ဆောင်းဦးကိုလှည့်ကြည့်ပြီး   မျက်မှောင်ကုတ်ပြလိုက်သည်၊ ဆောင်းဦးမှာဘာမှမသိသလိုနဲ့ အူတူတူပုံ လုပ်နေသဖြင့် ဆရာမဒေါ် ထွေးရီ  မှာဆောင်းဦးလက်နဲ့ဝေးအောင် ကိုယ်ကိုတစောင်းလှည့်လိုက်လေသည်၊

အဲဒါမှပိုဆိုးသွား၏၊ ဒေါ်ထွေးရီရဲ့ ကောက်ကောက်စွံ့စွံ့ တင်သားကြီးတွေက မာတင်းစပြုနေပြီဖြစ်သော   ဆောင်းဦး၏လီးကြီးကို  ဖိပွတ်ဆွဲလိုက်သလိုဖြစ်သွားကာ ဆောင်းဦးလီးကြီးမှာ အတင်းထောင်မတ်လာပြီး ဒေါ်ထွေးရီ   တင်နှစ်လုံးကြားအတင်းတိုးဝင်ခွေ့ လာတော့သည်၊ အခုမှပဲ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ခမျာထောင်ခြောက်ထဲကျနေ  သလိုဖြစ်သွားရ၏၊ ဆောင်းဦး လက်ဖပါးမှာသူမပေါင် ပေါ်မှ လွတ်မသွားသည့်အပြင် ထမိန်ခေါက်ကြားအောက်မှ   ပေါင်ခွဆုံထိပင်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်၊ ဒိနေ့ဝတ်လာသော အတွင်းခံ ပင်တီ ပါးပျော့ပျော့လေးကြောင့် ထမိန်သား   တလွာပေါ်မှ ဆောင်းဦးလက်ဖဝါးမှ အပူငွေ့ကိုပင်သူမ အဖုတ်ပေါ်မှာ ခံစားရနေရ၏၊ ဆောင်းဦး လက်ဖဝါးမှ  သူမအဖုတ်လွတ်အောင် ဖင်ကော့လိုက်ရင်လည်း ဆောင်းဦး၏ထောင်မတ်နေသော လီးထိတ်ကြီးက     သူမဖင်ပေါက်ဝတည့်တည့်ကိုထိုးထောက်နေပြီး ဖင်ကိုရှေ့ကော့လိုက်ရင်လည်း၊ သူမအဖုတ်ကိုဆောင်းဦးလက်ဖဝါးမှာ   ဝကွက်အပ်လိုက်သလိုဖြစ်သွား၏၊

နောက်ဆုံး ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ လက်လျှော့ပေးလိုက် သည့်အချိန်မှာတော့ ဆောင်းဦး၏ လက်ဝါးက ဒေါ်ထွေးရီ  ရဲ့အဖုတ်ပေါ်မှာ  စိတ်ထင်တိုင်း ပွတ်သပ် ဆုပ်ခြေ ကိုင်တွယ်နေပေတေ့ရာ ဒေါ်ထွေးရီ၏ ဒူးများမှာ မတ်မတ်ရပ်ဖို့ပင်  အားမရှိတော့သလို ချောင်ချိ နေပေတော့သည်၊   ‘ လာဆရာမ မှတ်တိုင်ရောက်ပြီ ‘   ဟုဆိုကာဆောင်းဦးက သူမလက်ကိုဆွဲခေါ်ကာ ကားပေါ်ကဆင်းခဲ့ကြမှပဲ  သူမခမျာ အသက်ကို ဝဝရူဖြစ်တော့သည်၊ သူမ   ပင်တီတခုလုံး စောက်ဖုတ်မှအရည်တွေနဲ့ စိုရွဲလို့ပေါ့၊ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ် ညို့ခံထားရသူလို ကာမစိတ်တွေမွန်နေပြီး   ဆောင်းဦးလက်ကိုပင် ဆွဲမဖြုတ်ပစ်တော့ပဲ လိုက်လာခဲ့မိသည်၊ဆရာမတူမလေး ကော အိမ်မှာရှိလားဟင်’  ‘ဟင့်အင်း သူဒီနေ့ မိုးချုပ်မှ ပြန်ရောက်မယ်’   ဆောင်းဦး အဖို့ အရမ်းကိုပျော်သွားရသည်၊

အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အခန်းတံခါးကိုပိတ်သော့ခတ်ပြီး ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ခန်းကိုတန်းသွားပြီးတံခါးထပ်ပိတ် လိုက်သည်၊  အတွေ့အကြုံသိပ်မရှိသေးလို့ ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေသော ဆရာမဒေါ်ထွေးရီကို ဆွဲဖက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်    လှဲချလိုက်ကာ  မျက်နာပေါ်ကို အနမ်းမိုးတွေ ဆွေချလိုက်ရင်းက ထမိန်ကို ဘိုက်ပေါ်ထိဆွဲလန်လိုက်သည်၊ နောက်တော့  ပင်တီကိုခက်ခက်ခဲခဲ  လက်တဖက်ထည်းနဲ့ ရအောင်ချွတ်၊ ပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို အရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေပြီဖြစ်သော   အဖုတ်ဝမှာတေ့ ပြီးဖိသွင်းလိုက်လေ တော့သည်၊  ဖေါက်..စွပ်..ပြွတ်   မြည်သံတွေနဲ့ အတူ ဆောင်းဦးမှာအားရပါးရဆောင့်ပေးနေမိတော့သည်၊   စနေတနင်္ဂနွေ ၂ရက်လုံး  သေးသေးကျစ်ကျစ် ဒေါ်လေးကို ချနေခဲ့ရပြီး အခု အပြောင်းအလဲ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်  ထွားထွားမို့မို့ ကြီးကို ဆော်နေရသဖြင့်  တမျိုး အရသာထူးနေပေတော့ရာ အားကုန်သွန်မှောက် တဖုန်းဖုန်း   နှင့်ချနေမိလေသည်၊

ဒီတခါတော့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီလည်း အားကျမခံတော့ ၊ သောကြာနေ့ကမှ ပါကင်ဖွင့်ခံလို က်ရပြီး ခံစားလိုက်ရသည့် အရသာက  အဲဒီအချိန်တုန်းက ထုံထိုင်းသလိုဖြစ်နေပြီး ဘာမှမသိလိုက်သော်လည်း၊ ပြန်စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်းနဲ့   သူမအဖုတ်မှ အရည်တွေ  တရွမ်းရွမ်းနဲ့ ဖြစ်နေအောင်ကို စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံး ရွပိုး ထိုးနေခဲ့ရသည်၊  ဒါကြောင့် ဒီနေ့ ဆောင်းဦး စလာခဲ့ရင် အနှောက် အယှက်ကင်းအောင်၊ တူမလေးကို သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စာသွား  ကြည့်မယ်ဆိုတာကို ကြည်ကြည်သာသာ ခွင့်ပေးခဲ့သည်၊   အခု တော့ နှစ်ယောက်သား လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကာမဂုဏ် ကြောမှာမျှောခွင့်ရပြီမို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင် ၊ ကာမ   အရသာကို ခံစား နေပေတော့သည်၊ ဆောင်းဦးက ဖိဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီက အောက်က အားကျမခံ   ဖင်ကြီးကိုကြွကာကြွကာနဲ့ ပြန် ကော့ကော့ပေးနေလေသည်၊  ” ဖုတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”   ” အင်း..အီး..အွန့်..အွန့်..”   သိပ်မကြာခင်ပဲ ဆရာမဒေါ်ခင်ထွေးရီမှာ တ ကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီး ဆောင်းဦးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ကာ တချီပြီးသွား   တော့သည်၊ ဆောင်းဦးကတော့ အတွေ့အကြုံများ သူ လည်းဖြစ်၊ စနေ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် စလုံးလည်း ဒေါ်တင်လေးနှင့်  အချီပေါင်း များစွာ ဆွဲထားခဲ့သဖြင့် မပြီးနိူင်သေးဘဲဖြစ်နေရ သည်၊

သို့သော်လည်း ဆရာမဒေါ်ထွေးရီက တင်းကြပ်စွာ  ဖက်ထားသဖြင့် အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားပြီး သူ၏မာတင်းနေသော  လီးကြီးကို ဒေါ်ထွေးရီ စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထား   ရင်း ငြိမ်နေရသည်၊ သူလည်း အရသာမရှိတော့မဟုတ်ပါ ၊ ပြီးသွားသော ဒေါ် ထွေးရီ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက  ရှုံ့ချည် ပွချည် လုပ်ပေးနေတာကို သူ၏မာကျောနေသောလီးကြီးမှာ အပြည့်အဝခံစားနေ ရပေရာ၊ ငြိမ်ပြီး မှိန်းနေမိလေ  သည်၊ ခနအကြာ ဒေါ်ထွေးရီ ငြိမ်ကျသွားမှ သူ့လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးခြင်း အဝင်အထွက်စလုပ်ပေး တော့၏၊ဒေါ်ထွေးရီမှာ အခုမှ ပြီးကာစမို့ အောက်မှ သိပ်မလှုပ်ရှားနိူင်ပဲရှိလေရာ၊ ဆောင်းဦးက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ၏ ပေါင်လုံးကြီး    နှစ်လုံးကိုမ သူပုခုံးပေါ်ထမ်း လိုက်ပြီး ဒေါ်ထွေးရီ၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို လက်နူစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းပြီး အားဖြင့်တချက်ခြင်း   ဆောင့် ပေးနေရာ ဒေါ်ထွေးရီမှာ အားကနဲ ပင် အသံထွက်ညီးညူ မိတော့၏  ” အား မောင်ဆောင်းဦး အင်း အဲလိုဆောင့်..ဆောင့်..ရင်  ဆရာမ..နာ..နာတယ်..ကွာ”   ဆောင်းဦးက အားနာသွားပြီး အားနဲနဲ လျှော့ကာဆောင့်ပေးလေသည်၊ ခနအကြာမှာ အရှိန်ရလာတော့  ဒေါ်ထွေးရီ လည်း  ဖင်ကြီးကော့ကာကော့ကာနှင့် တဟင်းဟင်း ဖြင့် ဖီးတက်လာပြီး ဆောင်းဦးလည်ဂုတ်ကိုလှမ်းဆွဲလာ သဖြင့် ဆောင်းဦးမှာ   အစတုန်းကအတိုင်းခပ်ကြမ်းကြမ်း ပင် ပြန်ဆောင့်လေတော့သည်၊ ဒီတခါတော့ ဒေါ်ထွေးရီ မငြီးတော့ပါ၊

” ဖုတ်..ဖုတ်..ဖွတ်..ဖွတ်…စွတ်..စလွတ်..” ” အီးးးးး..အီးးးးးး…အငှးးးး…အငှးးး….”   နောက်ဆုံးတော့ ဆောင်းဦးလည်း မထိန်နိုင် တော့ပါ၊ဒေါ်ထွေးရီ သူ့ကို ကုတ်ညှစ်ပြီး တောင့်တင်းလာတာနဲ့ သူ့လီးကြီး   ကိုလည်း ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဖိသွင်း  ကပ်ထားပြီး သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ပစ်လွတ်ပစ်လိုက်ပါ  တော့တယ်၊ဆောင်းဦးနဲ့ ဒေါ်ထွေးရီတို့ တယောက်နဲ့ တယောက် အိပ်ယာပေါ်ထွေးဖက်ထားကြရင်းနဲ့ အမောဖြေနေကြလေသည်၊  ” ဆရာမ ကောင်းလားဟင် “   ” ဟင့် သွားဘာတွေလာမေး နေ တာလည်း နားရှက်တယ်”  ” ကျနော်က တော့ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်၊ ဆရာမ ဖင်ကြီးတုန်တုန် တုန်တုန်နဲ့ အတန်း ရှေ့မှာ ဘောဖျက် နေတာကြည့် ရင်းနဲ့ လိုးခြင်နေတာ”  ” ဟယ်သွားရုပ်ရုပ်ပတ်ပတ်တွေ ပါးစပ်ကမပြောနဲ့ နားရှက်ပါတယ်ဆို၊  သွားထတော့ ဟိုကလေးတွေလာတော့မယ်”  “ကျနော် ချစ်လို့ မဝသေးဘူး ဆရာမရယ် ဒီနေ့ သင်မနေပါနဲ့တော့”   ” ဟယ် မသင် လို့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မဟုတ်တာကို”  ” ကျနော် ဟိုကောင်တွေလာရင်ပြောလိုက်မယ် ဆရာမ ခေါင်းကိုက်ပြီး ကိုယ်ပူနေလို့ဒီနေ့မ သင်ဘူးလို့၊ ငါလည်းအိမ်ကလာကြိုတာ စောင့်နေတာလို့၊ ဟိုကောင်တွေ ပျော်တောင်သွားအုန်းမယ်”  ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီနည်းနည်း တွေသွားသည်၊ နောက်တော့မှ၊

” အေးလေ အဲဒါဆိုလဲ မျက်နှာက ပိပိရိရိ နေ ၊ဒီကိစ္စလည်း နူတ်လုံနော်ဒါပဲ”  ဆောင်းဦး ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး နောက်ဖေး  မီးဖိုချောင်တွင်သေးပေါက် လီးကြီးကို ရေဆေး ကြော၊ ရေသောက် ပြီးချိန်   လောက်မှာ ဝင်းစိန်နဲ့ရူကြည်တို့ရောက်လာကြသည်၊     ဆောင်းဦး တံခါးဝကပင်ထွက် ခါ ဆရာမနေမကောင်းလို့ ဒီနေ့ ကျူရှင် ရှိမယ်မဟုတ် ကြောင်း သူလည်းပြန်မလို့ သူ့အဒေါ်ကားလာ ကြိုတာစောင့်နေတာဖြစ်ကြောင်းပြောလိုက်တာနဲ့ လှည့်ပြန်သွားကြ တော့သည်၊   ဝင်းစိန်တို့ ပြန်ဆင်းသွား ပြီး ဆောင်းဦးက တံခါး ပြန်ပိတ်ကာဂျက်ချလိုက်သည်၊   ဆောင်းဦး ဆရာမအခန်းဘက်သွားမလို့လှည့်လိုက်ချိန်မှာပဲ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ သူမအခန်းထဲက  ထွက်လာ ပြီး   နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ဘက်ကို လျှောက်သွား၏၊ လမ်းမှာဆုံတော့ ဆောင်းဦးကို မချိုမခြင် ပြုံးနဲ့ ပြုံးကြည့်ရင်း    ဘို က်ခေါက်မနာအောင်လိမ်ဆွဲသွားလေသည်၊ ဆောင်းဦးက အနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားသော်လည်း ဆရာမ  ဒေါ်ထွေးရီက ရေချိုးခန်း ထဲဝင်ပြီး အတွင်းက ဂလန့်ချလိုက်သဖြင့် ယောင်လည်လည်နဲ့၊ ထမင်းစားပွဲပေါ်က   ယင်ကာအုပ်စလောင်းကို ဖယ်ပြီးဘာများနိူက် စားစရာရှိမလည်းဟုစပ်စုလိုက်လေသည်၊ ရေချိုးခန်းထဲမှရေသံသဲ့သဲ့  ကြားနေရသဖြင့် ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေမှာ ပေါ့ ဟုတွေးရင်း ပုဂံတလုံးထဲက ငါးခြောက်ဖုတ်ဆီဆမ်း   နိူက်ပြီး ပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်ဝါးလိုက်၏၊ အင်းးး ကောင်းလိုက်တာ  ဆားပေါ့လေးဟုတွေးလိုက်ရင်း လက်တဖက်က  ယင်ကာစလောင်းဖုံးမရက် တဖက်က ငါးခြောက်ဖုတ် ထပ်နိူက်နေတုန်း ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာသည်၊

..ဟဲ့ကောင်လေး .. ဘိုက်ဆာနေပြီလား..  ..အင်း နဲနဲ ဆာသလိုပဲ ငါးခြောက်လေးက လည်း ဆားပေါ့လေးနော်..   ..ရော့ရော့ ထမင်း ပူပူလေးနဲ့ စားလိုက်..ငါကြက်ဥကျော်လိုက်မယ်..  ဆောင်းဦးလည်း ဘိုက်ဆာဆာနဲ့မို့ ငြင်းမနေတော့ပါ၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ခူးထည့် ပေးလိုက်သော ထမင်းပူပူလေးမှာ   ငါးရံခြောက်ဖုတ်လေး မြုတ်ပြီးစားနေလေသည်၊ နောက်တော့ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ကျော်ပေး သော ကြက်ဥနူစ်လုံးလည်း  အားရပါးရတီးလိုက်၏၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီလည်း ဆာသလိုဖြစ်လာတာနဲ့ တခါထဲ ဝင်စားလိုက် တော့သည်၊  ” ခါတိုင်း အခုအချိန် ဆို ငါမဆာတတ်ပါဘူး ဟယ် နင်စားနေတာကြည့်ပြီး ငါလည်း ဘိုက်ဆာလာတယ်”   ဆရာမဒေါ် ထွေးရီက စားနေရင်းဆောင်းဦး ကိုလှမ်းပြောလိုက်သည်၊ ဆောင်းဦးက ပြုံးစိစိနူင့်၊  ” ခါတိုင်း ဒီလို လှုပ်လှုပ်ရှားရှားမှမလုပ်တာ ကိုး ဆရာမရဲ့”  ” ခွေးကောင် လေး နာမယ် နင်တော့”  ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ မှာ မျက်နှာနီမြန်းသွားပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ ထမင်းငုံ့စားနေ တော့သည်၊

ထမင်း၀ သွားတော့ ဆောင်းဦး နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ နောက်တနာရီနီးပါး အချိန်ရသေးသည်၊ လီးကလည်း နောက်    တခါ တိုက်ပွဲဝင်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီ၊ ဆောင်းဦး က ပန်းကန်ဆေးနေသော ဆရာမဒေါ်ထွေးရီကို အနောက်မှကြည့်လိုက်၏  ဒေါ်ထွေးရီ မှာ အပေါ်က အင်းကျီအဖြူရင်ဖုန်းကို မလဲရသေးသော်လည်း အိမ်နေရင်း ထမိန် ပျော့ပျော့ပါးပါး လဲ  ဝတ်ထားသည်ကို သတိုထားမိ လိုက်သည်၊ အောက်ကဘာမှမဝတ်ထားလို့ ထင်သည်၊ တင်သားလုံးကြီးများမှာ ထမိန်နဲ့   ကပ်ပြီး လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း တုံတုံ တုံတုံ  ဖြစ်နေတာတွေကနေရသည်၊ ဆောင်းဦးက အနောက်သို့ သွားကပ်ရပ်လိုက်ပြီး  တင်ပါးဆုံ ကြီးကိုလက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးရင်း ဆုပ် ညှစ် လိုက်သည်၊ ဒေါ်ထွေးရီက ဆောင်းဦးကို တတောင်ဆစ်နူင့် တွက်   လိုက်ပြီး..   ” ဟေး တော်ပြီလေ ကွာ လက်က ညိမ်ညိမ်နေ  စမ်း”  ” ဆရာမက လည်း ခနနေရင် ကျနော် အိမ်ပြန်ရတော့မှာကို အချိန်ရတုန်းလေးလေ”   ” ဘာဖြစ်လဲ ပြန်မဲ့ ဟာပြန်ပေါ့ အခုန တောင် နှစ်ခါကြီးတောင်…တော်ပြီ”  ဆောင်းဦးက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ တင်ပဆုံကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ်နေရင်းက သူမခါး လေးကိုပါဆွဲယူပြီး သိုင်းဖက်   လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ခုခံအားနည်းစ ပြုနေပြီဖြစ်သော ဒေါ်ထွေးရီကို သူမအခန်းရှိရာကို ဆွဲခေါ်လာ ခဲ့တော့သည်၊ဒီတခါတော့ ဆောင်းဦး က အချိန်ယူကာ ဖြေးဖြေး ခြင်းလှုပ်ရှားတော့ သည်၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ တကိုယ်လုံးကို ထွေး ဖက်၊

မျက်နှာ လည်တိုင် အနှံ့ နမ်းရှုံ့ရင်းမှ ရင်ဖုံးအိန်းကျီ ကို စပြီးချွတ်သည်၊ နောက်တော့ ဘရာဇီယာ ထမိန် အဆင့်ဆင့်ဖြင့်   သူရော  ဆရာမဒေါ်ထွေးရီပါ နူစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်ကုန်ကြရပြီး ကုတင်ပေါ် ထပ်လျှက်ကျသွားရတော့၏၊  ဆောင်းဦးက  ကျွဲကောသီး တခြမ်းဖြတ်ပြီး မှောက်တင်ထားတာနဲ့ သဏ္ဍန်တူသော ဆရာမဒေါ်ထွေးရီရဲ့ နိူ့ကြီးနူစ်လုံးကို  လက်နူစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ချေ ရင်းက အားရပါးရ ကုန်းစုပ်နေရာ၊ နိူ့တတခါမှ အစို့ မခံဘူးသော အပျိုကြီး ဆရာမဒေါ်ထွေးရီခင်ဗျာ  လူးလူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့် အတော်  ကို အရသာတွေ့နေရပေတော့သည်၊  ဆောင်းဦးက ဒေါ်ထွေးရီ ပေါင်နူစ်လုံးကို ခွဲလိုက်ပြီး ရေဆေးထားလို့ သန့်ရှင်းနေသော အဖုတ် ကြီးကို ငုံနမ်းလိုက်လေသည်၊  အို့ ဆောင်းဦး ဘာလုပ်တာလဲ  ဆရာမကောင်းအောင်လုပ်ပေးမလို့ပါ   ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ကြီးမှာ  အမွှေးနက်နက် များမထူမပါး ဖုန်းအုပ်နေသဖြင့် လက်ဖြင့် အဖုတ်နူတ်ခမ်း တဖက်တချက်ကို  အသာဖယ်ကာ၊ရှင်းလိုက်ရသည်၊

..အိုကွာ..ဟင်းးး…အို့ မောင်ဆောင်းဦးးးးးးးးးးးးးး  ဆောင်းဦး၏ အတွေ့အကြုံ များနေပြီ ဖြစ်သော လျှာက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ အဖု တ်နူတ်ခမ်းများကို ပွတ်သပ်ရင်းက လျှာထိတ်ကလေးဖြင့် မြေပဲစေ့လေးကို ထိတို့ ကစားပေးနေရာ  ဒေါ်ထွေးရီခမျာ တလူးလူးလွန့် လွန့်ဖြင့်၊ နောက်တော့ ဆောင်းဦးက လျှာကိုမာတောင့်တောင့်လုပ်ပြီး အဖုတ်ခေါင်းတွင်း ဝင်သလောက် သွင်းလေတော့ နူးညံ့ ပူနွေး နေသည့်  လျှာလေး၏ အထိအတွေ့က ဒေါ်ထွေးရီ၏ အဖုတ်တွင်း ထူးခြားလှသည့် ခံစားမှုကို ဖြစ်စေလေရာ ဒေါ်ထွေးရီခမျာ  အသံထွက် အော်ငြီးရင်း က ဆောင်းဦး၏ ဆံပင်များကိုပင်  ဆုပ်ဖွဆွဲ ကိုင်မိလေတော့သည်၊   ဆောင်းဦး မှာ ကိုယ့် အကြံနဲ့ ကိုယ်မို့  ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့် ကော့ပျံ နေရာမှ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီး ပြီးသွားသည် အထိ လျှာအညှောင်းခံကာ  လုပ်ပေးလိုက် လေသည်၊ ပြီးမှ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ဘေးတွင် လှဲလျောင်းရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရူကာ နားနေလိုက်သည်၊

ဒေါ်ထွေးရီက ဆောင်းဦးမျက်နှာ ကို သူမလက်ဖဝါးဖြင့် ကြင်နာစွာ ပွတ်သပ်ပေးရင်းက  ..မေားသွားပြီလား မောင်ဆောင်းဦး..မင်းဒီ အရွယ်လေးနဲ့ အတတ်မျိုးစုံလှချေလားကွယ်…မောသွားပြီလား..နားတော့နော်..   ..ဆရာမကို ချစ်တာကိုး လို့ အဲဒါကြောင့် ဆရာမ ကောင်းအောင်လုပ်ပေး တာပါ၊…  ..ဆရာမကလည်း မင်းကိုချစ်ပါတယ်ကွာ..မင်းက ဆရာမရဲ့ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံဖူးတဲ့ ယောက် ကျားလေးပါပဲ..ဒါပေမဲ့ မင်းနူတ်လုံရမယ်နော်..အဲဒါပေါက်ကြားပြီး  သတင်းပြန့် သွားရင်တော့ ဆရာမ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပဲသတ်သေ လိုက်တော့ မယ်..လူကြားထဲမှာ ဒီမျက်နှာ မပြရဲတော့ဘူး..  ဆောင်းဦးက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ၏စိုးရိမ်စိတ်နှင့် အရှက်ကြီးတာ  ကြားလိုက်ရတော့ နဲနဲ တော့ လန့်သွား၏၊ ဒါပေမဲ့ ငါလည်း ဘယ်သူ့မှ ရှောက်ပြောမှာမှ မဟုတ်တာလေ  လို့ တွေးပြီးကိုလိုခြင်တာ  တောင်းဖို့ စကားစလိုက်သည်၊  ..ကျနော်လည်း အဲဒီလောက်တော့ နားလည် ပါတယ် ဆရာမရယ်..ဘာမှ မစိုးရိမ်ပါနဲ့..ဆရာမ ကျ နော့် ကိုချစ်ရင်တခုလုပ်ပေးပါလား..  ..ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ ကွာ..  ..ဟိုလေ..အခုနက ကျနော် ဆရာမကိုလုပ်ပေးသလိုမျိုးလေ..  ..  ဟင့်အင်းကွာ.. ငါမှ မလုပ်တတ်တာ..နောက်ပြီးတော့ ဟို..ဟို..  ..ဟင်..ဆရာမကလည်း ချစ်တယ်လည်းဆိုသေးတယ်..ကျနော် ကျတော့ လုပ်ပေးရတယ်..အင်းလေ မလုပ်ပေးခြင်လဲ နေပါ..   ..အောင်မယ်..ကိုပို..သွား..လုပ်ပေးပါ့မယ်..ဒီက မလုပ်တတ်လို့ပါ ဆို..တခါထဲ ..ကဲပြော ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ..  ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီက ပြောပြောဆိုဆို နှင့် အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်လိုက်ပြီး မတ်မတ် ထောင် နေသော ဆောင်းဦး၏လိင်တန် ကြီးကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်လိုက်ရင်း  ..ဟင့်..သူ့ဟာကြီးက လည်း ထောင်နေတာပဲ..ခွီ..   ရှက် အန်းအန်း ဆရာမ ရဲ့လက်ကို ဆောင်းဦးက ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူလိင်တန်ကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်၊

..အိ.နွေးနွေးကြီးနော်..   ဒေါ်ထွေးရီ တယောက် နဲနဲ ရဲတင်းလာပြီး စိတ်ဝင်တစား ပွတ်သပ်ကြည့်နေတော့ ဆောင်းဦး လိင်တန်ပြီးမှာ  ပိုပြီးမာတင်းလာ၏၊  ..ဆရာမ လုပ်လေ ထိပ်ဖူးကို သကြားလုံးစုပ် သလိုငုံစုပ်ပေး ပြီးတော့ အတန်နဲ့ ဥ ကို ရက်ပေးလေ..   ဆောင်းဦး ကပြောလည်းပြော ဆရာမရဲ့ လည်ဂုတ်ကလေးကို သူမဆံပင်ဖါးလျား အောက်မှ ဆွဲယူ ဖိချပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ထွေးရီ  ရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံက   ပွင့်အာသွားပြီး ဆောင်းဦး ရဲ့ ဒစ်ဖူးကို ငုံမိသွားလေသည်၊ နောက်တော့ ဆောင်းဦးပြောတဲ့ အတိုင်း ကလေး  လော်လီပေါ့ စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လေရာ  ဆောင်းဦးမှာ အီစိမ့်နေအောင် ခံစားရလေသည်၊ ခနကြာတော့ ဆောင်းဦးက သူ့ဖင် ကို ကြွကြွပေးပြီး ဒေါ်ထွေးရီ ပါးစပ်ကို ဖြေးဖြေးခြင်း စညှောင့်လေရာ  ဒေါ်ထွေးရီ မှာ သူငါ့ အဖုတ်ကို လုပ်သလို ငါ့ပါးစပ်ကိုလုပ် နေတာပါလားဟု၊ စအထာပေါက်လာတော့သည်၊ တချက်တချက် ညှောင့်လိုက်တော့ ဆောင်းဦး   ၏လိင်တန်ထိတ်ဖူးကြီးက  သူမ၏ အာဂေါင်ကိုထိုးထိုးမိသွားရာ အော့ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွား၍ သူမလက်ဖြင့် ဆောင်းဦး ဆီးခုံကို တွန်းတွန်း ပြီး တားထားရ၏၊    ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ၏ မလုပ်တတ် လုပ်တတ် နှင့် တအားစုပ်နေမှု က ဆောင်းဦး ကို အရမ်းကောင်း စေသဖြင့် ဆောင်းဦးမှာ စိတ်မ ထိန်းနိူင်တော့ပဲ ဒေါ်ထွေးရီ ခေါင်းကို   လက်နူစ်ဖက်နူင့် ထိန်းကိုင်ထားပြီး ဖင်ကိုကော့ကော့ ညှောင့်လေတော့ရာ မကြာမီမှာပဲ လီး ထိပ်မှာ ယားလာကာ သုတ်ရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်၊  ဒေါ်ထွေးရီမှာ ကုန်းထဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း  သူမခေါင်းကို ဆောင်းဦးက လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဖိထားသဖြင့် သူမအာဂေါင်ထဲ ပန်းထွက်လာသည့် သုတ်ရည်များကို မျိုချပြစ်လိုက် ရလေသည်။ ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

ဆရာမ ေကာင္းလားဟင္

“ဟင့္ သြား ဘာေတြလာေမးေနလဲ နားရွက္တယ္”  ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေဆာင္းဦးတေယာက္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုံေနၿပီ၊ ဘယ္လို  မ်ားျဖစ္လာမလဲေပါ့၊   အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုလည္း ခြၽတ္ၿပီးလြယ္အိပ္ထဲ ထည့္ထားၿပီးၿပီ၊ ပေလကပ္လုံခ်ည္ပါးပါးေလးနဲ႔ လီး  ထိပ္ပြတ္ၿပီး   သူ႔လီးက မာျခင္လာသျဖင့္ စိတ္ကို မနည္း ေလွ်ာ့ထားရသည္၊ ထုံးစံအတိုင္း ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့၊ ဆရာမေဒၚ  ေထြးရီ  နဲ႔ ေဆာင္းဦး တို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ စကားတလုံးမွ မေျပာျဖစ္ၾကပဲ ကားအလာကိုေစာင့္ေနၾကရသည္၊ ထုံးစံ အတိုင္း      သူတို႔ မွတ္တိုင္မွာ လူအရမ္းအက်ပ္ႀကီးလည္း မဟုတ္၊ အေခ်ာင္ႀကီးလည္း မဟုတ္ ဘတ္စကားေရာက္လာေတာ့      ဆရာမေဒၚေထြးရီကို ေရွ႕မွတက္ခိုင္းၿပီး ေဆာင္းဦးက ေနာက္ကလိုက္သြား၏၊ ဒ႐ိုင္ဘာေနာက္ဘက္ ေနရာေလးတခုတြင္      သူတို႔  ေဘးျခင္းယ်ဥ္ရက္ ရပ္ၿပီးလိုက္ပါလာခဲ့ၾကသည္၊ ထုံးစံအတိုင္း ေနာက္တမွတ္တိုင္မွစၿပီး လူမ်ားမွာ အတက္သာရွိၿပီး   အဆင္းမရွိ ေတာ့သျဖင့္ တေျဖးေျဖးက်ပ္လာေသာအခါ ေဆာင္းဦးက ဆရာမေဒၚေထြးရီဘက္ကို မသိမသာ မ်က္နာ   လွည့္လာခဲ့သည္၊

ဆရာမ ေဒၚေထြးရီမွာလည္း လူက်ပ္လာသျဖင့္ သူမရဲ႕ ရင္ႏူစ္မႊာကို ကာကြယ္သည့္သေဘာနဲ႔ သူမ ဆလင္းဘက္ကိုညာဘက္နဲ႔ မ  ရင္ဘတ္ေရွ႕တြင္ကာထားၿပီး ဘယ္လက္က အေပၚမွ တန္းကိုကိုင္ထားေလရာ ညာဘက္မွာရွိေသာ   ေဆာင္းဦး၏ ေထာင္မတ္စျပဳ ေနေသာ လီးႀကီးမွာ သူမညာဘက္ေပါင္တန္ကို ပြတ္မိေနေပေတာ့သည္၊ သူမအဖို႔ေတာ့   ေဆာင္းဦး အေထာက္ခံေနရသည္မွာ ပုံ မွန္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဒီတခါကေတာ့ ေဆာင္းဦး ရဲ႕  အလိုးတခါခံထားဘူးၿပီးမွ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျဖစ္ေလရာ၊ ဒီလီးႀကီးငါ့  အဖုတ္ထဲ ဝင္ဘူးပါလား၊ ဆိုတဲ့ အေတြးဝင္လာၿပီး   မ်က္ႏွာမွာ ရွက္ေသြးေတြနဲ႔ ျဖန္းသြားၿပီး ပူထူလာသျဖင့္ ေဆာင္းဦးမျမင္ ေအာင္ တဖက္လွည့္ ပစ္လိုက္ေလသည္၊  ဒါေပမဲ့ ေဆာင္းဦးရဲ႕လက္ဖဝါးသူမေပါင္ေပၚေရာက္လာေတာ့ ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး  ေဆာင္းဦးကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး   မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပလိုက္သည္၊ ေဆာင္းဦးမွာဘာမွမသိသလိုနဲ႔ အူတူတူပုံ လုပ္ေနသျဖင့္ ဆရာမေဒၚ ေထြးရီ  မွာေဆာင္းဦးလက္နဲ႔ေဝးေအာင္ ကိုယ္ကိုတေစာင္းလွည့္လိုက္ေလသည္၊

အဲဒါမွပိုဆိုးသြား၏၊ ေဒၚေထြးရီရဲ႕ ေကာက္ေကာက္စြံ႕စြံ႕ တင္သားႀကီးေတြက မာတင္းစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ   ေဆာင္းဦး၏လီးႀကီးကို  ဖိပြတ္ဆြဲလိုက္သလိုျဖစ္သြားကာ ေဆာင္းဦးလီးႀကီးမွာ အတင္းေထာင္မတ္လာၿပီး ေဒၚေထြးရီ   တင္ႏွစ္လုံးၾကားအတင္းတိုးဝင္ေခြ႕ လာေတာ့သည္၊ အခုမွပဲ ဆရာမေဒၚေထြးရီ ခမ်ာေထာင္ေျခာက္ထဲက်ေန  သလိုျဖစ္သြားရ၏၊ ေဆာင္းဦး လက္ဖပါးမွာသူမေပါင္ ေပၚမွ လြတ္မသြားသည့္အျပင္ ထမိန္ေခါက္ၾကားေအာက္မွ   ေပါင္ခြဆုံထိပင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္၊ ဒိေန႔ဝတ္လာေသာ အတြင္းခံ ပင္တီ ပါးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေၾကာင့္ ထမိန္သား   တလြာေပၚမွ ေဆာင္းဦးလက္ဖဝါးမွ အပူေငြ႕ကိုပင္သူမ အဖုတ္ေပၚမွာ ခံစားရေနရ၏၊ ေဆာင္းဦး လက္ဖဝါးမွ  သူမအဖုတ္လြတ္ေအာင္ ဖင္ေကာ့လိုက္ရင္လည္း ေဆာင္းဦး၏ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးထိတ္ႀကီးက     သူမဖင္ေပါက္ဝတည့္တည့္ကိုထိုးေထာက္ေနၿပီး ဖင္ကိုေရွ႕ေကာ့လိုက္ရင္လည္း၊ သူမအဖုတ္ကိုေဆာင္းဦးလက္ဖဝါးမွာ   ဝကြက္အပ္လိုက္သလိုျဖစ္သြား၏၊

ေနာက္ဆုံး ဆရာမေဒၚေထြးရီ လက္ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဆာင္းဦး၏ လက္ဝါးက ေဒၚေထြးရီ  ရဲ႕အဖုတ္ေပၚမွာ  စိတ္ထင္တိုင္း ပြတ္သပ္ ဆုပ္ေျခ ကိုင္တြယ္ေနေပေတ့ရာ ေဒၚေထြးရီ၏ ဒူးမ်ားမွာ မတ္မတ္ရပ္ဖို႔ပင္  အားမရွိေတာ့သလို ေခ်ာင္ခ်ိ ေနေပေတာ့သည္၊   ‘ လာဆရာမ မွတ္တိုင္ေရာက္ၿပီ ‘   ဟုဆိုကာေဆာင္းဦးက သူမလက္ကိုဆြဲေခၚကာ ကားေပၚကဆင္းခဲ့ၾကမွပဲ  သူမခမ်ာ အသက္ကို ဝဝ႐ူျဖစ္ေတာ့သည္၊ သူမ   ပင္တီတခုလုံး ေစာက္ဖုတ္မွအရည္ေတြနဲ႔ စို႐ြဲလို႔ေပါ့၊ သူမ ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ ညိဳ႕ခံထားရသူလို ကာမစိတ္ေတြမြန္ေနၿပီး   ေဆာင္းဦးလက္ကိုပင္ ဆြဲမျဖဳတ္ပစ္ေတာ့ပဲ လိုက္လာခဲ့မိသည္၊ဆရာမတူမေလး ေကာ အိမ္မွာရွိလားဟင္’  ‘ဟင့္အင္း သူဒီေန႔ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္မယ္’   ေဆာင္းဦး အဖို႔ အရမ္းကိုေပ်ာ္သြားရသည္၊

အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ အခန္းတံခါးကိုပိတ္ေသာ့ခတ္ၿပီး ဆရာမေဒၚေထြးရီ ခန္းကိုတန္းသြားၿပီးတံခါးထပ္ပိတ္ လိုက္သည္၊  အေတြ႕အႀကဳံသိပ္မရွိေသးလို႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနေသာ ဆရာမေဒၚေထြးရီကို ဆြဲဖက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚ    လွဲခ်လိုက္ကာ  မ်က္နာေပၚကို အနမ္းမိုးေတြ ေဆြခ်လိုက္ရင္းက ထမိန္ကို ဘိုက္ေပၚထိဆြဲလန္လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့  ပင္တီကိုခက္ခက္ခဲခဲ  လက္တဖက္ထည္းနဲ႔ ရေအာင္ခြၽတ္၊ ၿပီးမွ သူ႔လီးႀကီးကို အရည္ေတြနဲ႔ စို႐ြဲေနၿပီျဖစ္ေသာ   အဖုတ္ဝမွာေတ့ ၿပီးဖိသြင္းလိုက္ေလ ေတာ့သည္၊  ေဖါက္..စြပ္..ႁပြတ္   ျမည္သံေတြနဲ႔ အတူ ေဆာင္းဦးမွာအားရပါးရေဆာင့္ေပးေနမိေတာ့သည္၊   စေနတနဂၤေႏြ ၂ရက္လုံး  ေသးေသးက်စ္က်စ္ ေဒၚေလးကို ခ်ေနခဲ့ရၿပီး အခု အေျပာင္းအလဲ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္  ထြားထြားမို႔မို႔ ႀကီးကို ေဆာ္ေနရသျဖင့္  တမ်ိဳး အရသာထူးေနေပေတာ့ရာ အားကုန္သြန္ေမွာက္ တဖုန္းဖုန္း   ႏွင့္ခ်ေနမိေလသည္၊

ဒီတခါေတာ့ ဆရာမေဒၚေထြးရီလည္း အားက်မခံေတာ့ ၊ ေသာၾကာေန႔ကမွ ပါကင္ဖြင့္ခံလို က္ရၿပီး ခံစားလိုက္ရသည့္ အရသာက  အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ထုံထိုင္းသလိုျဖစ္ေနၿပီး ဘာမွမသိလိုက္ေသာ္လည္း၊ ျပန္စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔   သူမအဖုတ္မွ အရည္ေတြ  တ႐ြမ္း႐ြမ္းနဲ႔ ျဖစ္ေနေအာင္ကို စေန၊ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္လုံး ႐ြပိုး ထိုးေနခဲ့ရသည္၊  ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ေဆာင္းဦး စလာခဲ့ရင္ အေႏွာက္ အယွက္ကင္းေအာင္၊ တူမေလးကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ စာသြား  ၾကည့္မယ္ဆိုတာကို ၾကည္ၾကည္သာသာ ခြင့္ေပးခဲ့သည္၊   အခု ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကာမဂုဏ္ ေၾကာမွာေမွ်ာခြင့္ရၿပီမို႔ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ပင္ ၊ ကာမ   အရသာကို ခံစား ေနေပေတာ့သည္၊ ေဆာင္းဦးက ဖိေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဆရာမ ေဒၚေထြးရီက ေအာက္က အားက်မခံ   ဖင္ႀကီးကိုႂကြကာႂကြကာနဲ႔ ျပန္ ေကာ့ေကာ့ေပးေနေလသည္၊  ” ဖုတ္..ဖြတ္..ဖတ္..ဖတ္..”   ” အင္း..အီး..အြန႔္..အြန႔္..”   သိပ္မၾကာခင္ပဲ ဆရာမေဒၚခင္ေထြးရီမွာ တ ကိုယ္လုံးေတာင့္တင္းၿပီး ေဆာင္းဦးကို တင္းတင္းႀကီးဖက္ကာ တခ်ီၿပီးသြား   ေတာ့သည္၊ ေဆာင္းဦးကေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား သူ လည္းျဖစ္၊ စေန တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္ စလုံးလည္း ေဒၚတင္ေလးႏွင့္  အခ်ီေပါင္း မ်ားစြာ ဆြဲထားခဲ့သျဖင့္ မၿပီးႏိူင္ေသးဘဲျဖစ္ေနရ သည္၊

သို႔ေသာ္လည္း ဆရာမေဒၚေထြးရီက တင္းၾကပ္စြာ  ဖက္ထားသျဖင့္ အလိုက္သင့္ ျပန္ဖက္ထားၿပီး သူ၏မာတင္းေနေသာ  လီးႀကီးကို ေဒၚေထြးရီ ေစာက္ေခါင္းထဲ စိမ္ထား   ရင္း ၿငိမ္ေနရသည္၊ သူလည္း အရသာမရွိေတာ့မဟုတ္ပါ ၊ ၿပီးသြားေသာ ေဒၚ ေထြးရီ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက  ရႈံ႕ခ်ည္ ပြခ်ည္ လုပ္ေပးေနတာကို သူ၏မာေက်ာေနေသာလီးႀကီးမွာ အျပည့္အဝခံစားေန ရေပရာ၊ ၿငိမ္ၿပီး မွိန္းေနမိေလ  သည္၊ ခနအၾကာ ေဒၚေထြးရီ ၿငိမ္က်သြားမွ သူ႔လီးႀကီးကို ေျဖးေျဖးျခင္း အဝင္အထြက္စလုပ္ေပး ေတာ့၏၊ေဒၚေထြးရီမွာ အခုမွ ၿပီးကာစမို႔ ေအာက္မွ သိပ္မလႈပ္ရွားႏိူင္ပဲရွိေလရာ၊ ေဆာင္းဦးက ဆရာမေဒၚေထြးရီ၏ ေပါင္လုံးႀကီး    ႏွစ္လုံးကိုမ သူပုခုံးေပၚထမ္း လိုက္ၿပီး ေဒၚေထြးရီ၏ ခါးက်င္က်င္ေလးကို လက္ႏူစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းၿပီး အားျဖင့္တခ်က္ျခင္း   ေဆာင့္ ေပးေနရာ ေဒၚေထြးရီမွာ အားကနဲ ပင္ အသံထြက္ညီးညဴ မိေတာ့၏  ” အား ေမာင္ေဆာင္းဦး အင္း အဲလိုေဆာင့္..ေဆာင့္..ရင္  ဆရာမ..နာ..နာတယ္..ကြာ”   ေဆာင္းဦးက အားနာသြားၿပီး အားနဲနဲ ေလွ်ာ့ကာေဆာင့္ေပးေလသည္၊ ခနအၾကာမွာ အရွိန္ရလာေတာ့  ေဒၚေထြးရီ လည္း  ဖင္ႀကီးေကာ့ကာေကာ့ကာႏွင့္ တဟင္းဟင္း ျဖင့္ ဖီးတက္လာၿပီး ေဆာင္းဦးလည္ဂုတ္ကိုလွမ္းဆြဲလာ သျဖင့္ ေဆာင္းဦးမွာ   အစတုန္းကအတိုင္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပင္ ျပန္ေဆာင့္ေလေတာ့သည္၊ ဒီတခါေတာ့ ေဒၚေထြးရီ မၿငီးေတာ့ပါ၊

” ဖုတ္..ဖုတ္..ဖြတ္..ဖြတ္…စြတ္..စလြတ္..” ” အီးးးးး..အီးးးးးး…အငွးးးး…အငွးးး….”   ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဆာင္းဦးလည္း မထိန္ႏိုင္ ေတာ့ပါ၊ေဒၚေထြးရီ သူ႔ကို ကုတ္ညႇစ္ၿပီး ေတာင့္တင္းလာတာနဲ႔ သူ႔လီးႀကီး   ကိုလည္း ေဒၚေထြးရီ အဖုတ္ေခါင္းထဲ အဆုံးထိ ဖိသြင္း  ကပ္ထားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ တထုတ္ထုတ္ ပစ္လြတ္ပစ္လိုက္ပါ  ေတာ့တယ္၊ေဆာင္းဦးနဲ႔ ေဒၚေထြးရီတို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အိပ္ယာေပၚေထြးဖက္ထားၾကရင္းနဲ႔ အေမာေျဖေနၾကေလသည္၊  ” ဆရာမ ေကာင္းလားဟင္ “   ” ဟင့္ သြားဘာေတြလာေမး ေန တာလည္း နားရွက္တယ္”  ” က်ေနာ္က ေတာ့ လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာမရယ္၊ ဆရာမ ဖင္ႀကီးတုန္တုန္ တုန္တုန္နဲ႔ အတန္း ေရွ႕မွာ ေဘာဖ်က္ ေနတာၾကည့္ ရင္းနဲ႔ လိုးျခင္ေနတာ”  ” ဟယ္သြား႐ုပ္႐ုပ္ပတ္ပတ္ေတြ ပါးစပ္ကမေျပာနဲ႔ နားရွက္ပါတယ္ဆို၊  သြားထေတာ့ ဟိုကေလးေတြလာေတာ့မယ္”  “က်ေနာ္ ခ်စ္လို႔ မဝေသးဘူး ဆရာမရယ္ ဒီေန႔ သင္မေနပါနဲ႔ေတာ့”   ” ဟယ္ မသင္ လို႔ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မဟုတ္တာကို”  ” က်ေနာ္ ဟိုေကာင္ေတြလာရင္ေျပာလိုက္မယ္ ဆရာမ ေခါင္းကိုက္ၿပီး ကိုယ္ပူေနလို႔ဒီေန႔မ သင္ဘူးလို႔၊ ငါလည္းအိမ္ကလာႀကိဳတာ ေစာင့္ေနတာလို႔၊ ဟိုေကာင္ေတြ ေပ်ာ္ေတာင္သြားအုန္းမယ္”  ဆရာမ ေဒၚေထြးရီနည္းနည္း ေတြသြားသည္၊ ေနာက္ေတာ့မွ၊

” ေအးေလ အဲဒါဆိုလဲ မ်က္ႏွာက ပိပိရိရိ ေန ၊ဒီကိစၥလည္း ႏူတ္လုံေနာ္ဒါပဲ”  ေဆာင္းဦး ပုဆိုးေကာက္ဝတ္ၿပီး ေနာက္ေဖး  မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ေသးေပါက္ လီးႀကီးကို ေရေဆး ေၾကာ၊ ေရေသာက္ ၿပီးခ်ိန္   ေလာက္မွာ ဝင္းစိန္နဲ႔႐ူၾကည္တို႔ေရာက္လာၾကသည္၊     ေဆာင္းဦး တံခါးဝကပင္ထြက္ ခါ ဆရာမေနမေကာင္းလို႔ ဒီေန႔ က်ဴရွင္ ရွိမယ္မဟုတ္ ေၾကာင္း သူလည္းျပန္မလို႔ သူ႔အေဒၚကားလာ ႀကိဳတာေစာင့္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္တာနဲ႔ လွည့္ျပန္သြားၾက ေတာ့သည္၊   ဝင္းစိန္တို႔ ျပန္ဆင္းသြား ၿပီး ေဆာင္းဦးက တံခါး ျပန္ပိတ္ကာဂ်က္ခ်လိုက္သည္၊   ေဆာင္းဦး ဆရာမအခန္းဘက္သြားမလို႔လွည့္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ဆရာမေဒၚေထြးရီ သူမအခန္းထဲက  ထြက္လာ ၿပီး   ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္သြား၏၊ လမ္းမွာဆုံေတာ့ ေဆာင္းဦးကို မခ်ိဳမျခင္ ၿပဳံးနဲ႔ ၿပဳံးၾကည့္ရင္း    ဘို က္ေခါက္မနာေအာင္လိမ္ဆြဲသြားေလသည္၊ ေဆာင္းဦးက အေနာက္မွ ကပ္လိုက္သြားေသာ္လည္း ဆရာမ  ေဒၚေထြးရီက ေရခ်ိဳးခန္း ထဲဝင္ၿပီး အတြင္းက ဂလန႔္ခ်လိုက္သျဖင့္ ေယာင္လည္လည္နဲ႔၊ ထမင္းစားပြဲေပၚက   ယင္ကာအုပ္စေလာင္းကို ဖယ္ၿပီးဘာမ်ားႏိူက္ စားစရာရွိမလည္းဟုစပ္စုလိုက္ေလသည္၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွေရသံသဲ့သဲ့  ၾကားေနရသျဖင့္ ဆရာမေဒၚေထြးရီ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနမွာ ေပါ့ ဟုေတြးရင္း ပုဂံတလုံးထဲက ငါးေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္း   ႏိူက္ၿပီး ပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္ဝါးလိုက္၏၊ အင္းးး ေကာင္းလိုက္တာ  ဆားေပါ့ေလးဟုေတြးလိုက္ရင္း လက္တဖက္က  ယင္ကာစေလာင္းဖုံးမရက္ တဖက္က ငါးေျခာက္ဖုတ္ ထပ္ႏိူက္ေနတုန္း ဆရာမ ေဒၚေထြးရီ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာသည္၊

..ဟဲ့ေကာင္ေလး .. ဘိုက္ဆာေနၿပီလား..  ..အင္း နဲနဲ ဆာသလိုပဲ ငါးေျခာက္ေလးက လည္း ဆားေပါ့ေလးေနာ္..   ..ေရာ့ေရာ့ ထမင္း ပူပူေလးနဲ႔ စားလိုက္..ငါၾကက္ဥေက်ာ္လိုက္မယ္..  ေဆာင္းဦးလည္း ဘိုက္ဆာဆာနဲ႔မို႔ ျငင္းမေနေတာ့ပါ၊ ဆရာမေဒၚေထြးရီ ခူးထည့္ ေပးလိုက္ေသာ ထမင္းပူပူေလးမွာ   ငါးရံေျခာက္ဖုတ္ေလး ျမဳတ္ၿပီးစားေနေလသည္၊ ေနာက္ေတာ့ဆရာမေဒၚေထြးရီ ေက်ာ္ေပး ေသာ ၾကက္ဥႏူစ္လုံးလည္း  အားရပါးရတီးလိုက္၏၊ ဆရာမေဒၚေထြးရီလည္း ဆာသလိုျဖစ္လာတာနဲ႔ တခါထဲ ဝင္စားလိုက္ ေတာ့သည္၊  ” ခါတိုင္း အခုအခ်ိန္ ဆို ငါမဆာတတ္ပါဘူး ဟယ္ နင္စားေနတာၾကည့္ၿပီး ငါလည္း ဘိုက္ဆာလာတယ္”   ဆရာမေဒၚ ေထြးရီက စားေနရင္းေဆာင္းဦး ကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္၊ ေဆာင္းဦးက ၿပဳံးစိစိႏူင့္၊  ” ခါတိုင္း ဒီလို လႈပ္လႈပ္ရွားရွားမွမလုပ္တာ ကိုး ဆရာမရဲ႕”  ” ေခြးေကာင္ ေလး နာမယ္ နင္ေတာ့”  ဆရာမေဒၚေထြးရီ မွာ မ်က္ႏွာနီျမန္းသြားၿပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ ထမင္းငုံ႔စားေန ေတာ့သည္၊

ထမင္း၀ သြားေတာ့ ေဆာင္းဦး နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္တနာရီနီးပါး အခ်ိန္ရေသးသည္၊ လီးကလည္း ေနာက္    တခါ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ေဆာင္းဦး က ပန္းကန္ေဆးေနေသာ ဆရာမေဒၚေထြးရီကို အေနာက္မွၾကည့္လိုက္၏  ေဒၚေထြးရီ မွာ အေပၚက အင္းက်ီအျဖဴရင္ဖုန္းကို မလဲရေသးေသာ္လည္း အိမ္ေနရင္း ထမိန္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပါးပါး လဲ  ဝတ္ထားသည္ကို သတိုထားမိ လိုက္သည္၊ ေအာက္ကဘာမွမဝတ္ထားလို႔ ထင္သည္၊ တင္သားလုံးႀကီးမ်ားမွာ ထမိန္နဲ႔   ကပ္ၿပီး လႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း တုံတုံ တုံတုံ  ျဖစ္ေနတာေတြကေနရသည္၊ ေဆာင္းဦးက အေနာက္သို႔ သြားကပ္ရပ္လိုက္ၿပီး  တင္ပါးဆုံ ႀကီးကိုလက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ေပးရင္း ဆုပ္ ညႇစ္ လိုက္သည္၊ ေဒၚေထြးရီက ေဆာင္းဦးကို တေတာင္ဆစ္ႏူင့္ တြက္   လိုက္ၿပီး..   ” ေဟး ေတာ္ၿပီေလ ကြာ လက္က ညိမ္ညိမ္ေန  စမ္း”  ” ဆရာမက လည္း ခနေနရင္ က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ရေတာ့မွာကို အခ်ိန္ရတုန္းေလးေလ”   ” ဘာျဖစ္လဲ ျပန္မဲ့ ဟာျပန္ေပါ့ အခုန ေတာင္ ႏွစ္ခါႀကီးေတာင္…ေတာ္ၿပီ”  ေဆာင္းဦးက ဆရာမေဒၚေထြးရီ တင္ပဆုံႀကီးေတြကို ပြတ္သတ္ဆုပ္ႏွယ္ေနရင္းက သူမခါး ေလးကိုပါဆြဲယူၿပီး သိုင္းဖက္   လိုက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ ခုခံအားနည္းစ ျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚေထြးရီကို သူမအခန္းရွိရာကို ဆြဲေခၚလာ ခဲ့ေတာ့သည္၊ဒီတခါေတာ့ ေဆာင္းဦး က အခ်ိန္ယူကာ ေျဖးေျဖး ျခင္းလႈပ္ရွားေတာ့ သည္၊ ဆရာမေဒၚေထြးရီ တကိုယ္လုံးကို ေထြး ဖက္၊

မ်က္ႏွာ လည္တိုင္ အႏွံ႔ နမ္းရႈံ႕ရင္းမွ ရင္ဖုံးအိန္းက်ီ ကို စၿပီးခြၽတ္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ ဘရာဇီယာ ထမိန္ အဆင့္ဆင့္ျဖင့္   သူေရာ  ဆရာမေဒၚေထြးရီပါ ႏူစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ကုန္ၾကရၿပီး ကုတင္ေပၚ ထပ္လွ်က္က်သြားရေတာ့၏၊  ေဆာင္းဦးက  ကြၽဲေကာသီး တျခမ္းျဖတ္ၿပီး ေမွာက္တင္ထားတာနဲ႔ သ႑န္တူေသာ ဆရာမေဒၚေထြးရီရဲ႕ ႏိူ႔ႀကီးႏူစ္လုံးကို  လက္ႏူစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ေခ် ရင္းက အားရပါးရ ကုန္းစုပ္ေနရာ၊ ႏိူ႔တတခါမွ အစို႔ မခံဘူးေသာ အပ်ိဳႀကီး ဆရာမေဒၚေထြးရီခင္ဗ်ာ  လူးလူးလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ အေတာ္  ကို အရသာေတြ႕ေနရေပေတာ့သည္၊  ေဆာင္းဦးက ေဒၚေထြးရီ ေပါင္ႏူစ္လုံးကို ခြဲလိုက္ၿပီး ေရေဆးထားလို႔ သန႔္ရွင္းေနေသာ အဖုတ္ ႀကီးကို ငုံနမ္းလိုက္ေလသည္၊  အို႔ ေဆာင္းဦး ဘာလုပ္တာလဲ  ဆရာမေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမလို႔ပါ   ေဒၚေထြးရီ အဖုတ္ႀကီးမွာ  အေမႊးနက္နက္ မ်ားမထူမပါး ဖုန္းအုပ္ေနသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္း တဖက္တခ်က္ကို  အသာဖယ္ကာ၊ရွင္းလိုက္ရသည္၊

..အိုကြာ..ဟင္းးး…အို႔ ေမာင္ေဆာင္းဦးးးးးးးးးးးးးး  ေဆာင္းဦး၏ အေတြ႕အႀကဳံ မ်ားေနၿပီ ျဖစ္ေသာ လွ်ာက ဆရာမေဒၚေထြးရီ အဖု တ္ႏူတ္ခမ္းမ်ားကို ပြတ္သပ္ရင္းက လွ်ာထိတ္ကေလးျဖင့္ ေျမပဲေစ့ေလးကို ထိတို႔ ကစားေပးေနရာ  ေဒၚေထြးရီခမ်ာ တလူးလူးလြန႔္ လြန႔္ျဖင့္၊ ေနာက္ေတာ့ ေဆာင္းဦးက လွ်ာကိုမာေတာင့္ေတာင့္လုပ္ၿပီး အဖုတ္ေခါင္းတြင္း ဝင္သေလာက္ သြင္းေလေတာ့ ႏူးညံ့ ပူေႏြး ေနသည့္  လွ်ာေလး၏ အထိအေတြ႕က ေဒၚေထြးရီ၏ အဖုတ္တြင္း ထူးျခားလွသည့္ ခံစားမႈကို ျဖစ္ေစေလရာ ေဒၚေထြးရီခမ်ာ  အသံထြက္ ေအာ္ၿငီးရင္း က ေဆာင္းဦး၏ ဆံပင္မ်ားကိုပင္  ဆုပ္ဖြဆြဲ ကိုင္မိေလေတာ့သည္၊   ေဆာင္းဦး မွာ ကိုယ့္ အႀကံနဲ႔ ကိုယ္မို႔  ဆရာမ ေဒၚေထြးရီ တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ ေကာ့ပ်ံ ေနရာမွ တကိုယ္လုံးေတာင့္တင္းၿပီး ၿပီးသြားသည္ အထိ လွ်ာအေညႇာင္းခံကာ  လုပ္ေပးလိုက္ ေလသည္၊ ၿပီးမွ ဆရာမေဒၚေထြးရီ ေဘးတြင္ လွဲေလ်ာင္းရင္း အသက္ျပင္းျပင္း႐ူကာ နားေနလိုက္သည္၊

ေဒၚေထြးရီက ေဆာင္းဦးမ်က္ႏွာ ကို သူမလက္ဖဝါးျဖင့္ ၾကင္နာစြာ ပြတ္သပ္ေပးရင္းက  ..ေမားသြားၿပီလား ေမာင္ေဆာင္းဦး..မင္းဒီ အ႐ြယ္ေလးနဲ႔ အတတ္မ်ိဳးစုံလွေခ်လားကြယ္…ေမာသြားၿပီလား..နားေတာ့ေနာ္..   ..ဆရာမကို ခ်စ္တာကိုး လို႔ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာမ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပး တာပါ၊…  ..ဆရာမကလည္း မင္းကိုခ်စ္ပါတယ္ကြာ..မင္းက ဆရာမရဲ႕ ပထမဆုံး ေတြ႕ႀကဳံဖူးတဲ့ ေယာက္ က်ားေလးပါပဲ..ဒါေပမဲ့ မင္းႏူတ္လုံရမယ္ေနာ္..အဲဒါေပါက္ၾကားၿပီး  သတင္းျပန႔္ သြားရင္ေတာ့ ဆရာမ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပဲသတ္ေသ လိုက္ေတာ့ မယ္..လူၾကားထဲမွာ ဒီမ်က္ႏွာ မျပရဲေတာ့ဘူး..  ေဆာင္းဦးက ဆရာမေဒၚေထြးရီ ၏စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ အရွက္ႀကီးတာ  ၾကားလိုက္ရေတာ့ နဲနဲ ေတာ့ လန႔္သြား၏၊ ဒါေပမဲ့ ငါလည္း ဘယ္သူ႔မွ ေရွာက္ေျပာမွာမွ မဟုတ္တာေလ  လို႔ ေတြးၿပီးကိုလိုျခင္တာ  ေတာင္းဖို႔ စကားစလိုက္သည္၊  ..က်ေနာ္လည္း အဲဒီေလာက္ေတာ့ နားလည္ ပါတယ္ ဆရာမရယ္..ဘာမွ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔..ဆရာမ က် ေနာ့္ ကိုခ်စ္ရင္တခုလုပ္ေပးပါလား..  ..ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ ကြာ..  ..ဟိုေလ..အခုနက က်ေနာ္ ဆရာမကိုလုပ္ေပးသလိုမ်ိဳးေလ..  ..  ဟင့္အင္းကြာ.. ငါမွ မလုပ္တတ္တာ..ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဟို..ဟို..  ..ဟင္..ဆရာမကလည္း ခ်စ္တယ္လည္းဆိုေသးတယ္..က်ေနာ္ က်ေတာ့ လုပ္ေပးရတယ္..အင္းေလ မလုပ္ေပးျခင္လဲ ေနပါ..   ..ေအာင္မယ္..ကိုပို..သြား..လုပ္ေပးပါ့မယ္..ဒီက မလုပ္တတ္လို႔ပါ ဆို..တခါထဲ ..ကဲေျပာ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ..  ဆရာမ ေဒၚေထြးရီက ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ အိပ္ယာေပၚ ထထိုင္လိုက္ၿပီး မတ္မတ္ ေထာင္ ေနေသာ ေဆာင္းဦး၏လိင္တန္ ႀကီးကို ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ရင္း  ..ဟင့္..သူ႔ဟာႀကီးက လည္း ေထာင္ေနတာပဲ..ခြီ..   ရွက္ အန္းအန္း ဆရာမ ရဲ႕လက္ကို ေဆာင္းဦးက ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူလိင္တန္ႀကီးေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္၊

..အိ.ေႏြးေႏြးႀကီးေနာ္..   ေဒၚေထြးရီ တေယာက္ နဲနဲ ရဲတင္းလာၿပီး စိတ္ဝင္တစား ပြတ္သပ္ၾကည့္ေနေတာ့ ေဆာင္းဦး လိင္တန္ၿပီးမွာ  ပိုၿပီးမာတင္းလာ၏၊  ..ဆရာမ လုပ္ေလ ထိပ္ဖူးကို သၾကားလုံးစုပ္ သလိုငုံစုပ္ေပး ၿပီးေတာ့ အတန္နဲ႔ ဥ ကို ရက္ေပးေလ..   ေဆာင္းဦး ကေျပာလည္းေျပာ ဆရာမရဲ႕ လည္ဂုတ္ကေလးကို သူမဆံပင္ဖါးလ်ား ေအာက္မွ ဆြဲယူ ဖိခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚေထြးရီ  ရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းအစုံက   ပြင့္အာသြားၿပီး ေဆာင္းဦး ရဲ႕ ဒစ္ဖူးကို ငုံမိသြားေလသည္၊ ေနာက္ေတာ့ ေဆာင္းဦးေျပာတဲ့ အတိုင္း ကေလး  ေလာ္လီေပါ့ စုပ္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေလရာ  ေဆာင္းဦးမွာ အီစိမ့္ေနေအာင္ ခံစားရေလသည္၊ ခနၾကာေတာ့ ေဆာင္းဦးက သူ႔ဖင္ ကို ႂကြႂကြေပးၿပီး ေဒၚေထြးရီ ပါးစပ္ကို ေျဖးေျဖးျခင္း စေညႇာင့္ေလရာ  ေဒၚေထြးရီ မွာ သူငါ့ အဖုတ္ကို လုပ္သလို ငါ့ပါးစပ္ကိုလုပ္ ေနတာပါလားဟု၊ စအထာေပါက္လာေတာ့သည္၊ တခ်က္တခ်က္ ေညႇာင့္လိုက္ေတာ့ ေဆာင္းဦး   ၏လိင္တန္ထိတ္ဖူးႀကီးက  သူမ၏ အာေဂါင္ကိုထိုးထိုးမိသြားရာ ေအာ့ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြား၍ သူမလက္ျဖင့္ ေဆာင္းဦး ဆီးခုံကို တြန္းတြန္း ၿပီး တားထားရ၏၊    ဆရာမ ေဒၚေထြးရီ ၏ မလုပ္တတ္ လုပ္တတ္ ႏွင့္ တအားစုပ္ေနမႈ က ေဆာင္းဦး ကို အရမ္းေကာင္း ေစသျဖင့္ ေဆာင္းဦးမွာ စိတ္မ ထိန္းႏိူင္ေတာ့ပဲ ေဒၚေထြးရီ ေခါင္းကို   လက္ႏူစ္ဖက္ႏူင့္ ထိန္းကိုင္ထားၿပီး ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့ ေညႇာင့္ေလေတာ့ရာ မၾကာမီမွာပဲ လီး ထိပ္မွာ ယားလာကာ သုတ္ရည္မ်ား တႁပြတ္ႁပြတ္ ပန္းထြက္သြားေလေတာ့သည္၊  ေဒၚေထြးရီမွာ ကုန္းထဖို႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း  သူမေခါင္းကို ေဆာင္းဦးက လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ဖိထားသျဖင့္ သူမအာေဂါင္ထဲ ပန္းထြက္လာသည့္ သုတ္ရည္မ်ားကို မ်ိဳခ်ျပစ္လိုက္ ရေလသည္။ ၿပီးပါၿပီ