ငယ်ကချစ်တဲ့ မမသဲ

ငယ်ကချစ်တဲ့ မမသဲ ( စ/ဆုံး )

နွေဦးကာလတစ်ခု၏တိမ်ထူသော ညနေခင်းတစ်ခုတွင် ကျွန်တော်နှင့်မမသဲတို့ စတင်တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ ကျွန်တော်က လူပျိုပေါက်အရွယ် ရှစ်တန်းနှစ်တက်ရန် ကျောင်းပိတ်ထားသောအချိန်၊ မမသဲက ၁၀တန်းကို နှစ်ခါကျပြီး ကျောင်းပြန်တက်ရန် ပြင်ဆင်နေသော ကာလ၊ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ကျွန်တော်တို့သူငယ်ချင်းတသိုက် မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆော့ရန် ပြင်ဆင်နေကြသည်။ပိုက်ကျော်ခြင်းခတ်ရန်အတွက် မြေကွက်လပ် ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းရှိသော ကျော်စိုးတို့အိမ်ရှေ့တွင် ခြင်းကွင်းဖောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။

‘ရွှတ်….ရွှတ်’ တိုင်စိုက်ရန်အတွက် တွင်းတူးနေရင်း ကျော်စိုးအသံကြောင့် ကျော်စိုးမေးငေါ့ပြရာသို့ မျက်လုံးကိုဝေ့ကြည့်မိသည်။ တဘက်ခြံရှိ လက်ဘက် ရည်ဆိုင် ထဲမှ ညိုလဲ့ရွှမ်းစိုသော မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် ရင်ဆိုင်တိုးမိသည်။ ဖိုကနဲ   ဖြစ်သွားသော ရင်သည် ရှက်ဝဲဝဲဟန်နှင့် တဘက်သို့ လှည့်သွားသောပြုံးတုံ့ တုံ့မျက်နှာပေးကြောင့် ပိုကာ အခုန်မြန်ရ၏။  ‘ငါတို့ထက်တော့ အသက်ကြီးမယ်ကွ မိုက်တယ်နော်ဟေ့ကောင်’  ကျော်စိုးစကားကိုသူဘာမှမတုံ့ပြန်မိ။ သူ့ အာရုံတွေသည် ခေါင်းအငုံ့တွင် ဝဲကနဲဖြစ်သွားသော ဆံပင်ရှည်ရှည်များပေါ်တွင်သာ၊ အဲဒီညက သူ့အိမ်မက်ထဲတွင် ဆံပင်ရှည်ရှည်နှင့် နတ်သမီးတစ်ပါးဝင် ရောက်လာခဲ့သည်။

‘ဒါ သဲသဲဇော် တဲ့’ မိတ်ဆက်ပေးသောသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကေသီ့စကားအဆုံးတွင် ပျောက်ဆုံးသွားသော အရာတခုကိုပြန်ရလိုက်ရသလို ခံစားရသည်။ သူမ ကို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကေသီ့အလှူပွဲတွင် ဆုံဆည်းရလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားမိ။ ရွှမ်းစိုနေသော မျက်ဝန်းအစုံကိုစိုက်ကြည့်ရင်း ‘ကျွန်တော့်နာမည်  အောင်မော်သန့် ပါ’ ‘မင်းကို မ သိပါတယ်ကွာ၊ မင်းဇော်တို့အိမ်ရှေ့မှာ ခြင်းခတ်နေကြမဟုတ်လား’  သူမှင်သက်ရင်းခေါင်းကိုသာညိတ်ပြမိသည်။   ‘ကဲကဲ  ..တယောက်နဲ့ တယောက်သိပြီးသားတွေ ဆိုတော့ တလက်စတည်းပြောရဦးမယ်.. မမသဲကို နင်ပြန်လိုက်ပို့ပေး အောင်’ ကသေီ၏စကားသံ။

‘ငါ့ဘီးကပြိုင်ဘီးလေ ဘယ်လိုတင်ရမှာလဲ’ ‘ဘာလဲ လိုက်မပို့ ပေးချင်လို့လား ရပါတယ်’  မမသဲကပြုံးစစမျက်နှာဖြင့် ပြော၏။ ‘ဟာ မဟုတ်ပါဘူး..ပြိုင်ဘီး ဆိုတော့ တင်စရာနေရာက ရှေ့ဘားတန်းပေါ်ကပဲရှိတာလေ၊ အဲဒါ မ ကို အားနာလို့ပါ’ ‘ရပါတယ်ကွာ…မောင်နှမတွေပဲဟာ’ ထိုစဉ်က မောင်နှမတွေပဲဟာ ဟုပြောသော မမသဲနှင့်ကျွန်တော်သည် ရည်းစားမက ချစ်သူမကျ အခြေအနေသို့ရောက်သွားလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ခဲ့ရိုး အမှန်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ‘တက်တော့ မယ်နော်’ ‘ဟင် ဘာလဲ’ ‘သြော် စက်ဘီးပေါ်တက်တော့မယ်လို့ပြောတာ’ နင်းထွက်ကာစပြုနေသော စက်ဘီးရှေ့ ဘားတန်းပေါ်သို့ခုန်အတက် မ ၏ ကိုယ် လေးက ယိုင်သွား၏။

‘အမေ. ….’ ယိုင်ထွက်သွားသောကိုယ်လေးကို လက်တဘက်ဖြင့် ထိန်းအလိုက်တွင်မတစ်ကိုယ်လုံးကသူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်လာ၏။ သူ့ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်ကာ ညီလေးကလည်း ရုတ်တရက်မာတင်းလာ၏။ တစ်ယောက်တည်း ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ကာ မျက်နှာကို အောက်သို့ချကာမှ ပိုဆိုးသွားသည်။ အင်း ကျီလည်ပင်းပေါက်မှတဆင့် မြင်လိုက်ရသည်က ဘရာစီယာ အနက်ရောင်လေး၏အထက်တွင် လျှံထွက်နေသော ဝင်းဝါကာရွှေရောင်တောက်နေသော မ  ၏ရင်သားလှလှတစ်စုံ။ စက်ဘီးက ချိုင့်ထဲသို့အကျ မာတင်းနေသောညီလေးကလည်း မ ၏ခါးလေးကို ထောက်အမိ၊ မ ခါးလေးကော့ကနဲဖြစ်သွား၏။

‘ရင်တွေအရမ်းခုန်တာပဲနော်…’ သူမဘာသာပြောသလိုဖြင့်ပြောသော မ၏အပြောကြောင့် သူမျက်နှာမထားတတ်တော့။  မတို့ လမ်းထိပ်နားအရောက်တွင်  မ က ရပ်ရန်ပြောသည်။ စက်ဘီးပေါ်မှအဆင်းတွင်  ‘သွားတော့မယ်နော်.. မ တို့အိမ်ကဟိုအိမ်လေ.. ကြုံရင် ဝင်လည်ပေါ့’  သူခေါင်းကိုငြိမ့်ပြမိ၏။  ‘မင်း ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးနော်’ ပြုံးစစဖြင့် ပြောသောမ၏စကားကြောင့် သူ မလုံမလဲဖြစ်မိသည်။ ခြံဝင်းတံခါးကိုဖွင့်ဝင်ကာ အိမ်ပေါ်သို့ အပြေးကလေး တက်သွားသော မ၏တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းလေးနှစ်ဘက်ကိုကြည့်ရင်း သူ့ညီလေးကတော့မာတင်းလျှက်။ တကယ်ပါဗျာ အဲဒီတုံ့ကတော့ မိန်းမတယောက်ရဲ့  အထိအတွေ့ဟာ ယောကျာ်းတယောက်ရဲ့ ဘွားဘက်တော်ကို အဲဒီလောက်ဖြစ်သွားစေနှိင်မယ်ဆိုတာ မသိရိုးအမှန်ပါဗျာ။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်တို့ ခြင်းခပ်ရာခြင်းကွင်း၏ ဘေးရှိ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သို့ မမသဲက တစ်ရက်ခြား တခါလောက်လာထိုင်တတ်သလို ကျွန်တော်ကလည်း
မမသဲကျုရှင်အဆင်းကို တစ်ရက်ခြားတစ်ခါလောက် သွားစောင့်တတ်၏။ အားလုံး၏အမြင်တွင် ကျွန်တော်နှင့် မမသဲသည် သမီးရည်းစား။ သူငယ်ချင်း ကျော်စိုး ဆိုလျှင် ‘မင့် အဆော်ကြီးရဲ့အိုးကြီးတွေကတော့ကွာ… မင်းတော့ အတော်ဖြိုယူရလိမ့်မယ် ဟေ့ကောင်’ ဟု မမသဲကိုမြင်တိုင်း သွားရည်တမြားမြား ဖြင့် ပြောတတ်သည်။ ဒီလိုနှင့်သုံးလလောက် အချိန်အတောအတွင်းတွင် မမသဲနှင့် ကျွန်တော်ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြသည်။

ချိန်းတွေ့လေ့ရှိတဲ့နေရာတွေက မမသဲ၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ခင်မိုးနွယ်တို့၏စာအုပ်ဆိုင်နှင့် မမသဲတို့လမ်းထိပ်ကွမ်းယာဆိုင်မှ မအေမြင့်တို့၏ အိမ်တို့တွင် ဖြစ်သည်။ တစ်ညနေတွင် မမသဲနှင့် ချိန်းထားသဖြင့် ခင်မိုးနွယ်တို့၏ စာအုပ်ဆိုင်သို့အသွား..  ‘မခင်မိုးနွယ် မခင်မိုးနွယ်…’  ဆိုင်ရှေ့တွင် လူတယောက်မှမ တေသဖြင့် အိမ်ထဲသို့ သူအော်ခေါ်လိုက်၏။  ‘အေး လာပြီ လာပြီ…’  မခင်မိုးနွယ်အိမ်ရှေ့သို့အသံပြုရင်း ပြေးထွက်လာသည်။ သူ့ကိုအတွေ့တွင် မျက်နှာတစ် ခုလုံးနီရဲလျှက် ‘သားရောက်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလ’  ဟုမေး၏။

‘မကြာသေးဘူး မ အခုမှရောက်တာ’ ဟုသူအပြောတွင်.. ‘တော်သေးတာပေါ့’ ဟုရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့်ပြောကာ လှေခါးပေါ်သို့လှမ်းအတက် ဝတ်ထားသည့်  ထမီအောက်စကို သူ့ဘာသာတက်နင်းမိကာ မျက်လုံးထဲတွင် ဝင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ မြင်လိုက်ရသည်က ဝင်းဝါကာဖြောင့်တန်းနေသော ပေါင်တန် တစုံ။ ထို၏အထက်တွင်မှ စိမ်းလန်းသော တောအုပ်တစ်ခုကဲ့သို့ အမွှေးများထူထပ်စွာ ပေါက်နေသော မခင်မိုးနွယ်၏ ကိုယ်ပိုင်ပစည်းတစ်ခု၊ ထိုမှ နောက်တွင်တော့ ကြီးမားအယ်ထွက်နေသော တင်ပါးကြီးတစ်စုံနှင့်သေးကျင်သော ခါးလေးတစ်ခု၊သူအတန်ကြာအောင် မှင်သက်ပြီးငေးနေမိသည်။

သူသတိဝင်လာချိန်တွင် သူ့ငပဲကြီးကဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်မှ ငေါငေါကြီးရှေ့သို့ တိုးထွက်လျှက်၊ မခင်မိုးနွယ်က ကျွတ်သွားသောထမီကို ပြန် ကောက်ဝတ်ပြီး ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဟန်ဖြင့် သူ့ကိုအကြည့်တွင် ပုဆိုးအောက်မှ ငေါထွက်နေသော သူ့ငပဲကြီးကို သတိထားမိသွားသည်။ ‘ အို….’   ဟုရေရွတ် သံကိုကြားရသည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်ဘာစကားစပြောရမှန်း မသိအောင်ဆွံ့ အနေကြသည်။ ထိုအချိန်တွင်  ‘အဟမျး….အဟမျး….’   ဟူသော ချောင်းဟန့်သံတစ်ခုက တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်းသွားသည်။ လှည့်အကြည့်တွင် ဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်နေမှန်းမသိသော မမသဲ ကိုတွေ့ရသည်။ မမသဲက  ကျွန်တော့်မျက်နှာကို တလှည့် ငေါထွက်နေသော ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို တလှည့်ကြည့်ကာ မခင်မိုးနွယ်ဘက်သို့လှည့်ပြီး ‘ကောင်မနော်…ကောင်မ.. ငါအစ အဆုံးမြင်တယ်… ဟင်း’  ‘မဟုတ်ပါဘူး သဲသဲရယ် မတော်တဆဖြစ်သွားတာပါ၊ ပြီးတော့လည်း ဘာဖြစ်လည်းဟာ.. ကိုယ့်မောင်နှမချင်းတွေပဲဟာ.. မောင် လေးက အခုမှကလေးပဲရှိသေးတာကို’  ‘သြော် ဒါကြီးက ကလေးလား၊ ခုနက နင်မမြင်လိုက်ဘူးလား’  ကျွန်တော့်ဘက်သို့မေးငေါ့ပြပြီး မကပြော၏ တ ဆက်တည်း  ‘ဟင်း… မုန့်သာဝေစားမယ်နော် ဟိုဟာတော့ ဝေမစားနှိင်ဘူး’  ထိုအချိန်တုံးက မ ပြောသောဟိုဟာဆိုသည်မှာ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကိုပြောခြင်း ဖြစ်ကြောင်း ထိုစဉ်က ကျွန်တော်မသိခဲ့ပါ။

‘လာ…သွားမယ်’ ရှေ့မှနေကာ ဘောက်ဆတ်ဘောက်ဆတ်နှင့် လျှောက်သွားသော မ နောက်သို့ ကျွန်တော်ကုတ်ကုတ်ကလေး လိုက်သွားသည်။ လမ်းတ ဝက်လောက်အရောက်တွင် ‘မ’ ‘…….’  ‘မ’  မ ကစကားပြန်မပြော။  ‘မ’  ဟုစိတ်မရှည်သောအသံဖြင့် အော်မိသည်။ ထိုအခါမှ  ‘ဟင်း.. တစ်ယောက်က လည်း သူ့ဟာတွေပြချင်လို့ ထမီကိုမြန်မြန်ဆန်ဆန်ပြန်မဝတ်ဘူး၊ တစ်ယောက်ကလည်း ကလေး ကလေးနဲ့ အံ့ပါရဲ့တော့်..ကြောက်ဖို့တောင်ကောင်းတယ’  ကျွန်တော်ပါးစပ်ပိတ်ကာဘေးမှငြိမ်ငြိမ်လေးနေ၏။ ခနအကြာတွင်တော့ ‘ဘယ်သွားမလဲဟင် မ ‘  မ ကကြိုတင်စဉ်းစားထားဟန်ဖြင့်  ‘မမြင့်မြင့်အေးတို့ အိမ်သွားမယ်’  မမြင့်မြင့်အေးတို.အိမ်အရောက်တွင်  ‘အတော်ပဲ အတော်ပဲ နင်တို့လာတာ … ငါလည်း အခုပဲ ကိုမြင့်သိန်းတို့အမေအိမ်သွားမလို့  ညနေ လောက်မှပြန်ရောက်မယ်.. နင်တို့နှစ်ယောက် အိမ်စောင့်ပေးပေတော့’ ဟုမမြင့်မြင့်အေးကပြော၏။ မ က  ‘ရပါတယ် အမရယ်… အေးအေးဆေးဆေးသာ သွား.. သမီးတို့အိမ်စောင့်ပေးထားမယ်’ ဟုပြန်ပြော၏ ခြင်းတောင်းကိုဆွဲကာ တင်ပါးကြီးများကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် လျှောက်ကာထွက်သွားသော မမြင့် မြင့်အေး၏ နောက်ပိုင်းကို ဘာရယ်မဟုတ် သူငေးကြည့်မိသည်။ ‘ဟင်းနော်…’  မ ၏အသံကြားမှသူအသိပြန်ဝင်လာ၏။  ‘ဒီနားကိုလာ…’  မ က အိမ်၏တံခါးအကွယ်တွင်ထိုင်နေရာမှ ှလှမ်းခေါ်၏။ တောက်လျှောက်အပြစ်တွေချည်းပဲ လုပ်ခဲ့မိသဖြင့် သူကုတ်ကုတ်ကလေး မ အနားသို့ကပ်သွား၏။

‘ဘာလဲဟင် မ ‘ ‘ဘာမှမဟုတ်ဘူး…ကလေးပေါင်ပေါ်မှာအိပ်ချင်လို့ ‘ သူ့ပေါင်ပေါ်တွင်ခေါင်းတင်ကာအိပ်နေသော မ မျက်နှာလေးကိုကြည့်ကာ သူရင်တွေပူ လာ၏။ မ လက်မောင်းလေးကိုဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ကာ ‘ မ… ‘ သူတိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်သည်။ မ ကပြန်မထူး။ ‘ မ…..’ သူ့ခေါ်သံနောက်တစ်ခွန်းအဆုံးတွင် မ  မျက်လုံးလေးများ ပွင့်လာပြီး သူ့ကိုပြန်ကြည့်ကာ ‘ကလေးအသက်ဘယ်လောက်ရှိသွားပြီလဲ’  ‘ကျွန်တော်၁၅နှစ်ကျော်သွားပြီ မရဲ့’  ‘အင်း ကလေးကို မုန့် ပေးကြိုက်မိတော့လဲ ခက်ပါတယ်လေ’ မ စကားကြောင့် စိတ်ထဲတွင်ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး  ‘ကျွန်တော်ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးဗျ’  ဟုပြန်ပြောမိသည်။  ‘ကလေးမဟုတ်ဘူးဆိုရင် ဘာနဲ့ သက်သေပြမလဲ’  ‘မ ကဘာနဲ့သက်သေပြစေချင်လဲ’ သူ့အမေးကို မ ကမဖြေ။ ပြုံးစစဖြင့် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ အိပ်နေ သော မ မျက်နှာကို ကြည့်ရင်းသူရင်တွေပူလာ၏။ အရဲစွန့်ပြီး မ၏ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကိုနမ်းလိုက်၏။ မ က သူ့ပေါင်ပေါ်တွင်အိပ်နေရာမှ ‘ကလေး ကို နမ်းချင်တယ်’

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် သူ့လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ကာ သူ့ပါးတဖက်ကိုနမ်းသည်။ သူ့ပါးပြင်ထဲတွင် သူမ၏ နှာခေါင်းချွန်ချွန်လေးကိုနှစ်ကာ တစ်မိနစ်ခန့်ကြာအောင် နမ်းသောသူမ၏ အနမ်းကြောင့် သူရင်တွေ တလှပ်လှပ်ခုန်လာသည်။ သူကလည်း အားကျမခံ မ ၏ပါးပြင်ကို ခပ်ကြာကြာလေးပြန်နမ်းလိုက်သည်။ ထိုမှတဆင့် မ ၏မေးရိုးလေးတလျှောက်ကို နှာခေါင်းရော၊ နှုတ်ခမ်းပါသုံးကာ မိနစ်ဝက်ခန့်ကြာအောင် နမ်းသည်။ လည်ပင်းနှင့် မေးရိုးအဆက်နေရာလေး  အရောက်တွင် မ ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး နှုတ်မှ မပီသသောငြီးငြူသံလေးတစ်ခုထွက်လာ၏။ သူနမ်းနေရာမှပြန်ခွာလိုက်ပြီး မ၏မျက်လုံးများကို  စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ မ ကရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် သူ့ကိုပြန်ငေးကြည့်သည်။ မ၏ မျက်လုံးများသည် တစုံတခုကိုတောင်းခံနေသလို။ သူဘာကိုမှမ စဉ်းစားတော့ပဲ မ ၏ဖူးဖူးလေး တွဲကျနေသော အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ သူ့အနမ်းကို မကအလိုက်သင့် ပြန်လည်တုံ့ပြန်၏။ မွတ်သိပ်နေ သော နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုသည် ဂဟေဆက်ထားသကဲ့သို့။ သူက မ၏ကိုယ်လေးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်အလိုက်တွင် မကသူ၏ကျောပြင်ကို သူမ၏လက် ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်နေ၏။

သူ၏အနမ်းတို့ပြင်းထန်လာသည်နှင့်အမျှ မ ကလည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပြန်လည်တုံ့ပြန်သည်။သူ၏ လျှာ ကို မ ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ချိန်တွင် တော့ မ၏ လက်သည်းရှည်ရှည်များက သူ့ကျောပြင်ကို စူးကနဲ။ သူ့ရင်တခုလုံးပူလာသည်။ ညီလေးကလည်း မာတင်းလျှက်။   နှုတ်ခမ်းအစုံကို နမ်းနေရင်း မှ သူ၏လက်တဖက်က မ၏လည်ပင်းတလျှောက်ကို လက်ထိပ်လေးများဖြင့် ညင်သာစွာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထိုမှတဆင့် ရင်ညွန့်လေးဆီသို့။ သူ့စိတ် တွေထကြွလာကာ မ ဝတ်ထားသော ဘလောက်စ် အင်းကျီ၏အပေါ်ဆုံး ကြယ်သီးလေးကို လက်တဘက်တည်းဖြင် ဖြုတ်လိုက်သည်။ ကြယ်သီးက   အလွယ်တကူပြုတ်မသွား။ သူ့စိတ်ထဲတွင် မရှည်တော့။ အင်းကျီကိုကိုင်ကာ ဆောင့်ဆွဲချလိုက်သည်။

‘အို…..’  ထိတ်လန်.သွားသောရေရွတ်သံတခုနှင့်အတူ မက သူ့ရင်ဘတ်ကိုဆောင့်တွန်းလိုက်ကာ သူ့ကိုတွေတွေလေး ကြည့်နေ၏။ ထို့နောက် အတွင်းခန်းထဲ သို့ အပြေးလေးလှမ်းဝင်သွားသည်။ သူဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိတော့ပဲ တမိနစ်ခန့် ကြောင်ပြီးရပ်နေမိသည်။ ထိုတစ်မိနစ်သည် သူ့အတွက်တော့ ကမ္ဘာတစ် ခုလောက် ကြာသည်ဟုထင်ရသည်။  ‘မောင်…’  အိမ်အတွင်းခန်းဆီမှ မ ၏ ခေါ်သံသဲ့သဲ့ကို ကြားရသည်။ သူရပ်နေရာမှသတိဝင်သွားပြီး အတွင်းခန်းထဲသို့  ပြေးဝင်သွားသည်။ ခုတင်စွန်းတွင် တင်ပါးလွှဲလေးထိုင်နေသော မ၏ကိုယ်ကောက်ကြောင်းသည် သူ့ကို သတိလက်လွတ်ဖြစ်အောင် ဖမ်းစားနှိင်သည်။ သူ ဘာကိုမှမစဉ်းစားတော့။ မ ကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်လိုက်သည်။ သူ့ကိုပြန်ဖက်ထားသော မ၏ လက်များကလည်းတင်းကျပ်လျက်။

‘သိပ်ချစ်တာပဲ မောင်ရယ်’ မ ကသူ့ကျာပြင်ကို သူမ၏လက်ဖဝါးလေးများဖြင့် ငြင်ငြင်သာသာလေးပွတ်သပ်ရင်းဖြင့် တိုးတိုးလေးပြော၏။  ‘ကျွန်တော် လည်း မ ကိုအရမ်းချစ်တာပဲ မ ကိုမခွဲနိုင်ဘူးဗျာ’ သူကပြောရင်းဖြင့် လက်တဖက်က မ၏ကားစွင်.သော တင်ပါးကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ ထို့နောက် မ ၏  တင်ပါးအစုံက ကိုင်ရတာ အရသာရှိလွန်းလှသည်။ သူ့လက်ခလယ်ကို မ၏တင်ပါးအကွဲကြောင်းလေး တလျှောက်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ အကွဲ ကြောင်းလေး၏ အဆုံးသတ်အရောက် သူ့လက်ခလယ်လေးကို ထောက်လိုက်စဉ်တွင် မ ခါးလေးကော့သွား၏။ သူ အချိန်သိပ်မဆွဲချင်တော့။ မ၏ ခါးလေး ကို သိမ်းဖက်ကာ မ ကိုခုတင်ပေါ်သို့လှဲချလိုက်သည်။ နှင်းဆီရောင်သန်းနေသော နှတ်ခမ်းတစ်စုံ က ခပ်ဟဟလေး ပွင့်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေ၏။ ခပ်တွဲ တွဲလေး ဖြစ်နေသော မ၏။ အောက်နှတ်ခမ်းလေးအား သူ့နှတ်ခမ်းအစုံဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ သူ့ကိုသိုင်းဖက်ထားသော မ လက်များက ပိုမိုတင်းကျပ် လာ၏။

သူနောက်လက်တဖက်ဖြင့် မ ဝတ်ထားသော ရင်စေ့အကျႌ၏ ကြယ်သီးများကိုတလုံးချင်း ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘရာစီယာအနက်ရောင်လေး၏ အောက်မှ  အပြင်သို့တဝက်ခန့်လျှံထွက်နေသော မ ဧ။် ရင်သားအစုံက ရွှေဝါရောင်ပေါက်နေသည်။   သူ့လက်ကို မဧ။်နောက်ကျောဖက်သို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး  ဘရာစီယာချိတ်လေးတစ်ခုကို အရင်ဖြုတ်လိုက်သည်။ နောက်ထပ် ချိတ်တစ်ခုအရောက်တွင် ချိတ်ကတော်တော်နှင့် ဖြုတ်မရ။  ‘ဟာကြာ…’  မ ၏နှတ်မှ  စိတ်မရှည်သလိုရေရွတ်သံကို ကြားလိုက်ရပြီး ကျောလေးကို ကော့အပေးတွင်  ချိတ်ကလေးကလည်း တောက်ခနဲပြုတ်သွားသည်။  ပြေလျော.သွားသော  ဘရာစီယာ အနက်ရောင်လေးကို သူပိုင်ပိုင်နှိင်နှိင် ဆွဲယူပြီး အောင်ပရွဲ စစ်သူကြီးတယောက်လို ခုတင်ခြေရင်းဘက်သို့သူ ပစ်လိုက်သည်။ ပန်းသစ်တော်သီး လေး နှစ်လုံးတင်ထားသလို မို့မို့လေးဖြစ်နေသော မ၏ ရင်သား အစုံ က လှပလွန်းလှ၏။ နီရဲနေသော နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို သူ လှမ်းစုပ်ယူလိုက်စဉ်  တွင်‘အား…..အား….ရှီး….’ မဆီမှ ညည်းတွားသံသဲ့သဲ့ကိုကြား၇သည်။ သူလက်တဖက်ဖြင့် မ ၏ ရင်သားနောက်တဖက်ကို ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်သပ် ပေးနေစဉ်တွင် ‘ဟင်း ….ဟင်း …..မောင်ရယ်’ ‘မ ရင်ထဲမှာဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး …. သိလား ‘

မ ၏ စကားသံ တိုးတိုးလေးကိုကြားရသည်။ တဆက်တည်းမှာပင် သူ့ခေါင်းမှဆံပင်တို့ကို ပွတ်သပ်ပေးသလိုလိုနှင့် သူမ၏ရင်သားတို့ကို စုပ်ယူနေသော သူ့ ပါးစပ်နှင့် ပိုမိုနီးကပ်စေရန် ကျောလေးကို မသိမသာလေးကော့ကော့ပေး၏။ သူသိပ်စိတ်မရှည်တော့။ မ ခါးတွင်ဝတ်ထားသော ပိုးသားထမီပျော့ပျော့လေး ကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ‘အို…….’ မ၏နှတ်ဖျားမှ အသံလေးတချက်ထွက်သွား၏။ သူ မ၏ထမီလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ ခုတင်ခြေဂင်း ဘက်ဆီသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။  ‘မောင်ရယ်….မ ငရဲတွေကြီးနေပါ.မယ်ကွယ်…’  သူ မ၏ ပြောစကားကို ဘာမှပြန်မပြောပဲ ထွက်ပေါ်လာသည့် မ၏  ဖုံးကွယ်ထားသော အရာများဧ။် အလှတရား ကိုသာ မျက်တောင်မခတ် စတန်းကြည့်နေမိသည်။  ‘ဟိတ်…အဲဒီလိုကြီးမကြည်.နဲ.ကွာ…. မ ရှက်တယ်….’   သူ ဘယ်လောက်ကြာကြာ မှင်သက်နေမိသည်မသိ။ မ၏ အသံကိုကြားမှ သတိပြန်ဝင်လာ၏။

‘လွလို့……..’ သူတိုးတိုးလေးရေရွတ် လိုက်၏။ တကယ်လည်း မ ၏ အတွင်းပိုင်း အစိပ်အပိုင်းများက တကယ်ကို လှပလွန်းပါသည်။ ဝင်းဝါပြီးချပ်၇ယ ရပ်နေသော ဗိုက်သားတစ်စုံ၊ ထိုမှအောက်တွင်တော့ ရေညှိစိမ်းရောင် အမွှေးနှနှလေးများ ပေါက်နေသော ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးတစ်ခု။ အောက်ဖက်မှ  ရွှေအိုရောင်မွှေးညင်းနှနှလေးများပေါက်နေသော ပေါင်တန် ခပ်သွယ်သွယ် တစ်စုံကလည်း သူ့ရင်ခုန်သံကို ပိုမိုမြန်စေ၏။  ‘ဟာကွာ… ဘာလို့ အဲဒီလောက် အကြာကြီး ကြည့်နေတာလဲ… ရှက်ပါတယ်လို့ ပြောနေတဲ ဟာကို့ ….’  ‘အင်း ….အဲဒါဆိုလည်း မကြည့်တော့ဘူးဗျာ….’  သူပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မ၏ပေါင် တန်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲကာ သူ့မျက်နှာကို မ၏ ေ -ာက်-ပတ်နှင့် ပိုမိုနီးကပ်စေရန် မ၏ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ နီရဲနေသော ေ-ာက်ေ-့လေးက ပြူ ထွက်လျှက် သူ့ကို စိမ်ခေါ်နေသည်ဟု သူခံစားရသည်။ သူ့လျှာကို အပြားလိုက်ထုတ်ကာ ရဲပဒေါင်းခပ်နေသော ေ-ာက်-တ်အတွင်းသားများကို တချက်  ယက်လိုက်သည်။

(အရမ်းတွေ အထင်ကြီးသွားလား မိတ်ဆွေ။ အဲဒီအချိန်က ကျွန်တော်က အသက် ၁၅ နှစ်ကျော်ဆိုပေမယ့် ကျွန်တော့်အဖေ ပါလာတဲ့ အခွေတွေလည်း ခိုး ကြည့်နေတတ်ပြီလေ။ တခါတခါ သူငယ်ချင်းတွေစုပြီးတော့လည်း လစ်ရင်လစ်သလို အောကားလည်း ငှားကြည့်တတ်နေပြီဆိုတော. အမြင်အရတော့  အတွေ့အကြုံ တော်တော်များနေပြီပေါ့ဗျာ။ တကယ်တော့ အဲဒီတုန်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ အတူဆက်ဆံဖူးတဲ့ ပထမဆုံးသော အတွေ့အကြုံ ပါဗျာ )  ‘အို့….ဟင်း …..အင်း ….. ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ ကလေးရယ် … အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့… မ တော့ ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မှာပဲ..’   မ က  ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် သူ၏ခေါင်းကို သူမ၏လက်အစုံဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ပြီး အတင်းဖယ်ထုတ်၏။ သူ မ၏လက်နှစ်ဖက်ကို အတင်းဖယ်ထုတ်ကာ သူ့လျှာဖြင့်  မ၏ စအိုအောက်ခြေဖက်နားလေးမှ ေ-ာက်ေ-့လေးအထိ ခပ်ဖိဖိလေး သုံးချက်ခန့် ဆင့်ယက်လိုက်၏။

‘အင်း …..မ တော.ငရဲတွေကြီးတော့မှာပဲ ကလေးရယ်….’ မ တိုးတိုးလေးပြော၏။ငရဲတွေကြီးမှာကိုကြောက်သော မ သည် တဖြည်းဖြည်းချင်း ပျော့ပျောင်း လာ၏။ ေ-ာက်ေ-့လေးက ို သူ့လျှာဖြင့် အပြားလိုက်ကပ်ပြီး သကြားလုံး စုပ်သကဲသို့ တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် အစုပ်တွင် မ၏ခါးလေးကော့ တက် လာ၏။ ‘အင်း …..ဟင်း …..ဟင်း …….ရှီး …..ကျွတ်… ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ…. ကလေးရယ်….’  တဲ့။ သူ့လျှာ၏ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေရ သော မသည် ငရဲကြီးမှာကို မကြောက်တော့ပါ။ သူလျှာဖြင့် မ၏ ေ-ာက်- တ်အတွင်းသားနံရများကို လိုက်ယက်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ေ-ာက်ေ-့ လေးအားလျှာဖြင့် ထိုးယက်လေးယက်ပေးသည်။ အချက်သုံးဆယ်ခန့်အရောက်တွင်တော့  ‘ ဟင်း ……ဟင်း ……မောင်ရယ်…..မ အရမ်းကောင်းနေပြီ… မ  ကိုလုပ်ပေးပါ… အဲလိုကြာကြာလေး လုပ်ပေးစမ်းပါကွာ….. အား … ဟင်း ….အင်း…..’  စကားသံနှင့်တဆက်တည်းပင်။ မ တင်ပါးအစုံက ခုတင်ပေါ်မှ တစ် ပေခန့်အကြာအထိ မြောက်တက်လာ၏။ သူ့လျှာကို ခပ်သွက်သွက်လေး အလုပ်ပေးလိုက်စဉ်တငွ် မ၏ တင်ပါးအစုံက လေထဲတွင် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ  ကော့ပျံလျှက်။

‘အား….. အား …….’ မ၏ လည်ချောင်းသံ ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ကို ကြားပြီးနောက် တင်ပါးအစုံက ခုတင်ပေါ်သို့ ဝုန်းကနဲ ပြုတ်ကျသွားသည်။ သူ အသက်ကို  ဝအောင်ရှုရင်း မ ကို အပေါ်စီးမှကြည့်မိသည်။ မ ၏မျက်နှာနှနှလေးက နီမြန်းလျှက်။ အောက်နှတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားလျှက်။ မ၏ ေ- က်-တ်လေး အတွင်းမှလည်း အရည်ကြည်များက စိမ့်ထွက်လျှက်။ မ ကအသက်ရှုသံပြင်းပြင်းဖြင့် ငေးကြည့်နေသော သူ့ကို ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးပြရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို  ဆန့်တန်းပေး၏။ သူ ပုဆိုးကိုခေါင်းမှနေ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မ၏ပေါင်ကြားထဲသို့ဝင်ကာ မကို သိုင်းဖက်လိုက်၏။ သူ့ငပဲကြီးကလည်း သားစိမ်းနံ့ရသော ကျား ရဲတစ်ကောင်ပမာ တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက်။ မကို သိုင်းဖက်ထားရင်းဖြင့်ပင် အပေါက်ရှိမည်ဟု ထင်ရသောနေရာကို မှန်းကာ သူနှစ်ချက်ခန့် ခပ်ဆတ်ဆတ် လေးညှောင့်လိုက်၏။ သူ့ငပဲကြီးက ဝင်မသွားပဲ မ၏ေ-ာက-်တ်ကြားမှလျှောတိုက်ကာ အစေ.လေးကိုသွားထောက်မိ၏။  လေးငါးဆယ်ချက်ခန့်ထောက်မိ အပြီးတွင်တော့  ‘ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလည်း ကလေးရာ… လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တာမဟုတ်ဘူး’  မကစိတ်မရှည်တော့ သလိုပြော၏။  ‘လုပ်နေတာပဲ မ  ရဲ့ ….ဝင်မှမဝင်တာ’  ‘ကဲ…ထထ….ဒါဆိုလည်း လက်ထောက်လိုက်… မ ပြမယ်….’  သူ လက်နှစ်ဖက်ကို မ၏ ခါးဘေးတစ်ဘက်ဆီတွင် ထောက်ပြီးခင်္သြေ့ ထိုင်ပုံစံသို့ ပြောင်းထိုင်လိုက်၏။ မ ကသူ့ငပဲကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲယူရင်း သူမ၏ ေ-ာက်-တ်အပေါက်ဝတွင်တေ့ပေး၏။

‘ကွယ်…နဲတဲ့ ဟာကြီးမဟုတ်ဘူး….ဒါလား ကလေးတဲ့……’ ပြောရင်းဖြင့် မက သူ့ငပဲတလျှောက်ကို ညင်ညင်သာသာလေးပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ သူ မကိုရှက် ပြုံးလေး ပြုံးပြပြီး ‘ အဲဒါကြောင့် မ ကို ကျွန်တော် ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးလို့ ပြောတာပေါ့ မရဲ့’ ‘မောင် ..တခြားဘယ်ကောင်မလေးတွေနဲ့ရော ဒီလိုနေဘူး သလားဟင် …’ ‘ဟင်.အင်း ….မောင့်အတွက်တော့ မ ဟာ ပထမဆုံးပဲ.. နောက်ဆုံးလဲဖြစ်မှာပါ’ ‘မောင် ..စကားကိုကုန်အောင်မပြောရဘူးလေ …. နောင်တ ချိန်ကျရင် မထက်လှတဲ့ ကောင်မလေးတွေတွေ့လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ..’ ‘တွေ့ခဲ့ရင်လည်း စိတ်မဝင်စားဘူး… ဒီလောက်လှပြီး ဒီလောက်တော်တဲ့ မ ရှိ နေပြီပဲဟာ… မောင့်အတွက် ဘာမှမလိုတော့ပါဘူး’ မ ကအရှုံးပေးပါတယ် ဟူသောပုံစံမျိုးဖြင့် ပြုံးကာမျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထား၏။  ‘မ အတွက် ကော..မောင်က ပထမဆုံးလား…ဟင်’ သူ.စကားအဆုံးတွင် မ မျက်လုံးများ အရောင်တောက်သွား၏။

‘မောင်က မကိုအထင်သေးတာလား’ ‘ဟာ…မဟုတ်ပါဘူး…မောင်က ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး မေးလိုက်မိတာပါ… မဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မောင်က ချစ်ပြပြီးသားပါ…  ဒါတွေက ဒီလောက်အရေးမကြီးပါဘူး’  ‘မောင့်အတွက် ပထမဆုံး ဟုတ်သလား မဟုတ်ဘူးလားဆိုတာ ပြီးရင်သိရမှာပေါ့ … မောင်ရယ်…’  စကားအဆုံး တွင် မ ကသူ့ငပဲကြီးကိုကိုင်ကာ သူမ၏ေ-ာက်-တ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှောတိုက်ပေး၏။ တခါတရံတွင် မ၏အစေ့လေးနှင့် သူ့ငပဲကြီးတိုက်အမိ တွင် မ ၏ ခါးလေးကော့ကော့သွား၏။ နှတ်ဖျားမှလည်း ‘ဟင်း …….ဟင်း …….ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်…..ကောင်းလိုက်တာ’  ဟုတဖွဖွရေရွတ်နေ၏။  ဆယ့်ငါးချက်ခန့် လျှောတိုက်ပေးအပြီးတွင်မတော့ သူမနေနှိင်တော့ ‘မ…..မောင်….လုပ်တော့မယ်နော်…. မနေနှိင်တော့ဘူး’  ‘အင်း ……ဒါပေ မယ်.ဖြေးဖြေးပဲလုပ်နော်…. မ…နာမှာကြောက်တယ်…..’ ‘အင်းပါ…မရဲ့’  ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို မ ၏ အပေါက်ဝလေးထိပ်တွင်တေ့ လိုက်သည်။ ထို့နောက် အထစ်မြုပ်သည်ဆိုရုံလေး စသွင်းကြည့်လိုက်သည်။ တစ်လက်မခန့်တော့ ဝင်သွားသည်။ ထိုတစ်လက်မခန့်နှင့်ပင် ဖြေးဖြေးလေး  ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ဆယ့်ငါးချက်ခန့် လုပ်နေလိုက်သည်။ မ ကိုငုံ့အကြည့်တွင် မ မျက်လုံးလေးများကမှေးစင်းလျှက်။ သူ မ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ ဝမ်းလျှားမှောက်လိုက်ပြီး လက်တဖက်ကို မ၏လည်ပင်းအောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ မနှတ်ခမ်းလေးကို တချက်ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စုပ်ယူလိုက်၏။ ထို့နောက် ‘ကောင်း လားဟင်….မ’ ‘ကောင်းတယ်….ကလေးရယ်…ဆိမ့်သလိုလို ကျင်သလိုလိုနဲ့ အရမ်းကောင်းတာပဲ’ ‘မ…ဒါဆို ကျွန်တော်အကုန်ဝင်အောင် ထည့်လိုက်တော့ မယ်နော်….’  ‘ဟင်…ဒါအကုန်ဝင်တာမဟုတ်ဘူးလား’မကအံ့သြသလိုဖြင့် မျက်နှာလေးမော့ကာပြန်မေး၏။

‘မဟုတ်သေးဘူး မရဲ့.. အဖျားလောက်ပဲ ဝင်သေးတယ်’ စကားဆုံးသည်နှင့်တပြိုင်တည်း သူဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို အားယူကာ လက်တဖက်ကလည်း မ၏ပခုံး တဖက်ကို လည်ပင်းအောက်မှလျှိုကိုင်ရင်း ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်။ နွေးထွေးစွတ်စိုသော မ၏ ေ ာက်တ်နံရံများမှပေးသော ကာမအရသာသည် သူ့င ပဲကြီးမှတဆင့် ဦးနှောက်သို့လာဆောင့်၏။ မ၏နှတ်ဖျားမှ ဘာတွေကို တဖွဖွရေရွတ်နေသည် ဆိုသည်ကိုလည်း သူမသိတော့။ သူခါးကိုအားယူကာ  မ၏အပေါက်ထဲသို့ သူ့ ညီလေးအား ချော့သွင်းလိုက်သည်။ ညီလေးက လျှောလျှောလျှူလျှူဝင်မသွား၊ အထဲတွင် ဘာမှန်းမသိသော အရာတစ်ခုက  တားဆီးထားသလို ခံစားရသည်။ သူ့ညီလေးကို အပြင်သို့ အထစ်ဖျားအထိပြန်ထုတ်ကာအားဖြင့် နောက်တစ်ခါဆောင့်သွင်းလိုက်၏။ တားဆီးထားသော  အရာက ကျွံဝင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး နွေးထွေးအီဆိမ့်သော အရသာက သူ့ညီလေး၏ဒစ်ဖျားမှအရင်းဆီသို့ အလုံးအရင်းဖြင့် စီးဝင်လာ၏။ တဆက် တည်းမှာပင် မ၏နှတ်ဖျားမှ ‘အား …..နာတယ်…မောင်…နာတယ်’  ဟူသောငြီးတွားသံကိုကြားရ၏။  ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ သူနောက်မဆုတ်ချင် တော့ပါ။ မ၏ငြီးတွားသံကို သူမကြားချင်ယောင်ဆောင်ရင်း သူ့ညီလေးကိုသာ အာရုံစိုက်ကာ တချက်ချင်းသွင်းယူ၏။ မ၏ နှတ်ဖျားမှတော့   ‘နာတယ်… မောင်ရယ်…မောင်..မကိုမသနားဘူး… အရမ်းလုပ်တာပဲ ..နာပါတယ်လို့ ပြောနေတဲ့ ဟာကို့..’ ငိုသံပေါက်နေသော မ၏စကားသံကြောင့် သူသတိပြန်ဝင် လာ၏။မကိုကြည့်တော့ မျက်ရည်လေးများပင်ဝဲလျှက်။

‘မ…အရမ်းနာနေလားဟင်’ ‘နာတာပေါ့ မောင်ကအရမ်းလုပ်တာကို….’ ‘ဒါဆိုမောင်မလုပ်တော့ဘူးလေ…နော်’  ‘မလုပ်နဲ့လို့ပြောတာ မဟုတ်ဘူးမောင်ရဲ့…  ဖြည်းဖြည်းလုပ်ဖို့ပြောတာ… မောင်ခနပြန်ထုတ်လိုက်စမ်း…’ အမိန့်ကိုနာခံတတ်သော ရဲမက်တစ်ယောက်ပမာ သူခါးကိုဆန့်ပြီး သူညီလေးကိုပြန်ထုတ်၏။  သူ့ ညီလေးကိုငုံအကြည့်တွင် ညီလေးတွင် ပေကျံနေသော သွေးစများကိုသူတွေ့၏။  ‘ဟာ…သွေးတွေ ..သွေးတွေ.. မဘာဖြစ်သွားတာလဲဟင် ..’   မကသူ့ကို ဆရာမကကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို ကြည့်သောမျက်လုံးမျိုးဖြင့် ဝေ့ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ‘မောင်ကို မ ပြီးရင်သိရမယ်လို့ ပြောထားတာပဲလေ…မောင် ရဲ့’  ‘အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ…မရဲ့’  မကသူ့ကို ဒါလေးတောင်မှမသိရရန်ကော ဆိုသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ပြန်၏။ ပြီး….  ‘ရှင်လုပ်နေတာ အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ လို့ သွေးထွက်တာတော်ရေ… အပျိုစစ်စစ်လေးမို့လို့ သိရဲ့လား…. တခါတည်း ဒါလေးတောင် မသိဘူးလား… ဟွန်း…မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ… လုပ်စရာရှိ တာမြန်မြန်လုပ်… တော်ကြာ မမြင့်အေး ပြန်လာလို့ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေဦးမယ်…’ သူရင်ထဲတွင် ဘုရားပွဲလှည့်သကဲ့သို့ ဖြစ်သွား၏။

ကျွန်တော့်ငပဲကို မမသဲ။ အပေါက်ဝတွင် သေသေချာချာ တေ့လိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်သည်။ ‘အင်. ရှီး…အား…..’  မမသဲထံမှ အသံတိုးတိုးလေး ကိုကြားရသည်။  ‘နာလို့လား….ဟင်..မမသဲ’  ‘အင်း…နဲနဲတော့နာတယ်…ရပါတယ်… မောင်လုပ်ပါ… မ အောင့်ခံပါ့မယ်’  ကျွန်တော် မမသဲရဲ့ နဖူးပြေပြေ လေးကို ညင်ညင်သာသာလေးနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့်လန်ကျောက်ကို မမသဲ၏ ေ-ာက်ပတ်နုနုလေးထဲတွင် ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအ ထုတ်လုပ်ပေးလိုက်၏။ လေးငါးခြောက်ချက်ခန့် အပြီးတွင် မမသဲ၏ ေ-ာက်ပတ်အတွင်းမှ ကာမ၏ ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးများ ထွက်လာ၏။ ထို အရည်လေးများကြောင့် လုပ်ရသသည်မှာ အရင်ကလိုမကျပ်တော့ပဲ လျောကနဲ လျောကနဲဖြစ်လာ၏။ အချက်၂၀ခန့်အရောက်တွင်  ‘မောင်…အား… မောင်…မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ…မမသဲကို ဒီထက် နဲနဲမြန်မြန်လေး လုပ်ပေးစမ်းပါကွာ… မမသဲ ကောင်းလွန်းလို့ပါ…အား…မောင်….အား…. ကလေး ရယ်…မမသဲ ဘယ်လိုနေရမလဲ မသိတော့ဖူးကွာ’  မမသဲ၏ နှုတ်မှ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသော အသံများက ကျွန်တော့်စိတ်များကို ပိုမိုတက်ကြွစေ၏။  ကျွန်တော် ခါးကိုပြန်ဆန့်လိုက်ပြီး မမသဲ၏ ချေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမလိုက်ကာ အနေအထားကိုပြင်လိုက်၏။ ထိုအခါ မမသဲ၏ေ- ာက်ပတ်လေးက  ပြူးထွက်လာကာ ဖင်လေးကလည်း အောက်မှအိပ်ယာအထက်သို့ ခြောက်လက်မခန့် မြောက်တက်လာ၏။

ပြီးတော့ ကျွန်တော် အားရှိပါးရှိဆောင့်တော့သည်။ မမသဲထံမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာနိုင်တော့။ မမသဲ၏ ဖြူဝင်းသော မျက်နှာလေးသည် ရမက်စိတ်ကြောင့်  ရဲရဲနီလျှက်။ နီတျာတျာ နှုတ်ခမ်းလေးတစ်စုံက တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက်။ အချက် ၅၀ခန့် အရောက်တွင်မတော့  ‘အား….မောင.် ..မမသဲကိုမညှာနဲ့    ခပ် နာနာလေးဆောင့်ပေးစမ်းပါ… အေးဟုတ်ပြီ… အဲလိုလေး…အား….ရှီး…ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်..ကောင်းလိုက်တာ..’  ပြောရင်းဆိုရင်းဖြင့် မမသဲက  သူ့ခါးလေးကို ကျွန်တော့ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ကော့ပေးနေရာမှ ကျွန်တော့်ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံဖက်ကာ ဇတ်ကနဲကော့ပေးရင်းဖြင့်  ‘အား….မောင် ရယ်…မမသဲပြီးပြီ… အား…ကောင်းလိုက်တာ’  ဟုပြောရင်းခုတင်ပေါ်သို့ ဝုန်းကနဲပြန်ကျသွား၏။

ကျွန်တော့်မှာသာ ဆန့်တငံ့ငံ့နှင့် မမသဲ၏ ေ- ာက်ပတ်၏ ဆွဲညှစ်လိုက်… ပြန်လျှော့လိုက် လုပ်နေခြင်းကို အမောဖြေရင်းငြိမ်နေရ၏။ ခဏလောက်ကြာ တော့  ‘မောင်…မဝသေးဖူးမဟုတ်လား…ဟင်’  မမသဲကသူ့ကိုမေး၏။  ‘အာ…ဘယ်ဝဦးမလဲ မရဲ့… အခုမှကောင်းတုန်း ရှိသေးတာ… မကိုသနားလို့ ‘   မမသဲ က သူ့နဖူးလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းရင်း..   ‘အလိုက်သိလိုက်တာ …ကလေးရယ်.. အဲဒါတွေကြောင်. မကချစ်နေရတာ’  ‘နောက်မှသာ…မကိုပစ်မသွားရဖူး နော်…’  ‘မရယ်…မကိုဘယ်တော့မှ ပစ်မသွားဖူး… စိတ်ချစမ်းပါ…မ တစ်ယောက်ထဲကိုပဲချစ်မှာပါဗျာ’  သူ အားကျမခံ မမသဲရဲ့လည်တိုင်နုနုလေးကို နမ်း ရင်း စကားတွေ တတွတ်တွတ်ပြောနေလိုက်တယ်။  ‘မောင် ..မဝသေးရင်လုပ်လေ…ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ‘  ‘အင်း…မောင်လုပ်ချင်သေးတယ်.. မ စိတ်မဆိုးဖူး ဆိုရင် မောင်နောက်က လုပ်ချင်တယ် မရယ်’ ‘ဟင်း…မောင်နော် ..ခလေး..ခလေးနဲ့ အတတ်ဆန်းတွေ ဘယ်ကတတ်လဲ… မလုပ်ပါနဲ့ကွာ… ရိုးရိုးပဲလုပ်ပါ  မောင်က စကားနားထောင်ပါတယ်နော်ကွာ…နော်’ မမသဲ စကားအဆုံးမှာ ကျွန်တော်ကလေးဆိုးကြီး တစ်ယောက်လို မျက်နှာကိုစူပုတ်နေလိုက်တယ်။ မမ သဲက ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ခပ်စူးစူးတချက်ကြည့်ပြီး “မောင်….နောက်ကလုပ်ချင်လည်း လုပ်ပါကွာ… ဒါပဲနော်… မမသဲကိုတော့ တစ်ခါတည်းနဲ့ ကုန်းတဲ့  မိန်းမဆိုပြီ အထင်မသေးရဖူးနော်.. မောင့်ကို အရမ်းချစ်လို့ အလိုက်တာ သိရဲ့လား’ ပြောရင်းနဲ့ မမသဲက လှဲနေရာကထထိုင်ပြီး ခုတင်ပေါ်မှာ လေးဖက်လေး ကုန်းပေးတော့သည်။

မမသဲ၏ဖင်ကြီးက ကုန်းလိုက်မှပင် ပိုအသက်ဝင်လာ၏။ နောက်ဖက်တွင် ပြူးထွက်နေသော ေ-ာက်ပတ်လေးက ရဲရဲနီလျှက် သူ့ကိုဖိတ်ခေါ်နေ၏။ သူ  အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ပြူးထွက်နေသော ေ- ာက်ပတ်လေးကိုလျှာဖြင့် အပြားလိုက်တချက်ယက်လိုက်၏။  ‘အင်. …..’   မမသဲထံမှ အသံလေးတချက်ထွက် လာပြီး ခါးလေးခွက်ဝင်သွား၏။  ‘မောင်…လုပ်စရာရှိတာမြန်မြန်လုပ်ကွာ.. ကလိမနေနဲ့’   မမသဲစကားအဆုံးတွင် သူ မမသဲ၏ဖင်နောက်တွင် ဒူးထောက် ထိုင်ကာ နေရယူလိုက်ပြီး သူ့ငပဲကြီးကို မမသဲ၏စိုရွှဲနေသော ေ- ာက်ပတ်အိအိကြီးထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးက  မမသဲ၏ ေ- ာက်ပတ် လမ်းကြောင်းတလျှောက် လျှောကနဲ ဝင်အသွားတွင် မမသဲ၏ ခါးလေးကကုန်းထလာ၏။ ကျွန်တော်ခါးလေးကို ပြန်တွန်းချကာ  မမသဲ၏ဖင်နှင့် ကျွန်တော့်ဆီးခုံကပ်သွားအောင် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။  ကျွန်တော်လက်ဖြင့် ဖိထားသောအားကြောင့် မမသဲ၏ခါး လေးက ခွက်ဝင်နေသောကြောင့် ဖြူဖွေးလုံးဝန်းသော ဖင်လေးနှစ်လုံးကလည်း နောက်သို့ကော့ထွက်နေသဖြင့် လုပ်ရသည်မှာ  အရသာရှိလှ၏။ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲတွင်တော့ ဒါကြောင့်မို့လို့ ယောကျၤားတွေ အိုးကောင်းကောင်း

မိန်းမတွေကို မက်မောကြတာပေါ့ ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ အရသာကတော့ ပြောမယုံကြုံမှသိ ဆိုသလိုပင် ပါးစပ်ဖြင့် ပြောပြရန် ဥပမာရှာခက်လှ၏။  ဆယ် ချက်ခန့် အဆောင့်ပြီးတွင်မတော့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှတောင့်ထားမရအောင် ပြီးချင်လာသည်။ ယောကျၤားလေးတို့သဘာဝအရ ကျွန်တော်လည်း ကြုံ ရင်ကြုံသလို မာစတာဗေးရှင်းတော့ မကြာခဏ လုပ်ဖူးပါသည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းခလေးတစ်ယောက်၏ ေ- ာက်ပတ် အသစ်စက်စက် နုနုဖတ်ဖတ်လေးထဲ တွင် ပြီးရသော အရသာကတော့ ဘာနှင့်မှ လဲမရအောင် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ကျွနတော် မမသဲ၏ကိုယ်ပေါ်တွင်မှောက်ခါ ငပဲကို မမသဲ၏ေ- ာက်ပတ် လေးထဲတွင်နှစ်မြုပ်လျှက်  ၃မိနစ်ခန့် ငြိမ်နေလိုက်သည်။ မမသဲလည်း နောက်တခါထပ်ပြီးသွားသည် ထင်သည်။ မမသဲ၏ ေ- ာက်ပတ် အတွင်းသားများ မှ ကျွန်တော့်ငပဲကို ဆွဲညှစ်လိုက် ပြန်လျော့လိုက်လုပ်နေသော အထိအတွေ့ကို ငပဲမှတဆင့် ခံစားနေရသည်။

ခဏလောက်နေတော့ မမသဲက…  ‘ကဲ ….ထပါဦး မောင်ရယ်…တကတည်း… ဇိမ်ယူနေလိုက်တာ…’ ‘ကောင်းတာကို…မမသဲရဲ့… မမသဲရော… မကောင်းဖူး လား…ဟင်’ ‘ကောင်စုတ်ကလေး… ဘာတွေလာမေးနေတာလည်း.. သွား…ရှက်စရာ…’ ‘အွန်…ဒီလောက်အထိတောင်ဖြစ်နေကြတာကို..ဘာကိုရှက်နေ သေးတာလဲ..’ ‘သြော်..ဘယ်လောက်ပဲဖြစ်ဖြစ်လေကွာ… မိန်းမကတော့မိန်းမပဲ ..ရှက်တာပေါ့ကွ’ ‘မရဖူးဗျာ…ကျွန်တော်လုပ်ပေးတာကောင်းလား.. မ ကောင်းဖူးလား..ပြော’ မမသဲက ရှက်ရယ်လေးရယ်ရင်းဖြင့်  ‘ကောင်းပါသတဲ့ရှင့်..ကောင်းပါသတဲ့ ဆွေမေ့ မျိုးမေ့ကို ကောင်းပါတယ်တဲ့’  ‘အာ…မနောက်နဲ့  မမသဲရာ.. ကျွန်တော်တကယ်အတည်ပြောနေတာ… သိချင်လို့ပါ…ကျွန်တော်ကောင်းသလို မမသဲရောကောင်းသလားလို.’  ‘အင်း….ကောင်းတယ်မောင်ရဲ့  တကယ်ကိုကောင်းတာ… မမသဲအဲလို အရသာကို ခံစားဖူးတာ..ဒါပထမဆုံးပဲ’  ‘ဒါဆို…မမသဲ ဘယ်နခါတောင်ပြီးသွားလဲ…’  မမသဲက သူ့ကိုပြုံးကြည့်ပြီး  ‘မောင်….ရော ‘ ‘အင်း…တစ်ခါတည်း’ မမသဲက သူ့ကို လက်၅ချောင်းထောင်ပြတယ်။ ငါး ခါပေါ့လေ။ ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာကို တွေတွေလေးစိုက်ကြည့်ပြီး  ‘မောင်..မောင်ဟာ မ ဘဝရဲ့အပျိုရည်ကို စပေးခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆုံးချစ်သူပါ…မ အရင်က ရည်းစားတွေ အများကြီးထားခဲ့ပေမယ့် မောင့်လိုတစ်ယောက်ကိုမှ  ခန္ဓာကိုယ်ကိုပါပုံအပ်ပြီး မချစ်ခဲ့ဖူးဘူး မောင်… မောင်ကလည်း… မအပေါ်မှာ သစာရှိရှိနဲ့ ချစ်သွားစေချင်တယ် ..မောင်ရယ်..’  ကျွန်တော် မမသဲ၏ကိုယ် လေးကိုဆွဲဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲမှာ ထည့်ထားလိုက်သည်။

‘စိတ်ချစမ်းပါ…မရယ်..မဟာ ကျွန်တော့်အတွက် ပထမဆုံးနဲ့ နောက်ဆုံးဖြစ်မှာပါ…’ ဒီလိုနှင့် ကျွန်တော်တို့ ကျောင်းတွေပိတ်ထားသော နွေရာသီတစ်ခုလုံး  တပါတ်ကို နှစ်ခါလောက် မမြင့်မြင့်အေးတို့အိမ်တွင် ချိန်းတွေ့ ဖြစ်ကြသည်။ တွေ့ဖြစ်ကြတိုင်းလည်း မမြင့်မြင့်အေးက အကြောင်းတခုခုပြကာ ရှောင်ပေး တတ်သဖြင့် လွတ်လပ်စွာ ချစ်တင်းနှောခွင့်ရကြသည်။  ပထမပိုင်းတွင်တော့ ကျွန်တော်က ဦးဆောင်သူ၊ နောက်တွင်တော့ မက ဦးဆောင်လာတတ်သည်။   အကြိမ်ရေများလာသဖြင့် သူမက အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်လာသည့်သဘောပင်။  ချစ်တင်းနှောပြီးတိုင်း သူမပြောလေ့ရှိသည့် စကားကတော့  ‘မောင်….မကိုဘယ်တော့မှ ပစ်မသွားရဖူးနော်’  ဟူသော စကားပင်ဖြစ်သည်။ ဒီလိုနှင့် ကျောင်းတွေပြန်ဖွင့် လာခဲ့သည့်။ ကျွန်တော်က ကိုးတန်း ကိုစတက်ရ သည်။ မက ဆယ်တန်းကို နှစ်နှစ်ကျသဖြင့် ဆယ်တန်း ရက်ပီတာ ခန်းမှာတက်သည်။ မကတော့ ပြောလေ့ရှိသည်။  ‘မောင်ရှိနေလို့သာ မ ကျောင်းပြန်တက် တာ သိလား… မ သဘောသာဆိုရင်… အပြင်မှာ ကျူရှင်တက်ပြီးဖြေမှာ.. နောက်ပြီးကျောင်းမှာက ပျော်လည်းပျော်ဖို့ကောင်းလို့’ အပျော်အပါး အလွန်မက် သော မသည် ကျောင်းစစတက်ခြင်း တစ်လလောက်သာ ခြေငြိမ်ပါသည်။ နောက်ပိုင်းရက်များတွင်တော့ မခြေလှမ်းများပျက်လာသည်။ တစ်ပတ်လျှင် ငါး ရက်ခန့် ကျောင်းရှေ့ သစ်ပင်ကြီးအောက်တွင် မကို စောင့်ခဲ့ရသော ကျွန်တော်၏ အချိန်ဇယားများထဲတွင် မကိုတွေ့ရသော ရက်တွေသည် အလွန်ဆုံးရှိမှ  တစ်ရက် နှစ်ရက်သာဖြစ်သည်။ မေးသောအခါတွင်လည်း အိမ်ကအမေနေမကောင်းလို့၊ ကျူရှင်အရေးကြီးလို့ စသည်ဖြင့် မရေရာသော အဖြေများကိုသာ  ပေးစမြဲဖြစ်သည်။

ခဏခဏမေးပါများသောအခါ ကျွန်တော့်ကို ကလေးက ကလေးလိုမနေဖုး လျှာရှည်ရန်ကော ဟုဆိုကာ မာန်မဲတတ်သေးသည်။ ချစ်ခြင်း၏နောက်ကွယ်မှ  ရလာဒ်များသည် လူကို လွန်စွာမှ ပူလောင်စေ၏။ ရည်းစားဦးမို့ ရှုးရှုးမိုက်မိုက်ချစ်ရသော ကျွန်တော်သည် စားလည်း မစိတ်၊ သွားလည်း မစိတ်ဖြင့် ကြာလာ တော့ လူနှင့် အာရုံသိပ်မကပ်ချင်တော့။ အကျိုးဆက်အဖြစ် ပထမအစမ်း စာမေးပွဲတွင် ကျွန်တော် လေးဘာသာကျ၏။   ဘာသာရပ်တိုင်းလိုလိုတွင် အမြဲ တန်း ၈၀ကျော်ရလေ့ရှိသော ကောင်က လေးဘာသာ ကျသဖြင့် အားလုံးကကျွန်တော့်ကို အံ့အားသင့်ကြ၏။ ဆရာမ စာပြလျှင်လည်း စိတ်ကမဝင်စားချင် တော့။ အချိန်ရှိသရွေ့ မ အကြောင်းသာ၊ မ မျက်နှာသာ တဝဲလည်လည်ပေါ်နေ၏။  သူ မမသဲနှင့် မတွေ့တာ တပါတ်ခန့် ရှိသွားပြီဖြစ်သည်။ တပါတ်မြောက် ပြီး နောက် ၂ ရက်ခန့်အကြာတွင်မတော့ သူ့စိတ်ကို ဘယ်လိုမှထိန်းမရတော့ ။  မမသဲ ကျူရှင် အပြန်ကို သွားစောင့်မည်ဟုစိတ်က ရည်ရွယ်လျက် မမသဲ ကျူရှင်တက်ရာ မြင်သာ ဖက်သို့စက်ဘီးလေးကို ဆွဲကာထွက်လာခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် မမသဲက သူ့ကိုဘယ်တော့မှ ကျူရှင်တွင် လာကြိုခိုင်းလေ့မရှိ။  သူက မမသဲတို့လမ်းထိပ်တွင်သာ စောင့်ရလေ့ရှိသည်။ သူက မမသဲကို လာကြိုခွင့်တောင်းသောအခါ မမသဲက ‘မလာပါနဲ့ မောင်ရယ် ..မောင်က ပုံစံလေးက  ခပ်မိုက်မိုက်လေးဆိုတော့ ကျူရှင်မှာရှိတဲ့ ကောင်တွေက ကျူရှင်က အဆော်တွေကို မောင်လာပတ်တယ်ထင်ပြီး ရန်တွေ ဘာတွေဖြစ်နေမှာဆိုးလို့ပါ…  နောက်ပြီး အဲဒီဘက်က နည်းနည်းလည်း စရိုက်ကြမ်းတယ်.. မောင်ရဲ့ အဲဒါကြောင့်ပါ…’ ဟုပြောတတ်ကာ လာကြိုခွင့်မပေး။

‘ကျွနတော်က ကလေးပဲဟာ….မကလည်း’ ဟုသူကပြောလျှင် မက သူ့ရင်ဘတ်လေးကို ဖိပြပြီး  ‘ဒါကြီးက ကလေးတဲ့လား.. ဟွန်း… အကြောင်းမသိတဲ့လူ ဆို ၁၉နှစ်သားလောက် ထင်ရတယ်’  ဟုပြန်ပြောတတ်သည်။ သူပြိုင်ဘီးလေးကို နင်းကာ မတို့ကျူရှင်ဘက်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ မတို့ကျူရှင်ရှေ့အရောက်  လက်မှာပတ်ထားသော နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ၆နာရီထိုးရန် ၁၀မိနစ်။ ရှေ့တွင်ရှိသော လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှ ထိုင်စောင့်ရန် သူဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထို လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှကြည့်လျှင် ကျူရှင်ဆင်းသည်ကို တန်းမြင်နေရသည်။ သူလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲသို့ဝင်ကာ ကော်ဖီတစ်ခွက်မှာကာ ထိုင်နေလိုက်သည်။  ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေကတော့ မပြောသလိုပင် ရပ်ကွက်က သိပ်မသန့်သော သဘောမှာရှိသည်။ ထောင့်စားပွဲမှာ ထိုင်နေသော သူ့အရွယ် ကောင်လေး ငါးယောက်က သူ့ကို ပေစောင်းစောင်းဖြင့် မိုက်ကြည့်ကြည့်နေ၏။ သူမသိကျိုးကျွန်ပြုကာ လမ်းမဖက်သို့ မျက်နှာ ယပြုပြီးထိုင်နေလိုက်၏။

ကျူရှင်ဆင်းပြီ။ အရောင်စုံ… အရွယ်စုံလူတွေ ထွက်ကျလာ၏။ လူအားလုံး၏နောက်တွင်ကမှ သူသိပ်ချစ်ရသော မ ထွက်လာ၏။ မ ထွက်လာချိန်တွင် သူ့ ကျောဖက်မှ ခပ်ကျယ်ကျယ်စကားသံကို ကြားရသည်။  ‘ဟေ့ကောင် ..အဲဒီအဆောင်ရတယ်ကွ’   ‘ဟာ. မင်းဟာကသေချာလိုလားကွ’    ‘ဒီအတိုင်းတော့  မဟုတ်ဖူး…ဟေ့ကောင် …ကားနဲ့ ဆိုရင်တော့ လိုက်တယ်ကွ’ ‘အာ…ဟုတ်လို့လားကွာ…’  ‘သြော် .မယုံရင်စောင့်ကြည့်လ.. ခဏနေ ကားနဲ့ လာခေါ်လိမ့်မယ်’   သူ့ နောက်ကျောဖက် ဝိုင်းမှ ထွက်လာသော စကားသံဖြစ်၏။ သူနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။  ‘-ီး ကြည့်တာလား…ဟေ့ကာင် ဘာကြည့်တာ လဲ ..’  သူဒေါသကို မျိုသိပ်လျှက် လမ်းဖက်သို့ မျက်နှာပြန်မူလိုက်သည်။ အဲဒီအခါမှ ပိုဆိုးသွားသည်။ မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းက သူ့ဒေါသသွေးတို့ကို ဆူ ဝေစေ၏။ ပလက်ဖောင်းပေါ်တွင် နွဲ့နွဲ့လေးရပ်နေသော မ၏ဘေးသို့ စပရင်တာ ကားအနီရောင်လေး တစ်စင်းထိုးရပ်သွားသည်။

ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသည် က ကျွန်တော့်ထက် လေးနှစ်ခန့် ကြီးပုံရသော တရုတ်တကောင်။ မက ထိုတရုတ်ကောင်အားပြုံးလျှက် စကားတွေပြောနေ၏။ သူ့ မျက်စိထဲတွင် ဘာမှမ မြင်တော့။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲမှ ထထွက်ပြီး လမ်းတဖက်ကို ပြေးသွား၏။ ပြီးလျှင် မ၏ဘေးကိုကပ်သွားပြီး မ၏လက်ကိုဆွဲကာ ‘မ…..’ သူဒေါသသံဖြင့်  မကိုအော်ခေါ်လိုက်သည်။ မက သူ့ကို အံ့အားသင့်သော မျက်ဝန်းများဖြင့် ကြောင်ကြည့်နေကာ  ‘မောင်…’  ဟုခပ်ဖွဖွရေရွတ်၏။ မ၏ရေရွတ်သံသည်  နှုတ်ဖျားကတော့ ထွက်မလာပေ။ ထိုကဲသို့ ထွက်မလာရန်လည်း မသည် အတော်ကို ကြိုးစားထိန်းချူပ်ထားပုံရသည်။ ထိုအချိန်တွင် တရုတ်ကောင်က မကို ဆွဲကိုင်ထားသော သူ့လက်ကို ဆတ်ခနဲ ပုတ်ချကာ ‘ဒီကောင်က ဘယ်ကကောင်လည်း သဲဇော်… ဘာလာရှုပ်တာလဲ…နင်နဲ့သိလား’  မဆီမှ ရုတ်တရက် အဖြေထွက်မလာ။ ခဏလောက်ကြာမှ ‘ဒါ…ငါ့ဝမ်းကွဲမောင်လေးလေ…ဖရန်ကီရဲ့ ငါ့ကို အိမ်ကလာကြိုခိုင်းတာနေမှာပေါ့ ‘  ‘ဒါဆို နင်ငါတို့နဲ့မလိုက်တော့ဖူး ပေါ့’  ‘လိုက်မှာပေါ့ ဖရန်ကီရဲ့ အေးဆေးပါဟာ… အိမ်ပိုင်ပါတယ်..’  ‘မ…ဘယ်လိုက်သွားမလို့လဲ… မကိုကျွန်တော်လာကြိုတာ…’  သူ မ၏ လက်ကိုဆွဲကာ  တုန်နေသောအသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

‘သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မြို့ထဲလိုက်သွားမလို့လေ…’ ‘မ….မလိုက်ရဖူး…’ ‘အာ…မရဖူး….ဒီထိတောင်လာခေါ်နေတာ … အားနာစရာလိုက်သွားမှာပဲ ..’ ‘မ…..’  သူ  မ မျက်နှာကို ဒေါသခိုးတွေလျှံနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ပီး အော်လိုက်တယ်။ မ က သူ့မျက်လုံးများကို ရင်ဆိုင်မကြည့်ပဲ မျက်နှာလွှဲသွားသည်။ ပြီး တော့ ‘မကိုယ် မ ပိုင်တယ်…အောင်မော်သန့် မင်း မကိုဘာမှ ချုပ်ချယ်စရာမလိုဖူး… မင်းပြန်တော့’  ‘ကဲ…သဲရေ…သွားမယ်လေကွာ…ပြောတော့ အိမ်ပိုင် တယ်ဆို…’  ကားထဲမှ တရုတ်ကောင်၏အသံအဆုံးတွင် မသည်ကားပေါ်သို့ စွေ့ကနဲ တက်သွားသည်။  ကားလေးက မြင်းတစ်ကောင်ပြေးသလို ဝေါကနဲ  မောင်းထွက်သွားသည့်။ မကတော့ သူ့ကို  တချက်မှပင်စောင်းငဲ့ ကြည့်မသွား။  သူဒေါသစိတ်တို့ကြောင့် မျက်လုံးများက ပြာဝေနေသည်။ ပလက်ဖောင်းပေါ် တွင် သူထိုင်ချလိုက်သည်။ ရင်တစ်ခုလုံးသည် ပူလောင်လျှက်။ သူ့ဘဝတွင် ဒီလောက်နာကျင်ရသော ခံစားချက်ကို ခံစားရခြင်းသည် ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ဖြစ်သည်။ သူအိမ်သို့ ဘယ်လိုပြန်ရောက်လာမှန်းပင်မသိ။

‘မ…ကိုဘယ်တော့မှ ခွဲမသွားပါနဲ့ မောင်ရယ် …’ ဟုတဖွဖွပြောတတ်သော မသည် သူ့ကို တိမ်ထူသော ဆောင်းရာသီ၏နေ့တနေ့တွင် ရက်ရက်စက်စက်  အစိမ်းခြွေ ခြွေကာခွဲခွာသွားခဲ့၏။ မဆီက သူရခဲ့သည်များကတော့ မ၏ လက်ရေးဝိုင်းလေးများဖြင့် ရေးထားသော ‘အသက်အရွယ်ခြားနားလွန်းလို့ လူတစ် ယောက်ရင်ထဲမှာ ဘာတွေရှိမယ်ဆိုတာ နောက်တယောက်က မသိနိုင်တဲ့အတူတူ လမ်းခွဲလိုက်ကြတာပဲကောင်းပါတယ်… ခလေးရယ်’  ဟုရေးထားသော  စာတိုလေးတစ်စောင်နှင့် သူက မကို တစ်ပတ်တခါ ပေးလေ့ရှိသော ချောကလက်ခွံလေးများသာ။ ကျွန်တော်ပြန်ပေးလိုက်ရသည်များကတော့ ရင်ခွင်တစ်ခု နဲ့ အသစ်စက်စက်နှလုံးသားတခြမ်း ။ သူစိတ်တွေ အတော်ကိုလေနေသည်။  ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ငယ္ကခ်စ္တဲ့ မမသဲ ( စ/ဆုံး )

ေႏြဦးကာလတစ္ခု၏တိမ္ထူေသာ ညေနခင္းတစ္ခုတြင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္မမသဲတို႔ စတင္ေတြ႕ဆုံခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္က လူပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ ရွစ္တန္းႏွစ္တက္ရန္ ေက်ာင္းပိတ္ထားေသာအခ်ိန္၊ မမသဲက ၁၀တန္းကို ႏွစ္ခါက်ၿပီး ေက်ာင္းျပန္တက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ ကာလ၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာ့ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းခတ္ရန္အတြက္ ေျမကြက္လပ္ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းရွိေသာ ေက်ာ္စိုးတို႔အိမ္ေရွ႕တြင္ ျခင္းကြင္းေဖာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

‘႐ႊတ္….႐ႊတ္’ တိုင္စိုက္ရန္အတြက္ တြင္းတူးေနရင္း ေက်ာ္စိုးအသံေၾကာင့္ ေက်ာ္စိုးေမးေငါ့ျပရာသို႔ မ်က္လုံးကိုေဝ့ၾကည့္မိသည္။ တဘက္ၿခံရွိ လက္ဘက္ ရည္ဆိုင္ ထဲမွ ညိဳလဲ့႐ႊမ္းစိုေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စုံႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုးမိသည္။ ဖိုကနဲ   ျဖစ္သြားေသာ ရင္သည္ ရွက္ဝဲဝဲဟန္ႏွင့္ တဘက္သို႔ လွည့္သြားေသာၿပဳံးတုံ႔ တုံ႔မ်က္ႏွာေပးေၾကာင့္ ပိုကာ အခုန္ျမန္ရ၏။  ‘ငါတို႔ထက္ေတာ့ အသက္ႀကီးမယ္ကြ မိုက္တယ္ေနာ္ေဟ့ေကာင္’  ေက်ာ္စိုးစကားကိုသူဘာမွမတုံ႔ျပန္မိ။ သူ႔ အာ႐ုံေတြသည္ ေခါင္းအငုံ႔တြင္ ဝဲကနဲျဖစ္သြားေသာ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားေပၚတြင္သာ၊ အဲဒီညက သူ႔အိမ္မက္ထဲတြင္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ႏွင့္ နတ္သမီးတစ္ပါးဝင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။

‘ဒါ သဲသဲေဇာ္ တဲ့’ မိတ္ဆက္ေပးေသာသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေကသီ့စကားအဆုံးတြင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားေသာ အရာတခုကိုျပန္ရလိုက္ရသလို ခံစားရသည္။ သူမ ကို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေကသီ့အလႉပြဲတြင္ ဆုံဆည္းရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မထားမိ။ ႐ႊမ္းစိုေနေသာ မ်က္ဝန္းအစုံကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း ‘ကြၽန္ေတာ့္နာမည္  ေအာင္ေမာ္သန႔္ ပါ’ ‘မင္းကို မ သိပါတယ္ကြာ၊ မင္းေဇာ္တို႔အိမ္ေရွ႕မွာ ျခင္းခတ္ေနၾကမဟုတ္လား’  သူမွင္သက္ရင္းေခါင္းကိုသာညိတ္ျပမိသည္။   ‘ကဲကဲ  ..တေယာက္နဲ႔ တေယာက္သိၿပီးသားေတြ ဆိုေတာ့ တလက္စတည္းေျပာရဦးမယ္.. မမသဲကို နင္ျပန္လိုက္ပို႔ေပး ေအာင္’ ကေသီ၏စကားသံ။

‘ငါ့ဘီးကၿပိဳင္ဘီးေလ ဘယ္လိုတင္ရမွာလဲ’ ‘ဘာလဲ လိုက္မပို႔ ေပးခ်င္လို႔လား ရပါတယ္’  မမသဲကၿပဳံးစစမ်က္ႏွာျဖင့္ ေျပာ၏။ ‘ဟာ မဟုတ္ပါဘူး..ၿပိဳင္ဘီး ဆိုေတာ့ တင္စရာေနရာက ေရွ႕ဘားတန္းေပၚကပဲရွိတာေလ၊ အဲဒါ မ ကို အားနာလို႔ပါ’ ‘ရပါတယ္ကြာ…ေမာင္ႏွမေတြပဲဟာ’ ထိုစဥ္က ေမာင္ႏွမေတြပဲဟာ ဟုေျပာေသာ မမသဲႏွင့္ကြၽန္ေတာ္သည္ ရည္းစားမက ခ်စ္သူမက် အေျခအေနသို႔ေရာက္သြားလိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့႐ိုး အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ‘တက္ေတာ့ မယ္ေနာ္’ ‘ဟင္ ဘာလဲ’ ‘ေၾသာ္ စက္ဘီးေပၚတက္ေတာ့မယ္လို႔ေျပာတာ’ နင္းထြက္ကာစျပဳေနေသာ စက္ဘီးေရွ႕ ဘားတန္းေပၚသို႔ခုန္အတက္ မ ၏ ကိုယ္ ေလးက ယိုင္သြား၏။

‘အေမ. ….’ ယိုင္ထြက္သြားေသာကိုယ္ေလးကို လက္တဘက္ျဖင့္ ထိန္းအလိုက္တြင္မတစ္ကိုယ္လုံးကသူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေရာက္လာ၏။ သူ႔ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္ကာ ညီေလးကလည္း ႐ုတ္တရက္မာတင္းလာ၏။ တစ္ေယာက္တည္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာကို ေအာက္သို႔ခ်ကာမွ ပိုဆိုးသြားသည္။ အင္း က်ီလည္ပင္းေပါက္မွတဆင့္ ျမင္လိုက္ရသည္က ဘရာစီယာ အနက္ေရာင္ေလး၏အထက္တြင္ လွ်ံထြက္ေနေသာ ဝင္းဝါကာေ႐ႊေရာင္ေတာက္ေနေသာ မ  ၏ရင္သားလွလွတစ္စုံ။ စက္ဘီးက ခ်ိဳင့္ထဲသို႔အက် မာတင္းေနေသာညီေလးကလည္း မ ၏ခါးေလးကို ေထာက္အမိ၊ မ ခါးေလးေကာ့ကနဲျဖစ္သြား၏။

‘ရင္ေတြအရမ္းခုန္တာပဲေနာ္…’ သူမဘာသာေျပာသလိုျဖင့္ေျပာေသာ မ၏အေျပာေၾကာင့္ သူမ်က္ႏွာမထားတတ္ေတာ့။  မတို႔ လမ္းထိပ္နားအေရာက္တြင္  မ က ရပ္ရန္ေျပာသည္။ စက္ဘီးေပၚမွအဆင္းတြင္  ‘သြားေတာ့မယ္ေနာ္.. မ တို႔အိမ္ကဟိုအိမ္ေလ.. ႀကဳံရင္ ဝင္လည္ေပါ့’  သူေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပမိ၏။  ‘မင္း ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္’ ၿပဳံးစစျဖင့္ ေျပာေသာမ၏စကားေၾကာင့္ သူ မလုံမလဲျဖစ္မိသည္။ ၿခံဝင္းတံခါးကိုဖြင့္ဝင္ကာ အိမ္ေပၚသို႔ အေျပးကေလး တက္သြားေသာ မ၏တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းေလးႏွစ္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း သူ႔ညီေလးကေတာ့မာတင္းလွ်က္။ တကယ္ပါဗ်ာ အဲဒီတုံ႔ကေတာ့ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕  အထိအေတြ႕ဟာ ေယာက်ာ္းတေယာက္ရဲ႕ ဘြားဘက္ေတာ္ကို အဲဒီေလာက္ျဖစ္သြားေစႏွိင္မယ္ဆိုတာ မသိ႐ိုးအမွန္ပါဗ်ာ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျခင္းခပ္ရာျခင္းကြင္း၏ ေဘးရွိ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔ မမသဲက တစ္ရက္ျခား တခါေလာက္လာထိုင္တတ္သလို ကြၽန္ေတာ္ကလည္း
မမသဲက်ဳရွင္အဆင္းကို တစ္ရက္ျခားတစ္ခါေလာက္ သြားေစာင့္တတ္၏။ အားလုံး၏အျမင္တြင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ မမသဲသည္ သမီးရည္းစား။ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္စိုး ဆိုလွ်င္ ‘မင့္ အေဆာ္ႀကီးရဲ႕အိုးႀကီးေတြကေတာ့ကြာ… မင္းေတာ့ အေတာ္ၿဖိဳယူရလိမ့္မယ္ ေဟ့ေကာင္’ ဟု မမသဲကိုျမင္တိုင္း သြားရည္တျမားျမား ျဖင့္ ေျပာတတ္သည္။ ဒီလိုႏွင့္သုံးလေလာက္ အခ်ိန္အေတာအတြင္းတြင္ မမသဲႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကသည္။

ခ်ိန္းေတြ႕ေလ့ရွိတဲ့ေနရာေတြက မမသဲ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ခင္မိုးႏြယ္တို႔၏စာအုပ္ဆိုင္ႏွင့္ မမသဲတို႔လမ္းထိပ္ကြမ္းယာဆိုင္မွ မေအျမင့္တို႔၏ အိမ္တို႔တြင္ ျဖစ္သည္။ တစ္ညေနတြင္ မမသဲႏွင့္ ခ်ိန္းထားသျဖင့္ ခင္မိုးႏြယ္တို႔၏ စာအုပ္ဆိုင္သို႔အသြား..  ‘မခင္မိုးႏြယ္ မခင္မိုးႏြယ္…’  ဆိုင္ေရွ႕တြင္ လူတေယာက္မွမ ေတသျဖင့္ အိမ္ထဲသို႔ သူေအာ္ေခၚလိုက္၏။  ‘ေအး လာၿပီ လာၿပီ…’  မခင္မိုးႏြယ္အိမ္ေရွ႕သို႔အသံျပဳရင္း ေျပးထြက္လာသည္။ သူ႔ကိုအေတြ႕တြင္ မ်က္ႏွာတစ္ ခုလုံးနီရဲလွ်က္ ‘သားေရာက္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလ’  ဟုေမး၏။

‘မၾကာေသးဘူး မ အခုမွေရာက္တာ’ ဟုသူအေျပာတြင္.. ‘ေတာ္ေသးတာေပါ့’ ဟုရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ေျပာကာ ေလွခါးေပၚသို႔လွမ္းအတက္ ဝတ္ထားသည့္  ထမီေအာက္စကို သူ႔ဘာသာတက္နင္းမိကာ မ်က္လုံးထဲတြင္ ဝင္းကနဲျဖစ္သြားသည္။ ျမင္လိုက္ရသည္က ဝင္းဝါကာေျဖာင့္တန္းေနေသာ ေပါင္တန္ တစုံ။ ထို၏အထက္တြင္မွ စိမ္းလန္းေသာ ေတာအုပ္တစ္ခုကဲ့သို႔ အေမႊးမ်ားထူထပ္စြာ ေပါက္ေနေသာ မခင္မိုးႏြယ္၏ ကိုယ္ပိုင္ပစည္းတစ္ခု၊ ထိုမွ ေနာက္တြင္ေတာ့ ႀကီးမားအယ္ထြက္ေနေသာ တင္ပါးႀကီးတစ္စုံႏွင့္ေသးက်င္ေသာ ခါးေလးတစ္ခု၊သူအတန္ၾကာေအာင္ မွင္သက္ၿပီးေငးေနမိသည္။

သူသတိဝင္လာခ်ိန္တြင္ သူ႔ငပဲႀကီးကဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးေအာက္မွ ေငါေငါႀကီးေရွ႕သို႔ တိုးထြက္လွ်က္၊ မခင္မိုးႏြယ္က ကြၽတ္သြားေသာထမီကို ျပန္ ေကာက္ဝတ္ၿပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းဟန္ျဖင့္ သူ႔ကိုအၾကည့္တြင္ ပုဆိုးေအာက္မွ ေငါထြက္ေနေသာ သူ႔ငပဲႀကီးကို သတိထားမိသြားသည္။ ‘ အို….’   ဟုေရ႐ြတ္ သံကိုၾကားရသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ဘာစကားစေျပာရမွန္း မသိေအာင္ဆြံ႕ အေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္  ‘အဟမ်း….အဟမ်း….’   ဟူေသာ ေခ်ာင္းဟန႔္သံတစ္ခုက တိတ္ဆိတ္မႈကို ၿဖိဳခြင္းသြားသည္။ လွည့္အၾကည့္တြင္ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ မမသဲ ကိုေတြ႕ရသည္။ မမသဲက  ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို တလွည့္ ေငါထြက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲႀကီးကို တလွည့္ၾကည့္ကာ မခင္မိုးႏြယ္ဘက္သို႔လွည့္ၿပီး ‘ေကာင္မေနာ္…ေကာင္မ.. ငါအစ အဆုံးျမင္တယ္… ဟင္း’  ‘မဟုတ္ပါဘူး သဲသဲရယ္ မေတာ္တဆျဖစ္သြားတာပါ၊ ၿပီးေတာ့လည္း ဘာျဖစ္လည္းဟာ.. ကိုယ့္ေမာင္ႏွမခ်င္းေတြပဲဟာ.. ေမာင္ ေလးက အခုမွကေလးပဲရွိေသးတာကို’  ‘ေၾသာ္ ဒါႀကီးက ကေလးလား၊ ခုနက နင္မျမင္လိုက္ဘူးလား’  ကြၽန္ေတာ့္ဘက္သို႔ေမးေငါ့ျပၿပီး မကေျပာ၏ တ ဆက္တည္း  ‘ဟင္း… မုန႔္သာေဝစားမယ္ေနာ္ ဟိုဟာေတာ့ ေဝမစားႏွိင္ဘူး’  ထိုအခ်ိန္တုံးက မ ေျပာေသာဟိုဟာဆိုသည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲႀကီးကိုေျပာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ့ပါ။

‘လာ…သြားမယ္’ ေရွ႕မွေနကာ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားေသာ မ ေနာက္သို႔ ကြၽန္ေတာ္ကုတ္ကုတ္ကေလး လိုက္သြားသည္။ လမ္းတ ဝက္ေလာက္အေရာက္တြင္ ‘မ’ ‘…….’  ‘မ’  မ ကစကားျပန္မေျပာ။  ‘မ’  ဟုစိတ္မရွည္ေသာအသံျဖင့္ ေအာ္မိသည္။ ထိုအခါမွ  ‘ဟင္း.. တစ္ေယာက္က လည္း သူ႔ဟာေတြျပခ်င္လို႔ ထမီကိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ျပန္မဝတ္ဘူး၊ တစ္ေယာက္ကလည္း ကေလး ကေလးနဲ႔ အံ့ပါရဲ႕ေတာ့္..ေၾကာက္ဖို႔ေတာင္ေကာင္းတယ’  ကြၽန္ေတာ္ပါးစပ္ပိတ္ကာေဘးမွၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန၏။ ခနအၾကာတြင္ေတာ့ ‘ဘယ္သြားမလဲဟင္ မ ‘  မ ကႀကိဳတင္စဥ္းစားထားဟန္ျဖင့္  ‘မျမင့္ျမင့္ေအးတို႔ အိမ္သြားမယ္’  မျမင့္ျမင့္ေအးတို.အိမ္အေရာက္တြင္  ‘အေတာ္ပဲ အေတာ္ပဲ နင္တို႔လာတာ … ငါလည္း အခုပဲ ကိုျမင့္သိန္းတို႔အေမအိမ္သြားမလို႔  ညေန ေလာက္မွျပန္ေရာက္မယ္.. နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေစာင့္ေပးေပေတာ့’ ဟုမျမင့္ျမင့္ေအးကေျပာ၏။ မ က  ‘ရပါတယ္ အမရယ္… ေအးေအးေဆးေဆးသာ သြား.. သမီးတို႔အိမ္ေစာင့္ေပးထားမယ္’ ဟုျပန္ေျပာ၏ ျခင္းေတာင္းကိုဆြဲကာ တင္ပါးႀကီးမ်ားကို လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ျဖင့္ ေလွ်ာက္ကာထြက္သြားေသာ မျမင့္ ျမင့္ေအး၏ ေနာက္ပိုင္းကို ဘာရယ္မဟုတ္ သူေငးၾကည့္မိသည္။ ‘ဟင္းေနာ္…’  မ ၏အသံၾကားမွသူအသိျပန္ဝင္လာ၏။  ‘ဒီနားကိုလာ…’  မ က အိမ္၏တံခါးအကြယ္တြင္ထိုင္ေနရာမွ ွလွမ္းေခၚ၏။ ေတာက္ေလွ်ာက္အျပစ္ေတြခ်ည္းပဲ လုပ္ခဲ့မိသျဖင့္ သူကုတ္ကုတ္ကေလး မ အနားသို႔ကပ္သြား၏။

‘ဘာလဲဟင္ မ ‘ ‘ဘာမွမဟုတ္ဘူး…ကေလးေပါင္ေပၚမွာအိပ္ခ်င္လို႔ ‘ သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ေခါင္းတင္ကာအိပ္ေနေသာ မ မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ကာ သူရင္ေတြပူ လာ၏။ မ လက္ေမာင္းေလးကိုဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္ကာ ‘ မ… ‘ သူတိုးတိုးေလးေခၚလိုက္သည္။ မ ကျပန္မထူး။ ‘ မ…..’ သူ႔ေခၚသံေနာက္တစ္ခြန္းအဆုံးတြင္ မ  မ်က္လုံးေလးမ်ား ပြင့္လာၿပီး သူ႔ကိုျပန္ၾကည့္ကာ ‘ကေလးအသက္ဘယ္ေလာက္ရွိသြားၿပီလဲ’  ‘ကြၽန္ေတာ္၁၅ႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီ မရဲ႕’  ‘အင္း ကေလးကို မုန႔္ ေပးႀကိဳက္မိေတာ့လဲ ခက္ပါတယ္ေလ’ မ စကားေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားၿပီး  ‘ကြၽန္ေတာ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်’  ဟုျပန္ေျပာမိသည္။  ‘ကေလးမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဘာနဲ႔ သက္ေသျပမလဲ’  ‘မ ကဘာနဲ႔သက္ေသျပေစခ်င္လဲ’ သူ႔အေမးကို မ ကမေျဖ။ ၿပဳံးစစျဖင့္ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ အိပ္ေန ေသာ မ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္းသူရင္ေတြပူလာ၏။ အရဲစြန႔္ၿပီး မ၏ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကိုနမ္းလိုက္၏။ မ က သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္အိပ္ေနရာမွ ‘ကေလး ကို နမ္းခ်င္တယ္’

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ သူ႔လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္ကာ သူ႔ပါးတဖက္ကိုနမ္းသည္။ သူ႔ပါးျပင္ထဲတြင္ သူမ၏ ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္ေလးကိုႏွစ္ကာ တစ္မိနစ္ခန႔္ၾကာေအာင္ နမ္းေသာသူမ၏ အနမ္းေၾကာင့္ သူရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ခုန္လာသည္။ သူကလည္း အားက်မခံ မ ၏ပါးျပင္ကို ခပ္ၾကာၾကာေလးျပန္နမ္းလိုက္သည္။ ထိုမွတဆင့္ မ ၏ေမး႐ိုးေလးတေလွ်ာက္ကို ႏွာေခါင္းေရာ၊ ႏႈတ္ခမ္းပါသုံးကာ မိနစ္ဝက္ခန႔္ၾကာေအာင္ နမ္းသည္။ လည္ပင္းႏွင့္ ေမး႐ိုးအဆက္ေနရာေလး  အေရာက္တြင္ မ ကိုယ္ေလး တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး ႏႈတ္မွ မပီသေသာၿငီးျငဴသံေလးတစ္ခုထြက္လာ၏။ သူနမ္းေနရာမွျပန္ခြာလိုက္ၿပီး မ၏မ်က္လုံးမ်ားကို  စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ မ ကရီေဝေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ သူ႔ကိုျပန္ေငးၾကည့္သည္။ မ၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ တစုံတခုကိုေတာင္းခံေနသလို။ သူဘာကိုမွမ စဥ္းစားေတာ့ပဲ မ ၏ဖူးဖူးေလး တြဲက်ေနေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္သည္။ သူ႔အနမ္းကို မကအလိုက္သင့္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္၏။ မြတ္သိပ္ေန ေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုသည္ ဂေဟဆက္ထားသကဲ့သို႔။ သူက မ၏ကိုယ္ေလးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္အလိုက္တြင္ မကသူ၏ေက်ာျပင္ကို သူမ၏လက္ ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္ေန၏။

သူ၏အနမ္းတို႔ျပင္းထန္လာသည္ႏွင့္အမွ် မ ကလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္သည္။သူ၏ လွ်ာ ကို မ ၏ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေတာ့ မ၏ လက္သည္းရွည္ရွည္မ်ားက သူ႔ေက်ာျပင္ကို စူးကနဲ။ သူ႔ရင္တခုလုံးပူလာသည္။ ညီေလးကလည္း မာတင္းလွ်က္။   ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို နမ္းေနရင္း မွ သူ၏လက္တဖက္က မ၏လည္ပင္းတေလွ်ာက္ကို လက္ထိပ္ေလးမ်ားျဖင့္ ညင္သာစြာပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ ထိုမွတဆင့္ ရင္ၫြန႔္ေလးဆီသို႔။ သူ႔စိတ္ ေတြထႂကြလာကာ မ ဝတ္ထားေသာ ဘေလာက္စ္ အင္းက်ီ၏အေပၚဆုံး ၾကယ္သီးေလးကို လက္တဘက္တည္းျဖင္ ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ၾကယ္သီးက   အလြယ္တကူျပဳတ္မသြား။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ မရွည္ေတာ့။ အင္းက်ီကိုကိုင္ကာ ေဆာင့္ဆြဲခ်လိုက္သည္။

‘အို…..’  ထိတ္လန္.သြားေသာေရ႐ြတ္သံတခုႏွင့္အတူ မက သူ႔ရင္ဘတ္ကိုေဆာင့္တြန္းလိုက္ကာ သူ႔ကိုေတြေတြေလး ၾကည့္ေန၏။ ထို႔ေနာက္ အတြင္းခန္းထဲ သို႔ အေျပးေလးလွမ္းဝင္သြားသည္။ သူဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပဲ တမိနစ္ခန႔္ ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနမိသည္။ ထိုတစ္မိနစ္သည္ သူ႔အတြက္ေတာ့ ကမာၻတစ္ ခုေလာက္ ၾကာသည္ဟုထင္ရသည္။  ‘ေမာင္…’  အိမ္အတြင္းခန္းဆီမွ မ ၏ ေခၚသံသဲ့သဲ့ကို ၾကားရသည္။ သူရပ္ေနရာမွသတိဝင္သြားၿပီး အတြင္းခန္းထဲသို႔  ေျပးဝင္သြားသည္။ ခုတင္စြန္းတြင္ တင္ပါးလႊဲေလးထိုင္ေနေသာ မ၏ကိုယ္ေကာက္ေၾကာင္းသည္ သူ႔ကို သတိလက္လြတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖမ္းစားႏွိင္သည္။ သူ ဘာကိုမွမစဥ္းစားေတာ့။ မ ကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္လိုက္သည္။ သူ႔ကိုျပန္ဖက္ထားေသာ မ၏ လက္မ်ားကလည္းတင္းက်ပ္လ်က္။

‘သိပ္ခ်စ္တာပဲ ေမာင္ရယ္’ မ ကသူ႔က်ာျပင္ကို သူမ၏လက္ဖဝါးေလးမ်ားျဖင့္ ျငင္ျငင္သာသာေလးပြတ္သပ္ရင္းျဖင့္ တိုးတိုးေလးေျပာ၏။  ‘ကြၽန္ေတာ္ လည္း မ ကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲ မ ကိုမခြဲႏိုင္ဘူးဗ်ာ’ သူကေျပာရင္းျဖင့္ လက္တဖက္က မ၏ကားစြင္.ေသာ တင္ပါးႀကီးကို ပြတ္သပ္ေပးေန၏။ ထို႔ေနာက္ မ ၏  တင္ပါးအစုံက ကိုင္ရတာ အရသာရွိလြန္းလွသည္။ သူ႔လက္ခလယ္ကို မ၏တင္ပါးအကြဲေၾကာင္းေလး တေလွ်ာက္ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ အကြဲ ေၾကာင္းေလး၏ အဆုံးသတ္အေရာက္ သူ႔လက္ခလယ္ေလးကို ေထာက္လိုက္စဥ္တြင္ မ ခါးေလးေကာ့သြား၏။ သူ အခ်ိန္သိပ္မဆြဲခ်င္ေတာ့။ မ၏ ခါးေလး ကို သိမ္းဖက္ကာ မ ကိုခုတင္ေပၚသို႔လွဲခ်လိုက္သည္။ ႏွင္းဆီေရာင္သန္းေနေသာ ႏွတ္ခမ္းတစ္စုံ က ခပ္ဟဟေလး ပြင့္ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေန၏။ ခပ္တြဲ တြဲေလး ျဖစ္ေနေသာ မ၏။ ေအာက္ႏွတ္ခမ္းေလးအား သူ႔ႏွတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ စုပ္ယူလိုက္သည္။ သူ႔ကိုသိုင္းဖက္ထားေသာ မ လက္မ်ားက ပိုမိုတင္းက်ပ္ လာ၏။

သူေနာက္လက္တဖက္ျဖင့္ မ ဝတ္ထားေသာ ရင္ေစ့အက်ႌ၏ ၾကယ္သီးမ်ားကိုတလုံးခ်င္း ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ဘရာစီယာအနက္ေရာင္ေလး၏ ေအာက္မွ  အျပင္သို႔တဝက္ခန႔္လွ်ံထြက္ေနေသာ မ ဧ။္ ရင္သားအစုံက ေ႐ႊဝါေရာင္ေပါက္ေနသည္။   သူ႔လက္ကို မဧ။္ေနာက္ေက်ာဖက္သို႔ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး  ဘရာစီယာခ်ိတ္ေလးတစ္ခုကို အရင္ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ ခ်ိတ္တစ္ခုအေရာက္တြင္ ခ်ိတ္ကေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျဖဳတ္မရ။  ‘ဟာၾကာ…’  မ ၏ႏွတ္မွ  စိတ္မရွည္သလိုေရ႐ြတ္သံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး ေက်ာေလးကို ေကာ့အေပးတြင္  ခ်ိတ္ကေလးကလည္း ေတာက္ခနဲျပဳတ္သြားသည္။  ေျပေလ်ာ.သြားေသာ  ဘရာစီယာ အနက္ေရာင္ေလးကို သူပိုင္ပိုင္ႏွိင္ႏွိင္ ဆြဲယူၿပီး ေအာင္ပ႐ြဲ စစ္သူႀကီးတေယာက္လို ခုတင္ေျခရင္းဘက္သို႔သူ ပစ္လိုက္သည္။ ပန္းသစ္ေတာ္သီး ေလး ႏွစ္လုံးတင္ထားသလို မို႔မို႔ေလးျဖစ္ေနေသာ မ၏ ရင္သား အစုံ က လွပလြန္းလွ၏။ နီရဲေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးတဖက္ကို သူ လွမ္းစုပ္ယူလိုက္စဥ္  တြင္‘အား…..အား….ရွီး….’ မဆီမွ ညည္းတြားသံသဲ့သဲ့ကိုၾကား၇သည္။ သူလက္တဖက္ျဖင့္ မ ၏ ရင္သားေနာက္တဖက္ကို ညင္ညင္သာသာေလး ပြတ္သပ္ ေပးေနစဥ္တြင္ ‘ဟင္း ….ဟင္း …..ေမာင္ရယ္’ ‘မ ရင္ထဲမွာဘယ္လိုႀကီးျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး …. သိလား ‘

မ ၏ စကားသံ တိုးတိုးေလးကိုၾကားရသည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ သူ႔ေခါင္းမွဆံပင္တို႔ကို ပြတ္သပ္ေပးသလိုလိုႏွင့္ သူမ၏ရင္သားတို႔ကို စုပ္ယူေနေသာ သူ႔ ပါးစပ္ႏွင့္ ပိုမိုနီးကပ္ေစရန္ ေက်ာေလးကို မသိမသာေလးေကာ့ေကာ့ေပး၏။ သူသိပ္စိတ္မရွည္ေတာ့။ မ ခါးတြင္ဝတ္ထားေသာ ပိုးသားထမီေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ကို ဆတ္ခနဲ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ‘အို…….’ မ၏ႏွတ္ဖ်ားမွ အသံေလးတခ်က္ထြက္သြား၏။ သူ မ၏ထမီေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္စုံကိုင္ကာ ခုတင္ေျခဂင္း ဘက္ဆီသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။  ‘ေမာင္ရယ္….မ ငရဲေတြႀကီးေနပါ.မယ္ကြယ္…’  သူ မ၏ ေျပာစကားကို ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ထြက္ေပၚလာသည့္ မ၏  ဖုံးကြယ္ထားေသာ အရာမ်ားဧ။္ အလွတရား ကိုသာ မ်က္ေတာင္မခတ္ စတန္းၾကည့္ေနမိသည္။  ‘ဟိတ္…အဲဒီလိုႀကီးမၾကည္.နဲ.ကြာ…. မ ရွက္တယ္….’   သူ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ မွင္သက္ေနမိသည္မသိ။ မ၏ အသံကိုၾကားမွ သတိျပန္ဝင္လာ၏။

‘လြလို႔……..’ သူတိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္ လိုက္၏။ တကယ္လည္း မ ၏ အတြင္းပိုင္း အစိပ္အပိုင္းမ်ားက တကယ္ကို လွပလြန္းပါသည္။ ဝင္းဝါၿပီးခ်ပ္၇ယ ရပ္ေနေသာ ဗိုက္သားတစ္စုံ၊ ထိုမွေအာက္တြင္ေတာ့ ေရညႇိစိမ္းေရာင္ အေမႊးႏွႏွေလးမ်ား ေပါက္ေနေသာ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးတစ္ခု။ ေအာက္ဖက္မွ  ေ႐ႊအိုေရာင္ေမႊးညင္းႏွႏွေလးမ်ားေပါက္ေနေသာ ေပါင္တန္ ခပ္သြယ္သြယ္ တစ္စုံကလည္း သူ႔ရင္ခုန္သံကို ပိုမိုျမန္ေစ၏။  ‘ဟာကြာ… ဘာလို႔ အဲဒီေလာက္ အၾကာႀကီး ၾကည့္ေနတာလဲ… ရွက္ပါတယ္လို႔ ေျပာေနတဲ ဟာကို႔ ….’  ‘အင္း ….အဲဒါဆိုလည္း မၾကည့္ေတာ့ဘူးဗ်ာ….’  သူေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ မ၏ေပါင္ တန္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲၿဖဲကာ သူ႔မ်က္ႏွာကို မ၏ ေ -ာက္-ပတ္ႏွင့္ ပိုမိုနီးကပ္ေစရန္ မ၏ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ နီရဲေနေသာ ေ-ာက္ေ-့ေလးက ျပဴ ထြက္လွ်က္ သူ႔ကို စိမ္ေခၚေနသည္ဟု သူခံစားရသည္။ သူ႔လွ်ာကို အျပားလိုက္ထုတ္ကာ ရဲပေဒါင္းခပ္ေနေသာ ေ-ာက္-တ္အတြင္းသားမ်ားကို တခ်က္  ယက္လိုက္သည္။

(အရမ္းေတြ အထင္ႀကီးသြားလား မိတ္ေဆြ။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္က အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အေဖ ပါလာတဲ့ အေခြေတြလည္း ခိုး ၾကည့္ေနတတ္ၿပီေလ။ တခါတခါ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးေတာ့လည္း လစ္ရင္လစ္သလို ေအာကားလည္း ငွားၾကည့္တတ္ေနၿပီဆိုေတာ. အျမင္အရေတာ့  အေတြ႕အႀကဳံ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီေပါ့ဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူဆက္ဆံဖူးတဲ့ ပထမဆုံးေသာ အေတြ႕အႀကဳံ ပါဗ်ာ )  ‘အို႔….ဟင္း …..အင္း ….. ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ ကေလးရယ္ … အဲလိုမလုပ္ပါနဲ႔… မ ေတာ့ ငရဲေတြႀကီးကုန္ေတာ့မွာပဲ..’   မ က  ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ သူ၏ေခါင္းကို သူမ၏လက္အစုံျဖင့္ ဆုတ္ကိုင္ၿပီး အတင္းဖယ္ထုတ္၏။ သူ မ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို အတင္းဖယ္ထုတ္ကာ သူ႔လွ်ာျဖင့္  မ၏ စအိုေအာက္ေျခဖက္နားေလးမွ ေ-ာက္ေ-့ေလးအထိ ခပ္ဖိဖိေလး သုံးခ်က္ခန႔္ ဆင့္ယက္လိုက္၏။

‘အင္း …..မ ေတာ.ငရဲေတြႀကီးေတာ့မွာပဲ ကေလးရယ္….’ မ တိုးတိုးေလးေျပာ၏။ငရဲေတြႀကီးမွာကိုေၾကာက္ေသာ မ သည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္း လာ၏။ ေ-ာက္ေ-့ေလးက ို သူ႔လွ်ာျဖင့္ အျပားလိုက္ကပ္ၿပီး သၾကားလုံး စုပ္သကဲသို႔ တႁပြတ္ႁပြတ္မည္ေအာင္ အစုပ္တြင္ မ၏ခါးေလးေကာ့ တက္ လာ၏။ ‘အင္း …..ဟင္း …..ဟင္း …….ရွီး …..ကြၽတ္… ကြၽတ္…ေကာင္းလိုက္တာ…. ကေလးရယ္….’  တဲ့။ သူ႔လွ်ာ၏ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားေနရ ေသာ မသည္ ငရဲႀကီးမွာကို မေၾကာက္ေတာ့ပါ။ သူလွ်ာျဖင့္ မ၏ ေ-ာက္- တ္အတြင္းသားနံရမ်ားကို လိုက္ယက္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေ-ာက္ေ-့ ေလးအားလွ်ာျဖင့္ ထိုးယက္ေလးယက္ေပးသည္။ အခ်က္သုံးဆယ္ခန႔္အေရာက္တြင္ေတာ့  ‘ ဟင္း ……ဟင္း ……ေမာင္ရယ္…..မ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ… မ  ကိုလုပ္ေပးပါ… အဲလိုၾကာၾကာေလး လုပ္ေပးစမ္းပါကြာ….. အား … ဟင္း ….အင္း…..’  စကားသံႏွင့္တဆက္တည္းပင္။ မ တင္ပါးအစုံက ခုတင္ေပၚမွ တစ္ ေပခန႔္အၾကာအထိ ေျမာက္တက္လာ၏။ သူ႔လွ်ာကို ခပ္သြက္သြက္ေလး အလုပ္ေပးလိုက္စဥ္တငြ္ မ၏ တင္ပါးအစုံက ေလထဲတြင္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ  ေကာ့ပ်ံလွ်က္။

‘အား….. အား …….’ မ၏ လည္ေခ်ာင္းသံ ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ကို ၾကားၿပီးေနာက္ တင္ပါးအစုံက ခုတင္ေပၚသို႔ ဝုန္းကနဲ ျပဳတ္က်သြားသည္။ သူ အသက္ကို  ဝေအာင္ရႈရင္း မ ကို အေပၚစီးမွၾကည့္မိသည္။ မ ၏မ်က္ႏွာႏွႏွေလးက နီျမန္းလွ်က္။ ေအာက္ႏွတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ထားလွ်က္။ မ၏ ေ- က္-တ္ေလး အတြင္းမွလည္း အရည္ၾကည္မ်ားက စိမ့္ထြက္လွ်က္။ မ ကအသက္ရႈသံျပင္းျပင္းျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနေသာ သူ႔ကို ရွက္ၿပဳံးေလး ၿပဳံးျပရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို  ဆန႔္တန္းေပး၏။ သူ ပုဆိုးကိုေခါင္းမွေန ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး မ၏ေပါင္ၾကားထဲသို႔ဝင္ကာ မကို သိုင္းဖက္လိုက္၏။ သူ႔ငပဲႀကီးကလည္း သားစိမ္းနံ႔ရေသာ က်ား ရဲတစ္ေကာင္ပမာ တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္။ မကို သိုင္းဖက္ထားရင္းျဖင့္ပင္ အေပါက္ရွိမည္ဟု ထင္ရေသာေနရာကို မွန္းကာ သူႏွစ္ခ်က္ခန႔္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေလးေညႇာင့္လိုက္၏။ သူ႔ငပဲႀကီးက ဝင္မသြားပဲ မ၏ေ-ာက-္တ္ၾကားမွေလွ်ာတိုက္ကာ အေစ.ေလးကိုသြားေထာက္မိ၏။  ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ေထာက္မိ အၿပီးတြင္ေတာ့  ‘ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလည္း ကေလးရာ… လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး’  မကစိတ္မရွည္ေတာ့ သလိုေျပာ၏။  ‘လုပ္ေနတာပဲ မ  ရဲ႕ ….ဝင္မွမဝင္တာ’  ‘ကဲ…ထထ….ဒါဆိုလည္း လက္ေထာက္လိုက္… မ ျပမယ္….’  သူ လက္ႏွစ္ဖက္ကို မ၏ ခါးေဘးတစ္ဘက္ဆီတြင္ ေထာက္ၿပီးခေၾသၤ့ ထိုင္ပုံစံသို႔ ေျပာင္းထိုင္လိုက္၏။ မ ကသူ႔ငပဲႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲယူရင္း သူမ၏ ေ-ာက္-တ္အေပါက္ဝတြင္ေတ့ေပး၏။

‘ကြယ္…နဲတဲ့ ဟာႀကီးမဟုတ္ဘူး….ဒါလား ကေလးတဲ့……’ ေျပာရင္းျဖင့္ မက သူ႔ငပဲတေလွ်ာက္ကို ညင္ညင္သာသာေလးပြတ္သပ္ေပးေန၏။ သူ မကိုရွက္ ၿပဳံးေလး ၿပဳံးျပၿပီး ‘ အဲဒါေၾကာင့္ မ ကို ကြၽန္ေတာ္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာတာေပါ့ မရဲ႕’ ‘ေမာင္ ..တျခားဘယ္ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ေရာ ဒီလိုေနဘူး သလားဟင္ …’ ‘ဟင္.အင္း ….ေမာင့္အတြက္ေတာ့ မ ဟာ ပထမဆုံးပဲ.. ေနာက္ဆုံးလဲျဖစ္မွာပါ’ ‘ေမာင္ ..စကားကိုကုန္ေအာင္မေျပာရဘူးေလ …. ေနာင္တ ခ်ိန္က်ရင္ မထက္လွတဲ့ ေကာင္မေလးေတြေတြ႕လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ..’ ‘ေတြ႕ခဲ့ရင္လည္း စိတ္မဝင္စားဘူး… ဒီေလာက္လွၿပီး ဒီေလာက္ေတာ္တဲ့ မ ရွိ ေနၿပီပဲဟာ… ေမာင့္အတြက္ ဘာမွမလိုေတာ့ပါဘူး’ မ ကအရႈံးေပးပါတယ္ ဟူေသာပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ ၿပဳံးကာမ်က္လုံးေလးကို မွိတ္ထား၏။  ‘မ အတြက္ ေကာ..ေမာင္က ပထမဆုံးလား…ဟင္’ သူ.စကားအဆုံးတြင္ မ မ်က္လုံးမ်ား အေရာင္ေတာက္သြား၏။

‘ေမာင္က မကိုအထင္ေသးတာလား’ ‘ဟာ…မဟုတ္ပါဘူး…ေမာင္က ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ေမးလိုက္မိတာပါ… မဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္က ခ်စ္ျပၿပီးသားပါ…  ဒါေတြက ဒီေလာက္အေရးမႀကီးပါဘူး’  ‘ေမာင့္အတြက္ ပထမဆုံး ဟုတ္သလား မဟုတ္ဘူးလားဆိုတာ ၿပီးရင္သိရမွာေပါ့ … ေမာင္ရယ္…’  စကားအဆုံး တြင္ မ ကသူ႔ငပဲႀကီးကိုကိုင္ကာ သူမ၏ေ-ာက္-တ္အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ေလွ်ာတိုက္ေပး၏။ တခါတရံတြင္ မ၏အေစ့ေလးႏွင့္ သူ႔ငပဲႀကီးတိုက္အမိ တြင္ မ ၏ ခါးေလးေကာ့ေကာ့သြား၏။ ႏွတ္ဖ်ားမွလည္း ‘ဟင္း …….ဟင္း …….ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္…..ေကာင္းလိုက္တာ’  ဟုတဖြဖြေရ႐ြတ္ေန၏။  ဆယ့္ငါးခ်က္ခန႔္ ေလွ်ာတိုက္ေပးအၿပီးတြင္မေတာ့ သူမေနႏွိင္ေတာ့ ‘မ…..ေမာင္….လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္…. မေနႏွိင္ေတာ့ဘူး’  ‘အင္း ……ဒါေပ မယ္.ေျဖးေျဖးပဲလုပ္ေနာ္…. မ…နာမွာေၾကာက္တယ္…..’ ‘အင္းပါ…မရဲ႕’  ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲႀကီးကို မ ၏ အေပါက္ဝေလးထိပ္တြင္ေတ့ လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အထစ္ျမဳပ္သည္ဆို႐ုံေလး စသြင္းၾကည့္လိုက္သည္။ တစ္လက္မခန႔္ေတာ့ ဝင္သြားသည္။ ထိုတစ္လက္မခန႔္ႏွင့္ပင္ ေျဖးေျဖးေလး  ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ ဆယ့္ငါးခ်က္ခန႔္ လုပ္ေနလိုက္သည္။ မ ကိုငုံ႔အၾကည့္တြင္ မ မ်က္လုံးေလးမ်ားကေမွးစင္းလွ်က္။ သူ မ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ဝမ္းလွ်ားေမွာက္လိုက္ၿပီး လက္တဖက္ကို မ၏လည္ပင္းေအာက္မွ သိုင္းဖက္ကာ မႏွတ္ခမ္းေလးကို တခ်က္ခပ္ျပင္းျပင္းေလး စုပ္ယူလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ‘ေကာင္း လားဟင္….မ’ ‘ေကာင္းတယ္….ကေလးရယ္…ဆိမ့္သလိုလို က်င္သလိုလိုနဲ႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ’ ‘မ…ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္အကုန္ဝင္ေအာင္ ထည့္လိုက္ေတာ့ မယ္ေနာ္….’  ‘ဟင္…ဒါအကုန္ဝင္တာမဟုတ္ဘူးလား’မကအံ့ၾသသလိုျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးေမာ့ကာျပန္ေမး၏။

‘မဟုတ္ေသးဘူး မရဲ႕.. အဖ်ားေလာက္ပဲ ဝင္ေသးတယ္’ စကားဆုံးသည္ႏွင့္တၿပိဳင္တည္း သူဒူးေခါင္းႏွစ္ဖက္ကို အားယူကာ လက္တဖက္ကလည္း မ၏ပခုံး တဖက္ကို လည္ပင္းေအာက္မွလွ်ိဳကိုင္ရင္း ေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္သည္။ ေႏြးေထြးစြတ္စိုေသာ မ၏ ေ ာက္တ္နံရံမ်ားမွေပးေသာ ကာမအရသာသည္ သူ႔င ပဲႀကီးမွတဆင့္ ဦးေႏွာက္သို႔လာေဆာင့္၏။ မ၏ႏွတ္ဖ်ားမွ ဘာေတြကို တဖြဖြေရ႐ြတ္ေနသည္ ဆိုသည္ကိုလည္း သူမသိေတာ့။ သူခါးကိုအားယူကာ  မ၏အေပါက္ထဲသို႔ သူ႔ ညီေလးအား ေခ်ာ့သြင္းလိုက္သည္။ ညီေလးက ေလွ်ာေလွ်ာလွ်ဴလွ်ဴဝင္မသြား၊ အထဲတြင္ ဘာမွန္းမသိေသာ အရာတစ္ခုက  တားဆီးထားသလို ခံစားရသည္။ သူ႔ညီေလးကို အျပင္သို႔ အထစ္ဖ်ားအထိျပန္ထုတ္ကာအားျဖင့္ ေနာက္တစ္ခါေဆာင့္သြင္းလိုက္၏။ တားဆီးထားေသာ  အရာက ကြၽံဝင္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ေႏြးေထြးအီဆိမ့္ေသာ အရသာက သူ႔ညီေလး၏ဒစ္ဖ်ားမွအရင္းဆီသို႔ အလုံးအရင္းျဖင့္ စီးဝင္လာ၏။ တဆက္ တည္းမွာပင္ မ၏ႏွတ္ဖ်ားမွ ‘အား …..နာတယ္…ေမာင္…နာတယ္’  ဟူေသာၿငီးတြားသံကိုၾကားရ၏။  ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ သူေနာက္မဆုတ္ခ်င္ ေတာ့ပါ။ မ၏ၿငီးတြားသံကို သူမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း သူ႔ညီေလးကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ကာ တခ်က္ခ်င္းသြင္းယူ၏။ မ၏ ႏွတ္ဖ်ားမွေတာ့   ‘နာတယ္… ေမာင္ရယ္…ေမာင္..မကိုမသနားဘူး… အရမ္းလုပ္တာပဲ ..နာပါတယ္လို႔ ေျပာေနတဲ့ ဟာကို႔..’ ငိုသံေပါက္ေနေသာ မ၏စကားသံေၾကာင့္ သူသတိျပန္ဝင္ လာ၏။မကိုၾကည့္ေတာ့ မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္ဝဲလွ်က္။

‘မ…အရမ္းနာေနလားဟင္’ ‘နာတာေပါ့ ေမာင္ကအရမ္းလုပ္တာကို….’ ‘ဒါဆိုေမာင္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ…ေနာ္’  ‘မလုပ္နဲ႔လို႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေမာင္ရဲ႕…  ျဖည္းျဖည္းလုပ္ဖို႔ေျပာတာ… ေမာင္ခနျပန္ထုတ္လိုက္စမ္း…’ အမိန႔္ကိုနာခံတတ္ေသာ ရဲမက္တစ္ေယာက္ပမာ သူခါးကိုဆန႔္ၿပီး သူညီေလးကိုျပန္ထုတ္၏။  သူ႔ ညီေလးကိုငုံအၾကည့္တြင္ ညီေလးတြင္ ေပက်ံေနေသာ ေသြးစမ်ားကိုသူေတြ႕၏။  ‘ဟာ…ေသြးေတြ ..ေသြးေတြ.. မဘာျဖစ္သြားတာလဲဟင္ ..’   မကသူ႔ကို ဆရာမကေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေသာမ်က္လုံးမ်ိဳးျဖင့္ ေဝ့ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ‘ေမာင္ကို မ ၿပီးရင္သိရမယ္လို႔ ေျပာထားတာပဲေလ…ေမာင္ ရဲ႕’  ‘အဲဒါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ…မရဲ႕’  မကသူ႔ကို ဒါေလးေတာင္မွမသိရရန္ေကာ ဆိုေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ျပန္၏။ ၿပီး….  ‘ရွင္လုပ္ေနတာ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးမို႔ လို႔ ေသြးထြက္တာေတာ္ေရ… အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးမို႔လို႔ သိရဲ႕လား…. တခါတည္း ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား… ဟြန္း…မုန္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ… လုပ္စရာရွိ တာျမန္ျမန္လုပ္… ေတာ္ၾကာ မျမင့္ေအး ျပန္လာလို႔ ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနဦးမယ္…’ သူရင္ထဲတြင္ ဘုရားပြဲလွည့္သကဲ့သို႔ ျဖစ္သြား၏။

ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို မမသဲ။ အေပါက္ဝတြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတ့လိုက္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။ ‘အင္. ရွီး…အား…..’  မမသဲထံမွ အသံတိုးတိုးေလး ကိုၾကားရသည္။  ‘နာလို႔လား….ဟင္..မမသဲ’  ‘အင္း…နဲနဲေတာ့နာတယ္…ရပါတယ္… ေမာင္လုပ္ပါ… မ ေအာင့္ခံပါ့မယ္’  ကြၽန္ေတာ္ မမသဲရဲ႕ နဖူးေျပေျပ ေလးကို ညင္ညင္သာသာေလးနမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္လန္ေက်ာက္ကို မမသဲ၏ ေ-ာက္ပတ္ႏုႏုေလးထဲတြင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအ ထုတ္လုပ္ေပးလိုက္၏။ ေလးငါးေျခာက္ခ်က္ခန႔္ အၿပီးတြင္ မမသဲ၏ ေ-ာက္ပတ္အတြင္းမွ ကာမ၏ ေရွ႕ေျပးအရည္ၾကည္ေလးမ်ား ထြက္လာ၏။ ထို အရည္ေလးမ်ားေၾကာင့္ လုပ္ရသသည္မွာ အရင္ကလိုမက်ပ္ေတာ့ပဲ ေလ်ာကနဲ ေလ်ာကနဲျဖစ္လာ၏။ အခ်က္၂၀ခန႔္အေရာက္တြင္  ‘ေမာင္…အား… ေမာင္…ေမာင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ…မမသဲကို ဒီထက္ နဲနဲျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးစမ္းပါကြာ… မမသဲ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ…အား…ေမာင္….အား…. ကေလး ရယ္…မမသဲ ဘယ္လိုေနရမလဲ မသိေတာ့ဖူးကြာ’  မမသဲ၏ ႏႈတ္မွ ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာ အသံမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္မ်ားကို ပိုမိုတက္ႂကြေစ၏။  ကြၽန္ေတာ္ ခါးကိုျပန္ဆန႔္လိုက္ၿပီး မမသဲ၏ ေခ်ေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမလိုက္ကာ အေနအထားကိုျပင္လိုက္၏။ ထိုအခါ မမသဲ၏ေ- ာက္ပတ္ေလးက  ျပဴးထြက္လာကာ ဖင္ေလးကလည္း ေအာက္မွအိပ္ယာအထက္သို႔ ေျခာက္လက္မခန႔္ ေျမာက္တက္လာ၏။

ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အားရွိပါးရွိေဆာင့္ေတာ့သည္။ မမသဲထံမွ ဘာသံမွ ထြက္မလာႏိုင္ေတာ့။ မမသဲ၏ ျဖဴဝင္းေသာ မ်က္ႏွာေလးသည္ ရမက္စိတ္ေၾကာင့္  ရဲရဲနီလွ်က္။ နီတ်ာတ်ာ ႏႈတ္ခမ္းေလးတစ္စုံက တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္။ အခ်က္ ၅၀ခန႔္ အေရာက္တြင္မေတာ့  ‘အား….ေမာင.္ ..မမသဲကိုမညႇာနဲ႔    ခပ္ နာနာေလးေဆာင့္ေပးစမ္းပါ… ေအးဟုတ္ၿပီ… အဲလိုေလး…အား….ရွီး…ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္..ေကာင္းလိုက္တာ..’  ေျပာရင္းဆိုရင္းျဖင့္ မမသဲက  သူ႔ခါးေလးကို ကြၽန္ေတာ့ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ ေကာ့ေပးေနရာမွ ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံဖက္ကာ ဇတ္ကနဲေကာ့ေပးရင္းျဖင့္  ‘အား….ေမာင္ ရယ္…မမသဲၿပီးၿပီ… အား…ေကာင္းလိုက္တာ’  ဟုေျပာရင္းခုတင္ေပၚသို႔ ဝုန္းကနဲျပန္က်သြား၏။

ကြၽန္ေတာ့္မွာသာ ဆန႔္တငံ့ငံ့ႏွင့္ မမသဲ၏ ေ- ာက္ပတ္၏ ဆြဲညႇစ္လိုက္… ျပန္ေလွ်ာ့လိုက္ လုပ္ေနျခင္းကို အေမာေျဖရင္းၿငိမ္ေနရ၏။ ခဏေလာက္ၾကာ ေတာ့  ‘ေမာင္…မဝေသးဖူးမဟုတ္လား…ဟင္’  မမသဲကသူ႔ကိုေမး၏။  ‘အာ…ဘယ္ဝဦးမလဲ မရဲ႕… အခုမွေကာင္းတုန္း ရွိေသးတာ… မကိုသနားလို႔ ‘   မမသဲ က သူ႔နဖူးေလးကိုဖြဖြေလးနမ္းရင္း..   ‘အလိုက္သိလိုက္တာ …ကေလးရယ္.. အဲဒါေတြေၾကာင္. မကခ်စ္ေနရတာ’  ‘ေနာက္မွသာ…မကိုပစ္မသြားရဖူး ေနာ္…’  ‘မရယ္…မကိုဘယ္ေတာ့မွ ပစ္မသြားဖူး… စိတ္ခ်စမ္းပါ…မ တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲခ်စ္မွာပါဗ်ာ’  သူ အားက်မခံ မမသဲရဲ႕လည္တိုင္ႏုႏုေလးကို နမ္း ရင္း စကားေတြ တတြတ္တြတ္ေျပာေနလိုက္တယ္။  ‘ေမာင္ ..မဝေသးရင္လုပ္ေလ…ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ‘  ‘အင္း…ေမာင္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္.. မ စိတ္မဆိုးဖူး ဆိုရင္ ေမာင္ေနာက္က လုပ္ခ်င္တယ္ မရယ္’ ‘ဟင္း…ေမာင္ေနာ္ ..ခေလး..ခေလးနဲ႔ အတတ္ဆန္းေတြ ဘယ္ကတတ္လဲ… မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ… ႐ိုး႐ိုးပဲလုပ္ပါ  ေမာင္က စကားနားေထာင္ပါတယ္ေနာ္ကြာ…ေနာ္’ မမသဲ စကားအဆုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္ကေလးဆိုးႀကီး တစ္ေယာက္လို မ်က္ႏွာကိုစူပုတ္ေနလိုက္တယ္။ မမ သဲက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ခပ္စူးစူးတခ်က္ၾကည့္ၿပီး “ေမာင္….ေနာက္ကလုပ္ခ်င္လည္း လုပ္ပါကြာ… ဒါပဲေနာ္… မမသဲကိုေတာ့ တစ္ခါတည္းနဲ႔ ကုန္းတဲ့  မိန္းမဆိုၿပီ အထင္မေသးရဖူးေနာ္.. ေမာင့္ကို အရမ္းခ်စ္လို႔ အလိုက္တာ သိရဲ႕လား’ ေျပာရင္းနဲ႔ မမသဲက လွဲေနရာကထထိုင္ၿပီး ခုတင္ေပၚမွာ ေလးဖက္ေလး ကုန္းေပးေတာ့သည္။

မမသဲ၏ဖင္ႀကီးက ကုန္းလိုက္မွပင္ ပိုအသက္ဝင္လာ၏။ ေနာက္ဖက္တြင္ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေ-ာက္ပတ္ေလးက ရဲရဲနီလွ်က္ သူ႔ကိုဖိတ္ေခၚေန၏။ သူ  အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေ- ာက္ပတ္ေလးကိုလွ်ာျဖင့္ အျပားလိုက္တခ်က္ယက္လိုက္၏။  ‘အင္. …..’   မမသဲထံမွ အသံေလးတခ်က္ထြက္ လာၿပီး ခါးေလးခြက္ဝင္သြား၏။  ‘ေမာင္…လုပ္စရာရွိတာျမန္ျမန္လုပ္ကြာ.. ကလိမေနနဲ႔’   မမသဲစကားအဆုံးတြင္ သူ မမသဲ၏ဖင္ေနာက္တြင္ ဒူးေထာက္ ထိုင္ကာ ေနရယူလိုက္ၿပီး သူ႔ငပဲႀကီးကို မမသဲ၏စို႐ႊဲေနေသာ ေ- ာက္ပတ္အိအိႀကီးထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲႀကီးက  မမသဲ၏ ေ- ာက္ပတ္ လမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ေလွ်ာကနဲ ဝင္အသြားတြင္ မမသဲ၏ ခါးေလးကကုန္းထလာ၏။ ကြၽန္ေတာ္ခါးေလးကို ျပန္တြန္းခ်ကာ  မမသဲ၏ဖင္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီးခုံကပ္သြားေအာင္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။  ကြၽန္ေတာ္လက္ျဖင့္ ဖိထားေသာအားေၾကာင့္ မမသဲ၏ခါး ေလးက ခြက္ဝင္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖဴေဖြးလုံးဝန္းေသာ ဖင္ေလးႏွစ္လုံးကလည္း ေနာက္သို႔ေကာ့ထြက္ေနသျဖင့္ လုပ္ရသည္မွာ  အရသာရွိလွ၏။ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေယာက်ၤားေတြ အိုးေကာင္းေကာင္း

မိန္းမေတြကို မက္ေမာၾကတာေပါ့ ဟုေတြးလိုက္မိသည္။ အရသာကေတာ့ ေျပာမယုံႀကဳံမွသိ ဆိုသလိုပင္ ပါးစပ္ျဖင့္ ေျပာျပရန္ ဥပမာရွာခက္လွ၏။  ဆယ္ ခ်က္ခန႔္ အေဆာင့္ၿပီးတြင္မေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွေတာင့္ထားမရေအာင္ ၿပီးခ်င္လာသည္။ ေယာက်ၤားေလးတို႔သဘာဝအရ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႀကဳံ ရင္ႀကဳံသလို မာစတာေဗးရွင္းေတာ့ မၾကာခဏ လုပ္ဖူးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္၏ ေ- ာက္ပတ္ အသစ္စက္စက္ ႏုႏုဖတ္ဖတ္ေလးထဲ တြင္ ၿပီးရေသာ အရသာကေတာ့ ဘာႏွင့္မွ လဲမရေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ကြၽနေတာ္ မမသဲ၏ကိုယ္ေပၚတြင္ေမွာက္ခါ ငပဲကို မမသဲ၏ေ- ာက္ပတ္ ေလးထဲတြင္ႏွစ္ျမဳပ္လွ်က္  ၃မိနစ္ခန႔္ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ မမသဲလည္း ေနာက္တခါထပ္ၿပီးသြားသည္ ထင္သည္။ မမသဲ၏ ေ- ာက္ပတ္ အတြင္းသားမ်ား မွ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို ဆြဲညႇစ္လိုက္ ျပန္ေလ်ာ့လိုက္လုပ္ေနေသာ အထိအေတြ႕ကို ငပဲမွတဆင့္ ခံစားေနရသည္။

ခဏေလာက္ေနေတာ့ မမသဲက…  ‘ကဲ ….ထပါဦး ေမာင္ရယ္…တကတည္း… ဇိမ္ယူေနလိုက္တာ…’ ‘ေကာင္းတာကို…မမသဲရဲ႕… မမသဲေရာ… မေကာင္းဖူး လား…ဟင္’ ‘ေကာင္စုတ္ကေလး… ဘာေတြလာေမးေနတာလည္း.. သြား…ရွက္စရာ…’ ‘အြန္…ဒီေလာက္အထိေတာင္ျဖစ္ေနၾကတာကို..ဘာကိုရွက္ေန ေသးတာလဲ..’ ‘ေၾသာ္..ဘယ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေလကြာ… မိန္းမကေတာ့မိန္းမပဲ ..ရွက္တာေပါ့ကြ’ ‘မရဖူးဗ်ာ…ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးတာေကာင္းလား.. မ ေကာင္းဖူးလား..ေျပာ’ မမသဲက ရွက္ရယ္ေလးရယ္ရင္းျဖင့္  ‘ေကာင္းပါသတဲ့ရွင့္..ေကာင္းပါသတဲ့ ေဆြေမ့ မ်ိဳးေမ့ကို ေကာင္းပါတယ္တဲ့’  ‘အာ…မေနာက္နဲ႔  မမသဲရာ.. ကြၽန္ေတာ္တကယ္အတည္ေျပာေနတာ… သိခ်င္လို႔ပါ…ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းသလို မမသဲေရာေကာင္းသလားလို.’  ‘အင္း….ေကာင္းတယ္ေမာင္ရဲ႕  တကယ္ကိုေကာင္းတာ… မမသဲအဲလို အရသာကို ခံစားဖူးတာ..ဒါပထမဆုံးပဲ’  ‘ဒါဆို…မမသဲ ဘယ္နခါေတာင္ၿပီးသြားလဲ…’  မမသဲက သူ႔ကိုၿပဳံးၾကည့္ၿပီး  ‘ေမာင္….ေရာ ‘ ‘အင္း…တစ္ခါတည္း’ မမသဲက သူ႔ကို လက္၅ေခ်ာင္းေထာင္ျပတယ္။ ငါး ခါေပါ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေတြေတြေလးစိုက္ၾကည့္ၿပီး  ‘ေမာင္..ေမာင္ဟာ မ ဘဝရဲ႕အပ်ိဳရည္ကို စေပးခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆုံးခ်စ္သူပါ…မ အရင္က ရည္းစားေတြ အမ်ားႀကီးထားခဲ့ေပမယ့္ ေမာင့္လိုတစ္ေယာက္ကိုမွ  ခႏၶာကိုယ္ကိုပါပုံအပ္ၿပီး မခ်စ္ခဲ့ဖူးဘူး ေမာင္… ေမာင္ကလည္း… မအေပၚမွာ သစာရွိရွိနဲ႔ ခ်စ္သြားေစခ်င္တယ္ ..ေမာင္ရယ္..’  ကြၽန္ေတာ္ မမသဲ၏ကိုယ္ ေလးကိုဆြဲဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲမွာ ထည့္ထားလိုက္သည္။

‘စိတ္ခ်စမ္းပါ…မရယ္..မဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ပထမဆုံးနဲ႔ ေနာက္ဆုံးျဖစ္မွာပါ…’ ဒီလိုႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းေတြပိတ္ထားေသာ ေႏြရာသီတစ္ခုလုံး  တပါတ္ကို ႏွစ္ခါေလာက္ မျမင့္ျမင့္ေအးတို႔အိမ္တြင္ ခ်ိန္းေတြ႕ ျဖစ္ၾကသည္။ ေတြ႕ျဖစ္ၾကတိုင္းလည္း မျမင့္ျမင့္ေအးက အေၾကာင္းတခုခုျပကာ ေရွာင္ေပး တတ္သျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ခ်စ္တင္းေႏွာခြင့္ရၾကသည္။  ပထမပိုင္းတြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဦးေဆာင္သူ၊ ေနာက္တြင္ေတာ့ မက ဦးေဆာင္လာတတ္သည္။   အႀကိမ္ေရမ်ားလာသျဖင့္ သူမက အေတြ႕အႀကဳံရင့္က်က္လာသည့္သေဘာပင္။  ခ်စ္တင္းေႏွာၿပီးတိုင္း သူမေျပာေလ့ရွိသည့္ စကားကေတာ့  ‘ေမာင္….မကိုဘယ္ေတာ့မွ ပစ္မသြားရဖူးေနာ္’  ဟူေသာ စကားပင္ျဖစ္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ လာခဲ့သည့္။ ကြၽန္ေတာ္က ကိုးတန္း ကိုစတက္ရ သည္။ မက ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ႏွစ္က်သျဖင့္ ဆယ္တန္း ရက္ပီတာ ခန္းမွာတက္သည္။ မကေတာ့ ေျပာေလ့ရွိသည္။  ‘ေမာင္ရွိေနလို႔သာ မ ေက်ာင္းျပန္တက္ တာ သိလား… မ သေဘာသာဆိုရင္… အျပင္မွာ က်ဴရွင္တက္ၿပီးေျဖမွာ.. ေနာက္ၿပီးေက်ာင္းမွာက ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလို႔’ အေပ်ာ္အပါး အလြန္မက္ ေသာ မသည္ ေက်ာင္းစစတက္ျခင္း တစ္လေလာက္သာ ေျခၿငိမ္ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ေတာ့ မေျခလွမ္းမ်ားပ်က္လာသည္။ တစ္ပတ္လွ်င္ ငါး ရက္ခန႔္ ေက်ာင္းေရွ႕ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ မကို ေစာင့္ခဲ့ရေသာ ကြၽန္ေတာ္၏ အခ်ိန္ဇယားမ်ားထဲတြင္ မကိုေတြ႕ရေသာ ရက္ေတြသည္ အလြန္ဆုံးရွိမွ  တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္သာျဖစ္သည္။ ေမးေသာအခါတြင္လည္း အိမ္ကအေမေနမေကာင္းလို႔၊ က်ဴရွင္အေရးႀကီးလို႔ စသည္ျဖင့္ မေရရာေသာ အေျဖမ်ားကိုသာ  ေပးစၿမဲျဖစ္သည္။

ခဏခဏေမးပါမ်ားေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကေလးက ကေလးလိုမေနဖုး လွ်ာရွည္ရန္ေကာ ဟုဆိုကာ မာန္မဲတတ္ေသးသည္။ ခ်စ္ျခင္း၏ေနာက္ကြယ္မွ  ရလာဒ္မ်ားသည္ လူကို လြန္စြာမွ ပူေလာင္ေစ၏။ ရည္းစားဦးမို႔ ရႈးရႈးမိုက္မိုက္ခ်စ္ရေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ စားလည္း မစိတ္၊ သြားလည္း မစိတ္ျဖင့္ ၾကာလာ ေတာ့ လူႏွင့္ အာ႐ုံသိပ္မကပ္ခ်င္ေတာ့။ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ပထမအစမ္း စာေမးပြဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ေလးဘာသာက်၏။   ဘာသာရပ္တိုင္းလိုလိုတြင္ အၿမဲ တန္း ၈၀ေက်ာ္ရေလ့ရွိေသာ ေကာင္က ေလးဘာသာ က်သျဖင့္ အားလုံးကကြၽန္ေတာ့္ကို အံ့အားသင့္ၾက၏။ ဆရာမ စာျပလွ်င္လည္း စိတ္ကမဝင္စားခ်င္ ေတာ့။ အခ်ိန္ရွိသေ႐ြ႕ မ အေၾကာင္းသာ၊ မ မ်က္ႏွာသာ တဝဲလည္လည္ေပၚေန၏။  သူ မမသဲႏွင့္ မေတြ႕တာ တပါတ္ခန႔္ ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။ တပါတ္ေျမာက္ ၿပီး ေနာက္ ၂ ရက္ခန႔္အၾကာတြင္မေတာ့ သူ႔စိတ္ကို ဘယ္လိုမွထိန္းမရေတာ့ ။  မမသဲ က်ဴရွင္ အျပန္ကို သြားေစာင့္မည္ဟုစိတ္က ရည္႐ြယ္လ်က္ မမသဲ က်ဴရွင္တက္ရာ ျမင္သာ ဖက္သို႔စက္ဘီးေလးကို ဆြဲကာထြက္လာခဲ့သည္။ ပုံမွန္ဆိုလွ်င္ မမသဲက သူ႔ကိုဘယ္ေတာ့မွ က်ဴရွင္တြင္ လာႀကိဳခိုင္းေလ့မရွိ။  သူက မမသဲတို႔လမ္းထိပ္တြင္သာ ေစာင့္ရေလ့ရွိသည္။ သူက မမသဲကို လာႀကိဳခြင့္ေတာင္းေသာအခါ မမသဲက ‘မလာပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္ ..ေမာင္က ပုံစံေလးက  ခပ္မိုက္မိုက္ေလးဆိုေတာ့ က်ဴရွင္မွာရွိတဲ့ ေကာင္ေတြက က်ဴရွင္က အေဆာ္ေတြကို ေမာင္လာပတ္တယ္ထင္ၿပီး ရန္ေတြ ဘာေတြျဖစ္ေနမွာဆိုးလို႔ပါ…  ေနာက္ၿပီး အဲဒီဘက္က နည္းနည္းလည္း စ႐ိုက္ၾကမ္းတယ္.. ေမာင္ရဲ႕ အဲဒါေၾကာင့္ပါ…’ ဟုေျပာတတ္ကာ လာႀကိဳခြင့္မေပး။

‘ကြၽနေတာ္က ကေလးပဲဟာ….မကလည္း’ ဟုသူကေျပာလွ်င္ မက သူ႔ရင္ဘတ္ေလးကို ဖိျပၿပီး  ‘ဒါႀကီးက ကေလးတဲ့လား.. ဟြန္း… အေၾကာင္းမသိတဲ့လူ ဆို ၁၉ႏွစ္သားေလာက္ ထင္ရတယ္’  ဟုျပန္ေျပာတတ္သည္။ သူၿပိဳင္ဘီးေလးကို နင္းကာ မတို႔က်ဴရွင္ဘက္သို႔ ထြက္ခဲ့သည္။ မတို႔က်ဴရွင္ေရွ႕အေရာက္  လက္မွာပတ္ထားေသာ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၆နာရီထိုးရန္ ၁၀မိနစ္။ ေရွ႕တြင္ရွိေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွ ထိုင္ေစာင့္ရန္ သူဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ထို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွၾကည့္လွ်င္ က်ဴရွင္ဆင္းသည္ကို တန္းျမင္ေနရသည္။ သူလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲသို႔ဝင္ကာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာကာ ထိုင္ေနလိုက္သည္။  ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကေတာ့ မေျပာသလိုပင္ ရပ္ကြက္က သိပ္မသန႔္ေသာ သေဘာမွာရွိသည္။ ေထာင့္စားပြဲမွာ ထိုင္ေနေသာ သူ႔အ႐ြယ္ ေကာင္ေလး ငါးေယာက္က သူ႔ကို ေပေစာင္းေစာင္းျဖင့္ မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ေန၏။ သူမသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳကာ လမ္းမဖက္သို႔ မ်က္ႏွာ ယျပဳၿပီးထိုင္ေနလိုက္၏။

က်ဴရွင္ဆင္းၿပီ။ အေရာင္စုံ… အ႐ြယ္စုံလူေတြ ထြက္က်လာ၏။ လူအားလုံး၏ေနာက္တြင္ကမွ သူသိပ္ခ်စ္ရေသာ မ ထြက္လာ၏။ မ ထြက္လာခ်ိန္တြင္ သူ႔ ေက်ာဖက္မွ ခပ္က်ယ္က်ယ္စကားသံကို ၾကားရသည္။  ‘ေဟ့ေကာင္ ..အဲဒီအေဆာင္ရတယ္ကြ’   ‘ဟာ. မင္းဟာကေသခ်ာလိုလားကြ’    ‘ဒီအတိုင္းေတာ့  မဟုတ္ဖူး…ေဟ့ေကာင္ …ကားနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ လိုက္တယ္ကြ’ ‘အာ…ဟုတ္လို႔လားကြာ…’  ‘ေၾသာ္ .မယုံရင္ေစာင့္ၾကည့္လ.. ခဏေန ကားနဲ႔ လာေခၚလိမ့္မယ္’   သူ႔ ေနာက္ေက်ာဖက္ ဝိုင္းမွ ထြက္လာေသာ စကားသံျဖစ္၏။ သူေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။  ‘-ီး ၾကည့္တာလား…ေဟ့ကာင္ ဘာၾကည့္တာ လဲ ..’  သူေဒါသကို မ်ိဳသိပ္လွ်က္ လမ္းဖက္သို႔ မ်က္ႏွာျပန္မူလိုက္သည္။ အဲဒီအခါမွ ပိုဆိုးသြားသည္။ ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းက သူ႔ေဒါသေသြးတို႔ကို ဆူ ေဝေစ၏။ ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးရပ္ေနေသာ မ၏ေဘးသို႔ စပရင္တာ ကားအနီေရာင္ေလး တစ္စင္းထိုးရပ္သြားသည္။

ကားေပၚမွ ဆင္းလာသည္ က ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ေလးႏွစ္ခန႔္ ႀကီးပုံရေသာ တ႐ုတ္တေကာင္။ မက ထိုတ႐ုတ္ေကာင္အားၿပဳံးလွ်က္ စကားေတြေျပာေန၏။ သူ႔ မ်က္စိထဲတြင္ ဘာမွမ ျမင္ေတာ့။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွ ထထြက္ၿပီး လမ္းတဖက္ကို ေျပးသြား၏။ ၿပီးလွ်င္ မ၏ေဘးကိုကပ္သြားၿပီး မ၏လက္ကိုဆြဲကာ ‘မ…..’ သူေဒါသသံျဖင့္  မကိုေအာ္ေခၚလိုက္သည္။ မက သူ႔ကို အံ့အားသင့္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနကာ  ‘ေမာင္…’  ဟုခပ္ဖြဖြေရ႐ြတ္၏။ မ၏ေရ႐ြတ္သံသည္  ႏႈတ္ဖ်ားကေတာ့ ထြက္မလာေပ။ ထိုကဲသို႔ ထြက္မလာရန္လည္း မသည္ အေတာ္ကို ႀကိဳးစားထိန္းခ်ဴပ္ထားပုံရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တ႐ုတ္ေကာင္က မကို ဆြဲကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ကို ဆတ္ခနဲ ပုတ္ခ်ကာ ‘ဒီေကာင္က ဘယ္ကေကာင္လည္း သဲေဇာ္… ဘာလာရႈပ္တာလဲ…နင္နဲ႔သိလား’  မဆီမွ ႐ုတ္တရက္ အေျဖထြက္မလာ။ ခဏေလာက္ၾကာမွ ‘ဒါ…ငါ့ဝမ္းကြဲေမာင္ေလးေလ…ဖရန္ကီရဲ႕ ငါ့ကို အိမ္ကလာႀကိဳခိုင္းတာေနမွာေပါ့ ‘  ‘ဒါဆို နင္ငါတို႔နဲ႔မလိုက္ေတာ့ဖူး ေပါ့’  ‘လိုက္မွာေပါ့ ဖရန္ကီရဲ႕ ေအးေဆးပါဟာ… အိမ္ပိုင္ပါတယ္..’  ‘မ…ဘယ္လိုက္သြားမလို႔လဲ… မကိုကြၽန္ေတာ္လာႀကိဳတာ…’  သူ မ၏ လက္ကိုဆြဲကာ  တုန္ေနေသာအသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။

‘သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲလိုက္သြားမလို႔ေလ…’ ‘မ….မလိုက္ရဖူး…’ ‘အာ…မရဖူး….ဒီထိေတာင္လာေခၚေနတာ … အားနာစရာလိုက္သြားမွာပဲ ..’ ‘မ…..’  သူ  မ မ်က္ႏွာကို ေဒါသခိုးေတြလွ်ံေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ပီး ေအာ္လိုက္တယ္။ မ က သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို ရင္ဆိုင္မၾကည့္ပဲ မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ ၿပီး ေတာ့ ‘မကိုယ္ မ ပိုင္တယ္…ေအာင္ေမာ္သန႔္ မင္း မကိုဘာမွ ခ်ဳပ္ခ်ယ္စရာမလိုဖူး… မင္းျပန္ေတာ့’  ‘ကဲ…သဲေရ…သြားမယ္ေလကြာ…ေျပာေတာ့ အိမ္ပိုင္ တယ္ဆို…’  ကားထဲမွ တ႐ုတ္ေကာင္၏အသံအဆုံးတြင္ မသည္ကားေပၚသို႔ ေစြ႕ကနဲ တက္သြားသည္။  ကားေလးက ျမင္းတစ္ေကာင္ေျပးသလို ေဝါကနဲ  ေမာင္းထြက္သြားသည့္။ မကေတာ့ သူ႔ကို  တခ်က္မွပင္ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္မသြား။  သူေဒါသစိတ္တို႔ေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ားက ျပာေဝေနသည္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚ တြင္ သူထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ရင္တစ္ခုလုံးသည္ ပူေလာင္လွ်က္။ သူ႔ဘဝတြင္ ဒီေလာက္နာက်င္ရေသာ ခံစားခ်က္ကို ခံစားရျခင္းသည္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူအိမ္သို႔ ဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမွန္းပင္မသိ။

‘မ…ကိုဘယ္ေတာ့မွ ခြဲမသြားပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္ …’ ဟုတဖြဖြေျပာတတ္ေသာ မသည္ သူ႔ကို တိမ္ထူေသာ ေဆာင္းရာသီ၏ေန႔တေန႔တြင္ ရက္ရက္စက္စက္  အစိမ္းေႁခြ ေႁခြကာခြဲခြာသြားခဲ့၏။ မဆီက သူရခဲ့သည္မ်ားကေတာ့ မ၏ လက္ေရးဝိုင္းေလးမ်ားျဖင့္ ေရးထားေသာ ‘အသက္အ႐ြယ္ျခားနားလြန္းလို႔ လူတစ္ ေယာက္ရင္ထဲမွာ ဘာေတြရွိမယ္ဆိုတာ ေနာက္တေယာက္က မသိႏိုင္တဲ့အတူတူ လမ္းခြဲလိုက္ၾကတာပဲေကာင္းပါတယ္… ခေလးရယ္’  ဟုေရးထားေသာ  စာတိုေလးတစ္ေစာင္ႏွင့္ သူက မကို တစ္ပတ္တခါ ေပးေလ့ရွိေသာ ေခ်ာကလက္ခြံေလးမ်ားသာ။ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေပးလိုက္ရသည္မ်ားကေတာ့ ရင္ခြင္တစ္ခု နဲ႔ အသစ္စက္စက္ႏွလုံးသားတျခမ္း ။ သူစိတ္ေတြ အေတာ္ကိုေလေနသည္။  ၿပီးပါၿပီ