မငြင်းဆန်နိုင်ပါ

မငြင်းဆန်နိုင်ပါ (စ/ဆုံး)

တတိယနှစ် နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဦး အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေရှိခဲ့ပေမယ့်….သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဝင်စားသလိုရှိခဲ့ပေမယ့်….ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အချစ်ကိုငြင်းပယ်ခဲ့ သည်။တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ရောက်တော့ အလှတွေပိုမိုကြွယ်ဝပြည့်စုံလာသော ခင်နှင်းဦးအား ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ပိုများလာသည်။ ဒီထဲကမှ သူမစိတ်ကြိုက်တစ်ယောက်ကို စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ခဲ့သည်။သူ့နာမည်က စိုးသီဟ တဲ့….အရပ် မြင့်မြင့်နှင့် အားကစားသမားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးမျိုး….။ခင်နှင်းဦးနှင့် တစ်တန်းတည်းပထမနှစ်ကျောင်းသားတစ် ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။

ခင်နှင်းဦး….စိုးသီဟနှင့် တွဲခဲ့တာ ပထမနှစ်မှသည် အခုတတိယနှစ်နောက်ဆုံးရောက်သည်ထိပင်ဖြစ် သည်။စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦးအားအတော်ချစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး မကြိုက်တာဘာမျှမလုပ်။ ခင်နှင်းဦးသဘောမတူလျှင် နောက်ဆုတ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဘဝမှာ သုံးနှစ်မြောက်သည်ထိ သန့်သန့်စင်စင်ရှိနေခဲ့သည်။ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ တော့ ခင်နှင်းဦး၏ဘဝတစ်သက်တာတွင် ရင်အခုန်ရဆုံးနေ့ရက် တစ်ရက်အဖြစ် ဆုံဆည်းတွေ့ကြုံခဲ့ရလေသည်။ ကျောင်း ပိတ်ထားတာ တစ်ပတ်ခန့်ရှိပြီမို့ ခင်နှင်းဦး ချစ်သူကို လွမ်းနေမိသည်။ ဖုန်းနှင့်အဆက်အသွယ်ရသော်လည်း လူချင်းကမတွေ့ ရ။ ခင်နှင်းဦး အပြင်ထွက်ဖို့သိပ်မလွယ်။ ဖုန်းကလည်း အိမ်မှာမရှိ၍ လမ်းထိပ်သို့ ထွက် ထွက်ဆက်ရသည်။

ခဏ ခဏ ထွက် ဖို့ကလည်း မလွယ်ပေ။ ဒီနေ့လူကြီးတွေ အပြင်သွားနေတုန်း ဖုန်းထွက်ပြောရန် ကြံစည်နေခိုက်….စိုးသီဟ တစ်ယောက် သူမ ၏ အိမ်သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်၍လာသည်။ တစ်ခါဖူးမှ မလာဖူးသည်မို့ အံ့သြမိသည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခိုက်မို့ ထိတ်လည်း ထိတ်လန့်မိသည်။ တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့်နေပြီးမှ… “ လာ လာ….စိုး…ထိုင်….ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ….မလာစဘူး….” ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ အိမ်ရှေ့ရှိဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ခိုင်း သည်။ပြီးတော့….သူမကလည်း စိုးသီဟဘေးတွင်ဝင်၍ထိုင်သည်။

မတွေ့တာကြာလို့ လွမ်းနေသူမို့ချစ်သူရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင် ချင်တာအမှန်ပင်။“ ကိုစိုး…မနက်ထဲက လမ်းထိပ်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာရောက်နေတာ…စောစောကလူကြီးတွေ ထွက်သွားတာ တွေ့လို့လာတာ….” ပြောလည်းပြော စိုးသီဟက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ပြီးနမ်းသည်။နမ်းရုံမျှမက စိုးသီဟ၏လက်က ခင်နှင်းဦး ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ရောက်လာကာ ဆုတ်ညှစ်လိုက်သည်။ “ အို….ကိုစိုး….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ….” ရင်သားပေါ်မှလက်ကို သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့ဖယ်ရှားပစ်သည်။ “ ချစ်လို့ပါ….နှင်းရယ်….”“ အို….ချစ်တာကလဲ ကိုစိုးရယ်….နှင်း ဒါမျိုးမကြိုက်ဘူး….အို….အို….” ပြောကာမှပင် စိုးသီဟကပို၍တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ရင်သားပေါ်ရောက်လာပြီးအင်္ကျီ လေးပေါ်မှပင်ဆုတ်ချေနေပြန်ပါသည်။

လုံးကျစ်သောရင်သားအစုံ၏ အတွေ့ကဘရာစီယာနှင့် အပေါ်မှ ဝတ်ထားသောအင်္ကျီလေးကြားကခံနေလင့်ကစားအတွေ့ထူး၍ စီးပိုင်တင်းမာနုညက်လှသည်။ ခင်နှင်းဦး၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်က စိုးသီဟ၏လက်တွေကို ဖယ်ရှားပစ်ရုံမျှပင်မကဘဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ရုန်းကန်၍ထွက်ရင်း ကျောပေးလိုက်သလိုဖြစ် သွားသည်။မြဲမြံသန်မာလှသောစိုးသီဟ၏လက်နှစ်ဖက်အကြားမှ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက်ရုန်းမထွက်နိုင်ဖြစ်နေရရှာသည်။ ဒီ နေ့မှဘဲ ခင်နှင်းဦးဘရာစီယာအပျော့စားကို ဝတ်ထားမိသည်။ ဒီတော့ သူမ၏ရင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်နေသော အတွေ့ကို ရင်သားတွေက ထိထိမိမိခံစားနေရသည်။ နို့နှစ်လုံးကိုအင်္ကျီပေါ်မှ ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမကဘဲ စိုးသီဟက သူမ၏ဂုတ်ပိုးသား လေးများနှင့် လည်တိုင်အရင်းရှိ ဖွေးဖွေးဥဥအသားလေးတွေကိုပါ သူ၏ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းနှင့်စုပ်လိုက် လျှာဖျားလေးနှင့်တို့ ကာ ထိကာဖြင့် ယက်လိုက်လုပ်ပေးနေပြန်ရာ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်၍လာရသည်။

“ လွှတ်ပါ….ကိုစိုးရယ်…..နှင်းကိုချစ်ရင် လွှတ်ပါတော့….” ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက အတင်းရုန်း၍ထရပ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟကလည်း သူမကို ဖက်ထားတာကို မလွှတ်ဘဲ သူကပါထ၍မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ “ ချစ်လို့ပဲနှင်းရယ်….နောက်ပြီး ကျောင်းပြီးရင်ပဲ လက်ထပ်ကြတော့မှာပဲကွာ….” “ အို…လက်ထပ်မှ လက်ထပ်ပေါ့….ခုလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွာ….” ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့်ပင် ခင်နှင်းဦးသည် သူမ၏ တင်သားကြီးတွေကို နောက်ဖက်မှထိုးထောက်မိထားသော အရာကြီးကို သတိထားလိုက်မိစဉ်မှာပင် သူမ၏ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ တင်းသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားကာ ရုန်းကန်နေ သော သူမ၏အင်အားများ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ယုတ်လျော့၍ နုံးချိသွားရသည်။ ဒါကို သတိထားမိလိုက်သော စိုးသီဟက ဗြုံးကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ခင်နှင်းဦး၏ကိုယ်လုံးလေးကိုပါဆွဲ၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ လှန်ချလိုက်သည်။

“ ကို….ကိုစိုး….မလုပ်….” စိုးသီဟ၏ ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းကြီးများက သူမ၏တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးများကိုဖိ၍ စုပ်နမ်း လိုက်ပါတော့သည်။ မရုန်းကန်တော့ပါ….။ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းတွေ ပျောက်ကွယ်သွားရသည့်အပြင် မျက် တောင်ကော့ကြီးတွေကလည်း စင်း၍ကျနေပြီ။ သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကြားမှာ စုပ်နမ်းထားသည့် ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စိုးသီဟ၏ လျှာဖျားက မထိတထိပွတ်သပ်၍ ယက်ပေးရင်း ပျော့ခွေကျလာပြီဖြစ်သော ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လက်တစ်ဖက်ကထိန်း၍ ပွေ့ဖက်ထားရာမှ စိုးသီဟ၏ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထောင်လျက်သားဖြစ်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားရောက်သွားပြီး ထဘီပေါ်မှပင် စောက်ဖုတ်လေးကိုအုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။

တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် စိုးသီဟ၏ လက်ကြီးကို ဆွဲ၍ဖယ်ရှားသေးသည်။ စိုးသီဟ၏လက်ကြီးက ဖယ်ရှား၍မသွားသည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကိုပင် ပို၍ဆုတ်လိုက်သဖြင့် သူမသည်ပင်ယောင်ယမ်း၍ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိ သည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးဖြင့်လျောတိုက်ပွတ်ပေးသည်။ ဒီမှာတင် ခင်နှင်းဦး တစ်ယောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်၍မထားကြောင်း စိုးသီဟ သိလိုက်သည်။ သူ၏လက်ဖဝါးအောက်မှ သိသိသာသာပင် ဖောင်းမို့၍တက်လာသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုစပ်ကြားသို့ လက်ညှိုးထိပ်ကိုဖိထောက်ကာ အကွဲကြောင်းတစ် လျှောက် ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးသည်။

စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းများက ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မှေးစင်းနေသောမျက်လုံးများက မနည်းအားယူ၍ ပွင့်လာသည်။ “ကိုစိုးရယ်….ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ….” ခင်နှင်းဦး အသက်ကိုပင်ဝအောင်မရှုရသေး….စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းက သူမ၏လည်တိုင်လေးကို ဖိကပ်ကာနမ်းစုပ် ပြန်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီးအပေါ်မှ စိုးသီဟ၏ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ ပွတ်မြဲပွတ်ပေးနေသည်။ သူမဝတ် ထားသော ထဘီလေးအောက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားမှ စိမ့်ထွက်လာသောအရည်လေးများက ထဘီလေးကို ဖောက်ထွက်လာကာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးနေသော လက်ညှိုးထိပ်လေးကို စိုစွတ်စွာ ထိတွေ့လာပါတော့သည်။

ခင်နှင်းဦး၏ တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေ၍ နေချေပြီ။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး စောက်ဖုတ်ပေါ်ရှိ လှုပ်ရှား နေသော သူ၏လက်ကိုရပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးကိုဖက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို အုပ်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်က ….ခင်နှင်းဦးအားဆွဲ၍ မတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်သည်။

ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကိုဖက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခင်နှင်းဦးကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ ရှက်ရွံ့ထူပူစွာဖြင့် ခင်နှင်းဦးက သူမ၏မျက်နှာလေးအား စိုးသီဟ၏ရင်ခွင်တွင်အပ်၍ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။လမ်းလျှောက်နေသော သူမ၏ပေါင်လေးတွေက ကွတတလေးဖြစ်နေသည်။ အိမ်အတွင်းပိုင်းသို့ လှမ်းဝင်လိုက်ပြီးတွေ့မြင်လိုက်ရသည့် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်သော အိပ်ယာလေးရှိနေသည့် အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့ သည်။ ခင်နှင်းဦးသည် ယခုအချိန်တွင် ရုန်းကန်၍ ထွက်ပြေးလိုပါက ထွက်ပြေးနိုင်သော အနေအထားဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ပြေးနိုင်စွမ်းမရှိ။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ၍ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်အိအိကြီးကိုအုပ်၍ ဆုပ်ထား သော စိုးသီဟ၏လက်က စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်အား လက်စောင်းဖြင့်တိုက်၍ ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်လိုက်သည်။

သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီး အဆမတန်ဖောင်းကား၍ တင်းမာနေကာ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးခံစားနေရသော ရမ္မက်များကြားက သူမရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ သူမခေါင်းထဲတွင် သိနေသော အသိကလည်း သူမ၏ရှေ့တွင် တွေ့နေရသော အိပ်ယာထက်၌ မကြာတော့ သည့်အချိန်လေးအတွင်းတွင် သူမတစ်သက်လုံးအရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်ဖြင့် သန့်စင်ထိန်းသိမ်းလာခဲ့ရသော အပျိုရည်လေးကို ပေးဆပ်ရပေတော့မည်။ အသိဉာဏ်နှင့် ရမ္မက်ဆန္ဒနှစ်ခုကြားတွင် လွန်ဆွဲလျှက် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်ဝန်းများမှ မျက်ရည်များ တလိမ့်လိမ့်ဆင်းလာခဲ့သည်။ မျက်ရည်များဖြင့် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်နှာလေးသည် ရုတ်တရက် တင်းမာသွားသည်။

ပြီးတော့…. အံတစ်ချက် ကြိတ်လိုက်ပြီး….အိပ်ယာလေးရှိရာ ကုတင်ဆီသို့ ခြေလှမ်းလိုက်သည်။ကုတင်ဘေးသို့ရောက်လျှင် ခင်နှင်းဦး သည် ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မတင်ကာ အိပ်ယာလေးထက်ပက်လက်လှန်ချကာ မျက်လုံး အစုံကို မှိတ်ထားလိုက်လေသည်။ သူမနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ပါတည်းပါလာသော စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံး လေးကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာလေးအနှံ့ကို တစ်ဖွဖွနမ်းနေသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်တွေက အငြိမ်မနေဘဲ သူမ၏ကိုယ်လုံးပေါ် တွင် လှုပ်ရှားပြေးလွှားရင်း ခင်နှင်းဦး၏ အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကို ချွတ်ရင်း ဘရာစီယာအ တွင်းမှပြည့်အစ်၍ထွက်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ရင်သားစိုင် နုနုဖွေးဖွေးညက်ညက်လေးများကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဒရစပ်နမ်းသည်။ သူမ၏ ရင်သားမှ ဘရာစီယာကို ခွာလိုက်ပြီးပြန်တော့ နို့သီးသေးသေးလေးတစ်ဖက်ကို ငုံ့၍စို့လိုက်ရာ ဟင့်ကနဲ တစ်ချက်အ သံလေးထွက်၍ ခင်နှင်းဦး၏ ကျောလေးကော့တက်လာသည်။

ပြီးတော့ နို့လေးနှစ်ခုကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့သည်။စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ဖောင်းကားတင်းပြောင်၍နေသော တစ်လုံးတစ်ခဲဖင်သားကြီးများပေါ် ရောက်၍သွားပြီး ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ ပြီးတော့…ပေါင်တံကြီးတွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ထက်အောက်စုံဆန် ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ တခဏအတွင်း လိမ်ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကင်းကွာ၍သွားသည်။ စိုးသီဟ နို့လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးလေးကိုမကာ တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးကိုဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်သည်။ အစကတည်းက ပြေလျော့နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးမှာ အလွယ်တကူ ကျွတ်ထွက်သွားချိန်တွင် တော့ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသော သူမအောက်ပိုင်းကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်း….သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက် သည်။ ခင်နှင်းဦး မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ မျက်နှာလေးလွှဲထားသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားကြပြီ….။စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ထောင်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်၍ဝင်လိုက်သည်။ခင်နှင်းဦး၏ ဖြူဖွေး၍အိနေ သော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးလေးတွေ သန့်စင်ထားပုံရသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုမှာ ဖောင်းတင်း၍နေပြီး နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုကြားရှိ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတွင် စောက်ရည်ကြည်လေး များမှာ စိုစိမ့်၍ထွက်နေကြသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးထိပ်မှ ပြောင်တင်းနေသော ထိပ်ဖူးကြီးကို အရည်ကြည်လေးတွေ စို့ထွက်နေသည့် စောက်ပတ်ဝလေး တွင် ထောက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ…လီးတန်ကြီးအရင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ် လျှောက်ကို စုန်ဆန်ပွတ်ပေးရာ ပထမ ခင်နှင်းဦး၏ ခါးလေး ကော့၍ ကော့၍ တက်လာသည်။ လီးထိပ်က ထောင်တက်နေ သော စောက်စေ့လေးကို ခလုတ်တိုက်နေသည်။

ခင်နှင်းဦး မခံစားနိုင်….ခဏကြာတော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်၍ လာတော့သည်။ စောက်ပတ်ဝမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေကလည်း ဒလကြမ်းပင်ဖြစ်သည်။ စိုးသီဟ၏ လီးတန်ကြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်၍လာသည်။ စိုးသီဟ အသက်ကိုတစ်ဝကြီး ရှုသွင်းလိုက်ပြီးနောက် လီးထိပ် ကို စောက်ပတ်ဝသို့တေ့ပြီး တဆက်တည်း လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။”ဗြစ်…..အ….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း…..ဗြစ်…..အမလေး…..ဗြစ်….ဗြစ်…..ဖွတ်…..အ….ကျွတ်….ကျွတ်.. ….အဟင်း….” ခင်နှင်းဦး မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားပြီး ရင်လေးရော ခါလေးပါ ကော့တက်သွားသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် စိုးသီဟက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ရင်သားတွေကို လှမ်းဆုပ်သည်။

ဖျစ်ညှစ်ပေးသည်။ နို့သီးလေးတွေကို ချေမွပေးသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာလေး တဖြေးဖြေးပြေလျော့လာသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်း ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှဲ့ပေးပြန်သည်။ “ ဟင်း….ဟင်း….အို….ကျွတ်….ကျွတ်….” ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်၍လာသည်။ စိုးသီဟက သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်သုံးလုံးသာသာလောက် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ အ…အ….အင်း….” ပြီးတော့….လီးတန်ကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်ကာပြန်သွင်းသည်။ “ ပြွတ်….ဖွတ်….” “ အင့်….ဟင့်….” ခင်နှင်းဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် တစ်ချက်ဖြစ်ကာ တုန်တက်သွားသည်။ စိုးသီဟသည် လီးကို လက်လေးလုံးခန့်သာ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လေးလေးနှင့်မှန်မှန် ဆောင့်၍လိုးပေးသည်။

တစ်ခါ တစ်ခါ လီးတန်ကြီးအရင်းကို အောက်သို့ နည်းနည်းနှိမ့်၍ ညင်ညင်သာသာလေးဆောင့်၍ အလိုးလိုက်တွင်တော့….။ “ အင့်….ဟင့်….ကျွတ်….ကျွတ်….” သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး ရင်ထဲတွင် ကျင်၍တက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ခံစားရခက်စွာဖြင့် အယောင် ယောင်အမှားမှားဖြစ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများက ဆွဲ၍ညှစ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟက လည်း ခင်နှင်းဦး၏ တုံ့ပြန်မှုမှာ အရသာထူးလှသည်ဖြစ်၍ လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ကြီးနားအထိ ဆွဲ၍ဆွဲ၍ထုတ်ကာ ဆောင့်ပါလေ တော့သည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….အင့်….ဟင်း….ကို….ကို….စိုး….အမလေး….ဟင်း….ဟင်း….” ရင်ထဲတွင် မွန်းကြပ်ပြည့်သိပ်၍လာကာ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်လာသောကြောင့် ခင်နှင်းဦးမှာ အသံထွက်၍ ညီးညူမိ လိုက်သည်။

အရသာတွေအီဆိမ့်တက်လာသော စိုးသီဟက သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက် ၍ချကာ တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်၍ ဖင်ကြွကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်…ပြွတ်….ပြွတ်….အဟင့်….ဟင်း….ပြတ်….ပြွတ်….” မကြာမီမှာပင် နှစ်ယောက်စလုံး တဟင်းဟင်းဖြစ်၍လာပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်၍ လာရသည်။

တစ်ဦးကို တစ်ဦး လည်း အားမရနိုင်ဖြစ်၍လာရသည်။ စိုးသီဟ၏လက်က သူမ၏ချိုင်းအောက်မှနေ၍ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီလျှိုသွင်းလိုက်ပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်၍ဆွဲကာ အားကုန်ဆောင့်၍လိုးတော့ရာ တစ်ခဏ အတွင်းမှာပင်…. “အား….အမလေး…အင့်….အ…အမလေး….လေး….” ဟူသော အသံလေးများဖြင့် စိုးသီဟ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းကြပ်စွာဖက်၍ထားသော ခင်နှင်းဦး၏ လက်လေးနှစ် ဖက်က စိုးသီဟ၏ ကျောပြင်ကြီးကို စိတ်ရှိလက်ရှိထုရိုက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်သွားစဉ်မှာပင် စိုးသီဟမှာလည်း ‘အင်း’ ကနဲ တစ်ချက်ညီး၍ လီးကိုအတင်းထိုးစိုက်ဖိကပ်ကာ….သူ၏ ခါးကြီး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ တက်သွားရပါတော့သည်။

*မင်းဒင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တံခါးက စေ့ရုံသာစေ့ထားသည်။ အိမ်ပေါ်တက်လိုက်တော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မတွေ့ ခင်နှင်းဦး အိမ်မှာကျန်ခဲ့သည်ပဲ…။ အခုဘယ်သွားနေလဲ အိမ်ပေါ်ရောက်ကာမှ မင်းဒင် ဖိနပ်ချွတ်ကို တစ်ခါပြန်၍ ကြည့်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ဖိနပ်ကရှိနေသည်။ ဒါဆို ဒီကောင်မလေး အိပ်နေတာပဲဖြစ်မည်။ “ဟင်း….ဘယ်လိုဟာမလေးလဲမသိဘူး….အိပ်ပျော်နေတာပဲဖြစ်မယ်….ခါတိုင်း ဒါမျိုးမဟုတ်ပါဘူး….” ဆိုသော အတွေးပေါင်းစုံက မင်းဒင်၏ ခေါင်းထဲတွင် ဖြတ်သန်း၍သွားသည်။ မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ အဒေါ်ကျောင်းဆရာမကြီး ဒေါ်မိုးမိုး၏ ယောက်ျားဖြစ်သည်။ အခုဆိုလျှင် ဒေါ်မိုးမိုးက အသက်(၆၀)ပြည့်ပြီး အငြိမ်းစားယူထားပြီးဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် မင်းဒင်က အသက်(၄၀)သာရှိသေးသည်။ ဆရာမနှင့် တပည့်ယူခဲ့ကြတာဖြစ်ပြီး….ခုချိန်ထိ သားသမီးတစ်ယောက်မျှမရခဲ့ပေ။

ပြီးတော့ တစ်ခန်းစီ တစ်အိပ်ယာစီခွဲပြီး အိပ်ခဲ့ကြတာလည်း သုံးလေးနှစ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်သည်။ အပေါ်မှာ ဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်၍ မင်းဒင် သူ၏အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ရှပ်အင်္ကျီကို ချိတ်တွင် ချိတ်၍ အိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲမည်အလုပ် သူ၏ အိပ်ယာခင်းတွင် တစ်ထွာပတ်လည်ခန့် စိုနေသော အကွက်ကြီးတစ်ကွက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မင်းဒင် အပေါ်ဘက် ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။အပေါ်တွင် သပ်ရပ်စွာတင်ထားသော ခြင်ထောင်တွင် ဘာမှမတွေ့ရဘဲ ဒါဆိုအပေါ်မှကျလာသော ရေမဖြစ်နိုင်….။ အဆိုပါစိုနေသော အစွန်းကွက်ကြီးကို မင်းဒင် လက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေးပွတ်ကြည့်သည်။ စိုထိုင်းထိုင်း စီးထန်း ထန်းနှင့် မင်းဒင် သူ့လက်ဖဝါးကို နှာခေါင်းဖြင့် ကပ်၍နမ်းကြည့်သည်။

‘ဟင်…’ မင်းဒင် ခေါင်းနပမ်းကြီးသွားသည်။ ဘာလဲဆို တာ အတတ်သိလိုက်ပြီး ခင်နှင်းဦး….ခင်နှင်းဦး တော်လှ….တော်လှဖြင့် ယောင်းမမြင်းစီးထွက်ပြီ…ဗြုံးကနဲ ခက်ထန်ကြမ်း ကြုတ်သွားသော မင်းဒင်၏ မျက်နှာကြီးက တဖြေးဖြေးပြေလျော့ကာ ပြုံးယောင်သန်းလာသည်။ ဒီအချိန်မှာပင် ခင်နှင်းဦး၏ အခန်းဘက်ဆီမှ တံခါးဖွင့်သံနှင့် ခြေသံတို့ကြားလိုက်ရသည်။ “ ခင်နှင်းဦး….ခင်နှင်းဦး….” “ ရှင်….” မင်းဒင် အော်ခေါ်လိုက်တော့ ခင်နှင်းဦး သူ၏အိပ်ခန်းဝသို့ရောက်လာသည်။ မင်းဒင်လှမ်းကြည့်၍ အကဲခတ်လိုက် သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မျက်နှာက မလုံမလဲနှင့် ပန်းဆီရောင်သန်းနေသည်။

ပြီးတော့…အတော်နွမ်းနယ်နေသည့် ပုံမျိုးတွေ့လိုက် ရသည်။ “ဘာလဲ…အန်ကယ်….သမီး….အိပ်ပျော်သွားလို့ တံခါးသော့မပိတ်မိတာ….” မင်းဒင် သူမမျက်နှာကို ကြည့်၍ပြုံးလိုက်သည်။ “ ဒီနားလာဦး….” ခင်နှင်းဦး သူ့နားရောက်လာသည်။ “ ဒါတွေက ဘာတွေလဲ….” “ဟို….ရှင်…ဟို…ဟို….သမီး…မသိဘူး….အိပ်နေတာ….” မင်းဒင် ပြလိုက်သော အိပ်ယာခင်းပေါ်မှ အစိုကွက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ခိုက်….ခင်နှင်းဦး ဆတ်ကနဲ တုန်သွား သည်။ပြီးတော့…သူမ၏ စကားတွေက အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နှင့် ထွက်လာသည်။ သူမနှင့် စိုးသီဟ လွန်ခဲ့သော နာရီဝက် ခန့်ကမှ ဒီအိပ်ယာပေါ်မှထခဲ့ကြသည် မဟုတ်ပါလား….။

“အေး….ဒီကိစ္စ….သမီးမသိဘူးဆိုပေမယ့်….အန်ကယ်….သိတယ်….ကဲ….သမီးသွားတော့….အန်ကယ် မင်း အန်တီကို မပြောပါဘူး….” “ ရှင်….” ခင်နှင်းဦး မျက်ရည်တွေဝိုင်းကာ ခေါင်းငုံ့ပြီး အပြေးတစ်ပိုင်းနှင့် ထွက်သွားသည်။ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားသော ခင်နှင်းဦး၏ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်ရင်း မင်းဒင် ပြုံးလိုက်ပြန်သည်။ ဒီနေ့တော့ ရှိစေတော့….ကောင်မလေး ပင်ပန်းနေပြီ…. သူလည်းခုမှ မာဆတ်ကပြန်လာတာ မဟုတ်ပါလား….။ * “ ဟာ….အန်ကယ်….” အမြဲတစေ နီစွေးနေသော နှုတ်ခမ်းထူထူလုံးလုံးလေးကို မင်းဒင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံက ငုံစုပ်တာကို ခံလိုက်ရသည်။ “ ဟွန်း…အွန်း…ဟင်း….ဟင်း….” သက်ပြင်းရှိုက်သံများ ပြိုင်တူပေါ်လာသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်း၍ ကျလာသည်။

“ အန်ကယ်….ရှင်…ရှင်….” ခင်နှင်းဦး ဆောင့်ရုန်းလိုက်သောကြောင့် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာပြွတ်ကနဲ ကွာသွားသည်။ သို့သော် မင်းဒင်က ကျွမ်း သည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အလျှင်အမြန်ဆွဲယူကပ်သည်။ အပူလှိုင်းစီးကြောင်းက ခင်နှင်းဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ စီးဝင်ပျံ့နှံ့သွား သည်။ “ ပြွတ်….အို….” အသိလေးတစ်ချက်ဝင်သည်နှင့် ခင်နှင်းဦး နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲခွာ၍ ပြေးထွက်ရန် ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်သည်။ ဒီမှာတင် မင်းဒင်၏ မာကျောလှသော ပစ္စည်းကြီးက သူမ၏ဖောင်းဖောင်းကားကား ဖင်သားလုံးလုံးတွေဆီသို့ ထိုးဖောက်ထိကပ်ရင်း မင်းဒင်က သူမကိုနောက်ကျောမှ ဖက်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်…ပြတ်…ပြတ်…” မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ လည်ဂုတ်ဖွေးဖွေးလေးကို နမ်းသည်။ ပြီးတော့…ပါးစပ်နှင့် စုပ်သည်။ ခင်နှင်းဦး တစ်ကိုယ် လုံး ကြက်သီးထသွားရုံမျှမက သူမ၏ တင်သားကို ဖိကပ်ထိုးထောက်ထားသော ပစ္စည်းကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ရုန်းကန် ထကြွနေသည်ကို သိနေရသည်။ ခင်နှင်းဦးက အသားများ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ သူမကို ဖက်ထားသော မင်းဒင်၏ လက်အစုံက သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ကျစ်ကျစ် ဆုပ်နယ်ဆွဲကိုင်ပြီး ချေမွနယ်ဖတ်နေပြန်ရာ ခင်နှင်းဦး တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုး ဖြိုးဖျင်းဖျင်းနှင့် စိတ်များယောက်ယက်ခတ်ကာ သွေးများဆူပွက်လာသည်။ ရပ်နေသော သူမ၏ ခြေထောက်တွေ ယိုင်နဲ့လာ သည်။ “ အင်း….အန်ကယ်….သမီးကို…သနားပါ….” လှိုက်မောတုံခါစွာ တောင်းပန်သံလေးက ရာဂဘီလူး မင်းဒင်ကို မဖြောင်းဖျနိုင်ချေ။

မင်းဒင်၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်ကြားမှ ရုန်းမထွက်နိုင်မှန်းသိလျှက်နှင့် ခင်နှင်းဦး သူမကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းလှုပ်၍ရုန်းသည်။ ဒီမှာတင် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ဟသွားပုံရပြီး….နောက်မှ ဖိကပ်ထိုးထောက်ထားသော မင်းဒင်၏လီးကြီးက သူမ၏ ပေါင်ကြား သို့ တိုးဝင်လာသည်။ မင်းဒင် ဒူးကိုညွတ်၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကြားက ပုဆိုးနှင့် ထဘီခံနေသော်လည်း သူ့လီး ကြီးက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်၍နေသည်။ ခင်နှင်းဦး အရည်ပျော်ချင်လာသည်။သူမ တစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ ၍လာသည်။ မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲလှန်၍ ရင်ခြင်းအပ်လိုက်သည်။ ဒီအခါတွင်တော့ မင်းဒင် ၏ ပစ္စည်းကြီးက ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ်သို့ ထဘီပေါ်မှ ခပ်တင်းတင်း ဖိထောက်ထားလိုက်သည်။ “ အင့်….အင်း….” နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်ပြီး….ခင်နှင်းဦး၏ လျှာဖျားလေးကို ကလိ၍ဆွသည်။

“ ချစ်လိုက်တာ….နှင်းလေးရယ်…” ခင်နှင်းဦး၏ နှိပ်စေ့လေးတွေတပ်ထားသော ရင်စေ့အင်္ကျီလေးက ပွင့်ထွက်သွားသည်။ အနက်ရောင် ဘရာစီယာ လေးထဲမှ ဝင်းဝါသော နို့လေးနှစ်လုံးကို ညင်သာစွာ ကော်ထုတ်သည်။ ဝင်းကနဲ အိစက်ပြည့်တင်းစွာ ကန်ထွက်လာသော နို့ လေးနှစ်လုံးက မင်းဒင်၏ ရာဂမီးကို ဟုန်းကနဲထသွားစေသည်။ “ အန်…အန်ကယ်….မလုပ်….အ….” အသံလေးက ညင်သာလွန်းပြီး မောသံလေးဖြင့် တုန်ခါ၍နေသည်။ “ နှင်းလေးကို…ကိုယ် လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ….” ကြားရတာနှင့်ပင် ရင်ထဲတုန်ခါသွားပြီး ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်တောင်ကြီးတွေ စင်းကျကုန်သည်။ မင်းဒင် နို့သီးခေါင်း ရဲရဲလေးများကို ညင်သာစွာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ “ပြွတ်….အ….အ…ဟင့်…အင်း…ဟင်း….ဟင်း….” ခင်နှင်းဦး ဆတ်ဆတ်ခါ သွားသည်။ သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများက မင်းဒင်၏ ဆံပင်များကြားသို့ တိုးဝင်ကာ မင်းဒင်၏ ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မချင့်မရဲကိုင်ပြီး နို့စို့ခံနေမိသည်။

“ပြွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….အ….အာ…. ဟင်း….” ခင်နှင်းဦး မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ သက်ပြင်းတွေအကြိမ်ကြိမ်ချနေမိသည်။ မင်းဒင်၏ လက်ဖဝါးက သူမ၏ စောက်ပတ်အုံ လေးကို အုပ်၍ သုတ်လိုက်သည်။ ထွက်နေသော အရည်ကြည်လေးတွေက ထဘီကိုဖောက်၍ မင်းဒင် လက်ကို စိုသွား သည်။ မီးစိမ်းပြနေပြီ…ဂီယာပြောင်း၍ မောင်းထွက်ရတော့မည်။ မင်းဒင် သူမကို ပွေ့ချီ၍ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး စိတ်ထဲ အန်ကယ့်အပေါ် အလိုမတူမှုတွေ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ စောစောက သူမကို ထိုးထောက်ကာ ဖိကပ် ထားသော ‘ဟာကြီးက’ သူမ၏ ချစ်သူ စိုးသီဟ၏ ဟာထက် အတော်ကြီးထွားကြောင်း တွေးလိုက်မိသည်။ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်၍ ခင်နှင်းဦး အသာလေးငြိမ်နေသည်။

မင်းဒင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးကို ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးသည်။ အမွှေးထုက ထဘီ အောက်တွင် လုံးထွေးရှုပ်ထွေးနေကြပြီ။ ထဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ “ အို….မချွတ်….နဲ့….ကြည့်ပါလား….အဟင့်….” ခင်နှင်းဦး၏ စကားလမ်းကြောင်းနှင့် အသံအနေအထားလေးတွေ ပြောင်းလာကြောင်း မင်းဒင် သတိထားမိလိုက် သည်။ ဖောင်းတင်းခုံးထနေသော စောက်ပတ်ဝင်းဝင်းလေးကို မင်းဒင် ဖြဲကြည့်သည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများက နီ စွေး၍ ထွက်နေသော အရည်ကြည်လေးများဖြင့် ရွှမ်းလက်၍နေသည်။ ထောင်တက်နေသော စောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ် လေးဖြင့် ပွတ်လှည့်လိုက်သည်။ “ အား….ရှီး….သေပါပြီ…အ…အ….” ခင်နှင်းဦး ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားသည်။

မင်းဒင် ပုဆိုးကိုချွတ်၍ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်သည်။ သံချောင်းအလား မာကျော နေသည့် သူ့လီးကြီးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးထောက်လိုက်သည်။“ အ…ဟာ…အ…အ…ဟင်း….” ဖင်ကြီးကော့တက်သွားပြီး ချက်ချင်းပြန်ကျသွားသည်။ အကိုင်အတွယ် အနူးအနှပ်ကအစ စိုးသီဟနှင့် ဘာမှမဆိုင် ….သာလွန်ကောင်းမွန်လှသောအန်ကယ်၏ အကိုင်အတွယ်ထံမှာသာ ခင်နှင်းဦး၏ စိတ်ကရောက်နေသည်။ စိုးသီဟ တင် သာမဟုတ်….အန်ကယ်ကလွဲရင်ခင်နှင်းဦး ဘာဆိုဘာမှ မသိတော့ပေ။ “ ကိုယ်….လိုးတော့မယ်နော်….နှင်းလေး…” “ ဟွန်း…ကြည့်…သူသိပ်နိုင်တာပဲ…” မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေက တဖျပ်ဖျပ်နှင့် ရွှမ်းပသောမျက်လုံးလေးများဖြင့် မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်သည့်အ ခိုက်….မင်းဒင်က သူ့လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ကာ တဆက်တည်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ်….ပလွတ်….ဖွတ်…” “ အ…အင်း….” သံရှည်လေးဖြင့်ညီးကာ ခင်နှင်းဦး သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍ တွန်းထားမိသည်။ “အင်း….ဟင်း….အရမ်းကြီးဘဲ…သူ့ဟာကြီးကလဲ….နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး….” “ ဟဲ…ဟဲ…” “ ပြွတ်…စွပ်…ပြွတ်….ပြွတ်….” လီးကြီးကို တဝက်လောက်ထုတ်ပြီး ညင်သာစွာ ဆောင့်၍လိုးပေးသည်။ လေးငါးကြိမ်လောက် ညှောင့်ပြီးလိုးပြီး တော့မှ လီးကိုဗြုံးကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ ဗြစ်…” “ အိုး….အား….ဘာဖြစ်လို့လဲ…” မှိတ်ထားသော မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲဖွင့်ပြီး ခင်နှင်းဦး ကမန်းကတန်းမေးလိုက်ရှာသည်။ သူမ မေးလိုက်ခိုက်မှာပင် မင်းဒင်က ဗြုံးကနဲ ငုံ့၍ သူမစောက်ပတ်ကို ဖြဲကာ နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် တေ့၍ စုပ်လိုက်သည်။ စောက်စေ့ရဲရဲလေး တင်းကနဲ ထောင်တက်သွားသည်။

“ ဗြစ်…ပြတ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…” “ ရှီး…အိုး…ကျွတ်….ကျွတ်…ကျွတ်….” မင်းဒင်၏ ဆံပင်ကိုစုံကိုင်ပြီး မင်းဒင်၏ မျက်နှာနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကပ်ကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာ လူးရင်း…ညီးတွားလိုက်မိသည်။ “ ပြွတ်…ပြတ်…ပြတ်….ပြွတ်….” “ အား….ရှီး…အား….အား….အ….” စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်စုပ်ယက်နေမှုကြောင့် ဒူးနှစ်ဖက်က ဆတ်ကနဲ ထောင်သွားကာ ခြေဖဝါးအစုံ က အိပ်ယာကို ကန်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကြွကာ ကော့တက်လာသည်။

“ပြွတ်….ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်….” လျှာအပြားလိုက်ကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်အောက်ခြေမှ စောက်စေ့ကို ကျော်ကာ ယက်တင်လိုက်သောကြောင့် ခင်နှင်းဦး ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားရှာသည်။ မင်းဒင် ခေါင်းထောင်၍ ထလာသည်။ ပြီးတော့…သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက် သည်။ မင်းဒင် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည်။ ခင်နှင်းဦး အမောဖြေရင်း မင်းဒင် လုပ်သမျှကို မျက်လုံးလေးမှေး၍ ကြည့်နေ သည်။ မင်းဒင်က အသက်(၄၀)ဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်သန်မာလှသည်။ ကြွက်သားစိုင်တို့က သူ့နေရာနှင့်သူ ကျစ် လစ်မာကျောနေသည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မှေးစင်းနေသော ခင်နှင်းဦး၏ မျက်လုံးအစုံက တောက်ပ၍ အရောင်ထွက်လာ သည်။ “ အန်ကယ်….ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ ဟင်….” သိရဲ့သားနှင့် စကားမရှိစကားရှာ၍ သနားစဖွယ် မျက်နှာလေးနှင့်မေးသည်။ “ နှင်းလေးကို….ကိုယ် လိုးတော့မလို့…”“ ကျွတ်…ဒီစကားကြီးပဲပြောနေ….”သူမ၏ မျက်စောင်းလေးတွေက အလှပဆုံးဖြစ်နေသည်။

မျက်စောင်းလေးအဆုံး သူမ၏ အကြည့်က ကော့ထောင် နေသော မင်းဒင်၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ရောက်သွားပြီး ရင်ထဲဖိုသွားသည်။ ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလားမှတ်ရသည်။ “ နှင်းလေး….အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ပါလား….” “ ဟင့်အင်းကွယ်….” “ တို့-ိုးကြမယ်လေ…” “ ဒီအတိုင်းလဲရသားနဲ့ကွာ…” ခင်နှင်းဦး မူတူတူငြူစူစူလေးပြောသည်။ ဒါပေမယ့် မင်းဒင်ကမရပါ။ ပထမဆုံး ရင်ဘတ်ကျယ်သီးတွေပြုတ်နေ သော သူမ၏ အင်္ကျီကို ကိုယ်မှခွာလိုက်ပြီး ကျန်သောဘရာစီယာကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

ခင်နှင်းဦး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ် သွားပြီ။ “ ဟင့်ကွယ်….ဘာမှန်းလဲမသိဘူး….” ပြောလိုက်ပေမယ့် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်လုံးအစုံက ပြုံးယောင်သမ်းနေသည်။ “ နှင်းလေး….ကိုယ့်ဟာကြီး ကိုင်ကြည့်စမ်း….” “ ဟာကွာ…” ပြောလဲပြော မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ ညာဘက်လက်လေးကိုဆွဲ၍ သူ၏လီးကြီးပေါ် အသာလေးတင်ပေးလိုက် သည်။စောစောက လိုးထားသဖြင့်မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးအပေါ်အချွဲအရည်တို့က ကပ်ညိကာစီးထန်းထန်းဖြစ်နေ သည်။ တုန်ရီနေသော ခင်နှင်းဦး၏ လက်ချောင်းလေးတွေက ပထမဖွဖွလေး လီးကြီးကို ဆုပ်လိုက်ပြီးနောက်…အတင်းညှစ်၍ အားရပါးရကိုင်လိုက်သည်။

လီးကြီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေး တစ်ပေါက်စို့ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရရင်း မနေနိုင်မထိုင် နိုင်ဖြင့် ခင်နှင်းဦး စအိုလေးကို ရှုံ့လိုက်မိသည်။ “ မှောက်လိုက်ပါလား….နှင်းလေး….” “ ဟာကွာ…စိတ်..ညစ်..တယ်…” ပြောမယ့်သာပြောသည် လက်ထဲမှလီးကို မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်လွှတ်၍ မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ မင်းဒင်က သေး ကျင်သော သူမ၏ ခါးကိုဒူးထောက်မိသည်အထိ ဆွဲထောင်ပစ်လိုက်ရာ ကြီးမားအိစက်ဖြူဝင်းသော ဖင်ဆုံကြီးများက သူမ၏ နောက်တွင် ဒူးထောင်ထားသော မင်းဒင်၏ လီးကြီးတဲ့တဲ့၌ ချိန်သားကိုက်ဖြစ်သွားသည်။ ခင်နှင်းဦးမှာ ဖင်ကြီးကို ဖင်ဘူး ထောင်းထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်နေပြီး ထောက်ထားသော ဒူးနှစ်ဖက်က အတန်ငယ်ကားထားသောကြောင့် ထူအမ်းအမ်းမို့ နေသော စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းမှာ အတန်ငယ်ဟလျက် စောက်ပတ်ဝမှ အရည်ဖြူဖြူလေးကို တွေ့မြင်နေရသည်။ မင်းဒင်က လီးကို နောက်သို့စူထွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားသို့တေ့၍ သူမ၏ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီကို အားရ ပါးရ ဆွဲကိုင်ညှစ်၍ လီးတန်ကြီးကို လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ်…ပလွတ်….အား….အီး….” ခင်နှင်းဦး၏ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားသည်။ မင်းဒင်ကလည်း အားရပါးရကိုဆောင့်လိုးသည်။ “ပြွတ်…ပြတ်…ပလွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်… ဗြစ်….” “ အင့်….အင့်….အင့်….အဟင်း….” သဘာဝ၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့် ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးမှာ နောက်သို့ပြန်၍ပြန်၍ ကော့ဆောင့်လာသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်၍ မာန်တင်းကာ ခင်နှင်းဦး အားရပါးရကြီးကို အလိုးခံနေသည်။“ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ပလွတ်…ပြွတ်…ဗြစ်….ဖွတ်….အင့်….အင့်…အ…အ…အင့်…အင့်….” ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲခါရမ်းသွားသော ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ကြီးကို ထိန်း၍ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။

အိပ်ယာပေါ်တွင် တစောင်းလေးဖြစ်နေသော သူမ၏ မျက်နှာလေးက ရှုံ့ချီမဲ့ချီ အံကြိတ်ချီဖြင့် ဝေဒနာပေါင်းစုံကို ခံစားနေရသည်။ “ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….” “ အ…အီး….အမလေး….ကိုယ်ရဲ့….အ…ဟ….” ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးသာမက ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးတစ်ခုလုံး ခါယမ်းသွားပြီး အိပ်ယာ ပေါ် မှေးချထားသော သူမ၏ ခေါင်းလေးက ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲ ထောင်ထောင်သွားသည်။ ခင်နှင်းဦး အရသာထူးကို ဆွတ်ခူး လိုက်ပြီကို သိလိုက်သော မင်းဒင်က လေးငါးချက်လောက် အပြင်းထန်ဆုံး ဆောင့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်များကို ပန်းထည့် လိုက်လေတော့သည်။

(ပြီးပါပြီ)

Zawgyi

မျငင္းဆန္နိုင္ပါ (စ/ဆုံး)

တတိယႏွစ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသူေလး ခင္ႏွင္းဦး အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက ႀကိဳက္သူေတြ လိုက္သူေတြရွိခဲ့ေပမယ့္….သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္ဝင္စားသလိုရွိခဲ့ေပမယ့္….ပညာေရးကို ဦးစားေပး၍ အခ်စ္ကိုျငင္းပယ္ခဲ့ သည္။တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ေရာက္ေတာ့ အလွေတြပိုမိုႂကြယ္ဝျပည့္စုံလာေသာ ခင္ႏွင္းဦးအား ႀကိဳက္သူေတြ လိုက္သူေတြ ပိုမ်ားလာသည္။ ဒီထဲကမွ သူမစိတ္ႀကိဳက္တစ္ေယာက္ကို စိတ္တိုင္းက်ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။သူ႕နာမည္က စိုးသီဟ တဲ့….အရပ္ ျမင့္ျမင့္ႏွင့္္ အားကစားသမားတစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံးမ်ိဳး….။ခင္ႏွင္းဦးႏွင့္ တစ္တန္းတည္းပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။

ခင္ႏွင္းဦး….စိုးသီဟႏွင့္ တြဲခဲ့တာ ပထမႏွစ္မွသည္ အခုတတိယႏွစ္ေနာက္ဆုံးေရာက္သည္ထိပင္ျဖစ္ သည္။စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦးအားအေတာ္ခ်စ္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး မႀကိဳက္တာဘာမွ်မလုပ္။ ခင္ႏွင္းဦးသေဘာမတူလွ်င္ ေနာက္ဆုတ္သည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူဘဝမွာ သုံးႏွစ္ေျမာက္သည္ထိ သန႔္သန႔္စင္စင္ရွိေနခဲ့သည္။ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕ ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ဘဝတစ္သက္တာတြင္ ရင္အခုန္ရဆုံးေန႕ရက္ တစ္ရက္အျဖစ္ ဆုံဆည္းေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရေလသည္။ ေက်ာင္း ပိတ္ထားတာ တစ္ပတ္ခန႔္ရွိၿပီမို႔ ခင္ႏွင္းဦး ခ်စ္သူကို လြမ္းေနမိသည္။ ဖုန္းႏွင့္အဆက္အသြယ္ရေသာ္လည္း လူခ်င္းကမေတြ႕ ရ။ ခင္ႏွင္းဦး အျပင္ထြက္ဖို႔သိပ္မလြယ္။ ဖုန္းကလည္း အိမ္မွာမရွိ၍ လမ္းထိပ္သို႔ ထြက္ ထြက္ဆက္ရသည္။

ခဏ ခဏ ထြက္ ဖို႔ကလည္း မလြယ္ေပ။ ဒီေန႕လူႀကီးေတြ အျပင္သြားေနတုန္း ဖုန္းထြက္ေျပာရန္ ႀကံစည္ေနခိုက္….စိုးသီဟ တစ္ေယာက္ သူမ ၏ အိမ္သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္၍လာသည္။ တစ္ခါဖူးမွ မလာဖူးသည္မို႔ အံ့ၾသမိသည္။ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိခိုက္မို႔ ထိတ္လည္း ထိတ္လန႔္မိသည္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အံ့အားသင့္ေနၿပီးမွ… “ လာ လာ….စိုး…ထိုင္….ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ….မလာစဘူး….” ေျပာလည္းေျပာ ခင္ႏွင္းဦးက စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲ၍ အိမ္ေရွ႕ရွိဆက္တီကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ခိုင္း သည္။ၿပီးေတာ့….သူမကလည္း စိုးသီဟေဘးတြင္ဝင္၍ထိုင္သည္။

မေတြ႕တာၾကာလို႔ လြမ္းေနသူမို႔ခ်စ္သူရင္ခြင္ထဲ ေျပးဝင္ ခ်င္တာအမွန္ပင္။“ ကိုစိုး…မနက္ထဲက လမ္းထိပ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာေရာက္ေနတာ…ေစာေစာကလူႀကီးေတြ ထြက္သြားတာ ေတြ႕လို႔လာတာ….” ေျပာလည္းေျပာ စိုးသီဟက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ၿပီးနမ္းသည္။နမ္း႐ုံမွ်မက စိုးသီဟ၏လက္က ခင္ႏွင္းဦး ၏ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ေရာက္လာကာ ဆုတ္ညွစ္လိုက္သည္။ “ အို….ကိုစိုး….ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ….” ရင္သားေပၚမွလက္ကို သူမ၏လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ြံ႕ဖယ္ရွားပစ္သည္။ “ ခ်စ္လို႔ပါ….ႏွင္းရယ္….”“ အို….ခ်စ္တာကလဲ ကိုစိုးရယ္….ႏွင္း ဒါမ်ိဳးမႀကိဳက္ဘူး….အို….အို….” ေျပာကာမွပင္ စိုးသီဟကပို၍တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ရင္သားေပၚေရာက္လာၿပီးအကၤ်ီ ေလးေပၚမွပင္ဆုတ္ေခ်ေနျပန္ပါသည္။

လုံးက်စ္ေသာရင္သားအစုံ၏ အေတြ႕ကဘရာစီယာႏွင့္ အေပၚမွ ဝတ္ထားေသာအကၤ်ီေလးၾကားကခံေနလင့္ကစားအေတြ႕ထူး၍ စီးပိုင္တင္းမာႏုညက္လွသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က စိုးသီဟ၏လက္ေတြကို ဖယ္ရွားပစ္႐ုံမွ်ပင္မကဘဲ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ႐ုန္းကန္၍ထြက္ရင္း ေက်ာေပးလိုက္သလိုျဖစ္ သြားသည္။ၿမဲၿမံသန္မာလွေသာစိုးသီဟ၏လက္ႏွစ္ဖက္အၾကားမွ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္႐ုန္းမထြက္နိုင္ျဖစ္ေနရရွာသည္။ ဒီ ေန႕မွဘဲ ခင္ႏွင္းဦးဘရာစီယာအေပ်ာ့စားကို ဝတ္ထားမိသည္။ ဒီေတာ့ သူမ၏ရင္သားေတြကို ဆုတ္နယ္ေနေသာ အေတြ႕ကို ရင္သားေတြက ထိထိမိမိခံစားေနရသည္။ နို႔ႏွစ္လုံးကိုအကၤ်ီေပၚမွ ဆုတ္နယ္ေပး႐ုံမွ်မကဘဲ စိုးသီဟက သူမ၏ဂုတ္ပိုးသား ေလးမ်ားႏွင့္ လည္တိုင္အရင္းရွိ ေဖြးေဖြးဥဥအသားေလးေတြကိုပါ သူ၏ပူေႏြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္စုပ္လိုက္ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္တို႔ ကာ ထိကာျဖင့္ ယက္လိုက္လုပ္ေပးေနျပန္ရာ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္၍လာရသည္။

“ လႊတ္ပါ….ကိုစိုးရယ္…..ႏွင္းကိုခ်စ္ရင္ လႊတ္ပါေတာ့….” ေျပာလည္းေျပာ ခင္ႏွင္းဦးက အတင္း႐ုန္း၍ထရပ္လိုက္သည္။ စိုးသီဟကလည္း သူမကို ဖက္ထားတာကို မလႊတ္ဘဲ သူကပါထ၍မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ “ ခ်စ္လို႔ပဲႏွင္းရယ္….ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းၿပီးရင္ပဲ လက္ထပ္ၾကေတာ့မွာပဲကြာ….” “ အို…လက္ထပ္မွ လက္ထပ္ေပါ့….ခုလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႕ကြာ….” ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းျဖင့္ပင္ ခင္ႏွင္းဦးသည္ သူမ၏ တင္သားႀကီးေတြကို ေနာက္ဖက္မွထိုးေထာက္မိထားေသာ အရာႀကီးကို သတိထားလိုက္မိစဥ္မွာပင္ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ ဖ်င္းကနဲ တင္းသြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးတုန္သြားကာ ႐ုန္းကန္ေန ေသာ သူမ၏အင္အားမ်ား ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ယုတ္ေလ်ာ့၍ ႏုံးခ်ိသြားရသည္။ ဒါကို သတိထားမိလိုက္ေသာ စိုးသီဟက ၿဗဳံးကနဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိဳက္ရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ကိုယ္လုံးေလးကိုပါဆြဲ၍ သူ၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ လွန္ခ်လိဳက္သည္။

“ ကို….ကိုစိုး….မလုပ္….” စိုးသီဟ၏ ပူေႏြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးမ်ားက သူမ၏တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုဖိ၍ စုပ္နမ္း လိုက္ပါေတာ့သည္။ မ႐ုန္းကန္ေတာ့ပါ….။ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ ႐ုန္းကန္နိုင္စြမ္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည့္အျပင္ မ်က္ ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြကလည္း စင္း၍က်ေနၿပီ။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြၾကားမွာ စုပ္နမ္းထားသည့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စိုးသီဟ၏ လွ်ာဖ်ားက မထိတထိပြတ္သပ္၍ ယက္ေပးရင္း ေပ်ာ့ေခြက်လာၿပီျဖစ္ေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လက္တစ္ဖက္ကထိန္း၍ ေပြ႕ဖက္ထားရာမွ စိုးသီဟ၏ က်န္လက္တစ္ဖက္က ေထာင္လ်က္သားျဖစ္ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားေရာက္သြားၿပီး ထဘီေပၚမွပင္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုအုပ္၍ ကိုင္လိုက္သည္။

တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားေသာ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ စိုးသီဟ၏ လက္ႀကီးကို ဆြဲ၍ဖယ္ရွားေသးသည္။ စိုးသီဟ၏လက္ႀကီးက ဖယ္ရွား၍မသြားသည့္အျပင္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကိုပင္ ပို၍ဆုတ္လိုက္သျဖင့္ သူမသည္ပင္ေယာင္ယမ္း၍ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္မိ သည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကို ဆုတ္နယ္ေပး႐ုံမွ်မက လက္ဖဝါးျဖင့္ေလ်ာတိုက္ပြတ္ေပးသည္။ ဒီမွာတင္ ခင္ႏွင္းဦး တစ္ေယာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီဝတ္၍မထားေၾကာင္း စိုးသီဟ သိလိုက္သည္။ သူ၏လက္ဖဝါးေအာက္မွ သိသိသာသာပင္ ေဖာင္းမို႔၍တက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ခုစပ္ၾကားသို႔ လက္ညွိုးထိပ္ကိုဖိေထာက္ကာ အကြဲေၾကာင္းတစ္ ေလွ်ာက္ ဖိေထာက္၍ ပြတ္ေပးသည္။

စိုးသီဟ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေမွးစင္းေနေသာမ်က္လုံးမ်ားက မနည္းအားယူ၍ ပြင့္လာသည္။ “ကိုစိုးရယ္….ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ….” ခင္ႏွင္းဦး အသက္ကိုပင္ဝေအာင္မရႈရေသး….စိုးသီဟ၏ ႏႈတ္ခမ္းက သူမ၏လည္တိုင္ေလးကို ဖိကပ္ကာနမ္းစုပ္ ျပန္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအေပၚမွ စိုးသီဟ၏ လက္ကလည္း အၿငိမ္မေန ပြတ္ၿမဲပြတ္ေပးေနသည္။ သူမဝတ္ ထားေသာ ထဘီေလးေအာက္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားမွ စိမ့္ထြက္လာေသာအရည္ေလးမ်ားက ထဘီေလးကို ေဖာက္ထြက္လာကာ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ဖိေထာက္၍ ပြတ္ေပးေနေသာ လက္ညွိုးထိပ္ေလးကို စိုစြတ္စြာ ထိေတြ႕လာပါေတာ့သည္။

ခင္ႏွင္းဦး၏ တစ္ကိုယ္လုံးေပ်ာ့ေခြ၍ ေနေခ်ၿပီ။ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး ေစာက္ဖုတ္ေပၚရွိ လႈပ္ရွား ေနေသာ သူ၏လက္ကိုရပ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကိုလက္ျဖင့္ဆုပ္၍ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ခါးကိုဖက္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကို အုပ္၍ ဆုပ္ကိုင္ထားလွ်က္က ….ခင္ႏွင္းဦးအားဆြဲ၍ မတ္တပ္ရပ္ေပးလိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခါးကိုဖက္ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦးကို ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။ ရွက္႐ြံ႕ထူပူစြာျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦးက သူမ၏မ်က္ႏွာေလးအား စိုးသီဟ၏ရင္ခြင္တြင္အပ္၍ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ သူမ၏ေပါင္ေလးေတြက ကြတတေလးျဖစ္ေနသည္။ အိမ္အတြင္းပိုင္းသို႔ လွမ္းဝင္လိုက္ၿပီးေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည့္ သန႔္ရွင္းသပ္ရပ္ေသာ အိပ္ယာေလးရွိေနသည့္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္ခဲ့ သည္။ ခင္ႏွင္းဦးသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ႐ုန္းကန္၍ ထြက္ေျပးလိုပါက ထြက္ေျပးနိုင္ေသာ အေနအထားျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေျပးနိုင္စြမ္းမရွိ။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိ၍ ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္အိအိႀကီးကိုအုပ္၍ ဆုပ္ထား ေသာ စိုးသီဟ၏လက္က ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္အား လက္ေစာင္းျဖင့္တိုက္၍ ေျဖးေျဖးခ်င္းပြတ္လိုက္သည္။

သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္မိသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အဆမတန္ေဖာင္းကား၍ တင္းမာေနကာ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ယားကနဲ ယားကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးခံစားေနရေသာ ရမၼက္မ်ားၾကားက သူမ႐ုန္းမထြက္နိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူမေခါင္းထဲတြင္ သိေနေသာ အသိကလည္း သူမ၏ေရွ႕တြင္ ေတြ႕ေနရေသာ အိပ္ယာထက္၌ မၾကာေတာ့ သည့္အခ်ိန္ေလးအတြင္းတြင္ သူမတစ္သက္လုံးအရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ သန႔္စင္ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ရေသာ အပ်ိဳရည္ေလးကို ေပးဆပ္ရေပေတာ့မည္။ အသိဉာဏ္ႏွင့္ ရမၼက္ဆႏၵႏွစ္ခုၾကားတြင္ လြန္ဆြဲလွ်က္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ဝန္းမ်ားမွ မ်က္ရည္မ်ား တလိမ့္လိမ့္ဆင္းလာခဲ့သည္။ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ႐ုတ္တရက္ တင္းမာသြားသည္။

ၿပီးေတာ့…. အံတစ္ခ်က္ ႀကိတ္လိုက္ၿပီး….အိပ္ယာေလးရွိရာ ကုတင္ဆီသို႔ ေျခလွမ္းလိုက္သည္။ကုတင္ေဘးသို႔ေရာက္လွ်င္ ခင္ႏွင္းဦး သည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို မတင္ကာ အိပ္ယာေလးထက္ပက္လက္လွန္ခ်ကာ မ်က္လုံး အစုံကို မွိတ္ထားလိုက္ေလသည္။ သူမႏွင့္အတူ ကုတင္ေပၚသို႔ တစ္ပါတည္းပါလာေသာ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံး ေလးကို ဖက္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးအႏွံ႕ကို တစ္ဖြဖြနမ္းေနသည္။ စိုးသီဟ၏ လက္ေတြက အၿငိမ္မေနဘဲ သူမ၏ကိုယ္လုံးေပၚ တြင္ လႈပ္ရွားေျပးလႊားရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ အကၤ်ီေလးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာကို ခြၽတ္ရင္း ဘရာစီယာအ တြင္းမွျပည့္အစ္၍ထြက္ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ရင္သားစိုင္ ႏုႏုေဖြးေဖြးညက္ညက္ေလးမ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဒရစပ္နမ္းသည္။ သူမ၏ ရင္သားမွ ဘရာစီယာကို ခြာလိုက္ၿပီးျပန္ေတာ့ နို႔သီးေသးေသးေလးတစ္ဖက္ကို ငုံ႕၍စို႔လိုက္ရာ ဟင့္ကနဲ တစ္ခ်က္အ သံေလးထြက္၍ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေက်ာေလးေကာ့တက္လာသည္။

ၿပီးေတာ့ နို႔ေလးႏွစ္ခုကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔သည္။စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ေဖာင္းကားတင္းေျပာင္၍ေနေသာ တစ္လုံးတစ္ခဲဖင္သားႀကီးမ်ားေပၚ ေရာက္၍သြားၿပီး ဖင္သားႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္သည္။ ၿပီးေတာ့…ေပါင္တံႀကီးေတြေပၚေရာက္သြားၿပီး ထက္ေအာက္စုံဆန္ ပြတ္ေပးေနျပန္သည္။ တခဏအတြင္း လိမ္ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ကင္းကြာ၍သြားသည္။ စိုးသီဟ နို႔ေလးေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခါးေလးကိုမကာ တစ္ဖက္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ထဘီေလးကိုဆြဲ၍ ခြၽတ္လိုက္သည္။ အစကတည္းက ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ထဘီေလးမွာ အလြယ္တကူ ကြၽတ္ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ ေတာ့ ေဖြးကနဲ ေပၚလာေသာ သူမေအာက္ပိုင္းကို တပ္မက္စြာၾကည့္ရင္း….သူ႕ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္လိုက္ သည္။ ခင္ႏွင္းဦး မ်က္လုံးေလးမွိတ္၍ မ်က္ႏွာေလးလႊဲထားသည္။

ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားၾကၿပီ….။စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲ၍ေထာင္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္၍ဝင္လိုက္သည္။ခင္ႏွင္းဦး၏ ျဖဴေဖြး၍အိေန ေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အေမႊးေလးေတြ သန႔္စင္ထားပုံရသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုမွာ ေဖာင္းတင္း၍ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုၾကားရွိ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတြင္ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလး မ်ားမွာ စိုစိမ့္၍ထြက္ေနၾကသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးထိပ္မွ ေျပာင္တင္းေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီးကို အရည္ၾကည္ေလးေတြ စို႔ထြက္ေနသည့္ ေစာက္ပတ္ဝေလး တြင္ ေထာက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ…လီးတန္ႀကီးအရင္းကို လက္ျဖင့္ကိုင္၍ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ ေလွ်ာက္ကို စုန္ဆန္ပြတ္ေပးရာ ပထမ ခင္ႏွင္းဦး၏ ခါးေလး ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္လာသည္။ လီးထိပ္က ေထာင္တက္ေန ေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို ခလုတ္တိုက္ေနသည္။

ခင္ႏွင္းဦး မခံစားနိုင္….ခဏၾကာေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္၍ လာေတာ့သည္။ ေစာက္ပတ္ဝမွ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္ေတြကလည္း ဒလၾကမ္းပင္ျဖစ္သည္။ စိုးသီဟ၏ လီးတန္ႀကီး တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္၍လာသည္။ စိုးသီဟ အသက္ကိုတစ္ဝႀကီး ရႈသြင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ လီးထိပ္ ကို ေစာက္ပတ္ဝသို႔ေတ့ၿပီး တဆက္တည္း လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။”ျဗစ္…..အ….ျဗစ္…..ျဗစ္….ဟင္း…..ဟင္း…..ျဗစ္…..အမေလး…..ျဗစ္….ျဗစ္…..ဖြတ္…..အ….ကြၽတ္….ကြၽတ္.. ….အဟင္း….” ခင္ႏွင္းဦး မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့သြားၿပီး ရင္ေလးေရာ ခါေလးပါ ေကာ့တက္သြားသည္။ လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ စိုးသီဟက လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ရင္သားေတြကို လွမ္းဆုပ္သည္။

ဖ်စ္ညွစ္ေပးသည္။ နို႔သီးေလးေတြကို ေခ်မြေပးသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ရႈံ႕မဲ့ေနေသာ မ်က္ႏွာေလး တေျဖးေျဖးေျပေလ်ာ့လာသည္။ ထိုသို႔ လုပ္ေပးေနရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲ သို႔ တစ္ဆုံးဝင္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ႏွဲ႕ေပးျပန္သည္။ “ ဟင္း….ဟင္း….အို….ကြၽတ္….ကြၽတ္….” ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ တက္၍လာသည္။ စိုးသီဟက သူ၏လီးတန္ႀကီးကို လက္သုံးလုံးသာသာေလာက္ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ “ အ…အ….အင္း….” ၿပီးေတာ့….လီးတန္ႀကီးကို ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေဆာင့္ကာျပန္သြင္းသည္။ “ ႁပြတ္….ဖြတ္….” “ အင့္….ဟင့္….” ခင္ႏွင္းဦး၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးမွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ တစ္ခ်က္ျဖစ္ကာ တုန္တက္သြားသည္။ စိုးသီဟသည္ လီးကို လက္ေလးလုံးခန႔္သာ ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီး ေလးေလးႏွင့္မွန္မွန္ ေဆာင့္၍လိုးေပးသည္။

တစ္ခါ တစ္ခါ လီးတန္ႀကီးအရင္းကို ေအာက္သို႔ နည္းနည္းႏွိမ့္၍ ညင္ညင္သာသာေလးေဆာင့္၍ အလိုးလိုက္တြင္ေတာ့….။ “ အင့္….ဟင့္….ကြၽတ္….ကြၽတ္….” သူမ၏တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားၿပီး ရင္ထဲတြင္ က်င္၍တက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ခံစားရခက္စြာျဖင့္ အေယာင္ ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားက ဆြဲ၍ညွစ္လိုက္သည္။ စိုးသီဟက လည္း ခင္ႏွင္းဦး၏ တုံ႕ျပန္မႈမွာ အရသာထူးလွသည္ျဖစ္၍ လီးတန္ႀကီးကို ဒစ္ႀကီးနားအထိ ဆြဲ၍ဆြဲ၍ထုတ္ကာ ေဆာင့္ပါေလ ေတာ့သည္။ “ႁပြတ္….ပလြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္….အင့္….ဟင္း….ကို….ကို….စိုး….အမေလး….ဟင္း….ဟင္း….” ရင္ထဲတြင္ မြန္းၾကပ္ျပည့္သိပ္၍လာကာ မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦးမွာ အသံထြက္၍ ညီးၫူမိ လိုက္သည္။

အရသာေတြအီဆိမ့္တက္လာေသာ စိုးသီဟက သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ ေမွာက္ ၍ခ်ကာ တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္၍ ဖင္ႂကြကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။ “ႁပြတ္….ပလြတ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္….အဟင့္….ဟင္း….ျပတ္….ႁပြတ္….” မၾကာမီမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တဟင္းဟင္းျဖစ္၍လာၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္၍ လာရသည္။

တစ္ဦးကို တစ္ဦး လည္း အားမရနိုင္ျဖစ္၍လာရသည္။ စိုးသီဟ၏လက္က သူမ၏ခ်ိဳင္းေအာက္မွေန၍ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီလွ်ိုသြင္းလိုက္ၿပီး ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္၍ဆြဲကာ အားကုန္ေဆာင့္၍လိုးေတာ့ရာ တစ္ခဏ အတြင္းမွာပင္…. “အား….အမေလး…အင့္….အ…အမေလး….ေလး….” ဟူေသာ အသံေလးမ်ားျဖင့္ စိုးသီဟ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို တင္းၾကပ္စြာဖက္၍ထားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ လက္ေလးႏွစ္ ဖက္က စိုးသီဟ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို စိတ္ရွိလက္ရွိထုရိုက္ကာ တစ္ကိုယ္လုံးတြန႔္လိမ္သြားစဥ္မွာပင္ စိုးသီဟမွာလည္း ‘အင္း’ ကနဲ တစ္ခ်က္ညီး၍ လီးကိုအတင္းထိုးစိုက္ဖိကပ္ကာ….သူ၏ ခါးႀကီး တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ တက္သြားရပါေတာ့သည္။

*မင္းဒင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါးက ေစ့႐ုံသာေစ့ထားသည္။ အိမ္ေပၚတက္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေတြ႕ ခင္ႏွင္းဦး အိမ္မွာက်န္ခဲ့သည္ပဲ…။ အခုဘယ္သြားေနလဲ အိမ္ေပၚေရာက္ကာမွ မင္းဒင္ ဖိနပ္ခြၽတ္ကို တစ္ခါျပန္၍ ၾကည့္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖိနပ္ကရွိေနသည္။ ဒါဆို ဒီေကာင္မေလး အိပ္ေနတာပဲျဖစ္မည္။ “ဟင္း….ဘယ္လိုဟာမေလးလဲမသိဘူး….အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲျဖစ္မယ္….ခါတိုင္း ဒါမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး….” ဆိုေသာ အေတြးေပါင္းစုံက မင္းဒင္၏ ေခါင္းထဲတြင္ ျဖတ္သန္း၍သြားသည္။ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ အေဒၚေက်ာင္းဆရာမႀကီး ေဒၚမိုးမိုး၏ ေယာက္်ားျဖစ္သည္။ အခုဆိုလွ်င္ ေဒၚမိုးမိုးက အသက္(၆၀)ျပည့္ၿပီး အၿငိမ္းစားယူထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းဒင္က အသက္(၄၀)သာရွိေသးသည္။ ဆရာမႏွင့္ တပည့္ယူခဲ့ၾကတာျဖစ္ၿပီး….ခုခ်ိန္ထိ သားသမီးတစ္ေယာက္မွ်မရခဲ့ေပ။

ၿပီးေတာ့ တစ္ခန္းစီ တစ္အိပ္ယာစီခြဲၿပီး အိပ္ခဲ့ၾကတာလည္း သုံးေလးႏွစ္ခန႔္ ရွိၿပီျဖစ္သည္။ အေပၚမွာ ဝတ္ထားေသာ ရွပ္အကၤ်ီကို ခြၽတ္၍ မင္းဒင္ သူ၏အိပ္ခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။ ရွပ္အကၤ်ီကို ခ်ိတ္တြင္ ခ်ိတ္၍ အိပ္ယာေပၚသို႔ လွဲမည္အလုပ္ သူ၏ အိပ္ယာခင္းတြင္ တစ္ထြာပတ္လည္ခန႔္ စိုေနေသာ အကြက္ႀကီးတစ္ကြက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မင္းဒင္ အေပၚဘက္ ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။အေပၚတြင္ သပ္ရပ္စြာတင္ထားေသာ ျခင္ေထာင္တြင္ ဘာမွမေတြ႕ရဘဲ ဒါဆိုအေပၚမွက်လာေသာ ေရမျဖစ္နိုင္….။ အဆိုပါစိုေနေသာ အစြန္းကြက္ႀကီးကို မင္းဒင္ လက္ဖဝါးျဖင့္ ဖြဖြေလးပြတ္ၾကည့္သည္။ စိုထိုင္းထိုင္း စီးထန္း ထန္းႏွင့္ မင္းဒင္ သူ႕လက္ဖဝါးကို ႏွာေခါင္းျဖင့္ ကပ္၍နမ္းၾကည့္သည္။

‘ဟင္…’ မင္းဒင္ ေခါင္းနပမ္းႀကီးသြားသည္။ ဘာလဲဆို တာ အတတ္သိလိုက္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦး….ခင္ႏွင္းဦး ေတာ္လွ….ေတာ္လွျဖင့္ ေယာင္းမျမင္းစီးထြက္ၿပီ…ၿဗဳံးကနဲ ခက္ထန္ၾကမ္း ၾကဳတ္သြားေသာ မင္းဒင္၏ မ်က္ႏွာႀကီးက တေျဖးေျဖးေျပေလ်ာ့ကာ ၿပဳံးေယာင္သန္းလာသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပင္ ခင္ႏွင္းဦး၏ အခန္းဘက္ဆီမွ တံခါးဖြင့္သံႏွင့္ ေျခသံတို႔ၾကားလိုက္ရသည္။ “ ခင္ႏွင္းဦး….ခင္ႏွင္းဦး….” “ ရွင္….” မင္းဒင္ ေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး သူ၏အိပ္ခန္းဝသို႔ေရာက္လာသည္။ မင္းဒင္လွမ္းၾကည့္၍ အကဲခတ္လိုက္ သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ႏွာက မလုံမလဲႏွင့္ ပန္းဆီေရာင္သန္းေနသည္။

ၿပီးေတာ့…အေတာ္ႏြမ္းနယ္ေနသည့္ ပုံမ်ိဳးေတြ႕လိုက္ ရသည္။ “ဘာလဲ…အန္ကယ္….သမီး….အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ တံခါးေသာ့မပိတ္မိတာ….” မင္းဒင္ သူမမ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ၿပဳံးလိုက္သည္။ “ ဒီနားလာဦး….” ခင္ႏွင္းဦး သူ႕နားေရာက္လာသည္။ “ ဒါေတြက ဘာေတြလဲ….” “ဟို….ရွင္…ဟို…ဟို….သမီး…မသိဘူး….အိပ္ေနတာ….” မင္းဒင္ ျပလိုက္ေသာ အိပ္ယာခင္းေပၚမွ အစိုကြက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ခိုက္….ခင္ႏွင္းဦး ဆတ္ကနဲ တုန္သြား သည္။ၿပီးေတာ့…သူမ၏ စကားေတြက အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ထြက္လာသည္။ သူမႏွင့္ စိုးသီဟ လြန္ခဲ့ေသာ နာရီဝက္ ခန႔္ကမွ ဒီအိပ္ယာေပၚမွထခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား….။

“ေအး….ဒီကိစၥ….သမီးမသိဘူးဆိုေပမယ့္….အန္ကယ္….သိတယ္….ကဲ….သမီးသြားေတာ့….အန္ကယ္ မင္း အန္တီကို မေျပာပါဘူး….” “ ရွင္….” ခင္ႏွင္းဦး မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းကာ ေခါင္းငုံ႕ၿပီး အေျပးတစ္ပိုင္းႏွင့္ ထြက္သြားသည္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါသြားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေနာက္ပိုင္းကို ၾကည့္ရင္း မင္းဒင္ ၿပဳံးလိုက္ျပန္သည္။ ဒီေန႕ေတာ့ ရွိေစေတာ့….ေကာင္မေလး ပင္ပန္းေနၿပီ…. သူလည္းခုမွ မာဆတ္ကျပန္လာတာ မဟုတ္ပါလား….။ * “ ဟာ….အန္ကယ္….” အၿမဲတေစ နီေစြးေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းထူထူလုံးလုံးေလးကို မင္းဒင္၏ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ငုံစုပ္တာကို ခံလိုက္ရသည္။ “ ဟြန္း…အြန္း…ဟင္း….ဟင္း….” သက္ျပင္းရွိုက္သံမ်ား ၿပိဳင္တူေပၚလာသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ား ေမွးစင္း၍ က်လာသည္။

“ အန္ကယ္….ရွင္…ရွင္….” ခင္ႏွင္းဦး ေဆာင့္႐ုန္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာႁပြတ္ကနဲ ကြာသြားသည္။ သို႔ေသာ္ မင္းဒင္က ကြၽမ္း သည္။ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို အလွ်င္အျမန္ဆြဲယူကပ္သည္။ အပူလွိုင္းစီးေၾကာင္းက ခင္ႏွင္းဦး၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္းသို႔ စီးဝင္ပ်ံ့ႏွံ႕သြား သည္။ “ ႁပြတ္….အို….” အသိေလးတစ္ခ်က္ဝင္သည္ႏွင့္ ခင္ႏွင္းဦး ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲခြာ၍ ေျပးထြက္ရန္ ကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္သည္။ ဒီမွာတင္ မင္းဒင္၏ မာေက်ာလွေသာ ပစၥည္းႀကီးက သူမ၏ေဖာင္းေဖာင္းကားကား ဖင္သားလုံးလုံးေတြဆီသို႔ ထိုးေဖာက္ထိကပ္ရင္း မင္းဒင္က သူမကိုေနာက္ေက်ာမွ ဖက္လိုက္သည္။

“ ႁပြတ္…ျပတ္…ျပတ္…” မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ လည္ဂုတ္ေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့…ပါးစပ္ႏွင့္ စုပ္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး တစ္ကိုယ္ လုံး ၾကက္သီးထသြား႐ုံမွ်မက သူမ၏ တင္သားကို ဖိကပ္ထိုးေထာက္ထားေသာ ပစၥည္းႀကီးမွာ တင္းကနဲ တင္းကနဲ ႐ုန္းကန္ ထႂကြေနသည္ကို သိေနရသည္။ ခင္ႏွင္းဦးက အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ သူမကို ဖက္ထားေသာ မင္းဒင္၏ လက္အစုံက သူမ၏ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္က်စ္က်စ္ ဆုပ္နယ္ဆြဲကိုင္ၿပီး ေခ်မြနယ္ဖတ္ေနျပန္ရာ ခင္ႏွင္းဦး တစ္ကိုယ္လုံး ၿဖိဳး ၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ စိတ္မ်ားေယာက္ယက္ခတ္ကာ ေသြးမ်ားဆူပြက္လာသည္။ ရပ္ေနေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေတြ ယိုင္နဲ႕လာ သည္။ “ အင္း….အန္ကယ္….သမီးကို…သနားပါ….” လွိုက္ေမာတုံခါစြာ ေတာင္းပန္သံေလးက ရာဂဘီလူး မင္းဒင္ကို မေျဖာင္းဖ်နိဳင္ေခ်။

မင္းဒင္၏ သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွ ႐ုန္းမထြက္နိုင္မွန္းသိလွ်က္ႏွင့္ ခင္ႏွင္းဦး သူမကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းလႈပ္၍႐ုန္းသည္။ ဒီမွာတင္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားက ဟသြားပုံရၿပီး….ေနာက္မွ ဖိကပ္ထိုးေထာက္ထားေသာ မင္းဒင္၏လီးႀကီးက သူမ၏ ေပါင္ၾကား သို႔ တိုးဝင္လာသည္။ မင္းဒင္ ဒူးကိုၫြတ္၍ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကားက ပုဆိုးႏွင့္ ထဘီခံေနေသာ္လည္း သူ႕လီး ႀကီးက ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္၍ေနသည္။ ခင္ႏွင္းဦး အရည္ေပ်ာ္ခ်င္လာသည္။သူမ တစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိ ၍လာသည္။ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲလွန္၍ ရင္ျခင္းအပ္လိုက္သည္။ ဒီအခါတြင္ေတာ့ မင္းဒင္ ၏ ပစၥည္းႀကီးက ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးေပၚသို႔ ထဘီေပၚမွ ခပ္တင္းတင္း ဖိေထာက္ထားလိုက္သည္။ “ အင့္….အင္း….” ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ဖိကပ္စုပ္နမ္းလိုက္ျပန္ၿပီး….ခင္ႏွင္းဦး၏ လွ်ာဖ်ားေလးကို ကလိ၍ဆြသည္။

“ ခ်စ္လိုက္တာ….ႏွင္းေလးရယ္…” ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏွိပ္ေစ့ေလးေတြတပ္ထားေသာ ရင္ေစ့အကၤ်ီေလးက ပြင့္ထြက္သြားသည္။ အနက္ေရာင္ ဘရာစီယာ ေလးထဲမွ ဝင္းဝါေသာ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ညင္သာစြာ ေကာ္ထုတ္သည္။ ဝင္းကနဲ အိစက္ျပည့္တင္းစြာ ကန္ထြက္လာေသာ နို႔ ေလးႏွစ္လုံးက မင္းဒင္၏ ရာဂမီးကို ဟုန္းကနဲထသြားေစသည္။ “ အန္…အန္ကယ္….မလုပ္….အ….” အသံေလးက ညင္သာလြန္းၿပီး ေမာသံေလးျဖင့္ တုန္ခါ၍ေနသည္။ “ ႏွင္းေလးကို…ကိုယ္ လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ….” ၾကားရတာႏွင့္ပင္ ရင္ထဲတုန္ခါသြားၿပီး ရွက္႐ြံ႕စြာျဖင့္ မ်က္ေတာင္ႀကီးေတြ စင္းက်ကဳန္သည္။ မင္းဒင္ နို႔သီးေခါင္း ရဲရဲေလးမ်ားကို ညင္သာစြာ စုပ္ယူလိုက္သည္။ “ႁပြတ္….အ….အ…ဟင့္…အင္း…ဟင္း….ဟင္း….” ခင္ႏွင္းဦး ဆတ္ဆတ္ခါ သြားသည္။ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက မင္းဒင္၏ ဆံပင္မ်ားၾကားသို႔ တိုးဝင္ကာ မင္းဒင္၏ ေခါင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မခ်င့္မရဲကိုင္ၿပီး နို႔စို႔ခံေနမိသည္။

“ႁပြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….အ….အာ…. ဟင္း….” ခင္ႏွင္းဦး မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ သက္ျပင္းေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ေနမိသည္။ မင္းဒင္၏ လက္ဖဝါးက သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံ ေလးကို အုပ္၍ သုတ္လိုက္သည္။ ထြက္ေနေသာ အရည္ၾကည္ေလးေတြက ထဘီကိုေဖာက္၍ မင္းဒင္ လက္ကို စိုသြား သည္။ မီးစိမ္းျပေနၿပီ…ဂီယာေျပာင္း၍ ေမာင္းထြက္ရေတာ့မည္။ မင္းဒင္ သူမကို ေပြ႕ခ်ီ၍ ကုတင္ေပၚသို႔ တင္လိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး စိတ္ထဲ အန္ကယ့္အေပၚ အလိုမတူမႈေတြ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ေစာေစာက သူမကို ထိုးေထာက္ကာ ဖိကပ္ ထားေသာ ‘ဟာႀကီးက’ သူမ၏ ခ်စ္သူ စိုးသီဟ၏ ဟာထက္ အေတာ္ႀကီးထြားေၾကာင္း ေတြးလိုက္မိသည္။ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္၍ ခင္ႏွင္းဦး အသာေလးၿငိမ္ေနသည္။

မင္းဒင္၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ဖြဖြ႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးသည္။ အေမႊးထုက ထဘီ ေအာက္တြင္ လုံးေထြးရႈပ္ေထြးေနၾကၿပီ။ ထဘီကို ဆြဲခြၽတ္သည္။ “ အို….မခြၽတ္….နဲ႕….ၾကည့္ပါလား….အဟင့္….” ခင္ႏွင္းဦး၏ စကားလမ္းေၾကာင္းႏွင့္ အသံအေနအထားေလးေတြ ေျပာင္းလာေၾကာင္း မင္းဒင္ သတိထားမိလိုက္ သည္။ ေဖာင္းတင္းခုံးထေနေသာ ေစာက္ပတ္ဝင္းဝင္းေလးကို မင္းဒင္ ၿဖဲၾကည့္သည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားက နီ ေစြး၍ ထြက္ေနေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားျဖင့္ ႐ႊမ္းလက္၍ေနသည္။ ေထာင္တက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္မထိပ္ ေလးျဖင့္ ပြတ္လွည့္လိုက္သည္။ “ အား….ရွီး….ေသပါၿပီ…အ…အ….” ခင္ႏွင္းဦး ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္သြားသည္။

မင္းဒင္ ပုဆိုးကိုခြၽတ္၍ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္သည္။ သံေခ်ာင္းအလား မာေက်ာ ေနသည့္ သူ႕လီးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိုးေထာက္လိုက္သည္။“ အ…ဟာ…အ…အ…ဟင္း….” ဖင္ႀကီးေကာ့တက္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္က်သြားသည္။ အကိုင္အတြယ္ အႏူးအႏွပ္ကအစ စိုးသီဟႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ ….သာလြန္ေကာင္းမြန္လွေသာအန္ကယ္၏ အကိုင္အတြယ္ထံမွာသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ စိတ္ကေရာက္ေနသည္။ စိုးသီဟ တင္ သာမဟုတ္….အန္ကယ္ကလြဲရင္ခင္ႏွင္းဦး ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့ေပ။ “ ကိုယ္….လိုးေတာ့မယ္ေနာ္….ႏွင္းေလး…” “ ဟြန္း…ၾကည့္…သူသိပ္နိုင္တာပဲ…” မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ ႐ႊမ္းပေသာမ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္သည့္အ ခိုက္….မင္းဒင္က သူ႕လီးထိပ္ႀကီးကို ေတ့ကာ တဆက္တည္း ထိုးသြင္းလိုက္သည္။

“ ႁပြတ္….ပလြတ္….ဖြတ္…” “ အ…အင္း….” သံရွည္ေလးျဖင့္ညီးကာ ခင္ႏွင္းဦး သူ႕ရင္ဘတ္ႀကီးကို ဆီး၍ တြန္းထားမိသည္။ “အင္း….ဟင္း….အရမ္းႀကီးဘဲ…သူ႕ဟာႀကီးကလဲ….နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး….” “ ဟဲ…ဟဲ…” “ ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္….” လီးႀကီးကို တဝက္ေလာက္ထုတ္ၿပီး ညင္သာစြာ ေဆာင့္၍လိုးေပးသည္။ ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ ေညွာင့္ၿပီးလိုးၿပီး ေတာ့မွ လီးကိုၿဗဳံးကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ “ ျဗစ္…” “ အိုး….အား….ဘာျဖစ္လို႔လဲ…” မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးကို ျဖတ္ကနဲဖြင့္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦး ကမန္းကတန္းေမးလိုက္ရွာသည္။ သူမ ေမးလိုက္ခိုက္မွာပင္ မင္းဒင္က ၿဗဳံးကနဲ ငုံ႕၍ သူမေစာက္ပတ္ကို ၿဖဲကာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ေတ့၍ စုပ္လိုက္သည္။ ေစာက္ေစ့ရဲရဲေလး တင္းကနဲ ေထာင္တက္သြားသည္။

“ ျဗစ္…ျပတ္…ႁပြတ္…ျဗစ္…ျဗစ္…” “ ရွီး…အိုး…ကြၽတ္….ကြၽတ္…ကြၽတ္….” မင္းဒင္၏ ဆံပင္ကိုစုံကိုင္ၿပီး မင္းဒင္၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့ကပ္ကာ ေခါင္းကို ဘယ္ညာ လူးရင္း…ညီးတြားလိုက္မိသည္။ “ ႁပြတ္…ျပတ္…ျပတ္….ႁပြတ္….” “ အား….ရွီး…အား….အား….အ….” ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္စုပ္ယက္ေနမႈေၾကာင့္ ဒူးႏွစ္ဖက္က ဆတ္ကနဲ ေထာင္သြားကာ ေျခဖဝါးအစုံ က အိပ္ယာကို ကန္ေထာက္၍ ဖင္ႀကီးႂကြကာ ေကာ့တက္လာသည္။

“ႁပြတ္….ႁပြတ္…ပလပ္…ပလပ္….” လွ်ာအျပားလိုက္ႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေအာက္ေျခမွ ေစာက္ေစ့ကို ေက်ာ္ကာ ယက္တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦး ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္သြားရွာသည္။ မင္းဒင္ ေခါင္းေထာင္၍ ထလာသည္။ ၿပီးေတာ့…သူ႕ကိုယ္ေပၚမွ အကၤ်ီကို ခြၽတ္လိုက္ သည္။ မင္းဒင္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားသည္။ ခင္ႏွင္းဦး အေမာေျဖရင္း မင္းဒင္ လုပ္သမွ်ကို မ်က္လုံးေလးေမွး၍ ၾကည့္ေန သည္။ မင္းဒင္က အသက္(၄၀)ဆိုေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္က က်စ္လစ္သန္မာလွသည္။ ႂကြက္သားစိုင္တို႔က သူ႕ေနရာႏွင့္သူ က်စ္ လစ္မာေက်ာေနသည္။ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း ေမွးစင္းေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္လုံးအစုံက ေတာက္ပ၍ အေရာင္ထြက္လာ သည္။ “ အန္ကယ္….ဘာလုပ္အုံးမလို႔လဲ ဟင္….” သိရဲ႕သားႏွင့္ စကားမရွိစကားရွာ၍ သနားစဖြယ္ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ေမးသည္။ “ ႏွင္းေလးကို….ကိုယ္ လိုးေတာ့မလို႔…”“ ကြၽတ္…ဒီစကားႀကီးပဲေျပာေန….”သူမ၏ မ်က္ေစာင္းေလးေတြက အလွပဆုံးျဖစ္ေနသည္။

မ်က္ေစာင္းေလးအဆုံး သူမ၏ အၾကည့္က ေကာ့ေထာင္ ေနေသာ မင္းဒင္၏ လီးတန္ႀကီးဆီသို႔ေရာက္သြားၿပီး ရင္ထဲဖိုသြားသည္။ ျငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးလားမွတ္ရသည္။ “ ႏွင္းေလး….အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ပါလား….” “ ဟင့္အင္းကြယ္….” “ တို႔-ိုးၾကမယ္ေလ…” “ ဒီအတိုင္းလဲရသားနဲ႕ကြာ…” ခင္ႏွင္းဦး မူတူတူျငဴစူစူေလးေျပာသည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းဒင္ကမရပါ။ ပထမဆုံး ရင္ဘတ္က်ယ္သီးေတြျပဳတ္ေန ေသာ သူမ၏ အကၤ်ီကို ကိုယ္မွခြာလိုက္ၿပီး က်န္ေသာဘရာစီယာကိုပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။

ခင္ႏွင္းဦး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ သြားၿပီ။ “ ဟင့္ကြယ္….ဘာမွန္းလဲမသိဘူး….” ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္လုံးအစုံက ၿပဳံးေယာင္သမ္းေနသည္။ “ ႏွင္းေလး….ကိုယ့္ဟာႀကီး ကိုင္ၾကည့္စမ္း….” “ ဟာကြာ…” ေျပာလဲေျပာ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ညာဘက္လက္ေလးကိုဆြဲ၍ သူ၏လီးႀကီးေပၚ အသာေလးတင္ေပးလိုက္ သည္။ေစာေစာက လိုးထားသျဖင့္မာေက်ာလွေသာ လီးတန္ႀကီးအေပၚအခြၽဲအရည္တို႔က ကပ္ညိကာစီးထန္းထန္းျဖစ္ေန သည္။ တုန္ရီေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ပထမဖြဖြေလး လီးႀကီးကို ဆုပ္လိုက္ၿပီးေနာက္…အတင္းညွစ္၍ အားရပါးရကိုင္လိုက္သည္။

လီးႀကီးထိပ္မွ အရည္ၾကည္ေလး တစ္ေပါက္စို႔ထြက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရရင္း မေနနိုင္မထိုင္ နိုင္ျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦး စအိုေလးကို ရႈံ႕လိုက္မိသည္။ “ ေမွာက္လိုက္ပါလား….ႏွင္းေလး….” “ ဟာကြာ…စိတ္..ညစ္..တယ္…” ေျပာမယ့္သာေျပာသည္ လက္ထဲမွလီးကို မလႊတ္ခ်င္ လႊတ္ခ်င္လႊတ္၍ ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ မင္းဒင္က ေသး က်င္ေသာ သူမ၏ ခါးကိုဒူးေထာက္မိသည္အထိ ဆြဲေထာင္ပစ္လိုက္ရာ ႀကီးမားအိစက္ျဖဴဝင္းေသာ ဖင္ဆုံႀကီးမ်ားက သူမ၏ ေနာက္တြင္ ဒူးေထာင္ထားေသာ မင္းဒင္၏ လီးႀကီးတဲ့တဲ့၌ ခ်ိန္သားကိုက္ျဖစ္သြားသည္။ ခင္ႏွင္းဦးမွာ ဖင္ႀကီးကို ဖင္ဘူး ေထာင္းေထာင္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနၿပီး ေထာက္ထားေသာ ဒူးႏွစ္ဖက္က အတန္ငယ္ကားထားေသာေၾကာင့္ ထူအမ္းအမ္းမို႔ ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းမွာ အတန္ငယ္ဟလ်က္ ေစာက္ပတ္ဝမွ အရည္ျဖဴျဖဴေလးကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ မင္းဒင္က လီးကို ေနာက္သို႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားသို႔ေတ့၍ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကို အားရ ပါးရ ဆြဲကိုင္ညွစ္၍ လီးတန္ႀကီးကို လိုးသြင္းလိုက္သည္။

“ ႁပြတ္…ပလြတ္….အား….အီး….” ခင္ႏွင္းဦး၏ ေခါင္းေလးေမာ့တက္သြားသည္။ မင္းဒင္ကလည္း အားရပါးရကိုေဆာင့္လိုးသည္။ “ႁပြတ္…ျပတ္…ပလြတ္….ႁပြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္… ျဗစ္….” “ အင့္….အင့္….အင့္….အဟင္း….” သဘာဝ၏ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးမွာ ေနာက္သို႔ျပန္၍ျပန္၍ ေကာ့ေဆာင့္လာသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္၍ မာန္တင္းကာ ခင္ႏွင္းဦး အားရပါးရႀကီးကို အလိုးခံေနသည္။“ႁပြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္….ပလြတ္…ႁပြတ္…ျဗစ္….ဖြတ္….အင့္….အင့္…အ…အ…အင့္…အင့္….” ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲခါရမ္းသြားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ႀကီးကို ထိန္း၍ကိုင္ကာ ေဆာင့္လိုးသည္။

အိပ္ယာေပၚတြင္ တေစာင္းေလးျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးက ရႈံ႕ခ်ီမဲ့ခ်ီ အံႀကိတ္ခ်ီျဖင့္ ေဝဒနာေပါင္းစုံကို ခံစားေနရသည္။ “ ျဗစ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….” “ အ…အီး….အမေလး….ကိုယ္ရဲ႕….အ…ဟ….” ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ဆုံေဖြးေဖြးႀကီးသာမက ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုလုံး ခါယမ္းသြားၿပီး အိပ္ယာ ေပၚ ေမွးခ်ထားေသာ သူမ၏ ေခါင္းေလးက ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ ေထာင္ေထာင္သြားသည္။ ခင္ႏွင္းဦး အရသာထူးကို ဆြတ္ခူး လိုက္ၿပီကို သိလိုက္ေသာ မင္းဒင္က ေလးငါးခ်က္ေလာက္ အျပင္းထန္ဆုံး ေဆာင့္လိုက္ရင္း သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထည့္ လိုက္ေလေတာ့သည္။

(ၿပီးပါၿပီ)